ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၁ )

ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - မောင်ကျော်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

“ မမရေ မမသားတော့ လူပျိုကြီးဖြစ်နေပြီနော်၊ ချွေးမလောင်းသာ ရှာထားတော့ ”   

မီးဖိုချောင်ထဲ အမေ့အနားမှာ ကပ်ချွဲနေတုန်း အိမ်သာကပြန်လာတဲ့ ဒေါ်လေးရီရီ ရဲ့ရယ်ရယ်မောမော ပြောလိုက်တဲ့ စကားကို ကြားလိုက်တော့ ထူးမော် မျက်နှာရဲရဲနီသွားတာကိုကြည့်ပြီး သူ့အမေပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ယုံရမလို မယုံရမလို ဖြစ်နေတယ်။ 

“ ဒေါ်လေးနော် သားကို လျှောက်မချွန်နဲ့..ကလေးပဲရှိသေးတာ.နော် မေမေ နော် သား ငယ်သေးတယ်နော်..”  

မရီရီက ခွက်ထိုးခွက်လှန်ရယ်ပြီး   

“ ဟီးဟီး.ငယ်သေးတယ်တဲ့..အသက်သာငယ်ချင်ငယ်မယ်. လီးရည်က အပျစ်လိုက် အခဲလိုက်..ဟီးဟီး ”  

“ အာ..ဒေါ်လေး..”  

“ ရီရီရယ်..မထိတ်သာ မလန့်သာ..နင့်ထဲများ ပန်းထည့်တာလားဟဲ့..”      

ဒေါ်လေး ရယ်သံက မရပ်နိုင်တော့သလို ထူးမော် မျက်နှာနီနီရဲရဲနဲ့ လက်တစ်ဖက်က သူ့လီးနေရာကို ပုဆိုးပေါ်ကနေအုပ်ပြီး ရှက်ဖုံး ဖုံးထားမိတယ်။  

“ မမကလဲ ပြောရော့မယ်..ခ်ခ်.အိမ်သာထဲမှာ မမရေ..သွားသာကြည့်လိုက်ပေတော့..ကြမ်းချက်..အခင်းပေါ်ရော တံခါးရွက်မှာရော အစုလိုက် အပုံလိုက်ပဲ.ခိခိ..တော်တော့်ကို လီးရည်များသလောက် အတော်ကြီးကို ပန်းအားသန်တဲ့ ကောင်လေးတော့်..ခိခိ ” 

ထူးမော် တော်တော်ရှက်သွားပေမယ့် သူ့ကို ချီးကျူးသလိုလိုမို့ နည်းနည်းလေးတော့ ဘဝင် မြင့်သွားမိတယ်။ အိပ်ယာကနိုးလာတဲ့ အချိန် လီးတောင်လွန်းလို့ အိမ်သာထဲအမြန် ပြေးပြီးဂွင်းတိုက်နေတုန်း ဒေါ်လေးရီရီအိမ်သာလာတက်တာကို မသိလိုက်ခဲ့ဘူး။ 

မနက်အစောကြီးက မြင်ခဲ့လိုက်ရတဲ့ အမေ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို ပြန်မြင်ယာင်တော့ ပြီးခါနီးမှာ တင်းကြမ်းဆွဲပစ်တာ လီးရည်တွေကလည်း ဘာထွက်သလဲ မမေးနဲ့။ အိမ်သာတံခါးကို ဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ ပြေးပြီး ပန်းတဲ့အထိပဲ။

အရှိန်က လျော့သွားတော့လည်း အိမ်သာကြမ်းခင်းမှာ အစုလိုက်အပုံလိုက် လီးရည် တော်တော်များများ အိုင်ကျန်တယ်။ ပြီးခါနီးမှာ တင်းကြမ်းဆောင့်တိုက်တာမို့ အိမ်သာက ရေလောင်းအိမ်သာဆိုပေမယ့် မြေပြင်ပေါ်မှာသစ်တုံးပေါ်ခုပြီးတင်ထားတဲ့ မြေစိုက်အိမ်သာမျိုးလေသွပ်မိုးပျဉ်ကာပဲဆိုတော့ တစ်ဂျွမ်းဂျွမ်းနဲ့ ခါရမ်းနေတာပေါ့။ အပြင်မှ ာရပ်စောင့်နေတဲ့ ဒေါ်လေးရီရီက 

“ ဟဲ့ ကြမ်းလှချည့်လား ဘာတွေများ ဒီလောက်ကြီး ညှစ်ထုတ်ပစ်နေရတာတုန်းဟဲ့..အိမ်သာတောင်မှ တုန်ခါ နေရလောက်အောင် ” 

လို့ အော်လိုက်သံကြားတော့ ရှက်စိတ်တွေမွှန်ပြီးလီးကိုတောင်မှ ရေမဆေးအားတော့ဘူး။ ကမန်းကတန်းဖုတ်ဖက်ခါထ,လာခဲ့မိတယ်။ အထဲရောက်လို့ အမေ့ကို တွေ့တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက မျက်စေ့ထဲ တစ်ဝဲလယ်လယ်ပြန်ဖြစ်လာပြန်လို့ အမေ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဘယ်နေရာပဲကိုင်ရ ကိုင်ရ..ကိုင်မှာပဲဆိုတဲ့ အသားထိနေချင်တဲ့ စိတ်နဲ့ အမေ့နားကို ကပ်ပြီးဖက်ချွဲနေတုန်း ဒေါ်လေးရီရီ သေးပေါက်ပြီးသွားလို့ အိမ်သာကပြန်လာတာ။ လီးရည်တွေကတော့ အခုထိ တစ်စိမ့်စိမ့်နဲ့ထွက်နေတုန်းပဲမို့ ပုဆိုးကိုဖြန့်ပြီးတောင် မဝတ်ရဲဘူး။  

“ ခ်ခ်..နင် ရေမဆေးချခဲ့ဘူးလားဟဲ့.သူပန်းထားတာရော ဟုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား နင်ကရော ယုံရရဲ့လား..” 

ဒေါ်လေး မျက်နှာလေးရှုံ့ မဲ့သွားတယ်။ ထူးမော်က အမေ့ကို ကွယ်ပြီး လက်ခုပ်တီးပြတော့ မျက်စောင်းလေးရောက်လာပြီး   

“ အွန်း..မမတို့တော့ လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ ခ်ခ်..ရီ ဆိုရင်တံခါးရောက်အောင် ပန်းလို့ရပါ့မလား လို့. သူ့သားမှ သူ့သားအစစ်..မယုံရင်ပုဆိုးလှန်ကြည့်လိုက် လီးရည်စိမ့်နေတုန်းပဲ ဖြစ်မယ်.ဟီးဟီး.”

ထူးမော် စပ်ဖြီးဖြီး ပြောင်ချော်ချာ်နဲ့ အရူးကွက်နင်းပြီး အိမ်ထဲဝင်ပြေးမယ်လုပ်တော့ ဒေါ်လေးက လိုက်ဆွဲထားတယ်။ ထူးမော်လည်း ရုန်းရင်းဖယ်ရင်းဆိုတော့ ဒေါ်လေးနို့ကြီးတွေကို ခဏခဏ ကိုင်ဆုပ်တာပေါ့။ ပထမတစ်ချက် ထိမိပြီးတဲ့နောက် အိကနဲအရသာကို ခံစားရလိုက်တော့ နောက်ထိရအောင် ကြိုးစားတော့တာပဲ။

ဒေါ်လေးက တစ်ခုလပ်လေ။ သမီးတစ်ယောက်နဲ့ဆိုတော့ နို့ကြီးတွေကအကြီးကြီးပဲ။ ထိလိုက်ရင်အိနေတာပဲ။ လင်နဲ့ကွဲနေတာကလည်း လေးငါးနှစ်.ယောင်္ကျားသားတွေရဲ့ အကိုင်မခံရတာကြာပြီမို့ ထိထိချင်း နည်းနည်းဆိုင်းတိုင်းတိုင်းလေး ဖြစ်သွားခဲ့ပေမယ့် နောက်တော့ တအားပူးလာတာ။ ထူးမော် ကလဲ ကိုင်ချင် ဒေါ်လေးကလဲအကိုင်ခံချင် တူဝရီးနှစ်ယောက် တစ်ခိခိ..တစ်ဟားဟားနဲ့ ပူးနေတာခွါလို့ မရတော့ဘူး။

တစ်ခါတစ်လေ သူ့အမေနားကပ်ပြီးများတောင် အကူအညီတောင်းသလိုလိုနဲ့ သူ့ကိုပါ ကိုင်မိကိုင်ရာ ဆွဲကိုင် လိုက်သေးတယ်။ အမေကတော့ အပြုံးအေးအေးနဲ့ ကြည့်နေတာပါပဲ ။ ညီမနဲ့သား ဆိုပေမယ့်အလုံးအထည်ချင်းက မကွာကြတော့ပါဘူး။

အရပ်အမောင်းဆိုရင် သားဖြစ်သူက တစ်ထွ ာပိုပိုလောက်တောင် မြင့်နေပြီပဲ ။ ဆယ့်ခြောက်နှစ်သားရုပ်လေးက နှုတ်ခမ်းမွှေးသဲ့သဲ့လေးနဲ့ နုနုလေးပဲမို့သာ ကလေးလို မြင်ရပေမယ့် လူပျိုဖြစ်နေပြီ ဆိုတာကိုတော့ ငြင်းမရဘူး။ လုံးလား ထွေးလား ကိုင်လားနှိုက်လားနဲ့မို့ သူ့သားရဲ့ပုဆိုးမှာ လီးရည်ကွက်တွေ စိုရွှဲနေတာကို သူကိုယ်တိုင်မြင်နေရပြီဆိုတော့ ရီရီပြောတဲ့ စကားက အမှန်တွေပဲဆိုတာ အလိုလိုလက်ခံပြီးသားပါ။  

မတင်ဝိုင်းက ကလေးလေးယောက်အမေ။ အသက်က သုံးဆယ့်ငါး ထဲရောက်ပြီ။ လင်ဖြစ်သူ ကိုစိုးမြင့်က ဖဲသမားစစ်စစ်။ ခရိုင်မြို့ ကြီးလို့သာ ဆိုရပေမယ့် မြို့ နဲ့နှစ်မိုင်လောက်ဝေးတဲ့ ရွာလေးကို ရပ်ကွက်အဖြစ်ပြောင်းလဲ သတ်မှတ်ထားပေးတာဆိုတော့ အရာအားလုံးကတော့ ရွာဆန်နေဆဲပါပဲ။ ခြံကျယ်ဝင်းကျယ်နဲ့ ကိုယ်ပိုင်စိုက်ပျိုးရေး ကိုယ်ပိုင်မွေးမြူရေးတွေနဲ့ အနေအထိုင် ရိုးသားပါတယ်။

ကိုစိုးမြင့်က အသုဘ မှန်သမျှ မင်္ဂလာဆောင်မှန်သမျှ အကုန်ရောက်ပြီးဖဲရိုက်ပါတယ်။ အသုဘမင်္ဂလာဆောင် မရှိရင် တစ်နေရာရာမှာ လူစုပြီးချိန်းဝိုင်းရိုက်တယ်။ အဖေကိုယ်တိုင် ဒီလိုပဲမို့ မျိုးနဲ့ရိုးနဲ့ဖဲရိုက်လာတဲ့ သူလို့ဂုဏ်ယူရတာလဲ အမောပဲ။ သူ့အရပ်နဲ့ သူ့ဇာတ် ဟုတ်တော့ လဲဟုတ်တယ်။ သူတို့က တိုင်းရင်းသားတွေလေ။ ဂုဏ်ငယ်တယ်လို့လဲ့ မသတ်မှတ်ကြပါဘူး။

အသောက်အစားနဲ့ လူစည်စည်ကားကားဖြစ်ဖို့ဆိုတာက ဒီလိုဒေသမျိုးမှာ လောင်းကစားသာ အဓိကပဲပေါ့။ သူပါမှပဲ အရာရာအဆင်ပြေတယ်ဆိုပေမယ့် သူပါလို့ အဆင်မပြေတာက မတင်ဝိုင်းပဲပေါ့။ ငွေကြေးကဏ္ဍ ဒီဒေသမှာ သိပ်အလေးအနက်မထားပါဘူး.။ ပဒေသာပင် မြေက ပေါက်တဲ့ အရပ်ပါ။ အဆင်မပြေတာက လင်ဖြစ်သူသက်ရှိထင်ရှားရှိနေပါလျက် သူများလို ညစဉ်ညတိုင်း အလိုးမခံရတဲ့ ကိစ္စပါပဲ။

ဖဲချည့်ပဲ လည်ရိုက်နေတော့ တစ်ခါတစ်လေ နှစ်လနေလို့ တစ်ညလေးလောက်တောင် အလိုးမခံရတတ်ဘူးဆိုမှတော့ သူ့အတွက်က အဆင်မပြေဘူးပေါ့။ ဖန်ချင်သူမရှိလို့တော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့လေ။ ဖန်တဲ့ သူတွေကလင်ရှိတဲ့ မိန်းမမို့ အပီကြီးမဖန်ရဲကြတာက ခက်နေတာ။

ထူးမော် လူပျိုမဖြစ်ခင် ခပ်စောစောလေးကတည်းက ဒေါ်လေးရီရီ သူ့ယောင်္ကျားနဲ့ကွဲပြီး အိမ်မှာလာနေတာ။ အိမ်ကသွပ်မိုး.ထရံကာ လေးပင်သုံးခန်း မြေစိုက်ပါပဲ။ အမေတို့ အိပ်ခန်းဖက်နဲ့ဧည့်ခန်းပိုင်းမှာမို့ ကြမ်းခင်းဆိုပေမယ့် အလယ်ခန်းကတော့ တမံသလင်းပဲခင်းထားတာ။

နောက်ဖေးဖက်က အဖီဆွဲပြီး မီးဖိုခန်းဖွဲ့ထားတာ ဒေါ်လေးတို့ သားအမိရောက်လာတော့ ထရံကန့်ပြီး အခန်းတစ်ခန်း ဖွဲ့ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ ဒေသတိုင်းရင်းသား ရိုးရာ အိမ်ပါ။ ထူးမော်လူပျိုဖြစ်လာတော့ ထုံးစံအတိုင်းဆိုကြပါစို့ရဲ့..ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်သား ဧည့်ခန်းကို ရွှေ့အိပ်တယ်။ ညီလေးနဲ့ပေါ့။ လူပျိုပေါက်ဆိုတော့ ဂွင်းတိုက်တတ်နေသလို မိန်းမမှန်သမျှကိုလည်းပြစ်မှား နေတတ်ပြီ။

ညီလေးနဲ့ အတူအိပ်ရတော့လဲ ဂွင်းတိုက်ရတာ သိပ်မလွတ်လပ်တဲ့ အပြင် ကျောင်းသားအားကစားတွေ အိမ်အလုပ်တွေက ထိန်းချုပ်ထားသလို ဖြစ်နေတော့ ညတိုင်း မတိုက်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ဒီနှစ်တော့ ညီလေးက ကျောင်းမနေချင်တော့ဘူး.။ ဝပ်ရှော့မှာ ပညာသင်မယ်ဆိုပြီး ညအိပ်ညနေ မြို့ ပြင်ကဝပ်ရှော့တစ်ခုကို ပြောင်းသွားတော့ ထူးမော်တစ်ယောက် ရမ်းတော့တာပေါ့။

အိပ်ယာကို ဒေါ်လေးတို့သား အမိအိပ်တဲ့ နောက်ဖေးခန်းအကါထရံနဲ့ ကပ်နေအောင်ရွှေ့အိပ်တယ်။ ည အမေတို့ အိပ်ပြီဆိုရင် သူတို့သားအမိကိုထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်တော့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ညနက်သန်းခေါင်လောက်ဆိုမှ သူတို့ ပေါင်လုံးတွေလောက်ပဲ မြင်ရတာပါ။ နို့တွေ စောက်ဖုတ်တွေတော့ မမြင်ရပါဘူး။ အိပ်ယာခေါင်းရင်းမှာက တိုင်းရင်းသားရိုးရာ ကိုးကွယ်တဲ့ အရှင်ကြီးစင်တစ်စင်ရှိတာကို အမေကပန်းတို့ ရေတို့ အမြဲလဲတယ်။

အမေ မအားရင် ဒေါ်လေးပေါ့။ မနက်အစောကြီး အိပ်ပျော်နေတုန်း မျက်နှာပေါ် ယားကျိယားကျိနဲ့မို့ လန့်နိုးလာတော့ မျက်လုံးကို လက်ခုံနဲ့ပွတ်ပြီးကြည့်မိတာ မိန်းမထမီလိုလို မြင်လိုက်တယ်။ သိပ်မသေချာ မရေရာပါလားရယ်လို့ထပ်ပြီး ပွတ်ကြည့်မိပြန်တော့လည်း မိန်းမထမီမှ အမေ့ထမီပဲ။ ခေါင်းအုံးနံဘေးကို အသာငဲ့ကြည့်တော့ ခြေထောက်တစ်ချောင်းမြင်ရပြန်တာမို့ သေချာသွားပြီ။

နောက်ထပ် နံဘေးတစ်ဖက်ကို ကြည့်ပြန်တော့လဲ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ထပ်တွေ့ရတယ်။ ခေါင်းအုံး အထက်မှာ ဘယ်ညာခွရပ်ပြီး အရှင်ကြီးစင်က ပန်းတွေရေတွေလဲနေရင်းထမီအောက်အနားစ,ကမျက်နှာပေါ်ကျနေတာပဲဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိလိုက်တော့ ရင်ဖိုသွားမိတယ်။ ဒါနဲ့ ပက်လက်ပြန်လှန်ပြီး အမေ့ခြေတန်တစ်လျှောက် အပေါ်ပိုင်းထိ မော်ပြီးကြည့်သွားလိုက်တော့ ဖင်လုံးသားဖြူဖြူအိအိ တုန်တုန်ခါခါကြီးတွေနဲ့ ပေါင်ဆုံကြားက စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူ နီညိုညိကြီးကို အမြောင်းလိုက်ကြီးမြင်ရတယ်။

အပေါ်ကို ဆက်ကြည့်သွားမိတော့ စောက်မွှေးမဲမဲကို ရေးရေးပဲမြင်ရပြီးဘာမှ ဆက်မမြင်ရတော့ဘူး။ အာခေါင်က ခြောက်လာလို့ တံတွေးကို မနည်းမျိုချပြီးဆက်ကြည့်သွားနေလိုက်တာ မျက်တောင်ခတ်ဖို့အချိန်လေးတောင် မပေးချင် မပေးနိုင်လောက်တော့တဲ့ အထိပဲ။ ပန်းတို့ ရေချမ်းတို့လဲပေးပြီး ဆုတောင်းနေတာက အနည်း.ဆုံးဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်ကြာတယ်။

အဲဒီတစ်ချိန်လုံးအသက်တောင် ရဲရဲမရှူရဲပဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်တောင်မခတ်ကြည့်နေခဲ့မိတယ်။ နဲနဲလေးလှုပ်လိုက်တိုင်းစောက်ခေါင်းတို့စောက်စေ့တို့ မြင်ရလေမလားလို့မျှော်လင့်လိုက်ရတာ အမောပေါ့။ ဖင်လုံးသားဖြူဖြူခဲခဲကြီးတွေကလဲ အလုံးလိုက် အလုံးလိုက် လှုပ်ခါရမ်းနေတာပဲ။

ခေါင်းရင်းမှာ ရှိတဲ့ပြူတင်း ပေါက်ကိုလှမ်းပြီးရေသွန်တဲ့အချိန်မှပဲ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကြွပြီး ကားထားလိုက်တာမို့ အကွဲကြောင်းကြီးဟ,သွားတာတွေ..စောက်ပတ်အတွင်းသားနီရဲရဲတွေကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက်မြင်ရတာ။ ကိစ္စတွေအားလုံးပြီးလို့ အမေပြန်ထွက်သွားတဲ့ အချိန်ဆို ရင်ထဲမှာ မောပြီးကတုန် ကရင်နဲ့ ကျန်ခဲ့ရတယ်။ ဘယ်အချိန်က ဘယ်လိုပြီးသွားခဲ့လဲတော့ မသိဘူး။ လီးရည်တွေရွှဲရွှဲနစ်နေတာပဲ။

အဲနေ့က အမေထွက်သွားပြီးမှ ပြန်အိပ်လို့ရသလိုလို မရသလိုလို.အိပ်ပျော်သလို မပျော်သလိုနဲ့မနက်ခုနစ်နာရီလောက် အိပ်ယာကထ,တော့ စိတ်ကသိပ်မလုံချင်ဘူး။ မျက်နှာသစ်နေပြန်တော့လဲ တကယ်မှဟုတ်ခဲ့ရဲ့လားလို့ ပြန်တွေးနေမိပြန်သေးတယ်။ အမေကတော့ ပုံစံမပျက်ပါဘူး။ သူမှဘာမှမသိတာ.မျက်နှာကကြည်ကြည်လင်လင် ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် ရယ်ရယ်မောမော။

“ အိပ်လို့ပျော်ရဲ့လားသား.မျက်နှာက ဖြူလျော်လျော်နဲ့.အိပ်မက်ဆိုးမက်လို့လား .”

