ဝင်္ကပါလမ်းကလေးများ အပိုင်း ( ၁ )

ဝင်္ကပါလမ်းကလေးများ  အပိုင်း ( ၁ )

လမင်းအေးချမ်း @ အချစ်တက္ကသိုလ် 

{ Romance , Threesome }

(01)

မိမိကားလေးကို စက်မှုဇုန်တစ်ခု၏ ထည်ဝါကြီးမားသော စက်ရုံဝန်းအရှေ့ ရပ်လိုက်သည် ။ ကြီးမားသော ခြံဝန်းတံခါးကြီး ပွင့်ကျသွားပြီးနောက် ခပ်ဖြေးဖြေး မောင်းဝင်လာရင်း သီးခြား အဆောက်အဦး တစ်ခု၏ VIP ဝင်ပေါက်ရှေ့ အရှိန်လျှော့ရပ်‌စေသည် ။ ကားပေါ်ပါလာသော မန်း‌နေးဂျင်းဒါရိုက်တာ(MD) ကို တံခါးဖွင့် အရိုအသေပေးပြီး သူဝင်သွားတော့မှ ကားလေးကို ရပ်ထားနေကြ‌ နေရာသို့ မောင်းသွားလိုက်သည် ။

မနက်ပိုင်း မိမိ လုပ်ငန်းဆောင်တာ မှာ အဲ့ဒီလောက်ပင် ဖြစ်သည် ။ မနက်အစော စက်ရုံမှ ကားယူပြီး MD ကို သွားကြိုရသည် ။ ပြီးလျှင် ကားသန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီး Stand By အသင့်အနေအထား ရှိနေပေးရုံပင် ။ တခါတလေ တခြားငှာနများ၏ လုပ်ငန်းဆောင်တာများလုပ်ဖို့ နှင့် အင်ဂျင်နီယာများ၊ လူကြီးများကို တစ်ခြားကားတွေမအားလို့ပဲဖြစ်ဖြစ် ကားကြုံလမ်းကြုံပဲဖြစ်ဖြစ် လိုက်ပို့ပေးရတာတော့ရှိသည် ။ အဓိက တော့ MD အတွက် အကြို အပို့ နှင့် လိုရာသွားဖို့ တာဝန်ပင် ဖြစ်သည် ။

မိမိအသက်က ၃၁ ။ ဒီစက်ရုံမှာ အလုပ်စဝင်တော့ ၂၃ ပဲ ရှိသေးသည် ။ စဝင်ခါစက စက်ရုံအလုပ်အတွက် ဝင်ခဲ့သော်လည်း အဝေးသင်တက်ရင်း ဦးလေးဖြစ်သူဆီမှ ကားမောင်းသင်ဖူးထားတော့ စက်ရုံ ကားမောင်းနေရာ လိုသည်နှင့် တစ်နှစ်မပြည့်ခင်ပင် ယဉ်မောင်းဌာနသို့ပြောင်းခဲ့သည် ။

အသားညိုညို ၊ အရပ်အမောင်းကောင်းကောင်း ၊ ကျစ်လစ်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ရှိသည့်အပြင် သွက်လက်ချက်ချာပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ် အမြဲနေတတ်သော ကားမောင်း ကျွမ်းကျင်သော မိမိကို ဌာန ပြောင်းပြီးမကြာခင်မှာပင် MD ကားမောင်းဖို့ တာဝန်ပေးခြင်းခံရသည် ။ MD ကလည်း အသစ် ပြောင်းလာတာမကြာသေး မိမိကလည်း တစ်နှစ်ကျော်လေး လုပ်သက်တာရှိသေးခဲ့တာမို့ အဆင်ပြေခဲ့ပါသည် ။

အခုဆို လုပ်သက် ရှစ်နှစ်ကျော်ပြီ ။ အပေါ်ဆုံး ဒါရိုက်တာကနေ စက်ရုံတွင်း အလုပ်သမားတွေအထိ အကုန် ရင်းနှီးသည် ။ မိမိ၏ သဘောကောင်း ဖော်ရွေမှုကြောင့်ပင် ဖြစ်လိမ့်မည် ။ စက်ရုံမှာ အလုပ်သဘာဝအရ ယောင်္ကျားလေးထက် မိန်းကလေး ဦးရေက ပိုများသည် ။

~~~~~~~~~~~~~~

" --- "

" ဟယ်လို အမိန့်ရှိပါခင်ဗျာ "

" အေး မောင်လေး "

" ဟုတ် အမ"

MD ဆီက ဖုန်းဝင်လာသည် ။

" အမ ဧည့်သည် တစ်ယောက် လာဖို့ရှိတယ် မောင်လေး အဲ့တာ --- ကို သွားကြိုပေးပါဦး "

MD က အမြဲ လိုတိုရှင်းပဲ ပြောသည် ။ သိသင့်သိထိုက်သည်မှ လွဲ၍ အပို မပြောတတ် ။ မိမိကလည်း လိုတာထက် ပို မမေး ။ ဤသည်ကလည်း MD က မိမိကို သဘောကျသည့်အချက်ပင် ။ MD က မိမိနှင့် အသက် လေးနှစ်လောက်ကွာသည် ။ ပြည့်သည် ဆိုတာထက် ဝသည့်ဘက်ကို နည်းနည်းသာသည် ။ အသားဖြူပြီး မျက်နှာလေး တစ်ခုတော့ တော်တော်ကြည့်ကောင်းသည် ။ ခုနှစ် နှစ်ကျော်ကြာ လက်တွဲလာခဲ့တော့ မိမိက MD အသွားအလာ အနေအထိုင် တော်တော်စုံစုံ သိသည် ။ ရုံးချိန် အပြင် တချို့ပိတ်ရက်တွေမှာလည်း မိမိကို လှမ်းခေါ်၍ ပို့ခိုင်းတာမျိုးလည်းရှိသည် ။

~~~~~~~~~~~

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မိမိကားလေးက ဟိုတယ် တစ်ခုမှ  ဧည့်သည် တစ်‌ယောက်ကို တင်ဆောင်ရင်း စက်ရုံရှိရာသို့ ပြန်လည် မောင်းနှင်လာသည် ။

မိမိ ကားမောင်းရင်း ဘတ်မှန် မှတဆင့် နောက်က ဧည့်သည်ကို တစ်စေ့တစ်စောင်း အကဲခတ်မိသည် ။ အသားညိုသည်ဆိုတာထက် မည်းသည့်ဘက်ကို ပိုသည် ။ ဆံပင်ကို သက်သက်ရပ်ရပ် ဖြီးထားပြီး မျက်နှာပေါက်လည်း မဆိုးလှ ။ အရပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အမျိုးအစားကတော့ မိမိနဲ့ သိပ်မတိမ်းမယိမ်းပင် ။ MD အမ နှင့် ရွယ်တူလောက်ဖြစ်လိမ့်မည် ။

" ကောင်လေး မင်းနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲကွ "

မိမိ အကဲခတ်နေတာ သိသွားပုံရသည်။

" ဟုတ်ကဲ့ အကို ကျွန်တော် နာမည် တိုးအောင် ပါခင်ဗျ ကိုတိုး လို့ ခေါ်လို့ရပါတယ် "

" မင်းလား ကိုတိုးဆိုတာ "

" ခင်ဗျာ ကျွန်တော့်ကို သိနေတာလား "

" သဇင် ပြောပြလို့ သိထားတာပါ မင်းက လက်တိုလက်တောင်း သိပ်အားကိုးရတယ် ဆိုပဲ "

MD ပြောပြထားလို့သိထားတာကို ။ အမ နာမည် အပြည့်အစုံက သဇင်နွယ် ။ အားလုံးကတော့ မသဇင် လို့ပဲ ခေါ်ကြသည် ။

" ဟုတ် ကျေးဇူးပါခင်ဗျ "

ခဲရောင် ကားလေးက ပုံမှန်ရွေ့လျားနေသည် ။

" မင်းက ဒီရန်ကုန် ဇာတိပဲလား "

" မဟုတ်ဘူးခင်ဗျ ကျွန်တော်က ဘိုကလေး ဇာတိခင်ဗျ ၊ နာဂစ်ဖြစ်တုန်းက အမေ အဖေ နဲ့ ညီမလေး နှစ်ယောက်လုံး ဆုံးသွားကြတာ ၊ ကျွန်တော်က အဲ့အချိန် ဦးလေးရှိတဲ့ ဒီရန်ကုန် အလည်ရောက်နေတာ ၊ အဲ့နောက်ပိုင်းတော့ ဦးလေးနဲ့ ပဲ ဒီမှာ အပြီး နေဖြစ်သွားတယ်ခင်ဗျ "

" တော်သေးတာပေါ့ကွာ ဦးလေး ရှိနေလို့ "

" ဟုတ် အခုတော့ ဦးလေးလည်း ဆုံးသွားတာ တစ်နှစ်ကျော်ပြီ ခင်ဗျ "

" ကောင်လေး အဲ့တာဆို မင်းခုက တစ်‌ယောက်တည်းပေါ့ "

သူ တဖြေးဖြေး စိတ်ဝင်စားလာပုံရသည် ။

" ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး အမွှေပေးထားခဲ့တဲ့ မြို့ထဲက တိုက်ခန်းမှာပဲ နေတယ်ခင်ဗျ တခါတလေ တော့ သန်လျင်ဘက်က ခြံကို ပြန်တယ် "

" မင်းဦးလေးက ခြံလည်း ရှိသေးတယ်လား "

" ဟုတ် ခြံ က အပန်းဖြေဖို့ ဦးလေးဝယ်ထားခဲ့တာ သန်လျင်ဘက်မှာ " ဝင်္ဂပါခြံ " ဆို တချို့ သိကြတယ် ခင်ဗျ "

" နာမည် က အဆန်းပါလား အေးအေး "

" ဟုတ်ကဲ့ "

မိမိထင်ထားတာထက် ဒီဧည့်သည်က ဖော်ရွေနေသည် ။ သိတတ်မှုနှင့် မိမိက တော့ ပြန်၍ မေးခွန်း မထုတ်ပါ ။ ဒါမိမိရဲ့ စည်းတစ်ခုပင် ဖြစ်သည် ။ ထုံးစံအတိုင်း VIP ဝင်ပေါက်ရှေ့ တွင် ဧည့်သည်ကို ချပေးလိုက်သည် ။ မသဇင် ကိုယ်တိုင် ထွက်ကြိုသည် ။ ယဉ်မောင်းငှာန ပြန်ရောက်တော့ စီနီယာ ယဉ်မောင်းကြီး ဦးတင်မောင် နှင့်တွေ့သည် ။

" ငတိုး ကောင်လေး လာဦး "

" ဗျာ ဦးလေး ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ "

" အေး ပြောမလို့ကွ လာထိုင် "

ထိုင်ခုံ တစ်ခု ထိုးပေးလို့ မိမိ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။

" မင်းခုနက ကြိုလာတာ ဘယ်သူလဲ သိလား "

" မသဇင် သွားကြိုခိုင်းတာ ဦးလေးရ ကျွန်တော် ကျန်တာ‌တော့ မသိဘူး သူ့ဧည့်သည်ပဲ နေမှာပေါ့ "

ဦးလေးတင်မောင်က သူ့ကွမ်းဂျိုးတက်‌နေသော သွားနီကြီးတွေနှင့် ရီကျဲကျဲ လုပ်နေသည် ။

" နိုင်ငံခြား ရောက်နေတဲ့ သူ အဆက်ကြီးလေကွာ "

" ဗျာ "

အံ့ဩမိတာ အမှန် ။ သူ့လုပ်သက်တလျှောက် တခါမှ မကြာဖူးသော စကား ။

" ဟာ ဦးလေးက‌လည်း နောက်ပြီ ခုနှစ်နှစ်ရှိပြီ မသဇင်မှာ ရည်းစားရှိတယ်လို့ ကျွန်တော် တခါမှ မကြားဖူးပါဘူးဗျာ "

" အေး ငါလည်း အစက မထင်ဘူးကွ ခုနက ကားပေါ်ကဆင်းမှ သေချာ သတိထားမိတာ "

မိမိ ခေါင်းကုတ်မိသည် ။ အလုပ်နှင့်အလုပ်ပဲ တန်းစီနေသော မသဇင်ကို ခုလို ရည်းစားရှိမယ်မှန်း လုံးဝ မတွေးမိ ။

" မင်း MD ဒီစက်ရုံကို သူ့အဖေ ဆီက လွှဲ မယူခင်က အဲ့တစ်ယောက်နဲ့ နိုင်ငံခြားမှာ တွေ့ခဲ့တာ ဒီကောင်လေးက အရင် ဟိုကို ရောက်နေတာကွ သဇင်က ကျောင်းတက်ဖို့သွားတာ ဟိုမှာ ငြိကြတာ ငါက သူ့အဖေ ကားမောင်းခဲ့တာမို့ အကုန်သိနေတာ ခုလည်း မင်းကို ကြုံလိုပြောပြဖြစ်တာ "

" ဟုတ် "

မိမိ အလိုက်သင့် ဖြေပေးလိုက်သည် ။ သိတော့လည်း မိမိအတွက် ဘာမှ သိပ်ပြီး အရေးမကြီးလှပါ ။ သူတို့ကိစ္စပဲလေ ။ မသဇင် အတွက်တော့ နှမြောမိသည် ။ ဟိုတယောက်က အသားညိုညစ်ညစ် ။ ဒီဘက်က ဖြူဖွေးဖွေး ။

" အဘိုးကြီးက သဘောမတူဘူးကွ အကြောင်းရင်းတော့ မသိဘူး သူတို့နှစ်ယောက်လည်း ဆက်တွဲလား မတွဲလားတော့ မသိဘူး အဘိုးကြီး ဆုံးသွား‌တော့မှ ပြန်တွဲကြတယ်ထင်တာပဲ "

မသဇင် နှစ်လတစ်ခါလောက် စင်ကာပူ ကို အလုပ်ကိစနဲ့ ခရီးထွက်တာတော့ မိမိ သိသည် ။ ညနေပိုင်း ကျတော့ ကားနောက်ခန်းမှာ MD ရော ဧည့်သည်ပါ နှစ်ယောက်လုံးပါလာသည် ။ နာမည်ကြီး ဂျပန် စားသောက်ဆိုင် တစ်ခုမှ ဆင်းသွားကြသည် ။ မိမိ စောင့်ရန်မလိုကြောင်း မသဇင် ပြောသွားသည် ။ သူတို့ရှေ့ကနေ ကားကို မောင်းထွက်လာပြီး ကွယ်ရာရောက်မှ ဆိုင်ဘက်ပြန်လှည့်သည် ။ ဦးတင်မောင် ပြောစကားကို အတည်ပြုချင်သေးသည် ။

သိပ်မကြာခင် အငှားကား တစ်စီးပေါ်  သူတို့တက်သွားကြသည် ။ သူတို့နောက် ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ လိုက်သွားကြည့်တော့ ဟိုတယ်ကြီးတစ်ခုထဲ ကားလေးက ဝင်သွားတာတွေ့လိုက်ရသည် ။ အတည်ပြုပြီးပြီ ဆိုတော့ သူ ကားလေးကို စက်ရုံဘက်သို့ ဦးတည်ပေးလိုက်တော့သည် ။ လမ်းတဝက်မှာ မက်စေ့ တစ်ခု ဝင်လာသည် ။

" ကိုတိုးရေ မနက်ကျ အမ ကို လာမကြိုနဲ့တော့ "

~~~~~~~~~

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေမိုးချိုး ထမင်းစားပြီးမှ ဖုန်းပြန်‌ကောက်ကိုင်ဖြစ်သည်။ ပိုးပိုး ဆီက အဝင်ခေါတွေ တန်းစီနေသည် ။ ပိုးပိုး ဆိုတာ မိမိ၏ နောက်ဆုံးနှင့် အကြာဆုံးရည်းစား ။ စက်ရုံရှိ စီမံအုပ်ချုပ်ရေးရုံး မှ သာမန် ဝန်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်သည် ။ အကောင်သေးသေး မျက်နှာသေးသေးလေးနှင့် ကလေးတစ်ယောက်လို ဟန်ပန်လေးမို့ မိမိစိတ်လှုပ်ရှားမိခဲ့ရသည် ။ ရင်သားထက် တင်ပါး လုံးလုံးလေးတွေက အသဲယားစရာ ။  မိမိနှင့် ဒီကလေးမ ကြိုက်တာ တစ်နှစ်တောင်ကျော်နေပြီ ။ စက်ရုံက သူတွေ ဘယ်သူမှ မရိပ်မိကြ ။

မိမိသည် အဲ့ဘက်တွင် ပါရမီပါသည်ဟု ထင်သည် ။ အနေအထိုင် အပြောအဆိုတွေ ကြောင့်လည်း ဖြစ်လိမ့်မည် ။ စက်ရုံမှာ ထားခဲ့ဖူးသည့် ရည်းစားတွေ မနည်းတော့ ။ တချို့ဆို အချင်းချင်းတောင် မိမိနှင့် ရည်းစားဖြစ်ဖူးခဲ့မှန်း သိကြသည် ။ အားလုံးလိုလိုက သူ့တို့ဘာသာ သူတို့ ဝင်လာပြီး အချိန်တန် သူတို့ပဲ ထားခဲ့ပြီး ပြန်သွားကြတာမျိုး ။ ကြာလာတော့ မိမိလည်း အသည်းကွဲသည်လို့ မခံစားရတော့ ။ မိမိ ကိုယ်တိုင်လည်း အချစ်နှင့်ပက်သက်လျှင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲနေချင်သည် ။ အိမ်ထောင်ပြုခြင်း ဆိုသည့်အရာကို ဝန်ထုတ်ဝန်ပိုးတစ်ခုလို ခံစားနေရသည် ။

" ကိုကို "

" ဗျာ "

" ဘာဗျာ လဲ အဲ့မှာ မတွေ့ဘူးလား ခေါ်ထားတာ တွေ အများကြီး "

" ခုနက ကမှ ပြန်ရောက်တာ ရေချိုးနေလို့ "

" အင်းပါ ထားပါတော့ မနက်ဖြန်က အရင် အစီအစဉ်ပဲမလား "

" အင်းလေ ပိုးပိုး အဆင်မပြေဘူးလား "

" ဒီက ကိုကို့ခြံကို လိုက်လည်ချင်နေတာ ကြာပါပြီနော် "

ပိုးပိုး နှင့် ဖုန်းပြောပြီးမှ မနက်ဖြန်အတွက် မိမိ စီစဉ်စရာရှိတာ ကြိုစီစဉ်ရသည် ။ ခြံစောင့် အဘဆီ ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး မနက်ဖြန် တစ်ရက် ရွာပြန်‌နေရန် ခွင့်ပေးသည် ။

မသဇင် ဆီ မက်စေ့ ပြန်ပို့သည် ။

" ဟုတ်ကဲ့ အမ မနက်ဖြန် ကျွန်တော် သန်လျင်ကခြံကို စိုက်ပျိုးရေးသုံး ပစ္စည်းတချို့ သွားပို့စရာရှိလို့ ကားသုံးပါရစေ ခင်ဗျ နေ့လည်ပိုင်းလောက် စက်ရုံပြန်ရောက်ပါ့မယ် "

စာပို့ပြီး ခဏ အကြာ မက်စေ့ ပြန်ဝင်လာသည် ။

" OK "

ညအိပ်တော့ တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော် ။ မနက်ဖြန် အတွက် ရင်ခုန်နေမိတာလည်း ဖြစ်မည် ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် အတူမနေဖြစ်တာ ကြာပြီလေ ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~

(02)

" ကားပေါ်တက်လေ "

ခြင်းတောင်းလေး ဆွဲ၍ ကြောင်တောင်တောင်ကြည့်နေသော သူ့ကို သေချာ ခေါ်တင်ခဲ့သည် ။ တော်သေးသည် ။ ဒီကလေးမ လာမှ လာပါ့မလားလို့ ။

မိမိ ကားမောင်းရင်း ဘေးမှ သူ့ကို တချက်ချက်လှမ်းလှမ်းကြည့်မိသည် ။ ဒီနေ့မှ ဂျင်းအရှည် ၊ ရှပ်အင်္ကျီ အညိုနုရောင်လေးနှင့် အသားညိုညို ပေါ်မှာ လိုက်ဖက်နေသည် ။ မျက်နှာကတော့ မက်စ် အုပ်ထားလို့ မျက်လုံးနှစ်လုံးပဲ မြင်နေရသည် ။ ဦးထုပ်ကလည်း ဆောင်းထားသေး ။ ခပ်တောင့်တောင့်ဖြစ်နေသည် ။

" အိမ်က တစ်ခုခု ရိပ်မိသေးလား "

" ဟင့်အင်း "

နှစ်လုံးတည်းပေမယ့် အသံတွေ တုန်နေတာ မိမိ သတိထားမိသည် ။

" ကလေး ဘာဖြစ်နေလဲ ကိုကို နဲ့ အပြင်သွားရတာ စိတ်မပါဘူးလား အရင်ကလည်း ဒီလိုပဲ လစ်နေကြကို "

" မဟုတ်ပါဘူး စိတ်ပါ ပါတယ် ကြောက်လို့ ဟီးး "

ရီသံ သဲ့သဲ့ ကြားရမှ မိမိလည်း စိတ်သက်သာရာရသည် ။

စကား စမြည်ပြောရင်း မောင်းရင်းနှင့်ပင် ကားလေးက သံလျင်တံတားကို ကျော်လာသည် ။ ကုန်းကလေးတစ်ခု အပေါ်သို့ တက်သည့် လမ်းလေးအတိုင်း အတန်ကြာ မောင်းလာပြီးနောက် မိနစ် အနည်းငယ်မှာပင် ခြံဝန်းတစ်ခုရှေ့ ရောက်ပြီး ဝန်းရှေ့မှာပင် ကားကို အရှိန်လျှော့ရပ်လိုက်သည် ။ ပါလာသော သော့နှင့် ခြံတံခါးဖွင့် ၊ ကားပေါ်ပြန်တက် ၊ အတွင်းသို့မောင်းရွှေ့ ၊ တစ်ခါ ခြံတံခါးပြန်ပိတ် သော့ပြန်ခတ် ၊ ပြီးမှ ကားပေါ်ပြန်တက်၍ မြေနီလမ်းကလေး အတိုင်း မောင်းဝင်လာခဲ့သည် ။

သိပ်မကြာခင် တိုက်ပုလေး တစ်လုံးသို့ ရောက်သည် ။ မိမိ ခေါ်ရာနောက်သို့ ကလေးမ ဆတ်တောက်ဆတ်တောက် နှင့် လိုက်လာသည် ။

" ကိုကိုခြံက ဘယ်သူမှလည်း မရှိဘူး "

" အင်း ပုံမှန် ခြံစောင့်တော့ ရှိတယ် ဒီနေ့ သူ့ကို မလာခိုင်းထားဘူး အဟဲ "

ရီကျဲကျဲ လုပ်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။

" ဦးထုပ်ချွတ်  မက်စ် ချွတ်လိုက်တော့လေ အိမ်ထဲလည်း ရောက်နေပြီ "

ပြောလိုက်မှ သူချွတ်ပြီး အနီးအနားရှိ ဆက်တင်ခုံပေါ် တင်သည် ။ ဆွဲခြင်းကလေးကိုလည်း မိမိ အသာယူ၍ မီးဖိုးချောင်ထဲ သွားထားလိုက်သည် ။ ပြီး သူ့ကို လက်ဆွဲ ခေါ်သွားသည် ။

" ဝါးးး လှလိုက်တာ "

နောက်ဖေးဘက် တံခါးဝကနေ ထွက်ပြီး ကွက်လပ်လေးတစ်ခုအစပ် အရောက်တွင် သူပြောသည် ။ ကုန်းအမြင့်အစပ်မို့ ရှေ့မှာရှိသည့် မြင်ကွင်း က အဆန်းတကြယ် ဖြစ်နေသည် ။ မနီးမဝေးမှာ သန်လျင်တံတားကြီးနှင့် ရန်ကုန်မြို့ တချို့တဝက် ကို မြင်နေရသည် ။

" နေပူတယ် ပိုးပိုး လာ အထဲ ပြန်သွားရအောင် "

သူ့ပုခုံးလေးကို ဖက်၍ နောက်ဖေးကဆင့် မီးဖိုချောင်လေး ဖြတ် ပြီး တိုက်ကလေး၏ တစ်ခုတည်းသော အိပ်ခန်းကလေးအထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည် ။

" ကိုကို့ အခန်းလား ကျယ်သားပဲ "

" အင်း ဟုတ်တယ် ကိုကို မရှိရင် ဘယ်သူမှ မဝင်ခိုင်းဘူး "

အိပ်ခန်းလေးကို မိမိ စိတ်တိုင်းကျ သေချာပြင်ဆင်ထားသည်။ လိုအပ်သည့် အသုံးအဆောက်တွေနှင့် အခန်းထောင့်တွင် နှစ်ယောက်အိပ် မွေ့ရာကြီးက ထည်ဝါနေသည် ။ တစ်ခန်းလုံးကို အပြာရောင် ချယ်ထားပြီး မွေ့ရာကိုလည်း အပြာနုရောင်ပင် ရွေးချယ်ထားသည်။

ပိုးပိုးကို မိမိ နောက်ကျောမှ သိုင်းဖက်လိုက်သည် ။

" ဟင် ကိုကိုကလည်း "

စွေ့ခနဲ့ ပါလာသော ခန္ဓာကိုယ် သေးသေးလေးက နွေးထွေးလှသည်။ နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားတာမို့ မိမိလက်တွေက ဗိုက်ဖောင်းလေး ထွေးပွေ့ထားရုံမျှမက နို့လုံးလေးပါထိမိ‌နေပြီး အောက်က ညီတော်မောင်ကတော့ သူ့ခါးလေး သွားထောက်မိနေသည် ။ မှီရာ ခေါင်းလေးနှင့် ဆံနွယ်လေးကို နမ်းရှိုက်နေလိုက်သည် ။ ရင်ခုန်သံတွေ သူလေး ကြားမှ ကြားပါစ ။ နားရွက်ကလေး တစ်ဖက် ၊ နောက် နားသယ်စပ်ကလေး ၊ မသိမသာ တုန်ရီနေသော ခန္ဓာကိုယ်ကလေးက ပူနွေးလာသလိုလို ။ သူ့မျက်လုံးတွေ မြင်ရအောင် ငုံ့ကြည့်တော့ မျက်လုံးလေး နှစ်ဖက်ကို စုံမှိတ်ပြီး အံကြီး ကြိတ်ထားသည် ။

" လာပါကွာ ဒီဘက် လှည့်ပါဦးကွ ဘာလို့ အံကြီးကြိတ်ထားတာ "

" ကိုကိုကလည်း ဒီကိုလိုက်လာကတည်းက ကြို ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပေမယ့် ကြောက်လို့ပေါ့ ကြည့်ပါလား တစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေတာကို "

မျက်နှာချင်းဆိုင်လေး ဆွဲလှည့်ပြီး သူ့နဖူးလေးကို အသာ နမ်းရှိုက်မိသည် ။ လက်တွေက လွတ်ထွက်မသွားအောင် ခါးလေးကို အသာထွေးထားတော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ရင်ဘက်ကြားထဲ ကန့်လန့်လာတွန်းနေသည် ။ ညီတော်မောင်ကတော့ သူ့ဗိုက်ကလေး ထောက်နေသည် ။

" ရှက်မနေနဲ့တော့နော် အကုန်လုံး မေ့ထားလိုက် ခုက ကိုကိုနဲ့ ကလေး နှစ်ယောက်တည်း ပဲ ရှိတော့တယ် လို့ တွေးထားလိုက် "

ပြောပြောဆိုဆို နှုတ်ခမ်းလေး ငုံ့နမ်းသည် ။ အသက်ကလေး ၂၀ သာသာ ရှိသေးသည့် သူကလေး၏ နှုတ်ခမ်းတွေက ပူနွေးလွန်းလှသည် ။ နုဖတ်နေသည့် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို လျှာလေးနှင့် အသာစုပ်ရင်း တို့မိသည် ။ အလိုက်သိဟပေးတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်မြွှာ အပေါ်အောက် တလှည့်စီ စုတ်နမ်းရင်း တခါတခါ ထွက်လာသည့် သူ့လျှာကလေးကို ကိုယ်လျှာကလေးနှင့် သိမ်းကျုံး မွှေ့ပလိုက်သည် ။ လည်တိုင်ကလေးတွေက တုန်ရီ နွေးထွေးလွန်းလှသည် ။

" အို "

အသာပွေ့ချီလိုက်ရင်း အနီးရှိ မွေ့ရာပေါ် တင်လိုက်သည် ။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က မျက်လုံးလေး တွေ အုပ်ရင်း ငြိမ်နေသည် ။

သူ့အနားမှ အသာခွာ၍ ကိုယ့်အင်္ကျီနှင့်ဂျင်းဘောင်းဘီ အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ အတွင်းခံကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီး သူ့အနား တခါ ပြန်ရောက်သည် အထိ မျက်လုံးလေးတွေကို လက်ကလေး‌တွေနဲ့ အုပ်ထားတုန်း ။ သူ့လက်ကလေးတွေ အသာဖယ်လိုက်ရင်း မှိတ်ထားသော မျက်လုံးလေးအပေါ် ၊ ပါးလေးနှင့် နှုတ်ခမ်းလေးအပေါ်  စေ့စေ့စပ်စပ် နမ်းပေးလိုက်သည် ။

" မျက်လုံး လေး ဖွင့်ကြည့်ပါဦးကွ "

" ဟာ ရှက်တယ် ရှက်တယ် "

နီမြန်းသော မျက်နှာကလေးက မိမိ အဝတ်မဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို မြင်လိုက်တော့ ပိုနီရဲသွားသည် ။ ပြောပြီး မျက်လုံးပြန်မှိတ်သွားသည် ။ လက်ကလေးတွေကတော့ ဘေးချလို့ ။

" စိတ်ကို လျှော့ထားနော် ကလေး "

လည်တိုင်လေး ၊ ရင်ညွန့်လေးတွေကို အင်္ကျီ ပေါ်မှပင် ဖြေးဖြေးနမ်းရှိုက်ရင်း ရှပ်အင်္ကျီ လေး အသာပင့်တင်လိုက်သည် ။ ပေါက်လာသည့် ချက်ကလေး ကို လျှာနှင့် အသာတို့ရင်း ဘရာ အပြာနုလေး ပေါ်သည်အထိ ဆွဲလှန်လိုက်သည် ။ ဖြူဖွေး နုဖတ်နေသည့် အတွင်းသားလေးတွေ ။ ရုပ်ရှင်ကြည့်တုန်းက ကိုင်တွယ်ဖူးပွတ်သပ်ရင်း အမှောင်ထဲသေချာ မမြင်ရပေမယ့်လို့ အသားညိုသူမို့ ခုလိုမျိုး ဖွေးနေလိမ့်မယ် မထင်ခဲ့ ။

ရှပ်အင်္ကျီ ကို ရင်သား နှစ်မြွှာပေါ်သည်အထိ ပင့်တင်ထားလိုက်ရင်း ဘရာချိတ်လေး ကို ကျောအောက်လျှို၍ ဖြုတ်လိုက်သည် ။ ဘရာအသာဖယ်လိုက်တော့ သီးခေါင်း မည်း

မည်း‌သေးသေးလေးနှစ်ခု ပေါ်လာသည် ။ အပေါ်မော့ကြည့်တော့ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားဆဲ ။ တစ်ဖက် သီးခေါင်းလေး လျှာလေးနှင့် အသာတို့လိုက်သည် ။

" အင့် "

အသံတိုးတိုးလေးနှင့် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာသည် ။ အလိုက်တသိပင် စို့ပေးလိုက်ရင်း တခြားတစ်ဘက်ကို လက်ချောင်းတွေနှင့် သေချာ ကစားပေးလိုက်သည် ။ သူ့လက်တွေက မိမိ ကျော ကို သိုင်းဖက်လာသလို မိမိကလည်း သူ့ရင်သားတွေ အနှံ့ အနမ်းမိုးရွာမိသည်။ နှုတ်ခမ်းတွေ ပြန်နမ်းစုတ်တော့ မိမိလက်တွေ ဂျင်းပင်လေးအပေါ် နေရာပေးလိုက်သည် ။ ချိတ်ဖြုတ် ၊ ဇစ်ကလေးဖြုတ် အသာဆွဲချွတ်တော့ သူ အလိုက်တသိပင် တင်ပါးလေးကော့ပေးသည်။  ဂျင်းပင်ရော အတွင်းခံ ပေါင်ဝက်လောက်အထိ လျှောချလိုက်သည် ။

ပထမဆုံးအဖြစ် မိမိ လက်သုံးချောင်းလောက်နှင့် သူ့အင်္ဂါစပ်ကလေး ထက်အောက်ပွတ်ပေးသည် ။

" အာ့ ကိုကို "

အမွှေး ရေးရေးလေးတွေကို လက်မလေးနဲ့ ကစားသည် ။ တ‌ဖြေးဖြေးနဲ့ တင်ပါးလေးတွေ ကော့လာပြီး လက်ခလယ်လေး တစ်ချောင်းကို ထိုးထည့်လိုက်ရာမှ အရည်တွေ ရွဲနှစ်အောင် ထွက်လာသည် ။ ရင်သားတစ်ဖက်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စို့နေရင်း သူ့အင်္ဂါထဲမှ မိမိလက်သည်လည်း မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးနေသည် ။

ပိုးပိုး ဆီမှ အသံပေါင်းစုံထွက်‌နေသည် ။ အဆင်သင့်ဖြစ်လောက်မှ ဂျင်းပင်ကို အကုန်ချွတ်ပြီး မိမိ ပိုးပိုး ပေါင်ကြားထဲ နေရာဝင်ယူသည် ။ ကလေးမလေးက မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ထားဆဲ ။ အသင့်ယူထားသော ကွန်ဒုံး ကို ဖောက်၍ သူ့ ညီတော်မောင်ဆီ သေချာတပ်သည် ။ပိုးပိုး ပေါင်လေး အသာဟရင်း ညီတော်မောင်ထိပ်နှင့် သူ့ အစေ့လေးကို အထက်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။

" ပိုးပိုး အကျီ အကုန် ချွတ်လိုက်တော့ "

ခဏအကြာမှာ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားသော ပိုးပိုး လည်ပင်းသားလေးတွေ အသာစုတ်နမ်းရင်း အောက်က ညီတော်မောင် ကို ချော့ထည့်သည် ။ အရည်တွေရွှဲနေတာကြောင့် အစပိုင်း ပူနွေးနေပေမယ့် အဆုံးထိ ဝင်သွားသည် ။

" အာ့ ကိုရယ် ဖြေးဖြေးနော် "

ပိုးပိုးလက်ဝါးလေးတွေ မိမိလက်နှင့် ဆုတ်ကိုင်ရင်း ဖြေးဖြေးချင်းဆီ စတင်လှုပ်ရှားသည် ။ အရှိန်ရလာမှခပ်သွက်သွက် ဆောင့်တော့သည် ။ မျက်စိရှေ့က နို့သီးလေးတွေက ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အပေါ်သို့တွန့်တွန့်တက်သွားသည် ။ ခဏနေတော့ ပက်လက်ကနေ တစောင်းလေးဖြစ်သွားအောင် ပြောင်းလိုက်ပြီး တင်ပါးနှင့်ခါးလေးကို ကိုင်၍ ဆောင့်သည်။

" အာ့ ကို ကောင်းတယ် ကို "

" အင်း ကိုကိုလည်း ကောင်းတယ် ပိုး "

ဖြေးလိုက် မြန်လိုက်နှင့် တော်တော်ကြာပြီးနောက်

" ပိုးပိုး မှောက်ခုံလေး နေလိုက် "

ပိုပိုးကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းသည် ။

" ခါးလေးနှိပ် ဟုတ်ပြီ ဒီခေါင်းအုံးလေး ရင်ဘက်အောက်က ခံထား "

ပြောရင်း မိမိက နောက်ကနေ နေရာဝင်ယူသည် ။ တင်ပါးနှစ်ဘက်ကြားမှာ သူ့အင်္ဂါနှုတ်ခမ်းလေးတွေက ကွဲပြားစွာ ပေါ်နေသည် ။ မိမိ ညီတော်မောင်ကို ကိုင်၍ အသာထိုးထည့်သည် ။

" အာ့ နာတယ် နာတယ် မရဘူး ကိုကို "

" အစပဲ ပိုးပိုး နောက်ကျ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ် "

မိမိ တချက်ချင်းပဲ ဆောင့်သည်။ အဝနားထိ ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အားယူကာ တဆုံးဆောင့်ထည့်သည် ။

" အာ့ "

မိမိအကြိုက်ဆုံး အနေအထားမို့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုကိုင်ရင်း ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်သည် ။ သိပ်မကြာခင်မှာ မိမိအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားသည် ။

ညနေဘက် ပိုပိုး ကို လိုက်ပို့တော့ ကလေးမ ခင်ဗျာ စကားတောင် သေချာမပြောနိုင်တော့ ။ တနေကုန် သုံးကြိမ်လောက်နေဖြစ်လိုက်သည် ။ ပထမနှင့် ဒုတိယ အကြိမ်မှာ မိမိ ဦးဆောင်ရပေမယ့် တတိယ အကြိမ်ကြတော့ သူကိုယ်တိုင်ဦးဆောင်သည် ။ သူ့အကြိုက်က အပေါ်က တက်ဆောင့်တာပဲ ဖြစ်လိမ့်မည် ။ အပေါ်ကနေ တော်တော် ထန်ထန်ကို သတိလက်လွတ်ဆောင့်သည် ။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နှင့် အတူနေတာ သူ့အတွက် ပထမဆုံး မဟုတ်နိုင်မှန်းလည်း သတိထားမိသည် ။

" ပိုးပိုး ကျေနပ်ရဲ့လား "

" ဟုတ် ကိုကိုရော "

" ကိုကိုက အတိုင်းထက် အလွန်ပေါ့ကွာ "

" ဟွန်း "

ပိုးပိုး မျက်စောင်းလေးထိုးသည် ။

ခဲရောင် ကားလေးက ဖြေးညှင်းစွာ ရွေ့လျားနေသည် ။ ကလေးမလေးကို သူတို့လမ်းထိပ်ထိ ရောက်အောင် လိုက်ပို့သည် ။ ဆင်းခါနီး မိမိပါးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းရင်း

" ကိုကို နောက်တခါကျရင် အစွပ်ကြီး သုံးမနေနဲ့တော့ ဟီး "

မိမိ သူ့ခေါင်းလေး အသာလှမ်းပုတ်လိုက်သည် ။

" အားမွေးထားပေါ့ "

~~~~~~~~~~~~~~~~

(03)

နောက်ပိုင်း တော်တော်ကြာသည်ထိ ပိုးပိုးနှင့်မိမိ ထပ်မဆုံဖြစ်တော့ပေ ။ အွန်လိုင်းပေါ်မှာတော့ အမြဲ စကားပြောဖြစ်ကြသည်ပေါ့ ။ စက်ရုံမှာတော့ အရင်ကတည်းက မေးထူးခေါ်ပြောလောက်ပဲ ပြောဖြစ်ကြတာဖြစ်လို့ တော်ရုံ ဘယ်သူမှတော့ မရိပ်မိကြပေ ။ မိမိကလည်း အလုပ်ချိန်တွင် မလိုအပ်ပဲ ဘယ်သူနဲ့မှ ရောရောနှောနှော မနေပါ ။ လိုအပ်လာလျှင်တော့ ဖော်ဖော်ရွေရွေ ဆက်ဆံသည် ။ 

ပိုးပိုး ကိုယ်တိုင်ကလည်း အေးအေးဆေးဆေး နေတတ်သူပင် ။ တခြား မိန်းကလေးတွေလို မျက်စိဒေါက်ထောက်လိုက်ကြည့်နေပြီး သဝန်တို ရန်ရှာတာမျိုး မရှိပေ ။ တခါတလေ နေ့လည်ဘက် အိမ်က ယူလာသည့် ဟင်းထုတ်ကို မိမိရှိရာ ယဉ်မောင်းငှာန သို့ လာပို့ပေးတတ်သည် ။

" ..... "

စားပွဲပေါ်က ရုံးဖုန်း ထမြည်လာလို့ အတွေးရပ်သွားသည် ။

" ဟုတ်ကဲ့ အမိန့်ရှိပါ "

" ဟုတ် ကိုတိုး လား "

မသဇင် ၏ အတွင်းရေးမှူးမလေး ကြည်ပြာ့အသံ ။

" ဟုတ်တယ် ညီမ ပြောလေ "

" ကိုတိုးရေ အမ က သူ့ဆီ ခဏ လာခဲ့ပါဦး တဲ့ "

" ဟုတ်ပြီ ညီမ ကိုယ်ခုပဲ လာခဲ့လိုက်မယ် "

မိမိဌာန နှင့် MD ရုံးခန်းက အတော်တော့လှမ်းသည်။ တစ်ဝန်းထဲ ဖြစ်ပေမယ့် မိမိဌာန အဆောက်အဦးက သက်သက် ၊ စက်ရုံက သပ်သပ် ၊ MD အခန်းရှိရာ VIP အဆောက်အဦး က သပ်သပ် ဖွဲ့စည်းထားသည် ။

MD အခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကြည်ပြာ တစ်ယောက် လပ်တော့ တစ်လုံးနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။ ဖြောင့်စင်းသည့် နှာတံလေး ၊ အောက်နှုတ်ခမ်း ထူထူလေးတွေနှင့် မလိုက်ဖက်စွာ ရင်သား အမို့အမောက် က ကြီးပြီး အချိုးမပြေဖြစ်နေတာ သတိထားမိသည် ။

" ကိုတိုး အထဲဝင်သွားလိုက်နော် "

သူမော့ကြည့်ပြီး ပြောသည် ။

" အေး ဒါနဲ့ အထဲ မှာ ဘယ်သူရှိလဲ "

" မမ ဧည့်သည် ရှိတယ် အကို "

အခန်းတံခါး အနည်းငယ် ခေါက်လိုက်သည် ။ ပြီးမှ အနည်းငယ် တွန်းဖွင့်ရင်း

" ဝင်ခွင့်ပြုပါ အမ "

" အေး ဝင်ခဲ့ မောင်လေး "

မသဇင်က သူ့စားပွဲ နောက်တွင် ထိုင်ရင်း လှမ်းခေါ်သည် ။ ဧည့်သည်ဆိုသော မမ ရဲ့ VIP ကတော့ အခန်းထောင့်ရှိဧည့်ခန်း ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ရင်း မိမိကို ပြုံးပြသည် ။ မိမိကလည်း အလိုက်တသိ ပြန်ပြုံးပြီး ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်သည် ။

" ငါ့မောင် အလုပ်တွေ များနေလား "

မိမိ MD စားပွဲရှေ့မှ ခုံအလွတ်တစ်ခုတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။

" ခုတလောတော့ ထွေထွေထူးထူး မရှိဘူး အမ တခြား ကားတွေကလည်း မပျက်ကြတော့ ကျွန်တော် သိပ်ကူဝင်ပေးစရာမလိုတော့ဘူး အမ ကျွန်တော့ကားလည်း နားရတာပေါ့ အဟဲ "

MD ဆိုပေမယ့် နှစ်ရှည်လများ လက်တွဲလာခဲ့တော့ အရိုအသေ တန်တာမျိုး မဟုတ်ပဲ ဖော်ဖော်ရွေရွေ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲ ပြောမိသည် ။

" ဟုတ်ပါပြီ ဒီလိုကွဲ့ ဒီက ကိုကျော်စွာထက်ကြီးက မင်း ဝင်္ကပါခြံ ကို လိုက်လည်ချင်လို့လေ အမ ကို အပူကပ်နေလေရဲ့  အမတောင် မင်းခြံကို အလည်တစ်‌ခေါက်တောင် မရောက်ဖူးသေးဘူး "

သူ့ VIP ဘက် မေးငေါ့ပြရင်း စကားဆိုသည် ။ နာမည် ခုမှ သိရသည် ။

" ဟုတ်ကဲ့ လိုက်လည်လို့ရပါတယ် အကို ကျွန်တော်က အမြဲ ဝဲလ်ကမ်းပါ "

ကိုကျော်စွာထက် က ရီကျဲကျဲ ပြန်ပြုံးပြသည် ။

" ဟုတ်တယ် ညီ ဟိုတခါ မင်းပြောကတည်းက ကိုယ်က လိုက်ကြည့်ချင်တာ မင်း အဆင်ပြေမယ်ဆို ပိုကောင်းတာပေါ့ "

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မိမိ ကားလေးက သန်လျင်ဘက် သွားသည့် လမ်းမထက် ရောက်နေပြီ ။မသဇင်ကတော့ အလုပ်ရှိနေသေး၍ အတူမလိုက်ဖြစ်ပဲ မိမိနှင့် ကိုကျော်စွာ နှစ်ယောက်တည်းသာ ထွက်ခဲ့သည် ။

ခြံထဲရောက်တော့ ခြံစောင့် အဘလည်း ရှိတာမို့ သူစိုက်ပြုထားသည့် သီးပင် စားပင်တွေ ၊အရိပ်ရ အပင်ကြီးတွေ ၊ ခြံအဆုံး ကုန်မြင့်နားဆီ မရောက်ခင် ဆောက်ထားသော မိမိတိုက်ကလေးအကြောင်း ၊ ခြံဝကနေ တိုက်ကလေး မျက်နှာစာအထိ ဖောက်ထားသော မြေနီလမ်းကလေး ၊ ထိလမ်းကလေး တဖက်တချက်ရှိ ကန့်ကော်ပင်တန်းများ အကြောင်း ၊ မိမိ ဦးလေး၏ ခြံအတွင်းသေချာတည်ဆောက်စိုက်ပျိုးထားခဲ့မှု အကြောင်းတို့ကို မိမိ ရော အဘ ကပါ သေချာလိုက်ရှင်းပြသည် ။

တိုက်ကလေး အနောက်ဘက်ရှိ ကုန်းမြင့်အစပ် ကွက်လပ်တွင် အတူတူ ကော်ဖီ ထိုင်သောက်ဖြစ်ကြသည် ။

" ငါ့ညီ ကိုမေးရဦးမယ် "

" ဟုတ် "

" ဟိုနေ့ညက အကိုတို့အနောက်ကနေ မင်းလိုက်ကြည့်သေးတယ်မလား "

" ဗျာ "

အံဩမင်သက်ခြင်းနှင့် အတူ သူဝန်ခံလိုက်သည် ။

" ဟုတ် အကို ဆောရီးပါ ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်"

" ဟာ အဲ့တာတွေ မလိုဘူး မင်းဘာလို့ လိုက်ချောင်းတာလဲ ပဲ သိချင်တာ ငါ မင်းအမ ကို ပြန်မတိုင်ပါဘူးကွ "

" ဟုတ် ဒီလို အကို "

မိမိ ပြန်ပြုံးပြရင်း ကြားထားသည့် အကြောင်းအရာများကို ပြန်ပြောပြလိုက်သည် ။

" ဟုတ်တယ်ကွ မင်းကြားထားသလိုပဲ "

ကိုကျော်စွာ က ကော်ဖီ သောက်ရင်း ခပ်လေးလေးပြောနေသည် ။

" သဇင် အဖေက ကိုယ်နဲ့ သဘောမတူဘူးကွ မျိုးဂုဏ်ကို သိပ်မက်မောတဲ့ အဖိုးကြီး ၊ ကိုယ်က ဒီလို နိုင်ငံခြားရောက်ပြီး အခြေအနေတခု ရောက်သည်အထိ အောက်ကနေ ကြိုးစားခဲ့ရတာ ရိုးဂုဏ်လေးပဲ ရှိတာပေါ့ကွာ အဟက် "

" ဟုတ် အကို "

" ဒါပေမယ့် မင်းအမ က ကိုယ့်ကို ချစ်ရှာပါတယ် ဒီအတောအတွင်း ကိုယ်ဟိုဘက်က အလုပ်ကိစ္စတွေ မပြတ်လို့ မြန်မာပြည် ပြန်မလာဖြစ်ပေမယ့် သူ မရရအောင် ကိုယ့်ဆီ လာလာတွေ့တယ် "

သူဆက်ပြောနေသည် ။

" အဘိုးကြီး ဆုံးပြီး နောက်ပိုင်းကျ ပိုတိုးပြီး တွေ့ဖြစ်ကြတယ်ပေါ့ကွာ ကိုယ်အခု ပြန်လာတာက သူနဲ့ တခုခု ဆုံးဖြတ်ဖို့ပဲလေ "

" ကိုယ် အိမ်ထောင်ပြုချင်ပြီ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်ပြုသင့်တဲ့ အရွယ်လည်း ရောက်နေပြီ ခက်တာက သူကလည်း သူ့အလုပ်တွေ ပစ်ထားပြီး ကိုယ့်ဆီလိုက်မနေချင် ကိုယ်ကလည်း ဟိုမှာ အခြေကျနေပြီဆိုတော့ ညှိမရဖြစ်နေတာ "

အတွင်းရေး အကြောင်းတွေကို ဘာလို့ မိမိရှေ့မှာ လာပြောနေလည်း မသိပေမယ့် မျက်နှာဟန်ပန် မပျက်စေပဲ ဂရုတစိုက်နားထောင်ပေးသည် ။

" မင်းရော အကို့နေရာမှာသာဆို ဘယ်လိုဆုံးဖြတ်သင့်လဲ အကြံပေးပါဦး "

မိမိ သောက်လက်စ ကော်ဖီခွက်ကို ဘေးချပြီး အပွင့်လင်းဆုံး ပြောပြသည် ။

" ကျွန်တော်က ခုထိ အတည်တကျ ချစ်ရမယ့် သူ မတွေ့သေးတော့ ပြောရခက်နေတယ်အကို ကိုယ်ချင်းမစာတတ်ဘူးပေါ့လေ ဒါပေမယ့် တစ်ခု အကြံပေးချင်တာက ညှိမရရင် ဖိအားပေး မညှိပါနဲ့အကို ကြိုးဆိုတာ နှစ်ဖက် တင်းတင်းဆွဲလွန်းရင်လည်း ပျက်တတ်တယ်မလား "

သူ ခေါင်းညှိမ့်သည် ။

" မင်းအကြံပေးတာလည်း မဆိုးပါဘူး ၊ အိမ်ထောင်ပြု့ဖို့အတွက်ကလည်း တစ်ပိုင်းပေါ့ ၊ နောက်တစ်ပိုင်းက တော့ မင်းကို တောင်းဆိုချင်တာ တစ်ခုရှိတယ် "

ကိုကျော်စွာ က မိမိ ကို တည့်တည့်လှည့်ကြည့်သည် ။ ဘာများတောင်းဆိုမလို့ပါလိမ့် ။

" မင်းအမက မင်းကို သဘောကျနေတယ် "

" ခင်ဗျာ "

" ဟုတ်တယ် မင်းကို တွေ့တိုင်း ဆက်စ် စိတ်ဖြစ်မိတာကို သူကိုယ့်ကို ပြောပြတယ် "

မိမိ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ထရီမိသည် ။

" မနောက်ပါနဲ့ အကိုရာ မသဇင်နဲ့ ကျွန်တော် ဆက်ဆံလာတာ နှစ်တွေတောင် ကြာပါပြီ တစ်ခါမှ သူ့ဆီက အဲ့လို အရိပ်အယောင် မတွေ့မိပါဘူး ပြီးတော့ သူ့လက်အောက်က သာမာန် ဝန်ထမ်းကို အဲ့လိုမျိုးဖြစ်ဖို့ဆိုတာ ပိုပြီး မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလေ "

သူက ဆက်ပြောနေသည် ။

" ဖြစ်နိုင်တာပေါ့ ညီ ၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် လိုက်လိုက်လျောလျော သဘောတူနေမိတာ "

" တကယ်ကွ ပုံမှန် ဆက်စ်မျိုးမဟုတ်ဘူး သူရော ကိုယ်ရော မှာ ဖြစ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒ တစ်ခုရှိတယ် နှစ်ယောက်ထက် ပိုတဲ့ ဆက်စ် ပက်သက်မှုမျိုးကို လိုချင်တာ "

မိမိ ကိုကျော်စွာ စကားတွေ နားထောင်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားမိသလို ဖြစ်လာသည် ။

" ညီ ကွတ်ကိုးလ် တို့ ဆွင်းဂါးတို့တော့ ကြားဖူးတယ်မလား "

" သိတာပေါ့ အကို "

" အဲ့လိုမျိုး သဘောတရားပဲ ကိုယ်တို့က အဲ့သဘာတရားထဲ ဝင်ချင်လည်း ဝင်မယ် အဲ့တာမျိုး ဟုတ်ချင်မှလည်း ဟုတ်မယ် ကိုယ်တို့က သရီးစမ်း ဘက် ပိုရိမ်းတယ် "

မိမိ တခါမှ မကြုံဖူးသော စကားလုံးတွေ ။

" ဟုတ် အကို အဲ့တော့ အကိုဆိုလိုတာက "

ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန် သူဆက်ပြောသည် ။

" ကိုယ်တို့ လိုချင်တဲ့ တတိယမြောက် ပါတနာ အဖြစ် မင်းကို နေစေချင်တာပဲ "

မိမိ ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားမိတာတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်သည် ။ အကယ်၍ နေဖြစ်ပါက မိမိ အတွက် ပထမဆုံး သရီးစမ်း အတွေ့အကြုံ ဖြစ်ပါလိမ့်မည် ။

" ကျွန်တော့ကိုမှ အကိုတို့က ဘာလို့ ရွေးတာလဲ ပြောပြပေးလို့ရမလား "

မိမိ၏ မေးခွန်း အပေါ် ချက်ချင်းပင် သူတုန့်ပြန်သည်။

" ကိုယ်တို့ ပါတနာ က ကိုယ်တို့ကို လွှမ်းမိုးတဲ့သူမျိုး မလိုချင်ဘူး ညီ ကိုယ်က မင်းအမ ကို သူ့လက်အောက် ငယ်သားတစ်ယောက်နဲ့ နေ‌တာမျိုးကို မြင်ချင်သလို မင်းအမကလည်း အဲ့လိုပဲ လက်အောက်ငယ်သားတစ်ယောက်နဲ့ နေချင်တာ "

" သူလိုချင်တဲ့ ကာရိုက်တာမျိုး မင်းဆီမှာရှိနေတယ် "

စကားအရှည်ကြီး ပြောလိုက်ရလို့ သူခဏနားသည် ။ ကော်ဖီ အစား ရေနွေး သောက်နေသည် ။

" ကျွန်တော့်ကို ယုံကြည်ပေးတာ ကျေးဇူးတင်ရမှာပေါ့ အကိုတို့ ကမ်းလှမ်းမှုက တတိယမြောက် ပါတာနာ အဖြစ်နဲ့ ပထမဆုံး အကြိမ်လား "

မိမိ သိချင်တာ ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမေးမိသည် ။

" ဟုတ်တယ် ညီ ကိုယ်ရော မင်းအမရော သေချာ ဆွေးနွေးပြီးမှ မင်းကိုပဲ ရွေးချယ်ခဲ့တာ မင်းအမ မင်းအကြောင်းပြောထားတာကြာပြီလေ "

ဘာပဲပြောပြော မိမိ စိတ်လှုပ်ရှားမိ‌တာတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်သည် ။ မသဇင်ဆိုတာထက် တောက်လျှောက် ကိုယ့်ရဲ့ အထက်လူကြီးတစ်ယောက်အဖြစ်နေနေသောသူနှင့် ဆက်ဆံရမှာကို သူတပ်မက်မိသလို ဖြစ်မိသည် ။ကိုကျော်စွာ ကို နေ့လည်စာ အဖြစ် ခြံထွက် အသီးအနှံ တို့နှင့် အဘ က သေချာ ကျွေးမွေးသည် ။ ညနေ စောင်းမှ စက်ရုံကို ပြန်ထွက်လာခဲ့သည် ။

" ညီ စီစဉ်ပြီးရင် ဖုန်းဆက်မယ်ကွာ "

" ဟုတ် အကို "

VIP ဝင်ပေါက်ရှေ့ ကားရပ်ပေးတော့ ဆင်းခါနီး သူပြောသွားသည် ။ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ အတွက် ရင်ခုန်နေမိသည် ။

~~~~~~~~~~~~~~~~

(04)

ဆန်းဒေးမို့ နားရက်ပေမယ့် သူခပ်စောစောထ ရေမိုးချိုးပြီး ကိုကျော်စွာ ချိန်းထားသည့် ဟိုတယ်သို့ ထွက်ခဲ့သည် ။ ပိုးပိုး ကိုတော့ အလုပ်ကိစ္စ အကြောင်းပြပြီး ချိန်းထားတာ ဖျက်ခဲ့ရသည် ။

ကောင်တာမှာ ကိုကျော်စွာ နာမည် နှင့် အခန်းနှစ်ခန်း ယူထားနှင့်ပြီးသားမို့ တစ်ခန်းကို မိမိ ယူလိုက်သည် ။ ပထမဆုံးမို့ ရင်ခုန်နေမိပေမယ့် ဒီကိစ္စက လောမကြီးဖို့ လောဘမတက်ဖို့ လိုကြောင်း မိမိ ကိုယ်ကိုယ် ဆုံးဖြတ်ပြီး တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားသည် ။ အခန်းတွင်း ခဏလှဲရင်း ကိုကျော်စွာဖုန်းကို စောင့်နေလိုက်သည် ။

" .... "

" ဟယ်လို "

" အေး ညီ နောက် ၁၀ မိနစ်ဆို လာခဲ့တော့ "

မိမိ အခန်းကနေ ဘေးချင်းကပ်ရပ် အခန်းသို့ဝင်ခဲ့သည် ။ အခန်းထဲမှာ မီးရောင်မှိန်ဖျဖျ လေးပဲ ထွန်းထားသည် ။ ခုတင်ပေါ်ဝယ် အမ က ပက်လက် နှင့် ကိုကျော်စွာက အပေါ်ကပ်လျက် ထပ်နေပြီး နမ်းနေကြသည် ။ သေချာကြည့်မိတော့ မသဇင် မျက်လုံးတွေကို အဝတ်စတစ်ခုနှင့် ချည်နှောင်ထားသည် ။ မိမိဝင်လာတာ တွေ့လို့ ကိုကျော်စွာက ခြေဟန်လက်ဟန်နှင့် ခဏ ထိုင်နေရန် ခုံဘက် ညွှန်ပြသည် ။ မိမိ ဝင်ထိုင်နေလိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ဦးဆီ လှမ်းကြည့်သည် ။

မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားရင်းပင် မသဇင်က ကိုကျော်စွာ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုတ်နမ်းနေသည် ။ ဒီအချိန် မသဇင် ကို MD အနေနှင့် မမြင်မိပဲ မကြာခင် အတူနေရမည့် ဆက်စ် ပါတနာ တစ်ဦးလို မြင်မိသည် ။ ကိုကျော်စွာက နမ်းနေရင်း မိမိကို သူ့အနားလာရန် ခြေဟန် လက်ဟန်ပြသည်။ မိမိ အသာခုတင်ပေါ် လှမ်းတက်လိုက်ရင်း နမ်းနေသည့် သူ့တို့မျက်နှာ နှစ်ခု အနား မိမိမျက်နှာကိုပါ တိုးကပ်လိုက်သည် ။ အကိုက မမ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ စုတ်နမ်းနေရာမှ အသာခွာပြီး မိမိကို မမ နှုတ်ခမ်းတွေဆီ မေးငေါ့ပြသည် ။ မိမိ အလိုက်တသိပင် မမ ရဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုတ်ယူလိုက်သည် ။

" အင့် "

ရုတ်တရက် မမ မျက်နှာလေး တမျိုးဖြစ်သွားတာ သတိထားမိသည် ။ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေး အောက်နှုတ်ခမ်းလေး နမ်းနေခိုက် အကိုက သူ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်နေသည် ။ ပြီးမှ ခုတင်ပေါ်ပြန်တက်လာရင်း မမ ရှပ်အင်္ကျီကို ပင့်တင်ရင်း ထွက်လာသည့် ရင်သားတွေကို ဆုတ်ကိုင် နမ်းစုတ်သည် ။ မမ လက်တစ်ဖက်က မိမိ ခေါင်းကို ကိုင်ထားသလို တခြား တစ်ဖက်ကလည်း အကို့ ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို တွန်းထိုးနေသည် ။

မိမိ နှုတ်ခမ်း‌တွေကို မမ နှုတ်ခမ်းဆီကနေ လည်တိုင်လေးဆီ နေရာ ပေးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အကိုက မမ အင်္ဂါလေး အသာဖြဲပြီး သေချာနမ်းနေပြီ ။ အလိုက်တသိ မိမိက ထောင်နေသည့် နို့သီးခေါင်းလေးတွေ နမ်းပေးနေရင်း ခှန်လက်စ ရှပ်အင်္ကျီလေး အကုန်အပေါ်သို့ လှန်ချွတ်ပေးလိုက်သည် ။ တလက်စတည်း မိမိ ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဘောင်းဘီပါ ချွတ်ချလိုက်သည် ။ နှုတ်ခမ်းတွေကတော့ မမ ရင်သားတွေက မခွါပါ ။

အကိုက လက်အသာလှမ်းပုတ်ပြီး သူ့နေရာ ဝင်ရန်ပြောသည် ။ မိမိ အလိုက်တသိပင် မမ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လိုက်သည် ။ အကို ယက်ထားလို့ မမအင်္ဂါလေး စိုရွှဲနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ပြောင်ရှင်းနေသည့် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို အသာထပ်တိုး၍ ယက်ပေးလိုက်သည် ။

" အာ့ အင်း ဟင်း "

ထွက်လာသည့် မမ ဆီမှ အာမေဋိတ် အသံတွေက ပလုံးပထွေးဖြစ်သွားသည် ။ အကိုက သူ့ဟာကို မမ ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်၍ ဖြစ်သည် ။ မိမိ ယက်နေခိုက် မမက အကို့ အချောင်းကြီးကို ခေါင်းလေး စောင်း၍ အငမ်းမရ စုတ်ပေးနေသည် ။ အကို့ လက်တစ်ဖက်က မမ ရင်သားတစ်ဖက်ကို ညစ်ထားသလို မိမိလက်တဖက်ကလည်း တခြား တစ်ဖက်ရှိ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်မ လက်ညှိုးလေးနှင့် ချေပေးနေသည် ။

မမက ဝတဲ့ အထဲပါတာမို့ ရင်သားလုံးလုံးလေးတွေထက် ဝမ်းဗိုက်က အနည်းငယ် ပူနေသယောင်ရှိသည် ။ တရုတ်သွေးမို့ မီးအမှောင်မှာတောင် တစ်ကိုယ်လုံးဖြူဖွေးနေပြီး မိမိနဲ့ အကိုက အညိုရောင်လူသားတွေ ဖြစ်နေသည် ။

ခဏ နေတော့ အကိုက ထည့်ဖို့ အချက်ပြသည် ။ မိမိ အလိုက်တသိပင် မမ ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူလိုက်သည် ။ ကွန်ဒုံးမသုံးရန် အကိုကြိုပြောထားလို့ မိမိ ဒီအတိုင်းပင် မမအင်္ဂါလေးထဲ တိုးထည့်လိုက်သည် ။ မိမိဟာက အဆုံးထိ တိုးဝင်သွားခိုက် အကို့အချောင်းကြီးကို မမက ပါးစပ်ထဲက တွန်းထုတ်လိုက်ရင်း အသံထွက် ညည်းသည်။

" အား ကောင်းတယ် "

မမ အာရုံခံစားမှု က အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်နေသည် ။ မိမိ ထိုးသွင်းပြီး မဆောင့်ရသေးခင်မှာပင် တင်ပါးကြီးက ကော့ကော့တက်လာသည် ။ အကို အချက်ပြလို့ မမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်ဆွဲတင်ရင်း ဒူးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို ရင်သားတွေ ထိတဲ့အထိ ကွေးညွတ်ချရင်း တချက်ချင်းဆီ ခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်ပေးမိသည် ။ အကိုက မမ ခေါင်းလေးကို ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်ပေးနေသည့်အပြင် မမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို အသာထွေးပွေ့ရင်း နားရွက်ဖျားလေးတွေ နမ်းပေးနေသည်။ ဆယ်မိနစ်လောက် နေပြီးတော့ အကိုကို နေရာချိန်းရန် မိမိ ဖယ်ပေးလိုက်သည် ။

အကိုက အမကို လေးဘက်ထောက်ပုံစံ ပြောင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ နေရာဝင်ယူသည် ။ အလိုက်တသိပင် ငုံ့နေသော မမ မျက်နှာလေး ရှေ့ သို့ မိမိဟာကို အသာထိုးပေးလိုက်တော့ မမ က သူ့လက်ကလေးနှင့် ဆုတ်ကိုင်သည် ။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ထုပေးရင်း ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုတ်တော့သည် ။ အကိုကည်း နောက်ကနေ ပုံမှန်ပင် ဆောင့်ပေးနေသည် ။ တဖြေးဖြေး အကို့ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလာသလို မိမိကလည်း မမဆံပင်တွေ ခပ်တင်းတင်းကိုင်ရင်း မမပါးစပ်ထဲ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စည်းချက်ညီညီ လုပ်ပေးနေမိတော့သည် ။

ပုံသံအမျိုးမျိုးပြောင်း၍ လုပ်ရင်း တစ်နာရီကျော်လောက် ကြာလာတော့ မိမိ ပြီးချင်လာသည် ။ အကိုကလည်း ရိပ်မိပုံရသည် ။ မမကို အသာဆွဲထူ ဒူးလေးထောက်ခိုင်းရင်း မိမိနှင့် အကိုက ဘေးတွင်ရပ်၍ မမ မျက်နှာရှေ့တွင် အချောင်းနှစ်ခုလုံးကို ပြိုင်တူ လက်နှစ်ဖက်ထည့်ထုခိုင်းသည်။ မရှေးမနှောင်းဆိုသလိုပင် မမ မျက်နှာဝယ် သုတ်ရည်များဖြန်းပက်မိသွားသည် ။

ခဏနေတော့ အကို ကိုယ်တိုင် မမကို ရေချိုးခန်းထဲထိ တွဲခေါ်သွားရင်း မိမိကို ခဏ နားနေရန် လေသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောသည် ။ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း အားကုန်သုံးမိတာမို့ ဆိုဖာပေါ်ဝယ် ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်မိသည် ။ သရီးဆမ်း ပထမဆုံး အကြိမ်မို့လည်း ရင်ခုန်နှုန်းက အခုထိ မြန်‌နေဆဲပင် ။ အကိုက အရင်ထွက်လာသည် ။

" ဘယ်လိုလဲ ညီ အဆင်ပြေရဲ့လား "

" ကျွန်တော်ကရတယ် အကိုရ အကိုတို့ အဆင်မပြေမှာပဲစိုးတာ "

" ငါ့မောင်လေးက အားနာတတ်တယ်ပေါ့လေ "

ရေချိုးခန်းထဲကနေ သဘက်အဖြူလေးနှင့် ထွက်လာသော မမ မျက်နှာက ပန်းနုရောင်သန်းနေသည် ။ သုံးယောက်သား ပြိင်တူ ရယ်လိုက်မိကြသည် ။

" မျက်နှာစည်းထားတာတောင် မင်းအမ က ခုထိ ရှက်နေတုန်းကွ "

မိမိ ပြုံးရုံပင် ပြုံးနေလိုက်‌တော့သည် ။

~~~~~~~~~~~~

ညနေစောင်းမှ မိမိ အိမ်ပြန်ရောက်သည်။ မနက်ပိုင်း သုံးယောက်သားရေချိုးပြီး နေ့လည်စာ ထွက်စားကြသည် ။ အခန်းပြန်‌ရောက်တော့ နောက်တစ်ချီ ထပ်ဆွဲကြသေးသည် ။

မိမိကို ခုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်နေစေပြီး မျက်လုံးတွေကို သူ့အားချည်ခဲ့သည့် အဝတ်စဖြင့်  ပြန်လည်ချည်နှောင်သည် ။ ဒီတစ်ခါကျတော့ ကိုကျော်စွာ ဝင်မပါတော့ပေ ။ မသဇင်က မိမိ တကိုယ်လုံးကို အငမ်းမရနမ်းပြီး တော်ရုံမလဲသည့် မိမိအင်္ဂါကို အသံတွေထွက်သည်အထိ အားရပါးရစုတ်သည် ။ ဉတွေကို ညစ်လိုက် လျှာနှင့်ယက်လိုက် ဉကနေ ဒစ်ထိပ်ထိ လျှာဖြင့် အစုတ်အဆန်လျက်လိုက် နှင့် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းပြနေတာ သတိထားမိသည်။ 

အတန်ကြာအောင် စုတ်ပြီးမှ အပေါ်က တက်ဆောင့်တော့သည် ။ လူက အနညးငယ် ဝနေတာမို့ ခါးကို သိပ်ပြီးတော့ မလှုပ်နိုင်ပေမယ့် မိမိရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ရင်း အဆုံးထိ အားယူ ဆွဲထုတ်ပြီး ပစ်ပစ် ဆောင့်ချသည် ။ မိမိ မခွဲခြားနိုင်သည့် အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေပြီး တစ်နာရီနီးပါး ဆောင့်နိုင်သည်ကို မိမိအမှောင်ထဲမှ အဲ့ဩစွာ တွေးမိသည် ။ မိမိပြီးခါနီးတော့ သူကိုယ်တိုင် လက်နှင့်ကစားပေးပြီး သုတ်ရည်ပြစ်ပြစ်‌တွေကို နို့သီးခေါင်းထိပ်ကလေးတွေဆီ လွှတ်ချလိုက်သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တကိုယ်လုံး မသယ်ချင်တော့ပဲ ခြေပစ်လက်ပစ် အိပ်ချလိုက်မိသည် ။ မိမိအတွက် ပထမဆုံးဆိုသော အရာတွေ ဒီနေ့ တော်တော်များများ ကြုံရတာမို့ ဒီနေ့လေးကို တော်ရုံ မေ့ပစ်နိုင်မည်တော့ မဟုတ်ပေ ။

~~~~~~~~~~~~~

(05)

မနက်‌ရောက်တော့ အိပ်ရာထ နောက်ကျနေလို့ စက်ရုံကို အမှီပြေးရသည် ။ ပိုးပိုး ခေါ်ထားသည့် အဝင်ခေါတွေ တွေ့ပေမယ့်လို့ ပြန်မခေါ်နိုင်အားပဲ မသဇင်ကို သူ့အိမ်မှ အမှီကြိုရန်သာ လောနေမိသည် ။

မသဇင် ကားပေါ်ရောက်တော့ မိမိ နေရထိုင်ရ တစ်မျိုး ဖြစ်နေပြီး မျက်နှာပူနေမိသည် ။ မသဇင်လည်း ရိပ်မိပုံရသည် ။ တစ်လမ်းလုံး စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောပဲ လိုက်ပါလာသည် ။ VIP ဝင်ပေါက်ရှေ့ရောက်တော့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကြည်ပြာထွက်ကြိုနေတာ တွေ့သည် ။

မိမိဌာနသို့ ကားကို မောင်းလာရင်း မနေ့ညနေက မသဇင် ဘယ်လို အိမ်ပြန်ရောက်လဲ ဆိုတာ တွေးမိနေသည် ။ မိမိ သူတို့အခန်းက ပြန်ထွက်သည့်အချိန်သည်ပင် ညနေခြောက်နာရီကျော်နေပြီ ။မိမိ အခုမှ သတိရမိသည်က ပိုးပိုး ။ ကဗျာကယာ ဖုန်းထုတ်၍ ဆက်လိုက်တော့ ဖုန်းပိတ်ထားသည် ။ သူတို့ ငှာန ဆီ မသိမသာသွားချောင်းကြည့်တော့လည်း အရိပ်အယောင်မျှ မတွေ့ရပေ ။ တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရလို့ မက်‌စေ့ ဖွင့်ကြည့်တော့ စာတိုလေးတွေရောက်နေသည် ။

" ကိုကို မနေ့က တစ်နေကုန် ဘယ်တွေသွားနေလဲ အလုပ်ကိစ္စဆိုတာ ပိုးပိုး မယုံပါဘူးနော် "

" ကိုကိုရေ ပိုးပိုး ချက်ချင်းနယ်ပြန်ရမယ် ဖေဖေ နေမကောင်းဘူးတဲ့ မေမေ က ချက်ချင်းပြန်လာခိုင်းတယ် စိတ်ညစ်တယ် ကိုကိုက ဖုန်းခေါ်လို့လည်း မရ "

" ကိုကိုရေ ပိုးပိုး ဒီနေ့လည် ကားကြုံနဲ့ ပြန်သွားပြီ အလုပ်ကိုတော့ ဆယ်ရက်လောက် ခွင့်တင်ထားခဲ့တယ် "

" ကိုကို ဖုန်းဆက်ပါနော် ပြန်ခါနီး ကိုကို့ကို နမ်းချင်ပေမယ့် မျက်နှာလေးတောင် မတွေ့လိုက်ရဘူး  ပြန်ရောက်မှ အတိုးနဲ့နမ်းတော့မယ်နော် "

စာတိုလေးတွေ ဖတ်ရင်း ကြည်နူးရသည် ။ မိမိကို တကယ်ချစ်ရှာတာကိုး ။ ဖုန်းဆက်လို့‌ဆိုပေမယ့် ဘာလို့ ဖုန်းပိတ်ထားပါလိမ့် ။

ဒီလိုနဲ့ပဲ အရာအားလုံးက ပုံမှန်လို လည်ပတ်နေပြန်သည် ။ နှစ်ပါတ် သုံးပါတ်ကြာသည်အထိ ပိုးပိုး ကို မတွေ့ရ‌တော့ပေ ။ သူ့ ဖေ့ဘုတ်အကောင့်လေးက ပြန်သွားသည့်နေ့မှ စ၍ မီးမစိမ်းတော့သလို ဖုန်းနံပါတ်တွေကလည်း တစ်လုံးမျှ ဆက်မရတော့ပေ ။ မိမိလွမ်းတာရော စိတ်ပူတာရော ရောထွေးစွာ ခံစားနေရသည် ။

မိမိနှင့် ပှံမှန် အဆက်အသွယ် ရှိနေသည်က ကိုကျော်စွာ ။ မိမိတို့ သုံးယောက် အတူနေပြီးနောက်နှစ်ရက်အကြာ ကိုကျော်စွာက အရေးကြီးကိစ္စကြောင့် စင်ကာပူသို့ ပြန်သွားခဲ့ရ‌ကြောင်းသိရသည် ။ မသဇင်ကိုလည်း သေချာ စောင့်ရှောက်ပေးဖို့မှာရှာသည် ။ ကျွန်တော် မျက်နှာပူတယ် လို့ ပြောပြတော့ သူ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရီနေသည် ။

မသဇင်ကတော့ မိမိအပေါ် ပုံမှန်အတိုင်း ဆက်ဆံသည် ။ ရက်နည်းနည်းကြာလာတော့ တချို့ကိစ္စတွေပါ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ထားနိုင်လာသည် ။ အလုပ်နှင့် ပါစင်နယ် ခွဲခြားထားနိုင်လို့လည်း မသဇင်တစ်ယောက် MD နေရာထိုင်နေနိုင်သည်ပင်။ ကြိုချိန် ပို့ချိန် တွေနှင့် တခြား အပြင်သွားသည့် အချိန်‌တွေမှာ တခါတလေ ကားနောက်ခန်းကနေ မိမိကို ကြည်နေတတ်သည်ကိုတော့ သတိထားမိသည် ။

" ဟာ "

ဘရိတ်ကို အမြန်နင်းလိုက်လို့တော်သေးသည် ။ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ ကိုယ် ကားမောင်းနေခိုက် ရုတ်တရက် လမ်းချိုးမှ ဘေးနားကပ်ဝင်လာသော စက်ဘီးတစ်စီးကြောင့် လန့်ပြီး ဘရိတ်နင်းလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည် ။ စက်ရုံ အသွားလမ်းမှာမို့ လူတော့ ရှင်းနေသည် ။ စက်ဘီးသမားကတော့ မိမိကားနှင့် မချိတ်မိပါပဲ လဲ နေပြီ ။ ကားကို ဘေးထိုးရပ် ၊ စက်ဘီးသမားဆီ သွားကြည့်သည် ။

ကျော အထိရှည်သော ဆံပင်ကို ပြေလျော့လျော့စည်းထားသော ကောင်မလေး တစ်ယောက် ။ စက်ဘီးက သူ့အပေါ်ထပ်လဲနေသည် ။

" ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ညီမ "

ပြောလည်းပြော စက်ဘီးကိုလည်း ဆွဲယူသည် ။  ကောင်မလေးက ခြေထောက်ကို ကိုင်ရင်း ဖြေးဖြေးချင်းထ ရပ်သည် ။

" ရတယ် အကို ညီမ မှားတာပါ "

ခေါင်းကြီး ငုံ့ပြီး သူ့‌ခြေထောက်သာ သူကြည့် ပြောနေသောကြောင့် မျက်နှာတော့ သေချာ မမြင်ရသေး‌ပါ ။

" ရရဲ့လား ညီမ ဘယ်သွားမှာလဲ ဝေးသေးလား "

သူမ ပြန်မဖြေပဲ စက်ဘီးကိုသာ မိမိလက်ထဲမှ ဆွဲယူပြီး နင်းရန်ပြင်သည် ။

" ခဏ‌နေဦး ဖိုင်ယူသွားဦး "

လမ်းမပေါ်ကျနေတဲ့ ဖိုင်ကို မိမိ ကောက်ယူပြီး ရှေ့က ထမင်းချိုင့်ထည့်ထားသည့် စက်ဘီးခြင်းထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည် ။

" ဟုတ် ကျေးဇူး "

ကောင်မလေးက သူ့ကို တည့်တည့်ကြည့်၍ ဖြေသည် ။ ဝိုင်းစက်သည့် မျက်လုံးလေးတွေ အောက်က ပါးဖောင်း‌ဖောင်းလေးနှင့် နှုတ်ခမ်းထော်ထော်လေးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ မိမိ အသိအမှတ်ပြု ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်ပြီး နောက်မှာ သူမ စက်ဘီးကလေး နင်းထွက်သွားသည် ။ မိမိလည်း ကားပေါ်ပြန်တက်ပြီး စက်ရုံသို့ မောင်းလာခဲ့သည် ။

ရောက်ရောက်ခြင်း သိပ်မကြာလိုက် မသဇင် ခေါ်သည် ဆို၍ သူ့အခန်းသို့ ချက်ချင်း ကူးခဲ့သည် ။ အထဲရောက်တော့ ကြည်ပြာ ပါ အထဲရောက်နေသည် ကို တွေ့ရသည် ။ မျက်နှာတော့ သိပ်မကောင်းလှ ။

" အေး မောင်လေး သေချာ ပို့ခဲ့လား "

" ဟုတ်အမ အမှီပို့ခဲ့ပါတယ် လက်ခံရရှိကြောင်း လက်မှတ်ပါယူခဲ့ပြီး အကောင့်ငှာနကိုပါ ပြန်အပ်ခဲ့ပါတယ် အမ "

မသဇင်က ပါဆယ်ထုတ်တစ်ခု မြို့ထဲသို့ပို့ခိုင်းသည် ကို ဆိုလိုခြင်း ဖြစ်သည် ။

" အပြန်မှာ စက်ဘီး တစ်စီးနဲ့ ငြိ မလိုဖြစ်လို့ နည်းနည်း ကြာသွားတယ် အမ အဲ့ ကလေးမလေး မှားတာပါ ဘာပြသနာမှ ထွေထွေထူးထူး မဖြစ်ဘူး အမ  "

မိမိ ပြောသမျှ မသဇင်က သေချာစိုက်ကြည့်၍ နားထောင်နေသည် ။

" အိုကေ အိုကေ "

" ဟုတ် "

" ဒီလိုငါ့မောင်ရ အမ တို့ ကုန်ကြမ်းတချို့မှာထားတာ မနေ့က ရောက်ရမှာ ရောက်မလာဘူး သေချာ ပြန်လိုက်ကြည့်တော့ ဒီက မိကြည်ပြာလေ ရောက်ရမယ့် ဒိတ်ကို စစီစဉ်ကတည်းက တစ်ပါတ်လောက်လွဲနေတယ် "

ကြည်ပြာ့ ဆီ မေးငေါ့ပြရင်း ပြောသည် ။

" အမ တို့က မနေ့ကအရောက်လိုချင်တာ စီစဉ်မိသွားတာ နောက်တပါတ် အဲ့လိုဖြစ်သွားတော့ နောက်အကျဆုံး မနက်ဖြန် ဒါမှ သဘက်ခါ ရောက်ဖို့ အတွက် စာရွက်စာတမ်းတွေ ပြန်ပြင် ဆိုင်ရာကို ပြန်တင်ရတာမျိုး အမြန်လုပ်ဖို့လိုတယ် "

" ဟုတ် အမ "

" ပစ္စည်း က အခု ပုသိမ် ဘက်‌ ရောက်နေပြီ အဲ့တော့ စီစဉ်စရာရှိတာ စီစဉ်ရအောင် ကြည်ပြာကို ဒီနေ့ပဲ ပုသိမ် ကို လွှတ်ချင်တယ် အဲ့တာ မင်းကားနဲ့ အကြို အပို့ လုပ်ပေးဖို့ပဲ "

မသဇင် ဆိုလိုရင်း မိမိ သဘောပေါက်သည် ။

" အပြန်မိုးချုပ်လိမ့်မယ် ထင်တယ် အမ ကြည်ပြာ အဆောင်က အဆင်ပြေပါ့မလား "

ကြည်ပြာ အဆောင်နေမှန်း မိမိ သိသည် ။ တစ်ချိန်လုံး တစ်ခွန်းမှ မထွက်သော ကြည်ပြာက ခေါင်းညိမ့်ပြသည် ။

" ရတယ် မောင်လေး မိုးချုပ်လို့ အဆောင် အဆင်မပြေတော့ရင် အမ အိမ် သာ လာပို့ "

မသဇင် ပြန်ဖို့အတွက်တော့ မမေးတော့ပါ ။ ဒီလို သူမအားသည့် နေ့တွေဆို ဦးလေးတင်မောင်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းတတ်သည် ။

~~~~~~~~~~

သိပ်မကြာခင် ကားလေး က ဟိုင်းဝေးလမ်းပေါ်ပြေးနေသည် ။

ကြည်ပြာက မိမိဘေးက လိုက်ပါလာပြီး တစ်လမ်းလုံး တစ်ခွန်းမှ မပြော ။ အရင်ကတည်းကလည်း စကားနည်းသူ တစ်‌ယောက်ဖြစ်ကြောင်း သိထားတာမို့ တော်ရုံ စကားစမပြောဖြစ်ပဲ ရှိနေသည် ။ မသဇင် ဆူထားလို့လည်းဖြစ်မည် ထင်သည် ။

" ကြည်ပြာ "

" ရှန် "

" နေ့လည်စာ ဘယ်မှာ စားချင်လဲ "

မပြောမဖြစ် ပြောရမည့် အရာမို့ မိမိကပဲ စကားစလိုက်သည် ။

" ရတယ် ကိုတိုး အဆင်ပြေတဲ့ နေရာမှာပဲ - ကြည်ပြာ ဗိုက်တော့ သိပ်မဆာသေးဘူး "

မိမိဘက်လှည့်၍ ပြောသည် ။ ဒီကလေးမလေး နှာတံလေးက မျက်နှာဝယ် အထင်းဆုံးဖြစ်သည်။ ထူပိန်းနေသည့် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် အပေါ်နှုတ်ခမ်းက ပါးပါးလေး ။ မျက်နှာ တစ်ခုလုံးက မိတ်ကပ်တွေ ဖွေးနေသည် ။ အနက်ရောင်စကပ်တိုလေးရှိနေသည့် ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် လက်ဖျားလေးတွေယှက်တင်ထားရင်း ရှပ်အင်္ကျီအဖြူလေးက မို့မောက်နေသော ရင်သားတွေနှင့် တိတိကျကျ လိုက်ဖက်နေသည် ။

" ဘယ်ဆာမလဲ မနက်က အမက အဝ ကျွေးလိုက်တယ်မလား "

ရီ၍ မိမိပြောလိုက်တော့ သူက အသက်မပါသလို ပြန်ပြုံးပြသည် ။

" မဟုတ်ပါဘူး ကြည်ပြာ စိတ်ညစ်နေတာ တခြား "

" ဆောရီး "

စကားပြတ်သွားပြန်သည် ။

လမ်းမှာ ခဏတဖြုတ် နားရုံသာနားပြီး ပုသိမ်သို့ နေ့လည်ပိုင်းလောက် ရောက်သွားသည် ။ ဆိုင်ရာ ရုံးမပိတ်မှီ မှီရုံလေးမှီသည် ဆိုရုံပင် ။ ကြည်ပြာ က မသဇင်ဆီ သတင်းလှမ်းပို့ပြီး လိုအပ်သည့် လက်မှတ် နှင့် တခြား ကိစ္စများ ပြီးတော့ ညနေစောင်းခါနီးပင် ဖြစ်နေပြီ ။

" ကိုတိုး တစ်ခုခု စားရအောင်လေ "

" ဟုတ် ကြည်ပြာ ခုမှ ဆာလာတာလား "

" ဟုတ်တယ် "

ကားမောင်းရင်း မိမိဆိုသည် ။ ကြည်ပြာဆီ တစေ့တစောင်း ကြည့်တော့ တနေကုန် နေပူထဲ သွားထားသည့် မျက်နှာ မှာ အဆီတွေ တဝင်းဝင်းနှင့် ဖြစ်နေသည် ။

" ကိုတိုး ဘာကြည့်တာ "

လူမိသွားတဲ့ ပုံမျိုး မဖြစ်အောင် သေချာထိန်းရင်း

" အော် ကြည်ပြာ ပင်ပန်းနေပြီလား လို့ပါ "

မရည်ရွယ်ပါပဲ ထွက်သွားသည့် စကားများနောက်ဝယ် အပြုံးတစ်ခုတော့ရလိုက်သည် ။

မိမိကားလေး ကို စုံစုံလင်လင် ရနိုင်မည် ထင်သည့် ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ချိုးဝင်လိုက်သည် ။ ထမင်းနှင့်ဟင်း အချို့မှာပြီးနောက် မိမိ သတိတရနှင့် ရန်ကုန်ပြန်လက်ဆောင်ပေးရန် ထန်းရည် ပါဆယ် မှာသည် ။

" ကိုတိုး ကြည်ပြာလည်း သောက်ချင်တယ် "

" ကြည်ပြာ သောက်တတ်လို့လား "

မိမိ ပြုံးစစနှင့် မေးတော့

" သောက်ဖူးတယ် ကိုတိုး ထန်းရည်ချိုလေ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပွဲစားထွက်တိုင်း ကြုံရင် ကြုံသလို သောက်တယ် "

" အင်း အဲ့တာဆိုလည်း မှာလေ "

ထန်းရည် ရောက်လာတော့ အရင် သောက်ကြသည် ။

" ကျွန်တော်တော့ နည်းနည်းပဲ သောက်မယ်နော် ကားလည်းမောင်းရမှာမို့ "

" ဟာ ကိုတိုးကလည်း ကြည်ပြာလည်း အာဆွတ်ရုံပါ အဟီး "

ရှားရှားပါးပါး ကြည်ပြာ ရီတာ ဒီတခါပဲ သေချာမြင်ဖူးလိုက်သည်။ ညာဘက်ပါးပေါ်က ပါးချုင့်လေးက ပိုပြီး နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသည် ။

တကယ်တမ်းလည်း မိမိနှင့် သူ တစ်ခွက်ဆီပဲ သောက်ဖြစ်ပါသည် ။ စားစရာရှိတာ အမြန်စားကြပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြသည် ။ ရန်ကုန်ပြန်အဝင် နောက်ကျမည်စိုးသောကြောင့် ကားကို ခပ်မြန်မြန်လေး မောင်းဖြစ်သည် ။

" မသဇင် ဆီ ဆက်ပြီးပြီလား ကြည်ပြာ "

" ဟုတ် ပြီးပြီ ခုနက ဆိုင်မဝင်ခင်ကတည်းက ကြိုဆက်ထားတယ် "

" အိုကေ "

ကားလေးက ဟိုင်းဝေးလမ်းပေါ်  ပှံမှန် အတိုင်းပြေးနေသည် ။

" ကားမှန်ခဏချမယ်နော် ကိုတိုး "

အပြင်က လေနုအေးလေးတွေက ကြည်ပြာကို ဖြတ်ပြီး မိမိဆီဝင်လာသည် ။ နေဝင်ရီတရောလေးမို့ ကြည်ပြာဘက် လှည့်လှည့်ကြည့်တိုင်း နုဖတ်နေသည့် မျက်နှာလေးကို ရှုပ်ထွေးနေသည့် ဆံနွယ်တွေကြားမှ မြင်နေရသည် ။ သတ်သတ်မှတ်မှတ် မဟုတ်ပါပဲနှင့် ဒီအခိုက်အတန့်လေးကို ကြည်နူးနေမိလာပြန်သည် ။

ခဏကြာတော့ ကြည်ပြာ မှန်တံခါးလေး ပြန်ပိတ်လိုက်သည် ။

" ကိုတိုး "

" ဗျာ့ "

" ပြောလို့ရရဲ့လား "

" ဟုတ်ရပါတယ် ကြည်ပြာ ပြော "

" ကိုတိုး တစ်ခုခုကို အများကြီး မျှော်လင့်မိတာမျိုး ဖြစ်ဖူးလား "

ရုတ်တရက် အဆုံးအစမရှိ မေးခွန်းကြောင့် သူ ကြည်ပြာကို လှည့်ကြည့်မိသည် ။

" အဲ့ဒီ မျှော်လင့်ချက်တွေကိုရော ပစ်ပစ်ခါခါ  ရိုက်ချိုးခံရတာမျိုး ဖြစ်ဖူးလား "

" ဟုတ် ဖြစ်ဖူးတာပေါ့ ကြည်ပြာ "

မိမိ အလိုက်သင့်ပြန်ဖြေမိသည် ။

" ကျွန်တော် ငယ်ငယ်တုန်းက ရန်ကုန်ကို ဦးလေးခေါ်လို့ အလည်ရောက်တယ် မြို့ပြရဲ့ မက်မောစရာတွေ ကြည့်ပြီး တစ်နေ့ ငါ့မိသားစုကို ရန်ကုန်အပြီး ခေါ်လာမယ် လို့ ကလေးအတွေးနဲ့ တွေးဖူးတယ် ဒါပေမယ့် နာဂစ်ဖြစ်ပြီးနောက် မိသားစု ဆိုတဲ့ ဝေါဟာရပါ ကျွန်တော်ဆီက ပျောက်သွားခဲ့တယ် "

" အင်းး "

ကြည်ပြာက ရီဝေသော မျက်လုံးတွေနှင့် လှည့်ကြည့်နေမှန်း ခံစားရသည် ။

" ကိုတိုး အဲ့‌ခံစားချက်တွေ ဘယ်လိုဖြေဖျောက်လဲ လွယ်လွယ်မမေ့နိုင်ဘူးမလား "

" ဘယ်မေ့နိုင်မလဲကြည်ပြာ အချိန် တစ်ခုပေါ့ အချိန်တစ်ခုကြာတဲ့ အခါ သက်သာသွားတာပေါ့ နောက်အချိန်တစ်ခု ကြာတဲ့အခါကျရင်တော့ မေ့နိုင်မယ် ထင်တယ် ခုထိတော့ မေ့နိုင်မယ့်အချိန် ရောက်မလာနိုင်သေးဘူးလေ "

ကားလေးအတွင်းဝယ် တိတ်ဆိတ်သွားပြန်သည် ။

" ကြည်ပြာ ချာတိတ်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ချစ်ခဲ့တယ် "

မိမိ ကြည်ပြာဘက် လှည့်မကြည့်ပဲ ဆက်နားထောင်နေသည် ။

" သူက ကြည်ပြာတို့အဆောင်ရှိတဲ့ လမ်းထဲကပဲ "

" ဟုတ် ကြည်ပြာ "

" စမတ်ကျတယ် လူငယ်ဆန်ဆန် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရှိတယ် ကြည်ပြာတွက် အဖော်မွန်ကောင်း တစ်ယောက်လို့ ယုံကြည်မိတယ်လေ "

ကြည်ပြာ ဆက်ပြောနေသည် ။

" သူနဲ့ မိုးမမြင်လေမမြင် ချစ်ခဲ့ကြတာ တစ်နှစ်တောင် ကျော်ပြီ ကလေးကို ချစ်မိလို့ ကလေးဆိုးဆိုးသမျှ အကုန်လိုက်လျောပြီး ချစ်ခဲ့တာ "

ကြည်ပြာရှေ့တည့်တည့်ကြည့်နေရာမှ လမ်းမဘေးမှ ဖြတ်ကျော်ထားခဲ့ရသော လမ်းမီးတိုင်တွေကို လိုက်ကြည့်နေသည် ။

" ရုတ်တရက် သူ့ဆီက အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားတာ တစ်လလောက်ရှိသွားပြီ "

" ဟင် "

မိမိ အဖြစ်နှင့် လာတူနေပြန်သည် ။

" မနေ့က ကြည်ပြာ မသဇင် ခိုင်းလို့ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မြို့ထဲသွားတော့ သူ့ကို တခြား ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့ တွေ့လိုက်တယ်လေ "

" ဗျာ "

သူ နှုတ်မှ ထွက်ရွတ်မိသည် ။ ကြည်ပြာ အကြောင်းက ရိုးရှင်းပေမယ့် ကြည်ပြာ့ အသံတွေက တုန်နေသည် ။

" အထင်မှားတာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား ကြည်ပြာ "

ကြည်ပြာခေါင်းခါနေသည် ။

" အချိန်တစ်ခုကြာမှ ချက်ချင်းအဆက်အသွယ်ပြတ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်နဲ့ တွဲနေတယ်ဆိုတာ မရိုးရှင်းဘူးလား ကျွန်တော့်စိတ်ထင် တစ်ခုခုတော့ လွဲနေတယ် ထင်တယ် "

မှီရာ ကြည်ပြာ့ ပုခုံးလေး ပုတ်ရင်း ပြောမိသည်။

" အချိန်ခဏပေး စောင့်ကြည့်ပါဦး "

" တစ်လနီးပါးလေ ကိုတိုး ကြည်ပြာ -- ကြည်ပြာ သူ့ကို မခွဲနိုင်ဘူး "

ကြည်ပြာ ရှိုက်ရှိုက်၍ ငိုနေပါပြီ ။ ကားမောင်းရင်းတစ်ဖက်မို့ ဘယ်လိုမှ မကူညီတတ် ။ ရန်ကုန်လည်း ဝင်ခါနီးပြီမို့ ကားကိုလမ်းဘေးခဏ ချရပ်‌ပေးလိုက်သည် ။ ကြည်ပြာက ကားရပ်ရပ်ခြင်း တံခါးဖွင့်၍ လမ်းမပေါ်ဆင်းကာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေတော့သည် ။ မိမိက ကားပေါ်မှာ ထိုင်လျက် ကြည်ပြာကို ကြည့်နေမိသည် ။ မထင်မှတ်ပဲ ကြည်ပြာ စိတ်ခံစားချက်ကို သနားတောင် သနားမိလာသည် ။ အတန်ကြာသည်အထိ သူမ မျက်နှာကြီးအုပ်ပြီး ငိုနေသောကြောင့် ကားပေါ်မှ ဆင်း၍ ကြည်ပြာအနားသွားပြီး ပုခုံးလေးပုတ် နှစ်သိမ့်ပေးမိသည် ။

" သွားရအောင် ကြည်ပြာ အရမ်းနောက်ကျရင် မသဇင် ဆူနေဦးမယ် အဆောင်ပိတ်ချိန်လည်း မမှီတော့ဘူးဆိုတော့ "

ကြည်ပြာ့ကို ကားပေါ် ပြန်တက်စေပြီး မောင်းထွက်ခဲ့သည် ။ သူမ အငိုတော့ တိတ်သွားပြီ ။ ခဏနေတော့ -

" ကိုတိုး ဝယ်လာတဲ့ ထန်းရည်တွေရော "

" နောက်မှာလေ "

မပြောမဆို ထန်းရည်တွေ ယူသောက်နေတော့သည် ။

" အများကြီးဆို မူးမယ် ကြည်ပြာ "

" မူးချင်တာ "

တား၍ရမည် မဟုတ်‌သောကြောင့် လွှတ်ထားလိုက်သည် ။

ကားလေးက ရန်ကုန်ထဲ ဝင်လာပြီ ။ ကြည်ပြာ့ကို ကြည့်တော့ အိပ်မောကျနေသည် ။

" .... "

ရုတ်တရက် ဖုန်းဝင်လာသည် ။ ကြည်ပြာလန့်နိုးပြီး သူ့ဖုန်းလေး ကြည့်ရင်း ကိုင်လိုက်သည် ။

" ဟုတ်အမ "

" ..."

" ဟုတ် "

" ...."

" မလာတော့ဘူး အမ အဆောင်မှူးက စောင့်ပေးမယ်ပြောတယ် အဆောင်ပဲ ပြန်လိုက်တော့မယ် ဟုတ် "

ကားမောင်းရင်း မိမိ ကြည်ပြာ့ဆီ စောင်းကြည့်မိသည် ။ အဆောင်က ပိတ်ချိန်တောင်ကျော်နေပြီ ။ ဒီကလေးမ ဘာလုပ်မလို့ပါလိမ့် ။ ကြည်ပြာ ဖုန်းပြန်ချလိုက်တော့မှ မိမိ မေးလိုက်သည်။

" အဆောင်က ပြန်လို့ ရသေးလို့လား ကြည်ပြာ "

" မရတော့ဘူးလေ "

" ဟင် အဲ့တာဆို ခုနက မသဇင်ကို ဘာလို့ လိမ်လိုက်တာ "

" ဒီပုံစံကြီးနဲ့ မသဇင် ဆီ မပြန်ရဲဘူးလေဗျာ "

မန္တလေးသူ ပီပီသသ ပြောလာတာ ခုမှ တွေ့ဖူးသည် ။ခက်ပြီ ။ အဆောင်က ပိတ်ပြီ ။ မသဇင်ဆီလည်း မသွားဘူးဆိုတော့ ဘယ်ကို လိုက်ပို့ရမှာ ။

" အဲ့ဒါဆို ကြည်ပြာကို ဘယ်လိုက်ပို့ရမှာ "

" မသိဘူး "

ကြည်ပြာ ထန်းရည်တန်ခိုးတော့ ပြနေပြီ ။ မိမိ တိုက်ခန်းလည်း ဒီအချိန် ခေါ်မသွားရဲ ။ ရပ်ကွက်ထဲ တမျိုးတမည် ထင်ကြဦးမည် ။

" ကြည်ပြာ အဲ့တာဆို ကျွန်တော့ ခြံ မှာ လိုက် အိပ်မလား ဟိုမှာ ခြံစောင့် အဘလည်း ရှိတယ် ကျွန်တော် အဘနဲ့ သွား အိပ်မယ် မနက်ကျ စောစော ကျွန်တော်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ် "

" ဟုတ် ကိုတိုး သဘော "

ကြည်ပြာ တစ်‌ယောက် မျက်လုံးများ ပွင့်မလာတော့ပေ ။မိမိ ကားလေးကို သန်လျင်ဘက် ဦးတည်လိုက်သည် ။

~~~~~~~~~~~~

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>