ကြောက်တတ်တဲ့ သူ့အကျင့် (စ/ဆုံး)

ကြောက်တတ်တဲ့ သူ့အကျင့်  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။ မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်။

သူ့ရဲ့ အကျင့်ကတော့ အရာအတော်များများကို အလွယ်တကူ ကြောက်တတ်တယ်။ အဲဒီသူဆိုတာက အခုကျနော်နဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းညားနေတဲ့ ကျနော့်မိန်းမပေါ့ ။ အဲ့လို ကြောက်တတ်လို့လဲ သူနဲ့ကျနော်နဲ့ ညားခဲ့ရတာပဲဗျ ။ သူ့ကြောင့်ချည်းပဲတော့ မဟုတ် ။ ကျနော် ဆတ်ဆော့တာလဲ ပါတာပေါ့လေ။ သူကြောက်တတ်တာတွေက...အမှောင်ကိုအဓိကကြောက်တယ်။ 

ညအမှောင်မပြောနဲ့ မိုးမှောင်ကျလို့ အုံ့ဆိုင်းလာရင်တောင် ကြောက်တတ်တယ်။ အသံ ဆူဆူညံညံတွေကိုလဲကြောက်တယ်၊ လေကြီးမိုးကြီး တဟဲဟဲကျလဲ ကြောက်တယ်။ မိုးတွေခြိမ်းမိုးကြိုးတွေပစ်ဆိုရင်တော့ ပြောမနေနဲ့တော့။ လိပ်ပြာလွင့်သွားမတတ်ပဲ။

အကောင်ပလောင် အသေးအဖွဲ တီတို့ ပက်ကျိတို့ ကြွက်၊ဖား၊ ပိုးဟပ်၊ အိမ်မြောင်တို့လဲ အကုန်ကြောက်တာပဲ။ နောက်ဆုံး လူသူပြတ်နေရင်တောင် တစ်ယောက်ထဲ မနေရဲဘူး။ အိမ်ထဲမှာဆိုရင်တော့ တံခါးအလုံပိတ်ပြီးမှ နေရဲတယ်။ 

အဲ အိမ်ပြင်ထွက်ပြီး အိမ်သာ ရေချိုးခန်းသွားရင်တောင် တစ်ယောက်ထဲဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် တံခါးချက်မထိုးရဲဘူး။ တံခါး မဟတဟ စေ့ထားတတ်တယ်၊ အဲဒီလောက်အထိ...အိုဗာက အရမ်းတင်းတာပဲ။  အဲ...ဒါပေမယ့် အဲဒီ အိုဗာတင်းအကျင့်ကြောင့်ပဲ အခု သူက ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲမှာလေ...။

အဲဒီ သူဆိုတာရဲ့ တကယ့် သရုပ်အမှန်ကို တကယ် ကျနော်ဖွင့်ပြောလိုက်မယ်ဆိုရင် ခင်ဗျားတို့ အံ့သြပြီးမျက်လုံးပြူးမသွားနဲ.၊ စိတ်ခိုင်ခိုင်ထား။ မပြောမပြီး မတီးလဲမမြည်တဲ့ဘူးဗျ။ 

အဲဒီ ကျနော့် မိန်းမ ပပဆိုတာက တခြားသူ မဟုတ်ဘူးဗျ.. ။ ကျနော့်ကို မွေးထားတဲ့ အမေ အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး ဒေါ်ရွှန်းပပ ပါဘဲ။ ကဲ..ဘာကစပြီး ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကုန်ကြတယ်ဆိုတာ ကျနော်စပြောပြတော့မယ် နားထောင်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား။

...........................................................................................................

ကျနော်ကတော့ ဘသာထူး၊ အိမ်အခေါ်တော့ ဖိုးထူးတဲ့။ အသက်က ၂၀၊ ကျနော်တို့ မိသားစုရဲ့ တစ်ဦးထဲသော သားပေါ့။ ကျနော့်အကျင့်က သွေးဆူတယ်၊ အရာရာကို ခံစားလွယ်တယ်၊ တစ်ခုခုဆို မဆင်ခြင်ပဲဟောဟောဒိုင်းဒိုင်းလည်း လုပ်တတ်တယ်။ 

အရွယ်ရောက်လာတော့လဲ လိင်စိတ်နိုးကြွလွယ်တဲ့သူ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် တော်တော်ထန်တဲ့ ကောင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ လမ်းသွားလမ်းလာ အရွယ်ရွယ်အစားစားရှိတဲ့ ဆော်တွေရဲ့ မပေါ့်တပေါ် ဖော်ထားတဲ့ နို့အုံသားလေးတွေ၊ ဘောင်းဘီတိုနဲ့ ဂျင်းစကတ်ဝတ်ထားတဲ့ ပေါင်ဖွေးဖွေးလေးတွေ၊ စကတ်ကွဲအောက်ကခြေသားလုံး ဝင်းဝင်းလေးတွေ၊ ထမီပျော့အောက်က အိုးတင်းတင်းကြီးတွေတွေ့ရုံနဲ့ စိတ်ကအဆုံးအထိတွေးပြီးပြီ၊ လီးကလဲတောင်ပြီးပြီ။

နောက်ပိုင်း ကျနော့် အဲဒီစောက်ကျင့်က တခြားဆော်တွေဆီမှာ တင်မရပ်ဘဲ အကျင့်ပါပြီး ကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့ကိုယ့်အမေကိုပါပြန်ကြည့်ပြီးအဲ့ဒီစိတ်တွေဝင်လာပြီးလီးတောင်တတ်လာတယ်။ 

အဲဒါ ဘာလို့လဲဗျာ...။

ကျနော့်အမေ ရွှန်းပပက အခုမှ ၄၀ပြည့်ဖို့တစ်ထွာအလို၊ ၃၉နှစ်သာသာရှိသေးတာ။ အဖေက အမေ့ကို ၁၈နှစ် သမီးကထဲက ဆွဲစိထားတာလေ။ အခုကျနော်အသက် ၂၀ မှာအမေက ၃၉။ 

ကျနော့် မွေးပြီးကထဲက နောက်ထပ်ခလေးလဲ မရတော့ဘူး။ သားတစ်ယောက်ထဲနဲ့ဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ နေလာရတဲ့အပြင် အဖေကလဲ ရှာနိုင်ဖွေနိုင်တော့ အမေက အဲရိုဗစ်ကစားလိုက် gym ဆော့လိုက် ကိုယ့်ကိုကိုယ်သလိုက်လုပ်နေတာဆိုတော့ ဘော်ဒီက ပါဖက်အမိုက်စား။ 

အရွယ်ကလဲ မကျသေး။ မိန်းမတို့ရဲ့ ကောင်းခြင်းအားလုံးပြည့်စုံနေတဲ့ အချိန်။ ကျနော်ကလဲ စောစောကပြောသလို လူပျိုသွေးဟုန်းဟုန်းထတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ စိတ်က ကစားပြီဗျို့...။ အမေကလဲ လေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်တဲ့ အချိန်ကစားတဲ့ အချိန်တွေမှာ အသားကပ်ဘောင်းဘီရှည်ဖြစ်ဖြစ်၊ အတိုဖြစ်ဖြစ် ဝတ်တတ်တော့ ကောက်ထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးနဲ့အိုးကြီးတွေကအမြှောင်းလိုက်အတိုင်းသားဗျာ။ 

ကစားထားတော့ ဗိုက်သားလေးကရှပ်၊ ဘော်ဒီကောက်ကြောင်းက အမိုက်စား။ အသားက ခပ်လတ်လတ် အညိုဘက် သန်းတယ် ။ မြန်မာမတွေရဲ့ ပုံမှန်အသားရောင်ပါဘဲ။ ရုပ်ကရွက်ကြမ်းရေကြို မကဘူး အကြည့်ခံတယ်။ ကျနော့်မျက်စိထဲမှာတော့ လှတယ် ။(ကျနော့်အမေ၊ အခု ကျနော့်မိန်းမဘဲဟာ၊ မလှဘူးပြောလို့ဘယ်ရမလဲ)

အိမ်မှာနေလဲ ခေတ်ကဆန် ဆိုရှယ်လဲကျတော့၊ ထမီကြီးဖားလျားနဲ့ သိပ်မနေဘူး၊ အချိန်တော်တော်များများမှာ ဘောင်းဘီတိုဝတ်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေတာ များတယ်။ ဒီတော့ ပေါင်လုံးသားနုနုအိအိတစ်တစ်ကြီးတွေက ကျနော့်လို အထန်ကောင် သားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ စားသောက်ဆိုင်ရှေ့မျက်နှာစာကပုံမှာမီနူးပွဲကြီးပုံစံကို အကြီးချဲ့ရိုက်ပြထားသလိုပဲ၊ ဝါးလိုက်ရရင်တော့ ဆိုတဲ့ စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်လာတာဆန်းသလားဗျာ..။

အစပိုင်းကရေးခဲ့သလို ကျနော့်ရဲ့ဆတ်ဆော့တတ်တဲ့ အကျင့်ပေါ့။ လူကမဆတ်ဆော့ခင် စိတ်ကအရင်ဆတ်ဆော့တယ်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကိုယ့်အမေအပေါ် ဟိုစိတ်ဒီစိတ်တွေပေါ်လာတာနဲ့ ကြိုးစားပြီးတော့ကိုယ့်စိတ်ကိုကိုယ်နှိပ်ကွပ်တယ်။ 

ဟေ့ကောင်..ဒါ မင်းအမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးနော်..ဘာတွေတွေးနေတာလဲ..လို့..။ ဒါပေမယ့် စောစောကပြောသလို ကျနော့်မျက်စိထဲမှာ အမေက သိပ်လှနေတယ်။ အမေကလဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဝတ်စားတတ်တော့၊ လည်ဟိုက်ဂျာစီအောက်ကပြူကြည့်နေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေ၊ ပေါင်တံစင်းစင်းကြီးတွေ၊ အထိုင်မတော်ချိန်မှာ၊ ဘောင်းဘီတိုအဟကြားကမြင်ရလေ့ရှိတဲ့ ပန်းနုရောင် ပင်တီလေးတွေကို တမင်တကာခိုးကြည့်တတ်လာပြီး၊ 

အမေ့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှု ရပ်၊ထိုင်၊အိပ်၊သွား၊ ဣဋိယာပုဋ်အားလုံးကို စောင့်ကြည့်တတ်လာပြီ။ တကယ်တော့လဲ ကျနော့်ရဲ့ လိင်စိတ်သန်တဲ့၊ ထန်တဲ့အမွေကို အမေ့ဆီကရတဲ့ ဒီအန်အေကြောင့် လို့တောင်တွေးမိလာတယ်။ အမေလို့ခေါ်တဲ့ သူက စိတ်ပျော့လွန်းတယ်၊ အရာရာကို အကြောက်လွယ်တယ်၊ သွေးသားစိတ်ခံစားချက်မြန်တယ်၊ စိတ်ပညာနဲ့ပြောရရင် ဟိုက်ပါပုံစံမျိုးအစွန်းတစ်ဘက် ရောက်လုနီးနီး ပြောရမလားပဲ။ 

ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း သတိထားမိလာရတာက အမေလဲ လိင်စိတ်ထက်သန်မှုကို သဘာဝအတိုင်း မထိမ်းချုပ်နိုင်ဘူး။ အဖေအိမ်မှာရှိနေတဲ့ အချိန်မှာတောင် အမေရေချိုးခန်းဝင်ရင် လက်ကစားပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် မာစတာဘေးရှင်း လုပ်စောက်စိပွတ်ပြီး အာသာဖြေတာကို မကြာခဏဆိုသလို တွေ့လာရတယ်။

ကြည့်ရတာတော့ အဖေလဲ အသက်ရလာလို့ ကုတင်ပေါ်က အိပ်ဆာဆိုက်တွေသိပ်မလုပ်နိုင်တော့ပဲ ပါဖောင်းမန့်တွေလျော့ပါးလာလို့လဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်နိုင်တာပဲလေ..။

.............................................................................................

အမေ ကိုယ့်ဖာသာ အစိပွတ်တာကို ကျနော်က ဘယ်လိုလုပ်သိသလဲတဲ့။ ဟိုးအပေါ်မှာပြောခဲ့တဲ့ထဲ ပါပြီးသားလေ၊ ကျနော်က အမေ့ကို မျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့်နေမိသလို ဖြစ်နေတာကိုး..။ ကျနော်တို့ အိမ်က ရန်ကုန်မြို့က ရှေးကျတဲ့ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက် တစ်ခုမှာပါ။ 

ရှေးကျတယ်ဆိုတာက သက်တမ်းရနေပြီကို ပြောတာ၊ နောက်ဖော်တဲ့ မြို့သစ်ကွက်တွေ မဟုတ်ဘူး၊ ကန်ထရိုက်တိုက်တွေ အတော်များလာပေမယ့်၊ အရင်နှစ်ပေါင်းဆယ်စုအတော်ကြာက ရှေးပုံစံအိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းတွေ ရှိသေးတယ်။ ကျနော်တို့ အိမ်လဲ အဲဒီပုံစံပဲ။

မော်ဒန်အိမ်မဟုတ်တော့ အိမ်သာရေချိုးခန်းက အိမ်ထဲမှာ တွဲရက်မထားဘူး။ နောက်ဘက်မှာ သီးသန့်အဆောင်နဲ့။ ခြေလှမ်း နှစ်ဆယ် အစိတ်လောက် လှမ်းရတယ်။ အိမ်နဲ့ သန့်စင်ခန်းကြားမှာ ဆက်ထားတဲ့အမိုးပါတဲ့ စကြင်္န်လမ်းရှိတယ်။ အစပိုင်းကပြောခဲ့သလိုပဲ၊ အမေရေချိုးခန်းဝင် အိမ်သာတက်ရင် တံခါးဘယ်တော့မှ ချက်မထိုးဘူး။ 

တစ်ယောက်ထဲဆို ကြောက်တတ်တာက သူ့သဘာဝ။ ကျနော်လောကကြီးကို စပြီးသိတတ်တဲ့ အရွယ်က စပြီး ငယ်ငယ်ကထဲက အမေရေချိုးခန်းဝင်တာကို မြင်ဖူးခဲ့တာလေ။ ခလေးပီပီ အမေ့နောက်က တကောက်ကောက်လျှောက်လိုက်တာကိုး။ 

အမေက တံခါးဟပြီး ရေချိုးတော့ ငယ်ငယ်ထဲက အမေ့ကို ကိုယ်တုံးလုံးမြင်ဖူးခဲ့တာ မဆန်းဘူး။ အသက် နဲနဲကြီးလာတော့ အမြဲလိုက်မကြည့်ဖြစ်တော့ဘူး ဘာသိဘာသာပဲ။

အဲ...လူပျိုပေါက်လဲဖြစ်လာရော စောစောကပြောသလို အမေ့ ဘော်ဒီကစိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းရမှန်း သိလာရတော့မှ၊ တစ်ခါပြန်ချောင်းကြည့်ချင်တဲ့ အကျင့်တွေဖြစ်လာရတယ်၊ ဒီအချိန်မှာတော့ ခလေးတုန်းကလိုပေါ်တင်လိုက်မသွားပဲ၊ အမေ အိမ်သာထဲရောက်မှ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ချွတ်နင်းလိုက်ပြီး အမေလဲ မသိအောင်၊ ကိုယ်ချောင်းနေတဲ့ အရိပ်ကိုလဲသတိမထားမိအောင် ရှုထောင့်ယူပြီးချောင်းရတာဗျို့။ 

အမေက အသားသာ နဲနဲအညိုဘက်သန်းတယ်ဆိုပေမယ့် တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်လိုက်တော့လဲ ရေဆေးငါးကြီးပဲ ခင်ဗျ။ ဖွေးသွားသလိုဘဲ...။ အသားအရေက တင်းတင်း၊ နို့အုံကြီးတွေကလဲ တင်းအိပြီး လုံးကျစ်နေတယ်၊ ခြေထောက်တွေ ပေါင်တံတွေကလဲ စင်းချောမွေ့ညက်နေတာပဲ၊ ဖင်အိုးကလဲ စွင့်ကားပြီးကောက်တက်နေတယ်။

အိချောပို၊ မအေးသောင်းတို့ အိုးကြီးမျိုး..။ အမယ် ဖေ့စ်ဘုတ်ထဲမှာသာ သူများတင်ထားတဲ အိုးတွေသွားရည်ကျပြီး ရှောက်ဘူးနေတာ၊ အခုမှ အိမ်မှာ အကောင်းဆုံး ပါဖက်အိုးရှိနေတာကို အသိအမှတ်ပြုမိတယ်။ ဟိုဟာမတွေဟာက တကယ်တော့ ကျနော့်အမေကိုဘယ်မီမလဲ။

ပထမတော့ ကျနော်အမေ့ကို ချောင်းကြည့်ရုံချောင်းကြည့်ပြီး တခြားကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဆော်တစ်ယောက်လို့စိတ်သွင်းပြီးမှန်းထု၊ စိတ်ကူးယဉ်ရုံသက်သက် ရည်ရွယ်တာပါ။ စိတ်ထဲမှာကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့ ကိုယ့်အမေအရင်းကိုမှန်းပြီး တဆုံးတစမတွေးရဲသေးတာတော့အမှန်ပါ။

နောက်နေ့တွေမှာတော့ ရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့ ကိုယ်တုံးချွတ်နဲ့ အမျိုးသမီးကို ကျောင်းကမျက်စိကျတဲ့ ဆရာမတွေလို့ကြိုးစားစိတ်ကူးရင်း လီးကိုလဲ ဆော့ရင်း ဂွင်းထုပစ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်ရက်မှာတော့ အမေကရေချိုးဆပ်ပြာတိုက်ရင်းနဲ့ စောက်စိကိုပွတ်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လက်၂ချောင်းပူးသွင်းလိုက်နဲ့ အာသာဖြေနေတယ်၊ ပါးစပ်လေးဟပြီး အသံမျှင်းမျှင်းလေးနဲ့ မျက်လုံးလေးစင်းနေပုံက ဖီလင်အပြည့်ဘဲ။ 

အဲဒီမှာ ကျနော်လဲ စိတ်ကို တခြားဆော်တွေဆီ ဈာန်သွင်းလို့ မရတော့ဘူးဗျာ။ မျက်စိရှေ့မှာ အဖုတ်ဖြဲပြီး တဇွပ်ဇွပ် ကလိုင်းနေတဲ့ အမေ့ကိုပဲ ပေါင်ဖြဲပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုးနေတယ်လို့ပဲ စိတ်တွေက တွေးပြီးလက်က ဒရစပ် ထုနေမိတော့တယ်။

အမေက ကိုယ့်ဘာသာပွတ်ပြီး အာသာဖြေနေတုန်းမှာ လက်တစ်ဘက်က ကိုယ့်နို့ကိုကိုယ်နယ်နေပြီးလက်ဖျားလေးတွေနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဖိချေနေတယ်။ နောက်လက်တစ်ဘက်က စောက်ဖုတ်ထဲထိုးမွှေပြီး ကလိုင်းနေတာလေ။ 

ကျနော်ကတော့ နို့ပွတ်စောက်ဖုတ်နှိုက်နေတဲ့ အမေ့လက်တွေက ကျနော့်ပါးစပ်နဲ့လီးတွေပဲလို့ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ အားတင်ပြီးထုနေမိတယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖီလင်နှယ်ဗျာ။ အမေပြီးခါနီး အချိန်မှာ ဖင်ကြီးကိုစကောဝိုင်းမွှေ့ပြီးလက်ချောင်းတွေ ထိုးသွင်းနေတဲ့ကြားက အဖုတ်ကြီးက ကော့ကော့ ထိုးတက်လာတယ်။ အမေ့အသက်ရှူသံတွေ ဟိုက်ထိုးသံတွေက တဟောဟော တရှူးရှူးဖြစ်လာပြီး ဟင်းဟင်းနဲ့ညည်းသံလေးတွေလဲ ထွက်လာတယ်။ 

အမေ့လက်တွေ အရှိန်မြန်လာတာနဲ့အမျှ ကိုယ့်လီးကိုယ်ဂွင်းထုနေတဲ့ ကျနော့်လက်တွေကလဲ လိုက်မြန်လာတယ်။ အမေ့စောက်ဖုတ်ကို ကျနော့်လီးနဲ့ တကယ်ပဲ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတယ်လို့ မှန်းပြီးအသားကုန်ထုချလိုက်တာ လရည်တွေ တဖျင်းဖျင်းပန်းထွက်သွားပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးရွက်မှာ ပေပွထကုန်တာဘဲ။

အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ကျနော်လဲ အမေ့ကို ချောင်းကြည့်တဲ့အခါမှာ အထဲက အမေကလဲ အဖုတ်နှိုက်၊ ကျနော်ကလဲအပြင်ကနေ တခြားဆော်တွေ မှန်းမနေတော့ဘဲ ကိုယ့်အမေကိုပဲ ဒဲ့မှန်းပြီး ဂွင်းထုတော့တာပဲ။ 

ငရဲကြီးချင်ကြီးပစေ မထူးတော့ဘူး။ အမေ့ကို လိုးနေရတယ်လို့ပဲ ပေါ်တင်မှန်းတော့တယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါးမှာလည်း ကျနော့်လရည်ခြောက်တွေနဲ့ ထပ်နေပြီ။ တစ်ရက်မှာတော့ လရည်အထွက် လီးက အပ်ါငေါ့ပန်းလိုက်မိတာ၊ တံခါးလက်ကိုင်ဘုကို ကွက်တိပဲ ပန်းမိသွားတယ်။

ကျနော်သုတ်ဦးမလို့ပဲ၊ ဒါပေမယ့် အမေ ထွက်လာတော့မယ့်ဟန်မြင်လို့ ထုံးစံအတိုင်း အမေ ထွက်မလာခင်အိမ်ထဘက်ကို လှစ်ခနဲပြန်ဝင်ပြေးရတယ်။ ကျနော်မီးဖိုတံခါးအကွယ်ကနေ ကြည့်နေတော့ အမေရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး လက်ကိုင်ဘုကိုင်ပြီး တံခါးပြန်တွန်းပိတ်ချိန်မှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး လက်ကိုမြှောက်လို့နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး နမ်းကြည့်နေတာတွေ့ရတယ်။ 

မျက်နှာက ဇဝေဇဝါနဲ့ မသင်္ကာသလို ဟိုဟိုဒီဒီ ကြည့်နေတယ်လေ။ အိမ်ထောင်သည်ရင့်မကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ အမေ့ အဖို့တော့ ဒါက ဘာရည်၊ ဘာနံ့ဆိုတာ သိမှာပါဘဲ။ ခဏကြာတော့ ကိုယ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့လက်ကို သုတ်ပြီး အိမ်ဘက်ဘက်လျှောက်လာလို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့တယ်။

တစ်ခါတော့ ကျောင်းမှာ အတန်းချိန်မရှိလို့ စောစောဆင်းတဲ့ နေ့တစ်နေ့ကလည်း ကျနော်အိမ်ကိုပဲ တန်းပြန်လာတာ၊ အိမ်ရောက်တော့ နေ့လည် ၂နာရီသာသာ ရှိသေးတယ်။ အိမ်ထဲကို ဝင်တော့ ဘာရယ်လို့မဟုတ် အသံမပေးပဲ ခပ်တိတ်တိတ်လေးပဲဝင်လာမိတယ်။

အဲဒီနေ့ကလည်း ငြိမ်လှချည်လား အောင်းမေ့နေတာ၊ မီးဖိုထဲ ရေဝင်သောက်မလို့ အတွင်းခန်းထဲ ဖြတ်အဝင်၊ အမေတို့ အခန်းတံခါး ဟနေတော့ကြည့်မိတော့ အမေတစ်ယောက်ပက်လက်အိပ်နေပြီး ဒူးနှစ်ဘက်ထောင်၊ ပေါင်နှစ်ချောင်းခပ်ကားကားဖြဲထားပြီး ဖက်လုံးကြီးပေါင်ကြားထားလို့ ဖိပြီး ပွတ်ဆွဲနေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ကျနော့မှာဟာခနဲပဲ။ 

ဖင်ကြီးက ပြောင်လို့ ထမီကခါးမှာ လိပ်တင်နေတယ်လေ၊ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ တီရှပ်ပျော့ပျော့ပွပွကြီးကလည်းရင်ခေါင်းအထိ ပင့်တင်ထားတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကလဲ အပြူးသားကြီးဗျ။ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပြီးစောက်ဖုတ်နဲ့ဖက်လုံးအလျားလိုက်ခွပြီးပွတ်ဆွဲနေတာလေ။ 

အမေ ပုံစံတစ်မျိုးနဲ့ အာသာဖြေနေပြန်ပြီ။ အမေ့စိတ်ထဲမှာ အားအားနေ ဒီစိတ်ပဲ ရှိနေသလား မပြောတတ်ဘူး၊ ကျနော်တွေးမိတာ ပြောပါတယ်။ ကိုယ့်အမေကို ကုတင်ပေါ်မှာ ဒီပုံစံကြီးနဲ့ မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော့်မှာပြေးဝင်ပြီး ခုန်အုပ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာရတယ်။ ဖက်လုံးကြီးအစား ငါသာဖြစ်လိုက်ပါတော့..။

ပြီးမှ..ဟာ..မဖြစ်သေးပါဘူးကွာ ဆိုပြီးစိတ်ကို မနဲထိမ်းလိုက်ရတာရယ်လေ။ ကျနော်လဲ တံထွေးသီးသလိုလို၊ အာခြောက်သလိုလို၊ ဘာကြီးမှန်းမသိဘူး ဖြစ်လာလို့မီးဖိုခန်းထဲ အမြန်ပြေးပြီး ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ပြီးရေကျိုက်ချလိုက်ရတယ်...။

ပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင်တော့ အမေက ဖဲကစားတတ်လေ့ရှိတဲ့ သူတစ်ယောက် မဟုတ်သလို တစ်ယောက်ထဲဆို အသောက်အစားလဲ မရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အဲဒီနေ့က အမေနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေ အုပ်စုအိမ်မှာချိန်းပြီးဆုံကြတယ်။ သူတို့အဖွဲ့ ဆုံတော့ ဝယ်လာ၊သယ်လာကြတဲ့ အစားအသောက်တွေချ၊ ဘီယာသောက်တဲ့သူသောက်၊ ဝိုင်သောက်တဲ့သူသောက်နဲ့ အာရွှင်လာကြတော့ စကားတွေပေါက်ပေါက်ဖောက်တော့တာဘဲ။

ခဏအကြာမှာ ဘယ်သူက စတယ်မသိ၊ ဖဲထုပ်တစ်ထုပ် ဝိုင်းလယ်ရောက်လာပြီး အပျော်တန်းဖဲရိုက်ကြရင်း စကားဖောင်ကြတော့တယ်။ ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ်ဝင်ကုပ်ပြီး PC တစ်လုံးနဲ့ အွန်လိုင်းဂိမ်းဆော့နေလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ပါးလှနဲ့ကျနော့်နားတွေက သူတို့ဆီကလွင့်ပျံလာတဲ့ စကားသံတွေကိုကြားနေရတာပေါ့။

" ဟဲ့..နယ်လီ..နင့်ယောက်ျား အမေရိကန်ကောင်ဒေးဗစ်က နှစ်ဝက်လောက်မှတစ်ကြိမ် လနဲ့ချီချီပြီးမှတစ်ခေါက်ရောက်တော့နင်နေလို့ရရဲ့လား..၊ မဆာဘူးလား..၊ ရေဆေးဆီထိုးလေး လုပ်ထားဦးသံချေးတက်နေဦးမယ်..ဟား..ဟားး"

အမေ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က စဖောက်ရော..။

" ဘာဆာရမှာလဲ၊ ဝေးသေး..ကိုယ့်မှာက အစားအသောက်၊ အင်တာတိန်းမန့်နဲ့စိုပြေနေတာ..ဒီကိစ္စကငါ့အတွက်ဒီလောက်ကြီးအရေးမပါပါဘူးဟာ။ ညည်းတို့လိုမှတ်လို့.."

နယ်လီလို့ခေါ်တဲ့ အပြောခံရတဲ့ တစ်ယောက်ကပြန်ပက်တယ်။ သူက အမေရိကန်နိုင်ငံသား ဘိုတစ်ယောက်နဲ့ယူထားပြီး၊ သူ့ယောက်ျားက အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ကမ္ဘာပတ်နေတာ။ လနဲ့ချီမှရန်ကုန်တစ်ခေါက်ဝင်တာ၊ အန်တီနယ်လီကလျှောက်လိုက်မနေပဲ၊ အိမ်မှာပဲထိုင်နှပ်နေတာလေ။

" အမယ်..အလုပ်များတဲ့ လင်နဲ့ခွဲနေကြရတာက သဘာဝအတိုင်းပါအေ..၊ ဆာတော့လဲ လက်ပူတိုက်ပေါ့ ဘာမှမဆန်းပါဘူး၊ ငါသခွားသီးဖြန့်ချိရေးလုပ်နေတယ်။ ညည်းတို့ယူကြဦးမလား ဟိ ဟိ.."

အမေက ဝင်ပြောရင်းဟားတယ်..။

နယ်လီက..

" အမယ်..မမပ ကလည်း၊ လက်ပူတိုက်တဲ့ အကြောင်းတွေရှောက်ပြောပြီး သူများကိုဘဲလောင်နေ၊ ပြောအားရှိမှာပေါ့။ မမပ လောက်ကံကောင်းတဲသူ မရှိဘူး၊ တစ်အိမ်ထဲမှာ မိသားစုအစုံအလင်နဲ့၊ ဒါနဲ့..ပြောရဦးမယ်..မမသားတောင်လူပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်နေပြီနော်၊ ချောလာတယ်။ ခဏလောက်ငှားလို့ရမလား၊ သခွားသီရှုံ့ရှုံ့ကြီးတွေဂျင်းထည့်ရောင်းတာတော့ မဝယ်ချင်ပါဘူး.."

" ဟား..ဟား..ဟား..ဟားးးးး"

အန်တီနယ်လီ့ စကားဆုံးတော့ တစ်ဝိုင်းလုံးပွဲကျသွားကြတယ်။ ဒါပေမယ့် အမေ့မျက်နှာက သိသိသာသာကြီးရဲတက်သွားတယ်။

" ဒါကတော့ မိသားစုတစ်စုနဲ့တစ်စု ဘဝအခြေအနေတွေက တူမှမတူနိုင်တာပဲလေ။ ဒါနဲ့နေပါဦး..ငါ့သားက ဘာဆိုင်လို့ဒီထဲပါလာရတာလဲ...ဟမ်..၊ လာမရှုပ်နဲ့နော်..ကျမသားလေးကိုသေချာကိုဥထားတာနော်..ဖျာခင်းမယ့်သူတွေကိုစိုးရိမ်တယ်"

" အူးး ဟု..ဟု..စိုးရိမ်တယ်..? ကောင်းကောင်းဥထားတယ်ပေါ့..၊ ကိုယ်တိုင်သိမ်းပြီးကြိတ်စားမလို့ကြံနေတာလား၊ ဟုတ်မှာပေါ့..အားကောင်မောင်းသန် လူပျိုခြေတက်လေးဆိုတော့ အနည်းဆုံး ၃ ရေဘဲ.."

" ဟဲ့..ကြည့်စမ်း..နင့်စကားကဘယ်တွေရောက်ကုန်တာလဲ..ပေါက်ကရတွေ၊ တကယ်ပဲ...စကားကိုကြည့်ပြော.."

အမေ အဲဒါပဲပြောနိုင်ပြီး မျက်နှာကြီးရဲလို့ ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ဘူး။ ငြိမ်လဲငြိမ်ကျသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် သိသာတာက ထိုင်နေရင်း ပေါင်၂လုံးလိမ်ကြိတ်ချေနေပြီး မျက်လုံးတွေကလဲ ကျနော့် အိပ်ခန်းတံခါးဘက်ကို ဝေ့ဝေ့ပြီးမကြာခဏခိုးကြည့်နေတာပါဘဲ။

.............................................................................................................

တစ်နေ့တော့ အမေ့ဖုန်းမှာ error တစ်ခုတက်လာလို့ အမေက ကျနော့်ကို ခေါ်ပြီး ဘာဖြစ်တာလဲ ကြည့်ခိုင်းတယ်။ အမေ့ဖုန်းမှာက phone boost နဲ့ cleaner စတဲ့ ထိမ်သိမ်းပြုပြင်ဆော့ဝဲတွေ ရှိပြီးဖြစ်ပေမယ့် အမေကကောင်းကောင်း မသုံးတတ်တော့ မန်မိုရီတွေကပြည့်နေပြီ။ ဂျန့်ဖိုင်တွေက အများကြီးဆိုတော့ ဖုန်းစစ္စတမ်က၊ ကလင်းလုပ်ပြီးရှင်းခိုင်းနေပြီ။ ကျနော်လဲဖုန်းကိုကျနော်နဲ့ထားခဲ့လို့အမေ့ကိုပြောပြီး ယူထားလိုက်တယ်။ 

အမေကဖုန်းထားခဲ့ပြီး gym သွားကစားလေရဲ့။ ကျနော်လဲ အမေ့ဖုန်းက မလိုအပ်တဲ့ ဖိုင်ပိုတွေကို ရှင်းတန်တာရှင်း၊ ဖျက်တန်တာဖျက်၊ စကဲန်တွေလုပ်ပေးပြီးတော့ အပလီကေးရှင်းတွေစစ်ကြည့်တယ်။ အဲဒီမှာပဲတွေ့ရတော့တာပဲဗျ။ 

အမေ့ဖုန်းမှာ မြန်မာအပြာ၊ မြန်မာအောအစရှိတဲ့ နာမည်တွေနဲ့ အောစာအုပ် အပလီကေးရှင်းတွေကို သွင်းထားတာတွေ့လိုက်ရပါလေရော။ 

" ဟင်..! အမေဒါတွေလဲဖတ်တာပဲလား" 

လို့ ကျနော်အံ့သြသွားတယ်။ ထင်တောင်ထင်ထားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲဒီ အပလီကေးရှင်းတွေက ဂူဂယ်လ်ပလေးစတိုးမှာ ဒေါင်းလုဒ်ယူလို့ရတာပဲ။ ကျနော်အံ့လဲအံ့သြ၊ နှိပ်ပြီးတော့လဲ ဝင်ဖတ်ကြည့်မိတယ်။ အမေ့ အပြာဇာတ်လမ်းတွေက ရိုးရိုးဇာတ်လမ်းတွေပါ။ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တို့၊ မျောက်မထားကြာကူလီထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ၊ အွန်လိုင်းရည်းစား၊ အချစ်နဲ့နွယ်တဲ့ အထွေထွေ အောဇာတ်လမ်းတွေပါ။ မိသားစုအင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေတော့ မပါပါဘူး။

မပါဘူးဆို အမေ လုံးဝမဖတ်ဖူးတာသို့မဟုတ် မတွေ့ဘူးသေးတာနဲ့ ဘယ်မှာရှာဖတ်ရမလဲ မသိသေးတာပဲဖြစ်မယ်။ 

အမေက အချစ်တက္ကသိုလ်တို့လို၊ တိတ်တခိုးတို့လို အတွေးပင်လယ်ပြာတို့လို လျို့ဝှက်ဖိုရမ်တွေအကြောင်းနဲ့ အဲဒါတွေကိုယ်လိုဝင်ရမလဲ မသိလို့နေမှာ။ ကျနော်စဉ်းစားကြည့်မိတယ် ။ အမေက ဒါမျိုးစာတွေဖတ်နေတုန်းဆိုတော့ သူ့အသွေးအသားထဲမှာ၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ၊ ဒီစိတ်တွေ၊ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေအပြည့်အဝလှည့်ပတ်စီးဆင်းနေတုန်းဆိုတာ သေချာသွားပြီ။

ဒါပေမယ့် အမေ အင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေကို၊ ဖတ်ဖူး၊ မဖတ်ဖူး ဆိုတာကိုတော့ သွေးတိုးစမ်းချင်စိတ်ကပေါက်လာတယ်။ ဒါနဲ့တစ်နေ့မှာ...၊

" မေမေရေ..ဖေ့စ်ဘုတ်ဖတ်ရတာလဲ၊ တစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုး၊ သတင်းတွေကအမှန်လားမသိ၊ အမှားလားမသိ၊ ဂျင်းသတင်းလား၊ ဖွသတင်းလားမသိ၊ စုံနေတာပဲ"

ကျနော်အမေ့ဘက်ကိုမျှားတစ်ချက်စမ်းပစ်လိုက်တယ်။

" ဟဲ့အရင်းမရှိ၊ အဖျားမရှိ၊ နင်ကဘာသတင်းအကြောင်းပြောနေတာလဲ"

" ဒီမှာလေ.. ဘလူးဘုတ်ပေ့ဂ်ျတွေ၊ အောစာတင်တဲ့ ပေ့ဂ်ျတွေ၊ ဘလောက်လုပ်ခံရတယ်တဲ့၊ ပြီးတော့ အကောင့်ပိုင်ရှင်တွေကိုလဲ ဆိုက်ဘားဥပဒေနဲ့ မတော်တရော်တွေ တင်တယ်ဆိုပြီး၊ အရေးယူခံရတယ်တဲ့။ ဒါပေမယ့်ဒီသတင်းပေ့ဂ်ျက မယုံရဘူး၊ အင်တွေတင်တာများတယ်" 

" အေးလေဟာ ဆိုရှယ်မီဒီယာဆိုတာ လူတန်းစားပေါင်းစုံ အသက်အရွယ်အဆင့်အတန်းပေါင်းစုံသုံးကြတာ၊ ဒါမျိုးညစ်ညမ်းစာပေတွေတော့ မတင်သင့်ပါဘူး၊ တကယ်အရေးယူတယ်ဆိုရင်တော့ လုပ်တာကောင်းတယ် ဒါနဲ့..နင်ပြောတာဘယ်ပေ့ဂ်ျတွေတဲ့လဲ"

ကျနော်က အောပေ့ဂ်ျနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဖွသတင်းတစ်ခုအကြောင်းအမေ့ကို တမင်ကိုရည်ရွယ်ပြီးပြောပြတော့အမေကမှတ်ချက်ပေးလာတယ်။ ပြီးတော့ဘယ်ပေ့ဂ်ျလဲဆိုပြီးစိတ်ဝင်တစားနဲ့မေးလာပါလေရော။

" မေမေကအဲ့ဒီပေ့ဂ်ျတွေ သိလို့လား"

" အမယ်ငါ့များအထင်သေးလို့...ငါမသိတာမရှိဘူး"

" သားကအမေဒါမျိုးတွေစိတ်ဝင်စားမယ်မထင်ဘူး..၊ မေမေကဒါတွေလဲဖတ်တာဘဲလား"

ကျနော့်အမေးကြောင့်အမေနဲနဲမျက်နှာနီလာတာ သတိထားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် အမေကခပ်အေးအေးပဲ..၊

" ဟဲ့..ဒါသဘာဝပဲလေ၊ ငါစိတ်မဝင်စားရင်နင့်အဖေနဲ့ ဘယ်ညားမလဲ။ နင်ကိုရောဘယ်လိုမွေးလာမှာလဲ။ ကြံကြံဖန်ဖန်မေးလဲမေးတတ်တယ်၊ ခေါင်းနဲ့စဉ်းစား"

ကျနော်ကစဉ်းစားသလိုလုပ်ပြီး တစ်ခုခုကိုသတိရလာသလိုနဲ့..

" အင်း..မေမေပြောတာလဲ ဟုတ်တာပဲ..အဲအဲ..ဒါနဲ့သတိရလာပြီ။ မေမေ့ဖုန်းမှာတောင် အောစာအုပ် အပလီကေးရှင်းတွေတင်ထားသေးတာပဲ၊ မေမေကအပျင်းပြေဖတ်တာပေါ့လေ.."

" ဟဲ့..ကောင်လေး..ကြည့်စမ်း နင်ငါ့ဖုန်းကို ဘယ်တုန်းကယူဆော့တာလဲ..၊ ဒုက္ခပါပဲ..၊ သွားပါပြီ..၊ ငါ့ဖာသာဘာပဲဖတ်ဖတ်နင့်အပူဘာမှမပါဘူး။ နောက်ကိုငါ့ဖုန်းယူမကိုင်နဲ့၊ မေမေမကြိုက်ဘူး.."

အမေ့အသံကမာပြီး စိတ်ဆိုးလာပုံရပါတယ်။ 

" မေမေကလဲ.. မမှတ်မိဘူးလား၊ မေမေပဲဖုန်း error တက်လို့သားကိုပြင်ပေးပါလို့ပြောပြီးထားခဲ့တာဘာမှတောင်မကြာသေးဘူး"

ဒီတော့မှအမေတွေသွားပြီး..လေသံပြန်ပျော့သွားတယ်။

" အေးလေ..ဟုတ်ပါပြီထားလိုက်ပါတော့..၊ မေမေ ဘာလုပ်လုပ်၊ မေမေ့ right ပဲသိလား။ နောက်ကိုကိုယ်နဲ့မဆိုင်တာတွေဝင်ဝင်မကြည့်နဲ့တော့နော်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ..မေမေ။ ခုနက ပေ့ဂ်ျတွေ အရေးယူခံရတယ်လို့ ဖတ်လိုက်ရလို့ပါ။ တကယ်တော့လဲ မတရားဘူး၊ ပလေးစတိုးမှာတောင် အောအပလီကေးရှင်းတွေပေါ်ပေါ်တင်တင်ဒေါင်းခွင့်ပေးထားတာပဲဟာကို နော်..မေမေ"

" ဒါနဲ့..နင်ကရော ဒီအကြောင်းတွေ လာပြီး စကားစပ်ပြောလာတာ၊ ဒါတွေ ဖတ်တတ်နေပြီလား၊ ကျောင်းတက်နေတုန်းဒီအကြောင်းတွေပဲ စဉ်းစားနေတာလား၊ နင်ပညာရေးထိခိုက်မယ်နော်"

" မေမေ့လိုပဲပေါ့..သဘာဝပဲဟာ၊ သားက အခြောက်မှမဟုတ်တာ။ အသက်ကလဲ၂၀ရှိပြီ၊ စိတ်ပါတာလဲရှိတာပေါ့။ ဇာတ်လမ်းတွေက အွန်လိုင်းမှာ တပုံကြီးဟာ မဖတ်ချင်အဆုံး၊ ရိုးရိုးဇာတ်လမ်းတွေတင်မကဘူး၊ အင်းစက်လို့ခေါ်တဲ့၊ မိသားစုအချင်းချင်းလုပ်တဲ့ဇာတ်လမ်းတွေလဲရှိသေးတယ်။ အဖေနဲ့သမီး၊ အမေနဲ့သားဇာတ်လမ်းတွေတောင်ရှိတယ်"

ဒီလိုပြောလိုက်တော့အမေဆတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး..

" ဟယ်..ပေါက်တတ်ကရတွေ ပြောတော့မယ်၊ သားအမိအချင်းချင်းတွေ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးဖြစ်နိုင်မှာလဲ၊ တကယ်ရောရှိလို့လား၊ ဘယ်ဘလော့ဂ်မှာလဲ..!"

အမေရုတ်ချည်းစိတ်ဝင်စားသလိုဖြစ်လာပြီးပြန်မေးလာတယ်။ ဘလော့ဂ်တွေ ဘာတွေတောင် သိတယ်ဖတ်တတ်တယ်ဆိုတော့ ကျနော့်အမေက နှယ်နှယ်ရရတော့ မဟုတ်တော့ဘူး။ စကေးကို မှန်းကြည့်ရင်ဖျားလောက်တယ်။

" တိတိကျကျတော့ မသိပါဘူး မေမေရာ၊ သူငယ်ချင်းတွေပြောပြတာနဲ့ တစ်ခါတစ်လေလဲ ပေါ့ပ်အပ်တွေပေါ်လာတုန်း ရိုးတိုးရိပ်တိပ်တွေ့ဘူးတာပါ။ လျို့ဝှက်ထောင်ထားတဲ့ ပတ်စ်ဝါ့ဒ်နဲ့ဝင်ရတဲ့ဖိုရမ်တွေမှာပဲရှိတတ်တယ်။ သားသူငယ်ချင်းတွေကကျွမ်းတယ်။ မေမေဖတ်ချင်လို့လား။ ဟိုကောင်တွေ ဒေါင်းလုဒ်ဆွဲခိုင်းပြီးပရင့်လုပ်လာခိုင်းမယ်လေ"

" အလိုတော်..ငါကဘာကိစ္စ ဒါမျိုးတွေဖတ်ချင်ရမှာလဲ။ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ၊ မထော်မနန်းတွေ၊ သွား..သွားတော့ ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်"

ဟီဟိ.. အမေ့ကို မထိတထိ သွားစပေးတာ ကျနော့်ကိုနှင်လွှတ်တော့တာဘဲ..။ အမေ..စကားဖြတ်ပီး ကျနော့်ကိုနှင်ပေမယ့် သူ့မျက်လုံးအရောင်တွေက တော်တော်ကြီးကို စိတ်ဝင်စားနေတယ်ဆိုတာကို ပြနေတယ်။ ရက်အနည်းငယ်ကြာတော့ ကျနော်ပလန်ချတယ်၊ တိတ်တခိုးထဲက ဒေါင်းလုဒ်ဆွဲထားတဲ့ ဆရာထူးခြားနဲ့ ဆရာ တချို့ရဲ့ pdf သားအမိဇာတ်လမ်းကောင်း ၃ ပုဒ် ၄ ပုဒ်ကို ပရင့်ထုတ်ပြီး အခန်းထဲကစားပွဲပေါ်မှာ တမင်ဖွက်သလိုနဲ့လွယ်လွယ်ရှာနိုင်ပြီးမြင်သာအောင် မသိမသာဖုံးဖိထားခဲ့တယ်။ 

တစ်နေ့တစ်အုပ်ပေါ့။ အမေနေ့လည်ဘက်ဆို ကျနော့်အခန်းဝင်ဝင်ရှင်းတတ်ပြီး စာအုပ်တွေ ဟိုသည်ရွှေ့ထပ်တာမျိုးလုပ်နေကျဆိုတာကျနော်သိတယ်လေ။ ကျနော်က စာအုပ်ကို ပိုဇေရှင်အနေအထားသေချာမှတ်ပြီး၊ စာမျက်နှာတစ်ခုမှာလည်း မသိမသာ စာရွက်ပိုင်းလေးညှပ် အမှတ်အသားလုပ်ထားခဲ့တာ။

အဲ့ဒီ ၃ရက်စလုံး ညနေစောစောအိမ်ပြန်လာပြီး အိမ်ထဲကို အသံမပေးပဲဝင်။ ထုံးစံအတိုင်း အမေ့အခန်းကိုချောင်းကြည့်၊ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ပေါင်ကြီးဖြဲ ထမီကလန်လို့ ပက်လက်အိပ်ပျော်နေတယ်။ ပေါင်ခွကြားမှာအဖုတ်နဲ့ဖက်လုံးကကွက်တိ။ 

အမေကျနော်ထားခဲ့တဲ့ သားအမိလက်ရွးစင် ဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်ပြီး လက်ပူတိုက်နေပြန်ပြီလေ...သိတာပေါ့ အမေရယ် ဟိဟိ..။

ကျနော့်အခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာတော့ ကိုထူးခြားစာအုပ်က နဂိုနေရာမှာပဲ အရာမယွင်း။ ဒါပေမယ့် စားပွဲအထက်ပိုင်းနဲနဲပိုကပ်နေတယ်။ စာမျက်နှာ ၄၈ မှာညှပ်ထားတဲ့ စာရွက်ပိုင်းလေးက စာမျက်နှာ ၃၅ကြားမှာရောက်နေတယ်လေ၊ အမေအားရပါးရဖတ်ပြီးသားနဲ့လိုးနေရတယ်လို့စိတ်ကူးယဉ်နေပြီလား..။

...................................................................................................................

စနေတစ်နေ့ရဲ ညဦးပိုင်း

ထုံးစံဆိုသလိုပါဘဲ၊ လုပ်ငန်းတာဝန်ယူမှုကြီးကြီးမားမားယူထားရတဲ့ အဖေက ကောက်ခါငင်ခါမန္တလေးဘက်တက်သွားရပြန်ပြီ။ အိမ်မှာကျနော်တို့သာအမိဘဲ ကျန်တော့တယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင်လဲ အဖေက အိမ်သိပ်မကပ်ဖြစ်တာကြာပါပြီ။ မန္တလေးကပြန်လာရင်လဲ စင်္ကာပူဥရောပခရီးစဉ်ဆက်ရဦးမယ်တဲ့..။

အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့သားအမိ ၂ယောက် နေ့စဉ်နေနေကျပုံမှန်လှုပ်ရှားမှုတွေအတိုင်း ဆက်နေသွားရုံပေါ့။ ပုံမှန်အတိုင်းဆို အမေက ညနေတီဗွီဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်လို့ပြီးတော့မှ ရေမိုးချိုးလေ့ရှိတယ်။ နိုင်ငံခြားစီးရီးပြီးတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ ည၈နာရီလောက်ပုံမှန်ဆိုပါတော့။ 

ညစာထမင်းစားပြီးတော့ကျနော်တို့တွေ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗွီရှေ့ထိုင်ပြီးဇာတ်လမ်းတွဲထိုင်ကြည့်နေကြတယ်။ ကားကထိုင်းသရဲကား။ အမေကတီဗွီနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ကဆိုဖာပေါ်မှာကူရှင်ခေါင်းအုံးကိုဖက်ပြီးကြည့်နေတာ..။ 

ညနေဘက်တုန်းက ဈေးထွက်ဝယ်ကထဲကဝတ်ထားတဲ့ ဒူးအောက်မရောက်တရောက်ရှည်တဲ့ စကတ်ဖားဖားကို ဝတ်ထားတုန်းပဲ။ကျနော်က ဘေးဆိုဖာမှာ။ အမေနဲ့ ၄၅° အနေအထားပေါ့၊ တီဗွီနဲ့လဲ ၄၅°လောက်ဘဲ။ 

သရဲကားက ကြောက်စရာအခန်းတွေပါလာတော့ အမေကဒူးတွေကို ဆိုဖာပေါ်ထောင်တင်ထိုင်လိုက်ပြီးဒူး၂ချောင်းကိူရောကူရှင်ခေါင်းအုံးကိုပါရော ပိုက်ထားတယ်။ လက်ကကူရှင်ကိုမြှင့်လာပြီး။ မျက်နှာကိုကာထားတယ်။ 

ကြည့်လေ..ဒူးထောင်ထားတုန်းဂါဝန်စကို ကူရှင်နဲ့ရောပြီး ဆွဲတင်သွားတော့ ပေါင်၂ချောင်းအဖွေးသားနဲ့ ဂွဆုံကပင်တီကိုမြင်နေရပြီ။ အမေ့ပင်တီကပန်းနုရောင်ဇာပွင့်ထိုးပါးပါးလေးရယ်..။ အမေ့စမူဆာဖောင်းဖောင်းကြီးက ကျနော့်ကိုထွက်ရှိုးပြပါလေရော။ ပင်တီကပါးတော့ အတွင်းကအမွှေအုံမဲမဲကြီးကိုရော ဂွကြားတည့်တည့်က နှုတ်ခမ်းသားထူထူမြောင်းရာကြီးကိုရော အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။ 

အမေကတော့ခေါင်းအုံးကို အမိအရကွယ်ရင်း သူအောက်စလွတ်နေတာကိုမသိသေးဘူး။ ရှိတဲ့ အမွှေးတစ်စတစ်လေတောင် ပင်တီပါးလျလျကအကုန်မဖုံးနိုင်ပဲ ပေါင်ခွကြားကနေပင်တီစပ်ကပြူထွက်နေတယ်။ 

ဟိုက်..ရှားးဘား ကျနော့မှာအသက်ရှူဖို့မေ့ပြီးပါးစပ်အဟောင်းသား။ ကျနော်လဲ အမေမရိပ်မိအောင် ဒီတိုင်းမသိမသာလွှတ်ထားရင်းနဲ့..

" မေမေကလဲ.. မေမေ့ကြည့်ရတာမမိုက်ပါဘူး၊ ကြည့်လဲကြည့်ချင်သေး၊ ကြောက်လဲကြောက်သေး။ အဲ့ဒါကြီးကွယ်ထားတော့ဘာမြင်ရမှာလဲ"

" ဟဲ့.. ကြောက်ပေမယ့် စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းတယ်ဟဲ့၊ ဒါလဲပျော်စရာတစ်မျိုးဘဲ"

ကျနော့်အတွေးထဲမှာ၊ အင်း..ဟုတ်သားဘဲ၊ လူဆိုတဲ့လူတွေကလဲ ခပ်ဆန်းဆန်းပဲ၊ တစ်ခါတလေ၊ ပျော်စရာ၊ ရင်ခုန်စရာတွေကို ကြောက်စရာအဖြစ်အပျက်တွေထဲက ကြံဖန်ပြီးရှာကြံယူတတ်ကြတယ်နော်။ ဒါပေမယ့်ကျနော်တကယ်ပြောထွက်သွားတာက...

" အပြာကားကြည့်တာကမှ တကယ်စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းမှာပေါ့မေမေကလဲ.."

ကျနော်တစ်လုံးပစ်ထည့်လိုက်တယ်။

" အဲ့ဒါကြည့်တာကတော့ လူတိုင်းကြိုက်မှာပဲလေ။ ထူးဆန်းလို့လား.."

အမေက မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်ထိုးပြီး ပြောလိုက်တယ်။ အမေ့ပုံစံက စောစောက အတိုင်း ဆက်ထိုင်နေတယ်။ အောက်စလွတ်နေတာကို သတိမထားမိသေးဘူး။ ပင်တီပန်းရောင်လေးက ကျနော့်ကိုပြောင်ပြနေတုန်းပဲ။ အောက်ကကျနော့်လီးကလဲ အစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။ကျနော့်စိတ်ထဲမှာပြောနေတာက..

" တကယ်လို့ မေမေ့ အနေနဲ့ ကျနော့်လိုသားအရင်းနဲ့ တိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီး အိပ်ခွင့်ရရင် အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားမှာလား မေမေရယ်"

ကျနော်ကတော့ အဲ့လိုတွေးရုံနဲ့တင် တော်တော်ကြီးကို စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီလေ။ ကိုယ့်အမေကို ဒီလိုတွေးတာတော်တော်တော့ အကုသိုလ်ကြီးတာပဲ။ ဒါပေမယ့် အမေက လှလိုက်တာ၊ ဆက်စီကျလိုက်တာလေ။ စိတ်မထိမ်းနိုင်လောက်အောင်ပါဘဲ။ စိတ်ကူးယဉ်ရုံသက်သက်ပဲ ဆိုပေမယ့် တစ်ဘက်က အမေ့ကို ရရင်တကယ်လိုချင်တယ်။

တီဗွီ ဇာတ်လမ်းပြီးတော့ အမေက ရေချိုးဖို့ပြင်နေတယ်။ ဒီညက လကွယ်ည၊ မိုးကလဲ ခပ်သည်းသည်း ရွာလာတယ်။ သိပ်မနီးမဝေးတဲ့ အရပ်ကနေမိုးခြိမ်းသံတွေ တထိန်းထိန်းကြားနေရတာကိုက အသည်းထိတ်စရာ။ မိုးနဲ့အတူလေပါ ပါလာတယ်။ လေလကလဲ အတော်ပြင်းတော့ အိမ်တောင် ခါနေသလား ထင်ရတယ်။ 

မိုးရွာ၊ လေပြင်းလို့ကတော့ ထုံးစံအတိုင်းမီးပြတ်သွားပြီပေါ့။ မပြတ်ရင်မြန်မာပြည် အီးပီစီ ဘယ်ပီသတော့မလဲ။ ကျနော်တို့တွေ အိမ်ထဲမှာ ဖယောင်းတိုင်တွေထွန်းလိုက်ကြတယ်။ ဧည့်ခန်းလျှောက်လမ်းနဲ့ အဓိကကျတဲ့၂ နေရာ၃နေရာ လောက်ပါဘဲ။ 

အမေက မွှေးပွတဘက်ကြီးကို ရင်လျားလို့ ဖယောင်းတိုင်တစ်တိုင်ထွန်းပြီး အပြင်ထွက်၊ ရေချိုးခန်းဘက်လျှောက်သွားတယ်။ ဖြေးဖြေးချင်း.. တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းနေတာ။ မျက်လုံးတွေက ဘယ်ညာ အမှောင်ထဲ ကျီးကြည့်ကြောင်ကြည့်နဲ့..။

အခုလေးတင်မှ သရဲဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်ထားလို့ ကြောက်နေပုံပဲ။ အမေရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပြီး ဖယောင်းတိုင်ကို အုတ်ဘောင်ပေါ်စိုက်လို့ မီးရောင်မှိန်ပြပြမှာရေချိုးနေတယ်။ အပြင်မှာကလည်းမိုးသက်လေက ခပ်ကြမ်းကြမ်းတိုက်နေတော့ လေက တံခါးကြားတွေ ဖြတ်တိုးသံက တဝေါဝေါ တဟဲဟဲနဲ့..

အမေ့ကြည့်ရတာလည်း နောက်ကျောမလုံသလိုပဲ တထိတ်ထိတ်နဲ့။ ထုံးစံအတိုင်းပဲ။ အမေ တံခါးချက်မထိုးပဲ မဟတဟ စေ့ထားတယ်။ ကျနော်က အမေရေချိုးခန်းဘက် ထွက်သွားကထဲက အဝတ်အစားချွတ်၊ ကိုယ်သုတ်ပုဝါပတ်ပြီး။ 

အမေ့ နောက်ခပ်ခွာခွာကနေ လိုက်သွားတယ်။ အမေချိုးပြီးတာနဲ့ ဆက်ချိုးလို့ရအောင် အသင့်ပြင်ထားတာပါ။ ပြီးတော့ အမေ့ကို ချောင်းရဦးမယ်လေ။ ကျနော်ရေချိုးခန်းအပြင်မှောင်ရိပ်ထဲကနေ အမေရေချိုးတာကို ချောင်းရတယ်။ 

လေခပ်ပြင်းပြင်းတိုးလိုက်တိုင်း တံခါးကို တွန်းဟသလိုဖြစ်နေတော့ တံခါးအဟက ပိုပိုကျယ်လာတယ်။ အမေ့ရဲ့နိကက်ကောက်ကြောင်းခန္ဓာကိုယ်အလှက ရိုမန်းတစ်ဆန်လှတဲ့ ဖယောင်းတိုင်မီးမှိန်မှိန်အာက်မှာ အရင်ကထက်ကို ဆက်စီဖြစ်နေတယ်။

ကျနော် အမေ့ အပေါ်ရာဂစိတ်ဝင်ပြီး ဆက်ဆံချင်လိုးချင်စိတ်တွေက တစ်နေ့တခြားဒီရေလိုတက်လာခဲ့တာ၊ အမေ့ကို ချောင်းကြည့် ဒဲ့မှန်းပြီးဂွင်းထုမိတဲ့နေ့ကထဲကပါဘဲ။

အမေ့ကို မှောင်ထဲက ချောင်းကြည့်ရင်းစိတ်တွေကလည်း အမျှင်တန်းပြီး တွေးချင်ရာတွေ တွေးနေတုန်းမှာ၊ မိုးကလဲပိုသည်းလာ မိုးခြိမ်းသံတွေလဲပိုနိမ့်လာပြီး တဂျိမ်းဂျိမ်းနဲ့ပိုကျယ်လာတယ်။ ပြောရင်းဆိုရင်း လေပြင်းတချက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းအသုတ်မှာ အိမ်ထဲက ဖယောင်းတိုင်မီးတွေအားလုံး ဟုတ်ခနဲပြိုင်တူငြိမ်းကုန်တော့တာပဲ။

ရေချိုးခန်းထဲက တံခါးအကွယ် အုတ်ဘောင်မှာ အမေထွန်းထားတဲ့ ဖယောင်းတိုင်လဲ ဟထားတဲ့ တံခါးကြားက လေဆောင့်အတိုးမှာ ငြိမ်းသွားပါလေရော။ ရေချိုးခန်းထဲမှာလည်း ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်အတိကျသွားတော့တယ်။ အဲ့ဒီမှာ အမေ့ရဲ့ အလန့်တကြားအာခေါင်ခြစ်အော်သံ ကြားလိုက်ရတာဘဲ။

" အမလေးး...လုပ်ကြပါဦး.. ဖိုး...ဖိုးထူးရေ..သား..သား..ဘယ်မှာလဲ..၊ အားးး မှောင်မဲနေတာပဲ။ မေ..မေမေကြောက်တယ်..ဒီကိုလာပါဦး.. အီးးး ဟီး..."

ကျနော်ကအမှန်တော့ ရေချိုးခန်းတံခါးအပြင်လေးမှာတင် ရှိနေတာပါ။ ဒါပေမယ့် ချက်ချင်း အသံမပြုသေးပဲခဏကြာအောင်စောင့်လိုက်တယ်။ အိမ်ထဲကပဲ လျှောက်လာသလိုလို..။

" ဖိုးထူးရေ..သား...ဖိုးထူး.."

အမေကအကျယ်ကြီး ကုန်းအော်နေတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ အကြောက်ပြေလို ပြေငြားတိတ်ဆိတ်မှု၊ အမှောင်နဲ့ကြောက်စရာအခြေအနေကို တတ်နိုင်သမျှ တန်ပြန်နိုင်အောင်၊ ကုန်းအော်နေပုံရတယ်။

" သား..ဒီမှာဖယောင်းတိုင်လာပြီးမီးညှိပေးစမ်းပါ။ မေမေကြောက်လွန်းလို့ပါ"

" မေမေ..သားဒီမှာရောက်နေပြီ၊ မကြောက်နဲ့တော့၊ သားလာပြီ"

ကျနော် ကိုယ်သုတ်ပုဝါ ပတ်ရက်သားအောက်က လီးကြီးငေါငေါကြီးထောင်ရင်း ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပြီးသတိနဲ့ တလှမ်းချင်းဝင်သွားလိုက်တယ်။ မိုးသည်းသည်းလေထန်ထန်နဲ့၊ သုတ်ခနဲ တိုက်လိုက်တဲ့လေကြောင့် ကျနော်လက်မှာ ကိုင်လာတဲ့ ဖယောင်းတိုင်ကမီးဟာလဲ ဟုတ်ခနဲငြိမ်းသွားပြန်ပြီ။ သေချာတာပေါ့ဗျာ..၊ ကျနော်တမင်မှုတ်ပြီးငြိမ်းလိုက်တာပဲ။

" မှောင်မိုက်နေတာပဲ သားရယ်..၊မေမေကြောက်လိုက်တာ၊ မြန်မြန်ဝင်လာခဲ့စမ်းပါ.."

အမေ့အသံတွေကတုန်နေပြီး အသက်ရှူသံတွေက တအားပြင်းနေပုံထောက်တော့ အမေ အရမ်းအကြောက်လွန်နေပြီဆိုတာ သိသာတယ်။

" သားလာပါပြီမေမေရ၊ မေမေမကြောက်နဲ့တော့နော်..၊ လေကတအားပြင်းတာပဲ။ ဖယောင်းတိုင်တွေလဲအားလုံးငြိမ်းကုန်ပြီ.."

အမေကအမောတကောနဲ့အသက်လုရှူနေတုန်းပဲ။

" ဘယ်မလဲ..ဘယ်မလဲ၊ သားဘယ်မှာလဲ။ မေမေ့နားနည်းနည်းတိုးစမ်းပါ"

........................................................................................................................................

အမေ့အသံက တုန်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရတယ်။ မသဲမကွဲနဲ့..။

ကျနော်လဲပတ်ထားတဲ့ ကိုယ်သုတ်ပုဝါကို ချွတ်၊ နံရံကကြိုးတန်းဆီမှန်းပြီး လှမ်းပစ်တင်လိုက်ပြီးတော့ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကြီးနဲ့ပဲ အမေ့အသံကြားတဲ့ဘက်ကို တိုးသွားလိုက်တယ်။ အမေကမှောင်ထဲမှာလက် ၂ ဘက်ကိုရှေ့ဆန့်ပြီးကျနော့်ကိုလိုက်စမ်းနေတယ်။

" သား..မေမေ့အနားမှာနေစမ်းပါ၊ မေမေကြောက်လို့၊ ရေချိုးမယ်ဆိုရင်လဲ တစ်ခါထဲချိုးလိုက်ကြစို့၊ လာ..သား.."

" ဟုတ်..မေမေ.."

" မေမေ..ဒီမှာသားကိုင်ထားတယ်၊မကြောက်နဲ့တော့နော်.."

ကျနော်လဲ မေမေမကြောက်အောင် အားပေးသလိုနဲ့ ရတဲ့ အခွင့်အရေးကို အသုံးချပြီး အမေ့ လက်ကလေးတွေကို ခပ်တင်းတင်းဖျစ်ပြီး ဆုပ်ပေးရာကနေလက်တွေကို အပေါ်တိုးလို့လက်မောင်းသားတွေကို စမ်းပြီးခပ်ဆဆလေးဆုပ်ညှစ်ပေးနေမိတယ်။ လက်မောင်းသားနေရာကို အထက်အောက်စုန်ဆန်ဆုပ်ပေးနေတုန်း မှောင်ထဲမှာ စမ်းရတော့ လက်မောင်းဘေးကပ်ရက် တစ်နေရာက နူးညံ့အိစက်နေတဲ့ အသားစိုင်တွေကိုလက်ခုံနဲ့သွားတိုက်မိတာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ 

အထိအတွေ့က ရိုးရိုးလက်ကိုကိုင်သလိုအဟုတ်ဘူး။ အလိုလိုနေရင်းဖျင်းကနဲဖြစ်ပြီး ကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေထသွားသလိုပဲ။ သိလိုက်ပြီလေ၊ ဒါအမေ့နို့အုံကြီးတွေဆိုတာ..။ ကျနော်လဲ မထူးတော့ဘူး မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေရာမှားကိုင်သလိုနဲ့ ခပ်အိအိရှိနေတဲ့ နို့အုံအောက်ပိုင်းသားတွေကို သိသိသာသာကိုင်လိုက်တယ်။ အမေကဘာမှမပြောဘူးငြိမ်နေတယ်လေ။ 

သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ သူ့ရဲ့မထိအပ်တဲ့ အတွင်းသားတွေကို မဆိုင်တဲ့ တစ်ယောက်လာပြီး ထိတွေ့သုံးသပ်နေတာကိုလဲ ရုတ်တရက်သတိမထားမိဘူးနဲ့ တူပါရဲ့။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ကြောက်ရွံ့စိတ်လှုပ်ရှားနေရတဲ့ အချိန်၊အနားမှာ အဖော်တစ်ယောက် အနီးကပ်ရှိနေပါလားဆိုပြီး အကြောက်ပြေစိတ်ဖြေလျော့သွားတဲ့ဘက်ကိုပဲ ပိုနေတယ်ထင်တယ်။

အမေက ကျနော်အနားမှာရှိတော့ အားရှိနေတဲ့ပုံပဲ။ ကျနော့်နားကပ်နိုင်သမျှ ကပ်ဖို့ကြိုးစားတယ်။ မှောင်မဲတဲ့ အခန်းကျဉ်းထဲမှာ အနီးကပ်ရှိနေတဲ့ အမေ့ဆီက ပုံမှန်ထက်မြန်တဲ့ ရင်ခုန်သံတွေကို တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ကြားနေရတယ်လို့ ခံစားမိတယ်။ အမေ့တစ်ကိုယ်လုံးလဲ စိုရွှဲနေတယ်။ 

အမှောင်ထဲမှာတော့ ကျနော့လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်ခါပြီး အသားကုန်တောင်လို့..။ အမေကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကြီးနဲ့ဘေးနားမှာ တင်ရှိနေတာကိုသိနေလို့ ထိမ်းလို့ကိုမရဘူး။

အမေက ရေခွက်နဲ့ခပ်ပြီး ကျနော့်ကိုစချိုးပေးလာတယ်။ ၃- ၄ခွက်လောက်လောင်းပြီးတော့ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတယ်။ မှောင်ထဲမှာစမ်းပြီး ဗိုက်ကိုပွတ်ပေးနေရင်းကနေ အမေ့လက်ခုံကချော်ပြီး တောင်နေတဲ့လီးကို မိမိရရကြီးတိုက်မိလိုက်တော့..။

" အု .." 

အမေ့ပါးစပ်က လွှတ်ခနဲ အာမေဋိတ်သံက လွတ်ထွက်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် ချက်ချင်းပဲ ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့ တခြားနေရာပြောင်းပြီး ဆပ်ပြာနဲ့လိုက်ပွတ်နေပြန်ရော..။ ကျနော်ကတော့ ဘာမှမသိသလိုပဲ နေလိုက်ပြီးအမေ့နားကို ပိုပြီးပူးကပ်နိုင်ခွင့်ရအောင် ကြိုးစားတယ်။ မှောင်ထဲမှာ ကိုယ်လုံးချင်းဘေးချင်းထိလိုက်၊ ကိုယ်ချင်းလှည့်ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်နဲ့ပေါ့။ 

အသားချင်း ကိုယ်ချင်း၊ ခဏခဏ ထိကပ်ပွတ်ဆွဲမိလာတော့ အမေ တစ်ဘက် လှည့်နေတုန်းအချိန်မှာ ကျနော်ကလဲ အမေနဲ့တည့်တည့်ဆိုင်မိအောင်ကို ကိုယ်ကိုချိန်ပြီးလှည့်ပေးလိုက်တယ်။ 

ကျနော့် ဒုတ်ထွားထွားကြီးက အမေ့အိုး တင်းတင်းကောက်ကောက်ကြီးကို မထိတထိ ပွတ်ထိုးမိနေပါရော။ အမေရှေ့ကို ကုန်းငုံ့ပြီး ခြေသားလုံးတွေ သေချာပွတ်တိုက်နေတုန်းမှာ၊ အမေ့ဖင်ဆုံလုံးကြီးကို ကျနော့်လီးနဲ့သိသိသာသာကြီးကို ကပ်ပွတ်ထိုးမိတော့တယ်။ 

အမေ ရုတ်တရက်လန့်ပြီး ဆတ်ခနဲ တွန့်သွားပေမယ့်၊ ကြိုးစားပြီး အသံမထွက်အောင် ထိမ်းတယ်။ အုကနဲတစ်ချက်ပဲကြားလိုက်ရတယ်။ အမေက အဲ့ဒါဘာကြီးဆိုတာသိသိကြီးနဲ့ ရှောင်ထွက်သွားဖို့ မကြိုးစားတဲ့အပြင် သူ့ခြေထောက်တွေကိုပဲ ကုန်းပြီးတော့ စိတ်ဝင်တစား ပွတ်တိုက်ချေးတွန်းနေတယ်။ ဘယ်လှည့်လိုက်ညာလှည့်လိုက် ဟိုပွတ်ဒီတွန်းလုပ်နေတော့ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ကျနော့်လီးတောင်တောင်ကြီးကိုလာလာတိုက်နေတယ်လေ။ အမေတမင်လုပ်နေတာများလား..။ ကျနော့်ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေပြီ။ လီးတောင်တာကလဲပေါက်ထွက်တော့မတတ်ပဲ။

ကျနော်တို့ သားအမိ၂ယောက် ဘာမှစကားဟဟမပြောဖြစ်ကြသေးဘူး။ ကျနော်က အမေ့လက်ထဲကဆပ်ပြာတုံးကို ဆွဲယူပြီး၊ အမေ့ကိုဆပ်ပြာစတိုက်ပေးတယ်။ ကျောကုန်းကစတိုက်တော့ အမေ့ကျောပြင်သားနုနုလေးရဲ့ အထိအတွေ့ကကျနော့်စိတ်ထဲ သာယာနေမိတယ်။ 

ကျောကုန်းကနေ ပုခုန်းသားလေးတွေကို ကိုင်ညှစ်နှိပ်နယ်ပေးရင်း လည်ဂုတ်သားလေးတွေနဲ့ နားရွက်ပါးလေးတွေကို သာသာလေးပွတ်ပေးနေမိတယ်။

ပြီးတော့ ကျနော့်လက်တွေကို အောက်ဘက်ရွှေ့လိုက်ပြီးတော့ ခြေသားလုံးနဲ့ ပေါင်သား တစ်တစ်ကြီးတွေကိုဆပ်ပြာတိုက်ပေးပြီးနောက်ဆုံးတော့ လက်နဲ့ တစ်ပြည့်ဖင်ဆုံအိုးလုံးလုံးကြီးပေါ့၊ ဖင်ကြီးပေါ်ကိုဆပ်ပြာတိုက်ပွတ်ဆွဲပေးရင်း လက်ကလဲတင်သားတွေကို ခပ်ဆဆ ညှစ်ပေးနေလိုက်တယ်။ 

ပြီးတော့ အောက်ကို လျောချပြီး ပေါင်သားတွေကို တိုက်ပေးပြန်ရော၊ ပေါင် ၂လုံးကြားထဲ လက်သွင်းပြီး ပေါင်အတွင်းဘက် အသားနုနုလေးတွေကို သာသာပွတ်ပေးနေတာ တစ်အောင့်လောက်ကြာသွားတယ်။ 

" အင်း...ဟင်းးး.."

အမေ့ဆီက ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ထွက်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် စကားတော့ ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောဘူး။ လက်တွေနဲ့ တွန်းထုတ်တားဆီးမယ့်ပုံစံမျိုးလဲမပြဘူး၊ အမေ့ခန္ဓာကိုယ် အပူချိန်ကလည်းက စောစောကလောက်မအေးပဲ တော်တော်ကြီးနွေးတက်လာတယ်လို့ ထင်မိတယ်။

အမေက အုတ်ကန်ပေါင်ကိုမှီပြီး ဟိုဘက်လှည့်ရပ်နေတုန်းမှာ ကျနော်ကကိုယ်နဲ့ ဖိထပ်ပြီး အမေ့ နောက်ကပူးရပ်လိုက်တယ်။ အမေက ဘာမှမပြောပဲငြိမ်ချက်သား ကောင်းနေတယ်။ ဒါပေမယ့် အသားတွေကနည်းနည်းတော့ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသလိုပဲ။ ကိုယ်လုံးကလဲ စောစောကထက်ပူနွေးတက်လာတယ်။

ကြည့်ရတာ အစောပိုင်းက အမေ ခံစားနေရတဲ့ အကြောက်စိတ်တွေကတော့ ပြေသွားလောက်ပြီ ထင်တယ်။ ဒါပေမယ့် အမေ့ရင်ခုန်သံတွေက ကြောက်နေတုန်းကထက်ပိုပြီး တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ ပြင်းပြင်းခုန်နေသလိုပဲ၊ ကျနော်နဲ့ကကိုယ်ချင်းပူးကပ်နေတော့ သိသိသာသာကြီးဖြစ်နေတာ။ အသက်ရှူသံတွေကလဲ အရမ်းပြင်းနေတယ်။

ဒီလောက်ဆို ကျနော်တွေးမိပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေနဲ့ အမှောင်ကို ကြောက်လန့်ပြီး ရင်ခုန်နေတဲ့ အမေက အခုတော့ ဖိုမပူးကပ်နေလို့ ဆွဲငင်နေတဲ့ လိင်စိတ်ထကြွမှုက အစားထိုးဝင်ရောက်လာပြီး ရင်ခုန်သံတွေပိုမြန်လာတာကို သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။

ကျနော်လဲ ခပ်ရဲရဲပဲ အမေ့ချိုင်းကြားအောက်က လက်တွေလျှိုပြီး အမေ့ နို့အုံကြီးတွေကို ပေါ်တင်ဆုပ်ပြီး လှိမ့်နယ်ပေးလိုက်တယ်။ လက်ထဲက ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေကြောင့် အမေ့နို့ကကြီးတွေက ချောနေတယ်လေ။ မထူးတော့ဘူးဗျာ..ကျနော် အမေ့နို့သီးခေါင်းလုံးလုံးလေးတွေကို လက်ညှိုးလက်မကြားညှပ်လို့ သာသာလေးဖိချေပြီးကစားနေမိပြီ။

" အင်းး..ဟင့်..ဟင်းးး"

အမေ့ အသက်ရှူသံတွေက ပိုမြန်လာတယ်။ ရင်ခုန်သံတွေကလည်း ကျယ်ပြီးစိပ်လာတယ်။ ကျနော်ကကိုယ်အောက်ပိုင်းခါးကိုနွဲ့ပြီး အမေ့ဖင်ကြီးအောက်ပေါင်ကြားထဲကို လီးနဲ့တန်းတန်းချိန်ပြီး အမေ့ စောက်ခေါင်းဝရှိမယ်ထင်တဲ့ နေရာကို မှန်းထိုးတယ်။ မှောက်ထဲမှာ ရမ်းတော့ ထိုးထည့်လိုက်တာဘဲ၊ ဒစ်ထိပ်က အသားစိုင် ပျော့ပျော့အိအိဖုဖုဖောင်းဖောင်းနွေးနွေးကြီး အထိအတွေ့တစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ 

အဲဒါ အမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးလား ဘာလားတော့ မသိ၊ အပေါက်တစ်ခုနေရာ မဟုတ်တာတော့ သေချာတယ်။ လီးထိပ်က ချော်တော်တော်၊ ချွဲတဲတဲ အရည်တွေနဲ့ ထိတွေ့မိတယ် ။ အမေ့အဖုတ်က စောက်ရည်တွေထွက်နေပြီလား၊ ဒါမှမဟုတ် ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေပဲလား။ အမေ့ဆီက ဘာစကားသံတစ်ခွန်းမှ မထွက်၊ ငြိမ်လို့ပဲနေတယ်။ အသက်ရှူသံတရှူးရှူးကလွဲလို့ပေါ့။ 

အမေက မသိမသာလေး ရှေ့ကိုငုံ့ပြီး ပိုကုန်းလိုက်တော့ ဖင်ကြီးကနောက်ကိုပြူးပြီး စူထွက်လာပါရော။ ကျနော်မှောင်ထဲမှာ အသည်းအသန် အမေ့စောက်ဖုတ်ခေါင်းဝကို စမ်းပြီးရှာကြည့်နေမိတယ်။

စောက်ကျိုးနည်း..မင်းဘယ်မှာလဲစောက်ဖုတ်ရယ်..

ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် လိင်ဆက်ဆံဖို့ အခွင့်အကြုံမှာ ကျနော် စောက်ဖုတ်ဝကို ရှာမရဘူးဖြစ်နေတာ..။အဲဒီအချိန်မှာပဲ အမေ့ဖင်ကြီးက တဖြည်းဖြည်း ရွေ့လာတယ်။ နောက်ကိုကောက်၊ ကော့တက်လာပြီး ကျနော့်ရဲ့ တောင်ပြီးတန်းနေတဲ့လီးနဲ့ တည့်တည့်ကို အမေ့ဖင်ကြားကရွှေ့လာတယ်။

ကျနော် နောက်တစ်ကြိမ်မှန်းပြီး ဆောင့်အသွင်းမှာ အမေကလဲ ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်အပေး၊ ကျနော့်ဒစ်ကစွပ်ခနဲဆို ပျော့အိတဲ့ အခေါင်းပေါက်တစ်ခုထဲ နိမ့်ကနဲ ဝင်သွားတာကို သိလိုက်ရတော့တာပဲ။ နွေးနွေးအိအိစိုစိုစွတ်စွတ်နဲ့နူးညံ့နေတဲ့ အခေါင်းပေါက်တစ်ခု။ 

ကျနော့်လီးက ဖျင်းခနဲ၊ စိမ့်ခနဲ အရသာတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ သိလိုက်ပြီလေ..။ အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျနော့်လီးဝင်သွားပြီဆိုတာ..။ ပြောချင်တာကနင့်ကနဲဖြစ်သွားတဲ့ ခံစားချက်တစ်ခုကိုပါ၊ ဒါပေမယ့်ထင်သလောက်လွယ်မယ်ဆိုရင်မှားသွားလိမ့်မယ်။ 

ဒစ်ကလမ်းမှာ တင်တစ်ဝက်တပျက်နဲ့ ရပ်သွားတယ်။ ရှေ့မှာတစ်ဆို့ကျဉ်းကြပ်မှုတစ်ခုက တားဆီးနေတယ်လေ။ သြော်..စောက်ခေါင်းဆိုတာက ဒီလိုပဲလား။ 

ကျနော် အမိုက်မှောင်ထဲမှာ လက်ရှိတဝက်တပျက် စွပ်မိရက်သား ဖြစ်နေတဲ့ အပေါက်ကြားကို ဖြေးဖြေးချင်းအားဖိထည့်ပြီး တဇတ်ဇတ်နဲ့ ညှောင့်သွင်းကြည့်တယ်။ အပေါက်က ကျနော့်လီးကို တင်းတင်းပတ်ညှစ်ထားသလို ထင်ရတယ်။ 

ဒါမှမဟုတ် ကျနော်ပဲဝင်အောင် မထိုးတတ်လို့ပဲလား၊ ဒါလည်း မဟုတ်သေးဘူး၊ကျနော်ဒစ်ကို ကြိုးစားပြီးဖိသွင်းတော့၊ တဗြစ်ဗြစ်၊ တနဲ့နဲ့ နဲ့ဝင်သွားတော့တယ်၊ ဗြိကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း လီးထိပ်က စစ်ခနဲ ဆိမ့်ဆိမ့် သွားတယ်။ 

လီးတဝက်ကျော်တော့ ဆက်သွင်းရတာ မခက်တော့ဘူး၊ အခေါင်းပေါက်လမ်းကြောင်းက ချောလာတယ်လို့ ထင်ရတယ်။ ကျနော့်လီးထိပ်ကလဲ၊ ဂွင်းထုတုန်းကကြုံခဲ့ဘူးသလို အရည်ကြည်ချွဲချွဲတွေ ထွက်လာနေပြီလေ။ 

တစ်ရစ်ခြင်းသွင်းလာလိုက်တာ၊ အမေ့ဖင်နဲ့ ကျနော့်ဆီးစပ်ကပ်ဖိမိတော့မှ၊ ကျနော့် လီးတဆုံး ဝင်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ အဲ့ဒီတော့မှကျနော်လဲခါးကိုပြန်ဆုတ်ပြီး တဇတ်ဇတ်နဲ့ညှောင့်လိုးတော့တာဘဲ။

" အာ့ ..အာ့..အား..အားးး" 

အမေ့ လည်ချောင်းထဲက ညည်းသံမျှဉ်းမျှဉ်းလေး ထွက်နေတာကလွဲလို့ စကားတခွန်းမှ မတုန့်ပြန်ဘူး။ အပြင်မှာတော့ မိုးကရွာကောင်းတုန်း။ မိုးခြိမ်းသံနဲအတူ လျှပ်စီးလက်တာတွေက ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းနဲ့ရှိနေတုန်းဘဲ။ 

လျှပ်တစ်ချက် တစ်ချက်အပြက်လိုက်မှာ တံခါးကြားကနေ ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့် ရိပ်ခနဲ မြင်လိုက်ရတဲ့ ပုံသဏ္ဍာန်က ရင်ဖိုဖို့ အရမ်းကောင်းတယ်။ အမေက အုတ်ရေကန်ပေါင်ကို လက်ထောက်ထားပြီး ဖင်ကုန်းပေထားတာကို ကျနော်ကအမေ့ခါးကိုကိုင်ပြီးလိုးနေတဲ့ ပုံရိပ်။ 

ဖြတ်ကနဲမြင်ရတဲ့ ပုံရိပ်ကစက္ကန့်ပိုင်းလေးပဲဆိုပေမယ့် သွေးသားဆန္ဒတွေ ဟုန်းခနဆူတက်လာပြီး ဆောင့်ချက်တွေပြင်းလာတာက အသိသာကြီး။

ပြိ..ပြိ..စွစ်..စွစ်..စွစ်..စွစ်..ပတ်..ပတ်..ဖတ်

" အင်းးး..အဟင့်..စစ်စ်စ်..ထူး..သားးးး..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..ဟင့်.."

အဝင်အထွက် ချောသွားပြီးတဲ့နောက်..ကျနော် အမေ့ကို တပြိပြိနဲ့နောက်ကနေ ကပ်ထည့်နေတာ ၅မိနစ်လောက်ပဲရှိလိုမ့်မယ်။ အမေ့ ညည်းသံလေးတွေ တဖြေးဖြေးကျယ်လာတယ်။ 

စောက်ဖုတ်ထဲက လဲဆွဲဖိပြီး ညှစ်ပေးလာတဲ့ အချက်ပေးသံကတော့ သူပြီးတော့မယ်လို့ ပြောနေသလိုလို...။ တစ်ခါမှ လက်တွေ့မခံစားခဲ့ရဘူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ရဲ့ အထိအတွေ့က ကျနော့်ကို အကြီးအကျယ်စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ်။ 

ကျနော့် လီးထဲကလည်း စစ်ခနဲဖြစ်လို့ တုန်တက်သွားပြီး လရည်တွေကိုပန့်နဲ့ တွန်းထုတ်လိုက်သလိုပဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို နက်ရှိုင်းစွာ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လီးကို အမေ့အဖုတ်ထဲ ဆက်စိမ်ထားလိုက်ပြီး တအောင့်လောက်ကြာတော့မှ ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

တအောင့်လောက်သာဆိုတယ်၊ လီးထဲက လရည်တွေ ကုန်သလောက်နီးနီး အမေ့ထဲ ညှစ်ချမိသလားမသိဘူး။ ကိစ္စဝိစ္စသာ ပြီးသားတယ်။ ကျနော်တို့ သားအမိ၂ယောက် အသံတိတ်ဇာတ်ကားရိုက်သလို စကားသံ တခွန်းမှမထွက်ခဲ့ဘူး။ 

အရာရာတိတ်ဆိတ်နဲ့ ပြီးသွားတယ်။ သားအမိ၂ယောက်ရေပြီးအောင် ဆက်ချိုးပြီးတော့မှ မှောင်မဲနေတဲ့လျှောက်လမ်းအတိုင်း တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ဆွဲပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့ကြတော့တယ်။ အဲဒီညက မိုးကတစ်ညလုံးလိုလို စွေနေတော့ အီပီးစီရဲ့ စံအတိုင်းပေါ့ဗျာ..။ မီးကလဲ တစ်ညလုံးနီးပါးပျက်တော့တာဘဲ။  တော်တော်နဲ့မလာဘူး။

အဖေကလဲမရှိ။ မီးကလဲ မလာနဲ့ နဂိုကမှကြောက်တတ်တဲ့ အမေ၊ အိပ်ရရဲ့လား မသိဘူး။ ခါတိုင်းဆို အမေကျနော့်ကိုခေါ်ပြီ။ အခုက ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီးကထဲက ၂ယောက်သား ကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ် ခပ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲ ဝင်သွားကြပြီး ငြိမ်ကုတ်နေမိကြတယ်။ 

ဟုတ်တယ်လေ..။ ကျနော်တို့၂ယောက်စလုံးရဲ့ စိတ်ထဲ အသိထဲမှာ ဒါမမှန်ဘူးဆိုတဲ့ အသိ၊ မလုပ်သင့်မဖြစ်သင့်တာကို လုပ်မိသွားပြီဆိုတဲ့ အသိက နောင်တတစ်ခုကို ဖြစ်စေပြီး၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မျက်နှာပူပြီး၊ မျက်နှာချင်းပြန်ဆိုင်မိမှာစိုးလို့အခန်းထဲကကိုမထွက်ဖြစ်တော့တာ။ 

အမှောင်ကြာက်တဲ့ အမေတော့ ဘယ်လို အိပ်ပျော်မလဲ မသိဘူး။ ကျနော်ကတော့ လိုးမိတဲ့ အမေ့ စောက်ဖုတ်ရဲ့ အရသာကို ပြန်တွေးမိရင်း တရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်းနဲ့ ကိုယ်ထဲမှာ နာရီအတော်ကြာ အဆိပ်တက်နေတယ်။ 

ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ကာမဆက်ဆံဘူးခြင်း။ စောက်ဖုတ်စစ်စစ်ကို လိုးမိခြင်းပဲလေ။ လိုးမိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလဲ တခြားမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့ အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးရဲ့စောက်ဖုတ်..။ 

အရသာကလဲ ဘာနဲ့မှ ယှဉ်လို့မရဘူး။ ယှဉ်လို့လဲ မရဘူး။ ပထမဆုံး စောက်ဖုတ်ပါဆိုနေမှ..စားမှမစားဘူးသေးတာ ဘာနဲ့ သွားယှဉ်မှာလဲ။ မှားမှန်း သိပေမယ့် အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျနော်အသည်း အသန်စွဲသွားမိပြီ။ မလုပ်သင့်ဘူးဆိုပေမယ့် ကျနော် ထပ်ခါထပ်ခါဆက်လုပ်ချင်နေမိတယ်။ အမေ့ကို ရရင် ထပ်လိုးချင်တယ်ဗျာ။ တွေးရင်းလီးက မထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ပြန်တောင်တက်လာပြန်တယ်။ ဒီတော့လဲ လက်က လီးကိုကိုင်မိပြန်ပြီ။

ကိုင်မိလက်စနဲ့ စောင်ခြုံထဲမှာပဲ ဂွင်းတစ်ချီပြီးသွားပြန်တယ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့ ဂွင်းထုတာက စောက်ဖုတ် အစစ်ရဲ့ အရသာလောက် ဘယ်လိုမှ မကောင်းနိုင်ဘူးဆိုတာ လက်တွေ့သိသွားပြီ။ စိတ်ကလဲသံဓိဌာန်ချလိုက်ပြီ၊ အမေ့ကိုရအောင်ထပ်လိုးဦးမယ်လို့...။

တစ်ချီလျှော့ပြီးတော့မှ ကျနော်လဲ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ နောက်တစ်နေ့ကျတော့ အမေနဲ့ ကျနော် မတွေ့မဖြစ်တွေ့ရပြန်ရော။ ဘယ်မှသွားစရာလဲ မရှိ၊ စနေနေ့ကြီးလေ၊ ကျောင်းပိတ်တာပေါ့။  မိုးက ဆက်ရွာနေလို့ ဘယ်မှထွက်မရ။ မီးဖိုခန်းမှာအမေထကြော်ပေးထားတဲ့ မနက်စာထမင်းကြော်ကို သွားခပ်ရင်း အမေနဲ့တွေ့တော့ အမေက ဘာမှမဖြစ်သလို ခပ်တည်တည်ပဲ။

အမေရော ကျနော်ရော မနေ့ကရေချိုးခန်းထဲမှာ ဖြစ်ခဲ့ကြတာကို ဘယ်သူမှစကားမစကြဘူး။ ကျနော်လဲ မစပါဘူး။ ဘာအကြောင်းရှာပြီးပြောမလဲ။ ဒီအတိုင်း မသိသလို ထားလိုက်တာက ကောင်းသေးတယ်။ စကားအမှားပါသွားလို့ စိတ်ကသိကအောင့်ဖြစ်ရုံ၊ အနေအထိုင်ခက်ရုံပဲရှိမယ်။ 

ကျနော်တို့ သားအမိ၂ယောက် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေပေမယ့်၊ ပုံမှန်ပြောဆို ဆက်ဆံနေကျထက်နဲနဲအမ်းတမ်းတမ်းဖြစ်နေတာတော့ အမှန်ပဲ။ ဒီလိုနဲ့စနေ၊ တနင်္ဂနွေအချိန်တွေကိုဖြတ်ကျော်သွားတယ်။ 

၂ ရက်လောက်ကြာတော့ ညနေပိုင်း ပုံမှန်အချိန်မှာ အမေရေချိုးဖို့လုပ်ပြန်ရော။ ထုံးစံအတိုင်း ထစ်ချုန်းမိုးကရွာနေတယ်။ မိုးရွာတာနဲ့ မီးအားကလည်းမပြည့်လို့ မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်တဖျတ်ဖျတ်နဲ့..။ ကျနော်လဲလုပ်နေကျအတိုင်းရေချိုးခန်းတံခါးရှေ့မှာအမေ့ကိုချောင်းဖို့လုပ်တယ်။ 

ဟိုနေ့ကကံစွပ်ပြီး အမေ့ကို လုပ်ခွင့်ရလိုက်လို့ ကျနော့် အနေနဲ့ မိန်းမလိုးရတဲ့ ကာမဂုဏ်ကို အရသာ တွေ့သွားပြီ။ ကျနော်အမေ့ကို ထပ်လုပ်ချင်ပေမယ့် ဘယ်လိုစရမလဲ မစဉ်းစားတတ်သေးဘူး။ အဲဒီတုန်းက အမေက ဘာတခွန်းမှမပြောဘဲ ခံသာခံလိုက်တာ။ နောက်နေ့တွေမှာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခပ်တည်တည်နေနေတော့ ကျနော်ဘယ်လိုစမလဲ။ 

နဂိုကထဲက ကိုယ့်အမေဆိုတော့ ရှိန်ပြီးသား ဖြစ်နေတာ။ စားချင်တာ သွားရည်ကတမြားမြား၊ အကြံက မထွက်တော့ အရင်နည်းပြန်လိုက်ပြီး ပြန်ချောင်းဖို့ပဲကြံရတော့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ကလဲ ကျနော်ပဲ။ လုပ်နေကျချောင်းနေကျမို့လို့နဲနဲအတင့်ရဲလာတော့ ရေချိုးခန်းရှေ့ရောက်နေတာကပေါ်တင်ကြီးလိုဖြစ်နေတာ။ 

လျှပ်စီးအလက်မှာကျနော်ရှေ့မှာရှိနေတာကို တွေ့သွားတော့...၊

" ဖိုးထူး...သား..ရှေ့မှာရှိနေတယ် မဟုတ်လား..၊လာ..အထဲကို ဝင်လာပြီး..မေမေ ရေချိုးတာကို အဖော်လုပ်ပေးစမ်းပါ။ မေမေကြောက်လို့..၊ နေဦးရေချိုးခန်းမီးခလုပ်အရင်ပိတ်လိုက်ဦး..သား၊ မေမေက ဘာမှဝတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး"

သိသိကြီးနဲ့..ကျနော် အိမ်နောက်ဖေးတံခါးအထိ ခပ်သွက်သွက်ပြန်သွားလိုက်ပြီး အဝေးကအသံမျိုးနဲ့...

" မေမေ..ဘာလဲဟင်..သားကိုဘာပြောတာလဲ.."

" ရေချိုးခန်းမီးပိတ်ပြီး မေမေနဲ့အဖော်လုပ်ပြီးလာနေပေးစမ်းပါ။ ဒီမှာအရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတာပဲ..."

အမေ့ အသံတွေ တုန်နေတာက သိသာတယ်။ ကျနော်ကဘာမှ အထွန့်မတက်တော့ဘူး၊ အမေ့စကားနားထောင်တဲ့ သားလိမ္မာလေးလုပ်ပြီး ရေချိုးခန်းမီးပိတ်ပြီးဝင်လိုက်သွားတယ်။ အထဲရောက်တော့...၊

" မေမေ..သားရှိနေပြီ...ဘာမှကြောက်ဖို့မလိုတော့ဘူး.."

ရောက်ရောက်ချင်းပဲ အမေ့လက်ကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဆွဲယူပြီး အမေ့လက်ခုံလေးတွေကို တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ဖျစ်လို့ အားပေးလိုက်တယ်။ အမေကလည်း လက်လေးပြန်နှုတ်ပြီးကျနော့်လက်ကို ပြန်ညှစ်တယ်။ 

အမေ့ရဲ့ တုန့်ပြန်မှုလေးတွေက ကျနော့်အတွက်တော့ ပေါ့စတစ်ပဲ..၊ ဒါနဲ့မှောင်ထဲမှာ အမေ့ ခါးလေးနေရာကိုလက် ၂ဘက်နဲ့ စမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ လက်တွေကိုခါးအောက်နည်းနည်းလျှော့ချကြည့်တော့ လုံးဝန်းတဲ့တင်ပါးဆုံကြီးကိုစမ်းမိလိုက်တယ်။ 

မှောင်ထဲ ကျနော့်ရှေ့မှာ အမေဟာ နိကက်ကြီးဘဲဆိုတာ သိနေရတယ်။ အမေက စောစောကထဲက ရေချိုးနေတာဆိုတော့ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီးပြီလား၊ မတိုက်ရသေးဘူးလား ကျနော်မသိဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်အရင်ဆုံး စလုပ်ပေးတာက အမေ့ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာဘဲ။ 

ဒါမှလဲ အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ကျနော်သုံးသပ်ကိုင်တွယ်ခွင့်ရမယ်လေ။ ရှာဝါခရင်မ်ဆပ်ပြာရည်ကို လက်ခုပ်ထဲ အနေတော်ညှစ်ချပြီး အမေ့ ကျောပြင်သားနုနု၊ ပုခုန်းသား လုံးလုံးလေးတွေကို ဆပ်ပြာမြှုပ်ထနေတဲ့ လက်နဲ့ညင်ညင်သာသာလေးစပြီးပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ 

ပြီးတော့ တစ်ဆင့်ခြင်း၊ တစ်ဆင့်ခြင်း၊ လည်ပင်း၊ လက်မောင်း၊ နောက်တော့ချိုင်းကြားက လျှိုပြီးနို့နှစ်လုံးကိုအပေါ်ယံကြောစပွတ်ပေးရာကနေ၊ ထိထိမိမိစိတ်ပါလက်ပါနဲ့ နယ်ရောဆိုပါတော့..။ ကျနော် နို့တွေစကိုင်မိပြီဆိုတာနဲ့ စိတ်ကပြန်ရဲလာတယ်။ ဟိုနေ့ကအစကလဲရှိထားပြီးသားဆိုတော့ မထူးတော့ဘူး။ 

အမေကလဲ ငြိမ်ခံနေတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဖွဖွလေးတစ်ခါ၊ ဖိဖိလေးတစ်ချက်၊ စိတ်ရှိလက်ရှိပွတ်ချေပေးနေလိုက်တယ်။ နောက်လက်တစ်ဘက်က အောက်ကိုစုံဆင်းပြီးအမေ့ပေါင်လုံးကြီးတွကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင်းက ပေါင်ခြံကြားတွေကိုပွတ်ဆွဲပေးနေတာတောင် အမေက ဘာမှဂရုမထားသလို ငြိမ်ခံနေတုန်းဘဲ။ 

ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ အမေ့ ဖင်ဆုံကြီးဆီကို လက်ရွှေ့လာပြီး အမေ့ ဖင်လုံးအိအိကြီးတွေကို အားရပါးရ ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှဖင်ကြားမြောင်းကြီးထဲကို လက်စောင်းနဲ့ထိုးသွင်းခွဲလိုက်တော့ ပူပူနွေးနွေးအိအိစိုစိုအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရတယ်။ 

ဆက်ပြီး ခပ်နက်နက်နှိုက်လိုက်တော့ အသားထူထူ နွေးနွေးမြောင်းပျော့ပျော့ကြီးထဲ လက်ဝင်သွားတယ်။ သိလိုက်ပြီလေ၊ အမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဒဲ့နှိုက်မိပြီးလက်ဝင်သွားပြီ။ ပြီးတော့ မာတင်းနေတဲ့ စောက်စိကိုလဲစမ်းမိလိုက်ပြီ။ လက်မနဲ့ လက်ညှိုးကြားစောက်စိကိုညှပ်ဖိပြီး ပွတ်ဆွဲပေးနေလိုက်တယ်။ 

ကျနော် အရှိန်ရလာပြီ..၊ ရာဂသွေးတွေလဲ ဆူတက်လာပြီး အမေဆူမှာ ဆဲမှာကိုလဲ မကြောက်တော့ဘူး။ ကျနော်ဟာ ယောက်ျားလေး တစ်ယောက်ပါ။ ကျနော် အခုဆော်ကြီးတစ်ဗွေကို ကိုင်နေရပြီ။ အဲဒီဆော်ကြီးဟာဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့်အမေဆိုတာကိုလဲ စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။ 

ကိုင်မိတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးရဲ့ အခေါင်းထဲ လက်ထိုးထည့်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးနဲ့ ကလိုင်းပြီး လက်လိုးလိုးပေးနေတယ်။ အပြင်မှာ မိုးကသည်းနေလို့ တဝုန်းဝုန်း ဆူညံနေပေမယ့် ကျနော့်ရဲ့ သောတအာရုံမှာတော့ တကျိကျိ တပျစ်ပျစ်နဲ့လက်ကစားတဲ့ အသံတွေ ကြားနေရသလိုပဲ။ နောက်ကနေ ဖင်ကြားထဲ လက်သွင်းပြီး တကျိကျိလိုးနေချိန်မှာပဲ အမေ ကျနော့်ဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လာပြီး ကျနော့်လည်ပင်းကို ဆွဲနှိမ်ပြီးအမေ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကကျနော့်ပါးစပ်မှာပိကျလာတယ်။ 

အမေက နှုတ်ခမ်းချင်း အားရပါးရ စုပ်ပြီး ကျနော့်ကိုအငမ်းမရ နမ်းတော့တယ်။ နူးညံ့တဲ့ လျှာဖျားနွေးနွေးလေးတွေက ကျနော့်ပါးစပ်ထဲကို ထိုးခွဲတိုးဝင်လာတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော်လဲ အမေနဲ့လျှာခြင်းလှိမ့်ပြီး မက်မောစွာနဲ့ပြန်နမ်းနေမိပြီ။ အမေကကျနော့်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး ရမ္မက်ထန်စွာနမ်းနေရင်း အားပါသွားတော့ ကျနော့်ကို တွန်းလိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ 

ကျနော့် ခန္ဓာကိုယ်ဟာနံရံမှာ ကပ်ဆင်ထားတဲ့ ဘိုထိုင်အိမ်သာအိုးနဲ့ ကပ်နေပြီ၊ အမေက ရှူးရှူးရှဲရှဲနဲ့ဖိချလိုက်တော့ အဖုံးချထားတဲ့ဘိုထိုင်အိုးပေါ်ထိုင်ရက်သားကျသွားတယ်။ 

အမေက ကျနော့်ရှေ့မှာ ရပ်ရက်သား..။ အမေ့ အနမ်းတွေက ပါးစပ်ကခွာသွားတဲ့ အခါ ကျနော်က အမေ့ခါးကျင်လေးကိုလက်၂ဘက်နဲ့သိုင်းဖက်ကိုင်ထားရင်းက မျက်နှာကိုအောက်လျောချလာပြီးရှေ့မှာရှိနေတဲ့အမေ့ရဲ့ဗိုက်သားလေးတွေကိုနမ်းလိုက်တယ်။ 

ကျနော့်နှာခေါင်းကို အမေ့ ဆီးစပ်ကအမွှေးထူထူတစ်ထပ်က လာထိတွေ့တယ်။ တြိဂံပုံမို့မို့ ဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့ စမူဆာကြီးတစ်ခုလို ဖြစ်နေတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါးစပ်နဲ့ အပ်မိရင်ဘဲ ကျနော်ဘာဂျာအပြတ်ကိုင်တော့တာဘဲ။ 

အမေ့ စောက်ပတ် အလည်ကြောက ဟက်တက်မွှန်းထားသလို ပိရိတဲ့ အကွဲကောင်းကြီးကို ပါးစပ်အပ်ပြီးလျှာနဲ့ ထိုးလျက်လိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်..စောက်ခေါင်း ဟသွားအောင်မထိုးလိုက်နိုင်ဘူး။ စောက်စိကိုပါးစပ်နဲ့ဆွဲစုပ်ဖို့လုပ်တာလဲသေချာမမိဘူး။ 

ကျနော်က ဘိုထိုင်ပေါ်ထိုင်ရက်သား။ အမေ့ အရပ်ကလဲ သိပ်မမြင့်တော့ လယ်ဗယ်နိမ့်နေတဲ့ ပေါင်ကြားကိုသေချာဟပ်မိဖို့လည်လိမ်ပြီးငုံ့စုပ်ရတယ်။ ဒါနဲ့..သိပ်အဆင်မပြေတာကြောင့် ကျနော်ဘိုထိုင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ကြမ်းပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ 

အောက်ရောက်တော့ အမေ့ ဘယ်ဘက်ပေါင် တစ်ချောင်းကို ဆွဲမြှောက်ပြီး ကျနော် စောစောက ထိုင်ခဲ့တဲ့ ဘိုထိုင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ရော။ ပြီးမှကျနော်က ပေါင်ဂွဆုံကြားမျက်နှာဝင်ပြီး အခုမှ ဟပြဲကြီးဖြစ်သွားတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလျောလျောလျူလျူသွင်းပြီးလျက်လို့ရတော့တယ်။ 

အဆင်ပြေသွားပြီဆိုတာနဲ့ ကျနော့်ပါးစပ်က ဒရစပ်အလုပ်လုပ်တော့တာဘဲ။ အမွေးနုငုတ်စိလေးတွေပေါက်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကို တလွှားချင်းလျက်၊ စောက်စိလေးကိုကပ်ဖိပြီးစုပ်၊ စောက်ခေါင်းထဲလျှာနဲ့မွှေ့အစုံလုပ်တော့တာ..။

" အူးးမ်..အူးးမ်း..အား..ဟာ့..အားးးးဟင့်.."

အမေ့ဆီက ကြိတ်ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ အသံတော့ သိပ်မကျယ်လှဘူး..။ နှုတ်ခမ်းလေးဖိကိုက်ပြီး ညည်းနေလို့..။ အမေ့အသက်ရှူသံတွေကလည်း တရှူးရှူးနဲ့ ပြင်းလာတယ်။ အမေ ကျနော့်ခေါင်းကဆံပင်တွေကို သူ့လက်နဲ့ ထိုးဖွပေးနေရင်းက အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ အစွမ်းကုန် ဆုပ်ညှစ်ဆွဲလာပြီလေ။ 

အမူအရာကို ကြည့်ရုံနဲ့ အမေဖီလင်တွေ အရမ်းတက်ပြီး၊ အသားကုန် ထန်နေပြီဆိုတာ တွေးလို့ရတယ်။ ဒီအချိန်က ရှေ့ဆက်ဖို့အကောင်းဆုံး အချိန်ပေါ့..။ ကျနော် အမေ့ခြေထောက်ကိုကြမ်းပေါ်ပြန်ချပေးပြီး၊ အိမ်သာခွက်အဖုံးပေါ်ပြန်ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ 

အမေ့ကို တစ်ဘက်ကို ဆွဲလှည့်ပီးတင်ဆုံကြီး၂ဘက်ကို ကိုင်၊ နောက်ဘက်ကို ထိန်းဆွဲယူပြီး ကျနော့် ပေါင်ပေါ်မှာ ထပ်ထိုင်ချပေးလိုက်တယ်။ ထိုင်ရက်ကနေရင်း မိုးမျှော်ပြီး ထောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့်လီးကြီးပေါ်တည့်တည့် ထိုင်ချခိုင်းလိုက်တာလေ..။ ဖင်ကြီးအိကျလာတော့ ကျနော့်လဒစ်ကြီးက စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကို မထိခလုတ်ထိခလုတ်ပွတ် ဆွဲသွားတယ်။ 

ဒါပေမယ့် လိုချင်တဲ့ ပစ်မှတ်တည့်တည့်မကျပဲရှပ်ကျော်သွားလို့ ဖင်ပြားကြီးနဲ့ပဲ ဖိမိပြီး ကျနော့်လီးက ဖင်ကြားထဲ အမြောင်းလိုက်ကြီး ကပ်နေတော့တာ။ အမေ့ဆီက အုကနဲ အသံတစ်ချက်ပဲ ထွက်လာပြီး ခဏ ငြိမ်သွားတယ်။ 

ငြိမ်ပြီးထိုင်နေတာ တစ်အောင့်ကြာမှ ဖင်ကြီးကိုပြန်ကြွလိုက်တော့ ပိနေတဲ့ လီးကြီးက ထန်ကနဲ ပြန်ထောင်ထအလာမှာ၊ အမေက လီးကို သူ့လက်နဲ့စမ်းပြီး အပေါက်ဝသချာတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ 

နူးနူးညံ့ညံ့ အိကနဲ အထိအတွေ့နဲ့ အတူ နွေးကနဲ ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ တကယ်ပဲ ဝင်သွားပါပြီ။ အမေ့ဆီက "ဟင်း" ကနဲ သက်ပြင်းသံတစ်ချက်ကြားလိုက်ရပြီး ဖင်ကြီးမြောက်ချည်ချချည်နဲ့စပြီး လှုပ်ရှားလာပါပြီ။ မကြာခင်မှာပဲ အမေနဲ့ ကျနော်တို့၂ယောက်အကြားဒုတိယအကြိမ်မြောက် လိင်ဆက်ဆံခြင်းအပြုအမူကိုလုပ်မိနေကြပြီ ။

(ဟီ..ဟိ..ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးရေးနေလိုက်တာ..အမှန်ကတော့ လိုးကြတာပါပဲ)

အမေ့ရဲ့ ဆောင့်ထိုင်ချက်တွေ စည်းချက်ကျကျ  တဖြည်းဖြည်းမြန်နှုန်းမြင့်လာတာနဲ့အတူ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကလည်း ကျနော့်လီးကို ပွစိပွစိနဲ့ ဆွဲဆုပ်ညှစ်လာပေးတာကို သိနေရတယ်။ 

တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ ပြည့်ဖြိုးနေတဲ့ အမေ့ရဲ့ လက်မောင်းအိုးလေးတွေက ကျနော့်လည်တိုင်ကို ခိုတွယ်လာရာကနေ လက်ကိုအောက်ချပြီးကျနော့်ကိုယ်လုံးကိုအတင်းကိုင်းလို့ညှစ်ဖက်ထားပါတော့တယ်။ 

ကျွိ..ကျွိ..ကျွိ..ဇုပ်..ဇုပ်..ဇုပ်..ဇုပ်..ပြိ...ပြိ..

အသားအသားချင်းကြိတ်သံ ပွတ်ထိုးသံတွေကသာ အိမ်သာခန်းထဲမှာ မတိုးမကျယ် ထွက်နေတယ်။ အထဲမှာရှိတဲ့ မနုဿလူသား၂ဦးဆီကတော့ ဘာစကားသံမှထွက်မလာကြဘူး။ အမေကညည်းသံတောင်မပြုပဲနှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းကိုက်၊ အံကိုကြိတ်ပြီးချက်မှန်မှန်နဲ့သာထိုင်ဆောင့်ချနေတယ်။

အမေနဲ့ ကျနော် အသက်ရှူသံပြင်းစွာနဲ့ ဘိုထိုင်အိုးပေါ်မှာဝတ်လစ်စလစ်ကြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပဆက်ဖက်ထားရက်မိသားကနေ အမေကပွဲကိုဦးဆောင်ပြီးသယ်သွားနေတော့တာလေ။ ကျနော့လီးက ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်တွေ့ကျကျတွင်းအောင်းရတဲ့ ကာမအရသာကို ဆိမ့်နေအောင်ခံစားနေရတယ်။ 

မကြာပါဘူး။ အမေ့ ဆောင့်ချက်တွေက ပုံမှန်ထက် ပိုမြန်လာတယ်၊ စောက်ခေါင်းထဲက လီးကို ညှစ်ဆွဲပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန် တုန်တက်ပြီး ဟင်းရှည်ကြီး တစ်ချက်ဆွဲလို့ ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။ အမေပြီးသွားပြီလို့ ယူဆရပေမယ့်ကျနော်ကတော့ မပြီးသေးဘူး။ ကြိုးစားပြီး ကော့ထိုးမလို့လုပ်သေးပေမယ့် အမေကကျနော့်လည်ပင်းကိုအတင်းကပ်ဖက်ထားပြီးငြိမ်နေတယ်။

အမေ အမောပြေတော့ ကျနော့်ပေါ်ထိုင်နေရာက ဆင်းလိုက်ပြီး ကျနော်တို့၂ယောက်ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြတော့ အမေက ရေခပ်ပြီးရေဆက်ချိုးတယ်။ ကျနော်မဆတ်တငံ့ကြီးဖြစ်သွားတာကိုလည်း သူမစဉ်းစားဘူး။ဘာစကားမှလည်းထပ်မပြောတော့ဘူး။ 

ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာပြီးကထဲက 

" အမေ့ကို အဖော်လာလုပ်ပေးတာ မကြောက်နဲ့" 

စတဲ့ စကားအနည်းငယ်ကလွဲရင်၊ ကျနော်တို့ သားအမိ၂ယောက်စိတ်ရဲ့ စေရာအတိုင်း လှုပ်ရှားပြုမူနေကြတာနဲ့ ဘာမှကို မပြောဖြစ်ကြတာ့တာ။ ပထမအကြိမ်ကြုံခဲ့ရတဲ့ နေ့ကလိုဘဲ။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ခန္ဓာကိုယ်တွေကသာ လှုပ်ရှားနေကြတာ အတွင်းစိတ်တစ်နေရာက သားအမိဆိုတဲ့ အသိကြောင့်စကားပြောဖို့ကို ဆွံ့အနေကြတာကိုနားလည်ကြလိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်။

ဘာစကားသံမှမရှိပဲ ရေဘုံဘိုင်ခေါင်းက ရေကျသံနဲ့ရေလောင်းချိုးသံကလွဲလို့ ငြိမ်သက်မှုက ဖုံးလွှမ်းနေတယ်။ ဒီကြားထဲမှာ မောဟိုက်နေတဲ့ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းအသက်ရှူသံတွေ ကတစ်ချက်တစ်ချက်ဖောက်ထွက်လာတယ်။ 

အမေက အရင်ရေချိုးပြီးသွားပြီး တဘက်ကို ရင်လျားလို့ အိမ်ဘက်ပြန်လျှောက်သွားတဲ့ အချိန် ကျနော့်မှာတော့ မကျသေးဘဲ တောင်နေတုန်း လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့ ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး မပြီးသေးသောဇာတ်လမ်း အဆုံးသတ်ဖို့အတွက် မချင့်မရဲနဲ့ ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရတော့တယ်ဗျာ...။ ကြည့်..အမေကျနော့်ကို လုပ်သွားပုံက...။

ညကိုးနာရီ ထိုးသွားပြီ။

အမေက သူ့ညပိုင်း TVဇာတ်လမ်းတွဲတွေမပြတ်သေးလို့ ဆက်ကြည့်နေတုန်း မီးကဖျပ်ကနဲ ပျက်သွားပြန်ပါရော။

" ငါ့ဇာတ်လမ်းလေးတောင်ပြီးအောင် မကြည့်ရဘူး။ ဒီသောက် အီးပီစီမီးကလဲ သောက်ချိုးကိုမပြေတာ၊ တစ်သက်လုံးပျက်နေတာပဲ။ မီတာခလာတော့မတန်တဆ၊ တော်ပြီ..အိပ်တာပဲကောင်းတယ်.."

အမေက တဖျစ်ဖျစ်မြည်တွန်တောက်တီးပြီး ဖုန်းစကရင်က အလင်းရောင်လေးသုံးပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲလျှောက်ဝင်သွားတယ်။ ကျနော်ကတော့ မှောင်ထဲမှာပဲ ဖုန်းပွတ်ရင်း ပေပြီးတော့ ဆက်ထိုင်ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။ ကျနော်သိနေတယ်လေ။ 

သူ့သဘာဝကိုက အမှောင်အရမ်းကြောက်တတ်တဲ့ အမေ အခုအချိန် အရမ်းကြောက်နေလောက်ပြီ။ အရင်အချိန်တွေတုန်းက အဖေအိမ်မှာရှိနေတဲ့ အချိန် မီးပျက်တဲ့ အခါ ဘာမှမထူးခြားဘူး။ သူ့ယောက်ျားကြီးအနားမှာရှိနေတာပဲလေ။

အဖေ ခရီးသွားလို့ မရှိတဲ့ အချိန်မီးမပျက်တဲ့ညတွေ မရှိခဲ့ဖူးဘူးလားလို့။ ရှိတာပေါ့ ခဏခဏပဲ..၊ အဲဒီအခါတွေမှာ အမေက 'ဟဲ့..ဖိုးထူး..သား အမေနဲ့ အဖော်လာအိပ်ပေးစမ်း' ဆိုပြီး ခေါ်တတ်တယ်။ နောက်တော့ အမေ့ အကျင့်ကို သိလို့ အခေါ်မစောင့်တော့ဘဲ အလိုက်တသိ ကျနော်လိုက်ဝင်သွားပေးပြီး အမေနဲ့အဖော်လုပ်ပြီးအိပ်ပေးတယ်။ အမေတို့ ကုတင်ပေါ်မှာပဲပေါ့။ အဲဒီတုန်းကဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးလားလို့ ခင်ဗျားတို့က ကပ်သပ်မေးမယ်ဆိုရင်တော့ ဘာမှမရှိဘူးလို့ပြောရမယ်။

ဒီဇာတ်လမ်းအစပိုင်းမှာ ပြောခဲ့ဖူးသလို အမေ့ဘော်ဒီနဲ့မိန်းမတယောက်ရဲ့ အဖုအထစ်တွေကို သဘာဝအတိုင်း စိတ်ဝင်စားခဲ့ဖူးပေမယ့်၊ အမေ့ကို ဆက်စ်ပါတနာတစ်ယောက်အနေနဲ့ လိုးဖို့လောက်အထိ မတွေးရဲခဲ့ဘူးလေ။ 

ဟိုးတုန်းကတော့ အမေ့အပေါ်မှာ ဒီစိတ်တွေ လေးလေးနက်နက်မှ မရှိခဲ့သေးတာဗျာ၊ သာမန်သားအမိစိတ်ဘဲ ရှိသေးတော့ ဝင်အိပ်လဲဖက်လုံ့းခွပြီး တခါထဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့တာချည်းပဲ။ ဒါပေမယ့် ခုညတော့ ကျနော်ဝင်လိုက်သွားဖို့ တုန့်ဆိုင်းနေမိတယ်။ 

မီးပျက်လို့ အမေ ကြောက်နေမယ်မှန်းသိရဲ့သားနဲ့ကို ခါတိုင်းလိုဝင်လိုက်သွားရမှာကို တွန့်ဆုတ်နေမိတာကတော့ ကျနော်တို့ သားအမိ၂ယောက်ရဲ့ပုံမှန်အတိုင်းမဟုတ်တော့တဲ့ ဆက်ဆံရေးကြောင့်ပါဘဲ။ တစ်နေ့ညကနဲ့ဒီနေ့ညဦးပိုင်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တွေက အိပ်မက်လား၊ တကယ်လားလို မသဲကွဲဘူး၊ အဖြစ်တွေကိုမယုံရဲဘူးဖြစ်နေသေးတယ်။ 

ကျနော် ကိုယ့်အမေ အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို အခွင့်အရေးယူပြီး လိုးခဲ့မိတာဗျာ။ အဲဒီ ရှုပ်ထွေးဝေဝါးနေတဲ့ အချိန်ကာလမှာ အမေက ကြည်ဖြူလိုက်လျောသလိုရှိပေမယ့်၊ ပုံမှန်အချိန်မှာ အမေ့ စိတ်ရင်းအမှန်ကို မတွေးတတ်ဘူး ဖြစ်နေတာ။ အမေ့ဆီကမထင်မှတ်တဲ့ ဆူဆဲအပြစ်တင်တဲ့ တုန့်ပြန်မှုတွေလာမှာကိုလဲကြောက်နေမိတော့တာဗျာ။ ဘယ်လိုကြီးဘဲ ဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ သားတစ်ယောက်အနေနဲ့ အမေတစ်ယောက်ကိုကြောက်ရွံ့လေးစားနေတဲ့ အခံကလဲရှိနေတာဆိုတော့လေ..။

ကျနော်လဲ အဲဒီ တွေဝေစိတ်တွေကြောင့် မှောင်ထဲမှာပဲ ပေထိုင်နေမိတာ အတော်ကြာသွားတယ်လို့ ထင်တာဘဲ။ မိနစ်၂၀ နာရီဝက်လောက် ရှိမလားဘဲ။ အမေကလဲ ထုံးစံအတိုင်း ကျနော် လိုက်ဝင်လာမလားဆိုပြီးစောင့်နေပုံရတယ်။ 

သူကလဲ အဖြစ်အပျက်တွေကြောင့် အမ်းတန်းတန်းဖြစ်ပီး မခေါ်ရဲတာနေမှာ။ နာရီဝက်လောက်ရှိတော့ အမေလည်းသည်းမခံနိုင်တော့ဘူး ထင်တယ်။

" ဖိုးထူး..သား..ဟဲ့..ဖိုးထူး..ဟဲ့ ကောင်လေး..နင်ဘယ်မှာလဲ..ဘာလို့အခုထိ ဝင်မလာသေးတာလဲ..၊ မီးမှောင်ရင် မေမေတစ်ယောက်ထဲမနေရဲဘူးဆိုတာသိရဲ့သားနဲ့ ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ..အဲ့ဒါကဘာအချိုးလဲ၊ မေမေ့ကိုဂရုမစိုက်တော့တာလား"

စကားလုံးတွေကဆက်တိုက်ထွက်လာတော့တာ..ဒီတော့မှကျနော်လဲဒိတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီးပြာပြာသလဲနဲ့..

" ဗျာ..ဟုတ်ကဲ့...လာပါပြီမေမေရ..."

ကျနော်ရှောင်ချင်လည်းရှောင်လို့ မရတော့ဘူး။ အမေကလှမ်းခေါ်နေပြီ။ စိတ်ထဲမှာတော့.. 

" အင်း...ဒီတခါအမေနဲ့ ဝင်အိပ်ရင်တော့..ဇာတ်လမ်းတွေက မပြီးနိုင်မစီးနိုင်ဖြစ်တော့မှာဘဲ။ အေးကွာ..ဒီအခြေအနေရောက်မှမထူးတော့ပါဘူး..' လို့တွေးပြီး ကျနော်အမေ့အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သွားတယ်။

အဲဒီလို ကိုယ့်စိတ်ကိုမောင်းတင်ထားလိုက်တော့ စိတ်ကရဲလာရောဗျို့။ ကဲ မေမေရေ ...မေမေမကြောက်အောင်တစ်ညလုံးချော့သိပ်ပေးမယ်လို့ စိတ်ထဲကကြိတ်ပြောပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်တယ်။

" သားလာပြီ...မေမေအိပ်ပြီလား.."

အမေက ကျနော်တက်တဲ့ ဘက်ကိုကျောပေးပြီး ဟိုဘက်လှည့် တစောင်းအိပ်နေတယ်။ အခုလေး တင်လှမ်းခေါ်လိုက်တာဆိုတော့ မအိပ်သေးတာကျိန်းသေတယ်။ သိနေပေမယ့် ကျနော်က စကားအဖြစ်မေးတာ။

" ဒီလောက် မှောင်ကြီးမီးပျက်နေရတဲ့ ကြားထဲ မအိပ်လို့ဘာထိုင်လုပ်နေရမှာလဲ..။ ဘယ်မှထွက်မသွားနဲ့နော်၊ မေမေ့အနားမှာရှိနေရင်ပြီးရော။ ကဲ...နင်လဲ အိပ်တော့.."

အမေ့ဆီက စကားသံ ပြန်လာတယ်။ ကျနော် အမေကျောပေးထားတဲ့ နောက်ဘက်ဘေးက ဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါ အမေနဲ့အဖေတို့ ကုတင်ကြီးပေါ်အမေနဲ့ အတူ ဝင်အိပ်ရတာ အရင့်အရင်အခေါက်တွေကနဲ့မတူတော့ဘူး။ 

ကုတင်ပေါ် မတက်ခင်ကတင် လီးကတောင်နေပြီ။ ဒီတစ်ပတ်အတွင်း ၂ခါတောင် စားထားရတော့ လီးက သူ့ရဲ့သားကောင်အနံ့ကို မှတ်မိနေသလားဘဲ..။ ကျနော်ကလဲ တေးထားတာ။ စောစောကရေချိုးခန်းထဲမှာ အမေက သူ့ဖာသာသူပြီးအောင်လုပ်သွားပြီး

ကျနော့်ကို တိုးလိုးတန်းလန်းကြီးထားခဲ့လို့ ဂွင်းနဲ့ပဲပြီးခဲ့ရတာလေ။ ဘယ်ကျေမလဲ။ ဒီညအမေနဲ့မပြီးတဲ့အကြွေးဇာတ်လမ်းဖြတ်မယ်ဆိုပြီး တွေးလိုက်တာနဲ့ လီးကသံချောင်းလို မာလာပြီ။ ကျနော် အမေ့ ဘေးဝင်အိပ်ရင်းနဲ့ အမေခြုံထားတဲ့ စောင်အောက်ကို ဝင်လိုက်တယ်။

အဖေနဲ့အမေရဲ့ စောင်ကြီးက ၆ ပေ ကုတင်အပြည့်တစ်လွှားစာဂွမ်းကပ်စောင်ထူကြီးလေ။ စောင်က ကျနော်နဲ့အမေ၂ယောက်စလုံး လွှမ်းမိအောင် ခြုံထားတာတောင်အများကြီး ပိုနေသေးတယ်။ အပြင်မှာလည်း မိုးကအေးအေးနဲ့ အတော်ဘဲ။ ကျနော်အမေ့ဘက်ကို စောင်းပြီး အမေ့ကို နောက်ဘက်ကနေ သိမ်းဖက်ထားလိုက်တယ်။

အမေကတော့ အသက်မှန်မှန်ရှူနေတယ်၊ ဘာမှမဖြစ်သလို..၊ ကျနော်ကသာ အမေ့လည်ဂုတ်သားလေးတွေနားကပ်လို့ ထွက်သက်နွေးနွေးကို ခပ်မျှင်းမျှင်းမှုတ်လို့ပေးနေတယ်။ မှောင်နေလို့ မမြင်ရပေမယ့် အမေ့ဇက်ပိုးက ဆံနွယ်စနုနုလေးတွေကလှုပ်ရှားနေတယ်လို့ခံစားမိတယ်။

ကျနော် အိပ်လို့ မပျော်တော့ဘူး။ အမေ့ကို ဖက်ထားရင်း စိတ်တွေက တအားလာနေပြီ။ အမေ့ရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးလုံးဝန်းအိစက်နေတဲ့ လက်မောင်းသားကြီးတွေကိုဆုပ်ညှစ်နှိပ်နယ်ပေးရင်းက၊ အမေ့ကို ကျနော့်မယားအဖြစ်တကယ် လိုချင်လာမိတယ်။ ဒီအကြောင်းကို အခုမှ သေသေချာချာ လေးလေးနက်နက်ကို စဉ်းစားမိလာတာ။ 

အမေ ကျနော့်မိန်းမသာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့လားဗျာ...။ ဒါပေမယ့် တစ်ချက်တစ်ချက်မှာတော့ အသိစိတ်ကလေးက ပုံမှန်အတိုင်းအမေနဲ့သားကပဲပိုကောင်းပါတယ်လေလို့ယဲ့ယဲ့လေးဝင်သတိပေးတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ နွေးထွေးအိစက်တဲ့ အမေ့ခန္ဓကိုယ် ဖဿအာရုံအထိအတွေ့က ကျနော့်စိတ်တွေကို နိုင်အောင် မထိမ်းနိုင်တဲ့အထိ သိမ်းကြုံးဆွဲယူသွားတော့တယ်။ ကျနော့်ရဲ့ အစွမ်းကုန် မာထန်နေပြီဖြစ်တဲ့လီးကြီးကအမေ့ ဖင်တုံတစ်တစ်ကြီးတွေကို အားနာရကောင်းမှန်းမသိပဲ ကပ်ဖိထောက်ထားမိပြီလေ။

ထိမ်းမရအောင် ထန်နေပီဖြစ်တဲ့ ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူး။ ကျနော့်လီးက အမေ့ ဖင်မြှောင်းကြီးတွေကြားအတောင့်လိုက်ကပ်ဖိထားမိပြီ။ ကျနော် အမေ့ဖင်ကြားကြီးထဲ ထောက်မိရက်သားကြီးဖြစ်နေတဲ့အပြင် လိုးချင်တဲ့ချင်ခြင်းအာသာဆန္ဒတွေ ဆောင့်တက်လာပြီဖြစ်လို့ ထမီအပြင်ကနေပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းစပြီး ကပ်ညှောင့်ပါတော့တယ်။ 

အမေက အိပ်ပျော်သေးတာမဟုတ်ကြောင်း သိသာတယ်။ မှောင်ထဲမှာ မောရှိုက်သံနဲ့အတူ လှိုင်းထလာတဲ့မသိမသာ လှုပ်ရှားမှု၊ နွေးထွေးတက်လာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်တွေကြောင့်သိနေရတယ်။

သူကတော့ ဘာမှမသိသလို ငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတာ။ ဒါလောက် အနီးကပ်ဖိဆွဲနေတာကိုဗျာ။ ဒါပေမယ့်မကြာလိုက်ပါဘူး။ ဖင်ကြားကို လချောင်းနဲ့ ကြိတ်ဆွဲနေတဲ့ဒဏ်ကို အမေ မခံနိုင်တော့ဘူး။ တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းသံလေးတွေစပြီး အန်ကျလာပြီ။ ဖင်ကြီးက နောက်ပြန် မသိမသာ တွန်းတွန်းပေးလာတယ်။ ဒီလောက်ဆိုသိပြီ..။ တစ်ယောက်ထဲဆိုရင်တောင် မကြာခဏကိုယ့်ဟာကိုယ် ပွတ်ပြီး လက်ပူတိုက်တတ်တဲ့အမေ၊ အခုလို ပွတ်ထိုးနေမှတော့ဏှာစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ်ကြွတော့မှာပေါ့..။ 

ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းထဲက အဖြစ်ကိုမကျေတော့၊ ဒီတစ်ခါတော့ အမေ့ကို ပြီးအောင်လိုးမယ်လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီး ထမီကို ဆွဲချွတ်ဖို့ခါးစပ်အထက်ဆင်လောက်ဆီကိုမှန်းပြီး လက်လှမ်းလိုက်တယ်။ 

ဟင်..ဘယ်လိုကြီးလဲဟ! ခါးအစပ်ထမီစကိုရှာလို့မတွေ့ဘူး။ ထမီအစကပါးပါးပျော့ပျော့..။

အာ...! ခုမှပြန်သတိရတယ်၊ အမေကရေချိုးပြီးကထဲက ထမီပြန်မဝတ်ပဲ ယိုးဒယားဖြစ် အပွင့်ကြီးတွေပါတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံသင်တိုင်းပွပွကြီးကို ဝတ်ထားတာကိုး...၊ 

TV ကြည့်နေကထဲကတွေ့မိတာကိုမေ့နေတာဗျ။

အမေ့မှာ ဒီလို ဝတ်စုံမျိုးတွေ အတော်များများရှိပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချောင်ချောင်ချိချိဆိုတော့ မကြာခဏဝတ်အိပ်လေ့ ရှိတတ်တယ်။ တွေးမိတော့မှ နေရာပြောင်းပြီး အောက်စကလျှိုနှိုက်လိုက်တယ်။ အဲဒီမှာ ပေါင်လုံးတစ်တစ်အိအိကြီးတွေကို တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ကိုင်မိတော့တာပဲ။

ကျနော် ပေါင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ပွတ်ဆွဲပေးရင်းက ဝတ်စုံရဲ့ အောက်နားစကို အောက်ကနေပဲ ခါးအထိလိပ်တင်လာခဲ့တာ ဖင်သားကြီးတွေကို အသားအတိုင်းဗြောင်ကြီးထိတွေ့မိပြီ။

အမေက အတွင်းခံ ပင်တီလဲ ဝတ်မထားဘူး၊ တကယ်လို့ စောင်ခြုံအောက်မှာ မဟုတ်ဘဲ မီးကလည်းလင်းနေမယ်ဆိုရင် ပြောင်နေတဲ့ အမေ့ ဖင်ကြီးတွေကို အတိုင်းသားမြင်နေရမှာဘဲ..။ အခုတော့ အတွေ့နဲ့ပဲ သိနေရတာလေ။ ဒါပေမယ့် ဖင်ကြီးတွေက အိအိစက်စက်နွေးနွေးကြီးတွေ။ အမေက ဖင်ပြောင်အောင်အဝတ်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်တာ သိနေပေမယ့် ငြိမ်ပြီးခံနေတာ၊ ဘာမှပြန်ဆွဲချတာတို့၊ ငြင်းပယ်တာတို့ မရှိဘူး။

ဂါဝန်ကြားခံမရှိတော့လို့ အသားအသားချင်းထိမိပြီဆိုတာနဲ့ ကျနော့်လီးက ၂ ဆ ပိုမာလာတယ်။ လမ်းပွင့်သွားပြီဆိုတော့ အစကထဲက ဖင်ကြားထောက်နေတဲ့ လီးကိုကော့ပြီး ထိုးညှောင့်ကြည့်တယ်။ 

ဟိုက်..ဒိုးခပါဘဲ၊ ပထမနေ့က အတိုင်းပဲ၊ မှောင်ကြီးထဲမှာ အပေါက်တည့်အောင် ရှာမတွေ့ပြန်ဘူး။ ကျနော်က ကိုယ့်ပေါင်နဲ့ အမေ့ ဖင်ကြားလက်နဲ့ စမ်းပြီးစောက်ပတ်ဝကို လိုက်ရှာတယ်။ တွေ့ပြီဗျစိုစိုအိအိပျော့စိစိကြီး၊ နှုတ်ခမ်းသားတွေ ဖြစ်ရမယ်။ ခပ်ထပ်ထပ်အမွှေးအုံကို စမ်းမိတယ်။ နှုတ်ခမ်းတွေမှန်းပြီး လက်နဲဖြဲကြည့်တော့ချွဲကျိကျိနဲ့ဗျ။ အရည်တွေကရွှဲနေပြီ။ ကျနော်အပေါက်ဝကို လက်နဲ့ အသာဟပြီး ဒစ်ကိုချိန်လို့ မှန်းထိုးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အမေက အပေါ်ပေါင်ကို မသိမသာမြှောက်ပြီးဖင်ကြားလမ်းကို ဟပေးလိုက်တယ်လေ။ 

ဟုတ်ပြီ...ဒါက အမေ စိတ်လိုလက်ရပူးပေါင်းပါဝင်လာပြီဆိုတဲ့ သဘော...။ ဟပေးမှတော့ ဘာကျန်တော့မှာလဲဗျာ။ လီးကရှောရှောရှူရှူဝင်သွားပြီပေါ့..။

" အင့်...ဟင်းးးး.."

လီးက အမေ့ စောက်ခေါင်းနံရံကိုထိုးခွဲပြီး တဗျိဗျိဝင်သွားချိန်မှာ အမေ့ညည်းသံတစ်ချက် မပွင့်တပွင့် ထွက်လာပြန်ပြီ။ အဆုံးအထိ ဝင်သွားချိန်မှာတော့ လိုးပြီဗျာ၊ ကျနော်အလိုးချင်ဆုံးဖြစ်တဲ့ အမေ့ကို လိုးပြီ။ တွန့်ဆုတ် တွေဝေတယ်ဆိုတာ မရှိတော့ဘူး။ 

တဖြည်းဖြည်းချင်း အထုတ်အသွင်းလုပ်ရာက တဖတ်ဖတ်နဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ် ခပ်မြန်မြန်လေးဆောင့်နေပြီ...။ ကျနော် အမေစောက်ဖုတ်ထဲ ပွတ်နှိုက် ကလိုင်းတာတို့ ၊ တခြားနှူးနှပ်တာတို့လုပ်ဖို့လဲ မသိဘူး၊ စိတ်ကူးလဲမရဘူး၊ အခုထိ ကျနော်က လုပ်ငန်းစဉ်မကျွမ်းတဲ့ လူပျိုရိုင်းတစ်ယောက်ပါ။ စိတ်ထဲ သိတာက လိုးချင်တာတစ်ခုပဲ သိတယ်။ 

ဒါကြောင့် အပေါက်ထဲ လီးတန်းထည့်ပြီး ကစ်တာ့တာဘဲ။ အမေ့ အနေနဲ့ကလဲ အရိုင်းအစိုင်း လူပျိုလေးရဲ့ ဂမူးရှူးထိုးလုပ်ပုံတွေက သူ့အဖို့ စိတ်ထဲ ဆန်းပြီး ဖီလင်တက်နေပုံရတယ်။ အမေ့ စောက်ခေါင်းထဲက ကျနော့်လီးကိုပွစိပွစိနဲ့ညှစ်ပေးနေပြီး၊ 

ဖင်ကြီးကိုလည်း နောက်ဘက်ကို အချက်ကျကျပြန်တွန်းလို့ အံကျခံနေတယ်။ ခဏကြာတော့ စိတ်ထဲမှာလုပ်ရတာ သိပ်အဆင်မပြေဘူး။ စောင်ခြုံကြီးနဲ့တုပ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ကျနော်ကစောင်ခြုံကို ဆွဲခွာပြီး ဖယ်လိုက်တယ်။ အခုအမေနဲ့ ကျနော်ရဲ့ ကိုယ်လုံး၂ခုစလုံး လွတ်လပ်သွားတယ်လို့ ခံစားသိ၊ သိလိုက်ရတယ်။ 

နဂိုထဲကလျှောချပြီး ကပ်ထိုးခဲ့တဲ့ အတွက်ကျနော့်ပုဆိုးက ခြေထောက်မှာ ချိတ်နေတာကို ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကိုလည်းညှောင့်နေရင်းက ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ စောင်ခြုံအောက်ကလွတ်သွားတော့မှ ဆောင့်လိုးရတာ ပိုအဆင်ပြေလာတယ်။ အမေ့အပေါ်ပေါင်ကြီးကို စမ်းကိုင်ပြီးထောင်မြှောက်လိုက်တယ်။ ပေါင်ကိုလက်နဲ့လျှိုသိုင်းပြီးတစ်ပေါင်ကျော်ကစ်တော့တာ...။

ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...ဖြန်း..ဖြန်း...အင်းးး အင်းးး အင်းးး အင့် ဟင့် ..ဟင်းးး..

လီးနဲ့ စောက်ပတ်ကတော့ ခပ်စီးစီးပိုင်ပိုင် ပွတ်ဆွဲနေတယ်။ သွေးတွေကလဲ ဆူကြွလာတယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာကလဲ မပြောနဲ့တော့။ ကျနော် အမေ့ ပေါင်ကြီးတစ်ဖက်ထောင်ပြီး တစောင်းလိုးနေရာကနေ အားမရတော့ဘူး။ ကျနော်လီးကို ခဏဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အမေ့ကို ကိုယ့်ဘက်ဆွဲ ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ 

ဆွဲလှန်လိပ်တင်ထားလို့ ခါးမှာပုံနေတဲ့ အမေ့ရဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံကို ဆွဲပြီး အမေ့ ခေါင်းပေါ်က ကျော်ပြီး ချွတ်ချပေးလိုက်တော့ အမေလဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်သွားပြန်ပြီ။ ဒါပေမယ့် မှောင်ထဲမှာကျင့်သားရနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့တောင် အမေ့ကိုသဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရပါဘူး။ 

ပက်လက် အနေအထားဖြစ်သွားတဲ့ အမေ့ကို ကျနော်စိတ်ကြိုက် အနေအထားအတိုင်း ပြင်ပါတော့တယ်။ ပထမ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး အမေ့ ဖင်အောက်ပြားလိုက်ခုပေးလိုက်တယ်။ မြောက်တက်လာတဲ့ခါးနဲ့အတူ ဖင်ကြီးက ကြွလာတယ်။ ကော့တက်လာတဲ့ ပေါင်ကြားခွဆုံကို ဟက်ပဲ့ကြီးဖြစ်သွားအောင် ပေါင်ကြီး ၂ ချောင်းကိုတစ်ဘက်တစ်ချက်စီဘေးကိုဖြဲချဖိတွန်းလိုက်တယ်။ 

အဲဒီ ပိုဇေရှင်ရတော့မှ ကျနော်က အမေ့ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်တယ်။ အမေ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကို လက်နဲ့စမ်းဖြဲကြည့်ပြီးမှ ကျနော့်ရဲ့ မာထန်နေတဲ့ လဒစ်ခေါင်းကြီးကို တေ့ပြီးချက်ချင်းမသွင်းသေးပဲနဲ့၊ အဝမှာပဲ စောက်စိကြီးကို ဖပ်ဖိဖိပွတ်ဆွဲလိုးပေးနေလိုက်တယ်၊ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို အလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲပြီး အစိကြီးကို ခလုပ်တိုက်နေတော့ အမေ တဆတ်ဆတ်နဲ့ ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ။ 

အမေ လက်တုန်တုန်တွေက မွတ်သိပ်စွာနဲ့ ကျနော့လီးကို အငမ်းမရစမ်းကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝကို ဒဲ့ တေ့ပေးလိုက်တယ်လေ။ ကျနော်လဲ ဒီတော့မှ အမေ့ကို သနားပြီး သူ့ဆန္ဒအတိုင်း ဖိသွင်းချလိုက်တော့တယ်။ 

ခဏအကြာမှာတော့ ကျနော် အမေ့ကို လှေကြီးထိုးပုံစံနဲ့ ချက်မှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေပြီ။ အမေက ဖင်ဖြဲပြီးခြေ ၂ ချောင်းမိုးပေါ်ထောင်ရင်း တအီးအီးနဲ့ ခံနေတော့တာလေ။ သားအမိနှစ်ယောက် ကာမဂိမ်းမှာ မိန်းမောပြီးပျော်ပျော်ကြီးကစားနေကြတုန်းမှာ အမေနဲ့ကျနော်တို့ကြား ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ အပေးအယူ အပြောအဆိုမှမရှိကြဘူး။ 

တကျွိကျွိတဖတ်ဖတ် လိုးသံဆောင့်သံတွေနဲ့ အမေ့ရဲ့ ကာမဖီလင် အပြည့် ညည်းသံတွေက လွဲပြီး တခြားဘာသံမှမထွက်ခဲ့...၊ အမေ့ရဲ့ မချင့်မရဲနဲ့ကျနော့်လက်မောင်းကို ကြပ်ကြပ်ကိုင်ဆုပ်၊ အဖုတ်ထဲက တစိစိဆွဲညှစ်ရင်းနဲ့ အတင်းကော့ထိုးပြီး စိတ်ပါလက်ပါခံနေတာကလွဲရင် ကျနော်တို့၂ယောက်အကြားမှာ၊ ဒိုင်ယာလော့ စကားအပေးအယူပြောဖို့မရဲကြ၊တွန့်ဆုတ်ဝန်လေးနေကြတယ်လေ။

ဒါပေမယ့် အဲဒီညမှာ၂ချီအမောဆော်ပြီး၂ချီစလုံးလဲ အမေ့ မွေးလမ်းကြောင်း စောက်ခေါင်းထဲကို သုက်ရည်တွေ အကုန်ပန်းထည့်ပြီးညှစ်ချခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ သားအမိ၂ယောက်မောမောနဲ့အိပ်ပျော်သွားကြရော...။

အဲဒီညကတော့ ရင်ခုန်ဖွယ်အိပ်မက်ကောင်းတစ်ခုအနေနဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတယ်ဆိုပါစို့...။

.............................................................................................................

မနက်ကျနော် အိပ်ရာကနိုးတော့ မိုးစင်စင်လင်းနေပါပြီ။ အမေက အိပ်ခန်းထဲမှာ မရှိတော့ဘူး။ ကျနော် ဒီအခန်းထဲမှာ ဒီကုတင်မှာ အမေ့ကို အဖော်လုပ်ပေးရင်းမကြာ ခဏအိပ်ဖူးတယ်။ ဒီလိုပဲ မိုးလင်းမှနိုးလာဖူးတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ဒီနေ့အခန်းအခြေအနေက အရင်ကနဲ့မတူဘူး။ ညက တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့တာကို မန်မိုရီထဲမှာ ပြန်ပေါ်လာတယ်။ ညက ဒီကုတင်ပေါ်မှာ အမေ့ကို လိုးခဲ့တာဘဲ။ ဦးနှောက်က အချက်ပေးတာနဲ့ နှလုံးခုန်တွေမြန်လာတယ်။ 

အောက်က ညီလေးငပဲကလဲ ဆတ်ခနဲထောင်လာပြန်ရော။ ဒါ..ဒါ..အိပ်မက်များလား..! 

ဒါပေမယ့် ကုတင်ခြေရင်းမှာ ကျနော်ညက ကန်ထုတ်ထားခဲ့လို့ ကွင်းလုံးပုံနေတဲ့ ပုဆိုးနဲ့စောင်အောက်မှာ ခါးအောက်ပိုင်းဗလာဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်ခန္ဓာကိုယ်ကလိမ်လို့မရဘူး။ အိပ်မက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာသက်သေခံနေတယ်။ ကျနော်အိမ်သာခန်းဝင်၊ မျက်နှာသစ်ကိုယ်လက်သုတ်သင်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့အမေက မီးဖိုထဲမှာချက်ပြုတ်ကြော်လှော်နေတယ်။ အမေကလှမ်းပြီး..

" ဟဲ့သား..ဖိုးထူး..ထမင်းကြော်အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ..လာစား"

အမေ့ ပုံစံက အရင်နေ့တွေကလိုပဲ၊ ညကဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို ပုံမှန်ပဲ။ အဲ့ဒီတော့..ကျနော်လဲ မသိသလို နေရတော့တာပေါ့၊ ဒီနေ့ကျနော်ကျောင်းသွားပေမယ့် စိတ်မပါလှဘူး။ စိတ်တွေက လွင့်မြောနေပြီး စာသင်ရတာဘာမှန်းမသိလိုက်ဘူး။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့လဲ မေမေ့ အမူအရာနဲ့ ဆက်ဆံရေးတွေက အရင်က အတိုင်းပဲ။ ဒီလိုနဲ့ ရက်အနည်းငယ်ကြာ ဖြတ်သန်းခဲ့ပြန်တယ်၊ မီးပျက်တဲ့ ညတွေမှာ ကျနော်က ကိုယ့်အခန်းမှာကိုယ် အိပ်ပေမယ့် မီးပျက်သွားရင်တော့ အမေကလှမ်းခေါ်ပြန်ရော။ 

အဖေကလား...နိုင်ငံခြားခရီးဆက်သွားတာ ဘယ်တော့မှပြန်ရောက်မလဲ မသိဘူး။ မီးပျက်ညတွေမှာတော့ဖြစ်စဉ်ကအရင်ညတွေနဲ့ တစ်ပုံစံထဲ ဖြစ်သွားပြန်ရော။ 

ညဖက်မှောင်ထဲမှ ာညည်းသံတစ်မျိုးကလွဲရင် ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မပြောပဲ အမေနဲ့ကျနော်နဲ့ ချစ်တင်းနှောခဲ့ကြတယ်။ အခြေအနေတွေကလည်း တိုးတက်လာတယ်။ စကားမပြောဖြစ်ပေမယ့် အပေးအယူကတော့ ကောင်းလာတယ်။

နားလည်မှု ပိုလာတယ်၊ ပိုဇေရှင်လေးတွေ ပြောင်းပြီလုပ်လာန်ုင်ပြီး အမေကကျနော်လိုချင်တာကို သိတယ်၊အလွယ်တကူ အံကျလိုက်လျောပေးတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှ ာအမေ့ကိုဒေါ်ဂီကိုင်ဖူးပြီးတဲ့ အပြင်၊ အမေကိုယ်တိုင်က မြင်းတက်စီးပေးတဲ့အထိ အပေးအယူကမျှလာခဲ့တယ်။

နေ့ဘက်အချိန်ကျတော့ အမေ ကျနော့်အပေါ်ဆက်ဆံရေးက ဘာမှမသိသလို၊ မဖြစ်သလို၊ ပုံမှန်ပဲ။ ကြည့်ရတာ အမေကကျနော့်ကို သူ့ရဲ့ညမင်းသားအနေနဲ့ပဲ ဆက်ဆံတာ ထင်တယ်။

ဒါနဲ့ပဲ ကျနော်အမေ့ကို၂ကြိမ်၃ကြိမ်လောက်သွေးတို းစမ်းကြည့်သေးတယ်။ နေ့ပိုင်း လင်းလင်းချင်းချင်းမှာတစ်ခါ။ မီးမပျက်တဲ့ည၊ ညဦးပိုင်းမီးရောင်ထိန်ထိန်အောက်မှာတစ်ခါ၊ အမေ့ကို ချစ်လိုက်တာဆိုပြီးဖက်ပြီးတော့ ပါးတွေ၊လည်တိုင်တွေကို နမ်းမလို့လုပ်တော့....အမေအကျောက်အကန်ငြင်းပြီးတော့ ရုန်းတယ်။

" ဟဲ့...ဒါ နင့်အမေနော် ဒီလို လုပ်လို့မရဘူး...ဘာသဘောလဲ..ဒါ.." 

ကျနော်လည်းလန့်ပြီး တုန့်ဆိုင်းသွားခဲ့ရတယ်။ အမေ့ လေသံကြောင့် ကျနော် ရှေ့မဆက်ရဲတော့ဘူး။ အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ကျနော်လည်း အမေ့ကို လင်းလင်းချင်းချင်းရှိတုန်းမှာဆက်ပြီးပရောပရီ၊ လုံးလားထွေးလားမလုပ်ရဲတော့ဘူး။

ဒါပေမယ့် မီးပျက်လို့ ညအမှောင်မှာ အမေ့ကုတင်ပေါ် ကျနော်တက်လိုက်တာနဲ့ အမေဘာမှမငြင်းတော့ဘူး။ မထူးဆန်းဘူးလား..။ ပြောရရင်တော့ အီးပီစီရဲ့ကျေးဇူးကတော့ ကျနော့်အပေါ်မှာ အလွန်အမင်းကို ကြီးလှပါပေတယ်။ 

မြင်းမိုရ်တောင်ဦးလောက် မပြောရင်တောင် ဧဝရက်တောင်ကြီးလောက်တော့ ကြီးလိမ့်မယ်။ ကြည့်လေ..ဒီညလည်းကျေးဇူးရှင်က ကျနော့်ကိုကူပြန်ပြီ။ ထုံးစံအတိုင်း ညဦးမိုးသည်းသည်းကရွာလာတဲ့ အပြင်၊ လေပါပါလာပြီး လျှပ်စီးကတဖျပ်ဖျပ်နဲ့၊ တချက်တချက်မိုးကြိုးကလည်းပစ်လိုက်သေးတယ်။ 

အစဉ်အလာ မပျက်ပေါ့၊ ကျေးဇူးရှင်ကို ရွှေမီးကပျက်ပေးပြန်ပြီလေ..၊ ဒီတော့ ထုံးစံအတိုင်း အမေနဲ့ ဝင်အိပ်ပေးရပြန်ပြီပေါ့..။ အမေ့ကိုပုံမှန်ပရိုစီဂျာအတိုင်းနောက်ဖက်က သိုင်းဖက်တာကနေစတယ်။ 

အမေ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပိုးကြွလာအောင် ဆွပေးရတာ၊ လက်တွေက နို့လုံးကြီးတွေကို ဖျစ်နယ်ပေးနေရင်းက လည်ဂုတ်သားလေးတွေ နားရွက်ဖျားလေးတွေကိုလည်း ကိုက်ပေးရသေးတယ်။ ပထမနေ့တုန်းကလိုမဟုတ်ဘူး ကုတင်ပေါ်တက်တာနဲ့ အမေ့ဖင်ကို ဆွဲလှန်ပြီးဖြစ်ပြီးသွားပြီ။ 

ကျနော့်လီးကလဲ အမေ့ဖင်ကြားညှောင့်နေပြီ။ မကြာပါဘူး ကျနော်အမေ့ကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး ဘာဂျာကိုင်ပစ်လိုက်တယ်။ အိမ်သာထဲမှာ တစ်ခါကိုင်ဘူးပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း အမေ့ကုတင်ပေါ်မှာဘာဂျာကိုင်တာဒါပထမဆုံးပဲ။

" ရှီးးး စစ်စ်..အားးး"

အမေ့ ပါးစပ်က ငရုတ်သီးစပ်သလို တရှူးရှူးနဲ့ ညည်းတော့တာ.။ ကျနော်ကလဲ မှောင်ထဲမှာ ကျင့်သားရတဲ့မျက်လုံးလောက်နဲ့ပဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းပြီး စောက်စိကိုလျှာဖျားနဲ့လှိမ့်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ့ထိုးမွှေလိုက်၊ နှုတ်ခမ်းသားလိပ်လိပ်လေးတွေကို လျှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကြားဖိပြီး ကပ်စုပ်ပေးလိုက်နဲ့ တတ်သမျှမှတ်သမျှလျှာကျွေးနေတာပေါ့။

မကြာခင်မှာတော့ ကျနော်နဲ့အမေတို့ သာယာပျော်ရွှင်စွာနဲ့ လိုးနေမိကြပြန်ပြီလေ။ မေမေတို့ အခန်းက ပြူတင်းတံခါးတွေက မှန်ချပ်တံခါးတွေ ဆိုပေမယ့်၊ အားလုံးကို သေချာပိတ်ထားပြီး ခန်းဆီးခပ်ထူထူကလည်းအစေ့ ပိတ်ထားတော့ အပြင်အလင်းရောင်ဘယ်လိုမှ မဝင်၊ အမှောင်ကိုသာ အားပေးနေတယ်။ 

တခါတလေ လျှပ်စီးပြက်လိုက်တဲ့အခါမှသာ စက္ကန့်ပိုင်းလာက်ခန်းဆီးကို ဖောက်ပြီး ဝင်လာတတ်တဲ့အလင်းရောင်ပဲ ရှိတယ်။ လျှပ်စီးလက်တာနဲ့ အတူ အပြင်ကမိုးထစ်ချုန်းသံတွေကလဲ ဝင်ဝင်လာတယ်။ 

ကျနော် မေမေ့ကို ကောင်းကောင်းကြီး လိုးပေးနေတာ၊ အမေလဲ အရှိန်တက်ပြီး အရမ်းကောင်းနေပြီ။ ကျနော်တို့လိုးနေကြတာက အချိန်အားလုံးမှာမှ၊ အမေမရှက်တတ်တဲ့ အချိန် ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်တဲ့ အမှောင်ထဲမှာ လိုးနေကြတာ။ 

သူ့ကို လိုးနေတဲ့သူရှိတဲ့ အခါကျတော့ အမှောင်ကို မကြောက်တော့ပြန်ဘူး။ အမှောင်ထဲ လိုးရတာ အသားကျသွားပြီး အရှက်လျော့သွားတဲ့ အမေက အရင်နေ့တွေကနဲ့ မတူတော့ပဲ အသံကိုဖွင့်ပြီး ညည်းလာတယ်။ အမေတ အားကောင်းနေပြီဆိုတာ ကျနော်ခန့်မှန်းမိပြီ။

အပြင်က မိုးခြိမ်းသံတွေ ဝင်လာတဲ့ အချိန်မှာ အမေ့ ညည်းသံတွေကို ဖုံးသွားတတ်တယ်။ အဲ့ဒီမိုးခြိမ်းသံတွေကို ကာဗာယူပြီး အမေကအသံကို လွှတ်ပြီးပိုညည်းရဲလာတော့တယ်။ ဖီလင်ကို မထိမ်းတော့ပဲ ဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။

" အားးး ဟာ့..အားးးးဟင့်..ဟင့်..ဟင့်..ဟင်..အင်း..အူးးး"

ဖတ် ဖတ် ဖတ်.. ပလောက်..ပလောက်..ဇိ..ဇိ..

ကျနော် အမေ့ကို အားရပါးရ ဆောင့်ရင်းက၊ ကုန်းပြီး အမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ပြီး နမ်းတော့ အမေက ကျနော့်ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ပြီးအငမ်းမရ လျှာချင်းလိမ်းလို့ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကျနော်နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်လိုက်၊ကုန်းစို့လိုက်၊ ကာမခလုပ်တွေကိုပြိုင်တူဖွင့်ပြီးအမေ့ကိုစိတ်ကြိုက်လိုးနေတာ နှစ်ယောက်စလုံးလည်းသွေးတွေဆူပွက်ပြီးပူထူနေတာ့တာ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရှိန်တွေကလည်းတအားတက်လာပြီးဆောင့်ချက်တွေ ပေးချက်တွေကလည်းအရမ်းကြမ်းလာတယ်။

" အား ဟားးးအားး..ဟု..အင့်..စစ်စ်စ်ရှ်..ဆောင့်..အားးဆောင့်.."

အရင့်အရင် အခေါက်တွေကဘယ်လိုပဲ လိုးခဲ့လိုးခဲ့ ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက် ပါးစပ်က ဟပြီးဘာစကားအပေးအယူမှ မပြောဖူးခဲ့ကြဘူးလေ။ အခုမှ အမေ့ပါးစပ်ကဖွင့်ပြီး ဆောင့်..ဆောင့်..နဲ့ ပြောလာတာပထမဆုံးပဲ။

အမေ့ ကာမရမ္မက်သွေးတွေ အထွဋ်အထိပ်ရောက်လို့ ပြီးခါနီးအချိန် ကျနော်လဲ အမေပေးတဲ့ အရသာကအစွမ်းကုန် အီဆိမ့်နေတဲ့ အချိန် ကျနော်တို့နှစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင် လျက်ပိုဇေရှင်နဲ့ဖိကြိတ်ကော့ထိုးလိုးနေကြတာပါ။

အမေနဲ့ ဆီးစပ်ချင်းကြိတ်ပြီး ကော့ကော့ထိုးပေးနေတဲ့ အချိန်ကျနော်က အမေ့ဖင်ဆုံကြီးတွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ပိုက်ပြီး အချက်ကျကျခပ်ဆဆ မပေးရင်းတပြိုင်တည်းမှာပဲ ဖင်သားကြီးတွေကို အားပါပါ ကုတ်ပြီးဆွဲဆုပ်ပေးနေတာ။

လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်က ထောင့်ကျဉ်းလေးထဲမှာပဲ အတင်းဖိကြိတ်ပြီးနေတော့ လိုးချက်တွေက တအားထိပြီးဆွေမျိုးမေ့အောင် ကောင်းနေတယ်လေ။ နှစ်ယောက်သား အာရုံကြောတွေဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ တုန်တုန်တက်အောင်ကောင်းတာ၊ 

တရှူးရှူးနဲ့ပါးစပ်ချင်းကုန်းစုပ်ပြီးနွားငတ်ရေကျအငမ်းမရနမ်းနေမိကြတယ်။

" အီးးးးစစ်စ်..အား..အားး..အားးး...အားးးး"

အမေက အခုတော့ သူ့စိတ်ကိုမချုပ်ထားတော့ပဲ၊ အသံကုန်လွှတ်ပြီး စိတ်ခံစားချက်နဲ့အတူ အော်နေပြီလေ။

ဖလပ်..ဖတ်..

အဲဒီအချိန်ကောင်းမှာပဲ ပျက်နေတဲ့မီးက ဖျတ်ခနဲပြန်လာတော့တယ်။ တစ်ခန်းလုံးလဲ လင်းထိန်သွားပြီ။ လင်းလင်းခြင်းမျက်စိကျိန်းသလို ဖြစ်သွားပေမယ့် ချက်ချင်းပဲ အမြင်အာရုံကကြည်လင်လာခဲ့တယ်။ ပထမဆုံး မြင်လိုက်ရတာက မျကိခုံးတွေချီ၊ မျက်ခွက်လေးရှုံ့မဲ့လို့၊ ပါးစပ်လေးအားကုန်ဟ အသံကုန်ချီပြီးညည်းနေတဲ့ အမေ့မျက်နှာလေးပါပဲ။ 

ကျွန်တော်တို့ သားအမိတစ်ယောက် မျက်နှာတစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှင်းရှင်းကြီးမြင်လိုက်ရတော့..အမေ ဆတ်ခနဲ လန့်သွားတယ်။ 

အမေက သူ့မျက်စိရှေ့မှာ အခုလောလောလတ်လတ် ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အဖြစ်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲမျက်နှာကြီး ရဲတက်သွားပြီး အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားပုံက ဖုံးမရဖိမရပေါ်လာတော့တယ်။ ကြည့်ရတာသိပ်ရှက်နေပုံပဲ။

တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်ဗလာ ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ အမေဖြစ်တဲ့ အမျိုးသမီးကြီး တစ်ယောက်၊ လူငယ်ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်နဲ့ လိုးနေကြတာ ၃၂ ဝပ် LED မီးအလင်းရောင်အောက်မှာ ရှင်းရှင်း ပြတ်ပြတ်ကြီးလေ..။ လိုးပေးနေတဲ့ ကောင်လေးက သူ့သားအရင်း။ မိခင်ဖြစ်သူရဲ့နှလုံးသားတွေက လှိုက်မောစွာ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ခုန်ပေါက်လာတယ်။ 

အမေက ကိုယ့်စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တပြိပြိနဲ့ ဝင်ထွက်နေတဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ သေချာငုံ့ကြည့်နေတယ်။ လိုးနေတဲ့ အခြေအနေကို ဦးဆောင်ထိမ်းချုပ်ပေးနေသူကတော့ အမေလုပ်သူပဲဖြစ်တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာက၊ လိုးနေတဲ့ အရှိန်ကအမြင့်ဆုံး အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်နေပြီ။ ပြီးလုပြီး ခင်အခြေအနေပဲ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားတဲ့ အခုအချိန်မှာ ဆင်ကြီးနဲ့ကြိုးချည်ပြီးဝင်ဆွဲတာတောင် ကျနော်နဲ့အမေကို ဆွဲခွာနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော်အမေ့ဖင်ကြီးနှစ်ဘက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆွဲဆုပ်ပြီးအမေ့ ကိုယ်ကြီးကိုကျနော့်လီးပေါ်ဆွဲဆွဲဆောင့်ချနေတဲ့ အချိန်ပေါ့။

လီးတစ်ချောင်းလုံးကလည်း အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာအားရပါးရ ဖိကပ်ဆောင့်သွင်းဝင်ထွက်နေတယ်။

ဖတ်..ဖတ်ဖတ်..ဖတ် ဖျစ်..ဖျစ်ဖျစ် ကျိ...ကျလိ..

အမေ့အနေနဲ မိန်းမတို့ဘာဝ လီးနဲပွတ်ကြိတ်နေချိန်မှာခံရတာ အရသာအတက်ဆုံး အချိန်ဆိုတော့၊ စိတ်လွတ်လက်လွတ်ညည်းနေတော့တာ။

" အားးးးးး အားးးးးး အိ့းးးးး ဟု..အူ့..."

ပါးစပ်ကဖြစ်နေတဲ့ စိတ်အလိုကိုလိုက်ညည်းနေရင်းနဲ့ ခေါင်းကအောက်ငုံ့ပြီး အမေ့မျက်လုံးတွေက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကားအင်ဂျင်ကပစ်စတင်ကြီးလို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့ လီးကြီးကိုမမှိတ်မသုန် လိုက်ကြည့်နေတာ အမေရင်တသိမ့်သိမ့်ခုန်နေမှာတော့ သေချာတယ်။ 

ကျနော်က အမေကြည့်ရင်းနဲ့ ပင်ကိုယ်အသိစိတ်ဝင်လာရင် လက်ရှိအခြေအနေကို လက်မခံနိုင်မှာစိုးလို့၊ ကျနော် အမေ့မျက်နှာလေးကို ရုတ်တရက်ကောက်ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကစ်ဆင်ရိုက်လိုက်တယ်။ အမေ့ ပါးစပ်ထဲ လျှာတိုးထည့်ပြီး လှိမ့်လိုက်တော့ အမေ့မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြီး၊ သူ့လျှာကို ပြန်ထိုးထည့်လှိမ့်လှည့်ပြီး အငမ်းမရတုန့်ပြန်နမ်းလာတယ်။ 

ရှူးးးး ရှလူး..ပလွတ်..ပလပ်..ပြွတ်..ပြွတ်.

ကျနော်လဲ ထိုင်ရက်ကနေပဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ကို ကပ်ဖိကော့ထိုးဆက်လိုးနေတာပေါ့။ ဆီးစပ်ကိုခပ်သွက်သွက်လေး အရှိန်မြှင့်ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ အမေ ကျနော့်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ညှစ်ဖက်ပြီးသူ့အဖုတ်ကို အတင်းကော့ထိုးလို့ ကျနော့်ရင်ပတ်ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးပြိုဆင်းလာပါရော..။

" အာ့ ...ဟားးး အားးးးး"

ကျနော်သိလိုက်တယ်။ အမေ ပြီးသွားပြီလေ။ နည်းနည်းလေးပါပဲ။ ကျနော့်ထက် မဆိုသလောက်လေး စောပြီးသွားတာ။ အမေက အသက်ကို တဟောဟောရှူပြီး အသားတွေကလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်လို့၊ စောက်ခေါင်းထဲကလဲ ကျနော့်လီးကို တစစ်စစ်ဆွဲညှစ်နေတယ်။ မရှေ့မနှောင်းပြီးသွားလို့ ကျနော်ညှစ်ထုတ်ပန်းထည့်လိုက်တဲ့ သုက်ရည်တွေကို အမေ့စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေက ညှစ်ရင်းနဲ့တပါတည်းသားအိမ်ထဲအထိ ဆွဲစုပ်သွင်းသွားသလို ကျနော့်မှာ ခံစားရတယ်။

ကာမဖီလင် အထွတ်အထိပ်ကို ခံစားလိုက်ရပြီး နောက်ဆက်တွဲ၊ ခန္ဓာကိုယ်သွေးသားက ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှု ရသွားသလိုမျိုး ကျနော့်ကိုကြပ်ကြပ်လေးဖက်ပြီး မှိန်းနေသေးတယ်။ အမေ့လက်ဖျားလေးတွေကလည်းကျနော့်ကျောသားလေးတွေကို ဖွဖွလေးဖိကုတ်ပေးနေတာ..။ ကျနော်ကလည်းအမေ့ကို မလွှတ်တမ်းတင်းတင်းပြန်ဖက်ထားတယ်။ 

ဒါပေမယ့် အချိန်ဘယ်လောက်မှမကြာပါဘူး။ အမေသတိဝင်လာတော့ အတော်လန့်သွားတဲ့ ပုံစံနဲ့ရုန်းထွက်ဖို့လုပ်တော့တယ်။ အမေ ကျနော့်ကို တွန်းဖယ်ထုတ်ဖို့အလုပ်မှာ၊ ကျနော်အမေ့ကို တင်းတင်းကြီးကြုံးဖက်ထားတယ်။ 

လုံးဝလွှတ်မပေးပဲနဲ့၊ ကျနော်ထိုင်ရက်ကနေ အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှန်ချလိုက်တော့ အမေလည်း ကျနော့်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက်သားလေးအလိုက်သင့်ပါလာတယ်။ အခု အမေကကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှာ ထပ်ရက်ကြီးပေါ့။ 

အမေ့မျက်လုံးတွေက စုံမှိတ်ထားပြီး ဖွင့်မကြည့်ရဲသေးဘူး။ အဲ့ဒီအချိန်ကျမှနှစ်ယောက်သား ဖက်ရက်ကြီးနဲ့ငြိမ်ကျသွားတာ အတော်လေးကြာတော့မှ.....ကျနော်အမေနဲ့ စမှားပြီးကထဲက တစ်ခါမှ အလင်းရောင်လင်းလင်းချင်းချင်းမှာ ပေါ်တင်ကြီးအခုလို မလိုးဖူးခဲ့သေးဘူး။ 

အခုမှ တစ်ကိုယ်လုံးမိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဝစ်လစ်စလစ် ကိုယ်ခန္ဓာကြီးနဲ့ အသားစိုင်ခြင်းထိကပ်ပြီး ကျနော့်ပေါ်မှောက်နေတဲ့ အမေ့ကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး မြင်နေရတဲ့အပြင်။ လီးကလဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကမချွတ်ရသေးပဲ တန်းလန်းကြီး စွပ်ရက်သားအခြေအနေတို့ကြောင့် အခုလေးတင်မှပြီးသွားတဲ့ ကျနော့်လီးကမယုံနိုင်စရာ ချက်ချင်းဘဲပြန်ထောင်တက်လာတယ်။ 

အမေကလဲ ဒီအခြေအနေကို သတိထားမိပုံရတယ်၊ စောက်ဖုတ်ကြွက်သားတွေ ကတစ်ချက်နှစ်ချက်ညှစ်ပြီးတုန့်ပြန်လာတယ်။ ကျနော်က စောက်ခေါင်းထဲ ပြန်ပြည့်လာပြီဖြစ်တဲ့ လီးကြီးဖြည်းဖြည်းချင်းနှဲ့နှဲ့ကော့ထိုးပြီးစလှုပ်ရှားပေးလိုက်တယ်။ အမေ့ စောက်ခေါင်းကလည်းချွဲကျိလာပြန်ပြီ။

ကျနော် အမေ့ကို ဖက်ရက်သားပြန်ထထိုင်လိုက်တယ်။ လီးကလဲ စပ်ပတ်ထဲ စွပ်ရက်သားပဲ။  အမေသိတယ် သူ့ကို နောက်တစ်ချီလိုးဦးတော့မှာပဲဆိုတာ။ မျက်နှာက ပန်းသွေးရောင်ရဲနေတယ်။ 

မျက်စိတွေက စုံမှိတ်ထားတုန်းပဲ၊ အလင်းရောင်ကို အမေရင်မဆိုင်ချင်ဘူးလား.။ သားနဲ့ပြန်လိုးနေရတဲ့ပီပြင်တဲ့ ပုံရိပ်ကို လက်မခံရဲသေးတာလားတော့ မသိဘူး..။ ကျနော် အမေ့ကို ကုတင်ပေါ်ကျောကျသွားအောင်ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်လှဲချပေးလိုက်တယ်။ 

ကုတင်ပေါ်အကျမှာ ကျနော့်လီးကကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ အမေလဲ ဖင်ကြီးကားစောက်ပတ်ကြီးပြဲပြီးပက်လက်ပြန်ဖြစ်သွားရော။ ကျနော်က မီးရောင်အောက်မှာရှင်းရှင်းကြီး လှပလှတဲ့ အမေ့နို့လုံးကြီးနဲ့ အေရိုးဗစ်ကစားထားလို့ စွင့်စွင့်လေးလှပနေတဲ့ အဝတ်အစားမပါ အမေ့ဘော်ဒီရှိတ်လေးကို အရသာခံကြည့်နေမိတယ်။ 

ဒီတစ်ခါပဲ မီးရောင်အောက်မှာ အဝတ်မပါတဲ့ အမေ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပထမဆုံးစမြင်ဘူးတာလေ..။ ကျနော် အမေ့နို့ကြီးတွေကိုကောက်ဆုပ်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်းလှိမ့်နယ်ဆုပ်ချေပေးနေလိုက်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေချက်ချင်းပဲ မာတောင်တက်လာတယ်၊ အမေ့နို့ကြီးတွေက အိညက်နေတာပဲ၊ 

ဒါပေမယ့် ပျော့တွဲတွဲကြီး မဟုတ်ပြန်ဘူး။ မာမာတင်းတင်းနဲ့ အသားရဲ့ အိစက်မှုပေါင်းပြီးကိုင်လို့ အရမ်းကောင်းတဲ့ အခြေအနေ။ ကျနော်လည်းအသည်းယားလာတာနဲ့ ကုန်းစို့ပစ်လိုက်တယ်၊ ဘယ်တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့်။

" အင့်..အင်းးးဟင့်...ဟင်းဟင်းးး"

နို့နယ်၊ နို့စို့ခံရတော့အမေ့ညည်းသံလေးတွေ ပြန်ထွက်လာပြန်ပြီ။

ကျနော် အမေ့ပေါင်တံတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုပြဲ နိုင်သမျှပြဲအောင်ဘေးချဲပြီး စောက်ပတ်ဝကို ကျနော့်လီးနဲ့ တေ့ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်ပြန်တယ်။ အမေ့စောက်မွှေးတွေမှာရော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားမှာရောစောစောကတစ်ချီပြီးထားတဲ့ အရည်အစအနတွေကပေပွနေတုန်းပဲ။ 

စောက်ခေါင်းနီအာအာထဲက ဖြူလဲ့လဲ့အရည်တွေက ကျနော့်သုက်ရည်တွေပဲ ဖြစ်မယ်။ ကျနော်အခုမှသေချာမြင်ဖူးရတဲ့ အမေ့စောက်စိလေးကို လက်ဖျားလေးနှစ်ချောင်နဲ့ ပွတ်ဆွပေးကြည့်ရင်းက ဖိဖိညှစ်ပေးတယ်..။

" အားးး ဟာ့..အူးးး သားးး ဖိုးထူး.."

အမေက ညည်းရင်းနဲ့ ကျနော့်နာမည်ကို လွှတ်ခနဲ ရေရွတ်တယ်။ကျနော်လည်းစိတ်ကူးရတာနဲ့ စောက်စိကို ဒစ်ထိပ်နဲ့ လေးငါးဆယ်ချက်ပွတ်ဆွဲပေးပြီး အစိလေးကိုပဲ သီးသန့်လိုးပေးနေလိုက်တာ..။

" အားဟားအားးး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..တော်တော့ ဟင့်.."

" မေမေ..သားထည့်လိုက်တော့မယ်နော်.."

အမေ ဘာစကားမှမပြန်..ငြိမ်ပဲနေတယ်..။ ကျနော့လီးကိုဖိချလိုက်တော့ ဒစ်ထိပ်ကစောက်စိကို ကပ်ပွတ်ထိုးပြီးမှ အမေ့စောက်ဖုတ်ရဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တအိအိ တဗျိဗျိနဲ့ဝင်သွားတော့တယ်။ အမေလုပ်သူရဲ့စောက်ဖုတ်က သားရဲ့ လဒစ်ပြီးကိုငုံစုပ်သွားပြန်ပြီလေ။

" အိ..စစ်ရ်ှရှ်..အားးး" 

အမေ့ဆီက ရှူးရှူးရှဲရှဲ အသံလေး ထွက်လာပေမယ်. မျက်လုံးကိုတော့ မဖွင့်ရဲသေးဘူး၊ အတင်းကြိတ်ပြီးမှိတ်ထားပုံရတယ်။ကျနော်အမေ့ကိုတမင်ပဲခေါ်လိုက်တယ်..။

" မေမေ.."

အမေကငြိမ်နေပြန်တော့ ကျနော်လည်းလီးကို ဆက်ညှောင့်နေလိုက်ပြန်ပြီး ခဏကြာတော့ တစ်ခါထပ်ခေါ်တယ်။

" မေမေ.."

တအောင့်လောက်ငြိမ်နေပြီးမှ..အမေ့မျက်လုံးတွေပွင့်လာပြီး ကျနော့်ကိုကြည့်ရင်း..

" ဘာလို့ ခေါ်နေတာလဲ.."

မျက်နှာကအခုမှ ပထမဦးဆိုံးစလိုးခံရဖူးတဲ့ အပျိုလေးရှက်သလို ရဲတွတ်နေတယ်။

" သားး မေမေ့ကို ချစ်လိုက်တာ..၊ မေမေ..သားမိန်းမဖြစ်ပေးပါလား...နော်.."

အမေပြန်ငြိမ်သွားတယ်။ ဘာမှမပြောပြန်ဘူး။ ဒါပေမယ့်ကျနော့်ရဲ့မှန်မှန်ဆောင့်ချက်တွေကို ဖင်ကြွကြွပြီးကော့ကော့ပေးနေတယ်။

ဖလပ်..ဖလပ်..ဖောက်..ဖောက်..ပလိ.. စွပ်..

" မေမေ..

ဒီတခါတော့ အမေက ခပ်တိုတိုပဲအင်းလိုက်တယ်။

" အင်းမ်မ်.."

" မေမေ့ကို အချစ်ဆုံးပဲ.."

" အင်းမ်မ်.."

အမေ ဖြေတာက ဒါလောက်ပဲ။ ဒီ့ထက် ပိုပြီးတော့လဲ မဖွင့်ရဲသေးဘူး ထင်တာပဲ။ ကျနော် အရမ်းထန်လာပြန်ပြီ။ အမေ့ ဖင်တုန်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နဲ့စုံကိုင်ဆွဲယူပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းသွက်သွက်လေး ပစ်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ လီးက တစ်ချက်ထက်တစ်ချက် နစ်နစ်ဝင်သွားတယ်။ 

ကျနော် အခု မှောင်ထဲမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ မီးရောင်အောက်မှာ ထင်းထင်းကြီး။ အမေ့ရဲ့ ဆက်စီကျလှတဲ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး လိုးနေရတာ။ စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့ ကိုယ့်အမေအရင်းကြီးကို လိုးနေရတာ သိနေမြင်နေတော့ လိုးရတာ ပိုအားပါလာတယ်။ စိတ်ထဲ အမှားတစုံတရာလို့မခံစားမိပဲ၊ လိုးရတာအရသာပိုရှိသလိုထင်မိတယ်။ 

" အာ့..အာ့..အားးးးဟငျ့..အားးး"

အမေလည်း အသံလေး ဖွင့်ညည်းလာရင်း စောက်ဖုတ်ကို ကော့ကော့ထိုးပေးနေတယ်။ မျက်လုံးတွေ ပြန်မှိတ်ထားတယ်။ အတော်ကြ ာဆောင့်လိုးပေးနေရင်းက ကျနော် အမေ့ခါးကို တင်းတင်းဆွဲဖက်ပြီး ကျနော်က နောက်လှန်လှဲချလိုက်တော့ လီးတန်းလန်းစွပ်ရက်ကနေပဲ အမေ ကျနော့ပေါ်ကပ်ရက်ပါလာတယ်။ အခုအမေ ကျနော့်ပေါ်ခွရက်သားဖြစ်သွားပြီ။ အမေ့လက်နှစ်ဘက်က ကျနော့်ရင်ပတ်ပေါ်ထောက်ရက်သား။ အမေလည်း သိနေတယ် သူ့ကိုရွှေဘိုမြင်းကဆုန်စိုင်းစီးခိုင်းတယ်ဆိုတာကို..။ 

ကျနော် အခုအောက်ကနေ ခပ်ဆတ်ဆတ်ပင့်ထိုးပြီး လိုးပေးနေတယ်။ အမေလည်း စပြီးကျနော်လီးပေါ်ဆောင့်ဆောင့်ချနေပြီ။

" အီးးး အာ့.. အာ့ဟားး..အာ့ဟားးးရှူးးး"

ကြည့်ရတာ အမေဖီလင်တက်ပြီးအရမ်းထန်လာပြီ။ ဖင်ကြီးကိုလီးကျွတ်မတတ် တအားမြှောက်မြှောက်ပြီးမှအားရပါးရ ပြန်ပြန်ဆောင့်ချနေတယ်။

" အူးးးရှီးးးအင့်..ဟင့်...အားးး"

ဖတ် ဖတ် ဖတ် ပျိ..ပျိ..ဂျလိ..ဂျလိ..ဂတ်..ဂတ်..

တဖတ်ဖတ် ဆောင့်သံတွေနဲ့ ကုတင်ခါသံ၊ ကြိတ်သံတွေရောသွားတာပါ။ အမေက ကျနော့ရင်ပတ်ပေါ်လက်စုံထောက်ပြီး ဆောင့်နေတာ။ မျက်လုံးတွေက မှိတ်ထားတုန်းပဲ။ ဒါပေမယ့် တကယ်တော့ အမေမျက်လုံးမပွင့်တပွင့်မှေးပြီး ခိုးကြည့်နေတာကို ကျနော်သိနေတယ်။ အမေက ဆောင့်အချ ကျနော်က ပင့်အလိုး အံကျနေကြတော့ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်က တပြိပြိနဲ့ ပွတ်ဆွဲနေပြီးအရသာက နတ်ပြည်တက်နေတယ်။ 

အမေ မျက်လုံးကိုမှေး နှုတ်ခမ်းတွေကို အောက်သွားနဲ့ကိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ ကဆုန်စိုင်းနေတာ။ ဒီတစ်ခါလိုးနေကြရတာက ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး အတွက်အသစ်အဆန်းဖြစ်နေတယ်။ 

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ထိန်နေတဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ လိုးနေရလို့ပဲ။ အမေ့ရဲ့ ဖီလင်အပြည့်နဲ့ရှုံ့မဲ့ပြီး သွေးရောင်လျှမ်းနေတဲ့ မျက်နှာလေးကြည့်ပြီးလိုးရတာကိုက အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားဖို့လဲကောင်းတယ်။

" မေမေရယ်..မေမေသားမိန်းမအဖြစ်လက်ခံပေးပါနော်..မေမေ့ကိုသိပ်ချစ်တယ်သိလား.."

" အင်းမ်မ်.." 

အရင်အတိုင်း 'အင်းမ်' ကလွဲလို့ဘာမှပြန်မပြော။ ကျနော်လီးကို ပင့်ကော့ထိုးရင်းက အမေ့ကိုယ်ကို ဆွဲချပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။ အမေက အလွယ်တကူပဲ ပါးစပ်ကလေးဟပြီးကျနော့်လျှာကို ဆီးကြိုလိုက်တယ်။ 

အမေနဲ့ ကျနော်နွားငတ်ရေကျဆိုသလို ပူလောင်ပြင်းပြစွာနဲ့ လျှာချင်းလိမ်းပြီးနမ်းနေမိကြတယ်။ အမေ့ခေါင်းလေးမော့လာ၊ မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး အရှက်တစ်ပိုင်းမျက်နှာလေးနဲ့ ကျနော့်ကိုကြည့်တယ်။

အဲ့ဒီ မျက်နှာလေးကပဲ အခုခံစားနေရတဲ့ ကာမဂုဏ်ဖီလင်ကို ရပ်လို့မရတော့ဘူး၊ တဆုံးတစ ပြီးအောင်လုပ်တော့မယ်လို့လဲ ပြောပြနေသလိုပဲ။ အမေဖင်ကြီးမြှောက်မြှောက်ပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်ချနေတယ်။ ပါးစပ်ချင်းလဲဂဟေဆက်လို့တရှူးရှူးတပြွတ်ပြွတ်နမ်းနေတယ်။ 

အမေ့ စောက်ဖုတ်ကစပြီးတစစ်စစ်နဲ့ ပြန်ညှစ်လာပြီ။ ကြည့်ရတာ အမေ နောက်တစ်ကြိမ်ပြီးဖို့ နီးလာပြန်ပြီဆိုတဲ့သဘောလား။ အမေ အနမ်းကိုခွာလိုက်ပြီးမှ၊ ကျနော့်ကိုမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရင်းပြုံးပြတယ်၊ မျက်နှာလေးကလဲ ရှက်သွေးနဲ့ရဲတွတ်နေတာပဲ။

အမေ ပြီးတော့မယ့် ကာမစိတ်အထွတ်အထိပ်ရောက်မယ့် အချိန်လေးကို ရွေးပြီးတော့မှ ကျနော်က အမေ့ကိုအချိန်ကိုက်ခေါ်လိုက်တယ်...။ 

" မိန်းမ..."

ကျနော် ကိုယ့်အမေကို မိန်းမလို့ခေါ်လိုက်ရတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမယုံနိုင်ဘူး။ ရင်တွေလဲ တရစပ်ခုန်နေမိတယ်။

" မိန်းမရယ်...မောင့်မိန်းမ.."

" ရူးနေလား... ဘယ်လိုလူလဲ မသိဘူး..ကိုယ့်အမေကို ပြန်လိုးပြီး မယားလုပ်တယ်။ ပြီးတော့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ. မိန်းမတဲ့..ကိုယ့်အမေကိုများ..အားးးရှူးးး စစ်ရှ် ..အီးးးးပြီးပြီ..မရတော့ဘူး.."

အမေပြီးသွားပြန်ပါပြီ..၊ အမေ့စောက်ဖုတ်က ကျနော့်လီးကို တအားညှစ်နေပြန်ပြီး၊ လရည်တွေကို ဆွဲစုပ်နေသလိုခံစားရပြန်ပြီ။

" အားးးးရှီးးး ပပလဲ အခုမိန်းမတာဝန်ကိုယူနေပြီပဲ ယောက်ျားရယ်.. မိန်းမချစ်တဲ့ယောက်ျား..မေမေရဲ့မောင်ရယ်.."

အမေ ပြောအပြီးကျနော် အမေ့ကို ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။ အမေလည်း ကျနော့်လည်ပင်းကို သိုင်းခိုပြီး ပြန်နမ်းလာတာ ဒီတစ်ခါတော့ မဆုံးနိုင်တဲ့ ကစ်စင်အရှည်ကြီးပါပဲ။ ကျနော့လရည်တွေ အမေ့သားအိမ်ခေါင်းထဲ တစ်စက်မကျန်ဝင်သွားပြီးမှ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်အတူ လှဲချဖက်ထားရင်း အနားယူနေမိတယ်။

အဲဒီညက ကျနော်တို့သားအမိ လုံးဝပွင့်လင်းသွားပြီးကြတဲ့နောက် အမောလေးနည်းနည်းပြေတော့ မီးပြန်မပိတ်တော့ပဲ တစ်ညလုံးဆက်တိုက်ဆက်လိုးဖြစ်ကြတယ်။

လိုးလို့မဝ၊ အားမရ။ မတင်းတိမ်ကြတော့ပဲ မီးရောင်အောက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ တစ်ယောက်ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ယောက် အရသာခံကြည့်ပြီး အားကုန်တော့မှ အလိုးရပ်ကြတော့တာပဲ။ တစ်ချီတစ်ချီပြီးခါနီးတိုင်းမှာလည်း သားအမိနှစ်ယောက်သား၊ လင်မယားတွေလို အမေက ကျနော့်ကိုယောက်ျား၊ ကျနော်က အမေ့ကိုမိန်းမ၊ တတပြီးတော့ ပြီးအောင်ဆော်ကြတယ်ဗျာ။ 

အမေက တခါတလေ သူ့ကိုယ်သူ မိန်းမလို့ခေါ်လိုခေါ်၊ ပပလို့ သူ့နာမည်သုံးလိုသုံး၊ တခါတလေလည်းမေမေပြန်ဖြစ်သွားလိုက်နဲ့။ ဘာပဲဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဒေါ်ရွှန်းပပဆိုတဲ့ ကျနော့် အမေကတော့ တကယ်တန်းကျနော့်မိန်းမဘဝကျရောက်ခဲ့ရပြီလေ။

ကျနော့် သုက်ရည်တွေလဲ အမေ့သားအိမ်ထဲထိ သွင်းခဲ့တာအကြိမ်ကြိမ်။ အမေဗိုက်ကြီးနိုင်သေးသလားလည်း ကျနော်မသိ။ နောက်မှရောက်ရားဗျာ၊ အခုတော့ ဆော်ချင်တာပဲသိတယ်။ 

အဲဒီနေ့ကစပြီး၊ ကျနော်အမေ့ကို နေ့ပိုင်းအလင်းရောင်ထဲမှာ၊ ဘယ်နေရာပဲ လုံးလုံး၊ ဘယ်လိုပဲ ကိုင်တွယ်ကိုင်တွယ်၊ အမေ ဘာမှမဟန့်တော့၊ မပြောတော့ဘူး။ ကျနော့်ကို သူ့ယောက်ျားလို့ လက်ခံလိုက်ပြီလေ။ 

အခု နေ့တိုင်းပဲဆိုသလို ကျနော်နဲ့ အမေတို့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မီးဖွင့်ပြီးတော့ ရေအတူချိုးဖြစ်ကြတော့တယ်။ အိမ်သာထဲမှာ အမြဲတမ်း အမေ့ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဒေါ့ဂီစတိုင်နဲ့ အမြဲလိုးတယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားကနောက်ကိုစူပြီး ပြူးထွက်လာတဲ့ အမေ့ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲမှာ ကျနော့်လီးက တဖတ်ဖတ်ဝင်ထွက်နေတုန်း၊ ရှဝါရေပန်းက အမေ့ကျောပြင်ကြီးပေါ်ကို တဖွားဖွားပန်းကျနေတဲ့ မြင်ကွင်းက၊ ကျနော့်ဘဝမှာတော့ အလှဆုံးမြင်ကွင်းလို့ပဲ ထင်မိတယ်ဗျာ။

" အိုးးးးမေမေ..သားချစ်တဲ့မိန်းမ..နှလုံးသားထဲ အထိ အရမ်းစွဲ အရမ်းချစ်ရတယ် မေမေမိန်းမရယ်.."

ကဲဗျာ..ကျနော်ပြောလာတဲ့ ကျနော့် ဇာတ်လမ်းလေးကို ဒီမှာပဲ အဆုံးသတ်လိုက်တော့မယ်။ အရာရာကိုအကြောက်လွယ်တတ်တဲ့ စိတ်ကလေးတစ်ခုကြောင့်နဲ့ ကျနော် ဆတ်ဆော့ပြီး ချောင်းချောင်းကြည့်တတ်တဲ့ အကျင့်နှစ်ခုပေါင်းပြီး ကျနော်တို့ သားအမိရဲ့ဘဝကြီး ပြောင်းလဲခဲ့ရတာပါပဲ။ 

ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ။ Believe it or not လို့ပဲပြောရမလိုဖြစ်နေပါပြီ။

ပြီးဆုံးတဲ့အထိ  ဖတ်ပေးတာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

ခင်မင်စွာဖြင့်

(လမင်းကြီး)

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

စွမ်းသမျှ ခြွေ ကျွမ်းသမျှ ကြွေ အပိုင်း ( ၃ )

 စွမ်းသမျှ ခြွေ  ကျွမ်းသမျှ ကြွေ  အပိုင်း ( ၃ )

{ဇာတ်သိမ်းပိုင်း}

မောင်ခြိမ့်  ရေးသည်။

{အင်းစက်စပေ ဖြစ်ပါသည်။}

သတိလက်လွတ်ဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာ ပြည့်စုံအောင် ပေါင်ကြားမှ ခုံးထနေသော လီးကြီက ဒေါ်မိုးမိုးစံ ပေါင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်နေတော့၏။

" ပလွပ် … ပြွတ် ပြွတ် …… မ ဖြစ် သင့် တော့ဘူး … သားရယ် … အဟင့်  ဟင့် "

နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေရာမှ ဒေါ်မိုးမိုးစံက လူချင်းခွာကာ နံရံအား ကျောကပ် ထားလိုက်သည်။ သူမ အနေဖြင့် ပြည့်စုံအောင် လူပျိုဘဝတွင် စိတ်အလို လိုက်ခဲ့သောလည်း သမီးဖြစ်သူနှင့် လက်ထပ်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း ခက်ခက်ခဲခဲ ဆင်ခြင်နေထိုင်ခဲ့ရ၏။

" ဘာလို့ … ဟန်ဆောင်နေတာလည်း … အန်တီမိုးရယ် … ဖူးလေး ကျောင်းသွားချိန် … အိပ်ခန်းထဲ သား လီးကို ခိုးပြီး လာလာ ကြည့်တာ … သားသိပါတယ်ဗျာ "

" အိုရ် …… အဟင့်  ဟင့်  ဟင့် … အဲ  အဲ  အဲဒါ …… အန်တီမိုး  မနေနိုင်လို့ပါ … သားရယ် … ဝန်ခံပါတယ် … ဒါပေမယ့် …… အန်တီမိုးနဲ့ သားနဲ့က မဖြစ်သင့်တော့ဘူးလေ … နော်  … သားလေး  အပြင်ထွက်ပါတော့ "

" မထွက်ဘူးဗျာ … ဖူးလေးလည်း အိပ်နေတုန်းပါ … အိပ်ယာမနိုးသေးဘူး "

ပြည့်စုံအောင်မှာ စကားပြောရင်း နံရံကျောမှီထားသော ဒေါ်မိုးမိုးစံ၏ ပေါင်ကြားရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ရေဆေးပြီးကာစ စောက်ဖုတ်အုံပေါ် မျက်နှာ အပ်လိုက်တော့သည်။

" ပြွတ် … အ  …… ပလပ်   ပလပ် …… အဟင့်  ဟင့် …… မယက်ပါနဲ့  …… အဟင့်   သား ရယ် "

ဒေါ်မိုးမိုးစံ တစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်အား ဒူးထောက်ယက်နေသော ပြည့်စုံအောင် ခေါင်းအား တွန်းကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား စိထားလိုက်ပြန်၏။ သို့သော် ပြည့်စုံအောင်၏ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်က ပေါက်တန်များအား ပြန်ဖြဲကာ စောက်ဖုတ်အား အမိအရ ယက်နေတော့သည်။

ဒုတိအကြိမ်တွင် ဒေါ်မိုးမိုးစံ တစ်ယောက် ငြင်းဆန်သည့် အားများ လျော့နည်းလာသည်။ မဖြစ်သင့်မှန်း သိလျက်နှင့် ရရှိလာသော ကာမစည်းစိမ်နောက် လိုက်ပါခဲ့မိ၏။ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ဖက်အား အနည်းငယ်ကားရင်း စောက်ဖုတ်အား မသိမသာ ကော့ပေးထားမိသည်။

" ဟာ …… ကိုကို …… မာမီ …… ဒါ   ဘယ် လို ဖြစ် ……အိုရ် …… အဟင့်  ဟင့် "

" ဟင် … ဖူးလေး "

" သမီးလေး … အဟင့်  ဟင့် "

လင်ဖြစ်သူပြည့်စုံအောင်မှာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် စောက်ဖုတ်အာ ယက်ပေးနေရာ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးမိုးစံမှ ကော့ပေးထားသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ဝတ်ရည်ဖူးတစ်ယောက် အသားများ တဆက်ဆက်တုန်ကာ မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။

ပြည့်စုံအောင် ထရပ်စဉ် ဒေါ်မိုးမိုးစံမှာ တဘက်ယူကာ သူမ ကိုယ်လုံးအား ပတ်ထားလိုက်၏။ ပြည့်စုံအောင် ပုဆိုးပြန်ဝတ်ချိန် ဝတ်ရည်ဖူး တစ်ယောက် ရေချိုးခန်း အပေါက်ဝမှ ထွက်ပြေးကာ အိပ်ခန်းထဲ ကားသော့ ယူပြီး တရှိန်ထိုး မောင်းထွက်သွားတော့သည်။

ဒေါ်မိုးမိုးစံ တစ်ယောက် မျက်ရည်နဲ့မျက်ခွက် ဖြစ်ကာ တနေကုန် ငိုနေသလို ပြည့်စုံအောင်မှာလည်း တမြို့လုံး အနှံ့လိုက်ရှာနေရ၏။ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ညမိုးချုပ်မှ အိမ်ပြန်လာပြီး ပြည့်စုံအောင်နှင့် ဒေါ်မိုးမိုးစံအား စကားမပြောတော့ပေ။ သူမ တစ်ယောက်ထဲ သီးသန့်နေကာ ၂ ပတ်အကြာတွင် မနက်ပိုင်း အစားစားပြီး တဝေါဝေါ အမ်နေတော့သည်။ ထိုင်အမ်နေရင်း ထရပ်ရာ မျက်စိရှေ့ မြင်သမျှ အရာအားလုံး ချာချာလည်ကာ လဲကျသွား၏။

" ဟဲ့ … သား  ပြည့်စုံ … မြန်မြန်ပွေ့ပြီး … အိတ်ခန်းထဲ ခေါ်သွား … အန်တီမိုး အသိ ဆရာဝန် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် "

ခဏအကြာ ဒေါ်မိုးမိုးစံ၏ အသိဆရာဝန် ရောက်ရှိလာကာ အဖြစ်အပျက်အား မေးပြီး သွေးပေါင်ချိန်ကြည့်နေ၏။ဆေးတစ်လုံး ထိုးပြီး ဝတ်ရည်ဖူးတစ်ယောက် သတိပြန်ရလာသည်။

" နိုးပြီလား သမီး … အန်ကယ်က ဒေါက်တာ ထွန်းကိုပါ "

" ဟုတ် … ဒေါက်တာ … သမီး ဘာဖြစ်တာလည်း ဟင် "

" သွေးနဲနဲ … တိုးတာပါ ကျန်တာ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ခု ဘယ်လို ခံစားရလည်း သမီး "

" ရင်ဘတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး အန်ကယ် … အန်ချင်နေသေးတယ် "

" ခ်ခ်  ခ်ခ် … အန်ကယ် စိတ်ထင် မင်္ဂလာပဲ … သမီးရေ … နက်ဖန် ဆီးသွားစစ်လိုက် … ခု သောက်ဆေး ပေးထားခဲ့မယ် … ဒီနေ့ အိပ်လိုက် စားလိုက်ပဲ လုပ်နေ "

" ရှင် … ဟို  ဟို  … အန်ကယ် ဆိုလိုတာ "

" ဟုတ်ပါတယ် သမီးရဲ့ … ကိုယ်ဝန်ရှိတဲ့ လက္ခဏာပါ … ကွန်ဂရက် ကျူလေးရှင်းပါ … ကဲ … ဒေါ်မိုးမိုးစံ ရေ ခင်ဗျား မြေးချီဖို့ ပြင်ထားပေတော့ … ကျနော် ပြန်မယ် "

" နေပါဦး … ဒေါက်တာရယ် … အအေးလေး ဘာလေး သုံးဆောင်ပါဦး "

" အချိန် နဲနေလို့ပါဗျာ … ဆေးရုံ ဂျူတီ ဝင်ရဦးမယ် … ခွင့်ပြုပါဦး "

ဒေါက်တာ ထွန်းကို ပြန်သွားသည်နှင့် ဝတ်ရည်ဖူး ဆီမှ တောက်ခေါက်သံ ထွက်လာရာ ကုတင်ဘေး ထိုင်နေသော ပြည့်စုံအောင်နှင့် ဒေါ်မိုးမိုးစံ တို့နှစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်များ ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားတော့၏။

" တောက် … လူယုတ်မာ ကလေး … ငါ မွေးရတော့မှာပါလား … ဘုံးးး ဘုံးးး … အဟင့် ဟင့် "

အိပ်ယာပြင်အား တဘုံးဘုံး ထုကာ ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေး ထွက်ပေါ်လာသည်။

.....................................................................................................................

" ဝုန်းးးး  ဒုန်းးးးး …… ခလွမ်  လွမ် …… "

" ဘာ  … ဘာလို့လည်း … ဖူးလေးရယ် "

" ဒီဟင်းတွေ … အနံ့ မခံနိုင်ဘူး … နောက်တခါ လာမချနဲ့ … ပြီးတော့ ရှင့် မျက်နှာလည်း မမြင်ချင်ဘူး … ကျမနဲ့ … ဝေးဝေး နေပါ "

ပြည့်စုံအောင်မှာ ကိုယ့်အမှားနှင့်ကိုယ်မို့ ဟင်းပန်းကန် အကွဲများအား စုသိမ်းကာ ဝတ်ရည်ဖူး အနားမှ ထွက်လာခဲ့ရ၏။ နောက်ရက် ဒေါ်မိုးမိုးစံမှာ ချက်ချင်း အိမ်ဖေါ်တစ်ယောက်ရှာကာ သမီးဖြစ်သူအတွက် စီစဉ်ပေးလိုက်ရတော့သည်။ ပြည့်စုံအောင်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းခွဲအိပ်ရသဖြင့် ညအိပ်ရာ ဝင်တိုင်း မယားဖြစ်သူ ဝတ်ရည်ဖူးအား သတိရနေပြန်၏။

ဝတ်ရည်ဖူး စိတ်ဆိုးပြေကာ ဗိုက်ထဲမှ ရင်သွေးလေးအား အနီးကပ် စောင့်ရှောက်ရင်း မိသားစုဘဝလေး ထူထောင်ရန် စိတ်ကူးယဉ်နေမိသည်။ နေ့တိုင်း စိတ်ကူးယဉ်နေသော မိသားစုကမ္ဘာလေး ဒေါက်တာမင်းသူ ရောက်ရှိလာချိန် မှေးမိန်ခဲ့ရတော့၏။

ဒေါက်တာ မင်းသူမှာ အသားဖြူဖြူ အရပ်မောင်းကောင်းကာ မျက်နှာက လူချော စာရင်းဝင်သည်။ ဝတ်ရည်ဖူး၏ ကိုယ်ဝန်အပ်ထားသော ဆရာဝန်တစ်ယောက် အနေဖြင့် အိမ်သို့ အဝင်အထွက် များလာခဲ့၏။

တဖြည်းဖြည်း မယားဖြစ်သူ ဝတ်ရည်ဖူးနှင့် ဒေါက်တာမင်းသူတို့ ဆက်ဆံရေးမှာ လိုတာထက် ပိုလာသော်လည်း ပြည့်စုံအောင်မှာ ကိုယ့်အမှားနဲ့ကိုယ်မို့ မပြောသာပဲ လက်ပိုက်ကြည့်နေရသည်။ ပြသနာ စဖြစ်ကတည်းက အခန်းအောင်း နေတတ်သော ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ဒေါက်တာမင်းသူ ရောက်ရှိလာသည့် နောက်ပိုင်း အပြင်ထွက် လည်တတ်လာ၏။

အပြင်ထွက်တိုင်း အလှပြင်ကာ ကျော့ကျော့မော့မော့ ထွက်ကာ ပြန်လာတိုင်း မျက်နှာလေးက နွမ်းလျ လာတတ်သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးမိုးစံကလည်း အမှားလုပ်ထားသူမို့ သမီးဖြစ်သူအား အလိုက်ထိုက်လေး ဆက်ဆံနေရ၏။

ရက်များ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးလာရာ မနက်ပိုင်း မိုးတအားရွာပြီး မနက်စာ စားအပြီး မိုးတိတ်သွားချိန် ဒေါက်တာမင်းသူ ရောက်ရှိလာသည်။ ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော ပြည့်စုံအောင်အား တချက်ကြည့်ကာ ဝတ်ရည်ဖူး အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်သွားတော့၏။

ဝတ်ရည်ဖူးကလည်း အကြောင်းကြီးငယ်ရှိ၍ ပြည့်စုံအောင် တံခါးခေါက်လျင် တဒုန်းဒုန်း တဒိုင်းဒိုင်းနှင့် တုံ့ပြန်တတ်ပြီး ဒေါက်တာမင်းသူ အသံကြားလျင် ချက်ချင်း အိပ်ခန်း တံခါး ဖွင့်ပေး တတ်သည်။ ဒေါက်တာမင်းသူ ဝင်သွားသည်နှင့် ခဏအကြာ ပြည့်စုံအောင်မှာ ဧည့်ခန်းမှ ထလာပြီး ဝတ်ရည်ဖူး အိပ်ခန်းနား မယောင်မလည်နှင့် သွားရပ် လိုက်၏။

" ဧည့်ခန်းထဲ … ဖူးလေး ယောင်္ကျားရှိတယ်နော် … ဖြစ်ပါ့မလား "

" ဖြစ်ပါတယ် … ဆရာရယ် … စိတ်ပူမနေနဲ့ … သူမြင်သွားလည်း … ဖူးလေးက … ဂရုမစိုက်ပါဘူး "

အိပ်ခန်းထဲ ခပ်တိုးတိုး ပြောနေပေမယ့် အခန်းတံခါးဝအပြင် ရောက်ရှိနေသော ပြည့်စုံအောင်မှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားလိုက်ရသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးအား အသာလေး တွန်းဖွင့်ရာ အထဲမှ လော့ချထားသဖြင့် ဖွင်မရတော့ပေ။

အရင်ရက်များတွင် အခန်းတံခါး ဟထားရာ ဒီနေ့ပိတ်ထားသဖြင့် မယားဖြစ်သူနှင့် ဒေါက်တာမင်းသူတို့ ဆက်ဆံရေးအား သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာခဲ့သည်။ အခန်းဝမှ ပြန်ခွာကာ အိမ်ပြင် ထွက်ခဲ့ပြီး အိမ်ပြင်ရောက်မှ နောက်ဖေးမှ ပြန်ပတ်ကာ ဝတ်ရည်ဖူး အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်နား ခြေသံလုံအောင်နင်းကာ တိုးကပ်လာ၏။

ပြတင်းပေါက် ထောင့်ကွေးလေးမှ အခန်းထဲ ချောင်းကြည့်ရာ မှန်ချပ်များ ကြားမှ အတွင်းဘက်အား ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်။

ဝတ်ရည်ဖူးမှာ လက်တကိုင်း အင်္ကျီကိုယ်ကျပ်လေးနှင့် ညဝတ်ဂါဝန်အပါးလေး ဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲနေပြီး ဒေါက်တာမင်းသူမှာ အပေါ်ကုတ်အင်္ကျီချွတ်ကာ ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက် ပစ်တင်ရင်း ကုတင်ဘေး မတ်တပ်ရပ်နေ၏။

" ကဲ … ဒါဆိုလည်း … လူနာ ကြည့်ပေးတော့မယ်နော် "

" ကြည့်လေ … ဆရာ "

ဒေါက်တာ မင်းသူမှာ စကားပြောပြီး ဝတ်ရည်ဖူး ခါးမှ ဂါဝန်လေးအား ဆွဲချွတ်ပစ်သည်။ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ဂါဝန်ချွတ်စဉ် သူမဖင်ကြီးအား ကြွပေးလိုက်၏။ ဂါဝန်ကျွတ်သွားသည်နှင့် ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးကြားမှ အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ပေါ်ထွက်လာသည်။

ဒေါက်တာမင်းသူတစ်ယောက် ဝတ်ရည်ဖူး ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ကာ မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာတော့၏။ လက်တဖက်က မြှောက်တက်လာပြီး ဝတ်ရည်ဖူး ဒူးခေါင်း အတွင်းဘက်မှ ပေါင်ခြံလေးအား ပွတ်သပ်ကာ ပေါင်ဂွနားလေး အရောက် ရပ်တန့်လိုက်သည်။

" လက်တွေ ကားပေးဦး … ဖူးလေး "

ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ဒေါက်တာမင်းသူ စကားအဆုံး လက်နှစ်ဖက် ကားထုတ်ကာ လက်မောင်းအား ခေါင်းဘက် ကွေးထားပစ်၏။ဒေါက်တာမင်းသူက ဝတ်ရည်ဖူး ချိုင်းကြားအား လျှာအပြားလိုက်ပင့် ယက်ရင်း ပေါင်ဂွနား ရပ်တန့်ထားသော လက်ချောင်းလေးများမှာ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးပေါ် အုပ်ကိုင်လိုက်တော့သည်။

" အ   … ရှီးးးး းးးးးးး …… အားးးး  အားးးးး "

" ဘယ်လို ခံစားရလည်း … ပြောပါဦး "

" အင်းဟင်း …… ရှီးးးး  းးးး  ယားတယ် … ဆရာ "

" ဘယ်နေရာက … ယားတာလဲ … ပလပ် ပလပ်  ပြွတ် "

" အားးးး …… အမေ့ …… ချိုင်းကြားရော … အောက်ကဟာရောပါ "

" အောက်က ဘယ်ဟာလဲ … ဒါကြီးလား "

" ကျွတ်ကျွတ် … အမလေးးးး …… ဟုတ်  ဟုတ်  ဟုတ်တယ် ဆရာ … ဖူးလေး စောက်ပတ်ရော ယားနေတာပါ "

ဒေါက်တာမင်းသူမှာ ချိုင်းကြားယက်ရင်း စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ခလယ်ဖြင့် ဖိဆွဲကာ စောက်စိလေးအား ကော်လိုက်သဖြင့် ဝတ်ရည်ဖူး ဖင်ကြီး မြှောက်တက်လာ၏။

မယားဖြစ်သူနှင့် ဒေါက်တာမင်းသူတို့ စကားပြောရင်း ပြုမှုနေပုံကို ကြည့်ကာ ပြည့်စုံအောင်တစ်ယောက် အံအောမှင်သက်နေမိသည်။ဒေါက်တာမင်းသူမှာ ဝတ်ရည်ဖူး ချိုင်းကြားအား ယက်ရင် စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်ပေးနေသဖြင့် စိတ်ထဲ တခုခု ဆုံးရှုံးသွားသလို ခံစားလိုက်ရတော့၏။

ပိုဆိုးသည်က မယားဖြစ်သူ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ စောက်ဖုတ် အနိုက်ခံရင်း လက်တဖက်က ကုတင်ဘေး မတ်တပ်ရပ်နေသော ဒေါက်တာမင်းသူ ဘောင်းဘီကြားအား ပွတ်သပ်ကာ လီးစုပ်ချင်ကြောင်း ပြောနေသဖြင့် ဝမ်းနည်း သွားရသည်။

" ဆရာ … ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်လေ … ဖူးလေး လီးစုပ် ချင်လှပြီ "

" စုပ်ရမှာပါ … ဖူးလေးရဲ့ … ဆရာလည်း ဖူးလေး စောက်ပတ်လေး ယက်ချင်နေတာ "

" ဟင့်အင် … ခု ဇစ်ဖွင့်ပေးတော့ နော် "

ဝတ်ရည်ဖူးတစ်ယောက် လီးစုပ်ရန် ကလေးမုန့်တောင်းသလို တောင်းနေသဖြင့် ဒေါက်တာ မင်းသူမှာ စောက်ပတ်အုံလေး ပွတ်ချေပေးနေရင်း လွတ်နေသော လက်တဖက်ဖြင့် ဇစ်ဖွင့်ပေးလိုက်ရ၏။ ဘောင်းဘီဇစ်ပွင့်သည်နှင့် ဝတ်ရည်ဖူးမှာ သူမ လက်လေးတဖက်နှင့် လီးအား ဘောင်းဘီအတွင်းမှ ဆွဲထုတ်ကာ ဆာလောင်မွတ်သိပ် ဟန်ဖြင့် ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်တော့သည်။

ဒေါက်တာမင်းသူမှာ အသားဖြူသူမို့ လီးအရည်ပြားတလျှောက် အကြောစိမ်းများ မြင်နေရ၏။ဝတ်ရည်ဖူး ပါးစပ်ထဲ ကားထွက်နေသော ဒစ်ဖူးမှာ နီရဲနေပြီး ဒစ်ဖူးနောက်နား လီးအရည်ပြားပေါ်မှ ဂေါ်လီကြီးက ဖုထွက်နေတော့သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် … အ   အားးးး … ကောင်းလိုက်တာ ဖူးလေးရယ် … ဟူးးးး  ရှီးးးး "

ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ဒစ်ဖူးအား ပါးစပ်ထဲ ငုံရင်း လီးထိပ်အပေါက်လေးအား လျှာဖျားဖြင့် ထိုးစွပစ်ရင်း ဒစ်ဖူးအောက်ဖက် မေးသိုင်းကြိုးလေးအား လျှာအပြားလိုက် ဘေးတိုက်ယက်ပေးရာ  ဒေါက်တာမင်းသူတစ်ယောက် မအောင့်အီးနိုင်ပဲ အသံထွက် ညည်းလိုက်ရသည်။

ဒေါက်တာမင်းသူ၏ လီးအရည်ပြား အပေါ်မှ ဂေါ်လီကြီးက ဝတ်ရည်ဖူး စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား ချိတ်ဆွဲကာ အထွဋ်အထိပ်သို အကြိမ်ကြိမ် ပို့ပေးထားခဲ့၏။

ဝတ်ရည်ဖူးတစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံအောင်အား စိတ်နာက ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချဖို့ ကြိတ်စီစဉ်နေရာ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အဆက်သွယ်နှင့် ဒေါက်တာမင်းသူအား သိခဲ့ရသည်။နောက်ပိုင်း ကိုယ်ဝန် မဖျက်တော့ပဲ ဒေါက်တာမင်းသူ၏ အပြုစု အယုယများအား အောက် တိုးဝင်မိတော့၏။

ယောင်္ကျားဖြစ်သူအား ရွဲ့ချင်စိတ်ဖြင့် ဒေါက်တာမင်းသူအား အထူးကုဆေးခန်းတွင် အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံလိုက်သည်။ဒေါက်တာမင်းသူ လီးမှာ ပြည့်စုံအောင်လီးနှင့် မကွာသော်လည်း လီးထိပ်မှ ဂေါ်လီက ဝတ်ရည်ဖူးအား ခံစားမှု့ အသစ်များပေးကာ အထွဋ်အထိပ်သို့ ခဏတိုင်းပို့ပေးနိုင်၏။ဝတ်ရည်ဖူးမှာ လင်ဖြစ်သူအား ရွဲ့ပြီး အလိုးခံရာမှ ဒေါက်တာမင်းသူ လီးအား နှစ်ချိုက်လာခဲ့သည်။ဒီနေ့မနက်လည်း မိုးတိတ်သည်နှင့် အိမ်မှာပင် အလိုးခံဖို့ ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်တော့သည်။

ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တုံးလုံး အနေထားဖြင့် ခေါင်းလေးစောင်းကာ ဒေါက်တာမင်းသူ လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေသော မယားဖြစ်သူ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး လက်တဖက်က လီးအရင်း အောက်ဖက်ရှိ လဥများအား ညှစ်ချေပေးနေပြန်၏။

" ရှီးးးးး းးးးး  …… အ  …… လိုးကြစို့နော် ဖူးလေး "

" လိုး လေ "

ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ကိုယ်လုံးအားလှည့်ရင်း ကုတင်စောင်းပေါ် ဖင်ကြီးတင်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက် မြောက်ထားလိုက်သည်။ ဒေါက်တာမင်းသူမှာ ဝတ်ရည်ဖူး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ကုတင်ဘေး မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်သည်။

ဒေါက်တာမင်းသူ လီးကြီးရှေ့ သူမစောက်ပတ်လေးမှာ ဖေါင်းကြွနေကာ အရည်ကြည်လေးများ စို့နေပြန်၏။ကုတင်းစောင်း အိကားနေသော ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းအား လက်ဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ဖြဲကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးမြုပ်ကာ ဖိလိုးလိုက်သည်။ တချက်ချင်း လိုးရင်း ဖင်ဝနား ရောက်နေသော လက်ခလယ် ထိပ်လေးဖြင့် ဖင်ပေါက်အား ထိုးစွပေးပြန်၏။

လီးကြီးပြန်ထွက်လာတိုင်း လီးထိပ်ရှိ ဂေါ်လီမှ စောင်ခေါင်း အတွင်းသားများအား ချိတ်ဆွဲလာရာ စောက်ရည်များပါ လျှံကျလာရသည်။လီးအား ပြန်ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ခလယ်ထိပ်အား လက်တဆစ်ခန့် ထိုးသွင်းပစ်၏။စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ လျှံထွက်လာရာ 

ဖင်ကြားထဲမှ ဖြတ်၍ အာက်သို့ စီးကျသွားတော့သည်။ စီးကျလာသော စောက်ရည်များ လက်ခလယ်ဖြင့် ပင့်သုတ်ကာ ဖင်ဝထဲ ထိုးကလိပေးပြန်၏။ဝတ်ရည်ဖူးမှာ စောက်ပတ်အလိုးခံရင်း ဖင်ပေါက်လေး ကလိခံရသဖြင့် ကာမအရသာ ၂ မျိုးအား တပြိုင်ထဲ ခံယူနေတော့သည်။

စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေသော ဂေါ်လီကြောင့် အီစိမ့်နေရာ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေးက မွှေပေးနေသဖြင့် စိတ်ထဲ မယိုးမယွ ခံစားလာရ၏။

စောက်ပတ် အလိုးခံရင်း ဖင်ခံချင်သော  စိတ်များတဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာပြန်သည်။ဒေါက်တာမင်းသူမှာ လီးတဝက်ခန့် အပြင်ထုတ်စဉ် ဝတ်ရည်ဖူး ဖင်ပေါက်ထဲ ညာလက်ခလယ်အား အဆုံးထိ  ဆတ်ကနဲသွင်းပစ်၏။ လီးပြန်သွင်းချိန် လက်ခလယ်အား ထိပ်ပိုင်းလေး ချန်ကာ အပြင်ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

" အား...ဟား … ရှီးးးး ရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာ ဆရာရယ် "

ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ဖင်ခံဘူးသဖြင့် လက်ခလယ်လောက်နှင့် အာသာမပြေတော့ပေ။ ဒေါက်တာမင်းသူ လီးကြီးအား ဖင်ထဲ လိုးပေးစေချင်သည့် စိတ်များ ထကြွလာရ၏။

လီးဝင်ဖူးပြီးသား ဖင်မို့ လက်ခလယ် အသွင်းအထုတ် လုပ်ရာတွင် လျှောကနဲ့ လျှောကနဲ့ ဝင်ဝင် သွားတော့သည်။ အရှိန်ရလာသည်နှင့် စောက်ခေါင်းပေါက်နှင့် ဖင်ပေါက်အား တပြိုင်ထဲ လိုးပေးလိုက်ပြန်၏။ စောက်ပတ်အား လီးဖြင့်လိုးကာ ဖင်ပေါက်အား လက်ခလယ်ဖြင့် လိုးနေသဖြင့် ဝတ်ရည်ဖူး တစ်ယောက် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရှာသည်။

" ဗျစ် ……  အ  …… ဘွတ်    ဗြိဗြိ …… ရှီးးးး  ကျွတ်ကျွတ် …… ကောင်း  ကောင်း  ကောင်းတယ် ဆရာရယ် … … ရှီးးး  ရှီးးးးးး "

ဝတ်ရည်ဖူး တယောက် ကာမစိတ် ပြင်းထန်လာကာ သူမနို့အုံနှစ်ဖက်အား သူမလက်ဖြင့် ညှစ်ချေကာ တအီးအီး ညည်းနေရ၏။ ထိုစဉ် ဒေါက်တာမင်းသူမှာ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ ပြောင်းလိုးတော့သည်။

ဝတ်ရည်ဖူး တစ်ယောက် ဖင်ထဲ လီးဝင်သည်နှင့် မျက်လုံးများ စင်းကျလာ၏။ ဖင်ခံရသည်အရသာက စောက်ပတ်အလိုးခံရသည်ထက် ပိုကောင်းနေသလို ခံစားမိနေသည်။ခေါင်းလေးမော့ကာ အိကနဲ့ အိကနဲ့ ရှိုက်ရင်း နူတ်ခမ်းလေးများ တဆက်ဆက် တုန်ခါလာတော့၏။ ဒေါက်တာမင်းသူကလည်း မျက်နှာအမူယာ ပြောင်းသွားသော ဝတ်ရည်ဖူး ခံစားမှု့ကို ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှား ဖင်ဝလေးအား တရစပ် ဆွဲလိုးပစ်သည်။

ဝတ်ရည်ဖူးတယောက် ဖင်သားစိုင်များ မလှုပ်ပဲ ခါးလေးနွဲ့ကာ ယိမ်းကာဖြင့် ဖင်အလိုးခံရင်း လီးအရသာ ယူနေလိုက်ပြန်သည်။ ဖင်ထဲ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေပေမယ့် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမှ စောက်ရည်များ အိုင်နေရ၏။

" လိုး  လိုး  ဆရာ …ဆောင့် လိုး ပေး ပါ နော် …… အ   အ  …… ဟုတ်တယ်   ဆောင့်ဆောင့် …… မညှာနဲ့ "

ဝတ်ရည်ဖူး တယောက် ရမ္မက်စိတ် တောက်လောင်ကာ မရှက်မကြောက် ခပ်ပြင်းပြင်း လိုးပေးရန် တောင်းဆိုနေပြန်သည်။ 

" အားးးးးး  ရှီးးးးး းးးးး  …… အဟင့်  ဟင့်  …… လိုးပါ ဆရာရယ် …… ကောင်းလွန်းလို့ပါ ရှင် …… အမလေးးး အားးး  အားးးး …… ထွက်   ထွက်   ထွက်တော့မယ် "

စကားသံ ဆုံးသည်နှင့် စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းရာ ဒေါက်တာမင်းသူ ချက်နား ပန်းမိတော့သည်။စောက်ရည်များ ချက်အောက် စီးကျနေရာ ဖင်ဝနားလေး အရောက် လီးအရည်ပြားနှင့် ထိကာ ဖင်ပေါက်ထဲ တဇွိဇွိ တဗွိ့ဗွိ့ဖြင့် လီးဝင်လီးထွက်သံများ ဆူညံနေ၏။

ဒေါက်တာမင်းသူမှာလည်း ဝတ်ရည်ဖူး ပေါ်နှစ်ဖက်ထမ်းကာ ဆောင့်လိုးရင်း ဖင်ပေါက်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

" အားဟား … ဖူးလေးရယျ …… ရှီးးးးးး းးးးး  အ   အားးးးး  အားးးးးး "

အံကြိတ်ပြောရင်း ခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြင့် လရည်ပန်းထွက်နေသော လီးအား ဝတ်ရည်ဖူး ဖင်ပေါက်လေးထဲ အရင်းထိ ဖိကပ်ထားလိုက်၏။ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ နို့အုံအား သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ညှစ်ချေရင်း လက်ကျန်စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ကာ ဖင်အတွင်းကြွက်သားများဖြင့် ဒေါက်တာမင်းသူ လီးကြီးအား ညှစ်ပေးနေသည်။

" တအားကောင်းတာပဲ … ဆရာရယ် နောက်တခါလည်း … ဖင်လိုးပေးရမယ် သိလား "

ဒေါက်တာမင်းသူ ပုခုံးပေါ်တင်ထားသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်အား အားယူကာ ကော့ထိုးရင်း သူမ၏ ပါးစပ်က တဖွဖွ ပြောနေတော့၏။

" အင်းပါ ဖူးလေးရယ် … ကိုယ်ဝန်နဲ့မို့ ထိန်းလိုးနေရတာ … ဖူးလေး ဖင်ကို လီးတဆုံးထည့်ပြီး ဆောင့်လိုးချင်တာ "

နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ဘေးချင်းယှဉ် မှေးကာ အနားယူ စကားပြောရင်း မှိန်းနေကြသည်။ လူတွေကမှိန်းနေကြသော်လည်း ဒေါက်တာမင်းသူ လက်တဖက်မှ ဝတ်ရည်ဖူး စောင်ဖုတ်အား ပွတ်သပ်နေသလို ဝတ်ရည်ဖူးကလည်း ဖင်လိုးပေးထားသော လီးကြီးအား သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်နေ၏။ အတော်ကြာမှ ဒေါက်တာမင်းသူက ကုတင်ပေါ်မှ အောက်သို့ လိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။ မာန်မကျသေးသော လီးမှာ ပေါင်ကြားထဲ ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားပြန်၏။

" ပြန်တော့မယ်နော် … ဖူးလေး "

" နေဦးလေ …… ဆရာ …… ခြေကြွကလေး ပေးဦးမယ် … ခ်ခ် "

စကားပြောရင်း ခန္ဓာကိုယ်အား ဒေါက်တာမင်းသူ ပေါင်ကြားသို့ ဘေးတစ်စောင်းလှဲကာ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပြောင်စင်နေအောင် စုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ လီးအရည်ပြား တလျှောက် ပြောင်စင် သွားသည်နှင့် ဒေါက်တာမင်းသူမှာ ဝတ်ရည်ဖူး ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်နေ၏။

" ကဲ … နက်ဖန် … နေ့လည်ပိုင်း တခေါက်လာမယ်နော် "

ဝတ်ရည်ဖူး ပါးပြင်အား တချက်နမ်းကာ ဒေါက်တာမင်းသူ အခန်းတံခါးပေါက်ဘက် လျှောက်လာတော့သည်။ ဘေးပြတင်းပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ပြည့်စုံအောင်မှာ ကုတင်ပေါ် ခွေခွေလေး မှေးနေသော မယားဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးတီးအလှအား တချက်ကြည့်ကာ နောက်ဖေးပေါက်မှ ပတ်ထွက်ရင်း အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့၏။အိမ်ရှေ့ ရောက်စဉ် ဒေါက်တာမင်းသူကားလေး ခြံဝန်းထဲမှ မောင်းထွက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

ဒေါက်တာမင်းသူ ပြန်သွားပြီး ခဏအကြာ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ထထိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်နှင့် ဖင်ဝအား အဝတ်ဟောင်း တခုဖြင့် သုတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏။

ဧည်ခန်းထဲ အရောက် လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံအောင်အား တွေ့လိုက်ရာ မသိမသာလေး ပြုံးမိနေသည်။ပြည့်စုံအောင်မှာ မိန်းမဖြစ်သူအား မြင်သည်နှင့် ဒေါက်တာမင်းသူ ပေါင်နှစ်ဖက်ထမ်းလိုးသည့် ပုံများ ပြန်မြင်ယောင်ကာ မျက်နှာငြိုးကျသွားတော့၏။

...............................................................................................................................

" အီး …… အူဝဲ...  အူငဲ …… အူဝဲ "

ပြီးခဲ့တဲ့ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်တွေးရင်း ကလေးငိုသံကြောင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ နို့ဗူးလေး ပါးစပ် တပ်ပေးရင်း ပွေ့ချီထားလိုက်သည်။ကလေး ၃ လ ကျော်လာသည်အထိ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ပြည့်စုံအောင်အား အရွဲ့တိုက်ကာ အိမ်သိပ်မကပ်ပဲ လမ်းသလား နေပြန်သည်။

ပြောလိုက်သည်နှင့် လင်မယား လမ်းခွဲရန်သာ ဝတ်ရည်ဖူး ဘက်မှ တုံ့ပြန်လေ့ရှိ၏။နောက်ဆုံး ပြည့်စုံအောင် တစ်ယောက် မယားဖြစ်သူအား အောက်ကြို့တောင်းပန်ကာ ကတိ အထပ်ထပ် ပေးလိုက်ရ၏။ထိုကတိမှာ လမ်းမခွဲလျင် ဝတ်ရည်ဖူး ဆန္ဒမှန်သမျှ ပြည့်စုံအောင်ဘက်က လိုက်လျော ပေးရမည်ဖြစ်သည်။ကလေး မျက်နှာနှင့် ပြည့်စုံအောင်မှာ အကုန်လိုက်လျော ပေးခဲ့ရသည်။

" တူတူ … တူတူ … တူ…… "

" ဟဲလို … ဖူးလေးလား "

" ဟဲလို မနေနဲ့ … အမြန်လာ ကတိပေးပြီးသားနော် "

" အင်းပါ … မောင်လာပြီနော် "

ဝတ်ရည်ဖူး ပေးသော လိပ်စာအတိုင်း ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တခု၏ လူတစ်ရပ်ကျော် အုတ်နံရံ အစိမ်းကြီး ကာရံထားတဲ့ ခြံဝင်းကြီးထဲ မောင်းဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ ခြံထဲရောက်တော့  ကား ၁၅ စီးလောက် တန်းစီ ရပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်၏။

"   မြန်မြန် … လူတောင် စုံနေပြီ "

လေးထပ်တိုက်ကြီး၏ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဝတ်ရည်ဖူး စကားသံ ပေါ်လာသည်။ပြည့်စုံအောင် တစ်ယောက် စကားတခွန်းမှ မပြောပဲ မယားဖြစ်သူ နောက်မှ ကပ်လိုက်ခဲ့တော့သည်။လက်ပြက်အင်္ကျီ အနက်လေးနဲ့ ဒူးဖုံးစကပ် အကျပ်လေး ဝတ်ထားသော မယားဖြစ်သူမှာ ရင်သားစိုင်ထွားထွား လက်မောင်းအိုးဖွေးဖွေးလေးနဲ့ ခါးအောက် ဖင်သားစိုင်တွေက လမ်းလျှောက်တိုင်း ရမ်းခါနေပြန်၏။

အိပ်ခန်းတခန်းထဲ ဦးတည်နေသဖြင့် ပြည့်စုံအောင်မှာ ရင်ခုန်နေရသည်။စိတ်ဆိုးပြေကာ အလိုးခံတော့မည်လားဟု တွေးရင်း အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ အထင်နှင့် အမြင် လွဲသွားရ၏။ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ပလက်စတစ် အကြည်နဲ့ ထုတ်ထားတဲ့ အထုပ်တထုပ် မှန်ကောင်တာထဲမှ ယူပြီး ပြည့်စုံအောင်အား ပေးလိုက်သည်။ပြည့်စုံအောင် ဖွင့်ကြည့်ရာ အနက်ရောင် ဝတ်စုံတွေနှင့် ဖန်စီမျက်နှာဖုံး တခုတွေ့လိုက်ရ၏။

" အဝတ်စားတွေ ချွတ်လိုက် … အဲ့တာတွေ ဝတ် ……  အပြင်ထွက်ပေးမယ် … ၁၀မိနစ်ပဲ "

" ဟမ် "

ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ပြည့်စုံအောင် အာမေဋိတ်သံအား ဂရုတောင်မစိုက်ပဲ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်သွားခဲ့သည်။ပြည့်စုံအောင်မှာ ဘာနေနေ လုပ်ပေးဖို့ ကတိပေးပြီးသားမို့အထုပ်ထဲက ဝတ်စုံကို ထုတ်ဝတ်ပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် မှန်ထဲ ပြန်ကြည့်သည်။

BAD MAM လိုလို ဘာလိုလို နဲ့ ကိုယ်ကျပ် အဝတ်စားတွေမို့ ရယ်ချင်စိတ်လေး ဖြစ်ပေါ်နေ၏။အတွင်းခံ ပါမလာသဖြင့် ပေါင်ကြားမှ လီးက အမြှောင်းလိုက်ကြီး ဝတ်စုံအပျော့သားအောက် ထင်းနေတော့သည်။၁၀ မိနစ် ပြည့်သည်နှင့် ဝတ်ရည်ဖူး ပြန်ဝင်လာပြီး လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံအောင်အား သေချာကြည့်လိုက်၏။ တကိုယ်လုံး လှည့်ကြည့်ပြီးမှ အားရကျေနပ်တဲ့ အသံနှင့် အခန်းထဲက ခုံတစ်လုံးပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။

အဝတ်စားများအား သေချာ ဆွဲဆန့်ပြီး ပြည့်စုံအောင် မျက်နှာအား နှာခေါင်းထိ ဖုံးသော မျက်နှာဖုံး တပ်ပေးနေသည်။ပြည့်စုံအောင်မှာ ဘာလုပ်မလည်း တွေးရင်း ရင်ခုန်နေရပြန်၏။ပြီးသည်နှင့် မယားဖြစ်သူ ခေါ်သည့်နောက်  လိုက်လာခဲ့သည်။အိမ်အပေါ်ထပ်တက်ရင်း ပထမထပ် ကျော်ကာ ဆက်တက်လာခဲ့ရပြန်၏။

ဒုတိယထပ် ကျမှ တီးလုံးသံ စကားပြောသံ ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်ရသည်။အိမ်အရှေ့ဘက်ခြမ်း ဟောခန်းရဲ့ အစွန်ဆုံး အခန်းတံခါးရှေ့ရောက်တော့ ဝတ်ရည်ဖူးမှ တံခါးအား ဆွဲဖွင့်တော့၏။မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ပြည့်စုံအောင်မှာ အံအောနေရသည်။

ပြည့်စုံအောင် ဝတ်ထားသော ဝတ်စုံပုံစံများနှင့်  ယောင်္ကျားရင်မကြီးများ လည်ပင်းအား စတီးကြိုးလှလှလေးတွေပတ်ကာ လေးဘက်ထောက် အနေထားနဲ့  ခွေးတွေလို မိန်းမတွေသွားတဲ့နောက် လိုက်နေကြသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်၏။

မယားဖြစ်သူအားဝ ကြည့်တော့ မဲ့ပြုံးလေး ပြုံးကာ အခန်းထဲ ဝင်သွားသဖြင့် နောက်မှ ကပ်လိုက်သွားခဲ့ပြန်သည်။အခန်းထဲတွင် ဝတ်ရည်ဖူးလို ခပ်ချောချော မိန်းမ ၁၀ယောက်ထက် မနဲ ဆက်စီ အဝတ်စားများနှင့် ဝိုင်သောက်တဲ့ သူကသောက် ဘီယာသောက်တဲ့သူကသောက် စကားပြော ရယ်မောသံများ ဆူညံနေ၏။

ယောင်္ကျား အားလုံး မျက်နှာဖုံး  များ တပ်ဆင်ထားရင်း အမ်ိန့်ပေးသမျှ အကုန်လုပ်ပေးနေ ရ၏။ အံအောထိတ်လန့် နေတုန်း မယားဖြစ်သူဆီက စကားသံ ထွက်ပေါ်လာရာ ကျက်သေသေသွားမိသည်။

" ဒီလာစမ်း … ငါ့ ကျွန်လေး လည်ပတ် ပတ်ပေးမလို့ ……လေးဖက်ထောက်လိုက် "

ရုတ်တရက် စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ခံစားမိကာ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်မိ၏။သို့သော် ကတိပေးထားမိသဖြင့် အံကြိတ်ကာ ဆိုဖာခုံပေါ် ထိုင်နေသော မယားဖြစ်သူ ခြေသလုံးရှေ့ လေးဖက်ထောက်လိုက်ရသည်။

" ကဲ … ဒီ ကြိုးတွေ ထဲက … ကျွန်လေး ကြိုက်တာရွေး … ခ်ခ် ခ်ခ် "

လည်ပြန်မော့ကြည့်ရာ ဝတ်ရည်ဖူးပေါင်ပေါ် ခွေတင်ထားသော စတီးကြိုးလှလှလေး ၃ ခွေအား တွေ့မြင်ရ၏။ ပြည့်စုံအောင်မှာ စတီးကြိုးများအား စိတ်မဝင်စားပေ ဝတ်ထားသော ဝတ်စုံနှင့် ခွေးလို လေးဖက်ထောက် နေရသော အနေအထာအား ဘယ်သူတွေ ကြည့်နေမလဲ တွေးရင်း စိတ်ခြောက်ခြားလာရသည်။မျက်နှာဖုံး တတ်ထားသော်လည်း အရှက်တရားများ ကြီးစိုးနေ၏။ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ပြည့်စုံအောင် ဖြစ်ပျက်နေသသည်ကို အရသာခံ ကြည့်နေလိုက်၏။

" ဘယ်လိုလဲ … ယောက္ခမကို … မိန်းမ မသိအောင် … ခိုးလိုးတုန်းက … မရှက်ဘူးလား … ဖြန်း   …… အ "

ရုတ်တရက် ပါးရိုက်ခံလိုက်ရ၍ ပြည့်စုံအောင် တစ်ယောက် ဆက်စီ မိန်းမချောတွေကြားထဲ ရှက်ရွံ့လာကာ မျက်ရည်များ ဝဲလာတော့သည်။ထိုအချိန် ဘေးမှ မိန်းမချောများက မယားဖြစ်သူ နာမည်အား ရေရွတ်ကာ လက်ခုပ် ဝိုင်းတီး ပေးကြ၏။ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ခနဲ့ပြုံး ပြုံးရင်း ပြည့်စုံအောင် လည်ပင်အား ခွေးလည်ပတ် စတီးကြိုးတခု တပ်ဆင်လိုက်ရာ လက်ခုပ်သံများ ပိုပြီး ဆူညံလာတော့သည်။

" အနေအထား … သဘောကျရဲ့လား … မကြိုက်ရင် ကတိဖျက်ပြီး ပြန်တော့ "

" ငါ … ငါ …… "

" ဘာ ငါလည်း … ! တောက် ! "

" အ  …  နာလိုက်တာ ဟာ "

ဝတ်ရည်ဖူးမှာ လည်ပင်းကြိုးအား စောင့်ဆွဲလိုက်သဖြင့် ပြည့်စုံအောင် တစ်ယောက် ညည်းတွား လိုက်မိသည်။

" နင် … ငါ့ မျက်နှာကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီး ဖြေစမ်း … ရှက်နေပေမဲ့ … ကျေနပ်တယ် မလား "

" ကျေ  ကျေ  … ကျေနပ်ပါတယ် "

" ခ်ခ်  ခ်ခ် … ဟား ဟားးးးး "

ဝတ်ရည်ဖူး လှောင်ရယ်သံကြောင့် ပြည့်စုံအောင် တစ်ယောက် မျက်နှာတပြင်လုံး ရဲတက်သွားကာ သိမ်ငယ်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာတော့သည်။

" ခုချိန်ကစပြီး နင်က ငါ့ရဲ့ ကျွန်ပဲ ငါခိုင်းတာ အကုန်လုပ် စောတက မတက်နဲ့ … တလ ၄ ကြိမ် … နင့်ကို အပစ်ပေးမှာ ကြားလား "

" ကြား  ကြား … ကြားပါတယ် ဟာ "

" အေး … နင် ငြင်းဆန်တဲ့ နေ့က … ငါနဲ့ လင်မယား ပြတ်ဆဲတဲ့ နေ့ပဲ "

......................................................................................................

" ဟိတ် … သားလေး … မင်းတို့ လင်မယား ပြန်အဆင်ပြေနေ ပြီးလား "

" ဒီလိုပါပဲ …… အန်တီမိုး ရယ် "

ဧည့်ခန်းထဲ မနက်စာ အတူစားရင်း ယောက္ခမ ဖြစ်သူအား ပြည့်စုံအောင် တယောက် ပြန်ဖြေ နေ၏။

" ဒီနေ့ အလုပ်နားရက် … မလား … ဘယ်သွားကြမလို့တုန်း "

" သူသွားချင်တဲ့ဆီ … လိုက်ပို့ပေးရမှာ … ကလေး ဂရုစိုက်ဦးနော် … အန်တီမိုး "

" အေးပါ …… မင်းတို့ လင်မယား အဆင်ပြေတာ မြင်ရတော့ … ဝမ်းသာပါတယ်ကွာ "

ခဏအကြာတွင် ပြည့်စုံအောင်တို့ လင်မယား ကားလေးဖြင့် အိမ်မှ ထွက်လာခဲ့သည်။ဝတ်ရည်ဖူး မောင်းလာသည့်ကားလေးမှာ အမြန်လမ်းမကြီး အတိုင်း မြို့စွန်သို့ ဦးတည်နေ၏။

" တူတူ …… တူ ……… "

ဖုန်းသံ မဆုံးခင် ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ကားမောင်းရင်း လက်တဖက်ဖြင့် ယူဖွင့်လိုက်သည်။

" ဟဲလို …… ဝတ်ရည် …… လာပြီလား … ဘယ်ရောက်ပြီလည်း "

" လာနေပါပြီ … ဦးနိုင်ရယ် … ရောက်တော့မယ် … ပစ္စည်းတွေ အဆင်သင့်ပဲလား "

" အဆင်သင့် လုပ်ထားပါတယ် … စိတ်တိုင်း ကျစေရမယ် "

" Ok လေ … ဒါပဲနော် …… ရောက်တော့မယ် "

တဖက်က ဖုန်းချသွားသည်နှင့် ကားလေးမှာ အရှိန်မြင့်မောင်းနေ၏။တဖြည်းဖြည်း လယ်ကွင်းများ ကျော်လွန်လာကာ လမ်းမကြီး အနောက်ဖက် တည့်တည့် ချိုးမောင်း လိုက်ပြန်သည်။

သရက်ပင်ကြီးများ တန်းစီနေကာ ခဏအကြာ  ခြံကြီး တခြံ တွေ့လိုက်ရ၏။ ခြံကျယ်ကြီးထဲ သရက်ပင်များ မာလကာပင်များ တန်းစီစိုက်ထားရာ တခြံလုံး သစ်ပင်ရိပ်များဖြင့် အေးမြနေသည်။ ခြံထဲ အရောက် ရေမြှောင်းတံတားအား ကျော်ကာ လျောက်လာရင်း နှစ်ထပ်တိုက် အဖြူလေး တစ်လုံး တွေ့မြင်လိုက်ရပြန်၏။

" ကျွန် လေး "

" ခင်ဗျာ "

၁ လ ၄ ကြိမ် ကျွန်လုပ်ပေးရမည် ဟု ကတိခံထားရသဖြင့် ပြည့်စုံအောင်မှာ မရည်ရွယ်ပဲ လေးလေးစားစား ပြန်ထူးမိသည်။ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ တချက်ရယ်မောရင်း ကားပေါ်ကအဆင်း ပြည့်စုံအောင်အား လေးဖက် ထောက် လိုက်လာရန် အမိန့်ပေးလိုက်တော့သည်။

ပြည့်စုံအောင်မှာ မယားဖြစ်သူ စိတ်တိုင်းကျ ကားပေါ်မှ လေးဖက်ထောက် ဆင်းလိုက်ရ၏။မြို့စွန် ခြံဝင်းထဲ လူသွားလူလာ မရှိ၍သာ ပြည့်စုံအောင် အရှက်မရပေ။ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ဒူးဖုံးစကပ်လေးဖြင့် နှစ်ထပ်တိုက်အိမ်သို့ လျှောက်သွားရာ လေးဘက်ထောက်၍လိုက်ခဲ့ရသည်။

" ကျွီ … ကျွိ "

တိုက်ရှေ့အရောက် သူမပါသာ တံခါးဆွဲဖွင့်ကာ ဧည့်ခန်း တောင်ဘက်ရှိ အခန်းတခန်းဆီသို့ ဝင်ချသွား၏။ပြည့်စုံအောင် လေးဖက်ထောက် ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဖန်စားပွဲခုံတစ်လုံး၏ အနောက်ဖက် လူ ၄ ဦး ထိုင်ရသော ဆိုဖာ သရေခုံရှည်ကြီးပေါ် အသက် ၅၀ ခန့် လူကြီးတစ်ဦး ထိုင်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

ပြည့်စုံအောင် ရှက်စိတ် အနည်းငယ် ဝင်လာသော်လည်း လူစိမ်း တစ်ယောက်ထဲမို့ အားတင်း ထားလိုက်ရ၏။ထိုလူကြီး ရှေ့ရှိ ဖန်စားပွဲခုံပေါ်တွင် ဘီယာပုလင်းများ ဝိုင်ပုလင်းများ စားသောက်ဖွယ်ရာများ ပြင်ဆင်ထားသည်။

" ကျွန်လေး … ဟို မှန်ကောင်တာလေးထဲ ကြည့်စမ်း … မြင်လား "

မယားဖြစ်သူ ဝတ်ရည်ဖူးစကားကြောင့် လက်ညိုးထိုးသော နေရာအား လှမ်းကြည့်ရာ ပထမခေါက်က ဝတ်ရသော ဝတ်စုံပုံစံများနှင့် အချွန်အတက်ပါသော လည်ပတ်များ သံကြိုးများ ကြာပွတ်များ တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။မှန်ကောင်တာအား ငေးကြည့်နေစဉ် ဝတ်ရည်ဖူး ဆီမှ အသံထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

" အဲဒီ … ဝတ်စုံနဲ့ … ပစ္စည်းတွေ … ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ပြီး …… ငါ့ဆီ ယူလာခဲ့ "

ပြောပြီးသည်နှင့် ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်နေသော လူကြီး ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ ပြည့်စုံအောင်မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးရင်း ခွေးလို လေးဖက်ထောက်သွားပြီး ကောင်တာထဲမှ ဝတ်စုံနှင့် ပစ္စည်းများအား ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ကာ ဝတ်ရည်ဖူး ခြေရင်းနား တခုချင်း ချပေးရတော့သည်။

" ကဲ … အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက် … ဒါတွေ ဝတ် "

" ဟို  ဟို …… "

ပြည့်စုံအောင်မှာ လင်မယားချင်း တုံးလုံးချွတ် လိုးဖူးသဖြင့် မရှက်သော်လည်း ခုံပေါ်ထိုင်နေသော လူကြီးကြောင့် အခက်တွေ့နေ၏။

" ဘာ …… တဟိုဟို လုပ်နေတာလဲ … ခု မတ်တက်ရပ် …… အကုန်ချွတ်စမ်း "

ပြည့်စုံအောင် တယောက် မျက်နှာလေး ရဲကာ အဝတ်စာများ ချွတ်ချပစ်တော့၏။ အဝတ်စား ကိုယ်ကြပ် အတိုလေးများ ဝတ်ပြီးချိန် ဝတ်ရည်ဖူးမှာ သရေလည်ပတ် အနက်တခု ပြည့်စုံအောင် လည်ပင်းအား ပတ်ပေးလိုက်သည်။

" နင် အခုကစပြီး … ငါ့ရဲ့ခွေးကျွန် … ဖြစ်သွားပြီ ကြားလား "

ဝတ်ရည်ဖူး စကားအဆုံး ပြည့်စုံအောင် တယောက် သိမ်ငယ်စိတ်များ ဝင်လာကာ စ်ိတ်ခွန်အားများ ကျဆင်းသလို ခံစားနေရတော့၏။

"  ငါ့ကို သခင်မလို့ ခေါ်ရမယ် … သေချာမှတ်နော် …… ဒါက နင့်ရဲ့ သခင် …… သူ့ကိုလည်း သခင်လို့ ခေါ် ကြားတယ်နော် "

"  ကြား  ကြား …   ကြားပါတယ် …… သခင်မလေး "

အသံတုန်ရီစွာဖြင့် ပြောလိုက်သော ပြည့်စုံအောင် အသံကြောင့် ဝတ်ရည်ဖူး တစ်ယောက် အားရကျေနပ်နေသည်။ ထို့နောက် လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်နှင့် ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်အား သရေကွင်းအပြားများ ပတ်ပေးကာ ထိုသရေကွင်း အပြား လေးခုအား စတီးကြိုး ချိတ်များဖြင့် ချိတ်ထားလိုက်တော့၏။ခြေနှစ်ဖက် လက်နှစ်ဖက်အား စတီးကြိုးခံ၍ ပေါင်းပြီး သော့ခတ်ပြန်သည်။

" ပြီးရင် … ထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ … ဝတ်ရည် … ဦးနိုင် တင်းနေပြီကွ "

တချိန်လုံး ဘာတခွန်းမှ မပြောပဲ ထိုင်ကြည့်ရင်း ဘီယာသောက်နေသော လူကြီးထံမှ စကားသံ ထွက်ပေါ်လာ၏။ပြည့်စုံအောင် မော့ကြည့်လိုက်ရာ မျက်နှာလေးထောင့် စပ်စပ် နှာခေါင်းပွပွနှင့် နူတ်ခမ်းထူထူ  လူကြီးအား အနီးကပ် တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ မယားဖြစ်သူ ပုခုံးသားလေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ရင်း ညာလက်က ဒူးဖုံးစကပ် အပျော့သားလေးအား ဒူးအထက်နားမှ ပေါင်ရင်းထိ အသွားအပြန် ပွတ်သပ်ပေနေ၏။

ပြည့်စုံအောင် မျက်နှာတချက် ပြက်သွားရသည်။ ကတိပေးရာတွင် သူစိမ်းယောင်္ကျာအား အလိုးမခံတော့ကြောင်း ဝတ်ရည်ဖူးဘက်က ထုတ်ပြောခဲ့၏။ စကားပြောရန် ပြင်လိုက်စဉ် ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ခေါင်းပေါ်မှ ဂေါက်သီးအရွယ် ရာဘာ အလုံးလေးပါသော သရေကြိုးပျော့လေးအား စွပ်ချလိုက်ပြန်သည်။ပါးစပ်ဟလိုက်ချိန် ပါးစပ်ပေါက်ထဲ ရာဘာအလုံးလေး ဖိထည့်ပစ်၏။

" အု  … ဝူးးးး  ဝု   ဖလု "

ပြည့်စုံအောင် စကားပြောရာ တဝူးဝူး ဖြင့်သာ ဗလုံးဗထွေး အသံများ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။လက်နှစ်ဖက်မှာလည်း  ခြေချင်းဝတ်ဖြင့် တွဲပြီး သော့ခတ်ထားသဖြင့် ပါးစပ်မှ သရေကြိုးအား ဆွဲဖြုတ်မရတော့ပေ။

မယားဖြစ်သူ ဝတ်ရည်ဖူး၏ ဖြူစင်ဝင်းပတဲ့ အသားရည်ကြောင့် အင်္ကျီကိုယ်ကြပ်လေး အောက်က ရင်သားစိုင်အပေါ်ခြမ်းလေး ခပ်ရေးရေး မြင်တွေ့နေ၏။ ဦးနိုင်ဆိုသော လူကြီး၏ ဘယ်လက်မှာ သိုင်းဖက်ရင်း  အင်္ကျီကိုယ်ကြပ်လေးထဲ လက်သွင်းပြီး ဘရာစီယာ ကြိုးကိုင်းလေးအား ပုခုံးဘေး ဆွဲချနေပြန်သည်။

ညာလက်က စကပ်အပျော့သား အောက်နားစမှ အပေါ်ပင့်နိူက်ရာ ဝတ်ရည်ဖူး၏ ပေါင်သားဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်လေး မြင်နေရ၏။ ပြည့်စုံအောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ခြေနှစ်ချောင်းရှေ ဒူးကွေးစုကာ ဖင်ချထိုင်နေရသဖြင့် မယားဖြစ်သူ ပေါင်ဂွထဲ သူစိမ်းယောင်္ကျားလက်တဖက် တိုးဝင်းနေရာ 

ကြည့်ရင်း အာဂေါင်များ ခြောက်ကပ်လာတော့သည်။ထိုစဉ် ဆံနွယ်များ စုချည်ကာ နောက်ကျောဘက် ပို့ထားသော ဝတ်ရည်ဖူး၏ နူတ်ခမ်းဖူးဖူး ရဲရဲလေးအား ဦးနိုင်မှ သူုနူတ်ခမ်း အထူကြီးဖြင့် ဆွဲစုပ်နေပြန်၏။

ဝတ်ရည်ဖူး တယောက် နူတ်ခမ်းလေးအား အစုပ်ခံရစဉ် ဦးနိုင်ဘယ်လက်က သိုင်းဖက်ထားရင်း ဘလာစီယာလေးထဲမှ နို့အုံလေးအား ညှစ်ခြေပေးနေသည်။ဝတ်ရည်ဖူး ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မသိမသာလေး ဖြဲပေးလိုက်၏။ဦးနိုင် ဘယ်လက်က တဖြည်းဖြည်းဘလာစီယာ အောက်ရောက်လာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ပွတ်ချေရင်း ညာလက်က ပေါင်ခြံထဲမှ စောက်ပတ်အုံလေးအား အတွင်းခံ ဘောင်ဘီပေါ်မှ ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။

ဝတ်ရည်ဖူးမှာ မငြင်းဆန်သည့်အပြင် ဦးနိုင် ပေါင်ကြားအား ဘောင်းဘီအပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်း နူတ်ခမ်းထူထူကြီးအား ပြန်လည်ဆွဲစုပ်ပေး၏။

ပြည့်စုံအောင်မှာ မယားချောလေး ဝတ်ရည်ဖူး၏ အပြုအမှုကြောင့် ဝမ်းနည်းစိတ်တဝက် ဘာဆက်ဖြစ်မလဲ သိချင်စိတ် တဝက်ဖြင့် စိတ်ထဲ ဒွိဟဖြစ်နေရသည်။မျက်နှာရှေ့ မယားဖြစ်သူ စကပ်အောက်နားစလေး ပေါင်ရင်းကပ်နေရာ ဦးနိုင်၏ လက်ဖြင့် ပွတ်ချေပေးမှု့ကြောင့် အတွင်းခံဘောင်ဘီးလေးမှာ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသည်ကို မြင်နေရပြန်၏။ 

ထိုချိန် ဦးနိုင်မှာ ဝတ်ရည်ဖူး ပေါင်ကြားမှ ညာဘက်လက်အား ပြန်ထုတ်ကာ သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်လိုက်တော့သည်။ဇစ်ပွင့်သည်နှင့် အတွင်းထဲ အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေသော လီးအား ဝတ်ရည်ဖူးမှ သူမလက်လေးဖြင့် ဆွဲထုတ်ကာ ဂွင်းထုပေးပြန်၏။

ခဏအကြာ ဦးနိုင်ညာလက်မှာ ဝတ်ရည်ဖူးပေါင်ကြားထဲ ပြန်ရောက်လာပြီး အတွင်းခံဘောင်ဘီဂွလေးအား လက်ညိုးလေးဖြင့် ဘေးချိတ်ဆွဲကာ လက်ခလယ်အား စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။စောင်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းလေး ဝင်လာသည်နှင့် ဝတ်ရည်ဖူးမှာ သူမလက်ထဲ ဒစ်ဖူးမှအရည်ကြည် စို့ကာ မာလာသော လီးကြီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားမိ၏။

ဦးနိုင်ကလည်း ဝတ်ရည်ဖူး ခံစားမှု့မြင့်တက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း တဆင့်တက်ကာ စောက်ပတ်လေးထဲ လက်ခလယ်ရော လက်သကြွယ်ပါ ၂ချောင်းပူး သွင်း၍ ခပ်သွက်သွက်လေး အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။

" အ   အား.. အဟင့်  ဟင့် …… ရှီးးးးး    အ    အ …… မ ရ  တော့  ဘူးးး …… ရှီးးး   အမလေးးး "

ဝတ်ရည်ဖူး တယောက် ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက်တုန်ကာ ခေါင်းလေး မော့တက်ရင်း ဦးနိုင် လက်ကောက်ဝတ်အား သူမ လွတ်နေသော လက်တဖက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်တော့၏။

" ကောင်လား … ဝတ်ရည် "

" အင်း "

" ဦးနိုင်ကိုလည်း … ကောင်းအောင် လုပ်ပေးလေ … ရော့ လီးစုပ်ပေး "

ဦးနိုင် စကားကြောင့် ဝတ်ရည်ဖူး မျက်နှာလေး အမ်းတန်းတန်း ဖြစ်ကာ သူမခြေထောက်ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်နေသော လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံအောင် မျက်နှာအား ခိုးကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ပြည့်စုံအောင်၏ ဝေခွဲမရသော မျက်နှာအား တချက်ကြည့်ကာ ဦးနိုင် ဒစ်ကြီးအား ဆွဲစုပ်လိုက်၏။

ထို့နောက် ဒစ်ဖူးအား လျှာဖြင့် လိပ်ဆွဲကာ လီးတန်တလျှောက် လျှာဖြင့် အထက်အောက် ယက်ကာ မက်မက်မောမော စုပ်နေတော့သည်။ လီးထိပ်အား နူတ်ခမ်းလေးဖြင့် တေ့စုပ်ရင်း ဘောင်ဘီအတွင်းထဲ လက်နိုက်ကာ လီးအရင်း အောက်ဖက် လဥများအား ညှစ်ချေပေးရာ ဦးနိုင်တယောက် တရှီးရှီးဖြင့် ဖင်ကြွလာရ၏။

" အားးးး  အ … ကောင်းလိုက်တာ ဝတ်ရည်လေးရာ …  နာနာလေး ဆွဲစုပ် ဟုတ်တယ် …… အီးးးး ရှီးးးး လျှာနဲ့  ဒစ်ကို … ပတ်ယက်ပေးဦး … အားလားလား …… ဟူးးး ရှီးးးးး '

ညည်းသံများ ပေါ်ထွက်လာပြီး ဦးနိုင်လက်တဖက်မှာ ဝတ်ရည်ဖူးခေါင်းအား ဖိချလိုက်တော့သည်။လီးကြီးမှ လည်ချောင်းထဲ တိုးဝင်လာရင်း ဒစ်ဖူးမှ အာခေါင်လာထောက်သဖြင့် ဝတ်ရည်ဖူး တယောက် တဟွတ်ဟွတ် သီးနေပြန်၏။

လည်ပင်းကြောလေးများ ထောင်လာကာ ပါးလေးနှစ်ဖက်ဖေါင်းလာစဉ် လရည်များ ပန်းထည့်ခံရလိုက်သည်။ဆက်ကနဲ့ ခေါင်းကြွလိုက်ပေမယ့် ဦးနိုင်မှ သူမခေါင်းအား လက်ဖြင့်ဖိထားသဖြင့် လည်ချောင်းထဲ ဝင်လာသမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မျိုချလိုက်ရ တော့၏။

" အားဟား … တအား ကောင်းလွန်းလို့ မထိန်းနိုင်ဘူး ...ဖြစ်သွားရတယ် …  ဦးနိုင်ကို စိတ်ဆိုးသွားလား ကွာ "

" ဟွန့် … သွား … မပြောမဆိုနဲ့ လုပ်ပြီးမှ "

ပြည့်စုံအောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ခံရသဖြင့် မျက်နှာပျက်နေရှာသည်။သို့သော် ပါးစပ်ထဲ ရာဘာလုံးလေး ထည့်ထားခံရသဖြင့် နူတ်မှ ထုတ်ပြောလို့ မရတော့ပေ။

" ဝတ်ရည်လေးက … လီးစုပ် တအားတော်တာကိုး....ကွ … ခိခိ … ကဲ အဝတ်တွေ ချွတ်ပြဦးနော် "

စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးနိုင်လက်နှစ်ဖက် မနားတမ်းအလုပ်ရှုပ်ကာ ဝတ်ရည်ဖူး အဝတ်စားများအား ဆွဲချွတ်တော့သည်။အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ပြီးသည်နှင့် ဘရာစီယာလေးအား ချိတ်ဖြုတ်ပစ်ရာ နို့အုံဖွေးဖွေးလေး နှစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးနှစ်ခုက ချွန်ထွက်နေ၏။ 

အတွင်းခံ ဘောင်ဘီးလေး ဆွဲချွတ်ရာ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံအောင်အား ခိုးကြည့်ရင်း ဖင်ကြီး ကြွပေးလိုက်ပြန်သည်။ ပေါင်ခြံအလယ်မှ အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်လေးမှာ ပြူထွက်လာတော့၏။

" လှလိုက်တာ … ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်လေးက … ဝါးစားပစ်ချင်တာ … ဟင်းဟင်း "

" အဲတာတော့ … မဖြစ်ဘူးနော် "

" ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် … ပြွတ်စ် "

ဦးနိုင်မှာ နို့သီးခေါင်းလေး ကော့လာအောင် စုပ်ရင်း လျှာဖြင့် ပတ်ယက်ပေးနေပြန်သည်။ဝတ်ရည်ဖူးတစ်ယောက် ရမ္မက်စိတ်များ ပြန်ကြွလာကာ စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ခံစားနေရရှာ၏။နို့စို့ရင်း ဝတ်ရည်ဖူး ဘယ်ခြေထောက်အား ခုံပေါ်ဆွဲတင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားဖြင့် စောက်ပတ်အုံလေးထဲ လီးထိပ်အား တိုးကပ်လိုက်သည်။

" အ  … အဲတာတော့ …… ကျမ ခွင့်မပြုဘူးနော် ……ဦးနိုင် "

" အင်းပါ … အထဲ မထည့်ပါဘူး … ဝတ်ရည်ရယ် ……လီးထိပ်နဲ့ စောက်ပတ်အုံလေး …… ပွတ်ရုံလေးပါ ကွာ "

လီးကြီး အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဖိခွဲလိုက်တိုင်း ဝတ်ရည်ဖူးခေါင်းလေး မော့တက်သွားရ တော့သည်။ပြည့်စုံအောင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီး အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲတိုင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်သွားလေမလားဟု ရင်တထိပ်ထိပ်နှင့် ကြည့်နေရ၏။

ဝတ်ရည်ဖူးတစ်ယောက် အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ လီးထိပ်ကြီး ချော်ဝင်ပါစေဟု  စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ဆုတောင်း နေရှာသည်။လင်ဖြစ်သူအား ဘယ်သူစိမ်း ယောင်္ကျားသားကိုမှ အလိုးမခံတော့ကြောင်း ကတိပေးထားသည်မို့ အခက်တွေ့နေရ၏။ 

ပြည့်စုံအောင်မှာ ဒစ်ကြီး အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ တွင်သာ အထက်အောက်ရွေ့နေသဖြင့် မယားဖြစ်သူမှ အလိုးမခံကြောင်း သိရသဖြင့် စိတ်အေးနေစဉ် ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ညာခြေထောက်အား ခုံပေါ်တင်ရင်း ဦးနိုင် ခါးအား ချိတ်လိုက်တော့သည်။ထိုအခါ ဝတ်ရည်ဖူး စောက်ပတ်အား ပြည့်စုံအောင် မမြင်ရတော့ပေ ဘေးတိုက်အနေထားနှင့် ပေါင်လုံးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်အား ကွယ်သွားရ၏။

" ရှီးးးး းးးး … အားဟား …… ဖိပွတ် ဦးနိုင် … အင်း အင်း …… ဟုတ်တယ် "

လီးထိပ်ဖျားနှင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲ ထိုးခွဲကာ စောက်စိလေး ကလော်မိသဖြင့် ပေါင်တန်များ တုန်ကာ ဖင်ကြီး မြှောက်တက်လာပြန်သည်။ ပြည့်စုံအောင်မှာ ကြည့်ရင်း မျက်နှာပျက်လာတော့၏။မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာကာ ခေါင်းလေးမော့တက်သွားသဖြင့် အဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားမှန်း ရိပ်မိလိုက်သည်။

သို့သော် မမြင်ရသဖြင့် စိတ်ထဲ မရိုးမယွ ခံစားနေရ၏။ဝတ်ရည်ဖူးမှာလည်း ဦးနိုင်အား မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားနှင့် ခါးပေါ်ခြေနှစ်ဖက် ညှပ်ချိတ်ကာ လက်နောက်ပြန်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီး ကြွလိုက် ပြန်ချလိုက်ဖြင့် တအီးအီး ညည်းနေတော့သည်။

တဇွိဇွိ တဗွိဗွိဖြင့် အသံများထွက်ပေါ်လာရင်း ဝတ်ရည်ဖူး လက်နှစ်ဖက်က ထိုင်ခုံကတီဘာ အခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ပြီး ဖင်သားစိုင်ကြီး တဇပ်ဇပ် တုန်ပြီး ခဏအကြာမှ ငြိမ်ကျသွား၏။

" ဦးနိုင်က … တန်းလန်းကြီး … ဝတ်ရည်ရယ် … အပေါ်ကနေ … ပွတ်ပေးပါ့လား "

" ဟူးးးး  ရှီးးးးး   ……… အင်း … ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ပေးလေ "

ဦးနိုင်မှာ ပြည့်စုံအောင် ဘေးနား ပက်လက်လှန်ရာ လီးကြီးမှာ စောက်ရည်များနှင့် တင်းပြောင်နေကာ ထောင်ထွက်နေသည်။ပြည့်စုံအောင် တယောက် ဦးနိုင်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား အနီးကပ် သေချာစိုက်ကြည့် လိုက်ပြန်၏။

စောက်ရည်များမှ လီးထိပ်တွင်သာ မက လီးအရင်းဘက် လမွှေးများပေါ်ထိ ရွှဲနေရာ ပြည့်စုံအောင် စိတ်ထဲ မတင်မကျ ခံစားနေရသည်။စောက်ပတ်ထဲ လီးမဝင်ပဲ လီးအရင်းထိ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသည်မှာ သဘာဝ မကျလှပေ။စဉ်းစားနေစဉ် မယားဖြစ်သူ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ဦးနိုင် လီးပေါ်ခွထိုင်ပြီး လီးထိပ်အား ဖမ်းကိုင်ရင်း လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ချက်ပေါ်လှန်ဖိလိုက်၏။

အမြှောင်းလိုက် လှန်ထားသော လီးတန်အား စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်း အတွင်း ထည့်ကာ ဖိထိုင်လိုက်တော့သည်။ခါးကော့ကာ လက်နောက်ပြန်ထောက်ရင်း ခါးအားဖြင့် ဖင်သားစိုင်ကြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ကာ လီးအား ပွတ်ဆွဲပေး၏။

" အား ……  အ  … ဖိပွတ်  … အင်း အင်း ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းပဲ … ဝတ်ရည်ရယ် …  အားပါးပါး  ရှီးးး းးး "

" ကောင်းရင် ငြိမ်ငြိမ်နေနော် … ဦးနိုင် … ထိပ်ကို အောက်ထဲ ထိ … မရောက်ပေ့စေနဲ့ "

" ဟူးးးး  အင်းးး  အင့်အင့် …… အောက်ကနေ ပြန်ပြီး ဖင်ကို ဖိကြိတ်ပြီး ပွတ်ပါ ကွာ …… အားဟား "

" ခါးကော့ပြီး ဖိပွတ်ပေးနေတာပဲ … ဦးနိုင်ကလည်း မမြင်ဘူးလား "

" အင်းပါ … ညောင်းရင်ပြော … ဦးနိုင် အပေါ်က ပွတ်ပြီး လရည်ထုတ်ပစ်မှာပါ "

" နေပါစေ ရတယ် … မညောင်းပါဘူး "

ဝတ်ရည်ဖူးမှာ လင်ဖြစ်သူ ဘေးထားပြီး ဦးနိုင်အား ပွတ်ခိုင်းလျင် မတော်တဆ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်ရင် အခက်တွေ့နေရမည်။လင်ဖြစ်သူအား နာကြီးစိတ်နှင့် ပညာပေးနေစဉ် သူမ ဘက်မှ ကတိတည်လိုက်ချင်၏။

လီးတန်ကြီးမှာ ဝတ်ရည်းဖူး စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြင့် ဒစ်ဖူးက စောက်စိလေးအား ထိုးမိနေပြန်သည်။စောက်ပတ်  အသားနုလေးများနှင့် လီးအရည်ပြားအား လျှောတိုက်ပွတ်ဆွဲရင်း ကာမစိတ်များ ထိန်းမရအောင် ထကြွနေရတော့သည်။ လီးကြီးအား ဖိလိုက်ပွတ်လိုက် ဖြင့် စောက်ရည်များ ဒုတိယ အကြိမ် စို့လာခဲ့၏။

" ပြီးတော့မယ် … ဝတ်ရည် … အားဟား  … မြန်မြန်လေး လုပ်ကွာ … ရှီးးးး းးးး  အင်း "

ဦးနိုင်စကားကြောင့် ဝတ်ရည်ဖူး ရမ္မက်စ်ိတ်လေး တရှိန်းရှိန်း တက်လာကာ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ ကျလာရင်း ဒစ်ဖူးကျော်သည်အထိ ပွတ်ချလိုက်မိသည်။နောက်ပြန် လက်ထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ခါးကော့ထားသည်မို့ ဖင်ကြီးနောက်ပြန်အဆွဲတွင် အရှိန်လွန်လာသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဒစ်ကြီးချိတ်ပါလာကာ လီးတချောင်းလုံး ဘွတ်ကနဲ့ ဝင်သွားတော့၏။ 

ရုတ်တရက်မို့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသော လီးအား ညှစ်ပေးနေမိပြန်သည်။လီးအရည်ပြား တလျှောက် တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးလာကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားထဲ တင်းကနဲ့့ တင်းကနဲ့ ခံစားလာရတော့၏။

ခံစားမှု့ မြင့်တက်လာရာ ဘေးနား လင်ဖြစ်သူ ရှိနေသည်ကို မေ့လျော့သွားသည်။ စောက်ပတ်အုံလေးထဲ လီးဝင်သွားသဖြင့် အောက်က ပက်လက်လှန်နေသော ဦးနိုင် တယောက် စောက်ခေါင်းအတွင်းသား များ၏ နုညံ့မူ့ကို ခံစားရင်း တရှီးရှီး ညည်းတွားနေပြန်သည်။

" အု ဝူးးး …… အု  ဝု  … ဝူး ဝု "

ပြည့်စုံအောင်မှာ ဘေးနားမှ ကြည့်ရင်း တဝူးဝူးဖြင့် အော်ဟစ်ကာ မကျေနပ်သော အရိပ်အရောင် ပြနေရှာ၏။

" သေချာ လုပ်တာ … မဟုတ်ဖူးးး … အဟင့် ဟင့်  အ  အားးးး … တကယ်ပါ  သေ ချာ … မ လုပ် …… အား...   အမလေးးး  ကျွတ်ကျွတ် "

ဝတ်ရည်းဖူး တယောက် လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံအောင်၏ အပြုအမှုကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ရန် သူမ သေချာလုပ်တာ မဟုတ်ကြောင်း ရွတ်ဆိုကာ  စုပ်သပ်နေတော့သည်။ထိုအချိန် ဦးနိုင်မှာ အခွင့်အရေးအား မိမိရရ အသုံးချလိုက်ပြန်၏။ဝတ်ရည်ဖူး ခါးလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲက အောက်မှ ၅ ချက်ခန့် ဆက်တိုက် ပင့်လိုးပစ်သည်။

" ဗျစ် … အ …… ဘွတ်  ဘွတ်  ဘွတ်  ဘွတ် "

အားကနဲ့ အော်သံနှင့်အတူ ဝတ်ရည်ဖူး တယောက် ကော့ပျံကာ ဖင်ကြီး မြှောက်တက်သွားရ၏။ အောက်နှုတ်ခမ်းအား ဖိကိုက်ရင်း ကုန်းထကာ ရရှိနေသော ကာမစည်းစိမ်လေး ပျောက်ကွယ်မှာ စိုးသည်အလား ဦးနိုင်ရင်ဘတ်ပေါ် လက်နှစ်ဖက် ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးအား ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် စကောဝိုင်းဝိုင်းသလို ကြိတ်လှည့်ပစ်တော့သည်။ 

ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကော့လိုက် ဖိချလိုက်ဖြင့် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရာ အချက် ၃၀ ကျော်ကျော်တွင် စောက်ခေါင်းထဲ နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရ၏။ ဦးနိုင်ရင်အုပ်ကြွက်သားများအား ကုတ်ခြစ်ကာ တဘွတ်ဘွတ် ထပ်ဆောင့်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရာ လီးအရင်းမှ လဥကြားထဲ စီးကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် စောက်ရည်များ အိုင်သွားတော့သည်။

" အဟင့် ဟင့် … သေချာ လုပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး … အမလေး … အင့်အင့် … ကောင်း  ကောင်း  ကောင်းလိုက်တာရှင် … အား  အားးး  ရှီးးးး းးးးးးးးးးးးး "

ဝတ်ရည်ဖူး တယောက် တတွတ်တွတ် ညည်းတွားရင်း ဖင်ကြီးကြွကာ ဘေးသို့ လိမ့်ချ ပစ်လိုက်၏။ ဝတ်ရည်ဖူး ဘေးနား အနားယူနေစဉ် ဦးနိုင်မှာ ပြည့်စုံအောင် ပါးစပ်စီးထားသော သရေကြိုးလေး ဖြုတ်ပေးလိုက်ရာ ပါးစပ်ထဲမှ အလုံးလေး ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါသအိုး ပေါက်ကွဲစွာ ပြောဆိုနေတော့သည်။

" ခွေးမ … နင်  နင် … ပေးပြီးသာ ကတိ ဖျက်တာ … ငါ  မကျေနပ်ဖူး မကျေနပ်ဖူး "

" ဖြန်း ဖြန်း … ဟေ့ကောင် မင်း ပါးစပ် ပိတ်ထားစမ်း … မင်းက အရင် ဖေါက်ပြန်တာလေ "

ဦးနိုင်မှာ လက်ရော ခြေထောက်ရော သံကြိုးခတ်ခံထားရသော ပြည့်စုံအောင် ပါးအား နှစ်ချက် ဆင့်ရိုက် ပစ်၏။

" ဘာဗျ … ကျုပ်တို့ လင်မယား ကိစ္စ … ခင်ဗျားနဲ့ ဘာဆိုင်လဲ … ထွီ … သတ္တိရှိရင် ကြိုးဖြုတ်ပေးစမ်း "

" ဟားဟား … မင်းက ခုမှ … မင်း မယား နှမျောနေတာလား … အေး ကြည့်ထားကွာ … ဝှစ် ဖေါင်း … အားးးး အမလေး  "

ဦးနိုင်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်နေသော ပြည့်စုံအောင် မျက်နှာအား ခြေထောက်ဖြင့် စောင့်ကန်ရာ ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် နောက်သို့ လှဲကြသွားတော့သည်။

" ဝတ်ရည် … ဦးနိုင် လီး စုပ်စမ်း ဒီကောင် မြင်အောင် စုပ် … လာခဲ့ "

ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခန္ဓာကိုယ် တစောင်းအနေထားနဲ့ ဝတ်ရည်ဖူး ပါးစပ်နား လီးထိပ် တေ့ပေးလိုက်၏။လီးကြီး ငုံပြီး စုပ်တဲ့ချိန် ဦးနိုင်မှာလည်း ဝတ်ရည်ဖူး ပေါင်ကြား ခေါင်းတိုးကာ စောက်ဖုတ်အား လျှာဖြင့် ထိုးယက်တော့သည်။

စောက်စိလေးကို စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းကာ မွှေလိုက်နှင့် နှစ်ဦးသား တပြွတ်ပြွတ် တပြတ်ပြတ်နှင့် ယက်စုပ်နေကြ၏။ ခဏအကြာ ဦးနိုင်တယောက် ဝတ်ရည်ဖူးအား သရေထိုင်ခုံပေါ် ပွေ့တင်ကာ ပြည့်စုံအောက်ဘက် ဘေးတိုက်အနေထားဖြစ်အောင် လှည့်ပြလိုက်ပြန်သည်။

ပေါင် ၂ ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပြနေ၏။ အားရပါးရ မနားတမ်းလိုးရာ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ တအားအား အော်ရင်း ကြိတ်ခံနေရတော့သည်။

အတော်ကြာကြာ ဆောင့်လိုးပြီးမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ခိုင်းကာ ခုံပေါ်လက်တင်ခိုင်းပြီး ဖင်ကြီးအား နောက်ဆွဲကော့ခိုင်းလိုက်၏။ပြည့်စုံအောင် မျက်နှာဖက် ဝတ်ရည်ဖူး ဖင်ကြားမှ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အုံလေးမှာ ဖေါင်းကားထွက်လာပြန်သည်။ ပြည့်စုံအောင် ငေးကြည့်နေစဉ် မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးထဲ ဦးနိုင်လီးကြီး ဝင်သွားကာ ခါးလေးကိုင်ရင်း တဒိုင်းဒိုင်း ဆွဲလိုးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့၏။

အားပါသော ဆောင့်ချက်များကြောင့် တဇွိဇွိ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ဆူညံလာသည်။ ဝတ်ရည်ဖူးမှာ ဦးနိုင် လိုးချက်များအား တောင့်ခံရင်း ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ကာ ရသလောက် ကော့ပေးနေပြန်၏။

ဦးနိုင်တစ်ယောက် ပြည့်စုံအောင်အား ကြည့်လိုက် ဝတ်ရည်ဖူး ဖင်အား ဆွဲလိုးလိုက်နှင့် အသက်ရှုသံများ မြန်လာတော့သည်။ခါးလေးအား ကိုင်ထားရာမှ နို့နှစ်လုံးအား စုံကိုင်ပြီး လီးအရင်းထိ ဆောင့်လိုးရာ မောသံ ရှိုက်သံ ညည်းသံများ ထွက်လာရင်း ဦးနိုင် လည်ပင်ကြောများ ထောင်ထွက်လာ၏။

" အားးးး   … ထွက်  ထွက်  ထွက်တော့မယ် …… ဝတ်ရည် "

" ခဏထိန်းထားနော် … ဦးနိုင် … ဝတ်ရည် စောက်ပတ်လေးပေါ် လရည်ဖြန်းပေး "

ဝတ်ရည်ဖူးမှာ လေးဘက်ကုန်း ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ဖင်ရမ်းကာ လီးအား စောက်ဖုတ်ထဲမှ ချွတ်ထုတ်ပစ်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ပင်လက်လှဲချကာ ပေါင်ဖြဲ ပေးလိုက်၏။

" ရှီးးးးး   ……  ကျွတ် …… ထွက်  ထွက် …… ထွက်ပြီ ဝတ်ရည် …………… အားးး   အားးးးးးး  အားးးးးးးး "

အံကြိတ်သံနှင့်အတူ ဦးနိုင် လီးထိပ်မှ လရည်များ ဝတ်ရည်ဖူး စောက်ပတ်လေးပေါ် ဖွေးကနဲ့ အပျစ်လိုက် ကျလာတော့သည်။ဝတ်ရည်ဖူး မှာ လရည်များ ကုန်စင်သည်အထိ လီးထိပ်အား စိုက်ကြည့်နေ၏။

လရည်အထွက် ရပ်သည်နှင့် လင်ဖြစ်သူ ပြည့်စုံအောင် ဘက် မျက်စ ပစ်ပြလိုက်သည်။ဦးနိုင်မှာ ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ပြည့်စုံအောင် ပုခုံးမှ မကာ ဝတ်ရည်ဖူး ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ပေးနေ၏။

" ဟင် …… ဒါ  ဒါ …… ဘာ  လုပ် တာလဲ "

" ဘာလုပ်တာလဲ …… ဆိုတော့ …… ခု ငါ့စောက်ပတ် ပေါ်က …… လရည်တွေ နင့်လျှာနဲ့ ယက်ပြီး မျိုချ …… ခ်ခ် ခ်ခ် "

" ဘာကွ … နင်  နင် … အောက်တန်း ကျလာချည်လား ဟမ် "

" ဟား ဟားးး ဟားးး ဟားးးးး … စကားမများနဲ့ …… ငါ ခိုင်း တဲ့ အတိုင်း လုပ်စမ်း …… ကြာပါတယ် ဦးနိုင်ရာ … သူ့ ပါးစပ်နဲ့ ဝတ်ရည် စောက်ဖုတ် ကပ်ထားပေးလိုက် "

" ဟာ  ဟာ … မလုပ်နဲ့ နော် … နင်တို့  … ငါ  ငါ  … မလုပ်နိုင်ဘူး "

" ငါ့ လရည်တွေက … မင်း မိန်းမ စောက်ပတ် လိုးထားတဲ့ … လရည်တွေပါကွာ … ယက်ပြီး မျိုချစမ်း … ဟားးး ဟားးးး "

ဦးနိုင်မှာ ပြည့်စုံအောင်ခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဝတ်ရည်ဖူး စောက်ပတ်အုံနှင့် ပါးစပ်တေ့ကာ ဖိချလိုက်တော့သည်။

" ဟာ … မလုပ်နဲ့ …… ငါ  မယက်ဖူး … ဝှီးးးးး   ဒုန်းးးး  … အွတ် … အမလေး "

................................................................................................................................

ပြည့်စုံအောင် တယောက် အိပ်မက် မက်ရင်း  ကုတင်ပေါ်မှ ပြုတ်ကျ လာတော့၏။တကိုယ်လုံး ချွေးများ ရွှဲနှစ်နေရာ ရေခဲသေတ္တာ ထဲမှ ရေတဗူး ဖေါက်သောက်ရင်း ခဏ အမောဖြေနေလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကာ မယားဖြစ်သူ အိပ်ခန်းဘက် ခြေဖွဖွ လျှောက်ရင်း တံခါးသော့ပေါက်လေးမှ ချောင်းကြည့်ရာ ကလေးနှင့်အတူ နှစ်ချိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသော ဝတ်ရည်ဖူးအား မြင်လိုက်မှ သက်ပြင်းရှည် ချလိုက်ရသည်။

အိပ်ခန်းထဲ ပြန်လာရင်း ကုတင်ပေါ် ကြိုးစား ပြန်အိပ်လိုက်ရ၏။အိပ်မောကျသွားရင်း အိပ်ခန်းထဲ အလင်းရောင် စူးစူး ကျရောက်လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ မနက်ခင်း အလင်းရောင်နှင့် အတူ ကျေးငှက်လေးများ အော်မြည်သံပါ ကြားလိုက်ရပြန်သည်။

အိပ်ယာ ထရင်း ရေချိုး အဝတ်စားများ လဲပြီး မနက်စာ စားရန် ဧည့်ခန်းဖက် ထွက်လာခဲ့၏။အဆင်သင့် ပြင်ထားသော မုန့်စားပြီး ကော်ဖီ သောက်နေစဉ် နောင်ကျော်ဘက်မှ စကားသံ ပေါ်ထွက်လာသည်။

" ဟော … နှစ်ယောက်သား ရေချိုး အဝတ်လဲထားကြတာ … ပြန် အဆင်ပြေသွားပြီ ထင်တယ် "

" ဗျာ …… ဟုတ် ဟုတ် … အန်တီမိုး "

ယောက္ခမ ဖြစ်သူ စကားကြားမှ ဒီနေ့ မယားဖြစ်သူ ဝတ်ရည်ဖူးအား ကျွန်အဖြစ် ဆက်ဆံပေးရမည့် ရက်မှန်း သတိရလိုက်မိ၏။ခဏ အကြာ ဝတ်ရည်ဖူး ထွက်လာရာ လက်တကိုင်း အင်္ကျီ အစိမ်းလေးဖြင့် အောက်က ထမီစကပ်လေး ဖြစ်နေရာ  အိပ်မက်ထဲက လို အဝတ်စားမဟုတ်သဖြင့် စိတ်အေးသွားရပြန်သည်။

ဝတ်ရည်ဖူး မနက်စာ စားပြီးသည်နှင့် လင်မယားနှစ်ယောက် ခြံထဲမှ ကားလေးဖြင့် ထွက်လာရာ ပြည့်စုံအောင် တစ်ယောက် ဝတ်ရည်ဖူး ပြောပြသော လိပ်စာ အတိုင်းသွားရန် အမြန်လမ်းမကြီးပေါ် မှေးတင်လိုက်တော့သည်။

မနက် အစောပိုင်း လူသွားလူလာ ရှင်းနေသဖြင့် မြို့စွန်ဘက် ထွက်ရန် မီးပွိုင်စုံသို့ ခဏလေးဖြင့် ရောက်ရှိလာ၏။မီးနီ နေသဖြင့် ခဏစောင့်ကာ မီးစိမ်းပြမှ လမ်းမကြီး အတိုင်း မောင်းလာခဲ့လိုက်သည်။လေးတဟူးဟူးဖြင့် လမ်းဘေးဝဲယာ သစ်ပင်ကြီးများ တရိပ်ရိပ် ကျန်နေရစ်၏။ပုံမှန်လေး မောင်းနေရာ ဝတ်ရည်ဖူး ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ဖုန်သံမြည်လာတော့သည်။

" တူတူ … တူ …… "

ဝတ်ရည်ဖူးတစ်ယောက် နဖူးပေါ်ဝဲကျလာသော ဆံနွယ်များအား ဘေးသို့ ခေါင်းတချက် ရမ်းတင်ကာ ဖုန်းဖွင့်လိုက်၏။

" ဟဲလို …… ဝတ်ရည်လား "

" ဟုတ် … ဦးနိုင် … အိမ်က ထွက်လာပါပြီရှင် … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" ဘာာာ ……… ကျီ …… ကြီ ကြီ………… ကျီ "

ပြည့်စုံအောင် တယောက် မယားဖြစ်သူ ပါးစပ်မှ ဦးနိုင်ဆိုသည့် အသံကြားသည်နှင့် ညက အိပ်မက်အား သတိရကာ တကိုယ်လုံး တုန်လာရင်း ကားလေးအား လမ်းဘေး ထိုးဆင်းကာ ဘရိတ်အုပ်လိုက်တော့သည်။

End

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။