Thursday, February 21, 2013

မချောသုံးယောက် ကိုယ်တစ်ယောက် (စ/ဆုံး)

မချောသုံးယောက် ကိုယ်တစ်ယောက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - တုတ်ကြီး

ကျွန်တော့် နာမည်က ကျော်ကျော်၊ အသက်က  (၁၅)  နှစ် ကျော်ကျော် ရှိပီပေါ့။ ကျွန်တော့် ညီမလေးက သင်းသင်း တဲ့၊ အသက်က ကျွန်တော့်ထက် (၄) လလောက်ငယ်တယ်၊အစ်ကို နဲ့ ညီမ (၄) လပဲ အသက်ကွာတယ်ဆိုပြီး အံသြနေကြလား၊ အမှန်က သင်း သင်းနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ လင်ကပါတဲ့သားနဲ့ မိန်းမကပါတဲ့သမီးပေါ့။

ရှင်းအောင်ပြောရရင် ကျွန်တော့် အဖေ ဦးအောင်မြင့်နဲ့ သင်းသင်း အမေဒေါ်ထားထားတို့ဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ (၄) နှစ်က အိမ်ထောင်သစ်ထူထောင်ကြတာမို့ လင်ပါ သားကျွန်တော်နဲ့ မယားပါသမီး သင်းသင်းတို့ဟာ အိမ်တစ်အိမ်ထဲမှာ မောင်နှမတွေအဖြစ်နဲ့ ကြီးပြင်း ခဲ့ရတာပါ။

အဖေနဲ့လက်ထပ်ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်းဒေါ်ထားထားတုို့သားအမိ ဒဂုံမြို့သစ်ကကျွန်တောတ် တို့အိမ်ကို ပြောင်း လာတော့အိပ်ခန်း ၂ ခန်းပဲ ရှိတာမို့ အဖေတို့ လင်မယားကတစ်ခန်း၊ ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမက တစ်ခန်းအိပ်ကြရတာပေါ့၊ ဒီလိုနေလာကြရာကကျွန်တော့် အသက် (၁၅) နှစ်ကျော်ကျော် (၈)တန်းရောက်တဲ့နှစ်မှာ ပြဿနာစတက်တော့တာပါပဲ။ ပြဿနာကိုစပြီး မီးမွှေးတာကဒေါ်ထားထားပေါ့။ 

ဒေါ်ထားထားက အသက် (၃၂) နှစ်လောက် ရှိပေမယ့်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အတော်လှတယ်၊ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားနဲ့ မြင်တဲ့လူတိုင်းစိတ်နဲ့ ပြစ်မှားချင်စရာပုံစံမျိုးလေ၊ ဖေဖေကပိန်ကပ်ကပ် မဲချောက်ချောက်ဆိုတော့ရှေ့သွားနောက်လိုက် မညီကြဘူးပေါ့.။

ဖေဖေနဲ့ ညားကာစကတော့ဒေါ်ထားထားဟာ အတော်လေးခြေငြိမ်ပါတယ်၊ အဲဒီအချိန်ကျမှ ဗွေဖေါက်လာတာဗျ။ ဖေဖေက စာရင်းစစ်ဆိုတော့ တစ်လမှာ တစ်ပတ်လောက်နယ်ကိုစာရင်းစစ်ထွက်ရတယ်။ ဖေဖေ စာရင်းစစ်ထွက်သွားရင် ဒေါ်ထားထားကတစ်ခန်း၊ ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမကတစ်ခန်းအိပ်ကျရတာပေါ့။

အဲဒီ ပြဿနာတက်တဲ့ညက ညဘက် ၁၂ နာရီကျော်လောက်မှာ ဟိုဘက်ခန်းက အသံသဲ့သဲ့ကြားလို့ သူခိုး များကပ်တာလားလို့ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ အိမ်ယာကအသာထပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အသံက ဒေါ်ထားထားရဲ့ အိပ်ခန်း ထဲကထွက်လာနေတာကိုး။

“ မောင်ကသိပ်ကြမ်းတာပဲကွယ်၊ဖြည်းဖြည်းလုပ်စမ်းပါ၊မထားဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူး။ မောင်ကြမ်းနေတာနဲ့အသံတွေအရမ်းထွက်ပြီးခလေးတွေနိုးကုန်ပါ့မယ် ” 

“ အင်းပါမမရဲ့၊ ဒီမှာငတ်ပြတ်နေတာလေး အားရအောင်လိုးပါ ရစေအုံး၊ဒါပြီးရင်ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးမှာပါ  ” 

“ ဟင်း နော်၊သိပ်အဖြစ်သည်းမနေနဲ့ ၊ အိုး ကြည့်ပါလား၊ပြောရင်းဆိုရင်းလုပ်ပြန်ပြီ”

အိပ်ခန်းထဲကအသံတွေက သိပ်မကျယ်ပေမယ့်နားထဲမှာ သဲသဲကွဲကွဲကြားနေရတာမို့ စပ်စုချင်ဇောနဲ့ ချောင်း ကြည့်လို့ ရနိုင်မယ့်အပေါက်ကိုရှာလိုက်တော့အိပ်ခန်းနံရံမှာ အပေါက်တစ်ပေါက်ကို အဆင်သင့်တွေ့လိုက်ရတယ်၊ချောင်း လိုက်တော့ ...

“ ဟာ ကိုဇော်” 

ပါးစပ်က အသံလွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတာမို့ ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ် ပြန်ပိတ်ထားလိုက်မိတယ်။ ဟုတ်ပါရဲ့ ဗျာ၊ အိမ်ကိုရေလာလာထဲ့ပေးနေတဲ့ ကိုဇော်ပေါ့၊ ကုတင်ပေါ်မှာ အန်တီထားနဲ့ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြတယ် ။ ၂ ယောက်စလုံး ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ကိုဇော်ကအပေါ်ကနေတလှုပ်လှုပ်နဲ့ ဖိဖိချနေတယ်။

ငါးတိုင်အား မီးလုံး  အရောင်နဲ့ ဆိုပေမယ့် မြင်ကွင်း ကပီပြင်ပါတယ်။ အန်တီထားဟာအောက်ကနေ ပေါင်နှစ်ချောင်း ကို  ဖြဲကားပေးထားပြီး ကိုဇော်က ဖြဲကားပေးထားလို့ပြဲနေတဲ့ အန်တီထားရဲ့စေက်ဖုတ်အပေါက်ထဲကို သူ့လီးကြီးထိုးထဲ့ပြီးအားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်ချနေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။

“ မောင်ရယ်၊ဆောင့်စမ်းပါကွယ်၊ မထား အရမ်းကောင်းနေပြီ၊ ပြီးတော့မယ်”

“ မမပဲ ခုနကအရမ်း မဆောင့်နဲ့ ဆိုပြီး ၊ ခုမ တစ်မျိုးပြောပြန်ပြီ ဟင်း ”

“ စကား အထအန မကောက်နဲ့ကွယ်၊ ဒီမယ် ယားလွန်း လို့ သေတော့မယ်၊လိုးမှာသာလိုးစမ်းပါ၊ မထားကို ညှာမနေနဲ့၊လိုး၊လိုး၊သေအောင်သာလိုးပစ်လိုက်စမ်းပါမောင်ရယ် ” 

ကိုဇော်ဟာအပေါ်ကနေ မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တာ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ တအီးအီးတအားအားနဲ့ညည်းသံတွေထွက်လာပြီးနှစ်ယောက်သားကုတင်ပေါ်မှာခြေပစ်လက်ပစ်နဲ့ငြိမ်သက်သွားကြပါတော့တယ်။ဒီလို အဖြစ်အပျက်မျိုးကို တစ်ခါမှမမြင်ဖူး၊ မတွေ့ဖူးတဲ့ ကျွန်တော်လဲ သူတို့ ဘာများဆက်လုပ်ကြဦးမလဲဆိုတာကိုသိချင်စိတ်နဲ့ဆက်ချောင်း ကြည့်နေမိတယ်။

ကျွန်တော် မိထွေးဒေါ်ထားထားဟာအင်မတန်နှာကြီးပုံရပါတယ်၊ဆယ်မိနစ် လောက်နားပြီးတာနဲ့ လှဲနေရာက လူးလဲထလိုက်ပြီး..

“ ဘယ်လိုလဲ၊တစ်ချီထဲနဲ့ဖလက်ပြသွားပြီလား၊ဆက်မလိုးနိုင်တော့ဘူးလားမောင် ” 

“ ဟင်း၊ဟင်း ၊ဘယ်သူက ဖလက်ပြတယ်ပြောသေးလို့လဲ မမရဲ့၊ဘာလဲ၊မမမောနေပြီလား၊ ဆက်မခံချင်တော့ဘူးလား ”

“ မမောပါဘူးမောင်ရယ်၊ မောင်လုပ်ရင်မမကတစ်ညလုံးလဲ ခံနိုင်ပါတယ်၊မောင်မလုပ်နိုင် မှာ စိုးလို့မေးတာပါ ” 

“ အောင်မလေး၊ ပြောမှပြောရက်တယ် မမရယ်၊ဒီက မမယောက်ျားကြီး မရှိတဲ့အချိန်မှလိုးခွင့်ရတာပါ၊စိတ်ချမမ၊ မမကိုတစ်ညလုံး လိုးပေးမှာပါ၊ ဟင်းဟင်း  ” 

ဖေဖေမရှိတုန်း မှာအန်တီထားက နောက်လင်ငယ်နေတာကို စိတ်ဆိုးမိပေမယ့် အခုလောလောဆည်မှာ မြင်နေရတာကသိပ်ကြည့်လို့ ကောင်းနေပြီးတစ်ခါမှလဲမမြင်ဖူး ခဲ့တာမို့ သူတို့လုပ် နေတာကိုအစအဆုံး ချောင်းကြည့် ဖို့ဆုံးဖြတ်လုက်တယ်။

“ မောင့်ဟာကြီး ထပ်တောင်လာအောင် မထားပုလွေမှုတ်ပေးရမလား ” 

“ မမမှုတ်ချင်မှုတ်လေ၊ ဒီကလဲဘာဂျာကိုင်ချင်နေတာပဲ၊ စစစ် တီနိုင်းဆွဲကြတာပေါ့။ ကဲ မမက အပေါ်ကတက်ပေး၊ဒါမှအောက်ကနေပြီး အပီမှုတ်လို့ရမှာ”

“ မင်းပြောတာနဲ့ကို မမအသည်းတွေ ယားနေပြီသိလား၊ ကဲ မှုတ်မှုတ် မင်းစိတ်တိုင်းကျအောင်မှုတ်စမ်း”

အန်တီထားဟာ ပါးစပ်ကပြောနေယင်းနဲ့ ကိုဇော်ရဲ့မျက်နှာပေါ်ကို ပြောင်းပြန် တက်ခွလိုက်ပါတော့တယ်။စောစောတုန်းက အပီလိုးထားရလို့ နည်းနည်း ပျော့ချင်နေတဲ့ကိုဇော့်လီးကြီးကို အန်တီထားကပါးစပ်ထဲ က ဆွဲစုတ်လိုက်ချိန်မှာ ကိုဇော်က လည်းသူ့မျက်နှာပေါ် ခွထားတဲ့အန်တီထားရဲ့ဖင်ကြီး တွေကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ ဖြဲပြီး ထင်းကနဲ ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ ယက်တော့တာပါပဲ။ 

“ အားလားလား၊ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲမောင်ရယ်၊အူး အူး၊ အို၊ဟင်းဟင်း”

အပေါ်ကတက်ခွပြီး လီးစုတ်ပေးနေတဲ့ အန်တီထား တစ်ယောက်သွက်သွက်ခါသွားအောင် ကိုဇော်က အစွမ်းပြနေပါတယ်။ကျွန်တော့ နေရာကနေ အနီးကပ် မြင် နေရတာမို့ ကိုဇော်က အန်တီထားကို စောက်ပတ်တင် ရိုးရိုးယက်တာမဟုတ်ဘဲ ဖင်ပေါက်ကလေးကိုပါ ယက်ပေးနေတာ မြင်ရပါတယ်၊ တစ်ခါတစ်ခါမှာ ကိုဇော်က သူ့လျာကြီးနဲ့စောက်ခေါင်းထဲ မွှေမွှေပေးပါတယ်။

“ မောင်ရယ်၊ မောင်ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်၊မထား မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ထွက်ချင်နေပြီ သိလား၊ လီးနဲ့လိုး ပေးပါတော့၊အယားပြေသွားအောင် မထားကို လေးဘက်ထောက်ပြီး လုပ်ပေးစမ်းပါ၊ မောင့်လီး နဲ့အသေသာလိုးပစ်လိုက်စမ်းပါ မောင်ရယ်၊နော်နော်.”

အန်တီထားဟာ မှောက်ရက်အိပ်နေရာက လူးလဲထပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ အဆင်သင့်လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက် ပါတယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာ တော်တော်လေးအရှိန်တက်နေပုံရပါတယ်။ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို နောက်ပြစ်ပေးလိုက်တော့ ဖင်အယ်အယ်ကြီးနှစ်ခု ကြားက ပြုးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ထင်းကနဲ ပြူထွက်လာပါတယ်။

ကိုဇော်ဟာ ချက်ခြင်းပဲ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကိုစောက်ခေါင်းဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ သူ့လီးက အတော့်ကိုကြီးတယ်။ ဒါကြာင့်လဲ နှာထန်တဲ့ အဲ အန်တီထားတစ်ယောက်သူ့ကိုတန်းတန်းစွဲ ဖြစ်နေတာထင်ပါရဲ့ ။ကိုဇော်ဟာ လီးကြီးသလိုအလိုးလဲ တော်တော်သန်တယ်၊သူကအားကုန် စောင့်ချလိုက်တိုင်း အန်တီထားတစ်ယောက် တုန်တုန်သွားတာမြင်နေရတယ်။

“ မောင်ရယ်၊ ကောင်းလှချည်လား၊ ဘာဖြစ်လို့မွှေမွှေလိုးနေတာလဲ၊ မထားအရမ်းထိတာပဲ၊ ထွက်ချင်နေပြီ၊မောင်....သိရဲ့လား”

“ သိတာပေါ့မမရယ်၊ မမဟာလေးက အထဲကဆွဲဆွဲဆုပ်နေတာပဲဟာ၊မမထွက်တောမ့ ယ်ဆိုတာသိလို့ မမပိုကောင်း အောင် အားပြင်းပြင်းနဲ့ဆောင့်ပေးနေတာပေါ့ ”

ကိုဇော်ဟာ ပါးစပ်ကပြောနေယင်း သူ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို အဖျားရောက်တဲ့အထိ   ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်ချပေးနေတယ်။အန်တီထား တစ်ယောက်ကတော့ အောက်ကဖင်ကြီးပင့်ပင့်ခံရင်း လူးနေတာပေါ့။ ကောင်းလွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့၊ ညည်းသံတွေဟာတစ်ခန်း လုံးညံနေပါတယ်။ အရည်တွေရွှဲနေတာမို့ လီးဝင်သံ၊ထွက်သံတွေလဲကြားနေရပါတယ်၊ အတော့်ကို လိုးနိုင် ခံနိုင်တဲ့ စုံတွဲပါပဲ။ ကိုဇော်က အလိုးပက်စက်သလို အန်တီထားကလဲ နှာကြီးတဲ့နေရာမှာ စံတင်လောက်ပါပေတယ်။

“ ဘွတ် ဘွတ် ပြွတ် ပြွတ် ”

“ အင့်၊ အင့်၊ ဆောင့်၊ နာနာလေးဆောင့်လေ ” 

“ လိုးလို့သိပ်ကောင်းတာပဲမမရယ်၊ ချွတ်တောင်မချွတ်ချင်တော့ဘူး”

“ဘယ်သူကချွတ်ခိုင်းနေလို့လဲ၊ဟင်း”

“ မမယောကျ်ားကြီးပြန်လာရင် ချွတ်ရမှာပေါ့မမရဲ့၊ အဲဒီအခါကျ ဒီလီးကြီးက ဘယ်သူ့ကို သွားလိုး ရမှာလဲ ” 

“ အိုကွယ်၊ မင်း လီးကြီးက မိန်း မမရှားပါဘူး၊ ဟိုဘက်ခြံက ဝင်းဝင်းကို နေ့လယ်ဘက် ရေထည့်ပေးရင်း မင်းလိုး လိုးနေတာ မမ မသိဘူးများ ထင်နေသလား ” 

“ ဟင်၊ အဲဒီကိစ္စ မမ ဘယ်လို သိတာလဲ၊ သူ့ယောကျ်ားရော သိနေပြီလား”

“ ဘယ်သူမမှ သိပါဘူး။ မမတောင် ဝင်းဝင်း ပြောပြလို့ သိတာပါမောင်ရဲ့ ” 

“ ဘာ၊ ဝင်းဝင်းက မမကို  ပြောပြတယ်၊ဟုတ်လား”

“ ဒါပေါ့၊ ဝင်းဝင်းနဲ့ မမက ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပဲ၊ ကိုးတန်းကျောင်း သူ ဘဝ ကတည်းက ကျူရှင်ဆရာတစ်ယောက်နဲ့ မမတို့နှစ်ယောက်ဖြစ်ကြပြီး တစ်ယောက်တစ်လှည့်အလိုးခံခဲ့ဖူးတယ်၊ အခုလဲ မောင်နဲ့သူနဲ့ ဖြစ်ကြတော့ မောင်သိပ်အလိုး ကောင်းတာတွေ၊ ဘာဂျာမှုတ် ကျွမ်းတာတွေကို သူကပဲ မမကို ဖေါက်သည်ချတော့ မမလဲကိုယ်တိုင် ခံချင်လာလို့ မောင့်ကို ရအောင်လုပ်လိုက်တာ၊ ကဲ .. ရှင်းပြီလား ” 

“ သြော်၊ ဒါကြောင့် မမကအကုန်သိနေတာကိုး၊ကောင်းပါတယ်လေ၊နောက်ဆိုရင်တစ်ယောက်အိမ်မှာ မအားလဲ အားတဲ့လူအိမ်မယ် ချိန်း ပြီး နှစ် ယောက်စလုံးကို တစ်ခါတည်းလိုး ပစ်လို့ရတာပေါ့၊ ဟင်းဟင်း ” 

“ အင်းပါ၊ အဲဒီကျမှ နှစ်ယောက်စလုံး လိုးချင်လိုးပါ၊အခုတော့ မမကိုပဲ ဝအောင်လိုးပေးပါဦး မောင်ရယ် ” 

လေးဘက်ထောက်လိုးတာက တစ်ချီ၊ ခုတင်စောင်းမှာကတစ်ချီ၊ အန်တီထားက အပေါ်တက်လိုးတာ တစ်ချီ၊အဲဒီလို သုံးချီထပ်လိုးပြီးမှ သူတို့ လိုးပွဲကပြီးသွားတယ်။ မပြီးလို့လဲ မရတော့ဘူးလေ။ မိုးကလင်းတောမ့ယ်။

ကျွန်တော်လဲ မိုးလင်းကာနီးမှ အိပ်ယာဝင်ရတော့တာပေါ့ ။  ညီမလေး သင်းသင်းကတော့ ဘာမှမသိရှာဘဲ အိပ်မောကျနေတုန်းပါဗျာ။နောက်တနေ့ကျတော့ တစ်နေ့လုံး ကျွန်တောစဥ်း စားနေမိတယ်၊ ဒီ ပြဿနာကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းရင် ကောင်းမလဲပေါ့၊ ပြဿနာက စဉ်းစားလေ ခေါင်းရှုပ်လေမို့ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ အဖြေပေါ်မလာဘူး။

ဖေဖေ့ကို ဖွင့်မပြောရင်လဲ ဖေဖေ့ဘဝကသနားစရာ၊ ဖွင့်ပြောလိုက်ရင်လဲ ပြဿနာတွေ တက်ကြပြီး အိမ်ထောင်စု တစ်ခုလုံး ဖရိုဖရဲဖြစ်ကြတော့မယ်၊ အဲဒီလိုလဲ မဖြစ်စေချင်ပါဘူး၊ နောက်ဆုံးမှာကြံရာမရ ဖြစ်ပြီးသင်းသင်းကို ဖွင့်ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်။

သူ့အမေ  ကိစ္စ ဆိုတော့ သူ သိထားသင့်တယ်လေ။ ညနေဘက် သူ့အမေ ဈေးသွားဝယ်နေတုန်း မှာ ညတုန်း ကအဖြစ်အပျက်တွေ အားလုံးကို ဖွင့်ပြောပြလိုက်တယ်၊ လိုးကြဆော်ကြတာတွေတော့ အသေးစိပ် ဘယ်ပြောမလဲ ဖြစ်နေကြပြီဆိုတာပဲ ပြောပြတာပေါ့။သင်းသင်းဟာ ကျွန်တော့်စကားဆုံးတာနဲ့တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေတယ် ၊ ပြီးမှကျွန်တော့်ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး..

“ မဖြစ် နိုင်ပါဘူး ကိုကျော် မေမေ ဘယ်တောအဲဒီလုပ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါ မေ့မေ့ကို တမင်ချောက်တွန်းတာပဲ ” 

“ ငါ ကိုယ်တိုင် မျက်စိနဲ့မြင်တာပါ သင်းသင်းရာ ” 

“ အင်းလေ၊နင်ကမိထွေးဆိုတော့နဂိုကတည်းကမုန်း နေလို့ပြောတာပေါ့။ ဒါမှ မေမေနဲ့ နင့်အဖေကွဲမှာပေါ့ ”

နဂိုကတည်းက စိတ်ညစ်နေရတဲ့ အထဲ သင်းသင်း ကပါ စွပ်စွပ်စွဲစွဲလာပြောနေတာမို့ စိတ်မရှည်နိုင်တော့ဘဲ ပြောသင့်၊ မပြောသင့်မစဉ်းစားဘဲ ပြောချလိုက်မိတယ်။

“ အေး၊ နင်မယုံရင် ဒီည ကိုဇော် လာတဲ့အခါ နင်ပါလိုက်ကြည့်၊အဲဒီကျမှ ငါပြောတာကို နင်ယုံမှာ ” 

စိတ်တိုတိုနဲ့ ပြောချလုက်ပြီး မှ နောင်တရမိတယ်၊ ဟုတ်တယ်လေ၊ ကိုဇော်နဲ့ သူ့အမေတို့ ပက်ပက်စက်စက်လိုးနေ၊ခံနေကြတာကို သူ မြင်လို့ဘယ်ကောင်း ပါ့မလဲ။ 

ဒါပေမယ် အဲဒီလို လက်တွေ့မပြရင်လဲ ကိုယ့်ကိုတောင် အထင်လွဲနိုင်တာမို့ ဗြောင်ပဲရှင်း ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။  ည (၁၁) နာရီလောက်မယ်  ချိုးချိုး ချွတ်ချွတ် အသံတွေကြားတာမို့ အိပ်မောကျနေတဲ့ သင်းသင်း ကိုအသာလေး နှိုး ပြီးမနေ့ကချောင်း ကြည့်ခဲ့တဲ့ အပေါက်ဆီကိုခေါ်ခဲ့တယ်။သူလဲ အသံတွေကြားနေပုံရတယ်၊ မျက်နှာ မကောင်းဘူး။ချောင်းကြည့်တဲ့ အပေါက်ကိုအမှောင်ထဲမှာ လက်နဲ့ထောက်ပြတော့ သူကမျက်လုံးလေးကပ်ကြည့်တယ် ...

“ အို ”

အလန့်တကြားနဲ့ ယောင်ပြီးအော်တော့မလို ဖြစ်သွားတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်က သိမ်းကြုံး ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့အမြန်အုပ်ပစ်လိုက်ရတယ်၊ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ မှာ သူ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ တုန်ရင် နေရှာတယ်။

အပေါ်မှာရှိတဲ့ အပေါက်လေးကနေချောင်း ကြည့်လိုက်တော့ မနေ့ကလိုပဲ ကုတင်ပေါ်မှာက လုပ်ငန်းစနေကြပါပြီ။ လုပ်တာကတင် ပက်စက်တာမဟုတ်ဘူး၊ ပြောနေကြတာကလဲ တကယ့်ကိုပဲ နှာကြွစရာတွေချည်းပါပဲ။သင်းသင်းဟာ တစ်ခါမမှ မမြင်ဘူး၊မကြားဘူးတာတွေကို မြင်နေကြားနေရတာမို့ မင်တက်မိ သလိုဖြစ်နေပြီးကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ ငြိမ်နေပါတယ်၊ မျက်လုံးကတော့ အပေါက်ကလုံးဝမခွာသေးပါဘူး။

ရှင်းရှင်းပြောရရင် အပေါက်တစ်ပေါက်ဆီကနေ လိုးပွဲကို စိမ်ပြေနပြေ ကြည့်နေကြတာပေါ့ဗျာ။ ပွဲကလဲတော်တော်ကြမ်းနေတယ်။ မနက်ဖြန်ကျရင် ဖေဖေပြန်လာတော့မှာမို့ ဒီညမှာ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးနေကြဟန်တူပါတယ်၊။

“ ဟင်း၊ ဟင်း၊ အရည်တွေ ထွက်ကုန်ပြန်ပြီ မောင်ရယ်၊မောင်လိုးတာက သိပ်ကောင်းတာကိုး၊ နောက်ထပ်ဆက်လိုး နိုင်ပါ့အုံးမလား၊ မထား လေးဘက်ထောက်ခံချင်သေးတယ်နော်၊ နောက်ဆုံးအချီကျရင် လေးဘက်ထောက်ပြီးအားရပါးရခံအုံးမှာ ”

“ စိတ်ချပါ မမရယ်၊ မနက်ဖြန်ကျရင် မမယောကျ်ားကြီး ပြန်လာတော့မှာဆိုတော့ သူမလာခင် မမကို ဝအောင်လိုးပေးထားမှာပါ၊ တစ်ညလုံး မမကိုစိတ်တိုင်းကျလိုးပြမယ်၊ကြည့်နေ၊ဟင်း ” 

“ အဲဒီလို အလိုးကောင်းလွန်းလို့ မထားက စွဲနေရတာပေါ့ မောင်ရယ်”

“ ကျွန်တော်လဲ စွဲတာပါပဲ မမရယ်၊ မမရဲ့ ယောကျ်ားကြီး ပြန်လာရင် မလိုးရတော့မှာကို တွေးပြီး သိပ်စိတ်ညစ်နေတာဗျ၊ သိရဲ့လား ” 

“ အဲဒီ အတွက်တော့မပူစမ်းပါနဲ့ မောင်ရယ်၊လူလစ်ရင် ဝင်းဝင်းတို့ အိမ်မယ် ချိန်း တွေ့လို့ရပါတယ်။ မမ စီစဥ် မှာပေါ့၊ မမကလဲ မောင့်လီးကြီးနဲ့ ကြာကြာခွဲမနေနိုင်ပါဘူး၊ နေ့တိုင်း မဟုတ်ပေမယ့် သုံးရက် တစ်ခါလောက်တော့တွေ့ရမှာပါ ” 

သူတို့ ၂ ယောက်ကပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့လိုးနေကြရင်း စကားတွေ တွတ်ထိုးနေကြချိန်မှာ ကျွန်တော်ကတော့အကြီးအကျယ် ဒုက္ခရောက်နေရပြီပေါ့။

ဟုတ်တယ်လေ၊ကျွန်တော်နဲ့ သင်းသင်း တို့က ၂ ယောက်သားကိုယ်လုံးချင်း ထပ်ရက်ပူးကပ်ပြီး ချောင်းနေကြတာဆိုတော့ ကြည့်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် စိတ်ထပြီး တောင်လာတဲ့ ကျွန်တော့်လီးက သင်းသင်းရဲ့ ဖင်သားအိအိလေးကို ပုဆိုးကြားက ရုန်းထွက်ပြီး သွားထောက်မိနေပြီကိုး။

ထောက်မိတဲ့ အတွေ့အထိကပိုလို့ တောင် ကောင်းနေသေးတယ်၊ သင်းသင်းရဲ့ ဖင်လေးဟာ လုံးဝိုင်းပြီး ကားစွင့်နေတာကို ကျွန်တော်လဲ အခုမှ သတိထားမိတော့တယ်၊ အရင်တုန်းကတော့ ကိုယ့်ညီမအရင်းလေးလိုပဲ စိတ်ထဲမှာရှိတာမို့ ဘာမှဂရုမစုကိုက် နေခဲ့ပေမယ့် အခုလို အထိအတွေ့အရသာကို ခံစားရတော့ မှ သူဟာ ကျွန်တော်နဲ့ဘာမှသွေးမတော်၊ သားမစပ်ပါလားလို့စိတ်ရိုင်းတွေဝင်လာမိတယ်။ သင်းသင်းကလဲ ခက်ပါတယ်ဗျာ။

အမှန်မှာ သူကရုန်း ထွက်သွားသင့်တာပေါ့၊ ဒီလောက်လီးကြီးနဲ့ ထောက်မိနေတာ သူမသိဘဲနေပါ့မလား၊ နောက်ပြီး ကိုဇော်က သူ့အမေကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့လိုးနေ၊ ဆော်နေတာကို သူလက်တွေ့မြင်ပြီးပြီပဲ၊ သူမယုံဘူးဆိုလို့ လက်တွေ့ပြတာ တွေသင့်တာကို တွေ့ပြီးရင် ထွက်သွားသင့်တာပေါ့။

အခုဟာက သူပါရောပြီး ချောင်းကြည့်နေတာ တချက်ကလေးတောင် မလှုပ်ဘူး၊ ည၀တ် ထမီပါးလေးတစ်ထည်ထဲကိုအောက်ခံဘောင်းဘီမပါဘဲ ဝတ်ထားတော့ သူ့ဖင်ကိုထောက်မိနေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးက ဖင်အက် ကွဲကြောင်း လေးထဲကိုတောင် ရောက်နေပါပြီ။

သူ့ ဖင်တုံတုံလေးတွေကြားမှာ ကျွန်တော့်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်တုန် နေတာပေါ့။ စိတ်ကို ထိန်းပေမယ့် ကိုယ့်ရှေ့မှာ အားရပါးရ လိုးနေကြတာကို မြင်နေရတာမို့ လီးကကြာလေ တောင်လေပါပဲ။အခန်းထဲမှာ ကိုဇော်ကအန်တီထားကို ဖင်ထောင် ခိုင်းပြီးလေးဘက်ထောက် ကျကျနန ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးနေချိန်မှာကိုယ်ကလဲ ဖင်ကလေးနောက်ပစ်ပေးထားတဲ့ သင်းသင်းနောက်မှာ အဲဒီပုံစံ နဲ့ ရှိနေတာမို့ စိတ်က ယောင်ပြီး ရှေ့ကို သုံးလေးချက်လောက်တော့ထောက်ပြီး ကော့ပေးနေမိတယ်။

နောက်မှ သတိဝင်လာပြီး ညီမလေးသင်းသင်းရဲ့ မျက်နှာကို အားတုံ့ အားနာနဲ့ တောင်းပန်သလို လှမ်းကြည့်တော့ ကျွန်တော် အရမ်းအံ့သြသွားမိတယ်၊ ကျွန်တော်ထင်ထားတာက သင်းသင်း ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးနေမယ်လို့ထင်ထားတာကိုး။

အခု လက်တွေ့မြင်နေရတာက ညီမလေးသင်းသင်း ဟာ မျက်လုံး လေးမှေးစင်းထားပြီး အံကြိတ်ယင်း သူ့ဖင်လုံးလုံး လေးကို နောက်ဘက် အတင်းတွန်း ကပ်ပေးနေတယ်လေ။သူ့ ကြည့်ရတာတစ်ခုခု ကို အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေပုံပါပဲ။ ကျွန်တော် သိလိုက်ပါပြီ။ သင်းသင်း ဟာ အခန်းထဲက လိုးပွဲကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေအရမ်းထရွနေပြီလေ။

အခုအချိန်မှာ စကားသွားပြောလိုက်ရင် သူသတိဝင် သွားနိုင်တယ် ဆိုတာရိပ်မိတာမို့ ဘာစကားမှ မပြောဘဲ လက်တွေ့လှုပ်ရှားဖို့ ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့လက် ၂ ဖက်ကိုအသာဖြေချလိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်လက်ကို သူ့ရင်အုံ လေးပေါ်မသိမသာ တင်ကြည့်လိုက်တယ်။

သူ့ကိုယ်လုံးလေး တုံကနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် ဘာမှတော့ ပြန်မပြောရှာဘူး ၊ အခြေအနေကောင်းနေပြီလို့ စိတ်ထဲကကျိတ် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်လက်ကို သူ့ဘလောက်(စ်) အင်္ကျီလေးအောက်ကအသာရှိုသွင်း လိုက်တယ်။ညအိပ်ချိန်မို့ အောက် မှာ ဘာအခုအ ခံမှဝတ်မထားတော့ ရင်သား ထွားထွားမို့ မို့လေးကို လက်နဲ့စမ်းမိတာနဲ့ အရဲစွန့်ပြီးဘယ်ဘက်လက်နဲ့ အသာဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ချေပေးလိုက်တယ်။

အပေါ်ယံကြည့် ရင် ဘာမမှ ရှိဘူးထင်ရပေမယ့် လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်မိတော့မှ သူ့နို့ကြီးတွေက တော်တော်လေးထွားကျိုင်းတာကို ဝမ်းသာအားရ သိလိုက်ရတယ်။

“ အဟင်း၊ဟင်း ” 

သင်းသင်းပါးစပ်က ညီးသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာပေမယ့် ရုန်းတော့မရုန်းရှာပါဘူး၊ ဘယ်ဘက်နို့အုံလေးကို ဆုပ်ချေပေးနေရင်း ခုမှ ထွက်ပြူကာစသာ ရှိသေးတဲ့ အပျိုစစ်စစ် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညိုးနဲ့လက်မ ကြားမှာ ပွတ်ချေပေးလိုက်လို့ ကော့တက်လာတဲ့ အချိန် မှာ ညာဘက်လက်ကသူ့ရဲ့  ညဝတ်ထမီလေးကို အချိန်ကိုက်ပဲ အသာမတင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ သာသာလေး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။သင်းသင်းခမျာ ရုန်းဖို့တောင် သတိမရရှာတော့ဘူး ထင်ပါရဲ့ ၊ ငြိမ်ပြီးနေပါတယ်၊စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေယင်း လက်ခလယ်နဲ့ သူ့ရဲ့စောက်ခေါင်း လေးထဲကိုအသာလေး မွှေပေးလိုက်တော့ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတာကိုသိလိုက်ရပါတယ်။

ဟုတ်မှာပေါ့လေ၊ ကျွန်တော်တောင် ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် လီးတောင်နေတာပဲ၊ သူလဲ ချောင်းကြည့်ရင်း စောက်ရည်တွေ ထွက်နေတော့မှာပေါ့၊ ကျွန်တော်လဲ လက်တစ်ဘက်နဲ့  နို့ကိုခြေပေးနေယင်း ကျန်တဲ့လက်တစ်ဘက်နဲ့ သင်း သင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးကို စိမ် ပြေနပြေ မွှေပေးနေမိပါတယ်။

ကျွန်တော့်လီးကအရမ်းတောင်မတ်ပြီး နေရထိုင်ရခတ်နေတာမို့ သင်းသင်းရဲ့ လက်လေးတွေကို ဆွဲယူပြီး တောင်မတ်နေတဲ့ လီးပေါ် တင်ပေးထားလိုက်တော့သင်းသင်းဟာ ဘာမှမပြောဘဲ လဲ လီးတန်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ထားရှာပါတယ်။

အန်တီထားဟာ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းပြီး ဇိမ်နဲ့အလုပ်ခံနေတာမို့ ဒီအချိန်မှာ သူ့သမီးလေး သင်းသင်းတစ်ယောက်လဲ စောက်ဖုတ်လေးကို ဇိမ်နဲ့အမွှေခံနေပြီး စောက်ရည်တွေအရွဲသားနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်နေပြီဆိုတာ မသိနိုင်တော့ပါဘူး။ကျွန်တော်လဲ သိပ် ချိန်မဆွဲသင့်ဘူးလို့ စဉ်းစားမိတာနဲ့ သင်းသင်း ရဲ့နားရွက်နားကိုကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးနဲ့ပဲ

“ ညီမလေး၊အစ်ကိုတို့ အခန်းကို ပြန်ကြရအောင် ” 

ညီမလေး သင်းသင်းဟာ အိပ်မက်မက်နေတဲ့သူလို စကားတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောဘဲ နောက်က တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲ လိုက်လာပါတော့တယ်။အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ခါတိုင်း ဘယ်တော့မှချက်မထိုးတဲ့အခန်းကို ကျွန်တော်က ချက်ထိုးပိတ်လိုက်တော့ဘာမှမပြောဘဲ ကြည့်နေရှာတယ်၊

အိပ်ခန်းတံခါးပိတ်ပြီး သူ့ကို စိမ်ပြေနပြေ လိုးတော့မယ်ဆိုတာ သူလဲ ရိပ်မိနေပုံပါတယ်။ ကုတင်ဆီကို တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာကြရင်း အရင်တုန်းက မောင်နှမနှစ်ယောက်အတူတူ အိပ်ခဲ့ကြတဲ့ ခုတင်ပေါ် မှာ ညီမလေးကိုတင်ပြီးလိုး ရတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့် ရင်တွေတုန်နေမိပါတယ်။

သင်း သင်းကို ကုတင်ပေါ်အသာတွန်းလှဲလိုက်ပြီး ကျွန်တော်က အပေါ်ကထပ်ရက် အိပ်ချလိုက်ယင်း သူ့ဘလောက် (စ်) လေးကို မ တင်ပြီး နို့ကြီးတွေကို ကလေးတစ်ယောက်လိုပဲ အငမ်းမရစို့နေမိပါတယ်၊ သင်းသင်းဟာ ရှက်ရှာလို့ထင်ပါတယ်၊

မျက်လုံးတွေကို လက်နဲ့အုပ်ထားပြီး အံကြိတ်ယင်း အရသာခံနေပါတယ်၊ ကိုဇော်လုပ်သလိုမျိုး ဘာဂျာမှုတ်ချင်ပေမယ့် သင်းသင်းရှက်သွားမှာကို စိုးရိမ်လို့ ရိုးရိုးပဲ လုပ်တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိပါတယ်၊ ဟုတ်တယ်လေ။နောက်ဆိုရင် တစ်ကုတင်ထဲမှာ အတူတူ အိပ်ရင်းညတိုင်း လိုးရတော့မှာပဲဟာ၊ အဲဒီတော့ မှ စိတ်တိုင်းကျဘာဂျာတွေ၊ ပုလွေတွေကိုင်ရမှာပေါ့။နို့တွေစို့လို့ဝတော့ သင်းသင်းရဲ့  ထမီလေးကို အသာဆွဲဖြေချလိုက်ပါတယ်။

သင်းသင်း ကတော့ ဘာမှမပြောရှာပါဘူး၊ ထမီချွတ်လို့လွယ်အောင် သူ့တင်ပါးလေးကို တောင်အပေါ်ကိုပင့် ပေးပါသေးတယ်။ထမီကျွတ်သွားတော့ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်တော်ဖြုံသွားမိတယ်၊ဟုတ်တယ်လေ၊ သင်းသင်းရဲ့စောက်ဖုတ်လေးက တစ်ကယ့်သေးသေးလေးရယ်၊အမွှေးတောင် မပေါက်သေးဘူး၊ ပေါင်ကလေးကို ကားထားပေမယ့် အန်တီထားရဲ့ စောက်ဖုတ်လိုပြဲထွက်မနေဘူး။

အကွဲရာလေးကို သေးသေးလေးပဲတွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော့်လီးက ကိုဇော့်လီးလောက် မရှည်ပေမယ့် လုံးပတ်က ကိုဇော့်ထက်တောင် တုတ်တဲ့ လီးမျိုးဆိုတော့ သင်းသင်းစောက်ဖုတ်လေးထဲကို သွင်းလို့တောင်ဝင်ပါ့မလားလို့ တွေးပူနေမိတာပေါ့။ဒါပေမယ့် လိုးချင်စိတ်ကသိပ်ပြင်းထန်နေတာမို့ မရရအောင်ချော့လိုးမယ်လို့ကျိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

“ ညီမလေး၊ နည်းနည်းတော့ နာမယ်နော်၊ကိုကို ဖြေးဖြေးလေးပဲ သွင်း ကြည့်မယ်။ ဒီတစ်ခါပြီးသွားရင်နောက်မနာတော့ပါဘူး၊သိလား”

သင်းသင်းဟာ ရှက်ရှာတယ်နဲ့ တူပါတယ်၊ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းလေးကိုသာ ငြိတ်ပြပါတယ်၊ ပါးစပ်ကမပြောပေမယ့် ကျွန်တော်လိုးတော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ပေါင်လေးတွေကို မသိမသာကားပေးလိုက်ပါတယ်။မတတ်နိုင်တော့ဘူးလေ၊ သူကလဲခံချင်၊ ကိုယ်ကလဲ လိုးချင်နေပြီဆိုတော့ မဝင်၀င်အောင် ချော့သွင်း ရတော့မှာပေါ့၊ ပဆိုးကိုအသာဖြေချပြီး ကျွန်တော့် လီးကိုသူ့စောက်ပတ်အဝမှာ အသာတေ့ပြီးမွှေပေးလိုက်တယ်။

သင်းသင်းပါးစပ်ကညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာတယ်၊ သူလဲ အမေတူသမီးမို့ နှာကတော့ တော်တော်ကြီးပုံရ တယ်၊ သူ့အမေ ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံနေတာကိုမြင်ပြီးကတည်းက နှာစိတ်တွေထကြွပြီး သူကိုယ်တိုင်လဲ အနာခံပြီး အလိုးခံတော့မယ်နဲ့ တူပါရဲ့၊အံလေးတွေ တင်းတင်းကြိတ်ထားတယ်။

လီးဒစ်ကိုစောက်ခေါင်းဝမှာအသာတေ့ပြီးဖိသွင်းလိုက်တော့ ပထမတစ်ချက်မှာချော်ထွက်သွားတယ်၊ အပေါက်လေးကကျဉ်းလွန်း နေတာကိုး၊ စိတ်မရှည်နိုင်တော့တာနဲ့ သူ့ပေါင်တွေကို ဖြဲကားပြီးပြဲထွက်လာတဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို ဒစ်ဖျားသေချာတေ့ပြီး အားနဲ့ဖိသွင်းချလိုက် မိတယ်။

“ အား၊ နာလိုက်တာကိုကိုရယ်၊ ညီမကို သနားပါအုံး ”

အသံစူးစူးလေးနဲ့ ညည်းအော်လေးအော်လိုက်တဲ့အသံကြောင့်ကျွန်တော်သတိပြန်၀င်လာတယ်၊ညီမလေးကို လဲ အရမ်း သနားသွားတယ်။

“ ဆောရီး၊ ညီမလေးရယ် ကိုကို သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားတယ်။ မေမေတို့ လုပ်နေတာကိုကြည့်ပြီး စိတ်တွေအရမ်းထလာလို့ ညီမလေးကို တောင်လုပ်မိတော့မလို့ဖြစ်သွားတယ်၊ ကံကောင်း လို့ပေါ့၊ ညီမလေးကအော်လိုက်လို့သာပေါ့၊ဟင်း ” 

ကျွန်တော်အချိန်မီ သတိဝင်လာတာမို့ ညီမလေးကိုတောင်း ပန်ယင်း ဒစ်ဖျားလေးဝင်နေတာကို ပြန်ဆွဲထုတ်မလို့ပြင်လိုက်တယ်။အဲဒီအချိနာမှာထူးထူးခြားခြားပဲ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ၀င်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးထိပ်ဖျားဟာတင်းကနဲ အညှစ်ခံလိုက်ရတယ်၊ သင်းသင်းရဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကဆွဲညှစ်လိုက်တာလေ။

“ ညီမလေး က ကိုကို့ကိုအော်တာမဟုတ်ပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ ရုတ်တရက်မို့လန့်သွားမိတာပါ၊ ကိုကို လုပ်ချင်ရင် လုပ်ပါ၊ ညီမလေးမအော်တော့ပါဘူး ” 

ပါးစပ်ကတိုးတိုးလေ းတောင်းပန်စကားဆိုရင်း ကျွန်တော့်တင်ပါးကို လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးလို့ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အတင်းကုပ်ခြစ်နေတဲ့သင်းသင်းကို ကြည့်ပြီးကျွန်တော် သဘောပေါက်လိုက်ပါပြီ။ သင်းသင်းကိုယ်တိုင်ကသိပ်အလိုးခံချင်နေပြီကိုး။

ဘာတတ်နိုင်တော့မလဲလေ၊ကိုယ့်ဘက်က အလွန်ဖြစ်မှာစိုးလို့ဆင်ဆင်ခြခြင် နေဖို့ သတိပေးစကားပြောသေးတာပဲ၊ ပြောမရတော့လဲလိုးကြရုံပဲ ရှိတော့တာပေါ့။ အောက်ကို ငုံ့ ကြည့်လိုက်တော့ တောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးကဒစ်မြုပ်ပြီး ဝင်နေတုန်းပါပဲ။

သင်းသင်းကလဲမျက်လုံးလေး စင်းပြီး အံကလေးကျိတ်ယင်း ဆက်၀င်လာတော့မယ့် လီးကို ငံ့လင့်နေပုံပါပဲ၊ညှာတာစရာ ဘာအကြောင်းမှ မရှိတော့တာမို့ခါးကိုအသာနွဲ့ပြီး ဝင်လက်စလီးကိုဆောင့်သွင်းချလိုက်ပါတော့တယ်။

“ အု၊အင်း၊အင်း ” 

သင်းသင်းဟာ သူ့စကားအတိုင်းလုံးဝမအော်ဘဲကျိတ်ခံ ရှာပါတယ်။ မိန်း မတစ်ခါမှ မလိုးဘူးသေးတာမို့ လီးတစ်ချောင်း လုံး မှာကျင်စိမ့် သွားတဲ့ အရသာကို ထူးထူး ခြားခြားခံစားလိုက်ရပါတယ်၊ ဒါတောင် လီးကအဆုံးဝင်သေးတာမဟုတ်ပါဘူး၊ ထက်ဝက်လောက်ပဲ ဝင်ပါသေးတယ်။

“ သိပ်နာနေပြီလား ညီမလေး ” 

“ နည်းနည်းတော့နာတာပေါ့ ကိုကိုရယ်၊လုပ်ပါ၊ကိုကို့စိတ်တိုင်း ကျဆက်လုပ်ပါ၊ ညီမလေးကို အားနာမနေပါနဲ့၊အခု ကိုကို့ဟာကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြပြီလား၊”

“ ဆုံးကာနီးပါပြီ ညီမလေးရဲ့ ၊အကုန်၀င်ပြီးသွားရင် ညီမလေးကို ဇိမ်ရှိအောင်လိုး ပေးလို့ရပါပြီ၊ အဲဒီကျ ညီမလေးကို စိမ့်နေအောင်လိုးပြမယ် ကြည့်နေ ” 

ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်ပြောယင်း ဝင်နေတဲ့ လီးကိုလဲ အသာလေးညှောင့် ပေးနေတာပေါ့။ ကျွန်တော် သင်းသင်းကို ချီးကျူးတယ်၊ တကယ့်ကိုဇွဲခတ်တဲ့ မိန်းကလေးပါပဲ။

ဘယ့် နှယ့် ဗျာ၊ လီးတစ်ချောင်း လုံးဝင်နေတာ နည်းတဲ့အားမဟုတ်ဘူး၊ သူ့စောက်ဖုတ်သေးသေးလေးဟာ လီးကြီးက တိုးဝင်ထားတဲ့ဒဏ်ကြောင့်ပြည့်အက်နေတယ်၊ ဒါတောင်သူ့ကတိအတိုင်း တစ်ချက် လေးမှမအော်ဘဲကျိတ်မှိတ်ခံတယ်၊သူ့လက်တွေကတော့အိပ်ယာခင်းစကို  ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ထားရှာတာပေါ့။

စိတ်ထဲမှာ အရမ်းသနားသွားမိတယ်၊ လီးကလဲဒီ အတိုင်းဆက်သွင်းရင် လွယ်မာှ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါကြောင့်  အစီအစဉ်ပြောင်း ပစ်လိုက်တယ်။စောက် ခေါင်း ကျဉ်းကျဥ်း လေးထဲမှာ တိုးဝင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်တော့လီးကြီးကိုပြန် ဆွဲထုတ်လိုက်တာမို့ 

“ ဖွတ်” 

ကနဲ မြည်သံထွက်လာသလို သင်းသင်း ရဲ့ ပါးစပ်ကလဲ

 “ ဟာ”

ဆိုတဲ့ ညည်းသံ သဲ့သဲ့ထွက်လာပါတယ်။

“ ဟာ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကို၊ ဘာဖြစ်လို့ပြန်ချွတ်လိုက်တာလဲ၊ ညီမလေးကကိုကိုပြောတ့အဲ တိုင်း မအော်ဘဲခံပေးနေတာပဲဟာ ” 

မကျေမနပ်နဲ့ ညည်းသံလေးစွက်ပြီးပြောနေတဲ့ သင်းသင်း ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ပေးပြီး ချော့လိုက်ရတယ်၊ခုနက နာလွန်းလို့တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေဟာကျွန်တော့်ရဲ့အနမ်းအောက်မာှ ငြိမ်သက်သွားပါတယ်။ သင်းသင်းရဲ့ လျှာလေးတွေဟာ ကျွန်တော့်လျှာတွေနဲ့အလုအယက်၊ အပြိုင်အဆိုင် ပွတ်သပ်နေပါတယ်။

“ ညီမလေးကို ဒီအတိုင်း လုပ်ရင် သိပ်နာနေမှာစိုးလို့ ညီမလေးခံနိုင်ရည် ရှိအောင်လုပ်ပေးမလို့ပါကွယ်၊”

“ ဟုတ်ပါရဲ့ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို့ဟာကြီးက မေမေ့ကိုလုပ်ပေးနေတဲ့ ဦးဇော်ထက်တောင် ကြီးနေလားမသိဘူး။ညီမလေးရဲ့ အထဲမာှ ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ ”

သင်းသင်းက ညည်းပြောလေးပြောနေတဲ့အချိန်တွင် ကျွန်တော်က သူ့နို့လေးတွေကိုတစ်လုံးပြီးတစ်လုံး စိမ်ပြေနပြေ စို့ပေးလိုက်တာမို့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးဟာတုန်ခါလာပြန်ပါတယ်။နို့စို့နေယင်း လက်တစ်ဘက်က စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးပြီး လက်ခလယ်နဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို မွှေပေးလိုက်တော့သင်းသင်းဟာ ဖီလင်တွေတက်လာ ပြန်တာပေါ့။

သင်းသင်း တစ်ယောက်မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းနေတုန်းမှာ နို့ စို့ပေးနေတဲ့ ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ရုတ်တရက်အောက်ကိုနေရာပြောင်းယူလုပ်ပြီး သင်းသင်း ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးပေါ်မှာအသာအယာ ဖိကပ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျွန်တော့်လျာနဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ယက်ပေးပြီးစောက်စေ့လေးကိုပါ လျာနဲ့ထိုးမွှေပေးလိုက်တော့ သင်းသင်း ဟာထွန့်ထွန့်လူးနေတော့တာပေါ့။

“ ကိုကိုရယ်၊ ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်၊ညီမလေး နေရသိပ်ခက်တာပဲ ” 

“ ဘာလဲ၊ညီမလေးနာနေလို့လား၊ ကိုကိုကညီမလေးနာတာတွေသက်သာပြီး ခံနိုင်ရည်ရှိလာအောင်လုပ်ပေးနေတာပဲဟာ ” 

“ နာလို့မဟုတ်ဘူး ကိုကိုရဲ့ ၊ ကိုကို ယက်ပေးနေတာကောင်းလွန်း လို့ ညီမလေး ဟိုအထဲကတစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေပြီ၊နေလို့မရတော့ဘူး၊ သိရဲ့လား၊ အို၊ အိုး ” 

ကျွန်တော်သိလိုက်ပါပြီ၊ သင်းသင်း တစ်ယောက်ဘာဂျာအမှုတ်ခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့အရည်ထွက်ချင်နေပြီလေ၊ တစ်ခါမှ စောက်ရည်မထွက်ဘူးတော့ ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး ဖြစ်နေရှာတာပေါ့။

“ ညီမလေး ဘာမှကြောက်မနေနဲ့၊ အဲဒါအရသာကောင်းလွန်း လို့အရည်တေထွက်ချင်နေတာ၊ စိတ်ကိုတင်းမထားနဲ့၊စိတ်လျှော့ချလိုက်ရင် ညီမလေး အရည်တွေထွက်ပြီးအရမ်းကောင်းသွားမှာ၊ ကဲ၊ ထုတ်ထုတ်၊ ညီမလေးအရည်တွေထွက်သွားအောင်ကိုကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးမယ် ” 

သင်းသင်းကို နားလည်အောင် ရှင်း ပြပြီးတာနဲ့ သူ့ရဲ့စောက်စိနုနုလေးကို အဓိကထားပြီးအားရပါးရစုပ်ပေးတော့တာပေါ့။မခံမရပ်နိုင်အောင်ကောင်း လွန်း လို့ထင်ပါရဲ့၊သင်းသင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးဟာ အပေါ်ကိုကော့ကော့တက်လာတာမို့ ဖြဲကားထားတဲ့ သူ့ရဲ့ ပေါင်လေးတွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်ပြီး ထိန်းထားရတယ်။

“ ကိုကို၊ ကိုကို၊ ညီမလေး ဘယ်လိုမှ စိတ်ထိန်းမရတော့ဘူး၊ အား၊ အား၊ထွက်ပြီ ကိုကို၊ ညီမလေး ထွက်ပြီ၊ စုပ်ပေးပါ စုပ်ပေးပါကိုကိုရယ်၊ အားရပါးရစုပ်ပစ်လိုက်စမ်းပါ၊အင်း ၊အင်း ” 

ပါးစပ်ကညည်းညူယင်း သင်းသင်းရဲ့ စောက်ရည်တွေဟာ တပွက်ပွက်နဲ့စောက် ခေါင်း ထဲက အံကျလာတယ်၊အပျို စင်မို့လားမသိဘူး၊ ချိုမွှေးတဲ့ရနံ့ကိုရှုရှိုက်ရတယ်။

“ မောသွားပြီလား ညီမလေး ” 

မျက်လုံး လေးတွေ မှေးမှိတ်ပြီးအသက် ရှူသံ ခပ်ပြင်း ပြင်းနဲ့ မောဟိုက်နေရှာတဲ့ သင်းသင်းရဲ့ ဆံနွယ်လေး တွေ ကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးရင်း မေးလိုက်မိတယ်၊

“ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း တောင်မသိပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ တစ်ကုယ်လုံး ထူပူ ကျင်စိမ့်ပြီးအသည်းထဲမှာအေးကနဲ၊ အေးကနဲ ဖြစ်သွားတာပဲ သိလိုက်တယ်၊ ဘာဖြစ်မှန်းတောင် သေချာမသိလိုက်ပါဘူး၊ ဟင်း၊ဟင်း၊”

“ အဲဒါ ပြီးသွားတာပေါ့ ညီမလေးရဲ့ မသိဘူးလား ” 

“ သိရအောင် ညီမလေးက အဲဒီလိုလုပ်ဖူးတာမှမဟုတ်ဘဲ ကိုကိုရယ် ” 

“ အင်းပါ၊ နောက်ဆိုရင် ညီမလေးကို အကုန်သိအ်ာင် ကိုကိုသင်ပေးမယ်။ ဒိထက်ကောင်း တဲ့အရသာတွေလဲညီမလေးကိုပေးအုံးမယ် သိလား ” 

စကားပြောယင်း သူ့ကို ခွဖက်လိုက်တော့ တောင်မတ် နေတဲ့လီးကြီးက သူ့ပေါင်ကိုသွားထောက်မိနေတော့တာပေါ့။

“ ဟင်၊ ကိုကို့ဟာကြီးက အခုထိမာနေတုန်းပဲ၊ ကိုကို့ဟာကြီးကိုညီမလေးအထဲထည့်မယ်ဆို၊ မထည့်တာ့ဘူးလား ” 

“ ထဲ့မှာပေါ့ညီမလေးရဲ့ ညီမလေးကို ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် ခုနကစုပ်ပေးနေတာက ကိုကို့ဟာကြီးကို စိတ်တိုင်း ကျသွင်း လို့ ရအောင် နှူးတာပေါ့။ ခုဆိုရင် ညီမလေးကတစ်ချီထွက်ပြီး သွားပြီဆိုတော့ အထဲမှာ အရည်တွေ ရှိနေပြီ၊ညီမလေး အမောပြေသွားရင် ကိုကို့ဟာကြီးကို ဇိန်နဲ့ခံနိုင်ပြီပေါ့ ”

“ ညီမလေးမမောပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ ကိုကိုလုပ်ပေးထားတာ ကောင်းလွန်းလို့ ဇိမ်ယူနေတာပါ၊ ကိုကိုလုင်ချင်ရင် လုပ်တော့လေ၊ ညီမလေးကို အားနာမနေပါနဲ့  ” 

“ ဒါဆို ကိုကိုလုပ်ပေးတော့မယ်၊ တကယ့်အရသာအစစ်က လီးနဲ့လုပ်မှရတာ ညီမလေးရဲ့ ၊နည်းနည်းတော့ အောင့်ခံနော်၊ တစ်ခါနာပြီးရင် နောက်ဘယ်တော့မှမနာတော့ဘူး၊ကိုကို ဖြေးဖြေးလေး ချော့သွင်းပေးပါ့မယ်ကွယ် ” 

သင်းသင်းဟာ ကျွန်တော်လိုးတော့မယ်ဆိုတာနဲ့ပေါင်လေးကို မသိမသာကားပေးပါတယ်၊ အရည်တွေရွှဲစိုပြီးအိနေတဲ့ စောက်ခေါင်းအဝလေးမှာလီးတေ့ပြီး ဖိသွင်း လိုက်တော့ ပထမတစ်ခါလောက် မခက်ခဲတော့ဘဲ သုံးပုံတစ်ပုံလောက် ရှောကနဲ ဝင်သွားပါတယ်။

သင်းသင်းမျက်နှာလေးကတော့ နည်းနည်း ရှုံ့မဲ့နေတုန်းပါပဲ၊အင်းပေါ့လေ၊ ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်တွေထနေ ပေမယ့်အပျိုစစ်စစ်စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးအသွင်း ခံရတာဆိုတော့ မနာဘဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ။လီးကိုဖြေးဖြေးချင်း ချော့ပြီး သွင်းလိုက်၊ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးတော့ တဖြေးဖြေးနဲ့တဝက်လောက်အထိ ဝင်သွားတယ်။

“ နာသေးလား ညီမလေး၊ ကိုကို အတတ်နိုင်ဆုံးချော့လိုးပေးမယ်နော် .. ။ ခဏလေးအောင့်ခံလိုက်၊ အဆုံးထိဝင်ပြီးရင် ညီမလေး အရမ်းကောင်းတော့မှာပါ၊သိလား ” 

ပါးစပ်က ချော့ချော့မော့မော့နဲ့ စကားတွေတတွတ်တွတ်ပြောယင်း လီးကို ဖြးဖြေးချင်းညှောင့်သွင်း လိုက်တယ်။ ခုနတုန်း ကတစ်ချီထွက်ပြီး သားဆိုတောသူ့စောက်ခေါင်းထဲ မှာ အရည်တွေရွဲနေတာမို့ ကျွန်တော့်လီးကြီးဟာ ဖြေးဖြေးချင်းတိုးဝင်သွားပါတော့တယ်။

နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းစုတ်လိုက်၊နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုစို့ပေးလိုက်နဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ဆွပေးယင်း အောက်ကကျွန်တော့်လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်  သွင်းလိုက်နဲ့ သာသာလေး ဆောင့်ပေးနေတာမို့ မကြာခင်မှာပဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးအဆုံးထိဝင်သွားပါတော့တယ်။

ကျွန်တော့်လီးရဲ့အရသာကလဲ အထဲရောက်လေ ပိုကောင်းလေမို့အရည်တွေထွက်မသွားအောင် စိတ်ကို မနည်း ထိန်းထား ရပါတယ်၊ သင်းသင်းလဲအရသာတွေ့လာပြီထင်ပါရဲ့၊အောက်ကခံနေယင်း မသိမသာကော့ကော့ပေးလာပါတော့တယ်။

ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုလဲအငမ်းမရ ပြန်စုပ်နမ်းနေပြီလေ။

“ နာနေသေးလားညီမလေး၊ ခံရတာ ဘယ်လိုနေသေးလဲ”

“ ဟင့်အင်း၊ မနာတော့ဘူးကိုကို၊ ညီမလေးခံနိုင်ပါပြီ ”

“ ညီမလေးက မနာတာဘဲပြောတယ်၊ ကောင်းရောမကောင်းဘူးလား ” 

“ ဟင်း၊ ကိုကိုကလဲ ရှက်စရာတွေ မေးနေပြန်ပြီ၊ကောင်းလို့ ညီမလေးကငြိမ်ခံနေတာပေါ့၊ ဒါတောင်မသိဘူးလား ဟွန်း”

“ သိတော့သိတာပေါ့၊ ညီမလေးပါးစပ်က ဖွင့်ပြောတာ ကြားချင်လို့တမင်မေးတာ၊ ဟင်းဟင်း ” 

စကားတွေပြောနေပေမယ့် လိုးတာ၊ ဆောင့်တာကိုတော့တစ်ချက်ကလေးမှမလျော့ပါဘူး၊အရှိန်ကို မသိမသာတင်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ဆောင့်ထဲ့ပေးနေလိုက်တယ်။တစ်ခါတစ်ခါများ လီးကို ဒစ်ထိပ်ဖျားရောက်တဲ့ အထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ချလိုက်တာ သင်းသင်း ခမျာ အင့်ကနဲ၊ အင့်ကနဲအသံတွေထွက်လာရှာပါတယ်။အချက် (၅၀) လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ထဲ့ပေးလိုက်တော့...

“ ဆောင့်၊ ကိုကို၊ ဆောင့်ဆောင့်၊ နာနာလေးဆောင့်ပေးပါကိုကိုရယ်၊ ညီမလေးအရမ်းကောင်းနေပြီ၊မနေတတ်တော့ဘူး၊ အားအား၊ ထွက်၊ ထွက်ကုန်ပြီ ကိုကိုရဲ့၊ဟင်းဟင်း ” 

သင်းသင်းဟာကျွန်တော့်ကို မလွတ်တမ်းဆွဲဖက်ထားရင်း အောက်ကနေကော့ကော့ခံနေရှာပါတယ်၊ကျွန်တော့်လီးတစ်ချောင်း လုံးကိုလဲ စောက်ခေါင်းထဲက ဆွဲညှစ်ထားသလို ခံစားနေရတာမို့စိတ်ကို ဘယ်လိုမှထိန်း မထားနိုင်တော့ဘဲ လီးကို  အဆုံးထိ ဖိကပ်ဆောင့်ချပြီးသုတ်ရည်တွေကို ပန်း ထုတ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး၊ဟင်း ” 

“ ကိုကိုလဲ သိပ်ကောင်း တာပဲကွယ်၊ ညီမလေးကကိုကို့ကို စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံပေးလို့အရမ်း ကျေးဇူး တင်တယ် သိလား ” 

အရည်တွေထွက်သွားပြီးလို့နည်းနည်းပျော့နေတဲ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကမချွတ်ဘဲစိမ်ထားရင်းနှစ်ယောက်သား တွတ်ထိုးနေကြတယ်၊စကားပြောယင်းလက်တွေကနို့နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ပွတ်ချေပေးနေတာပေါ့၊ အရသာက သိပ်ကောင်းတာမို့ မကြာခင်မှာပဲစောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီးကပြန်တောင်မတ်လာတာပေါ့။

“ ဟင်၊ကိုကို့ဟာကြီးက ပြန်တောင်လာပြန်ပြီ၊ဘာလဲ၊ကိုကိုက မဝသေးလို့လား ” 

“ အခုမှ တစ်ချီပဲလုပ်ရသေးတာ၊ဘယ်လိုလုပ်ပြီး၀မှာလဲ ညီမလေးရဲ့ ၊ ကိုကိုက ညီမလေးသိပ်မောနေမှာကိုအားနာလို့ကျိတ်မှိတ်နေရတာ၊ မသိဘူးလား ” 

“ သြော် ၊ ကိုကိုကလဲ၊ညီမလေးကိုများ အားနာနေရသေးတယ်၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောလိုက်ရောပေါ့ ၊ကဲ၊ ကိုကိုဘယ်နှစ်ခါ ထပ်လုပ်အုံးမလဲ၊အားမနာနဲ့၊ပြော၊”

“ ညီမလေးက ခံနိုင်မယ်ဆိုရင် တစ်ညလုံးလုပ်ချင်တာပေါ့ ညီမလေးရဲ့”

“ အံမယ်၊ ဘာဖြစ်လို့ မခံနိုင်ရမှာလဲ၊ ကိုကိုကလုပ်ရတာ၊ညီမလေးကဇိမ်နဲ့အောက်ကခံနေမာှပေါ့။ ကဲ ... ကိုကို လုပ်ချင်သလိုလုပ် ၊ညီမလေးရအောင် ခံပြမယ်၊ရှုံးတဲ့လူက မနက်ကျရင် မုန့်ဟင်းခါးဝယ်ကျွေးကြေးလောင်းမလား”

ဒီလောက်လီးကြီးနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံပြီးတာတောင်ကလေးစိတ်မပျောက်သေးဘဲမုန့်ဟင်းခါးကျွေးကြေးအလောင်းအစားလုပ်ပြီးစိမ်ခါ်နေတဲ့ သင်းသင်းကို ဒီည အပီလိုးပြလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးတောင်မတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ လီးကြီးကို အဖုတ်ထဲက အသာဆွဲချွတ်လိုက်တော့

“ ဖွတ်”

ကနဲမြည်သံ ထွက်လာပါတယ်။ အဲဒီညကကုတင်စောင်း မှာတင်ပြီးတစ်ချီ၊ဆောင့်ကြောင့်မုဆိုးထိုင်နဲ့တစ်ချီ၊ နောက်ဆုံးမှာလေးဘက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး တစ်ချီ၊နောက်ထပ်သုံးချီ ထပ်လိုးပစ်လိုက်တယ်။သင်းသင်းကလဲခံကောင်း ကောင်းနဲ့ မညည်း တမ်းခံသလို ကျွန်တောက် လဲလိုးလို့ကောင်းကောင်း နဲ့လီးကို တောင်ပြန်မ ချွတ်ဘဲ လိုးနေလိုက်ကြတာဟာနောက်ဆုံး အချီလိုးပြီးချိန်မှာ မိုးတောင်လင်းနေပါပြီ။

နောက်နေ့မှာအိပ်ယာက ကိုးနာရီလောက်မှ နိုးကြတယ်။ အန်တီထားကတော့ဈေးသွားနေပါပြီ၊ သူလဲ ညကတစ်ညလုံးအလိုးခံခဲ့တော့ အိပ်ယာထနောက်ကျနေလို့ ခုမှဈေးကိုအမှီပြေးသွားပုံရတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ၊ ဒီ နေ့ ဖေဖေပြန်လာတော့မာှ မဟုတ်လား။

ဖေဖေ့အတွက် ဟင်းတွေဘာတွေချက်ဖို့ဈေးသွားဝယ်ရတော့မှာပေါ့၊ ဖေဖေ အရက်နဲ့မြည်းဖို့ ကြော်ရ၊ လှော်ရတော့မှာပေါ့၊ ဖေဖေက ညတိုင်းအိမ်မှာပဲ အရက်ကိုအေးအေးဆေးဆေး သောက်တတ်တာကိုး။ ကျွန်တော်နဲ့ သင်းသင်းကတော့ နားလည်မှုတစ်ခုယူလိုက်ကြတယ်။ ကိုဇော်နဲ့ဖြစ်နေတဲ့ ကိစ္စ တွေကို ၂ ယောက်စလုံးရေငုံနှုတ်ပိတ်နေလိုက်ကြမယ်ပေါ့။

ကျွန်နော်တို့က ဖွင့်ပြောလိုက်ရင် လဲ ပြဿနာတွေတက်ပြီးအိမ်ထောင်စုတစ်ခုလုံး ပြိုကွဲသွားမှာမဟုတ်လား။ည (၆) နာရီလောက်မှာ ဖေဖေ ပြန်ရောက်လာတယ်၊

အန်တီထားကတော့ သူ့ထုံး စံအတိုင်း

“ ကိုကြီး ”

“ ကိုကြီး”

နဲ့နေတာပေါ့၊ ဘာမှမသိရှာတဲ့ ဖေဖေကလဲ သူ့မယားလေးကို အပြတ်ကြင်နာနေတာပေါ့လေ၊ကျွန်တော်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကလဲ အလိုက်သိသိနဲ့ စောစောပဲ အိပ်ယာဝင်လိုက်ကြတယ်။ မကြာခင်မှာပဲဧည့်ခန်းထဲမာှ အသံတွေတိတ်ဆိပ်သွားတာမို့ ဖေဖေတို့လဲ အိပ်ခန်းထဲရောက်နေ ပြီဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ 

အိပ်ယာပေါ်မာှငြိမ်နေရာကကျွန်တော်လူးလဲထလိုက်တော့ သင်းသင်းက ကျွန်တော့်လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။

“ ကိုကို၊ဘယ်သွားမလို့လဲ ” 

ဖေဖေနဲ့အန်တီထားတို့ကို သွားချောင်းမယ့် ကျွန်တော့်စိတ်ကူးကိုပြောမပြချင်ပေမယ့် မပြောရင်လဲမဖြစ်တာမို့ဖွင့် ပြောပြလိုက်ရတယ်။

“ ကောင်းပါ့မလား ကိုကိုရယ်၊ တော်ကြာ မေမေတို့သိသွားရင် မကောင်းဘူးနော် ” 

“ မသိနိုင်ပါဘူး ညီမလေးရဲ့၊ မာမီက ဖေဖေတစ်ယောက်လုံး ရှိနေရက်နဲ့ ကိုဇော်နဲ့ဖြစ်တာဆိုတော့ ဖေဖေ့ မှာဘာများ အားနည်းချက်ရှိနေလို့လဲဆိုတာ သိချင်လို့ကိုကိုကသွားကြည့်မှာပါ ” 

ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့လိုးကြတာကိုချောင်း ကြည့်ချင်နေတဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့၀ါသနာကိုသင်းသင်းရိပ်မိ သွားမှာစိုးလို့ အရှက်ပြေ ရှင်း ပြလိုက်မိတယ်။အဲဒီလို ရှင်းပြလိုက်ကာမှ အခြေအနေကပိုဆိုးသွားပါတယ်။

“ ဟုတ်တယ်နော်၊ မေမေကအဲဒီလို ဘာလို့လုပ်တာလဲ မသိဘူး၊ ကိုကိုကြည့်ရင်ညီမလေးလဲလိုက်ကြည့်မယ်၊ မနေ့ညကလိုပဲ အတူတူ သွားချောင်းကြတာပေါ့၊”

ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျွန်တော်တို့မောင်နှမ ၂ ယာက်မနေ့ညကချောင်း ခဲ့တဲ့နေရာကိုရောက်သွားပြန်တာပေါ့။ အပေါက်လေးက ချောင်း ကြည့်လိုက်တော့ကုတင်ပေါ်မှာဖေဖေနဲ့အန်တီထားတို့နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

အန်တီထားဟာ ဖေဖေ့ မျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီး ဘာဂျာအမှုတ်ခံနေယင်း ဖေဖေ့ရဲ့တောင်မတ်နေတဲ့လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရစုပ်ပေးနေပါတယ်။

“ စစ်စတီနိုင်း” (69) ပုစံ လုပ် နေကြတာပေါ့ဗျာ၊ ဖေဖေ့လီးကလဲ တကယ့်စံချိန်မီလီးကြီးပါပဲ၊ပြောမယ်ဆိုရင် ကိုဇော့်လီးထက်တောင်ပိုကြီး ပါသေးတယ်၊ ဒါတောင် အန်တီထားကလင်ငယ်နေတာကိုတော့ ကျွန်တော်လဲ စဉ်းစားလို့ မတတ်တော့ပါဘူး။ 

ဖြစ်နိုင်တာကအန်တီထားဟာနှာသိပ်ကြီးတဲ့ မိန်းမဆိုတော့ ဖေဖေတစ်ယောက်ထဲကလိုးလိုးပေးနေတာကို အားမရဘဲ အမြဲတမ်းအလိုးခံချင်နေလို့ ကိုဇော့်လို အလိုးသန်တဲ့လူမျိုးကို လိုက်ရှာပြီး ကုန်း နေတာပဲဖြစ်မှာပါ။ဒါကြောင့်လဲ ဟိုဘက်အိမ်ကမဝင်းဝင်းနဲ့ဖြစ်နေတာကို သိသိကြီးနဲ့တောင် ပေါ်တင်ကြီးအိမ်မှာခေါ်ပြီးကုန်းနေတာဖြစ်မှာပေါ့။အခုလဲ ဖေဖေ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးပြီးသူ့စောက်ဖုတ်ကိုအယက်ခံနေယင်း စိတ်တွေသိပ်ထလာလို့နဲ့တူပါရဲ့။

ဖေဖေရဲ့ တောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးကိုဘယ်ဘက်လက်နဲ့ နောက်ပြန်ကိုင်ပြီး သူ့ရဲ့ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ပတ်အဝမှာ သေချာတေ့ပြီးဖိချလိုက်တယ်၊ မိန်းမကအပေါ်က တက်လိုးတဲ့ သဘောမျိုးပေါ့။အပေါ်ကနေပြီး တစ်ချက်ချင်းကိုဆောင့်ဆောင့်ထည့်နေတာ ရင်တုန်ဖို့တောင်ကောင်းတယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်၊ကိုကြီးဟာကြီး နဲ့သုံးရက်လောက်ဝေးနေရတော့အခုအရမ်းလိုးလို့ ကောင်းနေတာပေါ့၊ နို့တွေကိုဆွဲပေးပါအုံး၊ နာနာလေးဆွဲပါကိုကြီးရဲ့၊ထားပြီးတော့မယ်၊ပြီးတော့မယ်၊ အင်း၊ဟင်း၊”

အန်တီထားဟာ ပါးစပ်က အဆက်မပြတ်ညည်းညူယင်း ဖေဖေ့ရဲ့လီးတုတ်တုတ်မဲမဲကြီးကိုဒစ်ထိပ်ဖျားရောက်တဲ့အထိ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အချက်(၃၀)လောက်ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပြီး အရည်တွေပန်း ထွက်သွားဟန်တူပါတယ်။

ဖေဖေ့ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ကပ်ချလိုက်ပြီး တအီးအီး ၊တအားအား ညည်းညူယင်းအောက်ပိုင်းက သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ တအားကျိတ်ပွတ်နေပါတော့တယ်၊ ဖေဖေကိုယ်တိုင်လဲအောက်ကနေ သူ့လီးကြီးနဲ့ကော့ကော့ ဆောင့်တင်ပေးနေရင်းအရည်တွေကိုပန်းထုတ်ပေးနေပါတယ်၊ ကျွန်တော်တို့ကိုကျောပေးထားတာမို့အန်တီထားရဲ့ လီးဝင်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲက အရည်တွေတပွက်ပွက်နဲ့ စီးကျနေတာကို သေသေချာချာမြင်နေရပါတယ်။ 

အမေဖြစ်တဲ့အန်တီထားတစ်ယောက်နှာတွေကြွပြီး ပက်ပက်စက်စက်တက်လိုးနေတာကိုကြည့်ယင်း သင်းသင်း လဲစိတ်တွေအတော်ထနေပြီထင်ပါတယ်၊ သူ့ကိုယ်လုံးလေးဟာသိသိသာသာကို တုန်ယင်နေပါတယ်၊ ဖင်ကိုလဲ နောက်ကိုပင့်ပြီးပစ်ပစ်ပေးနေပါတယ်။

ကျွန်တော် သိတာပေါ့၊အမေတူသမီး သင်းသင်းတစ်ယောက် နှာစိတ်တွေ အကြီးအကျယ် ထရွနေပြီလေ။ဒီ ကိစ္စကတော့ ကျွန်တော့်ဘက်ကဖြေရှင်း ပေးရမယ့် ကိစ္စမို့သင်းသင်းရဲ့ ထမီကို နောက်ဘက်ကအသာဆွဲလှန်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ပုဆိုးကို ဖြေချယင်းတောင်မက်နေတဲ့ လီးကို သင်းသင်းရဲ့ အရည်တွေရွှဲစိုနေတဲ့စောက်ပတ်အဝမှာအသာတေ့ပြီး မတ်တပ်ဆော်တဲ့ပုံစံနဲ့ လီးကို ဖိသွင်းချလိုက်ပါတယ်။

“ အိုး၊ကိုကိုရယ်။ကောင်း၊ ကောင်းလိုက်တာနော်၊အင်း၊ဟင်း ၊အို ... ကိုကိုရယ်  ” 

ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာပြီးသင်းသင်းဟာချောင်း ကြည့်နေတဲ့ အပေါက်က မျက်လုံးကိုအသာခွာပြီးလက်နှစ်ဘက်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ထောက်လိုက်ပါတယ်၊မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖင်ကုန်းယင်းနဲ့အလိုးခံတဲ့ အနေအထားပေါ့ဗျာ၊ ကျွန်တော်လဲ လီးထဲက စိမ့်နေအောင်ကောင်း နေပြီမို့ စိတ်ကိုဘယ်လိုမှ ထိန်း မထားနိုင်တောပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲလိုးဆောင့်နေမိပါတယ်။

“ အို၊ အိုး၊ ကိုကိုရယ်၊ ဆောင့်ပါ၊ နာနာဆောင့်ပေးပါ၊ ညီမလေးသိပ်ကောင်း နေပြီကိုကိုရဲ့ ဆောင့်ကိုကို၊ ဆောင့် ဆောင့်၊ ညီမလေးပြီးတော့မယ် ကိုကိုရဲ့၊ အား၊အား၊ ထွက် ထွက်ပြီကိုကို၊ ညီမလေး ထွက်ပြီ သိရဲ့လား၊အား အား ” 

အသံတိုးတိုး နဲ့ညည်းပြောလေးပြောယင်းစောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ အံထွက်လာတာမို့ကျွန်တော်လဲစိတ် ကိုဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တောဘဲလီးကိုအဆုံးထိဖိထိုးသွင်းပြီး ကျွန်တော့်လရည်တွေကို အားရပါးရပန်းထုတ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။

၂  ယောက်စလုံးပြိုင်တူဆုံပြီး ပြီးသွားကြတာမို့အီစိမ့်နေအောင် ထူးထူးခြားခြား အရသာတွေခံစားကြရပါတယ်။ သင်းသင်း ရဲ့ ကြောပြင်ကို အသာမှေးပြီး နားနေချိန်မှာ လီးထဲက လက်ကျန်လရည်တွေက တစစ်စစ်နဲ့ စိမ့်ထွက်နေတုန်းပါပဲ။

လက် ၂ ဖက်က နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ချေနေယင်း ဖြေးဖြေးလေးကပ် ညှောင့်ပေးတော့နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေဟာ သင်းသင်းရဲ့စောက်ပတ်လေးထဲကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို တပေါက်ပေါက်နဲ့ စီးကျနေပါတော့တယ်။

ဖေဖေကလဲ တော်တော့်ကို အလိုးသန်တဲ့လူပါ၊ခဏနားပြီးတာနဲ့ နောက်တစ်ချီလိုးဖို့ စိုင်းပြင်း တော့တာပဲ၊ ဒီတစ်ချီမှာ အန်တီထားကို ကုတင်စောင်း ပေါ်မှာပက်လက်တင်ပြီး ဖေဖေကကုတင်အောက်က မတ်တပ်ရပ်လိုးတာပါ၊ ဖြဲကားထားတဲ့ အန်တီထားရဲ့ပေါင် ၂ ချောင်း ကိုပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီးပြဲအာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့အားရပါးရဆောင့် ဆောင့်လိုးနေတဲ့ မြင်ကွင်းဟာ တကယ့်ကိုကြည့်လို့ကောင်းလှပါတယ်။

“ အား၊ အမယ်လေး၊ ကောင်းလှချည့်လားကိုကြီးရယ်၊ ထားကိုဘယ်လိုများလုပ်ပေးနေတာလဲ၊ ဒီမှာကောင်းလွန်းလို့သေတော့မယ်၊”

“ ရိုးရိုးလုပ်တာပဲကွယ်၊ ဘာများထူးခြားနေလို့လဲ၊ပြောပါအုံး  ” 

“ ဘာရိုးတာလဲ၊ ကိုယ့်လီး ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်ပါအုံး၊ဒီလောက် စိမ် ပြေနပြေမွှေလိုးနေတာခံရတဲ့လူက ကော့နေတာပေါ့၊ဟင်း ” 

အန်တီထား ပြောမှ သတိထားကြည့် မိတယ်၊ဟုတ်ပါရဲ့၊ ဖေဖေလိုး တာကလီးကိုတစ်ချောင်း လုံး ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လီးပြန်သွင်းတဲ့အခါ ခါးကိုနွဲ့ပြီး၊ နွဲ့ပြီး သွင်း နေတာကိုး။ ခါးနွဲ့သွင်းတာဆိုတော့ စောက်ပတ်ထဲဝင်တဲ့ လီးကလဲစောက်ခေါင်း တစ်ခုလုံးကို မြွှေ ပြီးဝင်သွားတာပေါ့၊ တကယ့်ကို ထိချက်ပြင်း တဲ့လိုးနည်းပါပဲ၊ ကျွန်တော်အရမ်းသဘောကျသွားတာမို့ အဲဒီလို မွှေလိုးတဲ့လိုးနည်းနဲ့သင်းသင်း ကိုလိုးဖို့စီစဉ်လိုက်တယ်။

အသံမထွက်ဘဲလက်ဟန်၊ ခြေဟန်နဲ့ကြမ်းပြင်ပေါ်မာှ လှဲအိပ်ပေးဖို့ သင်းသင်းကိုအမူအယာ ပြလိုက်တော့ အရိပ်ပြရင် အကောင်မြင်လွယ်တဲ့ သင်းသင်း ဟာကြမ်းပြင်ပေါ် အသာလှဲချလိုက်ပါတယ်။သူ့ထမီလေးကို အသာမတင်ပြီး ပုဆိုးကိုဖြေချယင်း သူ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ် ထပ်အိပ်ချပြီး တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို တေ့သွင်းလိုက်တယ်။

အတုမြင် အတတ်သင်ဆိုတဲ့အတိုင်း ဖေဖေ့လိုးနည်းကို အတုယူပြီး ခါးကို နွဲ့ပြီး လီးတစ်ချောင်း လုံးမွှေ မွှေပြီးသွင်းပေးလိုက်တာပေါ့။စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို လီးကြီးနဲ့ မွှေလိုးရတဲ့အရသာဟာ ဘယ်အရသာနဲ့မှ မတူအောင်ကို ကောင်းလွန်းလှတာမို့ ကျွန်တော်ဟာ လီးရဲ့အထိအတွေ့အရသာကိုခံစားယင်း အချက် (၅၀) ကျော် လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးချလိုက်ပါတယ်။

“ အင်း၊ဟင်း၊ ဆောင့် ကိုကို၊ ဆောင့် ဆောင့်၊ညီမလေး ပြီး၊ပြီး၊ ပြီးတော့မယ်၊သိပ်ကောင်းတာပဲ ကိုကိုရယ်၊အရမ်းကိုထိတာပဲ၊ သိ၊ သိလား ” 

သင်းသင်းဟာ နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ညည်းရှာပါတယ်။ ကျွန်တော့လဲ လီးကြီးကိုထုတ်လိုက်၊သွင်း လိုက် နဲ့ သုံးကြိမ်လောက်ဆက်တိုက်ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးလိုက်ပြီး လရည်တွေပန်းထွက်ချိန်မှာ လီးတစ်ချောင်း လုံး အဆုံးထိ ဖိကပ်ပြီး လရည်တွေကိုသင်းသင်းရဲ့သားအိမ်ထဲရောက်အောင်အရှိန်ပြင်း ပြင်းနဲ့ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“ အိုး၊ကျွတ် ကျွတ်၊ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း တောင်မပြောတတ်တော့ပါဘူး၊ အင်းဟင်း ဟင်း”

တိုးတိုးလေး ညည်းပြော ပြောနေတဲ့သင်းသင်းရဲ့ ပေါင်တန် ၂ ချောင်း ကိုအစွမ်းကုန်ဆွဲကားပြီး ပြဲကားထွက်လာတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို လရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးရတာ သိပ်ကိုအရသာရှိလှပါတယ်။

“ ပြွတ်..ပြွတ်”

နဲ့ အသံတွေ ထွက်နေသလို သင်းသင်းရဲ့ စာက်ခေါင်း ထဲက ထွက်ကျလာတဲ့ ကျွန်တော်တို့ ၂ ယောက်ရဲ့သုတ်ရည်တွေဟာလဲသင်းသင်းရဲ့ ဖင်ကြားကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုတစိမ့်စိမ့် ယိုစီးလို့ နေပါတော့တယ်။နှစ်ယောက်သား အမောဖြေပြီးလို့ဖေဖေတို့ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ချောင်းလိုက်ကြတော့ ပွဲကပြီးနေပါပြီ၊ ကုတင်ပေါ်မှာနှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီး အနားယူနေကြပြီလေ။

သင်းသင်း ကို အသာလက်တို့ခေါ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ခဲ့ကြတယ်၊အိပ်မပျော်ခင်မှာ သင်းသင်းကလာဆွနေတာနဲ့ သူကျေနပ်သွားအောင် လေးဘက်ထောက်ပြီးတစ်ချီလိုးပေးလိုက်ပါသေးတယ်၊ တကယ်နှာကြွတဲ့ကောင်မလေးပါပဲ။

တစ်ညလုံးလိုးရင် တစ်ညလုံးခံမယ်ဆိုတဲ့အစားမျိုးပါပဲဗျာ၊နောက်နေ့ကျတော့ မနက်(၈) နာရီကျော် မှ ကျွန်တော် အိပ်ယာကနိုးတယ်၊ သင်းသင်း ကမနက်ပိုင်းဆို တော့ (၇)နာရီ ကျောင်းချိန်အ မှီ ထသွားပြီပေါ့။ကျွန်တော်က နေ့လည် (၁၂) နာရီမှ တက်ရမှာမို့ အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ၊ဖေဖေလည်းရုံးသွားနေပါပြီ။ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ကော်ဖီသောက်နေတုန်းအန်တီထားတစ်ယောက် ထမီရင်ရှားနဲ့ဝင်လာတယ်၊

ရေချိုးပြီး ခေါင်းလျော်လာတယ်နဲ့တူပါရဲ့၊ ဆံပင်တွေကိုတဘက်နဲ့စိမ်ပြေနပြေသုတ်နေတယ်၊ လက်နှစ်ဘက်ကိုစုံမြှောက်ပြီးသုတ်နေတာမို့ ရင်ရှားထားတဲ့ ထမီပါးပါးအောက်မှာ ဖွံ့ဖြိုးထွားကျိုင်းတဲ့ကိုယ်လုံးအလှဟာ အထင်းသား ပေါ်နေတာပေါ့၊ ဒီကိုယ်လုံးကြီးကို မြင်တော့နေ့စဥ် ဆက်တိုက်ချောင်း ကြည့်ခဲ့ရ တဲ့ အန်တီထားရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ကြီးကို မျက်စိထဲပြန်မြင်ယောင်ပြီး လီးတောင်လာမိတယ်၊အရင်တုန်းကတော့ဖေဖေ့မိန်းမပါလားဆိုတဲ့အသိနဲ့ အမေရင်းလိုပဲ သဘောထားခဲ့ပေမယ့် ကိုဇော်နဲ့ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံနေတာ မြင်ပြီးကတည်းက ကျွန်တော့်စိတ်ဓါတ်တွေလဲပြောင်း လဲသွားပါပြီ။

ကိုဇော်တောင်မှလာလာလိုး နေသေးတာပဲ၊ ငါလဲ အခွင့် အရေးရရင်လိုးပစ်လိုက်မယ်လို့ စိတ်ထဲက ကျိတ်ဆုံးဖြတ်ထားပြီးပါပြီ။အန်တီထားဟာကျွန်တော့် မျက်နှာကို စူးစူးရရဲ စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။သူ့ကြည့် ရတာတစ်ခုခုကိုမေးချင်နေပေမယ့်မေးဖို့ခက်နေပုံရပါတယ်၊သင်းသင်း ကိစ္စများရိပ်မိသွားပြီလားလို့ကျွန်တော်စိတ်ပူနေတုန်း မှာပဲ... 

“ ကျော်ကျော်၊ သား ညကဘယ်အချိန်အိပ်တာလဲ ” 

တစ်ခုခုတော့ ထူးခြားနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ပါပြီ။

“ သြော်၊ ညက ကျောင်းစာတွေလုပ်နေလို့ (၁၁) နာရီလောက်မှ အိပ်ပျော်တယ်၊ မာမီရဲ့ ” 

အန်တီထားက အားရပါးရ ရယ်နေပါတော့တယ်၊ကျွန်တော့အဖြေစကားက သူ့အတွက် ပြက်လုံးတစ်ခုဖြစ်နေပုံပါပဲ။

“ ကျောင်းစာတွေ လုပ်နေတယ်၊ ဟုတ်လားကျော်ကျော်၊ ကဲ၊ ဒီမှာ လာကြည့်စမ်းပါအုံး ” 

အန်တီထားဟာ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ရယ်ယင်း ကျွန်တော့် နားရွက်ကိုဆွဲပြီး သူတို့ အိပ်ခန်းဘက်ကို ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်၊ ကျွန်တော်တို့ ချောင်းကြည့်နေကြ နေရာကို ရောက်တော့နံရံကအပေါက်နေရာကို လက်ညှိုးညွှန်ပြပြီး၊

“ ဒီအပေါက်တွေက ဘာလုပ်တာလဲ၊ ကျော်ကျော် ” 

“ ဘယ်သိမှာလဲ မာမီရဲ့၊ သူ့ဟာသူ နဂိုထဲကပေါက်နေတာဖြစ်မှာပေါ့ ” 

အန်တီထားဟာ အားရပါးရ ရယ်နေပါတော့တယ်၊ပြီးမှကြမ်းပြင်ကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး၊

“ ဒါဖြင့်၊ ဒါတွေက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊ ရှင်း ပြစမ်းပါအုံး၊” 

ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်၊ဟုတ်ပါရဲ့၊ ညက ကျွန်တော်နဲ့သင်းသင်းဒီနေရာမှာလိုးကောင်းကောင်းနဲ့လိုး ထားကြတာ အရည်တွေကဗွက်ထနေတယ်၊ အခုချိန်ထိအရည်တွေက ခြောက်မှမခြောက်သေးဘဲကိုး။

“ မာမီ့ကို မှန်မှန်ပြောစမ်း ကျော်ကျော်၊ ဒါ သားလက်ချက်မဟုတ်လား ” 

အခုမှစိတ်နည်းနည်း အေးသွားပါတယ် အန်တီထားဟာကျွန်တော် နဲ့ သင်းသင်း တို့ဖြစ်ကြတာကိုသိလို့စစ်မေးနေတာမှ မဟုတ်ဘဲလေ၊ ဒီကိစ္စ လောက်ကတော့ကျွန်တော်ရှင်းတတ်ပါတယ်။

“ ဟုတ်တယ် မာမီ ဒီအပေါက်ကချောင်း ချောင်းကြည့် ပြီး ကျွန်တော် စိတ်မထိန်းနိုင်လို့

အဲဒါတွေ ထွက်ကုန်တာပါ ” 

“ ကျော်ကျော်ရယ်၊ နင်ဘယ်က အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာလဲ၊ဟင်း ” 

အန်တီထားဟာ ကျွန်တော့်ဗိုက်ခေါက်ကိုဆွဲလိမ်ရင်း ဆူလိုက်ပါတယ်၊နာလွန်းလို့ ကိုယ်ကိုတွန့်လိမ်လိုက်တဲ့အချိန် မှာ ပဆိုးထဲကတောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးဟာရမ်း ခါနေပါတယ်၊ ဒါကိုအန်တီထားလဲ သတိထားမိတယ်နဲ့တူပါရဲ့ ၊ အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် ထွားကျိုင်းနေတဲ့ ပဆိုးအောက်က လီးကြီးကို တအံ့တသြနဲ့ ငေးကြည့်နေပါတော့တယ်။

“ ဟဲ့၊ကျော်ကျော်၊ ငါမေးနေတာ မကြားဘူးလား၊နင်ဘာဖြစ်လို့အဲဒါတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ၊ နင့်အရွယ်လေးနဲ့ ဒါတွေဘယ်ကတတ်နေတာလဲ၊မှန်မှန်ပြောစမ်း ” 

ဗိုက်ခေါက်ကို တအားအဆွဲခံထားရတာမို့ အရမ်းနာနေတာကြောင့်စိတ်တိုတိုနဲ့ပြောချလိုက်မိပါတယ်။

“ မာမီသင်ပေးလို့တတ်တာပေါ့၊ မာမီနဲ့ကိုဇော်ဖေဖေခရီးထွက်တဲ့ညတွေမာှ လုပ်ကြတာတွေကြည့်ပြီး စိတ်ထလွန်း လို့ဒါတွေလုပ်တတ်နေတာပေါ့၊ မနေ့ညကလာကြည့်တာကလဲ ဖေဖေက လစဥ်မမီဘဲ ပန်း သေနေလို့ မာမီက ကိုဇော်နဲ့ အဲဒီလို အလုပ်ခံနေတာလားဆိုတာသိချင်လို့ တမင်လာကြည့်တာ၊ ဖေဖေလဲ တကယ်သန်တဲ့လူပါဗျာ၊ ဖေဖေ့ဟိုဟာက ကိုဇော့် ထက်တောင်ကြီးသေးတယ်၊ဒါလောက်ကြီးတာကြီးကိုရထားတာတောင်မာမီက မကျေနပ်နိုင်ဘူးလား၊”

ကျွန်တော့်စကား မဆုံးသေးခင်မှာ အန်တီထားတစ်ယောက် မျက်စိမျက်နှာတွေအကြီးအကျယ် ပျက်နေပါပြီ။

“ ဟင်၊ နင် နင် အဲဒီ ကိစ္စ တွေ နင့်အဖေကိုပြောပြလိုက်ပြီလား”

ကျွန်တော်အားရပါးရရယ်ချလိုက်မိပါတယ်။ ဒီတစ်ခါကျွန်တော့်အလှည့်ရောက်ပြီလေ။

“ ဒီနေ့မနက်မှ ပြောမလို့စီစဉ်ထားတာ၊ဖေဖေကရုံးကို အစောကြီးထွက်သွားလို့ မပြောရသေးပါဘူး”

“ ကျော်ကျော်ရယ်၊ ဒီကိစ္စ ဟာ ပေါ့သေးသေးကိစ္စ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါကိုသားသိပါတယ်ကွယ်၊သားကသာ အဲဒီကိစ္စ တွေ ဖွင့်ပြောလိုက်ရင် ပြဿနာတွေ အကြီးအကျယ်တက်တောမပေါ့၊ မာမီလဲ ဒုက္ခရောက်တော့မှာပေါ့ ၊ အိုကွယ်၊ သားဖေဖေသာ ဒီကိစ္စတွေသိသွားရင် မာမီလဲဘဝပျက်တော့မှာပေါ့၊ မာမီ့ကိုသနားပါကွယ်၊ဖွင့်မပြောလိုက်ပါနဲ့”

အန်တီထားဟာ မျက်ရည်တွေအရွှဲသားနဲ့ကျွန်တော့်ကို ရင်ခွင်ထဲမှာဖက်ထားပြီးချော့နေရှာပါတယ်၊ထမီရင်ရှား ခပ်ပါးပါးအောက်က နို့ကြီးနှစ်လုံးဟာကျွန်တော့်မျက်နှာနားမှာမထိတစ်ချက်၊ ထိတစ်ချက်ဖြစ်နေတာမို့ နို့ကြီးတွေကိုဆွဲကိုင်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်နေသလို လီးကလဲတားမရ၊ ဆီးမရဖြစ်ပြီး တောင်မတ်နေပါတော့တယ်၊

ဖြစ်ချင်တော့တောင်နေတဲ့ လီးက အေးအေးမနေဘဲ ကျွန်တော့်ကိုပွေ့ဖက်ထားတဲ့အန်တီထားရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ သွားသွားထိုးထိ မိနေတာမို့ လက်ကိုမသိမသာအောက်ချပြီး လီးကို ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲညှပ်ထားလိုက်ရတယ်။အန်တီထားကလဲ တော်တော်လျင်တယ်၊ကျွန်တော့်အခြေအနေကို ရိပ်မိပုံရပါတယ်၊သူ့ညာဘက်ဒူးက ကျွန်တော့်ဒူး နှစ်ချောင်းကြားကို မသိမသာတိုးဝင်လိုက်တာနဲ့ပေါင်ကြားထဲညှပ်ထားတဲ့ လီးကြီး ဟာမတ်ကနဲ ပြန်ထွက်လာပြန်တာပေါ့။

လီးကိုလက်နဲ့ ပြန်မသိမ်းနိုင်ခင်မှာပဲ အန်တီထားကပေါင်ကိုကားပြီးရှေ့ကိုဖိကပ်လိုက်တာမို့ ကျွန်တော့်လီးကြီးဟာအန်တီထားရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ညှပ်ရက် ပက်ပင်းမိနေတော့တာပေါ့။

“ သား၊ကျော်ကျော်၊ ဟို ကိစ္စ သားဖေဖေကိုသွားမပြောလိုက်ပါနဲ့နော်၊သားဖြစ်ချင်နေတာ မာမီ သိပါတယ်၊ သားကိုစိတ်ချမ်းသာအောင် မာမီက အလိုလိုက်ပေးမှာပေါ့။ အရေးကြီးတာက မာမီတို့ မိသားစုအေးအေးချမ်း ချမ်းနေနိုင်ဖို့ ပဲမဟုတ်လား”

ယောကျ်ားကျမ်း နောကြေနေတဲ့ အန်တီထားဟာပါးစပ်ကတောင်းပန်နေယင်း သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကျွန်တော့်တင်ပါးအချိုင့်တွေကို ဆွဲညှစ်လိုက်တာမို့တစ်ကိုယ်လုံးတင်းကနဲဖြစ်သွားပြီးတောင်နေတဲ့ လီးဟာ အန်တီ ထားရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အဝတ်တွေခံထားတဲ့ကြားက ကပ်ဆောင့်လိုးလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြန်ပါတယ်။

“ ပြောလေ ကျော်ကျော်၊ သားရဲ့ ဖေဖေကိုမတိုင်တော့ပါဘူးလို့ မာမီ့ကို ကတိပေးလေ ” 

အန်တီထားရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေကြားမှာမလှုပ်နိုင်အောင်ဖြစ်နေတာမို့ ကျွန်တော့်အသံတွေတောင်တုန်နေပါပြီ။

“ ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန် ၊ကျွန်တော် ကတိပေးပါတယ်၊ မာမီရယ် ” 

ကျွန်တော့် ကတိစကားကြားရတော့မှ အန်တီထားလဲ စိတ်အေးသွားပုံရပါတယ်၊သက်ပြင်းချသံ 

“ ဟင်း”

ကနဲ ကြားလိုက်ရတယ်။

“ သား၊ ဒီမာှ ခဏစောင့်ဦးနော် ”

 အိမ် ရှေ့တံခါးမကြီးကို ချက်ချပြီး ပိတ်လိုက်သံ

“ ဒိန်း ”

ကနဲကြားလိုက်ရချိန် မှာ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာလဲ

“ ဒိန်း ”

ကနဲ တုန်ခါသွားပါတော့တယ်။

“ သား၊ မာမီတို့ အခန်းထဲသွားရအောင် လာလေ ” 

အခု ချိန် ကျမှတော့ ရှက်နေလို့ ကြောက်နေလို့ဘာမှမထူးတော့ပါဘူး၊အန်တီထားတောင် သဘောတူနေပြီပဲ လို့  ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရဲဆေးတင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကိုခပ်တည်တည်ပဲ လိုက်ဝင်သွားမိတယ်။

“ သားကလိမ်မာတော့ မာမီက သားကို ဆုချတဲ့အနေနဲ့ သားစိတ်တိုင်းကျနေပေးမယ်၊သားက ညတိုင်းညတိုင်းမာမီ့ကိုချောင်းချောင်းကြည့်ပြီးစိတ်ကူးနဲ့ဖြေသိမ့်နေရတယ်မဟုတ်လား၊ ကဲ အခု သားစိတ်တိုင်းကျလုပ်ချင်သလိုသာလုပ်ပေတော့၊ မာမီ့ကို ဘာမှအားနာဖို့မလိုဘူးနော်၊သိလား”

အန်တီထားဟာ ရင်ရှားထားတဲ့ ထမီလေးကို ကွင်း လုံးကျွတ်ပုံချလိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်ယင်း ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။

လူနှစ်ယောက်က တစ်ည တစ်ယောက်စိမ်ပြေနပြေလိုးကြဆော်ကြတာကိုတောင်မညည်းမညူဘဲ ခံခဲ့တဲ့ ကိုယ်လုံးထွားထွားအိအိကြီးကိုကိုယ်တိုင်စိတ်တိုင်းကျ လိုးခွင့်ရတော့မှာမို့ ကျွန်တော့် စိတ်တွေဟာထူးထူးခြားခြားတက်ကြွလို့နေပါတယ်၊ 

ဒါ့အပြင် အန်တီထားက ကျွန်တော့်ကို ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုသဘောထားပြီး ပါးစပ်ပိတ်သွားအောင်တမင် အလိုးခံနေတယ်ဆိုတာ သိထားတော့ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာမခံချင်စိတ်တွေအလိပ်လိုက်၊ အလိပ်လိုက်ဖြစ်ပေါ်နေပြီး အန်တီထားတစ်ယောက် လက်မြောှ က်အရှံးပေးသွားအောင်လိုးပြလိုက်ချင်စိတ်တွေလဲထူးထူးကဲကဲဖြစ်ပေါ်နေပါတယ်။

ကျွန်တော့် အဝတ်အစားတွေကို ကုတင်ဘေးမှာ ချွတ်ချလိုက်ပြီးကိုယ်လုံးတီးနဲ့ကုတင်ပေါ် လှမ်းတက်လိုက်ချိန်မှာအောက်ကရမ်းခါနေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ပြီး အန်တီထားတစ်ယောက်နည်းနည်းတော့ဖြုံသွားပုံရပါတယ်။

“ ဟယ်တော့ ၊ သားဟာကြီးက အကြီးကြီးပါလား၊အရွယ်နဲ့တောင်မလိုက်ဘူး ” 

“ လီးကြီးတော့ မာမီ့ကို အရသာပိုရှိအောင်လုပ်ပေးနိုင်တာပေါ့၊ မာမီဘယ်လိုမျိုးကြိုက်တတ်တယ်ဆိုတာ သိပြီးသားပါဗျာ၊”

ပါးစပ်ကပြောနေယင်း လက်တစ်ဘက်ကနို့ကိုအသာခြေပေးပြီး၊ ကျန်တဲ့ နို့တစ်လုံးကို ပါးစပ်နဲ့ အားရပါးရဆွဲဆွဲစို့ ပေးလိုက်တယ်၊ နို့ကြးီတွေက လုံးဝိုင်းအိစက်နေတာမို့ အရသာက အင်မတန်ထူးကဲ လှပါတယ်။ နို့ဆိုလို့သင်းသင်းရဲ့ ထွက်ပြူစနို့လေးကိုပဲ ကိုင်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကျွန်တော့်အဖို့ အန်တီထားရဲ့နို့ကြီးတွေဟာ တကယ့် ကို အရသာထူးခြားနေတာပေါ့ဗျာ။

 ၂ မိနစ်လောက်နို့တွေကိုဇိမ်ခံပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော့် ခေါင်းကိုအောက်ဘက် အသာရှောချလိုက်ပြီးအန်တီထားရဲ့ ပေါင် ၂ ဖက်ကို ဆွဲဖြဲလိုက်လို့ပေါ်လာတဲ့ စောက်ပက် ပြဲပြဲကြီးမှာကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်း ကိုအသာအယာ ဖိကပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“ သား။ ကျော်ကျော်၊အဲ အဲဒီလို မ မလုပ်”

အန်တီထားရဲ့အသံက လမ်းတစ်ဝက်မှာပဲ ရပ်သွားတယ်၊ ကျွန်တော့်လျာဖျားကစောက်စိပြူးပြူးလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းယက်ပစ်လိုက်တာကိုး၊ အန်တီထားတစ်ယောက် ငြိမ်ကျသွားတာနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဘာဂျာမှုတ်ပစ်လိုက်တယ်။

မှုတ်အားကလဲ ဘာကောင်း သလဲမမေးနဲ့တစ်ချက်ကလေးမှအသက်မရူဘဲ ဆက်တိုက်ကို မတှု ်တာ၊ တစ်ခါတစ်ခါများစောက်ခေါင်း ထဲကို လျာနဲ့မေေွှ ပးနေယင်း အားမရလို့ နှာခေါင်းတစ်ခု လုံးပါမြုပ်ပြီး စောက်စိကို နှာခေါင်း နဲ့ပွတ်ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။

“ သား၊ သား၊ ကျော်ကျော်၊ ကောင်းလှချည်လားသားရယ်၊ ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲ၊ မာမီ့တစ်သက်မှာဒီလောက် ကောင်းတာမျိုး တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသေးဘူး၊စုပ်ပါ၊စုပ်ပေးပါ၊ မာမီထွက်တော့မယ်၊အင်း၊ ဟင်း၊ အိုအိုကွယ်၊ ထွက် ထွက်ပြီ သားရေ၊ မာမီထွက်ပြီ၊ စုပ်၊ စုပ်၊အစိကို နာနာလေးစုပ်၊ အား၊အား၊ အမလေးနော်၊ ဟင်းဟင်း”

အန်တီထားရဲ့ ညည်းသံတွေ ပွက်ပွက်ညံသွားပါတော့တယ်။ အန်တီထား တစ်ယောက်ကော့ပျံသွားတာကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ တော်တော်ကျေနပ်သွားမိတယ်၊ကျွန်တော်သိတာပေါ့၊

အန်တီထားက ကျွန်တော့်ကိုခလေးလေးလိုသဘောထားပြီး ကျွန်တော့်ကိုနှုတ်ပိတ်တဲ့အနေနဲ့ တမင်ခံပေးနေတာပဲဟာ၊ ဒါကြောင့် သူထင်ထားသလို ခလေးမဟုတ်မှန်းသိသွားအောင် ဘာဂျာအပြတ်မှုတ်ပေးလိုက်တာပေါ့၊ ခုတော့သူလဲ အရည်တွေကောင်းကောင်းထွက်သွားပြီး တော်တော့်ကို အီစိမ့်သွားရှာပါပြီ။

“ ကောင်းလိုက်တာသားရယ်၊ မာမီ တစ်ကိုယ်လုံးကျင်စိမ့်သွားတာပဲ၊တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် အဲဒီလောက်အရည်တွေထွက်တာမျိုး တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသေးဘူး၊သားကအတွေ့သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ လျာနဲ့တောင် ဒီလောက်ကောင်းနေရင် ဟိုဟာကြီးနဲ့ဆိုဘယ်လိုများနေမလဲ မသိဘူး၊မာမီ့ကို လုပ်ပေးပါနော်၊ သားကျောင်း သွားဖို့က နှစ်နာရီလောက်လိုသေးတာပဲ။နှစ်ချီ သုံးချီလောက် ကောင်းကောင်းလုပ်လို့ရပါသေးတယ်၊ အင်းလေ၊သားကငယ်သေးတော့လုပ်ရောလုပ်နိုင်ပါ့မလား၊မသိဘူး ” 

အန်တီထားရဲ့ အထင်သေးသလို ရိသဲ့သဲ့စကားကြောင့် စိတ်တိုသွားမိပေမယ့်ဟန်ဆောင်ပြီး ပြုံးပဲနေလိုက်ပါတယ်။

“ ကျွန်တော်က ချာတိတ်ပဲ မာမီရယ်၊ကိုဇော်တို့ ဖေဖေတို့လိုတော့ ဘယ်လုပ်နိုင်မှာလဲ ၊ အင်းပါ၊ကျွန်တော်လုပ်နိုင်သလောက်တော့ လုပ်ပြပါ့မယ်၊ အခု မာမီအမောပြေပြီလား ” 

“ ဒါမျိုးဆိုတာ ဘယ် နှစ်ခါလုပ်လုပ်လုပ်မောတယ်မရှိဘူး သားရဲ့။ မာမီက သားရဲ့အထိအတွေ့အရသာကိုအရမ်းခံ ကြည့်ချင်နေပြီ၊ သားလုပ်ချင်သလိုသာစိတ်တိုင်းကျလုပ်ပေတော့ ” 

ဘာဂျာအမှုတ်ခံထားရလို့ အရည်တွေ ပေပွနေတဲ့စောက်ခေါင်းအဝမှာလီးကိုအသာတေ့ပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဒစ်ဖျားနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီထား တစ်ယောက် ကော့ကော့တက်လာပါတယ်။

“ သား၊ကျော်ကျော်၊ ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်၊မာမီ အရမ်းယားနေပြီ၊လီးသွင်း ပြီးလိုးပေးပါတော့ကွယ်၊လိုး ပါတော့၊ ဟင်း၊ဟင်း ”

အန်တီထားဟာ အောက်ကနေဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပေးရင်းလီးကို အထဲ၀င်အောင် လုပ်ပေးနေပါတယ်၊ဒါပေမယ့်ကျွန်တောက် နောက်ကိုအသာဆုတ်လိုက်တာမို့လီးကဝင်မသွားသေးပါဘူး။

သူ့ရဲ့ညာဘက်ပေါင်ကို ကျွန်တော့် ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ ဖိတွန်း လိုက်ပြီး ပြဲထွက်လာတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ညာဘက်လက်မာှ ညှစ်ကိုင်ထားတဲ့  လီးထိပ်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဖိပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။

“ အင်း”

“ အင်း”

နဲ့ညည်းသံတွေထွက်လာတော့ စောက်စိနေရာလေးကို ဒစ်နဲ့ဆက်တိုက်ပွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။

“ အံမယ်လေးသားရယ်၊ဘယ်လိုများလုပ်နေတာလဲကွယ်၊လိုးပါ၊လိုးထဲ့လိုက်စမ်း ပါ၊သားရဲ့လီးကြီးကို မာမီအရမ်းခံချင်နေပြီ၊ သွင်းပေးပါတော့၊သွင်း၊သွင်း၊ အား၊ယားလိုက်တာကွယ် ” 

အောက်ကနေ ဘယ်လိုပဲ တောင်းပန်၊ တောင်းပန်၊ကျွန်တော်ကတော့လီးကိုထိုးမသွင်း ဘဲစောက်စိကိုပဲမနားတမ်းဖိပွတ်နေလိုက်တယ်၊စောက်ခေါင်း ရဲ့  အထိအတွေ့ကသိပ်ကောင်း နေလို့ လီးကိုဖိသွင်း လိုက်ချင်ပေမယ့် စိတ်ကိုထိန်း ပြီးဒစ်နဲ့ပဲဆက်တိုက်မွှေပေးနေတော့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ၊

“ အား၊အား၊ထွက်ပြီသားရေ၊ မာမီ့အရည်တွေထွက်ကုန်ပြန်ပြီ၊ ဟင်းဟင်း၊ သားကမာမီ့ကိုတမင်သက်သက်ပညာတွေပြနေတာကိုး၊ လီးနဲ့ မလိုးသေးဘဲနဲ့ မာမီ့ကိုနှစ်ချီပြီးအောင် လုပ်ပြလိုက်တာကိုး၊မာမီတော့စွဲပြီသားရေ၊ အရမ်း စွဲသွားပြီ၊ သားကသိပ်ကျွမ်းတာပဲကိုး ” 

အန်တီထားတစ်ယောက် စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောနေချိန်မှာ ကျွန်တော်ကတော့ ကုတင်အောက်ကိုဆင်းပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါပြီ။

“ မာမီ၊ကုတင်စောင်းမှာ လိုးရအောင် ” 

“ လိုးလေ၊ သားစိတ်ကြိုက် လိုးစမ်းပါကွယ်၊မာမီကတောင် လိုးပါတော့လို့ တောင်းပန်နေရတယ်၊သားကတော့ တကယ့်လူပဲ၊ ဟင်း၊ဟင်း ” 

အန်တီထားဟာ ကုတင်စောင်းတင်ပြီး လိုးလို့ရအောင် အလိုက်သင့် နေရာယူပေးလိုက်တယ်၊ ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ဆုံကားကား ကြီးကိုတင်ပြီး ပေါင်တန်ကြီးတွေကို အဆင်သင့်ဖြဲပေးလိုက်တာနဲ့ သူ့ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင် လိုက်ပြီးတောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုစောက်ပတ်ထဲ ဖိသွင်းထဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။

“ ပြွတ်၊ဘွတ် ” 

“ အိုး ”  

“ အို၊သားရယ် ” 

အခန်းထဲမှာ အသံတွေ ဆူညံသွားပါတော့တယ်၊ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လဲ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ""အိုး""ကနဲအော်ညည်းမိသွားတယ်၊ တကယ်ပါပဲဗျာ၊ လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်စိမ့်သွားအောင်ကို အရသာက ထူးခြားလွန်းလှပါတယ်။

သင်းသင်းစောက်ဖုတ်လေးက ကျဉ်းပြီးလိုးလို့ကောင်းတာမှန်ပေမယ့် အန်တီထားရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ယှဉ်လိုက်ရင်တော့ ဆီနဲ့ရေပါပဲ။အန်တီထား စောက်ဖုတ်ကြီးက လီးဝင်သွားတာနဲ့ အထဲက ဘယ်လိုတွေ လုပ်လိုက်လဲတော့မသိဘူး၊ လီးတစ်ချောင်းလုံးမှာ ကျင်ကနဲ၊ စိမ့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ရင်ထဲမှာပါအေးပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်လာတယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်၊ သားလီးကြီးကအလုံးတုတ်တော့ မာမီ့အထဲမှာပြည့်ကျပ်နေပြီး အရမ်းကိုခံလို့ကောင်းတာပဲ၊ မာမီတော့အရမ်းကို ခိုက်သွားပြီ၊ ကဲ၊ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးပေးပါအုံးသားရယ်၊"

ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လဲ လိုးလို့ သိပ်ကောင်းနေတာမို့ အားရပါးရကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေမိပါတယ်၊သင်းသင်းကို လိုးတုန်းကလို နာသွားမှာတွေ အောင့်သွားမှာတွေ စိတ်ပူမနေရတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိကိုကြုံးကြုံးပြီးလိုး နေမိတာပေါ့။

ကျွန်တော်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းအောက်ကနေပြီးဖင်ကြီးကို ဝေ့လိုက်ဝိုက်လိုက် လုပ်ပေးတာကလဲ အရသာထူးခြားလွန်းနေတာမို့ အချက်(၁၀၀)ကျော်လောက် လိုးဆောင့်ပြီးချိန်မှာ စိတ်ကိုဘယ်လိုမှထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ လီးကိုအဆုံးထိဖိကပ်ပြီးလရည်တွေကို အားရပါးရ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်မိပါတော့တယ်။

“ အား၊အား၊ကျွန်။ ကျွန်တော်၊ ထွက်၊ ထွက်ပြီ၊အင်း၊ဟင်း ” 

“ အို၊အိုး၊ကောင်း၊ ကောင်းလှချည်လားသားရယ်၊အရမ်းကောင်းတယ်ကွယ်၊ သားလိုးပေးတာ မာမီနှစ်ချီတောင်ပြီးသွားတယ်၊သား သိလား ” 

“ သိတာပေါ့ မာမီရယ်၊ မာမီ့ဟာကြီးက အထဲကဆွဲဆွဲညှစ်နေတာ ကောင်းလွန်းလို့ လီးကို အရည်မထွက်အောင် မနည်းထိန်းထားရတယ်၊ မာမီကအရမ်းကျွမ်းတာပဲနော် ” 

“ နှစ်ယောက်စလုံးကျွမ်းလို့လဲ ခုလိုအရသာတွေတစ်ဝကြီးခံစားကြရတာပေါ့ သားရ့၊ဲ မာမီက အိမ်ထောင်သည်မို့ကျွမ်းတာ ထားပါတော့၊ သားက လူပျိုပေါက်လေးဖြစ်ပြီး ဘာလို့ဒီလောက်တောင် အတွေ့အကြုံတွေရင့်နေရတာလဲ၊ သမီးလေး သင်းသင်းနဲ့များ ” 

အန်တီထား ဆက်ပြောမယ့်စကားကို ရိပ်မိလိုက်တာမို့ ဒေါသထွက်ဟန်ဆောင်ပြီး၊

“ တော်တော့၊ မာမီ၊မာမီ ဆက်ပြောမယ့် စကားတွေကို သားသိတယ်၊ သားညီမလေးနဲ့သားကို မာမီက စွပ်စွဲချင်နေတာလား၊ ညီမလေးဟာ သားနဲ့ငယ်ငယ်ကတည်းကမောင်နှမ အရင်းလို နေခဲ့ကြတာပါ။ သားစိတ်ထဲ မှာ သူ့ကိုညီမ အရင်းလိုပဲသဘောထားတယ်၊ ဒီလိုကိစ္စ မျိုးကိုစိတ်တောင်မကူးဘူး၊ သားဒီကိစ္စ တွေကျွမ်းနေတာကမာမီတို့လုပ်နေတာတွေ အမြဲတမ်း ချောင်းချောင်းကြည့်ပြီး သားကိုယ်တိုင်သာ အဲဒီလိုလုပ်ရရင် ဘယ်လိုလုပ်လိုက်မယ်ဆိုတာမျိုးကို စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ခဲ့တဲ့အကြိမ်တွေများလွန်းတော့ အခုတစ်ကယ်လုပ်တဲ့အခါ စိတ်ကူးယဉ်ထားတဲ့ အတိုင်း အားရပါးရလုပ်လိုက်လို့ ကျွမ်းသလိုဖြစ်နေတာပါ။သားအတွက် လက်တွေ့မိန်းမလိုးဖူးတာဟာဒီတစ်ခါ ပထမဆုံးပါပဲ။ မာမီဟာ ကျွန်တော့်ရဲ့လက်ဦးဆရာပါဗျာ၊"

ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြောချလိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်စကားတွေကို အန်တီထားတစ်ယောက် လုံးဝယုံကြည်စိတ်ချသွားပုံရပါတယ်။

“ သား၊ မာမီ့ကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော်၊ မာမီကမမှားတန်တာ မမှားရအောင် သတိပေးတာပါ၊ သမီးလေးကိုသားက ညီမရင်းလေးလိုသဘောထားတာ မာမီ သိပါတယ်ကွယ် ” 

အန်တီထားက တောင်းပန်တော့ ကျွန်တော်လဲကျေကျေနပ်နပ်ပဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပါတယ်၊

“ ကဲ၊သားက ဒါပြီးရင် ကျောင်းသွားရအုံးမယ်မဟုတ်လား၊ သားမောနေရင် နောက်နေ့ကျမှ စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပေါ့၊ တော်ကြာ ကျောင်းမမှီဘဲနေအုံးမယ် ” 

“ အောင်မယ်၊ ခုမှ ဆယ်နာရီပဲ ရှိသေးတာ ဘာလို့ကျောင်းမမှီရမှာလဲ၊ လုပ်မယ်ဆိုရင် နောက်ထပ် နှစ်ချီလောက်တောင် လုပ်လို့ရသေးတယ်၊ သိရဲ့လား ” 

“ အောင်မယ်လေး သားရယ်၊ နှစ်ချီတော့မလုပ်ပါနဲ့၊ အခုတောင် လေးချီဆက်တိုက်ထွက်သွားလို့မာမီ ဖလက်ပြနေပါပြီ၊ မာမီ သားကို လက်မြှောက်ပါပြီ ” 

အန်တီထားဟာ ပြောပြောဆိုဆိုပဲ အဝတ်အစားတွေကို ပြန်ဝတ်ဖို့ပြင်လိုက်ပါတယ်။

“ ဒါဆို တစ်ချီတော့ လိုးအုံးမယ် မာမီရယ်၊ကျွန်တော် လိုးလို့မှ မဝသေးတာ ” 

“ ဟယ်တော့၊ သားက တစ်ကယ်အတည် ပြောနေတာကိုး၊ ကဲ၊ လိုး လိုး၊ သားစိတ်ကျေနပ်အောင် လိုး၊မာမီကဘယ်လိုခံပေးရ မလဲ၊ပြော ” 

“ ဒီတစ်ခါ လေးဘက်ထောက်လိုးချင်တယ်၊မာမီခံနိုင်ပါ့မလား ” 

“ အဲဒီလေးဘက်ထောက်ပုံစံက မာမီ အကြိုက်ဆုံးပုံစံပဲသား၊ ခံလို့သိပ်ကောင်းတယ်၊ သားရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ဆို အီဆိမ့်သွားမှာပဲ၊ ဟင်း ” 

အန်တီထားဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ချက်ခြင်းပဲလေးဘက် ထောက်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ တံတောင်နှစ်ဘက်ကို ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ပင့်မြှောက်ပေးထားတာမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ ဖင်တုံးအယ်အယ်ကြီးရဲ့နောက်ကို ပြူးထွက်နေပြီး ပြဲအာနေတာမို့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေဟာ အရမ်းတက်ကြွလာပါတယ်။

ဖင်ကြီးကိုကော့ပေးထားပြီး ထိုးဝင်လာမယ့်လီးကြီးကို မျော်လင့်နေတဲ့အန်တီထားဟာ စောက်ခေါင်းထဲကိုမထင်မှတ်ဘဲ လျာကြီးတိုးဝင်လာပြီး စောက်စိကိုမွှေအရက်ခံလိုက်ရတော့ထွန့်ထွန့်လူး ကော့ပျံသွားပါတယ်။

“ အို၊ အိုး၊ သား၊ သားရယ်၊ ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲကွယ်၊ အင်း။ ဟင်း၊ ကောင်း၊ကောင်းလိုက်တာ၊ လိုးကွယ်၊ သားလီးကြီးနဲ့လိုးပေးပါတော့၊ မာမီ အရမ်းယားနေပြီ၊ မနေနိုင်တာ့ဘူး သားရဲ့  ” 

စိတ်တွေထရွပြီး နောက်ကိုဖင်ကြီးကော့ပေးလေ၊စောက်စိကိုယက်တဲ့ လျာနဲ့ပိုထိလေဖြစ်တာမို့၊ အန်တီထားဟာ အိနြေ မဆယ်နိုင်တော့အောင် ဖြစ်နေပါတော့တယ်။

“ မာမီ့ကိုမနှိပ်စက်ပါနဲ့ သားရယ်၊ လိုးတော့ကွယ်၊လိုး၊လိုး ” 

ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လဲ စိတ်တွေအတော် ကြွရွနေပြီဆိုတော့ ဘာဂျာမှုတ်နေရာကနေ အမြန်ကုန်းထလိုက်ပါတယ်။လေးဘက်ထောက်ပေးထားတဲ့အန်တီထားရဲ့နောက်က ဒူးထောက်လိုးရမှာ အားမရလို့မတ်တပ်ရပ်ရက်ကပဲ ကိုယ်ကိုရှေ့ကိုင်းပြီး လီးကိုတေ့ပြီးဆောင့်သွင်းလိုက်ပါတယ်၊ လီးဝင်သွားတာနဲ့ ဖင်ကြီးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ညှစ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးထည့် လိုက်ပါတော့တယ်။

“ ပြွတ်၊ပြွတ်၊ဘွတ် ” 

“ အား၊အီး၊ဟင်း ဟင်း၊ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်၊အရမ်းထိတာပဲ၊ ဆောင့် ဆောင့်၊ နာနာဆောင့်၊သားလီးကြီးကအောက်ကို စိုက်စိုက်ဝင်နေတာ သိပ်ကိုအရသာရှိတာပဲ၊ဟင်း ” 

အန်တီထားဟာ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကိုဝိုက်ဝိုက်ပြီးအရသာယူနေပါတယ်၊ သူအပေးကောင်းတာကအရသာရှိပေမယ့် လိုးရတာကြာတော့ တကယ့်ကို အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေတာမို့ ဖင်ကြီးကိုငြိမ်နေအောင် တအားညှစ်ကိုင်ထားပြီးလီးကို စောက်စိနဲ့ထိအောင်အဆုံးထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အချက် (၅၀) လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ချပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

“ အား၊ အား၊ ထွက် ထွက်ပြီသားရေ၊ မာမီထွက်ပြီ၊သား အရည်တွေပန်းထည့်ပေးပါတော့၊ ဆောင့်၊ ဆောင့်၊ဆောင့်ယင်းနဲ့ အရည်တွေ ထုတ်လေ၊အင်း၊အင်း၊ထုတ်ထုတ်တော့ ” 

ကျွန်တော်လဲ စိတ်ကို ဘယ်လိုမှ ဆက်ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ လရည်တွေကို အားကုန်ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပြီးလီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ်ထားယင်း အန်တီထား ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်မှေးယင်း အနားယူနေလိုက်ပါတယ်။

“ သိပ်ကောင်းတယ် မာမီရယ်၊ နောက်လဲ ဒီလိုပဲအမြဲတမ်း လုပ်ပါရစေနော် ” 

“ မာမီလဲ သားကို သိပ်ခိုက်သွားပြီကွယ်၊ မာမီ့တစ်သက်မှာ အခုလောက် အရသာရှိရှိ အလိုးခံရတာမျိုးမကြုံဖူးသေးဘူး၊ မာမီ့ကို ငါးချီတောင်ဆက်တိုက်ပြီးအောင်ဘယ်သူမှ လိုးမပေးနိုင်သေးဘူး။

သားလိုးပေးမှပဲ မာမီလဲ လီးအရသာကို အီစိမ့်သွားအောင် ခံရတော့တယ်၊ နောက်နေ့တွေကျရင် မနက်ကိုးနာရီကဆယ့်တစ်နာရီအထိ သားစိတ်တိုင်းကျလိုး ပေတော့၊ သားဖေဖေရုံးပိတ်တဲ့ ရက်တွေတော့ ဆင်ဆင်ခြင်ခြင် နေပေးပေါ့သားရယ် ” 

ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီထားတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာနားလည်မှုရသွားပြီမို့ စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်သွားပါတယ်။ဒါပေမယ့် ကိုဇော့်ကိစ္စ ကို သိပ်မကျေနပ်သေးလို့ရှင်းအောင်မေးလိုက်တယ်။

“ ကိုဇော်နဲ့ ကိစ္စ ကရော ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ မာမီ ” 

“ သားကလဲ၊ သဝန်ကြောင် နေပြန်ပြီ၊ သားတောင်မှသားဖေဖေမသိအောင် မာမီ့ကိုလိုးနေရတာပဲဟာ၊ သူ့ကိုလဲတစ်ခါတစ်လေတော့ ခွင့်ပြုလိုက်ပါကွယ်၊ နောက်ပိုင်းကျရင်သူ့ကို မာမီအဆက်ဖြတ်မှာပါ၊ လောလောဆယ်အဆက်ဖြတ်လိုက်ရင် သူက ပြဿနာရှာနေမှာစိုးလို့ပါ၊မာမီပြောတာ သားနားလည်မှာပါနော် ” 

ကျွန်တော် နားလည်ကြောင်း ခေါင်းငြိတ်ပြယင်းစိတ်ထဲက ကျိတ်ပြုံးနေမိတယ်၊ အန်တီထားဟာတော်တော့်ကို နှာကြီးတဲ့ မိန်းမပါပဲ။ကျွန်တော်တို့ သားအဖနဲ့နေ့ရောညပါ အလိုးခံဖို့ အခွင့်အရေးတွေ ရနေတာတောင် ကိုဇော့်ကိုလဲ အဆက်အသွယ်မဖြတ်နိုင်ဘဲ ဖေဖေ ခရီးထွက်တဲ့အခါ ညဘက်အလိုးခံချင် နေသေးတာကိုး၊ ကောင်းပါတယ်လေ၊ ကိုဇော်နဲ့မလိုးဖြစ်တော့လို့ ကျွန်တော့်ကိုခေါ်ပြီးအလိုးခံနေရင် သင်းသင်းကရိပ်မိသွားမှာပေါ့။

အခုတော့ အဲဒီကိစ္စ ကို ပူစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့၊ ညဘက်တစ်ညလုံး သမီးကိုမှန်မှန်လိုးပြီး နေ့လယ်ဘက် မအေကို မှန်မှန်လိုးနေရုံပဲပေါ့။ဖေဖေ ခရီးထွက်သွားလို့ ကိုဇော် နဲ့ညဘက်လိုးကြ၊ ဆော်ကြတော့လဲ ကျွန်တော်နဲ့ သင်းသင်းတို့အတွက်ချောင်းကြည့်ဖို့၊ လိုးနည်း ခံနည်းတွေကို ပညာယူဖို့အခွင့်အရေးကောင်းကောင်းရတာပေါ့။

မှန်တာပြောရရင်ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လဲ အဲဒီလို သူများလိုးတာကိုချောင်းကြည့်ရတာ သိပ်ကြိုက်နေတယ်၊ အဲဒီလိုချောင်းကြည့်နေယင်း သင်းသင်းကိုလိုးရတာဟာသိပ်ကောင်းတာကိုး။ဒါပေမယ့် အခွင့်အရေးရတုန်းကျွန်တော်ကလဲ အခွင့်အရေးတစ်ခုကိုရအောင် ထိုက်ထိုက်တန်တန် တောင်းလိုက်ပါသေးတယ်။

“ မာမီက အန်တီဝင်းတို့အိမ်မှာ သူနဲ့ ချိန်းတွေ့မှာလား၊ အဲဒီလိုချိန်းတွေ့ရင် ကျွန်တော့်ကိုလဲ တစ်ခါလောက်တော့ခေါ်ပါနော် ” 

အန်တီထားရဲ့မျက်နှာမှာ အံ့သြသွားတဲ့ ဟန်ပေါ်လာပါတယ်။ သူတို့အကြောင်း ကျွန်တော်ဘယ်လောက်အထိများသိနေသလဲဆိုတာ စူးစမ်းသလိုကျွန်တော့်ကိုလှမ်းကြည့်နေပါတယ်။

“ အံ့သြသွားလား မာမီ၊ ကျွန်တော်အကုန်လုံးသိပါတယ်၊ မာမီနဲ့ အန်တီဝင်းတို့ ငယ်ငယ်တုန်းကကျူရှင်ဆရာ တစ်ယောက်နဲ့ နှစ်ယောက်အတူတူအိပ်ခဲ့ကြတာကအစ နောက်ပိုင်း ဖေဖေအိမ်မှာရှိတဲ့အချိန်တွေကျရင် အန်တီဝင်းတို့အိမ်မှာဆုံကြပြီးကိုဇော့်ကိုနှစ်ယောက်အတူတူ အလိုးခံကြဖို့ ချိန်းထားတာအထိ ကျွန်တော်အားလုံး သိပါတယ်။ ကျွန်တော်ပြောနေတာက ကိုဇော့်ကို နှစ်ယောက်ပြိုင်တူ မျက်နှာအငယ်ခံပြီး တစ်ယောက် တစ်လှည့်ဆီ၊ အလိုးခြံကမှာထက်မာမီက ကိုဇော့်ကို အလိုးခံနေတ့အဲ ချိန်မှာ အန်တီဝင်းကိုကျွန်တော်က ကျေနပ်သွားအောင် လိုးပေးချင်လို့ ပြောနေတာပါ၊ မာမီ့အနေနဲ့ ပြောပေးရင်ဖြစ်ပါတယ်၊ အဲဒီကိစ်္စကိုပြောပေးပါနော် ” 

အန်တီထားဟာ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ယင်း စဉ်းစားနေပါတယ်၊ သူ့အနေနဲ့ သိပ်မလိုက်လျောချင်ပေမယ့် နိုင်ကွက်ကို အကိုင်ခံထားရတာမို့ အရမ်းလဲ မငြင်းရဲဘူးဖြစ်နေတယ်လေ။

“ အင်းပါကွယ်၊မာမီ အဝင်းကို စည်းရုံးကြည့်ပါအုံးမယ်၊ သားကလဲ သိပ်လောဘကြီးတာပဲ ” 

“ မာမီပြောရင်ရမှာပါ၊ ရအောင်ပြောပေးနော်၊အချိန်လဲ အကြာကြီးဆွဲမနေနဲ့၊သိလား ” 

အဲဒီနေ့ကစပြီး ကျွန်တော့် အတွက် နေ့တိုင်းဟာ ပျော်စရာကောင်းနေတော့တာပါပဲ၊ ညတိုင်း ညီမလေး သင်းသင်း နဲ့ အတူတူအိပ်ရတယ်၊ အင်းလေ၊ အရင်တုန်းကလဲကုတင်တစ်ခုထဲမှာ နှစ်ယောက်အတူတူ အိပ်ခဲ့ကြတာပါပဲ။အဲဒီတုန်းကတော့ မောင်နှစ်မတွေလိုအိပ်ခဲ့ကြတာကိုး၊ အခုဟာက လင်မယားတွေလိုပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့တစ်ညကို သုံးချီလောက် အနည်းဆုံးလိုးပြီးမှ ဖက်အိပ်ကြတယ်။

အိပ်ခန်းတံခါးကိုလဲ ချက်ထိုးပြီးအိပ်ကြတယ်လေ၊သူငယ်ချင်းတွေဆီက ဝယ်ထားတဲ့နိုင်ငံခြားထုတ် လိုးနည်းပုံစံ (၁၀၀) စာအုပ်ကိုကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်ဇိမ်နဲ့ကြည့်ပြီးမှ ဓါတ်ပုံထဲက ပုံစံတွေကို တစ်မျိုးပြီး တစ်မျိုးစမ်းပြီးလိုး ကြည့်ကြတာပေါ့။ 

တစ်ချို့ပုံစံတွေက လိုးကြည့်တ့အဲ ခါ တော်တော့်ကိုထိထိမိမိရှိပေမယ့် တစ်ချို့ပုံစံတွေက ဘာမှအလုပ်မဖြစ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် လိုးနည်းမျိုးစုံ လိုးနေရတော့ နှစ်ယောက်စလုံးစလုံးဇိမ်တွေ့နေကြတာပေါ့။တစ်ပတ်လောက်အတွင်းမှာ သင်းသင်းဟာလီးစုပ်တဲ့နေရာမှာ အရမ်း ကျွမ်းကျင်လာပါတယ်၊ နဂိုကတည်းက နှာသိပ်ကြီးတဲ့ သင်းသင်းဟာ လက်ဖျားခါလောက်အောင်ကို လီးစုပ်ကောင်းလာတယ်။

သူအကြိုက်ဆုံးပုံစံက "စစ်စတီနိုင်း" လို့ခေါ်ကြတဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်တစ်ယောက်က လီးစုပ်ပေးပြီး တစ်ယောက်က စောက်ဖုတ်ရက်ပေးတဲ့ ပုံစံပါပဲ။ညတိုင်းပထမအချီမှာ အဲဒီပုံစံနဲ့တစ်ချီပြီးအောင်လုပ်ပေးမှ ကျေနပ်တတ်တယ်၊ ပြီးတယ်ဆိုတာက ကျွန်တော့်လရည်တွေကို သူ့ပါးစပ်ထဲမှာပန်းထုတ်ပေးရပြီး သူကလဲ စောက်ရည်တွေကိုကျွန်တော်ဘာဂျာမှုတ်နေတုန်းမှာ တပြစ်ပြစ်နဲ့ပန်းထုတ်ပေးတာပါ။

နှစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက်ကထွက်ပြီဆိုတာနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်လာတာမို့ ကျန်တဲ့တစ်ယောက်က အလိုလိုသိလာပြီး ဖီလင်တွေ ဆိမ့်တက်လာပြီး ပြိုင်တူပြီးသွားကျတာပါပဲ၊ အဲဒီလို တစ်ချီလုပ်ပေးပြီးမှနောက်ပုံစံတွေပြောင်းပြီးလိုးကြတယ်။ ကျွန်တော်က တစ်ညတစ်မျိုး မရိုးအောင်လိုးတာကိုသင်းသင်းကလဲ သိပ်ကျေနပ်နေပါတယ်။

သူ့ကို လိုးရတာရင်တွေတင်တွေသိပ်မထွားသေးလို့ ပထမပိုင်းမှာ သိပ်အားမရပေမယ့် လီးနဲ့တွေ့ပြီး နှစ်ပါတ်လောက် အကြာမှာရင်ထွားထွား၊ တင်ကားကားနဲ့ အရမ်းဖွံ့ ဖြိုးလာတာမို့ လိုးရတာ အင်မတန်ကို ဇိမ်ရှိလာပါတယ်၊ သိပ်လျင်တဲ့အန်တီထားက ရိပ်မိသွားမှာစိုးလို့ ဘော်လီကိုတောင်ကြပ်ကြပ်ဝတ်ခိုင်းပြီး ဘလောက်(စ်)ပွပွ ဝတ်ဖို့ သတိပေးထားရပါတယ်။

ကံကကောင်းချင်တော့ အန်တီထားခမျာယောက်ျား သုံးယောက်ကြားမှာ ဗျာများနေတော့ သူ့သမီးအခြေအနေကိုတောင် ဂရုမစိုက်နိုင်ပါဘူး၊ လင်ကြီးဖြစ်တဲ့ ဖေဖေနဲ့ ညတိုင်းဇိမ်နဲ့ အလိုးခံသလို၊မနက်ပိုင်းအိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိတ့အဲ ချိန်မှာ ကျွန်တော်နဲ့အားရပါးရ နှစ်ပါးသွားကြပြီး၊ 

ညနေကျရင် ဈေးသွားဝယ်ယင်း အန်တီဝင်းတို့အိမ်မှာ ကိုဇော်နဲ့ချိန်းတွေ့ပြီးနှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်တစ်လှည့် ကိုဇော်နဲ့ စခန်းသွားတတ်ကြပါတယ်။ကျွန်တော်ကလဲ အန်တီထားအဲဒီလောက် နှာကြီးတာကို မကျေနပ်လို့ မနက်ပိုင်းလိုးခွင့်ရတဲ့ အချိန်တွေမှာ ပုံစံ (၁၀၀) စာအုပ်ထဲက ထိထိမိမိအရှိဆုံးပုံစံတွေကိုရွေးပြီး လိုးပစ်တာပါပဲ။

အန်တီထားကလဲကျွန်တော်လိုးပေးတာ ကောင်းကြောင်း ပါးစပ်ကတဖွဖွငြီးယင်း အားရပါးရကို ခံတာပါပဲ၊ ကျွန်တော်လိုးတာကိုလဲ သူ့အနေနဲ့ တကယ် စွဲစွဲလန်းလန်း ဖြစ်နေပုံရပါတယ်။ခက်တာက ဖေဖေနဲ့ လိုးတ့အဲ ခါမှာရော၊ ဖေဖေခရီးထွက်သွားလို့ ကိုဇော်နဲ့ ချိန်းလိုးတ့အဲ ခါမှာရော သူကလိုးပေးနေတဲ့လူကို သိပ်ကောင်းကြောင်း တဖွဖွ ပြောနေတာပဲမို့တစ်ခါတစ်ခါ စိတ်နာနေမိတယ်။

အန်တီထားနဲ့စလိုးဖြစ်ပြီး သုံးပတ်လောက်ကြာတော့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာအန်တီဝင်းကို လိုးချင်စိတ်တွေ အရမ်းပြင်းထန်လာတော့တယ်။အရင်တုန်းက အမြေဲ တွေ့နေကြဖြစ်တဲ့အန်တီဝင်းရဲ့ သွယ်သွယ် လျလျကိုယ်လုံးလေးဟာ နှာစိတ်နဲ့ကြည့်တော့မှ အရမ်းကို မက်မောစရာ ဖြစ်နေတယ်လေ။

ကျွန်တော်လိုးနေရတဲ့ သင်းသင်းနဲ့ အန်တီထားတို့မှာ သင်းသင်းက ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်အခုမှ ဖွံ့ ဖြိုးကာစအပျိုစစ်စစ်လေးမို့လိုးရတာ တစ်မျိုးဆန်းသလို အန်တီထားကျတော့လဲမြင်တဲ့လူတိုင်း မက်မက်မောမော ဖြစ်လောက်အောင်ကို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတင်းတင်း ရင်းရင်းနဲ့ရင်အရမ်းထွားပြီး တင်သားကြီးတွေကလဲ အရမ်းကိုအယ်တာမို့ လိုးရတာ အင်မတန်ကိုအရသာရှိတာအမှန်ပါပဲ။

ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ အန်တီဝင်းကိုလိုးခွင့်ရရင် အရသာအဆီအနှစ်တွေ ခံစားရမယ်ဆိုတာအလိုလို သိနေတယ်၊ အန်တီဝင်းရဲ့ ခန္ဒာကိုယ် အချိုးအဆက်က အရမ်းထူးခြားနေတာကိုး။

အန်တီဝင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အန်တီထားလောက်လဲ မထွားဘူး၊သင်းသင်းလိုလဲ ဖွံ့ဖြိုးကာစ ပုံစံမဟုတ်ဘူး၊ ဟိုဗျာ၊အပင် ပါ်မှာ မှည့်ဝင်းနေတဲ့ ပန်းသီးကြီးလိုမျိုးပေါ့၊ မြင်တာနဲ့ကို စားလို့ကောင်းမယ်ဆိုတာ အလိုလိုသိနိုင်တယ်၊အဲဒီလိုမျိုးပေါ့။ 

အန်တီဝင်းမျက်နှာက အမြဲတမ်း ပြုံးနေတတ်တယ်၊ သူ့ထက်အသက် (၁၅) နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ဦးဘမြင့်ကို လင်လုပ်ထားရပေမယ့် အများအမြင်မှာ လင်ကိုသိပ်ဂရုစိုက်တဲ့မိန်းမကောင်း တစ်ယောက်ပါပဲ။သူ့ယောက်ျားကြီးကိုလဲ သူတစ်ကယ်ချစ်ကြောက်ရိုသေပါတယ်။

ဦးဘမြင့်ဟာ အသက်ကြီးနေလို့သူ့သွေးသား ဆန္ဒကိုစိတ်တိုင်းကျ မဖြည့်စွမ်းနိုင်တာကြောင့် သူ့ခမျာ ကိုဇော်နဲ့တိတ်တိတ်ပုန်းခိုးတွေ့ပြီး သွေးသားဆန္ဒကိုဖြေဖျောက်နေတဲ့ အပြစ်ကလွဲရင် သူဟာ တကယ့်မိန်းမကောင်းတစ်ယောက်လိုနေတတ်တဲ့သူပါ။

စကားပြောတာကအစ တိုးတိုးလေး ပြောတတ်ပြီး လမ်းလျှောက်ရင်လဲ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ညင်ညင်သာသာလေးလျှောက်တတ်ပါတယ်၊ မျက်နှာသွယ်လျလျနဲ့မျက်လုံးမျက်ခုံးသိပ်လှသလို အရပ်အမောင်းကောင်းပြီးရင်တွေ၊ တင်တွေကလဲအချိုးကျကျပြည့်တင်းနေတာပါ။

အထူးခြားဆုံးကတော့ ကလေးတစ်ယောက်မှမမွေးဖူးတဲ့ သူမို့ခါးက ရက်ရက်စက်စက်ကိုသေးသွယ်ပြီး ခါးသိမ်သိမ်အောက်မှာ ကားစွင့်မို့မောက်နေတဲ့ တင်သားလုံးလုံးဝန်းဝန်းနဲ့ အဆီပြင်လုံးဝမရှိတဲ့ ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးအောက်က ပြေဆင်းနေတဲ့ ဆီးခုံနေရာလေးပါပဲ။

သိပ်လှတယ်ဗျာ၊ အခုမှ မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ကျွန်တော့်အနေနဲ့ လမ်းမှာတွေ့သမျှ မိန်းမတွေကို ဂရုတစိုက်လျှောက်ကြည့် နေတာမို့ အန်တီဝင်းရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အရည်အချင်းတွေကို ပိုတွေ့နေရတာပေါ့။ ခက်တာက သားသမီးမရှိတဲ့ အန်တီဝင်းဟာ ကျွန်တော့်ကို သားတစ်ယောက်လိုသဘောထားပြီး အမြဲတမ်းဆက်ဆံတတ်တာမို့ သူ့ကိုတကယ်တမ်းလိုးဖို့ကြတော့ အတော်ခက်နေတာပေါ့။

ဒါပေမယ့် ကိုဇော့်ကိုတောင်မှ အလိုးခံသေးတာပဲဆိုတဲ့အသိစိတ်ကြောင့် သူ့ကို "စွဲ" သွားအောင် လိုးပြလိုက်ချင်စိတ်တွေကလဲ တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်နေပါတယ်။စိတ်ကိုထိန်းမရတော့တာမို့ တစ်မနက်မှာ အန်တီထားကိုလိုးနေယင်းနဲ့ ဗြောင်ပဲဖွင့်ပြောပြီး အကြပ်ကိုင်ရတော့တာပေါ့။ အန်တီထားဟာ ဒီ ကိစ္စ ကို စီစဉ်ဖို့ အတော်ခက်နေပုံရပါတယ်။

ဟုတ်တာပေါ့လေ၊ သူကလင်ပါသားကျွန်တော်နဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းအလိုးခံနေတာကိုပါ ဖွင့်ပြောပြရမှာကိုး၊ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်က မဖြစ်မနေ စီစဉ်ပေးဖို့အတင်း အကြပ်ကိုင်နေတာမို့ တစ်ရက်နှစ်ရက်အတွင်းစီစဉ်ပေးမယ်လို့ ပြောရှာပါတယ်။

“ မာမီက သားနဲ့ မာမီဖြစ်နေတဲ့ အကြောင်းနဲ့သားကသူ့ကို အရမ်းသဘောကျနေတယ် ဆိုတာပဲ ပြောလို့ရမှာနော်၊ သားကို အကြောင်းတစ်ခုခုပြပြီး သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲဆုံအောင်စီစဉ်ပေးမယ်၊ ကျန်တဲ့ အပိုင်းကတော့ သားအပိုင်းပဲ၊ သူ့ကို လက်ခံလာအောင် သားဖာသာစည်းရုံးပေတော့၊ သူက လက်မခံရင် မာမီလဲ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး၊သိလား ” 

အန်တီထားရဲ့ စကားကြောင့် စိတ်ထဲမှာ တော်တော် လှုပ်ရှားနေမိတယ်၊ အန်တီဝင်းက ဣန္ဒြေတော်တော်ကြီးတာမို့ ဘယ်လိုများ အစပျိုးရပါ့မလဲလို့ တွေးပူနေမိတာပေါ့၊ဒါပေမယ့် မိန်းမဆိုတာ မိန်းမပါပဲလေ၊ လီးနဲ့တွေ့ရင်ပျော့သွားရမှာပေါ့လို့တွေးပြီး စိတ်ဖြေလိုက်တယ်။ အန်တီထားဟာ ကတိတော့တည်ရှာပါတယ်၊ နောက်တစ်ရက်ကျော်စနေနေ့ နေ့လယ်မှာဖေဖေ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင်နေတုန်းထမင်းစားခန်းထဲကို လက်ကုပ်ခေါ်သွားပြီး ပြောပြတယ်။

“ သားရေ၊ မဝင်းက ခိုင်းစရာရှိလို့သားကိုခဏလောက် လာခဲ့ပါအုံးတဲ့ သားလဲ အားနေတာပဲ၊ သွားကူပေးလိုက်ပါ သားရယ် ” 

အန်တီထားက မျက်စိတစ်ဘက်မှိတ်ပြီး ပြောနေတာမို့ အခြေအနေကိုချက်ခြင်းပဲ သဘောပေါက်လိုက်ပါတယ်။

“ ဟုတ်ကဲ့ မာမီ ၊ကျွန်တော် အခုပဲ သွားလိုက်ပါ့မယ် ” 

ကျွန်တော်ကလဲ အထာပေါက်ပါတယ် ဆိုတ့သဲ ဘောနဲ့ပြန်မျက်စိမှိတ်ပြပြီး အန်တီဝင်းတို့ခြံဘက်ကို အသာထွက်လာခဲ့တယ်၊တစ်ခါတစ်လေ အန်တီဝင်းက ခိုင်းစရာရှိရင်ဒီလိုပဲ ခေါ်ခိုင်းနေကျမို့ ဘာမှ အထူးအဆန်း မဖြစ်တော့ပါဘူး။ ထူးဆန်းနေတာက ကျွန်တော့်စိတ်ပါပဲ။

ဟိုမှာဘယ်လိုအခြေအနေနဲ့ ကြုံရမယ်ဆိုတာ ကြိုတင် သိမထားတော့ ရင်ခုံနေမိတယ်လေ၊ ကျွန်တော်ကြိုပြောခဲ့သလိုပါပဲ၊အန်တီဝင်းကို နည်းနည်းရှိန်နေတာလဲ ပါတာပေါ့။

“ အန်တီဝင်း၊အန်တီဝင်း ” 

အိမ်ရှေ့ဘာဂျာတံခါးကို အသာလှုပ်ယင်း အသံဖွဖွနဲ့ခေါ်လိုက်တော့ အိမ်ထဲက အန်တီဝင်းထွက်လာတယ်။

“ သြော်၊ကျော်ကျော်၊လာလေ ” 

ဘာဂျာတံခါးကို သော့ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ကျွန်တော်အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ဂျိန်းခနဲပြန်ပိတ်ပြီး သော့ခတ်လိုက်တာမို့ စိတ်ထဲမှာ ကတုန်ကယင် ဖြစ်သွားမိတယ်။

“ အန်တီ၊ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်တယ်ဆိုလို့ ” 

ကျွန်တော့်အသံတွေ တုန်နေတာကို သတိထားမိတဲ့ အန်တီဝင်းဟာ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်ချလိုက်ပါတယ်။

“ ကျော်ကျော်ရယ်၊ မဝင်းက မင်းကိုခေါ်တာမဟုတ်ပါဘူး၊ မင်းက မဝင်းနဲ့နှစ်ယောက်ချင်း တွေ့ချင်တယ်ဆိုပြီး မင်းမာမီကို ပူဆာတာမို့ မဝင်းက တမင်အတွေ့ခံရတာပါ၊ကဲ၊ ရှက်မနေနဲ့၊ ယောကျ်ားဖြစ်ပြီးအဲဒီလို သတ္တိမရှိတာမျိုး မဝင်းမကြိုက်ဘူး၊ ကျော်ကျော်ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော၊ မင်းဦးလေးလဲညမိုးချုပ်မှပြန်ရောက်မှာ ” 

အန်တီဝင်းက ပွင့်လင်းပေမယ့် ကျွန်တော်က ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိလို့ အန်တီဝင်းရဲ့ လှပတဲ့ မျက်နှာလေးကိုပဲ ငေးကြည့်နေမိတယ်။

“ ဟင်း၊ ဟင်း၊ ကျော်ကျော်က စတုန်းကစပြီးခုမှရှက်နေပြီလား၊ ကဲ မဝင်းနဲ့ လိုက်ခဲ့ပြီး မဝင်းခိုင်းတာတွေအကုန်လုပ်ပေတော့၊ ကျော်ကျော်က မစရဲတော့လဲ မဝင်းကပဲစပေးရတော့မှာပေါ့ ” 

အန်တီဝင်းရဲ့ ခနဲ့တဲ့တဲ့ စကားကြောင့်စိတ်ထဲမတော့ မခံချင်စိတ်တွေ ဝုန်းကနဲပေါ်လာပါတယ်။

“ ကျွန်တော်က အန်တီ့ကို အားနာနေလို့ပါဗျာ၊ အန်တီကဘာမှစပေးစရာမလိုပါဘူး၊ ကျွန်တော် အဲဒီလောက်မညံ့ပါဘူး၊ လာ၊ အိပ်ခန်းထဲသွားကြမယ် ” 

စိတ်တို နေလို့ အသံခပ်ပြတ်ပြတ်နဲ့ပြောယင်းအန်တီဝင်းရဲ့ လက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲပီး အိပ်ခန်းထဲခေါ်ချသွားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် စိတ်တိုနေတာကိုသိလို့အန်တီဝင်းမျက်နှာဟာ ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်နေပါတယ်။ အခြေအနေကို ကျွန်တော်ကောင်းကောင်း ရိပ်မိနေပါပြီ။

အန်တီဝင်းဟာ မလွှဲသာလို့ မာမီပြောတာကို ခေါင်းညိတ်ခဲ့ပေမယ့်သူ့ စိတ်ထဲမှာ ကျွန်တော့်ကို ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပဲသဘောထားပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာ အပျော်သဘောနဲ့ ဟာသလုပ်နေတာကိုး။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ အန်တီဝင်းတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကို တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်သွားအောင်၊နောက်ပိုင်း မတွေ့ရမနေနိုင်ဖြစ်နေအောင်၊ အစွမ်းပြလိုက်မယ်လို့ ကျိတ်ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်မိတယ်။

ဒီလို ကိစ္စ  မျိုးမှာ ရှက်နေ ကြောက်နေလို့ အလုပ်မဖြစ်ဘူးဆိုတာကိုလဲ နားလည်လိုက်ပါတယ်။

“ အန်တီ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပါလား ” 

ရဲရဲတင်းတင်းပြောချလိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်စကားကြောင့် အန်တီဝင်းတစ်ယောက် နည်းနည်းတော့ဖြုံသွားပုံရပါတယ်၊ဒါတောင်မှ ကျွန်တော့်ကိုပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကလိနေပါသေးတယ်။

“ မဝင်းက ဘာဖြစ်လို့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပေးရမှာလဲ၊ ကျော်ကျော်ရဲ့  ” 

ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော် တော်တော်လေး စိတ်တိုနေပါပြီ၊ မိန်းမတစ်ယောက်က ဒီလောက်အထိ ""ရိ""နေတာကိုလဲ စိတ်မရှည်ချင်တော့ဘူးလေ။

“ အန်တီပဲ ခုနတုန်းက ဘာဖြစ်ချင်သလဲပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုပြီး အခုမှ ဘာဖြစ်လို့ မေးနေတာလဲဗျာ၊ အန်တီ့ကို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး စိမ်ပြေနပြေစည်းစိမ်ခံစားချင်လို့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ခိုင်းတာပေါ့၊ကဲပါ၊ အန်တီရှက်နေရင်လဲ ကျွန်တော်ပဲချွတ်ပါ့မယ် ” 

ပြောပြောဆိုဆိုပဲ အန်တီဝင်းကို ကုတင်ပေါ်အသာထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဝတ်ထားတ့ဘဲ လောက်(စ်)နဲ့ဘယာစီယာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်၊ဘယာစီယာချိတ်ဖြုတ်ချလိုက်လို့ ဘွားကနဲ ပေါ်ထွက်လာတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်တောင်စကားမပြော နိုင်အောင်ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဟုတ်ပါရ့ဗျာ။ တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် ဒီလောက်လှတဲ့ နို့မျိုး မမြင်ဘူးပါဘူး။

သင်းသင်းနို့တွေက အပျိုဖြစ်ကာစ အခုမှစပြီး ဖွံ့ဖြိုးကာစပုံစံမျိုးမို့ သိပ်မထွားဘူး၊ အန်တီထားကျပြန်တော့လဲကလေးတစ်ယောက် မွေးခဲ့ပြီးပြီဆိုတော့ နို့ကအရမ်းကြီးပေမယ့်နည်းနည်းတော့ ပျော်တွဲတွဲဖြစ်နေပြီ၊အခုကျွန်တော်တွေ့နေရတဲ့ အန်တီဝင်းရဲ့ နို့ကြီးကတော့လုံးဝန်းထွားကျိုင်းပြီး လုံး၀ ပုံစံမပျက်သေးဘဲ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလဲ အပြင်ကိုသိပ်ထွက်မနေဘဲ နို့အုံကြီးထဲမှာမြုပ်နေတယ်၊တစ်ကယ်လှတဲ့ စို့ချင်စရာကောင်းတဲ့နို့ကြီးတွေပါပဲဗျာ။

“ ဟဲ့၊ ကျော်ကျော်၊ ဘာတွများ အထူးအဆန်းတွေ့လို့ ဒီလောက်တောင်စိုက်ကြည့်နေရတာလဲ ” 

“ အန်တီဝင်းနို့ကြီးတွေက တကယ်လှတယ်ဗျာ၊ဒီလောက်လှတဲ့ နို့ကို ကိုင်ရမှာတောင် နှမြောတယ် ” 

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောချလိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်စကားကြောင့်အန်တီဝင်းမျက်နှာမှာ ရှက်သွေးဖြန်းသွားပုံရပါတယ်၊သူလဲစိတ်နည်းနည်းတော့"ထ"လာပုံပါပဲ။

“ အေး၊ကိုင်ရမှာနှမြောနေရင် ထိုင်သာကြည့်နေ၊မင်းဦးလေး ပြန်လာတ့အဲ ထိ ထိုင်ကြည့် ” 

တမင်အရွဲ့တိုက် အပြောခံလိုက်ရလို့ စိတ်တိုတိုနဲ့ညာဘက်နို့အုံကို ဆွဲငုံလိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်နို့အုံကိုဘယ်ဘက်လက်နဲ့ စိမ်ပြေနပြေဆွဲချေပစ်လိုက်ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ ညာဘက် လက်ကလဲ ပြေကျနေတဲ့ ထမီထဲကိုလက်လျိုလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းအိအိကြီးကိုအသာပွတ်ပေးပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ခလယ်ထဲ့ပြီးမွှေပစ်လိုက်ပါတယ်၊ အထဲမှာ အရည်တွေစိမ့်ထွက်နေပြီမို့စောက်ခေါင်းလေးဟာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ဖြစ်နေပါပြီ။

“ အန်တီ့ကို ဦးလေးပြန်မလာခင်မှာ ငါးချီပြီးသွားအောင်လိုးပြမယ်၊ မလိုးနိုင်ရင် လီးကို ဖြတ်သာပြစ်လိုက် ” 

စကားဆုံးတာနဲ့ ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲနို့နဲ့စောက်ပတ်ကို အားရပါးရနှိုးဆွပေးနေပါတော့တယ်၊ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွပေးလိုက်တော့ ညည်းသံလေးတွေထွက်လာပါတယ်။

“ ဟင်း၊ဟင်း၊ ကျော်ကျော်ရယ်၊ စကား မပြောတော့လဲ ဘာမှမပြောဘူး၊ ပြောမယ့်ပြောတော့လဲ မဝင်းကို ငါးချီတောင် လိုးမယ်တဲ့။ ပါးစပ်ကရဲလိုက်တာကွယ်၊ဟင်း၊ဟင်း ” 

“ ပါးစပ်ကရဲတာ မဟုတ်ဘူး အန်တီ၊ တစ်ကယ်လက်တွေ့ လိုးပစ်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားလို့ပြောနေတာ၊ကဲပါလေ၊ စောင့်ကြည့်ပေါ့ ” 

ပါးစပ်ကပြောနေယင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကအောက်ဘက်ကို အသာရှောဆင်း သွားတာမို့ အန်တီဝင်းတစ်ယောက် အလန့်တကြားဖြစ်သွား ပါတယ်။

“ ဟဲ့၊ကျော်ကျော်၊ဘာ ဘာလုပ်၊ အို၊အိုး ” 

လျောကျနေတဲ့ ထမီကိုဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ပေါင်တန်သွယ်သွယ်ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဖြဲကားယင်း ပြူးထွက်လာတဲ့စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိစုပ်လိုက်ယင်း လျာနဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းရက်ပေးလိုက်တာမို့ အန်တီဝင်းရဲ့ စကားသံတွေတစ်ပိုင်းတစ်စနဲ့ ရပ်သွားပါတယ်။ နေ့တိုင်း သင်းသင်းနဲ့အန်တီထားတို့ကို ဘာဂျာမှုတ်နေကျမို့ ဘာဂျာမှုတ်တဲ့နေရာမှာတော့ တော်ရုံတန်ရုံ မိန်းမ တစ်ယောက်ကိုကော့ပျံသွားအောင် ကျွန်တော့် အစွမ်းပြနိုင်ပါတယ်။

“ အား၊အား၊ဟင်း၊ ကောင်းလှချည်လား...ကျော်ကျော်ရယ်၊ ဘယ်လိုများလုပ်နေတာလဲ၊အို၊အိုး ” 

အန်တီဝင်းတစ်ယောက် ပါးစပ်ကညည်းယင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကို အလန့်တကြား ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရှုာပါတယ်၊မကိုင်လို့လဲမရဘူးလေ။ကျွန်တော်က ရေရေလည်လည်အစွမ်း ပြလိုက်တာကိုး၊လီးပေါင်းစုံ အတွေ့အကြုံ ရှိထားတဲ့အန်တီထားက မိန်းမတစ်ယောက်ကိုစွဲသွားအောင်ဘာဂျာမှုတ်နည်းကို လက်ထပ်သင်ပေးခဲ့တာကိုး။

ကျွန်တော့်လျှာကစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတေကို စိမ်ပြေနပြေရက်နေတ့အဲ ချနိ ်မှာ စောက်ခေါင်းထဲကစိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်တွေဖင်ဝမှာစိုအိနေတာမို့ လက်ညိုးလေးနဲ့အသာမွှေပေးနေယင်းလက်ညိုးကိုပါဖင်ပေါက်ထဲဝင်အောင်အသာထိုးသွင်းပြီးဖင်ကိုလက်ညိုးနဲ့ လိုးပေးနေတာကိုး။ အန်တီထားကတော့အဲဒီလို ဖင်ကိုဆွပြီး ဘာဂျာမှုတ်ပေးတာမျိုးကို ဘယ်မိန်းမမှတောင့်မခံနိုင်ဘူးလို့ ပြောပြထားတယ်၊ သူ့ကိုလုပ်ပေးတိုင်းလဲ စောက်ရည်တွေပန်းထွက်ပြီး တစ်ချီတော့ အနည်းဆုံးပြီးတယ်၊

တစ်ခါတစ်လေများ အရသာ ရှိလွန်းလို့ပါဆိုပြီးနောက်တစ်ချီတောင် ထပ်မှုတ်ပေးခိုင်း တတ်တယ်။ အခု အန်တီဝင်းကို ကြည့်ရတာ အတော် "လူး"နေပါပြီ၊ ညည်းသံတွေကလဲ အခန်းထဲမှာ ညံနေပါပြီ၊ ကျွန်တော့် အတွေ့အကြုံအရဆိုရင် နောက်ဆယ်ချက်လောက် ဆက်တိုက်"မှုတ်" ပေးတာနဲ့ သူပြီးတော့မှာပါ၊ 

ဒါကိုသိလို့တမင်ပဲအရှိန်ကိုလျော့ပစ်လိုက်တယ်၊ စောစောတုန်းက "ရိ" ထားတဲ့အတွက် ကလဲ့စားချေတာ ပေါ့ဗျာ။

“ အား၊အင်း၊ပြီး၊ပြီးတော့မယ် ကျော်ကျော်။လုပ်ပါ၊ဆက်လုပ်ပါကွယ်၊ ကောင်းတယ်၊ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊အို၊မရပ်ပါနဲ့၊ လုပ်၊လုပ်လေ၊ ကြမ်းကြမ်းလုပ်စမ်းပါ၊ဟင်း။ထွက်ပြီ၊ထွက်ပြီ ” 

အန်တီဝင်းဟာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံပြီးစောက်ရည်တွေကို တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။အထာကျွမ်းနေတဲ့ကျန်တော်ကလဲ စောက်စိကိုဆွဲငုံလိုက်ပြီးလျာနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းရက်ပေးနေယင်း လက်ညိုးကိုလဲ အဆက်မပြတ် ထုတ်လိုက်၊ သွင်းလိုက်လုပ်ပေး လိုက်ပါတယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာ ကျော်ကျော်ရယ်၊ အရည်ထွက်နေတာတောင် ဆက်စုပ်နေတော့ ချင်ဆီထဲက သွေးတွေတောင် ထွက်ကုန်ပြီလားမသိပါဘူး၊ ဒီလိုအရသာမျိုး ၈၀ တစ်ခါမှမခံဖူးဘူး၊ တစ်ချီထဲနဲ့ မဝင်းတော့ မျော့သွားပြီ ” 

“ အန်တီမောရင် ခဏနားလိုက်အုံးလေ၊ အမောပြေမှ ဆက်လုပ်ကြတာပေါ့ ” 

ပြောပြောဆိုဆို ဒူးထောက်နေရာက ကျွန်တော်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ဘေးမှာထိုင်ချလိုက်တယ်။

“ ဟယ်၊ကျော်ကျော်၊နင့်ဟာကြီးက ” 

အောက်ပိုင်းမှာ ပုဆိုးမရှိတော့တဲ့ ကျွန်တော့်အဖြစ်ကိုသတိရပြီး ပုဆိုးကိုကောက်ပတ်လိုက်ပါတယ်။

“ အန်တီကလဲ အလန့်တကြားနဲ့ ဒါများ မမြင်ဘူးတာ ကျနေတာပဲ ” 

“ မြင်တော့မြင်ဘူးတာပေါ့ ကျော်ကျော်ရယ်၊ နင့်ဟာကြီးက အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ကြီးလွန်းလို့ လန့်သွားတာပေါ့ဟဲ့၊ ဆေးတွေ ဘာတွများ လိမ်းထားတာလား ” 

“ ဘာဆေးမှ မလိမ်းဘူး၊ အဲဒါ သဘာ၀ အတိုင်းပဲ ” 

“ ဟင်း၊ ဒီအရွယ်မှာ တောင် ဒီလောက်ကြီးနေရင်နင့်အသက်နှစ်ဆယ်လောက် မိန်းမယူတ့အဲ ခါကျရင် ညားတဲ့မိန်းမတော့ တစ်ချီထဲနဲ့ အသက်ထွက်မှာပဲ၊ ဟင်းဟင်း ” 

“ လီးကြီးလို့ စိတ်ညစ်တဲ့ မိန်းမ မရှိပါဘူး အန်တီရာ၊ပိုတောင်ကြိုက်ကြအုံးမယ်၊အခု အန်တီတောင် ဒါကြီးကိုသဘောကျနေပြီမဟုတ်လား ” 

“ အေးကွယ်၊ ကျော်ကျော့်ကို အစက ဒီလောက်အစွမ်းကောင်းမယ်လို့ လုံးဝထင်မထားဘူး၊ အခုတော့ဟိုဟာနဲ့တောင်မလုပ်ရသေးပဲမဝင်းမျော့နေပြီ၊ဟိုဟာကြီးနဲ့လုပ်နိုင်ပြီလား ” 

“ ကျွန်တော်က မေးရမယ့်စကားပါ အန်တီရာ၊ကျွန်တော်ကအခုချိန်ထိ မလိုးရသေးလို့ လီးက အရမ်းတောင်နေတာ၊ အန်တီ အမောမပြေသေးဘူးထင်လို့စောင့်နေတာဗျ၊သိလား ” 

“ သြော်ကွယ်၊စောစောကပြောရောပေါ့၊ အန်တီကခံနိုင်ပါတယ်၊ ကဲ၊ ဘယ်လို လုပ်ချင်သလဲ၊ ကျော်ကျော်စိတ်တိုင်းကျပြော ” 

ကျွန်တော်လဲ ပါးစပ်ကမပြောတော့ဘဲ အန်တီဝင်းရဲ့ပေါင်တွေကို ကုတင်စောင်းပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာပေါင်တန်နှစ်ချောင်း ဆွဲကားပြီး ပြဲထွက်လာတဲ့စောက်ခေါင်းဝမှာ လီးကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်ပါတော့တယ်။

“ အိုး၊ကျော်ကျော်ရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာကွယ်၊ မင်းလီးကြီးကအတွေ့ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ စွဲတယ်ကွယ်၊ဆောင့်၊ဆောင့်၊ နာနာလေးသာဆောင့်၊မဝင်း သိပ်ကောင်းနေပြီ၊ သိလား ” 

ကုတင်စောင်းတင်လိုးတဲ့ပုံစံက အဝင်သိပ်ကောင်းသလို အန်တီဝင်းကလဲ အပေးသိပ်ကောင်းတာမို့အရသာသိပ်ရှိနေပါတယ်၊ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ဒစ်အထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဆက်တိုက် ဆောင့်ထဲ့ပေးလိုက်တော့အန်တီဝင်းခမျာ ပါးစပ်က အသံကုန်ညည်းယင်း စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာသလို ကျွန်တော့်လီးတစ်ချောင်းလုံးဟာလဲ စောက်ခေါင်းထဲကထူးထူးကဲကဲညှစ်ပေးနေတဲ့ အတွေ့အထိ ကြောင့် အရမ်းကောင်းသွားပြီးလရည်တွေတပြစ်ပြစ် ပန်းထုတ်ယင်း လီးကိုအဆုံးအထိဖိကပ်ပြီး ဇိမ်ယူနေမိပါတော့တယ်။ 

အဲဒီနေ့က ညနေငါးနာရီလောက်အထိ မနားတမ်းလိုးလိုက်ကြတာ အန်တီဝင်းခမျာ နောက်ထပ် လေးချီတောင်ထပ်ပြီးသွားတာမို့ကျွန်တော့်ကို တစ်ပတ်တစ်ခါမှန်မှန် လာလိုးပေးဖို့တောင်းပန်ယူရတဲ့ အထိ ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ မိန်းမသုံးယောက်နဲ့ ဇိမ်ကျနေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




Thursday, February 7, 2013

လန်ဒန်မြို့ရောက် မိန်းကလေးတယောက် (စ/ဆုံး)

လန်ဒန်မြို့ရောက် မိန်းကလေးတယောက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - လေပြေအေးအေး  (တိတ်တခိုး မှကူးယူသည်)

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အပြင်ဘက်မှာ လျှောက်သွားနေတဲ့သူတွေကို ကြည့်ရင်း ကော်ဖီကို တကျိုက်သောက်လိုက်တယ်။ ဒီနေ့ဟာ လန်ဒန်မှာ အုံ့ဆိုင်းမှိုင်းတဲ့နေ့တနေ့ပါ။ ဆောင်းအကုန်ရက်ကို ရောက်နေပေမဲ့ လမ်းသွားလမ်းလာတွေကတော့ အနွေးထည်အထူတွေ မာဖလာတွေနဲ့ လေအေးအေးကို အန်တုနေကြပါတယ်။ နေရောင်ပြောက်ပြောက်လေးက တချက်တချက်တော့ ပွင့်လာရှာပါတယ်။ ပီဇာကို ကိုက်ပြီး ဖုန်းကို ပွတ်နေမိတယ်။

မနေ့ညနေပိုင်းမှာ email တစောင်ဝင်လာတယ်။ အန်တီမေဇော်ဆီကပါ။ သူမက ရံဖန်ရံခါ နေကောင်းလား ပျော်ရဲ့လား မေးဖို့ ဒါမှမဟုတ် မိသားစုသတင်းတွေပေးဖို့ စာရေးတတ်ပါတယ်။ အခု mail ကတော့ အဲဒီအကြောင်းတွေ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်မမောင်ဝမ်းကွဲ အာကာတယောက် လန်ဒန်ကို ဒီတပတ်ထဲ ရောက်မယ်ဆိုတာနဲ့ အာကာ့ကို အဆင်ပြေအောင် ကူညီပေးဖို့ အကြောင်းပါ။ 

စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ခေါင်းကို ရမ်းမိတယ်။ အန်တီမေဇော်က ချမ်းသာပေမဲ့ အတွေးအခေါ်က နောက်ကျနေတတ်ပါတယ်။ တခါတလေ သူ့အတွေးတွေက ဗရမ်းဗတာရယ်ပါ။ အန်တီက လန်ဒန်အကြောင်း ဘာမှမသိပါဘူး။ 

အာကာ့အနေနဲ့လည်း ကျွန်မနောက်တကောက်ကောက် လိုက်နေဖို့ မလွယ်ကူပါဘူး။ email နဲ့ ဖုန်းနံပါတ် သိထားပြီးသားပဲ။ အကူအညီလိုရင် ဖုန်းခေါ်လိုက်ရုံနဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်။ အာကာလည်း အကူအညီလိုမယ် မထင်ပါဘူး။ မတွေ့တာ ကြာပေမဲ့ သူက လူရည်လည်တဲ့သူ တယောက်ပါ။ လန်ဒန်မှာ သူအရမ်းရုန်းကန်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။ 

မိုးစက်တွေ ရုတ်တရက်ကျလာတော့ အပြင်ပလက်ဖောင်းမှာ ရောင်စုံထီးတွေဟာ ပန်းတွေအပြိုင်ပွင့်လာသလို လှပနေပါတယ်။ ကောင်မလေးတယောက်ကတော့ မိုးကလွတ်အောင် အကာရှိရာပြေးနေပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိုရွှဲနေပါပြီ။ သူမ တနေကုန် အဝတ်စိုတွေနဲ့ နေရတော့မယ်။ ကော်ဖီသောက် မုန့်ကုန်အောင်စားပြီး ဆိုင်ထဲက ထွက်ခဲ့တယ်။ နေ့လည်စာစားချိန် ကုန်ပြီမို့ ကျွန်မ အလုပ်ပြန်ဝင်ရပါမယ်။

" သူနဲ့ မတွေ့တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ"

နွေးက အချိုရည် နည်းနည်းမော့လိုက်ရင်း မေးတယ်။

" ကြာပြီ နွေးရဲ့။ ၁၂ နှစ်လောက်တောင် ရှိတော့မလားပဲ" 

" သူ့ပုံစံ မိုက်လား" 

မျှော်လင့်တကြီးနဲ့ နွေးက မေးတယ်။ ကျွန်မ သဘောကျပြီး ရယ်မိတယ်။

" ငါ မပြောတတ်ဘူး နွေးရယ်။ ဓာတ်ပုံတွေလဲ မတွေ့ဘူးလေ။ မိုက်တော့ မိုက်နိုင်ပါတယ်"

" အင်းးး သူ ဒီကို ရောက်လာရင်တော့ ငါနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရမယ်နော် ဟေမာ"

" နင်ပဲ ငါ့အစား သွားကြိုလိုက်ပါလားဟယ်"

" နင်ကြိုမှ ကောင်းမှာပေါ့။ သူ့ပုံစံက မိုက်တယ်ဆိုရင် ငါတာဝန်ယူပါ့မယ်"

" ကောင်းပြီလေ။ သူသဘောတူရင် နင့်သဘောရှိပဲ"

" ရေးးး ဒါမှ ငါ့သူငယ်ချင်းကွ" နွေးက အော်ရင်း ကျွန်မကို လာဖက်ပါတယ်။

ညကျတော့ ကျွန်မနဲ့ နွေး အိမ်နားက pub တခုကို သွားကြတယ်။ Pub ဟာမှောင်နေပေမဲ့ စိတ်ဖိစီးမှုကို ဖြေလျော့ချင်တဲ့ မြို့သူမြို့သားတွေနဲ့ စည်ကားနေပါတယ်။ beer တခွက်စီမှာပြီး ချောင်ကျကျနေရာမှာ ရွေးထိုင်လိုက်တယ်။ တခြားသူတွေ ကခုန်နေတာကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။

" နွေး ဟိုကောင်လေးနဲ့ နင် အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ"

ဟိုတပတ်က ဒီ pub မှာပဲ နွေးနဲ့ အဆင်ပြေသလို ဖြစ်သွားတဲ့ အဖြူကောင်လေး အကြောင်း စပ်စုလိုက်တယ်။ နွေးက ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်ရင်း

" အဆင်မပြေပါဘူးဟာ။ သူနဲ့ ငါ တခါချိန်းတွေ့တယ်။ သူ့နာရီနဲ့ ရှူးဖိနပ်တွေ အကြောင်းပဲ ကြွားချင်နေတာ။ ငါ့အချိန်တွေ ဖြုန်းလိုက်သလိုပဲ။ နင်ရော သဘောကျတဲ့ တယောက်တလေ တွေ့ပြီလား ဟေမာ"

" မတွေ့သေးဘူး နွေးရယ်။ ငါ့ရုံးမှာ ပါဖြောင့်ဖြောင့် ကောင်လေးတယောက်တော့ ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာလည်း သူ့အဆက်နဲ့။ ရုံးမှာဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လဲ မရှိဘူးလေ"

" အပြင်မှာ တွေ့ပါလား"

" ဒါဟာ ရူးသွပ်တာပဲ၊ ရုံးမှာ ငါနာမည်ပျက်မခံနိုင်ဘူး"

" ဒါဆို မတွေ့ဖြစ်ကြဘူးပေါ့"

အဝေးကို ငေးကြည့်ရင်း ကျွန်မ ဖြေလိုက်တယ်။

" မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလေ။ သူက ကလေးတောင်ရနေပြီ။ ငါလည်း စနိုက်ကျော် မဖြစ်ချင်ပါဘူး။ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် မကောင်းဘူးလေ"

" သနားစရာ။ သူက နင့်ကို သဘောကျတဲ့ပုံပါပဲ"

" ငါ ခုနက ပြောသလိုပဲ။ ဒါက ရှုပ်ထွေးတယ်။ ဘဝက အဲလိုပါပဲ။"

" အင်းးးထားပါတော့ ဒေါ်ဟေမာ။ နင့်မောင်က ဘယ်တော့ရောက်မလဲ"

" ကြာသာပတေး ညနေ"

" နင် ကြိုဖြစ်လား"

" မသေချာသေးဘူး။ ဟိသရိုးလေဆိပ်က ဝေးတယ်လေ"

" သနားစရာ ကောင်လေးပါလား။ နိုင်ငံရပ်ခြားကို တယောက်တည်း လာရတယ်။ အစ်မလုပ်တဲ့သူကလည်း ကြိုဖို့ ပျင်းနေတယ်" 

နွေးက လှောင်တယ်။

" နင့် ပါးစပ်ကို ပိတ်ထား" 

" ငါ အဖော်လိုက်ခဲ့မယ်လေ"

" အင်း ကြိုဖြစ်ဖို့ များပါတယ်။ မနက်ဖြန် ငါ့ကို ထပ်မေးလေ"

နွေးရဲ့ မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာတယ်။အဲဒီည သန်းခေါင်လောက်မှ အိမ်ကို ပြန်ရောက်တယ်။ အတော်လဲ မူးနေတော့ ဒေါက်ဖိနပ်ကို ချွတ် မျက်နှာသစ်ဖို့တောင် မလွယ်ဘူး။ ဘူတာရုံကနေ လမ်းလျှောက်လာရတော့ ခြေထောက်တွေလဲ နာနေပြီ။ နွေးကတော့ ဆက်သောက်နေတုန်းပဲ ထင်တယ်။ အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေး တပြားကို ရေနဲ့ မျောချလိုက်တယ်။ 

နို့မို့ဆို မနက်ကျ ခေါင်းကိုက်တော့မယ်။ အပေါ်အကျီၤကို ကုလားထိုင်ပေါ်လွှားလိုက်တယ်။ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး ဂါဝန်နောက်က ဇစ်ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ကျွတ်သွားတော့ ကြမ်းပေါ်မှာပဲ ပစ်စလက်ခတ် ပုံထားခဲ့တယ်။ ကုတင်ပေါ် ပစ်လှဲပြီး ခြေထောက်တွေကို အသားကပ်ခြေအိတ်ပေါ်ကနေ နှိပ်ပေးတယ်။

" နင် ဒီဖိနပ်တွေ မစီးသင့်တော့ဘူး" 

ကိုယ့်ဟာကိုယ် သတိပေးတယ်။

" ဒါတွေက နင့်ကို ဘယ်လောက်ဒုက္ခပေးတယ်ဆိုတာ နင် မေ့မေ့သွားတယ်"

အသားကပ်ခြေအိတ်တွေကို ကြမ်းပေါ် ပစ်ချလိုက်တယ်။ slim bag ထဲကနေ ဖုန်းကို ထုတ်တယ်။ ဖုန်းမှာ message တစောင် ဝင်နေတယ်။ unlock code ရိုက်ပြီး ကြည့်တယ်။ ပို့လာတဲ့ နံပါတ်ကို ကျွန်မ မသိပေမဲ့ ဒါက မြန်မာနိုင်ငံ code +95 နဲ့။ အာကာ့ဆီကပါ။ လေယာဉ်နံပါတ်၊ အချိန်နဲ့ ကျွန်မကို တွေ့ဖို့ မျှော်နေကြောင်း ရေးထားတယ်။ 

" တွေ့ကြတာပေါ့ အဆင်ပြေပါစေ မောင်လေး"

message ခပ်တိုတိုရေးပြီး ပြန်ပို့လိုက်တယ်။ နာရီ ကြည့်ပြီး တချက်သမ်းတယ်။ မနက်အတွက် နှိုးစက်သေချာပေးတယ်။ အိပ်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ အိပ်မပျော်ဘူး။ မြန်မာပြည်တုန်းက ချောင်းသာသွားတဲ့ အကြောင်းတွေ စဉ်းစားတယ်။ အာကာတယောက်ရော ဘယ်လိုပုံစံ ဖြစ်နေမလဲ။ မတွေ့တာလဲ အတော်ကြာပြီ။ အိပ်ရာပေါ် လူးလိမ့်ရင်း g string ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ bra ချိတ်ကို ဖြုတ်တယ်။ 

တနေကုန် bra ဝတ်ထားတော့ လက်မောင်းနဲ့ နို့တွေက ကိုက်ခဲနေတယ်။ မနက်ဖြန် ပိတ်ရက်ဖြစ်ရင် ကောင်းမယ်လို့ တွေးမိတယ်။ တကယ်တော့ ပုံမှန် ကြာသာပတေးနေ့ပါပဲ။ အိပ်ဖို့ အချိန်ကလည်း ငါးနာရီလောက်ပဲ ကျန်တော့တယ်။ ရုံးမှာ အရက်နာကျတဲ့ ပုံမပေါက်အောင် သတိထားရမယ်။ ကျွန်မ အလုပ်ကို ကျွန်မ မြတ်နိုးတယ်။ ဒါပေမဲ့ တခါတခါ ပိတ်ရက်ရှည်လေး လိုချင်တယ်။

အိပ်လို့က မပျော်ဘူး။ မျက်နှာကျက်က မီးခိုးရောင်ဖျော့ဖျော့လိုင်းတွေကို ငေးတယ်။ မာကျူရီမီးတိုင်တွေရဲ့ အလင်းရောင်ကလည်း အခန်းထဲ ထိုးဝင်နေတယ်။ ကားတစီး ဖြတ်မောင်းသွားသံ ကြားရတယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ ယောက်ျားတအုပ် သူတို့ကောင်မလေးတွေအကြောင်း ပြောနေတာ ကြားရပြန်တယ်။

ရုတ်တရက် ကျွန်မရဲ့ ဘယ်ဘက်နို့ကို ပွတ်နေမိတယ်။ အထိအတွေ့ကြောင့် ထောင်မတ်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးနဲ့ ဆွတယ်။ ကျွန်မဟာ ရမက်ကြီးတဲ့သူ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အိပ်မပျော်တဲ့ညတွေဆို တကိုယ်ရည် အာသာဖြေလိုက်တာက အိပ်ပျော်သွားစေတယ်။ 

ခဏအတွင်းမှာပဲ ညာလက်က အောက်ဆင်းသွားပြီး အမွေးရိတ်ထားတဲ့ ဆီးခုံကတဆင့် အကွဲကြောင်း၊ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပွတ်သပ်တယ်။ ကျွန်မ စောက်စိကို လက်နဲ့ ပထမဆုံးထိလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ တကိုယ်လုံးတုန်သွားတယ်။ ဒါဟာ ဖြစ်နေကျပါပဲ။ လက်ကို ပေါင်ကြားထဲ ညှစ်ထားလိုက်တယ်။

ညာဖက်နို့သီးခေါင်းကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေး ညှစ်တယ်။ နို့တွေနဲ့ နံရိုးတွေကို ပွတ်သပ်တယ်။ နောက်တော့ လက်ချောင်းလေးတွေကို အထုတ်အသွင်း လုပ်တယ်။ နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ စောက်စိရဲ့ နူးညံ့ချောမွတ်တဲ့ အထိအတွေ့ကို ကျွန်မ သဘောကျတယ်။ 

ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလဲ တဖြေးဖြေးနဲ့ အရည်တွေရွှဲလာတယ်။ နှုတ်ခမ်းသားတွေလဲ လက်ချောင်းတွေကြောင့် ကွဲလာတယ်။ ဗိုက်က ကြွက်သားတွေ လက်ချောင်းအထုတ်အသွင်းနဲ့ အတူ ကျုံ့ဆန့်နေတာ နှစ်ခြိုက်မိတယ်။ အဲလိုဖြစ်နေတာ သတိထားရင်းနဲ့ ရမက်တွေလဲ တက်လာတယ်။

ပထမဆုံး စောက်ဖုတ်အဝလေးကို လက်ခလယ်ထိပ်နဲ့ အသာအယာပွတ်တယ်။ နောက်တော့ လက်ဖဝါးကို သုံးတယ်။ ညာလက်နဲ့ အထုတ်အသွင်း လုပ်နေတုန်း ဘယ်လက်နဲ့ စောက်စိကို ကစားပေးတယ်။ ကျွန်မ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားပြီး တယောက်ယောက်က ကျွန်မပေါ်က ဖိထားသလို စိတ်ကူးယဉ်တယ်။ ယောက်ျားတွေရဲ့ လိုးနေတုန်း မာန်သွင်းတဲ့ အသံကို ကြားယောင်တယ်။ တကယ့်လီးတချောင်း ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲ အထည့်ခံထားရသလို ခံစားတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ပွတ်သပ်တယ်။ လက် အထုတ်အသွင်းကို သွက်သွက်လေး လုပ်တယ်။ ကျွန်မရဲ့ အသက်ရှူသံတွေလဲ မြန်လာတယ်။ လက်ချောင်းတွေကိုလဲ စောက်ဖုတ်က ဆွဲညှစ်နေတယ်။ တကယ့်လီးအစစ်နဲ့ အလိုးခံနေရသလို စိတ်ကူးပြီး အော်ညည်းတယ်။ 

ကျွန်မ ပြီးဖို့နီးလာတာကို ခံစားရတယ်။ ကိုယ်ကို ငုံ့လိုက်ပြီး မျက်နှာကို မွေ့ယာပေါ် အပ်ထားတယ်။ ယောက်ျားတယောက်ကို အပေါ်ကနေ တက်လုပ်နေတဲ့ပုံမျိုး စိတ်ကူးတယ်။ တကိုယ်လုံးက အကြောအချင်တွေ ကျုံ့ပြီး ပြန်လျော့သွားတယ်။ လက်မှာလဲ အရည်တွေ စိုစိစိနဲ့။ တစောင်းပြန်လှဲလိုက်တယ်။ ဒူးကို ရင်ဘတ်နဲ့ ထိအောင်ဆွဲကပ်တယ်။ မြန်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေ ပုံမှန်ဖြစ်သွားတဲ့ အထိစောင့်တယ်။ ကိုယ်ကို ပြန်ဆန့်ပြီး တချက်သမ်းလိုက်တယ်။ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲ အိပ်မောကျသွားတယ်။ 

မနက်မိုးလင်းတော့ ကျွန်မ ရီဝေဝေနဲ့ နိုးလာတယ်။ ဆံပင်ကလဲ ကြွက်သိုက်လို ဖြစ်နေတယ်။ ရေခပ်မြန်မြန်ချိုးပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဒီနေ့က ခါတိုင်းထက်ပိုအေးတယ်။ ကုတ်အကျီၤအထူ ရွေးဝတ်တယ်။ ခြေသလုံးတွေ လေတိုးပြီး မအေးရလေအောင် stockings ဝတ်တယ်။ ရထားတိုးဝှေ့စီးပြီး ရုံးကိုသွားတယ်။ ရထားဘူတာကနေ ရုံးကို အတော်လှမ်းပါသေးတယ်။

" အားတင်းထား ဟေမာ။ နင်က အလုပ်ကြိုးစားတယ်။ အိမ်ပြန်နောက်ကျတယ်။ နင့်အိမ်အပြန်ကို စောင့်မဲ့သူ တယောက်မှမရှိဘူး"

ကိုယ့်ဟာကိုယ်ကြားရုံ ရေရွတ်တယ်။ ကော်ဖီဆိုင်ဝင်ပြီး မနေ့က လက်ကျန်အကြွေလေးတွေနဲ့ ကော်ဖီတခွက်ဝယ်တယ်။ ကော်ဖီပူပူလေး သောက်ပြီး ရုံးကို ဆက်လျှောက်တယ်။ ရုံးကို ရောက်တော့ လူတဝက်တောင် မစုံသေးပါဘူး။ တချို့က ဒီနေ့ ရုံးမတက်တဲ့အကြောင်း စာလှမ်းပို့တယ်။ နွေးဆီကလဲ message ဝင်လာတယ်။ 

" ငါတော့ နေမကောင်းဘူး။ ညက ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်ဖြစ်တယ်။ နင်တော့ ငါ့လို မဟုတ်လောက်ဘူး"

ကျွန်မ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး ရယ်လိုက်တယ်။ ညက ကျွန်မ ပြန်လာတော့ နွေးက ကောင်လေးတချို့နဲ့ ကျန်ခဲ့တယ်။ သူတို့ ညက ဘာလုပ်ကြလဲဆိုတာ ဘုရားသခင်ပဲ သိနိုင်မှာပါ။

" မဆိုးပါဘူး။ အိပ်ရာထဲ နေနေသင့်တယ်။ ရာသီဥတုက အေးတယ်လေဟာ "

ကျွန်မ စာပြန်လိုက်တယ်။ ပို့ပြီးပြီးချင်း 

" နောက်တခါ နင်နဲ့ မသောက်တော့ဘူး"လို့ စာထပ်ပို့လိုက်တယ်။

" နင် အရင်ကလဲ အဲလို ပြောတာပါပဲ×××"

နွေးက စာ ချက်ချင်းပြန်ပို့တယ်။ တကိုယ်တည်း ကြိတ်ပြုံးမိတယ်။ နွေးဟာ ကျွန်မနဲ့ ညီအမ အရင်းလိုပဲ။ သာအတူ နာအတူပါ။ ကောင်းတိုင်ပင် ဆိုးတိုင်ပင်ပေါ့။ ရုံးက ကော်ဖီစက်မှာ ကော်ဖီယူနေတုန်း ကျွန်မဖုန်းက message ဝင်တဲ့အသံမြည်လာတယ်။ စာက ခပ်ရှင်းရှင်းပါပဲ။ အာကာ့ဆီကပါ။

" မကြာခင် တွေ့ကြမယ်"

ရုံးအလုပ်တွေနဲ့ အချိန်ကုန်သွားတယ်။ နေ့လည်စာကို ဘီလာရုစ်က ကောင်လေးယူလာပေးတယ်။ သူက ကျွန်မတို့ နေလည်စာ သွားယူဖို့ မအားရင် ဒီလိုပဲ ကူညီလေ့ရှိပါတယ်။ သူ့ကို အပြန်အလှန်အနေနဲ့ ကျွန်မတို့က ချောကလက်တွေ သကြားလုံးတွေ ကိတ်မုန့်တွေ ပြန်ကျွေးလေ့ရှိပါတယ်။ ရုံးဆင်းခါနီးတော့ ကျွန်မ နွေးဆီ message ပို့လိုက်တယ်။

" နင် ဟိသရိုးကို လိုက်ဖြစ်လား"

" No. အစည်းအဝေးရှိတယ် 🙁 " 

နွေးက ပြန်ပို့တယ်။ ကျွန်မ သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။ ရုံးကနေ ဟိသရိုးလေဆိပ်အထိ တော်တော်ဝေးပါတယ်။ တယောက်တည်း သွားရမှာ ပျင်းဖို့ ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ slim bag ထဲမှာ ipad လေးပါလာတယ်။ ကျွန်မ နည်းနည်းအားတက်သွားတယ်။ အနည်းဆုံးတော့ လမ်းမှာ ကျွန်မ စာအုပ်ဖတ် ရုပ်ရှင်ကြည့်သွားလို့ ရပြီလေ။

" နင် ဘယ်မှာလဲ အာကာ" 

အာကာ့ဆီ message ပို့လိုက်တယ်။

" Immigrations မှာ။ လေယာဉ်တွေက တပြိုင်တည်းလောက် ဆိုက်တော့ လူများနေတယ်"

သက်ပြင်းချပြီး ကော်ဖီတငုံ သောက်တယ်။ ကျွန်မရှေ့မှာ စုံတွဲတွေ မိသားစုတွေက ပွေ့ဖက်နမ်းရှုပ်ရင်း အင်္ဂလန်ကနေ ကြိုဆိုနေတယ်။ တက်စီသမားတွေ တိုးဂိုက်တွေက ပိုက်ဆံကောက်နေကြတယ်။ တချို့ကတော့ ကျွန်မလိုပဲ လေယာဉ်ဆင်းတဲ့သူကို စောင့်နေကြတယ်။ Arrival နေရာက အမြဲလူရှုပ်လေ့ ရှိတယ်။ ကျွန်မ Departure နေရာကို ပိုသဘောကျတယ်။ ဖုန်းကို ထပ်ကြည့်တယ်။ အာကာတယောက် စာထပ်ပို့ထားမလားလို့။ သူဘယ်လို ပုံဖြစ်နေလဲ ဆိုတာလဲ စိတ်ဝင်စားမိတယ်။

မြန်မာနိုင်ငံက ညီအကို မောင်နှမတွေနဲ့ ကျွန်မ မတွေ့ရတာ ကြာပြီ။ အမေ ကင်ဆာကြောင့် အသည်းအသန် စဖြစ်တုန်းက ကျွန်မတို့ မိသားစု စိတ်မကောင်း ဝမ်းနည်းခဲ့တယ်။ ဒုတိယတခါကျတော့ ကျွန်မ ဘယ်လိုမှ ဆောက်တည်ရာ မရခဲ့ဘူး။ အမေဆုံးတော့ အဖေလည်း Motorola ဆိုင်ကယ်တစင်းဝယ် အထုပ်အပိုးပြင်ပြီး ဥရောပတခွင် ခြေဆန့်တော့တာပါပဲ။ 

သူ့ရဲ့ ကာလရှည် အိပ်မက်ကို အကောင်အထည်ဖော်တာပေါ့။ ကျွန်မကို တပတ်တခါ ဖုန်းဆက်တယ်။ သူရောက်နေတဲ့ နေရာကပုံတွေပို့တယ်။ အဖေ့ကို ကြည့်ရတာ စိတ်ချမ်းသာနေသလိုပဲ။ အဲဒါကြောင့် သိပ်မလွမ်းဖြစ်ဘူး။ အမေဆုံးသွားတုန်းက ရခဲ့တဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာဟာလည်း နွေးနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကြောင့် အတော်အတန် သက်သာရာ ရနေခဲ့ပါပြီ။

အာကာ ဒီမှာ ဘယ်လောက်နေမလဲ ကျွန်မ စိတ်ဝင်စားတယ်။ အများအားဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံက သူတွေဟာ နှစ်နှစ် သုံးနှစ် အများဆုံး ငါးနှစ်လောက် အထိပဲ နေပြီး ပြန်သွားတတ်ကြတယ်။ ကျွန်မ သူ့ကို ထပ်နေစေချင်တယ်။ တစိမ်းတရံဆံတွေကြား မောင်ဝမ်းကွဲရှိနေတယ်ဆိုတာ အကူအညီရတာပေါ့။ 

အရပ်မြင့်မြင့် ကြည့်လို့ကောင်းကောင်း လူငယ်တယောက် ဂိတ်တွေဖြတ်လျှောက်လာပြီး ရပ်လိုက်တယ်။ ဘယ်သွားလို့ သွားရမှန်းမသိဘဲ ဘေးပတ်လည်ကို ကြည့်နေတယ်။ ကျွန်မ ဖုန်းခေါ်ရင်း မတ်တပ်ရပ် လက်ကိုယမ်းပြတယ်။သူက ဖုန်းကိုင်လိုက်ရင်း ဘေးကို ကြည့်နေတယ်။

" မဟေမာ လား"

အာကာ့အသံက သိမ်မွေ့ပြီး လူကြီးလူကောက်းဆန်တယ်။ ကျွန်မရင်ထဲ တမျိုးတမည် ခံစားလိုက်ရတယ်။

" အာကာ နင့်ကြည့်ရတာ လမ်းပျောက်နေသလိုပဲ"

ကျွန်မ ဖုန်းကို အုပ်ပြီး ရယ်လိုက်တယ်။

" နင့်ဘယ်ဖက်ကို လှည့်လိုက် ငါက ကော်ဖီဆိုင်ထဲမှာ။ နင့်ကို အရူးမတယောက်လို လက်ပြနေတဲ့ အပြာရောင် ဝတ်စုံနဲ့သူက ငါပဲ"

သူလည်း ရယ်ပြီး ဖုန်းချလိုက်တာ ကျွန်မမြင်လိုက်တယ်။ သူ ကျွန်မဆီ လျှောက်လာတယ်။ သူရဲ့ အိတ်ကို ဘယ်ဖက်ပို့လိုက်ပြီး ကျွန်မကို လက်ကမ်းပေးတယ်။ သူ့လက်ချောင်းတွေက အေးစက်နေတယ်။ မျက်လုံးကစားပြီး ကျွန်မကို ကြည့်တယ်။ 

" ပြန်တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် မဟေမာ"

" ကောင်းပါပြီတဲ့ ရှင်"

အာကာက အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပိန်ပါးပါးနဲ့ ကြည့်ကောင်းတယ်။ လေးထောင့်ကျကျ မေးရိုးနဲ့ အပြုံးက ချိုတယ်။

" တို့တွေ မတွေ့တာ တော်တော်ကြာပြီနော်။  ဟုတ်တယ်မလား အာကာ"

" ဟုတ်တယ် ကြာလှပြီ ကျွန်တော်တို့လဲ သတိရနေကြတာ"

" ငါလည်း နင်တို့ကို သတိရပါတယ်။ နင်ကော်ဖီသောက်ဦးမလား ဒါမှမဟုတ် သွားတော့မလား"

" ခုတော့ မသောက်နိုင်တော့ဘူး။ လေယာဉ်ပေါ်မှာလဲ အများကြီးသောက်ခဲ့တယ်။ မဟေမာလည်း တနေကုန် အလုပ်များနေမှာ။ နားချင်ရောပေါ့။ ကျွန်တော်သဘောပေါက်ပါတယ်။ လာမတွေ့လဲ ရပါတယ်"

" ငါ နင့်ကို ကြိုချင်လို့ လာကြိုတာပါ" 

ကျွန်မ လိမ်လိုက်တယ်။

" သွားကြစို့"

" အမ အဖေရော ဘယ်လိုလဲ"

" သူလည်း အဆင်ပြေပါတယ်။ ဒီကနေ ဝေးနေတာ သူ့အတွက်ကောင်းတယ်။ အမေ့ကို အလွမ်းသက်သာတာပေါ့"

" ကင်ဆာက အတော်ဆိုးတယ်နော်"

" ဟုတ်တာပေါ့"

" ကျွန်တော် အန်တီနီလာ့ကို ချစ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ မွေးနေ့တွေဆို သတိတရ ဖုန်းဆက်ပြီး ဟာသတွေ ပြောတတ်တယ်"

" ဟုတ်တယ် အမေက ပျော်တတ်တယ်။ သူက ပင်စင်ယူရင် မြန်မာပြည်မှာ ပြန်နေချင်တာ။ ဒါပေမဲ့ မဖြစ်လာခဲ့ဘူး"

အာကာက ကျွန်မ ပခုံးကို ညှစ်ပြီး အားပေးတယ်။ ကျွန်မ သူ့ကို ပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်။ မြေအောက်ရထားလက်မှတ် နှစ်ယောက်စာ ဝယ်ပြီး နောက်လာမဲ့ရထားကို စောင့်နေတယ်။ 

" နင် လန်ဒန်ကို ပထမဆုံး ရောက်ဖူးတာလား"

" အဖေနဲ့ တခါလာဖူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှစ်နှစ်လောက်ရှိတော့ ပြောင်းလဲသွားပြီ" 

တခြားခရီးသည်တွေကို ငေးရင်း အာကာဖြေတယ်။

" နင် ဘယ်မှာ နေမလဲ။ အခန်းမှာထားတာ ရှိလား။ အိမ်ငှားမှာလား"

" အဖေက အိမ်ခန်း ဝယ်ထားတာ ရှိတယ်။ သူ ဒီကို အလုပ်နဲ့လာရင် တည်းရအောင်လို့။ သူက တည်းခိုခန်းတွေ ဟိုတယ်တွေ မကြိုက်ဘူးလေ"

" နင် အဆင်ပြေတာပေါ့။ အဲဒါ ဘယ်မှာလဲ"

" ဗောက်စ်ဟောမှာ။ နာမည်က ရေးဗားလိုက်ဆိုလား ထင်တာပဲ"

" နင် ပြောတဲ့နေရာ ငါသိတယ်။ အဲဒီနေရာက ကောင်းတယ်"

" ရေချိုးဖို့ အိပ်ဖို့ နေရာရရင် တော်ပါပြီ။ လေယာဉ်အကြာကြီး စီးလာရတော့ ပင်ပန်းနေပြီ။ ဒီကနေ ဝေးလား"

" တနာရီအတွင်း ရောက်ပါတယ် အာကာရဲ့"

အာကာ ပြုံးလိုက်တယ်။ ကျွန်မ ရင်ထဲ လိပ်ပြာတွေ ပျံဝဲသွားသလိုပဲ။

" ဝိုးးး"

အခန်းကို မြင်တော့ အသက်ရှူမှားသွားတယ်။

" ကျွန်တော် အဲလောက် မမျှော်လင့်ထားဘူး။ အဖေက ခဏ ခဏတော့ ဒီကိုလာတယ်"

အခန်းက အတော်လေးကောင်းတယ်။ ပရိဘောဂကလည်း အပြည့်အစုံပါပဲ။ အပြင်ဘက်ကို မှန်တွေနဲ့ကာထားတော့ လန်ဒန်မြို့ရဲ့ ရှုခင်းကို ကောင်းကောင်းမြင်ရတယ်။ ဝရန်တာကို ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ မိုးထိအောင်မြင့်တဲ့ အဆောက်အအုံတွေဟာ မီးပုံးရောင်စုံထွန်းထားသလိုပါပဲ။ တော်ရုံလန်ဒန်ကသူတွေတောင် ဒီလိုရှုခင်းမျိုး မြင်ရဖို့ မလွယ်ပါဘူး။ 

" နင့်အခန်းက သိပ်မကြာခင်မှာ နင့်သူငယ်ချင်းတွေ အပန်းဖြေဖို့ နေရာဖြစ်လာလိမ့်မယ်"

" သူငယ်ချင်းရအောင် အရင်ရှာလိုက်ပါဦးမယ် အမရယ်"

" ငါကရော ဘာလဲ။ သူငယ်ချင်း မဟုတ်ဘူးလား"

" အမက ကျွန်တော့်မိသားစုလေ" 

အာကာက ပြန်ဖြေရင်းနဲ့ အံဆွဲတခုကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ်။ 

" ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ဒီထဲမှာ ရှိတယ်"

အံဆွဲထဲက သော့တစုံ ယူပြီး ကျွန်မကို ပေးတယ်။ ကျွန်မလဲ အံ့သြပြီး သော့ကိုကြည့်နေမိတယ်။ ပြီးတော့ အာကာ့ကိုရောပေါ့။

" နင် နောက်နေတာလား အာကာ"

" သိမ်းထားလိုက်ပါ မဟေမာ။ တကယ်လို့ တခုခုဆို ကျွန်တော် အခန်းပြန်ဝင်လို့ရတာပေါ့။ အမ သိတဲ့အတိုင်း အမေက စိတ်ပူတတ်တယ်။ အမကို သော့အပိုတစုံပေးထားဖို့ အဖေ့ကိုလဲ ပြောထားပြီးသား"

" ဒါဆိုလဲ ပြီးတာပါပဲ။ လန်ဒန်က ကြိုဆိုပါတယ် အာကာ"

ကျွန်မ အိပ်ရာပေါ်လှဲရင်း အာကာ့တိုက်ခန်းနဲ့ ရှုခင်းတွေအကြောင်း တွေးနေမိတယ်။ ကျွန်မ တခြားသူတွေအကြောင်း သိပ်တွေးလေ့မရှိဘူး။ အာကာက ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ သူရဲ့ ကြွယ်ဝမှုနဲ့ စတိုင်ကျတာတွေ ပေါင်းထည့်လိုက်တော့ ဆွဲဆောင်မှုပိုရှိတာပေါ့။ မော်ဒယ်တယောက်လောက် မဟုတ်ပေမဲ့ သူရဲ့ ချိုသာတဲ့ အပြုံးက ဆွဲဆောင်တယ်။ ပါးချိုင့်နဲ့ သူ့အပြုံးက ကျွန်မကို ဖမ်းစားထားတယ်။

အာကာ့အိမ်တုန်းက အဖြစ်ကို ပြန်တွေးတယ်။ ကျွန်မ သူ့ကို လိုတာထက် ပိုငေးမိခဲ့တယ်။ သူ့အခန်းမှာ မီနီဘားလေး တခုရှိတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ဝိုင်ဖြူတခွက်စီ ငှဲ့ပြီး အကျီၤလဲဖို့ ထွက်သွားတယ်။ ကျွန်မလဲ ဝိုင်သောက်ရင်း အခန်းကို လျှောက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူ ကိုယ်လက်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ 

" အမ ပြန်ဦးမယ် အာကာ။ မနက်ဖြန် ရုံးသွားရဦးမယ်"

" မနက်ဖြန် ညစာ အတူစားကြမလား အမ။ လာကြိုတဲ့ အတွက် ကျေးဇူးတင်လို့ပါ"

ကျွန်မ ခေါင်းညိတ်မိတယ်။ အာကာက အိမ်အပြင်ဘက်ထိလိုက်ပို့ပြီး တက်စီငှားပေးလိုက်တယ်။ 

အာကာ့အခန်းနဲ့ ယှဉ်ရင် ကျွန်မအခန်းက သေးပြီး ကျဉ်းကျပ်တယ်။ သိမ်ငယ်စိတ်တွေလဲ ဝင်လာတယ်။ ကျွန်မအနေနဲ့ ဒီလိုအခန်းမျိုး ပိုင်ဖို့ မလွယ်ပါဘူး။ ဘေးကို စောင်းပြီး လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းအုံးထားတယ်။ မာကျူရီ မီးရောင်က လိုက်ကာတွေကို ဖြတ်ပြီး စိမ့်ဝင်နေတယ်။ မူးနေတဲ့ ကောင်လေး ကောင်မလေးတွေရဲ့ အသံကြားရတယ်။ ညလယ်စာကြောင့် ရင်နည်းနည်းပြည့်နေတယ်။ ရုတ်တရက် ကျွန်မ အထီးကျန်သလို ခံစားရတယ်။ အခုချိန်ဆို နွေးတယောက် ဘာတွေလုပ်နေပါလိမ့်။ အာကာရော ဘာတွေ လုပ်နေပါလိမ့်။

ကျွန်မ ဖုန်းမြည်လာတယ်။ အာကာဆီက စာပါ။

" အိမ်ပြန်တာ အဆင်ပြေရဲ့လား အမ"

ကျွန်မ ပြုံးလိုက်တယ်။ အာကာက ဂရုစိုက်ရှာသား။

" အိပ်ရာထဲမှာ" 

ကျွန်မ ပြန်ပို့လိုက်တယ်။

" အခန်းက ကျယ်ပြီး အထီးကျန်နေတယ်" အာကာဆီက စာ ပြန်လာတယ်။

" နင့်အခန်းကနေ ရှုခင်းလှလှလေးတွေ ခံစားလို့ရတယ်လေ"

" ကျွန်တော့်အခန်း မဟုတ်ပါဘူး။ အဖေ့ဆီက ခဏငှားထားတာပါ"

ကျွန်မ သက်ပြင်းချမိတယ်။

" ငါလည်း တယောက်တည်းပါပဲ အာကာရယ်"

အာကာ ကျွန်မကို ဖုန်းခေါ်တယ်။

" ကျွန်တော်များမှားသွားလား"

" ဟင် ဘာလို့လဲ"

" အိပ်ရာအပိုရှိတယ်။ ကျွန်တော့်အခန်းမှာ အမနေလို့ရတယ်လေ"

" မနက်စောစော ရုံးသွားရမယ်လေ။ ပြီးတော့ ငါ့မှာ အဝတ်အပိုတွေလဲ မပါလာဘူး"

" အဲဒါလဲ ဟုတ်တယ် အမ။ နောက်ပြီး ကျွန်တော်နဲ့ နှစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ အမ သိက္ခာကျနေပါဦးမယ်"

ကျွန်မ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်မိတယ်။

" ကျစရာ သိက္ခာလည်း မရှိပါဘူးဟယ်။ အဲလို စာနာပေးတာတော့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

နှစ်ယောက်လုံး ခဏငြိမ်သက်နေမိတယ်။ အာကာ့အသက်ရှူသံကို ဖုန်းထဲက ကြားနေရတယ်။

" မနက်ဖြန် ကျွန်တော် ဘာလုပ်နေရမလဲ မသိဘူး။ နောက်အပတ်ထဲကျမှ ကျွန်တော့်အလုပ်တွေက စမှာ"

" လန်ဒန် အနှံ့သွားပေါ့ဟာ"

" အမ ရုံးက ဘယ်မှာလဲ"

" နင် ဘာလုပ်မလို့လဲ"

" အမကို နေ့လည်စာ လာကျွေးမယ်လေ"

" နင်ပြောတော့ ညစာကျွေးမယ်ဆို"

" ညစာလဲ ကျွေးပါ့မယ်ဗျာ။ အမသာ အားပါစေ။ အခု အမရုံး ဘယ်မှာလဲဆိုတာပြော"

" ဘစ်ရှော့ဂိတ်မှာ။ အမရုံးက ဘစ်ရှော့ဂိတ်မှာ။အဲဒီနားမှာ စတီးရုပ်ထုက ဘူတာရုံ အနောက်ဘက်ဝင်ပေါက်မှာ ရှိတယ်။ အဲဒီက စောင့်လေ"

" ဘယ်အချိန်လဲ"

" ဆယ့်နှစ်နာရီနဲ့ နှစ်နာရီကြား ကြိုက်တဲ့အချိန်လာခဲ့"

" အိုကေ။ ကျွန်တော်လာခဲ့မယ်။ အမ အိပ်တော့လေ"

" အင်း ဟုတ်တယ်။ မနက်ဖြန် ရုံးသွားရဦးမှာ။ ဒါနဲ့ အာကာ"

" ဘာလဲ မဟေမာ"

" ဖုန်းဆက်တဲ့ အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

" အတူတူပါပဲ မဟေမာ။ မနက်ဖြန် တွေ့ကြတာပေါ့"

အာကာ ဖုန်းချသွားတော့ ကျွန်မ ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲလိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာ လှိုက်ဖိုနေမိတယ်။ အာကာရဲ့ အသံကို ခုထိကြားယောင်နေတုန်း။ မဖြစ်သင့်မှန်း သိနေပေမဲ့ သာယာမိတယ်။ ဘေးဘက်ကို စောင်းရင်း အိပ်ဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။ အာကာ့ကို စိတ်ဝင်စားမိနေတာ တကယ်ဆိုရင် ကျွန်မတော့ ဒုက္ခပါပဲ။

" ပြီးတော့ကော" 

နွေးက စိတ်ဝင်တစားမေးတယ်။ ကျွန်မ ဖုန်းကို နားနဲ့ ပခုံးကြား ညှပ်ထားပြီး လက်ဖက်ရည်ဖျော်နေတယ်။ ကျွန်မ နွေးကို မလိမ်ပြောခဲ့မိဘူး။ 

" သူက ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ နင်သဘောကျမဲ့ ပုံမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ နင် ချစ်မိသွားမှာ"

" ငါ သူနဲ့ တွေ့လို့ရမလား"

" ဒီစနေ တနင်္ဂနွေ ငါ တခုခု စီစဉ်ပေးမယ်လေ" 

လက်ဖက်ရည်ကို မော့သောက်ရင်း ကျွန်မ ဖြေလိုက်တယ်။ မီးဖိုပြတင်းပေါက်ကနေ ကြည့်လိုက်တော့ မိုးက ခပ်အုံ့အုံ့။ အာကာနဲ့ နေလည်စာ စားတဲ့အချိန်တော့ ကြည်ကြည်လင်လင် ဖြစ်နေဖို့လိုတယ်။

" ငါ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ခုတော့ ရုံးသွားမှ ဖြစ်မယ်"

" ဂရုစိုက်ပါ နွေး။ ချစ်တယ်နော်"

" အင်းပါ ဟေမာ။ မွ မွ"

ဒီနေ့က အချိန်တွေ ကုန်ဖို့ ခက်တဲ့နေ့တနေ့ပါပဲ။ အလုပ်တွေလဲ ရှုပ်တယ်။ အာကာနဲ့ ချိန်းထားတာကိုပဲ သတိရနေတယ်။ ကျွန်မတို့ဘော့စ်က မနက်ပိုင်းကို အလုပ်တွေ ညွှန်ကြားလေ့ ရှိပါတယ်။ နေ့လည်ဆိုရင်တော့ သူ လာလေ့မရှိဘူး။ နေ့လည်စာ စားရင်း အချိန်ကြာချင် ကြာမှာ။ တခြားသူတွေကိုတော့ နေ့လည် ဆေးခန်းပြဖို့ ရှိတယ်ပြောထားတယ်။ အမျိုးသမီးရောဂါလို့ ပြောတော့ ဘယ်သူမှ မစပ်စုတော့ပါဘူး။

နာရီကိုပဲ တောက်လျှောက်ကြည်ပြီးစောင့်နေမိတယ်။ အာကာ့ဆီက စာဝင်လာတယ်။ ဖုန်းကို ဝမ်းသာအားရ ကောက်ပြီး ကြည့်တော့ လက်တုန်နေတာနဲ့ ဖုန်းပြုတ်ကျတော့မလိုပါပဲ။

" အလုပ်တွေ တဝက်ကျိုးပြီလား"

" အင်း ပြီးခါနီးပြီ" 

ကျွန်မ ပြန်ပို့တယ်ပြီး စားပွဲပေါ် ပြန်တင်ထားလိုက်တယ်။

" နေ့တဝက် လစ်လို့ မရဘူးလား"

အာကာ စာထပ်ပို့တယ်။ ကျွန်မလဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကို တချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့အဖွဲ့နဲ့သူ စကားပြော ကော်ဖီသောက် လုပ်နေကြတယ်။

ဘယ်သူမှ မသိဘဲ လစ်လိုက်လို့ရတာပဲ။ ကျွန်မ ဘော့စ်ဆီကို စာပို့လိုက်တယ်။ ဆရာဝန် ပြမဲ့ အကြောင်းနဲ့ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာမလဲ မသိတဲ့ အကြောင်းပါ။ ဘော့စ်က ရှင်းရှင်းပဲ ပြန်ပို့ပါတယ်။ ဒီနေ့လည် off ယူပြီး ကျန်တဲ့ အလုပ်တွေကို နောက်တပတ်မှ ပေါင်းလုပ်ပါတဲ့။

ကျွန်မ ထီပေါက်သလိုပါပဲ။ နေ့လည်ခင်း off ၊ နေ့လည်စာ အလကားစားရမှာနဲ့ မောင်ဝမ်းကွဲက အဖော်လုပ်ပေးမှာရယ်နဲ့ပေါ့။

၁၂ နာရီထိုးတာနဲ့ အလုပ်ကို လက်စသတ်၊ ပစ္စည်းတွေသိမ်းပြီး ရုံးက ထွက်လာခဲ့တယ်။ လမ်းပေါ်မှာလဲ လူတွေ ရှုပ်နေတယ်။ အာကာနဲ့ ချိန်းထားတဲ့ နေရာမှာ စောင့်နေလိုက်တယ်။ ကျွန်မ ကိုယ့်ဟာကိုယ် အံ့သြမိတယ်။ မနူးမနပ် သစ်ရွက်ကြွေတာ ရင်ခုန်ရတော့မဲ့ အရွယ် ပြန်ဖြစ်နေသလိုပဲ။ အချိန်တန်ရင် ဇာတ်သိမ်းရမှာ သိပေမဲ့ ရသလောက်လေး ပျော်ရွှင်ချင်နေတယ်။

သိပ်မကြာဘူး။ အာကာရောက်လာတယ်။ ဝတ်စားထားတာက စတိုင်ကျကျပါပဲ။ သူ့ကို မြင်လိုက်တော့ ကျွန်မ အရည်ပျော်သွားတယ်။ လမ်းမှာ ဖြတ်သွားတဲ့ တခြားမိန်းကလေးတွေလဲ အာကာ့ကို ငေးသွားကြတယ်။ အာကာ ကျွန်မနားရောက်လာတော့ လက်ကမ်းပေးတယ်။ ပြီးတော့ ပါးကို နမ်းတယ်။

" ဟယ်လို အာကာ"

" ဟိုင်း အမ၊ ကျွန်တော် လန်ဒန်ကို သဘောကျတယ်"

" လန်ဒန်ကလည်း နင့်ကို သဘောကျပါတယ် 😛"

အာကာက ရယ်လိုက်ရင်း ကျွန်မ လက်မောင်းကို ချိတ်လိုက်တယ်။ 

" လာခဲ့ အမ။ ဒီထောင့်နားက အီတလီဆိုင်မှာ ဘွတ်ကင်လုပ်ခဲ့တယ်"

" နင်ပြောတဲ့အတိုင်း ငါ နေ့တဝက် off ယူခဲ့တယ်" 

" ကောင်းတာပေါ့ အမရယ်"

အာကာ့ဘေးက လက်ကိုတွဲပြီး ပျော်ပျော်ပဲ လိုက်လာခဲ့တယ်။ ရူးသွပ်မိုက်မဲတာတွေ အမျိုးဆိုတာတွေကို မေ့ထားပြီး ပစ္စုပ္ပန် အချိန်ကလေးကိုပဲ တန်ဖိုးထား ဖြတ်သန်းနေမိတယ်။မှာထားတဲ့ စားစရာတွေ မလာခင် ဝိုင်သောက်ရင်း စကားစမြည်ပြောကြတယ်။

" နင်သိလား အာကာ ငါ အဲလို ခိုးထွက်ရတာမျိုးကို သဘောကျတယ်။ ငါ့ကိုယ်ငါ လွတ်လပ်တယ်လို့ ခံစားရတယ်" 

" လစ်တတ်ပေမဲ့ အမက အလုပ်ကြိုးစားပါတယ်။ အသက် နှစ်ဆယ့်ခြောက်နှစ်မှာ ဒီလိုနေရာ ရဖို့ မလွယ်ဘူးလေ။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဂုဏ်ယူသင့်တယ်"

" နှစ်ဆယ့်ခုနစ်ပါ အာကာ" 

" ဘယ်တုန်းက ပြည့်သွားတာလဲ"

" ဒီဇင်ဘာ ၁၃ က"

" မထင်ရဘူး အမ။ အမ ကြည့်ရတာ ငယ်သေးတဲ့ပုံပါပဲ"

" ဟား ဟား မြှောက်ပြောလဲ ငါက ဘာမှ မကျွေးဘူးနော် အာကာ"

စားစရာတွေ ရောက်လာတော့ နှစ်ယောက်သား ခပ်သွက်သွက်ပဲ စားလိုက်ကြတယ်။

" ဒါနဲ့ အာကာ နင်ဒီကို ဘာဖြစ်လို့လာတာလဲ"

" ရန်ကုန်မှာ ပျင်းလို့။ နိုင်ငံခြား အတွေ့အကြုံလဲ လိုချင်တာလည်းပါတယ် "

" နင်က ဘာလုပ်မှာလဲ"

" ပရိုဂရမ်မင်း လုပ်မလားလို့"

" နင့်ကို ကြည့်ရတာ ပရိုဂရမ်မာနဲ့ မတူပါဘူး"

" ဒါဆို ဘာနဲ့တူလဲ မဟေမာ"

" နင်က သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားတော့ ကုန်သည်လိုလို ရှေ့နေလိုလိုပါပဲ"

" ကျွန်တော်တော့ ရှပ်အဖြူနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ဝတ်မှထင်တယ်" 

အာကာက ထိုင်ခုံကို ကျောမှီလိုက်ရင်း ပြောတယ်။

" နင် အခုဝတ်ထားတဲ့နဲ့ အရမ်းကြည့်လို့ ကောင်းတယ်။ နင့်အထာနဲ့ နင်ပေါ့ဟာ"

" ကျေးဇူးပါပဲ" 

အာကာက တချက်ပြုံးလိုက်တယ်။ သူ့အပြုံးက ကျွန်မကို ဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းတယ်။

" ဆောရီး အာကာ။ တခါတလေ ငါ့ပါးစပ်က အဲလို လျှောက်ပြောတတ်တယ်"

" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး အမ။ ကော်ဖီသောက်ဦးမလား"

" မသောက်တော့ဘူး အာကာ"

အာကာက ဘီလ်ကို ကျွန်မ မမြင်အောင် ရှင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်မ အတင်းလုရှင်းပေမဲ့ သူက လက်မခံဘူး။ ဆိုင်ထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ အာကာက သူ့မာဖလာ ကျွန်မကို ပတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်မလည်း အတော်ကြည်နူးသွားတယ်။ 

" အခု ဘယ်သွားကြမလဲ"

အာကာ့မာဖလာဆီက ရတဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို ခံစားမိနေတယ်။ 

" ကျွန်တော် မပြောတတ်ဘူး အမ။ အမ ပြောကြည့်လေ"

" ဝါတာလူးအထိ ဘတ်စကားစီးပြီး နင့်အိမ်ကို လမ်းလျှောက်မယ်လေ"

" ကောင်းတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အမ ဒီဖိနပ်တွေနဲ့ လမ်းလျှောက်လို့ အဆင်ပြေပါ့မလား"

" အကြာကြီး မတ်တပ်မရပ်ရရင် အဆင်ပြေပါတယ် အာကာ"

" ဒါဆို အဲလို မဖြစ်အောင် လုပ်မယ်လေ"

အာကာ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ တက်စီငှားလိုက်တယ်။ 

" ကားမငှားနဲ့ အာကာ။ ငါလျှောက်နိုင်တယ်။ ဆယ့်ငါးပေါင်လောက် အနည်းဆုံးကုန်မှာ"

" လာပါ အမရယ်။ ကျွန်တော် ရှင်းလိုက်ပါ့မယ်"

ကျွန်မကို တက်စီထဲ အတင်းဆွဲခေါ်တယ်။

" ဝါတာလူးကို မောင်းပါ" 

" တက်စီဖိုးက တပတ် နေ့လည်စာ စားလို့ရတယ် အာကာရဲ့" 

" အမ ခြေထောက်နာမှာစိုးလို့ပါ။ ပြီးတော့ ဝါတာလူးကနေ ကျွန်တော့်အိမ်ကလဲ လှမ်းတယ်လေ။ တော်ကြာ ခြေထောက်နာနေလို့ ညနေခင်းရဲ့ အလှအပတွေကို မခံစားနိုင်ဘဲ နေလိမ့်မယ်" 

" နင် ငါ့ကို လှောင်နေတာလား"

" မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ။ အမက ကျွန်တော့်အမလေ။ သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်ဖို့လိုပါတယ်"

ကျွန်မလည်း ဘာမှ မပြောသာပဲ တက်စီထဲကနေ အပြင်ဖက်ကို ငေးကြည့်နေလိုက်တယ်။ သောကြာနေ့ဆိုတော့ ကားတွေ ပိတ်စပြုလာပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ တက်စီသမားက ဖြတ်လမ်းတွေက မောင်းသွားတော့ သိပ်မကြာပါဘူး။ အာကာကို ကြည့်လိုက်တော့ ဖုန်းပွတ်နေပါတယ်။ 

ဝါတာလူးကို ရောက်တော့ အာကာက ကော်ဖီဆိုင်ဝင်ပြီး ကျွန်မနဲ့ သူ့အတွက် လတ်တေးတခွက်စီ ဝယ်လာပါတယ်။ ကော်ဖီခွက် ကိုယ်စီကိုင်ပြီး သိမ်းမြစ်ကို ငေးကြတယ်။ စင်ရော်နှစ်ကောင်က သိမ်းမြစ်ပေါ်မှာ ဖြတ်ပျံသွားတယ်။ စကားမပြောဖြစ်ဘဲ လမ်းသွားလမ်းလာတွေကို ကြည့်တယ်။ 

လတ်တေးကို ကုန်အောင်သောက်ပြီး အာကာ့အိမ်ကို လမ်းလျှောက်လာခဲ့တယ်။ လမ်းတလျှောက်မှာ စက်ဘီးသမားနဲ့ အပြေးလေ့ကျင့်သူတွေပါ တွေ့ရတယ်။ လမ်းဘတ်နန်းတော်နဲ့ အမ်အိုင်စစ်ကို ကျော်တော့ နိုင်းအမ်းမှာ ရှိတဲ့ခေတ်မီအဆောက်အအုံတွေ မြင်ရတယ်။ အာကာက ဗိသုကာလက်ရာ အကြောင်းတွေ ပြောတယ်။ ကျွန်မလည်း သိပ်စိတ်မဝင်စားလို့ ခေါင်းပဲ ညိတ်လာခဲ့တယ်။

ကျွန်မ သတိမထားမိခင်မှာပဲ အာကာ့လက်က ကျွန်မကို ချိတ်ထားတယ်။ လမ်းလျှောက်နေရင်း သူ့တင်ပါးကလည်း ကျွန်မတင်ပါးကို လာထိထိနေတယ်။ သူ့မျက်လုံးကလည်း နေဝင်ဆည်းဆာအောက်မှာ အရောင်တောက်နေတယ်။ သူရဲ့ အလွယ်တကူပြုံးလိုက်တာက ကျွန်မရင်ကို နွေးစေတယ်။ 

အာကာ့အရပ်က ကျွန်မထက် ၆ လက်မလောက် မြင့်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အရိပ်ထဲမှာတော့ လိုက်ဖက်ညီနေပါတယ်။ အာကာနဲ့တွဲပြီး လမ်းလျှောက်သွားရတာ ကမ္ဘာပေါ်မှာ သဘာဝအကျဆုံးလိုပါပဲ။ အဲဒီအခိုက်အတန့်လေး မပြီးဆုံးစေဖို့ ကျွန်မ ဆုတောင်းမိတယ်။အခန်းကိုရောက်တော့ အာကာက ကျွန်မ ကုတ်အကျီၤကို ချွတ်ပြီး တံခါးဘေးက စင်မှာ ချိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မီနီဘားကို သွားပြီး

" ဝိုင်သောက်မလား မဟေမာ"

" သောက်မှာပေါ့"

" အဖြူလား အနီလား"

" အနီပဲ ပေးပါ"

ကျွန်မ ပြတင်းပေါက်ဘေးမှာ ရပ်နေပြီး လန်ဒန်မြို့ရဲ့ အလှအပကို ခံစားနေမိတယ်။ ဖုန်းမြည်လာလို့ ကြည့်တော့ နွေးဆီကပါ။

" ဟေမာ ဒီည ကလပ်လိုက်ဦးမလား"

" ဒီညတော့ အဆင်မပြေဘူး။ မနက်ဖြန် တွေ့မယ်လေ"

" ဘာလဲ နင့်သူငယ်ချင်းအသစ်နဲ့ ကစားနေတာလား"

ကျွန်မ ရယ်မိတယ်။

" မနက်ဖြန် နင်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးဖို့ စီစဉ်လိုက်မယ်လေ နွေး။ အခု သူက ငါ့အတွက် ညစာချက်နေလို့"

" ကောင်းပါပြီအေ။ ပျော်ရွှင်ပါစေ"

အာကာကို ကြည့်တော့ သူက မျက်ခုံးပင့်ပြတယ်။ 

" ဆောရီး အာကာ။ နွေးက ငါ့ BFF မို့ပါ။ အလုပ်ပြီးရင် သွားသောက်နေကျ။ ဒီည မအားတဲ့အကြောင်း သူ့ကို ပြောတာ"

" သူငယ်ချင်းတွေက အရေးကြီးတယ်။ မဟေမာ့ အစီအစဉ် ပျက်သွားတာ ဆောရီးပါ"

" ရပါတယ် အာကာရဲ့။ နင် အားနာလို့ရှိရင် မနက်ဖြန်ည ငါတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့လေ"

" ဘယ်လိုငြင်းရက်မှာလဲ မဟေမာရယ်"

အာကာက ဝိုင်အနီ တပုလင်း ယူလာပြီး နှစ်ယောက်စာ ငှဲ့လိုက်တယ်။ 

" ချီးယားစ် TGIF ပါ အမ"

" ချီးယားစ် အာကာ၊ ဒီညအတွက် ကျေးဇူးနော်"

" ရပါတယ် အမ၊ ကျွန်တော် ညစာ သွားချက်ဦးမယ်"

အာကာ မီးဖိုခန်းထဲသွားပြီး ချက်ပြုတ်ဖို့ ပြင်ဆင်တယ်။

" အဖေက အချက်အပြုတ် ဝါသနာပါတယ်လေ။ တကယ်လို့ စီးပွားရေးသာ မလုပ်ဖြစ်ရင် စားဖိုမှူးလုပ်ချင်တာတဲ့။ ဒီကို မလာခင် အဖေ့ဆီက အချက်အပြုတ် သင်လာခဲ့တာ"

မီးဖိုခန်းအဝမှာ ရပ်ရင်း ကျွန်မမေးလိုက်တယ်။

" ဘာကူညီရမလဲ အာကာ"

အာကာက ခုံတလုံးဆွဲပေးရင်း

" ရပါတယ် အမ။ ဒီမှာထိုင် ဝိုင်သောက်ရင်း ကျွန်တော့်ကို အဖော်လုပ်ပေးရင် ရပါပြီ"

" အဆင်ပြေတာပေါ့ အာကာ"

နောက်တော့ အာကာက ကြက်သွန်နီလှီးနေတယ်။ 

" အမ အကြောင်းပြောပြပါလား"

" နင် ဘာသိချင်တာလဲ အာကာ"

" အမက ဘယ်လိုမျိုးလဲ"

ကျွန်မ ဝိုင်ခွက်ကို ငေးနေမိတယ်။

" ဖြေရခက်တဲ့ မေးခွန်းပဲ အာကာ"

ကျွန်မ သက်ပြင်းချမိတယ်။

" ပြောစရာ များများစားစား မရှိဘူး ထင်တယ်။ငါက လန်ဒန်မှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ သူတယောက်။ အလုပ်သွားတယ်။ ကလပ်တက်တယ်။ သောက်တယ်။ အခန်းသေးသေးမှာနေတယ်။ အနာဂတ်အကြောင်း မတွေးဘူး။ တွေးရင် စိတ်ဓာတ်ကျလို့"

" အဓိပ္ပာယ် မရှိတာ။ အမက အဲလိုပုံမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်မှုရှိတဲ့ မိန်းကလေးပါ"

ကျွန်မ ဝိုင်တကျိုက်မော့လိုက်ရင်း 

" ငါ့ဘဝက လှောင်အိမ်ထဲက ကြွက်လို ဒါမှမဟုတ် ကြိုးဆွဲရာက ရတဲ့ ရုပ်သေးလိုပါပဲဟာ။ နွေးတယောက်ပဲ ငါ့ကို အဖော်လုပ်မဲ့သူ ရှိတယ်"

အာကာက အာလူးတွေ ဆေးရင်း

" ကောင်လေးရော မရှိဘူးလား"

ကျွန်မ မချိတင်ကဲ ပြုံးလိုက်တယ်။

" ငါက အချစ်ရေး ကံမကောင်းဘူး။ ဒါကြောင့် တယောက်တည်း ပျော်ပျော်နေတယ်။ တခြားသူအတွက် ကိုယ့်ကိုကိုယ် အထိခိုက်မခံဘူး"

" အမက ချစ်ဖို့ ကောင်းပါတယ်။ အဲလိုလုပ်နေတာ အမအတွက် မကောင်းပါဘူး"

" အင်းးးအာကာ နင် ငါ့အကြောင်း သေချာမသိသေးလို့ ဖြစ်မှာပါ"

အာကာ့ဆီက မျက်နှာလွှဲပြီး အဝေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ မျက်နှာမှာတော့ ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ပေါ့။

" အမက အရင်လိုပါပဲ သိပ်မပြောင်းလဲသွားပါဘူး"

" ပြောင်းပါတယ်"

" ထားပါတော့လေ"

" နင့်အကြောင်းလဲ ပြောပါဦး"

" အမ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲလေ"

" အဲလို လွယ်လွယ်မပြောနဲ့"

အာကာ ခါကျက်ဥကို လှီးနေလက်စက ဓားချလိုက်တယ်။ 

" သက် အစိတ်လောက်မှာ ပျင်းလာတယ်။ ဘဝမှာ စိတ်ဝင်စားစရာက ဘာမှမရှိဘူး။ တွဲဖူးတဲ့ ကောင်မလေးတွေကလည်း ကျွန်တော့်ကို ချစ်တာထက် အဖေ့ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုကို စိတ်ဝင်စားတာကလား။ ဘဝရဲ့ ရည်မှန်းချက်တွေ ပျောက်နေတာလဲ ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီကိုလာခဲ့တာ။ မဆိုးပါဘူး။ ခုတော့ အမဝမ်းကွဲအတွက် ညစာချက်ပေးနေတဲ့ ၂၆ နှစ်သားလေးပေါ့"

" ဒါနဲ့ နင် ဘာတွေချက်နေတာလဲ အာကာ"

" အမ မြန်မာထမင်းဟင်း ငတ်နေတာမလား။ ကြက်သားအာလူးကို မဆလာအုပ်မယ်။ အစိမ်းကြော်လေးနဲ့ပေါ့။ ထမင်းစားပြီးရင် သောက်ဖို့ ဝိုင်ရှိတယ်လေ"

" နင့်ကို ထမင်းချက်ခန့်မှ ထင်တယ်"

" ဘာလို့လဲ"

" Fast food တွေ စားရတာ မုန်းလှပြီ။ ချက်ဖို့လည်း အချိန်မရဘူး။ ချက်လည်း မချက်တတ်ပါဘူးဟာ။ အိမ်က မီးဖိုခန်းကလည်း ကျဉ်းတယ်"

" အမအတွက်ဆို ကျွန်တော် စားတော်ကဲလုပ်ပေးပါ့မယ်။ အမ လိုအပ်ချိန်တိုင်းပေါ့"

" မဖြစ်နိုင်တာကို ကတိမပေးစမ်းပါနဲ့ အာကာရယ်။ ငါက ညတိုင်းလာစားမှာနော်"

" အခန်းအပို ရှိတယ် လာနေပါလို့ အမကို ပြောသားပဲ"

ဝိုင်ခွက်ကို လှုပ်သောက်ရင်း အာကာ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ လှီးတာကြည့်နေမိတယ်။ 

" လန်ဒန်မှာ နေရတာ မလွယ်ပါဘူး"

" ကျွန်တော်နဲ့ လာနေပါလား။ စိတ်ပြေလက်ပျောက်ပေါ့"

ပြောရင်း အာကာက ကျွန်မကို ငေးကြည့်နေတော့ ကျွန်မလည်း ရှက်သွေးဖြာမိတယ်။

ချက်ပြုတ်ပြီးတော့ အာကာ ရေချိုးတယ်။ နောက် ကျွန်မတို့ ညစာအတူစားကြတယ်။ မြန်မာထမင်းဟင်း မစားရတာကြာနေလို့လား မသိဘူး။ စားလို့တော်တော်ကောင်းတယ်။ ဗိုက်တင်းအောင်စားမိတယ်။ ပန်းကန်တွေတော့ ကူသိမ်းပြီး ဆေးပေးလိုက်တယ်။ 

အားလုံးပြီးတော့ ဝိုင်ခွက်ကိုယ်စီကိုင်ပြီး အိမ်ရှေ့ဆိုဖာမှာ ထိုင်ကြတယ်။ ဝိုင်တန်ခိုးကြောင့် ကျွန်မ ရီဝေဝေပါပဲ။ အာကာနဲ့ အတူရှိနေတာ နွေးထွေးလုံခြုံသလိုပါပဲ။ အခန်းက လေဝင်လေထွက်ကောင်းပြီး အလင်းရောင်လဲရတယ်။ စိတ်ကူးကွန်ယက် ဖြန့်ကျက်နေတုန်း

" ဆောရီး အာကာ။ ဘာပြောလိုက်တာလဲ"

အာကာ တခုခု ပြောလိုက်သလို ထင်လို့ မေးကြည့်တယ်။

" အမ ဘာစားချင်သေးလဲ။ ကော်ဖီသောက်ဦးမလားလို့"

" ကျေးဇူး အာကာ။ မသောက်ချင်သေးဘူး။ ငါ ဒီနေ့ တကယ်ပျော်ရပါတယ်"

" အမကြည့်ရတာ တကယ်ပျော်နေပါတယ်"

" အင်း ဟုတ်တယ်။ အခန်းက ကောင်းတယ်။ ဆိတ်ငြိမ်တယ်။ အစားအသောက်လဲ ကောင်းကောင်းစားရတယ်။ ဝိုင်နဲ့ ဧည့်ခံတယ်။ ငါ ပျော်တာပေါ့"

အာကာက ဝိုင်ပုလင်းယူပြီး ထပ်ငှဲ့ပေးတယ်။ 

" ကျေးဇူးပါ အာကာ"

" ဒါနဲ့ အမကို ကြည့်ရတာ အဖော်လိုနေသလိုပဲ။ စတာမဟုတ်ဘူးနော်"

" အင်း နင်မှန်ပါတယ် အာကာ။ နွေးကိုလည်း အချိန်တိုင်း ဒုက္ခပေးမနေချင်ပါဘူး။ ငါ့နားမှာ ဘယ်သူမှ မရှိတာကြာပြီ။ ရည်းစားထားရတာ ဘယ်လိုလဲတောင် မေ့နေပြီ"

" ဒီမှာ တယောက်တည်းနေရတာ အမ ခက်ခဲမှာပေါ့"

" ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ လန်ဒန်မှာ ငါတယောက်တည်း အထီးကျန်နေရတယ်။ သူများတွေအတွက် ပျော်စရာပေါ့။ နွေးက အကောင်းဆုံး သူငယ်ချင်းပါပဲ"

" အခုထိပေါ့" 

အာကာက ပြုံးရင်း မေးတယ်။

" ဟုတ်တယ် အခုထိပဲ"

" ဝရန်တာ သွားထိုင်ကြမလား"

" ကောင်းသားပဲ။ လန်ဒန်ရဲ့ ညအလှကို ခံစားကြတာပေါ့"

ကျွန်မတို့ ဝရန်တာကနေ မြို့ပြရဲ့ ညအလင်းကို စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ရာသီဥတုကလည်း အေးမြနေတော့ ကျွန်မ ကုတ်အင်္ကျီကို ထပ်ဝတ်တယ်။ အာကာက သူ့မာဖလာကို တခါထပ်ပတ်ပေးတယ်။ သူကတော့ အနွေးထည် ဝတ်တယ်။ 

" လန်ဒန်က ညဆို အရမ်းလှတာပဲ"

" ရန်ကုန်လဲ လှပါတယ် မဟေမာ"

" ကြည့်တဲ့သူပေါ် မူတည်မှာပေါ့ အာကာရယ်"

" စကားမစပ် အမမှာ ချစ်သူမရှိဘူးဆိုတာ ကျွန်တော် သိပ်မယုံချင်ဘူး"

" မနောက်ပါနဲ့ ငါ့မောင်"

" အတည်ပြောတာ။ အမက ရုပ်လဲချောပါတယ်။ အမ တကိုယ်တည်း ဘာကြောင့်နေနေလဲ ကျွန်တော် နားမလည်ဘူး"

" နွေးမခေါ်ရင် ငါက စာအုပ်တွေနဲ့ပဲ အချိန်ကုန်လေ့ရှိတယ်။ အလုပ်က တဖက်နဲ့။ ပြန်လာရင် ဖတ်ဖတ်မောနေပြီ။ အပြင်ထွက်ဖို့ အားတောင်မရှိဘူး။ ပြီးတော့ ငါ့လို ငမွဲကို ဘယ်သူမှ ဂရုမစိုက်ပါဘူး"

" ဒီနေ့တော့ အမမှာ အချိန်ပိုတွေ အများကြီးပါ" 

အာကာက ကျွန်မကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောတယ်။

" ဒါက မတူဘူးလေ။ နင်က ငါ့မောင်ကိုး"

" ထားပါတော့။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်တုန်းကနဲ့ အခု သိပ်မကွာဘူး မဟုတ်လား အမ"

" နင် အခု ဆွဲဆောင်မှု ပိုရှိလာတယ်"

ကျွန်မပါးစပ်က လွှတ်ခနဲ ထွက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ အာကာက ရယ်လိုက်တယ်။ 

" အလှအပဆိုတာ ကြည့်တဲ့သူရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာပါပဲ" 

ဝိုင်သောက်ရင်း အာကာက ပြောတယ်။

" ဒါပေမဲ့ အမ မြှောက်လုံးပင့်လုံးအတွက် ကျေးဇူးပါဗျာ"

" ငါ ရိုးရိုးသားသား ပြောတာပါ။ ငါ့ပါးစပ်က လက်လွှတ်စပယ် ပြောတတ်ပေမဲ့ အမှန်တွေပဲ။ နင်က ကြည့်ကောင်းတယ်။ နွေးတောင် နင့်ကို စိတ်ဝင်စားနေတာ။ လန်ဒန်က တခြားကောင်မလေးတွေလည်း အဲလိုပဲနေမှာ"

" တကယ်လို့ မထင်ပါဘူးဗျာ"

အာကာက ကျွန်မပြောတာကို သဘောကျနေတယ်။ ရုတ်တရက် နှစ်ယောက်လုံး တိတ်နေမိတယ်။ နောက်တော့ အာကာက ကျွန်မကို ဖက်လိုက်တယ်။ ကျွန်မ ခိုက်ခိုက်တုန်နေတယ်။ 

" အမ အဆင်ပြေရဲ့လား"

" ပင်ပန်းနေလို့ပါ"

ကျွန်မ ခေါင်းကို အာကာ့ပခုံးပေါ် မှီထားလိုက်တယ်။ သက်တောင့်သက်သာ ရှိသလို ကြည်နူးမိတယ်။ ကျွန်မရဲ့ ရူးမိုက်မှုကို ကျွန်မ အလိုလိုက်နေမိတယ်။ 

" ရင်ဖွင့်ချင် ဖွင့်လို့ရတယ်နော် အမ"

ဟိသရိုးမှာဆင်းမဲ့ လေယာဉ်တစင်း ကျွန်မတို့ပေါ်က ဖြတ်ပျံသွားတယ်။ ကျွန်မ အာကာကို ကြည့်ရင်း

" ဒီညအတွက် ကျေးဇူးပါ အာကာ။ နင်ကြောင့် ဒီနေ့ဟာ အဓိပ္ပာယ်ရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါ အိမ်ပြန်ရဦးမယ်"

" လုပ်ပြန်ပြီ အမကလဲ။ အခန်းအပိုက အမအပိုင်ပဲ"

" ငါ့မှာ အဝတ်အပို မပါခဲ့ဘူး"

" တီရှပ်နဲ့ ထရက်ဆုဘောင်းဘီ ငှားမယ်လေ"

အာကာက ကျွန်မ မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်းပြောတယ်။

" ကောင်းပြီလေ။ ဒါပေမဲ့ မနက်စာအတွက်ရော ဘာရှိလဲ"

" လမ်းဟိုဖက်ခြမ်းမှာ စတိုးရှိတယ်။ အမကြိုက်တဲ့ မနက်စာ အဆင်ပြေမှာပါ"

အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကြပြီး ဆိုဖာမှာ ထိုင်တယ်။ အာကာက ဝိုင်ထပ်ဖြည့်ပေးပြီး စကားစတယ်။

" ဒါနဲ့…"

" ဒါနဲ့…ဘာလဲ နင့်မှာ ပြောစရာကုန်ပြီမလား။ ငါက တနေကုန် ဒုက္ခပေးနေတာ"

" ဒုက္ခပေးတယ် မခေါ်ပါဘူး။ ကျွန်တော် ပျော်ပါတယ် အမရဲ့"

" နင် ပြောသလိုပါပဲ။ ငါလည်း ထူးဆန်းနေတာ နင့်မှာ ကောင်မလေး မရှိတာကို"

" ကျွန်တော်က အချစ်ရေးမှာ ကံမကောင်းတာပါ။ တကယ်ချစ်တာထက် ချူစားချင်တဲ့သူက များတယ်လေ"

အာကာက သက်ပြင်းချရင်း ပြောတယ်။

" လန်ဒန်မှာလည်း အဲလိုကောင်မလေးတွေ နင်တွေ့မှာပါ"

" အမကရော"

" ငါက ငါ့အတွက်ငါ ရှင်းတယ်။ ဖရီးကြိတ်တဲ့သူကို မုန်းတယ်။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် တာဝန် ယူသင့်တယ်လေ"

" အင်းးးအမ။ ဒီနေ့ အမကို စော်ကားသလိုများ ဖြစ်သွားလား"

" မဖြစ်ပါဘူး။ နင်က ဆင်းရဲတဲ့ ငတ်နေတဲ့ အမကို ပြုစုတာလေ"

အာကာက ရယ်တယ်။ ကျွန်မလည်း သူ့ကိုကြည့်ပြီး ပြုံးဖြဲဖြဲ လုပ်နေလိုက်တယ်။ ခြေထောက်ဆန့်ပြီး ဆိုဖာကျောမှီပေါ် ခေါင်းတင်တယ်။ စကားပြောနေရင်း သူ့ကို မြင်နေရအောင်ပါ။ 

" တချို့မိန်းမတွေက ညံ့တယ်။ နင်က ကြင်နာတတ်တယ်။ ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့တယ်။ နင့်လိုလူမျိုးရှာတွေ့ဖို့ မလွယ်ဘူးလေ"

ကျွန်မ ရှက်ရှက်နဲ့ ပြောချလိုက်တယ်။

" ကျွန်တော်က အဲလောက်မဟုတ်ပါဘူး"

" ယောက်ျားတော်တော်များများ နင့်လို့မဟုတ်ဘူး။ ကုတင်ပေါ် မရောက်ခင်အထိတော့ နူးညံ့ကြင်နာကြပါတယ်။ နောက်တော့…"

" အမ လိုချင်တာ အဲဒါမဟုတ်ဘူးလား"

" နင်ကရော"

" ကျွန်တော်က ခင်ခင်မင်မင် ရင်းရင်းနှီးနှီး ရှိမဲ့သူမျိုး လိုချင်တာ။ ယုံကြည်လို့ရမဲ့သူမျိုးပေါ့"

" တွေ့လား အဲလိုသူမျိုး ရှာရခက်တယ်"

" အမ စိတ်ကူးထဲက ချစ်သူက ဘယ်လိုမျိုးလဲ"

" နင် ဒီနေ့ ငါ့ကို လုပ်ပေးသလိုမျိုးပေါ့"

" အဲဒါ အမကို ဂရုစိုက်တာပါ"

" နင့်ကိုနင် ဘယ်လောက်တော်လဲဆိုတာ နင်မသိသေးဘူးပဲ အာကာ။ လူကြီးဆန်တယ်။ ကြင်နာတတ်တယ်။ ပေးဆပ်ချင်တာပဲ ရှိတယ်"

" အမ ကျွန်တော့်ကို အထင်ကြီးလွန်းနေပြီ"

" မဟုတ်ဘူး အာကာ" 

ကျွန်မ အာကာ့လက်ကို ကိုင်ရင်း ငြင်းလိုက်တယ်။ 

" ငါက နင့်အမ။ နင်က ငါ့အပေါ် ကောင်းပါတယ်။ နင့်ပုံစံ ဟန်ဆောင်ထားတဲ့ပုံမျိုး မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ငါသိပါတယ်။ နင်က လူကောင်း တယောက်ပါ"

အာကာက ဝိုင်တကျိုက် သောက်ပြီး ဝိုင်ခွက်ကို ငေးကြည့်နေတယ်။ 

" နင့်လိုလူမျိုး များများရှိပါစေလို့ ငါ ဆုတောင်းပါတယ်" 

ကျွန်မ သက်ပြင်းချရင်း ရေရွတ်လိုက်တယ်။ 

" ကျွန်တော်လည်း အမလိုမျိုး မိန်းကလေးများပါစေ ဆုတောင်းပါတယ်" 

အာကာက ပြုံးရင်း ပြန်ပြောတယ်။

" ဘာလဲ အာကာ အိမ်တွင်းပုန်း ငမွဲ အနာဂတ်ဆိုတာ ဘာမှန်း မသိတဲ့သူတွေလား"

" နွေးထွေးကြင်နာပြီး ရုပ်ရော စိတ်ပါလှတယ်လေ"

" ကဲ ဘယ်သူက အထင်ကြီးလွန်းနေတာလဲ"

" ကျွန်တော် ကွဲကွဲပြားပြား မြင်နိုင်ပါတယ်။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် မနှိမ့်ချပါနဲ့။ အမက ပြည့်စုံပါပြီးသားပါ"

" အပြောလွယ် အလုပ်ခက်တယ် အာကာ"

ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ငြိမ်နေပြီးနောက် အာကာက

" ကော်ဖီသောက်မလား အမ"

" ငါ ရေချိုးချင်တယ်။ တနေကုန် နေရတာ နုံးနေပြီ"

" ရေချိုးခန်းမှာ ရေပူရေအေးရှိတယ်လေ"

" ဘယ်မှာလဲ"

" ကျွန်တော် လိုက်ပြမယ်လေ"

အာကာက ကျွန်မလက်ကို ဆွဲပြီး သူ့အခန်းထဲ ခေါ်သွားတယ်။ ရေချိုးခန်းကို ဖွင့်ပြီး 

" ဒီမှာ အမ"

" ရေချိုးခန်းမဟုတ်ဘူး။ ရေကူးကန်လိုပါပဲလား"

" အမ စိတ်ကြိုက်ချိုးလို့ရတယ်။ ကျွန်တော် တဘက်သွားယူလိုက်ဦးမယ်"

" နင် ချောင်းမကြည့်နဲ့နော်"

ရေချိုးခန်းတံခါးကို ပိတ်ရင်း ကျွန်မ အာကာ့ကို စလိုက်တယ်။

" ညအိပ်ဝတ်စုံကို ကုတင်ပေါ် တင်ခဲ့မယ်"

အာကာက ပြုံးပြီး ပြန်ပြောတယ်။ အခန်းအပြင် ထွက်သွားတဲ့ သူ့ခြေသံကို နားထောင်တယ်။ ပြီးမှ ကျွန်မ ခြေဆန့်လက်ဆန့်လုပ်ပြီး ရေပူရေအေးကို စမ်းကြည့်တယ်။ ကျွန်မ အကျီၤနဲ့ စကပ်ကို ချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းက တန်းမှာ ချိတ်ထားတယ်။ မနက်ကျ ပြန်ဝတ်လို့ရအောင်ပါ။ ဘရာနဲ့ ပင်တီကို ထပ်ချွတ်ပြီး bathtub ဘေးတဖက်မှာ ပုံထားလိုက်တယ်။ 

bathtub ထဲ ရေဖြည့်ပြီး စိမ်တယ်။ ရေပူရေအေးမျှအောင် ရောထားတော့ ဇိမ်ကျနေပါတယ်။ ကျွန်မ အခန်းမှာ bathtub မရှိတော့ ဒီလို ဇိမ်မကျပါဘူး။ ကိုယ်ကို ခပ်လျောလျောလုပ်ပြီး ရင်သားတွေမြုပ်အောင် စိမ်လိုက်တယ်။ ဘရာတနေကုန်ဝတ်ထားတော့ ရင်သားတွေလဲ နည်းနည်းနာနေတယ်။ ဧည့်ခန်းကနေ သီချင်းသံတိုးတိုး ကြားရတယ်။ အာကာက နန်းဆုရတီစိုးရဲ့ ရူးအောင်ချစ်ရသူ သီချင်းကို နားထောင်နေတယ်။ သီချင်းတွေနဲ့ ပတ်သက်ရင် ကျွန်မ သိပ်မသိပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ သီချင်း နားထောင်ရတာကို သဘောကျပါတယ်။

ကျွန်မ လက်မောင်း၊ ရင်သားနဲ့ ပခုံးတွေကို ညင်ညင်သာသာ နှိပ်ပေးရင်း တနေ့တာ အမောတွေကို စီးမျောလိုက်တယ်။ ဆပ်ပြာဖြေးဖြေးတိုက်တယ်။ လက်မောင်းမှာ ကျက်သီးထသွားတာကို ကြည့်ရင်း ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေ လိမ်းကျံတယ်။ ကျွန်မလက်က အောက်ပိုင်းကို ရောက်သွားတယ်။ အစကတော့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်မလို့ပါပဲ။ ဝိုင်သောက်ထားလို့ပဲလား မသိ။ ကျွန်မ သတိမထားမိခင်မှာပဲ နွမ်းနွမ်းလျလျ နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ စောက်စိလေးကို ပွတ်သပ်နေမိပါတော့တယ်။ လုပ်နေတုန်းမှာပဲ ကျွန်မ ဘယ်လောက်ရမက်ကြီးလဲ ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတယ်။

bathtub ကိုမှီလိုက်ပြီး အသက်ကို ဖြေးဖြေးရှူထုတ်လိုက်တယ်။ ခြေထောက်ကို ကားပြီး ညာဖက်လက်ညှိုးနဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ပွတ်တယ်။ ပြီးတော့ အထုတ်အသွင်း လုပ်တယ်။ အသက်ရှူတာ ပိုပြင်းလာတယ်။ လည်ချောင်းထဲက ညည်းတယ်။ လက်ကလည်း ပိုးသားလို နူးညံ့တဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ တင်းကျပ်တဲ့ ကြွက်သားတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားရင်းနဲ့ပေါ့။ ဘယ်ဖက်လက်ညှိုးနဲ့ စောက်စိကို ပွတ်ချေနေလိုက်တယ်။ ညာဖက်လက်ခလယ်ကိုပါ အထုတ်အသွင်းလုပ်တယ်။ ယောက်ျားတယောက်ရဲ့ လီးနဲ့ အလိုးခံနေရတယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်နေလိုက်တယ်။

တကယ်တော့ ကျွန်မ အလိုးမခံရတာ ကြာလှတော့ လီးရဲ့အရသာကို မေ့လုမေ့ခင်ပါပဲ။ ကျွန်မ အနေနဲ့ လီးကို ဆာလောင်မွတ်သိပ် တမ်းတနေမိတယ်။ ယောက်ျားတယောက်နဲ့ နို့တွေ ရင်ဘတ်တွေကို နမ်းတာနဲ့ လိုးဆောင့်တာတွေကို အငမ်းမရလိုချင်နေတယ်။

ကျွန်မ တကိုယ်လုံး ခိုက်ခိုက်တုန်ရီနေတယ်။ ဆံပင်တွေက ရေထဲဝဲကျနေတယ်။ အခုချိန်မှာ မြန်မြန်အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားဖို့ပဲ မျှော်လင့်နေတယ်။ တငြိမ့်ငြိမ့် တသိမ့်သိမ့်နဲ့ အသက်ရှူသံတွေက လက်ချောင်းတွေ အဝင်အထွက်နဲ့အတူ မြန်လာတယ်။ ဗိုက်က ကြွက်သားတွေလည်း အလျော့အတင်း ဖြစ်လာတယ်။ ပါးစပ်ကို အတင်းစေ့ပိတ်ပြီး မအော်မိအောင် ချုပ်တည်းထားရတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်မ အကြောအခြင်တွေ ပြေလျော့သွားပြီး နုံးချိချိနဲ့ bathtub ကို မှီထားလိုက်တယ်။ 

ကျွန်မ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တဲ့သူကတော့ သူ ပါပဲ…။

`````````````````````````````````

အာကာက မီးခိုးရောင်တီရှပ်နဲ့ ထရက်ဆု ဘောင်းဘီထားခဲ့တယ်။ ကျွန်မကိုယ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကို ချွတ်လှန်းပြီး အာကာပေးတဲ့ ဝတ်စုံဝတ်လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းမှာလှန်းထားတဲ့ ကျွန်မ အဝတ်အစားတွေကို အိပ်ခန်းဆီယူလာခဲ့တယ်။ အိတ်ထဲက ခေါင်းစည်းကြိုးကို ထုတ်ပြီး ဆံပင်ကို နောက်မှာ စုစည်းတယ်။ အာကာက ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း သီချင်းနားထောင်နေတယ်။ ကျွန်မကို မြင်တော့

" ရေချိုးလို့ ကောင်းရဲ့လား အမ"

" ကောင်းတယ် အာကာ။ လန်းဆန်းပေါ့ပါးသွားတာပဲ။ နင်ရော ဘာတွေလုပ်နေလဲ"

" သီချင်းနားထောင်တယ်။ ဝိုင်သောက်တယ်"

" အင်း" 

ကျွန်မ အာကာ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ 

" ညအိပ်ဝတ်စုံအတွက် ကျေးဇူးနော်"

" အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား"

" ပြေပါတယ်"

သောက်လက်စ ဝိုင်ခွက်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ အာကာက ဝိုင်ပုလင်းယူပြီး ထပ်ဖြည့်ပေးမယ်လုပ်တယ်။ 

" တော်ပြီ အာကာ။ ငါ အမူးလွန်နေမှာ ကြောက်တယ်"

ဝိုင်တငုံသောက်ပြီး ကျွန်မ ပခုံးနဲ့ လည်ပင်းတွေကို နှိပ်နေလိုက်တယ်။

" တော်သေးတယ်။ တပတ်ပြီးသွားပြန်ပြီ"

" အမ ခွင့်ယူပါလား။ နားဖို့လိုတယ် ထင်တယ်"

ကျွန်မ ခေါင်းကို ဘယ်ညာလှည့်ပြီး အကြောလျော့သွားအောက် လုပ်နေလိုက်တယ်။

" နာနေတာလား အမ"

" မနာပါဘူး။ အကြောတွေ တောင့်တင်းနေတာ"

" ကျွန်တော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ"

" နင်က ဘာလုပ်ပေးချင်လို့လဲ"

" ဇက်ကြောဆွဲပေးမယ်လေ"

" နင် နှိပ်တတ်လို့လား"

" အမ မခံချင်ဘူးလား"

" မခံချင်ဘူးလို့ ငါ မပြောမိပါဘူးအေ။ ငါ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ"

" အမ အဆင်ပြေသလိုနေလေ"

ကျွန်မလဲ ဆိုဖာအောက်မှာ ဆင်းထိုင်လိုက်တယ်။ အာကာက ဆိုဖာပေါ် တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ပြီး စနှိပ်တယ်။ 

" အဆင်မပြေရင် ပြောနော် အမ"

အာကာလက်ချောင်းတွေ ပခုံးပေါ် ရောက်လာတော့ ကျွန်မဟာ ဆယ်ကျော်သက်လေးတယောက်လို ရင်ခုန်မိတယ်။ အသက်ရှူတာလဲ မြန်လာတယ်။ 

" နာလား အမ။ ဆောရီးနော်"

" ရပါတယ်ဟ"

အာကာက လည်ပင်းတလျှောက်နဲ့ ပခုံးတွေကို သေချာနှိပ်တယ်။ အာကာနှိပ်နေတဲ့နေရာက ကျက်သီးထနေတယ်။ ကျွန်မ ခေါင်းကို ရှေ့ငိုက်ထားပြီး ဇိမ်ခံနေမိတယ်။ 

" စိတ်ကို တင်းမထားနဲ့။ လျော့ထား အမ"

" ငါ ဇက်ကြောအဆွဲ မခံဖူးဘူး အာကာ"

အာကာ့ရယ်သံ ခပ်တိုးတိုးကြားလိုက်တယ်။ သူက အကြောတွေလျော့အောင် နှိပ်ပေးနေတယ်။ 

" ကောင်းလိုက်တာ အာကာ။ ကျေးဇူးနော်"

" အင်း ရပါတယ် အမ"

အာကာက ခြေထောက်ကို ကျွန်မ ဘေးတဖက်စီချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဇက်ကြောကို ခပ်ပြင်းပြင်းဆွဲတယ်။ အနှိပ်ခံနေရင်း အိပ်ငိုက်လာတော့ ကျွန်မ အာကာ့ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်းကိုမှီတယ်။ 

" ဘယ်လိုလဲ အမ"

" နင်က လက်ပေါက်တယ်။ မရပ်နဲ့နော်"

" လက်ညောင်းနေပြီ။ ခဏနားဦးမယ်"

" ကောင်းနေမှ ရပ်လိုက်တယ်"

" အမ အကြောတွေက တော်တော်တင်းနေတာကိုး။ အားများများသုံးရတယ်"

" တကိုယ်တည်း အထီးကျန်ရတဲ့ ဘဝက အဲလိုပါပဲ အာကာ"

" ဘာ ဘယ်လို!"

ခေါင်းမော့ပြီး အာကာ့ကို ကြည့်လိုက်တယ်။ 

" ဘာလို့ အဖော်လိုလဲ နင်သိမှာပါ"

" ဟာ အမ ကလဲ"

အာကာ ရှက်သွားတာ ကြည့်ပြီး ကျွန်မ ရယ်လိုက်တယ်။ 

" နောက်ကြုံရင် နင် နှိပ်ပေးတာ ခံချင်သေးတယ်"

" ရတယ် အမ။ ကြိုက်တဲ့အချိန်ပြော အဆင်သင့်ပဲ"

ကျွန်မ ထိုင်နေရင်း အကြောဆန့်နေလိုက်တယ်။ အာကာ့ညာလက်က ကျွန်မ ပခုံးပေါ်တင်ထားတယ်။ ကျွန်မ ခေါင်းမော့ လက်ဆန့်ပြီး အာကာ့ကို ကြည့်တယ်။

" ဟင်းချက်ကောင်းတယ်။ ဇက်ကြောဆွဲတာ ကောင်းတယ်။ အပြုံးတွေက ဆွဲဆောင်တယ်။ နင် မလုပ်တတ်တာ ဘာရှိသေးလဲ"

" မြှောက်နေပြန်ပါပြီ"

အာကာက ကျွန်မ ပခုံးကို ဖွဖွပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျွန်မလဲ ဇိမ်ယူနေတယ်။ ခဏလောက် နှုတ်ဆိတ်နေတော့ အာကာက

" အမ ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ"

" ဒါက လျှို့ဝှက်ချက်"

" ဘယ်လိုလျှို့ဝှက်ချက်မျိုးလဲ"

အာကာက ဇက်ကြောပြန်ဆွဲပေးရင်း မေးတယ်။ 

" ထုတ်ပြောရင် ရှက်ဖို့ကောင်းတဲ့ဟာမျိုးပေါ့"

" အင်း ကောင်းတယ်။ အဲဒီနားလေးနှိပ်ပေး"

" အမ အကြောက တော်တော်တင်းနေတာပဲ။ မာဆတ်တို့ အပ်စိုက်ကုတို့ မသွားဘူးလား"

" အလုပ်က တနေကုန်လုပ်ရတာ အချိန်မရဘူးလေ။ နောက် ငါ မတတ်နိုင်တာလဲ ပါတယ်"

" ခွင့်တရက်လောက် ယူလိုက်လေ။ အမ ခန္ဓာကိုယ်က အမကို ကျေးဇူးတင်လိမ့်မယ်"

" လောလောဆယ်တော့ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်က နင့်ကို ကျေးဇူးတင်နေမှာ။အား နင့်လက်က ပေါက်တယ်"

အာကာက ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်တယ်။ ကျွန်မ စစချင်းသဘောမပေါက်ဘူး။ နောက်မှ

" ငါ ပြောချင်တာ အဲလိုမဟုတ်ဘူး အာကာ မညစ်ပတ်နဲ့"

" အမ ပြောတာ တခြားသူတွေကို မပြောပါဘူး။ ကတိပေးတယ်"

" နင် ထင်တာလျှောက်ပြောမနေနဲ့ အာကာ"

ခေါင်းငုံ့ထားပြီး အာကာနှိပ်ပေးတာကို ခံနေလိုက်တယ်။ ကျွန်မဘေးနှစ်ဖက်က အာကာ့ပေါင်ကြွက်သားတွေ လှုပ်ရှားနေတာ ခံစားမိတယ်။ အာကာ့ကို အရူးအမူးချစ်နေမိတာ ငြင်းပယ်လို့ မရပါဘူး။ ဒါက မဖြစ်သင့်ဘူး မှားနေတယ်ဆိုတာ သိပေမဲ့ ကျွန်မဂရုမစိုက်ပါဘူး။ သူက ရုပ်ဖြောင့်တယ်။ တည်ကြည်တယ်။ ကြင်နာတတ်တယ်။ မောင်ဝမ်းကွဲဆိုတဲ့အချက်သာ ဖယ်လိုက်ရင် အာကာက ကျွန်မလိုချင်တဲ့ ယောက်ျားမျိုးပါပဲ။ သူ့ကို မပိုင်ဆိုင်ရဘူးဆိုတာလည်း သိနေခဲ့ပေမဲ့ ချစ်မိနေတာလေ။

" လက်တွေ ညောင်းလာပြီ မဟေမာ"

ဆက်မနှိပ်နိုင်တော့လို့ အာကာက တောင်းပန်တယ်။ 

" နင်နှိပ်ပေးတာက ကောင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ နားပါတော့"

အာကာက ကျွန်မဂုတ်ပိုးကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ရွရွလေး ပွတ်နေတယ်။

" ဘာလုပ်နေတာလဲ"

" ဒီနားလေးက ကိုင်လို့ကောင်းတယ်"

" ဟုတ်လို့လား"

" ဟုတ်တယ် အမ"

" ဘာလို့လဲ"

" ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အမ ကောင်းအောင်လုပ်ပေးတာ ကျွန်တော်သဘောကျတယ်လေ"

" ဆင်ခြေကောင်းပဲ" 

ကျွန်မ ပြုံးမိတယ်။

" ဝိုင်ကျန်သေးလား အာကာ"

" ဒီပုလင်းထဲတော့ တခွက်စာလောက်ပဲ ကျန်တော့တယ်။ ဘားမှာတော့ အများကြီးပဲ"

" ဒီညအဖို့ တော်ပါပြီ။ ငါ့ကို ထူဦး အာကာ။ ထိုင်တာ ကြာသွားလို့ အညောင်းမိနေပြီ"

အာကာ ထိုင်ရာက ထပြီး ကျွန်မကို ဆွဲထူတယ်။ ကျွန်မ သူ့လက်မောင်းကို ချိတ်ပြီး နီးနီးကပ်ကပ်နေနေတယ်။ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်တယ်။

" ကျေးဇူးတင်တယ် အာကာ"

" ဘာအတွက်လဲ"

" နှိပ်ပေးတဲ့အတွက်လေ…ဟီး"

ဆိုဖာပေါ်မှာ အာကာ့ပခုံးကို မီရင်းထိုင်တယ်။ အာကာက ကျွန်မဆံပင်တွေကို ထိုးဖွ ဆော့ကစားနေတယ်။ ပီယာနိုသံငြိမ့်ငြိမ့်လေးက ကျွန်မ အသက်ရှူသံနဲ့ စည်းချက်ညီညီ အခန်းထဲမှာ ထွက်ပေါ်နေတယ်။ ဒီအခိုက်အတန့်လေးကို ရပ်လို့ရရင် ရပ်ထားလိုက်ချင်မိတယ်။ အာကာက ကျွန်မအတွက် ပုံအပ်ထားရမဲ့သူမျိုးပါပဲ။ ပိုင်ဆိုင်ခွင့် မရတာကိုတော့ နှမြောတသဖြစ်နေခဲ့တယ်။ အာကာက ညင်ညင်သာသာမေးတယ်။

" အမ အဆင်ပြေရဲ့လား"

" ပြေပါတယ်။ ဒီမှာ အမြဲနေလို့ရရင် ကောင်းမယ်လို့ တွေးမိတယ်"

အာကာက ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့

" အဲဒါ ပြဿနာတော့ ရှိတယ် အမ။ အမကို ချက်ပြုတ်ကျွေးဖို့ မထနိုင်ရင်ခက်ပြီ"

" အဆင်ပြေနေရင် အစားအသောက်က အဓိကမကျပါဘူးဟာ"

" ကျပါတယ် အမရယ်"

" ငါ ဒီနေ့ မြန်မာထမင်းဟင်းစားတယ်။ ဇိမ်ကျကျရေချိုးတယ်။ အဆင်လေးတယောက် ရင်ခွင်မှာ အခုအိပ်နေရတယ်။ ဘယ်လောက်အဆင်ပြေလဲ"

" အဆင်လေး?"

" ချစ်ဖို့ ကောင်းတာ"

" အဲလို သိရတာ ဝမ်းသာပါတယ် အမ"

အာကာက ကျွန်မပါးကို လက်နဲ့ ပွတ်လိုက်တယ်။ ကျွန်မလည်း သူ့ဖက် မျက်နှာလှည့်ပြီး မေးလိုက်တယ်။

" ဘာလဲ"

" အမက ချောတယ်"

" နင် ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်နေပြီ"

" မဖြစ်ပါဘူး"

" ထားပါတော့"

ရုတ်တရက် သူ့နှုတ်ခမ်းက ကျွန်မကို လာနမ်းတယ်။ ကျွန်မ သက်ပြင်းချမိတယ်။

" ဆောရီး မဟေမာ။ တကယ်တော့ …"

" အာကာ အဲဒါ ဘာဖြစ်တာလဲ"

ကျွန်မ စိတ်ထဲကမပါပေမဲ့ အပြစ်တင်တဲ့အသံနဲ့ မေးလိုက်တယ်။

" နေ့လယ်ကတည်းက လုပ်ချင်နေတဲ့ဟာ"

" ငါက နင့်အမနော်"

ကျွန်မတကိုယ်လုံး ကြက်သီးထနေတယ်။ 

" အမလဲ မရုန်းဘဲနဲ့"

" ငါ စိတ်ရှုပ်နေလို့"

" ဘယ်လို"

" အာကာ သေချာစဉ်းစားလေ။ ဘာမှ ကောင်းတာဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူးနော်"

" အပြန်အလှန်နားလည်ပြီး အဖော် လုပ်ပေးတာလေ"

" အိမ်တွေ သိသွားရင်ကော"

" ဘယ်သူမှ မပြောရင် မသိပါဘူး"

" နင် ညစ်ပတ်တာကို ငါကပါ ဖုံးကွယ်ထားပေးရမယ်ပေါ့"

" မဟုတ်ဘူး။ မဆိုင်တဲ့သူတွေကို မပြောစေချင်ရုံပါ အမ"

" ငါ့ သူငယ်ချင်းတွေကော မသိအောင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" အဲလောက်ထိ မစဉ်းစားထားဘူး အမ။ အမ လိုအပ်နေမယ်ထင်တာ ဖြည့်ဆည်းချင်ရုံ သက်သက်ပဲ"

" ငါ မလိုအပ်ဘူးလို့ မငြင်းချင်ပါဘူး အာကာ။ ဒါပေမဲ့ ရှေ့ဆက်တိုးရင် မှားလိမ့်မယ်"

" ဒါဆို အမ လိုအပ်နေတာ ဝန်ခံတယ်ပေါ့"

" အင်း တကယ်ပဲ။ နင်က ဆွဲဆောင်မှုရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် အန္တရာယ်များတယ် အာကာ"

" အမ စကားတွေက ငြင်းနေပေမဲ့ မျက်လုံးတွေက ရှေ့ဆက်တိုးချင်နေတယ်နော်"

" ငါ့မျက်လုံးတွေက ညာနေတာ"

" ကျွန်တော်တော့ အဲလိုမထင်ပါဘူး"

ကျွန်မ ဘာစကားမှ မပြောဘဲ သက်ပြင်းချမိတယ်။ လူချင်းခွာလိုက်ကြပြီး အာကာက ဆိုဖာကို မီထိုင်တယ်။ သီချင်းသံကို နားထောင်ရင်း ကျွန်မ အသက်ရှူမြန်နေတယ်။ ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ အာကာကိုလည်း သတိထားနေမိတယ်။

ကျွန်မ အာကာ့ကို အလိုရှိတယ်။ ကျွန်မစိတ်ထဲ အာကာ့ဘက်လှည့်ပြီး နမ်းလိုက်ဖို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်လိုလားနေတယ်။ အရာအားလုံးထက် သူ့ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ်။ နှုတ်ခမ်းပေါ်က အာကာ့အနမ်းကို တောင့်တနေဆဲ။ အာကာက ကျွန်မရှေ့လာရပ်ပြီး နဖူးကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ မျက်စိကို တင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားတယ်။ သူ့လက်က မေးရိုးကနေ လည်ပင်းထိ ဆင်းလာတယ်။ 

" မဟေမာ"

" အင်းးး"

အာကာလက်က အောက်ကို ထပ်ဆင်းလာတယ်။ သူ့လက်ချောင်းတွေက အကျီၤအပြင်ဘက်ကနေ ကျွန်မရင်သားတွေကို ကလူကျီစယ်နေတယ်။

" ရှေ့မဆက်ချင်တော့ရင် ပြောနော် အမ"

" အာကာ နင် ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ"

ကျွန်မကိုယ်ကို လူးလွန့်ပြီး ပြောတော့ အာကာ့လက်တွေ ခဏဖယ်သွားတယ်။

" အမကို မြှူဆွယ်နေတာလေ"

" နင် မလုပ်သင့်ဘူးနော်…"

" အမရပ်ချင်ရင် ပြောလိုက်။ ကျွန်တော် ချက်ချင်း…"

" ငါ့ကို အဲလိုမပြောနဲ့။ ငတ်နေတဲ့သူကို မစားရဘူးလို့ မပြောနဲ့…"

" ဒါဆို ရပ်ရတော့မလား"

မျက်စိဖွင့်လိုက်တော့ အာကာက ကျွန်မကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေတယ်။ 

" မရပ်နဲ့…လုံးဝမရပ်နဲ့"

စကားမဆုံးခင်မှာပဲ အာကာက ကျွန်မကို ဆွဲဖက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်တက်ထိုင်တယ်။ ကျွန်မခေါင်းကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းတယ်။ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်နေတော့ ကျွန်မ ရင်ခုန်သံတွေ တရိက်ရိပ်တက်လာတယ်။

" မဟေမာ"

" ရှူး…"

အာကာ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတော့ ဝိုင်အရသာရတယ်။ သူက ကျွန်မကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားတယ်။ ကျွန်မရင်သားတွေက သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ထိကပ်နေတယ်။ သူက ကျွန်မကို ထပ်ခါထပ်ခါနမ်းတယ်။ အသက်ရှူလို့ရအောင် အနမ်းကို ခဏရပ်တယ်။ ကျွန်မ အာကာရင်ခွင်ထဲ တိုးဝှေ့နေလိုက်တယ်။

" ဝိုးးး"

" နင် နောင်တရနေပြီလား"

" မဟုတ်ဘူး အမ။ အံ့သြစရာကောင်းလို့"

" နင် ငါ့စိတ်တွေယိမ်းယိုင်လာအောင် လုပ်နေတာပဲ"

" အလုပ် ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား"

" ဖြစ်တာပေါ့ အနမ်းမခံရတာကြာလှပြီ။ နင် နမ်းတာလည်း ကောင်းတယ်"

ကျွန်မ အာကာ့အပေါ် ခွထိုက်လိုက်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်တယ်။

" နင်တော့ ကျားမြီးဆွဲမိပြီ အာကာ"

အာကာ့ကို ထပ်နမ်းရင်း ပြောလိုက်တယ်။

" မဟုတ်ပါဘူး။ အမကို မြင်မြင်ချင်းထဲက သဘောကျနေတာ"

" ဒါဆို နင် အစတည်းက ကြိတ်ကြံနေခဲ့တယ်ပေါ့"

" မဟုတ်ရပါဘူး။ ဒီနေ့မှ စွန့်စားလိုက်တာပါ မဟေမာ"

" နင်က ကြောက်ဖို့ကောင်းတာပဲ"

" ပေါင်ပေါ်တောက် တက်ထိုင်နေပြီးမှ ကြောက်မနေပါနဲ့တော့ ဟဲ ဟဲ"

" ငါတို့ သောက်ထားလို့ လက်လွတ်စပယ် လုပ်မိတယ် ထားပါတော့"

အာကာက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ကြင်ကြင်နာနာထွေးပိုက်လိုက်တယ်။ လက်ချောင်းတွေက တီရှပ်ပေါ်ကနေ ရင်သားကို ကျီစယ်နေတယ်။

နို့သီးခေါင်းတွေကို စမ်းမိသွားတော့ လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်တယ်။ ကျွန်မ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားပြီး ခပ်တိုးတိုးပဲ ညည်းနေမိတယ်။ အာကာက နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်း ရင်သားတွေကို ကလိနေတော့ ကျွန်မစိတ်ထဲ မရိုးမရွဖြစ်လာပါတော့တယ်။ သူ့လီးကလည်း မာတောင်ပြီး အဝတ်တွေပေါ်ကနေ ကျွန်မဆီးခုံကို လာထောက်တယ်။

" အာကာ နင် ငါ့ကို သတ်နေတာလား အင်းးးး"

အာကာ့ လက်တဖက်က ကျွန်မရဲ့ ထရက်ဆုထဲ တိုးဝင်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေတော့ ကျွန်မ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်မိတယ်။ မရည်ရွယ်ဘဲ အာကာ့လက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး ကျွန်မ ဘောင်းဘီကို စမ်းကြည့်တယ်။ အာကာ့လက်က ပြန်ရောက်လာပြီး အဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်တယ်။ ကျွန်မ စိုရွှဲနေခဲ့ပါပြီ။ ကျွန်မ အဖုတ်မှာ အရည်တွေရွှဲနေတာ သိသွားတော့ အာကာက ညည်းလိုက်တယ်။ သူ့လက်က အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတလျှောက် ပွတ်သပ်နေတယ်။

ကျွန်မ လိုလားတောင့်တစွာနဲ့ 

" အာကာ ငါ့ကို ထည့်ပေးပါတော့"

" ထည့်လို့မရဘူး ပုံစံပြောင်းရအောင်"

ကျွန်မ သူ့ပေါ်ခွထိုင်ထားရာက လျောဆင်းပြီး သူ့ကို ကျွန်မပေါ်ဆွဲယူလိုက်တယ်။

" ထည့်ပေးပါတော့ အာကာ"

ဒီတခါတော့ အာကာက ထည့်လိုက်တယ်။ သူ့လက်ချောင်းတွေ ပထမ တချောင်း နောက်တော့ နှစ်ချောင်းထည့်ပြီး အထုတ်အသွင်း မြန်မြန်လုပ်တယ်။ ကျွန်မ မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေလတွေ မြင်နေသလိုပါပဲ။ အာကာက လက်ချောင်းတွေနဲ့ အဖုတ်ကို လိုးနေရင်း နို့သီးခေါင်းတွေကို နမ်းလိုက် ကိုက်လိုက်လုပ်နေတယ်။ ကျွန်မ တွန့်လိမ်လူးလွန့်နေတယ်။ ကျွန်မ ဘယ်လက်က အာကာ့ဆံပင်တွေကို ဖွတယ်။ 

သိပ်မကြာခင် ကျွန်မပြီးတော့မယ်။ အာကာက ကျွန်မပေါ်တက်လိုက်တယ်။ သူ့နှာခေါင်းက လေက ကျွန်မ ရင်သားတွေကို လာတိုးနေတယ်။ သူ့လီးကလည်း ပေါင်ကို လာထိနေတယ်။ ကျွန်မ တုန်ရီမောဟိုက်နေတယ်။ အာကာ့လက်တွေကလည်း အရှိန်မြင့်လာတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ အာကာ့လက်နဲ့တင် ကျွန်မ တချီပြီးသွားပါတော့တယ်။

" အားးးးကောင်းတယ် အာကာရယ်…"

အာကာ့လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးပြီး ဘေးတစောင်း လှဲနေမိတယ်။ နှစ်ယောက်သား တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ ကျွန်မ တိတ်တိတ်လေးရှိုက်ငိုမိတော့ မျက်ရည်တွေက ပါးပေါ်စီးကျလာတယ်။ အာကာက သတိထားမိသွားပြီး တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ပါးကိုနမ်းတယ်။ ကျောကို ပွတ်သပ်ပေးတယ်။

" ဆောရီး အာကာ"

" ဘာလို့လဲ အမ"

" ငါငိုလိုက်တော့ ပျော်နေတဲ့ အခိုက်အတန့်လေး ပျောက်သွားမလားလို့"

" အဲလိုမဖြစ်ပါဘူး။ လိုအပ်ရင် ငိုသာငို"

ပြောရင်းနဲ့ ပါးကို ထပ်နမ်းတယ်။

" ဘာလိုအပ်ရင်လဲ အာကာ"

" အမ အတွက် ကောင်းမယ်ထင်ရင် ပြောတာပါ။ ကျွန်တော်လုပ်လို့ ငိုတာမဟုတ်ရင် ပြီးရော"

" နင် လုပ်ပေးတာကောင်းလို့ ငိုမိတာ။ ငါ အဲလိုအထိအတွေ့တွေ မရတာကြာပြီ။ နင်ကြောင့် ငါတင်းကျပ်နေတာတွေ ပြေလျော့သွားတယ်"

" ကျွန်တော်လုပ်ပေးတော့ အမ ပြီးသွားပြီး မျက်ရည်ကျတာပေါ့။ ရှေ့ဆက်ကြဦးမလား"

" နင် မရိုးသားဘူး အာကာ။ နင် ငါ့ကိုလုပ်ချင်တာလုပ်ဖို့ မူးအောင်တိုက်တာ"

" အဲလိုမရည်ရွယ်ပါဘူး မဟေမာ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီပေါ်လည်း မူတည်သွားတာပေါ့"

" ငါ သိပါတယ်"

" အမနဲ့ ဆက်ဆံရတာ သဘောကျတယ်"

" ငါလည်း နင့်လက်ချောင်းတွေနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို သဘောကျပါတယ်ဟာ"

" ဘုရားရေ နင့်ဟာသာ ငါ့ထဲထည့်လိုက်ရင် အံ့သြစရာ ဖြစ်နေမလား အာကာ"

အာကာဘေးကို ကပ်လိုက်တော့ သူ့ပေါင်ကြားက ဖောင်းဖောင်းတခုက ကျွန်မဗိုက်သားကို လာကပ်နေတယ်။ 

" နင့်အပြုံးတွေက ငါ့ရမက်တွေကို မယုံနိုင်လောက်အောင် နှိုးဆွပေးတယ် အာကာ"

" အခုရက်ပိုင်း ကျွန်တော်လည်း အမအကြောင်းပဲ တွေးနေမိတာ"

" ဘာတွေတွေးလဲ ပြောပြပါဦး"

" အမရဲ့ ခြေထောက်သွယ်သွယ်လေးကို ချစ်တယ်။ ခြေလှမ်းလှမ်းတာတွေကို သဘောကျတယ်။ နေရောက်အောက်မှာ အရောင်တောက်တဲ့ အမဆံပင်တွေကို ချစ်တယ်။ ပြုံးလိုက်တဲ့အခါ ပေါ်လာတဲ့ အမနှုတ်ခမ်းကို ချစ်တယ်။ အမ အသံကို ချစ်တယ်။ အမ မျက်လုံးကို သဘောကျတယ်။ နောက်ဆုံး အမ အဖုတ်လေးကို ထိတွေ့ရတာ မြတ်နိုးတယ်"

" နင်က လည်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါချစ်ပါတယ် အာကာ"

" အချစ်နဲ့ ပတ်သက်လာလို့ လည်သလိုဖြစ်သွားတာပါ"

" အင်းးးအဲလို သိရတာကျေနပ်ပါတယ်။ ငါတို့ စည်းတော့ကျော်မိသွားပြီ။ နင် ဘာလုပ်ချင်သေးလဲ"

" အမ လုပ်ချင်တာ လုပ်ပါ"

" ငါ့ကို နင်ဘာလုပ်ချင်လဲဆိုတာသာပြော အာကာ"

အာကာက သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။ ကျွန်မလည်း ကျက်သီးထလာတယ်။

" အာကာ နင် ပွတ်သပ်နေရုံနဲ့ ကျေနပ်တော့မှာလား"

အာကာက ကျွန်မရဲ့ ညာဖက်နို့သီးခေါင်းကို လက်နဲ့ ဖြေးဖြေးလှည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်မကို ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။

" အမ အဝတ်အစား အားလုံးကို ချွတ်မယ်။ လည်ပင်းကနေ နို့တွေအထိနမ်းမယ်"

" အင်းးးး"

" ပြီးတော့ အောက်ကို ဆက်နမ်းမယ်။ ရင်ညွန့်… ဗိုက်သား… ပြီးတော့…နမ်းမယ်။ မှုတ်မယ်။ အမကို နှုးမယ်။ အမပြီးတဲ့အထိ လက်နဲ့လိုးပေးမယ်"

" ဘုရားရေ"

ကျွန်မ အဖုတ်လေးထဲက ရွစိစိဖြစ်လာတယ်။

" ပြီးတော့ ကျွန်တော့်လီးကို အမအဖုတ်ထဲ ထည့်မယ်။ ကုတင်ကျိုးတဲ့အထိ လိုးကြမယ်"

ကျွန်မ အာကာ့ကို ဆွဲနမ်းလိုက်တယ်။ ရင်ခုန်သံတွေမြန်ပြီး လှိုက်ဖိုမောလာတယ်။

" ဘယ်လောက်ထိ ငါ့ကို လိုချင်တာလဲ အာကာ"

" အမ ရည်စားဟောင်းတွေ လိုးဖူးတာထက်ပေါ့"

" နောက်ပိုင်း အရှုပ်အရှင်းတွေ နင် ပတ်သက်နိုင်လို့လား"

" ကျွန်တော့်မှာ အမရှိနေသရွေ့ ပတ်သက်နိုင်ပါတယ် ဗျာ"

" ဒါဆို ငါက နင့်အပိုင်ပဲ။ သဘောရှိလုပ် အာကာ"

အာကာက ကျွန်မကို သူ့အိပ်ခန်းဆီခေါ်လာတယ်။ မွေ့ရာနဲ့ ကုတင်က အပျံစားပါပဲ။ အခန်းထဲမှာ မီးရောင်မှိန်ပျပျလေး ထွန်းထားတယ်။ အာကာက ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ကျွန်မကို ခေါ်တယ်။ ကျွန်မလည်း သူ့ဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်တယ်။ သူနဲ့ နီးကပ်အောင် အာကာက ဆွဲဖက်တယ်။ သူ့ညာလက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးရင်း ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်နေမိတယ်။ အာကာက ဖက်ထားရင်း တင်ပါးတွေကို ပွတ်နေတယ်။ သူ့လီးမာမာကြီးက ကျွန်မဗိုက်ကို လာထောက်နေတယ်။ နှစ်ယောက်လုံး အသက်ရှူမှားနေကြတယ်။ 

အာကာ့လက်က တင်ပါးပေါ်ကနေ တီရှပ်ချုပ်ရိုးကို စမ်းတဝါးဝါးလိုက်စမ်းနေတယ်။ ကျွန်မ တီရှပ်ကို ဟပေးတော့ သူ့လက်က ကျောပေါ် ရောက်လာတယ်။ အာကာ့ခေါင်းကို ကျွန်မဖက်ဆွဲပြီး ကသုတ်ကရက်နမ်းနေတုန်း သူ့လက်က ကျောကနေ နံရိုး ပြီးတော့ ကျွန်မညာဘက်ရင်သားပေါ် လာကစားနေတယ်။ 

" အမ ကျွန်တော်…"

" အင်းးးးဆက်လုပ်လေ" 

ကျွန်မ တုန်ရီမောဟိုက်စွာနဲ့ပဲ ပြောလိုက်တယ်။

" အမ အင်္ကျီ  ကို ချွတ်လို့ရမလား"

" အင်းးးးအဲဒီအတွက် နင်ပေးဆပ်ရလိမ့်မယ် အာကာ"

" အမ အတွက်ဆို ပေးဆပ်ဖို့ အသင့်ပါ မဟေမာ"

" သဘောရှိပါပဲရှင်"

ကျွန်မရယ်ပြီးပြောရင်း တင်ပါးဆုံကို ကြွပေးလိုက်တယ်။ အာကာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး တီရှပ်အဖျားကနေ အပေါ်ကို ဆွဲချွတ်တယ်။ အာကာအဲလိုလုပ်နေတဲ့အချိန် ကျွန်မမျက်လုံးကို မှိတ်ထားမိတယ်။ တီရှပ်ကျွတ်သွားပြီး ကျွန်မနို့တွေကို မြင်ရတော့ အာကာက တံတွေးမျိုချလိုက်တယ်။ ကျွန်မ ခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်မိတာပေါ့။

" ငါ့နို့တွေ ကြိုက်လား အာကာ"

အာကာ့ကို ကျီစယ်ရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တယ်။ အာကာက ကိုယ်ကို ကိုင်းပြီး ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းကို ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ ကျွန်မ ညည်းမိတယ်။

" အားးး ကောင်းလိုက်တာ အာကာ"

အာကာ့လျှာက နွေးနေပြီး နှုတ်ခမ်းတွေက နူးညံ့တယ်။ ကျွန်မတကိုယ်လုံး လျှပ်စစ်စီးနေသလိုပါပဲ။ ဆားတို့ခံရတဲ့ တီကောင်လို တွန့်လိမ်ပြီး ဘယ်လက်က အာကာ့အကျီၤကို ဆွဲထားပြီး ညာလက်က အိပ်ရာခင်းကို တင်းတင်းဆုပ်မိတယ်။ အာကာ့လက်တဖက်က ကုတင်ပေါ်ထောက်ထားတယ်။ ကျန်တဲ့လက်က ကျွန်မထရက်ဆုဘောင်းဘီ ခါးစည်းကြိုးကို စမ်းတယ်။ 

အဲဒီကတဆင့် ပေါင်တွေဆီကနေ အဖုတ်ဆီရောက်လာတယ်။ ကျွန်မအဖုတ်လေးမှာ အရည်တွေရွှဲနေတာ သိသွားတော့ အာကာက တံတွေးမျိုချလိုက်ပြန်တယ်။ သူ့လက်က အဖုတ်ကို ရွရွလေး ကစားပေးနေတော့ သံယောက်လိုက်မိတယ်။

အာကာ့လက်ချောင်းတွေက အဖုတ်ကို အထုတ်အသွင်း လုပ်နေတော့ ကျွန်မ အော်ညည်းမိတယ်။ အပေါ်ပိုင်းမှာလည်း နို့သီးခေါင်းတွေကို နမ်းလိုက်စုပ်လိုက်နဲ့ပါ။ သူ့လီးကို စမ်းကြည့်တော့ မာသထက်မာလာပါပြီ။ အာကာ့ဆံပင်တွေကို ဖွကစားတယ်။ အာကာလက်နဲ့လိုးပေးတာကို ခံရင်း ကျွန်မပေါင်တွေကို တင်းတင်းစေ့ထားတယ်။ သူ့ခြေထောက်က ကျွန်မ ပေါင်ကြားထဲ အတင်းထိုးခွဲနေတယ်။ 

အာကာက နို့သီးခေါင်းတွေ စို့နေတာကိုရပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတယ်။ အဖုတ်ထဲက လက်ကိုထုတ်ပြီး ကျွန်မကို တက်ခွတယ်။ သူ့လီးက ကျွန်မဆီးခုံကိုကပ်ပြီး တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတယ်။  ခြားထားတာက အဝတ်တွေပဲ ရှိတော့တယ်။ အာကာ့ဗိုက်ကြွက်သားတွေက အသက်ရှူသွင်း ရှူထုတ်တိုင်းမှာ တင်းလိုက်လျော့လိုက် ဖြစ်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ကျွန်မမသိစိတ်ကလည်း သူ့လီးကို ဆီးခုံနဲ့ ပွတ်နေမိတယ်။

" မဟေမာ"

အာကာက လေသံလေးနဲ့ ခေါ်တယ်။

" အင်းးအင်းး"

" အမ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်လိုက်မယ်နော်"

" အင်းးးအင်းးး"

အာကာက ထလိုက်ပြီး ကျွန်မထရက်ဆုရဲ့ ခါးစည်းကြိုးက ကိုင်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်တယ်။ ကျွန်မလည်း သူအဆင်ပြေအောင် တင်ပါးကိုကြွပေးလိုက်တယ်။

" အမ အဖုတ်လေးက လှလိုက်တာ"

အာကာက ရေရွတ်ရင်း တံတွေးမျိုချလိုက်ပြန်တယ်။ ကျွန်မလည်း ရယ်လိုက်ရင်း

" ကြံကြီးစည်ရာဟယ် နင်ကလဲ အဖုတ်က လှရတယ်လို့ ဟီးးးဟီးးး"

" နင် သဘောကျလား အာကာ"

" ပြောနေစရာကိုမလိုဘူး အမ"

အာကာက ပြောရင်း ကျွန်မအဖုတ်ဆီ လက်ရောက်လာတယ်။

" အင်းးး အာကာ"

" ဟုတ် အမ"

" နင်လည်း ချွတ်တော့လေ"

ကျွန်မ ထထိုင်လိုက်တယ်။ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေတဲ့ ဆံပင်တွေကို သပ်ပြီး အာကာ့ကို ကြည့်တယ်။ အာကာက ကျွန်မဆီက ခပ်သွက်သွက်ခွာလိုက်ပြီး အကျီၤကြယ်သီးတွေကို စဖြုတ်တယ်။ အာကာ့လက်မောင်းတွေ ရင်အုပ်ကြွက်သားတွေကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေမိတယ်။ အာကာ သူ့အကျီၤကို ပစ်စလက်ခတ်ပဲ ကြမ်းပေါ်ချလိုက်တယ်။ 

" နင် ရှက်နေတာမလား အာကာ"

ကျွန်မ အာကာ့ကို ကျီစယ်လိုက်တယ်။

" အမအကြည့်တွေက စူးရှတယ်လေ"

" အကြည့်တွေတင် စူးရှတာ မဟုတ်ဘူး အာကာ"

ကျွန်မ တိုးတိုးရေရွတ်တယ်။ အဖုတ်ဆီကို လက်နဲ့စမ်းလိုက်ရင်း 

" ငါ တခါမှ ဒီလောက်အရည်မထွက်ဖူးဘူး။ နင်နဲ့ကျမှ…"

" တကယ်လား အမ။ မာန်တောင်တက်ချင်သွားတယ်"

အာကာက ခါးပတ်ခေါင်းကို ဖြုတ်ပြီး ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး အခန်းထောင့်ကို လှမ်းပစ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံအောက်မှာ သိသိသာသာကြီး ဖောင်းနေတာ မြင်ရတယ်။ ကျွန်မလည်း ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ အာကာ့ရှေ့မှာ ထိုင်လိုက်တယ်။

" မြန်မြန်ချွတ်ပါ အာကာရဲ့"

ရင်ခုန်သံတွေမြန်ပြီး မျက်တောင်မခတ်ဘဲ ကြည့်နေမိတယ်။ အာကာကပြုံးရင်း သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဘောင်းဘီသားရေကြိုးထဲ ထည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြေးဖြေးချင်း ချွတ်ချလိုက်တယ်။ အာကာ့လီးကို ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်လိုက်ရချိန်မှာ သက်ပြင်းချမိတယ်။

" နင်က ယောက်ျားပီသတာပဲ အာကာ"

" အမ သဘောကျရဲ့လား"

အာကာက ကျွန်မနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်တယ်။ မောင်နှမ နှစ်ယောက်သား အဝတ်ဗလာကိုယ်နဲ့ တယောက်ကိုတယောက် မျက်စိအရသာခံပြီး ကြည့်နေမိတယ်။ အာကာ့လီးက သွေးတွေတိုးဝင်ပြီး တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေတယ်။ ကျွန်မရဲ့ ကာမဇောကလည်း တရိပ်ရိပ်တက်လာတယ်။ ကျွန်မ အာကာ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ သူနည်းနည်းတုန်သွားတယ်။ အာကာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်း လက်ညှိုး လက်မနဲ့ သူ့လီးကို ဝိုက်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးနေတယ်။ ဖွဖွလေး ညှစ်လိုက်တော့ အာကာက ညည်းသံပေးတာ သဘောကျမိတယ်။

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ သူ့လီးကို လိုချင်တယ်။ အငမ်းမရ မက်မောတောင့်တတယ်။ ကျွန်မ ဆန္ဒပြင်းပြစွာ မျှော်လင့်နေတဲ့အချိန်ရောက်လာပါပြီ။

" အာကာ"

" ဘာလဲ မဟေမာ"

" ငါ့ကို ထည့်ပေးတော့လေ"

အာကာက ကျွန်မတင်ပါးအောက်ကို ခေါင်းအုံးခုလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့လက်ကို ကျွန်မဘေးမှာထောက်ထားတယ်။ သူ့ကိုယ်အလေးချိန်က လက်ပေါ်မှာပေါ့။ သူ့လီးထိပ်က ကျွန်မပေါင်သားတွေနဲ့အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို တချက်တချက်လာထိတယ်။ သူ့ရင်ဘတ်ကလည်း ကျွန်မနို့တွေကို ထိနေတယ်။ အာကာ့ကို အဝတ်ဗလာနဲ့ ထိတွေ့နေရတာ ရင်ခုန်သံကို မြန်သထက်မြန်လာစေတယ်။ 

အာကာက နွေးထွေးကြင်နာတယ်။ သန်မာတယ်။ ယောက်ျားပီသတယ်။ ကျွန်မ သူ့ကိုလိုလားတောင့်တတယ်။ သူနဲ့ နှစ်ကိုယ့်တစိတ်သာ ဖြစ်လိုက်ချင်မိတယ်။ အာကာက မထည့်သေးဘဲ ကျွန်မကို နှူးနှပ်နေတယ်။ စိတ်တွေ မရိုးမရွဖြစ်လာတယ်။ 

" အာကာ မထည့်သေးဘူးလားဟာ။ နင်လုပ်တာနဲ့ ငါရူးတော့မယ်"

" အမ တကယ် ခံချင်တာလား"

" အေးးးအခုချက်ချင်း နင့်လီးကို ငါ့အဖုတ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့"

အာကာက အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဆွဲဖြဲပြီး အဝမှာ သူ့လီးကို တေ့လိုက်တယ်။ ကျွန်မအဖုတ်ကလည်း အာကာရဲ့ ဖိုးပလေးကြောင့် ရွှဲရွှဲစိုနေခဲ့ပါတယ်။ သိပ်မကြာဘူး။ အာကာရဲ့ လီးက ကျွန်မအဖုတ်ထဲ တထစ်ချင်း တိုးဝင်လာပါတော့တယ်။ အာကာ့ဆီးခုံနဲ့ ကျွန်မဟာ ထိမိသွားပြီး သူ့ဥတွေက ကျွန်မတင်ပါးကို လာကပ်နေတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးက အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်နေမိတယ်။

" ငါလိုချင်တာ အဲ့ဒါပဲ အာကာ"

" F**k မဟေမာ။ အမအဖုတ်က တင်းကျပ်စီးပိုင်နေတာပဲ"

" အပျိုစင်လေးလိုပေါ့။ ငါ အလိုးမခံရတာ နှစ်ပေါက်နေပြီ အာကာ"

အာကာက ခါးကို နောက်ဆုတ်လိုက် ရှေ့တိုးလိုက်နဲ့ ကျွန်မကို စလိုးပါတော့တယ်။ လီးကို နှုတ်ခမ်းအဝနားထိ ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ဆောင့်ချက်တိုင်းဟာ အားအင်အပြည့်နဲ့ပါ။ 

" အားးးအင်းးးးအိုးးးဆောင့်…အာကာ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်"

" တညလုံး လိုးချင်တယ် အမရယ်"

အာကာက လေသံလေးနဲ့ ပြောတယ်။ အထုတ်အသွင်း မှန်မှန်လုပ်နေရင်း ကျွန်မနားရွက်လေးတွေကို နမ်းလိုက်ကိုက်လိုက်လုပ်တယ်။ 

" အမ ကျွန်တော့်အောက်မှာ တညလုံး အလိုးခံဖို့ အရည်တွေရွှဲနေစေချင်တယ်ဗျာ"

" နင်က ငါထန်နေတာ၊ နင့်အလိုးခံဖို့ စောက်ရည်တွေရွှဲနေတာ သဘောကျတယ်မလား အာကာ"

" အတိအက်ပဲ မဟေမာ"

ကျွန်မအိပ်ရာခင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ အာကာ့ အလိုးအဆောင့်ကြောင့် တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေတယ်။ ချွေးတွေလည်း ထွက်စပြုလာတာ ခံစားရတယ်။ အာကာလည်း အတူတူပဲ။ သူ ကျွန်မကို နမ်းလိုက်တိုင်း နှုတ်ခမ်းမှာ ချွေးအရသာတွေ ရနေတယ်။ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းပြီး သွေးခုန်နှုန်းတွေ မြန်လာတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု ထိရိုက်သံ တဖတ်ဖတ်ကလည်း အခန်းထဲ လွင့်ပျံနေတယ်။ 

" မဟေမာ"

" ကျွန်တော် ထွက်ချင်လာပြီ အမ"

" ရတယ် ကိစ္စမရှိဘူး ထွက်လိုက် အာကာ"

ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အာကာ့ခါးမှာချိတ်လိုက်တယ်။ အာကာ့ဆောင့်ချက်တွေကလည်း အရှိန်မြင့်လာတယ်။ ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ တင်ပါးကို ကော့တင်ပေးနေမိတယ်။ အာကာ့မာန်သွင်းသံက တရှူးရှူးတရှဲရှဲနဲ့။ ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ ကျွန်မအဖုတ်ထဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

" အား… ကောင်းလိုက်တာ အမရယ်"

အာကာက သုက်တွေထွက်သွားတာတောင် ဆက်ဆောင့်နေတုန်းပဲ။ ဖောင်းတင်းနေတဲ့ သူ့လီးကို အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေပွတ်တိုက်နေတာ ခံစားရတယ်။ လုံးဝပျော့ကျသွားတဲ့ အာကာ့လီးက အဖုတ်ထဲကနေ ကျွတ်ထွက်လာတယ်။ အာကာက ကျွန်မနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းပြီး စောက်စိလေးကို လက်နဲ့ ပွတ်ချေပေးတယ်။ အလိုးခံပြီးတဲ့နောက် စောက်စိကို ဆွပေးခံရတာလည်း အရသာတမျိုးပါပဲ။ ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်းနဲ့ပါ။ 

အားပါပြီး အာကာ့ကျောကို ကုတ်ခြစ်မိတယ်။ အာကာ့အပြုအစုမှာ ကျွန်မတောင့်မခံထားနိုင်ပါဘူး။ အာကာ့က နို့တွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တဲ့အချိန် ကျွန်မအဖုတ်က တချက်ကျုံးပြီး အရည်တွေစီးကျလာပါတော့တယ်။ ခံစားမှုကလည်း အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားပါတယ်။ မောင်ဝမ်းကွဲရဲ့ နာမည်ကို ရေရွတ်လိုက်တယ်။

" ချစ်လိုက်တာ အာကာရယ်…"

ကာမဇောနဲ့ မိန်းမောနေတုန်းမှာပဲ အာကာက ကျွန်မကိုဆွဲထူတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်နဲ့ကစားတယ်။ ကျွန်နောက်မှာ အာကာထိုင်နေတယ်။ အာကာ့အရည်တွေက အဖုတ်ကနေ စီးကျနေတယ်။ အခန်းထဲမှာ ချွေးနံ့နဲ့ ကာမအရည်တွေရဲ့အနံ့တွေ လှိုင်နေတယ်။ သူရဲ့ မတောင်တတောင်လီးက ကျွန်မတင်ပါးဆုံကို လာထောက်နေတယ်။ 

ကျွန်မ ဂုတ်ပိုးကို အာကာနမ်းတယ်။ သူရဲ့အထိအတွေ့တိုင်းဟာ ကျွန်မအတွက် လျှပ်စစ်ဓာတ်စီးကူးနေသလိုပါပဲ။ အာကာ့လီးက ထောင်မတ်လာပြီး ကျွန်မကို ထပ်ထိတယ်။

" ထန်လှချည်လား အာကာ"

" ကျွန်တော်ထပ်လုပ်ချင်သေးတယ်"

" ငါတော့ သေမှာပဲ။ အခုတောင် တော်တော်နုန်းနေပြီ အာကာ"

" အမ အလုပ်မှာ ပင်ပန်းခဲ့လို့နေမှာပါ"

" အင်းးး"

ကျွန်မ အဖုတ်ကို လက်နဲ့စမ်းလိုက်တယ်။ အရည်တွေရွှဲနေတုန်းပါပဲ။ လက်ကို ပေါင်ကြားမှာ ညှပ်ထားပြီး ပေါင်ကိုစေ့ထားမိတယ်။ အာကာက ဂုတ်ကို ထပ်နမ်းပြီး တိုးတိုးပြောတယ်။

" ထပ်လိုးချင်သေးတယ် မဟေမာ"

" နင် ပက်လက်လှဲလိုက် အာကာ"

ကျွန်မလည်း သူလှဲလိုက်တာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တယ်။ ဒူးထောက်ခါးကိုင်းပြီး အာကာ့မျက်နှာကို စနမ်းတယ်။  နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းရင်း ခပ်ဖွဖွကိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေးစေ့ကိုနမ်းတယ်။ အောက်ဆင်းပြီး ညှပ်ရိုးတွေရဲ့ ချိုင့်တွေကို နမ်းတယ်။ လျှာနဲ့ ဖွဖွလျက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့နို့သီးခေါင်းတွေကို နမ်းလိုက် လျှာနဲ့ လျက်ပေးလိုက်လုပ်တယ်။ အာကာတယောက် မရိုးမရွဖြစ်လာပါတော့တယ်။

" အားးး မဟေမာ"

" ရှူးးး"

နံရိုးတွေ ဗိုက်သားတွေကို လိုက်နမ်းရင်း ကျွန်မ ရမက်တွေပြန်တက်လာပါတော့တယ်။ အာကာ့ လီးကလည်း အပြည့်အဝထောင်မတ်ပြီး တုန်ခါနေတယ်။ အာကာ့လက်ကလည်း ကျွန်မခေါင်းကို လီးဆီအတင်းတွန်းပို့နေပါတယ်။ လီးစုပ်စေချင်တဲ့သဘောပါပဲ။ သူ့ကို မစုပ်ပေးသေးဘဲ ဘေးပေါင်သားတွေကို လိုက်နမ်းနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ သူ့ဥတွေကို တဥချင်း ဖွဖွလေးစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အာကာ့အော်ညည်းသံတွေ အခန်းထဲမှာ ဆူညံလာပါတော့တယ်။ 

အာကာ့လီးဒစ်ကို ကျွန်မနမ်းတယ်။ ထိပ်လေးတင်ပါပဲ။ လျှာနဲ့ ဒစ်ကိုဝိုက်ပြီး လျက်ပေးတယ်။ အာကာက ညည်းညူပြီး ခါးကိုကော့ပေးနေတယ်။ အာကာ့လက်တဖက်က ကျွန်မပေါင်ကြားကို ရောက်လာတယ်။ ပေါင်ကို တင်းတင်းစေ့ထားပြီး လီးကိုယ်ထည်တလျှောက်ကို လျှာနဲ့လိုက်လျက်တယ်။ ဥလေးတွေကို ဖွဖွဆုပ်နယ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ပါးစပ်ကိုဟပြီး အာကာ့လီးကို အာငွေ့ပေးလိုက်တယ်။ 

သူ့ဟာကို တတ်နိုင်သမျှ ပါးစပ်ထဲဝင်အောင်သွင်းယူတယ်။ ပြီးတော့ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အာကာက ပက်လက်လှဲနေရာက ထထိုင်ပြီး ကျွန်မခေါင်းပေါ်လက်လာတင်တယ်။ သူ့လီး ကျွန်မပါးစပ်ထဲပိုဝင်အောင် ခေါင်းကိုဖိချတယ်။ မျက်စိမှိတ်ထားပြီး ကျွန်မခေါင်းကို ကြွလိုက် ပြန်နှိမ့်လိုက်လုပ်တယ်။ 

အဲလိုလုပ်နေရင်း စုပ်လိုက် လျှာနဲ့ ကစားပေးလိုက်နဲ့ပေါ့။ ကျွန်မနှုတ်ခမ်းကို မာတောင်နေတဲ့လီး ပွတ်တိုက်တာခံစားနေမိတယ်။ ပါးစပ်ကနေပိုထွက်နေတဲ့ သူ့လီးကို လက်ညှိုးလက်မနဲ့ဝိုင်းပြီး အပေါ်အောက် ပွတ်တိုက်ပေးတယ်။ ကျန်တဲ့လက်တဖက်နဲ့ ကျွန်မ စောက်စိလေးကို တံတွေးဆွတ်ပြီး ပွတ်ချေနေလိုက်တယ်။

" အားးးအင်းးးအမပုလွေက ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ပညာရှင်အဆင့်ပဲ"

" အတွေ့အကြုံက သင်ပေးတာပေါ့ အာကာ"

လီးစုပ်နေရင်း ကျွန်မပြန်ပြောတော့ စကားတွေက ဗလုံးဗထွေးထွက်လာတယ်။ စိတ်တွေ မရိုးမရွဖြစ်လာသလို ကျွန်မအဖုတ်လေးကလည်း အရည်ချွဲတွေထွက်ပြီး အလိုးခံဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ အဲဒါကြောင့် လီးစုပ်တာကို ရပ်တယ်။ အာကာ့ကို နမ်းပြီး သူ့ပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။ သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချလိုက်တယ်။ အပြည့်အဝတောင်မတ်နေတဲ့ အာကာ့လီးက တထစ်ချင်းတိုးဝင်လာတယ်။ အာကာ့ဆီးခုံနဲ့ ကျွန်မတင်ပါးထိကပ်သွားတယ်။ မလှုပ်ရှားသေးဘဲ လီးကို အဖုတ်ထဲစိမ်ထားတယ်။ 

အာကာက ကျွန်မတင်ပါးတွေကို လာကိုင်တယ်။ ကျွန်မတင်ပါးကို ကြွလိုက် ပြန်ထိုင်ချလိုက်လုပ်ပေးတယ်။ သူ့လီးက ကျွန်မအဖုတ်မှာ လျောကနဲ လျောကနဲ ဝင်ထွက်နေတယ်။ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီး အပေါ်ကနေဆောင့်တယ်။ သူ့လီးက အပေါ်ကို ကောက်နေတော့ ကျွန်မ ဂျီစပေါ့ကို တိုက်ရိုက်ဆွပေးနေသလိုပါပဲ။ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း သူ့ဥတွေက ကျွန်မအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ လာထိနေတယ်။ 

အာကာ့ပေါ်မှာ ဆောင့်နေရင်းနဲ့ ကျွန်မရင်သားတွေကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေတယ်။ သူ့လိင်တံမာမာကြီးတိုးဝှေ့ဝင် ထွက်နေတာကို ခံစားရတာ ငတ်ပြတ်နေတဲ့ ကျွန်မအတွက် ထီပေါက်သလိုပါပဲ။ ဆောင့်ရတာမောလို့ ခဏရပ်လိုက်တော့ အာကာက ကျွန်မကို သူ့ဆီဆွဲယူလိုက်တယ်။ 

ကျွန်မနို့တွေက အာကာ့ရင်ဘတ်ပေါ် ဖိကပ်မိနေတယ်။ ပြီးတော့ အာကာက အောက်ကနေ သူ့လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက် လုပ်ပါတော့တယ်။ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ ကျွန်မစောက်စိလေးကို ဖိကြိတ်ပေးနေသလိုပါပဲ။ ကျွန်မကိုယ်ကို အာကာ့ပေါ်မှောက်ချထားလိုက်ပြီး သူလိုးဆောင့်ပေးတာကို ခံနေလိုက်တယ်။

အာကာ့လီး အရွယ်အစားက ကျွန်မလိုလားတောင့်တနေတဲ့အတိုင်းပဲ။ အာကာ့လက်က ကျွန်မစောက်စိဆီရောက်လာပြီး ချေနေတယ်။ နောက် သူ့လက်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး တံတွေးဆွတ်လိုက်တယ်။ သူ့လက်မက ကျွန်မ ခရေပွင့်လေးကို စမ်းပြီး ဖိပွတ်တယ်။ ပွတ်နေရင်း လက်မက ခရေထဲကို တိုးဝင်လာတယ်။ အာကာက ခရေဖူးကို ခူးဆွတ်ချင်လို့ အစပျိုးနေပြီ။ အရင်ရည်းစားတွေလည်း ခရေခြွေဖို့ တောင်းဆိုခဲ့ကြဖူးတယ်။ 

ဒါပေမဲ့ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ကျွန်မ ကလိခံတာထက်ပိုပြီး မပေးခဲ့ဖူးဘူး။ ကလိခံရတာများတော့ ဖင်ဇိမ်ခံနေတတ်ပါပြီ။ အလိုးတော့မခံဖူးတဲ့ ဖင်အပျိုလေးပေါ့။ နွေးကတော့ ဖင်လိုးခံရတာ အဖုတ်ကို အလိုးခံရတာထက် ပိုကောင်းတယ်တဲ့။ ကျွန်မ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အာကာ့ကို မေးလိုက်တယ်။

" အာကာ နင် ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ"

" မဟေမာကို လိုးပေးနေတာလေ"

" မဟုတ်ဘူး နင့် လက်ကို ပြောတာ"

" သြော် ဒါလား အမ ဖီးလ်ရှိအောင် လုပ်ပေးမလို့ပါ"

" နင့်လက် ပြန်ထုတ်လိုက်။ ဒီလောက် ညစ်ပတ်တာကို"

အာကာ စကားပြန်မပြောတော့ဘဲ အောက်ကနေ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးနေတယ်။ ပထမတခါ ပြီးထားတော့ ဒီတခါ နည်းနည်းကြာကြာ လိုးပေးနေတယ်။ ဖင်ထဲက လက်ကိုတော့ မထုတ်ပါဘူး။ မှောက်ရက်နေနေရင်း အာကာ့အသက်ရှူသံ မာန်သွင်းသံတွေ ကြားရတယ်။ ချွေးနံ့လည်း ရနေတယ်။ 

" မဟေမာ…"

" အင်းးး အာကာ"

" ထိန်းမထားတော့ဘူးနော်…"

" အင်းးး ငါ့ထဲမှာထုတ်လိုက်။ ငါ့အဖုတ်ကို နင့်သုက်ရည်တွေနဲ့ ဖြည့်ပေးလိုက်စမ်းပါ အာကာ"

" ထွက်တော့မယ်…"

" အင်းးး လုပ်လိုက်စမ်းပါ ငါလိုချင်တယ်"

ကျွန်မ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံးက ကြွက်သားတွေ တောင့်တင်းသွားတာ ခံစားမိတယ်။ အာကာ့ သုက်ရည်တွေကလည်း ကျွန်မအဖုတ်ခေါင်းထဲ ပက်ဖျန်းလိုက်တယ်။ ကျွန်မလည်း အကြောအချင်တွေ ပြေလျော့သွားပြီး အားရကျေနပ်သွားတယ်။ အခန်းထဲမှာလည်း ကျွန်မအော်သံတွေနဲ့ ဆူညံသွားတယ်။ လီးကမပျော့တပျော့ဖြစ်ပြီး ကျွတ်သွားတော့ အာကာ့ပေါ်က ကျွန်မလှိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း ကာမအရသာကို ခံစားနေကြတယ်။

ကျွန်မတို့ ဗိုက်တွေပေါ်မှာ နှစ်ယောက်လုံးဆီကကာမအရည်တွေနဲ့ စေးကပ်နေတယ်။ ကျွန်မ ပင်ပန်းနွမ်းလျနေခဲ့ပါပြီ။ အာကာက နို့တွေကို ပွတ်သပ်နေပြန်ပါတယ်။ စကားတွေ တခွန်းမှ မပြောဘဲ နှုတ်ဆိတ်နေမိကြတယ်။ ကျွန်မ အာကာ့ပါးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်နေလိုက်တယ်။ တိတ်ဆိတ်မှုကို ကျွန်မပဲ စဖြိုခွဲလိုက်တယ်။ 

" ငါ နင့်ကို ချစ်တယ် အာကာ"

မစဉ်းစားဘဲ ကျွန်မပြောလိုက်တယ်။ 

" ကျွန်တော် သိပါတယ် မဟေမာ"

အာကာက တိတ်တိတ်ပဲ ပြန်ဖြေတယ်။

" အဲဒါ့ ပြဿနာရှိလား" 

ရင်ခုန်ခုန်နဲ့ပဲ ကျွန်မ မေးလိုက်တယ်။ 

" မရှိပါဘူး အမရယ်"

" ဘာလို့လဲ"

" ကျွန်တော် အမကို ချစ်ခဲ့တာ ၁၂ နှစ်လောက်ရှိပြီလေ"

" ဘယ်လို ?"

ကျွန်မ ထထိုင်ပြီး အာကာ့မျက်နှာကို ကြည့်ရင်းမေးလိုက်တယ်။

" အမ အမေမဆုံးခင် ကျောင်းပိတ်ရက် ရန်ကုန်ကို လာတုန်းကတည်းကလေ။ အမက ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း အချိန်ပေးတယ်။ အဲဒီကျောင်းပိတ်ရက်လေးကို အမြဲသတိရနေခဲ့တာ"

" အင်းးးနင် တော်တော်ကြာကြာ crush ခဲ့တာပဲ"

ကျွန်မ ပြုံးမိတယ်။ 

" crush ဆိုတာထက် ပိုအဓိပ္ပာယ်ရှိမယ် ကျွန်တော်ထင်တာပဲ"

" ဒါဆို နင် ဒီကိုလာတာ ငါ့ကိုမြှူဆွယ်ဖို့ပေါ့ ဟုတ်လား"

" မဟုတ်ပါဘူး အမ။ ဒါပေမဲ့ အမကို ထပ်တွေ့ချင်လို့လာခဲ့တာပါ"

ကျွန်မ အာကာ့လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းအုံးလိုက်ပြီး မေးတယ်။

" ဘာလို့လဲ"

" ကျွန်တော် လွမ်းလွန်းလို့ပေါ့ဗျာ"

" ဒါဆို အခုရော အာကာ"

" အခု ကျွန်တော် ပိုင်ဆိုင်လိုက်ရပြီလေ"

ကျွန်မ ရုတ်တရက် ဆွံ့အသွားတယ်။ အာကာ့ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ အာကာကလည်း ကျွန်မကို ပြန်ဖက်ထားတယ်။ အာကာ့အသက်ရှူသံက ကျွန်မကို အိပ်ပျော်အောင် ချော့သိပ်နေသလိုပါပဲ။ 

အိပ်ပျော်ဖို့ အချိန်နည်းနည်းယူလိုက်ရပေမဲ့ ဒီညအခိုက်အတန့်လေးကို အိပ်မက်ထဲအထိ ကျွန် သိမ်းထားချင်မိခဲ့ပါတယ်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။