ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၃ )
ရေးသားသူ - ထူးခြား
{အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။}
(08)
ဘာပြောမလဲလို့ နားစွင့်လိုက်တဲ့ ရတနာဝင်းကို ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ဖက်လိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ငုံစုပ်လိုက်ပါသည်။ ထုံးစံအတိုင်း ရမ္မက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတို့နဲ့ တုံ့ပြန်လိုက်ပြီးမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို တွန်းပြစ်လိုက်ကာ
“ ဖေကြီးနော်..တော်ကြာ မိလတ်တွေ့သွားမှ အလကား အထင်တွေ လွဲနေပြီး ပေါက်ကရ လျှောက်ပြောနေမယ်...”
“ အင်း...သူမတွေ့စေနဲ့ပေါ့လို့...”
“ ကဲပါ..တော်တော်..သွားသွား..ဒီမှာ တကိုယ်လုံး ဟင်းစော် ချွေးစော်တွေနံနေတာ...”
“ အဲဒါဆိုရင် ဟင်းစော် ချွေးစော် မနံတဲ့ အချိန်ကျမှပေါ့ ဟုတ်လား...”
“ ဟင့်အင်း..အာ့လည်း မရဘူး....”
“ သနပ်ခါးနံ့လေး လိုးရှင်းနံ့လေးတော့ မွှေးချင်သား...”
လိုးရှင်းလို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပြောလိုက်တော့ ရတနာဝင်း မျက်နှာလေး ရဲကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“ ဖေကြီးနော် ညစ်ပတ်တယ်...”
“ ဘာညစ်ပတ်လို့လဲ ... ပြောပါဦးကွာ....”
“ မပြောချင်ပါဘူး..ကိုယ့်ကိုကိုယ် ..သိ..”
“ မပြောရင် မသွားသေးဘူး..မီးကြီးပြောတာ နားထောင်ပြီးမှ သွားမယ်...”
“ ဟာ မပြောဘူး..မသွားချင်နေ...”
“ အင်း ..နေမယ်..ဒီမှာပဲ...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြောရင်း ရတနာဝင်း အနောက်ဖက်ကို တိုးကပ်ကာ ရပ်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက တည်ထားသော သီးစုံကုလားဟင်းကို ဆူအောင် စောင့်နေပြီး မလိုအပ်ဘဲနှင့် ယောင်းမလေးနှင့် မွှေပေးနေသည်။ ရတနာဝင်း အနောက်ရောက်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ ခါးလေးမှ သိုင်းဖက်ပြီး ဘိုက်ကလေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဖိကာ အနောက်သို့ အသာလေး ဆွဲလိုက်သလို သူကလည်း ရှေ့ကို တိုးလိုက်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက် ကိုယ်လုံးချင်း ထိကပ်သွားကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ မာကြောလာသော လီးတန်ကြီးက ရတနာဝင်း ဖင်နှစ်လုံးကြားသို့ အမြှောင်းလိုက် တိုးဝင်လာခဲ့သည်။ ရတနာဝင်း တယောက် ကင်ပွန်းစခန်းက အဖြစ်အပျက်ကို သွားသတိရမိလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း လည်ဂုတ်လေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်ရင်း...
“ ဖေကြီးတော့ ...မီးကြီးကို ချစ်နေမိပြီကွာ...”
ရတနာဝင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ သူမ ဘာပြန်ပြောရမည် မသိ ဖြစ်နေသည်။ သူမ ရင်တွေကလည်း ခုန်နေသည်။ သူမ ပိပိလေးမှာလည်း အရည်ကြည်တို့ စိုနေပြီ။ သူမ ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ လီးနွေးနွေးကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း ပိုမာလာသည်ကို အထိအတွေ့ကနေ သိနေရသည်။ သူမ အဖေ ပြောသော ချစ်နေပြီ ဆိုတာက ရိုးရိုးသားအဖ အချစ်ကို မဆိုလိုကြောင်း သူမ ဒီအသက်အရွယ်ရောက်မှတော့ သိနေပြီ မဟုတ်လား။
“ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..ဖေကြီးရယ်...”
လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သော ရတနာဝင်း စကားကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဆွဲလိုက်ကာ သူမ နားရွက် အနောက်လေးကို လျှာဖြင့် အသာလျှက်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းရင် လီးကြီးက အရမ်းကို မာနေပြီမို့ ရတနာဝင်း ဖင်နှစ်လုံးကြား ထိုးဖောက် ဝင်တော့မလောက် တိုးဝင်နေသည်။
“ ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ မီးကြီးရယ်...”
“ မီးမှာ ချစ်သူရှိပြီးသား ဖေကြီး သိတာပဲလေ...”
“ အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲကွာ..မီးကြီးချစ်သူက မီးကြီးကို လက်ထပ်ပြီး ယူလို့ရတယ်လေ..ဖေကြီးက မီးကြီးကို လက်ထပ်ယူလို့မှ မရတာ.. ဖေကြီးကို မသနားဘူးလား...”
“ ခုလည်း ရိုးရိုး ချစ်တာက ချစ်လို့ရနေတာပဲ..ဖေကြီးကလည်း...”
ရတနာဝင်း လေသံလေး ပျော့လာပြီမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမလက်မှ ယောင်းမလေးကို ဆွဲယူကာ ဘေးသို့ချလိုက်ရင်း ရတနာဝင်း ကိုယ်လေးကို သူ့ဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်စေကာ ဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။ နောက်မှ လက်တဖက်ဖြင့် ခေါင်းငုံ့ထားသော ရတနာဝင်း မေ့စေ့လေးကို ပင့်မကာ သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်စေပြီး
“ ဖေကြီးက ချစ်သူလို ချစ်ချင်တယ်ကွာ.. ဖေကြီးကို မချစ်ဘူးလား...”
ရတနာဝင်းက ပြန်မဖြေဘဲ မျက်လုံးဝိုင်းကြီးများဖြင့် ပြန်ကြည့်နေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမနှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား အသက်ရှုမဝတော့သည် အထိ နမ်းစုပ်ကြပြီးမှ နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်ခွါလိုက်ကြသည်။
“ ဖေကြီးရယ် .. လွှတ်တော့..မီး အသက်ရှုလို့တောင် မရတော့ဘူး...”
“ ချစ်တယ်ပြောမှ လွှတ်ပေးမယ်ကွာ...”
“ အာ..သူ သိပ်ဆိုးတယ်ကွယ်...”
“ အဲဒါဆို ဖေကြီးကို ချစ်တယ်လို့ပြော...”
“ သူ အနိုင်ကျင့်တယ်ကွာ...”
“ မကျင့်ပါဘူး..ချစ်လွန်းလို့ပါ...မီးကြီးချစ်တယ် ပြောတာနဲ့ လွှတ်ပေးမယ်...”
“ အင်းပါ .. မီးကလည်း ဖေကြီးကို ချစ်ပါတယ်တဲ့..ကဲ .. လွှတ်ပေးတော့နော်...”
“ ဟား..ပျော်လိုက်တာကွာ...ကဲ .. ကိုယ့်ရဲ့ ချစ်သူလေးကို အားရပါးရ နမ်းဦးမယ်ကွာ...”
“ ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်...”
သူတို့နှစ်ဦး နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်သွားကြပြန်လေသည်။ ပြီးမှ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ကို အသာတွန်းလိုက်ရင်း
“ ကဲ လွှတ်တော့ တခါတည်း အဖြေပေးပြီးရင် လွှတ်မယ် ဆိုပြီး ပိုတောင်ကဲလာသေးတယ်..သွားတော့...မီး ရေမိုးချိုးပြီးမှနော်...ခု ချွေးစော် ဟင်းစော်တွေနဲ့မို့..”
“ အင်း..စောင့်နေမယ်..လိုးရှင်း လူးတဲ့အချိန်.... ”
ရတနာဝင်း မျက်နှာလေး နီရဲသွားပြီး
“ ဖေကြီးနော် .. သွား... အဲလိုတွေ ပြောရင် ချစ်တော့ဘူး.... ”
“ အင်းပါ..အင်းပါ..မပြောတော့ပါဘူး..အိုကေ..အိုကေ .. ”
~~~~~~~~~~~~~~~
ဦးရင်ထွန်းဝင်း မီးဖိုခန်းထဲက ထွက်သွားတော့ ရတနာဝင်း မီးဖိုပေါ်မှာ ဆူနေပြီဖြစ်တဲ့ သီးစုံကုလားဟင်းအိုးကို မီးပိတ်လိုက်သည်။ သူမ မျက်နှာကလည်း ပြုံးစေ့စေ့ ဖြစ်နေသည်။ သူမ အဖြေ ပေးလိုက်တော့ ဝင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည့် သူမ အဖေဖြစ်သူ ပျော်နေပုံကို တွေးပြီး ရီချင်နေမိတာ ဖြစ်သည်။ ဘယ်နှယ့် မကြားစဖူး အဖေက သမီးကို ရီးစားစကားပြောရသည်လို့၊ ခစ်ကနဲပင် ရီလိုက်မိသည်။
ထို့နောက် သူမတဆက်တည်း သတိရလိုက်သည်။ ဖေကြီး တယောက် အလတ်မကိုပါ ဆက်ချောင်းသည်ကို သူမသိထားသည်။ ထိုကိစ္စကိုတော့ တားမှ ရမည်ဟု စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်သည်။ ခုတော့ သူမ ရေချိုးဖို့ အချိန်ရောက်ပြီမို့ အခန်းထဲမှ မျက်နှာသုတ်ပဝါကို သွားယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရေချိုးရင်းနှင့် ခုနက အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကျနေသော သူမစောက်ဖုတ်လေးကို ဆပ်ပြာဖြင့် သေသေချာချာ ဆေးကြောရင်း အစေ့လေးကို လက်နှင့် ထိမိတော့ တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။
သူမ မျက်စေ့ထဲ ညည ဂွင်းတိုက်နေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ၏ လီးတန်ကြီးကို မြင်ယောင်မိပြီး အဲဒါကြီးနဲ့ ငါ့စောက်ဖုတ်လေးထဲသာ ထိုးထည့်လိုက်ရင်တော့ ကွဲပြဲကုန်မှာပဲ ဟု တွေးမိလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်တည်း ကြက်သည်းပါ ထသွားမိသည်။
ရတနာဝင်း ရေမိုးချိုးပြီးတော့ သူမအခန်းပြန်ရောက်လာကာ အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်သည်။ သနပ်ခါးသွေးရင်း မျက်နှာကိုလူးပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ချောင်းကြည့်နေမည့် အပေါက်နား သွားရပ်လိုက်ရင်း လေသံ တိုးတိုးဖြင့်
“ ဖေကြီး.. ”
ဟု ခေါ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း မထူးတော့ပြီမို့..
“ ဟင် ဘာလဲ မီးကြီး.... ”
ဟု ထူးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက အိမ်ရှေ့မှ အလတ်မ မကြားအောင် အသံတိုးတိုးဖြင့်
“ မီး လိုးရှင်း လူးတော့မလို့...ဖေကြီး မချောင်းနဲ့တော့ ..မီး.. ရှက်တယ်.. ”
“ အာကွာ မီး ဘော်ဒီ အရမ်းလှတာကို ကြည့်ချင်လို့လေကွာ...အခု ဖေကြီးတို့က ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီပဲဟာ .. ပိုတောင်မှ ရှက်စရာ မလိုတော့ဘူးလေကွာ..... ”
“ ဟင့်အင်း.. ခုမှ ချစ်သူဖြစ်တာ နာရီပိုင်းပဲ ရှိသေးတာ .. ဖေကြီး မီး ပြောတာ နားမထောင်ရင် ချစ်သူအဖြစ်က ပြန်စွန့်လိုက်မယ် .. ဒါပဲ.... ”
“ အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ .. အင်းပါ ဖေကြီး မချောင်းတော့ပါဘူး.... ”
“ ဂတိပေးပြီးတော့ ပေးတဲ့ ဂတိကိုလည်း တည်.. ”
“ အင်းပါ .. ဂတိပေးပါတယ်... ပေးတဲ့ ဂတိလည်း တည်ပါ့မယ်.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် သူ့ကုတင်ဆီကို ပြန်လျှောက်သွားသံ ကြားမှ ရတနာဝင်း တယောက် ပြုံးပြီး သူမနေရာ သူမ ပြန်လာကာ ထုံးစံအတိုင်း ထမီကို ဖြည်ချလျှက် လိုးရှင်းလူးတော့သည်။
~~~~~~~~~
ရတနာဝင်း အဝတ်အစား လဲပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ထွက်ကာ ဆိုင်ထိုင်နေသည့် ညီမဖြစ်သူ နီလာဝင်းအား ရေချိုးဖို့ ပြောလိုက်သည်။ အငယ်ကောင်က ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်ပေါက်အောင် သွားဆော့ နေမှန်းမသိ။ ရတနာဝင်း ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်သွားသည့် အသံကြားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တံခါးကို အသာခေါက်လိုက်သည်။
“ ဖေကြီး.. အိပ်ပျော်နေလား.... ”
“ ဟင့်အင်း မပျော်ပါဘူး.. မီးကြီး..ခနမှိန်းနေတာ..အခန်းထဲ လာမလို့လား.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး မေးလိုက်တော့
“ ဘယ်လာလို့ ရမှာလဲ ဆိုင်မှာ လူမရှိဘူးလေ.. ခနလာဦးလို့ ရှေ့ကို ပြောစာရှိလို့..... ”
“ အင်း ကိုယ့်ချစ်သူ ရီးစားလေးက ခေါ်တော့လည်း လာရမှာပေါ့လေ...ဟဲဟဲ.... ”
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း အပြောကို ရီချင်သော်လည်း နှုတ်ခမ်းကိုက် ထိန်းထားပြီး အိမ်ရှေ့ဘက် ဆိုင်ရှိရာသို့ လှည့်ထွက်သွားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ဆိုင်ခန်းထဲရောက်တော့ ငွေသိမ်းသည့် စားပွဲနောက်မှ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဆိုင်မှ ပစ္စည်းများကို မတ်တပ်ရပ်လျှက် စစ်နေသည့် ရတနာဝင်း အား
“ ကဲ .. ပြော...ဘာပြောစာ ရှိလို့လဲ.... ”
~~~~~~~~~~~~~~~
(09)
ရတနာဝင်း အနားရောက်လာတော့ သူမလက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထို စားပွဲမှာ လမ်းမပေါ်မှ သေချာ မမြင်ရ ၊ ပစ္စည်းများ တိုင်များကွယ်ပြီး အမှောင်ရိပ်လည်း နည်းနည်းကျနေသည်။ ဈေးဝယ်မည့်သူ ဝင်လာသည်နှင့် သူတို့က ချက်ချင်းလည်း မြင်နိုင်လေသည်။ ရတနာဝင်းက အိမ်နေရင်းမို့ ဘောင်းဘီတို ပွပွနှင့် တီရှပ်ကိုသာ ဝတ်ထားသည်။ သူမ ဖင်လုံးလေး အိကနဲ သူ့ပေါင်ပေါ် လာဖိမိသည်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးက မာတက်လာသည်။
“ အား မွှေးသင့်ပျံ့လို့ကွာ.. တကိုယ်လုံး နမ်းချင်စရာကြီး.... ”
“ ရွှတ်.... ”
“ ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပါးလေးကို တချက် ရွှတ် ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်ခဲကာ ကစ်ဆင် ပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းလည်း မငြင်းဆန်နိုင်ပဲ ပြန်နမ်း ရှုံ့လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာကို အသာတွန်းရင်း
“ ဖေကြီး .. မီးကို တကယ်ချစ်လား.... ”
“ အင်းပေါ့.... ”
“ ချစ်ရင် မီးစကား နားထောင်ရမယ်..... ”
“ အင်း အခုလည်း နားထောင်နေတာပဲ မဟုတ်လား.. ”
“ အင်း အခုက သေချာ ပြောမလို့..... ”
“ ပြော.. ”
“ မီး က ဖေကြီး တခြားမိန်းမတွေကို ကြည့်တာ မနာလိုဘူး..တခြာ မိန်းမတွေကိုလည်း မငမ်းရဘူး.... ”
“ အင်းပါ ချစ်လေးကို ချစ်မိနေမှ တခြား မိန်းမတွေ ငမ်းစရာလား.. ”
“ အာ ချစ်လေး လို့လည်း ခေါ်နဲ့ မီးကြီးလို့ပဲ ခေါ်..ချစ်လေးက မီး ရီးစား ခေါ်ပြီးသား .. ဖေကြီးက မီးကြီး လို့ခေါ်တာ ပိုဖီးလ်လာတယ် သိလား.... ”
“ ဟုတ်လား ဒါဆိုရင် မီးကြီးပဲ ခေါ်မှာပေါ့..... ”
“ အင်း .. နောက်တခုက တခြားမိန်းမတွေလို့ ဆိုတဲ့ ထဲမှာ မိလတ်လည်း ပါတယ်.... ”
“ ဘာ.. ဘယ်လို.... ”
“ ဖေကြီး မိလတ် ရေချိုးပြီးလို့ သနပ်ခါးလိမ်း လိုးရှင်းလူးရင်လည်း ချောင်းတာ မီး သိတယ်.... ”
“ ဟေ.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း နည်းနည်း ရှက်သွားမိသည်။ သို့သော် ရတနာဝင်းကို လိုချင်ရင် သူမ အလိုကို လိုက်လျောရမည် ဆိုတာ သိနေတော့ ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။
“ အင်းပါ.. ဒီနေ့က စလို့ မချောင်းတော့ပါဘူး... မီးကြီးကို ကျတော့ရော ဘာလို့ ပေးမချောင်းတာလဲ...ကိုယ့်ချစ်သူတောင် ကိုယ် မကြည့်ရတော့ဘူးလား.... ”
“ ကိုယ့်ချစ်သူ ဖြစ်မှတော့ ချောင်းစရာလား.... ”
“ အင်း.. ဟုတ်သားပဲ... ကိုယ့်ချစ်သူ ဆိုမှတော့ ချောင်းစရာ လိုဦးမလား...ခုမှ သဘောပေါက်တယ်.... ”
“ ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ရတနာဝင်း နှုတ်ခမ်း အစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ရတနာဝင်းမှာ ပြန်ပြောချိန် မရလိုက်ဘဲ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အနမ်းများကို ပြန်လည်တုန့်ပြန်ရတော့သည်။ အခု တခါမှာတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း ကစ်ဆင် ရိုက်ရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ လက်တဖက်က ရတနာဝင်း ဘိုက်သားလေးကို သိုင်းဖက်ထားရာမှ အပေါ်ဖက်သို့ ရွေ့လျားသွားကာ သူမ၏ ဖောင်းမို့မို့ ရင်သားလေးကို အုပ်ကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်လေသည်။
ရတနာဝင်းမှာ ငြီးသံ သဲ့သဲ့ ပေးရင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဦးခေါင်းကိုသာ ပြန်လည် ထိန်းကိုင်ထားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ရတနာဝင်း၏ တီရှပ်အောက်မှ ဘရာဇီယာပါးပါးလေး ဝတ်ထားသော်လည်း ချွန်တက်လာသည့် နို့သီးခေါင်းလေးများကို လက်ဖဝါးအောက်မှာ ခံစားတွေ့ထိနေရသဖြင့် လီးက မတရား မာတင်းလာခဲ့ရသည်။
သူ့ နောက်လက်တဖက်ကလည်း ရတနာဝင်း၏ ဘောင်းဘီတို အနားအောက်မှ လွတ်နေသည့် ပေါင်လုံးသား ချော့မွေ့မွေ့လေးများကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ ရတနာဝင်းမှာ သူမနို့တွေ ပေါင်တွေ အကိုင် အပွတ်ခံနေရပြီး လီးမာမာကြီးကလည်း ဖင်အောက်မှာ ခုထိုင်နေရသဖြင့် ပါးစပ်မှ သွားရည်များပင် စိမ့်ကျလာရသည်။
သို့သော်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ ပါးစပ်မှ သွားရည်များကိုပါ သူ့ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ယူမျိုချပြစ်လိုက်သဖြင့် နှုတ်ခမ်းအပြင်သို့ ထွက်ကျသွားခြင်း မရှိတော့ချေ။ ထိုအချိန်မှာပင် ဆိုင်ရှေ့မှ ရုတ်တရက် လူရိပ် မြင်လိုက်သဖြင့် နှစ်ယောက်သား လူချင်း ချက်ချင်းခွါလိုက်ကြရသည်။
ဆိုင်ထဲ ဝင်လာသူက အငယ်ကောင် တင်မောင်ဝင်း ။ သူငယ်ချင်းအိမ် သွားဆော့ရာမှ ပြန်လာခြင်းပင်။ ရတနာဝင်းက
“ ကောင်လေး သွား..မိလတ် ရေချိုးပြီးလောက်ပြီ.. နင်သွားချိုးတော့..ဒီနေ့ စောစော စားပြီးရင် စာလုပ်ရမယ်...တခါထဲ အဆော့ပဲ မက်နေတာပဲ.... ”
ဟု ပြောလိုက်ရာ တင်မောင်ဝင်းက သူ့အမကြီးကို နှာခေါင်းရှုံ့ပြလိုက်ပြီး အိမ်တွင်းသို့ ဝင်သွားလေသည်။ တင်မောင်ဝင်း အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း လက်ကို ပြန်ဆွဲလိုက်သော်လည်း ရတနာဝင်းက အသာရုန်းပြီး
“ မိလတ် ပြန်ထွက်လာတော့မယ်.. ပြီးရင် ထမင်းစားဖို့ ပြင်ရမယ်.... ”
ဟု ပြောကာ ထွက်သွားတော့သည်။
~~~~~~~~~~
ညနေစာ ထမင်းစားပြီးကြတော့ ထုံးစံအတိုင်း နီလာဝင်းနှင့်တင်မောင်ဝင်း တို့မှာ စနေနေမို့ တီဗီထိုင်ကြည့်ကြသည်။ ကြားရက်ဆိုလျှင် သူတို့ကျောင်းစာ လုပ်ကြရသည် ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းက တီဗီရှေ့ ကြမ်းပြင်တွင် တင်မောင်ဝင်းက လှဲလျောင်းကာ ကြည့်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်လျှက် သူ့ဘေးမှ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်တွင် ရတနာဝင်းနှင့် နီလာဝင်းတို့ နှစ်ယောက်က ထိုင်ကြည့်နေကြလေသည်။
ရတနာဝင်းမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပက်လက်ကုလားထိုင်နှင့် ကပ်လျှက်ဘက်မှာ ထိုင်နေလေသည်။ သူတို့ မောင်နှမများ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေကြသည့် ကိုးရီးယား စီးရီးမှ စိတ်ဝင်စားစရာ အခန်း ရောက်နေချိန်တွင် ဆိုဖာလက်ရမ်းပေါ် တင်ထားသည့် ရတနာဝင်း လက်ပေါ်သို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ဖဝါးက လာရောက် အုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ပေးလေသည်။
ရတနာဝင်းက သူမ ညီမလေးဘက်ကို မသိမသာ စောင့်ငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ တီဗီကိုသာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသည်ကို တွေ့နေရပြီး သူမလက်မှာလည်း သူမကိုယ်လုံး ကွယ်နေသဖြင့် နီလာဝင်းဘက်မှ မမြင်နိုင်သည်ကို တွေ့ရသဖြင့် သူမက လက်ကို လက်ဖဝါး လှန်ပေးလိုက်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် လက်ဖဝါးခြင်း အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး လက်ချောင်းလေးများက တယောက်လက်ချောင်းတွေကြား နောက်တယောက် လက်ချောင်းများ ထိုးသွင်းကာ ဆယ်ကျော်သက် ရီးစားနှစ်ဦးပမာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ကြသည်။
သူတို့မိသားစု တီဗီ အစီအစဉ် ပြီးကြတော့ အိပ်ဖို့ ပြင်ကြစဉ် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းအား တိုးတိုးလေး မိလတ် အိပ်ပျော်သွားလျှင် ခဏထွက်လာခဲ့ဖို့ ၊ ပြောစရာ ရှိတယ်၊ သူ့အခန်းတံခါး ဟထားမည် ဟု ပြောထားလိုက်သည်။
ညဉ့်နက်လို့ နီလာဝင်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားတာ သေချာမှ ရတနာဝင်း အိပ်ယာမှ ထလာခဲ့ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ အဆင်သင့် စောင့်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့အိပ်ခန်း တံခါးကို ဂလန့်ထိုးပိတ်လိုက်ပြီး အခန်းမီးကိုလည်း ပိတ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကို သူ့ကုတင်ရှိရာ လက်ဆွဲခေါ်လာပြီး သူလည်း ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်လျှက် ရတနာဝင်းကို သူ့ဘေးထိုင်စေလေသည်။ ရတနာဝင်းက လေသံလေးဖြင့်
“ ဘာဖြစ်လို့ မီးမှောင်ချထားတာလဲ .. စကားပြောတာပဲ ဟာ.. ”
“ မီးလတ် နိုးသွားလို့ တော်ကြာ ဟို အပေါက်က ချောင်းကြည့်နေရင်း..ဘယ်လိုလုပ်မလဲ .... ”
“ ဘယ် အပေါက်လဲ..... ”
“ မီးကြီး ချောင်းနေကျ အပေါက်လေ.... ”
“ ဖေကြီးနော် ...သူဆိုးတယ်.... ”
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ကို လက်သီးဆုပ်ကလေးဖြင့် မနာအောင် လှမ်းထုလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ လက်ကလေးများကို လှမ်းဆုပ်ဖမ်းရင်း ဆွဲလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်လုံးလေး ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ သွင်းဖက်ထားလိုက်လေသည်။
“ ဘယ်သူက ဆိုးတာလဲ...ချောင်းတဲ့ သူကလား..ပြတဲ့ သူကလား..... ”
“ သွားကွာ အာ့ အကြောင်း မပြောနဲ့...အဲဒီ အပေါက်က မိလတ် မမြင်ဘူး...သူမသိဘူး..ပြက္ခဒိန်နဲ့ ဖုံးထားတာကိုး.... ”
“ အင်းပါ .. ခုက သူလည်း အိပ်ပျော် နေတာကို ဒါပေမယ့် အသံတော့ ကြားလို့ မဖြစ်ဘူး...တော်ကြာ မသင်္ကာလို့ လာမေးနေဦးမယ်.... ”
“ အင်း..ခုက ဖေကြီး ဘာပြောမလို့ ခေါ်တာလဲ.... ”
“ ဟောဗျာ..ကိုယ့် ချစ်သူ ရီးစား အသစ် ချပ်ချွတ်ကလေးကို ပြောစရာရှိမှ ခေါ်ရမှာလားလို့ .... ”
“ ဟွန့် ပိုပြီ.... ”
“ ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း စကားဆက်မပြောတော့ ၊ ရတနာဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ရမ္မက်တွေ ပြင်းပြင်းနှင့် တယောက်နှုတ်ခမ်းတယောက် တယောက်လျှာတယောက် စုပ်ကာ နမ်းမိကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက ရတနာဝင်း တီရှပ်အောက်မှ တိုးဝင်ကာ သူမကျောဘက်မှ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို စမ်းဖြုတ်လိုက်လေသည်။
ဘရာဇီယာ ဂျိတ် ပြုတ်သွားသဖြင့် ချောင်သွားသော ဘရာဇီယာ အောက်မှ လက်နှစ်ဖက်ကို တိုးဝင်ကာ နို့လေးနှစ်လုံးကို တဖက်တလုံးစီ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း နို့လေးများမှာ ဖောင်းတင်းရစ်ပြီး အိနေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ အတင်း မညှစ်ရက်ဘဲ ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် နှယ်ပေးနေမိသည်။ ရတနာဝင်း မှာတော့ သူ့ရီးစားတောင် တိုက်ရိုက် ကိုင်ခွင့် မရခဲ့သည့် သူမ နို့အစုံကို အဖေဖြစ်သူက လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ဆုပ်ညှစ် နှယ်ပေးနေတာ ခံနေရသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တုန်ရင်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အတင်းတွယ်ဖက် ထားမိလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးများကို လက်မ၊လက်ညှိုးထိပ်ကလေးများနှင့် ပွတ်ခြေပေးလိုက်တော့ ရတနာဝင်းမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အတင်းကုတ်တွယ်ဖက်ပြီး သူမ ပေါင်လေးနှစ်လုံးကိုလည်း လိမ်ကျစ်ထားလိုက်မိလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို အသာထိန်းကာ ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်ကလေး လှဲစေလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက မီးမှိန်မှိန်အောက်တွင် ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ရီဝေသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း တီရှပ် အနားမှ ဆွဲကာ ရင်ဘက်ရှိနို့များပေါ်သည်အထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ ဘရာဇီယာကလည်း ဂျိတ်ပြုတ်နေတာ ဆိုတော့ တီရှပ်နှင့် အတူ ပါသွားသည်။
မီးရောင် မှုန်ဝါးဝါးအောက်မှာ ရတနာဝင်းရဲ့ နို့လေးတွေက အလွန်လှပလွန်းနေသည်။ အပျိုစစ်စစ် နို့လေးတွေမို့ တင်းရင်းချောမွတ်နေသည်။ မကြီးလွန်း မသေးလွန်း အနေတော် အရွယ်ကလေးမို့လည်း အလွန်ချစ်စရာ ကောင်းနေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ထိုနို့လုံးလေးတွေ၏ နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးတွေကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ စို့လိုက်သည်။
“ အား .... ရှီး...ကျွတ်စ်....ကျွတ်..စ်.... ”
အပျိုမလေး ဒွန့်ဒွန့်လူးသွားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကလည်း နို့တွေကို ဖြစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ်ရင်း ပါးစပ်ကလည်း နို့သီးခေါင်းတွေကိုစို့ ပေးနေတော့ အပျိုမလေး မခံနိုင်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းကို အတင်း အုပ်ကိုင်ကာ ဆံပင်များကို သူမလက်ချောင်းများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နို့တွေကို စို့ပေးရင်း လက်တဖက်ကို တံတောင်ထောက်လိုက်ကာ နောက်လက်တဖက်က ရတနာဝင်း ဘိုက်သားပေါ် ဘောင်းဘီခါး သရည်ကြိုးအောက် လက်လျှိုသွင်းကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးပေါ်မှ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖိပွတ်ပေးလိုက်သည်။
တကယ်က ဘောင်းဘီလေးမှာ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်နေပြီ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်းထိပ်တွေမှာပါ စောက်ရည်တွေ စိုသွားရသည်။ အရမ်းအရမ်းကို ဖီးလ်တက်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ အပျိုမလေး ရတနာဝင်းက သူ့အဖေ လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်ခံရတော့ ဖင်ပါ အိပ်ယာပေါ်ကနေတောင် မြှောက်တက်သွားလေသည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(10)
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရမ်းသမ်း ပွတ်လိုက်တာ ဖြစ်ပေမယ့် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်မိသလို ဖြစ်သွားသည်။ အရမ်းခြောက်သွေ့နေတဲ့ ကောက်ရိုးပေါ် မီးပွါးကျသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ရတနာဝင်း စောက်စေ့လေး ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး လူတကိုယ်လုံး တောင့်တင်းကာ တချီပြီးသွားတော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း ရတနာဝင်းလေး ပြီးသွားတာကို သိလိုက်တာကြောင့် သူလုပ်နေတာကို အသာလျော့ပေးလိုက်သည်။ သူ အရမ်းလောစရာ မလိုဘူး။ ခြင်းထဲက ကြက်ပဲဆိုတာ သိနေသည်။
နောက်ပြီး လက်ဖက်ကောင်း စားချင်လျှင် ပလောင်တောင်တက် နှေးရမည် ဆိုတဲ့ စကားလည်း ရှိသည် မဟုတ်ပါလား။ အရိုင်းလေးကို ဘယ်လိုကျုံးသွင်းရမလဲ ဆိုတာ သူ့မှာ အကြံအစည် ရှိပြီးသား။ တချီပြီးသွားလို့ တကိုယ်လုံး တောင်းတင်းသွားရာကနေ ငြိမ်ကျသွားတဲ့ ရတနာဝင်း ရဲ့ နှာခေါင်းလေး ပါးလေးတွေကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။ တချီပြီးသွားလို့ အသိစိတ်ဝင်လာတဲ့ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းရဲ့ လက်ကို သူမ ဘောင်းဘီထဲက ဆွဲထုတ် တွန်းဖယ်လိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ်က ထထိုင်လိုက်သည်။
“ တော်ပြီ ဖေကြီးရယ်...ဖေကြီး သိပ်ဆိုးတာပဲ...သူ့ကို ချစ်တယ်လို့ ပြောတာနဲ့ တအားဆိုးတော့တာပဲ..... ”
“ ဘာများ ဆိုးရသေးလို့လဲ မီးကြီးကလည်းကွာ..မီးကြီးလည်း ကောင်းဖို့ ဖေကြီးက လုပ်ပေးတာပဲဟာ.... ”
“ ဟင့်အင့်..သိဘူး...သူများနို့တွေကိုလည်း ကိုင်ညှစ်ပြီး တအားစို့..ဟိုဟာလေးကိုလည်း လာကိုင်တယ်...ဖေကြီး မကောင်ဘူး..နောက်ဆို ဖေကြီး အခန်းမလာတော့ဘူး.... ”
“ ဖေကြီးက ချစ်လို့ပါ မီးကြီးရယ်...အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့...နောက် မီးကြီး မကြိုက်တာဆို ဖေကြီး .. တော်တော့လို့ ပြောလိုက်...ဖေကြီး ချက်ချင်း ရပ်မယ် .. ဟုတ်ပလား.... ”
“ အွန့်.... ”
“ ဒီမှာ ဖေကြီးရဲ့ ဒုက္ခကိုလည်း ကြည့်ပါဦး ..မီးကြီးရဲ့.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလို ဒစ်ကားကားကြီးနဲ့ ထောင်ထွက်လာသည်။
“ ဟယ်.... ”
“ ရော့...ကိုင်ကြည့်ပါဦး..ဘယ်လောက်တောင် မာနေလဲ ဆိုတာ.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း လက်ကလေးကို ဆွဲယူပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်စေသည်။ ရတနာဝင်းက ရုန်းဖို့ကြိုးစားသော်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဆွဲထားလိုက်လို့ ပြန်ရုန်းလို့ မရပေ။ သူမ ကိုယ်တိုင်ကလည်း စူးစမ်းလိုစိတ်ကြောင့် ရတနာဝင်းက လီးတန်ကြီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှာ သူမ လက်ဖဝါးလေး အောက်တွင် နွေးထွေးပြီး အတွင်းက မာတင်းနေသော်လည်း အပြင်ခွံကတော့ နူးညံ့နေသည်။ သွေးကြောတွေက တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေတာကို သူမလက်ဖဝါးလေးမှာ ထိတွေ့သိရှိ ခံစားနေရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမလက်ကောက်ဝတ်ကလေးမှ ကိုင်ကာ လက်ကလေးကို အပေါ်တက် အောက်ဆင်း ဂွင်ထုပေးသည့် သဏ္ဍန်ကို လုပ်ပေးလိုက်ရာ ရတနာဝင်းကလည်း အလိုလို သူမလက်ကလေးကို လှုပ်ရှားမိလေသည်။
သူမဘာသာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထုပေးရင်းမှ လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်မိတော့ လီးထိပ်ဖူးကြီးမှာ မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာပင်လျှင် မှိုပွင့်ကြီးလို ဖွင့်ကားလျှက် ရှိပြီး ထိပ်မှ အကွဲကြောင်းလေးထဲမှ အရည်ကြည့် တချို့ စိမ့်ထွက်လာတာကို တွေ့နေရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ရတနာဝင်း၏ နူးညံ့လှသည့် လက်ဖဝါးလေးဖြင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးတာ ခံနေရသဖြင့် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ကာ ဖီးလ်ခံနေမိလိုက်သည်။ သူ့လီးတန်ကြီးမှ ယားယံလာတော့ မနေနိုင်တော့ပဲ ရတနာဝင်း လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အရှိန်ကို မြှင့်ခိုင်းလိုက်သည်။
“ အား ... မြန်မြန်လေး..မီးကြီး..အီး...အိုး.... ”
“ ဖတ် ..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.... ”
ရတနာဝင်း လက်ဖနှောင်လေးနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆီးခုံတို့ ရိုက်ခတ်သံ တဖက်ဖက်ပင် ပေါ်လာရသည်။ မကြာခင်မှာပင် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးထိပ်မှ လရည်ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များ ပန်းထွက်လာကာ ပြီးသွားတော့သည်။
“ အား...ပြီး....ပြီးပြီ...အိုး... ကောင်းလိုက်တာ...မီးကြီး...ရယ်.... ”
“ အို..ဖေကြီးဟာတွေက အများကြီးပဲ ထွက်လာတာ...မီး..လက်တွေ ပေကုန်ပြီ.... ”
“ အော်...အင်း..ဆောရီး မီးကြီး..ရော့..ရော့.. ပုဆိုးနဲ့ သုတ်လိုက်တော့.... ”
“ ဖေ့ကြီးဟာ ပျော့သွားပြီ..ခစ်..ခစ်.... ”
“ အင်းပေါ့..တခါပြီးသွားတာကိုး..... ”
“ မီး အခန်း ပြန်တော့မယ်... ညဉ့်နက်နေပြီ.... ”
“ အင်း..အင်း..ချစ်တယ်နော်..မီးကြီး..... ”
“ မွှ .. ပြွတ်စ်.... ”
“ အင်း..မီးကလည်း ချစ်တယ် ဖေကြီးကို မွှ..ပြွတ်စ်.... ”
ရတနာဝင်း သူ့အခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားတော့မှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲကာ မှိန်းရင်း ဖြစ်ပျက်သွားသည်များကို ပြန်စဉ်းစားနေရင်း လီးက ပြန်တောင်လာခဲ့သည်။ အင်း..ခုတော့ မထုတော့ဘူး၊ ကိုယ့် ချစ်သူလေး နီးနီးကပ်ကပ် ရထားတာ အလကား မဖြုန်းတော့ဘူး ဟု တွေးရင်း မျက်နှာပေါ်မှာ ကျေနပ် ပီတိပြုံးနှင့် အိပ်မောကျသွားလေတော့သည်။
ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့ပြီး ရေချိုးခန်းသို့ ရှုးပေါက် လက်ဆေးရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ ခုနက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးမှ ပန်းထွက်လာသည့် လရည်များ ပေသွားသည့် လက်ဖမိုးလေးကို နမ်းကြည့်တော့ ညှီစို့စို့ အနံ့ကလေး ရနေသည်။ သူမ ကြည့်ဖူးသည့် ဟိုကားတွေထဲမှာ အဲလို လီးတန်ကြီးတွေကို ပါးစပ်နှင့် ငုံစုပ်ပြီး ထွက်လာသည့် အရည်များကိုပါ မျိုချကြတာ တွေ့ဖူးတာမို့ အရသာရော ဘယ်လိုရှိမလဲ တွေးမိပြီး သူမ လျှာဖြင့် တို့စမ်းလိုက်သည်။
ဘာမှတော့ ထူးထူးခြားခြား အရသာမရှိ။ ခုန အနံ့လိုမျိုးလေးသာ လျှာပေါ် လာစွဲသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို ရေဆေး၊ လက်တွေ ရေဆေးပြီး ခုထိ ပြုတ်နေသေးသော ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ပြန်တပ်ကာ သူမအခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ မိလတ်နှင့် သူမ အိပ်သည့် ကုတင်ပေါ် အိပ်ပျော်နေသည့် မိလတ်ဘေးနား တိုးဝင်ကာ လှဲလိုက်သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် သူမ ပြီးခဲ့သည့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို ပြန်ပြောင်းတွေးမိရင်း သူမလက်က အလိုလို စောက်ဖုတ်လေးပေါ် ရောက်သွားပြီး စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်မိသည်။ နောက်မှ ဒီနေ့ အဖို့တော့ တော်ပြီ ထင်တယ် ဟု တွေးကာ ကိုယ်ကို ဝမ်းလျှားမှောက်လျှက် ကြိုးစား အိပ်လိုက်လေတော့သည်။
~~~~~~~~~~~~~
ဒီနေ့မနက်က တနင်္ဂနွေနေ့မို့ ကျောင်းပိတ်၊ရုံးပိတ်တော့ အိမ်မှာလူစုံ ရှိနေကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အတွက် လှုပ်ရှားဖို့ အခွင့်မသာ၊ ရတနာဝင်း ကို တကြည့်ကြည့်၊ ရတနာဝင်း ကလည်း သိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို မျက်စောင်းထိုးသည်။ ပြောင်ချော်ချော် လုပ်ပြသည်။ အလစ်မှာ လျှာထုတ်ပြသည်။ သို့နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တနေ့လုံး လီးတောင်နေရသည်။
ဒါပေမယ့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အကြံရှိနေပြီးသား၊ ထုံးစံအတိုင်း သူတရေးအိပ်မည့် အချိန်ရောက်တော့ အခန်းထဲ ဝင်နှပ်နေသည်။ နောက်တော့ ရတနာဝင်း အလတ်မကို ဆိုင်စောင်ဖို့ မှာပြီး ရေချိုးဖို့ ပြင်ဆင် ရေချိုးခန်းသွားသံ ကြားရသည်။ နောက်တော့ ရေချိုးခန်းက ပြန်လာပြီး သူမအခန်းထဲ ဝင်သည်။ အခန်းတံခါးပိတ်ကာ အထဲက ဂလန့်ချလိုက်တာနှင့် တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်သည်။
“ ဘယ်သူလဲ.. ”
“ ဖေကြီးပါ.. ”
“ ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ”
“ ပြောစရာလေး ရှိလို့.. ”
“ နောက်မှပြော ခု မီး သနပ်ခါးလိမ်းတော့မလို့.. ”
“ ခနလေးပါ မီးကြီးရဲ့.. ”
ဟု ဆိုသဖြင့် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းထဲ ကမန်းကတန်း ဝင်ကာ တံခါးပြန်ပိတ်ပြီး အတွင်းမှ ဂလန့်ချလိုက်သည်။
“ ဖေကြီး ဘာလုပ်တာလဲ ... တော်ကြာ မိလတ် လာရင် ပြဿနာ တက်နေမယ်လေ.... ”
“ ခန လေးပါကွာ..ဖေကြီး အရမ်း လွမ်းနေပြီ.... ”
“ အာကွာ..ဖေကြီး တအားဆိုးတာပဲ..အို့.... ”
“ ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကိုယ်လေးကို ဆွဲပွေ့ကာ ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါကျတော့လည်း ရတနာဝင်းက မနေနိုင်ပြန်ပါ၊ ပြန်လည် နမ်းစုပ်ပါသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ရင်လျားထားသည့် ထမီကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်တော့ အငိုက်မိသွားသည့် ရတနာဝင်း တယောက် လှမ်းဆွဲလို့ မမှီတော့ပါ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ခွင်ထဲမှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးလေးဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေသည့် ရတနာဝင်း တကိုယ်လုံးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကြီးများက ပွတ်သပ်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းမှုကလည်း မပြတ်လုပ်ပေးလေသည်။
နောက်မှ ရတနာဝင်း နို့လေးများကို ကုန်းကာ စို့ပေးပြန်သည်။ ရတနာဝင်းမှာ မျက်လုံးလေးစင်းကာ ကျသွားရတော့သည်။ နေ့ခင်း အလင်းရောင် အောက်မှာ ဝင်းမှဲ့နေသည့် အသားအရည်ကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် နို့လေးတွေကို စို့ရင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ဖြေချလိုက်လေသည်။
သူ့လီးတန်ကြီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီး ရတနာဝင်း ဘိုက်သား ပေါင်တန်များကို ထိုးထောက်မိနေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တဖက်ကလည်း ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ် ဆော့ကစားနေလေပြီ။
“ အား...အီး..... ”
“ ရှီး...ကျွတ်..စ်.... ”
“ အာ့ နာတယ်..ဖေကြီး လက်ကြီးနဲ့ တအား မထိုးနဲ့လေ.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လက်ခလယ်ဖြင့် ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထိုးသွင်းကြည့်လိုက်တာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အလွန်ပင် တင်းကြပ်နေသဖြင့် ရတနာဝင်းမှာ နာလို့ အော်လေသည်။ အင်း..ဒီပုံနဲ့ဆို ငါ့လီးနဲ့ လိုးဖို့ တော်တော်လေး လေ့ကျင့်ပေးရဦးမှာပါလား ဟု ဦးရင်ထွန်းဝင်းက တွေးမိလိုက်သည်။
ရတနာဝင်း လက်ကလေးကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း တကိုယ်လုံးကို ဖင်လုံးလေးတွေ ညှစ်လိုက်၊ နို့ကို ညှစ်လိုက်၊ နို့စို့လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းစို့လိုက် လုပ်ပေးနေရင်းက သူ့လီးကြီးမှာ ယားတက်လပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။
“ အား..အီး.... ”
လရည်များမှာ ရတနာဝင်း ဘိုက်ပေါ် ပေါင်ပေါ်သို့ ထွက်ကျကုန်လေသည်။ ရတနာဝင်းမှာလည်း အခုမှ နေ့အလင်းရောင်ဖြင့် မြင်ရသော လီးကြီး၊ လရည်ဖြူဖြူ တို့ကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးထဲမှ လရည်တွေကို ကုန်စင်အောင် ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီးမှ အချိန်လည်း နည်းနည်းကြာနေပြီမို့ ကမန်းကတန်း ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ရလေသည်။
“ အာ ဖေကြီးကွာ ညစ်ပတ်တယ် .. ရေပြန်ချိုးရတော့မယ်.. ”
“ ရပါတယ်...မီးကြီးရဲ့...မလိုပါဘူး..ဒီအတိုင်းပဲ အဝတ်စနဲ့ သုပ်လိုက်ပေါ့..... ”
“ အို...အနံ့တွေ ရှိတယ်လေ..တော်ကြာ..သူများတွေ ရိပ်မိကုန်မှာပေါ့.... ”
“ အင်းပါ..အင်းပါ..ချိုးချင်လည်း သွားပြန်ချိုးလိုက်ပေါ့...ဒီည ဖေကြီးအခန်း ခဏလာဦးနော်...ပြောစရာရှိသေးလို့.... ”
“ လာဘူး..သွား...တခါတည်း ပြောစရာရှိလို့ ဆိုပြီး သူ မဟုတ်တာတွေပဲ လုပ်နေတာ..မလာတော့ဘူး.... ”
“ လာပါကွာ..ဖေကြီးကို သနားရင်...အိုကေ...စောင့်နေမယ်...မိလတ် အိပ်လို့မှ မလာရင် ဖေကြီးလာခဲ့မှာနော်.... ”
~~~~~~~~~~~~~~~
(11)
ညကတော့ ရတနာဝင်း မိလတ် အိပ်ပျော်သွားတာ သေချာစောင့်ပြီးမှ အသာလေး ထကာ ခြေဖျားထောက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းတံခါးမှာ စေ့ရုံသာ စေ့ထားတာမို့ အသာတွန်းပြီး ဝင်လာခဲ့သည်။ အထဲရောက်မှ တံခါးကို အသာလေးပြန်ပိတ်ကာ အထဲမှ ဂလန့်ချလိုက်သည်။ ထိုသို့ ရတနာဝင်း လုပ်နေပုံကို ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ကာ ပြုံးကြည့်နေလေသည်။
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ထိုင်နေသော ကုတင်ဆီသို့ လျှောက်လာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ခြင်ထောင်ကို ချလိုက်ပါသည်။ ဒီညတော့ ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို သေချာမြင်ရအောင် ကုတင်ခေါင်းရင်းမှ မီးကို ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ တခန်းလုံး မလင်းသော်လည်း ခြင်ထောင်တွင်းမှာတော့ စပေါ့လ်လိုက်ကဲ့သို့ လင်းလင်းခြင်းခြင်း မြင်နေရလေသည်။
“ ဖေကြီး ပြောစာရှိတယ်ဆို..ဘာလို့ ခြင်ထောင်ချတာလဲ.... ”
“ ခြင်ကိုက်တယ်လေ အာ့ကြောင့်... လာပါ..အထဲမှာ ပြောကြတာပေါ့.... ”
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီး ခြင်ထောင်အနားများကို မွေ့ယာအောက် လိုက်ဖိပေးလေသည်။ ပြီးတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်ကာ အနမ်းများဖြင့် တုန့်ပြန်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဒီတခါတော့ ရတနာဝင်း ဝတ်ထားသည့် တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ရတနာဝင်းက အလိုက်တသင့် လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကို အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲစေပြီး အပေါ်မှ မိုးကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေရင်းက သူမ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပြီး ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း၏ မို့ဖောင်းကြွနေသော ရင်သားနှစ်လုံးကြားကို မျက်နှာအပ်ကာ လူးကာ ပွတ်သပ်ဖီးလ်ခံလိုက်ပြီးနောက် နို့သီးခေါင်းလေးများကို တဖက်တချက်စီ စို့ရင်း လက်နှစ်ဖက်က နို့အစုံကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းခေါင်းက ဆံပင်တွေထဲသို့ သူမလက်ချောင်းတွေကို ထိုးထည့် ကုတ်ခြစ်ပေးနေမိသည်။ နောက်တော့ ရတနာဝင်း ဘိုက်သားလေးကိုပါ ဆက်နမ်းရှုံ့ရင်းနှင့် ချက်ကလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ တချိန်တည်း သူ့လက်တွေက ရတနာဝင်း ဝတ်ထားသည့် ပါဂျားမား ဘောင်းဘီကြိုးကို ဖြည်ပြီး ဆွဲချလိုက်သည်။
ရတနာဝင်းက အတွင်းမှာ အတွင်းခံ ပင်တီ ဝတ်မထားသဖြင့် စောက်မွှေးပါးပါးလေး ဖုံးနေသည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကလေး ပေါ်လာလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပါဂျားမား ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ ရတနာဝင်း ဖင်ကလေးကို ကြွပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းမှာ အောကားတွေ ဂျပန်ကားတွေ ကြည့်နေခဲ့တာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူမစောက်ဖုတ်ကို လျှက်တော့မည်ဆိုတာ သိနေသဖြင့် အထူးအထွေတော့ ပြောမနေတော့ပါ။ သို့သော်လည်း သူမစောက်ဖုတ်ကို တခါမှ အလျှက် မခံဘူးသဖြင့် ရင် တဒိတ်ဒိတ်ဖြင့် စောင့်မျှော်နေမိသည်။
~~~~~~~~~~~~~~~
တကယ်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လျှာကြီး သူမစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို လာထိလိုက်တော့ ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေး တုန်တက်သွားခဲ့သည်။ နွေးနွေး စိုစို စွတ်စွတ်ကြီး သူမတကိုယ်လုံး ကြက်သည်းတွေ တဖျင်းဖျင်း ထလာခဲ့ရသည်။ စောက်စေ့လေးလည်း ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းကြီးဝင်နိုင်အောင် သူမပေါင်လုံး ကစ်ကစ်ကလေးတွေကို ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ သူမပေါင်လုံးမှာ အကြီးကြီးတွေ မဟုတ်သော်လည်း ပိန်ညှောင်ညှောင်လေးတွေ မဟုတ်၊ ကြည့်လို့ကောင်းရုံ ကစ်ကစ်တုတ်တုတ်ကလေး ဖြစ်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးများဖြင့် အပျိုမ စောက်ပတ်ကလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးအသာဖြဲကာ သူ့လျှာကြီး အတွင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ဖင်လေးကော့ကာ မွှေ့ယာပေါ်မှပင် ကြွတက်လာသည်။
“ ပလပ်..ပလပ်...ပြွတ်စ်.. ”
“ အီး....အား....ရှီး...ကျွတ်စ်.. ”
“ ပလွတ်...ပလပ်...ပြွတ်စ်.... ”
“ အိုး...ဖေကြီးရယ်.....မီးတော့ ငရဲကြီးတော့မှာပဲ....အူး.... ”
“ ပလွတ်...ပလပ်..... ”
“ အ...အ...အီး....ဖြေကြီး........အီး..... ”
အပျိုမလေး ကော့လန်တက်ကာ စောက်ရည်တွေ တသွင်သွင် စီးကျလို့ ကိုယ်လုံးလေးလည်း တောင့်တင်းတက်ကာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း ဇက်ရော လျှာရော ညောင်းသွားတာကြောင့် အိပ်အထက်ကို တွားတက်ကာ ရတနာဝင်းနှင့် ယှဉ်လျှက် လှဲလျောင်းလိုက်သည်။
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာကို သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပါးစပ်ကို သူမ နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပါးစပ်မှ သူမစောက်ရည်နံ ညှီစို့စို့ အနံ့လေးရပေမယ့် အားရပါးရကို ကစ်ဆင်ပေးလိုက်မိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း ရတနာဝင်းကို နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်စုပ် နမ်းရင်းမှ သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် ရတနာဝင်း နို့များကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။
အတန်ကြာ နမ်းနေကြပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ခွါလိုက်မှ ရတနာဝင်းက
“ ဖေကြီး..ဆောရီးနော်...မီးတော့..ငရဲကြီးတော့မှာပဲ..... ”
“ မကြီးပါဘူး မီးကြီးရဲ့...ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား.. ”
“ အဟီး...ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး...ဟိုး...မိုးပေါ်မြှောက်တက် သွားသလိုပဲ...အဟီး..... ”
“ အင်း မီးကြီး ငရဲမကြီးအောင် ဖေကြီးကို တခုတော့ ပြန်လုပ်ပေးရမယ်.. ”
“ ဟင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ.. ”
“ ဖေကြီးကိုလည်း...အဲလို ပြန်လုပ်ပေး.. ”
ရတနာဝင်းက ခေတ်လူငယ်လည်းဖြစ် ၊ အောဗီဒီယိုတွေလည်း ကြည့်ထားတာဆိုတော့ ပုလွေမှုတ်တယ်ဆိုတာလည်း အဆန်းကြီးတော့ မဟုတ်။ လက်တွေ့ မလုပ်ဖူးတာသာ ရှိသည်။ လုပ်ရမည် ဆိုတော့လည်း စမ်းသပ်ချင်သည့် ဆန္ဒရှိသည်။
“ အင်း ..ဒါပေမယ့် မီး တခါမှ မလုပ်ဖူးဘူးနော်..ဖေကြီးသင်ပေး.. ”
“ အင်း..သင်ပေးမှာပေါ့...သကြားလုံး စုပ်သလိုသာ ပထမစုပ်ပေး..ဟုတ်လား.. ”
ရတနာဝင်းက အိပ်ယာအောက်ကို လျောဆင်းသွားပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်နားမှာ ဒူးထုတ်ထိုင်လိုက်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ့လုံခြည်ကို ဖြည်ကာ အောက်ဖက်သို့ ခြေထောက်ဖြင့် ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ မာတောင် ဖူးကားနေသော သူ့လီးတန်ကြီးက အလံတိုင်ထောင်ထားသလို ထောင်မတ်နေလေသည်။ ရတနာဝင်းက သူမလက်ကလေးဖြင့် လီးတန် အရင်းကို ဆိုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဒစ်ထပ်ဖူးကို သူမ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဟကာ အာခံတွင်းထဲ ငုံစုပ်လိုက်သည်။
“ အား.....ရှီး........... ”
ဒီတခါ အသံထွက် ငြီးလိုက်မိတာက ဦးရင်ထွန်းဝင်းပါ။ ပန်းပွင့်လွှာ နုဖက်ကလေးလို နူးညံ့လှတဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ စိုစွတ်နွေးထွေးတဲ့ အာခံတွင်းကလေးက သူ့ဒစ်ဖူးကြီးကို အလွန်ကောင်းမွန်လှတဲ့ အရသာခံစားမှုကို ပေးလိုက်လို့ပါ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးသုံးယောက်သာ ရခဲ့သည်။ သူ့အိမ်ရှင်မဖြစ်သူ ကလေးတို့အမေက တခါမှ လီးကို မစုပ်ပေးဘူးခဲ့။
သူတို့တွေ အရွယ်ပိုင်းက ထိုကိစ္စတွေလည်း သိပ်ခေတ်မစား၊ မြန်မာရှေ့ရိုး အမျိုးသမီးပီပီ သူမကိုလည်း ဘာဂျာပေးမမှုတ်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အတွက်ကလည်း အခုတခါက သူ့အတွက် ပထမဦးဆုံး လီးစုပ်ခံရတဲ့ အတွေ့အကြုံပါ။ အစုပ်ခံရတာမှ သူ့ရဲ့သမီးကြီးဖြစ်သူ အပျိုမလေး ကိုယ်တိုင်က စုပ်ပေးနေတာဆိုတော့ စိတ်ရောကိုယ်ပါ ခံစားမှုက ဘာနဲ့မှ နှိုင်းယှဉ်မရနိုင်အောင် ထူးခြားလွန်းနေပေသည်။
ရတနာဝင်းကလည်း အောကားတွေထဲကလို သူမ နှုတ်ခမ်းလေး အစုံကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်းလေး စေ့လျှက် သူမဦးခေါင်းကို နှိမ့်ကာ မြှင့်ကာဖြင့် ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးသည်။ ထိုသို့လှုပ်ရှားနေရင်းဖြင့် သူမအာခေါင်မှ ထွက်လာသည့် တံတွေးတို့နှင့် လီးထိပ်မှ ထွက်လာသည့် အရည်ကြည်တို့ကို စုပ်ယူပေးနေလေရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းအဖို့ သင်ပြပေးစရာာပင် မလိုဘဲ အရမ်းကို ကောင်းမွန်နေလေတော့သည်။
“ ပလွတ်...ပြွတ်စ်...ပြွတ်...စ်.. ”
“ အား...ကောင်းလိုက်တာ မီးကြီးရယ်...အိုး...ဖင်ကြောတောင် စိမ့်သွားတယ်...အူး.. ”
ရတနာဝင်းက သူမလက်ကလေးများဖြင့် တွဲလောင်းကျနေသည့် ဦးရင်ထွန်း ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုလည်း ပွတ်သပ်ဆော့ကစား ပေးနေလေရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ဖင်ကိုကော့ပြီး ရတနာဝင်း ပါးစပ်ထဲ လီးကို ဆောင့်ထိုးမိလိုက်လေသည်။
“ အု...အော့.. ”
သူ့လီးထိပ်ကြီးက ရတနာဝင်း အာခေါင်ကို သွားထိမိပြီး ရတနာဝင်းခမြာ အော့မလို အန်မလို ဖြစ်သွားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ပြာပြာသလဲ အသိစိတ်ဝင်လာပြီး ရတနာဝင်းမျက်နှာလေးကို ကိုင်ပြီး..
“ ဆောရီး ဆောရီး..မီးကြီး...ဖေကြီး လောသွားတယ်...နောင် သတိထားပါ့မယ်.. ”
ရတနာဝင်းက ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးလိုက်ရင်း သူမခေါင်းကို ပြန်ငုံ့ကာ လီးကို အားပါးတရ ပြန်စုပ်ပေးရှာပါသည်။ သူမ၏ အစုပ်အမှုတ် ဂွေးဥများကို ဆော့ကစားခြင်း၊ လီးတန်ကြီးကို သူမနှုတ်ခမ်းများဖြင့် စေ့ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးခြင်းတို့ကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ကြာကြာထိန်းမထားနိုင်တော့ခြေ။
“ ဟိုက်...မီးကြီး...ဖေကြီး...ဖေကြီး...ပြီး......အို....ဆောရီး.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် တဖြွတ်ဖြွတ်နှင့် ရတနာဝင်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်မိသွားတော့သည်။ ရတနာဝင်းမှာလည်း အငိုက်မိပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ သူမပါးစပ်ထဲ ပြည့်လျှံလာသော သုတ်ရည်များကို တဂွပ်ဂွပ် မျိုချလိုက်ရလေတော့သည်။
သို့သော်လည်း သူမမှာ အောကားကြည့်ထားသည့် အတွက် ဘာလုပ်ရမည်ကို သိထားသဖြင့် ဒီလောက်တော့ မဆိုးပါ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးမှ သုတ်ရည်များ ကုန်သည်အထိ ပန်းတာ စောင့်ပြီး မျိုချလိုက်ပြီးမှ လီးတန်ကြီးကို သန့်ရှင်းသွားအောင် သူမလျှာလေးဖြင့် လျှက်ပေးလိုက်သည်။
“ အား...ကောင်းလိုက်တာ ..မီးကြီးရယ်...တခါမှ မလုပ်ဖူးပေးလို့သာပဲပေါ့...လုပ်သာ လုပ်ဖူးခဲ့မယ်ဆိုရင် ဖေကြီး အသဲပါ ဆွဲနှုတ်သွားမလား မသိဘူးကွာ...အဟီး.. ”
“ သိဘူး..မီးလည်း...ဟိုကားတွေထဲကလို လုပ်ကြည့်လိုက်တာ ခိခိ.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း တချီပြီးသွားတာမို့ ရတနာဝင်းကလေးကို ပုခုံးမှ ဆွဲယူကာ သူ့ဘေးနားတွင် လှဲစေပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။
“ ဖေကြီးက တအား နမ်းပဲ နမ်းနေတာပဲ.. ”
ရတနာဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးမှ သူ့သုတ်ရည်နံ့ကိုလည်း ရလိုက်သည်။ သူ့သော်လည်း သူက ပုံမှန်ပြန်စုပ်နမ်းပြီး ဝမှ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွါလိုက်ကာ
“ မီးကြီးကို..ချစ်လွန်းလို့လေ...နမ်းလို့မှ မဝတာကို.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တဖက်က ရတနာဝင်း ပေါင်ကြားသို့ ရောက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကို အသာဆွဲထားလိုက်ရင်း
“ ဖေကြီး မနက်ဖြန် မီး အလုပ်သွားရမယ်လေ..ခု ညဉ့်တအားနက်နေပြီ..တောါကြာ မျက်လုံးဟောက်ပက်နဲ့ ရုံးရောက်သွားရင် သူများတွေက ဘာဖြစ်တာလဲ မေးနေဦးမယ်.. ”
“ အင်း..အာ့ဆိုလည်း...သွားလေ...ဖေကြီးကတော့ ပြန်တောင် မလွှတ်ချင်ဘူး...ဖေကြီးနဲ့ပဲ ..အတူတူ အိပ်စေချင်တော့တာပဲ.. ”
“ မဖြစ်ဘူးလေ ဖေကြီးရဲ့...တောင်ကြာ မိလတ်တို့ မောင်လေးတို့ နိုးလာပြီး သိသွားရင် အကုန်ဒုက္ခရောက်ကုန်လိမ့်မယ်...တနေ့တော့ ဖြစ်လာမှာပေါ့..ဖေကြီးရယ်.. ”
“ အင်းပါ ...မီးကြီးပြောတာလည်း မှန်ပါတယ်...မီးကြီးရော ဖေကြီးကို ချစ်ရဲ့လား.. ”
“ ဟော့တော် မချစ်ဘဲနဲ့ မီးတကိုယ်လုံး ဖေကြီးကိုင်ချင်သလိုကိုင်..ညှစ်ချင်သလိုညှစ် လုပ်နေတာကို ခွင့်ပေးမလားလို့...နောက်ပြီး သူ့ဟာကြီးလိုလည်း ပါးစပ်ထဲထည့် စုပ်ပေးရသေးတယ်...ပြီးတော့ ဟိုအရည်တွေလည်း ..ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်သေး...ကဲ..မချစ်ဘဲ ဘယ်သူက ပေးလုပ်မှာလဲ.. ”
“ ဟုတ်ပါပြီကွာ..ဒါပေမယ့် ဖေကြီးနားက ကြားချင်သေးတာပေါ့.. ”
“ အမလေး ချစ်ပါတယ် ဖေကြီးရယ်...မီးက ဖေကြီးကို အရမ်းချစ်ပါတယ်လို့...ကဲ ကျေနပ်ပလား.. ”
“ ကျေနပ်ပါပြီ...ဗျာ...ကဲ..မပြန်ခင် အနမ်းလေး တချက်တော့ နမ်းပါရစေဦး.... ”
“ ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်.. ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(12)
နောက်တနေ့ကျတော့ တနင်္လာနေ့ မနက်အိပ်ယာထတာနှင့် ရတနာဝင်း အလုပ်ရှုပ်ရသည်။ အငယ်နှစ်ယောက် ကျောင်းသွားဖို့ ပြင်ပေးရ၊ သူမ အလုပ်သွားဖို့လည်း ပြင်ရ၊ ချစ်သူ တဖြစ်လဲ အဖေဖြစ်သူ စားဖို့သောက်ဖို့ လည်း စီစဉ်ပေးရနှင့် မအားနိုင်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း ဆိုင်ဖွင့်၊ ပစ္စည်းတွေ နေရာချလို့ သူမကို အနှောက်အယှက် မပေးနိုင်၊ သူမ ရုံးသွားဖို့ အိမ်ကထွက်ခါနီးကျမှ ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်သော တိုင်ကွယ်လေးမှာ ကစ်ဆင်ပေးပြီး နှုတ်ဆက်ရရှာသည်။
နေ့ခင်းကျတော့ ကလေးနှစ်ယောက် အိမ်ပြန်ရောက်လာကြသည်။ ရောက်တာနှင့် စားသောက်ပြီး အငယ်ကောင်ကတော့ အပြင်ထွက် သူငယ်ချင်း အိမ်သို့ ဆော့ဖို့သွားလေသည်။ အလတ်မ က စာလုပ်စရာ ရှိသည်များကို ယူလာပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်ကာ လုပ်ရင်း ဆိုင်မှာ အကူအညီလိုလျှင် ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ကူလုပ်ပေးလေသည်။ လူပါးလို့ အလုပ်မများလျှင် သူ့ကျောင်းစာကို လုပ်လျှင်လုပ်၊ မလုပ်လျှင် ဖုန်းမှ ယူကျု့ကြည့်၊ သီချင်းနားထောင် လုပ်နေလေ့ရှိသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ သူ့ငွေသိမ်းစားပွဲမှာ ထိုင်ပြီး စာရင်းဇယားများကို စစ်ဆေးရင်း ညောင်းလာသဖြင့် ကျောကိုဆန့်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ညတုန်းက ရတနာဝင်း လီးစုပ်ပေးတာကို ပြန်တွေးရင်း လီးက တောင်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန် အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ဖြင့် မျက်လုံးက ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ကာ ဖုန်းမှ သီချင်းကို နားကြပ်ဖြင့် နားထောင်ရင်း စာအုပ်ကို ဖတ်နေသော နီလာဝင်းဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။
နီလာဝင်းမှာ အိမ်နေရင်းမို့ ဂါဝန်အတိုလေးကို ဝတ်ထားသည်။ နီလာဝင်းက ဆိုဖာပေါ် ခြေထောက်တင်ရင်း ထိုင်နေရာ သူမပေါင်လုံးလေးအောက်မှ ဂါဝန်စက လွတ်နေပြီး အတွင်းမှ ပင်တီ အဖြူလေးကို မြင်နေရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ သူအရင် ချောင်းကြည့်ရာမှ မြင်ဖူးခဲ့သော နီလာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး လီးက ထိုးထိုးထောင်ထာင် ထနေမိလေသည်။
နောက် ရတနာဝင်းက သူ့ကို ဂတိတောင်းထားသည်ကို ပြန်သတိရမိပြီး မျက်လုံးကို တခြားဖက်သို့ လွှဲထားလိုက်ရလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့စိတ်ကို ဟိုတွေး ဒီတွေးနှင့် စာရင်းစာအုပ်ကို ဖွင့်ထားလျှက် မျက်လုံးက စာရင်းစာအုပ်ကို မမြင်၊ ညက သူဘာဂျာ မှုတ်ပေးခဲ့သည့် ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးကို မြင်ယောင်နေပြီး ပါးစပ်တွင်းသွားရည်များပင် လျှံမကျလို ဖြစ်လာလို့ မျိုချလိုက်ရသည်။
“ ဖေကြီး.. ”
“ ဟင်..ဘာလဲ မီးလတ်.... ”
“ ခုနက မီးမီး ပြောတာ ကြားဖူးလားလို့..ဘာတွေ အတွေးခေါင်နေတာလဲ.. ”
“ အော်..စာရင်းတခု တွေးနေလို့ပါကွာ..ကဲ ... ဘာပြောတာလဲ ..ပြန်ပြောပါဦး.. ”
“ ဟွန့်..ဖေကြီးကလည်း..အာလည်း ညောင်းတယ်...ခြေလည်း ညောင်းတယ်..ဖေကြီးကို မေးရတာ...ဒီစာသား အဓိပ္ပါယ်က ဘာပြောတာလဲ..မီးမီးကို ရှင်းပြပါဦး.. ”
နီလာဝင်းက သူမဖွင့်ထားသည့် စာအုပ်ကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရှေ့ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ပြီး တဆက်တည်းမှာပင် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်သည်။ နီလာဝင်းမှာ ရတနာဝင်းနှင့်ယှဉ်လိုက်လျှင် နို့ကလေးများမှာ သေးသော်လည်း အရပ်အမောင်းက မတိမ်းမယိမ်း ဖြစ်နေလေပြီ။ အပျိုပေါက်စမ အဆီလေးများ မကုန်သေးတာမို့ အသားအရည်မှာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း အိအိလေး ဖြစ်နေရသည်။ လက်မောင်းလေးမှာလည်း ကစ်ကစ်ကလေး ၊ ပေါင်လုံး ဖင်လုံးလေးများမှာလည်း ကစ်ကစ်တုတ်တုတ်ကလေး၊ ခါးကလေးကင် တုတ်တုတ်လေး ဖြစ်နေသဖြင့် သူမဖင်လုံးလေးက ကားပြီး တင်းအိနေတာက မသိသာသလို ဖြစ်နေရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ပေါ် ခု စွတ်ကနဲ တက်ထိုင်လိုက်တော့ သူမပေါင်သားလေးတွေက အိစက်ပြီး နူးညံ့လှသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ မာတင်းနေသော လီးကြီးမှာ သူမဖင်လုံးသားလေးထဲ နစ်မြုပ်သွားမလိုတောင် ဖြစ်သွားရသည်။ နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ပေါ်မှာ သူမဖင်အောက် ခုတုတု ဖြစ်နေသဖြင့် ဖင်ကို လှုပ်ရှားနေရာရွေ့လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးက ဖင်နှစ်လုံးကြားရောက်သွားတော့ မှ အထိုင်ကျသွားဟန်ဖြင့် ငြိမ်နေလိုက်လေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာလည်း သူမဖွင့်ပေးထားသော စာအုပ်မှ အင်္ဂလိပ်စာ အက်ဆေးကို ဖတ်ပြီး အဓိပ္ပါယ် ရှင်းပြဖို့ကို စိတ်က အာရုံစိုက်လို့မရ။ သူ့လီးကြီးပေါ် တက်ထိုင်ထားသည့် နီလာဝင်း ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ တအားတင်းမာလာသည့် လီးကြီးကိုလည်းကောင်း၊ နီလာဝင်း၏ အိစက်သော ဖင်လုံးလေးများ၏ သူ့ပေါင်ခြံပေါ်ထိနေသည့် အထိအတွေ့များက သူ့စိတ်ကို ဘယ်လိုမှ အာရုံစုမရအောင် လုပ်ထားခြင်းကြောင့်လည်းကောင်း ဖြစ်သည်။
“ အာ ဖေကြီးကလည်း..ကြာလိုက်တာ..မီးမီး နောက်လုပ်စာတွေ ရှိသေးတယ်..... ”
မီးလတ်က စိတ်မရှည်သလို သူမကိုယ်လေးကို လှုပ်နှဲ့လိုက်တော့ သူမဖင်ကြားထဲ ညှပ်နေတဲ့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးကို ပွတ်လှိမ့်ပေးသလို ဖြစ်သွားတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ထဲ ဟာကနဲတောင် ဖြစ်သွားသည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း တအားကို ထောင်မတ်ဖူးထလာလို့ အပေါ်ကို ခေါင်းတအား ထောင်ထလာသည်။ အပျိုမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်နံ့ ရနေတာမို့လားတော့ မသိ။
“ အင်းပါ..မီးလတ်ရဲ့...ခဏလေးပါ...သူ့ရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို ခြုံငုံကြည့်နေလို့ပါဟ.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးက တအားထောင်ထလာတော့ ဂါဝန်တိုလေး အနားစကိုပါ တွန်းတင်မိသလို ဖြစ်ပြီး အပျိုမလေး စောက်ဖုတ်ကို ဖုံးထားတဲ့ ပင်တီလေးပေါ် သွားထိုးကပ်သလို ဖြစ်သွားသည်။ အပျိုမလေး ရုတ်တရက် ငြိမ်ကျသွားသည်။ အောက်က အထိအတွေ့ကြောင့်လား၊ ဖေကြီး ပြောပြမည့် အဓိပ္ပါယ်ကို စိတ်ဝင်တစား နားစွင့်နေလို့လား မသိ၊ သူတို့နှစ်ယောက်သား ကြာကြာလေး ငြိမ်ထိုင်နေကြပြီးမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အဓိပ္ပါယ်ကို ရှင်းပြလိုက်တော့သည်။
“ အာ..အဲဒါလေးများ...ဖေကြီးကလည်း..အချိန် အကြာကြီး လုပ်နေတယ်.. ”
ဟု ပြောကာ နီလာဝင်းက ထိုင်နေရာမှ ထကာ သူမ စာလုပ်နေသည့် ဆိုဖာသို့ ပြန်သွားလိုက်သည်။ သူမ ကိုယ်နောက်ပိုင်းလေးကို အမှတ်မထင် မျက်လုံးရောက်သွားသော ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ထိတ်ကနဲ ခုန်သွားရသည်။ နီလာဝင်း ဂါဝန်လေး အနောက်ဖက်မှာ ကျပ်ပြားဝိုင်း သာသာလောက် ရှိတဲ့ အစိုကွက်လေး ။ ဟိုက် မီးလတ်များ သူ့လီးကြီး ထောင်နေတာကို သိလို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် စောက်ဖုတ်ရဲ့ သဘာ၀ လီးကြီးအနံ့ရလို့၊ လီးနဲ့ အနီးကပ် ပွတ်မိနေတော့ အရည်တွေ အလိုလို စိမ့်ကျတာလား၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း နီလာဝင်းကို လှည့်မကြည့်ရဲတော့ပဲ ကိုယ့်စာရင်း စာအုပ်ကိုသာကိုယ် ငုံ့ကြည့်နေလိုက်တော့သည်။
ညနေ ရတနာဝင်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အငယ်နှစ်ယောက်ကလည်း ရေမိုးချိုးပြီးနေမို့ ညနေစာ အတွက် ပြင်ဆင်၊ သူမလည်း ရေမိုးချိုး၊ ပြီးတော့ ညနေစာ စား၊ အငယ် နှစ်ယောက်က ကျောင်းစာတွေ လုပ်ကြ၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ တီဗီကို အသံတိုးတိုးနှင့် ဖွင်ကြည့်နေသည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ကလေးတွေ စာကြည့်ချိန် ရတနာဝင်းက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် အတူတူ တီဗီလာကြည့်တက်သည်။ ကလေးတွေ စာမေးစရာရှိမှ သူ့ဆီလာမေးသည်။ ရတနာဝင်းကလည်း သူတို့ တကယ် စာလုပ်၊မလုပ်ကို ထထပြီး သွားကြည့်တက်သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက တီဗီမှ ရတနာဝင်း ကြည့်တက်သည့် ပရိုဂရမ်ကို ပြောင်းချိန်းထားလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ ရတနာဝင်း အိမ်ရှေ့ခန်း ရောက်လာသည်။ သူထိုင်နေကျ ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ မထိုင်ဘဲ တီဗီရှေ့နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်လျှက် တီဗီကြည့်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို တွေ့တော့ ရတနာဝင်း ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်သွားသည်။
“ ဖေကြီးက ဘာလို့ ကိုယ်ထိုင်နေကြ ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ မထိုင်တာလဲ.. ”
ဟု လှမ်းမေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက .. ”
“ ကလေးတွေ စာကြည့်နေကြပြီလား.. ”
“ အင်း... ”
ဟု ပြောရင်း နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ် ဦးရင်ထွန်းဝင်းဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ သွင်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက အလိုက်သင့်ကလေး ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ခွင်ထဲ အသာ မှီလိုက်ရင်း
“ ဖေကြီး တော်ကြာ အလတ်မ ရုတ်တရက် ထွက်လာလို့ တွေ့သွားရင် မကောင်းဘူးနော်.. ”
“ အင်း..ခြေသံကြားရမှာပေါ့...စိတ်မလုံရင်လည်း ကပ်တိုးလေးပဲ လုပ်ကြတာပေါ့...ခုတော့ ကစ်ပေးဦး...မနမ်းရတာ ကြာလို့ လွမ်းနေပြီ..... ”
“ ဟွန့်..သူပိုပြီ.. ”
“ ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်.... ”
ထုံးစံအတိုင်း သူတိုနှစ်ယောက်ရဲ့ ရမ္မက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေက ပြီးသွားတာနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးကို မောဟိုက် အသက်ရှုမဝဘဲ ကျန်စေခဲ့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက လီးတအားတောင်နေပြီး ရတနာဝင်းက နို့သီးခေါင်းလေးတွေထောင်၊ စောက်ရည်ကြည်တွေ စို ဖြစ်သွားရသည်။
နောက်တော့ ဆိုဖာကို နှစ်ယောက်သား နောက်မှီလို့ ဘေးချင်းကပ်ထိုင်ရင်း တယောက်နဲ့ တယောက် လက်တဖက်ချင်း လိမ်ယှက်ပြီး လက်ဖဝါးချင်းထပ်လို့ ဆုပ်ကိုင်ထားကြသည်။ အိမ်တွင်းက တယောက်ယောက် ထွက်လာရင်လည်း သူတို့ကျောဖက် ဆိုဖာ နောက်ကျောကိုပဲ မြင်ရမှာမို့လို့ ၊ ရှေ့က သူတို့လက်တွေ လှုပ်ရှားမှုတွေကို မမြင်နိုင်ပါဘူး။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစံကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ မတ်ပြီး တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလို ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း လက်ကလေး တဖက်ကို ကိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက သူ့လက်ကလေး တဖက်နဲ့ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်လက်တဖက်နဲ့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ကို ဆိတ်ဆွဲပြီး အသံမထွက်အောင် တခစ်ခစ်နဲ့ ရီလိုက်သည်။
“ ဖေကြီး ဟာကြီးက အမြဲထောင်နေတာပဲ.... ”
“ ကိုယ့်ချစ်သူလေးနား ရောက်ရင် အဲ့လိုပဲ ဖြစ်နေတော့တာပဲကွာ.... ”
“ သွားပါ ... သူ့အကြောင်း မသိတာကျနေတာပဲ.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကျောမှ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကလေးကို တီရှပ်အောက်မှ လက်လျှိုဖြုတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ လက်ကို တီးရှပ်နှင့် ဘရာအောက်မှ လျိုကာ အုပ်ကိုင်ရင်း ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။ ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးကို သူမလက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုပေးရင်း သေချာငုံ့ကြည့်နေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ပုခုံးလေးကို ဖိတွန်းကာ သူ့ပေါင်ပေါ် ကုန်းငုံ့စေရင်း
“ မီးကြီး ဖေကြီးလီးကို စုပ်ပေးကွာ.. ”
ဟု ပြောလိုက်ပါသည်။ ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့မကို အသာဖိတွန်းကတည်းက သိနေပြီး သူမနှုတ်ခမ်းကို ဝလုံးပုံ ဟပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံ့စုပ်ပေးလိုက်သည်။
“ အား...ကောင်းလိုက်တာ .. မီးကြီးရယ်..... ”
“ ပလွတ်..ပလပ် ..ပြွတ်..စ်.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နို့တွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အောက်မှ ပင့်ကိုင်ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းဖြင့် ရတနာဝင်း လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို ဇိမ်တွေ့နေလေသည်။ ရတနာဝင်းမှာလည်း အခုတော့ လီးစုပ်ရသည့် အရသာကို သိသွားပြီမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ လီးနွေးနွေးမာမာကြီးကို အားပါးတရကို စုပ်ပေးရင်း လက်ကလေးများကလည်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ နောက်လက်တဖက်ဖြင့် ရတနာဝင်းဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီကြိုးမျော့မှ လက်လျှိုသွင်းကာ ရတနာဝင်း ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ လက်လျိူရင်း စောက်ဖုတ်လေးကိုနှိုက်ကာ မွှေလေရာ ရတနာဝင်းမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ပိုပြီး စုပ်ပေးမိလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ကျလာသော ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲကို သူ့လက်ခလယ်လေး ထိုးသွင်းပြီး အဝင်အထွက် လုပ်ပေးလေရာ ရတနာဝင်းက သူမဖင်ကလေးကိုလည်း ကော့ပေးရင်း သူမလက်ကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို အဆက်မပြတ် ထုပေးနေလေရာ သိပ်တောင်မကြာလိုက်ပဲ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားရလေတော့သည်။
ဒီတခါတော့ အဆင်သင့် ပြင်ထားသော ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လရည်များကို ဂွတ်ကနဲ ဂွတ်ကနဲ မျိုချပြစ်လိုက်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လရည်များ ထွက်တာ ရပ်သွားမှ လီးတန်ကြီးကို သူမပါးစပ်မှ ချွတ်ကာ လျှာကလေးဖြင့် လီးတန်တလျှောက်ရော ဒစ်ဖူးကိုပါ ပြောင်စင်သွားအောင် လျှက်ပြီး သန့်ရှင်းပေးလိုက်လေသည်။
ရတနာဝင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို လျှက်တာ ပြီးသွားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမပုခုံးလေးကို မ ထူကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် ကစ်ဆင်ပေးလိုက်သည်။
“ အား..မီးကြီး အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ..လာ...ဖေကြီး .. ပြန်လုပ်ပေးမယ်.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းဘောင်းဘီကို ဒူးဆစ်လောက်ထိ ဆွဲချစေကာ ပင်တီလေးကို ဘေးဖြဲပြီး သူ့လက်ခလည်ချောင်းဖြင့် ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ထိုးခွဲထည့်ကာ လက်ချောင်းဖြင့် စလိုးပေးလေသည်။
ရတနာဝင်း ခမျာ သူမကိုယ်တိုင်ပင် လက်တဆစ်ကျော်အောင် တခါမှ ထိုးထည့်ဖူးသူ မဟုတ်ရာ စောက်ဖုတ်လေးက အလွန် တင်းကြပ်နေပြီး နာကျင်လေသည်။ သို့သော်လည်း စိတ်ကလည်း တအားထနေ၊ စောက်ရည်တွေကလည်း စိမ့်ယို စီးကျနေလေရာ မကြာခင် အတွင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ လက်ခလည်တချောင်လုံး အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့သည်။
“ ဖွတ်..ဖလွတ်..စွတ်..စွတ်.... ”
စောက်ရည်များနှင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ချောင်းဝင်ထွက်သံလေးနှင့် ရတနာဝင်း၏ ကြိတ်ငြီးသံလေးမှာ ရမ်သမ်ကျကျ ပေါ်ထွက်လာနေတော့သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment