ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၅ )
ရေးသားသူ - ထူးခြား
{အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။}
(18)
နောက်တနေ့ နေ့ခင်းတွင် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ကာ စာကြည့်နေသော နီလာဝင်း အနားသို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လာထိုင်လေသည်။
“ မနေ့ညက မီးလတ် ဖေကြီး အခန်းကို ချောင်းသေးလား... ”
ဟု မေးလိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ခေါင်းကို ခါရမ်းပြီး
“ ဟင့်အင်း..ဘာလို့ ချောင်းရမှာလဲ... ”
“ သိဘူး..မီးလတ်ပဲ မနေ့က ပြေတော့ မကြီး ဖေကြီးအခန်းထဲ သွားရင် ချောင်းတယ်ဆို... ”
“ အဲဒါ အရင်တုန်းက .. ခု မချောင်းတော့ဘူး..... ”
“ အင်း ... ဖေကြီးတို့လည်း မနေ့ညက ဘာမှ မလုပ်ကြပါဘူး... ”
“ ဘာကို မလုပ်တာလဲ... ”
“ ဟိုဟာ ဒီဟာလေ မီးကြီးနဲ့ ဖေကြီးတို့ စကားပဲ ပြောကြတာ... ”
“ သွားပါ...လာလိမ်မနေနဲ့...သူတို့လုပ်နေတာ မီးရောင်အောက်မှာ ပေါ်တင်ကြီး ဟာကို... ”
“ ဟော ပေါ်ပြီ...ဒါနဲ့များ မချောင်းဘူး ဆိုပြီး..ဟဲ..ဟဲ .. စမ်းကြည့်တာလေ... ”
“ သွားပါ...ဖေကြီးမကောင်းဘူး...ခါထဲ မကြီးနဲ့လည်း ဖြစ်နေလျှက်နဲ့ မီးကို လာလုပ်တယ်... ”
“ မီးလတ်နဲ့က အက်စီးဒန့် ဖြစ်သွားတာပါကွယ်...မီးကြီးကို ဖေကြီးက တကယ်လုပ်တောင် မလုပ်ရသေးပါဘူး...မီးလတ်နဲ့သာ လုပ်ဖြစ်သွားတာ... ”
“ လိမ်မနေပါနဲ့..ဖေကြီးကလည်း..မီးတွေ့ပါတယ်...တနေ့ကရော မနေ့ညကရော ဖေကြီး မကြီးကို အနောက်ကနေ လုပ်နေတာ... ”
“ အင်း...အဲဒါ မီးလတ်ကို ပြောမလို့...ဖေကြီးက မီးကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ခုထိ မလုပ်ရသေးပါဘူး..... ”
“ ဟင်..ဒါဆို ဘာလို့... ”
“ ဖေကြီး အနောက်က လုပ်နေတာ မီးကြီးရဲ့ ဖင်ကိုပဲ လိုးနေတာပါ... ”
“ အိုး..တကယ်..မကြီး ရှေ့ကို တခါမှ မလုပ်ရသေးဘူးလား..မကြီးက ပေးမလုပ်တာလား... ”
“ အင်း..မကြီးက အခု စနေနေ့မှာ ပေးလုပ်မယ်လို့ ပြောထားတယ်... ”
“ ဒီ စနေ မီး တို့က စတိတ်ရှိုး သွားကြည့်မှာလေ..မီးကြီး နေခဲ့လိမ့်မယ်..အဲ့ကျမှ ..သူက... ”
“ ဖေကြီးကို ပေးလိုးမှာလား... ”
နီလာဝင်းက တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်သော စကားကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးက မာပြီးတောင်လာခဲ့သည်။ အမှန်ကတော့ နီလာဝင်း ဘေးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်ကတည်းက တခါ လိုးထားခဲ့ဖူးသည့် အပျိုမလေး ဆိုသည့် အသိကြောင့် လီးမှာ မမာ့တမာ ဖြစ်နေခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။
“ အင်း... ”
ဟု ပြောရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း၏ ကျောမှ သိုင်းဖက်ကာ ပုခုံးတဖက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ သူ့ဘက်ကို အသာလေး ဆွဲလိုက်တော့ နီလာဝင်း ကိုယ်လေး စောင်းပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပါလာခဲ့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ရင်း တိုးတိုးလေး နားနားကပ်ကာ
“ မီးလတ် ..ဟိုဟာလေး ဘယ်လိုနေသေးလဲ... ”
“ အထဲမှာ အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ တခုခုများ ဖြစ်သွားလား မသိဘူး... ”
“ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..အဲဒါ ပထမဆုံး အကြိမ်မို့ အဲလိုပါပဲ...ဖေကြီး စမ်းကြည်မယ် မှန်းစမ်း..... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ဂါဝန်အောက်မှ လက်လျှိူနှိုက်ရင်း ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို စေ့ဖို့ကြိုးစားသော်လည်း မမှီတော့။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်းတွေက နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ကလေးကို ထိကိုင်မိနေပြီ။ အိတင်းတင်း စောက်ဖုတ်ကလေးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပင်တီပေါ်မှပင် ပွတ်သပ်ဖိချေပေးလိုက်သည်။
“ အာ ဖေကြီး မလုပ်နဲ့လေ... ”
နီလာဝင်း သူ့ပေါင်လေး နှစ်လုံးကို ပြန်စေ့ဖို့ ကြိုးစားရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကိုလည်း လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကြီးက သူ့စောက်ဖုတ်လေးပေါ် ရောက်နေပြီး သန်မာလှသည့် အတွက် နီလာဝင်း အနေဖြင့် မည်သို့မျှ ဆွဲဖယ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ချေ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်းထိပ်က စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ဖိပွတ်နေရုံသာမက စောက်စေ့ နေရာလေးကိုလည်း ဖိချေနေလေရာ နီလာဝင်းက သူ့လက်ကလေးဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းမှ နီမြန်းလာသော သူ့မျက်နှာလေးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင် ဖက်ထားလိုက်မိလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာသည့် နီလာဝင်း ပုခုံးလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် အသာတိုင်းဖက်ထားရင်း နီလာဝင်း ပေါင်ခွဆုံမှ လက်ကိုတော့ ပိုပြီးတိုးဝင်သွားစေသည်။ ထို လက်ချောင်းများက နီလာဝင်း ပင်တီတွင်းသို့ ပေါင်ရင်းအပေါက်မှ တိုးဝင်သွားကာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ပွတ်ရင်း လက်ခလည်ကို စောက်ခေါင်းလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းလေးမှာ စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲအိုင်နေသဖြင့် သူ့လက်နှစ်ဆစ်လောက်ထိ အဝင်အထွက်ဖြင့် လက်ချောင်းထိုး လိုးပေးနေလိုက်သည်။
လက်မထိပ်ကလေးကလည်း စောက်စေ့လေး နေရာကို မှန်းကာ အသာ ဖိဖိ ချေပေးလေသည်။ နီလာဝင်းလေး မခံနိုင်တော့၊ သူ့လက်တွေက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကိုယ်လုံးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်တွယ်ပြီး လက်သည်းကလေးတွေဖြင့် ကုတ်ခြစ်လာလေသည်။ ပါးစပ်မှလည်း မပီမသ အသံလေး ထွက်လို့ ငြီးငြူနေရှာသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း သုတ်သွေးက ငယ်ထိပ်ရောက်လာလေပြီ။ အိမ့်ရှေ့ အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်တော့ လမ်းမပေါ်မှာ ကစားနေသော အငယ်ဆုံးကောင်လေး တင်မောင်ဝင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ မီးလတ်..ဖေကြီး အခန်းထဲ ခဏ သွားနေလိုက်...အခုပဲ..ခဏလေး... ”
ဟု ပြောရင်းက မျက်နှာလေး နီမြန်းနေသော နီလာဝင်းလက်ကို ဆွဲ မ ကာ အသာတွန်းလွှတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဆိုင်ရှေ့ကို ထွက်လာပြီး တင်မောင်ဝင်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
“ ဟေ့ သားငယ် လာဦး..... ”
တင်မောင်ဝင်း က သူ့ကို မော့ကြည့်ပြီး အိမ်သို့ ပြန်ပြေးလာခဲ့သည်။
“ ဖေကြီး အိမ်သာသွားမလို့.. ဆိုင်ရှေ့မှာ ခဏစောင့်နေစမ်း... ”
“ ဟုတ်ကဲ့... ”
ဟု ဆိုကာ တင်မောင်ဝင်းက ဆိုင်ရှေ့က ခွေးခြေလေး တခုမှာ ထိုင်နေလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့အခန်းရှိရာ အိမ်တွင်းသို့ အမြန်ဝင်လာပြီး အခန်းတွင်း ရောက်မှ တံခါးကို ပိတ်ကာ အတွင်းမှ ဂလန့်ချလိုက်သည်။
အခန်းထဲက သူ့ကုတင်စောင်းတွင် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ထိုင်နေသော နီလာဝင်း ရှိရာသို့ ခြေလှမ်းကြဲကြီးများဖြင့် လျှောက်သွားလေသည်။ အနားရောက်တော့ နီလာဝင်း မေးစေ့လေးကို ကိုင်ပြီး မျက်နှာကို မော့စေကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ နီလာဝင်းမှာ ရှက်သွေးလေး ဖြန်းနေသော်လည်း ရမ္မက်သွေးတွေ ကြွပြီး မျက်လုံးတွေက ရီဝေေ၀ဖြင့် သူ့ကို ပြန်ကြည့်နေလေသည်။
“ ဖေကြီး မီးကို ဘာလုပ်မလို့လဲ... ”
ဟု ညုတုတု အသံလေးဖြင့် မေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က
“ ဖေကြီးက မီးကို ချစ်မလို့လေ... ”
ဟု ပြောကာ နီလာဝင်း နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးတွေကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ နီလာဝင်းမှာလည်း ပါကင်ဖောက်ကာ အလိုးခံခဲ့ရသော်လည်း အခုအခါ ပထမဆုံးအကြိမ် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာ ခံလိုက်ရတာကြောင့် သူ့လက်ကလေးများဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လည်ကုတ်ကို ပြန်လည် ဖက်တွယ်ကာ ပြန်လည် စုပ်နမ်းမိလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက နီလာဝင်း နို့လေးများကို အဝတ်အစားများပေါ်မှပင် အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်မိလေသည်။ နီလာဝင်း ရင်သားများမှာ ရတနာဝင်းလောက် မဖွံဖြိုးသေးသော်လည်း ပြားချပ်ချပ်တော့ မဟုတ်ပါ။ သူ့အလုံး အထည်နှင့်သူ ကိုင်လို့ အိတင်းနေသဖြင့် အလွန်ပင် ကိုင်လို့ ကောင်းနေလေသည်။
သို့သော်လည်း သူ့မှာ အချိန်မရှိဘူးဆိုတာ သိသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကစ်ဆင် ပေးနေရာမှ သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ကုတင်ဘေး နီလာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ရပ်နေတာကြောင့် သူ့လီးကြီးမှာ ကော့ထောင်မတ်နေရာ နီလာဝင်း ဘိုက်ကို လှမ်းချိန်ထားသလို ဖြစ်နေရသည်။ နီလာဝင်းမှာလည်း အခုမှ လီးကြီးကို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် တွေ့လိုက်ရတော့ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းစက်သွားရသည်။
“ ဟင် ဖေကြီးဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ... ”
“ မီးလတ်က မကြိုက်ဘူးလား... ”
“ အာ့ ကြောင့် မီးလေးဟာမှာ တအားကြပ်ပြီး နာနေတာကိုး..... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ လူကလည်း တအား စိတ်ထနေ၊ အိမ်ရှေ့မှာလည်း ဒီအတိုင်း ထားလို့မရတာ သိလို့ ကမန်းကတန်း ဖြစ်နေရသည်။ နီလာဝင်း ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ နီလာဝင်း ပေါင်လေး နှစ်လုံးကို ကားလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်လေးက ဟတတ ဖြစ်သွားပြီး အရည်ကြည်လေးတို့ဖြင့် ရွှမ်းလဲ့နေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ နီလာဝင်းက လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်နေရာမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်း
“ ဖေကြီး ဖြည်းဖြည်းနော်... ”
“ အင်းပါ..မီးလတ်ရဲ့ ..ဖေကြီး အရမ်းမလုပ်ပါဘူး..... ”
“ အား....အီး...တအား ကြပ်တယ်... ”
လီးကြီးက ဒစ်ဖူးနစ်ဝင်သွားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဒစ်ဖူးထည့်လိုက် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် နောက်ထပ် တလက္မခန့် ထိုးထည့်လိုက် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ဖြင့် လိုးလေသည်။ နီလာဝင်း မှာလည်း တဖြည်းဖြည်း ဖီးလ်တက်လာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လည်ကုတ်ကို ဆွဲလွဲခိုရင်းက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှာလည်း တစတစ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ နစ်နစ်ဝင်သွားပြီး မကြာခင်ပင် လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ဆီးခုံချင်း ပူးကပ်မိသွားကြလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲယူလိုက်ရာ နီလာဝင်းမှာ ကုတင်ပေါ်မှ ကျလုလု ဖြစ်သွားသဖြင့် သူမပေါင်နှစ်လုံးဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခါးကို ညှပ်ကာ သူမခြေကျင်းဝတ် နှစ်ခုကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခါးနောက်ဖက်တွင် လိမ်ချိတ်ထားလိုက်ရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက မတ်တတ်ရပ်လျှက်က နီလာဝင်း ဖင်နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲကာ တဖန်းဖန်းနှင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးမှာ စေးကြပ်နေသော်လည်း စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေတာက တကြောင်း၊ မနေ့က လိုးထားပြီးလို့ အကျင့်ရသွားတာက တကြောင်းကြောင့် အရသာ တွေ့ကာ ဖီးလ် တအား ကောင်းနေလေသည်။ နီလာဝင်းမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ကို မျက်နှာကို အပ်လို့ သူမဖင်လေးကို ကော့ကော့ ပေးရင်း အလိုးခံနေရှာလေသည်။
“ ဖွတ်..ဖလပ်..ဖလွတ်...ဇွိ..ဆွိ... ”
“ အင့်..အင့်..အိ..အိ... ”
“ အ...အ..အ..အ... ”
“ ဖွတ်...ဖြွတ်...ဖွတ်..ဖတ်..... ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~
(19)
ခနအကြာ နီလာဝင်းမှာ သူမလက်သည်းကလေးများဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကျောကို ကုတ်ခြစ်ရင်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်ကာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှလည်း လရည်များ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ထွက်ကာ တချီ ပြီးသွားရတော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးကြီးကို နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ထိုးထည့်ထားပြီး တယောက်နှင့် တယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဖက်ကာ ငြိမ်နားနေလိုက်ကြသည်။ ခနနေမှ နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ကို အသာတွန်းရင်း
“ ဖေကြီး အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်က မောင်လေးနဲ့ မရဘူးလေ... ”
ဟု တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း ထိုအခါမှ သတိပြန်ဝင်လာပြီး
“ အေး..ဟုတ်သားပဲ...ဖေကြီး သွားလိုက်ဦးမယ်..... ”
ဟု ပြောပြီး လူချင်း ခွါလိုက်ရာ သူ့လီးတန်ကြီးက နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ လျောကနဲ ထွက်သွားသည်။ နီလာဝင်းမှာလည်း သူမရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် ပါးစပ်မှပင် “ အို့” ဟု ငြီးလိုက်မိသည်။ သို့သော် ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ပုဆိုး ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်ပြီး အိမ်ရှေ့သို့ ကမန်းကတန်း ထွက်သွားရတော့သည်။
~~~~~~
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဈေးဆိုင်မှာ ထိုင်ရင်း ခဏကြာတော့မှ နောက်ဖေးတွင် ရေချိုးခန်းသွား သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးသွားသည့် နီလာဝင်း ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမ ထိုင်နေကြ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာမှာ ထိုင်ရင်း ဘေးနားချထားသည့် ကျောင်းစာအုပ် တအုပ်ကို ကောက်ယူကာ လှန်နေလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဆိုင်ရှေ့ကို ကြည့်နေရင်းမှ နီလာဝင်းဖက်ကို လှမ်းအကဲခတ်လိုက်သည်။ နီလာဝင်းမှာ စာအုပ်ကို ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာလေးဖြင့် ဖတ်နေရာမှ သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသလို ခံစားရသဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူမကို စူးစူးစိုက်စိုက် လေ့လာသလို ကြည့်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို တွေလိုက်ရတော့ နှုတ်ခမ်းစူကာ မျက်စောင်းထိုးပြလိုက်ပြီး ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ စိတ်ထဲ ကျလိကျလိ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း မယုံနိုင်၊ လီးက ချက်ချင်း ပြန်မာတောင်နေပြီ။ ဘယ်လိုများ ဖြစ်တာလဲ။ ကြီးမှ ဝက်သက်ပေါက်တယ် ဆိုတာလား၊ နောက်ပြီး မီးလတ်လုပ်နေပုံကလည်း ကြည့်ဦး၊ သူ့ရီးစား ကျနေတာပဲ၊ နှုတ်ခမ်းစူပြ ၊ မျက်စောင်းထိုးပြနဲ့ တခါထဲ။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့ခုံမှ ထကာ နီလာဝင်း ထိုင်နေသော ဆိုဖာဆီ သွားရင်း ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
“ ဘာလို့ နှုတ်ခမ်းစူပြီး မျက်စောင်းထိုးရတာလဲ...”
“ သူကရော ဘာလို့..မီးလတ်ကို အဲလို တချိန်လုံး လာကြည့်နေရတာလဲ...”
နီလာဝင်းက သူ့ကို ဖေကြီးလို့ မခေါ်တော့ဘဲ သူဆိုသည့် အသုံးအနှုန်း သုံးလိုက်တာကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း သတိထားမိသလို သူ့ရင်ထဲလည်း နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“ မီးလတ်က အရမ်းချစ်စရာ ကောင်းနေလို့ပါကွာ...”
“ သွားပါ ...သူက မကြီးကိုပဲ ချစ်တာ သိနေတာကြီးကို...”
“ မဟုတ်ပါဘူးကွာ ...ဖေကြီးက သမီးတို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ချစ်ပါတယ်...”
“ အဲလို ရောမပြောပါနဲ့..မတူပါဘူး...မီး သိပါတယ်...ဟွန့်...သူစော်ကျတော့ သူလုပ်ချင်သလို မလုပ်ရလို့ သူများကို အတိုးချပြီး လာလုပ်နေတာ...”
“ မဟုတ်ရပါဘူး..မီးလတ်ရယ်...မီးကိုက ချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ ဖေကြီး စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားရတာပါ...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာလည်း ခုမှ သူ့သမီးလတ် ဖြစ်သူကို သေချာ စိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ချစ်စိတ်တွေ ယိုဖိတ်လာခဲ့ရလေသည်။ သမီးလတ်ကလေးမှာ အရင်က ကလေးလေးလိုပင် နေနေသဖြင့် သူသတိပင် မထားမိခဲ့ခြေ။ နောက်ပိုင်း မီးကြီးကို ချောင်းရင်းမှ ဘော်ဒီ ဖွံ့ဖြိုးလာနေသော မီးလတ်ကိုပါ တဆက်တည်း ချောင်းရင်းက သူ့ကာမ တဏှာစိတ်တွေက ထကြွ သောင်းကျန်းခဲ့ရသည်။ သို့သော် ယခု သေချာကြည့်တော့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေး၊ သူနှင့်မျက်နှာကျပုံဆင်သော မီးလတ်၊ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေး၊ မေးဖျားမှာ မှည့်သေးသေးလေးနှင့် အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းလှသည်။
မျက်မှန်အဝိုင်း ဖရိန်ခပ်ကြီးကြီးကလေးကို တက်ထားသဖြင့် စာဂျပိုးပုံလေး ထွက်နေတာကိုက ပိုဆက်ဆီ ဖြစ်သလို ဖြစ်နေရသည်။ နှုတ်ခမ်းပါးပါး ပြဲပြဲလေးက အရမ်းကို ချစ်စရာ ကောင်းနေပေတော့သည်။ မီးကြီးမှာ သူမမိခင်နှင့် တူသဖြင့် အသားဖြူဝင်းနေပြီး မီးလတ်ကတော့ သူနှင့်တူသဖြင့် အသားအရည် ညိုစိမ့်စိမ့်လေးဖြင့် ဝင်းမွတ်နေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း လက်ကလေး တဖက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့လက်တဖက်ဖြင့် လက်ဖဝါးချင်း ထပ်အုပ်ကိုင်လျှက် လက်ချောင်းများကို လက်ချောင်းတွေကြားထဲ တချောင်းစီ ထည့်ကာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ နောက်လက်တဖက်က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် နီလာဝင်း လက်ဖမိုးလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက
“ မီးလတ်ကရော ဖေကြီးကို မချစ်ဘူးလား...”
ဟု မေးလိုက်သည်။ နီလာဝင်းက သူ့ကို မော့ကြည့်ရာ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး
“ ဟင့်အင်း..မချစ်ပါဘူး...ရီးစား ရှိပြီးသား လူကြီးကို ဘာလို့ချစ်ရမှာလဲ...”
“ ဘယ်က ရီးစားလဲကွာ...”
“ မကြီးလေ ...ဖေကြီးရီးစား မကြီးပဲဟာ...”
“ အို..မကြီးက ရီးစားဆို မီးလတ်က ရီးစားထက်တောင် ကျော်သွားပြီ...”
“ ဘယ်လိုကျော်...ဟာ အာ့ ဖေကြီးက မကြီးကိုမှ မလုပ်ရဲတာ ... နောက်ပြီး ဒီ စနေကျရင် လုပ်တော့မလို့ ချိန်းထားကြပြီးပြီ မဟုတ်လား..ဟွန့်.....”
“ ဖေကြီး မီးလတ်ကို တကယ်ချစ်နေပါပြီကွာ...တကယ်က မီးကြီးက ရီးစားလည်း ရှိပြီးသား၊ အိမ်ထောင်လည်း ပြုတော့မှာပါ၊ နောက် မီးလတ်က သဘောမတူဘူး မလုပ်ရဘူးဆို ဒီစနေ ဖေကြီး လုံး၀ မလုပ်တော့ဘူး၊ မီးကြီးကို ဖေကြီးက လုပ်မယ်လို့လဲ မပြောထားပါဘူး...”
“ တကယ် မီးက မလုပ်နဲ့လို့ ပြောရင် ဖေကြီး တကယ် မလုပ်ဘူးလား...”
နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့စိုက်ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ထဲမှာလည်း တကယ့်ကို မီးလတ်အပေါ် ချစ်စိတ်တွေ မြင့်တက်နေပြီ ဖြစ်ရာ နီလာဝင်း မျက်လုံးများကို ပြန်စိုက်ကြည့်ရင်းက ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
“ အင်း တကယ် မလုပ်ဘူး..ဂတိပေးတယ်...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ တကယ့် စီးရီးယပ် (ဝမ်းနည်းကျေကွဲနေတဲ့) မျက်နှာ အနေအထားကို တွေ့လိုက်ရတော့ နီလာဝင်း တယောက် ကျေနပ်သွားလေသည်။
“ အင်း..ဖေကြီးကို ယုံပါတယ်...ဒါပေမယ့် မကြီးကို လုပ်လိုက်ပါ..သူလည်း လိုချင်ရှာမှာပေါ့...ဒါပေမယ့် မီးကို ပိုချစ်ရမယ်နော်...”
နီလာဝင်းက သူမနှင့် လက်ဖဝါးချင်း အုပ်ကိုင်ထားသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ဖဝါးတွေကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်ရင်း ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာလေးနှင့် ပြောလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လက်တဖက်ဖြင့် နီလာဝင်း မေးဖျားလေးကို လှမ်းပင့်ကိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖွဖွလေး သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် နမ်းလိုက်သည်။
“ မီးကို အရမ်းချစ်သွားပြီကွာ..မီးရော ဖေကြီးကို ချစ်လား...”
“ အင်း...ချစ်တယ်...”
နီလာဝင်းနှင့် ကပ်ထိုင်နေရသဖြင့် နူးညံ့သည့် ကိုယ်လုံးအထိအတွေ့လေး၊ မိန်းမငယ်လေး အနံ့အသက်နှင့် မကြာခင်ကမှ လိုးခဲ့ရသည့် စောက်ဖုတ် စေးစေးကြပ်ကြပ်လေး အရသာ၊ အကုန် ပြန်တွေးမိနေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်မှပင် ထိုးထောင်ထလာခဲ့ရသည်။ နီလာဝင်းကလည်း မြင်လေသည်။ မိမိ စောက်ဖုတ်လေးထဲ နှစ်ခါတိတိ ထိုးထည့်ကာ လိုးခဲ့သည့် ကောင်ကြီးဆိုတာ တွေးမိတော့ မျက်နှာလေး ပန်းနုရောင် သမ်းသွားသော်လည်း ခစ်ခနဲ့ တချက်ရီလိုက်ရင်း
“ ဖေကြီးဟာကြီးကလည်း တခါတည်း ခစ် ထိန်းမနိုင်ကြီး...”
“ အင်း..မီးလတ်နားမှာ နေတာနဲ့ကို အဲလိုဖြစ်ရော ဒုက္ခပါပဲ...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဆိုင်ရှေ့ ဟိုဟိုဒီဒီ အကဲခပ်လိုက်ပြီးမှ နီလာဝင်း လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစကို အသာဖြေလျော့ရင်း လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ နီလာဝင်း လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုခြင်း ခံလိုက်ရတော့ လီးကြီးမှာ ပိုပြီးတင်းမာ ထောင်မတ်လာရသည်။ နီလာဝင်းက နွေးထွေး မာတောင်နေသည့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းမှ
“ အရမ်းကို မာတင်းနေတာပဲနော်...ဖေကြီး မနာဘူးလား...”
“ နာတော့ မနာပါဘူး...ဒါပေမယ့် အရမ်း တင်းရင်းပြီး အကြောတက်သလို ညောင်းညာတာပေါ့...”
“ ဟင်..အာ့ဆို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ...ဟို..မီးဟာလေးထဲတော့ အမြဲ ဘယ်လုပ်လို့ ရမလဲနော်...အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါလည်း ရှိသေးတာကို...”
“ မီးကြီးကတော့ ဖေကြီးကို စုပ်ပေးတာပဲ...”
“ အင်း...မီးတွေ့သားပဲ...ညဖက်ကို မကြီးက အရင်ဆုံး စုပ်ပေးတာ..ပြီးတော့ ဖေကြီးကလည်း မကြီးဟာကို လျှက်ပေးတယ် မဟုတ်လား...”
“ ဟုတ်တယ် ခုလည်း မီးလတ် ဖေကြီးကို စုပ်ပေးပါလား...ဒီတခါလောက် ထွက်သွားပြီးရင် ဖေကြီးသက်သာ သွားမှာပါ...နို့မို့ဆို ဖေကြီး လမ်းလျှောက်လို့တောင် ရပါ့မလား မသိဘူး.....”
“ အင်း...ဖေကြီးက အရမ်းခိုင်းတာပဲ...”
“ ဟုတ်ပါဘူး..မီးရယ်..ဖေကြီး အရမ်းခံရ ခက်နေလို့ပါ...”
“ ကဲပါ မီး စုပ်ပေးပါ့မယ်..မလုပ်တက်ဘူးနော်...တခါမှ မလုပ်ဖူးလို့ ... နောက် အိမ်ရှေ့ကိုလည်း ကြည့်ထားဦး..တော်ကြာ တယောက်ယောက် ဝင်လာပြီး ပြဿနာတွေ တက်ကုန်မယ်...”
“ အင်းပါ...စိတ်ချပါ..ဖေကြီး..ကြည့်ထားမယ်...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစကို အသာဖြည်ချလိုက်ရာ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလို ထောင်ထ ထွက်လာခဲ့သည်။ နီလာဝင်းက ခေါင်းလေးကို ငုံ့ကာ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဟပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံခဲလိုက်သည်။
“ ဟား.....ရှီး......”
နှုတ်ခမ်း နုနုလေးနှင့် နွေးထွေးသော အာခံတွင်းလေးက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ကြက်သည်းထသွားအောင်ကို ဖီးလ်တက်သွားရမည်။ သူ့ပေါင်ကို လာထိသော နီလာဝင်း မျက်မှန်အဝိုင်းကြီးကို အသာဆွဲချွတ်ကာ ဘေး လက်ရမ်းပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။ နောက်လက်တဖက်ဖြင့် နီလာဝင်း ဆံပင်စလေးများကို ဖယ်ကာ အနောက်ဖက် သိမ်းကိုင်ထားလိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ဒစ်ဖူးကို ငုံထားရာမှ စုပ်လိုက်ရာ ပြွတ်စ်ကနဲ အသံမြည်သွားပြီး လီးကြီးကလည်း ဆတ်ကနဲ တုန်သွားလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လက်တဖက်ကို နီလာဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လျိုကာ သူမနို့ကလေး တဖက်ကို အဝတ်အစားပေါ်မှပင် အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။
နီလာဝင်းက သူမနှုတ်ခမ်း အစုံကို လီးတန်ကြီးတွင် တင်းတင်းစေ့ကာ မျက်နှာကို နှိမ့်ချီ မြှင့်ချီ လုပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးကာ အာခံတွင်း အတွင်းမှလည်း စုပ်ပေးလေသည်။ တကယ်တော့ နီလာဝင်းက သူမ သူငယ်ချင်းများ ပြောပြသည့် အတွေ့အကြုံရော၊ အွန်လိုင်းမှာ ကြည့်ခဲ့ဖူးသည့် ဇာတ်လမ်းများမှ ပုံစံများကိုပါ လက်တွေ့စမ်းသပ် လုပ်ကြည့်နေခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အဖို့လည်း ခုခေတ် လူငယ်လေးများ၏ လေ့လာမှု ၊ တက်သိနားလည်မှုတို့ကို အံ့သြခြင်းနှင့် အတူ အထူးကောင်းမွန်သည့် ဖီလင်ကိုလည်း ခံစားနေရသည်။
ထို့အပြင် ယခု သူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသော သူမှာ သူ့သမီး အရင်းဖြစ်နေတာက ပိုပြီး ကာမတဏှာစိတ်တွေကို ထကြွ တိုးပွါးလာစေသည်။ သူလီးကြီးကလည်း တစတစ ကြီးထွားဖောင်းပွလာရာ နီလာဝင်းလေး ပါးစောင်ကြီး တခုလုံး ဖောင်းကြွလာခဲ့ပြီး လီးကြီးမှာ သူမပါးစပ်လေးထဲ တဝက်လောက်သာ ဝင်ထွက်နိုင်တော့လေသည်။ တချက်တချက် သူမ အာခေါင်ကို ထိုးမိသည့်အခါ “ အော့” ကနဲ ဖြစ်သွားတက်သဖြင့် ဘယ်အရှည်လောက် အထိပဲ သွင်းရမည်ကို သူမ သဘောပေါက်လာခဲ့သည်။
သို့သော် ဖီးလ်တအား တက်လာသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမခေါင်းလေးကို အသာဖိကိုင်ထားရင်း ဖင်ကို ကြွကာ လီးကြီး သူမပါးစပ်လေးထဲ တချက်တချက် ဆောင့်လိုးမိသည့် အခါတော့ သူမ အာခေါင်ကို ထိုးမိတက်သည်။
“ အား.....ရှီး....ဖေကြီး....ပြီး...တော့မယ်...အား.....အိုး....ပြီး.....ပြီး........”
~~~~~~~~~~~~~~~~~
(20)
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ခံစားရသည့် အရသာ ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့၊ လရည်များ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးပြန်လေသည်။ ပြီးကာနီး နီလာဝင်း ခေါင်းလေးကို ဖိထားလိုက်သဖြင့် နီလာဝင်းမှာ ရုန်းလို့လည်း မရ၊ သူမ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသမျှ လရည်များကို တဂွပ်ဂွပ်နဲ့သာ မျိုချပြစ်လိုက်ရတော့သည်။
“ အား...ဆောရီး...မီးလတ်ရယ်...ဖေကြီး..မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားတယ်...”
နီလာဝင်း က သူမနှုတ်ခမ်းနှင့် မေးစေ့တို့မှာ ပေကျံသွားသည့် လရည်တို့ကို လက်ဖမိုးဖြင့် သုတ်လိုက်ရင်းမှ
“ သွား...ဖေကြီး မကောင်းဘူး...နောက်.. မလုပ်ပေးတော့ဘူး.....”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဘေးနားက ခုံမှာ တင်ထားသော တစ်ရှူးလေး တခုယူကာ နီးလာဝင်း နှုတ်ခမ်း၊ မေးစေ့တို့ကို ယုယုယယ သုတ်ပေးတော့ နီလာဝင်းမှာ နဂိုထဲက မဆိုးချင်သော စိတ်ဆိုး ပြေရလေသည်။
ရတနာဝင်းကလည်း ပြန်လာခါနီး၊ ဒီနေ့အဖို့ နှစ်ချီလည်း ပြီးထားတာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် နီလာဝင်း နားမှ ခွါကာ လုပ်စရာ ရှိသည်များကို လုပ်ကိုင်နေလိုက်တော့သည်။
~~~~~~~~~
ညဖက် ထမင်းစားပြီးချိန် ထုံးစံအတိုင်း အငယ်နှစ်ယောက် စာကြည့်၊ အိမ်စာ လုပ်ကြချိန် ရတနာဝင်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့ သားအဖ သမီးရီးစား နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ ချစ်ရည်လူးနေကြပြန်သည်။
“ နေ့တွေကလည်း ကုန်ခဲလိုက်တာကွာ...စနေနေ့ကို စောင့်ရတာ တကမ္ဘာလောက် ကြာနေပြီ...”
“ ဟွန့်...ဖေကြီး တော်တော်ပို ... သူလုပ်ချင်တာကို လုပ်နေရတာကြီးကို ကဲပြနေလိုက်တာ.....”
“ လုပ်ချင်တာ အကုန်မလုပ်ရပါဘူးကွာ...”
နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာ သူတို့နှစ်ဦး ပူးကပ်ထိုင်လျှက် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ခေါင်းလေးကို သိုင်းဖက်ထားပြီး ထိုလက်ချောင်းထိပ်ကလေးတွေဖြင့် သူမ ဘိုက်သားလေးကို ပွတ်နေသည်။ နောက်လက်တဖက်ဖြင့် ရတနာဝင်း တီရှပ်အောက်မှ လျိုဝင်ပြီး ဘရာအောက်မှ နို့လေးတွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေသည်။ ရတနာဝင်းက ဘရာကို နောက်ကျောမှ ဂျိတ်ဖြုတ်ထားတာမို့ သူ့လက်က အေးအေးဆေးဆေး ဘရာအောက်မှ ရတနာဝင်း နို့တွေကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆုပ်ကိုင် ဆော့ကစားလို့ ရနေသည်။
ရတနာဝင်း လက်လေးတဖက်ကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ ပြေလျော့နေသော ခါးပုံစ အောက်မှ လျိုဝင်ကာ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ နေ့လည်က သမီးလတ်နှင့် တချီလိုး၊ နောက်တချီ လီးစုပ် ခံထားပြီးတာကြောင့် သိပ်ပြီးတော့ မတင်းထန်တော့ပေ၊ သို့သော်လည်း မီးလတ်ထက် ပိုဖွံ့ထွားပြီး ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသော သမီးကြီးနှင့် ခုလို ပွတ်သီးပွတ်သပ် နေရတော့လည်း လီးက အလိုလို မာတောင်နေရသည်။
“ တော်ပါ ဘာကျန်သေးလို့လဲ...လူ တကိုယ်လုံးလည်း ရစရာ မရှိတော့ဘူး...ဟိုဟာလေးတောင် ကျယ်နေပလား မသိဘူး.....”
“ အဲလို ကျယ်သွားတဲ့ ထုံးစံ မရှိပါဘူးကွာ...မီးကြီးကလည်း..နောက်ဆို ပိပိလေးပဲ လုပ်တော့မယ်..အဲလို စိုးရိမ်နေရင်...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြောရင်း ရတနာဝင်း ဘိုက်သားလေးကို ပွတ်နေသော လက်ကို သူမဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီအောက် ထိုးထည့်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ဘောင်းဘီလေးမှာ ကြိုးနှင့် တင်းတင်းချီထားတာမို့ ထိုးထည့်လို့ မရသဖြင့် ရတနာဝင်းက သူမခါးမှာ ချည်ထားသည့် ကြိုးထုံးလေးကို ဖြည်ပေးလိုက်ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်က ဘောင်းဘီ ခါးကြိုးအောက်မှ အထဲ တိုးဝင်သွားပြီး ပင်တီလေး အောက်ကိုပါ တဆက်ထဲ ဝင်သွားလေသည်။
ပင်တီအောက်မှ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးက နွေးထွေးနူးညံ့နေပြီး အကွဲကြောင်းလေးမှာ စောက်ရည်ကြည်တို့ စိုတိုတို ဖြစ်နေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်းထိပ်က စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်သပ်ဆွပေးရင်းက စောက်စေ့ ဖုတုတုလေးကို ဖိချေပွတ်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ကိုယ်လေးက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ခွင်ထဲ ပိုမိုတိုးကပ်ဝင်လာပြီး သူမလက်ကလေးကလည်း လီးကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုသည့် အရှိန် မြှင့်ပေးလာလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း၏ ဟတတ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့ကာ သူ့နှုတ်ခမ်း အစုံဖြင့် ဖိကပ် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း မျက်စေ့လေး မှေးကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ပြန်လည်နမ်းစုပ်ရင်းမှ ကိုယ်ကလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ဆန္ဒပြီးမြောက်ခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားလေသည်။
နေ့လည်က နှစ်ချီပြီးထားသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကတော့ တောင်လို့ ကောင်းတုန်း၊ တော်တော်နှင့် ပြီးမည့်ပုံ မပေါ်၊ ရတနာဝင်းကတော့ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တုန်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကိုတောင် ဆက်ဂွင်းမတိုက်ပေးနိုင်တော့ပဲ တင်းတင်းကလေး ဆုပ်ရင်း မျက်နှာကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ထဲ အပ်ထားရသည်။ ခဏနေမှ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး
“ ဖေကြီး ဟာကြီးက မာနေတုန်းပဲ မီး စုပ်ပေးရမလား...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နေ့လည်ကလည်း မီးလတ် အစုပ်ကို ခံထားရတာမို့ သိပ်ပြီး ဆန္ဒ မပြင်းပြတော့သဖြင့်
“ ရပါပြီ မီးကြီးရယ်...မီးကြီး အလုပ်မှာလည်း ပင်ပန်းလာပါတယ်...စနေနေ့ကျမှ ဖေကြီးကို အဝကျွေး..ဟုတ်ပလား...”
“ ဟွန့်...သူ စနေနေ့ကျရင် ဘယ်လောက်တောင် ကဲမလဲ မသိဘူး...ကြိမ်းဝါးနေလိုက်တာ ကြောက်စရာကြီး...”
“ မီးကြီး မကြိုက်တာ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူးကွာ...စိတ်ချပါ...”
သို့နှင့် ထိုညက ရတနာဝင်း လည်း အခန်းမကူးဖြစ်၊ တနေ့စာ စိတ်ကျေနပ်သွားသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း ကောင်းကောင်း အိပ်မောကျသွားသဖြင့် ထိုညက တညလုံး တိတ်ဆိတ်သွားခြင်းဖြင့် နောက်တနေ့ ကူးသွားရလေသည်။
~~~~~~~~~~~
နောက်တနေ့ နေ့လည်ကျတော့ ဆိုင်က အမှတ်မထင် ဘီးဇီး၊ လူလည်း မပြတ်နိုင်သဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် အလုပ်ရှုပ်နေရသည်။ ဈေးရောင်းရင်း ကပ်စတန်မာနှင့် စကားပြောရင်း တချက်တချက် သူမကို လှမ်းလှမ်းကြည့်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို နီလာဝင်းကို ဖေကြီးလိုတာ ဘာလဲ ငါသိတယ် ဆိုသည့် ပြောင်ချော်ချော် အပြုံးဖြင့် ပြုံးပြုံးပြလေသည်။ သောကြာနေ့လည်းဖြစ်၊ မနက်ဖြန်လည်း ကျောင်းမရှိသည်မို့ နီလာဝင်း တယောက် လွတ်လပ်ကာ အားနေသည်။ သူမ သူငယ်ချင်း တယောက်လည်း လညလည်နေသဖြင့် အိပ်ခန်းတွင်း ဝင်လိုက် အပြင်ထွက်လိုက်ဖြင့် အလုပ်များနေကြလေသည်။
ညနေစောင်းလောက်မှ နီလာဝင်း သူငယ်ချင်းမလေးလည်း ပြန်သွားသည်။ ရတနာဝင်း လည်း အလုပ်မှ ပြန်လာခါနီးပြီမို့ ဘာမှတော့ လုပ်ဖို့ အချိန်မရတော့ပေ၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆိုင်ရှေ့ လူရှင်တုန်း ခဏ မီးဖိုထဲ ထမင်း၊ဟင်း ချက်နေသော နီလာဝင်းလေးနား ကမန်းကတန်း သွားကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲယူပြီး ပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းပြစ်လိုက်မိသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွါလိုက်တော့ နီလာဝင်းက
“ ဟွန့် ဖေကြီးကလည်း မနက်ဖြန်ညကျရင် မကြီးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ ကဲချင်သလို ကဲကြရတော့မယ့် ဟာကို မီးကို လာပြီး အားနာပါးနာ လာချစ်ပြနေသေးတယ်...”
“ ဟုတ်ပါဘူးကွာ...အဲဒါက တကဏ္ဍပါ၊ မီးလတ်ကိုလည်း ချစ်ပါတယ်...ခုတောင် တနေလုံး မနမ်းရသေးလို့ စိတ်ထဲ အလိုမကျ ဖြစ်နေတာ...”
“ သွားပါ..တော်ကြာသူများတွေ အိမ်ရှေ့မှာ ပစ္စည်းတွေ မ..သွားပါဦးမယ်...”
“ မီးလတ်..ညကျရင် မီးကြီး အိပ်ပျော်သွားရင် ခဏ ထွက်လာပါလား...မီးဖိုထဲကို ဖေကြီး ပြောစရာ ရှိလို့...”
“ ဘာပြောမှာလဲ ..သွားပါ...ဖေကြီး ပြောစာရှိတာ ..မီးသိပါတယ်...မလာပါဘူးနော်..ဟွန့်.....”
“ လာခဲ့ပါကွာ ... တကယ်ပါ..မီးလတ် လာလာ..မလာလာ ဖေကြီးစောင့်နေမယ်နော်..သိလား...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပြောဆိုပြီး ကမန်းကတန်း အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။
~~~~~~~~~~~
ညဘက် ဦးရင်ထွန်းဝင်းတို့ သားအဖ ၊ သမီးရီးစား နှစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း ကြားရင်တွေမှာ လို တွတ်ထိုး ကစ်ဆင်ပေး ထိပွတ်လို့ မရခြေ၊ သောကြာ၊စနေည တို့၏ ထုံးစံအတိုင်း မိသားစု အစုံအလင် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗီထိုင်ကြည့်ကြရသည်။ ထိုည သူတို့ကြည့်နေသော အခန်းဆက် စီးရီးကလည်း ကောင်းတာမို့ ညမိုးချုပ်ထိ ထိုင်ကြည့်ကြပြီးမှ အိပ်ယာဝင်ကြလေသည်။ မနက်ဖြန် စတိတ်ရှိုးကြည့်ဖို့ သူတို့အဒေါ်အိမ် သွားအိပ်ကြမည့် အကြောင်းလဲ ပြောနေကြသည်။ ရတနာဝင်းကတော့ မနက်ဖြန်မှ အကြောင်းပြပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့မည်မို့ ဘာမှမပြော၊ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ နီလာဝင်းကလည်း ရတနာဝင်းနှင့် သူမအဖေတို့ အကြံနှင့် ပလန်ကို သိပြီးသားမို့ ပြုံးစေ့စေ့သာ လုပ်နေသည်။ ထိုကိစ္စကို မသိသူက သားအငယ်ဆုံး ကောင်လေးသာ ရှိလေသည်။
ရတနာဝင်းကလည်း မနက်ဖြန် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ကြမည် ဆိုသဖြင့် ရင်တဖိုဖိုဖြင့် ဒီည အိပ်ရေး၀၀ အိပ်မည်ဟု ဆိုသလို၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း သဘောတူထားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ ညစွန့်စားမည့် ပလန်ကိုတော့ ရတနာဝင်း တယောက် မသိရှာပါ။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက လောဘတက်တာလား၊ အရသာတွေ့သွားတာလား မသိ၊ စိတ်တွေက ဆယ်ကျော်သက်ကလေးလည်း မဟုတ်ဘဲ တအားထကြွနေသည်။ မနက်ဖြန် တညလုံး ရတနာဝင်းကို စားရမည် ဆိုတာ သိနေတော့ ဒီနေ့တနေ့လုံး မထိမတွေ့လိုက်ရသည့် နီလာဝင်းလေးကို ချစ်ချင်နေသေးသည်။ ဒါကြောင့်လည်း သမီးကြီးဖြစ်သူ ရတနာဝင်း မသိအောင် ကြံရွယ်ထားဖြင်း ဖြစ်သည်။
ညသန်းခေါင်လောက်ကျတော့ မိမိအခန်းကို မီးမှောင်ချကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုထဲက ထမင်းစား ကုလားထိုင်တလုံးပေါ်တွင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ အိမ်သာထဲမှ မီးလုံးကို ဖွင့်ထားပြီး တံခါးကို နည်းနည်းလေး ဟထားလိုက်သဖြင့် သူထိုင်နေရာမှာ အလင်းရောင် ရနေသည်။ တခြားနေရာတွေကတော့ အလင်းကြီး မဟုတ်တောင် မြင်နေရသည်။ မှောင်ပိန်း မနေတော့။
ခဏကြာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဂဏှာမငြိမ်တော့၊ နီလာဝင်းများ အိပ်များ ပျော်သွားပလား၊ ဒါမှမဟုတ် ရတနာဝင်းများ မအိပ်သေးလို့လား၊ နည်းနည်းကြာလာတော့ အင်း..လာမှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးလေ ဟု တွေးကာ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ အိမ်သာထဲက မီးကို သွားပိတ်မလို့ ပြင်နေတုန်းမှာပင် ခြေသံတိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရသည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ နီလာဝင်း၊ ရင်းထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဆယ်ကျော်သက် ကောင်လေး တယောက် ရီးစားကောင်မလေးနှင့် အဖေအမေ မသိအောင် ချိန်းတွေ့သလို ဖီလင်မျိုး ဖြစ်နေရသည်။
နီလာဝင်းက အသံမထွက်ဖို့ သူမလက်ညှိုးကို နှုတ်ခမ်းမှာ ကန့်လန့်ဖြတ် ပြလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နားလည်ကြောင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ဖက်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘုမသိဘမသိနဲ့ နီလာဝင်းခေါ်ရာကို လိုက်သွားခဲ့သည်။ သူ့အကြံက နီလာဝင်းကို မီးဖိုခန်းထဲတွင် လိုးဖို့ဖြစ်သည်။ သို့သော် ယခု နီလာဝင်း ခေါ်ရာသို့ ပါသွားလေသည်။
အိမ်ရှေ့ခန်းမှ တီဗီရှေ့ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ချလိုက်ကြပြီးမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက တိုးတိုးလေသံလေးဖြင့်
“ ဘာလို့ ဒီကို ခေါ်လာတာလဲ...”
ဟု မေးလိုက်မိသည်။ နီလာဝင်းကလည်း လေသံလေးဖြင့်
“ ဖေကြီးကလည်း မီးဖိုခန်းက မီးတို့အခန်းနဲ့ ကပ်နေတာ..အသံက အခန်းထဲက ကြားရနိုင်တယ်..နောက်ပြီး မတော်လို့ မကြီး တရေးနိုး ရူးပေါက်ချင်လို့ ထလာရင် အဲဒီဖက်ကို လာမှာ..ချက်ခြင်းတန်းတိုးမှာ...”
တော်တော်လည်တဲ့ ကောင်မလေးပဲ ဟု ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့သမီးကို ပြန်ချီးမွမ်းလိုက်သည်။ ဟုတ်ပါ့၊ သူတောင် မတွေးမိ၊ အိမ်ရှေ့ခန်းက သူမတို့ အခန်းနဲ့ဆို ကြားထဲမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းတခန်း ခြားသေးသည်။ နောက် ခုန နီလာဝင်း ပြောသလို ရတနာဝင်း ထလာလျှင်လည်း ချက်ခြင်းကြီး တန်းမတိုးနိုင်။ အသံကြားတာနဲ့ ပြင်ဆင်ချိန် ရမည်။ ဆင်ခြေရှာလို့ ရမည်။ နောက်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဘုရားစင် မီးနှင့် လမ်းမပေါ်က ဓါတ်မီးတိုင် မီးရောင်တို့က တံခါးထိပ် မှန်ချပ်များမှ ဝင်နေသဖြင့် အလင်းရောင်လည်း ကောင်းကောင်းရသည်။
“ အင်း..ငါ့သမီးက တော်တော် တွေးတက်တာပဲ...”
ဟု ချီးကျူးလိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ပြုံးစေ့စေ့နှင့် ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာလှုပ် ပြောပြရင်း ...”
“ ကဲ ပြောပါဦး...ဖေကြီး ညသန်းခေါင် ပြောစရာ ရှိတယ်ဆိုတာ ဘာပြောမှာလဲ...”
ဟု မေးလိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်းလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ကာ မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရှုံ့ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို တချက် ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်ပြီးမှ
“ မီးလတ်ကို ဖေကြီး ချစ်တယ် ပြောမလို့...”
“ ဟာကွာ ..ဖေကြီး နောက်တယ်...အာ့များ ..ဒီအချိန် ပြောဖို့ လိုလို့လား...”
~~~~~~~~~~~~
(21)
နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ သူမကို ချိန်းမှန်း သိသိကြီးနှင့် မိန်းမတို့ မာယာဖြင့် ပြန်ရစ်နေလေသည်။ နီလာဝင်းမှာ ညဖက်မို့ တီရှပ်နှင့်ကာတွန်းရုပ်ကလေးများ ရိုက်ထားသည့် ပါဂျားမား ပိတ်ဘောင်းဘီရှည်လေး ဝတ်ထားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်းလေးကို ဖက်ထားရာမှ ဖင်လုံးလေးများကို ပဂျားမား ပေါ်မှပင် အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ် လိုက်ရင်း စွာလန်တေး လုပ်နေသည့် နှုတ်ခမ်းတို့ကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။
တကယ်တော့ နီလာဝင်း ကလေးမှာလည်း မျှော်လင့်ပြီးသား ဖြစ်နေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကျောပြင်ကြီးကို ပြန်ဖက်တွယ်ရင်း သူမ နှုတ်ခမ်းလေးထဲ တိုးဝင်လာသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လျှာကြီးကိုပါ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ ပေါင်ခွဆုံမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် လာထောက်နေသည့် လီးကြီးကလည်း သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို လာဖိမိနေရာ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ယားလာရသည်။
သူတို့နှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်နေချိန်မှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက တီရှပ်အောက်မှ တိုးဝင်ကာ နီလာဝင်း နို့ကလေးများကို အုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ နီလာဝင်း တီရှပ်အောက်မှာ ဘရာဇီယာ မဝတ်ထားကြောင်း တွေ့လိုက်ရတော့ အရမ်းသဘောကျသွားလေသည်။ သူ့လက်ဖဝါးကြီး နှစ်ဖက်ဖြင့် တဖက် တလုံးစီ အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးတော့ နီလာဝင်း ပါးစပ်လေးမှ ငြီးသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူမပေါင်ခွဆုံလေးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးဆီ ပိုမိုဖိကပ် ပွတ်လာတော့သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်၏ အသက်ရှုသံများမှာ တိတ်ဆိတ်သော ညတွင် ကျယ်လောင်သလို ဖြစ်လာရသည်။ နီလာဝင်း လက်ကလေးက သူမဘိုက် ဆီးခုံနား လာထိုးနေသည့် လီးကြီးကို လက်ကလေးဖြင့် ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချပြစ်လိုက်သည်။ အဲ့တော့လည်း နီလာဝင်းကလေးက သူမလက်ဖြင့် ထောင်မတ်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်သည်။ လီးကြီးက သူမလက်ထဲတွင် နွေးထွေးနူးညံ့နေသော်လည်း အတွင်းထဲက အကြောတွေကတော့ သံချောင်းကြီးအလား တင်းမာနေသည်။
တကယ်တော့ နီလာဝင်း အရသာ တွေ့နေလေပြီ။ ပထမဆုံး အကြိမ်ကသာ စပ်ဖြင်းဖြင်း အောင့်တောင့်တောင့်နှင့် ဒုတိယအကြိမ်မှာ တော်တော်လေး ကောင်းနေပြီ၊ နောက်ပြီး လီးကြီးကို စုပ်လိုက်တော့လည်း တမျိုးအရသာ ရှိသလိုမို့၊ ဒီနေ့ တနေ့လုံး ဖေကြီးနားကပ်လို့ မရဖြစ်နေတာ စိတ်ထဲ အားမလို အားမရ ဖြစ်နေရသည်။ နောက် မနက်ဖြန်ဆိုလျှင် မကြီးနဲ့ ဖေကြီးတို့က နှစ်ယောက်ထဲ လိုးကြ ဆော်ကြတော့မည် ဆိုတာလည်း သိထားတော့ မနာလိုလည်း ဖြစ်မိသည်။
သို့သော် ကိုယ့်အမကြီးလည်းဖြစ်၊ သူက ဖေကြီးနှင့် အရင်ဖြစ်နေကြတာ ဆိုတော့လည်း ကိုယ်က မလုပ်နဲ့ ပြောလို့လည်း ရမှာ မဟုတ်။ ခုတောင် ဖေကြီးကလည်း မကြီးမသိအောင် လျိုထားပြီး သူမနှင့် လာဖြစ်နေရတာ မဟုတ်လား။ ဖေကြီး ပြောသလိုဆို မကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲတောင် အလိုးမခံဖူးသေး ဆိုတော့ သူမက ဖေကြီးလီးကို အရင်ဆုံး အလိုးခံရသည့်သူ ဖြစ်သွားရတာကိုလည်း အားရကျေနပ်မိသည်။
ဒီည သူ့ကို ဖေကြီး တွေ့ချင်သည်လို့ ချိန်းကတည်းက စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ရသည်။ သူမ ပိပိလေးမှာလည်း စောက်ရည်တွေက ရွဲနေပြီ။ မကြီး အိပ်ပျော်သွားအောင် မနည်းစောင့်ရသည်။ သူမ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့် နေလျှင် သူမကို ဘာလို့ အိပ်မပျော်သေးတာလဲ မေးမှာ စိုးလို့ တက်နိုင်သလောက် အညောင်းခံပြီး လူကို ငြိမ်ငြိမ်လေး လှဲနေခဲ့ရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆိုဖာမှာ ထိုင်ချလိုက်တော့ နီလာဝင်းက ဆိုဖာရှေ့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို မော့ကြည့်ကာ လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်
“ မနက်ဖြန်ကျရင် မကြီးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရတော့မယ် ဆိုတော့ ပျော်နေတာပေါ့လေ...”
ဟု ငေါ့လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သမီးလတ် တယောက် သူ့အမကြီး အပေါ် အနည်းငယ် မနာလို ဖြစ်နေမှုကို သဘောကျမိလေသည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း မနက်ဖြန် အတွက် အလွန်စိတ်တက်ကြွနေသည်ကို မိလတ် မသိစေချင်။
“ အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ...ဟိုက ရီးစားပဲ ရှိသေးတာ ..ဒီကမှ မယား အဆင့်ရောက်နေပြီကို...”
“ ဘာလို့ မယားအဆင့်လဲ...”
“ လင်မယားလို နေတာ ဘယ်နှစ်ခါ ရှိပလဲ...အဲတော့ မယားအရာ မြောက်ပြီပေါ့လို့.. ဟုတ်ပလား မယားလေးရယ်...”
“ ဘာမယားလေးလဲ မီးက မယားကြီး...မနက်ဖြန်ကျမှ မကြီးက မယားလေးဖြစ်မှာ...”
“ ဟုတ်ပါပြီကွာ...မိန်းမရာ...ယောင်္ကျားလီးကြီး တအားမာနေပြီ...အာငွေ့လေး ပေးပေးပါဦး..တော်ကြာ ပေါက်ကွဲ ထွက်တော့မယ်......”
နီလာဝင်းက မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးပြီး မျက်နှာကို ရှေ့တိုးလိုက်သည်။ မှောင်ထဲမှာ မျက်လုံးက ကျင့်သားရနေတော့ သူမလက်ထဲမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထနေသည့် လီးကြီး၏ ဖွင့်ကားနေသော ဒစ်ဖူးကြီးကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရသည်။ သူမ လျှာလေးထုတ်ကာ ဒစ်ဖူးထိပ် အကွဲကြောင်းမှ စိမ့်ထွက်လာသော လရည်သီးလေးကို လျှက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီး တခုလုံးကို ငုံကာ ဖွဖွလေး တချက်စုပ်သည်။
နောက် သူမ လျှာကလေးဖြင့် ဒစ်အရင်း အချိုင့်လေးကို ပတ်လျှက်သည်။ ဒစ်ဖူးနှင့် လီးတန် တလျှောက်ကို လျှာအပြားလေးဖြင့် တပြတ်ပြတ် လျှက်ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီးကို အာခံတွင်းထဲထည့်၊ သူမနှုတ်ခမ်းကို လီးတန်မှာ စေ့ရင်းက စုပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ခေါင်းကို နိမ့်ချီ မြင့်ချီနှင့် နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်းကလည်း အာခံတွင်းထဲက စုပ်သည်။
ထွက်လာသမျှ အရည်ကြည်တို့ကိုလည်း မျိုချသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကတော့ လက်တဖက်က နို့ကလေးတွေကို ဆုပ်နှယ်ရင်း တဖက်က နီလာဝင်း ခေါင်းကလေးကို ထိန်းကိုင်ပေးရင်း ဂုတ်သားလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်တွင်းမှ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ နေအောင်ကို စုပ်ပေးရင်း လီးကိုလည်း သူမနှုတ်ခမ်းလေးများဖြင့် ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေသဖြင့် လီးကြီးက မတရား ထွားတက်လာပြီး ပေါက်ကွဲတော့မတက် မာတင်းလာခဲ့ရသည်။
“ တော်ပြီ ထင်တယ် မီးလတ်..ဖေကြီး တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် ထ..ထ...”
ဟု ပြောပြီး ဆွဲထူပေးလိုက်တော့ နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရှေ့ မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ခါးမှ ပါဂျားမား ချည်ထားသော ကြိုးကို ဖြည်ပြီး သူမခြေကျင်းဝတ်သို့ ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျသွားစေသည်။ သူ့လက်ချောင်း ထိပ်ကလေးဖြင့် နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်စမ်းကြည့်လိုက်တော့ စောက်ရည်တွေက ရွှဲနစ်နေသည်။ သူ့လက်ချောင်းကြီး စောက်စေ့လေးကို သွားဖိပွတ်မိတော့ နီလာဝင်း ပါးစပ်မှ အိကနဲ အသံထွက်လာပြီး ဒူးတွေ ညွတ်ခွေ ချင်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုခုံးကို လှမ်းကိုင် ထိန်းလိုက်ရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဆိုဖာ အစွန်းကို ဖင်ရွေ့ထိုင်လိုက်ပြီး နီလာဝင်းကို သူ့ပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်စေသည်။ နီလာဝင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်အချမှာ သူ့လီးကို နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝပေါ် တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း နှစ်ဝင်စေလေသည်။
နီလာဝင်းမှာ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တိုးဝင်လာသော လီးတန်ကြီးကို ခံနိုင်သလောက် ထိန်းရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ထိုလီးကြီးကို တမနက်လုံး တောင့်တနေခဲ့သည်မို့ နည်းနည်းကြပ်ပြီး နာတာတာ ဖြစ်သော်လည်း အံကြိတ်ခံကာ ထိုင်ချလေသည်။ မကြာခင်မှာပင် သူမ ဖင်လုံးလေး ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်နှင့် ထိပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးလည်း သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိအောင်ကို ဝင်သွားခဲ့လေသည်။
“ အား..ကောင်းလိုက်တာ မီးလတ်ရယ်...ဖေကြီး လီးမှာ စိမ့်နေအောင် ကောင်းတာပဲ...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြောရင်း လက်နှစ်ဖက်ကလည်း နီလာဝင်း တီရှပ်အောက်မှ လျိုကာ နို့လေးနှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။ နောက်တော့ အားမရသလိုဖြင့် တီရှပ်ကို မ..ချွတ်လိုက်ရာ နီလာဝင်းကလည်း လက်လေးနှစ်ဖက် မြှောက်ပေးရှာသည်။
“ အား..လှလိုက်တဲ့ နို့လေးတွေကွာ...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နို့လေးများကို ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ် စို့လေသည်။ နီလာဝင်း နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ သေးသေးဖုဖုလေးများသာ ဖြစ်သဖြင့် လက်ညှိုးလက်မနှင့်ပင် ကောင်းစွာ ညှစ်ကိုင်ခြေလို့ မရသေးပေ၊ နို့လုံးလေးတွေကတော့ လက်တဆုပ်စာ မက လုံးမို့မို့လေးတွေမို့ ကိုင်လို့ အင်မတန်ကောင်းသည့် အရွယ်ဖြစ်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ နို့ကို စို့လိုက်တော့ နီလာဝင်း ခမြှာ ကိုယ်လေးပင် တုံတက်ကာ ကြက်သည်းမွှေးညှင်းများ ထသွားရသည်။
သူမအတွက် သူမရင်သားများကို ပထမဆုံး တခြားလူတယောက် ကိုင်တွယ်ခံရခြင်း ဖြစ်ရုံမက စို့ပေးတာပင် ခံရတာမို့ တကိုယ်လုံး အကြောတွေ ဖိန်းတိန်း ရှိန်းတိန်း ဖြစ်သွားရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကလေးမှလည်း အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ဆင်း ကျလာပြီမို့ လီးကြီးကို ချောဆီထည့်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်လာရသည်။
နီလာဝင်းက သူမ လုပ်တက်သလောက် ဖင်ကလေးကို ကြွလိုက် ချလိုက်ဖြင့် အပေါ်မှ လိုးပေးရှာသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကတော့ လီးကြီးမှ စေးအိလှသည့် အရသာခံနေရင်း အပျိုမလေး၏ နူးညံ့အိတင်းလှသည့် နို့လုံးကလေးများကို ဆုပ်နှယ် စို့ပေးရင်း ဇိမ်ခံနေလေသည်။ နို့စို့ရာမှ အနည်းငယ် ဝသွားမှ နီလာဝင်းကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ကစ်တချက်ပေးကာ
“ တော်ပြီ မီးလတ် ညောင်းနေရော့မယ်...ဖေကြီး တလှည့်လုပ်ပေးမယ်..ခဏဆင်း.....”
ဟု ပြောရင်း နီလာဝင်း ခါးလေးက ကိုင်မကာ မတ်တပ်ရပ်စေလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း မတ်တပ်ထ ရပ်လိုက်သည်။ နီလာဝင်း လက်ကလေးကို ဆွဲကာ ဆိုဖာနောက်သို့ ခေါ်လာပြီး ဆိုဖာနောက်မှီကို တတောင်ထောက် ကုန်းစေကာ ဖင်ကလေးကို အနောက်ကော့စေလိုက်သည်။
နီလာဝင်း၏ ကိုယ်လုံးတီး ဘော်ဒီလေးမှာ စင်းပြီး လှနေလေသည်။ သူမမှာ သွယ်သော်လည်း ပိန်ညှောင်သေး မဟုတ်ခြေ၊ နောက်ပြီး လုံးဝန်းသော ဖင်လုံးလေးမှာ သေးသွယ်သော ခါးအောက်မှ ဝိုင်းစက်နေအောင် ကားထွက်လာတော့ ခုလို ကုန်းပေးလိုက်တဲ့အခါ အရမ်းကို လှသည့် ဂစ်တာရှိတ်ကလေး ဖြစ်နေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားရပ်စေပြီး ထိုခြေထောက် နှစ်ဖက်ကြားမှာ သူက ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
နီလာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်ကလေးက အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးလျှက် မို့မို့ဖောင်းဖောင်လေး ပြူထွက်နေသည်။ အပျိုမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်နံ့ ညှီစို့စို့လေးက ဦးရင်ထွန်းဝင်း အတွက်တော့ မွှေးကြိုင်သင်းပျံံ့နေလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲကာ သူ့လျှာကြီးဖြင့် ထိုးလျှက်လိုက်သည်။
“ အား....ရှီး.....အိုး....”
နီလာဝင်းလေးမှာ ထိုသို့လုပ်လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားသော်လည်း တခါမှ မခံဘူးသေးသော အတွေ့အကြုံကြောင့် အသံလေးပင် ထွက်သွားမိသည်။ နွေးထွေး စိုစွတ်သော လျှာကြီးက သူမစောက်ဖုတ် အသားနုနုလေးကို လာထိလိုက်တော့ လူတကိုယ်လုံး တုန်တက်ကာ စောက်စေ့လေးပင် ကျင်တက်သွားရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပါးစပ်ကြီး တခုလုံးကို စောက်ဖုတ်အုံလေးအား ရသလောက် ငုံ့ကာ စုပ်ပြန်သည်။ စောက်ဖုတ်လေးက စိမ့်ကျနေသည့် စောက်ရည်ကြည်တို့ကိုလည်း စုပ်ကာ မျိုချလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့လျှာ့ကြီးကို စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဝင်သလောက် ထိုးသွင်းရင်း လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ခြေလေရာ နီလာဝင်းမှာ ဖင်လုံးလေး တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေရသည်။ နောက် စောက်စေ့လေး ကျဉ်ပြီး ပြီးသွားကာ သူမ ဆက်မခံနိုင်တော့သဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဦးခေါင်းကို လက်ကလေးဖြင့် အသာတွန်းပြီး
“ အီး....ယောင်္ကျား..လိုးတော့ကွာ..မခံနိုင်တော့ဘူး...အူး.....”
ဟု ပြောလေသည်။ ထိုအခါမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း မတ်တပ်ထရပ်ကာ သူ၏ မာတောင်တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝလေးမှာ တေ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။
“ အ..ဖြည်းဖြည်း ..ယောင်္ကျားကြီးရယ်..အရမ်းမလုပ်နဲ့ ဦးလေ..”
“ အေးပါ..မိန်းမရယ်..ယောင်္ကျား ဖြည်းဖြည်း လိုးပါ့မယ်..”
သူတို့နှစ်ယောက်မှာ လင်မယား ရိုးပလေး စကားပြောရင်းဖြင့် ဖီးလ်တွေ ပိုတက်လာကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ခါးလေးကို ကိုင်ကာ သူ့ဒူးကိုကွေးပြီး အပေါ်သို့ ပင့်ကာ ပင့်ကာ တချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်း စလိုးလေသည်။ နီလာဝင်းကလည်း ဆိုဖာနောက်မှီကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို ကော့ကော့ ပေးကာ ခံလေသည်။
နီလာဝင်းမှာ လူက သွယ်သော်လည်း ဖင်လုံးလေးက အိုးလုံးကျစ်လေးဖြစ်ရာ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ခြံမှာ တင်းတင်းအိအိလေး ခံစားနေရသလို လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ထားသလို စေးကြပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကလည်း စောက်ရည်ရွှဲလျှက် အလွန်င် အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလှပေသည်။ နှစ်ဦးသား အရှိန်ရလာတော့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာ ကြမ်းလာခဲ့သည်။
“ ဖတ်...ဖတ်..ဖလွတ်..ဗျိ....”
“ အု...အု....”
“ အီး....အီး.....”
“ ဖွတ်..စွတ်..ဖတ်....”
“ အ..အီး...ဟား....ရှီး.....”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေးများ လီးကြီးနှင့် ပါလာသလိုပင် ခံစားနေရသလို နီလာဝင်းမှာလည်း သူမ အူတွေကို ဆွဲထုတ်သွားသလိုပင် ခံစားနေရသည်။
“ အ...ပြီး...ပြီး...ပြီး....အိုး....”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှ လရည်များ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်ကာ တချီပြီးသွားခဲ့ရသလို နီလာဝင်းမှာလည်း စောက်စေ့လေး ကျဉ်တက်ပြီး တကိုယ်လုံး အကြောဆွဲသလိုပင် တွန့်တက်ပြီး ပြီးသွားရတော့သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(22)
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးကြီး နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ထည့်ကာ စိမ်ထားရင်းမှ စောက်ခေါင်းတွင်း အသားနုလေးတွေ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပေးသလို ခံစားနေရတာကို အရသာ ခံနေလိုက်သည်။
ခဏကြာမှ သူ့ကိုယ်သူ နီလာဝင်း ဖင်နောက် ပူးကပ်ထားရာမှ ခွါလိုက်ရာ လီးတန်ကြီးက လျောကနဲ ထွက်လာခဲ့သည်။ နီလာဝင်း ကလည်း ဆိုဖာနောက်မှီပေါ် လက်ထောက်ကုန်းနေရာမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ရပ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ပြီး မော့လာသော မျက်နှာလေးမှ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်သည်။
“ ချစ်လိုက်တာ..မီးလတ်ရယ်..အရမ်းကောင်းတာပဲ..”
“ ဟွန့် ဘာမီးလတ်လဲ..သူလုပ်ချင်တာ လုပ်ပြီးမှ ...မီးလတ်လား..”
“ အာ..ဟုတ်ပါဘူး..ပါးစပ် အကျင့်ပါသွားလို့ပါ..ကဲ ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ...ပြော အာ့ဆို..မိန်းမရေ ဆိုတာကြီးကလည်း ရို မဖြစ်ဘူးလေ..”
“ သိဘူး..သွား..သူ့မယားလို လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြီးမှ သမီး..သမီး..မခေါ်နဲ့..”
“ အာ့ ဆို..ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ ..ပြောလေကွာ..နီလာလား....”
“ ဟာ သွားပါ..အဲဒါ သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်တာ ..ဖယ်ပါဦး..ဒီမှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ အဝတ်အစား ဝတ်လိုက်ဦးမယ်..”
နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို တွန်းပြီး ဆိုဖာရှေ့မှာ ပုံကျနေသော သူမ အဝတ်အစားများကို ကောက်ယူကာ ပြန်ဝတ်နေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း သူ့ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ပြီး ဆိုဖာမှာ ထိုင်ချလိုက်ကာ နီလာဝင်း ထိုင်လေမလား စောင့်နေသည်။ နီလာဝင်းက သူမ အဝတ်အစားများ ဝတ်ပြီးတာနှင့်
“ သွားအိပ်တော့မယ်..အိပ်ချင်ပြီ..”
ဆိုပြီး မျက်နှာ ခပ်တည်တည်ဖြင့် ထွက်သွားတော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ အူကြောင်ကြောင်နှင့် ကျန်ခဲ့တော့သည်။ အင်း..မိန်းမ ဆိုတာ ဒီအရွယ်လေးတောင်မှ နားလည်ရ ခက်တာပါလား ဟု တွေးမိလိုက်သေးသည်၊ ဘာများ စိတ်ဆိုးသွားတာလဲ သူနားမလည်။ နောက်နေ့မှ ပြန်ချော့ရမယ်လေ ဟု တွေးရင်း သူအခန်းထဲသို့ သူပြန်ဝင်လာခဲ့တော့သည်။
~~~~~~~~
နောက်နေ့ တနေ့လုံး နီးပါး နီလာဝင်းမှာ မျက်နှာထား တည်တည်ဖြင့် ဖြစ်နေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘာမှ မပြောပြစ်၊ ရတနာဝင်းလည်း အိမ်မှာ ရှိနေတာဆိုတော့ သူမ တခုခု ပြန်ပြောလိုက်လျှင် ရတနာဝင်း မသင်္ကာစရာ ဖြစ်သွားမည်ကိုလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လန့်နေသည်။ နောက်တော့ သူတို့ မောင်နှမ သုံးယောက် စတိတ်ရှိုးကြည့်ဖို့ သူတို့အဒေါ်အိမ် သွားကြမည် ဟုဆိုကာ ထွက်သွားကြသည်။ ထိုအချိန်ထိ နီလာဝင်းကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ချဉ်းကပ်ဖို့ အခွင့်မသာခဲ့။ ရတနာဝင်းကတော့ ထိုအိမ်ရောက်ပြီးမှ ခေါင်းကိုက်သည် ဟု ဆိုကာ အိမ်ပြန်လာဖို့ သူတို့ စီစဉ်ထားပြီးသား ဖြစ်သည်။
သူတို့ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ဂဏှာမငြိမ်တော့၊ ဒီည တညလုံး သူနှင့် ရတနာဝင်းတို့ နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေကြရမည်ကို တွေးရင်း ရင်တွေ ခုန်နေမိသည်။ ဘီပီအိုင်ထုတ် စပါးကက်ပစူးလေး တလုံးတောင် ထုတ်သောက်ထားလိုက်သည်။ လိုးရ မယ်ရပေါ့ ဟု တွေးလိုက်သည်။ ဆိုင်ကို စောစော သိမ်းပြီး တံခါးတွေ စပိတ်တော့သည်။
ဒီအချိန် ပြန်မလာနိုင်လောက်သေးမှန်း သိလျှက်နှင့် လည်ပင်းရှည်အောင် မျှော်နေမိသည်။ အိမ်မှာ အဆင်သင့် ရှိနေသည့် ငါးခြောက်ဖုတ် ဆီဆမ်းလေးနှင့် ဘီယာတလုံး ဖွင့်မြည်းရင်း တီဗီကို ဖွင့်ကာ ဆိုဖာမှာ ထိုင်ရင်း ကြည့်နေလိုက်သည်။ တီဗီကို ဖွင့်ထားသော်လည်း သူ့မျက်စေ့ထဲ မြင်နေတာက ညတုန်းက ဆိုဖာနောက်မှီမှာ ဖင်ကုန်းခိုင်းရင်း လိုးခဲ့ရသည့် နီလာဝင်းလေး၊ အင်း..မနေ့ညက သူ့ကိုယ်သူ မိန်းမကြီး တယောက်လို သူ့ကို ပြုမူသွားလိုက်တာ ငါ့မှာ ဘာကြောင်းမှန်း မသိတဲ့ ဟာ..ပြန်ချော့ရဦးမည် ဟု တွေးနေမိသည်။
ထိုအချိန်မှာပင် အိမ်ရှေ့မှ တံခါးဖွင့်ပြီး ရတနာဝင်း ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရတနာဝင်းက အိမ်တွင်း ဝင်ပြီးသည်နှင့် တံခါးကို အတွင်းမှ ပြန်ပိတ်ကာ ဂလန့်ချလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက အိမ်ထဲဝင်လာတော့ အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ဘီယာသောက်ကာ တီဗီကြည့်နေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို တွေ့လေသည်။
“ ဖေကြီး..ဟွန်း..ဆိုင်စောစီးသိမ်းပြီး ဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့လေ...တယောက်ထဲ စားလို့သောက်လို့..”
“ ဟုတ်ပါဘူးကွာ...မီးကြီးကို စောင့်ရင်း ဘီယာလေး တလုံးသောက်နေတာပါ...မျှော်လိုက်ရတာကွာ ... ဖေကြီး လည်ပင်းတောင် ညောင်းနေပြီ..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ထိုင်ရာမှ ထပြီး ရတနာဝင်းကို လှမ်းဖက်ကာ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရှုံ့ရင်း နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း သူမမျက်နှာလေးကို ပြန်မော့ပေးရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လည်ဂုတ်ကို ခိုကာ တွယ်ထားလိုက်သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း တီရှပ်လေးကို ဆွဲမပြီး ချွတ်မည်ကြံတော့ ရတနာဝင်းက
“ အာ ဖေကြီးကလည်း..အိမ်ရှေ့ကြီးမှာလေ..”
ဟု တားလေးရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူမလက်ကို ဆွဲကာ သူ့အိပ်ခန်းထဲသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ ရတနာဝင်းက နောက်မှ လိုက်သွားသော်လည်း
“ ဖေကြီး မီး ဘိုက်ဆာနေပြီ..”
ဟု လှမ်းပြောသည်။ ရတနာဝင်းကို သူ့လီးတကိုင်ကိုင်ဖြင့် မျှော်နေရတာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက
“ အင်းပါ ..ခဏလေး...ဒါလေးပြီးရင် ဖေကြီးတို့ ပွဲဈေးတန်း သွားစားကြမယ်..”
ဟု ပြောလေသည်။ တကယ်တော့ အခါကြီး ရက်ကြီး တန်ဆောင်တိုင်ပွဲ မို့ သူတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်း ရပ်ကွက်မှာ တေးသရုပ်ဖော် စင်မြင်တို့၊ ကိုယ်တိုင်တီး တေးဂီတတို့အပြင် စားစရာမျိုးစုံ ရောင်းချသော ဈေးတန်းကြီးလည်း စည်းကားစွာရှိသည်။ ကလေးများအတွက် ချားရဟတ်များ တခြားစီးစရာများဖြင့် စည်ကားသော နေမျိုးဖြစ်လေသည်။
အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံ ချွတ်ချပြီး အင်္ကျီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက သူမ တီရှပ်လေးကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲမချွတ်လိုက်ပြီး ဘရာဇီယာကလေးနှင့် အောက်မှ သရီးကွာတား ဂျင်းဘောင်းဘီကလေးဖြင့် ရပ်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။
“ ခွိ ... ဖေကြီး တအားဆိုးတာပဲ..တခါထဲ သမီးအပျိုလေး ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ..သူ့ဟာကြီးကလည်း တချိန်လုံး မာတောင်နေတာပဲ..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာလည်း တကယ်တော့ မော်ဒယ်ဘွိုင်း မဟုတ်ပါ။ အရွယ်ကလည်း ၄၈-၄၉၊ အလုပ်ကလည်း ဈေးရောင် ဆိုင်ထိုင်နေရသူ ဆိုတော့ သူများတွေလို မာဆယ် အဖုဖု အထစ်ထစ်လည်း မရှိပါ။ သို့သော် အရပ်မြင့်ပြီး နဂိုကတည်းက မဝတက်သည် မက်တယ်ဘော်လစ်ဇင်ကြောင့် လူကတော့ သိပ်မဝ၊ သို့သော် ဂျင်လည်း သွားဖို့ အချိန်မရှိ၊ အလုပ်ကြမ်းလည်း မလုပ်၊ တခါတလေ ဝီစကီလေး ဘီယာလေးလည်း မှီဝဲတက်တာမို့ ဘိုက်ကတော့ ဆစ်ပက်အစား တဂါလံသာ ရှိသည်။
လူက မ၀ သဖြင့် ဘိုက်က အရမ်းအပူကြီး မဟုတ်သော်လည်း မော်ဒယ်တွေလို ချပ်ယပ်မနေ၊ ဘောလုံး အသေးစားလောက်တော့ ထွက် နေသည်။ လမွှေးတွေကလည်း အုံလိုက် ထူနေသည်။ အမွှေးဖြူ တချောင်း နှစ်ချောင်းပင် ရှိသေးသည်။ အဲဒီ လမွှေးကြားထဲက ထိုးထွက်နေသော လီးကြီးကတော့ ဘဝပေး ကံကြောင့် ခပ်တုတ်တုတ်ရှိသည်။ အရပ်ရှည်လို့ အချိုးအစားအရ လီးတန်ကလည်း ရှည်သည်။ ကိုယ်အသားအရည်က နေပူထဲ သိပ်မထွက်ရလို့ အသားလတ်ပေမယ့် လီးတန်ကြီးကတော့ ညိုနေသည်။ ဒစ်ဖူးကတော့ ဖူးယောင်နေသလို ခရမ်းရောင်လိုလို ပန်းရောင်လိုလို ကားစွင့်နေသည်။
သူမဖင်ထဲ အဆုံးထိတောင် နှစ်ခါလောက် ဝင်ခဲ့ဖူးပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ရတနာဝင်း စိတ်တွေ ထလာသည်။ သူမမှာ စောက်ဖုတ်ကို အလိုးမခံဖူးသေးသော်လည်း ဖင်လိုးခံရတာကို နှစ်သက်အရသာ တွေ့နေပြီဖြစ်ရာ ခုလို လွတ်လပ်တုန်း စောက်ဖုတ်အလိုးခံတော့မည် ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီး ဖြစ်လေသည်။
ရတနာဝင်းက သူမ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို သူမဘာသာ လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ချွတ်နေချိန်တွင် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ချွတ်ကာ ဇစ်ကိုပါ ဆွဲချလိုက်သည်။ သူမဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုပါ ရောပြီး ချွတ်ချရာ သူမဖင်လုံးနှင့်ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေးများကြောင့် ဒီတိုင်း ချွတ်လို့မရ၊ လှိမ့်ပြီး ချွတ်ချရလေသည်။
အခုတော့ သူ့ရှေ့မှာ အလှနတ်သမီးလေး တပါး ရောက်လို့နေခဲ့ပြီ။ မီးလတ်နှင့် မတူ ဖြူဝင်းနေသော အသားအရည် ၊ ပိုမို ထွားမို့သည့် ရင်သားအစုံ ကားစွင့်သည့် တင်သားကြီးများနှင့် တုတ်ခိုင်သော ပေါင်လုံးကြီးများကြောင့် တမျိုးတဘာသာ လှနေ၊ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေပေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကို ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမနို့များကို ဆုပ်ကိုင်နှယ်ရင်းက နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလေသည်။ ရတနာဝင်းကလည်း သူမပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လျှာကြီးကို စုပ်ကာ ပြန်နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာ အားရသွားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း၏ နို့တွေကို စို့လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နို့တွေကို တဖက်တလှည့်စီ အားရအောင် တပြွတ်ပြွတ် စို့နေချိန် ရတနာဝင်းမှာ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး သူမလက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းမှ ဆံပင်တို့ကို ကုတ်ဖြစ်ပေးနေလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမနို့တွေကို စို့ကာ အားရသွားမှ ခေါင်းကို ထောင်လိုက်တော့ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်း နောက်ဆုတ်စေပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဖင်လျောချ ဆင်းလိုက်ကာ ကြမ်းပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက သူမမျက်နှာကို ထိုးမိသွားသည်။ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီးကို သူမ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲကာ စုပ်ပေးလေသည်။
“ ပြွတ်စ်..ပလွတ်..”
“ အား...အီး...ကောင်းလိုက်တာ မီးကြီးရယ်..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးက အကြောတွေ ထောင်ထပြီး မာန်ဖီသလို တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ လီးဒစ်ဖူး ခရမ်းရောင်ကြီး ထိပ်အကွဲကြောင်းမှ အရည်ကြည်တို့က စိမ့်ထွက်နေသည်။ ရတနာဝင်းက သူမလက်ကလေးဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် သကြားလုံးကို ငုံစုပ်သလို စုပ်လိုက်၊ ရေခဲချောင်းကို လျှာဖြင့် လျှက်သလိုလျှက်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။
“ အာ..ကြီးလိုက်တာ ဖေကြီးရယ်..ပြီးတော့ မာခဲပြီး နေတာပဲနော်..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီး ရတနာဝင်း ဆံပင်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်းက
“ မီးကြီးက မကြိုက်ဘူးလားလို့..”
“ သိဘူး..မီးကြီးဟာလေးနဲ့ ဆန့်ပါ့မလား ဖေကြီးရယ်..”
“ ပြွတ်စ် ..ပလပ်...ပြွတ် ပြွတ်..”
“ ကဲပါ ဒါဆို လက်တွေ့ စမ်းရအောင် ဖေကြီး စောင့်နေရတာ ကြာလှပြီကွယ်..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း မနေနိုင်တော့၊ ရတနာဝင်းကို ဂျိုင်းမှ မကာ ကုတင်စောင်းပေါ် ဖင်ထိုင်ချကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားစေလိုက်သည်။ သူက ရတနာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်၍ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝလေးကို ဒစ်ဖူးဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ပေးလေသည်။ ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးမှာ အရည်တွေက ရွှဲအိုင်နေပြီမို့ သူ့လီးထိပ်ဖူးမှ အရည်ကြည်တို့ဖြင့် ပူးပေါင်းပြီး ချွဲကျိကျိ ဖြစ်လာသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲကို ဒစ်ဖူးဝင်အောင် အသာလေး ဖိထိုးထည့်လိုက်သည်။ ပြီးခဲ့သည့် တပါတ်လုံး ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်းများဖြင့် ကရိုင်းပေးခဲ့တာတောင်မှ အခု လီးထိပ်ဖူးဝင်တော့ စေးကြပ်နေသေးသည်။ အရည်တွေက ရွှဲနစ်နေ၍သာ တော်တော့သည်။
“ အား နာတယ် ဖေကြီး...ဖြည်း..ဖြည်းနော်..”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုခုံးကို သူမလက်ကလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းတွဲခိုကာ သူမမျက်လုံးကို တင်းတင်းမှိတ်ပြီး နာမှာကို အံကြိတ်ခံဖို့ ရတနာဝင်းက အဆင်သင့် ပြင်ထားခဲ့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းလွှာ နှစ်ခုကြား ဒစ်ဖူးကြီး တေ့ပြီး နည်းနည်းလေး ဝင်သွားသည်နှင့် အသာလေး ဖိထိုးလိုက်သည်။
“ အ...အီး...ရှီး...ကျွတ်စ်..”
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အတင်းလှမ်းဖက်ပြီး အော်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နောက်တလက္မလောက် ထပ်ကာ ဖိထိုးထည့်လိုက်သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း ( ၆) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment