အချစ်နတ်ဆိုး အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - Steven Job
အိမ်ထောင်ကျပြီး လှောင်ထားသော ကုန်များမှာလည်း ဈေးကောင်းရ၍ ရန်ကုန်ကို တက်ပြီး ပွဲရုံကို သွားသွင်းလိုက်သည်၊၊ အပြန်တွင် သွားရေးလာရေး အဆင်ပြေစေရန် ဆူပါကပ်တစ်စီး ဝယ်လာလိုက်သည်။တောရွာများမှ ဆိုင်ကယ် ဟူ၍ မရှိသေးဘဲ စက်ဘီးကလေးများသာ စီး၍ ဟိုနား သည်နားသွားကြဆဲဖြစ်ကာ ကျနော့်အား အားကျ၍ ဆိုင်ကယ်ဝယ်စီးချင်နေကြသည်။
သို့သော်လည်း အညာဒေသလူများမှာ အပိုဝင်ငွေ ကုန်သည်ဟု ဆိုကာဝယ်မစီးကြပေ။ ကျနော်လည်း အကြံရှိသူပီပီ ကိုသာအေး အိမ်ဖက် သွားရာ၊ရွှေမှုံက ဆိုင်ကယ်စီးချင်သည် ပူဆာ၍ ရွာတပတ် ကျနော့် နောက်က စီး၍ လိုက်စေလေသည်။
ရွှေမှုံမှာ ကိုးတန်းကျောင်းသူကြီး ဖြစ်ပြီးမြို့ကို စက်ဘီးနှင့်သွားကာ ကျောင်းတက်နေသူ ဖြစ်သည်၊၊ကိုသာအေးမှာ ရွာမျက်နှာဖုံးဖြစ်နေပြီး စီးပွားရေးလည်း အဆင်ပြေနေသူ ဖြစ်သည်။ကျနော်လည်း တစ်လတကြိမ် ကိုသာအေးဆီသို့ သွားရောက်ပြီး သူ့ဆီမှကုန်များကို ဝယ်ယူပြီးမြို့ကို သွားတတ်သည်။မနှင်းမှုံလည်း ကျနော့်အားခင်မင်နေပြီး မြို့မှလိုအပ်သော ပစ္စည်းများ မှာယူလေ့ရှိသည်။
တခါတရံလည်း ရွှေမှုံကို ဆိုင်ကယ်နှင့်မြို့ကို တင်ခေါ်ကာ အပြန်တွင် ဝင်ကြိုလာလေ့ရှိသည်။ ရွှေမှုံမှာ တနေ့တခြား ပိုပိုလှလာပြီး လူကောင်ထွားလာလေသည်။ ရွှေမှုံအသက်လည်း ဆယ့်ခြောက်နှစ်ကျော်လေသည်။
ဤအရွယ်က အလွန်ထိန်းရခက်သော အရွယ်ဖြစ်သော်လည်း မနှင်းမှုံနှင့် ကိုသာအေးမှာ ကျနော့်အား ယုံကြည်နေကြပါသည်။ကျနော်လည်း ရွှေမှုံကလေးအား အသုံးချကာ ကိုသာအေးအား လက်တုန့်ပြန်ရန်ကြိုးစားနေလေသည်။သို့သော် ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်းချိန်များ၌ ကျောင်းသားကျောင်သူများရှိ၍ အခွင့်အရေးမရသေးချေ။ဒီလိုနှင့် ရွှေမှုံကိုးတန်းဖြေပြီး ပိုလှလာသလို မအေးလည်း ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရလေပြီ။
ကျနော်လည်း စီးပွားရေးပြေလည်လာပြီး တော်တော်လေးစုမိ ဆောင်းမိဖြစ်လေသည်၊၊ ပဲများလည်းဈေးကောင်း ရသဖြင့် စီးပွားဖြစ်ထွန်းလာရာ လက်ထဲမှာ ငွေသားသိန်းငါးဆယ်လောက် ပိုင်ဆိုင်မိလေပြီ၊၊မအေးမှာလည်း ရွှေတွဲလဲငွေတွဲလဲ ဖြစ်နေပြီ။ကျနော်လည်း ရွှေမှုံ ကိုးတန်းဖြေပြီး နှစ်လခန့်အထိ မရောက်ပဲ ရန်ကုန်မန္တလေး ခြေဆန့်ရာက အပေါင်းအသင်လည်း စုံလင်လာသည်၊၊
ထိုစဉ်က ဖားကန့် ကျောက်စိမ်းတွင်းလည်း အောင်လာပြီဖြစ်၍ မန္တလေး၌ ကျောက်ကုန်သည်များနှင့်လည်း ရင်းနီးလာသည်။တနေ့တော့ ကိုသာအေး အိမ်ဖက်သို့ သွားရာ၊ရွှေမှုံကိုသာ တွေ့ရပြီးမနှင်းမှုံက
“ မောင်လေးခိုင်ကြီး ပျောက်ချက်သားကောင်းနေတာ အခုမှ မင်းကို မြင်ရတော့တယ်၊ ဒီမှာ မင်းတူမက မင်းကိုမျှော်နေတာ ”
“ ဟုတ်လား ရွှေမှုံ ဘာလို့ မျော်နေတာလဲ ”
“ သမီးက ဆိုင်ကယ်စီးသင်ချင်တာလေ ”
“ ဒီလို မောင်လေးရေ.သမီးက အခုလာ မယ့်နှစ်ဆို ဆယ်တန်း တက်ရတော့မယ်၊ အဲဒါ စက်ဘီးစီးရတာ ပင်ပန်းလို့တဲ့စာကျက်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးတဲ့၊ဆိုင်ကယ်ဝယ်ပေးပါတဲ့ ”
“ ဟုတ်တယ်ဦး သမီးက ဦးဆိုင်ကယ်နှင့် သင်ချင်တာလေ...ဦးအားရင် သင်ပေးပေါ့ ”
“ အားပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ရွာလမ်းကဆိုင်ကယ်သင်ရတာ မကောင်းဘူးလေ၊တာလမ်းမှာ သင်မှ ရမှာပေါ့ ”
“ တာ လမ်းမှာသင်ပြီးမှ ရွာလမ်းမှာ စီးတတ်မှာသမီးရဲ့ ”
“ အေးဟုတ်တယ် မောင်လေး တာလမ်းထွက်ပြီး သင်မှ အဆင်ပြေမှာပေါ့ ”
“ ကဲ ဒါဆို အခု သွားသင်မလား၊ အခု ကတည်းကသင် နှစ်ပါတ်လောက် သင်ရင် ကောင်းကောင်း စီးတတ်သွားမယ် ”
“ အဲဒါဆိုသမီး အခုပဲလိုက်ခဲ့မယ် ” ဆိုပြီး အဝတ်အစားတောင် မလဲပဲ လိုက်ခဲ့တာ၊ အိမ်နေ အဝတ်အစားကြီးနှင့်ပေါ့။
ကျနော့်အတွက် အကွက်ဝင်လာပြီလေ၊ဝမ်းသာတဲ့ စိတ်ကို ဖုံးဖိပြီး ရွာလမ်းအတိုင်း ရွှေမှုံကိုတင်ကာ တာလမ်းမကို မောင်းခဲ့တယ်။ကျနော်က အိမ်က ထွက်ကတည်းက ရွှေမှုံကို ကြည့်လိုက်တယ်၊ရွှေမှုံက အတွင်းခံဘောင်းဘီတောင် ဝတ်မလာဘူး၊အိမ်မှာ နေရင်းပူလို့ ဖြစ်မယ် ထင်တယ် ဝတ်မထားဘူးလေ၊၊တာလမ်းရောက်တော့
“ ရွှေမှုံ"
“ ရှင့်"
“ ဒါက လီဗာ၊ဒါက ဘရိတ် မှတ်ထားနှော်၊ဒါက ဂီယာ ဒါကသော့နှင့် စက်နှိုးတာ၊ပြီးတော့ ဒါက စတပ်တာ၊သော့ဖွင်ပြီး ဒါလေးနှိပ်ရင် စက်နိုးတယ်၊သိလား
“ ဟုတ်ကဲ့"
“ ကဲလာ ဆိုင်ကယ်ကိုခွ၊ပြီးတော့စက်နှိုး"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဆိုပြီးဆိုင်ကယ်ကို ခွလေသည်။ကျနော်လည်း
“ ရွှေမှုံ စက်မနှိုးခင် သော့ဖွင့်ပြီးတော့ ဂီယာ ဝင်မဝင် ကြည့်ပြီးတော့မှ ဂီယာဝင်မနေရင် စက်နှိုးလိုက်တော့"
ရွှေမှုံလည်း ကြည့်ပြီး စက်နှိုး လိုက်လေသည်။ကျနော်လည်း နောက်က ခွပြီးလက်ကိုင်ကို ထိန်းပေးရသည်။ ရွှေမှုံ တင်သား အိအိလေးက ကျနော့ကို ကောင်းစွာ ဒုက္ခပေးလေသည်။ ကျနော်လည်း အတွင်းခံ မဝတ်သောလူမျိုး ဖြစ်ရာ လီးမှာ တစတစနှင့် တောင်လာကြီး ရွှေမှုံဖင်ကို ထိုးထိုးပြီးနေလေသည်။ ရွှေမှုံမှာ ဆိုင်ကယ်မောင်းချင်စိတ် လောနေသဖြင့် ကျနော့်လီးကို ဂရုမစိုက်မိချေ။ကျနော်လည်း မြို့ဘက်မသွားပဲ လေးငါးမိုင်လောက် ဖြေးဖြေးမောင်းရင်း ဟိုယိုင် ဒီယိုင် သင်ပေးလေသည်။နောက်တော့ ရွှေမှုံ သတိထားမိလာသည်။
“ ဦးဟာကြီး သမီးကို ထောက်မိနေတယ်"
“ အမ် ဘာကြီးတုန်း" မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မေးလိုက်ရာ
“ အဝှာလေ၊ ရွှေပန်းကြီး၊ဟီးဟီး"
“ ထောက်မိလည်း မတတ်နိုင်ဘူး ရွှေမှုံရေ၊လက်ကိုင်က လွှတ်မရသေးဘူး ..တော်ကြာ ဆိုင်ကယ်လဲရင် ပိုဆိုးမယ်၊ အခုတောင် လက်ကိုင်က သိပ်မမှီလို့ လက်ကိုင်က ဟိုယိုင်ဒီယိုင် ဖြစ်နေတာလေ"
“ ဟုတ်သားပဲ၊ ဒါဆိုလဲ လက်ကိုင်မှီအောင် ရှေ့တိုးပေါ့"
“ ဦး ရှေ့တိုးလို့ရအောင် ရွှေမှုံက အဲဒီအပေါ်သာ ထိုင်လိုက်"
“ ဟုတ် ထိုင်ပေးမယ်၊ဒီလိုမှ ဆိုင်ကယ် မလဲမှာ"
“ အိမ်မှာလည်း မပြောနှင့်အုံး တော်ကြာ ဆိုင်ကယ်စီး မသင်ရလို့ဆိုင်ကယ် မဝယ်ရ ဖြစ်နေမယ်"
“ ရတယ် မပြောဘူး"
“ ကဲဒါဆိုလည်း တက်ထိုင်လိုက်တော့"
ရွှေမှုံလည်း တက်ခိုက်လိုက်သည်၊၊ ကျနော်လီးက တဖြေးဖြေး တောင်လာတယ်လေ၊၊ ရွှေမှုံလည်း ရှေ့ကိုကုန်းပြီး ဆိုင်ကယ်ကို စီးတာပေါ့၊ တာလမ်း ဆိုပေမယ့် လမ်းကမကောင်းဘူး။ ဂျိုင့်တွေရှိတော့ ခုန်တာပေါ့။ ဆယ်မိနစ်လောက်မောင်းလေ အောက်ကကောင်က တင်းလေ၊တော်ကြာတော့ ရွှေမှုံ ဖင်က စိုစိစိဖြစ်လေ၊ကျနော်လည်း မရပ်ပေးဘဲ သုံးခေါက်လောက် ပတ်မောင်းပစ်လိုက်တယ်၊၊
ကျနော့် ပုဆိုးက ပါးပြီး အရေတွေလည်း တစ်စီစီ ရွှေမှုံဆီကလည်း ချွေးတွေလား အဖုတ်ရည်တွေလား မသိဘူး။ ထွက်တော့ ရွှဲနေတာပေါ့။ရွှေမှုံဆီက မောနေသလို အသက်ရှူသံလေး ကြားမှ အရှိန်လျှော့ပစ်လိုက်တယ်။
“ ရွှေမှုံ ဘာဖြစ်တာလဲ"
“ ရင်ထဲမှာ လှပ်လှပ် လှပ်နဲ့"
“ နေမကောင်းလို့လား"
“ နေကောင်းပါတယ်"
“ ကဲဒါဆိုလည်း ခဏ ရပ်လိုက်မယ်"
ကျနော် ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ်က သူ့ကို တွန်းဖယ်ပြီး ဆင်းလိုက်တယ်၊၊သူက ခွလျက်ပေါ့။
“ ရွှေမှုံ ဒေါက်ထောက်ပြီး ဆင်းလေ" ရွှေမှုံ အောက်ဆင်းလာတော့ သူ့နောက်မှာ အကွက်ကြီးဖြစ်နေပြီ။ ကျနော်က
“ အယ်..ရွှေမှုံနောက်မှာ ချွေးတွေ စိုနေပြီ" ဆိုပြီးဖင်လေးကို ပုတ်လိုက်တယ်။ ရွှေမှုံက ထမီလှည့်ဝတ်ရင်း သေချာကြည့်ပြီး၊
" အဲဒါ ချွေးတွေမဟုတ်ဘူး၊"
“ ချွေးမဟုတ်ရင် ဘာတုန်း"
“ သမီးဆီက ထွက်တာလေ"
“ ဟေ..ဘယ်နေရာက ထွက်တာလဲ"
“ အာ..မပြောဘူး"
“ အဲဒါဆို..မနက်ဖြန်မသင်ပေးတော့ဘူး"
“ အာ.ဦးကလည်း ရွှေမှုံကရှက်လို့ပါ"
“ မရှက်နှင့် ပြော"
“ အဝှာလေ..ပိပိထဲက"
“ ဟေ..ဘာလို့ ထွက်တာလဲ"
“ ဦးဟာကြီးက ဖင်ကြားထဲ ဝင်နေတာကိုး ဦးရဲ့"
“ ဒါဆို ရွှေမှုံဇိမ်ကျလို့ပေါ့"
“ အင်းးးး"
“ ဒါဆိုလည်း မနက်ဖြန် အတွင်းခံ မဝတ်လာနှင့်ပေါ့"
“ အင်း မဝတ်လာဘူး.မနက်ဖြန် စောစောလာခဲ့နှော် ဦး"
“ အေး အစောကြီး လာခဲ့မယ်၊အခု ပြန်ရအောင်"
ဆိုပြီး အိမ်ဖက် မောင်းလာခဲ့တယ်၊၊ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မနက်ဖြန်အတွက် မအေး မသိအောင် ပုဆိုးတစ်ထည်အား လီး အသွင်းအထုတ်လုပ်လို့ ရအောင် ချုပ်ရိုးကြောင်း အား ဘရိတ်ဓားနှင့် လှီးပစ်လိုက်ပါတယ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
နောက်နေ့ကျတော့ မနေ့က ချုပ်ရိုးဖြုတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးလေးကို ဝတ်ပြီး စောစော ထွက်လာခဲ့တယ်။
“ ရွှေမှုံရေ ငါရောက်ပြီဟေ့ ”
“ အမေ သမီး လိုက်သွားတော့မယ် ”
“ အေးအေး သမီး ”
“ အမေ.ဒီနေ့ နေ့လည်စာကို အပြင်မှာစားဖို့ ထုပ်ခဲ့တယ် ”
“ အေး..အေး သမီး"
“ မောင်လေးရယ် မြန်မြန် တတ်အောင်သင်ပေးလိုက်တော့၊ သူက ဆိုင်ကယ်ရူး.ရူးနေတာ ”
“ ဟုတ် အမ၊ဒီနေ့တော့ တနေကုန်သင်ပေးလိုက်မယ် ”
