ကျနော့် အရိုင်းပန်း အပိုင်း (၂)

ကျနော့် အရိုင်းပန်း အပိုင်း (၂)

ထူးခြား ရေးသားသည္။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

(05)

" ဟယ် ဆိုးလိုက်တာကွယ်၊ မရဘူး ‌‌မြေးလေး အိမ်ရှေ့ မှာ တစ်ယောက်ထည်း"

" ခနလေး ပါ မိန်းမရယ်လာလာ၊ စာကလေးရှော့ လေး စာပွဲ ပေါ် ပဲ ဘိုက်မှောက် ကုံးလိုက်"

အဲလို ကျတော့ လည်း အလိုလိုက်ရှာပါတယ်။ စားပွဲပေါ် မှောက်လျှက် ကုံးပေးတဲ့ အမေ့ အနောက်က နေ ထဘီ အနားစ ကို ဆွဲလှန်ပြီး ခါးပေါ် အထိ တင်လိုက်တယ်။ သူ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ကျနော့် ဒူးနဲ့ တဖက်တချက်တွန်းလိုက်ပြီး ပေါင်ခွဆုံ ကြားက ပြူးထွက် နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ မပင့် ပြီး ပွတ်ခြေလိုက်တယ်။

" အင်းးးး ဟင်းးး"

အမေ့ ပါးစပ်က ငြီးသံ နဲ့ အတူ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း စိုတိုတို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ အဲဒါနဲ့ ပဲ မီးဖို ထဲ မှာ တစ်ချီ။ နောက် အိမ်ရှေ့ ခန်း သားလေး ဆော့ နေတာကို လှမ်းမြင်နေရတဲ့ နေရာ ဆိုဖာ ပေါ် မှာ တချီ ဆွဲ ပြီးမှ အလုပ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။

..................................

အလုပ်မှာ လုပ်စရာ ရှိတာလေး တွေ ကမန်းကတန်း လုပ်ပြီးတော့ မိန်းမ ဆေးခန်း နေ့ခင်းဘက် မပိတ်ခင် အချိန်လောက်မှာ ဆေးခန်းရှိရာကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကားကို ခပ်ဝေးဝေး တနေရာမှာ ရပ်ပြီး ဆေးခန်းဘက်ကို လှမ်းမြင်ရတဲ့ လဘက်ရည်ဆိုင် လေးတဆိုင် ထိုင်ပြီး အကဲခပ်နေလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ မိန်းမ ရဲ့ အကူ လုပ်နေတဲ့ နပ်စ် မလေး ထွက်သွားတာ တွေ့ရတယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် မိန်းမ နဲ့ နပ်စ်မ လေး တို့ နှစ်ယောက်က အတူတူ ထွက်လာကြပြီး ဆေးခန်းကို Closed ဆိုတဲ့ ဆိုင်းချိတ်ခဲ့ကြတာ၊ အထဲမှာတော့ ဦးယူစွတ်က အမှိုက်လှဲ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေါ့၊ အခု တော့ နပ်စ်မလေး က ထွက်သွားတယ်။ နောက်တော့ စုနွယ်လင်း တံခါးဝ ရောက်လာပြီး Closed ဆိုင်းကို ချိတ် လို့ အထဲ ပြန်ဝင် သွားတယ်။

ကျနော် ထင်တဲ့ အတိုင်းမှန်နေပြီပေါ့။ အထဲကို ချက်ခြင်းဝင်လို့ မဖြစ်သေးဘူး၊ တော်ကြာ ရှေ့ခန်းမှာ ဖြစ်နေရင် ပက်ပင်း တိုးနေဦးမယ်။ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဖြစ်နေတုန်း ဆေးခန်းတံခါးက နေ စုနွယ်လင်း နဲ့ ဦးယူစွတ် တို့ နှစ်ယောက် အတူတူ ထွက်လာကြတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဟိုက် ဆေးခန်းမှာ လုပ်မဝလို့ ဟော်တယ် များ သွားလိုးကြမှာလား လို့ တွေး ရင်း လဘက်ရည်ဖိုး ရှင်း ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် နောက်က မယောင်မလည် လိုက်သွားခဲ့မိတယ်။ သိပ်မသွားရပါဘူး အနီးအနား က ကြေးအိုးဆိုင်လေး တခု ထဲ ဝင်သွားလို့ သူတို့ ထိုင်ပြီး စားစရာ မှာနေတာ တွေ့ရတယ်။ သူတို့ နဲ့ နံရံခြင်းကပ်လျှက် သူတို့ မမြင်ရတဲ့ နေရာမှာ သွားထိုင်ပြီး ကြေးအိုး တခွက် မှာလိုက်တယ်။

သူတို့ ကြေးအိုး မှာ ထားတာ စောင့်ရင်း ပြောနေကြတဲ့ စကားတွေ အရ စု က ဘိုက်ဆာလို့ လာစားကြတာ ဖြစ်ပြီး၊ ဦးယူစွတ် က အချိန်နည်းနေမှာမို့ စားပြီးတာနဲ့ ဆေးခန်း ပြန်ကြရအောင် လို့ လောနေတာ ကြားလိုက်ရတယ်။ အဲတော့ မှ ကျနော်လည်း သဘောပေါက် သွားပြီး ကျနော့် အော်ဒါကို ပါဆယ် ပြောင်းထုတ်ခိုင်းလိုက်ပြီး  စု တို့ စားနေကြတုန်း ဆိုင်က ထွက်လာလိုက်တယ်။ 

ကြေးအိုးထုတ်ကို လမ်းဘေး အမှိုက်ပုံးထဲ ပြစ်ထည့် ခဲ့ပြီး ဆေးခန်းဆီ အမြန်သွားလိုက်တယ်။ ဆေးခန်းထဲ သော့ဖွင့် ဝင် ပြီး သူတို့ ဆေးခန်းထဲ မှာ ပစ္စည်း အတိုအစတွေ ထားတဲ့ စတိုခန်းထဲ ဝင်ပုန်း နေလိုက်တယ်။ အဲဒီ စတို ခန်းက တော်ရုံ သူတို့ ဝင်ခဲပါတယ်။ နောက်ပြီး လူနာစမ်းသပ်ခန်း နဲ့ စု ရုံးခန်း နှစ်ခု ကြားထဲ မှာ ရှိပြီး သစ်သား ပျဥ်ထောင်ကာ မို့ အပေါက် တွေလည်း ရှိတယ်။

အဲဒီ စတိုခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးလာဖွင့်ရင်လည်း ကျနော့်ကို မမြင်ရအောင် ပုံးတွေကို နေရာ နည်းနည်းစီ ရွှေ့ ပြီး အနောက်ဘက် အသာခိုရင်း စောင့်နေလိုက်တယ်။

နောက် ဆယ့်ငါး မိနစ်လောက် ကျတော့ ရှေ့တံခါး ဖွင့်ပြီး သူတို့ ဝင်လာကြသံ ကြားတယ်။ သူတို့ လူနာစမ်းသပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသံ ကြားလို့ အဲဒီအခန်းနံရံ ဘက်ကို သွားပြီး ချောင်းလိုက်တယ်။ ဦးယူစွတ်က နီညိုရောင် စွတ်ကျယ်သား လို တီရှပ် လက်ရှည် ကိုဝတ်ထားတယ်။ ဘောလုံး ဂိုးကီပါ တွေ ဝတ်တဲ့ ဟာမျိုး ပေါ့၊ မိန်းမ ကတော့ မီးခိုးရောင် ဆွဲဆန့်သား လက်ရှည် နဲ့ အောက်က ထဘီစကဒ် အမဲ ဝတ်ထားတယ်။ လူနာခန်းထဲ ရောက်တော့ ဦးယူစွတ်က ကျနော့် မိန်းမကို သူ့ ဘေးနား ဆွဲခေါ်ရင်း ပုခုံး ကနေသိုင်းဖက်လို့ သူ့ ဖုံး ထုတ်ပြီး ဆဲဖီ ဆွဲနေတယ်။ မိန်းမ ကလည်း ပါးချိုင့်လေး ပေါ် အောင် ပြုံးရင်း ဦးယူစွတ် ပုခုံးကို ခေါင်းလေး မှီပြီး အရိုက်ခံတယ်။ ကျနော် ဒေါသ ထွက်သွားတယ်။ 

ပညာတွေ ဒီလောက် တတ် ပြီးဒါလေးတောင် နားမလည်ဘူးလား။ အလိုးခံချင်ရင်ခံ အဲလို မျိုး သက်သေ ပြလို့ ရတဲ့ ဓါတ်ပုံ မျိုးဘာလို့ အရိုက်ခံ ရတာ လဲ။ နောက် အဲဒီလူက အွန်လိုင်းပေါ် တင်လိုက်ရင် ကိုယ်ရော လင်ရော တမျိုးလုံး မျက်နှာပျက် အရှက်ရကြ မှာ နားမလည် ဘူးလား။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမ က အဲလို ကုလားအဖိုးကြီး ကို ပူးကပ် ပြီး သမီးရီးစားလို နေနေတာ မြင်နေရတာ လီးက တအား တောင်လာတယ်။ ကျနော် မသိတဲ့ အတွင်းစိတ် က အခု မှ ပေါ် ထွက်လာတာလား။ ကျနော်က တကယ့် ကပ်ကိုး စစ်စစ် ပါလား။ အမေ ပြောတာ မှန်နေပြီပေါ့။

" ဆရာမ ရယ် ဂျူတီကုဒ် ဝတ်လိုက်နော် ဦး ရောဂါ ပြချင်လို့"

" ဟွန့် ဦးနော် လုပ်ပြီ တခါထည်း စိတ်ကူး တော်တော်ယဥ်"

" စိတ်ကူး ယဥ်တာထက်ကို ကျော်နေပါပြီ ဆရာမ ရယ် ကျနော် အခု ထိ အိပ်မက်ပဲလား လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်နေမိ သေးတာ"

" ကဲပါ အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်"

ဦးယူစွတ်က လူနာ ကုတင်စောင်းပေါ် တက်ထိုင် လိုက်တယ်။ စုနွယ်လင်း က ချိတ်ထားတဲ့ ဆရာဝန်ကုဒ် အဖြူ ကို လှမ်းယူပြီး ဝတ်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ နားကျပ် ကိုလည်း လည်ပင်းမှာ ချိတ်လိုက်ပြီး ဦးယူစွတ် ဆီ လျှောက် သွားတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က တကယ့် လူနာ နဲ့ ဆရာဝန် တို့ ဆေးခန်းမှာ တွေ့ နေကြသလို သရုပ်ဆောင်နေကြတယ်။

" ကဲ ပြောပါဦး ဦးလေးကြီး ဘာရောဂါ ကို လာပြတာလဲ"

" ဒီမှာ ပါ ဆရာမ ရယ် ကျနော့် ဟာ ကြီးက ရောင်နေလို့ပါ"

ဦးယူစွတ်က သူ့ ပုဆိုး ခါးပုံစ ကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ သူ့လီး ညိုညို ကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထ ပြီး ထွက်လာတယ်။ အာပါး နည်းတဲ့ လီးကြီးမဟုတ်ဘူး။ တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီး ထိပ်ဖူးကြီးက လည်း ဖေါင်းကား နေတာပဲ။ စုနွယ်လင်းက ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ ခစ်က နဲ ရီလိုက်တယ်။ ပြီးမှ မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် ပြန်လုပ်ရင်း။

" ဟင့် ရှင့် ဟာကြီး က တော်တော် ရောင်နေတာပဲ၊ သေသေခြာခြာ စမ်းကြည့်မှ ရမယ်"

လို့ ပြောရင်း ဦးယူစွတ် လီးကြီးကို လက်တဖက် နဲ့ ထိန်းရင်း နောက်တဖက် က နားကျပ်ဝိုင်းနဲ့ လီးတန်ကြီးကို လိုက်စမ်း ထောက်နေတယ်။ အမလေး အဲဒီ နားကျပ် နဲ့ သူများတွေ ရင်ဘတ်ကို လိုက်ဖိစမ်းတာ သွားတွေးမိသေးတယ်။

" ရှင့်ဟာ ကြီးက အကြောတွေက အရမ်းလှုပ်နေတယ် အမြန် ဆုံး တခုခု လုပ်မှ ရမယ်"

စုနွယ်လင်း က နားကျပ်ကို ပြန်လွှတ်ချလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ ဦးယူစွတ် က ၊

" ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမလေး အမြန်ဆုံး ကယ်ပေးပါ"

စုနွယ်လင်း က ဦးယူစွတ် ရဲ့ လီးကြီးကို ငုံ့ ပြီး စုပ်ပါတော့ တယ်။ မိန်းမ ရဲ့ မျက်နှာ ဖွေးဖွေးလေး၊ ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှ လေးနှစ်လွှာ ကြားထဲ လီးမဲ ကြီး ဝင်ထွက် နေတာကြည့်ရင်း ကျနော့် လီးက ပေါက်ကွဲတော့ မတတ် မာတင်းလာတယ်။

" ပလွတ်..ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်"

" အားးးး ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမရယ်၊ ဆရာမ အာငွေ့ လေးက အရမ်းကို သက်သာ စေတာပဲ၊ အိုးး ဆရာမ လျှာ က ကျနော့် လီးထိပ်အပေါက် ကို အဲလို ထိုးတော့ မခံနိုင်ဘူး ဆရာမရယ်'

ဦးယူစွတ်က ပြောရင်း ဆိုရင်း နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ဆံပင် တွေကို အုပ်ကိုင် လိုက်တယ်။ မိန်းမ က ဆံပင် ကို နောက်တွဲလေး ချပြီး စည်းထားတာ အဲဒီ ခေါင်းစည်းကို သူက ဖြည်ချပြစ်လိုက်တယ်။ နောက် တော့ အရှိန်ရလာကြတယ်။ ဦးယူစွတ် က ကုတင်ပေါ် က ဆင်းပြီး ကြမ်းမှာ မတ်တတ်ရပ် လိုက်တယ်၊ မိန်းမ က ကြမ်းမှာ ဒူးထောက် ချပြီး လီးကို ဆက်စုပ် ပေးနေတယ်။ ဦးယူစွတ်က မိန်းမ ခေါင်းကို သူ့ လက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်း မိန်းမ ပါးစပ် ကို စောက်ဖုတ်လို လိုးနေတယ်။

" အိုး ဆရာ မ ပါးစပ် က လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမ ရယ်။ ကျနော့် လီးစုပ် သွား တဲ့ အဲဒီ နူတ်ခမ်းလေးကို ဆရာမ ယောက်ျား က သေခြာ နမ်းရဲ့ လား၊ ကျနော့် လီးနံ့ သူ မရဘူးလား"

မအေလိုးကြီး ကိုယ့် ဘာသာ ကိုယ် သူများ မိန်းမ ကို လိုးနေရင်း ငါ့ ကို လာထိခိုက်နေသေးတယ်။ စိတ်က အဲလို သာ တွေး မိတာ လီးက တအားကို မာတောင် လာလို့ ပုဆိုးလှန်ပြီး ထု နေမိပြီ။ ကျနော့် လရည်လည်း ထွက် ၊ ဦးယူစွတ်လည်း သူ့ လီးထဲက လရည် တွေကို ကျနော့် မိန်းမ ပါးစပ် ထဲ ပန်းထုတ် ပြစ်လိုက်တယ် ထင်တယ်။ မိန်းမ တကွတ်ကွတ် မျိုချပြီး သူ့ လီးကြီးကို လျှက် ပေးနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော် လည်း မူးနောက်နောက် တောင် ဖြစ်သွားလို့ ချောင်းနေရာက နေပြီး ကြမ်းမှာ ထိုင်ချ နားလိုက်ရတယ်။

ခနနေတော့ သူတို့ ဘာတွေ လုပ်နေကြလဲ ပြန်သွားချောင်းကြည့်မိပြန်တယ်။ အခု မိန်းမ က ကုတင်ပေါ် ရောက်နေပြီ၊ ဆရာဝန်ဂျူတီကုဒ် ရော နားကျပ် ရော မချွတ်ရသေးဘူး။ အောက်က ထဘီစကဒ် ကို ပဲ ခါးအထိ လှန်တင်ထားပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှာ တော့ ဦးယူစွပ် က မျက်နှာ အပ်ပြီး ဘာဂျာ ကို အပီ ဆွဲနေတယ်။ ဦးယူစွပ် ခေါင်းကြီး ကွယ်နေလို့ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို သူ ဘယ်လို လျှက်နေမှန်း မမြင်ရပေမဲ့ မိန်းမ တကိုယ်လုံး လူးလွန့် ကော့ ပျံ နေတာ ကြည့်ရရင် တော့ ဒီလူကြီးလျှာ အကျွေး တော်တော် ကောင်းပုံ ရတယ်။ 

ဒီဘဲကြီး ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ဘယ်လောက် တောင် ကြိုက်သလဲ ဆို ဆယ်ငါးမိနစ် ကျော်ကျော် လောက်ကို မနားတမ်း လျှက် စုပ် လုပ်ပေးတာ မိန်းမ ကော့ ပျံ တွန့် တက်ပြီး ပြီးသွားတဲ့ အထိပဲ။ ကျနော် တောင် ညားပြီးကတည်းက တခါ မှ လုပ်မပေးခဲ့ ဖူးဘူး။ အကြာဆုံး လျှက် ပေးတာ ငါးမိနစ် လောက်ပေါ့။

တယောက် တချီ စီ ပြီးသွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အမော ပြေ နားကြတယ် ထင်တယ် တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ပြီး လူနာကုတင် ကျဥ်းကျဥ်း လေး ပေါ် မှာ တရေး တမော အိပ်ကြသေးတယ်ဗျ။ အဲဒါ နဲ့ ကျနော် လည်း စတိုခန်းထဲ ထိုင် ပြီး မျက်စေ့ မှိတ်နားနေလိုက်တော့ တယ်။ ဆေးခန်း နေ့ လည် ပိတ်ချိန်က သုံးလေး နာရီ လောက် ရှိတာမို့ သူတို့ က အေးဆေး အချိန် ရနေတာလေ။

နောက် တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် နဲ့ ကစ်ဆင် ဆွဲနေကြ သံ ကြားလို့ ထပြန်ချောင်းတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း တွေ စုပ်နမ်းနေကြတယ်ဗျာ။ ပြီးတော့ တယောက်ကို တယောက် အဝတ်အစား တွေ ချွတ်ပေးနေကြ တာ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြတယ်။ ကျနော် အောကားတွေ ထဲ မြင်ဖူးတဲ့ အဖြူမလေး နဲ့ ကပ္ပလီ ကြီးတို့ အတိုင်းပါပဲ ဗျာ။ ကျနော့် မိန်းမ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လေး နဲ့ အသား မဲမဲ ကုလားကြီးတို့ နှစ်ယောက်။ 

မိန်း မ ကတော့ အသားဖြူဖွေး ပြီး နို့တွေ ကလည်း လုံးလို့ ပေါင်လုံးတွေက လည်း ချောမွှတ်၊ လေ့ကျင်းခန်းမှန်မှန်လုပ်တဲ့ သူမို့ ဘိုက်သားလေးက လည်း သိပ်မဖေါင်း ဘူး။ ဦးယူစွတ် ကျတော့ တမျိုး၊ သူ ကတော့ အောကားတွေ ထဲက ကပ္ပလီကြီးတွေ နဲ့ တူတာ ဆိုလို့ ညိုမဲတုတ်ခိုင်မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးပဲ ရှိတယ်။ ကျန်တာ တွေက တော့ ဘာမှ မတူဘူး။ ရိုးရိုး ငါးဆယ်ကျော် ခြောက်ဆယ် လူကြီးတယောက်ရဲ့ ဘော်ဒီ မျိုးပဲ ဘိုက်က လည်း ဘီယာဘိုက်လို ခပ်ပူပူ၊ ရင်ဘတ်က လည်း ခပ်ပြားပြားရုပ်ကလည်းမလာ၊ ဆံပင်က လည်း နောက်ပြောင် နေပြီ။

နောက်တော့ မိန်းမ က ပက်လက် လှန် ဦးယူစွတ်က မိန်းမ ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ မှောက်လျှက် နေရာ ယူပြီး တော့ သူ့ လီးကြီး နဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့် တယ်။ မိန်းမ မျက်နှာလေး ရှုံ့ မဲ့ သွားပြီး ဦးယူစွတ် လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင် ထားလိုက်တယ်။

" ဖြည်း ဖြည်းလေ ဦး ၊ သူဟာကြီး နဲ့ အရမ်းအရမ်း ထိုးမထည့်နဲ့ ပြောထားတာကို ရှီးးးး "

" ချစ်လေး ကလည်း ကွာ ဒီလီး နဲ့ အလိုးခံ နေတာပဲ ဘယ်လောက် ကြာနေပလဲ ဟာ ခုထိ နာနေတုန်းပဲလား"

" ဘယ်လောက် ကြာကြာ ပေါ့၊ စစခြင်း ဆို ဖြည်းဖြည်း သွင်းမှ ပေါ့ လို့"

" အင်းပါ အင်းပါ နောက်ဆို ဖြည်းဖြည်းချင်း စပါ့ မယ်"

" ဟွန့် တော်ပါ အဲလို ပဲ အမြဲ ပြောပြီး နောက် ဆို မေ့ သွားလို့ ပါ လုပ်ဦးမှာ"

" ဟဲဟဲ ချစ်လေး က သိရဲ့ သားနဲ့ "

ဟိုက် ကြာပြီ ဆိုပါလား၊ ဘယ်ကတည်းက များ ငါ့ မိန်းမ ဒီလူကြီး အလိုး ခံနေတာပါလိမ့်၊ သိချင်စိတ်တွေ အရမ်းကို ဖြစ်လာတယ်။ သူတို့ ပြောနေတဲ့ စကားတွေ မှာ သဲလွန်စ ရကောင်းရဲ့ ဆိုပြီး နားလည်း အသားကုန်စွင့် ထား၊ မျက်လုံး ကလည်း မျက်တောင် မခတ်နိုင်ပဲ ချောင်းနေမိတယ်။

သူတို့ နှစ်ယောက်က လည်း ကျနော် နားစွင့် ကာမှ စကားမပြောကြတော့ အူး။ တဟင်းဟင်း တအီးအီး နဲ့ အဆောင့် အလိုး တက်ညီလက်ညီ ဆော်နေကြတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ မျက်နှာက လုံးဝကို ရမက်သွေးတွေ နဲ့ ပန်းနု ရောက်ထ နေပြီး အရမ်းကို ချစ်စရာ ကောင်းနေတယ်။ သူ ရှုံ့ မဲ့ ပြီး ဖီးလ် တက်နေတဲ့ ပုံ ကကျနော် လိုးတဲ့ အချိန် တခါမှ မတွေ့ဖူးခဲ့ဘူး။ ကျနော် နဲ့ လည်း သူ ဖီးတက် ပြီးကောင်းခဲ့ တဲ့ အချိန်တွေ ရှိခဲ့ ဖူးပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခုလို တော့ မဟုတ်ဘူး။ ဦးယူစွတ် ကြမ်းပုံ ကလည်း လူနာကုတင် တောင် တကျွိကျွိ နဲ့ ကျိုးကျ တော့ မလားထင်ဥရတယ်။ မိန်းမ ကလည်း သူ့ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်း ကြီးဖက်လို့ တအင်းအင်း နဲ့ ကို ခံတာဗျာ။ ဒီတချီ က နှစ်ယောက်စလုံး အတော် ကြာတာ၊ ကျနော် တောင် ကိုယ့်လီး ကိုယ်မကိုင်ရဲ တော့ ဘူး လရည်တွေ ထပ်ထွက် ကုန်မစိုးလို့။

ဒီတချီလည်း ဘဲကြီးက သူ့ လီးကို ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲက မချွတ်ပဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ထည့် ပြစ်လိုက်တယ်။ မိန်းမ က ဆရာဝန်မပဲလေ သူ ဒီဘဲကြီး လရည်တွေနဲ့ ကိုယ်ဝန်မရအောင်တော့ တားတတ် မှာပါ လို့ ပဲစိတ်ဖြေ တွေး နေ ရတယ်။ ဆေးခန်းထဲ အဲယားကွန်း ဖွင့်ထားတာတောင် သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မှာ ချွေးစို့ နေတာ တွေ့ရတယ်။ 

ပြီးတော့ ငတကြီးက လီးကို ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲမချွတ်ပဲ စိမ် လျှက် နဲ့ မိန်းမကို ဖက်ပြီး နားနေတယ်ပြီးတော့ တခေါခေါ နဲ့ ဟောက်ရင်း အိပ်ပျော် သွားတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ကလည်း သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတင်ပြီး အိပ်ပျော် သွားတယ်။ အိမ်မှာ ကျနော် အိပ်ရင်း ဟောက်ရင် ကျနော့် ကို အတင်းလှုပ်နိုးပြီး သူ အိပ်မရဘူး တအားမဟောက်နဲ့ ဘာညာ ပြောတတ် တဲ့ မိန်းမ သူ့ လင်ငယ်ကြီးဟောက်တာကျ ဘာမှ မပြောဘူး၊ လို့ စိတ်တို မိသေးတယ်။ ကျနော် လည်း အခု အချိန်က အပြင်ထွက်သွားရင် အတော် ပဲ ဆိုတာ အကွက် မြင်ပေမဲ့ သူတို့ ဘာဆက်လုပ် ဦးမလဲ သိချင်တာနဲ့ ထိုင်ရက်က အခန်းနံရံ ကို မှီပြီး မှေးနေလိုက်တယ်။

`````````````````````````````````````````

(06)

နောက် ဘေးခန်းက လှုပ်လှုပ်အသံ နဲ့ စကားပြောသံ ကြားလို့ ကျနော်လည်းမှိန်းနေရာက နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့ အိပ်မောကျ သွားတာ နာရီဝက်လောက် ရှိသွားပြီပဲ။ အခန်းကို ပြန်ချောင်းတော့ မိန်းမ က ကုတင် ပေါ် မှာ ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ပဲ ရှိသေးတယ်။ ဦးယူစွတ်က အခန်းထဲ က အံဆွဲတခုကို ဆွဲပြီးပစ္စည်း တခု ကို နိူက်နေတယ် သူ ကုတင် ဆီ ပြန်လာတော့ သူလီးမှာ တခုခု စွတ်နေတာ ကြည့်လိုက်တော့ ကွန်ဒန်။ ခုန တောင် စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ထုတ်ပြီးအခု မှ ဘာလို့ ကွန်ဒန် ဝတ်နေရသလဲ ဆိုတော့ သိပြီ။ ဖင်လိုးတော့ မလို ပေါ့။ ကျနော့် မိန်းမ က ဆရာဝန်မ ဆိုတော့ ကျနော် ဖင်လိုး တော့ မယ်ဆို အမြဲ ကွန်ဒန်ဝတ်ခိုင်းတယ်။ ချောဆီ များများ ထည့်ခိုင်းတယ်။ အဲတော့ ကျနော် သိနေပြီ။ အမလေး ဒီလီးတုတ်တုတ် ကြီးတော့ မိန်းမ ဖင်အလိုးခံရတော့ မယ်ဆိုတာ သိတော့ ကျနော့် လီးက တောင်လာပြန်တယ်။

ဦးယူစွတ် က ကုတင် ပေါ် တက်လာတော့ စုနွယ်လင်း က အလိုက်တသိ ပဲ ဖင်ဘူးတောင် ထောင်ပေးတယ်။ ဦးယူစွတ်က စုနွယ်လင်း ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပြီး ချောဆီ တွေ လောင်းထည့် တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ လက်မ နဲ့ ဖင်ပေါက်လေး ထဲ ထိုးထည့် ပေးတယ်။ နောက်တော့ သူ့ လီးထိပ်နဲ့ အသာလေး နှဲ့ နှဲ့ ထိုးတယ်။ စုနွယ်လင်းက မျှော်လင့် ထားပြီးပုံ ရတယ်၊ အံလေးကြိတ် ပြီးမျက်လုံးလေး မှိတ်လို့ ခံတယ်။ ဦးယူစွတ် ကျနော့် မိန်းမ ဖင်ကို လိုးခွဲ နေတာ ကို ကြည့်ရင်း ကျနော် ကိုယ့်လီးကိုယ်ပဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ မပွတ်ရဲတော့ ဘူး၊ ပွတ်တာနဲ့ လရည်တွေ ထွက်ကုန်တော့ မယ်။

ဒီတခါ အပြီးမှာတော့ ဦးယူစွတ်က မိန်းမ ဖင်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ နောက် သူ့ လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး မိန်းမ ဖင်တွေ ကျောကုန်း ပေါ် တွေကို သူ့ လရည် တွေ နဲ့ ပန်းထုတ်ပြစ်ပြီး ပြီးလိုက်တော့ တယ်။ အဲဒါက သူတို့ နောက်ဆုံးပွဲပဲ ထင်တယ်။ မိန်းမ က မှောက်ရက် နားနေရာကနေ အိပ်ယာခင်း မစိုအောင် အသာကုန်းထပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတယ်။ 

သူ့ ရုံးခန်းထဲ မှာ အိမ်သာ နဲ့ ရှာဝါ ရှိတာကိုး ရေကျ နေသ့ ကြားတော့ ရေချိုး နေပုံ ရတယ်။ ဦးယူစွတ် ကတော့ လူနာကုတင် ပေါ် မှာ ဆန့်ဆန့်ကြီး အနားယူနေတုန်းပဲ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ညနေ ဆေးခန်းပြန်ဖွင့် ဖို့ အချိန် တနာရီနီးပါး လိုသေးတယ်။ နပ်စ်မ လည်း လာမှာ မဟုတ်သေးဘူးဆိုတော့ အချိန်ကောင်းပဲ ဆိုပြီး ကျနော် စတိုခန်းက ထွက်၊ အမြန် ဆေးခန်း ရှေ့ ထွက်လာ သော့ ဖွင့် ပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့ လိုက်တော့ တယ်။       

အလုပ်ကို ခန ပြန်သွား လက်စသတ်စရာလေး တွေ လုပ်ပြီးတော့ မှ အိမ်ပြန်သွားလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ မိန်းမ က ပြန်မရောက်သေးဘူး။ အမေ ပဲ တွေ့ တယ်။

" သား ရော အမေ"

" ခုနလေး တင်ပဲ အိပ်သွားတယ် သားရဲ့"

" ဒါဆို အတော် ပဲ မိန်းမ ရာ လာလာ အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင် "

" ဟဲတော် ဘယ်လို ဖြစ်ရပြန်တာတုန်း၊ မနက်ကလည်း အလုပ်မသွားခင် ဟိုဟာ လုပ်ပြီးပြီ"

ကျနော် က တအံ့တသြ ဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ ကို လှမ်းဆွဲ ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်း လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ် မိပြန်တယ်။ ကျနော့် မာတောင်လာတဲ့ လီးကြီးက အမေ့ ဘိုက်ကို သွားထောက်မိနေ တယ်။

" အင်း ဒီယောက်ျား တော့ ခက်တော့ တာပါပဲ သူ့ မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာ သွားချောင်းလာပြန်ပြီထင်တယ်"

" ဟုတ်တယ် မေမေ သား မနေနိုင်တော့ ဘူး"

" ဟွန်း သိပါ့ လာလာ စုနွယ်လင်း ပြန်မလာခင် "

" လာလည်း ဂရု မစိုက်တော့ ဘူး မေမေ သူ မနေ့ညက သားတို့ ကို တွေ့သွားတယ်"

" ဟင် ဟောတော် ၊ ငါတော့ သေသာ သေလိုက်ချင်တော့ တယ်၊ သူက ဘာပြောလဲ"

" ဘယ်ပြောပါ့ မလဲ သူက အပြင်မှာ ဖေါက်ပြန်နေတဲ့ ဟာ"

" သူဖေါက်ပြန်နေတာကို သားကို ပြောလို့ လား"

" ဟင့်အင်း မပြောသေးဘူး"

" အခု သား နေ့ ခင်းက သွားချောင်းတာလား"

" ဟုတ်တယ်"

" အော် သူ့ မိန်းမ ကို ကပ်ကိုး ဖီးလ် ထလာပြီး အမေ ကိုလာလိုးတာပေါ့ လေဟွန့် တော်တော့ အစားထိုး လူတော့ အဖြစ်မခံနိုင်ဘူး"

" ဟာ မဟုတ်ပါဘူး မေမေ ရာ မေမေ့ ကို က တကယ်လည်း ချစ်တယ် တကယ်လည်း လိုးချင်တာပါ၊ အဲဒါက ကြာပါပြီ စု မဖေါက်ပြန်ခင်ကတည်းက ပါ"

" အံမယ် အဲလို ပြောတာနဲ့ ယုံရမလား"

" ကဲ လာပါ အိပ်ခန်းထဲကို သား အသေးစိတ် ပြောပြမယ်"

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လာမှ အမေ့ ကို ကျနော် အထက်တန်းကျောင်းသား ဘဝ ကတည်းက ရေချိုးတဲ့ အချိန် ချောင်း။ အိပ်ပျော် နေတဲ့ အချိန် ခြေသလုံး ပေါင် ပေါ် တာတွေကို ခိုးကြည့်ကြည့် ပြီး ဂွင်းထု ဖြစ်တဲ့ အကြောင်း။ ဂွင်းထု တဲ့ အချိန် မှန်းခဲ့ တဲ့ အမျိုးသမီး တွေ ထဲ မှာ အမေ က အကြိမ်အရည်အတွက် အများဆုံး ဖြစ်ကြောင်းနဲ့၊ ငယ်စဥ် ချောင်းခဲ့တုန်းကတချို့ ဒီတေး အတွေ့ အကြုံ လေးတွေ ပြောပြလိုက်တော့ မှ အမေ က ယုံ ကြည် သွားတော့ တယ်။

" ဟင်း ငါက တော့ ငါ့သားလေး ရိုးလှ ခြေ ရဲ့ လို့ ထင်ထားခဲ့တာ နင်က ငယ်ငယ် ကတည်းက နာဗူးပဲ"

" ခိခိ အဲဒါ မျိုးရိုး လိုက်တာ နေမှာပေါ့၊ အဖေ့ ဘက်ကလား အမေ့ ဘက်ကလား ပဲ ဟဲဟဲ"

ကျနော် က ပါးစပ် ပြောနေပေမဲ့ လက်က ကိုယ့် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီးတော့ အမေ့ အဝတ်အစား တွေ ကူချွတ် နေလိုက်တာ နှစ်ယောက်စလုံး နိကပ် ဖြစ်သွားကြတာပေါ့။ ကျနော်တို့ တစ်ယောက် နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်ရင်း နမ်းရင်း နဲ့ အတိုင်အဖေါက် ညီညီ နဲ့ လိုးဖြစ်လိုက်ကြတယ်။ စု သိနေပြီ ဆိုပေမဲ့ သိသာ သိစေ မမြင်စေနဲ့ ဆိုတဲ့စကားလို အမေ လည်း မျက်နှာ မပူရအောင် နှစ်ချီ လောက်ပဲ လိုးပြီးတော့ စု မပြန်လာခင် ရေမိုးချိုး ပြီး သန့်စင် လိုက်တယ်။ တနေ့ လုံး လည်း လူပင်ပန်း စိတ်ပင်ပန်း ခဲ့တာမို့ ရေမိုးချိုး ပြီးတော့ စု မပြန်လာသေးတာမို့ အိပ်ယာပေါ် ခနလှဲလိုက်တာ တုံးကနဲ အိပ်မော ကျသွားတာပေါ့။

ကျနော့် မျက်နှာ ပေါ် ယားကျိကျိ ဖြစ်လာတာမို့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်တော့ ကျနော့် ကို ငုံ့ ကြည့်နေတဲ့ စု ကို တွေ့ လိုက်ရတယ်။ သူ့ ဆံပင်တွေက ကျနော့် မျက်နှာကို လာထိ နေတာကိုး၊

" ဘယ်လို လဲ မောင် ဒီနေ့ အလုပ်တွေ ပင်ပန်းခဲ့တာလား၊ အိပ်မောကျနေလိုက်တာ တုံးပဲ၊ ညနေစောင်းကြီးကို၊ တော်ကြာ နေမကောင်း ဖြစ်နေဦးမယ်"

စု က ပြောရင်းနဲ့ ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို သူ့ နူတ်ခမ်းလေး နဲ့ လာကပ် နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော် လည်း စု ရဲ့ ချောမောလှတဲ့ မျက်နှာလေး နဲ့ ပါးချိုင့်လေး ခွက်နေအောင် ပြုံးတဲ့ အပြုံးလေး တွေကြောင့် ဖီးတက် သွားတယ်။ စု ရဲ့ နူတ်ခမ်း လှလှလေးကို စုပ်နမ်း ပြစ်လိုက်တယ်။ စု ရဲ့ နူတ်ခမ်းနီနံ့ လေး အပြင် တခြားအနံ့ တမျိုး ကိုပါ ရလိုက်တယ်။ နေ့ခင်းက ဦးယူစွတ် ပြောခဲ့တာကို သွားသတိရလိုက်မိတယ်။ ဦးယူစွတ် လီး နဲ့ လရည် အနံ့ ဖြစ်မှာပေါ့။ 

နေ့ခင်းက ဟာတွေက သူ ဆေးခန်းမှာ ရေမိုးချိုးခဲ့ ပြီးလို့ ပျောက်သင့် နေလောက်ပြီ၊ အခု ဟာက ဆေးခန်းက အိမ်ကို ပြန်မလာခင် လောလောလတ်လတ် စုပ်ခဲ့တာပဲ နေမယ်။ ကျနော့် လီးက တင်းကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ တောင်တော့ မတောင်နိုင်တော့ ဘူး။ မနက်က အမေ့ နဲ့ နှစ်ခါ၊ နေ့လည်က ချောင်းရင်း ဂွင်းထု လို့ တခါ၊ ခုညနေခင်း အမေ နဲ့ နှစ်ခါ ဆွဲထားလို့ လီးက တောင် ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ ဘူး။ စိတ်သာ ပါတာ၊ လူက မလိုက်နိုင်တော့ ဘူး။ တော်သေးတယ်။ စု ကလည်း မတောင်းလို့၊ သူလည်း ဦးယူစွတ် ဘယ်လောက်တောင် ဗြင်းတာ ခံခဲ့ရသလဲ မသိဘူး။ ပုံက နွမ်းဖတ်နေတာပဲ။

" ကဲ ထထ မောင် လှဲမနေနဲ့ စု ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်၊ ပြီးရင် ညစာ စားရအောာင်"

" အိုကေ"

..............................................

ညစာ စားသောက်ပြီးကြ တော့ မနက်ဖြန် စု ဆေးခန်းပိတ် တာမို့ ထုံးစံ အတိုင်း အေးအေးဆေးဆေး မိသားစု ဧည့်ခန်း မှာထိုင်ပြီး တီဗီ ကြည့်ကြတယ်။ စုနွယ်လင်း က ကြိုးစား ပြီး ဟန်ဆောင် ပေမဲ့ သူ နွမ်းနေတာက မထိန်းနိုင်တော့ လို့ ဆိုဖာပေါ် မှာ ကျနော့် ‌ဘေးနား ထိုင်ရင်း အိပ်ပျော် သွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ကို ပွေ့ချီ ပြီး အိပ်ခန်းထဲ မ ခေါ် လာခဲ့ ရတယ်။ ကျနော် ကိုယ်တိုင်လည်း နှုံးနေပါပြီ။ အိပ်ယာပေါ် မှ ပက်လက်ကလေး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် နေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ၊ ဆရာဝန်မှ ချောချော လေး ဟာ အပြစ်ကင်းစင် တဲ့ ကလေးငယ်လေး တစ်ယောက် လို အိပ်ပျော် နေတာကို ကြည့် ရင်း သနားကြင်နာ ချစ်စိတ်တွေ ရင်ထဲ ပြည့်လျှံ သွားခဲ့ ရပါတယ်။ 

သူ ဖေါက်ပြန်နေတာကို အလိုလို ခွင့်လွှတ်ပေး နေမိ သား ဖြစ်နေရတယ်။ သူ ကျနော့် ကို တော့ တနေ့နေ့ သူဘာလို့ ဖြစ်သွားရတယ် ဆိုတာကို ပြန်ပြောပြလိမ့် မယ်လို့ လည်း ယုံ ကြည် နေမိတယ်။ သူ့ ကို အတင်းအကျပ် မေးဖို့ တော့ ဘာကြောင့် မှန်းမသိ၊ ကျနော် မလုပ်ချင်ပါဘူး။ ယောက်ျား မာန ပဲလား၊ စု တစ်နေ့ ကျနော့် ကို သူကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောပြလာလိမ့်မယ် ဆိုတာကို ယုံကြည်နေလို့ လား တခုခုပေါ့။

အဲဒီ ညတော့ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး တနေ့လုံးကဲထားသမျှ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်မောကျသွားကြ ရပါတော့ တယ်။

...................................................

နောက်နေ့ အိပ်ယာ ထတော့ စု က ဆေးခန်းပိတ် တယ်။ စု မိဘတွေ လည်း အိမ်လာလည်ကြမယ် ဆိုတော့ တခုခု ချက်စား ကြမယ်ပေါ့။ ကျနော် က အလုပ်သွားရမယ်။ ဒါပေမဲ့ အကြံ က ရှိနေတော့ စောစော စီးစီး အိမ်က ထွက်လာခဲ့တယ်။ အချိန်ကလည်း အများကြီး ရတာ မဟုတ်တော့ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်မကျိုးစားတော့ ဘူး။ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်၊ တဖွဲ့ ကို ခေါ် ပြီး ဆေးခန်းမှာ ကင်မရာတွေ အစုံ အစေ့ တတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် က မိတ်ဆက်ပေးထားလို့ ဘာမှ သိပ်ပြောစရာမလိုပဲ နဲ့ အကုန်ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့် ဆင်ခြေကတော့ ဆေးခန်းလုံခြုံရေးအတွက်ပေါ့၊ ဆေးခန်းမှာ ဝန်ထမ်း တွေက လည်း ခိုးတာ ပြုတာ မသင်္ကာလို့ ပေါ့ ဘယ်သူမှ မသိအောင် လျို့ဝှက် တပ်ပေးခိုင်းလိုက်တာပေါ့။ 

အကုန်လုံးက ကျနော့် ကွန်ပြူတာ နဲ့ ဖုံးကနေတောင် မှ လိုက်ဖ် သို့ မဟုတ် ရီကော့ ဒင်း ကို ကြည့်လို့ ရအောင် လုပ်ပေးထားတယ်။ ဆားဗစ် ဖီးလ် တော့ ပေးရတာပေါ့။ ကင်မရာတွေ ကရော မယ်မိုရီ ကတော့ ဝါယာလက်စ် တွေမို့ တတ်လိုက်တာ တစ်နာရီ လောက်နဲ့အကုန်ပြီးသွားတယ်။ သိပ်အများကြီးလည်း မရှိပါဘူး။ ရှေ့ခန်းရယ် လူနာခန်းရယ် စုရုံးခန်းရယ်။ အိမ်သာ ရေချိုးခန်း ရယ်ပေါ့။ အဲဒီ ကိစ္စ တွေ ပြီးမှ ပဲ အလုပ်ကို ပြန်သွား လုပ်စရာ ရှိတာ တွေ လုပ်ပြီးတော့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ လိုက်တယ်။

..................................

အဲဒီနောက်ပိုင်းတော့ အဲဒီ ကင်မရာ တွေ ကျေးဇူး နဲ့ စုနွယ်လင်း နဲ့ ဦးယူစွတ် တို့ ဘယ် နေ့ တွေ ဘယ်အချိန်တွေ ပုံမှန်လုပ်တတ် တယ် ဆိုတာ ကို သိလာရတယ်။ သူတို့ က တကယ်တော့ ဆေးခန်း ဖွင့်တဲ့ နေ့တိုင်းလိုလို လိုးကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆေးခန်းပိတ်တဲ့ အချိန်ပေါ့၊ အကူ နပ်စ် မလေး ပြန်သွားချိန်၊ စု က အလုပ်လက်စသပ်၊ လူနာစာရင်းဆေးစာရင်း တွေ လုပ်ရင်း ကျန်ခဲ့ချိန် ဆို ဦးယူစွတ်က တံခါးတွေ ပိတ် ပြီးတာနဲ့ စု ကို အသားကုန်လိုးပြီပဲ။ တနေ့ ကို အနည်းဆုံး တချီ လိုးတယ်။ တခါတလေ စု တအားထန်တဲ့အချိန်ဆို နေ့ခင်း ပြန်မလာဘူး စျေးဝယ်စရာ ရှိတယ်လို့ အကြောင်းပြပြီး ကျနော် ချောင်းခဲ့တဲ့ နေ့ တုန်းက လို ဆေးခန်းပိတ်ထားပြီး လိုးကြတယ်။ 

အဲလို ရက်တွေ ဆို ကျနော် အိမ်ပြန်လာပြီး လက်တော့ ကို ဖွင့် ၊ အမေ နဲ့ ကျနော် နဲ့ စုတို့ စုံတွဲ လိုးနေတာကို ကြည့်ပြီး အပြိုင်လိုးကြတယ်။ စုဆေးခန်းက စနေတနင်္ဂနွေ ပိတ်တာ ဆိုတော့ စနေ မှာ ကျနော် အလုပ်မသွားချင်ရင်  အလုပ်က လူယုံ ကို ခေါ် ပြီး ကြီးကြပ်ခိုင်းထားလိုက်ပြီး မိသားစု တနေရာရာ ကို သွားကြတယ်။ တနင်္ဂနွေ ဆိုရင် စု က ကျနော့် ကို ပေးလိုးတယ်။ စနေတရက် နားပြီးမှ ကျနော့် ကို ပေးလိုးတာက သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ဦးယူစွတ် ချဲ့ ထားပြီးတာ ကျနော် ရိပ်မိမှာ စိုးလို့လား။ စနေတရက် သူ အလိုးမခံရလို့ အငတ်မခံနိုင်လို့ ကျနော့် အလိုးမခံတာ မပြောတတ်။

ကျနော့် မိန်းမ စုနွယ်လင်း က အဲလို မျိုး ဦးယူစွတ် အလိုးကို ကျနော် မသိအောင် ခံနေတာက လွဲရင် အကုန်ကောင်းတယ်။ အမေ့ ကို ကျနော် လိုးနေမှန်း သိရက်နဲ့ လည်း လေးလေးစားစား ဆက်ဆံတယ်။ ကျနော့် ကိုလည်း ကြားရက် အလိုးမခံ တာက လွဲရင် အိမ်ထောင်ရှင်မ ပီသစွာ ဆက်ဆံတယ်။ ကျနော် လည်း စဥ်းစားတယ်၊ သူ ငါလိုးတာကို ဆန္ဒမပြည့်လို့ သူ့ဖာသာ ကျေနပ်မှု ရအောင် ရှာတာပဲ၊ အချိန်တန်ရင် သူ ဦးယူစွတ် ကို ငြီးငွေ့ ပြီး ပြတ်သွားနိုင်တာပဲလေ၊ ငါ့ကို တော့ လေးလေးစားစား နဲ့ ခင်ပွန်းတစ်ယောက် လို ချစ်လို့ အိမ်ထောင်ရေးမထိခိုက် အောင် သူနေတာပဲလေ လို့ ၊ ပိုတွေး လေး တွေးပြီး ထားလိုက်တော့ တယ်။

ဒါပေမဲ့ စု ကို လိုးရင်း ဦးယူစွတ်ကြီး ပြောဆိုနေတာ တွေ ကြားရတော့ ကျနော် စိတ်ထဲ စိုးရိမ်မိတယ်။ စု ကို လိုးရင်း နဲ့ စောက်ကောင်မ၊ ခွေးမ၊ ဖာသည်မ အဲလို မျိုး ရုပ်ရင်းကြမ်းတမ်း ပြောဆိုတာကိုတော့ ထားလိုက်တော့၊ စု ကလည်း ကြိုက် ပုံရတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ လရည်တွေ စု စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းပန်း ထည့် တာတွေ၊ စု ကို သူ့ လရည် နဲ့ ဘိုက်ကြီးအောင် လုပ်မယ် ဆိုတာ တွေ ကျတော့ ကျနော် စိတ်ပူလာတယ်။ စု က ဆရာဝန်မ ပဲလေ အဲလောက်တော့ မမိုက်လောက်ဘူး လို့ ကျနော် တွေးမိတယ်။ ဘယ်အချိန် ဘယ်ဆေးသုံး မယ် ဆိုတာ စု သေခြာပေါက် သိမှာပေါ့။

တနေ့ မှာ ဦးယူစွတ် က စုနွယ်လင်း ကို သူ တပတ် လောက် သူ့ မိန်းမ အဖြစ်နဲ့ အတူ နေချင်တယ် ဆိုပြီး ရစ်နေတယ်။ ကျနော် က ဗီဒီယိုကြည့်ပြီး ဒေါသဖြစ်နေတယ်။ မိန်းမ ကတော့ ဒါကို ဘယ်လို မှ သဘောတူ မှာ မဟုတ်ဘူး ၊ လို့ တွေးရင်း က ခွေးမသား ကြီး မင်း အိပ်မက် ပဲ မက်နေလိုက်တော့ လို့ စိတ်ထဲ က ပြောမိတယ်။ မိန်းမက ချွေးသိပ်တဲ့ အနေနဲ့ လားမသိဘူး။ သူ ကြည့်လိုက်ပါဦးမယ်လို့ ပြန်ပြောသံ ကြားတယ်။

```````````````````````````

(07)                                                   

နောက် နှစ်ရက် လောက် ကျတော့ မိန်းမ က ပြောလာတယ်။ သူ့ ဆေးကျောင်းက သူငယ်ချင်း မိန်းကလေး တစု reunion အနေနဲ့ အပန်းဖြေ ခရီးထွက်ကြမယ်တဲ့။ ဘယ်သူ မှ မိသားစု ခေါ် မလာပဲ နဲ့ သူတို့ ချည်းပဲ စု သွားကြ မှာတဲ့ တပတ်ကြာမယ်တဲ့။ ကျနော် က သိနေပြီလေသူ နဲ့ ဦးယူစွတ် တို့ သွားကြမယ် ဆိုတာ။ သူ့ကို ကပ်သီးကပ် သတ် လိုက်ပြီး အစ်မေးလိုက်ရင် ကျနော့် မိန်းမ ဖြေနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း ကျနော် သိတယ်။ 

ဒါပေမဲ့ ကျနော် က သိတယ်ဆိုတာကို ဖွင့် ပြောလိုက်ရမလား၊ ဒါမှ မဟုတ်၊ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ခွင့်ပေးလိုက် ရမှာလား။ ခက်တာက မိန်းမက ကျနော့် ဆီက ခွင့်တောင်းတဲ့ ပုံ မဟုတ်ဘူးဗျ။ သူသွားမယ် ဆိုတာ အသိပေး တဲ့ ပုံ မျိုး နဲ့ ပြောခဲ့တာ။ ကျနော့် အတွက် ရွေးစရာ လမ်းကတော့ ကျနော် သိနေတယ် ဆိုတာ ဖွင့်ပြောပြီး သူသွား မှာ ကို သဘောမတူဘူး လို့ ချဲလင့် ခေါ် မလား။ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပဲ လွှတ် ပေးရမလား။

ပထမလမ်းက တော့ ကျနော် တို့ အိမ်ထောင် ပြိုကွဲရင် ကွဲ မကွဲရင် လည်း အက်ကြောင်းဖြစ်ပြီး ပြန်ဖာဖို့ မလွယ်နိုင် တော့ ဘူး။ ကျနော့် ကို သူ့ အမေ နဲ့ လည်း ဖြစ်၊ ကျနော့် အမေနဲ့ လည်း ဖြစ်နေတာကို သိသိ ကြီးနဲ့ ခွင့် လွှတ် ပေးခဲ့တဲ့ မိန်းမ မျိုး နောက်တစ်ယောက် ကျနော် ရှာ တွေ့ ဖို့ ဆိုတာ လက်တွေ့ မှာ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။

ဒုတိယ လမ်းကြောင်းက တော့ ဘာထူးခြား သွားမှာလဲ။ အရင်ကတည်းကလည်း လိုးလာကြပြီးပြီ။ နောက်ထပ် တပတ် နေ့ရော ညရော လိုးကြတာပဲ ရှိမှာ ခရီးသွား ရာက ပြန်လာရင် ဒုန်ရင်း ဒုန်ရင်းပဲပေါ့၊ နောက် သူ ဦးယူစွတ် ကို ငြီးငွေ့ သွားခဲ့ ရင် အဲဒီ မှာ တ စခန်း ရပ်သွားမှာပဲ မဟုတ်လား။

အဲတော့ လည်း ကျနော် က ဒုတိယ လမ်းကြောင်း ကိုပဲ ရွေး ရတော့ တာပေါ့။ အဲဒီ နောက်ပိုင်း မှာ သူတို့ ဘယ်သွား ကြမှာလဲ ဆိုတာကို ကျနော် စပိုင်ကင်မရာ ကနေ နားစွင့် ရတော့ တာပေါ့။ စုနွယ်လင်း ကျနော့် ကို ပြောထားတဲ့ ခရီးစဥ် က တခြား၊ သူနဲ့ ဦးယူစွတ် တို့ တကယ်သွားကြ မှာက သိပ်နာမည် မကြီးသေးတဲ့ ကမ်းခြေတခု  ကို၊ သူ ဘုတ်ကင် လုပ်လိုက်တဲ့ ဟော်တယ် ကို လည်းကျနော် သိနေပြီ။ 

ကျနော့် အဆက်အသွယ်ကနေ တဆင့် ဟော်တယ် ကို စုံစမ်း လိုက်တော့ ဦးယူစွတ် နာမည် နဲ့ ပဲ အခန်းယူထားတာ တွေ့ရတယ်၊ ဟော်တယ်လေး က လူမသိသူ မသိ ချောင်ကျ တဲ့ နေရာလေး မှာ ရှိတယ်။ စျေးလည်းပေါ၊ စားသောက်စရာ လူစည်ကား ရာ နေရာ တွေနဲ့ လည်း ဝေးတော့ ခိုးဝှက် ပြီး နေလို့ ကောင်းတဲ့ နေရာလေးပေါ့။ အသိတွေ နဲ့ တိုးမှာလည်း စိုးရိမ်စရာမရှိတော့ဘူးလေ။ နောက်ပြီး အဲဒီ ဟော်တယ်က ဘန်ဂလိုလေး တွေကို ထိုင်း တို့ အင်ဒိုနီးရှား တို့ ဘက်က အပန်းဖြေ စခန်း ပုံစံ မျိုး ဝါးထရံကာ၊ ဓနိမိုး နဲ့ လုံးချင်း လေး တွေ ဆောက်ထားတာ၊ ချစ်သူ တို့ ဟန်နီးမွန်း သမား တွေ အတွက် လွတ်လွတ် လပ်လပ် နေလို့ ကောင်းတဲ့ နေရာလေးပေါ့။            

ကျနော် လည်း သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ကို သူ့ နာမည် နဲ့ စုတို့ ဘန်ဂလို နဲ့ မလှမ်းမကမ်း မှာ ဘုတ်လုပ်ခိုင်း လိုက်တယ်။ ကျနော့် အမေ ကို လည်း ပြောထားတာ ဆိုတော့ သူကလည်း သိပါတယ်။ သွားလေ တဲ့၊ သူက သားလေးကို ကြည့်ထားပေးလိုက်မယ်တဲ့၊ ကျနော့် အလုပ်ကိုလည်း လူယုံ မန်နေဂျာ နဲ့ ပဲ ခန လွှဲထား ခဲ့ လိုက် တော့တယ်။

....................................

စု အိမ်က ထွက်သွားပြီး မကြာပါဘူး ကျနော် လည်း ပြင်ဆင်စရာ တွေ အကုန်ပြင်ဆင်ပြီးတော့ ခရီးနှင်တော့ တာပေါ့။ သူတို့ ထွက်သွားတဲ့ အချိန်ထက် သုံးလေး နာရီလောက် နောက်ကျ တာဆိုတော့ ကျနော် ရောက်တဲ့ အချိန် မှောင်ရီ ပျိုးနေပြီ။ ညနေစာ လည်း လမ်းမှာ စား ခဲ့ပြီး ဆိုတော့ ဟော်တယ် ကို ချက်ကင် လုပ်ပြီးတာနဲ့ ဘန်ဂလိုကို တန်းလာခဲ့တယ်။ လိုအပ်ရင် အပြင်မထွက်ပဲ စားဖို့ သောက်ဖို့ အခြောက်အခြမ်း ခေါက်ဆွဲထုပ်တွေ ကအစ သယ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဘိုင်နိုကူလာ ခေါ်တဲ့ အဝေးကြည့် မှန်ဘီလူး တခု လည်း ယူလာခဲ့တယ်။

နည်းနည်း မှောင်ရီပျိုး နေပြီ ဆိုတော့ လူသွားလူလာ သိပ်မရှိတော့ ဘူး။ ဒီ ဟော်တယ် ကိုက အဲလို မျိုး တိတ်ဆိတ် ပြီး ဖုတ်လို့ ကောင်းအောင် လုပ်ပေးထားသလိုမျိုး၊ စုနွယ်လင်း ဘယ်ကများ သိပြီး ဒီဟော်တယ် ကို ဘုတ်လုပ်တာလည်း တော့ မသိဘူး။ သူလည်း မခေဘူးလို့ ပြောရမယ်။ ကမ်းခြေတလျှောက် လှမ်းကြည့်ရင် တော့ တခြား ဟော်တယ် ကြီးတွေက မီးတွေ ထိန်ငြီး နေလို့ အလင်းရောင် သဲ့သဲ့ တောင် ကျနော်တို့ ကမ်းခြေ နား ရောက်လာတယ်။ ဒါလည်း လမိုက်ညမို့ ထင်တယ်။ 

မှောင်လာလေ အဲဒီက အလင်းပြန်တာက ရောက်လာလေ လိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ သစ်ပင် အုန်းပင် ခြုံပင် တွေ နဲ့ လည်း ကွယ်ကာ နေတာမို့ လွတ်လပ်မှု တော့ အတော်ရတဲ့ နေရာပါ။ ကျနော် တောင် နောက်ဆိုအမေ့ ကို တခါလောက် ဒီခေါ် လာခဲ့ ဖို့ စိတ်ကူး မိတယ်။ မိန်းမ ဆီက ပြန်ရတဲ့ ပညာပေါ့။ မိန်းမ က ကျနော် နဲ့ ရတုန်းက တကယ့် အရိုင်းပန်းလေး။ ခုကျတော့ ကျနော် က သူ့ ဆီက ပြန်သင်နေရပါလား။

သောင်ပြင်မှာ လမ်းလျှောက်သလို နဲ့ ဟိုလျှောက် ဒီလျှောက်လုပ်ရင်း က စုနွယ်လင်း တို့ ဘန်ဂလို ကို မသိမသာ အဝေး ကလှမ်းအကဲ ခပ်နေမိတယ်။ မီးတွေက လည်း မှောင်လို့ ဘယ်များ သွားကြတာလည်း၊ ဒါမှ မဟုတ် ခရီးသွားလာရတာပဲ ပင်ပန်းလို့  အိပ်နေကြပလား။ ကျနော့် ကိုလည်း မှတ်မိသွားမှာ စိုးလို့ တခါမှ မဝတ်ဘူး တဲ့ ခေါင်းအုပ်ဆောင်းပါတဲ့ ဟုဒီ အနွေးထည်နဲ့ အထဲက လည်း ဦးထုပ် ဆောင်းထားတယ်၊ ချာတိတ်လေး လိုလို ဘာလိုလိုပေါ့။    

နောက်ဆုံးတော့ စိတ်မရှည်တော့ သူတို့ ဘန်ဂလို နား ကပ်သွား မလို့ ကြံလိုက်တယ်၊ အဲဒီအချိန်ပဲအဲဒီအချိန်ပဲ လူသံ ကြားလိုက်လို့  အုန်းပင် တပင် အကွယ်က ချောင်းကြည့်လိုက််တော့ လူနှစ်ယောက် ကြွပ်ကြွပ်အိပ် ပလတ်စတစ်အိပ် တွေ ဆွဲ လို့ အဲဒီ ဘန်ဂလို ဆီ သွားနေကြတယ်။ နောက်တော့ ဘန်ဂလို တံခါးဖွင့် ပြီး ဝင်သွားကြတယ်။ အတွင်းထဲက မီးတွေ လင်းလာတာကို ပြတင်းပေါက်၊ နဲ့ နံရံ တွေ ကြားက အလင်းရောင် တိုးထွက်လာလို့ သိလိုက်ရတယ်။

လူအရိပ်အခြေ ကြည့်ပြီး အဲဒီ ဘန်ဂလိုနားကို တိုးကပ် သွားလိုက်တယ်။ သွားရင်းက ကိုယ့် ဘန်ဂလို ရှေ့ နားမှာ ဘိနပ်ချွတ်ထားခဲ့လိုက်တယ်။ သဲ ထဲမှာ ဆိုတော့ သစ်ရွက်တို့ သစ်ကိုင်းခြောက်တို့ မနင်းမိလို့ ကတော့ အသံ လုံးဝ မထွက်ဘူး။ ကြမ်းက ကျနော့် ခါးအမြင့်လောက် ရှိတယ်ဆိုတော့ ဘေးနံရံ ထရံပေါက် ကချောင်းရင် အတော်ပဲ ပြတင်းပေါက် က ကျတော့ လည်း ကျနော့် ခေါင်းထက် မြင့်တဲ့ နေရာမှာ ရှိနေတယ်။ မတ်တပ်ရပ် ချောင်းရုံပဲ ခါးတောင် ကုံးစရာ မလို။ 

သစ်ပင်ရိပ်ကျပြီး မှောင်မဲ နေတဲ့ နေရာ မှာ နံရံနားကပ်လိုက်တယ်။ ကျနော် ဝတ်ထားတာကလည်း အပေါ်က ဟုဒီ အမဲ ကို ခေါင်းပေါ် ခြုံ ထားတာ အောက်က လည်း ပုဆိုးက အရောင်ရင့် ဆိုတော့ လူက အမှောင်ထဲ ပျောက် နေတာ။ ဘန်ဂလိုနံရံ က ဝါးထရံ ဆိုတော့ ချောင်းစရာ အပေါက် တွေက တော့ များမှ များ ၊ ဒါပေမဲ့ အပေါက် လေးတွေက သေးတယ်။ အထဲ ကို ချောင်းကြည့်လိုက်ပြီး တခန်းလုံး မြင်နိုင်မဲ့ နေရာလောက် က အပေါက်ကို သစ်ကိုင်းစလေး ကောက်ပြီး အသာထိုးချဲ့ လိုက်တယ်။

အခန်းက ကျနော့် အခန်းလိုပါပဲ ဘန်ဂလိုလေး တခုလုံးကို တခန်းပဲ လုပ်ထားတာ၊ စတူဒီယိုရုန်း လို့ ခေါ် မှာ ပေါ့။ အခန်းထဲမှာ စားပွဲတလုံး ကုလားထိုင် နှစ်လုံး နဲ့ ကုတင်တလုံး ပဲ ရှိတယ်။ နောက် ရေချိုးခန်း အိမ်သာ ပေါ့။

ကျနော်ချောင်းတဲ့အချိန်မှာ စုတို့နှစ်ယောက်က သူတို့သယ်လာတဲ့ အထုပ်တွေကို စားပွဲပေါ်တင် ပြီးတော့ ဦးယူစွတ်က ကုလားထိုင်တလုံးပေါ် ထိုင်နေတယ်။ စုနွယ်လင်းက သူ့ခရီးဆောင်အိပ် ကိုဖွင့်ပြီး အဝတ်အစားတွေ ကိုမွှေနေတယ်။

" ဆရာမ အေးဆေးနားပါဦးဗျ ဘာတွေရှာနေတာလည်း"

" ရေချိူးပြီး ဝတ်ဖို့လေဦးရဲ့"

" ဟောဗျာ ဒီမှာနှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာဘာ တွေများ အထူးအထွေ ဝတ်စရာလိုလို့လဲ"

" လိုတာပေါ့ ဦး ကက စု ကိုလှလှပပလေးမြင်ရအောင်ပေါ့"

" အမလေး ဦးမျက်စေ့ထဲမှာ စု ကဘယ်လိုနေနေ လှပြီးသားပါ"

" ကဲ ပါ အပိုတွေ ပြောမနေပါနဲ့ ဝယ်လာတဲ့ သောက်စရာ တွေ သောက်ထားလိုက်ဦး ခနလေး စု ပြန်လာမယ်"

ဦးယူစွတ် ကြိးက ပြုံး ပြီးတော့ ခုန ပလတ်စတိတ်ထုတ်ထဲက ပုလင်း တွေ ခွက်တွေ ထုတ်တယ်။ အမလေး တယ်ဟုတ်ပါလား ဘလက်လေဘယ် တလုံး နဲ့ ရေခဲ့ ထုတ်တောင်ပါလာသေးတယ်။ အာလူးကြော်တထုပ် ဖေါက်ပြီး ဝီစကီ တခွက် နဲ့ ဦးယူစွတ်က ငြိမ့်နေတုန်း စုနွယ်လင်း က ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ မဝင်ခင် အိပ်ယာပေါ ညဝတ် အင်္ကျီ ကလေး လွှမ်းတင်ထားခဲ့တယ်။ ပန်းနု ရောင် အပါးလေး၊ ကျနော် တောင် တခါမှ မမြင်ဖူးဘူး။ ဘယ်တုန်းက ဝယ်ထားတာလည်း မသိဘူး။

ကျနော် လည်း ဘေးဘီ ကြည့်လိုက်တယ်၊ ညလည်း မှောင် နေပြီ ဆိုတော့ လူရိပ်လူခြေ ကလုံးဝ မရှိတော့ ဘူး။ ကျနော့် နေရာက အရိပ်ကျတော့ လူလည်း မမြင်နိုင်ပါဘူး။ ‌နောက်ပြီး ခြုံပုတ်ကြီး တခု က မလှမ်း မကမ်း မှာ ဆိုတော့ လူသံကြားရင်လည်း ပြေးကပ် ပုန်းလို့ ရတာပဲ လို့ တွက်ထားလိုက်တယ်။ ဦးယူစွတ်က စားပွဲပေါ် မှာ စားစရာ သောက်စရာ တွေပဲ တင်ထားပြီး ကျန်တာတွေကို ကြမ်းပြင်မှာ ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ အရက် ကို စိတ်ပြေ နပြေ သောက်နေတယ်။ အရက် နှစ်ခွက် လောက် အကုန်မှာ ကျနော့် မိန်းမ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ရေချိုးပြီးကာစ မို့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ တထည်ကို ရင်လျား ပြီး နောက်တထည်နဲ့ ခေါင်းက ရေစို ဆံပင်တွေကို သုတ်ရင်း ထွက်လာတယ်။ ခေါင်းလည်း လျှော်လာလိုက်သေးတယ်။ ဦးယူစွတ်က ပြုံး ပြီး စုနွယ်လင်း ကို ကြည့်နေတယ်။ စုနွယ်လင်း က ခေါင်းက ဆံပင်တွေ ‌ခြောက်သလောက် ရှိမှ ကုတင်နား သွားပြီး ညဝတ် ဂါဝန်လေးကို ဝတ်မလို သွားကိုင်တယ်။

" ဟေ့ ဘာလုပ်မလို့လဲ"

ဦးယူစွတ်က လှမ်းမေးလိုက်တော့

" ဒီဟာလေး ဝတ်မလို့လေ"

" မဝတ်နဲ့ ဦး ဒီကို ခနလာခဲ့ဦး"

" ဟင် ဘာလုပ်မလို့လဲ ဦးကလည်း"

စုနွယ်လင်းက ပါးစပ်က သာ ပြောနေတာ လူကတော့ ခုန ခေါင်းသုတ်နေတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ချထားခဲ့ပြီး ဦးယူစွတ် ဆီကို လျှောက်သွား တယ်။ ဦးယူစွတ်က သူ့အနား ရောက်လာတဲ့ စုနွယ်လင်း ကို ခါးလေးက ဆွဲ ပြီး သူ့ ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ စုနွယ်လင်း ကလည်း ကလေး မလေး လိုပဲ သူ့ ပေါင် ပေါ် ကို ဝင်ထိုင် လိုက် တယ်။

" ဒီတိုင်းလေး လည်း လှနေတာကို ဘာမှ ဝတ်စရာ မလိုပါဘူး ဆရာမရယ်"

" ခစ်ခစ်"

လက်က လည်း တကယ့်ကို သွက်တဲ့ အဖိုးကြီးပါ။ စုနွယ်လင်း သူ့ ပေါင်ပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ သူ့လက်တဖက်က စုနွယ်လင်း ရင်လျှားထားတဲ့သဘက် အောက်က နေ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်သွား ပြီး ပါးစပ်က စုနွယ်လင်း နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်း နေတယ်။ စုနွယ်လင်း ကကိုယ်လေး တွန့်လိမ်ပြီးတော့ ဦးယူစွတ် ခေါင်းကို ပြန်ကိုင်ရင်း အနမ်းတွေ ပြန်တုံ့ ပြန်နေတယ်။ ဦးယူစွတ် လက်နောက်တဖက်က ရင်ဘတ်မှာ စည်းထားတဲ့ သဘက်ကို ဖြည်ချလိုက်တော့ စုနွယ်လင်း တယောက် မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံး တီး ကြီး ဖွေးကနဲ ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ဥိးယူစွတ်လက်တွေက စုနွယ်လင်း နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ရင်း က နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် စုပ်နမ်း နေကြတယ်။ 

ခနကြာတော့ မှ အနမ်းချင်း ခွာလိုက်ပြီး ဦယူစွတ် က သူသောက်နေတဲ့ ဝီစကီ ခွက်ကို ကောက် ယူပြီး စုနွယ်လင်း ကို လှမ်းပေးတယ်။ စုနွယ်လင်း က ခေါင်းကို ယမ်း ပြပေမဲ့ နည်းနည်းပါ လို့ ထပ်ပြော တော့ စုနွယ်လင်း က ယူပြီး နည်းနည်း သောက်လိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ က တရုပ်မ ပီပီ အရက် ကတော့ သောက် တာမဆန်း ပေမဲ့ များသော အားဖြင့် တော့ ဝိုင်ပဲ သောက်တယ်။ အရက် အပြင်းလည်း တခါတလေတော့ ရေ ဆော်ဒါ များများ ရော ပြီး သောက်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ နည်းနည်းပါ။ အခု ကတော့ ဦးယူစွတ် ရဲ့ ဝီစကီ အွန်သည်ရော့ ခေါ် မဲ့ ရေခဲ ပဲ ထည့် ထားတဲ့ ဝီစကီ ကို မော့ သောက်လိုက်တာ ကျနော် တောင် အံ့အားသင့် သွားရတယ်။ ချက်ခြင်း ပဲ ဖြူဖွေး နေတဲ့ မိန်းမ ရဲ့ မျက်နာ ရဲတက်လာတယ်။ မိန်းမက နောက်တော့ ဦးယူစွတ် အဝတ်အစား တွေကို သူကိုယ်တိုင်ပဲ ချွတ်ပေးတယ်ဗျာ၊ နောက် ဦးယူစွတ် လက်ကို ဆွဲလို့ ကုတင်ဆီ သူပဲ ခေါ် လာတယ်။ ဦးယူစွတ် ရဲ့ အသားမဲမဲ ရင်ဘတ်လက်မောင်းပေါင်လုံးတွေ မှာလည်း အမွေးတွေက ထူထူ။ ဝက်ဝံကြီးကျနေတာပဲ။ ဘိုက်ကလည်း ပူလို့။ လီးကြီးကတော့ ထောင်မတ်နေလိုက်တာ ဒစ်ဖူးကြီး ကားကား နဲ့။      

စုနွယ်လင်းက ဦးယူစွတ် ကို အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဦးယူစွတ်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ပြီး ပုဆစ်တုတ် ထိုင်လိုက်တယ်။ အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးမဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီး ကို သူ့ လက်ကလေး နဲ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အထက်အောက် တချက် နှစ်ချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။ သူ့ ရဲ့ ချစ်စရာ ကောင်းလှတဲ့ ပါးချိုင့် ပြုံးလေး နဲ့ ဦးယူစွတ် ကို ပြုံးကြည့်ရင်း ကမှ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို လျှာလေး ထုတ်လို့ လျှက်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ လည်း သူ့ နူတ်ခမ်းလေး ကို စေ့ ပြီး ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ ပုလွေ ကောင်းကောင်းပေးတော့ တာပေါ့၊ 

ဦးယူစွတ် ကလည်း ပြုံးပြုံးကြီး နဲ့ သူ့ ကို ပုလွေပေးနေတဲ့ ဆရာဝန်မ လှလှလေး ကို ငုံ့ကြည့်နေတယ်။ ခုနမှ ရေချိုးခေါင်းရှော်ထားလို့ မခြောက်တခြောက်ဖားလျားကျနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်နဲ့ ထိုးဖွ ကစား နေတယ်။ စုနွယ်လင်း ပုလွေ ပေးတာက မှ ရက်ရက်စက်စက်ပဲ ကျနော့် တုန်းက မလုပ်ပေးဖူးတဲ့ ဟာတွေ ပါ လုပ်နေတာဗျာ၊ လီးတန်ကြီးကို မပြီး ဘောကြီးတွေကို ပါ တပြွတ်ပြွတ်စုပ် နေတာ၊ ဒီနူတ်ခမ်းကို ကျနော် အားရပါးရ စုပ်နမ်းခဲ့ဖူးတာကို တွေးမိပြီး အံချင်သလို တောင် ဖြစ်သွား တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် လီးက တော့ မတရားကို တောင် နေတာပဲဗျာ။

ကျနော့် မိန်းမ ဒီလောက် အကြာကြီး စိမ်ပြေနပြေ  လီးစုပ် ပေးနေတာကို ဒီတခါပဲ တွေ့ဖူးသေးတယ်ဗျာ။ ကျနော် သာဆို ခနလေး နဲ့ လရည်တွေ ထွက်ကုန်လောက်ပြီ၊ ငတ ကြီးက တော်တော် ထိန်းထားနိုင်တာပဲ။ စုနွယ်လင်း က အားရအောင် ပုလွေ ပေးပြီးမှ ပဲ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဦးယူစွတ် ရဲ့ လီးတန်မဲမဲ ကြီးက စုနွယ်လင်း တံတွေး တွေနဲ့ စိုစွတ်ချောပြောင်နေတယ်။ မတ်ထောင်နေလိုက်တာကလည်း လွတ်လပ်ရေး ကျောက်တိုင်ကြီးလိုပဲ။ ဒစ်ဖူးက မချွန်ပဲ မှိုပွင့်ကြီးလို ကားနေတာပဲ ကွာတယ်။ စုနွယ်လင်းက ဦးယူစွတ်ခါး နေရာလောက်ကို ခွပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်တယ်။ 

ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချတယ်။ ဦးယူစွတ်က သူ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စုနွယ်လင်း စောက်ဖုတ်ဝ ကို တည့် အောင် ချိန်ပေးထားလိုက်တယ်။ လီးကြီးက စုနွယ်လင်း စောက်ဖုတ်ဝ ကနေ ဖြည်းဖြည်း ချင်း တိုးဝင်သွားတယ်။ စုနွယ်လင်းက မျက်စေ့ ကို စုံမှိတ်ပြီး မျက်နာလေး မဲ့တဲ့တဲ့ ပေမဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကို ထိုင်ချတယ်။ လီးကြီး တချောင်းလုံး အဆုံး ထိ ဝင်သွား တော့ စုနွယ်လင်း မလှုပ်မရှားသေးပဲ ငြိမ်ပြီးထိုင်နေတယ်။ ပါးစပ်က လည်း ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။

" အားးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်...ဦးးဟာကြီးး က ကြီးးလိုက်တုတ်လိုက်တာ"

" ဆရာမက မကြိုက်လို့လား ဟဟ"

" ဟွန့် မကြိုက်ပဲ ဒီအထိ လိုက်လျော နေပါ့ မလား"

" ကျနော် တောင် ခုထိ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အိပ်မက်လို ထင်မိနေပါတယ် ဆရာမရယ်"

``````````````````````````````

(08)

" သွား သူ ပိုပြီ၊ အဲလို မျိုးတွေ မြှောက်မြှောက်ပြီးတော့ လူကို ရစရာ မရှိအောင် လုပ်နေတယ်"

ဦးယူစွတ်လက်တွေက စုနွယ်လင်း နို့တွေကို တဖက်တလုံးကိုင်လို့ဆုပ်နှယ်ပေးနေတယ်။

" တကယ်ပါ ဆရာမရယ် ဖြစ်နိုင်လို့ကတော့ ဒီဆရာဝန်မ ချောချောလေး ကို ကျနော့်မယား အဖြစ်ယူထားချင်တာပေါ့"

" အမလေးသွားပါ၊ သူ့မယားကြီး ဘယ်နားသွားထားမှာလဲ"

" အဲဒီ မယားကြီး ကို လက်ဖျားနဲ့မထိတာတောင်ကြာ လှပါပြီ ဆရာမရဲ့"

" အမယ် ဒီကလည်း ကိုယ့်လင် ကြီး ကို သူပြောသလို တနင်္ဂနွေ တစ်ရက်ပဲ ပေး ထိတာပါနော် ဟွန့်"

ဟိုက် ခုမှပဲ ကျနော့်မိန်းမ ကျနော့်ကို ဘာကြောင့် တနင်္ဂနွေ တစ်ရက်ပဲ ပေးလိုးတယ် ဆိုတာ အဖြေထွက်တော့တယ်။

စုနွယ်လင်းက ခုန ဦးယူစွတ် ပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပုံစံကနေ ဒူထောက်ပုံစံ ပြောင်းလိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ရှေ့ကိုနည်းနည်း ကုံး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဦးယူစွတ် ရင်ဘတ်ပေါ် ထောက်လိုက်တယ်။ ဒူး နဲ့လက် ကိုအားပြုလို့ သူ့ဖင်ကို နည်းနည်းကြွလိုက်ပြန်ချလိုက်နဲ့ မြင်းစီးသလို လိုးပါတော့တယ်။ ခုန သောက်လိုက်တဲ့ အရက်ရှိန်ကြောင့် ရဲနေတဲ့မျက်နာလေးက မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ရမက်သွေးပါရော နေတော့ အရမ်းကိုလှ အရမ်းချစ်စရာကောင်းနေပါတယ်။ ထန်လင်းနေတဲ့ အခန်းမီးရောင်အောက်မှာ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ တစ်ခု နဲ့မည်းနက်နေတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ နှစ်ခုတို့ ယှက်နွယ်နေတာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါ။ မဲနက်နေတဲ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးက ဖြူဖွေးနေတဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားက စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာ အသည်းယားစရာ အဲဒီစောက်ဖုတ်ပိုင်ရှင်က ကိုယ့်မိန်းမ ဖြစ်နေတာ တောင် လီးတောင်နေတယ်ဆိုတော့၊ ကျနော်ဟာ အမေပြောသလို ကပ်ကိုးစစ်စစ် ဖြစ်နေပြီပေါ့။

နောက်တော့ စုနွယ်လင်းရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြမ်းလာတယ်။ ဦးယူစွတ်ကတောင် စုနွယ်လင်း လက်မောင်း နှစ်ဘက် ကို ဆုပ်ကိုင်ထိန်းပေးထားရတယ်။ စုနွယ်လင်း ကိုယ်လေး ဦးယူစွတ်ပေါ် အှောက်လျက် ထပ်ကျသွားတယ်။ ကိုယ်လုံးလေးလည်း တုံခါသွားတာတွေ့ လို့ သူပြီးသွားတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ဦးယူစွတ် က သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်လျက်ကျလာတဲ့ စုနွယ်လင်းကိုယ်လုံးလေးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားပြီးငြိမ် နေကြတယ်။

စုနွယ်လင်းအမောပြေလောက်မှ ဦးယူစွတ်က စုနွယ်လင်း ကိုဖက်ပြီး တပတ်လှိမ့် လိုက်တော့ သူကပေါ် စုနွယ်လင်းကအောက် ဖြစ်သွားတယ်။ စုနွယ်လင်းကို ဖက်ထားရာက လွှတ်လိုက်ပြီး ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးက စုနွယ်လင်း စောက်ဖုတ်ထဲကတဝက်လောက် ထွက်လာတယ်။ ကျနော်ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဘဲကြီးကမပြီးသေးတာ။ သူ့လီး မဲတုတ်တုတ်ကြီး မှာ စုနွယ်လင်း စောက်ရည်တွေနဲ့ မီးရောင်အောက် လဲ့နေတယ်။ ပြီးမှ စုနွယ်လင်း ပေါင် နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး အသားကုန်ဆောင့် လိုးတော့တာ ပါပဲ။ 

အခုလေးတင်ကမှ ပြီးထားတဲ့ စုနွယ်လင်း တစ်ယောက် မကြာခင်ပဲ ငြီးသံတွေအကျယ်ကြီးနဲ့ စိတ်တွေပြန်ထာပုံရပါတယ်။ ကျနော် လည်း ပုဆိုးအောက် လက်နှိုက်လို့ ဂွင်းထုနေမိပါပြီ။

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ လူတစု စကားတပြောပြောနဲ့ လမ်းလျောက်လာသံ ကြားတာနဲ့ ခုနကြည့်ထားတဲ့ ချူံဘုတ် နားကပ် ခိုနေလိုက်ရတယ်။ လူသုံးယောက် စကားတပြောပြော နဲ့ လျောက်လာပြီး ဘန်ဂလို အနောက်ဘက်က ဖြတ်လို့ တခြားဘန်ဂလိုစီ သွားနေကြတာပါ။ သူတို့တော်တော်လှမ်းလှမ်းရောက်မှ ပဲ ကျနော်လည်း စုနွယ်လင်းတို့ကို ပြန်ချောင်းမိတော့တယ်။ ဟိုက် သူတို့ က ပြီးသွားလို့ တစ်ယောက် နဲ့ တစ်ယောက် တောင်ဖက်အိပ်နေကြပြီ။ ကျနော် ချောင်းနေတဲ့ နံရံ က ကုတင် နဲ့ ဝေးတဲ့ အခြမ်း က ဆိုတော့ သူတို့ တီးတိုး စကားပြောနေရင် သေခြာ မကြားရတော့ ဘူး၊ အဲဒါနဲ့ လူအရိပ်အခြေ ကြည့်ရင်း ဘန်ဂလို တခြားဘက် အခြမ်းကို ပတ်သွားလိုက်တယ်။ အဲဒီဘက်နံရံ က ကုတင်နဲ့ ကပ်ရက် ဆိုတော့ သူတို့ တီးတိုး ပြောရင်တောင် ကြားရတယ်။

ကျနော် သူတို့ ကုတင်နား ကပ်ရက် နံရံနား ရောက်တဲ့ အထိ တောင် သူတို့ နှစ်ယောက်က တစ်ယောက် ကို တစ်ယောက် ဖက်ပြီး နားနေကြတုန်းပဲ၊ အိပ်များ ပျော် သွားကြပလားလို့ ကျနော် က ထရံပေါက် ကနေ သေခြာ ချောင်းကြည့် တော့ မအိပ်ဘူးဗျ။ ဦးယူစွတ်က ကျနော့် မိန်းမ ဆံပင်လေး တွေကို ပွတ် ဆော့ ပေးတာ၊ သူတို့ ကိုယ်နှစ်ခု က ပူးကပ် နေပြီးစုနွယ်လင်း ပေါင်လုံး တလုံးက ဦးယူစွတ် ပေါင် တလုံး ပေါ် တင်ထားတာမို့ ဦးယူစွတ် လီးက ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားတယ်လို့ တွေးမိတာပဲ။

ဦးယူစွတ်လက် က စုနွယ်လင်း ဆံပင် ကနေ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်ပေးရင်းက ဖင်လုံး တွေ ပေါ် ရောက်သွား ပြီး ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ်ပေးနေတယ်။

" ချစ်လိုက်တာ ဆရာမ ရယ်၊ ဆရာမ ယောက်ျား က အရမ်း ကံကောင်းတဲ့ သူပဲနော်"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦးရဲ့ ၊ ဦးက တောင် ကျမ ယောက်ျား ထက် ပို ပြီး လုပ်ခွင့် ရနေတာကို"

" ဒါပေမဲ့ ခု လိုမျိုး ဆရာမ ကို ဖက်အိပ်ဖို့ ကို သူက ညတိုင်း လုပ်နိုင်တယ်လေ"

" အမလေး ဦးပို ကြီး သူက ဖက်ပဲ အိပ်ချင်တာ ကျနေတာပဲ"

" ဖက်လည်း အိပ်ချင်တယ်၊ လိုးလည်း လိုးချင်တာပေါ့ ဆရာမရယ်"

" ခုချိန်ထိ ဆရာမ ခေါ် နေတုန်းလား ဦးကလည်း"

" ဟုတ်သားပဲ ခု တပတ် ဆရာမ က ကျနော့် မိန်းမ ဖြစ်မှာနော် ဟိ၊ မိန်းမ ရေ"

" ရှင်..ရှင့် ယောက်ျားကြီး"

နားထောင် ရတာ ကျနော် ရင်ဘတ်တောင် အောင့် တယ်၊ စုနွယ်လင်း တကယ်ပဲ ဒီဘဲကြီး ကို ခိုက်နေတာလား၊ ကာမဆန္ဒ အတွက် ပဲ သူ ပါးစပ်က ပြောနေတာလား။ ဝေခွဲမရတော့ ဘူး။

" အဟီး ခေါ်လို့ လည်း ကောင်း၊ နားထောင်လို့ လည်း ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ"

" ဟွန့် သူ့ဟာကြီး က မာလာ ပြန်ပြီ၊ လုပ်လည်း လုပ်နိုင်တဲ့ ယောက်ျား ပဲ"

" ဒီလောက် ဖြူဖြူ နုနု ချောချော ကိတ်ကိတ် ဆက်ဆီ မိန်းမ လေး ရထားတာမှ တန်အောင် မလုပ်နိုင်ရင် အဲဒီလီး ဖြတ်ပြစ်ဖို့ ပဲ ကောင်းတော့ မှာပေါ့ မိန်းမရဲ့"

" တော်ပါ အလကား ရတိုင်း တအားလိုးနေတာ မိန်းမ စောက်ဖုတ်တောင် ဘလပိုင် လိုက်နေပြီ"

" အဲဒါဆိုလည်း နောက်ပေါက် ကို လိုးပေးမယ်လေ"

" အမလေး အဲဒါရော အလွှတ်ပေးလို့လား သွားပါ"

သူတို့ ပြောနေတာ တွေ နားထောင်ပြီး ရင်က နာလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ လီးကလည်း တောင်လာတယ်။ ပုဆိုးကို မ လှန်ပြီး အောက်က လက်လျိုလို့ လီးကို စုပ်ကိုင် ထားလိုက်မိတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က အတိုင်အဖေါက်က လည်းညီတယ်၊ ပါးစပ် နဲ့ တောင် ပြောစရာ မလိုတော့ ဘူးလားမသိဘူး။ ဦးယူစွတ်က လှဲနေရာက ကုန်းထ လိုက်တာနဲ့ စုနွယ်လင်းက လည်း လေးဘက်ထောက် ကုံးပြီးသား၊ စုနွယ်လင်းက လေးဘက်ထောက်ရာက သူ့ဖင်ကြိးကို ကော့ ပေးထားတယ်။ ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး အဝ မှာ ဦးယူစွတ်က သူ့ လီး မဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီးကို တေ့ ပြီး ထည့်လိုက်တာ၊ ဒီတခါတော့ အနီးကပ် ကို မြင်လိုက်ရတယ်ဗျာ။

ဆောင့်ချက်တွေက လည်း ပြင်း တဖုန်းဖုန်း နဲ့ ကို ဆော်တာ၊ အဲလို မျိုး ကို နားလိုက် ဆော်လိုက် ပုံစံ ပြောင်းလိုက်နဲ့ တညလုံး နီးပါးပဲ။ နောက်ဆုံး သူတို့ အိပ်ပျော် သွားတော့ မှ ကျနော်လည်း ကိုယ့် ဘန်ဂလို ကိုယ်ပြန်လာခဲ့ လိုက်တော့ တယ်။ ချောင်းရင်း နဲ့ ထုလာခဲ့လို့ လရည်တွေ လည်း ထွက် ပြီး ပြီးသွားခဲ့ တယ်။ မနက်ကျ တော့ တော်တော် နဲ့ မနိုးဘူး။ နိုးလာတော့ လည်း သူတို့ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးမှာ စိုးလို့ အပြင်မထွက်ရဲ ဘူး။ 

ဝယ်လာတဲ့ အခြောက်အခြမ်း စားစရာလေး တွေ စားရင်း က သူတို့ ဘန်ဂလို ဘက်ကို ချောင်း ရတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကမ်းခြေ ဘက်ကို ထွက်သွားတာ တွေ့တော့ အဝေးက နေပဲ လိုက်ချောင်း မိတယ်။ ရေထဲ မှာ လည်း သူတို့ ကဲနေကြတာ၊ အဝေးကနေပဲ မှန်ဘီလူး နဲ့ ချောင်းကြည့်နေရတယ်။ နေ့ခင်းဘက်တော့ ဘန်ဂလို အနား မကပ်ရဲ ဘူး။ သူတို့ မသိတောင်မှ အခြားလူတွေ ၊ ဟော်တယ် ဝန်ထမ်းလေး တွေ သွားလာ နေကြတာ ဆိုတော့ ကိုယ့်ကို မသင်္ကာ ဖြစ်မှာ စိုးမိတယ်လေ။

ညာဘက် ရောက်ရင် သာ ပထမဆုံး ညကလို သွားသွားချောင်း ရတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က တကယ့်ကို ဟန်းနီးမွန်း ထွက်လာတဲ့ ရကာစ လင်မယား စုံတွဲ ကျနေတာပါပဲ ဗျာ။ ငတ ကြီးက အတော် ကို ဆော်တာဗျ။ နေ့ခင်းဘက်တွေ မှာ ဘယ်လောက် လိုးသလဲ မသိရပေမဲ့ ညဘက် မှာတော့ အနည်းဆုံး သုံးချီ။ တခါတလေ ဖင်လည်း လိုးတယ်။ စောက်ဖုတ်လိုး ရင် လည်း ဒီငတကြီးက လရည်တွေကို ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ ပဲ ညှစ်ထုတ်ခဲ့တာ။ မိန်းမ ကတော့ ဆေးကြိုသောက်ထားမှာပဲ လို့ ကျနော် တွက်ထားခဲ့ပါတယ်။

အဲဒီ ခရီးစဥ် က ပြန်လာပြီးတော့ မိန်းမ က ဘာမှ မထူးခြားသလိုပါပဲ။ ကျနော် ကသာ ကိုယ့် အတွက် ခွဲတမ်း ပေးထားတဲ့ တနင်္ဂနွေ နေ့ မှာ မိန်းမကို တန်အောင် လိုး။ ကျနော် ရက်တွေမှာတော့ အမေ့ ကို လိုး ပေါ့။

အဲဒီ လိုနေရင်းက တစ်လလောက် အကြာမှာ စု ကိုယ်ဝန် ရှိလာတယ်။ ကျနော် ကတော့ မျက်လုံးပြူးရပြီပေါ့၊ ကျနော်က တပတ် မှာ တနင်္ဂနွေ တရက် ပဲ လိုးတာ၊ ဦးယူစွတ်က တပတ်ကို ငါးရက် လိုးနေတာ၊ တော်ကြာ သူ့ ခလေး ဖြစ်နေရင် ဘယ်လို လုပ်ရမလဲပေါ့။ ပိုဆိုးနေတာက ကျနော်တို့ က တရုပ်တွေ၊ စုနွယ်လင်းက လည်း ဖြူဖွေးစွတ်နေတာ၊ တော်ကြာ အညိုလေး မွေးလာရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲပေါ့၊ စု ကို ကြည့်ရတာကတော့ ဘာမှ မပူသလိုပဲ၊ ဒါပေမဲ့ စု က ပထမ ကိုယ်ဝန်တုန်းက လိုပဲ အစပိုင်း သုံးလ လောက်မှာ ဦးယူစွတ် ရော ကျနော့် ကိုရော ဘယ်သူ့ မှ ပေးမလိုး ဘူး။ 

နောက်ကိုယ်ဝန် ရင့် လာမှ ကျနော်တို့ လိုးကြရတယ်။ ဒီတခါ တော့ အိမ် မှာ ယောက်ခမ ကြီး လည်း ရောက်လာနေတယ်။ ကျနော် က မိန်းမ သုံးယောက် နဲ့ အလှည့် ကျပေါ့။ တကယ့်မိန်းမ ကိုတော့ တနင်္ဂနွေ တရက် ပဲ လိုးရတယ်။ ယောက်ခမ နဲ့ အမေ နဲ့ကိုတော့ တရက် စီ လှည့် လိုးရတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က လည်း ကျနော့် လိုအပ် ချက်ကို ဖြည့်ဆည်း ပေးရှာပါတယ်။            

အဲလို နဲ့ တကယ် ကိုယ်ဝန် ရင့်လာပြီး မွေးကာနီး တလလောက် ကျတော့ မိန်းမ က ဆေးခန်း မသွားတော့ ဘူး။ သူ့ သူငယ်ချင်း ဆရာဝန် တစ်ယောက်ကို ခန အစားထိုး ပြီး ဆေးခန်းထိုင်ခိုင်း စေတယ်။ ဆေးခန်းကို လည်း အချိန် နည်းနည်း ပဲ ဖွင့် တယ်။ လာနေကြ လူနာတွေကို မိတ်မပျက် အောင် သဘောလောက်ပါ။

အဲတော့ ကျနော် လည်း ဆေးခန်းမှာ တပ်ထားတဲ့ ကင်မရာတွေ တောင် မကြည့်ဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့ ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ အခု လက်ရှိ ဆရာဝန် ဘာတွေ လုပ်နေသလဲ ကြည့်လိုက်တယ်။ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူး။ အဲဒါနဲ့ ရီကော့ဒင်း တွေကို နောက်ပြန်ရစ်ကြည့်လိုက်တော့ လားလား။ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်မှာ ကဲနေကြတဲ့ ဦးယူစွတ် နဲ့ နပ်စ်မ လေး တို့ကို တွေ့ ကြတော့ တာပဲဗျို့။ အသံ ပါ ထုတ်ပြီး နားထောင် လိုက်တော့ ဦးယူစွတ် ကြီးက နပ်စ်မလေးကို ကောင်းကောင်း လိုးပြီး နားတဲ့ အချိန်တွေ ကျရင် တော့ ကီး ပြစ်တာက သူလိုးဖူးသမျှ ထဲမှာ နပ်စ်မလေး က အကောင်းဆုံ ဖြစ်ကြောင်း။ 

နပ်စ်မလေး ကို ပဲ သူ အချစ်ဆုံး ဖြစ် ကြောင်း စသဖြင့် ပြောနေတာ။ နပ်စ်မလေးက သူနဲ့ ဆရာမ နဲ့ ဆိုရင်ရော လို့ ပြန်မေးသံ ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော့် မှာ ခေါင်းတောင် နောက် သွားရတယ်။ ဟင်၊ နပ်စ်မ က ရော ဦးယူစွတ် ကျနော့် မိန်းမကို လိုးနေတာ ဘယ်ကတည်း ကသိနေတာလဲ။ ဒုက္ခပါပဲ ဆိုပြီး ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာ အတွက် စိတ်ပူ သွား မိ တော့ တယ်။

အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အတော်ကြီး ကို စဥ်းစား ပြီးတော့ မှ မိန်းမ ကို ကျနော့် လက်တော့ နဲ့ ဆေးခန်းထဲ က ဦးယူစွတ် နဲ့ နပ်စ်မ တို့ ဗီဒီယို ကို ပြလိုက် ရတော့ တယ်။ မိန်းမ က စိတ် ကတော့ မာတယ်ဗျ။ ကျနော့် ကို အထုပ်အပိုး တွေ ပြင်ခိုင်း တယ်။ အမေ နဲ့ ယောက်ခမ တို့ ကို သူ မန္တလေး က သူ့ သူငယ်ချင်း ဆေးရုံ မှာ သူ သွား မွေး တော့ မယ် ဆိုပြီး ပြောလိုက်တယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မန္တလေး ကို တက်သွားပြီး သူ့ သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ နေကြတယ်။ သူ့ ဆေးခန်း က နပ်စ်မ ရော ဦးယူစွတ်ကို ရော အလုပ်ကထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။

နောက် ကလေး လေး မွှေးလာတော့ မိန်းကလေး၊ ရုပ်က ဘယ်လိုမှ ငြင်းမရတဲ့ ကုလားမလေး ပဲ။ မိန်းမ က ကျနော် တို့ အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာ သူ ကလေး ပျက်ကျ တယ်ဆိုပြီး သတင်းလွှင့် ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ သူ့စိတ်တွေ ထိခိုက် နေလို့ ဆိုပြီး သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ နားဦးမယ် ဆိုပြီး ကျနော့် ကို ရန်ကုန်ပြန် အလုပ်လုပ်ခိုင်းတယ်။ နောက်တော့ စိတ် ကို ကုတဲ့ အနေနဲ့ ကလေး တစ်ယောက် မွေးစား လာတယ် ဆိုပြီးသူ့သမီး အရင်း ကို ခေါ် လာတော့ တာပါပဲ။

နောက်တော့ ဆေးခန်း ကို ပြန်ဆင်း ပြီး ကဏ္ဍ အသစ်တစ်ခု စတော့ တာပေါ့။ ကျနော့် ကိုလည်း သူက အရမ်းကို လေးစား ပြီး သူ့ အမှား တွေကို ဝန်ချ တောင်းပန်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ က ကျနော် နဲ့ ဆို သူ့ အလို ဆန္ဒ တွေ မပြည့် ဝ ဘူး ဆိုတာကိုလည်း ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ဝန်ခံ လာတယ်။ ကျနော် ကလည်း ကျနော့် မှာ ကပ်ကိုးဖီးလ် ရှိနေတာ ကို ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ဝန်ခံ ပြီးတော့ သူ ဘာလုပ်လုပ် ကျနော် အားပေးတယ်။ ကျနော် က သူ့ ကို အကျွမ်းမဲ့ ချစ် နေပါတယ် ဆိုပြီး ပြောပြလိုက်တယ်။

ကျနော် က တခု ပဲ တောင်းဆို လိုက်တယ်။ ဒီတခါ ဖြစ်ရင်တော့ တတ် နိုင်သလော ကိုယ်ဝန် မရအောင် လုပ်ဖို့ နဲ့ ကိုယ်ဝန် ရအောင် လုပ်မယ် ဆိုရင်လည်း အနည်းဆုံး တော့ လူသူ မရိပ်မိ အောင် အသားအရောင်တူ တဲ့ တရုပ် လူမျိုး ထဲက ပဲ လုပ်ဖို့ အကြံ ပေးကြည့်တယ်။

ခု တော့ အားလုံး အဆင် ပြေနေပါပြီ။ တက္ကသိုလ် တက်နေတဲ့ ကျနော့် ညီလေး နဲ့ ဖြစ်ပြီး ကျနော် တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ အခန်းမှာ တောင် ညီလေးက သူ့ ကို ဝင်လိုး နေရင် ကျနော်က အမေ့ အခန်း ဖြစ်ဖြစ်၊ ယောက်ခမ အခန်း ဖြစ်ဖြစ် သွား အိပ်ပေးလိုက်တော့ တယ်။ မွေးလာတဲ့ ကလေး ကလည်း ကျနော့် ရုပ်နဲ့ သိပ်မကွာ ဘူး ဆိုတော့ ။ ကဲ ဘာပြောတော့ မလဲ။

အားလုံးကို လေးစားတဲ့

ထူးခြား။

ပြီးပါပြီ။ 

ပြီးပါပြီ။

............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................