ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၄ )
ရေးသားသူ - ထူးခြား
{အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။}
တကယ်တော့ နီလာဝင်းမှာ မငယ်တော့ပါ။ အပျိုဖြစ်လို့ ရာသီလာခဲ့တာပဲ လေးငါးနှစ်လောက် ရှိခဲ့ပြီ။ သူငယ်ချင်း နှစ်ကျတွေထဲမှာလည်း အတွေ့ပကြုံ ရှိသူတွေ ရှိနေပြီးသား။ အွန်လိုင်း ဗီဒီယိုတွေလည်း ကြည့်ဖူးပြီးသား။ တကယ်ဆို သူကတောင် ရတနာဝင်းထက် ပိုပြီးကြည့်ဖူးဦးမည်။ သူ့သူငယ်ချင်းမ ကျူရှင်ဆရာနှင့် လိုးတာကိုလည်း ချောင်းကြည့်ခဲ့ဖူးသည်။
ပြီးခဲ့သည် တနင်္ဂနွေနေ့ညက သူတရေးနိုးတော့ ဘေးနားမှာ အိပ်နေတဲ့ ရတနာဝင်းကို မတွေ့၊ နောက်ဖေး ရှုးသွားပေါက်နေတာ ဖြစ်မည် ဟု တွေးလိုက်သော်လည်း တိုးတိုး တိုးတိုး ကြားနေရသော အသံတွေက ဘေးဘက် သူတို့အဖေ အခန်းထဲက ဆိုတော့ ဘာသံလဲ နားစွင့်တော့ စကားပြောသံလိုလို၊ အဖေက တယောက်ထဲ အိပ်တာမို့ ဘယ်သူနဲ့များ ဒီအချိန် ဖုန်းပြောနေသလဲပေါ့၊ ဒါပေမယ့် ဘေးက အမကြီးကလည်း ပေါ်မလာ၊ တဖက်ခန်းက မီးရောင်တချို့ကလည်း နံရံအပေါက် တချို့က တိုးဝင်နေသည်ဆိုတော့ ဘာရယ်မဟုတ် ထချောင်းလိုက်မိသည်။
အဲ့ဒီမှာ သူ့အတွက် အောကားကို ကြည့်လိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ အောကားတောင် ရိုးရိုးအောကား မဟုတ်၊ အင်းစက် အောကားဖြစ်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကုတင်ခေါင်းရင်းမှ မီးကလည်း ခြင်ထောင်ထဲသို့ မီးဆလိုက် ထိုးထားသလိုပင် ညအမှောင်ထဲမို့ ပိုလင်းနေသလိုပင်၊ ခြင်ထောင်ထဲမှ သားအဖ နှစ်ဦး၏ လှုပ်ရှားမှုတွေက နီလာဝင်း အတွက် စောက်ဖုတ်လေးထဲ အရည်ကြည်တို့ပင် တတောက်တောက် ကျစေလောက်အောင် စိတ်လှုပ်ရှားတက်ကြွစေလေသည်။ အဖေနှင့် အမဖြစ်သူတို့၏ နှူးနှပ်ကာ ဘာဂျာပုလွေ ပေးပွဲကို နီလာဝင်းတယောက် ကြည့်နေရင်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်နေမိရာမှ ကျဉ်တက်ကာ ပြီးသွားခဲ့ရသေးသည်။ အမကြီး သူ့အဖေ ခြင်ထောင်ထဲက ထွက်လာမှ အိပ်ယာပေါ် ပြန်လှဲကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့ရသည်။
နောက်နေ့ ကျောင်းသွားတော့ စိတ်က ညတုန်းက မြင်ခဲ့ရသည့် မကြီးနှင့် အဖေတို့ ချစ်ရည်လူးပွဲကိုပဲ ပြန်မြင်ယောင်နေပြီး စိတ်က ဘာမှ အာရုံစိုက်မရ ဖြစ်နေရသည်။ သူ့ကျူရှင်က သူငယ်ချင်းပြောဖူးတာတွေ ပြန်သတိရနေမိသည်။ ထိုသူငယ်ချင်းမှာ ကျူရှင်ဆရာကြီးနှင့် ဖြစ်နေသူဖြစ်သည်။ ထိုဆရာကြီးမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့လောက်ပင် ရှိဦးမည်။ မိန်းမလည်း ရှိသည်။ ကလေးတော့ မရှိ။ သူ့ကျူရှင်ခန်းက စာသင်ခန်း အတွက်သာ ငှားထားပြီး လူမနေကြခြေ။ ရှေ့တခန်းလုံး စာသင်ခန်း ဖြစ်ပြီး ရုံးခန်းနှင့် မီးဖိုခန်း ရှိသည်။
နီလာဝင်း သူငယ်ချင်းက စာသင်ချိန်ပြီးလျှင် စာမေးဖို့ ဆိုပြီး နောက်ကျမှ ပြန်တက်သည်။ သူနှင့် ကျူရှင်ဆရာကြီးတို့ ဇာတ်လမ်းမှာ ဘယ်သူက ဘယ်သူ စလိုက်သည်မသိ၊ လူမရှိသည့် အချိန်ဆို သူ့ကို ဆရာကြီးက ရုံးခန်းထဲတွင် သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး စာရှင်းပြလေ့ရှိသည်ဟု ဆိုသည်။ ဆရာကြီး လီးက တချိန်လုံး မာနေကာ သူ့ဖင်ကို အမြဲထိုးနေသည်ဟု ဆိုသည်။
နောက်ကျတော့ အဲ့လို ပုံစံနှင့်ပင် ဆရာကြီးက ပုဆိုးဖြည်ချကာ သူ့ကို ထမီလှန်စေပြီး လိုးကြသည် ဟု ဆိုသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပုံစံမျိုးကို ဂျပန် အင်းစက်ကားတွေထဲမှာ အမြဲလို တွေ့ဖူးနေတာမို့ နီလာဝင်းကလည်း သဘောပေါက်သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
(14)
ထိုနေ့ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး နေ့လည် စာကြည့်နေတုန်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်လုံးက သူ့ပေါင်လုံးလေးတွေဆီ ရောက်လာတာကို သတိထားမိတော့ နီလာဝင်း တယောက် အကဲစမ်းချင်စိတ် ပေါက်သွားရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့အဖေ ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်၍ စာမေးခဲ့လိုက်သည်။ သူထင်သည့် အတိုင်းပင် သူ့ဖင်အောက်မှ မာမာနွေးနွေးကြီးက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတောင်နေကြောင်း သိခဲ့ရလေသည်။
ညနေ ထမင်းစားပြီးချိန် အငယ်ကောင်က အိမ်ပေါ်ထပ်၊ သူက အခန်းထဲ ပုံမှန် ကျောင်းစာလုပ်နေချိန်၊ အမကြီးနှင့် အဖေမှာ အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေသည်ဆိုတော့ ဘာများလုပ်ကြမလဲ ဆိုတာ အသာ ခြေဖျားထောက်သွားရင်း နံရံအကွယ်မှ ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်။ သူထင်သည့် အတိုင်းပင် အဖေဖြစ်သူနှင့် သူ့အမကြီးတို့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်တွင် ချစ်သူ နှစ်ဦးသဖွယ် ချစ်ရည်လူးနေကြသည်ကို မြင်တွေ့ရလေသည်။
ထိုညက နီလာဝင်းက လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်ချင်သည်နှင့် ထမီဝတ်အိပ်လေသည်။ ထိုမှသာ ထမီကို အသာဖြည်၍ သူ့စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ချေလို့ ရမည် ဖြစ်သည်။ သူက ရတနာဝင်း တယောက် ဒီညလည်း သူ့အဖေ အခန်း သွားမည်ဟု တွက်ထားခဲ့သည်။
သို့သော် ရတနာဝင်းက အိပ်မောကျသွားခဲ့သည်။
အိပ်မပျော်သူက နီလာဝင်း၊ ဒီညလည်း သူ့အမနှင့် သူ့အဖေတို့ ပွဲကို ချောင်းရမလားလို့ စောင့်နေတာ အမ က ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသည်။ ကြည့်ရတာ ဒီညတော့ သူတို့ အလုပ်မဖြစ်တော့ဘူး ထင်တယ် ဟု တွေးကာ သူ့ထမီကို သူလှန်တင်လိုက်ကာ စောက်စေ့လေးကို လက်ဖြင့်ဖိကာ ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူတို့အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်သွားသည်ကို မျက်စေ့အစွန်မှ မြင်လိုက်ရသည်။ ထမီ ပြန်ဆွဲချဖို့ အချိန်မရတော့။ လက်နှစ်ဖက်ကိုသာ ဘေးချရင်း ပက်လက်ကလေး လှဲလျှောင်းနေလိုက်ရသည်။
နီလာဝင်း ပက်လက်ကလေး အိပ်နေရင်းက မျက်လွှာလေးကို အသာလေး မသိမသာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အဖ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဖြစ်နေသည်။ မီးကြီး မလာလို့ လိုက်လာတာ နေမည်ဟု နီလာဝင်း တွေးနေမိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက မိမိဘေး ကုတင်နားမှာ ရပ်ပြီး အမကြီးကို ကြည့်နေပုံရသည်။ နောက်တော့ သူ့လက်ထဲက လက်နှိပ်ဓါတ်မီး မီးလင်းလာတာ တွေ့ရသည်။ ဟော့တော့ လက်နှိပ်ဓါတ်မီး သွားသည့် မီးအလင်းရောင်တန်းကို သူမြင်နေရသည်။ လက်နှိပ်ဓါတ်မီးက သူ့ပေါင်ခွဆုံကို ထိုးနေတာပါလား၊ နီလာဝင်း အသက်ရှုသံကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် မနည်းရှုနေရသည်။
မိမိ ထမီမှာ လုံး၀ လန်တက်နေပြီး စောက်ဖုတ်လေးက ပေါ်တင်ကြီး ဖြစ်နေသည် ဆိုတာ သိလို့ ရှက်လည်း ရှက်၊ တဏှာစိတ်ကလည်း အလွန် ထလာရသည်။ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ စောက်ရည်တွေ စိုလာတာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မြင်သွားမှာလည်း ကြောက်နေမိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အသက်ရှုသံ ပုံမှန်မဟုတ်လို့ မျက်လုံးကို နည်းနည်း ပိုဟကြည့်လိုက်တော့ မိမိ အဖုတ်လေးကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို မြင်လိုက်ရသည်။
နီလာဝင်းက မိမိအဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်လေးတွေ ပြည့်လျှံပြီး မထွက်သွားပါစေနဲ့ ဟု ဆုတောင်းရင်း စိတ်ကို အတင်းလျော့နေရသည်။ ခနနေတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကမန်းကတန်း ပြန်ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရမှ သက်ပြင်းချကာ အောင့်ထားသမျှ အသက်ကို အမြန်ရှုနေရတော့သည်။
~~~~~~~~~~~
နောက်တနေ့ ကျောင်းရောက်တော့ ညက အဖြစ်အပျက်ကိုပဲ စဉ်းစားရင်း နီလာဝင်း တယောက် စိတ်တွေက တဏှာရာဂ ဘက်ကိုပဲ အာရုံကျနေသဖြင့် အိပ်သာထဲရော၊ မိမိတယောက်ထဲ ရှိနေစဉ်ရော ဖုန်းထဲမှ ဂျပန်အောကားတွေကိုပဲ ကြည့်နေဖြစ်သည်။ ထိုကားများမှာ မြန်မာစာတမ်းထိုးများ ဖြစ်ကာ သမီးနှင့် အဖေတို့ အင်းစက်များပင် ဖြစ်တော့သည်။
ထို့ကြောင့်လည်း နေ့လည်ခင်းကျတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အင်္ဂလိပ်အက်ဆေး အရှည်တပုဒ် မေးရင်းဖြင့် ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ဖင်လုံးလေးလှိမ့်ကာ ဝိုက်ကာဖြင့် လီးမာမာကြီးကို ပွတ်တိုက်ကစား ပေးလိုက်ရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် လုံခြည်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရသည်။ နီလာဝင်းက သူ့ဖင်လုံးကလေးမှ ခံစားသိရသဖြင့် သူ့အပေါ်လည်း အဖေကြီး စိတ်တွေ မရိုးသားကြောင်း သေချာသွားလေသည်။
ညနေ ထမင်းစားပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း တီဗီရှေ့ ဆိုဖာပေါ်မှာ နှစ်ယောက် အတူကပ်ထိုင်ရင်း ရတနာဝင်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့ အငယ်နှစ်ယောက်အလစ်မှာ နှုတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်မိကြပြန်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ဆယ်ကျော်သက် ချစ်သူနှစ်ဦးအလား တယောက်နှင့် တယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ် လျှာချင်း ပွတ်သပ်ပြီး နမ်းနေကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက ရတနာဝင်း ရင်သားအစုံကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေသလို ရတနာဝင်း လက်တဖက်ကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။
နီလာဝင်းက မနေ့က အတိုင်းပင် လာချောင်းကြည့်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလို့ ဝမှ
“ ညကျရင် လာခဲ့ကွာ ... ဖေကြီး မနေနိုင်တော့ဘူး.. ”
“ ဘာကို မနေနိုင်တာလဲ ဖေကြီးရဲ့.. ”
“ ဖေကြီးကလေ .. မီးကြီးကို..... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စကားလုံးရွေးနေသဖြင့် အနည်းငယ်တုံ့ဆိုင်းသွားသည်။ ရတနာဝင်းက
“ ဖေကြီးက ဘာဖြစ်လဲ .. ဆက်ပြောလေ.... ”
“ မီးကြီးကို အဆုံးစွန်ထိ ချစ်ချင်နေပြီ.... ”
“ မကောင်းဘူး ထင်ပါတယ် .. ဖေကြီးရယ်.... ”
“ ဘာလို့မကောင်းတာလဲ မီးကြီးရဲ့ ..မီးကြီးက ဖေကြီးကို မချစ်လို့လား.... ”
“ ဖေကြီးကို ချစ်ပါတယ်..ဒါပေမယ့် .. အဲဒါက နောက်ဆုံးစည်းပဲလေ...မီးတို့ သားအဖဆိုတဲ့ စည်းကို ကျော်တော့မလို့လား.... ”
“ မီးကြီးကလည်း အခုကရော ဖေကြီးတို့က သားအဖစည်း မကျော်လို့လား...လီးစုပ်..စောက်ဖုတ် လျှက်တောင် လုပ်ခဲ့ကြပြီးပြီပဲဟာ.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကို တမင် စကားလုံး တစ်တစ်ခွခွ သုံးကာ ပြောလိုက်သည်။
“ ဖေကြီး..အေးဆေးသာဖတ်...မီးသီချင်း နားထောင်ရင်း...စောင့်မယ်.... ”