ကျနော်လည်း ရွှေမှုံကို တင်ခေါ်လာပြီးတာ လမ်းဘက်ထွက်ခဲ့တယ်၊၊ ရွှေမှုံက အိပ်ရာက ထလာပြီး နံနက်စာစားပြီးထွက်လာတယ်၊၊ ညအိပ်လုံချည် ပါးပါးလှပ်လှပ်ကလေးနှင့်ပေါ့။ တာလမ်းမကြီးပေါ်ရောက်တော့ မြို့ဘက်ကို ဦးမတည်ဘဲ လူရှင်းတဲ့ ဘက်ဦးတည်လိုက်တယ်။
“ လာ ရွှေမှုံ ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက်တော့ ”
“ ဦး ဟာကြီးက မနေ့ကလို ထောက်နေအုံးမယ် ”
“ လာပါ မနေ့ကလိုပဲထိုင်၊တက်တော့ ရပြီဆိုမှ ထိုင်ချလိုက် ”
“ ဟုတ်ကဲ့"
ဆိုပြီး လက်ကိုင်ကို ကိုင်ကာ ခွလေသည်။ကျနော်က သူရှေ့ကို လှည့်ပြီး ခွရပ်တုန်း လီးကို ချုပ်ရိုးပေါက်မှအပြင်ကို ထုတ်ပြီး
“ ရပြီ ရွှေမှုံထိုင်တော့ ”
ရွှေမှုံလည်း ထိုင်ချလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းပြီး ထွက်ခဲ့တယ်၊၊ ပထမတော့ လီးက သိပ်မတောင်တော့ ရွှေမှုံက ပုံမှန် စီးလို့ရပေမယ် ချိုင့်ဆောင့်လို့ တဖြေးဖြေး တောင်လာတဲ့အခါ ရွှေမှုံက ရှေ့ကို ပိုကုန်းတယ်၊၊ ကျနော်က မနေ့ကထက် ပိုပြီး အထိအတွေ့ ကောင်းသလို လီးက ပိုတောင်လာတယ်။
သိပ်အကြာကြီး မမောင်းရသေးဘူး ။ ရွှေမှုံက မောသလို ဖြစ်နေပြီး တံတွေးတွေ မြိုချပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာတာပေါ့။ ရွှေမှုံဆီက အရည်ထွက်သလို ကျနော့်ဆီကလည်း အရေတွေ ထွက်လာတယ်။ နည်းနည်းကြာတော့ ရွှေမှုံလုံချည် ရွှဲလာသလို ကျနော့်လီးက ရွှေမှုံဖင်ကြားထဲ ပိုဝင်လာတယ်။
“ ဦး ရွှေမှုံမောလာပြီ ”
“ ဟင် ဘာလို့လဲ ”
“ ရေငတ်နေလို့၊ အာလည်းခြောက်တယ် ”
“ အေး ဒါဆိုလည်း ရေသောက်လေ၊မောနေရင် ငါ့ဆီမှာ မှီနေပေါ့ ”
“ အင်း ”
ကျနော်လည်း ဆိုင်ကယ် ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ကို ဒေါက်ထောက်လိုက်တယ်။ ရွှေမှုံဆင်းသွားပြီး ကျနော့်အပေါ်မှီနေတယ်။ သူ့ဖင်မှာတော့ ကွက်နေပြီလေ။ရွှေမှုံ၊ ညည်းဖင်မှာ ကွက်နေပြီ။
“ ဦးဟာကြီးက ထောက်နေတော့ ရွှေမှုံမှာ နေရတာ မောသလို ရေငတ်နေသလို ဖြစ်နေတာပေါ့ ”
“ နေရတာ ကောင်းလား ”
“ အင်း တမျိုးကြီးပဲ ”
“ ဒီလို လုပ်ပါလား နင့် လုံချည်တွေမှာ ပေတယ်၊ ဒီအခေါက် လုံချည် မ ထိုင်လေ ”
“ အာဖြစ်ပါ့မလား ”
“ ငါက နောက်တစ်ခေါက် နှစ်ခေါက်လောက် မောင်းပြီးရင်မြို့ပြင်မှာ ဆီသွားထည့်မှာ။ နင့်လုံချည်မှာ ကွက်နေရင် လူမြင်မယ်လေ ”
“ အင်း..အဲဒါဆို အဆင်ပြေတယ်၊အဝှာတော့ မဖြစ်ဘူး မဟုတ်လား ”
“ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ..ဒီမှာနှစ်ခေါက်မောင်းပြီးရင် လက်လွတ် မောင်းကြည့်မယ်လေ ”
“ သမီး ကြောက်သေးတယ် ”
“ မကြောက်နှင့် နင့်ကို ဖက်ထားပေးမယ်လေ ”
“ အင်း ဒါဆို သွားကြမယ် ”
“ ကဲ ငါ အရင် ဆိုင်ကယ်အပေါ်တက်မယ် နင်ခွပြီး လုံချည်လေး ငါ မပေးမယ် ပြီးတော့ ထိုင်ပေါ့ ”
ကျနော်လည်း တဖြေးဖြေး ကျုံးသွင်းရတာပေါ့။ သူ ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက်ခွတော့မှ ကျနော်လည်း လီးကို အပြင်ထုတ်ပြီး သူ့ လုံချည် မလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ဆိုင်ကယ် စက်နိုးပြီးထွက်တော့ ကျနော့် လီးက အရမ်း တောင်နေပြီ။ ရွှေမှုံမှာလည်း အတွေ့အကြုံ တစ်မျိုး ရပြီလေ။ဆိုင်ကယ်ဆောင်လေ ဖင်ကြားထဲ လီးဝင်နေလေ။
“ ရွှေမှုံ ကောင်းလား ”
“ အင်း..ကောင်းတယ် ”
ကျနော်လည်း တပတ်လောက်ပတ်ပြီး လက်တဖက်ကို သူ့ခါးကို ဖက်ပြီး တဖက်တည်းနှင့် ထိန်းမောင်းတယ်၊ရွှေမှုံ ထိန်းပြီး ရှေ့ကို အားစိုက်ပြီး ကုန်းမောင်းတယ်လေ။ ကျနော်က ခါးကို ဖက်သလိုနှင့် အောက်ကို လက်လျှော့ချပြီး ဆီးခုံကို ပွတ်ပေးတယ်။ရွှေမှုံမှာ ရှေ့ကို အာရုံစိုက်ပြီး မောင်းနေရလို့ အဖုတ် ကိုင်တာတောင် မပြောနိုင်တော့ဘူး။
တချက်တချက် လက်နှစ်ဘက်လုံး လွှတ်ကြည့်တယ်။ လွှတ်ကြည့်တဲ့ လက်တဖက်ကို နို့ကို လှမ်းကိုင်ပေးတယ်။ ရွှေမှုံဆီက အရည်တွေ ထွက်ပြီး ရွဲနေသလို ချိုင့်ဆောင့်ပြီး ကျနော်လည်း သုတ်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း သုတ်ထွက်သွားတော့ လူရှင်းတဲ့ ဇရပ်ဖက်ကို ဦးတည်မောင်းလိုက်တယ်၊၊
“ သမီး အားလုံး စိုရွှဲနေပြီ လုပ်ပါအုံး ”
“ ကဲလာ ဟိုဖက် ဇရပ်အကွယ်မှာ ဦးသုတ်ပေးမယ် ”
“ သမီးဘာသာ သုပ်လိုက်မယ် ”
“ သုတ်စရာ ဦးပုဆိုးပဲ ရှိတယ်၊ ဦး သုတ်ပေးပါ့မယ် ”
ဇရပ် အကွယ်လည်းရောက်ရော ကျနော်က
“ ကဲလာ.ရွှေမှုံဦးသုတ်ပေးမယ် ”
ဆိုပြီး ပုဆိုးစကို ဆွဲလိုက်တယ်။ ရွှေမှုံက မတ်တပ်ရပ်နေတော့..
“ ရွှေမှုံ ခြေထောက် ကားလိုက်ပါလား ”
ရွှေမှုံ ခြေထောက် ကားရပ်ပေမယ့် ပုဆိုးစ ဆွဲသုတ်ရတာ အဆင်မပြေဘူး။
“ ရွှေမှုံရေ သုတ်ရတာ အဆင်မပြေဘူး ”
“ အိပ်လိုက်ပါလား၊ ပြီးတော့ မျက်လုံးလေး မှိတ်လိုက်နှော် ”
“ ဟင်..ဦးက ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ သမီး မျက်လုံး မှိတ်နေတုန်း အဝှာ မလုပ်ရဘူးနှော်၊လုပ်ရင် အမေနှင့်တိုင်မှာ ”
“ မလုပ်ပါဘူး ဦးက ဒီလို သုတ်လို့ မရဘူးလေ၊ပုဆိုးချွတ်ပြီးသေချာသုတ်မှ ဖြစ်မှာပေါ့ ”
“ ဦးကလည်း ရှက်စရာကြီး ”
“ အမလေး ယိုသူမရှက် မြင်သူ ရှက်နေပြန်ပြီ ”
“ ကဲအိပ်လိုက်၊အိပ်လိုက် ” ရွှေမှုံလည်း ကြမ်းပြင်ဖုန်ခါပြီး လှဲမလို့ လုပ်ချိန် ကျနော်က ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။
“ ဟာ..ဦးကလည်း ဒီမှာ ဖုန်ခါတုန်းရှိသေးတာ ”
“ အေးပါ.ငါစိတ်လောသွားလို့ ဘာလဲ မမြင်ဖူးလို့လား ”
“ မြင်ဖူးပါတယ်၊ ဖေဖေ သာအေး အိပ်ပျာ်တုန်းက ပေါ်နေလို့ ”
“ အဲဒါဆို ဘယ်သူ့ဟာက ပိုကြီးလဲ ”
“ ဦးဟာက ပိုကြီးတာပေါ့ ”
“ ကဲပါ.မြင်ဖူးရင်လည်း မျက်လုံး မှိတ်မနေနှင့်တော့၊ ဦးသုတ်ပေးမယ် ” ကျနော်လည်း ရွှေမှုံလုံချည်ကို လှန်လိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။
“ အားး လှလိုက်တာ ရွှေမှုံရာ ကိုက်စားချင်စရာကြီး ”
“ အဖုတ်ကိုများ ကိုက်စားရတယ်လို့ ဦးကလည်း ”
“ တင်စားတာပေါ့ တကယ်ဆို လှလွန်းလို့ လျှာနှင့်ယက်ချင်တာ ”
“ ဟာဦးကလဲ ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိဘူး ”
“ ဟ..တကယ်ပြောနေတာ၊နင့် ဖင်ကို ငါ့ဟာနှင့် ထောက်တာထက် အဆတစ်ရာ သာတယ်၊နင် ဆွေမျိုးတောင် မေ့သွားမှာ ”
“ ဦးကတော့ ပိုပြီ ”
“ မပိုပါဘူး နင် အယက် ခံကြည့်ပါလား ”
“ အာ.ဦးကလည်း ”
“ ငါနှင့်ကို မလိုးပါဘူး၊ နင် အရသာရှိအောင် ယက်ပေးချင်တာ ”
“ ဦး တစ်ကယ် မလိုးရင်လုပ်ပေါ့၊ လိုးရင်တော့ အဖေနှင့်အမေ့ကို တိုင်ပြောမယ် ”
“ ဒါတော့ မပြောဘူးမလား ”
“ သမီးကောင်းရင် မပြောဘူး ”
“ အေးဒါဆို ငါလုပ်ပေးမယ် ”
ဆိုပြီး ပုဆိုးစနှင့်သုတ်လိုက်ပြီး လျှာနှင့် ယက်ရန် ရွှေမှုံ ဒူးကို အပေါ်မြှောက်ပြီး ကွေးတင်လိုက်တယ်။ အပျိုစစ်စစ်လေးရဲ့ အဖုတ်မို့ ဖောင်းကြွနေတဲ့အပြင် အမွေးနုနုလေးတွေ ယှက်သန်းပြီး နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ ရဲတွက်နေတာဗျာ။ ကျနော်လည်း အဆင့်တစ်ခု အောင်မြင်ပြီဆိုပြီး ဝမ်းသာအားရနှင့် အဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျောက်လျှာနှင့်ယက်လိုက်သည်။
“ အားးးရှီးးးးရှီးးးရှီး ”
ကျနော်က အဖုတ်အောက်ခြေက စ ယက်ပေးလိုက်ရာ ရွှေမှုံမှာခါးကို အပေါ်ကြွလာပြီး.တရှီးးရှီးးနှင့် အော်လေသည်။ ကျနော်လည်း အဖုတ်နုတ်ခမ်းသေးလေးအား ထပ်မံယက်လိုက်ရာ ရွှေမှုံမှ ာတွန့်လိမ်ပြီး ကျနော့် ဆံပင်အား ဆွဲလေသည်။
“ ရွှေမှုံ ကောင်းလား ”
“ အား ကောင်းတယ် ” ကျနော်လည်း ရွှေမှုံအဖုတ်အားလက်နှင့် ထိုးသွင်းလိုက်ရာ
“ အားး ဦးဘာလုပ်တာလည်း ”
“ လက်သွင်းတာပါ ” ကျနော်က လက် အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်ရာ
“ အားး အရမ်းကောင်းတာပဲ ဦးရယ် ” ကျနော်လည်း ရွှေမှုံ ရဲ့ ကာမဖူးအစေ့ကို ဖြဲပြီးစုပ်ဆွဲလိုက် လျှာနှင့်ထိုးလိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။
“ အားးကောင်းလိုက်တာ........အား ”
ကျနော် ငါးမိနစ်ခန့်မှုတ်ပေးလိုက်ရာ ရွှေမှုံ တစ်ယောက်တွန့်လိမ်ပြီး
“ ဦးထွက်ကုန်ပြီ၊အားထွက်ကုန်ပြီ၊အား ” ဆိုပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။
“ ရွှေမှုံ ပြီးသွားပြီလား ”
“ ဘာပြီးတာလဲ ဦး ”
“ အရည်တွေ ထွက်သွားပြီးလားလို့ မေးတာ ”
“ အော် အဲသလိုလား ”
“ ရွှေမှုံ ကောင်းသလား ”
“ ကောင်းတယ် ”
“ ငါလည်း ကောင်းချင်တာပေါ့ဟာ ”
“ သမီးက ဘာမှ လုပ်မပေးနိုင်ဘူးနှော် ”
“ ဘာမှ မလုပ်ပေးနှင့် ငါ နို့စို့ပြီး ကိုယ့်ဘာသာလုပ်မယ် ”
“ အဲဒါဆိုလည်း စို့ ”
ဆိုပြီး အင်္ကျီကို လှန်ပြီး ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်ပေးသည်။ ကျနော်လည်း နုထွားသော နို့ကို စို့ပြီး ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်ရာ သုတ်တွေထွက်သွားလေသည်။
“ ဦး ဘာတွေ ထွက်သွားတာလဲဟင် ”
“ ရွှေမှုံလိုပဲ ပြီးရင်ထွက်သွားတဲ့ အရည်တွေလေ ”
“ ဦးတို့လည်း အဲလိုပဲလား ”
“ အင်း...မနက်ဖြန်ကျရင် တို့တွေ ထပ်လုပ်ကြမလား ”
“ လုပ်မယ်လေ ”
“ ဒါဆို အခု တစ်ခေါက်လောက် မောင်းကြည့်ပြီး ပြန်ကြမယ် ”
“ အင်းး ဘော်လီ ဝတ်လိုက်ဦးမယ်၊ဝတ်မနေနှင့်တော့ ပြန်ခါနီးကျမှ ချိတ်တတ်ပေးမယ်၊ကဲလာ ”
ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ်ပြန်မောင်းရတယ်၊ဒီအခေါက်တော့ လက်လွတ်ပြီး မောင်းခိုင်းတယ်။ ကျနော်က နို့ကို ကိုင်ပြီးအဖုတ်ကို နှိုက်ပြီး နောက်က ဖက်လို့ပေါ့။
“ ဦး ယားတယ် ”
“ ဒါမှ နောက်ဘယ်လို မောင်းမောင်း ရမှာလေ ”
အဲဒီနေ့က ရွှေမှုံဟာ လက်ကိုင်ကလေး မနည်း ဖြောင့်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် ဂီယာ အချိန်းအပြောင်း မရသေးတော့ ပြောပေးရတယ်၊ ဂီယာ တချက်ပြောင်းတိုင်း ဆိုင်ကယ်က ယိုင်သွားတတ်လို့ ထိန်းပေးရတုန်းပါ။ အဲဒီနေ့က ရေစကြိုဘက်ကို ကျနော်က ဆိုင်ကယ်မောင်းပြီး ဆီသွားထည့်တယ်။ နောက်အိမ်ပြန်ကြတာပေါ့။
“ ကဲ အမရေ ပြန်ရောက်ပြီ၊ အမသမီးက အတတ်မြန်တယ်၊လက်ကိုင်တော့ မနည်းဖြောင့်လာပြီ၊ တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက် ထပ်သင်လိုက်ရင် ရလာမှာ ”
“ ဟေ..ဟုတ်လား ရွှေမှုံမက တော်သားပဲ ”
“ ကဲ အမရေ.ကျနော် အလုပ်ရှိသေးတော့ ပြန်အုံးမယ် ”
“ အေးအေးမောင်လေး မောင်လေးလည်းရွှေမှုံကြောင့် အလုပ်ပျက်ပါပြီ ”
“ ရပါတယ် အမရဲ့ ”
ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ် မောင်းလာခဲ့တယ်။ တကယ်တမ်းမှာ မိမိသမီး အပျိုနုနုထွဋ်ထွဋ်နှင့်အိမ်ထောင်ရှိ ယောက်ျားနှင့် အလွယ်တကူ မလွှတ်သင့်ပါဘူး။ အိမ်ထောင်ရှိ ယောက်ျားဆိုတာ မိန်းမစာမေးပွဲ အောင်မြင်ပြီးသား မဟုတ်လား၊ တောသူ တောင်သားတွေက ရိုးသားကြပြီး အေးဆေး နေတက်ပြီး လူကို ယုံလို့သာ လွှတ်ပေးတတ်ကြတယ်လေ။
ဒီတော့ ဒီအခွင့်အရေးကိုလက်လွတ်မခံပဲ ကျနော်ကအမိအရ အသုံးချလိုက်တာပါ။ ကျနော်နှင့် ရွှေမှုံဟာနောက်ထပ် သုံးလေးရက်လောက်ဆက် သင်ဖြစ်တယ်။ ရွှေမှုံလည်း ဆိုင်ကယ် မောင်းတတ်လာပြီ။ ကျနော်နှင့်က လူပြတ်တဲ့ နေရာမှာတော့ ခါတိုင်းလိုပဲ လုပ်ဖြစ်တယ်။ ဒီနေ့တော့ ရွှေမှုံ ဆိုင်ကယ် ကောင်းကောင်း စီးတတ်သွားတော့ ရွှေမှုံလည်း ပျော်နေတာပေါ့။
ကျနော်ကတော့ ရွှေမှုံကို ဒီနေ့ မရမက လိုးမယ်ဆိုပြီး လူမမြင်ရတဲ့ ဇရပ်ပျက်ကိုပဲ ခေါ်လာခဲ့တယ်။
“ ရွှေမှုံရေ နောက်တော့ ဆိုင်ကယ်ဝယ်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာ စီးရတော့မှာပေ့ါ ”
“ ဒါပေါ့ ဦး ”
“ ကဲ လာပါ၊ ဒီနေ့ကတော့ နောက်ဆုံးပဲ၊ ဦးက ရွှေမှုံကို အကောင်းဆုံး အရသာ လုပ်ပေးမယ် ”
“ ခါတိုင်းလိုပဲ လုပ်မှာ မဟုတ်လား ”
“ အင်းလေ ”
“ ဒါဆိုလည်း သမီးခံချင်လှပြီး ဦးယက်ပေးတော့ ”
“ နေဦး အင်္ကျီလေးတော့ ချွတ်ဦး၊ ဦးပုဆိုးအောက်က ခင်းလိုက်မယ်လေ ”
ရွှေမှုံလည်း အင်္ကျီကိုသာမက ဘော်လီပါ ချွတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်က ရွှေမှုံ နို့ကို အရင် စို့ပေးတော့ ရွှေမှုံက အရမ်းဖီးဖြစ်လာတယ်။
“ အင်းးးဟင်းးးအင့် ”
“ ဦးကလည်း အဝှာ အရင်ယက်တာ မဟုတ်ဘူး ”
“ နို့စို့ပြီးမှ အရည်တွေ ထွက်လာတော့ ယက်ရတာ ပိုကောင်းလာမှာပေါ့၊ရွှေမှုံက နို့စို့တာ မကြိုက်ဘူးလား ”
“ အဖုတ်ယက်တာ ပိုကြိုက်တယ်၊ ဦးနို့စို့တာ နို့သီးခေါင်းတွေ ကျိန်းနေပြီ ”
“ အေးပါ ခဏပါ ”
ဆိုပြီး ကျနော် နို့ဆက် စို့ပေးတယ်။ တချက်တချက် စုပ်ဆွဲပြီး လွတ်သွားရင်
“ ပလွတ်..ပလွတ် ”
နှင့်မြည်တာပေါ့လေ။ ပြီးတော့ ကျနော် ရပ်လိုက်ပြီး။
“ ရွှေမှုံ ဦး အဖုတ်ယက်ပြီးရင် နို့ပြန်စို့အုံးမှာနှော် ”
“ စို့လေ.ဦး ”
ကျနော်လည်း အဖုတ်ကို ယက်လိုက် လက်နှင့်အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး အစေ့ကို စုပ်ဆွဲလိုက်နှင့် ငါးမိနစ်ကျော်ကျော် လုပ်လိုက်တာ ရွှေမှုံလည်း ပြီးသွားတယ်၊၊ ကျနော် ရွှေမှုံ့ အပေါ်ကို ဒူးထောက်ပြီး အပေါ်ကနေပြီး နို့စို့ပေးတယ်၊ ရွှေမှုံကတော့ နို့စို့နေတယ်ပဲ ထင်တာပေါ့။ ကျနော်က အဖုတ်အဝနား လီးတေ့ပြီး နို့ကို စို့ပေးတယ်၊၊
“ ဦး..ဦးလီးက သမီးအဖုတ်ထဲ ဝင်သွားအုံးမယ်၊အဲဒါတော့ မရဘူးနှော် ”
“ အေးပါရွှေမှုံရ ဒီမှာ နို့စို့ရင်း အဝကို သွားထောက်မိတာပါ ”
“ ဦးအထဲကို မဝင်စေနှင့်နော်၊ ဝင်သွားရင် အမေ့ကို ပြောမှာ ”
“ ရွှေမှုံရေ အဖျားလေးဝင်ရုံနှင့် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊ ဝင်သွားရင်လည်း ဦး ပြန်ထုတ်ထုတ် လိုက်ပါ့မယ် ”
“ အာ အထဲတော့ မဝင်စေနှင့်ဦး ”
“ နည်းနည်းလေးပါ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ဒီမှာ နို့စို့တာ ဇိမ်နှင့်ခံကြည့်ပါဟာ ”
ဆိုပြီး ကျနော် အဝကလေးကို လီးထိပ်ကလေးသွင်းပြီး နို့ကို တပြွတ်ပြွတ် စို့လိုက်ရာ ရွှေမှုံမှာ မျက်လုံးလေးမှေးရင်း အရသာခံလေသည်။ ရွှေမှုံမှာ အရသာ ပြန်ရလာပြီး အင်းးဟင်း အင်းဟင်းး ဖြစ်လာမှ လီးကို ရှေ့သို့ ထပ်သွင်းလိုက်သည်။
“ ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ် ”
အဲဒီနေရာမှာ တင်းခံနေတယ်၊ကျနော်သိပြီ အပျိုစစ် အမှေးပါးကို ရောက်နေပြီဆိုတာ။
“ အားးးနာလိုက်တာ၊ဦးဆက်မသွင်းနှင့် နာတယ်နာတယ် ”
“ ဆက်မသွင်းပါဘူး ဒီနားမှာ ရပ်ထားမယ်လေ ”
“ အာပြန်ထုတ်ပေး အမေနှင့် တိုင်မှာနှော် ဦး ”
“ ဒီလောက်နှင့် ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ရွှေမှုံရယ် ”
“ ဦးက သမီးကို လိုးနေတာ မဟုတ်လား ”
ကျနော်က ဝင်သလောက် အနေအထားနဲ့ပဲ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ ဟုတ်တယ် ရွှေမှုံ ဦး မနေနိုင်တော့လို့ပါ ”
“ ဆက်မလိုးပါနှင့်ဦးရေ သမီးနာလို့ပါ၊ ဆက်လိုးရင် အမေကို တိုင်မှာ ”
ကျနော်လည်း မရပ်တော့ဘူး၊ ဆက်ပြီး လိုးထည့်လိုက်တော့
“ ဗျစ်..ဗျစ်...ဖောက် ပြွတ် ”
“ အား.....၀ူး အမလေး နာလိုက်တာ အမေရေ ”
“ အားးးနာလိုက်တာ၊ ငါလိုးမသားကြီး အားနာလိုက်တာ၊ ချွတ်ပေး အခု၊ အားးငါလိုးမသားကြီး.အား ”
ကျပ်ကျပ်တည်းတည်း ဝင်သွားတာကြောင့် အရမ်းကို အရသာ ရှိလှတယ်။ ကျနော်လည်း ပြန်မထုတ်ပဲ ဆက်ပြီး လိုးပစ်လိုက်တယ်လေ၊ ဒူးက နာပေမယ့်လည်း ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ ကျနော်က လူပျိုမဟုတ်တော့ သုံးလေးမိနစ်နှင့် မပြီးဘူးလေ။ ရွှေမှုံလေးက သူအလိုးခံရပြီဆိုတဲ့ အတွေးနှင့် တဟီးဟီး ငိုနေတယ်။ အလိုမတူပဲ အလိုးခံရပေမယ့် အဖုတ်က သူ့အလုပ်သူလုပ်ပြီး ရွှေမှုံ ပြီးသွားတယ်။
အပျိုမကတော့ လီးအရသာ တွေ့သွားပါပြီ။ ကျနော်က မအေးကို နောက်ပိုင်း နာရီဝက်လောက် လိုးနိုင်ပေမယ့် အခုတော့ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်သာ လိုးနိုင်တယ်၊ အပျိုစစ်စစ် အဖုတ်ဆိုတော့ အရမ်းကြပ်တာလေ၊ ဆယ်မိနစ်လောက် ရွှေမှုံ ငိုနေပေမယ့် နောက်တော့ အငိုရပ်သွားတယ်။
မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားပေမယ့် မျက်ရည်ကလေးတွေက ပါးပြင်မှာ စီးလို့ပေါ့ဗျာ။ ကျနော်လည်း လိုးကောင်းကောင့်နှင့် လိုပြီး သုတ်ထွက်ခါနီးအပြင်ကို လီးထုတ်ပြီး သူ့ဗိုက်ပေါ် ပန်းထုတ်ပစ်တယ်။သုတ်က ဗိုက်တင်မကနို့ အထိရောက်တယ်။
“ ငါလိုးမသားကြီး လူယုတ်မာကြီး ”
ဆိုပြီး ကုန်းထကာ ဆဲတယ်။ ပြီးတော့ ပေနေတဲ့သုတ်တွေကို ကျနော့်ပုဆိုးနဲ့ သုတ်ပစ်လိုက်ပြီး
“ ခင်များကြီးကို အမေနှင့်တိုင်မယ် ”
“ အေး တိုင်ရင်နင်က စောက်ရှက်ကွဲမှာ ငါက နင်တို့အားလုံးကို သတ်ပစ်ပြီး ငါထောင်ထဲဝင်မှာ တိုင်ရဲတိုင်ပေါ့ ”
“ ကဲ လိုးလို့လည်းပြီးပြီ၊ ပြန်မယ် ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက် ”
ဆိုပြီး သူ့တို့ ရွာဘက်မောင်းပြီး သူ့အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဟန်မပျက် သူ့အမေကို နှုတ်ဆက်ပြီး ရွာဘက်မောင်းခဲ့တယ်။ ကျနော်လည်း ဆိုင်ကယ်သာ စီးလာရတာ စိတ်ထဲမှာ မလုံပါဘူး။ ရွှေမှုံသာ သူ့အမေကို ပြောလိုက်ရင် ငါတော့ မုဒိန်းမှု့ဖြစ်ပြီး ထောင်ကျပြီ ဆိုပြီး တွေးလာတယ်။ အဲဒါနှင့်အိမ်ရောက်တော့
“ မအေး ငါခရီး သွားလိုက်ဦးမယ် ”
“ ဘယ်သွားမလို့လဲ ”
“ ဖားကန်ဘက်ကို ”
“ ရော့ ဒီမှာ ရစရာ ကျန်တဲ့ ငွေတွေ နင်တောင်းလိုက်တော့ သေတ္တာထဲရှိတဲ့ ငွေတွေလည်း သိမ်းထား။ငါကြာရင်လည်း ကြာမယ် ”
ဆိုပြီး ဖားကန့်ဘက်ကို သွားလိုက်တယ်။ အဲဒီရောက်တော့ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်လာတယ်၊ ငါမုဒိန်းမှု့ဖြစ်ခဲ့ပြီ။ ရွာကိုလည်းပြန်လို့ မဖြစ်ဘူး၊ ဒီတော့ ငါစီးပွားရေး မရရအောင် ရှာမယ်ဆိုပြီး စီးပွားရှာတယ်။ ပထမတော့ ကျောင်တူးသူတွေနှင့် ပေါင်းကြည့်တယ်၊ ကံကိုသာ အားထားပြီး မြေကြီးထဲကဟာ တူးနေတော့ အားမရဘူး၊အဲဒီက ကောင်တွေက ကျောက်တူးပြီး အရက်သောက် ဘိန်းရှူနေကြတော့၊ ဘိန်းဖြူဘက်လှည့်ပြီး ကယ်ရီသမားလုပ်တယ်။
အဆင်တော့ သိပ်မပြေဘူး၊ ကယ်ရီသမားဘဝ ဆိုပေမယ့် အဆက်အသွယ်တွေတော့ ရတယ်။ နောက်ငွေစုပြီးကိုယ့် ဟာကိုယ် လုပ်တယ်၊၊ အနက်ရောင်နယ်မြေလို ဖြစ်တော့ ဆက်ကြေးတော့ ပေးရတာပေါ့။
တဖြေးဖြေးနှင့် အရင်းအနှီးတွေများလာတယ်။ ရန်ကုန်ဘက်ကို ဆင်းပြီး ဝယ်လက်တွေ ဘာတွေ ရှာရတယ်။ဘိန်းဖြူချက်တဲ့ နေရာအထိ ရောက်လာတယ်။ ရှမ်းပြည်ဘက်တက်ပြီး ဘိန်းစိုက်သူတွေကိုပါ စပါးတိုးပေးသလို အရင်းအနှီးထုတ်ကာ ဝယ်ပြီး ဘိန်းဖြူချက်တဲ့ သူတွေကို သွင်းတယ်၊၊
ဆယ်နှစ်လောက်အထိ လုပ်တော့ တပည့်တွေပါ ရလာတယ်။အားလုံးက သစ္စာရှိကြတယ်လေ။ ပေါင်းပြီးအမြတ်အစွန်းကို ခွဲယူကြတော့လည်း သစ္စာရှိလာတာပေါ့။ နောက်တော့ အဖြူထက် ဆေးပြားတွေ ခေတ်ထလာတယ်။ ဆေးပြားဘက် လှည့်တယ်။တစ်တိုင်းပြည်လုံးကို ဖြန်ဖို့လုပ်လာတယ်။တချို့ နေရာတွေလည်းအဆင်မပြေဘူး၊ ရခိုင်ဘက် လမ်းပေါက်လာတယ်၊ ဘင်္ဂလားဒေ့ချ်ဖက်ကို ခြေလှမ်းစတယ်။
တဖြေးဖြေးနှင့် ဒီလောကမှာ ခြေချတာ ဆယ်စုနှစ်လောက် ဖြစ်လာတယ်။ရန်ကုန်မန္တလေးဘက်မှာအဖမ်းအဆီးများလာတယ်။ ဆုံးရှုံးမှု့တွေလည်းကြုံရတယ်၊၊ အဖမ်းအဆီးတော့ မခံရအောင်လုပ်ရတယ်။ပိုင်ရှင်မဲ့ပေါ့။ ဒါနှင့် ဘင်္ဂလားဒေ့ချ်ဘက်က အစပြုလို့ ရနေပြီ။ ဝယ်လက်လည်းရတော့ တစ်ချီ အကြီးဆုံးချမယ် ဆိုပြီးလက်ထဲရှိသမျှ ပုံအောပစ်လိုက်တယ်။ ဝေစုခွဲတော့ သိန်းနှစ်သောင်းခွဲလောက် ရတယ်။
တပည့်တွေလည်း ဝေစုအလိုက် ခွဲပေးပြီး ကိုယ်မှာ လက်ကျန် စုစုပေါင်း ငွေသိန်းပေါင်း နှစ်သောင်း ခြောက်ထောင်လောက်ရတာနှင့် ဒီအလုပ်ကို စွန့်ပစ်လိုက်တယ်။ မန္တလေးဘက်မှာ ခြံကျယ်ကျယ်ဝယ်ပြီးတော့ အိမ်ဆောက်လိုက်သေးတယ်။ ကျန်တဲ့ပိုက်ဆံ ဘဏ်အပ်ပြီး အတိုးနှင့်အပ်ကာ ကောင်းကောင်းနှပ်တယ်။ ဒီကြားထဲ မအေးတို့ရွာဘက်ကို စုံစမ်းတော့ ပြောင်းသွားကြတယ်တဲ့။ သတင်းက မရတော့ဘူး။
ကျနော်က မိန်းမထပ်မယူပဲ ဒီဘက်ခေတ်အခြေအနေအရ စပွန်ဆာပဲ ထားတယ်လေ။ ပါကင်ဆို ဈေးကောင်းပေးစားရတာပေါ့.။ဒီဘက်ခေတ်မှာ စပွန်စာပေးရတာ အရမ်းလွယ်လာတယ်၊၊ ကျနော်က ကျောင်းသူတွေဦးစားပေးပေါ့။ အဝေးသင် အချိန်ကတော့ ပေါမှပေါ။ အဓိက ကောင်မလေးတွေက လှချင်ပချင်လည်းရှိလာတယ်။
ပစ္စည်းတွေကလည်း ပေါတယ်၊ အလှကုန်ပစ္စည်းကလည်း ဈေးကြီးတယ်၊၊နောက်ပြီး ဂုဏ်တုဂုဏ်ပြိုင်ပေါ့။ကျောင်းတက်ရင် ဆိုယ်ကယ်လေးနှင့်မှ၊ ဆိုင်ကယ်တောင် အော်တိုဂီယာပါတဲ့ ကလစ်မှ၊ ဖုန်းဆိုလည်း Note မှစီးရီး ကိုင်ချင်တယ်။ တက်ပလက် ကိုင်ချင်တယ်။
ဖုန်းဆို Samsung မှ Apple မှ ဖြစ်လာတယ်လေ။ မိဘတွေမပေးနိုင်တော့ လူ့အောက်မကျရအောင် ငွေရှာလာကြတယ်။ ဒီတော့ ကျနော့်လို လူမျိုးအတွက် မိန်းကလေးတွေပေါမှပေါပဲ။ အသက်ငယ်ငယ်ကြီးကြီးလုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ ရတယ်လေ၊ ခင်များတို့ ကြားဖူးလား အကြွေးဆပ်ဖို့ သမီးအပျိုစင်ဘဝကို ရောင်းစားကြတာလေ၊အမေတွေ ကိုယ်တိုင်လာပို့တာတောင် ရှိသေး။
တစ်ချို့က ငယ်ငယ်လေးတွေ.ကျုပ်ကတော့ မကြိုက်ဘူး။ ခလေးမလေးတွေ ပါဗျာ။ ဆယ်သုံးနှစ်လောက်တစ်ယောက် လုပ်ဖူးတာ၊ ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေဘူး၊ဗီဒီယိုပြပြီး လုပ်တာပဲ၊အဆင်ကို မပြေဘူး၊ လီးလည်းမစုပ်တတ်၊ လိုးတော့လည်း အောက်နေရာက ကွဲသွားလို့ အော်ငိုတယ်လေ။
ပြီးတော့ လိုးတော့လည်း မျက်လုံးသေကြီးတွေနှင့် စိုက်ကြည့်နေတာ၊နောက်ပြီးတော့ဗျာ အပျိုတွေ အရွယ်ပဲဖြစ်ဖြစ် နည်းနည်းကြီးရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် လိုးလိုက်ရင်
“ အင့် ..အား..အင့်..အား.. ”
အသံလေးတော့ ပေးမှပေါ့။ ခလေးတွေက အံကြိတ်ပြီး မျက်နှာရှုံမဲ့နေတာ ဘယ်လိုဖီးလ်း ရှိမလဲဗျာ။ နောက်တော့ကလေးတွေဆို တော်ပါပြီလို့ ပွဲစားကို ပြောထားရတယ်။ ဒီလိုနှင့် ကျောက်ဆည်ဘက်က သန္တာဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရောက်လာတယ်။ သူကဆယ့်ရှစ်နှစ် ကျော်ပြီ ။ ဒုတိယနှစ် တက်နေတယ်တဲ့။ ပွဲစား လာပို့တာပါ။ ပွဲစားလည်း ပြန်သွားတော့မှသူ နှင့် စကားပြောဖြစ်တယ်။
“ သန္တာ ဒီအလုပ်ဘာလို့ လက်ခံလိုက်လဲ ”
“ သမီးက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ငွေလိုလို့ပေါ့၊ သမီးကျောင်းသွားတာ စက်ဘီးနှင့်မသွားချင်ဘူး၊ ဆိုင်ကယ်လေးနှင့်မှ သွားချင်တာ၊ သူများနောက်ကလိုက်ရင်လည်း အောက်ကျတယ်လေ၊ ဒီတော့ သမီးဆိုင်ကယ်ဝယ်ချင်လို့ လက်ခံလိုက်တာ ”
“ သမီးက ဒီအလုပ်လုပ်ဖူးလား ”
“ ဆိုင်ကယ်လေးတောင် မရှိလို့ ဘဲတောင် မရဖူးဘူး ”
“ ဟား..ဟားဟား ညည်းကတော့ ပြောရော့မယ် ”
“ တကယ်ပါ ဦး ”
“ ဒါဆို နင်က အပျိုစစ်ပေါ့ ”
“ ဟုတ်တယ် ဦး ”
“ ငါက ပါကင်စစ်ဆိုရင် ပိုက်ဆံပိုပေးတယ်။ဒါပေမယ့် ငါစိတ်တိုင်းကျအောင် လုပ်ပေးရမယ်။ စိတ်တိုင်းကျရင်ပိုက်ဆံ ပိုပေးပါတယ် ”
“ ဦး စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရမယ်၊စိတ်တိုင်းကျရင် ပိုက်ဆံပိုပေး ဖုန်းတစ်လုံး ထပ်ဝယ်မယ် ”
“ အိုကေ ဒါမျိုးမှ ကြိုက်တာ ”
“ ကဲမလုပ်ခင်လေး ရေမိုးချိုးရအောင် ဦး အခန်းလိုက်ခဲ့ ”
“ လိုက်ခဲ့မယ်လေ ဦး ”
“ လာ ရေအတူတူချိုးရအောင် ”
ရေချိုခန်းထဲမှာ Bath Tub လည်းတတ်ထားတယ်၊ ရေချိုးရင်း သီချင်းလည်း နားထောင်လို့ရတယ်၊၊ ကြွေဇလားဘေးမှာ ခုံလေးလုပ်ထားပြီး ဝိုင်လေး ဘာလေးသောက်လို့ ရအောင် စီစဉ်ထားတယ်လေ။
“ ရော့ သန္တာ ဝိုင်လေးသောက် ”
“ အင်း..ရင်ထဲပူဆင်းသွားသလိုပဲ ”
“ သောက်ပြီး ငါ့လီးကို ပြောင်အောင်ဆေး၊ နင်စုပ်ရမှာ ”
“ ရတယ် ဦး သမီးက ဖုန်းထဲမှာ အပြာကားတွေ ကြည့်ဖူးတယ် ”
“ ဖင်ချတဲ့ အခန်းရော ကြည့်ဖူးလား ”
“ ကြည့်ဖူးတာပေါ့၊ ဘာလဲ ဦးက ဖင်ပါ ချချင်လို့လား ”
“ အေးပေါ့ဟ ”
“ သမီးကြားဖူးတာက ဖင်လုပ်ရင် အရမ်းနာတာဆို"
“ ဂျေ (ဂျယ်) နှင့် လုပ်ရင် မနာပါဘူး ”
“ ကဲ ဦး ရပြီလား ”
“ အေးရပြီ၊ရေသုတ်ပြီး လိုက်ခဲ့တော့ ”
ကျနော်လည်း သဘက်နှင့် ရေသုတ်ပြီး ဝိုင်ခွက်တွေ ယူလာကာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ တီဗီဖွင့်ပြီးအပြာကားတစ်ကား ဖွင့်လိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်ပဲ သန္တာဟာ ခေါင်းကို ရေသုတ်ကာ ဝင်လာပြီး တီဗီကို ခဏလှမ်းရှိုးလိုက်တယ်၊၊ ကျနော်က ဝိုင်တစ်ခွက် လှမ်းပေးလိုက်ပြီး တီဗီထိုင်ကြည့်သလို သန္တာလည်း TV ထိုင်ကြည့်တယ်။ ဝိုင်နှစ်ခွက်လောက်ကုန်တော့ သန္တာဟာ မျက်နှာ နီရဲလာတော့တယ်။
“ ကဲ သန္တာသောက်ပြီးရင် စကြစို့ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးး ”
“ လာလေဦး လီးကို စုပ်လိုက်တော့ ”
သန္တာလည်း တီဗီထဲက အတိုင်းစုပ်လေသည်။သန္တာစုပ်လေ လီးမှာ ပိုတောင်လေ ပိုကြီးလေ ဖြစ်လာသဖြင့်
“ အမလေးဦးရေ.ခုဏကတော့ သေးသေးလေးဆိုပြီး အထင်သေးတာ အခုက နည်းတာကြီး မဟုတ်ပါလား ”
“ ကြောက်လို့လား ”
“ မကြောက်ပါဘူး၊လက်ခံပြီးမှ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လုပ်ရမှာပေါ့ ”
“ ကဲ လာသန္တာ ငါ နို့စို့ပေးမယ် ”
ကျနော်လည်း သန္တာဖီးဖြစ်လာစေရန် နို့စို့ပေးလိုက်ရာ သန္တာမှာ ဖီးလ်ဖြစ်လာကာ ညည်းညူသံထွက်လာသည်။
“ အားဦးရေ.ယားတော့ယားတယ်၊ ဒါပေမယ့်အရမ်းကောင်းတာပဲ။သမီးကတော့ ရွှဲနေပြီ ”
“ ရရင် လိုးမယ်လေ ”
“ ဟုတ် ဦး ”
ဆိုပြီး ပက်လက်ကလေးလှန်ကာ ပေါင်ကားပေးလေသည်။ကျနော်လည်း သန္တာအား နေရာပြန်ချကာ ကုတင် ကန့်လန့် လုပ်ပြီး အောက်က သက်တောင့်သက်သာ လိုးရန် စီစဉ်လိုက်သည်။သန္တာအစေ့ကို တချက်နှစ်ချက်ချော်ထိုးပြီးဆွလိုက်ရာ
“ အားးးဦးးးးးးးအားးရှီး ”
ကျနော်လည်း သန္တာအဖုတ်ထဲ လီးသွင်းလိုက်သည်။
“ ဗျစ်....ဗျစ်...ဗျစ် ”
“ အာ့းးးးးးအာ့...အူးး ”
အဖုတ်ထဲ တဝက်လောက်မှာ တကယ်ပဲ အမှေးပါးနှင့် ထောက်နေပါသည်။ ကျနော်လည်း ပုံမှန်လေးအသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး သန္တာအခြေအနေကို ကြည့်လိုက်သည်။ သန္တာလည်း တဖြေးဖြေး ကောင်းလာလေရာ အသံလေးထွက်လာလေသည်။
ထို့နောက် သန္တာ ကောင်းနေမှန်းသိတဲ့ အတွက် ပုံမှန်လုပ်နေရာက ဆတ်ကနဲ အမှေးပါးကို ထိုးခွဲလိုက်ရာ သန္တာလည်း ဆတ်ကနဲ တုန်သွားပြီး
“ အား ”
ကနဲအော်လေသည်။ကျနော်လည်း ဆက်တိုက်လိုးပစ်လိုက်သည်။ နာနေရာက သန္တာမှာ ကောင်းလာပြီး
“ အင်းအား..ဟင့်အင်းအင်း ”
နဲ့ အော်လာသလို ကျနော် ဆောင်ချက်ကလည်း တဖန်းဖန်း ထွက်ပြီးပေါ်လာသည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့် ဆောင့်လိုက်ပြီး ရာ သန္တာမှာ
“ အားးးဦးသန္တာပြီးတော့မယ်၊ ဆောင့်ဆောင့် ” ဟု ပင်အော်လေသည်၊သန္တာမှာ အရမ်းဖီးဖြစ်ပြီး ပြီးသွားလေသည်။ ကျနော့်မှာမပြီးသေးချေ၊၊
“ သန္တာရေ ကုန်းပေးပါလား ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဦး ”
သန္တာ ကုန်းပေးသည်နှင့်ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ်တက်ကာ နောက်မှနေ၍ လိုးလေသည်။
“ ဗျစ်....ဘွတ်..ဘွတ် ”
သန္တာမှာ ကျနော်လီးဒဏ်ကြောင့် အံကြိတ်ခံရလေသည်။ ပထမသာ အံကြိတ် နေရသော်လည်း နောက်တော့ သူလည်း ကောင်းလာပါသည်။ ကျနော်လည်း ဆယ်ငါးမိနစ်ခန့် ဆက်တိုက် ဆောင့်ပြီးလိုးလိုက်ရာ လူမှာ မောဟိုက်လာသဖြင့် ရပ်လိုက်ရသည်၊၊
အသက် လေးဆယ့်ငါးနှစ်ခန့် ရှိပြီဖြစ်သဖြင့် လီးကသာ သန်မာသော်လည်း အဆုပ်နှင့်နှစ်လုံးက သိပ်မခံနိုင်ပေ။နောက်နေ့တွေမှာ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး
“ သန္တာရေ ဦးကို ပြီးအောင်သာ မှုတ်ပေးလိုက်တော့ ”
သန္တာမှာ လီးလာစုပ်ပေးလေသည်။ သို့သော်လည်း လီးမှ သုတ်မထွက်သဖြင့် သန္တာမှ အပေါ်မှ တက်ခွကာ လိုးလေသည်။ သန္တာလည်း ဆယ်မနစ်ခန့် တက်ဆောင့်သောအခါမှ သုတ်များထွက်ကာ ပြီးလေသည်။
သန္တာမှာ အလိုက်သိသော မိန်းခလေးဖြစ်သည်။ ကျနော်မှာ ပြီးသွားသော်လည်း ဆက်ပြီး ဇိမ်ခံလိုသေးသဖြင့်သန္တာအား မှုတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သန္တာမှာ သုတ်နှင့် သွေးရောနေသောကြောင့် တစ်ရှူးပေပါဖြင့် သုတ်လိုက်ပြီးသေသေချာချာ စုပ်ပေးလေသည်။ ကျနော်လည်း လီးတကျော့ ပြန်တောင်လာလေရာ ဖင်ကို ပါကင်ဖွင့်ရန်ကြိုးပမ်းရလေသည်။ သန္တာသည် ဖင် အလိုးခံရန်အတွက် ဖင်ကုန်းပေးရှာသည်။
ကျနော်လည်း သန္တာဖင်ကို ဂျေများသုတ်လိမ်းပြီး လီးကိုပါ သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သန္တာဖင်ထဲ လီးထိုးသွင်းလိုက်သည်။သန္တာမှာ တချက်ခန့် အော်လိုက်ပြီး တွန့်သွားလေသည်။
“ အမလေး ဦးရယ် နာလိုက်တာ ”
“ ခဏနေရင် သက်သာသွားမှာပါ ”
ကျနော်လည်း လီးကို တစ်လက်မခန့်စီ တိုး၍ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးပြီး ဆယ်မိနစ်လောက်တွင် ဖင်၏ တင်းကြပ် မှု့ကြောင့်မခံနိုင်ပဲ ပြီးသွားလေသည်။ သန္တာမှာ ကျနော်နှင့်နှစ်ရက်ခန့် အတူနေပြီး ပိုက်ဆံနှင့်ကျနော်ဖုံးနံပါတ်ပါ တောင်းသွားသည်။
နောက်အပတ်တွင် သန္တာက ဖုန်းဆက်ပြီးလာလေရာ Click ဆိုင်ကယ်လေးနှင့်အတူ ဖုန်းသစ်လေးပါ ပါလာလေသည်။ ကျနော်နှင့်သန္တာမှာ တစ်လကျော်လောက်လုပ်ဖြစ်ပြီး ပိုမိုရင်းနှီးလာသည်။ အဝေးသင် စာမေးပွဲကြီးပြီးပြီး နှစ်ပါတ်လောက်လုပ်ဖြစ်ရင်း
“ ဦး သမီးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ငွေရေးကြေးရေးအခက်အခဲရှိတယ် ”
“ ဟုတ်လား ”
“ သမီးလည်း ရွာပြန်ရတော့မယ်၊သူက အပျိုစစ်စစ် သမီးခေါ်လာရမလား ”
“ သူက ဘယ်လို အခက်အခဲရှိတာလဲ ”
“ သူတို့လည်း ဆင်းရဲတယ်၊ အခု သူ့အမေ နေမကောင်းဖြစ်နေလို့၊ သူက သူ့အမေ ဆေးကုချင်လို့သာ မတတ်သာပဲ လုပ်ရမှာ ”
“ အေးဒါဆိုလည်း ခေါ်ခဲ့လေ ”
“ သမီးကို မုန့်ဘိုးတော့ပေးရမယ်လေ ”
“ အေးပါ ”
ဆောရီး.ကျနော့်အကြောင်းလေးပြောစရာ ကျန်နေလို့ဗျ။ကျနော်က မန္တလေး ရောက်ကတည်းကနောက်ကြောင်း ရှင်းအောင် ဦးကျော်ကျော်ထွန်း ဆိုပြီး အမည်ပြောင်းထားတယ်၊ မဟုတ်ရင် မူးယစ်အဖွဲ့လိုက်မှာ စိုးလို့ပါ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment