သွေးချင်းနှောင်ကြိုး (စ/ဆုံး)

သွေးချင်းနှောင်ကြိုး (စ/ဆုံး)

 ငဖြိုး (ကျောင်းသားကြီး) @ အချစ်တက္ကသိုလ်

(01)

အထက် ရေပန်းဆီမှ ရေများ တဖွားဖွားကျနေသည်။ ဝေဖြိုးတစ်ယောက် ခေါင်းကို မော့ရင်း မျက်စိကို အသာမှိတ်ထားလိုက်သည်။ ရေပန်းမှ ရေစက်များ မျက်နှာပေါ်ကို တစ်စက်ပြီး တစ်စက် ကျရောက်နေသည်။ ရေချိုးခန်း တခါးကို အပြင်မှ တစ်ယောက်ကတွန်းဖွင့်၍ အထဲသို့ ဝင်လာသည်။ 

တဘတ် တထည်ကို ရင်လျားပတ်ထားပြီး ဆံပင် ခါးလောက်ရှိသော အမျိုးသမီးတဦး၏ ပုံရိပ်ကို ရေချိုးသည့်နေရာ ကာထားသည့် လိုက်ကာမှနေ၍ ဝိုးတဝါး မြင်နေရသည်။ ဆံပင်ကိုထုံးပြီး ဆံပင် ရေမထိစေရန် ပလတ်စတစ် ရေချိုးခေါင်းစွတ်အား စွတ်နေသည်။ ထို့နောက် တပတ်ကို အသာဖြေချလိုက်ပြီး ရေချိုး လိုက်ကာကာ ဆွဲဖွင့်လိုက်၍ တလှမ်းချင်း ဝေဖြိုးရေချိုးရာသို့ ဝင်ရောက်လာသည်။ ထို့နောက် အပူအအေး ပိုက်နှစ်ခုမှ ရေနွေးပိုက်အား လှည့်၍ ရေ၏ အပူချိန်အားတိုးလိုက်သည်။

" အား ပူတယ် မိငယ်ရဲ့ နည်းနည်းလျော့ဦး"

" ဘာမှ လာမပြောနဲ့ ဒီက mother of dragon ပဲ၊ အပူ မခံနိုင်ရင် မြန်မြန်ထွက် "

မိငယ်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ တံတောင်ဆစ် ၂ ဖက်အား တင်ပြီး သိုင်းဖက်လိုက်၏။

" ကလေးတွေ အိပ်သွားပြီလား"

" အင်း အိပ်သွားပြီး ကိုကြီး"

" အဲဒါဆို ကဲလို့ ရပြီပေါ့နော်"

မျက်ခုံးနှစ်ဖက်အား အပေါ်သို့ မြှင့်၍ မျက်စပစ်ပြလိုက်သည်။

" ဟင်း.. အားရင် ဒါပဲတွေးနေတယ်"

မိငယ် နဖူးအားဖွဖွလေးနမ်းလိုက်သည်။

" ချစ်တာကိုး"

မိငယ်ကလည်း ဝေဖြိုးအား ပြန်၍ တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်၏။ မိငယ်၏ ရင်သားနှစ်မွှာနှင့် ဝေဖြိုး၏ ရင်ဘတ်တို့ အသားချင်းထိကပ်လျက်..

ထိုနောက် မိငယ်က ဝေဖြိုး၏ ရင်ဘတ်အား ပြွတ်ကနဲ မည်အောင် နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ညာဖက် နို့သီးခေါင်း၊ ဘယ်ဖက်နို့သီးခေါင်း၊ ရင်ဘတ်၊ လည်ကုတ်၊ နုတ်ခမ်း နေရာပေါင်းစုံအား အငမ်းမရ နမ်းရှုံနေသည်။

" ငယ်ငယ်တုန်းက အတူတူရေချိုးရတာတောင် ပြန်သတိရလာတယ်"

" လူယုတ်မာကြီး ငယ်ငယ်ထဲက အကြံဆိုးကြီးနဲ့"

" မဟုတ်ပါဘူး မိငယ်ရာ"

ရေချိုးခေါင်းစွတ်အား ဆတ်ကနဲ့ ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး..

" ဒီလိုမျိုး ရေထိမခံချင်တဲ့ ခေါင်း ရေလိုက်လောင်းရတာ သတိရတယ်ပြောတာ"

" ဟာ ကိုကြီးကလည်း ခေါင်းမလျော်ချင်ပါဘူးဆိုနေမှ"

" ဟား. ဟား.. ဟား.."

" တော်ပြီ ဘာမှ လုပ်မပေးတော့ဘူး.. ဒီည ညစာငတ်ပဲမှတ်"

" ဟုတ်လို့လား....." 

ပြောရင်း ဆိုရင်းနဲ့ ခါးကို လှုပ်ရမ်းလိုက်၏။ ထောင်မတ်နေသော လီးမှာ မိငယ်၏ ဆီးခုံအား မထိတထိ သွားရိုက်ခတ်နေသည်။ မိငယ် အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်၍ မျက်လုံးပြူးပြသည်။

" ကိုကြီးက ချစ်လိုစတာပါ..ငှန်း ငှန်း ငှန်း"

" အီး... အဲလိုကြီး မလုပ်နဲ့ ရွံစရာကြီး မြန်မာကားထဲက မုဒိမ်းကောင်ကြီးကြနေတာပဲ"

" နုတ်ခမ်းမွှေးတွေရိတ်တော့။ ရှိသမျှအမွှေးအကုန်ရိတ်"

ပြောရင်းဆိုရင်း မိငယ် ရေပန်းအားပိတ်၍ အပြင်ထွက်၍ ဂျုတ်နှင့် ဆပ်ပြာအမြုတ်ဘူးအား သွားယူလိုက်သည်။

" ထိုင်"

" မော့"

ဂရုတစိုက် နုတ်ခမ်းမွှေး မုတ်ဆိတ်မွှေးတို့အား ရိတ်ပေးနေသည်။

" ငါ့ကိုကြီး ချောသွားပြီ"

" ကိုကြီးပြီးတော့ အောက်က ကောင်လေးအလှည့်၊ ငြိမ်ငြိမ်နေ ရှရင် တာဝန်မယူဘူးနော်"

ထောင်နေသော လီးကို အပေါ်မှ အသာဖိ၍ အောက်သို့ လှည်းလိုက်ပြီး ဆီးခုံပေါ်ရှိ အမွှေးအား ရိတ်ပေးနေသည်။ ပြီးနောက် လီးအား မ၍ ဆီခုံနှင့် ကပ်လိုက်ပြီ ကပ္ပါယ်အိတ်နှင့် အချောင်းကြား ရိတ်ပေးသည်။ အခုလို အာရုံစူးစိုက်နေတော့ မိငယ်မှာ ပို၍ ပင်ချစ်ဖို့ကောင်းလာသည်။ ရိတ်ပြီးသောအခါ အောက်ကျနေသော အမွှေးတို့အား လက်ဖြင့်ကျုံး၍ ဘိုထိုင်အိမ်သာခုံထဲသို့ ပစ်ချလိုက်ပြီး ရေလောင်းချလိုက်သည်။

" မိငယ်ရော မရိတ်တော့ဘူးလား"

" ပြောင်ချောကြီး မနေတတ်လို့ ပါးပါးလေးပဲရှိပါသေးတယ် ရှည်လာမှပဲရိတ်တော့မယ်"

" ကဲ ငါ့ညီမလေး ပင်ပန်းသွားပြီ ကိုကြီးခေါင်းလျော်ပေးမယ် ခေါင်းလျော်ရည်သွားယူလိုက်။"

" ဒီတဗူးပဲလား ကျန်တာပါသေးလား"

" ဟင့်အင်း"

" အိုကေ"

ခေါင်းလျော်ရည်အား ဖွင့်ပြီး နက်မှောင်နေသော ကေသာပေါ်သို့ အတန်ငယ်လောင်းချလိုက်သည်။ ဦးရေပြားထိပါရောက်အောင် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပွတ်ပြီးကုတ်ပေးလိုက်သည်။ အတန်ကြာလျော်ပေးပြီးနောက်

" ရေဖွင့်လိုက်တော့မယ်နော်"

" အင်း"

ခေါင်းလျော်ရည်တို့ ပြောင်သွားသည်အထိ ဆံပင်အား ကုတ်ပေးပြီးနောက် ရေချိုးဆပ်ပြာရည်ကို ရေမြုတ်ထဲသို ထည့်၍ မိငယ်၏ ကျောကုန်းရင်ဘတ် အကုန်ပွတ်လိုက်ပေးလိုက်သည်။

" နို့သီးခေါင်းလေးက ထောင်မတ်နေတာပဲ ချစ်စရာလေး" 

ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း လက်ဖြင့် အသာချေပေးလိုက်၏။ တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးပြီးနောက် နို့နှစ်လုံးအား လက်မ နှစ်ဖက်ဖြင့် အောက်မ ပင့်မပြီး ကိုင်လိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်း နှစ်ဖက်စလုံးအား တစ်ဖက်ပြီး တဖက် စို့ပေးနေသည်။ ခေါင်းပေါ်မှ ကျလာသောရေတို့ကြောင့် တခါတခါ မွန်းသွားသော်လည်း အစို့မပျက်။ 

မိငယ်မှာ လက်နှစ်ဖက်အား နောက်ပြန် ကြမ်းပြင်ကို ထောက်ပြီ မျက်နှာကို အပေါ်မော့၍ တိုးတိုးလေး ညီးနေသည်။ နို့စို့ရာမှ တဆင့် ဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေးတွေစီသို့ ဆင်းပြီး နုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုမှ တဆင့် ဆီးခုံမောက်မောက်ကလေး ဆီသို့။

လျာဖြင့် အကွဲကြောင်းအား ဒေါင်လိုက် အောက်မှ နေ၍ အစေ့စီသို့ လျက်လိုက်သည်။ လေးငါးခါလောက် ထိုသို့လျက်ပေးပြီးနောက် ပါးစပ်ဖြင့် အစေ့ကို ငုံပြီး လျာဖြင့် ဘယ်ညာထက်အောက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကစားလိုက်၏။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အားမရတော့။ မိငယ်၏ ဒူးနှစ်လုံးအား တံခေါက်ကွေးမှ ပင့်၍ ထောင်လိုက်ပြီး ဘေးသို့ကား လှဲလိုက်၏။ စောက်ပတ်ဝမှ ပွင့်၍ ရှင်းရှင်းလင်းဖြစ်လာသည်။ စောက်ပတ် အနားနှစ်ဖက်ကို လက်မနှင့် အသာဖြဲ၍ အတွင်းထဲသို့ လျာကို လိပ်၍ အထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်သည်။

" ကြိုက်လား"

" အင်း"

မိငယ်နုတ်ခမ်းအား နမ်းလိုက်ပြီး။

" အရင်တုန်းကလို ငရဲကြီးမှာ မကြောက်တော့ဘူးလား"

" ကြီးကြီး"

" အဲဒါကြောင့် ချစ်တာ"

မိငယ်နှင့် နှာခေါင်းချင်း ဘယ်ညာမြန်မြန် ပွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပေါင်ကြားသို့ ဆင်း၍ လျက်ပေးသည်။ တဖြည်းဖြည်း စိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည်လေးများမှာ ရေပန်းမှ ရေဖြင့်ရောကာ အရသာ ငန်ပြုံးပြုံးလေးနှင့် ဝေဖြိုးအတွက် ပို၍ပင် လျက်လို့ ကောင်းကောင်းလာသည်။

" ကိုကြီးကို တည့်တည့်ကြည့်"

မိငယ် မော့ထားသော ခေါင်းအား ငုံ၍ မှေးနေသော မျက်လုံးအား အသာဖွင့်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်လျက် လျှက် မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ကြည့်နေကြသည်။ အကို၏ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံထားသော စောက်ပတ်ကို မြင်လေ မိငယ်ပို၍ အထွတ်အထိပ်ရောက်လေပင်။ 

ကြမ်းပေါ်ကို ကျောအသာလှဲချ၍ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဝေဖြိုး၏ ဆံပင်တို့အား ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ဖီးတက်လာသည်နှင့်အမျှ ဆံပင်ကို ကိုင်ထားသော လက်တို့မှာ ပို၍ တင်းတင်း လာသည်။ မိငယ် ခံစားချက်တို့အထွတ် အထိတ်ရောက်လာပြီး တကိုယ်လုံးတုန်ရီသွားသည်။ ဆံပင်ကို ဆွဲစောင့်ထားသည်မှာလည်း ခေါင်းပြုတ်မတတ်။

ဝေဖြိုး ရေပန်းအားပိတ်လိုက်ပြီးနောက် ကြမ်းပြင်တွင် ကားရားလေး လဲနေသော မိငယ်အား ရေသုတ်ပေးပြီး အသာပွေ့ချီ မလိုက်သည်။ ကလေးတွေ အိပ်နေပြီဖြစ်၍ အိမ်ထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။ ဧည့်ခန်းရှိ ဆိုဖာပေါ်သို့ ချထားလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းတံခါးအား သော့ခတ်၍ အပြင်မှ မမြင်ရစေရန် ခန်းဆီးလိုက်ကာများ လိုက်ချလိုက်သည်။

မိငယ် ပင်ပန်းနွမ်းလျနေပုံနှင့် ဆိုဖာပေါ်မှ အောက်သို့ လျောချပြီး ခင်းထားသော ကော်ဇောပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်အား အားမရှိစွာ လေးလေးတွဲတွဲ ဆန့်တန်းလျက်

" လာ ကိုကြီး စုပ်ပေးမယ်"

ဝေဖြိုးလည်း မိငယ်၏ မျက်နှာအား လီးဖြင့် တေ့ပေးလိုက်သည်။ ကျွမ်းကျင်စွာပင် လီးအားကိုင်၍ ပါးစပ်ထဲသို့ ထဲ့လိုက်သည်။ ရေချိုးစဉ်ကထောင်နေသော်လည်း ယခုပျော့နေပြီဖြစ်သောကြောင့် ပါးစပ်ထဲအပြည့်ဝင်သွားသည်။ ခေါင်းကိုနောက်ဆုတ်ပြီး ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းထုတ်လိုက်သည်။ လီးမှာ မထောင်သေး။ အရင်းထိငုံလိုက်ပြီး ဒစ်ရောက်သည်အထိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပါးစပ်ထဲမှ လျော၍ ထုတ်လိုက်သည်။ လျာဖြင့် ဒစ်အောက်ပိုင်းသို့ ကစားပေးသည်။

" ပျော့ပျော့လေးနဲ့ ကိုက်စားချင်စရာလေး"

" မလုပ်ပါနဲ့ မိငယ်ရယ် ဒါလေးနဲ့လုပ်စားနေရတာ"

" ဒါမပါလည်း ကိုကြီးကိုချစ်ပြီးသား"

" ဟုတ်လို့လား"

" ဟုတ်တာပေါ့ မိငယ်ဘဝမှာ ပထမဆုံးချစ်ခဲ့တဲ့ ယောက်ျားက ကိုကြီးပဲ။"  ပြောပြီးလီးကိုစုပ်၍ ခေါင်းကိုရှေ့တိုးပြီး ပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်သည်။

" တက္ကသိုလ်တုန်းက တစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးလား" ပါးစပ်ထဲမှ လီးကိုထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ပြုံး၍

" အဲဒါတွေက အပျော်တွေ ကိုကြီးနဲ့ ဒီလို နီးရမယ်မှန်းသိရင် တယောက်မှကို ထားခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး ပထမဆုံးအကြိမ် အလိုးခံတုန်းကဆို ကိုကြီး မျက်နှာပဲ မြင်ယောင်မိနေတာ"

လီးထိပ်ဒစ်အား ငုံကာ ပါးနှစ်ဖက်ချိုင့်သွားအောင်ပင် စုပ်လိုက်သည်။ ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း လျှာကလည်း မြွေတစ်ကောင်ကဲ့ကို လီးကို ရစ်ပတ်ဆော့ကစားနေသည်။ ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ပြီး

" ပြွတ်"

" ပြွတ်"

" ပြွတ်"

လီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာမာလာပြီး ပါးစပ်ထဲပင်မဆံ့တော့။ မိငယ်က အလိုက်တသိပင် အာခေါင်ထဲထိ လီးကိုအဝင်ခံ၍ လီးအရင်းထိ နုတ်ခမ်းဖြင့်လာစုပ်ပေးသည်။ ထို့နောက် ပြန်ထုတ်၍ အသက်ဝအောင်ရှုလိုက်၏။ ထို့နောက် လျာဖြင့် လီးထိပ်အား လာထိပြီး လီးတစ်ချောင်းစလုံး ဒေါင်လိုက် အလျားလိုက် အပြင်မှနေ၍ စုပ်လိုက် လျက်လိုက်လုပ်ပေးသည်။ လီးအဖျားကို လက်ဖြင့်ကိုင်ထားပြီး လီးအရင်းပိုင်းကို အတန်ကြာအောင် လျက်ပေးပြီးနောက် လက်ဖြင့် ခဏ ကွင်းထုပေး၏။ ဝေဖြိုးကလည်း ထုပေးနေသောလက်ကို အသာဖယ်ခိုင်းပြီး

" ဆိုဖာပေါ်လှဲလိုက်"

" ပက်လက်လှန် ကျောကို ဆိုဖာပေါ်လှဲထား"

" ခြေထောက်ကို ကို ကျောမှီပေါ် တင်လိုက်"

" ဇက်ကို လှန်ချလိုက်"

" ပါးစပ်ဟ"

မိငယ်ပါးစပ်ဟလိုက်သောအခါ ပက်လက်လှန်၍ ဇက်ကို လှန်ချထားသောကြောင့် လည်ပင်းနှင့် ပါးစပ်ပေါက်မှာ ရေပြင်ညီ တစ်တန်းထဲ ဖြစ်နေသည်။ မျက်နှာကို လီးဖြင့် တဖျတ်ဖျတ်ရိုက်ပြီးနောက် အသာအယာ ပါးစပ်ထဲသို့ထိုးထည့်လိုက်သည်။ တဖြောင့်ထဲ ဖြစ်နေသောကြောင့် လည်းချောင်းထဲထိ ဝင်သွားသည်။ မိငယ်၏ လက်နှစ်ဖက်မှာ ဝေဖြိုး၏ တင်ပါးကိုကိုင်ပေးထားသည်"

ဆိုဖာကျောမှီပေါ်သို့ တင်ထားသော မိငယ်၏ ဒူးခေါင်းနှစ်လုံးအား ကိုင်ပြီး အသာအယာပင် လီးကို ပါးစပ်ထဲသို့ အထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်သည်။ မိငယ် အသက်ရှုကျပ်လာသည်နှင့် တင်ပါးကို တွန်းထုတ်ပြီး ခဏ တစ်ဖြုတ်နား၍ အသက်ဝအောင် ရှုသည်။ အသက်ရှုနေချိန် နို့ကို ပါးစပ်ကို အနားပေးပေမယ့် နို့ကို အနားမပေး။ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ချေပေးနေသည်။ ထို့နောက် တခါ ပြန်၍ ပါစပ်ပေါက်ကို လိုးပြန်သည်။ ပါးစပ်ကိုလိုးရသည်မှာ စောက်ပတ်နှင့်မတူ။ နွေးနွေးထွေးထွေး အာငွေ့ပူပူလေးနှင့်။ စောက်ပတ်လိုးလျှင် လီးအဆုံးထိ ဝင်သလို ဝင်သောကြောင့် အရသာလည်း အပြည့်ရသည်။

" အွန်း အွန်း အွန်း" 

ခဏနား၍ အသက်ရှုပြန်သည်။ အရင်ရည်းစားဟောင်းကဲ့သို့ လက်နှစ်ဖက်ကြိုးတုပ်၍ ပါးကိုဖြဲကာ ပါးဘယ်ပြန်ညာပြန်ရိုက်၍ လိုးပစ်လိုက်ချင်သော်လည်း ကိုယ့်ညီမကို မလုပ်ရက်။ ဖင်ပေါက်တောင်မှ မိငယ်ကိုယ်တိုင် စမ်းကြည့်ချင်တယ်ပြော၍သာ အစပြုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ 

စမ်းကြည့်ပြီး မကြိုက်ဘူးဆိုလျှင် နောက်ထပ် အစမပျိုးတော့။ အချစ်ဆုံးညီမကို အကောင်းဆုံးသော ခံစားမှုသာ ရစေချင်သည်။ ဆက်၍ ပါးစပ်ကို မပြီးမချင်း ဆက်လိုးနေလည်း အစ်ကိုကို ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ မိငယ် ငြင်းမည်မဟုတ်။ ဝေဖြိုးလည်း အလိုက်တသိပင်။

" ကဲ ထ မတ်တပ်ရပ်"

" ဆိုဖာကို လက်နဲ့ထောက်ပြီး နည်းနည်းကုန်းလိုက်"

ဒူးထောက်၍ စောက်ရည်ရွဲနေသော စောက်ပတ်အား တံထွေးများများဖြင့် ပေအောင် လျက်လိုက်၏။ ဒစ်ထိပ်နှင့် အဝကို တေ့၍ ခေတ္တပွတ်ပေးပြီးနောက် ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက်လေသည်။

" အ"

ထို့နောက် ဖြေးညှင်းစွာပင် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေသည်။ အသဲပုံကဲ့သို ကားထွက်နေသော တင်ပါးဆုံနှစ်ခုကြား ဝေဖြိုး၏ လီးက ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ပင် ဝင်ထွက်နေသည်။ တင်ပါးနှစ်ခုကို ပွတ်ပေးရမှ တဆင့် သေးသိမ်သွားသော ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီးနောက် တဖြည်းဖြည်းစောင့်ချက်များ မြန်မြန်လာသည်။ မိငယ်၏ လုံးဝန်းထွားကြိုင်းသော ရင်နှင့် တင်တို့ကြားကို ခပ်သွယ်သွယ် အဆီမရှိသော ခါးဖြင့်ဆက်သွယ်ထားလေရာ အနောက်မှ ဆောင့်နေသော ဝေဖြိုးအတွက် မျက်စိကော လီးပါ အစာကျွေးနေသကဲ့ပင်ဖြစ်နေသည်။

အထုတ်အသွင်းလုပ်နေသည်ကို ခဏရပ်၍ လီးကိုမနုတ်သေးပဲ

" အခန်းထဲသွားရအောင်"

အခန်းထဲရောက်သောအခါ ဝေဖြိုး ကုတင်အောက်ဖက် ဒေါင့်တစ်နေရမှ အဝတ်ခြင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခြင်းထဲမှ ကြောင်နားရွက်ပုံစံဆံကုပ်နှင့် ကြောင်အမှီးသဏ္ဍန် အမွှေးပွပွလေးတစ်ခု ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ မိငယ်၏ ဆံပင်အားသရေပင်နှင့်စည်းပေးပြီးနောက် ကြောင်နားရွက် ပုစံဆံကုပ်ကို မိငယ်ခေါင်းအား ညှပ်ပေး၏။ ကြောင်အမှီး၏ ထိပ်မှ သထ္ထုချွန်လုံးလုံးလေးအား ဆီဖြင့်ရွဲနေအောင် သုတ်ကာ မိငယ်၏ စအိုဝအတွင်းသို့ ချောချောလူလူပင်ထည့်သွင်းလိုက်သည်။

" အ. .. အ.."

သထ္ထုချွန်အလုံးလေးမှာ စအိုထဲ ဝင်သွားသော်လည်း အမွှေးပွပွအမှီးလေးက အနောက်မှာ ကျန်နေခဲ့သဖြင့် တကယ့်အမှီးအစစ် ပေါက်သကဲ့အလား ထင်မှတ်ရသည်။ နားရွက်အမှီးတပ်ပေးပြီးနောက် လည်ပတ်နက်ကလေးပါ ဆင်ပေးလိုက်သောအခါ တကယ့်ကြောင်မကလေးပင်။

အနောက်မှနေ၍ သိုင်းဖက်ကာ ပါးကိုရှိုက်နမ်း၍

" ပူစီလေးရေ"

" ရှင် ကိုကို" 

မိငယ် အသံကအစ ယို့ကျိုး၍ မျက်လွှာကို အောက်စိုက်ချလိုက်သည်။ ဝေဖြိုးကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီးနောက်

" မီ.မီ.မီ"

လေးဖက်ထောက်၍ ဖြေးဖြေးချင်းချင်း တိုးလာ၏။ ခြေချင်းဝတ်အား ကိုင်၍ ခြေဖမိုးကို လျာဖြင့်လျက်ပြီး ခြေမကိုစုပ်လိုက်သည်။ ဝေဖြိုးလည်း ကျန်ခြေမဖြင့် မိငယ်၏ စောက်ပတ်ကို လှမ်း၍နှိုက်ပေးလေသည်။ ထိုနောက် ခြေသလုံး ပေါင် အဆင့်ဆင့်တက်၍ လျက်လိုက်၏။ ကြောင်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ လက်နှစ်ဖက်ကို စု၍ ကုတင်ပေါ်တင်သည်။ထိုနောက် ဝေဖြိုး၏ စောက်ရည်များပေကျံနေသော လီးကို အငမ်းမရ လျက်လိုက်စုပ်လိုက် လုပ်လေတော့သည်။

အတန်ငယ် ကြာသည်အထိ မိငယ်အား ခေါင်းမှ ကျောပြင်ထိ အသာပွတ်သပ်ပေးရင်း စုပ်ပေးသည်ကို တစိမ့်စိမ့်အရသာခံပြီးနောက်

" မီးမီးလေး မောသွားပြီ "

" မှန်ဗီရိုရှေ့လာ"

" မီ မီ မီ"

ခုနကလိုပင် လေးဘက်ကုန်းလျက် မှန်ဗီရိုရှေ့လျောက်လာ၏။ အလိုက်တသိပင် မတ်တပ်ရပ်၍ မှန်ဗီရိုကို မျက်နှာမူပြီး မှန်ကိုလက်ထောက်ကာ ခါးကို ရှေ့သို့ ကိုင်းလိုက်သည်။ မိငယ်နောက်သို့ ဝေဖြိုးရပ်လိုက်သည်။ မှန်ထဲမှတဆင့် တစ်ဦးကို တစ်ဦး ယီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်ရှုနေကြ၏။ နောက်ကျောကိုနမ်းကာ အမှီးကို မ၍ စောက်ပတ်ဝကိုလီးနှင့်ချိန်လိုက်သည်။ ခါးသွယ်သွယ်အားကိုင်ပြီးနောက် စတင်၍ ထည့်သွင်းတော့သည်။

" အ... အ... အာ့ .. အာ့...အ"

ညီးသံများအဆက်မပြတ်ထွက်လာသည်။ စအိုကော စောက်ပတ်ပါ အသွင်းခံထားရသည်။ တခါတခါ ဖြန်းကနဲ တင်ပါးကိုရိုက်လိုက်သော ရိုက်ချက်များကလည်း နှစ်ဦးစလုံး၏ စိတ်ကို ပို၍ ဆွဆွပေးနေသည်။

နောက်မှ ညှောင့်ရင်း နားသို့ ကပ်၍ ခပ်တိုးတိုး

" စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော အသွင်းခံထားရတာ ဘယ်လိုနေလဲ စောက်ကောင်မ"

" ကောင်းတယ်"

" ရိုရိုသေပြော စမ်း ဖာသည်မ" မိငယ်၏ မျက်လုံးမှာ ပို၍ပင် ယီဝေသွားသည်။

" အား... ကောင်းပါတယ် ရှင့်"

" လိုးပေးပါရှင့်လို ပြောစမ်း"

" ကိုကြီး..ကြီ.. ညီမလေးကို.. ကို.. လိုး.လိုးပေးပါရှင့်" စကားပင် သိပ်မမှန်ချင်တော့။ ကြမ်းကြမ်တမ်းတမ်းပြောလေ ပို၍ ဖီတက်လေ။

" ကိုယ့်ညီမ စောက်ပတ် ကိုယ်ပြန်လိုးရတာလောက် ကောင်းတာ လောကမှာ မရှိဘူးသိလား အား.. စောက်ရမ်း လိုးလို့ကောင်းတယ်"

" အာ့ .. အ .. အာ့... အာ့.."

" နင်သိသမျှ အရိုင်းဆုံးဟာ ပြောစမ်း မပြောရင် လိုးတာ ရပ်ပစ်လိုက်မယ်"

" ညီ.. ညီမလေး..လေး စောက်ပတ်ကို. ကွဲ.. ကွဲအောင် ... လိုး လိုး.. အာ.... မရတော့ဘူး" 

မိငယ်ပြီးသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ တကိုယ်လုံးလည်း တုန်နေသည်။ နောက်က အဆောင့်ခံရ၍ တုန်သည်မဟုတ်။ ချမ်း၍အတွင်းမှ လှိုက်တုန်သကဲ့ဖြစ်နေလေတော့သည်။

" ကိုကြီးပြီးလိုက်တော့မယ့်နော်"

" ဟုတ် .. ဟုတ်...အ "

" စောက်ပတ်ထဲပြီးရမလား ပါစပ်ထဲပြီးရမလား"

" အထဲပဲပြီးလိုက်. မနက်ဖြန်မှ  အား.." 

စကားပင်မဆုံးသေးခင် ဆံပင်ကို သရေပင်နှင့်စုစီးထားသော ဆံပင်အား စောင့်ဆွဲ၍ မီးကုန်ရမ်းကို ကြမ်းတော့သည်။

" အ. အ. အ ..လိုး ..လိုး  အ... အ.. လိုး"

" ရှီး.. ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ်.. အ" 

လီးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးထိ ကော့ပြီး ထိုးထည့်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ရောက်လာသော သုတ်ရည်ကြောင့် မိငယ်မှာလည်း နောက်တစ်ခါပြီးသကဲ့သို့ အထွတ်အထိပ် ပြန်ရောက်လာလေ၏။ စောက်ပတ်ကို တင်းကြပ်စွာစုပြီး လီးကို အထဲသို့ဆွဲစုပ်ထားလိုက်သည်။ 

ဝေဖြိုး၏ လီးမှာလည်း မြွေတစ်ကောင်အလား သုံးလေးခေါက် မာန်ဖီပြီးနောက် အနည်းငယ် မာန်လျောသွားလေ၏။ လီးကို မထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားရင်း နှစ်ယောက်သား ခုတင်ဖက်သို့ ပြိုင်တူသွား၍ အိပ်ယာပေါ် နှစ်ယောက်ထပ် လှဲအိပ်လိုက်ကြသည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(02)

" ကလင် ကလင် ကလင်"

စက်ဘီးမှ ဘလ်ကို ကျယ်ကျယ် ခပ်ပျင်းပျင်းတီးလိုက်သည်။ ထို့နောက်

" မိငယ် ငါ့လည်းစောင့်ဦးလေဟာ အမြန်ကြီးနင်းမနေစမ်းနဲ့ ဘယ်ခွေးမှနောက်က လိုက်မဆွဲဘူး"

" ကိုကြီးကလည်း ယောက်ျားဖြစ်ပြီး စက်ဘီးတောင်ပြိုင်မနင်းနိုင်ဘူးလား။"

" ငါကနင့်လို့ မိန်းမကြမ်းမှ မဟုတ်တာ မသာမရဲ့"

" ဟဟ ရအောင်လိုက်"

အိမ်နာမည်က မိငယ်။ အမေ့ညီမက မွေးတဲ့ တဦးတည်းသောသမီး။ ကျွန်တော့်ထက် တစ်နှစ်ငယ်တော့ မတိမ်းမယိမ်း လို့ပဲ ပြောရမယ်။ တစ်နှစ်ငယ်ပေမယ့် မိန်းကလေးက အရပ်ပိုရှည်တော့ ကျွန်တော်နဲ့က အရပ်တူ။ အသားလတ်လတ် ဆံပင်ဂုတ်ဝဲနဲ့ ကျောင်းမှာ အလှဆုံးစားရင်းထဲ မပါပေမယ့် ကြည့်ကောင်းတဲ့ထဲတော့ ပါတယ်။ 

အိမ်မှာ အမြဲတမ်း မိငယ်ပဲ ခေါ်နေကြဆိုတော့ ကျောင်းနာမည် အိန္ဒြာ ဆိုတာကို ငါးတန်းယောက်မှပဲ ဆရာမက နင့်ညီမ အိန္ဒြာ ဝါဆိုပန်းကပ်ကြေး ပေးဖို့ လိုသေးတယ်ဆိုပြီးတောင်းမှပဲ သိတော့တယ်။ ဒါတောင် ပထမ ဆရာမနဲ့ ပြိုင်ငြင်းနေသေးတယ်။ ကျွန်တော့် ညီမနာမည်က မိငယ်၊ အိန္ဒြာမဟုတ်ဘူး ဆိုပြီးတော့။ ကျွန်တော်ကလည်း တစ်ဦးတည်းသောသား။ 

ဒါပေမယ့် တစ်ဦးတည်းသောသား စစ်စစ်တော့ မဟုတ်။ ကျွန်တော့်မှာ ဝေမိုး လို့ခေါ်တဲ့ အမွှာ အကိုတစ်ယောက် ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ အဖေနဲ့ အမေက ဝေမိုး နဲ့ ဝေဖြိုး ဆိုပြီး အမွှာ နှစ်ယောက် နာမည်ဆင်တူ ပေးထားတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း အကိုကြီး ဝေမိုးက သက်ဆိုး မရှည်ရှာလိုက်ပါဘူး။ တစ်နှစ်မပြည့်ခင်မှာပဲ ဆုံးပါးသွားခဲ့တယ်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကျွန်တော်ကတော့ မှတ်ကို မမှတ်မိတာ။ လူကြီးတွေက ပြောပြလို့သာသိရတာ။ 

မိငယ်ကလည်း အစ်ကိုဆုံးပီး မကြာခင်မွေးတာဆိုတော့ အဖေနဲ့အမေကလည်း အစားထိုးအနေနဲ့တော်တော်လေး ချစ်ရှာတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကလည်း အတူတူပဲ ကြီးပျင်းခဲ့ကြတာ။  မူကြိုတက်တော့လည်း အတူတူ။ ကျောင်းတက်တော့လည်း အတူတူ။ အတန်းတော့ မတူဘူးပေါ့။ 

ကျွန်တော်တို့ မိသားစုက ကုန်သည် နဲ့ ဈေးသည် ဆိုတော့ မကြောင့်မကျသုံးနိုင်တဲ့ အဆင့်ထဲပါပေမယ့် အဒေါ်တို့ မိသားစုကတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဝန်ထမ်းဆိုတော့ သိပ်မချောင်လည် ရှာဘူး။ ကျောင်းမှာဆို မုန့်ကို ကျွန်တော့်ကပဲ အမြဲတမ်းမျှကျွေးရတယ်။ ထမင်းသုပ်တပွဲ မုန့်ဈေးတန်းမှာ ငါးဆယ် ပဲကျတဲ့အချိန် အိမ်က တစ်ရက် ကို ၂၀၀ ပေးတော့ ၁၀၀ က မိငယ်အတွက်။ ၁၀၀ က ကျွန်တော့်အတွက်။

ရပ်ကွက်ချင်းမတူတော့ အိမ်ချင်းက နည်းနည်းလှမ်းတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း အဖေနဲ့ အမေက သူ့လုပ်ငန်းနဲ့ သူရှုပ်နေတာများတော့ ကျွန်တော်က အဒေါ့်အိမ်မှာပဲ နေဖြစ်တာများတယ်။ စနေတနင်္ဂနွေ ကျောင်းပိတ်ပြီဆို တစ်နေကုန်ပဲ ရပ်ကွက်ထဲက ကောင်တွေနဲ့ ဆော့ကြ သောင်းကြမ်းကြ။ တစ်ခါတစ်လေကျတော့လည်း နှစ်ယောက်ထဲ သောင်းကြမ်းကြပေါ့။ အခုလည်း နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့ နှစ်ယောက်ထဲ စက်ဘီး တစ်စင်းစီနဲ့ လှိမ့်ကြတာမြို့အနှံ့ပဲ။  ကျောင်းဖွင့်လို့ ရှစ်တန်းတက်တာနဲ့ ကျွန်တော် မန်းလေးက ဘော်ဒါသွားရမယ်ဆိုတော့ ကျောင်းပိတ်တုန်းလေး စပါရှယ်သောင်းကြမ်းထားတာ။

ကျွန်တော့်တို့ မြို့အစွန်မှာက ရေကန်ခပ်ကြီးကြီး တစ်ခုရှိတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ကလေးတွေက တခါတလေကြရေသွားသွားကူးကြတာ။ လူကြီးတွေကတော့ အဲဒီရေကန်က တစ်နှစ်တစ်ခါ လူစားတယ်ဆိုပြီ ခြေဦးကို မလှည့်ခိုင်းဘူး။ ဒါပေမည့်လည်း ကလေးဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်း တားလို့ရတာမှတ်လို့။ သွားပြီး ကူးကြတာပါပဲ။ လူကြီးတွေသိသွားရင် စပါရှယ် အရိုက်ခံရတာပေါ့။ 

လူလည်းနည်းနည်း ရှင်းပြီး ခြုံတွေလည်း ပေါတော့ အတွဲတွေလည်း တော်တော်လာတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကလည်း အတွဲမြင်ပြီဆို ချောင်းကြတာကြီးပဲ။ ငယ်ငယ်ထဲက ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး သူများတွေက အတွဲမြင်ချောင်းတော့ ကိုယ်ပါ လိုက်ချောင်းရင်းနဲ့ စိတ်ထဲမှာ အတွဲမြင်ရင်ချောင်းရမယ်ဆိုတဲ့ ဆိုက်ကို ဝင်သွားတာ ရန်ကုန် အင်ယားကန်ဘောင်ရောက်မှပဲ ပျောက်တော့တယ်။

အခုလည်း ဘာရယ်မဟုတ်။ ရေးကူးဖို့ နှစ်ယောက်သား ချီတက်လာခဲ့ကြတာ။ ကန်ဘေးရောက်တော့ စက်ဘီးထားဖို့ နှစ်ယောက်သားနေရာလိုက်ရှာရင်းနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက အတွဲတစ်တွဲလှမ်းတွေ့လိုက်တယ်။ ဗီဇက ပြလာတာပေါ့။

" မိငယ်"

" ဘာလဲ ကိုကြီး"

 မျက်စပစ်ပြလိုက်တယ်။

" ဘာလို့ မျက်လုံး ပြူးပြနေတာလဲ"

" ဟိုမယ်လို့ပြနေတာ ကြည့်"

" ဟုတ်သားပဲ အတွဲ လာ သွားချောင်းမယ်"

စက်ဘီးကိုခြုံကြား အသာထောင်ထားပီး ခြေသံလုံလုံ နဲ့ ကပ်သွားလိုက်တယ်။ အတွဲကတော့ တစ်လောကလုံး နှစ်ယောက်ထဲ ထင်နေသည့်ပုံ။ အသံသေသေချာချာမကြားရပေမယ့် လေအောက်ကဆိုတော့ ခပ်သဲ့သဲ့တော့ ကြားနေရတယ်။ တအားကပ်သွားရင် ရိပ်မိသွားမှာဆိုးတာနဲ့ သစ်ပင်အကွယ်ပဲ နှစ်ယောက်သားချောင်းကြတယ်။ 

စော်က ဘဲရဲ့ပုခုံးပေါ်မှီထားတယ်။ ဘဲကြီးရဲ့လက်တစ်ဖက်က စော်ပုခုံးကို ဖက်ထားတယ်။ နောက်တစ်ဖက်ကတော့ ပျောက်နေတယ်။ ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားသံ သဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရင် နှစ်ယောက်သား တခွိခွိနဲ့ ကြိတ်ရယ်ကြတာပေါ့။ တော်တော်လေးကြာတော့ ဘဲကြီးက ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်နေတာနဲ့ အသာလေးပြန်ပုံးနေလိုက်တယ်။ နောက်တော့ စော်ရင်ခွင်ထဲကို ရောက်သွားရော။

" ကိုကြီး ကောင်မလေး ပေါင်ပေါ်ပါ လှဲအိပ်နေပါလား၊ အမျိုးလည်း မဟုတ်ပဲနဲ့ ဘုန်းမနိမ့်ဘူးလားဟင်"

" ဒါမျိုးမြင်ရခဲတယ်ဟ ကြည့်ထား"

စော်ရဲ့ခါးကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်က တဖြည်းဖြည်း အင်္ကျီကို ပင့်ပင့်တင်နေတော့ စိတ်ထဲမှာ ကျောင်းက ဘော်ဒါတစ်ကောင် ယူလာတဲ့ စာအုပ်သွားသတိရလိုက်မိတယ်။ အဲဒါကြီးများလား မသိဘူး။ မိငယ်လည်း အူကြောင်ကြောင် မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်နေတယ်။

" မိငယ် အဲဒါ နိုစို့နေတာများလား"

" အင်း ဟုတ်မယ်ထင်တယ် ဘာဖြစ်လို့ မကြီးမငယ်နဲ့ စို့နာလည်းမသိဘူး"

" ငါလည်း တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးသေးဘူး"

အင်္ကျီကပင့်တင်ရင်း ပင့်တင်ရင်နဲ့ ချိုင်းအထိ ရောက်လာတယ်။ ခဏနေတော့ ဘဲကြီးက သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပြီးခြုံဘေးက မြက်ခင်းပေါ်မှာ အသာဖြန့်လိုက်တယ်။ အောက်မှာကတော့ အတွင်းခံနဲ့။

"ဟင် ဘောကြီးကလည်း အကြီးကြီးပဲ " မိငယ်ကပြောတယ်။

ကျွန်တော်လည်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပြောတဲ့ စကားသွားသတိရမိလိုက်တယ်။ သူ့အိမ်ဘေးက အစ်ကိုကြီးက သေးပေါက်တိုင်း သစ်ပင်ကိုပဲ အမြဲတမ်း ကော့ကော့ပန်းတယ်တဲ့။ နောက်ကတော့တော့မပြောပဲနဲ့ ပေါက်ပြီးတိုင်း ကွင်းတိုက် တော့ နတ်ကိုင်တာ ဘောကြီးသွားတယ်တဲ့။ အဲဒါကြောင့် သစ်ပင်ဘေးပေါက်ပြီးတိုင်း ကန့်တော့တော့ပြောတဲ့ အကျင့်ဖြစ်သွားတာပဲ။ အဲဒါသတိရမိတာနဲ့

" နတ်ကိုင်ထားတာ နေမှာပေါ့"

" ဟုတ်လို့လား"

" ငါလည်း ကြားပဲကြားဖူးတာ"

စော်က ပုဆိုးပေါ် လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ နို့နှစ်လုံးက အရှင်းသားပေါ်နေတယ်။ ဘော်လီနဲ့ အင်္ကျီကတော့ နို့အပေါ်မှာ ပင့်တင်ထားတယ်။ ဘဲကြီးက နို့ကို အားရပါးရစို့လိုက် ကစ်ဆင်းဆွဲလိုက် နို့ညစ်လိုက် လုပ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပါးစပ်အဟောင်းသား မိငယ်လည်း ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ နှစ်ယောက်သား ဆက်ပြီး ကြည့်နေမိတယ်။ 

တစ်သက်နဲ့ တစ်ကို ဒါမျိုး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး။ ကျောင်းမှာ ဟိုကောင်တွေ ယူလာတဲ့ ဖူးစာအုပ်ကို  တစ်ခါနှစ်ခါလောက်တော့ ဖတ်ဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီအကြောင်းတွေလည်း အဲဒီအချိန်က သိပ်နားမလည်သေးဘူး။ စောက်ပတ်ထဲကို လီးထဲ့တယ်။ သုတ်ထွက်တယ်။ ကလေးရတယ်။ ဒါပဲသိတာ။ တစ်ခါတစ်လေ ကလေးအတွေးနဲ့.. ကလေးလိုချင်တာများ ဘာလို့ လိုးနေကြတာလဲ မသိဘူး၊ သုတ်ရည် ယူပြီး စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ရင် ပြီးတာပဲ လိုစရာတောင်မလိုဘူး ဆိုပြီ ခဏခဏတွေးမိတယ်။

ပြန်ဆက်ကြဦးစို့။ နောက်ခဏနေတော့ ဘဲကြီးက အောက်ခံ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်ပြီး စော်ရဲမျက်နှာပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူကို ရေရွတ်လိုက်မိတယ်.။

" ဘာကြီးလည်းဟ"

" ဘာကြီးလည်းဟ"

" ကြည့်ဦး မျက်နှာပေါ် တက်ခွနေတယ်"

" လူကြီးတယ် ပြောတဲ့ လုပ်တယ် ဆိုတာ အဲဒါလား"

" အင်း ဟုတ်တယ်"

"အီ း ဟိုဟာထဲကို ဟိုဟာထည့်မှာပေါ့ တော်တော်နာမှာပဲ ဘယ်လိုများလုပ်မလဲမသိဘူး အီး"

အဲဒီနောက် မျက်နှာပေါ်ကနေ ခွာလိုက်တော့ ဘဲကြီးရဲ့ အချောင်းထောင်မတ်နေတာကို သေသေချာချာမြင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် အချောင်းလည်း ခွကြားထဲမှာ တစ်ဖြည်းဖြည်း ထောင်ထောင်လာတယ်။ အမှန်အတိုင်းပြောရရင် လူလည်း လန့်ဖြန့်သွားတယ်။ လန့်သွားတာက မိငယ်တစ်ယောက်လုံး ဘေးထားပြီး လီးက တောင်မတ်နေလို့။ 

ဘဲကြီးက ဒူးထောက်ပြီး တံထွေးနဲ့ သူ့လီးကို ရွဲနေအောင် သုပ်လိုက်တယ်။ အပေါက်ဝနားမှာ တေ့ပြီး လေးဖက်ထောက်ပြီး နို့ကို စို့လိုက်တယ်။ နောက် လက်တစ်ဖက်က မြေပေါ်ထောက် နောက်တစ်ဖက်က နို့ကို ညစ်ရင် အသားလေး သွင်းချလိုက်တယ်။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ လုပ်နေတာ တော်တော်ကို ကြာသွားတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဖြစ်နေမှန်းမသိ ရင်တွေကလည်း တဒုံးဒုံး။ ပေါင်ကြားထဲမှာလည်း ထောင်မတ်လို့။ ဘော်ဒါတွေနဲ့ ချောင်းရင်း ဒါမျိုးကြုံတာက ကိစ္စမရှိ၊ အခုဟာက မိန်းကလေးနဲ့။ မိန်းကလေးကလည်း သူစိမ်းမဟုတ် မိငယ်။ မိငယ်ကတော့ အဲဒါတွေမသိ ငေးကောင်းတုန်း ကျွန်တော်လည်းကြံရာမရဖြစ်ပြီး ခဲလုံးတစ်လုံးကို ကောက်ကိုင်ပြီး

" မိငယ်"

" ဘာလဲ"

" ပြေးဖို့ပြင်"

ပြောရင်းဆိုရင်း ကိုင်ထားတဲ့ခဲနဲ့ လိုးနေတဲ့ အတွဲဆီကို ပစ်ထဲ့လိုက်တယ်။

" ခွပ်"

ဒူးထောက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ စောင့်နေတဲ့ ဘဲကြီးရဲ့ခေါင်းကို ကွက်တိသွားထိတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ခေါင်းပေါက်သွားမယ် ထင်တာပဲ။

" ဘာလိုသွားပစ်တာလဲ ကိုကြီး နင်က သေချင်လို့"

" ငါလိုးမသားလေးတွေ အသေပဲ" 

အနောက်ကနေ ဆဲသံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမယ် ဘာဖြစ်နေလည်း လှည့်မကြည့်ဖြစ်။ တခါထဲ စက်ဘီးစီကိုပဲ ခြေကုတ်သုပ်တော့တာပဲ။ ထောင်နေတဲ့ လီးလည်း ဘယ်အချိန်က ငြိမ်သွားမှန်းမသိလိုက်ဘူး.

~~~~~~~~~~~~~~

အဲလိုနဲ့ မိငယ်ကို အိမ်ပြန်ပို့ရင်း အဒေါ်အိမ်မှာပဲ ရေချိုးလိုက်တယ်။ အဒေါ့်ဆီမှာ ရေပိုက်လိုင်း မဆင်ရသေးတော့ ဘုံဘိုင် လက်လှုပ်တွင်းကရေပဲ ချိုးရတယ်။

" ကိုကြီး ရေလှုပ်ပေး ဒီနေ့ ငါအရင်ချိုးအလှည့်"

အရင်တုန်းကလည်း အခုလို တစ်ယောက်တစ်လှည့်ဆီ လှုပ်ရင်းချိုးနေကြပေမယ့် အခုတစ်ခေါက်တော့ တော်တော် ဒုက္ခရောက်သွားတယ်။ မိငယ်အင်္ကျီချွတ်လိုက်တော့ နို့နေရာ ခပ်စူစူလေးကို တွေ့လိုက်မိတယ်။ အရင်က ဒီလို ချိုးနေကြပေမယ့် အခုလို သေချာမကြည့်မိဘူး။ မိငယ်က ဆံပင်ဂုတ်ဝဲဆိုတော့ ရေချိုးရင် ခေါင်းလျှော်မယ့်နေ့ပဲ ဆံပင်ရေလောင်းတယ်။ ကျန်တဲ့နေ့ကြရင် အလောင်းမခံဘူး။ 

အဲဒီတော့ ကျွန်တော်ကလည်း ရေတူတူချိုးရင် ခေါင်းကိုပဲ မရရ အောင်လိုက်လောင်းတယ်။ အနဲဆုံး တစ်ခွက်တော့ မိအောင်လောင်းရမှ နေသာထိုင်သာရှိတာ။ ဒီတစ်ခါတော့ ရေလောင်းဖို့သတိမရတော့ပဲ ရေဘုံဘိုင်ကို လှုပ်ရင်း နို့စူဖောင်းဖောင်းလေးကိုပဲ လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ 

ခုနကမြင်လိုက်ရတဲ့ စော်ကြီးလိုမျိုး နို့က အပြည့်မထွက်သေးဘူး။ ကျွန်တော်တို့ ယောက်ျားလေးတွေလိုလည်း ပြားချပ်မနေ။ နည်းနည်း နို့သီးခေါင်းနားတစ်ဝိုက်မှာ ခပ်စူစူဖြစ်နေတယ်။ နို့သီးခေါင်းက ယောက်ျားလေးတွေထက် နည်းနည်းပိုကြီးတယ်။ နောက် လေးငါးနှစ်လောက်နေရင် ဒါလေးက ဟိုစော်ကြီးလို အကြီးကြီးဖြစ်လာမှာ။ အဲဒါကို တွေးမိတာနဲ့ဒုက္ခရောက်တော့တာပဲ။  နည်းနည်း နည်းနည်း နဲ့ ပေါင်ကြားထဲကကောင်က ထလာတယ်။ လူလည်း ခေါင်းပူသွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ မိငယ်ချိုးနေတဲ့ ရေဆင်းမြောင်းနဲ့ ဘိလပ်မြေ အုပ်ခင်းထားတဲ့ အကွက်ထဲ လုထိုင်ချလိုက်ပြီး

" ငါ အကြီး ငါအရင် ချိုးမယ် နင်ဖယ်"

ဝုန်းဒိုင်းဝုန်းဒိုင်း လေးငါးခွက်လောက် လောင်း ဆပ်ပြာမြန်မြန်တိုက်. ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး မြန်မြန်ပဲပြေးခဲ့လိုက်တော့တယ်။

" လူယုတ်မာကြီး"

" သူ့အလှည့်တုန်းကကျတော့ နှစ်ကန်တောင်ချိုးသွားတယ်"

" စောက်ကျင့်ကို မကောင်းဘူး"

" မသာကြီး သေနာကြီး"

မိငယ်ကတော့ ဆဲရင် နောက်မှာ အော်ဆဲရင်း ကျန်နေခဲ့တော့တာပဲ။

~~~~~~~~

ညအိပ်ခါနီး ရောက်တော့ အဲဒီအကြောင်း ပြန်တွေးရင်းနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ငနဲ့က ထောင်လာတယ်။ ဒီတစ်ခါ လွှတ်ထားလိုက်တယ်။ ညဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မှ မမြင်တာ။ ကိုယ့်ဟာကို ကိုင်ကြည့်လိုက်မိတော့ လူတွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုင်ရင်းလက်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေလိုက်တယ်။ 

ဟိုကောင်တွေပြောတဲ့ ကွင်းတိုက်တာ ကောင်းတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးနေမှာ။ အရသာလေးက တစ်မျိုးလေး။ မိငယ်ရဲ့ နို့စူစူလေးကို မျက်လုံးထဲမြင်မိတော့ ပိုပိုပြီးတော့ လီးကထောင်ထောင်လာတယ်။ နေ့လည်က ချောင်းခဲ့တဲ့ ဘဲကြီးဒူးထောက် ပြီး တွယ်တာကို သတိရလိုက်မိတော့ လက်ညိုးနဲ့ လက်မကို ဝိုက်ပြီးငြိမ်ငြိမ်ထား။ ပက်လက်လှန်ရက် ကော့ကော့ပြီး အဲဒီဘဲကြီးလုပ်သလို လိုက်လုပ်ကြည့်တယ်။ 

ပိုပြီးတော့ ကို အရသာရှိနေတယ်။ လက်ကို နည်းနည်းဖွထားလိုက်ပီး ဖွဖွလေး လက်နဲ့ လီး မထိတထိလုပ်ကြည့်တယ် ပိုလို့ကို အရသာရှိနေပြန်ရော။ တော်တော်လေးကြာတော့ နည်းနည်းညောင်းလာတာနဲ့ လက်ညိုးလက်မလက်ခလယ်နဲ့ လီးကို ဖွဖွလေးကိုင်ပြီးပဲ ပွတ်နေမိတယ်။ တစ်ခါက မိငယ်နဲ့ အတူတူဆော့ရင်း အမှတ်မထင်မြင်မိလိုက်တဲ့ သူ့ပိပိလေး မျက်လုံးထဲပြန်ပေါ်လာတယ်။ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ဘောင်းဘီတိုက အလယ်တဲ့တဲ့က ခွပြဲနေတော့ ပေါ်နေတာ။ မိငယ်ရဲ့ ပုံမှန်အသားအရည်ထက်တော့ နည်းနည်းညိုတယ်။ ကျွန်တော်မြင်ခဲ့ဖူးသမျှထဲ ပထမဆုံးနဲ့ အလှဆုံးပိပိလေးပဲ။ 

ကွင်းတိုက်နေတဲ့ လက်က အလိုလိုမြန်မြန်လာတယ်။ ဒီလီးကိုသာ မိငယ်စောက်ပတ်ထဲထည့်လိုက်ရရင်။ ဖွဟဲ့ မကြံကောင်းမစည်ရာ။ ဒါပေမယ့်လည်း မတွေးအောင် ဘယ်လိုမှလုပ်မရ။ ဖတ်ဖူးတဲ့ တရားစာအုပ်တွေထဲက ပစ်မှားတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးများလား။ မတတ်နိုင် ဖြစ်ချင်ရဖြစ်။ ကွင်းတိုက်နေတဲ့လက်ကို ဘယ်လိုမှရပ်မရတော့ဘူး.တစ်ကိုယ်လုံးရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်သွားတယ်။ လူလည်း ငါဘာများဖြစ်တာပါလိမ့်ဆိုပြီး လန့်ဖြန့်သွားတယ်။ တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် ဒါမျိုး တစ်ခါမှမဖြစ်ဘူးသေးဘူးဆိုတော့.

လက်မှာလည် အရည်တွေရွှဲနစ်သွားတယ်။ သုတ်ရည်ဆိုတာ ဒါဖြစ်မယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးနတ်ပြည်ရောက်သွားသလိုမျိုးခံစားလိုက်ရတယ်။ လီးရဲ့ထိပ်ပိုင်းက နည်းနည်းစပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် တိုက်နေတဲ့ လက်ကို မရပ်ပဲ ဆက်တိုက်နေလိုက်တယ်။ ငါးမိနစ်မကြာခင်ပဲ နောက်တစ်ခေါက်ထပ် ခုနကလိုထပ်ဖြစ်တယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးအကိုက်အခဲတွေပျောက်ပြီး ပေါ့ပါးပြီး မိုးပေါ်မြောက်မတတ်ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ ကွင်းတိုက်ကြတာကိုး။ 

အရင်က ကြားဖူးပေမယ့် ဘာကြောင့်လဲ စဉ်းစားမရတာ အခု ကိုယ်တိုင်လုပ်ဖူးမှပဲသိတော့တယ်။ ဘောင်းဘီ တစ်ခုလုံးလဲ ရွဲနေပြီ။ ဒါနဲ့ တိတ်တိတ်လေးထ ဘောင်းဘီ အသစ်လဲပြီး အိပ်ယာဝင်လိုက်တာ ချက်ချင်းကို အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ မနက်ရောက်တော့ ညအိပ်ယာထဲ သေးပေါက်တာလားဆိုပြီး ဆူခံလိုက်ရတယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(03)

ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့ မန်းလေးက ဘော်ဒါမှာသွားတက်တယ်။ အဆောင်မှာက ယောက်ျားလေးက သတ်သတ်ခြံဝင်း တစ်ဝင်း မိန်းကလေးက သတ်သတ် ခြံဝင်းတစ်ဝင်း ခွဲထားတယ်။ နာမည်ကြီးတဲ့စာရင်းထဲပါတော့ နယ်စုံ လူစုံပဲ။ ကျောင်းသားကလည်း ရာဂဏန်းကျော်ပဲ။ အဲဒီတုန်းက အခုလို ကိုယ်ပိုင်ကျောင်းတွေမရှိသေးတော့ နေ့ခင်းမှာတော့ အစိုးရကျောင်းမှာပဲ သွားတက်ရတာပေါ့။  အဆောင်မှာစာသင်ချိန်ဆို မိန်းကလေးယောက်ျားလေး စကားပြောဖို့နေနေသာ မျက်စောင်းကိုထိုးခွင့်မရှိတာ။ 

ဒါပေမယ့်လဲ ကျောင်းရောက်ရင်တော့ အဆောင်မှာ မသောင်းကျန်းရသမျှ အတိုးချပြီ စပ္ပါရှယ်သောင်းကျန်းတော့တာပဲ။ ရောက်ရောက်ချင်းတော့ အိမ်နဲ မခွဲစဘူး ခွဲရတာဆိုတော့ အိမ်ကိုလွမ်းသလိုလို။ ကျောင်းစတက်ခါစကတော့ ကိုယ်နဲ့စိမ်းတဲ့ဝန်းကျင်ဆိုတော့ နည်းနည်းကြောက်တာရွံ့တာလေးတွေတော့ ရှိတာပေါ့။ 

နောက်တော့နည်းနည်းကြာတော့လည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နေသားကျသွားတာပါပဲ။ ၉တန်းနဲ့ ၁၀ တန်း သတ်သတ်ခွဲပြီး အဆောင်တစ်ခုစီ ထားပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ ၈ တန်းအတွက်ကျ လူနည်းတော့ ၁၀ တန်း ၉ တန်းတွေနဲ့ မျှပြီးရောထားတယ်။ ကျွန်တော် နေရတာကာ ၁၀တန်းတွေကြားထဲ။ အကြီးတွေကြားထဲက အငယ်ဆိုတော့ ဟုတ်တာတွေကော မဟုတ်တာတွေကော ဝိုင်းပြီး ကြပ်ကြ သင်ပေးကြတာပေါ့။ ညအိပ်ခါနီးဆို သရဲပုံပြင်တွေလာပြော အဲလိုမျိုးပေါ့။

" ကျွိ ကျွိ ကျွိ"

ကျွန်တော် အဆောင်ရောက်ခါစ ညကတည်းက ည တိုင်း ၁၂ ဝန်းကျင်ဆို အဲဒီ တကျွိကျွိ အသံ အမြဲတမ်းကြားနေရတယ်။ ပထမညကတော့ တအားကိုကြောက်လန့်သွားတာ။ အဆောင်က အတူနေ အစ်ကိုကြီးတွေကလည်း ခြောက်တာလား ဘာလားတော့မသိဘူး ။ အဆောင်မှာ သရဲရှိတယ်ပြောထားတော့ လူက နည်းနည်းတော့လန့်နေတယ်။ ကြောက်တတ်တယ် အထင်သေးခံရမှာဆိုးလို့ ဘယ်သူမှလည်း မပြောရဲဘူး။ စောင်ပဲ အတင်းခေါင်မြှီးခြုံပြီး ရအောင်အိပ်လိုက်တော့တာ။ 

တစ်ပတ်လောက်နေတော့ ကြောက်စိတ်နည်းနည်းလျော့လာတယ်။ တစ်ရက် အားတင်းပြီး ထကြည့်မယ်ကွာဆိုပြီး ညဖက်ဓာတ်မီးကို ခေါင်းရင်းမှာ အသင့်ပြင့်ထားပြီးစောင့်နေတယ်။ ၁၂ လောက်ရောက်တော့ အသံစကြားလာရတယ်။ တိုးတိုးကနေ နည်းနည်းကျယ်ကျယ်လာတယ်။ ဒါနဲ့ ဓာတ်မီးနဲ့ ထိုးကြည့်လိုက်တာ တစ်သျှူးဗူး ဘေးချပြီး အိပ်ယာထဲမှာ ကွင်းထုနေတဲ့ ဘဲကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်နေတာ။

" ငါလိုးမသား လီးမို့လို့ ကွင်းထုနေတာ ဓာတ်မီးနဲ့ထိုးတာလား"

အဲဒီဘဲကြီးနာမည်က ဝါးလုံးပေါက်။  အားလုံးက ဝါးလုံးပေါက် ပဲ ခေါ်ကြတော့ နာမည်အရင်းမမှတ်မိတော့ဘူးဖြစ်နေတယ်။ ခေါ်လည်း ခေါ်ချင်စရာ။ ထန် လွန်းလို့ သူ့ကို ဝါးလုံးပေါက်တောင် အလွတ်ပေးတဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး ဆိုပြီး ဝါးလုံးပေါက်လို့ နာမည်ဝိုင်းပေးကြတာနာမည်တွင်သွားရောပဲ။ သူကလည်း အခြောက်တောင် အလွတ်မပေးဘူး။ 

တစ်ရက်မှာပေါ့။ ကျွန်တော်က နဂိုထဲက အအိပ်မက်တော့ ည စာကျက်ချိန်ရောက်ပြီဆို တစ်ခါတစ် ၁၀ နာရီထိ မကျက်ပဲနဲ့ ၈ ခွဲလောက်ရောက်တာနဲ့ အိမ်သာသွားပြီး ချောင်ကျတဲ့ အလုံးထဲဝင်ထိုင်ပြီး နံရံမှာ မှီ ငိုက်တာ ၁၀ နာရီထိုးတဲ့အထိ နေ့တိုင်းနီးပါးပဲ။ အဲဒီရက်က ထုံးစံအတိုင်း အိမ်သာထဲမှာ အိပ်ငိုက်နေတုံး တစ်ဖက်က အသံကြားတော့ လူ လန့်နိုးသွားတယ်။ အိမ်သာထဲ ၂ယောက်ဝင်တဲ့ အသံကြားလိုက်ရတယ်။ 

ပထမထင်မိတာက နှစ်ယောက် အိမ်သာထဲမှာ တံခါးပိတ် ရန်ဖြစ်ကြတာလို ထင်လိုက်မိတာ။ ဒါနဲ့ စပ်စုချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ ကပ်ရက် အိမ်သာအလုံးဆိုတော့ နံရံမှာ ဖေါက်ထားတဲ့ လေဝင်ပေါက်နေ လှမ်းကြည့်လို့ရနေတယ်။ အဲဒါနဲ့ အိမ်သာရေကုန်ပေါ် မတ်တပ်ရပ်ပီး လှမ်းချောင်းလိုက်တာ။ ဝါးလုံးပေါက်ဖြစ်နေတာ။ ထိုင်နေရင်တော့မြင်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ ဘဲကြီးက အိမ်သာနံရံ ၂ ဖက်ကို လက်နဲ့ တွန်းထားပြီး အောက်ကို ငုံကြည့်နေတယ်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က နံရံကို တွန်းထားပေမယ့် သူ့ဘောင်းဘီချွတ်ပေးနေတဲ့အသံ ကြားလိုက်ရတော့ လူလည်း မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်" သေချာပီ ပုလွေမှုတ်ခံနေတယ်ဆိုတာ။

" အား ရှီး မိုက်တယ်" တိုးတိုး နဲ့ ရေရွတ်နေတယ်။

ကျွန်တော်က အရပ်ပုနေတော့ သေသေချာချာမမြင်ရဖြစ်နေတယ် ဒါနဲ့ ဘယ်လိုချောင်းရပါ့။ နည်းနည်းခေါင်းစားလိုက်တော့ အိမ်သာ နောက်ကျော လေဝင်ပေါက်သွားတွေ့တယ် အဆောင်အုတ်တံတိုင်းနဲ့ကလည်း ၁ပေလောက်ပဲကွာတာ။ အဆောင်ကနေ ည ခိုးထွက်ပြီဆို သုံးတဲ့လမ်းကြောင်းဆိုတော့ အုတ်တံတိုင်းမှာ စိုက်ထားတဲ့ ပုလင်းကွဲတွေကိုလည်း ဖယ်ထားပြီးသား။ 

အဲဒါနဲ့ အိမ်သာကနေ တိတ်တိတ်လေးထွက် အုတ်တံတိုင်း ပေါ်တက်။ အဲဒီကျမှပဲ ရှင်းရှင်းလင်းမြင်ရတော့တာ။ ဘဲကြီးက ဘောင်းဘီးချွတ် မတ်တပ်ရပ်ပြီး စုတ်နေတဲ့ ခေါင်းကို ဆံပင်က ကိုင်ပြီး စောင့်နေတယ်။ စုတ်ပေးနေတဲ့သူရဲ့ သေသေချာချာမမြင်ရဘူးဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် အဆောင်မှာ အခြောက်က သုံးယောက်ပဲ ရှိတာဆိုတော့ ပုံစံကိုကြည့်ပြီး ဘယ်သူဆိုတာခန့်မှန်းလို့တော့ ရနေတယ်။ 

အဲဒီ အခြောက်နာမည်က မျိုးမင်းအောင်။ သူ့ကိုသူ မျိုးမျိုး မျိုးမျိုးနဲ့ ဝါးလုံးပေါက်ကို အမြဲတမ်း အဝတ်လျှော်ပေး ထမင်းဝယ်ကျွေး လုပ်နေတာဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ မျက်မှန်းတမ်းမိတယ်။ မျိုးမျိုးက သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဝါးလုံးပေါက်ရဲ့ တင်ပါးကို ကိုင်ညစ်နေတယ်။ ခဏတဖြုတ်နားလိုက်။ လီးစုပ်လိုက်နဲ့ တော်တော်လေးကြာတော့ သူလည်း ထိုင်စုပ်နေရာကနေ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ နောက် ဘောင်းဘီချွတ် ပြီး ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကနေ ဘာလေးထုတ်လိုက်မှန်းမသိဘူး။ ဘူးဖွင့်ပြီး လက်ပေါ်ကို တင်လိုက်တာတွေ့တော့မှ အုန်းဆီ ပုလင်းအသေးလေးမှန်းသိလိုက်ရတယ်။ 

အခြောက်မို့ အလှကြိုက်လို့ သွားလေရာ အုန်းဆီ မိတ်ကပ် ထည့်ထားတယ် မှတ်နေတာ။ ဒါအတွက်ကိုး။ မျိုးမျိုး မသိအောင် သူ့အုန်းဆီ ယူယူလိမ်းကောင်တွေတာ သိလို့က တော့ ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး။ တော်တော်လေးကို ရီချင်သွားတယ်။ အုန်းဆီနဲ့ ဝါးလုံးပေါက်ရဲ့လီးကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဖင်သူ ထပ်သုတ်တယ်။ မျိုးမျိုးကပဲ အကုန်လုပ်နေတာ သကောင့်သား ဝါးလုံးပေါက် ဆရာကြီးအထာနဲ့ ခါးထောက်ပြီး မျိုးမျိုးလုပ်ပေးတာပဲ ခံနေတယ်။ မျိုးမျိုးက ဖင်ကုံးပြီး လီးနဲ့ ဖင်ပေါက် တေ့ပေးလိုက်တော့မှပဲ ခါးကိုကိုင်ပြီး အသာလေး သွင်းလိုက်တယ်။ ပထမတော့ဖြေးဖြေးမှန်မှန် စည်းချက်ညီညီ လေးပဲ။

" အား ရှီး " အသံတော့ သိပ်မထွက်အောင် တော်တော်သတိထားပြီး လိုးနေတာ။ တော်တော်လေးကြတော့ ဝါးလုံးပေါက်က မျိုးမျိုးရဲ့ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းစောင့်လိုက်တယ်။

" အာ့" မျိုးမျိုး အသံ နည်းနည်းထွက်လာတော့သူ့ကိုယ်သူပြန်ထိန်းလိုက်တယ်။ စောင့်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်မြန်လာတယ်။ နောက်ဆုံးမှာ တော့ ဖင်ထဲကို လီးတစ်ဆုံးထဲ့ပြီး ကော့သွားတယ်။ ဘဲကြီး ပြီးသွားပီ။ ကျွန်တော်လည်း အသားလေး အုတ်တံတိုင်းပေါ်က ပြန်ဆင်းပြီး စာကျက်ခန်းထဲ ပြန်သွားထိုင်။ စာကျက်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ 

ခဏနေတော့ မျိုးမျိုး တစ်ယောက်ထဲ ဝင်လာပြီး ကိုယ့်ခုံမှာကိုယ်ပြန်ထိုင်။ မကြာခင်ပဲ ဝါးလုံးပေါက် မရောင် မလည် နဲ့ ပြန်ရောက်လာတယ်။ အစကတော့ အကုန်လုံးကို လိုက်ပြောမလို့။ ဒါပေမယ့် အခြောက်နဲ့ဆို တော်တော်အရှက်ကွဲမှ ာစိုးတာနဲ့ မပြောပဲထားလိုက်တော့တာ။ သူတို့နှစ်ယောက်လည်း လစ်ရင်လစ်သလို ၂ ပတ် တစ်ခါလောက် ခိုးခိုးစားနေကြတယ်။ 

ပထမကတော့ မျိုးမျိုးကို တော်တော် ရွံပေမယ့် နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သနားလာမိတယ်။ မျိုးမျိုးအိမ်က ပိုက်ဆံရှိတဲ့ အထဲပါတော့ သူတို့သားအတွက် လိုလေသေးမရှိ မုန့်ဖိုးဆို မုန့်ဖိုး အဝတ်အစား ဆို အဝတ်အစား စကော,အောစတား, MP3 တောင်းသမျှ အကုန်ဝယ်ပေးထားတာ။ အကုန်လုံးလဲ ဝါးလုံးကွဲလက်ထဲမှာချည်းပဲ။ မျိုးမျိုးကို မသုံးရဘူး. ဒီကြားထဲ အဝတ်ပါလျှော် အိပ်ယာပါသိမ်းပေးရသေးတာ။

~~~~~~~~~~~~

ပထမ ရှစ်တန်းတစ်နှစ်ကတော့ ဒီလိုပဲ ဖင်လှည့်ခေါင်းလှည့်နဲ့ ဘယ်လိုပြီးလို့ ပြီးသွားမှန်းကို မသိလိုက်ဘူး။ ရှစ်တန်းပိတ်တော့ အိမ်ကို ပြန်ဖို့ရာ ၃ ပတ်ခွင့်ပေးတယ်။ ၂ ပတ်ပြည့်တာနဲ့ ပြန်လာ ။ ၉ တန်းအတွက် စာ စ လုပ်ပေတော့ပဲ။

အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း အရင်ဆုံးလုပ်တာ အတိုးချအိပ်တာပဲ။ ကျွန်တော် ဘော်ဒါတက်နေတုန်း အဖေက အရင် ပျင်ထောင်အိမ်ကို ဖျက်ပြီး ၂ ထပ် တိုက် အသစ်ဆောက်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် အတွက် အပေါ်ထပ်မှာ သီးသန့် တခန်းပေးထားတယ်။ ရေမိုးချိုး အခန်းလော့ချပြီး တန်းအိပ်လိုက်တော့တာပဲ။ တရေးနိုးတဲ့အချိန် မနက်စာတောင် ထ မစားတော့ဘူး မန်းလေး ကားကွင်းထဲက ဝယ်လာတဲ့ ပေါင်မုန့်ယိုသုတ် စားလိုက်ပြီး ထပ်အိပ်လိုက်တာပဲ။

အိပ်ရင်ပုဆိုးကျွတ်သွားတာတောင် ပြန်မ ဝတ်တော့ဘူး။ခြေရင်းကစောင် ခြေမနဲ့ ညှပ်ပီး ဆွဲခြုံလိုက်တယ်။

" ဒုန်းဒုန်းဒုန်း"

" ကိုကြီး ထတော့ ထတော့ ထထ ထထ ထထ"

" နေဖင်ထိုးနေပြီး ထထ ထထ ထ"

" တံခါးသောခတ်မထားနဲ့ လာဖွင့်ဦး ကာလနာဂါးကြီး"

မိငယ် အတင်းတံခါး လာခေါက်နေတဲ့ အသံ။ လူတော့နိုးသွားပေမယ့် မျက်လုံးက ဖွင့်မရသေးဘူး။

" နားညီးတယ် ငါအိပ်ရေးမဝသေးဘူး ပြန်"

ပေကပ်ပြီးဆက် အိပ်နေလိုက်တယ်။ ပြန်အိပ်ပျော်တော့မလို ဖြစ်နေတဲ့အချိန်.

" ထ" ပြောသံနဲ့အတူ စောင်ကို တစ်ယောက်က ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ 

အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး လေသလပ်ပြီး အေးစက်သွားတယ်။ ပုဆိုးကျွတ်နေတာ ပြန်မှ ဝတ်မထားတာ။ ပိုဆိုးတာ မနက် အိပ်ယာထချိန်ဆိုတော့ ယောက်ျားလေတွေ ထုံးစံအတိုင်း ငပဲက ထောင်နေတယ်။ အိပ်ချင်တဲ့မျက်လုံး ပြူးထွက်သွားတယ်။ တော်ပါသေးရဲ့ မိငယ်က သူ့လက်ထဲကစောင်ကို ကျွန်တော့်အောက်ပိုင်းကို ပြန်ခြုံပေးလိုက်လို့။

" သော့ခတ်ထားတာ ဘယ်လို လုပ် ဝင်လာတာလဲ"

" ကိုကြီးက တံခါးမှ ဖွင့်မပေးတာ။ တီတီဆီက သော့ပိုတောင်းပြီး ဖွင့်လိုက်တာလေ"

"ယောက်ျားလေးအခန်းထဲကို နင်က ဇွတ်ကြီးဝင်ရသလားဟ"

"ကိုကြီး ဘာတွေ မဟုတ်တရုတ် လုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ ကိုယ့်ညီမကို တုတ်ပြခဲပြနဲ့ အိပ်မနေနဲ့ ထတော့ ၁၂ ထိုးနေပြီ"

ပြောရင်ဆိုရင်း မိငယ်မျက်လုံးက စောင်ပေါ်က ဖောင်းနေတဲ့ နေရာလေးဆီ ရောက်သွားတယ်။ ကျွန်တော် ငပဲကလည်း တော်တော်ဒုက္ခပေးတယ်။ ပြန်ကိုမကျဘူး။

" ထွက်ထွက် အခန်းထဲက မြန်မြန်ထွက်"

" ထပ်မအိပ်နဲ့တော့"

" ထွက်ပါဆိုနေမှဟာ နင်ရှိနေတာ ငါကဘယ်လို ထရမှာလဲ"

မိငယ် အဲဒီအကြောင်းကို ဘာမှ ထပ်မပြောတော့. ။ ပြောရင်လည်း ကျွန်တော့်မျက်နှာ ဘယ်ထားလို့ထားရမှန်းကို သိမှာမဟုတ်ဘူး။

~~~~~~~~~~~~~~

ဒီလိုနဲ့ ၃ ပတ်ပြည့်တော့ အဆောင်ပြန်ပြီး ၉ တန်းစာ စသင်တယ်။ ရှစ်တန်း တစ်နှစ်ထဲမှာပဲ တော်တော်လေးကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် အတတ်ပေါင်းစုံတတ်သွားတယ်။ ဆယ်တန်းကျောင်းသားတွေကြားထဲဆိုတော့ ကလေးလိုဖြစ်နေတော့ အကုန်လုံးက ဝိုင်းသင်ပေးကြတာ။  ဆေးလိပ်၊အရက်၊ ကွမ်း၊ကွမ်းပေါင်း၊ နားဖေါက်၊အောကား၊ အောစာအုပ် အတတ်ပေါင်းစုံကို တတ်သွားတာ။ 

ကိုယ်တွေလဲ ကိုးတန်းတက်ရော နောက်မှ ရောက်လာတဲ့ ကောင်တွေကြားထဲ တခါထဲ ဆရာကျတဲ့ ဘဲကြီး ဖြစ်သွားတာပဲ။ ဆရာကျဖို့ရာ အကုန်လုပ်ဖူးပေမယ့်၊ ၂ ခုတော့ လုပ်ဖို့ကျနေသေးတာ။ ဖာ နဲ့ စော်။ ဖာလည်းတစ်ခါမှ မချဖူးဘူး။ စော်လည်းတစ်ခါမှ မထားဖူးသေးဘူး။ ဖာချဖို့ကြတော့ ရောဂါတွေဘာတွေကြောက်တာရယ်၊ မိလိုက်ရင် ငယ်ငယ်ရွယ်နဲ့ အရှက်ကွဲမှာ ကြောက်တာနဲ့ စိတ်ကိုမကူးရဲတာ။ 

အရက်တို့ဆေးလိပ်တို့လို့ မဟုတ်ဘူးလေ။ အရက်တို့ ဆေးလိပ်တို့က မိရင် အရိုက်ခံရရုံ။ အိမ်ကို အတိုင်ခံရရုံ ဒီလောက်ပဲလေ။ ဒီအရွယ်ဆိုးချင်မိုက်ချင်တဲ့ အရွယ်ဆိုတာ လူတိုင်းကလဲ နားလည်တယ်လေ။ ဒါနဲ့ စော်ထားဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ကျောင်းဖွင့်တာနဲ့ စတင်လှုပ်ရှားတော့တာပဲ။

~~~

အဆောင်နဲ့ ကျောင်းနဲ့က နီးတော့ ကျောင်းသွားပြီဆို ယောက်ျားလေးတွေက အရင် ၂ယောက်တတွဲစီ တန်းစီပြီး အတန်းလိုက်အရင် ကျောင်းကိုချီတက်ရတယ်။  ပြီးတော့မှ ခပ်လှမ်းလှမ်းနောက်ကနေပြီး မိန်းကလေးတွေက ၂ယောက်တတွဲ လိုက်ရတယ်။ ကျောင်းရောက်တာနဲ့ ကျောင်းခန်းထဲတန်းသွား အပြင်မထွက်ရ။ အဆောင်က ဆရာတွေက ကျောင်းတက်တဲ့အထိ ထိုင်စောင့်နေတာ။ အတန်းပိုင်ဆရာမလာတဲ့ အချိန်ထိပဲ။ ကိုယ်တွေက အဆောင်အထာနပ်နေပြီဆိုတော့ ကျောင်းဆင်းတာနဲ့ အဆောင်ပြန်ဖို့တန်းစီတဲ့အချိန် မယောင်မလည်နဲ့ အသာလစ်ထွက်ပြီး စော်တွေသွားငမ်းနေတော့တာပဲ။

စော်ချောတာလေးတွေ တော်တော်များများတွေ့ပေမယ့် အတန်းမတူတော့ ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လိုစလို့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတာနဲ ကိုယ့်အတန်းထဲကစော်ပဲ ပြန်လိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။ တစ်တန်းလုံးပတ်ငမ်းလိုက်တာ သုံးယောက်တော့ သွားတွေ့တယ်။ တစ်ယောက်က တော်တော်လေးကို ချောတာ။ ကျောင်းမှာ အလှဆုံးစာရင်းထဲမှာကို ပါတယ်။ 

အဲဒီတော့ သူ့ကို စာရင်းထဲက ထုတ်လိုက်တယ်။ လိုက်လဲ ရမှာမှ မဟုတ်တာ။ အဲလို စော်မျိုးတွေက မာနကြီးတာ များတော့ အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး။ အခြားတစ်ယောက်က မိန်းကလေးအနေနဲ့ ပြောရမယ်ဆို အရပ်ရှည်တယ်လို့ပြောရမယ်။ ရုပ်ရည်ရယ် အရပ်ရယ် ဝတ်ပုံစားပုံရယ်ခြုံကြည့်လိုက်ရင် အိန္ဒြေရှင်မ လို့ပြောလို့ရတဲ့ မိန်းကလေးမျိုး။ နောက်တစ်ယောက်က တော့ အရပ် သူ့လောက်မရှည်ပေမယ့် ပစ္စည်းတွေပါတွေနဲ့ တော်တော်လေးကိတ်တယ်။ မျက်နှာကလည်း ချစ်စရာမျက်နှာပေါက်မျိုး။ ကျွန်တော်နဲ့တောင် ရုပ်ချင်းခပ်ဆင်ဆင်ရယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးလဲ ကြည့်ကောင်းတော့ ဘယ်သူ့လိုက်ရမှန်းဆုံးဖြတ်မရတာနဲ့ ကိတ်တဲ့စော်ပဲ ရွေးလိုက်တော့တယ်။ 

ပထမတစ်ပတ်လောက်ကတော့ သူ့နာမည်သိအောင်စုံစမ်း၊ ခင်အောင်အရင်လုပ်လိုက်တယ်။ စာသင်ပြီဆိုတာနဲ့ သူ့ကိုပဲ ထိုင်ငေးနေလိုက်တယ်။ ကျောက်သင်ပုန်းတောင်လှည့်မကြည့်ဘူး။ အစပိုင်းသူ သတိမထားမိပေမယ့်၊ တစ်ရက်မက တစ်ချိန်လုံးစိုက်ကြည့်နေတော့ ရိပ်မိလာတယ်။ သူက ကိုယ့်ပြန်ကြည့်ရင် လူမိသွားလို့ ရှက်သွားတယ်ဆိုတဲ့ သဘောမျိုးနဲ့ ရှက်ချင်ယောင်ဆောင်။ နောက်အဆင့်တက်ပြီး ခုံကြားထဲပါစာသွားထည့်။ ရည်စားစာတော့မဟုတ်ဘူး ။ ရိုးရိုး အလာပသလာပ ဘယ်မြို့ကလဲ ဘာလဲ သူ့အကြောင်းကိုပဲ စာနဲ့ထည့်ပြီးလှမ်းမေးတာ။ နောက်အဆင့်တက်ပြီး သူငယ်ချင်းထက် ပိုခင်ချင်တယ် အကိုလိုသဘောထားလို့ရမလား ဘာညာပေါ့။ အခြေအနေဟန်မှန်းသိတော့ တစ်လလောက်နေတာနဲ့ ရည်းစားစကားဖွင့်ပြောပြီး မကြားမီပဲ ရည်းစားဖြစ်သွားတယ်။

ရည်းစားသာဖြစ်တာ နှစ်တဝက်ကျိုးတဲ့အထိ လက်ကို မကိုင်လိုက်ရဘူး။ သူလည်း အဆောင်ကပဲ။ ရန်ကုန်ကနေ မန်းလေထိလာတက်တာ။ အပြင်မှာကချိန်းတွေ့လို့က မရ။ ကျောင်းမှာလဲ လူရှင်းတဲ့နေရာမရှိ၊ ဘယ်ချိန် နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ခွင့်ရမလဲပဲ ချောင်းနေရတာ။ တစ်ရက်ကျောင်းမှာ အမှိုက်ကောက်ရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ဖို့ အခွင့်အရေးရလိုက်တယ်။ အမှိုက်ကောက်ရင်း ကောက်ရင်နဲ့ နှစ်ယောက်သား အုတ်ရေကန်နဲ့ အုတ်တံတိုင်းကြားလေးထဲရောက်သွားတာ။ အတန်းဆင်းချိန်ဆို အဲဒီနေရာက ဆေးလိပ်ခိုးသောက်တဲ့ကောင်တွေ တန်းစီနေတာ။ အခုက အတန်းချိန်ဆိုတော့ ဘယ်သူမရှိ နှစ်ယောက်ထဲပဲရှိတော့တာ။ ဒါနဲ့ပဲ သူ့လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တာ သူကတော့ဘယ်လိုနေမယ်မသိ ကျွန်တော့ ရင်ထဲတော့ ဝုန်းဒိုင်းကိုဖြစ်သွားရော။

" အရမ်းချစ်တယ် သဲစုရာ"

" ကိုယ့်ကို ချစ်လားဟင်

သူက ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။

" အင်း လို့ပါးစပ်ကပြော"

" အင်း"

မျက်နှာက အောက်ငုံထားပြီး မြေကြီးပေါ်ငုံကြည့်နေတယ်။ ကြည့်ရတာ နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ရတာရှက်နေပုံရတယ်။

" သဲစုနဲ့ ဒီလို နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ချင်နေတာကြာလှပြီ"

" အင်း"

" အဆောင်ပြန်ရောက်ရင် ကိုယ့်သတိမရဘူးလား"

" အင်း ရတယ်"

အောက်ငုံနေတဲ့ မျက်နှာကို မြင်ရတာ အသဲယားယားလာတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ပုခုံးကို အသာလေးဖက်ပြီး ပါးကိုလှမ်းနမ်းလိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲသွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပေါင်ကြားထဲကကောင်က အတွင်းခံ ဝတ်ထားလို့သာ တော်တော့တယ်။ မဝတ်များထားမိရင် မတွေးဝံစရာ။ ပါးလေးကိုနမ်းရင်းနဲ့ အောက်ငုံ ကြည့်လိုက်တော့ အင်္ကျီလည်ပင်းအဟိုက်ကနေ ရင်ကြားကို မြင်လိုက်ရတော့ ပိုဆိုးသွားတယ်။

" အရမ်းကိုချစ်တယ် တစ်သက်လုံးကို ဖက်ထားချင်တယ်"

ပြောရင်းဆိုရင် လက်နှစ်ဖက်နဲ့သူ့ကို သိုင်းပြီး အတင်းဖက်လိုက်တယ်။ အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် ဖက်ချင်တာထက် သူ့နို့ကို ထိချင်နေတာကြောင့် လက်ကို သူ့ရဲ့နို့ပေါ်ကို သိုင်းပြီး အတင်းကပ်ထားလိုက်တာ။ တကယ်ပါအိစက်ပြီးတော့ တစ်မျိုးလေးပဲ။ စိတ်ထဲရှိလက်ရှိသာဆိုလို့ကတော့ နို့ကို ညစ်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲပြစ်လိုက်ချင်တာ။ ဒါပေမယ့်လည်း တစ်ခါထည်းနဲ့ လက်လန်သွားမှာဆိုးတာနဲ့  ဖက်ထားတဲ့ လက်ကို နည်းနည်းလျော့လိုက်ပြီး မသိမသာလေးနဲ့ သူ့နို့ကို မထိတထိလေးနဲ့ လက်ကို တင်ထားလိုက်တယ်။ 

ခဏလောက်နေတော့ လူတွေရိပ်မိကုန်မှာစိုးတာနဲ့ သူက ထပြန်သွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အိမ်သာနဲ့က သိပ်မဝေးတော့ ချက်ချင်းအမြန်ပြေးပြီး အကျောလျော့လိုက်ရတယ်။ ၉ တန်း တစ်နှစ်လုံး သူနဲ့ကျွန်တော် လစ်တဲ့အချိန် လစ်သလို ချိန်းချိန်းတွေ့ကြတာပေါ့။ ကစ်ဆင်တွေပါတွေလဲ ဆွဲတတ်လာတယ်။ နို့လည်း နည်းနည်းပါးပါးလေးတော့ အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ ကိုင်တတ်ညစ်တတ်လုပ်တတ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း အဲဒီအဆင့်ထက်တော့မပိုခဲ့ပါဘူး။

~~~~~~~~~~~~

ကိုးတန်းပိတ်တော့ အိမ်မပြန်တော့ပဲ အဆောင်မှာပဲ ဆက်နေလိုက်တော့တယ်။ မပြန်တာက အကြောင်းတော့ရှိတယ်။ ပိတ်ရက် က ၂ ပတ်ကို မရှိဘူး။ ပြန်သွားလည်း ကဲချိန်သိပ်မရှိဘူး။ နောက်ပြီး သဲစုကလည်း ရန်ကုန်မပြန်ဘူး ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်းပဲ မပြန်တော့ဘူး။ နောက်တစ်ချက်က အခုလိုအချိန်ဆို ပြန်တဲ့သူကပြန်ဆိုတော့ အဆောင်မှုးတွေ လူစစ်တာတွေဘာတွေ မလုပ်ဘူး။ စည်းကမ်းကိုလည်း လျော့ပေးထားတယ်။  အပြင်တွေဘာတွေလည်း အချိန်နဲ့ပါ ထွက်လို့ရတယ်။ 

အဲဒီတော့ ကျောင်းကသူငယ်ချင်းတွေကို လာခေါ်ခိုင်းပြီးတော့ မန်းလေးမှာပဲ လျောက်လည်ကြတာပေါ့။ သဲစုနဲ့ အချိန်းအချက်လုပ်ပြီး တော့ သူငယ်ချင်းကို အတွဲတွေသွားတဲ့ အအေးဆိုင်ကို ချိန်းထားလိုက်တယ်။ ဘယ်နေရာလဲတော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ အဲဒီအချိန်က ကိုယ်တိုင်ကလည်း မန်းလေးမှာ မသွားတတ်မလာတတ်သေးတော့ သူများပဲလိုက်ပို့ခိုင်းရတာ။ အပြင်ကို လေးနာရီပဲ ထွက်ခွင့်ရှိတာဆိုတော့ အချိန်မှီပြန်လာခေါ်ဖို့မှာပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ သဲစုရောက်လာတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အအေးဝယ်တိုက်ပြီးတော့ သူ့သူငယ်ချင်းကလည်း အလိုက်တသိပဲ ခဏနေရင် ပြန်လာခဲ့မယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ ၂ ယောက်ထဲပဲကျန်ခဲ့တော့တယ်။

ဆိုင်ကလဲ အတွဲတွေအတွက်ဆိုတော့ ထရွက်တဲက အလုံပိတ်နီးပါးပဲ။ နည်းနည်းလည်း ချောင်ကျတဲ့နေရာဆိုတော့ pravicy လည်း တော်တော်ရှိတယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေရာကနေ သူ့ဖက်ခြမ်းကို ရွှေ့ပြီးဘေးချင်းကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ သဲစုပုခုံးအသာအယာလေး ဖက်လိုက် ပြီး ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို စနမ်းလိုက်တယ်။ 

ဒီတခါတော့ ကျောင်းမှာ ခိုးတွေ့ရသလို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်မဟုတ်တော့ဘူး။ စိတ်ထဲမှာလည်း လုံခြုံမှု အပြည့်ပဲဆိုတော့ လူက နည်းနည်းရဲလာတယ်။ ကြားဖူးနားဝ လျှာချင်းကလိပြီး သူ့နုတ်ခမ်းလေးကို ဖွဖွလေး ကိုက်ဆွဲလိုက်တယ်။ လည်ပင်းသားလေး ပြွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တဲ့အချိန် လိမ်းထားတဲ့ သေနပ်ခါးနံ့လေးက နှားခေါင်းထဲ သင်းပြံ့သွားတယ်။ လည်ကုတ်လေးကိုပဲ ဖွဖွလေး လေးငါးခါလောက် နုတ်ခမ်းနဲ့ စုတ်နမ်းလိုက်တယ်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ထုံးစံအတိုင်းလက် တစ်ဖက် က အင်္ကျီပေါ်ကနေ စနေနှစ်ခိုင် ကို အသာအယာလေးညစ်လိုက်တယ်။

နောက်လက်တစ်ဖက် ခါးနဲ့ကျောပြင်ကို ဖွဖွလေး အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ ပွတ်ဆွဲနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နုတ်ခမ်းကို ပြန်နမ်းပြီး သဲစုပါးစပ်ထဲကို လျှာလေးထိုးပေးလိုက်တယ်။ သဲစုကလည်း အလိုက်တသိပဲ လျှာကို ကျွန်တော်လျှာကို စုတ်ပေးနေတယ်။ ကစ်ဆင် ဆွဲနေတုန်းမှာပဲ ကျောပြင်ကို ပွတ်နေရာကနေ အင်္ကျီနဲ့ စကတ်ကြားက လွတ်နေတဲ့ ခါးကြားကို အသာလက်လျိုထည့်၊ ဆက်ပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက်တယ်။ 

ခဏနေတော့ နို့ကိုင်ထားရာကနေ လက်ကိုဖြုတ် ခါးကို လှမ်းဖက်ရင်း လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို အင်္ကျီအောက် လျှိုထည့်၊ တဖြည်းဖြည်းချင်းနဲ့ နေရာရွေ့ပြီး ဗိုက်သားလေးကို အသားလေးပွတ်။ အပေါ်ကို အသာ တက်ရင်းတက်ရင်းနဲ့ နောက်ဆုံးမှာတော့ လက်က ဘော်လီပေါ်ရောက်သွားတော့တာပဲ။ ကစ်ဆင်ဆွဲတာလေးကို ရပ်ပြီး သဲစုမျက်လုံးကို ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် မျက်လုံးကမှိတ်ထားပြီး အရသာကို ခံစားနေတယ်။

" ဘာကြည့်တာလဲ"

" ချစ်လို့ကြည့်တာ"

" ဘာလို့ ဒီလောက်တောင်လှရတာလဲ သဲစုရယ်"

ပြောရင်းဆိုရင် ဘော်လီအောက်ကို လက်သွင်းလိုက်တယ်။

" မောင် မလုပ်နဲ့"

" ဘာလို့လဲ ကိုယ့်ကိုမချစ်လို့လား

" ဟင့်အင်း"

" ကိုင်ရုံလေးတင်နော် သဲစု"

လက်က ဘော်လီနဲ့ နို့ကြားထဲမှာဆိုတော့ ညပ်သလိုဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ဘော်လီကို အပေါ်မတင်ပြီး လွတ်လွတ် ကင်းကင်းဖြစ်သွားတော့ နို့ အားနဲ့ညစ်ထားလိုက်မိတယ်။ ဘော်လီအောက် အရှိကို အရှိတိုင်း ကိုင်ရတာနဲ့ အဝတ် ပေါ်ကနေ ကိုင်ရတာနဲ့ ကွာခြားချက်က ဆီနဲ့ရေ မိုးနဲ့မြေပဲ။ အိစက် နူးညံနေတဲ့ နို့ဖောင်းဖောင်းလေး။ လည်ပင်းကို စုတ်နမ်းလိုက်ရင်းနဲ့ လက်ကို ဟိုဘက်နို့ဒီဖက်နို့ နှစ်ဖက်မနားတမ်းကူးပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ 

ဟိုဖက်ဒီဖက် လက်ကူးတဲ့အချိန် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ လျှပ်ပြီး ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တိုင်း ကျွန်တော်ကို ဖက်ပြီး ကိုင်ထားတဲ့ ပုခုံးကို သူ့လက်က လာလာညစ်တယ်။ နောက် ခဏနေတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို အသားလေး လက်ညိုးလက်မနဲ့ ပွတ်ခြေလိုက်တော့ "အာ့" ကနဲ့ အသံပါထွက်သွားတာ။

နို့သီးခေါင်းလေးကိုခြေပေးနေရာကနေ လက်ကို အောက်ဆင်းပြီး အတွင်းခံထဲကို ထိုးထဲလိုက်တာ ရုတ်တရက် အမွေးငုတ်ငုတ်လေးတွေကို သွားစမ်းမိပြီး လူလည်း လန့်ဖြန်သွားတယ်။ mp4 နဲ့ ခိုးကြည့်ခဲ့တဲ့အောကားထဲမှာ အမွှေးပေါက်တာ မြင်ဖူးပေမယ့် အပြင်လက်တွေ့မှာ တစ်ခါမှ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ဖူးတော့ အမွှေးပေါက်နေလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားမိဘူး။ သဲစုကလည်း အတင်းလန့်ရုန်းတယ်။

" မောင်.. မလုပ်ပါနဲ့"

" အောက်ပိုင်းထိတော့ မလုပ်ပါနဲ့နော်"

" ကိုယ့် ကိုမချစ်လို့လား သဲစုရာ"

" တကယ် တောင်းပန်ပါတယ် မောင်ရယ် မလုပ်ပါနဲ့နော်"

" ချစ်လို့ပဲ အပေါ်တစ်ခုလုံးလဲ မောင့်ကို ပေးကိုင်တယ်လေ ကျေနပ်နော်"

" ကျေနပ်ဘူး.. ကိုင်ကြည့်ရုံလေးတင်ပါ သဲစုရယ် .. နော်..နော်"

" မောင့် ဆီက ဒါလေးတစ်ခုပဲ တောင်းဆိုတာပါ မောင်ရယ်"

" သဲစု အကိုင်မခံချင်ရင် ကိုယ့်ဟာ ပြန်ကိုင်ပေး"

" ဟာ.... မမိုက်ရိုင်းနဲ့နော် မောင်"

" ဟုတ်တယ်လေ.. သဲစုကမှ ကိုယ့်မကိုင်ခိုင်းတာ အဲဒီတော့ကိုယ်က ပြန်ကိုင်ခိုင်းမှာပဲ"

သဲစုတော်တော်လေးတွေ ဝေသွားတယ်။ ကျွန်တော်က သက်သက်မဲ့ နှိုက်ချင်လို့ အကြပ်ကိုင်လိုက်တာ။ မထင်ထားပဲ  လက်က ပုဆိုး ခပုံစဆီကို ရောက်လာတယ်။ ပုဆိုး ခပုံစကို ကိုင်ထားပြီး လက်က ရှေ့ဆက်မတက်ဘူးဖြစ်နေတာ့ ကျွန်တော်လည်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး သဲစု လက်ကို ဆွဲပြီး ပုဆိုးကြားက တစ်ဆင့် အတွင်းခံကြားထဲကို ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ထောင်နေတဲ့ လီးနဲ့ သဲစုရဲ့လက် နုနုညံ့ညံ့လေးနဲ့ ထိလိုက်မိတဲ့အခါ  လီးက တုန့်ကနဲ့ လှုပ်လိုက်မိတော့ သဲစုလက်လည်း လန့်ပြီး ပြန်ရုပ်သွားတယ်။

" မာမာကြီး"

" မာမှာပေါ့ သဲစုက ကိုယ့်နှလုံးသားထဲ ရောက်နေတဲ့ ဥစ္စာ"

သဲစုလက်ကို ဆွဲပြီး နောက်တစ်ခေါက် ပုဆိုးကြားထဲထည့်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းနဲ့ လီးကို လာထိတယ်။ နောက် တော့ လက်ငါးချောင်းစလုံးနဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်မိတဲ့အချိန် တကိုယ်လုံးကျဉ်တက်ပြီး ဖီးပါတက်လာရော။ ကျွန်တော်လည်း နို့ကို အင်္ကျီအောက်က လျှိုပြီး လှမ်းညစ်ထားတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း ညစ်။ သူကလည်းညစ်။ နောက် သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ပြီး အပေါ်အောက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း

" ဒါမျိုးလုပ်ပေး"

ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးလဲ နီရဲနေတယ်။

" သဲစုက အရမ်းလိမ္မာတာပဲ အဲဒါကြောင့်ချစ်နေရတာ"

" နည်းနည်းမြန်လိုက်ဦ... အင်းဟုတ်ပြီ အဲလိုခပ်မြန်မြန်လေး"

" အား. ရှီး... ဟုတ်ပီ. . သဲစုက အရမ်းတော်တယ်.. အရမ်းကောင်းတာပဲ"

ကျွန်တော်ပုဆိုးကို အသာဖြည်ပေးလိုက်တယ်။ သဲစုလက်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်သွားအောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အောက်ဆွဲပြီး ကိုင်ထားပေးလိုက်တယ်။ လီးကို အခုမှ စမြင်ဖူးတဲ့ပုံနဲ့ အံ့သြောနေတယ်။

" အာ... " 

တော်တော်လေး ဖီးတက်လာပြီ။ မကြာခင်ပြီးတော့မယ်။ ပြီးရင် သုတ်ဖို့ရာ ဘာမှ မရှိဘူး တစ်ရှူးပဲရှိတာ။ ပြီးလို့ လရည်ထွက်သွားတာနဲ့ ပေပွကုန်မှာ။ ဒါပေမယ့်လည်း စိတ်ကထိမ်းမရတော့ဘူး။ ရပ်မရတော့ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ကွာ မထူးဘူး ပြီးလိုက်တော့မယ်။

" အာ့..အာ့.. အား" 

လရည်ထွက်သွားတယ်။ အပေါ်ကို ထောင်ထွက်တဲ့ အရှိန်ကလည်း တော်တော်ပြင်းတယ်။ စားပွဲပေါ်ထိပါရောက်တယ်။ အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးနဲ့ တော်တော်လေးပေသွားတယ်။

" ဘာအရည်တွေလည်း"

" အကြင်နာရည်တွေ"

" မောင်ကလည်း အကောင်းမေးနေတာ"

" သဲစု လုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတော့ ကို စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ သုတ်လွှတ်လိုက်မိတာ"

" ကိုယ့်ကို တစ်ရှူး နည်းနည်းလှမ်းယူပေးဦး" 

သဲစုကတော့ တစ်ရှူးယူပြီး လီး အစ ပေနေတာလေးတွေ လိုက်သုတ်ပေးနေရှာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စားပွဲခုံပေါ်က ပေတာလေးတွေ လိုက်သုတ်ရင်းနဲ့ သဲစုဖျော်ရည်ခွက်မှာ လရည် ပျစ်ပျစ်လေးကပ်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်း ခွက်ထဲ စီးကျနေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ဖျော်ရည်ခွက်ကို မွှေပေးရင်းနဲ့

" ကိုယ့် အသဲလေး မောသွားပြီ ရော့ ဖျော်ရည်သောက်"

" မနက်ဖြန်ကျရင် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြရအောင်"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(04)

ဆယ်တန်းပြန်တက်တော့ အရင်ကိုးတန်းထက် စာတွေများလာတယ်။ ကိုးတန်းတုန်းက မနက်ကျောင်းမသွားခင် တစ်နာရီလောက်ပဲစာကျက်ခိုင်းရာက အခုကျတော့ မနက် ၅ နာရီကတည်းက ထကျက်ရပြီ။ စော်နဲ့တွေ့ဖို့ကကျတော့လည်း အရင်လိုလူလစ်ချိန်ဖန်ရတာ ခက်ခက်လာတယ်။ နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ဖို့ရာ ၁ လ ၁ခါတောင် မလွယ်တော့ဘူး။ အတန်းထဲမှာတော့ နေတိုင်းမြင်နေရတာပေါ့။ ဆရာမလစ်တဲ့အချိန် စကားလေးသွားပြောလိုက်ဘာညာပေါ့။ ဆယ်တန်းမှာတော့ ဘာမှထူးထူးခြားခြားအဖြစ်အပျက်တော့ မရှိခဲ့ဘူး။

မှတ်မှတ်ရရ ဆယ်တန်း နောက်ဆုံး ဘိုင်အို ဖြေပြီးတဲ့နေ့။ ဘိုင်အိုဖြေပြီး စာမေးပွဲခန်းထဲက ထွက်လာတာနဲ့ ရှိသမျှစာအုပ် အကုန်ဖြဲပြစ်ပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ အိမ်က နောက်တစ်ရက်မှ လာခေါ်မှာဆိုတော့ အဆောင်ကို တန်းပြန်ရင် အဆောင်မှာ နောက်တစ်ရက်ထိ အကျဉ်းကျခံသွားနေရမှာ ။ ဒါပေမယ့် စာမေးပွဲပြီးသွားတော့ ဘယ်သူ့မှကို သောက်ဂရုမစိုက်တော့တာ။ 

သဲစုက တော့ မန်းလေးက သူ့အဒေါ်အိမ်မှာပြန်သွားတယ်။ သူ့အဒေါ် အိမ်ရောက်တော့ အဒေါ်ကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လျောက်လည်မယ်ပြောပြီး ထွက်လာတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘော်ဒါတစ်ကောင်ဆီက ဆိုင်ကယ်ငှားပြီး လမ်းထိပ်က လာစောင့် ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား  တစ်မြို့လုံးအနှံလျောက်ပတ်ကြတာပေါ့။ 

သူက ကျွန်တော့်ခါး တအားဖက်ထားတာဆိုတော့ ကျွန်တော်ကလည်း ဆိုင်ကယ်ကို အရှိန်မြှင့်ပြီး ဘရိတ်အုပ်တာ ခဏခဏလုပ်တယ်။ ဘရိတ်အုပ်လိုက်တိုင်း ကျောကို သူ့နို့နှစ်လုံးက တအိအိနဲ့ လာဖိတာ ကို ကျွန်တော်က ဖီးတက်နေတာ။ လူရှင်းတဲ့နေရာရောက်တော့လည်း ဟိုကိုင်ဒီကိုင်ပေါ့။ နောက်တော့ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြတယ်။ ဆယ်တန်းပြီးတဲ့နေမို့လားမသိဘူး။ လူတွေက တအားများနေတယ်။ ဖီးရှိရှိတောင် မနိုက်လိုက်ရဘူး။ ဒါပေမယ့် လူများတော့ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ မအော်ရဲတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး စောက်ပတ်တော့ နိုက်လိုက်ရတယ်။ 

အမွေးခပ်ပါးပါးနဲ့ခြုံလေး ကျော်ပြီး အကွဲကြောင်းလေးကို အသားလေးထိုင်ပွတ်နေတာ။ နောက် အကွဲကြောင်းအစနားက အဖုလုံးလေးစမ်းမိတော့ စောက်စိဆိုတာ ဒါပဲဖြစ်မယ်မှန်းပြီး စပ္ပါရှယ်ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပထမက သဲစုက ပုခုံးကိုမှီရင်း လက်မောင်းကို ကိုင်ထားတာ။ နောက်တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လက်မောင်းက တင်းကြပ်တင်းကြပ်လာတယ်။ 

နောက်ခဏနေတော့ ကျွန်တော့် ပုဆိုးထဲကို လက်လာနိုက်ပြီး လီးကိုလာကိုင်တယ်။ စောက်စိကို မြန်မြန်ပွတ်လေ လီးကို ညစ်လေပဲ။ ကွင်းထုပေးတာမဟုတ်ပဲ ဒီတိုင်းပဲကိုင်ထားတာ။ ကျွန်တော့်လက်မှာလဲ စောက်ပတ်ထဲက ထွက်တဲ့အရည်တွေနဲ့ တော်တော်ကိုရွဲနေပြီ။ တော်တော်ကြာကြာပွတ်လိုက်တော့ သူပြီးသွားပုံရတယ်။

" မောင် တော်တော့ နော် မလုပ်နဲ့တော့"

" မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်သိလား"

ပြောရင်းဆိုရင် ကစ်ဆင်လာဆွဲလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်ကို တိုးခွေ့ပြီးမှီလိုက်တယ်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ဝင်ခါစနဲ့တောင်မတူတော့ဘူး။ ပေါ့ပါးပြီးပြုံးရွင်သွားတယ်။ တကယ့်ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ။

ရုပ်ရှင်ရုံက ထွက်တော့ ညနေစောင်းနေပြီ။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် သဲစုကို ပါကင်ဖွင့်ချင်နေပြီ။ စော်ချဖူးတယ်ကွဆိုပြီး အိမ်ပြန်လက်မထောင်ချင်တာ။ ဆိုကယ်နောက်ကနေခါးဖက်ထားတဲ့သူ့ကို

" တူတူနေချင်ပြီကွာ"

" ဟင် ဘာစကားကြီလဲ"

" သဲစုနဲ့ကိုယ်နဲ့ အကြာကြီးခွဲရမှာ ကိုယ့်မခွဲနိုင်ဘူး တကယ်သေသွားနိုင်တယ်။ အိမ်မပြန်ခင်လေး သဲစုနဲ့ တူတူနေသွားချင်တယ်။ ဒါမှ ကိုယ်အလွမ်းပြေမှာ"

ဘာရယ်တော့မဟုတ်ဘူး ။ ပါးစပ်ထဲရှိတာလျောက်ပြောလိုက်တာ။ မရတော့လည်း အရင်းပေါ့။

" မောင်နဲ့ သဲနဲ့က ယူမှမယူရသေးတာ"

" အဲဒါဆို တခါထဲ ယူလိုက်ကြရအောင်"

" အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ မေမေတို့သိရင် ဆူခံရမှာပေါ့ ရည်စားတောင်ထားခွင့်မရှိတာ ခိုးရာလိုက်ပြေး တခါထဲသေသွားလိမ့်မယ်"

" ကိုယ်သဲ အကြာကြီး မခွဲခင် စိတ်ချလက်ချ ဖြစ်သွားချင်တယ်ကွာ"

" ယူပြီးတဲ့အချိန်ထိ စောင့်ပါနော်"

" ကိုယ့်စိတ်တွေ တကယ်ကို မထိန်းနိုင်တော့လို့ပါ"

" ဒါဆို လက်နဲ့လုပ်ပေးမယ်လေ နော် ကျေနပ်နော်"

" အိုကေ ပြီးတာပဲ"

" ကိုယ်နေရာ လိုက်ရှာလိုက်ဦးမယ်"

ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း ဘယ်နေရာသွားရမလဲစဉ်းစားမရဖြစ်နေတယ်။ အရင်နှစ်တုန်းကဆိုင်က သူငယ်ချင်းကလိုက်ပို့တာ။ အဲဒီကောင်ဆီသွားမေးဖို့ရာလည်း အဆင်မပြေ။ ဟော်တယ်သွားဖို့ရာကလည်း ပိုက်ဆံကမရှိ။ ပိုက်ဆံရှိရင်တောင် အတွေ့အကြုံမရှိတော့ ဘယ်ဟော်တယ် ဘယ်လိုသွားရမှန်းမသိဘူး။ ကွင်းထုခံရုံတင်ဆိုတော့ ခဏတစ်ဖြုတ်နဲ့အဆင်ပြေတယ်။ 

ဒါနဲ့ လူပြတ်တဲ့ နေရာစဉ်းစားရင်း နန်းတော်ကို သတိရသွားတယ်။ မှတ်ပုံတင်လည်း အဆင်သင့်ပါလာတာနဲ့ နန်းတော်ထဲဝင်ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လူရှင်းတဲ့နေရာလျောက်ရှာနေလိုက်တယ်။ အဆင်ပြေတဲ့တနေရာတွေတော့ ဆိုင်ကယ်လေးခြုံဘေးချရပ်ပြီး ခပ်သုပ်သုပ်ပဲ လူကွယ်ရာမြန်မြန်ပြေး။ ထိုင်ပြီး ပုဆိုးဖြေပေးလိုက်တယ်။ သဲစုနို့ကို အင်္ကျီပါမတင်ပြီး နို့ပါလှန်ပြခိုင်းထားလိုက်တယ်။ သူထုပေးတာကိုကြည့်ရင်း နည်းနည်းအသဲယားလာတာနဲ့

" နမ်းပေး" နုတ်ခမ်းကိုလာနမ်းတယ်။

" ဟင့်အင်း နုတ်ခမ်းဟုတ်ဘူး အဲဒါကို" သဲစုကိုင်ထားတဲ့လီးကို မေးငေါ့ပြလိုက်တယ်။

" အာ မောင်ကလည်း"

" လက်နဲ့လုပ်နေရင် သဲစုအကြာကြီးလုပ်နေရမှာ သဲစုသာနမ်းပေးရင် မြန်မြန်ပြီးမှာ"

ထုရင်းနဲ့ လီးထိပ်လေးကို ပြွတ်ကနဲ့ လာနမ်းတယ်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးကို ကြင်တက်သွားတယ်။

" အဲလိုနမ်းရတာမဟုတ်ဘူး ကစ်ဆင်ဆွဲသလိုလေ ပါစပ်လေးဟပြီး အသာလေးစုပ်ပေးလေ"

ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ လီးထိပ်လေးကိုငုံပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲရင် လျှာကို စုပ်ပေးသလို စုပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အသာကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ သုံးလေးခါလောက်လုပ်ပေးလိုက်တော့ သဲစုလဲ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိသွားတယ်။  ကျွန်တော့်လီး သဲစုပါးစပ်ထဲမှာ အာငွေ့တွေနဲ့ ပူပူနွေးနွေး ဇိမ်ကျနေတယ်။ ဒါပေမယ့် တခါတခါ သွားနဲ့ ကိုက်မိတော့ လူကို တွန့်တွန့်သွားတယ်။ သူ့ခမျာလည်း လီးကအာခေါင်သွားသွားထောက်မိတော့ ပျို့ပျို့တက်သွားတယ်။

" ကောင်းလိုက်တာသဲစုရာ"

" မြန်မြန်လေးလုပ်ပေး" အရမ်းကြာနေလိုမဖြစ်. ဒါနဲ့ သူအသက် ခဏရှုနေချိန် ကိုယ်ဟာကိုယ့် ခပ်မြန်မြန်ထုနေလိုက်တယ်။ နည်းနည်းပြီးချင်လာတယ်။

" လာ သဲစု"ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး အစုပ်ခံရင်းနဲ့ပါ ကော့ကော့ပြီးလုပ်ပေးရင်းနောက်စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်ထဲပြီးထဲလိုက်တယ်။

" အွန့် အွန့် အွန့်" အတင်းရုန်းတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေါင်းကို လရည်လွှတ်တာ မရပ်မချင်း အားနဲ့ကိုင်ချုပ်ထားလိုက်မိတယ်။ ပြီးသွားတော့မှပဲ ပြန်လွှတ်လိုက်တဲ့အချိန်

" ဘာကြီးတွေလဲ"

" သဲစုလုပ်ပေးတာကောင်းလွန်းလို စိတ်မထိန်းနိုင်လွန်းလို့ပါကွာ ဆောရီးပါနော်"

" သဲစုကို အရမ်းချစ်တယ်သိလား"

" ဟွန်း မပြောချင်ဘူးနော် သိလား"

~~~~~~

ဒီလိုနဲ့ သဲစုကို အိမ် ပြန်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ငှားလာတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကို ပြန်သွားပို့တော့ အဲဒီကောင်က အိမ်မှာမရှိဘူးဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ထိုင်စောင့်နေလိုက် တာ မကြာခင် သူ့အမရောက်လာပြီး နှစ်ယောက်သား စကားစမြည်ပြောကြတယ်။  စကားပြောရင်းနဲ့ ဒီကောင်အမ တော်တော်လှတာပဲ ဘော်ဒီတော်တော်တောင့်တာပဲ ဘာညာနဲ့ တွေးနေချိန် ဘဲကြီးတစ်ပွေဝင်လာတာနဲ့ အတွေးတောင်ကြာကြာမခံလိုက်ဘူး ပျောက်သွားတယ်။

" ဟာ ငါ့စော်နဲ့ စကားပြောနေတာ ဘယ်ကောင်ပါလိမ့်လို့ ကြည့်နေတာ ဝေဖြိုးပါလား"

" ဟာ ကိုဝါးလုံးပေါက် ပါလား" 

" မင်း ဘယ်လိုဖြစ်လို့ သန္တာနဲ့ သိနေတာလဲ" ကမ္ဘာကြီးက ကျဉ်းတယ်ဆိုတာ တယ်မှန်ပါကလား။

" သူ့မောင်နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ တတန်းထဲလေ"

" သြော.. ဘယ်လိုလဲ ငါ့ညီ ဒီနေ့ဖြေပြီးတာမလား ဖြေနိုင်လား"

" ဟုတ် ဖြေနိုင်တယ် ဘိုင်အိုကတော့ နဂိုထဲသိပ်မရတော့ ခေါင်းထဲသိပ်ထည့်မထားဘူး။ သင်္ချာနေ့ကမှ တော်တော်သတ်တာ။"

" ဒီ ဘယ်နှလုံးမှန်းထားလည်း"

" မဖြေခင် ကတော့ နှစ်လုံး။ အခုတော့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်အောင်ရင်ကို ကျေနပ်ပြီ"

" ဒါနဲ့ အစ်ကိုနဲ့ အမက ဖြစ်နေတာကြာပြီလား"

" အိုး ကြာသမှ နောက်လဆို ၁ နှစ်ပြည့်ပြီလေ"

" အခုမှ လာချစ်ပြမနေနဲ့။ ၁၁ လပြည့်တဲ့နေတောင်သတိမရဘူး။ ခုနကမှ ဒီနေ့လာမတွေ့လို့ကတော့ အပြတ်ပဲပြောပြီး လှမ်းခေါ်ထားရတာ။"

ဒီဘဲကြီးနဲ့ ရည်းစားဖြစ်တာ ၁၁ လတောင်ရှိပြီဆိုမှတော့ မသန္တာဘဝ မတွေးရဲစရာ။ ဘယ်လောက်တောင် အကြုံးခံထားမရလဲ တွေးမိပြီး ပါစပ်က ပြုံးလိုက်မိတယ်။

" ဟဲ့ ဝေဖြိုး"

" ဗျာ အမ"

" ပြောတာကြားရဲ့လား တစ်ယောက်ထဲ ဘာတွေ ပြုံးစိစိဖြစ်နေတာလဲ"

" ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး။ အဆောင်ရောက်ခါစက ပေါက်ကရဖြစ်တာတွေ တွေးမိသွာလို့ပါ"

" အမတို့ နှစ်ယောက် အပြင်သွားတော့မှာလား ကျွန်တော်ပြန်လိုက်တော့မယ်"

" ရပါတယ် ငါ့မောင်ရယ်"

" ဘာမှအားနာစရာမရှိဘူး ငါ့ညီ ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့လေ မုန့်သွားစားမလို့"

ဘဲကြီးကတော့ တကယ့်လူ။ အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ စွတ်ခေါ်နေတယ်။ မ သန္တာက ၂ ယောက်ထဲရိုမန့်တစ်ဖြစ်ချင်လို့မှ လှမ်းခေါ်ထားပါတာ၊ မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲလဲ မသိ။ အမ လည်း နည်းနည်းပေါက်သွားတယ်နဲ့ တူပါတယ် ကျွန်တော်ဖက်ကို လှည့်ပြီး.

" ဟုတ်သားပဲ လိုက်ခဲ့လိုက် သူဒကာခံလိမ့်မယ် ထမင်းမစားရသေးဘူးမလား။ ငါ ဆိုင်ကောင်းကောင်းလိုက်ပြမယ်။ နောက် မန်းလေးလာရင်လည်း သွားစားလို့ရတာပေါ့"

ဝါးလုံးပေါက်မျက်နှာ ရှုံမဲ့သွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း တော်တော်ရီချင်သွာတယ်။ ဒါနဲ့ ပဲ

" ဟုတ် လိုက်ခဲ့လိုက်မယ် အမ"

~~~~

" ဘယ်လိုလဲ မောင်လေး ဒီဆိုင် ကောင်းတယ်မဟုတ်လား"

" ကျွန်တော့် အဆောင်က ထမင်းဟင်းမဟုတ်ရင် အကုန်အရသာရှိပြီးသား"

" ဟား. ဟား.. "

" ငါ့ညီ မင်းသောက်တတ်ပီလား"

" ကိုကလည်း.. ကလေးကို သွားပြီးတော့"

" ဒီကောင်လား.. ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး။ ငါမှာလိုက်မယ် ချမယ်မဟုတ်လား"

" ဟုတ် အစ်ကို မှာလိုက်"

ဒီလိုပဲ စားလိုက်ကြ စကားပြောလိုက်ကြနဲ့ ၆ နာရီလောက်က စလိုက်တာ ည ၈ နာရီတောင် ကျော်သွားတယ်။ တခွက်ပြီးတခွက်ချရင်း မသောက်တတ် သောက်တတ်ဆိုတော့ တော်တော်မူးနေပြီ။ စကားလည်း သိပ်မမှန်တော့။

" တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ ကိုနွားကြီးရော တွေ့ဖြစ်သေးလား"

" တွေ့ဖြစ်တယ် ဒီကောင်ကမှ တကယ်ရီရတာ စော်တွေရှေ့ရောက်ရင် နွားကြီးလို့ မခေါ်ပါနဲ့ကွာ ရှက်လို့ပါ ဆိုပြီး တွေ့သမျှကောင် အကုန်လိုက်တောင်းပန်နေရတယ်။"

"ဟား.. ဟား. ဟား.."

" ဒါနဲ့ ဟိုကောင် အခြောက် မင်းသူလေ။ သိတယ်မလား"

"ဘယ်သူ... သြော် မှတ်မိပြီ။ ကျွန်တော် အဆောင်ရောက်ရောက်ချင်းတုန်းက မှားပြီး အမ ဒါ ယောက်ျားလေးဆောင် မိန်းကလေးဝင်မရဘူးဆိုပြီး သွားပြောမိသေးတယ်"

" အဲဒီကောင် အခုမခြောက်တော့ဘူးဗျ။ စော်တောင်ရနေပြီ"

" ဘယ်လို.. တကယ်ကြီး...။"

" ကျောင်းမှာ ကိုရီးယားမင်းသာ ဒီဇိုင်းနဲ့လုပ်နေတာ"

" ဒါနဲ့ ခင်ဗျားစော် မျိုးမျိုးကြီးရော၊ အု." 

မူးတာတောင် ဘယ်ပျောက်သွားမှန်းမသိ။ ပါးစပ်အမြန်ဘရိတ်အုပ်လိုက်ရတယ်။ ယောင်ပြီး သူ့စော်ရှေ့မှာမှ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားမိတယ်။ မသန္တာ မျက်နှာ အနည်းငယ်ပျက်သွားသည်။

" ဟေ့ကောင် ငါ့ကို ဆေးမထိုးနဲ့၊ ငါနဲ့သူနဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ သူ့ဟာသူတဖက်သတ် ဘလိုင်းကြီး။ သန္တာကိုယ်ပြောတာယုံ ကိုယ်က ရိုးရိုးသားသား" 

သူလုပ်မှ ပိုဆိုးသွားတယ်။ ဆေးမထိုးနဲ့ ဆိုတဲ့ တခွန်းနဲ့တင် လုံလောက်ပြီကို မလုံမလဲဖြစ်ပြီး အရစ်ရှည်လိုက်တော့ ပိုမသင်္ကာစရာဖြစ်သွားပြီ။ မသန္တာက ဝါးလုံးပေါက်ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်ပြီး။

" ဆက်ပြောစမ်းပါဦး မောင်လေး"

" အဲ.." သာမန်အချိန်ဆိုလျှင် မျက်နှာမပျက် ခပ်တည်တည် ဖိန့်နိုင်ပေမယ့် အရက်ကမူးနေတော့ ရုပ်တရက် စဉ်းစားမရဖြစ်သွားတယ်။ အရက်မူးနေပေမယ့် ဖိန့်ဖို့စဉ်းစားနေတာ မျက်နှာမှာပေါ်သွားပြီဆိုတာတော့ သိလိုက်ပြီ။ ဝါးလုံးပေါက်က ပါးစပ်ပိတ်ထားတဲ့လက်ကို ဖယ်ပြီး.

" အဲဒီအခြောက်က ကိုယ့်ကို တဖက်သတ်ကြိုက်ပြီး မုန့်ဝယ်ကြွေး အဝတ်လျော်ပေးလုပ်တာ၊ အဲဒါပါပဲ။"

" ဟုတ်လား ဝေဖြိုး"

" ဟုတ်တယ် အမ"

" ကိုယ်ကလည်း ဘိုင်ပြတ်တဲ့အချိန်ဆိုရင်တော့ နည်းနည်းပါးပါး သူဝယ်ကြွေးတာလေး စားမိတာပေါ့ အဲဒါကြောင့် ဒီကောင်တွေက လိုက်စကြတာ"

" အဲဒါဆိုလည်း ပြီးတာပဲ" 

မသန္တာ မယုံဘူးဆိုတာ ကျွန်တော်သိနေတယ်။ ဘဲကြီးက မူးနေလို့ပဲလား လူကဲမခတ်တတ်တာပဲလား မသိ။ စိတ်အေးလက်အေး ဖြစ်သွားတာ မျက်နှာမှာ အထင်းသားပေါ်နေတယ်။

" ဘယ်သူ မျိုးမျိုး.. အဲဒီ တစ်ယောက်ကရော ကိုနဲ့ အခု အတန်းတူတူပဲလား"

" အဲဒီကောင်က ၁၀ တန်းဖြေပြီးပြီးချင်း စင်ကာပူထွက်သွားတာ"

" သူ့အဖေသေသွားလို့ သူ့အမေက စင်ကာပူကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ် ပြောတာပဲ"

" အစ်ကိုနဲ့အမက ဘယ်တုန်းက စတွေ့ကြတာလဲ" 

စကားကို အမြန်ဝင်၍ လမ်းလွှဲလိုက်ရတယ်။ မသန္တာ ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေတာနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင် ပြီး အရက်တခွက် အမြန်ကောက်မော့လိုက်တယ်။ မူးနေတော့ သေချာမမြင်မိပေမယ့် နှုတ်ခမ်းလေးနည်းနည်းတွန့်ပြီး ပြုံးယောင်ယောင်ဖြစ်သွားတယ်လို့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ထင်လိုက်တာပဲ။

" ဒီလိုမောင်လေးရဲ...." 

တွေ့တဲ့အကြောင်း စပြီးတော့ပြောပါတော့တယ်။ မနက်ဖြန်ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ မသိပေမယ့် အခုချိန်မှာ နဂိုအတိုင်းပြန်ဖြစ်သွားတော့ ရင်ထဲက အလုံးကြီးကို ဆင်းသွားရော။

ခဏနေတော့ ပြန်ဖို့ပြင်ကြတယ်။

~~

" ကို.. ဆိုင်ကယ်စီးနိုင်သေးလား"

" အင်း.. ရပါသေးတယ်။"

" ကို.. ဖြေးဖြေးစီးနော်။ နှစ်ယောက်မစီးနဲ့။ ဝေဖြိုး အမ လိုက်ပို့ပေးမယ်။" ဟာ.. သွားပြီ။ လမ်းရောက်မှ ကျွန်တော့်ကို အစ်မေးတော့မှာ။

လမ်းရောက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ အစ်မေးတော့တာ။ တတ်နိုင်သမျှဖြီးပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့မရတော့..။ ကျုံးဘေးရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်ကို ခဏ ချရပ်ပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာကို တည့်တည့်ကြည့်၍..

" ဟဲ့ဝေဖြိုး နင်ပေါက်ကရတွေ ပြောမနေစမ်းနဲ့။ အမကို အမှန်အတိုင်းပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော။ သူနဲ့ရန်ဖြစ်ဖို့မဟုတ်ဘူး။ ဖြတ်ချင်ရင် အမ သူ့ကို ဒီညမှာတင် ရစ်ပြီးဖြတ်ပြစ်လို့ရတယ်။ ယူသင့် မယူသင့်စဉ်းစားဖို့ အမှန်အတိုင်း အမကိုပြော"

" ဟုတ် အမ.."

" ........" "......"

အမရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာတော့ မျက်ရည် အနည်းငယ်စို့တက်နေတယ်။

" အမက သူ့ကို ဇရှိမှန်း သိပေမယ့် ဒီလောက်ထိ ထင်မထားမိဘူး" နှစ်ယောက်စလုံး ကျုံးဖက်ကို မျက်နှာမူပြီး အုတ်ခုံပေါ်တင်ပဲ ထိုင်နေကြရာကနေ ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်ကို ခေါင်းမှီလာတယ်။ ဒီလိုမျိုး အခြေအနေ ရည်စားမဟုတ်တဲ့သူတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ခါမှ မကြုံဖူး။ အသာလေးပဲ မလှုပ်ပဲ ဆက်ငြိမ်နေလိုက်တယ်။

" ရည်စားရှိခဲ့ဖူးမယ် အိပ်ခဲ့ဖူးမယ် ပြတ်မယ်။ ဒီလောက်ပဲထင်ထားတာ၊ ဒီလိုမျိုး ချူစားခဲ့ဖူးလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားမိဘူး"

" အဆောင်မှာ ဝါးလုံးပေါက်လို့ နာမည်ပေးထားတာသာ ကြည့်ပေတော့။ ကျွန်တော်စောစောသိရင် သေချာပေါက်သတိပေးမိမှာပဲ။ အခုက ရည်စားဖြစ်တာကြာပြီဆိုတော့ အမတို့နှစ်ယောက်က ...ဟို."

" အိပ်ပြီးပြီလို့ ပြောမလို့လား"

" ဟုတ်. အဲလိုတွေးလိုက်မိလို့ ကျွန်တော် အမကို ဘာမှမပြောတော့တာ။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပြောရင်းနဲ့ စကားမှားပီး ထွက်သွားမိတာ"

" ကောင်းပါတယ် မောင်လေးရယ်၊ အခုလိုသူ့အကြောင်းတွေ စောစောသိရတာ" ပြောရင်း ရှိုက်လိုက်တယ်။ စိတ်က သဲစုကို သစ္စာမဖောက်ချင်ပေမယ့် လက်ကအလိုလို ခါးကို သွားဖက်လိုက်မိတယ်။ ဘာဆက်ပြောလို့ပြောရမှန်းမသိတာနဲ့ တစ်သျှူးစနဲ့ မျက်ရည်ကို သုတ်ပေးရင်း တော်တော်လေးလှတာကို သတိထားမိတော့

" အမက လှပြီးသားပါ၊ သူနဲ့ပြတ်လဲ အမ ကြိုက်မဲ့သူတွေ အများကြီးတွေ့ဦးမှာပါ။" ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်မှီနေရာမှ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး အတန်ငယ်ပြုံးလိုက်တယ်။

" ဘာလဲ မောင်လေးက အမ ကြိုက်လို့လား"

" အာ... အမ ကလည်း.." 

လူကို မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလိုပင်။ နည်းနည်းမူးတူးတူဖြစ်နေတာပင် ပျောက်သွားတယ်။ ဘာပြန်ဖြေလို့ ဖြေရမှန်းမသိဘူး။ ကိုယ့်နှလုံးခုန်သံပင် ကိုယ်ပြန်ကြားနေရသလိုပင်။  ဒုတ်.ဒုတ်.ဒုတ်. ကျွန်တော့် ဘယ်ဖက် ရင်ဘတ်ပေါ်ကို လက်လာတင်ကြည့်ပြီးနောက်...

ကျွန်တော့်မျက်နှာဆီကို တဖြည်းဖြည်းချင်းကပ်လာပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းထိတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်တသိ ပြန်နမ်းပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲဖြစ်လိုက်တယ်။ လက်ကအကျင့်ပါနေတော့ နို့ကို သွားကိုင်မိတယ်။ မရုန်း...

ရုတ်တရက် ကျုံးဘေးလူမြင်ကွင်းဖြစ်နေတာကို သတိရမိတာနဲ့ လန့်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်ခွာလိုက်တယ်။

" ဘာလဲ အမက မောင်လေးစော်လောက်မလှလို့လား"

" မဟုတ်. မဟုတ်ပါဘူးအမ။ လူတွေအများကြီးနဲ့မို့"

" လာထ ဒါဆို တခြားနေရာသွားမယ်" ကျွန်တော်လည်းဆိုင်ကယ်နောက်မှခွတက်လိုက်ပြီး ခါးကို ကျပ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်တယ်။

" ခါးကို အဲလောက်ကြီး ကျပ်နေအောင် ဖက်မထားနဲ့လေ အသက်ရှုကျပ်တယ်။"

" ဖက်ချင်ရင် အပေါ်ကို တိုးဖက်" လက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်ကိုတိုးရင်း ရင်သားနှစ်ဖက်အောက်ရောက်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ မဖက်တော့ပဲ အမ ကျောကို မှီပြီး နို့ကိုပဲ ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ သူငယ်ချင်းအမလည်း မတတ်နိုင်တော့ ခွင့်လွှတ်ပါဘော်ဒါကြီးရယ်..

" ဒါမျိုးကျ တတ်တယ် လူလည်လေး။ ကောင်မလေးနဲ့ ဘယ်နှခါအိပ်ပြီးသွားပြီလဲ"

" မအိပ်ရသေးပါဘူး အမရယ်။ ကြိုးစားနေတုန်းပဲရှိသေးတာ" 

အင်္ကျီအပြင်ဖက်က ကိုင်နေရာကနေ လက်ကို အင်္ကျီအောက် လျိုသွင်းပြီး ဘော်လီအောက်ကနေနိုက်လိုက်တယ်။ သဲစုလောက်တော့ မကြီး။ ဒါပေမယ့် ဝါးလုံးပေါက် လက်ကျဆိုတော့ ရှိသင့်သလောက်တော့ ရှိနေတယ်။ ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်တော့မှ လက်ရုတ်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဟော်တယ်တစ်ခုဖြစ်နေတယ်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းတော့ ဘယ်မှ မသွားရဲပဲ အဲဒီနေရာမှာပဲ ရပ်ကြည့်နေမိတယ်။

" အခန်းယူမလို့လား ညီလေး" ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းမသိ။ အတွေ့အကြုံက မရှိ။

" တစ်ဆက်ရှင် အခန်းယူမယ်" မသန္တာက ဝင်ပြောလိုက်တယ်။

" အခန်းနံပါတ် ၁၀၄ တော့အားတယ်။ ဒီဖက်မှာပါ"

ကျွန်တော်လည်း တွေဝေပြီး ရပ်ကြည့်နေမိတယ်။ မသန္တာကတော့ လာနေဖောက်သည် လိုပင် ဈေးလည်း မမေး ဘာညာမမေး အခန်းပဲမေးပြီး နောက်ကလိုက်သွားတယ်။

" ဟဲ့ အိန္ဒြေရှင်ကြီး ရပ်ကြည့်မနေနဲ့ လာ"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(05)

" ချောက်" အခန်းတံခါးကို လော့ ချလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း အတင်းပင် မသန္တာအား နှုတ်ခမ်းချင်းကပ်၍ အငမ်းမရ ကစ်ဆင်ဆွဲတော့သည်။

" ဖြေးဖြေး..ဖြေးဖြေး အခန်းထဲတောင်ရောက်နေပြီ ထွက်မပြေးပါဘူး"

ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်စိတ်ကိုထိန်းပြီးသကာလာ သဲစုနှင့် တွေ့ချိန် ကစ်ဆင်ဆွဲသကဲ့သို့ ညင်ညင်သာသာပင် နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်လိုက်လေသည်။ လျှာကို မသုံးသေးပဲ နှုတ်ခမ်းနှင့်ပင် စုပ်ပြီး ပါး၊ လည်ပင်း၊ နှုတ်ခမ်း အစရှိသည်တို့ကို နေရာအနှံ့နမ်းရှိုက်လိုက်၏။ 

ထို့နောက်မှ စတင်၍ လျှာကို လှုပ်ရှားလေသည်။ အစပထမ၌ အမ နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ ပွတ်သပ်၏။  အမက လျှာကို ပြန်တုံ့ပြန်သောအခါ လျှာချင်းမထိတထိ ထိစပ်မိပြီး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်း ခံစားလေသည်။ အမ၏ အပေါ်အင်္ကျီအား နှုတ်ခမ်းချင်းကပ် ကစ်ဆင်ဆွဲရင်းပင် ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ လျောလျော လျူလျူပင်။ သိုသော် ဘော်လီသို့ရောက်သောအခါ ဒုက္ခတွေ့လေတော့သည်။ 

ဘယ်လိုမှဖြုတ်မရ။ သဲစုနှင့် တွေ့ရာတွင်လည်း ဘော်လီချိတ်ဖြုတ်သည့် အခြေအနေထိ မရောက်ခဲ့။ အမြဲ ဘော်လီသာ ပင့်မတင်ခဲ့ရသည်။ ယခုကဲ့သို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျဖြုတ်ရသော အခါ မဖြုတ်တတ်တော့။ အမလည်း သတိထားမိပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ကပ်နေသည်ကို ခွါလိုက်သည်။

" လူပျိုလေးမှန်း အရမ်းသိသာတယ် ဘော်လီတောင် မဖြုတ်တတ်ဘူး"

ကျွန်တော်လည်း ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး

" အာ အမကလည်း.. အရင်က ကျွန်တော်က ဒီလို အပေါ်ပဲ မ လှန်လိုက်တာ" လက်ကို မြှောက်ပြီး တခုခုလှန်သကဲ့သို့ အမူအယာလုပ်ပြလိုက်၏။

" ရှက်မနေနဲ့ မသိရင် မသိဘူးပြော အမ သင်ပေးမယ်" ပြောရင်းဆိုရင်း ကျွန်တော့်ဖက်အား ကျောလှည့်လိုက်ပြီးနောက် လက်တစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ကွေး၍ ဘောလီချိတ်ကို ကိုင်ကာ

" ဒီလိုလေးတွန်းလိုက်ရုံပဲ တွန်းကြည့်" အခုလိုကျတော့လည်း လွယ်လိုက်ပုံမှာ ခေတ္တရုတ်ချင်းပင် ပြုတ်သွားလေသည်။

" မောင်လေးစော်နဲ့ ဘယ်အခြေနေထိရောက်ပြီးပြီလဲ" 

ကျွန်တော့်ဖက်သို့ ပြန်လှည့်ရင် ဘောလီကို ချွတ်ကာ ခေါက်၍ ကုလားထိုင်းပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ အပျိုနို့ မဟုတ်တော့၍ အနည်းငယ် အောက်တွဲနေသော်လည်း လှပလျက်ပင် ရှိသေးသည်။ လူကြီးတွေမသိအောင် ခိုးကြည့်ခဲ့ရသော တိုက်တန်းနစ် ပန်းချီ ဇတ်ဝင်ခန်း ကိုပင် ပြန်သတိရမိလိုက်၏။

" ဒီနေ့ ညနေကပဲ ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးခိုင်းတာ စုတ်ပေးတယ်" 

ကျွန်တော်၏ မျက်လုံးများမှာ နို့နှစ်လုံးစီမှ မခွာနိုင်တော့။  အင်္ကျီမပါ အပေါ်ပိုင်း ဗလာနှင့် အလိုးခံရန် စောင့်ဆိုင်းနေသော အမျိုးသမီးကို ဇာတ်ကားထဲမှလွဲ၍ အပြင်တွင် တခါမှ မမြင်ဖူးသောကြောင့် စိတ်ရိုင်းတို့မှာ မိုင်ကုန်ပင် ထကြွလာသည်။

" အမယ် မောင်လေးက အဆင့်တွေဘာတွေ ကျော်လို့ပါလား။ ဒါဆို ကွင်းလဲ တိုက်ပေးဖူးတယ်ပေါ့" မိန်းကလေးတစ်ဦးဆီက ကွင်းတိုက်တယ်ဆိုသော စကားကို တစ်ခါမှ မကြားဖူးပဲ ကြားလိုက်ရသောအခါ အလွန်ပင် အံ့သြောမိသွားသည်။

" ဟုတ် အမ" 

စကားပြောနေစဉ်ပင် ဗလာဟင်းလင်း ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားချေပြီ။ အမွှေးရိတ်ထားသောကြောင့် ပြောင်ရှင်းနေသည်။ အတွင်းခံလှလှပပ ဝတ်ထားခြင်း၊ အမွှေးအမြှင် ရှင်းလင်းထားခြင်း ကိုကြည့်၍ ယနေ့ ရည်စားနှင့် အတူနေရန် အတွက် ပြင်ဆင်ထားသည်ကို ခန့်မှန်းနိုင်သည်။ ကျွန်တော် အသဲကွဲချိန် အသုံးခံ ဖြစ်သွားသည်။ ယခုကဲ့သို့ လှလှပပ အမကြီးကို လိုးပြီး လူပျိုရည် ပျက်ရမည်ဖြစ်၍ ပျော်ပျော်ကြီးကို အဖြစ်ခံသည်။

ကျွန်တော်လည်း အမြန် တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ချလိုက်၏။

ကျွန်တော့်ရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ထောင်နေသောလီးကို ပြွတ် ဟု အသံမည်အောင်ပင် နမ်းရှုပ်လိုက်သည်။ လျှာကို ထုတ်၍ လီး၏ အောက်ခြေအား အရင်းမှ အဖျား၊ အဖျားမှ အရင်း ပွတ်တိုက်ဆွဲလိုက်သည်။ ထို့နောက် လီးထိပ်ဖူးအား ငုံပြီး လျှာနှင့် ကစားလေ၏။ လီးကို ပါးစပ်ထဲသို့မထဲ့ပဲ နှုတ်ခမ်းနှင့် အသာကိုက်၍ လီးထိပ်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ရှေ့နောက် အငမ်းမရ ဘေးမှ နမ်းရှုံ့ပေးသည်။ သဲစု စုပ်ပေးသည်ကို ကောင်းလှပြီဟု ထင်ခဲ့မိသောကျွန်တော်၊ မသန္တာလုပ်ပေးသည်နှင့် ယှဉ်ကြည့်လိုက်သောအခါ မိုးနဲ့မြေ၊ ဆီနဲ့ရေပင်။

" အား လား လား။ ကောင်းလိုက်တာ အမရာ"

မော့ကြည့်ပြီးပြုံးကာ

" ဘာမှတောင်လုပ်မပေးရသေးပဲနဲ့ စွတ် ကောင်းနေတယ်"

" တကယ်ပြောတာ စောစောကသာ သဲစုနဲ့ မပြီးခဲ့ရင် အခုချိန်သေချာပေါက်ထွက်သွားပြီ . တကယ်"

" အမရည်းစား သင်ပေးထားတာလား"

" အင်းပေါ့ အစကတော့ ဘယ်လုပ်တတ်မလဲ လေ့ကျင့်ယူရတာပေါ့"

" ကျွန်တော် ထိုင်မှ ဖြစ်တော့မယ်" 

ပြောရင်းဆိုရင် ကုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူလည်း ဒူးထောက်လျက် ရှေ့တိုးပြီး အငမ်းမရပင် စုတ်နေသည်။ ဥနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ရော ပါးစပ်နဲ့ပါ ကစားပေးတယ်။ ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်အနှံ့ပါ လျာနဲ့ လျက်ပေးနေတော့ အရမ်းကို ဖီးတက်လာတာကြောင့် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဆံပင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲပြီး လီးနဲ့ စောင့်ပစ်လိုက်မိ၏။

" အူး... အူး ... ထန်လိုက်တာဟယ် နင်ကလည်း အမကိုက်မိမှ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမယ်။"

" ဟီး..sorry နော် အမ။ နည်းနည်းစိတ်လွတ်သွားတယ်။"

" လိုးချင်ပီလား.. .  အမအလှည့် လုပ်ပေးဦးလေး တကိုယ်ကောင်း မဆန်ရဘူးနော်"

မိန်းမတစ်ဦးဆီက "လိုးတယ်" ဆိုသော စကားကို ကြားလိုက်ရတော့ နားထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားသည်။

" ဟုတ်"

အမ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်တခါမှ မလျက်ဖူး၍ ရင်ခုန်နေချိန် ထွက်လာသော အနံ့ကြောင့် အနည်းငယ် တွန့်သွားသည်။

" ဘာလဲ ရွံတာလား"

" မဟုတ်ပါဘူး အမရဲ့"  

ကြိတ်မှိတ်ပီး မဝံ့မရဲ လျာဖြင့် အစေ့နေရာ အား တို့ကြည့်လိုက်သည်။ နည်းနည်း ငန်တန်တန်ဖြစ်ပေမယ့် ထင်သလောက်မဆိုး။ လျာတခုလုံးဖြင့် အပြားလိုက် လျက်လိုက်သည်။ အမ ကုတင်ပေါ်တွင့် ထိုင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကို ကားပေး၏။ အငမ်းမရပင် အစေ့ကို လျက်တော့သည်။ 

အစပထမလောက် မဆိုးတော့။ နည်းနည်းတော့ ကျင့်သားရလာသည်။ ကြားဖူးနားဝ နည်းပေါင်းစုံ လျောက်စမ်းကြည့်၏။ လျာကိုလိပ်၍ အပေါက်ထဲ လီးထိုးသလိုထိုးလိုက်၊ အစေ့ကို စုပ်လိုက် ကိုက်လိုက်၊ အနားဖတ် နှစ်ခုကိုဖြဲ၍ အတွင်းသားကိုလျက်လိုက်၊ နည်းမျိုးစုံပင်။ အမ ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်မှာ ကားပြီး ကုတင်အောက် ချထားသည်။  ကိုယ့်လျာဖျားအောက် စော်တပွေ ကုတင်ပေါ်မှာ လူးလွန့်နေသည်ကိုမြင်ရသည့် ဖီးကလည်း တော်တော်ကို ကောင်းသည်။ ရပ်ပင်မရပ်ချင်။ လီးက သုတ်မထွက်ပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ ပိတိပေါင်းစုံဖြာနေသည်။

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ပင် ကြာမည်ထင်သည်။ လျာလည်းညောင်းလာသည်နှင့် မတတ်နိုင်တော့ ရပ်လိုက်၏။

" အမယ် ငါ့မောင့်က လုပ်တတ်သားပဲ။ တစ်ခါမှ မလိုးဖူးဘူးဆိုတာရော သေချာရဲ့လား ဟင်?"

" သေချာပါတယ် အမရယ်။ ကျွန်တော်ဖြင့် မလိုးဖူးလို့ လိုးချင်တာ တပိုင်းကို သေနေတာပဲ.. ဟီး ဟီး.."

တော်ရုံတန်ရုံ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း မပြောဖူးပေမယ့် အားမွေးပြီး "လိုး" ဟူသော စကားကို ပြောပစ်လိုက်သည်။ နည်းနည်းတော့ စိတ်ထဲပေါ့သွားသည်။  မဝံ့မရဲဖြစ်နေတာလေးတွေ လျော့သွားသည်။

" ကဲ အဲ ဒါဆို လာ .. လိုးလှည့်" ပက်လက်လှန် လျက်နောက်ဆုတ်ပြီး ပေါင်ကို ကားထားပေးသည်။ ကျွန်တော်လည်း တက်ခွပြီး လီးကို သွင်းဖို့ရာ ပြင်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် သတိရလိုက်မိသည်။

" အမ ကျွန်တော် ကွန်ဒုံး မပါဘူး"

" ဒီတိုင်းပဲ လိုး။ အမ မင်းကို ယုံပြီးသား" 

ကျွန်တော် မယုံ သည်က ဟိုကောင့် ဝါးလုံးပေါက်ကို။ ကျွန်တော် ကြောက်နေသည်ကို ရိပ်မိသည်နှင့် တူ၏။

" စိတ်ချပါ ဟိုကောင့်ကို မပေးခင်ကတည်းက သေချာ ဆေးစစ်ခိုင်းထားပြီး စိတ်ချမှ ပေးတာ"

" ကျွန်တော်က ကိုယ်ဝန်ရမှာဆိုးလိုပါ။ ထည့်မယ်နော် အမ"

ပြောရင်းဆိုရင်း ငုံကြည့်မိတော့ စောက်ပတ်မှာ စိုရွဲနေသောလည်း လီးမှ ခြောက်သွေ့နေသည်နှင့် မျက်နှာပေါ်တက်ခွကာ ပါးစပ်ကို လီးနှင့် ထိုးပေးလိုက်၏။  အမ တစ်ယောက် အလိုက်တသိပင် စုတ်ပေးရင်း လီးအား တံထွေးများနှင့် ရွဲသွားအောင် သုတ်လိုက်၏။ မျက်နှာမှ လီးကိုခွာ၍ စောက်ပတ်ထဲသို့ အသာအယာ ထည့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင်း.." ကျွန်တော့်ကျောအား ကုတ်၍ ညီးလိုက်သည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများညစ်လိုက်မှုကြောင့် လီးသွင်းစဉ် အနည်းငယ် ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် နာကြင်သည်များပင် ပျောက်သွားသည်။

" နာသွားလားဟင်"

" မကြောက်ပါနဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ရဲရဲသာလုပ်။ တစ်လလောက် အနားယူလိုက်ရလို့ နည်းနည်းကြပ်ချင်ချင်ဖြစ်သွားတာ"

အစပထမ တဖြည်းဖြည်းချင်းပင် ပုံမှန်လေးအထုတ်အသွင်းလုပ်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် မြန်လာသည်။ ကြမ်းလာသည်။ ပုံမှန် ကွင်းထုလျင် စိတ်ထန်လာ၍ မြန်မြန်ထုသည်နှင့် ခဏနှင့် ပြီးသော်လည်း အခု တော်တော်နှင့်မပြီး။ အရက်သောက်ထားသည့်အရှိန်၊ ညနေက သဲစုကို တိုက်ထားသည့် လရည် တချီတို့ကြောင့် ဖြစ်မည်ထင်သည်။ ကျွန်တော့်၏ ကျောတွင် လက်သည်း ကုတ်ရာများနှင့် ပြည့်နေမည်မှာ သေချာသည်။ အမ လည်း ခဏ ခဏ ကော့ကော့၍ ပေးလာသည်။ ထို့နောက် အတင်းပင် ကျွန်တော့် လည်ကုတ်ကို ကိုက်ရင်း တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ရင်း

" အား.. အ.လိုး.. လိုး... အမကို ဆဲ.. ဆဲ"

ရုပ်တရက်တော့ ကြောင်သွားသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိသည်နှင့်

" ဗျာ အမ.. ဘယ်လိုမျိုးလည်း"

" ဖာသည်မ စောက်ကောင်မ ကြိုက်သလိုပြော.. အာ... " ပြောရင်းဆိုရင် လူးလွန့်သွားသည်။ ပြီးသည်ဆိုတာ ဒါမျိုးဖြစ်မည်။

" ဖာသည်မ။ မိန်းမပျက်မ။ " အားတင်းပြီးပြောကြည့်သည်။

" အင့်.." အမ တစ်ယောက် ပိုကော့သွားသလို။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဝန်ထုတ်တစ်ခု လွှင့်ပစ်လိုက်ရလို ပေါ့ပါးသွားသည်။ ပိုပြီးလည်း ရဲတင်းသွားသည်။

" စောက်ပတ်ပြဲမ. ငါ့လီးကို ကြိုက်လား" ပြောလိုက်သည်နှင့် ငါကွဆိုတဲ့ အားမာန်များပြည့်လာသည်။ ကျောမှာ ဖက်ထားသည့် အမ၏ လက်နှက်ဖက်ကို ဖြည်၍ ကြက်ခြေခတ်ခြုတ်ကိုင်ထားပြီး

" ပြောစမ်း စောက်ကောင်မ ဖြေစမ်း ငါ ရိုက်လိုက်ရ"

" ရိုက်ပါရှင့်။ ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပေးပါရှင့်" ဘယ်လောက်ပဲ ငါကွ မာန်တက်နေပစေ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ ပါးကိုတော့ မရိုက်ရက်။

" ရိုက်ပီး ဆုံးမပါနော် ရိုက်."

ပါးမရိုက်ရက်ပေမယ့် လီးတစ်ချက်စောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း လုပ်လုပ်သွားသည့် နို့နှစ်လုံးကို အသဲယားလာသည်။

" ဖြန်းဖြန်းဖြန်း" 

နို့နှစ်လုံးကို အားခပ်ပြင်းပြင်းထည့် ရိုက်လိုက်သည်။ လီးကို အသားကုန်စောင့်ရင်း ညာလက်နှင့် ရိုက်လိုက် ဘယ်လက်နှင့်ရိုက်လိုက်။ ရိုက်လေ့ ဖီးတက်လေပင်ဖြစ်သည်။ ကြာလာတော့ အနည်းငယ် ရိုးလာသည်။ အသစ်တမျိုး စမ်းသပ်ချင်နေသည်။ လူလည်း တော် တော်လေး မောဟိုက်လာသည်။ ခဏရပ်ပြီး နားလိုက်၏။ လီးကိုတော့ စောက်ပတ်ထဲက မထုတ်ပဲ အမ အပေါ်ပဲ လှဲချအိပ်လိုက်သည်။ လီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် မလုပ်တော့ပေမယ့် ညောင့်နေလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးဆီမှ နှလုံးခုန်သံ တဒုတ်ဒုတ်ကြားနေရသည်။

" အမ ကျွန်တော် မပြီးဘူးဖြစ်နေတယ်။"

" ပက်လက်လှန်လိုက်။ ဟောဒီ လူပျို အပျက် နုနုထွဋ်ထွဋ်လေးကို အမ ပြုစုပေးမယ်"

အပေါ်မှ တက်၍ လီးပေါ်ထိုင်တဖြည်းဖြည်းထိုင်ချလိုက်သည်။ အထုတ်အသွင်းပုံမှန်လေးပင်။ ကျွန်တော်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ယူ၍ နို့ပေါ်တင်ပေး၏။ ခုနက နသိုးကြိုးပြတ်ကြမ်းတမ်းသော ခံစားချက်မျိုးနဲ့မတူ။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာ နှောင်ကြိုးတစ်ခုကို ရရှိလိုက်မိသည်။ မိငယ်သာ ဒီနေရာမှာဆိုရင်..

ဖွ မတွေးကောင်းတွေးကောင်း ကိုယ့်ညီမကိုယ် မှန်းမိနေသည်။ သဲစု ကိုပြောင်းကာမှန်းကြည့်သည် မရ။ မတတ်နိုင် တကယ်လိုးတာမှ မဟုတ်၊ စိတ်ထဲက ပြစ်မှားတာပဲ၊ မထူးဇာတ်ခင်းကာ ဆက်မှန်းနေလိုက်သည်။ မိငယ်လို့ပဲ မှန်းကာ အသာအယာပင် နို့ရော တင်ရော တစ်ကိုယ်လုံး အသာအယာပွတ်သတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထိုင်ကာ ရင်သားနှစ်ဖက်ကြား မျက်နှာကို အပ်ရင်း နို့နှစ်ဖက် စလုံးအား အသာအယာပင် လျာဖျားနှင့် စို့ကာ ဆော့ကစားမိသည်။ မိငယ်ရဲ့ ရင်ခွင်သာဆို ဘယ်လောက်တောင်နွေးထွေးလိုက်မလဲ။

" မိငယ်ရယ်"

" မောင်လေး ရည်းစားနာမည်လား"

" ဟုတ်" အခု လိုပြောလိုက်သည်က ရှင်းရလွယ်သည်။ အမှန်အတိုင်း ပြောလိုက်ရင် ဘယ်လိုထင်သွားမလဲမသိ။

" အမကို မိငယ်လို့ သဘောထား။ မိငယ်က မောင်လို့ ခေါ်တာလား။ ကို လို့ခေါ်တာလား"

" ကိုကြီး လို့ခေါ်တာ။"

" မောင်လေး တို့အတွဲက တစ်မျိုးပါလား။ ကိုကြီးကို မိငယ်အရမ်းချစ်တာပဲ သိလား"

နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း အမက အပေါ်က ဆောင့်။ ကျွန်တော်က အောက်က ညှောင့်။ နှစ်ယောက်သားအပေးအယူမျှနေသည်။ ပြီးချင်လာသောကြောင့်

" ကိုကြီးကို ကုန်းပေး မိငယ်"

" ဟုတ်ကိုကြီး" နောက်မှနေ၍ ခါးသေးသေးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်လိုက်ပြီး အထုတ်အသွင်း လုပ်သည်။ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ မြန်မြန်လာသည်။

" ကိုကြီး ပြီးတော့မှာလား"

" အင်း။"

" ကိုကြီး လိုး.. မိငယ်ကို လိုး လိုး.."

" အာ့.. အား...."

မသန္တာ၏ဆောက်ပတ်ထဲသို့ ကော့ကာ ပန်းထဲ့လိုက်တော့သည်။

The End

ပြီးပါပြီ။

............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................