ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၇ )
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
ရေးသားသူ - ထူးခြား
{အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ }
(26)
တပတ်လောက်ကြာတော့ ရတနာဝင်းထံမှ ဖုန်းဆက်ကာ သူတို့မိသားစုကို အလည်လာဖို့ ခေါ်လေသည်။ နီလာဝင်းနှင့် တင်မောင်ဝင်းတို့မှာလည်း ကျောင်းအားနေကြသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူတို့ ဆွေမျိုး နီးစပ်ရာ တယောက်ကို ဆိုင်ကြည့်ဖို့ ပြောကာ ထားခဲ့ပြီး စင်္ကာပူသို့ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။
“ ဟေး..ဖေကြီး..ဟေး..မီးလတ်...မောင်လေး..”
အင်မီဂရေးရှင်းက ထွက်တာနှင့် အသင့်ကြိုနေသော ရတနာဝင်း မှာ သူမမိသားစုကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် အားရဝမ်းသာ အော်ဟစ်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။ ရတနာဝင်း အမျိုးသားမှာလည်း သူယောက္ခထီးကြီးနှင့် ခယ်မ၊ယောက္ဖတို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီး အထုတ်အပိုးများ ဆွဲကူကာ ကားဂိတ်သို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
ရတနာဝင်းတို့မှာ အိပ်ခန်း သုံးခန်းပါ အပတ်မန့် (တိုက်ခန်း) တခုကို ငှားထားပြီး သူတို့က အခန်းတခု ယူကာ ကျန်နှစ်ခန်းကို လူငှားများ တင်ထားလေသည်။ ယခု လောလောဆယ်မှာ နှစ်ခန်းလုံး လူလွတ်နေပြီး ဒီလကုန်မှ လူငှားများ ပြန်ဝင်ကြမည် ဖြစ်ရာ နီလာဝင်း တခန်း၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် တင်မောင်ဝင်းကို တခန်း နေရာချပေးထားလိုက်လေသည်။
ရတနာဝင်းမှာ နဂိုက အသားဖြူသူဖြစ်ပြီး အခုစင်္ကာပူမှာ တနှစ်လောက်နေလိုက်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်စေ့ထဲ ပိုပြီး ဖြူဖွေး ဝင်းဝါနေလေသည်။ အိမ်ထောင်နှင့်လည်း ဖြစ်လာတော့ ကိုယ်ခန္ဓာကလည်း ပိုပြီး ဖွံ့ထွားလာသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ သားမက်ရှိနေသဖြင့် ကိုယ်ရှိန်သတ်ကာ မျက်လုံးများကိုလည်း ထိန်းသိမ်းနေရသော်လည်း စိတ်ထဲကတော့ အတင်းဆွဲဖက်ကာ တက်လိုးချင်နေမိလေသည်။
နောက်နေ့ မနက်ကျတော့ သားမက်မှာ အလုပ်သွားနေလေသည်။ ရတနာဝင်းကတော့ သူတို့လာမှာမို့ ခွင့်တပါတ် ယူထားသဖြင့် အိမ်မှာ ရှိနေလေသည်။ မနက်အိပ်ယာထသည်နှင့် သူတို့ကို ခေါ်ကာ မာကက် တခုတွင် မနက်စာ ခေါက်ဆွဲပြုတ်၊ လက်ဖက်ရည်တို့ သွားစားသောက်ကြရင်းနှင့် စင်္ကာပူမှ လည်ပတ်စရာများကို လှည့်လည်လိုက်ပြလေသည်။
တခုသော ရှော့ပင်မော ထဲက ခုံတန်းတခုတွင် ခဏနားကာ ထိုင်ချလိုက်သည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို နီလာဝင်းက မျက်စေ့တဖက် မှိတ်ပြလိုက်ပြီး
“ ကဲ ဖေကြီး..မောနေပြီထင်တယ်..မကြီးနဲ့ ဖေကြီးတို့ ဒီမှာ ခဏနားနေခဲ့ကြဦး မီးနဲ့မောင်လေးနဲ့ ဟိုဖက်က ဆိုင်တန်းတွေဖက် ခဏသွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်..”
ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က
“ ဟဲ့ ဖြစ်ပါ့မလား...တော်ကြာ နင်တို့ လမ်းပျောက်ပြီး ပြန်မလာတက် ဖြစ်နေဦးမယ်..”
ရတနာဝင်းက ဝင်ပြီး..”
“ အော်..ဖေကြီးကလည်း မီးလတ်တို့က ကလေးတွေမှ မဟုတ်တော့တာ..နောက်ပြီး ဒီနိုင်ငံက ဆေ့ဖ် ဖြစ်ပါတယ်..သူတို့ လမ်းပျောက်လည်း..တယောက်ယောက်ကို မေးလို့ရပါတယ်..”
ဟု ပြောရင်း သူမညီမနှင့် မောင်ငယ်တို့ စားချင်တာ စားလို့ရအောင် ပိုက်ဆံအနည်းငယ် နီလာဝင်း လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ နီလာဝင်း တို့ မောင်နှမ သူတို့မြင်ကွင်းက ပျောက်သွားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း အနား ပူးကပ်ထိုင်လိုက်ရင်း
“ မီးကြီးက အသားတွေလည်း ပိုဖွေး..လူကလည်း ပိုကိတ်ပြီး လှချင်တိုင်း လှနေတော့တာပဲကွယ်...မောင်အောင်မိုးဟိန်းကို တကယ် မနာလိုတော့ဘူး...ဖေကြီးက လွမ်းနေလိုက်ရတာ..မီးကြီးကရော မလွမ်းဘူးလား..ဖေကြီးကို တခါလောက်တော့ ပြန်ချစ်ခွင့် ပေးပါကွာ..”
“ ခစ်..ခစ်..လွမ်းတာပေါ့..အာ့ကြောင့် အလည်လာဖို့ လေယာဉ်လက်မှတ်တောင် ဝယ်ပေးပြီး ခေါ်လိုက်တာ..အခုက အခြေအနေမှ မပေးသေးတာ..ဖေကြီးကလည်း အရင်အတိုင်းပဲ..ဘာမှ မပြောင်းလဲသေးဘူးနော်..ခစ်ခစ်..ဓါတ်တွေ တည့်နေတယ် ထင်တယ်..”
“ ဘာဓါတ်တွေ တည့်နေရမှလဲ မီးကြီးရဲ့..”
“ အမလေးနော်..လူကို လာပြီး အင်မနေနဲ့ ...မနေ့ညက မိလတ်နဲ့ ပြောပြီးပြီ...မိလတ်က ဖေကြီးနဲ့ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ဝန်ခံတယ်...ဟွန်း...မိလတ်ကို ကြည့်ကတည်းက သိတယ်..ဒီလောက် အကုန်ထွားလာတာ...ဘီရော ဂျီရောပဲ ..လုံးတစ် ထွက်လာတာ ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲ သိတာပေါ့...ဟင်း..မီးကြီးကို လွမ်းတယ် လာချွဲနေပြီး..အိမ်မှာကျတော့ မိလတ်ကို တွယ်နေတယ် မဟုတ်လား..တခါထဲ မီးကြီး အိမ်မှာ မရှိတော့တာနဲ့ မိလတ်ကို ရအောင် ကပ်တော့တာ မဟုတ်လား..”