အမေက နဖူးလေးစမ်းပြီးယုယုယယမေး သလို ဒေါ်လေးနဲ့မမတို့ကလည်း စူးစမ်းတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေကြတယ်။

“ အိပ်ပျော်ပါတယ်မေ..အခုမနက်မှ အိပ်မက်ထဲမှာ ပါးစပ်ကြီးနီနီရဲရဲ အမွှေးဖွားဖွားနဲ့ ဘာကြီးမှန်းမသိဘူးတွေ့လိုက်တာ..ခုထိ ရင်ခုန်နေတုန်းလားမသိဘူး..”

ဒေါ်လေးက စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ နောက်တယ်..။

“ မဲမဲကြီးနဲ့ ပြဲပြဲကြီးလား.ဟလား..မော်ကြီး..ခိခိ ”

ထူးမော်လည်းစိတ်ပေါ့သွားပြီမို့..

“ ဟီးဟီး..ပြဲပြဲကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး ဒေါ်လေးရဲ့…အမြောင်းလိုက်ကြီး စေ့နေတာပါ..ခိခိ.ဒေါ်လေးဟာနဲ့ မှားနေလို့ ပြဲပြဲကြီးဖြစ်တာနေမှာ.. ဟီးဟီး ”

အမေတို့ဝိုင်းရယ်ကြတော့ ဒေါ်လေးက ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့တယ်..။

“ သေမယ်နော် မော်ကြီး..ဒေါ်လေးဟာက ပြဲဖို့နေနေသာသာ.. သွားကြားထိုးတံတောင် မဝင်နိုင်တော့ဘူးမှတ်ထား ခြောက်နှစ်ရှိပြီ..ဟင်း  ”

“ ဒေါ်လေးရယ်.အဲလိုမျိုးပစ္စည်းကောင်းကြီး ဒီတိုင်းပစ်ထားရမှာ နှမျှောစရာ..ဟီးဟီး..စားသုံးသူတွေ ကျွေးစရာရှိတဲ့ဟာ ကျွေးလိုက်ပါလား  ”

ဒေါ်လေးက သူ့ကိုပစ္စည်းကောင်းကြီးလို့အပြောခံရတော့ ပီတိဖြစ်သွားဟန်တူပါရဲ့.မျက်နှာတော့ကြည်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့်.

“ ကျွေးနိုင်ဘူးဟေ့..ကျွေးနိုင်ဘူး.. ကိုယ့်ပစ္စည်းကောင်းသလို သူ့ပစ္စည်းလဲကောင်းမှ ကျွေးရကျိုးနပ်မှာ..နင်က ဒါတွေနားမလည်သေးပါဘူး..ဟီးဟီး. မမကိုတော့ အားနာပါရဲ့ နင့်အဖေလို စားသုံးသူမျိုးဆို မိရီတို့က တာ့တာပဲ.ခ်ခ်..ကြီးလဲကြီး သန်လည်းသန် ပုံမှန်လေးလည်းစားပေးမှ ကျွေးနိုင်မယ်..ခိခိ… နင့်အသိတွေထဲ မရှိဘူးလား ဟီးဟီး.”

“ တော်ပါပြီ..သူများကို ကျွေးမယ့် အစားတော့ဖြင့်.. ”

ဒေါ်လေးရီရီ မျက်လုံးတွေဝိုင်းသွားပြီး အမောတကောပဲ ပြောလာတယ်.. 

“ ဘာလဲ..သူများကိုပေးရမယ်အတူတူ နင်ပဲစားတော့မလို့လား.မလုပ်နဲ့နော်..မော်ကြီး..တူနဲ့ အဒေါ်တော့.ခိခိ..  ”

“ စားရဲပါဘူး ဒေါ်လေးရယ်..ဒီအတိုင်းပဲ အလှကြည့်နေတော့မယ် ပြောမလို့ပါ....ဟီးဟီး..သားဟာကြီးကသွားကြားထိုးတံထက်ကြီးတယ်.မတော်တဆ ကွဲပြဲသွားမှ ဟီဟိ   ”

“ ဟီးဟီး..မမရေ..မမသားဟာကြီးက အကြီးကြီးတဲ့..”

ပြောလို့ပြောတာတော့ မဟုတ်ဘူးနော် ထူးမော် သူ့ကို လာလုံးနေတယ် ဆိုတာကို မတင်ဝိုင်း ရိပ်မိနေတာကြာပြီ။ ပိုသိသာလွန်းလာတာက သားငယ် ထူးကျော်မြို့ပြင်ဝပ်ရှော့မှာ အလုပ်ဝင်သွားပြီးတဲ့ နောက်မှနေ့တိုင်းလိုလို ဖက်လှဲတကင်း ပိုလုပ်လာသလားလို့ အောင့်မေ့တယ်။ မတင်ဝိုင်း ဆိုတာကလည်း နာမည်နဲ့လူနဲ့ အလိုက်သား.ဖင်ကြီးတွေလုံးပြီးဝိုင်းနေတာက ပန်းပုရုပ်ထုထားသလားထင်ရတယ်။

ရုပ်ရည်က တောင်ပေါ်သူတိုင်းရင်းသားမို့ အသားဖြူတာကလွဲရင် ထူးထူးခြားခြားပြောစရာ မရှိပေမယ့် အဲဒီဖင်ကြီးတွေက သားသည် အမေဖင်ပါလို့ ပြောရင်ယုံနိုင်စရာ သိပ်မရှိလှဘူး။ သားသမီးလေးယောက်မွေးပြီးပြီလို့ ပြောတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ ဖင်ကြီးတွေ က အပျိုလိုတောင့်သလို စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲ အပျိုစောက်ဖုတ်လိုဖောင်းအိနေတာကိုတော့ဘယ်သူမှမသိကြဘူး။

သားသမီးမွေးခဲ့ဖူးပေမယ့် အငယ်ဆုံးသမီးလေးတောင်မှ ဆယ့်လေးနှစ်ထဲ ဝင်နေပြီပဲ။ အလိုးမခံရတာကတော့ မမှတ်မိနိုင်လောက်တဲ့ အထိ ကြာနေပြီ။ လင်ဖြစ်သူက အိမ်ပြန်လာတဲ့ညမို့ လိုးပြန်တော့လည်း နှစ်ချီ ဆိုတာကအများဆုံးပေါ့။ တစ်ညထက် ပိုအိပ်ဖူးတယ်ရယ်လို့ မရှိပါဘူး။ ဒီတော့ ညှပ်ရိုးကြွက်သားတွေက တင်းနေကပ်နေကျပ်နေကြတုန်းပဲ။

ဆွဲအား စုပ်အား ညှစ်အားတွေက သန်တုန်းမြန်တုန်း အထန်ဆုံးအချိန်ပဲပေါ့။ ခက်နေတာက အဲဒီလောက်ကိုလိုးလို့ကောင်းမယ့် စောက်ဖုတ်နဲ့ ရေစိမ်ခံဆောင့်ကောင်းမယ့် ဖင်ကြီးကို လိုးခွင့်ရဖို့ဘယ်သူမှ လာမကြိုးစားကြတာကိုက အခက်ဆုံးဖြစ်နေတာပေါ့။ ယောင်္ကျားတွေနဲ့ အနေနီးနီးထိကပါး ယိကပါးမနေခဲ့မိတာလည်းနှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်နီးနေပြီဆိုတော့ ထိမိတဲ့ယောင်္ကျားသားဖြစ်တဲ့ ထူးမော်အပေါ်ပဲ အာရုံကရစ်ဝဲလည်နေမိပြန်တယ်။

သားအမိမို့ပါလို့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်လှည့်စားနေပေမယ့် ထူးမော်ရဲ့ နှာထန်တဲ့ အကြည့် အရယ်အမော အချွဲအနွဲ့ အပြုစု အယုယတွေအပေါ်နစ်မျောသာယာနေတာတော့ အမှန်ပဲ။ အခုတလောမှ ဖင်ကြီးတွေနို့ကြီးတွေကို သိသိသာသာထင်ထင်ရှားရှား စူးစူးဝါးဝါးကြည့်လာ ထိလာ ကိုင်လာ ပွတ်လာတော့ မတင်ဝိုင်းလည်း ရမ္မက်ခိုးတွေထ,လာပြန်ရတယ်။

အထူးသဖြင့်တော့ ဖင်ဆုံကြီးနဲ့ ပေါင်တွင်းသားတွေကို အပွတ်ခံအကိုင်ခံ အဆုပ်အနယ်ခံလိုက်ရတဲ့ အခါများဆိုရင် စောက်ရည်စိမ့်လာမိတဲ့ အထိ ရမၼက်ဇောကြွတယ်။ သားအမိဆိုတဲ့ အခွင့်အရေးကို သုံးပြီး ပြန်ဖက် ပြန်ကိုင် ပြန်ပြုံးပြန်ပြောကြရင်း လိုးချင်လို့ လိုးရဲလျင်လိုးလို့ရအောာ် လမ်းကြောင်းတွေ အမျိုးမျိုးဖွင့်ပေးနေမိတယ်။  

................................................

“ ကိုမော်ရေ..ငါ့ပင်တီပျောက်ပြန်ပြီဟာ..ဒါနဲ့ဆို လေးထည်ရှိပြီ ”  

တင့်တင့်မော် မျက်နှာပျက်ပျက်နဲ့လာပြီးပြောတော့ ထူးမော်က စပ်ဖြီးဖြီးလုပ်ပြီး  

“ ဟောင်းလောင်းနေပေါ့ဟာ..နင့်ဟာက ပေါင်ရင်းမှာကပ်နေတာပဲ..ငါတို့လိုတွဲလောင်းမှ မဟုတ်တာ..ဝတ်မနေနဲ့တော့”   

တင့်တင့်က မျက်စောင်းကြီးပိတ်ထိုးပြီး   

“ ငါလဲ ဝတ်ချင်ပါဘူး..ဒီတိုင်းနေတာမှ မသိမသာ ပြလို့ရသေးတယ်..ဟွန်း အခု ငါတို့အသင်းဆီမီး ကစားရမှာမို့သာ မဖြစ်မနေဝတ်ရမှာ..နင့်ဘောင်းဘီ ငါ့ခဏေပးဟာ..ခိခိ ”   

တင့်တင့်မော်က ကျောင်းလက်ရွေးစင်ဘောလုံးအသင်းမှာ နောက်တန်းကကန်တယ်။ ဒီနေ့ ဝန်ထမ်းပေါင်းစုံအသင်းနဲ့ ဆီမီးဖိုင်နယ်ကန်ရမယ်လေ..   ။

“ ဖြစ်မလားဟဲ့..ငါ့ဟာက ယောင်္ကျားဝတ်ကြီး..ပြီးတော့ နင့်ဖင်လုံးကြီးတွေနဲ့ဆို တန်မှာမဟုတ်ဘူး.နင့်ဖင်ကြီးတွေက အမေ့ဖင်လောက်တောင်ကြီးချင်နေပြီ  ”

တင့်တင့်က ဂုဏ်ယူတဲ့အပြုံးနဲ့ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွားပြုံးနေပေမယ့် အပြောက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ..။  

“ ခ်ခ်..နင်ငါ့ဖင်လိုက်ကြည့်နေတာပေါ့ ဟုတ်လား..ခိခိ.အမေ့ဖင်ကြီးလိုက်လိုက်ကြည့်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်နေတာတော့ ငါရိပ်မိသားပဲ..ဟီးဟီး ငါ့ဖက်တောင် လှည့်နေပြီလား မသိဘူး.. မောင်နှစ်မအရင်းကြီးနော ခိခိ..” 

တကယ်လည်း ထူးဇော်က လိုက်ကြည့်ပြီးဂွင်းတိုက်တဲ့အခါ မှန်းမှန်းထုနေတာမို့ စပ်ဖြီးဖြီးပါပဲ။   

“ မတင့်ကလဲ ကိုယ့်စိတ်နဲ့ကိုယ်ကြိုက်လို့ကြည့်တာပဲဟဲ့.တကယ်ပြောတာနော နင့်ဖင်ကြီးက တကယ်ကြီးတာ..သူများမပြောနဲ့ ငါတောင်စိတ်လာတယ် ဟီးဟီး..မောင်နှစ်မချင်းဆို ပိုတောင်ကောင်းနေသေးလားလို့..အချိန်မရွေး နေရာမရွေး လူမြင်လို့လဲ အထင်လွဲစရာမရှိဘူး ”   

စ,သလို နောက်သလိုပြောရင်းက အတည်ကြီး ပြောချလိုက်တော့ တင့်တင့်က မျက်နှာ မပျက်သွားပေမယ့်နည်းနည်းကလေးတော့ တွေဝေသွားသလိုပဲ။   

“ နင်က အတည်ကြီးလားဟယ်..ကိုမော်ကလဲ..မောင်နှစ်မအရင်းကြီးကို..ဟို ဟို..ဘောင်းဘီပေးမှာဖြင့်ပေးတော့ဟာ.သွားဝယ်ဖို့လဲ အချိန်မရှိတော့ဘူး ”   

အခြေအနေက ကိုယ့်ဖက်ပါနေပြီပဲ လို့ ထူးမော်တော်တော်လေး အားတက်လာမိတယ်။ ဘောလုံးကန်ဖို့ ဂျာစီဝတ်ထားတာဆိုတော့ တင့်တင့်နို့လုံးကြီးတွေက ဖူးလုံးနေပြီး မို့မို့အိအိကြီးဖောင်းကြွနေကြတာကို အနီးကပ်ကြည့်နေရတာမို့ လီးကလှုပ်လှုပ်ပြီး တောင်လာတယ်။ တင့်တင့်မော်ကလည်း မျက်စေ့လေးစွေပြီးကြည့်နေ မိတာဆိုတော့ ပုဆိုးအောက်က လှုပ်စိလှုပ်စိထောင်နေတာကြီးကို မြင်ပြီးရင်ခုန်ခုန်နဲ့ တစ်ခိခိကြိတ်ရယ်တာပေါ့။

“ အတည်ပေါ့ မတင့်ရယ်..မောင်နှစ်မက မောင်နှစ်မပဲပေါ့..တခြားကောင်တွေက နင့်ဖင်ကြီးကြည့်ကြည့်ပြီးဟိုဟာပြောဒီဟာပြောနဲ့ဆို ငါသိပ်စိတ်ပူတာပဲ.နို့ကြီးတွေကလည်း လုံးတက်နေတာ လူတကာက ပြစ်မှားနေကြတာဟဲ့ ” 

တစ်တစ်ခွခွစကားတွေ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ပြောနေရတာဆိုတော့ တင့်တင့်မော်စိတ်တွေ ရဲရဲတင်းတင်း ဖြစ်နေတယ်။ မောင်နှစ်မချင်းမို့ပိုပြီးရဲလာမိတာလား မသိဘူး..တစ်တစ်ခွခွ စကားတွေပို ကြားချင်လာသလိုပဲ..   

“ ခ်ခ်..ငါသိပါတယ်..သူတို့ငါနို့ကြီးတွေကြည့်ကြည့်ပြီး ကိုင်ချင် ဆွဲချင် စို့ချင်နေကြမှာပေါ့..ငါ တမင်ပြထားတာ ဟီးဟီး.ခုနင်တောင်မှ ငါ့နို့ကြီးကြည့်ပြီး လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့..အသဲယားစရာကြီး ဟီးဟီး ”   

ထူးမော်မျက်လုံးတွေ ဝင်းဝင်းတောက်သွားပြီး မတင့်လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲလိုက်တယ်။ မတင့်က ဘေးဘီကိုမျက်စေ့ တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ပြီး ရုန်းသလိုလို လုပ်နေပေမယ့် ခြေလှမ်းက ထူးမော် အနားကပ်သွားရင်း  ..

“ ဘေးဘီလည်းမကြည့်ဘူးကွာ.မောင်နှစ်မဆိုပေမယ့် လူမြင်ကွင်းကြီး ”   

ထူးမော်က ဘေးချက်းယှဉ်ကပ်ရပ်ပြီး အိမ်ဖက်လမ်းလျှောက်လာရင်းနဲ့ မတင့်ရဲ့လက်ကို သူ့လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်၊ တင့်တင့်မော်ကလီးကြီးကို လက်နဲ့အားရပါးရ ဆုပ်ထားပြီး   

“ အတုတ်ကြီးပဲနော်. အားရစရာကြီး..နင်. ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်နှစ်ယောက်လိုးပြီးပြီလဲ အမေ့ကိုရော..လိုးပြီးပြီလား ”  

“ ဟင့်အင်း..နင်ပထမ ” 

“ အာ့ဆို..ည အခန်းထဲလာခဲ့  ”

.....................................................

နေ့လည် နှစ်နာရီပိုပိုလောက် မတင့်တို့ ညီအစ်မတွေဘောလုံးကွင်းကို သွားကြထယ်။ သုံးယောက်လုံးကကျောင်း လက်ရွေးစင်တွေပဲ။ အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ စိတ်လွတ်လက်လွတ်ပဲ ဒေါ်လေးအခန်းထဲ သွားကြည့်မိတယ်။ ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ ဒေါ်လေးဖတ်လက်စ,ပဲထင်ပါရဲ့။ စာအုပ်လေးတစ်အုပ်မှောက်လျက်လေးမြင်လို့ အပျင်းပြေကြည့်မိကာမှ အပြာစာအုပ်ဖြစ်နေတယ်။

ဇာတ်လမ်းကလဲ ဖတ်လို့ကောင်းလိုက်တာမှ အဒေါ်ရော အမေရော..အစ်မတွေ ညီမတွေရော အဖေနဲ့သားက တလှည့်စီ တစ်နေရာစီ လိုးကြတဲ့ ဇာတ်လမ်း။ ဇာတ်ကောင်တွေ ကလည်းအများကြီးဆိုတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဇာတ်လိုက်ခန့်ပြီး ဇာတ်လမ်းထဲ မျှောစီးပါသွားတယ်။ စိတ်ပါလွန်းလာတော့ ဂွင်းက တိုက်ချင်လာတာမို့  ခြေရင်းက ထမီတန်းလေးပေါ်လွှားထားတဲ့ ဒေါ်လေးရဲ့ပင်တီလေးယူပြီး စိတ်ကူးနဲ့ ဒေါ်လေးကို လိုးရင်း ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်တာ ပင်တီလေးတစ်ထည်လုံး လီးရည်တွေ ရွှဲရွှဲနစ်သွားတယ်။

ပင်တီတစ်ထည်လုံး စိုရွှဲသွားတော့လဲ ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ။ ထမီကြီးဆွဲယူပြီးလီးနဲ့ဖိဖိထိုးနေရင်း ပုဆိုးချွတ်ထားပစ်လိုက်တာပေါ့။ ပုဆိုးခံနေတော့ ဖီလင်နဲနဲအောက်သလိုပဲ မို့ကိုယ်တုံးလုံးကြီးမှာ လီးတန်းလန်း နဲ့ထမီကိုလီးပေါ်မှ ာအုပ်ကိုင်ပြီးဂွင်းတိုက်နေရတာ ဒေါ်လေးရီရီစောက်ဖုတ်ကြီးကိုလိုးနေရတဲ့ အတိုင်းပဲ..။ 

မှန်းပြီးလိုးရတာအရသာရှိလိုက်တာ။ ရီရီကလုံးကြီးပေါက်လှတစ်ခုလပ်ပေါ့။ အသက်ကသုံးဆယ့်နှစ် လောက်ရှိမယ်။ သမီးလေးညွန့်ညွန့်တောင် ဆယ့်ငါးနှစ်ရှိနေပြီ။ လင်နဲ့ ဆယ်နှစ်လောက် ပေါင်းခဲ့ဖူးတော့ တော်တော်လေး အဖွတ်ခံ အလိုး ခံခဲ့ရဖူးတယ်ပြောရမှာပဲ။

လင်ဖြစ်သူကလဲ ဒေသခံမြို့သား ဝန်ထမ်းဆိုတော့ နေ့တိုင်းလိုလို အလိုးခံခဲ့ရတာ။ တစ္ပါတ္မွာ လေးရက်လောက်ကတော့ ညပိုင်း မဟုတ်ရင် နေ့ပိုင်းတော့ အလိုးခံရတာချည့်ပဲ။ လင်မရခင်ကလည်း ရီရီကရည်းစားနဲ့ချိန်းတွေ့ပြီး ဆယ်ခါ ဆယ့်ငါးခါလောက် အလိုးခံ ခဲ့ဖူးတယ်။

ရည်းစားက လီးကြီးကြီးနဲ့ အဖွင့်လိုးခဲ့တာဆိုတော့ လင်ဖြစ်သူနဲ့ ခံရတာကို အားမရတော့ဘူး။ လင်ကနေ့တိုင်းနီးပါး လိုးတယ်ဆိုပေမယ့် လီးကသေးနေလားလို့ခံစားရတယ်..။ တကယ်လည်းခြောက်လက်မတောင်မပြည့်ချင်ဘူး။ အလုံးသေးတာတော့ တကယ့်ကို မတင်းတိမ်နိုင်တဲ့အထိသေးတယ်။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ သူကအားရှိအားကုန်ဇောသန်သန်နဲ့ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးနေသလောက်က ရီရီ့အဖို့ဆွပေးနေသလောက်ပဲဖြစ်နေတာလေ..အဲလိုစံချိန်မမီတာ။

သူဘယ်လိုမှ မဖြိုနိုင်တော့ ရီရီ့အဖို့က လိုးလေ အယားမပြေလေ လိုးလေ ယွလေ ဖြစ်နေပြီးဘော်ဒီက မကျတဲ့ အပြင် ပိုပိုကြွတက်လာတယ်။ လင်မရခင်က ပိန်သွယ်သွယ်ဆိုပေမယ့် လင်ရမှပဲ သွေးသားတွေ တက်လာပြီးအခုလို လုံးကြီးပေါက်လှကြီးဖြစ်လာတာ။ သူကသွေးသားကောင်းပြီး နှာထန်လေလေ လင်ကလိုးလေလေ ကြိုးစားပြီးလိုးပေးပေမယ့် လီးကကြီးမှမကြီးလာတာ ဘယ်အားရနိုင်ပါ့မလဲ။

အနေအထားကို အထာကျတဲ့ သူ့ဆရာကသိသွားတော့ သူ့ကိုရွာပိုင်းတွေ ညအိပ်ညနေတာဝန်နဲ့ လွှတ်ပြီး ရီရီ့ကို ကပ်လာတာ။ သုံးလေးခါလောက်လင်နဲ့ အတူတူထမင်းစား အရက်သောက်ရောက်ရောက်လာတော့ သူက မရိပ်မိပေမယ့် ရီရီက သဘောပေါက်နေပြီ။ အလိုက်အထိုက်နေလိုက်ရင်း မသိမသာ လီးလှန်ပြလာတော့ စပ်စပ်စုစု ရွရွထထနဲ့ ကြည့်ပစ်တာပေါ့။

စံချိန်မီလောက်ကြီး အားရပါးရ လွမ်းရလောက်အောင်မဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ့်ယောင်္ကျားလီးထက် သိသိသာသာလေးကြီးနေတော့ မထိတထိလေးပြန်ပြီး အထာချပေးလိုက်တာ.ယောင်္ကျား က ရာထူး တက်ပြီးတိုက်နယ်တာဝန်ခံ ဖြစ်သွားတယ်။ တိုက်နယ်တာဝန်ခံဆိုတော့ နယ်ချည့်ပဲလှိမ့်ဆင်းနေရတာနဲ့သိပ်မကြာပါဘူး နောက်ထပ်ရာထူးတစ်ခုထပ်တိုးပြန် ပါလေရော..လင်ကြီးရာထူး။

ခိုးစားတဲ့အသီးက ပိုချိုတယ်လို့ ထင်ခဲ့ရပေမယ့် တကယ်တမ်းတော့ ကျီးလန့်စာ စားရတာ သူရော ကိုယ်ရောအားမရဘူး။ ကြာလေလေ အရူးရင့်လေလေ..ဆွပေး နေသလိုပဲ ဖြစ်ဖြစ်နေတာက ပိုပြီးအနေရခက်တယ်။ သွေးသောက်မိပြီးတဲ့ ကျားမပဲ သွေးနံ့ရတော့ ဘယ်နေနိုင်ပါ့မလဲ။ နှာပိုးကလည်းကြွ..နောက်မီးကလည်းလင်းဖူးပြီဆိုမှတော့ နောက်တစ်ယောက်နဲ့ထပ်ပြီးခံ ဖို့မကြောက်တတ်တော့ဘူးလေ။

အဲဒီ အရာရှိလည်းပြောင်ရော..နောက်ထပ် တန်းစီနေတဲ့ထဲက တစ်ယောက်နဲ့ အဲဒီည နှုတ်ဆက်ပွဲမှာ ကုန်းပေးပစ်လိုက်မိတော့တာပဲ။ ကံဆိုးချက်များ လင်ကြီးရော လင်ငယ်ရော နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ မိသွားပြီးလင်မယား ကွဲခဲ့ကြရတာ ခြောက်နှစ်တောင်မှ ကျော်ခဲ့ပြီထင်ပါ့။ လင်မယားကွဲပြီးခါစ,က အစ်မတို့နဲ့ အတူလာနေခဲ့ရတော့ နေမထိ ထိုင်မသာ..ဟာတာတာ ဖြစ်ခဲ့မိရပေမယ့် ကြာလာတော့လည်း မိသားစုနဲ့နေရတာ အနယ်ထိုင်လာပါတယ်။

“ ဟောတော့်..မော်ကြီး..အဲ အဲ… ကြီးလှချည့်လားဟဲ့ နင့်လီးကြီးက..အိုး ဟိုး. တုတ်ခဲပြူးပြောင်နေတာပဲ... ”

ဇာတ်လမ်းထဲ မျောပါနေတော့ ရီရီဈေးကပြန်လာပြီး အခန်းထဲ ရောက်နေတာကိုတောင်မှ မသိလိုက်တော့ဘူး။ ရီရီ လည်းကိုယ့်အတွေးနဲ့ ကိုယ်ဆိုတော့ အခန်းထဲ စွတ်ဝင်သွားတာ ကုတင်ပေါ်မှာ ထူးမော်တုံးလုံးပက်လက် လီးကြီးတောင်တောင်နဲ့ ဂွင်းတိုက်နေတာကို တွေ့ရတယ်။

လီးကလည်း ကြီးလိုက်ရှည်လိုက်တာမှ သူ့လက် ဆုပ်ရဲ့အပေါ်ထက်ကို သုံးလေးလက်မနီးနီးလောက်ရှည်ထွက်နေတယ်။ တုတ်ခဲခဲကြီးနဲ့ လဒစ်နီညိုညိုကြီးက ပြူးပြူးပြောင်ပြောင် အားရစရာကြီး။ နံဘေးမှာသူ့ပင်တီနဲ့ထမီကို လီးရည်ကွက်စိုစိုတွေနဲ့ တွေ့ရတယ်။ ခေါင်းအုံးးပေါ်တင်ထားခဲ့တဲ့ အပြာစာအုပ်ကိုလည်း ထူးမော် ဖတ်လျက်တန်းလန်းပဲ ဆိုတော့ သူ့ကိုမှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်နေတယ်ဆိုတာ တစ်ခုလပ်ပီပီ ချက်ချင်းတွေးလိုက်မိတာပေါ့။

မနက်ကလည်း ထူးမော်နဲ့ သူ လုံးလားထွေးလား နို့ဆွဲလားလီးဆွဲလား..စောက်ပတ်နှိုက်လားနဲ့ မသိမသာဇာတ်လမ်းရှိခဲ့ပြီးပြီမို့ စောက်ဖုတ်တောင်မှ ရောင်ကိုင်းဖူးကြွလာပြီလားလို့ ထင်မိတယ်။ ဒီလိုလီးကြီးမျိုးနဲ့သာဆိုရင်တော့ ရောင်ရုံကိုင်းရုံတင်မက,ဘူး.ပွင့်တောင်မှ ပွင့်ထွက်သွားပါစေတော့လို့ တွေးနေမိတယ်။

ထူးမော် ကုတင်ပေါ်က လူးလဲ ထဆင်းလာပြီးမြေပြင်ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေပါမှ လီးကြီးက စောစောတုန်းက သူမြင်ထားခဲ့မိတာထက် ပိုပြီးတုတ်နေသလို ရှည်လည်းပိုရှည်နေမှန်း တွေ့လိုက်ရတော့တယ်။

“ ဇာတ်လမ်းက ကောင်းလိုက်တာ ဒေါ်လေးရာ..အဒေါ်နဲ့တူလိုးကြတာတဲ့..အဒေါ်က လီးစုပ်ကြမ်းချက်. လီးရည်တွေမျိုချပစ်တာ  ”

ရီရီက အဲဒီအခန်းကိုဖတ်ပြီးနေပြီမို့

“ တူလေးက လီးကြီးက တုတ်တုတ်ခဲခဲ ဘာဂျာမှုတ်ကြမ်းကြမ်း.အလိုးအဆောင့်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ပဲ မဟုတ်လား.ဖတ်ပြီးပါပြီ. အပြင်မှာတော့ရှိမယ် မထင်ပါဘူး..ဟွန်း ရေးတဲ့ လူကလဲ ရေးတတ်တယ်”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ထူးမော့်လီးကြီးကို ကြည့်လို့ အားရသွားမှ သိပ်အရေးမစိုက်သလို ဟန်ဆောင်ပြီး မူတူတူနဲ့ သူ့ပင်တီလေးကောက် ယူကိုင်နေတယ်။ လီးရည်တွေက တစ်ထည်လုံး စိုစိုရွှဲနေတာကိုကြည့်ရင်း တော်တော်သန်တဲ့ လီးကြီးပဲလို့ စိတ်ထဲကတွေးပြီး လီးရည်ပုံခဲနေတဲ့ နေရာကို လျှာဖျားလေးနဲ့ တို့ကြည့်လိုက်တယ်။

ထူးမော်လီးကြီး ဖျောင်းကနဲ ဆတ်ဆတ်တုန် ခါရမ်းသွားပြီး ရီရီ့ လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲတယ်။ ရီရီက ရုန်းနေသလိုလိုနဲ့ တစ်ဖက်လှည့်ပြီးပင်တီပေါ်က အစုလိုက် အပုံလိုက် လီးရည်ကွက်ကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်မျိုရင်း လက်ကို အားဖျော့ပေးထားတာပေါ့။ ထူးမော်က ရီရီ့လက်ထဲ သူ့လီးကြီး ထည့်ပေးပြီး  

“ အင့် ကိုင်ထား ဒေါ်လေး..ချစ်တယ် ချစ်တယ်..ချစ်တယ် ဒေါ်လေးရယ်..လိုးချင်တယ် ”   

ရီရီ့ မှာလည်း သူစုပ်ချင်လွန်းလှတဲ့ လီးရည်တွေကို အားရပါးရ မျိုချလိုက်ရပြီးပြီမို့ ထူးမော်မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး   

“ ဟွန်း..လိုးချင်နေတာများ ချစ်တယ်တဲ့..ဒီလီးကြီးက ဘာလုပ်ဖို့များ ဒီလောက်ကြီး မာအောင် တောင်နေရတာလဲ လို့.ခ်ခ် ခ် ခ်.သူများကိုသူမှန်းပြီး လိုးနေတာမလား လီးရည်တွေ နှမျှောစရာကြီး..”    

ထူးမော်က ရီရီ့ ထမီကိုလှန်ပြီးစောက်ပတ်ကြီးကို သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပွတ်နေရာက လက်ညှိုးတစ်ချောင်း စောက်ခေါင်းထဲကို ပလွတ်ဆိုထိုးထည့်လိုက်ပြီး   

“ အင့် ဒီတစ်ခါတော့ သားလီးရည်ကို ဟောဒီစောက်ခေါင်းထဲ ထည့်ပေးပစ်လို့ ရပြီပေါ့နော်..”

စောက်ခေါင်းထဲမှာ စောက်ရည်တွေနဲ့ ပြည့်လျှံနေပြီး ပူနွေးချောကျိနေတာပဲမို့ သူ့လက်ညှိုးလေး ဟိုဟို ဒီဒီလိုက်လှည့် မွှေထိုးပေးရင်း တစ်ချက်နှစ်ချက်ဆောင့်ပေးကြည့်တော့ ပေါက် ပေါက် ပြွတ် ပေါက်နဲ့အသံလေးတွေထွက်နေတယ်။ စောက်မွှေးအဖျားတွေမှာလည်း စောက်ရည်တွေစိုရွှဲနေတာပဲ။

နှာကိစ္စ ပွင့်လင်းလွန်းကြတဲ့ တိုင်းရင်းသားမို့လား။ ဒေါ်လေးကိုယ်တိုင်ကပဲ နှာကြီးလွန်းလို့လားတော့ မသိဘူး..။ စောက်ရည်တွေက မယုံနိုင်လောက်တဲ့ အထိ ရွှဲနစ်နေအောင် ထွက်တာ။ စောက်ပတ်သံ စောက်ရည်သံတွေ ဆူဆူညံညံလေးထွက်လာတော့ ရီရီဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနိုင်အောင် ရွလာတယ်  ။

“ အာ့.အား..ကျွတ်ကျွတ်..လိုးရအောင်မောင်ရာ.ရီ့ကိုမောင့်လီးကြီးနဲ့ အားရပါးရဆောင့်လိုးပြီး ချစ်ပြပစ်ပါကွာ.ကျွတ်ကျွတ် လီးငတ်နေတာကြာလှပြီ အီးဟီး ”  

ရီရီပြောနေရင်းက လီးကြီးကို လက်ထဲဆုပ်ထားရာက လွှတ်လိုက်ပြီး အဝတ်တွေ ခပ်မြန်မြန်ချွတ်လိုက်တယ်။  

“ နှစ်ယောက်လုံး တုံးလုံးပဲ လိုးရအောင်နော် မောင်..ကြိုက်တယ်မလား..ရီက အဲလို နိကက်ကြီးအလိုးခံလိုက်ရမှ ဖီလင်တအားတက်တာ..”   

