ဆူးခင်းလမ်း အပိုင်း ( ၁ )

ဆူးခင်းလမ်း အပိုင်း  ( ၁ )

နတ်ဆေး ရေးသည်။

(01)

ကြယ်ကလေးများသည် မိုးကန့်လန့်ကာကြီးတွင်းမှ ပြူတစ်ပြူတစ် ငုံကြည့်ကြ၏.။

ကြိတ်လျှက်ရိူက်မိသောကြောင့် မောက်ကြွသောရင်အုံအထက်ရှိ ပြုတ်ကျတွဲခိုနေသောကြယ်သီးကလေးသည် ဖျော့သောလရောင်နှင့်ဝင်းလက်သွား၏.ခြံထောင့်ရှိဝါးရုံပင်အိုသည် တစ်ဖက်ခြံမှစကားပင်ပျိုအား လေအတုံ့တွင် ငုံလျက် နမ်းရိူက်စော်ကား၏. စကားရွက်ကလေးများသည် လေအဟပ်တွင် ဆတ်ဆတ်ခါအောင် တိမ်မူးနေကြ၏.။ဝါးရုံပင်အောက်၌ချွေးစို့နေသောယောင်္ကျားပျို၏လက်တစ်ဖက်သည် တရိူက်မက်မက်ဖိုနေသေးသော မိန်းမပျို၏နောက်ဆီမှ နွမ်းလျသေးသွယ်သောခါးကို ညင်သာစွာသိုင်းဖက်လိုက်သည်.။

" ထား..စိတ်စိတ်ဆိုးသွားပလား..."

ယောင်္ကျားပျို၏ပူနွေးသောအာငွေ့သည် သင်းပျံ့ပျံ့ဝီစကီနံ့နှင့်ရောလျက် ထားမေ၏နီထွေးသော ပါးအိုကလေးကို တိုးတိတ်စွာရိုက်ခတ်လာ၏.။

" ထား စိတ်ဆိုးရင်ကြိုက်သလိုအပြစ်ပေးတော့ ကို ခံဖို့အသင့်ရှိတယ် ကဲဘယ်လိုလုပ်မလဲ ထုမလား ရိုက်မလား သတ်မလား ..."

ယောကျာၤးပျိုသည် သိုင်းဖက်ထားသော ထားမေ၏ ခါးကိုတစ်ချက်မျှ ခပ်သာသာလှုပ်၍မေး၏.။ထားမေသည် ဆင့်လျှက်ဆင့်လျှက် အရှည်ကြီးတစ်ခါရိူက်သည်.။ထိုနောက်ယောင်္ကျားပျို၏လက်ကို ရုန်းထွက်ပြေးသွားမည်စိုးသကဲ့သို့ ဖျစ်ညှစ်ဆုတ်ကိုင်ထား၏.

" ပြောပါ ထား..ပြောစမ်းပါ ကို မှားတာပဲလေ .ကိုကို ကမကောင်းပါဘူး .....ကို မချုပ်တည်းနိုင်ခဲ့ဘူး ကို လူညံ့ပဲ ..."

ယောင်္ကျားပျိုသည် မိမိကိုယ်ကိုပြောရင်း ဒေါသဖြစ်လာသကဲ့သို့ မိမိ၏လက်ကို ထားမေ၏ ခါး မှ အထိတ်တလန့် ရုပ်သိမ်းလိုက်၏.။ထားမေသည်ယောင်္ကျားပျို၏ လက်ကို ဖျစ်ညစ်ဆွဲယူထားရင်း ဖက်မြဲဖက်စေလျက် မိမိ၏ နူးညံ့သော လက်ဖဝါး အိအိဖြင့်အပေါ်မှဖိထားလေ၏.။

ချိုထောင်သောလကလေးသည် မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ် ဝိုင်းအုံကြည့်နေကြသော ကြယ်အုပ်ကြီးကိုအားကျကာ အနောက်ဘက် သစ်ရိပ်တွင် တွဲလွဲခိုလျှက် ချစ်သူနှစ်ဦးကို ဆောင့်ကြည့်နေလိုက်သေး၏. ချစ်သူနှစ်ဦးတို့သည် စံပယ်ရုံဘေးမှဝှေ့ယမ်းလာသော လေကို ရူရိူက်ရင်း တိတ်ဆိတ်နေကြ၏.။

ထားမေ၏အသက်ရူသံသည် ဝေးလံသော ခရီးကြမ်းတစ်ခုကို ဖြတ်ပြေးလာသကဲ့သို့ ပြင်းထန်ဆဲ ရှိသေးသည်.။ထားမေသည် မိမိပါးပြင်ပေါ်တွင်ယောကျာၤးပျိုအသက်ရူလိုက်တိုင်း နွေး၍နွေး၍လာသော နှာငွေ့ကိုပင် သတိထားမိနေ၏. ထားမေ၏အာရုံကြောတို့သည် ပိုမိုထက်မြတ်နေကြလျက် တွေ့ထိသမျှအရာတို့ကို ဖျဉ်းဖျဉ်းသိမ့်မျှ ခံစားနိုင်စွမ်းရှိလေ၏.။

" ထား..."

" ရှင် ..ကို "

တိုးတိတ်သော လေသံသည် ချစ်လိုစဖွယ် ညင်သာစွာပေါ်ထွက်လာ၏.

" ပြောပါအုံး ကို့ကို သိပ်စိတ်ဆိုးသွားပလား..."

လေသံနှင့်ပြောသောကြောင့် နွေးခနဲအာငွေ့လေး ဟပ်လာရာမှ ယောကျာၤးပျိုက ပါးချင်းကပ်လိုက်၏.။နီလွင်ပြည့်ဖောင်းသော နှုတ်ခမ်းစုံသည် နှင်းဆီအငုံလေးပွင့်တော့မည်ကဲ့သို့ ရွရွမျှလှုပ်ရှားလျက် မောဟိုက်သောရိူက်သံကလေးသာ ညင်သာစွာထွက်ပေါ်လာရ၏.။ယောင်္ကျားပျိုသည် ပါးချင်းခွာလျက် ငုံ့ကြည့်မိရာမှ အားမလိုအားမရဖြစ်လာသောကြောင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိအာင် ကြိုးကြမ်းစွာဆွဲ၍လှည့်လိုက်၏. ထိုနောက် မိန်းမပျို၏မေးဖျားကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူပင့်တင်လိုက်၏.။

သူပြုတိုင်းနုနေမိရှာသော မိန်းမပျို၏ လှသောမျက်နှာမှာ တပ်မက်စွာ လဲ့ဝင်းလျက်ရှိသည့် မျက်လုံးစုံတို့သည် ကောင်းကင်မှ ကြယ်ရောင်တို့နှင့် အပြိုင် ဝင်းပလျက်မော့ကြည့်လာ၏.။ယောင်္ကျားပျိုသည် မိန်းမပျိုအား ပွေ့ပိုက်ဆွဲယူလျက် ရင်းချင်းအပ်စေပီးနောက် မျက်နှာချင်းကပ်ခါ နှုတ်ခမ်းချင်းထိလုလုပြုပီးလျှင် ရင်မှထွက်လာသည့်လေသံဖြင့် စကားဆို၏.။

" ကို လေ သိပ်ချစ်လွန်းလို့သိလား ...."

မိန်းမပျိုသည် ဘာမျှပြန်မပြောပဲ ယောင်္ကျားပျိုကို ပို၍တင်းကြပ်စွာဖက်လိုက်၏.ယောင်္ကျားပျိုသည် မိန်းမပျို၏ မျက်နှာကို မျက်နှာချင်းခွာကြည့်ရာမှ နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်နမ်းစုပ်ပြန်၏.မိန်းမပျိုသည် ယောင်္ကျားပျို၏ ပခုံးသားကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်ကိုင်လိုက်မိရာမှ ညည်းသံနှင့်အတူယောင်္ကျားပျိုကို အားပြုလျက် နွမ်းလျစွာ မှီကျသွားသည်.။

ယောင်္ကျားပျိုသည် မိန်းမပျိုကို ပွေ့ပိုက်ရင်း စံပယ်ရုံဘေးရှိ မြက်ခင်းပေါ်တွင် နောက်တစ်ကြိမ်ထိုင်မိကြပြန်သည်.စောစောကကဲ့သို့ပင် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရင်ခုန်လာရပြန်၏.။ထိုနောက်ချစ်သူနှစ်ဦးသည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးမျက်နှာချင်းခွာလျက် ကြယ်ရောင်တွဲတွဲလဲ့လဲ့သာမြင်ကြရသော မျက်လုံး အချင်းချင်းကို တရိူက်မက်မက်နှင့် စိမ်းစိမ်းကြည့်ကြပြန်၏.။

တိတ်ဆိတ်နေသောချစ်သူနှစ်ယောက်၏နားထဲ၌ ရင်ခုန်သံက ပိုမိုပြင်းထန် ကျယ်လောင်နေသည်. ယောကျာၤးပျိုသည် မိန်းမပျိုရှိရာသို့တိုးဖိခါ နောက်တစ်ကြိမ်နမ်းစုပ်ပြန်သည်. မိန်းမပျိုသည် ယောကျာၤးပျိုကို ရှိသမျှအင်အားကလေးနှင့် သိမ်းကြုံးဖျစ်ညှစ်ထား၏. မိန်းမပျို၏မျက်လုံးစုံသည် ယောကျာၤးပျို၏ ပခုံးကို ကျော်လွန်လျက် နက်ရိူင်းသောကောင်းကင်ပြင်မှ မှုန်ဝေဝေနဂါးငွေ့တန်းကြီးရှိရာသို့ အမှတ်မထင်ငေးစိုက်မိ၏.။

မိန်းမပျိုသည် ထို နဂါးငွေ့တန်းကြီးပေါ်သို့ရောက်ရှိနေကာ အသဲတစ်အေးအေးနှင့် ဖိုလှိုက်စွာ ပြေးခုန်ကူးသန်းနေ၏.အဆုံးစမရှိသောကောင်းကင်ပြင်ဝယ် အသဲတစ်အေးအေးနှင့် ပြေးခုန်ဖိုလှိုက်ရလွန်းသောအခါ နဂါးငွေ့တန်းကြီးသည် ဝိုးတဝါး ဖြစ်လာပြန်၏. ထိုစဉ်ချိန်၌ ကြယ်ကလေးများသည် ခြေအောက်မှ တရိပ်ရိပ်ပြေးထွက်ခုန်သောကြောင့် ရင်ထဲတွင်တဟာဟာနှင့်မျက်လုံးမှိတ်လျက် ညည်းသံနှင့် ရိူက်ငင်နေရသည်.။

လဟာပြင်ကြီးမှ ခြေလွတ်လက်လွတ် ကျဆင်းလာသည်ဟု ထင်မှတ်လိုက်ချိန်တွင် လျှပ်စစ်အမိခံလိုက်ရသူကဲ့သို့ တစ်ကိုယ်လုံးလှုပ်ရှားသွားလျှက် အသက်ရူရပ်နေမိသည်.။ဖြူလွသောတိမ်တိုက်ကြီးများကို အားပါးတရပွေ့ပိုက်ဖျစ်ညှစ်ရင်း မောဟိုက်မိန်မောနေစဉ်တွင်ကောင်းကင်ပြင်ကြီးဝယ် စိန် ပွင့်ကလေးများ ဆုတ်ကြဲထားဟန်ရှိသော ကြယ်ပြောင်ကလေးများကို ပြတ်ပြတ်သားသား မြင်မိလာရပြန်သည်.။ထိုချိန်မှမိန်းမပျိုသည် ယောင်္ကျားပျို၏ မျက်နှာကို စိမ်းစိမ်းစူးစူးအလိုလို စိုက်ကြည့်မိ၏.။

" ကို....ရယ် "

မင်ရည်တွဲတွဲ ယဲ့ယဲ့မျှပေါ်သော ယောင်္ကျားပျို၏ မျက်နှာကို နုသောလက်ဖဝါးငယ်ဖြင့် တယုတယကိုင်တွယ်စမ်းသပ်ရင်း မိန်းမပျိုကခေါ်လိုက်၏.။ယောင်္ကျားးပျိုသည် မိန်းမပျို၏ ပြည့်ဝသော နှုတ်ခမ်းစုံကို မထိတထိနမ်း၍တုန့်ပြန်သည်. ထိုနောက် မြက်ခင်းပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် ပက်လက်လန်ချလိုက်၏.ထားမေသည် နေရာမှ လူးလဲထရင်း ယောင်္ကျားပျို၏ မျက်နှာကိုအပေါ်မှ စီးကြည့်လျှက် ထပ်ခေါ်၏.။

" ကို..."

" ထား..."

" ကို..ထား....ကို အထင်သေးသွားပီလား..ကို....ရယ် "

ယောင်္ကျားပျိုသည် ထားမေ ၏ မျက်နှာကို မိမိမျက်နှာဆီသို့ ဆွဲယူနမ်းရိူက်လိုက်ပီးနောက် နေရာမှ လူးလဲထ၏.။ထိုနောက် နှစ်ယောက်အတူယဉ်ထိုင်လိုက်ကြပီးလျှင် ထား ၏သေး ငယ်သောခါးကို ဆွဲယူလိုက်ခါ မိမိနှင့်ပူးကပ်ထိုင်စေ၏.။

" ကဲ..ပြောစမ်းပါအုံး ဘာဖြစ်လို့ ကို...က အထင်သေးရမှာတုန်း ..."

" ထား...လေ ထား..ကို အထင်သေးသွားမှာကြောက်နေတယ်..ပီးတော့ ထား..ကိုပစ်သွားမှာလည်း..ကြောက်နေမိတယ်..."

" ကို...ယောကျာၤးပါကွာ..ကိုလေ ဘယ်သူစကားမှနားထောင်ဖို့မလိုဘူး ...ကို့ကို ယုံပါထားရယ်... ကို့..ဖေဖေဆိုတာ...စကားထဲကို..ထည့်မတွက်နဲ့ အမြဲကို့ကို အလိုလိုက်ရတာ...မေမေကတော့ မရှိတော့ဘူးပေါ့..."

" အို...ကို...ရယ်...ထားကြောင့် စိတ်ထိခိုက်သွားလား...ဟင်.."

" လူ ဘဝဆိုတာ..ဒီလိုပါပဲ ထား...ရယ်..."

" ထား...လေ ကို့ကို..သိပ်ချစ်တယ်..ကို..နဲ့ခွဲရမှာကို...သိပ်ကြောက်တယ်..."

" ကိုလည်း...ထားလိုပါပဲ...ကွာ...ထားကို..အရမ်းချစ်တယ်...."

" ကို...ရယ်...."

ချစ်သူနှစ်ဦး အဝတ်စားကိုယ်စီ ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ခဲ့ကြပီး နှစ်ဦးသား မျက်နှာချင်းဆိုင် ထ ရပ်လိုက်ကြ၏.။ပီးနောက် ယောကျာၤးပျိုမှ ထားမေ ၏ ဝင်းအိမွတ်သိမ့်သော ပခုံး နှစ်ဖက်အား ကိုင်ခါ အိမ်ပြန်ချိန် နှုတ်ဆက်အနမ်း အပြန်အလှန်ချွေကြပြန်သည်.။ပီးနောက် တစ်ဦး၏မျက်နှာကိုတစ်ဦး တက်မက်ကြည့်လျှက် ချစ်သူနှစ်ဦး၏ နှုတ်ဆက်စကားဆိုကြလေ၏.။

" ကို ...ထား...ပြန်တော့မယ် ညလည်းနက်ပီ..."

" ဒါဆို ကို လိုက်ပို့မယ်လေ.."

" နေပါစေ ကို ရယ် ထားပြန်တတ်ပါတယ် ..."

" ထား..."

" ရှင်.."

" သိပ်ချစ်တယ် ထား...ရယ် ..."

" ကို...ရယ်.."

ချစ်သူနှစ်ဦး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ထားကြလေ၏.။အိမ်ပြန်ချိန် နှုတ်ဆက်အနမ်းများဖြင့် ဖြေသိမ့်ပီးသောအခါ နှစ်ဦးသားကျောခိုင်း၍ ထွက်သွားကြလေတော့သည်.ကောင်ကင်ပြာမှ ကြယ်ကလေးများလည်း ရင်တဖိုဖိုနှင့် အိပ်တန်းဝင်ကုန်ကြပီ ထားမေတစ်ယောက်လည်း ချစ်ရည်ရွန်းလဲ့သော ပန်းခင်းလမ်းရဲ့အငွေ့သက်များဖြင့် ရင်တဖိုဖို နှင့် ပင်ပန်းနွမ်းလျစွာ အိပ်တန်းတတ်ခဲ့ လေတော့သည်...။

~~~~~~~~~~~~

(02)

ဖေဖေဦးမြင့်လွင်၏ အကြောင်းကို ထားမေ အလွန်အမင်း သိချင်နေသည်. ဖေဖေ ဦးမြင့်လွင် သေဆုံးချိန်တွင် ထားမေ မှာ ၄ နှစ်သမီး အရွယ်မျှသာ ရှိသေးသည်.။

ယခု လွန်ခဲ့သော ၁၅ နှစ်ခန့်က သေဆုံးသွားခဲ့ပီဖြစ်သော ဖေဖေ ဦးမြင့်လွင်၏ အကြောင်းကို ဦးဒေဝ ဆိုသူ ကပြောပြမည်တဲ့ . သိလိုပါက သူ၏ စာတွင်ပါရှိသည့်အတိုင်း လာခဲ့ဟု ဦးဒေဝ ဆိုသူက ထားမေ ထံသို့ စာတစ်စောင်ပို့ ခဲ့၏.။မေမေ ထားမြင့်ခင် သည် ကွယ်လွန်သွားသည်အထိ ဖေဖေဦးမြင့်လွင် အကြောင်းကို မပြောခဲ့ပေ.မေမေ ကွယ်လွန်သည်မှာ ထားမေ ၁၇ နှစ်အရွယ်တွင် ရှိပီး လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်ခန့်က ကွယ်လွန်သွားခြင်းဖြစ်သည်.။

မေမေထားမြင့်ခင်၏ ညီမအရင်းတစ်ယောက် ထားမေ၏ အဒေါ်အရင်းခေါက်ခေါက် ဒေါ်ဒေါ် ထားမြင့်ဆွေ မှ ထားမေကိုဆက်လက်ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ပေးရင်း ယခုဆို ထားမေ အသက် ၁၉ နှစ်ကျော်ပီး ၂၀ ထဲသို့ဝင်နေပီဖြစ်သည်.။ဦးဒေဝ ထံ မှ စာရောက်ချိန်တွင် ထားမေ ၏ အဒေါ် အိမ်တွင်မရှိပေ.။

ဒေါ်ဒေါ်သည် ဆရာဝန်၏ ညွှန်ကြားချက်အရ မြင်းခြံ မြို့တွင် သူမ၏ ဝေဒနာ အရ သွားရောက်နေထိုင်ရ၏ . ဒေါ်ဒေါ်ဆွေတွင် အဆုတ်ရောင် ရောဂါရှိထားသည် .ယခုလို မိုးတွင်း ဝယ် မိုးများသော ရန်ကုန်၌ စိုစွတ်ထိုင်းမှိုင်းသော ရာသီဥတုတွင် မနေသင့် မြင်းခြံတွင် မိုးတွင်းကာလ သွားနေသင့်သည် ဆိုခြင်းကြောင့် အန်တီဆွေ မြင်းခြံသို့သွားနေရခြင်းဖြစ်သည်.။

အန်တီဆွေ ရောဂါကျေးဇူးကြောင့်ဟု ဆိုရမည်လား မသိပေ အန်တီဆွေ ၏ ပင်တိုင် ဆရာဝန်လေး မှာ ထားမေ၏ အချစ်ကို ရယူနိုင်သူ ထိုပြင် လွန်ခဲ့သော တစ်လ လောက်က လသာသော ညဘက် ၌ ချစ်ကြည်နူးခဲ့ ကြသည့် ပူပူနွေးနွေး ချစ်သူလေး ကိုကိုဇော်ပင် ဖြစ်သည်.။ကိုကိုဇော်နှင့် ထားမေ မတွေ့ရသည်မှာ တစ်ပတ်ကျော်ကျော် ရှိပီဖြစ်သည်.။ထားမေသည် အန်တီဆွေနှင့် လိုက်မသွားနိုင်ပါ ယခု ရန်ကုန် ၌ တတိယနှစ် ဒဂုံတက္ကသိုလ် တတ်ရောက် လျက်သားတန်းလန်းကြီးဖြစ်နေသည်.။

တက္ကသိုလ်အနီး ရှိ ကမာရွတ် အမျိုးသမီးဘော်ဒါဆောင် ၌ နေရသူဖြစ်သည်.။ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အန်တီဆွေက လည်း ဖေဖေ ဦးမြင့်လွင် အကြောင်းကို ထားမေအား မပြောခဲ့ဖူးပေ.။ထိုကြောင့် လွန်ခဲ့သော ၁၅ နှစ်ခန့်က ကွယ်လွန်သွားသော ဖေဖေ ဦးမြင့်လွင်အကြောင်းကို သိချင်စိတ် ပြင်းထန်ခဲ့သည်။

ယနေ့မှ ထူးထူးခြားခြား မိမိအမည်ဖြင့် စာတိုက်ပုံးမှ ရရှိသော ပထမဆုံး စာ ကို ဖတ်ရူရခြင်းဖြစ်သည်.။လာချင်လွန်း၍ လာခဲ့ရသည်.ထားမေကြောက်တော့ကြောက်ပေသည်. မအူကုန်း လမ်းဆိုစေကာမူ ဦးဒေဝ ၏ ခြံအမှတ် သည် အလမ်း အစွန်ပိုင်း ဝေးသီ ပေဖျားရောက်နေ၏. ကတ္တရာလမ်းကြီးနှင့်ဝေးလွန်းလှသည်.။

ဦးဒေဝ ၏ ခြံအမှတ်ဆိုလျှင် တံခါးမှာ ဝါးတိုင်နှစ်တိုင်အပေါက်ညီစွာဖောက်ပီး ဝါးလုံးတန်း သုံးတန်းထိုးထားသော ခြံတံခါးသာဖြစ်သည် .အခိုင်အခန့်နှင့်အလှအပမရှိပေ.ခြံကြီး၏ အလယ်တွင် ပျဉ်ကာသွပ်မိုး တစ်ထပ်အိမ်ကလေးရှိသည်.။

ဤအိမ်နှင့်ဤခြံဝန်းထဲသို့ ဝင်ရောက်သွားရန် ထားမေ ဝန်လေးနေမိသည်.ကြောက်ရွံ့နေမိသည်.။အို.....ရောက်လာမှတော့မထူးဘူး ဆိုပီး စိတ်ကိုဇွတ်တင်းကာ ဝါးတံခါးတန်းကိုဖြုန်၍ ဝင်လာခဲ့၏.။ပျဉ်တောင်အိမ်တံခါးမှာ ပိတ်ထား၍ ထားမေ ဖွဖွလေးတံခါးကိုခေါက်လိုက်လေ၏.ချက်ချင်းတံခါးပွင့်လာပေသည်.။

" လာ...လာ...ကျုပ်ကတွက်ပီးသားပါ ဘယ်နည်းနဲ့ မဆို ထားမေဆိုတဲ့ မိန်းခလေး ကျုပ်ဆီကိုရောက်လာရမယ်လို့..."

" ဦးဒေဝ ဆိုတာလား..."

" ကျုပ်ပါပဲ ဒေဝဆိုတာ ကျုပ်ပါပဲ မိန်းခလေး လာ..လာ..လာ..အထဲကိုဝင်..."

ထားမေအိမ်ထဲသို့ဝင်ခဲ့၏ . ထားမေ၏စိတ်ဝယ် ယခုတွေ့ရသော ဦးဒေဝ ဆိုသောလူကြီးကို နှစ်သက်ခြင်းမရှိပေ. ဦးဒေဝ၏ ပြောဟန်ဆိုဟန် နှင့် ရုပ်ဆင်း အဂါၤ တို့ကို မနှစ်သက်ခြင်းဖြစ်ပါ၏. ဦးဒေဝသည် အသက် ၅၀ ခန့်ရှိနိုင်သည်.တုတ်ခိုင်သော ခန္ဓာကိုယ်မျိုးရှိသည် . အရပ်ပုသောကြောင် ဂင်တို ဟုခေါ်နိုင်သည် . အသာညိုယုံမက ကြမ်းသောအသားရည်မျိုးရှိသည်.မျက်ပေါက်ကျဉ်းပီး နှုတ်ခမ်းထူသည်.ဦးဒေဝ ၏ ပြောဆိုဟန်သည် ရောက်ရှိသောအသက် ရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်တည်ကြည်ခြင်းမရှိပေ.ကလက်သောအမူယာရှိနေသည်.။

ထားမေ အိမ်ထဲဝင်သည်နှင့် ဦးဒေဝ တံခါးကို ချက်ချင်းပြန် ပိတ်လိုက်၏. အိမ်ထဲတွင် နှစ်ပေမီးချောင်းထွန်းထားသည် . နှစ်ပေမီးချောင်းမှာ လင်းအားနည်းလှသည်. မီးက ပျဉ်ထောင်အိမ်ကိုရောင်ပြန်မဟပ်သောကြောင့် ခပ်မှောင်မှောင်ရှိနေသည် .။အိုမင်းဟောင်းနွမ်းသော....ဆက်တီကုလားထိုင်တစ်စုံလည်းရှိနေ၏.။

" မင်းမိုးကာအင်္ကျီချွတ်ထားပါလား ထားမေ အိမ်ထဲမှာ အိုက်စပ်စပ်ကြီး နောက်ပီး..ကျုပ်ကပြောစရာစကားတွေ ..အများကြီး..တော်တော်ကြာအောင်ပြောရမှာ.."

" ကျွန်မ အကြာကြီးမနေနိုင်ဘူး ဦးလေး ညစာအမှီ အဆောင်ကိုပြန်ရမှာ ..."

" မပူနဲ့..ထားမေ..ကျုပ်က ထားမေလာရင် စားသောက်ဖို့ အဆင်သင့်လုပ်ထားပီးသား ...နောက်ပီး ထားမေရဲ့အဖေ ကိုမြင့်လွင်အကြောင်းပြောရမှာ အရှည်ကြီး ...ကဲ ထားမေရဲ့ မိုးကာအင်္ကျီစက ရေစက်တွေ ကြမ်းပေါ်ကျပီး ရွဲကုန်ပီ ချွတ်လိုက်တော့လေ..."

ဦးဒေဝက သူကိုယ်တိုင်ပင် မိုးကာင်္ကျီချွတ်ပေးတော့မလိုနှင့် အနားသို့တိုးလာသောကြောင့် ထားမေလည်း ကိုယ်ပါသာပင် ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်.။

" အား...ပါး....ထားမေက ရုပ်ချောယုံတင်မကဘူး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ တယ်..ကြည့်ကောင်းတာပဲ..အေးလေ မြင့်လွင်ကလည်း လူချော သူ့ဇနီး ထားမြင့်ခင့်ကလည်း မိန်းမချောဆိုတော့ သူတို့သမီးလေး ထားမေ သိပ်ချောသိပ်လှသိပ်ဖြောင့်ပီပေါ့..."

မိုးကာအင်္ကျီချွတ်လိုက်ပီမို့ မတ်တပ်ရပ်နေလျှင်မိမိ၏ ပင်ကိုယ်အလှ အမို့အမောက် ရိူက်ဖိုကြီးငယ် အတင်းအရင်းတွေကို ရပ်ပြနေသလိုဖြစ်မှာစိုးသောကြောင့် ထိုင်ခုံတွင်ချက်ချင်းထိုင် ချလိုက်လေ၏.။

" ကဲ...ထားမေ..ဘာစားမလဲ...ဘာသောက်မလဲ...."

" ဖေဖေဦးမြင့်လွင်အကြောင်းပဲသိချင်ပါတယ် ဦးဒေဝ..."

" သိရမယ်..သိရမယ် မြင့်လွင်အကြောင်းပြောချင်လို့ တမင်စာရေးခေါ်လိုက်တာ ....အဲ....စကားပြောရင်း .ပန်းသီးဝါးကြတာပေါ့..ဟုတ်လား..ဩစီပန်းသီးစစ်စစ်ကွဲ့..ထားမေလာရင်စားဖို့ တမင် တန်ဖိုးကြီးပေးဝယ်ထားတာ..."

ဦးဒေဝသည် ပန်းသီးကို အခွံ့နွှာ၍ ထားမေကိုကျွေးလေ၏.။

" ရော့.....စားပါထားမေ...."

မစားပဲနေပါက ဇွတ်ပါးစပ်ထဲ ခွံ့မည့်ပုံစံ ဦးဒေဝ ထံတွင် ရှိနေသဖြင့် ထားမေ တစ်စိပ်ယူစားသည်.။

" ကျုပ်ကိုတော့ ခွင့်လွတ်ပါ ထားမေ ကျုပ်က ညစာ စားခါနီးကျရင် တစ်ခွက် တစ်လေ သောက်တတ်လို့ပါ ..."

ပြောရင်းဖြင့် ထက်ဝက်ကျိုးနေသော အရက်ပုလင်း မှ ဖန်ခွက်ထဲသို့ အရက်ငှဲ့ ထည့်သည်.။

" ဖေဖေအကြောင်း ပြောပါတော့ဦးလေး..."

" ပြောမယ်....ပြောမယ်....ထားမေရဲ့အဖေ မြင့်လွင်နဲ့ကျုပ်က အရမ်းကိုရင်းနှီးကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေပေါ့..."

" အဲ...မြင့်လွင်...ရွှေဘုံသာလမ်း...ဟိုတုန်းကဆို မဂိုလမ်းပေါ့....အဲဒီက အားတီးယား စိန်တိုက်မှာ အလုပ်လုပ်တယ်..ကျုပ်က စပတ်လမ်း ခုဆို ဗိုလ်အောင်ကျော်လမ်းက ဦးကာစင် ရဲ့ မီးခံသေတ္တာပြုပြင်ရောင်းဝယ်ရေးဆိုင်မှာအလုပ်လုပ်တယ် ပထမတော့ မြင့်လွင်ရော ကျုပ်ကော ရိုးရိုးသားသားလုပ်နေကြတာပါ "

ပြောရင်း အရက်ကို ငှဲ့၍သောက်ပြန်သည်. တစ်ခွက်ပီးတစ်ခွက်ဆင့်သောက် နေသော ဦးဒေဝ ကိုကြည့်၍ ထားမေ ဤ အိမ် ဤ နေရာသို့ ရောက်လာခဲ့ခြင်းဟာ မှားသွားပီလားဟု တွေးမိသည်.။

" အဲဒီ တုန်းက ထားမေရဲ့ အမေ ခင်ထားမြင့်ကလည်း အရွယ်ကောင်း ချောတုန်းလှတုန်း မြင့်လွင်သူ့မိန်းမကို မျိုထားမတက် ချစ်တဲ့ကောင်ပေါ့ .ဒါမဲ့ ငါတို့နှစ်ယောက်လုံးက လခစား သမားသက်သက်တွေဆိုတော့ တစ်လမှ ရတဲ့ လခလောက်ပဲ ရှိကြတယ်လေ .."

" ဖေဖေ က စိန်တိုက်မှာ ဘယ်လို အလုပ်မျိုးလုပ်လဲ ဦးလေး.."

" မြင့်လွင်က ပန်းထိမ်အလုပ်လုပ်တယ် စိန်တိုက်ကအကြီး ကြီး ရှေ့ဘက်မှာ စိန်အထည်လက်ဝတ်ရတာနာ အရောင်းဆိုင်ဖွင့်ထားပီး နောက်ဘက်မှာ ပန်းထိမ်လုပ်ငန်းထားရှိတယ်..."

" ဒီတော့ဘာဖြစ်လည်း ဆက်ပြောပါအုံး ဦးလေး..."

" မြင့်လွင်က သူမိန်းမကို ချို့ချိူ့တဲ့တဲ့ နဲ့ တင်းတောင်းတင့်တယ် မထားနိုင်တာကို ဘဝမကျဘူးလေ...ဒီကြားထဲ သမီး ထားမေ ကမွေးဖွားလာပီး သုံးလေးနှစ်အရွယ် တီတီတာတာလေးနဲ့ ချစ်စရာကောင်း တယ်...အေး...မြင့်လွင် ဟာ ဇနီးနဲ့သမီးကို သိပ်ချစ်တော့ ချမ်းသာကြွယ်ဝချင်လာတယ် ..."

" အော်.....ဖေဖေရယ်..."

ထားမေ တိုးတိုးလေရေရွတ်မိ၏.။

" တိုတိုပြောရရင် မြင့်လွင်က သူနဲ့အခင်ဆုံး သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ ငါ့ကို လာတိုင်ပင်တယ်..အာတီးယာစိန်တိုက်ကိုဖောက်ကြဖို့လေ..ကျုပ်ကသဘောတူလိုက်တယ် ဒါမဲ့ စိတ်ရောကိုယ်ပါ သဘောတူတာမျိုးတော့မဟုတ်ဖူး...ကျုပ်မှာသားမယားမရှိဘူး တစ်ကိုယ်ရည်သမား ...အေး...မှန်တာပြောရရင် မြင့်လွင်ကို ကူညီချင်စိတ်နဲ့ သဘောတူလိုက်တာ...ဦးဒေဝပြောနေပုံမှာ ယခု ထားမေကပဲ ဖေဖေ့ကို ကူညီလို့ ကျေးဇူးတင်လှပါတယ်ဟု ပြောစေချင်ပုံရနေ၏.။

" ဒါမဲ့ အဲဒီ လျိူဝှက်အခန်းရဲ့ သော့နဲ့ မီးခံသေတ္တာကြီးကိုဖွင့်ဖို့ကျပြန်တော့ မြင့်လွင် မစွမ်းဆောင်နိုင်ဘူးလေ.."

အရက်ထပ်မော့ပြန်၏. ငါးသုံးလုံး စီးကရက်ကို ဖွာပြန်၏.အစထဲက ဦးဒေဝ ဟာ ဒီလိုလူစားမျိုးမှန်း ထားမေသိထားလျှင်ဖေဖေ့အကြောင်းကိုမည်မျှစိတ်ဝင်စားစေကာမူ ဦးဒေဝ လိုလူကို တွေ့ဆုံစကားပြောမည်မဟုတ်ပေ.။ဦးဒေဝ ဟာ ဖေဖေ့သူငယ်ချင်း ဖေဖေ့လို့ တည်ကြည်သောစိတ် ဓာတ်မျိုးရှိ မည်ဟု ထင်ခဲ့ မိသည်က သူမ ၏ အမှားပင်ဖြစ်သည်.ယခုပြောဆိုနေသော ဦးဒေဝကို ထားမေ ရွံ့လာမိ၏. ကြောက်လာမိ၏.သို့သော် ရောက်လာပီး ပီ မတတ်နိုင်တော့ပေ.။

" ဟဲဟဲ...ဘယ်လို သေတ္တာသော့ အခန်းသော့ဖြစ်ဖစ် ကျုပ်က ဖွင့်နိုင်တယ်လေ အတတ်ပညာပေါ့...သူဌေးကလည်း စိန်တိုက်ကို မနက်သွား ညပြန်လေ သူ့ရတနာတွေကိုတော့ ပြန်ယူမသွားဘူးလေ...သူတို့ လုံးချင်းနဲ့နေကြသူတွေ ဓားပြတိုက်မှာလည်းကြောက်တာပါမှာပေါ့ နောက်ပီး လမ်းမှာ ရတနာတွေအလုခံရမှာလည်းကြောက်တာပါလိမ့်မယ်...အဲဒီချိန်က ပျမ်းမျှ တန်ကြေး တစ်သောင်းကျော်ရှိတယ် သူဌေးက ရာနဲ့ချီပိုင်တာ ..ခုခေါတ်နဲ့တွက်ရင် သိန်းပေါင်း ထောင်သောင်းလောက်ရှိလိမ့်မယ်...လုံခြုံမှုလည်းသိပ့်ကောင်းတယ် ရဲစခန်းနဲ့လည်း နီးတယ် အဆောင့်တွေလဲ အများကြီးချထားတယ်.....အေး...အတွင်းလူဖြစ်တဲ့ ငါနဲ့ နင့်အဖေ မြင့်လွင်နဲ့ပေါင်းလိုက်တဲ့အခါ စိန်တိုက်ကြီး ပွင့်သွားတော့တယ်...."

" အဲဒီ တော့ ဘာဖြစ်ကြလဲ ဦးလေး..."

ဦးဒေဝမှ ညည်းတွားလေသံဖြင့် ပြန်လည်ပြောလေ၏.။

" ဒါမဲ့ ညည်းအဖေ မြင့်လွင် သိပ်ကိုမိုက်တယ်...မီးခံသေတ္တာကြီးပွင့်လို့ ရတနာတွေယူပီး ပြန်အထွက်မှာ အစောင့် ညစောင့် ဒရဝမ်နဲ့ ပက်ပင်းတိုးတော့တယ် မြင့်လွင်က ဒရဝမ်ကိုအသေသတ်ပစ်လိုက်တယ်.."

" ဝင်လာတုန်းက ဒရဝမ်မရှိဘူးလား ဦးလေး...."

" ညနေလေးနာရီ အလုပ်ပိတ်ပီးတာနဲ့ ဂန်ဂျာလို့ခေါ်တဲ့ ဆေးခြောက်ထည့်လိပ်ထားတဲ့ ဘီဒီ ကုလားဆေးလိပ်တစ်ထုတ်စီစဉ်ထားပီး ညစောင့်ကိုပေးထားတယ် ညဦးပိုင်းမှာ ဂန်ဂျာဒီဘီကို ရူပီး အိပ်ပျော်နေတာပေါ့ ..ကျုပ်တို့ပြန်အထွက်မှ ဒရဝမ်က ဆေးခြောက်ပြေပီး မြင်တာနဲ့ စူးစူး ဝါးဝါးအော် တယ် ..အဲဒီမှာ မြင့်လွင်က ဒရဝမ်ကို သတ်ပစ်လိုက်တာပဲ..."

" ဖေဖေက လူသတ်တယ် ဟုတ်လား..."

" အဲဒီတိုင်းပဲ ထားမေ.."

" မဖြစ်နိုင်ဘူး မေမေကပြောတယ် ဖေဖေက စိတ်ကောင်းနှလုံးကောင်းရှိတဲ့သူတဲ့ ခြင်ကိုက်ခံရရင်တောင်မသတ်ပဲ မောင်းလွတ်တာတဲ့..."

" အေးလေကွယ် အဲဒါက သာမန်အနေထားလေ ခုက ဒရဝမ်နဲ့ ပက်ပင်းမိတာလေ ထောင်ကျနိုင်တယ်လေ ဒါကြောင့်မအော်အောင်နှုတ်ပိတ်ရင်း လက်လွန်သွားတာနေမှာပေါ့..."

" ထားပါတော့လေ ဦးလေးတို့ နှစ်ယောက်အတူသဘောတူလိုလုပ်ကြတာပဲ ..."

" နှစ်ယောက်အတူ ဒရဝမ်ကို မသတ်ခဲ့ဘူး ရတနာပစ္စည်လည်း တစ်ယောက်တစ်ဝက်ခွဲမယူခဲ့ရဘူး ဖြစ်ပုံကဒီလို..မီးခံသေတ္တာဖွင့်တော့ ကျုပ်လက်ထဲမှာ သော့ဖွင့်တဲ့ပစ္စည်ကိရိယာတွေနဲ့ မြင့်လွင့်က သေတ္တာကို ဆွဲယူသွားတယ် ဒရဝမ်ကိုပါသတ်ပီး တစ်ယောက်ထဲ အပိုင်စီးသွားတယ်..."

" ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား ဦးလေး ဦးလေး လိုလူက ဖေဖေတစ်ယောက်ထဲ အပိုင်စီးသွားတာကို ငုံခံမဲ့လူစားမျိုးမှ မဟုတ်တာ.."

" မှန်တယ် ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်ဆိုရင်တော့ ဟုတ်တယ် ဒါမဲ့ ကျုပ်အစီစဉ်ထဲမှာ လူသတ်မဲ့အစီစဉ်မပါဘူး..မထင်မှတ်ပဲ သတ်လိုက်မိ့အခါ နောက်နေ့ကျရင် ပစ္စည်းတွေခွဲပီး ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားလို့ လုပ်ခဲ့တယိ မြင့်လွင်က ရတနာသေတ္တာကိုယူသွားတယ်..."

" အော် ...ဒီလိုလား.."

" မအော် နဲ့ ကျုပ်နဲ့ မြင့်လွင် အဲဒီနေ့ညကစ ပီး ကနေ့ထိ လူချင်းပြန်မတွေ့တော့ဘူး ကျုပ် ရသင့်တဲ့ ဝေစုလည်း တစ်ပြားတစ်ချပ်မှ မရခဲ့ဘူး ..မြင့်လွင်လုပ်တာဘာမှ မသေသပ်ဖူး ..ဒရဝမ်းက ချက်ချင်းမသေသေးပဲ ရဲတွေရောက်တဲ့ထ် အသက်ရှင်နေသေးတယ် စကားပြောနိုင်သေးတယ် ဒီတော့ မြင့်လွင်သူ့ကိုသတ်ပါတယ် ပြောပီးသေသွားတယ် ...။

" အဲဒီနေ့ ဝေလီဝေလင်းမှာပဲ မြင့်လွင်ကို ရဲတွေမိသွားတယ်...ရဲတွေစစ်တော့ မြင့်လွင်ကဖော်ကောင်လုပ်တယ်လေ..အဲဒီတော့ကျုပ်က လွတ်ရာပြေးရတာပေါ့..ပြေးတာမှ ဟိုဘက်နိုင်ငံထိပြေးခဲ့ရတယ်.."

ထားမေက စိတ်မကောင်းစွာသက်ပြင်းချလိုက်သည်....တကယ်တော့ ထားမေ ဟာ သူမ၏ အမေသေဆုံးပီမှထိုအကြောင်းရာများကို သိခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်.။

" ဖေဖေအကြောင်းခုလိုကြားရတာ ကျွန်မ စိတ်မကောင်းပါဘူး ...ဦးလေး...ခုလိုတကူးတကခေါ်ပီးဖေဖေအကြောင်းကိုပြောပေးတဲ့ ဦးလေးကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကဲ...ကျွန်မကိုပြန်ခွင့်ပြုပါအုံး..."

" ဘယ်ပြန်လို့ဖြစ်အုံးမလဲ...ထားမေ..."

" ရှင်..."

" ကျုပ်ပြောဖို့ကျန်သေးတယ်.."

" ဖေဖေအကြောငိးလား..:"

" ဒါပေါ့...ဒါပေါ့...."

" ကျုပ်ပြောပီးပီ နော် ကျုပ်က မြင့်လွင်ဖော်ကောင်လုပ်လို့ ဟိုဘက်နိုင်ငံထိပြေးခဲ့ရတယ် ...အဲဒီမှာပင်ပန်းကြီးစွာလုပ်ကိုင်စားသောက်ရတယ်..အဲ သိပ်မကြာသေးခင်ကပဲ နောက်တတ်လာတဲ့အစိုးရဟာ အမှူဟောင်းတွေကို ပလက် လိုက်တယ်..အဲဒီထဲမှာကျုပ်အမှု့က အချိန်ကာလပိုင်းခြား သတ်မှတ်ခံရလို့ ကျုပ်အမှု့ လွတ်ငြိမ်းနဲ့လွတ်လာခဲ့တယ် ...ဖြစ်ခဲ့ပီတာတွေ ပီးပီမို့ ကျုပ်မြင့်လွင်အပေါ် ဗွေယူတာ အာဃတထားတာတွေလဲ မရှိတော့ပါဘူး ...သူလည်းသေမိန့်ကျသွားပီပဲဟာ...

"

" ဦလေး အနေနဲ့ ဖေဖေ့ပေါ် ဘာဗွေယူစရာရှိသေးလို့လည်း..."

" ရှိတာပေါ့ ထားမေ..ကျုပ်ကို ဖော်ကောင်လုပ်သွားတာတွေ အမှူထဲ ဆွဲထည့်တာတွေ ဒါတွေ ကို ကျုပ်ဗွေယူလို့ရတာပေါ့.."

" ဒါကတောဦးလေးရယ်..ရဲတွေကလည်း ဖေဖေ့ကို မဖော်ဖော်အောင်လုပ်တဲ့ နည်းလမ်းတွေကြောင့်ထင်ပါတယ် ...ဒီလိုတော့တစ်ဖက်သတ်မပြောပါနဲ့..."

" ကဲ ..ထားလိုက်ပါ..ကျုပ်အဓိက ဆိုလိုချင်တာကတော့..နှစ်ယောက်သဘောတူလုပ်ထားတဲ့ အရာတစ်ခုဟာ ခုချိန်မှာ သူက သေဒဏ်ကျတယ် ကျုပ်ကထွက်ပြေးရတယ် အစတည်းက ဒုက္ခနဲ့ ရင်းခဲ့တာခြင်းတူတူ ခုချိန်မှာ ခံစားခွင့်ရှိတဲ့သုခကိုတော့ ခံစားချင်တာပေါ့ကွယ်...."

" သုခ ဟုတ်လား ဘာသုခ လည်း..."

" ကျုပ်ပြောပီးသားပါ..မြင့်လွင်ဟာ သေဒဏ်ကျတဲ့ ထိ ရတနာသေတ္တာကို ရဲလက်ကိုမအပ်ခဲ့ဘူး...အဲဒီ သေတ္တာဟာ ခုချိန်ထိ မြင့်လွင်ရဲ့မျိုးဆက်ဖြစ်တဲ့ ဟောဒီက ထားမေဆီမှာ ရှိနေတယ်မလား.."

"ရှင်...."

" ခုချိန်မှာ ကုလားသူဌေးလည်း အိန္ဒိယကိုပြန်သွားပီ မြန်မာပြည်ပြန်လာဖို့လည်း မလွယ်တော့ဘူး ဒိတော့ ကျုပ်ရဲ့ ရသင့်ရထိုင်တဲ့ဝေစုဟာဆိုရင် အနှောက်ယှက်ကင်းကင်းနဲ့ ထားမေ ကျုပ်ကို ပေးနိုင်မယ်လိုယုံကြည်တယ်..."

" ရှင်..."

" မင်းဟာ တရှင်ရှင်နဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလည်း..."

." ခု ဦးလေးပြောတဲ့ အရာတွေအားလုံး ကျွန်မ ဘာမှ မသိဘူး..."

" လုပ်မနေနဲ့ ထားမေ ကျုပ်အဝေးရောက်နေပေမဲ့ အားလုံးကို နားစွံ့ထားပီးသားပါ မြင့်လွင်ရဲလက်မအပ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် ဒီသေတ္တာဟာ သူ့သမီးဖြစ်တဲ့ မင်းဆီမှာပဲ ရှိရမယ်..ထားမေ.."

" မရှိဘူး..သိလဲ မသိဘူး...အခုဦးလေးပြောမှ ကျွန်မအားလုံးသိရတာ. ..."

" ဒီလို အပြတ်မပြောနဲ့လေ..မင်းဆီမှာရှိကိုရှိရမယ်..."

နောက်ဆုံးတော့ ထားမေ ကို ဦးဒေဝ စာဖြင့်ရေး၍ ခေါ်ရခြင်း အဓိကအကြောင်းရင်းကို ထားမေသိလိုက်ပေတော့သည်...။

~~~~~~~~~~~~~~

(03)

ဦးဒေဝသည် အရက်ပုလင်းထဲရှိ လက်ကျန် အရက်ကို တစ်စက်မကျန်ဖန်ခွက်ထဲလောင်းထည့်ပီး ရေပင်မရောတော့ပဲ ဒိတိုင်းမော့ချလိုက်သည်.အရက်ကိုဘယ်လောက်သောက်သောက်အရက်အမူးလွန်သည့်ပုံစံမရှိပေ.

အရက်ကုန်အောင်သောက်ပီး သူ၏ အင်္ကျီ အိတ်ထဲက မိန်းမကိုင် ငါးလုံးပြူး သေနတ်လေးထုတ်ယူလိုက်သည်.ငါးလုံးပြူးသေနတ်မှာသေးသေးငယ်ငယ်နှင့် ကစားအရုပ်နှင့်ပင်တူသေးသည်.ယင်းသေနတ်အားစားပွဲခုံပေါ်တင်ထားလိုက်၏.သေနတ်လေး၏ ဒင်မှာ ဆင်စွယ်ကို ကနုတ်ပန်းဖော်ထားသော ဒင်လှလှလေးဖြစ်လေသည်.။

" မြင့်လွင်က သူဇနီးနဲ့သမီးကို သိပ်ချစ်တဲ့ကောင် ဒါကြောင့် ရတနာသေတ္တာကိုအရယူပီး အသေခံသွားတဲ့ကောင်ပါ..."

" တော်ပါတော့ ဦးလေး ဖေဖေ့အကြောင်း ကျွန်မ နားထောင်နိုင်စွမ်းမရှိတော့လို့ပါ..."

ဦဒေဝသည် စားပွဲပေါ်မှ သေနတ်ကိုကောက်ယူလိုက်၏.သေနတ်၏ပြောင်းဝကို ထားမေဘက်သို့ချိန်ထားလေ၏.။

" မင်းရဲ့အမေဟာ သူမသေဆုံးခင် ဒီရတနာသေတ္တာကို မင်းကိုပေးကိုပေးထားရလိမ့်မယ် လို့ ငါယုံကြည်တယ်.."

" အို...မပေးခဲ့ဘူး..မေမေဘာမှ မပေးခဲ့ဘူး တကယ်ပြောတာ.."

" ထားမေအနေနဲ့ဆို ဒီရတနာပစ္စည်းတွေကို ထုခွဲတတ်မှာမဟုတ်ဖူး တကယ်လို့ လုပ်လည်း အညာသမားနဲ့မိလိမ့်မယ် ဒီတော့ အဲဒီသေတ္တာကို ကျုပ်လက်ထဲကိုအပ်ပါ တန်ရာတန်ကြေးရစေရမယ် ကျုပ်ကတိပေးတယ် ဒါမဲ့ ကျုပ်ကိုတေ့ ထပ်ဝက်ပေးရမယ် အမှန်ဆို ကျုပ်လည်းတစ်ဝက်ပိုင်တယ်လေ..."

" တကယ်မရှိပါဘူး မေမေလည်း ဘာမှ မမှာကြားမပြောကြားသွားခဲ့ဘူး တကယ်ကို ကျွန်မဘာမှ မသိခဲ့ရဘူး ..."

ထိုနောက် ဦးဒေဝဟာ သေနတ်ကို ချိန်၍ ...ထားမေအား သွေးအေးအေးဖြစ်ပြောလေ၏.။

" ဟောဒီသေနတ်လေးဟာ..ငါးလုံးပြူးသေနတ်လို့ခေါ်ကြတယ် သူက ပြောင်းကျယ်တယ် ဒသ၁မနှစ်ငါးပဲ ရှိတယ် သူ့ကျည်ဆန်က ကျောက်တံအကြီးစား လုံးပတ်လောက်ပဲရှိတယ် ဒါမဲ့ အခု အနီးကပ် နှလုံးတိူ့ ဦးခေါင်းတို့ကိုတေ့ပစ်ရင် အပစ်ခံရသူသေစေနိုင်ပါတယ်..အသံကအခြားသေနတ်တွေလို..ဒိုင်း...ခနဲ အသံမထွက်ဖူး...ဝါးလုံးတစ်ခြမ်းခွဲသံလောက်ပဲထွက်တယ်..အခြားအနီးနားကလူတွေ ခြံကြီးတွေမို့ ဒီသေနတ်အသံကိုမကြားနိုင်လောက်ဖူး...."

ထားမေသည် နေရာမှ ဆတ်ခဲ ထရပ်လိုက်၏.မတ်တပ်ရပ်မိသည်နှင့် တံခါးပေါက်ရှိရာသို့ စွတ်ပြေးတော့၏.ဦဒေဝသည် ယိုင်ထိုး၍ ထားမေနောက်သို့ပြေး၍လိုက်လေ၏.သို့သော် ထားမေကိုသေနတ်ဖြင့်မပစ်ပေ ပစ်မိလျှင် မတော်တစသေသွားပါက ရတနာသေတ္တာလမ်းဆုံးသွားနိုင်လေသည်.။ထားမေသည် တံခါးပေါက်ကိုဆွဲ၍ ဖွင့်၏. ဖွင့်၍ မရ သော့ခတ်ထားလေသည် . ထားမေသည် ထွက်ပြေးပေါက်မရှိအောင်ပိတ်မိနေလေသည်.တံခါးကိုကျောမှီ၍ ဘာဆက်လုပ်ရမည်မသိပဲ ဖြစ်၍နေလေသည်. ဦဒေဝသည် ထားမေ ပခုံးကိုဆွဲပွေ့ကိုင်လိုက်၏...။

" အိုး....လွတ်....လွတ်နော်...."

" ဘယ်လွတ်တော့မလဲ ကျုပ်တစ်ချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်လုပ်တော့မယ် ...ထားမေနဲ့ကျုပ်အခုညားလိုက်တာ အကောင်းဆုံးပဲ..."

" အိုး...လူယုတ်မာကြီး...အသက်ရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်..ယုတ်မာတဲ့သူကြီး..."

ဦးဒေဝသည် ထားမေ ရုန်းကန်နေသည်ကို အားဖြင့်ဆွဲယူ၍ ထိုင်ခုံပေါ်သို့တွန်းလွတ်လိုက်၏.။

" အိုး....အေမ့...."

ထားမေသည် ဧည့်ခန်းစားပွဲဆီသို့ အရှိန်ဖြင့်ရောက်သွားကာ..ပက်လက်လဲကျသွားလေသည်.လဲကျရာတွင် စားပွဲခုံနှင့်တိုက်မိပီး စားပွဲပေါ်မှ အရက်ပုလင်းမှာအောက်သို့ မကွဲပဲလိမ့်ကျလာလေသည်.ထားမေသည် ပုလင်းလွတ်၏ အလယ်ကို ဆွဲကိုင်လိုက်၏.ဇောအမျိုးမျိုးကပ်နေသော ဦးဒေဝသည် ထားမေအနီးသို့ချဉ်းကပ်လာနေပီဖြစ်သည်. ထားမေဘာမျှမစဉ်းစားတော့ပဲ မိမိအရှက်နှင့်အသက်တွက် ငုံကိုင်းလာသော ဦးဒေဝ၏ ခေါင်းကို ပုလင်းနှင့်ရိုက်ချလိုက်တော့သည်..။

" အား......."

ပုလင်းကွဲအောင်အရိုက်ခံလိုက်ရသောကြောင့် ဦးဒေဝ၏ လက်ထဲရှိသေနတ်ပင်လွတ်ကျသွားလေ၏.ဤအခွင့်ရေးကို ထားမေ လက်လွတ်မခံပဲ လွတ်ကျသွားသောသေနတ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပီး ဦးဒေဝအား ပြန်၍ချိန်လိုက်လေသည်.။

" အော် မင်းက ဒီလိုလား...သိကြရောပေါ့....."

ဟုဆိုကာ ထားမေနားသို့ ထပ်၍တိုးကပ်လာပြန်၏.။

" ရှေ့တိုးမလာနဲ့နာ် ....ကျွန်မ တကယ်ပစ်မှာ..."

" ပစ်လေ...ဒီသေနတ်လေးမှန်တာဟာ ခေါင်းကိုပုလင်းနဲ့ရိုက်တာလောင်တောင်မနာဘူး..."

ပြောရင်းရှေ့ဆက်တိုးလာပြန်သည်. ထားမေက သူအရှေ့တိုးလာလေ နောက်သို့ ဆုတ်ဆုတ် သွားလေ၏.တံခါးပေါက်ဆီသို့ နောက်ဆုတ်ရင်း ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်.။

" မလွယ် ဘူးထားမေ ငါ့ကို သွေးထွက်အောင်လုပ် မှတော့ နင်လည်းမလွယ်တော့ဘူးမှတ် "

ကျားနာကြီးတစ်ကောင်မာန်ဖီသလို ဒေါသတကြီး ရေရွတ်၍ ထားမေ အား ခုန်အုပ်လေတော့၏.။

" ဖန်း......."

သေနတ်သံက ဖန်း..ခနဲမြည်သံထွက်လာသည်. သေနတ်ပြောင်းဝမှ လင်းလက်သွားလေ၏.ဦးဒေဝ ဖင်ထိုင်ကျသွားလေ၏.သူ၏လက်ဝဲဘက် ပခုံးစွန်းနှစ်ဖက်မှသွေးများ ထွက်လာလေ၏.။ထားမေ ကြောင်တောင်တောင်ကြီး ရပ်ကြည့်နေမိ၏. ပီးနောက် ဖင်ထိုင်ချလိုက်လေသည်.။ဦးဒေဝ ပြန်လည်လှုပ်ရှားလာခြင်းမရှိတော့ပေ.။ထားမေသည် စိတ်ခြောက်ခြားသွားစေခဲ့၏. ယခုမူ သူမ လူတစ်ယောက်အား သေနတ်ဖြင့် ပစ်သတ်ခဲ့လိုက်ပီဖြစ်သည်.။

" သွား...ပီ...ဟင့်...ဟင့်....ငါ....ငါ....လူသတ်မိပီ...ဟင့်အင်း...ဟင့်အင်း...ငါ...ဒီတိုင်းနေလို့မဖြစ်ဘူး ...ဘယ်သူမှမသိခင် မမြင်ခင်..ငါဒီခြံထဲက ထွက်ရမယ်...အကယ်၍များ ရဲတွေရောက်လာခဲ့ရင်....အိုး....ဒီလိုဖြစ်ခွင့်မပေးနိုင်ဘူး........"

ဟုဆိုကာ လော့ချထားသော တံခါး ကို အနီးရှိ သံတုတ်တစ်ချောင်းအားယူ၍ ရိုက်ဖြုတ်လိုက်၏. တံခါး ပွင့်သွားသောအခါ အိမ်ထဲမှာ အမြန်ထွက်၍ ပတ်ဝန်းကျင်အား လှည့်ပတ်၍ ကျီးကန်းတောင်မှောက် မျက်လုံး ကစားလိုင်၏.။မည်သူမျှ မရှိ မသိ သည်ကို ကြည့်၍ သက်ပြင်းကိုမသိမသာခိုးချကာ ဟန်မပျက်ပြန်၍ထွက်လာခဲ့လေသည်.။

အဆောင်သို့ပြန်ရောက်သောအခါ မည်သူနှင့်မျှ စကားဖောင်းဖွဲ့မနေတော့ပဲ မိမိ၏အခန်းသို့ အလျင်စလိုဝင်လိုက်ပီး တံခါးအားအထဲမှ လော့ချကာပိတ်လိုက်၏. ပီးနောက် ကုတင်ပေါ်၌ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်လေသည်..။

" ငါ...ဘာလုပ်ရမလဲ...ခုငါလူသတ်မိပီ...ဒီကိစ္စကို ကို နဲ့သွားတိုင်ပင်ရင်ကောင်းမလား....အိုး....မဖြစ်ပါဘူး....ကို ဟာ မိကောင်းဖခင် သားသမီးတစ်ယောက် နောက်ပီး ဂုဏ်သရေရှိတဲ့ ဆရာဝန်တစ်ယောက် ငါက...ငါက....ဟင့်...ဟင့်.....ဟင့်...ငါရဲ့အဖေလည်း..လူသတ်သမား...ခု....ခု........ဟင့်...ငါလည်း.......ဟင့်... ဟင့်.."

တွေးတောရေရွတ်ရင်း ရိူက်ခါရိူက်ခါ..ကြိတ်မှိတ်ငိုကြွေးလေတော့သည်.။

ထားမေသည် နောက်နေ့မနက် ၌ ရန်ကုန်မှ အခြားနေရာသို့ထွက်သွားရန် စီစဉ်ချလိုက်လေ၏. ပီးနောက် ဒေါက်တာဇော် ခေါ် သူမ၏ချစ်သူ ကိုကိုဇော် အား သူမ ခရီးခဏထွက်မည့်အကြောင်း ရေး၍ အဆောင်ပိုင်ရှင် မိကြွယ်အား ပေးခိုင်းထားလိုက်သည်. မိကြွယ်သည် ထားမေယုံကြည်ရသော အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦးဖြစ်လေ၏.ကိုကိုဇော်နှင့်လည်း ခင်မင်ရင်းနှီးသူလည်းဖြစ်သည်...။

ထားမေသည် အဆောင်မှထွက်လာကာ မည်သည့်အရပ်သို့ သွားရမည်ကို မသိနဝေတိမ်တောင်ဖြစ်၍နေသည်.။

" ငါ..ဘယ်မှာသွားရှောင်နေရမလည်း ဒီရန်ကုန်မြို့ထဲမှာပဲ နေရမလား..အိုး...ဒီလိုလည်းမဖြစ်ပါဘူး...တော်ကြာ..ရဲ...တွေ တွေ့သွားရင်ဖြစ်....ဒါဆို. .ငါ အန်တီဆွေ ဆီသွားရမလည်း....ဟင့်အင်း ...အန်တီဆွေလည်းအသက်ကြီးပီ အသက်ကြီးမှ ငါ့ကြောင့် စိတ်ထိခိုက်သွားကိုငါမလိုလာဘူး...ဒီအကြောင်းတွေကို ငါတစ်ယောက်ပဲ သိတာ ငါဟန်မပျက် နေပီ တစ်နေစာရာတော့သွားရှောင်မှ ဖြစ်လိမ့်မယ် ထင်တယ်..."

ထိုနောက် ထားမေသည် လှိုင်သာယာကားဂိတ်မှ ချောင်းသာငွေဆောင်ကမ်းခြေသွားသော ကားတစ်စီးအား တား၍ စီးနင်းလိုက်ပါလာခဲ့လေတော့သည်...။

ကားပေါ်၌ သူမထိုင်သည့် ဘေးခြင်းကပ်ခုံမှ ကြည်ပြာဆိုသော ထားမေထက် အသက်နှစ်နှစ်ငယ်သည့် ဒဂုံ ပထမနှစ်ကျောင်းသူ လေးတစ်ဦး နှင့် စကားပြောဆိုရင်း ခင်မင်ရင်းနှီးသွားလေတော့သည်..။

" မမနာမည် ကဘယ်လိုခေါ်လည်း ..."

" ထားမေပါကွယ်..."

" ဟုတ်ကဲ့ ညီမက ကြည်ပြာပါ...ဒဂုံကျောင်းသူပဲ ပထမနှစ်ပေါ့ ..သင်္ကြန်ပိတ်ရက်နီးတော့ ရွာကိုပြန်တာလေ.."

" ေဩာ်..."

" ဒါနဲ့..မမက အလည်သက်သက်ပဲလား..."

" ဆိုပါတော့ကွယ်..."

" ဒါဆို...ငွေဆောင်ကိုရောက်ရင် ညီမတို့ရွာကို လာလည်လေ..မမ လာမယ်ဆို ညီမ လာခေါ်မှာပေါ့.."

ထိုအခါ ထားမေသည် ဤသို့တွေးလေ၏.ယခုအခါ သူမသည် ဝါးရမ်းပြေး ဘဝရောက်နေစဉ် ခိုအောင်းရာနေရာဒေသ လိုအပ်မည်မှာ အမှန်ဖြစ်၏. သို့သော်သူမအတွက် လုံခြုံမှုရှိနိုင်အည့်နေရာမှာ ရှားလှပေသည် ထိုကြောင့်ကြည်ပြာပြောသော သူမ၏ ရွာ အား လိုက်၍တစ်လတန်သည် နှစ်လ တန်သည် နေလိုင်လျှင် ကောင်းမည်. ယခုချိန်ဆိုလျှင် ဦးဒေဝ အသတ်ခံရမှု တွက် ရဲစုံထောက်များ အသဲသန်ထောက်လှမ်းနေမည်မှာအမှန်ပင် လူသတ်တရားခံကို မိအောင်ဖော်နိုင်ဖို့တွက်လည်း တစ်နည်းနည်းဖြင့် သူမ ကို ခြေယာခံသဲလွန်စ ရသွားနိုင်မည်ဖြစ်သည်..ထိုကြောင့် ကြည်ပြာ၏ ရွာ အားမေးမြန်းကြည့်ရမည်ဟုစိတ်ကူးပေါ်ပေါက်လာလေသည်.။

" ရွာ...ညီမလေး ကြည်ပြာရဲ့ရွာဆိုတာ ဘယ်နေရာလည်း..."

" ပြောရရင်တော့ မမရယ် အားလည်းနာပါတယ် ငွေဆောင်ကနေ စက်လှေနဲ့ သွားရတယ် ..."

" ဒါဆို ပင်လယ်ခရီးပေါ့.."

" ဟုတ်ပါတယ် အက်ဒမန် ကျွန်းနဲ့ဆိုရင် တစ်မိုင်လောက်ပဲဝေးတယ် နောက်ညီမတို့က နယ်မြေခြားတိုင်းရင်းသားလူမျိုးစုတစ်ခုပါ..."

" ဘယ်လိုနယ်မြေခြားလည်း ညီမ အမနားလည်အောင်ရှင်းပြပါအုံး..."

" ဒီလိုပါ...ညီမတို့က ဟောဒီနိုင်ငံကပါပဲ ဒါမဲ့ မြန်မာလူမျိုးတိုင်းရင်းသားတော့မဟုတ်ဖူး ကျွန်းသူကျွန်းသားဆိုရင်ပိုမှန်လိမ့်မယ်..."

" ေဩာ် ဒါဆို ဗုဒ္ဓဘာသာမဟုတ်ကြဘူးပေါ့နော်..."

" ခရစ်ယာန် နွယ်ဖွားတွေပါ မမ "

" ေဩာ်..."

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထားမေ ကြည်ပြာနှင့် သူမ၏ရွာလိုက်သွားပီး မြန်မာပြည်မှ ခေတ္တ ရှောင်နေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေတော့၏.။သို့ပေမဲ့ ....သူမ၏ ချစ်လှစွာသော ချစ်သူဒေါက်တာလေးကို တော့ လွှမ်းဆွတ်တမ်းတ နေမည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်ပေတော့သည်....။

~~~~~~~~~~

(04)

အရက်မူးသမားများကဲ့သို့ ယိုင်လဲလုမတတ် ရပ်တည်နေကြ သည့် အိမ်ကလေးများသည် သဲသောင်ပြင်ကြီး၏ ထိပ်မှ နေ၍ ထားမေ ကိုကြည့်နေကြ၏.။ပိန်းကောငယ်လေးများသည် သဲသောင်စပ်တွင် အစီအရီ မေးတင်ငြိမ်သက်နေကြသည်.။အိမ်ကလေးတွေဆီမှ ဆင်းလာဟန်ရှိသော ကျွန်းသူမခပ်ဝဝ ကြီးများသည် ရင်သားဟင်းလင်းနှင့် အရှက်လုံ ဖက်ရွက်ကလေးများ ဝတ်ဆင်လျက် ကမ်းစပ် ၌ ရပ်ခါ ထားမေကို စိမ်းစိမ်းကြည့်ကြသည်.။ကြည်ပြာသည် ကျွန်းစကားဖြင့် ထိုမိန်းမဝဝကြီးများကို နှုတ်ဆက်လိုက်လေ၏.။

" ဟေ့...ပရူး...တိခေါင်...."

" ဟေ့...ဖလူး......."

ထားမေ နားမလည်သောလည်း လက်ဟန်ခြေဟန် နှင့်ပြောဆိုပြုမူသည့် အမူယာချို့က မြင်တွေ့ရ၍ ဘာကိုဆိုသည်ကို သိလေ၏.။

" ကြည်ပြာ ....သူတို့ အမကိုမေးတာလား..."

" ဟုတ်တယ်..မမ ဧည့်သည်လား...လို့မေးတာ..."

ထိုနောက် ထာမေးတို့ ကျွန်းပေါ်တတ်ခဲ့ကြ၏. ကျွန်းသူပျိုလေးများသည် ရင်သားပေါ်၌ ဖတ်ရွက် များအား မြို့၌ ဝတ်သော ဘောလီကြိုးပုံစံ နောက်မှ အုန်းစံကြိုးဖြင့်ချည်ထားကြသည်. မဖြူမညို ဗိုက်သာ ချပ်ချပ်လေးများ အောက် ၌ အရှက်လုံ စေရန် အုန်းရွက်များအား ရှပ်သိုင်းချည်း ထားကြ၏.။

ယောင်္ကျားသားများသည် ညိုသော အသားရည်ရှိပီး ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့်တကွ ခါးအောက်ပိုင်း၌ နွားသရေ ဘက် ကို အုန်းရွက် ကြိုးဖြင့် ချည်နှောင်ထားကြ၏.။

" လာမမ ညီမတို့ အရင် ဆုံးကျွန်းသူကြီးနဲ့ သွားတွေ့ရလိမ့်မယ်.."

" ေဩာ် သူကြီး ရှိသေးတယ်ပေါ့..."

" ရှိပါတယ် ဒီကျွန်းကို အုပ်ချုပ်တဲ့ သူကြီးပေါ့ ဒီနားတစ်ဝိုက်မှာ ရှိတဲ့ ကျွန်းတိုင်း ကျွန်းတိုင်းဟာ သူ နဲ့ ဆိုင်ရာ အုပ်ချုပ်သူတွေရှိတယ်လေ..."

" ေဩာ်..."

" ညီမတို့ ..ကျွန်းက မြန်မာပြည် က ကျွန်းတွေနဲ့နီးတော့ မြန်မာပြည် က စလုံ လူမျိုးကျွန်းတွေလိုဖြစ်နေတာပေါ့...ဒါကြောင့် ဒီကျွန်းမှာ အစိုးရ အဆောက်အအုံတွေ အခြေချကြတယ် ဒါမဲ့ သူ့အပိုင်းနဲ့သူပေါ့ ကျွန်းရဲ့ အရှေ့ပိုင်းက မြန်မာပြည်ရဲ့ အုပ်ချုပ်ရေးပိုင်းက လူတွေ ရှိကြတယ် ဒါ့ပြင် အနောက်ပိုင်းကတော့ အိန္ဒိယ လူမျိုးတွေ အုပ်ချုပ်ကြတယ် ဒါမဲ့ ဒီကျွန်းက မြန်မာပြည်နဲ့ပိုနီးတော့ မြန်မာပိုင်လိုဖြစ်နေတာကြာပါပီ အုပ်ချုပ်ရေးပိုင်းတွေက အစ မြန်မာလူမျိုးတွေပေါ့..."

" ဒါဆို..ကျွန်းသူကြီး ဆိုတာက ..."

" မြန်မာလူမျိုးပါ နာမည်က ဦးမော် တဲ့...သူကြောင့်ပဲ ဒီရွာက စာမတတ်သူတွေ ကို ငွေဆောင်ချောင်းသာ တို့ကနေတဆင့် ပုသိမ်က အစိုးရကျောင်းတွေမှာ တတ်ခွင့်ရအောင် လုပ်ပေးနိုင်တယ်လေ.."

" ေဩာ် ဒါဆို ညီမတို့ ရွာက စာတတ်မြောက်လောက်ပီပေါ့..."

" အင်း...ပြောရမှာတော့ ခက်ပါတယ်...ဒီရွာမှာ စာတတ်ပေတတ်ရှားတယ် မမ မြန်မာပြည်ရောက်သွားသူတွေကလည်း ရွာကိုပြန်မလာကြသူတွေများတယ် ဒါကြောင့် နောက်ပိုင်းမှာ ရွာက စည်းကမ်းတစ်ခုထုတ်လိုက်တယ်လေ ဒီရွာကို ပြန်မလာသူကို ရွာက ပြန်လည်လက်ခံခွင့်ပိတ်လိုက်တာပဲမမ ဒါကလည်း အခြားကြောင့်မဟုတ်ဖူး ညီမတို့ ကျွန်းသားတွေမှာ မျိုးဆက် ပျက်ခါကြမှာကို မလိုလားတဲ့တွက် သူကြီး က အမိန့်ထုတ်လိုက်တာပါ ရိုးရာအမိန့်ပေါ့ ဒါကြောင့် မြန်မာပြည်ကိုသွားတဲ့ သူမရှိသလောက်ဖြစ်လာတော့တယ် အဲဒီကတစ်ဆင့် ကိုယ်ပိုင်ရာအုပ်ချုပ်ခွင့်နဲ့ ဟိုမရောက်ဒီမရောက် သီးခြားရပ်တည်နေကြတာပေါ့..."

" ဟိုလေ...ရိုးရာ အမိန့်ဆိုတာ ဘာလည်းဟင်..."

" အဲဒါက သူကြီးဆီကို ရောက်မှ သူကြီးက ကျွန်းရဲ့စည်းကမ်းကို ပြောပြရမှာ ဒါ ဟာ ကျွန်း ဥပဒေပဲမမ ညီမ ဖောက်ဖျက်လို့မရဘူး ခွင့်လွတ်ပါ..."

ထိုနောက် အုန်းတောကြီးထဲသို့ ထားမေတို့ လမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြသည် ..လမ်းသွားရင်း ပတ်ဝန်ကျင်သို့ ထားမေ အကဲခတ်ကြည့်မိလိုက်သည်. အိမ်တိုင်း အိမ်တိုင်းသဘ် တဲသာသာ မျှသာရှိသည် အုန်းတောနှင့်တကွ အချို့ မှာလည်း ကျောက်ဂူ များ ၌ သီးသန့်နေကြသူများလည်းရှိသည်.။

ထိုပြင် ထိုကျွန်းပေါ်၌ ရဲစခန်းတစ်ခုလည်း ရှိနေသေးသည် .ပုလိပ်ဌာန ဟုလည်း ဆိုင်းဘုတ်တတ်ထား၏. အုပ်ချုပ်မှူပိုင်းကတော့ ကျွန်းသူကြီး ၏ အမိန့်အာဏာ ရပ်တည်နေသည်ဟု ထင်မြင်နိုင်သည်.။

မြန်မာပြည်၏ ဥပဒေ စိုးမိုးမှူ ဤနေရာ၌ အားနည်းနိုင်စွမ်းရှိနိုင်သည်. အဆိုပါရဲစခန်း ပုလိပ်ဌန ဆိုသည်မှာလည်း ယခုကျွန်းပေါ်၌ ကျွန်းသူကြီး၏ လက်အောက်တွင်သာ ရှိနိုင်မည်ဖြစ်သူဟု ထားမေ ယူစ ထားလေသည်.။

ဤသို့ဖြင့် ကျွန်းသူကြီး ဦးမောရှိရာ အုန်းတောကြီးအလွန် တောစပ် ရှိ ခြံဝန်းကြီးတစ်ခု အလယ်တွင် ကျွန်းအိမ်မဲမဲကြီး တစ်ခု အား ထားမေ လှမ်းကြည့်လိုက်၏.။ကြည်ပြာမှ ထားမေ အနားသိုကပ်၍ လေတိုးသံဖြင့်ပြောလိုက်၏.။

" မမ အရှေ့က ကျွန်းအိမ်မဲကြီးက သူကြီး အိမ်ပဲ...လာ မမ "

ထိုနောက် ကြည်ပြာမှ အရှေ့က ဦးဆောင်၍ သူကြီး အိမ်သို့သွားလေ၏.။အိမ်ရှေ့၌ သေနတ်ကိုင် အဆောင့်တစ်ယောက်ရှိ၏. ထိုသူသည် မြန်မာပြည်မှာ ရဲလုံခြုံရေးများကဲ့သို့ ဝတ်ဆင်ထားလေ၏.။

" သူကြီး နဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါ ကြည်ပြာပါ "

" မင်းနောက်က ဘယ်သူလည်း.."

" ကြည်ပြာ ဧည်သည်ပါ ...သူကြီးကို ခွင့်တောင်းချင်လို့.."

ထိုနောက် လက်နက်ကိုင် အဆောင့်မှ ကျွန်းတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်လေ၏.။

အိမ်၏ အတွင်းပိုင်း ၌ ရန်ကုန်မှာ တိုက်ခန်းများကဲ့သို့ ပါကေးခင်းထားပီး လွန်စွာလှပသော ခနုတ်ပန်းများ စီခြယ်ထားသည့် ဆိုဖာ ထိုင်ခုံကြီးတစ်ခုကိုလည်း ထားမေ မြင့်တွေ့လေ၏.။

" ထိုင်ပါ...အော် ဘယ်သူများလည်းလို့ ကြည်ပြာပဲ.."

သံခပ် ဩဩ ဖြင့် အာဏာသံ ပါပါဖြင့် နှုတ်ဆက်လိုက်သူအား ထားမေ မော့ကြည့်လိုက်၏ ထိုသူသည် ကြည်ပြာပြောသော ကျွန်းသူကြီး ဦးမော်ဖြစ်နိုင်မည်ဟုထင်၏ သူကြီးဦးမော်သည် အသက် ၄၀ ကျော်ခန့်ရှိနိုင်ပီး အရပ်ရှည်ရှည် ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းနှင့် နံငယ်အပိုင်းတစ်ခုသာဝတ်ဆင်ထားပီး သူ၏ စူးရဲသောမျက်လုံးများဖြင့် ထားမေ ရင်ဆိုင်လိုက်ချိန်တွင် ကြောက်လန့်စိုးရိမ်စိတ်များ ဖြစ်၍လာလေ၏. မြန်မာစကားဖြင့် ကြည်ပြာနှင့်သူကြီးဦးမော်တို့ စကားပြောကြလေသည်.။

" သူက ဘယ်သူလဲ..."

" ကြည်ပြာ ဧည့်သည်ပါ.."

" ကျွန်းကို ရောက်လာရင် ကျုပ်တို့က ဧည့်ဝတ်ကျေပါတယ် ..."

ဟုဆိုကာ ထားမေ ဘက်သို့လှည့်၍ သူကြီးဦးမော်မှ ပြောလေ၏.

" မင်းနာမည်က..."

" ထားမေပါ..."

" အင်း...ဒီကျွန်းကို မြန်မာပြည်က လူတွေ လာတာ နည်းတယ် ပင်လယ်ခရီးဆိုတော့ လာတဲ့သူနည်းတာပေါ့ ဒီရွာမှာ တော့ ကျုပ်က ရွာရဲ့အကြီးကဲပဲ အဲဒီတော့ မိန်းခလေး အနေနဲ့ ဒီရွာမှာ လာလည်တာပဲ ဖြစ်ဖြစ် လာနေတာပဲဖြစ်ဖြစ် ရွာစည်းကမ် ကျွန်းရဲ့စည်းကမ်းတွေကို လိုက်နာရလိမ့်မယ်.."

" ဟုတ်ကဲ့..."

" ကျုပ်တို့ ကျွန်းမှာ စည်းကမ်း အများကြီးတော့မထားပါဘူး ဒါမဲ့ အချက်သုံး ချက်ကိုတော့ မိန်းခလေးအနေနဲ့ မှတ်ထားပါ.

နံပါတ် = ၁ .

မိန်းခလေး တွက် တဲ သီးသန့်တစ်ခုပေးမယ် အဲဒီမှာ တည်းရမယ် ရိုးရာစည်းကမ်းအရ ကြည်ပြာတို့ နဲ့ အတူ လိုက်နေခွင့်မရှိဘူး ..."

" ရှင်..."

သူမ ကြည်ပြာတို့နှင့်အတူ နေရမည်ဟု ထင်ထားခြင်းသည် လွဲမှားသွားခဲ့၏ သို့သော် ပြသာနာတော့မရှိ သူမအနေဖြစ်လည်း စိတ်ပြေလက်ပျောက်ယခုလို တစ်ယောက်ထဲ နေချင်သည်မှာ အမှန်ပင် သူမက ဝါးရမ်းပြေးလေ...။

" ဒုတိယ အချက်က ...

အဲဒီ အိမ်ထဲကို ဘယ်သူလာလာ နှင် လွတ်ခွင့်မရှိဘူး..အိမ်ထဲဝင်လာသူဟာ လူဆိုးဖြစ်စေ လူကောင်းဖြစ်စေ လက်ခံရမည် .."

" ဟင်...."

" နောက်ဆုံး အချက်ကတော့...ဒီ လူဟာ မိန်းခလေးကို ကြိုက်လို့ ချစ်လို့ အိမ်ထဲဝင်လာပီး တစ်ခုခု လုပ်မယ်ဆိုရင် မိန်းခလေး အနေနဲ့ ပြန်လည်ခုခံပိုင်ခွင့်တော့ရှိမယ် ဒါမဲ့ လက်နက်ကိုင်ဆောင်ခွင့်မပြုထားဘူး လက်နဲ့ပဲ ပြန်လုံးသတ် ရမယ် အကယ်၍များ မိန်းခလေးနိုင်သွားရင် မိန်းခလေး ဟာ သူဆီက လျော်ကြေးတောင်းပိုင်ခွင့် ရှိမယ် အဲ သူက နိုင်သွားခဲ့မယ် ဆိုရင်တော့ . မိန်းခလေး သူအတွက် ခလေးတစ်ယောက် မွေးပီးမှ ဒီရွာက ပြန်ထွက်ရလိမ့်မယ်..အဲဒီအခါကျမှ ကိုယ်ပျော်လို့ နေမယ်ဆိုလည်း နေပေါ့..."

" အို....."

ထားမေ သည် သူကြီး ဦးမော်ပြောပြသည့် ကျွန်းစည်းကမ်း အား ရွံ့သလိုပင်ဖြစ်သွားလေ၏. သူမထင်ထားသည့် စည်းကမ်းချက်များနှင့်လည်းကွဲလွဲနေလေ၏.။

နောက်ဆုံးအချက်သည် သူမအား နောက်ထပ် အန္တယ်တစ်ခု ရောက်လာနိုင်သည့် စည်းကမ်းဖြစ်နေသည်မှာ ထားမေအတွက် အကြပ်တဲ ဖြစ်၍နေလေသည်. သို့သော် ရောက်လာပီးမှ ပြန်လို့လည်း မဖြစ် ရေပက်လည်ဝိုင်းထားသောကျွန်းကြီး ဥပဒေစိုးမိုးမှုမရှိသလောက်နည်းသော ကျွန်းကြီး ကျားကြောက်လို့ ရှင်ကြီးခိုး ရှင်ကြီးက ကျားထက်ဆိုးနေသလိုဖြစ်နေသည်. ကြည်ပြာကိုလှမ်းကြည့်ပြန်တော့လည်း မိမိအား အားနာနေသည့် ပုံပင်တွေ့ရသည်.။

" နောက်ဆုံးအချက်ကို ကျွန်မ ကန့်ကွက်ချင်ပါတယ် သူကြီး..."

" ဒီကျွန်းမှာ ကန့်ကွက်တာတွေ ထာက်ခံတာတွေ မရှိဘူး မိန်းခလေး ဒီကျွန်းဥပဒေ က ဒီတိုင်းလာတာပဲ ..."

" ဒါဆို ကျွန်မပြန်မယ်...ကျွန်မကို ပြန်ဖို့ စက်လှေစီစဉ်ပေးပါ သူကြီး.."

" ကျုပ် တို့ရဲ့ စည်းကမ်းတွေ မိန်းခလေး သိသွားပီဖြစ်တဲ့တွက် ချက်ချင်းကြီး ပြန်လွတ်လို့ မရပါတော့ပါဘူး..."

" ဘာ..."

" စည်းကမ်းချက်တွေ မပြောခင်တုန်းက မိန်းခလေးက ဧည့်သည် ပါ စည်းကမ်းချက်တွေ ပြောခဲ့ပီဖြစ်တဲ့တွက် ဒီကျွန်းမှာ အနည်းဆုံး ၃ လနေ ပီးမှ ပြန်ရပါ့မယ်.."

" ဘာ....ဒီလို လုပ်လို ရမလား မင်းမဲ့တိုင်းပြည်မှ မဟုတ်ပဲ နောက်ပီး ဒီကျွန်းက မြန်မာပိုင်ကျွန်း ဒါဟာ လူအခွင့်ရေးကို ချိုးဖောက်နေတာပဲ..."

" ဟား...ဟား...ဟား....

" ဒီ မှာ မိန်းခလေး ဒီကျွန်းက မိန်းခလေးပြောသလောက် မဟုတ်ပါဘူး မိန်းခလေးကို ကျုပ် ခွင့်ပေးတဲ့အနေနဲ့ ၃ ပတ်တော့ နေရမယ် ကဲဘယ်လိုလဲ သဘောတူလား ..."

သုံးပတ်ဆိုသောအချိန်ကာလ သည် ထားမေတွက် လုံလောက်နိုင်မည်ဖြစ်သည် ထိုအချိန်လောက်ဆိုလျင် အမှူကိစ္စလည်း မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ရှိလာနိုင်ကြမည်ဟု ထားမေ ထင်၏ ထိုကြောင့် သူကြီးဦးမော်ပြောသော အချိန်သုံးပတ်နေထိုင်ရန် သဘောတူညီလိုက်လေတော့သည်...။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(05)

မှိန်ပြပြ ထွန်းထားသော အိပ်ခန်းတစ်ခုတွင်ဖြစ်သည်.မိန်းမပျိုသည် ဇာခြင်ထောင် ပါးကို အပေါ်သို့လှန်တင်၍ အိပ်ယာခုတင်ထက်သို့ သူမ၏ ကြီးမားသော တင်ကားကားကြီးဖြင့် ဖင်တခြမ်းလွဲထိုင်လိုက်လေ၏.။အိကျသွားသော နူးနူးညံ့ညံ့မွှေ့ယာထက်၌ ယောင်္ကျားးပျို မှာ အိပ်နေရာမှ လူးလွန့်လာခဲ၏.

" ဟင်..ဖြူ...မအိပ်သေးဘူးလား..."

" ဖြူ အိပ်လို့မရလို့ပါ မောင်.."

ဖြူဆိုသော မိန်းမပျိုသည် ညဝတ်အင်္ကျီ ခပ်ပါးပါးကိုဝတ်ဆင်ထားပီး မှိန်ဖျော့ဖျော့ မီးရောင်အောက်၌ သူမ၏ အင်္ကျီ အတွင်းမှ ဖြူစင်ဝင်းမွတ်သော အသားဆိုင် များကို ထိုးဖောက်မြင်နေရလေ၏.။ယောင်္ကျားပျိုသည် ဖြူ အားကြည့်၍ အိပ်ချင်သည့်စိတ်များပင် ကြက်ပျောက်ဌက်ပျောက် ဖြစ်လာ၏. မိန်းမပျို၏ အလှ တရားများကို တပ်မက်စွာ ကြည့်နေရင်း သူ၏ အာခေါင်များခြောက်ကပ် လာ၏.။

ဖြူ သည် ယောင်္ကျားးပျိုအား အရည်လဲ့သော မျက်ဝန်းညိုကြီးများဖြင့် ခပ်စိမ်းစိမ်းကြည့်နေ၏.ထိုနောက်ယောကျာၤးမည်သည့်စကားမျှမဆိုပဲ ယောကျာၤးပျို၏ ရင်ဘတ်ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်းချွတ် ၍ နေ၏. ပီးနောက် ကျန်းမာသန်စွမ်းလှသော ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးများပေါ်မှ အမွှေးနုနုလေးများကို သူမ၏ နူးညံ့ပျော့ပြောင်းလှသည့် လက်ဖဝါးနုနုခလေးများဖြင့် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ် ဆော့ကစားနေ၏.။ယောင်္ကျားပျိုသည် အထိအတွေ့၌ သာယာမိန်မူးလာဟန်ရှိပီး နူးညံ့သော ဆန့်ကျင်ဘက် ဓာတ်များသည် မိမိအား သံလိုက်ဆွဲအားကဲ့သို့ ဆွဲငင်ညို့ယူနေဟန်ရှိ၏.

ဖြူသည် ယောကျာၤးပျို၏ တည်ကြည်သော မျက်နှာအား မီးရောင်ဖျော့ဖျော့အောက်၌ ရွန်းလဲ့သော မျက်ဝန်းညိုကြီးများဖြင့် စိမ်းစိမ်းစိုက်ကြည့်ရင်း သူမ ၏ နှင်းဆီရောင် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးသည် ယောကျာၤးပျို၏ ပီရိသေသပ်လှသော နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးများပေါ်သို့ ဆွဲအားတစ်ခုဖြင့် ဆွဲကပ်ခြင်းခံလိုက်ရသလို နူးညံ့လှသော ဖောဌာအာရုံ ၌ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး သာယာမိန်မူး ၍ အမျိုးမည်မသိသော ဝေဒနာတစ်ခုအား ညည်းညူသံတိုးတိုးဖြင့် ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်နေတော့၏.။အချစ်ရေစီးကြောင်းများ စီးမျှောခံစားနေစဉ် အတွင်း၌ ပင် မျှော်လင့်မထားသော အသံတစ်ခုထွက်၍ လာခဲ့ပါတော့သည်.။

" ကလင်.....ကလင်......ကလင်......"

" ဟင်......"

ဒုရဲအုပ် မိုးဆွေ ဖုန်းသံကြားရာ စားပွဲပေါ်မှ လက်ကိုင် ဖုန်းဆီသို့ ကမန်းကတန်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ကိုင်လိုက်၏။

" ဟဲလို..."

" ဘယ်လို...ok ok.. ဒါဆို ကျုပ်ခုပဲ ထွက်လာခဲ့..."

" ကိစ္စပေါ် လို့လား မောင်...."

ကုတင်ပေါ်မှ ထူထပ်သော ဂွမ်းစောင်ဖြူကြီးအား ရင် ဘတ်ပေါ်သို့ ပင့်တင်ဆွဲယူထားရင် ဖြူထည်ဝါ မေးလိုက်၏.။

" ဟုတ်တယ် ...ဖြူ...မအူကုန်းဘက်မှာ ပိုင်ရှင်မဲ့ အလောင်းတစ်လောင်း တွေ့လို့ အဲဒါ မောင် လိုက်သွားရမယ်..."

ဖြူ သည် စိတ်ပျက်ညည်းငြူစွာဖြင့် နာရီအားကြည့်လိုက်၏.။

" ဟင်...၉ နာရီတောင်ကျော်ပီ ...တစ်ယောက်ထဲဖြစ်ရဲ့လား မောင်.."

" ရပါတယ် ဖြူ ရော အဆင်ပြေရဲ့လား..."

ဖြူ ခေါင်းညှိမ့်ပြ၏. ထိုနောက် မိုးဆွေ သည် ချစ်ဇနီးချော ဖြူထည်ဝါ ဆီသို့သွား၍ ဝင်းမွတ်သည့် နဖူးပြင်လေးအား အနမ်းတစ်ချက်ပေးလိုက်၏.။အိမ်ထဲမှ ထွက်သွားသော ယောကျာၤးဖြစ်သူကို ဖြူထည်ဝါကြည့် ရင်း တာဝန်နှင်ဝတ္တရားအပေါ် ကျေပွန်စွာထမ်းဆောင်နေသည့် သူမ ၏ ချစ် လင်အား ဒီညအဖို့ လွမ်းရပေအုံးမည်ဖြစ်လေသည်.။

မအူကုန်းလမ်းထိပ်မှ ကားဖြင့်ဝင်လာကတည်းက သူရိပ်မိသည့် ပတ်ဝန်ကျင်ဖြစ်သည် . သေဆုံးသူ၏ အိမ်သည် ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အိမ်များနှင့် အလှမ်းဝေးလှ၏. လမ်းမကြီးနှင့်ဆိုလျှင် တစ်မိုင်နီးပါ ရှိမည်.သေဆုံးသူသည် လောလောလတ်လတ်သေဆုံးထားခြင်းမဟုန်ပဲ လွန်ခဲ့သော သုံးရက် သို့မဟုတ် လေးရက်ခန့်က သေဆုံးခြင်းဖြစ်နိုင်သည် ဟု မိုးဆွေ အကြမ်းပြင်း ကောက်ချက်ချလေ၏.။သေဆုံးသူ၏ ဝဲဘက် ၌ သေနတ်ဒဏ်ရာ နှစ်ချက် တွေ့ရပီး သေဆုံးသူ၏ ဦးခေါင်းသည် တစ်ခုခုနှင့် အရိုက်ခံထားရပုံပေါ်၏ .။

" အင်း..အုပ်ကြီး ..ဒီအလောင်းကို ဘယ်သူအရင် စတွေ့တာလည်း.."

ရပ်ကွက်အုပ်ချုပ်ရေးမှူး အားမိုးဆွေ မေးကြည့်လိုက်ခြင်းပင်.

" မောင်ဌေးရေ...ဟေ့..မောင်ဌေး..အလောင်းစတွေ့တဲ့သူ သွားခေါ်စမ်း.."

" ကျုပ်ဆီ မခေါ်လာနဲ့ ...ဟို..စခန်းကိုတစ်ခါထဲခေါ်သွား...ခဏ မေးစရာလေးရှိလို့ ပါ..."

" ဟို...အလောင်းကို ရင်ခွဲရုံပို့ဖို့လုပ်တော့ ..ာတ်ပုံရိုက်သွားကြအုံး..."

အလောင်း၏ ဘေးဝယ် ဓာတ်ပုံများ..တစ်ဖြတ်ဖြတ် ရိုက်နေကြ၏.မှတ်စုစာအုပ်ထဲ ၌ အိမ်တွင်းတွေ့ရှိထားသည့် သဲလွန်စ များအား ရေးမှတ်ထား၏ ထိုပြင် မသင်္ဃာစရာကောင်းသည့် ဟုယူစထားသော ပစ္စည်းအချို့အား လက်အိတ်ဖြင့်ကိုင်ကာ လက်ဗွေစစ်ရန်အတွက် ပက်စတိတ်အိတ်ထဲသို့ ထည့်ထားလိုက်၏.။

" ထိုင်ပါ ....မေးစရာလေးရှိလို့ ခေါ်လိုက်တာပါ...ဘာမှတော့ မဟုတ်ပါဘူး...မင်းနာမည် မောင်ဌေး ဆိုတာလား.."

မောင်ဌေးဆိုသည်မှာ အသားခပ်လတ်လတ် ဆယ်တန်းကျောင်းသားလေးတစ်ဦးဖြစ်လေ၏..။

" ဟုတ်ကဲ့..ရပါတယ်. .ဆရာ.."

" အလောင်းကို မင်းအရင် စ တွေ့တာလား.."

" ဟုတ်ပါတယ်..."

" ဘယ်..အချိန်ကလဲ.."

" ဒီနေ့မနက်ကပါ မနက်က ကျောင်းမတတ်ချင်လို့ အိမ်ကိုကျောင်းတတ်ဟန်ဆောင်ပီး ကျွန်တော် နဲ့ ကျွန်တော်သူငယ်ချင်းတွေ ခု မအူကုန်း အစွန်က ခြံထဲမှာ အရက်ဝိုင်းဖွဲ့သောက်ကျပါတယ် .."

" အင်း...ဘယ်နေရာမှာ ...သောက်ကျလည်း..."

" ခြံထဲမှာပါ တိတ်ဆိတ်နေတော့ လူမရှိဘူး အထင်နဲ့...ပါ.."

" ကဲ...ဆက်ပြော..."

ဒုရဲအုပ် မိုးဆွေသည် မောင်ဌေးပြောပြသည့် အချက်များကို မှတ်စုစာအုပ် ၌ လိုက်၍ မှတ်နေ၏.။

" အရက်မူးလာတဲ့အခါ ကန်တော့ပါရဲ့ သေးက ပေါက်ချင်လာတယ် ဆရာ အဲဒါကြောင့် အိမ်ရဲ့ ဘေးဘက်ကို သွားပီး ပေါ့ပါးသွားပါတယ် အဲဒီမှာ စ ပီး ကျွန်တော့ နှာခေါင်းထဲ ကို အပုပ်နံ့ဝင်လာပါတယ် အဲဒါနဲ့ အိမ်ရဲ့ ပြတင်ပေါက်မှန်တစ်ချပ်ကနေ ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ လူတစ်ယောက်လဲကျသေနေတာကိုတွေ့ပီး ချက်ချင်းရပ်ကွက်ကို အကြောင်းကြားလိုက်တာပါ ဆရာ..."

" အင်း...အဲဒါနဲ့ပဲ...မင်းလည်း အဆူခံရရောပေါ့ကွာ..ဟား..ဟား...နောက်တစ်ခါထပ်ပီးကျောင်းမပြေးတော့နဲ့...ကဲခုပဲကြည့် မင်းနဲ့ဘာမှ မဆိုင်ပဲ မင်း လာရှင်းနေရပီးမလား...ဒီရက်ပိုင်း ခရီး..တွေပါတွေမထွက်ပါနဲ့..ကဲသွားတော့ ရပီ...."

" ဟုတ်....ဟုတ်ကဲ့....."

မောင်ဌေး ပြန်ထွက်သွားသောအခါ မိုးဆွေ အမှူကြောင်းကို ပြန်လည်တွေးတောနေ၏ .သူ ရခဲ့သော သဲလွန်စ ပစ္စည်းများကို လက်ဗွေစစ်ကြည့်ရအုံးမည်.သေဆုံးသူ၏ အမည်အား သူစုံစမ်းထားပီးသားဖြစ်၏ .သေဆုံးသူ အမည်မှာ ဦးဒေဝဖြစ်သည်. လွန်ခဲ့သော တစ်လ ခန့် က မအူကုန်းရပ်ကွက်သို့ပြောင်းလာသူဖြစ်သည်.ထိူပြင် မှူခင်းဆရာဝန် နှင့်လဲ တွေ့ ဖို့ရှိသေး၏..။

မိုးဆွေ အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ မနက် ၃ နာရီပင် ရှိတော့မည်..အိပ်ယာပေါ်မှ ဇနီးချောကိုမြင်တော့ ညဦးပိုင်းက ချစ်ခဲ့ ကြသည်များကို ပြန်၍ မြင်ယောင်လာလေ၏.။

" မောင်...."

သူ၏ ခြေသံကြောင့် အိပ်ယာပေါ်မှ ဖြူထည်ဝါ လူးလွန့်လာခြင်းဖြစ်သည် . ထိုကြောင့် ဘာမျှ သူပြောမနေတော့ပဲ ဝတ်ထားသော ယူနီဖောင်းအား ခပ်သွက်သွက်ချွတ်ခါ ဇနီးချောရှိရာ ကုတင်ဆီသို့ အရောက်လှမ်းလိုက်ပီး မပီးပျက်သေးသော ချစ်တစ်ပွဲ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ဆက်လက် စဉ်နွဲလေတော့၏.ဖြူ သည်အစ ပထမ ၌ ကြောက်အားပိုသွားသော်လည်း မိမိ ယောကျာၤး မှန်းသိသွားသောအခါ အချစ်ရေစီးကြောင်းများ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ဒလဟော စီးဆင်း၍ ချစ်ငွေ့ ချစ် စခန်း တစ်ခန်း ထ လေသည်........အာရုံဦး ၌ ချစ်ကြည်နူးသံများ အိပ်ခန်းလေးထဲမှာ သာယာစွာပြန့်လွင့်လာ၏........။

" အော်...ဝင်ခဲ့ပါ ရဲမှူး..."

ဒုရဲအုပ်မိုးဆွေ ဆေးရုံရှိထိုင်ခုံ ၌ ထိုင်လိုက်၏. စားပွဲပေါ်သို့ သဲလွန်စ ရရှိလာသည့် ပစ္စည်းများကိုမှတ်စုရေးထားသော စာအုပ်တစ်ခုအား တင်လိုက်သည်.။မှူခင်း ဆရာဝန် ဒေါက်တာ မျိုးသန့် မှ ဒုရဲအုပ် မိုးဆွေအားစေ့စေ့ကြည့်လျှက် အောက်ပါအကြောင်းရာများအား ပြောဆိုလေ၏.။

" ဆေးစစ်ချက်အရ သေဆုံးသူဟာ မသေခင် မှာ အရက်သေစာသောက်စားထားတယ်လို့သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကျုပ်တို့တွေ့ရတယ် ကိုမိုးဆွေ..နောပ်တစ်ခုက သေဆုံးသူရဲ့ ဒဏ်ရာမှာ ဦးခေါင်း စ ကို စစ်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဖန်ကွဲစ ပုလင်းခွံစ တွေ့ရတယ် ဒါမဲ့ အဲဒီ ဒဏ်ကြောင့် သူမသေနိုင်သေးပါဘူး နောက် သူ့ရဲ့ဝဲဘက်ပခုံးမှာ ရှိတဲ့ သေနတ်ဒဏ်ရာက ကျည်ဆန်ကို စစ်ကြည့်တဲ့အခါ ငါးလုံးပြူ ကျည်ဆန်အမျိုးအစားဖြစ်နေတယ် ဒါကြောင့် လည်း သူမသေနိုင်သေးဘူး ..."

ဆရာဝန်က ပြောရင်းမောသွားဟန်ဖြင့် ရေတစ်ခွပ်သောက်လိုက် ၏.။

" ဒါဆို ကျုပ် ရထား တဲ့ သဲလွန်စ နဲ့ တူညီနေတယ် ပုလင်းကွဲအခွံ့တစ်ခုရဲ့ လက်ဗွေစစ်ကြည့်တဲ့အခါ မိန်းခလေး လက်ဗွေရာတစ်ခုကိုသွားတွေ့တယ် ၁၈ ၁၉ အရွယ်ပဲ...နောက်တစ်ချက်က ဒေါက်တာပြောတဲ့ ငါးလုံးပြူးဆိုတာ ပြင်းအားသေးငယ်တယ် ၂.၅ ပဲရှိတယ် မိန်းမကိုင် သေနတ်အမျိုးစားပဲ..."

" ဟုတ်တယ် ကိုမိုးဆွေ..ဒါမဲ့..သူကျည်ဆန်က ကျောက်တံ အရွယ်စားလောက်ပဲရှိတယ် ပြင်းအားလဲ အရမ်းမရှိဘူး သေဆုံးသူရဲ့ ပခုံးလိုနေရာမျိုးဆိုတာလည်း သေစေနိုင်တဲ့ နေရာမဟုတ်ဘူး ဒါကြောင့် ဒီဒဏ်ရာနှစ်နေရာကြောင့် အသက်သေစေလောက်တဲ့ထိ မရှိဘူး..."

" ဒါဆို..ဘာကြောင့်လဲ ဆရာ..."

ဒုရဲအုပ်မိုးဆွေဟာ စိတ်ဝင်တစ်စားမေးလိုက်၏.။

" ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သေဆုံးသူဟာ ပြင်း ၈.၅ ကျည်ဆန်ကြောင့် အဆုတ်ဖောက်ဝင်ပီး နှလုံးသွားစိုက်လို့သေရတာ .ဒီကျည်ဆန်မျိုးက ယမ်းအားပြင်းတယ်...အနီးကပ်တေ့ပစ်တာ ခံလိုက်ရတဲ့သဘောပဲ ဒါကြောင့်သူသေရတာ..."

မိုးဆွေ အိမ်ပြန်လမ်း၌ အမှူအကြောင်းအား တွေးတောလာခဲ့၏.။မိုးဆွေသည် တရားခံအား ရာထားချက် ၌ မိန်းခလေးဟု ဆိုသော်ငြားလည်း သူမ ပစ်မှတ်သည်လွဲ၏. ယမ်းအားပျော့ ၏.။ထိုကြောင့် အိမ်သို့မပြန်သေးပဲ ကားအား မအူကုန်းဘက်သို့..မောင်း၍ ထွက်လာပါတော့သည်.။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(06)

ရဲအုပ်မိုးဆွေသည် အိမ်သို့မပြန်သေးပဲ ၎င်း၏ မောင်းနှင်လာသော ကားအား အခင်းဖြစ်ပွားရာ မအူကုန်းဘက်သို့ ခြေဦးလှည့်လိုက်လေ၏.

မအူကုန်းရှိ အခင်းဖြစ်ပွားရာ အိမ်သို့အရောက်၌ ခြံထဲသို့ ကားအားဝင်လိုက်၏. ထိုမှတဖန် အိမ်တွင်းသို့ တံခါးအားဖွင့်၍ ဝင်လိုက်လေ၏. အိမ်တွင်းဝယ် သေဆုံးသူဦးဒေဝ လဲကျနေသောနေရာအား ရောက်ရှိသွားလေ၏.။ထိုနေရာသို့အရောက်၌ မိုးဆွေသည် တရားခံ၏ ပြုမူလှုပ်ရှားပုံတို့အား စိတ်ကူးဖြစ်ပုံဖော်ကြည့်လေသည်.။ထိုနောက် လဲကျနေသော စားပွဲအစွန်းသို့အရောက် ၌ ပုလင်းကွဲအစ တစ်စု အား ဟိုတစ်စ ဒီတစ်စ တွေ့ရလေသည်.။

" ပုလင်းကွဲ အစ တွေပဲ...."

ထိုနောက် မိုးဆွေ၏ အကြည့် ဧည့်ခန်းဘက်သို့ ရောက်ရှိသွားလေ၏.ဧည့်ခန်း စတီခုံ နှစ်ခု၌ ရတီခုံတစ်ခု ကြမ်းပြင်၌ ရေများဆိုထားသည်ကို တွေ့ရလေသည်. ပါကေးခင်းထားရွှေ့ ရေဆိုနေသော ကြမ်းပြင်သည် ချောကျိကျိ ဖြစ်နေ၏ .မိုးဆွေသည် စို နေသော ကြမ်းပြင်အား လက်ဖြင့်ပွတ်လိုက် ပီး နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းကြည့်သေး၏. သို့သော် ဘာနံ့မှ မရသဖြင့် ရေဟု သတ်မှတ်ရလိမ့်မည်ဖြစ်သည်.။

" အင်း ဒီထိုင်ခုံမှာ ထိုင်သွားတဲ့သူက မိုးရေထဲကနေ လာရမယ် အိမ်ထဲရောက်တော့ မိုးကာမချွတ်ပဲ ဝင်ထိုင်မိမယ်ထင်တယ်.."

ထိုနောက်မိုးဆွေသည် အိမ်ရှေ့တံခါးသို့ပြန်ထွက်၍ လာပြန်၏. အိမ်ရှေ့ တံခါးအား သူဆွဲ၍ပိတ်လိုက်၏. ထိုသို့ပိတ်လိုက်စဉ်၌ တံခါးဂျက်တွင် သော့ခလောက်တစ်ခုပျက်ဆီးနေသည်ကိုတွေ့သွားလေ၏.။

" အင်း ...ဦးဒေဝ ဟာ တစ်ယောက်ယောက်ကို တံခါး ဂျက်ချပိတ်ထားမယ် ထင်တယ် သူအနေနဲ့ဆို ဘယ်နည်းနဲ့မှ ဒီတံခါးကို ရိုက်ဖွင့်မှာမဟုတ်ဘူး ဒီတံခါးကို ရိုက်ဖွင့်တာ အပြင်ကလာတဲ့သူပဲ နေရမယ်..."

မိုးဆွေ တံခါး၏ အောက်၌ လဲကျနေသော သံတုတ်အားကောက်ကိုင်လိုက်၏ ..။

" အင်း..ဒီသံတုတ်နဲ့ ရိုက်ဖွင့်တာပဲ.."

ထိုနောက်တံခါးအားပြန်၍ဖွင့်လိုက်၏. ပီးနောက် အပြင်သို့ထွက်၍ အိမ်အား ပြန်ကြည့်လိုက်၏.။

" ဟင်..အိမ်ဘေးမှာ ခြုံပုတ်တွေနှစ်ခု...."

ခြုံပုတ်တွင်းသို့ ဓာတ်မီးဖြင့်ထိုး၍ ဟိုရှာဒီရှာ ဖြင့် မျက်စိကစားကြည့်သောအခါ..၌ ဆင်စွယ်ကနုတ်များချယ်သထားသည် မိန်းမကိုင် ငါးလုံးပြူးသေနတ်တစ်လက်အားတွေ့သွားလေ၏.။

" ဟာ..ငါးလုံးပြူးသေနတ်ပဲ...အင်း..ဟုတ်ပီ..ဟုတ်ပီ..ပိုပီးသေချာသွားအောင် ဒီနားအနီးတစ်ဝိုက်စုံစမ်းကြည့်ရမယ်.."

ဟုဆိုကာ ရေရွတ်လိုက်၏.ယခုအခါ သူသည် တာဝန်ပြင်ပဖြစ်နေ၍ အရပ်ဝတ်ဖြင့် စုံစမ်းခြင်းဖြစ်သည်.။ဦးဒေဝ၏ ဘေးခြံမှ အိမ်သစ်တစ်လုံးအားတွေ့လေ၏.ထိုအိမ်၏အရှေ့ ၌ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တစ်ခုရှိလေသည်.။ထိုနောက် မိုးဆွေသည် ထိုလက်ဖက်ရည်ဆိုင် ၌ ထိုင်ကာ လက်ဖက်စည်တစ်ခွက်မှာ ၍ ပတ်ဝန်းကျင်အားအကဲခတ် ကြည့်ရူလေ၏.။

" ဒီအိမ်က လူက လူတစ်မျိုးဗျ ကျုပ် ဒီရပ်ကွက်မှာ ဗယာကြော်ရောင်းတာ နှစ်ချီနေပီ ဒီအိမ်ရှေ့မှာ ရောင်းတာလည်းကြာပ ဒီလူကြီးက လူသစ်လို့ပြောလို့ရမယ် ကျုပ်ရဲ့ ဗယာကြော်ကို အမြဲဝယ်စားတယ်ဗျ မနက်ပိုင်းဆို လမ်းဘက်ထွက်ထွက်လျှောက်တာလည်းတွေ့တယ် ကျုပ်ကတစ်ကိုယ်ထသမားထင်တာဗျ.."

ဗယာကြော်သည် ကုလားလေး ပြောနေသံများကို မိုးဆွေ နားစွံ့နေ၏. ပီးနောက် ထိုကုလားလေး ပြန်ထွက်မည်အပြု၌ မိုးဆွေလည်း ပိုက်ဆံရှင်း ၍ မယောင်မလည် နောက်ကလိုက်လာပီး လူပြတ်သော လမ်းချိုးတစ်ခုအရောက်၌ နောက်မှ လှမ်း၍ခေါ်လိုက်၏.။

" ညီလေး...ညီလေး..ခဏနေပါအုံး..."

" အော်..ဟုတ်ကဲ့အကို....ဘာယာကြော် ဝယ်မို့လား.."

" အေး....ငါ့ကို ၅၀၀ ဖိုးလုပ်ပေးပါ.."

" ဟုတ်ကဲ့..အကို.."

" အော်..ဒါနဲ့..ငါညီ..ဘယ်လိုမှ သဘောမထားပါနဲ့...စကားလေးနည်းနည်းပြောလို့ရမလား.."

" အော်..ရပါတယ်..အကို..ပြောပါ..."

" ဒီလိုပါ ခုနက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ရှေ့မှာ ညီလေးပြောတဲ့ လူအကြောင်းနည်းနည်းသိချင်လို့ပါ.."

" အကိုနဲ့ဘာတော်လို့လည်း..."

" အကိုနဲ့တော့ဘာမှ မတော်ပါဘူး အကိုသူငယ်ချင်းအဖေ နဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ သူတစ်ယောက်မို့လို့ပါ.."

" အော်...အကို မသိသေးဘူးလား...အဲဒီ အိမ်က လူကြီးအသတ်ခံရတာလေ.."

" အေ..ဟုတ်လား..."

" ဟုတ်တယ်ဗျ..."

" ဘာကြောင့်အသတ်ခံရတာလည်း..ကွ.."

" ဒီလူကြီးက လူတစ်မျိုးဗျ အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်သိပ်ထွက်လေ့မရှိဘူး ကျုပ်က အမြဲ သူ့အိမ်ရှေ့မှာ ဈေးရောင်းနေကြဆိုတော့ ဒီ လူကြီးကို မျက်မှန်းတမ်းမိနေတယ်ဗျ..."

" အင်...ဆက်ပြောပါအုံး.ညီ..."

" အကို ရဲတွေပါတွေတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်..."

ကုလားလေးက မိုးဆွေအား စူးစမ်းသလိုကြည့်၍ မေးလိုက်၏.။မိုးဆွေမှ ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြန်၍ပြောလိုက်လေ၏.။

" မဟုတ်ပါဘူးကွာ ငါက ငါ့သူငယ်ချင်းအဖေနဲ့ရင်းနှီးတယ်လေ အဲဒါ အကျိုးအကြောင်းသိရအောင် စုံစမ်းကြည့်တဲ့သဘောပါ မင်းပြောသလို ရဲတွေ စုံထောက်တွေမဟုတ်ပါဘူးကွာ..."

" ကျုပ်ကလည်းဒီလိုမေးတာ အခြားမဟုတ်ပါဘူး ကျုပ်က စပ်စုတဲ့နေရာမှာ ဝါသနာနည်းနည်းပါတော့ ဒီရပ်ကွက်ထဲက အကြောင်ကို နည်းနည်းပါးပါး သိတတ်တယ်လေ တော်ကြာ ရဲတွေပါတွေဖြစ်လို့ပြောမိရင် စခန်းခေါ်စစ်တာတို့ပါတို့ဆို ကျုပ်ကြောက်တယ်ဗျ.."

ကုလားလေးပြောပုံကိုကြည့်ရင်း မိုးဆွေရယ်ချင်သွားမိ၏..။

" မဟုတ်ပါဘူးကွာ ငါလည်းအပြင်လူတစ်ယောက်ပါ ကဲကဲ တက်စမ်းပါအုံး ငါလည်းမင်းနဲ့ဝါသနာတူလို့ပါကွ.."

ထိုအခါမှ ကုလားလေသည် ပတ်ဝန်းကျင်သို့ အကတ်ခတ်သလိုမျက်စိတောင်မှောက် ဘေးဘယ်ညာကြည့်လိုက်ပီး မိုးဆွေအနားသို့တိုးကာနှစ်ကိုယ်ကြားပြောလေ၏.။

" ဒီလိုဗျ ဒီလူကြီးက ထူးဆန်းတော့ ကျုပ်ကအမြဲလိုလို သူ့အိမ်ဘက်ကိုဈေးရောင်းရင်နဲ့ကြည့်နေတာဗျ ဖြစ်ချင်တော့ အဲဒီနေ့က အဌားကားတစ်စီး ဒီလမ်းထဲကိုဝင်လာတယ်ဗျ အဌားကားဒါရိုက်ဘာ ကတောင်ကျုပ်ကို ဒီလူကြီးခြံအမှတ်ကို မေးလိုက်သေးတယ် ..."

ကုလားလေးသည် စကားလည်းပြောရင်း ပဲဖြင့် လုပ်ထားသော ဗယာကြော်များကို ဆီပူအိုးလေးထဲသို့လောင်းထည့်လိုက်၏.ထိုနောက် ၎င်းမှဆက်၍ပြောလေ၏.။

" အဲဒီကားက ဦးဒေဝ ရဲ့ ခြံထဲဝင်သွားတယ် ဗျ အဲ ကားလည်းရပ်ရော ကားပေါ် ကနေ မိုးကာအင်္ကျီထပ်ဝတ်ထားတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဆင်းလာတယ်ဗျ မျက်နှာကိုယ်တော့ကျုပ်လည်းသေချာမတွေ့ရဘူး လမ်းလျှောက်ပုံနဲ့ ဆံပင်ကိုကြည့်တာနဲ့ အမျိုးသမီးဆိုတာတော့သိတယ် ..."

ထိုအခါမိုးဆွေမှ ကြားဖြတ်၍မေးလိုက်၏.ဒ

" အဲဒီ အငှားကား နံပါတ်ကောသိလား.."

" အဲလောက်ထိတော့ ကျုပ်မရိပ်မိဘူးဗျ.."

" ကဲ ဆက်ပြောပါအုံး..."

" အကိုမေးပုံကြီးကလည်းဗျာ ရဲ တွေစစ်ဆေးမေးမြန်းသလိုကြီး ကြောက်တောင်လာပီဗျာ..."

မိုးဆွေ သိချင်ဇောကို ဘရိတ်အုပ်၍ သိလိုသည်ကို ဖုံးဖုံးဖိဖိနှင့်ချော့မော့ပြန်မေးရလေ၏.

" ငါလည်းဝါသနာပါလို့ပါကွာ..ကဲ ဆက်ပြောပါအုံး...အဲဒီတော့ဘာဖြစ်ကြလည်း..."

" အင်း...ပြောရရင်တော့ အဲဒီကောင်မလေး အိမ်ထဲဝင်သွားတယ် ဗျ ကျုပ်ဆိုင်သိမ်းခါနီး အချိန် ပြန်ချိန်လောက်ပေါ့ အဲဒီချိန်ကျမှ ထွက်လာတယ်ဗျ ထွက်လာတာ မိုကာအင်္ကျီနဲ့မဟုတ်တော့ဘူးဗျ ပီးတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်လိုက်သေးတယ် ကျုပ်ကိုတော့သူမတွေ့ဘူး နောက်ပီး အဲဒီအိမ်ရှေ့က ခြုံပုတ်ထဲကို ပစ္စည်းတစ်ခု ပစ်ချလိုက်တာတော့တွေ့တယ် ဘာပစ္စည်းလည်းတော့မသိဘူး...နောက်တော့ လိမ်းထိပ်ထိ သူလမ်းလျှောက်ပီး အဲဒီကနေ ကားဌားပီးပြန်သွားတာပဲ..."

" အော်..."

" မဲဒီနေ့ကစပီ ဦးဒေဝလည်း အရင်လို လမ်းထွက်လျောက်တာမတွေ့တော့ဘူး အဲဒီကောင်မလေးလည်းပြန်မလာတော့ဘူး..ဟောခု အဲဒီလူကြီး အသတ်ခံလိုက်ရတယ်...ကျုပ်ကောင်မလေးကို မင်္သကာဘူးဗျ...ဒီကောင်မလေးသတ်တာပဲဖြစ်လိမ့်မယ်..."

ထိုအချိန်၌ ကုလားလေးဘယာကြော်များ ဆီကျက်နေပီဖြစ်သဖြင့် အိတ်ထဲသိူ့ထည့်နေပီဖြစ်သည်.။

" အေးကွာ...စိတ်မကောင်းပါဘူး ငါလည်းဘာရယ်မဟုတ်ဖူး စိတ်ဝင်စားလို့မေးကြည့်တာပါ ကဲကဲ ဗယာကြော်လည်း ရပီဆိုတော့ ငါ့ကိုခွင့်ပြုအုံးကွာ .."

" ဟုတ်ကဲ့အကို...အခုလိုကျုပ်ရဲ့ ဗယာကြော်တွေကိုအားပေးလို့လည်းကျေးဇူးပါဗျာ..."

ကုလားလေးအေးအားနှုတ်ဆက်၍ မိုးဆွေ ကားဖြင့် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့လေတော့သည်.သဲလွန်စ ကွင်းစက်များများနည်းနည်းချင်းစီသူရရှိလာခဲ့ပီးဖြစ်လေသည်.။

~~~~~~~~~~~~~~

(07)

ထားမေသည် သူကြီးဦးမောနေရာချထားပေးသောနေရာ ၌ အိမ်တစ်လုံးအား ရွာသားများ၏အကူညီဖြင့် အမြန်ဆောက်လုပ်စေခဲ့၏.။ထားမေ၏ အိမ်သည် နေ့ချင်းပင် ပီးစီးလုပ်ကိုင်ခဲ့ကြပီး အိမ်၏ အဝင်ထွက် တံခါးမကြီးသည် မင်းတုံး အကြီးစားဖြင့် သော့ခလောက် ခတ်ထားနိုင်ခဲ့လေ၏.။

ငွေဆောင် မှ သော့ခလောက် နဲ့ သော့တံဝယ်ကာဤသို့ ပြုလုပ်ထားခြင်းဖြစ်သည် . သူကြီးဦးမော်၏ ကျွန်းပေါ်၌ ခတ္တနေထိုင်သူတို့ တွက် ထုတ်ထားသော ဥပဒေသည် ယင်းသို့ပြုမူဆောင်ရွက်ခြင်းအချက်အား ကန့်ကွက်ထိန်းချုပ်စွာ ချမှတ်ထားခြင်းမရှိသည့်အတွက်ကြောင့် ဉာဏ်ကောင်းသော ထားမေ၏ ဆောက်လုပ်ထားသောအိမ်သည် အိမ်ရှေ့မှနောက်ဖေးထိ လုံခြုံစေခဲ့သည်.။

ညနေ နေဝင်ခါနီးချိန် ၌ ထားမေသည် တနေ့လုံးပင်ပန်းစွာ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားရသဖြင့် ခေါင်းထဲ၌ ငြီးစိစိဖြစ်၍နေပေသည်. ထို့ကြောင့် ရေချိုးရန်အတွက် ရေပိုက်ခေါင်း ရှိရာ အိမ်၏ အနောက်ဘက်သို့ ထမိန်အားရေလျားလျှက်ထွက်လာခဲ့၏. ချို့သော အိမ်များမှ ကျွန်းသူကျွန်းသားတို့သည် သူကြီး ဦးမော ၏ အဝေစိရေတူးထားသော ရွာဘယလယ်အုတ်ကန်၌ သာ သွားရောက် ရေချိုးရလေ၏. ထားမေသည် ယင်းသို့ သွားရောက် ရေချိုးသန့်စင်ခြင်းမပြုပဲ မိမိအိမ်၏ အနောက်မှာပင် သူကြီးမင်း၏ အဝေစိကန်မှ ရေအား ငွေဆောင်မှ ဝယ်လာသောရေပိုက်ဖြင့်သွယ်ကာ ရေချိုးဇလုံထဲသို့ ထည့်၍ ရေချိုးသန့်စင်နိုင်ရန်ပြုလုပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်. သူကြီး၏ စည်းကမ်း၌ ထိုသို့သော ပြုလုပ်ဆောင်ရွက်ပုံအား ခွင့်မပြုထားသည့် ဥပဒေလည်းမပါပေ . ထားမေ ဖြတ်ထိုးဉာဏ်ကောင်းမှူဟု ပြောရမည်ဖြစ်သည်.။

ဖိုးစည် သည် ရွာလယ် လမ်းမအတိုင်း ဧည့်သည် မိန်းမပျို၏ အိမ်ဘက်သို့ ခြေဦးလှည့် သွားလာခဲ့၏. သို့သော် အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးအားသော့ခတ်ထားသည်ကို တွေ့၍ မိန်းမပျို ၏ အိမ်အား ဘေးဘက်မှပတ်၍ လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်. ဖိုးစည်ဆိုသူမှာ သူကြီးဦးမော်၏ မြေး ဖြစ်၏. အဖိုးဖြစ်သူသည် ကျွန်းပေါ်၌ အာဏာရှိသူဖြစ်၏. အဖေဖြစ်သူ ဦးဖိုးထိန် သည်လည်း ထိုကျွန်းပေါ်၌ လုံခြုံရေးပိုင်းဆိုင်ရာ အကြီးကဲတစ်ဦးဖြစ်၏.။

ဖိုးစည်သည် အာဏာရှိလူတန်းစားမှ ပေါက်ဖွားလာသူပီပီ ကျွန်းပေါ်၌ မင်းသားတစ်ပါးလိုနေထိုင်ခွင့်ရှိသူဖြစ်၏. ကျွန်းပေါ်ရှိ ကျွန်းသူ အပျိုများသည် ဖိုးစည်၏ ခြေတော်တင်ခြင်းခံရဖူးသူများစွာရှိကြ၏. အာဏာရှိသူ တစ်ဦးဖြစ်၍ မိသားစုများအနေဖြင့် ၎င်း စာပေနှင့်အသိပညာဗဟုသုတ အားနည်းခြင်းကြောင့် ၎င်း စသည့်အကြောင်းတရားများကြောင့် ဖိုးစည် အား ချစ်ကြောက်ရိုသေကြ၏.။

မကြောက်၍လည်းမဖြစ်ပေ ဖိုးစည်သည် ကျွန်းပေါ် ၌ လက်မရွံ့ လူမိုက်များကို မွေးထားသူတစ်ဦးဖြစ်လေ၏. ကျွန်းလူမိုက်များမှာ ပုသိမ် မြောင်းမြ လပွတ္တာ စသည့် မြစ်ဝကျွန်းပေါ် ဒေသမှ တရားခံပြေး များထောင်ဖောက်ပြေးသူများ ဝရမ်းပြေးများ ကို ကျွန်း၌ သိုသိုသိပ်သိပ်မွေးထားခြင်းဖြစ်သည်.။ထိုကြောင့် ဖိုးစည်သည် ကျွန်းပေါ်၌ လက်ညှိးညွှန်ရာ ရေဖြစ်နေသူဆိုလျှင်မှားမည်မဟုတ်ပေ.။

အမျိုးသမီးချောချောလှလှမြင်လျှင် ပျိုပျိုအိုအို သူ၏ လက်အောက်သို့ ကျရောက်ခဲ့သူများကြီးသာဖြစ်၏. ယခုလည်း ဧည့်သည်မိန်းမပျို၏ အခြေနေအားကြည့်ရူ့ရန်အတွက် အပေါင်းဖော်မပါပဲ တစ်ဦးထဲ လူပျိုလှည့်လာခြင်းဖြစ်သည်.။နောက်ဖေး ခြုံစပ်သို့ အရောက် ၌ ရေကျသံ ရေလောင်းချိုးသံအား လျှပ်တစ်ပြက် သူကြားလိုက်၏.။

" ဟင်....ဒါ...မနက်ကရောက်လာတဲ့ မိမ်းခလေး ရေချိုးနေတာပဲ ဖြစ်မယ်..."

ဖိုးစည် အသံကြားရာဆီသို့ တိတ်တဆိတ် ချဉ်းကပ်လာခဲ့၏.။ထားမေသည် ထမိန်အားရေလျားလျှက် ရေကိုတစ်ဝကြီးချိုး၍နေ၏. ရေလောင်းလိုက်တိုင်း ရေလျားထားသော ထမိန်အောက်မှ ဖြူစင်ဝင်းမွတ်သည့်အသားဆိုင်များသည် ရေ၏အလေးချိန်ဖြင့် ရုန်းကန်ထကြွနေသယောင်ပင်ဖြစ်၏. ဖွေးဥသောပေါင်တံအားဆပ်ပြာဖြစ်ပွတ်တိုက်၏. လှပသော ခန္ဓာကိုယ်ကောင်ကြောင်းများသည် ရေစိုသောအခါ ဝင်းဝါသောအသားရေ အားကပ်လျှက် အမို့အမောက် အချိုင့်အဝှမ်းဟူသမျှ အတင်းအရင်း ထွက်ပေါ်လာလေ၏. မြင်ရသူပုရိသာအပေါင်းကို ဆွဲငင်ညို့ယူနိုင်စွမ်းရှိ၏. ကျန်းမာရေးအင်မတန်ကောင်းသူဟုဆိုရမည်ဖြစ်သည်.။

ဖိုးစည်သည် တံတွေးအားအာခေါင်တွင်းသို့ အတွင်တွင်မျိုချနေရ၏. မိန်းမပျို၏ ရေစိုနေသော အလှတရားများသည် သူ၏စိတ်ကို တစ်ခုခုဆွဲငင်နေသလိုပင် ထိုကြောင့် ဖိုးစည်သည် ထိုမိန်းခလေးကို အပိုင်ကြံရန်ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုအား ခိုင်ခိုင်မာမာ ချလိုက်လေသည်.။ထားမေ ရေချိုးပီး၍ အိမ်တံခါးအား သေချာပိတ်ထားလိုက်လေ၏.။

" ကျွဲကြီး...."

" ပြောပါ အာစရိ.. "

အရက်ဝိုင်း၌ သူ၏ တပည့်ဖြစ်သူ လက်မရွံ့ကျွဲကြီးအား အာလေးလျှာလေးဖြင့် ခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်.

" ငါ ဟိုတစ်နေ့က ရောက်လာတဲ့ ဧည့်သည် မိန်းခလေးကို ဟောဂီရင်ဘတ်ကြီးနဲ့ ချစ်မိနေပီ တပည့်ကြီးရာ..."

ဟုဆိုကာပြောရင်း သူ၏ရင်ဘတ်အား တဗုန်းဗုန်းဖြင့်ထုပြလေ၏.။ကျွဲကြီးသည် ဆရာဖြစ်သူဖိုးစည်အား ယမကာတန်ခိုးဖြင့် မှေးနေသော အကြည့်ဖြင့်ကြည့်ကာ ပြန်၍ပြောလေ၏။

" ချစ်တယ် ဟုတ်လား အာစရိ... ဟိ.ဟိ..."

" ဟေ့ကောင် ဘာရယ်တာလည်း..."

" အော်..မဟုတ်ပါဘူးများ အာစရိ ရဲ့ ဟောဒီပါးစပ်ကြီးက ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ နုနုယွယွ စကားတွေကို တပည့်ကြီး မကြားဘူးလို့ ထူးဆန်းပီး အသဲယားသွားတာပါဗျာ...ဟိဟိ..."

" ဟုတ်တယ် ကျွဲကြီး ငါ့ဘဝမှာ ဘယ်မိန်းမကို မှ ခုလိုမြင်မြင်ခြင်း မချစ်ခဲ့ဖူးဘူး အေး....အဲဒီ အချစ်ဆိုတာ ကိုလည်း ဘာမှန်းမသိခဲ့ဘူး...ခုတော့ ငါသိလိုက်ပီ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားက ဟောဒီ နှလုံးသားထဲက နေ တိုက်ရိုက်ထွက်ကျလာတဲ့ ရင်ထဲက စကားတွေပဲ...ကျွဲကြီး..."

" ဟ...တယ်လာတဲ့ စကားလုံးတွေပဲ အရမ်းမိုက်တယ် အာစရိရယ် ...ကျုပ်တောင် စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားတယ် ဟဲဟဲ..."

" ဟေ့ကောင် ...မျက်နှာဆိုး ကြီးနဲ့ လာမနွဲ့စမ်းနဲ့ကွာ...ဒီမှာ ငါအရေးကြီးတာ ပြောမလို့..သေချာနားထောင်စမ်းပါ..."

" ငါ သူ့ကို တကယ်ချစ်မိနေပီ..အဲဒါ ငါဘာလုပ်ရမလည်း အကြံဉာဏ်ပေးစမ်းပါအုံး..."

ကျွဲကြီးသည် ၎င်း ၏ နှုတ်ခမ်းမွှေးကားကားကြီးအား လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်လိုက်ရင်း အကြံတစ်ခုပေးလေ၏.။

" လွယ်ပါတယ် အာစရိရယ် နဂိုက ကျွန်းသူတွေကို သိမ်းပိုက်သလို လုပ်လိုက်ပေါ့ဗျ..."

" ငါ...ထ ကန်ထည့်လိုက်လို့ လွင့်သွားအုံးမယ်..ဒီမယ် ဟေ့ကာင် ကျွန်းပေါ်က ကောင်မတွေတုန်းက ငါရင်ထဲကမပါဘူးကွ ပြောရရင် ငါဆန္ဒအရ သိမ်းပိုက်ခဲ့တာ ကွ ဒါမဲ့ ခု ဒီမိန်းခလေးကို ငါက ဒီကျွန်းကကောင်မတွေလို သဘောမထားဘူး ကွ ငါ သူကို ချစ်တာ သူကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တာဟာ နှလုံးသားရဲ့ ဆန္ဒပါကွာ မင်းပြောသလို ငါသူ့ကို မလုပ်ရက်ဖူး သူကိုယ်တိုင်ငါ့ကို ပြန်ချစ်လာစေတာကိုပဲငါလိုချင်တယ်.."

" ဒါဆိုလည်း အာစရိရယ် ကို ချစ်ရင် ချစ်တဲ့အကြောင်း ဖွင့်ပြောလိုက်ပေါ့ ..."

" အေး...အဲဒီတစ်ချက်ငါမေ့တယ်..ဟုတ်တယ် မင်းပြောတာမှန်တယ် ငါသူ့ကို ချစ်ရေးဆိုရမယ်..ကြာတယ်ကွာ မနက်ဖန် ကျရင် သူဆီကိုငါသွားမယ် ပီးရင် ချစ်ရေးဆိုမယ်ကွာ..တစခါတည်းငါ့အဖိုးကို ပြောပီးလက်ထပ်မယ်ကွာ..."

" ဟာ အာစရိ အဲဒီလို လုက်မရဘူးလေ..."

" အေ.ဘာကြောင့်လဲ.."

" အာစရိ သူ့ကိုချစ်ရင် ချစ်တဲ့အကြောင်းပြောရမယ်."

" အေးလေ ပြောမယ်လေ..."

" နေအုံးလေ အာစရိ ကျုပ်စကားအဆုံးသေးဘူး.."

" သူ့ဘက် ကပြန်ချစ်လာဖို့တွက် အာစရိ သူနဲ့အရင် ခင်မင်ရင်နှီးကျွမ်းဝင်အောင် အရင်လုက်ရလိမ့်မယ် ပီးတော့တစ်ဆင့်ခြင်း သွားရမှာ အာစရိရဲ့.."

" ဟာ..ဟုတ်သားပဲ ငါအရမ်းလောသွားတယ် ကျေးဇူးပဲကွာ မင်းသတိပေးလို့ ...အေး ဟုတ်တယ် ငါ သူနဲ့ ရင်နှီးအောင်လုပ်ရမယ် ပီးမှ ငါ့ရဲ့မေတ္တာကိုထုတ်ပြရမယ်..."

ဖိုးစည်၏ အသဲနှလုံး၌ ပန်းလိပ်ပြာမယ်လေး ထားမေတစ်ယောက်အား ရင်တွင်းဖြစ်ပန်းချီကားတစ်ချပ် ရေးဆွဲခဲ့လေတော့သည်...။

~~~~~~~~~~~~~~~

(08)

" မမ ထားမေ..."

" ဟယ်..ကြည်ပြာ..လာ ..ထိုင်အုံး..."

" ဟုတ်ကဲ့..."

ထားမေ၏ အိမ်သို့ ကြည်ပြာ လာရောက်လည်ပတ်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်.။အနီးရှိ ခုံတစ်ခု ၌ ကြည်ပြာ ထိုင်လိုက်၏..။

" ဘယ်ကလှည့်လာတာလည်း ကြည့်ပြာ.."

" မမတီကို တမင်တကာ လာတာ ..."

" ပြောစရာရှိလို့လား..."

" အင်း..မမတစ်ယောက်ထဲပျင်းနေမှာ စိုးလို့ပါ..."

" အေး..အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ် ကြည်ပြာ..မမလည်း..အမှန်တိုင်းဆိုရရင် ပျင်းတယ်..."

" မမ က တစ်ယောက်ထဲ ထွက်လာ တာကို. ရည်းစားပါခေါ်လာပေါ့.."

ရည်းစားဆိုသဖြင့် ထားမေတစ်ယောက် ကိုကိုဇော်အား သွား၍ပင်သတိရမိလိုက်သေးသည် သို့သော် ကိုကိုဇော် နှင့် ဒီတစ်သက်ပြန်တွေ့ဖို့ လမ်းစပင်မရှိလှမှန်း သူမသိလေ၏.။

" မရှိပါဘူး ညီမရယ်..."

" အော်..မမ ကြည်ပြာ အနေနဲ့လေ မမကို ဒီရွာကိုလာလည်ဖို့ခေါ်မိတာ မှားပီလို့တောင်တွေးမိတယ်.."

" ဘာကြောင့်လဲဟင်..."

" ဒီလိုပါ ဒီရွာမှာ သူကြီးဦးမော်က အာဏာ အရှိဆုံးပဲ ဟောဒီကျွန်းကြီးတစ်ခုလုံးက သူ့ရဲ့ နယ်နမိတ်လိုဖြစ်နေတာ ..."

" အဲဒီတော့..."

" သူကြီးဦးမော် ဟာ ရိုး အ ကြတဲ့ ညီမတို့ ကျွန်းသူကျွန်းသားတွေအပေါ်မှာ ခေါင်းပုံဖြတ်အမြတ်ကြီးစားနေတာ အတော်ကြာပါပီ ပီးတော့ ဒီထက်ပိုဆိုးတာက ကျွန်း ပေါ်က လူငယ်တွေ ကို ဘိန်းဆွဲအောင် တစ်ဖက်တလမ်းကနေ လုပ်ထားပါသေးတယ် "

" ဟယ်...ဒီလူကြီးက ဘာတွက်ခုလိုတွေလုပ်ရတာလည်း..."

" အာဏာပေါ့ မမရယ် သူ့ရဲ့အာဏာတည်မြဲဖို့တွက် သူက ဒီလုပ်ထားမှ သူ့ရဲ့ စကား ကို ဒီကျွန်းကလူတွေနာခံကြမှာပေါ့ .."

" တော်တော်အောက်တန်းကျပါလား..."

" ဟုတ်တယ်မမ ညီမတို့လို မိန်းခလေးတွေအများစု မြန်မာပြည်မှာ ပညာသွားသင် လို့ရအောင်လုပ်ပေးပီး ဒီပြန်ရောက်တဲ့အခါ ကျရင် အဲဒီပညာနဲ့ သူတို့မိသားစုအတွက်ပဲ ပြန်လုပ်ပေးရတယ်မမ ..ချို့ဆို ဆရာဝန်မလေးတွေဖြစ်လာတယ် ဒီကိုရောက်ရင် သူကြီးက သူ့ခြံဝန်းထဲမှာပဲ သူ့ရဲ့မိသားစုကို ဆေးကုသဖို့တွက် သီးသန့် အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးထားတယ် ."

" ဟယ်...ဒါဆို ကျွန်းပေါ်ကလူတွေ ကျန်းမာရေး တစ်ခုခုဖြစ်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.."

" ရှိတဲ့ဆေးမှီးတိုလေးတွေနဲ့ကုကြတာပေါ့မမရယ် ရောဂါအရမ်းဆိုးရင် အသေခံသွားရတာပေါ့..."

" အိုကွယ်.....ဒါတော့ သူကြီးတစ်ယောင်လုပ်နေပီး ဒီရွာကောင်းကျိုးမလုပ်ပဲ မိသားစုတွက်ပဲကြည့်နေရင် ဘယ်ဖြစ်မလဲ..."

" ကျန်သေးတယ်မမ အဲဒီလို မြို့မှာပညာသင်ပြန်လာတဲ့ မိန်းခလေးအများစုကို သူကြီးရဲ့တပည့်တွေ နဲ့ သူ့ရဲ့မြေး ဖိုးစည်ရဲ့ လူမိုက်တွေက မဒိန်းကျင့် တာတွေရှိကြတယ်.."

" အို...အဲဒါ ကျွန်းပေါ်မှာ ရဲ စခန်းရှိတာပဲ တိုင်လို့မရဘူးလား ညီမ..."

" ကျွန်းက ပုလိပ်တွေအကုန်လုံးက သူကြီးလက်အောက်မှာပဲ ရှိကြတယ်မမ ပီးတော့ အဲဒီ ပုလိပ်ဆိုတာလည်း မြို့မှာက ရဲပြေး တွေ စစ်ပြေးတွေနဲ့ ဖွဲ့တာ အဖွဲ့စည်း တရားဝင်အဖွဲ့တွေမဟုတ်ဖူး ဒါကြောင့် သူကြီးရဲ့လက်အောက်မှ ရောက်နေတာပေါ့မမရယ် သူတို့အားလုံးက သူကြီးတို့မိသားစုကို ကာကွယ်နေတဲ့အဖွဲ့တွေ မမရယ်...."

" ဟယ်....မတရားလိုက်တာ...ဒါဆို ဒီကျွန်းဟာ....တရားဥပဒေ စိုးမိုးမှုမရှိဘူးပေါ့..."

" ဟုတ်တယ်မမ ဒါကြောင့် ချို့ ကျွန်းသူတွေဟာ မြို့မှာပဲ အခြေချနေထိုင်သွားကြတယ် ကျွန်းကို ပြန်မလာကြတော့ဘူး.."

" အော်...ဒါဆို ကြည်ပြာကကော.."

" ကြည်ပြာ က ပြန်မလာလို့မရဘူး..မမ ကြည်ပြာဖေဖေက ဘိန်း ဆွဲနေ တယ် ဖေဖေ ဆေးရူနိုင်အောင် သူကြီးကပဲ လုပ်ပေးထားတာ တကယ်လို့ ကြည်ပြာပြန်မလာရင် ဖေဖေကို သူတို့သတ်ပစ်ကြမှာ..."

" အော်...ကြည်ပြာရယ်..."

ထိုနောက် ထားမေနှင့်ကြည်ပြာတို့ နှစ်ဦးသည် ရွာထဲဘက်သို့ လမ်းလျှောက်ထွက်လာကြ၏. ထိုစဉ် ကမ်းစပ် တစ်နေရာ၌ သဲသောင်ပြင်ပေါ်တွင် ကျွန်းသူ မလေးတစ်ဦး ချွေသံရွဲရွဲဖြင့် အူယားဖားရား ပြေးလာလေ၏. သူမ၏နောက်မှ ရဲ ယူနီဖောင်းများကို ဝတ်ထားသည် ရဲသားနှစ်ဦး အသဲသန်လိုက်လာလေသည်.။

အရှေ့မှပြေးလွှားနေသော ကျွန်းသူမလေးသည် တစ်နေရာအရောက်၌ အုန်းလက်ချောက်တစ်ခုအား ခလုတ်တိုက်၍ လဲကျသွားလေ၏. ထိုအခါ နောက်မှ လိုက်လာသော ရဲ သားနှစ်ဦးသည် လဲကျနေသောကျွန်းသူမလေးပေါ်သို့ လွှာခနဲ ခုန်အုပ်၍ လုံးထွေး ရစ်ပတ်ခါ ကျွန်းသူမလေ၏ အဝတ်စားများအား ချွတ်၍ လူမဆန်စွာ အဓမ္မပြုကျင့်ကြလေ၏.။

သဲဖုံများ လူးလွန့်စွာ ထွက်လာပီး အရာရာ ဝေးဝါးနေ၏.။ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်သော ထားမေသည် ရပ်ကြည့်မနေနိုင်တော့ပေ..။

" ဟင်...မမ ဘယ်သွားမလို့လဲ..."

" ဘယ်သွားရမှာလည်း.ဟိုမှာမတွေ့ဘူးလား...အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အကြမ်းဖက်နေတာ..."

" မမ အဲဒါ သူကြီးလူတွေနော်..."

" အို..သူပါသာဘယ်သူရဲ့ လူဖြစ်ဖြစ်"

ဟုဆိုကာ..သဲသောင်စပ်သို့ ထမိန်အားခပ်တိုတိုဝတ်၍ ပြေးသွားလေ၏.။

" ဟေ့..ဒီမှာ ရပ်လိုက်စမ်း..."

" ဟင်..."

ဖုံများပေကျန်နေသော ကျွန်းသူမလေးသည် အဝတ်စားကပို့ကရို့နှင့် လူးလဲထလိုက်၏. ရဲသားနှစ်ယောက်သည်လည်း ကောက်ခါငင်ကာ ထရပ်လိုက်၏ ထိုနောက် ရဲ သားနှစ်ဦးအနက် စ်ဦးမှ သဲပေါ်၌ ပြုတ်ကျနေသော ၎င်း ၏ ဦးထုတ်အားကောက်ကိုက်လိုက်၏.ပီးနောက် ထားမေ၏ ခန္ဓကိုယ်တစ်ခုလုံးအား ခပ်စိမ်းစိမ်းကြည့်ကာပြန်မေးလိုက်၏.။

" မင်း ကဘယ်သူလည်း ."

" ကျွန်မက ဒီကျွန်းကို တနေ့ကမှ ရောက်လာတဲ့ ဧည့်သည် နာမည်က ထားမေ.."

" ဧည့်သည်ဆိုရင်လည်း ဧည့်သည်လိုနေမှပေါ့...အလုပ်လုပ်နေတာကိုမနှောက်ရှက်ရဘူး မိန်းခလေး.."

" ကျွန်မအရှေ့မှာ ခုလို မတရားတာလုပ်နေလို့ ဝင်ပြောရတာပါ.."

" ငါတို့က တာဝန်အရ လုပ်နေတာ ဒီကောင်မက သူကြီးမြေး ဖိုးစည်ရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ရိုင်းရိုင်းပြပြစော်ကားပီး အံဒီထဲက တစ်ယောက်ကို တုတ်နဲ့ရိုက်ပီးထွက်ပြေးလာလို့ ငါတို့က တာဝန်အရ လိုက်ပီးဖမ်းရတာ.."

ထိုအခါ မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ရပ်ကြည့်နေသော ကျွန်းသူလေးမှာ ထားမေဘက်သို့လှည့်၍ ဗမာစကာမပီးမသဖြစ် ပြန်လည်ပြောဆိုလေ၏.။

" မဟုတ်ပါဘူး ... အမ ကျွန်မကို ကိုတား တို့ ခ ဟိုဟာ လုပ်လို့ ကျွန်မ ကြောက်ပီး ပြန်လုပ်မိသာပါး...."..

" ဟေ့...ဘယ်လိုလိုပဲ လုပ်လုပ် အရိုက်ခံရတဲ့သူက အသိုင်းဝိုင်းကြီးထဲကကွ မင်းက သူတို့ကို ရိုက်လို့ ငါတို့ကိုတိုင်ထားတယ် ဒီတော့ မင်း ကိုဖမ်းရမယ်ကောင်မ.."

" ခဏနေအုံး.."

.ထားမေကြားဖြတ်၍ ဟန့်တားလိုက်၏.။

" ခုကိစ္စမှာ သူဘက်ကမှန်တယ် ရဲမှူးတို့တွေအနေနဲ့ နှမချင်းစာနာပါ သူ့ကို ကိုတားဆိုတဲ့လူက မဖွယ်မယာပြုလို့ သူက ခုလိုပြန်ပီး ရိုက်လိုက်တာ ဟာ မိန်းခလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ခုခံပိုင်ခွင့်ရှိတယ်ဆိုတာ ရှင် တို့ ရဲလုပ်နေပီး တစ်စက်ကလေးတောင်မသိကြဘူးလား.."

" မင်းနဲ့ဘာဆိုင်လို့ဝင်ပြောနေရတာလည်း. "

"ဆိုင်တယ် ...ကျွန်မ ကိူယ်တိုင်က မိန်းမသားတစ်ယောက်ဖြစ်လို့ မိန်းမချင်းကိုယ်ချင်းစာတယ် တကယ့် ဒီမိန်းခလေးမှ အပြစ်ရှိလို့ဖမ်းမယ်ရင်တော့ ရှင်တို့ရဲတွေအနေနဲ့ ရဲ မေတွေကိုပဲ လွတ်သင့်တယ် ရှင်တို့ကိုယ်တိုင်ဖမ်းစရာမလိုဘူးလို့မြင်တယ်.."

" ဟ. ဒီကျွန်းမှာ မင်းပြောတဲ့ ရဲမေမရှိဘူး ..."

" မရှိရင် ရှင်တို့သူ့ကိုဖမ်းစရာမလိုဘူး ရှင်တို့ခုန မိန်းခလေးကို မဖွယ်မရာလုပ်နေတာ ကျွန်မသက်သေရှိတယ်နော် တကယ်လို့ ရှင်တို့ ဒီမိန်းခလေးကို ထပ်ပီး အနိုင့်စော်ကားနေအုံးမယ် အကြမ်းဖက်နေအုံးမယ်ဆိုရင် ကျွန်မကလည်း သူကြီးစီသွားပီး ရှင်တို့ကို မဒိန်းမှူနဲ့ ပြန်တိုင်မယ် ဘယ်လိုလည်း.."

" ဟား....ဟား.. .ကောင်းပီလေ ...ငါတို့ရံတာဝန်ကို ဝတ္တရားနှောက်ယှက်မှုနဲ့ မင်း သူကြီး ဆီကိုလာရလိမ့်မယ်..."

" ကောင်းပီလေ ဒါဆို သူကြီးစီသွားကြတာပေါ့.."

ဟုဆိုကာ ထားမေသည်အရှေ့မှ ဦးဆောင်၍ မိန်းခလေး နှင့် ကြည်ပြာကိုပါခေါ်ကာ သူကြီးအိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့လေ၏. ချို့ရွာသားများသည် လည်း ရွာ၏ထုံးစံအတိုင်း လူကြီးခလေးပါမကျန် ထားမေတို့နောက်မှ လိုက်လာကြလေ၏. သူကြီးအိမ်ခြံဝင်းသို့အရောက် ၌ ခြံအပြင်ဘက်မှ ရွာသားများ ကျွန်းသူကျွန်းသားများ ဝိုင်းအုံကြည့်ရူ့နေကြ၏.။

ထားမေသည် မိန်းခလေးအား ခေါ်၍ သူကြီး၏ ခြံဝန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်လေ၏. နောက် မှ ရဲ သားနှစ်ယောက်လည်းပါလာလေ၏.။သူကြီးဦးမော် သည် အိမ်ခြံဝန်း အတွင်းသို့ သူ၏ သားသမီးများနှင့်အတူ အိမ်၏အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာလေ၏.။သူကြီးအိမ်၏ ဘေးဘက်၌ ဂိုတောင်တစ်ခုရှိလေသည် ထိုဂိုတောင်ထဲ၌ တရညးစီရင်ရေးခမ်းမတစ်ခုရှိလေ၏.။

" ဘာဖြစ်လာကြတာလည်း.."

အသံဩဩဖြင့်မေးလိုက်၏.။ထိုအခါရဲသားနှစ်ဦးအနက်တစ်ဦးမှ..သူကြီးအား ခခရရ ရိုသေပြုကာပြောလေ၏.။

" သူကြီးမင်းခင်ဗျား..ကျုပ်တို့...တရားခံကို ဖမ်းဆီးတဲ့အခါမှာ ဟောဒီက ဧည့်သည်မိန်းမက တာဝန်နဲ့ဝတ္တရားကို လာနှောက်ယှက်ပါတယ်သူကြီး ဒါကြောင့် ဒီ မိန်းမကို ကျုပ်တို့က ဝတ္တရားနှောက်ယှက်မှူနဲ့ ဖမ်းဆီးခွင့်ပြုပါ သူကြီး..."

" အေ.."

ထိုအခါ ထားမေမှ တည်ကြည်လေးနက်သော အသံဖြင့်ရဲသားနှစ်ဦးအားပြန်လည်ချေပလေ၏.။

" ဒီလိုပါ သူကြီး ဟောဒီမိန်းခလေး ဟာ ကျွန်မ မျက်စိအရှေ့မှာတင် ရဲ သားနှစ်ယောက်ရဲ အဓမ္မပြုကျင့်ခြင်းကို အလိုမတူပဲ ခံရပါတယ် သူတို့ဟာ ရဲ တွေဆိုရင် တာဝန်အရ ခေါ်ယူခွင့် ဖမ်းဆီးခွင့်ရှိပေမဲ့ ရဲလုပ်ထုံးအရ တရားခံကို အကြမ်းဖက်ခွင့်မပြုထားပါဘူး ...နောက်တစ်ချက်က သူမဟာ မိန်းမသားပါ မိန်းမသားဖြစ်တဲ့တွက် အကယ်၍ ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်မယ်ဆိုရင်တောင် ရဲမေတစ်ယောက်ယောက်က လာပီးခေါ်ဆောင်ဖမ်းဆီးနိုင်ပါတယ် ဒီအချက်မှာထဲက ဘယ်သူလွန်တယ်မလွန်ဘူးဆိုတာအားလုံးသိသာနေပါတယ်..."

ထားမေ၏ စကားအဆုံး၌ သူကြီးဦးမော်သည် ထားမေအားစေ့စေ့ကြည့်၍ လျှော့တွက်၍ မရကြောင်း သတိပြုမိလိုက်၏ . ထိုပြင် အများသူငှာအရှေ့ဖြစ်ပီး အပြင်၌ ကြည့်နေကြသော ကျွန်းသူကျွန်းသားများမှာလည်း ထားမေ၏ စကားကို ထောက်ခံချင်သလိုဖြစ်လာကြ၏.။

ထိုအခါ သူကြီးမှ ရွာသူရွာသားများအရှေ့၌ ဟန်လုပ်၍ ထားမေအား အသံဩဩဖြင့် ပြန်၍ပြောလေ.။

" ဟုတ်ပီ...ဟုတ်ပီ...ကျုပ် အနေနဲ့က ထားမေကို တစ်ချက်ပြောဖို့မေ့နေတာလေးရှိတယ်ဗျ.ခြားတော့မဟုတ်ပါဘူး ခုလိုအမှူအခင်းဖြစ်လာပီဆိုရင် တရားရေးဌာနဆိုတာရှိပါတယ် အဲဒီတရားရေးဌာန ဆိုတာ ဟော ဟိုမှာ မြင်နေရတဲ့ ဂိုဒေါင်ဟာ ဒီကျွန်းကအမှူခင်းတွေတွက် တရားရုံးတစ်ခုဖြစ်ပါတယ် ဒါကြောင့် ဒီ အမှူတွက် ထားမေအနေနဲ့ မိန်းခလေးဘက်က ရင်ဆိုင်မယ်ဆိုတာ သေချာရင် မနက်ဖန် မွန်းတည့်ချိန်ကျရင် ဒီတရားရုံးကိုလာခဲ့ပါ အဲဒီမှာပဲ တိုင်ချက်ဖွင့်ပါ တရားရုံကို တိုက်ရိုက်ဦးတိုက်လျှောက်ထားပီး တိုင်ကြားနိုင်ပါတယ် အဲဒီမှာတရားသူကြီးတွေက ဆုံးဖြတ်ပါလိမ့်မယ် ..."

" ကောင်းပါပီ သူကြီးမင်း လောလောဆောတော့ ဒီမိန်းခလေးကို ရဲ တွေနဲ့ပြန်မထည့်နိုင်သေးပါဘူး ဒီညတစ်ည ကျွန်မခေါ်ထားပါရစေ..."

" ရပါတယ်..ထားမေသဘောပါပဲ..."

သူကြီးအိမ်ဝင်းထဲမှ ထားမေသည် ကျွန်းသူမိန်းမပျိုအားလက်ကိုဆွဲ ရွာလမ်းမတိုင်းပြန်ထွက်လာလေတော့၏.။နောက်၌ ကျန်ရစ်ခဲ့သော သူကြီးဦးမော်သည် အကြံကြီးသူပီပီ ထားမေတို့၏နောက်ကျောကိုကြည့်၍ ၎င်းချမှတ်ထားသောတရားဥပဒေတိုင်းလိုက်နာဆောင်ရွက်နေသည် တရားသူကြီးများမှာ တရားရေးဌာန၏ ရှေ့နေများပင်ဖြစ်သောကြောင့် တစားစီရင်ရေူအနိုင်ရရှိပါက မိမိ အိမ်ခြံဝန်းတွင်း ၌ ထားမေအား အမှူလျော်ကြေးအဖြစ်သိမ်းပိုက်ကျွန်ပြုနိုင်မည်ဖြစ်သည်ကိုတွေး၍..အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေလေတော့၏....

တကယ့်လက်တွေ့ ၌ သူကြီး ထင်ထားသလိုဖြစ်လာမည်လားဆိုသည်မှာ....စာရေးသူအနေဖြင့်ပြောရန်အလွန်ပင် ခဲယဉ်း ပါတော့သည်..။

~~~~~~~~~~~~~~~

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>