နီလာဝင်းက ဘယ်လောက်ထိ ပြောထားမှန်း မသိသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။ သူမ ရှိစဉ်ကတည်းက မီးလတ်နှင့်သူဖြစ်နေကြောင်းသာ သိလို့က ရတနာဝင်း တယောက် သူ့ကို အရမ်းဒေါပွမယ်လို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ထင်ထား၍ ဖြစ်သည်။
ယခု ရတနာဝင်းမှာ စလုံးက တရုတ်မလေးများကဲ့သို့ပင် အလွန်တိုနှံ့သော ဘောင်းဘီလေးကို ဝတ်ထားပြီး အပေါ်မှ တီရှပ်ကိုသာ ဝတ်ထားသည်။ သူမ၏ လုံးတုတ်တုတ် ပေါင်လုံးဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး ကြီးများမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းအတွက် ကုန်းလျှက်ချင်လောက်အောင်ကို ဆွဲဆောင်နေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူ့လက်ဖဝါးကြီးကို ရတနာဝင်း ပေါင်ပေါ် လှမ်းတင်လိုက်မိသည်။
“ အို့..ဖေကြီး..လူကြားထဲမှာလေ ခိခိ...စလုံးမို့ တော်သေးတယ်...မြန်မာပြည်မှာဆို ပြဿနာတက်သွားမယ်...ဟင့်.. မိလတ်တို့ ပြန်လာရင် အိမ်ပြန်ရအောင် ..ကိုအောင်က မိုးချုပ်မှ ပြန်ရောက်မှာ ..သူက အိုဗာတိုင်းပါ ဆက်ဆင်းနေတာ..မိလတ်နဲ့ အငယ်ကောင်ကို အိမ်နားက ဂိမ်းကစားတဲ့ အာခိတ်ကို လိုက်ပို့ပြီး ထားထားခဲ့လိုက်မယ်..”
ရတနာဝင်း ရဲ့ ပလန်မှာ သူနှင့်သူမ နှစ်ယောက်ထည်း အိမ်မှာ အချိန်တော်တော်ရမှာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တအားပျော်သွားသည်။
“ ဟား ကောင်းသားပဲ..ဟို နှစ်ယောက်ကို လိုက်ခေါ်ပြီး ပြန်ရအောင်....”
“ ခွိ..ဖေကြီးဟာလေ မနိုင်ဘူး..ခစ်ခစ်...ဟိုမှာ ပြန်လာနေကြပါပြီ..လူက ဟန်မပျက်အောင် နေပါ..တခါထည်း မိလတ်ကို မရှက်ဘူးလား..”
~~~~~~
ရတနာဝင်းတို့ အိမ်မှ ဂိတ်အာခိတ်ရှိသည့် စင်တာကို ဘက်စ်ကား တမှတ်တိုင်သာ စီးရသည်။ သို့သော် သူမညီမနှင့် မောင်လေးကို သေချာအောင် လိုက်ပို့ပြီး အရေးအကြောင်းဆို အိမ်ပြန်လာတက်အောင် ပြပေးလိုက်သည်။ တယ်လီဖုန်း တလုံးကိုလည်း ပေးထားခဲ့ပြီး ပြန်လာချင်ရင် သို့မဟုတ် အရေးအကြောင်းရှိရင် ခေါ်ဖို့ မှာခဲ့သည်။ နီလာဝင်းနှင့် တင်မောင်ဝင်းတို့ နှစ်ယောက်ကို ဂိမ်းအာခိတ်မှာ ထားခဲ့ပြီး ရတနာဝင်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ သူတို့ မသွားခင် နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း နားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး
“ ယောင်္ကျား..သူ့ရီးစားဟောင်းကြီးကို တန်အောင်ဆော်ခဲ့နော်...ဟုတ်လား...မိန်းမတို့ မိုးချုပ်မှ ပြန်လာခဲ့မယ်..ခစ်ခစ်..”
ဟု ပြောလိုက်လေသည်။
~~~~~~~~~
ရတနာဝင်းတို့ အခန်းရောက်သည်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အတွင်းမှ တံခါးပိတ်ကာ ရတနာဝင်းကို လက်ဆွဲလျှက် ရတနာဝင်းတို့ အခန်းထဲ အမြန်ပြေးဝင်ခဲ့လေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးသား တယောက်ကို တယောက် တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် လျှာခြင်းပွတ်ကြသည်။ တယောက် အဝတ်အစားကိုလည်း တယောက် ဆွဲချွတ်ခွါကြသည်။ နှစ်ယောက်လုံး တခဏအတွင်း ကိုယ်လုံးတီးတွေ ဖြစ်ကုန်ကြသည်။
“ လှလိုက်တာ မီးကြီးရယ်..နို့ကြီးတွေလည်း ကြီးလာလိုက်တာ...ဖင်လုံးကြီးလည်း လုံးဖွင့်နေတာပဲ....”
“ ကြီးလိုက် မာလိုက်တာ ဖေကြီးရယ်...အဲ့ကောင်ကြီးကို မတွေ့ရတာ ကြာလို့ ပိုများ ထွားလာသလား မသိဘူး ..ခစ်ခစ်..ကဲ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်ဦး..အဲ့ကောင်ကြီးကို မီးပြုစုဦးမယ်..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းတို့ လင်မယားအိပ်သည့် ကုတင်ကြီးပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်ဆန့်ဆန့်ကြီး လှဲချလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးအလား ထောင်မတ်နေလေသည်။ ရတနာဝင်းက ကုတင်ပေါ် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခါးနားမှာ ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း လီးကြီးကို သူမလက်လေး တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထုပေးရင်းမှ ငုံ့ကာငုံခဲလိုက်သည်။
“ အား...အဲဒီ အာခံတွင်း ငွေ့လေး မရတာ ကြာလှပေါ့...မီးကြီးရယ်..မထူးပါဘူး..လာပါ ဖေကြီးတို့ ဆစ်စတီနိုင်း ရအောင်ပါ..”
“ အွန်း..”
ရတနာဝင်းက လီးစုပ်ရင်းမို့ ပါးစပ်က ပလုပ်ပလောင်းဖြင့် အွန်း ဟုသာပြောနိုင်ပြီး သူမကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကိုယ်ပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ သူ့မျက်စေ့ တည့်တည့်ရောက်လာသည့် ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီး နှစ်လုံးကြားမှ ဖောင်းပြုးထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခေါင်းအသာကြွပြီး တချက်နမ်းလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးအမျှင် မရှိ၊ ပြောင်ချောနေကာ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား တွန့်လိမ်လိမ်ကလေးဖြင့် အဝတွင် အရည်တို့ စိုရွှဲနေလေသည်။
“ မီးကြီးက စောက်မွှေးတွေ ရိတ်ထားတာလား ပြောင်ချောလို့ တမျိုးတော့ ကြည့်ကောင်းတာပဲ....”
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ကုန်းစုပ်နေရာမှ ပလွတ်ကနဲ မြည်အောင် ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲကာ ကြည့်နေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းအား
“ ရိတ်ထားတာ မှုတ်ဘူး ဖေကြီး ဝက်စ် (Waxing) သွားလုပ်ထားတာ..ကိုအောင်က အဲလိုလုပ်ထားမှ ဘာဂျာပေးတယ်..အာ့ကြောင့် ခစ်ခစ်..ဖေကြီးရော ကြိုက်လား..”
“ အင်း..အဲလို ရှင်းပြောင်တော့လည်း..တမျိုးကောင်းတာပေါ့ကွယ်..အားရပါးရ လျှက်လို့ရတာပေါ့..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြောရင်းဆိုရင်း စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ရှလွတ်ကနဲ လျှာပြားကြီးနှင့် လျှက်ပြစ်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက အို့ ကနဲ ဖြစ်သွားကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ပြန်ငုံခဲရင်း စုပ်ပေးပြန်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက လက်တဖက်ဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ဖိခြေရင်း လျှာကြီးက စောက်ဖုတ်နေရာ အနှံ့အပြားကို လျှက်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာစောင်းဖြင့် ထိုးထည့်လိုက်ဖြင့် ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းပေးလေသည်။ ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်များကလည်း တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာလေရာ ရင်ဘတ်ပေါ် မကျစေရန် မျိုချပြစ်ရလေသည်။
ရတနာဝင်းက သူမနှုတ်ခမ်းကို လီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်းစေ့လျှက် ခေါင်ကို နှိမ့်ခြည်မြင့်ချည် ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးရင်း အာခံတွင်းမှလည်း စုပ်လေရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှာ အရမ်းမာတောင် တောင့်တင်း ဖောင်းကားလာလေသည်။
ရတနာဝင်းက သူမစောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်တာ ခံရတော့ ဖင်ကြီးလည်း ရမ်းသွားရင်း
“ ဖေကြီး တော်ပြီ...အဲကောင်ကြီးနဲ့ လိုးပေးတော့ .. မီးကြီး လွမ်းနေတာ ကြာလှပြီ..မစောင့်နိုင်တော့ဘူး..”
ဟု ပြောကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အပေါ်က မှောက်ခွထားရာမှ ထပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘေးတွင် ပက်လက် ဝင်လှဲလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း နှစ်ခါ မပြောရပါ။ ချက်ခြင်း ထလိုက်ပြီး ရတနာဝင်း ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်လို့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကို မပြီး တွန်းပေးလိုက်တော့ အလိုက်သိသည့် ရတနာဝင်းက သူမပေါင်နှစ်လုံးကို ဒူးကောက်ကွေး အောက်ဆီမှ လက်ဖြင့် တဖက်တချက်ကိုင်ကာ ဆွဲပေးထားလိုက်သည်။ ထိုအခါ ကြွတက်လာသည့် စောက်ဖုတ်ကြီး အဝတွင် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ အာ...အီး...ကောင်းလိုက်တာ မီးကြီးရယ် အိတင်းနေတာပါလား....”
“ အီး..ဖေကြီး ဟာကြီးကလည်း..မာလိုက်တာ..နောက်ကြပ်နေတာပဲနော်..ကောင်းလိုက်တာ..အာ့ကိုပဲ လွမ်းနေတာ..လိုးတော့ ဖေကြီးရယ်..”
“ ဖလွတ်..စွတ်..ဗျစ်..ဖတ်....”
“ အ..အ...အိ..”
“ အီး..အူး...ဟား....”
“ စွတ်...ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..”
သားအဖ နှစ်ယောက် ငြီးသံ ငြူသံ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းက လွဲလို့ တခြားဘာသံမှ မထွက်နိုင်ကြတော့၊ အလွမ်းတွေကို အတိုးချပြီး အိစက်ညက်ညောတဲ့ တန်ပါပဲဒစ် မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ အလိုး အညှောင့် အကော့ အဖိတွေနဲ့ ချစ်တလင်း ခင်းနေကြပြီပေါ့။
~~~~~~~~~~~~~~~~
(27)
“ အား...ကောင်းလိုက်တာ မီးကြီးရယ်..အဲဒါလေးလည်း လွမ်းနေရတာပေါ့....”
“ အီး...လိုး...ဖေကြီးရယ်...မီးလည်း လွမ်းနေတာပါ....”
“ ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်....”
“ အား ...ဖေကြီး..ပြီးတော့မယ်..မီးကြီးရော....”
“ မီးရောပဲ ဖေကြီး...မြန်မြန်လေး...အူး...ရှီး....”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း လရည်ပူပူနွေးနွေးတွေ ရတနာဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ရတနာဝင်းလည်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို အတင်းဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ထားလိုက်မိသည်။ နှစ်ဦးစလုံး ခဏတာ ငြိမ်သွားကြပြီးမှ ကိုယ်တွေလက်တွေ ဆန့်ကာ အိပ်ယာပေါ် ဘေးချင်းယှဉ်လျှက် လှဲကာ အမောဖြေနေကြလေသည်။
ပထမတချီ မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးပြီးသွားတော့ ခဏနားရင်း တယောက်ကိုတယောက်ဖက်ကာ နားနေကြရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကာ စကားစမြည် ပြောဖြစ်ကြလေသည်။
“ မီးကြီးတို့ ကလေး မယူကြသေးဘူးလား..”
“ အင်း..ယူတော့မလို့ ဖေကြီး...အခု ပြီးခဲ့တဲ့ အပါတ်ကမှ မီး တားဆေးတွေ သောက်တာ ရပ်လိုက်တာ..”
“ ဟင်..ဒါဆို ဖေကြီးနဲ့ ကလေး ရနေဦးမယ်..”
“ ဘယ်သူနဲ့ ရရလေ...မီးက ကိုအောင့်ကိုရော ..ဖေကြီးကိုရော ချစ်တာ ဆိုတော့ အကြောင်းမှုတ်ဘူး..ခစ်ခစ်..”
“ အင်း..ဒီကောင်ကရော ကောင်းကောင်းလိုးပေးရဲ့လား..မီးကြီးကို..”
“ ရကာစတုန်းက လိုးသမှ လီးကို မော်တာ တပ်ထားသလိုပဲ ဖေကြီးရဲ့...အဲလိုမျိုး ခြောက်လလောက် လိုးပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း အနည်ထိုင်သွားတာ..ဒါပေမယ့် တပါတ် နှစ်ခါ သုံးခါလောက်တော့ လိုးပါသေးတယ်....”