ရီရီအနေနဲ့တော့ ထူးမော်ကို တူလိုသားလိုမြင်တာက တစ်မျိုး..သူ့ကိုလိုးမယ့်လူပဲ လို့မြင်တာကတစ်မျိုးရောထွေးယှက်တင် ဖြစ်နေပြီလေ။ အခေါ်အပြောက ပြောင်းလဲသွားပြီ။ အလိုးခံခဲ့တဲ့ သူ့ဘဝ တစ်သက်တာမှာ တစ်ခါမှမကြုံဖူးလောက်အောင်ပဲ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားသန်မာလှပြီး မာမာခဲခဲ ကော့ကော့ကြီးတောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးကို ကိုင်မိလိုက်ကတည်းက သူ့စိတ်ထဲမှာ ထူးမော်ကို သူ့လင် သူ့ယောင်္ကျားသူ့ကို လိုးနေကျလူ သူ့ရည်းစားလို့သတ်မှတ်ပြီးသား ဖြစ်သွားပြီ။ ပွင့်လင်းတဲ့ ဝါသနာလဲပါ တစ်ခုလပ်လည်းဖြစ်..နှာကလည်းကြီး မှကြီး ဆိုတော့တုံးလုံးပဲ ချွတ်ပြီးပေးလိုး ပစ်လိုက်တယ်။

ကုတင် ပေါ်ရောက်တော့ လဲနှာကြီးသူတို့ ထုံးစံအတိုင်း သူကဦးဆောင်သြားတာပါပဲ။ ကုတင်ပေါ်ကို အမြန်တက် ပက်လက်လှန် ပေါင်ကြီးတွေ ကားပြီး ဒူးတစ်ဖက်ကို ထောင်ထားပေးတဲ့ ဒေါ်လေးရီရီရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ ကိုယ်လုံးကြီးကို မြင်တော့ စောက်ပတ်ယက်ဖို့ နို့ဆွဲဖို့ နို့စို့ဖို့ နမ်းဖို့ ဆိုတာတွေ ဘာတစ်ခုမှ သတိမရတော့ဘူး။

လိုးဖို့ လီးကြီးစောက်ပတ်ထဲ အမြန်ထည့်ပြီးဆောင့်ပစ်ဖို့ပဲ ထူးမော် အားသန်နေမိတယ်။ ဒါကိုအလိုးခံသက်ရင့်နေပြီဖြစ်တဲ့ တစ်ခုလပ်စော်ကြီးက သိနေတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်တွေနဲ့ ဆွဲမြှင့်တင်ပေးထားပြီး   

“ အင့်.ဖင်တွေကို ဒူးတေ့ထိုင်ထားနော် မောင့်လီးကြီးကို ရီကိုင်ပြီး တေ့ ထည့်ပေးမယ်..အင်း အင်း..အဲလိုလေးနေဦး.ဟင့်တုတ္လိုက္တဲ့လီးကြီးကြယ်..လက္ထဲမွာပြည့်နေတာပဲ..အားရလိုက်တာ ”    

ထူးမော်ကသူပြောတဲ့ အတိုင်း သူ့ဒူးနှစ်လုံးကို အသာတွန်းထားပြီး ဖင်ကြီးတွေနဲ့ ဒူးထိနေအောင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တော့ ရီရီ့လက်တစ်ဖက်က လီးကြီးလှမ်းဆွဲဆုပ်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းမှာ လှည့်ပတ်မွှေတယ်။ စောက်ရည်တွေက ရွှဲနေပြီဆိုတော့ စိစိစွက်စွက်နဲ့ အသံတွေထွက်နေတာမို့ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပစ်ချင်စိတ်တွေဖြစ်လာတယ်။

စော်ကြီးကလည်း မထူးပါဘူး။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ လျှာနဲ့ တစ်သပ်သပ်လုပ်နေပြီး စောက်ပတ်နဲ့လီးအထိုင်ကျအောင် ဖင်ကြီးလှုပ်ခါလှုပ်ခါ ရွှေ့ပေးနေရင်း စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းအရှည်ကြီး အတိုင်း လီးထိပ်ဖျားနဲ့ လျှောထိုးနေတယ်။

“ နေဦးနော် မောင်..ရီကထည့်တော့ဆိုမှ အိကနဲအိကနဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထဲ့..တစ်ချက်တည်းနဲ့ အရင်းထိအောင် မထိုးထည့်နဲ့နော်..မောင့်လီးကြီးက တအားတုတ်တယ်..အရသာခံလို့ရအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းလေး ထိုးထည့်ပေး..အင့်.အင့်ရပြီမောင်..ထည့် ထည့် အာ့ အားဟာ့..ဝင်တယ်မောင်..သိပ်ကောင်းတာပဲ အင့်အိုးဟိုး.တုတ်လိုက်တာကွာ ပြည့်သိပ်နေတာပဲ..တော်ပြီမောင် အဲလောက်ပဲထည့်ပြီး တစ်ချက်ချင်း တစ်ချက်ချင်း မှန်မှန်ဆွလိုးပေး..အင်း အင်း ကောင်းလားမောင် ရီတော့ ကောင်းနေပြီ ..ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ အဲလိုလေး လိုးပေးထား ”   

ဒေါ်လေးရီရီပြောသလိုပဲ လီးတစ်ဝက်သာသာလောက်ပဲ စောက်ခေါင်းထဲသွင်းပြီး တစ်ချက်ချင်း တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ပြီး လိုးပေးနေတော့ စောက်ပတ်ကညှစ်ညှစ်ပြီး စုပ်ဆွဲတာလီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲမှာတင်းကျပ်နေတာပဲ။ စောက်ရည်တွေ ရွှဲအိချွဲကျိနေတာက တစ်ခြား.လီးကြီးအစုပ်ဆွဲခံနေရတာက တစ်ခြား..အရသာက မတူဘူး။ သီးခြားစီကောင်းနေတာပဲကိုး.. ။

“ ကောင်းလားမောင်..ကောင်းလားကောင်းလား..”  

“ ကောင်းတာ ဒေါ်လေးရာ..စောက်ပတ်ကတအားစုပ်တာပဲ..မြုပ်ဝင်နေပြီ ”  

“ ဘာ ဒေါ်လေးလဲကွာ..လိုးနေတာမှ ကလေးတောင်ထွက်တော့မယ်..ရီ လို့ပဲခေါ်..မမရီ လို့ခေါ်..ကောင်းရင်အရင်းထိ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်..ဖြေးဖြေးနော် မောင့်လီးကြီးက သိပ်ရှည်နေလားလို့..အိအာ့..ဟင့် ဖြေးဖြေးချင်း..အားဟာ့ဟာ့.အောင့်တယ်မောင်ရေ..ထိတယ် ထိတာသားအိမ်ထိတယ်..အားဟာ့ အားဟာ့ ”  

လီးအရင်းထိဝင်သွားတော့ ထူးမော်ရဲ့ ဗိုက်ကိုသူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့တွန်းတယ်။ ဆီးခုံချင်းကပ်ပိနေအောင် ဖိသွင်းထားတာဆိုတော့ သူတွန်းနေလည်း လီးကပြန်ုပြီးထွက်လာတာ မဟုတ်ဘူးလေ။ ဒီတော့ ရင်ပတ်ကို ထုတော့တာပေါ့။

“ အာ့ အားဟာ့ အားဟ အာ့..အောင့်တာမောင်ရာ..ဟူး..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..ဒီလီးနဲ့တွေ့တော့မှပဲ.. အိုးဟိုး မောင်.အားရင်ခေါင်းထဲထိဝင်လာသလားလို့..အင့်..ဟင့် ဟင့်..အာ့ ကောင်းတယ် မောင်ရေကောင်းတယ်..ဖိညှောင့် ဖိညှောင့် အင့်ဖိဖိညှောင့်လိုကွာ.အာ့ အာ့ နို့တွေဆွဲလိုးအူးဟူး..ကောင်းလိုက်တာနော်..”    

ကိုယ်က လီးအရင်းအထိ ထိုးထည့်ဖိကပ်ပြီးဖင်ကြီးတစ်လှုပ်လှုပ်နဲ့ ညှောင့်ပြီး လိုးပေးနေတာကို သူက ခံစားလွန်ပြီး စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ စောက်ပတ်အုံလိုက်ကြီးက ညှစ်ညှစ်စုပ်ဆွဲနေတော့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ရွစိတက်လာပြီး တစ်ရှိန်းရှိန်းတစ်ဖိန်းဖိန်းနဲ့ လီးရည်တွေ ပန်းထွက်ချင်လာတဲ့အထိ အရသာရှိတယ်။

ပက်ပက်စက်စက်ကို နှာကြီးကြီးစောက်ပတ် ညှစ်အားသန်သန်နဲ့ အလိုးခံတတ်တဲ့ မိန်းမ။ လိုးလို့အလွန်မှကောင်းတဲ့ မိန်းမ။ ဒီလိုသာငြိမ်နေလို့ဖြင့်လီးရည်တွေ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ပန်းထွက်မိတော့မယ်။ လိုးရတာကလည်းအခုမှလီးအဆုံးထိထည့်ဖူးခါစ,ရှိသေးတော့ ခဏကလေးပဲကြာသေးတာ။ အားမရဘူး..မဝ,နိုင်သေးဘူး။

လီးရည် မထွက်စေချင်သေးဘူး ဆိုပေမယ့် ငြိမ်ပြီး အစုပ်ခံနေရင်ကောင်းရလွန်းလို့ ထွက်သွားမိတော့မှာ အမှန်ပဲ။ ဒါနဲ့ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲက ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဆယ့်လေးငါးချက် အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ပိတ်ပိတ် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်မိတယ်။ မမရီက လည်ကုတ်ကိုဆွဲ ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက် ပွတ်သပ်ပြီးအော်တော့တာပေါ့   

“ ဖုန်းဖုန်း ဖုန်းဖုန်း ဖောင်း.အာ့ မောင်ရေ..ဖြေးဖြေးမောင်..ဖြေးဖြေးလိုး..အာ့ကောင်းတာတော့ရက်စက်တယ်..အင့်..ဖြေးဖြေးလိုးကွာ..မောင်ပြီးသွားလိမ့်မယ်ဖြေးဖြေး..တစ်ချက်ချင်းဆောင့်..အာ့.အအားဟား..ဟုတ်ပြီ..လီးကို နဲနဲပဲဆွဲထုတ်ပြီးပြန်ဆောင့်ပေး.အင်း.အင်း.တစ်ချက်ချင်းဇိမ်နဲ့လိုး..အင်း အင်း ကောင်းလားမောင်..အားဟား ကောင်းလိုက်တာ.. ”

“ အဲလိုအရသာရှိရှိလိုး.အင့် အင့် အကြာကြီးလိုး.အင့် ဟင့် အာ့ ကောင်းတယ်.ဟင့်ဆောင့်.အာ့.စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီကွာ အာ့.မောင့်လီးကြီးထုတ်ပေးအုံး.အာ့..ရီစုပ်ပေးမယ်.အာ့.အင်း..ပြွတ် ပွတ် ပွတ်ပြွတ် ပလွတ်.ပု ပု.ပျတ်…အင့် လိုးတော့အားဟား အား..တစ်ချက်တည်း အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းတာကွာ.ဟင့် အင့် သိပ်ဆိုးတဲ့မောင်..အင့်.ဟင့်.လိုး.ဆောင့် ”  

စကားတစ်ပြောပြောနဲ့ အလိုးသင်ရင်း အရသာအပြည့် အလိုးခံသွားတာ.အလိုးခံရင်း လီးကစုပ်လိုက်တော့ သူ့ဟာနဲ့သူပြန်မထိန်းနိုင်ပဲ စောက်ရည်တွေအရွှဲသားထွက်ပြီး တစ်ချီပြီးတစ်ချီ ပြီးနေရတယ်။ ပြီးလိုက်.အဆောင့်ခံရလိုက်..အဆောင့်ခံရလိုက်.ပြီးလိုက်..လီးကကြီး အလိုးကသန်..ဆိုတော့ ဆယ်နှစ်လောက် ပုံမကျ ပန်းမကျ ပြီးလျင်ပြီးရော မထိတထိ အလိုးခံခဲ့ရဖူးသမျှကို ဒီတစ်ချီထဲနဲ့လွှမ်းမိုးသွားပြီး မေ့ပစ်လိုက်နိုင်သွားတယ်။

အခုမှ လိုးဖူးတာဆိုပေမယ့် မနက်ကတည်းက စိတ်ကြွတိုင်း ဂွင်းထ,တိုက်နေတဲ့ လီးဆိုတော့ တော်တော်လေး ထိန်းနိုင်နေတာက ရီရီ့အတွက် လက်ဆောင်ကောင်းဖြစ်သွားသလိုပဲ။ အလိုးမခံရတာ ကြာလို့ ငတ်နေ တဲ့ စောက်ပတ်ရယ်..ကြာကြာထိန်းလိုးနိုင်တဲ့ လီးကြီးကြီး မာမာ တောက်တောက်ကြီးရယ် တွေ့တော့ ရီရီအနည်းဆုံး ငါးချီခြောက်ချီ လောက်ပြီးသွားခဲ့ရတယ်။

ထူးမော်ကတော့ မမောနိုင် မပမ်းနိုင် တစ်ဖုံးဖုံး တစ်ဖောင်းဖောင်း ဖုတ်ဖုတ် ဖွတ်ဖွတ်နဲ့လိုးလို့ ဆောင့်လို့ကောင်းတုန်း။ ဒူးထောက်ပြီးနို့ ဆွဲလိုက် ကုတ်ပိုးဖက်လိုက် ပုခုံးဆွဲလိုက် ဘယ်လိုပဲ ထိန်းလိုးလိုး နူငယ်ပီပီဆောင့် အားက သန်လွန်းလှတော့ ရီရီတစ်ကိုယ်လုံးအထက်ဖက်ကို လွင့်လွင့်တက်သွားရတယ်။

အထက်ဖက် တက်စရာနေရာမရှိတော့ ခေါင်းလေးစောင်းပြီးခံပြန်တော့လဲ ဦးတည်ပေးထားတဲ့ နံဘေးဖက်ကို လွင့်ပြေးအောင်ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာဆိုတော့ ရီရီကိုယ်လုံးကြီးက ကုတင်ပေါ်မှာတစ်ပတ်ပြီး တစ်ပတ်လည်နေတယ်။ ထူးမော်ကလည်းရီရီ့တစ်ကိုယ်လုံး ဘယ်လိုဖြစ်နေနေ စောက်ပတ်နဲ့လီး ကျွတ်မသွားရင်ပြီးရော.ရွေ့တဲ့နေရာအတိုင်းလိုက်လိုးတာပဲ။

ရင်ခေါင်းထဲထိ ဆို့နစ်တင်းကျပ်နေအောင် အလိုးခံနေရတော့ ရီရီရင်ပွင့်ထွက်သွားလောက်တဲ့ အထိ အော်အော်ပြီး အလိုးခံရတယ်။ ဒူးကို ထောက်ပြီးလိုက်လိုးရတာ အနေအထားသိပ်မကြိုက်တာလား..မရွေ့စေချင်တာပဲလားတော့မသိဘူး။ ဒူးချပြီးရီရီ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်လိုးပြန်ရော။ ရီရီလည်း ရွေ့မပြေးနိုင်အောင် မီရာတွေကို ဆွဲယူအားပြုပြီးအလိုးခံတာပါ။ အိပ်ယာတွေဆိုလဲ ဆုပ်ဆွဲခံရလွန်းလို့ကျေမွကုန်ပြီး ကုတင်အောက်ကိုတောင် လွင့်ထွက်ကုန်ပြီ။

ဒါပေမယ့် သူက လိုးချက်ဆောင့်ချက်တွေတအားပြင်းတာကိုး.မရွေ့ပဲ ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ။ မှောက်လျက်လိုးပြန်တော့လဲ.သူလိုးလို့ ကောင်းအောင် ရီ့ပေါင်လုံးကြီးတွေဆွဲမြှင့်ပေးပြီး ဖားမကြီး ပက်လက်လန်ထားသလို ကားကားကြီးဖြဲပြီး အလိုးခံပေးပစ်တာ.အသေဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့တာပေါ့။

သူ့လီး ကော့ကော့လန်လန်ကြီးကိုရီ့စောက်ပတ်ထဲက တစ်ဆုံးတစ်ဆုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အဝေးကနေ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတာစွိပလွတ်ဖောင်း..စွိ ပလွတ် ဖောင်း နဲ့အသံတွေဆူညံနေတာပဲ။ လီးကော့ကော့ကြီးကို ဆွဲဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ခေါင်းသားကို ကော်ကော်လန်ဆွဲသွားတာများဖျဉ်းကနဲဖျဉ်းကနဲ အီအီဆိမ့်သွားရတယ်။ ဆောင့်ပြန်တော့လဲ..လီးကော့ကြီးက စောက်စေ့အခြေသား အရင်းကိုထိုးထိုးကော်သွားတာဆိုတော့ အဆီအနှစ်အရသာ အပြည့်အဆောင့် အလိုးခံရတယ်။

သူ့ရှေ့ သူ့အရင် ရီရီ့ ကိုလိုးခဲ့ဖူးတဲ့လူ ဘယ်သူမှ ဒီလိုလိုးမပေးခဲ့ဖူးတော့ ရီ့အဖို့ကလဲ ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံလေ။ သိပ်ကြိုက်သွားတာပေါ့..။

“ အင့်.အင့်.ဆောင့် မောင်.ဆောင့်လိုးကြမ်း..ရတယ်..ဆောင့်..အင့်..အားဟာ့.သွက်သွက်ကြီးဆောင့်ပေးမောင်..အာ့အင့် အင့်.. ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်.ဆောင့် သွက်သွက်..သွက်သွက်.ဆောင့်ပြီးရအောင်မောင်..အတူပြီးရအောင် လိုးလိုး.အင့် အင့် အင့် အား လိုးပါ.လိုးပါ..သွက်သွက်ကြီးလိုးပေးပါ..အားဟား အာ့အာ့ အာ့ အား..ကောင်းလိုက်တာကွယ်.မောင့်လီးရည်တွေ အများကြီးပဲနော်.အာ့ထည့် ထည့် အူးဟူး..ကောင်းလိုက်တာကောင်းလိုက်တာ.ကောင်း လိုက် တာ.”

ဒေါ်လေးရီရီ ကြည်နူးအားရစိတ်တွေ ပြည့်လျှံနေလို့ မျက်လုံလေးတစ်ဝင်းဝင်းနဲ့ သူ့အပေါ် မှောက်လျက်ဖိကပ်နေတဲ့ ထူးမော်ရဲ့ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး တစ်ရွရွ ပွတ်သပ်နေမိသလို..ထူးမော်ကလည်းတင်ပါးခွက်ကြီးတွေ ရှုံ့ခါ ရှုံ့ခါနဲ့ လီးကြီးကို ကော့ကော့ထိုးရင်း လီးရည်တွေညှစ်ညှစ် ပန်းထည့်ပေးနေမိတယ်လေ။

“ ကောင်းလားဟင် ဒေါ်လေး  ”

“ ဟွန့် ဒေါ်လေးတဲ့..သူ့မယားဖြစ်နေပါပြီနော်..ခ်ခ်  ”

ညနေ ခြောက်နာရီလာက်ရောက်တော့ မတင်ဝိုင်း ဈေးသိမ်းပြီးပြန်လာတယ်။ အထဲဝင်လိုက်ကတည်းက မီးဖိုခန်းဖက်က အသံတွေကြားတော့ အိမ်ထောင်သည်ပီပီ လိုးသံဆောင့်သံ စောက်ပတ်ထဲကို လီးဝင်တဲ့အသံ လီးပြန်ထုတ်တဲ့အသံတွေ ပဲဆိုတာကို အာရုံက ချက်ချင်းသိတယ်။

သူ့သားနဲ့သူ့ညီမ မနက်ကရွနေကြတာမြင်ရပြီးသားမို့ သိပ်မကြာခင် သူတို့လိုးဖြစ်ကြတော့မယ်ဆိုတာ မတင်ဝိုင်း တွက်ပြီးသားပါ။ တိတ်တိတ်လေး ခြေသံမကြားအောင်ဝင်သွားပြီး ချောင်းကြည့်တော့ အတော်အံ့သြမိတယ်။ တူဝရီးနှစ်ယောက်ထဲ လိုးနေတာမို့သာ တော်တော့တယ်။ မုန်တိုင်းကျနေတာလားလို့ ထင်ရမယ် တကယ်ပဲ..။

အိပ်ယာတွေ အဝတ်တွေအားလုံးက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပြန့်ကျဲနေတာမြင်လို့တောင်မှ မကောင်းဘူး။ သူတို့နှစ်ယောက်သားကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာမြင်လို့အကောင်းဆုံးနှစ်ပါးသွားနဲ့ စိတ်တူကိုယ်တူလိုးနေလိုက်ကြတာ မျက်တောင်ခတ်ဖို့တောင် မေ့နေမိတယ်။

သမီးတွေပြန်လာခါနီးပြီမို့သာ အပြင်ကိုပြန်ထွက်ပြီးအခုမှ ပြန်လာသလိုလို အသံကျယ်ကျယ်ပေးပြီးခြံထဲမှာ လျှောက်သွားပြနေရပေမယ့် လိုးအားသန်လွန်းတဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့ ဆောင့်ချက် လိုးချက်တွေကိုမျက်စေ့ထဲက မဖျောက်ဖျက်နိုင်တော့ပါဘူး။

ဆောက်တည်ရာမရှိတဲ့ စိတ်ကို ထိထိမိမိထိန်းနိုင်ဖို့ ခြံထဲမှာဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့ပဲ အချိန်တော်တော်များများဖြုန်းပစ်ပြီးအိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်။ ပက်လက် ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထူးမော်က အင်္ကျီမပါ ပုဆိုးတိုတိုဖရိုဖရဲ ချွေးတွေသံတွေက တစ်ရွှဲရွှဲ။  ဘာမှ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး။ ဘောလုံးသမားတွေ ပြန်လာကြတာ ဆူဆူညံညံ အသံတွေကြားရပြန်တယ်။  

“ ငါတို့နိုင်တယ်ဟဲ့ ကိုထူးရဲ့.ခြောက်ဂိုးတောင်သွင်းပစ်တာ..နင်က ဘယ်လိုကြီးဖြစ်နေတာလဲ..ဘောလုံးကန်တာက ငါတို့ပါဟဲ့..ခ်ခ် မဆီမဆိုင် နင်ကချွေးတွေပျံပြီး မောနေရတယ်လို့ ”   

အခန်းထဲမှာ အဝတ်လဲနေရင်း တင်ဝိုင်းကြိတ်ပြုံးလေးပြုံးမိသလို ရီရီကလည်း သူ့အခန်းထဲမှာ ရင်တစ်ဖိုဖိုနဲ့ မောဟိုက်နေရပြန်တယ်။ အခုမှလိုးလို့ပြီးခါစ,ဆိုတော့ သူ့စောက်ခေါင်းထဲက လီးရည်တွေ တစ်စိမ့်စိမ့်ပြန်ယိုစီးထွက်နေတာ ပေါင်ရင်းထိရောက်နေပြီမို့ ထမီနဲ့နှိုက်သုပ်နေရတာက အလုပ်တစ်ခု။  

“ ဟူး..မောတာပေါ့ဟ..ဟီးဟီး..ငါလဲဂိုးသွင်းကျင့်ပြီးအခုမှပြန်ရောက်တဲ့ဥစ္စာ.ဟဲဟဲ.ခိခိ ”   

ထူးမော် မျက်နှာပိုး မသေလှပေမယ့် သူတို့ကျောင်းမှာလည်း ဘောလုံးကွင်းရှိတာမို့ ညီအစ်မသုံးယောက် မယုံတစ်ဝက် ယုံတစ်ဝက်နဲ့ လက်ခံသွားကြတယ်။ နိုင်လာသူတို့ ထုံးစံအတိုင်း ဘောလုံးပွဲအတွေ့အကြုံတွေ ဆယ်မိနစ်လောက်တော့ အားပါးတစ်ရပြောနေကြသေး ကြွားနေကြသေးတာပေါ့။

ဂိုးမပေးခဲ့ရတော့ နောက်တန်းကစားတဲ့ တင့်မော်နဲ့ ဂိုးဖမ်းတဲ့ညွန့်ညွန့်က အကဲဆုံးပဲ။ လေးယောက်သား ရေချိုးသွားကြတော့ မတင်ဝိုင်းနဲ့ရီရီတို့မီးဖိုထဲမှာ ဆုံကြတယ်။ အထက်နဲ့အောက် ညီအစ်မ..ငယ်ကတည်းက တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သိတွေဆိုတော့ ပွင့်လင်းတာက ကမ်းကုန်ပဲ။   

“ ကောင်မ..ငါ့အလစ်မှာ လာကုန်းနေပြီး ချွေးမလောင်းရှာခိုင်းနေတာ ဟွန်း..ပိရိပါ့..ငါမရိပ်မိခဲ့ဘူး  ”

ရီရီ ရှက်ရှက်နဲ့စပ်ဖြီးဖြီးကြီးလုပ်ပြီး သူ့အစ်မကို ကလိယားထိုးရင်း ရယ်နေလိုက်တယ်။ မတင်ဝိုင်းက ပင်ကိုယ်အနေနဲ့ဆိုရင်တော့ မယောင်တတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့်နှာထ,နေတဲ့အရှိန်ကပြင်းနေတော့ သူ့ခါး ကိုလက်နဲ့တို့ရုံလေးနဲ့ ယောင်သလိုလုပ်ပြီး အော်တော့တာပဲ..  ။

“ ဟဲ့ စောက်ပတ်ပြဲပြဲ လီးကြီးကြီးနဲ့လိုးခိခိ..မလုပ်ပါနဲ့ဟဲ့..ယားလို့ပါ ခိခိ..အိုး..လိုး လိုး လိုး ခိခိ..ကောင်မ ရွနေတာ…ဒီလောက်ကြီး အလိုးခံထားရတာတောင် မှ အားမရသေးဘူး..တော်တော့ ”   

ရီရီက တစ်ခိခိရယ်ရင်း သူ့အစ်မကို ဖက်နမ်းတယ်။ မတင်ဝိုင်းက ဟန်ဆောင်ရုန်းနေပေမယ့် ကြားချင် သိချင်တာတွေက အများကြီးရှိနေသေးတော့ ကပ်မေးရတာပေါ့.  ။

“ ပြောစမ်းငါ့ကို..ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ နင်တို့လိုးနေကြတာ..ငါ့သားကရော..ကောင်းကောင်းကြီး လိုးတတ်နေပြီလား.နို့မဆွဲနဲ့ဟယ်. ကောင်းကောင်းပြော ”  

“ ခိခိ..မမနို့ကြီးတွေကလဲ အိနေတာပဲအိုး..စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲဖောင်းဖောင်းကြီးတော့်..ခိခိ..” 

“ ကိုင်ရုံပဲကိုင်ဟယ်..ပြောတော့ ကြားချင်လှပြီ..စောက်ဖုတ်ကို မဆော့နဲ့ ”  

“ ဒီနေ့ နေ့လည်မှစ,လိုးတာပါ မမရယ် ဈေးကပြန်လာတော့အိပ်ယာပေါ်မှာ ထမီကြီးနဲ့ သူ့လီးကြီးကိုဆုပ်ပြီးဂွင်းတိုက်နေတာမြင်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးကို ကြိုက်သွားလို့ ပေးလိုးလိုက်တာပါ ခိခိ..” 

မတင်ဝိုင်းမျက်လုံးတွေ ပြောင်လက်လာတယ်။ အသားကဖြူတော့ နှာခေါင်းကြီး နီရဲတက်နေတာ နှာထန်နေမှန်း သိပ်သိသာတာပဲ။   

“ လီးကပုံမှန်လောက်ပဲရှိမှာပါဟာ ငါခဏခဏကိုင်ဖူးပါတယ်.လီးကိုသာ မမြင်လိုက်ပေမယ့် နင်တို့လိုးနေတာ ငါမြင်နေရသားပဲ..တော်တော်ကြီးလို့လား..”

“ ခိခိ..ကြီးမှကြီးမမရေ..ဒီလောက်ကြီးရှိတယ်..မမက သူ့လီးတောင်နေတုန်း မကိုင်ဖူးလို့ဖြစ်မှာ..အားရပါးရကြီး စောက်ခေါင်းထဲကို ပြည့်နေတာပဲ.လိုးအားလည်း သန်မှသန်..တစ်လလောက်များခံလိုက်ရင် ရီ့ဖင်ကြီးတောင် လျှောသွားနိုင်မယ်..ခိခိ အတော်လိုးနိုင်တဲ့ ကလေး ”   

ရီရီက သူ့လက်ကောက်ဝတ်နေရာကို ဆုပ်ပြီးပြောလိုက်တော့ မတင်ဝိုင်း မျက်လုံးတွေပြူးပြီး ပုခုံးလေးတွန့်မိတယ်။  

“ တကယ်!  တုတ်လှချည့်လားဟယ်..အင်း သူလီးတောင်တုန်းတော့ ငါမကိုင်ဖူးတာအမှန်ပဲ..ခိခိ ရှည်လဲ တော်တော်ရှည်မယ် ထင်တာပဲ ဟီးဟီး ”   

ဒီတစ်ခါတော့ ရီရီလည်း မျက်လုံးတွေ တောက်ပြောင်ဝင်းလက်သွားတယ်.. ။  

“ အိုးဟိုး..ဆောင့်လိုးတိုင်း သားအိမ်ထိတယ် မမရေ…ဒီလီးမျိုးမကြုံဖူးပါဘူးဆို..လေးငါးခြောက်ယောက်လောက် အလိုးခံလာခဲ့ဖူးတာ မော်ကြီးကို မီတဲ့လီးမျိုး တစ်ယောက်မှမရှိဘူး..မမအလိုးခံကြည့်မွယုံသြားမယ်..ခိခိ ”   

မတင်ဝိုင်း ကိုယ်လုံးကြီးဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ်။ တစ်ယောက်တည်း စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဖူးပေမယ့် အခုလိုအပြောခံရတာက ဒါပထမဆုံးဆိုတော့ နားမယဉ်သေးဘူး။ ကြားလဲကြားချင်တယ်..ကြားလဲမကြားရဲဘူး..။   

“ ဟဲ့..မပြောကောင်း မဆိုကောင်း..သားအမိချင်းအလိုးခံရမယ်လို့..ငါရင်ထဲတောင် ခုန်သွားတယ် ကောင်မ..” 

ရီရီ သူ့အစ်မကို သိပ်အကဲမခတ်ရပဲ သူ့သားနဲ့အလိုးခံချင်နေပြီဆိုတာ နားလည်သွားတယ်။

“ မမရာ..ခဲအိုကလဲ အိမ်ပြန်လာတာက တစ်လမှတစ်ရက် သူကအပြင်မှ ာရှာလိုးလို့ရတယ်လေ..မမငတ်နေတာကို ဂရုမစိုက်ဘူး..မမက အငတ်ခံနေမလို့လား..အပြင်လူနဲ့ ဖြစ်ပြန်တော့လဲ နှုတ်မလုံရင် အရှက်ကွဲဦးမယ် ”   

မတင်ဝိုင်း ဘေးဘီကို တစ်ချက်လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီး   

“ နင်လည်းနှုတ်လုံနော် ရီရီ.” 

“ ဟွန်း..ညီအစ်မချင်း ပြောရတယ်လို့ ရှိသေး ”   

......................................................................

မိန်းမစောက်ပတ်မလိုးရဖူးခဲ့တော့ လိုးရင်းဆောင့်ရင်း ဇောရှိန်တက်ပြီးစောက်ပတ်ထဲ လီးရည်ပန်းထည့်ရတဲ့အရသာကို မသိခဲ့ဘူး။ ဒေါ်လေးရီရီစောက်ပတ်ကြီးကို လိုးလိုက်ရမှလိုးနေဆောင့်နေတုန်းမှာ စောက်ပတ်နဲ့လီးထိနေထိုးနေပွတ်တိုက်နေတဲ့ အရသာအပြင် စောက်ခေါင်းထဲကို လီးရည်ပန်းထည့်ရတဲ့အချိန်ခံစားမိရတဲ့ အရသာကို သိရတော့တယ်။

ဂွင်းတိုက်ခဲ့တုန်းကလီးရည်ထွက်ဖို့အရေး ကြိုစားခဲ့ရတာ အာရုံစုစည်းအားထုတ်ရလို့ ပင်ပမ်းသလို ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် စောက်ပတ်လိုးတဲ့ အခါကျတော့ အာရုံကို တကူးတက စုစည်းနေစရာမလိုပဲ အမြဲရနေတာဆိုတော့ စိတ်လွှတ်လိုက်ချိန်မှာ ဖျောကနဲဖျောကနဲပန်းထွက်သွားတာ လိုက်ထိန်းလို့တောင်မမီဘူး။

စောက်ပတ်ကြီးက စုပ်ထားတယ်ဆိုတာကလည်း ကိုယ့်လက်နဲ့ပဲ ကိုယ့်လီးကိုညှစ်ဆုပ်ထားရတာထက်တောင်ပိုပြီးမြဲမြံနေသေးတာက အရသာ ထူးသေးတယ်။ တင့်မော်တို့ အသိုက်နဲ့ရေချိုးနေကြတော့ အမောကလဲ ပြေနေပြီလေ.။ ရေချိုးနေရင်း လတ်တလောမှာ ရီရီနဲ့လိုးခဲ့ကြတဲ့ ပူပူနွေးနွေးအကြောင်းအရာတွေကို စိတ်ရောက်နေမိတော့ ဘောင်းဘီတိုထဲမှာလီးကြီးကတင်းတင်းကြီးတောင်လာပြန်တာပေါ့။

အရမ်းကြီးစိတ်လာနေတဲ့အပြင် မှောင်ရီဝိုးဝါးလေးလည်းဖြစ်နေတော့ လက်နှစ်ဖက်လုံး ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေ ရွှဲအိနေအောင်တိုက်ပြီးဘောင်းဘီတိုထဲ မသိမသာလေးလက်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးတွေမျက်လုံးထောင့်က မြင်လိုက်ကြပေမယ့်မမြင်ဟန်ဆောင်ပြီး သူတို့အချင်းချင်းလဲ အသိမပေးကြပဲ တိတ်တိတ်ခိုးကြည့်နေကြတာကို သူကမသိဘူး။

ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေက ဘယ်လောက်များများ ဘယ်လောက်ရွှဲရွှဲစောက္ပတ္လိုးရတဲ့ အရသာကို လိုက္မမီတော့ အားမလိုအားမရနဲ့ လက်ကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ဖို့လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့လီးနဲ့လက်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကိုခိုးကြည့်နေကြတဲ့ ကောင်မလေးတွေကို သတိထားမိလာတယ်။ကောင်မလေးတွေသူ့မျက်နှာကိုအာရုံမရှိပဲ လီးနဲ့လက်ကိုပဲအားသန်သန်နဲ့စူးစိုက်ကြည့်နေကြမှန်းရိပ်မိလိုက် လို့ တမင်ပဲ လဒစ်ကြီးပေါ်သွားအောင်ပင့်ပြီးတင်ရင်းလက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တာပေါ့။

လီးချောင်းကြီးတစ်ဝက်ကျော်ကျော်ပေါ်လာတော့မှ လက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဖယ်ချလိုက်ပြီးခပ်တည်တည်ပဲ ရေစည်ထဲကရေခွက်ကောက်ယူ ခပ်ချိုးနေလိုက်တော့ ကောင်မလေးတွေပါးစပ်ဟောင်းလောင်းပွင့်နေကြရာက တစ်ခိခိတစ်ခွိခွိအသံတွေ ဆူညံလာကြပြန်တယ်။

တင့်တင့်မော်ကတော့ သူ့အတွေးနဲ့သူ အံကလေးကြိတ်ပြီးနှာခေါင်းနီနီ မျက်လုံးနီနီနဲ့ရင်ခုံနေပြီ။ ထမင်းစားပြီးကြတော့ မဝိုင်းတို့ညီအစ်မတစ်တွဲက တစ်ခိခိတွတ်ထိုးနေကြသလို မိသော်နဲ့ညွန့်ညွန့်အတန်းတူမို့ စာအတူကျက်ရင်းတွတ်ထိုးနေကြတယ်။

မတင့်နဲ့ထူးမော်ကလည်း အတန်းအတူတူပါပဲ။ စာအတူကျက်ပေမယ့် တွတ်မထိုးပဲငြိမ်ပြီးညှိနေကြတာပဲ ကွာပါတယ်။ ငယ်ကတည်းက အတူကစားပြီး ချစ်လာခဲ့ရတဲ့ မောင်လေးဖြစ်သူနဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းလင်မယားဖြစ်ရတော့မယ်။ အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့ ရင်ဖိုမှုက မတင့်ကို နှုတ်ဆိတ်နေစေတာလားတော့မသိပါဘူး။ ထူးမော်ကတော့ လိုးချင်စိတ်မွှန်နေလို့ မတင့်ကို အပြာစာအုပ်တစ်အုပ် ဖတ်ဖို့ပေးထားတော့ မတင့်စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ဖတ်နေတာမို့စကားမပြောနိုင်တော့တာပါ။

လူစုကွဲပြီး ညဆယ်နာရီလောက်တော့ အမေတို့အိပ်ပျော်လောက်ပြီဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ထူးမော်ခြေလှမ်းဖွဖွနင်းပြီး မတင့်အိပ်တဲ့ အခန်းဖက်ကို သွားတယ်။ မတင့်နဲ့မိသော်တို့က အတူအိပ်ကြပေမယ့်အဖေမရှိတဲ့ညတွေဆိုရင် မိသော်က အမေနဲ့သွားအိပ်တတ်တာ အကျင့်ပဲ။ မတင့်ကလည်းစောစောက နှာစာအုပ်ဖတ်ထားပြီး ရွနေတဲ့အရှိန်က အိပ်ယာထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲနေရမှပြန်တွေးရင်း ပိုပိုရွလာရတဲ့အပြင်..ညလာခဲ့ လို့ခေါ်ထားပြီးသားဆိုတော့ ရင်ဖိုဖိုနဲ့အိပ်မပျော်ရဲဘူး။

အမေတို့က မတင့်နဲ့ အခန်းချင်းကပ်လျက်ဆိုတော့ မတင့်အိပ်ခန်းကိုမတက်ခင် တံခါးဝ,ကခဏလေးရပ်ချောင်းကြည့်တော့ အမေ့ထမီအထက်ဆင့်က ပြေလျော့နေပြီး ထမီက လျှောကျနေလို့ ဖင်လုံးဖြူဖြူကြီးတစ်လုံးကို ခပ်မှိန်မှိန်မီးရောင်အောက်မှ ာပြူးပြူးကြီးမြင်နေရတယ်။

မတင့် အခန်းကို ချက်ချင်းမတက်နိုင်သေးပဲ ရပ်ကြည့်နေတော့ အမေ့ကိုယ်လုံးကြီး သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲများ လှုပ်နေသလားလို့ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်ပြီး မအိပ်သေးပဲ စောက်ပတ်ကိုများပွတ်နေလေမလားလို့ အတွေးဝင်မိတာမို့ လီးကမတ်ကနဲ တောင်လာတယ်။ နေ့လည်က ရီရီနဲ့လိုးခဲ့စဉ်ကက ရီရီအပေးကောင်း အလိုက်သိတဲ့အရသာကို ကောင်းကောင်းစွဲနေတာမို့ အမေလည်းတော်တော်အပေးကောင်းလောက်မယ်လို့ တွေးမိပြန်တော့အမေ့ကို လိုးချင်စိတ်တွေတအားမွှန်လာတယ်။

အခန်းဝ,မှာရပ်နေမိတာကြာသွားလို့လား မသိဘူး။ မဝင်လာရဲလို့များလားလို့ တွေးမိတာထင်ပာရဲ့ မတင့်ကလေသံလေးနဲ့ ခပ်တိုးတိုးလေး “ ရွှတ်”ဆိုလှမ်းခေါ်တယ်။ ဒါနဲ့မတင့်အခန်းထဲတက်သွားလိုက်တော့ အိပ်ယာပေါ်မှာငုတ်တုတ်လေးထိုင် ပြီးစောင့်နေတာ မြင်ရတယ်လေ။

ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ မွေ့ယာလေးခင်းပြီးအိပ်ကြတာပါ။ ကုတင်မရှိဘူး။ အမေတို့လည်းကြမ်းပြင်မှာပဲ အိပ်ကြတာပဲ။ ကုတင်ဆိုလို့ ရီရီ့အိပ်ခန်းထဲမှာ တစ်လုံးပဲရှိတယ်။

မတင့်နဲ့အတူယှဉ်တွဲထိုင်ပြီးပုခုံးလေးကိုဖက်..လက်တစ်ဖက်က သူ့နို့ လုံးမိုမို့တင်းတင်းကြီးကိုနယ်တော့ မတင့်က အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန်ပြီးလီးကြီးကိုနှိုက်ဆွဲတယ်။ တောင်နေတဲ့လီးဆို မှတော့ သူ့လက်ထဲကို ထောင်းကနဲပါသွားတာပေါ့။ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်တာကလည်း ရဲလွန်းနေပြီး လီးအကိုင်ကလည်းကျွမ်းနေသလားလို့ထင်တာနဲ့ သိပ်မသင်္ကာဘူး။

“ နင် အလိုးတော့ ခံဖူးတယ်မလား.ငါ့လီးနဲ့ဆို အရမ်းလိုးမိရင် နင့်စောက်ပတ်ပြဲသွားမစိုးလို့. ဘယ်သူနဲ့အလိုးခံခဲ့ဖူးလဲမတင့်..”

တင့်တင့်မော်က

“ သက်ထွန်းနဲ့ဟယ်..သူနဲ့ရည်းစားဖြစ်နေတာ..ဟိုနေ့က ကျောင်းခန်းထဲချိန်းပြီးအလိုးခံတာ..”

ရင်ထဲ အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားသလိုပဲ။ ဒီလိုကြောင့် သိပ်ရဲနေတာကိုး..။

“ အဲကောင်လီးအကြီး ကြီးလား”

“ ခုံတန်းရှည်ပေါ်မှာ ငါပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ အဲကောင်က ထမီဆွဲတင်ပြီး ငါ့စောက်ပတ်သေချာကြည့်ရင်းတက်မှောက်တာ လီးရည်တွေထွက်ကုန်ရော.လီးလည်းမဝင်ဘူး ခိခိ..ငါကိုင်ပြီးထပ်ထဲ့ပေးပေမယ့် လီးကပျော့သွားပြီ မလိုးနိုင်တော့ဘူး..ဟီဟိ.လူမိမှာစိုးလို့ ငါတို့ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြတာ. လီးကကိုမော့်လီးနဲ့ဆို တစ်ဝက်ပိုပိုပဲရှိတယ်..ငါ့လက်တစ်ဆုပ်မပြည့်ဘူး ခိခိ..ဒါပဲ  ”

ထူးမော် သက်ပြင်းချပြီးမတင့်စောက်ပတ်ကို နှိုက်ကြည့်တော့စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေလို့ ထမီတောင်စိုကုန်ပြီ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဘောလုံးကန် ဂျာစီလေးမ,တင်ပြီးပေါ်လာတဲ့ နို့လုံး အိအိ ဖြူဖြူဝင်းဝင်းကြီးကို စို့တော့ မတင့်က ပက်လက်အိပ်ချ ပေးတာပေါ့။ အားကစားလဲလုပ် ကျန်းမာရေးက ကောင်း နှာကလဲ ခပ်ကြီးကြီးဆိုတော့ ကြီးလိုက်တဲ့နို့တွေ။ ဆယ့်ခုနစ်နှစ်ဆိုတဲ့အပျိုလေးနို့နဲ့ မလိုက်ဖူးဆိုရင် မလွန်ဘူး။ နို့လုံးကြီးတွေက ထူးမော်လက်နဲ့ဆုပ်လိုမကာမိတဲ့အပြင် စို့ရတာပါးစပ်ထဲမှာ အလုံးလိုက်ကြီးပြည့် နေတယ်။

မတင့်ကလည်း ကိုယ့်အိမ်မှာ ကိုယ့်မောင်လေးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခံရတာဆိုတော့ လည်ချောင်းသံ တစ်အင်းအင်းနဲ့ပေးပြီး အစို့ခံတာ။ နို့စို့ခံရင်းထမီကို သူကိုယ်တိုင်ဖြည်ပြီးခြေထောက်တွေနဲ့ ကန်လွှတ်ပစ်တယ်။ ပေါင်တန်ကြီးတွေကဖြူဝင်းနေပြီးလေထဲမှာ လှုပ်ရှားနေကြတာ သက်ထွန်း ချက်ချင်း လီးရည်ထွက်ရတယ်ဆို ထွက်လောက်ပါတယ်။ ထမီကိုကန်လွှင့်ပစ်ပြီး ထူးမော်ကို လက်လျှိုဖက်ထားရာက ကိုယ်ပေါ်ဆွဲတင်တယ်။  

“ လိုးတော့ကွာ..ကိုမော်လဲ ပထမ..မတင့်လဲ ပထမပဲ..နို့စို့ပေးတာ စောက်ပတ်က တအားရွတယ်..လိုးပေး ” 

“ သက်ထွန်း လိုးပြီးပြီဆို..”  

“ အာ..အဲလူကစောက်ပတ်ထဲမှ ဝင်အောင်မလိုးနိုင်ပဲ အားမရဘူး.ရှက်ရှက်နဲ့ပြန်လာခဲ့တာ..တော်ပီ..မပြောနဲ့ အင့်. လိုး   ”

ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ထူးမော်လီးကြီးကို စောက်ရည်တွေရွှဲနေတဲ့ သူ့စောက်ခေါင်းနဲ့ တေ့ပေးတယ်။ ပေါင်ကြီးတွေ ကားရုံပဲကားထားပေးတော့ လိုးရတာ သိပ်အားမရဘူး။ ဒါနဲ့သူ့အပေါ်မှောက်နေရင်း ပေါင်လုံးကြီးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲတင်တော့ သူကနားလည်သွားတယ် ထင်ပါရဲ့ ။

ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းလုံး မြှင့်တင်ပေးတယ်။ အဲဒီတော့မှ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကြွတက်လာပြီး စောက်ခေါင်းကပေါ်လာတော့ လဒစ်ဖျားက စောက်ခေါင်းထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင် ဝင်သွားရော။ လဒစ်ဖျား ဝင်သွားပြီဆိုမှ မတင့်ရဲ့လက်တွေက သူ့ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး  

“ ဝင်တယ်.ကိုမော်. နင့်လီးကြီး ဝင်နိုင်တယ်..ထည့် ထည့်.မောင်နှစ်မလိုးရတာ အရသာပဲ.ကိုမော် နင်ငါ့ကိုကြိုက်လား ”   

ထူးမော်ကလီးတစ်ဝက်လောက်ထိ ဝင်သွားအောင် နှဲ့သွင်းတော့ မတင့် မဲ့သွားပြီးစုပ်သပ်နေသေးတယ်။   

“ ကြိုက်တာပေါ့..နင့်ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး ငါလီးတောက်နေရတာကြာပြီ..နို့တွေလဲ ကိုင်ချင်နေတာပဲ မောင်နှစ်မချင်းမို့ လိုးရခက်နေတာ ”  

“ အာ့..အာ့..ကိုမော်..ဖြေးဖြေးဟာ..လီးက သိပ်ကြီးတယ်. ဖြေးဖြေး.အားဟာ့အင့်..အင့်..အင့်..”   

ထူးမော်က နို့စို့ရင်းဖင်ကြီးချွချွ ပြီးတစ်ချက်ချင်း တစ်ချက်ချင်း ဖွဖွလိုးပေးတော့ မတင့် လဒစ်အရသာသိသွားပြီ။   

“ လဒစ်ကြီးက ကော်ကော်ပြီးလိုးသွားတာ သိပ်ကောင်းတာပဲကွာ. လိုး လိုး ”   

ကိုမော်က မတင့်ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်မောင်းတွေနဲ့တင် ထိန်းပြီးလက်ထောက်လိုးဖို့ ပြင်လိုက်တာမို့ မတင့်က စောက်ပတ်နဲ့လီး အထိုင်ကျနေအောင် ဖင်ကြီးတွေ ရွှေ့ရွှေ့ပြီး လိုက်ပြင်ပေးနေတာပေါ့။  

“ လီးအရင်းထိ ထည့်ဆောင့်တော့မယ်နော်..မအော်နဲ့ အမေတို့ ကြားသွားမယ်”  

မတင့်ကမျက်လုံးလေးပြူးပြီး ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြတယ်။ ဒါနဲ့ လီးအရင်းထိ ဖိဖိသွင်းတော့ မတင့်ပါးစပ်ကြီးပွင့်ဟလာပြီး လက်ဖဝါးလေးနဲ့ဖိပိတ်ထားရော။ နောက်ထပ်ဖိသွင်းတော့ရင်ပတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ တစ်ဘုံးဘုံးထုရင်းဖင်ဆုံကြီးကို ခါရမ်းနေတယ်။

တစ်ချက် ခပ်ဖိဖိပဲဆောင့်ထည့်ပြီး ဆီးခုံချင်းကပ်ထားတော့ မတင့်ခေါင်းရင်းဖက် တိုးတိုးပြီးရုန်းတယ်ဆိုပေမယ့် ထူးမော်က လိုက်ကပ်ထားပြန်တော့ လီးက မကျွတ်ဘူး။ ကပ်လျက်နဲ့ပဲ လီးကို ဆွဲမချွတ်တမ်း အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ မတင့်အလိုးခံရတဲ့ အရသာကို နဲနဲလောက်လေး သဘောပေါက်လာပြီး စောက်ရည်တွေက မတရားလိုက်လာတယ်။  

“ ကောင်းလား မတင့် “

“ ကောင်းတယ်ကွာ..နင်သိပ်လိုးတတ်တာပဲ..တအားမိုက်တယ်. လိုး လိုးနင့်စိတ်ကြိုက်လိုး..”   

အဆင်ပြေသွားပြီဆိုတော့ လီးကိုသုံးပုံနှစ်ပုံလောက် ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးဆယ်ချက်..ဆယ့်ငါးချက်လောက် ပုံမှန်ဆောင့်လိုက်.အချက်အစိတ်လောက်သွက်သွက်ကြီးဆောင့်ပေးလိုက် အလီလီအကျော့ကျော့ဆောင့်ပေးနေတော့ မတင့်လည်း အပေးကျွမ်းလာတယ်။ ဖင်ဆုံကြီးပင့်ပင့်တင်ပေးလာတတ်သလို စောက်ပတ်ကလည်းညှစ်တတ် စုပ်တတ်လာပြီ။

အပေးအယူမျှလေ အရသာရှိလေဆိုတာကိုနားလည်လာတော့ ဖင်ဆုံကြီးဝိုက်ဝိုက်လှည့်ပြီးပိုပို ပင့်ပေးလာတယ်။ စောက်ရည်ဘယ်လိုရွှဲရွှဲ အပျိုစောက်ပတ်ဆိုတော့လိုးရတာ ကျပ်ထုပ်စေးပိုင်နေတယ်။ နှာကြီးတဲ့မိန်းကလေးဆိုတော့ အပေးအကော့ပက်စက်တယ်။ နားတယ်လို့ကိုမရှိအောင် ကော့တင်ပေးနေတာ တကယ့် ကျားရိုင်းမလေးလိုပဲ ထန်လွန်းတယ်။

သူက သိပ်ထန်လွန်းနေတော့ ထူးမော်မညှာတော့ဘူး။ လီးကိုတစ်ချောင်းလုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဒစ်နဲ့ တေ့တေ့ဆောင့်လိုးပစ်တာ.။ သူကမဖြုံတဲ့အပြင် ဖင်ကြီးပင့်ပြီးတောင်ပြန်ပြန်လိုးပေးနေပါရောလား။ ဒါနဲ့ အားရသွားပြီး စောက်ပတ်နဲ့တစ်ထွာ တစ်မိုက်အကွာလောက်ထိ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးအသားကုန်ဆောင့်လိုးပစ်မှ  

“ အာ့..ကြမ်းထာ..အာ့ အာ့ ကိုမော်.အသံတအားထွက်တယ်..အာ့.အသံတွေတအားကျယ်တယ်လေ..အာ့ အာ့.ပြောမရဘူးကွာ..တအားကြမ်းတယ်.အာ့.အာ့ရော့ လိုး လိုး.ဆောင့် ရော့. အားဟား..ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်.. ဆောင့်..အမေတို့တော့သိကုန်တော့မှာပဲ..အားဟာ့..အားသေပါပြီကိုမော်ရယ်  ”

သေပါပြီလို့သာ ပြောတာ။ ဖင်ဆုံကြီး ပင့်ပင့်ကော့တင်ပေးနေတာက မလျှော့။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဖင်ကြီးပစ်ပစ်တင်ပြီး ပြန်ပြန်လိုးနေတော့ ကိုမော်စိတ်မထိန်းနိုင်လောက်အောင် ထန်လာတယ်။

ဒါနဲ့ပဲ သူ့စောက်ခေါင်းဝမှာ လဒစ်နဲ့ တေ့တေ့ပြီးခပ်သွက်သွက်ကြီးဆယ်ချက် ဆယ့်ငါးချက်လောက်ပိတ်ပိတ်ဆောင့် ဆွလိုးတော့ဖင်ဆုံကြီးကြမ်းပေါ်ပြန်မကျနိုင်တော့အောင် ပင့်ပေးထားရော၊တစ်ချက် နှစ်ချက် သုံးလေးချက်လေညက်လီးအရင်းထိမြုပ်ဝင်သွားအောင် ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်ပြီး လဒစ်နဲ့ပြန်ဆွ..အားရပါးရထပ်ဆောင့်လိုး.ဖိလိုးဆွလိုက် ဆောင့်လိုက်လိုးနေတော့လီးတစ်ချောင်းလုံးတစ်ရှိန်းရှိန်းရွတက်လာပြီးလီးရည်တွေစောက်ခေါင်းထဲကို တစ်ဖျောဖျော တစ်ဗျစ်ဗျစ် ပန်းထည့်မိတော့တာပေါ့။  

“ အားဟား.အားဟား ကောင်းတာ ကိုမော်ရာ..ကောင်းတာ..လီးရည်တွေက အများကြီးပဲ.အားရလိုက်တာ.အားဟား.မတင့်ပြီးပြန်ပြီ ကိုမော်ရာ..ဆောင့် အားဟာ့..ဆောင့်.တစ်ချက်လောက်အားရပါးရ ပစ်ဆောင့်ပေး..အားဟား.ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ ကိုမော်ရယ်..”  

ဖင်ကြီ းပင့်တင်ထားပေးတာ ဖြည်းဖြည်းချင်းအိကျသွားတော့မှ   

“ သက်ထွန်းလိုးတာနဲ့ ငါလိုးတာဘယ်သူလိုးတာ ပိုကောင်းလဲ ”  

“ ဘာသက်ထွန်းနဲ့မှ မလိုးဖူးဘူး..ညာပြောခဲ့တာ ခိခိ ”   

မိန်းမများ ဘာကိုယုံရမယ်မသိ။ ညကတစ်ညလုံးအိပ်လို့ မပျော်ဘူးခဲ့ပါဘူး။ ဘယ်အိပ်ပျော်နိုင်ပါ့မလဲ..ဟိုဖက်အခန်းမှာထူးမော်နဲ့ တင့်တင့်မော် ကမ္ဘာပျက်အောင် လိုးနေကြတာကိုး။ နေ့လည်တုန်းကရီရီပြောပြတော့ ဒီလောက်ကြီးအလိုး သန်လိမ့်မယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူးလေ..။ ညကျမှပဲ ထရံလေးတစ်ချပ်သာခြားတဲ့ ဟိုဖက်အခန်းမှာ သူ့အစ်မကို ပက်ပက်စက်စက်ကြီးလိုးနေတာ လက်တွေ့မြင်ရကြားရကြုံရတော့မှ ယုံရတော့တဲ့အပြင် အားကျစိတ်ပါ ဖြစ်မိရတော့တယ်။

တစ်ဖုတ်ဖုတ် တစ်ဖတ်ဖတ် တစ်ပြွတ်ပြွတ် တစ်စွတ်စွတ် နဲ့ရပ်တယ် နားတယ်လို့မှ မရှိတော့ပဲဥစ္စာ..မနေနိုင်လို့ထ,ချောင်းကြည့်ပါမှ ကိုယ်ပါ ဝင်အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာမိရတော့တယ်။ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကလဲ ရီရီပြောသလိုပြောလိုက်ရရင် လက်ကောက်ဝတ်နီးနီးပါပဲ။ လီးကော့လန်လန်ကြီးနဲ့ပစ် ပစ်ပြီးဆောင့်လိုးတာဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူပဲ ဖင်လုံးကြီးလှပါတယ်ဆိုပြီး မာနတက်နေတဲ့ တင့်တင့်မော်စောက်ပတ်ကြီးတောင်မှ ပြဲထွက်သွားပြီး သွေးချင်းချင်းနီရဲသွားတာမြင်လို့တောင် မကောင်းဘူး။

မိုးမလင်းခင် အိပ်ယာထ,ပြီးဈေးဆိုင်ထွက်ဖို့ပြင်တော့ ထူးမော်အိပ်ယာက မသိမ်းရသေးတာမြင်လို့ခေါက်သိမ်းထားပေးပြီး ညီအစ်မနှစ်ယောက်စကားတစ်ပြောပြောနဲ့ ဈေးထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ညတုန်းက ထူးမော်တို့လိုးပွဲအကြောင်းပြန်ပြောပြတော့ ရီရီကအားရလွန်းလို့လက်ခုပ်လက်ဝါးတွေ တီးနေပါရောလား။

“ ကောင်းလိုက်တာမမရယ်.မိသားစု သိုသိုသိပ်သိပ်နဲ့ ဘဝတစ်သက်လုံးသာ ခုလိုလိုးသွားရရင်ပိုလို့တောင်မှ အရသာရှိသေး” 

ဆိုပဲ။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်တိုင်ပင်ထားတဲ့ အတိုင်း နေ့လည်ရောက်တော့ မဝိုင်းအိမ်ကိုပြန်ခဲ့တယ်။ မနက်ကတည်းက အပြာစာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကိုလည်း ခေါင်းအုံးပေါ်မှောက်လျက်လေးတင်ထားပြီးသားဆိုတော့ ရင်တစ်ဖိုဖိုနဲ့ပြန်ခဲ့တာပေါ့။ ခြံထဲဝင်တော့ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်..စောက်ရည်ကစိမ့်စိမ့်ယိုနေပြီ။

လူခြေတိတ်လွန်းနေတော့ ကောင်မလေးတွေ ဘောလုံးပွဲသွားတာ စောလှချည့်လားလို့တောင် အတွေးဝင်မိတယ်။ အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီးခြေသံမကြားအောင် တိတ်တိတ်လေး ဝင်လာတာ။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ကိုယ်တော်က ပက်လက်ကြီးလှန်ပြီး အပြာစာအုပ်ဖတ်ရင်း ပုဆိုးလှန် လီးကိုင်ဆော့နေတာကို အခန်းတံခါးဝ,ကမြင်တော့ရင်ထဲမှာ လှပ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

ကတုန်ကရင်နဲ့ စောက်ရည်ကစစ်ကနဲ စစ်ကနဲ စိမ့်စိမ့်ထွက်လာတာမို့ စအိုရှုံ့ပြီး ညှစ်အောင့်ထားရတာအမော။ ထူးပါဘူး ဆိုပြီးစင်ပေါ်တက်လိုက်တော့ သူကကိုယ့်ဖက်လှည့်အကြည့်နဲ့ ဆုံပြီး မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရတာ သွေးတောင်ပျက်ရတဲ့အထိ ရင်တုန်သွားမိတယ်..ကိုစိုးမြင့်။   

အပြာစာအုပ်ဖတ်ထားတဲ့ လူဆိုတော့ လီးကြီးတစ်ထောင်ထောင်နဲ့ထ,ဆွဲပြီး မတင်ဝိုင်း ထမီကိုဇွတ်အတင်း လှန်တော့တာပဲ။ ကိုယ့်လင်နဲ့ကိုယ်အလိုးခံရတာဆိုပေမယ့် နေ့ခင်း ကြောင်တောင် တံခါးကြီးပွင့်နေလျက်နဲ့ အလိုးခံရမှာတော့ ရှက်နေမိတာပေါ့။ ဒါနဲ့ပဲ ရပ်နေလျက်နဲ့ ထမီကို သူလှန်လို့မရအောင် ဇွတ်အတင်းလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖိတွန်းချထားရတယ်.. ။  

“ အို..အို ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ ကိုစိုးရဲ့..တံခါးကြီးပွင့်နေတာလေ..အို အို လှန်ပါနဲ့ဆို..ခိခိ စောက်ဖုတ်တွေပေါ်ကုန်ပါပြီခိခိ..ဖယ်အုံး တံခါးပိတ်ပေးမယ်..ဇွတ်ပဲလီးကြီးကလည်းတောင်လို့..ခ်ခ်. အိုဟို ဖယ်အုံးကွာ ထမီပါ ချွတ်ပေးပါ့မယ် ခိခိ ”   

ကိုစိုးမြင့်မျက်နှာက သရဲမင်းရဲစီးနေတဲ့ အတိုင်းပဲ။ ချွေးတွေပျံနေပြီး မျက်လုံးကြီးတွေနီနေပြီ။ ဒီလိုပုံအတိုင်းသာဆိုရင်တော့ အကြာဆုံးလိုးရင်ဆယ်မိနစ်ပဲ။ ကံမကောင်းရင်စောက်ပတ်ထဲဝင်ဝင်ချင်းမှာဆယ်ချက် ဆယ့်ငါးချက်ဆောင့်လိုးရုံနဲ့ လီးရည်တောက်တောက်ပန်းထွက်နိုင်လောက်တယ်..   ။

“ စောက်ပတ်မလိုးဖြစ်ပဲ ငတ်နေတာကြာပြီကွ မိန်းမရ..မင့်စာအုပ်ကလည်း ဖတ်လို့ကောင်းမှကောင်းပါပဲလားကွာ..ဖအေနဲ့သမီးလိုးလိုက်ကြတာမှ ပက်စက်တယ်..အပြင်မှာ မိတင့်မော်ကြီးကိုများ စာအုပ်ထဲကလို တကယ်ပဲ လိုးပစ်လိုက်ရရင်တော့ ဟီးဟီး”

မတင်ဝိုင်းကအိမ်တံခါးသွားပိတ်ပြီး ပြန်လာရင်း

“ ဟွန်း..သူ့သမီးပဲ သူလိုးချင်နေတာ.. သိသားပဲ.ခ်ခ်..အမေနဲ့သားလိုးတဲ့အခန်းကိုလဲ ဖတ်ကြည့်ပါဦး..အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကို သားကယက်ပေးနေတာ အားရစရာကြီး..ဟီဟိ အသဲတောင် ယားတယ် စောက်ရည်တောက်တောက်ယိုတယ်ရှင့် ခိခိ..ကိုစိုး ကျွန်မကို ယက်ပေးပါလား  ”

စင်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တော့ တင်ဝိုင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကို ဝိုးတဝါးမြင်ရရုံနဲ့ လိုးချင်လှပြီ..လီးကတောင်လှပြီ.။

“ မိန်းမရာ..မော်ကြီးကိုသာ ယက်ခိုင်းလို့ရရင်ခိုင်းလိုက်တော့..အခုလောလောဆယ်တော့ လိုးချင်လှပြီ. လာ  ”

မွှန်နေပြီဆိုတော့ ပြောချင်တာပြောပြီးပက်လက်လှန်အိပ်ပေးလာတဲ့ မတင်ဝိုင်းထမီကြီးကို ခါးပေါ်ရောက်တဲ့အထိဆွဲ ပြီးလှန်တင်လိုက်တယ်။ ပေါင်လုံးပေါင်တန်အလွန်လှတဲ့မိန်းမ။ ဖြူဝင်းသွယ်ဆင်းနေတဲ့ ပေါင်ရင်းကြားကစောက်မွှေးထူလပြစ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုမြင်ရတော့ ဘာမှမစဉ်းစားတော့ဘူး..။ ပေါင်ကြီးတွေလက်နှစ်ဖက်နဲ့ပင့်တင် မဝိုင်းကိုယ်ပေါ်မှောက်လျက်လက်ထောက်ပြီးလီးကို စောက်ခေါင်းထဲတည့်တည့်ချိန် ခါးညွှတ်ဖင်ကော့ပြီးထိုးသွင်းပစ်လိုက်တယ်။ 

လိုးနေကျစောက်ပတ်ဆိုတော့ တန်းနေတာပဲ။ စောက်ရည်ကခပ်ရွှဲရွှဲနဲ့ ပလွတ်ကနဲ စောက်ရည်သံပေးပြီးဝင်သွားရော။ ခရီးထွက်နေတာကလည်းကြာပြီ..ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်လိုးတာဆိုတော့ နုမနေ နှူးမနေတော့ဘူး။ နူးညံ့ပူနွေးရွှဲအိချွဲကျိနေတဲ့ သူ့မိန်းမစောက်ခေါင်းခပ်ကျပ်ကျပ်ကြီးရဲ့ အထိအတွေ့က ဆောင့်လိုးဖို့ ဖိတ်ခေါ်နေပြီဆိုတော့ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ပြင်းပြင်းသွက်သွက်ကြီး စိတ်ရှိသလိုဆောင့်လိုးပစ်တာပေါ့။

“ အိုး ဖြေးဖြေးလေ..ထိန်းပါဦး..ထိန်းပါဦး..အင့်.အင့်.မော်ကြီးကို တကယ်ကြီးယက်ခွင့်ပေးလိုက်မှာနော် ကိုစိုး.အင့်  ”

ကိုစိုးမြင့်မွှန်နေပြီလေ..။ ပြီးခါနီးနေပြီ။ဒီမိန်းမ..စကားများရန်ကော ရယ်လို့ ဒေါသစိတ်လေးနဲ့ တအားတအားကြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တယ်.။

“ အင်း.အင်း..ပေးယက်လိုက်ကွာ ..ပေးယက်လိုက်.အင့် ရော့..အလိုးပါခံပစ်လိုက်..အင့် အင့် အင့် အားဟား.သွားပြီဟေ့..အားဟား.သွားပြီ.အီးဟီး..အီး.ဟီးသွားပြီ…”

မတင်ဝိုင်း ဈေးကအပြန်စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့သမျှ တစ်ချီမှမပြီးလိုက်ရရှာပေမယ့်..သူဒီတစ်ခါတော့အပြုံးမပျက်တော့ပါဘူး။ ကိုစိုးမြင့်ကနောက်တစ်ချီထပ်လိုးဖို့ သူ့စောက်ပတ်ကိုဆွလိုက်..လီးကြီးဆွလိုက်လုပ်နေပေမယ့်..သူ့လင်အကြောင်းသူသိပြီးသားပါ။

“ မရရင်လဲ မလိုးနဲ့တော့နော်..မော်ကြီးနဲ့ပဲ ခံလိုက်တော့မယ် ခိခိ ခိခိ  ”

ဒီတစ်ခေါက်တော့ ထူးထူးဆန်းဆန်းပဲ.အဖေက အိမ်မှာဆယ်ရက်ကျော်ကျော်အထိ နားသွားတယ်။ နားတယ်ဆိုပေမယ့် ဖဲဝိုင်းတော့ မနားဘူး။ အိမ်မှာချိန်းဝိုင်းပေါ့။ အဖေရောက်နေတော့ မိသော်က သူ့အစ်မနဲ့ပြန်အိပ်ရတယ်။ နေ့ရောညပါ ဖဲသမားတွေနဲ့ လူမပြတ်တော့ ထူးမော် ဘာမှ လှုပ်ရှားလို့မရဘူးပေါ့။

ဒေါ်လေးရီရီက အထာပေးပြီးခေါ်လို့ အိမ်နံဘေးကထင်းတဲထဲမှာ နှစ်ချီလောက် လိုးဖြစ်ခဲ့ပေမယ့်..ဖဲရိုက်တဲ့လူတွေက သေးလာလာပေါက်နေကြတော့ တစ်ချိန်မဟုတ်တစ်ချိန်မိသွားမှာ စိုးရတာနဲ့ ဒေါ်လေးက မပေးတော့ဘူး။ သူနဲ့မလိုးဖြစ်တော့ မတင့်ဖက်လှည့်ကြည့်ပြန်တာလဲ သိပ်အဆင်မပြေဘူး။

ကျောင်းက အခန်းလွတ်ထဲမှာတစ်ချီပဲလိုးလိုက်မိပါတယ်..။ လာချောင်းတဲ့သူတွ ရောက်လာလို့တက်သုတ်ရိုက်ရတာ မစွံဘူး။ မောင်နှစ်မချင်းလိုးနေတုန်းမိသွားမှာကိုတော့ ကြောက်ကြတယ်။  ဖဲဝိုင်းထဲကလူတွေကလဲတစ်မျိုးတွေပဲလေ။ ဖဲသမားစစ်စစ်တွေရှိကြသလို ဖဲနဲ့အရက်..ဖဲနဲ့မိန်းမ နှစ်ပင်သုံးပင်ပူးတဲ့လူတွေလဲ ရောပါနေကြတယ်။

အဖေက ဒါကို နောကျေနေအောင် သိနေပေမယ့် ဖဲကိုလဲ ဝါသနာကြီးပြီး.အကောက်အစားလဲ မက်လောက်စရာဆိုတော့ သည်းခံသင့်တဲ့အတိုင်းအတာထက် ပိုနေတာကိုတောင်မှ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးသည်းခံတယ်။ ဖဲသမားတွေကလဲ အခွင့်အရေးက အပြည့်ယူတယ်။ မတင်ဝိုင်းကိုခေါ်ခေါ်ပြီး ဇက်ကြောဆွဲခိုင်းတဲ့လူနဲ့..လက်ပျဉ်ကြောဆွဲခိုင်းတဲ့သူနဲ့..ရသမျှအမြတ်အကုန်ယူတာဆိုတော့ ထူးမော်က မကြည်ချင်တော့ဘူးလေ။

ကြည့်ရတာ သူ့အမေကလဲ ခပ်ပါပါများလားလို့တောင်ထင်ပြီ းဒေါသထွက်မိနေတယ်။ ဒီနေ့မနက်တော့ ဒေါ်လေးရီရီ ဆိုင်သွားခင်းတာမို့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ အဖေနဲ့အမေပဲရှိတုန်း ထူးမော်မခံစားနိုင်သမျှ ရင်ဖွင့်ချပစ်လိုက်တယ်..။

“ ညကျ သားဧည့်ခန်းမှာ မအိပ်ချင်ဘူး အဖေ..”  

ထူးမော် စကားကြားလိုက်ရတော့ မတင်ဝိုင်းရင်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် နဲနဲလေးရိချင်လာတော့ မထိတစ်ထိပြုံးရင်း   

“ ဘာဖြစ်လို့လဲသားရဲ့..အမေတောင်မှတစ်ယောက်ထဲအိပ်ရတဲ့ ဥစ္စာ”   

ထူးမော်က ရိလို့ရိမှန်းမသိဘူး။  

“ အာ..အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဖဲဝိုင်းကြီးနဲ့အိပ်ရတာ စိတ်မသန့်ဘူး..မသာကြီးလိုပဲ..”  

“ ခိခိ..အမေ့အတွက်များစိုးရိမ်ပေးနေတာလားလို့..တစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရတဲ့ အမေကိုတော့ စိတ်မပူဘူးတဲ့ ကိုစိုးရေ..ခ်ခ်”

ကိုစိုးမြင့်ကတဟားဟားရယ်ပြီး   

“ အေးဟ..ငါ့သားကအိပ်ရခက်နေမှာပေါ့..ဟားဟား ဖင်ပေါ်ခေါင်းပေါ်နဲ့ဆို ငါ့ဘော်ဒါတွေကသိပ်စိတ်မချရဘူး ဟီးဟီး အေးပါကွာ.အေးပါ.ရီရီတို့ အခန်းမှာ သွားအိပ်ကွာ…”   

စောက်ပတ်တော့ လိုးရတော့မယ်ဆိုပြီး ထူးမော်ဝမ်းသာသွားတယ်။ ဝင်းထိန်နေတဲ့ ထူးမော်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး မတင်ဝိုင်းအလျင်စလိုပဲ ပြောလိုက်မိတာပေါ့..  ။

“ အမေနဲ့ လာအိပ်ပါရှင်..ဖင်ပဲပေါ်ပေါ်ခေါင်းပဲပေါ်ပေါ်..သားအမိအိပ်တာပဲ လူကြားလို့ကောင်းပါတယ်.တစ်သက်လုံးပဲ အိပ်အိပ် အဆန်းလုပ်လို့ ”   

သွားရော..ဆိုပြီးသက်ပြင်းကြီးချရင်းထွက်သွားခဲ့တဲ့ ထူးမော်ကို လိုက်ကြည့်ပြီး ကိုစိုးမြင့်တစ်ဟားဟား ရယ်တယ်။   

“ ဟားဟားဟား..ငါ့သားကေတာ့ကွာ အဖေ့အတိုင်းပဲ.. ဟီးဟီး..သူ့အဒေါ်နဲ့အတူ အိပ်ရမယ်လို့ဆိုတုန်းကတော့ မျက်နှာကြီးက ပြဲလို့..ဟီးဟီး မအေနဲ့အိပ်လို့လဲပြောလိုက်ရော.အီးမှန်သွားတဲ့အတိုင်းပဲ ဟဲဟဲ. အိပ် အိပ် မင်းအိပ်ချင်တဲ့နေရာ အိပ်ပါဗျား..ဟားဟား ”  

မတင်ဝိုင်းက ခပ်တည်တည်နေဖို့ တော်တော်လေးကို ကြိုးစားနေရတယ်။ နောက်ဆုံးမှာ မနေနိုင်တော့ မျက်နှာကိုငုံ့ပြီးတစ်ခိခိရယ်ရင်း   

“ မအေနဲ့ အတူမအိပ်ချင်တဲ့ကလေးမျိုးတော့ ခ်ခ် နို့ ကြီးကိုလှန်တိုက်ပစ်ဦးမယ် ဒါမှမဟုတ် အိပ်ပျော်နေတုန်း လီးလှန်ချိုးထားပစ်မယ် ဟီးဟီး ”   

ဆယ်နာရီကျော်ကျော်ကပျိုးလာတဲ့ဖဲဝိုင်း..ညနေရောက်တော့အရှိန်မြင့်နေပြီ။ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ ရီရီ့ကိုပဲ သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့တွေ့လို့ မီးဖိုထဲဖက်နမ်းရင်းသွေးတွေဆူလာတယ်။ ရီရီလည်းအတူတူပါပဲ. လီးကြီးတစ်ကိုင်ကိုင်နဲ့ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ..။ မျက်ဝန့်းတွေနီနီ နှာသီးတွေရဲရဲ..ညွန့်ညွန့်ပြန်လာတော့မှ အခန်းထဲက မချင့်မရဲ ထွက်ခဲ့ရတယ်။ မကြာပါဘူး..။ အမေက ခပ်စောစောပဲ ဈေးသိမ်းပြီးပြန်လာတော့ အမေနဲ့ရီရီ တွတ်ထိုးကြပြန်ရော။

ထူးမော် ယောင်ချာချာနဲ့ မိသော်တို့ အနားကပ်သွားတော့ ညွန့်ညွန့်က သိသိသာသာကြီး ပူးလာတယ်။ အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ ဟိုထိဒီပွတ် ရယ်ရင်းမောရင်း နို့ကြီးတွေ ဖွင့်ဖွင့်ပြတာလောက်ကတော့ မောင်နှစ်မချင်းပဲဆိုတဲ့ အခွင့်အရေးကို ခုတုံးလုပ်ပြီး သူနေ့တိုင်းပြနေကျ အလုပ်ပဲလို့တောင်ပြောလို့ ရနေပြီ။ မိသော်ရှိရင် သူကပိုပြီးပြတတ်တာက ဘာသဘောလဲလို့ သိပ်နားမလည်ဘူး။ မိသော်နို့ကပိုကြီးနေလို့များလားထင်မိတယ်။

ဂိုးသမားမို့ ဂိုးဖန်တာလား.ဂိုးဖမ်းမှာလား တစ်ခုခုပဲဆိုတာကိုတော့ ကိုယ့်ဖက်ကိုယ်ယက်ပြီးခန့်မှန်းမိတယ်။ ကိုယ့်လီးကိုလည်းသူတို့က တစ်ခါနှစ်ခါမက,မြင်ဖူးပြီးကြပြီလေ.။  မိသော်ကအိပ်တော့မယ်ဆိုလို့ ညွန့်ညွန့် နို့ကြီးမသိမသာညှစ်ပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့ရတယ်။ ဒီလောက်ကတော့သူတို့ မောင်နှစ်မတွေကြားမှာ နေ့စဉ်အလုပ်လို ရိုးနေပြီ။

ဖဲဝိုင်းတွေနားမှာ ယောင်လည်လည်လုပ်ကြည့်နေတော့ ဝိုင်းက တော်တော် အရှိန်ရနေကြပြီ။ အမေ့ကို လည်းမတွေ့ရ။ အဖေကလည်းလှည့်မကြည့်နိုင်လောက်အာင် အလုပ်ရှုပ်နေပြီဆိုတော့ အိပ်ခန်းထဲကိုပဲ ဝင်ခဲ့တယ်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်လို့ တံခါးကို ဂျက်ချပိတ်ပြီးတော့မှ ရင်က ခုန်လာလို့ပြန်ဖွင့်ပြီး ရေတစ်ခွက် ဆင်းသောက်ပစ်လိုက်ရသေးတယ်။ အမေ့အိပ်ယာနားခြေဖွနင်းပြီးသွားတော့ အသက်ရှူသံ မှန်မှန်လေးကြားနေရတယ်။

အဝင်တံခါးဖက်ကို ကျောခိုင်းပြီး အိပ်နေတာဆိုတော့ ခါးလေးက သိမ်ဆင်းသွားတာမို့ နဂိုကဝိုင်းတစ်နေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ပိုပြီးကားထွက်လာသလိုပဲ.။ ပေါင်တန်တစ်လုံးက ဖြောင့်စင်းနေပြီး အပေါ်ဖက်ပေါင်တန်ကခွအုံးကို ခွထားတော့ ပေါင်နှစ်ချောင်းလုံးကို ထမီပါးပါးအောက်မှာ တင်းရှင်းနေအောင်မြင်ရတယ်။ ဒီဖင်လုံးကြီးတွေ ဒီပေါင်တန်ကြီးတွေကြည့်ကြည့်ပြီး လိုးချင်ခဲ့တာကြာပြီဆိုပေမယ့် အမေနဲ့သားဖြစ်နေတော့ စိတ်လျှော့ထားခဲ့ရတယ်။

အခု ဖင်ကြီးနဲ့ပေါင်လုံးပေါင်တန်ကြီးတွေကို မြင်နေရတဲ့ ပြင်တစ်အိပ်ယာထဲမှာ အတူတူ အိပ်ကြရမယ်ဆိုတော့ လီးက တွေးရင်းနဲ့ မတ်မတ်ကြီးတောင်လာတယ်။ အမေ့ကျောပြင်ကို ရင်ပတ်နဲ့ကပ် ခါးသိမ်သိမ်လေးပေါ် လက်ကလေးတစ်ဖက်တင် ဝမ်းပျဉ်းသား အစ်အစ်ပေါ်လက်ဖဝါးနဲ့ ဖက်ထားမိတော့ ဖင်လုံးကြီးတွေကြားထဲ လီးကြီးညှပ်သွားလို့ တွန့်သွားမိတယ်။ 

ကိုစိုးမြင့်ပြန်ရောက်တဲ့ နေ့လည်က အလိုးခံလိုက်ရပြီးတဲ့နောက် ဖဲဝိုင်းတွေက ဆက်တိုက်လုပ်နေတော့ လူမလစ်ရတာနဲ့..အိပ်ရေးပျက်ရတာနဲ့. စိတ်မလာရတာနဲ့..အလိုးမခံရတော့တာ လေးငါးရက်ရှိသွားပြီလေ။ ဆာနေပြီပေါ့။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်လုံးရှေ့မှာ ရှိနေပါလျက် လီးငတ်ခံနေရတယ်။ မခံစားနိုင်လွန်းတော့ ဖဲသမားတွေကိုအရောဝင်အပူးခံ ပလူးပလဲနဲ့ဇက်ကြော.လက်ပျဉ်ကြောဆွဲပေးရင်း ရသေ့စိတ်ဖြေ အာသာပြေအောင်အကိုင် အပွတ် အနှိုက်ခံလိုက်ပေမယ့် အဲဒီကဆင့်ပွားလာပြီး အလိုးခံချင်စိတ်အထိ အရှိန်တက်လာတတ်ပြန်ရော။

အနှိပ်ခံပြီ းပါးစပ်ကသာလေလိုးနဲ့ လိုးတတ်ပေမယ့် တကယ်လိုးဖို့တော့ မိမိရရ မကြိုးစားကြပဲ ဖဲလောက်ပဲ အာရုံထားနေကြတာကို မဝိုင်းကစိတ်မလာဘူး။ ကြာလာတော့လည်း ယောကျာၤးတွေနဲ့ အသားချင်းထိဖို့ဆိုတာကိုတောင် အလိုလိုကြောက်ပြီး ကိုစိုးမြင့်အပေါ်ရော တခြားယောင်္ကျားတွေကိုပါ စိတ်ကကုန်သလို ဖြစ်လာတယ်။

တကယ်တော့စိတ်ကုန်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူခံချင်နေတဲ့အချိန် အလိုက်သိသိ ပါးပါးနပ်နပ်နဲ့လိုးဖို့မကျိုးစားကြလို့..မလိုးကြလို့ စိတ်တိုနေတာပါ.။ ဒီချိန်မှာ စောက်ပတ်လိုးတဲ့ အရသာကိုသိခါစ,ထူးမော်က လိုးရဖို့ခွင်ဖန်နေပြီဆိုတာ တင်ဝိုင်း သိလာတယ်။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်မရဘူး. မအိပ်ချင်ဘူးဆိုတဲ့ ပြောသံကြား ရတော့ ထူးမော် သူ့အဖေကို ခွင်ဆင်နေပြီဆိုတာ မဝိုင်းသိတာပေါ့။

ဒီကောင်လေး အသက်ငယ်သလောက် လီးကြီးသလို..လီးကြီးသလောက်လည်း တော်တော်အကြံကြီးတဲ့ကောင်လေး..ခိခိ။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး မှတ်လောက်သားလောက်ဖြစ်သွားအောင်ကို စောက်ပတ်နဲ့ ပွတ်ပစ်လိုက်ဦးမယ် ။ သိပ်တောင်ညဉ့်မနက်သေးဘူး။ တံခါးဖွင့်ပြီးအခန်းထဲဝင်လာသံ..တံခါးပိတ်သံတွေကြားရတော့မှ ဒီညအလိုးခံရဖို့သေချာပြီဆိုပြီး သက်ပြင်းချနိုင်တယ်။

လိုးမယ့်သူက ကိုယ်မွေးထားတဲ့ ကိုယ့်သားကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေတော့ မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီး လက်ကမ်းကြိုဖို့ သတ္တိမရှိသေးဘူး။ ဒါနဲ့ ဟိုဖက်လှည့်ပြီး အသာမှိန်းနေလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်နေမိတယ်။ ခြေသံဖွဖွလှမ်းလာသံနဲ့အတူ ကျောပြင်ကိုရင်ပတ်နဲ့ ဖိကပ် ခါးကိုဖက်ပြီးလာအိပ်ပြီဆိုတာ ခံစားလိုက်ရတော့ မသိစိတ်က အလိုလိုကြိုဆိုမိတာလားမသိပါဘူး။ ဖင်လုံးကြီးတွ နောက်ပိုပစ်ပြီးကော့တင်ပေးထားမိတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင်မှ သတိမထားမိလိုက်ပါဘူး။

ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအဆက်ကိုဘယ်လိုများကွက်တိကျအောင်ပြင်လာခဲ့လဲ မသိပ်ဘူး..။ ကျောပြင်နဲ့ ရင်ပတ်ထိကပ်မိတဲ့ အချိန်မှာ ဖင်လုံးဖုဖုကြီးနှစ်လုံးကြားအမြောင်းထဲကို သူ့လီးတုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးကလဲ မိမိရရညှပ်ဝင်လာတယ်။ ပူနွေး ပြီးမာတင်းနေတဲ့ လဒစ်ဖူးကြီးက ဖင်ဆုံပေါင်ရင်းကိုထိုးနေထိနေတာ ကြက်သီးတောင်ဖျဉ်းကနဲထ,သွားသလိုပဲ။ လက်တစ်ဖက်က ဝမ်းပျဉ်းသား အိအိလေးပေါ်ဖိပြီး ဖက်လာတော့ အသက်အောင့်ပြီး ဗိုက်ကိုရှပ်ထားပေးမိတာ..နဂိုကအထက်ဆင့်ဖြည်ထားပေးခဲ့တဲ့ ထမီက အလိုလိုပြေလျော့သွားပြီ။

သူ့ကိုနေရာပေးသလိုလိုနဲ့ ကိုယ်ကိုလူးလွန့်ပြီးဖင်ကြီး ပိုကားသွားအောင် ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ သူကလည်း အလိုက်တသိနဲ့ လီးကြီးနဲ့ဖင်ကြားမခွာတမ်း ကပ်ဖိလိုက်လာတာ။ လဒစ်ကြီးကစောက်ပတ်ကိုတောင် ကျော်ထိုးသွားပြီး လီးတန်ကြီးကစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းမှာ ပိကပ်နေတယ်။ သားအမိဆိုတော့ ဘယ်စကားက ဘယ်လိုစ,ပြောရမယ်မှန်းမသိအောင် ထူပူနေတာနဲ့ အိပ်ပျော်နေဟန်ဆောင်ပြီး ခွအုံးကိုပဲ ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။

သိပ်မကြာပါဘူး။ သူသက်ပြင်းချလိုက်တာနဲ့ တူပါရဲ့..။ လည်ကုတ်မှာ လေပူပူကြီး တစ်ချက်နွေးကနဲဖြတ်ပွတ်သွားပြီး ဝမ်းပျဉ်းသားကို အုပ်ဖက်ထားတဲ့လက်လေးက လက်မ,လေးတစ်ချောင်းလှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ဝမ်းဗိုက်ပြင်ကို ပွတ်ဆော့လာသလို..ကျန်တဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေကလည်းစစ်ကူလိုက်ပြီး ရွစိရွစိရွေ့လာကြပြီ။

ဒီညကစ,ပြီးအလိုးခံရတော့မယ်လို့ သေချာသလောက်တွက်ခဲ့ပြီးသားမို့ မတင်ဝိုင်းက အိပ်ယာမဝင်မီကတည်းက ဘော်လီချွတ်ထားပြီးသားလေ။ သူ့လက်မ,လေးက နဲနဲလေးအပေါ်တက်လာလိုက်တော့ နို့ လုံးကြီးနဲ့အိကနဲထိတော့တာပေါ့။ လေးချက်ငါးချက်လောက် အိအိထွေးထွေးပွတ်ပေးနေပြီးတဲ့နောက် ဝမ်းဗိုက်ပြင်မှာ ဆော့နေတဲ့လက်ညှိုးကလည်းလက်မ,နဲ့အတူ နို့လုံးကြီးကို အားမလိုအားမရလာညှစ်ပြီ ။

ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပဲ သူ့လက်တစ်ဖက်လုံးကနို့ လုံးကြီးကိုခပ်ဖွဖွဖိညှစ်အုပ်ကိုင်လာပြီး မွစိမွစိနယ်တော့တာပါပဲ။ ဆက်ပြီးအိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်နေရမလား..နိုးလာလိုက်ရတော့မလား ဝေခွဲမရသေးတော့ ဖင်ကြီးအသာကော့တင်ရင်း အညောင်းဆန့်သလို ခါးနည်းနည်းလှုပ်ပေးလိုက် မိတော့ သူကလီးကြီးကိုဖင်မြောင်းကြားမှာအချောင်းလိုက်ကြီးဖိလျှိုကပ်ဖိပြီးညှောင့်တယ်လေ။

သူ့ခြေထောက်တစ်ချောင်းက ကိုယ်ဆင်းထားတဲ့ ပေါင်တန်သွယ်သွယ်တစ်ချောင်းပေါ် ထိထိမိမိ ခွင်ကျခွပြီး လီးချောင်းနဲ့သူ့ပေါင်ဖိကပ်ညှပ် ညှောင့်တာဆိုတော့လဲ ပုဆိုးနဲ့ထမီခံနေပေမယ့်လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ထိမိ ဖိမိ ကပ်နေ ညှောင့်နေတာက ပီပီပြင်ပြင်ကြီးပါလား..မူးမူးမေ့မေ့ခံစားရင်းနဲ့အာခေါင်တွေတောင်ခြောက်လာမိတယ်။

အမေက ဖင်ဆုံကြီးတွေတင်းပြီးဖူးကားနေသလို နို့ လုံးကြီးတွေကလည်း နူးနူးညံ့ညံ့နဲ့ အိအိဝန်းဝန်းကြီးမို့အားရပါးရကြီးကို ဆုပ်နယ်နေမိတယ်။ ဘော်လီကချွတ်ထားပြီးသားဖြစ်နေတာထောက်ရင်..ဒီည တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ အလိုးခံရဖို့ မျှော်လင့်ထားတဲ့ပုံပေါ်ပါတယ်။ အရင်ညတွေတုန်းက ဘယ်သူများလာ လာလိုးခဲ့ပါလိမ့်လို့ တွေးလိုက်မိတော့ မနာလိုစိတ်နဲ့အတူ တအား တအားဆောင့်လိုးခွဲပစ်ချင်တဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကမွှန်ထူလာပြီး ဂရုမစိုက်မိတဲ့စောင်မကြည့်ခဲ့မိတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ဒေါသထွက်နေမိတာပေါ့။ စိတ်ကကြမ်းလာတော့ နို့ နယ်နေတဲ့ လက်နဲ့ အမေ့ထမီကိုဖြည်းဖြည်းချင်းအပေါ် ပင့်တင်လာခဲ့မိတယ်။

ထမီကို ပင့်ဆွဲတင်နေရင်း အမေ့ရဲ့ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ် အိအိဖြိုးဖြိုးကြီးတွေကို လက်ဖဝါးလက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်သပ်မိတော့ သူ့ဖင်ကြားထဲကို ထိုးသွင်းထားတဲ့ လီးကအတင်းကြီးပဲ တောင်မတ်လာတာပေါ့။ သူ့ထမီကိုဆွဲလှန်ရင်းကိုယ့်ပုဆိုးကိုပါလှန်ရတာဆိုတော့ လက်ကနည်းနည်းတုန်ချင်နေတယ်။ ဒီည သူ့ကိုလာလိုးတဲ့သူက တခြားလူမဟုတ်ပဲ သူ့သားဖြစ်နေမှန်းကိုသာ အမေသိသွားရင် ဘယ်လိုများဖြစ်သွားမလဲလို့ တွေးပြီးရင်ခုံနေမိတယ်။

အဝတ်တွေလှန်ပြီးမှ ဖောင်းဖောင်းကြီးပြူးပြီးပေါ်လာတဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကြားက ခပ်ဟဟစောက်ခေါင်းကြီးထဲ လဒစ်ကြီးတေ့ပြီးခပ်ဖြည်းဖြည်းထိုးသွင်းလိုက်တော့…

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>