လစ်မစ် (စ/ဆုံး)

လစ်မစ် (စ/ဆုံး)

ယိမ်းနွဲ့ပါး ကလိသည်၊ @ အတွေးပင်လယ်ပြာ 

(01)

“ အင်း အခုခေတ်က တော်တော်လေးတော့ ပြောင်းလဲသွားပြီကွ”

ယမင်း တယောက် ကိုကိုမျိုးသော် ပြောလိုက်သည့် စကားတပိုင်းတစ အိမ်နောက်ဖက် ဝရံတာမှ ကြားလိုက်ရသည်။ သူ့ယောက်ျား ကိုကိုမျိုးသော်နှင့် သူ့ သူငယ်ချင်းအရင်း ကျော်မင်းသန်း တို့ အိမ်နောက်ဖက်ဝရံတာ က ကုလားထိုင်တွေမှာ ထိုင်လို့ ဘီယာသောက်ရင်း စကားပြောနေကြသည်။ ယမင်းက ရေခဲသသေတ္တာထဲမှ ဘီယာပုလင်းသုံးလုံးကို ဆွဲထုတ်လာရင်း သူတို့ စကားဝိုင်းသို့ ဝင်လိုက်လေသည်။

“ ဘာတွေ ပြောင်းလဲ သွားတာလဲ ကိုကို”

“ ဟား အတော်ပဲ ဘီယာကုန်သွားတာနဲ့”

ကိုကိုမျိုးသော်က ယမင်းရဲ့ မေးခွန်းကို မကြားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး သူ့လက်ထဲက ပုလင်းခွံကို အောက်ချလိုက်ကာ ယမင်းဆီမှ ဘီယာတလုံးကို လှမ်းယူလိုက်လေသည်။

“ ကဲ ဒါကတော့ ငါ့ရဲ့ အိပ်မက်နတ်သမီးလေးပဲ၊ ငါတို့ သောက်စရာကုန်သွားတာနဲ့ အချိန်မှီ ဘီယာတန်းပြီးလာပို့တာပဲလေ ဟဲဟဲ”

“ ကိုကို က အဲလိုမျိုး မိန်းမကို သိပ်မြှောက်ပြောတတ်တာလေ. ဟွန်း...ရွတ်...”

ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော် ပါးကို ရွတ်ကနဲနမ်းပြီး ဘီယာပုလင်းကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။ ကျော်မင်းသန်းကိုလည်း ဘီယာတလုံးလှမ်းပေးလိုက်သည်။ ကျော်မင်းသန်းက ပြုံးပြရင်း ဘီယာကို လှမ်းယူကာ ယမင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် လို့ ရည်ရည်မွန်မွန်ပင်လှမ်းပြောလိုက်သည်။

ကျော်မင်းသန်းက ကိုကိုမျိုးသော်ရဲ့ အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတယောက်ဖြစ်သည်။ ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းကို သိသည်မှာ ကိုကိုမျိုးသော်နှင့် လက်ထပ်ပြီး ဒီပင်လယ်ပြာမြို့လေးသို့ ပြောင်းလာသည့်အချိန်ကထည်းက ဖြစ်လေသည်။ ကျော်မင်းသန်းအတွက် သူတို့ အိမ်မှာ စားအိမ်သောက်အိမ်တခု ဖြစ်ပြီး အမြဲတမ်းလိုလို ဝင်ထွက် သွားလာပြီး တခါတလေ ညအိပ်ညနေ နေတတ်သည်မှာ မဆန်းတော့ပြီ။ ပုံမှန်အားဖြင့်တော့ သူ့ ရီးစားတယောက်နှင့် ကွဲတိုင်း အရက်လာသောက်ပြီး ညအိပ်လေ့ရှိလေသည်။ ကျော်မင်းသန်းမှာ ခုထိလူပျိုကြီး ဖြစ်ကာ ရီးစား များသူလည်း ဖြစ်လေသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် သူ့ ရီးစားသက်တမ်းများမှာ တနှစ်ကျော်ထိ ခံခဲလေသည်။ အမြဲတမ်းလိုလို တခုမဟုတ်တခု သော အကြောင်းကြောင်းကြောင့် ပြတ်သွားကြတာ များလေသည်။

“ ခလေးတွေ သွားပို့ပေးတာ ကျေးဇူးပါပဲ အချစ်ရေ၊ ဘာထူးသေးလဲ”

ဒီတခါ ကိုကိုမျိုးသော် ပြောလိုက်တာ တကယ့်ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ အသံမို့ ယမင်းလည်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“ အင်း ဘာမှ တော့ မထူးပါဘူး၊ သူတို့ ကြည့်ရတာ အဖိုးအဖွား နဲ့ သွားနေရမှာ ပျော်နေကြတဲ့ပုံပဲ”

“ မင်း ငါလာမယ်ဆိုလို့ ခလေးတွေကို တခြားပို့လိုက်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော် မျိုးသော်”

“ ဟားဟား.. မင်းကို စိတ်ပြေလက်ပျောက်နဲ့ ပျော်ရွှင်စေချင်တာပါကွာ၊ မင်း စိတ်ညစ်နေတုန်း ငါ့ခလေးတွေ ရဲ့ မျောက်ရှုံးအောင် ဆော့ အော်ဟစ်ပြီး ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရတာတွေ ကြောင့် ပိုစိတ်ညစ်ပြီး၊ မိသားစု ဘဝ ကို စိတ်ညစ်၊ ဓါတ်တွေပျက် မသွားစေချင်ပါဘူး”

ယမင်းက လည်း ဝင်ပြောလိုက်သည်။

“ ကျမကလည်း အခွင့်ကြုံတိုင်း အမေအဖြစ် က ခနတဖြုတ် အနားယူချင်နေတာပါရှင်၊ တကယ်တော့ ကျမ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဒီည အပြင်ထွက်မလို့ ချိန်းထားတာ၊ အတော်များများက ခလေးတွေ နေမကောင်းတာနဲ့ အလုပ်ပေါ်တာနဲ့ မအားတာနဲ့ အစီအစဉ်ပျက်သွားတာ”

“ အော် ခုတော့ မယမင်း ပျင်းနေရပြီပေါ့”

“ ရပါတယ်၊ အဟီး။ ဆောရီး ယမင်းကြောင့် ခုတော့ ရှင်တို့ ယောက်ျားလေး နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပေါက်ကရပြော လို့ရတော့ဘူး ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကျမက လည်း ရှင်တို့ ဘော်ဒါ ယောက်ျားလေး တယောက်လို ဟန်ဆောင်နိုင်ပါတယ် အားမနာတမ်းပေါ့”

ယမင်းက ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ယောက်ျားလေး တယောက်ဟန်ပန်ဖြင့် ဘီယာပုလင်းကို မော့ချလိုက်ရာ ပါးစပ်မှ လျှံထွက်ကျရင်း သူ့တီရှပ်ပေါ်သို့ ဘီယာအချို့ ဖိတ်စင်ကျသွားလေသည်။ ကိုကိုမျိုးသော်ရော ကျော်မင်းသန်းပါ ယမင်း အဖြစ်ကို ကြည့်ရင်း ရီမောလိုက်ကြသည်။

“ မိုက်တယ် အချစ်၊ ကိုကို သွားရည်ခံ ပိတ်စ ဝတ်ပေးရမလား အဟီးး”

“ ဟာ”

ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော် နောက်တာကို မရီနိုင်၊ သူ့တီရှပ်ပေါ်မှ ဘီယာစိုသွားသောနေရာကို လက်ဖြစ်ပွတ်လိုက်ရာ၊ သူရွှေရင် ထွားထွား အစုံက လှုပ်ခါယမ်းသွား၏။ အဲဒါကို အမျိုးသား နှစ်ယောက်စလုံးက စူးစိုက်ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတာနှင့် သူ့တီရှပ်ကို လက်ဖြစ် ညှပ်ကာ ဘီယာအစိုနှင့် သူ့ရင်ဘတ်မကပ်နေစေရန် ဆွဲမ ထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းလိုက်သည်။

“ ဒါနဲ့ နေပါအုန်း၊ ခုနက ကျမ ဝင်လာတုန်းက ဘာတွေ ပြောနေကြတာလဲ”

“ အော် ဟုတ်ကဲ့.. ကျနော်တို့ ပြောနေကြတာ၊ ကျနော် က ရီးစားတယောက်ကို ရေရှည်ထိန်းထားနိုင်တဲ့ အရည်အချင်း မရှိဘူး ဖြစ်နေတဲ့ အကြောင်းပါ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ညံ့ဖျင်းတယ်လို့ ခံစားနေရတယ်လေ”

ကျော်မင်းသန်းက လက်ထဲက ဘီယာခွက်ကို လက်ကျန်ရှင်းသလို အပြီးမော့ချပြစ်လိုက်သည်။

“ အင်း ဒီတယောက်နဲ့က ဘာဖြစ်တာလဲ”

ယမင်းက ကျော်မင်းသန်း ၏ နောက်ဆုံးရီးစား ကောင်မလေး နာမည်ကို မမှတ်မိတော့  ခြုံငုံလိုက်သလိုဖြင့် မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အားနာသွားပြီး။

“ ဘယ်သူလည်း သူ့နာမည်က ချိုသဲ လား”

“ ချိုမာပါ….. ဘာဖြစ်မှန်းတောင် အတိအကျ မသိတော့ပါဘူးဗျာ၊ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်က အမြဲတမ်းလိုလို ဘာမဟုတ်တဲ့ အငြင်းအခုန်လေးတွေကနေစပြီး စကားများနေကြရတယ်၊ ကျနော် ထင်တာကတော့ အသက်ခြင်းကွာနေတာက အဓိက ပြဿနာပဲ ထင်ပါတယ်”

“ ဟုတ်တယ် မင်း ခလေးတွေ မုန့်ပေးကြိုက်တဲ့ အလုပ်ကို စွန့်သင့်နေပြီ၊ အဲကောင်မလေးက ဘယ်နှစ်နှစ်လဲ ၂၂ လား”

“ ၂၄ ပါကွာ၊ တကယ်က တဆယ့်နှစ်နှစ် ဆိုတာ သိပ်အကွာလှကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူက သူ့အသက်နဲ့ လိုက်အောင်မရင့်ကျက်သေးပဲနဲ့ ခလေးဆန်လွန်းတယ်လို့ ငါထင်တယ်”

ယမင်းက လည်း ဝင်စပ်စုလိုက်သည်။

“ ဘာဖြစ်လို့လည်း ကိုကျော်မင်းသန်း ရဲ့”

“ အင်း အဲဒါပေါ့ ကျနော် မျိုးသော ကို ပြောနေတာ မယမင်း ဝင်မလာခင်လေးပဲ၊ ချိုမာက အမြဲတမ်း အရာရာတိုင်းမှာ ဝန်တို တတ်တယ်၊ ကြာလာတော့ အဲဒီ ဒဏ်ကို ကျနော်မခံနိုင်တော့ဘူးလေ”

“ ဟုတ်ပ အဲဒါကို ကိုကိုတို့ ငြင်းနေကြတာ၊ လူတွေက အသက်ကြီးလာတာနဲ့ အမျှ ဝန်တိုစိတ်တွေ နည်းလာတယ် ဆိုတာကို”

ယမင်းက သူ့ယောက်ျားကို မျက်ခုံးပင့်ကြည့်ပြီး မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

“ လူတွေ၊ ဆိုတာ ဘယ်လူတွေကို ပြောနေတာလဲ”

“ အင်းပါကွာ အင်းပါ၊ ထားပါတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပဲ ပြောတယ်ပဲ ထားပါတော့၊ ကိုကို က အသက်ရလာတော့ ဝန်တိုတာတွေ လျှော့လာတယ်လို့ ပြောတာပါ”

“ ဟုတ်လို့လား ကိုကို”

“ ထင်တာပဲ၊ မဟုတ်လို့လား”

“ မသိဘူးလေ၊ ဟုတ်ရင်ဟုတ်မှာပေါ့”

ယမင်းက သူ့ယောက်ျားကို ငေါ့တော့တော့ ပြောရင်း ဘီယာပုလင်းကို မော့သောက်လိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ မဖိတ်အောင် သတိထားပြီး မော့လိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က မခံချင်သလိုဖြင့်။

“ ယမင်းက လည်းကွာ၊ ကိုကို့ ကိုခုထိမသိသေးဘူးလား၊ ဆိုကြပါစို့ အခုညလိုမျိုးပေါ့ကွာ၊ ယမင်းက ယမင်းသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်ထွက်မယ် လျှောက်သွားမယ်၊ ကလပ်တွေသွားမယ်၊ ကိုကို ဘာပြောလည်း၊ မသွားနဲ့ လို့ တခွန်းမှ မပြောဖူးဘူး၊ သွားကြဖို့တောင် တိုက်တွန်းပေးသေးတယ်မဟုတ်လားလို့”

ယမင်းက ဘာမှ ပြန်မပြောသေးပဲ သူ့ယောက်ျားကို သူခပ်တည်တည်ဖြင့် ကြည့်နေသည်၊ သူ့ယောက်ျား နည်းနည်း မူးနေပြီ ဆိုတာသူသိသည်၊ အဲလို မူးပြီး ရစ်လာတာကို သူကြိုက်သည်၊ အဲလို အချိန်မှာ သူ့ကို မခံချင်အောင် ပြောပြီး သူ့ဆီက စကားအမှားတွေ ထွက်လာမှာကို ယမင်း က မျှော်လင့်နေသည်။ ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော့်် ကို တကယ်ချစ်ပါသည်။ 

သို့သော် ကိုကိုမျိုးသော်က သူ့ကိုယ်သူ အထင်ကြီးလွန်းသည်ဟု တခါတလေထင်မိသည်။ ကိုကိုမျိုးသော် အမှား လုပ်မိတာမျိုးကို ထောက်ပြရတာ သူအလွန်ပျော်မိသည်။ ဒါကြောင့်လည်း မူးလာပြီ ဆိုရင် သူ့ကို မခံချင်အောင် ဆွပေးတတ်သည်။

“ နောက် ယမင်း က အဲလို ကိုကိုမပါပဲ အပြင်ထွက်မှာ ကို အပျံစား၊ ဆက်ဆီ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်သွားလည်း ကိုကို ဘယ်တုန်းက ဘာပြောဖူးလို့လဲ”

ကိုကိုမျိုးသော်က စကားဆက်ပြောလာသဖြင့် ယမင်းကလည်း ပြန်ငေါ့လေသည်။

“ အော် အော် ကိုကိုက လူကြီးလူကောင်းပေါ့လေ၊ အဲတော့ ကိုကိုက အဲလို မနာလိုဝန်တို ဖြစ်တတ်တဲ့ ယောက်ျား ငတုံး မဟုတ်ဘူး ဆိုတဲ့ ဆုတံဆိပ် မျိုးကို ရချင်လို့လား”

“ ဟုတ်ပါဘူး ကွယ် အချစ် ကလည်း၊ ကိုကိုက အရင်တုန်းက လို သဝန်တိုတာမျိုး မရှိတော့ဘူးလို့ ဆိုလိုတာပါကွယ်”

ကိုကိုမျိုးသော်က သူတို့ ငြင်းခုန်နေတာကို အဆုံးသတ်ချင်လာသဖြင့် လေသံကို ချကာ ပြောလိုက်သည်။

“ အော် တကယ်လား၊ ဒါနဲ့ နေပါအုန်း ကိုကိုက ဘာကို သဝန်မတိုဖြစ်ရတာတုန်း၊ ဘာတွေကို တွေးနေလို့လဲ၊ ကိုကို မပါပဲ နဲ့ ယမင်းက အပြင်ကို ထွက်သွားရင် ဘာတွေ ဖြစ်နေမယ်ဆိုပြီး တွေးနေလို့ ဘာကို သဝန်တိုဖြစ်ရမဲ့ ဟာကို သဝန်မတိုဘူးလို့ ပြောနေရတာလဲ”

ကိုကိုမျိုးသော်က သူ့သူငယ်ချင်းဘက်ကို တချက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး၊

“ ကိုကို တို့ အဲဒီအကြောင်းတွေ နောက်ကျမှ ပြောကြရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်ကွာ”

“ အော် ခုမှ ကိုကိုက ဘာလို့ ခုမှ ရှက်သွားရတာလဲ၊ ခုနတုန်းကတော့ ကိုကို့သူငယ်ချင်းရှေ့မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငါက သဝန်မတိုတတ်ဘူးလေး ဘာလေးနဲ့ ကြွားဝါနေပြီးတော့”

“ ကဲကွာ ဒါဆိုလဲ ပြောမယ်၊ ကိုကို ဘာတွေးလဲ ဆိုတာ၊ ကိုကို ထင်တာကတော့ အချစ် က ကလပ်သွားရင် တခြားဘဲတွေနဲ့ ကမယ်၊ ကျူမယ် ကွာ၊ အချစ် က သူများတွေ ဂရုစိုက်တာ၊ အသိအမှတ်ပြုတာကို ခံချင်တယ်ကွာ၊ အဲလို သူများတွေက ယမင်းကို အသိအမှတ်ပြု ဂရုစိုက်ကြရင် အချစ် က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆက်ဆီဖြစ်တယ်လို့ ထင်တယ်ကွာ၊ ဒါတွေကို ကိုကိုက ခွင့်လွတတယ်ကွာ၊ သဝန်မတိုဘူးကွာ၊ ကဲ အဲဒါက ကောင်းတာ မဟုတ်ဘူးလား”

“ အို အဲဒါကတော့ ကောင်းတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ယမင်းက ကိုကို မနာလို ရမဲ့ ဟာမျိုးတွေ လုပ်နေလို့လား ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိပ်မတင်ချင်ပါနဲ့လေ”

“ အော် ဒါဆိုရင် အချစ် က တခါဆို တခါမှ တခြားဘဲတွေနဲ့ မကျူဖူးဘူးလား”

ကိုကိုမျိုးသော်က မခံချင်စိတ်ဖြင့် ခံစစ်ကနေ တိုက်စစ် ကို ပြောင်းလိုက်သည်။

ယမင်းက နူတ်ခမ်းကို တွန့်လိုက်သည်၊ သူက အသေးစိတ်ဘာကိုမှ ပြောချင်စိတ်မရှိပေ။ များသောအားဖြင့် သူက အပြစ်ကင်းစင်အောင် တတ်နိုင်သမျှ နေခဲ့ပေမဲ့၊ တခြား ယောက်ျားသားများရဲ့ ဂရုစိုက်မှုကိုတော့ စိတ်ထဲ သာယာမိတာ အမှန်ပင်။ အခု သူ့ယောက်ျားက ပေါ်တင်ကြီး ပြောနေတာ ခံရတော့ စိတ်ထဲက ဒေါသဖြစ်မိပေမဲ့ တချိန်ထဲမှာ ပဲ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကာမဆန္ဒ နည်းနည်းထလာသလိုလည်းဖြစ်မိသည်။ ဒီငြင်းခုန်နေမှုကို လောလောဆယ် ခနရပ်ထားလိုက်ပြီး နောက်အချိန်ရမှ သူ့ယောက်ျားကို ပြန်အစဖေါ်ပြီး ပြဿနာရှာလိုက်အုန်းမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

အဲလို ခနတာ ငြိမ်နေကြတုန်းမှာပဲ ကိုကိုမျိုးသော်က မီးလောင်ရာလေပင့် စကားကို ပြန်စလိုက်သည်။

“ မင်း အဲလို ပါတီတွေ ကလပ်တွေက အိမ်ကို ပြန်လာတဲ့ ညတွေဆိုရင် တအားကို ထကြွပြီးတော့ အရည်တွေ ရွှမ်းနေတာကတော့ သေခြာတာပဲ”

ကိုကိုမျိုးသော် တယောက် သူ့ပါးစပ်က အဲဒီစကားထွက်သွားပြီးမှ အကြီးအကျယ် နောင်တရသွားပြီ ဆိုတာ သူ့ပါးစပ်ဟသွားတာနဲ့၊ မျက်နှာအနေအထားနဲ့ကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ယမင်း သိသည်။ သို့သော်လည်း ဒါမျိုး စကားကိုတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင် လွှတ်ပေးလို့ မရဘူး မဟုတ်လား။

“ အဲဒါက ဘာစကားလဲ”

“ ဟုတ်ပါဘူး၊ ကိုကို က အဲလို ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး”

“ ကိုကို ဆိုလိုတာက ယမင်းက အပြင်ထွက် ကလပ်တွေသွား၊ တခြားယောက်ျားလေး တွေနဲ့ အရည်စိုလာတဲ့ အထိလောက် ကမြင်းပြီး နောက်ဆုံးကျမှ အိမ်ကွင်းမှာ လာဂိုးအသွင်းခံတယ်ပေါ့လေ၊ အဲလိုလား”

ကိုကိုမျိုးသော် တယောက် ယမင်းကို ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ ဘယ်လိုပြန်ပြောရမလဲ ဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေကို အမြန်စဉ်းစားနေသည်။

“ အဲလိုမျိုး ပဲ ကိုကို တွေးနေတယ်မဟုတ်လား”

ယမင်းက အရှိန်မသတ်နိုင် ကိုကိုမျိုးသော်ကို ဖိပြောမိနေပြန်ပါသည်။

“ ကိုကို ထင်တာက ယမင်းက အပြင်ထွက်ပြီး ခပ်နန့်နန့် ကောင်မတွေလို၊ ဘဲတကာနဲ့ လိုက်ကျူနေတယ်ပေါ့၊ နောက်ပြီးတော့ ဘယ်လိုပဲ အပြင်မှာကဲကဲ နောက်ဆုံးတော့ ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ယမင်းကို စိတ်ကျေနပ်မှုအပြည့်ပေးနိုင်တဲ့ တချောင်းထဲသော လီးပိုင်ရှင်ဆီ ပြန်လာခဲ့ရင် ပြီးရော ဆိုတဲ့  သဘောလား”

ကိုကိုမျိုးသော် စကားတလုံးမှ မပြောနိုင်တော့ခြေ။ သူကြည့်ရသည်မှာ စိတ်ရှုတ်ထွေးနေပြီး သူပြောမိသည်ကို နောင်တ ရနေသည့်ပုံပေါက်နေသည်၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ဝင်စားနေပုံလည်းပေါက်နေသည်။ အမှန်တိုင်းပြောရရင်တော့ ယမင်းစိတ်ထဲမှာက ကိုကိုမျိုးသော် တယောက် သူ့အပေါ်ယုံကြည်မှုရှိသည်ဆိုတာကို သူသိသည်။ သူ့ကွယ်ရာမှာ ယမင်းတယောက် ပေါက်ကရ လျှောက်လုပ်နေမယ်လို့ သူတွက်ဆထားမည် မဟုတ်မှန်းလည်း ယမင်းသိသည်။ 

သို့ရာတွင် သူ့စကားအရာက ယမင်းတယောက် ယောက်ျား ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် ကဲချင်လျှင် ကဲလို့ ရသည်ဆိုသော သဘောမျိုးသက်ရောက်နေသည်မဟုတ်လား။ အဲဒီအချက်က ယမင်းရဲ့ သွေးကြောတွေကို လှုပ်ရှားနေသည်။ ဒေါသ နှင့်အတူ ကာမဆန္ဒတွေပါ တချိန်ထဲ နိုးကြွားလာခဲ့ရသည်။

“ ကိုကိုမှားသွားတယ် အချစ်ရယ်၊ ကိုကို အဲဒီသဘောမျိုးနဲ့ ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး”

ကျော်မင်းသန်း မနေတတ်တော့ပေ၊ သူများလင်မယားကြား ဘာဝင်ပြောရမှန်းလည်းမသိ။

“ ငါ အထဲကို ခနသွားလိုက်အုန်းမှ ထင်တယ်၊ မင်းတို့ချင်းပြောစရာရှိတာတွေ ဆက်ဆွေးနွေးကြကွာ”

“ ဟာ မလိုပါဘူး ကိုကျော်မင်းသန်းရယ်၊ ယမင်း အခု ရေသွားချိုး ပြီး စိတ်ကို နည်းနည်း ပြန်လျှော့လိုက်အုန်းမယ်၊ ရှင်တို့ နှစ်ယောက်က ခေတ်ကာလ ယောက်ျာသား တွေ ဆိုတော့၊ ယမင်း ရေသွားချိုးနေတုန်းမှာ ညနေစာ ပြင်ထားပေးကြပါလား”

“ အို လုပ်ပေးမှာပေါ့ အချစ်ရယ်၊ စိတ်ချ”

ကိုကိုမျိုးသော် အခုမှ အလုံးကြီးကျသွားသလို ဝမ်းသာအားရဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ယမင်း အိမ်ထဲ ဝင်လာတော့ ကိုကိုမျိုးသော်တယောက် ကျော်မင်းသန်းကို တောင်းပန်နေတာ ကြားလိုက်ရသည်။ ကျော်မင်းသန်းက၊

“ တောင်းပန်စရာမလိုပါဘူးကွာ၊ ငါက လင်မယားတွေ အဲလို ငြင်းခုံရန်ဖြစ်ကြတာကို တွေ့ရရင်၊ ငါ့ကိုယ်ငါ လူပျိုကြီးဘဝ ဘယ်လောက်အေးချမ်းလဲ ဆိုတာကို ပိုပြီး ပီပီပြင်ပြင် ခံစားခွင့်ရတာပေါ့ကွာ၊ ဟဲဟဲ”

~~~~~~~~~~~~~

(02)

ယမင်းက ရေချိုးဖို့ အပေါ်ထပ်ကို အပြေးလေး တက်လာခဲ့ပါသည်။ ရေချိုးခန်းမဝင်ခင် အိပ်ခန်းထဲမှာ အဝတ်အစားတွေ ကြမ်းပေါ်ပုံချွတ်ချလိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲ က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပီတိလေးနဲ့ ကြည့်လိုက်မိပါသည်။ အသက် သုံးဆယ့်လေးနှစ် အရွယ်၊ ခလေးနှစ်ယောက်အမေ အတွက်ကတော့ အရမ်းကို မိုက်နေသေးတဲ့ ဘော်ဒီမဟုတ်လား။ အင်းပေါ့၊ နို့တွေက အပျိုဘဝတုန်းကလောက်တော့ တင်းတင်း ရင်းရင်းကြီး ကော့ထောင်မနေတော့ပေမဲ့၊ ပျော့လည်းမသွားသေးပါဘူး၊ တင်းတင်း လုံးလုံးလေးနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေး နည်းနည်းတုတ်လာလောက်ပါ။ နို့အုံကလည်း ပိုထွားလာတာ အခုဆိုရင် ဘရာဆိုရင် စီကပ်ပ နဲ့ ဒီကပ်ပ ကြားထဲမှာရောက်နေပြီ။ ဒီရွှေရင် အစုံကတော့ သူနဲ့ ကိုကိုမျိုးသော်တို့ နှစ်ဦးစလုံးရဲ့ ခံစားမှုကောင်းလေးတွေကို ရစေတဲ့ အရာတွေပေါ့။ 

ကိုကိုမျိုးသော်ကလည်း အဲဒီ ရွှေရင်အစုံကို ဆုပ်ကိုင် ဆော့ကစား၊ ဆုပ်နှယ် စို့ ပေးရတာကို ကြိုက်နှက်သက်သလို၊ သူအဖို့က လည်း အရသာ အကြောပေါင်းစုံ စုနေသလိုပဲ၊ ထိလိုက်တာနဲ့ ခံစားမှု ဒီလှိုင်းတွေ တက်ကြွ တတ်တဲ့ နေရာလေးပါ။ တခြား တစိမ်းယောက်ျားလေးတွေရဲ့ မျက်လုံးတွေ စိတ်တွေကိုလည်း ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့ တဲ့ အရာတွေပါ။

သူ့ယောက်ျားနဲ့ ငြင်းခုံခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ပြန်စဉ်းစားလိုက်မိတာနဲ့ အခုအချိန်မှာတော့ ဒေါသစိတ်ထက် ရမက်ဆန္ဒစိတ်တွေက ပိုလာတာကို သတိထားမိပြန်ပါသည်။

ယမင်းက အခုလို ခလေးတွေ အိမ်မှာ မရှိတဲ့ ညလိုမျိုးမှာ အခွင့်အရေးတရပ်အနေနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မိခင်တယောက်ဆိုတဲ့ အတွေးတွေကို မေ့ပျောက်ထားလိုက်ချင်ပါသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း ဒီလိုမျိုးလေးတော့ တခါတလေ ဇိမ်ခံသင့်တယ်လို့ တွေးရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကို ရေပန်းအောက်မှာ ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ဇိမ်ခံပွတ် ပေးနေမိသည်။ ယမင်းက ပေါင်ခွစုံကြားကို စမ်းမိတော့ အမွှေးလေးတွေ နည်းနည်းတော့ ညှပ်ရအုန်းမယ်လို့ တွေးမိပြီး ရေပန်းခနရပ်၊ ဘီရိုထဲက အမွှေးရိပ်ကိရိယာလေး ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ အဖျားအနား နည်းနည်းတိလိုက်ပါသည်။ 

ခါတိုင်း သူ့ မိန်းခလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်ထွက် သွားလည်ခါနီးတိုင်းမှာ သူလုပ်နေကြကိစ္စတခုပါ၊ တကယ်တမ်းကျတော့ သူ့ယောက်ျား ကိုကိုမျိုးသော်က လွဲလို့ ဘယ်သူမှ လည်း မြင်ရတာ မဟုတ်ပေမဲ့ သူ့ကိုယ်သူ ဆက်စီကျတယ်လို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်ပေါ်လို့ လုပ်နေမိတာပဲဖြစ်ပါသည်။ အခုညလည်း ဘယ်မှ မသွား အိမ်မှာပဲ နေမှာ ဖြစ်ပေမဲ့ လုပ်နေကြလို့ ဖြစ်နေတာရယ်၊ အရမ်းကို စိတ်မွန်းကျပ်မှု၊ စိတ်ဖိအားတွေ များတဲ့ အလုပ်လုပ်နေရတဲ့ မိခင်တဦး၊ အမျိုးသမီး တဦး မို့ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ပြေလက်ပျောက် လုပ်နေမိတာလည်းဖြစ်မှာပါ။

ပြီးတော့မှ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ကျန်နေသေးတဲ့ ဆပ်ပြာမြုပ်တွေ စင်အောင်၊ ရေပန်းအောက် ပြန်ဝင်လိုက်ပါသည်။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် တိညှပ်ထားတဲ့ အမွှေးပုံပုံလေး ပေါ် ခေါင်းလျှော်ရည် နည်းနည်းထည့်ပွတ်ပေးရင်းက သူ့ကိုယ်သူ ကာမဆန္ဒလေး အနည်းငယ်နိုးကြွားနေတာကို သတိထားမိပါသည်။ ကိုကိုမျိုးသော်နှင့် ငြင်းခုံခဲ့သည်များက လည်း တစိတ်တပိုင်းတော့ ပါပါလိမ့်မည်။ 

ယမင်းက တခြားယောက်ျားလေး တွေနဲ့ ကျူ တာကို သူတကယ်ပဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား၊ တကယ်လို့ ယမင်းက ကျူတဲ့ အဆင့်ထက် ပိုချင်တယ်ဆိုရင်ရော။ ယမင်းတယောက် သူ့ခေါင်းထဲမှာ မဟုတ်က ဟုတ်က ပုံရိပ်တွေကို တွေးရင်း နဲ့ ပိုပြီး ဖိန်းတိမ်းရှိမ်းတိမ်း ဖြစ်လာခဲ့ပါသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ရေချိုးခန်းတံခါးကို ခေါက်သံထွက်ပေါ်လာပါသည်။ သူ့တို့ အိမ်မှာ ပုံမှန်က ကိုယ့်မိသားစုနှင့်ကိုယ်မို့ တံခါးကို ကလန့်ချလေ့မရှိပါ။ အထဲမှ မီးဖွင့်ထား ရေသံကြားလျှင် တယောက်ယောက်ရှိနေသည်ဟု သိထားကြပြီး ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ယမင်းက ရေပန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး လှမ်းမေးလိုက်ပါသည်။

“ ဘယ်သူလဲ”

သို့သော် ရုပ်တရက် ခေါင်းပြူလာသော ကျော်မင်းသန်းကို တွေ့လိုက်ရတော့ ယမင်းရုပ်တရက် လန့်သွားပြီး နံရံမှ မျက်နျာသုတ်ပုဝါတခုကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့ရင်ဘတ်ရှေ့မှာ လက်ဖြင့် ကိုင်ဖိထားလိုက်ပါသည်။

“ ခင်ဗျား လုံလုံခြုံခြုံလား”

ကိုယ့်ရဲ့ ရွှေရင်အစုံကို သဘက်နှင့်ကာထားပြီးပြီမို့ ယမင်းက၊

“ ဟုတ်ကဲ့ ”

လို့ အဖြေပေးလိုက်မိပါသည်။ ကျော်မင်းသန်းတယောက် သူ့လက်တဖက်ဖြင့် မျက်လုံးများကို ဖုံးကာ တဘက်က ဝိုင်တခွက်ကို ကိုင်ကာ ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်လာတာကို ယမင်းတယောက် တအံတသြတွေ့လိုက်ရပါသည်။ နောက်တော့ ယမင်း ဆီသို့ ဝိုင်ခွက်ကို ကမ်းပေးလိုက်ရင်း၊

“ မျိုးသော်က ပေးခိုင်းလိုက်လို့၊ သူက ညစာအတွက် ပြင်ဆင်နေလို့ မအားလို့တဲ့ အဲဒါကြောင့်”

“ အော် ဟုတ်လား”

ယမင်းက ခေါင်းထဲအတွေးမျိုးစုံနှင့် စကားကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပြောလိုက်မိသည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က တကယ်ပဲ အလုပ်များနေတာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် အဲဒါက အကြောင်းပြကောင်းဖို့သက်သက်လား၊ ယမင်းနှင့် စကားများပြီး ကိုကိုမျိုးသော် က ယမင်းသူ့အပေါ်မှာ စိတ်ခုနေမှာကို စိုးလို့လာချော့ခိုင်းတာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် တခြား အမျိုးသားတဦး နဲ့ ယမင်း ရေချိုးခန်းတခုထဲ အတူရှိနေတာကိုတောင် သူမနာလို မဖြစ်ပါဘူး ဆိုတာကို သက်သေပြချင်တဲ့သဘောလား၊ ဒါမှ မဟုတ်ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ။

ယမင်းက ဝိုင်ခွက်ကို လှမ်းသူလိုက်တော့ သူ့လက်တဖက်ထဲနှင့် ထိန်းထားရသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါက သူ့ရွှေရင်အစုံကို လုံခြုံအောင်မဖုံးကာထားနိုင်မှန်းသတိထားလိုက်မိသည်။ သူက နို့သီးခေါင်း နေရာကိုသာ အဓိက ကာကွယ်သည့်အနေဖြင့် ဖိကိုင်ထားလိုက်ရာ သဘက်အပေါ်ပိုင်းလွတ်နေသော နေရာက ရွှေရင်အစုံမှာ ပွတ်ရှအပ်ဘရာက ဖိတွန်းထားသလို လုံးကြွ တက်နေလေသည်။ 

နောက်ပြီး ကမန်းကတန်း ဆွဲလိုက်သော မျက်နှာသုတ်ပုဝါမှာလည်း အတိုလေး ဖြစ်နေသဖြင့် အောက်ဘက်မှာလည်း ပေါင်ခွစုံလေးကို ဖုံးကာမိရုံသာသာလေးသာရှိသည်။ အောက်မှ ရေဆေးပြီးစ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဖွေးသန့်နေသော ပေါင်တန်ကြီးနှစ်လုံးကလည်း ဝင်းကနဲ ဖြစ်နေသည်။ ယမင်းတယောက် ထိုင်ရမလို ထရမလို ကိုးလို့ကန့်လန့် အဖြစ်ဆိုးနေသည်ကို မျက်လုံးအရသာခံပြီး ကြည့်နေရင်းမှ ကျော်မင်းသန်းက သူဘာမှ မမြင်သလို ခတ်တည်တည်ဖြင့်၊

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျနော် သွားလိုက်ပါအုန်းမယ်၊ မျိုးသော်က ပြောတယ် ဒင်နာက နောက် ဆယ့်ငါ့းမိနစ် ဆိုရင် အဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီတဲ့”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျမ ခနနေရင် ဆင်းလာခဲ့ပါ့မယ်”

ယမင်းကလည်း အလိုက်သင့်ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။ ကျော်မင်းသန်း အပြင်ပြန်ထွက်သွားပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပေးသွားတော့ စိတ်ထဲမှာ မကျေနပ်သလိုလို၊ စိတ်ပျက်သွားသလိုလိုတောင် ဖြစ်မိနေသည်။ တကယ်က ကျော်မင်းသန်းက တော်တော်တော့ ကြည့်ကောင်းပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်သူဖြစ်သည်။ သူ့ကျန်းမာရေး သူ့ကိုယ်လုံးကို တော်တော်ဂရုစိုက်သူ ဖြစ်မှန်း မြင်ရတာနှင့်ကို ယမင်း ပြောနိုင်လေသည်။ 

ကိုကိုမျိုးသော်နှင့် ကျော်မင်းသန်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ပုံမှန် အမျိုးသားများကြားမှာ အရပ်မြင့်သူတွေလို့ ပြောနိုင်လောက်အောင် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ရှိကြသူတွေ ဖြစ်ကြသည်။ ယမင်းက သူ့ယောက်ျားကို တကယ်ချစ်ပြီး တခါမှလည်း သစွာဖောက်ဖျက်ဖို့လည်း မစဉ်းစားခဲ့ဘူးပါ။သို့ရာတွင်၊ သူ့စိတ်ကူးယဉ်အတွေးတွေ ထဲမှာ တော့ ကျော်မင်းသန်းက ရံဖန်ရံခါ ပါလာလေ့ရှိတတ်လေသည်။ အဲဒီ စိတ်ကူးယဉ်အကြောင်းတွေကိုသာ ဖွင့်ပြောလိုက်လို့ကတော့ ကိုကိုမျိုးသော်ရဲ့ ငါဝန်မတိုတတ်ဘူးကွ ဆိုတဲ့ လေသံက ဘယ်လို ပြောင်းသွားမလဲ မသိဟုတွေးလိုက်ရင်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ မိလေသည်။

အဲဒီ အတွေးကနေ ခုနက အငြင်းပွားခဲ့သည့် ဝန်တိုသည့် အကြောင်းအတွေးဘက်ကို ဆက်သွားမိပြန်သည်။ သူ့ယောက်ျားက တကယ်ပဲ သွေားရိုးသားရိုးလား၊ တကယ်ပဲ ယမင်း တခါတလေ တခြားယောက်ျားလေးတွေနဲ့ ကျူတာကို သူက မကန့်ကွက်ဘူး စိတ်ထားနိုင်တယ် ဆိုတာတကယ်ပဲ ထားတော့၊ ဘယ်လောက်အထိလဲ။ ဘယ်အဆင့်အထိကို ခွင့်ပြုနိုင်တာလဲ။ တကယ်လို့ သူ့ကွယ်ရာမှာ မဟုတ်ပဲ သူ့ရှေ့တည့်တည့်မှာ ဆိုရင်ရော၊ ယမင်း အဲဒီကိစ္စကို စူးစမ်းဖို့ စိတ်အားထက်သန်လာသည်။ အဲဒါ ကို သူမခံနိုင်ရင် သူအာနေတာပါဆိုတာကို ဝန်ခံလာစေရမည်ပေါ့။

အောက်ထပ်ကို ညနေစာ ဆင်းစားဖို့ကို နာရီဝက်တိတိ ကြာသွားရသည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က သူ့မိန်းမ စိတ်ပြေစေဖို့ ထမင်းစားပွဲကို အပျံစားပြင်ဆင်ပေးထားပြီး ဖယောင်တိုင်တွေဘာတွေတောင် ထွန်းပြီး အလှဆင်ထားသေးသည်။ ယမင်း ကြိုက်တတ်မှန်းသိသည့် သီချင်းသံ ညိမ့်ညိမ့် တိုးတိုးလေးလည်း ဖွင့်ထားပေးသည်။ သူကိုယ်တိုင်တောင် ရှပ်အင်္ကျီကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဘောင်းဘီ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နှင့် သားသားနားနား ဝတ်စားထားသည်။ ယမင်း ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်လာတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် တိုးတိုး တိုးတိုး နှင့် ကျော်မင်းသန်းရဲ့ ရီးစား နဲ့ ပြတ်တဲ့ အကြောင်း ဆက်ပြောနေသံကြားလိုက်ရသေးသည်။

ယမင်း အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာနှင့် သူတို့ စကားပြောနေသံက တိကနဲ ပြတ်သွားတော့သည်။ ယမင်းက သူ့ယောက်ျား ရဲ့ အပြောကြီးချက်ကို မခံချင်လို့ စမ်းသပ်ချင်တာနှင့် သူ့ရဲ့ အနီရောင် ကျပ်ကျပ် ညစာစားဝတ်စုံ ကို ထုတ်ဝတ်လာခဲ့သည်။ အဲဒီ ဒရက်စ်အောက်ခြေအနားက ပေါင်လယ်နားအထိတောင် မရောက်ချင်အောင် တိုသည်။ နောက် စီးလာတာကလည်း ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်၊ ယမင်းရဲ့ ဖြောင့်စင်းပြီး ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ ပေါင်တန်ခြေသလုံးတွေက ဝင်းကနဲ ရှင်းသန့်နေသည်။ 

ရေချိုးခန်းထဲမှာ တုန်းက ကျော်မင်းသန်းတွေ့လိုက်ရသလိုပဲ သူ့ရဲ့ ရင်သားအစုံအပေါ်ကို ဖေါင်းကြွလာဖို့ ပုခုံးသိုင်းကြိုးမဲ့ ပွတ်ရှအပ်ဘရာကိုလည်း ဝတ်ထားလိုက်သေးသည်။ အရမ်းဟိုက်ထားတဲ့ လည်ပင်းပေါက်ကြောင့် သူ့ရဲ့ ရင်သားမြှောင်းက အရမ်းကို နက်ရှိုင်းလွန်းနေပြီး ရွှေရင်အစုံက ရုန်းကန်ထွက်ကျ တော့မည့်ဟန်ဖြစ်နေလေသည်။ 

သူ့ရဲ့ လည်တိုင်လှလှလေးကို ပိုပြီးပေါ်လွင်အောင်လည်း ဆံပင်ကို အပေါ်ပင့်တင်ပြီး လှလှလေး ထုံးချည်ထားလိုက်သည်။မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးကို ခါတိုင်းထက်မွတ်နေအောင်ပွတ်လာပြီး သူ့အင်္ကျီအနီနဲ့လိုက်အောင် နူတ်ခမ်းနီ ရဲရဲကိုလည်း ဆိုးထားသေးသည်။

“ အားပါး၊ အချစ်၊ လှလှခြေလားကွာ၊ မိုက်စ်မိုက်စ်”

“ အင်းလေ၊ ခလေးတွေ အိမ်မှာ မရှိဘူး ဆိုတော့ နည်းနည်းပါးပါး အလှပြင်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆက်ဆီကျအောင်ပြင်ကြည့်တာလေ ခစ်ခစ်”

ယမင်းက ပြန်ဖြေလိုက်ရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဝန်ခံမိလိုက်သည်ကိုလည်း သတိထားမိလိုက်သည်။ ဘဲနှစ်ဗွေလုံးက သူ့ကို မျက်လုံးအပြူးသား သွားရည်တမြှားမြှားနှင့် ကြည့်နေတာကို ခံနေရတော့လည်း ပိုပြီးတော့ ဆက်ဆီ ဖြစ်လာသလို ခံစားနေရသည်။

“ သိပ်များလွန် သွားလား ကိုကို”

ယမင်းက သူ့ယောက်ျားကို ဟန်ပါပါ ခါးလေး ထောက်ပြီး ညုတုတုမေးလိုက်သည်။

“ နိုးနိုး မလွန်သွား ပါဘူး  ဘယ်ကလာ၊ အရမ်းကို မိုက်ပါတယ်”

ကိုကိုမျိုးသော် တယောက် ဗလုံးဗထွေးနှင့် ဘာပြောမိမှန်းမသိ၊ သူ့စိတ်အတွေးနှင့် သူ့ပါးစပ်အပြောကို ကိုက်မိအောင်မနည်းလိုက်နေရသည်။ သူ့ကြည့်ရတာ ခေါင်းနည်းနည်းရှုတ်နေပုံရသည်၊ သို့ရာတွင် ကိုကိုမျိုးသော် မျက်နှာပေါ်တွင် ပြောင်းလဲသွားသော အရိပ်တချို့ကို ယမင်း ဘာသာပြန်၍မရလိုက်။ ကိုကိုမျိုးသော့်် မျက်နှာအမူအယာကတော့ သဘောမတူတဲ့ပုံ၊ ရှက်တဲ့ပုံတော့ လုံးဝမရှိ။ ကျေနပ်နေတဲ့ပုံသာ တွေ့ရသည်။ ယမင်းနှင့်ငြင်းခုန်တုန်းက ကိုကိုမျိုးသော် ပြောဆိုခဲ့တာတွေ၊ ထဲက တချို့တဝက်ကတော့ မှန်သည့်သဘောမှာ ရှိနေသည်။ 

အဲဒါကလည်း ကိုကိုမျိုးသော်က သူငြင်းခဲ့တာကို သက်သေပြချင်လို့ ဘာမှ မဖြစ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား၊ ယမင်းအနေနဲ့ ကိုကိုမျိုးသော့်် လစ်မစ်ကို သိချင်ရင် ဒိထက်ပိုပြီး ဖိအားထပ်ပေးရမည်ဆိုတာကို တော့ သိနေလေပြီ။

ယမင်းက စားပွဲရဲ့ ထိပ်ဆုံးထိုင်ခုံမှာ နေရာယူလိုက်သည်။၊ ယမင်း ယောက်ျားနဲ့ ကျော်မင်းသန်းတို့က ယမင်းရဲ့ တဖက်တချက်မှာ သူတို့ချင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ယမင်းရဲ့ ရင်သား မြောင်းကို ပဲ မသိမသာ ခိုးကြည့်နေကြသည်။ ယမင်းက မသိချင်ဟန်ဆောင်နေလိုက်သည်။ ကိုယ်ကို မသိမသာလေး ငိုက်ပြီးတော့ သူတို့ ပိုမြင်နိုင်အောင်တောင် ရှိုးပေးလိုက်သေးသည်။ 

ကျော်မင်းသန်း တယောက် အတင်းကို အိန္ဒြေဆည်ကာ မကြည့်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခိုးခိုးကြည့်နေရသည်မှာ တော်တော်ပင်ပန်းရှာပေမည်။ ယမင်း ယောက်ျား ကိုပဲ အားနာ လို့လား ယမင်းကိုပဲ အားနာလို့လားတော့ မသိ။ ယမင်းက တော့ အဲလို အမူအယာပျက်လောက်အောင် ခိုးကြည့်နေတာကိုပဲ သဘောကျနေမိသည်။ ကိုကိုမျိုးသော့်် မျက်နှာကိုကြည့်လို့တော့ ခုထိကို သဘောမကျသည့်အရိပ်အယောင်မတွေ့ရသေး။

ကျော်မင်းသန်းတယောက် အသည်းကွဲထားသည်မှာ မကြာသေးမို့ စိတ်ဓါတ်ကျနေသော်လည်း အခုညတော့ ပျော်နေပုံပေါက်နေသည်။ ဒါကလေး ယမင်းကြောင့်ပင်ဖြစ်ရမည်ဟု ယမင်းကတော့ တွက်နေသည်။

ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းတယောက် ရီးစားနှင့် ပြတ်သည့်ကိစ္စ ဘယ်လိုလဲ ခံစားနေရတုန်းလားဟုမေးတော့၊ ကျော်မင်းသန်းက၊

“ ကျနော်က ဒီတယောက်ပြတ်သွားရတာကို တကယ်တမ်း စိတ်ထဲ သိပ်မထိခိုက်ပါဘူး၊ ကျနော် စိတ်ပျက်မိတာက၊ဘာကြောင့် ကျနော် က အချစ်ရေးမှာ ကံခေရတာလဲ၊ အမြဲတမ်းအချိန်တိုတိုလေး တွေနဲ့ ဇာတ်သိမ်းသွားရတာကိုပဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားမရတာ၊ အခု က အခြေကျဖို့ အရွယ်ရောက်နေပြီလေ”

“ ကိုကို သူ့ကို အမြဲပြောနေတာပဲ အချစ် ရေ၊ မင်းကိုယ်နဲ့ ရွယ်တူ တွေကိုပဲ ရှာသင့်တယ်လို့”

ကိုကိုမျိုးသော်က ဝင်ထည့်လိုက်သည်။

“ ဟုတ်လား ကိုကျော်မင်းသန်း”

ယမင်းက ကျော်မင်းသန်း မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။

“ ကိုကျော်မင်းသန်းက ငယ်ငယ်လေးတွေမှ ကြိုက်တတ်တာလား”

“ နိုး   အဲလိုလည်းမဟုတ်ပါဘူးဗျာ.”

ကျော်မင်းသန်းက ယမင်းကို အဖြေပေးလိုက်ပြီး ကိုကိုမျိုးသော်ဘက်သို့ လှည့်ကာ ဆက်ပြောလေသည်။

“ ငါက ငါတို့ အရွယ်ဝတ် ခတ်မိုက်မိုက် မိန်းခလေးတွေများ ရှိခဲ့ရင် ပိုတောင် သဘောကျသေးတာပေါ့ကွာ၊ ဒါပေမဲ့ ဒါမျိုး အကောင်းဆုံးတွေက သူများတွေ လက်ဦးကုန်ပြီလေကွာ”

ကျော်မင်းသန်းက ပြောရင်း လက်က ရုတ်တရက် ယမင်းဘက်သို့ ညွှန်လိုက်မိပြီးမှ ချက်ချင်း သူ့အမှားကို သိလိုက်မိပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို မျက်နှာမှာ အုပ်လိုက်ရင်း၊

“ ဟာ ငါဘာတွေ ပြောလိုက်မိပြီလဲ မသိပါဘူးကွာ ၊ ဆောရီး အားလုံးကို တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ”

သို့သော်လည်း ကိုကိုမျိုးသော်နှင့် ယမင်းတို့ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာကြီးနီရဲပြီး ရှက်သွားသော လူပျိုကြီး ကျော်မင်းသန်းကို ကြည့်ရင်း တဝါးဝါးရီမေးလိုက်ကြလေသည်။ယမင်းက၊

“ အဲဒါ မမှားပါဘူး ကိုကျော်မင်းသန်းရဲ့၊ ယမင်းကတော့ အဲလိုမျိုး အသိအမှတ်ပြုခံရတာကို ဂုဏ်တောင်ယူမိပါသေးတယ်၊ ကိုကိုကလည်း စိတ်ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဟုတ်တယ်မလား ကိုကို”

“ ဒါပေါ့၊ ဘာလို့ စိတ်ဆိုးရမှာလဲ”

ကိုကိုမျိုးသော်က ခပ်ပြုံးပြုံးလေးပ်င ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဒီမျက်နှာကတော့ အသိသာကြီး ယမင်း သူ့ကို စမ်းနေတာကို သူသိနေတယ် ဆိုတဲ့ မျက်နှာကြီး။

“ ကဲတွေ့လား ကိုကျော်မင်းသန်း၊ ကိုကျော်မင်းသန်းယမင်းကို ကြိုက်သလို မြှောက်ပြောနိုင်တယ်၊”

ကျော်မင်းသန်းတယောက်ဘာပြောရမှန်းမသိ၊ ကိုကိုမျိုးသော် ကို ခွင့်တောင်းသလိုလို လှမ်းကြည့်နေသည်။

“ ကိုကို့ အတွက် စိတ်မပူပါနဲ့၊ ကိုကို က သဝန်မတိုတတ်ဘူးလေ၊ မှတ်မိတယ်မလား၊ ယမင်းတို့ ဝရံတာမှာ ပြောခဲ့ကြတာလေ”

“ ဒါပေါ့၊ ငါသဝန်မတိုပါဘူး ဟကောင်ရ”

ကိုကိုမျိုးသော်က ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို တွန့်ပြရင်း ဆက်ပြောသည်။

“ မင်း ငါ့မိန်းမ ကို ကြိုက်သလောက်၊ ကြိုက်သလို ချီးမွန်းမြှောက်ပင့် ပြောနိုင်တယ်၊ ငါ့စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူး၊ ယမင်းက လည်း အဲလို မျိုး ဆိုလို့ကတော့ ရွှမ်းပီတိကတော့ ဂွမ်းဆီထိသလို နေမှာ ဟဲဟဲ”

“ ကဲတွေ့လား”

ယမင်း တယောက် ကိုကိုမျိုးသော် စကားနှင့် မျက်နှာပေးကြောင့် မခံချင်တာက တကြောင်း နဂိုကမှလည်း စိတ်က နည်းနည်း ထက်သန်နေပြီ ဖြစ်ရာ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့သည်။

“ ဆိုစမ်းပါအုန်း၊ ကိုကျော်မင်းသန်းနဲ့ ယမင်း လမ်းမှာ တွေ့ကြပြီ ဆိုပါစို့၊ ယမင်း စိတ်ကို စိတ်ဝင်စားမှုရှိလာအောင် လို့ ယမင်းကို ဘယ်လို မြှောက်ပြောချီးမွန်းမှလဲ”

“ မပြောတတ်ဘူး”

ကျော်မင်းသန်းက ရွံ့တွန့်တွန့်ဖြင့် ဆက်ပြောကြည့်လိုက်သည်။

“ မင်း သိပ်လှတာပဲ ဆိုရင်ကော”

“ ဟင်း ကျေးဇူးပါပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သိပ်မရိုးလွန်းဘူးလား ကိုကျော်မင်းသန်းရယ်”

ယမင်းက ကျော်မင်းသန်း ရဲ့ လက်မောင်းတဖက်ကို ကိုင်လှုပ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်ပြန်သည်။ ကျော်မင်းသန်းတယောက် ကိုကိုမျိုးသော်ဘက် အကူအညီတောင်းသလိုလှည့်ကြည့် လိုက်တော့၊ ကိုကိုမျိုးသော်က၊

“ ဟေ့ကောင်ရ ပြောသာ ပြောပါ ငါစိတ်မရှိပါဘူး အမှန်တိုင်းပြောတာ”

“ အင်း အာ့တာဆိုရင်လည်း ဒီလိုပြောမယ်၊ ယမင်း က ဒီအဝတ်အစားနဲ့ အရမ်းဆက်ဆီ ဖြစ်တယ်ကွာ”

ကျော်မင်းသန်းက စကားကို ခနရပ်လိုက်ပြီးယမင်းကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးတကိုယ်လုံး ကြည့်ပြီး မှ မျက်လုံးချင်း စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ရင်းက၊

“ မင်း ကိုကြည့်ရတာ ဒီည အရမ်းကို ဆက်ဆီကျလွန်းတယ်ကွာ၊ တကယ့်ကို အမိုက်စားပါပဲ”

“ ခစ်ခစ်၊  အဲဒါကတော့ သိပ်မဆိုးပါဘူး”

ယမင်းက ခစ်ခစ် ရီရင်း သူ့မျက်နှာပူသွားလို့ ယက်တောင်ခတ်လိုက်ရသလို သူ့လက်ဖဝါးလေးဖြင့် မျက်နှာကို ယပ်ခပ်ပြနေလိုက်သည်။ တကယ်တော့ အမူအယာ ပိုပို လုပ်ပြလိုက်ရပေမဲ့ တကယ် မထိဘူးတော့ မဟုတ်ပါ။ သူ့ကို ဂရုစိုက်ခံနေရသဖြင့် ယမင်း ရဲ့ စိတ်တွေက တက်ကြွ လှုပ်ရှားလာနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ သူ့ယောက်ျား ကတော့ ဒါကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေပုံရလေသည်။

“ အဲတော့ ကိုကိုက ကိုကို့သူငယ်ချင်းက ယမင်းကို အဲလို ပြောတာတွေကိုလည်း လုံးဝ စိတ်မရှိဘူးပေါ့ ဟုတ်လား”

ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော် မျက်နှာကို သေသေခြာခြာ အကဲခတ်နေရင်းက မေးလိုက်သည်။

“ ဘာလို့ ရှိရမှာလဲ”

ကိုကိုမျိုးသော်က မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်ရင်းက၊

“ သူက အမှန်တွေကို ပြောနေတာကိုဟာ”

“ အော ထားပါတော့ ထားပါတော့”

“ ဖူး”

ကျော်မင်းသန်းတယောက် ခုမှ အလုံးကြီးကျသလိုမျိုးဖြင့် သက်ပြင်းမှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး နဖူးမှ ချွေးစများသပ်သည့်ပုံစံမျိုးလုပ်ပြလိုက်သည်။ ယမင်းက တော့ နူတ်ခမ်းကိုတွန့်ရင်း စားပွဲပေါ် သူ့လက်ချောင်းကလေး များဖြင့် တီးခေါက်ရင်း သူ့ယောက်ျားကို သူ့အပေါ် ဒီလို လွယ်လွယ်နှင့် အနိုင်ပိုင်းလို့မရအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေလေသည်။ ယမင်းက လည်း ဒီ  အားပြိုင် ကစားပွဲ ကို နည်းနည်း ဓါတ်တွေ့လာပြီ ဖြစ်သည်။

ယမင်းက ရေချိုးဖို့ အပေါ်ထပ်ကို အပြေးလေး တက်လာခဲ့ပါသည်။ ရေချိုးခန်းမဝင်ခင် အိပ်ခန်းထဲမှာ အဝတ်အစားတွေ ကြမ်းပေါ်ပုံချွတ်ချလိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲ က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပီတိလေးနဲ့ ကြည့်လိုက်မိပါသည်။ အသက် သုံးဆယ့်လေးနှစ် အရွယ်၊ ခလေးနှစ်ယောက်အမေအတွက်ကတော့ အရမ်းကို မိုက်နေသေးတဲ့ ဘော်ဒီမဟုတ်လား။ 

အင်းပေါ့၊ နို့တွေက အပျိုဘဝတုန်းကလောက်တော့ တင်းတင်းရင်းရင်းကြီး ကော့ထောင်မနေတော့ပေမဲ့၊ ပျော့လည်းမသွားသေးပါဘူး၊ တင်းတင်း လုံးလုံးလေးနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေး နည်းနည်းတုတ်လာလောက်ပါ။ နို့အုံကလည်း ပိုထွားလာတာအခုဆိုရင် ဘရာဆိုရင် စီကပ်ပ နဲ့ ဒီကပ်ပ ကြားထဲမှာရောက်နေပြီ။ ဒီရွှေရင် အစုံကတော့ သူနဲ့ ကိုကိုမျိုးသော်တို့ နှစ်ဦးစလုံးရဲ့ ခံစားမှုကောင်းလေးတွေကို ရစေတဲ့ အရာတွေပေါ့။ 

ကိုကိုမျိုးသော်ကလည်း အဲဒီ ရွှေရင်အစုံကို ဆုပ်ကိုင် ဆော့ကစား၊ ဆုပ်နှယ် စို့ ပေးရတာကို ကြိုက်နှက်သက်သလို၊ သူအဖို့က လည်း အရသာ အကြောပေါင်းစုံ စုနေသလိုပဲ၊ ထိလိုက်တာနဲ့ ခံစားမှု ဒီလှိုင်းတွေ တက်ကြွ တတ်တဲ့ နေရာလေးပါ။ တခြား တစိမ်းယောက်ျားလေးတွေရဲ့ မျက်လုံးတွေ စိတ်တွေကိုလည်း ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့ တဲ့ အရာတွေပါ။

သူ့ယောက်ျားနဲ့ ငြင်းခုံခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ပြန်စဉ်းစားလိုက်မိတာနဲ့ အခုအချိန်မှာတော့ ဒေါသစိတ်ထက် ရမက်ဆန္ဒစိတ်တွေက ပိုလာတာကို သတိထားမိပြန်ပါသည်။

ယမင်းက အခုလို ခလေးတွေ အိမ်မှာ မရှိတဲ့ ညလိုမျိုးမှာ အခွင့်အရေး တရပ်အနေနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မိခင်တယောက်ဆိုတဲ့ အတွေးတွေကို မေ့ပျောက်ထားလိုက်ချင်ပါသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း ဒီလိုမျိုးလေးတော့ တခါတလေ ဇိမ်ခံသင့်တယ်လို့ တွေးရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကို ရေပန်းအောက်မှာ ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ဇိမ်ခံပွတ် ပေးနေမိသည်။ 

ယမင်းက ပေါင်ခွစုံကြားကို စမ်းမိတော့ အမွှေးလေးတွေ နည်းနည်းတော့ ညှပ်ရအုန်းမယ်လို့ တွေးမိပြီး ရေပန်းခနရပ်၊ ဘီရိုထဲက အမွှေးရိပ်ကိရိယာလေး ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ အဖျားအနား နည်းနည်းတိလိုက်ပါသည်။ ခါတိုင်း သူ့ မိန်းခလေးသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်ထွက် သွားလည်ခါနီးတိုင်းမှာ သူလုပ်နေကြကိစ္စတခုပါ၊ တကယ်တမ်းကျတော့ သူ့ယောက်ျား ကိုကိုမျိုးသော်က လွဲလို့ ဘယ်သူမှ လည်း မြင်ရတာ မဟုတ်ပေမဲ့ သူ့ကိုယ်သူ ဆက်စီကျတယ်လို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်ပေါ်လို့ လုပ်နေမိတာပဲဖြစ်ပါသည်။ 

အခုညလည်း ဘယ်မှ မသွား အိမ်မှာပဲ နေမှာ ဖြစ်ပေမဲ့ လုပ်နေကြလို့ ဖြစ်နေတာရယ်၊ အရမ်းကို စိတ်မွန်းကျပ်မှု၊ စိတ်ဖိအားတွေ များတဲ့ အလုပ်လုပ်နေရတဲ့ မိခင်တဦး၊ အမျိုးသမီး တဦး မို့ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ပြေလက်ပျောက် လုပ်နေမိတာလည်းဖြစ်မှာပါ။

ပြီးတော့မှ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ကျန်နေသေးတဲ့ ဆပ်ပြာမြုပ်တွေ စင်အောင်၊ ရေပန်းအောက် ပြန်ဝင်လိုက်ပါသည်။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်တိညှပ်ထားတဲ့ အမွှေးပုံပုံလေး ပေါ် ခေါင်းလျှော်ရည်နည်းနည်းထည့်ပွတ်ပေးရင်းက သူ့ကိုယ်သူ ကာမဆန္ဒလေး အနည်းငယ်နိုးကြွားနေတာကို သတိထားမိပါသည်။ ကိုကိုမျိုးသော်နှင့် ငြင်းခုံခဲ့သည်များက လည်း တစိတ်တပိုင်းတော့ ပါပါလိမ့်မည်။ ယမင်းက တခြားယောက်ျားလေး တွေနဲ့ ကျူ တာကို သူတကယ်ပဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား၊ တကယ်လို့ ယမင်းက ကျူတဲ့ အဆင့်ထက် ပိုချင်တယ်ဆိုရင်ရော။ ယမင်းတယောက် သူ့ခေါင်းထဲမှာ မဟုတ်က ဟုတ်က ပုံရိပ်တွေကို တွေးရင်း နဲ့ ပိုပြီး ဖိန်းတိမ်းရှိမ်းတိမ်း ဖြစ်လာခဲ့ပါသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ရေချိုးခန်းတံခါးကို ခေါက်သံထွက်ပေါ်လာပါသည်။ သူ့တို့ အိမ်မှာ ပုံမှန်က ကိုယ့်မိသားစုနှင့်ကိုယ်မို့ တံခါးကို ကလန့်ချလေ့မရှိပါ။ အထဲမှ မီးဖွင့်ထား ရေသံကြားလျှင် တယောက်ယောက်ရှိနေသည်ဟု သိထားကြပြီး ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ယမင်းက ရေပန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး လှမ်းမေးလိုက်ပါသည်။

“ ဘယ်သူလဲ”

သို့သော် ရုပ်တရက် ခေါင်းပြူလာသော ကျော်မင်းသန်းကို တွေ့လိုက်ရတော့ ယမင်းရုပ်တရက် လန့်သွားပြီး နံရံမှ မျက်နျာသုတ်ပုဝါတခုကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့ရင်ဘတ်ရှေ့မှာ လက်ဖြင့် ကိုင်ဖိထားလိုက်ပါသည်။

“ ခင်ဗျား လုံလုံခြုံခြုံလား”

ကိုယ့်ရဲ့ ရွှေရင်အစုံကို သဘက်နှင့်ကာထားပြီးပြီမို့ ယမင်းက၊

“ ဟုတ်ကဲ့ “

လို့ အဖြေပေးလိုက်မိပါသည်။ ကျော်မင်းသန်းတယောက် သူ့လက်တဖက်ဖြင့် မျက်လုံးများကို ဖုံးကာ တဘက်က ဝိုင်တခွက်ကို ကိုင်ကာ ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်လာတာကို ယမင်းတယောက် တအံတသြတွေ့လိုက်ရပါသည်။ နောက်တော့ ယမင်း ဆီသို့ ဝိုင်ခွက်ကို ကမ်းပေးလိုက်ရင်း၊

“ မျိုးသော်က ပေးခိုင်းလိုက်လို့၊ သူက ညစာအတွက် ပြင်ဆင်နေလို့ မအားလို့တဲ့ အဲဒါကြောင့်”

“ အော် ဟုတ်လား”

ယမင်းက ခေါင်းထဲအတွေးမျိုးစုံနှင့် စကားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောလိုက်မိသည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က တကယ်ပဲ အလုပ်များနေတာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် အဲဒါက အကြောင်းပြကောင်းဖို့သက်သက်လား၊ ယမင်းနှင့် စကားများပြီး ကိုကိုမျိုးသော် က ယမင်းသူ့အပေါ်မှာ စိတ်ခုနေမှာကို စိုးလို့လာချော့ခိုင်းတာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် တခြား အမျိုးသားတဦး နဲ့ ယမင်း ရေချိုးခန်းတခုထဲ အတူရှိနေတာကိုတောင် သူမနာလို မဖြစ်ပါဘူး ဆိုတာကို သက်သေပြချင်တဲ့သဘောလား၊ ဒါမှ မဟုတ်ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ။

ယမင်းက ဝိုင်ခွက်ကို လှမ်းသူလိုက်တော့ သူ့လက်တဖက်ထဲနှင့် ထိန်းထားရသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါက သူ့ရွှေရင်အစုံကို လုံခြုံအောင်မဖုံးကာထားနိုင်မှန်း သတိထားလိုက်မိသည်။ သူက နို့သီးခေါင်း နေရာကိုသာ အဓိက ကာကွယ်သည့်အနေဖြင့် ဖိကိုင်ထားလိုက်ရာ သဘက်အပေါ်ပိုင်းလွတ်နေသော နေရာက ရွှေရင်အစုံမှာ ပွတ်ရှအပ်ဘရာက ဖိတွန်းထားသလို လုံးကြွ တက်နေလေသည်။ 

နောက်ပြီး ကမန်းကတန်း ဆွဲလိုက်သော မျက်နှာသုတ်ပုဝါမှာလည်း အတိုလေး ဖြစ်နေသဖြင့် အောက်ဘက်မှာလည်း ပေါင်ခွစုံလေးကို ဖုံးကာမိရုံသာသာလေးသာရှိသည်။ အောက်မှ ရေဆေးပြီးစ လတ်လတ် ဆတ်ဆတ် ဖွေးသန့်နေသော ပေါင်တန်ကြီးနှစ်လုံးကလည်း ဝင်းကနဲ ဖြစ်နေသည်။ ယမင်းတယောက် ထိုင်ရမလို ထရမလို ကိုးလို့ကန့်လန့် အဖြစ်ဆိုးနေသည်ကို မျက်လုံး အရသာခံပြီး ကြည့်နေရင်းမှ ကျော်မင်းသန်းက သူဘာမှ မမြင်သလို ခတ်တည်တည်ဖြင့်၊

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျနော် သွားလိုက်ပါအုန်းမယ်၊ မျိုးသော်က ပြောတယ် ဒင်နာက နောက် ဆယ့်ငါ့းမိနစ် ဆိုရင် အဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီတဲ့”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျမ ခနနေရင် ဆင်းလာခဲ့ပါ့မယ်”

ယမင်းကလည်း အလိုက်သင့် ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။ ကျော်မင်းသန်း အပြင်ပြန်ထွက်သွားပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပေးသွားတော့ စိတ်ထဲမှာ မကျေနပ်သလိုလို၊ စိတ်ပျက်သွားသလိုလိုတောင် ဖြစ်မိနေသည်။ တကယ်က ကျော်မင်းသန်းက တော်တော်တော့ ကြည့်ကောင်းပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်သူဖြစ်သည်။ သူ့ကျန်းမာရေး သူ့ကိုယ်လုံးကို တော်တော်ဂရုစိုက်သူ ဖြစ်မှန်း မြင်ရတာနှင့်ကို ယမင်း ပြောနိုင်လေသည်။ 

ကိုကိုမျိုးသော်နှင့် ကျော်မင်းသန်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ပုံမှန် အမျိုးသားများကြားမှာ အရပ်မြင့်သူတွေလို့ ပြောနိုင်လောက်အောင် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ရှိကြသူတွေ ဖြစ်ကြသည်။ ယမင်းက သူ့ယောက်ျားကို တကယ်ချစ်ပြီး တခါမှလည်း သစွာဖေါက်ဖျက်ဖို့လည်း မစဉ်းစားခဲ့ဘူးပါ။သို့ရာတွင်၊ သူ့စိတ်ကူးယဉ်အတွေးတွေ ထဲမှာ တော့ ကျော်မင်းသန်းက ရံဖန်ရံခါ ပါလာလေ့ရှိတတ်လေသည်။ အဲဒီ စိတ်ကူးယဉ်အကြောင်းတွေကိုသာ ဖွင့်ပြောလိုက်လို့ကတော့ ကိုကိုမျိုးသော်ရဲ့ ငါဝန်မတိုတတ်ဘူးကွ ဆိုတဲ့ လေသံက ဘယ်လို ပြောင်းသွားမလဲ မသိဟုတွေးလိုက်ရင်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ မိလေသည်။

အဲဒီ အတွေးကနေ ခုနက အငြင်းပွားခဲ့သည့် ဝန်တိုသည့်အကြောင်းအတွေးဘက်ကို ဆက်သွားမိပြန်သည်။ သူ့ယောက်ျားက တကယ်ပဲ သွေားရိုးသားရိုးလား၊ တကယ်ပဲ ယမင်း တခါတလေ တခြားယောက်ျားလေးတွေနဲ့ ကျူတာကို သူက မကန့်ကွက်ဘူး စိတ်ထားနိုင်တယ် ဆိုတာတကယ်ပဲထားတော့၊ ဘယ်လောက်အထိလဲ။ ဘယ်အဆင့်အထိကို ခွင့်ပြုနိုင်တာလဲ။ တကယ်လို့ သူ့ကွယ်ရာမှာ မဟုတ်ပဲ သူ့ရှေ့တည့်တည့်မှာ ဆိုရင်ရော၊ ယမင်း အဲဒီကိစ္စကို စူးစမ်းဖို့ စိတ်အားထက်သန်လာသည်။ အဲဒါ ကို သူမခံနိုင်ရင် သူအာနေတာပါဆိုတာကို ဝန်ခံလာစေရမည်ပေါ့။

အောက်ထပ်ကို ညနေစာ ဆင်းစားဖို့ကို နာရီဝက်တိတိကြာသွားရသည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က သူ့မိန်းမ စိတ်ပြေစေဖို့ ထမင်းစားပွဲကို အပျံစားပြင်ဆင်ပေးထားပြီး ဖယောင်တိုင်တွေဘာတွေတောင်ထွန်းပြီး အလှဆင်ထားသေးသည်။ ယမင်း ကြိုက်တတ်မှန်းသိသည့် သီချင်းသံ ညိမ့်ညိမ့် တိုးတိုးလေးလည်း ဖွင့်ထားပေးသည်။ သူကိုယ်တိုင်တောင် ရှပ်အင်္ကျီကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဘောင်းဘီ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နှင့် သားသားနားနား ဝတ်စားထားသည်။ ယမင်း ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်လာတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် တိုးတိုး တိုးတိုး နှင့် ကျော်မင်းသန်းရဲ့ ရီးစား နဲ့ ပြတ်တဲ့ အကြောင်း ဆက်ပြောနေသံကြားလိုက်ရသေးသည်။

ယမင်း အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာနှင့် သူတို့ စကားပြောနေသံက တိကနဲ ပြတ်သွားတော့သည်။ ယမင်းက သူ့ယောက်ျား ရဲ့ အပြောကြီးချက်ကို မခံချင်လို့ စမ်းသပ်ချင်တာနှင့် သူ့ရဲ့ အနီရောင် ကျပ်ကျပ် ညစာစားဝတ်စုံ ကို ထုတ်ဝတ်လာခဲ့သည်။အဲဒီ ဒရက်စ်အောက်ခြေအနားက ပေါင်လယ်နားအထိတောင် မရောက်ချင်အောင် တိုသည်။ နောက် စီးလာတာကလည်း ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်၊ ယမင်းရဲ့ ဖြောင့်စင်းပြီး ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ ပေါင်တန်ခြေသလုံးတွေက ဝင်းကနဲ ရှင်းသန့်နေသည်။ 

ရေချိုးခန်းထဲမှာ တုန်းက ကျော်မင်းသန်းတွေ့လိုက်ရသလိုပဲ သူ့ရဲ့ ရင်သားအစုံအပေါ်ကို ဖေါင်းကြွလာဖို့ ပုခုံးသိုင်းကြိုးမဲ့ ပွတ်ရှအပ်ဘရာကိုလည်း ဝတ်ထားလိုက်သေးသည်။ အရမ်းဟိုက်ထားတဲ့ လည်ပင်းပေါက်ကြောင့် သူ့ရဲ့ ရင်သားမြှောင်းက အရမ်းကို နက်ရှိုင်းလွန်းနေပြီး ရွှေရင်အစုံက ရုန်းကန်ထွက်ကျ တော့မည့်ဟန်ဖြစ်နေလေသည်။ သူ့ရဲ့ လည်တိုင်လှလှလေးကို ပိုပြီးပေါ်လွင်အောင်လည်း ဆံပင်ကို အပေါ်ပင့်တင်ပြီး လှလှလေး ထုံးချည်ထားလိုက်သည်။မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးကို ခါတိုင်းထက်မွတ်နေအောင်ပွတ်လာပြီး သူ့အင်္ကျီအနီနဲ့လိုက်အောင် နူတ်ခမ်းနီ ရဲရဲကိုလည်း ဆိုးထားသေးသည်။

“ အားပါး၊ အချစ်၊ လှလှခြေလားကွာ၊ မိုက်စ်မိုက်စ်”

“ အင်းလေ၊ ခလေးတွေ အိမ်မှာ မရှိဘူး ဆိုတော့ နည်းနည်းပါးပါး အလှပြင်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆက်ဆီကျအောင်ပြင်ကြည့်တာလေ ခစ်ခစ်”

ယမင်းက ပြန်ဖြေလိုက်ရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဝန်ခံမိလိုက်သည်ကိုလည်း သတိထားမိလိုက်သည်။ ဘဲနှစ်ဗွေလုံးက သူ့ကို မျက်လုံးအပြူးသား သွားရည်တမြှားမြှားနှင့် ကြည့်နေတာကို ခံနေရတော့လည်း ပိုပြီးတော့ ဆက်ဆီ ဖြစ်လာသလို ခံစားနေရသည်။

“ သိပ်များလွန် သွားလား ကိုကို”

ယမင်းက သူ့ယောက်ျားကို ဟန်ပါပါ ခါးလေး ထောက်ပြီး ညုတုတုမေးလိုက်သည်။

“ နိုးနိုး မလွန်သွား ပါဘူး  ဘယ်ကလာ၊ အရမ်းကို မိုက်ပါတယ်”

ကိုကိုမျိုးသော် တယောက် ဗလုံးဗထွေးနှင့် ဘာပြောမိမှန်းမသိ၊ သူ့စိတ်အတွေးနှင့် သူ့ပါးစပ်အပြောကို ကိုက်မိအောင်မနည်းလိုက်နေရသည်။ သူ့ကြည့်ရတာ ခေါင်းနည်းနည်းရှုတ်နေပုံရသည်၊ သို့ရာတွင် ကိုကိုမျိုးသော့်် မျက်နှာပေါ်တွင် ပြောင်းလဲသွားသော အရိပ်တချို့ကို ယမင်း ဘာသာပြန်၍ မရလိုက်။ ကိုကိုမျိုးသော် မျက်နှာအမူအယာကတော့ သဘောမတူတဲ့ပုံ၊ ရှက်တဲ့ပုံတော့ လုံးဝမရှိ။ ကျေနပ်နေတဲ့ပုံသာ တွေ့ရသည်။ ယမင်းနှင့်ငြင်းခုန်တုန်းက ကိုကိုမျိုးသော်ပြောဆိုခဲ့တာတွေ၊ ထဲက တချို့တဝက်ကတော့ မှန်သည့်သဘောမှာ ရှိနေသည်။ အဲဒါကလည်း ကိုကိုမျိုးသော်က သူငြင်းခဲ့တာကို သက်သေပြချင်လို့ ဘာမှ မဖြစ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား၊ ယမင်းအနေနဲ့ ကိုကိုမျိုးသော့်် လစ်မစ်ကို သိချင်ရင် ဒိထက်ပိုပြီး ဖိအားထပ်ပေးရမည်ဆိုတာကို တော့ သိနေလေပြီ။

ယမင်းက စားပွဲရဲ့ ထိပ်ဆုံးထိုင်ခုံမှာ နေရာယူလိုက်သည်။၊ ယမင်း ယောက်ျားနဲ့ ကျော်မင်းသန်းတို့က ယမင်းရဲ့ တဖက်တချက်မှာ သူတို့ချင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ယမင်းရဲ့ ရင်သား မြောင်းကို ပဲ မသိမသာ ခိုးကြည့်နေကြသည်။ ယမင်းက မသိချင်ဟန်ဆောင်နေလိုက်သည်။ ကိုယ်ကို မသိမသာလေး ငိုက်ပြီးတော့ သူတို့ ပိုမြင်နိုင်အောင်တောင် ရှိုးပေးလိုက်သေးသည်။ 

ကျော်မင်းသန်း တယောက် အတင်းကို အိန္ဒြေဆည်ကာ မကြည့်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခိုးခိုးကြည့်နေရသည်မှာ တော်တော်ပင်ပန်းရှာပေမည်။ ယမင်း ယောက်ျား ကိုပဲ အားနာ လို့လား ယမင်းကိုပဲ အားနာလို့လားတော့မသိ။ ယမင်းက တော့ အဲလို အမူအယာပျက်လောက်အောင် ခိုးကြည့်နေတာကိုပဲ သဘောကျနေမိသည်။ ကိုကိုမျိုးသော် မျက်နှာကိုကြည့်လို့တော့ ခုထိကို သဘောမကျသည့်အရိပ်အယောင်မတွေ့ရသေး။

ကျော်မင်းသန်း တယောက် အသည်းကွဲထားသည်မှာ မကြာသေးမို့ စိတ်ဓါတ်ကျနေသော်လည်း အခုညတော့ ပျော်နေပုံပေါက်နေသည်။ ဒါကလေး ယမင်းကြောင့်ပင်ဖြစ်ရမည်ဟု ယမင်းကတော့ တွက်နေသည်။

ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းတယောက် ရီးစားနှင့် ပြတ်သည့်ကိစ္စ ဘယ်လိုလဲ ခံစားနေရတုန်းလားဟုမေးတော့၊ ကျော်မင်းသန်းက၊

“ ကျနော်က ဒီတယောက် ပြတ်သွားရတာကို တကယ်တမ်း စိတ်ထဲ သိပ်မထိခိုက်ပါဘူး၊ ကျနော် စိတ်ပျက်မိတာက၊ဘာကြောင့် ကျနော် က အချစ်ရေးမှာ ကံခေရတာလဲ၊ အမြဲတမ်းအချိန်တိုတိုလေး တွေနဲ့ ဇာတ်သိမ်းသွားရတာကိုပဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားမရတာ၊ အခု က အခြေကျဖို့ အရွယ်ရောက်နေပြီလေ”

“ ကိုကို သူ့ကို အမြဲပြောနေတာပဲ အချစ် ရေ၊ မင်းကိုယ်နဲ့ ရွယ်တူ တွေကိုပဲ ရှာသင့်တယ်လို့”

ကိုကိုမျိုးသော်က ဝင်ထည့်လိုက်သည်။

“ ဟုတ်လား ကိုကျော်မင်းသန်း”

ယမင်းက ကျော်မင်းသန်း မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။

“ ကိုကျော်မင်းသန်းက ငယ်ငယ်လေးတွေမှ ကြိုက်တတ်တာလား”

“ နိုး   အဲလိုလည်းမဟုတ်ပါဘူးဗျာ.”

ကျော်မင်းသန်းက ယမင်းကို အဖြေပေးလိုက်ပြီး ကိုကိုမျိုးသော်ဘက်သို့ လှည့်ကာ ဆက်ပြောလေသည်။

“ ငါက ငါတို့ အရွယ်ဝတ် ခတ်မိုက်မိုက် မိန်းခလေးတွေများ ရှိခဲ့ရင် ပိုတောင် သဘောကျသေးတာပေါ့ကွာ၊ ဒါပေမဲ့ ဒါမျိုး အကောင်းဆုံးတွေက သူများတွေ လက်ဦးကုန်ပြီလေကွာ”

ကျော်မင်းသန်းက ပြောရင်း လက်က ရုတ်တရက် ယမင်းဘက်သို့ ညွှန်လိုက်မိပြီးမှ ချက်ချင်း သူ့အမှားကို သိလိုက်မိပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို မျက်နှာမှာ အုပ်လိုက်ရင်း၊

“ ဟာ ငါဘာတွေ ပြောလိုက်မိပြီလဲ မသိပါဘူးကွာ ၊ ဆောရီး အားလုံးကို တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ”

သို့သော်လည်း ကိုကိုမျိုးသော်နှင့် ယမင်းတို့ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာကြီးနီရဲပြီး ရှက်သွားသော လူပျိုကြီး ကျော်မင်းသန်းကို ကြည့်ရင်း တဝါးဝါးရီမေးလိုက်ကြလေသည်။ယမင်းက၊

“ အဲဒါ မမှားပါဘူး ကိုကျော်မင်းသန်းရဲ့၊ ယမင်းကတော့ အဲလိုမျိုး အသိအမှတ်ပြုခံရတာကို ဂုဏ်တောင်ယူမိပါသေးတယ်၊ ကိုကိုကလည်း စိတ်ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဟုတ်တယ်မလား ကိုကို”

“ ဒါပေါ့၊ ဘာလို့ စိတ်ဆိုးရမှာလဲ”

ကိုကိုမျိုးသော်က ခပ်ပြုံးပြုံးလေးပ်င ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဒီမျက်နှာကတော့ အသိသာကြီး ယမင်း သူ့ကို စမ်းနေတာကို သူသိနေတယ် ဆိုတဲ့ မျက်နှာကြီး။

“ ကဲတွေ့လား ကိုကျော်မင်းသန်း၊ ကိုကျော်မင်းသန်းယမင်းကို ကြိုက်သလို မြှောက်ပြောနိုင်တယ်၊”

ကျော်မင်းသန်းတယောက်ဘာပြောရမှန်းမသိ၊ ကိုကိုမျိုးသော့််ကို ခွင့်တောင်းသလိုလို လှမ်းကြည့်နေသည်။

“ ကိုကို့ အတွက် စိတ်မပူပါနဲ့၊ ကိုကို က သဝန်မတိုတတ်ဘူးလေ၊ မှတ်မိတယ်မလား၊ ယမင်းတို့ ဝရံတာမှာ ပြောခဲ့ကြတာလေ”

“ ဒါပေါ့၊ ငါသဝန်မတိုပါဘူး ဟကောင်ရ”

ကိုကိုမျိုးသော်က ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို တွန့်ပြရင်း ဆက်ပြောသည်။

“ မင်း ငါ့မိန်းမ ကို ကြိုက်သလောက်၊ ကြိုက်သလို ချီးမွန်းမြှောက်ပင့် ပြောနိုင်တယ်၊ ငါ့စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူး၊ ယမင်းက လည်း အဲလို မျိုး ဆိုလို့ကတော့ ရွှမ်းပီတိကတော့ ဂွမ်းဆီထိသလို နေမှာ ဟဲဟဲ”

“ ကဲတွေ့လား”

ယမင်း တယောက် ကိုကိုမျိုးသော် စကားနှင့် မျက်နှာပေးကြောင့် မခံချင်တာက တကြောင်း နဂိုကမှလည်း စိတ်က နည်းနည်း ထက်သန်နေပြီ ဖြစ်ရာ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့သည်။

“ ဆိုစမ်းပါအုန်း၊ ကိုကျော်မင်းသန်းနဲ့ ယမင်း လမ်းမှာ တွေ့ကြပြီ ဆိုပါစို့၊ ယမင်း စိတ်ကို စိတ်ဝင်စားမှုရှိလာအောင် လို့ ယမင်းကို ဘယ်လို မြှောက်ပြောချီးမွန်းမှလဲ”

“ မပြောတတ်ဘူး”

ကျော်မင်းသန်းက ရွံ့တွန့်တွန့်ဖြင့် ဆက်ပြောကြည့်လိုက်သည်။

“ မင်း သိပ်လှတာပဲ ဆိုရင်ကော”

“ ဟင်း ကျေးဇူးပါပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သိပ်မရိုးလွန်းဘူးလား ကိုကျော်မင်းသန်းရယ်”

ယမင်းက ကျော်မင်းသန်း ရဲ့ လက်မောင်းတဖက်ကို ကိုင်လှုပ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်ပြန်သည်။ ကျော်မင်းသန်းတယောက် ကိုကိုမျိုးသော့််ဘက် အကူအညီတောင်းသလိုလှည့်ကြည့် လိုက်တော့၊ ကိုကိုမျိုးသော်က၊

“ ဟေ့ကောင်ရ ပြောသာ ပြောပါ ငါစိတ်မရှိပါဘူး အမှန်တိုင်းပြောတာ”

“ အင်း အာ့တာဆိုရင်လည်း ဒီလိုပြောမယ်၊ ယမင်း က ဒီအဝတ်အစားနဲ့ အရမ်းဆက်ဆီ ဖြစ်တယ်ကွာ”

ကျော်မင်းသန်းက စကားကို ခနရပ်လိုက်ပြီးယမင်းကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးတကိုယ်လုံး ကြည့်ပြီး မှ မျက်လုံးချင်း စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ရင်းက၊

“ မင်း ကိုကြည့်ရတာ ဒီည အရမ်းကို ဆက်ဆီကျလွန်းတယ်ကွာ၊ တကယ့်ကို အမိုက်စားပါပဲ”

“ ခစ်ခစ်၊  အဲဒါကတော့ သိပ်မဆိုးပါဘူး”

ယမင်းက ခစ်ခစ် ရီရင်း သူ့မျက်နှာပူသွားလို့ ယက်တောင်ခတ်လိုက်ရသလို သူ့လက်ဖဝါးလေးဖြင့် မျက်နှာကို ယပ်ခပ်ပြနေလိုက်သည်။ တကယ်တော့ အမူအယာ ပိုပို လုပ်ပြလိုက်ရပေမဲ့ တကယ် မထိဘူးတော့ မဟုတ်ပါ။ သူ့ကို ဂရုစိုက်ခံနေရသဖြင့် ယမင်း ရဲ့ စိတ်တွေက တက်ကြွ လှုပ်ရှားလာနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ သူ့ယောက်ျား ကတော့ ဒါကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေပုံရလေသည်။

“ အဲတော့ ကိုကိုက ကိုကို့သူငယ်ချင်းက ယမင်းကို အဲလို ပြောတာတွေကိုလည်း လုံးဝ စိတ်မရှိဘူးပေါ့ ဟုတ်လား”

ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော့်် မျက်နှာကို သေသေခြာခြာ အကဲခတ်နေရင်းက မေးလိုက်သည်။

“ ဘာလို့ ရှိရမှာလဲ”

ကိုကိုမျိုးသော်က မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်ရင်းက၊

“ သူက အမှန်တွေကို ပြောနေတာကိုဟာ”

“ အော ထားပါတော့ထားပါတော့”

“ ဖူး”

ကျော်မင်းသန်းတယောက် ခုမှ အလုံးကြီးကျသလိုမျိုးဖြင့် သက်ပြင်းမှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး နဖူးမှ ချွေးစများသပ်သည့်ပုံစံမျိုးလုပ်ပြလိုက်သည်။ ယမင်းက တော့ နူတ်ခမ်းကိုတွန့်ရင်း စားပွဲပေါ်သူ့လက်ချောင်းကလေး များဖြင့် တီးခေါက်ရင်း သူ့ယောက်ျားကို သူ့အပေါ် ဒီလို လွယ်လွယ်နှင့် အနိုင်ပိုင်းလို့မရအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေလေသည်။ ယမင်းက လည်း ဒီ  အားပြိုင် ကစားပွဲ ကို နည်းနည်း ဓါတ်တွေ့လာပြီ ဖြစ်သည်။

~~~~~~~~~~~~~~

(03)

အဲလိုဆိုရင်.. ကိုကျော်မင်းသန်းက ယမင်းကို ညကလပ်တခုမှာ တွေ့တယ် ဆိုပါစို့၊”

ယမင်းက စကားကို ခနရပ်ပြီးဝိုင်ကို တစုပ်စုပ်လိုက်သည်။

“ ကျမ ကို စော်တွေ အားလုံးထဲမှာ ကျူဖို့ အကောင်းဆုံး ဆိုတာကို ဘယ်အချက်က ကိုကျော်မင်းသန်းကို ထင်စေချင်သလဲ”

“ ဒုက္ခော.. ကျနော်မသိဘူးလေ”

ကျော်မင်းသန်းက ကိုကိုမျိုးသော် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူ့သူငယ်ချင်းကလည်း ဘယ်လိုမှ သူ့ကို ကူညီမဲ့ပုံ မပြ၊ ပြောချင်တာပြောလို့ လွတ်ထားပေးသည့်ပုံ။

“ ဟိုဟာလေ ယမင်းက ထက်တယ်ကွာ၊ ဟာသဥဏ်လည်းရှိတယ်ကွာ အဲဒါတွေပေါ့”

“ ကိုကျော်မင်းသန်းက ယမင်းကို ကလပ်မှာ ခုမှစ မြင်ဖူး တဲ့လူတွေလေ၊ အဲဒါတွေ ဘယ်သိအုန်းမတုန်း၊ တခုခု တော့ ရှိရမှာပေါ့”

“ အဲဒါဆိုရင်လည်းကွာ ယမင်း ရဲ့ မျက်လုံး တွေ က အရမ်းလှတယ်”

ယမင်းက ကိုကျော်မင်းသန်းကို ပြုံးပြလိုက်သည်။ တကယ်က ကျော်မင်းသန်းက လိမ်တာတော့ မဟုတ်၊ ယမင်းကိုယ်တိုင် က သူ့ရဲ့ မျက်လုံးညိုညို နက်နက်လေး တွေ လှမှန်းသိသည်။ အခုလည်း မိတ်ကပ် တို့ဖြင့် ပိုပြီး ထင်ရှားသွားအောင် သူပြင်ထားခဲ့သေးသည်။ သို့ပေမဲ့ ယမင်း ကို ကိုပန်းမောင်ောင် ကြိုက်နှစ်သက်မည့် အခြားအချက်တွေလည်း ရှိရအုန်းမည်ဟု ယမင်း တွက်ထားခဲ့သည်။ ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းကို ထပ်ပြီး ညှစ်လိုက်အုန်းမည်ဟု ပြင်လိုက်တုန်း ယမင်း ယောက်ျားက ဦးသွားခဲ့သည်။

“ ဟေ့ကောင် ငါ့မိန်းမ မပြောခင် ငါပြောလိုက်မယ်က အဲဒီ လိုင်းကြီးက ရိုးလွန်းအားကြီးတယ်”

ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော် ကို မေးခွန်းထုတ်သည့် အကြည့်ဆန်ဆန် မျက်ခုံးလေး တဖက်ပင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က သူ့သူငယ်ချင်းကို သူ့မိန်းမအား ပက်ပက်စက်စက် ကျူဖို့ မြှောက်ပေးနေတာလားဟု။ သို့ပေမဲ့ ဘာမှ ကိုကိုမျိုးသော့််ကို မပြောလိုက်ပေမဲ့ ကျော်မင်းသန်းဘက်လှည့်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ ကဲ ကိုကျော်မင်းသန်း ကြားတယ်မလား”

“ ကောင်းပြီ၊ ယမင်း ရဲ့ ပါးချိုင့်လေးက အရမ်း ချစ်စရာကောင်းတယ်လို့ ကိုယ်အမြဲတွေးနေမိတယ်”

“ ဟုတ် ကိုကျော်မင်းသန်း ဆက်ပါအုန်း”

ကျော်မင်းသန်း ရဲဆေးတင်သည့် အနေဖြင့် သူ့ဝိုင်ခွက်ထဲမှ ခပ်များများ တစုပ်စာ ကို စုပ်သောက်လိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော် ကိုလည်း တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သေးသည်၊ သူစည်းကျော်သွားပလား ဆိုတာကို သိရအောင်ဖြစ်သည်။

“ နောက်ယမင်း က အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ နူတ်ခမ်းတွေ ရှိတယ်”

“ ဟုတ်ပြီ ခုမှ နည်းနည်း ပီပြင်လာပြီ”

ယမင်းက ခိခိရီလိုက်သည်။ ယမင်းရဲ့ နူတ်ခမ်းနီ ရဲရဲ့လေး ဆိုးထားသည့် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက ယောက်ျား တွေရဲ့ အတွေးရိုင်းတွေ ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်တာပဲလေလို့ တွေးမိလိုက်သည်။

“ အင်း ယမင်း ရဲ့ လည်တိုင်ကတော့ တကယ့်ကို တခြားအမျိုးသမီးတွေနဲ့ မတူဘူး၊ ယမင်းရဲ့ ပုခုံးကျပုံလေးက အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်၊ ကြည့်လိုက်တိုင်းမှာ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်”

“ ဟင့်၊ ကြားရတာ စိတ်ချမ်းသာလိုက်တာ၊”

ယမင်း က ပြောလိုက်ရင်း သူ့ကို ဝိုင်းပေးနေကြတဲ့ အာရုံစိုက်ခံရမှုတွေကြောင့် သူ့စိတ်တွေလည်း ကြွလာခဲ့ရသည်ကို သတိထားမိသည်။ ဘေးလူတွေ သတိမထားမိပါစေနဲ့လို့ ကျိတ်ဆုတောင်းနေမိသည်။ ဒါပေမဲ့ အခု စကားလမ်းကြောင်းကိုတော့ ယမင်း က ပြောင်းဖို့ စိတ်မဝင်စားပါ။ ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော့််ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော် မျက်နှာက စောစောကလို လှောင်သလိုလို မျက်နှာမျိုးမဟုတ်တော့၊ သူလည်း စိတ်ဝင်စားနေပုံရသည်။ 

သို့ပေမဲ့ သဘောမတူတာတွေ မကျေနပ်တာတွေ မျိုးမဟုတ်။ သူတကယ်ပဲ သဝန်တိုစိတ်မရှိဘူးလား။ ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော်ကို ကြည့်နေရာက ကျော်မင်းသန်းနှင့် မျက်လုံးချင်း ဆိုင်လိုက်သည်။ ကျော်မင်းသန်းက ယမင်းရဲ့ ရင်သား မြှောင်းနေရာကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် ခိုးကြည့်နေတာမျိုးပင်မဟုတ်တော့။ ယမင်း ကြည့်လိုက်တော့မှ သူ့မျက်လုံးတွေက ယမင်း မျက်လုံးတွေနှင့် လာဆုံလေသည်။

“ တကယ်လို့ ကလပ်မှာ သာဆုံခဲ့သာဆိုရင် ယမင်းရဲ့ ရင်နှစ်မွှာကိုတော့ ဘယ်လိုမှ အကြည့်ရှောင်လို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ သူတို့က အရမ်းဆက်ဆီ ဖြစ်လို့ မြင်လိုက်ရတာနဲ့ မျက်စေ့လွဲချင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

ကျော်မင်းသန်းက ပြောလိုက်ပြီးသည့် အချိန်တွင်၊ ကိုကိုမျိုးသော်ရော ကျော်မင်းသန်းပါ ယမင်းရဲ့ အသားပေါ်နေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကို ပေါ်တင်ကြီး စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေကြတော့သည်။ ယမင်းရဲ့ သွေးကြောတွေထဲ ဖျိုးဖျိုးဖျင်းဖျင်း နှင့်ကို ဖြစ်သွားသည်။ သေခြာတာကတော့ ဒါဟာ ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားဘူးတာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာပါပဲ။ 

သူ့ယောက်ျား မဟုတ်တဲ့ တခြားတစိမ်းတရံစာ ယောက်ျားလေး တွေက ယမင်းရဲ့ ဘော်ဒီကို တပ်မက်မောစွာ ကြည့်ခံရလို့ ဖြစ်ရတဲ့ စိတ်ခံစားမှုတွေက မရေနိုင်လောက်အောင်ကို ကြုံဖူးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုဟာက သူ့ယောက်ျား ငုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ဖြစ်နေရတာလေ၊ ယောက်ျား ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဘာမှ ကို မကန့်ကွက်။

“ အိုမျက်စေ့မလွဲချင်တော.ရောဘာအရေးလဲ ကိုကျော်မင်းသန်းကလဲ”

ယမင်းကကျော်မင်းသန်းကို ဦးတည်ပြောနေသော်လည်း မျက်လုံးတွေက သူ့ယောက်ျား မျက်နှာကိုသာ အကဲခတ်နေလေသည်။

“ ကိုကျော်မင်းသန်း ယမင်း ရင်သားတွေကို မျက်စေ့မလွှဲတမ်းကြည့်နေတာ တောင် ယမင်း ကိုကိုက စိတ်မရှိပါဘူးလို့ပြောနေမှ ဟာကို”

“ ကိုကို က တကယ့်ကို လုံးဝစိတ်မရှိပါဘူ ချစ်ရဲ့  .. ဒီကောင်ပြောတာလည်းမမှားဘူး ချစ်လေးရဲ့ရင်သားတွေကလည်း ကြည့်ချင်စရာကြီးကိုး”

ယမင်း နှင့် ကျော်မင်းသန်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုကိုမျိုးသော် မျက်နှာကို သေခြာလေ့လာနေကြသည်၊ အတည်ပြောနေတာလား နောက်နေတာလားဟု။ နောက်နေတာ ဒါမှမဟုတ် ဟန်ဆောင်ပြောနေတာဆိုရင်ဖြင့်၊ ကိုကိုမျိုးသော် တယောက် တကယ့်ကို ဟန်ဆောင်ကောင်းသူ ဟုသာဆိုရပေတော့မည်။ ယမင်း အမြင် မှာတော့ ကိုကိုမျိုးသော် မျက်နှာမှာတော်တော်ကျေနပ်နေပုံပေါက်သည် ဟုထင်နေသည်။ ဘာကြောင့်လဲ။ စောစောကငြင်းခုန်ထားခဲ့ကြသလို သူသဝန်မတိုတတ်ဘူးဆိုတာကိုပဲ သက်သေပြနိုင်နေလို့လား၊ ဒီထက်ပိုတဲ့အကြောင်းများရှိသေးလား။

ကျော်မင်းသန်း က ဒါဆိုလည်းပြီးတာပဲဆိုသည့် သဘောမျိုးဖြင့် ပုခုံးနှစ်ဘက်ကိုတွန့် ပြလိုက်ကာ၊ ယမင်း ရင်သားမြှောင်းကို ကြာကြာလေးတချက်စူးစူး လေးစိုက်ကြည့်ပြီးမျက်လုံးကို လွဲလိုက်သည်။ ကျော်မင်းသန်းက ကိုကိုမျိုးသော် အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်းဆိုတော့ ကိုကိုမျိုးသော်ကိုယ်တိုင် ခွင့်ပေးထားတာတောင်မှ အားနာပြီးတော့ အကြာကြီးကြည့်နေမည့်သူ မဟုတ် မှန်း ယမင်းကလည်း သိသည်။ အဲတော့ ယမင်း ရဲ့အကြံစည်အောင်မြင်ဖို့က နည်းပြောင်းမှဖြစ်မည်။ ကျော်မင်းသန်းကို ပိုပြီးနိူးဆွဖို့စဉ်းစားလိုက်သည်။

ယမင်းက ခေါင်းကိုဘယ်ညာလည့်ရင်း တချိန်ထဲမှာပင် သူ့လည်ဂုတ်လေး ကိုလက်ဖြင့်ဖွဖွလေး ဆုပ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်၊ နောက်တော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ သူ့ရင်သားအစုံကို ရှေ့သို့ကော့ထုတ်လျက် ကုလားထိုင်နောက်မှီပေါ် ခေါင်းကိုလှန်တင်ထားလိုက်လေသည်။ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်စလုံး သူ့ကိုကြည့်နေကြမည်ဆိုတာကိုတော့ သူသေခြာပေါက်သိသည်။

“ အချစ် ဘာဖြစ်လို့လဲ ခေါင်းမူးလို့လား”

ယမင်းက မျက်စေ့ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုမျိုးသော်ရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း မင်းအကြံ ငါသိပါတယ် ဆိုတဲ့အပြုံးမျက်နှာကိုတွေ့လိုက် ရပါသည်။ သို့ရာတွင် ယောက်ျားနှစ်ဦးစလုံးက သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ သူ့ရင်ဘတ်နေရာ ကိုသာစူးစိုက်ကြည့်နေ ကြသည်ကိုတွေ့ လိုက်ရသ ဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန် ငုံ့ကြည့်မိလေသည်။ သူကရင်ကို ကော့ပြီးခေါင်းကို လှန်ချ လိုက်သဖြင့် နဂိုကမှသူ့နို့ တွေကတဝက်လောက်ပေါ်နေရာမှ နို့သီးခေါင်းထွက်လာခါနီးထိြဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ တဖက်မှာ နို့ခံ အညိုဝိုင်း တစွန်းတစပင်ပေါ်နေလေပြီ။ ပထမတော့ ယမင်းက အင်္ကျီကိုပြန်ဆွဲတင်လိုက်မလိုလုပ်ပြီးမှ စိတ်ပြောင်းကာ ဒီအတိုင်းထားလိုက်လေသသည်။ယမင်းက သူဘာမှသတိမထားမိသလို ဟန်ဆောင်လိုက်ရင်း၊

“ ဇက်ကြောနည်းနည်းထိုးသလိုပဲ”

ယမင်းက ကိုယ်ကိုပြန်မတ်လိုက်ပြီး သူ၏ကျပ်ပြားဝိုင်းသာသာ အညိုရောင်နို့ခံအဝိုင်းလေးပြန်ဖုံးသွားရုံ အကျီကို ပြန်ဆန့်တင်လိုက်သည်။

“ နည်းနည်းလေးနှိပ်ပေးရမလားအချစ်”

“ အဲဒါကောင်းမလားမသိဘူး”

ကိုကိုမျိုးသော် မေးခွန်းက သူနှိပ်ပေးရမလားဟု မေးခွန်းထဲမှာမပါ၊ ဆိုတော့ ယမင်းက ထိုအရာကို အခွင့်ကောင်းယူလျှက် သူ့ယောက်ျားကို အကဲတိုးစမ်းလိုက်သည်။

“ ကိုကျော်မင်းသန်း ယမင်းကို ဇက်ကြောလေး နည်းနည်း ဆွဲပေးလို့ရမလား”

“ အင်း ရပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့..”

ကျော်မင်းသန်းက ကိုကိုမျိုးသော့််ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်၊ ဘယ်လိုလဲ ဆိုသည့်သဘော။

“ ဘာဒါပေမဲ့လည်းကွ၊ ယမင်း က မင်းကို နှိပ်ခိုင်းနေတာ လုပ်ပေးလိုက်လေ”

“ လာကိုကျော်မင်းသန်း ဧည့်ခန်းထဲ သွားကြရအောင်၊ ဟိုက ဆိုဖာတွေနဲ့က ပိုကောင်းတယ်၊ ကိုကို ယမင်းတို့ သွားနေတုန်း ပုဂံတွေ သိမ်းပေးထားလို့ ရမလားဟင်”

ကိုကိုမျိုးသော် က နင်ဘာအချိုးချိုးသလဲ ငါသိပါတယ် ဆိုသည့် အပြုံးမျိုးဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ထမင်း စားခန်းမှ နေ၍ ဧည့်ခန်းသို့ ပြောင်းအနှိပ်ခံသည့်သဘောမှာလည်း သူ့ယောက်ျားက သူ့ရှေ့မှာ ဆိုရင် မနာလို မဖြစ်ဘူး ဆိုတော့ ကွယ်ရာမှာဆိုရင်ရော၊ ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာကို စမ်းကြည့်ခြင်းသဘောဖြစ်လေသည်။

“ ရတယ် အချစ် သွားသွား၊ ကိုယ်စားပွဲတွေ အကုန်ရှင်းထားလိုက်မယ်၊ စိတ်မပူနဲ့”

ယမင်းက ထိုင်ရာမှ ထပြီး သူ့ယောက်ျား ပါးတဖက်ကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီး၊

“ ကျေးကျေး ကိုကို”

ဟုဆိုကာ ဧည့်ခန်းဘက်သို့ လှမ်းထွက်သွားတော့သည်။ ကျော်မင်းသန်းက နောက်က လိုက်လာရမှာ တွန့်ဆုတ်ဆုတ် ဖြစ်နေသဖြင့် ကိုကိုမျိုးသော်က တိုက်တွန်းနေသံကို အနောက်ဘက်မှာ ကြားနေရလေသည်။

“ ဟကောင်ရ သွားပါဟ၊ ငါအခုပဲ ဒါလေး တွေ သိမ်းပြီးလိုက်လာခဲ့မှာပါ”

ယမင်းက ဧည့်ခန်းထဲက နောက်မှီမရှိတဲ့ ဆိုဖာခုံအရှည်လေး တခုမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး အနှိပ်ခံဖို့ ကို စိတ်အားထက်သန်နေပါသည်။ ယမင်း ရဲ့ စိတ်တွေက ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်ချောင်း လက်ဖဝါးတွေ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ပွတ်သတ်နှိပ်နှယ်ပေးခံရတော့မယ် ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ အရမ်းတက်ကြွနေပါသည်။ တကယ်တော့ ဇက်ကြောဆွဲတာလောက်က တော့ အပရိက ရယ်ပါ၊ 

သို့ပေမဲ့ ဒီညနေခင်း အဖြစ်အပျက်တွေ ကတော့ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ လှုပ်ရှားမှုအသွင်ဆောင်ထားပေမဲ့ အဓိပ္ပါယ် တမျိုးတွေ ဆောင်ယူနေတယ်မဟုတ်ပါလား။ ယမင်းက ကွတ်ပြစ်ဆိုဖါလေးပေါ်မှာ အသာဖြည်လျှော့ပြီးထိုင်လိုက်ရင်းက ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေ အထိအတွေ့ကို စောင့်နေမိတယ်။ တကယ်လည်း စောင့်မျှော်ရကျိုး နပ်ပါတယ်၊ ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက မတင်းလွန်းမပျော့်လွန်း နဲ့ ဇိမ်ခံကောင်းရုံလောက်လေး သူ့ပုခုံး နဲ့ လည်တိုင်ကြားမှာ ပြေးလွှား နှိပ်နှယ်ပေးနေပါတယ်။

အရသာရှိလွန်းလို့ ယမင်း ပါးစပ်က အသံလေး လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားလိုက်တာ၊ အဲဒီ ညီးသံလေးက ညုသံခရာသံလေး လိုလို ကြောင်မလေးတကောင် ဖီးတက်ပြီး ညီးလိုက်သလိုလို အသံလေး ဖြစ်နေလို့ ယမင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် အံသြသွား မိပါသည်။ မီးဖို ထဲက ပုဂံသံခွက်သံ တခွမ်းခွမ်း အသံတွေကြောင့် ကိုကိုမျိုးသော်တယောက် အမြန်ဆုံးရှင်းပြီးအောင် တက်သုတ်ရိုက်နေပြီ ဆိုတာ တွေးကြည့်တာက ပြေးကြည့်တာထက်ကို မှန်ပါလိမ့်မယ်။

ယမင်း နောက်တခါထပ်ပြီး ငြီးသံလေးပေးလိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ ကိုကိုမျိုးသော် ကြားရအောင်တမင်ကျယ်ကျယ်လေး ငြီးလိုက်သည်။

ကျော်မင်းသန်း က ယမင်းရဲ့ ပုခုံးသားလေး များကို အာရုံစိုက်လိုက်သည်။ ယမင်းရဲ့ ပုခုံးသားလေး ပေါ်မှာ သူ့လက်မတွေကို ဖြည်းဖြည်းလေး ဖိရင်း စက်ဝိုင်းပုံ လှုပ်ရှားပေးနေလိုက်သည်။ တကယ်တော့ ယမင်းက အနှိပ်ခံရတာကို သဘောကျသည်။ သို့သော်လည်း ဒီတခါ အနှိပ်ခံရတာကတော့ ရိုးရိုးအနှိပ်ခံ တာထက် ပိုတယ်ဆိုတာကို သူဘာသာ သူသိသည်။ 

ကျော်မင်းသန်းလည်း သူ့လိုပဲ နေလိမ့်မယ်ဆိုတာကို ယမင်း သေခြာပေါက် ပြောနိုင်သည်။ ကျော်မင်းသန်း ရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက တခါတလေ နှိပ်တာတောင်မဟုတ်ပဲ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတာမျိုးလည်း သူသတိထားမိသည်။ ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက ပုခုံးပေါ်မှာ နှိပ်နေရင်းက သူ့ ဘလောက်စ် ပုခုံးကြိုးအောက်လေးကို ပါ နယ်ကျွံလာ တတ်တာ အမှတ်တမဲ့ တော့ မဖြစ်နိုင် လို့ ယမင်း သံသယဖြစ်မိသည်။

မီးဖိုချောင်မှ ဧည့်ခန်းသို့ လာရာ အဝင်ပေါက်ကို ယမင်းက ကျောခိုင်းထားပေမဲ့ သူ့ယောက်ျား ဝင်လာသည့်အသံကို ယမင်း ကြားလိုက်မိသည်။

“ အိုး တယ်မြန်ပါလား ကိုကို၊ မီးဖိုမှာ အကုန်သိမ်းပြီးသွားပြီလား”

“ အကုန်တော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့ ချစ်ရယ်၊ ကိုကိုက ချစ်တွက် ဝိုင်လာပေးချင်လို့ပါ”

“ ဟွန့်  ယမင်းသာ ကိုကိုအကြောင်းမသိရင်တော့ ကိုကိုက ယမင်းတို့ ကို ဘာတွေ ဖြစ်လေပြီလဲ လို့ သိချင်လို့ လာတာ အကြောင်းပြကောင်းအောင် ဝိုင်ခွက်ယူလာတယ်လို့ ထင်မိမှာပဲ”

ယမင်း က နောက်သလို ခပ်ထေ့ထေ့လေး ပြောလိုက် ပြီး ကိုကိုမျိုးသော်ကမ်းပေးသော ဝိုင်ခွက်ကို ယူကာ တငုံစုပ်သောက်လိုက်သည်။ ကျော်မင်းသန်းက လည်း ယမင်း ဝိုင်စုပ်သောက်နေချိန်မှာ နှိပ်ပေးနေတာကို ခနရပ်လိုက်သည်။

“ ရပြီ ကိုကျော်မင်းသန်း ဆက်နှိပ်တော့”

ယမင်းက ဝိုင်ခွက်ကို သူ့ရှေ့က စားပွဲပေါ်လှမ်းတင်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်ချောင်းလေး တွေက သူ့ပုခုံးပေါ် ရောက်လာတာနှင့် ယမင်းက အသက်ပြင်းပြင်းလေး တချက်ရှိုက်လိုက်မိသည်။

“ အချစ် တော်တော်လေး အညှောင်းပြေသွားလား”

ယမင်း တယောက် သူ့ကာမဆန္ဒတွေ သွေးကြောထဲမှာ စတင်နိုးကြွနေပြီ ဆိုတာကိုတော့ ဝန်ခံဖို့ မရဲ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ကို လှမ်းမေးလိုက်သော သူ့ယောက်ျား ရဲ့ အပြုံးထဲမှာ သူသိပါသည်ဆိုသည့် အရိပ်အရောင် ကို တွေ့နေရသည်။ နောက်ပြီး ကန့်ကွက်လိုသည့် ပုံလည်း မတွေ့ရခြေ။ ထို့ကြောင့်လည်း မခံချင်စိတ်က ယမင်းကို အဆင့်တိုးစမ်းသပ်ဖို့ နိုးဆွလိုက်သည်။

“ အင်း တော်တော်လေး ကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီ အင်္ကျီပုခုံးသိုင်းကြိုးတွေက နည်းနည်းရှုတ်နေသလိုပဲ”

ယမင်းက သူ့ယောက်ျား မျက်လုံးတွေကို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် ကြည့်လိုက်ရင်းက သူ့ဘလော့စ်ပုခုံးသိုင်းကြိုးတွေကို လက်မောင်းတွေပေါ်ကို ဆွဲချလိုက်သည်။အင်္ကျီ က လက်မောင်းပေါ်ကျသွားသည်နှင့် အတူ ရင်ညွှန့်နေရာက ပါ ယမင်း၏ ဘရာဇီယာ အပေါ်ပိုင်း ပါ ပေါ်လာလေသည်။ ယမင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့ ကျပ်ပြားဝိုင်းသာသာ နီညိုရောင် နို့ခံ အဝိုင်းလေး တပိုင်းတစပင် ပေါ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ယမင်း အခု ဝတ်ထားသည့် ဘရာကလည်း သူ့ရင်နှစ်မွှာကို အရမ်း အပေါ်သို့ တွန်းတင်ပေးထားသည့်အမျိုးအစားမျိုး၊ ဖြစ်ပြီး သူနောက်ပိုင်းဝတ်နေသည့် ဆိုက်ထက် အနည်းငယ်သေးသော ဘရာလည်းဖြစ်ပေသည်။ သူအခု မှ ဒီဘရာကို ဝတ်မိတာ နည်းနည်း နောင်တ ရသလိုဖြစ်သွားမိသည်။ သို့သော်လည်း အခုလို နည်းနည်းလေး ပြလိုက်ရတာက စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ပိုပေးသဖြင့် ဒီတိုင်းလေး ပဲ ထားလိုက်တော့သည်။

ကျော်မင်းသန်း ရဲ့ လက်ဖဝါးတခု လုံးက အခုတော့ ယမင်း ပုခုံးသား ပေါ်မှာ တိုက်ရိုက်ပွတ်သတ်လှုပ်ရှား နေလေပြီ။ ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းလက်ဖဝါး တွေရဲ့ ပွတ်သတ်ပေးနေတာကို ဇိမ်ခံနေရင်းက သူ့ယောက်ျားကို မျက်ခုံးပင့်ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မိန်းမ တယောက်လုံး ဘရာဇီယာပေါ်သည့်အထိ အင်္ကျီကို ဆွဲချထားပြီး တခြားယောက်ျား တယောက် ရဲ့ ပွတ်သတ်မှုကို ခံနေတာကို သဘောမကျသည့် အရိပ်အယောင် မရှိဘူးလား။ သူခုနတုန်းက ပြောတဲ့ ဝန်တိုတာတွေ သိပ်မရှိတော့ဘူးဆိုတာတကယ်လား၊ ဒါမှ မဟုတ် သူ့ယောက်ျားက သူအကဲခပ်တတ်တာထက်ကို ပိုဟန်ဆောင်ကောင်းနေတာလား။

“ ကိုကို မီးဖိုထဲက လက်ကျန်တွေ ပြန်သွားမရှင်းသေးဘူးလား”

ယမင်း တယောက် သူ့ယောက်ျားရဲ့ တည်ငြိမ်နေမှုကို စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။

“ အင်း ဟုတ်သားပဲ သွားအုန်းမှ”

ကိုကိုမျိုးသော် တယောက် မီးဖိုချောင်ဖက်ကို လှည့်ထွက်သွားတဲ့ အချိန်လေးမှာပဲ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ နည်းနည်းလေး အန်းတမ်းတမ်း ဖြစ်နေတဲ့ အရိပ်ယောင်လေး တွေ့လိုက်ရသည်။ သူစပြီး ပွင့်ထွက်တော့မှာလား၊ အရှုံးပေးတော့မှာလား။ ကိုကိုမျိုးသော် ယမင်း တို့ အနားမှာ ရှိနေတာနဲ့ တခြားအခန်းမှာ ရှိနေတာကရော ဘာထူးသွားလဲ။ ကိုကိုမျိုးသော်က ယမင်းကို သူ့မမြင်ကွယ်ရာမှာ ဆိုရင် မယုံရဘူးလို့ သံသယရှိနေတာလား။ 

ဒါဆိုရင်လည်း ဘာလို့ ကျော်မင်းသန်းကို သူရေချိုးခန်းထဲ ရှိနေတုန်း ဘာလို့ ဝိုင်အပေးခိုင်းရတာလဲ။ ကိုကိုမျိုးသော်တယောက် သူ့သူငယ်ချင်းကို စစ်တုရင် ထဲက နယ်ရုပ်လေးလို အသုံးချ ပြီး ယမင်းကို ကစားနေတာလား။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(04)

ကျော်မင်းသန်း ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ယမင်းရဲ့ ပုခုံးပေါ်ကနေ ယမင်းရဲ့ ရင်ညွှန့်ပေါ်ကို ရောက်လာတာကို သတိထားမိတော့ ယမင်းရဲ့ အတွေးတွေ အကုန်လုံးရပ်သွားခဲ့ရသည်။ ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်တွေက ယမင်းရဲ့ ရင်ညွှန့်အရိုးနေရာက ကနေ အောက်ကို တလက်မချင်းဆင်းလာခဲ့သည်။ ယမင်းရဲ့ ရင်သားမြှောင်းမတိုင်မှီ၊ ရွှေရင် မို့မို့ အရင်းနားသို့ ပင်ရောက်လာလေပြီ။ 

ထိုနားရောက်မှ ရုတ်တရက် ရပ်သွားပြီး အပေါ်ပိုင်း ရင်ညွှန့် နေရာသို့ ပြန်တက်သွားပြန်လေသည်။ ကျော်မင်းသန်း တယောက် ယမင်းကိုလည်း တမင်စနေသလား ဟုတွေးနေမိသည်။ သူတကယ်လို့ သူ့လက်ချောင်းတွေက အောက်ဖက်ကို ဆင်းလာပြီး ယမင်းရဲ့ ရွှေရင်မို့မို့ပေါ်ကို ရောက်လာရင်တောင်၊ အခုအချိန်မှာ ယမင်း တားမိမှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး။ သူ့ယောက်ျားကရော ခွင့်ပြုလိမ့်မယ် ထင်သလား။

ကိုကိုမျိုးသော် တယောက် သူ့အကြောင်းယမင်း တွေးနေတာကိုပဲ အာရုံရလို့လားမသိ၊ ဧည့်ခန်းသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာပြန်ပါသည်။ ယမင်း ထိုင်နေသော ကွတ်ပြစ်ဆိုဖာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်က ဆိုဖာတခုမှာ ထိုင်ရင်း သူ့လက်ထဲက ဝိုင်ခွက်ကို မြှောက်ပြရင်း ချီးယား လုပ်လိုက်သည်။ ယမင်းက လည်း သူ့ဝိုင်ခွက်ကို လှမ်းယူလိုက်တော့ သူ့လက်မောင်းမှာ ကျနေတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီ က လက်ကို တုတ်ထားသလို ဖြစ်နေသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ယမင်းက ပုခုံးပေါ်ပြန်တင်ဖို့တော့ လုံးဝကို စိတ်ကူးထဲ မထည့်တော့ပြီမို့ လက်မောင်းပေါ်မှ တခါထဲ ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ယမင်းက ဘာမှ မဖြစ်သလိုပင် သူ့ဘလောက်စ် အကျီကို ခါးအထိကို ဆွဲချပြစ်လိုက်တော့သည်။

“ ကိုကို ဒီလိုချွတ်ထားရင်လည်း  ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား ”

ယမင်းက ဝိုင်ခွက်ကို လှမ်းယူလိုက်ရင်းက သူ့ယောက်ျားကို လှမ်းမေးလိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က ပြုံးရင်းက ခေါင်းကို အသာယမ်းပြလိုက်သည်။

“ အိုဘာဖြစ်သွားမှာမို့လဲ”

ကိုကိုမျိုးသော်က ယမင်းကို အားပေးလိုက်ရင်းက ပိုပြီး ရဲသွားစေရင် ထိုင်နေရာက ထကာ လင်းထိန်နေသော မီးများကို မှိတ်လိုက်ပြီး မီးမှိန်မှိန်လေးသာ ချန်ထားလိုက်သည်။

“ ကိုကိုက ယမင်းကို သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်စေချင်တာပါပဲ”

အခုတော့ ယမင်းတယောက် ကိုကိုမျိုးသော်ကို ဟန်ဆောင်ပြီး ခပ်တည်တည်နေသည်လို့ ပြောဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ပါ။ ယမင်းကိုယ်တိုင်လည်း သာယာနေမိပြီဖြစ်သည်။ သူ့ယောက်ျား ရဲ့ ဘယ်လောက်ထိ မနာလိုမဖြစ်ဘူး ဆိုတဲ့ လစ်မစ် ကို စမ်းဖို့ ဆိုတာ ဒီထက်ပို ပြီး ပိုမှ ရတော့မည်ဆိုတာကို သူသဘောပေါက် လာသည်။ အခုလို သူ့ရမက်ဆန္ဒတွေ ကြွနေသည့်အချိန်မှာတော့၊ လစ်မစ် စမ်းဖို့ကိုလည်း သူဝန်မလေးတော့ပါ။

“ ကဲ ကိုကျော်မင်းသန်းကြားတယ်မဟုတ်လား”

ယမင်းက သူ့ကိုယ်လေးကို အနောက်အသာလေးကိုင်းပြီး၊ သူ့ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ဘရာလေး တခုပဲ ကျန်တဲ့တာက ဘာမှ မထူးဆန်းသလို လုပ်ပြီး ကျော်မင်းသန်းကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။

“ ဆက်နှိပ်ပေးလေ”

ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်တွေက ယမင်းရဲ့ ရင်ညွှန့်ပေါ်ကို ပြန်ရောက်လာခဲ့တော့သည်။ ကိုကိုမျိုးသော် ရှေ့တည့်တည့်မှာ ရှိနေတာက ကျော်မင်းသန်းကို ရဲဆေးထိုးပေးနေသလိုပဲ၊ ကိုကိုမျိုးသော် ဘာမှ မပြောသေးသ၍ ကျော်မင်းသန်း က နယ်ချဲ့ ပြီး လက်ကစားလို့ရနေတာမဟုတ်လား။ ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်တွေက ရွှေရင်မို့မို့ ရဲ့ အနား တောင်ကုန်းအောက်ခြေနားထိ ရောက်လာနေလေပြီ။ 

ယမင်းရဲ့ ရမက်ဆန္ဒတက်ကြွမှုကြောင့် အသက်ရှုပြင်းပြီး  မို့မောက်လာတဲ့ ရွှေရင်အစုံကလည်း ဘယ်လိုမှ လိမ်လို့ မရနိုင်ဘူး မဟုတ်လား၊ ယမင်းရဲ့ အနောက်မှာရပ်နေတဲ့ ကျော်မင်းသန်း အတွက်က လည်း အရမ်းကို ကြည့်လို့ ကောင်းတဲ့ မြင်ကွင်းကို တွေ့နေရတယ်မဟုတ်လား။ ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်လှုပ်ရှားမှုတွေ ကြောင့် မကြာခင်မှာပဲ ယမင်းရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေ ဘရာဇီယာထဲက ထွက်လာတော့မယ်ဆိုတာ ယုံမှားစရာမရှိပါဘူး။ 

ယမင်းရဲ့ ယောက်ျားကလည်း ယမင်းရဲ့ ရွှေရင်အစုံကို ရှေ့တည့်တည့်ကနေ ကြည့်နေတာမို့ ယမင်းရဲ့ ပုခုံးသိုင်းကြိုးမပါတဲ့ ဘရာက တဖြည်းဖြည်း အောက်လျှောကျလာတာ သူသတိထားမိမှာပါ။ ဒါတောင်မှ သူက ဘာမှကို ဝင်ပြောဖို့ အစီစဉ်ရှိပုံမရ၊ ဘာတွေ ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာကိုပဲ စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေပါသည်။ ယမင်း တယောက် သူ့နို့သီးခေါင်းတွေ ဘရာဇီယာအောက်က နေပေါ်လာတော့မှာ ကိုတွေးပြီး စိတ်လည်းလှုပ်ရှား အသက်ရှုလည်း မြန်လာ ခဲ့ပါသည်။

ယမင်းရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေ ဘရာဇီယာအောက်ကနေ ထွက်မလာခင်လေးမှာပဲ ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်တွေက ရပ်သွားတော့ ယမင်း တယောက် နည်းနည်း စိတ်ပျက်သွားပါတယ်။ ကျော်မင်းသန်း က အခြေအနေကို သိပ်မသေခြာဘူး ဖြစ်နေဟန်တူပါသည်။ သူစည်းကျော်သွားမှာလား ဆိုတာကို စိတ်ပူနေတာလည်း ဖြစ်ပါသည်။ ယမင်း အဖို့လည်း တကယ်တော့ မသေခြာပါဘူး၊ သူ့ယောက်ျား ကြည့်ရတာကလည်း သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့ လက်တွေက ရပ်သွားတာကို စိတ်သက်သာရသွားတဲ့ ပုံပဲလား၊ သူ့ယောက်ျားရဲ့ လစ်မစ်က ဘယ်အထိလည်း ဆိုတာကို သူသိချင်ချင်ရင်တော့ ထပ်တိုးစမ်းရအုန်းမယ် ဆိုတာ ယမင်း သဘောပေါက်သည်။

“ အင်း ကောင်းလိုက်တာ အရမ်းကို စိတ်လည်း ပေါ့ပါးသွားတယ်၊ ဒီည ယမင်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်မထွက်မိတာတောင် ခပ်ကောင်းကောင်းပဲ”

“ ချစ်လေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကလပ်သွား ကတာထက် ပိုကောင်းတယ်မဟုတ်လား”

“ ကလပ်မှာ သွားက တာလည်း ကောင်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခုဟာကတော့ ပိုပြီး စိတ်အပန်းပြေသလိုပဲ”

“ မယမင်း စိတ်အပန်းပြေတယ် ဆိုလို့ ကျနော် ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ”

ကျော်မင်းသန်းက ထိုင်ခုံတခုမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ဝိုင်ကို နည်းနည်းစုပ်သောက်လိုက်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။ ယမင်းက ကျော်မင်းသန်း မျက်လုံးတွေ သူ့ရွှေရင်အစုံပေါ်က မလွဲနိုင်သေးတာကို မသိချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်သည်။ ကျော်မင်းသန်းက စကားဆက်လိုက်သည်။

“ မယမင်း က ကတာကို ကြိုက်တာလား”

ကျော်မင်းသန်းက စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းဖို့ ကြိုးစားခြင်းလို့ ယမင်းထင်မိသည်။ သို့ရာတွင် သူ့မေးခွန်းက ယောက်ျားတယောက်က မိန်းခလေးတယောက်ကို စကားစပြောရာတွင် မိန်းခလေး အပေါ်စိတ်ဝင်တစားရှိသလိုလို ဟန်ပြသော စကားလေသံပေါက်နေလေသည်။

“ ဒီလောက်ကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကိုကျော်မင်းသန်းကရော”

“ အိုး ကျနော်ကတော့ အကသမားမဟုတ်ပါဘူး၊ အထူးသဖြင့် ခုတလောကပေါ့။ ချိုမာ က ကတာကို လုံးဝ မကြိုက်ဘူး ဆိုတော့ မကဖြစ်တာ။ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ထွက်ပြီး ကလပ်သွားကရမှာတော့ စိတ်မပါဘူးလေ”

“ အို အခု ကိုကျော်မင်းသန်းမှာ ချိုမာ မှ မရှိတော့တာ၊ ဘာမှ စိတ်နှောက်ယှက်ဖြစ်စာမရှိတော့ဘူး၊ ယမင်း ယောက်ျားကလည်း ယမင်း တခြားယောက်ျားနဲ့ ကတာတို့ ဘာတို့လည်း စိတ်မရှိဘူး ဆိုတော့ ကိုကျော်မင်းသန်းရဲ့ ခြေကွက်တွေ ယမင်းနဲ့ ပြန်နွေးလေ့ကျင့်လို့ ရတာပေါ့။ ကိုကို ကလို့ကောင်းမဲ့ သီချင်းလေး ဖွင့်ပေးပါလား”

ယမင်း က သူ့ယောက်ျား ဘယ်လို တုန့်ပြန်မယ်ဆိုတာတောင် စောင့်မကြည့်တော့ဘူး၊ သူ့အပြောနဲ့သူ ဆိုတော့ ဒီကိစ္စကို ကန့်ကွက်စရာလည်း အကြောင်းမမြင်ဘူး ဆိုတော့ သူခွင့်လွတ်ရမှာပဲမဟုတ်လား။ ယမင်းက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့ဘလော့စ်တွေကို ပြန်မတင်ဖို့လုပ်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ့ယောက်ျားက ကန့်ကွက်လိုက်သံကြားလိုက်ရသည်။

“ ချစ်က ခုမှ ရှက်လာလို့လားကွ”

ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က ယမင်းကို အခု စိမ်ခေါ်နေတာလား။

“ ဟင့်အင်း၊ အင်း ဟုတ်သားပဲ ကိုကိုက ကိုကို့မိန်းမ ဘရာဇီယာလေး တခုထဲနဲ့ ကနေတာကို စိတ်မရှိဘူး မဟုတ်လား”

ကိုကိုမျိုးသော်က ခပ်ပြုံးပြုံးပင် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး သူ့ဖုံးကို ထုတ်လိုက်ကာ သီချင်းတပုဒ်ကို စမ်းဖွင့်လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းတွင်း ဘလူးတု စပီကာတွေမှ ခပ်ဟော့ဟော့ ဒန့်မြူးဇစ် လေးတခု ထွက်လာခဲ့သည်။ ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းကို လက်ဆန့်တန်းကာ ခေါ်လိုက်သည်။

“ ကဲ ကိုကျော်မင်းသန်း လုပ်စမ်းပါအုန်း၊ ကိုကျော်မင်းသန်းရဲ့ ကကွက်လေးတွေ နည်းနည်း လောက်ပြပါအုန်း”

ကျော်မင်းသန်းက နည်းနည်းတော့ တွန့်ဆုတ်နေသေးသည်။ သို့ပေမဲ့ ခနလေးပါ။ မကြာခင်မှာပင် သူတို့ နှစ်ယောက် စည်းချက်ညီညီ ကခုန်နေကြလေတော့သည်။ များသောအားဖြင့်က တယောက်ကို တယောက်ပင်မထိ ကြပါ။ တခါတရုံ လက်ကို လှမ်းကိုင်ပြီး တပတ်လှည့်ပေးတာတို့ စသည်လောက်တာ လုပ်ကြ ပါသည်။ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ယမင်းမှာ မြူးဇစ်ပေါ်မှာ ဈန်ဝင်လာပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေး တကိုယ်လုံးကို တွန့်လိမ်ခါယမ်းကာ ကနေမိတော့သည်။ သူ့ကိုယ်လုံးလေး လိမ်ခါလှုပ်ယမ်းမှုကြောင့် သူ့ဘရာဇီယာ မှာ လျှောကျသွားပြီး နို့တလုံးမှာ ခုန်ထွက်လာတော့သည်။

“ အို့”

ယမင်းက ကမန်းကတမ်း ဘရာဇီယာကို ဆွဲတင်ကာ သူ့ ရင်သားတွေကို ဆွဲဖုံးလိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုသို့ကနေမှုက ကြောင့် ဘရာဇီယာကလည်း ခနခန လျှောကျနေရာ ယမင်းက တခစ်ခစ် ရီနေမိသည်။ ကျော်မင်းသန်း   မျက်လုံးများကလည်း ယမင်း ရင်သား အစုံမှ လွဲဖယ်၍ မရနိုင်တော့ပေ၊ ဘယ်တော့ ဘရာလျှောကျအုန်းမလဲ မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် စောင့်ကြည့်နေမိလေသည်။ ယမင်း အဖို့လည်း ကြက်သည်းကလေး များ ပင်ထလာအောင် စိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြစ်ရလေသည်။ နည်းနည်းကြာတော့ ပိုလည်း ရဲလာခဲ့သည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း နောက်တခါ ဘရာလျှောကျလျှင် ပြန်မတင်သည့်အခါ အချိန်ဆွဲပြီးလုပ်လို့ရအောင် လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်၍ ကနေလေသည်။ ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော့််ကို ကျောပေးကာ ကနေခြင်းဖြစ်သော်လည်း၊ တချက်တချက် ကိုကိုမျိုးသော် ဘက်သို့ လှည့်ကာ သူဘယ်လို အခြေအနေဖြစ်နေသည်ကို သိအောင်ပြလေသည်။ ကိုကိုမျိုးသော ကြည့်ရသည်မှာလည်း သူ့မိန်းမ ဘရာကို ဆွဲဆွဲတင်နေရသည်ကို ရီချင်သလိုလို မျက်နှာဖြင့် ကြည့်ရင်း သူ့ဝိုင်ခွက်ထဲမှ ဝိုင်ကို သာ စုပ်သောက်နေလေသည်။

သီချင်းတပုဒ်ဆုံးသွားတော့ ယမင်းတယောက် တခစ်ခစ်နှင့် သဘောကျစွာ ရီမောမိလေသည်။

“ ကဲ ယမင်း အပြင်ထွက်ပြီး ကလပ်တွေမှာ သွားကရင် အဲလို ဖြစ်နေမယ်လို့ ကိုကိုက ထင်သလား”

“ မထင်ပါဘူး အချစ်ရယ်။ ဒါပေမဲ့ ……”

“ ဒါပေမဲ့ ကိုကို စိတ်မရှိပါဘူး ပေါ့ဟုတ်လား၊”

ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော့််ကို စကားဖြတ်ကာပြောလိုက်သည်။

“ အဲဒါအပြင်၊ အခု ကိုကို့သူငယ်ချင်းနဲ့ ယမင်း ဆက်ကနေရင်လည်း စိတ်မရှိ သဝန်မတိုဘူး မဟုတ်လား”

“ ဒါပေါ့ အချစ်ရဲ့၊ အချစ်သာ စိတ်ချမ်းသာမယ် ပျော်မယ်ဆိုရင် ဘာဘဲလုပ်လုပ်”

ကိုကိုမျိုးသော်က ပြန်ဖြေလိုက်ရင်း သူ့ဖုံးပေါ်မှ သီချင်းကို ပြောင်းလိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ သီချင်းအနှေး၊ စလိုးဒန့်စ် တီးလုံး။

“ ကြည့်ရတာတော့ ဒီဂျေ က မု ပြောင်းသွားပြီထင်တယ်”

ယမင်းက ပြောပြောဆိုဆို ကျော်မင်းသန်းရဲ့ ပုခုံးကို လှမ်းတွယ်လိုက်ပြီး ကျော်မင်းသန်းရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ သူ့ယောက်ျားက သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ကိုယ်ခန္ဒာအထိအတွေ့အထိကို စိမ်ခေါ်နေမှတော့ သူက ဘာလို့ ဘွာခတ်နေရမှာလဲ။ ကျော်မင်းသန်းက သူ့လက်တွေကို ဘယ်နားထားရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်၊ ကံအားလျှော်စွာ၊ ယမင်းရဲ့ တင်ပါးအထက်ခါးပေါ်မှာ ကျနေတဲ့ ဘလောက်စ်အသားပေါ်မှာ ကိုင်ထားလိုက်ပါသည်။ ယမင်းကတော့ အဲလို ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ရိုးသားပုံပြနေတာကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်တော့ပေ၊ သူက သူ့ယောက်ျားရဲ့ လစ်မစ် အဆုံးစွန်ကို စမ်းမယ်လို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားပြီးပြီ မဟုတ်လား။ နောက်တဆင့်ထပ်တိုးရပေမည်။

~~~~~~~~~~

(05)

“ နေအုန်း အဲဒီဘလော့က်စ် ကြီးက ရှုတ်နေတယ်”

ယမင်းက ပြောလည်းပြော လက်ကလည်း သူ့ဘလော့စ် အင်္ကျီကို ခါးအောက် သူ့တင်ပါးများမှာ တွန်းချပြစ်လိုက်လေသည်။ အခုတော့ သူဝတ်ထားသည့် ဘလောက်စ်ဒရက်စ် အင်္ကျီမှာ ကြမ်းပေါ်မှာ ပုံသွားသဖြင့် အပေါ်ပိုင်း ဘရာဇီယာ အောက်မှာတော့ ဖင်ကြားညှပ်ဘောင်းဘီ အဖြူတထည် တို့သာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။ နောက် ကျော်မင်းသန်း လည်ဂုတ်ကို ပြန်လည်တွဲခိုကာ ပြန်ကလေသည်။ 

ကျော်မင်းသန်းအတွက်က လည်း ရွေးစရာလမ်းမရှိတော့ အဝတ်မဲ့နေသော ယမင်း၏ ခါးလေးကို လှမ်းကိုင်ကာ ဆက်ကနေရလေတော့သည်။ ယမင်းက သူ့တင်ပါး ဝိုင်းဝိုင်းကြီးများကို လှုပ်ခါပြီးက နေသဖြင့် ကျော်မင်းသန်း လက်ဖဝါးတွေက သူ့အသားပြင်ပေါ်မှာ ပွတ်သတ်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ ထို့အပြင် သူ့ယောက်ျား ကို ကျောပေးကာ ကနေခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူ့ဖင်ကြားညှပ်ဘောင်းဘီနှင်း တင်ပဆုံသားကြီးများက လည်း သူ့ယောက်ျားကို မျက်စေ့အရသာ ခံဖို့ ပြနေသလို ဖြစ်နေလေသည်။

ယမင်း မှာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘရာတခု၊ ပင်တီတခု၊ နှင့် ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်သာ ဝတ်ထားပြီး ၊ အခန်းထဲရှိ ကျန်ယောက်ျားသား နှစ်ယောက်မှာ အဝတ်အစားအပြည့်အစုံနှင့် ဖြစ်နေလေရာ၊ တမျိုးတော့ ဖြစ်နေလေသည်။

“ ကိုကျော်မင်းသန်း ကိုကျော်မင်းသန်းလက်တွေက အငြိမ်မနေလည်း ယမင်း ယောက်ျားက ဝန်မတိုတတ်ဘူးနော် စိတ်မပူနဲ့”

ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းကို တိုးတိုးလေး ပြောသလိုနှင့် သူ့ယောက်ျား ကြားလောက်သည့်အသံနှင့်ပြောလိုက်သည်။ နောက်သူ့ယောက်ျားကိုပင်လှည့်မကြည့်တော့ပဲ။

“ ဟုတ်တယ်မလား ကိုကို နော်” ဟုဆက်ပြောလိုက်လေသည်။

“ အိုး ငါ့အတွက်ကြောင့်တော့ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ ဟေ့ကောင်၊ ငါ့မိန်းမ ဘယ်လောက်အထိ ခွင့်ပြုမယ်ဆိုတာကို ပဲ မင်းစိတ်ပူကွ”

ကြည့်၊ ကိုကိုမျိုးသော်က ယမင်းကို ဒီထက် နောက်တဆင့်ပိုတက် ချင်လာအောင် ဆွပေးလိုက်သလိုပဲ။ ယမင်းက နောက်ပြန်ဆုတ်တော့မည်မဟုတ်ကြောင်းကို၊ ကိုကိုမျိုးသော် အနေနဲ့ ဒီလောက်ဆို သိသင့်နေပြီ။ အထူးသဖြင့် ယခုအချိန်မှာ ကျော်မင်းသန်း ရဲ့ ဂရုစိုက်ခံရမှုအပေါ်မှာ ယမင်း ဘယ်လောက်ကြည်နူးနေတယ် ဆိုတာ အသိသာကြီးပေါ်လွင်နေသည် မဟုတ်ပါလား။ သူ့ယောက်ျား ကလည်း နည်းနည်းလေးမှ သဝန်တိုသည့်ပုံ ကို မပြ၊ ယခုတော့ သူ့ အပြုအမူတွေက ယမင်းနှင့် အငြင်းအခုန်ဖြစ်တုန်းက သူအမှန်တိုင်း ပြောခဲ့သည် ဆိုတာကို သက်သေပြ မှုသက်သက် မဟုတ်တော့ဘူး ဆိုတာ ထင်ရှားလာခဲ့ပြီ။သို့ပေမဲ့ ကိုကိုမျိုးသော်က သူ့ကို လုံးဝ တားဆီးမဲ့ အရိပ်အယောင်မပြမှ တော့ ယမင်း ကရော ဘာလို့ နောက်တွန့်နေရတော့မှာလဲ။

“ အို ယမင်း က အေးဆေးပါ..အခုတောင် ယမင်းက ကိုယ့်အင်္ကျီတခုလုံး ချွတ်ထားပေးပြီပဲ၊ ကိုကျော်မင်းသန်း လက်တွေက နည်းနည်း လှုပ်ရှားပေးမှ တရားမှာပေါ့လေ၊ ဟုတ်ပလား”

ကျော်မင်းသန်းက သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ယမင်း ရဲ့ ကျောပြင်မှာ အထက်အောက် လှုပ်ရှားပွတ်သပ် ပေးစ ပြုလာပါသည်။ သူ့လက်ဖဝါး အထိအတွေ့က ယမင်း ကို တုန်ခါ သွားစေပြီး၊ ဒီထက်ပိုလိုချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေလည်း ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရပါသည်။ ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးတွေက ယမင်းရဲ့ ပင်တီ အနားသတ်လေးတွေကို ပွတ်ဆော့ကစားနေသည်။ ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းကို ပြုံးပြပြီး၊ လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ကျော်မင်းသန်း လက်တွေကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ လုံးကျစ်နေတဲ့ တင်သားတွေပေါ်ကို တိုက်ရိုက် တင်ပေးလိုက်လေသည်။

ကျော်မင်းသန်းရဲ့ လက်ဖဝါး တွေနှင့် သူ့ယောက်ျားရဲ့ မျက်လုံးအစုံ ကအာရုံ စိုက်နေတဲ့ သူ့တင်ပါးတွေကို ယမင်းက စက်ဝိုင်းလို လှုပ်ရှား ပေးလိုက်သည်။ ကျော်မင်းသန်း တယောက် အဲဒီလောက်တော့ တင်းမခံနိုင်ပါ၊ သူ့လက်ဖဝါးကြီး နှစ်ဖက်ဖြင့် အိစက်နေသော ယမင်း တင်သားနှစ်ဖက်ကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေမိတော့သည်။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း ရဲတင်းလာပြီးတော့ ယမင်း တင်ပါးကြီးတွေ လို စက်ဝိုင်းပုံ ဆုပ်နှယ်လှိမ့်လူး ဆော့ကစားနေပြီး အသက်ရှုသံလည်း ပြင်းထန်လာတော့သည်။

သူ့ယောက်ျား ဘယ်လို များနေမလဲ သိချင်တာနှင့် ယမင်းက သူ့ယောက်ျားထိုင်နေတဲ့ဘက်ကို မျက်နှာလှည့်ပြီး ကျော်မင်းသန်း ဘက်ကို သူ့တင်ပါးကြီးများ ကော့ရင်း လှုပ်ရှားပေးနေလိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က ပါးစပ်လေး အဟောင်းသားဖြင့် ယမင်းကို ကြည့်နေလေသည်။ သူ့ဝိုင်ခွက်ကို လက်က ကိုင်ထားရင်းက သူ့ရှေ့က ယမင်းတို့ အတွဲကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေသည်ကိုသာ တွေ့ရလေသည်။

“ ခုထိ သဝန်မတိုသေးဘူးလား”

ယမင်းက အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ မေးလိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က မြင်ကွင်းကို မျက်တောင်မခတ် ကြည့်နေရင်းက ခေါင်းကိုသာ အသာယမ်းပြလေသည်။

ကျော်မင်းသန်းက သူ့ပေါင်ခွဆုံဖြင့် ယမင်း ဖင်ကြီးကို ထောက်ပွတ်ပေးနေရင်းက သူ့လက်တွေက ယမင်း ရှေ့ပိုင်းကို နယ်ကျွံလာကြသည်။လက်တဖက်က ယမင်းရဲ့ ဗိုက်သားလေးကို ပွတ်သတ်နေရင်းက တဖက်က တဖြည်းဖြည်းနှင့် အပေါ်တက်လာပြီး ဘရာဇီယာ အောက်အနားလေးကို ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။ ယမင်း နှင့် ကျော်မင်းသန်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံး၊ တီးလုံး ရဲ့ စည်းဝါးနှင့်အညီ လှုပ်ရှားတွန့်လိန်ကာ ကနေကြသည်။ ကျော်မင်းသန်း လက်က ယမင်း ဘရာဇီယာ အနားစောင်းလေး တွေ ကနေ အောက်ကို ပြန်ဆင်းသွားကာ ယမင်းရဲ့ ပေါင်တန်တို့ကို ပွတ်သတ်ပေးနေပြန်သည်။ 

ယမင်းက သူ့ဖင်ကြီးကို အနောက်ဖက်သို့ ကော့ပေးရင်း လှုပ်ရှားပေးလိုက်ရာ ကျော်မင်းသန်း တယောက် စိတ်ကြွနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း မာကြောကြော ပူနွေးနွေး အထိအတွေ့က သက်သေပြနေတာကို ခံစားသိနေရလေသည်။ ယမင်း ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ လက်မလွန်ခင်ဒီမျှနဲ့ ရပ်လိုက်ကြရင် ကောင်းမလားဟု ဖြတ်ကနဲ အတွေး ဝင်မိသော်လည်း၊ သူ့ရဲ့ အသွေးအသား ဆန္ဒတွေက ပိုအားကောင်းနေနေသည်။ 

ကျော်မင်းသန်းရဲ့ မာတောင်နေသည့် အကောင်ကြီးကို ယမင်း ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲ ပွတ်သတ်ပေးနေသည့်အရသာကိုလည်း ယမင်း က ကြိုက်နှစ်သက်နေလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ သူ့ကိုယ်သူ အရမ်းကို မိန်းမ ပျက်နှင့်တူပြီး၊ မဟုတ်တာကို လုပ်နေသလို ဖြစ်နေရပြီး အပြစ်ရှိသည်ဟုလည်း မခံစားရခြေ၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူ့ယောက်ျားတယောက်လုံးက ရှေ့တည့်တည့်မှာ ရှိပြီး သူ့ရဲ့ သဘောတူညီချက်ကိုလည်း ရထားတာကိုး။

နောက်တကြိမ် ကျော်မင်းသန်း လက်ဖဝါးတွေက သူ့ဗိုက်သားလေးတွေကို ပွတ်ပြီး အပေါ်ပြန်တက်လာကာ ဘရာဇီယာ အနားကို ရောက်လာသည့်အချိန်မှာတော့၊ ယမင်းက သူ့လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ကျော်မင်းသန်း လည်ကုတ်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကိုလည်း နောက်ပြစ်ကာ ကျော်မင်းသန်းလည်ပင်းနားခို၍။

“ လုပ်လေ”

ဟု တိုးတိုးလေး အားပေးလိုက်လေသည်။ ကျော်မင်းသန်း လက်ဖဝါးတွေက ဘရာပေါ်မှ ပင် ယမင်း ရွှေရင် အစုံကို အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ဆုပ်နှယ်လာတောသည်။ ကျော်မင်းသန်းက ဘရာပေါ်မှ သူ့နို့တွေကို ကိုင်တာတောင်မှ ယမင်းတယောက် နည်းနည်း နုံးချင်လာသည်။ကျော်မင်းသန်းရဲ့ နောက်လက်တဖက်က အပေါ်ဘက်ကို တက်လာပြီး ဘရာက ပင့်တင်ပေးထားလို့ အပေါ်သို့ မို့မောက်ထနေတဲ့ နို့အပေါ်ပိုင်းကို လာပွတ်လေသည်။ ယမင်းတယောက် အရမ်းကို အသက်ရူမြန်လာရသည်။ ဘာတွေ ဖြစ်နေပြီလဲ။ သူ့ယောက်ျားကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ကြည့်နေသည်၊ မျက်လုံးတွေက စိတ်ဝင်တစားနှင့်၊ ရပ်ခိုင်းမည့်အခြေအနေတော့မရှိ။ ထိုအချိန်မှာပင် သီချင်းက ဆုံးသွားသည်။

သုံးယောက်စလုံး သီချင်းသံရပ်သွားတော့ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့။ ဖုတ်ဝင်နေရာက လန့်နိုးသလိုဖြစ်နေကြသည်။ ကျော်မင်းသန်း ကလည်း အခုမှ သူ့လက်တွေက ဘယ်နေရာရောက်နေသည်ဆိုတာကို သတိရသလိုဖြင့် ယမင်း နို့တွေပေါ်ကနေ ကမန်းကတမ်း ဖယ်လိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က လည်း ကမန်း ကတန်း သူ့ဖုံးကို ထုတ်ကာ နောက်သီချင်းတပုဒ်ကို ရွေးနေလေသည်။ ကိုယ်လုံးတီးနီးပါး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့မိန်းမ နဲ့ သူ့မိန်းမကို ဖက်ပြီး သမနေတဲ့ သူငယ်ချင်း တို့ကို ငေးမောကြည့်နေမိသဖြင့် နောက်ဘာသီချင်း ဖွင့်မည်ဆိုတာကို စီစဉ်မထားမိခဲ့ခြေ။ ယခုမှ ကမန်းကတမ်း ဘယ်သီချင်းဖွင့်ရကောင်းမလဲ ပြူးတူးပြဲတဲ ရှာနေရလေသည်။

ကိုကိုမျိုးသော် နောက်သီချင်းတပုဒ် မဖွင့်ရခင်မှာပဲ ကျော်မင်းသန်း ဘောင်းဘီရှေ့အိပ်ထဲ ထည့်ထားသော ဆဲဖုံးက ထမြည်လေသည်။ ယမင်း ဖင်ကြီးမှာ တုံကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် တခစ်ခစ် ပင်ရီမိလေသည်။

“ ကိုယ်ဖုံးခနပြောလိုက်အုန်းမယ်နော်”

ကျော်မင်းသန်းက ဖုံးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ခွင့်တောင်းကာ အခန်းပြင်သို့ လျှောက်ထွက်သွားလေသည်။ ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းတယောက် သူ့ပစ္စည်းကြီးဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းထနေသည်ကို သူများမရိပ်မိအောင် ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနှင့် လျှောက်ထွက်သွားတာကို သဘောကျသဖြင့် ပြုံးကြည့်နေမိလေသည်။

“ ကဲ”

ယမင်း က သူ့ယောက်ျားရှေ့ ခုနက အနှိပ်ခံခဲ့သည့် ကွပ်ပြစ်ဆိုဖာ ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း စကားဆက်ပြောလိုက်လေသည်။

“ ချစ်လေး တော့ ကိုကို့ ကို ဝန်ခံရတော့မယ်။ ကိုကို့ ရဲ့ ပုံစံက တကယ့်ကို တည်ငြိမ်နေတာပဲ”

“ ကိုပြောသားပဲ အချစ်ကလဲ”

“ ဟုတ်ပါတယ် ကိုကိုပြောပါတယ်၊ ကိုကိုက တကယ့်ကို ဘယ်လိုမှ မခံစားရဘူးနော် ယမင်း တညနေလုံး ဒီလောက် ကိုကို့သူငယ်ချင်းနဲ့ လုံးထွေးနေတာကို”

“ ဟင့်အင်း၊ အဲလို ဂရုစိုက်ခံရတာကို အချစ် သဘောကျ ပျော်ရွှင်မယ် ဆိုရင် ကိုကိုကလည်း အချစ်အတွက် ပျော်ပါတယ်ကွ”

“ ဟွန့် ယမင်း က ကိုကို့သူငယ်ချင်းနဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးနီးပါးချွတ်ပြီးကနေတာရော ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား”

ကိုကိုမျိုးသော်က ပုခုံးကို တွန့်ပြီးပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ ကိုကိုတို့က ကျော်မင်းသန်း စိတ်ဓါတ်ကျနေတာကို စိတ်ဖြေဖျောက်ပေးချင်တာမဟုတ်လား၊ အဲဒါလည်း အလုပ်ဖြစ်ပုံပေါ်တယ်လေ”

“ နောက်ပြီးတော့..ကိုကျော်မင်းသန်းကို ယမင်း နို့တွေ နှယ်၊ ဖင်တွေ ဆုပ်နှယ်ခံ နေတာတောင်မှ ဂရုမစိုက်ဘူးနော်”

ကိုကိုမျိုးသော်တယောက် ယမင်းက ခုနအဖြစ်အပျက်တွေကို လုံးစိပတ်စိ ပြန်ပြောပြနေတာကို ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် နားထောင်နေလေသည်။နောက်မှ၊

“ အချစ် အချစ်စိတ်ပျော်ဖို့လည်းလိုပါတယ်ကွာ၊ တခါတလေတော့ ပျော်သင့်တာပေါ့၊ နို့မို့ ခလေးအလုပ်အိမ်အလုပ်တွေနဲ့ပဲ စိတ်ပင်ပန်းနေရတာမဟုတ်လား”

ကိုကိုမျိုးသော် စကားတွေက ရိုးရိုးသားသား စိတ်ရင်းမှန်ဖြင့် ပြောနေတယ်ဆိုတာတော့ သိသာပါသည်၊ သို့သော်လည်း ဒီထက်ပိုအုန်းမယ် ဆိုတာကို ယမင်း စိတ်ထဲမှာ ခံစားနေရလေသည်။

“ ကိုကို ဟာလေ တခါတလေကျရင် အပိုတွေ အရမ်းပြောတတ်တာပဲ”

“ ဟင်… ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ခု ကိုကို ဘာလုပ်၊ ဘာပြောလိုက်လို့လဲ”

“ ဟုတ်ပါပြီ၊ ယမင်း ဝန်ခံပါတယ်၊ ယမင်း ဒီည အရမ်းကို စူပါဆက်ဆီ ဖြစ်တယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ခံစားရပါတယ်၊ ယမင်းက သူများဂရုစိုက်တာကို ခံချင်ပါတယ်။ နောက် ကိုကို က ကိုကို့ရှေ့မှာ အဲလို ဖြစ်အောင်လုပ်ဖို့တွန်းပေးတာ ယမင်း စိတ်ကို အရမ်း ထစေတယ်သိလား”

“ အဲဒါကောင်းတာမဟုတ်လား”

“ ဒါပေမဲ့ ခနလောက်၊ အဲဒီ အပိုဆာဒါးတွေ ခနလောက်ဘေးဖယ်လိုက်စမ်းပါ၊ ဥပမာ ယမင်းကို လွတ်လွတ် လပ်လပ် စိတ်အပန်းပြေစေချင်တာတို့၊ ကိုကျော်မင်းသန်းကို စိတ်ဓါတ်ကျနေတာတွေ ပေါ့ပါးသွားအောင်တို့၊ အဲဒါတွေ အပြင် ကိုကိုလည်း သဘောကျနေတယ် ဆိုတာကို ဟန်ဆောင် မနေစမ်းပါနဲ့”

ယမင်းက ရှေ့ကို ကုန်းလိုက်ပြီး သူ့ယောက်ျားရဲ့ ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ သူထင်သည့်အတိုင်းပင် ကိုကိုမျိုးသော့်် ကောင်ကြီးကလည်း မာတောင်နေသည်။

“ ကိုကို ဟန်ဆောင် သိပ်မကောင်းပါဘူးကွာ”

ကိုကိုမျိုးသော်က ဘာမှ ပြန်မပြော၊ သို့သော် သူ့မျက်လုံးတွေက ယမင်း ပြောတာ မှန်ကြောင်း အရိပ်တွေ မြင်နေရသည်။ ယမင်းက ဘောင်းဘီပေါ်မှ ပင် ကိုကိုမျိုးသော် ကောင်ကြီးကို ပွတ်ပေးရင်းက မေးခွန်းတွေ ဆက်ထုတ်လာသည်၊ ဒီတခါတော့ ညုသံလေးဖြင့်၊

“ ကိုကို က ယမင်းကို အဲလိုမျိုး လုပ်နေတာကို ကြည့်ချင်နေတယ်မဟုတ်လား”

ကိုကိုမျိုးသော်က စကားပြန်မပြော၊ အသက်ရှုသံသာ ပြင်းလာသည်။

“ ကိုကို က ယမင်း ကို တခြားယောက်ျား အကိုင်အတွယ် အပွတ်သတ်ခံတာကို ထိုင်ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ကြွနေတယ်မဟုတ်လား၊ ဒီညလည်း ကိုကိုသူငယ်ချင်း ယမင်းကို ကိုကို့ရှေ့မှာ ကိုင်တွယ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ဖီးတွေ တက်နေတယ်မဟုတ်လား”

ယမင်းက စကားပြောတာ ခနနားပြီး သူ့ယောက်ျားကို အသာနမ်းလိုက်သည်။

“ ယမင်း ထင်တာက တော့ ကိုကိုက ကိုယ့်မိန်းမ ကို ခပ်ထထ ကောင်မတယောက် ရွနေသလို နေတာကို ကြည့်ချင်နေတာမဟုတ်လား၊ ယမင်းထင်တာတော့ ကိုကိုက ခု ယမင်းကို ဆက်ပြီး လုပ်စေချင်သေးတယ်မလား”

ကိုကိုမျိုးသော်က ပြန်မဖြေ၊ သို့သော်လည်း သူ့မျက်လုံးတွေက တော့ လိမ်လို့မရ။

“ ကဲ ယမင်း ပြောတာ မှန်တယ် ဆိုတာကို ဝန်ခံလိုက်”

ယမင်းက သူ့လက်ကို ကိုကိုမျိုးသော် ပစ္စည်းကြီးပေါ် ကိုင်ထားရာမှ လွတ်လိုက်ကာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ သူ့ယောက်ျားကို စိမ်ခေါ်သလို မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ကဲပြော၊ ကိုကိုက ယမင်းကို အဲလို အပြုအမူတွေ လုပ်ဖြစ်အောင် တွန်းအားပေးနေတာက ကိုကိုလည်း ဖီးလာလို့မဟုတ်လား၊ ယမင်းက တော့ ဝန်ခံတယ် ယမင်းကြိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ယမင်းကို ကိုကို အမှန်တိုင်း မပြောရင်တော့ ယမင်း ဒီနေရာ၊ ဒီအဆင့်မှာပဲ ရပ်လိုက်တော့မယ်”

“ အင်း အချစ်ရေ အရမ်းကို မိုက်တာပါကွယ်.. ကိုကို ထင်ထားတာထက်တောင် ပိုပြီးဖီးလာပါသေးတယ်ကွာ”

ယမင်းက ပြုံးလိုက်သည်၊ သူ့ယောက်ျား က သူစိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဘူးတယ်လို့ ပြောနေတာမဟုတ်လား။

“ အဲလို ဝန်ခံတာကို ကြားရတာ ဝမ်းသာတယ် ကိုကို”

ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော့်် ဆိုဖာ လက်ရမ်းမှာထိုင်ရင်းက ကိုကိုမျိုးသော် ကောင်ကြီးဆီကို လက်ပြန်လှမ်းလိုက်သည်။

“ ကိုကို က ဒီထက်ပိုပြီးမြင်ချင်သေးလား”

ကိုကိုဇော်က ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်လို့ အဖြေပေးနိုင်လေသည်။သူ့ရဲ့ မျက်လုံးတွေက တော့ စိတ်အားထက်သန်မူတွေ ပြနေသည်။

“ ကောင်းတယ် ယမင်းလည်း ဆက်လုပ်ချင်တယ်.. ကိုကို က တော်တော့လို့ မပြောမချင်း မတော်ဘူးနော်”

ယမင်းက သူ့ယောက်ျားကို ကုန်းနမ်းလိုက်သည်၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ရမက်ပြင်းပြင်းနှင့် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေမှုကြောင့်၊ ကျော်မင်းသန်း အခန်းထဲ ပြန်ဝင် လာတောင် သတိမထားမိလိုက်ကြခြေ။

~~~~~~~~~~~~~~~~

( ဇာတ်သိမ်း )

ကိုကိုမျိုးသော် အဖို့တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းချူပ်နိုင်အား ကုန်သွားသည်ဟု ဆိုရပေမည်။ ပါးစပ်မှ မသဲမကွဲ ငြီးငြူလိုက်သံ နှင့် အတူ ကိုကိုမျိုးသော် တယောက် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများ ကို အလျှင်အမြန်ချွတ်ပြစ်ချလိုက်လေတော့သည်။ နောက်တော့ ပုလွေကုံးမှုတ်နေသော ယမင်း အနောက်သို့ ချက်ချင်း ရောက်ရှိလာတော့ လေသည်။ ယမင်းမှာ မျှော်လင့် ထားသော်လည်း အားပြင်းပြင်း နှင့် သူ့ ကိုယ်ထဲ သို့ ဆောင့်သွင်းချင်း ခံလိုက်ရသောကြောင့် အီးကနဲ ပင် အော်ငြီးလိုက်မိလေသည်။

ယမင်း ယောက်ျားက ယမင်း ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုကို ကိုင်ကာ အနောက်မှ အားရ ပါးရ ဆောင့်သွင်းကာ ဆက်ဆံလေတော့သည်။ အခန်းတွင်းမှာတော့ ငြီးသံငြူသံများက တိရစ္ဆာန်များ မိတ်လိုက်သကဲ့သို့ မပီမသ အသံတွေသာ ရိုက်ခတ်နေတော့သည်။ ကျော်မင်းသန်း့ အတံ ကြီးကို ငုံထားသည့် ယမင်းပါးစပ်မှ စုပ်အားကလည်း တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာတော့သည်။ ယမင်း က ပထမဆုံး အကြိမ် အဖြစ် သူ့ဘဝမှာ ဒုတ်နှစ်ချောင်း ဖြင့် တပြိုင်နက် လုပ်ခံရခြင်း ကို နှစ်သက်မှု များစွာ ဖြင့် တဝကြီး ခံစားနေလေတော့သည်။ တွေးလိုက်တာနှင့်ကို အရသာ ရှိလွန်းလှသဖြင့် ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ တကိုယ်လုံး တုံခါပြီး ရောက်ရှိသွားရလေတော့သည်။ 

ယမင်း တချီပြီးသွားသည့် အချိန်မှာပင် ကိုကိုမျိုးသော်က သူ့ကို အနောက်ဖက်မှ အရှိန်ပြင်းစွာ တဖန်းဖန်း ဆောင့်နေလေသည်။ ကိုကိုမျိုးသော့်် ဆီ မှ မပီမသ ငြီးတွားသံကို နားထောင်လိုက်ရသည်နှင့်ပင် ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော်တယောက် ပြီးလုဆဲဆဲ ကို မနည်းထိန်းကာ ဆက်လုပ်နေခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သူပြောနိုင်လေသည်။

ယမင်းက အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားသဖြင့် ခေတ္တခဏမျှ မလှုပ်မရှားနိုင်ဖြစ်သွားရာမှ ပြန်အသက်ဝင်လာပြီး ကျော်မင်းသန်း ဒုတ်တန်ကြီးကို ပါးစပ်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ကျော်မင်းသန်းကို လှည့် ကြည့်လိုက်လေသည်။ ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော် ဆောင့်ချက်နှင့် အညီ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်သို့ ပြန်ပြန် ကော့တင်ပေးရင်းက ကိုကိုမျိုးသော့်် အကောင်ကြီး သူ့ကိုယ်တွင်း ဝင်ထွက်နေသည်ကို အရသာ ခံလျှက်ရှိလေသည်။ ကိုကိုမျိုးသော် မှာ အားကုန် ထည့်ဆောင့်ရင်း မပီမသ ငြီးတွားနေတုန်း ရှိလေသည်။

“ အချစ် ဒီဘက်ကို လှည့်လိုက်ကွာ”

ကိုကိုမျိုးသော် က အသက်ကို လည်း မဝတဝရှုရင်းက ယမင်းကို ပြောလိုက်သည်။ ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော့််ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော် ဒုတ်တံကြီးမှာ ယမင်းကိုယ်မှ ထွက်သွားပြီး အရည်များဖြင့် စိုရွဲကာ မီးရောင်အောက်မှာ ပြောင်လက်နေပေသည်။ ယမင်း ၏ နူတ်ခမ်းရဲရဲ မှာလည်း တံတွေးရည်များ ဖြင့် စိုရွဲနေလေသည်။ ယမင်းက နဂိုထက် ပိုမို ကြီးမားတုတ်ခိုင်နေသည်ဟု ထင်ရသော ကိုကိုမျိုးသော့်် ဒုတ်တံ ကြီးကို ငုံ့ကာ ငုံခဲလိုက်လေသည်။

ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော် ဒုတ်တံကြီးကို ဖင်ဘူးတောင်းထောင်၍ ကုံးစုပ်လိုက်သည်နှင့် သူ့ ဖင်ကြီးများမှာ ကျော်မင်းသန်း အတွက် ရှုခင်းကောင်းကောင်း ဖြစ်သွားလိမ့်မည် ဆိုတာကိုလည်း သူသိသည်။ ကျော်မင်းသန်း တယောက် အဝတ်အစား တွေ အမြန်ချွတ်ပြစ်နေတာကိုလည်း ကြားနေရသည်။ ကျော်မင်းသန်း ကလည်း ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုးကို တော့ လက်လွှတ်ခံလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ကျော်မင်းသန်း က ယမင်း အနောက်မှာ နေရာယူလိုက်တာကို သိလိုက်တာနှင့် ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော် ဒုတ်တံကြီးကို ပါးစပ်မှ ချွတ်ကာ ကိုကိုမျိုးသော်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။

“ ကိုကို၊ ကိုကို့ သူငယ်ချင်းက ချစ်လေး ကို လုပ်တော့မယ်ထင်တယ်နော်”

ယမင်းက ဘာမှ မထူးဆန်းသလို ပုံမျိုးဖြင့် ပြောလိုက်ကာ ကိုကိုမျိုးသော့်် ပြောင်းဖူးကြီးကို ပြန်ငုံလိုက်လေသည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က ယမင်းရဲ့ အပြောကြောင့်ရော ပါးစပ်ကြောင့်ရော၊ နှစ်မျိုးစလုံး၏တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် အီးကနဲ ပင် ငြီးတွားလိုက်မိသည်။

ယမင်းကလည်း သူထင်ထားသည့်အတိုင်း ကျော်မင်းသန်းက လှုပ်ရှားလာသဖြင့် ကျေနပ်မှုဖြင့် ငြီးတွားရှာသည်။ ကျော်မင်းသန်း ၏ အတံကြီးက သူ့ကိုယ်တွင်းသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြင့် တချောင်းလုံးအပြည့် တချက်ထည်းဖြင့် ဆုံးသွားအောင် သွင်းလိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည်။ အရင်းထိ ဝင်သွားမှ ကျော်မင်းသန်းက ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အားပါပါဖြင့် ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့ယောက်ျားကလည်း စတင်ပြီး လှုပ်ရှားလာတော့သည်။ 

ယမင်းတယောက် လေးဘက်ထောက်လျှက်က  အရှေ့နျင့် အနောက် ဘက်တို့မှ ဆောင့်နေကြခြင်းကို စည်းဝါးညီညီ ခံနေရလေတော့သည်။ယမင်းရဲ့ ရင်သား အစုံကလည်း လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ခါယမ်းနေရလေသည်။ တခါတရံမှာ တယောက်သော ယောက်ျား က လမ်းကိုင် ဖျစ်ညှစ်လိုက်တာကိုလည်း ခံရသေးသည်။ ယမင်းတယောက်တော့ တခါမှ မခံစားရဘူးသော အတွေ့အကြုံကြောင့် အရသာ အလွန်တွေ့နေရလေတော့သည်။

အမျိုးသား နှစ်ဦးစလုံးက လည်း ကြိုက်နှစ်သက်နေကြသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင် သူတို့ နှစ်ဦးစလုံး ပြီးခါနီး အခြေအနေသို့ ရောက်နေကြပြီ ဆိုတာကို ယမင်း ပြောနိုင်လေသည်။ ထိုကဲ့သို့ကောင်းနေသည့် အရသာကို ခပ်ကြာကြာလေး ခံစား လိုသေးသည့် ယမင်းက ပုံစံ ပြောင်းဖို့ အချိန်ကျပြီဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

“ ကိုကို့ ကို မြင်းစီးချင်တယ်.. ကိုကို့သူငယ်ချင်းကို  ယမင်း မြင်းစီးရင်း ယမင်း ရင်သားတွေ ဘယ်လို လှုပ်ရှားတယ် ဆိုတာကို ပြချင်တယ်”

ကိုကိုမျိုးသော် က အလျှင်အမြန်ပင် ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်လေသည်။ ယမင်းက သူ့ကို ကျောပေးကာ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ ယမင်းက မထိုင်ခင် ကိုကိုမျိုးသော့်် အတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ ကိုယ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်သဖြင့် မြွေကြီး တွင်းထဲ ဝင်သလို စွိကနဲ ဝင်သွားလေသည်။  နောက်တော့ သူ့လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ပြန် ကိုကိုမျိုးသော်ကို ကိုင်ထိန်းလျှက် ကြွကာ ကြွာကာ မြင်းစီးလေသည်။ ယမင်းက ထိုသို့ မြှောက်ကြွ မြှောက်ကြွ လုပ်ပေးနေချိန်မှာ ကျော်မင်းသန်း အတွက် သူ့ ရင်တွေကို ကော့ပေးထားလေသည်။ ကျော်မင်းသန်းက ပထမတော့ အနားမှာ ရပ်ကြည့်နေရာမှ ရှေ့တိုးလာပြီး ယမင်း ရင်သားများကို ဆုပ်ကိုင်လာလေသည်။

“ ဒီကိုလာ ကိုကျော်မင်းသန်း”

ယမင်းက သူ့ရင်သား အစုံကို သူ့လက်မှာဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး

“ ဒီနှစ်ခုကြားကို လာထည့်ချေ”

ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ကျော်မင်းသန်းက လည်း မြန်သလားမယမင်းးနှင့် ချက်ချင်း အနားကပ်ပြီး သူ့အတန်ကြီးကို ယမင်း ရင်သားများ ကြားသို့ ထိုးဖို့ ရောက်လာတော့သည်။ ကျော်မင်းသန်း အတန်ကြီးမှာ ယမင်း ၏ အရည်များဖြင့် စိုရွဲနေတာ ဖြစ်သော်လည်း ပိုပြီး ချောမွေ့စေရန် ယမင်းက သူ့ရင်သာ နှစ်မွှာကြားထဲ တံတွေး ထွေးချလိုက်လေသည်။ ကျော်မင်းသန်း ထိုးသွင်းလို့ ကောင်းအောင်လည်း သူ့ ရင်နှစ်မွှာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းကာ ပူးပေးထားလိုက်လေသည်။ သူတို့ သုံးယောက်စလုံး စည်းချက်ညီညီ လှုပ်ရှားဖို့ တော့ အချိန်အနည်းငယ်ယူလိုက်ရသေးသည်။ ခနလေး အတွင်းမှာပင် သူတို့ စည်းဝါးကိုက်လာပြီး တအီးအီး တအားအားဖြင့် ရှေ့တိုးနောက်ငင် အပေါ်တက်အောက်ဆင်း လှုပ်ရှားနေကြလေသည်။

ယမင်း တယောက် ကိုကိုမျိုးသော် ပြီးကာနီးပြီ ဆိုတာကို ခံစားလိုက်ရသည်နှင့် ချက်ခြင်းရပ်လိုက်ကာ ပုံစံပြောင်းဖို့ ပြင်လိုက်လေသည်။ ယမင်းက ဆိုဖာပေါ်မှာ လက်ရမ်းကို ခေါင်းအုံးကာ လှဲချလိုက်သည်နှင့် ကျော်မင်းသန်းက အလျှင်အမြန် ရှေ့မှာ နေရာဦးကာ ယမင်း ကိုယ်ထဲ သူ့အတံကြီးကို ထိုးသွင်းဆောင့်ချလိုက်လေတော့သည်။ ကိုကိုမျိုးသော် ခမျှာတော့ အခု သူ့သူငယ်ချင်းက သူ့မိန်းမကို ကောင်းကောင်းအားရပါးရ ဆက်ဆံနေသည်ကို ရပ်ကြည့်နေရသည့် ဘဝရောက်ရလေသည်။ 

ယမင်းက သနားသွားသဖြင့် သူ့လက်ဖြင့် အနားမှာ ရပ်နေသော ကိုကိုမျိုးသော် ကောင်ကြီးဆီ လှမ်းဆွဲကာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုကိုမျိုးသော်ကလည်း အားနေသော ယမင်း ရင်သား အစုံကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေပေးနေလိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က ယမင်းရဲ နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို ပွတ်ခြေကစားလိုက်တော့ ယမင်းခမြာ အော်ငြီးမိပြီး ဒုတိယ အကြိမ် ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ရောက်ဖို့ တာစူနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း ခံစားလိုက်ရသည်။

“ အားးးး ယမင်း …. ပြီးတော့မယ်...အီးးးးးးးးးးးး.. ကိုကို့သူငယ်ချင်း လုပ်နေတာ ယမင်းပြီးတော့မယ်ကိုကို….အီးးးးးး”

ယမင်းက ဒီတချီအပြီးမှာတော့ အားရပါးရကို အော်ငြီးပြစ်လိုက်လေတော့သည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း သူ့ယောက်ျားကို ဒီလို အတွေ့အကြုံမျိုး သူ့ကို ခံစားခွင့်ပေးလိုက်သည့်အတွက် အလွန်ကို ကျေးဇူးတင်သွားမိလေသည်။ ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ် ရောက်သွားပြီး သတိပြန်လည်လာသည့် အချိန်မှာတောင် ယမင်း ရဲ့ ကာမရမက်တွေက ရှင်သန်နေစဲဆိုတာ အံသြဖွယ်ရာ တွေ့ရှိရလေသည်။

ကျော်မင်းသန်း ကိုတော့ ယမင်း သူ့ယောက်ျား ကဲ့သို့ မဖတ်တတ်ခြေ၊ သို့ရာတွင် သူလည်း မပြီးအောင် တော်တော် အားစိုက်ကာ ထိန်းထားနေရမှန်းတော့ သိသာသည်။ သူ့ချောင်းကြီးက ယမင်း ကိုယ်တွင်းမှာ တုံခါနေသလို ယမင်း လက်ထဲက ကိုကိုမျိုးသော် အချောင်းကြီးလည်း တုံခါနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပြီးကြတော့မည်ဆိုတာကို ယမင်းသိနေသည်။ 

သို့သော်လည်း ယမင်းက သူ့ယောက်ျားကို မပြီးစေချင်သေး။ သူ့ကိုယ်ထဲမှာ ဝင်ပြီး ပြီးစေချင်နေသည်။ ယမင်းက ကိုကိုမျိုးသော် ကို ဆွဲခေါ်လိုက်တော့ ကျော်မင်းသန်းက အလိုက်တသိ ဖယ်ပေးပြီး ယမင်း မျက်နှာနားသို့လာရပ်သည်၊ ကိုကိုမျိုးသော်က ကျော်မင်းသန်း အစား နေရာဝင်ယူကာ သူ့အတံကြီးကို ယမင်း ကိုယ်ထဲ ထည့်လိုက်လေသည်။ 

ကျော်မင်းသန်း အတန်ကြီးက ယမင်း ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ဖို့ ပုံစံမကျဖြစ်နေသဖြင့် ယမင်း နူတ်ခမ်း ပေါ်တွင်သာ ကန်လန့်ဖြတ် ထိပ်ဖူးကို တင်ပြီး ပွတ်ပေးနေလေသည်။ ယမင်းက လည်း သူ့ယောက်ျား အဆောင့်ကို ခံရင်းက ကျော်မင်းသန်း အတန်ကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ပွတ်ပေးရင်း နောက်တဖက်က သူ့ အရသာဖူးလေးကို ဖိပွတ်ပေးနေလေသည်။ ခုနတုန်းက ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ရောက်တာတောင် ကောင်းကောင်း မပြီးသေးခင် နောက်တချီ ပြီးဖို့ ပြန်ပြီးသွေးဆူလာတာကို ယမင်း ခံစားမိပြန်ပါသည်။

“ ကိုကို ယမင်း တို့ ဧည့်သည်တော့ ပြီးကာနီးပြီထင်တယ်.. ယမင်း သူ့ကို လျှော့ပေးလိုက်ရတော့မယ်ထင်တယ်နော်”

ယမင်း ကပြောရင်းနဲ့ မှ သူ့ယောက်ျားက ဘယ်လို အဆုံးသတ်ချင်မယ် ဆိုတာကို တွေးလိုက်မိသည်။ သူ့ယောက်ျား တခါတလေ ဘယ်လို ဟာတွေ ကြိုက်တတ်သည်ကို သူသိထားသည်မဟုတ်လား၊ တကယ်လို့သာ သူက သူ့မိန်းမကို တခြားလူတယောက်နဲ့ ဝေမျှခံစားဖို့ စိတ်ကူးယဉ်မယ်ဆိုရင် ဘယ်လို အဆုံးသတ်မျိုး သူ့ယောက်ျား ဖြစ်စေချင်မလဲ ဆိုတာ သူကောင်းကောင်းကြီးတွက်လို့ရသည်။

“ ယမင်း တော့….”

ယမင်းက ပြောရင်းက သူ့လျှာကလေးကို ထုတ်ပြီး ကျော်မင်းသန်း ဒုတ်တံထိပ်ဖူးကို ကလိလိုက်ပြီး၊

“ ယမင်း မျက်နှာပေါ်မှာပဲ သူ့ကို ပြီးခိုင်းလိုက်သင့်တယ်ထင်တာပဲ”

ယမင်းယောက်ျားက ဘာမှ တော့ ပြန်မပြောပေ။ သို့သော် သူ့ဆီက မပီမသ ငြီးသံထွက်လာပြီး သူ့အတန်ကြီးက လည်း ယမင်းကိုယ်ထဲမှာ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် ယမင်း အထင်မှန်ကြောင်း သက်သေပြသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ကိုကိုမျိုးသော်က မျက်နှာပေါ်ကို သုတ်ရည်တွေ ပန်းပြီးပြီးတာကို ကြိုုက်တတ်ကြောင်း ယမင်းသိသည်။ ယမင်းလည်း တခါတရံတော့ နှစ်သက်ပါသည်။ အစကတော့ သူ့ယောက်ျား စိတ်ချမ်းသာစေရန် ပြီးစေခဲ့သည်။ နောက်တော့ တခါတလေ အဲဒါလေးက ပိုကောင်းသည်ထင်မိသည်။ ဒီညကတော့ ထိုအရာက အကောင်းဆုံး ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ယမင်း ထင်မိသည်။

“ ဟုတ်တယ်မလား ကိုကို၊ ကိုကျော်မင်းသန်းကို ယမင်း မျက်နှာပေါ်မှာ ပြီးခိုင်းလိုက်လို့ ကောင်းပါ့မလား”

ယမင်းက ယောက်ျား နှစ်ယောက်လုံးကို ဆွပေးလိုက်သည်။ ကျော်မင်းသန်းကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူအရမ်းပြီးချင်နေပြီ ဆိုတာကို သိနိုင်သည်။ သူ့ကြည့်ရာတာ ယမင်းက ပြီးလိုက်တော့ ဆိုသည့် အပြောကို စောင့်နေပုံရသည်။ ကျော်မင်းသန်းတယောက် တကယ်ပဲ သူ့ အချစ်ရည်တွေကို ယမင်း မျက်နှာပေါ် ပက်ဖြန်းပြီးလိုက်ချင်နေသည်မှာတော့ အမှန်ဖြစ်လေသည်။

ယမင်းက သူ့ အရသာဖူးလေးကို သူ့လက်ဖြင့် အတင်းဖိပွတ်ရင်း သူ့ယောက်ျားကို ဆက်ပြောလိုက်သည်။

“ အင်း ဒါပေမဲ့ ဒီည ကတော့ ယမင်းက ကိုကိုရဲ့ မိန်းမ ငရွ ငထ ရဲ့ ပွဲပဲ လေ ဟုတ်တယ်မလား”

ကိုကိုမျိုးသော်က ငြီးသံလေး သာပေးနိုင်ရှာသည်။ သူ့ဘာဖြစ်ချင်သည် ဆိုတာတောင် ဖွင့်ပြောဖို့တောင်အားမရှိ၊ သူ့ဒုတ်ထဲမှ အချစ်ရည်တွေ ထွက်မကုန်အောင် ကျိုးစားထိန်းနေရရှာလေသည်။ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်း၊

“ ကဲပါ ကိုကျော်မင်းသန်းရယ်၊ ယမင်းကို အချစ်ရေတွေ နဲ့ ဖြန်းပက်ပေးပါတော့”

ဟုပြောလိုက်လေသည်။ သူ့ပါးစပ်က အဲလို စကားထွက်သွားလို့ ကြက်သည်းမွှေးထအောင်ပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ တကယ်တော့ သူ့ယောက်ျား ရဲ့ သူငယ်ချင်း၊ သူနဲ့ သိနေတာလည်း ဆယ်နှစ်ကျော်ကြာနေခဲ့ပြီ ဖြစ်တဲ့ ယောက်ျားသား တယောက်ကို၊ သူ့မျက်နှာပေါ် အချစ်ရည်တွေ ပန်းချပြစ်ဖို့ သူတောင်းဆိုနေမိပါလား။ သူ့ရဲ့ ရွမှု ထမှု တွေကို ကို အခန်းထဲက လူတွေ စိတ်ကျေနပ်သွားအောင် ဖေါ်ပြနေမိပါလား။

ကျော်မင်းသန်း ကတော့ နှစ်ခါပြောစရာမလိုပါ။ သူ့လက်ဖြင့် သူ့ပြောင်းဖူးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ယမင်း မျက်နှာပေါ် အားရပါးရ ညှစ်ကာ ဆောင့်ထု လေတော့သည်။ ယမင်းက သူ့ပါးရဲ့ ငတ်မွတ်နေတဲ့ ပါးစပ်ကို ဟထားပြီး မျက်လုံးအစုံကို ပိတ်ထားလိုက်ပါသည်။ ကျော်မင်းသန်း ရဲ့ အချစ်ရည်တွေ ကို သူ့မျက်နှာပေါ် ဘယ်နေရာ ဖြစ်ဖြစ် သူ့စိတ်ကြိုက် ဖြန်းချ နိုင်ဖို့ ခွင့်ပြုပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ကျော်မင်းသန်းက လည်း ယမင်းကို တစက္ကန့် မှ စောင့် မနေစေချင်ပါ။ ယမင်း မျက်စေ့မှိတ်လိုက်တာနှင့် ပူနွေး သော အချစ်ရည်တွေက သူ့ပါးပြင်ပေါ်ကို ကျလာတာခံစား လိုက်ရမိပါသည်။

ကျော်မင်းသန်း ၏ အချစ်ရည်ဖြူ များက မေလးရဲ့ မျက်နှာပြင်ကို တဖြောဖြောကျလာနေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကိုကိုမျိုးသော် တယောက်က အားကုန်ထည့်ကာ ယမင်းကို ဆောင့် နေပါတော့သည်။ ကျော်မင်းသန်း ရဲ့ အချစ်ရည် တချို့ သူ့နူတ်ခမ်းပေါ် ကျလာသည်နှင့် ယမင်း တယောက်လည်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းတုံခါပြီး နောက်တကြိမ် ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်ရှိရ ပြန်လေတော့သည်။

ယမင်း တယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပင် မထိန်းနိုင်တော့ ပဲ ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ် ငြီးငြူမိပါတော့သည်။သူ့မျက်နျာပေါ်ကိုလည်း ကျော်မင်းသန်း အချစ်ရည်တွေ က တဖတ်ဖတ်ကျလာနေပေရာ မျက်နှာတခုလုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားတော့မည်ဟုပင်ထင်မှတ်နေရပါသည်။ အဲဒါတွေကို သူ့ယောက်ျားကလည်း ကြည့်နေမည်ဆိုတာကို သိရတော့ သူ့တကိယ်လုံးကို ကျင်နေအောင် ပင် ခံစားလိုက်ရပါသည်။

ကျော်မင်းသန်း ရဲ့ အချစ်ရည်တွေ ဖြန်းကျနေတာ အရှိန်သေသွားတော့မှ ယမင်း က မျက်လုံးဖွင့်ပြီး သူ့ယောက်ျားကို ကြည့်လိုက်မိပါသည်။ မျက်နှာပေါ် အချစ်ရည်တွေ ဖုံးလွှမ်းနေသော ယမင်း နှင့် သူ့ယောက်ျား တို့ မျက်လုံးချင်း ဆိုင်မိလိုက်ချိန်မှာ ယမင်းက သူ့နူတ်ခမ်းတွေပေါ် ကျနေသည့် ကျော်မင်းသန်း အချစ်ရည်တို့ ကို လျှာဖြင့် သိမ်းရက်လိုက်ပါသည်။ အနံအရသာ တမျိုး လေး ဖြစ်နေသော အချစ်ရည်များက သူ့ ကို ခံစားမှုတမျိုး ဖြစ်ပေါ်စေပြီး ထို အခြင်းအရာကို မြင်နေရသည့် ကိုကိုမျိုးသော်က လည်း အသံတမျိုး ငြီးငြူကာ ယမင်း ကိုယ်ထဲ သူ့ကောင်ကြီး ကျွတ်ကျန်ခဲ့တော့မတတ် ဆောင့်သွင်း နေမိတော့သည်။

“ ဒီမှာကြည့် ကိုကို၊ ကိုကို က မျက်နှာတခုလုံး တခြားယောက်ျား ရဲ့ အချစ်ရည်တွေ ဖုံးနေတဲ့ ကိုကို့မိန်းမ ကို လုပ်နေတာမဟုတ်လား”

ကိုကိုမျိုးသော် တယောက်လည်း တအားကို ပြီးချင်နေပြီ ဆိုတာကို ယမင်းသိသည်။ ယမင်းက ကိုကို ဇော် ကိုယ်ပေါ်မှ ရုန်းထွက်လိုက်ပြီး ကိုကိုမျိုးသော့်် ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။

“ ကိုကို ယမင်း လေ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဲလို မျိုး ခံစားရလိမ့်မယ်လို့ မထင်ဘူး.. ကိုကိုလည်း ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား၊ ကဲပါ ကိုကို ဘယ်လောက်တောင် ကြိုက်တယ် မကြိုက်တယ် ဆိုတာကို ကိုကို မိန်းမ မျက်နှာ ပေါ် အချစ်ရည်တွေ ဖြန်းပြီး သက်သေပြလိုက်စမ်းပါ”

ယမင်း တယောက် မျက်စေ့ကို မှိတ်ပေလိုက်သည်။ မကြာခင်မှာပင် တဖြွတ်ဖြွတ် အသံများဖြင့် ပူနွေးသော အချစ်ရည်များ သူ့မျက်နှာပေါ်သို့ ပက်ဖြန်းလာသည်ကို ခံစားသိလိုက်ရလေသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ လည်း သူ့မျက်နှာပေါ်ကို ကျော်မင်းသန်း တုန်းကနှင့် ဆတူလောက် အချစ်ရည်များ ပန်းကျလာသည်ဟု ခံစားရသည်။ ခုတော့ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ ကျော်မင်းသန်းနှင့် သူ့ယောက်ျားတို့၏ အချစ်ရည်များ ရောထွေးလို့ ဖုံးလွှမ်း နေခြေပြီ။ အချစ်ရည်များ မှာ များလွန်းလှသဖြင့် သူ့မေးစေ့မှ ပင် စီးကျပြီး သူ့ရင်သား များပေါ်သို့ တစက်စက် ပင် ကျနေလေသည်။

ကိုကိုမျိုးသော့်် အချစ်ရည်ပန်းထုတ်တာ ပြီးသွားမှ ယမင်းက မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ၊

“ အား ကိုကို၊ ကျေးဇူး အရမ်းတင်တာပဲ၊ တကယ့်ကို မယုံနိုင်လောက်အောင်ပဲနော်”

ဒီညနေခင်းလေးကတော့ သူ့ယောက်ျားရော သူ့အတွက်ပါ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင်ပဲ ကာမ ရေယဉ်ကြောကို မျှောခဲ့ မိကြသည့် ညတည ဖြစ်လေတော့သည်။ သူ့ကို အဲလို အခွင့်အရေးပေးခဲ့သည့် သူ့ယောက်ျားကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောမိတော့ သူ့ယောက်ျားက လည်း သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြန်ပြောလေသည်။ ယမင်းက ကျော်မင်းသန်းဘက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီးတော့လည်း ၊

“ ကျေးကျေး ကိုကျော်မင်းသန်း၊ ယမင်း ကို ဧည့်ဝတ်ကျေပြွန်တဲ့ အိမ်ရှင်မ တယောက်လို့ ထင်တယ်မဟုတ်လား”

ဟု ပြောလိုက်ရာ ယောက်ျား နှစ်ယောက်စလုံး ရီမောလိုက်ကြလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်နှာ ဘယ်လိုထားရမည်ဆိုတာကို မသိကြ ဆိုတာကိုတော့ ယမင်း ရိပ်မိသည်။ အခန်းထဲက သီချင်းသံလေး က ငြိမ့်ငြိမ့်လေး လာနေတုန်းရှိသေးသည်။ ယမင်းက ကျေနပ်စွာ ပြုံးပြီး မျက်စေ့ကို မှေးလျှက် ဆိုဖာပေါ်မှာ အသာလေး ပက်လက်လှဲကာ နားနေလိုက်သည်။

ကိုကိုမျိုးသော်က သူ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုကိုမျိုးသော်နျင့်  ကျော်မင်းသန်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပက်လက်ကလေး နားနေသော ယမင်းကို ငုံကြည့်လိုက်ကြသည်။ ယမင်းက မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးသူ့ကို ငုံ့ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ယမင်းက ပြုံးပြလိုက်သည်။ သေခြာတာကတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ယမင်းကို ကြည့်သည့် အကြည့်တွေက အရင်တုန်းက အကြည့်တွေနှင့် လုံးဝတူတော့မည်မဟုတ်တာပဲ ဖြစ်လေသည်။ 

ဒါကလည်း ယမင်း အတွက်က အကြောင်းမဟုတ်တော့ပါ။ အဲဒါက သူ့ကိုယ် ပိုပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်စေသည် ဟုပင် ထင်မိလေသည်။ သူ့ယောက်ျားနှင့် သူ့ယောက်ျား သူငယ်ချင်းတို့ ဒီအဖြစ်အပျက်လေးကို အမြဲတမ်း အမှတ်ရနေမည်ဆိုတာကိုလည်း သူသိသည်။

သူ့ကိုယ်သူလည်း ဘယ်လိုပုံဖြစ်သလဲ သူကြည့်ချင်နေမိသဖြင့် ယမင်းက စားပွဲပေါ်မှ သူ့ဖုံးကို ကောက်ယူပြီး ကိုယ်ကိုယ်ကို ဆက်ဖီ ရိုက်လိုက်လေသည်။

“ ယမင်းက အမှတ်တရလေး တခု လိုချင်လို့ပါ”

သူက မလိုအပ်ပဲ ဖြေရှင်းချက်ထုတ်လိုက်တော့ အမျိုးသား နှစ်ယောက်စလုံးက ရီမောလိုက်ကြသည်။ သူ့ယောက်ျားက တော့ တော်တော်သဘောကျနေပုံရသည်။ သူ့ကို ကြည့်မဝသည့် မျက်လုံးတွေနှင့် ကြည့်နေလေသည်။

“ ကဲ  ရှင်တို့ ထဲက လူကြီးလူကောင်း တယောက်ကတော့ ယမင်းကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါလေး တော့ ယူပေးသင့်တယ်လို့ မထင်မဘူးလား”

ကျော်မင်းသန်းက ချက်ချင်းပင် အပြေးအလွှားသွားယူလေသည်။ ကျော်မင်းသန်း အခန်းထဲက အထွက်မှာ ယမင်းက သူ့ယောက်ျားကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးကာ၊

“ ကိုကို နိုင်သွားပြီလို့ ချစ်လေး ထင်တယ်၊ .. ချစ်လေးတော့ ခုထိ ကိုကို့ လစ်မစ်ကို ရှာမတွေ့သေးဘူး”

ကိုကိုမျိုးသော်က ပြုံးပြီး ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို တွန့်လိုက်သည်။

“ ကိုကိုထင်တာတော့ ကိုကိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံး နိုင်သွားတယ် ထင်တာပါပဲကွယ်”

“ အဲတော့ ဆိုလိုတာက ယမင်းက ဘယ်ယောက်ျားလေး နဲ့ မဆို ချစ်ပွဲဝင်တာကို ကိုကိုက ဘယ်လိုမှ စိတ်မရှိဘူးပေါ့နော်”

ယမင်းက သူ့မျက်ခုံးလေးကို ပင့်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်လေသည်။ အချစ်ရည်တွေ ဖုံးနေသော သူ့မျက်နှာက စိမ်ခေါ်အကြည့်က ပိုပြီး အသက်ဝင်နေသလိုပင်။

“ အင်း … အဲဒီကိစ္စ ကတော့ ကိုကိုလည်း ရှိနေပြီး ပါဝင် ခံစား ပျော်ရွှင်နိုင်မယ် ဆိုရင်တော့ ရတယ်လို့ပဲ ပြောကြပါစို့ကွယ်”

“ ကောင်းပါပြီတဲ့ရှင်… ခစ်ခစ်”

ယမင်းက သဘောကျစွာ ရီမောလိုက်ချိန်မှာပဲ ကျော်မင်းသန်းက ပြန်ရောက်လာလေသည်။ အဲဒီ လစ်မစ်ကို တော့ ယမင်းတယောက် ဝမ်းသာ အားရစွာဖြင့် လက်ခံနိုင်ပေသည်။ ယောက်ျား နှစ်ယောက်ရဲ့ တပြိုုင်နက် အာရုံစိုက်ခံရ မှုကို သူအရမ်းကို ကြိုက်နှစ်သက်ခဲ့ရလေသည်။ အထူးသဖြင့် သူ့ယောက်နှင့် မျှဝေခံစားခဲ့ရလို့လည်း ဖြစ်လေသည်။

သူ့ကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါလှမ်းပေးလိုက်သော ကျော်မင်းသန်းကို ယမင်းက ပြုံးပြလိုက်သည်။

“ ကိုကျော်မင်းသန်း မနက်ဖြန်ညရော နေအုန်းမှာလား”

ကျော်မင်းသန်းကပြုံးဖြဲဖြဲ ဖြင့်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပါတော့သည်။

The End

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။

သွေးချင်းနှောင်ကြိုး (စ/ဆုံး)

သွေးချင်းနှောင်ကြိုး (စ/ဆုံး)

 ငဖြိုး (ကျောင်းသားကြီး) @ အချစ်တက္ကသိုလ်

(01)

အထက် ရေပန်းဆီမှ ရေများ တဖွားဖွားကျနေသည်။ ဝေဖြိုးတစ်ယောက် ခေါင်းကို မော့ရင်း မျက်စိကို အသာမှိတ်ထားလိုက်သည်။ ရေပန်းမှ ရေစက်များ မျက်နှာပေါ်ကို တစ်စက်ပြီး တစ်စက် ကျရောက်နေသည်။ ရေချိုးခန်း တခါးကို အပြင်မှ တစ်ယောက်ကတွန်းဖွင့်၍ အထဲသို့ ဝင်လာသည်။ 

တဘတ် တထည်ကို ရင်လျားပတ်ထားပြီး ဆံပင် ခါးလောက်ရှိသော အမျိုးသမီးတဦး၏ ပုံရိပ်ကို ရေချိုးသည့်နေရာ ကာထားသည့် လိုက်ကာမှနေ၍ ဝိုးတဝါး မြင်နေရသည်။ ဆံပင်ကိုထုံးပြီး ဆံပင် ရေမထိစေရန် ပလတ်စတစ် ရေချိုးခေါင်းစွတ်အား စွတ်နေသည်။ ထို့နောက် တပတ်ကို အသာဖြေချလိုက်ပြီး ရေချိုး လိုက်ကာကာ ဆွဲဖွင့်လိုက်၍ တလှမ်းချင်း ဝေဖြိုးရေချိုးရာသို့ ဝင်ရောက်လာသည်။ ထို့နောက် အပူအအေး ပိုက်နှစ်ခုမှ ရေနွေးပိုက်အား လှည့်၍ ရေ၏ အပူချိန်အားတိုးလိုက်သည်။

" အား ပူတယ် မိငယ်ရဲ့ နည်းနည်းလျော့ဦး"

" ဘာမှ လာမပြောနဲ့ ဒီက mother of dragon ပဲ၊ အပူ မခံနိုင်ရင် မြန်မြန်ထွက် "

မိငယ်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ တံတောင်ဆစ် ၂ ဖက်အား တင်ပြီး သိုင်းဖက်လိုက်၏။

" ကလေးတွေ အိပ်သွားပြီလား"

" အင်း အိပ်သွားပြီး ကိုကြီး"

" အဲဒါဆို ကဲလို့ ရပြီပေါ့နော်"

မျက်ခုံးနှစ်ဖက်အား အပေါ်သို့ မြှင့်၍ မျက်စပစ်ပြလိုက်သည်။

" ဟင်း.. အားရင် ဒါပဲတွေးနေတယ်"

မိငယ် နဖူးအားဖွဖွလေးနမ်းလိုက်သည်။

" ချစ်တာကိုး"

မိငယ်ကလည်း ဝေဖြိုးအား ပြန်၍ တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်၏။ မိငယ်၏ ရင်သားနှစ်မွှာနှင့် ဝေဖြိုး၏ ရင်ဘတ်တို့ အသားချင်းထိကပ်လျက်..

ထိုနောက် မိငယ်က ဝေဖြိုး၏ ရင်ဘတ်အား ပြွတ်ကနဲ မည်အောင် နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ညာဖက် နို့သီးခေါင်း၊ ဘယ်ဖက်နို့သီးခေါင်း၊ ရင်ဘတ်၊ လည်ကုတ်၊ နုတ်ခမ်း နေရာပေါင်းစုံအား အငမ်းမရ နမ်းရှုံနေသည်။

" ငယ်ငယ်တုန်းက အတူတူရေချိုးရတာတောင် ပြန်သတိရလာတယ်"

" လူယုတ်မာကြီး ငယ်ငယ်ထဲက အကြံဆိုးကြီးနဲ့"

" မဟုတ်ပါဘူး မိငယ်ရာ"

ရေချိုးခေါင်းစွတ်အား ဆတ်ကနဲ့ ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး..

" ဒီလိုမျိုး ရေထိမခံချင်တဲ့ ခေါင်း ရေလိုက်လောင်းရတာ သတိရတယ်ပြောတာ"

" ဟာ ကိုကြီးကလည်း ခေါင်းမလျော်ချင်ပါဘူးဆိုနေမှ"

" ဟား. ဟား.. ဟား.."

" တော်ပြီ ဘာမှ လုပ်မပေးတော့ဘူး.. ဒီည ညစာငတ်ပဲမှတ်"

" ဟုတ်လို့လား....." 

ပြောရင်း ဆိုရင်းနဲ့ ခါးကို လှုပ်ရမ်းလိုက်၏။ ထောင်မတ်နေသော လီးမှာ မိငယ်၏ ဆီးခုံအား မထိတထိ သွားရိုက်ခတ်နေသည်။ မိငယ် အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်၍ မျက်လုံးပြူးပြသည်။

" ကိုကြီးက ချစ်လိုစတာပါ..ငှန်း ငှန်း ငှန်း"

" အီး... အဲလိုကြီး မလုပ်နဲ့ ရွံစရာကြီး မြန်မာကားထဲက မုဒိမ်းကောင်ကြီးကြနေတာပဲ"

" နုတ်ခမ်းမွှေးတွေရိတ်တော့။ ရှိသမျှအမွှေးအကုန်ရိတ်"

ပြောရင်းဆိုရင်း မိငယ် ရေပန်းအားပိတ်၍ အပြင်ထွက်၍ ဂျုတ်နှင့် ဆပ်ပြာအမြုတ်ဘူးအား သွားယူလိုက်သည်။

" ထိုင်"

" မော့"

ဂရုတစိုက် နုတ်ခမ်းမွှေး မုတ်ဆိတ်မွှေးတို့အား ရိတ်ပေးနေသည်။

" ငါ့ကိုကြီး ချောသွားပြီ"

" ကိုကြီးပြီးတော့ အောက်က ကောင်လေးအလှည့်၊ ငြိမ်ငြိမ်နေ ရှရင် တာဝန်မယူဘူးနော်"

ထောင်နေသော လီးကို အပေါ်မှ အသာဖိ၍ အောက်သို့ လှည်းလိုက်ပြီး ဆီးခုံပေါ်ရှိ အမွှေးအား ရိတ်ပေးနေသည်။ ပြီးနောက် လီးအား မ၍ ဆီခုံနှင့် ကပ်လိုက်ပြီ ကပ္ပါယ်အိတ်နှင့် အချောင်းကြား ရိတ်ပေးသည်။ အခုလို အာရုံစူးစိုက်နေတော့ မိငယ်မှာ ပို၍ ပင်ချစ်ဖို့ကောင်းလာသည်။ ရိတ်ပြီးသောအခါ အောက်ကျနေသော အမွှေးတို့အား လက်ဖြင့်ကျုံး၍ ဘိုထိုင်အိမ်သာခုံထဲသို့ ပစ်ချလိုက်ပြီး ရေလောင်းချလိုက်သည်။

" မိငယ်ရော မရိတ်တော့ဘူးလား"

" ပြောင်ချောကြီး မနေတတ်လို့ ပါးပါးလေးပဲရှိပါသေးတယ် ရှည်လာမှပဲရိတ်တော့မယ်"

" ကဲ ငါ့ညီမလေး ပင်ပန်းသွားပြီ ကိုကြီးခေါင်းလျော်ပေးမယ် ခေါင်းလျော်ရည်သွားယူလိုက်။"

" ဒီတဗူးပဲလား ကျန်တာပါသေးလား"

" ဟင့်အင်း"

" အိုကေ"

ခေါင်းလျော်ရည်အား ဖွင့်ပြီး နက်မှောင်နေသော ကေသာပေါ်သို့ အတန်ငယ်လောင်းချလိုက်သည်။ ဦးရေပြားထိပါရောက်အောင် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပွတ်ပြီးကုတ်ပေးလိုက်သည်။ အတန်ကြာလျော်ပေးပြီးနောက်

" ရေဖွင့်လိုက်တော့မယ်နော်"

" အင်း"

ခေါင်းလျော်ရည်တို့ ပြောင်သွားသည်အထိ ဆံပင်အား ကုတ်ပေးပြီးနောက် ရေချိုးဆပ်ပြာရည်ကို ရေမြုတ်ထဲသို ထည့်၍ မိငယ်၏ ကျောကုန်းရင်ဘတ် အကုန်ပွတ်လိုက်ပေးလိုက်သည်။

" နို့သီးခေါင်းလေးက ထောင်မတ်နေတာပဲ ချစ်စရာလေး" 

ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း လက်ဖြင့် အသာချေပေးလိုက်၏။ တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးပြီးနောက် နို့နှစ်လုံးအား လက်မ နှစ်ဖက်ဖြင့် အောက်မ ပင့်မပြီး ကိုင်လိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်း နှစ်ဖက်စလုံးအား တစ်ဖက်ပြီး တဖက် စို့ပေးနေသည်။ ခေါင်းပေါ်မှ ကျလာသောရေတို့ကြောင့် တခါတခါ မွန်းသွားသော်လည်း အစို့မပျက်။ 

မိငယ်မှာ လက်နှစ်ဖက်အား နောက်ပြန် ကြမ်းပြင်ကို ထောက်ပြီ မျက်နှာကို အပေါ်မော့၍ တိုးတိုးလေး ညီးနေသည်။ နို့စို့ရာမှ တဆင့် ဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေးတွေစီသို့ ဆင်းပြီး နုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုမှ တဆင့် ဆီးခုံမောက်မောက်ကလေး ဆီသို့။

လျာဖြင့် အကွဲကြောင်းအား ဒေါင်လိုက် အောက်မှ နေ၍ အစေ့စီသို့ လျက်လိုက်သည်။ လေးငါးခါလောက် ထိုသို့လျက်ပေးပြီးနောက် ပါးစပ်ဖြင့် အစေ့ကို ငုံပြီး လျာဖြင့် ဘယ်ညာထက်အောက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကစားလိုက်၏။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အားမရတော့။ မိငယ်၏ ဒူးနှစ်လုံးအား တံခေါက်ကွေးမှ ပင့်၍ ထောင်လိုက်ပြီး ဘေးသို့ကား လှဲလိုက်၏။ စောက်ပတ်ဝမှ ပွင့်၍ ရှင်းရှင်းလင်းဖြစ်လာသည်။ စောက်ပတ် အနားနှစ်ဖက်ကို လက်မနှင့် အသာဖြဲ၍ အတွင်းထဲသို့ လျာကို လိပ်၍ အထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်သည်။

" ကြိုက်လား"

" အင်း"

မိငယ်နုတ်ခမ်းအား နမ်းလိုက်ပြီး။

" အရင်တုန်းကလို ငရဲကြီးမှာ မကြောက်တော့ဘူးလား"

" ကြီးကြီး"

" အဲဒါကြောင့် ချစ်တာ"

မိငယ်နှင့် နှာခေါင်းချင်း ဘယ်ညာမြန်မြန် ပွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပေါင်ကြားသို့ ဆင်း၍ လျက်ပေးသည်။ တဖြည်းဖြည်း စိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည်လေးများမှာ ရေပန်းမှ ရေဖြင့်ရောကာ အရသာ ငန်ပြုံးပြုံးလေးနှင့် ဝေဖြိုးအတွက် ပို၍ပင် လျက်လို့ ကောင်းကောင်းလာသည်။

" ကိုကြီးကို တည့်တည့်ကြည့်"

မိငယ် မော့ထားသော ခေါင်းအား ငုံ၍ မှေးနေသော မျက်လုံးအား အသာဖွင့်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်လျက် လျှက် မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ကြည့်နေကြသည်။ အကို၏ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံထားသော စောက်ပတ်ကို မြင်လေ မိငယ်ပို၍ အထွတ်အထိပ်ရောက်လေပင်။ 

ကြမ်းပေါ်ကို ကျောအသာလှဲချ၍ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဝေဖြိုး၏ ဆံပင်တို့အား ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ဖီးတက်လာသည်နှင့်အမျှ ဆံပင်ကို ကိုင်ထားသော လက်တို့မှာ ပို၍ တင်းတင်း လာသည်။ မိငယ် ခံစားချက်တို့အထွတ် အထိတ်ရောက်လာပြီး တကိုယ်လုံးတုန်ရီသွားသည်။ ဆံပင်ကို ဆွဲစောင့်ထားသည်မှာလည်း ခေါင်းပြုတ်မတတ်။

ဝေဖြိုး ရေပန်းအားပိတ်လိုက်ပြီးနောက် ကြမ်းပြင်တွင် ကားရားလေး လဲနေသော မိငယ်အား ရေသုတ်ပေးပြီး အသာပွေ့ချီ မလိုက်သည်။ ကလေးတွေ အိပ်နေပြီဖြစ်၍ အိမ်ထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။ ဧည့်ခန်းရှိ ဆိုဖာပေါ်သို့ ချထားလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းတံခါးအား သော့ခတ်၍ အပြင်မှ မမြင်ရစေရန် ခန်းဆီးလိုက်ကာများ လိုက်ချလိုက်သည်။

မိငယ် ပင်ပန်းနွမ်းလျနေပုံနှင့် ဆိုဖာပေါ်မှ အောက်သို့ လျောချပြီး ခင်းထားသော ကော်ဇောပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်အား အားမရှိစွာ လေးလေးတွဲတွဲ ဆန့်တန်းလျက်

" လာ ကိုကြီး စုပ်ပေးမယ်"

ဝေဖြိုးလည်း မိငယ်၏ မျက်နှာအား လီးဖြင့် တေ့ပေးလိုက်သည်။ ကျွမ်းကျင်စွာပင် လီးအားကိုင်၍ ပါးစပ်ထဲသို့ ထဲ့လိုက်သည်။ ရေချိုးစဉ်ကထောင်နေသော်လည်း ယခုပျော့နေပြီဖြစ်သောကြောင့် ပါးစပ်ထဲအပြည့်ဝင်သွားသည်။ ခေါင်းကိုနောက်ဆုတ်ပြီး ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းထုတ်လိုက်သည်။ လီးမှာ မထောင်သေး။ အရင်းထိငုံလိုက်ပြီး ဒစ်ရောက်သည်အထိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပါးစပ်ထဲမှ လျော၍ ထုတ်လိုက်သည်။ လျာဖြင့် ဒစ်အောက်ပိုင်းသို့ ကစားပေးသည်။

" ပျော့ပျော့လေးနဲ့ ကိုက်စားချင်စရာလေး"

" မလုပ်ပါနဲ့ မိငယ်ရယ် ဒါလေးနဲ့လုပ်စားနေရတာ"

" ဒါမပါလည်း ကိုကြီးကိုချစ်ပြီးသား"

" ဟုတ်လို့လား"

" ဟုတ်တာပေါ့ မိငယ်ဘဝမှာ ပထမဆုံးချစ်ခဲ့တဲ့ ယောက်ျားက ကိုကြီးပဲ။"  ပြောပြီးလီးကိုစုပ်၍ ခေါင်းကိုရှေ့တိုးပြီး ပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်သည်။

" တက္ကသိုလ်တုန်းက တစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးလား" ပါးစပ်ထဲမှ လီးကိုထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ပြုံး၍

" အဲဒါတွေက အပျော်တွေ ကိုကြီးနဲ့ ဒီလို နီးရမယ်မှန်းသိရင် တယောက်မှကို ထားခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး ပထမဆုံးအကြိမ် အလိုးခံတုန်းကဆို ကိုကြီး မျက်နှာပဲ မြင်ယောင်မိနေတာ"

လီးထိပ်ဒစ်အား ငုံကာ ပါးနှစ်ဖက်ချိုင့်သွားအောင်ပင် စုပ်လိုက်သည်။ ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း လျှာကလည်း မြွေတစ်ကောင်ကဲ့ကို လီးကို ရစ်ပတ်ဆော့ကစားနေသည်။ ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ပြီး

" ပြွတ်"

" ပြွတ်"

" ပြွတ်"

လီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာမာလာပြီး ပါးစပ်ထဲပင်မဆံ့တော့။ မိငယ်က အလိုက်တသိပင် အာခေါင်ထဲထိ လီးကိုအဝင်ခံ၍ လီးအရင်းထိ နုတ်ခမ်းဖြင့်လာစုပ်ပေးသည်။ ထို့နောက် ပြန်ထုတ်၍ အသက်ဝအောင်ရှုလိုက်၏။ ထို့နောက် လျာဖြင့် လီးထိပ်အား လာထိပြီး လီးတစ်ချောင်းစလုံး ဒေါင်လိုက် အလျားလိုက် အပြင်မှနေ၍ စုပ်လိုက် လျက်လိုက်လုပ်ပေးသည်။ လီးအဖျားကို လက်ဖြင့်ကိုင်ထားပြီး လီးအရင်းပိုင်းကို အတန်ကြာအောင် လျက်ပေးပြီးနောက် လက်ဖြင့် ခဏ ကွင်းထုပေး၏။ ဝေဖြိုးကလည်း ထုပေးနေသောလက်ကို အသာဖယ်ခိုင်းပြီး

" ဆိုဖာပေါ်လှဲလိုက်"

" ပက်လက်လှန် ကျောကို ဆိုဖာပေါ်လှဲထား"

" ခြေထောက်ကို ကို ကျောမှီပေါ် တင်လိုက်"

" ဇက်ကို လှန်ချလိုက်"

" ပါးစပ်ဟ"

မိငယ်ပါးစပ်ဟလိုက်သောအခါ ပက်လက်လှန်၍ ဇက်ကို လှန်ချထားသောကြောင့် လည်ပင်းနှင့် ပါးစပ်ပေါက်မှာ ရေပြင်ညီ တစ်တန်းထဲ ဖြစ်နေသည်။ မျက်နှာကို လီးဖြင့် တဖျတ်ဖျတ်ရိုက်ပြီးနောက် အသာအယာ ပါးစပ်ထဲသို့ထိုးထည့်လိုက်သည်။ တဖြောင့်ထဲ ဖြစ်နေသောကြောင့် လည်းချောင်းထဲထိ ဝင်သွားသည်။ မိငယ်၏ လက်နှစ်ဖက်မှာ ဝေဖြိုး၏ တင်ပါးကိုကိုင်ပေးထားသည်"

ဆိုဖာကျောမှီပေါ်သို့ တင်ထားသော မိငယ်၏ ဒူးခေါင်းနှစ်လုံးအား ကိုင်ပြီး အသာအယာပင် လီးကို ပါးစပ်ထဲသို့ အထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်သည်။ မိငယ် အသက်ရှုကျပ်လာသည်နှင့် တင်ပါးကို တွန်းထုတ်ပြီး ခဏ တစ်ဖြုတ်နား၍ အသက်ဝအောင် ရှုသည်။ အသက်ရှုနေချိန် နို့ကို ပါးစပ်ကို အနားပေးပေမယ့် နို့ကို အနားမပေး။ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ချေပေးနေသည်။ ထို့နောက် တခါ ပြန်၍ ပါစပ်ပေါက်ကို လိုးပြန်သည်။ ပါးစပ်ကိုလိုးရသည်မှာ စောက်ပတ်နှင့်မတူ။ နွေးနွေးထွေးထွေး အာငွေ့ပူပူလေးနှင့်။ စောက်ပတ်လိုးလျှင် လီးအဆုံးထိ ဝင်သလို ဝင်သောကြောင့် အရသာလည်း အပြည့်ရသည်။

" အွန်း အွန်း အွန်း" 

ခဏနား၍ အသက်ရှုပြန်သည်။ အရင်ရည်းစားဟောင်းကဲ့သို့ လက်နှစ်ဖက်ကြိုးတုပ်၍ ပါးကိုဖြဲကာ ပါးဘယ်ပြန်ညာပြန်ရိုက်၍ လိုးပစ်လိုက်ချင်သော်လည်း ကိုယ့်ညီမကို မလုပ်ရက်။ ဖင်ပေါက်တောင်မှ မိငယ်ကိုယ်တိုင် စမ်းကြည့်ချင်တယ်ပြော၍သာ အစပြုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ 

စမ်းကြည့်ပြီး မကြိုက်ဘူးဆိုလျှင် နောက်ထပ် အစမပျိုးတော့။ အချစ်ဆုံးညီမကို အကောင်းဆုံးသော ခံစားမှုသာ ရစေချင်သည်။ ဆက်၍ ပါးစပ်ကို မပြီးမချင်း ဆက်လိုးနေလည်း အစ်ကိုကို ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ မိငယ် ငြင်းမည်မဟုတ်။ ဝေဖြိုးလည်း အလိုက်တသိပင်။

" ကဲ ထ မတ်တပ်ရပ်"

" ဆိုဖာကို လက်နဲ့ထောက်ပြီး နည်းနည်းကုန်းလိုက်"

ဒူးထောက်၍ စောက်ရည်ရွဲနေသော စောက်ပတ်အား တံထွေးများများဖြင့် ပေအောင် လျက်လိုက်၏။ ဒစ်ထိပ်နှင့် အဝကို တေ့၍ ခေတ္တပွတ်ပေးပြီးနောက် ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက်လေသည်။

" အ"

ထို့နောက် ဖြေးညှင်းစွာပင် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေသည်။ အသဲပုံကဲ့သို ကားထွက်နေသော တင်ပါးဆုံနှစ်ခုကြား ဝေဖြိုး၏ လီးက ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ပင် ဝင်ထွက်နေသည်။ တင်ပါးနှစ်ခုကို ပွတ်ပေးရမှ တဆင့် သေးသိမ်သွားသော ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီးနောက် တဖြည်းဖြည်းစောင့်ချက်များ မြန်မြန်လာသည်။ မိငယ်၏ လုံးဝန်းထွားကြိုင်းသော ရင်နှင့် တင်တို့ကြားကို ခပ်သွယ်သွယ် အဆီမရှိသော ခါးဖြင့်ဆက်သွယ်ထားလေရာ အနောက်မှ ဆောင့်နေသော ဝေဖြိုးအတွက် မျက်စိကော လီးပါ အစာကျွေးနေသကဲ့ပင်ဖြစ်နေသည်။

အထုတ်အသွင်းလုပ်နေသည်ကို ခဏရပ်၍ လီးကိုမနုတ်သေးပဲ

" အခန်းထဲသွားရအောင်"

အခန်းထဲရောက်သောအခါ ဝေဖြိုး ကုတင်အောက်ဖက် ဒေါင့်တစ်နေရမှ အဝတ်ခြင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခြင်းထဲမှ ကြောင်နားရွက်ပုံစံဆံကုပ်နှင့် ကြောင်အမှီးသဏ္ဍန် အမွှေးပွပွလေးတစ်ခု ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ မိငယ်၏ ဆံပင်အားသရေပင်နှင့်စည်းပေးပြီးနောက် ကြောင်နားရွက် ပုစံဆံကုပ်ကို မိငယ်ခေါင်းအား ညှပ်ပေး၏။ ကြောင်အမှီး၏ ထိပ်မှ သထ္ထုချွန်လုံးလုံးလေးအား ဆီဖြင့်ရွဲနေအောင် သုတ်ကာ မိငယ်၏ စအိုဝအတွင်းသို့ ချောချောလူလူပင်ထည့်သွင်းလိုက်သည်။

" အ. .. အ.."

သထ္ထုချွန်အလုံးလေးမှာ စအိုထဲ ဝင်သွားသော်လည်း အမွှေးပွပွအမှီးလေးက အနောက်မှာ ကျန်နေခဲ့သဖြင့် တကယ့်အမှီးအစစ် ပေါက်သကဲ့အလား ထင်မှတ်ရသည်။ နားရွက်အမှီးတပ်ပေးပြီးနောက် လည်ပတ်နက်ကလေးပါ ဆင်ပေးလိုက်သောအခါ တကယ့်ကြောင်မကလေးပင်။

အနောက်မှနေ၍ သိုင်းဖက်ကာ ပါးကိုရှိုက်နမ်း၍

" ပူစီလေးရေ"

" ရှင် ကိုကို" 

မိငယ် အသံကအစ ယို့ကျိုး၍ မျက်လွှာကို အောက်စိုက်ချလိုက်သည်။ ဝေဖြိုးကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီးနောက်

" မီ.မီ.မီ"

လေးဖက်ထောက်၍ ဖြေးဖြေးချင်းချင်း တိုးလာ၏။ ခြေချင်းဝတ်အား ကိုင်၍ ခြေဖမိုးကို လျာဖြင့်လျက်ပြီး ခြေမကိုစုပ်လိုက်သည်။ ဝေဖြိုးလည်း ကျန်ခြေမဖြင့် မိငယ်၏ စောက်ပတ်ကို လှမ်း၍နှိုက်ပေးလေသည်။ ထိုနောက် ခြေသလုံး ပေါင် အဆင့်ဆင့်တက်၍ လျက်လိုက်၏။ ကြောင်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ လက်နှစ်ဖက်ကို စု၍ ကုတင်ပေါ်တင်သည်။ထိုနောက် ဝေဖြိုး၏ စောက်ရည်များပေကျံနေသော လီးကို အငမ်းမရ လျက်လိုက်စုပ်လိုက် လုပ်လေတော့သည်။

အတန်ငယ် ကြာသည်အထိ မိငယ်အား ခေါင်းမှ ကျောပြင်ထိ အသာပွတ်သပ်ပေးရင်း စုပ်ပေးသည်ကို တစိမ့်စိမ့်အရသာခံပြီးနောက်

" မီးမီးလေး မောသွားပြီ "

" မှန်ဗီရိုရှေ့လာ"

" မီ မီ မီ"

ခုနကလိုပင် လေးဘက်ကုန်းလျက် မှန်ဗီရိုရှေ့လျောက်လာ၏။ အလိုက်တသိပင် မတ်တပ်ရပ်၍ မှန်ဗီရိုကို မျက်နှာမူပြီး မှန်ကိုလက်ထောက်ကာ ခါးကို ရှေ့သို့ ကိုင်းလိုက်သည်။ မိငယ်နောက်သို့ ဝေဖြိုးရပ်လိုက်သည်။ မှန်ထဲမှတဆင့် တစ်ဦးကို တစ်ဦး ယီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်ရှုနေကြ၏။ နောက်ကျောကိုနမ်းကာ အမှီးကို မ၍ စောက်ပတ်ဝကိုလီးနှင့်ချိန်လိုက်သည်။ ခါးသွယ်သွယ်အားကိုင်ပြီးနောက် စတင်၍ ထည့်သွင်းတော့သည်။

" အ... အ... အာ့ .. အာ့...အ"

ညီးသံများအဆက်မပြတ်ထွက်လာသည်။ စအိုကော စောက်ပတ်ပါ အသွင်းခံထားရသည်။ တခါတခါ ဖြန်းကနဲ တင်ပါးကိုရိုက်လိုက်သော ရိုက်ချက်များကလည်း နှစ်ဦးစလုံး၏ စိတ်ကို ပို၍ ဆွဆွပေးနေသည်။

နောက်မှ ညှောင့်ရင်း နားသို့ ကပ်၍ ခပ်တိုးတိုး

" စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော အသွင်းခံထားရတာ ဘယ်လိုနေလဲ စောက်ကောင်မ"

" ကောင်းတယ်"

" ရိုရိုသေပြော စမ်း ဖာသည်မ" မိငယ်၏ မျက်လုံးမှာ ပို၍ပင် ယီဝေသွားသည်။

" အား... ကောင်းပါတယ် ရှင့်"

" လိုးပေးပါရှင့်လို ပြောစမ်း"

" ကိုကြီး..ကြီ.. ညီမလေးကို.. ကို.. လိုး.လိုးပေးပါရှင့်" စကားပင် သိပ်မမှန်ချင်တော့။ ကြမ်းကြမ်တမ်းတမ်းပြောလေ ပို၍ ဖီတက်လေ။

" ကိုယ့်ညီမ စောက်ပတ် ကိုယ်ပြန်လိုးရတာလောက် ကောင်းတာ လောကမှာ မရှိဘူးသိလား အား.. စောက်ရမ်း လိုးလို့ကောင်းတယ်"

" အာ့ .. အ .. အာ့... အာ့.."

" နင်သိသမျှ အရိုင်းဆုံးဟာ ပြောစမ်း မပြောရင် လိုးတာ ရပ်ပစ်လိုက်မယ်"

" ညီ.. ညီမလေး..လေး စောက်ပတ်ကို. ကွဲ.. ကွဲအောင် ... လိုး လိုး.. အာ.... မရတော့ဘူး" 

မိငယ်ပြီးသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ တကိုယ်လုံးလည်း တုန်နေသည်။ နောက်က အဆောင့်ခံရ၍ တုန်သည်မဟုတ်။ ချမ်း၍အတွင်းမှ လှိုက်တုန်သကဲ့ဖြစ်နေလေတော့သည်။

" ကိုကြီးပြီးလိုက်တော့မယ့်နော်"

" ဟုတ် .. ဟုတ်...အ "

" စောက်ပတ်ထဲပြီးရမလား ပါစပ်ထဲပြီးရမလား"

" အထဲပဲပြီးလိုက်. မနက်ဖြန်မှ  အား.." 

စကားပင်မဆုံးသေးခင် ဆံပင်ကို သရေပင်နှင့်စုစီးထားသော ဆံပင်အား စောင့်ဆွဲ၍ မီးကုန်ရမ်းကို ကြမ်းတော့သည်။

" အ. အ. အ ..လိုး ..လိုး  အ... အ.. လိုး"

" ရှီး.. ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ်.. အ" 

လီးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးထိ ကော့ပြီး ထိုးထည့်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ရောက်လာသော သုတ်ရည်ကြောင့် မိငယ်မှာလည်း နောက်တစ်ခါပြီးသကဲ့သို့ အထွတ်အထိပ် ပြန်ရောက်လာလေ၏။ စောက်ပတ်ကို တင်းကြပ်စွာစုပြီး လီးကို အထဲသို့ဆွဲစုပ်ထားလိုက်သည်။ 

ဝေဖြိုး၏ လီးမှာလည်း မြွေတစ်ကောင်အလား သုံးလေးခေါက် မာန်ဖီပြီးနောက် အနည်းငယ် မာန်လျောသွားလေ၏။ လီးကို မထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားရင်း နှစ်ယောက်သား ခုတင်ဖက်သို့ ပြိုင်တူသွား၍ အိပ်ယာပေါ် နှစ်ယောက်ထပ် လှဲအိပ်လိုက်ကြသည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(02)

" ကလင် ကလင် ကလင်"

စက်ဘီးမှ ဘလ်ကို ကျယ်ကျယ် ခပ်ပျင်းပျင်းတီးလိုက်သည်။ ထို့နောက်

" မိငယ် ငါ့လည်းစောင့်ဦးလေဟာ အမြန်ကြီးနင်းမနေစမ်းနဲ့ ဘယ်ခွေးမှနောက်က လိုက်မဆွဲဘူး"

" ကိုကြီးကလည်း ယောက်ျားဖြစ်ပြီး စက်ဘီးတောင်ပြိုင်မနင်းနိုင်ဘူးလား။"

" ငါကနင့်လို့ မိန်းမကြမ်းမှ မဟုတ်တာ မသာမရဲ့"

" ဟဟ ရအောင်လိုက်"

အိမ်နာမည်က မိငယ်။ အမေ့ညီမက မွေးတဲ့ တဦးတည်းသောသမီး။ ကျွန်တော့်ထက် တစ်နှစ်ငယ်တော့ မတိမ်းမယိမ်း လို့ပဲ ပြောရမယ်။ တစ်နှစ်ငယ်ပေမယ့် မိန်းကလေးက အရပ်ပိုရှည်တော့ ကျွန်တော်နဲ့က အရပ်တူ။ အသားလတ်လတ် ဆံပင်ဂုတ်ဝဲနဲ့ ကျောင်းမှာ အလှဆုံးစားရင်းထဲ မပါပေမယ့် ကြည့်ကောင်းတဲ့ထဲတော့ ပါတယ်။ 

အိမ်မှာ အမြဲတမ်း မိငယ်ပဲ ခေါ်နေကြဆိုတော့ ကျောင်းနာမည် အိန္ဒြာ ဆိုတာကို ငါးတန်းယောက်မှပဲ ဆရာမက နင့်ညီမ အိန္ဒြာ ဝါဆိုပန်းကပ်ကြေး ပေးဖို့ လိုသေးတယ်ဆိုပြီးတောင်းမှပဲ သိတော့တယ်။ ဒါတောင် ပထမ ဆရာမနဲ့ ပြိုင်ငြင်းနေသေးတယ်။ ကျွန်တော့် ညီမနာမည်က မိငယ်၊ အိန္ဒြာမဟုတ်ဘူး ဆိုပြီးတော့။ ကျွန်တော်ကလည်း တစ်ဦးတည်းသောသား။ 

ဒါပေမယ့် တစ်ဦးတည်းသောသား စစ်စစ်တော့ မဟုတ်။ ကျွန်တော့်မှာ ဝေမိုး လို့ခေါ်တဲ့ အမွှာ အကိုတစ်ယောက် ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ အဖေနဲ့ အမေက ဝေမိုး နဲ့ ဝေဖြိုး ဆိုပြီး အမွှာ နှစ်ယောက် နာမည်ဆင်တူ ပေးထားတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း အကိုကြီး ဝေမိုးက သက်ဆိုး မရှည်ရှာလိုက်ပါဘူး။ တစ်နှစ်မပြည့်ခင်မှာပဲ ဆုံးပါးသွားခဲ့တယ်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကျွန်တော်ကတော့ မှတ်ကို မမှတ်မိတာ။ လူကြီးတွေက ပြောပြလို့သာသိရတာ။ 

မိငယ်ကလည်း အစ်ကိုဆုံးပီး မကြာခင်မွေးတာဆိုတော့ အဖေနဲ့အမေကလည်း အစားထိုးအနေနဲ့တော်တော်လေး ချစ်ရှာတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကလည်း အတူတူပဲ ကြီးပျင်းခဲ့ကြတာ။  မူကြိုတက်တော့လည်း အတူတူ။ ကျောင်းတက်တော့လည်း အတူတူ။ အတန်းတော့ မတူဘူးပေါ့။ 

ကျွန်တော်တို့ မိသားစုက ကုန်သည် နဲ့ ဈေးသည် ဆိုတော့ မကြောင့်မကျသုံးနိုင်တဲ့ အဆင့်ထဲပါပေမယ့် အဒေါ်တို့ မိသားစုကတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဝန်ထမ်းဆိုတော့ သိပ်မချောင်လည် ရှာဘူး။ ကျောင်းမှာဆို မုန့်ကို ကျွန်တော့်ကပဲ အမြဲတမ်းမျှကျွေးရတယ်။ ထမင်းသုပ်တပွဲ မုန့်ဈေးတန်းမှာ ငါးဆယ် ပဲကျတဲ့အချိန် အိမ်က တစ်ရက် ကို ၂၀၀ ပေးတော့ ၁၀၀ က မိငယ်အတွက်။ ၁၀၀ က ကျွန်တော့်အတွက်။

ရပ်ကွက်ချင်းမတူတော့ အိမ်ချင်းက နည်းနည်းလှမ်းတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း အဖေနဲ့ အမေက သူ့လုပ်ငန်းနဲ့ သူရှုပ်နေတာများတော့ ကျွန်တော်က အဒေါ့်အိမ်မှာပဲ နေဖြစ်တာများတယ်။ စနေတနင်္ဂနွေ ကျောင်းပိတ်ပြီဆို တစ်နေကုန်ပဲ ရပ်ကွက်ထဲက ကောင်တွေနဲ့ ဆော့ကြ သောင်းကြမ်းကြ။ တစ်ခါတစ်လေကျတော့လည်း နှစ်ယောက်ထဲ သောင်းကြမ်းကြပေါ့။ အခုလည်း နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့ နှစ်ယောက်ထဲ စက်ဘီး တစ်စင်းစီနဲ့ လှိမ့်ကြတာမြို့အနှံ့ပဲ။  ကျောင်းဖွင့်လို့ ရှစ်တန်းတက်တာနဲ့ ကျွန်တော် မန်းလေးက ဘော်ဒါသွားရမယ်ဆိုတော့ ကျောင်းပိတ်တုန်းလေး စပါရှယ်သောင်းကြမ်းထားတာ။

ကျွန်တော့်တို့ မြို့အစွန်မှာက ရေကန်ခပ်ကြီးကြီး တစ်ခုရှိတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ကလေးတွေက တခါတလေကြရေသွားသွားကူးကြတာ။ လူကြီးတွေကတော့ အဲဒီရေကန်က တစ်နှစ်တစ်ခါ လူစားတယ်ဆိုပြီ ခြေဦးကို မလှည့်ခိုင်းဘူး။ ဒါပေမည့်လည်း ကလေးဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်း တားလို့ရတာမှတ်လို့။ သွားပြီး ကူးကြတာပါပဲ။ လူကြီးတွေသိသွားရင် စပါရှယ် အရိုက်ခံရတာပေါ့။ 

လူလည်းနည်းနည်း ရှင်းပြီး ခြုံတွေလည်း ပေါတော့ အတွဲတွေလည်း တော်တော်လာတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကလည်း အတွဲမြင်ပြီဆို ချောင်းကြတာကြီးပဲ။ ငယ်ငယ်ထဲက ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး သူများတွေက အတွဲမြင်ချောင်းတော့ ကိုယ်ပါ လိုက်ချောင်းရင်းနဲ့ စိတ်ထဲမှာ အတွဲမြင်ရင်ချောင်းရမယ်ဆိုတဲ့ ဆိုက်ကို ဝင်သွားတာ ရန်ကုန် အင်ယားကန်ဘောင်ရောက်မှပဲ ပျောက်တော့တယ်။

အခုလည်း ဘာရယ်မဟုတ်။ ရေးကူးဖို့ နှစ်ယောက်သား ချီတက်လာခဲ့ကြတာ။ ကန်ဘေးရောက်တော့ စက်ဘီးထားဖို့ နှစ်ယောက်သားနေရာလိုက်ရှာရင်းနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက အတွဲတစ်တွဲလှမ်းတွေ့လိုက်တယ်။ ဗီဇက ပြလာတာပေါ့။

" မိငယ်"

" ဘာလဲ ကိုကြီး"

 မျက်စပစ်ပြလိုက်တယ်။

" ဘာလို့ မျက်လုံး ပြူးပြနေတာလဲ"

" ဟိုမယ်လို့ပြနေတာ ကြည့်"

" ဟုတ်သားပဲ အတွဲ လာ သွားချောင်းမယ်"

စက်ဘီးကိုခြုံကြား အသာထောင်ထားပီး ခြေသံလုံလုံ နဲ့ ကပ်သွားလိုက်တယ်။ အတွဲကတော့ တစ်လောကလုံး နှစ်ယောက်ထဲ ထင်နေသည့်ပုံ။ အသံသေသေချာချာမကြားရပေမယ့် လေအောက်ကဆိုတော့ ခပ်သဲ့သဲ့တော့ ကြားနေရတယ်။ တအားကပ်သွားရင် ရိပ်မိသွားမှာဆိုးတာနဲ့ သစ်ပင်အကွယ်ပဲ နှစ်ယောက်သားချောင်းကြတယ်။ 

စော်က ဘဲရဲ့ပုခုံးပေါ်မှီထားတယ်။ ဘဲကြီးရဲ့လက်တစ်ဖက်က စော်ပုခုံးကို ဖက်ထားတယ်။ နောက်တစ်ဖက်ကတော့ ပျောက်နေတယ်။ ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားသံ သဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရင် နှစ်ယောက်သား တခွိခွိနဲ့ ကြိတ်ရယ်ကြတာပေါ့။ တော်တော်လေးကြာတော့ ဘဲကြီးက ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်နေတာနဲ့ အသာလေးပြန်ပုံးနေလိုက်တယ်။ နောက်တော့ စော်ရင်ခွင်ထဲကို ရောက်သွားရော။

" ကိုကြီး ကောင်မလေး ပေါင်ပေါ်ပါ လှဲအိပ်နေပါလား၊ အမျိုးလည်း မဟုတ်ပဲနဲ့ ဘုန်းမနိမ့်ဘူးလားဟင်"

" ဒါမျိုးမြင်ရခဲတယ်ဟ ကြည့်ထား"

စော်ရဲ့ခါးကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်က တဖြည်းဖြည်း အင်္ကျီကို ပင့်ပင့်တင်နေတော့ စိတ်ထဲမှာ ကျောင်းက ဘော်ဒါတစ်ကောင် ယူလာတဲ့ စာအုပ်သွားသတိရလိုက်မိတယ်။ အဲဒါကြီးများလား မသိဘူး။ မိငယ်လည်း အူကြောင်ကြောင် မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်နေတယ်။

" မိငယ် အဲဒါ နိုစို့နေတာများလား"

" အင်း ဟုတ်မယ်ထင်တယ် ဘာဖြစ်လို့ မကြီးမငယ်နဲ့ စို့နာလည်းမသိဘူး"

" ငါလည်း တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးသေးဘူး"

အင်္ကျီကပင့်တင်ရင်း ပင့်တင်ရင်နဲ့ ချိုင်းအထိ ရောက်လာတယ်။ ခဏနေတော့ ဘဲကြီးက သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပြီးခြုံဘေးက မြက်ခင်းပေါ်မှာ အသာဖြန့်လိုက်တယ်။ အောက်မှာကတော့ အတွင်းခံနဲ့။

"ဟင် ဘောကြီးကလည်း အကြီးကြီးပဲ " မိငယ်ကပြောတယ်။

ကျွန်တော်လည်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပြောတဲ့ စကားသွားသတိရမိလိုက်တယ်။ သူ့အိမ်ဘေးက အစ်ကိုကြီးက သေးပေါက်တိုင်း သစ်ပင်ကိုပဲ အမြဲတမ်း ကော့ကော့ပန်းတယ်တဲ့။ နောက်ကတော့တော့မပြောပဲနဲ့ ပေါက်ပြီးတိုင်း ကွင်းတိုက် တော့ နတ်ကိုင်တာ ဘောကြီးသွားတယ်တဲ့။ အဲဒါကြောင့် သစ်ပင်ဘေးပေါက်ပြီးတိုင်း ကန့်တော့တော့ပြောတဲ့ အကျင့်ဖြစ်သွားတာပဲ။ အဲဒါသတိရမိတာနဲ့

" နတ်ကိုင်ထားတာ နေမှာပေါ့"

" ဟုတ်လို့လား"

" ငါလည်း ကြားပဲကြားဖူးတာ"

စော်က ပုဆိုးပေါ် လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ နို့နှစ်လုံးက အရှင်းသားပေါ်နေတယ်။ ဘော်လီနဲ့ အင်္ကျီကတော့ နို့အပေါ်မှာ ပင့်တင်ထားတယ်။ ဘဲကြီးက နို့ကို အားရပါးရစို့လိုက် ကစ်ဆင်းဆွဲလိုက် နို့ညစ်လိုက် လုပ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပါးစပ်အဟောင်းသား မိငယ်လည်း ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ နှစ်ယောက်သား ဆက်ပြီး ကြည့်နေမိတယ်။ 

တစ်သက်နဲ့ တစ်ကို ဒါမျိုး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး။ ကျောင်းမှာ ဟိုကောင်တွေ ယူလာတဲ့ ဖူးစာအုပ်ကို  တစ်ခါနှစ်ခါလောက်တော့ ဖတ်ဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီအကြောင်းတွေလည်း အဲဒီအချိန်က သိပ်နားမလည်သေးဘူး။ စောက်ပတ်ထဲကို လီးထဲ့တယ်။ သုတ်ထွက်တယ်။ ကလေးရတယ်။ ဒါပဲသိတာ။ တစ်ခါတစ်လေ ကလေးအတွေးနဲ့.. ကလေးလိုချင်တာများ ဘာလို့ လိုးနေကြတာလဲ မသိဘူး၊ သုတ်ရည် ယူပြီး စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ရင် ပြီးတာပဲ လိုစရာတောင်မလိုဘူး ဆိုပြီ ခဏခဏတွေးမိတယ်။

ပြန်ဆက်ကြဦးစို့။ နောက်ခဏနေတော့ ဘဲကြီးက အောက်ခံ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်ပြီး စော်ရဲမျက်နှာပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူကို ရေရွတ်လိုက်မိတယ်.။

" ဘာကြီးလည်းဟ"

" ဘာကြီးလည်းဟ"

" ကြည့်ဦး မျက်နှာပေါ် တက်ခွနေတယ်"

" လူကြီးတယ် ပြောတဲ့ လုပ်တယ် ဆိုတာ အဲဒါလား"

" အင်း ဟုတ်တယ်"

"အီ း ဟိုဟာထဲကို ဟိုဟာထည့်မှာပေါ့ တော်တော်နာမှာပဲ ဘယ်လိုများလုပ်မလဲမသိဘူး အီး"

အဲဒီနောက် မျက်နှာပေါ်ကနေ ခွာလိုက်တော့ ဘဲကြီးရဲ့ အချောင်းထောင်မတ်နေတာကို သေသေချာချာမြင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် အချောင်းလည်း ခွကြားထဲမှာ တစ်ဖြည်းဖြည်း ထောင်ထောင်လာတယ်။ အမှန်အတိုင်းပြောရရင် လူလည်း လန့်ဖြန့်သွားတယ်။ လန့်သွားတာက မိငယ်တစ်ယောက်လုံး ဘေးထားပြီး လီးက တောင်မတ်နေလို့။ 

ဘဲကြီးက ဒူးထောက်ပြီး တံထွေးနဲ့ သူ့လီးကို ရွဲနေအောင် သုပ်လိုက်တယ်။ အပေါက်ဝနားမှာ တေ့ပြီး လေးဖက်ထောက်ပြီး နို့ကို စို့လိုက်တယ်။ နောက် လက်တစ်ဖက်က မြေပေါ်ထောက် နောက်တစ်ဖက်က နို့ကို ညစ်ရင် အသားလေး သွင်းချလိုက်တယ်။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ လုပ်နေတာ တော်တော်ကို ကြာသွားတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဖြစ်နေမှန်းမသိ ရင်တွေကလည်း တဒုံးဒုံး။ ပေါင်ကြားထဲမှာလည်း ထောင်မတ်လို့။ ဘော်ဒါတွေနဲ့ ချောင်းရင်း ဒါမျိုးကြုံတာက ကိစ္စမရှိ၊ အခုဟာက မိန်းကလေးနဲ့။ မိန်းကလေးကလည်း သူစိမ်းမဟုတ် မိငယ်။ မိငယ်ကတော့ အဲဒါတွေမသိ ငေးကောင်းတုန်း ကျွန်တော်လည်းကြံရာမရဖြစ်ပြီး ခဲလုံးတစ်လုံးကို ကောက်ကိုင်ပြီး

" မိငယ်"

" ဘာလဲ"

" ပြေးဖို့ပြင်"

ပြောရင်းဆိုရင်း ကိုင်ထားတဲ့ခဲနဲ့ လိုးနေတဲ့ အတွဲဆီကို ပစ်ထဲ့လိုက်တယ်။

" ခွပ်"

ဒူးထောက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ စောင့်နေတဲ့ ဘဲကြီးရဲ့ခေါင်းကို ကွက်တိသွားထိတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ခေါင်းပေါက်သွားမယ် ထင်တာပဲ။

" ဘာလိုသွားပစ်တာလဲ ကိုကြီး နင်က သေချင်လို့"

" ငါလိုးမသားလေးတွေ အသေပဲ" 

အနောက်ကနေ ဆဲသံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမယ် ဘာဖြစ်နေလည်း လှည့်မကြည့်ဖြစ်။ တခါထဲ စက်ဘီးစီကိုပဲ ခြေကုတ်သုပ်တော့တာပဲ။ ထောင်နေတဲ့ လီးလည်း ဘယ်အချိန်က ငြိမ်သွားမှန်းမသိလိုက်ဘူး.

~~~~~~~~~~~~~~

အဲလိုနဲ့ မိငယ်ကို အိမ်ပြန်ပို့ရင်း အဒေါ်အိမ်မှာပဲ ရေချိုးလိုက်တယ်။ အဒေါ့်ဆီမှာ ရေပိုက်လိုင်း မဆင်ရသေးတော့ ဘုံဘိုင် လက်လှုပ်တွင်းကရေပဲ ချိုးရတယ်။

" ကိုကြီး ရေလှုပ်ပေး ဒီနေ့ ငါအရင်ချိုးအလှည့်"

အရင်တုန်းကလည်း အခုလို တစ်ယောက်တစ်လှည့်ဆီ လှုပ်ရင်းချိုးနေကြပေမယ့် အခုတစ်ခေါက်တော့ တော်တော် ဒုက္ခရောက်သွားတယ်။ မိငယ်အင်္ကျီချွတ်လိုက်တော့ နို့နေရာ ခပ်စူစူလေးကို တွေ့လိုက်မိတယ်။ အရင်က ဒီလို ချိုးနေကြပေမယ့် အခုလို သေချာမကြည့်မိဘူး။ မိငယ်က ဆံပင်ဂုတ်ဝဲဆိုတော့ ရေချိုးရင် ခေါင်းလျှော်မယ့်နေ့ပဲ ဆံပင်ရေလောင်းတယ်။ ကျန်တဲ့နေ့ကြရင် အလောင်းမခံဘူး။ 

အဲဒီတော့ ကျွန်တော်ကလည်း ရေတူတူချိုးရင် ခေါင်းကိုပဲ မရရ အောင်လိုက်လောင်းတယ်။ အနဲဆုံး တစ်ခွက်တော့ မိအောင်လောင်းရမှ နေသာထိုင်သာရှိတာ။ ဒီတစ်ခါတော့ ရေလောင်းဖို့သတိမရတော့ပဲ ရေဘုံဘိုင်ကို လှုပ်ရင်း နို့စူဖောင်းဖောင်းလေးကိုပဲ လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ 

ခုနကမြင်လိုက်ရတဲ့ စော်ကြီးလိုမျိုး နို့က အပြည့်မထွက်သေးဘူး။ ကျွန်တော်တို့ ယောက်ျားလေးတွေလိုလည်း ပြားချပ်မနေ။ နည်းနည်း နို့သီးခေါင်းနားတစ်ဝိုက်မှာ ခပ်စူစူဖြစ်နေတယ်။ နို့သီးခေါင်းက ယောက်ျားလေးတွေထက် နည်းနည်းပိုကြီးတယ်။ နောက် လေးငါးနှစ်လောက်နေရင် ဒါလေးက ဟိုစော်ကြီးလို အကြီးကြီးဖြစ်လာမှာ။ အဲဒါကို တွေးမိတာနဲ့ဒုက္ခရောက်တော့တာပဲ။  နည်းနည်း နည်းနည်း နဲ့ ပေါင်ကြားထဲကကောင်က ထလာတယ်။ လူလည်း ခေါင်းပူသွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ မိငယ်ချိုးနေတဲ့ ရေဆင်းမြောင်းနဲ့ ဘိလပ်မြေ အုပ်ခင်းထားတဲ့ အကွက်ထဲ လုထိုင်ချလိုက်ပြီး

" ငါ အကြီး ငါအရင် ချိုးမယ် နင်ဖယ်"

ဝုန်းဒိုင်းဝုန်းဒိုင်း လေးငါးခွက်လောက် လောင်း ဆပ်ပြာမြန်မြန်တိုက်. ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး မြန်မြန်ပဲပြေးခဲ့လိုက်တော့တယ်။

" လူယုတ်မာကြီး"

" သူ့အလှည့်တုန်းကကျတော့ နှစ်ကန်တောင်ချိုးသွားတယ်"

" စောက်ကျင့်ကို မကောင်းဘူး"

" မသာကြီး သေနာကြီး"

မိငယ်ကတော့ ဆဲရင် နောက်မှာ အော်ဆဲရင်း ကျန်နေခဲ့တော့တာပဲ။

~~~~~~~~

ညအိပ်ခါနီး ရောက်တော့ အဲဒီအကြောင်း ပြန်တွေးရင်းနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ငနဲ့က ထောင်လာတယ်။ ဒီတစ်ခါ လွှတ်ထားလိုက်တယ်။ ညဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မှ မမြင်တာ။ ကိုယ့်ဟာကို ကိုင်ကြည့်လိုက်မိတော့ လူတွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုင်ရင်းလက်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေလိုက်တယ်။ 

ဟိုကောင်တွေပြောတဲ့ ကွင်းတိုက်တာ ကောင်းတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးနေမှာ။ အရသာလေးက တစ်မျိုးလေး။ မိငယ်ရဲ့ နို့စူစူလေးကို မျက်လုံးထဲမြင်မိတော့ ပိုပိုပြီးတော့ လီးကထောင်ထောင်လာတယ်။ နေ့လည်က ချောင်းခဲ့တဲ့ ဘဲကြီးဒူးထောက် ပြီး တွယ်တာကို သတိရလိုက်မိတော့ လက်ညိုးနဲ့ လက်မကို ဝိုက်ပြီးငြိမ်ငြိမ်ထား။ ပက်လက်လှန်ရက် ကော့ကော့ပြီး အဲဒီဘဲကြီးလုပ်သလို လိုက်လုပ်ကြည့်တယ်။ 

ပိုပြီးတော့ ကို အရသာရှိနေတယ်။ လက်ကို နည်းနည်းဖွထားလိုက်ပီး ဖွဖွလေး လက်နဲ့ လီး မထိတထိလုပ်ကြည့်တယ် ပိုလို့ကို အရသာရှိနေပြန်ရော။ တော်တော်လေးကြာတော့ နည်းနည်းညောင်းလာတာနဲ့ လက်ညိုးလက်မလက်ခလယ်နဲ့ လီးကို ဖွဖွလေးကိုင်ပြီးပဲ ပွတ်နေမိတယ်။ တစ်ခါက မိငယ်နဲ့ အတူတူဆော့ရင်း အမှတ်မထင်မြင်မိလိုက်တဲ့ သူ့ပိပိလေး မျက်လုံးထဲပြန်ပေါ်လာတယ်။ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ဘောင်းဘီတိုက အလယ်တဲ့တဲ့က ခွပြဲနေတော့ ပေါ်နေတာ။ မိငယ်ရဲ့ ပုံမှန်အသားအရည်ထက်တော့ နည်းနည်းညိုတယ်။ ကျွန်တော်မြင်ခဲ့ဖူးသမျှထဲ ပထမဆုံးနဲ့ အလှဆုံးပိပိလေးပဲ။ 

ကွင်းတိုက်နေတဲ့ လက်က အလိုလိုမြန်မြန်လာတယ်။ ဒီလီးကိုသာ မိငယ်စောက်ပတ်ထဲထည့်လိုက်ရရင်။ ဖွဟဲ့ မကြံကောင်းမစည်ရာ။ ဒါပေမယ့်လည်း မတွေးအောင် ဘယ်လိုမှလုပ်မရ။ ဖတ်ဖူးတဲ့ တရားစာအုပ်တွေထဲက ပစ်မှားတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးများလား။ မတတ်နိုင် ဖြစ်ချင်ရဖြစ်။ ကွင်းတိုက်နေတဲ့လက်ကို ဘယ်လိုမှရပ်မရတော့ဘူး.တစ်ကိုယ်လုံးရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်သွားတယ်။ လူလည်း ငါဘာများဖြစ်တာပါလိမ့်ဆိုပြီး လန့်ဖြန့်သွားတယ်။ တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် ဒါမျိုး တစ်ခါမှမဖြစ်ဘူးသေးဘူးဆိုတော့.

လက်မှာလည် အရည်တွေရွှဲနစ်သွားတယ်။ သုတ်ရည်ဆိုတာ ဒါဖြစ်မယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးနတ်ပြည်ရောက်သွားသလိုမျိုးခံစားလိုက်ရတယ်။ လီးရဲ့ထိပ်ပိုင်းက နည်းနည်းစပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် တိုက်နေတဲ့ လက်ကို မရပ်ပဲ ဆက်တိုက်နေလိုက်တယ်။ ငါးမိနစ်မကြာခင်ပဲ နောက်တစ်ခေါက်ထပ် ခုနကလိုထပ်ဖြစ်တယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးအကိုက်အခဲတွေပျောက်ပြီး ပေါ့ပါးပြီး မိုးပေါ်မြောက်မတတ်ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ ကွင်းတိုက်ကြတာကိုး။ 

အရင်က ကြားဖူးပေမယ့် ဘာကြောင့်လဲ စဉ်းစားမရတာ အခု ကိုယ်တိုင်လုပ်ဖူးမှပဲသိတော့တယ်။ ဘောင်းဘီ တစ်ခုလုံးလဲ ရွဲနေပြီ။ ဒါနဲ့ တိတ်တိတ်လေးထ ဘောင်းဘီ အသစ်လဲပြီး အိပ်ယာဝင်လိုက်တာ ချက်ချင်းကို အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ မနက်ရောက်တော့ ညအိပ်ယာထဲ သေးပေါက်တာလားဆိုပြီး ဆူခံလိုက်ရတယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(03)

ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့ မန်းလေးက ဘော်ဒါမှာသွားတက်တယ်။ အဆောင်မှာက ယောက်ျားလေးက သတ်သတ်ခြံဝင်း တစ်ဝင်း မိန်းကလေးက သတ်သတ် ခြံဝင်းတစ်ဝင်း ခွဲထားတယ်။ နာမည်ကြီးတဲ့စာရင်းထဲပါတော့ နယ်စုံ လူစုံပဲ။ ကျောင်းသားကလည်း ရာဂဏန်းကျော်ပဲ။ အဲဒီတုန်းက အခုလို ကိုယ်ပိုင်ကျောင်းတွေမရှိသေးတော့ နေ့ခင်းမှာတော့ အစိုးရကျောင်းမှာပဲ သွားတက်ရတာပေါ့။  အဆောင်မှာစာသင်ချိန်ဆို မိန်းကလေးယောက်ျားလေး စကားပြောဖို့နေနေသာ မျက်စောင်းကိုထိုးခွင့်မရှိတာ။ 

ဒါပေမယ့်လဲ ကျောင်းရောက်ရင်တော့ အဆောင်မှာ မသောင်းကျန်းရသမျှ အတိုးချပြီ စပ္ပါရှယ်သောင်းကျန်းတော့တာပဲ။ ရောက်ရောက်ချင်းတော့ အိမ်နဲ မခွဲစဘူး ခွဲရတာဆိုတော့ အိမ်ကိုလွမ်းသလိုလို။ ကျောင်းစတက်ခါစကတော့ ကိုယ်နဲ့စိမ်းတဲ့ဝန်းကျင်ဆိုတော့ နည်းနည်းကြောက်တာရွံ့တာလေးတွေတော့ ရှိတာပေါ့။ 

နောက်တော့နည်းနည်းကြာတော့လည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နေသားကျသွားတာပါပဲ။ ၉တန်းနဲ့ ၁၀ တန်း သတ်သတ်ခွဲပြီး အဆောင်တစ်ခုစီ ထားပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ ၈ တန်းအတွက်ကျ လူနည်းတော့ ၁၀ တန်း ၉ တန်းတွေနဲ့ မျှပြီးရောထားတယ်။ ကျွန်တော် နေရတာကာ ၁၀တန်းတွေကြားထဲ။ အကြီးတွေကြားထဲက အငယ်ဆိုတော့ ဟုတ်တာတွေကော မဟုတ်တာတွေကော ဝိုင်းပြီး ကြပ်ကြ သင်ပေးကြတာပေါ့။ ညအိပ်ခါနီးဆို သရဲပုံပြင်တွေလာပြော အဲလိုမျိုးပေါ့။

" ကျွိ ကျွိ ကျွိ"

ကျွန်တော် အဆောင်ရောက်ခါစ ညကတည်းက ည တိုင်း ၁၂ ဝန်းကျင်ဆို အဲဒီ တကျွိကျွိ အသံ အမြဲတမ်းကြားနေရတယ်။ ပထမညကတော့ တအားကိုကြောက်လန့်သွားတာ။ အဆောင်က အတူနေ အစ်ကိုကြီးတွေကလည်း ခြောက်တာလား ဘာလားတော့မသိဘူး ။ အဆောင်မှာ သရဲရှိတယ်ပြောထားတော့ လူက နည်းနည်းတော့လန့်နေတယ်။ ကြောက်တတ်တယ် အထင်သေးခံရမှာဆိုးလို့ ဘယ်သူမှလည်း မပြောရဲဘူး။ စောင်ပဲ အတင်းခေါင်မြှီးခြုံပြီး ရအောင်အိပ်လိုက်တော့တာ။ 

တစ်ပတ်လောက်နေတော့ ကြောက်စိတ်နည်းနည်းလျော့လာတယ်။ တစ်ရက် အားတင်းပြီး ထကြည့်မယ်ကွာဆိုပြီး ညဖက်ဓာတ်မီးကို ခေါင်းရင်းမှာ အသင့်ပြင့်ထားပြီးစောင့်နေတယ်။ ၁၂ လောက်ရောက်တော့ အသံစကြားလာရတယ်။ တိုးတိုးကနေ နည်းနည်းကျယ်ကျယ်လာတယ်။ ဒါနဲ့ ဓာတ်မီးနဲ့ ထိုးကြည့်လိုက်တာ တစ်သျှူးဗူး ဘေးချပြီး အိပ်ယာထဲမှာ ကွင်းထုနေတဲ့ ဘဲကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်နေတာ။

" ငါလိုးမသား လီးမို့လို့ ကွင်းထုနေတာ ဓာတ်မီးနဲ့ထိုးတာလား"

အဲဒီဘဲကြီးနာမည်က ဝါးလုံးပေါက်။  အားလုံးက ဝါးလုံးပေါက် ပဲ ခေါ်ကြတော့ နာမည်အရင်းမမှတ်မိတော့ဘူးဖြစ်နေတယ်။ ခေါ်လည်း ခေါ်ချင်စရာ။ ထန် လွန်းလို့ သူ့ကို ဝါးလုံးပေါက်တောင် အလွတ်ပေးတဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး ဆိုပြီး ဝါးလုံးပေါက်လို့ နာမည်ဝိုင်းပေးကြတာနာမည်တွင်သွားရောပဲ။ သူကလည်း အခြောက်တောင် အလွတ်မပေးဘူး။ 

တစ်ရက်မှာပေါ့။ ကျွန်တော်က နဂိုထဲက အအိပ်မက်တော့ ည စာကျက်ချိန်ရောက်ပြီဆို တစ်ခါတစ် ၁၀ နာရီထိ မကျက်ပဲနဲ့ ၈ ခွဲလောက်ရောက်တာနဲ့ အိမ်သာသွားပြီး ချောင်ကျတဲ့ အလုံးထဲဝင်ထိုင်ပြီး နံရံမှာ မှီ ငိုက်တာ ၁၀ နာရီထိုးတဲ့အထိ နေ့တိုင်းနီးပါးပဲ။ အဲဒီရက်က ထုံးစံအတိုင်း အိမ်သာထဲမှာ အိပ်ငိုက်နေတုံး တစ်ဖက်က အသံကြားတော့ လူ လန့်နိုးသွားတယ်။ အိမ်သာထဲ ၂ယောက်ဝင်တဲ့ အသံကြားလိုက်ရတယ်။ 

ပထမထင်မိတာက နှစ်ယောက် အိမ်သာထဲမှာ တံခါးပိတ် ရန်ဖြစ်ကြတာလို ထင်လိုက်မိတာ။ ဒါနဲ့ စပ်စုချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ ကပ်ရက် အိမ်သာအလုံးဆိုတော့ နံရံမှာ ဖေါက်ထားတဲ့ လေဝင်ပေါက်နေ လှမ်းကြည့်လို့ရနေတယ်။ အဲဒါနဲ့ အိမ်သာရေကုန်ပေါ် မတ်တပ်ရပ်ပီး လှမ်းချောင်းလိုက်တာ။ ဝါးလုံးပေါက်ဖြစ်နေတာ။ ထိုင်နေရင်တော့မြင်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ ဘဲကြီးက အိမ်သာနံရံ ၂ ဖက်ကို လက်နဲ့ တွန်းထားပြီး အောက်ကို ငုံကြည့်နေတယ်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က နံရံကို တွန်းထားပေမယ့် သူ့ဘောင်းဘီချွတ်ပေးနေတဲ့အသံ ကြားလိုက်ရတော့ လူလည်း မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်" သေချာပီ ပုလွေမှုတ်ခံနေတယ်ဆိုတာ။

" အား ရှီး မိုက်တယ်" တိုးတိုး နဲ့ ရေရွတ်နေတယ်။

ကျွန်တော်က အရပ်ပုနေတော့ သေသေချာချာမမြင်ရဖြစ်နေတယ် ဒါနဲ့ ဘယ်လိုချောင်းရပါ့။ နည်းနည်းခေါင်းစားလိုက်တော့ အိမ်သာ နောက်ကျော လေဝင်ပေါက်သွားတွေ့တယ် အဆောင်အုတ်တံတိုင်းနဲ့ကလည်း ၁ပေလောက်ပဲကွာတာ။ အဆောင်ကနေ ည ခိုးထွက်ပြီဆို သုံးတဲ့လမ်းကြောင်းဆိုတော့ အုတ်တံတိုင်းမှာ စိုက်ထားတဲ့ ပုလင်းကွဲတွေကိုလည်း ဖယ်ထားပြီးသား။ 

အဲဒါနဲ့ အိမ်သာကနေ တိတ်တိတ်လေးထွက် အုတ်တံတိုင်း ပေါ်တက်။ အဲဒီကျမှပဲ ရှင်းရှင်းလင်းမြင်ရတော့တာ။ ဘဲကြီးက ဘောင်းဘီးချွတ် မတ်တပ်ရပ်ပြီး စုတ်နေတဲ့ ခေါင်းကို ဆံပင်က ကိုင်ပြီး စောင့်နေတယ်။ စုတ်ပေးနေတဲ့သူရဲ့ သေသေချာချာမမြင်ရဘူးဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် အဆောင်မှာ အခြောက်က သုံးယောက်ပဲ ရှိတာဆိုတော့ ပုံစံကိုကြည့်ပြီး ဘယ်သူဆိုတာခန့်မှန်းလို့တော့ ရနေတယ်။ 

အဲဒီ အခြောက်နာမည်က မျိုးမင်းအောင်။ သူ့ကိုသူ မျိုးမျိုး မျိုးမျိုးနဲ့ ဝါးလုံးပေါက်ကို အမြဲတမ်း အဝတ်လျှော်ပေး ထမင်းဝယ်ကျွေး လုပ်နေတာဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ မျက်မှန်းတမ်းမိတယ်။ မျိုးမျိုးက သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဝါးလုံးပေါက်ရဲ့ တင်ပါးကို ကိုင်ညစ်နေတယ်။ ခဏတဖြုတ်နားလိုက်။ လီးစုပ်လိုက်နဲ့ တော်တော်လေးကြာတော့ သူလည်း ထိုင်စုပ်နေရာကနေ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ နောက် ဘောင်းဘီချွတ် ပြီး ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကနေ ဘာလေးထုတ်လိုက်မှန်းမသိဘူး။ ဘူးဖွင့်ပြီး လက်ပေါ်ကို တင်လိုက်တာတွေ့တော့မှ အုန်းဆီ ပုလင်းအသေးလေးမှန်းသိလိုက်ရတယ်။ 

အခြောက်မို့ အလှကြိုက်လို့ သွားလေရာ အုန်းဆီ မိတ်ကပ် ထည့်ထားတယ် မှတ်နေတာ။ ဒါအတွက်ကိုး။ မျိုးမျိုး မသိအောင် သူ့အုန်းဆီ ယူယူလိမ်းကောင်တွေတာ သိလို့က တော့ ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး။ တော်တော်လေးကို ရီချင်သွားတယ်။ အုန်းဆီနဲ့ ဝါးလုံးပေါက်ရဲ့လီးကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဖင်သူ ထပ်သုတ်တယ်။ မျိုးမျိုးကပဲ အကုန်လုပ်နေတာ သကောင့်သား ဝါးလုံးပေါက် ဆရာကြီးအထာနဲ့ ခါးထောက်ပြီး မျိုးမျိုးလုပ်ပေးတာပဲ ခံနေတယ်။ မျိုးမျိုးက ဖင်ကုံးပြီး လီးနဲ့ ဖင်ပေါက် တေ့ပေးလိုက်တော့မှပဲ ခါးကိုကိုင်ပြီး အသာလေး သွင်းလိုက်တယ်။ ပထမတော့ဖြေးဖြေးမှန်မှန် စည်းချက်ညီညီ လေးပဲ။

" အား ရှီး " အသံတော့ သိပ်မထွက်အောင် တော်တော်သတိထားပြီး လိုးနေတာ။ တော်တော်လေးကြတော့ ဝါးလုံးပေါက်က မျိုးမျိုးရဲ့ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းစောင့်လိုက်တယ်။

" အာ့" မျိုးမျိုး အသံ နည်းနည်းထွက်လာတော့သူ့ကိုယ်သူပြန်ထိန်းလိုက်တယ်။ စောင့်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်မြန်လာတယ်။ နောက်ဆုံးမှာ တော့ ဖင်ထဲကို လီးတစ်ဆုံးထဲ့ပြီး ကော့သွားတယ်။ ဘဲကြီး ပြီးသွားပီ။ ကျွန်တော်လည်း အသားလေး အုတ်တံတိုင်းပေါ်က ပြန်ဆင်းပြီး စာကျက်ခန်းထဲ ပြန်သွားထိုင်။ စာကျက်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ 

ခဏနေတော့ မျိုးမျိုး တစ်ယောက်ထဲ ဝင်လာပြီး ကိုယ့်ခုံမှာကိုယ်ပြန်ထိုင်။ မကြာခင်ပဲ ဝါးလုံးပေါက် မရောင် မလည် နဲ့ ပြန်ရောက်လာတယ်။ အစကတော့ အကုန်လုံးကို လိုက်ပြောမလို့။ ဒါပေမယ့် အခြောက်နဲ့ဆို တော်တော်အရှက်ကွဲမှ ာစိုးတာနဲ့ မပြောပဲထားလိုက်တော့တာ။ သူတို့နှစ်ယောက်လည်း လစ်ရင်လစ်သလို ၂ ပတ် တစ်ခါလောက် ခိုးခိုးစားနေကြတယ်။ 

ပထမကတော့ မျိုးမျိုးကို တော်တော် ရွံပေမယ့် နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သနားလာမိတယ်။ မျိုးမျိုးအိမ်က ပိုက်ဆံရှိတဲ့ အထဲပါတော့ သူတို့သားအတွက် လိုလေသေးမရှိ မုန့်ဖိုးဆို မုန့်ဖိုး အဝတ်အစား ဆို အဝတ်အစား စကော,အောစတား, MP3 တောင်းသမျှ အကုန်ဝယ်ပေးထားတာ။ အကုန်လုံးလဲ ဝါးလုံးကွဲလက်ထဲမှာချည်းပဲ။ မျိုးမျိုးကို မသုံးရဘူး. ဒီကြားထဲ အဝတ်ပါလျှော် အိပ်ယာပါသိမ်းပေးရသေးတာ။

~~~~~~~~~~~~

ပထမ ရှစ်တန်းတစ်နှစ်ကတော့ ဒီလိုပဲ ဖင်လှည့်ခေါင်းလှည့်နဲ့ ဘယ်လိုပြီးလို့ ပြီးသွားမှန်းကို မသိလိုက်ဘူး။ ရှစ်တန်းပိတ်တော့ အိမ်ကို ပြန်ဖို့ရာ ၃ ပတ်ခွင့်ပေးတယ်။ ၂ ပတ်ပြည့်တာနဲ့ ပြန်လာ ။ ၉ တန်းအတွက် စာ စ လုပ်ပေတော့ပဲ။

အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း အရင်ဆုံးလုပ်တာ အတိုးချအိပ်တာပဲ။ ကျွန်တော် ဘော်ဒါတက်နေတုန်း အဖေက အရင် ပျင်ထောင်အိမ်ကို ဖျက်ပြီး ၂ ထပ် တိုက် အသစ်ဆောက်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် အတွက် အပေါ်ထပ်မှာ သီးသန့် တခန်းပေးထားတယ်။ ရေမိုးချိုး အခန်းလော့ချပြီး တန်းအိပ်လိုက်တော့တာပဲ။ တရေးနိုးတဲ့အချိန် မနက်စာတောင် ထ မစားတော့ဘူး မန်းလေး ကားကွင်းထဲက ဝယ်လာတဲ့ ပေါင်မုန့်ယိုသုတ် စားလိုက်ပြီး ထပ်အိပ်လိုက်တာပဲ။

အိပ်ရင်ပုဆိုးကျွတ်သွားတာတောင် ပြန်မ ဝတ်တော့ဘူး။ခြေရင်းကစောင် ခြေမနဲ့ ညှပ်ပီး ဆွဲခြုံလိုက်တယ်။

" ဒုန်းဒုန်းဒုန်း"

" ကိုကြီး ထတော့ ထတော့ ထထ ထထ ထထ"

" နေဖင်ထိုးနေပြီး ထထ ထထ ထ"

" တံခါးသောခတ်မထားနဲ့ လာဖွင့်ဦး ကာလနာဂါးကြီး"

မိငယ် အတင်းတံခါး လာခေါက်နေတဲ့ အသံ။ လူတော့နိုးသွားပေမယ့် မျက်လုံးက ဖွင့်မရသေးဘူး။

" နားညီးတယ် ငါအိပ်ရေးမဝသေးဘူး ပြန်"

ပေကပ်ပြီးဆက် အိပ်နေလိုက်တယ်။ ပြန်အိပ်ပျော်တော့မလို ဖြစ်နေတဲ့အချိန်.

" ထ" ပြောသံနဲ့အတူ စောင်ကို တစ်ယောက်က ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ 

အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး လေသလပ်ပြီး အေးစက်သွားတယ်။ ပုဆိုးကျွတ်နေတာ ပြန်မှ ဝတ်မထားတာ။ ပိုဆိုးတာ မနက် အိပ်ယာထချိန်ဆိုတော့ ယောက်ျားလေတွေ ထုံးစံအတိုင်း ငပဲက ထောင်နေတယ်။ အိပ်ချင်တဲ့မျက်လုံး ပြူးထွက်သွားတယ်။ တော်ပါသေးရဲ့ မိငယ်က သူ့လက်ထဲကစောင်ကို ကျွန်တော့်အောက်ပိုင်းကို ပြန်ခြုံပေးလိုက်လို့။

" သော့ခတ်ထားတာ ဘယ်လို လုပ် ဝင်လာတာလဲ"

" ကိုကြီးက တံခါးမှ ဖွင့်မပေးတာ။ တီတီဆီက သော့ပိုတောင်းပြီး ဖွင့်လိုက်တာလေ"

"ယောက်ျားလေးအခန်းထဲကို နင်က ဇွတ်ကြီးဝင်ရသလားဟ"

"ကိုကြီး ဘာတွေ မဟုတ်တရုတ် လုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ ကိုယ့်ညီမကို တုတ်ပြခဲပြနဲ့ အိပ်မနေနဲ့ ထတော့ ၁၂ ထိုးနေပြီ"

ပြောရင်ဆိုရင်း မိငယ်မျက်လုံးက စောင်ပေါ်က ဖောင်းနေတဲ့ နေရာလေးဆီ ရောက်သွားတယ်။ ကျွန်တော် ငပဲကလည်း တော်တော်ဒုက္ခပေးတယ်။ ပြန်ကိုမကျဘူး။

" ထွက်ထွက် အခန်းထဲက မြန်မြန်ထွက်"

" ထပ်မအိပ်နဲ့တော့"

" ထွက်ပါဆိုနေမှဟာ နင်ရှိနေတာ ငါကဘယ်လို ထရမှာလဲ"

မိငယ် အဲဒီအကြောင်းကို ဘာမှ ထပ်မပြောတော့. ။ ပြောရင်လည်း ကျွန်တော့်မျက်နှာ ဘယ်ထားလို့ထားရမှန်းကို သိမှာမဟုတ်ဘူး။

~~~~~~~~~~~~~~

ဒီလိုနဲ့ ၃ ပတ်ပြည့်တော့ အဆောင်ပြန်ပြီး ၉ တန်းစာ စသင်တယ်။ ရှစ်တန်း တစ်နှစ်ထဲမှာပဲ တော်တော်လေးကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် အတတ်ပေါင်းစုံတတ်သွားတယ်။ ဆယ်တန်းကျောင်းသားတွေကြားထဲဆိုတော့ ကလေးလိုဖြစ်နေတော့ အကုန်လုံးက ဝိုင်းသင်ပေးကြတာ။  ဆေးလိပ်၊အရက်၊ ကွမ်း၊ကွမ်းပေါင်း၊ နားဖေါက်၊အောကား၊ အောစာအုပ် အတတ်ပေါင်းစုံကို တတ်သွားတာ။ 

ကိုယ်တွေလဲ ကိုးတန်းတက်ရော နောက်မှ ရောက်လာတဲ့ ကောင်တွေကြားထဲ တခါထဲ ဆရာကျတဲ့ ဘဲကြီး ဖြစ်သွားတာပဲ။ ဆရာကျဖို့ရာ အကုန်လုပ်ဖူးပေမယ့်၊ ၂ ခုတော့ လုပ်ဖို့ကျနေသေးတာ။ ဖာ နဲ့ စော်။ ဖာလည်းတစ်ခါမှ မချဖူးဘူး။ စော်လည်းတစ်ခါမှ မထားဖူးသေးဘူး။ ဖာချဖို့ကြတော့ ရောဂါတွေဘာတွေကြောက်တာရယ်၊ မိလိုက်ရင် ငယ်ငယ်ရွယ်နဲ့ အရှက်ကွဲမှာ ကြောက်တာနဲ့ စိတ်ကိုမကူးရဲတာ။ 

အရက်တို့ဆေးလိပ်တို့လို့ မဟုတ်ဘူးလေ။ အရက်တို့ ဆေးလိပ်တို့က မိရင် အရိုက်ခံရရုံ။ အိမ်ကို အတိုင်ခံရရုံ ဒီလောက်ပဲလေ။ ဒီအရွယ်ဆိုးချင်မိုက်ချင်တဲ့ အရွယ်ဆိုတာ လူတိုင်းကလဲ နားလည်တယ်လေ။ ဒါနဲ့ စော်ထားဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ကျောင်းဖွင့်တာနဲ့ စတင်လှုပ်ရှားတော့တာပဲ။

~~~

အဆောင်နဲ့ ကျောင်းနဲ့က နီးတော့ ကျောင်းသွားပြီဆို ယောက်ျားလေးတွေက အရင် ၂ယောက်တတွဲစီ တန်းစီပြီး အတန်းလိုက်အရင် ကျောင်းကိုချီတက်ရတယ်။  ပြီးတော့မှ ခပ်လှမ်းလှမ်းနောက်ကနေပြီး မိန်းကလေးတွေက ၂ယောက်တတွဲ လိုက်ရတယ်။ ကျောင်းရောက်တာနဲ့ ကျောင်းခန်းထဲတန်းသွား အပြင်မထွက်ရ။ အဆောင်က ဆရာတွေက ကျောင်းတက်တဲ့အထိ ထိုင်စောင့်နေတာ။ အတန်းပိုင်ဆရာမလာတဲ့ အချိန်ထိပဲ။ ကိုယ်တွေက အဆောင်အထာနပ်နေပြီဆိုတော့ ကျောင်းဆင်းတာနဲ့ အဆောင်ပြန်ဖို့တန်းစီတဲ့အချိန် မယောင်မလည်နဲ့ အသာလစ်ထွက်ပြီး စော်တွေသွားငမ်းနေတော့တာပဲ။

စော်ချောတာလေးတွေ တော်တော်များများတွေ့ပေမယ့် အတန်းမတူတော့ ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လိုစလို့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတာနဲ ကိုယ့်အတန်းထဲကစော်ပဲ ပြန်လိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။ တစ်တန်းလုံးပတ်ငမ်းလိုက်တာ သုံးယောက်တော့ သွားတွေ့တယ်။ တစ်ယောက်က တော်တော်လေးကို ချောတာ။ ကျောင်းမှာ အလှဆုံးစာရင်းထဲမှာကို ပါတယ်။ 

အဲဒီတော့ သူ့ကို စာရင်းထဲက ထုတ်လိုက်တယ်။ လိုက်လဲ ရမှာမှ မဟုတ်တာ။ အဲလို စော်မျိုးတွေက မာနကြီးတာ များတော့ အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး။ အခြားတစ်ယောက်က မိန်းကလေးအနေနဲ့ ပြောရမယ်ဆို အရပ်ရှည်တယ်လို့ပြောရမယ်။ ရုပ်ရည်ရယ် အရပ်ရယ် ဝတ်ပုံစားပုံရယ်ခြုံကြည့်လိုက်ရင် အိန္ဒြေရှင်မ လို့ပြောလို့ရတဲ့ မိန်းကလေးမျိုး။ နောက်တစ်ယောက်က တော့ အရပ် သူ့လောက်မရှည်ပေမယ့် ပစ္စည်းတွေပါတွေနဲ့ တော်တော်လေးကိတ်တယ်။ မျက်နှာကလည်း ချစ်စရာမျက်နှာပေါက်မျိုး။ ကျွန်တော်နဲ့တောင် ရုပ်ချင်းခပ်ဆင်ဆင်ရယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးလဲ ကြည့်ကောင်းတော့ ဘယ်သူ့လိုက်ရမှန်းဆုံးဖြတ်မရတာနဲ့ ကိတ်တဲ့စော်ပဲ ရွေးလိုက်တော့တယ်။ 

ပထမတစ်ပတ်လောက်ကတော့ သူ့နာမည်သိအောင်စုံစမ်း၊ ခင်အောင်အရင်လုပ်လိုက်တယ်။ စာသင်ပြီဆိုတာနဲ့ သူ့ကိုပဲ ထိုင်ငေးနေလိုက်တယ်။ ကျောက်သင်ပုန်းတောင်လှည့်မကြည့်ဘူး။ အစပိုင်းသူ သတိမထားမိပေမယ့်၊ တစ်ရက်မက တစ်ချိန်လုံးစိုက်ကြည့်နေတော့ ရိပ်မိလာတယ်။ သူက ကိုယ့်ပြန်ကြည့်ရင် လူမိသွားလို့ ရှက်သွားတယ်ဆိုတဲ့ သဘောမျိုးနဲ့ ရှက်ချင်ယောင်ဆောင်။ နောက်အဆင့်တက်ပြီး ခုံကြားထဲပါစာသွားထည့်။ ရည်စားစာတော့မဟုတ်ဘူး ။ ရိုးရိုး အလာပသလာပ ဘယ်မြို့ကလဲ ဘာလဲ သူ့အကြောင်းကိုပဲ စာနဲ့ထည့်ပြီးလှမ်းမေးတာ။ နောက်အဆင့်တက်ပြီး သူငယ်ချင်းထက် ပိုခင်ချင်တယ် အကိုလိုသဘောထားလို့ရမလား ဘာညာပေါ့။ အခြေအနေဟန်မှန်းသိတော့ တစ်လလောက်နေတာနဲ့ ရည်းစားစကားဖွင့်ပြောပြီး မကြားမီပဲ ရည်းစားဖြစ်သွားတယ်။

ရည်းစားသာဖြစ်တာ နှစ်တဝက်ကျိုးတဲ့အထိ လက်ကို မကိုင်လိုက်ရဘူး။ သူလည်း အဆောင်ကပဲ။ ရန်ကုန်ကနေ မန်းလေထိလာတက်တာ။ အပြင်မှာကချိန်းတွေ့လို့က မရ။ ကျောင်းမှာလဲ လူရှင်းတဲ့နေရာမရှိ၊ ဘယ်ချိန် နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ခွင့်ရမလဲပဲ ချောင်းနေရတာ။ တစ်ရက်ကျောင်းမှာ အမှိုက်ကောက်ရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ဖို့ အခွင့်အရေးရလိုက်တယ်။ အမှိုက်ကောက်ရင်း ကောက်ရင်နဲ့ နှစ်ယောက်သား အုတ်ရေကန်နဲ့ အုတ်တံတိုင်းကြားလေးထဲရောက်သွားတာ။ အတန်းဆင်းချိန်ဆို အဲဒီနေရာက ဆေးလိပ်ခိုးသောက်တဲ့ကောင်တွေ တန်းစီနေတာ။ အခုက အတန်းချိန်ဆိုတော့ ဘယ်သူမရှိ နှစ်ယောက်ထဲပဲရှိတော့တာ။ ဒါနဲ့ပဲ သူ့လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တာ သူကတော့ဘယ်လိုနေမယ်မသိ ကျွန်တော့ ရင်ထဲတော့ ဝုန်းဒိုင်းကိုဖြစ်သွားရော။

" အရမ်းချစ်တယ် သဲစုရာ"

" ကိုယ့်ကို ချစ်လားဟင်

သူက ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။

" အင်း လို့ပါးစပ်ကပြော"

" အင်း"

မျက်နှာက အောက်ငုံထားပြီး မြေကြီးပေါ်ငုံကြည့်နေတယ်။ ကြည့်ရတာ နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ရတာရှက်နေပုံရတယ်။

" သဲစုနဲ့ ဒီလို နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ချင်နေတာကြာလှပြီ"

" အင်း"

" အဆောင်ပြန်ရောက်ရင် ကိုယ့်သတိမရဘူးလား"

" အင်း ရတယ်"

အောက်ငုံနေတဲ့ မျက်နှာကို မြင်ရတာ အသဲယားယားလာတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ပုခုံးကို အသာလေးဖက်ပြီး ပါးကိုလှမ်းနမ်းလိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲသွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပေါင်ကြားထဲကကောင်က အတွင်းခံ ဝတ်ထားလို့သာ တော်တော့တယ်။ မဝတ်များထားမိရင် မတွေးဝံစရာ။ ပါးလေးကိုနမ်းရင်းနဲ့ အောက်ငုံ ကြည့်လိုက်တော့ အင်္ကျီလည်ပင်းအဟိုက်ကနေ ရင်ကြားကို မြင်လိုက်ရတော့ ပိုဆိုးသွားတယ်။

" အရမ်းကိုချစ်တယ် တစ်သက်လုံးကို ဖက်ထားချင်တယ်"

ပြောရင်းဆိုရင် လက်နှစ်ဖက်နဲ့သူ့ကို သိုင်းပြီး အတင်းဖက်လိုက်တယ်။ အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် ဖက်ချင်တာထက် သူ့နို့ကို ထိချင်နေတာကြောင့် လက်ကို သူ့ရဲ့နို့ပေါ်ကို သိုင်းပြီး အတင်းကပ်ထားလိုက်တာ။ တကယ်ပါအိစက်ပြီးတော့ တစ်မျိုးလေးပဲ။ စိတ်ထဲရှိလက်ရှိသာဆိုလို့ကတော့ နို့ကို ညစ်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲပြစ်လိုက်ချင်တာ။ ဒါပေမယ့်လည်း တစ်ခါထည်းနဲ့ လက်လန်သွားမှာဆိုးတာနဲ့  ဖက်ထားတဲ့ လက်ကို နည်းနည်းလျော့လိုက်ပြီး မသိမသာလေးနဲ့ သူ့နို့ကို မထိတထိလေးနဲ့ လက်ကို တင်ထားလိုက်တယ်။ 

ခဏလောက်နေတော့ လူတွေရိပ်မိကုန်မှာစိုးတာနဲ့ သူက ထပြန်သွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အိမ်သာနဲ့က သိပ်မဝေးတော့ ချက်ချင်းအမြန်ပြေးပြီး အကျောလျော့လိုက်ရတယ်။ ၉ တန်း တစ်နှစ်လုံး သူနဲ့ကျွန်တော် လစ်တဲ့အချိန် လစ်သလို ချိန်းချိန်းတွေ့ကြတာပေါ့။ ကစ်ဆင်တွေပါတွေလဲ ဆွဲတတ်လာတယ်။ နို့လည်း နည်းနည်းပါးပါးလေးတော့ အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ ကိုင်တတ်ညစ်တတ်လုပ်တတ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း အဲဒီအဆင့်ထက်တော့မပိုခဲ့ပါဘူး။

~~~~~~~~~~~~

ကိုးတန်းပိတ်တော့ အိမ်မပြန်တော့ပဲ အဆောင်မှာပဲ ဆက်နေလိုက်တော့တယ်။ မပြန်တာက အကြောင်းတော့ရှိတယ်။ ပိတ်ရက် က ၂ ပတ်ကို မရှိဘူး။ ပြန်သွားလည်း ကဲချိန်သိပ်မရှိဘူး။ နောက်ပြီး သဲစုကလည်း ရန်ကုန်မပြန်ဘူး ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်းပဲ မပြန်တော့ဘူး။ နောက်တစ်ချက်က အခုလိုအချိန်ဆို ပြန်တဲ့သူကပြန်ဆိုတော့ အဆောင်မှုးတွေ လူစစ်တာတွေဘာတွေ မလုပ်ဘူး။ စည်းကမ်းကိုလည်း လျော့ပေးထားတယ်။  အပြင်တွေဘာတွေလည်း အချိန်နဲ့ပါ ထွက်လို့ရတယ်။ 

အဲဒီတော့ ကျောင်းကသူငယ်ချင်းတွေကို လာခေါ်ခိုင်းပြီးတော့ မန်းလေးမှာပဲ လျောက်လည်ကြတာပေါ့။ သဲစုနဲ့ အချိန်းအချက်လုပ်ပြီး တော့ သူငယ်ချင်းကို အတွဲတွေသွားတဲ့ အအေးဆိုင်ကို ချိန်းထားလိုက်တယ်။ ဘယ်နေရာလဲတော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ အဲဒီအချိန်က ကိုယ်တိုင်ကလည်း မန်းလေးမှာ မသွားတတ်မလာတတ်သေးတော့ သူများပဲလိုက်ပို့ခိုင်းရတာ။ အပြင်ကို လေးနာရီပဲ ထွက်ခွင့်ရှိတာဆိုတော့ အချိန်မှီပြန်လာခေါ်ဖို့မှာပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ သဲစုရောက်လာတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အအေးဝယ်တိုက်ပြီးတော့ သူ့သူငယ်ချင်းကလည်း အလိုက်တသိပဲ ခဏနေရင် ပြန်လာခဲ့မယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ ၂ ယောက်ထဲပဲကျန်ခဲ့တော့တယ်။

ဆိုင်ကလဲ အတွဲတွေအတွက်ဆိုတော့ ထရွက်တဲက အလုံပိတ်နီးပါးပဲ။ နည်းနည်းလည်း ချောင်ကျတဲ့နေရာဆိုတော့ pravicy လည်း တော်တော်ရှိတယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေရာကနေ သူ့ဖက်ခြမ်းကို ရွှေ့ပြီးဘေးချင်းကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ သဲစုပုခုံးအသာအယာလေး ဖက်လိုက် ပြီး ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို စနမ်းလိုက်တယ်။ 

ဒီတခါတော့ ကျောင်းမှာ ခိုးတွေ့ရသလို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်မဟုတ်တော့ဘူး။ စိတ်ထဲမှာလည်း လုံခြုံမှု အပြည့်ပဲဆိုတော့ လူက နည်းနည်းရဲလာတယ်။ ကြားဖူးနားဝ လျှာချင်းကလိပြီး သူ့နုတ်ခမ်းလေးကို ဖွဖွလေး ကိုက်ဆွဲလိုက်တယ်။ လည်ပင်းသားလေး ပြွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တဲ့အချိန် လိမ်းထားတဲ့ သေနပ်ခါးနံ့လေးက နှားခေါင်းထဲ သင်းပြံ့သွားတယ်။ လည်ကုတ်လေးကိုပဲ ဖွဖွလေး လေးငါးခါလောက် နုတ်ခမ်းနဲ့ စုတ်နမ်းလိုက်တယ်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ထုံးစံအတိုင်းလက် တစ်ဖက် က အင်္ကျီပေါ်ကနေ စနေနှစ်ခိုင် ကို အသာအယာလေးညစ်လိုက်တယ်။

နောက်လက်တစ်ဖက် ခါးနဲ့ကျောပြင်ကို ဖွဖွလေး အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ ပွတ်ဆွဲနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နုတ်ခမ်းကို ပြန်နမ်းပြီး သဲစုပါးစပ်ထဲကို လျှာလေးထိုးပေးလိုက်တယ်။ သဲစုကလည်း အလိုက်တသိပဲ လျှာကို ကျွန်တော်လျှာကို စုတ်ပေးနေတယ်။ ကစ်ဆင် ဆွဲနေတုန်းမှာပဲ ကျောပြင်ကို ပွတ်နေရာကနေ အင်္ကျီနဲ့ စကတ်ကြားက လွတ်နေတဲ့ ခါးကြားကို အသာလက်လျိုထည့်၊ ဆက်ပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက်တယ်။ 

ခဏနေတော့ နို့ကိုင်ထားရာကနေ လက်ကိုဖြုတ် ခါးကို လှမ်းဖက်ရင်း လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို အင်္ကျီအောက် လျှိုထည့်၊ တဖြည်းဖြည်းချင်းနဲ့ နေရာရွေ့ပြီး ဗိုက်သားလေးကို အသားလေးပွတ်။ အပေါ်ကို အသာ တက်ရင်းတက်ရင်းနဲ့ နောက်ဆုံးမှာတော့ လက်က ဘော်လီပေါ်ရောက်သွားတော့တာပဲ။ ကစ်ဆင်ဆွဲတာလေးကို ရပ်ပြီး သဲစုမျက်လုံးကို ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် မျက်လုံးကမှိတ်ထားပြီး အရသာကို ခံစားနေတယ်။

" ဘာကြည့်တာလဲ"

" ချစ်လို့ကြည့်တာ"

" ဘာလို့ ဒီလောက်တောင်လှရတာလဲ သဲစုရယ်"

ပြောရင်းဆိုရင် ဘော်လီအောက်ကို လက်သွင်းလိုက်တယ်။

" မောင် မလုပ်နဲ့"

" ဘာလို့လဲ ကိုယ့်ကိုမချစ်လို့လား

" ဟင့်အင်း"

" ကိုင်ရုံလေးတင်နော် သဲစု"

လက်က ဘော်လီနဲ့ နို့ကြားထဲမှာဆိုတော့ ညပ်သလိုဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ဘော်လီကို အပေါ်မတင်ပြီး လွတ်လွတ် ကင်းကင်းဖြစ်သွားတော့ နို့ အားနဲ့ညစ်ထားလိုက်မိတယ်။ ဘော်လီအောက် အရှိကို အရှိတိုင်း ကိုင်ရတာနဲ့ အဝတ် ပေါ်ကနေ ကိုင်ရတာနဲ့ ကွာခြားချက်က ဆီနဲ့ရေ မိုးနဲ့မြေပဲ။ အိစက် နူးညံနေတဲ့ နို့ဖောင်းဖောင်းလေး။ လည်ပင်းကို စုတ်နမ်းလိုက်ရင်းနဲ့ လက်ကို ဟိုဘက်နို့ဒီဖက်နို့ နှစ်ဖက်မနားတမ်းကူးပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ 

ဟိုဖက်ဒီဖက် လက်ကူးတဲ့အချိန် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ လျှပ်ပြီး ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တိုင်း ကျွန်တော်ကို ဖက်ပြီး ကိုင်ထားတဲ့ ပုခုံးကို သူ့လက်က လာလာညစ်တယ်။ နောက် ခဏနေတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို အသားလေး လက်ညိုးလက်မနဲ့ ပွတ်ခြေလိုက်တော့ "အာ့" ကနဲ့ အသံပါထွက်သွားတာ။

နို့သီးခေါင်းလေးကိုခြေပေးနေရာကနေ လက်ကို အောက်ဆင်းပြီး အတွင်းခံထဲကို ထိုးထဲလိုက်တာ ရုတ်တရက် အမွေးငုတ်ငုတ်လေးတွေကို သွားစမ်းမိပြီး လူလည်း လန့်ဖြန်သွားတယ်။ mp4 နဲ့ ခိုးကြည့်ခဲ့တဲ့အောကားထဲမှာ အမွှေးပေါက်တာ မြင်ဖူးပေမယ့် အပြင်လက်တွေ့မှာ တစ်ခါမှ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ဖူးတော့ အမွှေးပေါက်နေလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားမိဘူး။ သဲစုကလည်း အတင်းလန့်ရုန်းတယ်။

" မောင်.. မလုပ်ပါနဲ့"

" အောက်ပိုင်းထိတော့ မလုပ်ပါနဲ့နော်"

" ကိုယ့် ကိုမချစ်လို့လား သဲစုရာ"

" တကယ် တောင်းပန်ပါတယ် မောင်ရယ် မလုပ်ပါနဲ့နော်"

" ချစ်လို့ပဲ အပေါ်တစ်ခုလုံးလဲ မောင့်ကို ပေးကိုင်တယ်လေ ကျေနပ်နော်"

" ကျေနပ်ဘူး.. ကိုင်ကြည့်ရုံလေးတင်ပါ သဲစုရယ် .. နော်..နော်"

" မောင့် ဆီက ဒါလေးတစ်ခုပဲ တောင်းဆိုတာပါ မောင်ရယ်"

" သဲစု အကိုင်မခံချင်ရင် ကိုယ့်ဟာ ပြန်ကိုင်ပေး"

" ဟာ.... မမိုက်ရိုင်းနဲ့နော် မောင်"

" ဟုတ်တယ်လေ.. သဲစုကမှ ကိုယ့်မကိုင်ခိုင်းတာ အဲဒီတော့ကိုယ်က ပြန်ကိုင်ခိုင်းမှာပဲ"

သဲစုတော်တော်လေးတွေ ဝေသွားတယ်။ ကျွန်တော်က သက်သက်မဲ့ နှိုက်ချင်လို့ အကြပ်ကိုင်လိုက်တာ။ မထင်ထားပဲ  လက်က ပုဆိုး ခပုံစဆီကို ရောက်လာတယ်။ ပုဆိုး ခပုံစကို ကိုင်ထားပြီး လက်က ရှေ့ဆက်မတက်ဘူးဖြစ်နေတာ့ ကျွန်တော်လည်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး သဲစု လက်ကို ဆွဲပြီး ပုဆိုးကြားက တစ်ဆင့် အတွင်းခံကြားထဲကို ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ထောင်နေတဲ့ လီးနဲ့ သဲစုရဲ့လက် နုနုညံ့ညံ့လေးနဲ့ ထိလိုက်မိတဲ့အခါ  လီးက တုန့်ကနဲ့ လှုပ်လိုက်မိတော့ သဲစုလက်လည်း လန့်ပြီး ပြန်ရုပ်သွားတယ်။

" မာမာကြီး"

" မာမှာပေါ့ သဲစုက ကိုယ့်နှလုံးသားထဲ ရောက်နေတဲ့ ဥစ္စာ"

သဲစုလက်ကို ဆွဲပြီး နောက်တစ်ခေါက် ပုဆိုးကြားထဲထည့်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းနဲ့ လီးကို လာထိတယ်။ နောက် တော့ လက်ငါးချောင်းစလုံးနဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်မိတဲ့အချိန် တကိုယ်လုံးကျဉ်တက်ပြီး ဖီးပါတက်လာရော။ ကျွန်တော်လည်း နို့ကို အင်္ကျီအောက်က လျှိုပြီး လှမ်းညစ်ထားတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း ညစ်။ သူကလည်းညစ်။ နောက် သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ပြီး အပေါ်အောက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း

" ဒါမျိုးလုပ်ပေး"

ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးလဲ နီရဲနေတယ်။

" သဲစုက အရမ်းလိမ္မာတာပဲ အဲဒါကြောင့်ချစ်နေရတာ"

" နည်းနည်းမြန်လိုက်ဦ... အင်းဟုတ်ပြီ အဲလိုခပ်မြန်မြန်လေး"

" အား. ရှီး... ဟုတ်ပီ. . သဲစုက အရမ်းတော်တယ်.. အရမ်းကောင်းတာပဲ"

ကျွန်တော်ပုဆိုးကို အသာဖြည်ပေးလိုက်တယ်။ သဲစုလက်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်သွားအောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အောက်ဆွဲပြီး ကိုင်ထားပေးလိုက်တယ်။ လီးကို အခုမှ စမြင်ဖူးတဲ့ပုံနဲ့ အံ့သြောနေတယ်။

" အာ... " 

တော်တော်လေး ဖီးတက်လာပြီ။ မကြာခင်ပြီးတော့မယ်။ ပြီးရင် သုတ်ဖို့ရာ ဘာမှ မရှိဘူး တစ်ရှူးပဲရှိတာ။ ပြီးလို့ လရည်ထွက်သွားတာနဲ့ ပေပွကုန်မှာ။ ဒါပေမယ့်လည်း စိတ်ကထိမ်းမရတော့ဘူး။ ရပ်မရတော့ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ကွာ မထူးဘူး ပြီးလိုက်တော့မယ်။

" အာ့..အာ့.. အား" 

လရည်ထွက်သွားတယ်။ အပေါ်ကို ထောင်ထွက်တဲ့ အရှိန်ကလည်း တော်တော်ပြင်းတယ်။ စားပွဲပေါ်ထိပါရောက်တယ်။ အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးနဲ့ တော်တော်လေးပေသွားတယ်။

" ဘာအရည်တွေလည်း"

" အကြင်နာရည်တွေ"

" မောင်ကလည်း အကောင်းမေးနေတာ"

" သဲစု လုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတော့ ကို စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ သုတ်လွှတ်လိုက်မိတာ"

" ကိုယ့်ကို တစ်ရှူး နည်းနည်းလှမ်းယူပေးဦး" 

သဲစုကတော့ တစ်ရှူးယူပြီး လီး အစ ပေနေတာလေးတွေ လိုက်သုတ်ပေးနေရှာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စားပွဲခုံပေါ်က ပေတာလေးတွေ လိုက်သုတ်ရင်းနဲ့ သဲစုဖျော်ရည်ခွက်မှာ လရည် ပျစ်ပျစ်လေးကပ်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်း ခွက်ထဲ စီးကျနေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ဖျော်ရည်ခွက်ကို မွှေပေးရင်းနဲ့

" ကိုယ့် အသဲလေး မောသွားပြီ ရော့ ဖျော်ရည်သောက်"

" မနက်ဖြန်ကျရင် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြရအောင်"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(04)

ဆယ်တန်းပြန်တက်တော့ အရင်ကိုးတန်းထက် စာတွေများလာတယ်။ ကိုးတန်းတုန်းက မနက်ကျောင်းမသွားခင် တစ်နာရီလောက်ပဲစာကျက်ခိုင်းရာက အခုကျတော့ မနက် ၅ နာရီကတည်းက ထကျက်ရပြီ။ စော်နဲ့တွေ့ဖို့ကကျတော့လည်း အရင်လိုလူလစ်ချိန်ဖန်ရတာ ခက်ခက်လာတယ်။ နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ဖို့ရာ ၁ လ ၁ခါတောင် မလွယ်တော့ဘူး။ အတန်းထဲမှာတော့ နေတိုင်းမြင်နေရတာပေါ့။ ဆရာမလစ်တဲ့အချိန် စကားလေးသွားပြောလိုက်ဘာညာပေါ့။ ဆယ်တန်းမှာတော့ ဘာမှထူးထူးခြားခြားအဖြစ်အပျက်တော့ မရှိခဲ့ဘူး။

မှတ်မှတ်ရရ ဆယ်တန်း နောက်ဆုံး ဘိုင်အို ဖြေပြီးတဲ့နေ့။ ဘိုင်အိုဖြေပြီး စာမေးပွဲခန်းထဲက ထွက်လာတာနဲ့ ရှိသမျှစာအုပ် အကုန်ဖြဲပြစ်ပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ အိမ်က နောက်တစ်ရက်မှ လာခေါ်မှာဆိုတော့ အဆောင်ကို တန်းပြန်ရင် အဆောင်မှာ နောက်တစ်ရက်ထိ အကျဉ်းကျခံသွားနေရမှာ ။ ဒါပေမယ့် စာမေးပွဲပြီးသွားတော့ ဘယ်သူ့မှကို သောက်ဂရုမစိုက်တော့တာ။ 

သဲစုက တော့ မန်းလေးက သူ့အဒေါ်အိမ်မှာပြန်သွားတယ်။ သူ့အဒေါ် အိမ်ရောက်တော့ အဒေါ်ကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လျောက်လည်မယ်ပြောပြီး ထွက်လာတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘော်ဒါတစ်ကောင်ဆီက ဆိုင်ကယ်ငှားပြီး လမ်းထိပ်က လာစောင့် ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား  တစ်မြို့လုံးအနှံလျောက်ပတ်ကြတာပေါ့။ 

သူက ကျွန်တော့်ခါး တအားဖက်ထားတာဆိုတော့ ကျွန်တော်ကလည်း ဆိုင်ကယ်ကို အရှိန်မြှင့်ပြီး ဘရိတ်အုပ်တာ ခဏခဏလုပ်တယ်။ ဘရိတ်အုပ်လိုက်တိုင်း ကျောကို သူ့နို့နှစ်လုံးက တအိအိနဲ့ လာဖိတာ ကို ကျွန်တော်က ဖီးတက်နေတာ။ လူရှင်းတဲ့နေရာရောက်တော့လည်း ဟိုကိုင်ဒီကိုင်ပေါ့။ နောက်တော့ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြတယ်။ ဆယ်တန်းပြီးတဲ့နေမို့လားမသိဘူး။ လူတွေက တအားများနေတယ်။ ဖီးရှိရှိတောင် မနိုက်လိုက်ရဘူး။ ဒါပေမယ့် လူများတော့ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ မအော်ရဲတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး စောက်ပတ်တော့ နိုက်လိုက်ရတယ်။ 

အမွေးခပ်ပါးပါးနဲ့ခြုံလေး ကျော်ပြီး အကွဲကြောင်းလေးကို အသားလေးထိုင်ပွတ်နေတာ။ နောက် အကွဲကြောင်းအစနားက အဖုလုံးလေးစမ်းမိတော့ စောက်စိဆိုတာ ဒါပဲဖြစ်မယ်မှန်းပြီး စပ္ပါရှယ်ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပထမက သဲစုက ပုခုံးကိုမှီရင်း လက်မောင်းကို ကိုင်ထားတာ။ နောက်တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လက်မောင်းက တင်းကြပ်တင်းကြပ်လာတယ်။ 

နောက်ခဏနေတော့ ကျွန်တော့် ပုဆိုးထဲကို လက်လာနိုက်ပြီး လီးကိုလာကိုင်တယ်။ စောက်စိကို မြန်မြန်ပွတ်လေ လီးကို ညစ်လေပဲ။ ကွင်းထုပေးတာမဟုတ်ပဲ ဒီတိုင်းပဲကိုင်ထားတာ။ ကျွန်တော့်လက်မှာလဲ စောက်ပတ်ထဲက ထွက်တဲ့အရည်တွေနဲ့ တော်တော်ကိုရွဲနေပြီ။ တော်တော်ကြာကြာပွတ်လိုက်တော့ သူပြီးသွားပုံရတယ်။

" မောင် တော်တော့ နော် မလုပ်နဲ့တော့"

" မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်သိလား"

ပြောရင်းဆိုရင် ကစ်ဆင်လာဆွဲလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်ကို တိုးခွေ့ပြီးမှီလိုက်တယ်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ဝင်ခါစနဲ့တောင်မတူတော့ဘူး။ ပေါ့ပါးပြီးပြုံးရွင်သွားတယ်။ တကယ့်ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ။

ရုပ်ရှင်ရုံက ထွက်တော့ ညနေစောင်းနေပြီ။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် သဲစုကို ပါကင်ဖွင့်ချင်နေပြီ။ စော်ချဖူးတယ်ကွဆိုပြီး အိမ်ပြန်လက်မထောင်ချင်တာ။ ဆိုကယ်နောက်ကနေခါးဖက်ထားတဲ့သူ့ကို

" တူတူနေချင်ပြီကွာ"

" ဟင် ဘာစကားကြီလဲ"

" သဲစုနဲ့ကိုယ်နဲ့ အကြာကြီးခွဲရမှာ ကိုယ့်မခွဲနိုင်ဘူး တကယ်သေသွားနိုင်တယ်။ အိမ်မပြန်ခင်လေး သဲစုနဲ့ တူတူနေသွားချင်တယ်။ ဒါမှ ကိုယ်အလွမ်းပြေမှာ"

ဘာရယ်တော့မဟုတ်ဘူး ။ ပါးစပ်ထဲရှိတာလျောက်ပြောလိုက်တာ။ မရတော့လည်း အရင်းပေါ့။

" မောင်နဲ့ သဲနဲ့က ယူမှမယူရသေးတာ"

" အဲဒါဆို တခါထဲ ယူလိုက်ကြရအောင်"

" အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ မေမေတို့သိရင် ဆူခံရမှာပေါ့ ရည်စားတောင်ထားခွင့်မရှိတာ ခိုးရာလိုက်ပြေး တခါထဲသေသွားလိမ့်မယ်"

" ကိုယ်သဲ အကြာကြီး မခွဲခင် စိတ်ချလက်ချ ဖြစ်သွားချင်တယ်ကွာ"

" ယူပြီးတဲ့အချိန်ထိ စောင့်ပါနော်"

" ကိုယ့်စိတ်တွေ တကယ်ကို မထိန်းနိုင်တော့လို့ပါ"

" ဒါဆို လက်နဲ့လုပ်ပေးမယ်လေ နော် ကျေနပ်နော်"

" အိုကေ ပြီးတာပဲ"

" ကိုယ်နေရာ လိုက်ရှာလိုက်ဦးမယ်"

ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း ဘယ်နေရာသွားရမလဲစဉ်းစားမရဖြစ်နေတယ်။ အရင်နှစ်တုန်းကဆိုင်က သူငယ်ချင်းကလိုက်ပို့တာ။ အဲဒီကောင်ဆီသွားမေးဖို့ရာလည်း အဆင်မပြေ။ ဟော်တယ်သွားဖို့ရာကလည်း ပိုက်ဆံကမရှိ။ ပိုက်ဆံရှိရင်တောင် အတွေ့အကြုံမရှိတော့ ဘယ်ဟော်တယ် ဘယ်လိုသွားရမှန်းမသိဘူး။ ကွင်းထုခံရုံတင်ဆိုတော့ ခဏတစ်ဖြုတ်နဲ့အဆင်ပြေတယ်။ 

ဒါနဲ့ လူပြတ်တဲ့ နေရာစဉ်းစားရင်း နန်းတော်ကို သတိရသွားတယ်။ မှတ်ပုံတင်လည်း အဆင်သင့်ပါလာတာနဲ့ နန်းတော်ထဲဝင်ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လူရှင်းတဲ့နေရာလျောက်ရှာနေလိုက်တယ်။ အဆင်ပြေတဲ့တနေရာတွေတော့ ဆိုင်ကယ်လေးခြုံဘေးချရပ်ပြီး ခပ်သုပ်သုပ်ပဲ လူကွယ်ရာမြန်မြန်ပြေး။ ထိုင်ပြီး ပုဆိုးဖြေပေးလိုက်တယ်။ သဲစုနို့ကို အင်္ကျီပါမတင်ပြီး နို့ပါလှန်ပြခိုင်းထားလိုက်တယ်။ သူထုပေးတာကိုကြည့်ရင်း နည်းနည်းအသဲယားလာတာနဲ့

" နမ်းပေး" နုတ်ခမ်းကိုလာနမ်းတယ်။

" ဟင့်အင်း နုတ်ခမ်းဟုတ်ဘူး အဲဒါကို" သဲစုကိုင်ထားတဲ့လီးကို မေးငေါ့ပြလိုက်တယ်။

" အာ မောင်ကလည်း"

" လက်နဲ့လုပ်နေရင် သဲစုအကြာကြီးလုပ်နေရမှာ သဲစုသာနမ်းပေးရင် မြန်မြန်ပြီးမှာ"

ထုရင်းနဲ့ လီးထိပ်လေးကို ပြွတ်ကနဲ့ လာနမ်းတယ်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးကို ကြင်တက်သွားတယ်။

" အဲလိုနမ်းရတာမဟုတ်ဘူး ကစ်ဆင်ဆွဲသလိုလေ ပါစပ်လေးဟပြီး အသာလေးစုပ်ပေးလေ"

ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ လီးထိပ်လေးကိုငုံပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲရင် လျှာကို စုပ်ပေးသလို စုပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အသာကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ သုံးလေးခါလောက်လုပ်ပေးလိုက်တော့ သဲစုလဲ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိသွားတယ်။  ကျွန်တော့်လီး သဲစုပါးစပ်ထဲမှာ အာငွေ့တွေနဲ့ ပူပူနွေးနွေး ဇိမ်ကျနေတယ်။ ဒါပေမယ့် တခါတခါ သွားနဲ့ ကိုက်မိတော့ လူကို တွန့်တွန့်သွားတယ်။ သူ့ခမျာလည်း လီးကအာခေါင်သွားသွားထောက်မိတော့ ပျို့ပျို့တက်သွားတယ်။

" ကောင်းလိုက်တာသဲစုရာ"

" မြန်မြန်လေးလုပ်ပေး" အရမ်းကြာနေလိုမဖြစ်. ဒါနဲ့ သူအသက် ခဏရှုနေချိန် ကိုယ်ဟာကိုယ့် ခပ်မြန်မြန်ထုနေလိုက်တယ်။ နည်းနည်းပြီးချင်လာတယ်။

" လာ သဲစု"ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး အစုပ်ခံရင်းနဲ့ပါ ကော့ကော့ပြီးလုပ်ပေးရင်းနောက်စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်ထဲပြီးထဲလိုက်တယ်။

" အွန့် အွန့် အွန့်" အတင်းရုန်းတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေါင်းကို လရည်လွှတ်တာ မရပ်မချင်း အားနဲ့ကိုင်ချုပ်ထားလိုက်မိတယ်။ ပြီးသွားတော့မှပဲ ပြန်လွှတ်လိုက်တဲ့အချိန်

" ဘာကြီးတွေလဲ"

" သဲစုလုပ်ပေးတာကောင်းလွန်းလို စိတ်မထိန်းနိုင်လွန်းလို့ပါကွာ ဆောရီးပါနော်"

" သဲစုကို အရမ်းချစ်တယ်သိလား"

" ဟွန်း မပြောချင်ဘူးနော် သိလား"

~~~~~~

ဒီလိုနဲ့ သဲစုကို အိမ် ပြန်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ငှားလာတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကို ပြန်သွားပို့တော့ အဲဒီကောင်က အိမ်မှာမရှိဘူးဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ထိုင်စောင့်နေလိုက် တာ မကြာခင် သူ့အမရောက်လာပြီး နှစ်ယောက်သား စကားစမြည်ပြောကြတယ်။  စကားပြောရင်းနဲ့ ဒီကောင်အမ တော်တော်လှတာပဲ ဘော်ဒီတော်တော်တောင့်တာပဲ ဘာညာနဲ့ တွေးနေချိန် ဘဲကြီးတစ်ပွေဝင်လာတာနဲ့ အတွေးတောင်ကြာကြာမခံလိုက်ဘူး ပျောက်သွားတယ်။

" ဟာ ငါ့စော်နဲ့ စကားပြောနေတာ ဘယ်ကောင်ပါလိမ့်လို့ ကြည့်နေတာ ဝေဖြိုးပါလား"

" ဟာ ကိုဝါးလုံးပေါက် ပါလား" 

" မင်း ဘယ်လိုဖြစ်လို့ သန္တာနဲ့ သိနေတာလဲ" ကမ္ဘာကြီးက ကျဉ်းတယ်ဆိုတာ တယ်မှန်ပါကလား။

" သူ့မောင်နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ တတန်းထဲလေ"

" သြော.. ဘယ်လိုလဲ ငါ့ညီ ဒီနေ့ဖြေပြီးတာမလား ဖြေနိုင်လား"

" ဟုတ် ဖြေနိုင်တယ် ဘိုင်အိုကတော့ နဂိုထဲသိပ်မရတော့ ခေါင်းထဲသိပ်ထည့်မထားဘူး။ သင်္ချာနေ့ကမှ တော်တော်သတ်တာ။"

" ဒီ ဘယ်နှလုံးမှန်းထားလည်း"

" မဖြေခင် ကတော့ နှစ်လုံး။ အခုတော့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်အောင်ရင်ကို ကျေနပ်ပြီ"

" ဒါနဲ့ အစ်ကိုနဲ့ အမက ဖြစ်နေတာကြာပြီလား"

" အိုး ကြာသမှ နောက်လဆို ၁ နှစ်ပြည့်ပြီလေ"

" အခုမှ လာချစ်ပြမနေနဲ့။ ၁၁ လပြည့်တဲ့နေတောင်သတိမရဘူး။ ခုနကမှ ဒီနေ့လာမတွေ့လို့ကတော့ အပြတ်ပဲပြောပြီး လှမ်းခေါ်ထားရတာ။"

ဒီဘဲကြီးနဲ့ ရည်းစားဖြစ်တာ ၁၁ လတောင်ရှိပြီဆိုမှတော့ မသန္တာဘဝ မတွေးရဲစရာ။ ဘယ်လောက်တောင် အကြုံးခံထားမရလဲ တွေးမိပြီး ပါစပ်က ပြုံးလိုက်မိတယ်။

" ဟဲ့ ဝေဖြိုး"

" ဗျာ အမ"

" ပြောတာကြားရဲ့လား တစ်ယောက်ထဲ ဘာတွေ ပြုံးစိစိဖြစ်နေတာလဲ"

" ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး။ အဆောင်ရောက်ခါစက ပေါက်ကရဖြစ်တာတွေ တွေးမိသွာလို့ပါ"

" အမတို့ နှစ်ယောက် အပြင်သွားတော့မှာလား ကျွန်တော်ပြန်လိုက်တော့မယ်"

" ရပါတယ် ငါ့မောင်ရယ်"

" ဘာမှအားနာစရာမရှိဘူး ငါ့ညီ ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့လေ မုန့်သွားစားမလို့"

ဘဲကြီးကတော့ တကယ့်လူ။ အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ စွတ်ခေါ်နေတယ်။ မ သန္တာက ၂ ယောက်ထဲရိုမန့်တစ်ဖြစ်ချင်လို့မှ လှမ်းခေါ်ထားပါတာ၊ မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲလဲ မသိ။ အမ လည်း နည်းနည်းပေါက်သွားတယ်နဲ့ တူပါတယ် ကျွန်တော်ဖက်ကို လှည့်ပြီး.

" ဟုတ်သားပဲ လိုက်ခဲ့လိုက် သူဒကာခံလိမ့်မယ် ထမင်းမစားရသေးဘူးမလား။ ငါ ဆိုင်ကောင်းကောင်းလိုက်ပြမယ်။ နောက် မန်းလေးလာရင်လည်း သွားစားလို့ရတာပေါ့"

ဝါးလုံးပေါက်မျက်နှာ ရှုံမဲ့သွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း တော်တော်ရီချင်သွာတယ်။ ဒါနဲ့ ပဲ

" ဟုတ် လိုက်ခဲ့လိုက်မယ် အမ"

~~~~

" ဘယ်လိုလဲ မောင်လေး ဒီဆိုင် ကောင်းတယ်မဟုတ်လား"

" ကျွန်တော့် အဆောင်က ထမင်းဟင်းမဟုတ်ရင် အကုန်အရသာရှိပြီးသား"

" ဟား. ဟား.. "

" ငါ့ညီ မင်းသောက်တတ်ပီလား"

" ကိုကလည်း.. ကလေးကို သွားပြီးတော့"

" ဒီကောင်လား.. ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး။ ငါမှာလိုက်မယ် ချမယ်မဟုတ်လား"

" ဟုတ် အစ်ကို မှာလိုက်"

ဒီလိုပဲ စားလိုက်ကြ စကားပြောလိုက်ကြနဲ့ ၆ နာရီလောက်က စလိုက်တာ ည ၈ နာရီတောင် ကျော်သွားတယ်။ တခွက်ပြီးတခွက်ချရင်း မသောက်တတ် သောက်တတ်ဆိုတော့ တော်တော်မူးနေပြီ။ စကားလည်း သိပ်မမှန်တော့။

" တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ ကိုနွားကြီးရော တွေ့ဖြစ်သေးလား"

" တွေ့ဖြစ်တယ် ဒီကောင်ကမှ တကယ်ရီရတာ စော်တွေရှေ့ရောက်ရင် နွားကြီးလို့ မခေါ်ပါနဲ့ကွာ ရှက်လို့ပါ ဆိုပြီး တွေ့သမျှကောင် အကုန်လိုက်တောင်းပန်နေရတယ်။"

"ဟား.. ဟား. ဟား.."

" ဒါနဲ့ ဟိုကောင် အခြောက် မင်းသူလေ။ သိတယ်မလား"

"ဘယ်သူ... သြော် မှတ်မိပြီ။ ကျွန်တော် အဆောင်ရောက်ရောက်ချင်းတုန်းက မှားပြီး အမ ဒါ ယောက်ျားလေးဆောင် မိန်းကလေးဝင်မရဘူးဆိုပြီး သွားပြောမိသေးတယ်"

" အဲဒီကောင် အခုမခြောက်တော့ဘူးဗျ။ စော်တောင်ရနေပြီ"

" ဘယ်လို.. တကယ်ကြီး...။"

" ကျောင်းမှာ ကိုရီးယားမင်းသာ ဒီဇိုင်းနဲ့လုပ်နေတာ"

" ဒါနဲ့ ခင်ဗျားစော် မျိုးမျိုးကြီးရော၊ အု." 

မူးတာတောင် ဘယ်ပျောက်သွားမှန်းမသိ။ ပါးစပ်အမြန်ဘရိတ်အုပ်လိုက်ရတယ်။ ယောင်ပြီး သူ့စော်ရှေ့မှာမှ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားမိတယ်။ မသန္တာ မျက်နှာ အနည်းငယ်ပျက်သွားသည်။

" ဟေ့ကောင် ငါ့ကို ဆေးမထိုးနဲ့၊ ငါနဲ့သူနဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ သူ့ဟာသူတဖက်သတ် ဘလိုင်းကြီး။ သန္တာကိုယ်ပြောတာယုံ ကိုယ်က ရိုးရိုးသားသား" 

သူလုပ်မှ ပိုဆိုးသွားတယ်။ ဆေးမထိုးနဲ့ ဆိုတဲ့ တခွန်းနဲ့တင် လုံလောက်ပြီကို မလုံမလဲဖြစ်ပြီး အရစ်ရှည်လိုက်တော့ ပိုမသင်္ကာစရာဖြစ်သွားပြီ။ မသန္တာက ဝါးလုံးပေါက်ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်ပြီး။

" ဆက်ပြောစမ်းပါဦး မောင်လေး"

" အဲ.." သာမန်အချိန်ဆိုလျှင် မျက်နှာမပျက် ခပ်တည်တည် ဖိန့်နိုင်ပေမယ့် အရက်ကမူးနေတော့ ရုပ်တရက် စဉ်းစားမရဖြစ်သွားတယ်။ အရက်မူးနေပေမယ့် ဖိန့်ဖို့စဉ်းစားနေတာ မျက်နှာမှာပေါ်သွားပြီဆိုတာတော့ သိလိုက်ပြီ။ ဝါးလုံးပေါက်က ပါးစပ်ပိတ်ထားတဲ့လက်ကို ဖယ်ပြီး.

" အဲဒီအခြောက်က ကိုယ့်ကို တဖက်သတ်ကြိုက်ပြီး မုန့်ဝယ်ကြွေး အဝတ်လျော်ပေးလုပ်တာ၊ အဲဒါပါပဲ။"

" ဟုတ်လား ဝေဖြိုး"

" ဟုတ်တယ် အမ"

" ကိုယ်ကလည်း ဘိုင်ပြတ်တဲ့အချိန်ဆိုရင်တော့ နည်းနည်းပါးပါး သူဝယ်ကြွေးတာလေး စားမိတာပေါ့ အဲဒါကြောင့် ဒီကောင်တွေက လိုက်စကြတာ"

" အဲဒါဆိုလည်း ပြီးတာပဲ" 

မသန္တာ မယုံဘူးဆိုတာ ကျွန်တော်သိနေတယ်။ ဘဲကြီးက မူးနေလို့ပဲလား လူကဲမခတ်တတ်တာပဲလား မသိ။ စိတ်အေးလက်အေး ဖြစ်သွားတာ မျက်နှာမှာ အထင်းသားပေါ်နေတယ်။

" ဘယ်သူ မျိုးမျိုး.. အဲဒီ တစ်ယောက်ကရော ကိုနဲ့ အခု အတန်းတူတူပဲလား"

" အဲဒီကောင်က ၁၀ တန်းဖြေပြီးပြီးချင်း စင်ကာပူထွက်သွားတာ"

" သူ့အဖေသေသွားလို့ သူ့အမေက စင်ကာပူကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ် ပြောတာပဲ"

" အစ်ကိုနဲ့အမက ဘယ်တုန်းက စတွေ့ကြတာလဲ" 

စကားကို အမြန်ဝင်၍ လမ်းလွှဲလိုက်ရတယ်။ မသန္တာ ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေတာနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင် ပြီး အရက်တခွက် အမြန်ကောက်မော့လိုက်တယ်။ မူးနေတော့ သေချာမမြင်မိပေမယ့် နှုတ်ခမ်းလေးနည်းနည်းတွန့်ပြီး ပြုံးယောင်ယောင်ဖြစ်သွားတယ်လို့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ထင်လိုက်တာပဲ။

" ဒီလိုမောင်လေးရဲ...." 

တွေ့တဲ့အကြောင်း စပြီးတော့ပြောပါတော့တယ်။ မနက်ဖြန်ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ မသိပေမယ့် အခုချိန်မှာ နဂိုအတိုင်းပြန်ဖြစ်သွားတော့ ရင်ထဲက အလုံးကြီးကို ဆင်းသွားရော။

ခဏနေတော့ ပြန်ဖို့ပြင်ကြတယ်။

~~

" ကို.. ဆိုင်ကယ်စီးနိုင်သေးလား"

" အင်း.. ရပါသေးတယ်။"

" ကို.. ဖြေးဖြေးစီးနော်။ နှစ်ယောက်မစီးနဲ့။ ဝေဖြိုး အမ လိုက်ပို့ပေးမယ်။" ဟာ.. သွားပြီ။ လမ်းရောက်မှ ကျွန်တော့်ကို အစ်မေးတော့မှာ။

လမ်းရောက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ အစ်မေးတော့တာ။ တတ်နိုင်သမျှဖြီးပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့မရတော့..။ ကျုံးဘေးရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်ကို ခဏ ချရပ်ပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာကို တည့်တည့်ကြည့်၍..

" ဟဲ့ဝေဖြိုး နင်ပေါက်ကရတွေ ပြောမနေစမ်းနဲ့။ အမကို အမှန်အတိုင်းပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော။ သူနဲ့ရန်ဖြစ်ဖို့မဟုတ်ဘူး။ ဖြတ်ချင်ရင် အမ သူ့ကို ဒီညမှာတင် ရစ်ပြီးဖြတ်ပြစ်လို့ရတယ်။ ယူသင့် မယူသင့်စဉ်းစားဖို့ အမှန်အတိုင်း အမကိုပြော"

" ဟုတ် အမ.."

" ........" "......"

အမရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာတော့ မျက်ရည် အနည်းငယ်စို့တက်နေတယ်။

" အမက သူ့ကို ဇရှိမှန်း သိပေမယ့် ဒီလောက်ထိ ထင်မထားမိဘူး" နှစ်ယောက်စလုံး ကျုံးဖက်ကို မျက်နှာမူပြီး အုတ်ခုံပေါ်တင်ပဲ ထိုင်နေကြရာကနေ ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်ကို ခေါင်းမှီလာတယ်။ ဒီလိုမျိုး အခြေအနေ ရည်စားမဟုတ်တဲ့သူတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ခါမှ မကြုံဖူး။ အသာလေးပဲ မလှုပ်ပဲ ဆက်ငြိမ်နေလိုက်တယ်။

" ရည်စားရှိခဲ့ဖူးမယ် အိပ်ခဲ့ဖူးမယ် ပြတ်မယ်။ ဒီလောက်ပဲထင်ထားတာ၊ ဒီလိုမျိုး ချူစားခဲ့ဖူးလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားမိဘူး"

" အဆောင်မှာ ဝါးလုံးပေါက်လို့ နာမည်ပေးထားတာသာ ကြည့်ပေတော့။ ကျွန်တော်စောစောသိရင် သေချာပေါက်သတိပေးမိမှာပဲ။ အခုက ရည်စားဖြစ်တာကြာပြီဆိုတော့ အမတို့နှစ်ယောက်က ...ဟို."

" အိပ်ပြီးပြီလို့ ပြောမလို့လား"

" ဟုတ်. အဲလိုတွေးလိုက်မိလို့ ကျွန်တော် အမကို ဘာမှမပြောတော့တာ။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပြောရင်းနဲ့ စကားမှားပီး ထွက်သွားမိတာ"

" ကောင်းပါတယ် မောင်လေးရယ်၊ အခုလိုသူ့အကြောင်းတွေ စောစောသိရတာ" ပြောရင်း ရှိုက်လိုက်တယ်။ စိတ်က သဲစုကို သစ္စာမဖောက်ချင်ပေမယ့် လက်ကအလိုလို ခါးကို သွားဖက်လိုက်မိတယ်။ ဘာဆက်ပြောလို့ပြောရမှန်းမသိတာနဲ့ တစ်သျှူးစနဲ့ မျက်ရည်ကို သုတ်ပေးရင်း တော်တော်လေးလှတာကို သတိထားမိတော့

" အမက လှပြီးသားပါ၊ သူနဲ့ပြတ်လဲ အမ ကြိုက်မဲ့သူတွေ အများကြီးတွေ့ဦးမှာပါ။" ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်မှီနေရာမှ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး အတန်ငယ်ပြုံးလိုက်တယ်။

" ဘာလဲ မောင်လေးက အမ ကြိုက်လို့လား"

" အာ... အမ ကလည်း.." 

လူကို မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလိုပင်။ နည်းနည်းမူးတူးတူဖြစ်နေတာပင် ပျောက်သွားတယ်။ ဘာပြန်ဖြေလို့ ဖြေရမှန်းမသိဘူး။ ကိုယ့်နှလုံးခုန်သံပင် ကိုယ်ပြန်ကြားနေရသလိုပင်။  ဒုတ်.ဒုတ်.ဒုတ်. ကျွန်တော့် ဘယ်ဖက် ရင်ဘတ်ပေါ်ကို လက်လာတင်ကြည့်ပြီးနောက်...

ကျွန်တော့်မျက်နှာဆီကို တဖြည်းဖြည်းချင်းကပ်လာပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းထိတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်တသိ ပြန်နမ်းပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲဖြစ်လိုက်တယ်။ လက်ကအကျင့်ပါနေတော့ နို့ကို သွားကိုင်မိတယ်။ မရုန်း...

ရုတ်တရက် ကျုံးဘေးလူမြင်ကွင်းဖြစ်နေတာကို သတိရမိတာနဲ့ လန့်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်ခွာလိုက်တယ်။

" ဘာလဲ အမက မောင်လေးစော်လောက်မလှလို့လား"

" မဟုတ်. မဟုတ်ပါဘူးအမ။ လူတွေအများကြီးနဲ့မို့"

" လာထ ဒါဆို တခြားနေရာသွားမယ်" ကျွန်တော်လည်းဆိုင်ကယ်နောက်မှခွတက်လိုက်ပြီး ခါးကို ကျပ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်တယ်။

" ခါးကို အဲလောက်ကြီး ကျပ်နေအောင် ဖက်မထားနဲ့လေ အသက်ရှုကျပ်တယ်။"

" ဖက်ချင်ရင် အပေါ်ကို တိုးဖက်" လက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်ကိုတိုးရင်း ရင်သားနှစ်ဖက်အောက်ရောက်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ မဖက်တော့ပဲ အမ ကျောကို မှီပြီး နို့ကိုပဲ ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ သူငယ်ချင်းအမလည်း မတတ်နိုင်တော့ ခွင့်လွှတ်ပါဘော်ဒါကြီးရယ်..

" ဒါမျိုးကျ တတ်တယ် လူလည်လေး။ ကောင်မလေးနဲ့ ဘယ်နှခါအိပ်ပြီးသွားပြီလဲ"

" မအိပ်ရသေးပါဘူး အမရယ်။ ကြိုးစားနေတုန်းပဲရှိသေးတာ" 

အင်္ကျီအပြင်ဖက်က ကိုင်နေရာကနေ လက်ကို အင်္ကျီအောက် လျိုသွင်းပြီး ဘော်လီအောက်ကနေနိုက်လိုက်တယ်။ သဲစုလောက်တော့ မကြီး။ ဒါပေမယ့် ဝါးလုံးပေါက် လက်ကျဆိုတော့ ရှိသင့်သလောက်တော့ ရှိနေတယ်။ ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်တော့မှ လက်ရုတ်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဟော်တယ်တစ်ခုဖြစ်နေတယ်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းတော့ ဘယ်မှ မသွားရဲပဲ အဲဒီနေရာမှာပဲ ရပ်ကြည့်နေမိတယ်။

" အခန်းယူမလို့လား ညီလေး" ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းမသိ။ အတွေ့အကြုံက မရှိ။

" တစ်ဆက်ရှင် အခန်းယူမယ်" မသန္တာက ဝင်ပြောလိုက်တယ်။

" အခန်းနံပါတ် ၁၀၄ တော့အားတယ်။ ဒီဖက်မှာပါ"

ကျွန်တော်လည်း တွေဝေပြီး ရပ်ကြည့်နေမိတယ်။ မသန္တာကတော့ လာနေဖောက်သည် လိုပင် ဈေးလည်း မမေး ဘာညာမမေး အခန်းပဲမေးပြီး နောက်ကလိုက်သွားတယ်။

" ဟဲ့ အိန္ဒြေရှင်ကြီး ရပ်ကြည့်မနေနဲ့ လာ"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(05)

" ချောက်" အခန်းတံခါးကို လော့ ချလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း အတင်းပင် မသန္တာအား နှုတ်ခမ်းချင်းကပ်၍ အငမ်းမရ ကစ်ဆင်ဆွဲတော့သည်။

" ဖြေးဖြေး..ဖြေးဖြေး အခန်းထဲတောင်ရောက်နေပြီ ထွက်မပြေးပါဘူး"

ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်စိတ်ကိုထိန်းပြီးသကာလာ သဲစုနှင့် တွေ့ချိန် ကစ်ဆင်ဆွဲသကဲ့သို့ ညင်ညင်သာသာပင် နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်လိုက်လေသည်။ လျှာကို မသုံးသေးပဲ နှုတ်ခမ်းနှင့်ပင် စုပ်ပြီး ပါး၊ လည်ပင်း၊ နှုတ်ခမ်း အစရှိသည်တို့ကို နေရာအနှံ့နမ်းရှိုက်လိုက်၏။ 

ထို့နောက်မှ စတင်၍ လျှာကို လှုပ်ရှားလေသည်။ အစပထမ၌ အမ နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ ပွတ်သပ်၏။  အမက လျှာကို ပြန်တုံ့ပြန်သောအခါ လျှာချင်းမထိတထိ ထိစပ်မိပြီး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်း ခံစားလေသည်။ အမ၏ အပေါ်အင်္ကျီအား နှုတ်ခမ်းချင်းကပ် ကစ်ဆင်ဆွဲရင်းပင် ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ လျောလျော လျူလျူပင်။ သိုသော် ဘော်လီသို့ရောက်သောအခါ ဒုက္ခတွေ့လေတော့သည်။ 

ဘယ်လိုမှဖြုတ်မရ။ သဲစုနှင့် တွေ့ရာတွင်လည်း ဘော်လီချိတ်ဖြုတ်သည့် အခြေအနေထိ မရောက်ခဲ့။ အမြဲ ဘော်လီသာ ပင့်မတင်ခဲ့ရသည်။ ယခုကဲ့သို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျဖြုတ်ရသော အခါ မဖြုတ်တတ်တော့။ အမလည်း သတိထားမိပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ကပ်နေသည်ကို ခွါလိုက်သည်။

" လူပျိုလေးမှန်း အရမ်းသိသာတယ် ဘော်လီတောင် မဖြုတ်တတ်ဘူး"

ကျွန်တော်လည်း ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး

" အာ အမကလည်း.. အရင်က ကျွန်တော်က ဒီလို အပေါ်ပဲ မ လှန်လိုက်တာ" လက်ကို မြှောက်ပြီး တခုခုလှန်သကဲ့သို့ အမူအယာလုပ်ပြလိုက်၏။

" ရှက်မနေနဲ့ မသိရင် မသိဘူးပြော အမ သင်ပေးမယ်" ပြောရင်းဆိုရင်း ကျွန်တော့်ဖက်အား ကျောလှည့်လိုက်ပြီးနောက် လက်တစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ကွေး၍ ဘောလီချိတ်ကို ကိုင်ကာ

" ဒီလိုလေးတွန်းလိုက်ရုံပဲ တွန်းကြည့်" အခုလိုကျတော့လည်း လွယ်လိုက်ပုံမှာ ခေတ္တရုတ်ချင်းပင် ပြုတ်သွားလေသည်။

" မောင်လေးစော်နဲ့ ဘယ်အခြေနေထိရောက်ပြီးပြီလဲ" 

ကျွန်တော့်ဖက်သို့ ပြန်လှည့်ရင် ဘောလီကို ချွတ်ကာ ခေါက်၍ ကုလားထိုင်းပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ အပျိုနို့ မဟုတ်တော့၍ အနည်းငယ် အောက်တွဲနေသော်လည်း လှပလျက်ပင် ရှိသေးသည်။ လူကြီးတွေမသိအောင် ခိုးကြည့်ခဲ့ရသော တိုက်တန်းနစ် ပန်းချီ ဇတ်ဝင်ခန်း ကိုပင် ပြန်သတိရမိလိုက်၏။

" ဒီနေ့ ညနေကပဲ ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးခိုင်းတာ စုတ်ပေးတယ်" 

ကျွန်တော်၏ မျက်လုံးများမှာ နို့နှစ်လုံးစီမှ မခွာနိုင်တော့။  အင်္ကျီမပါ အပေါ်ပိုင်း ဗလာနှင့် အလိုးခံရန် စောင့်ဆိုင်းနေသော အမျိုးသမီးကို ဇာတ်ကားထဲမှလွဲ၍ အပြင်တွင် တခါမှ မမြင်ဖူးသောကြောင့် စိတ်ရိုင်းတို့မှာ မိုင်ကုန်ပင် ထကြွလာသည်။

" အမယ် မောင်လေးက အဆင့်တွေဘာတွေ ကျော်လို့ပါလား။ ဒါဆို ကွင်းလဲ တိုက်ပေးဖူးတယ်ပေါ့" မိန်းကလေးတစ်ဦးဆီက ကွင်းတိုက်တယ်ဆိုသော စကားကို တစ်ခါမှ မကြားဖူးပဲ ကြားလိုက်ရသောအခါ အလွန်ပင် အံ့သြောမိသွားသည်။

" ဟုတ် အမ" 

စကားပြောနေစဉ်ပင် ဗလာဟင်းလင်း ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားချေပြီ။ အမွှေးရိတ်ထားသောကြောင့် ပြောင်ရှင်းနေသည်။ အတွင်းခံလှလှပပ ဝတ်ထားခြင်း၊ အမွှေးအမြှင် ရှင်းလင်းထားခြင်း ကိုကြည့်၍ ယနေ့ ရည်စားနှင့် အတူနေရန် အတွက် ပြင်ဆင်ထားသည်ကို ခန့်မှန်းနိုင်သည်။ ကျွန်တော် အသဲကွဲချိန် အသုံးခံ ဖြစ်သွားသည်။ ယခုကဲ့သို့ လှလှပပ အမကြီးကို လိုးပြီး လူပျိုရည် ပျက်ရမည်ဖြစ်၍ ပျော်ပျော်ကြီးကို အဖြစ်ခံသည်။

ကျွန်တော်လည်း အမြန် တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ချလိုက်၏။

ကျွန်တော့်ရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ထောင်နေသောလီးကို ပြွတ် ဟု အသံမည်အောင်ပင် နမ်းရှုပ်လိုက်သည်။ လျှာကို ထုတ်၍ လီး၏ အောက်ခြေအား အရင်းမှ အဖျား၊ အဖျားမှ အရင်း ပွတ်တိုက်ဆွဲလိုက်သည်။ ထို့နောက် လီးထိပ်ဖူးအား ငုံပြီး လျှာနှင့် ကစားလေ၏။ လီးကို ပါးစပ်ထဲသို့မထဲ့ပဲ နှုတ်ခမ်းနှင့် အသာကိုက်၍ လီးထိပ်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ရှေ့နောက် အငမ်းမရ ဘေးမှ နမ်းရှုံ့ပေးသည်။ သဲစု စုပ်ပေးသည်ကို ကောင်းလှပြီဟု ထင်ခဲ့မိသောကျွန်တော်၊ မသန္တာလုပ်ပေးသည်နှင့် ယှဉ်ကြည့်လိုက်သောအခါ မိုးနဲ့မြေ၊ ဆီနဲ့ရေပင်။

" အား လား လား။ ကောင်းလိုက်တာ အမရာ"

မော့ကြည့်ပြီးပြုံးကာ

" ဘာမှတောင်လုပ်မပေးရသေးပဲနဲ့ စွတ် ကောင်းနေတယ်"

" တကယ်ပြောတာ စောစောကသာ သဲစုနဲ့ မပြီးခဲ့ရင် အခုချိန်သေချာပေါက်ထွက်သွားပြီ . တကယ်"

" အမရည်းစား သင်ပေးထားတာလား"

" အင်းပေါ့ အစကတော့ ဘယ်လုပ်တတ်မလဲ လေ့ကျင့်ယူရတာပေါ့"

" ကျွန်တော် ထိုင်မှ ဖြစ်တော့မယ်" 

ပြောရင်းဆိုရင် ကုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူလည်း ဒူးထောက်လျက် ရှေ့တိုးပြီး အငမ်းမရပင် စုတ်နေသည်။ ဥနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ရော ပါးစပ်နဲ့ပါ ကစားပေးတယ်။ ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်အနှံ့ပါ လျာနဲ့ လျက်ပေးနေတော့ အရမ်းကို ဖီးတက်လာတာကြောင့် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဆံပင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲပြီး လီးနဲ့ စောင့်ပစ်လိုက်မိ၏။

" အူး... အူး ... ထန်လိုက်တာဟယ် နင်ကလည်း အမကိုက်မိမှ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမယ်။"

" ဟီး..sorry နော် အမ။ နည်းနည်းစိတ်လွတ်သွားတယ်။"

" လိုးချင်ပီလား.. .  အမအလှည့် လုပ်ပေးဦးလေး တကိုယ်ကောင်း မဆန်ရဘူးနော်"

မိန်းမတစ်ဦးဆီက "လိုးတယ်" ဆိုသော စကားကို ကြားလိုက်ရတော့ နားထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားသည်။

" ဟုတ်"

အမ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်တခါမှ မလျက်ဖူး၍ ရင်ခုန်နေချိန် ထွက်လာသော အနံ့ကြောင့် အနည်းငယ် တွန့်သွားသည်။

" ဘာလဲ ရွံတာလား"

" မဟုတ်ပါဘူး အမရဲ့"  

ကြိတ်မှိတ်ပီး မဝံ့မရဲ လျာဖြင့် အစေ့နေရာ အား တို့ကြည့်လိုက်သည်။ နည်းနည်း ငန်တန်တန်ဖြစ်ပေမယ့် ထင်သလောက်မဆိုး။ လျာတခုလုံးဖြင့် အပြားလိုက် လျက်လိုက်သည်။ အမ ကုတင်ပေါ်တွင့် ထိုင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကို ကားပေး၏။ အငမ်းမရပင် အစေ့ကို လျက်တော့သည်။ 

အစပထမလောက် မဆိုးတော့။ နည်းနည်းတော့ ကျင့်သားရလာသည်။ ကြားဖူးနားဝ နည်းပေါင်းစုံ လျောက်စမ်းကြည့်၏။ လျာကိုလိပ်၍ အပေါက်ထဲ လီးထိုးသလိုထိုးလိုက်၊ အစေ့ကို စုပ်လိုက် ကိုက်လိုက်၊ အနားဖတ် နှစ်ခုကိုဖြဲ၍ အတွင်းသားကိုလျက်လိုက်၊ နည်းမျိုးစုံပင်။ အမ ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်မှာ ကားပြီး ကုတင်အောက် ချထားသည်။  ကိုယ့်လျာဖျားအောက် စော်တပွေ ကုတင်ပေါ်မှာ လူးလွန့်နေသည်ကိုမြင်ရသည့် ဖီးကလည်း တော်တော်ကို ကောင်းသည်။ ရပ်ပင်မရပ်ချင်။ လီးက သုတ်မထွက်ပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ ပိတိပေါင်းစုံဖြာနေသည်။

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ပင် ကြာမည်ထင်သည်။ လျာလည်းညောင်းလာသည်နှင့် မတတ်နိုင်တော့ ရပ်လိုက်၏။

" အမယ် ငါ့မောင့်က လုပ်တတ်သားပဲ။ တစ်ခါမှ မလိုးဖူးဘူးဆိုတာရော သေချာရဲ့လား ဟင်?"

" သေချာပါတယ် အမရယ်။ ကျွန်တော်ဖြင့် မလိုးဖူးလို့ လိုးချင်တာ တပိုင်းကို သေနေတာပဲ.. ဟီး ဟီး.."

တော်ရုံတန်ရုံ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း မပြောဖူးပေမယ့် အားမွေးပြီး "လိုး" ဟူသော စကားကို ပြောပစ်လိုက်သည်။ နည်းနည်းတော့ စိတ်ထဲပေါ့သွားသည်။  မဝံ့မရဲဖြစ်နေတာလေးတွေ လျော့သွားသည်။

" ကဲ အဲ ဒါဆို လာ .. လိုးလှည့်" ပက်လက်လှန် လျက်နောက်ဆုတ်ပြီး ပေါင်ကို ကားထားပေးသည်။ ကျွန်တော်လည်း တက်ခွပြီး လီးကို သွင်းဖို့ရာ ပြင်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် သတိရလိုက်မိသည်။

" အမ ကျွန်တော် ကွန်ဒုံး မပါဘူး"

" ဒီတိုင်းပဲ လိုး။ အမ မင်းကို ယုံပြီးသား" 

ကျွန်တော် မယုံ သည်က ဟိုကောင့် ဝါးလုံးပေါက်ကို။ ကျွန်တော် ကြောက်နေသည်ကို ရိပ်မိသည်နှင့် တူ၏။

" စိတ်ချပါ ဟိုကောင့်ကို မပေးခင်ကတည်းက သေချာ ဆေးစစ်ခိုင်းထားပြီး စိတ်ချမှ ပေးတာ"

" ကျွန်တော်က ကိုယ်ဝန်ရမှာဆိုးလိုပါ။ ထည့်မယ်နော် အမ"

ပြောရင်းဆိုရင်း ငုံကြည့်မိတော့ စောက်ပတ်မှာ စိုရွဲနေသောလည်း လီးမှ ခြောက်သွေ့နေသည်နှင့် မျက်နှာပေါ်တက်ခွကာ ပါးစပ်ကို လီးနှင့် ထိုးပေးလိုက်၏။  အမ တစ်ယောက် အလိုက်တသိပင် စုတ်ပေးရင်း လီးအား တံထွေးများနှင့် ရွဲသွားအောင် သုတ်လိုက်၏။ မျက်နှာမှ လီးကိုခွာ၍ စောက်ပတ်ထဲသို့ အသာအယာ ထည့်သွင်းလိုက်သည်။

" အင်း.." ကျွန်တော့်ကျောအား ကုတ်၍ ညီးလိုက်သည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများညစ်လိုက်မှုကြောင့် လီးသွင်းစဉ် အနည်းငယ် ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် နာကြင်သည်များပင် ပျောက်သွားသည်။

" နာသွားလားဟင်"

" မကြောက်ပါနဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ရဲရဲသာလုပ်။ တစ်လလောက် အနားယူလိုက်ရလို့ နည်းနည်းကြပ်ချင်ချင်ဖြစ်သွားတာ"

အစပထမ တဖြည်းဖြည်းချင်းပင် ပုံမှန်လေးအထုတ်အသွင်းလုပ်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် မြန်လာသည်။ ကြမ်းလာသည်။ ပုံမှန် ကွင်းထုလျင် စိတ်ထန်လာ၍ မြန်မြန်ထုသည်နှင့် ခဏနှင့် ပြီးသော်လည်း အခု တော်တော်နှင့်မပြီး။ အရက်သောက်ထားသည့်အရှိန်၊ ညနေက သဲစုကို တိုက်ထားသည့် လရည် တချီတို့ကြောင့် ဖြစ်မည်ထင်သည်။ ကျွန်တော့်၏ ကျောတွင် လက်သည်း ကုတ်ရာများနှင့် ပြည့်နေမည်မှာ သေချာသည်။ အမ လည်း ခဏ ခဏ ကော့ကော့၍ ပေးလာသည်။ ထို့နောက် အတင်းပင် ကျွန်တော့် လည်ကုတ်ကို ကိုက်ရင်း တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ရင်း

" အား.. အ.လိုး.. လိုး... အမကို ဆဲ.. ဆဲ"

ရုပ်တရက်တော့ ကြောင်သွားသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိသည်နှင့်

" ဗျာ အမ.. ဘယ်လိုမျိုးလည်း"

" ဖာသည်မ စောက်ကောင်မ ကြိုက်သလိုပြော.. အာ... " ပြောရင်းဆိုရင် လူးလွန့်သွားသည်။ ပြီးသည်ဆိုတာ ဒါမျိုးဖြစ်မည်။

" ဖာသည်မ။ မိန်းမပျက်မ။ " အားတင်းပြီးပြောကြည့်သည်။

" အင့်.." အမ တစ်ယောက် ပိုကော့သွားသလို။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဝန်ထုတ်တစ်ခု လွှင့်ပစ်လိုက်ရလို ပေါ့ပါးသွားသည်။ ပိုပြီးလည်း ရဲတင်းသွားသည်။

" စောက်ပတ်ပြဲမ. ငါ့လီးကို ကြိုက်လား" ပြောလိုက်သည်နှင့် ငါကွဆိုတဲ့ အားမာန်များပြည့်လာသည်။ ကျောမှာ ဖက်ထားသည့် အမ၏ လက်နှက်ဖက်ကို ဖြည်၍ ကြက်ခြေခတ်ခြုတ်ကိုင်ထားပြီး

" ပြောစမ်း စောက်ကောင်မ ဖြေစမ်း ငါ ရိုက်လိုက်ရ"

" ရိုက်ပါရှင့်။ ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပေးပါရှင့်" ဘယ်လောက်ပဲ ငါကွ မာန်တက်နေပစေ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ ပါးကိုတော့ မရိုက်ရက်။

" ရိုက်ပီး ဆုံးမပါနော် ရိုက်."

ပါးမရိုက်ရက်ပေမယ့် လီးတစ်ချက်စောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း လုပ်လုပ်သွားသည့် နို့နှစ်လုံးကို အသဲယားလာသည်။

" ဖြန်းဖြန်းဖြန်း" 

နို့နှစ်လုံးကို အားခပ်ပြင်းပြင်းထည့် ရိုက်လိုက်သည်။ လီးကို အသားကုန်စောင့်ရင်း ညာလက်နှင့် ရိုက်လိုက် ဘယ်လက်နှင့်ရိုက်လိုက်။ ရိုက်လေ့ ဖီးတက်လေပင်ဖြစ်သည်။ ကြာလာတော့ အနည်းငယ် ရိုးလာသည်။ အသစ်တမျိုး စမ်းသပ်ချင်နေသည်။ လူလည်း တော် တော်လေး မောဟိုက်လာသည်။ ခဏရပ်ပြီး နားလိုက်၏။ လီးကိုတော့ စောက်ပတ်ထဲက မထုတ်ပဲ အမ အပေါ်ပဲ လှဲချအိပ်လိုက်သည်။ လီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် မလုပ်တော့ပေမယ့် ညောင့်နေလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးဆီမှ နှလုံးခုန်သံ တဒုတ်ဒုတ်ကြားနေရသည်။

" အမ ကျွန်တော် မပြီးဘူးဖြစ်နေတယ်။"

" ပက်လက်လှန်လိုက်။ ဟောဒီ လူပျို အပျက် နုနုထွဋ်ထွဋ်လေးကို အမ ပြုစုပေးမယ်"

အပေါ်မှ တက်၍ လီးပေါ်ထိုင်တဖြည်းဖြည်းထိုင်ချလိုက်သည်။ အထုတ်အသွင်းပုံမှန်လေးပင်။ ကျွန်တော်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ယူ၍ နို့ပေါ်တင်ပေး၏။ ခုနက နသိုးကြိုးပြတ်ကြမ်းတမ်းသော ခံစားချက်မျိုးနဲ့မတူ။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာ နှောင်ကြိုးတစ်ခုကို ရရှိလိုက်မိသည်။ မိငယ်သာ ဒီနေရာမှာဆိုရင်..

ဖွ မတွေးကောင်းတွေးကောင်း ကိုယ့်ညီမကိုယ် မှန်းမိနေသည်။ သဲစု ကိုပြောင်းကာမှန်းကြည့်သည် မရ။ မတတ်နိုင် တကယ်လိုးတာမှ မဟုတ်၊ စိတ်ထဲက ပြစ်မှားတာပဲ၊ မထူးဇာတ်ခင်းကာ ဆက်မှန်းနေလိုက်သည်။ မိငယ်လို့ပဲ မှန်းကာ အသာအယာပင် နို့ရော တင်ရော တစ်ကိုယ်လုံး အသာအယာပွတ်သတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထိုင်ကာ ရင်သားနှစ်ဖက်ကြား မျက်နှာကို အပ်ရင်း နို့နှစ်ဖက် စလုံးအား အသာအယာပင် လျာဖျားနှင့် စို့ကာ ဆော့ကစားမိသည်။ မိငယ်ရဲ့ ရင်ခွင်သာဆို ဘယ်လောက်တောင်နွေးထွေးလိုက်မလဲ။

" မိငယ်ရယ်"

" မောင်လေး ရည်းစားနာမည်လား"

" ဟုတ်" အခု လိုပြောလိုက်သည်က ရှင်းရလွယ်သည်။ အမှန်အတိုင်း ပြောလိုက်ရင် ဘယ်လိုထင်သွားမလဲမသိ။

" အမကို မိငယ်လို့ သဘောထား။ မိငယ်က မောင်လို့ ခေါ်တာလား။ ကို လို့ခေါ်တာလား"

" ကိုကြီး လို့ခေါ်တာ။"

" မောင်လေး တို့အတွဲက တစ်မျိုးပါလား။ ကိုကြီးကို မိငယ်အရမ်းချစ်တာပဲ သိလား"

နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း အမက အပေါ်က ဆောင့်။ ကျွန်တော်က အောက်က ညှောင့်။ နှစ်ယောက်သားအပေးအယူမျှနေသည်။ ပြီးချင်လာသောကြောင့်

" ကိုကြီးကို ကုန်းပေး မိငယ်"

" ဟုတ်ကိုကြီး" နောက်မှနေ၍ ခါးသေးသေးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်လိုက်ပြီး အထုတ်အသွင်း လုပ်သည်။ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ မြန်မြန်လာသည်။

" ကိုကြီး ပြီးတော့မှာလား"

" အင်း။"

" ကိုကြီး လိုး.. မိငယ်ကို လိုး လိုး.."

" အာ့.. အား...."

မသန္တာ၏ဆောက်ပတ်ထဲသို့ ကော့ကာ ပန်းထဲ့လိုက်တော့သည်။

The End

ပြီးပါပြီ။

............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................