ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၁ )
မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။
" စိုးမြင့်ရေ "
" ပြော ... ကိုစံတင့် "
ဆောင်းအကုန် နွေအကူးမို့ လယ်ယာ လုပ်ငန်းခွင် ဝင်ပြီး ပြန်လာသော ရွာသူ ရွာသားများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြင့် ဆူညံ နေသည်။
" ည ... အရက်တိုက်ကွာ ... နက်ဖန် ...... မင်း စပါးတွေ ...... အပြီး ရိတ်မယ် "
" ရပါတယ်ဗျာ ... ညကြ ...... ခင်စမ်း ကို ... အမြည်း လုပ်ခိုင်း ထားမယ် "
ရွာလယ် လမ်းမကြီးပေါ် မိန်းမတစ်ချို့ ထဘီတိုတို ထမင်းချိုင့်လေးများ ကိုင်ရင်း တနေ့တာ ပင်ပန်းသမျှ ပြေပျောက်စေရန် ယောက်ျား တချို့မှာလည်း ညပိုင်း အရက်သောက်ရန် လယ်ရှင် ယာရှင် များထံ ပူဆာ နေကြ၏။ တစ်နေကုန် ပင်ပန်းထားသမျှ ညပိုင်း အရက်ဖြင့် အပန်းဖြေ ကြသည်မှာ မြေစွန်း ရွာလေး၏ ဓဧလ့ စရိုက်ပင်။
" ဟေး ...... စိုးမြင့် ...... ဒီနှစ် မောင်ရင့် ... စပါးခင်းက ... အအောင်ဆုံးပါကွာ "
" ဟုတ် ... ဦးကြီး ရေ ... မနှစ်က ... ရှုံးကြေး ပြန်ရ လောက်တယ် "
စိုးမြင့် အိမ်နား အရောက် ရွာ၏ အနောက်ဖက်ခြမ်း နေထိုင်သူ ဦးသာအောင် လှမ်းပြောနေသဖြင့် ပြန်ဖြေ နေသည်။
" အေးပါ ...... မရင်းကွင်းကို ... ငါ့ ဘဲတွေ ... လာကျောင်းမှာနော် "
" ဟုတ် ... ဦးကြီး "
စပါး ရိတ်ပြီးသည်နှင့် လယ်ကွင်းထဲ စပါး အကျန်များ ခရုများ ဂဏန်းများ ဥစမ်း နေသော ဘဲများ အတွက် အထူး ကောင်းမွန်သော အစာ ဖြစ်၏။စိုးမြင့် အိမ်ရောက်ချိန် အိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ် ရေနွေးကြမ်းနှင့် ဆတ်သားခြောက်ဖုတ် အဆင်သင့် ပြင်ထားကာ သနပ်ခါး အဖွေးသားနှင့် မယားချောလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။
" ဟေး ...... အတော်ပဲဟေ့ ... ညကြ ... ကိုစံတင့် တို့ အဖွဲ ... လာမှာ ... ဆတ်သားခြောက် ရှိသေးရင် ထပ်ဖုတ်ဟေ့ ... ခင်စမ်း "
" အမလေးတော် ... စပါးတွေ ရိတ်ဖို့ ... ကျန်သေးတယ် ... တော်တို့က ...... သောက်ပွဲ ကျင်းကြ မလို့လား "
" နက်ဖန်ဆို ... ပြီးပါပြီ ...... ခင်စမ်းရယ် ... ကိုစံတင့် တို့ အဖွဲ့က ... တကယ် အလုပ် လုပ်တာ ... ပြန် သိတတ် ရမှာ "
" မယ့်လေး ... ဟုတ်ပါပြီရှင် ... လာခဲ့ ... ခဏ နားဦး ... ချွေးတိတ်မှ ရေချိုး ... အအေး ပတ်မယ် "
မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ခဏထိုင်ကာ ချွေးခြောက်သည်နှင့် ရေချိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ရေစည်ကန် ရှိရာ အိမ်အနောက်ဖက် လျှောက်လာ ခဲ့တော့သည်။
ခင်စမ်းရီလည်း ဆတ်သားခြောက် ဖုတ်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာခဲ့၏။ ကြောင်အိမ်ထဲ သိမ်းထားသော ဆတ်သားခြောက် အခွေအား ယူကာ ဓါးဖြင့် အနေတော် ခုတ်ထစ်ပြီး မီးပြန် မွှေးကာ ထပ်ဖုတ် နေသည်။
" မမရီ ...... ကိုကြီး စိုး ... ပြန်ရောက်ပြီလား "
" အင်း ... နောက်ဖေးမှာ ရေချိုး နေတယ် "
အောက်ပိုင်း ကျက်သော ဆတ်သားခြောက် တုံးများအား အထက်အောက် လှည့်ပေး နေစဉ် နောက်ကျော ဘက်မှ ညီမဖြစ်သူ၏ ယောက်ျား ဝင်းကို စကားသံ ကြားရသဖြင့် ပြန်ဖြေ လိုက်၏။
" နင်က ... ဘာပြောမလို့လဲ ...... ဝင်းကို "
" ဟိုလေ ... အမ ညီမရဲ့ ... ပိုက်ဆံ ... ယူသုံး မိလို့ ... လင်မယား စကားများထားတာ ... အဲဒါ ... "
ဝင်းကို စကားပြောရင်း ရပ်ကာ အကြည့်ရွေ့ လိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ၏ ထမိန်အောက် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးလေးအား မီးဖိုမှ မီးအလင်း ရောင်ဖြင့် မြင်နေရသည်။
ဆတ်သား ခြောက်အား မဲဖုတ်နေသဖြင့် ထမိန် အောက်နားစမှာ ဒူးဆစ်နား ရောက်နေပြီး အောက်စ လွတ်နေသည်ကို သတိ မထားမိပေ။ ခင်စမ်းရီမှာ တောသူဆိုသော်လည်း အသားဖြူကာ ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်း လှ၏။
ခန္ဓာကိုယ် ပြည့်ပြည့် တင်းတင်းနဲ့မို့ ရွာထဲ ချစ်သူခင်သူ ပေါများ လှသည်။ အနေ တည်သဖြင့် ဝင်းကိုမှာ အနား မကပ် ရဲပေ။
နောက်ဆုံး ခင်စမ်းရီ ယောက်ျား ယူသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ၏ ညီမ တင်မေသန်းအား ရအောင်လိုက်ကာ လက်ထပ် ပေါင်းသင်းနေသည်။
ခြံတဝင်းထဲ အိမ်ခွဲ နေသော်လည်း ရေတွင်း တတွင်းထဲမို့ ဝင်းကို ရေချိုးတိုင်း ခင်စမ်းရီနှင့် ခဏတိုင်း ဆုံမိ၏။ တခါတခါ အဝတ်လျှော်ရင်း အောက်စလွတ်နေသော ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြားမှာ အဖုတ်လေးအား ဝင်းကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။အနီးကပ်မို့ အဖုတ် အောက်ဖက် ဖင်ကြားထိ ပေါက်နေသော အမွှေးနုလေးများပါ တွေ့နေရ၏။
" ဟိတ် ... အဲဒါ ... ဘာလို့လဲ ... ပြောလေ ... ငါမေး နေတာ ... မဖြေဘူး "
ခင်စမ်းရီ အသံကြားမှ ဝင်းကို အသိပြန်ဝင် လာပြီး အကြည့်ရွေ့ကာ ပိုက်ဆံ ခဏချေးရန် ပြောဆိုနေသည်။
" ဟူးးးး ...... နင့်လည်း ...... ငါ မပြောချင်ဘူး ... ဝင်းကို ...... အချိန်ပြည့် ... လောင်းကစား လုပ်နေတာ ... ကဲ ... ခဏစောင့် ... ငါ အပေါ်တက်ယူ ပေးမယ် "
ခင်စမ်းရီ မှာ ဝင်းကိုအား မကြည်ဖြူ သော်လည်း ညီမ ဖြစ်သူ ယောက်ျားမို့ လင်မသိအောင် လက်သိပ်ထိုး ပေးနေမိ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ မယားညီကိုချင်း ဝင်းကိုအား ကြည့်မရပေ မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီအား မရောရန် ကြိတ်မှာထားသည်။
"ကျေးဇူးပဲ ... မမရီ ... ကျနော် ... သွားဦးမယ် "
" အေး "
~~~~~~~~~~~~~~
ခင်စမ်းရီ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ကာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ နေ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် နှင့် ကိုစံတင့်တို့ အဖွဲ့ အိမ်ပေါ် အရက်သောက် နေရာ ဘေနား ထိုင်ပေးရင်း သေးပေါက်ချင် လာသဖြင့် အိမ်အောက် ဆင်းပေါက်ရာ အခက် တွေ့နေတော့သည်။
သေးပေါက်ပြီး အပြန် လှေကားနားတွင် ဝင်းကိုမှာ ပိုင်ဆိုးပိုင်နင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေ၏်။
" ဝင်းကို ...... တော်တော့ဟာ ... အပေါ်မှာ ... ကိုစိုးမြင့်တို့ ရှိတယ် "
" ကိုကြီးစိုးက ... အရက် သောက်ရင် ... ထမင်းမေ့ ဟင်းမေ့ မယားမေ့ပါ ... မမရီ ရယ် "
စကားဆုံးသည်နှင့် အဖုတ်အား ထမိန်အပြင်မှ လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးပြန်သည်။ ခင်စမ်းရီ အသာလေး ကြိတ်ရုံးကာ သူမ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးနေသော ဝင်းကို လက်အား ဆွဲဖယ်ပစ်၏။
" ဒီလို ... မလုပ်ပါနဲ့ ... ဝင်းကိုရယ် ... မကောင်းပါဘူး "
" မမရီ ... ညီမက ... ကျနော့်ကို ... အလိုး မခံဘူးဗျ ... ၃ ရက်ရှိပြီ ... ခုလည်း ... မမရီ ... အမေနဲ့ သွားအိပ် နေတာ ... ကျနော့် ... စိတ်တွေ မရဘူးဗျာ "
" ဟာ ... အဲဒါ ... နင်တို့ ... လင်မယား ကိစ္စလေ ... ငါနဲ့ ... ဘာဆိုင်တုန်း ... မလုပ်နဲ့ဟာ ... ကိုစိုးမြင့် ... သိသွား လိမ့်မယ် "
" အဲဒါဆို ... နောက်ဖေး သွားမယ်လေ ... လာခဲ့ "
လက်ဆွဲ ခေါ်ရာ ခင်စမ်းရီ မှာ လှေကား ကွေ့မှ အိမ်ပေါ် မော့ကြည့်ရင်း ဝင်းကိုနောက် ပါလာခဲ့သည်။ ခြေတန်ရှည် အိမ်၏ အနောက်ဖက် အိမ်သာအနီးရှိ မန်းကျည်းပင်နားထိ ဆွဲခေါ်လာ၏။
" ဒီနားဆို ... ဘယ်သူမှ မမြင်ရဘူး ... မမရီ "
မန်းကျည်းပင်အောက် အရောက် ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီအား နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်တေ့စုပ်ကာ အဖုတ်အား ပြန်ပွတ် နေသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ပေါင်တံများ စိရင်း မန်းကျည်းပင် အား ကျောမှီထားရ၏။
" ဟင် ... အရည်တွေ စိုနေပါ့လား "
ဝင်းကိုမှာ ထမိန်လှန်ပြီး ပွတ်လိုက်သဖြင့် လက်ချောင်း လေးများ စိုနေရာ ကပ်ပြောလိုက်သည်။
" ဟမ် ... ခုန ... ငါ သေးပေါက် ထားတာလေ "
" ဟုတ်လို့လား "
ပြောပြော ဆိုဆို ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ကာ ပေါင်တံတဖက် ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး အဖုတ်အား အောက်မှ ပင့်ယက်လိုက်၏။
" ဟာ ...... ငရဲ ငအုံတွေ ... ကြီးပါ့မယ် ... ဝင်းကိုရယ် ... ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ...... ကျွတ် ......... မလုပ်ပါနဲ့ ......... အ ... ရှီးးးးးး ......... ဘယ်လိုကြီးလည်း ......... ဟင့် "
ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ စကားအား ဂရုမစိုက်တော့ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာသွင်းကာ အထက်အောက် ဖိယက်ပစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း မာခဲပြီး ခေါင်းထောင် လာသော အစိလေးပါ ဆွဲစုပ်လိုက်၏။
ခင်စမ်းရီ အသံမထွက် နိုင်တော့ တခါမှ မခံစားဖူးသော အရသာ လေးထဲ မျောပါနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး လေပေါ် မြောက်တက်သွား သလိုလို ပြန်ကျ လာသလိုလိုနှင့် ဝင်းကို ဆံပင်အား ဆွဲဆုပ်ထားရ၏။
ကြာကြာ အယက် မခံနိုင်ခဲ့ပေ ပထမဆုံး အတွေ့ကြုံမို့ ၅ မိနစ်ခန့် အကြာ ဝင်းကို၏ လျှာဖျားထိပ်၌ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရတော့သည်။
" ဖယ် ... ဖယ် ......... ဖယ် တော့ ဟာ ...... ဝင်း ကို ...... ငါ ............ မ ......... မ ....... မ ရ တော့ ဘူး ဟ ......... ဟင့် .......... အားးးး ....... ရှီးးးးးး ....... ထွက် ကုန် ပါ ပြီ ဟာ "
ခင်စမ်းရီ စောက်ရည်များ ပန်းသည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ ထရပ် လိုက်သည်။ သို့သော် အရှိန်ဖြင့် ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည်များမှာ ဝင်ကို ရင်ဘတ်အား ပန်းမိသွားရ၏။
မတ်တပ်ရပ်ပြီး သည်နှင့် ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းရင်း ပေါင်တံ ၂ဖက် ဖြဲကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် အဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီး ဖိသွင်းလိုက်၏။
" ဟင့် ဟင့် ...... နင် ပိုက်ဆံ လိုရင် ... ငါ ကူညီပါ့မယ် ... ဒီလိုကြီး ... မလုပ်ပါနဲ့ ဟယ် .... အအ ...... နာလိုက်တာ ......... ဟင့် "
ခင်စမ်းရီ တယောက် မန်းကျည်းပင်အား ကျောမှီရင်း အိမ်ဘက် ငေးကာ ကြိတ်ပြောနေရသည်။ အသံကျယ်ကျယ် မပြောရဲပေ လူသိ သွားသည်နှင့် လင်မယား ကွဲကာ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ရမည်။တောင်းပန်နေစဉ် ဝင်းကိုမှာ သူမ ခါးလေးအား လက် ၂ ဖက် ဖြင့် ဆွဲကာ လီးတဆုံး သွင်းပြီး ဆောင့်လိုး ပစ်တော့၏။
" ဗျစ် ......... ဘွတ် ......... အ ...... ဇွိ ......... ဗွပ် ......... ဟင့် ......... ဗျစ် ...... ကျွတ် ...... ငါတော့ သေတော့မယ် ... ထင်တယ် ... အား ......... အီး ......... ကျွတ်ကျွတ် "
ခင်စမ်းရီ မတ်တပ် အနေထားဖြင့် ဒူးများ ညွတ်ချင် လာသည်။ အရှိန်ဖြင့် လာလာဆောင့်သော ဝင်းကို လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ထိမိသဖြင့် စောက်ပတ်အုံလေး ကျင်ကာ မခံစား နိုင်တော့ပေ။ ကြိတ်ခံနေစဉ် ဝင်းကို တယောက် မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထက် စီးပိုင်နေသော အဖုတ်အား အားရပါးရ ခါးဆွဲလိုးတော့၏။
" ဟင့် ...... အမလေး ...... သေပြီ ...... သေပါပြီ...... နာလိုက်တာ ဟာ ... အီးဟီး "
" မငိုပါနဲ့ ...... မမရီ ရယ် ...... စောက်ဖုတ်လေးက ... အရမ်းကောင်းတာပဲ ...... လိုးလို့ ကောင်းနေလို့ပါ "
ဝင်းကိုမှာ တတွတ်တွတ် တောင်းပန်ရင်း အလိုး မပြတ်ပေ။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် စိတ်ဆိုးရမည်လား ခွင့်လွှတ်ရမည်လား ဝေခွဲမရခဲ့။ လင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင်သက် ၂ နှစ် အတွင်း ဒီလိုအရသာ တခါမှ မခံစားဖူးသေးပင်။ စိတ်ထဲ ရှက်စိတ် ၀မ်းနည်းစိတ်များ ရောကာ ဒွန်တွဲ ခံစား နေမိသည်။
စီးပွားရေးဘက် စိတ်ရောက်နေသော စိုးမြင့်နှင့် အိမ်ထောင်ဦး အစလို နေတိုင်း မလိုးဖြစ်တော့။ ၂ပတ် ၁ခါ လောက်သာ စိတ်ပါမှ တက်လိုးသော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် နောက်ဆုံး လိုးပေးခဲ့သည်မှာ ၁၀ရက် ကျော်လာခဲ့သည်။
ဒီနေ့ညမှ ဝင်းကို ဇွတ်အတင်း လိုးသဖြင့် ခံနေရ၏။ မလိုးခင် သူမအဖုတ်အား လျှာဖြင့် ထိုးထိုးယက်ရာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ ရပြန်သည်။ အိမ်ထောင် သက်တမ်း တစ်လျှောက် လင်ဖြစ်သူတောင် ယက်မပေးခဲ့။
ဒီလို အယက်ခံရ ကောင်းမှန်းလည်း မသိခဲ့ပေ။ မရွံ မရှာဖြင့် သူမ စောက်ပတ်အား ယက်ပေး နေသည့် ဝင်းကိုအား ကြည့်ရင်း သနားသလိုလို အားနာ သလိုလို ဖြစ်မိသေး၏။ ခင်စမ်းရီ ရင်ထဲ လှိုက်တက် လာသည် ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားချက်လေး ခံစား နေရသည်။
" အားအား ......... ပြီး ......... ပြီး ......... ပြီးပြီ ......... မမရီ ရယ် ............ အင့် "
မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့၏။
" ကောင်းလိုက်တာ ... မမရီ ရယ် ... ကျနော် သွားတော့မယ် "
" သွား ... နင် ဒီကိစ္စ ... ဘယ်သူ့မှ ... ပြန်မပြောနဲ့နော် ... ပတ်ဝန်းကျင် သိရင် ... ငါရှက်လို့ ... သေလိမ့်မယ် ... ဟင့် ဟင့် "
" အင်းပါ ... မမရီ ရယ် "
ဝင်းကို ထွက်သွားမှ ခင်စမ်းရီ တယောက် ရေတွင်းဘက် လျှောက်လာကာ အဖုတ်အား ရေငင်ပြီး ဆေးကြော လိုက်သည်။
~~~~~~~~~~~~~~
၂ ပတ်ခန့် အကြာ ညနေစောင်းတွင် ခင်စမ်းရီ တယောက် မြို့ပေါ် စပါးများ သွားပို့သော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် ပြန်လာသဖြင့် နွားလှည်းဖြင့် ကြိုရန် ထွက်လာခဲ့သည်။
စိုးမြင့်မှာ စပါး အထွက်ကောင်းသဖြင့် ထော်လာဂျီ ငှားကာ အခေါက်ခေါက် အခါခါ သွားပို့ပြီး အပြန် လိုင်းကားဖြင့် ပြန်လာရ၏။ ကားလမ်းမှာ ရွာဖြင့် ၂မိုင်ခန့် ဝေးသေး သဖြင့် ခင်စမ်းရီမှာ လင်တော်မောင် အမောပြေရန် သွားကြိုနေသည်။
" မမရီ ...... ဘယ်တုန်း ... မှောင်တော့မယ် ... ကျနော် အဖေါ်လိုက်ခဲ့မယ် "
ရွာလယ် အရောက် စကားသံနှင့် အတူ လှည်းပေါ် ခုန်တက် လာသော ဝင်းကိုအား တွေ့လိုက်ရ၏။
" ငါ ... ကိုစိုးမြင့် ... သွားကြို မလို့ ... မလိုက်နဲ့ဟာ ... ပြန်ဆင်း "
ခင်စမ်းရီ လှည်းအား ခဏရပ်ကာ ပြောဆိုနေသည်။လွန်ခဲ့သော ၂ ပတ်ခန့်မှ ဝင်းကို ဇွတ်လိုးလိုက် သဖြင့် ရှက်လဲရှက် မျက်နှာလည်း ပူကာ ရှောင်နေမိ၏။
" ရပါတယ် ... မောင်းပါ ... တော်ကြာ ... ကိုရီးစိုး ... မြို့က ပြန်မလာသေးရင် ... ကားလမ်းဘေး ... မမရီ တယောက်ထဲ ... ဖြစ်နေမှာ "
ဝင်းကို စကားမှာ အကျိုးကြောင်း ဆီလျော် နေသဖြင့် ခင်စမ်းရီ ဘာပြန် ပြောရမှန်း မသိတော့။ ရွာထဲ လမ်းသွား လမ်းလာ များမှာလည်း မရီးနှင့် မတ်မို့ အထွေအထူး စိတ်မဝင်စားကြ။ သက်ပြင်းချကာ ခင်စမ်းရီ နွားလှည်းအား မောင်းထွက် လာခဲ့သည်။
ရွာမှ လွန်လာသည် အထိ ဝင်းကိုမှာ လှည်းနောက်ဖျားတွင် ထိုင်နေပြီး ၁မိုင်ခန့် အကြာ သရက်တောထဲ အဖြတ် ဗွေဖေါက်လာ၏။ ညနေစောင်းမို့ နေလုံးကြီး မေးတင်ကာ သစ်ရိပ်များ ကြားမှ နေရောင် ဖျော့ဖျော့လေး ၁ ပြောက် ၂ ပြောက်သာ ကျရောက်နေပြီး ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အမှောင်ထု ကြီးစိုး နေသည်။
ဝင်းကိုမှာ လှည်းနောက်ဖျား မှ တင်ပလင် ခွေထိုင် နေသော ခင်စမ်းရီ နောက်ကျောဘက် ခြေဆင်း ခွထိုင် လိုက်သည်။
" မမရီ ...... ကျနော့်ကို ... ဘာလို့ ရှောင်နေတာလဲ ဟင် "
ပြောလဲပြော ခါးအား သိုင်းဖက်ကာ ရင်ဖုံး အင်္ကျီလည်ပင်း နားမှ ပေါ်နေသော လည်ပင်းနှင့် ပုခုံးကြား နေရာ လေးအား နူတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။
" ဟာ ...... လုပ်ပြန်ပြီဟာ ...... အ ......... ယားတယ်ဟ ... ငြိမ်ငြိမ် နေ ...... မလုပ်နဲ့ "
ခင်စမ်းရီမှာ ရုတ်တရက် နှုတ်ခမ်း အထိအတွေ့ဖြင့် နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ ဝင်းကို၏ နှုတ်ခမ်းမွှေး ငုတ်တိုလေးများကြောင့် လည်ပင်းတဝိုက် ယားတက်လာ၏။
တဆက်ထဲ ဖင်ကြား ထောက်မိနေသော ဝင်းကို၏လီးကြီး မာလာသည်ကို ခံစား သိရှိလိုက်သည်။ သရက်တောထဲ လူသွားလူလာ မရှိသလောက် တိတ်ဆိတ်နေကာ ညအိပ်တန်း ဝင်ရန် ဆူညံနေသော ကျေးငှက်သံများနှင့် လှည်းဘီးမှ ထွက်နေသော တကျွီကျွီ တအီအီ အသံများသာ ထွက်ပေါ် နေ၏။
" ကျွတ် ...... ဝင်းကို ...... တော်တော့ဟာ ...... အရင် တခါလည်း ...... ငါ့ကို ...... အားရအောင် ... လုပ်ပြီးပြီ မလား ... တယောက်ယောက် မြင်သွားရင် ... နင်ရော ငါရော ...... အရှက်ကွဲပြီး ...... အိမ်ထောင်ရေးပါ ... ပျက်စီးမှာ "
" အင်းပါ ... ကျနော် ... အဲကိစ္စ ...... ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး ...... မမရီက ...... တအား လှတော့ ... အပျို ကတည်းက ... စွဲလမ်း နေတာပါ "
" ဟင် ...... နင် ...... နင် ......... ငါ့ကို ...... အရင် ကတည်းက ...... စိတ်ဝင်စား နေတာလား "
" ဟုတ်တယ် ...... ကျနော်က ...... လူပေ လူတေမို့ ...... မမရီ နားလေး ... မကပ်ရဲတာပါ ...... အဲတာမို့ ...... တင်မေသန်းကို ... ရအောင်လိုက်ပြီး ... မမရီ နားလေး ... အနီးကပ် နေရအောင် ... လက်ထပ် လိုက်တာပါ "
ဟုတ်သည်ရှိ မဟုတ်သည်ရှိ ဝင်းကို၏ စကားလုံး များမှာ ခင်စမ်းရီ အတွက် ဘဝင်ကျသွား ရသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်တောင် လက်ထပ်ပြီး နောက်ပိုင်း ချစ်ကြောင်း ကြိုက်ကြောင်း မပြောဖြစ်ခဲ့ အချိန်ပြည့် စီးပွားရေး အကြောင်းသာ ပြောဆိုနေဖြစ်၏။
ဝင်းကိုမှာ စကား ပြောရင်း နောက်မှ ထိုင်လျက် အနေထားနှင့်ပင် လည်ပင်း သားလေးအား ဘယ်ညာနမ်းလိုက် ဆွဲစုပ်လိုက် ပြုလုပ် နေသည်။တဖြည်းဖြည်း မာထင်လာသော လီးထိပ်ဖြင့် ခင်စမ်းရီ ဖင်သားစိုင်အား ဖိထိုးကာ နောက်မှ သိုင်းဖက် ထားသော လက်တဖက်မှာ ထမိန် အပေါ်မှ ပေါင်ဂွ လေးထဲ နိူက်ပွတ်ပေး၏။
" အ ......... တော်ပါတော့ ဟာ ... အင်းဟင်း ......... ခုချိန် ... ငါတို့က ...... အိမ်ထောင်သည် တွေလေ ...... ဆင်ခြင်နေရမှာ ... နင့်အတွက်လည်း မကောင်းဘူး ...... ငါ့ အတွက်လည်း မကောင်းဘူး"
ပါးစပ်က ငြင်းနေသော်လည်း သိသိသာသာ ရုန်းကန်ခြင်း မလုပ်မိတော့။ လင်ဖြစ်သူ ဆီမှ တခါမှမရဖူးသော ကာမ အထိတွေ့ များအောက် မသိစိတ်မှ သာယာနေမိ၏။
ပတ်ဝန်းကျင် အခြေနေကြည့်ကာ ဝင်းကိုမှာ တဆင့် တက်လိုက် ပြန်သည်။ နောက်ကျောဘက် ပေါင်ဖြဲ ထိုင်နေရာမှ ညာဘက်ဘေး ရွေ့ထိုင်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ တင်ပလင် ခွေထိုင်နေသော ပေါင်တံအား ဆွဲဖြဲ လိုက်၏။
ပေါင်တံများ ပြဲလာသည်နှင့် ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အောက် ခေါင်းတိုး၀င်ကာ အဖုတ်အား အငမ်းမရ ယက်ပေးတော့သည်။
" အိုရ် ...... လုပ်ပြန်ပြီဟာ ...... ပြောမရဘူး ...... အ ......... အအ ......... ရှီးးးး ......... ကျွတ် "
ခင်စမ်းရီမှာ ပေါင်တံ၂ဖက် မသိမသာ ထပ်ဖြဲပေးရင်း ထမိန်ပေါ်မှ ဝင်းကို ခေါင်းအား ကိုင်ကာ ပေါင်ခြံထဲ ဖိကပ် ထားမိ၏။ လှည့်းပေါ်တွင် ပေါင်ဖြဲ ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ဖင်ကြီး လူးလွန့်နေရသည်။ ခုချိန် ကားလမ်း ဘေးနားလေး အမြန်ရောက်သွားမှာ စိုးရိမ် နေတော့၏။
သရက်ပင် ခပ်ကြီးကြီး အပင်အောက် အရောက် နွား၂ကောင်အား အနားပေးသလိုနှင့် လှည်းအား ဘေးကပ် ရပ်ပစ်လိုက်သည်။
" မမရီ ... ဒီချိန် ...... လူသွား လူလာ မရှိဘူးရယ် ... လှဲအိပ်လိုက် "
" မြန်မြန် လုပ်နော် "
ခင်စမ်းရီ တယောက် အထိအတွေ့အောက် မျောပါသွားရာ ကာမသွေးများ ထိန်းမရတော့ပေ။ ဝင်းကို စကားအဆုံး လှည်ပေါ်တွင် ပက်လက် လှဲချပစ်သည်။ ခင်စမ်းရီ လှဲလိုက်သည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ ထမိန် ဆွဲချွတ်လိုက်၏။
" ဟင် ...... ဘာလို့ ...... ချွတ်မှာလည်း ...... ဒီတိုင်း ...... လုပ် ...... လုပ် ...... ......... "
ခင်စမ်းရီ ကာမ မီးတောက်လေး တောက်လောင် နေသော်လည်း သူစိမ်းယောက်ျားရှေ့ ဖင်တုံးလုံး ခံရန် မဝံမရဲ ဖြစ်နေမိသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်တောင် ထမိန်အား ဆီးခုံးပေါ်ရုံလေး လှန်ခံတတ်၏။
သို့သော် ဝင်းကိုမှာ ဇွတ်ဆွဲ ချွတ်နေသဖြင့် လှည်းပေါ် ခင်းထား သော ဝါးကြမ်းကပ်ဖြင့် ညှိကာ ထမိန်ပြဲမှာ စိုးရိမ်ကာ ဖင်ကြီး ကြွပေးလိုက်ရသည်။ ထမိန် ကျွတ်သည်နှင့် ပေါင်ဂွထဲ ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်လေးအား ဝင်းကိုမှာ တပြတ်ပြတ် ယက်ရင်း မာခဲလာသော အစိလေးပါ ဆွဲစုပ် ပစ်၏။
နေရောင် ဖျော့တော့တော့ လေးထဲ ခင်စမ်းရီ ခေါင်းထောင် ကြည့်ရာ သူမပေါင်ဂွထဲ ဝင်းကို တယောက် မရွံမရှာဖြင့် စောက်ပတ်အား ယက်နေရုံ မက စိမ့်ထွက် လာသော စောက်ရည်များပါ စုပ်ယူမျိုချ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ခင်စမ်းရီ အသိတရားများ ပျောက်ကွယ်ကုန်၏။ ဒီချိန် လက်တော်မောင် ရောက်လာလျင်တောင် မရပ်ချင်တော့။ ပိုဆိုးသည်က ဝင်းကို လျှာထိပ်လေးမှာ အဖုတ်ဝ အောက်ဖက်ရှိ ဖင်ဝလေးထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် အသဲတွေ အူတွေ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခြေဖျားထောက်ပြီး အဖုတ်လေး ကော့ပေးလိုက်တော့၏။
ထူးကဲသော ကာမ စည်းစိမ်အောက် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်ခဲ့ စိတ်လျော့လိုက် သည်နှင့် အဖုတ်ဝထဲမှ စောက်ရည်များ သေးပန်းသလို ထောင်ပန်းကာ ဝင်းကို မျက်နှာအား ရွှဲနှစ် သွားစေသည်။
ဒီတကြိမ် ထူးထူးခြားခြား ခင်စမ်းရီ လက်လေး ၂ဖက်မှာ ဝင်းကို ခေါင်းအားဖမ်းဆွဲရင်း သူမ အဖုတ်လေးနှင့် ဝင်းကိုပါးစပ်အား လွတ်ထွက် သွားမှာ စိုးရိမ် နေသရောင် ဆွဲကပ်ထားတော့၏။
" အားးးး ............ အားးး....... သေပြီ ......... သေပြီ ..... အမလေးးးး ....... ကောင်း လိုက် တာ ဟာ "
ဝင်းကိုမှာ အရည်များ ပန်းထွက်နေသော အဖုတ်အား မလွတ်တမ်း ဖိယက်ပေးနေသည်။ အရည်များ ကုန်စင်မှ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းကာ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးတော့သည်။
ခင်စမ်းရီ တချီ ပြီးထားသော်လည်း ကာမစိတ်များ ရပ်မသွားပေ။ ပက်လက် အနေထားဖြင့် အောက်မှ ဖင်ကြီး ဝေ့ကာဝိုက်ကာနှင့် နှဲ့ပေးနေ၏။
" မမရီ ...... လေးဖက် ကုန်းလိုက်နော် "
ဒီအခြေအနေ ရောက်မှ ခင်စမ်းရီ ရှက်ကြောက် မနေတော့ ချွတ်ထားသော ထမိန်အား အရှည်လိုက် ခေါက်ကာ ဒူးအောက်ခံရင်း ဝင်းကို စိတ်တိုင်းကျ လှည်းပေါ်တွင် လေးဖက် ကုန်းပေးလိုက်၏။
၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ပြင်းထန်သော လိုးချက် များအောက် ခင်စမ်းရီမှာ ဒုတိယ အကြိမ် အရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ခဏအကြာ ဝင်းကိုပါ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားသည်။
၂ ယောက်သား ခဏ အမောဖြေကာ နွားလှည်းလေး မောင်းထွက် လာခဲ့ကြ၏။ ကားလမ်း အစပ်သို့ ရောက်သော် စိုးမြင့်မှာ အထုပ်လေး ၂ ထုပ်ဖြင့် ရွာလမ်းဘက် လျှောက်လာ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
~~~~~~~~~~
ညဘက် လူခြေတိတ်ချိန် ဝင်းကိုတယောက် မယားဖြစ်သူ အိပ်ပျော် နေသည်ကို သေချာအောင် ကြည့်ရင်း နောက်ဖေးပေါက် အသာဖွင့်ကာ အိမ်သာ သွားသလိုလိုနှင့် တဖက်အိမ်၏ အနောက်ဖက် မန်းကျည်းပင်နား လျှောက်လာခဲ့သည်။ မန်းကျည်းပင်အောက် အမှောင်ထဲ မတ်တတ်ရပ် စောင့်နေသော ခင်စမ်းရီအား တွေ့လိုက် ရ၏။
" စောင့်နေတာ ကြာပြီလား ... မမရီ "
ခပ်တိုးတိုး ပြောကာ ထမိန်အပေါ်မှ ပေါင်ကြားထဲ နှိုက်ပွတ် ပေးလိုက်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ မှာလည်း ဝင်ကို လီးအား ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ပေးနေ၏။
" နင့်မိန်းမ ... ညနေက ... မြင်လိုက်တယ် ... အိမ်ပြန် ရောက်နေတာလား "
" အင်း ... မြန်မြန် လိုးရအောင် ... မမရီ ... သူအိပ်တုန်း ထွက်လာတာ "
" အေးပါ ... လိုးလေ "
စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီမှာ ထမိန်လှန်ပြီး ခြေဖျား ထောက်ကာ ပေါင်ကား ပေးလိုက်သည်။ ဝင်းကိုမှာ လိုးနေကြ ပုံစံအတိုင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဆွဲလိုးနေ၏။
ထိုချိန် စိုးမြင့်မှာ တရေးနိုး အာခြောက်နေသဖြင့် ရေထသောက်ရင်း သေးပေါက်ရန် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့သည်။ မန်းကျည်းပင်နား အရောက် ညည်းသံသဲ့သဲ့ ကြားရသဖြင့် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားရသည်။
အမှောင်ထဲ အားစိုက် ကြည့်ရာ မတ်တတ် လိုးနေကြသည့် လူရိပ် ၂ ရိပ်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ မှောင်နေသော်လည်း ထွက်ပေါ်နေသော အသံမှာ မယားဖြစ်သူ အသံမှန်း သိလိုက်ရသည်။ဝုန်းကနဲ့ ဒေါသ ဖြစ်မိသော်လည်း အိမ်ထောင်ရေး သုခ အပြည့်ဝ မပေးနိုင်သော အဖြစ်အား တွေးမိပြီး ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ဆက်ချောင်း ကြည့်နေမိ၏။
စိတ်ပါ လက်ပါ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အား မကာ ခါးကော့ခံနေသော မယားဖြစ်သူ အပေါ် စိတ်မဆိုးပဲ တဖြည်းဖြည်း သနားစိတ်လေး ဝင်လာခဲ့သည်။ ပေါင်ကြားထဲ မတောင်တာ ကြာပြီ ဖြစ်သော လီးမှာ သိသိသာသာ တင်းမာလာ၏။
လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ရင်း မြင်ကွင်းအား အားစိုက် ကြည့်နေမိသည်။ ဝင်းကိုနှင့် ခင်စမ်းရီမှာ အထိအတွေ့ အောက် မျောနေသဖြင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း စိုးမြင့် ရောက်နေသည်ကို သတိမထား မိတော့ပေ။
" အအ ...... ပြီးတော့မယ် ...... ဆောင့်ဆောင့် ...... ဝင်းကို "
ခင်စမ်းရီ အံကြိတ်သံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး တအအ တရှီးရှီးဖြင့် ၂ယောက်သား ခဏအကြာ ငြိမ်သွား တော့သည်။
" ကောင်းတာ ... မမရီ ရယ် ...... လိုးရတာ ...... မဝဘူး "
" ဒီည ...... တော်တော့ဟာ ... ကိုစိုးမြင့် ရော ... နင့်မိန်းမ ရော ...... ရှိတယ် "
ခင်စမ်းရီ စကားပြောရင်း မထားသော ထမိန်အား ပြန်ချကာ ပေါင်ကြားမှ အရည်များအား သုတ်ပစ်လိုက်၏။
" နက်ဖန် ...... နေ့လည် ... ကျနော် လာမယ် ... စောင့် နေနော် "
" အင်းပါ ... ၁၂ နာရီ လောက်ဆို ... ကိုစိုးမြင့် ...... မြို့ တခေါက် သွားဦးမှာ "
" ဟုတ် ... ခု ... လီးကြီး ပေပွနေတာ ... သန့်ရှင်း ပေးဦးလေ "
" ဟွန့် ...... ခုလေး လိုးပြီးတာကို ... အားမရ နိုင်ဘူး "
ပြောပြောဆိုဆို ခင်စမ်းရီမှာ မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း စောက်ရည်များ ပေကပ်နေသော ဝင်းကို လီးအား ပြောင်နေအောင် စုပ်ပေး လိုက်တော့သည်။ မြင်ကွင်းကြောင့် မြင့်စိုးစိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းလာကာ ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား အမှတ်မထင် စွလိုက် မိသည်။
ခါးတချက် တွန့်ကာ လရည်များ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထွက်လာ၏။ မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကို လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဒစ်ကြီးအား တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းပြီးမှ ထရပ်လိုက်သည်။မြင့်စိုး တယောက် မှောင်ရိပ်ထဲ နောက်ပြန်လှည့်ကာ အိမ်ပေါ် ပြန်တက် လာခဲ့သည်။ ခင်စမ်းရီ တက်လာမှ ခုမှနိုးသည် ပုံစံဖြင့် သေးဆင်း ပေါက်လိုက်တော့၏။
~~~~~~~~
" စမ်းရီ ရေ ... ငါ သွားပြီဟေ့ ... ညနေ မိုးချုပ်ရင် ... ချုပ်မှာ ... ထမင်းစာရင် ... စားထားနှင့် ... မစောင့်နဲ့ "
" အမ် ... မြို့ပေါ်တင် မလား ... လျှောက်မသွားနဲ့ နော် ...... စပါးဖိုး ယူပြီး ... ရွာတန်းပြန်ခဲ့ "
" အေးပါ ... စမ်းရီ ရ ... တခါတခါ ... ပိုက်ဆံ ထုတ်တာ ... လူများရင် ကြာတယ် ဟ "
မနက် လင်းသည်နှင့် စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူအား ပြောပြီး လှည်းပေါ်တက်ကာ နွား၂ကောင်အား ကြိမ်တို့ရင်း ထွက်ခွာ သွားတော့သည်။
ခင်စမ်းရီ မနက်ပိုင်း အိမ်မှု့ကိစ္စများ ပြီးသည်နှင့် နေ့ခင်းဘက် အိမ် အောက်ထပ်တွင် မြေပဲများ ထိုင်ရွေးနေသည်။
ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အပါးလေးနှင့် တင်ပလင် ခွေထိုင်နေရာ ထမိန် အဟောင်းလေးထဲ ခါးအောက် ဖင်ကြီးမှာ အိကား နေသည်။ ဝင်းကိုတယောက် မနက်ကတည်းက တဖက်အိမ်အား လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ကာ ချောင်းနေရာ နေ့ခင်းဘက် စိုးမြင့် လှည်းထွက်သွားသည်နှင့် အိမ်၏ အနောက်ဖက်မှ ပတ်ကာ ခင်စမ်းရီနား ရောက်ရှိလာ၏။
" မမရီ ... ကိုရီးစိုး ... သွားပြီမလား "
ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ကားထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်အား ပွတ်သပ်ကာ မေးနေသည်။
" အင်း ... နင့် မိန်းမရော ... မရှိဘူးလား "
" ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့ ... မနက် ကတည်းက ... အမေတို့ အိမ် ... သွားပြီ "
ဝင်းကိုမှာ ညပိုင်း မန်းကျည်းပင်အောက် လိုးရသည်မှာ အားမရသည့်ဟန်နှင့် ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အား ပေါင်ရင်း ဆွဲလှန်လိုက်၏။ ထမိန် အောက်နားစလေး ပေါင်ရင်း ကပ်သွားသည်နှင့် ပေါင်တံ တုတ်တုတ်ကြားထဲ အမွှေးများ ဖုံးနေသော စောက်ပတ်လေး ပေါ်ထွက်လာသည်။
" ဟာ ...... အိမ်ပေါ်သွားမယ် ... အောက်က ... လူမြင်ကွင်းကြီး "
" အင်း ... လီးစုပ် ပေးဦးနော် "
" ဒါပဲ ... ဟွန့် "
ခင်စမ်းရီမှာ လင်ရှေ့ ဝင်းကိုအား အရောမဝင် သော်လည်း လင်ကွယ်ရာ ဝင်းကို၏ မယားသဖွယ် အစွမ်းကုန် လိုက်လျောပေးသည်။ အိမ်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် အိပ်ခန်း တံခါးစေ့ရာ ဝင်းကိုမှာ မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ကုတင်ပေါ်တွင် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ဖင်တုံးလုံးထိုင်နေ၏။
လင်ဖြစ်သူ လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ဝင်းကို လီးအား မြင်သည်နှင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ကာမစိတ် ကြွလာကာ ပါးလေး ခွက်၀င်နေအောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးစုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က အငြိမ်မနေပေ လဥ၂လုံးအား ဆုပ်နယ်ပေးပြန်၏။
" ကောင်းလိုက်တာ ... မမရီ ရယ် ... ပါးစပ်ထဲ ... ပြီးလိုက်မယ် ... ဒီတခါ ထွေးမပစ်နဲ့ နော် ... လရည်တွေ မျိုချလိုက် ...... အင့် ...... ဇွိ ...... ဖပ် ...... ဗွပ် "
ဝင်းကို သင်ပေးထားသဖြင့် ခင်စမ်းရီ လီးစုပ် တတ်သည်မှာ သိပ်မကြာသေးပေ။
ပါးစပ်အား လီးဖြင့် လိုးပေးသည် ကိုလည်း နှစ်ချိုက် နေမိသည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးတန်းလန်းမို့ ခင်စမ်းရီ စကား ပြန်မပြောနိုင်ပေ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ခေါင်းလေး ငြိမ့်သည် ဆိုရုံလေး လုပ်ပြလိုက်၏။
ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လီးစုပ် ပေးနေသော ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်လေးအား ကြည့်ကာ ဝင်းကိုမှာ ကုတင်းစောင်း ထိုင်ရင်း ကာမစိတ်များ ကြွတက် လာတော့၏။
" အင့် ......... စုပ် စုပ် ............ ရှီးးးးးး ......... အားဟား ......... ကောင်းတယ် "
အားမလို အားမရဖြင့် ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်ကာ ခင်စမ်းရီပါးစပ်အား ဆွဲလိုး ပစ်သည်။
ပါးစပ်လေး အလိုးခံရင်း ခင်စမ်းရီမှာ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ အကျိအချွဲများ ထွက်လာကာ မျက်ရည် ဝဲလာရှာ၏။ ပါးစပ်အား ဒူးထောက် အလိုးခံရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချရာ ဝင်းကိုမှာ အလိုက်သင့် ခင်စမ်းရီ မျက်နှာအား ခွကာ ပါးစပ်အား ဖိလိုးတော့သည်။
" ဝု ...... ဝူး ............ အု ... အု ......... ဗြွတ် ...... ပလွပ် ......... ဝေါ့ ......... အူး ......... ပလောက် ပလောက် ... အု ... ဝု ......... ဝေါ့ ဝေါ့ ဝေါ့ "
ခင်စမ်းရီ အသက်ရှု ကြပ်ကာ မျက်လုံး ပြူးထွက် လာသည်။.လီးကြီးမှာ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်ကာ အာခေါင် လာလာထောက်သဖြင့် ခဏတိုင်း ပျို့တက် နေ၏။
ဝင်းကိုမှာ လည်ပင်းအတွင်းသား အပျော့လေးအား လိုးနေရာ မရပ်နိုင်တော့ ခင်စမ်းရီ ခေါင်းအား ဖိကာ အဆက်မပြတ် လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့သည်။
" အားးးး ......... ရှီးးးးးး ......... ထွက် ......... ထွက် ............ ထွက်ပြီ ......... မမရီ ......... မျိုချနော် "
လှမ်းသတိ ပေးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်ရာ ခင်စမ်းရီမှာ ပက်လက် အနေအထားနှင့် ၀င်လာသမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်ရသည်။
" အင်း ...... ရပြီ ရပြီ ...... ဟူးးးး ရှီးးးးးး "
ဝင်းကိုမှာ လရည်များ ကုန်စင်မှ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ထရပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက် အနေအထားဖြင့် ချက်ချင်း မထနိုင်သေးပေ။ နူတ်ခမ်းတဝိူက် ပေကပ် နေသော လရည်နှင့် အကျိအချွဲများအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်ကာ အသက်ဝအောင် ရှုနေရသည်။ ခဏ အကြာမှ ထရပ်ကာ မှိန်းနေသော ဝင်းကို၏ လီးအား ပြန်မာ လာအောင် ထပ်စုပ်ပေးနေ၏။
" ဝင်းကို ...... မမရီကို ... လိုးပေးဦးလေ "
၁၀မိနစ်ခန့် စုပ်ပေးပြီးသည်နှင့် မာထင်လာသော လီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း တောင်းဆို လိုက်ပြန်သည်။
" မမရီ ...... အပေါ်က ... တက်လိုးလေ "
ဝင်းကိုမှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် ဇိမ်ခံရင် ပြန်ပြောနေသည်။ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေး အရည်စိမ့် ထွက်ကာ လီးဆာနေသဖြင့် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့။ ထရပ်ရင်း ထမိန်ချွတ်ကာ လီးထိပ်ပေါ် အဖုတ်ဝလေး တေ့ကာ ဖိထိုင်ချလိုက်ရ၏။ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာမှ နေသာထိုင်သာ ရှိလာရသည်။
၁၀ ချက်ခန့် ပုံမှန်လေး အထုတ်သွင်း လုပ်ရင်း လီးဝင်လီးထွက် ကောင်းလာ သည်နှင့် အားရပါးရ ဆောင့်ပေးနေမိ၏။ရွာထဲ နေခင်းဘက် လူခြေတိတ် နေသဖြင့် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် တအအ တအီးအီး ညည်းကာ ဆောင့်ချ ပစ်သည်။
စိတ်တိုင်းကျ လိုသလို ဆောင့်နေရင်း မိနစ် ၂၀ ကျော်ကျော်တွင် ၂ ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့၏။
~~~~~~~~~~~~~~~~
ထိုချိန် မြို့သွားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး အိမ်ပြန်လာသော စိုးမြင့်အား ခင်စမ်းရီရော ဝင်းကိုပါ သတိမထား မိခဲ့။
စိုးမြင့်မှာ ညပိုင်း မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီ၏ နေ့လည်ဘက် သူမရှိချိန် ချိန်းလိုးရန် ပြောနေသော စကားအား ကြားယောင်ကာ ရွာထိပ်တွင် နွားလည်းအား ထားပြီး နွား၂ ကောင်အား အပင်ရိပ်တွင် ချည်ရင်း အိမ်သို့ ခြေချင် လျှောက်လာခဲ့သည်။
အိမ်ပေါ်တက်ကာ အသံမပေးပဲ ထရံကြားမှ ချောင်းကြည့်နေရာ မယားဖြစ်သူမှာ ပြီးသွားသည်နှင့် ဖင်အားကြွကာ ဘေးနားလှဲချစဉ် ဝင်းကိုလီးအား မြင်လိုက်ရ၏။ မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲမှ ထွက်လာသော လီးကြီးမှာ စောက်ရည်များနှင့် ထောင်မတ် နေဆဲပင်။ တိုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းသော ဝင်းကိုလီးကြီးအား ကြည့်ရင်း မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီ စွဲလမ်းသွားကြောင်း ချက်ချင်း နားလည်မိ၏။
ရွာထဲ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ထွန်းကြိုင် သတိပေးတုန်း အလေး မထားခဲ့သဖြင့် နောင်တရနေရှာသည်။ ပက်လက်လှန် လှဲနေသော ခင်စမ်းရီ အဖုတ်မှ ဝင်းကို လရည်များမှာ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေသည်။
မယားဖြစ်သူ၏ အရည် ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် ခုမှ နေခင်း ကြောင်တောင် မြင်ဖူးရသည်။လရည်များ လျှံကျနေရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နီနီလေးပါ မြင်နေရ၏။ ထိုချိန် ဝင်းကိုမှာ ထထိုင်ပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပက်လက် မှိန်းနေသော ခင်စမ်းရီ၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွလိုက်ပြန်၏။
စိုးမြင့် နားမလည် နိုင်အောင် ကြောင်သွား ပြန်သည်။ ဘာများ လုပ်မလို့ပါလိမ့်ဟု တွေးနေတုန်း ဝင်းကိုမှာ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ တထောင်းထောင်း ထနေသော လီးအား ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်နား တေ့ပေး လိုက်၏။
အသန့်ရှင်း ကြိုက်သော မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီမှာလည်း သူမ မဟုတ်သလိုပင် အကျိအချွဲများ ကပ်နေသော ဝင်းကို လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေး နေပြန်သည်။ ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေးအား ရွှန်းရွှန်း စားစား ကြည့်ကာ ပါးစပ်ထဲ လီးအား အရင်းထိ ထိုးသွင်းပစ်၏။
ပါးစပ်ထဲ လီးတံကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသဖြင့် စိုးမြင့်မှာ ကြည့်ရင်း စိတ်မသက်သာ သော်လည်း ခင်စမ်းရီမှာ မျက်ခုံးကြော ၂ ဖက် တွန့်သွားရုံမှ အပ အခက်အခဲ မရှိပေ။ ခေါင်းလေးမော့ကာ ပါးစပ်အား အလိုးခံနေ ပြန်သည်။ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်ထဲ ဝင်းကိုလီးမှာ ပြန်လည် မာကျောလာ၏။
" ရှီးးးးး ......... ရပြီ ......... မမရီ ......... ဝမ်းလျား မှောက်လိုက် "
ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ပြန်ဆွဲထုတ်ရင်း ထရပ် လိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီမှာ မတ်တပ် ရပ်ထားသော ဝင်းကို ခြေ၂ချောင်းကြား ခန္ဓာကိုယ်အား ၁ပတ်လှည့်ကာ မှောက်ရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေ၏။
ဝင်းကို တယောက် ခြေ၂ဖက်အား နောက်အနည်းငယ် ဆုတ်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ ဖင်အနောက်နား ပေါင်ရင်းပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။
ဖင်ဝလေးနှင့် စောက်ဖုတ်အုံပေါ် စီးကပ်နေသော လရည်များအား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေ၏။ တဆက်ထဲ ဖင်နှစ်ခြမ်း ဖြဲကာ တံတွေးထွေးချရင်း ဖင်ဝ နီညိုလေးထဲ လီးထိပ် ဖိသွင်းလိုက်သည်။
" ဟင် ...... အပေါက်မှားမယ် ...... ဝင်းကို "
" မမှားပါဘူး ... မမရီ ရယ် ...... ဖင်ကို လိုးပေးမလို့ပါ "
ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ၏ အော်သံလေး ငယ်သံ ပါနေတော့သည်။ ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ အော်သံအား ဂရုမစိုက်ပေ လီးအား အဆုံးထိ ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်း လိုက်နှင့် တချက်ချင်း ဖိလိုးနေ၏။ ခင်စမ်းရီ ကျောပေါ် မှောက်ချကာ ပုခုံးလေး ကိုက်လိုက် ဖင်ကြွလိုးလိုက်နှင့် ခဏအကြာ ဖင်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ အဖုတ်ထဲ ပြောင်းလိုးပေးသည်။
ခင်စမ်းရီ တယောက် ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်ဆီ အလိုးခံရင်း မျော့နေတော့၏။ ဝင်းကို ပြီးသွားချိန် အရုပ်ကြိုးပျက် ဖြစ်ကျန်ရစ်သည်။
စိုးမြင့် အပြင်ခဏ ရှောင်ပြီး ပြန်လာရာ အိမ်အပေါ်ထပ်၌ ဝင်းကို မရှိတော့ပေ။ ကုတင်နား ရောက်သည်နှင့် ခွေခွေလေး လှဲနေသော မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ လီးက ထောင်ထွက်နေသည်။ ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းကာ အဖုတ်ဝ တေ့ရင်း ဆောင့်လိုးတော့၏။
" အား ...... အမေ့ ......... ကိုစိုးမြင့် လား "
" အင်း ...... ရှီးးး ...... အင့် ......... ဘွတ် ဘွတ် ... ကောင်းတာကွာ "
ဝင်းကို လီးဒဏ်ကြောင့် ခင်စမ်းရီမှာ ဖင်ရော အဖုတ်ပါ ကျိန်းနေရသည်။ ကံကောင်း ထောက်မှစွာ စိုးမြင့်မှာ ကြာကြာ မလိုးနိုင်ခဲ့ အချက် ၃၀ လောက် ဆောင့်ကာ အဖုတ်ထဲ လရည် ပန်းထဲ့ရင်း ဘေးနား ဝင်လှဲနေသည်။
" ကိုစိုးမြင့် ...... မြို့ မတက်ဖူးလား "
" အင်း "
" ဘာလို့ "
" နောက်၁ပတ်မှ ... သွားတော့ မလို့ "
~~~~~~~~~~~~~~
၁၀ ရက်ခန့် ဝင်းကို ပျောက်နေပြန်သည်။ ခင်စမ်းရီ အိမ်မှု့ ကိစ္စများ လုပ်ပြီးတိုင်း အနားယူချိန် ဝင်းကို လီးကြီးသာ မြင်ယောင် နေမိသည်။
စိတ်ထဲ တနုံ့နုံ့ဖြင့် တခုခု လိုအပ်သလို ခံစားနေရ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်လည်း ၁ ပတ် ၁ ခါလောက်သာ လင်မယား သဘာဝ ဆက်ဆံ ဖြစ်သည်။ အိမ်သာ ထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ထဲ လက်သွင်း မွှေကာ အာသာ ဖြည်သော်လည်း စိတ်ကျေနပ်မှု့ မရခဲ့ပေ။
နောက် ၃ရက်ခန့် ညီမဖြစ်သူ အိမ်ဘက် လူရိပ် မြင်လိုက် သဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှား သွားမိသည်။ လင်တော်မောင် စိုးမြင့် အပြင် ထွက်သည်နှင့် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့ ညီမဖြစ်သူ အိမ်ဘက် ခြေဖွနင်းကာ လျှောက်လာခဲ့သည်။
ထင်သည့် အတိုင်း ဝင်းကို ပြန်ရောက်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ ထင်သည့် အတိုင်း ဝင်းကို ပြန်ရောက်လာသည်။ တယောက်ထဲတော့ မဟုတ် မယားဖြစ်သူ တက်မေသန်းပါ အတူ ပါလာခဲ့၏။
" အား ...... အား ...... အား ...... လိုးစမ်း ...... ဖင်ကို ... လျှာနဲ့ ...... လိုးစမ်း ...... အား ...... ကောင်းလိုက်တာ ဟာ "
တင်မေသန်းအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးကာ ယက်ပေးနေ၏။ မယားဖြစ်သူ အကြိုက် လျှာအား စုချွန်ကာ ဖင်ပေါက် နီညိုလေးအား ထိုးလိုက် ဖိယက်လိုက် မွှေလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။
" အင်း ... အင်း ............ အ ............... ရှီး ............... အား ..................... ကျွတ် ......... တော်ပြီ ......... ပြီးသွား လိမ့်မယ် "
တင်မေသန်း ထထိုင်စဉ် ဝင်းကိုမှာ ထရပ်ရင်း ပုဆိုးချွတ်ကာ ပါးစပ်နား လီးထိပ် တေ့ပေး လိုက်တော့သည်။ တင်မေသန်း မှာ အရင်ဆုံး ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲ ငုံရင်း လဥ၂လုံးအား လက်ဖြင့် ချေပေးနေသည်။ ခဏ အကြာမှ လီးတံအား အရင်းထိ မျိုထားလိုက်၏။
ခင်စမ်းရီ တယောက် ညီမဖြစ်သူ၏ လီးစုပ် ကျွမ်းကျင်မှု့ အပေါ် အားကျနေမိသည်။ ပါးစပ်အား လီးအရင်းထိ အလိုးခံနိုင် သော်လည်း မျိုမချ နိုင်သေးပေ။ တင်မေသန်းမှာ လုပ်နေကျ အလုပ်တခု လုပ်နေသလိုပင် အခက်ခဲမရှိ လီးအား အရင်းထိ မျိုလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နှင့် ဒစ်ဖူးအား သွားလေးဖြင့် ဖိဖိ ကိုက်ပေး နေပြန်၏။
ခင်စမ်းရီ တယောက် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေကာ လက်တဖက်မှာ ပေါင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်နေမိသည်။ မမြင်တာ ၁၀ ရက်ကျော် ရှိနေသော ဝင်းကို လီးကြီးမှာ ညီမဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ အကြောစိမ်းများ ထကာ တင်းပြောင် နေသဖြင့် ပြေးပြီးစုပ်ချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေရ၏။
" ပြွတ် ပြွတ် ......... ပလပ် ......... ပြွတ်စ် ......... လိုးတော့ဟာ ......... ဝင်းကို "
တင်မေသန်းမှာ လီးထိပ်အား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ဆွဲစုပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ဝင်းကိုရှေ့ လေးဖက် ကုန်းပေး လိုက်သည်။
" မိန်းမ ... အဖုတ် လိုးရမှာလား ... ဖင်လိုး ရမှာလား "
" ဖင် အရင် လိုးဟာ ... နင် ငါ့ကို ...... ဖင်လိုး မပေးတာ ... ကြာပြီ "
" ဟမ် ...... နင့်ပါသာ ... စိတ်ဆိုးပြီး ...... အမေ့အိမ် ...... ပြန်ပြန် အိပ်နေတာလေ "
" တော်စမ်းပါ ...... အမေ့ဆီ ပြန်အိပ်လည်း ...... နင်လိုးချင်ရင် ... လာလိုးလို့ ... ရနေတာ ...... ဘယ်မယား ...... သွားလိုး နေမှန်းမှ ... မသိတာ ဟွန့် "
ဝင်းကို ဘာစကားမှ ထပ်မပြောတော့ တင်မေသန်း ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေး ထွေးချကာ လက်ခလယ် လေးနှင့် ထိုးမွှေ ပေးနေသည်။ ခဏအကြာ လက်ညိုးပါ ပူးထည့် မွှေရာ တင်မေသန်း ဖင်ကြီး အငြိမ် မနေနိုင်တော့ ရမ်းခါရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေတော့၏။
" ဟင့် .......... ရှီးး ...... အအ ...... အရမ်း ကောင်းနေပြီ .......ယောက်ျားရယ် ....... အားဟား ...... လိုးပါတော့ "
တင်မေသန်း စကားအဆုံး ဝင်းကိုမှာ ဖင်ထဲမှ လက်ချောင်းများ ပြန်ထုတ်ရင်း ဖင်အား ဆွဲထောင် ပစ်သည်။ လီးထိပ်အား တံတွေးစွတ်ရင်း ဖင်ထဲ ဖိသွင်း ပြစ်၏။
" အ ......... အမေ့ ............ ရှီးးးးးး "
ဒစ်ကြီး မြုတ်သွားသည်နှင့် တင်မေသန်း ခေါင်းလေး မော့တက်လာသည်။ ဝင်းကို ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း အော်ညည်းနေ၏။
ခင်စမ်းရီ တယောက် ညီမဖြစ်သူ ဖင်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ ဖင်ဝလေး ယားလာပြီး အစား ဝင်ခံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ အဖုတ်ပွတ် နေသော လက်အား ဖင်ဆီရွေ့ကာ ထမိန်အပြင်မှ ဖင်ပေါက်လေး ထဲ ရသလောက် လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းပစ်၏။
" အား ... အား ............ ယောက်ျား ရယ် ...... လိုးပါ ......... အအ ......... ကောင်းလိုက်တာ ဟာ "
ထိုချိန် ညီမဖြစ်သူ အော်သံလေး ထွက်ပေါ်လာ သဖြင့် သေချာ ပြန်ကြည့်နေပြန်၏။
" ကောင်းလား ............ မိန်းမ ............ အင့် ......... အင့် ......... ဇွိ ............... ဗွပ် "
ကြည့်နေရင်း ဝင်းကို၏ စောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လာကာ ချွေးများ ရွှဲလာသည်ကို မြင်နေရသည်။
" အအ ......... ရှီးးးးး ............ ကျွတ် ............ လိုးလိုး ...... ယောက်ျား ............ မရပ်နဲ့တော့ ......... မိန်းမ ............ ပြီး တော့ မယ် နော် ......... အအအအ ......... ကောင်းတာ ......... ယောက်ျား ရယ် "
" အင့် .....ဗွိ ............ ဗြိ ............ ဘွတ် ......
ညှစ်ထား ............ မိန်းမ ........ အားအား ............ ယောက်ျားလည်း ပြီးတော့မယ် ... ရှီးး.... အင့် အင့် "
အဆက်မပြတ် ဆွဲလိုးရင်း ဝင်းကို တယောက် တင်မေသန်းနှင့် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးကာ ဖင်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ရာ ပြည့်လျှံ နေတော့သည်။
ခင်စမ်းရီ အိမ်ဘက် ပြန်လာရာ ပေါင်ခြံထဲ စောက်ရည်များ စီးကျ နေ၏။ ညပိုင်း ထမင်းစားပြီး သည်နှင့် အိပ်ယာ ဝင်ရာ အိပ်မပျော်တော့ပေ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဘေးနား လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ ဟောက်သံများ ပေးကာ တခူးခူး ဖြင့် အိပ်ပျော်နေသည်။ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်ဖြင့် အိပ်ပျော်သွားရာ မနက် ၄ နာရီ ထိုးမှ မျက်လုံးလေး ပွင့်လာခဲ့သည်။ ၁ ပတ် ၁ခါ မနက်တိုင်း အိမ်ရှေ့ ဆွမ်းချက် လောင်းသဖြင့် အိမ်အောက် ဆင်းကာ မီးဖိုချောင်ထဲ မီးမွှေးလိုက်၏။
မီးမွှေး ပြီးသည်နှင့် ဆန်ဆေးရန် နောက်ဖေး ရေတွင်းနား ထမင်းအိုး ကိုင်ကာ လျှောက်လာ ခဲ့သည်။
" ရွှတ် ရွှတ် ...... မမရီ "
" ဟင် ...... ဝင်းကို "
" အင်း ...... သေးထပေါက်တာ ...... မီးရောင်မြင်လို ... သေချာအောင် ... စောင့်ကြည့် နေတာပါ "
" အင်း ...... နင် ထလာတော့ ...... နင့် မိန်းမ ...... အိပ်တုန်းလား "
" ဟုတ် "
ဝင်းကို စကားကြောင့် ခင်စမ်းရီမှာ ဟန်မဆောင်တော့ ထမင်းအိုးအား အမြန်ဆေးကာ မီးဖိုချောင်ထဲ ခေါ်လာ ခဲ့သည်။ မီးဖိုခန်း တံခါးဘေး ဝင်းကိုအား မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုးလှန်ခိုင်းကာ သူမမှာ မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက်ရင်း လီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်တော့၏။ ဝင်းကို လီးဆီမှ ညီမဖြစ်သူ၏ စောက်ရည်နံ့ ခပ်စူးစူးလေး ရရှိနေပြန်သည်။
" နင့် လီးက ... မဆေးရ သေးဘူးလား "
" အင်း ... မမရီ ...... ညီမကို ...... တညလုံး ... လိုးပေး ရတာလေ "
ခင်စမ်းရီ စကား ဆက်မပြောတော့ လီးအား ထောင်မတ် လာအောင် စုပ်ကာ ထမိန်ချွတ်ရင်း မြေကြီးပေါ် ခင်းပေး လိုက်သည်။
" နင် ... ပက်လက် အိပ်လိုက် ... ငါ အပေါ်က ... တက်လိုးမယ် ဟာ "
ခင်စမ်းရီ လီးငတ်နေသဖြင့် မရှက်နိုင်တော့။ ဝင်းကို ပုဆိုးအား ဆွဲချွတ်ကာ ပက်လက် လှဲချသည်နှင့် အပေါ်မှ ခွလိုးတော့သည်။ လီးစုပ်ပေး ကတည်းက အဖုတ်ထဲ စောက်ရည်များ အိုင်နေသဖြင့် လီးဝင်သည်နှင့် တဇွိဇွိ တဗွိဗွိဖြင့် လီးဝင်လီးထွက် သံများ ထွက်ပေါ်လာ၏။
အသံ ကျယ်လာလျင် အိမ်အပေါ်ထပ် အိပ်ပျော်နေသော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် ကြားသွားမှာ စိုးရိမ်မိသဖြင့် စိတ်ရှိတိုင်း မဆောင့်ရဲ ထိန်းဆောင့် နေရရှာသည်။ ဝင်းကိုမှာ တညလုံး မယားဖြစ်သူ တင်မေသန်းအား လိုးထားသဖြင့် စိတ်သိပ် မကြွတော့ပေ။ ခင်စမ်းရီ ဆောင့်သမျှ ဇိမ်ခံ နေလိုက်၏။
" အင့် ... ဗြိ ...... ဘွတ်ဘွတ် ... ဝင်းကို ...... နင် စိတ်မပါဘူးလား ...... ပြန်ဆောင့် ...... လိုးလေဟာ "
" အာ ...... မမရီ ကလည်း ...... ပါပါတယ် ...... တင်မေသန်းကို ...... တညလုံး ...... လိုးထားလို့ပါ ...... ဆောင့်ဆောင့် ...... ကျနော့်လီးကို ...... မမရီ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့် "
" အေးပါ ...... ငါကတော့ ...... အိမ်ပေါ် အိပ်နေတဲ့ ......လင်မသိအောင် ... နင့်ကို ...... ခေါ်လိုး နေတာ ... နင်က ... စိတ်မပါ သလိုကြီး "
ထိုချိန် စကားသံ ညည်းသံများကြောင့် စိုးမြင့် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာရာ မီးဖိုခန်းထဲ မယားဖြစ်သူနှင့် မယားညီကို တော်သူ ဝင်းကိုတို့ လိုးနေကြသည်ကို တွေ့လိုက် ရတော့သည်။ လေးဖက်ကုန်းပေး ထားသော ခင်စမ်းရီအား ဝင်းကိုမှာ နောက်မှ ဒူးထောက်ဆွဲလိုး နေ၏။
" အင့် ...... အား ...... အမလေး ... ဟင့် ...... မြန်မြန်
လိုးပါ ... ဝင်းကိုရယ် ..... အား ...... အဟင့် ... တော်ကြာ ... ကိုစိုးမြင့် ... အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာရင် အခက် ...... အားးး ...... အီးးး ...... "
ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးကော့ကာ လေသံတိုးတိုးဖြင့် ကြိတ်ညည်း ပြောလိုက်သော်လည်း စိုးမြင့် ကောင်းစွာ ကြားနေရသည်။ ဝင်းကိုမှာ ဖွေးဥနေသော ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းအား ညှစ်ချေရင်း တချင်ချင်း ဆောင့်လိုးနေ၏။
ခင်စမ်းရီ ပြီးထားသဖြင့် အဖုတ်မှာ စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေကာ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ဆူညံလာရသည်။ စိုးမြင့်မှာ ပထမ တကြိမ် မန်းကျည်းပင်အောက် အမှောင်ထဲ မြင်ဖူး သော်လည်း ခုလို မယားဖြစ်သူ လေးဖက်ကုန်း ခံနေ သည်ကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရချိန် ရင်ထဲ ကတုန်ကယင် ဖြစ်နေ၏။
" ကိုရီးစိုး ... ဒီအချိန် ... ဆင်းလာအုံးမှာ ......မဟုတ်ပါဘူး ... အင့် အင့် ...... ဗြိ ......... ဇွိ...... ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ... "
" အ ......... ရှီး... တခါတခါ ...... သေးထ ...ပေါက်တတ်တယ် ...... မြန်မြန် ပြီးအောင်လုပ် ......ဆွမ်းလည်း ချက်ရဦးမှာ "
လှေကား ခြေရင်းမှ ချောင်းကြည့်နေသော စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်းကိုလီးကြီး တဇွပ်ဇွပ် တဖွတ်ဖွတ် ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကာမစိတ် များ ပြင်းထန်ထကြွ လာတော့သည်။
" အားးး ...... အား ......... ကောင်းလိုက်တာ ...... မမရီ ရယ် ...... စောက်ဖုတ်လေးက ... စီးပိုင်နေတာ "
" ကြိုက်ရင် ...... ဆောင့်လေ ...... အင့် အင့် ...... ဇွိ ... ဘွတ် ...... အင့် ...... ဆောင့်စမ်းပါ ... ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ...... အား ... ဟုတ်တယ် "
ခုချိန်ထိ မယားဖြစ်သူအား ထမိန်ချွတ် မလိုးဘူး သဖြင့် ဖင်အဖွေးသားနှင့် ကုန်းခံနေသော ခင်စမ်းရီအား ကြည့်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနင့် ကြက်သီးများ ထလာပြီး လီးတံအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ် ပေးနေရ၏။
ခင်စမ်းရီမှာ တချီပြီးထား သော်လည်း အဖုတ် အတွင်းသားများအား လီးထိပ်မှ ထိထိမိမိ ချိတ်ဆွဲ ပွတ်တိုက် နေသဖြင့် စောက်ရည်များ တကျော့ပြန် စိမ့်ထွက် လာရသည်။ လိုးပွဲအား ကြည့်ရင်း အာခေါင် ခြောက်လာကာ ဂွင်းထုရင်း လည်ချောင်း ရှင်းလိုက်မိ၏။
" အဟမ်း ... "
ခပ်တိုးတိုး ချောင်းဟန့်သံကြောင့် ခင်စမ်းရီတို့ လိုးနေရာမှ ရပ်ကာ မီးဖို ခဏငြိမ်သွား ကြသည်။ စိုးမြင့်မှာ လည်ချောင်းရှင်းပြီး လက်ရှိ အခြေနေအား သတိရကာ သူချောင်းနေမှန်း သိမည်ဆိုးသဖြင့် အိမ်ပေါ် ခြေသံ မကြားအောင် ပြန်တက်ပြီး လှေကားထိပ် အရောက် အသံပြုလိုက်ရ၏။
" စမ်းရီ ... ဆွမ်းချက် နေတာလား "
" ရှင် ...... ဟုတ် "
" ဟာ "
အိမ်အပေါ်ထပ် လှေကားထိပ်မှ ပီပီပြင်ပြင် ကြားလိုက် ရသော စိုးမြင့် အသံကြောင့် မီးဖိုချောင် လေးထဲ ခင်စမ်းရီနှင့် ဝင်းကိုတို့ မျက်နှာပျက်ကာ ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်သွားကြသည်။ ဝင်းကိုမှာ ဒူးထောက် လိုးနေရာမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ရင်း မတ်တပ် ရပ်ပြီး ပုဆိုးအမြန် ကောက်ဝတ်ကာ နောက်ဖေးပေါက်မှ ထွက်ပြေးတော့၏။
ခင်စမ်းရီ မှာလည်း အဖုတ်ထဲ လီးကျွတ် ထွက်သည်နှင့် လေးဖက် ကုန်းနေရာမှ ထရပ်ကာ မြေကြီးပေါ် ခင်းထားသော ထမိန်အား ကောက်ဝတ် လိုက်ရသည်။ စောက်ရည်များအား ထမိန်ပေါ်မှာ လက်ဖြင့် ဖိသုတ်ချိန် မီးဖိုချောင် တံခါးဝ၌ စိုးမြင့်အား မြင်ကာ ကိုယ်လေး တုန်တက် သွားသည်။
စိုးမြင်မှာ ခင်စမ်းရီ ထိတ်လန့်ကာ ကြည့်နေသည်ကို မသိဟန်ဆောင်ရင်း နောက်ဖေး အိမ်သာဘက် လျှောက်သွားလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ ရင်တဒိုင်းဒိုင်း တုန်နေရသည်။ သူမတို့ လိုးနေသည်ကို လင်ဖြစ်သူ သိများသွားလားဟု စိတ်ထဲ တွေးမိနေ၏။
ကာမစိတ် တက်နေချိန် သာယာ မိသော်လည်း သွေးအေးသွားချိန် အပြစ်ရှိသော လူတစ်ယောက်လို ခံစားနေရ ရှာသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်အပေါ် စိတ်ကုန်နေသဖြင့် ဒီလို လုပ်မိတာ မျိုးလားဟု သူမကိုယ်သူမ သံသယဝင်ကာ စိတ်ရှုတ်လာမိ၏။
လင်တော်မောင်များ သိရင် ဘယ်လို နေမလဲ တွေးမိချိန် မျက်ရည်ဝဲတက် လာပြန်သည်။မီးဖိုခန်းထဲ ဆွမ်းချက်ရင်း ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး မျက်ရည်များ စီးကျ လာတော့၏။ မနက်လင်းသည်နှင့် ရေချိုးအဝတ်စား လဲကာ ဆွမ်းလောင်းပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင် လာခဲ့သည်။ အိမ်ထဲအရောက် စိုးမြင့်မှာ နှီးဦးထုတ် ခပ်ငိုက်ငိုက် စောင်းကာ အိမ်အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာနေ၏။
" စမ်းရီ "
" ရှင် "
" ငါ ... မြို့ ခဏသွားဦးမယ် "
" ဟုတ် "
စိုးမြင့် ထွက်သွားသည်နှင့် ဆွမ်ဇလုံအား ဆေးကြော သိမ်းဆည်းရင်း အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့သည်။ မနက် ဝေလီဝေလင်းတွင် ဝင်းကိုအား ခွလိုးထားသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ညှောင်းညာ ကိုက်ခဲနေပြန်၏။ ကုတင်ပေါ် ခဏလှဲအိပ်ကာ ပြန်နိုးလာစဉ် အဝတ်လျှော်ရန် သတိရပြီး အိပ်ယာမှ မထချင်ထချင်ဖြင့် ထလိုက်ရသည်။
" မမရီ "
အိမ်အောက်ထပ် အရောက် နောက်ဖေးပေါက်မှ ဝင်းကို အသံကြားလိုက် ရပြန်၏။
" ဟင် ... ဝင်းကို "
" ဟုတ် ... ကျနော် ဝင်ခဲ့မယ် ... ကိုရီးစိုး မရှိဘူး မလား "
" အင်း ... မြို့တက် သွားတယ် "
ဝင်းကိုမှာ ပြောပြောဆိုဆို ဝင်ချလာကာ အဝတ်ထုပ် ပွေ့ထားသော ခင်စမ်းရီအား ဖက်နမ်းလိုက်သည်။
" ရွှတ် ...... ရှူး ......... ရွှတ်ရွှတ် ... မနက်က ... ကိုရီးစိုး ရိပ်မိသွားလား ... မမရီ "
" အင်း ... ငါလည်း အဲဒါ စဉ်းစားနေတာ ...... ချောင်းသံက ... မီးဖိုခန်း နားက ကြားတာနော် ...... ငါ့ကို ... ဆွမ်းချက်တာလား ... လှမ်းမေးတော့ ... အသံက ... လှေကားထိပ်က ကြားရတယ် "
" အင်း ... ကျနော်လည်း ...... အဲလို ထင်နေတာ "
" ဟူးးးး ... ကိုစိုးမြင့် သိသွားရင် ...... ဘယ်လောက် ...... ခံစားရမလဲ ... မသိဘူး "
စကားပြောရင်း ဝင်းကိုမှာ ရှေ့တည့်တည့်မှ မျက်နှာချင်း ဆိုင် ဖက်ရင်း တင်းရင်းကျစ်လစ်သော ပေါင်တံကြား လီးဖြင့် ဖိပွတ်နေပြန်သည်။
" မမရီက ... တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ... တအား ဆောင့်တော့ ... အသံတွေ မြည်နေတာ "
လီးဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ဖိဆွဲခံရစဉ် ခင်စမ်းရီ ခါးတွင် ညှပ်ပွေ့ထားသော အဝတ်ဟောင်း ထုတ်လေး မြေကြီးပေါ် ကျသွားရ၏။
" ပြွတ်စ် ...... ပလပ် ပလပ် "
ဝင်းကိုမှာ မျက်ဝန်းရွဲကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသော ခင်စမ်းရီ နူတ်ခမ်းအား စုပ်ရင်း မနက်ပိုင်း အပြီးထိ မလိုးလိုက်ရ သဖြင့် လီးက ပြန်တောင် လာတော့သည်။
" ပြွတ် ...... အွန့် ... ပလွပ် ...... နင့် မိန်းမရော ... ဝင်းကို "
" မနက်လင်း ကတည်းက ... မမရီတို့ အမေ့အိမ် ... ထွက်သွား ပြီလေ "
ခင်စမ်းရီ၏ မိခင်မှာ နောက်အိမ်ထောင်ပြုပြီး သမီး၂ယောက် အိမ်ထောင် ကျသည်နှင့် ခင်ပွန်းဟောင်း ဘက်မှ ကျန်ရစ်သော ခြံဝိုင်းအား သမီး၂ယောက်အား ခွဲနေခိုင်းကာ သူမမှာ နောက်အိမ်ထောင်နှင့် တခြားရွာတွင် အတူနေထိုင်လျက် ရှိသည်။
" ညီမလေး ရှိရင် ... သိပ် အတင့်မရဲနဲ့ ... ဝင်းကို "
" မရှိပါဘူး ... မမရီ ရဲ့ ...... "
ဝင်းကိုမှ စကားစ ခဏ ဖြတ်ကာ ခင်စမ်းရီ လက်အား လီးပေါ် ယူတင်လိုက်ပြန်၏။
" နေဦး ... ဝင်းကို ... နောက်ဖေးပေါက် ... တံခါး စေ့လိုက်ဦး "
" ဟုတ် "
ဝင်းကို တခါးသွားစေ့ချိန် ခင်စမ်းရည်မှာ နောက်မှ ကပ်ပါလာပြီး တံခါးဂလန့် ချပြီး ပြန်အလှည့် ဝင်းကို လီးအား ရဲတင်းစွာဖြင့် ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
လက်ထဲ လီးတံမှာ မာတောင် နေသဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာရ၏။ ဝင်းကိုမှလည်း ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ လက်ဝါးဖြင့် ပြန်ပွတ် ပေးနေသည်။
" ဝင်းကို ... နင် ...... မနက်က ... ငါ့ကို ပြီးအောင် မလိုးလိုက်ရတော့ ... နင့်မိန်းမ ... ဆက်မလိုးဘူးလား "
" မလိုးပါဘူး ... မမရီ ရဲ့ ... ကျနော်က ... မမရီကို ထပ်လိုးဖို့ ... အားတွေ စုထားတာပါ "
ဟုတ်သည်ရှိ မဟုတ်သည်ရှိ ခင်စမ်းရီ တယောက် ဝင်းကိုမှာ မယားဖြစ်သူထက် သူမအား ပိုပြီးစွဲလမ်းနေ သလို ပြောလာသဖြင့် ဘဝင်ကျနေမိ၏။
လီးအား ပုဆိုးပေါ်မှ ပွတ်သပ် ပေးနေမိသည်ကို အားမရ တော့သည့် ပုံစံဖြင့် ပုဆိုးခါးပုံစ ဆွဲချွတ်ကာ တင်းမာစွာ တဆက်ဆက် တောင်နေသော လီးအား ဒစ်ကြီး ကားလာအောင် ဆွဲဖြဲလိုက် ပြန်စုပေးလိုက် လုပ်နေ တော့သည်။
မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဝင်းကိုလီးအား ဂွင်းထု ပေးရင်း သူမ အဖုတ်လေးမှာ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာရ၏။
" အင်းဟင်း ... နင့်လီးကြီးက ... တအားကို သန်တာ ... ကိုစိုးမြင့် ဟာနဲ့ ... တခြားစီပဲဟာ "
ခင်စမ်းရီ တယောက် ဝင်းကို လီးအား ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ရင်း စိတ်မထိန်း နိုင်တော့သဖြင့် မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ကာ လီးအား မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။
" ရှီးးးး ......... အား ......... ပြွတ် ... ပလပ် ပလပ် ... ပြွတ် ပြွတ် ...... အား ...... အီး ......... အွန်း ...... ကောင်းလိုက်တာ မမရီ ရာ "
ဝင်းကိုမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် လီးစုပ်ခံရင်း ခင်စမ်းရီ ဆံနွယ်များအား ထိုးဖွပေးနေ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးထိပ်အား လျှာဖြင့်ယက်လိုက် လီတံတချောင်းလုံး သွားလေးဖြင့် တဆက်ဆက် ကိုက်လိုက် ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုး နေရာလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးစွ ပေးလိုက်နှင့် မက်မက်မောမော စုပ်ပေး နေတော့သည်။
လီးထိပ်မှ စိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည် ဥလေး များအား စုပ်ယူမျိုချကာ ဒစ်အား ဖိကိုက်ရင်း တွဲကျ နသော လဥ ၂ လုံးကိုပါ လက်ဖြင့် ညှစ်ချေ ပေးလိုက်ပြန်၏။
" အားးးး ... ရှီးးး ...... တော် ... တော် တော့ ...... မမရီ ......... ပက်လက် လှန်လိုက်တော့ "
၁၅ မိနစ်ခန့် အကြာ ဝင်းကို မနေနိုင်တော့ ခင်စမ်းရီအား မြေကြီးပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းကာ ထမိန်လှန်ပြီး လိုးတော့သည်။ အပေါ်မှ မှောက်လိုးကာ ၂ ယောက်သား အပြန်အလှန် နမ်းရှုံ့ရင်း ချွေးများ ရွှဲနှစ်လာရ၏။
ထိုချိန် ဝင်းကိုမှာ ခါးပြန်မတ်ပြီး ဒူးထောက်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ တုတ်ခိုင်တင်းရင်း နေသော ပေါင်၂လုံးအား ပုခုံးပေါ် ထမ်းကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးတော့သည်။
" အင့် ...... အင့် ...... ကောင်းလိုက်တာ ... မမရီ ရယ် ... ကိုစိုးမြင့် ပြန်မလာမချင်း ... လိုးမယ်နော် "
မိနစ်၂၀ခန့် ပေါင်ထမ်းလိုးပြီး ပေါင်တံများ ပြန်ချကာ နို့အုံ ၂ဖက်အား ညှစ်ချေရင်း လိုးလိုက်ပြန်၏။
" အမ် .... နင့် မိန်းမ ပြန်လာရင်ရော "
" သူလာရင် ..... တံခါးတွေ စိပြီး ... မမရီတို့ ... အိမ်အပေါ်ထပ် ... သွားလိုးမယ်လေ .. သူလိုက်ရှာလည်း ...... အသံမပေးရင် ... အိမ်အပေါ်ထပ် ... မတက်ပါဘူး "
" ဟွန့် ... ဒါမျိုးကျ ... ဉာဏ်သွားပါ့ ... "
" တအား လိုးချင်လို့ပါ ... မမရီ ရဲ့ ... ပြီးတော့ ... လိုးပြီးရင် ... ပိုက်ဆံ နဲနဲ ချေးဦး ... ညကြ ... ဖဲသွား ရိုက်မလို့ "
" မယ့်လေး ... အံအောပါ့ ... လူလည်းလိုးသေး ... ပိုက်ဆံက ... ထုတ်ပေးရသေး ... ကဲ ...... လိုးပါ ...... အားရှိသလောက် ... နာနာလေး လိုး ... ပြီးရင် ... ပိုက်ဆံပေးမယ် ... ဟုတ်ပြီလား "
ခင်စမ်းရီမှာ စကားပြောရင်း အောက်မှ ဖင်ကြီးကော့ ပေးကာ ပြီးကာနီး သူမပါးစပ်အား အလိုးခံရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ခိုင်းလိုက်၏။
အဖုတ်နှင့် ပါးစပ်အား တလှည့်စီ လိုးလိုက် နားလိုက်ဖြင့် ၂ နာရီခန့် အကြာတွင် လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့များ မွန်ထူကာ ၂ယောက်သား မလှုပ်နိုင်တော့ပဲ မြေကြီးပေါ် လှဲအိပ်ကာ အနားယူလိုက် ကြတော့သည်။
~~~~~~~~~~~~~
၁ လခန့်အကြာ ခင်စမ်းရီ အိမ်သို့ မိခင်ဖြစ်သူ ရောက်ရှိလာတော့၏။
" စမ်းရီ ရေ … စမ်းရီ "
" ရှင် … ကိုစိုးမြင့် "
" ဒီမှာ … အမေတို့ … လာနေပြီ "
" ဟုတ် … ဟုတ် "
ခင်စမ်းရီ နေ့ခင်းဘက် စားသောက်ပြီး ဆန်ရွေးနေချိန် အိမ်ရှေ့ပေါက်မှ လင်ဖြစ်သူ အော်သံကြောင့် ထွက်လာ ခဲ့လိုက်သည်။
" ဟယ် … အမေ "
" သမီး "
" လာလာ … သီတင်းကျွတ်မှ … လာမယ် ထင်တာ "
အိမ်ရှေ့ပေါက် ရောက်သည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အတူ ပထွေးဖြစ်သူကိုပါ တွေ့လိုက်ရ၏။
" အေး … သမီးရေ … အမေ့ မျက်လုံးက … ခွဲရမှာတဲ့ … ကြိုလာလိုက်တာ … ညည်းဦးလေးလဲ ပါတယ် … ခြံဝမှာ "
" အော် … အမေ … လာ ဒီမှာထိုင် … အထုတ်တွေ ကိုစိုးမြင့် … သယ်ပေးလိမ့်မယ် "
မိခင်ဖြစ်သူအာ အိမ်ထဲခေါ်လာရင်း ခုံရှည်တွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ မီးဖိုချောင်ဘက် ရေနွေးဖြည့်ရန် ဓတ်ဗူးလေး ကိုင်ရင်း လျှောက်လာခဲ့၏။ ဓါတ်ဗူးထဲ ရေနွေးနှင့် လက်ဖက်ခြောက် ထည့်ကာ ပြန်အထွက် ရုတ်တရက် ဦးတင်ငွေ စကားကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်လေး မသိမသာ တုန်သွားရသည်။
" ဟော … သမီးလေးတောင် … ဝလာတယ် "
ဦးတင်ငွေမှာ အေးစက်စက် မျက်လုံးများနှင့် ခင်စမ်းရီအား စိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြီး လှမ်းနူတ်ဆက်နေ၏။
" ဟုတ် … ဟုတ် … ဦးလေး "
ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ နောက်အိမ်ထောင်ပင်။ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် သက်တူရွယ်တူ အသားညိုညို အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်းသူ တယောက်ဖြစ်သည်။
" မကြည်ခင်က … ဒီအိမ် ခဏဝင်ဦးမယ် ပြောလို့ … ဦးလေးတို့လည်း … ကြိုထွက်လာကြတာ "
ဦးတင်ငွေ အပြုံးမှာ နွေးထွေးသော်လည်း ခင်စမ်းရီ ကျောချမ်းနေမိသည်။ တဆက်ထဲ အရင်ချိန်များအား တွေးမိနေ၏။
~~~~~~~~~~~~~~
အပျိုဘဝ ညီမဖြစ်သူ တင်မေသန်းနှင့် မြို့သို့ ကျောင်းတက်နေချိန် မိခင်ဖြစ်သူ နောက်အိမ်ထောင် ပြုလိုက်၏။ ညီမဖြစ်သူ တင်မေသန်းမှာ စိတ်ဆိုးပြီး မြို့မှ ပြန်မလာသော်လည်း ခင်စမ်းရီမှာ ကျောင်းမှ ခွင့်ယူပြီး မိခင်ဖြစ်သူ အိမ်သို့ ခဏ ပြန်လာခဲ့သည်။
" သမီး … ဒါက … ကိုတင်ငွေတဲ့ … ညည်းအဖေရဲ့ … မိတ်ဆွေပေါ့ … ခု အမေနဲ့ လက်ထပ်ပြီး … ဒီမှာပဲ နေတော့မှာ "
ဒေါ်ကြည်ခင် မိတ်ဆက်ပေးချိန် ခင်စမ်းရီ စိတ်ထဲ ခပ်စိမ်းစိမ်းပင်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက လူစိမ်းမြင်ရင် ခံစားမိတဲ့ ခံစားချက်မျိုးသာရှိ၏။ စာမေးပွဲဖြေပြီး ညီအမ ၂ ယောက် အိမ်ပြန်လာချိန် အိမ်က ပြောင်းလဲနေပြီ။ ခြံဝိုင်း အနောက်ဖက်ကို ထရံကာကပ်မိုး ဂိုဒေါင်ပုံစံကြီး ဆောက်ပြီး အထဲတွင် ခင်စမ်းရီတို့ ရွာမှထွက်သော မြေပဲများ သိုလှောင်ထား၏။
ဖခင်ရှိစဉ် ထရံကာ ကပ်မိုး အိမ်လေးအား ပျဉ်ထောင်ကာ သွပ်မိုး ပြင်ဆောက်ပြီး ကုန်စုံဆိုင်နဲ့အတူ အပေါင်ဆိုင် အသေးလေး ဖွင့့်ထားတော့သည်။ သာမန် တောသူတောင်သား လက်လုပ်လက်စားများ နေသော ခင်စမ်းရီတို့၏ မွေးရပ်မြေ ရွာလေးတွင် ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် ၁နှစ်ခန့်အကြာ ရွှေတွဲလဲ ငွေတွဲလဲ နေနိုင်လာ၏။
အိမ်၏ နောက်ဖေးခန်းတွင် ဦးတင်ငွေနှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် နေသော အိပ်ခန်းအကျယ်ကြီး ဖွဲ့ထားလိုက်သည်။ ဦးတင်ငွေမှာ အနေအထိုင် ကျစ်လစ်တာလား မိခင်အား ချစ်တာလား ခင်စမ်းရီ မသိ။ အပြင် သိပ်မထွက်ပဲ မိခင်ဖြစ်သူ နားလေး ကပ်နေသည်ကို တွေ့နေရ၏။
ဦးတင်ငွေမှာ တစ်ခါတလေ အပေါင်ပစ္စည်း လက်ခံလျင်လည်း ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ရင်းနှီးသူများအား လိုသလောက် ထုတ်ပေးပြီး အတိုးလည်း လျော့ယူ ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ရွာထဲ အကြောင်းကြီးငယ် ရှိချိန် ငွေလိုသော သူများမှ မြို့မှ အပေါင်ဆိုင်သို့ မသွားကြတော့ပေ။ ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ အပေါင်ဆိုင်သို့ အတိုးနဲနဲနှင့် ယူသုံးနေကြ၏။
ခင်စမ်းရီ ရွာထဲ လျှောက်လည်တိုင်း မိခင်၏ နောက်အိမ်ထောင် ဦးတင်ငွေမှာ တော်ကြောင်း တတ်ကြောင်း ကောင်းသတင်းက မွှေးနေတော့သည်။
တချို့ မုဆိုးမ တခုလပ်များပင် ဒေါ်ကြည်ခင်အား အားကျနေကြ၏။ ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေမှာ အပေါင်ဆုံး ပစ္စည်းများ ပြန်ယူလျင်လည်း အမြတ်စွန်း နဲနဲနှင့် ပြန်အရွေး ခံတတ်သည်။ တချို့ ပိုက်ဆံ အခက်အခဲ ရှိလာသည့် အခါမျိုး ဦးတင်ငွေတို့ဆီ အထုပ်လေးဆွဲပြီး အလိုလို ရောက်လာတော့၏။
တင်မေသန်းမှာ ကျောင်းပိတ်ရက် ပထွေးအား မနှစ်မြို့သဖြင့် အိမ်မကပ်ပဲ ဖခင်ဖြစ်သူ အမျိုးများနှင့် သွားနေလိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ကျောင်းပြန် မတက်မချင်း တအိမ်ထဲ အတူနေကာ တဖြည်းဖြည်း ဦးတင်ငွေ နှင့် ရင်းနှီးလာခဲ့၏။
ပထွေးနဲ့ မယားပါသမီး ဆိုသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှ တကယ့် ဖခင်တယောက်လို ဆက်ဆံပေးသည်။ ခင်စမ်းရီ တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ၁ပတ်အကြာ ဥပုတ်နေ့မို့ ကုန်စုံဆိုင်ရော အပေါင်ဆိုင်ပါ ပိတ်ထားလိုက်၏။
ထုံးစံအတိုင်း ရွာထဲ လျှောက်လည်ရင်း ခါတိုင်းလို ညနေထိမနေပဲ အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ရွာထဲမှ အပြန် ဆီးပုံးတင်းလာသဖြင့် အိမ်ရှေ့ပေါက်မှ မဝင်ပဲ အိမ်၏ ဘေးမှပတ်ကာ နောက်ဖေးဘက် သေးပေါက်ပြီး အိမ်အနောက်ပေါက်မှ ဝင်လာခဲ့၏။
" အား …ကောင်လိုက်တာ … ကိုတင်ငွေ ရယ် … လုပ်တတ်လိုက်တာ … အအ အ "
နေ့လည် ၂နာရီ ကျော်ကျော် လေးပဲ ရှိသေးတယ်။ ခင်စမ်းရီ အရွယ်ရောက်လို့ တက္ကသိုလ် တက်နေသူမို့ အသံကြားသည်နှင့် ဘာလဲတန်းသိလိုက်၏။ ခြေသံ ဖွနင်းပြီး မိခင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးနား တိုးကပ် လာခဲ့သည်။
ခင်စမ်းရီ ရွာထဲ လျှောက်လည်တိုင်း ညနေပိုင်းမှ ပြန်လာတတ်သည်မို့ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ အိမ်ရှေ့တံခါးသာ ပိတ်ပြီး အိပ်ခန်းတံခါး မပိတ်ပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးနေကြ၏။ လက် ၅ လုံးလောက် ဟနေသော တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်ရာ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ဖခင်ရှိစဉ် ကတည်းက အတူအိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ် ထမိန်မပါပဲ လေးဘက် ကုန်းပေးထားသည်။
ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီတို့ ဖခင်ဖြစ်သူ မြတ်နိုးတန်ဖိုး ထားသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဆံနွယ်များအား လက်တဖက်နဲ့ စုကိုင်ရင်း ဖင်နောက်မှ ဆွဲလိုးနေ၏။
" ဖြန်း ……… အ …… ဖြန်း … ဘွတ် …… ဟင့် ……… အ အ … အင့် … "
ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဖင်ကြီးအား လွတ်နေသော လက်တဖက်နှင့် ရိုက်လိုးရာ ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက် နီရဲလာရသည်။ သို့သော် အားကနဲ့ အီးကနဲ့ အော်နေသည့် ဒေါ်ကြည်ခင့် ပုံစံမှာ အားရကျေနပ်သော မျက်နှာနှင့် စိတ်ပါလက်ပါ ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ကော့ခံနေတော့၏။
" အင့် … ဘွတ် … အားးး … ကောင်းလိုက်တာ … မကြည် ရယ် … စောက်ဖုတ်ကြီးက … ညှစ်ပေးနေတာလား "
" ကောင်းရင် … နာနာလေး လိုးလေ … ကိုတင်ငွေ ရဲ့ … ကြိုက်သလောက် သာလိုး … တခုပဲ … ကွယ်ရာ … အပျော်မရှာရဘူး "
" မရှာပါဘူး … ဒီစောက်ပတ်ကြီး … စလိုး ကတည်းက … ဆွဲနေတာပါ … ဒါနဲ့ … ဟိုးအရင် … မကြည် ယောက်ျား ကိုဘမြင့် လိုးတာနဲ့ … ခု ကိုတင်ငွေ လိုးတာ … ဘယ်ဟာ … ပိုကောင်းလဲ ဟင် "
ခင်စမ်းရီ မျက်မြင်မို့သာ ယုံလိုက်ရ၏။ တရွာလုံး လေးစားချင်ခင်ပြီး အလှူတန်း ရက်ရောသလောက် ပုတီး တကိုင်ကိုင်နှင့် နေတတ်သော မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေမှာ ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ် ရမ္မက်သွေးကြွယ်သော ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံးများ ပြောဆိုရင်း လိုးနေကြသည်။
" ရှင်လိုးတာ … ပိုကောင်းတာပေါ့ … ရှင့်လီးက ကိုဘမြင့် လီးထက် … ရှည်လည်းရှည် … ထွားလည်း ထွားတော့ … အားရတယ် …… ရှီး…… အားးး…… ဆောင့် ဆောင့် "
ခင်စမ်းရီ ငယ်ငယ် ကတည်းမှ မိခင်နှင့်ဖခင် ကာမဆက်ဆံချိန် ခဏတိုင်း မြင်ဖူးထား၏။ မိခင်ဖြစ်သူမှာ ထမိန်ချွတ် မခံဘူးပေ။ လေးဖက်ကုန်းဖို့ မဆိုထားနှင့် လင်မယား သဘာဝ ထမိန်လှန်ပြီး ပက်လက်အိပ်ရင်းသာ ခံတတ်၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးဘမြင့်မှာလည်း ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေလောက် ကြာကြာမလိုးနိုင်ပေ။
ဦးတင်ငွေမှာ အချိန်ကြာကြာ လိုးနိုင်ကာ နာရီဝက် ကျော်သည်အထိ ပါးစပ်မှ ကြမ်းတမ်းသော စကားလုံးများ ပြောလိုက် ဖင်ရိုက်လိုက်နှင့် လိုးနေဆဲပင်။
ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံး များကြောင့် ခင်စမ်းရီ အလိုလို ရှက်လာမိ၏။ မိခင်မှာလည်း မထင်မှတ် လောက်အောင် ကာမစိတ်များ ကြွနေရာ နောက်၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဦးတင်ငွေ၏ အံကြိတ်သံများ ထွက်လာပြီး ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန် လာတော့သည်။
" အားးးး အ ……… မ ရ တော့ ဘူး …… မကြည် ရယ် …… ပြီး ……… ပြီး ……… ပြီးတော့ မယ် "
" အင်း …… ရှီးး… မရပ်နဲ့နော် ……… ဆောင့်ဆောင့် …… ကျမ လည်း …… နီး နေ ပြီ "
ခင်စမ်းရီ အကြည့်မရွေ့နိုင်ပဲ မြင်ကွင်အား မျောနေစဉ် ဖင်အား အစွမ်းကုန် ထောင်ပေးထားသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်ထဲ ဦးတင်ငွေမှာ နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးပြီး လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ထားတော့၏။
" ရှီးး… ကောင်းလိုက်တာ .. ကိုတင်ငွေရယ် … ကျမလည်း ပြီးတယ် … သိလား … လီးကို မထုတ်နဲ့ဦး …… စိမ်ထားပေး "
ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအတိုင်း ခဏ စိမ်ထားပေးပြီးမှ လီးအား အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်ရာ လရည်များ ဗွက်ကနဲ့ အမ်ထွက်လာတော့သည်။ ဒေါ်ကြည်ခင် ဘေးနားလှဲချသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော အဖုတ်အား ကုန်းယက် ပေးလိုက်၏။
" ဟင့် …… ရှီးးးး … ရပြီ … ရပြီ … "
ဒေါ်ကြည်ခင် တားမှ အဖုတ်အား ယက်ပေးနေသည်ကို ရပ်ကာ ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့် တိုးကပ်သွားပြီး လီးအား စုပ်ခိုင်းနေသည်။ မြင်ကွင်းကြောင့် ခင်စမ်းရီ ဒူးများမခိုင်ချင်တော့။
မနက်လင်းသည်နှင့် ပါးစပ်မှ ဘုရားစာ ရွတ်နေတတ်သော မိခင်ဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ ခုချိန် ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေ၏ လီးတံကြီး ရောက်နေတော့၏။
ဒေါ်ကြည်ခင် မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေသည့်တိုင် ဦးတင်ငွေမှာ အားမရသည့်ပုံနှင့် ပါးစပ်ထဲ ၃ ချက် ၄ ချက်လောက် ဆွဲလိုးပြီးမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ပစ်သည်။ ဦးတင်ငွေ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်သည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ထထိုင်ပြီး ဒူးတုတ်လှဲရင်း လီးထိပ်အား ငုံပြီး မှိန်းနေတော့၏။
ခင်စမ်းရီ ပေါင်ခြံထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ နောက်ဖေးအိမ်သာ တခေါက်ပြန်သွားရင်း အဖုတ်အား သေချာဆေးကြောပြီးမှ အိမ်ရှေ့ပေါက်က အသံပေးပြီး တံခါးဖွင့် ဝင်လာခဲ့ရ၏
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
" ဟဲ့ … သမီး … အမေ မေးနေတာ … ပြန်လည်း မဖြေဘူး "
" ဟမ် … အမေ "
ဒေါ်ကြည်ခင့် စကားသံကြောင့် ခင်စမ်းရီ အတွေးစလေး ပျက်သွားရတော့သည်။
" အိမ်ကို … သမီးသွားစောင့်ပေးဦး "
" ရှင် … ဟုတ် … အမေ … "
" အငယ်မ တင်မေသန်းကို … အမေ မစောင့်ခိုင်းရဲဘူး … လင်ရော မယားရော … လောင်းကစား သမားတွေ … "
မျက်လုံးခွဲရမည် ဖြစ်သဖြင့် အပေါင်ဆိုင်နှင့် စျေးဆိုင်အား ခင်စမ်းရီအား စောင့်ခိုင်းနေ၏။
" အင်းပါ … အမေရဲ့ … "
" ရက်ကြာရင်တော့ … ကိုတင်ငွေကို … အိမ်ပြန် လွတ်လိုက်မှာ … တင်မေသန်းတို့ လင်မယားကို … ဆေးရုံစောင့်ဖို့ ခေါ်သွားလိုက်မယ် "
" ဟုတ် … အမေ ကြိုက်သလို … စီစဉ်ပါ "
" စိုးမြင့်ရော … စားရေးသောက်တာ … ဖြစ်ရဲ့လား … "
သမီးဖြစ်သူအား ပြောပြီး တဆက်ထဲ သမက်ဖြစ်သူဘက် လှမ်းမေးလိုက်ပြန်သည်။
" ရပါတယ် … အမေရဲ့ … အိမ်မှာက … အခြောက်အခြမ်းတွေ ရှိပါတယ် … ကျနော့် အတွက် မပူပါနဲ့ "
စိုးမြင့်မှာ ယောက္ခမဖြစ်သူအား ပြောပြီး ရေနွေး ငှဲ့ပေးနေ၏။
" ကဲ … အမေတို့ … နားကြဦး … သမီး အဝတ်တွေ သွားလျှော်ပြီး … ညနေစာ … စီစဉ်ဦးမယ် "
ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ အဝတ်လျှော်ရန် အိမ်နောက်ဖေး ရေစည်ကန်ဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။
~~~~~~~~~~~~
" ဟာ … အဲလို အတင့်မရဲနဲ့လို့ … ဘယ်နှစ်ခါပြောရမလဲ … ဝင်းကိုရယ် "
" ဘာဖြစ်လဲ … မမရီရဲ့ … ကျနော်က … အဲလို မမရီ … စိတ်လှုပ်ရှားပြီး … လန့်နေတာလေးကို … တအားသဘော ကျနေတာ "
" ဟွန့် … အမေနဲ့ ဦးလေး … အိမ်ရောက်နေတာဟ "
" အင်းပါ … ကျနော် သိတယ် … မမရီ … အမေတို့အိမ် သွားစောင့် ပေးရမှာဆို "
" ဟုတ်တယ် "
" ကျနော်တော့ … လွမ်းနေရဦးမှာပေါ့ "
" အံမယ် … အပိုတွေ … နင့်မိန်းမ ရှိသားနဲ့ "
ခင်စမ်းရီမှာ ရေစည်ကန်နား အဝတ်လျှော်လိုက် နောက်ဖေး ပေါက်အား လူထွက် လာမလား လှည့်ကြည့်လိုက် နှင့် ပြန်ပြောနေသည်။
" မိန်းမရှိလည်း … ဒါကြီးက … မမရီမှ မမရီပါဗျာ "
ဝင်းကို ပြောပြောဆိုဆို ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုး အောက်နားစအား လှန်ပြရာ လမွှေးအုံအောက် လီးညိုကြီးမှာ ခင်စမ်းရီအား ခေါင်းထောင် ကြည့်နေ၏။
" ဟာ … အိမ်ထဲမှာ … အမေတို့ရော … ကိုစိုးမြင့်ရော ရှိတယ် … ဝင်းကို ရ "
" အင်းပါ … မလိုးတော့ပါဘူး … ဂွင်းပဲ … ထုပေး "
" ဟာ … နင်ကလည်း ဇွတ် "
ခင်စမ်းရီ ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း အိမ်နောက်ဖေးပေါက် လှည်ပြန် ကြည့်ကာ ဆပ်ပြာမြုပ် ပေနေသော လက်ကလေးဖြင့် ဝင်းကိုလီးအား ကိုင်ကာ တဘတ်ဘတ် ဖြင့် ဂွင်းတိုက် ပေးနေရသည်။
" ကြာတာ ဝင်းကိုရယ် … လရည်မထွက်သေးဘူး "
၁၀မိနစ်ခန့်အကြာ လက်ထဲ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထကာ တင်းမာနေသော လီးအား ခပ်သွက်သွက် တိုက်ရင်း ဝင်းကိုမျက်နှာအား စိုက်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်ပြန်၏။
" အင်း … ခဏ လိုးမှနဲ့ တူတယ် … မမရီ "
" အမ် … အဲတာတော့ မဖြစ်ဖူးနော် "
" မမရီ … စိတ်မပါဘူးလား "
" စိတ်မပါတာ … မဟုတ်ဖူးလေဟာ … လူတွေရှိနေတာ "
အမှန်တကယ်လည်း ခင်စမ်းရီ တယောက် ဝင်းကိုအား ပက်လက် လှန်ခိုင်းပြီး အပေါ်မှ တက်ခွလိုးချင်သည့် စိတ်များ ထိန်းချုပ်နေရ၏။
" အင်း … မမရီ အဝတ်လှမ်းရင်း … နွားတင်းကုတ်ဘက် … လာခဲ့လိုက် … အဲဒီနား လိုးရအောင်လေ "
" ဟင် "
ဝင်းကို စကားကြောင့် ခင်စမ်းရီ တွေသွားရသည်။ အိမ်နောက်ဖေး အဝတ်လှန်း ကြိုးတန်းမှာ နွားတင်းကုတ် နှင့် မန်းကျည်းပင်အား ချိတ်တန်း ထားသဖြင့် လူလာလျင် အဝတ်လှမ်းနေဟန် ဟန်ဆောင်ဖို့ လွယ်ကူနေ၏။
ဂွင်းထု ပေးရင်း စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ် ခံစားနေရာ ဝင်းကို လီးအား လွတ်ရင်း လျှော်ပြီးသား အဝတ်တချို့ ပွေ့ကာ ထရပ်လိုက်တော့သည်။
" အင်း … မြန်မြန်လိုးနော် … နောက်က လိုက်ခဲ့ "
နွားတင်းကုတ်နား အရောက် ခင်စမ်းရီမှာ အဝတ်တန်း ကြိုးပေါ် အဝတ်များ စုပုံတင်ကာ အိမ်ဘက် တချက်ကြည့်ရင်း ဝင်းကိုအား အရင် ဝင်ခိုင်းလိုက်သည်။
" လုပ်ဟာ … နင် ပက်လက် လှန်လိုက် "
" အင်းပါ … မမရီ ရဲ့ "
ဝင်းကို ကြိတ်ကျေနပ် သွားရ၏။ နွားတင်းကုတ် အနောက်ဖက်ဒေါင့်နား ပုဆိုးချွတ်ခင်းပြီး ပက်လက် လှဲအိပ်ရင်း လီးအား ၂ချက်၃ချက်ဆွကာ ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ထမိန် အောက်နားစလေး ခါးထိလှန်တင်ကာ လူအရိပ်ခြေ ကြည့်ရင်း လီးပေါ်ခွရပ်လိုက်၏။
" ဝင်းကို … နင် … အိမ်ဖက် ကြည့်ထားနော် … လူလာရင် …… ငါ့ သတိပေး "
ပြောလည်းပြော အိမ်အနောက်ဖက် ကျောပေးကာ ထိုင်ချ လိုက်၏။ လီးထိပ်အား အဖုတ်ဝတေ့ပြီး ဖိသွင်းရင်း ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်နေ တော့သည်။ ဝင်းကိုမှာ ပက်လက် အနေထားနှင့် ဖင်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် ပင့်ကိုင်ပြီး ခင်စမ်းရီ ဖင်အကြွ မပေးနေ၏။ ဖင်အား ညှစ်ကိုင်ထားသဖြင့် ခင်စမ်းရီ စိတ်ကြွကာ တဘွတ်ဘွတ် မြည်အောင် ပစ်ဆောင့်လိုက်သည်။
" အင့် ……… အ … အ … အင့်ဟာ …… အင့် အင့် "
၁၀မိနစ်ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ရာ ပေါင်တံများ ညှောင်းလာပြီး မောလာရ၏။
" အင်း … အီးးးး …… ဝင်းကို …… ငါမောလာပြီ "
ခင်စမ်းရီ စကားအဆုံး ဝင်းကိုမှာ နို့အုံအား အင်္ကျီအပြင်မှ ညှစ်ပေးပြန်သည်။ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ၅ချက်၆ချက် ဆောင့်ပြီးသည်နှင့် ဆက်မဆောင့်နိုင်ပဲ လီးအရင်းထိ ကပ်ကာ ဖင်ကြီး ကြိတ်ဝိုက်နေရ၏။
" အင်း …… ကောင်းလိုက်တာ …… မမရီ …… ဟုတ်တယ် …ဖင်ကို ဝိုက်ပြီး ကြိတ်လှည့်ပေး "
" အေးပါဟာ …အ …… အား အား … မရ ……… ဟင့် …… မရတော့ဘူး …… အင့် အင့် …… "
အပေါ်မှခွကာ ဖင်ကြီးဝိူက်နှဲ့ရင်း ကာမအရသာအား ခင်စမ်းရီ ထိန်းမထားနိုင်တော့ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက်ရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားရသည်။
" ဟူးးး… ရှီးးးးး အရမ်းကောင်းတာပဲ …… ဝင်းကိုရယ် … တကိုယ်လုံး အီစိမ့်နေတာ "
ထိုချိန် ဦးတင်ငွေ တယောက် နေ့ခင်းကြောင်တောင် အိမ်၏ အနောက်ဖက် အိမ်သာနား သေးလာပေါက်ရင်း နွားတင်းကုတ် ဘက်မှ ညည်းသံကြောင့် ခြေအစုံ ရပ်လိုက်မိသည်။
" အင်းဟင်း …… ကျွတ် ကျွတ် "
တီးတိုးသံလေးများ နားထဲ ကြားနေရသည်။ အသံမှာ မပီမသ တိုးညှင်သော်လည်း မယားပါသမီး ခင်စမ်းရီ အသံလေးမှန်း သိရှိလိုက်သည်။ မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး စဉ်းစားရင်း နွားတင်းကုတ်နား ခါးကုန်းလျှောက်ကာ တိုးကပ်လိုက်၏။
" အင်း … ကျနော် လည်းပြီးတော့မှာပါ "
မြင်ကွင်းကြောင့် ဦးတင်ငွေ အံအောမှင်သက် သွားရသည်။ မယားပါးသမီး အငယ်မ၏ ယောက်ျားဖြစ်သူမှ အကြီးမအား စကားပြောရင်း အောက်မှ ကော့လိုးပေးနေ၏။
" အင်းဟင်း …… မြန်မြန်လုပ် ဝင်းကို … အမေနဲ့ ဦးလေး ရှိတယ် … တော်ကြာ နောက်ဖေး ထွက်လာရင် … မကောင်းဘူး "
" ပြီးတော့မှာပါ … မမရီ ရဲ့ …… အင့် …… ဗြိ …… ဖွပ် …… ဘွတ် …… "
သို့သော် ၁၀မိနစ် ကျော်လာသည်အထိ ဝင်းကို မပြီးသေးပေ။
" ပြီးသေးဘူးလား ဟာ "
" မမရီ … လေးဖက်ကုန်းလိုက် ပါလား "
ဝင်းကို စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီမှာ ခင်းထားသော ပုဆိုးပေါ် ဖင်အဖွေးသားနှင့် လေးဖက် ကုန်းပေးလိုက်၏။ ဝင်းကိုမှာ ကျော်ပေါ် ရင်ဘတ်အပ်ရင်း ဒူးထောက်လိုးနေသည်။
ဦးတင်ငွေ ချောင်းသည့် နေရာအား ကျောပေးထားသည့် အနေထားမို့ ခင်စမ်းရီ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်းကို လီးကြီး ဝင်ထွက်နေရာ အဖုတ်၂ခြမ်းမှာ ဘေးသို့ကားလိုက် စုလိုက်ဖြင့် လဥ၂လုံးမှာ အောက်ဖက် အက်ကွဲကြောင်း ထိပ်အား တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိနေသည်။
" ဆောင့် …… အင့် …… နာနာလေး …… အ …… ရှီးးးး …… ဟင့် … "
" အင်းပါ … အသံ တအား … ထွက်မဆိုးလို့ "
ခင်စမ်းရီ စကားအဆုံး ဝင်းကို ဆောင့်လိုးရာ စောက်ရည်များ ပြောင်လဲ့နေသော လီးကြီးမှာ အဖုတ်ဝထဲ ကျွတ်လုနီးပါး ထွက်လာလိုက် ပြန်ဝင်လိုက်နှင့် လီးအရည်ပြားပေါ် အဖြူမြုပ် လေးများ ကပ်နေတော့သည်။ စောက်ပတ် အတွင်းသား ရဲရဲလေးများ လန်ထွက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ စိတ်များကြွကာ ပေါင်ကြားထဲ လီးမှာ ခုံးထလာ၏။
" ဟင် … မပြီးသေးပဲနဲ့ … ဘာလို့ ဆွဲထုတ်လိုက်တာလဲ … ရှီးးးး အားးးးး "
ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေး ဟာတာတာ ဖြစ်ကျန်ရစ်သဖြင့် လက်တဖက် ပေါင်ကြားသွင်းကာ အဖုတ်အား ပွတ်ရင်း မေးနေပြန်၏။
" ဖင်လိုး မလို့ပါ … မမရီ ရဲ့ "
" အာ … ဒီမှာ နောက်တချီ … ပြီးတော့မှာကို … ဟွန့် "
" အင်း အဲဒါဆိုလည်း …မမရီ ပြီးအောင် … အရင်လိုး ပေးမယ် … စောက်ပတ်ကို … လက်နဲ့ဖြဲထားပေး "
ဝင်းကို တယောက် မောဟိုက်သံနှင့် ပြောရင်း ဖင်ပေါက်လေးအား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေပြန်သည်။
" အဖုတ်ကို … ပြီးအောင် လိုး … "
စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီမှာ အဖုတ်ပွတ်ရင်း လက်ချောင်းလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်အား ဆွဲဖြဲပေးနေ၏။ လက်နှစ်ချောင်း ဂွလေးထဲ အစိလေး ပြူးထောင်နေကာ အဖုတ်ဝလေး ဟလာရသည်။ ဘွတ်ကနဲ့ လီးဝင်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ စောက်ပတ်လေးမှ ဖမ်းညှစ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ လီးဆီမှ တင်းကနဲ့ ဖြစ်ကာ လီးကြီး ငေါထွက်လာတော့သည်။
ထိုအချိန် ဝင်းကိုမှာ ခပ်သွက်သွက် လိုးရင်း စောက်ပတ်နှင့် ဖင်ဝ အစပ်ကြား နေရာလေးအား လက်မနှင့် ဖိဝိုင်းပေးရာ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ တယောက် တအအ ညည်းရင်း ဒုတိယ အကြိမ် ပြီးသွားရသည်။
ခင်စမ်းရီ ပြီးသည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးထဲ ဒစ်အားဖိသွင်းပစ်၏။ သို့သော် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်နေချိန်မို့ ဖင်ဝလေး ရှုံ့ကာ ဒစ်အား တားထားသလို ဖြစ်နေပြန်သည်။
" ဘွတ် …… ဗျစ် …… အီး …… ကျွတ်ကျွတ် … ကျွတ် "
ခဏသာ တားထားနိုင်ပြီး ဝင်းကို အားစိုက် ထည့်လိုက်သည်နှင့် ဘွတ်ကနဲ့ ဒစ်ကြီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ တိုး၀င်လာ၏။ မချိမဆံ ညည်းသံလေးမှာ ဖင်လိုးနေသော ဝင်းကိုသာမကာ ချောင်းကြည့် နေသော ဦးတင်ငွေပါ လရည်ထွက်မတတ် ခံစားလာမိသည်။ ခဏအကြာ ဝင်းကို အံကြိတ်သံလေး ပေါ်လာပြီး လရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။
" အ …… မမရီ …အ အား …ကျနော်လည်း … ပြီး … အအ …… ပြီးပြီ … ပြီး … အားဟား …… "
လီးကြီး ပျော့မသွားခင်ထိ ခင်စမ်းရီမှာ ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးရင်း လီးအား အဖုတ်ဖြင့် ညှစ်ထားလိုက်သည်။ ၂ ယောက်သား ကာမအရသာ အမြင့်ဆုံး ခံစားနေချိန်မို့ နောက်ဖေးဘက် သေးလာပေါက်သော ဦးတင်ငွေအား ဝင်းကိုရော ခင်စမ်းရီပါ သတိမထားမိလိုက်ပေ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဝင်းကို ထွက်သွားသည်နှင့် ခင်စမ်းရီတယောက် နွားတင်းကုတ်ထဲမှ ထွက်လာကာ လျှော်လက်စ အဝတ်များ ထပ်လျှော်ပြီး ရေချိုးရင်း အဖုတ်လေးအား သေချာဆေးကြောပစ်၏။ ရေချိုးပြီးသည်နှင့် ရေလဲထမိန် လဲဝတ်ကာ အိမ်၏နောက်ဖေးပေါက် လျှောက်လာခဲ့သည်။
ထိုအချိန် ဦးတင်ငွေတယောက် အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာကာ ခင်စမ်းရီ လှုပ်ရှားမှု့မှန်သမျှ မသိမသာ ခိုးကြည့်နေသည်။ ရင်လျားထားသော ထမိန်၏ ပါးလွှာမှု့ကြောင့် ပေါင်တံကြီးများနှင့် ကားထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား အနီးကပ် မြင်နေရသည်။
လုံးဝန်းသောနိူ့အုံ ၂ ဖက်၏ နို့သီးခေါင်းများ ရေလဲ ထမိန်အတွင်းမှ အရာလေး ထင်းနေ၏။ မျက်နှာပေါ် ရေစက်လေးများနှင့် တဘက်သုတ်နေသော ခင်စမ်းရီအား ဦးတင်ငွေ စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ ရင်တုန်နေမိ၏။ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး စူးစူးစိုက်စိုက်ကြီး ကြည့်နေသော ပထွေးဖြစ်သူကြောင့် စိတ်ထဲတွင် အမျိုးအမည် မသိသော ခံစားမှု့လေး ဖြစ်ပေါ်လာ၏။
မသိဟန်ဆောင်ကာ လျှော်ထားသော ဆံနွယ်များအား မျက်နှာရှေ့ချကာ ရေသုတ်နေ၏။ ဦးတင်ငွေရှေ့ တဘက်သုတ်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်တိုင်း နိုအုံများနှင့် ဝိုင်းစက် ကော့ထွက် နေသော ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ပါ တုန်ခါသွား၏။
" ဦးလေး … အမေရော "
ခင်စမ်းရီမှာ ခုံရှည်နား ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ရင်း သူမအား စိုက်ကြည့်နေသော ပထွေးဖြစ်သူအား လှမ်းမေးလိုက်၏။
" ဟင် … ဟို …… မကြည်ခင်က … ညည်းယောက်ျားနဲ့ ရွာထဲ လျှောက်လည်နေတုန်း "
ဦးတင်ငွေ ဒုတ်ကနဲ့ ရင်ခုန်ကာ အကြည့်လွဲလိုက်ရသည်။
" အော် … ဟုတ် … ဦးလေး ထမင်းဆာပြီလား … ချဉ်ရည်ဟင်းလေး … ပြန်နွှေးပြီး … စားလို့ရပြီနော် … "
" မဆာသေးပါဘူး … ညည်းအမေ ပြန်လာမှပဲ … အတူစားတော့မယ် "
" အင်း … အဲတာဆို … သမီး အဝတ်လဲလိုက်ဦးမယ် … ပြီးမှ … လက်ဖက်လေး သုပ်ပေးမယ် … အစာပြေပေါ့ … "
စကားပြောရင်း ရေလဲထမိန်အား ပြင်ပြီးရင်လျားကာ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်သွားတော့၏။ အိမ်ပေါ်တက်ရာ လှေကားထစ် တလျှောက် ခင်စမ်းရီ ဖင်သားစိုင်များ လှုပ်ရမ်းတုံခါနေသည်ကို ဦးတင်ငွေ တယောက် အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်များ ကြွနေရသည်။
စိတ်ထဲ ခင်စမ်းရီ အိမ်ထောင်မကျခင် အတူနေခဲ့ရသော အချိန်ကာလလေးအား သတိရမိနေသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာစ လင်မယားလိုးတိုင်း အိပ်ခန်းရှေ့ ရိပ်ကနဲ့ ရိပ်ကနဲ့ တွေ့ရတတ်သော ခင်စမ်းရီအား သတိထားမိလာသည်။
နောက်ပိုင်း ခင်စမ်းရီ အိမ်ထောင်မကျခင်ထိ အာသာဖြည်နေသည်ကို ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းထုခဲ့ရသည့် ရက်တွေလည်း မနဲခဲ့ပေ။ အငယ်မ တင်မေသန်းမှာ အိမ်သိပ်မကပ်သဖြင့် ဘာသိဘာသာ နေမိသော်လည်း တအိမ်ထဲ လက်ပွန်းတတီး နေထိုင်ရသော ခင်စမ်းရီအား လိုးချင်စိတ်များ ပြင်းထန်ခဲ့ဖူး၏။
အငယ်မ တင်မေသန်းမှာ အိမ်သိပ်မကပ်သဖြင့် ပါသိပါသာ နေမိသော်လည်း တအိမ်ထဲ လက်ပွန်းတတီး နေထိုင်ရသော ခင်စမ်းရီအပေါ် ကာမဆက်ဆံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ခဲ့ဖူး၏။ မယားပါ သမီးလေး၏ ခန္ဓာကိုယ် အလှအပများအား တက်မက်မိကာ လိုးချင်စိတ် ပြင်းထန်သော်လည်း အစခက်နေရသည်။
အဆင်မပြေလျင် အရှက်ကွဲကာ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့်ပါ ကွဲရမည့်အဖြစ်မို့ စဉ်းစားချင့်ချိန်နေရင်း ခင်စမ်းရီ အိမ်ထောင် ပြုသွားသဖြင့် ဝေးခဲ့ရတော့၏။ သို့သော့် ယခုချိန် ခင်စမ်းရီနှင့် ဝင်းကိုတို့ နွားတင်းကုတ်ထဲ လိုးနေကြသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်သဖြင့် အခွင့်သာလျင် အကြပ်ကိုင်လိုးရန် တေးထားလိုက်၏။
ခုလည်း တအိမ်လုံး ၂ယောက်ထဲ ဆိုသော အသိဖြင့် ခင်စမ်းရီ အဝတ်စားလဲချိန် ချောင်းကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ ခြေဖွနင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်လာခဲ့၏။ အိမ်အပေါ်ထပ် ရောက်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းတံခါးနား တိုးကပ်လိုက်သည်။
ခင်စမ်းရီ၏ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်များအား မြင်တွေ့ရတော့မည်မို့ ဦးတင်ငွေ တံခါးကိုင်ထားသော လက်လေး တုန်နေရသည်။ ၂နှစ်ကျော် ၃နှစ်နီးပါ ဝေးခဲ့ရသော မယားပါသမီး၏ ခန္ဒာကိုယ် အလှအပများအား ဒုတိယအကြိမ် မြင်လိုက်ရတော့၏။
ခင်စမ်းရီမှာ အိမ်အပေါ်ထပ် တယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်မို့ ရေလဲ ထမိန်အား ခြေရင်း ပုံချထားရာ ခန္ဒာကိုယ်မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေတော့သည်။ ပေါင်တံဖွေးဖွေး ၂ဖက်၏ဂွဆုံတွင် ရေစိုအမွှေးလေးများ ကပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးအား မြင်နေရ၏။
ဦးတင်ငွေ ကြည့်ရင်း အခန်းထဲဝင်ပြီး တက်လိုး ပစ်ချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာရသည်။ ခင်စမ်းရီ၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဒာကိုယ်အား ကြည့်ရင်း လီးအား ပွတ်သပ်နေမိသည်။ ခင်စမ်းရီ အဝတ်စားလဲနေချိန် အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းကာ ခုံရှည်ပေါ်ထိုင်ရင်း ဂွင်းထုနေတော့၏။ ခင်စမ်းရီ အဝတ်စား ဝတ်ပြီးသည်နှင့် အခန်းပြင် ပြန်ထွက်ကာ အိမ်အောက် ပြန်ဆင်းလာသည်။
" ဟင် "
လှေကားအရောက် အိမ်အောက်ထပ်ရှိ ခုံရှည်ပေါ်တွင် မျက်လုံးမှိတ်ကာ ပုဆိုးလှန်ဂွင်းထုနေသော ဦးတင်ငွေအား တွေ့လိုက်ရ၏။
" ရှီးးးး … အ …… ဖတ် ဖတ် ဖတ် … အ … စမ်းရီ ရယ် "
ခြေလှမ်းများ ရပ်သွားရသည်။ အောက်ဆက် မဆင်းပဲ လှေကား လက်တန်းလျားလေး ကိုင်ကာ ကြည့်နေမိသည်။ ပထွေးဖြစ်သူမှာ မိမိနာမည် ခပ်တိုးတိုး ရွတ်ကာ ဂွင်းထုနေသည်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှား လာရသည်။
အိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်ထောင်ရေး သုခလေးအား လင်ဖြစ်သူ အပြည့်အဝ မဖြည့်စီးနိုင်သဖြင့် ကာမစိတ်မှာ ထကြွ လွယ်လာသည်။ ခုလည်း ပထွေးဖြစ်သူ ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်လေး တင်းလာရ၏။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာ ၁၀ မိနစ်ခန့် အကြာမှ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။
အိမ်အောက်ထပ် ရောက်သည်နှင့် ဦးတင်ငွေ၏ အကြည့်များမှာ စောက်ဖုတ်လေးရှိရာ ပေါင်ကြားသို့ ရောက်ရှိလာသဖြင့် ရှိန်းကနဲ့ဖြစ်သွားရ၏။
" ဦးလေး … ခဏလေးနော် … သမီး လက်ဖက် သုပ်ပေးမယ် … အမေတို့ မလာခင် … အစာပြေ စားထားပေါ့ "
" အေးပါ …… ရပါတယ်ဟာ "
ဦးတင်ငွေမှာ သူမပေါင်ဂွလေးအား အကြည့်မပျက်ပဲ ပြန်ဖြေနေသည်။ စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီ မီးဖိုချောင်ဖက် လျှောက်သွားရာ လှုပ်ခါနေသော ဖင်ကြီးအား ဦးတင်ငွေကြည့်ရင်း လီးတံမှာ ခုံးထလာပြန်၏။ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီမှာ လက်ဖက်သုပ် ပန်းကန်လေး ကိုင်ထွက်လာပြီး စားပွဲပေါ် လာချပေးနေသည်။
" စမ်းရီ … ရေနွေးလေးရော လုပ်ဟာ …… "
လက်ဖက်ပန်းကန် ချအပြီး ခင်စမ်းရီ မထိုင်ခင် ဦးတင်ငွေမှာ ရေနွေးငှဲ့ရင်း လှမ်းပြောနေ၏။
" အော် … ဟုတ် … တည်ပြီးသား ရှိပါတယ် … ဦးလေးရဲ့ … "
ခင်စမ်းရီ မီးဖိုချောင်ဘက် ပြန်ဝင်လာကာ ရေနွေးဖြည့်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ စားပွဲခုံနား အရောက် လက်ဖက်ပန်းကန် ဘေးမှ အကြမ်ပန်းကန်လေးထဲ ရေနွေးငှဲ့ပေးလိုက်သည်။
" ဟာ …… စမ်းရီ … အင်္ကျီကြယ်သီး … သေချာတပ်ဦး ဟ "
ရုတ်တရက် ဦးတင်ငွေ စကားကြောင့် ကြည့်မိရာ ဖွေးဥနေသော နို့အုံအပေါ်ခြမ်းလေး ဘော်လီထဲမှာ ထွက်ပေါ်နေသည်။ ရေနွေးငှဲ့ရင်း သေချာမတပ်မိသော သူမအင်္ကျီ နှိပ်စေ့လေးပြုတ်ကာ ဘော်လီထဲမှ နို့အုံများအား လှပ်ပြသလို ဖြစ်နေမိ၏။
" အိုရ် … "
ရေနွေးဓတ်ဗူးအား အစို့လေးဖွင့်ပြီး ငှဲ့ပေးစဉ် စိတ်လှုပ်ရှားလာသဖြင့် ပန်းကန်လုံးထဲ ပြည့်လျှံကာ စားပွဲပေါ်မှတဆင့် အောက်သို့စီးကျကုန်သည်။
" အမလေး … ပူတာ စမ်းရီရယ် "
" ဟင် … ကန်တော့နော် … ကန်တော့ … ဦးလေး "
ရေနွေးပူများ ဦးတင်ငွေ ပေါင်ပေါ်စီးကျကုန်ရာ ခင်စမ်းရီတယောက် ဓတ်ဗူးအား စားပွဲပေါ်အမြန် ပြန်တင်လိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ရေနွေးပူများ စိုကုန်သော ဦးတင်ငွေပေါင်တံအား သူမလက်လေးဖြင့် သပ်ချပေးရာ မပျော့မမာ ဖြစ်နေသော လီးကြီးအား လက်ချောင်း ထိပ်လေးဖြင့် ထိမိသွား၏။
ခဏကြောင်ကြည့်မိရင်း သတိပြန်ဝင်လာရာ ပြုတ်နေသော အင်္ကျီကြယ်သီးများအာ အမြန်တပ်လိုက်တော့သည်။ ဦးတင်ငွေဘေးနား မထိုင်ရဲတော့ပဲ နောက်ဖေး ထွက်လာခဲ့ရ၏။
ရေကန်နား ရောက်မှ ကတုန်ကရင် ဖြစ်နေသော စိတ်အားထိန်းကာ နောက်လှည့် ကြည့်မိ၏။ ဦးတင်ငွေ လက်ဖက်ထိုင်စားနေသည်ကို မြင်မှ ဟူးကနဲ့ သက်ပျင်းချကာ လုပ်မိလုပ်ရာ နွားတင်းကုတ် ဘေးနားရှိ ကြိုးတမ်းပေါ်မှ လှန်းထားသော အဝတ်ရေစိုများ ရုတ်မိနေပြန်သည်။
" ဟာ … ကျွတ် … "
ရုတ်ပြီးသား အဝတ်များ ကြိုးတန်းပေါ် ပြန်လှန်းရင်း နွားတင်းကုတ်နားလေး ထိုင်ချလိုက်၏။ အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးရင်း အပျိုဘဝတွင် မိခင်ဖြစ်သူအား ကော့ပျံအောင် လိုးနိုင်သော ပထွေးဖြစ်သူ လီးကြီးအား လက်နှင့်ထိမိသဖြင့် မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ကာ စိတ်ထဲ ရှိုးတို့ရှန်းတန်း ဖြစ်နေရသည်။
တောင်တွေး မြောက်တွေးနှင့် အချိန်မည်မျှ ကြာသွားသည်မသိ အိမ်ထဲမှ မိခင်ဖြစ်သူ အသံနှင့် လင်ဖြစ်သူ အသံကြားမှ နောက်ဖေးပေါက်မှ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။
~~~~~~~~~~
နေ့လည်စာ မိသားစုလိုက် အတူစားကာ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ခင်စမ်းရီအား မှာစရာရှိရာ မှာနေတော့သည်။
" စမ်းရီ … သမီး … အမေ ဆေးရုံတက်နေတုန်း … အိမ်ကို ညည်းသွားစောင့်ပေးဦး "
" အော် … ဟုတ် … အမေ … "
" အေး … အငယ်မ လင်မယားက … လောင်းကစား ဖက်နေတာ … အမေ စိတ်မချဘူး … သူတို့ လင်မယားကို … ဆေးရုံခေါ်သွားမလို့ … "
ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ သမီး၂ယောက်လုံး ချစ်ခင်သော်လည်း အနေတည်ပြီး စနစ်ဇယားကျသော ခင်စမ်းရီအား ယုံကြည်မှု့ရှိ၏။ သမီးငယ် တင်မေသန်းမှာ အကြောင်းအမျိုးမျိုး ပြကာ ပိုက်ဆံတောင်းနေသဖြင့် စျေးဆိုင်နှင့် အပေါင်ဆိုင်အား မထားရဲပေ။
" အင်းပါ … အမေရဲ့ … စိတ်ချလက်ချသွား "
" စိုးမြင့်ရော …… ငါ့သား တယောက်ထဲ … အဆင်ပြေပါ့မလား "
သမီးဖြစ်သူ စကားအဆုံး သမက်ဖြစ်သူအား တဆက်ထဲ လှမ်းမေးလိုက်၏။
" ရပါတယ် … အမေရဲ့ … ၁ပတ် ၁၀ရက်စာ … အခြောက်အခြမ်းလေး … ကြော်လှော်ပေးထားရင် … ကျနော် အဆင်ပြေပါတယ် "
" အေးပါ … ဟုတ်ပါပြီ … ဆေးရုံမှာ … အမေ ရက်ကြာရင် … ကိုတင်ငွေ့ကို … ပြန်လွတ်လိုက်မှာပါ … အပေါင်ဆိုင် … အဝင်အထွက် စာရင်းကျ … သူပဲ နားလည်တာလေ … "
သမက်ဖြစ်သူအား ပြောရင်း သမီးဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီဘက် တဆက်ထဲ လှည့်ပြောလိုက်သည်။ စကားတပြောပြောနှင့် ထမင်းစားကာ စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ လင်မယားမှာ အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြ၏။
ခင်စမ်းရီ ပန်းကန် ခွက်ရောက်များ ဆေးကြောပြီး မနားတော့ပေ။ လင်တောင်မောင်အတွက် အခြောက်အခြမ်းများ ကြော်လှော်နေတော့သည်။ အားလုံးပြီးမှ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ကာ လင်ဖြစ်သူဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်၏။
" စမ်းရီ … ညကြ … အမေတို့ အောက်ထပ် သိပ်လို့ … ဖြစ်ပါ့မလား … အေးနေဦးမယ် … "
" ဟုတ်သား … အဲတာဆို … စမ်းရီတို့ ဘေးခန်း … ရှင်းပေးလိုက်မယ် "
" အင်း … ထ … ညကြ … ငါက နဲနဲသောက်ဦးမှာ … ခိခိ … ခုရှင်းရအောင် "
" ဟွန့် … ဒါပဲ … ကျမ … အမေတို့အိမ် … သွားစောင့်တဲ့ချိန် … တယောက်ထဲ … မဆင်မခြင် မသောက်ရဘူးနော် … "
" အေးပါ ဟာ "
စကားအဆုံး လင်မယား၂ယောက် အိပ်ခန်းချင်း ကပ်လျက် အခန်းလွတ်အား ဖုံများသဲများ လှဲကျင်းကာ အိပ်ယာပြင်ပေး ထားလိုက်တော့သည်။ အားလုံးပြီးမှ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ခင်စမ်းရီတယောက် လင်ဖြစ်သူ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးမှေးလိုက်၏။
~~~~~~~
ညနေပိုင်း အိပ်ယာနိုးလာချိန် ဖက်အိပ်နေသော လင်တော်မောင့် လက်အား အသာဖယ်ကာ အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့သည်။ အောက်ထပ်တွင် မိခင်ရော ပထွေးဖြစ်သူပါ မတွေ့ရပေ။ ရွာထဲ လျှောက်လည်နေမှန်း တွေးမိကာ လူလစ်သည်နှင့် ဝင်းကိုတို့ အိမ်ဘက် မယောင်မလည်ဖြင့် လျှောက်လာတော့သည်။
ညီမဖြစ်သူ မရှိသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေသော ဝင်းကို၏ ပုဆိုးလှန်ကာ လီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်လိုက်၏။ ၁၀မိနစ်ခန့် အားရအောင် စုပ်ပြီး ထမိန်ချွတ်ကာ တက်ခွလိုက်သည်။
လီးအား စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်အောင် အပေါ်မှ ဖိသွင်းရင်း လီးထိပ်ဖြင့် သူမသားအိမ်ခေါင်း ထိကပ်ချိန် ရှေ့နောက် ကြိတ်ပွတ်ပစ်၏။ ခါးဆန့်ပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ကြိတ်ပေးနေစဉ် တောင်ထနေသော သူမ စောက်စိလေးအား ဝင်းကိုမှ လက်မဖြင့် ဖိချေ ပေးပြန်သည်။ အဖုတ် အတွင်းရော အပြင်ပါ ကာမအရသာလေး ရရှိနေသဖြင့် တအီးအီး ညည်းနေမိ၏။
" ရှီးး အင်းဟင်း …… ဝင်းကို …… နင့် လီးကြီးကလည်း … မာလိုက်တာ … အရမ်းပဲ "
ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ လီးမှာ နောက်ပိုင်း မာကျောမှု လျော့ကျ လာပြီး သူမအား လိုးပေးသည့်အခါ အာသာ မပြေတော့ သဖြင့် တောင့်တင်း သန်မာသော ဝင်းကိုလီးအား အားရကျေနပ် နေမိသည်။
" အင်း … မမရီ …… အမေတို့အိမ် မသွားခင် … အားရအောင် လိုးသွားလေ "
" အ … ရှီး … ကျွတ် ကျွတ် … လိုးတောင် မလိုးရသေးဘူး … အထဲစိမ်ပြီး ပွတ်ရုံနဲ့ … ငါ့ စောက်ဖုတ်ကြီး … အရမ်းကောင်းနေပြီ … အားဟ … အင့် …… ပြိ …… ဇွိ …… သိရဲ့လား "
ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကိုနှင့် ကာမဆက်ဆံတိုင်း တစ်တစ်ခွခွ ညစ်ငြမ်းစွာ ပြောရင်း လိုးရသည်ကို နှစ်ခြိုက် နေမိသည်။
" သိပါတယ် … မမရီ … သားအိမ်ဝကို … ကျနော့် လီးထိပ်နဲ့ …ထောက်ပွတ်နေတလေ .. အားးး …… အ … ဒစ်ကြီးကျင်တက် လာပြီ … အီစိမ့်နေတာပဲ ဗျာ "
ဝင်းကိုမှာ စကားပြောရင်း ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီး ညှစ်ချေကာ ပင့်မလျက် ဖိကပ်ပွတ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးထဲ ကော့းညှောင့် ပေးနေ၏
" ဟင့် …… အ …လုပ်တတ်လိုက်တာ … ဝင်းကို ရယ် … ရှီး.. အ အ …… "
ခါးလေး မဆိုစလောက် တုတ်လာသော်လည်း ကြီးမားဖွံ့ ထွားသော ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကြောင့် အချိုးအဆစ် လှပနေဆဲပင်။ ၁၀ မိနစ်ခန့် စိတ်တိုင်းကျ ကြိတ်ပွတ်ရင်း စကားပြောရပ်ကာ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပြန်သည်။
ဝင်းကိုမှာ အပေါ်မှ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဆောင့်နေသော ခင်စမ်းရီ နို့အုံ ၂ ဖက်အား အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ ဘော်လီအပြင်မှ ညှစ်ချေပေးလိုက်၏။
နောက်ထပ် ၁၀ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ခင်စမ်းရီ အံကြိတ်သံလေး ထွက်လာကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။ စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များဖြင့် လီးကြီးအား ညှစ်ပေးရာ ဝင်းကိုလည်း တင်းမခံနိုင် တော့။ အောက်မှ အချက်၂၀ ခန့် ကော့လိုးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရ၏။
" အား …… ကောင်းလိုက်တာ …… မမရီ ရယ် ”
၂ ယောက်သား ကာမအထွဋ်အထိပ် ရောက်ကာ ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကို ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချပစ်၏။ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးအား စိမ်ထားရင်း ဝင်းကို မျက်နှာအား အားရကျေနပ်သော မျက်ဝန်းလေးနှင့် ကြည့်ကာ နမ်းပေးလိုက်သည်။
၂ ယောက်သား ပြီးသွားသည်တိုင် ခင်စမ်းရီမှာ အဖုတ်ထဲမှ လီးအား မထုတ်ပဲ ဖင်ကြီးလှုပ်ကာ ကြိတ်ပွတ်နေ၏။
" နက်ဖန် … မမရီ … အမေတို့အိမ် သွားတော့မှာပေါ့ "
" အင်းးး … ရှီးးးးး … ဟုတ်တယ် … နင်တို့ လင်မယား …… အမေတို့နဲ့ … ဆေးရုံ လိုက်စောင့်ရမှာ "
ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးအား အနှဲ့မပျက် အီစိမ့်သော ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူရင်း စကားပြန်ပြောနေသည်။ လည်ပင်မှ ချွေးစက်များမှာ နို့အုံကြားမှ ဗိုက်ပေါ်ထိ စီးကျလာတော့၏။
" ဝင်းကို … ငါသွားမယ်ဟာ … အမေတို့ ညစာ စားဖို့ … ငါပြင်ဆင် ပေးရဦးမှာ "
ခဏနားပြီးမှ ခင်စမ်းရီ အိမ်ဘက်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ဘက် ပြန်ရောက်သည်နှင့် ထမင်းဟင်း နွေးကာ ညစာ ပြင်ဆင်နေတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်း အလင်းပျောက်ကာ အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာချိန် ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ဦးတင်ငွေတို့ ပြန်ရောက်လာ၏။
ခဏအကြာမှ လင်တော်မောင် မြင့်စိုး အရက်နံ့လေး သင်းကာအိမ်ထဲ ဝင်လာတော့သည်။ ညပိုင်း စားသောက်ပြီး အိမ်အောက်ထပ် ခုံရှည်ပေါ် ထိုင်စကားပြောရင်း မိုးချုပ်လာသဖြင့် အိပ်ယာဝင်ရန် ပြောဆိုနေကြ၏။
" အောက်က လေတိုးတယ် အမေ … အပေါ်ထပ်ပဲ … အိပ်ပါ … သမီးတို့ အခန်းပြင်ထားပြီးသား "
" အေးပါ … ၁ရက်၂ရက်ပါပဲ … အပေါ်ပဲ အိပ်လိုက်မယ် "
ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအဆုံး ၄ယောက်သား စကားစဖြတ်ကာ ထရပ်လိုက်သည်။
" ကိုတင်ငွေ … ကျမ အခင်းလေး သွားမလို့ … နောက်ဖေး လိုက်ခဲ့ဦး "
" အေး … သွားသွား မကြည်ခင် "
ဦးတင်ငွေတို့ လင်မယား နောက်ဖေးသွားစဉ် ခင်စမ်းရီတို့ လင်မယားမှာ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့၏။
~~~~~~~~~~~~
ဒေါ်ကြည်ခင် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေစဉ် ပေါင်ဂွလေးထဲ အသားစိုင် နွေးနွေးလေး ထိကပ်လာသဖြင့် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တွန့်သွားမိ၏။
ထို အသားစိုင် အိအိလေးမှာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းတလျှောက် ဖိဆွဲနေသဖြင့် ရုတ်တရက် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ပေါင်ဂွလေးထဲ ဦးတင်ငွေ ခေါင်းလေး လှုပ်ခါနေ၏။
" ဟင် …… ကိုတင်ငွေ … အ … ရှီး … ကျွတ် ကျွတ် "
အိပ်ခန်းခြင်း ကပ်လျက်တွင် သမီးဖြစ်သူ လင်မယား ရှိနေသဖြင့် ကြိတ်ညည်းနေစဉ် စောက်စိအား စုပ်ခံလိုက်ရသဖြင့် တကိုယ်လုံးတုန်ကာ ဖင်ကြီး ကော့တက်သွားရသည်။ ဖင်ကြီး အိပ်ယာပေါ် ပြန်အကျ သူမပေါင်တံ ၂ ဖက်အား ခပ်ကာကား ဆွဲထောင်ခံရကာ အစိလေး ဖိကိုက်ခံရသဖြင့် သေးထွက်မတတ် ခံစားလိုက်ရ၏။
" မကြည်ခင် … ထကုန်းလိုက်ပါလား "
" ဟင် … ဒီတိုင်း လုပ်လေ … ကိုတင်ငွေရဲ့ "
ဦးတင်ငွေမှာ မနက်ပိုင်း မြင်ခဲ့ရသော ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးအား မှန်းကာ လိုးချင်နေသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင့်အား ကုန်းခိုင်းနေတော့သည်။
" လုပ်ပါ … မကြည်ခင်ကလဲ … "
" ရှင် တအား မလုပ်နဲ့နော် … ဟိုဘက်ခန်းမှာ … ကလေးတွေနဲ့ "
ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ လင်တော်မောင်အကြောင်း သိနေသဖြင့် ကြိုပြောထားရင်း လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်၏။ လေးဖက် ကုန်းလိုက်သည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်ထဲ လီးတဆုံးသွင်းကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်မလေး သွင်းမွှေပေးနေသည်။
" ဟင့် … ကျွတ် … မလုပ်နဲ့ … "
ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေး ဝင်လာသည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး ကတုံကရင်လေး ဖြစ်လာပြီး အရင်းထိ မြုတ်နေသော လီးတံအား ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ ညှစ်ပေးမိနေ၏။
" ရှီးးးး …… အ …… အင်းဟင်း …… အဲလို မလုပ်နဲ့ … ဟင့် …… မလုပ်ပါနဲ့ဆို … "
" မကောင်းလို့လား … မကြည်ခင်ရဲ့ "
" မဟုတ်ပါဘူး … ဖင်ထဲက တစ်မျိုးကြီးပဲ … ယားတယ် "
" အဲဒါဆို … ဖင်ကို လိုးပေးမယ်လေ "
" အမလေး … အဲဒါတော့ မလုပ်နဲ့ … ဟိုတခါ ကျမ … ၂ ရက်လောက် လမ်းမလျှောက်နိုင်ဘူး "
" အင်းပါ … အဖုတ်ပဲ လုပ်မှာပါ "
" ကျွတ် … ရှင်ကလည်းလေ … အတော် အဆန်း ထွင်ချင်တာ … အ …… ရှီး…… "
ဦးတင်ငွေ စကားဆက်မပြောပဲ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေး ထည့်မွှေရင်း တချက်ချင်း လိုးနေရှာသည်။ ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် လီးတံအား အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ လီးထိပ်ပေါ် တံတွေးများ ထွေးချကာ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လက်ချောင်းလေး ထုတ်ကာ လီးထိပ်လေး တေ့လိုက်တော့သည်။
" ဟင် … ဖင် ဖင် … ဖင်လုပ်မလို့လား … ဖြည်းဖြည်းနော် … ကိုတင်ငွေ … "
ဒေါ်ကြည်ခင် လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် ဇွတ်မငြင်းတော့ ကြိတ်ခံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။
" အင်းပါ … မကြည်ခင်ရဲ့ … "
မယားဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဦးတင်ငွေမှာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ တချက်ချင်း ကြိတ်လိုးနေရ၏။
" ထိန်းလိုးနေရတော့ … အားရရဲ့လားဟင် "
" ဟမ် … ဘာတွေမေးမှန်း မသိဘူး … ဟွန်း … လိုးစမ်းပါရှင် "
" လိုးနေတာပါ … မကြည်ခင် … အားမရမှာစိုးလို့ "
" မယ့်လေး … အားရလို့ အလိုးခံခဲ့တာ … နှစ်ချီနေပါပြီ "
နှစ်ယောက်သား အသံနှိမ့်ပြောရင်း ဦးတင်ငွေ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေသည်။
" အင့် ……… အ ……… ဗြိ ……… ဖွပ် ဘွတ် ………
အားးး …… ရှီးးး ……… ဟင့် …… အားးး …… အ "
ည ၁၂ နာရီခန့် တအီးအီးတအအ အသံများကြောင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ရာမှ လန့်နိုးလာခဲ့သည်။ ညည်းသံ ရှိုက်သံများ တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လာစဉ် ကြည့်ချင်မြင်ချင်သည့် စိတ်အား မထိန်းချုပ်နိုင်တော့။
ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ကပ်လျက်အိပ်ခန်းဘက် ခြေဖွလျှောက်ကာ တိုးကပ်လာခဲ့၏။ ထရံပေါက်လေးထဲ မျက်လုံးကပ်ကြည့်ရာ ပထွေးဖြစ်သူမှာ မိခင်အား လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ကြိတ်လိုးနေသည်ကို ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် မြင်လိုက်ရ၏။
" အားး…… ရှီးး… ကောင်းလိုက်တာ … မကြည်ခင်ရယ် … အသံတွေ တအားထွက်နေပြီ … ပက်လက်လှဲလိုက်တော့နော် "
ခင်စမ်းရီ အသက်ရှုရန် မေ့နေမိ၏။ ပထွေးဖြစ်သူ ပြောသမျှ လိုက်လျောပေးနေသော မိခင်အား ငေးကြည့်နေသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင် လေးဖက်ကုန်းနေရာမှ ပက်လက်လှန် လှဲချသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ အပေါ်မှ မှောက်လိုးနေ၏။
ဖင်ကြီး အကြောဆွဲသလို ဆက်ကနဲ့ဆတ်ခနဲ့ တုန်နေ၏။ အောက်မှ ဒေါ်ကြည်ခင် မှာလည်း ဦးတင်ငွေ ဖင်ကြီးဆွဲကာ အသာ ပင့်ဆောင့်ရင်း တဟင်းဟင်းနှင့် တွန့်လိမ်နေသည်။ လီးကြီးမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်ထဲ အရင်းအထိ စိုက်၀င်ကာ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြင့် မိနစ် ၂၀ ကျော်ကျော်တွင် ၂ ယောက်သား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားရ၏။
ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်းသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ နက်မှောင်သော ဆံနွယ်များမှာ ခေါင်းအုံးပေါ် ဖွာဆင်းနေသည်။ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်လာသော အလင်းရောင်လေးအောက် လင်ဖြစ်သူမျက်နှာအား စိုက်ကြည့်ရင်း အသက် မျှင်းရှုနေ၏။
" မကြည်ခင် … နောက်တစ်ချီ … လုပ်ပေးရ ဦးမလား ဟင် "
" အင်း … ဆေးရုံက … ဘယ်နှစ်ရက် … နေရမလဲ မသိဘူး … ရှင် အားရအောင် လုပ်လေ "
မျက်လုံးခွဲလျင် ခဏဝေးရဦးမည်ဟုသော အသိကြောင့် ၂ယောက်သား ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်ကြ၏။
" ခဏနားပြီး … ထပ်လုပ်မယ်နော် "
စကားပြောရင်း ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဗိုက်ပေါ်မှ ကိုယ်လုံးကြွလိုက်ရာ အကျိအချွဲများ ပေကပ်နေသော လီးကြီး အဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာ၏
" နဲနဲပျော့သွားပြီ … ကိုတင်ငွေ … ခ်ခ် … "
ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထွက်သွားသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ ခပ်တိုးတိုးရယ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
" စုပ်ပေးလိုက်ရင် … နောက်တစ်ချီတော့ … အသာလေးပါ … မကြည်ခင်ရဲ့ … ခိခိ "
" ဟွန့် … ကျမလည်း ရှင်နဲ့တွေ့မှ … အကုန် တတ်လာရတာ … တကယ်ပဲ … "
ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သော ဦးတင်ငွေအား မျက်စောင်းလေး ထိုးရင်း ပြန်ပြောနေ၏။ ခဏအကြာ ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ နို့နှစ်လုံးအား တလှည့်ဆီ စို့ပေးနေရာ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ဦးတင်ငွေ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ် ပေးနေ၏။
ဒေါ်ကြည်ခင် တချီပြီးထားသော်လည်း ကာမစိတ်မကျပဲ အမောပြေသည်နှင် ဦးတင်ငွေကိုယ်ပေါ် တက်ခွကာ လီးတံအား အဖုတ်နှင့်ဖိပွတ်ရင်း ဖင်ကြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေတော့၏။
" မကြည်ခင် … ခဏ … စုပ်ပေးပါ့လား "
ဦးတင်ငွေမှာ လီးပေါ် ဖင်ကြီးဝိုက်ကာ နှဲ့ကာဖြင့် ခွပွတ်နေသော ဒေါ်ကြည်ခင်အား လှမ်းပြောလိုက်သည်။
" အင်း … စုပ်ပေးမယ် "
ပြောလည်ပြော ခန္ဓာကိုယ်အား အောက်လျှောဆင်းကာ လင်ဖြစ်သူ လီးအား ကုန်းစုပ်တော့၏။ အဖုတ်နှင့် ဖိပွတ်ထားသဖြင့် အရည်များ ပေကပ်နေသော လီးတံထိပ်အား လျှာလေးနှင့် ထိုးလိုက် လီတချောင်းလုံး ယက်လိုက်နှင့် ခဏအကြာ ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။
၁၀ မိနစ်ခန့် စုပ်ပေးရင်း သူမကိုယ်တိုင် စောက်ဖုတ်လေး ဖြဲပြီး အယက်ခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေတော့သည်။
" ကိုတင်ငွေ … ယက်ပေးဦးမလား ဟင် "
" ယက်ပေးမှာပေါ့ … မကြည်ခင် ရဲ့ … ပက်လက်လှဲလိုက် "
ဦးတင်ငွေ စကားအဆုံး ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ လီးစုပ်နေရာမှ ဘေးနားလှဲချကာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ပေါင်တံများ ဖြဲပေးလိုက်၏။ အိပ်ယာပေါ် ဖင်ကြီးအိကားနေကာ အဖုတ်ကြီး ဖေါင်းကြွနေသည်။
ဦးတင်ငွေ ထထိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်ထဲ့မွှေကာ အဖုတ်တပြင်လုံး ယက်ပြီး အစိလေး ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် ဖင်ကြီးကော့ကာ တအအ ညည်းနေတော့သည်။
" ရှီးးးးး …… အင်းဟင်း …… အားးး အ …… လိုးကြစို့ …… ကိုတင်ငွေ … "
ဒေါ်ကြည်ခင့် စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ ယက်ပေးနေရာမှ ရပ်ပြီး အဖုတ်ဝထဲ ဒစ်ကြီးတေ့ကာ ဖိထည့်ပစ်သည်။
" ဗြိ … အ … "
ဒစ်ဝင်သည်နှင့် ဆောင့်လိုးရာ ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် အင့်ကနဲ့ အကနဲ့ ကြိတ်ညည်းနေတော့၏။
" ဖြည်း … ဖြည်း …… ဖြည်းဖြည်းလိုး …… ကိုတင်ငွေ … အအ …… အ … "
ဒုတိယအချီတွင် ဦးတင်ငွေ ဆောင့်ချက်များ ပိုပြီး ပြင်းထန်လာသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင် သတိပေးနေရသည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်နေမိသည်။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်အား လိုးနေရင်း နို့ကုန်းစို့ရာ ခင်စမ်းရီ ယောင်ရမ်းပြီး သူမနို့အုံအား ညှစ်နေမိပြန်၏။
ဦးတင်ငွေ အတော်ကြာကြာ ဆောင့်လိုးပြီး ညှောင်းလာချိန် ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ အလိုက်တသိဖြင့် အပေါ်မှ တက်လိုးပေးနေသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ဒီအသက်ရွယ်ထိ ကာမစိတ် ပြင်းထန်နေသော မိခင်ဖြစ်သူအား အံအောနေမိသည်။
ဦးတင်ငွေ အောက်မှ အရသာခံပြီး နို့ ၂ လုံးအား ညှစ်ပေးရင်း ဒေါ်ကြည်ခင် မောလာချိန် ပြန်လှဲခိုင်းကာ အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်၏။ လင်မယား ၂ ယောက် အပေးယူမျှစွာ တက်ညီလက်ညီ လိုးရင်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်မှာ ယားယံလာကာ လီးတံအား ညှစ်ပေးနေသည်။
" အား …… အ … လုပ် လုပ် …… ကိုတင်ငွေ … ကောင်းလိုက်တာ ရှင် … ကျမ ပြီးတော့မယ် … ရှီးးး … "
အသံနိမ့်ကာ ကြိတ်ပြောနေသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ အရှိန်မြှင့်ဆောင့်ရင်း ရှေ့ဆင့်နောင်ဆင့် ဒုတိယအချီ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားကြသည်။
" ရှီးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … မကြည်ခင် ရယ် "
စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတဆုံးကပ်ကာ ကိုယ်လုံးကြီး ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်ဖြင့် လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်၏။ခဏအကြာ အိပ်ခန်းလေးထဲ စကားသံများ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။
~~~~~~~~~~~~~~
နောက်ရက်မနက် မနက်စာ စားအပြီး စိုးမြင့်မှာ ယာထဲ ထွက်သွားတော့သည်။ ခင်စမ်းရီနှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ ထိုင်စကားပြောနေချိန် ဦးတင်ငွေ အိမ်ပေါ်တက်ကာ ပြန်မှေးနေ၏။
" အမေ "
" ဘာတုန်း … သမီးရဲ့ "
" ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် … အဖေ့ အမျိုးတွေ … နူတ်ဆက်ဦးလေ "
ခင်စမ်းရီမှာ မိခင်ဖြစ်သူအား ဖခင်အရင်းဖြစ်သူ၏ ညီ ညီမများအား နူတ်ဆက်ရန် ပြောဆိုလိုက်သည်။
" အေးပါအေ … ခဏနေ ရွာမြောက်ခြမ်းဘက် … လျှောက်ရင်း … နူတ်ဆက်မှာပါ … မနေ့က ညည်းယောက်ျားနဲ့ … တောင်ဘက်ခြမ်း သွားရင်း နေကုန်သွားလို့ "
၂ ယောက်သား စကားထိုင်ပြောရင်း စကားစဖြတ်ကာ ခင်စမ်းရီ နေ့လည်နှင့် ညစာအတွက် ချက်ပြုတ်နေ၏။ မနက် ၁၀ နာရီခွဲလောက်တွင် ဦးတင်ငွေ ပြန်နိုးလာကာ လင်မယား ၂ ယောက် ခုန်ရှည်ပေါ်ထိုင်ပြီး စကား ပြောနေကြပြန်သည်။
" ပုံတော်ရင် … ဆေးရုံတရက် အိပ်ပြီး … ရှင်ပြန်ချင် ပြန်လေ … ဝင်းကိုနဲ့ တင်မေသန်း ကို …… ခေါ်ထားလိုက်မယ် "
" အင်းပါ … အခြေနေ ကြည့်ကြတာပေါ့ … ၂ ရက် ၃ ရက်နဲ့ … မကြည်ခင် မျက်လုံးခွဲဖြစ်ရင် … မပြန်တော့ပါဘူး "
" မပြန်လို့တော့ မဖြစ်ဖူး ကိုတင်ငွေရဲ့ … စမ်းရီက စျေးရောင်းတတ်ပေမယ် … ပစ္စည်းပေါင်တာ ရွေးတာကျ … ရှင်ရှိမှ …… ဖြစ်မှာလေ "
" ကဲပါ …… စိတ်ချလက်ချနေပါ … ဆေးရုံတရက် အိပ်ပြီး … အိမ်ပြန်ပါ့မယ် … ဟုတ်ပြီလား "
" အမေ …… ရွာမြောက်ဘက်ခြမ်း သွားဦးမှာဆို "
လင်မယား၂ယောက် စကားပြောနေချိန် သမက်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် အိမ်ထဲဝင်လာကာ လှမ်းမေးနေသည်။
" ဟမ် … အေးအေး … နင့် အလုပ်တွေ ပြီးပြီလား … စိုးမြင့် "
ဆောင်းထားသော နှီးခမောက်လေး ချွတ်ကာ ယက်ခပ်ရင်း ဝင်လာသော စိုးမြင်အား ဒေါ်ကြည်ခင် ပြန်မေးလိုက်၏။
" လူငှားတွေ သေချာ မှာထားပါတယ် … အမေရဲ့ … မပူနဲ့ … နေမပြင်းခင် ရွာထဲ သွားလေ "
" အေးပါ … သွားစို့ … ကဲ … ကိုတင်ငွေ … ကျမ ကလေးတွေ အဖေဘက်က အမျိုးတွေ … ဒီရောက်တုန်း … မျက်နှာပြလိုက်ဦးမယ်နော် "
သမက်ဖြစ်သူအား ပြန်ပြောရင်း တဆက်ထဲ နောက်ယောက်ျား ဦးတင်ငွေကိုပါ ပြောလိုက်တော့၏။ ထိုနောက် ယောက္ခမနှင့်သမက် ၂ ယောက်သား အိမ်ဝိုင်းထဲမှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~
ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ပြီးသည်နှင့် ခင်စမ်းရီတယောက် ရေချိုးသနပ်ခါးလူးကာ အိမ်ပေါ်တက်မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့၏။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာကာ ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းတံခါးနား မယောင်မလည်ဖြင့် ရပ်နေတော့သည်။
ဒေါ်ကြည်ခင်ရော စိုးမြင့်ပါ ရွာထဲသွားကြသဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ် ၂ ယောက်ထဲ ဆိုသော အသိဖြင့် ရဲတင်းနေ၏။ ခင်စမ်းရီ ဝတ်ထားသော အင်္ကျီမှာ ချည်ထည်အပါးလေးမို့ အသားရောင် ဘော်လီလေးအား အထင်းသား မြင်နေရသည်။
ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန် အထက်ဆင်လေး ဟပြီး လျော့တိလျော့ရဲ ဖြစ်နေသဖြင့် ခါးအောက် မပေါ်တပေါ် ဖြစ်နေသော ဖင်သားစိုင်မှာ ရုန်းထွက်နေ၏။ လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါနေသော ခင်စမ်းရီဖင်ကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ချင်သည့်စိတ်များ ထိန်းထားရသည်။
မြင်ကွင်းမှာ ကြည့်ကောင်းနေသဖြင့် ဦးတင်ငွေ အသံမပေးပဲ အသာရပ်ကြည့်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် အိပ်ပျော်နေရင်း ခပ်ကွေးကွေး အနေထားမှ ပက်လက်လှန် အညှောင်းဆန့်ကာ ပေါင်ခြံလေး ကုတ်နေပြန်သည်။
ပထွေးဖြစ်သူ အနီးကပ် ကြည့်နေသည်ကို မသိပဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပွတ်သပ်ကုတ်ရင်း ထမိန်အထက်ဆင်မှာ ပေါင်လယ်သို့ ရောက်သွားတော့၏။
စောက်ဖုတ်လေး ပေါ်လာသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးလှန်ကာ ဂွင်းထုနေသည်။ အဖုတ်လေးအား နီးနီးကပ်ကပ် မြင်နေရသော်လည်း ခင်စမ်းရီ လက်ချောင်းလေးမှာ အစိနေရာလေး တင်ထားသဖြင့် အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကာ လက်ကောက်ဝတ်လေး အသာကိုင်ရင်း ပေါင်တံဘက် ရွေ့တင်လိုက်၏။
ထိုချိန် ခင်စမ်းရီ လက်လေးမှာ လည်ပင်းပြောင်းကုတ်ရာ ချည်သားအင်္ကျီထဲ ဘော်လီ အပေါ်သို့ လျှံထွက်နေသော နိုအုံလေးပါ ပေါ်လာတော့သည်။ နို့အုံလေးကြည့်လိုက် အဖုတ်လေး ကြည့်လိုက်နှင့် ဂွင်းတိုက်ရင်း ဦးတင်ငွေစိတ်များ လွတ်ထွက်သွားရ၏။
စိတ်ကူးထဲ ခွလိုးနေရင်း ပက်လက်လေး အိပ်နေသော ခင်စမ်းရ်ီကိုယ်ပေါ် တက်ခွ လိုက်တော့သည်။ ခင်စမ်းရီ အိပ်ပျော်နေချိန် ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း ဖိခံရသဖြင့် လန့်နိုးလာရ၏။
" ဟင် …… ဦးလေ … ဘာလုပ် … လုပ် …… အို … "
စကားပြောရင်း သူမကိုယ်ပေါ် ခွထားသော ပထွေး ဖြစ်သူကြောင့် ခင်စမ်းရီ တယောက် စကားစရပ်ကာ ထိတ်လန့်သွားမိ၏။
" ဟာ … မသင့်တော်ပါဘူး … ဦးလေးရယ် … ဆင်းပါနော် … "
" ငါနဲ့ကျ … မသင့်တော်ဘူးလား … ဝင်းကိုကျရော … ဟမ် "
ပြောပြောဆိုဆို ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ အင်္ကျီအား ဆွဲဖြဲကာ နို့အုံများအား ဘော်လီအပြင်မှ ကိုင်ညှစ်နေသည်။
" ဟာ … ဘာတွေ လာလုပ်နေတာလဲ … မလုပ်ပါနဲ့ … "
" ရှီးးးးး … နို့တွေက တင်းနေတာပဲ … "
" အို့ ……… မကိုင် … မကိုင်ပါနဲ့ ……. ဖယ်ပါ "
" ငြိမ်ငြိမ်နေဟာ … နင်နဲ့ငါ … ၂ ယောက်ထဲရှိတာ … ဘယ်သူမှ မရှိဘူး … "
ဦးတင်ငွေ ပြောပြောဆိုဆို ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ရာ ဒစ်ကြီးလန်နေသော နီညိုရောင် လီးတံကြီး ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
" အို့ … အမေ့ …… "
ပထွေးဖြစ်သူ၏ လီးကြီးအား ကြောင်ကြည့်နေစဉ် နူတ်ခမ်းချင်း ကုန်းစုပ်ခံလိုက်ရတော့၏။
" ပြွတ် …… အု … ပြွတ် … မလုပ် …… မလုပ်ပါနဲ့ …… ဦးလေး ရဲ့ … ပြွတ်စ် … အွန့် … ပြွတ်… "
လင်ဖြစ်သူနှင့် မိခင်မရှိချိန် တက်လိုးခံရမည်မှန်း တွေးမိရာ အပေါ်မှခွထားသော ဦးတင်ငွေအား တွန်းပစ်ကာ ကုန်းရုန်းထလိုက်သည်။
" ငြိမ်ငြိမ်နေဟာ … စမ်းရီ … နင်နဲ့ ဝင်းကို … နောက်ဖေး တင်းကုတ်ထဲ … လိုးတာ …… နင့်ယောက်ျား ပြောလိုက်ရမလား …… လာစမ်း … "
" ဝုန်းးးးး …… အားးးးး …… "
ခင်စမ်းရီ ထအပြေး လက်တဖက်အား ဖမ်းကိုင်ကာ ဆွဲလှဲ ပစ်ပြန်သည်။
" အိုရ် …… မဟုတ်တာ ရှင် …… "
ခင်စမ်းရီ မျက်စိမျက်နှာပျက်ကာ ကြောက်လန့် တကြားဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်ရီလာ၏။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အိပ်ခန်းတံခါး ဂလန့်ထိုးပိတ်ပြီး လီးတန်းလန်းဖြင့် ကုတင်နား ပြန်လျှောက်လာသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ မျက်နှာလေး ငုံ့ထားရင်း လက်ရှိ အခြေအနေအား စဉ်းစားနေမိသည်။
လင်ဖြစ်သူ သိသွားလျင် အိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲမည်ကို ထိတ်လန့်လာမိ၏။ လူမသိသူမသိ ဦးတင်ငွေ အလိုကျနေပြီး နူတ်ပိတ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သို့သော် ဝင်းကိုလီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ပထွေးဖြစ်သူ၏ လီးကြီးဖြင့် အလိုးခံရမည်ကို တွေးပြီး ကြောက်လန့်မိပြန်၏။
" ဟူးးး …… နင် သဘောမတူလဲ …… ရတယ် … "
ဦးတင်ငွေမှာ စိတ်မသာမသာဖြင့် ခေါင်းငုံ့ ငြိမ်သက်နေသော ခင်စမ်းရီအား အကဲခတ်ကာ ချွတ်ထားသော ပုဆိုးအား ပြန်ဝတ်လိုက်တော့သည်။
" ဟင် … ခဏ …… ကျ … ကျမ … အဟင့် ဟင့် …… "
ခင်စမ်းရီ စကားဆက်မပြော နိုင်တော့ပေ မျက်နှာအား လက်ဝါး၂ဖက်ဖြင့် အုပ်ကာ ရှိုက်ငိုနေတော့၏။
" အေးလေ … နင် လက်ခံရင် … ပြီးတာပဲ … ငါ အကြမ်းပတမ်း … မလုပ်ချင်ပါဘူး … ဟင်း ဟင်း … "
ဦးတင်ငွေ ပြောရင်း ဝတ်လက်စ ပုဆိုးအား ပြန်ချွတ်ကာ ကုတင်စောင်း ခြေတွဲလောင်း ထိုင်လိုက်သည်။
" ထမိန် … နင့်ပါသာ ချွတ်ပြီး … ငါ့ရှေ့ … လာရပ်ပြ "
နောက်ပိုင်း ခင်စမ်းရီ ငြင်းမရတော့ အဝတ်များချွတ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်တုံးလုံး အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ဦးတင်ငွေရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေမိ၏။
ထမိန် ချွတ်ထားရာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် ပေါင်တံဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြား အမွှေးများ ဖုံးနေသော စောက်ဖုတ်လေး အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ ပထွေးဖြစ်သူရှေ့ ရှက်မိသဖြင့် ပေါင်တံ ၂ ဖက် စိကာ လက်၂ ဖက်နှင့် အုပ်ကာလိုက်သည်။
" အာ … လက်က ဖယ်လေ … ဘာလို့ … စောက်ဖုတ်ကို … ကာထားတာလဲ … "
ပြောပြောဆိုဆို ဦးတင်ငွေမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ရှေ့တည့်တည့် မျက်နှာလေးရဲကာ ရပ်နေသော ခင်စမ်းရီ၏ လက် ၂ ဖက်အား ဆွဲဖယ် လိုက်တော့သည်။
" ဟာ …… စောက်ဖုတ်လေးက … အိဖေါင်းနေပါလား …… ဒီမှာ …… စမ်းရီ …… နင့်ကို … ဝင်းကို ထက် … သာအောင် … ငါ လိုးပေးနိုင်ပါတယ် … ဒီမှာကြည့် "
လက်ဖယ်ရင်း အဖုတ်လေး ကြည့်ကာ ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား ၂ချက်၃ချက် ဂွင်းတိုက်ပြရင်း လက်မှလွတ်လိုက်သည်။
" အိုရ် …… မပြ ပါ နဲ့ …… မ ပြ နဲ့ … ဟင့် …… "
အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထကာ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား ခင်စမ်းရီ မကြည့်ပဲလည်း မနေနိုင်။ ကြည့်မိတော့လည်း ထိတ်လန့်နေမိသည်။
" မကြောက်ပါနဲ့ …… နင့် အမေတောင် … ညတိုင်း ဒါကြီးကို စုပ်ပြီး … အားရပါးရ … အလိုးခံပြီးမှ … အိပ်တတ်တာ ဟ … "
စကားပြောရင်း မျက်နှာလေး ရဲနေသော ခင်စမ်းရီ၏ စောက်မွှေးအုံအား လက်ဖြင့် ဆွဲဆုပ်လိုက်သည်။
" အောက်ထိုင်စမ်း "
စောက်မွှေးအုံအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တဆက်ထဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းနေ၏။
" ဟင့် … မလုပ် ……… အ … အားးး …… သေပါပြီ …… ထိုင်ပါ့မယ် …… အဟင့် …… ကျွတ် ကျွတ် … "
ခင်စမ်းရီမှာ စောက်မွှေးအုံအား ဆောင့်ဆွဲခံရသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ လက်ကောက်ဝတ်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ အလိုက်သင့် ထိုင်လိုက်ရ၏။
" အင်္ကျီချွတ်ဟာ … ဘောလီရော ချွတ် "
ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်အုံလေး ညှစ်ကိုင်ရင်း ပြောနေရာ ခင်စမ်းရီ အင်္ကျီရော ဘော်လီပါ အမြန် ချွတ်လိုက်ရသည်။
" နင့်နို့တွေက … တင်းနေတာပဲ "
ပြောလည်းပြော နို့သီးခေါင်း၂ခုအား ညှစ်ချေရာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ မျက်ရည်ဝဲလာရ၏။
" ငါမေးတာ … အမှန်တိုင်း … ဖြေနော် "
" ဟင့် …… အ …… ဟုတ် … ဟုတ်ကဲ့ "
" ဝင်းကိုက … နင့်ကို … စိုးမြင့် မသိအောင် … လိုးနေတာ … ကြာပြီလား … ဘယ်ချိန် ကတည်းကလဲ "
" ဟုတ် …… ဟုတ် …… နဲနဲ ကြာပါပြီ … "
ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေး ပွတ်ကာ နို့အုံလေး ညှစ်ပေးရင်း သိချင်သည့် အကြောင်းအရာများ မေးနေသည်။
" နင့်ကို … ဇွတ်တက် လိုးတာလား … ဒါမှမဟုတ် … နင်ကိုယ်တိုင် … ခံချင်တာလား "
" ရှင် …… ဟို … ဟို … ပထမ … ဝင်းကိုက … အတင်း တက်လုပ်တာပါ … နောက်ကျတော့ … ဟို လေ … ဟို …… "
" ဟမ် … နောက်ကျတော့ ဘာဖြစ်တုန်း … ဆက်ပြောလေ …… မြန်မြန်ပြော "
" အား … အမေ့ … တအား မညှစ်ပါနဲ့ … အ … ကျွတ် ကျွတ် … ပြော … ပြောပါ့မယ် … ဟင့် … နောက်ကျတော့ . ကျွန်မကိုယ်တိုင် ခံတာပါ "
" ဟင် … နင့် ယောက်ျား … စိုးမြင့်က … မလုပ်နိုင်တာလား "
" လုပ် …… လုပ် …… လုပ်နိုင်ပါတယ် … "
" ဟမ် … ဒါနဲ့များ …… "
" ဟို ဟို … ဝင်းကိုက … ကိုစိုးမြင့်ထက် … အကြာကြီး လုပ်နိုင် တယ် ……… "
ဦးတင်ငွေ စကားမဆုံးခင် ဖြတ်ပြောရင်း ပြောမိသော စကားလုံး များကြောင့် ရှက်ပြီး အသံလေး တိမ်ဝင်သွားရ၏။
" အော် … နင်က … ကြာကြာ ခံချင်တာပေါ့ … ဟုတ်လား … "
ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်က မဖြည်ရဲတော့ ခေါင်းလေး မသိမသာ ညိတ်ပြနေသည်။
" ပါးစပ်က ဖြေဟာ "
ဦးတင်ငွေ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေရင်း ပြောလိုက်ပြန်၏။
" အ …… ဖြေပါ့မယ် … တအား မညှစ်ပါနဲ့ … နာလိုက်တာ … ဟင့် ဟင့် "
စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ မျက်နှာချင်းချင်းဆိုင် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုးလှန်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား လှုပ်ပြလိုက်ပြန်သည်။
" ရော့ … ငါ့လီးကြီး သေခြာကြည့် … ဝင်းကို လီးထက် တုတ်လား "
" အိုရ် … "
ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ မျက်လုံးလေး ပြူးလာရ၏။ အနီးကပ်မို့ ပေါင်ကြားထဲ ကြီးမားတုတ်ခိုင်နေသော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း တကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖုများ ထလာရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ရှက်နေသော ခင်စမ်းရီ လက်အား ဆွဲယူကာ လီးပေါ်တင်ပေးရင်း ဝင်းကိုနှင့် လိုးသည့်အကြောင်းများ အသေးစိတ် မေးမြန်းနေ၏။
ခင်စမ်းရီ အစပိုင်း ရှက်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြန်ပြောပြရင်း စိတ်ကြွလာမိသည်။ လီးတံအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ထားရာမှ ပွတ်သပ်ပေးရင်း အဖုတ်ထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာ၏။
" ဝင်းကို မိန်းမ … နင့်ညီမ ကရော … မရိပ်မိဘူးပေါ့ "
" ဟုတ် "
" ငါလည်း … ကြာကြာလိုးနိုင်ပါတယ် ဟာ "
စကားပြောရင်း ဦးတင်ငွေမှာ မတ်တတ်ထရပ်ရာ ခင်စမ်းရီ နှာဖူးထက် လီးကြီး ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ ခါရမ်းနေ၏။
" လီးစုပ် ပေးဦး "
" ဟင် "
ခင်စမ်းရီ ဒူးတုတ်ထိုင်နေရာမှ ဦးတင်ငွေ လီးအား မော့ကြည့်ရင်း မျက်နှာပျက်နေသည်။
" စုပ်မပေးချင်လည်း … နင့်အမေနဲ့ နင့်လင်ပြန်လာရင် … ဝင်းကိုနဲ့ ဖြစ်တာတွေ … "
" ရှင် …… အဲ … အဲလို မပြောပါနဲ့ … စုပ်ပေးပါ့မယ် "
အားနည်းချက်အား အကြပ်ကိုင်နေသော ပထွေးဖြစ်သူ၏ လီးအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း မရဲတရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ တဆက်ထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးရင်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်လာရသည်။
လီးကြီးမှာ ခင်စမ်းရီ လက်သီးဆုပ်ထဲ လက်ခလယ်နှင့်လက်မ မထိချင်ပေ။ လီးအရင်းမှ ထိပ်ဘက် ရွေ့ကိုင်ကာ ဒစ်ကြီး ဖြဲကြည့်လိုက်ပြန်၏။
" ရှီးးးး … ကျွတ် …… စုပ်တော့ ဟာ "
ဦးတင်ငွေ စကားအဆုံး ဒစ်ကြီးအား ဖမ်းငုံရာ သေးနံ့ညှီစို့စို့အနံ့များ နှာခေါင်းဝ တိုးဝင်လာတော့သည်။
" စုပ်လေဟာ … နင် လီးစုပ်တတ်တယ် မလား … ပါးစပ်ထဲငုံပြီး … ခေါင်းကို … ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လေး လုပ်ပေး "
ဝင်းကိုလီးအား ခဏတိုင်း စုပ်ပေးတတ်သော်လည်း ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေသော ဒစ်ကြီးကြောင့် အနေရခက်နေ၏။
" အု … ပလောက် … ပြွတ် … ပလွတ် … ပလွတ် … အင်း …… ဟုတ်တယ် … ကောင်းလိုက်တာ ဟာ … စုပ် စုပ် "
ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်လေး ရသလောက်ဟကာ စုပ်ပေးနေသဖြင့် ဦးတင်ငွေ အရသာတွေ့နေ၏။ နူတ်ခမ်းထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေသော လီးအား ကြည့်ကာ ခေါင်းအားညှပ်ကိုင်ရင်း လီးတံအား ဖိသွင်းပစ်သည်။
" အင့် …… ပြိ … ပလွပ် …… အု … အု … အု "
ကြိုးစားစုပ်နေသော လီးကြီးမှာ အာခေါင်ထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် ခင်စမ်းရီ အသက်ရှူ ကြပ်သွားရသည်။ အာခေါင်ထဲ ထောက်မိစဉ် မျက်လုံးပြူးကာ မျက်နှာလေး နီမြန်းလာသည်။ ပါးပြင်မှ သနပ်ခါး ပါးကွက်လေးပေါ် မျက်ရည်စီးကြောင်းများ ထင်းလာ၏။
မခံနိုင်သည့်အဆုံး ဦးတင်ငွေ ပေါင်တံအား လက်၂ ဖက်ဖြင့် တွန်းထားရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ လီးတံတလျှောက် ပူနွေးသော အရသာလေးအား လက်လွတ်မခံပေ။ နူတ်ခမ်း ၂ ဖက်အား လမွှေးအုံနှင့် ကပ်သည်အထိ လည်ချောင်းထဲ ဖိသွင်းပစ်၏။
" ပြိ … အွတ် …… အု … အု … အော့ …… အု …… အူးးး "
တအော့အော့ဖြင့် နူတ်ခမ်းမှ သွားရည်များ အမ်ကျလာမှ လည်ချောင်းထဲ မြုတ်နေသော လီးတံအား ထုတ်ပေးလိုက်သည်။
" ပလွပ် … ဝေါ့ …… ဖူးးး …… ဖလူးးးး …… အဟွတ် ဟွတ် … ဟွတ် ဟွတ် …… အူးဟူး … "
ခင်စမ်းရီ ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးကာ အသက်မျှင်းရှု နေရသည်။ ပက်လက်လေး အသက်မျှင်းရှုနေသော ခင်စမ်းရီ၏ ရင်ညွှန့်လေး နမ်းပေးရာ ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးသဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေးများ တလှည့်စီ စို့ပေးရင်း ကိုယ်လုံးအား အောက်လျှောလိုက်သည်။
ခင်စမ်းရီ အသက်ရှုသံများ မြန်လာပြီး ပေါင်ဂွထဲ အဖုတ်လေး မို့အစ်လာတော့၏။ အဖုတ် ဘေးနူတ်ခမ်းသား ၂ ဖက်အား တဖက်ပြီးတဖက် ဆွဲစုပ်ပြီး အစိလေး သွားဖြင့် ဖိကိုက်ပေးရာ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာရင်း ဦးတင်ငွေ မျက်နှာအား အဖုတ်နှင့် ကော့ထိုးလိုက်သည်။
" ဟင့် …… အား ............ အ "
စုပ်သပ်ညည်းရင်း အဖုတ်ဝလေး ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြင့် လက် ၂ ဖက်မှာ အိပ်ယာခင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း လူးလိမ့်ပြီး ကာမစိတ်များ ထကြွလာရသည်။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူကာ ပေါင်တံ ၂ ဖက် ဆွဲမြှောက်ရင်း ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်၏။
တဆက်ထဲ အဖုတ်ဝလေး ဒစ်ဖြင့်တေ့ကာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လတ်တလော ရရှိနေသော ကာမအရသာလေး ပျောက်ကာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ထိတ်လန့်နေ၏။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးဖြင့် အလိုးခံရတော့မည်မို့ အံကြိတ်ထားမိသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ထိတ်လန့်နေသော ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေးထဲ ဒစ်ဖြင့်တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့၏။
" အား … အမလေး ……… ကြပ်လိုက်တာ … ဟင့် …… အ ……… "
ခင်စမ်းရီ ခေါင်းမော့တက်သွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေး လူးလွန့်ကာ ပေါင်တံ၂ဖက်အား မြှောက်ကွေး ဖြဲလိုက်ပြန်သည်။
" အမေ့ …… အားးးး … သေပြီ … သေပါပြီ "
မှောက်လိုးနေသော ဦးတင်ငွေ ကျောပြင်အား ကုတ်ခြစ်ရင်း အော်ညည်းနေ၏။ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးတံအား တောင့်ခံရင်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများမှ ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်ရာ ဦးတင်ငွေမှာ အရသာတွေ့ကာ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတော့သည်။
" အင့် … ဇွိ …… ဘွတ် … အ … "
ခင်စမ်းရီ နှာခေါင်း၀မှ ထွက်လာသော အသက်ရှုသံများ ပြင်းထန်နေကာ အသက်ရှုပြီး ပြန်ထုတ်လိုက်သော လေများမှာ ဦးတင်ငွေ မျက်နှာပေါ် ရိုက်ခတ်နေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆောင့်လိုးရင်း ခင်စမ်းရီ လည်တိုင်အား ဖိစုပ်ပစ်သည်။
" အ …… အင်း ……… အင်းဟင်း ……… ကျွတ် … "
လည်တိုင်ပျော့လေး စုပ်ကာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်၏။
" ဘွတ် … အ …… ဗြစ် … ဟင့် …… ဇွိ …… ဖွပ် ……… ဗွပ် ………အ … ရှီးးးး …… အင်းဟင်း … "
၁၅ မိနစ်ခန့်အကြာ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ တယောက် မသိမသာ ခါးလေးကော့ကာ ဆောင့်ချက်များ ခံယူနေသည်။ ရမ္မက်ညည်းသံလေး ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်လာပြီး အောက်မှမသိမသာ ပြန်ဆောင့်နေ၏။
" အင့် … အ …… ဟင်း …… ကျွတ် ….... အား … ရှိး ...... အိုး ... ဘွပ် …… ဗွတ် … ဟင့် … ဗျစ် … အ အ အအ "
စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ဆူညံလာပြီး တဖြည်းဖြည်း နို့လေးများ ရမ္မက်ဇောဖြင့် မာထင်လာတော့သည်။
နို့သီးခေါင်းလေး စို့ပြီးလိုးရာ ခင်စမ်းရီ လက်လေးမှာ ဦးတင်ငွေခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးနေ၏။ မြှောက်ကွေးထားသော ပေါင်တံ ၂ ဖက် ကားလိုက် စုလိုက်ဖြင့် ခြေချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးလာပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ ပါးစပ်မှ အသံမျိုးစုံ ညည်းနေတော့သည်။
" အ ……… အား … အား ....... ဆောင့်ပေး … ဆောင့် ……… အ ……… ဟင့် … "
နာရီဝက်ကျော်ကျော်တွင် ဦးတင်ငွေ အံကြိတ်သံကြီး ပေါ်လာပြီး ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေးထဲ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။
~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>
No comments:
Post a Comment