“ အေး..အေး..... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကုလားထိုင် နောက်မှီကို ကျောမှီလိုက်ရင်း ညာဖက်လက်ဖြင့် စာအုပ်ကို ကိုင်ကာ မြှောက်လို့ မျက်လုံးနားမှာ ထားကြည့်ရင်း လက်တဖက်က နီလာဝင်း ဘိုက်လေးကို လက်ဝါးဖြင့် သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကုလားထိုင်မှာ ရုံးသုံးကုလားထိုင်မျိုး ဖြစ်ကာ ရှေ့နောက်ကို ယိမ်းလို့ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကုလားထိုင်ကိုလည်း နှဲ့ရင်း ဖင်ကိုလည်း မသိမသာ ကြွကာ သူ့လီးမာမာကြီးဖြင့် ညှောင့်လေသည်။ နီလာဝင်းကလည်း သီချင်းနားထောင်ရင်းဖြင့် ကိုယ်ကို ယိမ်းသလို ဖင်လုံးကို ပွတ်တိုက်နေလေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်မှာ အဝတ်အစားသာ မရှိပါက ညှောင့်ပြီး လိုးနေကြသည့် ပုံစံ ဖြစ်နေရသည်။ အရှိန်ရလာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ သုတ်သွေး ဦးနှောက်ထဲ ရောက်နေလေပြီ။ စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ် အသာတင်ပြီး ထိုလက်ဖြင့် နီလာဝင်း ပေါင်သားလေးကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ နီလာဝင်းကလည်း ပေါင်ကို အသာဖြဲကားပေးလိုက်တော့ ပုဆိုးပျော့ပျော့အောက်မှ လီးကြီးက အလံတိုင်လို ထောင်တက်လာရာ စောက်ဖုတ်လေးကို တည့်တည့် ထိုးမိလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် တဖက်တချက်ကိုင်ကာ ဖြဲလျှက် အောက်မှ ဖင်ကို ကြွကာကြွကာ လီးကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်လေး တည့်တည့်ကို ထိုးထိုး ပွတ်လေသည်။ နီလာဝင်းလည်း သူမပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ ဖင်ကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်လျှက် သူ့စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကြားမှ လီးတန်ကြီးကို ပွတ်သည်။ လီးတန်ကြီးက သူ့စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖိပွတ်ပေးနေတာ ခံနေရတော့ အပျိုပေါက်စမလေး မခံနိုင်တော့၊ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း စောက်ဖုတ်လေးကို လီးတန်ကြီးပေါ်မှာ ဖိပွတ်ပေးနေမိလေသည်။
ခဏကြာတော့ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ကာ စောက်စေ့လေး ကျဉ်ပြီး တချီပြီးသွားရသည်။ နီလာဝင်းမှာ စောက်ရည်များ စိမ့်ကျကာ ပြီးသွားသဖြင့် သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ညှပ်လိုက်ရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ထားသလို ဖြစ်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း လရည်များ ပန်းထွက်ကာ တချီပြီးသွားရတော့သည်။
ထိုအခါမှ အသိဝင်လာသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စာအုပ်ကို ကမန်းကတန်း ကောက်ကိုင်ကာ ကြည့်လိုက်ရင်း
“ ဟာ မီးလတ်ဟာ ဒီတခါ နည်းနည်းခက်တယ်...ခဏနေမှ ဖေကြီး တခေါက်ပြန်ဖတ်ပေးမယ်..... ”
“ အင်း..ရတယ်လေ.... ”
ဟု ပြောပြီး နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ပေါ်မှ ထကာ နောက်ဖေးသို့ ထွက်သွားလိုက်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ ပုဆိုးထဲ မိမိလီးထိပ်မှ ပန်းထွက်သွားသည့် လရည်များသာမက မိမိ လီးတန်ပေါ် နေရာလောက်တွင် ကွက်ပြီး စိုကျန်ခဲ့သည်မှာ မိမိလရည် မဟုတ်မှန်း သေချာသိလေသည်။ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ကလေးက စိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်များ ဖြစ်သည်ကို သိလေသည်။
ဦးနှောက်စားလေပြီ၊ ဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ သမီးကြီးဖြစ်သူနှင့် သမီးရီးစားလို ဖြစ်နေပြီး သမီးကြီးက သူ့ညီမငယ်ကို မပတ်သက်ဖို့ မှာထားသည် မဟုတ်လား။ အခု သူ့သမီးလတ်ကို သွားပြီး တခုတခု လုပ်မိလျှင် သမီးကြီး စိတ်ဆိုးမှာ သူလန့်သည်၊ ငါ့စိတ်ကို ထိန်းရမည် ဟုသာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိပေးမိလိုက်လေတော့သည်။
နီလာဝင်းမှာ ဒီတခါတော့ သူ့အိပ်ခန်းဆီသို့ ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ခဏတက်ကာ လှဲနေမိသည်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ ဖိပွတ်ခံရသည့် လီးမာမာကြီး အရသာကို ပြန်တွေးနေမိပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း သူ့လီးကြီးနှင့် တမင်လုပ်နေမှန်း သူသိသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူပေးလိုက်သည့် အက်ဆေးမှာ သူတခါတုန်းက မေးပြီးခဲ့သည့် အက်ဆေး အဟောင်း ဖြစ်လေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဖတ်တောင် ဖတ်ကြည့်ပုံ မရချေ။ မကြီးနှင့် ဖေပြီးတို့က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်နေကြပြီး သူနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့က တိတ်တခိုး ဖြစ်နေကြသည်။ အဲဒါကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်သွားအောင် လုပ်ရမလား၊ ဒီအတိုင်းပဲ တယောက်ကို တယောက် မသိချင်ယောင်ဆောင် လုပ်နေကြရမလား၊ အပျိုပေါက်စမလေး အတွေးနယ်ချဲ့နေလေပြီ။
~~~~~~~~~~~~~~~~
ညဘက် ထုံးစံအတိုင်း ရတနာဝင်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းတို့ တီဗီရှေ့ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ကြတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စပြီး ကစ်ဆင်ပေးသည်။ ရတနာဝင်းကလည်း တုံ့ပြန်သဖြင့် သူတို့နှစ်ဦး နှုတ်ခမ်းချင်း မောသွားအောင် စုပ်နမ်းလိုက်ကြသည်။ ပြီးမှ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ကို အသာတွန်း၍
“ ဖေကြီး..မီး ပြောစာရှိလို့.... ”
“ ပြော.. ”
“ ကိုအောင်က ဖုန်းဆက်တယ် ဒီနေ့.... ”
“ သူက မီးကြီးဆီ အမြဲ ဆက်နေတာပဲ မဟုတ်ဘူးလားလို့.... ”
“ အင်း..ဒါပေမယ့် ခုက ထူးလို့လေ.... ”
“ ဘာထူးတာလဲ.. ”
“ သူက မီးကို လက်ထပ်ယူချင်ပြီတဲ့.. ”
“ ဟင် သူက ခုမှ ဘာလို့ လောရတာလဲ.. ”
“ သူ့အလုပ်ကလည်း အခြေကျပြီး ဟိုမှာလည်း ပီအာ ဖြစ်နေပြီတဲ့...မီးကို လက်ထပ်ပြီး ဟိုမှာနေရအောင်တဲ့....မီးအတွက်လည်း အလုပ် သူစုံစမ်းထားပြီးပြီ တဲ့.... ”
“ အင်း...အဲ့တော့ မီးကြီးကရော.. ”
“ အင်း...ဟိုမှာ သူပြောသလို အလုပ်လုပ်ရရင်တော့ ဖေကြီးတို့ မိသးစုကို ကောင်းကောင်းထောက်ပံ့ပေးနိုင်မှာပေါ့.... ”
“ ဖေကြီးက ပိုက်ဆံမလိုပါဘူးကွာ.... ”
“ အင်း ..ဒါပေမယ့် မီးလတ်နဲ့ မောင်လေးတို့အတွက်က ရေရှည်လိုသေးတယ်လေ...နောက်ဖေကြီးလည်း အလုပ်လုပ်ရတာ ပင်ပန်းပါပြီ...နားနားနေနေ နေသင့်ပါပြီ.... ”
“ အင်း..မီးကြီးရဲ့ နောင်ရေးလည်း ဖြစ်တော့ ဖေကြီးကတော့ မတားချင်ပါဘူး...မီးကြီးဆန္ဒရှိတာ ခွင်ပြုပါတယ်..ဒါပေမယ့်.. ”
“ ဒါပေမယ့်က ဘာလဲ.. ”
“ ဖေကြီးက မီးကြီးကို မခွဲနိုင်ဘူးလေ မီးကြီးသိရဲ့သားနဲ့...နောက်ပြီး ဖေကြီးက အဆုံးစွန်ထိတောင် ချစ်ခွင့်လည်း မရသေးဘူး.... ”
“ ခစ်...မီးကြီးလည်း ဖေကြီးကိုတော့ မခွဲချင်ပါဘူး..မီးကြီးတို့ အဆင်ပြေရင် ခဏခဏ ပြန်လာမှာပေါ့..နောက်ပြီး မီးတို့ကိစ္စ အဆင်ပြေသွားရင် ဖေကြီးကိုပဲ မီးက ပထမဦးဆုံး အနေနဲ့ အဆုံးစွန် ချစ်ခွင့်ပေးမှာပါ.... ”
“ ဟာ ..အာ့ဆို သဘောတူတယ်...ကဲ ခုညပဲ ...စလိုက်ရအောင်နော်.... ”
“ ခစ် ... မရသေးပါဘူးနော်..မီးက ကိုအောင့်ကို အဖြေပေးပြီးတော့ မီးတို့မင်္ဂလာကိစ္စတွေ ဆွေးနွေးရမယ်...ပြီးရင် ရက်တွေ အချိန်တွေ နေရာတွေ ရွေးရမယ်...အားလုံးပြီးရင် စိတ်သာချ...မီးက ဖေကြီးကိုပဲ ပထမဆုံး မီးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ဆွတ်ခူးခွင့် ပေးမှာ.... ”
“ ဖေကြီးက စောင့်တောင် မစောင့်ချင်တော့ဘူးကွာ.... ”
“ ဟွန့် မနေကတောင် ဖေကြီး အရမ်းဆိုးပြီးပြီ..သွား..နောက်ကို အဲလို မလုပ်နဲ့နော်.. ”
“ အင်းပါ မနေ့က မီးကြီး ဘယ်လိုနေလဲ..မကောင်းဘူးလား.... ”
“ တမျိုးကြီးပဲ တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ..နာလည်းနာတယ်...ဖေကြီးသာ ဆက်ထိုးလိုက်ရင် မီးဖင်လေး ပြဲသွားမလား မသိဘူး.... ”
“ မပြဲပါဘူး..မီးကြီးကလည်း...အဲဒီ တဆင့် ကျော်သွားရင် မီးကြီးကောင်းသွားမှာပါ.... ”
သူတို့စကားပြောနေကြစဉ်မှာ သူတို့လက်တွေက တကယ်တော့ အငြိမ်မနေကြပါ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ရင်သားတွေကို တီရှပ်ပေါ်ကပဲ ဆုပ်နှယ်နေပြီး ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဖြည်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေတာ ဖြစ်ပါသည်။
“ ဟွန့်..သူ့ဟာကြီးက နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်တာ ..မီး ဟာကြီးကို ဒါကြီးနဲ့ ထိုးတာ မနာပဲ နေမလား.... ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~
(16)
ညအိပ်ယာဝင်တော့ ရတနာဝင်း သူ့အဖေ အခန်းသို့ ရောက်ခဲ့ရပြန်ပါသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း၊ ပြီးတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နို့လေးတွေကို စို့၊စုပ်နှယ် ၊ နောက်တော့ ရတနာဝင်း၏ စောက်ရည်များ စိုရွှဲနေပြီဖြစ်သော စောက်ဖုတ်လေးကို လျှက်၊စုပ်၊မှုတ် ၊လျှာဖြင့်ထိုး၊ စောက်စေ့လေးကို လက်ချောင်းဖြင့် ဖိပွတ်ချေပေးးရင်းဖြင့် ရတနာဝင်းအား ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်အောင် ပို့ဆောင်ပေးလိုက်လေသည်။
ရတနာဝင်းကလည်း တဖန်ပြန်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို လျှက်၊စုပ်၊လက်ဖြင့်ထု၊ ဂွေးဥတွေကိုပါ စုပ်ပေး၊ နောက် သူ့ပါးစပ်ထဲမှာပင် လရည်များ ပန်းထုတ်ကာ ပြီးစေရင်း လရည်များကိုပါ မျိုချလိုက်သည်။
နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် ဖက်ထားရင်း မှေးကာ နားနေကြသည်။
“ မီးကြီးရယ် .. ဖေကြီးနဲ့ပဲ ဖက်ပြီး တညလုံး အိပ်လိုက်ပါလား.... ”
“ ဘယ်ဖြစ်မလဲ .. ဖေကြီးရဲ့...မိလတ်သိသွားရင် ပြဿနာ တက်မှာပေါ့.... ”
“ မိလတ် မနိုးခင် ပြန်သွားလို့ ရတာပဲလေ.... ”
“ မဖြစ်ဘူး ထင်ပါတယ်..ဖေကြီးရယ်...မီးတို့ တခုခု ကြံကြတာပေါ့..မီးလည်း ဖေကြီးနဲ့ တညလုံး ခုလိုဖက်ပြီး အိပ်ချင်တာပေါ့.... ”
“ အင်း..ဖေကြီးတို့ ဓလေထုံးစံ ဘာညာ မထွန်းကားလာပဲ ..ကမ္ဘာဦးကလိုသာဆို မီးကြီးကိုပဲ ဖေကြီး ယူလိုက်ပြီ.... ”
“ အွန်း..ဖေကြီး ဘုရင်တို့ .. အင်ပါယာတို့ ဖြစ်ရင်လည်း ယူလို့ရတာပဲလေ..ခစ် ခစ်.... ”
“ အဲဒါတော့ ရာဇဝင်မှာ မကြားဖူးပါဘူး...မင်းမျိုး မင်းနွယ်တွေက မောင်နှမတို့ ဖအေတူ အမေကွဲတို့ ယူကြတာပဲ ကြားဖူးပါတယ်.... ”
“ ရာဇဝင်မှာတော့ ဘယ်ရှိမလဲ...ဖေကြီးရဲ့..ဘုရင်တွေ သူတို့နန်းတွင်းမှာ လုပ်တာ ဘယ်သူက ပြောရဲမှာလဲ ...ဆွေစဉ်မျိုးဆက် အသတ်ခံရမယ့် ဟာကို.... ”
“ အာ့လဲ ဖြစ်နိုင်တာပဲ.... ”
“ အော် ဖေကြီး ခုမှ သတိရတယ်..လာမယ့် စနေမှာ ဒေါ်ကြီးတို့ လမ်းထဲမှာ စတိတ်ရှိုးရှိတယ်လေ...မီးတို့ လာကြည်မယ်လို့ ပြောထားတယ်.... ”
“ အင်း...အဲ့ဒီတော့.. ”
“ အဲ့ဒီည ကျမှ မီး နေမကောင်းလို့ ဆိုပြီး မသွားတော့ဘူး...ဖေကြီးပဲ အငယ်နှစ်ယောက်ကို လိုက်ပို့လိုက်..အာ့ ဆို ဖေကြီးနဲ့ မီး နှစ်ယောက်ထဲ တညလုံး.... ”
“ ဟာ .. ဟုတ်တာပေါ့..ဗဲရီးဂွတ်..မီးကို အဆုံးစွန် ချစ်ရတော့မှာပေါ့.... ”
“ ဟွန့် ..သိသေးပါဘူး..ဖေကြီးကလဲ..အဲ့ကျမှ ဆုံးဖြတ်မယ်.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း အမကြီး အိမ်ရှေ့လမ်းမပေါ်တွင် ထိုပွဲတော်မျိုးဆိုလျှင် အဆိုတော်များလာသော တီးဝိုင်း ကောင်းကောင်းရှိပြီး ထိုင်ခုံများမှာ ဈေးကြီးလှသည်။ သို့သော် သူတို့ ဒေါ်ကြီး အိမ်ပေါ်ထပ် ဝရန်တာမှ ကြည့်လျှင် မြင်ရသဖြင့် သူတို့က ဝယ်စရာမလို၊ ထိုကဲ့သို့ ညမျိုးမှာ သူတို့ညအိပ် သွားနေတက်ကြသည်။
ထိုသို့ စကားပြောနေရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက ရတနာဝင်း တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ကိုင်ညှစ်နေရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းလည်း တချက်တချက် စုပ်နမ်းလိုက် လုပ်နေသဖြင့် လီးက ပြန်မာလာပြီး ရတနာဝင်း ဘိုက်ကို သွားထိုးထောက်မိနေပြန်သည်။
“ ခစ်...ဖေကြီးဟာကလည်း ပြန်မာလာပြီ.... ”
“ အင်းလေ..မီးကြီးကို အဲလို ဖက်နေ နမ်းနေရလို့ကတော့ ဘယ်တော့မှ ပျော့မှာ မဟုတ်ဘူး.... ”
“ ဖေကြီး လုပ်ချင်ရင် မနေ့ကလိုပဲ ဟိုဟာ...အနောက်ကိုလေ...နည်းနည်းလေး လုပ်လေ.... ”
“ ဟင်...တကယ်လား..ဖေကြီး လိုးရှင်း ဗူး ယူလိုက်ဦးမယ်.... ”
“ အရမ်း မလုပ်နဲ့နော်..သူ့ကို သနားလို့ ..ပေးလုပ်တာနော်.... ”
“ အင်းပါ မီးကြီးကလည်း..စိတ်ချပါ.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အလွန်ပျော်သွားသည်။ ရတနာဝင်းကို တဖက်လှည့်ကာ သူ့ကို ကျောပေး တစောင်းလေး အိပ်စေသည်။ နောက်တော့ လိုးရှင်းဗူးကို ညှစ်ကာ ရတနာဝင်း ဖင်ကြားမှာ လိမ်းသည်။ လက်ချောင်းထိပ်မှာ လိုးရှင်းများ ပုံ၍ ရတနာဝင်း ဖင်ပေါက်လေးကို ထိုးထည့်ပေးသည်။ လိုးရှင်းများကြောင့် သူ့လက်တချောင်း ချောချောရှုရှု ဝင်တော့ နောက်တချောင်းးကိုပါ ရအောင် ထိုးပြီး ကရိုင်းကြည့်သည်။
ရတနာဝင်းမှာ အံကလေး ကြိတ်ကာ ခံနေသော်လည်း လိုးရှင်းများကြောင့် လက်နှစ်ချောင်းပူးဖြင့် ထိုးသွင်းနေသည်ကို ခံနိုင်လာခဲ့သည်။ ခဏကြာတော့ ပူနွေးနွေး ဒစ်ဖူးကြီး သူ့ဖင်ပေါက်ဝမှာ တေ့လာသည်ကို ခံစားသိလိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးကြီးကို အဖော် စွတ်ထားလိုက်သည်။ မတော်တဆ ပိုးတွေ ဘာတွေ ဝင်သွားမှာ စိုးသဖြင့် ဖြစ်သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ ဖေကြီး ဖြည်းဖြည်းနော်... ”
“ အင်းပါ ..မီးကြီး နာရင်ပြောနော်... ”
ဒီတခါတော့ ဒစ်ဖူးကြီးက စေးစေးလေးဖြင့် ဝင်သွားသည်။ တစ်လက်မချင်း ထိုးလိုက် နောက်ဆုတ်လိုက်ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးလာရာ မသိမသာဖြင့် လီးကြီး တချောင်းလုံး ရတနာဝင်း ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားတော့သည်။ ရတနာဝင်းမှာ သူ့ဖင်လုံးနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ခြံတို့ ထိကပ်မိပြီး လမွှေးများ သူ့ဖင်ဝနားမှာ ထိမိတော့မှ သတိထားမိတော့သည်။
“ ဟာ ဖေကြီး ဟာကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ... ”
“ ဟုတ်တယ် မီးကြီး ဘယ်လိုနေလဲ... ”
“ အင်း..ရတယ်... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စပြီး လိုးနေပြီ။ ရတနာဝင်းမှာလည်း ခံလို့ကောင်းလာခဲ့သည်။ သူ့လက်ကလေးဖြင့် သူ့စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ကာ ခြေပေးနေမိသည်။
“ ဖွတ်...ဖက် ..ဖလွတ်...ဖတ် ..ဖတ်..... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ကိုယ့်ကံကိုပင် ကိုယ်မယုံနိုင် ဖြစ်ရသည်။ ရတနာဝင်းတို့ အမေတုန်းက ကလေးသုံးယောက်သာ မွေးသွားပေးခဲ့သည်။ သေသည်အထိ သူဖင်လိုးချင်လို့ တောင်းတာပင် မရ။ ပုလွေလည်း မပေး။ အခုတော့ သမီးကြီးဖြစ်သူကို စောက်ဖုတ်ကိုသာ မလိုးရသေးတာ သူ့ကို လီးလည်းစုပ်၊ လရည်တွေလည်း မျိုချပေးသည်။ အခု ဖင်လည်း လိုးခွင့်ပေးထားပြီ၊ ကဲ ဘာလိုသေးလို့တုန်း ဟု တွေးနေမိသည်။
“ ဖတ်..ဖတ်..ဖက်..ဖတ်... ”
“ အု..အု... အိ..အိ... ”
အရှိန်ရလာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မညှာတော့၊ အားထည့် ဆောင့်လေပြီ။ သူ့ဖင်ပေါက်ကလေးက ခံနိုင်ရည် ရှိသွားတော့ ရတနာဝင်းကလည်း စောင်လေးကို ကိုက်ကာ ဖင်လေးကို ကော့ကော့ပေးသည်။ ရတနာဝင်း ဖင်လုံးလေးများက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ခြံတွေကို အိကနဲ အိကနဲ နေအောင် လာဖိတော့လည်း ခံစားရတာ အလွန်ကောင်းသည်။
ဖင်ဝလေးက တင်းရင်းသော ကြွက်သား ညှစ်အားကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှာလည်း အလွန်ပင် အရသာ ရှိလှသဖြင့် အချက် လေးငါးဆယ်လောက်မှာပင် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှ လရည်များ ကွန်ဒွန်ထဲ ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးသွားရတော့သည်။ ရတနာဝင်းလည်း သူ့စောက်စေ့လေးကို သူအတင်း ဖိကြိတ်ပွတ်ရင်း ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရရှာတော့သည်။
~~~~~~~~~~
နောက်နေ့မနက် ရတနာဝင်း အလုပ်သွားခါနီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကာ နှုတ်ဆက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ဖင်လုံးလေးကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်ရင်း
“ ညက ဘယ်လိုနေလဲ..နာသေးလား... ”
“ အို့ ဖေကြီး..ထမီတွေ ကျေကုန်မယ်လေ..ဟင့် အင်း နာတော့ဘူး...သူသိပ်ဆိုးနေပြီနော်...ဟွန်း...တခါတည်း သနားလို့ နည်းနည်း ပေးလုပ်တာ အဆုံးထိ လုပ်ပြစ်တယ်..တခါတည်း..... ”
“ အဟီး..ကောင်းလွန်းလို့ ဖေကြီးတောင် ဆုံးလို့တောင် အဆုံးထိ ဝင်သွားမှန်း မသိလိုက်ပါဘူးကွယ်..... ”
“ တော်တော့ သိပ်မကဲနဲ့တော့ စနေနေ့ထိစောင့်..ဒါပဲ..... ”
“ အင်းပါ..စောင့်ပါ့မယ်..မီးကြီးရယ်..... ”
~~~~~~~~~
နေ့ချင်းကျတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လာမည့်စနေနေ့ညကျလျှင် မီးကြီး ရတနာဝင်းနှင့် သူနှင့် နှစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့မည့် အရေးကို တွေးကာ ပျော်နေမိသည်။ တွေးရင်းလည်း မနေ့က ရတနာဝင်းကို ဖင်ကောင်းကောင်း လိုးခွင့်ရလိုက်တာကို သတိရရင်း လီးက တောင်လာခဲ့သည်။
“ ဖေကြီး... ”
“ ဟေ... ”
“ မနေ့က အက်ဆေးကို ဘာမှလည်း မပြောပြဘူး... ”
“ အာ..ဟုတ်သားပဲ...မီးလတ်ကလည်း ဘာမှ လာမမေးတော့ ရသွားပြီ ထင်တာပေါ့..... ”
“ ဘယ်ကလာ ရရမှာလဲ...ဖေကြီးမှ မရှင်းပြဘဲ ဟာ... ”
“ အင်းပါ..အင်းပါ ခု ရှင်းပြမယ်..လာ... ”
ညက ရတနာဝင်း ဖင်ပေါက်ကလေး လိုးလိုက်ရသည့် အရှိန်နှင့် စနေနေ့ကျလျှင် ရတနာဝင်းနှင့် နှစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာ ဘာလုပ်လိုက်မည် စသဖြင့် တွေးနေမိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ တဏှာစိတ်တွေ တအားကြွနေလေသည်။ မနေ့က မီးလတ် စောက်ဖုတ်လေးနှင့် ပွတ်သပ်ခဲ့မိတာ ပြန်သတိရပြီး ဒီတခါတော့ ပိုပြီး နီးနီးကပ်ကပ် အရသာခံဖို့ စဉ်းစားလိုက်သည်။ မနေ့က မိလတ်တယောက် သူ့ဂါဝန်ကို လှန်ပြီး ထိုင်လိုက်တာကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း သတိမထားမိလိုက်။
သူထင်သည်က မိလတ်ဂါဝန်နှင့် သူ့ပုဆိုးအပြင် မိလတ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပါ ကြားက ခံနေတာတောင် ထိတွေ့မှု ဖီးလ်က တအားကောင်းနေသည်။ ဒီနေ့တော့ သူ့ပုဆိုးကို အသာလျှော ဖြေချလိုက်ပြီး လီးကြီးဖြင့် တိုက်ရိုက်ထောက်လျှင် ဂါဝန်နှင့် ပင်တီ နှစ်ခုထဲဆိုတော့ ပိုပြီး ဖီးလ်လာမှာပဲ ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် မီးလတ် သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်ကာနီး ပုဆိုးခါးပုံစကို အရှေ့ဘက်မှ ဖြည်ချကာ လီးတန်ကြီးကို ဖော်ထားလိုက်လေသည်။
နီလာဝင်းကလည်း မနေ့က သူ့ပင်တီနှင့် ဖေကြီးပုဆိုး ခံနေတာတောင် ဒီလောက်ကောင်းနေတာ၊ သူ့ပင်တီ မရှိဘဲ ဖေကြီး ပုဆိုး တထည်တည်းသာ ကြားက ခံနေပါက ဘယ်လိုနေမလဲ စမ်းချင်သဖြင့် ပင်တီကို မဝတ်ထားခဲ့ချေ။ ထိုင်သည့် အခါမှာလည်း မနေ့ကလိုပင် ဂါဝန်လေးကို အနောက်နား မသိမသာ လှန်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။
နှစ်ဦးစလုံး စိတ်ထဲ ဟင်ကနဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားကြရသည်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး တဦးနှင့်တဦး အသားချင်း တိုက်ရိုက် ထိကပ်မိသွားကြတာကိုး။ ခုချိန်ကျမှတော့ ဘာမှ ပြောလို့လည်း မရ။ ခပ်တည်တည်နဲ့ပင် ဆက်နေကြသည်။ အသားချင်း ထိမိနေတာဆိုတော့ လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ မာတက်လာသည်။ လီးမာမာချောင်း နွေးနွေးကြီး ဖင်ကြားမှာ ၊ ခုတော့ နဂိုကတည်းက စိုနေတဲ့ စောက်ရည်ကြည်က စောက်ဖုတ်ထဲမှ စိမ့်ထွက်လာသည်။
နီလာဝင်း ဖင်လေးကို နောက်ဆုတ်ထိုင်လိုက်တော့ လီးကြီးက ပေါင်ခွဆုံကြားကနေ ထောင်ထဖို့ ကြိုးစားလာသည်။ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို လီးတန်ကြီးက ပွတ်မိသည်။ လီးတန်ကြီးပေါ်မှာ စောက်ရည်ကြည်တို့ စွတ်စိုလာတာကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခံစားသိနေရပြီ။ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိ။ နီလာဝင်းလည်း သူ့အပျိုမ ပေါက်စနလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို လီးတန်ကြီးနဲ့ တိုက်ရိုက်ဖိကပ်ခံထားရလို့ ဒူးတွေရော ကိုယ်တွေရော အားအင် ကုန်ခမ်းသွားသလို ခံစားနေရသည်။ လီးတန်ကြီးက သွေးကြောတွေ တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေတာာကို စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားမှာလည်း အထိအတွေ့ကြောင့် သိနေရသည်။
သူ ဘာဆက်လုပ်ရမည်လဲ နီလာဝင်း ဝေခွဲမရတော့၊ နှစ်ယောက်စလုံးက အပေါ်ယံ ထိရုံ ပွတ်ရုံ အာသာဖြည်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက်နှင့် ကဲခဲ့ကြတာ၊ ခုလို စောက်ဖုတ်နဲ့ လီး ထိပ်တိုက်ကြီး ထိမိကြလိမ့်မည် လို့ မထင်ထားခဲ့ကြ။ ဒုက္ခတော့ ရောက်ကုန်ကြပြီ။
~~~~~~~~~~~~~~~
(17)
နီလာဝင်းမှာ ညက ရတနာဝင်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းတို့ကို ချောင်းကြည့်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ စောက်စေ့လေး ပွတ်ကာ အာသာဖြေခဲ့ရသည်။ သူက ဦးရင်ထွန်းဝင်း စောက်ဖုတ်လျှက်ပေးတာ ရတနာဝင်း လီးစုတ်ပေးတာတို့ကို သေချာမြင်ရသော်လည်း ဦးရင်ထွန်းက ရတနာဝင်းကို အနောက်မှ ဖင်လိုးနေသည်ကိုတော့ သူမသိ။ သူထင်တာက အနောက်မှ လိုးနေသည်ဆိုတာတော့ သိသည်။ ဖင်ပေါက်လို့တော့ သူမထင်မိ။ ထို့ကြောင့်လည်း နီလာဝင်း စိတ်ထဲမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် ရတနာဝင်းတို့ သားအဖချင်း လိုးနေကြပြီ ဟုသာ မှတ်ယူထားမိသည်။
ယခုလို လီးကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်တို့ ဖိကပ်ပွတ်သပ်နေပြီဆိုတော့ နီလာဝင်းမှာ စိတ်တွေထလာခဲ့ရပြီ။ မကြီးကိုတောင် လိုးထားခဲ့တဲ့ လီးဆိုတော့ သူ့ကိုလည်း လိုးဖို့ရာ တွန့်ဆုတ်နေမှာ မဟုတ်ဟု တွေးလိုက်သည်။
နီလာဝင်း ကိုယ်ကို ရှေ့ကုန်းပြီး ရှေ့က စားပွဲပေါ် လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ပေါ်မှာ အပျိုပေါက်စမလေးရဲ့ စောက်ရည်ကြည်တို့ စိုစွတ်လာသည်ကို ခံစားနေရသည့် အပြင် နီလာဝင်း ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်တော့ ဟတတ ဖြစ်သွားသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းလေးတွေက သူ့လီးတန်ကြီးမှာ အိထွေးထွေးလေး ခံစားလိုက်ရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း အသိစိတ် လွတ်သွားလေပြီ။ ကာမတဏှာသွေးတွေက ဦးနှောက်ထဲ စည်းကုန်ပြီ။ လက်ထဲက စာအုပ်ကို ဘေးကြမ်းပေါ် ပြစ်ချလို့ ကောင်မလေး ပေါင်တလုံးအောက်မှ လက်လျှိုသွင်းကာ သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လက်တဖက်ဖြင့် ကောင်မလေးကို ဖင်ကြွစေပြီး သူ့လီးကြီးဖြင့် စိုစွတ်နေသော အဖုတ်ဝလေးကို တေ့ချိန်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးကို ဖင်ပြန်ချကာ ထိုင်စေသည်။
“ အား..... ”
ကောင်မလေး အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ငြီးသံထွက်လာခဲ့သည်။ လီးဒစ်ဖူးကြီးက အပျိုမလေး စောက်ဖုတ်အဝကို တင်းကြပ်စွာ တိုးဝင်ခဲ့သည်။ ဝင်ဝင်ခြင်းမှာကို ကြပ်တည်းလှသဖြင့် နီလာဝင်းမှာ ဖင်ချပြီး မထိုင်နိုင်၊ ကုန်းကုန်းကွကွလေး ဖြစ်နေရသည်။ သူ့စောက်ရည်များ တသွင်သွင် ကျနေသဖြင့်သာ လီးဒစ်ဖူးကြီး တခုလုံး စိုရွှဲနေရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဖင်ကို တချက်ကော့မြှောက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ အပျိုမလေး ခြေကုတ်ထားရာမှ ချော်လဲပြီး လီးကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်သလို ဖြစ်သွားရသည်။
“ ဗျစ်...ဗြိ..... ”
“ အား...ရှီး...သေပါပြီ..အိုး..အမေ့... ”
အပျိုမလေး ပါးစပ်မှ အသံအကျယ်ကြီး ထွက်သွားခဲ့ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း လန့်ဖျန့်သွားရသလို အိမ်ရှေ့လမ်းမပေါ်မှ ဖြတ်သွားဖြတ်လာသူတွေ ကြားသွားမည် စိုးသဖြင့် နီလာဝင်း ပါးစပ်လေးကို လှမ်းပိတ်လိုက်ရသည်။ နီလာဝင်းလည်း သတိပြုမိသွားသော်လည်း နားကျင်မှုကြောင့် “ အီး..အီး” ဖြင့် တိုးတိုးလေး ငြီးနေရှာသည်။ တကယ်တော့ အမှတ်တမဲ့ ခြေချော်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သလို လီးတန်ကြီးက အပျိုမလေး အပျိုမြှေးကို ထိုးခွဲလိုက်သလို ဖြစ်သွားရခြင်းကြောင့် ဖြစ်လေသည်။
သို့သော်လည်း အပျိုမြှေးမှာ ရှေးခေတ်ကလို လုံးဝပိတ်နေသည်တော့ မဟုတ်ခြေ။ စက်ဘီးစီးခြင်း၊ တခြားကိုယ်လက် လှုပ်ရှား ကစားခြင်းတို့ကြောင့် အနည်းငယ်တော့ သဘာဝအလျှောက် ပြဲနေခဲ့ပြီမို့ အရမ်းကြီးတော့ မနာပါ။ ရုတ်တရက်မို့ ကွဲသွားသည့် အနာက စပ်ပြီး လုံး၀ မလှုပ်ရဲဘဲ အသာငြိမ်နေလိုက်ပါသည်။ တဖြည်းဖြည်းချင်း အနာသက်သာသွားတော့ ဒူးလည်းညောင်းနေပြီမို့ အသာထိုင်ချလိုက်မိသည်။
“ အား...... ”
လီးကျန်၏ ကျန်နေသော အပိုင်းက ဆက်ဝင်သွားခြင်းပါ။ ဒီတခါတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးက နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ ဖြစ်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား မလှုပ်ရှားရဲပဲ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်လေးထဲ စိမ်ရင်း ခဏတာ ငြိမ်နေကြပါသည်။ နောက်တော့ အနာသက်သာလာသဖြင့် နီလာဝင်းက ဖင်လေးကြွမိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးတဝက်လောက် အထွက်မှာ ခါးလေးကို အသာပြန်ဆွဲကာ ထိုင်ချစေလိုက်သည်။
ထိုကဲ့သို့ တချက်ချင်း လုပ်ပေးရင်းမှ နီလာဝင်းတယောက် အနာသက်သာလာပြီး အရသာရှိလာသည်ကို တွေ့ရသည်။ အနာပျောက်သွားတော့ တဏှာဇောတွေက ပြန်ထလာရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ခါးကလေးကို ကိုင်ပြီး မြှောက်ပေးလိုက် ဆွဲချလိုက် လုပ်နေသည်ကို နီလာဝင်းကလည်း အလိုက်သင့်လေး ထိုင်ထ လုပ်ပေးနေမိသည်။
“ စွတ်..ဖတ်..... ”
“ ဖွတ် ..ဖတ်..ဖတ်... ”
သူတို့သားအဖနှစ်ယောက် ကျိတ်လိုးနေကြသည်မှာ အချိန်တဖြည်းဖြည်း ရလာခဲ့သည်။ နီလာဝင်း ပါးစပ်မှ ငြီးသံလေးနှင့် အံကြိတ်သံလေးတွေ ထွက်လာပြီးတော့ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားသည်။ သူ့အတွက် တခါမှ မကြုံဖူးသေးသော ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ပထမဆုံးအကြိမ် လီးစစ်စစ်ဖြင့် ရောက်သွားရလေတော့သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာလည်း စေးကြပ်လှသော စောက်ဖုတ်ကလေးမှ အိထွေးသော အတွင်းသားကလေးများ ဖျစ်ညှစ်ပေးတာ ခံရသဖြင့် လီးတန်ကြီးလည်း ဖောင်းပွလာကာ လရည်များ တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးထဲ ပန်းထည့်ရင်း တချီ ပြီးသွားရလေတော့သည်။
နီလာဝင်းမှာ သူ့စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းထဲ ပူနွေးနွေး လရည်များ ပန်းဝင်လာတော့ ခုန စပ်တက်တက် နာတာတာများ အနည်းငယ် သက်သာသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကလည်း အရမ်းမမာတော့ဘဲ အနည်းငယ် ပျော့သွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းမှာ တင်းကြပ်နေတာ အနည်းငယ် လျော့သွားခဲ့ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ လရည်များနှင့် နီလာဝင်း စောက်ရည်တို့ ပူးပေါင်းပြီး စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းမှ စီးကျလာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက
“ မီးလတ်..ထ..ထ ..အောက်မှာ ဖေကြီး လုံခြည်တွေ စိုကုန်တော့မယ်..... ”
ပြောလိုက်မှ နီလာဝင်းက ကမန်းကတန်း ထလိုက်ရာ လီးကြီး သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ပြွတ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ နီလာဝင်း ရင်ထဲလည်း သူ့ကိုယ်ထဲမှ တခုခု ထွက်ကျသွားသလို ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော် အရည်များက သူ့ပေါင်မှာပါ စီးကျလာတာမို့ အမြန်ပင် နောက်ဖေးဖက်သို့ အပြေးလေး ဝင်သွားလိုက်တော့သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ မပျော့မမာ သူ့လီးတန်ကြီးကို ငုံကြည့်လိုက်တော့ လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ရည်ကြည်များ သူ့လရည်ဖြူဖြူများပင် သွေးစ အနည်းငယ်တို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဟာ ငါတော့ မှားသွားပြီ၊ ငါ့သမီး အပျိုပေါက်စမလေးကို ငါပန်းဦး ဆွတ်လိုက်မိပြီ၊ နောက်တော့ သမီးကြီးသာ သိသွားရင်တော့ ငါတော့ ပြဿနာတက်တော့မှာပဲ ဟု တွေးရင်း လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ပျော့လာကာ တိုဝင်လာလေသည်။ နောက်မှ ဟာ ငါဆိုင်ထဲမှာပါလား ဟု တွေးကာ ပုဆိုးကို အမြန် ကောက်ယူဝတ်လိုက်လေသည်။
နီလာဝင်းကလည်း အိမ်နောက်ဖက် ဝင်သွားကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးကို ရေဆေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ နည်းနည်းစပ်သလို ဖြစ်နေသဖြင့် အရမ်းကြီး မဆေးရဲဘဲ အပေါ်ယံလောက်သာ ဆေးကြောလိုက်သည်။ နောက်တော့ အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်ရမှာ မျက်နှာပူသလို ဖြစ်သဖြင့် အခန်းထဲဝင်၊ ကုတင်ပေါ် တက်ကာ လှဲလျှောင်းနေလိုက်သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း နီလာဝင်း အပြင်ထွက်မလာသဖြင့် အခန်းထဲ ဝင်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ ဆိုင်မှာ လူရှင်းတုန်း အနောက်ဖက် ကမန်းကတန်း ဝင်ကာ အိမ်သာထဲ သူ့လီးကြီးကို အမြန်ဆေးကြောလိုက်သည်။ အခန်းထဲမှ ပုဆိုးတထည် ယူဝတ်ပြီးမှ သတိရပြီး သူရတနာဝင်း အတွက် လိုရမယ်ရ ဝယ်ထားသည့် အီးဇီးတူး ဆေးလေးကို ထုတ်ကာ နီလာဝင်း အခန်းထဲသို့ ရေတခွက်နှင့် ဝင်သွားလိုက်သည်။ သူ့ကို ကျောပေးအိပ်နေသော နီလာဝင်းကလေးကို ကိုယ်လေး လှုပ်နှိုးလိုက်သည်။
“ မီးလတ်...မီးလတ်..... ”
“ ဟင်... ”
“ ဒီဆေးလေးသာက်ထားလိုက်..ဟုတ်လား..ရော့ရော့..ရေခွက် ဒီမှာ...ချထားလိုက်ခဲ့မယ်..... ”
ဟု ဆိုကာ နီလာဝင်း လက်ထဲ ဆေးကို ထိုးထည့်ခဲ့ပြီး အခန်းထဲမှ အမြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
~~~~~~~~~~
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ရတနာဝင်း ပြန်လာချိန် နီလာဝင်း အမူအယာ ပျက်နေသည်ကို မြင်သွားပြီး သံသယ ဖြစ်သွားမှာကို စိုးရိမ်နေမိသည်။ သို့သော်လည်း ရတနာဝင်း ပြန်လာခါနီးတွင် နီလာဝင်းမှာ ပုံမှန်အတိုင်း ရေမိုးချိုးပြီး စားသောက်စရာရှိတာတို့စားသောက် ခါတိုင်းလုပ်နေကြ အတိုင်း လုပ်ဆောင်နေသဖြင့် စိတ်အနည်းငယ် သက်သာရာ ရခဲ့လေသည်။
သို့သော် စိတ်က သိပ်မချသဖြင့် နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းထဲ နီလာဝင်း အလုပ်လုပ်နေရာနား ဝင်လာပြီး
“ မီးလတ်... ”
ဟု တိုးတိုးလေး ခေါ်လိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ပြန်လှည့် မကြည့်ဘဲ
“ ဘာလဲ... ”
ဟု ထူးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်မကြည့်တာကို ပိုပြီး သဘောကျမိသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း နီလာဝင်းနှင့် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ဖို့ မရဲ ဖြစ်နေရသည် မဟုတ်လား။
“ ဟိုဟာလေ...မမကြီး ပြန်လာရင်လေ..ဟို... ”
“ ဘာလဲ ဖေကြီး လုပ်တာကို ပြန်တိုင်ပြောရမှာလား..... ”
“ ဟာကွာ ..အဲလို မလုပ်ပါနဲ့ ဖေကြီး တောင်းပန်ပါတယ်...ဖေကြီး မှားသွားပါတယ်... ”
“ ဘာမှားတာလဲ...မှားတာကလည်း တဆုံး တစွန်ပဲ...ဟွန်း...မကြီးက ဖေကြီးကို မုန်းသွားမှာ စိုးလို့လား... ”
“ ဟို..ဟို..အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူးကွယ်... ”
“ မကြီးနဲ့ ဖေကြီး ဖြစ်နေတာ မီး သိပါတယ်... ”
“ ဟင်..ဘယ်လို မီး...မီးကြီးက ပြောပြတာလား..... ”
“ ဟင့်အင်း..မပြောပြပါဘူး..မီးဘာသာ မီး..သိတာပါ... ”
“ ဟူး...... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘာပြောရမှန်း မသိတော့၊ သက်ပြင်းရှည်ကြီးသာ ချလိုက်မိသည်။
“ ကဲပါ..သွားပါ...မကြီးကို ဘာမှ မပြောပါဘူး...ဘာမှ မဖြစ်သလိုပဲ နေပါ့မယ်...ဖေကြီးကို ကြည့်တာနဲ့တောင် မကြီး ရိပ်မိလောက်တယ်...ဖေကြီး မျက်နှာကြီး ပျက်နေပုံက ..ခစ်... ”
နီလာဝင်းက ခေါင်းငုံ့ကာ သူ့လက်ဖမိုးလေးဖြင့် ပါးစပ်ကို ပိတ်ကာ ရီလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း အခုမှ စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့သည်။
“ အင်း..အင်... မီးလတ် အရမ်းလိမ္မာတာပဲ...နောက်မှ ဖေကြီး ရှင်းပြပါ့မယ်..ဒါပဲနော်..... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း အိမ်ရှေ့သို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့လေသည်။
~~~~~~~~~~
ညဖက် ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဆိုဖာပေါ် ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် ရတနာဝင်းတို့ ထိုင်မိသည်နှင့် ဆယ်ကျော်သက် ချစ်သူနှစ်ဦးလို နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကြ၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်က ရတနာဝင်း နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်လို့ ၊ ရတနာဝင်း လက်ကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်လို့ လုံးထွေးနေကြသည်။
ဒီတခါတော့ နီလာဝင်း လာမချောင်းတော့၊ သူမ စောက်ဖုတ်လေး စပ်ဖျင်းဖျင်း ခံစားရတာနှင့်အတူ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို တကယ့်လီးကြီးနှင့် ရောက်သွားခဲ့ရသည်ကို စမြုံပြန်ရင်း စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်လာခဲ့ရသည်။ ဖေကြီးက သူ့မီးကြီး သိသွားမှာ စိုးရိမ်ပူပန်နေသည့် ပုံကို ကြည့်ပြီးတော့လည်း နည်းနည်း အမြင်ကပ်သလို ဖြစ်မိသည်။ သူ့ကိုကျတော့ ဂရုမစိုက်ဘဲ သူ့မီးကြီးကိုပဲ ဂရုစိုက်သည်။ မနက်ဖြန်ကျမှ ရစ်မည် ဟု တေးထားလိုက်သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ရတနာဝင်း အလုပ်က ပြန်လာပြီးတော့ နီလာဝင်းမှာ မူပျက်နေမလား ဟု စိုးရိမ်ခဲ့မိနေသော်လည်း နီလာဝင်းမှာ ပုံမပျက် ပုံမှန် အတိုင်းပဲ ဆိုတော့ ရတနာဝင်းလည်း ဘာမှ မရိပ်မိ၊ သူလည်း စိတ်ပူပန်နေတာတွေ လျော့ကျသွားခဲ့ရသည်။
အပျိုပေါက်စမ သမီးအရင်းကို ပါကွင်ဖွင့်လိုက်ရသည် ဆိုသော အသိက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အပြစ်ရှိနေသလိုလို ခံစားရပြီး တဖက်မှလည်း စိတ်အခလွန် တက်ကြွနေကာ လီးက တချိန်လုံး မာတောင် နေရပြန်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မီးကြီးကို ဒီညလည်း သူ့အိပ်ယာသို့ အတင်းလာခဲ့ဖို့ ခေါ်လိုက်သည်။ အိပ်ယာထဲ ရောက်လာသော မီးကြီးကို သူလောလောဆယ် လုပ်ခွင့်ပြုထားသည့် ဖင်ပေါက်ကိုသာ လိုးရင်း စိတ်ဖြေဖျောက်လိုက် ရလေသည်။
ရတနာဝင်းမှာ အခုတော့ သူ့ဖင်ကို အလိုးခံရတာကို အသားကျသလို ဖြစ်ပြီး ကြိုက်နှစ်သက်စ ပြုနေပြီမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က လိုးချင်သည်ဆိုတော့လည်း မငြင်းတော့ပေ။
နီလာဝင်းက နံရံပေါက်မှ ချောင်းရင်း နေ့ခင်းကလည်း သူ့ကိုလိုး၊ အခုလည်း မကြီးကို လိုးနေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ကြည့်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်လေး သူပွတ်ကာ ဖီးလ်တက်နေရတော့သည်။
~~~~~~~~~~
အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment