ဆုတောင်း (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
{credit # မူရင်းရေးသားသူနှင့်သက်ဆိုင်သူ}
“ ကိုကြီး ဒီတခေါက်ပြန်လာတာ သမီးအတွက် ဘာမှလဲ ပါမလာဘူးနော်”
“ အေးကွာ ဒီတခေါက် ညဘက်ကြီး လေဆိပ်ဆင်းရတာလေ ညီမလေးရဲ့ ဆိုင်တွေ ပိတ်ကုန်လို့”
“ ဟင်း ပြောတာပဲ အရင်တခေါက်ကရော ဘာထူးလို့လဲ”
အခုမှ အိမ်ပေါ်ရောက်လို့ ထိုင်နေတုန်း အနားလာကပ်ပြီး ရန်လာတွေ့နေသော သွယ်သွယ့်ကြောင့် ရဲကျော်သူ တယောက် အသည်း ယားသွားရသည်။
“ အဲ့ဒါ ထားပါဦးဟာ နင်လိုချင်တာ အကုန် ရန်ကုန်မှာ ဝယ်လို့ရပါတယ် အခုက ဘယ်က ပြန်လာတာတုန်း လုပ်စမ်းပါဦး”
“ အလုပ်လေ အလုပ် ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ နာရီကို ပြောတာ ညီမလေး ဘယ်နှနာရီ ရှိပြီလဲ ဆိုတာ ပြောတာ ဒီအချိန် မှပြန်ရောက်ရအောင် နင့်အလုပ်က မှော်ဘီမှာလား သန်လျင်မှာမို့လို့လား”
“ ကျွစ် တိုးတိုးနေစမ်းပါ ကိုကြီးရာ လေပါတယ်”
မြှားဦးက သူ့ဘက်ပြန်လှည့်သွားတာကြောင့် သွယ်သွယ်တယောက် ခေါင်းကုတ်ပြီး အနားက ပြန်လစ်သွားသည်။
ရဲကျော်သူသည် မနေ့ညကမှ ရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်တာမို့ ဒီနေ့ညနေမှပဲ ယောက်ခမတွေ အိမ်ကို အလည်လာဖြစ်တာ ဖြစ်သည်။ အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ ရပြီးမှ ရူးကြောင်မူးကြောင်နဲ့ သင်္ဘောလိုက်ဖြစ်ကာ လေးလလောက် သွားလိုက်ပြန်လာရင် ပျော်သလောက် ထိုင်နေလိုက်နဲ့ သံသရာလည်နေတတ်သူ တဦးဖြစ်သည်။ သားသမီးကလဲ မရှိတာတကြောင်း မိန်းမကလဲ သူ့အလုပ်နဲ့သူ ဖြစ်တာတကြောင်းကြောင့်သာ ဒီလိုခေတ် ကြပ်ကြီးထဲမှာ သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် အဆင်ပြေပြေ နေနိုင်ကြခြင်းဖြစ်သည်။
ရဲကျော်သူမှာ မွေးချင်းမရှိသလို မိဘများကလဲ နယ်မှာဆိုတော့ မိန်းမဘက်က မိသားစုနဲ့သာ အနေများလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်တည်း နေဖို့ တိုက်ခန်းလေး တခန်း ဝယ်ထားပြီး သူရန်ကုန် ပြန်ရောက်နေချိန်များမှာသာ ထိုတိုက်ခန်းမှာ နေဖြစ်ပြီး သူမရှိသည့်အချိန်များတွင် မိန်းမဖြစ်သူက မိဘအိမ်မှာ ပြန်နေတတ်သည်။
~~~~~~~~~~
အခုလဲ မနေ့ည ၉ နာရီကျော်မှ ပြန်ရောက်သည်မို့ သူတို့ တိုက်ခန်းမှာပဲ အထုတ်တွေချပြီး သင်္ဘောသားတို့ ထုံးစံအတိုင်း အကြွေးတွေကို အတိုးနှင့်ဆပ်နေခဲ့ပြီး ညနေစောင်းမှ ယောက်ခမတွေ အိမ်ကို ရောက်လာခြင်းဖြစ်လေသည်။
“ ဟိုကောင်မလေးဘာ ဖြစ်လဲပြော”
ရဲကျော်သူ အနောက်လိုက်လာသည့် သူသူ့အသံ ဖြစ်သည်။ ညီအစ်မသုံးယောက်ထဲမှာ အကြီးဆုံး ဖြစ်တာကြောင့် ညီမငယ်တွေအပေါ် သြဇာညောင်းသူလည်း ဖြစ်သည်။ အခုလဲ အိမ်ထဲ ဝင်ရုံရှိသေး ညီမလတ်ဖြစ်သူ သွယ်သွယ်ကို ရုံးယူနီဖောင်းနဲ့ မြင်လိုက်တာမို့ တိုင်ကနာရီဆီကို မျက်လုံးက အလိုလို ရောက်သွားကာ ပါးစပ်က အထက်ပါ စကားထွက်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။
“ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မကြီးကလဲ”
“ အေး ကြောင်တောင်တောင် လာမလုပ်နဲ့နော် နင်အခုမှ့ ပြန်ရောက်တာ မှတ်လား”
“ မိန်းမရေ တခါတလေ နေမှာပါကွာ သူလဲ အပေါင်းအသင်းလေးတော့ ရှိမှာပေါ့ကွ”
ကြားထဲက မနေနိုင်တော့တာကြောင့် ရဲကျော်သူ ဝင်တားလိုက်ရသည်။ မတားလို့လဲ မဖြစ် သူ့မိန်းမအကြောင်း သူသိသည်။ ဒီကောင်မလေးကို ထိုင်ဆုံးမနေရင် ဒီညဒီအိမ်က ပြန်ဖြစ်တော့မှာ မဟုတ်။
“ အင်း ကိုက ရှေ့ကကာဆီးကာဆီးလုပ်နေ အဲ့ဒါကြောင့် ကို့ဆို အဲ့ဟာလေးတွေက အရိုအသေ တန်နေတာ”
“ နားလည်အောင် သေချာရှင်းပြ ရပါတယ်ကွာ”
စကားနည်းရန်ဆဲ သဘောမျိုးပြောပြီး ရဲကျော်သူ တယောက် ခုံမှာထိုင်လိုက်ကာ စားပွဲပေါ်က သတင်းစာကောက်ကိုင်လိုက်သည်။
“ အဖေတို့ ပြန်မလာသေးဘူးလား”
“ ခနနေ လာလိမ့်မယ် ကိုကြီး လမ်းထိပ်မှာ ဘော်ဒါတွေနဲ့ စကားရပ် ပြောနေကြတယ်”
အသံ ကျယ်ကျယ်အော်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတာကတော့ ညီမအငယ်ဆုံး ဖြစ်သူ နှင်းအိ။
“ ဟား ညီမလေး မတွေ့တာတောင်ကြာပြီနော် အဟင်းဟင်း”
အသက်ချင်း ကွာလှသော်လည်း ခပ်ပျော်ပျော်နေတတ်သူ ဖြစ်တာမို့ ဒီကောင်မလေးနဲ့ ရဲကျော်သူက ဘော်ဒါတွေလို ဖြစ်နေသည်။
“ အဟင်းဟင်း လုပ်မနေနဲ့ စာမေးပွဲအောင်ပြီးပြီနော် လာထားပဲ”
“ အေးပါဟာ နင်လာတာ ငါ့သတိရလို့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိပါတယ် ဒီလောက်တော့ နားလည်မှု ရှိပါတယ်ဟ”
“ အယ်….အဲ့လိုလဲ မဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီးရယ် သတိရပါတယ် ဒါပေမယ့် အလုပ်သဘောက အလုပ်သဘောပဲလေ ဟဲဟဲ”
ရဲကျော်သူ အိမ်ထဲကို တချက် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မိန်းမ သွယ်သွယ့် အခန်းထဲကို လိုက်ဝင်သွားကာ သြဝါဒချွေနေပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်။
“ အေးပါ ညီမလေးရယ် နောက်နေ့ တရက်ရက် အပြင်ထွက်ရင် လာခေါ်မယ်လေနော် နင်ဘာလိုချင်လဲသာ စဉ်းစားထားလိုက် နောက်ပြီး….”
ရဲကျော်သူအသံကို နှိမ့်ကာ ကောင်မလေးနား နားကပ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
“ ငါက သပ်သပ် ထပ်ဝယ်ပေးဦးမှာ ဒီတော့ နင်၂ခုရမယ် ဟုတ်ပြီလား”
အခုမှ ရေချိုးခေါင်းလျှော်ထားပုံရသည်။ ရှန်ပူနံ့ သင်းသင်းလေးက နှာခေါင်းထဲ စွဲကျန်ခဲ့သလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။
“ အဟေး အဲ့ဒါဆိုလဲ ပြီးတာပါပဲ ကိုကြီး ပင်ပန်းလာမှာပေါ့နော် ဇက်ကြောလေးဘာလေး ဆွဲပေးရမလား”
ချက်ချင်းကို ဆက်ဆံရေးပြောင်းသွားတာမို့ ရဲကျော်သူ ရယ်ချင်မိသွားသည်။ သူက ထိုင်နေပြီး နှင်းအိကမတ်တပ်ရပ် စကားပြောနေတာမို့ ကောင်မလေး တကိုယ်လုံး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်လိုက်မိသည်။ လူကငယ်ပေမယ့် သူ့မိန်းမတို့ အမျိုးက ပစ္စည်းရှိ လူတန်းစားတွေဆိုတော့ ဒီကောင်မလေးလဲ သူ့ဟာနဲ့ သူတော့ ပြည့်ပြည့်စုံစုံရှိသည်ဟု စိတ်ထဲ မှတ်ချက်ပေးလိုက်သည်။
အိမ်နေရင်း တီရှပ်အပျော့သားလေးက အကျပ်ကြီး မဟုတ်သည့်တိုင်အောင် ခနကိုယ်နဲ့ တသားတည်း ဖြစ်နေတာကြောင့် ဖွံ့ဖြိုးကာစ ရင် မို့မို့လေးက ထင်းကနဲမြင်နေရသည်။ အင်္ကျီပျော့ပျော့အောက်ကနေ ဘရာကြိုးရာလေးကိုတောင် မြင်နေရလေသည်။
အောက်က ဒူးပေါ်ရောက်နေသည့် ဂျင်းဘောင်းဘီ အကျပ်ကလေးနှင့်ဆိုတော့ သူငေးချင်လဲ ငေးလောက်စရာပင်။ ဒီကြားထဲ ကလေးမလေးက စကားပြောနေရင်း ခါးထောက်လိုက် လက်ကလေး နောက်ပစ်လိုက် ပုံစံ အမျိုးမျိုးပြောင်းနေတော့ စိတ်ထဲ သူ့ကို မျက်စိအစာလာကျွေးနေသလားတောင် ထင်မိသည်။ ဒါပေမယ့် ရဲကျော်သူ ဆိုတာကလည်း လူပါးလေ။ ၄လလောက် ရေထဲနေပြီး ငတ်လာတယ် ဆိုတာ ဘယ်တော့မှ လူအသိမခံ။ အခုလဲ ဖြတ်ကနဲ တချက်မော့ကြည့်ပြီး မျက်လုံးချင်းတောင် အဆုံမခံပဲ သတင်းစာပြန်ကြည့်ရင်း စကားပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။
“ ဇက်ကြောလေး ဘာလေး ဆွဲပေးချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ကောင်းတာပေါ့ကွယ် အဟင်း လာလာ”
သတင်းစာ ဖတ်ရင်းနဲ့ ကိုယ်ကို တစောင်းလှည့်ပေးလိုက်သည်။ တကယ် မခိုင်းဘူး ထင်လို့ ပြောတာမှန်းသိတာကြောင့် ကိုတမင်ခိုင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ နူးညံ့သည့်လက်ကလေး နှစ်ဖက်က သူ့ပခုံးပေါ်ရောက်လာလေသည်။ အိမ်မှာ အငယ်ဆုံးမို့ ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင် နေလာတဲ့ ကောင်မလေး ဇက်ကြောဆွဲတယ်ဆိုတာ ဘာမှန်းတောင် သိတာမဟုတ်။
“ နဲနဲ အားလေး စိုက်စမ်းပါဟ နင့်ဟာက ငှက်ချေးပါချတာထက်တောင် ပျော့နေသေးတယ်”
စကားပြန် မပြောတော့သော်လည်း ပခုံးပေါ်ပြေးနေသည့် လက်တွေက အားပါလာပါသည်။ တချက်တချက်တကိုယ်လုံး အားနဲ့ ဖိလိုက်ရတာကြောင့် ပခုံးနားရောက်နေတဲ့ ဆံနွယ်တွေက ရဲကျော်သူ ပါးကို လာလာထိခတ်မိနေသည်။ အင်း ရှန်ပူနံ့လေးက တမျိုး လိုးရှင်းနံ့သင်းသင်းလေးက တဖုံနဲ့ ရဲကျော်သူတယောက် စိတ်တွေတောင် ကယောက်ကယက် ဖြစ်ချင်လာသည်။
အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ မဟုတ်ပဲ လူမမြင်တဲ့နေရာ တခုခုမှာ ဆိုလို့ကတော့ ဒီကောင်မလေးကို တခုခု ဆွဲလုပ်မိမလားမသိ ။ အင်းး စိတ်ထိန်း ငရဲ အချိန်မတန်သေးဘူး ။ လက်ဖက်ကောင်း စားချင် ပလောင် ဘာဖြစ်တယ်ဆိုလားပဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သတိပေးရင်း သတင်းစာသာ ဖတ်နေလိုက်သည်။
“ အံမယ် ငါ့ယောက်ျား ဇိမ်ကျနေတာကိုး”
သူသူတယောက် အိပ်ခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာပြီး ရဲကျော်သူ ရှေ့က ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အနောက်ကလိုက်လာတဲ့ သွယ်သွယ်ကပါ သူ့အစ်မဘေး ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း ပေါင်လည်လောက်သာရှိမည့် ဘောင်းဘီတိုလေးနှင့် တီရှပ် ခပ်နွမ်းနွမ်းလေး ဝတ်ထားတာကြောင့် တကိုယ်လုံး အလှအပများက မကြည့်ချင်ပဲနှင့်ကို မြင်နေရလေသည်။
ဒီကြားထဲ ကောင်မလေးက စားပွဲအောက်က ဂျာနယ်တစောင်ကို ငုံ့ပြီး လှမ်းယူခိုက် မျက်စိ အလွန်လျှင်သော ရဲကျော်သူက မြင်ဖြစ်အောင်ကို မြင်လိုက်လေသည် ။ အနက်ရောင်ကလေး၊ ဟင်း ဒီဟာလေးတွေတော့ ငါ့သမာဓိကို လာစမ်းနေပါပြီ။ ပေါင်ကြားထဲက ညီတော်မောင်က ဒေါသထွက်နေလေပြီ ထင့် အာရုံပြောင်းမှ ဖြစ်ပေတော့မည်။
“ ကဲကဲ တော်ပါပြီ ညီမလေးရယ် ထိုင်ထိုင်”
ဇက်ကြော ဆွဲနေရတဲ့ နှင်းအိခမျာ ျတ်ာတော် ပင်ပန်းသွားပုံရသည်။ သူ့ဘေးက ခုံမှာခြေပစ်လက်ပစ်ဝင်ထိုင်သည်။
“ ဟူး တော်သေးတာပေါ့ ..ဒီနေ့ပြီးပါ့မလားလို့ မောလိုက်တာ”
ပြောရင်း သူ့အင်္ကျီရင်ဘတ်ကို ဆွဲပြီး ပါးစပ်ကလေမှုတ်ကာ ယပ်ခပ်နေသေး၏။ စကားပြောမလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သော ရဲကျော်သူမျက်လုံးက အပေါ်စီးကမို့ ကောင်မလေး အင်္ကျီလည်ပင်းပေါက်ထဲ ရောက်သွားရပြန်သည်။ ရင်မို့မို့လေးနဲ့ ရင်ကြားမြောင်းလေးအောက်က ဘရာအဖြူရောင်ကလေးနှင့် အောက်ကကောင်က မရတော့ ဒေါသတကြီးနဲ့ ဘောင်းဘီအောက်ထဲက အတင်းတိုးထွက်ဖို့ကြိုးစားနေလေပြီ။
“ ကောင်းတယ် ကိုရဲ့ အဲဒါမှ ဒင်းတို့ အပိုးကကျိူးမှာ”
မိန်းမလုပ်သူကတော့ ဘာမှမသိရှာပဲ သူ့ညီမကို ပုံစံပေးလိုက်တာကို အားပေးနေသေးသည်။ ကောင်းတယ် မလုပ်နဲ့ မိန်းမရေ အိမ်ကျရင် သေဖို့သာပြင်ထား ။ ရဲကျော်သူစိတ်ထဲက ကြုံးဝါးလိုက်ခြင်းသာ လောလော ဆယ်တော့ အပူချိန်တွေလျော့သွားအောင် နောက်ဖေးဘက် ထွက်လာပြီး ရေခဲရေတဘူး ယူသောက်နေလိုက်သည်။
အဘိုးကြီးတွေ လင်မယား ပြန်ရောက်လာတော့ ဝယ်လာသည့် Double Black တပုလင်းကို ယောက်္ခထီးကြီကို လက်ဆောင်ပေးပြီး စကားနည်းနည်းပြောကာ ပြန်ခဲ့ကြသည်။ သွယ်သွယ်ကတော့ ပြန်တဲ့အထိ ကားအနားကို လိုက်ကာ ရန်တွေ့နေတုန်းပင်။ ပုလင်းကိုကျတော့ ဝယ်လို့ ရပြီး သူ့အတွက်ကျတော့ ဘာမှဝယ်လို့ မရတာကို မကျေမနပ်ဖြစ်နေသည်။
သူသူက ဟောက်လွှတ်လိုက်တော့မှသာ ရဲကျော်သူကို ဘုကြည့်ကြည့်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်သွားသည်။ ဘောင်းဘီတိုလေး အောက်က တင်လုံးလုံးလေးတွေ ခုန်ပေါက်သွားတာကို လှမ်းငေးခိုက် အိမ်ပေါက်ဝက နှင်းအိက လက်နှစ်ချောင်း ထောင်ပြတာကို မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ Peace မဟုတ် သူ့ကို နှစ် ခုဝယ်ပေးဖို့ သတိ လှမ်းပေးလိုက်တာဖြစ်သည်။
အိမ်ရောက်တာနဲ့ ရဲကျော်သူ တယောက် ပွဲကြမ်းဖို့ ပြင်ပါတော့သည်။ ပုလင်းဖွင့်ကာ ထိုင်သောက်နေသော်လည်း မျက်လုံးထဲမှာ ညနေက တွေ့ခဲ့သည့် ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ အမို့အမောက်လေးတွေပဲမြင်နေမိသည်။ ဘေးက သူသူကတော့ ရဲကျော်သူ စိတ်ထဲ ဘာဖြစ်နေတာ မသိရှာ ။ သူ့ပခုံးကိုမှီရင်း သူဖုန်းပွတ်နေတာကို ကြည့်နေသည်။
“ သဲ အိပ်တော့မလား”
“ အာ ကိုကလဲ အခုမှ ၈ နာရီ ထိုးရှိသေးတယ်လေ”
ရဲကျော်သူ ပြုံးမိသွားသည်။ မနေ့က ၉ နာရီလောက် အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက အထုတ်တွေ ချပြီး သူသူ့ကို အားရပါးရ ချစ်ပစ်လိုက်တာ ဟိုခမျာ တောင်းပန် ယူရရှာသည်။
“ ဒီနေ့တော့ အပစ်အခတ် ရပ်စဲကြမယ်လို့ ပြောထားတယ်နော် မနေ့ညက ကိုသောင်းကျန်းထားတာ ခုထိအောင့်နေတုန်းပဲ”
“ မိန်းမကလဲကွာ သိပ်လဲ ကြောက်မနေပါနဲ့ နောက်နေ့တွေဆို ကိုက သင်တန်းတက်ရ ရုံးသွားရနဲ့ စောစောအိပ်ရမှာ”
“ အမလေး ရှင်ကြီးအကြောင်း မသိတာမှတ်လို့ရှင် ဘာအလုပ်ရှိရှိ တနေ့ကို အနည်းလေး နှစ်ခါလောက်မှ နေသာထိုင်သာ ရှိတဲ့ဟာကို”
“ သိဘူးကွာ အခုတော့မူးနပြီ ကို မူးရင် သွေးဆိုးတယ်နော် ဟဲဟဲ”
“ အို့ …ကို…အွန်း”
စကားဆုံးတာနဲ့ လက်က သူသူ့ရင်သား တဖက်ကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်တာကြောင့် သူသူ့ခမျာ အလန့်တကြား ဖြစ်သွားရသည်။ ပြီးတာနဲ့ တဆက်တည်း သူသူ့နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲလိုက်ပြန်တာကြာင့် အလန့်တကြား အော်သံက ညည်းသံ အဖြစ် ပြောင်းသွားရသည်။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ စုပ်လိုက်တော့ သူသူ့အောက်နှုတ်ခမ်းက ရဲကျော်သူ ပါးစပ်ထဲကို ပါလာတော့သည်။
လက်တဖက်က ပခုံးကိုဖက်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး ကျန်တဖက်က သူသူ ဝတ်ထားသည့် ထမီအနွမ်းလေးအောက်ကို ရောက်သွားလေသည်။ အစိလေးကို ပွတ်ချေပြီးချက်ခြင်းပဲ အကွဲကြောင်းတလျှောက်ပွတ် ဆွဲပစ်လိုက်သည်။
“ ကိုရယ်….သူများ ထွက်မပြေးပါဘူးဟာ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ”
ရဲကျော်သူ တယောက်ကတော့ ညနေက မြင်ကွင်းတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး ကြမ်းချင်ရမ်းချင်နေလေပြီ။ ထမီ အောက်ကနေ အဖုတ်လေးကိုနှိုက်ရတာ အားမရတာကြောင့် သူသူ့ထမီကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
“ အို အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ကိုရယ်”
သူသူပြောနေတာ ကိုရဲကျော်သူ ဂရုမစိုက်၊ သူတို့ တိုက်က လေးထပ်မှာ၊ ပြီတော့ အိမ်တံခါးတွေ အကုန်ပိတ်ထားပြီး အဲကွန်းဖွင့်ထားတာကြောင့် သူတို့လုပ်နေတာကို ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်။ သူ့အာရုံထဲမတော့ ညနေကတွေ့ခဲ့သည့် သွယ်သွယ့် ရင်ညွန့်ဖွေးဖွေးလေးနှင့် ဘရာအနက်ရောင်လေးရယ်သာ။
ခုံပေါ်မှာ ကိုင်ရတွယ်ရတာ အားမရတော့တာကြောင့် သူသူ့ကို ချီမလာပြီး အခန်းထဲက နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းမီးရောင် မှိန်မှိန်အာက်မှာ ရဲကျော်သူ လက်သရမ်းခံထားရတာကြောင့် သူသူ့တကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေက ဖရိုဖရဲဖြစ်နေတော့သည်။
ဖြတ်ကနဲ လှမ်းကြည့်လိုက်ချိန်မှာ သူသူဝတ်ထားတဲ့ ကြယ်သီးပြုတ်နေသော ရင်စေ့အင်္ကျီလေးအောက်မှာ ဘရာအနက်ရောင်လေး၊ ရဲကျော်သူစိတ်ကို အဆုံးစွန်ထိ လွှတ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။ သူသူ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ် တက်ခွကာ မာတင်းတောင်မတ်နေသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို နေရာပေးဖို့ ကြိုးစားတော့သည်။ လက်တဖက်နဲ့ လီးကို ကိုင်ကာ သူသူ့အဖုတ်ဝကို ထောက်နေဆဲမှာပဲ ကျန်လက်တဖက်က ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကို ဆွဲဖြဲကာ ဘရာလေးကို ပင့်တင်လိုက်သည်။
ဖြူဝင်းနေတဲ့ နို့အုံတဝိုက်မှာ အနီရောင်အရာတွေက အထင်းသား။ မနေ့ညက သူသောင်းကျန်းခဲ့သည့် marking တွေ။ လက်တဖက်နဲ့ နို့အုံလေးတဖက်ကို ဆွဲကာငုံလိုက်သည်။ အောက်ကကောင်ကိုတော့ အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် စုန်ဆန်ပွတ်ပေးလိုက်တော့ သူသူတယောက် တကိုယ်လုံး ကော့ပျံလာတော့သည်။ အဖုတ်က အရည်ရွှဲနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း မထည့်သေးပဲ နို့လေးကို တဖက်ပြီးတဖက် ပြောင်းစို့ကာ မာတင်းနေသည့် လိင်တန်ကြီးနဲ့ သူသူ့အဖုတ်ကိုဆွနေလိုက်သည်။
“ အ.. အား… ကို..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ…. ထည့်မှာဖြင့်လဲ ထည့်တော့… သူများမခံနိုင်တော့ဘူး”
သူသူ့ဆီက ညည်းညည်းညူညူ တောင်းပန်သံလေး ကြားရတော့မှ ရဲကျော်သူ တယောက် အဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်ဖို့ပြင်တော့သည်။
“ ဟားးးး အဖုတ်လေးက ကြပ်နေတာပဲ သဲရယ်”
“ အင်း… လေးလလောက်မသုံးပဲ ပစ်ထားလိုက်တော့ အသစ်လေး ဖြစ်နေတာပေါ့ ကိုရယ် ရှီး….”