“ ဟွန့် အာ့ကြောင့် ဖေကြီးကို လုံးလုံးမေ့နေတာပေါ့လေ..ခု ယောင်္ကျားက သိပ်မတက်နိုင်တော့မှ ဖေကြီးကို သတိရတာလား..”
“ ဟုတ်ပါဘူး ဖေကြီးရဲ့ ...ယောင်္ကျားက ဘယ်လောက် အလိုးကောင်းကောင်း ဖီလင်ချင်းက မတူဘူးလေ..ဖေကြီးနဲ့က သားအဖဆိုတဲ့ ဖီလင်က ဘယ်သူနဲ့မှ မရနိုင်ဘူးလေ..အဲလို ရင်ခုန်ရတဲ့ ဖီလင်မျိုးက လောကကြီး တခုလုံးမှာ တယောက်ထဲ ရှိတာကို..”
ထိုအရာကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း သတိထားမိလေသည်။ မိလတ်မှာ သူ့ကို ယောင်္ကျား ဟုခေါ်ပြီး သူမကိုယ်သူမလည်း သူ့မိန်းမ အဖြစ် ကွယ်ရာမှာ ခံယူထားသော်လည်း မီးကြီးကတော့ ထိုသို့မဟုတ်၊ သူမကိုယ်သူမ အမြဲတမ်း သမီး ဟုသာဖော်ကျူးသည်။ ထိုကဲ့သို့ သမီးနှင့် အဖေ ဆိုတာကို မကွယ်ဖျောက်ထားသဖြင့် ရသည့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုက သူမအတွက် ပိုပြီး အရသာ ရှိနေသည်မို့သာ ဖြစ်လေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ စကားလည်းပြောရင်း ရတနာဝင်းကို နမ်းလိုက် ကစ်ပေးလိုက် နို့တွေစို့လိုက်ဖြင့် ကလိနေသလို၊ ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ဆော့ကစား ပေးနေလေရာ လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်မာလာလေသည်။
“ မီးကြီး လေးဖက်ထောက်ပေးဦးကွာ.. ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်တယ်..”
ရတနာဝင်းကလည်း အလိုက်တသိဖြင့် အိပ်ယာမှ ထကာ လေးဖက်ထောက်ရင်း သူမဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ပေးလိုက်သည်။ အသားအရည် ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသဖြင့် ဖင်လုံးဖြူဖြူကြီး နှစ်လုံးက ခါးလေးမှ စွင့်ကားတက်လာသည့် မြင်ကွင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို သံချောင်းသဖွယ် မာတင်းလာစေခဲ့လေသည်။ သူမဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးအောက် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက အမွှေးအမြှင်မရှိ၊ အကွဲကြောင်းလေးမှာ စောက်ရည်တွေက စိုစွတ်နေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း သူ့လီးဒစ်ဖူးကြီးကို စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝတွင် တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။ သူ့လက်မလေးက ယခင် သူလိုးနေခဲ့ဖူးသည့် ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကို သွားပွတ်ပေးလိုက်မိသည်။ ရတနာဝင်း ကိုယ်လေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“ မီးကြီး ယောင်္ကျားက နောက်ပေါက်ကိုရော လိုးသေးလား..”
“ ဟင့် အင်း..သူက တောင်းတော့ တောင်းတယ်..မီးက မပေးသေးဘူး..နောက်ပိုင်း နည်းနည်း သွေးအေးမယ် ကြံမှ ပေးလိုးမယ်လို့ တွေးထားတာ..”
“ အော် ဖေကြီး တယောက်ပဲ အောင်းဖူးသေးတယ်ပေါ့..ဒီအပေါက်လေးက ဟားဟား..”
“ အင်းပေါ့...မီးကိုများ ဖင်သရမ်းတဲ့ ကောင်မ မှတ်လို့လား ဖေကြီးနော်...အား..အီး..ဖြည်းဖြည်းလေ ဖေကြီး....”
“ ဖွတ်..ဗျိ..ဖတ်..”
“ စွတ်..စွတ်..ဖုတ်..ဖုတ်..ဖတ်..စွိ..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရုတ်တရက် ဆောင့်လိုးချလိုက်တော့ ရတနာဝင်း ရုတ်တရက် အောင့်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့် အောင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း လိုးနေကြသူချင်းမို့ ခဏလေးဖြင့် အရှိန်ရကာ တက်ညီလက်ညီ လိုးဖြစ်ကြလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ခုန တချီပြီးထားသဖြင့် တော်တော်ထိန်းထားနိုင်ပြီး ဒေါ့ကီ စတိုင်လ်မှာ ကြာကြာလိုးနိုင်သော ပုံစံမို့ သူတို့နှစ်ယောက် အတော်ကြာကြာ ဆောင့် ညှောင့် ဖြစ်ကြသည်။
ခဏအကြာမတော့ နှစ်ဦးစလုံး မပြီးသေးပဲ ညောင်းလာကြသဖြင့် ပုံစံပြောင်းဖို့ လုပ်ကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး ရတနာဝင်းက အပေါ်မှ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ မြင်းစီးပြန်လေသည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဆောင့်ချရင်း လိုးနေသော ရတနာဝင်း နို့ကြီးများကို ဦးရင်ထွန်းဝင်းက လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ဆုပ်နှယ်နေရင်း နောက်လက်တဖက်က စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ခြေပေးလေရာ မကြာခင်ပင် ရတနာဝင်း တယောက် တွန့်တက်ကာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းကတော့ မပြီးသေး၊ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း အပေါ် ခွထိုင်ထားရာမှ ထလိုက်ရာ လီးတန်ကြီးမှာ သူမစောက်ဖုတ်မှ ပလွတ်ကနဲ့ ထွက်ကျသွားပြီး အလံတိုင်ကြီး လေတိုက်သလို သူမစောက်ရည်တို့ဖြင့် ပြောင်လတ်ကာ ယိမ်းခါနေလေသည်။ ရတနာဝင်းက သူမ ကုတင်ဘေး စားပွဲလေးမှ အံဆွဲကို ဆွဲကာ ကွန်ဒွန်နှင့်ချောဆီဗူး ထုတ်လာပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းနား ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။
ချောဆီဗူးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ထဲထည့်ပြီး ကွန်ဒွန်ကိုတော့ သူမကိုယ်တိုင် ဖောက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထောင်မတ်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးမှာ ကွန်ဒွန်ကို စွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ အိပ်ယာပေါ်တွင် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးပြီး
“ ကဲ ဖေကြီး အကြိုက် နောက်ပေါက်ကို လိုးတော့လေ ..”
ဟု ပြောလိုက်လေသည်။
~~~~~~~~~~
ရတနာဝင်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့နှစ်ယောက် ဂိမ်းအာခိတ် စင်တာကို ရောက်တော့ ညနေ အတော်စောင်းနေလေပြီ။ နီလာဝင်းက ရတနာဝင်းတို့ကို မြင်သည်နှင့်
“ အမလေးနော်...ဒီသမီး ရီးစား နှစ်ယောက်က မတွေ့ရတာကြာလို့ ဘယ်လောက်များ အလွမ်းသည်နေကြလည်း မသိဘူး..ဒီမှာ ဘိုက်တွေ တအားဆာပြီး တဂွီဂွီ ဖြစ်နေပြီ..”
ဟု လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားပြီး
“ ဟဲ ..မိလတ်နော် စကားပြောတာ ဆင်ခြင်ဦး..တော်ကြာ အငယ်ကောင် ကြားသွားဦးမယ်..”
“ သူ ဒီနား မရှိပါဘူး..ဟို အခန်းထဲမှာ ခုထိ မထနိုင်သေးဘူး...ဂိမ်းဆွဲနေတာ..ဘယ်လိုလဲ အဆင်ပြေကြလား...ခစ်..”
“ ဟယ် ..မိလတ်နော်..”
ရတနာဝင်းက ရှက်ရှက်ဖြင့် နီလာဝင်း လက်မောင်းကို ဖြတ်ကနဲ ရိုက်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကတော့ ပြုံးနေလိုက်သည်။
~~~
ထိုညတွင် တင်မောင်ဝင်း တယောက် အိပ်မောကျသွားသည်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အိပ်ယာမှ ထကာ အသံမထွက်အောင် အခန်းထဲမှ ထွက်ပြီး၊ နီလာဝင်း အိပ်သည့် အခန်းသို့ တံခါးသွားတွန်းကြည့်လိုက်သည်။ တံခါးမှာ အပြင်က ဂျက်မချထားသဖြင့် အလွယ်တကူ ပွင့်သွားလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက တံခါးကို အသာပြန်စေ့လိုက်ပြီး နီလာဝင်း အိပ်နေသည့် ကုတင်နား လျှောက်သွားလိုက်သည်။
နီလာဝင်းမှာ ပက်လက်ကလေး အိပ်မောကျနေရှာသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမနဖူးလေးကို အသာငုံ့နမ်းလိုက်တော့ နီလာဝင်းမှာ နိုးလာခဲ့သည်။
“ ဟင် .. ယောင်္ကျား ဘာလာလုပ်တာလဲ..”
“ ကိုယ့်မယားလေးကို လွမ်းလို့ပေါ့ကွာ..”
နီလာဝင်းက ချစ်စဖွယ်လေး ပြုံးလိုက်ရင်း
“ ဟွန့်..ပိုပြီ..နေ့လည်က တဝကြီး သူ့စော်ကို လိုးလိုက်ရလို့ ကျေနပ်သွားပြီးမှ မိန်းမကို လာချော့နေတာ မဟုတ်လား..”
“ မဟုတ်ပါဘူးကွာ...တကယ်ပါ...ခုလို တအိပ်ယာစီ ခွဲနေရတော့မှ မယားလေးကို ဘယ်လောက် ချစ်တယ် ဆိုတာ သဘောပေါက်တော့တယ်..အရမ်းကို လွမ်းနေပြီ..”
“ ဟွန့် ..ဒီကလည်း လွမ်းနေတာပါနော်..ယောင်္ကျား စိတ်ချမ်းသာအောင် သူ့ရီးစားဟောင်းကြီးနဲ့ တွေ့ပါစေတော့လို့ ဆိုပြီးသာ လွှတ်ပေးထားလိုက်ရတာ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုနေတယ်ဆိုတာ မသိဘူး မလား..”
သူတို့နှစ်ယောက် တယောက်နှင့်တယောက် အလွမ်းသယ်နေကြတာမို့ ရတနာဝင်း တယောက် အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်လာတာကို သတိမပြုမိလိုက်ကြ။
“ အမလေး တညလေး အခန်းခွဲအိပ်ရတာကို ကိန္နရီ၊ကိန္နရာ ချောင်းခြားနေတာ ကျနေတာပဲ..အလွမ်းသည်နေလိုက်ကြတာ..”
နီလာဝင်းက ပြုံးလိုက်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းကတော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
“ နောက်ပြီး အခန်းတံခါးကိုလည်း လော့မချထားခဲ့ဘူး..တော်ကြာ အငယ်ကောင် နိုူလာပြီး ဖေကြီး ဘယ်ပျောက်လဲ လိုက်ရှာမှ ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေမယ်..”
ရတနာဝင်းက ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘေးတွင်ကပ်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ နီလာဝင်း ရှေ့မို့ ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဖြစ်နေရှာသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို နီလာဝင်း က ပြုံးကြည့်ပြီး
“ ဖေကြီးကလည်းလေ ဟိုမှာ ကိုယ့်ရီးစား လာနေတာကို ဖက်လိုက် နမ်းလိုက်ဦးလေ..ဘာလို့ ရှက်နေရတာလဲ..”
ရတနာဝင်းကလည်း နီလာဝင်းကို နှုတ်ခမ်းရွဲ့ပြပြီး
“ အမယ် ခုမှ ဘာဖေကြီးလဲ..ခုနတုန်းက အခေါ်အဝေါ်ပဲ ဆက်ခေါ်ပါအေ..ညည်းက ခုမှ ငါ့ရှေ့ ဟန်ဆောင် မနေပါနဲ့..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သမီးနှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ခနဲ့နေ၊ စနောက်ပြောင်နေကြသည်ကို ကြားထဲက မနေတက်တော့သဖြင့်
“ ဟာ ဒီကောင်မလေး နှစ်ယောက်ဟာလေ..တော်ပြီ..ငါ့ အိပ်ခန်း ပြန်တော့မယ်..တော်ကြာ ဟိုကောင်လေး လိုက်ရှာနေလိမ့်မယ်..”
“ အမလေး ယောင်္ကျားရယ်..ခုမှ ရှက်သလို လုပ်နေပြန်ပါပြီ...နေ့လည်တုန်းကတော့ သူများမယား သူ့ရီးစား ဟောင်းကြီးကို ဘယ်နှစ်ချီ ဘယ်နှစ်မိုးတောင် ဆော်ခဲ့တာလဲ မသိဘူး...ခု မိန်းမရှေ့ကျမှ မူနေပြန်ပါပြီ..”
“ ဟဟ ..ဟုတ်ပါ့..နေ့ခင်းကတော့ မီးကြီးကို လွမ်းနေတာလို့ ဆိုပြီး ညကျတော့ သူ့မယားကို လာချွဲပြနေတာလေ..ယောင်္ကျားတွေများနော်..ခစ်ခစ်..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ သူ့ကိုကြားညှပ်ပြီး သမီးနှစ်ယောက်က နောက်ပြောင်ကျီစယ်ခြင်း ခံနေရသဖြင့် ရှက်တက်တက်ဖြစ်သော်လည်း ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွလာပြီး လီးကြီးက မာတောင်လာတော့သည်။
“ ကဲ ..ပြောရင်း ဆိုရင်း ယောင်္ကျားဟာကြီး မာလာပြီ..ခစ်ခစ်..ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ..”
~~~~~~~~~~~~~
(28)
နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြည်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက ထောင်ထွက်လာခဲ့သည်။ နီလာဝင်းက သူမလက်ကလေးဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ဂွင်းထုပေးရင်းက
“ ဟေ့..မကြီး ကြည့်ပါဦး..နေ့လည်တုန်းကထည်းက ထောင်နေတဲ့ ကောင်ကြီး..ခုလည်း ထောင်တုန်းလား..”
ဟု ရတနာဝင်းကို မေးဆတ်ပြရင်း ပြောင်ချော်ချော်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း အားကျမခံ
“ အင်း..နေလည်တုန်းကတော့ မလုပ်ရတာ ကြာနေတဲ့ ရီးစားဟောင်းကို မြူဆွယ်ချင်လို့ ထောင်တာ.. အခုကတော့ သူ့မယားလေးကို ချော့ချင်လို့ တောင်နေတာ ဖြစ်မယ်..”
“ အင်း ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မကြီးရာ...တို့ ဖေကြီး ကျေးဇူးတွေကို နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး ဆပ်လိုက်ကြရအောင်လား..”
“ အိုကေ ငါ တံခါးလော့ သွားချလိုက်ဦးမယ်..”
ဟု ဆိုကာ ရတနာဝင်းက ကုတင်ပေါ်မှ ထကာ အခန်းတံခါး သွားပိတ်လေသည်။ သမီးနှစ်ယောက်ကို တပြိုင်ထဲ တကုတင်ထဲမှာ လိုးရတော့မည် ဆိုသည့်အသိက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ပေါက်ကွဲထွက်တော့ မတက် မာတောင် တောင့်တင်းလာစေတော့သည်။
ရတနာဝင်း အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး ပြန်လာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို မိလတ်တယောက် ကုန်းကာ စုပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရတနာဝင်းက နီလာဝင်းတယောက် သူ့ဖေကြီး လီးကို အားရပါးရ စုပ်နေသည်ကို စိတ်ဝင်တစား ရပ်ကြည့်ရင်းမှ သူမ အဝတ်အစားများကို ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ချွတ်ချနေလေသည်။
နီလာဝင်းက လီးကို စုပ်နေရာမှ ကုတင်နားမှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ရပ်ကြည့်နေသည့် ရတနာဝင်းကို တွေ့လိုက်ရတော့ ပြုံးကာ
“ လာ .. မကြီးအလှည့် .. မီးလည်း ချွတ်လိုက်ဦးမယ်..”
ဟု ပြောကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး အဝတ်အစားများကို ချွတ်လေသည်။ ရတနာဝင်းက ကုတင်ဘေးမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါက်နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ သူမ မျက်နှာရှေ့ ရောက်လာသော ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လက်ဖြင့် တချက်နှစ်ချက် ထုလိုက်သည်။ နီလာဝင်း၏ သွားရည်များဖြင့် စိုရွှဲကာ ဖောင်းကားနေသည့် ခရမ်းရောင် ဒစ်ဖူးကြီးကို သူမပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ စုပ်လိုက်သည်။
“ အာ.....အီး......”
ခုနတင် သမီးလတ် စုပ်ပေးခဲ့သော လီးကြီးကို ခု သမီးကြီးက ဆက်စုပ်ပေးနေပြန်တော့ ခံစားရသည့် ခံစားချက်က ရင်ထဲ တဒုတ်ဒုတ် ဖြစ်စေရုံမက နွေးထွေးသော အာငွေ့လေးက သူ့လီးကြီးကို တဆတ်ဆတ် တုန်ခါစေလေသည်။
ကုတင်အောက် ဆင်းကာ အဝတ်အစားများ ကမန်းကတန်း ချွတ်ချခဲ့သော နီလာဝင်းက ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်လာသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အနောက်ဖက်မှ ထိုင်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဝတ်ထားသော တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲမ ချွတ်ပေးလေးရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ပေးလိုက်လေသည်။
“ ဖေကြီး ကုတင်ပေါ် တက်လှဲလိုက်တော့..”
ဟု နီလာဝင်းကပြောလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း သူမပါးစပ်ကို လီးစုပ်ပေးနေရာမှ လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားသော ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာပေါ် နီလာဝင်းက တက်ခွလိုက်ပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပါးစပ်ပေါ် တည့်တည့်မှာ ရှိစေရန် နားထင် တဖက်တချက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဖင်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း အောက် နှိမ့်ချလျှက် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပါးစပ်တို့ ကပ်မိလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း သူ့လျှာကို ထုတ်ကာ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ကို လျှက်စုပ်၊ ဘာဂျာ မှုတ်လေသည်။
ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးတုတ်ထိုင်လို့ အလံတိုင်လို ထောင်နေသည့် လီးကြီးကို သူမလက်တဖက်ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ဒစ်ဖူးကို သူမ အာခံတွင်းမှာ ငုံလျှက် စုပ်ပေးနေတော့သည်။
ထိုပုံစံဖြင့် ငါးမိနစ်ခန့် နေပြီးတော့ ညီအမ နှစ်ယောက် နေရာပြောင်းကြလေသည်။ နီလာဝင်းက လီးကို စုပ်ပြီး ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်ကို ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စုပ်လေသည်။ နောက်ထပ် ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မအောင့်အီးနိုင်တော့ ၊ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ် တခုခုထဲ ထိုးထည့် လိုးချင်နေလေပြီ။
သမီးနှစ်ယောက်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ကပ်လျှက် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်စေလိုက်သည်။ တယောက်က ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ၊ တယောက် ညိုညိုဝင်းဝင်း ဖင်လုံးနှစ်လုံးမှာ လုံးတူ ဆိုဒ်တူ စောက်ဖုတ်တွေကလည်း တယောက်က အမွှေးပါးပါး၊ တယောက်က ပြောင်းသလင်းခါ ၊ ဦးရင်းထွန်းဝင်း အဖုတ်တခုကို အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်လိုးလိုက်၊ နောက်တဖုတ်ကို အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်လိုးလိုက်နှင့် နောက်ဆုံးပြီးခါနီးတွင် နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အစွမ်းကုန် အမြန်လိုးရင်းဖြင့် ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လက်ညှိုး လက်ခလည် နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့် လိုးပေးရင်းဖြင့် သုံးယောက်စလုံး ကာမဆန္ဒ အထွတ် အထိပ်သို့ တပြိုင်နက် ရောက်စေခဲ့လေတော့သည်။
ထိုညက သူတို့သုံးယောက် ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် မိုးလင်းခါနီးအထိ လိုးကြလေသည်။ နောက်နေ့ နောက်နေ့တွေမှာလည်း ထိုနည်း၎င်းပင်၊ နောက်ဆုံး ဦးရင်ထွန်းဝင်းတို့ စင်္ကာပူမှ ပြန်တော့မည့် ညအထိ ဖြစ်လေသည်။
~~~~~~~~
ဦးရင်ထွန်းဝင်းတို့ မြန်မာပြည် ပြန်ရောက်ကြပြီးတော့ နှစ်ပတ်လောက်တွင် ဆယ်တန်းအောင်စာရင်း ထွက်ပြီး နီလာဝင်းမှာ ဂုဏ်ထူးငါးခုဖြင့် အောင်မြင်သဖြင့် ဆေးကျောင်းသို့ လျှောက်လေသည်။ အမှတ်ကလည်း ကောင်းသဖြင့် ရမှာက သေချာလေသည်။
စင်္ကာပူမှ ပြန်လာပြီး တလခန့်အကြာ တညတွင် ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် နီလာဝင်းတို့ အချစ်ပွဲကြမ်းကြမ်းဖြင့် အသားကုန် လိုးလိုက်ကြပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ပန်းသွားကြကာ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရင်း အနားယူနေကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက
“ မိန်းမရေ မိန်းမလည်း နောက်ဆို ဆေးကျောင်းတက်ပြီး ဆရာဝန်မကြီး ဖြစ်လာတော့မယ်..ကိုယ်နဲ့ ထုက်သင့်တဲ့ ဖူးစာဖက်တွေ့ရင်လည်း ယူ၊ ရှာပြီးယူမယ်ဆိုရင်လည်း ယူ .. ယောင်္ကျား ခွင့်ပြုပါတယ်...မီးကြီးလိုပဲ အိမ်ထောင်ကျပြီးလည်း ဖေကြီးကိုတော့ ပေးလိုးမယ်ဆိုရင် ရပါပြီကွာ..”
“ ဟင့်အင်း..မိန်းမကတော့ ယောင်္ကျားနဲ့ပဲ တသက်လုံး နေသွားတော့မယ်..ဘယ်ယောင်္ကျားမှ မယူတော့ဘူး...သူများတွေ အမြင်မှာ အပျိုကြီး အဖြစ်နဲ့ အရိုးထုတ်သွားတော့မယ်..”
“ အဲလိုတော့လည်း မလုပ်နဲ့လေ..ယောင်္ကျားက အသက်အများကြီး ကြီးပြီ၊ ယောင်္ကျားသေသွားပြီးရင် မိန်းမအသက်က ငယ်ငယ်လေး ရှိဦးမှာ..အဲခါကျမှ တယောက်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ..ယောင်္ကျား စိတ်မချပါဘူးကွာ....”
“ အာ..အဲဒီအခါကျမှ စဉ်းစားမယ်...ယောင်္ကျားရယ် .. ခု မစဉ်းစားသေးဘူး..”
ထိုအချိန်တွင် နီလာဝင်း ဖုန်းလေးမှ အသံမြည်လာခဲ့သည်။
“ ဟင်..မကြီးဆီကပါလား..ဒီအချိန်ကြီး...”
“ ဟဲလို ..အေး..ဘာလဲ မကြီး..အိပ်တော့မလို့ ဘာဖြစ်လဲ...ဟေ ..အေး..ဖေကြီးရှိတယ်..အနားမှာပဲ.....ဘာ..ခစ်ခစ်...အင်းပေါ့ဟ...မကြီး သိတဲ့ အတိုင်းပဲလေ...တို့ လင်မယားက မခွဲနိုင်ဘူးလေဟာ..ခစ်ခစ်...ဘာရယ် ဟုတ်လား..နေဦး..ဖုန်းစပီကာ ဖွင့်လိုက်မယ်...ဖေကြီးလည်း ကြားရအောင်..”
“ အင်း..ဟုတ်တယ် ဖေကြီး..မီးကြီးမှာ ကိုယ်ဝန် ရှိနေပြီ..”
“ ဟေ ..အခု ဘယ်နှစ်လ လဲ..”
“ တလလေ..ဖေကြီးပြန်သွားတာ တလ ရှိပြီမလား..”
“ ဟဲ့ ..မကြီး ဒါဆို နင့်ကိုယ်ဝန်က ဖေကြီးနဲ့လား..”
“ အာ့တော့ မပြောတက်ဘူး...မိလတ်တို့ ရောက်နေတုန်း ကိုအောင်နဲ့လည်း နေဖြစ်တယ်လေဟာ ... တယောက်ယောက်ဟာပေါ့..”
“ အင်း..ကွန်ဂရက်ကျူရေးရှင်း..ဟာ..”
ရတနာဝင်း ဖုန်းချသွားတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် နီလာဝင်းတို့ အတွေးတွေထဲ နစ်ပြီးငြိမ်သက်သွားကြလေသည်။ ခဏနေတော့ နီလာဝင်းက
“ ယောင်္ကျား ဒီမှာ မိန်းမ စဉ်းစားမိတယ်..သိလား..တကယ်လို့သာ ..မိန်းမလည်း မကြီးလို တခြားလူ ယူဖြစ်မယ် ဆိုရင်တော့ အဲလိုမျိုး...ဟိုလူလိုလို ..ဒီလူလိုလို မဖြစ်စေရဘူး..သိလား..ယောင်္ကျားနဲ့ပဲ သားလေးဖြစ်ဖြစ်..သမီးလေး ဖြစ်ဖြစ် လိုချင်တယ်..”
“ အင်း..”
“ ဟင် လူက မတုန်မလှုပ်..စိတ်မဝင်စားသလို..အင်း ..ဆိုပြီး လီးကြီးက မိုးမျှော်တက်လာပါလား....”
“ အင်း ဟုတ်တယ်..မိန်းမကို လေးဖက်ထောက်ပြီး တအားလိုးချင်လာလို့ကွာ...ကဲ..ဘယ်လိုလဲ..”
“ ရတာပေါ့ ..ယောင်္ကျားရယ်...ယောင်္ကျား လိုချင်ရင် မိန်းမက အဆင်သင့်ပါပဲ....”
~~~~~~~~~~
သို့ဖြင့် နှစ်တွေ အတော်ကြာပြီး ကာလ တခု
ပြင်ဦးလွင် မြို့ကလေး၏ ဆင်ခြေဖုံး ခြံလေး တခြံတွင် နှစ်ထပ် တိုက်ကလေး တလုံးမှာ ငြိမ်သက်စွာ ရပ်တည်နေလေသည်။ ကားလေး တစီးမှာ ထိုခြံဝန်းကလေးထဲ မောင်းဝင်လာပြီးတော့ တိုက်ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်လေသည်။ ကားပေါ်မှ လေးငါးနှစ်သား အရွယ် ကောင်လေးတယောက်နှင့် ခေတ်မှီမှီ ဝတ်စားထားသည့် အမျိုးသမီးတယောက်နှင့် အမျိုးသား တယောက်တို့ ဆင်းလာကြသည်။
ခြံစောင့် ဦးမူတီးက ထိုမိသားစုကို လှမ်းကြိုဆိုပြီး ကားပေါ်မှ လပ်ဂေ့ချ် တို့ကို ဝိုင်းသယ်ပေးလေသည်။
“ လာလာ..ဆရာနဲ့ ဆရာမ...ဆရာကြီးကတော့ ပြောထားတယ်..ဆရာတို့ လာမယ်ဆိုတာ..ဒီတခေါက် ကြာမှာလား....”
အမျိုးသား က
“ ကျနော်ကတော့ နှစ်ရက်လောက်ပဲ ဦးမူတီးရေ..ဆေးခန်းက အကြာကြီး လစ်လို့ မရဘူးဗျ..အဲ..ခင်ဗျား ဆရာမကတော့ ထုံးစံအတိုင်း နှစ်ပါတ်လောက် နေဦးမှာပါ..သူ့ဆေးရုံက ရတယ်..ဖေဖေရော ဘယ်မှာလဲ..”
“ ဆရာကြီး စာကြည့်ခန်းထဲမှာပါ...ခုနပဲ ကော်ဖီ ဖျော်ပေးထားခဲ့တာ..”
~~~~~~~~~
နောက်နှစ်ရက်အကြာ ထိုအိမ်ရှေ့တွင် တနေ့က ရောက်လာသော အမျိုးသားမှာ ကားပေါ်မှ နေ၍ အောက်မှာကျန်ခဲ့သည့် ဇနီးနှင့်ကလေး၊ ဦးလေးကြီး တဦးတို့ကို နှုတ်ဆက်ကာ ထွက်သွားတော့သည်။
“ ဖေဖေ ..ကျနော် သွားလိုက်ပါဦးမယ်..နောက် နှစ်ပတ်လောက်မှ နီလာ့ကို ကျနော် ပြန်လာခေါ်ပါ့မယ်..သားလေး မေမေ့ စကား နားထောင်နော်..ဘိုင်ဘိုင်..”
ခဏအကြာတွင် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တအုပ် ထိုင်ဖတ်နေသော ဦးလေးကြီး ရှိရာသို့ ခုနက အမျိုးသမီးက ဝင်လာခဲ့သည်။ အမျိုးသားကြီးက စာအုပ်ကို ဘေးချလိုက်ရင်း
“ အော်..မီးလတ် ..မြေးလေးရော..”
“ အမယ်..အိမ်ထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး..မြေလေးတွေ ဘာတွေ လုပ်မနေနဲ့..ယောင်္ကျား..ကိုယ့်သားကိုယ် သားလေးရောလို့ ..မေး..”
“ အော်..မိန်းမကလည်းကွာ...သားလေး ကြားသွားလို့ မကောင်းဘူးလေကွာ....”
“ အင်းပါ..မကြားပါဘူး...ခု ဦးမူတီး သမီးလေးနဲ့ ပျော်စရာကမ္ဘာကို သွားကြတယ်..တနေကုန်မှာပါ..”
“ ဟုတ်လား..ဒါဆိုရင် တအိမ်လုံး ..တို့လင်မယား နှစ်ယောက်ထဲပေါ့..လာ.. အပေါ်ထပ် တက်ရအောင်....”
“ ဟွန့် ဘာလုပ်ဖို့လဲ..အပေါ်ထပ်မှာ ပျင်းစာကြီး..”
“ အမယ် ..ခုမှ ပျင်းစာကြီးတဲ့..သူ့လင်ကြီး ရှိတုန်းကတောင် ရောက်ခါစ ညကတည်းက အခန်းထဲ ခိုးခိုးလာပြီး အလိုးခံတာ ဘယ်သူလဲ ပြောစမ်းပါဦး..”
“ အဲဒါ လင်ကြီး မဟုတ်ပါဘူးနော်..တကယ်က ဒေါက်တာနီလာဝင်း ရဲ့ လင်ကြီးအစစ်က ဟောဒီက ဦးရင်ထွန်းဝင်း..ဟို ဒေါက်တာဇော်မိုးအုံး က လင်ငယ် ခစ်ခစ်..”
“ ကဲပါ ..ဒါဆိုလဲ လာတော့ အခန်းထဲ သွားမယ်...ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ညလုံးက အသံတိတ် လိုးရတာ..အားမရဘူး..ခုမှ စိတ်ရှိ လက်ရှိ လိုးရမှာ..”
သူတို့ နှစ်ယောက် အပေါ်ထပ် ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းထဲ ရောက်လို့ အဝတ်အစားတွေ ချွတပြီးကြတော့ နီလာဝင်း၏ ကိုယ်လုံးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း က
“ အဲဒါကြောင့် လူတွေက တသားမွေး တသွေးလှ လို့ ပြောကြတာကိုး..မိန်းမကိုယ်လုံးက တအားကို ကိတ်လာ လှလာလိုက်တာကွာ..”
“ ဟွန့် ကိတ်လာလိုက်တာ ဆိုလို့ မေးရဦးမယ်..ဦးမူတီး သမီးလေး ကြည့်ရတာ အရင်တခေါက် လာတုန်းကနဲ့တောင် မတူဘူး...ဖင်လေးကားပြီး နို့လေးတွေ ကြီးလာတယ်..အကိတ်ကလေး ဖြစ်နေပြီ..ယောင်္ကျားနဲ့ရော ကင်းကင်းရှင်းရှင်း ရှိရဲ့လား..”
“ ဟာကွာ မိန်းမကလဲ..အဲဒီကလေးမလေးက ..ခုမှ ရှစ်တန်းအောင်ပြီး ကိုးတန်းပဲ ရှိပါသေးတယ်ကွာ..ငယ်ငယ်လေးကို..”
“ အမယ် မိန်းမကို ပထမဆုံး လိုးတုန်းက ..ဒီကလည်း ကိုးတန်းပဲ ရှိသေးတယ်လေ..မေ့သွားပလား..ယောင်္ကျားနော်..ဟွန်း..”
“ မမေ့ပါဘူးကွာ..ယောင်္ကျားအတွက် ဒီမိန်းမ တယောက်ပဲ ဘဝတလျှောက်လုံးမှာ အခိုင်ဆုံးနဲ့ တမျှင်ထဲသော နှောင်ကြိုးပါကွာ..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပြောတာကို စာဖတ်ပရိသတ်များ ယုံကြရဲ့လားတော့ မသိ။
ကျနော်ကတော့ နောက်ဆုံးအခန်းမှာ သူတို့နှစ်ယောက် ဘယ်လို လိုးကြတယ် ဆိုတာ ကိုယ်ကြိုက်သလို ပုံဖော် တွေးနိုင်ဖို့ ချန်ထားခဲ့ရင်း ဇာတ်လမ်းကို အဆုံးသတ်လိုက်ပါပြီ ခင်ဗျာ။
ထူးခြား
June 4 / 2021
THE END
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
