ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၂ )

 ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၂ )

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသားသည်။

{ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြန်ဖတ်ဖတ် မရိုးနိုင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းကောင်း တစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။ }

နေမင်းက အတွေ့အကြုံ စရသွားတော့ ဆရာကြီးပေါ့၊ မြတ်ကျော်တယောက်သာ ပိုပိုပြီး ရာဂ မီးတောက်လာရသည်။ နေမင်းမြှောက်ပေးလို့ မှဲ့လေးကို ရီးစားစကားပြော၊ စာပေးလုပ်သော်လည်း၊ မှဲ့လေးက အဖြေမပေးသေး၊ ငြင်းလည်း မငြင်းသေးတော့ ၊ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်နေရရှာသည်။

တနေ့ သူက နေမင်းဆီ အသွား လှေခါးအတက်မှာ မဝိုင်းက အဆင်း ခြေချော်ကျလာသဖြင့် မြတ်ကျော်က ဝင်ထိန်းပေးလိုက်ရ၏၊ ကံကောင်းလို့ မဝိုင်း ဟိုးအောက်ခြေထိ ဒလိမ့်ခေါက်ကွေး ကျမသွားခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ဆီးဖမ်းလိုက်သော မြတ်ကျော်လက်ဝါးကြီးတွေရဲ့ ဖိနှိပ်မှုကို ခံလိုက်ရသော သူမနို့အစုံက ခံစားမှုက သူမ တကိုယ်လုံးကို ဓါတ်လိုက်သွားသည့်အလား ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ မြတ်ကျော် အဖို့ကလည်း သူ့ဖဝါးက အိထွေးလှသော အထိအတွေ့နဲ့ ဝင်းကနဲ ပေါ်သွားသော မဝိုင်း ရဲ့ ပေါင်တန်များက သူ့ကို ဘောအောင့်သွားသည် အထိကို ဒုက္ခပေးခဲ့လေသည်။ 

ထို့ကြောင့် မဝိုင်းကို အိမ်ပေါ်ထပ်ထိ တွဲလိုက်ပို့တော့လည်း၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားလို့ လုံချည် အောက်မှ ကုန်းရုံး ထနေသည့် လိင်ချောင်းကြီးက တရမ်းရမ်း၊ မဝိုင်းနှင့်သွားမထိအောင် ထိန်းထားသော်လည်း လှေခါးကျဉ်းကျဉ်း ကျပ်ကျပ်မှာ ရှောင်လို့က မလွတ်၊ တချက်တချက် မဝိုင်း ပေါင်တွေ တင်တွေနဲ့ သွားသွားပွတ်မိသည်။

မဝိုင်းက သူ့ခြေသလုံး ညို့သကျည်း နာသဖြင့် လှေခါးလက်ရမ်းနှင့် မြတ်ကျော်ကို အားပြု တွဲခိုတက်လာသော်လည်း၊ မြတ်ကျော်၏ပူနွေးနွေး လီးကြီး အထိအတွေ့ကို သတိကောင်းကောင်းထားမိသည်။

အပေါ်ထပ်မှာ နေမင်းကလည်း မရှိသဖြင့် မဝိုင်းက မြတ်ကျော်ကို ရပြီ သူ့ဘာသာသွားလို့ရပြီ ဟု ဆိုပြီး နှင်လွတ်လိုက်၍ မြတ်ကျော်လည်း အောက်ကမန်းကတန်းဆင်းပြီး သူ့ထပ်ခိုးပေါ်တက်တော့၏၊ အခုန အချိန်ထိ တော့ ဖိုးသက် သတိမထားမိသေး၊ ဒါပေမဲ့ မဝိုင်းသူ့အခန်းထဲ ဝင် ကုတင်ပေါ် တက် ပက်လက်လှန်နားရင်း သူမ ထမိန် အောက်ထဲ လက်ထည့်လို့ မျက်လုံးလေးမှေးနေတာတွေ့တော့  အောက်က မြတ်ကျော် တကောင် ဘာလုပ်နေလဲ ကြည့်လိုက်သည်၊ မြတ်ကျော် တယောက် ပုဆုံးခါးပုံစကို ဖြေလို့ ထောင်မတ်နေတဲ့ သူငယ်ပါကို အားရပါးရ ဆုပ်ပြီး ဂွင်းထုဖို့ လုပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ 

နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ အခြေအနေက ဘယ်သူ့ကို ဝင်ဝင် ဒီ အချိန်ကတော့ ဘယ်လိုမှ သိနိုင်မှာ မဟုတ် ၊ သူတို့ အသိစိတ်တွေက ပါးပါးလေးတွေဖြစ်နေတာကို တွေ့နေရသည်။ ကဲကွာ မထူးပါဘူး လို့တွေးပြီး မဝိုင်းကိုယ်ထဲ ဗြုန်းဆို ဝင်ချလိုက်သည်။ 

နောက်တော့ သနပ်ခါးသွေးသည့်နားကို သွားကာ သနပ်ခါးခြင်းကိုဖယ်၊ အပေါက်ကလေးမှာ လုံးစို့နေသည့် ပိုးအိမ် အထွေးကို မျက်ခုံးမွှေးဆွဲတန် ဖြင့်ထိုးချပြီး အပေါက်ဝမှာ မျက်လုံးကပ်ချောင်း လိုက်သည်။ ပြီးတာနဲ့ ဗြုန်းဆို မဝိုင်းကိုယ်မှ ခွာလိုက်သည်။

မြတ်ကျော်တယောက် အောက်မှာ ဂွင်းထုမလို့ အစပျိုးနေသည်၊ ချက်ချင်း လက်ဖြင့် ဆုပ်ကာ ထုလိုက်လို့ကတော့ အခုအချိန် မျိုးမှာ ခနလေးနဲ့ ထွက်ပြီး ပြီးသွားမှာ သေခြာသည်။ ဒါကြောင့် ဖြေးဖြေးခြင်းနှူးသည့် အနေဖြင့် သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို ဖြည်းဖြည်းခြင်း ပွတ်ပေးနေ၏။ 

အဲဒီအချိန်မှာ သူ့မျက်နှာ တည့်တည့် အပေါ်ကြမ်းပေါက်မှ သူတိုးထည့်ထားခဲ့သော ပိုးအိမ် အဟောင်းလုံးကလေး ဖုတ်ကနဲ အောက်ကို ပြုတ်ကျသွားတာ မြင်လိုက်ရ၏၊ သူက ထိုပေါက်ကို တိုက်ရိုက် မကြည့်ပဲ သူ့မျက်လုံးတွေကို မှေးရင်းမှ ကြည့်လိုက်ရာ လှူပ်ရှားမှု တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မဝိုင်းချောင်းနေပြီ ဆိုတာ သေခြာသွားသည်။ မြတ်ကျော် ရင်တွေ တဒုံးဒုံး ခုန်နေပြီ။

ကြုံတောင့် ကြုံခဲ အခွင့်အရေးကြီး ရပြီ ဟုတွေးကာ ထိုအပေါက်ကို လုံးဝမကြည့်တော့၊ ထိုပေါက်မှ သူ့ လိင်တန်ကြီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရအောင် မသိမသာ နေရာရွေ့ပေးရင်းက သူ့လိင်တန်ကြီးကိုလည်း  မာသထက်မာအောင် ဆွပေးနေလေသည်။

မဝိုင်းမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် စဉ်းစားလို့မရ ဘယ်ကဘယ်လို ငါ ဒီအပေါက်ကို လာချောင်း မိနေပါလိမ့်၊ ဟိုတလောက တခါချောင်းကြည့်ပြီးပြီ မြတ်ကျော် မြင်သွားမှာစိုးလို့ ကမာန်းကတန်း သနပ်ခါးခြင်းနှင့် ဖုံးထားခဲ့တာ မေ့တောင်မေ့နေပြီ၊ အခုတော့ လှေခါးပေါ်က အထိအတွေ့က သူ့ကိုယ်ကို ခံစားမှု အသစ်အဆန်းတွေဖြစ်စေလို့ ကုတင်ပေါ် မှေးရင်း ကိုယ့်ပိပိလေးကို လက်ဖျားလေးနဲ့ သွားပွတ်မိနေတုန်း၊ အခုတော့ ချောင်းတဲ့ အဆင့်ရောက်နေပါလား၊ မြင်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းကလည်း မဝိုင်းကို အပေါက်ဝက မျက်လုံးခွာမရအောင် ဆွဲဆောင်ထားသည်၊ မြတ်ကျော်တယောက် သူ့အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လို့ ပုဆိုးဖြေထားပြီး ယောက်ျား တန်ဆာကြီးက မတ်တတ်ကြီး ၊ အဟီး ထိပ်ကြီးက ဖူးယောင်နေသလိုပဲ။

မဝိုင်းက ယောက်ျားပစ္စည်းဆို ကလေးလေးတွေ ဟာ ပဲ တွေ့ဖူးတာ၊ အရွယ်ရောက်နေတဲ့ ယောက်ကျား တယောက်ရဲ့ လိန်တန်ကို တွေ့ဖူးတာ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ၊ မဝိုင်းရဲ့ အဖုတ် ကတော့ ရွစိနေပြီပေါ့။ မဝိုင်းက ဖင်ဖူးတောင်းထောင် ချောင်းရင်းနဲ့က သူ့ပေါင်ခွဆုံ သူနှိုက်ပြီး ပွထလာတဲ့ သူအဖုတ်ကို နာနာလေး လက်နဲ့ ထမိန်ပေါ်ကနေပဲ ပွတ်ခြေ နေမိသည်။

မြတ်ကျော်က သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ပြီး တချက်တချက် အရင်းထိ ဆောင့်ထုလိုက်ရင် နီရဲ ပြောင်တင်းနေတဲ့ ထိပ်ဖူးကြီးက လှုပ်ရမ်းနေတာပဲ၊ ခနနေတော့ မြတ်ကျော်တယောက် လက်တွေလှုပ်ရှားတာ မြန်လာသည်။ 

မဝိုင်းရဲ့ အဖုတ်ပေါ်မှာ ပွတ်နေတဲ့လက်ကလည်း မြတ်ကျော်လက်နဲ့ နရီကိုက်သလိုပဲ သွက်လာခဲ့သည်။ မြတ်ကျော်ရဲ့ လိင်တန်ထိပ်ကြီးက ဖြူဖြူ အရည်တွေ ဖတ်ကနဲဖတ်ကနဲလည်း ပန်းထွက်လာရော၊ မဝိုင်းတယောက်လည်း ပေါင်တွင်းကြောတွေလှုပ် တကိုယ်လုံးလည်း တောင့်သွားပြီး ဒူးတွေ မခိုင်တော့ပဲနဲ့ ညွတ်ခွေကျသွားပါတော့သည်။

......................................................................................................................

ဒီတခါ ကိုမြင့်မောင် ပရောဂျက် တခုကို စာရင်းစစ် သွားရမှာ ၃ ပတ်လောက် လောက်ကြာမယ် ဆိုတော့ ကိုမြင့်မောင်က မြတ်ကျော်ကို သေချာမှာသည်၊ ကျောင်းဆင်းတာနဲ့ အိမ်ကို တန်းပြန်လာဖို့၊ ညဖက် အိမ်တံခါးတွေကို သေချာပိတ်မပိတ် စစ်ဖို့၊ နောက်ပြီး မမူကိုလည်း ဆိုင်မှာ မနိုင်မနင်းဖြစ်ရင် မမူ ရဲ့ ညီမလေးကို အကူညီတောင်းပြီး ခလေးအိမ်မှာ လာကြည့်ခိုင်းဖို့၊ မြတ်ကျော်ကို ဆိုင်မှာ သွားကူဖို့၊ စသည်၊ စသည်ဖြင့် မှာကြားနေသည်။

မြတ်ကျော် တယောက်ကတော့ အရေးထဲမှာကွာ ဟု စိတ်ထဲမှ ငြီးတွားနေ၏၊ သူနဲ့ မဝိုင်းတို့က တယောက် ကို တယောက် ဖွင့်မပြောပေမဲ့ သိနေပြီဟု သူ့စိတ်ထဲမှာ ခံစားနေရသည်၊ အခု တလော ညဖက်ဆိုလျှင် အောက်က မမူတောင်  သိပ်မချောင်းဖြစ်တော့၊ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တာနဲ့ မဝိုင်း၏ ချောင်းပေါက်လေးကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ကာ စောင့်နေသည်၊ သူ့စာ ကြည့်သည့် မီးကို သူ့ညီတော်မောင်ပေါ်မှာ စပေါ့လိုက် လိုဖြစ်နေအောင် ချိန်ထားသည်။

အပေါ်ကြမ်းက ခြေသံရွရွလေးကြားရပြီး အပေါက်မဲမဲမှ ဖြတ်ကနဲ လင်းသွားပြီးပြန်မဲ သွားလျှင် မဝိုင်းချောင်း နေပြီ ဆိုတာသူ သိလိုက်ပြီ၊ ထိုအခါကျမှ ဇာတ်လမ်းစ တော့သည်၊ အိပ်ယာ ဘေးက အုံးဆီပုလင်းကို ယူ၍ သူ့လက်ဝါးပေါ် နည်းနည်းလောင်းချလိုက်သည်။ နောက်တော့ တဖြေးဖြေး မာလာနေပြီဖြစ်သော သူ့လိင်တန်ကြီးကို စပြီး ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေး တော့သည်။

နောက်တော့ ဆီတွေနဲ့ ချောပြီးဝင်းပြောင်နေသော သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်ကိုင် အထက် အောက် ပွတ်သပ်လှုပ်ရှားကာ ဂွင်းထုတော့သည်။ အရှိန်ရလာလျှင်၊ မဝိုင်း ချောင်းနေသော အပေါက်ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ပေးလေသည်၊ တကယ်တမ်းကျတော့ မျက်စေ့ကို မမြင်ရပေ ချောင်းနေတယ် ဆိုတာကိုတော့ သူသိသည်။ သူ့လရည်တွေ ထွက်ပြီး ပွဲပြီးသွားလျှင် ထိုအပေါက်ကလေးက အလင်းရောင် တချက်လက်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး၊ နောက် ပြန်မဲသွားသည်၊ သနပ်ခါးခြင်းလေးပဲပေါ့ ဟု သူသိလိုက်သည်။

မနက်ပိုင်း မဝိုင်းရုံးပိတ်ရက်တွေမှာ ဆုံလျှင် ပထမပိုင်း မဝိုင်း မျက်နှာ မထားတတ်ပဲ သူ့ကို မျက်လုံးချင်း မဆုံမိအောင် ရှောင်နေတာ သိသာလွန်းလှသည်ဟု မြတ်ကျော် ထင်သည်။ နောက်တော့လည်း အပျိုကြီးပီပီ ပြုံးစပ်စပ် မျက်နှာဖြင့် ကြည့်တတ်သည်။ မြတ်ကျော် ကျောင်းမှာ စာမလိုက်နိုင် ဘူးဟု တခါတလေ ညီးရင်တောင်၊ နင်ညည စာမကျက်ပဲ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမှ မသိတာဟု စလေသည်။ ထိုအခါ မြတ်ကျော်ကလည်း အမဝိုင်း သိပါတယ် ကျနော် စာဘယ်လောက်ကြိုးစားတယ်ဆိုတာ လို စကားမျိုးဖြင့် ပြန်ချိတ်တတ်သည်။

တကယ်တော့ အပျိုကြီးမဝိုင်း ကတော်တော် ရွနေပြီ၊ ဒီဘ၀ ယောက်ကျားယူဖို့လည်း မစဉ်းစားထားတော့၊ အဲလိုစကား အပြောင်တွေ၊ မြတ်ကျော်ကို ချောင်းတာတွေနဲ့ အာသာဖြေနေရသည်။ လက်တွေ့ လုပ်ကြည့်ဖို့ကတော့ မစဉ်းစားရဲ။ ဒီကောင်လေး တော်ကြာ ရပ်ကွက်ထဲ လိုက်ပြောမှဖြင့် ဆိုတာမျိုးနဲ့ စိတ်ပူနေတတ်သည်။

မြတ်ကျော်ကလည်း နည်းနည်းတော့ ရဲလာသည်၊ ပေါ်တင်တာ မလုပ်ရဲတာ၊ လှေခါးအတက်အဆင်း တခါတလေကြုံ ရင် မသိမသာ ပွတ်ဆွဲလေးတော့ လုပ်မိသည်။ မဝိုင်းက မသိခြင်ယောင် ဆောင်သွားတတ်သည်။ ကိုမြင့်မောင် မရှိဘူး ဆိုတဲ့ အသိက ပထမညမှာ ပင် မြတ်ကျော်ကို မသိစိတ်က လွှမ်းမိုးနေသလိုဖြင့် မြတ်ကျော်တယောက် မမူကို ချောင်းဖို့ အရမ်းတက်ကြွနေသည်၊ မမူ ဘယ်လို အအိပ်ကြမ်းသည်ဆိုတာလည်း သိထားတော့ အရဲစွန့်ဖို့လည်း ဆုံးဖြတ်ထားသည်။

ကိုမြင့်မောင် ပထမဆုံးညမှာပင် မြတ်ကျော်တယောက် စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းနေသဖြင့် စောစောစီးစီး ထုပွဲစဖို့ ကြံစည်နေသည်၊ မဝိုင်းလာချောင်းတဲ့ အချိန်တောင် မစောင့်ချင်တော့၊ စောစောအိပ်ပြီး မမူကို သန်းကောင်ကျော် ထချောင်းခြင်၍ ဖြစ်သည်။ ဒါနဲ့ ဖြစ်လိုဖြစ်ငြား မဝိုင်းချောင်းနေကျ အပေါက်နားမှာ ခြေသံရှပ်ရှပ် ရောက်လာတဲ့ အချိန်၊ ကြမ်းကို အောက်မှ ပေတံဖြင့် ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် ဟုသုံးချက်ခေါက်လိုက်သည်။ 

ခြေသံရုတ်တရက် ရပ်သွားသည်၊ နောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း အပေါက်က အလင်းရောင် ဖြတ်ကနဲက ဖြစ်ပြီး ပိတ်သွားသည်၊ မဝိုင်းချောင်းနေပြီ ဆိုတာ သေခြာတော့ ထုံးစံ အတိုင်း မြတ်ကျော် ထုပွဲစ သည်။ ပြီးတော့ မြတ်ကျော် မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

မြတ်ကျော် ဖြတ်ကနဲ နိုးလာတော့ ညသန်းကောင်ကျော် မနက်တနာရီ ထိုးကာနီးလောက်ဖြစ်နေပြီ ၊ အကြံ အစည်ရှိနေတော့ နိုးတာနဲ့ မျက်လုံးက ကျယ်သွားသည်၊ သူ့ဖျာအောက် ချောင်းနေကျ အပေါက်က အောက်ထပ်မမူတို့ အခန်းကိုချောင်း ကြည့်လိုက်တော့ အာပါး၊ သူမျှော်လင့်ထားတဲ့ အတိုင်းပဲ၊ မမူရဲ့ ထမိန်က ဗိုက်ပေါ် အကွင်းလိုက် ရောက်နေပြီ၊ အဲဒါနဲ့ အောက်ထပ်ကို ခြေဖျားထောက်ဆင်း၊ နောက်ဖေးဘက်သွား၊ သေးပေါက်၊ ရေသောက်လုပ်ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ လှေခါး ခြေရင်း နား၊ မမူတို့ အခန်း၀နားကျတော့ အသာရပ်လိုက်တယ်။

မမူတို့ အခန်းက တံခါးရှိတာ မဟုတ်ဘူး၊ ခန်းဆီးပဲ ကာထားတာ၊ ခန်းဆီးကို တံခါးဘောင်ကနေ နဲနဲလေး ဟပြီး ချောင်းလိုက်တယ်။ မမူက အခုနတုန်းက သူချောင်းတုန်းကလို ပက်လက် မဟုတ်တော့ဘူး၊ အခန်းဝကို ကျောပေး အိပ်နေတယ်၊ ထမိန်ကတော့ ခါးမှာပဲပေါ့၊ အဲတော့ မြတ်ကျော် ပိုရဲတင်းသွားပြီး အခန်းစီးအောက်ကနေ အခန်းထဲ လေးဘက်ထောက် ဝင်သွားလိုက်တယ်၊ သူသာ မှောက်ချလိုက်ရင်လည်း ကုတင်ပေါ်အိပ်နေတဲ့ သူက မမြင်ရနိုင်ဘူးလေ။

မြတ်ကျော် ကုတင်ဘေးကို ဖြေးဖြေးခြင်းကပ်သွားလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ခေါင်းကို တဖြည်းဖြည်းခြင်း မော့ကြည့်လိုက်တော့ မမူရဲ့ ဖင်ကြီးက မြတ်ကျော် မျက်နှာနဲ့ တပေလောက်ပဲ ကွာတော့တာပေါ့။ ပိုပြီးရဲတင်းလာတဲ့ မြတ်ကျော်က ဇာခြင်ထောင်ကို မျက်နှာကပ်လို့ မမူရဲ့ဖင်ကြီးကို အားရပါးရကြည့်ရင်း လက်တဖက်ကလည်း သူ့ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှပင် အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေမိပါသည်။ 

မမူ ဖင်ကြီးမှာ စွံ့ကား လုံးဖောင်းနေ၏။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ အနောက်ဖက်သို့ စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်မွှေးပါးပါး ရှိသော်လည်း နှုတ်ခမ်းထူထူ တွေကို မြင်နေရ၏၊ သကောင့်သား မြတ်ကျော် ဘယ်ကြာကြာခံနိုင်ပါမည်နည်း၊ ခနလေးနူင့်သုတ်လွှတ်ကာ လုံချည်ထဲ တချီပြီးရ ရှာလေသည်။

နောက်နေ့ မနက် မြတ်ကျော် ရောဂါတက်တော့သည်။ သူဝယ်ထားတဲ့ နှာစာအုပ် ထဲကလို လွယ်လွယ်လေး နဲ့ ဖြစ်သွားရင် ကောင်းမှာပဲ ဟုတွေးနေမိသည်။ ဖြစ်မယ်ဆိုရင်လည်း အခုအချိန် အကောင်းဆုံး ကိုမြင့်မောင် အဝေးရောက်နေတုန်း ၊ အဲလိုဦးနှောက်စား နေတာ အိပ်ယာထ ကတဲကပဲ။ နောက် ကျောင်းသွားမလို့ နေမင်းတော်တော်နဲ့ ဆင်းမလာတော့ မှ တက်ပြီး သွားမေးမိသည်။

အပေါ်ထပ်မှာ နေမင်းတို့ အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်နေကြသည်။ မဝိုင်းရဲ့ အလုပ်က သူငယ်ချင်း၊ အလုပ်က ဆိုပေမဲ့ တက္ကသိုလ်မှာထဲက အတူတွဲလာခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်း မင်္ဂလာဆောင်တဲ့၊ နယ်မြို့လေးမှာ၊ ပထမ သွားမယ် မသွားဘူး လုပ်နေတာ နောက်ဆုံး သူငယ်ချင်းက မလာရင်စိတ်ဆိုးမှာ ဘာညာဆိုတာ အပြင်၊ အပျိုကြီး ပီပီ မင်္ဂလာဆောင် ဆိုတာလည်း စိတ်ဝင်စားလို့ သွားမယ် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ပထမ နောက်ဆံငင်နေတာက သူတို့အဖေ ဦးမြင့် အတွက်၊ အခုတော့ ဦးမြင့်၏ တူမလင်မယားက လာစောင့်အိပ်ပေးမယ်ဆိုတော့ သုံးလေးရက် တပတ်စာလောက်ကတော့ ပူစရာမလို။ ရထားတတန် ပြီးရင် မော်တော်ဘုတ်နဲ့ တတန်မို့ သူတယောက်တည်း မသွားချင်၊ နေမင်းကို အဖေါ်ခေါ်သွားရခြင်းဖြစ်သည်။

ကျောင်းကလည်း ဒီနေ့ တရက်ထဲ ပြီးတာနဲ့ စနေ တနင်္ဂနွေ၊ ပြီးတော့ တန်ဆောင်တိုင်ပွဲတော် ဆိုတော့ မြတ်ကျော်တယောက်လည်း ကျောင်းတက်ရတာ စိတ်မပါတော့၊ နောက်တော့ ၁၀ တန်း ကျောင်းသားတွေမို့ ထိုခေတ်က ကျောင်းခေါ်ချိန်လည်း ဘယ်သူမှ ဂရုမစိုက်၊ စာတော်သော မြတ်ကျော်လို ကျောင်းသားမျိုးက နဂိုလ်ထဲက ဆရာမက သဘောကောင်းပြီးသား၊ ဆိုတော့ ကျောင်းမှာ အချိန်ပြည့်မနေတော့ အိမ်စောပြန်လာခဲ့သည်။

ပုံမှန်ဆိုရင် ကျောင်းမှပြန်လျှင် ဈေးဝင်ပြီး တူတွေကိုဝင်ခေါ်ပြီးမှ အိမ်ပြန်လာလေ့ရှိသည်၊ ဒီနေ့တော့ စောပြန်လာတာမို့ အိမ် တန်းပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်မှာ လူတယောက်မှ မရှိ။ လွယ်အိပ်ချ၊ ပြီး မမူတို့ အခန်းထဲဝင်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ 

မနေ့ညက မမူအိပ်သောနေရာ၊ အိပ်ယာပေါ်တက် မှောက်ရက်လှဲလိုက်ပြီး မျက်စေ့ထဲက မထွက်သေးသော မမူ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြန်ပုံဖေါ်ရင်း မွေ့ယာကို တချက်နှစ်ချက် ကော့ဆောင့်လိုက်၏၊ ခနကြာမျှ နားနေပြီးမှ အိပ်ယာကထကာ ဈေးသို့ ထွက်လာခဲ့ တော့သည်။

ညကျတော့ လဘက်ရည်ဆိုင် ထွက်ရမည့် အဖေါ် နေမင်းလည်း မရှိ။ သူ့ကို ချောင်းမည့် မဝိုင်းလည်း မရှိတော့ အီလယ်လယ်ကြီး ဖြစ်နေသည်။ ထမင်းစားပြီးတော့ သူ့ထပ်ခိုးပေါ် တက်လာခဲ့ပြီး သူဝယ်ထားသော နှာစာအုပ်ကို ပြန်ဖတ်နေ မိတော့သည်။ 

ဖတ်နေရင်းနဲ့ ဒီစာအုပ်များ မမူ တွေ့ပြီး ဖတ်မိသွားရင် ဆိုပြီး အတွေးစ ဝင်လာသဖြင့် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာခဲ့ရလေသည်။ သူ့အကို ကိုမြင့်မောင်ကိုလည်း မြတ်ကျော်က အသေကြောက်ရသဖြင့် တကယ်တမ်း လုပ်ဖို့ ဆိုတာက မရဲ၊ ကိုယ်တွက်သလို ဖြစ်မလာပဲ မမူကသာ ကိုမြင့်မောင်ကို တိုင်လိုက်ပါက ကိုမြင့်မောင် သူ့ကိုမသတ်ခင် အိမ်ပေါ်က ဆင်းပြေးရမည် ဖြစ်လေသည်။

သူ့မိဘများကလည်း သူ့ကို ဆီးကြိုပြီး သတ်မှာမလွဲပေ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ရဲ့ လိင်တန်က သွေးက ဦးနှောက်အထိ တိုးတက်သွားပြီး၊ သူဦးနှောက်က ဆင်ခြင်တုံတရားတွေ သယ်ဆောင်တဲ့သွေးကို မလည်ပတ်နိုင်အောင် ပိတ်ဆို့ပေးနေသည်။

အဲဒါနဲ့ အဲဒီ ဓါတ်လိုက်တတ်တယ် သတိထား ဆိုတဲ့ စာအုပ်လေးကို သူ့ကျောင်းစာအုပ်တွေထဲမှာ ညှပ်၊ အောက်ထပ်ဆင်းလာပြီး အိမ်ရှေ့ ကုလားထိုင်မှာ စာဖတ်ခြင်ယောင် ဆောင်နေခဲ့သည်။ မမူတို့ ဆိုင်မှာ ကူပေးပြီး အိမ်ကိုလိုက်လာ ထမင်းဟင်း အတူစား အိုးခွက်တွေပါ ဆေးကြောသိမ်းဆည်း ပေးသွားတတ်သည့် ခိုင်းတဲ့ ကောင်မလေး ပြန်သွားတော့ မမူလည်း အဝတ်လေးဘာလေး မီးပူထိုးနေ၏၊ မြတ်ကျော်က

“  မမူ ကျနော် လဘက်ရည်ဆိုင် ခနသွားလိုက်အုန်းမယ်..ခနပါပဲ.. ”

“  အေးအေး စောစော ပြန်လာခဲ့နော်၊ ကိုမြင့်မောင်လည်း မရှိဘူး၊..ငါလည်းစောစော အိပ်ချင်လို့.. ”

“  ဟုတ်ကဲ့ မမ.. ”

မြတ်ကျော် လဘက်ရည်ဆိုင်သို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး ချိုပေါ့ကျ တခွက် မှာ သောက်လိုက်သည်၊ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေပြီး ခါတိုင်း အမြဲထောင်နေသည့် ညီတော်မောင်တောင် ရှုံ့ဝင်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။ မိမိအမှတ်တမဲ့ ကျသလိုနှင့် ကုလားထိုင်အောက် ပစ်ချထားခဲ့သော နှာစာအုပ် မမူ မတွေ့ပါစေနဲ့ ဟု စိတ်ထဲက ကြိတ်ဆုတောင်းနေမိသည်။

နောက်တော့ အိမ်ပြန်ဖို့ အချိန်လည်းသင့်လာပြီမို့ အိမ်ဘက်ဆီသို့ လေးတွဲ့သော ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာ ရှောက်လာ နေခဲ့မိတော့သည်။

................................................................................................

မြတ်ကျော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့စာအုပ် ကလေးကို ကုလားထိုင်အောက်မှာ နဂိုလ်အတိုင်း တွေ့ရသဖြင့် ဝမ်းသာသွားသလို ဖြစ်သွားရသည်၊ စိတ်လည်း နည်းနည်း ပြန်ငြိမ်သွားသည်၊ ဒါပေမဲ့ နောက်စိတ်တခုက လည်း မကျေမနပ် ဖြစ်နေ၏၊ ငါ့နှယ်ကွာ မမူ မြင်ရတဲ့ နေရာမှာ ရွှေ့ထားလိုက်ရင် ပြီးရော ဟူ၍ ဖြစ်သည်။

နောက် ဒီစာအုပ်ကို မမူ မမြင်မြင်အောင်ပြမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြန်တော့လည်း မြတ်ကျော် ရင်တွေ တဒုန်းဒုန်း ခုန်လာသည်၊ အနားက မမူတောင် ကြားမည်ထင်သည်၊ ဒီအိမ်မှာ ကလေးတွေကလည်း စာဖတ်တတ်သူ မရှိ၊ ညဘက် ဧည့်သည်လည်း လာမှာ မဟုတ်တော့ ဒီစာအုပ်ကို ဒီအတိုင်းထားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်၏၊ အဲလိုမှ မဟုတ်ပဲ မမူ မတွေ့ခဲ့လျှင် မနက်ကျတော့ ပြန်သိမ်းလိုက်မည်ဟု စိတ်ကူးလိုက်မိသည်။ 

အဲဒါနဲ့ မြတ်ကျော်တယောက် ကုလားထိုင် အောက်မှ သူကောက်ယူလိုက်သော စာအုပ်လေးကို သူ့ စာအုပ်ပုံပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။ တကယ်လို့ မမူ တွေ့သွားပြီး ကြိုက်ရင်ကြိုက် ၊ မကြိုက်ပဲ သူ့ကို ပြဿနာရှာလျှင် နေမင်းစာအုပ်လို့ လွဲချမည်ပေါ့၊ နောက်အိပ်တော့မည်ဟု ဆိုတာ မြတ်ကျော်တယောက် ထပ်ခိုးပေါ် တက်သွားတော့ မမူတယောက် ကုလားထိုင်အောက်က စာအုပ်လေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မတွေ့တော့၊ မြတ်ကျော်ရဲ့ စာအုပ်လေးကို မမူစောစောက မမြင်ပေ၊ သူ့ခလေးတွေကို သိပ်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း အမှိုက်လှဲတုန်း မြင်လိုက်သည်။ 

စာအုပ်ပုံစံကို ကြည့်တာနဲ့ ဘာစာအုပ်မှန်း သူသိလိုက်သည်။ အဖုံးပုံစံနှင့် စာအုပ်အရွယ်အစားက ကိုမြင့်မောင် ငှားလာတတ်သော စာအုပ် မျိုးမို့ ဖြစ်သည်။ မမူ စာအုပ်လေးကို စိတ်ဝင်တစား လှန်ဖတ်လိုက်သည်၊ အကြောင်းအရာက မရီးနှင့်မတ် အကြောင်းဖြစ်သည်။ ဖတ်ရင်းနဲ့ မမူ အဖုတ်တောင် အရည်စို့လာသည်။ 

အချိန်ကလည်း မြတ်ကျော် ပြန်လာခါနီးမို့ စာအုပ်ကို ကမန်းကတန်း သူ့နေရာသူ ပြန်ထားလိုက်သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တမျိုးဖြစ်နေသည်၊ ဒီကောင်လေး လူပျိုပေါက်မို့ ဒီလို စာအုပ်တွေများ အများကြီးရှိနေလားမသိဘူး ဟု စိတ်ထဲ ပေါ်လာသည်၊ အဲဒါနဲ့ မြတ်ကျော် မလာခင် ကမန်းကတမ်း မြတ်ကျော် ထပ်ခိုးကို တက်ပြီး မြတ်ကျော်ရဲ့ အိပ်ယာနားက စာအုပ်ပုံကို မွေနှောက်သည်။

မြတ်ကျော်ရဲ့ ခေါင်းအုန်းဘေးက ဖျာ အနားစပ်ကို အမှုမဲ့ လှန်လိုက်တော့ ဟင် ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်၊ သူသတိမထားမိသော အပေါက် တပေါက်။ မမူ မျက်လုံးကပ်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ သဘောပေါက်သွားသည်၊ မအေပေးလေး၊ ငါ့ကို ဒီအပေါက်ကနေ ချောင်းနေတာပါလား၊ မမူ အားလုံးကို နေရာမပျက်ပြန်ထားရင်း အောက်ပြန်ဆင်းလာ ခဲ့လိုက်သည်၊ ခနအတွင်းပင်မြတ်ကျော်ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။

မြတ်ကျော် အိမ်ရှေ့တံခါးတွေ ဘာတွေပိတ် အပေါ်တက်သွားပြီးတော့ မမူ အိမ်ရှေ့ခန်း မီးပိတ်ခါနီးတွင် မြတ်ကျော်၏ စာအုပ်ပုံပေါ်မှာ အခုန ကုလားထိုင်အောက်မှာ ကျနေသည့် စာအုပ်ကလေးကို တွေ့လိုက်သည်၊ မအေးပေးလေး ဒါဆိုရင် မတော်တဆ ကျနေတာ မဖြစ်နိုင်တော့ ငါ့ကို မမြင် မြင်အောင် ပြထားတာပဲ ဖြစ်ရမယ် ၊ ဒီလောက်တောင်ဖြစ်တာ တွေ့ကြသေးတာပေါ့ နှာဗူးလေး။ မမူက စာအုပ်ကို ကောက်ယူ မီးပိတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ 

ခလေးနှစ်ယောက်လုံးလည်း အိပ်ပျော်နေပြီမို့ အေးအေးဆေးဆေးပင် စာအုပ်လေးကို ဇိမ်နဲ့ ဖတ်နေလိုက်သည်။ စာအုပ်လေးကလည်း ကောင်းလှပေသည်၊ မတ်တော်မောင် လူပျိုသိုး မာဒင်ကို သူ့မရီး ဖျားယောင်းသည့် အခန်းမှာ မမူအဖုတ်က ဖောင်းကြွပြီး ယားလာသည်၊ သူ့ကို မြတ်ကျော် ဟိုအပေါက်က ချောင်းနေမည် ဆိုတာလည်း သိထားတော့ လက်တဖက်က စာအုပ်ကိုင် ဖတ်ရင်း သူ့အင်္ကျီကိုလှန်ကာ နို့တဖက်ကို ကိုယ့်ဖာသာ ပွတ်ခြေပေးနေလိုက်သည်။

စာအုပ်ဆုံးသွားတော့ မနေနိုင်တော့ စာအုပ်ကို ပစ်ချပြီး လက်တဖက်က နို့တလုံးကိုကိုင်၊ နောက်တဖက်က ပေါင်ကြားထဲထည့် ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် အားရပါးရ ပွတ်ပေးလိုက်တာ၊ တချီပြီးသွားတဲ့ အထိပဲ။ မြတ်ကျော်ချောင်းနေတယ်ဆိုတာလည်း သိထားတော့ ပိုဖီလင်တက်ရတာပေါ့။

မြတ်ကျော်တယောက်လည်း ချောင်းရင်းထုတာ ၃ ချီလောက်တောင်ပြီးသွားရတယ်၊ တော်တော် ရင်ခုံမောရပါတယ်၊ အောက်ထပ်ဆင်းပြီး မမူကို တက်ခါလုပ်ရအောင်လည်း သတ္တိကမရှိတော့၊ ကိုယ့်ဖာသာ အိုးစည်တီးရင်း အိပ်ပျော်သွားရတော့သည်။

မနက်မိုးလင်းတော့ မြတ်ကျော်တယောက် သူ့စာအုပ်ပုံပေါ်မျာ ပုံမပျက်တွေ့ရတဲ့ ဓါတ်လိုက်တတ်သည် သတိထား စာအုပ်လေးကို ပြန်သိမ်းထားလိုက်ပါတော့သည်။

..............................................................................................

ဒီနေ့ နေ့ခင်းတော့ မြတ်ကျော်တယောက်၊ ကျောင်းလည်းပိတ်၊ ညကလည်း အိပ်ရေးပျက် အားကုန်ထားတော့ မနက် အိပ်ယာထ ဆိုင်လိုက်ဖွင့်ပေးပြီး နောက်  အိမ်ပြန်လာပြီး နေခင်းဘက် တောက်လျောက် အိပ်လိုက်ပါတော့သည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ ဆိုင်စောစောသိမ်းမယ်လို့ မမူက မှာထားတော့ အိပ်ယာထ ရေမိုးချိုးပြီးတာနဲ့ ဆိုင်ကို ထွက်လာခဲ့ပြီး ကူညီသိမ်းဆည်းပေးရပါတယ်။

မြတ်ကျော်တို့ နေတဲ့ ရပ်ကွက်နားမှာက တန်ဆောင်တိုင်ဆိုရင် ညဘက်စည်ကားလေသည်။ စတိတ်ရှိုးနဲ့ တေးသရုပ်ဖေါ် စင်နဲ့ မီးထွန်းတာတို့၊ လမ်းဘေး ဈေးသည်တွေနဲ့ ကြိတ်ကြိတ်တိုးစည်ကားလှ၏၊ မမူ တို့၏ ညီမများမှာ မီးထွန်းပွဲ ပျော်ပွဲရွင်ပွဲများကြည့်ရန်  ညနေစောင်းတော့ ရောက်လာကြသည်။ မမူ၏ အမေမှာ အိမ်မှာ သူ့မြေး အငယ်ကောင်ကို စောင့်ပေးမည်၊ မမူနှင့် သူ့ညီမတွေ၊ သူ့ညီမ သူငယ်ချင်းတွေက အတူသွားကြမည်။ သူတို့နှင့်အတူ အကြီးကောင် ၄ နှစ်သားလေးကို ခေါ်သွားကြမည် ၊ ယောက်ျားလေး အဖေါ်ရအောင် မြတ်ကျော်ကိုလည်း ခေါ်သဖြင့် မြတ်ကျော်မှာ  ထလိုက်ခဲ့ရလေသည်။

လူတွေ ကျိတ်ကျိတ်တိုးနေသဖြင့် လူစုမကွဲအောင် မနည်းဂရုစိုက်နေရလေသည်၊ တေးသရုပ်ဖေါ် စင်တခုမှာ ခလေးများအကြိုက် သီချင်းများ၊ ဇာတ်လမ်းလေးများ လုပ်နေသဖြင့် မြတ်ကျော်၏ တူတော်မောင်က စိတ်ဝင်စားပြီး ကြည့်ချင်သည်။ 

မမူ ညီမနှင့် သူငယ်ချင်းတွေက ဂစ်တာဝိုင်းနှင့်အဆိုတော်များ ရှိသော စင်သို့သွားချင်သည်၊ မြတ်ကျော်က မိန်းခလေးများအား သွားလိုက်ဖို့ သူကတော့ ဒီမှာပဲ စောင့်ကြည့်မိအကြောင်း ပြောလိုက်၏ ။ မိန်းခလေးများ စတင် အသွားမှာ၊ သူ့တူတော်မောင်က မေမေ မသွားရဘူးဟု ဂျီလည်းကျ၊ မမူကလည်း သူ့သားကို စိတ်မချသဖြင့် နေခဲ့လိုက်သည်၊ မိန်းခလေးများနှင့်ပြန်ခါနီး ဆုံမည့်နေရာများ မှာကြားရင်း လမ်းခွဲလိုက်ကြသည်။

မြတ်ကျော်မှာ သူ့တူမြင်ရအောင် စင်နားတတ်နိုင်သမျှတိုးသွားပြီး သူ့တူကို သူ့လည်ပင်းခွ၍ သူ့ပုခုံးပေါ် ထိုင်ခိုင်းရင်း ကြည့်နေကြသည်၊ စင်နားတဝိုက်တွင်လည်း လူတွေကများ၊ တချို့ အမူးသမားတွေလည်း ရှိသဖြင့် မမူကို ကာကွယ်လိုသော စိတ်ဖြင့် သူ့ရှေ့မှာ နေစေ၏။

သူ့တူတော်မောင်ကလည်း သူ့အမေကို မြင်ရသဖြင့် ဂျီကျတာ ရပ်သွား၏၊ သို့သော် လူတွေက တိုးခွေ့လွန်းပြီး မမူ၏ အိတင်းနေသော ဖင်သားကြီးတွေက မြတ်ကျော် ပေါင်ရင်းကို အိကနဲ လာဖိတော့ မြတ်ကျော်ရဲ့ ညီတော်မောင်က ငေါက်ကနဲ ထိုးထောင်ထလာ၏၊ နဂိုလ်တုန်းက မြတ်ကျော်၏ အကြံမှာ မီးထွန်းပွဲထဲ တိုးခွေ့ရင်း ကြုံရာကောင်မလေးများကို ထောက်မည် ဟု အကြံဖြင့် အတွင်းခံ ဝတ်မလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်၊ မမူကို ထောက်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက် မရှိပါ၊ အဲဒီလောက်လဲ မရဲပါ။

သို့သော်လည်း အခြေအနေက ဖြစ်ချင်တော့ မမူက ရှေ့ကလူတွေက ပိတ်ကျပ်လျက်၊ သူ့ ငယ်ပါလိင်တန်ကြီးက တဖြေးဖြေးခြင်း ခေါင်းထောင်လာခဲ့တော့သည်။ မမူမှာလည်း သူ့တင်ပါးကို ထိုးထိုးထောင်ထောင် လာထောက်ကထဲက မြတ်ကျော်၏ လိင်တန်ကြီးမှန်း သိလိုက်သည်၊ ဒီကောင်လေး ညကလည်း သူ့ကိုချောင်းနေမှန်းသိလို့ သူတမင် လုပ်ပြရင်းနဲ့ သူလည်း ဖီးတက်သွားပြီး တခါပြီးသွားခဲ့သည်။ 

အခုလည်း လာပြန်ပြီ၊ ဒီလောက်တောင်တောင်တဲ့ လီး၊ လာစမ်း တွေ့မယ် ဆိုပြီး သူ့ နေရာကို လူကျပ်လို့ ရွေ့သလိုနဲ့ နည်းနည်း ပြင်လိုက်တာနဲ့ သူ့ ဖင်အကွဲကြားထဲ ဟိုကောင့် ထောင်ထောင်ကြီး ရောက်လာသည်။ သူ့ထမိန်ကလည်း အပျော့စား ဆိုတော့ သူ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြား မြတ်ကျော်အချောင်း ကြီး အမြှောင်းလိုက် လာဖိကပ်နေတာ ပူပူနွေးနွေး ကြီးပင် ခံစားသိနေရ၏၊ မမူက စတိတ်စင်ကို မမြင်ရသလို သူ့ခြေဖျားလေးထောက်ထောက်ကြည့်ရင်း သူဖင်ကြီးတွေကိုပါ ကော့ကော့ပေးသဖြင့် မြတ်ကျော် လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေသလိုဖြစ်ရာ မြတ်ကျော်တယောက်တော့ ဒူးများပင်ညွှတ်ခွေကျ ချင်လောက်အောင် ကြက်သည်းတဖြန်းဖြန်း နဲ့ ခံစားနေရလေ၏။ 

မြတ်ကျော်မှာ ဒူးတွေ ညွတ်ခွေသလိုဖြစ်သွားပြီး၊ သူ့တူ၏ ကိုယ်အလေးချိန်ကလည်း ပုခုံးပေါ်မှာ ဖိစီးနေသဖြင့် လဲ မကျသွားအောင် ရှေ့မှမမူ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် တဖက်တချက်ဆုပ်ကိုင် ထိန်းလိုက်ရလေသည်။ 

မမူက လက်ပြတ်ဘလောက်စ်အင်္ကျီဝတ်ထားသဖြင့် အေးစက်ချောမွတ်နေသေား လက်မောင်းသားများကလည်း မြတ်ကျော်၏ဝေဒနာကို ပိုလို့ မီးထိုးပေးသလိုသာ ရှိတော့သည်။ အနောက်ဘက်က လူတိုးလိုက်သဖြင့် ယိုင်လာသည်ဟု တွေးမိသော မမူက မြတ်ကျော်၏လက်နှစ်ဖက်ကို သူမလက်ဖဝါးလေးများဖြင့် အုပ်ကိုင်ပြီး

“  ဟဲ့ မြတ်ကျော် ဖြစ်ရဲ့လားဟဲ.. လူတွေကလည်း တိုးလိုက်တာ ဟယ်၊ နင်လေးမှာပေါ့ ဒီကောင့်ကို အကြာကြီးချီထားရတာ.. ”

“  ရပါတယ် မမမူ..အနောက်က အရမ်းတွန်းလို့ပါ... ”

မြတ်ကျော်ကလည်း ဒီအခြေရောက်မှတော့ မထူးတော့ပြီမို့ ခလေးကို ပုခုံးပေါ် နေရာရွေ့သလို မြောက်မြောက်ပေးသည့် အချိန်တိုင်း မမူ၏ ဖင်ကြားကို သူ့လိင်တန်ကြီးနှင့် ပွတ်လေတော့သည်။

မမူမှာလည်း ရမ္မက် ဆန္ဒတွေ တဖြင်းဖြင်း ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်ရာ သူ့ဖင်ကြားက ပူနွေးနွေး အချောင်းကြီးကို ဇိမ်ခံ မှိန်းနေလိုက်သည်။ မမူ စိတ်ထဲမှာတော့ တကယ်လည်း အဆုံးစွန်ထိ လုပ်ဖို့ မရည်ရွယ်ပေ၊ မြတ်ကျော်မှာ သူတို့ကို ငယ်ငယ်ထဲက ကြောက်ရသူဖြစ်တော့ သူက အချိန်မရွေး တော်တော့ ဆိုတာနဲ့ ရပ်သွားမည့် ကောင်လေး ဖြစ်ကြောင်း သိနေသည်။ 

ဟော့ဟော့ ရမ်းရမ်းလည်း မဟုတ်၊ လိမ္မာသည့်ကောင်လေး ဖြစ်တော့ အပေါင်းအသင်းဆိုလို့ အပေါ်ထပ်က နေမင်းပဲ ရှိသည်၊ သူများလည်း လိုက်ပြောမှာ မဟုတ် ဆိုတော့ စိတ်ချရသည်၊ အပရိက လောက်နဲ့တော့ ဘယ်သူမှ မထိခိုက်၊ သူလည်း အရသာရှိ၊ ကိုယ်လည်း အရသာရှိပဲ ဟုတွေးကာ လွတ်ထားလိုက်သည်။ မြတ်ကျော်တယောက် သူလက်မောင်းအိုးတွေကို ဆုပ်ကိုင်လျက် သူ့ဖင်ကြားထဲ ညှောင့်နေတာကို မသိခြင်ယောင်ဆောင်ထားလိုက်သည်။

လူက သိပ်အကြပ်ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် ကိုယ်လုံးကား ပူးကပ်နေသည်၊ နှစ်ယောက်စလုံး၏ အသက်ရူသံတွေကလည်း မြန်နေကြသည်၊ လူပျိုရိုင်း မြတ်ကျော်တယောက် ကြာကြာ မခံနိုင်တော့။ သူ့လိင်တန်ကြီးယားလာပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လုံချည်ထဲမှာပင်ကိစ္စ ပြီးသွားရှာ၏၊ သူ့တူကိုယ်အလေးချိန်ကို ချောင်သွားသော ဒူးက မနည်းထိန်းထားရသဖြင့် မလဲအောင် မမူ လက်မောင်းအိုးတွေကို တအား ဆွဲကိုင်ထားလိုက်ရသည်။ မမူလည်း ချက်ခြင်း ပြောင်းလဲ သွားသော မြတ်ကျော် အခြေအနေကို အိမ်ထောင်သည်ပီပီ သိလိုက်သည်။  ခနလောက် မြတ်ကျော်ငြိမ်သွားအောင် စောင့်ပြီးမှ

“  ဟဲ့မြတ်ကျော်ရဲ့ နင်ညှောင်းလှရောပေါ့ ငါ့ကို ခလေး ခနပေးအုန်း.. ”

မြတ်ကျော်လည်း အပိုမပြောတော့ပါ။

“  ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ မမမူ..ကျနော် အပေါ့လည်း သွားလိုက်အုန်းမယ် ပြန်လာခဲ့မယ်.. ”

ဆိုပြီး သုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နဲ့ ထွက်သွားလေတော့သည်။

``````````````````````````````

မမူတို့ ညီအမတွေ ပြန်ဆုံပြီး အိမ်ပြန်ကြတော့ ညသန်းကောင် ကျော်နေပြီ၊ မမူ အမေနှင့်ညီမတွေ သူတို့အိမ်ပြန်ဖို့ရာလည်း ဘတ်စ် ကားက အစဉ်မပြေတော့ မမူတို့အိမ်မှာပဲ အိပ်ကြသည်။ မြတ်ကျော် မအိပ်ခင် တချက်ချောင်းကြည့်လိုက်သေးသည်၊ ဘာမှတော့ မထူးပါ၊  မမူတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ မမူအမေနဲ့ မမူရယ် ခလေးတွေ အိပ်ကြပြီး မမူညီမနှင့်သူငယ်ချင်းများက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်ကြသည်။

........................................................................................................................................

မနက်မိုးလင်းတော့ ဈေးပိတ်သဖြင့် မမူလည်း ဈေးသွားစရာမလို၊ မမူ အမေတို့လည်း မပြန်သေးပဲ ပျော်ပျော်ပါးပါး ထမင်းကျော်၊လ္ဘက်ရည် စားကြ သောက်ကြ ၊ မနက် ၉ နာရီလောက်မှာ မမူညီမနှင့်သူငယ်ချင်းများ ပြန်သွားကြပြီး မမူ အမေသာ ကျန်ခဲ့သည်၊ မမူအမေမှာ ကိုမြင့်မောင်လည်း မရှိတော့ မမူလည်း နည်းနည်းသက်သာအောင် ကလေး ဝိုင်းကြည့်ပေးမယ် ဆိုပြီး နေခဲ့သည်။

ညတုန်းက မွှန်ပြီး လုပ်ထားတာကြောင့် မြတ်ကျော်တယောက် မျက်နှာပူပြီး မမူကို စေ့စေ့ မကြည့်ရဲသော်လည်း မမူ ကတော့ အေးဆေးပင်၊ ဘာမှ မဖြစ်သလိုပင်၊ မြတ်ကျော် တယောက် စာလေးဖတ်လိုက်အပြင်လေးထွက်လိုက် မမူ ခိုင်းတာ နည်းနည်းကူလုပ်လိုက်ဖြင့် တဖြေးဖြေး နေသားကျလာသည်၊ မနေ့က ညတုန်းက ဘာမှမဖြစ်သလိုပင် ထင်လာခဲ့သည်။

သို့ပေမဲ့ ညနေစောင်းတော့ မမူညီမတွေနှင့် သူငယ်ချင်းအုပ်စု ပြန်ရောက်လာပြန်တော့ မြတ်ကျော် ရင်ပြန်ခုန် လာရပြန်သည်။ မမူ၏ညီမတွေမှာ တယောက်ကအရင်း တယောက်ကဝမ်းကွဲ ဖြစ်သည်၊ အရင်းက ငယ်ငယ်၊ ဝမ်းကွဲက စိုးစိုး ဖြစ်သည်၊ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တက္ကသိုလ် ရောက်နေကြပြီး မြတ်ကျော်နှင့် မတိမ်းမယိမ်း ဖြစ်သည်။ ငယ်ငယ်က ရုပ်ရည်လေး ချောမောလှသော်လည်း ဘော်ဒီက ဝါးချမ်းပြားလို ပိန်ကပ်နေသည်၊ စိုးစိုးကတော့ အသားညိုညို လုံးကြီး ပေါက်လှဖြစ်သော်လည်း မျက်နှာကတော့ ရွက်ကြမ်းရေချိုသာ ဖြစ်သည်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ မြတ်ကျော် လုံး၀ စိတ်မဝင်စားဘူး ဆိုတာပါပဲ။

ဒီတခါ ညဘက်သွားဖို့ကျတော့ အကြီးကောင်က တနေ့လုံးဆော့ထားလို့လား မသိ၊ အိပ်ပျော်နေပြီ၊ အငယ်ကောင်ကိုလည်း ညှော်တွေ၊ လူတွေကြားထဲ ခေါ် မသွားချင်တော့ မမူက သူမလိုက်တော့ဘူးဟု ဆိုသည်၊ သို့ရာတွင် မမူ အမေက သူ့သမီး အငယ်ကို စိတ်မချတာကတကြောင်း၊ သူလည်း အိမ်မှာရှိနေမှာ ဆိုတော့ မမူကို လိုက်သွားရန် အတင်းပြောသဖြင့် မမူက အဝတ်အစား လဲပြင်ဆင်ပြီး မြတ်ကျော်တို့ အုပ်စုနဲ့ ထွက်လာခဲ့ကြတော့သည်။

........................................................................................................................

နေမင်း တယောက် မိမိတို့ ရပ်ကွက်နားက တန်ဆောင်တိုင်ပွဲကို သတိရမိသော်လည်း ခရီးသိပ်မသွားဘူးသူမို့ ရထားစီးပြီး ရထားဂိတ်ဆုံးတော့ မော်တော် တဆင့်ထပ် စီးပြီးမှ သူတို့သွားနေသော မြို့လေးကို ရောက်သဖြင့် သူ့အတွက် အားလုံးက အသစ်အဆန်း ဖြစ်နေသည်၊ သွားနေမကျတော့လည်း နည်းနည်း ပင်ပန်းသလို ခံစားရသည်။ မင်္ဂလာဆောင်မှာက ၂ ရက်လောက် လိုသေးသော်လည်း မြို့မှ မိတ်ဆွေ များ၊ သူ့အမျိုးသား ဘက်မှ ဆွေမျိုးများ တဖွဲဖွဲရောက်နေကြပြီ။

နေမင်းတို့ မောင်နှမ ( သူတို့က တော့ မောင်နှမ အရင်းလို့ပဲ သိထားကြသည် ) ကို အိမ်တအိမ်မှာ နေရာချပေးသည်၊ နေမင်းတို့ ရောက်တာစောလို့ နေမင်းတို့က အခန်းထဲနေရာရသည်။ အိမ် အနောက်ဖက်က ခြံထဲကရေတွင်းမှာ ရေချိုးကြရသည်။ ရေတွင်းမှ ရေခပ်မချိုးဘူးသည့် နေမင်းကတော့ ပျော်နေသည်၊ ညနေဘက် သူတို့ သတို့သမီးအိမ်မှာ ညနေစာ သွားစားကြသည်၊ လူတွေက တအုန်းအုန်း ဖြစ်သည်။ စားကြ သောက်ကြ တပျော်တပါးကြီး ဖြစ်သည်။ 

ညနေစောင်းသွားတော့ သူတို့အိပ်ရမည့် အိမ်သို့ လမ်းလျှောက် ပြန်လာကြသည်၊ သူတို့ နှစ်ယောက်အတွက် ခြင်ထောင် တလုံးသာ ပေးထားသည်။ နေမင်းမှာ မဝိုင်းနှင့်ခြင်ထောင် တလုံးထဲ အိပ်ရမည်ဖြစ်၍ ရင်ခုံမိသော်လည်း ခရီးပန်းလာသဖြင့် ဖျာပေါ် ကျောချလိုက်တာနဲ့ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ မဝိုင်းကတော့ အိပ်မပျော်ပေ ။ သူက မွေ့ယာနဲ့အိပ်နေကျ မို့ ယခုဖျာပေါ်မှာ အိပ်ရတော့ ကိုယ်လည်း နည်းနည်း နာသလို ဖြစ်နေသည်။

နယ်မြို့လေးမို့  ညရောက်တာနဲ့ တိတ်ဆိပ်သွားလိုက်သည်မှာ ရန်ကုန်ညနှင့်မတူပေ၊ ရန်ကုန်ညဘက်က ကားသံ တချက်တချက်၊ ခွေးဟောင်သံ စသည် ဘာမှန်းမသိသည့် အသံတွေကြားရသည်၊ ဒီမှာ တိတ်ဆိပ်သည့် ပုံက အရမ်းကို တိတ်ဆိတ်လွန်းသည်၊ ပရစ်လို အကောင်လေးတွေ အသံသာ ကြားရသည်၊ လေတိုက်လို့ သစ်ပင် တရှဲရှဲ သံက ထူးထူးခြားခြား ကြားနေရတာ ကြောက်စရာကြီး ဖြစ်နေသည်၊ အခန်းလယ် ထုတ်တန်းမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ရေနံဆီ မီးအိမ်က အလင်းရောင် ဝါကျင့်ကျင့်က ခြင်ထောင်ထဲမှာ လင်းလင်းကြီးမြင်ရလို့ တော်သေးသည်ဟု တွေးမိသည်။

မဝိုင်းရဲ့ မျက်စေ့တွေက အမှတ်တမဲ့ နေမင်းဘက်ကိုကြည့်လိုက် တော့ 

“  ဟောတော့..ခွိ.. ”

နေမင်းမှာ ပက်လက် အိပ်နေရင်း ပုဆိုးမှာ ပြေလျှောကျနေပြီး သူ့ငယ်ပါကြီးမှာ အလံတိုင်ထောင်ထားသလို မတ်မတ် ကြီးထောင်တက်နေ၏၊ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ မှိုကြီးလို ဖြစ်နေပြီး အရင်းမှာ နည်းနည်း ရှူး သွားသလို ရှိသည်။ မဝိုင်းမှာ ကိုယ်နဲ့လက်တကမ်းက လိင်ချောင်းကြီးကို စိတ်ဝင်တစား အငမ်းမရ ကြည့်နေဖြစ်သည်၊ အောက်ထပ်က မြတ်ကျော်ထက်တောင် ကြီးအုန်းမလား မသိဘူး ဟုလည်း တွေးနေမိသည်။ 

မကောင်းပါဘူးလေ ကိုယ့်မောင်ဟာကိုယ် ပြန်ကြည့်နေတာ ဆိုပြီး တဖက်လှည့်ပြီး မျက်လုံးမှိတ် အိပ်လိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ၊ သူမ ပေါင်ကြားထဲမှာ စိုတိုတို ဖြစ်နေပြီး ယားကျိကျိ လည်းဖြစ်နေ၏၊ လက်နဲ့ ဖိပွတ်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရသည်၊ အဲဒါနဲ့ တခါ ပြန်လှည့်ပြီး ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။

တကယ်တမ်းဆို နေမင်းက ငါနဲ့ ဘာမှ မှမတော်ဘဲဟာ၊ ကြည့်ရုံတော့ ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူး ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ပက်လက်လေး လှန်လိုက်တယ်။ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး နေမင်းရဲ့ ထောင်ထောင်ကြီးကို ကြည့်နေလိုက်တယ်။ နေမင်း သေးအရမ်းပေါက်ချင်လို့ အိပ်ယာက နိုးလာတယ်။ နိုးနိုးချင်းမှာ သူ့ပစ္စည်းကြီး ထောင်နေတာရယ် သူ့အိပ်ယာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာရယ် သူဘေးမှာ မဝိုင်း အိပ်နေတယ် ဆိုတာရယ်ကို သတိထားမိတယ်။

အဲဒါကြောင့် မျက်လုံးကို ချက်ခြင်း ပြန်မှေးပြီး မဝိုင်း အိပ်နေတာကို မျက်လုံး ကစားလိုက်တယ်။ မဝိုင်းရဲ့ ခေါင်းလေးက ငုံ့ငုံ့လေး ဆိုတော့ နိုးနေလား မနိုးနေဘူးလား မသိနိုင်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မဝိုင်းရဲ့ အိပ်နေတဲ့အနေအထားက ပက်လက်လေး လက်ဖဝါးကလည်း ပွင့်လို့ သူလိင်တန်ကြီးနဲ့ တထွာလောက်ပဲ ကွာတော့တယ်၊ နေမင်းရဲ့ လိင်တန်ကြီးက သွေးကြောတွေက ပိုပြီးတင်းမာလာသလိုပဲ၊ အဲဒါနဲ့ နေမင်းက လူးလှိမ့်သလိုနဲ့ မဝိုင်းနား မသိမသာ တိုးလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို မဝိုင်းဘက် စောင်းလှည့်လိုက်တယ်။ သူ့ကိုယ့်ကို နည်းနည်းလေး ကွေးထားရာက ဖင်ကို မသိမသာ ကော့ပေးလိုက်တော့ သူ့လိင်ချောင်းကြီးက မဝိုင်းရဲ့ ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့ လက်ဖဝါးပေါ် ရောက်သွားတော့သည်။

မဝိုင်းတယောက် ရင်တွေ တထိတထိတ် ခုန်ခဲ့ရပါပြီ။ သူ့လက်ဖဝါးပေါ်မှာ သူခိုးကြည့်နေတဲ့ လိင်ချောင်းကြီးက တည့်တည့်မတ်မတ်ကို ရောက်လာခဲ့ပါပြီ၊ အခုနတုန်းက သူကိုင်ကြည့်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာခဲ့ရပေမဲ့ အပျိုကြီးဆိုတော့ မလုပ်ရဲ ၊ ဒါပေမဲ့ အဲလို နေမင်းက အိပ်နေရာက လှိမ့်လိုက်တော့ သူ့ လက်ဖဝါးပေါ် အလိုလို ရောက်လာတော့မှ တော့  ဟင်း....မဝိုင်း လက်ဖဝါးပေါ်မှာ နူးညံ့ပေမဲ့ မာတင်းနေသော လိင်ချောင်းကြီးက နွေးထွေးနေတာ ခံစားသိရှိနေရသည်၊ မဝိုင်းက ဒီကောင်လေး အအိပ်ကြမ်းလိုက်တာ၊ အခုနေ ငါမသိမသာ လေးဆုပ် ကြည့်လိုက်ရင်လည်း သူဘယ်လိုမှ သိမှာမဟုတ်ဘူး၊ ငါ့ဘာသာ အိပ်ပျော်နေတာ သူ့ဟာကြီးက ငါ့လက်ပေါ် ရောက်လာတာပဲ တွေးရင်းက လက်ချောင်းလေးတွေကို ကွေးလိုက်တာနဲ့ နေမင်းရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်မိပြီးသား ဖြစ်သွားသည်။ 

မဝိုင်းမှာ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်ခနမျှ ငြိမ်နေသော်လည်း နေမင်းဆီမှ ဘာမှလှုပ်ရှားမှု မရှိသဖြင့် နည်းနည်းရဲလာသည်။ အသာလေး ဖွဖွလေး ဆုပ်လိုက် တင်းတင်းလေး ကိုင်ကြည့်လိုက် လုပ်ကြည့်နေမိသည်။ 

ထိုအခိုက်မှာ မမျှော်လင့်ပဲ နေမင်း၏ လက်ဖဝါးက သူမလက်ဖဝါးကို အုပ်ကိုင်တာ ခံလိုက်ရတော့ လန့်သွားသည်၊ သို့သော် နေမင်းမှာနိုးနေပုံ မရပဲ သူ့ ပစ္စည်းကိုသူ ယောင်ပြီး ကိုင်တဲ့ ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေသဖြင့် အတင်းလည်း ရုန်းမထွက်တော့ပဲ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ 

ခနနေတော့ နေမင်း၏ လိင်ချောင်းကြီးမှာ လှုပ်ရှားလာသဖြင့် နေမင်း မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ရာ မျက်လုံးပိတ်ထား ပြီးအိပ်ပျော်နေတာကိုသာတွေ့ရသဖြင့် နေမင်းယောင်နေတာပဲ ဖြစ်မည်၊ ဒီအတိုင်းနေလိုက်မှ တော်ကြာ ရုန်းလိုက်ရင် သူနိုးသွား အုန်းမယ် တွေးပြီး အသာငြိမ်နေလိုက်၏၊ အထိအတွေ့ကလည်း မဝိုင်း အတွက် ထူးဆန်းနေသည် မဟုတ်ပါလား၊ နေမင်းက မျက်စေ့သာ မှိတ်ထားသော်လည်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို မဝိုင်းဆုပ်ထားသည့် လက်ဖဝါးပေါ် သူ့လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး ဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးရင်းဖြင့် ဂွင်းတိုက် မိနေတော့သည်။

သူစိတ်ထဲမှာတော့ မဝိုင်းသူလိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်ဆိုသည့်အသိက အရမ်းကို စိတ်တက်ကြွ စေသဖြင့် ခနလေးဖြင့် လိင်တန်ကြီးမှာ ယားယံလာကာ သုတ်ရည်များ တထုတ်ထုတ် ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးသွားရတော့သည်။

မဝိုင်းမှာ ပထမ နေမင်းအိပ်ယာထဲ သေးပေါက်ချသည် ထင်မှတ်ပြီး ရုတ်တရက် ရွံ့ရှာသွား၏၊ နေမင်းကို နှိုးလိုက်ရအောင်ကလည်း သူ့လက်က နေမင်း ပစ္စည်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလို့ မလုပ်ရဲ၊ သို့သော်လည်း ထွက်လာသော အရည်များမှာ သေးလိုလည်း မဟုတ် ပူနွေးနွေးပေမဲ့ အရေအများကြီးလည်း မပါ၊ မြတ်ကျော် ပြီးတဲ့ အခါ ထွက်တတ်သည့် ဖြူဖြူ အရည်တွေပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးရင်း ငြိမ်နေလိုက်မိသည်။

မသိမသာ သူ့လက်ကို ရုန်းထွက်မလို့ ကြံသော်လည်း နေမင်းမှာ သူ့အလိုလို နောက်ဆုတ်သွားသဖြင့် နည်နည်း စိတ်ပေါ့သွားရသည်၊ လက်ထဲမှာ စေးကပ်ကပ်လို ဖြစ်နေသော်လည်း ရေဆေးဖို့ ညဘက် ထသွားရမှာလည်း ကြောက်သဖြင့် ထမိန်ပေါ်သာ လက်ဖြင့်သုပ်ပစ်လိုက်ရသည်၊ နေမင်းထထိုင်တာ မြင်ရတော့ ကမန်းကတမ်း မျက်စေ့ကို တင်းတင်း မှိတ်ရင်း ညှောင်းလို့ လှည့်သလိုနှင့် နေမင်းဘက်ကို ကျောပေးတစောင်းလှည့် အိပ်နေလိုက်တော့သည်။

နေမင်းမှာ သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ် ထွက်ပြီးသွားတော့ အသိစိတ်ကချက်ခြင်းပြန်ဝင်လာကာ ထိတ်လန့် သွားသော်လည်း မဝိုင်း ဆီမှ ဘာသံမှ မကြားရ လို့ စိတ်နည်းနည်း အေးသွားရသည်၊ သို့ပေမဲ့ သေးက အရမ်းပေါက်ချင်တော့ မထူးတော့ဘူး သေးတော့ သွားပေါက်မှ ရမယ် ဆိုပြီး ငုတ်တုတ် ထထိုင်လိုက်သည်။ 

ထိုအခိုက်မှာပင် မဝိုင်းတဖက်သို့ စောင်းလှည့် အိပ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်၊ မဝိုင်း၏ သေးသွယ်သော ခါးလေးမှ စွံကား တက်နေသော တင်လုံးကြီးများက နေမင်း၏ နောင်တကို လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့ကွာ ဟု ပြောနေသယောင် ဟင်း ကနဲ့ သက်ပြင်းချလို့ နေမင်းတယောက် သေးပေါက်ရန် ခြင်ထောင် အပြင်သို့ ထွက်ခဲ့ရပါတော့သည်။

.....................................................................................................................

နောက်နေ့ကတော့ မင်္ဂလာဆောင်မည့် အကြိုနေ့ ဖြစ်သဖြင့် မဏ္ဍပ်အတွင်းပြင်ဆင် စားစရာပြင်ဆင် စသည် အလုပ်ရှုတ်နေကြသော်လည်း အလှူရှင်များက ဧည့်သည်များ မပျင်းအောင် ဘုရားဖူးပို့ပေးမည် ဆိုကာ ရောက်နေကြသော အခြားမြို့မှ မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်းများအတွက် ကားတစီး စီစဉ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် မဝိုင်းနှင့်နေမင်းတို့ လည်း ထိုကားလေးတွင် ကျပ်ကျပ်သပ်သပ်ဖြင့် လိုက်ပါခဲ့ကြလေသည်။ 

ညတုန်းက အဖြစ်အပျက်ကြောင့် တယောက်နှင့် တယောက် အထိအတွေ့ကို ပိုပြီး သတိထားမိနေကြသူ နေမင်းနှင့်မဝိုင်းမှာ ကားကျပ်ကျပ်ပေါ်တွင် ပိုပြီး ရမ္မက်သွေးတွေ ကြွနေကြလေသည်၊ ညနေဖက် သူတို့ တည်းရာ နေရာသို့ ပြန်လာကြသည့် အချိန်မှာတော့ ကားပေါ်မှာနေမင်း၏ လက်မောင်းက မဝိုင်း၏ နို့သီးခေါင်း ချွန်မြမြ ထိုးခြစ် နေတာကို ခံစားနေရပြီး နေမင်း အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ ပုံစံဖြင့် မဝိုင်း ပေါင်ပေါ် လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင် မိသည် ကိုလည်း မသိကျိုးကျွံ လုပ်ထားကြသည်။

ညနေစာ စားပြီး အိပ်ယာဝင်ကာနီးမှာတော့ နေမင်းတယောက် ရင်ထဲက တဒိန်းဒိန်းခုန်သံမှာ တွံတေးသိန်းတန် ၏ လော်စပီကာမှ အော်နေသည့် သီချင်းသံကိုပင် ကျော်ထွက် သွားမတတ် ကျယ်လောင်နေသည်ဟု သူ့ကိုယ်သူထင်နေမိတော့သည်။

နေမင်းနှင့်မဝိုင်း တို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကို သူတို့ဘာသာ သူတို့ စိတ်မလုံကြ၊ နေမင်းကလည်း မဝိုင်း မနေ့က အိပ်ပျော်နေသလား၊ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား မသေခြာသလို၊ မဝိုင်းအနေနှင့်လည်း နေမင်းအိပ်ပျော်ရင်းက ယောင်တာလို့ပဲ တွေးနေ၏၊ ဒီကောင်လေး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဒါတွေ နားလည်အုန်းမှာ မဟုတ်ပါဘူး လို့ တွေးမိပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသာ နေမင်း၏ပစ္စည်းကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်မိတာ နှောင်တရနေသည်၊ သူ့ကိုယ်သူလည်း စိတ်မထိန်းနိုင်၊ မြတ်ကျော်တုန်းကလည်း နောက်နေ့ မချောင်းတော့ဘူး ဟု ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပေမဲ့ အချိန်တန်တော့ အပေါက်ဝနားမျက်စေ့က ရောက်သွားတတ်သည့် အကျင့်ကို သိနေ၍ ဖြစ်သည်။

မဝိုင်းက အိပ်ယာထဲ ဝင်တာနဲ့ နေမင်းကိုကျောပေးပြီး အိပ်နေလိုက်သည်၊ နေမင်းကတော့ မဝိုင်း၏အနောက်ဖက်မှ ဖင်လုံးလုံးလေးကို ကြည့်ရင်း မာနေပြီဖြစ်သော သူ့ငယ်ပါကို အယားဖြောက်သလို တချက်နှစ်ချက်ပွတ်လိုက်သည်။ 

မဝိုင်း ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်လောက်မည့် အချိန်ကို စောင့်နေလေသည်၊ မဝိုင်းကလည်း ဒီညမှ တုတ်တုတ် ကိုမလှုပ် နေမင်းကို ကျောပေးကာ တစောင်း အနေအထားမှာပဲ အကြာကြီးငြိမ်နေ၏၊ နေမင်းမှာ ပုဆိုးကို အသာဖြေချပြီး သူ့ကောင်ကြီးကို လွတ်လပ်ရေး ပေးထားပြီးလေပြီ၊ မနေ့ကလို မဝိုင်း ပက်လက်များ လှန်ပြီး လက်ဖဝါးလေးများ အဆင်သင့် သူ့အကောင်ကြီးရှေ့နား ရောက်လာအုန်းမလားဟု စောင့်နေသော နေမင်းစိတ်မရှည်တော့၊ မဝိုင်းတော့ တကယ်အိပ်ပျော်လေပြီ ဟု တွေးရင်း မဝိုင်း ဘက်ကို စောင်းလှည့်လိုက်သည်၊ မဝိုင်း၏ တင်သားလုံး နှစ်ခုကြားကို သူ့ထောင်မတ်နေသော ကောင်ကြီးကို ထိကပ်လိုက်သည်။ 

မဝိုင်းကတော့ တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်၊ နေမင်းက သူ့ကိုယ်ကို မဝိုင်းကျောပြင်နှင့်ကပ်ထားကာ သူ့အထောင်ကြီးနှင့်မဝိုင်းဖင်ကြားကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ထောက်ထားလိုက်သည်။ ထမိန် အသားက ပျော့သော်လည်း သူ့ ကောင်ကြီး ထိပ်ကနုသဖြင့် နည်းနည်းတော့ နာ၏၊ နောက်ပြီး မနေ့က မဝိုင်း၏လက်ဖဝါး နုနုလေးပေါ်မှာ ပြီးခဲ့ရသဖြင့် အသားခြင်း ထိရသည့် အရသာကိုပဲ လိုချင် နေမိသည်။

နေမင်း စွန့်ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။ သူ့ကိုယ်ကို မဝိုင်း အနောက်က ပြန်ခွာလိုက်ပြီး အက်စီးဒန့် (မတော်တဆ) လိုဖြင့် သူ့ ခြေမနှင့် ခြေချောင်းကို မဝိုင်း ထမိန်ဖျားတွင်ညှပ်ကာ အပေါ်သို့ မတင်လိုက်သည်၊ မဝိုင်းခြေသလုံးဖိနေ၍ နည်းနည်းစေးပေမဲ့ ခနလေးဖြင့် မဝိုင်း၏ပေါင်ရင်းထိ လှန်သွား၏၊ မဝိုင်းမှာ တချက် ရင်ထဲ ဟာကနဲ့ ဖြစ်သွားသော်လည်း သူ့ထမိန်ကို လက်ဖြင့် ပြန်ဆွဲချရကောင်း မကောင်း ဒွိဟ ဖြစ်နေ၏၊ နေမင်း ဘာလုပ်မှာလဲ ဆိုတာလည်း သိခြင်နေသလို သူလက်နှင့်ပြန်ဖိချလိုက်ပါက သူနိုးနေမှန်း နေမင်းသိသွားမှာလည်း စိုးနေသည်။

နေမင်းမှာလည်း မဝိုင်းဘာလုပ်မလဲ၊ နိုးသွားမလား ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်စောင့်နေသည်၊ မဝိုင်း မလှုပ်မရှားနေတော့မှ သူ့လက်နှင့် မှီနေပြီဖြစ်သော ထမိန်စကို အသာအယာလေး ဖြေးဖြေးခြင်း ဆွဲလှန်လာလိုက်သည်။ ခြင်ထောင် အပြင်ဘက်က ရေနံဆီ မီးအိမ်အလင်းရောင် ဝါကျင့်ကျင့်အောက်မှာ အဖြူရောင်လို့ ထင်ရတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက မဝိုင်းရဲ့တင်ပါး ကို တခြမ်းအုပ်လျှက်ပေါ်လာသည်။

မဝိုင်းရဲ့ ထမိန်စကလည်း ဒီထက် ပိုလှန်လို့ မရတော့၊ သူ့ တင်ပါးတခြမ်းက ဖိအိပ်ထားလို့ အတင်းဆွဲယူမှပင် ရတော့မည်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်ဆို နေမင်းလိုချင်သလောက် ရနေပြီမို့ ကျေနပ်နေပါပြီ၊ ပုဇွန်ထုတ်လေး ကွေးသလို အိပ်ပျော်နေသော မဝိုင်း၏ အနောက်ဖက်မှ နေမင်းက ကွေးကွေးလေး အလိုက်သင့်ဝင်ပြီး သူ့မာကျောကျော လိင်ချောင်းကြီးကို မဝိုင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဦးတည်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်၊ မဝိုင်းမှာ ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်နေလေပြီ၊ ဒီတခါတော့ သူက အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော်လည်း နေမင်းက အိပ်မပျော်ပဲ တမင်လာလုပ် နေသည်မှာ ထင်ရှားနေ၍ ဖြစ်သည်။ 

ပူပူနွေးနွေး မာမာကျောကျော နေမင်းရဲ့အတန်ကြီးက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ထိုးဝင်လာခဲ့တော့ မဝိုင်းခမျာ အသံထွက်ပြီး ငြီးမိမလိုပင် ဖြစ်သွားလေသည်။ ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားမှု တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း တက်လာပြီး သူ့ အဖုတ်အုံ တဝိုက်မှာလည်း သွေးကြောများ ဆူပွက်သလို ဖြစ်လာကာ တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အရည်များလည်း ပိုမို ထွက်ကျလာလေတော့သည်။ 

နေမင်း၏ဒစ်ကြီးက မဝိုင်းပေါင်ခွဆုံကို အောက်မှ ခေါင်းထိုးဝင်ရောက်သွားခြင်းဖြစ်ရာ၊ မဝိုင်း အဖုတ်ရည်များဖြင့် စိုစွတ်နေသော ပင်တီမှ တဆင့် စောက်ရည်ကြည်များမှာ နေမင်းလိင်ချောင်း အပေါ်ပိုင်းကို စိုစွတ် သွားစေတော့သည်။

နေမင်းမှာ နောက်ဆုတ်ရန် လမ်းမရှိတော့ပြီ၊ ကာမဘီလူးစီးသည် လို့ ဆိုရင် ဆိုတော့၊ အခု အချိန်မှာ နေမင်းခေါင်းထဲမှာ ဘာမှမရှိတော့၊ သူ့လိင်တန်ထိပ်က ထူးခြားတဲ့ အရသာကိုသာ သိတော့သည်။ မဝိုင်း အဖို့လည်း သူမ၏ ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးများကို အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပိတ်သားလေး ကြားက ခံနေလျှက်ကပင် ထိုးပွတ်လာသော နေမင်း လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးက မဝိုင်း တကိုယ်လုံးကို ဓါတ်လိုက်သွား သလိုပင် တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားရ၏။ 

သူ့ကိုယ်သူပင် သတိမထားမိပဲ သူ၏နဂိုလ်ထဲက ကောက်နေသော ဖင်လေးကို နောက်ကော့ပေးမိလေတော့ နေမင်း တုတ်တံကြီး အတွက် ပိုပြီး အဆင်ပြေတဲ့ အနေအထား ဖြစ်သွားရပေသည်။ နေမင်း၏ လိင်ချောင်းကြီးမှာလည်း သူ့ထိပ်က ထွက်သည့် ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်များနှင့် မဝိုင်း ပင်တီကစိမ့်ထွက်နေသည့် အရည်များက လိမ်းကျံ စိုစွတ်နေရာ မဝိုင်း၏ စေ့နေသော ပေါင်ခွဆုံကြားတွင် အဝင်အထွက်ကောင်းအောင် ချောဆီထည့်ပေး ထားသလို ဖြစ်နေရပေသည်။ 

ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိတ် ရောက်နေပြီဖြစ်သော နေမင်းမှာ မဝိုင်းနိုးနေလားမနိုးနေလားပင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့၊ မဝိုင်း၏ ခါး ကျင်ကျင်လေးကို ကိုင်ကာ သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပင့်ကော် ထိုးသွင်းနေတော့သည်။ 

နေမင်း လိင်တန်ကြီးမှာ မာကျောလွန်းလှသဖြင့် ပင်တီကြားထဲမှ ခံနေသော်လည်း မဝိုင်း၏အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို တလက်မခန့် ပိတ်စအသားပါ ထိုးထည့် ပွတ်သွင်းနေသလိုဖြစ်ပြီး ပြန်အဆွဲမှာလည်း ဒစ်ကြီးက မဝိုင်း၏ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းများကို ဆွတ်ဆွဲ သွားလေရာ အပျိုကြီး မဝိုင်းခမျာ မအော်ဟစ်မိအောင် ခေါင်းအုံး အစွန်းကို ပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်ခဲထားရင်းက တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းပြီး ကာမအရသာ အထွတ် အထိတ်ကို ရောက်သွားရရှာလေသည်။ 

နေမင်းလည်း သိပ်မဝေးလှပါ၊ စိုစွတ်နေသော ပင်တီနှင့်အရမ်းကို ဖူးယောင်နေသော သူ၏ လိင်တန်ထိတ်ဖူးတို့ ပွတ်တိုက်မှုက ဘယ်လိုမှမထိန်းထားနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်များ တထုတ်ထုတ် ပန်းထွက်ရင်း တချီ ပြီးသွားရရှာပါတော့သည်။

နေမင်းမှာ သုတ်ရည်တွေ တဖြုတ်ဖြုတ် ထုတ်လိုက်ပြီး အမောပြေမှိန်းနေရာမှ သတိလည်း ပြန်ဝင်ရော သူဆုပ်ကိုင်ထားသည့် မဝိုင်း၏ ခါးလေးပေါ်မှ လက်များကို ကမန်းကတန်းပြန်ရုတ်ပြီး မဝိုင်း ထမိန်ကိုပင် ပြန်ဖုန်းထားလိုက်သည်။ မဝိုင်းနိုးနေသလား မနိုးနေဘူးလား ဆိုတာ သူ မသေခြာ၊ နိုးပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလည်း သူမနိုးရဲပါ၊ ဆိုတော့ သူ့ လိင်ချောင်းမှာ စိုနေတာတွေကို သူ့လုံချည်နဲ့ သုတ်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေး နားနေလိုက်ရာ ခနလေးနှင့်အိပ်မောကျသွားတော့သည်။

........................................................................................................................................

မြတ်ကျော်တို့  ပွဲဈေးနားရောက်တော့ မမူက ခေါက်ဆွဲသုပ်စားချင်သည်ဟု ဆိုသည်၊ သူ့ညီမတွေနဲ့ သူငယ်ချင်းတစုက ရှေ့နားမှာ နေရာမရမှာ စိုးသည်၊ ဒီနေ့ကလည်း သူတို့ ကြိုက်သည့် အဆိုတော်လာမည် ဆိုပြီး မစောင့်နိုင်သဖြင့် မနေ့ကလိုပင်၊ သူတို့ အုပ်စုထွက်သွားပြီး မမူနှင့် မြတ်ကျော်သာ အသုပ်ဆိုင်ရှိရာ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်၊ ဒီနေ့ကတော့ တူတော်မောင် မပါသဖြင့် မြတ်ကျော်တယောက် လွတ်လွတ် လပ်လပ် ဖြစ်နေသည်။ 

သူတို့ နှစ်ယောက် ခေါက်ဆွဲလက်သုပ်စပ်စပ်နှင့် ဟင်းခါးပူပူ ငရုပ်ကောင်းစပ်စပ်လေး စားသောက်ပြီးမှ ထွက်လာကြရာ လမ်းတလျှောက်တွင် လူတွေ တော်တော် များနေပြီ ဖြစ်သည်။ မမူညီမတို့မှာ ဟိုးရှေ့ရောက်နေပြီဖြစ်ရာ ဘယ်လိုမှ တိုးခွေ့သွားလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ချေ၊ ရောက်တဲ့နေရာကပင် ကြည့်ကြရသည်။

 မြတ်ကျော်မှ မနေ့ကလို ဖြစ်မှာစိုးသဖြင့် မမူနှင့် တတ်နိုင်သမျှ ခွါကာဘေးမှ ရပ်ကြည့်နေလေသည်၊ သို့သော် လူအုပ်ထဲတွင် သိသည့်အတိုင်း အခွင့်အရေး ယူချင်သူများသဖြင့် မမူက ပင်မြတ်ကျော်ကို အားကိုးတကြီးနှင့် သူ့နောက်နေခိုင်း၏၊ မြတ်ကျော်ကလည်း သူ၏ မာနေပြီဖြစ်သော လိင်တန်ကြီးကို မထောက်မိအောင် တတ်နိုင်သလောက် ဘေးသို့ တစောင်းလှည့်ထားလေသည်။

သို့သော်လည်း လွတ်အောင်ကား ရှောင်မရပါခြေ၊ မမူ၏ ဖင်ကြားကိုသာ မနေ့ကလို မထောက်မိတာ၊ သူ့လိင်တန် ဘေးတိုက်ဖြင့် မမူ၏တင်သားအိအိ ကြီးများပွတ်ခံရသည့် ခံစားချက်ကလည်း မသေးပါပေ၊ ခနကြာတော့ မမူက

“  မြတ်ကျော် လာကွာ သိပ်လည်း မမြင်ရဘူး လူလည်းကျပ်လိုက်တာ၊ ဈေးတန်းဘက်ပဲ ခနလျှောက်ရအောင်  ”

မြတ်ကျော်တို့ လူအုပ်ကြားက တိုးထွက်လာတော့ မမူကို အကာကွယ်ပေးသည့် အနေဖြင့် မမူ၏ လက်မောင်းအိုးကလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ထိန်းကျောင်းကာ ထွက်လာခဲ့ကြပေသည်။ ဈေးတန်းဖက်ရောက်တော့ ချားရဟတ်များကို တွေ့သော အခါ မမူက

“  ဟေ့မြတ်ကျော် ငါဒီ ချားရဟတ်မစီးတာ နှစ်ပေါင်းတော်တော်ကြာနေပြီ တက်စီးကြရအောင်.. ”

“  အို မမူကလည်း မကြီးမငယ်... ”

“  ဟဲ့ နင်ကလည်း ဟိုမှာ ကြည့်ပါအုန်း လူကြီးတွေ စီးနေကြတာ၊ ဒီဟာက တော်တော်လည်း မြင့်တယ်ဟ.. ”

အဲလိုနဲ့ မြတ်ကျော်တို့ ချား ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်ကြပါတယ်၊ တကယ်လည်း ချားစလှည့်တော့ မမူတယောက် မြတ်ကျော်ဖက်ကို လှည့် အတင်းဖက်ပြီး အော်ပါတော့တယ်၊ တခါနိမ့်ကနဲ ဆင်းသွားတိုင်း တခါအော်ရင်း သူ့ကို တင်းတင်း ဖက်လာသော မမူ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ မြတ်ကျော်၏ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ နေအောင် ဖိကပ်မိနေလေရာ မြတ်ကျော်ကလည်း အလိုက်သင့် မမူ၏ကျောပြင်မှ သိုင်းကာ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက်ထားပေးလိုက်လေသည်။ ချားလှည့်နေရာ ရပ်သွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လို့၊  ချားကြောင့်လား၊ အထိအတွေ့ကြောင့်လား မသိ။

ချားပေါ်က ပြန်ဆင်းလာတော့ မမူ တယောက် သွေးဆူနေပြီ၊ မနေ့ကလို ဟာမျိုး ပြန်ခံချင်လာသည်၊ မြတ်ကျော်မှာ သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေဆိုတာလည်း သိနေပြီ၊ ဒါပေမဲ့ တကယ်တော့ မလုပ်လို၊ နောင်ကျလျှင် ကိုမြင့်မောင်နှင့်ပြသနာတက်မှာလည်း စိုးသည်၊ မမူက နည်းနည်းလည်း ထန်သည်၊ ဒါပေမဲ့ တခါမှလည်း မဖေါက်ပြန်ဖူးဘူး၊ စိတ်ကတော့ အခု အတော်ကို တက်ကြွနေသည်၊ ကိုမြင့်မောင်သာ အခုနေ ရှိလိုက်လို့ကတော့ သေပြီသာမှတ်၊ သူက စ,တက်ခွပြစ်မိမှာပဲ။

အဲဒါနဲ့ အခုန စတိတ်ရှိုးပြန်သွားမယ် ဟု မြတ်ကျော်ကို ခေါ်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် လူအုပ်ကြားထဲ ရောက်တော့ မြတ်ကျော်မှာ ရွေးစရာလမ်းမရှိပြီ၊ မမူ၏တင်သားကြီးနှစ်လုံးကြား သူ့လိန်တန်ကြီးနဲ့ ပွတ်နေရပြန်ပါပြီ၊ ဒီတခါတော့ ခလေးလည်း အကြောင်း ပြစရာမရှိ ။ မြတ်ကျော်တယောက် ရှေက ခြေဖျားလေး ထောက်ထောက်ကြည့်သော မမူ၏ ခါးလေးကို ထိန်းကိုင်ပေးရင်း သူ့လိင်ချောင်းကြီးနှင့် အားရပါးရ ထောက်နေမိတော့သည်။

တချက်တချက် သူ့ရင်ခွင်ထဲ ယိုင်လာသော မမူ၏ ကျောပြင်အိအိလေး သနပ်ခါးနံ့ သင်းသင်းလေး မွှေးနေသည့် မမူ၏ လည်တိုင် ပါးပြင်တို့က သူ့နာခေါင်းနား မထိခလုပ်ထိခလုပ်မို့ မြတ်ကျော်တယောက် ဒီတခါလည်း သူလုံချည်ထဲ တချီ ပြီးချင်နေပါပြီ၊ မြတ်ကျော် မနည်းထိန်းနေရသည်၊ မနေနိုင်လွန်း လို့ ငုံ့ကြည့်သလို ဘာလိုနှင့် မမူ လည်ဂုတ်လေး ကို နှာ ခေါင်းကပ်ပြီး နမ်းလိုက်မိသည်၊ ပထမ မမူက မသိခြင်ယောင် ဆောင်နေသည်။

မြတ်ကျော်က နည်းနည်း စ,ရဲစပြုလာသည်၊ မမူကို သူပေါ်တင်နမ်းရင်တောင် မမူ ဘာမှပြောမှာ မဟုတ်ဘူး ဟုတွေးကာ အရဲစွန့်မလို့ လုပ်တုန်း..

“  ဟော မမမူက ဒီမှာ ကြည့်နေကြတာကိုး၊ ငယ်ငယ် က ဟို လိုက်လာမယ် ထင်တာ.. ”

“  အမလေးဟယ် နင်တို့ ဆီ ဘယ်လိုလာလို့ရမလဲ လူတွေ ဒီလောက် နင်းကန်ကျပ်နေတဲ့ဟာကို.... ”

“  ငယ်ငယ် တို့ ညှောင်းလာပြီ နောက် အဆိုတော်တွေကလည်း မကောင်းတော့ဘူး၊ မမမူတို့လည်း ရှာမတွေ့တာနဲ့ ပြန်တော့မလို့... ”

“  အေးလေ ဒါဆိုရင်လည်း ပြန်ကြတာပေါ့... ”

မြတ်ကျော်တယောက် ဒီညတော့ အိပ်ယာထဲ မှာပဲ ငါးဦးကော်မတီ ကို အလုပ်ပေးလိုက်ရပါတော့သည်။

..........................................................................................

နေမင်း တယောက် မနက် အိပ်ယာထတော့ မဝိုင်းများ တခုခု ပြောလေမလားလို့ ထိတ်လန့် နေပေသည်၊ မဝိုင်း ပေါင်ကြားမှာ သူထုတ် လိုက်သည့် လရည်တွေက လည်း နည်းနည်းနှောနှော မှ မဟုတ်၊ မဝိုင်း သတိမထားမိပဲ နေမှာ မဟုတ်ဘူး၊ သူ့ ကို ပြဿနာရှာလေမလားဟု တထင့်ထင့်နှင့် ဖြစ်နေလေသည်။ ထိုနေ့ မှာလည်း မင်္ဂလာ ဧည့်ခံပွဲ နေ့မို့ လူတွေအားလုံး လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ပျော်ရွင် တက်ကြွနေကြသဖြင့်၊ နေမင်း တဖြေးဖြေး အသားကျလာသည်၊ ညတုန်းက ဟာက မဝိုင်းနိုးတဲ့ အချိန်မှာ ခြောက်ရင် ခြောက်သွားနေလောက်ပြီပေါ့ လို့ တွေးနေလိုက်သည်။

နေမင်း မှာ ညနေစောင်းလောက်တော့ စိတ်ထဲ မှာ ပြန်ရဲလာပြီ၊ ဒီည နောက်ဆုံးညလည်းဖြစ်တော့ ခြင်ထောင်ထဲ စောစောဝင်ဖို့သာ စိတ်အားထက်သန်နေတော့သည်။ နေမင်းစိတ်ထဲ မတော့ မနေညကထက် ပိုလုပ်ခြင်နေသည်၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင်၊ မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ သူဒစ်ကို အဆုံးထိသွင်း တက်ဆောင့်ချင်နေသည်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာလည်း သိနေသည်။ 

တကယ်လို့ မဝိုင်း အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့ကို ဘောင်းဘီပေါ်က ပေးညှောင့်ပေမဲ့ တကယ် အဖုတ်ထဲ ထည့်သည့် အခါ ဘာဖြစ်လာမလဲ၊ မဝိုင်းဆီက ဘယ်လို တုန့်ပြန်မှုတွေ လာမလဲ၊ သူ့ အနေနဲ့လည်း မဝိုင်းက နိုးပြီး သူနဲ့ စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးကြမယ်လို့ လုံးဝကို မမျှော်လင့်ထားပါ၊ ဖြစ်လည်း မဖြစ်နိုင်ဘူး မဟုတ်လား၊ မနေ့က အဆင့်လောက် ဆိုရပါပြီ၊ ဒါမျိုးက အိမ်ပြန်သွားရင် အခွင့်အရေးရဖို့ မလွယ်တော့ဘူး ဆိုတော့ အဟင်း ဒီည နူတ်ဆက်ပွဲပေါ့လေ၊ မဝိုင်း စိတ်ထဲမှာလည်း ဘယ်လောက် အထိ နေမင်း ကဲ လာအုန်းမှာလဲ ဆိုတာ တွေးပူနေမိသလို၊ မနေညက ရလိုက်သည့် ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ ကို တွေးမိတိုင်း သူ့ အဖုတ်က အရည်စို့စို့ လာလေသည်။ 

သူက နေမင်း တကယ်လို့ အဆင့်ကျော်လာလျှင် လန့်နိုးသလိုနှင့် တားဖို့ ကြံထားပြီးသား သူ့ကိုယ်သူသာ စိတ်မချတာ၊ တော်ကြာ အရသာ အလွန်ကောင်းလွန်းလို့ အသိစိတ်ပျောက်သွားပြီး နေမင်းလုပ်သမျှ ခံနေမိမည်ကိုလည်းစိုးနေ၏၊ ညနေစောင်းလာတော့ သူကိုယ်တိုင်ပင် ခြင်ထောင်ထဲ စောစောဝင်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်နေတာ သတိထားမိတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒေါသဖြစ်မိလေတော့သည်။

ကိုယ့်ကိုကိုယ်သာ ဒေါသဖြစ်မိတာ အိပ်တော့ လွတ်လွပ်လပ်လပ် ရှိမည့် ဂါဝန် ခြေမျက်စေ့ဖုံးကို ဝတ်ကာ အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့မိသည်၊ မသိစိတ်က နေမင်း လှန်ရ ပြုရလွယ်အောင် လုပ်ပေးနေတာပဲ ဖြစ်မည်၊ ထမိန်ဆိုတော့ ကြပ်နေအုန်းမည် မဟုတ်ပါလား၊ ဒီညတော့ နေမင်းက အကြာကြီး မစောင့်တော့ အပြင်ကလူတွေ တိတ်ဆိပ်သွားတာနဲ့ မဝိုင်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ကို ကျောပေးလို့ အိပ်နေပြီဖြစ်သည်။ 

ဂါဝန်ကြီး ဖားဖား ဝတ်ထားသော်လည်း ခါးနေရာလေးမှာ စည်းထားလို့ ဖင်လုံးကြီးစွံ့ကားနေတာကို မြင်ရသေးသည်၊ နေမင်း ဂါဝန်အစကို မ,ပြီးလှန်တင်လိုက်တော့ ထမိန်ထက် အများကြီး လွယ်ကူတာကို တွေ့ရသည်။အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အသားမှာ ပျော့ပျော့လေးဖြစ်ပြီး ခွဆုံမှာ မနေ့ညက ဘောင်းဘီလို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကပ်မနေ ပိတ်စမှာ ပွနေသလို လျှော့ယိလျှော့ရဲမို့ နေမင်း နည်းနည်း စိတ်ပျက်သွားသည်။ 

ဒီတခါတော့ နေမင်းက သူကိုယ်ကို အိပ်ယာ ခြေရင်းဖက်သို့ လျောဆင်းလိုက်ပြီး မဝိုင်း၏ကောက်နေသော ဖင်နားမှာ မျက်နှာကပ်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ မဝိုင်း၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီမှာ ခွဆုံ၌သာ ပွနေတာ ပေါင်ရင်းနဲ့ ဖင်လုံးပေါ်မှာကျတော့ သားရေမြော့ကြိုးက တင်းကျပ်နေသည်၊ နေမင်းက ပေါင်ခွကြားနားသူ့နှာခေါင်း ကပ်ပြီးနမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်နံ့ သင်းပျံပျံလေး ၊ မဝိုင်းထုံးစံ အတိုင်း ပေါင်အတွင်းဘက်တွေပါ သနပ်ခါး လိမ်းထားလို့ထင်သည်။ နောက် နေမင်းက တင်ပလ္လင်ခွေ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်ခလည် ထိပ် လေးနဲ့ မဝိုင်း ခွဆုံနေရာကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပင် အသာအယာ ပွတ်ကြည့်လိုက်သည်။ 

နေမင်းလက်က မဝိုင်း အဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို ဘောင်းဘီအသားပျော့ပျော့ပေါ်က ထိမိလိုက်တာနဲ့ မဝိုင်း ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတာကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရလိုက်၊ သို့သော်လည်း နေမင်းက ဆက်ပြီး ဖိကပ်ထားတော့ ငြိမ်သွား၏၊ နေမင်းက ဘောင်းဘီအသားပျော့ပျော့ပေါ်မှ လက်ချောင်းထိပ်လေးဖြင့် မဝိုင်းအဖုတ် အကွဲကြောင်းနေရာကို လိုက်စမ်းနေပြီး ပွတ်ပေးနေလိုက်ရာ နဂိုလ်ထဲက စို့နေသော အရည်ကြည့်တို့မှာ အပြင်သို့စိမ့်ကျလာပြီး ဘောင်းဘီခွကြားမှ တဆင့် နေမင်းလက်ဖျားအထိတောင် စိုစွတ်လာခဲ့သည်၊ နေမင်း လက်ချောင်းထိပ်က အကွဲကြောင်း ကြားထဲ နည်းနည်းချင်း တိုးဝင်ဆော့ကစား နေလိုက်ရာ ဘောင်းဘီ ပိတ်သားက ခွင့်ပြုသည့်အထိ တဖြည်းဖြည်းချင်း အဖုတ်ထဲ ရောက်လာတော့သည်။ 

ဘောင်းဘီအသားက ပေါင်ခွဆုံကြားမှာ နည်းနည်းပွနေလို့လား မသိ၊ ဘောင်းဘီ ပိတ်စနှင့်နေမင်း၏ လက်ခလယ်မှာ ဒုတိယလက်ဆစ် အထိကို မဝိုင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်ရောက်နေပေတော့သည်။ အပျိုကြီး မဝိုင်းမှာသာ သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ကျူးကျော်နေသော နေမင်းလက်ချောင်းကြောင့် အသံထွက် မအော်မိအောင် ခေါင်းအုန်း ထောင့်စွန်းကို ကိုက်ထားရပြန်လေပြီ။ နေမင်းမှာ သူ့လက်ခလည်ကို မဝိုင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သလောက်ကို အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေရာ မဝိုင်း၏ပင်တီမှာ စိုရွဲ ပြီး မဝိုင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့  နှစ်လက်မခန့် ဝင်နေပေတော့သည်။ 

ခနနေတော့ လက်ညောင်းသွားသော နေမင်းက သူ့လက်ကို ဖယ်၍ ကြည့်လိုက်ရာ မဝိုင်း၏ ပင်တီမှာ စိုစွတ်ပြီး အဖုတ်ထဲ ကပ်ကျန်နေခဲ့သဖြင့် အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ထင်ရှားစွာ မြင်နေရပေသည်။ စိတ်အရမ်းကြွနေ သော်လည်း မဝိုင်း၏ ပင်တီကို ဆွဲမချွတ်ရဲသေးသော နေမင်းမှာ မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ ဘောင်းဘီပေါ်ကပင် ဝင်သလောက်လုပ်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ 

နဂိုလ်ထဲက ပုဆိုးချွတ်ထားပြီးဖြစ်သဖြင့် လွတ်လပ်နေသော နေမင်း၏ လိင်တန်ကြီးကို သေချာကိုင်ထိန်း၍ မဝိုင်း၏ ပင်တီပေါ်မှပင် အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ ထိုးသွင်း ကြည့်လိုက်လေသည်၊ သို့ရာတွင် ကိုယ်အနေအထားမှာ သိပ်မမှန်၍ တစောင်းအိပ်နေသော မဝိုင်း၏ အပေါ်မှ ပေါင်တန်ကို နဲနဲ ကားပြီး နေမင်းက မဝိုင်းပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးတဘက်ထောက် ၊ မဝိုင်းပေါင်တဖက်ကို ခွ၍ နောက်ဒူးတဖက်ကို မဝိုင်းဖင်နားမှာ ထောက်လိုက်သည်။

ထိုအခါမှ တန်းသွားသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို မဝိုင်း၏ အဖုတ် အကွဲကြောင်းအဝမှာ တေ့သွင်းလိုက်လေသည်၊ ဘောင်းဘီခံနေသဖြင့် နေမင်း၏ လိင်တန်ကြီးမှာ မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ ဒစ်ကျော်ရုံလေးသာ သွင်း၍ ရလေသည်၊ သို့သော်လည်း မဝိုင်းအဖုတ်ထဲ သူ့လိင်ချောင်းရောက်နေပြီ ဆိုတဲ့အသိက နေမင်းကို အရမ်း စိတ်တက်ကြွစေသဖြင့် အခါနှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ သုတ်ရည်များပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရလေတော့သည်။ 

မဝိုင်းခမျာမှာလည်း နေမင်း ဒစ်ကြီး သူ့အဖုတ်ထဲ ထည့်ခံရသဖြင့် အပျိုကြီးအနေဖြင့် လက်နှစ်ဆစ် ဆိုသည်မှာလည်း နည်းသည်မဟုတ် ၊ အထူးပင်စိတ်လှုပ်ရှားပြီး နေမင်း တချီအပြီးမှာ သူလည်း နှစ်ခါလောက် ဖိုလှိုက်ဖိုလှိုက် ဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ နောက်တော့ နေမင်းဒီထက် ပိုနယ်ကျွံလာမည်စိုး၍ သူ့ဂါဝန်ကိုဖုံးလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဖြောင့်ဖြောင့် ဆန်းတန်းလိုက်လေရာ နေမင်းမှာ အထိပ်တလန့် နှင့်သူခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းပြန်ချ မျက်စေ့မှိတ်နေလိုက်မိတော့သည်။

```````````````````````

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>