သူသူ့ခမျာလည်း စစချင်းတဆုံး အသွင်းခံလိုက်ရတာကြောင့် ပြောနေတဲ့ စကားတောင် မဆုံးလိုက်ပဲ ကော့တက်သွားရသည်။ ရဲကျော်သူက သူသူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးခေါက်ကွေးနားမှာ ထောက်ထားလိုက်ပြီး အဆက်မပြတ် ဆောင့်တော့သည်။ ပေါင်ကားပေးထားရပြီး အပေါ်ကနေ အဆောင့်ခံရတဲ့ သူသူ့ခမျာတော့ ရဲကျော်သူတချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲထိကာ မျက်လုံးတွေတောင် ပြာသွားရလေသည်။
“ ကို..အ ..ဖြေး… ဖြေးဖြေး.. လုပ်ပါဦး”
သူသူ့အသံကြားတော့မှ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေသည့် ရဲကျော်သူတယောက်ထောက်ထားသည့် လက်တွေကို ဖြေချကာ သူသူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကို ဖိနမ်းလိုက်သည်။ အောက်က အသွင်းအထုတ် လုပ်နေတာကိုတော့ မပျက်။ ရင်ချင်းကပ် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ အလိုးခံရသည့်အချိန်မှာတော့ ရဲကျော်သူလီးကြီးက အဖုတ်ထဲကို အဝင်အထွက်လုပ်လိုက်တိုင်း သူသူ့စောက်စိလေးကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ပွတ်တိုက်မိသွားတော့သည်။
“ အ..ရှီး …ကို… အားးးး”
သူသူ တယောက် တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိသွားလေတော့သည်။ မရှေး မနှောင်းမှာပင် သူ့အဖုတ်လေးထဲမှာ နွေးကနဲ ခံစားလိုက်သည်။
“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သဲရယ်”
“ ခိခိ… အင်းပါ ကိုရယ်”
လိင်ဆက်ဆံပြီးတိုင်း သူတို့လင်မယားပြောနေကျ စကားဖြစ်သည်။ စကားဆုံးသည်နှင့် ရဲကျော်သူတယောက် သူသူ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ လှိမ့်ဆင်းသွားပြီး ဖလက်ပြသွားတော့သည်။ သူသူလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အရည်တွေ စိုရွှဲပြောင်လတ်နေသည့် လိင်တံကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေဆဲ……။
~~~~~~~~~~~~
“ အေး သွယ်သွယ် ဘာဖြစ်တုန်း”
“ ကိုကြီး သမီးကို လာခေါ်ပါဦး”
“ အန် ဒီနေ့ နင်မလိုက်တော့ဘူးဆို”
“ အခုလိုက်တော့မယ် ကိုကြီးက ဘယ်ရောက်နေပြီလဲ ပြန်လှည့်လာလို့ ရသေးတယ် မှတ်လား”
“ အင်း ရပါတယ် လာခဲ့မယ်လေ နင်အိမ်ရှေ့နားမှာပဲလား”
“ မဟုတ်ဘူး သမီးအခု -- မှတ်တိုင်မှာ မြို့ထဲသွားတဲ့ဘက် အခြမ်း လာခဲ့နော်”
“ အေးအေး ခနတော့စောင့် ဟာ”
ရဲကျော်သူက တပတ်ကို သုံးရက်လောက် သင်တန်း တက်နေရတာဆိုတော့ သွယ်သွယ်က သူ့ရုံးနဲ့အနီးဆုံးနေရာထိ လမ်းကြုံ လိုက်လေ့ရှိသည်။ အရင်တပတ်က အတူတူသွားခဲ့ကြသော်လည်း အခုမှစတက်သော သင်တန်းက ဖျက်မရတာကြောင့် သွယ်သွယ့်ကို ကားမောင်းလိုက်ပို့ရတဲ့ အဆင့်က တက်မလာခဲ့။
ဒီတပတ်ကျတော့ သင်တန်းက လစ်လို့ရတဲ့ အကွက်တွေမြင်လာသည်။ ကောင်မလေးကို ချုပ်ပြီး ဘယ်ကို မ သွားရင်ကောင်းမလဲ စ စဉ်းစားတုန်းမှာပဲ သွယ်သွယ်က သူ့ကားနဲ့ မလိုက်ဖြစ်တော့ကြောင်း ပြောလာလေသည်။ ဘာမှ လှုပ်ရှားစရာမရှိတော့တာကြောင့် စိတ်အေးလက်အေး သင်တန်းကိုပဲ သွားဖို့စိတ်ကူးထားတဲ့ ရဲကျော်သူတယောက် သွယ်သွယ့်ဆီက လာခေါ်ပါဆိုသည့် ဖုန်းဝင်လာမှ ပြာယာခတ်ကုန်တော့သည်။
မီးပွိုင့်ရောက်တော့ မီးစိမ်းနေတာနဲ့ တခါတည်း ကွေ့ချလိုက်သည် လမ်းမကြီးအတိုင်း ပုံမှန်မောင်းလာရင်းမှ သေချာစဉ်းစားမိသည်
" ဒီကောင်မလေး ပုံမှန်ဆို ဒီအချိန်ကားပေါ်မှာ ရှိရမှာလေ ဘာလို့များဒီအထိ ကားလာစောင့်နေရတာပါလိမ့်.. အင်း ကားပျက်သွားလို့ ဖြစ်မှာပေါ့လေ"
တံတားပေါ်က ဆင်းတာနဲ့ အရှိန်လျှော့ကာ မှတ်တိုင်ဘက်ကို မျက်စိကစားလိုက်သည်။ တွေ့ပါပြီ အိတ်ကလေးလွယ်ထားပြီးနဲ့ ခဲရောင်ဒူးဖုံးစကပ် ရှပ်လက်ရှည်ကလေးနှင့် ယဉ်ယဉ်လေး လန်းနေသည့်သွယ်သွယ်လေး။ သူ့ကားကို မြင်တာနဲ့ ဝမ်းသာအားရပြေးလာပြီး တံခါးဆွဲဖွင့်ကာ သူ့ဘေးကခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
မှန်အလုံ ပိတ်ထားတာကြောင့် သွယ်သွယ်ဝင်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ ကားထဲမှာ ချိုအီသောမွှေးရနံ့ကခြုံလွှမ်းသွားလေသည်။ ဒီအနံ့ သူမှတ်မိပါသည်။ သူပြန်လာတဲ့ တခေါက်တုန်းက ဝယ်လာပေးထားသည့် ရေမွှေးနံ့ အနံ့လေးကြိုက်သော်လည်း ရေမွှေးမသုံးတတ်တာတကြောင်း မိန်းကလေးသုံး ဖြစ်နေတာတကြောင်း ညီမငယ်သုံးတာကို ဆင်တူဝယ်ပြီး အိမ်မှာလိုက်ဖြန်းနေတာကလည်း မသင့်တော်တာတကြောင်းမို့ ဒီကောင်မလေးအနားရောက်တိုင်းသာ ခိုးခိုးရှူနေရသည်။ ကားမောင်းနေရင်းကနေ သွယ်သွယ့်ကိုတချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကြီး”
“ အိတ်ကို နောက်ကိုပို့ ခါးပတ်ပတ်ညီမလေး”
“ အော် ဆောရီး အဟင်း”
မီးပှိုင့်မှာ ရပ်ရင်းသတိပေးလိုက်တော့ သွယ်သွယ် ကိုယ်တစောင်းလှည့်ကာ အိတ်ကို နောက်ခုံပေါ်တင်လိုက်ပြီးခါးပတ်ပတ်သည်။ စကပ်အကွဲကြားက ဝင်းကနဲလတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည့် ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေက မြင်နေကျမို့ သိပ်မဆန်းတော့သော်လည်း ခါးပတ်ပတ်လိုက်ချိန် ဟိုဘက်ဒီဘက်နှစ်ခြမ်း သိသိသာသာကွဲသွားသည့် ရှပ်အင်္ကျီအောက်က ပေါက်ဆီခပ်လတ်လတ်လောက်ရှိမည့် ရင်နှစ်မွှာကတော့ ဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့်မရိုးပေ။
“ နင် ဘာဖြစ်လာတာလဲ သွယ်သွယ် အခြေအနေကောင်းရဲ့လား”
မေးနေကျ စကားဖြစ်သော်လည်း ကောင်မလေးမျက်နှ ာညိုသွားသည်။
“ ကောင်းပါတယ် ကိုကြီးရဲ့”
မြင်နေကျမျက်နှာတွေမို့ ရဲကျော်သူအထာနပ်နေပြီ ဒီကောင်မလေး တခုခုဖြစ်လာတာ သေချာသလောက်ရှိသည်။ နဲနဲတော့ အစ်ကြည့်ဦးမှပါ..
“ ငါသိပါတယ် ညီမလေးရယ် နင်ပုံမှန်မဟုတ်ပါဘူး ပြောကြည့်လိုက် ကိုကြီးရှင်းပေးမယ်”
ပေါက်ကရ သီချင်းထဲက လေသံအတိုင်း နောက်လိုက်သော်လည်း ကောင်မလေးမျက်နှာက ပြောင်းမသွား ကြည့်နေရင်း နှာသီးဖျားလေး နီလာသလိုလို သောက်ကျိုးနည်း ကားတော့တိုက်တော့မှာပဲ တနေရာရပ်မှပါ-- လမ်းထဲချိုးချလိုက်ပြီး လမ်းဘေးမှာ ထိုးရပ်လိုက်သည်။ အခုမှပဲ သွယ်သွယ့်မျက်နှာကို သေချာကြည့်မိလေသည။် မျက်နှာလေးနီကာ မျက်ရည်ကဝဲနေပြီ။
“ ဟ ဘာဖြစ်တာတုန်း မိသွယ်”
“ အဟင့်ဟင့် သမီး သေချင်တာပဲကိုကြီးရာ အီးဟီး”
ရဲကျော်သူ စိတ်ထဲ ဘုရားတလိုက်မိသည်။ ကြည့်ဖူးသမျှ ဗမာကားတွေထဲက ဒိုင်ယာလော့တွေ အတိုင်းဆို သေပစ်လိုက်ချင်တယ်ဆိုပါက မင်းသမီးမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာ အသေအချာပင်။ ခေါင်းထဲဝင်လာသည့် အူကြောင်ကြောင် အတွေးကို မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာကိုအုပ်ကာ ငိုနေသည့် သွယ်သွယ့် လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။
အလို ကောင်မလေး ဘယ်ဘက်လက်ဖျံမှာ အနီရောင်အရာကြီးနှင့်။ လက်က ကြယ်သီးပြုတ်ထွက်နေတာကြောင့် လက်ရှည်အင်္ကျီက တံတောင်ဆစ်ကို ရောက်နေသည်။ ဖြူဝင်းနေသော အသားပေါ်မှာ အနီရောင်အရာကြီးက ထင်ထင်ရှားရှားကို ပေါ်နေသည်။
“ ဟဲ့ နင့်လက်က ဘာဖြစ်တာလဲ နင်ဘာဖြစ်လာတာလဲ ပြောစမ်းပါဦးဟ”
လက်က အရာကြီးကို သေချာကိုင်ကြည့်နေသော သူ့စကားကို မကြားသည့်အလား ကောင်မလေးကတော့ ငိုလို့ကောင်းတုန်း။
“ ကဲညီမလေး ငိုနေလို့ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး ဘာဖြစ်တာလဲပြော”
ပြောရင်းနဲ့ တစ်ရှူးတရွက်ထုတ်ကာ ပါးပေါ်က မျက်ရည်စတွေ သုတ်ပေးလိုက်သည်။
“ တိတ်တိတ် အေးဆေးပေါ့ကွာ ငါ့ကိုပြောပြ ငါအကုန်ရှင်းပေးမယ် နော်”
ဘာရယ်တော့ မဟုတ်။ ပါးစပ်ထဲရှိရာ လျှောက်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ သူက ဘာဖြစ်လာမှန်းမသိ။ တဖြည်းဖြည်းတည်တည် ငြိမ်ငြိမ်ဖြစ်လာတော့မှ ချော့မော့မေးရသည်။
“ သူရက သမီးကို ခိုးပြေးမလို့ လုပ်တယ်”
သူရ...သူရ သွယ်သွယ့်ကောင်လေးလို့ ပြောသံကြားဖူးသည်။ အခုခိုးပြေးဖို့တောင် လုပ်သည်ဆိုပါလား။ ပြီးတော့ မနက်အစောကြီးမှာ။
ဘာတွေဖြစ်လဲ လိုက်မစဉ်းစားနိုင်တော့ လက်ကိုသာ အလုပ်ပေးထားလိုက်သည်။ သွယ်သွယ့်ပါးပေါ်က မျက်ရည်စတွေ တစ်ရှူး နောက်တရွက်ထုတ်ပြီး ခပ်ဖွဖွလေးသုတ်ပေးကာ မျက်နှာပေါ်ကျနေသည့် ဆံစတွေကို သပ်တင်ရင်းခေါင်းလေးကို အသာပွတ်နေမိသည်။
“ သူရက နင့်ဘဲ မဟုတ်လား ဘာလို့သူက ချက်ချင်းကြီး ထခိုးပြေးချင်ရတာတုန်း”
ပြောသင့်မပြောသင့် စဉ်းစားနေပုံရတာကြောင့် ရဲကျော်သူ ဆက်မမေးမိ။ ခနနေရင် အကုန်ထွက်လာတော့မည်ဆိုတာ သိနေလေသည်။
“ သမီး သူ့ကို ဖြတ်လိုက်ပြီ အဲ့ဒါကိုသူက မကျေနပ်ပဲ လိုက်ချောင်းနေတာ.. မနေ့က ရုံးနားက နောက်တယောက်ကကားနဲ့ လာကြိုတာ သူမြင်သွားပြီး ပြဿနာတက်တာပဲ.. ဒီနေ့လမ်းမှာ ကားထွက်လာတုန်း ရှေ့ကပိတ်ရပ်ပြီးသမီးတို့ကို ကားပေါ်က အတင်းဆွဲချပြီး ဟိုတယောက်ကိုလည်း ဝိုင်းထိုးကြတယ်.. သူတို့က ၄ ယောက်လောက်ဆိုတော့ ဟိုတယောက်လည်း ကျွတ်တယ်နဲ့ တူတယ် ကားပေါ် အတင်းတက် မောင်းပြေးတော့တာပဲ”
သွယ်သွယ့်စကားအရ ဟိုတယောက်ဆိုသည်မှာ နောက်ဘဲ အသစ်ဖြစ်နိုင်ပြီး ကောင်မလေးကို ထားခဲ့ကာ ကားမောင်းပြေးတယ်ဆိုကတည်းက သိပ်တော့ မဟန်လှပေ။
“ သမီးလက်ကို အတင်းဆွဲပြီး ကားပေါ်တင်နေတုန်း ဘေးကလူတွေ ဝိုင်းလာလို့ သမီးကိုထားခဲ့ပြီး လစ်သွားကြတယ်.. အဲ့ဒါ...အဲ့ဒါနဲ့သမီးလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ အနီးဆုံးကားမှတ်တိုင်လျှောက်လာပြီး ကိုကြီးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တာ”
စကားဆုံးတော့ ရဲကျော်သူကို လှည့်ကြည့်သည်။ မျက်ရည်တွေ ခြောက်နေပြီး မိတ်ကပ်တွေလဲ ပျက်ကုန်ပြီဖြစ်တာကြောင့် သဘာဝမျက်နှာလေးက ရှင်းသန့်နုဖတ်နေလေသည်။ သွယ်သွယ်ပြောတာတွေ စိတ်ဝင်စားချင် ယောင်ဆောင်ရင်း ထိုင်ငေးနေသည့် ရဲကျော်သူ စိတ်ထဲမှာတော့ ပါးမို့မို့လေး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို နေရာမလပ်အောင် နမ်းပစ်ချင်နေလေသည်။
ဒီကောင်မလေး အနားကပ်လာတာနဲ့ကို ခေါင်းထောင် ထလာတတ်သော ညီတော်မောင်ကလဲ အစွမ်းကုန်မာတင်းနေတာကြောင့် အောင့်တောင့်တောင့်ပင် ဖြစ်နေပြီ။ အဲကွန်းသာ မဖွင့်ထားရင်တော့ ရဲကျော်သူ နဖူးမှာ ချွေးတွေစို့နေလောက်ပြီဖြစ်သည်။ ဟန်မပျက် အသာထိန်းရင်းစကားစလိုက်သည်။
“ အဲ့ဒါ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ညီမလေးရယ် အခု အကုန်ရှင်းပြီပဲဟာ မဟုတ်ဘူးလား”
တကယ်လည်းပြီးပြီဆိုတာ ရဲကျော်သူ သိနေပါသည်။ ကားတင်ပြေးမယ်ဆိုတဲ့ ငတိလေးလည်း ဒီအချိန်ဆို အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်တောင် ထွက်ရဲတော့မှာ မဟုတ်။ အပိုင်းထဲက သူမိတ်ဆွေတွေ စကားအရ အဆိုပါ သူရဆိုတဲ့ ကောင်လေးသည် သာမာန်ငချွတ်လေးလောက်သာဖြစ်ပြီး အခုလဲ တခဏတာ မိုက်ရူးရဲစိတ်ကြောင့်သာ ခိုးပြေးမည်ဆိုပြီး ထဖောက်တာ ဖြစ်နိုင်သည်။ ဟိုတယောက်ဆိုတဲ့ တယောက်ကတော့ ပြောစရာမလိုတော့။ သွယ်သွယ်ကိုယ်တိုင်ကိုက သူ့ကိုထားခဲ့လို့ စိတ်နာနေလောက်ပြီ။
“ သူရက ထပ်ပြဿနာရှာမှာစိုးလို့ ကိုကြီးရဲ့ သမီးကို လိုက်အရှက်ခွဲမှ ာစိုးတာ”
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ပြန်ဖြစ်သွားပြီဖြစ်သော သွယ်သွယ့်ကို ကြည့်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
“ ကဲ ညီမလေး ဘာမှစိတ်မပူနဲ့တော့ နင်တကယ် သူရနဲ့ ပြတ်ပြီ မဟုတ်လား”
သေချာအောင် confirm လုပ်ရသေးသည်။ တော်ကြာ ကိုယ်ကကြားထဲက လူမိုက်ကြီး ဖြစ်သွားလို့ သူကလေး စိတ်နာသွားရင် အခက်။
“ သေချာတယ်ကိုကြီး အဲ့အကောင် စိတ်ထဲ ထုတ်ထားတာ ကြာပြီသိလား.. ကိုကြီးကို ကတိပေးတယ် ဘယ်တော့မှ အဲ့ကောင်ခေါင်းထဲ မထည့်တော့ဘူးနော်..နော်လို့ကိုကြီး သမီးကို ယုံတယ်မှတ်လားဟင်”
အင်း မဆီမဆိုင်သူက ကိုယ့်ကို ပြန်လာချော့နေသလားတောင် ထင်ရသည်။
နာရီကြည့်လိုက်တော့ ကိုးနာရီ ၁၀မိနစ်ခန့် စွန်းစွန်း ဒီအချိန်သူ့သင်တန်းလဲ မမှီတော့ သွယ်သွယ်လဲ ရုံးတက်လို့မရတော့ ဘာလုပ်မလဲ တွေးစမ်း ကားပေါ်မှာတော့ ဘာမှလုပ်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ အနီးအနား ဟိုတယ် တခုခုပြေးမလား။ ဟင် သူနဲ့ငါနဲ့ဘာမှမှ မစရသေးတာ မဖြစ်သေးပါဘူး။ အဲ့လိုမျိုးစတွေ့ချက်ချင်းဝုန်းကြတယ်ဆိုတာ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာပဲ အဆင်ပြေတာ။ နောက်လဲ အခင်အမင် မပျက်ရအောင် ဘယ်လို ဂွင်ဆင်ရပါ့ ကြံစမ်း ငရဲကြံစမ်း။
" ကဲ ညီမလေး ခနစောင့်နော် ကိုဖုန်းခနဆက်မယ်"
'' ဟုတ်''
အလဲ့ ကို ဆိုပြီး ယောင်သလိုလို ဘာလိုလိုလုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ကားအပြင်ထွက်ပြီး သင်တန်းအတူတက်နေသည့် သူငယ်ချင်းကို ဒီနေ့မလာနိုင်တော့ကြောင်း မက်ဆေ့ပို့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူရကို သေချာစောင့်ကြည့်ထားဖို့ ရပ်ကွက်ထဲက ဘော်ဒါကို အကူအညီ လှမ်းတောင်းသည် ။
အပေါင်းအသင် းစုံလှသည့် ရဲကျော်သူအတွက် တရပ်ကွက်တည်းနေသည့် သူရလို ကောင်လေးကို စောင့်ကြည့်ဖို့ဆိုတာ ခက်ခက်ခဲခဲ အလုပ်တော့ မဟုတ်ပါ။ ဖုန်းဆက်ပြီး ကားထဲဝင်ထိုင်လိုက်တော့ မချောကမိတ်ကပ်ပါးပါးပြန်ဖို့ပြီး နှုတ်ခမ်းတောင် အရောင်တင်ပြီးနှင့်ပြီ ဖြစ်သည်။ တယ်လဲ တတ်နိုင်တဲ့ ကလေးမလေး ဟင်း ဒီနေ့တော့ ပြေးမလွတ်စေရဘူးဟေ့။
" ကဲ ဘာလုပ်ကြမလဲ ညီမလေး"
မျက်နှာပိုးသတ်ကာ ရုပ်တည်နဲ့ မေးလိုက်သည်။
" ရုံးလဲမသွားချင်တော့ပါဘူး ကိုကြီးရာ"
" အေး အဲ့ ဒါဆို ဘယ်သွားချင်လဲ ဘာလုပ်ချင်လဲ ပြော"
အံ့သြသွားတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ပြန်ကြည့်တာကြောင့် ရဲကျော်သူ တယောက် မလုံမလဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ရဲ့ဆင်ကြံကြီးတွေများ ရိပ်မိသွားသလားပေါ့။
" ကစားကွင်းလေး ဘာလေးသွားချင်တာဗျ ဒီအဝတ်အစားကြီးနဲ့ မဖြစ်ပါဘူး"
ကောင်မလေး မျက်နှာအမူအယာပြောင်းသွားတာ သိသာလှသည်။ ခုနက စိတ်ညစ်နေတာတွေ မေ့ကုန်ပြီလားမသိ။ Business skirt နဲ့ ရှပ်လက်ရှည်နဲ့ လူကြီးဂိုက်ဖမ်းထားသည့် ကောင်မလေးက ကစားကွင်းသွားချင်တယ် လုပ်နေလေသည်။
" အဝတ်အစားက ဝယ်လိုက်လို့ရပါတယ်ဟာ ကစားကွင်းသွားချင်တယ်ဆိုလို့ အဟေး ညည်းက ဘယ်ကစားကွင်းသွားချင်တာလဲ ရန်ကုန်မှာ ဘာကစားစရာရှိလို့လဲဟ ပြောစမ်းပါဦး"
“ Happy World သွားမယ်လေ နော်”
ခက်တော့နေပါပြီ။ ကိုယ်ကသွားချင်တာဟိုတယ် သူက သွားချင်တာ ဟက်ပီးဝေါ ဘယ်လိုမှ မအပ်စပ်။ စိတ်တော့မလျှော့သေး ရသလောက်တော့ မောင်းကြည့်ရပေမည်။
“ နင့်ဟက်ပီးဝေါမှာ ဘာသွားဆော့မလဲပြော ဒီလိုနေ့ လူတောင်ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး”
“ သရဲ ရထားစီးချင်တယ်လို့ နော်”
နှုတ်ခမ်းစူကာကလေးလေးကို လာချွဲနေသည့် အပျိုမလေးကို ကြည့်ရင်း ဖတ်ဖူးသည့် ဝတ္ထုထဲက ဇာတ်ဝင်ခန်းတခုကို သွားသတိရလိုက်မိသည်။ အဟင်း မဆိုးဘူး စီးရသေးတာပေါ့လေ။ စိတ်ထဲမှာ ငါးခူပြုံးပြုံးနေသော်လည်း မျက်နှာကတော့ မတတ်သာလို့ လိုက်လျောရသည့် ပုံစံဖမ်းထားလိုက်သည်။
“ အေးလေ အဲ့လောက် အာသီသရှိနေလဲ သွားတာပေါ့ လောလောဆယ်တော့ အဆင်ပြေမယ့် အဝတ်အစားဝယ်ဖို့ရှိသေးတယ် -- မှာဆို ညည်းအဆင်ပြေတယ် မှတ်လျား”
" အင်း အတိုင်းထက် အလွန်ပေါ့ ခိခိ အဲ့မှာက ပေါပေါပဲပဲ သိပ်ရှိတာမဟုတ်ဘူး ကိုကြီးတော့ နာပြီ ခစ်ခစ်"
ခုနက မျက်ရည်ထွက်နှပ်ချေးထွက်အောင် ငိုထားသည့် သွယ်သွယ်မဟုတ်တော့။ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသည့်အပြင် သူ့ဆန္ဒကို လိုက်ဖြည့်ဆည်းပေးချင်ယောင် ဆောင်နေရသည့် ရဲကျော်သူကိုပါ ပြန်နောက်နေသေးသည်။
" လောလောဆယ် ပိုက်ဆံက အရေးမကြီးဘူးဟ အချိန်က အရေးကြီးတယ် နင်ရောငါရော အချိန်မှီအိမ်ပြန်ရောက်မှ ကောင်းမယ် သဘောပေါက်တယ်နော်"
" ပေါက်တယ် ပေါက်တယ် ဒီနေ့သမီးက ရုံးသွားနေတာ ကိုကြီးကတော့ ဘယ်သွားလဲ အိမ်မှာလား သင်တန်းလား သမီးမသိဘူးလေ ဟုတ်တယ်မှတ်လား"
ခေတ်ကာလ သားသမီးများ သိပ်သင်စရာမလို အရိပ်ပြရင် အကောင်လိုက်မြင်တတ်သည်။ ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ပြုံးပြီးသာနေလိုက်ပြီးကားကိုပြန်ကွေ့ကာ -- ပလာဇာဘက် ဦးတည်လိုက်ပါသည်။ သွယ်သွယ်အဝတ်အစားပတ်ဝယ်နေတုန်း ရဲကျော်သူက ကော်ဖီတခွက်မှာသောက်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။
၁၀ မိနစ် ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ ရုံးအင်္ကျီပါလဲပြီး အဝတ်အစားသစ်နဲ့ ပြန်ရောက်လာတာကြောင့် လက်က နာရီကိုပြန်ကြည့်ပြီး အံ့သြတကြီးကြည့်လိုက်မိသည်။ အပေါ်က ဂျော်စပို့ရှပ်ပန်းနုရောင်လေးနဲ့ စကင်နီဆွဲသား အပြာရောင်ဘောင်းဘီတို ဖိနပ်ကတော့ ဘာတံဆိပ်မှန်းမသိသည့် Walking shoe အနက်ရောင်။ နဂိုရှိမှနဂိုင်းထွက်လို့ ပြောရမလိုပင် ဒီကောင်မလေးဘာဝတ်ဝတ်ကြည့်လို့ ကောင်းနေသည်။
“ နင့်ဟာက မြန်လှချည်လား သွယ်သွယ်ရယ် အလစ်သုတ်လာတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်”
“ အံမယ် ကိုကြီးကလဲ လူကိုများအထင်သေးလို့”
“ Emergency plan ဆိုတာရှိပါသေးတယ်ဗျ ဟင်းဟင်း”
“ ရော့ ဒီမှာ ပိုတဲ့ပိုက်ဆံ ဘောက်ချာပြရဦးမလား”
“ ရပါတယ် ညီမလေးရယ် ငါ့ညီမလေးခုလို ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြစ်နေတာပဲ ဝမ်းသာပါတယ်”
အာလုပ်သံ ဝမ်းခေါင်းသံဆိုတာမျိုးတွေ မပါအောင် သောက်နေတဲ့ ကော်ဖီမသီးအောင် မနည်းထိန်းပြောလိုက်ရသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလောက်အချိန်တိုလေးအတွင်း မှာ အသစ်ဝယ်စရာမလိုသည့် ဖိနပ်ကိုပါ ရအောင် ဝယ်လာနိုင်တယ်ဆိုတော့ ဒီကောင်မလေးရဲ့ စီမံခန့်ခွဲမှုစကေးက မသေး။ အိပ်ယာပေါ်ကျရင်ရော သူ့ကို ဘယ်လိုများ စီမံခန့်ခွဲဦးမလဲဆိုတာ တွေးမိလိုက်တော့ အောက်ကကောင်က ခေါင်းထောင်ထလာပြန်လေသည်။ နေဦးညီလေး ရွှေဥ ဥပေးမယ့်ငန်းကလေးနော် အဟင်း ဗိုက်သွားမခွဲနဲ့။
ကော်ဖီလက်စသတ်လိုက်ပြီး underground ပါကင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။ တလမ်းလုံး ရဲကျော်သူလက်မောင်းကိုချိတ်ကာ ဟိုလက်ငြိုးထိုးလိုက် ဒီလက်ညှိုးထိုးလိုက်နဲ့ သွယ်သွယ်တယောက် ပျော်မြူးနေလေသည်။ ကားပေါ်တက် စက်နှိုးပြီးပြန်ထွက်မယ်လုပ်တော့ သွယ်သွယ်က ရဲကျော်သူမျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီး…
“ ကိုကြီး”
“ ဟေ ဘာလဲဟ”
“ အရမ်း ကျေးဇူးတင်တယ်သိလား”
“ ဟမ် ဘာကိုတုန်းဟ”
“ သမီးမနက်ကနဲ့ အခု နေရတာ မတူတော့လို့ပါ”
“ အရမ်းစိတ်ချမ်းသာတယ်လို့”
“ အင်းပါကွာ”
“ အဲ့ဒါကိုကြီးကြောင့်”
“ အင် ဘာဆိုင်လို့လဲညီမလေးရယ် ကိုလဲ ဘာမှမလုပ်ပေးရပါဘူးကွ”
“ အင်း…သေချာကြည့်ရင်တော့ ဘာမှမလုပ်ပေးဘူး ဆိုပေမယ့် အခုကိုကြီး အနားမှာရှိနေတာနဲ့ကို ခုနက စိတ်ညစ်တာတွေ အကုန်မေ့ကုန်ပြီလေ”
ဘာမှပြန်ပြောလို့မရတာကြောင့် ရဲကျော်သူ ပြုံးသာနေလိုက်သည်။
“ ကိုကြီး”
“ ဟေ ဘာတုန်းဟ”
ဟန်းဘရိတ်ဖြုတ်ပြီး ထွက်ဖို့ပြင်နေတဲ့ ရဲကျော်သူ တုန့်သွားသည်။ သူ့အတွက် အချိန်က အလွန်တန်ဖိုးရှိသည်မဟုတ်ပါလား။ စိတ်မရှည်သလို ဖြစ်သွားသောလေသံကြောင့် အားနာပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို ပြုံးစိစိကြည့်နေသော သွယ်သွယ့်မျက်နှာဝင်းဝင်းလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကားပါကင်က မီးရောင်မလင်းတလင်းအောက်မှာ မြင်လိုက်ရသည့် စွဲမတ်ဖွယ်မျက်နှာလေး။ ပါးမို့မို့လေးပေါ်က ပါးချိုင့်လေးတဖက်နဲ့ အရောင်စိုစိုလေးနဲ့ဖူးနေသည့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ သူအမြဲတမ်း ကြိတ်ဖို့တွေးနေသည့် ကောင်မလေး။
ဟင်းးးး ဦးနှောက်ကို အလုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဒီအချိန် ဒီနေရာဘယ်လိုမှအဆင်မပြေ။ ပြီးတော့ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် တင်စားပြောရရင် ယုံကြည်မှု တည်ဆောက်နေသည့် အချိန်။ သူ့သက်ပြင်းချသံကို ကောင်မလေးကြားသွားသည်ထင့် ခုနကထက် ပိုပြုံးလိုက်ပြီးထပ်ပြောသည်။
“ ကိုကြီးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့”
အေးကွာ ဒီလောက်ဖြစ်လှတဲ့ကောင်မလေး။ ခေါင်းထဲပေါ်လာသည့်အကြံကို ရဲကျော်သူတယောက် ချက်ချင်းအသုံးချလိုက်သည်။
“ အင့်”
သူ့ပါးတဖက်ကို ကြော်ငြာတွေထဲကလို ဆဖာင်းထားလိုက်ပြီး လက်ငြိုးနဲ့ထိုးပြလိုက်သည်။ ဒီအချိန်ရောက်မှတော့မထူးတော့ အရဲစွန့်ကာ စမ်းလိုက်သည့်သဘော။ ရွှတ်ခနဲ ဖောင်းထားတဲ့ ပါးတဖက်နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“ ဟက်ပီးဝေါနော် ကိုကြီး”
မထင်မှတ်ထားပဲ ဝင်သွားသည့်အကွက် ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်သွားသည့် ရဲကျော်သူကို သတိပေးသလိုပြောလိုက်သည့် သွယ်သွယ့်အသံကြောင့် ချက်ချင်း သတိပြန်ကပ်လိုက်ရလေသည်။ ဟန်းဘရိတ်ဖြုတ်ကာ မောင်းထွက်လာခဲ့သည်။
သွယ်သွယ်တယောက်ကတော့ ဖုန်းပွတ်ရင်း နှုတ်ဆိတ်ပြီး လိုက်လာလေသည်။ တလမ်းလုံး တိတ်ဆိတ်လာတာမို့ ကန်တော်ကြီးနားရောက်တော့ ရဲကျော်သူက စကားစလိုက်သည်။
“ သွယ် ရေသောက်ချင်ရင်ပါတယ်နော်”
“ ဟင် ကိုကြီးကလဲ စောစောကမပြောဘူး သမီးရေသောက်ချင်တာ ဟိုက ထွက်လာကတည်းကပဲ”
ရဲကျော်သူ ဘာပြောရမလဲမသိတော့။ သူကိုယ်တိုင်က ထွက်လာကတည်းက စိတ်နဲ့လူနဲ့ သိပ်ကပ်တာမှ မဟုတ်တာ။ တံခါးကြားက ရေဘူးကို ထုတ်ပေးလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ တဂွက်ဂွက်နဲ့မော့ရှာလေသည်။ တချိန်လုံး သွယ်သွယ့်ကိုကြည့်ပြီး ရေငတ်နေတဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် သတိမရပဲ ကလေးမလေး ရေငတ်နေမလားတွေးမိလိုက်တဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် အံ့သြသွားသေးသည်။
ဟက်ပီးဝေါထဲ ရောက်ပြန်တော့လဲ ကားပေါ်က ဆင်းကတည်းက လက်မောင်းကိုလာတွဲပြီး တမျိုးပြီးတမျိုး ပူဆာနေသည့် ကောင်မချောလေးကြောင့် ရဲကျော်သူထိန်းထားသည့့် စိတ်တွေကြွလာရလေသည်။
“ ကိုကြီး လက်သီးပြိုင် ထိုးရအောင်နော်”
လက်မှတ်ဝယ်ပြီး သွယ်သွယ်ထိုးချင်သည်ဆိုသည့် လက်ဝှေ့စက်နားရောက်တော့ လက်အိတ်တွေကို ကိုင်ကြည့်ပြီး မျက်နှာကမဲ့ပြန်လေသည်။
“ ကိုကြီး လက်အိတ်တွေကနံစော်နေတာပဲ မဝတ်ချင်တော့ဘူး”
“ အေး အဲ့ဒါဆိုလဲတခြားဟာသွားဆော့တာပေါ့”
“ အာ ကိုကြီးဝတ်ပြီးထိုးလေဗျာ နှမျောစရာကြီး”
“ ဟ နင်ထိုးမယ်ဆိုလို့ လက်မှတ်ဝယ်လိုက်တာလေဟာ”
“ မရဘူး ကိုကြီးနဲနဲတော့ထိုးပြ”
ပြိုင်ငြင်းလို့လဲရမှာမဟုတ်တာကြောင့် ရဲကျော်သူတယောက် လက်အိတ်ကိုစွပ်လိုက်ပြီး ထိုးဖို့လုပ်ရပါတော့သည်။
ဖုန်း… ဒေါင်
“ ဝိုးးးး မိုက်တယ်ဟေ့”
သုံးချက်ထိုးလို့အပြီး သွယ်သွယ်က ရဲကျော်သူပခုံးကို လာဖက်ပြီး ခုန်ပေါက်နေပြန်တာကြောင့် ရဲကျော်သူတယောက် ဆွဲထားရပြန်သည်။ သူမဆွဲလို့လဲ မရ၊ ကောင်မလေးက ဒီနေ့ဘရာခပ်ပျော့ပျော့လေး ဝတ်လာသည်ထင့် ခုန်လိုက်တိုင်း ရင်အစုံက လှုပ်ရှားနေလေရာ ဘေးကစက်ကိုင်သည့် ကာင်လေးတွေပင် အိနြေ္ဒမထိန်းနိုင်အောင် မျက်လုံးတွေက သွယ်သွယ့်ဆီရောက်နေလေသည်။
“ ညီမလေး လာ သရဲရထားသွားစီးကြမယ်လေ”
ရုပ်တည်နဲ့လက်ကိုဆွဲကာခေါ်လာတော့ ကောင်မလေးကလဲ သူခေါ်သည့်နောက် လိုက်လာလေသည်။ သူစီးချင်လှပါသည် ဆိုသော သရဲရထားပေါ် စထိုင်ကတည်းက သွယ်သွယ်တယောက် နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံအကျယ်ကြီးရှိရက်နဲ့ ရဲကျော်သူအနားကို အတင်းပူးကပ်ကာ ထိုင်လေသည်။
“ သွယ် နင်စီးလို့ဖြစ်တယ်နော်”
“ ဟင်းဟင်း ကိုကြီးဆီကသရဲကားတွေတောင် ယူကြည့်နေတာပဲဟာ”
မကြောက်ပါဘူးပြောနေပြီး သူ့လက်မောင်းကို မလွှတ်တမ်း ကိုင်ထားသည့် သွယ်သွယ့်ကို ကြည့်ရင်းပြုံးမိသည်။ မတတ်နိုင် ဘုရားပေးတဲ့ ဆုတွေပဲ ဖြစ်လိမ့်မည်။ အထဲစဝင်တာနဲ့ သွယ်သွယ်တယောက် ရောဂါတက်ပါလေတော့သည်။
ရဲကျော်သူလက်မောင်းကို ကိုင်ထားရုံမက ရင်ခွင်ထဲကိုပါ အတင်းတိုးဝင်လာတော့သည်။ သရဲရထားဆိုတာကလဲ စထွက်တာနဲ့ အမှောင်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာမို့ သွယ်သွယ်တယောက် ရဲကျော်သူအနားတိုးရင်းသာ တိုးနေမိတော့သည်။ သူ့ကိုအတင်းဖက်ထားသည့် ကောင်မလေးဆီက အမွှေးရနံ့တွေ အထိအတွေ့တွေကြောင့် ရဲကျော်သူခမျာလဲ သွယ်သွယ့်ကိုတိုးပြီးသာဖက်ထားမိသည်။
တချက်တချက်ပခုံးကိုဖက်ရင်း သွယ်သွယ်က အတင်းရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတာကြောင့် လက်ကပခုံးပေါ်မှချော်ပြီး ရင်အုံမို့မို့ပေါ် ရောက်သွားလေသည်။ ကောင်မလေးကလည်း မသိချင်ယောင်ပဲဆောင်နေသလား ကြောက်နေလို့ တကယ်ပဲမသိသလားမသိ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ခေါင်းကိုမဖော်တော့။ ပခုံးပေါ်က ကျော်ပြီးကိုင်ရတာလည်း သိပ်အဆင်မပြေပြန်သဖြင့် သွယ်သွယ့်ခါးကို ေ့ပာင်းဖက်ကြည့်လိုက်သည်။
အောက်ကနေပင့်ကိုင်တော့ ပိုပြီးထိထိမိမိရှိသလိုပင်။ ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးပေါ်ကကျော်ကာ နို့အုံလေးပေါ်ကို လက်ကထိထိမိမိကြီး ရောက်သွားတာတောင် မရုန်းပဲ ရင်ခွင်ထဲသာ အတင်းတိုးဝင်နေတာကြောင့် ရဲကျော်သူ အတင့်ရဲလာသည်။ သေချာကိုင်ကြည့်မိတော့မှ သူထင်ထားတာ မှန်နေကြောင်း သိရလေသည်။
သွယ်သွယ့်ဘရာလေးက တော်တော်လေးကို အသားကပျော့သည်။ အိစက်နေသည့် ရင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို တိုက်ရိုက်ကိုင်နေရသလိုပင် အရသာရှိလှသည်။
ဖျက်ကနဲ ရင်သားအလည်လောက်ကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့ စူတင်းမာတောင်နေသလို ရင်သီးလေးတဖက်ကို အထိအတွေ့ အရသိလိုက်ရသည်။ အိုး ဒီကောင်မလေး အရှိန်တက်နေတဲ့ပုံပဲ အခန်းထဲမှာကမ်မရာတွေ တပ်ထားတာကြောင့် သိပ်မလှုပ်ရှားတော့ပဲ သွယ်သွယ့်ခါးလေးကိုသာ ဟန်မပျက် ဖက်ထားလိုက်သည်။ ဒီအဆင့်လောက်ရရင် မဆိုးတော့ဘူးလို့ ပဲကိုယ့်ဟာကိုယ် သက်မှတ်လိုက်သည်။
ရထားတပတ်ပြည့်သွားလို့ လမ်းပြန်လျှောက်တော့ သွယ်သွယ်က ရဲကျော်သူအနားပိုကပ်လာသည်။ တချက်တချက်တွဲထားရင်း ရဲကျော်သူလက်က ရင်အုံမို့မို့လေးကို ထိနေတာတောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသဖြင့် ရဲကျော်သူ အားတက်လာလေသည်။
“ ကိုကြီး တခုခုသောက်ရအောင်နော်”
“ သောက်လေ ဘာသောက်ချင်လဲ လာ ဟိုဆိုင်လေးထဲ သွားကြည့်မယ်”
“ အာ အဲ့မှာရှိမယ် မထင်ဘူးနော်”
“ ညည်းက ဘာသောက်ချင်လို့လဲပြောလေ ရမှာပါဟ”
“ SPY အေးအေးလေး သောက်ချင်တာဗျ”
ဟိုက်ရှားဘား ရဲကျော်သူကိုယ့်နားတောင် ကိုယ်မယုံချင်တော့ ကံဇာတာက တောက်လျောက်တက်နေလေပြီ။ တချို့လူတွေ မူးလာရင် ပြောရဆိုရတာ ပိုအဆင်ပြေတယ်ဆိုတာ အတွေ့အကြုံအရ သိနေသည်။ တော်ရုံကောင်မလေးတွေ မူးပြီးရစ်တာ လောက်ကတော့ ဘယ်လိုထိန်းရမလဲဆိုတာ သူကောင်းကောင်းညက်သည်။ ဒီကောင်မလေး မူးလာရင်ရော ဘယ်လိုနေမလဲမသိ။ မီးစင်ကြည့်ကဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
“ ဒီမှာတော့ ရမယ်မထင်ဘူး ညီမလေးရဲ့”
“ ဒါဆိုလဲပြန်ထွက်ကြမယ်လေ အပြင်ကျမှဝယ်ပြီး အေးဆေးထိုင်သောက်တာပေါ့”
“ အေးဒါဆို ကားထဲဝင်နှင့် ကိုဖုန်းဆက်ဦးမယ်”
သွယ်သွယ်ကားစက်နှိုးပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ဇော်ကြီးဆီဖုန်းခေါ်ရသည်။ စာမေးပွဲဖြေစဉ်တုန်းက ရဲကျော်သူနဲ့နှစ်ယောက် စပ်တူဝယ်ထားတဲ့ တိုက်ခန်းက ဒီနေ့အားမအား။ ဖုန်းဆက်တော့ စက်ပိတ်ထားပါသည်ပဲ လာသည်။
ဒါဆိုသေချာပြီ။ ဒီကောင် ရန်ကုန်မှာမရှိတော့ တိုက်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှမရှိ အဆင်ပြေရင် အဲ့ဒီကိုပဲတန်းသွားတော့မည် စိတ်ကူးလိုက်သည်။
convenient store လေးတွေ့တော့ သွယ်သွယ်သောက်ချင်သည့် SPY ဆင်းဝယ်ဖို့ လုပ်သည်။ သွယ်သွယ်လိုချင်သည့် အရောင်စုံမရ အနီနဲ့အနက်သာရှိတာကြောင့် လိုလိုမယ်မယ် ၃ပုလင်းစီဝယ် သူ့အတွက်ကတော့ မြန်မာ၁ပုလင်းနဲ့မြည်းလို့ ကောင်းမယ့်ဟာလေးတွေ လိုက်ရွေးလိုက်သည်။ အဆာပြေစားဖို့ ပေါင်မုန့်လောက်ပဲ ဝယ်လိုက်တော့သည်။
အရေးကြီးသည့် အဖော်ကတော့ မလိုတော့ သူ့ကားထဲမှာ ပါပြီးသား ရဲကျော်သူတို့က အဲ့သလိုပင် ထောင့်ကစေ့သည် ။ အထုတ်ကြီးနှစ်ထုတ်နဲ့ထွက်လာတဲ့ ရဲကျော်သူကိုမြင်တော့ သွယ်သွယ်က ထွက်လာပြီး ကူဆွဲပေးရှာသည်။
“ ဟူး မောသွားတာပဲ တလုံးလောက် သောက်မယ်နော်”
ရဲကျော်သူကလဲသောက်စေချင်နေတာမို့ dashboard ထဲက ခေါက်ဓားလေးထုတ်ကာ ဖောက်ပေးလိုက်သည်။ ကားမမောင်းသေးပဲ ပုလင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုတေ့ပြီး မော့နေတဲ့ ကောင်မလေးကို အေးဆေးထိုင်ငေးနေလိုက်သည်။
“ အယ် ကိုကြီးကဘာကြည့်တာလဲ”
“ ကြည့်ကောင်းလို့လေ”
တည့်တည့်ပြောလိုက်သော်လည်း သွယ်သွယ်ကအပြုံးမပျက်။
“ သောက်ချင်လဲသောက်ပါ ကိုကြီးရယ် အင့်”
“ သောက်ပါဘူးကွာ ကားမောင်းရဦးမယ်”
“ ဟဟ စပိုင်လေးတငုံနဲ့ မူးမှာစိုးတယ်ပေါ့လေ သဘောသဘော”
“ ကဲ ဘယ်သွားမလဲ ကလေးမ”
“ လျှောက်မောင်းဗျာ သမီးကထိုင်သောက်မယ် ခိခိ”
“ အေးပါကွာ မင်းစိတ်ချမ်းသာရင်ပြီးတာပါပဲ”
“ တိုင်းပြည်လဲ အေးချမ်းတယ်လို့ပြောချင်တာ မှတ်လား ဟင်းဟင်း ရပါတယ်”
စပိုင်ကိုရေသောက်သလို တဂွက်ဂွက်နဲ့မော့နေတာကြောင့် ကားစထွက်ချိန်တွင် ပုလင်းတဝက်က ကျာ်သွားလေသည်။
သွယ်သွယ့် မျက်နှာ ဖြူဖြူလေးမှာလဲ ပန်းရောင်သန်းလာတော့သည်။ ပြောတဲ့ စကားတွေကလည်း အရင်ကထက် ပိုရင်းနှီးလာသည်။ သူနဲ့ ၆ နှစ်လောက်ကွာတဲ့ အကိုတယောက်လို မဟုတ်တော့ပဲ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော် သူငယ်ချင်းတယောက်ကို ပြောနေသလို အလုပ်ထဲက အတင်းလည်း ပြောသည်။ သူငယ်ချင်းတွေအကြောင်း ရုပ်ရှင်တွေအကြောင်းနှင့် တွဲခဲ့ဖူးသမျှဘဲတွေ အကြောင်းစုံသွားသည်။ နောက်တပုလင်း ဖင်ကပ်လောက် ကျန်တော့ စကားစပြတ်သွားသည်။
“ ကိုကြီး”
“ ဟေ လို့”
“ သမီးတယောက်တည်း သောက်ရတာ ပျင်းလာပြီဗျာ နဲနဲကူသောက်ပေးပါလားလို့”
ဒီလောက်ဆိုကောင်မလေး မှန် နေလောက်ပြီမှန်း သိလိုက်သည် ။ မျက်နှာတခုလုံးလဲ ရဲပတောင်း ခတ်နေလေပြီ။
“ လက်မအားပါဘူး ညီမလေးရယ် ကားမောင်းနေတဲ့ဟာကို”
“ မီးတိုက်မယ်လေ”
“ အေး အာ့ဆို နဲနဲသောက်မယ်”
သူ့ဆီက အဖြေစကားရတာနဲ့ သွယ်သွယ်က ထိုင်ခုံခါးပတ်ကိုချွတ်သည်။ ကားအသွားအလာ ရှုပ်နေသဖြင့် လှည့်မကြည့်နိုင်။ မျက်လုံးထောင့်ကနေ ရိုးတိုးရိပ်တိတ်လောက်သာ့ မြင်နေရသည်။ ပုလင်းထဲက လက်ကျန်ကို ကောက်မော့လိုက်ကာ ရဲကျော်သူ၏ ပုခုံးကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း လာတေ့တာကြောင့် မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ စပိုင်လာတိုက်နေသော ကောင်မလေး မျက်နှာနီနီလေးဆီက မိတ်ကပ်နံ့ hair coat လိုလို အနံ့သင်းသင်းလေးတွေ ပေါင်းလိုက်တော့ ညီတော်မောင်က ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရကို ဒေါသ ကြီးလာတော့သည်။
ရဲကျော်သူ နှုတ်ခမ်းကို နဲနဲဟပေးလိုက်တော့ သွယ်သွယ် ငုံထားသည့် စပိုင်အေးအေးလေးက နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားကဖြတ်စီးကာ သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာတော့သည်။ ချိုမြသည့်စပိုင်အရသာ မွှေးအီနေသည့် နှုတ်ခမ်းနီအောက်က နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးရဲ့ အရသာကိုပါ ခံစားလိုက်ရသည်။
နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်ကွာသွားတော့မှ ရဲကျော်သူ တယောက် ဘေးဘီပြန်ကြည့်ရသည်၊ သူ့ကားက မှန်စတေကာကပ်ထားတာကြောင့် အပြင်ကတော့ မမြင်နိုင်ပါ၊ ဒါပေမယ့် ဒီကောင်မလေး သောင်းကျန်းနေတာကြောင့် ဘောင်းဘီထဲက အကောင်ကတော့ မာထန်နေလေပြီ။
“ ကိုကြီး SPYကြိုက်သွားပြီမှတ်လား ခစ်ခစ်”
လူကြီးရှက်တော့ ရယ်ဆိုသလိုပဲ ရဲကျော်သူ တဟဲဟဲပဲ လုပ်နေရသည်။ ဒီလိုမျိုး လာတိုက်မှတော့ မကြိုက်ပဲနေပါ့မလား။
“ ဒီတခါ အမဲသောက်မယ်နော် ကြိုက်တယ်မှတ်လား”
အသာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ သူ့ဖာသာသူ ဖောက်ပြီးမော့မယ်လုပ်ပြီးမှ…
“ မေ့သွားလို့ လူကြီးကိုဦးချရမှာ ကန်တော့ ကန်တော့”
ဒီတခါတော့ စပရိုက်လုပ်တာ မဟုတ်တော့သဖြင့် ရဲကျော်သူ အသင့် စောင့်နေလိုက်သည်။ ပုလင်းကို လက်က မချပဲလက်တဖက်နဲ့ သူ့ပခုံးကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးထော်ပြီး လာကပ်လေသည်။ ရဲကျော်သူကလည်း အလိုက်သင့်ပင် သွယ်သွယ့် နှုတ်ခမ်းစူစူလေးကို ပြန်စုပ်ထားလိုက်သည်။ သွယ်သွယ့် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဟလာကာ အရည်အေးအေးက သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည်။
ဝင်လာသမျှကို ချက်ချင်းမျိုချလိုက်ကြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ထပ်စုပ်လိုက်တော့ သွယ်သွယ့်အောက် နှုတ်ခမ်းလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲပါလာတော့သည်။ ကောင်မလေးဆီက အင့်ကနဲ ညည်းသံလေး ထွက်လာ မျက်လုံးဖွင့်ကြာ ကည့်ပြီးပြန်ပိတ်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းကတော့ တေ့ထားဆဲပင်။ ရဲကျော်သူက နောက်တဆင့် တိုးကာ သွယ်သွယ့်အပေါ် နှုတ်ခမ်းလေးကို လျှာလေးနဲ့ ထိုးကလိပေးလိုက်သည်။ အွန်း သူကလေးကလဲ ခေသူမဟုတ်ပါချေ။
ရဲကျော်သူ လျှာကို သူ့လျှာအေးအေးလေးနဲ့ တုန့်ပြန်လေသည်။ မွှေးပျံ့ချိုအီနေသော ဒီနှုတ်ခမ်းလေး ကွာသွားမှာ ရဲကျော်သူ ကြောက်လာမိသလိုလို။ သွယ်သွယ်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နေဆဲပင်။
ဒီပုံအတိုင်း မဖြစ်တော့သဖြင့် ကားကို အရှိန်လျှော့ လမ်းဘေး ကပ်မောင်းလိုက်ကာ လက်တဖက်နဲ့ သွယ်သွယ့် ခါးလေးကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။
“ လာ ထိုင်တော့ ညီမလေး”
မျက်လုံးပြန်ဖွင့် နှုတ်ခမ်းချင်းကွာသွားပြီး ပြန်ထိုင်တော့မယ့် သွယ်သွယ့်ကို ရဲကျော်သူ အလွတ်မပေးတော့ပဲ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက်ထားတဲ့ လက်နဲ့ပင် သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ဆွဲချလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်ကလဲ အလိုက်တသိ တံခါးဘက်ကို ရွှေ့ထိုင်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှီထားလိုက်သည်။
“ ဟွန်း လူဆိုးကြီး သူပဲထိုင်တော့ဆိုလို့ ဒီက တကယ် ထိုင်တော့မလို့ဟာကို”
“ ခုလဲ ထိုင်နေတာပဲလေကွာ”
“ ထိုင်တာတော့ ထိုင်တာပေါ့ ကိုကြီးရဲ့ အောက်က အချွန်နဲ့ထိုးနေလို့ ခစ်ခစ်”
သူ့အငယ်ကောင်က သွယ်သွယ့်ကို ထောက်မိနေကြောင်း ပြောတာဖြစ်သည်။ အခြေအနေက ပြောင်းလဲသွားတာ မြန်လွန်းလှတာကြောင့် ရဲကျော်သူပင် မနေတတ်မထိုင်တတ် ဖြစ်ရသည်။
“ နဲနဲတိုက်ဦးကွာ”
ဒီတခါတော့ အေးအေးဆေးဆေး ဖြစ်သွားပြီမို့ ရဲကျော်သူက အရင်တောင်းလိုက်သည်
“ အင်း တိုက်မယ် ဒီတလုံးကိုကြီးပဲသောက်တော့ မီးမသောက်ချင်တော့ဘူး”
နောက်ထပ် နှစ်ခါလောက် သွယ်သွယ်တိုက်တဲ့ စပိုင်သောက်ကြီး ရဲကျော်သူ စိတ်မထိန်းချင်တော့ လမ်းသွယ်တခုထဲ ဝင်ချလိုက်ပြီး ကားထိုးရပ်လိုက်တော့သည်။ အခုမှ လက်နှစ်ဖက်လုံး အားသွားတာကြောင့် အားနေတဲ့လက်တွေကို သွယ်သွယ့် ကိုယ်လုံးလေးပေါ်ကို ပို့ပစ်လိုက်တော့သည်။ လက်တဖက်က နောက်ကျောဘက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ကျန်လက်တဖက်ကိုတော့ အရှေ့ပိုင်းမှာ အလုပ်ပေးထားလိုက်သည်။ တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ကိုင်ရင်း ညှစ်လိုက်တော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှီနေသည့် သွယ်သွယ့်ထံမှ အသံထွက်လာသည်။
“ အ....ကိုကြီးကလဲ နာတယ်ဗျ ….အူး”
ခေါင်းမော့လာသည့် ကောင်မလေးခမျာ စကားဆုံးအောင်တောင် မပြောလိုက်ရ ။ ရဲကျော်သူက နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ လက်တဖက်ကလည်း အင်္ကျီအောက်ထဲ ထိုးထည့်ကာ ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။
“ အွန်း ယားတယ်ဆို”
ဝမ်းပြင်သား ဝင်းဝင်းလေးတွေက အင်္ကျီအောက်ကနေ ပေါ်ထွက်လာသည်။ ရဲကျော်သူ လက်ကို အပေါ်တဆင့် တင်လိုက်သည်။ ဘရာပျော့ပျော့လေးအောက်က လိမ်မော်သီး ခပ်ကြီးကြီး အရွယ်လောက် ရင်သားနုနုလေးတွေက သူ့လက်အောက်ကို ရောက်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းကပ်ကာ လျှာချင်းတိုက်ပွဲဆင်နေရသော သွယ်သွယ့်ဆီက မပီမသ ညည်းညူသံလေးများ ပွင့်အံကျလာတော့သည်။ ဘရာကို ပင့်တင်လိုက်ပြီး ရင်သီးလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးလိုက်ချိန်မှာတော့ သွယ်သွယ်တယောက် ကော့ပျံနေလေတော့သည်။
“ အ ရှီးး ကို ကိုကြီးရာ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ အင့်”
သွယ်သွယ့် လက်ထဲက ပုလင်းကိုယူလိုက်ပြီး တံခါးဘောင်က ခွက်ထဲပစ်ထည့်လိုက်သည်။ လက်ကို အင်္ကျီအောက် ပြန်ထည့်ရင်း ရင်အုံမို့မို့လေးနှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီ ပွတ်ပေးကာ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးဆီ ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖန်စီနားကပ်လေး ကပ်ထားသည့်နားရွက်ဖျားလေး...။ သွယ်သွယ့်ညည်းသံက တဖြည်းဖြည်း ပိုကျယ်လာသည် ။
ရဲကျော်သူကလည်း လက်တဖက်ကို သွယ်သွယ့် ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ အလုပ်ပေးထားပြီး မျက်နှာဝင်းဝင်း ပါးမို့မို့နဲ့ လည်တိုင် ဖွေးဖွေးလေးတွေပေါ် အဆက်မပြတ် အနမ်းမိုးရွာချနေမိသည်။ သူ့ကို ခပ်တင်းတင်းဖတ်ထားသည့် သွယ်သွယ့် တကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာသည်။ ကာမခလုပ်တွေ တခုပြီးတခု ဖွင့်လာတာကြောင့် သွယ်သွယ်တယောက် အရှိန်တက်နေလေသည်။
နို့အုံလေးပေါ်က လက်ကိုပြန်လျှောချကာ ခါးကဘောင်းဘီ ကြယ်သီးကို ဖြုတ်တော့ သွယ်သွယ် မျက်လုံးပြန်ပွင့်လာသည်။
“ ကိုကြီး”
ရဲကျော်သူ ပြန်မထူးပဲ သွယ်သွယ့် မျက်နှာကိုသာ လိုက်ဖတ်နေမိသည်။ သူများ လက်လွန်သွားလား ဆိုပြီး စိတ်ပူမိသွားတာလဲ ပါသည်။ အတော်ကြာကြာ သူတို့ စိုက်ကြည့်နေကြပြီးနောက် သွယ်သွယ့်ဆီက မထင်မှတ်တဲ့စကားထွက်လာလေသည်။
“ လူကြီးကို ဦးချရတယ်ဗျ သိလား ခိခိ”
ရဲကျော်သူ ပေါင်ပေါ်က ပြန်ဆင်းကာ သူ့ခုံမှာ သူသွားပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ကို တွဲထားသည့် လက်တဖက်ကိုတော့ မလွှတ်သေး ။ ရဲကျော်သူ ရင်ထဲတော့ ကုလားဘုရားပွဲ လှည့်နေလေပြီ။ ဘယ်လိုများ ဦးချချင်နေလဲမသိ။ ခုံမှာထိုင်ပြီးမှ သူ့ဘက်ကိုခါးကိုင်းလာပြီး ဘောင်းဘီ ကြယ်သီးကို လာဖြုတ်တော့သည်။
ရဲကျော်သူ ရင်ခုန်သံတွေမြန်လာသည် ။ ဘောင်းဘီကို အလိုက်သင့်လျှောချပေးလိုက်တော့ အောက်ခံထဲက အစွမ်းကုန်တင်းမာနေသော ညီတော်မောင်က ခုံးခုံးကြီးထနေလေသည်။ လက်နုနုလေးတဖက်က ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ လာပွတ်တော့ အောက်ကကောင်ကလည်း သဘောတူကြောင်း ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။
“ ခိခိ သနားပါတယ်နော် သူ့ခမျာအပြင်လေး ဘာလေးထွက်ချင်နေမှာပဲ”
ဘောင်းဘီထဲကနေ သွယ်သွယ်ကပဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အပြင်ကို ရောက်သည်နှင့် ရဲကျော်သူပစ္စည်းက ဒုံးပျံကြီးလို မိုးပေါ်ထောင်နေတော့သည်။ ချွေးစေးတွေပြန်ပြီး အေးစက်နေသည့် လက်ကလေးနဲ့ လီးကြီးကို လာကိုင်ဆုပ်ထားရင်း သေသေချာချာ ကိုင်ကြည့်နေသေးသည်။ မျက်လုံးကလေးပြူးကာ ခါးကိုင်းပြီး သူ့လီးကိုလာကိုင်ကြည့်နေသည့် အပျိုမလေးကိုကြည့်ရင်း ရဲကျော်သူသွေးတွေ ဆူပွက်လာသည်။
“ ပြွစ်”
“ အားး ရှီး”
မပြောမဆိုနဲ့ ကိုင်ထားရင်း နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးထဲ ထိုးထည့်ပြီး စုပ်လိုက်တာကြောင့် ရဲကျော်သူ ကော့တက်သွားသည်။ မျက်စိ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ လီးကို လက်ထဲမှာ ဆုပ်ထားပြီး သူဖြစ်နေတာကို ပြုံးစိစိလုပ်ကာ ကြည့်နေသည့် မျက်နှာလှလှလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ ဒီကောင်မလေးစပရိုက်လုပ်တာ နှစ်ခါရှိနေပြီဖြစ်သည်။
လူကြီးကို ဦးချမယ်ဆိုကတည်းက သူ့ကို တခုခုလုပ်ပေးတော့မယ် ဆိုတာသိပါသည်။ ဒါပေမယ့် လက်ကလေးနဲ့ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးမယ်လို့ပဲ မျှော်လင့်ထားတာ အခုလိုတန်းပြီး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ အတွေ့အကြုံ ရင့်လှပါပြီဆိုတဲ့ ရဲကျော်သူပင် အငိုက်မိသွားရသည်။ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပဲ ကြည့်နေသည့် ရဲကျော်သူကို မျက်စိတဖက်မှိတ်ပြလိုက်ပြီး သွယ်သွယ့်ခေါင်းကလေး ပြန်ငုံ့သွားပါတော့သည်။
လိင်တံ အဖျားလေးကိုငုံပြီး မေးသိုင်းကြိုးနားကို လျှာလေးနဲ့ ပွတ်ဆွဲနေသည်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ ထိပ်ဖူးနဲ့ ဒစ်ပတ်လည်ကို သူ့လျှာဖျားကလေးနဲ့ လျှက်ပြန်သည်။
" ဟားးး''
အရသာထူးကြောင့် ရဲကျော်သူ လိင်တန်ကြီးက ပေါက်ကွဲထွက်တော့မတတ်ကို တင်းမာလာတော့သည်။ ဒီကောင်မလေး စုပ်ပေးတာ တကယ်တော့ ဘာမှမဟုတ် ကြည့်ရတာ အတွေ့အကြုံ မရှိမှန်း သိသာလှသည်။ ဒါပေမယ့် အမြဲတမ်း အုပ်ဖို့ကြံနေခဲ့တဲ့ ကောင်မလေး သူမျက်စိအစာကျွေးနေကျ ကောင်မလေး။ ညီမလေးတယောက်လို ထိန်းသိမ်းပြီး ဆက်ဆံလာခဲ့ရသော ကောင်မလေးက သူ့လိင်တံကို အားရပါးရ စုပ်နေတာကို မြင်နေရတာနဲ့ကို အရသာရှိနေပြီဖြစ်သည်။
နောင်များမှ ပုလွေ မည်သို့ မှုတ်ရသည်ဆိုတာ ဆက်ပို့ချဖို့ စိတ်ကူးလိုက်သည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်နေသည့် သွယ်သွယ့်ကို ပခုံးလေးက ကိုင်ပြီးထူလိုက်သည်။
" ဟင် ဘာလဲ မကောင်းဘူးလား"
" ဒီနေရာမှာ မကောင်းပါဘူးကွာ တနေရာ သွားကြရအောင်နော်"
" အင်း ပြီးရော လမ်းမှာတော့ စပိုင်သောက်ကြမယ်နော်"
အလွန်အလိုက်သိလှသော ညီမလေးပင်။ မူးနေတာတော့ မဖြစ်နိုင်တော့ အိမ်ရောက်မှပင် အေးဆေးမေးကြည့်တော့မည်လို့ စိတ်ကူးလိုက်သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~
(02)
" အ..ကို...အား ရှီး''
ပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်လာသော လိင်တံကြီးက အတွင်းသားနုနုကို ပွတ်ဆွဲမိသွားတာသည်။ အစပိုင်းက နာသလိုလို ခံစားနေရတာတွေ ပျောက်ကုန်ပြီး ခါးလေးကိုကော့ပေးနေမိသည်။
အောက်က မှန်မှန်လေး ဆောင့်ပေးနေရင်းကနေ နို့အုံလေးတဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရလို့ နှင်းအိဖျက်ကနဲကြည့်လိုက်တော့
" ဟင်...ကိုကြီး...''
သူ့ကို ပြုံးပြပြီးနို့လေးတဖက်ကို ငုံစို့လိုက်ပြန်တော့ အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းထားသည့် လိင်တံကြီးက အစိလေးကိုပွတ်တိုက်မိသွားတာကြောင့် နှင်းအိကော့သွားရသည်။ အောက်က အဆောင့်မပြတ်သလို နို့လေးနှစ်ဖက်ကိုလည်း တလှည့်စီငုံစို့ပေးနေတာကြောင့် အပျိုမလေး အရှိန်တွေ တက်လာတော့သည်။
" ကိုကြီး...ဆောင့်ကွာ...အ..''
ဆောင့်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းမြန်လာသည်။ နှင်းအိခမျာတော့ သူ့အဖုတ်လေးနဲ့အပြည့် တိုးဝင်လာသည့် လီးကြီးရဲ့အရသာကြောင့် ထွန့်ထွန့်လူးနေရတော့သည်။
" အားးးး''
တကိုယ်လုံး တဆက်ဆက် တုန်ပြီး အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားရတော့သည်။ ချက်ချင်းကိုပဲ သူ့အဖုတ်ထဲမှာဟာသွားတာကြောင့် အလန့်တကြား မျက်စိဖွင့်ကြည့်မိလိုက်သည်။ သူ့အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ သူကလွဲပြီး ဘယ်သူမှမရှိ။
" ဟူးး ကိုကြီးတော်တော်ဆိုးတယ်နော် သိလား''
အိပ်မက်ထဲမှာ ကိုကြီးရဲကျော်သူက သူ့အပေါ်ကနေ ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး အားရပါးရ ဆောင့်နေတာ ပြန်မြင်ယောင်မိတော့ စိတ်ထဲ တမျိုကြီးဖြစ်သွားသည်။ အားပါလှသည့်ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့်အပြင်မှာကို နှင်းအိတယောက် ပြီးသွားခဲ့ရသည်။ အပြင်မှာသာ သူ့ကို အဲ့လိုဂရုစိုက်ရင် သိပ်ကောင်းမှာ။ အခုတော့ သူ့ထက်ကို သူ့အမ သွယ်သွယ့်ကို ပိုဂရုစိုက်နေသလိုပင်။
အိပ်ယာပေါ်က ထပြီး ရေချိုးဖို့ အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာဝတ်မထားလို့ နို့လုံးလုံးလေးတွေက ကော့တင်း ထွက်လာသည်။ မှန်ထဲက သူ့ပုံရိပ်ကို ပြန်ကြည့်မိသည်။ သွယ်သွယ့်ထက် မသာတာ ဘာများရှိနေလို့များလဲ... နို့လေးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ပင့်ကာကိုင်ဆကြည့်သည်။ သိပ်အကြီးကြီး မဟုတ်သော်လည်း သူ့ဟာနဲ့ သူတော့ ကြည့်ကောင်းသလို ထင်ရသည်။ နှင်းအိဆိုတာ ကျောင်းမှာရော ကျူရှင်မှာပါ အချောဆုံး အလှဆုံးစာရင်းဝင်ဖြစ်သည်။ သူ့ကို စိတ်ဝင်စားနေသည့် ကောင်လေးတွေဆိုတာ မရေမတွက်နိုင်အောင်များသည်။ ဒါကိုတောင် ရဲကျော်သူက သိပ်ဂရုစိုက်ပုံမရ။
ခါးက ပတ်ထားတဲ့ အိမ်ဝတ်ထမီလေးကို ဖြေချလိုက်ပြန်တော့ ပေါင်ကြားက အမွေးရေးရေးနဲ့ အဖုတ်မို့မို့လေးကပေါ်လာလေသည်။ ခြေဖျားလေးထောက်ကာ ခါးကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ ဖြူဝင်းပြည့်တင်းနေသည့် တင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးတစုံ။ သူမို့ လမ်းလျှောက်ပြီဆို ယောက်ျားတွေအကုန် ဒီဖင်လုံးလုံးလေးတွေကို ဝိုင်းကြည့်နေကြတာလေ။
" ရှီး...ဟားး''
လက်တဖက်နဲ့ အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်မိတာကြောင့် ဒူးတွေတောင် ခွေကျတော့မလိုဖြစ်သွားရသည်။ သူ့အဖုတ်လေးထဲမှာ အရည်တွေကရွှဲလို့
" အဲ့ဒါ ရှင် ခုလေးတင် လုပ်ထားတာလေ ဟင်း... ယောက်ျားနဲ့မိန်းမချစ်တယ်ဆိုတာ အဲ့ပေါင်ကြားထဲကို ထိုးထည့်ကြတာဆိုပဲ.. သူ့ဟာကြီးနဲ့ မတရားထိုးထည့်လို့ကတော့ ဒီက သေမှာပဲသိလား''
တယောက်တည်း ပွစိပွစိလုပ်ရင်း သဘတ်လေးပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~
ရဲကျော်သူ တယောက် သူ့ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသည့် သွယ်သွယ့်ကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ စောင်အောက်က ရင်မို့မို့လေးတဖက်ကို ဆွဲကိုင်လိုက်ကာ ရင်သီးလေးတဖက်ကို ငုံစို့လိုက်သည်။
" အ ..ဘာလဲကွာ''
" သွယ့်ကိုကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ''
" အာ...တော်ပြီကွာ ခုလေးတင်တခါလုပ်ထားတာ နာနေပြီ''
သူ့ကိုအတင်းတွန်းထုတ်ကာ တဖက်စောင်းအိပ်ဖို့ ပြင်နေသည့် သွယ်သွယ့် ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွလိုက်သည်။
" အို့ ဟာ ကိုကြီးနဲ့တော့ ခက်ပါပြီ''
စူထားတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ကာ နမ်းလိုက်တော့ သွယ်သွယ့်ကိုယ်လေး ကော့တက်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းနေရင်း နို့အုံလေးတဖက်ကို ပွတ်ချေကာ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလက်မသုံးပြီး ညှစ်ပေးလိုက်ပြန်တော့ မပီမသ ညည်းညူသံလေးတွေ ထွက်လာလေတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းနေရာကနေ နို့လေးတဖက်ကို ပြောင်းစို့ပေးလိုက်ပြန်သည်။
" အွန်း ကို.. အားး''
လက်တဖက်ကိုတော့ သွယ်သွယ့် ရွှေကြုပ်လေးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးပေါ် စုန်ဆန်ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ တချက်တချက် အရသာကြောဆုံရာ အစိလေးကို ချေပေးလိုက်တော့ သွယ်သွယ်တယောက် ကော့ပျံနေရတော့သည် ။
" အင့် ...ကို..အားး ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေမှန်း မသိဘူးကွာ''
သွယ်သွယ့် ညည်းသံလေးတွေကြောင့် ရဲကျော်သူ လိင်တန်ကြီးက အစွမ်းကုန် မာတင်းလို့ နေလေပြီ။ ဒီနေ့ဒီလောက်ထိ အခြေအနေတွေ ပြောင်းလဲသွားလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။ တချိန်လုံးအုပ်ဖို့ ချောင်းနေခဲ့ရသော ကောင်မလေးသည် အခုသူ့နဲ့အတူ အိပ်ယာပေါ်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။
မကြာသေးခင်ကမှ တချီတမောင်း ဆွဲထားသေးသော်လည်း ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်တာကြောင့် သိပ်တော့ အဆင်ကမပြေချင်။ ဒါကြောင့် ကောင်မလေးကိုလည်း ခဏပေးနားထားလိုက်ပြီး သူ့ညီတော်မောင် ပြန်ထလာတာကို စောင့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ အခုလည်း သူ့ထုံးစံအတိုင်း ချက်ချင်းကြီး မထည့်သေးပဲ ကောင်မလေး လူးလိမ့်နေရအောင် အမျိုးစုံကလိနေသေးသည်။
" အားး...ကို...တော်..တော်ပြီဆို သွယ်မခံနိုင်တော့ဘူး''
သူ့အစိလေးပေါ်ကို လက်ချောင်းလေးနဲ့ ဝလုံးရေးနေတာလောက်နဲ့ကို အပျိုမလေးခမျာ ထွန့်ထွန့်လူးနေရှာသည်။ ဒီအတိုင်း ဆက်ကလိနေရင်ဖြင့် သွယ်သွယ်တယောက် သူ့လက်ပေါ်မှာတင် ပြီးသွားနိုင်သည်။ အပေါ်ကနေ ခွထားရင်း သွယ်သွယ့်ပေါင်ကြားကို သူ့ညီလေးနဲ့ချိန်လိုက်သည်။
" ကို...ဖြည်းဖြည်း လုပ်တော့ကွာ ကွဲပြဲကုန်ရင် ရှုပ်ကုန်လိမ့်မယ်''
သူတို့နှစ်ယောက် တိုက်ခန်းကို ရောက်ပြီး ချစ်တင်းနှောဖို့ စကတည်းက သွယ်သွယ်သည် ဒီအဆင့်အထိကို အတွေ့အကြုံမရှိသေးဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ ရည်းစားတွေထားလာပြီး လက်ကလေးကိုင်ရုံ ပါးကလေး နှုတ်ခမ်းလေး နမ်းရုံလောက်သာ အခွင့်အရေးပေးပုံရသည်။ ဒါကြောင့်မို့လဲ သွယ်သွယ်တယောက် သူပထဆုံး တိုက်စစ်ဆင်တော့ အတော်ကို မချိမဆန့် ခံလိုက်ရရှာသည်။ အဖုတ်လေးက သူကလိပေးထားလို့ အရည်တွေ ရွှဲနေတာတောင် ရဲကျော်သူ ညီတော်မောင်ခေါင်းဝင်တာနဲ့ကို တင်းကျပ်လို့နေသည်။
သွယ်သွယ်က အံလေးကြိတ်ထားပြီး အသံမထွက်မိအောင် ကြိုးစားနေပေမယ့် သူ့လက်မောင်းနဲ့ ကျောကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ နေရာက လက်သည်းစူးစူးလေးများက သွယ်သွယ် ဘယ်လို ခံစားနေရတယ်ဆိုတာ သိနိုင်လေသည်။
အခုတော့ ပထမတခေါက်ကထက် ပိုအဆင်ပြေနိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားသည်။ အမွှေးခပ်ရေးရေးလေးတွေအောက်က အဖုတ်ဝလေးကို တေ့ထားလိုက်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း သွယ်သွယ်က သူ့ကလက်မောင်းကို ဆုပ်ထားသည်။ ဒစ်မြုတ်အောင် ဖိထည့်လိုက်တော့ သွယ်သွယ့်ရင်မို့မို့လေး ကော့တက်သွားပြီး သူ့လက်ကို အတင်းဆုပ်ထားတော့သည်။
" အီး ...နာတယ် ကို ''
ဒီအတိုင်းဆို မဖြစ်တော့တာကြောင့် ရဲကျော်သူ ခေါင်းကို ငုံ့ကာ သွယ်သွယ့် နို့အုံလေးတဖက်ကို စို့လိုက်သည်။ ပေါင်ကြားထဲက တုတ်ကိုတော့ ပြန်မထုတ်သေးပဲ နို့လေးတွေကိုသာ ဟိုဘက်ဒီဘက် ပြောင်းစို့ပေးနေလိုက်သည်။ သူ့လက်မောင်းတွေကို ကုတ်ထားတဲ့ လက်ကလေးတွေ ပြေလျော့သွားတော့မှ ဆတ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။
" အားးးရှီး ....သေပါပြီဟာ ....အအ''
ဒီတခါတော့ အတွင်းသားနုနုလေးကို တိုးခွဲပြီး အဆုံးထိကို လျောလျောလျူလျူ ဝင်သွားတော့သည်။ စီးပိုင်နေသော အပျိုအဖုတ်လေးက သူ့လိင်တံကို ညှစ်ထားတာကြောင့် လှုပ်လို့တောင်မရချင်။ ချက်ချင်းမလှုပ်ရှားသေးပဲ သွယ်သွယ့် ပါးမို့မို့ကို နမ်းရင်း နားရွက်ဖျားလေးတွေကို လျှာနဲ့ ထိုးကလိပေးလိုက်သည်။ သွယ်သွယ့်ဆီက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတာကြောင့် အစကလောက်တော့ သိပ်မကျပ်တော့။ သူရော သွယ်သွယ်ပါ နေသာထိုင်သာရှိပြီမို့ အထုတ်အသွင်းကို ဖြေးဖြေးချင်းစတော့သည်။
" အင့်...ဟင့်....တ..တမျိုးကြီးပဲကိုကြီးရာ...အ''
မျက်နှာနီနီလေးနဲ့ ညည်းညူသံလေးတွေကြောင့် ရဲကျော်သူ ထိန်းမထားနိုင်တော့ သူ့လီးကြီးက သွယ်သွယ့်အဖုတ်လေးထဲမှာ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ မြန်ဆန်လာတော့သည်။ ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း ရင်မို့မို့လေးတွေက မသိမသာကော့တက်လာသည်။
" အ...အ..ရှီး..အားးးး''
သွယ်သွယ်တယောက် တကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာကာ ရဲကျော်သူကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားလေသည်။ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တာကြောင့် သွယ်သွယ့် အစိလေးကို ထိအောင်ကို အပေါ်ကို နဲနဲတိုးကာ ခပ်သွက်သွက် ညှောင့်ပေးလိုက်သည်။ မျက်စိလေးမှိတ်ကာ တအိအိ အော်ညည်းရင်း အပျိုမလေးခမျာ အရသာအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိသွားတော့သည်။
" တမျိုးကြီးပဲကိုရာ..သိလား..''
" မကောင်းလို့လားဟင်...''
" ကောင်းတာပေါ့ကိုကြီးရဲ့...ကောင်းလွန်းလို့ မနေတတ်တော့ဘူး..''
မောဟိုက်နေသည့် အသံလေးနဲ့ စွဲမက်ဖွယ် မျက်နှာလေးကြောင့် ရဲကျော်သူထိန်းချုပ်ထားသမျှ ပေါက်ကွဲပါတော့သည်။ အခန်းထဲမှာတော့ အသားချင်း ထိခတ်မိသံ တဖန်းဖန်းနဲ့ သွယ်သွယ့် အော်သံ စူးစူးလေးကကြီးစိုးနေသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်ပြီးတော့ ရဲကျော်သူလည်း ထိန်းမထားနိုင်တော့ပဲ သွယ်သွယ့်ကိုယ်ထဲကို တဆုံးထိုးထည့်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်များပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးပြီး အိပ်နေသည့် သွယ်သွယ့် နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တော့ ပြုံးစိစိပြန်ကြည့်ပြီး ရဲကျော်သူရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းတိုးကာဝင်လာသည်။ အဖော်ပါပေမယ့် ကောင်မလေးက သူတွက်ထားတဲ့ စိတ်ချရတဲ့ရက်တွေကို ပြောပြနေတာကြောင့် မသုံးဖြစ်လိုက်။ ကောင်မလေး ဗဟုသုတပြည့်စုံပုံကိုတော့ အမှတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် သေချာအောင်တော့ ဆေးတိုက်ထားမှ ဖြစ်မယ်ဟု တွေးထားလိုက်ပါတော့သည်။
နောက်ရက်တွေကျတော့လည်း အားလုံး ပုံမှန်အတိုင်းသာပြန်လည် လည်ပတ်နေကြသလို ပြန်ဖြစ်သွားသည်။ တခါတလေ သူသူကပါ သူ့ကားနှင့် လိုက်လာတတ်သလို ညီအမ နှစ်ယောက်စလုံး လိုက်လာတဲ့အခါလည်း ရှိသည်။ သွယ်သွယ့်ကတော့ ကားပေါ် သူ့အမ ပါလာလျှင် ရဲကျော်သူနှင့် စကား သိပ်မပြောဖြစ်သော်လည်း လူစုခွဲလို့ သူ့ရုံးကိုရောက်တာနဲ့ ဖုန်းဆက်ခြင်း စာတိုပို့ခြင်းများကို ဆက်တိုက်လုပ်ပါတော့သည်။
ရုံးမှာ အိပ်ငိုက်နေတာလဲပါသည်။ မီးမလာလို့ ဘာမှမလုပ်ပဲ ထိုင်အာရိုက်နေကြတာလဲ ပါသည်။ ရဲကျော်သူက စာသင်ခန်းထဲ ရောက်နေတာကြောင့် ပြန်မပို့နိုင်ပါဟုပြောထားလည်း သွယ်သွယ်ကတော့ ပို့နေဆဲပင်။ ဟိုတနေ့က အလုပ်လစ်ပြီး ဟက်ပီးဝေါသွားကြတာကိုတော့ အခုထိတခွန်းမှ မဟသေး။
အင်း အပျိုလေးဆိုတော့ ရှက်ပေမည်ပေါ့။ ရဲကျော်သူလို လူတောင်မှ သူတို့နှစ်ယောက် ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ပြီး နောက်တနေ့ သွယ်သွယ်နဲ့ တွေ့တော့ အိုးတို့အန်းတန်း ဖြစ်နေမိသေးသည်ကိုး။ သူ့ကို ဒီလောက်စကားအဖက်လုပ်ပြီးပြောနေတာပဲ တော်သေးသည်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။
" ထမင်း စားတော့မယ်နော်''
သူအခန်းပြင် ထွက်လာတော့မှ သွယ်သွယ့်ဆီက စာတိုလေး ဝင်လာတာကြောင့် ပြုံးလိုက်မိသည်။ ဒီကောင်မလေး အလုပ်ကော လုပ်ရဲ့လားတောင် မသိ။ အရင်ဆုံး သူသူ့ဆီ လှမ်းဆက်လိုက်သည်။ သူသူကတော့ အလုပ်တွေမပြတ်သေးတာကြောင့် အခုထိ ထမင်းမစားနိုင်သေးသည့်အကြောင်းသာ ပြောနိုင်သည်။
" အေးအေး သိပ်လဲ နောက်မကျစေနဲ့ဦးလေ နော်''
ဖုန်းချပြီးတော့ သွယ်သွယ့်ဖုန်းကိုခေါ်လိုက်သည်။
" ဟယ် ကိုကြီးစားပြီလား...''
ဝတ္ထုတွေ ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို အသံချိုချိုလွင်လွင်ကလေးတော့ မဟုတ်ပါ။ ပါးစပ်ထဲမှာ ပလုပ်ပလောင်းစားနေရင်း ထွက်လာသည့်အသံမျိုးဖြစ်သည်။
" အေး ဖြေးဖြေးစားပါဟ နင်နေဦးမယ်''
" မနက်ကထတာ နောက်ကျလို့ ဘာမှ မစားလာခဲ့ရဘူးဗျ ဆာလိုက်တာသေတော့မယ်''
" အေးအေး ငါလဲစားလိုက်ဦးမယ်ကွာ''
" ဟင် နေပါဦး ကိုကြီးရဲ့ ပြောစရာရှိလို့''
" အင်း ပြော''
" သမီးကိုဖုန်းကတ်လေးထည့်ပေးပါလား ကိုကြီးရယ် နော်''
" နင်ဒီလောက်မက်ဆေ့တွေပို့နေတာ ကုန်ရောပေါ့ ညီမလေးရယ်''
" ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား ငါ့အကို စာသင်ရင်း ငိုက်နေမှာစိုးလို့ အိပ်ချင်ပြေအောင် လုပ်ပေးတာနော် ဘယ်သူ့ဆီမှ မပို့ဘူး''
ဘယ်တုန်းက ပြောပြထားဖူးလဲဆိုတာ မမှတ်မိတော့ပေမယ့် စာသင်ရင် သူအလွန် ငိုက်တတ်ကြောင်းကို သတိတရ ရှိနေတာကြောင့် ရဲကျော်သူ ရင်ထဲနွေးသွားရသည်။
" အေးပါ ညီမလေးရယ် နောက်တာ နောက်တာ ပို့လိုက်မယ်နော် ခနတော့စောင့် ဟုတ်လား''
အနားကဆိုင်ထဲ ဝင်ပြီး ဖုန်းကတ်ဝယ်ကာ သွယ်သွယ့်ဖုန်းကို ဖြည့်ပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေးကို နောက်ချင်တာကြောင့် တထောင်ဖိုးသာ ထည့်ပေးလိုက်မည် စိတ်ကူးလိုက်သော်လည်း မလုပ်ဖြစ်လိုက်ပါ။ ငါးထောင်တန် တကတ်ဝယ်ထည့်ပေးလိုက်ပြီး ထမင်းစားဖို့ပြင်လိုက်လေသည်။
ထမင်းစားပြီးလို့ စာသင်ချိန် ပြန်စတော့ ရဲကျော်သူ တယောက် ဖုန်းကို မကြာခဏ ကြည့်နေမိသည်။ တမနက်လုံးနိုတီတက်နေသည့် သူ့ဖုန်းလေးက အခုတော့လည်း ငြိမ်သက်နေလေသည်။
" ဟ ငါက ဘာလို့ဒီကောင်မလေးဆီကစာကို မျှော်နေရတာတုန်း မဟုတ်သေးပါဘူး''
သက်ပြင်းချသံက ကျယ်သွားလို့လားမသိ ဘေးမှာကပ်ထိုင်နေသည့် သူငယ်ချင်းက လှည့်ကြည့်သည်။
" ဘာဖြစ်နေတာလဲ သားရီး ခလေးနဲ့ စိတ်ကောက်နေကြတာလား''
" တိုးတိုးပြောပါဟ စာသင်နေတဲ့ဟာကို''
အလန့်တကြား လှမ်းဟန့်လိုက်တဲ့ သူ့အမူအရာကြောင့် သူငယ်ချင်းကရယ်သည်။
" ငါ့ကောင်က တကယ်ကိုလွတ်နေတာကိုးဟ ဟိုမှာ ဆရာကပြီးလို့စာအုပ်တောင် သိမ်းနေပြီ''
စာသင်ချိန် တနာရီကျော်လောက်က ဘယ်လိုကုန်သွားမှန်းပင် မသိလိုက်။ တခါမှ မဖြစ်ဖူးသည့် စိုးရိမ်စိတ်ကလေးက ဝင်လာပြန်သည်။ သူနဲ့သွယ်သွယ်နဲ့ကြားမှာ အခုထိ ထူးခြားတာဆိုလို့ အတူတူအိပ်ဖြစ်သွားတာတကြိမ်ပဲ ရှိသေးသည်။ ဒါကလည်း တကယ်တမ်းတော့ ပုံမှန်ထက်ကျော်လွန်နေသည့် ဆက်ဆံရေးမျိုးပင်ဖြစ်သည်။
ကောင်မလေးက ကလေးမို့ စိတ်ကစားချင်တာမျိုး ဖြစ်နိုင်သော်လည်း ရဲကျော်သူ အရွယ်က စိတ်ကစားတတ်သည့် အရွယ်မျိုး မဟုတ်တော့ပေ။ ဒါပေမယ့် ဒီအရွယ်ကျမှပဲ ဒီကောင်မလေးဆီက သတိတရပို့လာတတ်သည့် စာတိုလေးတွေဖတ်ပြီး ကြည်နူးရတာရှိသလို ဖုန်းထဲကအသံချိုချိုလေးကို ကြားလိုက်ရမှ တနေ့လုံးနေလို့ထိုင်လို့ ကောင်းရတဲ့နေ့တွေဖြစ်လာရသည်။
အရင်က စိတ်နဲ့ဆို နောက်တခါ ချိန်းပြီး ထပ်ဆွဲဖို့သာ စဉ်းစားမိမည် ဖြစ်သော်လည်း သွယ်သွယ့် အပေါ်မှာ အရင်က မှားခဲ့မိတာကို ပြန်တွေးမိရင်တောင် လိပ်ပြာမလုံသလို ခံစားမိနေသည်။ ဘာလုပ်လိုက်မှန်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် မသိလိုက်ခင်မှာပင် သွယ်သွယ့်ဖုန်းကို ခေါ်မိရက်သားဖြစ်သွားသည်။
" အင်း ကိုကြီး အထူးအဆန်းပါလား''
" အေးလေ နင်ငြိမ်နေတာနဲ့ အိပ်များပျော်နေပြီလားလို့''
" အိပ်ဖို့မပြောနဲ့ ကျောယားတာတောင် မကုတ်အားလို့ ခုံနဲ့ပဲပွတ်နေရတယ်''
" ဟားဟား တကယ်အလုပ်များနေတာပေါ့ အေးအေး ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဟာ''
" အင်း ကိုကြီးသာ ငိုက်မနေနဲ့ဦး ဒါပဲနော်''
အနောက်က သွယ်သွယ့်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သံကြားလိုက်ရပြီး ဖုန်းချသွားသည်။ ဒီကောင်မလေး တကယ်အလုပ်ရှုပ်နေတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ စာသင်ချိန် ပြီးကာနီးကျတော့ ဖုန်းက နိုတီမီးလေး လင်းလာတာကြောင့် ယူကြည့်လိုက်သည်။ သူသူ့ဆီကဖြစ်ပြီး ရုံးဆင်းချိန်လာကြိုဖို့ပြောတာဖြစ်သည်။
သူသူတို့ ရုံးထဲကားရပ်ပြီး နာရီကြည့်လိုက်တော့ ညနေ ၅ နာရီကျော်ကျော်။ ဒီအချိန်ဆို သွယ်သွယ်တယောက် ကားတိုးစီးနေရလောက်ပြီဆိုတာကို မဆီမဆိုင်တွေးလိုက်မိသေးသည်။
" ဒီနေ့မေမေတို့ခရီးသွားဖို့ရှိတယ် သူတို့ပြန်မလာမချင်း သူသူတို့သွားအိပ်ပေးရမယ်''
သူသူ့စကားကြောင့် ရဲကျော်သူ စိတ်တွေ နောက်ကျိသွားသည်။ ဖြစ်နိုင်ရင် သွယ်သွယ်တို့နှင့် သွားမနေချင်ပါ။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကြောင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် မနေရတော့သလို သူတို့ကို နေ့တိုင်းမြင်နေရလျှင် ရောဂါတက်လာနိုင်မည့် အရေးကရှိသေးသည်။
" ကို ဘာဖြစ်နေတာလဲ နေမကောင်းဘူးလား''
ရဲကျော်သူ အသံတိတ်နေတာကြောင့် သူသူက လှမ်းမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့မျက်နှာကလည်း ဘာပုံပေါက်နေသည်မသိ။
" ကိုက သွားမနေချင်လို့လား''
" ညစာငတ်တော့မယ့်ကိန်းမြင်နေလို့ပါကွာ''
သူ့စကားကြောင့် သူသူဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်သည်။
" ဘာများလဲလို့ကိုရယ် တပတ်ဆယ်ရက်လောက်ပဲ ဖြစ်မှာပါ အိမ်မှာလိုတော့ အရမ်း မသောင်းကျန်းနဲ့ပေါ့ မိန်းကလေးတွေချည်းပဲဆိုတော့ ညရေးညတာ လူကြီးတယောက်ယောက်ရှိမှ ကောင်းမှာလေ''
သုံးယောက်လုံးကို ကိုယ်ဖိရင်ဖိ စောင့်ရှောက်ပေးလိုက်ရ မကောင်းရှိတော့မယ်လို့ပဲ တွေးရင်း စိတ်လျှော့လိုက်တော့သည်။ တကယ်တမ်းတော့ သူ့စိတ်ထဲ ဘာတွေရှုပ်နေတာမှန်း သူကိုယ်တိုင်လဲ မဝေခွဲတတ်။ ဒီညတော့ ကိုယ့်အခန်းထဲမှာပဲ သောက်ပြီး စောစောအိပ်တော့မည်ဟု စိတ်ကူးလိုက်သည်။ ဘာမှလည်း လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ် မရှိတော့။ အပြင်ထွက်ထိုင်နေလို့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာလေးတွေ မြင်လာပြန်ရင်လည်း ညီတော်မောင်နဲ့ ပြသနာတက်ပေဦးမည်။
တကယ်တမ်း သွယ်သွယ်တို့ အိမ်ရောက်တော့ ရဲကျော်သူတို့ အိပ်ဖို့အတွက် အပေါ်ထပ်က အဘိုးကြီးအဘွားကြီးတွေ အိပ်သည့် ဘေးအခန်းကို ပြင်ဆင်ထားတာတွေ့ရသည်။ ပုံမှန်ဆိုရင်တော့ ဒီအခန်းက သွယ်သွယ်တို့ ညီအမနှစ်ယောက် အတူတူ အိပ်ကြတာ ဖြစ်ပြီး ရဲကျော်သူ တို့ ရောက်လာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်အောက်ထပ်မှာပဲ ဆင်းအိပ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ အခန်းထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ရေမွှေးနံ့လိုလိုအနံ့သင်းသင်းလေးက မွှေးလို့နေသည်။
သူသူကတော့ အောက်မှာ ညစာအတွက် ပြင်ဆင်နေသံ ကြားနေရတာကြောင့် ရေမြန်မြန်ချိုးကာ အောက်ဆင်းလာခဲ့သည်။ ထမင်းစားချင်စိတ် မရှိသေးသော်လည်း စောစောစားထားတော့ ညကျ သောက်ချင်သောက်လို့ရတာမိ်ု့ ရဲကျော်သူ ထမင်းဝိုင်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ စားလို့ပြီးတာနဲ့ အခန်းထဲကိုပြန်လာပြီး ကွန်ပြူတာဖွင့်ကာ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဂိမ်းဆော့နေလိုက်၏။
" ကိုကြီး အောက်ဆင်းလာပါလားဟာ''
ဖုန်းထဲဝင်လာသည့်သွယ်သွယ့်စာတိုလေး...
မဆင်းချင်တော့တာကြောင့် ဂိမ်းသာ ဆက်ဆော့နေလိုက်သည်။ သိပ်မကြာခင် နောက်တစောင်ထပ်ရောက်လာပြန်သည်။
" ဆင်းလာရင်ကောင်းမယ်နော် လာခေါ်ရင် ပိုဆိုးသွားမယ်''
" ဒေါက်ဒေါက်''
ဖုန်းပြန်ချလိုက်တုန်း ရုတ်တရက် တံခါးခေါက်သံကြောင့် ကမန်းကတန်းဖုန်းကို ပိတ်လိုက်မိသည်။
" ကိုရေ...တီဗွီကဘာဖြစ်သွားလဲ မသိလို့ လာကြည့်ပေးပါဦး''
သူသူ့အသံကြောင့် သူဆင်းသွားကာ ကြည့်လိုက်သည်။ တီဗွီအနောက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ဆွေးနေပြီမှန်းမသိတဲ့ ဗွီဒီယိုကြိုးကတဲတဲလေးသာ ကျန်တော့သည်။
" သမီး ဘာမှ မလုပ်ဘူးနော်''
ရင်းနှီးပြီးသား ကိုယ်သင်းနံ့သင်းသင်းလေးကြောင့် ကြိုးကိုဆွဲဖြတ်ရင်း မော့ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့သူ့ကို ငုံ့ကြည့်နေသည့် သွယ်သွယ်... ။ ထုံးစံအတိုင်း ပေါင်တံ ဝင်းဝင်းကလေးတွေကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည့်ဘောင်းဘီတိုလေးနှင့်...။
" ကိုကြီးအခန်းထဲအောင်းပြီး စွတ်သောက်နေမှာစိုးလို့ ခေါ်လိုက်တာ အဲ့ဒါက သမီးလုပ်တာ မဟုတ်ဘူး.. မအိပ်ခင်မျက်နှာလေးကြည့်ချင်လို့ကို စျေးကိုင်နေတယ်...''
ခေါင်းပြန်ငုံ့ပြီးကြိုးဆက်ဖို့လုပ်နေရင်း ခပ်တိုးတိုးလေးပြောသွားသည့် သွယ်သွယ့် စကားကြောင့် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သွယ်သွယ်ကတော့ ပြောပြီးတာနဲ့ လှည့်ထွက်သွားလေသည်။ တခါတလေတော့လည်း အဲ့လိုကလေး အထာလေးတွေက တကယ်ကို ထိပါသည်။ ဒီကောင်မလေး ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သေချာမသိပေမယ့် ကိုယ့်ဟာကိုတော့ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်သလိုပင်....။
နောက်နေ့တွေမှာလည်း ရဲကျော်သူစာသင်ချိန်တွေမှာ သွယ်သွယ့်ဆီက စာတိုလေးတွေက ပုံမှန်လာမြဲ။ ရဲကျော်သူက ဖုန်းပြန်မဆက်ဖြစ်ရင်တောင်မှ စာတော့ပြန်ပို့ဖြစ်သည်။ တခါတလေ သွယ်သွယ်အလုပ်များနေလို့ စာမပို့ဖြစ်ရင်တောင်မှ ဘာများဖြစ်နေသလဲဆိုပြီး တွေးမိတဲ့အဆင့်ထိ ရောက်လာသည်။ မကြီးမငယ် ဒီအရွယ်ရောက်မှ ဝက်သက်ပေါက်တယ်လို့ပဲ ပြောရမလားတောင် ဖြစ်နေသည်။
တနေ့တနေ့ဖုန်းထဲဝင်လာသည့် စာတိုလေးတွေ ဖတ်ပြီး လူကမြောက်ကြွမြောက်ကြွ ဖြစ်နေသည်လို့ ခံစားနေရသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း ညစာအတူ စားစကားစမြည်ပြောရင်း တညတာ ကုန်ဆုံးကြသည်။ ဒီအိမ်ရောက်ပြီးမှ မသောက်ဖြစ်တော့သလို သူသူနဲ့အတူ ချစ်ပွဲမဆင်နွှဲဖြစ်တာတောင် ကြာခဲ့လေပြီ။
တရက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ရဲကျော်သူအခန်းထဲ အောင်းကာ ကွန်ပျူတာရှေ့ထိုင်နေတုန်း သူသူ အခန်းထဲကို ဝင်လာလေသည်။ စောစောအိပ်တော့မယ်လို့ ထင်လိုက်သော်လည်း သူသူက ရဲကျော်သူထင်မှတ်မထားသည့်ကိစ္စတခုကို ဆွေးနွေးခြင်းဖြစ်သည်။ ရာထူးတိုးပြီး အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတခုက ရုံးခွဲမှာသွားထိုင်ရမည့် အကြောင်းဖြစ်သည်။ အရင်ကတည်းက သူသူနိုင်ငံခြားသွားရမည်ဆိုတာမျိုးကို ရဲကျော်သူဘက်က ကန့်ကွက်ကြောင်း အတိအလင်းကြေငြာထားပြီးသားဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့် အခုအခြေအနေအရ သူသူ့ဘက်က အသိပေးရုံသဘောသာ ပြောခြင်းဖြစ်ပြီး သူ့သဘောထားကို တောင်းခံနေခြင်းမဟုတ်မှန်း ရဲကျော်သူကောင်းစွာနားလည်လိုက်သည်။
" ခနပေါ့ကိုရယ် ခြောက်လတနှစ်ပေါ့ ကိုလဲ လိုက်နေလို့ရတာပဲဟာ''
လေသံအေးအေးဖြင့် ရှင်းပြနေသော်လည်း ဒီကိစ္စက ထင်သလောက် မရိုးရှင်းလှပေ။ သူသူ့ အလုပ်ရှိရာနောက်ကို လိုက်သွားလျှင် ရဲကျော်သူ၏ အလုပ်ကိုထိခိုက်ပေမည်။ အလုပ်ကို အသာထား သူကိုယ်တိုင်ကမြန်မာပြည်က လွဲရင် ဘယ်နိုင်ငံမှသွားနေချင်သူမဟုတ်။
သူသူ့အလုပ်က ထွက်လိုက်ဖို့ကို အခုအခြေအနေမျိုးမှာပြောလဲ မထူးတော့ဘူးဆိုတာ နားလည်လိုက်သည်။ သူသူ့ရဲ့ အကျင့်စာရိတ္တကို ယုံသော်လည်း ဒီလိုအဝေးတနေရာကို တယောက်တည်း လွှတ်လိုက်ဖို့ဆိုတာတော့ ရဲကျော်သူအတွက် အဆင်သင့်မဖြစ်သေး။
သွယ်သွယ်တယောက် တီဗွီကြည့်နေရင်း အပေါ်ထပ်က အသံတွေကို နားစွင့်နေမိသည်။ သူ့အမဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားအပြောင်းအရွှေ့ကိစ္စကို ကိုကြီးရဲကျော်သူ ဘယ်လိုမှ သဘောမတူနိုင်ဘူးဆိုတာ သိနေသည်။ သူ့အမရဲ့ တဇွတ်ထိုးဥာဉ်ကိုလဲ သိနေတာကြောင့် ဆူဆူညံညံအသံတော့ ထွက်လာတော့မည်ဟု ထင်ထားလိုက်သည်။
သို့သော်လည်း ညအိပ်ယာဝင်တဲ့ အထိ သူသူ ပြန်ဆင်းမလာတော့သလို ဘာသံမှလည်း မကြားရတာကြောင့် အံ့သြနေမိလေသည်။ ညီမဖြစ်သူကတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ တရက်လောက်ကမှ ဝယ်ပေးထားသည့် ဖုန်းအသစ်ကို ကလိနေတာကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိထားမိပုံတောင်မပေါ်။
" မနက်ကျမှပဲကိုကြီးဆီ ဖုန်းလေးဘာလေးဆက်ပြီး အကျိုးအကြောင်း မေးပါတော့မယ်လေ''
ဒါပေမယ့်မနက်လင်းချိန်အိမ်ရှေ့မှာ ကားမရှိတော့သလို သူသူကလည်း ထွက်သွားနှင့်ပြီဖြစ်သည်။
" အင်း ငါ့အကိုအဆင်ပြေရဲ့လားတောင်မသိဘူး''
ကားစောင့်နေရင်းက ကိုကြီးဆီ စာပို့ချင်လာသော်လည်း ဘေးမှာသာ သူသူရှိနေရင် မကောင်းတာမို့ စိတ်ကိုထိန်းလိုက်ရသည်။ ရုံးရောက်တော့လည်း အလုပ်ထဲမှာ အာရုံကမရှိချင်။
" ဒီကိုကြီးဟာလေ စာလေးတစောင်လောက်တောင် မပို့ဘူး ဟင်း''
အမြဲတမ်း သူကပဲ စခဲ့ရတာကြောင့် အခုလည်း သူကပဲ စပို့လိုက်ပါသည်။ နှစ်ခါသုံးခါလောက် ပို့တာတောင် ပြန်မလာတာကြောင့် သွယ်သွယ်ဘယ်လိုမှ အောင့်အီးလို့မရတော့။ ရဲကျော်သူဖုန်းကို ဆက်လိုက်တော့ စက်ပိတ်ထားပါသည်နှင့် တိုးသည်။ ဖေ့ဘုတ်အကောင့်ကိုကြည့်တော့လည်း Last 1 day agoက။ သွယ်သွယ် အတော်စိတ်ညစ်သွားသည်။
တနေကုန်အလုပ်ထဲ အတင်းစိတ်နှစ်လုပ်ကာ အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ သူသူ့မျက်နှာသိပ်မကြည်ချင်ဖြစ်နေတာမို့ ဘာမှမမေးတော့ပဲ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်ပြီး တီဗွီရှေ့မှာပဲ ထိုင်နေလိုက်သည်။ ကိုးနာရီကျော်သည်အထိ ကိုကြီးတယောက် ပြန်မလာသေး။ သူသူ့ကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း ဘာမှမဖြစ်သလိုပင်။
တအိမ်လုံးမှာ ပူလောင်နေရတာ သူတယောက်တည်းလို ဖြစ်နေသည်။ အရင်နေ့တွေက စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ ပျော်စရာကောင်းပါသည်ဟု ထင်ရသည့် ညချမ်းသည် တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်နေသလိုပင် ခံစားနေရသည်။ ကိုကြီးတယောက်မရှိတာနဲ့ကို သူ့အတွက်အရာရာအဓိပ္ပါယ်မဲ့ကုန်သလိုပင်။
" ဘယ်များရောက်နေပြီလဲ ကိုကြီးရယ်...''
ရင်ထဲကအပူကိုလူမသိအောင် ဖုံးဖိထားရတာ အလွန်ဆိုးလှပါသည်။ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရှိ မပိုင်ဆိုင်အပ်သော အရာကိုမှ မျှော်လင့်နေမိခြင်းသည် မိုက်မဲမှုတခုဟုဆိုလျှင်လည်း သူမရူးသွပ်စွာပင် မိုက်မဲလိုက်ချင်ပါတော့သည်။
ဒီနေ့နဲ့ဆိုကိုကြီးဆီက အဆက်အသွယ်မရတာ တပတ်ကျော်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ မတော်တဆများ ဖုန်းဖွင့်မိရင်ဖတ်ဖြစ်အောင်တော့ သူပို့နေကျ စာတိုလေးတွေကို အချိန်မှန်ပို့ဖြစ်သည်။ ညနေစောင်း အိမ်ပြန်လာရတဲ့ အချိန်တွေကတော့ တနေ့တာထဲမှာ အဆိုးဆုံးအချိန်များပင် ဖြစ်လေသည်။ နေ့တိုင်း အစောကြီးအိပ်ယာထဲဝင်နေလို့ မရတာကြောင့် အပူရုပ်ကို ဟန်လုပ်ကာနေနေရသည်။ ညအိပ်ခါနီးရင်တော့ အိပ်တော့မည့်အကြောင်း စာတိုလေးတစောင်ပို့ရသည်မှာ သူမ၏ နေ့စဉ်ဝတ္တရားတခုပင်ဖြစ်လေသည်။
ဒီမနက်တော့ သွယ်သွယ် ကြည်ကြည်လင်လင်နဲ့ နိုးလာခဲ့သည်။ ညဘက်က အမဖြစ်သူနဲ့ စကားပြောနေတာကြောင့် မိုးနဲနဲချုပ်သွားခဲ့သော်လည်း တွေးမိသည့် အကြံအစည်ကို အကောင်အထည်ဖော်ရန် အတွက် အိမ်က စောစောလေးထွက်လာသည်။
တခါသာရောက်ဖူးတာမို့ လမ်းတွေကသိပ်တော့ မမှတ်မိချင်တော့။ နေကလည်း ပူလာသလိုရှိတာကြောင့် အိတ်ထဲက ထီးကို ထုတ်လိုက်တော့ မိတ်ကပ်ဘူး အဝိုင်းလေးက ထွက်ကျသွားတော့သည်။ ထီးတောင် မဖွင့်နိုင်သေးပဲ ကောက်ယူကာဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အထဲမှာကြေမွနေလေပြီ။
" ဟူး..ကုန်ပါပြီမိသွယ်ရယ်....''
စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ထီးဖွင့်လိုက်ချိန်မှာပဲ ရှေ့မှာမြင်လိုက်ရတဲ့ ကားတစီးကြောင့် သွယ်သွယ့်မျက်လုံးတွေ လတ်ခနဲဖြစ်သွားလေသည်။ ကားကအပေါ်ကနေ အစွပ်ကြီးနဲ့ အုပ်ထားပေမယ့် အဖြူစင်းလေးပါသည့် တာယာကိုတော့ လုံအောင်မအုပ်နိုင်။ အနားကို ခပ်သွက်သွက်လေး သွားလိုက်ပြီး ဘေးဘီကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူများကားနား ယောင်လည်လည် သွားလုပ်နေလို့ ထွက်အရိုက်ခံနေရမှ ပြေးပေါက်မှားမည် စိုးတာကြောင့်ဖြစ်သည်။
ကားအရှေ့နားသွားပြီး မိုးကာစကို အသာလှန်ကြည့်လိုက်တော့ ပြောင်လတ်နေသည့် အနက်ရောင် ဆေးသားပေါ်လာသည်။ သွယ်သွယ်ရင်ခုန်သံတွေမြန်လာပြီး လက်တွေပါ တုန်ရင်လာရသည်။ ဆက်ပြီးလှန်တင်လိုက်တော့ နံပါတ်ပြား...ကိုကြီးရဲ့ကား... ကားအနောက်က ခြောက်ထပ်တိုက်ကလေးရဲ့ သုံးထပ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မှန်အဖြူရောင်တွေနှင့်။
သွယ်သွယ်တယောက် အခန်းဝကိုရောက်တော့ တံခါးခေါက်ဖို့တွန့်နေမိသည်။
" ဒီအထိရောက်အောင်လာပြီးပြီပဲ ဘာကြောက်စရာရှိလဲ''
ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်အားတင်းကာ တံခါးကိုခေါက်လိုက်သည်။ ဘာမှ လှုပ်ရှားသံမကြားရ။ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ထပ်ထုလိုက်တာကြောင့် လက်တောင်နာသွားရသည်။ ကားကိုလဲ အစွပ်တွေဘာတွေ သေချာစွပ်ထားတာဆိုတော့ ရှိရောရှိပါ့မလား။
သွယ်သွယ်ငိုချင်သွားသည်။ ဒီအခြေအနေထိ ရောက်အောင် ကြိုးစားလာခဲ့ပြီးမှ အချည်းနှီးဖြင့် ပြန်မသွားလိုပါ။ လှေကားမှာ ထိုင်စောင့်နေရအောင်လည်း သူ့အတွက် မသင့်တော်ပြန်။ ဘာလို့ဒီလောက်တောင် ခက်ခဲနေရလဲ ဆိုတာနားမလည်နိုင်တော့။ တကယ်ကိုပဲ သူနောက်ဆုတ်ဖို့ အချိန်ကျနေပြီလား.... ဝေ့တက်လာတဲ့ မျက်ရည်ကြောင့် အိပ်ထဲက တစ်ရှူးထုပ်ကိုထုတ်ရလေသည်။
" ခွပ်...''
တစ်ရှူးထွက်မလာခင် မိတ်ကပ်ဘူးက အရင်ထွက်ကျလာအောက်ကို လိမ့်ဆင်းသွားတော့သည်။ မျက်လုံးထဲမှာ ဝေဝါးလာပြီး ဘာမှ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရတော့။ ကျလာတော့မည့် မျက်ရည်ကို တစ်ရှူးနဲ့ အသာတို့လိုက်ပြီး လှေကားလက်တန်းကို ကိုင်ကာ တထစ်ချင်းဆင်းလာခဲ့ပါတော့သည်။ ပြန်တက်လာဖို့လဲ စိတ်ကူးမရှိတော့။ ဒီလောက် ကြိုးစားခဲ့ပြီး ဒီလောက်ထိတောင် လွဲချော်နေပြီဆိုမှတော့ သူမရှေ့ဆက်ဖို့ အားအင်မရှိတော့ပါ။
" သေချာသိမ်းထားလိုက်ပါတော့မယ် ကိုကြီးရယ်....''
တံခါးခေါက်သံလိုလို ကြားလိုက်ရတာကြောင့် ရဲကျော်သူ အိမ်ထဲက ထွက်လာလိုက်သည်။ အလှူခံတွေပဲလား ဒါမှမဟုတ် သူနဲ့ဒီအခန်းကို စပ်တူဝယ်ထားတဲ့ ဘော်ဒါပဲ ပြန်ရောက်လာသလားမသိ။ ပုံမှန်တော့ ဒီကိုလာမည့် ဧည့်သည်မှမရှိတာ။ ဒီရက်ပိုင်းဖုန်းကို ပိတ်အင်တာနက်လဲ မသုံးပဲ အပြင်လောကကို အဆက်ဖြတ်ထားခဲ့သည်။
ဘယ်သူနဲ့မှမတွေ့ဖြစ်တဲ့ ဒီရက်တွေထဲမှာ သူ့ခေါင်းထဲ လူနှစ်ယောက် အကြောင်းသာ ကြီးစိုးနေခဲ့သည်။ တယောက်က သူ့အနားက ထွက်သွားတော့မည့် ချစ်ဇနီး နောက်တယောက်ကတော့ အလိုလိုနေရင်းကို အာရုံထဲ ရောက်ရောက်လာနေတတ်သည့် ညီမလေး။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးအပေါ်မှာ အမှားတွေကျူးလွန်မိခဲ့သည်။
အခုချိန်ထိကိုအတွေးထဲမှာ ညီမလေးရဲ့ အသံချိုချိုလေးတွေ ဂျစ်ကန်ကန် ပုံရိပ်တွေက စွဲထင် ကျန်နေဆဲပင်။ ဖြူစင်လှသည့်ညီမလေးကို သူ့ကြောင့်မညစ်နွမ်းစေချင်ပါ။ သူ့လိုလူကိုသာ စွဲလမ်းမိခဲ့မည်ဆိုလျှင် ဒီကောင်မလေးဘဝက ကောင်းစားဖို့ရာမရှိတော့။ သူ့ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် မိန်းကလေးတယောက်ကို လိင်စိတ်မပါပဲ တမ်းတသတိရနေမိသည်။
တဖက်ကလည်း သူ့အပေါ် တသက်လုံးသစ္စာရှိလာခဲ့သည့် ဇနီးသည်ကို အားနာမိသည်။ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာ မတွေးတတ်တော့တာကြောင့်ပဲ သူသူနဲ့စကားများပြီးတဲ့ မနက်ကတည်းက သူထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူသူ့ကိုလည်း သွားချင်သွားလို့ရကြောင်းပြောခဲ့သည်။ သူကတော့ လိုက်သွားဖြစ်မှာ မဟုတ်မှန်းကိုယ့်ဟာကိုယ် သိနေသည်။ တယောက်တည်းနေရတာ ရဲကျော်သူအတွက်တော့ အထူးအဆန်းမဟုတ်ပါ။
တံခါးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိ။ ဒါပေမယ့် ချိုအီအီရနံ့ သင်းသင်းလေးကြောင့် အပြင်ကို ထွက်ကြည့်လိုက်လေသည်။ ဝုန်းကနဲ တံခါး ဖွင့်လိုက်သံကြောင့်ထင့်။ အောက်ဆင်းတဲ့ လှေကားပေါ်က အရိပ်လေးတခုက သမင်လည်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ အောက်လမ်းမက နေရောင်ကြောင့် မျက်နှာကို သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရသော်လည်း ဘယ်သူဆိုတာ ရဲကျော်သူသိလိုက်ပါသည်။
" ညီမလေး....''
လှေကားထစ် ငါးထစ်လောက်ကို ပြန်တက်လာတာကြာ လွန်းလှသည်ထင်မိသည်။ သူ့ရှေ့ကိုရောက်တော့မှ မျက်နှာကို သေချာကြည့်မိသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ထားပြီး မျက်ဝန်းမှာတော့ မျက်ရည်တွေဝိုင်းလို့....
" ဘာလို့အဲ့လိုလုပ်တာလဲ ဟင်...ဘာလို့အဲ့လို လုပ်ရတာလဲလို့...အီး ဟီးး.. သွားမယ်ဆိုလဲ တခုခုပြောသွားပါလား... ဘယ်လောက်တောင် စိတ်ပူလိုက်ရလဲသိလား.. .ဟီးး''
ပြောရင်းငိုရင်းနဲ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ရဲကျော်သူကို ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ထုရိုက်နေသေးသည်။
" လာလာ ညီမလေး....ကိုရှင်းပြမယ်နော်''
အခန်းဝမှာပဲ ဆက်ငိုနေရင်ဖြင့် တခြားအခန်းတွေက ထွက်ကြည့်လာနိုင်တာမို့ အခန်းထဲကို ခေါ်လိုက်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ တံခါးပိတ်ပြီး ပြန်အလှည့်မှာတော့ မျက်လုံးထဲရိပ်ကနဲ သာမြင်လိုက်ရပြီး ဘယ်ဘက်နံကြားကဘုန်းဆိုတဲ့ အသံကြားလိုက်ရသည်။
" အားလား ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ညီမလေးရယ်''
လွယ်လာတဲ့အိတ်နဲ့ရိုက်လိုက်တာဖြစ်သော်လည်းအထဲမှာဘာပါသည်မသိ။ အတော်လေးပြင်းသည်။
" တယ်လဲ ကဗျာမဆန်လှသည့်ညီမလေးပင်...''
" ကိုကြီးသူများကိုလုပ်သွားတာ အဲ့ဒါထက်အများကြီး နာတယ်သိလား..''
ရဲကျော်သူ ရင်ခွင်ထဲဝင်လာပြီး ငိုနေတဲ့ ညီမလေးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပြန်ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ တသိမ့်သိမ့်တုန်နေတဲ့ ကျောပြင်လေးကို အသာပွတ်ပေးရင်း နားသယ်စပ်က ဆံစလေးတွေခပ်ဖွဖွနမ်းကာ
" တိတ်တော့နော် ညီမလေး လာ အေးဆေးထိုင်ရအောင် ချွေးတွေလဲပြန်နေပြီ''
သွယ်သွယ့်ကိုထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲက အအေးတဗူးယူကာ ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဖန်ခွက်ထဲကို အအေးဖောက်ထည့်လိုက်ပြီး ကမ်းပေးတာကို မယူပဲစူပုတ်ပုတ်နဲ့ ပြန်ကြည့်နေသည်။
" သောက်ပါဦး ညီမလေးရယ် မကြိုက်ဘူးလား လိမ္မော်ရည်တော့ရှိတယ် ဂတ်စ်မပါဘူး အဲ့ဒါသောက်မလား''
ထိုင်နေရာကနေ ထသွားယူဖို့ပြင်နေတုန်း လက်ကိုဆွဲထားပြီးပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ကာ
" ဘာဖြစ်လို့အဲ့လိုပျောက်သွားရလဲဆိုတာပဲပြောပါ.. မသူနဲ့စိတ်ကောက်ကြလို့ စကားမပြောချင်လဲ သမီးကိုတော့ အကျိုးအကြောင်းလေး နဲနဲလောက်ပြောသွားပါလား သမီးဘယ်လောက်စိတ်ပူရလဲ သိလား ဘယ်သူ့ကို သွားမေးရမှန်းလည်းမသိနဲ့.... နောက်ပြီး ဖုန်းကိုလဲ ပိတ်ထားတယ် အနည်းဆုံးဖုန်းကတ်တကတ် ထပ်ဝယ်ပြီး စာလေးတကြောင်းလောက်တော့ ပို့ပါလားလို့''
ဆက်တိုက်ပြောလိုက်ရတာကြောင့် မောသွားပုံရသည်။ အအေးတငုံယူသောက်၏။
" ဒီကြားထဲလည်း အရက်တွေ နင်းကန်သောက်နေတယ် မှတ်လား တယောက်တည်းဆိုတော့ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတာနေမှာ....''
ဘယ်ကနေစရှင်းပြရမလဲဆိုတာ စဉ်းစားလို့ မရတာကြောင့် သွယ်သွယ့်မျက်နှာကိုသာ ငေးကြည့်နေမိသည်။ ဘယ်သူနဲ့မှမတွေ့ဖြစ်တဲ့ ဒီရက်တွေထဲမှာ စဉ်းစားဖြစ်ခဲ့တာ အကြောင်းအရာတော်တော်များပါသည်။ အဓိကကတော့ သွယ်သွယ်နှင့် ဆက်ဆံရေးပင်ဖြစ်လေသည်။ သူ့ရဲ့လိုအင်ဆန္ဒတခုတည်းကို ရှေ့တန်းတင်ခဲ့မိတာကြောင့် သွယ်သွယ်နဲ့ နယ်ကျွံခဲ့ကြသည်။
အသက်အရွယ်အားဖြင့် ရောအတွေ့အကြုံ ရင့်ကျတ်မှုပါ ပိုများသည့် ရဲကျော်သူကိုယ်တိုင်က ထိန်းသိမ်းရမည့်အစား အလိုဆန္ဒဖြည့်ဖို့ဆိုသည့် စိတ်စေရာနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်မိခဲ့သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့သွယ်သွယ်က ပိုခင်တွယ်လာလေလေ ရဲကျော်သူစိတ်ထဲမှာ နာကျင်ရလေဖြစ်သည်။ သွယ်သွယ့်ဆီက ဂရုစိုက်မှုလေးတွေကြောင့် သာယာမိသော်လည်း အပြစ်ရှိသူတယောက်လို ခံစားချက်က ပိုပိုပြီးတိုးလာသည်။
" အရင်ဆုံးစပြောချင်တာ ညီမလေးရယ်... ညီမလေးအပေါ်မှာ မှားခဲ့မိတာတွေအတွက် ကိုယ်တောင်းပန်ချင်တယ်... အကို့စိတ်ကို မထိန်းနိုင်ခဲ့လို့ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေ အတွက်ပါ.. ခွင့်လွှတ်ပေးပါလို့ မတောင်းဆိုပါဘူး တောင်းပန်ချင်ရုံသပ်သပ်ပါ... ပြီးတော့ ကိုယ်က ခင်တွယ်ဖို့မသင့်တဲ့ လူတယောက်ပါ... ကိုယ့်ကိုခင်တွယ်နေမိလို့ ညီမလေးဘဝက ရှေ့ဆက်မတိုးနိုင်တော့ပဲနေမှာစိုးတယ်... ဒီရက်ပိုင်းဘယ်သူနဲ့မှ မတွေ့တာကလည်း ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိတော့လို့ ခေါင်းအေးအေးစဉ်းစားလို့ရအောင်...နောက်ပြီး... ညီမလေးကိုယ့်ကို မေ့သွားအောင်လို့ပါကွာ... ဒီလိုလုပ်ဖို့အတွက်လည်း ကိုယ်ခက်ခက်ခဲခဲဆုံးဖြတ်ခဲ့ရတာပါ...''
သူပြောသမျှကိုမျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ကြည့်ကာ နားထောင်နေရင်းမှ လက်ထဲကခွက်ကို စားပွဲပေါ်ချလိုက်သည်။
" ရှင်းမယ်...နော်.. ကိုကြီးတယောက်တည်း မှားခဲ့တာမဟုတ်ဘူး သမီးလဲမှားတာပဲလေ
နောက်ပြီး.. သမီးက ခနနေရင် မေ့သွားလိမ့်မယ်လို့ ထင်ပြီး ဒီလိုရှောင်ထွက်သွားတယ်ဆိုရင်တော့ ကိုကြီးထင်တာမှားနေပြီ အခုမမေ့သေးလို့ ဒီအထိရောက်လာပြီ ဟုတ်တယ်နော်... ပြီးတော့ အဲ့လိုလွယ်လွယ်လေးနဲ့မေ့သွားရအောင် သမီးအရွယ်က ကလေးကလားစိတ်ကစားတတ်တဲ့ အရွယ်မဟုတ်တော့ဘူး... ကိုကြီးနဲ့ကိုရော သမီးကစိတ်ကစားနေတယ် ထင်တယ်ပေါ့. ဟုတ်လား...''
လေအဝှေ့မှာဆံနွယ်ရှည်ရှည်လေးတွေကရဲကျော်သူလက်မောင်းကိုလာထိခတ်နေသည်။ သူ့အရှေ့မှာ လက်ညှိုးလေးတထောင်ထောင်နဲ့ စကားတွေပြောနေသည့် ကောင်မလေးကို ငေးနေရင်း အသက်ရှူဖို့တောင်မေ့နေလေသည်။
" အဲ့ဒီမှားခဲ့့ကြတယ်ဆိုတဲ့ကိစ္စက သမီးအတွက်တော့ ပထမဦးဆုံးဆိုတာတော့ ကိုကြီးသိပါတယ်နော်...''
လေးတွဲ့စွာဖြင့်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ သွယ်သွယ်ကစကားဆက်သည်။
" အရင်ကသမီးမှာ ရည်းစားတွေရှိခဲ့ဖူးတယ် ဆိုတာလည်း ကိုကြီးသိတယ်နော်..အင်း... အဲ့လောက်ရည်းစားတွေတွဲလာပြီး အခုကိုကြီးနဲ့ကျမှ သွယ်သွယ်တို့က ဘာလို့ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ဖြစ်ခဲ့ရလဲ သိလား...''
ပြောရင်းနဲ့အသံလေးတိမ်ဝင်သွားပြီး ခေါင်းငုံ့သွားသည်။
" ဘာဖြစ်သင့်လဲဆိုတာ သမီးအကုန်နားလည်တယ် သိလား... ကိုကြီး အနားမှာနေချင်လွန်းလို့ နေနေတာ... ကိုကြီးနဲ့သမီးက ဒီတသက်ဘယ်လိုမှ လက်တွဲဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ တွေးမိတိုင်း...''
မျက်ရည်တွေကပါးမို့မို့ပေါ်ကနေ တလိမ့်လိမ့်ကျဆင်းလာသည်။ လက်မောင်းကနေ ကိုင်ကာ သူ့ဘက်ကိုလှည့်လိုက်တော့ နဂိုက ခပ်ယိုင်ယိုင်ဖြစ်နေသည့် ကိုယ်လုံးလေးက ရဲကျော်သူရင်ခွင်ထဲ ပြိုဆင်းလာတော့သည်။
" သမီးဘက်က လွယ်လွယ်နဲ့ပေးလိုက်တယ်လို့ ထင်နေတယ် မှတ်လား... ခပ်ပေါပေါမိန်းမတယောက်လို သဘောထားပြီး အခုရှောင်နေတဲ့အဆင့်ပါရောက်သွားပြီ...''
သွယ်သွယ့်စကားက ရဲကျော်သူခေါင်းကို တူကြီးကြီးနဲ့ထုချလိုက်သလိုပင်။
" ဟာ...မ မဟုတ်ဘူးညီမလေး အဲ့လိုသဘော မဟုတ်ဘူး ညီမလေးအတွက် စဉ်းစားပေးမိတာပါကွာ.. ကိုယ်လေ ညီ ညီမလေးကို အရမ်းချစ်မိသွားတယ် မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာလဲ သိတယ်.. အဲ့ဒါကြောင့်... အဲ့ဒါကြောင့်မို့...''
လက်ညှိုးချွန်ချွန်လေးနဲ့ပါးစပ်ကို လာပိတ်လိုက်တာကြောင့် ရဲကျော်သူစကားစပြတ်သွားသည်။
" အဲ့လောက်ဆိုကျေနပ်ပြီ....''
ဘာစကားမှမပြောမိပဲနှစ်ယောက်သား ရင်ချင်းအပ်ကာ အချိန်အတော်ကြာ ဖက်တွယ်ထားမိကြသည်။ အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ သူတို့နှစ်ဦးအသက်ရှူသံ တိုးတိုးလေးကလွဲလို့ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက်...
" ညောင်းလာပြီကိုကြီးရာ...''
နှစ်ဦးသာလူချင်းခွါလိုက်တော့ သွယ်သွယ်က သူ့အဝတ်အစားကိုပြင်ရသည်။ ရှပ်အင်္ကျီအပေါ်က ကြယ်သီးလေးတလုံးပြုတ်နေတာကြောင့် ရင်သားဝင်းဝင်းလေးအပြင် ဆင်စွယ်ရောင် ဘရာရဲ့အနာသတ်လိုင်းလေးကိုပါ မြင်နေရသည်။ ရဲကျော်သူမျက်လုံးက ဘယ်ကိုရောက်နေလဲဆိုတာ သိသွားတော့ သွယ်သွယ်မျက်စောင်းလေးဝင့်ကာ ဲကြယ်သီးပြန်တပ်သည်။
ပြီးပြန်တော့ ဗိုက်ဆာတယ်ဆိုပြီး မီးဖိုခန်းကို ဝင်မွှေနေတာကြောင့် ရဲကျော်သူတယောက် မနေနိုင်တော့ပဲ အနောက်က လိုက်သွားလိုက်သည်။ တယောက်တည်းဖြစ်သလို နေနေတာဖြစ်တာကြောင့် ထွေထွေထူးထူးစားစရာမရှိ။ ကြက်ဥတကတ်နဲ့ ခေါက်ဆွဲထုပ်တွေပဲတွေ့တော့ သွယ်သွယ်နှာခေါင်းရှုံ့သည်။
" အင်္ကျီအဖြူကို ပေကုန်မယ် ညီမလေးရဲ့ ကိုယ်လုပ်ပေးမယ် လာ ထိုင်နေ''
သူပြောလိုက်တာကြောင့် နောက်ဆုတ်သွားသော်လည်း ထိုင်တော့မနေ။ အနောက်ကနေ တကောက်ကောက်လိုက်နေတာကြောင့် မီးဖိုခန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက် တိုးမိတိုက်မိကုန်တော့သည်။ ခေါက်ဆွဲနူးသွားလို့ ကြက်ဥဖောက်ထည့်ကာ မွှေနေတုန်း အနောက်ကနေ ခါးကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီး..
" စားကောင်းမယ့်ပုံပဲနော် ကိုကြီး မွှေးနေတာပဲ''
အသင့်စား ခေါက်ဆွဲခြောက်ကို ရေထည့်ပြီး ကြက်ဥ ထည့်တာလောက်ကို လာချီးမွမ်းခန်း ဖွင့်နေတာကြောင့် ရဲကျော်သူ ပြုံးမိသည်။ ရင်မို့မို့တွေက ကျောပြင်ကို ဖိကပ်ထားတာကြောင့် ရဲကျော်သူ ရင်ခုန်နှုန်းတွေမြန်ချင်လာသည်။ သူ့ကျောပြင်ကို ပါးအပ်ထားတဲ့ သွယ်သွယ်တော့ ကြားမိမလားပင်မသိ။
စားလို့ပြီးပြန်တော့ ရေချိုးချင်တယ်လုပ်ပြန်သဖြင့် အပိုရှိသည့် သဘတ်အကြီးတထည်ကို ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ စားပြီးသားပန်းကန်တွေကို ဆေးနေတုန်း အိပ်ခန်းထဲက သွယ်သွယ်ထွက်လာသည်။ သဘတ်ကြီးကို ပတ်ထားပြီး ဆံပင်ရှည်ရှည်တွေကိုတော့ အနောက်မှာ ခပ်မြင့်မြင့်စုပြီး ကလစ်နဲ့ညှပ်ထားသည်။ သဘတ်ကလည်း ပေါင်လည်လောက် အထိသာ လုံအောင်ဖုံးနိုင်တာကြောင့် ဝင်းဝင်းဝါဝါ အသားစိုင်မို့မို့လေးတွေနဲ့ သွယ်လျသော ခြေတံဖြူဖြူလေးတွေကထင်းနေသည်။
ပန်းကန်ဆေးရင်း ဖြတ်ကနဲလှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့ ရဲကျော်သူကိုလျှာလေးထုတ်ပြပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားလေသည့် သွယ်သွယ့်ကိုကြည့်ပြီး သက်ပြင်းကျိတ်ချလိုက်သည်။ သူ့သွေးခုန်နှုန်းတွေက တရိပ်ရိပ်တိုးလာတာ သတိထားမိလိုက်သည်။ မိန်းမဆို ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ မပတ်သတ်ဖြစ်ခဲ့တာ အတော်ကြာနေလေပြီ။
အခုသွယ်သွယ့်ကို ဒီလိုပုံနဲ့မြင်လိုက်ရမှပဲ သူ့စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာရသည်။
" ဟယ် ပန်ကန်ဆေးတာခုထိမပြီးသေးဘူးလား''
ဘယ်လောက်ထိတောင် လွင့်မျောနေသည်မသိလိုက် အနောက်က သွယ်သွယ့် အသံကြားလိုက်တော့မှ အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်မိသည်။ အဝတ်အစားတောင်လဲပြီးလို့ အခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ သွယ်သွယ့်ကိုကြည့်ပြီး လက်ထဲကကိုင်ထားတဲ့ ပန်းကန်ကဘေစင်ထဲ လွတ်ကျသွားရသည်။
ရဲကျော်သူ အဝတ်အစားတွေထဲက တွေ့ကရာ ရှပ်လက်ရှည်တထည်ကို ကောက်စွပ်ထားပုံ ရသည်။ သူ့အကျီင်္က သွယ်သွယ့်ကိုယ်လေးထက် အများကြီး ကြီးနေတာကြောင့် ပွပွကြီးဖြစ်နေပေမယ့် အကျီင်္အောက်အနားစကတော့ ပေါင်ရင်းနားကို ကျော်တယ်ဆိုရုံလောက်လေးပဲ ဖုံးထားနိုင်လေသည်။
ရေစိုနေတဲ့ဆံပင်ကို တဘတ်နဲ့သုတ်ရင်း တံခါးဘောင်ကို မှီရပ်နေတဲ့ကောင်မလေးပုံကြောင့် ရဲကျော်သူကိုယ်ထဲက သွေးတွေဆူပွက်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ အောက်က အခုအခံဘာမှ ဝတ်ထားပုံမရ။ ရင်သီးစူစူကလေးတွေက အကျီင်္အောက်ကနေ ဖောက်ထွက်လာတော့ မတတ်ပင်... ဘယ်ကနေဘယ်လို သွယ်သွယ့်အနားကို ရောက်သွားမှန်းပင် မသိလိုက်တော့။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
သွယ်သွယ်ဒီနေ့အလွန်ကိုပျော်ပါသည်။ အရင်တခါက ကိုကြီးနဲ့အတူတူနေခဲ့ဖူးသည့် တိုက်ခန်းလေးကိုရအောင် ပြန်ရှာပြီး လိုက်လာခဲ့တာ မှန်သွားလေသည်။ ကိုကြီးမရှိတဲ့အချိန်တွေတုန်းက သူမတယောက်တည်းကြိတ်ခံစားခဲ့ရတာ စိတ်ပူခဲ့ရတာတွေက ဒီနေ့ကိုကြီးဆီက ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားတခွန်းနဲ့တင် အရည်ပျော်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
ငယ်စဉ်ကတည်းက အကိုကြီးတယောက်လိုရော ချစ်သူတယောက်လိုပါ တိတ်တခိုးချစ်ခဲ့ရသည့် ကိုကြီးဆီက ဒီလိုစကားမျိုးကြားလိုက်ရတာကြောင့် သူမဘဝတခုလုံးပြီးပြည့်စုံသွားပြီဟုပင် ထင်မှတ်မိပါသည်။ ကိုကြီးက ဘာမှပြန်မပြောရင်တောင်မှ သူမဖက်ကပဲ တိတ်တိတ်လေး ချစ်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသားဖြစ်ပါသည်။ ဘာမှပြန်ရဖို့ မမျှော်လင့်ခဲ့သော်လည်း ကိုကြီးက သူမကိုပါ ရှောင်ဖယ်ထွက်သွားတာကြောင့် ဝမ်းနည်းခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့ အရာအားလုံးချုပ်ငြိမ်းခဲ့ပြီ။
" ဟိတ် လက်ညစ်ပတ်ကြီးနဲ့အနားမလာနဲ့နော် သူများက အခုမှရေချိုးထားတာ''
ဆေးလက်စပန်းကန်ကိုပစ်ချပြီး အနားကို ရိပ်ခနဲရောက်လာသည့် ရဲကျော်သူကိုကြည့်ကာ သွယ်သွယ်လက်ကလေးကာပြီး တားသလို လုပ်လိုက်သော်လည်း အနားရောက်လာပြီဖြစ်တဲ့ ရဲကျော်သူ့လည်ပင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖက်ထားလိုက်မိလေသည်။ ခေါင်းငုံ့ကာ နဖူးဝင်းဝင်းလေးကိုနမ်းတော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ခံယူမိသည်။ နောက်တော့ ပါးမို့မို့လေး ပြီးတော့့ ပြုံးယောင်ယောင်ဖြစ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေ..
တရှိုက်မက်မက်အနမ်းတွေကို သွယ်သွယ်ကလည်း မွတ်သိပ်စွာ တုန့်ပြန်လေသည်။ ချစ်ရသူ၏ အနမ်းတပွင့်သည် ဘာနှင့်မှနှိုင်းယှဉ်မရအောင်ကို ချိုမြိန်လွန်းလှသည်။ သွယ်သွယ့်ကျောပြင်ကို ဖက်ထားတဲ့ ကိုကြီးလက်တွေက အောက်ကို ဆင်းလာပြီး တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဆီးခုံနှစ်ခုက ပူးကပ်သွားကြောင့် ကိုကြီးဆီက ထက်သန်နေမှုကို သွယ်သွယ် သတိထားမိလိုက်သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
(03)
တဖန်သူ့ကြောင့်ဒီလိုဖြစ်နေရတယ်ဆိုတာ တွေးမိလိုက်ပြီးကြည်နူးသွားရလေသည်။ အနမ်းတွေက တဖြည်းဖြည်းပြင်းထန်လာပြီး သွယ်သွယ်တယောက်ခြေထောက်တွေပင် မခိုင်ချင်တော့...
နှုတ်ခမ်းချင်းထပ်နေရာကနေကိုကြီးရဲ့လည်ပင်းကို ဆွဲခိုလိုက်ပြီးခြေနှစ်ဖက်နဲ့ခါးကိုချိတ်ထားလိုက်သည်။ ပေါင်တရာစွန်းစွန်းသာ ရှိမည့်သွယ်သွယ့် ကိုယ်လုံးလေးကိုတော့ ကိုကြီးနိုင်ပါလိမ့်မည်။ သွယ်သွယ့်တင်ပါးအောက်ကနေ ထိန်းကိုင်ပေးထားသည့် ကိုကြီးရဲ့လက်တဖက်က ပူနွေးစိုစွတ်နေပြီဖြစ်သော ညီမလေးဆီရောက်လာလေသည်။
" ကောင်မလေးအတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတယ်နော်''
အရည်စိုနေတာကိုပြောသလား သူ့ကို တက်ခွလိုက်လို့လားမသိတာကြောင့်
" အင်း ဘယ်သူသင်ပေးထားတယ်ထင်လို့လဲ''
" ကိုယ်လား....''
" ဟုတ်ဘူး ပြတ်သွားတဲ့ဘဲတွေ....ခိခိ..အ.. ယားတယ်ဗျ ... မလုပ်ပါနဲ့...''
နားရွက်ဖျားလေးကိုခပ်ဖွဖွလေးကိုက်ပြီး စုပ်လိုက်တာကြောင့် သွယ်သွယ့်တကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညင်းလေးတွေထသွားသည်။
" ဒီမှာကြည့်ဦး အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ဆို...''
စိတ်ညစ်သလိုလေသံလေးနဲ့ ခပ်နွဲ့နွဲ့ပြောလိုက်သော်လည်း ဒီအချိန်ကိုကြီး ဘာလုပ်လုပ်လိုက်လျောမိမှာအသေအချာပင်။ အိပ်ယာဘက်ကိုဦးတည်ပြီးသွားနေတဲ့ လမ်းမှာသွယ်သွယ်တယောက် ကိုကြီးကို မလွတ်တမ်းဖက်ထားမိလေသည်။
" သူများသားသမီးကိုနော် ခေါက်ဆွဲပြုတ်လေး ကျွေးပြီးတော့ ဟွန်း...''
" ပြီးရင်ထပ်ပြုတ်ကျွေးမယ်ကွာ... ကော်ဖီပါဖျော်တိုက်ဦးမယ်...''
" အင်း..ဒီတခါကျကြက်ဥနှစ်လုံးလောက် ထည့်မှဖြစ်မယ်..လူကအားပြတ်တော့မှာ ခစ်ခစ်..''
ကိုကြီးလက်တွေကသွယ်သွယ့်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်သလိုကိုကြီး အဝတ်တွေ ချွတ်ဖို့ကိုလဲ သွယ်သွယ်က ကူညီပေးပါသည်။ ရင်မို့မို့လေးတဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာနို့သီးလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်လိုက်တော့ အဖျားတက်သလို သွယ်သွယ့်တကိုယ်လုံးတုန်ယင်လာတော့သည်။ လွတ်နေတဲ့ လက်တဖက်နဲ့ အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်နေပြီဖြစ်တဲ့ တွင်းဝလေးပေါ် က အစိလေးကို ဖိချေပေးလိုက်ပြန်တော့ မပီမသညည်းညူသံလေးတွေပိုပြီးကျယ်လာသည်။
" အ...ဟား...ကိုကြီးရာ...''
အလုပ်တွေအကုန်လုံးကိုရပ်ပစ်လိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားမှာ နေရာယူလိုက်တော့ ရီဝေတဲ့အကြည့်ခြင်းဆုံသွားကြသည်။ သွယ်သွယ်ကတော့ မျက်လုံးလေးစင်းကာ ရှေ့ဆက်ဖြစ်လာတော့မည့် ရင်ခုန်ဖွယ်ရာ အတွေ့အကြုံတွေကို စောင့်မျှော်နေလေသည်။
" အား..မ..မလုပ်... ကိုကြီး...ရှီး..''
ရုတ်တရက် အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက်ကို လျှာပြားကြီးနဲ့ စုန်ဆန်လျှက်လိုက်တာကြောင့် သွယ်သွယ့်တကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားရသည်။ ညိုတိုတို နှုတ်ခမ်းသားမပွင့်တပွင့်လေးကိုဖြဲကာ အတွင်းသား နီနီုလေးတွေကိုပါ ထိုးကလော်လိုက်တော့ သွယ်သွယ်ထွန့်ထွန့်လူးနေရတော့သည်။ ပေါင်ကြားထဲရောက်နေသည့် ရဲကျော်သူခေါင်းကို တွန်းထုတ်နေသည့်လက်ကလေးတွေက အားပျော့လာသည်။
" ကို..ကိုကြီး...တော်ပြီ...အင်းး....တော်ပါတော့ဟာ..အားးး''
အတွင်းသားလေးတွေကို လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ဖြဲထားရင်းလျှာကို အဆက်မပြတ် အလုပ်ပေးနေတာကြောင့်သွယ်သွယ့်ညည်းငြူသံတွေ ကျယ်လာရသည်။ အထဲကို ရောက်နိုင်သမျှ ရောက်အောင် ထိုးထည့်ကာ ကလိပေးရင်း တချက်တချက် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုပါ စုန်ဆန်ပွတ်ဆွဲနေလိုက်သည်။
နီနီရဲရဲ အတွင်းသားလေးတွေကို လျက်ပေးနေရင်းက အစိလေးကို ငုံစုပ်လိုက်ကာ လျှာနဲ့ ထိုးချေလိုက်ချိန်မှာတော့ သွယ်သွယ်တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်ပြီး အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိသွားပါတော့သည်။
" ကန်တော့နော် ကိုကြီး...''
ပြုံးစိစိမျက်နှာနီနီလေးနဲ့ လက်အုပ်လေးချီထားတဲ့ ချစ်စဖွယ် ကောင်မလေး။ ဘယ်ဘက် နို့အုံလေးပေါ်မှာလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းအစုပ်ခံထားရတာကြောင့် အနီရောင်အကွက်ကြီးနှင့်... ပေပွနေသည့် ရဲကျော်သူမျက်နှာကိုချွတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီနဲ့သုတ်ပေးလိုက်ပြီးနောက် သွယ်သွယ်က လက်နှစ်ဖက်ကို ရဲကျော်သူဆီ ဆန့်တန်းပေးလိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးလေးကိုခွလိုက်ပြီး ပါးမို့မို့တဖက်ကိုနမ်းလိုက်တော့ သွယ်သွယ်ရယ်သည်။
" ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဗျ ဗိုက်ပေါက်သွားဦးမယ်..ခိခိ..''
အစွမ်းကုန် မာထန်နေပြီဖြစ်သော ဖွားဘက်တော်က သူမဗိုက်ကို လာထောက်နေတာကြောင့် ဖြစ်သည်။
" ဒီနေ့ပြီးသွားရင် အကုန် မေ့ပစ်လိုက်ရမယ်နော်ကိုကြီး.''
ခေါင်းသာငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။
" ပြီးတော့ တခြားမိန်းမတွေနဲ့လဲမရှုပ်ရဘူး...''
" အင်း...သွယ့်အမနဲ့ဆိုရင်ရော...''
" အာ...သူက အုံနာလေဗျာ ဘာသွား ပြောလို့ရမှာလဲ..သူ့ကိုတောင် အုံနာကြေး ပြန်မပေးရတာ ကံကောင်း ဟိဟိ..''
အချိန် ထပ်မဆွဲလိုတော့တာကြောင့် ရဲကျော်သူ သွယ်သွယ့် တွင်းဝလေးကို ချိန်ပြီး အသာထိုးထည့်လိုက်သည်။
" အ...ကိုကြီး..ဖြေးဖြေး..''
ပူနွေး စွတ်စိုနေသည့် အတွင်းသားတွေက ခုနကတင် တချီပြီးထားတာကြောင့် အရည်ရွှဲနေလေသည်။ ဒါပေမယ့် အရင်တခါတုန်းကလိုပဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်နဲ့ အတင်းတိုးဝင်လာတဲ့ ထိပ်ဖူးကို တားဆီးထားသလိုပင်။
သွယ်သွယ့် နို့လေးတဖက်ကို စို့ပေးနေရင်း အောက်ကလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း အထဲကို နယ်ချဲ့လာခဲ့သည်။ သွယ်သွယ်ကတော့ အဖျားတက်နေသူပမာ တဟင်းဟင်းညည်းငြူနေရင်း ရဲကျော်သူ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်။ တဝက်ကျော်လောက်အထဲကို ရောက်သွားချိန်မှာတော့ သွယ်သွယ့်ခါးလေးကို ကိုင်ပြီးတချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။
" အားးး''
အဆုံးထိ နေရာယူပြီးနောက် သိပ်မလှုပ်ရှားသေးပဲ သွယ်သွယ့်ကိုယ်လုံးလေးပေါ် မှောက်ချလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ အတွင်းသားလေးတွေ ကျင့်သားရလာအောင် ခနစောင့်ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း အထုတ်အသွင်း စလုပ်ပါတော့သည်။
" အီး...ကိုကြီးရယ်...''
သူမကိုယ်လေးနဲ့ ပြည့်ကျပ်နေအောင်ပင် ကိုကြီးဟာကြီးက ကြီးလွန်းလှသည်။ ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန် ပြန်ထိုးထည့်လိုက်ချိန်မှာ အသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်မိသွားတာကြောင့် သူမခပ်ဖွဖွလေးညည်းမိ၏။ ကိုကြီးနဲ့ချစ်ကြတာ ဒုတိယအကြိမ်ဆိုပေမယ့် ပထမအကြိမ်နဲ့ အချိန်က တော်တော်ကွာဟလွန်းတာကြောင့်ကျင့်သားကမရချင်သေး...။
ဒါပေမယ့် ချစ်ရတဲ့ ကိုကြီးစိတ်ချမ်းသာအောင် သူမတတ်နိုင်သမျှ ဖြည့်စွမ်းပေးချင်ပါသည်။ ချစ်သူဆီက ရတဲ့ အချစ်တွေကို ခံယူနေရတာကြောင့် သူမတကိုယ်လုံး နွေးထွေးကာ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေသည်။ နူးညံသော်လည်း အင်အား အပြည့်နဲ့ တိုးဝင်လာသည့် အချစ်တွေကြောင့် သွယ်သွယ့် ကိုယ်လုံးလေး ပီတိ အပြည့်နဲ့ တုန်ယင်လှိုက်မောနေလေသည်။ ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်း မသိအောင် ပြီးမြောက်သွားသည်အထိကိုကြီးကတော့မမောနိုင်မပန်းနိုင်ဇွဲကောင်းလွန်းလှလေသည်။
" သူများလဲမျော့မျော့ပဲ ကျန်တော့တယ်ကိုကြီးရယ်...မပြီးနိုင်သေးဘူးလား...''
ပါးစပ်က ငြီးငြီးငြူငြူပြောမိသော်လည်း တကယ်တမ်းတော့ ကိုကြီးဖြစ်စေချင်သလို ဖြစ်စေခဲ့ပါသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အားပါလာသည့် ထိုးသွင်းချက်တွေကြောင့် သွယ်သွယ့်ရင်တွေ ခုန်လာရပြန်လေသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းကိုငုံ့ပြီး နမ်းလိုက်တာကြောင့် ပေါင်ကြားထဲက ပြည့်ကျပ်နေသည့်အတန်ကြီးက အစိလေးကိုပွတ်ဆွဲမိတော့သည်။
" အင်း..ဟင်း.ဟင်း..ဘယ်လိုတွေလုပ်နေမှန်းလဲမသိဘူးကွာ...''
ကိုကြီးက သူပြီးခါနီးမှာတင် သူမကို နောက်တကြိမ်အထွတ်အထိပ်ကိုရောက်အောင် ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့ပါသည်။ ပြီးသွားတော့ နှစ်ဦးသားခြေပစ်လက်ပစ် လဲကျသွားတော့သည်။ တကိုယ်လုံး မလှုပ်နိုင်တော့ပေမယ့် ကိုကြီးရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်ဖို့တော့သူမတွင် အင်အားကျန်ပါသေးသည်။
မီးဖိုခန်းထဲက မွှေးပျံ့လာသည့်ခေါက်ဆွဲနံ့နဲ့အတူ သွယ်သွယ်နိုးထလာခဲ့သည်။ ဘေးကရှပ်အင်္ကျီကို ကောက်စွပ်ပြီးထွက်လာတော့ မီးဖိုရှေ့မှာကိုကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
" နိုးပြီလားညီမလေး...''
အပြုံးနဲ့ပြောလိုက်တဲ့ကိုကြီးကိုအနောက်ကနေ ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ ဒီလိုအချိန်လေးတွေ ဖနာက်ဘယ်တော့မှပြန်မရတော့ဘူးဆိုတာ သိနေတာကြောင့် ချစ်ရသူနဲ့မခွဲနိုင်အောင်ကို ဖြစ်နေမိသည်။
" နှစ်ထုပ်ပြုတ်ထားတယ်ကွ ကြက်ဥလည်း နှစ်လုံးထည့်ထားတယ်...''
ကျောပြင်ကိုပါးအပ်ထားတာကြောင့် ကိုကြီးအသံကသြသြကြီးဖြစ်နေသည်။ ဘာရယ်ကြောင့်မှန်း မသိဝေ့တက်လာသည့် မျက်ရည်ကြောင့်ကိုကြီး မမြင်အောင်လက်တဖက်နဲ့ သုတ်လိုက်သည်။
" သွယ်...ဘာဖြစ်လို့လဲ..''
သူမဖက်ကို လှည့်လာတာကြောင့် ရင်ဘတ်နှစ်ခုက ထိကပ်သွားပြန်လေသည်။ မမြင်စေချင်သည့် မျက်ရည်စတွေကို ကိုကြီးမြင်သွားပြီ... မျက်ဝန်းထောင့်မှ မျက်ရည်စတွေကိုလက်နဲ့ သုတ်ပေးရင်းပြုံးနေသည့် ကိုကြီးအကြည့်တွေကြောင့် သူမရင်ထဲမှာနွေးထွေးသွားရသည်။
သူမဘာဖြစ်နေသလဲဆိုတာ ကိုကြီးနားလည်မည်ဟု ထင်ပါသည်။ သူမအတွက်ကြောင့် ချစ်ရသူကို စိတ်မပင်ပန်းစေလိုပါ။ ဘာမှပြန်မရလျှင်တောင်မှ သူမဘက်ကပဲ ချစ်သူလိုအင်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ချစ်သူနဲ့ ပတ်သတ်သမျှကိုရင်ထဲက ထောင့်တနေရာမှာ တသက်လုံးသိမ်းထားလိုက်ပါတော့မည်။ ခေါက်ဆွဲတပန်းကန်ကို နှစ်ယောက်အတူစားရင်းနဲ့မှ သွယ်သွယ်ကစကားစလိုက်သည်။
" မကြီးဆီလဲဖုန်းမဆက်ဘူးမှတ်လား...''
" အင်း...''
" သူက မသွားဖြစ်တော့ဘူးတဲ့ ...''
" သြော်...''
" ဘာလို့မသွားဖြစ်လဲသိလား...''
" ဟင့်အင်း...''
အစားမပျက်ပဲ တခွန်းမေးတခွန်းဖြေလုပ်နေသော ကိုကြီးကို သွယ်သွယ်စိတ်မရှည်ချင်တော့...
" ဗိုက်ကြီးနေလို့ဟေ့...ဗိုက်ကြီးနေလို့ သိပြီလား..''
" အဟွတ်..ဟွတ်...''
စားနေတဲ့ခေါက်ဆွဲပင်ပြန်ထွက်အောင် သီးသွားတာမို့ ရဲကျော်သူရေထယူရသည်။ ရေသောက်ပြီးမှ သွယ်သွယ့်ရှေ့မှာ ပြန်ထိုင်လိုက်ရင်း...
" ညီမလေးကို ဘယ်သူပြောတာလဲ...''
" ဟ..ဘယ်သူပြောရမလဲ မသူ ပြောတာပေါ့ဗျ
ညကမှပြောလို့သိတာ...ကိုကြီးကလည်း သူအလုပ်လုပ်နေတာကို သိပ်ကြိုက်တာ မဟုတ်ဘူးတဲ့ နောက်ပြီးကလေးမွေးပြီးရင်လည်း ဆက်လုပ်ဖို့က သိပ်လွယ်တော့မှာမဟုတ်လို့ သူ့နေရာလာမယ့်လူကို လွှဲစရာရှိတာလွှဲပြီးတာနဲ့ ထွက်တော့မယ်တဲ့...''
ရဲကျော်သူမျက်နှာက တဖြည်းဖြည်းပြုံးယောင်သန်းလာသည်။
" ကိုကြီးမိန်းမကလည်း ကိုကြီးလိုခပ်မာမာပဲ သိလား... ညက အဲ့ဒီ ကိစ္စပြောတုန်း သမီးလဲ မသိမသာနဲ့ ကိုကြီးဘယ်ရောက်နေလဲ အစ်ကြည့်တာ မသိဘူးတဲ့... အံ့ပါရဲ့... ဘယ်လိုလင်မယားတွေလဲ မသိဘူး...ကိုယ့်ယောက်ျား ဘယ်ရောက်လို့ ရောက်နေမှန်း မသိတဲ့သူနဲ့ ကိုယ့်မိန်းမဘာဖြစ်လို့ဖြစ်နေမှန်း မသိတဲ့သူနဲ့...ဟွန်း''
ဒီလိုဆိုရင်ဖြင့် အားလုံးအဆင်ပြေပြီလို့ မှတ်ယူလို့ရပြီဖြစ်သည်။ သူသူနိုင်ငံရပ်ခြား မသွားဖြစ်တော့သည့်အပြင် ရဲကျော်သူဖြစ်စေချင်နေသည့်အတိုင်း အလုပ်ကပါ အနားယူတော့မည်။
" သမီးပြောပြမယ်..ကိုကြီးကလည်း အိမ်ပြန်လိုက်တော့... နဲနဲပါးပါးချော့လိုက်ပေါ့ဗျာ... ကိုယ့်မိန်းမအကြောင်းလည်းသိရဲ့သားနဲ့... သူလဲ စိတ်လျှော့လိုက်ပြီပဲဟာ.. ကိုကြီးက တင်းပြမနေနဲ့တော့...''
သူ့ကို ပြန်တရားချနေသော ညီမလေးကိုကြည့်ရင်း ဂရုဏာသက်လာမိလေသည်။ ရဲကျော်သူ အလိုကို ဖြည့်ပေးနိုင်ရုံနဲ့တင် သူမ အတွက်ပြည့်စုံပြီဟု မှတ်ယူထားသလားပင် မသိ။ ဒီရက်ပိုင်း မတွေ့ဖြစ်သည့်နေ့တွေမှာ သူလိုလူတောင် စိတ်ထဲလွမ်းသလိုလို ဘာလိုလို ဖြစ်မိတာကြောင့် သွယ်သွယ်ဆိုလျှင် မည်မျှလောက်ခံစားနေရမည်ကို ရဲကျော်သူစဉ်းစားမိပါသည်။
အခုလည်း အမဖြစ်သူနဲ့ ပြန်ပေါင်းထုပ်နိုင်ဖို့အရေးကို သူ့တာဝန်ကြီး တရပ်လို သဘောထားပြီး ရဲကျော်သူကို အိမ်ပြန်ဖို့တိုက်တွန်းနေသေးသည်။ အသက်အားဖြင့် ရဲကျော်သူထက်ပင် ငယ်သော်လည်း စိတ်ဓာတ်ကတော့ အပုံကြီးသာသည်ဟု ဆိုရပေမည်။ မိန်းကလေးချောချာလှလှမြင်လျှင် ဘာမှမတွေးပဲ အတူအိပ်ဖို့သာ စဉ်းစားတတ်သည့် ရဲကျော်သူတယောက် သွယ်သွယ်နဲ့တွေ့ပြီးနောက် အပြောင်းကြီးပြောင်းလဲခဲ့ရသည်။
ညနေဘက်အိမ်ကို ပြန်သွားတော့ အဘိုးကြီး အဘွားကြီးတို့က ဆီးနှုတ်ဆက်ကြသည်။ သွယ်သွယ်ကြို ပြောပြထားသော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ သူနဲ့သွယ်သွယ်နှစ်ယောက်သား လမ်းမခွဲခင်ကတည်းက အိမ်ကအခြေအနေတွေကို သေချာရှင်းပြပြီး အဝင်အထွက်အပြောအဆိုကအစ သေချာသင်ပေးသွားလေသည်။
" ကိုကြီးကပဲ သူ့ကိုအလျှော့ပေးလိုက်ပြီး အိမ်ပြန်လာသလို လုပ်လိုက်ပေါ့ ဖေဖေတို့က ဒီနေ့ နေ့လည်လောက်ရောက်လိမ့်မယ်... သူတို့ကတော့ ဘာမှမသိသေးတော့ ကိုကြီး ပုံမှန်အချိန်လောက်ပဲ ပြန်လာလိုက် လူကြီးတွေရှိရင်လည်း နဲနဲပါးပါး စကားပြောဆိုနှုတ်ဆက်ပြီး ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်သွားချော့တော့ပေါ့...''
ကားပေါ်က ဆင်းကာနီးအထိကို တတွတ်တွတ်နဲ့မှာသည်။
" အိမ်ကိုတန်းပြန်ရမယ်နော်ကိုကြီး... ဟိုဝင်ဒီဝင်တွေမလုပ်နဲ့တော့ ကြားလား...''
" အေးပါ ညီမလေးရယ်...''
သွယ်သွယ့်ပေါင်ပေါ်က လက်ဖြူဖြူလေးတဖက်ကို အသာညှစ်လိုက်ပြီး ကတိကဝတ်ပြုတော့ သွယ်သွယ်ကပြုံးသည်။
" ငါ့အကိုက လိမ်မာပါတယ်...ဟင်းဟင်း...''
စီမံခန့်ခွဲမှုအလွန်တော်သော ညီမလေးပင်...။ သူများဘက်ကိုသာကြည့်ပြီး စဉ်းစားပေးနေတာကြောင့် သူမအတွက်ရော စဉ်းစားမိသေးရဲ့လားလို့တောင် ထင်မိသည်။ ဒီလိုပုံနဲ့သာဆို မတော်တရော် အခွင့်အရေး ယူတတ်သူနှင့်တွေ့လျှင်မလွယ်။
အဲ့ဒီလိုတွေးလိုက်မိပြီးမှ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ရယ်ချင်သွားမိသည်။ သူကိုယ်တိုင်က အဲ့ဒီလိုအခွင့်အရေးယူတတ်သူဖြစ်နေပြီပဲလေ... သူ့ထက်ဆိုးတဲ့လူရှိနိုင်မည် မထင်တော့ပါ။
" မင်းစောစောပြန်ရောက်တာနဲ့အတော်ပဲ ဒီည ငါတို့နဲနဲကစ်ကြရင် ကောင်းမလားကွဟေ...''
ယောက္ခထီးကြီးစကားသံကြောင့် အတွေးစပြတ်သွားသည်။
" သောက်တာပေါ့ခင်ဗျာ ဘာမြည်းစရာရှိလဲ ကျနော်သွားကြည့်လိုက်မယ်...''
အိမ်ထဲဝင်လာတော့ သူ့အရင်ရောက်နှင့်ပြီးဖြစ်တဲ့ သွယ်သွယ်က ဖုန်းပွတ်နေရင်းမှ မျက်စိတဖက်မှိတ်ပြသည်။ ပြီးတော့ အပေါ်ထပ်ကို လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ သူသူအပေါ်မှာ ဆိုသည့်သဘော...။ အခန်း တံခါးစေ့ထားတာကြောင့် ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကွန်ပျူတာရှေ့မှာ သူသူ့ကိုတွေ့လိုက်သည်။
" ပြန်တော့လာသေးတယ်ပေါ့''
ပြောပြီးပြန်လှည့်ကာ သူ့အလုပ် သူဆက်လုပ်နေတာကြောင့် ရဲကျော်သူစိတ်ထဲ ကလိကလိတော့ဖြစ်သွားသည်။ ဘယ်သွားနေလဲ ဘာညာတောင်မမေး။ အဲ့ဒါကြောင့်သွယ်သွယ်က သူနဲ့တူတယ်လို့ပြောတာဖြစ်မည်။
" အင်း စိတ်လျှော့ စိတ်လျှော့''
ကုတင်ပေါ်မှာသွားထိုင်လိုက်ပြီး သူကပဲစကားစလိုက်သည်။
" ကိုယ်သေချာစဉ်းစားလာတာလေးပြောပြမလို့... ဘယ်တော့သွားရမလဲတော့ မသိဘူး ဒါပေမယ့် သဲသွားရင် ကိုပါလိုက်ခဲ့မယ်လေ...''
ကီးဘုတ်ပေါ် ပေးနေသည့်လက်တွေ ရပ်သွားကြသည်။ သူ့ဟာသူပဲရပ်သလား ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့်ပဲ ရပ်သွားသလားမသိ။
ရဲကျော်သူကတော့ သူ့စကားကြောင့် ရပ်သွားတာလို့ပဲ တွေးပစ်လိုက်ကာ ဆက်ပြောသည်။
" တနှစ်ဆိုလဲ တနှစ်ပေါ့ကွာ ကိုလဲနားနားနေနေ နေရတာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား... မိန်းမလုပ်စာလေး ထိုင်စားလိုက်ဦးမယ်လေ မကောင်းဘူးလား...''
ကွန်ပျူတာကိုကြည့်နေရာကနေ သူ့ဘက်ကို လှည့်လာသည်။ မျက်နှာကတော့ သိပ်မတင်းတော့။ မျက်တွင်းတွေတောင် ချောင်ကျနေသလား ထင်လိုက်မိသည်။ ကိုယ်ဝန်ကြောင့်ပဲလား အလုပ်ပင်ပန်းတာကြောင့်လားမသိ။
" အဲ့ဒါဆိုရင်တော့ ငတ်ဖို့သာပြင်ထားတော့ဆရာ...''
" ဟမ် ဘာဖြစ်လို့လဲ...''
" အလုပ်ထွက်တော့မလို့...''
" ဘာလို့လဲ အခုပဲရာထူးတိုးတာမှတ်လား...''
" ဒါ..ဒါ..''
သူ့ဗိုက်ကိုသူလက်ညှိုးထိုးပြပြီး မျက်နှာကလည်း မချိုမချဉ်ဖြစ်လာသည်။ ဒါပေမယ့် ရဲကျော်သူကတော့ဆက်ပြီး သရုပ်ဆောင်ရပေဦးမည်။
" ဗိုက်..ဟုတ်လား.. ကိုယ်..ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာကို ပြောတာလားမိန်းမ...''
" အင်း..နှစ်လလောက်တော့ရှိမယ် ထင်တာပဲ စိတ်ထင်တာနဲ့မနေ့ကမှ စစ်ကြည့်လိုက်တာ...''
" ဆေးခန်းရောသွားပြသေးလား...''
" အိုး..တယောက်တည်းတော့ မသွားချင်ပါဘူး..''
ရဲကျော်သူသဘောပေါက်သည်။ သူပြန်လာကတည်းက သူသူအရင်သောက်နေကျ ဆေးကတ်လေးတွေမတွေ့မိ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတိုက်တွန်းစရာမလိုပဲ ဆေးဖြတ်လိုက်တာပဲ ကျေးဇူးတင်ရပေမည်။ မဟုတ်ရင် အလုပ်လုပ်ချင်တဲ့ဇောနဲ့ ကလေးမယူချင်သေးဖြစ်နေဦးမည်။ အခုတော့ သူလိုချင်တာနှစ်ခုလုံးဖြစ်လာခဲ့လေပြီ။
" မနက်ဖြန်ကျသွားကြတာပေ့ါကွာ ညနေ သဲရုံးဆင်းချိန်ကိုယ်လာခေါ်မယ်လေ...''
" အဲ့ဒါထားပါဦး အခုဘယ်ကပြန်လာတာလဲ...''
ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လောက်ပြီ။ ယောက်ျားကို စိတ်ပူတတ်သေးသည်။
" ကျိုက်ထီးရိုးရောက်တယ်.. ဖားအံဘက်က သူငယ်ချင်းတယောက် ပြန်လာတာနဲ့ ကြုံတာနဲ့ သူ့အိမ်ပါ လိုက်သွားလိုက်တယ်လေ...စိတ်ပြေလက်ပျောက်ပေါ့ကွာ... မိန်းမကလည်း ကိုယ့်ကိုခွဲသွားတော့မယ်ဆိုတော့ နဲနဲတော့ ညစ်တာပေါ့...''
သူပြောတာကြားတော့ သူသူတယောက် ရဲကျော်သူမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခပ်မဲ့မဲ့ဖြစ်နေသော်လည်း ပြုံးယောင်သန်းနေတာမို့ ရဲကျော်သူဆက် တင်တော့သည်။
" သဲ သွားမယ့်ကိစ္စကို သဘောမကျပေမယ့် ဘုရားမှာတော့ သေချာဆုတောင်းခဲ့ပါတယ်... ငါ့မိန်းမလေး သွားမယ့်ခရီးအဆင်ပြေပါစေလို့...''
ပြောနေရင်းမှကိုယ့်ဟာကိုယ်တွေးမိပြီး ရယ်ချင်လာသည်။ တယ်လဲတတ်နိုင်တဲ့ငါပါလား လို့.... ရဲကျော်သူပြုံးလိုက်မိတော့ သူသူက အနားကိုလာကပ်ထိုင်ပြီး လက်မောင်းကိုလာဖက်၏
" ဘာတွေဝယ်လာသေးလဲ..ပြော...''
ဂွတော့ကျပြီ။ ပြောချင်ရာပြောပြီးမှအရေးကြီးတာကို သတိရတော့သည်။ ဒါပေမယ့် ရဲကျော်သူပဲလေ။
" ပြန်လာတုန်းက ကိုယ်ဒီကိစ္စပဲ ခေါင်းထဲရောက်နေတာသဲရဲ့... သဲနဲ့ အတူတူလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့လည်း ဒီမှာ ကိုယ့်သင်တန်းတွေက မပြီးသေးဘူးလေ .. ဒီလက်မှတ်လေးတွေနဲ့ပဲ ဆက်လုပ်စားရမှာဆိုတော့ မလုပ်ချင်နေ လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားဖို့တော့လိုသေးတယ်... ဒီတော့ နောက်ဆုံးမမှီတော့ရင်လည်း သဲအရင်သွား... ကိုယ်ကနောက်မှ လိုက်လာတာမျိုးပေါ့... အဲ့လိုလုပ်ဖို့စိတ်ကူးထားတာ..''
ရဲကျော်သူစကားကြောင့်သူသူတွေဝေနေတုန်း..
" ကဲ...အခုကိုယ်တယောက်လုံး သဲဘေးကိုပြန်ရောက်လာပြီလေ... ဒီထက်ကောင်းတဲ့ လက်ဆောင်ဘာရှိသေးလဲ ပြော...''
ရုပ်တည်နဲ့ထိုင်ဖြီးနေသော ရဲကျော်သူပါးပြင်ပေါ်ကို အနမ်းတပွင့်ကျလာသည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အရည်လဲ့နေသည့် မျက်လုံးကြည်ကြည်လေးတွေနှင့် သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသည့် ချစ်ဇနီးမျက်နှာလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
" ငါ့ယောက်ျားကနားလည်ပေးတယ်ဆိုတာ သိပါတယ်ဟာ... အဲ့နေ့ညကလဲ သဲသွားမယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ ကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတာ သိတယ်... ပြန်တွေးလိုက်တိုင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဒေါသထွက်လို့...သဲ အလုပ်လုပ်ပါစေဆိုပြီး လွှတ်ပေးထားတာကိုတောင် ထပ်ပြီး အခွင့်အရေးယူမိတာ တော်တော်လွန်သွားပြီဆိုပြီး ကိုတော့ စိတ်နာသွားမှာပဲလို့တွေးနေမိတယ်...''
ပြောရင်းခါးကိုဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတာကြောင့် ရဲကျော်သူအလိုက်သင့်ပဲ ပြန်ဖက်ထားလိုက်မိသည်။
ရာထူးတိုးတဲ့ကိစ္စကလည်း ပြောကာစက လက်ခံလိုက်ပြီး အခုမှပြန်ငြင်းလိုက်ရင် ဆရာတွေက ငြိုငြင်ကြမှာလေ... အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ တခါတည်းထွက်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ... ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ... ကိုယ့်ယောက်ျားထက် အရေးကြီးတာ ဘာရှိဦးမှာလဲ...နော်...''
သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ခေါင်းမော့ကြည့်ပြီး ပောနေသည့် သူသူ့ကိုကြည့်ပြီး ရဲကျော်သူစိတ်ထဲမှာ အတွေးပေါင်းစုံဖြတ်ပြေးသွားသည်။ ဒီကိုမလာခင် မနက်ကတင် သူ့ဆီဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်လာခဲ့သည့်သွယ်သွယ်... နောက်ပြီး သူနားခိုရာတိုက်ခန်းလေးက ထွက်မလာခင် အချိန်အထိ သွယ်သွယ့်ရဲ့ အပြုအမူအပြောအဆိုတွေ...
သူ့ကိုယ်သူအပြစ်မကင်းသူတယောက်လို ခံစားနေရခြင်းက အခုမှအသစ်ဖြစ်လာရသည်။
တကယ်တမ်းလဲ သူလုပ်ခဲ့တာတွေကကောင်းတာ တခုမှမရှိပေ။ ဒါတွေသာ သူသူသိသွားခဲ့ရင် အခုလိုသူ့အပေါ် စိတ်ကောင်းဝင်နိုင်ပါဦးမလား မသိလို့ တွေးလိုက်မိသေးသည်။ တဖန်သူ့ကို ဒီလိုမျိုးတွေ တွေးတတ်လာစေခဲ့သည့် ညီမလေးသွယ်သွယ့်ကိုလည်း ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။
သူ့ဘဝမှာ အတူအိပ်ဖြစ်ခဲ့သည့် မိန်းမအတော်များများရှိသော်လည်း အခုလိုစိတ်ထဲ စွဲကျန်နေတတ်တမျိုးမရှိခဲ့ဖူးပေ။ ပြီးတော့ သွယ်သွယ့်စိတ်နေသဘောထားကို တဖြေးဖြေးနားလည်လာတာနဲ့အမျှ ဒီကောင်မလေးအပေါ် ဂရုဏာသက်မိသလို သူမနေရာကနေဝင်ပြီး ခံစားတတ်လာခဲ့သည်။ သွယ်သွယ်သည် သူနဲ့ပတ်သတ်လာရင် ဘာမှပြန်ယူဖို့ မစဉ်းစားခဲ့ပဲ သူမဘက်က ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ဖို့သာ စဉ်းစားနေတတ်သူဖြစ်သည်။ အသက် အားဖြင့် သူ့ထက်အများကြီးငယ်ပြီး သူ့လောက်တောင် အတွေ့အကြုံမရှိရှာသော်လည်း ချစ်ရသူကို တန်ဖိုးထားတတ်သည့်နေရာမှာတော့ သူ့ထက်အများကြီးသာလေသည်။
သူမဘက်က ဘာမှပြန်မရနိုင်ဆိုတာသိသိကြီးနဲ့ကို သူ့လိုအင်ဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ကြိုးစားခဲ့ရုံမက သူ့အိမ်ထောင်ရေးကို အဆင်ပြေဖို့ပါ တတ်စွမ်းသလောက် အားထုတ်ပေးခဲ့သည်။ သွယ်သွယ့်နေရာမှာ သူသာဆိုလျှင် ဒီလောက်အထိ သည်းခံနိုင်ဖို့မမြင်။
" ကို...ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ...''
သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေမော့ကြည့်ပြီး မေးလိုက်တဲ့ သူသူ့အသံကြောင့် အတွေးစတွေပြတ်သွားရသည်။ ဘာပြန်ပြောရမလဲ မသိတာကြောင့် ပြုံးလို့သာနေလိုက်သည်။ သူသူကတော့ ဘယ်လိုသဘောပေါက်သွားသည်မသိ။
" ညစာတော့ မငတ်ပါဘူးကိုရယ်... အခု ကိုယ်ဝန်က နုသေးတဲ့အချိန်တော့ နဲနဲဆင်ခြင်ရမှာပေါ့...ငါ့ယောက်ျားကို အငတ်မထားပါဘူး ခိခိ...''
သူသူ့စကားကြောင့်သူထပ်ပြုံးမိလေသည်။
နောက်ကွယ်က ဇာတ်လမ်းတွေကို သူသူ့ကိုမသိစေချင်တော့ပါ။ တဆက်တည်းမှာပဲ ဇနီးအပေါ်မှာ သစ္စာရှိရှိနေထိုင်ပြီး အိမ်ထောင့်တာဝန်ကျေသည့် ခင်ပွန်းကောင်းတယောက်အဖြစ်သာ ဆက်လက်ရှင်သန်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့သည်။
သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်အောက်ကို ဆင်းလာတာကိုမြင်တော့ သွယ်သွယ်က နှာခေါင်းလေးရှုံ့ပြသည်။ ပြောကို မပြောချင်တော့ဘူးဆိုသည့်အထာ..
" ညစာချက်ဖို့တခုခုသွားဝယ်လိုက်ဦးမယ်နော်... နှင်းအိခေါ်သွားလိုက်မယ်''
" ဖေဖေတို့က သောက်ဦးမှာတဲ့မကြီး... သူတို့အတွက်လဲ ဘာမှမရှိဘူး...''
" ကိုလိုက်ခဲ့မယ်လေ မိန်းမရဲ့...''
" မလိုက်ပါနဲ့တော့ ဒီနားကစျေးလေးပဲ သွားကြည့်လိုက်မယ်... သွယ်သွယ်က ကြက်သွန်ဖြူ ငရုတ်သီးပြင်ထားလိုက်... ပေါ့ပေါ့ပါးပါး တခုခုချက်တာပေါ့...''
" ဖြစ်ပါ့မလားမိန်းမရဲ့... ဆိုင်ကပဲ တခုခုဝယ်စားကြမယ်လေ...''
သူဘာကိုစိတ်ပူနေလဲဆိုတာကို သူသူရော အနားကိုရောက်လာသည့် သွယ်သွယ်ကပါ ခန့်မှန်းမိကြသည်။
" ကဲ..ငါ့အကို...သိပ်လဲ အိုဗာတင်းတွေဖျော်မနေနဲ့ .. လာ သမီးကိုနည်းနည်းပါးပါးလာကူ...''
ဒီတခါပြုံးသွားတာကတော့ သူသူဖြစ်သည်။ နက်နဲသော အဓိပ္ပါယ်တချို့ပါဝင်နေသည့် ထိုအပြုံးတချက်ကို ခေါင်းကုတ်ရင်း မီးဖိုခန်းဘက်ကို ထွက်သွားသည့် ရဲကျော်သူကတော့ မမြင်နိုင်တော့ပါ။ အကယ်၍မြင်ခဲ့လျှင်တောင်မှ အဓိပ္ပါယ်ပြန်ဆိုနိုင်မည်မထင်။
သွယ်သွယ့်နောက်ကိုလိုက်သွားသည့် ရဲကျော်သူကိုကြည့်နေရင်းမှ သူမဘက်ကိုပြုံးရင်း လှည့်လာသည့်အမဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီး ဘာမှန်းမသိတာကြောင့် နှင်းအိတယောက် ပြန်ပြီးသာပြုံးပြလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ သူသူကြည့်နေသည့် မီးဖိုချောင်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။
" လာ...ညီမလေး..သိပ်နောက်ကျသွားရင် ဘာမှ မရပဲနေမယ်...''
မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ကာနီး လှည့်ကြည့်မိလိုက်တာကြောင့် အိမ်ရှေ့ထွက်သွားသည့် သူသူနှင့် သူသူ အသေးစားလေးဖြစ်သည့် နှင်းအိတို့ရဲ့ နောက်ပိုင်း အလှအပတွေက ရဲကျော်သူ မျက်စိထဲ ဝင်လာသည်။ အရင်ကစိတ်နဲ့ဆို ဘာဘာညာညာ ဆက်တွေးဖြစ်လိမ့်မည်ဖြစ်သော်လည်း အခုချိန်မှာတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ညနေစောင်းမှ စျေးဝယ်ထွက်သွားသည့် ဇနီးဖြစ်သူကိုသာ စိုးရိမ်စိတ်ကလေးဝင်မိလေသည်။ တဖန် ဤကဲ့သို့ ပြောင်းလဲသွားသည့် မိမိကိုယ်ကိုလည်း သတိထားမိသွားတာကြောင့် သူ့မျက်မှာမှာ အပြုံးတခု ပေါ်လာသည်။ အင်း... ဘဝတဆစ်ချိုးတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးလားမသိ..။.
အချိန်ရရင်တော့ ဘော်ဒါတွေထဲက ဘဝဆိုတာ တိုက်ပွဲဆိုပြီး တိုက်ပွဲဝင်နေကြသည့် ရဲဘော်တွေနှင့် ဆွေးနွေးကြည့်ချင်ပါသေးသည်။
မီးဖိုခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာ ကြက်သွန် နွှာဖို့ ပြင်နေသည့် သွယ်သွယ့် မျက်လုံးတွေက အခန်းဝမှာ ရပ်နေသည့် ရဲကျော်သူထံ ရောက်သွားသည်။ အပြင်ထွက်သွားသည့် သူ့အမကိုငေးပြီး ဘာတွေတွေးနေမှန်းမသိ ငိုင်နေသည့် ရဲကျော်သူကိုမြင်လိုက်ရတာကြောင့် သွယ်သွယ်ရီချင်သွားသည်။
" အဟမ်း...''
သွယ်သွယ့်ချောင်းဟန့်သံကြောင့် ငိုင်နေသည့် ရဲကျော်သူတယောက် သတိပြန်ဝင်လာပြီး မီးဖိုခန်းထဲကို ရယ်ကျဲကျဲဖြင့်ဝင်လာသည်။
" အရင်ကလည်း စျေးကိုနေ့တိုင်းသွားနေကျ နော်..ဒီနေ့မှ အိမ်ပြန်ရောက်လာပြီး အသည်းအသန်တွေဖြစ်ပြမနေနဲ့ဦး...''
" ဟီးဟီး..အေးပါညီမလေးရယ် ငါနဲနဲပိုသွားတယ် အဟဲ...''
သွယ်သွယ်ပြောတာကလည်း မှန်နေတာကြောင့် အရှက်ပြေရယ်ရင်း ကြက်သွန်ဖြူ တလုံးကိုယူကာ အခွံနွှာနေလိုက်မိသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ တဖြည်းဖြည်းဗိုက်ပူလာတော့မည့် သူသူနှင့် ဘာလေးမှန်းမသိသေးသည့် ရင်သွေးလေးတို့နှင့်အတူ ရှေ့ဆက်ရမည့် ခရီးကိုသာ တွေးနေမိလေသည်။ မိသားစုစုံစုံလင်လင်နှင့် ပျော်စရာကောင်းလှသည့် ဘဝမျိုးဖြစ်လာပေတော့မည်။
သူ့ဘက်က ဒီလိုဘဝမျိုး လိုချင်လှသော်လည်း သူသူက ကလေးယူဖို့ မစဉ်းစားချင်သေးတာကြောင့် သူဘာမှမတတ်နိုင်ခဲ့။ ပျော်ပါးစရာများလှသည့်အပြင် လောကမှာပဲ စိတ်နှစ်ကာနေခဲ့သည်။ သူသူ့ဘက်က အခုလိုရဲကျော်သူ့အလိုကို လိုက်လျောကာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားပြီး သူမနှစ်သက်လှပါသည် ဆိုသည့်အလုပ်ကိုတောင် စွန့်လွှတ်ပြီး အိမ်ထောင်ရှင်မကောင်းပီသအောင် နေထိုင်ပါတော့မည်ဆိုလျှင် သူကလည်း အိမ်ထောင်ဦးစီးပီသအောင် ကြိုးစားရပေတော့မည်။
ဒါပေမယ့် သူသူက ရဲကျော်သူ ထင်ထားတာထက်ကို တချို့သော အကြောင်းအရာများကို ပိုပြီးသိနေခဲ့တယ် ဆိုတာကို ရဲကျော်သူတယောက် သိခွင့်ရှိမည် သိနိုင်ခဲ့မည်ဆိုပါလျှင်မူ....။ ။
The End
ပြီးပါပြီ။
............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................
