အချစ် တစ္ဆေည အပိုင်း ( ၂ )
{ဇာတ်သိမ်းပိုင်း}
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
အခန်း ( ၃ )
အသက် ၁၆ နှစ်သာရှိသေးတဲ့ ဝတ်ရည်ဟာ ဘာကြောင့်များ ဒီလောက်တောင် ရမက်ထန် တဏှာပြင်းပြီး ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံမှာလည်း (ကျွန်တော်တွေ့မြင်ကြားသိရသမျှ ဒီကောင်မလေး အ လိုးခံဖူးတဲ့ ယောက်ျားတွေက ကိုမူဆာနဲ့ဇော်ထိုက်) သာမန်အမျိုးသမီးတွေ ထက်တောင် လွန်ကဲထူးခြားနေတာ ဘာကြောင့်များပါလိမ့်လို့ ပထမတော့ ကျွန်တော် အံ့သြမိသေးတယ်။
ဒါပေမယ့် သေသေချာချာ စဉ်းစားတွေးတောကြည့်တော့လည်း ဒါဟာ ဘာမှ အံ့သြစရာ မရှိတော့ပါဘူး။ကြည့်လေ။ သူ့အမေနဲ့ သူ့အဖေကွဲခဲ့ကြပြီးနောက် သူ့အမေဟာ ပိုက်ဆံကလည်းရှိ၊ ငယ်ကလည်း ငယ်သေး။ ရုပ်ကလည်း ချောပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အစတောင့်တင်း စိုပြေလေတော့ သူ့ဘာသာ သူအပျော်ကြူးချင်တိုင်း လျှောက်အပျော်ကြူးနေပြီး သမီးဝတ်ရည်ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဖိဖိစီးစီး မအုပ်ထိန်းနိုင်ပဲ ရှိနေမှာပဲ။
အရွယ်ရောက် စူးစမ်း ဆင်ခြင် စပ်စုတတ်တဲ့ အပျိုပေါက်ကလေးဝတ်ရည်ဟာလည်း သူ့အမေ ဘဲ ပွေတာကို နည်းနည်းပါးပါးလောက်တော့ ရိပ်မိမှာပဲ။ သူ့ကို ကြပ်ကြပ်မတ်မတ် ထိန်းကွပ်ပဲ့ပြင်ပေးမယ့် လူကလည်း သေသေချာချာမရှိ။သူ့အမေတစ်ယောက် ယောက်ျားလေးတွေ တတွဲတွဲနဲ့ ခြေများအပျော်အပါးလိုက်စားနေတာကိုလည်း ကိုယ်တွေ့မျက်မြင်ဖြစ်နေရတဲ့ ဝတ်ရည်ဟာ ကာမမှုကို စူးစမ်းကြည့်မိရတာ အရသာကောင်းမှန်း သြိပီး နစ်မြောသွားတာ ဖြစ်မှာပဲ။
သူ့ အမေ ယိုင်လုစိန် ဘယ်လောက် ရမက်ပြင်းပြီး ဏှာထန်သလဲဆိုတာ ကျွန်တော် ကိုယ်တွေ့ပဲ။ ဝတ်ရည်ဟာ အမေ့သွေးပါတာဆိုတော့ အမေ့လိုပဲ သွေးသားဆူလွယ်ပြီး ရမက်လည်း ထနေမှာပဲ။ အင်း။ ဒီကောင်မလေးကို စပြီး ပါကင်ဖွင့်တဲ့ သကောင်သားကတော့ ဘယ်သူများ ဖြစ်မှာပါလိမ့်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ။ ဒါတွေကို အသာထားလိုက်။ အခုတော့ လောလောဆယ်က ဒီကောင်မလေးကို ကျွန်တော် လိုးရအောင် ဖန်တီးဖို့ပဲ။ ဒါကြောင့် ဇော်ထိုက်နဲ့ ဝတ်ရည်တို့နှစ်ယောက် လိုးနေကြတာကို ချောင်းကြည့်တွေ့မြင်ပြီးတဲ့နေ့ကစပြီး ကျွန်တော်ဟာ ဝတ်ရည်ကို လိုး ရဖို့အရေးကို ဆင်ကြံကြံနေတော့တာပါပဲ။
ဒီကောင်မလေးက လီးကြီးကြီးကို ကြိုက်တတ်ပြီး အလိုးအဆောင့်ကောင်းတာကိုလည်း သဘောကျမှန်း ကျွန်တော်သိပြီးပါပြီ။ဒီကောင်မလေးကို အပိုင်ကိုင်နိုင်ဖို့ကလည်း မခက်လှပါဘူး။ အထွေအထူးကျုံးသွင်းနေစရာတောင်လိုမယ် မထင်ဘူး။
ကျွန်တော်ရဲ့ ဆယ်လက်မကျော်ရှည်ပြီး ကျပ်လုံးလောက်တုတ်တဲ့ လီး ကြီးကိုသာ တောင်နေတဲ့ အနေအထားနဲ့ ပြလိုက်၊ ဝတ်ရည်တစ်ခါတည်း အရည်ပျော်ကျပြီး ကျွန်တော့်ကို ကုန်းလာမှာက အသေအချာပါပဲ။ ဒါကိုတော့ ကျွန်တော်အပိုင်တွက်ထားပြီးပြီ။ အဲ... ကျွန်တော်အတွက်တော့ ခက်နေတာက တစ်ခုပဲရှိတယ်။
ဝတ်ရည်နဲ့ နှစ်ယောက်ချင်း အေးအေးဆေးဆေး စိတ်ချလက်ချတွေ့ နိုင်ဖို့ပဲ။ အဲဒီလို နှစ်ယောက်ချင်း နာရီဝက် တစ်နာရီလောက်သာ ဆိတ်ကွယ်ရာ တစ်နေရာရာမှာ တွေ့၊ ဝတ်ရည်ဆိုတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ မယားပါသမီးချောကလေးကို ကျွန်တော်ကောင်းကောင်းကိုင်နိုင်ပြီ။ မယုံမရှိနဲ့။
ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်နဲ့ မယားပါသမီးလေး။ အဲဒီလိုမျိုး ဆိတ်ကွယ်ရာမှာ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့နိုင်ဖို့ ကိစ္စကတော့ အတော်ကို ခက်ပါတယ်။ ကျွန်တော် အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံ ကြံစည်နည်းလမ်းရှာ ကြည့်ပြီးပြီ။ မလွယ်ဘူး။ အို မလွယ်တာတောင် မဟုတ်ဘူး။ တကယ့်ကို ခက်ခဲနေတာ။သိကြတဲ့ အတိုင်းပဲလေ။ သူ့အမေ ကျွန်တော့် မယား ယိုင်လုစိန်က ကျွန်တော်နဲ့ အမြဲ တပူးပူးတွဲတွဲရှိနေတာ။ နေ့တိုင်းလိုလို လိုးပေးနေရတာ။ သွားလည်း အတူတူ၊ အိပ်လည်း အတူတူ။ စားတော့သောက်တော့လည်း အတူတူ။ ဒီလောက် သူ့အမေနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် အမြဲလိုရှိနေမှတော့၊ သူ့သမီးနဲ့ နှစ်ယောက်ချင်း ဆိတ်ကွယ်ရာမှာ တွေ့နိုင်ဖို့ ဘယ်မှာ အခွင့်အရေးရနိုင်တော့မှာလဲ။
အစကတော့ မမနဲ့ အမြဲပူးပူးတွဲတွဲ သွားလာလို့ နေ့တိုင်းလိုလို လိုးခန်းဖွင့်နေရတာကို ကျွန်တော် အပြတ်ကြိုက်ခဲ့တာပေါ့။ သဘောကျခဲ့တာပေါ့။မမကလည်း ကျွန်တော်ထက် အသက်သာကြီးနေတာ ပြင်တတ် ဆင်တတ် နေတတ်ထိုင်တတ်တော့ အရွယ်တင် နုပျိုပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း လုံးကြီးပေါက်လှ ထွားထွားကျိုင်းကျိုင်းကြီးနဲ့ ကာမမှုမှာလည်း နည်းပေါင်းစုံကို အပြတ်ကျွမ်းနေတာကိုး။
ဟော။ အခုတော့ ကျွန်တော်ဟာ မယားပါသမီးချောလေးအပေါ် အရင်ကလို သန့်သန့်ရှင်းရှင်း မဟုတ်တော့ဘဲ ကူလီကူမာစိတ်တွေ ရှိနေတာဆိုတော့ ပြီးတော့လည်း အဲဒီငယ်ငယ်နုနု မယားပါသမီးချောလေးကို ကြံရင် ရနိုင်မယ်ဆိုတာကိုလည်း အသေအချာသိနေပြန်လေတော့။
သူ့အမေနဲ့ လိုးနေရတာကို သိပ်စိတ်မပါတော့ဘူး။ စိတ်က သမီးဆီကို ပိုအားသန်နေတယ်။ အသစ်အဆန်းနဲ့ ငယ်ငယ်နုနုလေးတွေကို ပိုသဘောကျတတ်တာက ယောက်ျားတွေရဲ့ သဘာ၀ မဟုတ်လား။ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းမှ ထူးပြီး ကဲ နေတာမှ မဟုတ်ဘူးလေ။မမကို ခွာထုတ်ဖို့ကည်း မဖြစ်၊ မယားပါသမီးချောလေးကိုလည်း လိုးချင်နဲ့ ကျွန်တော်ဟာ အတော်လေးကို ဗျာများနေပါတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ တပူးပူးကပ်ကပ်ဖြစ်နေတဲ့ မမကိုတော့ ခွာထုတ်ထားလို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး။
မမက လူတကာ မျက်ခုံးမွေးပေါ် စင်္ကြန်လျှောက်နေတဲ့ မိန်းမပဲ။ ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်ပြီးသား။ သူ့ကို ပ ထုတ်ထားလိုက်ရင် ချက်ချင်း ကျွန်တော့် အကြံကို ရိပ်မိသွားမှာ အမှန်ပဲ။ ဒီလို ရိပ်မိလို့ကတော့ ကျွန်တော် စိုးမြတ်ကောင်း မယားပါသမီးချောလေးကို အရ မချိုင်နိုင်ပဲ မယားက နှင်ချလို့ အိမ်ပေါ်ကခေါင်းနဲ့ ဆင်းပြီး လမ်းဘေးကို ပြန်ရောက်မှာ။
ဒါကြောင့် ပိပိရိရိ ကြံမှ ဖြစ်မှာ။ စိတ်မလောနဲ့။ စိတ်ကို ရှည်ရှည်ထား။ တစ်နေ့နေ့တော့ အကွက်ကောင်းပေါ်လာမှာပေါ့လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖြေသိမ့်အားပေးနေရတယ်။ဟာ။ မေ့နေလိုက်တာ။ မမ အလှပြင်ဆိုင်သွားတဲ့နေ့ ရှိသားပဲ။ အဲဒီနေ့မျိုးမှာ မမက တစ်နေကုန်အောင်ကို အလှပြင်ဆိုင်မှာ အချိန်ဖြုန်းနေတာ။
ကျွန်တော့်အနေနဲ့ မမကို မနက်စောစော အလှပြင်ဆိုင်ကိုသွားပို့ပေးထားပြီးရင် တစ်နေ့လုံးနီးပါး အချိန်ရတယ်။ ဟိုအရင်လက မမ အလှပြင်ဆိုင်သွားတဲ့နေ့မှာပဲ ဝတ်ရည်နဲ့ သူ့ကောင်လေး ဇောထိုက်တို့ လိုးကြတာကို ကျွန်တော် ကံအားလျှော်စွာ ချောင်းကြည့်နိုင်ခဲ့တာ မဟုတ်လား။
ဒီတော့ ဘာမှ အထွေအထူးကြံမနေနဲ့။ မမ အလှပြင်ဆိုင်သွားမယ့်ရက်ကိုပဲ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့စောင့်။ သိပ်လည်း စောင့်ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ မမက တစ်လတစ်ခါလောက် အလှပြင်ဆိုင်ကို သွားနေကျပဲဟာ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း မမ အလှပြင်ဆိုင်သွားတဲ့နေ့မှာ မယားပါ သမီးချောလေး ဝတ်ရည်ကို အရချိုင်တော့မယ် ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ အားခဲပြီးသာ စောင့်လင့်နေရပါတော့တယ်။
ဒီကြားရက်တွေမှာ ဝတ်ရည်ကို ကြည့်မိတွေ့မိတဲ့ အခါတွေကျတော့ ကျွန်တော် အတော်ကို အနေရ အထိင်ရ ခက်ပါတယ်။ ဇော်ထိုက်နဲ့ လိုးကြတာကို အပီအပြင်ချောင်းကြည့်ခဲ့ပြီးပြီမို့ ဝတ်ရည်ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်တစ်ကိုယ်လုံးကိုလည်း ကျွန်တော့်မျက်စိနဲ့ ကျကျနန သေသေချာချာကိုမြင်ခဲ့ပြီးပြီလေ။
ဒီတော့ ဝတ်ရည်ကို ကြည့်မိတဲ့ အခါတွေမှာ သူ့ရဲ့ နို့အုံ အိအိမို့မို့ကြီးတွေ၊ ဖင်ဆုံကားကား စွင့်စွင့်ကြီးတွေ၊ ပေါင်တံဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေသာ မကဘူး။ စောက်ဖုတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီး စအို၀ စူစူလေးတွေပါ မကျန်၊ ကျွန်တော့်မျက်စိထဲ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီးကို မြင်နေရတယ်ဗျာ။ ဝတ်ရည်က ဘယ်လိုပဲ အဝတ်အစားတွေ လုံလုံလဲလဲဝတ်ထား ဝတ်ထား။ ကျွန်တော်စိတ်အာရုံမှာတော့ ဒီကောင်မလေးကို ကိုယ်လုံးတီးပဲ မြင်ယောင်နေရတယ်။ ဒီတော့ မခက်လား။ အဲဒီလို မြင်ယောင် စိတ်နဲ့ -ီးကလည်း မတ်တောင်လာတော့ ကျွန်တော့်မှာ အနေရအထိုင်ရ ပိုခက်တာပေါ့။ မယား မသိအောင်လည်း သုသိုသိပ်သိပ် နေရသေးတာကိုး။
ဒါကြောင့် ကျွန်တော် တတ်နိုင်သလောက် ဝတ်ရည်ကို ရှောင်တယ်။ ကြားရက်တွေမှာ ရှောင်ထားပြီး မမ အလှပြင်ဆိုင်သွားတဲ့နေ့မှ အကုန်သွန်ချမယ်လို့လည်း ကြိတ်ကြံထားရတာ။ အင်း။ တစ်အိမ်တည်း နေကြတာဆိုတော့ နည်းနည်းပါးပါးတော့ ဆုံကြတွေ့ကြတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အကြာကြီး ဆုံမိကြည့်မိမနေရအောင်တော့ ရှောင်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ တစ်လကျော်လောက် အချိန်ကြာပြီး မမ အလှပြင်ဆိုင်သွားတဲ့နေ့ရောက်လာပါတော့တယ်။ ကျွန်တော် မနည်းကြီးအောင့်အီးပြီး မျှော်လင့်တကြီးနဲ့ စောင့်လင့်နေခဲ့ရတဲ့ နေ့ပေါ့။စောင့်စားနေတဲ့နေ့တော့ ရောက်ပြီ။ အပိုင်ကိုင်ပစ်ဖို့ပဲ လိုတော့တယ်။ ဝတ်ရည်ကို လိုးရတော့မယ့်နေ့မို့လား မသိဘူး။ အဲဒီနေ့ မနက်မိုးလင်းကတည်းက ကျွန်တော့် ငပဲဟာ မာန်ထနေလိုက်တယ်။
မမကို အလှပြင်ဆိုင်ပို့ပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ အခြားဘယ်ကိုမှ မသွားတော့ပဲ။ အိမ်ကိုပဲ တစ်ချိုးတည်း ပြန်လာတယ်။ အိမ်ရောက်တယ်ဆိုတာနဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ အခန်းကို တစ်ချိုးတည်း တန်းသွားတာပဲ။ ကျွန်တော့် ငပဲကြီး အပြတ်မတ်တောင်နေတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းကိုတော့ အထွေအထူး ပြောစရာလိုမယ် မထင်ဘူး။
ဒါပေမယ့်ဗျာ...လောကမှာ ကြံသလို မဖြစ်တဲ့ အချိန်တွေ ရှိစမြဲ မဟုတ်လား။ ဝတ်ရည်ကို အပိုင်ကိုင်ပြီး အပြတိုး ပစ်လိုက်မယ်လို့ လီးအတောင်သားနဲ့ မောင်းတင်ပြီး လာခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်ကို သော့ခတ်ပိတ်ထားတဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ အခန်းတံခါးက ဆီးကြိုလှောင်ပြောင်နေတယ်။
ကျွန်တော့် မယားပါသမီးလေး သူ့အခန်းမှာ မရှိဘူး။ အပြင်ကို သွားနေတယ်။ ဘယ်ကိုများ သွားတာပါလိမ့်။ အကြောင်းကိစ္စ ရိုးရိုးလား။ ဒါမှ မဟုတ် ဇော်ထိုက်ဆိုတဲ့ကောင်နဲ့ ဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုမူဆာဆိုတဲ့ ကုလားဒိန်နဲ့ ဖြစ်ဖြစ် အခြား ကျွန်တော် မသိရသေးတဲ့ ငနဲတစ်ကောင်ကောင်နဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ တစ်နေရာရာမြှ ချိန်းတွေ့ပြီး လိုးနေဆော်နေကြတာများလား။
ဟင်း... တွေးတောင် မတွေးချင်တော့ဘူးဗျား။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ပဲ ကိုယ့်အခန်းထဲကို ပြန်ဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်နေလိုက်ရပါတော့တယ်။ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်တင်ရမလဲဆိုတာကိုလည်း ကျွန်တော် မသိတော့ဘူး။ ကြိုတင်ချိန်းဆိုထားတာလည်း မဟုတ်တော့ သူ့အခန်းထဲမှာ မရှိဘဲ။ အပြင်ထွက်သွားနေတဲ့ဝတ်ရည်ကို အပြစ်ဆိုလို့ ဘယ်ရမလဲ။အဲ ဝတ်ရည်နဲ့ ကျွန်တော် ဖြစ် ပြီးတာ မဟုတ်တဲ့အတွက် ကြိုတင်ချိန်းဆိုတာတို့ ဘာတို့ မလုပ်နိုင်တာ ကျွန်တော့် အပြစ်လို့လည်း မဆိုနိုင်ပါဘူး။ ကံကြမ္မာက ကျွန်တော့်ကို လှည့်စားလှောင်ပြောင်နေပြီလို့သာ ဆိုရမှာပေါ့။ ဖြစ်ရလေခြင်းဗျာ။
ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော် အပိုင်ကိုင်ဖို့ စောင့်နေခဲ့တဲ့ ရက်ဟာ၊ ကျွန်တော့်အကြံလုံး၀ အကောင်အထည်မဖော်နိုင်ပဲ ကုန်ဆုံးသွားရပါတယ်။ နောက်တစ်လလောက် စောင့်ရဦးမှာပေါ့။ မမ နောက်တစ်ခါအလှပြင်ဆိုင်သွားမယ့်နေ့ကိုပဲ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး စောင့်ရမယ်။ အင်း။ ကြိုကြိုတင်တင် အချိန်းအချက် သဘောမျိုးလေး လုပ်ထားမှ ဖြစ်မယ်။ ဘယ်လိုမျိုး လုပ်ရရင် ကောင်းမလဲလို့ ကျွန်တော် စဉ်းစားရ အတော်ခက်တယ်။ မမ လည်း မရိပ်မိအောင် ဝတ်ရည်လည်း သဘောပေါက်ပြီး နားလည်လက်ခံအောင်၊မလွယ်ပါလားဗျာ။
ဒါပေမယ့် ကံကြမ္မာက ကျွန်တော့်ဖက်ကို မျက်နှာသာပေးလာပါတယ်။ နောက်ဆသုံးရက်အကြာမှာပဲ၊ ဘယ်လိုမှ မမျှော်လင့်ထားတဲ့ အခွင့်အခါကောင်း ကြုံရတယ်။အဲဒီနေ့က မမ အအေးမိပြီး ချောင်းအကြီးအကျယ်ဆိုးတယ်။ ကျွန်တော်ရော၊ ဝတ်ရည်ရော ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိလောက်အောင် စိုးရမ်ပူပန်သွားကြရတယ်။ ဒါကြောင့် မမကို ကျွန်တော်နဲ့ဝတ်ရည်နှစ်ယောက်အတူတူ ဆေးခန်းကို သွားပို့တယ်။ ချောင်းအကြီးအကျယ်ဆိုးပြီး အအေးမိနှာစီးနေတဲက ဝေဒနာဆိုတော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့။ ချောင်းဆိုးပျောက်ဆေး အပြင်းစားနဲ့ အိပ်ဆေးတိုက်ပေးလိုက်တာပေါ့။
ဒါကြောင့် ဆေးခန်းက အပြန် အိမ်ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ၊ မမဟာ နှစ်နှစ် ချိုက်ချိုက်ကို အိပ်ပျော်သွားတော့တာပဲ။ကျွန်တော်အတွက် လွပ်လွပ်လပ်လပ်လှုပ်ရှားနိုင်ဖို့ အခွင့်အရေး ရပြီပေါ့။မမကနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေပြီဆိုတော့ ကျွန်တော် ဘာတွေပဲ လုပ်လုပ် သတိပြုနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ဝတ်ရည်ကလည်း အိမ်မှာ ရှိနေတယ်။ အပြင်မသွားဘူး။ ဒီ်တော့ ကောင်မလေးကို သွားပြီး အပိုင်ကိုင်လိုက်ရုံပါပဲ။ ဘာမှ စဉ်းစားမနေနဲ့တော့။
မမျှော်လင့်ဘဲ ရတာတဲက အခွင့်အရေးကို အမိအရ အသုံးချရအောင်လို့ ကျွန်တော်ဟာ အိပ်ခန်းထဲက အသာပဲ အပြင်ကို လှမ်းထွက်ခဲ့ပါတယ်။မယားပါသမီးချောလေး ဝတ်ရည်ရဲ့ အခန်းဆီကို ဆောင်တော်ကူးရအောင်ပေါ့။ကျွန်တော် အိပ်ခန်းထဲက အသာလေး လှမ်းအထွက်မှာ ရေချိုးခန်းကြီးရှိရာကို လျှောက်လှမ်းသွားတဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ နောက်ကျောကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ခြုံလို့။ ထဘီရင်လျားလေးနဲ့။ သြော်။ ကျွန်တော်တို့ အိမ်က ရေချိုးခန်းနဲ့ အိပ်ခန်းတွေ အကြောင်းပြောရဦးမယ်။ အိမ်က အထက်တန်းကျကျ အပျံစားဆောင်ထားတာဆိုတော့ အိပ်ခန်းနဲ့ အတူတွဲပြီး အိမ်သာရယ်၊ ရေချိုးခန်းရယ်လည်း ရှိပါတယ်။
ဒါပေမယ့် အဲဒီလို အိပ်ခန်းနဲ့ ရေချိုးခန်းဆိုတာက ရေမှုတ်ရေပန်းလောက်သာ တပ်ဆင်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်းပါ။ ရေချိုးခန်းကြီးတွေ၊ ရေပူရေအေး၊ ရေနွေး အမျိုးမျိုးတွေနဲ့ တကယ့်ခန်းခန်းနားနာ လုပ်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုက သက်သက်ရှိတယ်။အလွယ်တကူ ခပ်ရုးိရိုး ချိုးချင်ရင် အိပ်ခန်းနဲ့ တွဲရက်ရှိနေတဲ့ ရေချိုးခန်းမှာ ချိုးနိုင်သလို၊ ကျကျနန စည်းစိမ်ခံပြီး ရေချိုးချင်တယ်ဆိုရင် အဲဒီစပါယ်ရှယ် ရေချိုးခန်းကျယ်ကြီးထဲမှာ သွားချိုးရတယ်။
အခု ဝတ်ရည်က စည်းစိမ်ခံ ရေချိုးရအောင်လို့ ရေချိုးခန်းကျယ်ကြီးဆီကို သွားနေတာ။ အင်းလေ။ သူ့အမေချောင်း အရမ်းဆိုးနေတာကြောင့် စိုးရိမ်ကြီးပြီး ဆေးခန်းကို လိုက်ပို့ရတာနဲ့ ကောင်မလေးလည်းဒီနေ့တော်တော် အလုပ်များသွားတာကိုး။
ထဘီရင်လျားအောက်၊ အိကနဲ အိကနဲ လှုပ်ရှားသွားတဲက ဖင်ဆုံကြီးရဲ့ အလှုပ်အရမ်းနဲ့ ထဘီရင်လျားရဲ့ အောက်နားအစက ဒူးဆစ်သာသာလောက်ပဲ ရောက်လို့ အထင်းသား အတွင်းသားပေါ်နေတဲ့ ခြေသလုံးသားဖြူဖြူ တုတ်တုတ်တွေက ကျွန်တော်ရဲ့ မျက်စေ့ အာရုံကို ဆွဲဆောင်လိုက်တယ်။
ကောင်မလေး အခြား ဘာအခုအခံမှ မရှိ၊ ထဘီရင်လျား တစ်ထပ်တည်းပဲ ဝတ်ထားတယ်ဆိုတဲ့ အသိကလည်း တစ်မျိုးစိတ် လှုပ်ရှားစရာပေါ့။ကျွန်တော်က ရေချိုးခန်းကျယ်ကြီးထဲကို အတင်းလိုက်ဝင်သွားပြီး ကောင်မလေးကို ဆွဲ-ိုးပစ်ဖို့ စိတ်ကူးမိသေးတယ်။ ဒီလို ဝင်လိုးလိုက်ရင်လည်း ရမှာပါပဲ။
ဒါပေမယ့် ကောင်မလေး ရေမိုးချိုးပြီး သန့်သန့်စင်စင်နဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်အလာကို စောင့်လိုက်တာက ပိုကောင်းမယ်လို့ စဉ်းစားမိတာကြောင့် မူလစိတ်ကူးကို ဖျက်ပစ်လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထမှာ မကောင်းပါဘူးလေ။ အိပ်ခန်းထဲသွားစောင့်နေပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လိုးတာက ပိုပြီး ကောင်းမယ်။ ပိုပြီးလည်း စည်းစိမ်ရှိမယ်။
ဒါကြောင့် ကျွန်တော်ဟာ ရေချိုးခန်းဆီကို မသွားတော့ပဲ၊ ဝတ်ရည်ရဲ့ အိပ်ခန်းဖက်ကိုပဲ လာခဲ့တယ်။ စေ့ထားတဲ့ တံခါးကို ဖွင့်ပြီး အထဲကို ဝင်တယ်။ အထဲရောက်တော့ တံခါးကို အသာပြန်စေ့ထားလိုက်တယ်။ပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ အကုန်လုံးချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ တစ်ခုတစ်လေမှ ချန်မထားဘူး။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားတဲ့ အခါ လီးကြီးအတောင်သားနဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ အိပ်ရာပေါ် အသာပက်လက်လှန် အိပ်နေပြီး ရေချိုးခန်းကပြန်လာမဲ့ မယားပါသမီးချောလေးကို စောင့်နေပါတော့တယ်။
ကျကျနန ရေချိုးသန့်စင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတဲ့ ဝတ်ရည်ဟာ ကိုယ်တုံးလုံး လီးကြီး အတောင်သားနဲ့ရှိနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို မြင်ရရင် ဘယ်လိုမှ နေနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဟုန်းဟုန်းထလာပြီး ကျွန်တော်လိုးသမျှ ခံရမယ်လို့လည်း အပိုင်တွက်ထားလိုက်တယ်။ ဒါကတော့ လုံး၀ မလွဲနိုင်ပါဘူး။ဝတ်ရည်ရောက်လာရင် မြင်ကွင်း ပိုပီပြင်ကောင်းမွန်အောင်လို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိသမျှ မီးအားလုံး၊တစ်လုံးမကျန် အကုန်ဖွင့်ထားလိုက်တယ်။
မီးချောင်းရော၊ ညအိပ်မီးသီးရော၊ စာကြည့်မီးရော၊ အားလုံးပဲ။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ရုပ်ရှင်ရိုက်လို့ရအောင်ကို လင်းလင်းချင်းချင်း ဖြစ်သွားတာ။ဝတ်ရည်ဟာ တကယ်ကို စိန်ပြေနပြေရေချိုးနေပါတယ်။ အင်းလေ။ အပျံစားပြင်ဆင်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ စည်းစိမ်ခံပြီး ရေချိုးနေတာပဲ။ အချိန်ကြာမှာပေါ့။ ကျွန်တော် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့်နေပါတယ်။
စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး စောင့်နိုင်ပေမယ့် တစ်ခုခက်တာက၊ ကိုယ်လုံးတီးကြီး တစ်ယောက်တည်း ဒီအတိုင်းရှိနေတာကြာတော့ ချမ်းသလိုလို ဖြစ်လာတယ်။ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ထားရင်တောင် ကောင်းမလားလို့ စိတ်ကူးမိသေးတယ်။
နောက်မှ တစ်မျိုး စဉ်းစားမိပြီး မွေ့ရာပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ စောင်ပါးလေးတစ်ခုကို ဆွဲယူ ဖြန့်ပြီး ကိုယ်ပေါ်လွှမ်းထားလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ဝင်လာရင် စောင်ပါးလေးကို တစ်ခါတည်း ဘေးဆွဲဖယ်ချလိုက်ရုံပဲ။ မကောင်းဘူးလား။ဒီစောင်ပါးလေးဟာ ဝတ်ရည်ခြုံအိပ်တဲ့ စောင်လေးလေ။ အနံ့မွှေးမွှေးလေးတောင် သင်းနေတယ်။ အတော်ကြာကြာ စောင့်ပြီးတဲ့နောက်တော့ အခန်းဆီကို ပြန်လျှောက်လှမ်းလာတဲ့ ခြေသံဖွဖွလေးကို ကြားရတယ်။
ခြေသံက သိပ်တော့ မကျယ်လှပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အဲဒီ ခြေသံဖွဖွလေးဟာ ကျွန်တော့် ရင်ကို တဒိန်းဒိန်းခုန်အောင် လှုပ်ရှားသွားစေပါတယ်။ဝတ်ရည်ပြန်လာနေပြီလေ။ကျွန်တော်လည်း ကိုယ်ပေါ်မှာ လွမှ်းခြုံထားတဲ့ စောင်ပါးလေးကို ဘေးဖယ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ကိုယ်တုံးလုံး ပြန်ဖြစ်သွားပြီလေ။
ကျွန်တော့် ငပဲချောင်းကြီးကလည်း မတ်မတ်ကြီးတောင်လို့ ပိုပြီး ပီပြင်စွဲမက်အောင်၊ လီးဒစ်မှာ ဖုံးနေတဲ့ အရေပြားကို ဆွဲလှန်ချပြီး ‘ဒစ်ဖော်’ ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ကျွန်တော့် လီးဒစ်ပြဲကြီးကကို သုံးလက်မလောက်ရှိတာမို့ နီရဲ ပြဲအာနေတဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးကို ကောင်မလေးမြင်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရမက်ဇောထန်ပြင်းလာအောင်လို့ပေါ့။
ကောင်မလေး ရေကောင်းကောင်းချိုးခဲ့ပြီးပြီပေါ့။ ရေချိုးပြီးတဲ့နောက် ရေချိုးခန်းထဲမှာပဲ သူကကိုယ်ပေါ်က ရေတွေကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ သန့်သွားအောင် ပွတ်တိုက်ခဲ့မှာလား။ အဲဒီလို မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ပွတ်တိုက်ခဲ့ရင် ပုခုံးကို အရင်တိုက်မှာပဲ၊ ပြီးရင် နို့အုံကြီး နှစ်ခုကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ပွတ်မှာပါပဲ။ နောက်တော့ ဝမ်းပျဉ်သား အိအိမွတှ်မွတှ်လေးတွေကို ဆက်ပွတ်သပ်လိမ့်မယ်။
ပြီးရင် ပေါင်ကြားက ောက်ဖြတ်ကိုရော မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ပွတ်တိုက် ပစ်မှာလား။ ဒါမှ မဟုတ် အဖုတ်ကို ရေမသုတ်ပဲ ထားမှလား ကျွန်တော် လျှောက်စဉ်းစားကြည့်မိတယ်။အဲဒီလို စဉ်းစားနေတုန်းမှာပဲ ကလစ်ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အတူ အခန်းတံခါးပွင့်သွားတယ်။ ဝတ်ရည် အခန်းထဲကို လှမ်းဝင်လာတယ်။ကောင်မလေးဟာ မျက်နှာ သုတ်ပုဝါကြီးကို ကိုယ်မှာ ပတ်ထားတယ်။ ရင်လျားသွားတဲ့ ထဘီတော့ ပြန်မပါလာတော့ဘူး။ မျက်နှာသုတ် ပုဝါကြီးမှာ ပတ်ထားတာကလည်း၊ သေသေသပ်သပ်တော့ မရှိဘူး။
လျှော့ရဲရဲလေး ရစ်ပတ်ထားတာ. ကပိုကရိုလေး။ မို့ဝန်းတဲ့ ရင်သားဆိုင်ကြီးနှစ်ခုဟာ တစ်ဘက်လောက်နီးနီးကို ဖြူဆွတ်နေတယ်။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါက ပေါင်ရင်းအထက်နားလောက်သာ ဖုံးအုပ်နိုင်တာမို့ တုတ်ဖြိုးတဲ့ ခြေထောက်တစ်စုံကို ကောင်းကောင်းမြင်ရတယ်။
အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ဆက်လျှောက်ဝင်လာတဲ့ ကောင်မလေးဟာ အခန်းရဲ့ ထိန်ထိန်လင်းနေတဲ့ ထူးခြားချက်ကို သတိပြုမိတယ်ဆိုတာနဲ့ ခြေလှမ်း တုံ့ရပ်သွားတယ်။ ဒီနောက်တော့ ဝတ်ရည်ရဲ့ မျက်လုံးအကြည့်ဟာ ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်လာတော့တာပါပဲ။မယားပါ သမီးချောလေးရဲ့ မျက်လုံးအကြည့် ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်လာတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျွန်တော်ကလည်း လီးချောင်းကြီးကို ငေါ့ကနဲ ဖြစ်သွားအောင် တစ်ချက်ကော့ပေးလိုက်တယ်။
သူ့အိပ်ရာပေါ်မှာ အဝတ်မပါ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်ကြီး အတောင်သားနဲ့ ပက်လက်စင်းစင်းကြီး အိပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို မြင်လိုက်ရတဲ့ အခါ ဝတ်ရည်ရဲ့ ပါးစပ်လေး ဟသွားပြီး အို လို့ရေရွတ်သံလေး ပေါ်လာတာကို ကျွန်တော် သေသေချာချာ ကြားလိုက်ရတယ်။ သူ့မျက်လုံးနှစ်ခုဟာလည်း အရောင်တလက်လက်တောက်ပလာတာကို ကျွန်တော် မြင်ရတယ်။ ကျွန်တော်ခွင်ချထားတာ အပိုင်ပါပဲ။
ဝတ်ရည်ရဲ့ တလက်လက်တောက်နေတဲ့ မျက်လုံးအစုံဟာ ကျွန်တော့် လီးချောင်းကြီးကို မမှိတ်မသုန်ကို စူးစူးရဲရဲကြီး ကြည့်နေတယ်။ကျွန်တော်ကလည်း ကောင်မလေးရဲ့ စိတ်ကို ပိုကြွလာအောင် လှုံဆော်တဲ့ အနေနဲ့၊ ငပဲကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ အသာကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး ပွတ်သပ်ပေးပြလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးရဲ့ မျက်နှာ ရဲကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ဝတ်ရည်ရဲ့ အသက်ရှုသံ မြန်ပြီး ပြင်းလာတယ်။ အသက်ပြင်းပြင်းရှုတာကြောင့် မလုံမလဲ
ရင်သားဆိုင်ကြီးတွေဟာလည်း မြင့်ကြွလာလိုက်၊ နိမ့်ဆင်းသွားလိုက် လှုပ်ရှားနေကြတယ်။ ဒီနောက်တော့ ဝတ်ရည်ဟာ ဗြုံးဆို သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ရစ်ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ဖယ်ခွာပစ်လိုက်တယ်။တော်တော်ရဲတင်းတဲ့ ကောင်မလေးဗျာ။ တစ်ခါတည်း ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပြတာ။ ဒီလောက် ရဲရဲတင်းတင်းရှိလိမ့်မယ်လို့တောင် ကျွန်တော် မထင်မိဘူး။ ကျွန်တော်ကလည်း ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားတဲ့ မယားပါသမီးလေးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အစုန်အဆန်ပဲ အပီအပြင်အားရပါးရ ကြည့်ပစ်လိုက်တယ်။
ကျွန်တော့် ငပဲကြီးရဲ့ လွှမ်းမိုး ဖမ်းစားထားမှု ကို ကောင်မလေး ခံနေရတာ သေချာနေပါပြီ။ သူ့စိတ်တွေလည်း အရမ်းလှုပ်ရှားနေတာ ထင်ရှား နေပါတယ်။ ကြည့်လေ။ နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်ခုဆိုတာ တင်းမာပြီးတော့ထောင်တက်နေတာပဲ။ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း မို့ဖောင်း ခုံးမောက်ကြွတတ်လို့..။
ဇော်ထိုက်နဲ့ လိုးကြတာကို ချောင်းကြည့်ထားရတာကြောင့် ဝတ်ရည် တဏှာကြီးမှန်း ကျွန်တော် သိထားပါတယ်။ ဒီကောင်မလေးကို ကြံရင်ရမယ်ဆိုတာကိုလည်း အသေအချာသိထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုလောက် လွယ်ကူလိမ့်မယ်လို့တော့ မထင်မိဘူး။ ဘယ်လောက်များ လွယ်သလဲဆိုရင် လီးတောင်နေတာကို မြင်ရအောင်ပြလိုက်တာနဲ့ကို ကောင်မလေးက နှာကြွလာပြီး တစ်ခါတည်း ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်တာကိုသာ ကြည့်တော့။
အခုဆိုရင် သူရော၊ ကျွန်တော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး၊ ဗလာကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေကြပြီ။ ကျွန်တော် ငပဲကြီးက အပြတ်မတ်တောင်နေပြီး ကျွန်တော့် မယားပါသမီးလေးရဲ့ ဖုတ်ကြီးကလည်း ဖားဂုံညင်းကြီးတစ်ကောင် ဒေါသမာန်ပွားနေသလို မို့မို့ကြီးဖောင်းကြွနေပြီ။ အခန်းထဲမှာလည်း ကျွန်တော်ရယ်၊ ကျွန်တော့်မယားပါသမီးချောလေးရယ် နှစ်ယောက်တည်း။
အခုအတိုင်းဆိုရင် ဘာများအထွေအထူး ဖန်နေစရာလိုတော့လို့လဲ။ လိုးကြရုံသာ ရှိတော့တာပေါ့။ ကောင်မလေးကို လှမ်းဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်လိုက်ရင် ကိစ္စပြတ်ပြီ။ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က ဝတ်ရည်ဘယ်လို ဆက်လှုပ်ရှားလာမယ်ဆိုတာ စောင့်ကြည့်ချင်တာနဲ့ ဘာမှ မလုပ်ပဲ အသာလေး ငြိမ်နေတယ်။ အဲ ငပဲကြီးကိုပဲ နည်းနည်းဆော့ပြပေးထားတယ်။ ဒီလီးကြီးနဲ့ ကောင်မလေးကို အသာထိန်းထားနိုင်တာ မဟုတ်လား။
စိတ်ညှို့ခံထားရတဲ့ လူတစ်ယောက်လို ဝတ်ရည်ဟာ ကုတင်ရှိရာကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လှမ်းလို့ လာနေတယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ ကျွန်တော့် ငပဲကြီးက မခွာဘူး။ စူးစိုက်ပြီး ကြည့်နေတယ်။ အင်း၊ ကိုယ့်အမေရဲ့ ယောက်ျား၊ ကိုယ့်ပထွေးကို လီးအတောင်သားနဲ့ မြင်နေရပေမယ့် နည်းနည်းလေးမှ ရှက်ရွံ့တဲ့ အသွင်မရှိဘူး။တဏှာကြီးသလောက် ရဲ့လည်းရဲတဲ့ ကောင်မလေးဗျာ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးက သိပ်ကြီးမယ်၊ ကျွန်တော်ဟာ အလိုးလည်းကောင်းမယ်လို့ ဇော်ထိုက်နဲ့ လိုးကြရင်း ဝတ်ရည်ပြောခဲ့ပုံတွေကို ကျွန်တော်မမေ့ပါဘူး။
အခု သူကြိတ်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်တမ်းတနေတဲ့ ကျွန်တော့် ငပဲကြီးကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်နေရပြီး သူမှန်းဆထားသလို လီးကလည်း ကြီးမားရှည်လျား တုတ်ခိုင်လှတာကြောင့် ဝတ်ရည် တစ်ယောက် ရမက်ဇောတွေ အရမ်း အရမ်းကို ထန်ပြင်းပြီး မရှက်နိုင် မကြောက်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်သွားပုံ ရပါတယ်။
ကုတင်လေးနား ကပ်မိတယ် ဆိုတာနဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ ညာလက်ဟာ ဆန့်ထွက်လာတယ်။ ကျွန်တော့် လီးချောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကြည့်တယ်။ ကုတင်စောင်းမှာ အသာ ဖင်ထိုင်ချပြီး ဘယ်လက်နဲ့ ကျွန်တော့် ဂွေးဥတွေကို အသာကိုင်လာပြန်တယ်။ကျွန်တော်က သူ့တင်ကို အသာလှမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။ တင်းနေတာပဲဗျာ။ ကိုင်လို့ တကယ်ကောင်းတယ်။ လုံးပြီးကျစ်လည်း ကျစ်နေတယ်။
ဝတ်ရည်ဟာ ကျွန်တော့်ဘေးနားမှာ အတူယှဉ်ပြီးလှဲအိပ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်ပြီး ကျွန်တော့် ပါးစပ်ပေါ် သူ့ပါးစပ်လေး အသာဖိကပ်လာတယ်။ ကောင်မလေးဟာ လက်ရဲဇက်ရဲသာ လှုပ်ရှားနေတာ။ အခုထိ ပါးစပ်ကတော့ စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောသေးဘူး။ ကျွန်တော်က သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ပြွတ် ကနဲမြည်အောင် စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။
ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို အသာဟပေးလိုက်တယ်။ ဒီအခါမှာ အလိုက်သိလှတဲ့ ကျွန်တော့် မယားပါသမီးလေးဟာ ဟပေးထားတဲ့ ကျွန်တော့် ပါးစပ်ထဲကို သူ့လျှာလေး အသာထိုးသွင်းပေးတယ်။ ကျွန်တော်က အဲဒီလျှာကို အပြတ် စုပ်ယူလိုက်တယ်။ဝတ်ရည်ရဲ့ လက်ကတော့ ကျွန်တော့် လီးကို မလွှတ်သေးဘူး။ ဆုပ်ကိုင်ထားတုန်းပဲ။ ဆုပ်ကိုင်ရုံသာ မဟုတ်ပါဘူးလေ။ အထက်အောက် လှုပ်ရှားပြီး ပွတ်သပ်နေသေးတယ်။နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်တော့ ဝတ်ရည်ရဲ့ နှုတ်ဖျားက’ အို... ဦးစိုးရယ်... ’ ဆိုတဲ့ ခပ်ညည်းညည်း အသံလေး တစ်ချက် ပေါ်ထွက်လာတယ်။ သူကလေးရဲ့ အသံ ပထမဆုံး ကြားရခြင်းပါပဲ။
ဒီကောင်မလေး ဖင်ကို ကလိပေးတာ သဘောကျတတ်မှန်း သတိရတာကြောင့် ကျွန်တော် က သူ့ကို သိုင်းဖက်ပြီး လုံးကျစ်တင်းရင်းနေတဲ့ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းနှစ်ခုကို ဆုပ်နယ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို အသာ ဆွဲဖြဲပြီး စအိုကို လက်ခလယ်နဲ့ ဖိကပ်ပေးလိုက်တယ်။
‘‘ အို... ဟဟင့်ဟင့်... ဦးစိုးကွာ... အို ’’
ဝတ်ရည်ရဲ့ နှုတ်ဖျားက တီးတိုးရေရွတ်သံလေးတွေ ချက်ချင်းပဲ ထွက်လာတယ်။ သူ့တင်ဆုံကြီးကိုလည်း လှုပ်ပေးကော့ပေးလာတယ်။ ဒီတော့ ကျွန်တော်က အသာပွတ်ပေးရုံ မဟုတ်ပဲ ဖိထိုးလိုက်တာ၊ လက်ခလယ်ရဲ့ ထိပ်ပိုင်း လက်တဆစ်လောက်သူ့ဖင်ပေါက်ထဲ လျှောကနဲဆို ဝင်သွားပါလေရော။
‘‘ အား ဟင့် ’’
ကောင်မလေးဟာ တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ကို တုန်ယင်သွားတယ်။ ကျွန်တော့် လီးကိုလည်း ပိုပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ သူ့ဖင်ဝဟာလည်း အသက်ဝင်နေသလိုပါပဲ။ ထိုးထည့်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ခလယ်တစ်ခုလုံး သူ့ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ အကုန်ဝင်သွားတဲ့ အထိပဲ။
‘‘ အင့်ဟင့်... ကောင်းတယ် ဦးစိုးရာ၊ တကယ်ပဲ။ ဟင်းဟင်းဟင်း ’’
ကောင်မလေးက ပါးစပ်က ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်ရင်း သူ့တင်ပါးကြီးကို အပြီ လှုပ်ရှားပေးနေတယ်။ ကြွတင်လိုက် ပြန်ဖိချလိုက်နဲ့။ ဒီလို ဖင်ကြီးကို လှုပ်ရှားပေးနေတာကြောင့် ကျွန်တော့် လက်ခလယ်ဟာလည်း သူ့ဖင်ထဲကိုဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက် ဖြစ်နေတာပေါ့။
ကျွန်တော့် မယားပါသမီးလေး ဖင်ဇိမ်ခံတတ်နေတာကတော့ အထင်အရှားပါပဲ။ ဖင်ပေါက်ထဲကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးကလိတာ မဟုတ်ပဲ လီးထိုးသွင်းပြီး လိုးရင်လည်း ဝတ်ရည်က ခံလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်တွေးမိတယ်။ကျွန်တော်ကလည်း ဖင်လိုးတာကို ကြိုက်တဲ့လူဆိုတော့ အံကိုက်ပဲပေါ့။ ဒီကောင်မလေးကို ဖင်ကောင်းကောင်း ကလိပေးရမယ်။
နောက်တော့ ဖင်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းလိုးပစ်ရမယ်လို့ စိတ်ထဲက အပြတ်ကြိမ်းဝါးထားတယ်။ ဒါကြောင့် ပမာဏ အဆင့်ပျိုးပေးတဲ့ အနေနဲ့ သူ့ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲကို တိုးဝင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ လက်ခလယ်ကို ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် ခပ်သွက်သွက်လေး လှုပ်ရှားပေးလိုက်တယ်။
၀တ်ရည်ဆိုတာ ဘာပြောကောင်းမလဲ တဟင်းဟင်းနဲ့ပေါ့။ အဲဒီလို စအိုကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးကလိပေးနေရင်း ကိုယ်ကို အသာကိုင်းချပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့ ညာဘက်နို့အုံကြီးကို လျှာနဲ့ အသာယက်ပေးတယ်။ ရင်သား အောက်ပိုင်းကနေ စပြီး အသာဝေ့ဝိုက် ယက်ပေးရင်း လျှာကို အပေါ်ဖက်ဖြည်းဖြည်းချင်း မြင့်တင်ပေးလာတယ်။ ချွန်ကော့ ထောင်တက်နေတဲ့ နီညိုညို နို့သီးခေါင်းလေးဆီကို တရွေ့ရွေ့ချဥ်းကပ်လာတယ်။
ဒါပေမယ့် နို့သီးကိုတော့ စို့ပေး ယက်ပေးတာ မလုပ်သေးဘူး။ နို့သီးခေါင်းလေး ပတ်လည်တစ်ဝိုက်ကိုပဲ လျှာဖျားနဲ့တေ့တေ့ပြီး ထိုးယက်ပေးလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကို မရိုးမရွ ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးနေတာပါ။ နို့စို့ခံချင်စိတ်တွေ အရမ်းကြွရွလာပြီး ပါးစပ်က ထုတ်ထော်ပြောလာအောင် တမင်ထွင်ပြီး ဖန်နေတာပါ။
ဟော မကြာပါဘူး။ ကျွန်တော့် မယားပါသမီးလေးက ကျွန်တော့်ကို နို့စို့ပေးဖို့ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုလာပါပြီ။
‘‘ အိုး ဟင့်ဟင့် ဦးစိုးရယ် စို့စမ်းပါရှင့်။ ကျွန်တော့် နို့သီးခေါင်းတွေကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီးကောင်းကောင်း စို့ပေးစမ်းပါ။ ဟင်းဟင်းဟင်း ’’
ဒီလို အပြောကို စောင့်နေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ ချက်ချင်းပဲ ပါးစပ်ကို ဟပြီး ဝတ်ရည် ဝတ်ရည်ရဲ့ ညာဖက်နို့သီးကို ငုံလိုက်တယ်။ ပါးစပ်ထဲရောက်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်း အပေါ်ဘက်ပိုင်းကို လျှာနဲ့ ထိုးဖိပွတ်ပေးတယ်။
နို့သီးခေါင်း အောက်ခြေပိုင်းကိုတော့ သွားနဲ့ မနာမကြင်ကိုက်ပေးတယ်။ လွတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းကိုင်တယ်။ချာတိတ်မကလည်း အလိုက်တသိပဲ သူ့ပေါင်တန်ကြီး နှစ်ခုကို ကားပေးတယ်။ ကျွန်တော်က အဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ဖက်ဆို တစ်ချက် ရိုက်ပေးလိုက်တော့ ကောင်မလေး ဆက်ကနဲ ကော့တတ်သွားတယ်။
စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ဖောင်းကြွနေတာဆိုတော့ အုပ်ရိုက်လိုက်တဲ့ ကျွန်တော့် လက်ဝါးအောက်မှာ တဆုပ်တခဲ အိအိထွေးထွေးကြီးပဲဗျာ။ လက်ညှိုးနဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ပွတ်စမ်းကြည့်တော့ စောက်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတာမှ အရမ်းပဲ။
ဒီလောက် စောက်ရည် အထွက်ကြမ်းလိမ့်မယ် များလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော် မထင်ဘူး။ ယုံတောင်မှ မယုံနိုင်စရာပဲ။ ဝတ်ရည်ဟာ တကယ့် ဟော့ရှော့ ပါလား။ တဏှာတကယ်ကို ထန်တဲ့ ကောင်မလေးဆိုတာ နည်းနည်းလေးမှ ယုံမှားသံသယ ဖြစ်နေစရာ မလိုတော့ဘူး။
ရည်ကြည်တွေ ထွက်နေလိုက်တာ ရေကာတာကျိုးပေါက်တဲ့ အတိုင်းပဲ။ သေးများပေါက်ချလိုက်သလားလို့တောင် အစက ကျွန်တော်ထင်မိသေးတာ။ ဒါပေမယ့် ချွဲချွဲကျိကျိ၊ စေးကပ်ကပ်တွေမို့ သေးမဟုတ်ဘူး၊ စောက်ရည်ကြည်တွေပဲလို့ သေချာသွားတာ။
စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးစိုရွှဲနေတာတောင် မဟုတ်ဘူး။ စောက်ဖုတ် အပြင်ဖက်ကိုတောင် စီးထွက်အံကျနေတာ။ အရည်တောက်တောက်ယိုလို့တောင် ပြောရလေ မလားပဲ။ဒီလို မယားပါသမီးလေး တဏှာထန် ရမက်ပြင်းပြီး စောက်ဖုတ်မှာ အရည်ကြည်တွေ ရွမ်းစိုနေတာ ပထွေးလုပ်တဲ့ ကျွန်တော့် အဖို့တော့ ပိုဟန်ကျတာပေါ့။ သူ တဏှာထန်လေ၊ ကျွန်တော့်အနေနဲ့ သူ့ကိုပိုပြီးပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ကိုင်နိုင်လေ မဟုတ်လား။
ဒီလို အရည်တွေ ရွမ်းရွမ်းစိုအောင် ထွက်နေပြီးဆိုတော့ တက်လိုးရင် ကောင်းကောင်းရနေပြီပေါ့။ ကောင်မလေးကလည်း အပြတ်ကို အလိုးခံချင်နေတာ မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က တက်မလိုးသေးပါဘူး။အစကောင်းမှ အနှောင်းသေချာမယ် မဟုတ်လား။ ဒီကောင်မလေးတ ဘဲအတော်ပွေတာ မဟုတ်လား။ ဒီတော့ ကျွန်တော့်ကို စွဲပြီးနေအောင် ကောင်းကောင်း လုပ်ပေးဖို့လိုတယ်။
ဒါမှ သူ့ကိုရေရှည် ဆက်ပြီး စား နေရမှာ။ မဟုတ်ရင် အခုတစ်ချီကောင်းလောက်ပဲ လုပ်ရပြီး နောက်ပိုင်းမှာ စားပေါက်ပိတ်သွားနိုင်တယ်။ ဒီကောင်မလေး ဘယ်လို အထာမျိုးတွေ ကြိုက်တတ်တယ် ဆိုတာကိုလည်း အထွေအထူး စဥ်းစားနေစရာ မလိုပါဘူး။ ဇော်ထိုက်နဲ့ လုပ်ကြတာကို ချောင်းကြည့်ရင်း အကုန်နားလည်နေပါပြီ။ဒါကြောင့် ကျွန်တော်က နို့စို့နေတာကို ရပ်လိုက်တယ်။ ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲက လက်ခလယ်ကိုလည်း ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဝတ်ရည်ကို ကုတင်ပေါ် အသာတွန်းလှဲလိုက်တယ်။
ကောင်မလေးကလည်း ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်စင်းစင်းလေး လှဲအိပ်ပေးတယ်။ ဒူးလေး နှစ်လုံးထောင်ပြီး ပေါင်တန်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ခုကိုလည်း ကားလို့။ ကျွန်တော်တက်လိုးချင်ရင် လိုးနိုင်အောင် အလိုက်သင့်နေပေးထားတာလေ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က မတက်သေးဘူး။ မခွသေးဘူး။ မလိုးသေးဘူး။ သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်း အကြားမှာပဲ ဝမ်းလျားမှောက်ချလိုက်တယ်။
‘‘ အပေါ် မတက်သေးဘူးလား.... ဘာ... လုပ်ဦးမလို့လဲ။ ဦးစိုးရဲ့ ဟင့်ဟင့် ’’
ဝတ်ရည်က အံကြိတ်ပြီးပြောတယ်။
‘‘ သမီး စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေး မလို့လေ။ ဘယ့်နှယ့်လဲ။ အဖုတ်အယက် မခံချင်ဘူးလား ’’
‘‘ အာ ဦးကလဲကွာ။ ကျွန်မ ငရဲကြီးနေဦးမယ် ’’
‘‘ လိုးတောင် လိုးကြတော့မယ်ဟာ။ အဖုတ်ယက်ပေးတာနဲ့ ငရဲမကြီးနိုင်တော့ပါဘူး။ ယက်မယ်နော် သမီး ’’
မေးရင်း စောက်ဖုတ်ကိုဆွဲဖြဲလိုက်တယ်။ စောက်ရည်ကြည် နံ့ဆိုတာ ပိုပြီး ပြင်းပြင်းပေါ်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ သွားရည်တွေတောင် ကျလာနေပြီ။ ကောင်မလေးလည်း လှုပ်လှုပ်ရှားရှားခါခါ ဖြစ်နေတယ်။ ပါးစပ်ကတော့ ဘာမှ မပြောသေးဘူး။ကျွန်တော်က စောက်စေ့လေးကို အသားကုန် ရက်ပေးလိုက်ပြီး ထပ်မေးလိုက်တယ်။
‘‘ အဖုတ်ကို ယက်မယ်နော် ’’
‘‘ ယက်... ယက် ’’
‘‘ ပြီးရင် သမီးက လီးပြန်စုပ်ပေး ဟုတ်လား ’’
‘‘ အင်း... အင်း... စုပ်ပေးမယ် ’’
ကျွန်တော်က သူ့ပေါင်ကြားမှာ မျက်နှာ အပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ကုန်းယက်ပေးလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လျှာနဲ့ အပြားလိုက် ယက်ပေးလိုက်တဲ့ အခါ ဝတ်ရည်ဆိုတာ တအီးအီး တအားအားနဲ့ အော်တော့တာပဲ။
ဝတ်ရည်ရဲ့ စေ့ဟာလည်း။ ထောင်ကြွတတ်နေတာပဲ။ ကျွန်တော်က ကို ယက်တဲ့ အခါ အဲဒီတောင်တတ်နေတဲ့ စေ့ကိုလည်း အလွတ်မပေးပါဘူး။ ချန်မထားပါဘူး။ လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးပြီး ယက်ပေးလိုက်တယ်။ ယက်ပေးရုံတင် မဟုတ်ပါဘူးလေ။ အစေ့ကို သရက်စေ့စုပ်သလိုမျိုး နှုတ်ခမ်းနဲ့ ညှပ်ဆွဲယူပြီးတောင် စုပ်ပေးလိုက်သေးတာ။ ဒီလို လုပ်ပေးမှတော့ ကောင်မလေးလည်း ဘာခံနိုင်တော့ မှာလဲ။ ‘ပြီး’ သွားတော့တာပေါ့။ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေကလည်း အများကြီးကို ယိုစိမ့် စီးကျလာတယ်။ မယားပါသမီးလေး ‘ပြီး’ သွားပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ အဖုတ်ယက်ပေးတာကို မရပ်ပါဘူး။ ဆက်ယက်ပေးနေတယ်။
ကောင်မလေးကလည်း အဖုတ်ဆက်ယက်တာကို သိပ်ခံချင်နေတာ ထင်ရှားပါတယ်။ ကြည့်လေ။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ကားနိုင်သလောက် အပြတ်ကားပေးထားတာ။ ပေါင်ကို ပိုပြီး မပြဲနိုင် မကားနိုင်တော့တဲ့ အထိပါပဲ။ စောက်ဖုတ်ကြီးဟာလည်း လေထိုးမှုပ်သွင်းထားတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ မို့မို့ကြီးကို ဖောင်းကြွတတ်နေတာ။ ယက်ပေးလိုက်တော့ ကောင်းမှကောင်းပဲ။ ကျွန်တော် တစ်မျိုး အဆန်းထွင်လိုက်တယ်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းမှာ လျှာကို အပြားလိုက်ကပ်ပြီး ယက်နေရာကနေ ခေါင်း၀ တည့်တည့်ကို လျှာထိပ်ဖျားနဲ့ပဲ တေ့တေ့ပြီး အသာထိုးထိုးပေးလိုက်တယ်။
‘‘ အား ဟင့် အို... ဦးရာ။ ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ။ ယားတယ် ဦးရဲ့ ယားတယ်။ ထိုးမှာဖြင့် ထိုး ဦးရာ... အိုအို လုပ်ပါ။ ဦးရဲ့ လျှာကို ကျွန်မ အဖုတ်ထဲ ထိုးချင်ရင် ထိုးလိုက်ပါတော့ ဦးရယ်။ အားပါးပါး ရှီး အုအို ’’
နောက်ဆုံးတော့ ဝတ်ရည်ရဲ့ ပါးစပ်က အံကြိတ်ပြီးပြောဆို တောင်းတသံလေးတွေ ပေါ်ထွက်လာပါလေတော့တယ်။ ဒီအပြောထွက်လာအောင် စောင့်နေတဲ့ ကျွန်တော်ကလည်း နည်းနည်းလေးမှတောင် မဆိုင်းတော့ပဲ ဆန့်နိုင်သမျှ ဆန့်ထုတ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ဒါကလည်း ကျွန်တော့်ကို ဝတ်ရည်စွဲစွဲမက်မက် ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးလိုက်ချက် တစ်ခုပါပဲ။
သူ့နဲ့ ဖြစ်နေကြတဲ့ အခြားကောင်လေးတွေဟာ ဒီလောက်မရွံမရှာ လုပ်ပေးလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော် မထင်ဘူးလေ။ လျှာကို စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ အဆုံးဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် ထိုးထည့်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ လျှာကို သူ့အုတ်ထဲကပြန်ထုတ်ထိုးသွင်းလုပ်ပေးတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့ လိုးပေးနေတဲ့ သဘောပေါ့။တစ်ချိန်တည်း မှာပဲ။ ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲကိုလည်း လက်ခလယ် ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် လုပ်ပေးတယ်။ အဖုတ်ကို လျှာနဲ့လိုး ဖင်ပေါက်ကို လက်ခလယ်နဲ့လိုး၊ ပြိုင်တူလိုးပေးလိုက်တယ်လေ။
နောက်မကြာမီမှာဒီအုတ်ထဲကိုရော ဒီဖင်ပေါက်ထဲကိုရော၊ ကျွန်တော့် လီးကြီးထိုးသွင်းပြီး အားရပါးရ လိုးသွင်းဖို့ ပဏာမပျိုးပေးတယ်လို့လည်း ဆိုချင်ဆိုကြပေရော့။မကြာပါဘူး။ ကျွန်တော့် မယားပါသမီးလေးဟာ ဖင်ကြွကြွ၊ ခါးတနွဲ့နွဲ့ လူးလွန့်ကော့ပျံလာတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ အသံတွေ အဖျားတက်သလိုမျိုး ပေါ်ထွက်လာတယ်။
ကျွန်တော့် ပုခုံးကိုလည်း လက်သည်းတွေနဲ့ အရမ်းကုတ်ခြစ်တာ သွေးတောင် နည်းနည်းစို့လာတဲ့ အထိပဲ။ ကောင်မလေးဒုတိယ အချီ ‘ပြီး’ လုနီးနေပြီဆိုတာ ကျွန်တော် ရိမ်မိပါတယ်။ ဒါကြောင့် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲကို ထိုးသွင်းလှုပ်ရှားနေတဲ့ လျှာကို အပြင်ပြန်ထုတ်ယူပြီး အစေ့ကို အပီယက်ပေးလိုက်တယ်။
လျှာဖျားနဲ့ စေ့တစ်ခုလုံးကို ဝေ့ဝိုက်ပြီး ပတ်ယက်ပေးတာ။ ကောင်မလေးခမျာ ကျွန်တော်လုပ်ပေးလိုက်တာ မီးပွင့်သွားသလို ခံစားလိုက်ရမယ်။ တကယ်ဗျာ။ လေးငါးချက်လောက်ပဲ အစေ့ကို ရက်ပေးလိုက်ရတယ်။ဝတ်ရည် တစ်ယောက် ဒုတိယအချီ ပြီး သွားပြန်ပါလေရော။
‘‘ အောင်မလေး ဦးရဲ့... ထွက်ကုန်ပြီရှင့်။ ထွက်ကုန်ပြီ... အားအီးအီးအား ကောင်းလိုက်တာ ဦးရာ။ ဦးက အဖုတ်ယက်တာ သိပ်တော်တာပဲ။ အီး အား အားအား ’’
ဒုတိယအချီ ပြီး တာ ပထမအချီတုန်းကထက်ပိုပြီး ပြင်းထန်တယ်။ ဖင်ကြီးကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး ကော့တင်ပေးတာ။ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးနေတဲ့ ကျွန်တော်ပါ အပေါ်ကို ကြွကတ်တာ။ သူ့ဖင်ကို ထိုးကလိနေတဲ့ လက်ချောင်းတောင် ဖင်ပေါကထဲက ဖွတ်ဆို ကျွတ်ထွက်လာတယ်လေ။ အဖုတ်ယက်၊ ဖင်ကလိပေးတာ။ တစ်စခန်းရပ်ပြီးတယ်။
လိုးမယ် စိတ်ကူးနဲ့ ကျွန်တော်က သူ့ပေါင်ကြားက မျက်နှာခွာလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဝတ်ရည်မှာကလည်း စိတ်ကူးတစ်မျိုးက ရှိနေတာကိုး။ ကျွန်တော်က သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်အခွမှာ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့် ငပဲကို ညာလက်နဲ့ ဆက်ကနဲ လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး...
‘‘ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်မ အလှည့်။ ဦးရဲ့ လီးကို ကျွန်မ စုပ်ပေးမယ်နော် ’’
‘‘ စုပ်စေဗျား။ စုပ်စေ ’’
တက်လိုးဖို့ကြံထားပေမယ့် သူကလီးစုပ်ပေးမယ်ဆိုတော့လည်း ကျွန်တော် အဖို့ နာစရာမရှိပါဘူး။ စောစောက ပြောထားတဲ့ စကားကလည်း ရှိနေတာဆိုတော့။ ရှောရှောရှုရှုပဲ လီးအစုပ်ခံလိုက်ပါတော့တယ်။
ဝတ်ရည်က လီးတန်အလယ်ပိုင်းလောက်မှာ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို လီးအောက်ခြေရောက်အောင် ရွေ့ပြီး ကိုင်လိုက်တယ်။ အရင်ဆုံး နီရဲစွတ်စိုနေတဲ့ လျှာလေးနဲ့ လီးတန်လုံးပတ်ကို အောက်ဖက်ကစပြီး အပေါ်ဖက် တဖြည်းဖြည်း ယက်ပေးတယ်။ဒစ်ပြဲကြီးနားကို ရောက်တော့ လျှာကို တစ်မျိုး ကစားပြီး ဒစ်တစ်ခုလုံးကို လှည့်ပတ် ယက်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ အောက်ဖက်ကို ပြန်ဆင်းသွားတယ်။ ဂွေးဥတွေကို အပီယက်ပေးနေပြီ။
လျှာနဲ့ ရက်ရုံတင်တောင် မဟုတ်ဘူး။ ပါးစပ်လေးနဲ့ ဂွေးဥတစ်လုံးချင်းဆီကို ငုံပြီး ရွရွဖွဖွလေး စုပ်တောင်ပေးလိုက်သေးတယ်။ အိုဗျာ။ သိပ်ကိုခံလို့ကောင်းတာပဲ။ ကျွန်တော် တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတောင် တဖျန်းဖျန်း ထသွားတယ်။
ဒီနောက်တော့ သူ့ပါးစပ်လေးဟာ အပေါ် ပြန်တက်လာတယ်။ ကျွန်တော့် လီးချောင်းကြီးကို ငုံပြီး စုပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော့် လီးက ဆယ်လက်မလောက်ရှည်ပြီး ကျပ်လုံးလောက်တုတ်တယ်ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ဟာ -လီးတစ်ချောင်းလုံးတော့ အကုန်မစုပ်နိုင်ဘူး။ သုံးပုံနှစ်ပုံသာသာလောက်ပဲ ပါးစပ်ထဲ ဝင်အောင်သွင်းယူပြီး စုပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော့် လီးကိုပါးစပ်ထဲ အကုန်ဝင်အောင် စုပ်နိုင်ဖို့က နည်းလမ်းသိဖို့ လိုတယ်။
ဝတ်ရည်ရဲ့ အမေ ကျွန်တော့် မယားကတော့ အဲ့ဒီနည်းကို သိတယ်။ ကျွန်တော့် လီးတစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲ အကုန်ဝင်အောင် စုပ်ပေးနိုင်တယ်။ ဝတ်ရည်ကို သူ့အမေရဲ့ လီးစုပ်နည်းကို နောက်ကျရင် သင်ပြပေးလိုက်မယ်လေ။ အခုလောလောဆယ်မှာတော့ သူစုပ်နိုင်သလောက်ပဲ စုပ်ပါစေလို့ အသာကြည့်နေလိုက်တယ်။
အင်း။ ကောင်မလေးက လီးအစုပ်တော့ မဆိုးပါဘူး။ သူ့ပါးစပ်လေးကို အထက်အောက် လှုပ်ရှားပြီး လီးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံ ဂွင်းတိုက်ပေးသလိုမျိုး လုပ်နေတာ။ လျှာကလည်း သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ လီးကို လှည့်ပတ်ယက်ကလိနေသေးတယ်။
လီးစုပ်နေရင်းက ကျွန်တော့် ဂွေးဥတွေကိုလည်း လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကိုင်ပေး၊ ပွတ်ပေး၊ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖျစ်ညှစ်ပေးလုပ်နေသေးတယ်။ တော်တော်တော့ ဇိမ်ရှိတယ်ဗျာ။ ဝတ်ရည်ဟာ သူ့အမေကို မမီပေမယ့် လီးစုပ်တဲ့ ပညာတော့ တော်တော်လေး ကျွမ်းပါတယ်။ဒီလိုသာ ဆက်စုပ်ပေး ကလိပေးနေရင် ကျွန်တော် ကြာကြာ ထိန်းနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာပဲ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်လိမ့်မယ်။ ကျွန်တော်က ဝတ်ရည်ကို တော်ပါတော့လို့ မပြောဖြစ်ဘူး။ မှိန်းပဲ ခံနေတယ်။
ဝတ်ရည်ကလည်း ကျွန်တော့်လီးနဲ လိုးတာကိုခံချင်နေတဲ့ အာသီသ ရှိပုံပါပဲ။ လီးက လရည်တွေ ထွက်တဲ့ အထိ စုပ်မပေးဘူး။ ခဏကြာတော့ ပါးစပ်ထဲက လီးကို ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ အလိုဗျာ။ ကျွန်တော့်ကောင် ထန်နေလိုက်တာ။ လီးလုံးပတ်က အကြောကြီးတွေကို အဖုဖု အထစ်ထစ်ထလို့။ မတ်ပြီး မာနေရုံ မကဘူး။ ငေါ့ကနဲငေါ့ကနဲတောင် လှုပ်လို့။
‘‘ ကိုင်း ဦးရေ။ လိုးကြဖို့ အချိန်တန်ပြီ။ လာ တက်ချတော့ ’’
ဝတ်ရည်က မွေ့ရာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲအိပ်ပြီး ပြောတယ်။ ဒူးတွေကို ထောင်ပြီး ပေါင်တန်ကြီးတွေကိုလည်း ကားပေးတယ်။ ဒီလိုတက်လိုးနိုင်ဖို့ အသင့်နေပေးထားတဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ ကိုယ်နေဟန်ထားလေးဟာ တကယ့်ကိုရမက် ကြွစရာပါပဲ။ ကျွန်တော့် စိတ်တွေဟာ အရမ်းအရမ်းကို ထလာပြီ။ မီးတောင်ပေါက်ကွဲတဲ့ အရှိန်အဟုန်မျိုး။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့် စိတ်ဟာလည်း တစ်မျိုး လှုပ်ရှားနေတယ်။ မိန်းမ စလိုးရတဲ့ လူပျိုပေါက်လေးရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားပုံမျိုးဗျ။
ရင်ကလည်း တဒိန်းဒိန်းကို ခုန်လို့၊ ကိုယ့်ရင်ခုန်သံကိုတောင် ကိုယ်ပြန်ကြားနေရတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်တစ်ကိုယ်လုံးဟာလည်း တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်တော် မိန်းမအတော်များများကို လိုးဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဝတ်ရည်လို ကိုယ့်မယားပါသမီးလေးကို ကိုယ်ပြန်လိုးရတဲ့ အတွေ့အကြုံက စိတ်လှုပ်ရှားရဆုံးပဲ။ ဒီလို ဝတ်ရည်ကို ကျွန်တော်တက်လိုးတာကို သူ့အမေယိုင်လုစိန်က ဘေးကနေ ငေးမောကြည့်နေမယ်ဆိုရင် ပိုပြီးကောင်းမယ်လို့ စိတ်ကူးတောင်ပေါ်လာတယ်။
ဒီလို စိတ်ကူးကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ကတော့ မလွယ်ပါဘူး။ သူ့သမီးနဲ့ကျွန်တော် ဖြစ် နေကြတာကို သိရင် မမက ဘေးက ထိုင်ကြည့်နေမှာ မဟုတ်ဘူး။ အပြတ်ကို ကွိုင်တက်မှာ။ ပထွေးနဲ့ မယားပါသမီး အချစ်ကြီးတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို မယား မသိအောင် သိုဝှက်ဖုံးဖိထားရမှာလေ။ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ ကပ်တေ့ဖို့ လီးကို ကိုင်လိုက်တဲ့ ကျွန်တော့် လက်တွေ တုန်နေတယ်။ အခေါင်းဝမှာ လီးထိပ်တေ့ထောက်မိအောင် အတော်ကို ကြိုးစားလုပ်ယူရတယ်။
လီးနဲ့ အဖုတ်ကိုတေ့ထောက်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာ ဝတ်ရည်ရဲ့ ပါးစပ်က ‘အို ဦးရယ်’ ဆိုတဲ့ ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်သံလေးပေါ်ထွက်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်မှာရည်ကြည်တွေ အပြတ်ရွှဲစိုနေတာကြောင့် လီးထိပ်က စိုစိုစိစိ အထိအတွေ့ကို ခံစားရတယ်။ တေ့မိပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်က လီးကို ဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ်။
ဝတ်ရည်ကလည်း ဖင်ကြီးကို အလိုက်သင့် ကော့ပင့်ပေးတယ်။ အထိုးနဲ့ အကော့ကတော့ အံကိုက်သွားတာမို့ လီးတစ်ဝက်လောက်ကို အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ ချွဲကျိကျိအရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကြောင့် လီးဝင်ကတော့ ချောပါတယ်။ဒါပေမယ့် တင်းကြပ်တဲ့ ထိတွေ့မှုကိုတော့ ကောင်းကောင်း ခံစားရတယ်။ကျွန်တော့် မယားပါသမီးလေးက စောက်ဖုတ်သာ ကြီးတာ၊ အခေါင်းပေါက်ကျတော့ ကျဉ်းကျဉ်းလေးကိုး။
အရသာက အပြတ်ထူးတာမို့၊ ကျွန်တော်လည်း စောင့်မနေနိုင်တော့ ဘူး။ ကျန်နေတဲ့ လီးတစ်ဝက်ကိုလည်း ဆက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ်။
‘‘ ဗျစ်ဗျစ် ဖွတ်ဖုတ် ’’
‘‘ အား ကျွတ်ကျွတ် ဖြည်းဖြည်း ဦးရယ်။ ဖြည်းဖြည်း အားအား ’’
ကောင်မလေး မျက်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး ငြီးရှာတယ်။ ကျွန်တော့်လီးကလည်း ရှည်ပြီးတုတ်တာကိုး။ သူငြီးညူနေပေမယ့် ကျွန်တော်က ဖိထိုးလိုက်တာဆိုတော့ လီးဟာ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိမြုပ်ဝင်သွားပါတယ်။
‘‘ ဝင်သွားပြီ ဟင့်၊ ဝင်သွားပြီ ’’
‘‘ သိပ်နာနေလား ဝတ်ရည် ’’
‘‘ ဟုတ်တယ် ဦးရာ။ အတော်နာတယ်။ ဦးဟာကြီးက အရမ်းကြီးတာကိုး ’’
‘‘ နာတတ်ဆိုရင် လီးပြန်ထုတ်လိုက်မယ်လေ ’’
‘‘ အခုမှ ပြန်ထုတ်လည်း ဘာထူးမှာလဲ။ အပိုတွေ လာပြောမနေနဲ့ ’’
‘‘ ဒါဆို ဆက်ပြီး လိုးတော့မယ်နော် ’’
‘‘ အင်း... လိုးလေ။ သိပ်တော့ မကြမ်းနဲ့ဦး။ သူများ သိပ်နာတယ် သိလား ’’
ကျွန်တော်က သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ် ပြန်သွင်းနဲ့ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ခပ်မှန်မှန်လေး ညှောင့် လိုးပေးပါတယ်။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်တဲ့ ကျွန်တော် လီးနဲ့ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ် ကျွမ်းဝင်အံကျသွားအောင် ချော့ယူတာပါ။ မကြာပါဘူး။ ဝတ်ရည်လည်း ကော့ကော့တင်ပေးလာတယ်။ ဒီတော့ ကျွန်တော်က အသာညှောင့်နေရာက ခပ်မှန်မှန် တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ဆောင့်ပေးတယ်။
‘‘ ဘွပ်ဖွတ်... အင့်ဟင့်ဟင့် ဘွပ် ’’
‘‘ အားပါး... ကောင်းတယ် ဦးရယ်။ ဆောင့်လေလို့ ’’
‘‘ ဘွပ်ဘွပ်... ပိုပြင်းပြင်းဆောင့်... ဘွက်... အား ဟုတ်ပြီ... ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ် ’’
အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြီးတဲ့ အခါ ဝတ်ရည်ဟာ ငဖယ်ပျံသလို ကော့တက်လာပြီး တတိယအကြိမ်မြောက် ပြီး သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ မပြီးသေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အဆောင့်ရပ်ပြီး လီးကိုအဖုတ်ထဲ စိမ်ထားပေးလိုက်တယ်။
ကျွန်မရဲ့ ပထွေး ဦးစိုးမြတ်ကောင်းနဲ့ ကျွန်မ လိုးနေကြပါပြီ။ ကျွန်မ ပထွေးဟာ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကာမအရသာ အပီခံစားနိုင်အောင် ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးတတ်တဲ့ လူတစ်ယောက်ပါရှင်။ ပြီးတော့ လီးက ကြီးပြီး သန်လည်း အရမ်း သန်တယ်။ ကြည့်လေ။ ကျွန်မကို စောက်ပတ် ယက်ပေးရင်း နှစ်ချီ ။တက်လိုးတော့ တစ်ချီ။ သုံးချီ ဆက်တိုက်ကို ‘ပြီး’ သွားအောင် လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့တယ်လေ။ တတိယ အချီ ပြီး တဲ့အချိန်မှာ စောက်ပတ်ထဲမှာ သူ့ လီးကြီး အပြည့်အသိပ် ရှိနေတာမို့။ စောစောပိုင်း နှစ်ချီထက် ပို ပီပြင်တယ်ရှင်။ ပိုအရသာ ရှိတယ်။
ပြီးတော့ ကျွန်မပထွေးက သုတ်ရည် မထွက်သေးဘူး။ သူ့လီးကြီးကလည်းမတ်ပြီးတောင်နေတုန်းပဲရှင်။ ကျွန်မ တတိယအချီ အပြီးမှာလည်း အဲဒီလီးကြီးကို အဖုတ်ထဲ အဆုံးဖိကပ် သွင်းပေးထားတာ။ ကျွန်မတက် အလိုးခံရဦးမယ့် အထာပေါ့။ ကျွန်မကလည်း သုံးခါလောက် ပြီးသွားပေမယ့် အားမရသေးဘူးလေ။ ပထွေးလိုးနိုင်သေးရင် ကျွန်မဖက်ကတော့ ခံဖို့ အသင့်ပါပဲ။
ကျွန်မ ပြီးသွားတဲ့ အရှိန်နည်းနည်းလျှော့ပြီး ငြမ်ကျအသွားမှာ ပထွေးက ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီး ချောင်းကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ဒါ မေ့မေ့ကိုလည်း လိုးနေတဲ့ လီးကြီးပဲ ဆိုတဲ့ အသိက ကျွန်မစိတ်ကို အပြတ် နှိုးဆွနေတာဆိုတော့ စောက်ပတ်က ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ လီးချောင်းကြီးကို ကြည့်မိတာနဲ့ ကျွန်မရဲ့ ရမက်စိတ်တွေဟာလည်း ထောင်းကနဲ ပြန်ထကြွ လာပါတော့တယ်။
‘‘ ကဲ ဝတ်ရည်။ လေးဘက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးစမ်း ’’
ပထွေးက တဏှာခိုးပြည့်လျှံနေတဲ့ အသံနဲ့ ပြောတယ်။ သူလိုးမယ်ဆိုရင်၊ ခံဖို့ အသင့်ရှိနေတဲ့ ကျွန်မကလည်း ချက်ချင်းပဲ သူနေခိုင်းတဲ့ အနေအထားအတိုင်း နေပေးလိုက်တယ်။ ပက်လက်လှန်နေရာကနေ၊ လေးဘက်ထောက်ရက်သား ဖြစ်သွားပြီ။ ပထွေးက ကျွန်မကိုကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေ ခွလိုးတော့မှာပါလား။ ဒီလို ကုန်းပေးပြီး အလိုးခံရတာကို ကျမအတော်လည်းကြိုက်ပါတယ်။ လီးအဝင်က နက်တာကိုး။ ပြီးတော့ ဒီအနေအထားက ဖင်ကိုလည်း လိုးလို့ရတာ မဟုတ်လား။ ပထွေးက ကျွန်မကို ဖင်လိုးချင်လို့ကုန်းခိုင်းတာများလားလို့လည်း ကျွန်မတွေးမိတယ်။
ကျွန်မဟာ ဖင်ဇိမ်ခံတတ်တဲ့ မိန်းကလေးပါ။ ဖင်ကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးကလိပေးရင် စိတ်တွေ အရမ်းထလာတတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မ ဖင်ထဲကို လီးချောင်းကြီး ထိုးသွင်းပြီး ဖင်လိုးပေးတာကိုတော့ မခံဖူးသေးဘူး။လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးကလိတာတို့ ဖင်ကိုလျှာနဲ့ ယက်ပေးတာတို့ပဲ ခံဖူးတာ။ ဖင်လိုးတာကို ခံတော့ ကြည့်ချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဖင်ထဲလီးကြီး ထိုးသွင်းရင်နာမှာကိုလည်း ကြောက်နေတယ်။
ဟော၊ ပထွေးက ကျွန်မဖင်ကြီးနောက်မှာ နေရာယူနေပြီ။ လီးက ဘယ်အပေါက်မှာ တေ့မှာလဲ။ ဖင်ဝမှာလား။ စောက်ခေါင်းဝမှာလား။ အလို။ သူ ကျွန်မရဲ့ ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကို ကျကျနန ဖြဲနေပြီ။ ဖင်ပေါက်ကို ဖြဲတဲ့သဘောလေ။ သူ... သူ... ဖင်လိုးတော့မှာလား။ သူဖင်လိုးမယ်ဆိုရင် အသာငြိမ်ခံရမလား။ ငြင်းဆန်ရမှာလား။ ဖင်လည်းခံကြည့်ချင်တယ်။ နာမှာကိုတော့ အရမ်းကြောက်တယ်။လီးကလည်း တေ့လာပြီ။ ဖင်ဝမှာတော့ မဟုတ်ဘူး။ စောက်ဖုတ်မှာတေ့ပြီးတာနဲ့ လီးကိုဖိထိုးသွင်းတယ်။
‘‘ အား ကျွတ်ကျွတ် ရှီး ’’
စောက်ဖုတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး စအဝင်မှာ အောင့်ပြီး နာသွားတာကြောင့်၊ ကျွန်မ စုတ်သပ် ငြီးလိုက်မိတယ်။ ဆတ်ကနဲလည်း တုန်သွားတယ်။ ပထွေးက ကျွန်မရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ကိုင်ထားပြီး ဒစ်မြုပ်ဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဆက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းတယ်။
အရမ်းကြီး ထိုးဆောင့်သွင်းချတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ တထစ်ချင်း ရစ်ပြီး လှည့်သွင်းပေးတာ။ အဝင်ကတော့ ဘာကောင်းသလဲ မမေးနဲ့။ ကျွန်မမှာ အောင့်တာတွေ နာတာတွေကို အရေးမလုပ်နိုင်ပဲ၊ ဖီလင်တွေသာ အရမ်းတတ်လာတယ်။
‘‘ အောင်မလေးလေး ဦးရယ်၊ အားပါးပါး၊ ဟင့် ဝင်လာတယ်။ ဦးရဲ့ -ီးကြီး ကျွန်မ အဖုတ်ထဲ တစ်တစ် ဝင်လာနေတယ်။ အားအား သိပ် မကြမ်းနဲ့ ဦးရာ။ ဖြည်းဖြည်း... ဖြည်းဖြည်း... အမလေးနော်၊ ဟင်းဟင်း ’’
ဒီလိုနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ ပထွေးရဲ့ လီးချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ မြုပ်ဝင်သွားပါတော့တယ်။ လီးချောင်းကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးတဲ့ အခါမှာ ပထွေးက ကျွန်မရဲ့ ခါးလေးကို ညှပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေကို ကျွန်မဖင်သားကြီးနှစ်ခုပေါ်ကို နေရာပြောင်းလိုက်တယ်။ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိုးသွင်းထားရင်း ဖင်ကို ဖြဲဖြဲနေတယ်။ ဖင်ပေါက်ကို ဖြဲကြည့်တာပါ။
သူကိုယ်တိုင်က ဖင်ဖြဲကြည့်တာ ဝါသနာပါလို့လား။ ဖင်ကလိပေးရင် ကျွန်မစိတ်တွေက ထ လာတတ်မှန်း သိလို့လား ဆိုတာကိုတော့ ကျွန်မဝေခွဲ မသိနိုင်ပါဘူး။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ဒီလို ဖင်ဖြဲဖြဲနေတာ ခံရတာက ကျွန်မ စိတ်တွေကို ဘလောင်ဆူအောင် လှုပ်ရှားစေတာကတော့ အမှန်ပါပဲရှင်။
‘‘ လုပ်လေ ဦးရာ။ လီးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးရင် ဆောင့်လို့ပါလားလို့ ဟင့်ဟင့်ဟင့် ’’
ကျွန်မကပါးစပ်ကလည်း ပြော၊ ဖင်ကြီးကိုလည်း လှုပ်ရှားယမ်းခါပေးလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီး သည်အတိုငးကြီး ငြိမ်နေတော့ အလိုးခံနေရတဲ့ ကျွန်မ ဘယ်နေနိုင်တော့မှာလဲ ။
‘‘ ဖြည်းဖြည်းပေါ့ ဝတ်ရည်ရာ။ မင်းကို အီစိမ့်နေအောင်ကို လုပ်ပေးမှာ ’’
စကားဆုံးတာနဲ့ ပထွေးက ကျွန်မကို လိုးပါတော့တယ်။ သူလိုးပုံက တစ်မျိုးရှင့်။ သူ့လီးကြီးကို ကျွန်မအဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ဆောင့်သွင်းပေးတာ မဟုတ်ဘူး။ကျွန်မရဲ့ ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောင်ငင်လှုပ်ရှားပေးတာ။
ကျွန်မရဲ့ ဖင်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောင်ငင် လှုပ်ပေးတာဆိုတော့၊ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းထားပြီးဖြစ်တဲ့ သူ့လီး ချောင်းကြီးကလည်း အပြင်ထွက်သွားလိုက်၊ အဖုတ်ထဲ ပြန်ထိုးဝင်လာလိုက် ဖြစ်နေတော့တာပေါ့။ဒီလို လုပ်နေရင်း ကျွန်မရဲ့ ဖင်သားကြီး နှစ်ခုကို ဆွဲဆွဲပြီး ဖြဲနေတယ်။ ဖင်သားကြီးတွေကို ဖြဲတာကြောင့် ကျွန်မရဲ့ စအိုပေါက်လေးဟာလည်း ပြဲပြဲပြီး အာအာသွားတာပေါ့။
သူက ကျွန်မရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ အသာပွတ်ပွတ်ပေးတယ်။ သူ့လက်ချောင်းမှာ တံတွေးတွေကို စိုနေအောင် ဆွတ်ထားတာမို့ ပွတ်တဲ့အခါ စအိုဝဟာ အေးကနဲ အေးကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်မလည်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲကို တုန်တုန်သွားရတာပဲ။
တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက်ပွတ်ပြီးတာနဲ့ အသာဖိထိုးလိုက်တာ၊ လက်တစ်ဆစ်လောက် ဖင်ပေါက်ထဲ ဗျစ် ဆို ဝင်လာတယ်။ ကျွန်မမှာ ရင်ကို ဖိုသွားတာပဲ။ ဖင်ကလိပေးတာကို အပြတ်ခိုက်တဲ့ ကျွန်မဟာ လက်တစ်ဆစ်လောက်သာ ဖင်ထဲ တိုးဝင်နေတာကို အားမရနိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဖင်ကြီကို ကော့ပြီးနောက်ဖက်ကို ဖိတွန်းပေးလိုက်တယ်။ ပါးစပ်ကလည်း တဟင့်ဟင့် အသံလေးတွေ ပြုပေးလိုက်တယ်။ ပထွေးက ကျွန်မဘာလိုချင်နေမှန်း ချက်ချင်း အထာပေါက်တယ်။ သူ့လက်ချောင်းကို ကျွန်မဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဆုံးဝင်အောင် ဖိထိုးချပေးလိုက်တယ်။
ဒီနောက်တော့ ပထွေးက ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လီးတန်ကြီး ဆောင့်လိုးနေတဲ့ အဝင်အထွက် အနှေးအမြန် အံကိုက်ဖြစ်အောင် ကျွန်မ ဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့လက်ချောင်းထိုးသွင်း လှုပ်ရှားပေးတယ်။ စောက်ဖုတ်နဲ့ဖင်၊အပေါက်နှစ်ပေါက်ကို ပြိုင်တူ အလိုးခံနေရတာမျိုးမို့၊ နှစ်နေရာလုံး ကာမအရသာတွေဟာကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံးပြန့်နှံ့နေတဲ့ အရှိန်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးနေတဲ့ အရှိန်တစ်ထပ်တည်းကျနေအောင် လုပ်ပေးနေတာကလည်း ကျွန်မအတွက် ပိုအရသာထူးစေတယ်။ ကျွန်မရဲ့ သွေးသားတွေ အရမ်းလှုပ်ရှားလာကြပြန်ပြီ။ နောက်တစ်ချီ ထပ်ပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို ကျွန်မသိတယ်။
စောစောပိုင်းက သုံးကြိမ် ဆက်တိုက် ပြီး ခဲ့ပြီ။ အခုဆိုရင် လေးကြိမ်မြောက်ပဲ။ ကျွန်မအဖို့ တစ်ဆက်တည်း ဒီလောက်အချီ အများများ ပြီး တာမျိုး အရင်တုန်းက မကြုံဖူးသေးဘူး။ အလွန်ဆုံး နှစ်ချီပဲ။ တစ်ချီကောင်း ပြီး သွားရတာတွေက များတယ်။
အခုလေးကြိမ်တောင် ဆက်တိုက် ပြီး ရမှာဆိုတော့ အရသာကလည်း တစ်ချီကောင်း၊ နှစ်ချီကောင်း ပြီး ခဲ့ရတာထက် အများကြီး သာတာပေါ့။ ဒီလိုမျိုး အရသာကောင်းကောင်းတွေ့အောင် လိုးပေးနိုင်တဲ့ ပထွေးဦးစိုးမြတ်ကောင်းကို ကျွန်မ သိပ်ကျေးဇူးတင်မိတယ်ရှင်။
ကျွန်မ အမေရဲ့ယောက်ျားနဲ့ လိုးရတာ သိပ်မသင့်လျှော်မှန်း သိပေမယ့်၊ ဒါကို ခေါက်ပစ်ထားလိုက်ဖို့ သတ္တိတွေ ကျွန်မမှာ အပြည့်ရှိနေပြီလေ။ ပြီးတော့ ကျွန်မနဲ့ပထွေးဒီလိုမျိုး လိုးနေကြတာကို ကျွန်မမေမေက ဘေးကနေ ထိုင်ကြည့်နေမယ်။
ဒါမှ မဟုတ်၊ မေမေရယ်၊ ကျွန်မရယ် ပထွေးရယ်၊ သုံးယောက်သား ကုတင်ကြီး တစ်ခုပေါ်မှာ နည်းမျိုးစုံနဲ့ ကာမစပ်ယှက်ကြရင် ပိုကောင်းမှာပဲ လို့လည်း တွေးမိလာတယ်။အဲဒီလိုမျိုး ဖြစ်အောင် ကျွန်မ အကြံအဖန် လုပ်ဦးမယ်။ အခုတော့ ဉာဏ်မထုတ်နိုင်သေးဘူး။ ပထွေးရဲ့ လိုးဆောင့်ချက်၊ ဖင်ကလိချက်တွေ အပီ အရသာ ခံလိုက်ဦးမယ်။
‘‘ ဘွပ်ဘွပ် ဖွက်ဖွက် ဖတ်ဖတ် ဘွပ်ဘွပ် ’’
‘‘ အားဟား ဆောင့်ဆောင့် ဘွပ်ဘွပ် အား... ဟုတ်ပြီ။ ဆောင့်ပါ ဦးရဲ့။ ကျွန်မ လာတော့မယ်။ တအားဆောင့်၊ ဖင်ထဲကိုလည်း တအားထိုးပေး အားဟား ’’
ကျွန်မလေ အရမ်းကို ဟော့သွားမိတယ်။ ပါးစပ်က အငမ်းမရပြောရင်း ကျွန်မရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ကော့ကော့ပင့်တင်ပေးနေမိတယ်။ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကိုတော့ မွေ့ရာပေါ်မှာ ပြားနေအောင် ကပ်ပြီး ဝပ်ပေးထားတယ်။ အခုဆိုရင် ကျွန်မဟာ လေးဖက်ကုန်းလျက်တောင် မဟုတ်တော့ဘူး။
ဒူးတုတ်ဝပ်ပြီး ဖင်ဗူးတောင်းထောင် အလိုးခံနေတဲ့ အနေအထားရောက်နေပြီ။ ပထွေးက သူ့လက်ချောင်းကို ကျွန်မ ဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ပြန်မထုတ်တော့ပဲ၊ ဘယ်ဖက်လှည့်လိုက် ညာဖက်လှည့်လိုက်နဲ့ လှည့်ပတ်ပေးတယ်။
လက်ချောင်းကို စအိုပေါက်ထဲမှာ ဝက်အူရစ်သလိုမျိုး ဘယ်ညာလှည့်ပေးနေတာ။ ဖင်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ သူ့လက်ချောင်း အပြတ်ကို ထိမိပွတ်ပေးနေတယ်လေ။ ဒီလိုမျိုး ဖင်ကလိတာ ကျွန်မ မခံဖူးသေးဘူး.။ သိပ်ကိုထိတာပဲ။ သူ့လီးကြီးကလည်း ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲကို စက်သေနတ်ပစ်သလို အမြန်နှုန်းမျိုးနဲ့ တရကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးနေတယ်။ အိုး ကောင်းချက်ကတော့ ပြောမနေနဲ့။ ကျွန်မဟာ လေးကြိမ်မြောက် ဝုန်းဆို ပြီး သွားရပါလေရော။ ပြီးတာမှနှစ်ခါဆက်ကို ပြီး ရတာ။ လေးကြိမ်နဲ့ ငါးကြိမ်ပေါ့။
‘‘ အားပါးပါး... ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ..... အမလေးလေး။ အားအီးအီ... ထပ်ထွက်ကုန်ပြီ ဦးရ။ ဆောင့် ဆောင့် ဆောင့် ’’
ကျွန်မ ကိုယ် ကျွန်မ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကုန်မှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး။ ပါးစပ်က အပြတ်အော်မိသလို မွေ့ရာကိုလည်း လက်သီးဆုပ်နဲ့ ထုရိုက်နေမိတယ်။ ဘယ့်နှယ်၊ လေးကြိမ်မြောက် ပြီး တာနဲ့ ငါးကြိမ်မြောက်ပြီးတာက ကြားမှာ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ပဲ ခြားတာကိုး။ နှစ်ချီဆက်တိုက် ပြီး ခဲ့တာမျိုးတောင် ဖြစ်နေတယ်။
ဒီတော့ ကျွန်မ အရမ်းကာရော၊ ကော့ပျံလှုပ်ရှားအော်ဟစ်မိတာ အပြစ် မဆိုကြပါနဲ့။ ကျွန်မ ငါးကြိမ်မြောက် ပြီး သွားတဲ့ အချိန်မှာပဲ။ ဦးစိုးက သူ့-ီးကြီးကို ကျွန်မအဖုတ်ထဲက ပြွတ် ဆို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ သူ့လက်ချောင်းကိုတော့ ဖင်ပေါက်ထဲက မထုတ်သေးဘူး။ အဆုံး ဖိကပ်ထိုးထည့်ပြီး ဘယ်ညာလှည့်ပွတ်ပေးနေတုန်းပဲ။ နှစ်ချီ ဆက်တိုက် ပြီး သွားရတာမို့၊ ကျွန်မ အတော်လေးတော့ မောနေတယ်။
ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ပြားနေအောင် ဝပ်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးကော့ထောင်ပေးထားခဲ့ရတဲ့အတွက်၊ ခါးက တစ်ချိန်လုံးကွေးညွှတ်နေရတာကြောင့် အတော်လည်း ညောင်းနေတယ်လေ။ကျွန်မလည်း တင်ပါးဆုံကြီးကို ဆက်ကော့ထောင် မထားတော့ပဲ။ မွေ့ရာပေါ်မှာ မှောက်ရက် အိပ်ချလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်တွ မွေ့ရာပေါ် စီးကျပေကျန်ကုန်တာကို ကျွန်မသိလိုက်ရတယ်။
ခပ်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကြီးကို နှစ်ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့တာဆိုတော့ စောက်ရည်ကြည်တွေက အများကြီး ရှိနေတာပေါ့။ လိုးနေတဲ့ လီးကြီးကိုလည်း ဆွဲထုတ်ထားတာမို့ ပွင့်အာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကနေ အပြင်ကို ယိုစီးကျနေတာလေ။
ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်သွားတဲ့ ဦးစိုးရဲ့ လီးကြီးတောင်နေတုန်းပဲဆိုတာ ကျွန်မသိလိုက်ရတယ်။ သူဆက်ပြီး လိုးဦးမှာပါပဲ။ ဘယ်လိုပုံစံမျိုးများ ပြောင်းပြီး လိုးမှာလဲ လို့ပဲ ကျွန်မတွေးနေမိတယ်။ အံမယ် ဒီအတွေး ဝင်လာတဲ့ အခါ မောနေတဲ့ ကြားက ကျွန်မရဲ့ ရမက်စိတ်တွေ ပြန်နိုးထလာတယ်။ဦးစိုးရဲ့ လက်ချောင်းကတော့ ကျွန်မ ဖင်ပေါက်ကို ဆက်ကလိနေတုန်းပဲ။ ဒီလို ကလိပေးနေတာကလည်း ကျွန်မကို တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ရမက်ပြင်းလာစေပါတယ်။
‘‘ မောသွားပြီလား ဝတ်ရည်။ နားချင်လား ’’
ဦးစိုးက ကျွန်မနားရွက်နားကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးမေးတယ်။ မေးပြီးတဲ့ အခါ ကျွန်မရဲ့ ညာဖက်ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။
‘‘ အို ’’
ကျွန်မလေ ရင်တွေတုန်ပြီး မျက်နှာတောင် ထူအမ်းအမ်း ဖြစ်သွားရတယ်ရှင်။ အင်း ရယ်ဖို့တောင် ကောင်းတယ်။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် ကောင်းကောင်းလိုး ကောင်းကောင်းကိုင်၊ ကောင်းကောင်းပွတ်၊ လုပ်ချင်သလိုလုပ်နေပြီးတဲ့ လူတစ်ယောက် ပါးနမ်းခံရတာကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှား သွားရတာကိုလေ။
‘‘ ကျွန်မ အခု လေးငါးခါလောက်ကို ပြီးသွားတာကြောင့် နည်းနည်းတော့ မောနေတယ် ဦးရာ။ဦးလုပ်ချင်သေးလို့လား ’’
‘‘ ရပါတယ်။ ဝတ်ရည် မောနေပြီဆိုရင် ခဏနားကြတာပေါ့ ’’
သူ့စကားအရ ခဏနားရုံပဲ။ သူပြန်သွားမယ့် သဘောမဟုတ်ဘူး။ နားပြီးရင် လိုးကြဦးမယ်လို့ ပေါ်တင်ကြီး မပြောရုံ တမယ်ပဲ။
‘‘ ဦးကော မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား ’’
‘‘ အင်း ဒီမှာကြည့်လေ။ လီးကြီးက တောင်နေတုန်း ’’
ကျွန်မ အသာ ခေါင်းငဲ့ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အလိုလေးရှင်။ မြင်ရတာ အသည်းယားစရာကြီးပါလား။ ဦးစိုးရဲ့ လီးကကြီးသလောက် အလုံးလဲတုတ်တယ်ဆိုတာ သိပြီးသာပါ။ အနီးကပ်လည်း ကြည့်ခဲ့ဖူးတာပဲ။ ဟော။ အခု ကျွန်မမြင်ရတဲ့ လီးကြီးရဲ့ အခြေအနေကတော့ တစ်မျိုးရှင့်။ကျွန်မရဲ့ စောက်ရည်ကြည်တွေ အပြတ်ပေကျန်နေတာမို့ လီးချောင်းကြီးဟာ ဆီသုတ်ထားသလိုပဲ၊ တောင်ပြောင်စိုလက်နေတယ်။
ပြီးတော့ တအားလိုးထားတဲ့ လက်စ အရှိန်ကြောင့် ထင်ပါရဲ့ လီးကို ရစ်ပတ်နေတဲ့ အကြောကြီးတွေဟာလည်း လေထိုးသွင်းထားတဲ့ ပိုက်လို ဖုထစ်ကြွရွတက်နေတာပဲ။ စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုလက်နေတာမို့ အဲဒီအကြော ဖုဖုထစ်ထစ် အရစ်ကြီးတွေက ပိုပီပြင်လာတယ်။
‘‘ ဟာ လီးကြီးက အားရစရာကြီး ဖြစ်နေတယ် ’’
‘‘ ဒါပေါ့၊ ဝတ်ရည်ရဲ့။ ဝတ်ရည်က ကောင်းကောင်း စုပ်ပေးခဲ့တာအပြင်၊ ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလည်း လိုးရတာသိပ်ကောင်းတာကိုးကွ ’’
‘‘ ထပ်လိုးကြရအောင် ဦးရာ... နော် ’’
လီးကြီးကို ကြည့်မိတာနဲ့ ကျွန်မလည်း ထပ်အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ ထောင်းကနဲပေါ်လာတယ်။
‘‘ နားချင်ရင် နားဦးလေ ’’
‘‘ ရတယ် ဦး... ’’
‘‘ ဒါဆိုရင် အပြောင်းအလဲ ဖြစ်အောင် ဖင်ချရအောင်လား ’’
အဲဒီလို ပြောပြီး ကျွန်မ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးကလိနေတဲ့ သူကလက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဖင်ပေါက်ထဲမှာ ဟာတာတာနဲ့ ယားကျိကျိ ဖြစ်နေကျန်ခဲ့တယ်။ ဖင်လိုးခံကြည့်ချင်ပေမယ့်၊ နာမှာကို ကြောက်နေတဲ့ ကျွန်မဟာ၊ အခုလို ဖင်ထဲ ဟာတာတာ ယားကျိကျိ ဖြစ်တဲ့ အခါကျတော့၊ နာမှာကို တွေးမကြောက်နိုင်တော့ဘူး။
‘‘ ဦးချချင်ရင် ချလေ။ ကျွန်မ ဘယ်လို နေပေးရမလဲ ’’
နှစ်ခါအပြောတောင် စောင့်မနေတော့ဘူး။ တစ်ခါတည်း တန်းသဘောတူ လက်ခံလိုက်တယ် ။
‘‘ အရင်က ဖင်လိုးတာ မခံဖူးသေးဘူးလား ’’
ဦးစိုးက ကျွန်မကို မျက်လုံးပြူးကြည့်ပြီး မေးတယ်။
‘‘ ဟာ ဦးကလဲ။ ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ။ ကျွန်မက ဘယ်လိုလုပ် ဖင်ခံဖူးမှာလဲလို့ ’’
‘‘ မှောက်ပဲနေပါ။ ဦး အပေါ်ကနေ တက် ဖင်ဆော်မယ်။ ဟုတ်ပြီလား ’’
‘‘ ဟုတ်ကဲ့၊ ဟို... အရမ်းနာမှာလား မသိဘူး ’’
‘‘ လီးသွင်းကာစမှာတော့ နာမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အရှိန်ရလာရင်တော့ မနာတော့ပါဘူး ’’
‘‘ ဖြည်းဖြည်း သွင်းနော် ဦး။ တအားကြီး မလုပ်နဲ့။ နာရင်တော့ ကျွန်မ ဖင်မခံတော့ဘူး။ သိလား ’’
‘‘ အေးပါကွာ... ဖြည်းဖြည်းသွင်းပေးမှာပေါ့။ ကဲ ဖင်ဝမှာ တံတွေးများများ ဆွတ်နော်။ ဒါမှ လီးအဝင်ချောမှာ ’’
‘‘ ဟွန့်... ဦးက တကယ်ပဲကွာ။ ကျွန်မကို သိပ်နိုင်တယ် ’’
‘‘ ဘာနိုင်တာလဲ ဝတ်ရည်ရဲ့ ’’
‘‘ ဖင်မှာ တံတွေးဆွတ်ခိုင်းနေတာကို ပြောတာ ’’
‘‘ သြော်... ဒါက လီးဝင်ကောင်းဖို့နဲ့ ဝတ်ရည် သိပ်မနာရအောင် လုပ်ခိုင်းတာပါ။ ကဲ ဆွတ်လေကွာ။ ဒီမှာ ဖင်လိုးချင်လှပြီ ’’
ကျွန်မလည်း တံတွေးတွေကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ယူပြီး ကိုယ့်ဖင်၀ ကိုယ်ပြန်ဆွတ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ဖင်ဝမှာ တံတွေးဆွတ်ပြီးတဲ့နောက် သူလီးထိုးသွင်းတာ အဆင်ချောအောင်လို့ ဖင်ဆုံကြီးကို ခပ်ကော့ကော့ လုပ်ပေးလိုက်တယ်။
ဦးစိုးက ခိုင်းလို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့် အသိစိတ်နဲ့ ကိုယ်လုပ်ပေးလိုက်တာ။ ဖင်လိုးမခံဖူးသေးပေမယ့် ဒီအထာလောက်တော့ သိပါတယ်။ဦးစိုးက ကျွန်မရဲ့ ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကို ကျကျနန ဆွဲဖြဲတယ်။ စူတူတူ ပြူးတူးတူးလေး ပေါ်လာတဲ့ စအိုဝမှာ လီးကို တေ့နေတယ်။
‘‘ လီးထိုးသွင်းတော့မယ်နော် ’’
‘‘ ဟုတ်... ဟုတ်ကဲ့ ’’
‘‘ နည်းနည်းတော့ နာလိမ့်မယ် ’’
‘‘ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ’’
‘‘ ကဲ သွင်းပြီ ’’
စကားဆုံးတာနဲ့ တေ့ထောက်ထားတဲ့ လီးကြီးကို ဆက်ဆို ဖိသွင်းတယ်။ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဖိချလိုက်တာမို့ လီးကြီးက ဖင်ပေါက်ထဲ လျှောဆို တစ်ပြီး ဝင်လာတယ်။ ကျွန်မစိတ်ထင် ဒစ်ပြဲလန်ကြီး တစ်ခုလုံး ဝင်လာတာ။ နာလိုက်တာမှ အရမ်းပဲ။
‘‘ အား နာတယ်။ နာတယ်။ အရမ်းနာတယ်။ မဖြစ်ဘူး။ ပြန်ထုတ် ပြန်ထုတ်တော့ ’’
သူပြောသလို နည်းနည်းပါးပါး မဟုတ်ပဲ အသည်းခိုက်အောင်ကို ပြင်းပြင်းပြပြနာတာကြောင့် ကျွန်မ အရမ်းအော်ပြီး အတင်းရုန်းတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါမှတော့ ဦးစိုးက ကျွန်မကို လုံးလုံး မညှာဘူး။ အတင်းချုပ်ဖမ်းပြီး သူ့ လီးကြီးကို အရမ်းထပ်ထိုးသွင်းတယ်။ ကျွန်မကမှောက်ရက်၊သူကအပေါ်တက်ခွထားတာကြောင့် အနေအထားအရကို အသာစီး ရှိနေတဲ့ အပြင် လီးကလည်း ဒစ်မြုပ်ဝင်နေပြီးပြီဆိုတော့ ဆက်ဖိသွင်းတာ တစ်တစ်ပြီး တိုးဝင်လာတယ်။ ကျွန်မ ဘယ်လို ရုန်းရုန်း မလွတ်ဘူး။ တအားအော်ဟစ်ဖို့ပဲ ကျွန်မ လုပ်နိုင်တယ်။
‘‘ သေပြီ သေပြီ အမေရေ ကယ်ပါဦး။ နာလှချည်ရဲ့။ အားအားအား ’’
ရက်ရက်စက်စက်ထိုးသွင်းနေတာ လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲကို အဆုံးကိုဝင်သွားပါပြီ။ လီးအဆုံးဝင်အောင် သွင်းပြီးတဲ့ အခါ......
စိုးမြတ်ကောင်းနှင့် လိုးတာကို လေးဘက်ကုံးခံရင်း လေးကြိမ်မြောက်နှင့် ငါးကြိမ်မြောက် ဆက်၍ ပြီး အသွားတွင်၊ဝတ်ရည်အရသာတွေ့လွန်း၍ စူးစူးရှရှ အော်ဟစ်လိုက်သံသည်၊ အိပ်မောကျနေသော ယိုင်လုစိန်ကို နှိုးလိုက်သလို ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် အိပ်ဆေး အရှိန်က ရှိနေသောကြောင့် မနိုးတဝက် နိုးတစ်ဝက်နှင့် မိန်းမိန်းမူးမူးဆက်ဖြစ် နေသည်။
အိပ်ဆေးသောက်ကာ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေသော်လည်း၊ မိခင်နှင့် သမီးတို့၏ ထူးခြားသော စိတ်အာရုံဆက်နွယ်မှု သဘောအရ သမီး၏အော်သံကြောင့် ယိုင်လုစိန်၏ စိတ်များ နိုးကြွသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ မိန်းမိန်းမူးမူးနှင့် ဖြစ်နေသော ယိုင်လုစိန်သည် ဖင်ထဲသို့ ကြီးမားလှသော လီးချောင်းကြီး ထိုးအသွင်းတွင် ဝတ်ရည်က နာလွန်းလှ၍ အမေကိုတအာ အော်ဟစ် ငြီးညူသံများကို ကြးရသောအခါတွင်တော့၊ လုံးလုံးလျားလျား အိပ်ပျော်နေရာမှ နိုးကာ၊ ငေါက်ကနဲပင် ထထိုင်လိုက်မိလေသည်။
ဝတ်ရည်၏ အော်သံများကို ထပ်ကြားနေရသည်။ သမီးတစ်ခုခု အန္တရာယ် ကြုံနေလေပြီလားဟု တွေးပူမိကာ ယိုင်လုစိန်သည် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ဝတ်ရည်၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြေးသွားမိလေသည်။ သမီးအတွက် ဆန္ဒစောနေသောကြောင့် သူမ၏ဘေးတွင် စိုးမြတ်ကောင်း ရှိမနေသည်ကိုပင် ယိုင်လုစိန် သတိမပြုမိ။ အပြေးတပိုင်းပင် အသော့နှင်၍ ဝတ်ရည်၏ အိပ်ခန်းသို့ သွားခဲ့လေသည်။
‘‘ အား... နာယတ် ဦးရဲ့... အရမ်းကြီး မလုပ်နဲ့။ အိုအိုအို... ကြည့်ပါလား။ ကျွန်မကို သနားပါဦးရှင်။ အားပါးပါး အားအား သေပြီသေပြီ အား ’’
အခန်းနားသို့ ရောက်လေ ဝတ်ရည်၏ အော်သံများက ပိုပီပြင်လာလေ။ ယိုင်လုစိန်၏ ခြေလှမ်းတို့ ပိုသွက်လာလေဖြစ်သည်။အိပ်ခန်းထဲရှိ ဝတ်ရည် နှင့် စိုးမြတ်ကောင်းတို့ နှစ်ယောက်မှာမူ သူတို့ရှိရာသို့ ယိုင်လုစိန်အပြေးလာနေသည်ကို မသိကြ။ ဖင်လိုးခန်းကိုသာ ကျကျနနဆက်ဖွင့်နေကြသည်။
ဖင်လိုးခံသည့် မိန်းမများ၏ အထာကိုနောကြေအောင်သိနေသော စိုးမြတ်ကောင်းသည် သူ့ယားပါသမီးလေး ဘယ်လောက် အော်အော် ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ သူ့ လီးကြီးကို အဆုံးဝင်အောင်ခပ်ကြမ်းကြမ်းသွင်းထည့်လိုက်ပြီး လီးအကုန်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးသော အခါတွင်လည်း နည်းနည်းလေးမျှပင် မဆိုင်းပဲ အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
ဆယ်လက်မကျော် ရှည်ကာ ကျပ်လုံးထက်ပင် တုတ်နေသော လီးချောင်းကြီး ထိုးသွင်း လိုးဆောင့် မှုကြောင့် ဝတ်ရည်၏ ဖင်ဝမှာ အနည်းငယ်ပင် စုတ်ပြဲကာ ကျိန်းစပ်နာကျင်နေသည်။ ဝတ်ရည်ခမြာလည်း တအီးအီး တအားအား အော်ဟစ်ငြီးတွားရင်း စိုးမြတ်ကောင်း၏ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ဖင်လိုးမှုကို မချိမဆန့် ခံနေရလေသည်။သို့သော် အသည်းခိုက်အောင် နာကြင်သည့် ပြင်းပြသော ဝေဒနာနှင့်အတူ ဖင်လိုးခံရမှု၏ ထူးခြားသော ကာမအရသာကိုလည်း ဝတ်ရည် ခံစားရစ ပြုနေပြီဖြစ်သည်။ ပါးစပ်က ဆက်၍ အော်ဟစ်နေသော်လည်း သူမ၏ စအိုကမူ လိုးဆောင့်နေသော လီးကြီးကို အပြတ်ကြိုဆိုကာ ညှစ်၍ပင် ပေးနေလေသည်။
တင်ပါးကြီးသည်လည်း အလိုအလျှောက် ကော့ပေးလာလေသည်။ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးစသွင်းကာ စလိုးတုန်းကလို အတင်းရုန်းကန်ထွက်ခြင်းလည်း မပြုတော့။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် အော်ဟစ်ငြီးတွားသံများ ပျောက်ကာ အရသာတွေ့၍ ပွင့်အာလာသည့် ရေရွတ်မြည်တမ်းသံများသာ ပေါ်လာတော့မည်ကို စိုးမြတ်ကောင်း သိသည်။
ကောင်မလေး ပို၍ ဖင်အရသာတွေ့နိုင်စေရန် စိုးမြတ်ကောင်းသည်၊ သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို ဒစ်အရင်းပိုင်းပေါ်သည်အထိ ဖင်ပေါက်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီးမှ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ပြန်၍ ပြန်၍ဖိဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ဒစ်အရင်းပိုင်းပေါ်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည့် အချိန်တွင် ဝတ်ရည်ဖင်ယမ်းကာရုန်းကန်ထွက်ချင်ရင် အလွယ်လေးနှင့် ဖင်လိုးခံနေရမှုမှ လွတ်သွားမည် ဖြစ်သည်။ဒါပေမယ့် ဝတ်ရည်က ရုန်းမထွက်ပါ။ သူမ၏စအိုကလည်း ဖင်လိုးခံရမှု အရသာကို ကောင်းကောင်းသိနေပြီမို့ ရုန်းကန်မထွက်ချင်တော့အောင် ဆွဲဆောင်၍ထားလေသည်။
‘‘ ဘွပ် ဟင့် ဦးရယ် ဘွပ် အားပါးပါး ရှီး... ဘွပ်ဘွပ် ဘပ်... ဟင့်အင့် အားအား ’’
ဝတ်ရည်တစ်ယောက် ဖင်လိုးခံရမှု၏ ထူးကဲလှသော နာကြင်မှု ပြွန်းသည့် ကာမအရသာကို ရရှိခံစားရစ ပြုသည့် အချိန်မှာပင် အိပ်ခန်းတံခါး ဝုန်းဆို ပွင့်လာလျှက် အခန်းထဲသို့ ယိုင်လုစိန် အပြေးဝင်လာသည်။ စစချင်းတွင် သုံးယောက်လုံး အံအားတသင့် ဖြစ်ကုန်ကြသည်။ဝတ်ရည်နှင့် စိုးမြတ်ကောင်းတို့ကလည်း ယိုင်လုစိန်သည်လို အချိန်အခါတွင် အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု လုံးဝထင်မထားကြ။
ယိုင်လုစိန်အနေဖြင့်လည်း မိမိ၏ လင်တော်မောင်နှင့် မိမိ၏သမီးတို့ သည်လို အခြေအနေမျိုးနှင့် တွ့ရလိမ့်မည်ဟု နည်းနည်းလေးမှ မတွေးမိ။မထင်မှတ်သောအဖြစ်နှင့် မယုံနိုင်စရာ မြင်ကွင်းတို့ကြောင့် သုံး ယောက်သား ရုတ်တရက် ကြက်သေသေကာ မှင်တတ်မိကုန်ကြသည်။
သုံးယောက်လုံး ရုပ်သေများလို ဖြစ်ကုန်သည်။အိပ်ခန်းထဲ အပြေးဝင်လာသော ယိုင်လုစိန်လည်း ခြေလှမ်းတုံ့ကနဲ ရပ်သည်။ ဝတ်ရည်၏ ဖင်ကို တအားဆောင့်လိုးနေသော စိုးမြတ်ကောင်းလည်း အဆောင့်ရပ်သည်။အောက်မှ ဖင်ကြီး ကော့ပင် အိုး ခံနေသော ဝတ်ရည်လည်း ငြိမ်ကျသွားသည်။ စိုးမြတ်ကောင်း၏ လီးချောင်းကြီးကတော့ ဝတ်ရည်၏ ဖင်ပေါက်ထဲတွင် တစ်ဝက်ဝင်လျှက် တပ်လျှက်ကြီး။
ယိုင်လုစိန်ကို၊ ဖင်ထဲ လီးသွင်းနေမှုအား အပီအပြင်မြင်ရလေအောင် ပြနေသလိုမျိုး။ ပထမဆုံး အသိဝင်ကာ လှုပ်ရှားသူက ယိုင်လုစိန်။
‘‘ ခွေးတိရစ္ဆာန်။ လူယုတ်မာ... ခွေးကောင်... ခွေးကောင်... မအေလိုးကြီး ’’
ယိုင်လုစိန်သည်၊ ပါးစပ်မှ အော်ဟစ်ဆဲရေးရင်း ကုတင်ပေါ်သို့ ဝုန်းကနဲ ခုန်တတ်သည်။ စိုးမြတ်ကောင်း၏ ပါးကို ရိုက်သည်။ နှစ်ချက်ထိမိသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ စိုးမြတ်ကောင်း ရှောင်ထွက်သွားရာ မထိမိတော့။ သူ၏ လီးကြီးမှာလည်း ဝတ်ရည်၏ စအိုပေါက်ထဲမှ ဘွပ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်သည်။
ယိုင်လုစိန်သည် ပါးရိုက်၍ မရတော့သောအခါ စိုးမြတ်ကောင်းကို အတင်းဝင်ဖက်ကာ လုံးသည်။ ထုရိုက်ကုတ်ခြစ်သည်။ စိုးမြတ်ကောင်းနှင့် ယိုင်လုစိန် လုံးထွေးကာ ကုတင်ပေါ်မှ အောက်သို့ ဝုန်းဆို ပြုတ်ကျသည်။
ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးချောင်းကြီးဆွဲထုတ်သွားပြီးနောက် လိုးထားရက် တန်းလန်း စအိုပေါက်လေး ပြဲအာလျှက်မှောက်ခုံကြီး ကျန်နေခဲ့သော ဝတ်ရည်လည်း လူးလဲကာ ထလာသည်။ ပထမတွင်တော့ ဝတ်ရည်မှာလည်း ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိ။ မျက်လုံးအပြူးသား၊ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်နေသည်။
ထို့နောက် အကြံကောင်းတစ်ချက်ကို ရုတ်တရက် စဉ်းစားမိသည်။ ထိုအကြံကို အကောင်အထည်ဖော်နိုင်လျှင် အားလုံးအိုကေမှာ စိုပြေသွားမည်။ မြန်မြန်ထက်ထက်နှင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်လုပ်ဖို့တော့ လိုသည်။
‘‘ ဦးစိုး... မေ့မေ့ကို အရချုပ်ဖမ်းပေးပါ။ မြန်မြန်။ မီအောင်ချုပ်ထား ’’
ဝတ်ရည်သည် ပါးစပ်က ပြောရင်း ကုတင်အောက်သို့ ဆင်းလာသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ ပြုတ်ကျသွားကြလေသော စိုးမြတ်ကောင်းနှင့် ယိုင်လုစိန်တို့ နှစ်ယောက်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် လုံးထွေးလျှက် ရှိနေတုန်း။ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိသော စိုးမြတ်ကောင်းသည်။ ဝတ်ရည် အော်ပြောသည့်အတိုင်း လိုက်၍ လုပ်သည်။ယိုင်လုစိန်ကို ချုပ်ဖမ်းသည်။ စိုးမြတ်ကောင်းမှာ အင်အားလည်း သန်စွမ်းသူဖြစ်ရာ မကြာမီမှာပင်ယိုင်လုစိန်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်သို့ လိမ်ကာ အမိအရချုပ်ဖမ်းလိုက် နိုင်လေတော့သည်။
‘‘ မေမေ့ကို ကုတင်ပေါ်တင်။ ပက်လက် မလှုပ်နိုင်အောင် ချုပ်ထား ’’
ဝတ်ရည်က စေခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။မိမိ၏ မယားပါသမီးလေးတွင် ဘယ်လိုသော အကြံအစည် စိတ်ကူးရှိသည်ကို၊ စိုးမြတ်ကောင်း မသိပါ။ သို့သော် မယားပါသမီးလေးနှင့် မိမိတို့ အလုပ်ဖြစ်နေကြတာကို မယားက ပက်ပင်းမိသွားပြီဖြစ်ရာ နောက်ဆက်တွဲ ပြဿနာများ အကြီးအကျယ်တတ်တော့မည်ကို တွေးပူကာ ဘာလုပ်ရမည်မသိဖြစ်နေသည့် စိုးမြတ်ကောင်းအဖို့ ယခုအခါတွင် ဝတ်ရည်ပြောသလို အလိုအလျှောက်လိုက်လုပ်ရန်သာ ရှိတော့သည်။
စိုးမြတ်ကောင်းသည် ချုပ်ဖမ်းမိထားသော ယိုင်လုစိန်ကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်သည်။ ထိုသို့ ဆွဲအတင်တွင်ဝတ်ရည်က သူ့အမေ၏ ထဘီကို ဆက်ကနဲ ချွတ်သည်။ လုံးထွေးသတ်ပုတ်မှုကြောင့်ခပ်လျော့လျော့ဖြစ်နေသော ယိုင်လုစိန်၏ ထဘီ၊ ကုတင်အောက်တွင် ကွင်းလုံးကျွတ်ကာ ကျန်နေခဲ့သည်။ ညအိပ်ချိန်အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထားသည့်အတွက်၊ ယိုင်လုစိန်ဖင် အပြောင်သား ဖြစ်၍ သွားသည်။
‘‘ အို... ဟဲ့ ’’
သမီး၏ ရှေ့တွင် ထဘီကျွတ်သွားသည့်အတွက်၊ ယိုင်လုစိန်မှာ အလန့်တကြား ရေရွတ်မိသည်။စိုးမြတ်ကောင်းက ချုပ်ဖမ်းထားသည်မို့ ပေါ်တင်ကြီး ဖြစ်သွားသော ဖင်ဆုံကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်တို့ကို ဖုံးဖုံးဖိဖိ မလုပ်နိုင်တော့။ ဖင်အပြောင်သားဖြင့်ပင် အောက်ပိုင်း ဘလာကျင်းလျှက်၊ ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားရပေသည်။ စိုးမြတ်ကောင်းက ယိုင်လုစိန်ကို မွေ့ရာပေါ် ပက်လက်ဖြစ်အောင် ချသည်။ လက်နှစ်ဖက်ဖြစ်နေရာမှ ယိုင်လိုစိန် မထနိုင်တော့။
‘‘ ကိုစိုး ဖယ်နော်... လွှတ် လွှတ် ကျွန်မကို လွှတ်စမ်း ..ဖယ်နော်... လွှတ်... ကျွန်မကို လွှတ်စမ်း ’’
ယိုင်လုစိန်က အော်ဟစ်ကာ ရုန်းသေးသည်။ စိုးမြတ်ကောင်းက လွှတ်မပေး။ အလွတ်လည်း မခံ။ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆက်၍ ချုပ်ကိုင် ဖမ်းထားသည်။ဝတ်ရည်လည်း ကုတင်ထက်သို့ လှမ်းတက်လာသ်ည။
‘‘ ဘာလုပ်မှာလဲ ဝတ်ရည် ’’
စိုးမြတ်ကောင်းက လှမ်းမေးသည်။
‘‘ မေမေ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးမလို့လေ ’’
‘‘ ဟာ ဟုတ်ပြီ... ဟုတ်ပီ။ ဝတ်ရည်ရဲ့ အကြံ သိပ်ကောင်းတယ် ’’
ယခုမှပင် စိုးမြတ်ကောင်းမှာ အထာပေါက်သွားကာ အားရဝမ်းသာ ပြောသည်။ယိုင်လုစိန်မှာတော့ အကြီးအကျယ် ထိန့်လန့်ရှက်ကြောက်သွားသည်။
‘‘ ဟဲ့ဝတ်ရည်။ မဟုတ်တရုတ်တွေ မလုပ်နဲ့။ ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း ’’
ယိုင်လုစိန်က သမီးကို ခပ်ငေါက်ငေါက်ပြောလိုက်သေးသည်။ ဝတ်ရည်ကတော့ သူ့အမေစကားကိုအရေးမထား။ လုပ်စရာရှိတာကိုသာ ဆက်လုပ်လေတော့သည်။စိုးမြတ်ကောင်းက လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်ဖမ်းကာ ပုခုန်းများကို ဖိထားလေရာ ယိုင်လုစိန်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းမှာမူ လွတ်လပ်စွာ လှုပ်ရှားနိုင်သေးသည်။ ယိုင်လုစိန်သည် ပေါင်နှစ်ခုကို လိန်၍ညှပ်ထားရာ၊ ဝတ်ရည်အနေဖြင့်၊ မိခင်၏ စောက်ဖုတ်ကို ယက်၍ မရနိုင်အောင်ဖြစ်နေသည်။ လိန်ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲဖြေ၍လည်း မရ။
‘‘ ဝိုင်းကူစမ်းပါ ဦးရ။ မေမေ့ စောက်ပတ်က ပေါင်ကြားမှာ ညှပ်ပြီးပျောက်နေတယ် ’’
ဝတ်ရည်က ပထွေးကို လှမ်းအကူအညီတောင်းလိုက်သည်။သမီးအရင်းက ပထွေးနှင့်ပေါင်းကာ မိမိကို သူတို့၏ ရမက်ဇာတ်ရှုပ်ထဲ ဆွဲသွင်းတော့မည် ဖြစ်ကြောင်းရိပ်မိသည့်အတွက် ယိုင်လုစိန်မှာ များစွာပင် တုန်လှုပ်ချောက်ချား၍ နေရှာလေသည်။
စိုးမြတ်ကောင်းသည် ယိုင်လုစိန်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဦးခေါင်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် ကွေးလျှက်သားကျနေအောင်ဆွဲချပြီး အပေါ်မှ မိမိ၏ ဒူးခေါင်းများဖြင့်ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဖိထောက်ထိန်းထားလိုက်သည်။ ဤသို့ဖြင့် ယိုင်လုစိန်မှာ ပုခုန်းလည်း ကြွတက်၍ မရနိုင်တော့သော အနေအထားဖြစ်သွားသည်။
ယိုင်လုစိန်၏ လက်များကို ဒူးခေါင်းဖြင့်ပြောင်းကာ ချုပ်ထိန်းထားပြီးနောက် စိုးမြတ်ကောင်းက ယိုင်လုစိန်၏ ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို လှမ်း၍ ချုပ်ကိုင်သည်။ ယိုင်လုစိန်က ခြေထောက်များကို လှုပ်ရှားကန်ကျောက်ကာ တတ်နိုင်သမျှ ကြိုးစား ရုန်ကန်ရှာသေးသည်။
သို့သော် ဝတ်ရည်ကပါ ကူညီတွန်းထိန်းပေးသည့်အတွက် ယိင်လုစိန်၏ ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခု စိုးမြတ်ကောင်း ချုပ်ဖမ်းဆုပ်ကိုင်မှု ခံလိုက်ရသည်။ စိုးမြတ်ကောင်းက ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို ကိုင်ကာဆွဲမယူလိုက်ရာ၊ ယိုင်လုစိန်၏ ပေါင်တန်ကြီး နှစ်ခုအပေါ်သို့ ထောင်တက်လာသည်။ ခြေထောက်များကို စိုးမြတ်ကောင်းက ဆွဲထားလိုက်ရာ ပေါင်လည်း ပြဲလျှက်၊ ယိုင်လုစိန်၏ စောက်ဖုတ်ကြီး အထင်းသားပေါ်လာလေတော့သည်။
‘‘ ကဲ ဝတ်ရည်။ နင့်အမေ စောက်ပတ်ကြီးပြူးနေပြီ။ အပီသာ ယက်ပေးပေတော့။
မယားကို အနိုင်အထက် မလှုပ်နိုင်အောင် ချုပ်ကိုင်ပေးပြီးနောက်၊ စိုးမြတ်ကောင်းက မယားပါသမီးလေးကို ပြောလိုက်သည်။
‘‘ မလုပ်ပါနဲ့ ဝတ်ရည်ရယ်။ မလုပ်နဲ့။ မကောင်းပါဘူး ’’
ယိုင်လုစိန်က ပြောသည်။ အော်ငေါက်ခြင်း မဟုတ်တော့။ တောင်းပန်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အသံကလည်း ပျော့ကာ ငိုသံပါ၍ နေသည်။ဝတ်ရည်ရော၊ စိုးမြတ်ကောင်းပါ မကြာမီအချိန်ပိုင်းအတွင်း ယိုင်လုစိန်လည်း မိမိတို့နှင့်အတူကာမရေယဉ်ကြောဝယ် နစ်မြော ပါဝင်လာရတော့မည့် အဖြစ်ကို တွေးတောကာ အားရကျေနပ်နေကြရာ ယိုင်လုစိန်၏ ငိုသံပါလေးနှင့် ပြောဆိုတောင်းပန်မှုသည် ဘာမျှ အရာမရောက်တော့ပေ။ စိုးမြတ်ကောင်းကလည်း မိမိ၏ မယားပါသမီးလေးနှင့် မယားတို့ကို နှစ်ယောက်အတူတူ လိုးကြည့်ချင်သည့်စိတ်အာသီသ ရှိနေသည်။
ဝတ်ရည်ကလည်း မိမိနှင့်မိခင်ကြီးတို့ နှစ်ယောက်အတူ ပထွေး၏ လိုးတာကို ခံရလျှင် သိပ်ကောင်းမည်ဟု လိုလားမှုရှိနေသည်။ မကြာမီပင် သူတို့နှစ်ယောက်၏ လိုအင်ဆန္ဒများ ပြည့်ဝကြပေတော့မည်။ဝတ်ရည်သည် မလှုပ်နိုင်အောင် ချုပ်နှောင်ခံထားရမှုကြောင့် ပေါင်တန်ကြီး ထောင်ထားလျှက်ရှိနေသည့် မိခင်ကြီး၏ ခြေရင်းပိုင်းမှ အသာလေးဘက်ထောက်ကာ ချဉ်းကပ်လာလေသည်။
ပြူးအာပြဲလန်နေပြီ ဖြစ်သော ေ-ာက်ပတ်ကြီးကို တစ်ခါတည်း ကုန်းရက်မပေးပဲ၊ တစ်စိမ့်စိမ့်အရင်ကြည့်သည်။ သမီးအရင်းက သူတို့မွေးထုတ်လိုက်သော စောက်ဖုတ်ကိုကုန်းကြည့်တာ ခံနေရမှုသည် စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။
‘‘ မေ့မေ့ စောက်ပတ်ကြီးက မို့ပြီးဖောင်းကားနေတာပဲနော်။ လိုးလို့ကော ကောင်းလား ဦးရဲ့ ဟင် ’’
ဝတ်ရည်သည် မိခင်၏ အဖုတ်ကို ကြည့်နေရာမှ ပထွေးကိုလည်း လှမ်းမေးလိုက်သေးသည်။
‘‘ ဟာ... ကောင်းတာပေါ့ ဝတ်ရည်ရာ။ မမ စောက်ဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းသလို အမေတူသမီး ဖြစ်တဲ့ဝတ်ရည်အဖုတ်ကလည်း လိုးရတာ သိပ်အရသာ ရှိတာပဲ ’’
ပထွေးလုပ်သူကလည်း ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောချလိုက်သည်။
‘‘ မေမေ့ စောက်ပတ်ကို ကျွန်မ ယက်ပေးမလို့ ဦးရဲ့ ’’
‘‘ အေး ယက်က် ပြီးရင် ဝတ်ရည်ကို ဦးက ဖင်ဆက်ပြီး လိုးပေးမှာပေါ့ ’’
‘‘ မလုပ်ကြပါနဲ့... ဖယ်ကြပါ... သနားပါဦး ’’
ပထွေးနှင့် မယားပါသမီးတိ့ု ရမက်ကြွဖွယ်ရာ အပြန်အလှန်ပြောနေသည့် စကားသံများအကြားတွင်ယိုင်လုစိန်၏ သနားစဖွယ်တောင်းပန်သံကရော၍ ပေါ်လာသည်။ကြုံရတော့မည့် အဖြစ်ကို အလွန်ရှက်ကြောက် စက်ဆုပ်နေသော်လည်း၊ မိမိ၏စိတ်များနိုးကြွလှုပ်ရှားနေသည်ကိုတော့ ယိုင်လုစိန်ထိန့်လန့်စွာ သတိပြု မိသည်။
ယက်ပေးခြင်းကို မခံရမီကပင် စောက်ဖုတ်သည် မို့ဖောင်းတက်ကာ အရည်များ စိုစပြုနေသည်။ သည်လို စိတ်လှုပ်ရှား ရမက်ဇောထန်လာသည့် မိမိကိုယ်ကို၊ ယိုင်လုစိန် မုန်းတီးမိသည်။ ရမက်ဇောညမထရလေအောင်လည်း အတင်း ချိုးနှိမ်ထားသည်။ ဒါပေမယ့် မရနိုင်ပါ။သည်လို သွေးသားသောင်းကျန်းလှုပ်ရှားမှုများက ချိုးနှိမ်လေး နိုးကြွလေ ဖြစ်မြဲ မဟုတ်လား။
‘‘ အို... ’’
ယိုင်လုစိန်ဆတ်ကနဲ တွန့်ကာ ပါးစပ်မှ အသံသဲ့သဲ့ထွက်သည်။ သမီး၏ စောက်ဖုတ်ပွတ်ပေးမှုသည် အမေကို အတော်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားစေသည်။အတင်း ချိုးနှိမ်နေသည့်ကြားကပင် ရမက်ဇောတို့သည် ထောင်းကနဲ ထောင်းကနဲ ထလာကြကုန်သည်။
‘‘ မလုပ်ပါနဲ့ သမီးရယ် မကောင်း လို့ပါ။ မေမေ့ကို လွှတ်ပါ။သမီးနဲ့ ကိုစိုးကြိုက်သလို လုပ်နေကြပါ။ မေမေဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး။ မေမေသာ သွားပါရစေ ’’
နောက်ဆုံးတောင်းပန်ခြင်း အဖြစ် ယိုင်လုစိန် ပြောလိုက်လေသည်။ အမေနှင့်သမီး လီးတစ်ချောင်းတည်းကို ပြိုင်တူ အလိုးခံရမှုထက် သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ ဆိုသလို၊ မျက်ကွယ်ပြုကာ နေရန်ကို ယိုင်လုစိန်က ရွေးလိုက်လေခြင်းဖြစ်လေသည်။သူတို့ကို အပြစ်မယူဟုဆိုလျှင် စိုးမြတ်ကောင်းနှင့် ဝတ်ရည်တို့က မိမိကို ချမ်းသာပေးကြလိမ့်မည်ဟုလည်းယိုင်လုစိန်က မျှော်လင့်ထားမိရှာသည်။
‘‘ မေမေကလဲ။ ရောက်လာပြီးမှတော့ ပြန်မသွားပါနဲ့။ မေပေါ ပျော်ရမှာပါ ’’
‘‘ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း... မေမေ မပါနိုင်ဘူး... အိုအို မလုပ်ပါနဲ့ ဟာ... ဒုက်ခပါပဲ အိုအို ’’
ယိုင်လုစိန်၏ စကားမဆုံးမီမှာပင် ဝတ်ရည်က သူအမေ၏ အဖုတ်ကို စ၍ရက်ပေးသည်။ စစချင်းပင် မိန်းပွိုင့်ကို ကိုင်သည်။ လျှာကိုထုတ်ကာ လျှာဖျားဖြင့် စောက်စေ့ကို အရင်ဆုံး ထိုးယက်သည်။ သည်နောက် စောက်ဖုတ်အဝကို ကျကျနနဖြဲလျှက်၊ လျှာဖြင့် ထိကပ်ယက်ယက်ပေးရာ ယိုင်လုစိန်မှာ တအိုအို တအင်အင် ဖြစ်၍ သွားလေတော့သည်။ဝတ်ရည်သည် စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပေးရင်း၊ ယိုင်လုစိန်၏ စအိုကိုလည်း လက်ခလယ်ဖြင့် ထိုးကလိသေးသည်။
ရာဂကြွယ်ပြီး ရမက်ထန်သော ယိုင်လုစိန် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့။ ချက်ချင်းလိုလိုပင် ကာမရမက်စိတ်ဆန္ဒတို့သည်၊ ဟုန်းဟုန်းထ၍လာလာတော့သည်။ထို့ပြင် ယိုင်လုစိန်သည် မိန်းမချင်း စောက်ပတ်ယက်ပေးကာ ဘယ်လိုနေမည်နည်းဟု ခံကြည့်လိုသော စိတ်ကူးအခံလည်း ယခင်ကပင် ရှိနေခဲ့သည်။ သူမအဖို့ ယောက်ျားတွေက စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတာက မဆန်းတော့ပါ။
အများကြီးကြုံခဲ့ပြီးပြီ ဖြစ်သည်။ လိင်တူဖြစ်သော မိန်းမချင်း အဖုတ်အယက်ခံရတာကတော့ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်။ မိန်းမတ်စယောက်၏ စောက်ပတ်ယက်မှုသည် ယောက်ျားများနှင့် မတူသော ကွဲပြားခြားနားပေရာ ယိုင်လုစိန်အဖို့ အထူးပင် ရင်ဖိုမောဟိုက်လျှက် ဘယ်လိုမှ စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့။ရမက်ဇော အဟုန်သည် မီးတောင်ပေါက်ကွဲသလိုပင် ပေါက်ကဲသွားရလေပြီ။
‘‘ အို ဟင့်ဟင့်... အားပါးပါး အိုအို ’’
အခြေအနေကို အကဲခတ်နေသော စိုးမြတ်ကောင်းသည် မိမိ၏ မယားစိတ်အရင်း လှုပ်ရှားလာသည်ကို သိသည်နှင့် ချုပ်ဖမ်းထားမှုများကို တစ်ခုချင်း ဖြေလွှတ်ပေးသည်။အရင်ဆုံး ခြေကျင်းဝတ်များကို လွှတ်သည်။ လွတ်သွားသော ခြေထောက်များကို ယိုင်လုစိန်က ဘေးသို့ ကားနိုင်သမျှ ကားပေးရုံမက ဖင်ကိုပါ ကော့ပေးသည်ကို တွေ့ရသည်။
စိတ်ချနိုင်ပြီမို့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးခေါင်းဖြင့် ဖိထောက်ထားသည်ကိုလည်း လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ အချုပ်အနှောင် ကင်းသွားသော ထိုလက်နှစ်ဖက်သည် အဖုတ်ကို ကုန်းရက်နေသော ဝတ်ရည်၏ ခေါင်းကို သွားကိုင်သည်။ ဆံပင်တို့ကိုဖွကားကာ ပေါင်ကြားသို့ ပို၍ဆွဲသွင်းသည်။
စိုးမြတ်ကောင်းကတော့၊ ယိုင်လုစိန်၏ ခေါင်းရင်းမှ ဖယ်ခွာကာ သူ့အမေ၏ အဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပေးနေသော မယားပါသမီးလေး၏ ဖင်ကြီးနောက်သို့ သွားသည်။ စောက်ပတ်ကို ကုန်းယက်နေသည်မို့ ဝတ်ရည်၏ ဖင်ဆုံကြီးကတော့ ထောင်လျှက် အသင့်ဖြစ်နေသည်။စိုးမြတ်ကောင်းက စောစောက လိုးလက်စဖြစ်သော မယားပါသမီးလေး၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်။ ယိုင်လုစိန်သည် မျက်စေ့ကို မှိတ်ထားသည်။
ဒါပေမယ့် တဗျစ်ဗျစ်အသံများကြားရလျှက် မိမိ၏ပေါင်ကြားမှ ဝတ်ရည်ခေါင်း ရှေ့တိုးနောင်ငင် လှုပ်ရှားနေသည်ကို ထိတွေ့နေရ၍၊ စိုးမြတ်ကောင်းက ဝတ်ရည်အား ဖင်ဆော်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းကို နားလည်သည်။စိုးမြတ်ကောင်းသည် ဝတ်ရည်ကို တစ်ချီ ပြီး ရအောင် ခပ်သွက်သွက်ဖင်လိုး ပေးပြီးနောက် လီးကိုဖင်ပေါက်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
‘‘ မမ လေးဘက်ကုန်းပေးပါ ’’
သမီးကို ဖင်လိုးပြီးနောက် အမေကို ကုန်းခိုင်းသည်။ ကာမဆိပ်တက်ကာ ရမက်နွံမှ ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်နေသောယိုင်လုစိန်သည်၊ လင်တော်မောင် စေခိုင်းသမျှ လိုက်ကုန်းပေးရမှာ ဖြစ်သည်။
‘‘ ဟေ့ ဝတ်ရည်။ မင်းအမေ မျက်နှာရှေ့မှာ ပေါင်ကားပြီး ထိုင်ပေးလိုက် မင်းအမက မင်းစောက်ပတ်ကိုယက်ပေးလိမ့်မယ် ’’
စိုးမြတ်ကောင်းက ယိုင်လုစိန်ကို ဖင်ထောင်စေကာ လိုးပြီး၊ ယိုင်လုစိန်က သူ့ရှေ့တွင် ပေါင်ကားပေးထားသော သမီး၏ အဖုတ်ကို ယက်ပေးရသည်။ အစတွင် ခပ်ရွံ့ရွံ့ဖြစ်နေသေးသော်လည်း၊ အရှိန်ရသောအခါတွင်တော့ အပီကို ယက်ပေးလေတော့သည်။ ယိုင်လုစိန်အဖို့ အခြား မိန်းမတစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်ကို ပထမဆုံး ယက်ပေးရခြင်းဖြစ်သလို၊ ဝတ်ရည်အနေဖြင့်လည်း မိန်းမချင်း ပထမဆုံး အဖုတ်အယက်ခံရမှုဖြစ်သည်။ အမေရော၊ သမီးပါ စိတ်လှုပ်ရှား ရလေသည်။
ထိုနေ့ တစ်ညလုံးပင် စိုးမြတ်ကောင်းသည်၊ အမေနှင့် သမီး၊ မိန်းမနှစ်ယောက်တို့ကို ဝက်ဝက်ကွဲအောင် လိုးပေးလိုက်ရာ မိုးစင်စင်လင်းသည် အထိပင် ဖြစ်သည်။ ဝတ်ရည်သည် ပထွေးကို အရမ်းစွဲသွားလေရာ သူ၏ဘော်ဒါကောင်လေးအားလုံးကို ခေါက်ထားပစ်လိုက်သည်။ လင်ယူဖို့လည်း စိတ်မကူးတော့။ အမေနှင့်အတူပင် ပထွေးလိုးတာကို ညတိုင်း ခံနေလေတော့သည်။
End
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
