မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၇ )
တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။
မာလာဖြိုးမှာ သန်းဇော်ဦး နှင့် ရက် အနည်းငယ် လုပ်လိုက် ရလို့ အာသီသ တွေ ပြေသွားသော်လည်း သန်းဇော်ဦး သူ့မိဘ တွေ ဆီ ပြန်သွားတော့ သူ့ သွေးသားတွေ က တဖြေးဖြေး ပြန်လည်၊ တောင်းဆိုလာပြန် လေသည်၊ သူယောက်ကျားက လည်း ဒီတခေါက်သွားတာ ကြာလိုက်တာ ဟု တွေးနေမိသည်။
နောက် ဝါဝါ့ ဆီမှ မောင်ဟန် နှင့် ဒေါ်မျိုးမမ တို့ ဘယ်လို လိုးကြသည် ဆိုတာကို တစ်တစ်ခွခွ ပြန်ကြား လိုက်ရတော့ စိတ်တွေက ပိုထန်လာသည်၊ ထို့ကြောင့် မောင်ဟန့် ကို စနေနေ့ သူ့ အိမ်မှာ အကူညီ လိုလို့ လာနိုင်မလား လို့ မေးလိုက်သည်။
မောင်ဟန် ကလည်း ဟိုတခေါက်ထဲက လုပ်ချင်နေတာ သဘောၤသား ကောင် ဝင်ရှုတ်သွားလို့ လွတ်သွားခဲ့ရသည့် သူ့ အစာ ကို ပြန် ရ တော့မည် ဆိုတာ သိတော့ မငြင်း ချက်ချင်း လာခဲ့မည် ဟု ပြောလိုက်သည်။
မောင်ဟန် ရောက်လာတော့ မာလာဖြိုး မှာ ရေမိုးချိုး သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းထားပြီး ယိုးဒယား ဘရာဇီယာ ပျော့ပျော့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ပျော့ပျော့ ပြောင်းပြောင်း အသား တွေ အပေါ်က ပုခုံးကနေ ခြေမျက်စိထိ နီးပါး ရောက်သော ချည်သား ဂါဝန် ပွပွ ကို ဝတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။
ဂါဝန်မှာ ပွသော်လည်း ချည်သား ပါးပါးလေး ဖြစ်သဖြင့် တော်ရုံ အလင်းရောင် အောက်မှာဖြတ်သွားရင်တောင် ပေါင်လုံးတွေ ကို အထင်းသား မြင်နေရ၏၊ မာလာဖြိုးမှာ မောင်ဟန် ကို သိပ် အပြင်းအထန် ဖျားယောင်းရန် မလိုမှန်း သိပြီး ရိပ်မိပြီး ဖြစ်သည်၊ သူ ဖင်လှန်ပေးလိုက် တာနဲ့ တက်ချမည့် ကောင်မှန်း သိနေ၏၊ သို့သော်လည်း သူ့ ကိုယ်သူ အပေါ စား မဖြစ် စေလို၊ မောင်ဟန် စ မှ မသိမသာ လိုက်လျှောရသလိုနှင့် ပေးမည် ဟု ကြံထား၏။
ထို့ကြောင့် မောင်ဟန် ရောက်လာတော့ ဘာမှ မဟုတ်သည့် အလုပ်ကလေး တခုနှစ်ခု ခိုင်းပြီး ပြီးသွားတော့၏၊ မောင်ဟန် မှာလည်း မာလာဖြိုး ဂါဝန်အောက်မှ ရှိုးထားသော ကိုယ်လုံး ကို အရသာခံ ကြည့်ရင်း လီးက တောင်နေပြီ ဖြစ်သည်၊ သို့သော်လည်း ဘယ်က စရမည်မှန်း မသိဖြစ်နေ၏၊ မာလာဖြိုး သုပ်ပေးထားသော လဘက်နှင့် ရေနွေးကြမ်း သောက်နေရင်းမှ စကားစလိုက်၏။
“ မမာလာ လေ့ကျင့်ခန်း မှန်မှန်လုပ်သလား....”
...ဟင့်အင်း သိပ်မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး ဘာလို့လည်း ငါ သိပ်၀ နေလို့လား..ခစ်ခစ်..”
“ ဘယ်ကလာ၊ မမာလာ ဘော်ဒီက အရမ်းမိုက်နေလို့ မေးကြည့်တာ....အဟီး..”
“ အန်မယ် ..လဘက်ကျွေးထားတာတောင် အားမရသေးဘူးလား ဘာစားချင်လို့ မြှောက်နေရတာလဲ..”
“ အာ မဟုတ်ပါဘူး မမာလာက လည်း မိုက်လို့ မိုက်တယ်ပြောတာပါ....”
“ နင့်..မမမျိုး လောက်တော့ မလှပါဘူးကွာ ခစ်ခစ်..”
“ အာ မမာလာကလည်း ..ဘာ နင့် မမမျိုးလဲ ဗျ....”
“ အောင်မယ် ငါမသိရင် ခက်မယ် မောင်ဟန်...ငါတို့ ဟိုနယ် သွားတုန်းက ငါက မမမျိုး ခြင်ထောင်နဲ့ ကပ်ရက် အိပ်တာ မေ့သွားပလား ”
“ ဟင်..မမာလာ က သိတယ် ဟုတ်လား အဲ တုန်းက …”
“ ခစ်ခစ်..ငါတောင် နှခေါင်းမွန်ပြီး ထချေလိုက်သေးတယ်လေ၊ ခွေးကောင်လေး ”
“ အဲဒိတုန်းက ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး အပရိက ပါပဲ …”
“ ဟီး နောက်တခေါက်ကျ မှ အပီအပြင် ပေါ့ ဟုတ်လား၊ ငါ့ကို ဝါဝါ အကုန်ပြောပြပြီးပြီ..”
“ ဟင် ဟုတ်လား ဝါဝါ က ဘယ်လိုသိတာတဲ့လည်း..”
ဟဲ့ သူက နင်တို့ နဲ့ အခန်းချင်း ကပ်ရက် လေ မေ့နေပလား၊ သူက အိပ်ရေးတောင် မ၀ ဘူးတဲ့ နင်တို့ကို ချောင်းရတာနဲ့ ခစ်ခစ်..အံပါ့နော် ဟိုကလည်း အပျိုကြီး ဆိုပြီးတော့ ခစ်ခစ်...”
“ ဟင်းဟင်း..မမာလာ ကျေးဇူးပြု ပြီး ဒီကိစ္စ ကို နူတ်လုံပေးပါနော်၊ ဒီကောင်မလေး ဝါဝါ့ ကိုလည်း ပိတ်ရအုန်းမယ်..”
“ အမလေး ဝါဝါ ကလည်း ငါ့မို့ ပြောတာပါဟယ်..ငါ့ပါးစပ်ကတော့ စိတ်ချပါ..ဒါပေမဲ့ နင်င့ါကို ဒိတေး တော့ ပြောပြရမယ် ဟင့်..”
“ ပြောမပြတော့ ဘူးဗျာ..လက်တွေ့ပဲ လုပ်ပြတော့မယ်...”
မောင်ဟန်က သူနေရာမှ ထ၍ မာထာထွေး ဘေးမှာ သွားကပ်ထိုင်လိုက်သည်၊ မာလာထွေးက မချိုမချင် မျက်နှာပေးလေး ဖြင့်
“ အောင်မယ် ဘယ်သူက လုပ်ပြတာ ခံမယ် ပြောလို့လည်း....”
မောင်ဟန့် လက်တွေက မာလာထွေးကိုယ်လုံးလေး ကို သိုင်းဖက်ပြီးနေပြီ။
“ မမာလာ ကို ကျနော်က ချစ်ချင်နေတာ ကြာလှပါပြီ ဗျာ...”
“ အယ် ခု မှ လာပြီ အို့....”
မာလာထွေး စကားမဆုံးလိုက်ပါ၊ မောင်ဟန့် နူတ်ခမ်းတွေက သူ့ လည်တိုင် နှဖူးတွေကို တောက်လျှောက် နမ်းရှုံ့ လာခဲ့တော့ စကားမဆက်နိုင်တော့၊ သူ့သွေး တွေလည်း ဆူလာပြီ၊ လူပျို ပေမဲ့ အရိုင်း မဟုတ်တော့တဲ့ မောင်ဟန် ရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ လက်တွေကလည်း သူ့ ဘရာဇီယာတွေ ပင်တီတွေကို ဂါဝန်နဲ့ အတူ ကြမ်းပေါ် ပုံကျ သွားစေခဲ့သည်။
“ မောင်ဟန်ရယ် အိမ်ရှေ့ကြီးမှာကွယ်....”
မောင်ဟန်က စကား ပြန်မပြောတော့ပါ၊ မာလာထွေးကို စွပ်ကနဲ ကောက်ချီပြီး မာလာထွေးတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ အခန်းထဲက ကုတင်ကြီး ဆီ မ လာခဲ့ပါတော့သည်၊
“ အရမ်းမကြမ်းနဲ့ နော် မောင်ဟန်၊ ဖြေးဖြေးနော်..”
တဲ့ မာလာထွေးရဲ့ နောက်ဆုံး စကား၊ နောက်တော့ ၊ တအင်းအင်း၊ အဟင်းဟင်း၊ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ နဲ့ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေကသာ မာလာထွေးရဲ့ အခန်းထဲ မှာ လှိုက်ခတ်လို့ နေပါတော့သည်။
ဦးတင့်မှာ ဦးဘတုတ်ကို ဂေါက်ကွင်းလိုက်ပို့ပြီးသည်နှင့် အိမ်တအိမ်သို့ အမြန်သုတ်ခြေတင်လာတော့သည်၊ အိမ် ဆိုပေမဲ့ ဆင်ခြေဖုံး ရပ်ကွက် တခု မှ တိုက်ခန်းတခန်းပါ၊ သူက ဒီနေ့ ကြုံရမည့် အဖြစ်က သူ့ ကို အထူးစိတ်လှုပ်ရှား စေပြီး၊ သူ့ ဖွားဘက်တော်ကို လည်း ပူနွေးနေစေလေသည်၊၊
ဇာတ်လမ်းက ဒီလို၊ မကြာသေးခင်က တခုနေ့ နံနက်ပိုင်းလေး မှာ ဦးတင့်တယောက် ကိစ္စတခုနဲ့ သူ့ မိတ်ဆွေ တယောက်ဆီလာရင်း အမှတ်မထင် ဝင်းပပ နှင့် မိုးအောင်သူ တို့ ဝင်းပပ ကားလေး နဲ့ အိမ်တအိမ်ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်၊ ခြံအကျယ်ကြီးနဲ့ မို့ ကားဝင်သွားတာနဲ့ ပျောက်သွားသော်လည်း သူ့မိတ်ဆွေ အပြော အရ ထို အိမ်ကြီးမှာ သမီးရီးစား တို့ ၊ ဇယား တို့ အတွက် အခန်းငှားစား နေသော အိမ်ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။
ထို့ အတွက်ကြောင့် တော်တော် ထူးဆန်းသလို ဖြစ်နေပြီး စပ်စုချင် လာသဖြင့် ခြံစည်းရုံး ချုံဘုတ်တွေ ကြားထဲက ချောင်းကြည့်မိတော့ မိုးအောင်သူ တယောက် ဝင်းပပ ခါးလေးကို ဖက်ကာ ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ဝင်းပပ တယောက် နောက်မီးလင်းနေ ပါလားဟု တအံ့ တသြ ဖြစ်သွားရ၏။
သူ ဘယ်လိုမှ မထင်တဲ့ ကောင်မလေး၊ အလုပ် အလွန် လုပ်လွန်းလို့ အဖေ ကတောင် ယုံယုံကြည်ကြည် စီးပွားတခုလုံး ပုံပြီး တာဝန်ပေးလုပ်ခိုင်းထားရသည့်သူ၊ ငယ်ရွယ်စဉ် က ဦးတင့်တို့ လက်ပေါ်မှာ ကြီးလာ ခဲ့သူ၊ ဘယ်လိုမှ ယုံစရာ မရှိ၊ သူများ လာပြောလို့ကတော့ ယုံ မှာပင် မဟုတ်၊ ခုတော့ ကိုယ့်မျက်စေ့နဲ့ တတ်အပ်၊ ဆိုတော့ နောက်တခါ မိုးအောင်သူ ဖက်ထားသော ခါးကျင်ကျင်လေး အောက်မှ ဝိုင်းစက် လုံးတင်းနေသော တင်ပါး အစုံက ဦးတင့် ဖွားဘက်တော် ကို ပူနွေး တင်းမာ လာစေသည်။အရင်တုန်းက တော့ အဲ လို အတွေးမျိုးတွေ မတွေးဖူးခဲ့၊ အခု သူများ လုပ်တော့မည် ဆိုတာ သိရတော့၊ မနာလိုသလိုလို၊ စိတ်ထဲ မှာ တမျိုးကြီး၊ အင်းလေ သူလည်း အရွယ်ရောက်နေပါပြီ ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့သည်၊
ဒါပေမဲ့ တနေ့လုံး အဲဒီအကြောင်းအရာက ခေါင်းထဲက မထွက်၊ ညနေစောင်း ဦးဘတုတ်ဝယ်ခိုင်းတဲ့ ပစ္စည်းလေး စတိုးဆိုင်မှာ ဝင်ဝယ်ရင်း၊ ကိုဒတ် တခါသုံးကင်မရာ တွေ ဈေးပေါပေါ နဲ့ ရောင်းနေတာ တွေ့ တော့ ခေါင်းထဲ မှာ စိတ်ကူး တခုပေါက်သွားပြီး တလုံးဝယ်လိုက်သည်။
နောက်တော့ ဝင်းပပ တို့ ဝင်သွားသော အိမ်မလှမ်းမကမ်း မှာ ကားရပ် ပြီး မယောင်မလယ်နှင့် မနက်က သူချောင်းခဲ့သော နေရာ မှာ သွားချောင်းလိုက်တော့ ဝင်းပပ ကားရှိနေသေးသည်၊ ဦးတင့် နာရီကြည့်လိုက်သည်၊ သူ့ အတွက် နာရီဝက်လောက် အချိန်ရသေးသည်။
ဒါပေမဲ့ ၁၅ မိနစ်လောက်ပဲ စောင့်မည် ဟု သူတွေး လိုက်သည်၊ ကံကောင်းရင် တွေ့ မှာပေါ့ လို့၊စိတ်လျှော့ထားသည်၊ ၁၅ မိနစ် ကြာလို့ ထွက်မလာ တော့မှ ကင်မရာကို အိပ်ထဲ ထည့်ပြီး ထိုနေရာမှ လှည့်ထွက်မလို့ကြံ တုန်းလူရိပ်တွေ့လိုက်သည်၊ ဦးတင့် ချက်ချင်း ပြန်လှည့်ပြီး ကင်မရာလေးနှင် ချိန်လိုက်သည်၊ ဝင်းပပ နဲ့ မိုးအောင်သူ ပါပဲ ၊ ဦးတင့် ကင်မရာလေး တဖျတ်ဖျတ် လှုပ်ရှားသွားတော့သည်။
ဝင်းပပ သူနာမည်နဲ့ စာအိပ်ရောက်လာတော့ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တာမူးမေ့ချင်သလို ဖြစ်သွားရသည်၊ အထဲ က ဓါတ်ပုံ က တော့ လေးပုံလောက်ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ဘ၀ ပျက်သွားစေနိူင်သည့် ပုံတွေ၊ သူနဲ့ မိုးအောင်သူ တယောက်ကို တယောက် ခါးချင်း ဖက်ပြီး အိမ်ထဲက ထွက်လာပုံ၊ သူ့ကားနားမှာ ကားထဲ မဝင်ခင် မိုးအောင်သူ နှင့် ပါးစပ်ချင်း စုပ်နမ်းနေပုံ၊ ပထမ ပုံက မိုးအောင်သူက သူ့ ခါးကလေးကို ဖက်ထားသည်။
နောက်တပုံက သူ့တင်ပါးကြီး တွေကို အုပ်ကိုင် ထားပြီး သူ့ တို့ ခါးအောက်ပိုင်း ချင်းက ဖိကပ်နေကြသည်၊ နောက်တပုံက သူကားထဲ ငုံဝင်ခါနီး မိုးအောင်သူက အနောက်က သူ့ လည်ဂုတ်ကလေးကို အနောက်မှ ငုံနမ်းနေပုံ၊ ဓါတ်ပုံတွေ အကုန်လုံးက သူ့ ဘယ်လိုမှ ငြင်းလို့ မရ နိုင် တော့တဲ့ အခြေ အနေ။
နောက် စာလေးတစောင်၊ အဲဒီ ပုံတွေ ရဲ့ နက်ဂတစ် ကို လိုချင်ရင်၊ ထိုအိမ်ကို ဘယ်နေ့ ဘယ် အချိန်မှာ ပိုက်ဆံ တသောင်း နဲ့၊ တယောက်ထည်းလာဖို့၊ နောက်က လူတွေ ပါလာတာ၊ ရဲတိုင် တာလို့ လုပ်တာနဲ့ အဲဒီဓါတ်ပုံတွေ ကို သူ့ယောက်ကျား ဆီ ပို့ပေးမယ် ဖြစ်ကြောင်း၊ ထိုအိမ်က အခန်းနံပါတ် ၃ မှာ သော့ဖွင့်ထားမှာ ဖြစ်ပြီး အထဲကို ဝင်၍ အတွင်းထဲမှ တံခါးပိတ် ပြီးပါက စားပွဲ ပေါ်မှာ ညွှန်ကြားချက်ရေးထား သည့် စာအိပ်ရှိမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ အခု ရေးထားသမျှကိုမလိုက်နာပါက ထိုနေ့ ညနေမှာပင် ထိုဓါတ်ပုံများ ကော်ပီများကို သူ့ ယောက်ကျားနှင့်၊ သူ့ အလုပ်သမားများ ကို ဖြန်ေ၀ လိုက်မည် ဖြစ်ကြောင်း ရေးသားထားလေသည်။
ဝင်ပပ မှာ စိတ်လည်း ပူ၊ သို့သော်လည်း နည်းနည်း လည်း စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်၊ ငွေတသောင်း ဆိုသည်မှာ သူ့ အတွက် ဘာမှ ဖြစ်လောက်သည့် ငွေကြေး မဟုတ် တော့ ငွေပေးပြီး နက်ဂတစ်များကို ရယူဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်၊ သူက ထိုနေရာသို့ မသွားပဲ ငွေကိုသာ စာတိုက်က ပို့ပေးပြီး အလှဲအလှယ်လုပ်ချင်သောလည်း ဘယ်လိုဆက်သွယ်ရမည်မှန်း မသိ၊ ခြေရာ ပျောက်လုပ်ထားတာမို့ ထိုနေ့ ကြမှ ကိုယ်တိုင် သွားရတော့မည်ဟု စဉ်းစားထား မိလေတော့သည်။
ဦးလေး တင့်၊ က လည်း အကြံက ဝင်းပပ ကို လုပ်ချင်သာတာ ရှိသည်၊ ပိုက်ဆံက အဓိက မဟုတ်၊ ပိုက်ဆံက အခန်းခ နဲ့ သူ ထိုကိစ္စ တွေ ကုန်ကျတာ ကာမိဖို့လောက်သာ၊ သူ က ဝင်းပပ ကို တခါ လုပ်ရလျှင် တော်ပြီ၊ ထပ်ညှစ်ဖို့လည်း မစဉ်းစား ပါ၊ နဂ္ဂတစ် တွေ တခါတည်း ပြန်ပေးလိုက် ဖို့သာ စဉ်းစားထားသည်။သူမှန်းလည်း ဝင်းပပ မသိစေ ဘဲ လုပ်ဖို့ကိုလည်း ဦးနှောက်ထဲက ရှိသလောက် ညဏ်ကလေး ဖျစ်ညှစ် သုံးထားရသည်၊ ထို့ကြောင့် ဦးဘတုတ်ကို ပို့ပြီး သူ ထွက်လာတော့ ရင်တွေ အရမ်းခုံနေရခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ဦးလေးတင့် ထိုအိမ်ကို ရောက်တော့ ကြိုတင် ဘုတ်လုပ်ထားတာမို့ အခန်းနံပါတ်သုံး သော့ကို ယူလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်သည်၊ အခန်းတံခါးကို စေ့ရုံ စေ့လိုက်ပြီး သူယူလာသော ပစ္စည်း တချို့ကို အဝတ်ထည့် သည့်ဘီရို တွင် ခန ပစ်ထည့်ထားလိုက်သည်။
အသင့်ရေးထားသော စာ ကိုကုတင် ဘေးက စားပွဲ ပေါ် တင်ထားလိုက်သည်၊ နောက်တော့ ကုတင်ပေါ်က အိစက်နေသော မွေ့ယာကြီးကို သူ့ လက်ဖြင့် ဖိကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်၊ အားပါး အိနေတာပဲ၊ ဒီပေါ်မှာ အဲဒီကောင်မလေးကို အားရပါးရ ဆော်ရ တော့မှာပါလား ဟု တွေးရင်း လီးက ချက်ချင်း မာတောင်တက်လာ၏။
အခန်းနံရံ ပေါ်က နာရီကြည့်လိုက်တော့၊ ချိန်းထားတဲ့ အချိန် နီးနေပြီ ကုတင်ခြေရင်းက အဝတ်ဘီရို အခန်းသို့ ဝင်ပြီး တံခါးကို ပိတ်ထားလိုက်၏၊ အတွင်းက တံခါးရွက်များက သေခြာ မစေ့လို့ အခန်းထဲကို သူက ကောင်းစွာမြင်နေရ၏၊ အခန်းထဲက တော့ သူ့ကို မြင်ရမည် မဟုတ်မှန်း သူသိ၏။
ခနအကြာမှာ တံခါးကို ဖြေးဖြေးလေး ခေါက်သံကြား၏၊ နောက်တော့ တံခါး ပွင့်လာသံကြားရ၏၊ နောက် တံခါးဂလန့် ချလိုက်ပြီး အခန်းထဲ လျှောက်ဝင်လာသံကြားလိုက်ရ၏၊ ဦးတင့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံနေခြေပြီ။ဝင်းပပ အခန်းထဲ ဝင်လာ ပြီး ကုတင်ဘေးက စားပွဲ ခုံပေါ်က စာအိပ်ကို တွေ့တာနဲ့ ကမန်းကတန်း ကောက်ယူပြီး အတွင်းက စာရွက်ကို ထုတ်ဖတ်လိုက်သည်။
စာရွက်ထဲ မှာ ရေးထားတာ ကတော့ ၊ အောက်က အချက်အလက်များကို သေခြာ ဖတ်ပါ၊ မလိုက်နာပါက ဖလင်နဂ္ဂတစ် များ ပြန်ရမည် မဟုတ်ပါ။
၁ - ပါလာသော ငွေကို ကုတင်ပေါ် တွင် ထုတ်တင်လိုက်ပါ။
၂ - အောက်က အံဆွဲ ထဲ မှာ ရှိသော ပုဝါ အနက် ဖြင့် မျက်လုံး ကို အုပ်စည်း လိုက်ပါ၊ မပြေစေရင် ခိုင်ခိုင် တင်းတင်းလေး ချည်ပါ၊ ပြေကျ သွားခြင်းကို လက်ခံလိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။
၃ - နံရံ ကို မျက်နှာမူ ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ရပ်နေပါ၊ မျက်နှာဖုံးကို ဆွဲချွတ် မရ နိူင်အောင် လက်နှစ်ဖက်ကို ပုဝါစ ဖြင့် လာချည်ပါမည်၊ မလန့်ပါနှင့်။
၄ - ငွေများကို ပြည့်မပြည့် ရေ ပါမည်၊ ငွေ အရေအတွက်ပြည့်ပါက နဂ္ဂတစ် များ ထားသည့်နေရာ ကို ပြောပြ ပြီး လက်က ပုဝါကို ဖြေ ပေးပါမည်။
ဝင်းပပ မှာ စိတ်ထဲ က နည်းနည်း လှန့် သွားသော်လည်း အင်း ခနပဲ လေ ဟု တွေးပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ကို ကုတင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်ပြီး အံဆွဲ ထဲ မှ ပိတ်သား အနက်ထူထူ တစ ကို ယူလိုက်ပြီး မျက်လုံးပေါ် အုပ်စီးကာ ခေါင်းနောက်ဘက်မှာ ချည်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ နံရံကို မျက်နှာ မူကာ ရပ်နေလိုက်၏ ၊ စာထဲက အတိုင်း လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ဘက် ပစ်ပေးထားလိုက်၏။
ဦးတင့် တယောက် ခြေဖျားထောက်ထွက်လာပြီး ဝင်းပပ လက်ကောက်ဝတ် နှစ်ဘက်ကို ပုဝါစ တခုဖြင့် သေခြာစွာ ဝက်တုတ်တုတ် လိုက်သည်၊ ဝင်းပပ ကလည်း အခန်းတည်း မှာ လူရှိနေတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရ လို့ လန့်သွားခဲ့၏၊ သို့သော်လည်း ဟန်ကိုယ့်ဘို့ ဖြင့်၊
“ ရှင် လိုချင်တဲ့ ပိုက်ဆံ မြန်မြန်ယူပြီး ကျမ ကို နဂ္ဂတစ် တွေ ပြန်ပေးပါတော့...”
ဦးတင့်မှာ သူ့ အသံ မမှတ်မိစေရန် ကွမ်းသီး ခြမ်း ပါးစပ်မှာ ငုံပြိး လေသံ မာမာ ဖြင့် ပြောလိုက်၏၊
“ အောင်မယ် ဒီလိုလွယ်လွယ်နဲ့ ဘယ်ရ မလည်း ၊ငါ အခု စိတ်ပြောင်း သွားပြီ၊ ဒီငွေလောက်နဲ့ မရ ဘူး ငါ့ အလို ဆန္ဒကို လိုက်ရော ပေးရမယ်၊ သဘောတူလား သဘော မတူရင်၊ အခု ထွက်သွားနိူင်တယ်၊ တူရင် တော့ ခနလေး ပဲ ငါ စိတ်ကျေနပ်တာနဲ့ အဲ နဂ္ဂတစ်တွေ ငါ ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားမယ်၊ နောက်လည်း ဘယ်တော့မှ အနှောက်အယှက် မပေးတော့ဘူး...”
“ ရှင် ယုတ်မာလှချည်လား....”
“ နင့်သဘောပဲလေ..ငါက အကြမ်းမကိုင်ပါဘူး... ”
ဝင်းပပ စဉ်းစား နေ၏၊ အင်း အခု ဘယ်သူမှ မသိပဲ ဒီအခန်းထဲ မှာ ဖြစ်သွားတာက လူတကာရဲ့ တံတွေးပင်လယ်ကြောမှာ မျော ရတာထက် တော့ တော်အုန်းမယ် ထင်တာပဲ လို့ တွေးရင်း
“ ကဲ ရှင် ပြီးရင် ဂတိမပျက်ရဘူး၊ ဓါတ်ပုံတွေရော နဂ္ဂတစ်တွေရော ထားခဲ့ ရမယ်...”
“ အေး ငါလိုချင်တာ နင်ပေးရင် နင်လိုချင်တာ ရမှာပေါ့....”
ဦးတင့်က ဝင်းပပက အနောက်မှ လက်ဆွဲ ခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တပိုင်း ကန့်လန့်ဖြတ် မှောက်ချလိုက်၏၊ ဝင်းပပ မှာ မွေ့ယာပေါ် မျက်နှာအပ်လျှက်ကျ သွားပြီး လက်က လည်း နောက်ပြန်ချည်ထားတာမို့ ကုန်းထလို့ မရ၊ ကုတင် ပေါ်မှာ ကိုယ်တပိုင်း မှောက်ရက် ဖြစ်သွားရတော့၏။
ဦးတင့်က အချိန်ဆွဲ မနေပါ၊ ဝင်းပပ ခါးကျင်ကျင်လေး မှ ထမိန်ကို ဖြေကာ အရင်းမှ ဆောင့်ဆွဲ ချွတ်ချလိုက်သည်၊ ဝင်းပပ ပေါင်တန်ကြီးတွေ ဖွေးကနဲ့ ပေါ်လာ၏၊ လုံးဝန်း အိတုန်နေသော ဝင်းပပ တင်သား လေးတွေကို သူ့ အသားပျော့ပျော့ ပင်တီလေးက အတင်း ဆွဲ စိထားသလိုပင်၊ ဦးတင့် လက်တွေက ဝင်းပပ တင်လုံးကြီး တွေကို အားမလိုအားမရ ညှစ်လိုက်ရင်းက ပင်တီလေး ကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
အား ဦးတင့် လီးကြီး ပေါက်ကွဲ လု မတတ် ဖြစ်သွားရသည်၊ ဝင်းပပ အဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးအမြှင် မရှိ ပြောင်နေပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှ အနောက်ဘက်ကို ပြူထွက်နေသည်၊ ဖောင်းမို့မို့ကြီး ဖြစ်ပြီး နူတ်ခမ်း သား ညိုညိုလေး တွေက တွန့်တွန့်လေး တွေ နှင့်၊ အတွင်းသား နီနီလေး ကို မသိမသာ မြင်နေရသည်။
ဦးတင့် က ဝင်းပပ ခါးကျင်ကျင်လေး ကို ကိုင်ပြီး ကုတင်စောင်းရောက်အောင် ဆွဲ ယူလိုက်သည်၊ နောက်တော့ ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကို လည်း သူ့ဒူးခေါင်း ဖြင့် ထိုးကားထားလိုက်သည်၊ ဦးတင့် ကုတင်ဘေး ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင် လိုက်တော့ ဦးတင့် မျက်နှာ နှင့် ဝင်းပပ အဖုတ် တတန်းထဲ ဖြစ်သွား၏။
ဦးတင့် ကသူမျက်နှာ ပိုဝင်လို့ လွယ်အောင် ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် တွန်းကားထားပြီး ဝင်းပပ အဖုတ် ကြီး ကို ရှလွတ်ကနဲ လျှာဖြင့် ရက်လိုက်သည်၊
“ အမေ့...”
ဝင်းပပ ရုတ်တရက် စိုစွတ်စွတ် လျှာကြီး က သူ့ အဖုတ်ပေါ် လာရက်လိုက်တော့ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ထဖို့ ကြိုးစားလိုက်မိသည်၊ သို့သော်လည်း လက်နောက်ပြန်ချည်ထားတာမို့ ကိုယ်က ထလို့ မရပဲ ဖင်ကြီးပဲ ကြွလာ၏။
ဦးတင့် အကြိုက် ဖြစ်သွားပြီး ဦးတင့်က ဝင်းပပ တင်ပါးနှစ်လုံးကို လက်တဘက်တချက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ရင်း ဝင်းပပ အဖုတ်ကို အားရ ပါးရ ခွေးရေသောက်သလို ရက်တော့၏၊ ဝင်းပပ ၏ နူးညံ့သော အဖုတ် အတွင်းသား တွေကလည်း နူးညံ့စိုစွတ်ပူနွေးနွေး လျှာကြီး ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ကျလာပြီး အသည်း လည်း ယား၊ အရသာလည်း ရှိ ဆိုတော့ ဖင်တရမ်းရမ်း နှင့် ဖြစ်နေရရှာလေသည်။
ဦးတင့်က နောက် လျှာကို မာမာ လေးတောင့်ထားပြီး ဝင်းပပ စောက်ခေါင်းအတွင်း ဝင် နိူင်သလောက် ထိုးထိုးထည့်ရင်းက လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့်လည်း ဝင်းပပ စောက်စေ့လေးကို လှိမ့်ပွတ်ပေးနေရာ ဝင်းပပခမျာ မကြာခင်ပဲ ကိုယ်လေး တောင့်တင်း ပြီး တချီ ပြီးသွားရ ရှာလေသည်။
ဦးတင့်က တချီပြီးသွားသဖြင့် ပျော့ခွေကျ သွားသော ဝင်းပပ ကို တချက်ကြည့်လိုက်ရင်း ပြုံးလိုက်ကာ၊ ဒူးထောက်နေရာက ထ ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်လေသည်၊ ကုတင် စောင်းမှာ မှောက်လျှက် ဖင်လေးကုန်းပြီး ပေါင်နှစ်လုံး ကားလျှက် ဖြစ်နေသော ဝင်းပပ အနောက်မှာ ရပ်ရင်းက သူ အခုလေးတင် ရက်ထားသဖြင့် တံတွေးများ စောက်ရည်များဖြင့် ရွဲစို ပြီး ဟတတ လေးဖြစ်နေသော၊ ဝင်းပပ စောက်ပတ် အ၀ တွင် သူ့လီးကြီးကို တေ့လိုက်သည်။
နောက်တော့ သူ့လီးတန်ကြီး တဖြေးဖြေးချင်း ဝင်သွားသည်ကို အမြင် အရသာ အထိအရသာ တို့ ကို တလက်မ ချင်း ကောင်းကောင်း အရသာ ခံ နေတော့သည်၊ ဝင်းပပ ခင်မျာမှာလည်း အခု လေးတင် ပြီးထား ၍ အရည်များ ရွဲစို နေသော သူ့ စောက်ဖုတ် အတွင်း၊ ပူပူ နွေးနွေး လီးထိပ်ကြီးက တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် တိုးဝင်လာခဲ့ရာ၊ အသက်ရှု ပင် မှားသွားခဲ့ရသည်။သူ့ စောက်ဖုတ်တွင်းက အထိအတွေ့ အရသာက သူ့ ဦးနှောက်က ကြောက်ရွံ့၊ ရွံ့ရှာ၊ ရှက် စိတ်တို့ ကို ဖုံးလွှမ်း သွားစေခဲ့ရာ၊ လီးကြီး အဝင်ရ လမ်းကြောင်းဖြောင့်စေရန်၊ သူ့ဖင်ကြီး ကို ကော့မြှောက် ပေးနေမိ လေသည်။
ဦးတင့်မှာ လည်း ဝင်းဝါဖြူဖွေးနေသော ဝင်းပပ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်နှိပ်ရင်းက သူ့ဒစ်ကြီးက ပွတ်ဆွဲ ပေးနေသည့် နူးညံ့ အိစက်နေသည့် ဝင်းပပ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နုနု လေး တွေရဲ့ အရသာကို မှိန်းခံရင်း မှန်မှန် စ ဆောင့်ပေးနေလေတော့သည်။
ဝင်းပပ အဖို့မှာလည်း လက်နောက်ပြန် ချည်ထားခြင်း ခံနေရသဖြင့် သူ့ ရင်သား အစုံမှာ မွေ့ယာပေါ် ဖိထားသလို ဖြစ်နေရသည်၊ အနောက်မှ မှန်မှန် ဆောင့်ပေးနေသော လီးကြီး အ သူ့ စောက်ခေါင်းတွင်း ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ကြီး ခံစားနေရသလို၊ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို အနောက်မှ အမည်မသိသူ၏ ပေါင်ခြံက လာဖိတိုင်း သူ့ ရင်သားတွေနှင့် မွေ့ယာတို့ ဖိပွတ်နေမှုကလည်း သူ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို မာတင်းကာ တကိုယ်လုံး သွေးတွေ တဖြန်းဖြန်းထ ၊အရသာ တမျိုးခံစားနေရတော့သည်။
ဦးတင့် မှာ ဆောင့်လိုးလို့ အရှိန်ရလာသည်နှင့် အမျှ ဝင်းပပ အဖုတ်ထဲ မှ ပွစိပွစိ ညှစ်ပေးနေတာကို လည်း ခံစားနေရ၍ ကောင်မလေး လည်း စိတ်ထ နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းသိသည်။အခု အခြေအနေမှ တော့ မထူးတော့ ပြီ ဟု တွေးကာ ဝင်းပပ လက်နောက်မှာ ချည်ထားသည့် ပုဝါကို ဖြေပေးလိုက်လေသည်၊ နောက်တော့ ဝင်းပပ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ အားရ ပါးရ တဖန်းဖန်း ဆောင့်လေတော့သည်၊ ပါးစပ်ကလည်း လေသံခပ်မာမာ ဖြင့်၊
“ စောက်ကောင်မ မျက်နှာဖုံးကို ဆွဲချွတ်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့နော် ၊ ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားတာနဲ့ နင် ဒုက္ခ ရောက်ပီမှတ်တော့...”
ဝင်းပပ မှာလည်း ဘာမှ ပြန်မပြောနိူင်တော့ပါ၊ အခုမှ မွေယာပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို ပြန်ပြန် ကော့ပေးနေရှာတော့သည်။ ဦးတင့် မှာလည်း ဝင်းပပ ပေါင်အရှေ့ပိုင်း ကို လက်ဖြင့် ဆွဲကာ ဆောင့်ဆောင့်ပေးနေ ရင်း ပြီးချင်လာ ခဲ့လေသည်။
သို့သော်လည်း ပြီးလိုက်ရမှာကို နှမြောသလို ဖြစ်နေသဖြင့် စိတ် ကို တခြားဟာတွေ တွေးပြီး ထိန်းထားလေသည် ထို အချိန်မှာပင် ဝင်းပပ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်ကနဲ ဖြစ်ကာ ငြိမ်သွားသဖြင့် ဝင်းပပ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားကြောင်းသိလိုက်ရလေသည်၊ ထို့ကြောင့်သူလည်း ရပ်လိုက်ပြီး မာတောင်နေသေးသော သူ့ လီးကြီးကို ဝင်းပပ စောက်ခေါင်းထဲ မှာ စိမ်ထားရင်း ဇိမ်ခံ နေလိုက်တော့သည်။
ခန အမောပြေ နားပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို ဝင်းပပ အဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ဝင်းပပ ကို လက်ဆွဲ ပြီး ကုတင်ဘေး ကြမ်းပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်၊ နောက်တော့ သူ့ လီးကြီးကို ဝင်းပပ နှတ်ခမ်း၀ ကို တေ့လျှက်
“ ရော့ ငါ့လီး ကို စုပ်စမ်း..ကောင်းကောင်းစုပ်နော် သွားနဲ့ မခြစ်မိစေနဲ့..”
ဝင်းပပ တခုခုပြောမလို့ ကြံရင်း ပါးစပ်ဟလိုက်ချိန် ဦးတင့် လီးကြီးက သူ့ အာခံတွင်းထဲ ဝင်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်လေသည်၊ ဦးတင့်က ဝင်းပပ ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဝင်းပပ ပါးစပ်လေးထဲ သူ့ လီးကြီးကို ထိုးသွင်း နေတာမို့ ဝင်းပပ တယောက် ကမန်းကတန်း သူ့လက်ကလေးဖြင့် ဦးတင့် ပေါက်ခြံကို တွန်းထားမိလေသည်။
ထိုကြားထဲ မှပင်တချက် အာဂေါင် နားကို ထိုးမိသွားသဖြင့် အော့ကနဲ့ ဖြစ်သွားရလေသည်၊ ပုလွေမုတ် အတွေ့ အကြုံ ရှိသောသူ မို့ ဝင်းပပ က ဦးတင့်လီးကြီး သူ့ အာဂေါင် မထိုးမိစေရန်၊ သူ့ လက်ကလေး နှင့် ဦးတင့် လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ ပါးစပ်ထဲ အဝင်ခံနိူင်သလောက်သာ ပေးဝင်စေလျှက် သူ့ နှတ်ခမ်းတွေကို စိ၊ သူ့လျှာလေးဖြင့် ဦးတင့် ဒစ်ကြီးကို ထိုးဆွ ကစားပေးရင်း က စုပ်စုပ်ပေးလေသည်။
ဦးတင့် မှာ ဝင်းပပ ၏ တချက်တချက် စုပ်ပေးလိုက်သည့် စုပ်အားကြောင့်၊ ဆီးပြွန်ထဲ မှ ပင် စစ်ကနဲစစ်ကနဲ နေအောင် ကောင်းလှသဖြင့် ကြာကြာ မထိန်းနိူင်တော့ခြေ၊ ဝင်းပပ ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက နောက်ဆုံတချီ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီး သူ့ သုတ်ရည်များကို လွတ်ပေးလိုက်လေတော့သည်၊ ဝင်းပပ မှာ ဘယ်လိုမ ရုန်းထွက် လို့မရ သဖြင့် သူ့ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်လာသော သုပ်ရည်ပူပူ များကို အသက်ရူ လို့ရအောင် အမြန် မြိုချပစ် နေရလေတော့သည်။
ဦးတင့် မှာ တချီ ပြီးသွားသော်လည်း လွတ်ပေးရမှာ နှမြောနေသေးသဖြင့် ဝင်းပပ ကို ရေချိုးခန်းခေါ်သွားပြီး အပေါ့အပါး သွားကိုယ်လက် သန့်စင်ခိုင်းပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်ခေါ်လာခဲ့လေသည်၊ ထိုအခါမှ ဝင်းပပ ၏ အပေါ်ပိုင်း အင်းကျီကို ချွတ် ပြီး နိူ့ကြီး များကို အားရ ပါးရ စို့ခြင်း ဆုပ်နှယ်ခြင်းများ လုပ်ရလေတော့သည်။
ထို့ အတွက်ကြောင့်လည်း သူ့ လီးကြီး မှာ မကြာခင် ပြန်မာလာလေတော့သည်၊ဝင်းပပ မှာလည်း မထူးတော့ဘူး ဟုတွေးနေလို့လား၊ ဦးတင့်၏ အကိုင် အတွယ်များကြောင့်လား မသိ၊ ဘာမှ ကို မပြောတော့ပဲ ရေငုံနူတ်ပိတ်နေကာ ဦးတင့်ကို ပြန်လည် ဖက်တွယ်လာခဲ့တော့သည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် နောက်ထပ် နှစ်ချီကို တက်ညီလက်ညီ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်၊ ဦးတင့် မှာ ဝင်းပပ အပေးကောင်းမှုကြောင့် စွဲသွားခဲ့ပြီး သူဘယ်သူ ဆိုတာကို အသိပေးခြင် ခဲ့သော်လည်း နောက်ဆက်တွဲ ပြဿနာ များကို ကြောက်သဖြင့် နောက်ဆုံးအချီ အပြီး ဝင်းပပ နားနေတုန်း ၊
“ ကဲ ကောင်မလေး ငါသွားပြီ နင့်နဂ္ဂတစ်ကိစ္စ စိတ်မပူနဲ့ နောက် ၁၅မိနစ်နေမှ နင့် မျက်နာဖုံးကို ဖွင့်ကြားလား..”
ဟု ပြောကာ လစ်ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။ဦးတင့် တံခါးပိတ်သွားသံကြားပြီး ခန အကြာမှာ ဝင်းပပ သူ့မျက်နှာဖုံးကို ချွတ်ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ဘေး စားပွဲ ပေါ်မှာ စာအိပ်လေးနဲ့ ထည့်ထားသော ဖလင်နဂ္ဂတစ် ထုပ်ကို တွေ့လိုက်ရလေတော့သည်။
မျိုးမမ မှာ မောင်ဟန် နဲ့ ဖြစ်ပြီး တော့၊ နဂိုလ်ထဲက ပြင်းပြ သော ဆန္ဒ ရှိသူ ပီပီ၊ ခံစားမှု အရသာကို လည်း ကြိုက်သွား၊ မောင်ဟန် နဲ့လည်း သိပ်အခွင့် အရေး မရ တော့ ၊ ရမက်ဆန္ဒ တွေက တနေ့ တနေ့ အဲဒီ အကြောင်းပဲ တွေးနေမိသလို ဖြစ်နေရသည်။
ဦးတင့် ကြီး မနော်ကို လုပ်တာ ကို ချောင်းကြည့်ဘူးတော့ လည်း ဦးတင့် လီးကြီး ကို မြင်ဖူး နေပြန်တော့ ၊ ဦးတင့် ကို တွေ့လိုက်ရင် အောက်ပိုင်းကို လှမ်းကြည့်ကြည့် မိနေလေသည်၊ ကာမ ဆန္ဒ တွေ လိုချင်ရက် နှင့် မဖြည့်စည်း နိုင်လို့ လား မသိ၊ လူလည်း အကြောတက် သလို၊ အညှောင်းထ သလို ဖြစ် နေခဲ့ရသည်။
ဒေါ်ကြီး မြ တို့ သူ့မေမေ တို့ ဖိုးသက် ကို ခေါ်ခေါ် ပြီး နှိပ်ခိုင်း နင်းခိုင်း နေတာ တွေ့ မိတော့ သူလည်း အနင်းခံ ချင်စိတ် ပေါ်လာခဲ့၏၊ တနေ့ ညဘက် မျိုးမမ အစောကြီး အိပ်ယာပေါ် တက်နေပေမဲ့လည်း အိပ်မပျော် တလူးလူး လိမ့်လိမ့် နှင့် ဖြစ်နေတော့ ပရုပ်ဆီ ဗူးလေး အောက်ထပ်မှာ ထားခဲ့တာ သတိရည ပြီး အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းထဲ ဆင်းယူ မလို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထို အချိန် မှာပင် ဒေါ်ကြီး မြ အခန်းက ထွက်လာသော ဖိုးသက် ကို တွေ့လိုက် ရသည်။
“ ဟဲ့ ဖိုးသက်..ဘယ်က လာတာလဲ ဒေါ်ကြီးမြ ကို သွားနှိပ်ပေးတာလား..”
ဒေါ်မျိုးမမ ကို တွေ့ လိုက်ရသော ဖိုးသက် ရုတ်တရက် လန့် သွားသော်လည်း ဒေါ်မျိုး မမ ၏ မေးခွန်းကို ချော်လဲ ရောထိုင်ချလိုက်ရသည်။
“ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ မမမျိုး..ဒေါ်ကြီးမြ က အရမ်းညှောင်း နေတယ် ဆိုလို့....”
“ အေး ငါလည်း အဲဒါ ပြော မလို့ နင် အိပ်ချင်ပြီ လား..ငါလည်း ညှောင်းနေလို့ ခိခိ၊ ဒါပေမဲ့ နင် အခု တယောက် နှိပ်ပြီးရင် ပင်ပန်းနေပြီ ပေါ့ သွားသွား နောက်နေ့ ကျမှ...”
ဒါမျိုး အခွင့် အရေး မျိုး ဖိုးသက် ဘယ်လို လက်လွတ်ခံနိူင် မှာလဲ ဟင်းဟင်း၊ အခွင့်အရေး ဆိုတာ နောက်တခါ ရမရ ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ဘူးလေ။
“ အော် ရ ပါတယ် မမမျိုး ရဲ့ မပင်ပန်း ပါဘူး၊ ဒေါ်ကြီး မြ က တက်နင်းပေးရုံ ပါပဲ...”
ဖိုးသက် စိတ်ထဲ မတော့ ငါ့ ကံ တယ်ကောင်းနေပါလား၊ အခု တင်ပဲ ဒေါ်ကြီးမြ ကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေ အောင် လိုးလာခဲ့ရ ပြီး အခု မမမျိုးက လည်း အနှိပ်ခံချင်တယ် ဆိုပါလား၊ အဟီး၊ သိပ်မလော နဲ့ ဖြေးဖြေး ချင်း သိမ်းသွင်းမှ အဟီး၊ ဒီအပျိုကြီး မမ ကို ပါကင်ဖွင့်ခွင့်ရ ရင်တော့ သေပျော်ပါပြီ ၊ အဟီး ဆိုပြီး ဖြစ်နေလေသည်။
“ အေးလေ အဲ ဒါဆိုလည်း တလက်စ ထဲနဲ့ ငါ ဧည့်ခန်းထဲ က စားပွဲ ပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ပရုတ်ဆီ ဗူးလေး ပါ သွားယူပြီး လာခဲ့ဟာ ငါ့ အခန်းထဲကို...”
“ ဟုတ်ကဲ့ မမ မျိုး ကျနော် အခုပဲ သွားယူလိုက်မယ်...”
မျိုးမမ မျက်စေ့ထဲ အမှတ်မထင် သတိထားလိုက်မိတာ၊ ဖိုးသက် ပုဆိုး အောက်က တခုခု လှုပ်သွားသလိုပဲ ၊ ဒီကောင်လေးများ ? အင်း ...?. ၊ မျိုးမမ မျက်နှာပေါ် အပြုံးရိပ် တခု ဖြတ်သန်းသွားလေသည်။
ဖိုးသက် အောက်ထပ်ဆင်း ပရုပ်ဆီ သွားယူနေတုန်း မျိုးမမ တယောက် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ကို ချွတ်ပစ်လိုက် သည်၊ ထမိန် အသား ပျော့ပျော့ ကို လဲ လိုက်သည်၊ အပေါ်ပိုင်းကတော့ အိမ်နေရင်း တီရှပ် ပွပွ ကို အောက်က ဘရာဇီယာ နဲ့ ဆိုတော့ ဘာမှ လဲ စရာ မလိုတော့၊ မျိုးမမ စိတ်ထဲ မှာတော့ ဖိုးသက် နဲ့ တကယ် လိုးဖြစ်လိမ့်မယ် လို့ မထင်။
ဖိုးသက် ဆိုတာ ခု မှ လူပျို ဖြစ်ကာ စ ဆိုတော့ ဟိုမုန်းထ ကြွ ပြီး မိန်းမ မြင်တိုင်း မုန်ယိုနေပြီး ဘာမှ လုပ်တတ် ကိုင်တတ်တာ မဟုတ်ဟု ၊ စာအုပ်တွေ ထဲ ဟိုနား ဒီနား မှာ ဖတ်ဘူး ထားသည်၊ ဆိုတော့ သူလည်း အယားပြေ၊ ဖိုးသက်ကို လည်း သူ့ အပျင်း ပြေ ဆော့ကစား လို့ ရမည့် ကောင်ကလေး လို့ ပင် စိတ်ထဲ ယူဆ ထားသည်။
ဒါကြောင့်လည်း ရဲရဲ တင်းတင်းပင် ဘယ်လို ကစားရ မလဲ လို့ စဉ်းစား နေလိုက်၏၊ သို့သော်လည်း နဂိုလ် အတွင်း စိတ်ဓါတ် အခံက ဆာနေသော မျိုးမမ တယောက်၊တွေးနေရင်းက ပင် သူ့ အဖုတ်ထဲ မှာ အရည်များ စို စွတ်လာခဲ့ရပေသည်။
ဖိုးသက် အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ မျိုးမမ သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်ရက် လဲ နေ၏၊ မျိုးမမ ၏ဖေါင်းမို့ စွံ့ကား နေသော ဖင်ကြီး ကို ကြည့်ရင်း ဖိုးသက် လီး မှာ ဖြောင်းကနဲ မာလာ ရ၏၊ မျိုးမမ အခန်းတံခါးကို အသံ မမြည်အောင် ဂလန့် ထိုးပြီး ပြန်ပိတ် လျှက် ဖိုးသက်တယောက် မျိုးမမ ကုတင်ဘေး တို့ လျှောက်လာ ခဲ့လိုက်သည်။
“ မမမျိုး နင်း ပေးရမှာလား ၊ နှိပ်ပေးရမလား...”
“ အင်း ငါနင့် ကိုယ်ကြီး မခံနိူင်လောက်ဘူးထင်တယ်၊ ခြေသလုံး ပေါင်လေး လောက်ပဲ နင်လက်သန်သလောက် နှိပ်ပေးပါဟယ်၊ နောက် ဇက်ကြောလည်း နည်းနည်း လေး ဆွဲပေး၊ အဲ လောက်ပါပဲ....”
“ ဟုတ်ကဲ့ မမမျိုး....”
ပြောရင်း ဆိုရင်း ဖိုးသက် တယောက် ကုတင်ပေါ်ရောက်နေလေပြီ၊ ပထမ တော့ ထမိန်ပေါ်မှ ပင် အုပ်ကိုင် ပြီး ခြေသလုံးသား တွေကို စနှိပ်ပေး၏၊နောက်တော့ နှိပ်ရတာ အားမရ သလို နှင့် ထမိန်ကို အသာ ဒူးခေါက်ကွေး နားလောက်ထိ တင်ကာ မျိုးမမ ၏ ခြေသလုံးသား များကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်တော့သည်၊ ခြေသလုံးတွေက ချောမွတ် ပြီး ဝင်းနေလိုက်တာ၊ ပေါင်တွင်းသား တွေ ဆို ဘယ်လို နေမလဲ ၊ ဖိုးသက် နည်းနည်း လောဘ ကြီးလာ၏။
သို့သော် ပေါင် ကို တော့ ထမိန် မလှန်ရဲ ၊ တော်ကြာ အပျိုကြီး ထ အော်ပြီး သူ့ အဖေ ကို တိုင်ပြောပါက စောက်ပြဿနာ တက်အုန်းမည်၊ မျိုးမမ ခြေသလုံးကို အရသာ ခံပွတ်ရင်း မှ ပေါင် လုံး နားကို တက်တက် လာပြီး ထမိန် ကို ပါ သူ့ လက်ဖြင့် မသိမသာတွန်းတင် လာသည်။
ဒေါ်မျိုးမမ ပေါင်လုံး ကတော့ မေသူဇာထက် ကြီးသော်လည်း ဒေါ်ဒေါ်လှ လောက်တော့ မတုတ် အနေတော်ပင်၊ ဖိုးသက် က ဒါတောင် ဒူးအထက် တထွာလောက်ထိပဲ ရောက်သေးသည်။သရည် တမြှားမြှားကျ နေပြီ၊ ဒူးခေါက်ကွေး အထက် ပေါင်ဟဲ့..တွင်းနား ဖိုးသက်လက်ဖဝါး တွေ ရွေ့လာတော့ မျိုးမမ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ ဒါသူ့ ရဲ့ အားနည်း ချက်ပဲ အဲဒီနေရာ ထိလိုက်ရင် သူမခံနိူင် အရမ်းယားတတ်သည်၊ မျိုးမမ တွန့် ကနဲ ဖြစ်သွားတော့ ဖိုးသက်က မေးလိုက်သေးသည်၊ အမှုအမှတ်မဲ့ လိုဖြင့်..
“ မမမျိုး နာသွားလို့လား...”
“ ဟဲ့ယား လို့ဟဲ့...အဲနေရာကို မထိခလုပ်ထိခလုပ်ဆိုယားတယ်ဟ...”
မျိုးမမ ဘာအဓိပ္ပါယ်နဲ့ ပြောမှန်း သိပေမဲ့ ဖိုးသက်က ကိုယ်လိုရာ ကိုယ်ဆွဲတွေးပီး သဘောကျနေ၏။
“ အဲဒါဆိုလည်း ထိအောင် နှိပ်ပေးမယ်လေ..”
ဖိုးသက် လက်ဖဝါး တွေက ထမိန်အောက်မှ ပေါင်အရင်းသို့ ထိုးတက်ကာ လက်မ တွေက ပေါင် အတွင်းသားကို ပွတ်ပေးနေ၏၊ ဖိုးသက်လက်ဖဝါးက မျိုးမမ တင်သား အောက်ခြေ နား ရောက်လာတော့ သူ့လက်မ က စောက်မွှေး တွေကို စမ်းမိနေခြေပီ၊ ဟိုက် အပျိုကြီး အတွင်းခံတောင် မဝတ်ထားဘူး။
ဟာမထူးပါဘူးကွာ လို့တွေးရင်း ဖိုးသက် လက်မ က တောဝင်တိုးတော့သည်၊ ဟိုက် တောက မိုးရွာထားပြီ ထင်တယ် စိုလို့ပါလား၊ ဖိုးသက် လက်မ ထိပ်ဖျားက ခြုံဘုတ်အရင်းက တောင်ကုန်းမို့မို့ ကို ရောက်သွား၏၊ ဖိုးသက် ရှေ့ဆက် မသွားခင် ဒေါ်မျိုးမမ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
အပျိုကြီး မျက်လုံး အစုံပိတ်လို့ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်နေသည်၊ ဖိုးသက် အတွက်ကတော့ မီးစိမ်း ပြသည့်သဘောပဲပေါ့၊ ဒီအိမ်ကြီး ပေါ်မှာ ဖိုးသက်စားလာ တဲ့ မိန်းမ ပဲ မနည်းတော့ပြီ၊ ဟဲဟဲ၊ ဖိုးသက် လောဘကြီးလာပြီ၊ တောင်ကုန်းပေါ်က ရေစိမ့်ထွက်နေတဲ့ ပတ်ကြားအက်ကို ရှာသည်၊ တွေ့ပြီ၊ ဖိုးသက် မမှီ မကန်းမို့ မျိုးမမ ခြေထောက်တဘက်ကို ခွ၊ ဒူးနှစ်ဘက်ထောက်ကာ ကုန်းနိုက်သည်။
နုတ်ခမ်းထူထူ ဖေါင်းမို့မို့ ကို စမ်းမိသည်၊ သူ့လက်က ထမိန်အောက်မှာ ဆိုတော့ လက်ချောင်းထိပ်ကလေး တွေနဲ့ သာ စမ်းနေရသည်၊ နောက်ပတ်ကြားအက်ထဲ လက်ချောင်းထိပ်ကို ထိုးထည့်ကာ ခပ်မာမာ အဖုလေးကို သွားပွတ်လိုက်မိသည်၊
“ အ...”
“ ဖုတ်....”
“ အား....”
“ ဒုံး...........”
“ ဟဲ့ဟဲ့....ဖိုးသက်....ဖိုးသက်...ဘာဖြစ်သွားတာလဲ...ဒုက္ခ ပါပဲ.......”
အပေါ်က အသံတွေ နဲ့ အဖြစ်အပျက် တွေကို သေသေခြာခြာ ရှင်းပြရရင်တော့၊ မှောက်ရက်အိပ်နေတဲ့ အပျိုကြီး ရဲ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းကို ဖိုးသက် လက်ဖျားလေးနဲ့ ပွတ်သတ်နေတုန်း အပျိုကြီးလည်း ဇိမ်ကျပြီး ငြိမ့် နေတာပေါ့။
အဲဒီအချိန် ဖိုးတက်က ဒူးထောက်ပြီး လက်ချောင်းကို ထိုးထည့်လိုက်တော့ အပျိုကြီး စောက်စေ့ ကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးမိလိုက်တာ လက်သည်းပဲ ရှိနေလို့လားမသိ၊ အပျိုကြီး မျိုးမမ ဆတ်ကနဲ ရုပ်တရက် ခြေထောက်မတင်လိုက်တာ၊ သူ့ခြေထောက်ပေါ်ခွထားတဲ့ ဖိုးသက် ပေါင်ကြား တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဘော ကိုသွားရိုက်မိလိုက်တော့ ဖိုးသက်ခမျာ အားကနဲ အော်ပြီး ကုတင်အောက် လိမ်ကျသွားတာပါ။
ဖိုးသက်တယောက် သူ့ပေါင်ခွဆုံကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အုပ်ပြီး တအီးအီး အော်နေတော့ မျိုးမမ ခမျာလည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့၊ ခနနေမှ ဖိုးသက်တယောက် တဖြေးဖြေးနဲ့ ငြိမ်ကျသွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တော့ သလို၊အရှိန်လည်း ပြန်ကျသွားရ ပါတော့သည်။
“ အေးအေး ဆောရီး ဖိုးသက် တော်ပါပြီ ကွယ် ဒီညတော့..”
“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ မမမျိုး....”
“ နင် လမ်းလျှောက်လို့ရရဲ့လားဟဲ့...”
“ အီး..ရ..ရ ပါတယ် မမမျိုး ရဲ့...”
သူ့ အခန်းထဲက ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ထွက်သွားတဲ့ ဖိုးသက်ကို ကြည့်ပြီး မျိုးမမ ခမျာ သူ့ကိုယ်သူ ဒေါပွ မဆုံးဖြစ်နေ ရပါတော့သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
ကိုတင်ထွတ် မနော်ကို ဆွဲရတာ အရသာတွေ့သွားသည်၊ မနော်ကလည်း ရမက်ပြင်းသည်၊ အလုပ်လည်း အဆက်မပြတ် လုပ်နေသူမို့ မနော်ရဲ့ ကိုယ်ခနွာက မာကျစ်နေပြီး သန်မာသည်၊ ကိုတင်ထွတ်ကို အပေါ်က တက်ခွ ဆောင့်တာများ၊ တဖန်းဖန်း နဲ့ ကိုအသံထွက်နေရအောင် ကြမ်းသည်။
ကိုတင်ထွတ်က အခု သူတို့ ကုမ္ပဏီ ရဲ့ ရုံးချူပ် ပြန်ရောက်နေတော့ အလုပ် မယ်မယ်ရရ မရှိ၊ မိန်းမ တယောက်လုံး ရှိသည်မဟုတ်လား၊ အခု တလော ဝင်းပပ လည်း မျက်နှာ မကောင်း တော့ ညဘက် လုပ်ဖို့လည်း သူက မစချင်၊ မနော်က လည်း ရှိနေပြီမို့ သိပ်အကြောင်းမဟုတ်တော့ ၊ ဒါပေမဲ့ မနော် က အမြဲတမ်း တော့ အဆင်မပြေ၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရဖို့က တော်တော် ခက်ခဲသည်။
တခါတုန်းက ဖြစ်ခဲ့ ဖူး သည့် ယောက္ခမ ကြီး ဒေါ်ဒေါ်လှကို ပြန်ချောင်းပြန်တော့ သူ အမှတ်မထင် သတိမထားမိတာလေး တွေ သွားတွေ့သည်၊ မနော်သား ဖိုးသက်၊ နဲ့ သိပ် ပနာရ လွန်းနေသည်၊ သူနောက် အသေအခြာကို လိုက်ချောင်းတော့ ဖိုးသက် က ဒေါ်ဒေါ်လှ ရော၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကိုပါ ဗြင်း နေကြောင်း သိလိုက်ရသည်။
ဟိုက် တယ်သွက်ပါလား၊ မအေပေး လေး၊ အဟီး၊ ကိုတင်ထွတ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် စဉ်းစားရင်း ပြုံးမိသွားသည်၊ ဟုတ်တာပဲ၊ ငါက သူ့ အမေ ကို တကယ်ဆော်နေတာပဲ ၊ ဟီးဟီး၊ အဲလိုနဲ့ ကိုတင်ထွတ် ဖိုးသက်ကို ခြေရာခံ စဉ်ပဲ၊ တနေ့ ဝုန်းဒိုင်း အသံ နဲ့ အတူ ဖိုးသက် တယောက် မျိုးမမ အခန်းက ထွက်လာတာတွေ့လိုက်ရသည်။
ဟိုက်၊ ဒါတော့ လွန်ပြီထင်တယ် ဒီကောင်၊ ငါ့ မရီး အပျိုကြီးကို ပါ တွတ်နေတာပေါ့၊ တောက်၊ ငါ ဒီလောက် ဒီကောင့်ကို ချောင်းနေတာ ဒါ ဘယ်လိုလွတ်သွားတာလည်း၊ ကိုတင်ထွတ် ချက်ခြင်း သွေးဆူလာ၏၊ သူဝင်းပပနှင့် မရခင်ကထဲက မျိုးမမ ကို သူမှန်းပြီး ဂွင်းထုလာခဲ့ဘူးသည်။
အဲဒီ အချိန်လောက်ထဲက မျိုးမမ ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က သူ့ မိန်းမ ဝင်းပပ ထက် ပိုထွားပိုတောင့်သည်၊ ဝင်းပပ နဲ့ ဒေါ်ဒေါ်လှ တို့ ကြားထဲက ဘော်ဒီဆိုဒ် မျိုး၊ နောက်တော့ ဝင်းပပ နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ ပြီးတော့ မျိုးမမ အပေါ် သိပ်စိတ်မရှိတော့၊ အခုတော့ စိတ်ပြန်လည်လာပြီ၊ အရင်ကတော့ မရီးမို့၊ အခုတော့ ယောက္ခမ တောင် လုပ်ပြီးနေပြီ ဟာကို၊ မရီးလောက် ကတော့ နည်းတောင် နည်းသေးတယ် ပြောရမလား။ဖိုးသက် မျိုးမမ အခန်းက ထွက်လာတာ၊ ၊မျိုးမမ ထမိန် ကပိုကယိုနဲ့ လှေခါးထိပ်နား လိုက်ပို့ ပြီး သူ့ အခန်းထဲ သူပြန်ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတဲ့ ကိုတင်ထွတ် တယောက် စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်တခု ချလိုက်တော့သည်။
မျိုးမမ ဖိုးသက်ကို လှေခါးနားအထိ လိုက်ပို့ ပေးတော့ ဖိုးသက် တယောက် နည်းနည်း သက်သာသွား ပုံ ရသည်၊ မမမျိုး ကျနော် သက်သာသွားပြီ၊ ပြန်ဆက်နှိပ်ပေးရအုန်းမလား မေးတော့၊ အပျိုကြီး ရှက်နေပြီ မို့ ဟင့်အင်း နောက်တော့ မှ ပဲ ဟု ပြော လွှတ်လိုက်သည်။
အခု အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန် တက်လှဲ လိုက်တော့ အခု န ဖိုးသက်၊ ဂွေးမတက် ခင်က အချိန်လေး ကို ပြန် စဉ်းစား ပြီး အဖုတ် ထဲ မှာ အရည်စို့လာသည်၊ စောက်ကောင်လေး ၊ လူကသာ ငယ်တယ် မခေဘူးပဲ၊ ငါ့စောက်ဖုတ်တောင် ပေါ်တင် ကြီး နိူက်နေပြီ။
ကြည့်ရတာ အတွေ့ အကြုံရှိတယ်ထင်တယ်၊ မျိုးမမ ထမိန်ကို လျှော့လိုက်ပြီး သူ့လက်ချောင်းလေး တွေက အခုန ဖိုးသက်ကိုင်သွားတဲ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်နေမိသည်၊ အခု မှပဲ စောက်ခေါင်းထဲ က တခုခု လိုနေသလိုလို ဟိုနားက ယားသလိုလို၊ ဒီနားက ယားသလိုလို ဖြစ်လာရသည်။
အခု န ကောင်လေး ပြန်လာမယ် ပြောတာ ခေါင်းညိမ့်လိုက်ရင် ပြီးရော၊ မျိုးမမ တွေးရင်း၊ သူ့ လက်ချောင်းလေး တွေက သူ့ရဲ့ အထိမခံ အယားဖု စောက်စေ့လေး ကို သွားပွတ်လိုက်မိရာ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ် ပြီး သူ့ ပါးစပ်မှ ပင် ဟ..ဟ..ဟု အသံထွက်သွားမိသည်၊ အိုး အရည်တွေက လည်း ပိုများလာပြီ။
ငါ တခုခု ရှာမှ ပဲ လက်အစား တခုခု ထည့်လို့ရအောင်၊ မျိုးမမ အိပ်ယာမှ ထ မလို့ လုပ်တုန်း သူ့ အိပ်ခန်းတံခါး ဖြေးဖြေးချင်း ပွင့်လာ ပြီး အခန်းပြင်က မီးရောင်ပြပြ လေး ဝင်လာတာ တွေ့ လို့ ပြန်ငြိမ်လိုက် တယ်၊ ခွေးကောင်လေး အနာသက်သာ သွားတာနဲ့ သူလည်း မနေနိူင်ဘူး ထင်တယ်။
ပြန်လာပြီး၊ ငါက နန့်နန့် တက် ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာ မသိအောင် အသာ ငြိမ်နေလိုက် မယ်၊ မျိုးမမ က အိပ်ပျော်ရင်း လူးလိမ့်သလိုနှင့် သူ့ကိုယ်ကို အခန်းဝဘက် ကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေလိုက်၏၊ သူလူးလွန့် ပြီး လှိမ့်လိုက်တော့ ခြေသံရုပ်တရက် ရပ်သွား သဖြင့် ကိုယ့်ကို ကိုယ်ပြန် အပြစ်တင်မိပြန် သည်။
ညည်း ကလေ ငြိမ်ငြိမ် ကို မနေဘူး၊ တော်ကြာ ကောင်လေး လန့်ပြေးသွားအုန်းမယ်၊ တွေးပြီး အသက်ရူသံ ကို တတ်နိူင်သလောက မှန်မှန်လေး လုပ်ရူကာ အိပ်ပျော်ချင်ရောင် ဆောင်နေလိုက်လေသည်၊ မကြာခင်မှာ ပင် ဖိုးသက်တယောက် သူ့ ထမိန် လျှော့ရဲရဲ ပေါ်မှ ပင် သူ့တင်သားအိအိ ကြီးတွေကို ရွရွ လေး ပွတ်သတ် ဆုပ်နှယ်လာသည်ကို ခံစားရလေသည်။
မျိုးမမ ဖိုးသက် ဟု ထင်နေသူ ကိုတင်ထွတ် မှာ အခု န ဖိုးသက်နှင့် ဘယ် အဆင့်ထိရောက် ခဲ့မှန်း မသိ ခဲ့လေတော့ တကယ်လို့ မျိုးမမ နိူးသွားရင်လည်း ဖိုးသက် နှင့် မျိုးမမ ဖြစ်နေတာကို လူတွေ သိအောင် ဖွင့်ချလိုက် မည်ဟု ချိန်းခြောက်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားသည်၊ အခု အပျိုကြီး ကိုယ်ဟန် အနေအထားနှင့် အသက်ရူသံကို ကြည့်ခြင်း အားဖြင့်လည်း အိပ်မပျော်သေး မှန်း သိနေသည်၊ ဆိုတော့ အပျိုကြီး လိုနေပြီ မှန်း သူသိလိုက်သည်။
သူ့ကို လည်း ဖိုးသက် မှတ် ပြီး ငြိမ်ခံ နေမှန်း သဘောပေါက် သည်၊ ထို့ကြောင့် တတ် နိူင်သမျှ အသံ မထွက်ပဲ လုပ်ဖို့ စဉ်းစားထားလိုက်သည်။ မျိုးမမ ထမိန် မှာ ပြေလျှော့ နေသဖြင့် အလွယ်တကူ ပင် အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ရာ ကိုတင်ထွတ် တယောက် အိစက်နေသော မျိုးမမ ဖင်လုံးကြီး တွေကို တိုက်ရိုက် သူ့ လက်ဖဝါး တွေဖြင့် ပွတ်သတ် နေလို့ ရ နေပေသည်။
ကိုတင်ထွတ် ရဲ့ အတွေ့ အကြုံရှိ နေတဲ့ လက်ဖဝါးတွေက မျိုးမမ ဖင်လုံးကြီး တွေကို တချက်တချက် အားမလိုအားမရ ဆုပ်နယ်ပေးနေရင်းက သူ့ လက်ချောင်းထိပ် ကလေး ဖြင့် ဖင်နှစ်လုံးကြားကို အသာ ပွတ်ဆွဲ သွားပြီး၊ ပေါင်ခွဆုံမှ စောက်မွေး အုပ်ဆီ ရောက်သွားတော့ သည်။
ကိုတင်ထွတ်လက်ချောင်း တွေက စောက်မွေး ထူထူ အောက်မှ အရည်ရွဲ နေပြီ ဖြစ်သော အဖုတ် နုတ်ခမ်းသား ကို ပွတ်သတ် နေသည့် အချိန်မှာတော့ မျိုးမမ အသက်ရူသံ ကို မှန်အောင် ထိန်းဖို့ မလွယ်တော့ ပါ၊ အသက်ရူသံ ပြင်းလာပြီး ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ဖြင့် မျိုးမမ တယောက် ကိုတင်ထွတ် လက်ချောင်းတွေ ပိုပြီး လှုပ်ရှားလို့ ကောင်းအောင် ဖင်ကို အနောက် ဘက် ပစ်ကော့ပေးလာတော့သည်။
ကိုတင်ထွတ် လက်ခလည် က အရည်ရွှမ်း နေသော မျိုးမမ အဖုတ် တွင်း အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေ တော့ မျိုးမမ ခမျာ အသံမထွက်မိအောင် ခေါင်းအုန်း ထောင့်စွန်းကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ကာကြိတ်မှိတ် ခံ နေပေမဲ့၊ သူ ဖင်ကြီးတွေကတော့ နောက်ဘက်ကို ပိုပို ကော့ပေးလာမိတော့သည်။
ကိုတင်ထွတ် တယောက် မှာလည်း သူတချိန်တုန်းက မှန်းပြီး ဂွင်းတောင် ထုခဲ့ဘူးသည့်၊ မရီး အပျိုကြီး ကို ၊အခု သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ကြီးတွေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ် ရုံမက၊ စောက်ဖုတ်ထဲကိုတောင် သူ့ လက်ဖြင့် ထိုးထည့်ခွင့် ရနေပြီ ဆိုတော့၊ သူ့လီးကြီးက မခံ မရပ်နိူင်အောင်ပင် တောင့်တင်း မာကြော နေရလေသည်။
သူလည်း အရစ် မရှည်ချင်တော့ ပထမ အချီကို တော့ ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်လိုက်ချင်လာသည်၊ သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ဖြေချလိုက်ပြီး ကုတင်စွန်းနားသို့ရောက်လုပြီ ဖြစ်သော မျိုးမမ ဖင်ကြီးကို ကုတင် အစွန်းမှ နည်းနည်းလေး အပြင်ထွက်အောင် ခါးလေး မှ ဆွဲယူ လိုက်ရာ၊ ကုတင်ဘေး ရပ်နေသော ကိုတင်ထွတ် ၏ လီးကြီး နှင့် တန်းမိနေတော့သည်။ကိုတင်ထွတ်က သူ့လီးကြီးကို တဘက်က ဆုပ်ကိုင်ရင်း တဘက်က မျိုးမမ အဖုတ်ကို လက်ချောင်းလေး ဖြင့် စမ်းရင်း တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်း လိုက်လေတော့သည်။
မျိုးမမ ၏ အရည်ရွဲ နေသော စောက်ခေါင်းအတွင်း မှ နွေးထွေးမှု ဖြင့် ကိုတင်ထွတ်၏ မာတင်းနေသော လိင်ချောင်းကြီးကို ရစ်ပတ် ကြိုဆို နေသည်ကို မှ မညာမတာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တိုးဝင်သွားသဖြင့် မျိုးမမ ခမျာ အင့် ကနဲ အသံထွက်သွားရသည်။
အပျိုကြီးမှာ အပျို စစ်မည် မဟုတ်တော့ ဟု ကိုတင်ထွတ်က မှန်းထားသော်လည်း တင်းကြပ်လှသော စောက်ခေါင်း က ကိုတင်ထွတ် လီးကြီးကို အတင်းဆုပ်ထားသလို ခံစားရသဖြင့် ကိုတင်ထွတ် မှာ အရမ်း ကို စီးစီးပိုင်ပိုင် အရသာ ကို ခံစားနေရလေသည်၊ ကောင်းလွန်းလို့ ချက်ခြင်းပြီးသွားမည် စိုးသဖြင့် အစပိုင်း အရမ်း လောဘကြီးခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်း မှာ ဇိမ်ခံ ၍ ဖြေးဖြေး ချင်း မှန်မှန်လေး လိုးနေခဲ့လေသည်။
သို့သော်လည်း မျိုးမမ မှာ မူကား ကိုတင်ထွတ်လီးကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ ဝင်ဝင်လာခြင်း သာ နည်းနည်း နာသွားသော်လည်း တဖြေးဖြေး ချင်း အရသာ ရှိလာခဲ့ ရာ၊ ကိုတင်ထွတ် ဇိမ်ခံ လုပ်နေမှုကို အားမရတော့ ပေ၊ သူ့ ကာမ ရေချိန် တအားတက်လာပြီး စောက်ခေါင်း အတွင်းထဲ မှ လည်း လှိုက်လှိုက် ယားလာသဖြင့် ဖင်ကြီး ကို အတင်း နောက်ဘက် ကော့ကော့ ပေးလာတော့သည်။
ကိုတင်ထွတ်ကလည်း မျိုးမမ လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်ပြီး အပျိုကြီး ပြီးချင်လာပြီ ကိုသိသည်၊ အခု လို အချိန်မှာ ကိုယ်လုပ်ချင်တာကို လုပ်လို့ ရတဲ့ အချိန် ဆိုတော့ သူလည်း အားရ ပါးရ လုပ်ပြီး ပြီးချင်တာမို့၊ မျိုးမမ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ကုတင်အောက် ဆွဲချလိုက်သည်၊ အခုတော့ မျိုးမမ က ကုတင်ဘေးမှာကုန်းပြီး ကုတင်ပေါ် မှောက်ရင် အနေအထားနှင့်၊ ကိုတင်ထွတ်က မျိုးမမ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားကာ အနောက်ကနေ၊ အားကုန် ကော့ကာ ဆောင့်နေတော့သည်။
“.ဖုတ်..ဖတ်...စွိ... ”
“ ဖုတ်..ဖတ်...စွိ... ”
သိပ်မကြာခင်ပဲ မျိုးမမ ကိုယ်လုံးကြီးတောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားသလို ကိုတင်ထွတ် လိင်ချောင်းကြီးလည်း ဆပ်ကနဲ ဖြင့် မျိုးမမ စောက်ခေါင်းထဲ မှာ အချစ်ရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထွက် သွားရပါတော့သည်။
ကုတင်ပေါ်မှာမှောက်ရက်ဖြင့် မှိန်းနေရာမှ မျိုးမမ တယောက် သံသယ ဖြစ်လာသည်၊ ဖိုးသက် ကိုယ်လုံးက ဒီလောက်ကြီး ပြီး ဒီလို လေး စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး ဟု ရုတ်တရက် ကုန်းထလိုက်မိသည်။
“ ဟင်..ကိုတင်ထွတ်...နင်နင်.... ”
“ ဟုတ်တယ်....မမမျိုး..ကျနော်ပါ....မမမျိုးကို ချစ်ချင်လွန်းလို့ ကြံမိတာပါ.... ”
“ ဟင် မဟုတ်တာကြီး..ငါ အဝင်း ကို ဘယ်လိုမျက်နှာချင်း ဆိုင်ရ မလဲ..အိုဒုက္ခ ပါပဲ...မှားကုန်ပြီ.. ”
“ မမှားပါဘူး မမမျိုးရယ်..အကုန်မှန်ပါတယ်...အခု နက အရမ်းကောင်းတယ် မဟုတ်ဘူးလား.. ”
“ အို..ငါက...ငါက..... ”
မျိုးမမ က ဖိုးသက်မှတ်လို့ ဟု ပြောမလို့ ကြံရင်း မှ သတိဝင်သွားပြီး ဘာဆက်ပြောရမှန်း မသိရပ်သွားသည်၊ ကိုတင်ထွတ်က ဆက်ပေးလိုက်သည်။
“ ဘာလည်း မမမျိုးက ကျနော့်ကို ဖိုးသက် မှတ်လို့ လို့ ပြောမလို့လား...အဟင်းဟင်း....ကျနော်သိပါတယ်..
“ ဟင့်..ဘာသိတာလဲ. ”
“ အင်းထားလိုက်ပါတော့ အဲဒါတွေ ကျနော် မသိချင်ပါဘူး၊..ကျနော် မမမျိုးကို ချစ်လို့ မဝသေးတာပဲ သိတယ်.. ”
“ ဟင့်..အို..မောင်တင်ထွတ်...အို့ကွယ်.... ”
ကိုတင်ထွတ် ရဲ့ အတွေ့ အကြုံရှိပြီး လား လက်တွေက မျိုးမမ ရဲ့ ဘရာဇီယာ မဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကို မတင်ပြီး ထိုးထောင်နေတဲ့ နိူ့သီးခေါင်းတွေကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေပြီ ဆိုတော့ မျိုးမမ ခမျာ ဘာဆက်ပြော နိူင်တော့မှာလည်း ၊ အခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကုတင်ပေါ်ကို လုံးထွေးကျ သွားပြီး၊ အိမ်ထောင်သည် ကိုတင်ထွတ် ရဲ့ ကျွမ်းကျင်လှတဲ့ အချစ် ထိုးစစ် တွေကို နဂိုလ်ထဲက ရမက်ကြီးလှတဲ့ မျိုးမမ တယောက် ကလည်း လောဘကြီးကြီးနဲ့ ပြန်လည်တုန့်ပြန်နေမိပြီပေါ့။
.............................................................................................................................
ဝင်းပပ တယောက် အိပ် မပျော်၊ အိပ်ယာထဲ တလူးလူး တလွန့်လွန့် ဖြင့်၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း နားမလည် နိူင်၊ ဖြစ် နေခဲ့ရသည်၊ တချိန်လုံး အလုပ်နဲ့ တကုပ်ကုပ်သာ နေခဲ့ပြီး၊ တခြား ဘာကိုမှ စိတ်မဝင်စား ခဲ့သူ၊ ခုတော့ သူ့ယောက်ကျား ကွယ်ရာ မှာ ဖေါက်ပြန်ပြီး၊ မိုးအောင်သူ နှင့် နောက်မီးလင်းခဲ့ မိသည်၊ ပထမတော့ ရမက်ဆန္ဒ ကြောင့်ဟု ထင်ပြီ၊ နောက်ကြတော့လည်း မိုးအောင်သူ ကို ချစ်မိသည်ဟု သူထင်လာခဲ့သည်။
မိုးအောင်သူ နှင့် အချစ်မုန်တိုင်း ထန်ပြီး သော်လည်း ၊ ကိုတင်ထွတ်နှင့် ကြတော့လည်း သူ့ ရမက်ဇောက ကျမသွား၊ ညလည်း ထန် မနက်လည်း ထန် ဖြစ်ခဲ့ရသည်၊ အဲ ဒီတုန်းက သူ့ကိုယ်သူ သိပ် သတိမထားမိသော်လည်း၊ မိုးအောင်သူနှင့် သူ ၏ ဓါတ်ပုံများ ဖြင့် သူ့ကို ချိန်းချောက်ပြီး ကာမ ဆက်ဆံ တာခံလိုက်ရပြီး နောက် မှာ ဝင်းပပ သူ့ကိုယ်သူ ထိပ်လန့် တကြား ဖြစ်လာမိတော့သည်။
အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော်၊ သူ့ကို ဘလက်မေးလ် လုပ်ပြီး ကာမ ဆက်ဆံ ခြင်း ပြုလုပ်ခံရတာကို သူ့ အနေနှင့် စက်ဆုပ်ရွံ့ရှာ ဖြစ်ရမည့် အစား သာယာမိခဲ့သောကြောင့်ဖြစ်သည်၊ အထိအတွေ့ ကြောင့် ထို အခိုက်အတန့်လေး သာယာ သွားမိသည်၊ ဆိုလျှင်လည်း ထားပါတော့၊ အခုတော့ နောက်ရက်တွေ များ မှာပင်၊ ထို အမည်မသိ မျက်နှာ မမြင်ရပဲ သူ့ကို ဆက်ဆံသွားသည့်သူကို တမ်းတ သတိယ ပြီး နောက်ထပ် ခံချင်စိတ်ပေါက် နေသည် မှာ ပုံမှန် မဟုတ်တော့ ဟု သူထင်လာ၏။
သူ့ ကိုယ်ခန္ဓာက တောင်းတ နေမှု ကိုလည်း ဦးနှောက်က မုန်းလာ၏၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အတင်း ကာမ ဆန္ဒကို ချိုးနှိမ် ပြီး ကိုတင်ထွတ် နှင့်တောင် မဆက်ဆံမိအောင် ကြိုးစား ကြည့်သည်၊ ဆားငံ ရေ ဆိုတာ မသောက်ရင် ငတ်မှာ မဟုတ်ဘူးပေါ့၊ အဲဒါက သူ့ အတွေး ၊ ဒါပေမဲ့ မရ ပါ၊ အတွင်းထဲက လှိုက်လှိုက် ထလာတဲ့ ဆန္ဒ ကို ဖုံးဖိ ရင်းက ပေါက်ကွဲ ထွက်လုမတတ် ဆန္ဒတွေ က ကြီးထွား လာခဲ့ရသည်။
ယခု ညလည်း အိပ်ယာထဲ ကွေးရင်း သူ့ဘာသာ အဖုတ်ကလေး ကို ပွတ်နေရင်းက အောက်ဆင်းသွားသော ကိုတင်ထွတ် ကို စောင့်နေမိသည်၊ ပြန်လာရင်တော့ သူက စ မြူဆွယ်တော့မယ်၊ အဓိက က ငါ စိတ်ပျော်ရွှင်ရင်၊ သူများကိုလည်း ဒုက္ခ မပေးရင် ပြီးတာပဲ မဟုတ်လား။
အဲလို စောင့် နေမှ ကိုတင်ထွတ်ကလည်း ပေါ်လာခဲလိုက် တာ ဘယ်များသွားလို့ ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်း၊ သူ့ အဖုတ်ကလေးကလည်း ပွတ်ရင်းနဲ့ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ၊ ရေသွားသောက်ရင်း၊ ကိုတင်ထွတ် ကိုလည်း ကြည့်လိုက်အုန်းမယ် အိပ်ယာပေါ် မြန်မြန်လာဖို့ ခေါ်ရမယ်၊၊ဟုတွေးရင်း အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့သည်။
အလယ်ထပ် လှေခါးက ဆင်းကာနီး မမမျိုး အခန်းက အသံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသည်၊ မမမျိုးများ နေမကောင်း လို့ များလား၊ ခနလောက်သွားကြည့်အုန်းမှ လေ၊ ဟုတွေးရင်း မျိုးမမ အခန်းနား ကပ်သွားမိသည်၊ ဒါပေမဲ့ အခန်းဝနားရောက်တော့ ကြားရသည့်အသံတွေက ကာမ ဆက်ဆံနေကြသည့် အသံမှန်း ကောင်းကောင်းသိသည်၊ ဝင်းပပ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
မမမျိုး ဘယ်က ဘဲ ခေါ်လာပြီး သူ့အခန်းထဲ အလုပ်ဖြစ်နေတာလည်း၊ ညနေကလည်း ဘယ်သူမှ ခေါ်လာတာ မတွေ့ပါဘူး၊ ဒီအိမ်ထဲ မှာလည်း ယောက်ကျား ကြီး ဆိုလို့ သူတို့ ဖေဖေ ဦးဘတုတ် နှင့် ကိုတင်ထွတ်သာရှိသည်၊ ဝင်းပပ စိတ်ထဲ ထင့်ကနဲ က ပိုပြီးလေးလာသည်။
သူ့စိတ်ထဲ မှာ တခုခု ကသေခြာနေသလို ဖြစ်နေပြီ၊ ပိုသေခြာအောင်သာ လုပ်ဖို့ ရှိတော့သည်၊ ဝင်းပပ ခြေဖေါ့နင်းကာ မျိုးမမ အခန်းဝ ကို အသာကပ်သွားသည်၊ တံခါးက ဂလန့် မချထားတဲ လက်တလုံးလောက်ဟ နေသည်၊ အဲဒါကြောင့်လည်း အသံသဲ့သဲ့ ကို သူကြားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
တံခါးကြားက ချောင်းလိုက်တော့ သူ့ အထင်က မှန်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်၊ ညအိပ်မီး ပြာလဲ့လဲ့ အောက် မှာ မျိုးမမ နှင့် ကိုတင်ထွတ် နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့၊ ကုတင်ပေါ်မှာ၊ ကိုတင်ထွတ်က မျိုးမမ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ အားရ ပါးရ ဆောင့်နေသည်။
ဝင်းပပ စိတ်ထဲ မှာ အံသြစရာကောင်းလောက်အောင် ဘလာဖြစ်နေသည်၊ ဘာကို တွေးလို့ ဘာကို စိတ်ဆိုးရမှန်းကို မသိ၊ ဘာမှန်း မသိ ဟာတာတာ နှင့် မျိုးမမ အခန်းဝ က ချာကနဲ လှည့်ထွက် ပြီး အိမ် အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့လိုက်မိသည်။
နောက် အိမ်ထဲ မှာ နေရတာ မွန်းကျပ်သလိုပဲ ခံစားရသဖြင့် မီးဖိုချောင်ဘေး အပေါက်မှ တဆင့် ခြံထဲ သို့ ထွက်လာ ခဲ့မိသည်၊ လရောင် မလင်းတလင်း မို့ ခြေဦးတည့်ရာ လမ်းလျှောက်လာမိသော ဝင်းပပ တယောက် တိုက်နောက်ဘက်ဒေါင့်နား ရောက်တော့ သတိရ ပြီး နည်းနည်း လှန့်လာလို့ အိမ်ဘက် လှည့် ပြန်မယ် လို့ အလှည့်
“ အို့..အု.... ”
“ အသံမထွက်နဲ့...ငါ့ခါးမှာ ဒါးရှိတယ်၊ အသံနည်းနည်း ထွက်တာနဲ့ ထိုးသတ်လိုက်မယ်၊ နားလည်လား.. ”
သူ့ပါးစပ်ကို လက်ဖဝါးတဘက်ဖြင့်ဖိပိတ်ထားပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို နောက်လက်တဘက်ဖြင့် တင်းကျပ်စွာချူပ်ထားသူက ဆက်ပြောလိုက်သည်။
“ နားလည်ရင် ခေါင်းငြိမ့်ပြ... ”
ဝင်းပပ ကြောက်ကြောက်လှန့်လှန့် နှင့် ခေါင်းငြိမ့် ပြမိသည်၊ သူ့ကို ဖမ်းချူပ်ထားသူ က သူ့ကျောဘက်မှာ ဆိုတော့ သူ မမြင်ရ ၊ ဒါပေမဲ့ အသံကို မှတ်မိနေသည်၊ သူ့ကို မျက်လုံးပိတ်ပြီး လုပ်ခဲ့တဲ့သူ မဟုတ်လား၊ အံသြစရာကောင်းလောက်အောင်သူ့ ကြောက်စိတ်တွေ ပျောက်သွားသည်။
သူ့ ကို တကယ် သတ်မဲ့သူ မဟုတ်ဆိုတာ သိသွားသည့် အပြင်၊ သူတိတ်တခိုးတောင်းတ ခဲ့ရသည်၊ အမည်မသိ၊ လူမသိပဲ သူ့ကို မျက်စေ့ပိတ် ပြီး သူ့ ဆီက ကာမ အရသာကို စားသုံး သွားခဲ့သူ၊ အဲလို ဆန်းဆန်း ပြားပြား မို့ သူ့ စိတ်ထဲ မှာ ပြန်ဆုံချင်စိတ် ရှိနေသူ၊ အခုတော့ ပက်ပင်းကြီးပါလား၊ ဝင်းပပ အဖုတ်ထဲ မှာ အရည်စိမ့်ထွက်လာသည်။
“ ဟိုဘက်လှည့် လိုက်၊ နံရံကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ထောက်ထားပြီး နင့်ဖင်ကို ကုံးပေးစမ်း... ”
ထိုသူပြောသမျှကို ဝင်းပပ တသွေမတိမ်း လိုက်နာ နေမိသည်၊ ထိုသူက အနောက်မှ ဝင်းပပ ထမိန်ကို ဆွဲဖြေကာ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်၊ လရောင် ပြပြ အောက်မှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာသည့် ဝင်းပပ ဖင်လုံး နှစ်လုံး ကို ကြည့်ရင်း ဦးလေးတင့် လီးကြီး လည်း ဒေါင်ကနဲ ဖြစ်ကာ မာတင်းလာရသည်။
ဦးလေးတင့် သူ့ကံကို တောင် သူ မယုံနိူင်၊ ဝင်းပပ ကို ဘလက်မေးလ် လုပ်ပြီး လုပ်ခဲ့ပြီးနောက် သူအပြင်မှာ ဝင်းပပ ကို တွေ့တိုင်း လီးကြီးမှာ တောင့်တင်း ပြီး တော်တော် နဲ့ ပြန်မကျ နိူင်တော့၊ သူမိန်းမ မနော်ကို ဆော်လိုက်၊ လစ်ရင် မေသူဇာလေး ကို ဆွဲလိုက် လုပ်နေသော်လည်း ဝင်းပပ ၏ အတွေ့ အထိ ကိုတော့ ခိုးစားရလို့လား မသိ တသသ စွဲလမ်း နေခဲ့ရသည်။
ခု ည လည်း သူ ဆာနေချိန်မှာ မနော်က စောစောစီးစီး အိပ်ပျော် သွားတော့ ခိုးလို့ ခုလုနှင့် အိပ်မပျော်၊ ခြံထဲ ဆင်းပြီး လမ်းလျှောက် ဆေးလိပ်ဖွာနေတုန်း အိမ်မကြီး က တံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်းပပ ထွက်လာတာ တွေ့ ရ သည်၊ သူတို့ အိမ်ဘက်များ လာနေတာလားဟု ကြည့်လိုက်သော်လည်း မဟုတ်၊ အိပ်မက် မှာ လမ်းလျှောက်နေသလို ဦးတည်ရာ မရှိသွားနေ တာတွေ့တော့ ထူးဆန်းနေသည်။
သူတောင်းတ နေရသော ဝင်းပပ တယောက် ဒီလို အမှောင်ရိပ်တွေ ကြားထဲ တယောက် ထည်း မြင်ရခြင်းက သူ့ စိတ်တွေကို ကပြောင်းကပြန် ဖြစ်စေ၊သည်၊ နောက်ဆုံးတော့ ဦးနှောက် ရဲ့ တွေးတောဆင်ခြင်မှု လမ်းကြောင်းကို သူ့ ကာမ တဏှာဟော်မုန်းက အနိူင်ယူသွားသည်မို့ စွန်စား ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
အခုတော့ ထင်တာထက်တောင် လွယ်နေပါလား၊ ဝင်းပပ နောက်သို့ ကော့ပေးလာသော ဖင်လုံးလုံးလေး တွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ် ကိုင်လိုက်ရတာနဲ့တောင် ဦးလေး တင့် တယောက် ပြီးချင်သွားသည်၊ ချောမွတ် အိစက်နေတာပဲ။
ဦးလေးတင့်က ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကား ရပ်စေ ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အောက်မှ ပင့် ကိုင်လိုက်ရာ အမွေးအမြှင် မရှိပြောင်နေသော အဖုတ်ကြီးမှာ ဖေါင်းကားနေပြီး အဖုတ်နူတ်ခမ်းမှာ လည်း အရည်များဖြင့် စိုရွဲ နေသည်ကို တွေ့ ရရာ၊ ဒိကောင်မလေး လည်း လာနေတာပဲ ။
ကြည့်ရတာ သူလည်း ငါ့ကို စွဲသွားတယ် ထင်တယ် ဟု အတွေး ရ သွားပြီး သူ့ လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးလို မာတင်းဖူးထလာရတော့သည်၊ ဦးလေးတင့် လီးကြီး သူ့ အဖုတ်၀ ကို ထိုးခွဲ ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းတွင်းထဲ ပြည့်တင်းတင်းကြီး ဝင်လာတော့ ဝင်းပပ မအော်မိအောင် သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ကိုက်ထားမိလေသည်။
ဦးလေးတင့် လိင်ချောင်းကြီး သူ့ စောက်ခေါင်းထဲက ဖြေးဖြေးချင်း ထွက်သွားတော့ ကျွတ်သွားမည် စိုးသဖြင့် သူ့ဖင်တွေကော့ကာ လိုက်သွားမိသည်၊ ဦးလေးတင့် က ပုံမှန် အဝင် အထွက်လေး လုပ်ပြီး မှန်မှန်လေး စလိုးနေတော့ ဝင်းပပ တယောက် အရှိန်တက်လာ၏။
သူ့ နိူ့နှစ်လုံးကို အနောက်ဘက်မှ သိုင်းဖက် လက်ဝါး နှစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်နှယ်နေသော ဦးလေးတင့် လက်တွေကို သူ့လက်တွေဖြင့် အားမလိုအားမ့ ဖျစ်ညှစ်မိတော့သည်၊ ဦးလေးတင့်ကလည်း အလိုက်သိပါသည်၊ လိုးနေသော အရှိန်ကို တိုးမြင့်ကာ အားရ ပါးရ တဖတ်ဖတ် ဆောင့်နေလေတော့သည်၊များမကြာမှီပင် ဦးလေးတင့် လိင်ချောင်းကြီးမှ ပူကနဲ ဖြစ်ကာ သုတ်ရည်များ ဝင်းပပ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ ပန်းထုတ်ပစ် နေလေတော့သည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် အချစ်မုန်တိုင်း ထန်နေသည်ကို မျက်လုံးအပြူးသား၊ ပါးစပ် အဟောင်းသားနှင့် သစ်ပင် အကွယ်မှ ချောင်းနေသူတယောက် ရှိနေသည်ကို သူတို့ သတိပင် မပြုမိကြခြေ၊ ထိုသူကား ညနေကမှ ဂွေးဥ ကို အကန်ခံလိုက်ရ ပြီး ကံကောင်းလို့ ဂွေးတက် မသေသွားရှာသော မောင်ဖိုးသက်ပေတည်း။
ဝင်းပပ တယောက် အခုတော့ စိတ်တွေ ရှင်းလင်း ပြတ်သား သွားခဲ့ ရပြီ၊ ဟိုနေ့ ညက သူ့ ကို တိုက်နဘေး မှာ အနောက်က နေ လုပ်သွားသည့် သူ မှာ မည်သူ ပင် ဖြစ်ပစေ သူက စိတ်မဆိုးတော့ ၊ သို့ရာတွင် ထိုသူမှာ သူ့ ကို သိစေချင်ပုံ မပေါ်ပဲ ပြီးတာနဲ့ လှစ်ကနဲ ပျောက်သွားခဲ့သည်။
သူ ကိုယ်တိုင်လည်း မိုးအောင်သူ နှင့် အကြိမ်ပေါင်း များစွာ ပုံစံ မျိုးစုံ လုပ်ခဲ့ ပြီးပြီ၊ ဆိုတော့ ကိုတင်ထွတ် ကိုလည်း မျိုးမမ နှင့် ဖြစ်သည့် အတွက် စိတ်ဆိုးစရာ မလိုတော့၊ ကိုတင်ထွတ် အဲ လို ဖေါက်ပြန်သည့် အတွက် သူလည်း ဘာမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိပ်ပြာ မလုံ ဖြစ် စေရာ မရှိတော့ စသည်စသည်ဖြင့် တွေးရင်း စိတ်တွေ ပြန်ကြည်လာခဲ့သည်။
အလုပ်ထဲ မှာလည်း အရင်က လို ပြန် လုပ်ဖြစ်လာခဲ့သည်၊ မိုးအောင်သူကို လည်း လွမ်းဆွတ် လာမိသဖြင့် တနေ့ အလုပ်ကိစ္စ အကြောင်းပြ ပြီး၊ မိုးအောင်သူ ရှိရာ မြို့ သို့ သွားဖို့ ပြင်လေသည်၊ မိုးအောင်သူကို ကြို မပြောထား ပဲ ဗြုန်းကနဲ အံသြသွားအောင် လုပ်မည် ဟု ရည်ရွယ်ချက်နှင့် အသိမပေးထားခဲ့။ကိုတင်ထွတ် ကို ရုံးမှာ အလုပ်ရှိသည် ဟု ပြောကာ ထားခဲ့သည်၊ သို့သော် ဦးဘတုတ်က အဖေါ် တယောက်ခေါ်သွားဆိုလို့ အိမ်မှာ အားနေသည့် ဖိုးသက်လေး ကို ခေါ်သွားလိုက်သည်။
ဖိုးသက် မှာ အခွင့်ကောင်းတခု ရ ပြီ ဟု အရမ်းကို ဝမ်းသာ သွားသည်၊ သူ့ အဖေ ဝင်းပပ ကို လုပ်ခဲ့တာ မြင်ပြီး ကတဲက သူလည်း လုပ်ချင်နေတာ၊ အကွက်ချောင်းနေတော့ ၊ မုတ်ဆိပ် ပျားစွဲ သည်လို့ ယူဆ သည်၊ ဝင်းပပ မောင်းသည့် ကားပေါ် ဘေးက ထိုင်လိုက်ရင်း ဝင်းပပ ကိုယ်လုံးကို မသိမသာ ကြည့် သွားရည်ယိုရင်း လိုက်လာခဲ့ တော့သည်။
မိုးအောင်သူ ကို တာဝန်ပေးထားသော မြို့သို့ ရောက်တော့ မှောင်စ ပြုနေပြီ၊ မိုးအောင်သူ အတွက် ပေးထားသော အိမ်ရှိရာကို ဝင်းပပ က တန်းမောင်းသွားခဲ့သည်၊ အရင်က ကိုတင်ထွတ် နေခဲ့တာ ဆိုတော့ ဝင်းပပ ဘယ်လိုသွားရ မလည်း သိနေသည်။
ဖိုးသက် ကို ဘယ်လို ပထုတ်ရ မည် ဆိုတာတော့ မစဉ်းစားရသေး၊ ပွဲ ရုံ မှာပင် သွားအိပ်ရင် အိပ်ခိုင်းရမည်၊ လို့ တွေးထားသည်။မိုးအောင်သူ နေတဲ့ အိမ်ရှေ့ ရောက်လို့ တံခါးခေါက်လိုက်တော့ အမျိုုးသမီး တယောက် ထမိန်ရင်လျှားနှင့် တံခါး လာဖွင့်သည်၊ ပုခုံးပေါ်မှာလည်း သဘက် ခြုံထားတော့ ရေချိုးခါနီး ဖြစ်နိူင်သည်။
“ ဘယ်သူ နဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါလဲ... ”
ဝင်းပပ ရင် ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ် သွားချိန်မှာပင်၊ အတွင်းခန်းက အပေါ်ပိုင်း အင်းကျီကျွတ် နှင့် မိုးအောင်သူ ထွက်လာသည်။
“ ဟာ...အမဝင်း.... ”
ဝင်းပပ မျက်နှာကို ဘာမှ မဖြစ်သလို ပြန်ထိန်းလိုက်ပြီး
“ အော် မောင်မိုး..ဆောရီးပဲ ငါ ကြိုမပြောမိဘူး ဆင်းတာတဲ့ ဟာကို... ”
မိုးအောင်သူ တယောက် မျက်စေ့မျက်နှာပျက် နှင့် ဘာပြောရမှန်း မသိ ကြောင် နေစဉ်၊ ထို အမျိုးသမီးက၊
“ အော် အမကြီးက အမဝင်းပပ ဆိုတာလား အထဲ ဝင်ပါအုန်းရှင်... ”
ဝင်းပပ နှင့် ဖိုးသက် တို့ အိမ်ထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်၊ မိုးအောင်သူ က ထို အမျိုးသမီး နှင့် မိတ်ဆက်ပေး သည်၊ သူ့ ရီးစား ကောင်မလေး ၊ အခု အတူတူ နေကြ ပြီ၊ မကြာခင် လက်ထပ်ကြဖို့ ရည်ရွယ်ထားသည်။နောက်တော့ ထိုအိမ်မှာ အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းတွင် ဝင်းပပ အတွက် ပြင်ဆင်ပေးပြီး ဖိုးသက်ကို အိမ်ရှေ့ခန်း မှာခြင်ထောင်ထောင်ပေးသည်၊ မိုးအောင်သူ နှင့် သူ့ကောင်မလေးကတော့ အောက်ထပ်က အိပ်ခန်းမှာ ပဲ အိပ်ကြမည် ဖြစ်သည်။
မိုးအောင်သူက အနီးနား စားသောက်ဆိုင် တခု မှ ခေါက်ဆွဲ ကျော် ထမင်းကျော် များ သွားဝယ်လာပေးပြီး စားကြသောက်ကြသည်၊ မိုးအောင်သူ က အိုးတိုးအန်းတန်း ဖြစ်နေပေမဲ့ ဝင်းပပ ကတော့ ပုံမှန် ဖြစ်နေပါပြီ၊ သူ့ စိတ်ထဲ မှာ အရင်က ကိုတင်ထွတ်ပေါ်မှာပင် အပြစ်မတင်တော့ သူကိုယ်တိုင်လည်း လိင်ကိစ္စ ကို ကျူးလွန်မိသူ ဖြစ်လို့ ၊ရုပ်ပိုင်း ဆိုင်ရာ ဖေါက်ပြန်မှုပဲ လေ။
မိုးအောင်သူ သူ့ ကို သံယောဇဉ် ဖြစ်နေသလား၊ ချစ်နေသလား ဆိုတာကို သာ သူက သံသယ ဖြစ်နေခဲ့သည်၊ အခု တော့ ရှင်းသွား ပြီ၊ မိုးအောင်သူ လည်း သူ့ ကိုယ်ပိုင်လွတ်လပ်ခွင့်နဲ့သူ၊ ကိုယ့်ကို လုပ်တုန်းက သာ ချစ်တယ် ပြောခဲ့တာပဲ၊ အခု ဝင်းပပ စိတ်ထဲ မှာ သူ့ကို အမည် မသိသူ လုပ်ခဲ့တာ ကို သာယာမိတာ အပြစ် လို့ မထင်တော့ခြေ။
စိတ်ထဲ မှာ နည်းနည်း ဖီးအောက် သလိုသာ ရှိခဲ့သည်၊ ယောက်ကျားတွေ သူ့ကို လုပ်တုန်းက သာ ချစ်လိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ ပြောနေတာ၊ နောက်ကျတော့ လည်း တခြားမိန်းမ တွေနဲ့ တွေ့ ရင် အဲ လိုပြောနေကြတာပဲလေ၊ ဟု တွေးမိလာသည်။
ဒီကြားထဲ ဖိုးသက် အကြည့်တွေ က သူ့ အပေါ် မရိုးမှန်း လမ်းမှာထဲ က သတိထားမိလာသည်၊ ဒီကောင်လေး လည်း ယောက်ကျားပဲ လေ လို့ တွေးမိသည်၊ သူ့ကို ကုန်းလိုက် ရင်လည်း ဒီကောင်က ကောင်းလိုက်တာ အမဝင်းရယ်လို့ ပြောမှာပဲ ဟု တွေးမိသည်။
အပေါ်ထပ် တခု လုံးမှာ သူနဲ့ ဝင်းပပ ပဲ အိပ်ကြရတော့ ဖိုးသက် စွန့်စားဖို့ ကြံလိုက်၏၊ အောက်က လူတွေ အသံတိတ်သွား မှ ဝင်းပပ အခန်းတံခါးကို အသာခေါက်လိုက်၏၊
“ ဘယ်သူလဲ... ”
“ ကျနော်ပါ အမဝင်း..ဖိုးသက်ပါ... ”
“ လာလေ တံခါးက စေ့ရုံစေ့ထားတာပါ... ”
ဝင်းပပ ကုတင်ဘေးက နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖါပေါ်မှာ စာအုပ်တအုပ်နှင့် ထိုင်နေသည်၊ ဖိုးသက် အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်သည်၊ သူ့ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံနေသည်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ မှာ နိူင်ကွက် ရှိတယ်လေ၊ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုပြီး အရဲ စွန့်လိုက်သည်။
“ အမဝင်း ကို ဟိုနေ့ ညက ခြံထဲ မှာ တွေ့လိုက်တယ်... ”
ဝင်းပပ မျက်နှာ ရုတ်တရက် ပျက်သွားသည်၊ နောက် တချက်ထဲ မှာပင် အတွေးတခု တွေးမိပြီး ချက်ခြင်း စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်၊ ငါ အလိုးခံနေတာကို ဒီကောင်လေး တွေ့သွားတာပါလား၊ ငါ့ကို အမည်မသိလုပ်နေတာ ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ ဒီကောင်လေး သိမှာပေါ့၊ ဒီကောင်လေး သိတဲ့သူများလား၊ ဝင်းပပ သိချင် ဇော တအားများသွားသည်။
“ ဟင် နင်နင် တွေ့လိုက်တယ် ဟုတ်လား..ဒါဒါ ဆို အဲဒီလူ ဘယ်သူလည်း နင်သိလား... ”
ဖိုးသက် ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသည်၊ ဟင်၊ ဒါဆို ရင် အမဝင်း က သူ့ အဖေကို ဘယ်သူမှန်း မသိပဲ နဲ့ အလိုးခံ နေတာပေါ့၊ ဖိုးသက် ဦးနှောက်စားသွားသည်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ဆီက လျို့ဝှက်ချက်ကို တော့ လွယ်လွယ် နဲ့ မပေးနိူင်၊ သူလိုတာ ရမှ ပေးနိူင်မည်၊ဟု တွေးရင်း..
“ ဟင်းဟင်း..သိတာပေါ့.. ”
“ ငါ့ကို ပြောစမ်း အဲဒီလူ ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ ငါ နင်လိုချင်တာ ပေးပါ့မယ်... ”
“ တကယ် လိုချင်တာရမှာလား... ”
ဖိုးသက် လေသံနှင့် မျက်နှာ အနေအထားကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဝင်းပပ တယောက် သူဘာလိုချင်မှန်း ချက်ခြင်း သိလိုက်သည်၊ အို ဘာဖြစ်လည်း ဝက်ဖြစ်မှ တော့ မစင်ကြောက်နေလို့ မဖြစ် ပါဘူး။
“ အင်း လိုချင်တာရ မယ် ပြော ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ ….. ”
“ ဟင့် ကျနော် လိုချင်တာက ဘာလည်း ဆိုတာတော့ မမေးသေးဘဲနဲ့.. ”
“ နင်လိုချင်တာ ငါသိနေပြီပဲ ဟာ..ပေးမယ်လို့ ပြောပြီးပြီပဲ ကဲ ပြော ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ.. ”
“ ဟင့်အင်း ကျနော် အခု ပြောလိုက်ရင် ကျနော်လိုချင်တာ မရတော့မှာ စိုးတယ်.... ”
ဖိုးသက်က ပြောပြော ဆိုဆိုနှင့် မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်၊ ဝင်းပပ က သူ့ရှေ့ မတ်တတ်ရပ်လိုက်သော ဖိုးသက်ကို မော့ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်သည်၊ ဖိုးသက်လုံချည်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်၊ ဖြောင်းကနဲ ထောင်မတ် ထွက်လာသော ဖိုးသက် လိင်ချောင်းကြီးက သူ့ မျက်နှာတည့်တည့်ကို ချိန်ရွယ်ထားသည်၊ အမယ် ကောင်လေးက လည်း ခေသူ မဟုတ်ပါလား တော်တော် ကြီးတဲ့ ဒုတ်ပဲ။
ဝင်းပပ ဖိုးသက် ကို သူထိုင်နေရာသို့ ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး သူ့ ပါးစပ်နား ဝဲလာတဲ့ ဖိုးသက် ဒစ်ကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်၊ ဖိုးသက် နှင့် ဝင်းပပ တို့ ခန အတွင်းမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ အပေးအယူ ကိစ္စ ကို မေ့သွားကြပြီ၊ ဖိုးသက် ရဲ့ ကျွမ်းကျင်လှတဲ့ အတွေ့ အကြုံက ဝင်းပပ ကို တအံတသြ ဖြစ်သွားစေသည်။ဖိုးသက် က ဒေါ်ဒေါ်လှ ဆီက ရထားတဲ့ အတွေ့ အကြုံတွေက တော်တော် များသည်၊ မိန်းမ တွေကို ဘယ်လို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးရ မလဲ ဆိုတာ ဒေါ်ဒေါ်လှ က မချွန်းမချန် ပြထားသည် မဟုတ်လား။
သူ့ ရီးစားလေး အိပ်ပျော်သွား တော့ မိုးအောင်သူ တယောက် ဝင်းပပ ကို တောင်းပန်စကားပြောမည် ဟု အကြံနှင့် အပေါ်ထပ် သို့ ခြေဖျားထောက် တက်လာခဲ့ရာ၊ ဝင်းပပ အခန်းထဲ မှ ဝင်းပပ နှင့် ဖိုးသက် တို့ ၏ ချစ်တလင်း ခေါ်နေကြသည့် ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုးပွဲ ကို ချောင်းကြည့်ပြီး အသာလေး ပြန်ဆင်းသွားရ ရှာတော့သည်။
ဖိုးသက် မှာ မျိုးမမ သူ့ဘောကို ကန်တာ ခံလိုက်ရပြီးကထည်းက ဘယ်သူနဲ့ မှ အလုပ် မဖြစ်ပဲ အောင်းထား ရသမျှ ကို ဝင်းပပ နှင့် မှ အတိုးချ လေ တော့ရာ ဝင်းပပ ခမျာ ၊ တကိုယ်လုံးကို နူံးဖတ် ပျော့ခွေသွားအောင် ခံလိုက်ရလေသည်၊ ဖိုးသက် တယောက် အပြင်ဘက်မှ လင်းကြက်တွန်သံကြားလို့ အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက်အိပ်တော့မှ ဝင်းပပ လည်း တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားရရှာတော့သည်။
.........................................................................................................................................
“ ကိုတင့်ရေ သမီးက သူ့ ရုံးခန်းက ပစ္စည်း တွေ အိမ်ပြန်သယ် ဖို့ အကူညီလိုလို့ သွားလိုက်ပါအုန်း.. ”
ကိုဘတုတ် မှာခဲ့လို့ ဦးလေး တင့် ဝင်းပပ ရုံးခန်းကို ရောက်ခဲ့ရပါတယ်။
“ အဝင်း ဘာတွေ အိမ်ကို ယူသွားရမှာလည်း အကိုကြီးက မှာခဲ့လို့ ဦးလေးတင့်လာခဲ့တာ.. ”
“ ဟုတ် ဦးလေးတင့် လာလာ ဟိုစတိုခန်းထဲ မှာ အဝင်းလိုက်ပြမယ်... ”
သူ့ရှေ့က လျှောက်သွားတဲ့ ဝင်းပပ ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကို ကြည့်ရင်း ဦးတင့် တယောက် လီးချက်ခြင်းတောင်လာရပါတယ်၊ အင်း၊ ဒီကောင်မလေး ကို ငါ ဘယ်လောက်ချရချရ ဝမှာ မဟုတ်ပါဘူးဟုတွေး နေမိသည်၊ ဝင်းပပ ကလည်း ဦးလေးတင့် ကြည့်နေသည်ကို သိနေသည့်အလား ဖင်တွေကို တလုံးချင်း လှုပ်ခါသွားအောင်ကို လျှောက်ပြသွားသည်။
စတိုခန်းထဲ ရောက်တော့ ဝင်းပပက ဦးလေးတင့် ဝင်သာအောင် လမ်းဖယ်ပေးပြီးအခန်းတံခါးကို အထဲက ဂျက်ချလိုက်လေသည်၊ နောက်တော့ အခန်းထဲ ရှိ နှစ်ယောက်ထိုင် သစ်သားခုံတန်းရှည်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး
“ ကဲ ကျမ ကို မျက်စေ့ပိတ်ပြီး အနောက်ကနေ ပဲ လိုးလိုးသွား တဲ့ လီးကြီးကို ကြည့်ရအောင် ပုဆိုးချွတ်လိုက်ပါအုန်း... ”
ဦးလေးတင့် ဟိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ လန့်လည်း တအားလန့်သွားသည်၊ ကြမ်းပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ၊ကတုန်ကရီဖြင့် တောင်းပန်လိုက်သည်။
“ အဝင်း..ဦးလေးတင့် ကို ခွင့်လွတ်ပါကွယ်၊ အကိုကြီးကို မတိုင်ပါနဲ့နော်...”
“ မတိုင်ပါဘူး ဦးလေးတင့် ရဲ့ ကျမ ကို လေးငါးခါ မက လိုးပြီးနေတဲ့ လီးကြီးကို ကျမ တခါမှ မမြင်ရရင် ဘယ်တရားမလည်းလို့...”
ဝင်းပပ ၏ မျက်နှာ အမူအရာ နှင့် အနေအထားမှာ တကယ် စိတ်ဆိုးနေသူ မဟုတ်မှန်းသိလိုက်တော့ ဦးလေးတင့် လီး မှာ ချက်ချင် ပြန်မာလာ၏။
“ ကဲ ပါ ထပါ..အဝင်းကြည့်ချင်လို့..”
ဦးလေးတင့် မနေသာတော့ ၊ သူ့ လုံခြည် ရော အတွင်းခံပါ ချွတ်ချလိုက်သည်၊ ဦးလေးတင့်၏ ညိုညိုတုတ်တုတ် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထ နေသော လိင်တန်ကြီးက ဝင်းပပ မျက်နှာရှေ့ မှာ တရမ်းရမ်း ပေါ်လာ၏။
“ အင်း ဦးလေးတင့် ဟာကြီးက ချောကလက်ကြီးလိုပဲ နော် ဟိဟိ..”
ဝင်းပပ က ပြောရင်းဆိုရင်း ဦးလေးတင့် လီးကြီးကို ဆွဲ ပြီး ငုံစုပ် လိုက်သည်၊ ဦးလေးတင့် ဆွေမျိုးမေ့သွားသည်၊ သူ့ ကိုယ်သူ အိမ်မက် များလားဟု လက်ကို လည်း ဆွဲ ဆိပ် မိသည်၊ ဝင်းပပ ရဲ့ ပုလွေပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ ဦးလေး တင့် ခနလေး နဲ့တောင် ပြီးချင် သွားသည်၊ ဝင်းပပ ကလည်း ရိပ်မိပုံ ရသည်။
“ ခနလေး ထိန်းထားအုန်းဦးလေးတင့် မပြီးနဲ့အုန်း … ”
ပြောပြော ဆိုဆိုနှင့် ဝင်းပပ က ထပြီး စားပွဲခုံလေး တခုစောင်းမှာ သူ့တင်ပါးကို မှီပြီး ထမိန်ကို လှန်တင်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ် ပစ်လိုက်သည်၊ နောက် သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဦးတင့်ကို လာစေ၍ သူ့ အဖုတ်ဝ မှာ ဦးတင့်လီးကြီးကို တေ့ပေးလိုက်သည်။
“ ကဲ ဦးတင့် ကျမ ကို အနောက်ကနေကြီးပဲ လုပ်နေတာ အခု တော့ ရှေ့ကနေ လိုးပေးအုန်း.. ”
ဦးတင့် အတွက်ကတော့ နှစ်ခါ မပြောရပါ၊ ဝင်းပပ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး တအားကုန် ကော့ကော့ ဆောင့်လေတော့သည်၊ အရှိန်ရလာတော့ မအောင့်အီးနိူင်တော့သဖြင့် ဝင်းပပ ၏ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ကိုပင် စုပ်နမ်းမိလိုက်လေသည်၊ ဝင်းပပ လည်း ကာမ စည်းစိမ် အထွတ်အထိတ်ကို စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် သွားနေခြေလေပြီ။
ဖိုးသက် တယောက် မှာကား ဝင်းပပ ကို ခရီးစဉ် တလျှောက် အားရ ပါးရ လုပ်လာခဲ့ ရပြီး ဖြစ်ရာ၊ ဤ အိမ်ကြီးတွင် မျိုးမမ တယောက်သာ လုပ်စရာ ကျန်လေတော့သည်၊ မျိုးမမ မှာလည်း နဂိုလ်ထဲက မှ သူနဲ့ အလုပ်ဖြစ် ကာနီးလေး မှာ သူ ဘောအကန်ခံရ ၍ ဇာတ်သိမ်းခဲ့ရခြင်း ဖြစ်ရာ၊ ပြန်စ ဖို့ မခက် ဆိုတာ သူသိနေသည်။အဲ ဒါကြောင့် ရန်ကုန် ပြန်ရောက်တာနှင့် အလစ်ကို ချောင်းနေတော့သည်၊ တည မျိုးမမ ထမင်းစားပြီး သူ့ အခန်းပေါ်တက်ခါနီး မယောင် မလည် အနားကပ် ကာ ..
“ မမ မျိုး ကျနော် နိပ်ပေးရ မလား အခု အားနေတယ်လေ.. ”
“ အင်း ..လာခဲ့လေ.. ”
ဒီတခါတော့ ဖိုးသက် အချိန်ဆွဲ မနေတော့ပါ လေးငါး မိနစ် တွင်း မှာ မှောက်ရက် ကုတင်ပေါ် အိပ်နေသော အပျိုကြီးကို ထမိန်ခါးပေါ်ထိရောက်အောင် တွန်းတင် ၍ အဖုတ် ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ကိုင်ဆော့ နေလေပြီ၊ မျိုးမမ ကလည်း မျှော်လင့်ပြီး သား ဆိုတော့ အေးဆေးပါ။
သူလည်း ခနလေး နဲ့ ဖီလင်တက်လာပြီး အဖုတ်မှာ အရည်တွေ ရွဲ နေလေပြီ၊ ဖိုးသက် အဖုတ်ကို အောက်က ပင့်ပြီးကိုင်ဆွ နေသောကြောင့် မျိုးမမ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာပြီး နောက်ဆံးဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပုံ ဖြစ်သွားသည်၊ ဖိုးသက် အနောက်ကနေ မျိုးမမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက အဖုတ်ကို ကုံးယက် သည်။
အဖုတ်ကြီးက တော့ ဖေါင်းကြွနေလေပြီ၊ ဒီဖင်ကြီး နဲ့ အပျိုကြီး မမ ကို ဖင်ထောင်ချချင်နေတာ ကြာလှပြီမို့ ဖိုးသက် မအောင့်နိူင်တော့ သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက် သည်၊ နောက် တော့ ထောင်မတ်နေသော သူ့ လိင်ချောင်းကြီးကို မျိုးမမ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်း ဆောင့်ချလိုက်တော့သည်။
“ အိ..အား... ”
“ ဖွတ်..ဖတ်.စွိ... ”
ဖိုးသက် တော့ မျိုးမမ ၏ခါးကျင်ကျင်လေး ကို ကိုင်ကာ အားကုန် ဆောင့်နေလေပြီ ၊ မျိုးမမ ခမျာလည်း အောက်က ခေါင်းအုံးကို ဖက်ကာ ဖင်ကြီးကို ရမ်းကာရမ်းကာ နှင့် ခံလေရှာသည်၊ ၁၀ မိနစ်လောက် ကောင်းကောင်းဆောင့်ပြီးတော့ ဖိုးသက် ပုံစံပြောင်းချင်လာသည်။
သူ့လိင်ချောင်းကြီး ကို ဖြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မျိုးမမ ကို တဘက်သို့ တွန်းလှဲ လိုက်သည်၊ ဖိုးသက် လိင်တန်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲက ထွက်သွားတော့ မျိုးမမ ရင်ထဲ အဖုတ်ထဲ မှာ ဟာကနဲဖြစ် သွား၏၊ ဖိုးသက် သူ့ကို ပက်လက်လှန်စေပြီး သူ့ပေါင်ကြားဝင်လာတော့ ပုံစံပြောင်းလုပ်ခြင်မှန်းသိလိုက်သည်၊ ထို့ကြောင့် အလိုက်သင့်ပင် ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။
ဖိုးသက်က မျိုးမမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်ကာ သူ့ လီးကြီး ကို မျိုးမမ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး အသာ ဖိသွင်းလိုက်ပြန်၏၊ ဖိုးသက်က သူ့ဖင်နှင့်ခါးကို သုံးကာ မျိုးမမ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီး အဝင်အထွက် လုပ်နေရင်းက သူ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မျိုးမမ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။
မျိုးမမ ဂျိုင်းအောက် တဘက်တချက်မှာ သူ့ တတောင်ထောက်ထားပြီး မျိုးမမ မျက်နှာကို ငုံကြည့်တော့ အပျိုကြီး မျက်လုံးစုံမှိတ် ဇိမ်ခံနေကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်၊ ဖိုးသက် မျိုးမမ ၏ နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးတွေကို သူ့ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံပြီး အားရ ပါးရ စုပ်လိုက်သည်၊ မျိုးမမ လက်တွေက သူ့ လည်ဂုတ်ကို သိုင်းဖက်လာခဲ့သည်။
ဖိုးသက်က သူ့လျှာကို မျိုးမမ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး လျှာချင်း သွားပွတ်တော့ မျိုးမမ က သူ့လျှာကို ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်၏၊ ဖိုးသက် လီးကြီးကို ခလုပ်ဆွဲ ထည့်လိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီး ဖိုးသက် လီးကြီးမှာ တဒုတ်ဒုတ် နှင့် မျိုးမမ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ လွတ်ထွက်သွားရလေတော့သည်။
မျိုးမမ အဖုတ်တွင်းမှ လည်း စောက်ခေါင်းနံရံ များက လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် ဖြင့် ဖိုးသက် လီးကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလေတော့သည်။ခနနေမှ ဖိုးသက်သူ့ ပါးစပ်ကို မျိုးမမ နူတ်ခမ်းများမှ ခွာလိုက်ကာ
“ ကောင်းလိုက်တာ မမမျိုးရယ်.....”
“ ဒို့လည်း ကောင်းတာပါပဲကွယ်..မင်းလေး က လူသာငယ်တယ် ဆရာကြီးပဲ..ခစ်ခစ်... ”
.................................................................................................................................
ဖိုးသက်မှာ နှိပ်ပေးဖို့ ဆိုပြီး မျိုးမမ အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့တာ ဖြစ်၍ အကြာကြီးနေလို့ မရ ၊ တချီပြီးတာနဲ့ ပြန်ထွက် သွားရသည်၊ သို့ ပေမဲ့ မဝသေး သဖြင့် မျိုးမမ ကို ကပ်ချွှဲ ပြီး အတင်း ပူဆာ ရာ မျိုးမမ က မနက်ဖြန် ကြည့်လုပ်ပေးမည်၊ ဟု ကတိပေး လိုက်ရသည်။
နောက်နေ့ မျိုးမမ က အလုပ်ကိစ္စ တခု ရှိ၍ ဖိုးသက် ကိုပါခေါ်သွားမည် ဆိုတော့ ဝင်းပပ က ပြုံးမိသည်၊ ဟင်း ဒီကောင်လေး လည်း ခေသူ မဟုတ်ပေပဲ၊ သူ့ အမ ကိုတောင် လုပ်နေပြီ ဆိုတာ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင် သိလိုက်သည်၊ ဦးဘတုတ် နှင့် ဒေါ်ဒေါ်လှ တို့ လင်မယားလည်း ခရီးထွက် သွား ရာ ဒီတခေါက် မေသူဇာလေး ပါ ပါသွား၏။
ဦးဘတုတ် မရှိ သဖြင့် အားနေသော ဦးလေးတင့် ကို ဝင်းပပ က သူနှင့် မိုးအောင်သူ တို့ သွားနေကြနေရာ၊ ( သူကို ဦးလေးတင့် မျက်စေ့ပိတ် လုပ်ခဲ့ရာနေရာ ) ကို ချိန်းလိုက်သည်၊ သူလည်း နိူးကြွလာသည့် ရမက် ဆန္ဒ အလိုကို မချူပ်တည်းတော့ပြီ။
ကိုတင်ထွတ် မှာလည်း မိန်းမ သူ့ သူငယ်ချင်း တွေ ဆီ သွားတယ် ဆိုတော့ အိမ်မှာ မနော် များ လုပ်ရမလားလို့ အိမ်ပြန်လာသော်လည်း မနော်က ဈေး ဆိုပြီး ထွက်သွားတော့ တအိမ်လုံးမှာ ဒေါ်ဒေါ်မြ သာ ကျန်ခဲ့သည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ မှာလည်း ဖိုးသက် ကို ကုံးနေသည် ဆိုတာ ကိုတင်ထွတ် သိထားတော့ ဒီအပျိုကြီး ဒီစိတ် တွေ မကုန်သေးဘူးပေါ့ လို့ တွေးရင်း လီးတောင် လာ ကာ၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို ကြံ ဖို့ ကြိုးစားလေ တော့သည်။
..............................................................................................................................................
ဦးလေးတင့် နှင့် ဝင်းပပ မှာ ရောက်တာနှင့် ၂ ချီဆက်တိုက် လိုးလိုက်ကြပြီး ကုတင် ပေါ်လှဲ လျှောင်း ရင်း တယောက်ကို တယောက်ဖက် ကာ နားနေကြ လေသည်၊ ဦးလေး တင့် မှာ သူ့ကံ ကောင်းပုံကို ဘယ်လိုမှ စဉ်းစားလို့ မရ အောင် ဖြစ်နေရသည်။
၀င်းပပ မှာလည်း စိတ်ရှည် ပြီး အတွေ့ အကြုံများ၊ယုံ မက သူ့ ကို ပန်းပွင့်လေး လို ယုယုယယ ဆက်ဆံသော ဦးလေး တင့် ကို ကုံးရတာ ကာမ အရသာ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ကျေကျေနပ်နပ် ခံစားရကြောင်းတွေးနေမိသည်၊ သူ့ကိုယ်သူ ပြောင်းလဲ သွားပုံကိုလည်း မယုံကြည်နီူင် ဖြစ် ခဲ့ရသည်။
လွန်ခဲ့သည့် နှစ်တွေ လောက်က ဆိုရင် ဝင်းပပ ဆိုသည်မှာ မာနကြီး သူဌေးသမီး အလုပ်ရှင် အားလုံးက ကြောက်ရွံ့ ရိုသေကြရသည်၊ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်ဆို၍ သူ့ ယောက်ကျား ကိုတင်ထွတ် နဲ့သာ ဆက်ဆံခဲ့ဘူးသည်၊ အခု တော့ လီးပေါင်းစုံနေပြီ၊ဝင်းပပ က ဦးလေးတင့် ရင်ဘတ်ကို သူ လက်သည်းလှလှလေး နှင့် မနာအောင်ခြစ်ကစားနေရင်း
“ ဦးလေးတင့်...ဦးလေးတင့် အဝင်းကို ဘယ်အချိန်လောက်ထဲက လုပ်ချင်နေတာလည်းဟင်..နောက် အဲလိုညဏ်နီညဏ်နက် တွေ လည်း ထုတ်ပြီး အဝင်းနောက်ကို လိုက်ချောင်းနေတာပေါ့၊ ဘလက်မေးလုပ်ပြီး အဓမ္မ ကြံ လို့ရအောင် တခါထဲ စဉ်းစားနေတာပေါ့ ဟုတ်လား... ”
“ အင်း အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး အဝင်းရယ်၊ အဝင်းနဲ့ မိုးအောင်သူ ကတော့ ဦးလေးတင့် တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင် တွေ့သွားတာပါ၊ အဝင်း တို့ကို စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားနေတာကတော့ အဟီး အဝင်းတို့ အပျို စဖြစ်တဲ့ အချိန်ထဲက ဆိုပါတော့၊ အဟီး... ”
“ ဟင်..အဝင်းတို့ ဆိုတော့..”
“ ဟုတ်ပါတယ်၊ မျိုးမမ နဲ့ အဝင်းနဲ့ပေါ့၊..မျိုးမမ က အပျိုအရင် စဖြစ်တာ ဆိုတော့ သူ့ကို အရင် လုပ်ချင်တာပေါ့၊ အပျိုဖေါ်ဝင်စ ဘော်ဒီလေး တွေက လှလာ နိူ့လေး တွေ စူ၊ ဖင်လေး တွေ ကားလာတော့ အရမ်းကို လုပ်ချင်တာ၊ အဲ ဒီအချိန်တုန်းက သာ နှစ်ယောက်ထဲ အတူလွတ်လွတ်လပ်လပ်သာ တွေ့လိုက်ရရင် မုဒိန်းတောင် ကျင့်မိမယ်ထင်တယ်..
အကိုကြီးက လည်း ရိပ်မိလား မသိပါဘူး၊ မနော် နဲ့ ဦးလေး တင့်ကို နေရာချပေးလိုက် တော့ ဦးလေးတင့် စိတ်ပြောင်း သွားတာပေါ့၊ မနော်ကို အားရ ပါးရ လိုးနေရတော့ ကိုယ့် အလုပ်ရှင် သမီးလေး တွေ ပစ်မှားချင်စိတ် လျှောသွားရတာပေါ့..
ဒါပေမဲ့ အဝင်းတော့ သိမလား မသိဘူး ယောက်ကျားတွေက အဖုတ်တခုကို လုပ်နေရပေမဲ့ နောက်အဖုတ်တခု အလွယ်ရရင် လုပ်ချင်တာပဲ ကွယ့်၊ လုံးဝ မလုပ်ရသေးတဲ့သူ တွေ လိုတော့ နှသိုးကြိုးပြတ် မဖြစ်ဘူးပေါ့နော်၊ မျိုးမမ ကို ဂါဝန်လေး နဲ့ ပေါင်လုံးလေးတွေ တွေ့လိုက်ပြီး စိတ်ထ လာရင် ညကျတော့ မနော်ကို အသေကြုံးပေါ့..
မျက်စေ့ထည်းမှာတော့ မျိုးမမ ကို ပုံဖေါ်လို့ပေါ့၊ အဝင်း အပျိုဖေါ်ဝင်တော့လည်း ဒီအတိုင်းပါပဲ၊ အဝင်းက မျိုးမမ ထက်စာရင် ဖြူဖြူနုနု လေး မို့ ပိုလုပ်ချင်မိတယ်၊ နောက် အဝင်းက အကိုကြီး က အလုပ်ထဲ မှာ အာဏာကုန် လွဲပေးခံထားရတဲ့ လူဆိုတော့ သြဇာအာဏာလည်း ရှိတယ်..
ယောက်ကျားတွေက အဲ လို မျိုး သြဇာအာဏာရှိ၊ ငွေရှိ ၊ကိုယ်လုံးတောင့်၊ ရုပ်ချော ဆိုရင် မမှန်းတဲ့သူ ဘယ်ရှိမလဲ ၊ မှန်းတယ် ဆိုတာ မှန်းပြီး ဂွင်းထုတာ၊ မှန်းပြီး ကိုယ်လုပ်လို့ရတဲ့ အဖုတ်ကို လုပ်တာကို ပြောတာနော်၊ အဟီး....”
“ဟင့် အဲ လိုဆိုတော့ ဦးလေးတင့်က မမမျိုးကို လည်း အခြေနေပေးရင် လုပ်ချင်တယ် ဆိုတဲ့သဘောပေါ့..”
ဝင်းပပ က ဦးလေးတင့်၏ လီးကြီးကို ပွတ်သတ် နေရင်းမှ မေးလိုက်ရာ ဦးလေး တင့် လီးကြီးမှာ နဂိုလ်ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေကထဲက ဖြေးဖြေးချင်း မာလာရာမှ ဝင်းပပ မေးလိုက်တော့ ဆတ်ကနဲ ချက်ချင်း ထောင်လာတာတွေ့ရလို့ ဝင်းပပ က တခစ်ခစ် ရီလိုက်သည်၊
“ ဦးလေးတင့် ဖြေစရာ မလိုတော့ဘူး၊ ဦးလေးတင့်ရဲ့ လီးကြီးက အဖြေပေးနေပြီ ခစ်ခစ်..ကဲ အဝင်းကို လုပ်ရင်တော့ မမမျိုး ကို မှန်းပြီး မလုပ်ရဘူးနော် ဒါပဲ၊ အခု လောက်ဆို မမမျိုး နဲ့ ဖိုးသက်နဲ့လည်း တနေရာမှာ လိုးနေလောက်ပီ... ”
“ ဟေ..”
“ ဟေ မနေနဲ့ နောက်မှ အဝင်းပြောပြမယ်၊ အခု အဝင်းကို အဲဒါကြီး အရင်ကျွေးအုန်း..လာ၊ အဝင်းဆာနေပြီ..”
ဝင်းပပ က ဦးလေးတင့် ၏ လိင်ချောင်းမာမာ ကြီးကို ဆွဲယူပြီး သူ့ အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တော့ လည်း ဦးလေးတင့် မှာ ခေါင်းထဲ ဘာမှ မရှိတော့ပါ၊ ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင် လို့ အားရ ပါးရ ဆောင့်ဖို့ သာ နေရာယူလိုက်ရ ပါတော့သည်။
( ဒီနေရာမှာပဲ အဆုံးသတ် ပါရစေတော့ )
ကိုကြပ်
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment