The Art Of Incezt အပိုင်း ( ၁ )

The Art Of Incezt အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - theartofincest

{ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။}

လောကဓံဆိုတဲ့ လှိုင်းတံပိုးတွေဟာ သူမဆီကို အကြိမ်ကြိမ် ရိုက်ခတ်လို့နေသည်။ သူမ ကြိုးစား ထ ရှာ၏။ ကြိုစား ရုန်းကန်၏။ သူမက အမိမဲ့ သမီးတစ်ဦး။ သူမက အဖမဲ့ တစ်ကောင်ကြွက်တစ်ယောက်။ သူမဘဝမှာ ဘာဆိုဘာမှ မရှိ။ သူမမှာရှိသာ ဆန္ဒတစ်ခုပဲ။ လောကကြီးထဲ ငါ နေရဲရမယ်တဲ့။ ဒါ… သူ့ကြွေးကြော်သံလေ။

သူမအသက် (၁၅) နှစ်အရွယ်မှာ သူမရဲ့အပျိုစင်ဘ၀ ပျက်ခဲ့တယ်။ သူမ…မနှမြောပါဘူး။ ဒါ လောကရဲ့ ဖြစ်တတ်တဲ့ သဘောသဘာဝတွေပဲလေ။ လူတွေမှ မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ။ အဲဒီယောကျ်ားကလည်း သူမကို ချစ်ခဲ့ရှာသည် ထင်ရဲ့။ သို့ပေမယ့် သူမက မချစ်ခဲ့ပါ။ သူမက အပျော်ရှာရုံသက်သက်ပဲလေ။ ဘယ်နေ့ ၊ ဘယ်အချိန် သေမယ်ဆိုတာ မသိရတဲ့ဘဝကြီးမှာ ဒီနေ့ဟာ နောက်ဆုံးလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ဒီလို သူမယုံတယ်။

သူမနာမည်က မလတ်တဲ့။ အမကြီးက မမြတ်။ အငယ်ဆုံးက မငယ်မို့။ သူမက မလတ်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သမီးတွေချည်း မွေးချင်းရှိခဲ့ပေမယ့် သူမက တစ်ကောင်ကြွက်က တစ်ကောင်ကြွက်ပဲ။ အမကြီးမမြတ်က ယောကျ်ားရသွားကတည်းက ယောက်ျားရွာနောက်ကို တန်းနေအောင် လိုက်သွားခဲ့သည်။ နည်းနည်းလေးမှ နောက်ကိုပြန်လှည့်မကြည့်ခဲ့။ အငယ်နှစ်ယောက် ဘယ်လို စခန်းသွားမလဲ။ ဘယ်လို ဘဝကို အခက်ခဲတွေ ကြုံမလဲ ဂရုမစိုက်ခဲ့ချေ။ တစ်ခွန်းသာ ပြောခဲ့သည်မှာ

“ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုယ်တောင် ဝအောင်မကျွေးနိုင်ဘူး နင်တို့ဘာသာ လုပ်ကိုင်စားကြ” ဟူသတဲ့။

အငယ်မက ရွပိုးနှံ့သည်ဟု ဆိုရမည်။ ရက်ကွက်ထဲ လူကြီးလူကောင်းဆိုသည့် အဖိုးကြီးတွေနဲ့မှ ရွေးပြီး ဇာတ်ကို ရှုပ်သည်။ တချို့က မယားကြီးငုတ်တုတ်နဲ့။ မငယ်က တချို့ကျတော့ ဘုရားဂေါပကလိုလို တရားသမားလိုလိုလူတွေ။ အကုန်လုံးနဲ့ ဇာတ်လမ်းရှုပ်ခဲ့ဖူးသည်။ မငယ်ရှုပ်ခဲ့ဖူးသည့် ဦးဘဇော်ဆိုလျှင် သူ့သမီးမှ မငယ်နှင့် ရွယ်တူဖြစ်ရသည်။ မငယ်က “အမ ငါအဖိုးကြီးနဲ့ ယူတော့မယ်”ဟု သတိပေးခဲ့သည်။ 

သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ မငယ်မှာ သက်ဆိုးမရှည်ရှာခဲ့။ ငယ်ငယ်လေးနှင့် ဆုံးရရှာသည်။ AIDS လက္ခဏာဟု ထင်ရသည့် ရေယုံများ အဖု့အပိန့်များပေါက်လျက် စောစောစီးစီး လောကကြီးနှုတ်ဆက်သွားရသည်။ လူတွေကတော့ AIDS လို့ပြောသူက ပြောကြသည်။ သို့သော် ဆရာဝန်က ဆေးစစ်စေခဲ့ရာ HIV မရှိခဲ့ဟု ဆိုသည်။ မလတ်တစ်ယောက်သာ ကုစရာစရိတ်မရှိလို့ သေရသည်ဟု အမှန်တရားကို သိသည်။

မလတ်က (၁၅)နှစ်နဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို စွန့်လွှတ်ခဲ့သည်။ (၁၈)နှစ်တွင် အိမ်ထောင်ကျသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေသည် မလတ်တွင် HIV ရှိသည်ဟု တီးတိုးပြောဆိုကြသော်လည်း ကိုတင့်က ရုံးတတ်လက်မှတ်ထိုးခဲ့သည်။ မလတ်က ဆရာဝန်ထံသွားကာ HIV မရှိကြောင့် ကိုတင့်ကို သက်သေထူခဲ့နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့အိမ်ထောင်ရေးသည် အနှောင့်ယှက်မရှိခဲ့ပါ။ “အိမ်တင်အေးဆေးနေ ငါလုပ်ကျွေးမယ် မိန်းမ” ဟု ကိုတင့်က ကြွေးကြော်လျက် သစ်ခွဲစက်ရုံတွင် အလုပ်လုပ်သည်။ တစ်နေ့ကို (၅၅၀၀) ပတ်ဝန်းကျင် ဝင်ငွေရှိသည်။ သူတို့အတွက် စီးပွားရေးအခက်ခဲမရှိခဲ့။ မလတ်ကလည်း အိမ်မှာပဲ နေသည်။ အလုပ်ထွက်လုပ်စရာ မလိုခဲ့။

နှစ်နှစ်ကြာတော့ မလတ်တွင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာခဲ့သည်။ ကိုတင့်က ပျော်မဆုံးရှိခဲ့သည်။ မီးဖွားခါနီးတွင် ကိုတင့်က သူ့မိတ်ဆွေ ငမြင့်နှင့်အတူ အရက်သောက်ပြီး မူးပြီး အိမ်အပြန်လမ်းတွင် ကားတိုက်ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။ သူ၏ သားလေးကိုပင် မမြင်တွေ့ခဲ့လိုက်ရပါ။ မလတ်၏ကံကြမ္မာသည် ထိုသို့ ဆိုးရှာရသည်။ ကိုတင့်က အသောက်သမားတစ်ယောက်မဟုတ်ပါချေ။ တစ်ခါတစ်ရံ ကြုံကြိုက်မှ သောက်တဲ့သူဖြစ်သည်။ သောက်ပြီးလည်း အေးအေးဆေးဆေးနေတတ်သည်။ သို့သော် သူ့ကိုသတ်သည်မှာ အရက်ဖြစ်သည်။ သူသောက်ခဲ့သော် အရက်မဟုတ်။ သူ့ကိုတိုက်ခဲ့သော ကားသမားသောက်သည့် အရက်ဖြစ်သည်။

ထိုကားသမားသည် သူဌေးသားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ မူးရူးပြီး ကားကို ကျုံးမောင်းသည်။ ဆင်းရဲသားရပ်ကွက်ထဲက လူတစ်ယောက် ဦးခေါင်းခွံကွဲအောင် တိုက်သည်။ ကြောက်ပြီး ထွက်ပြေးခဲ့သည်။ ရဲများက ဖမ်းဆီးခဲ့၏။ သို့သော် ချမ်းသာသောမိဘများက အဆင်ပြေအောင် ရဲအရာရှိများနှင့် ညှိနှိုင်းခဲ့ပြီး လျော်ကြေးအဖြစ် မလတ်ကို သိန်း(၇၀) ပေးခဲ့သည်။ မလတ်၏ဘဝတွင် ထိုလောက်များပြားသော ငွေပမာဏကို လက်ဝယ်မကိုင်ဖူးခဲ့။ ကျေအေးလွှာတွင် လက်မှတ်ကို “လတ်” ဟု တစ်လုံးထိုးခဲ့သည်။ 

အားလုံးအဆင်ပြေသွားခဲ့သည်။ ကလေးမွေးတော့လည်း ထိုကားသမားလူပေါ့၏မိဘများက လာရောက် ကူညီထောက်ပံ့ပေးခဲ့သောကြောင့် ရပ်ကွက်ထဲက လက်သည်နှင့်မမွေးခဲ့ရဘဲ ပြည်သူ့ဆေးရုံကြီးတွင် မွေးခဲ့ရသည်။ သားယောကျ်ားလေး မွေးသည်။ နာမည်ကို “မောင်ထက်နိုင်” ဟု မှည့်ပေးခဲ့သည်။ ထို့နောက် မလတ်က သူမအမေ၏ အမွေဆက်ခံသည့်အနေဖြင့် အကြော်ကြော်ရောင်းကာ မောင်ထက်နိုင်ဖြစ်သည့် အရပ်ခေါ် “ငထက်”အား လုပ်ကျွေးခဲ့သည်။

ငထက်ကလေးမှာ ၆ နှစ်သားရောက်လာခဲ့ပြီး တစ်တန်းအရွယ်ရောက်သော် မလတ်က ကိုတင့်၏မိတ်ဆွေဖြစ်သူ ငမြင့်နှင့် ယူလိုက်သည်။ ငမြင့်က မလတ်အား “ညည်းယောက်ျားသေရတာ ငါ့ကြောင့်ပါဟာ” ဟု ပြောလျက် အိမ်သို့ လာလည်ရင်း ငြိစွန်းခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ငမြင့်က အသောက်သမားဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းတော့ သောက်သည်။ မလတ်အား ချစ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ မလတ်လိုလေသေးမရှိ အလိုလိုက်သည်။ မလတ် အကြော်ရောင်းစရာမလိုတော့။

ငမြင့်လုပ်သော သစ်ခွဲစက်ရုံတွင် ငမြင့်မှာ သက်တမ်းရှည်ကြာ အလုပ်သမားဖြစ်သောကြောင့် အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်သဖွယ်ဖြစ်ပြီး တစ်နေ့ကို တစ်သောင်းခွဲ စက်ရုံကပေးသည်။ သူက သစ်ခွဲလုပ်သားများကို စီမံခန့်ခွဲရ၏။ လူစုံတိုင်း သောက်သည်။ ငထက်ကလေး နှစ်တန်းရောက်သော်  မလတ်က အကြော်ပြန်ရောင်းနေရပြီ။ အကြောင်းမှာ ငမြင့် ဖဲရိုက်တတ်လာသည်။ ဖဲရှုံးသည့်အခါ ပထွေးပီသလာသည်။ ငထက်ကို ရိုက်သည့်ခါရိုက်သည်။ မလတ်ကို ငေါက်သည်။ ဆူသည်။ ဆဲသည်။

“ ဟေ့ ငထက် တောတစ်ပိုင်းလောက်သွားဝယ်စမ်းကွာ မင်းအမေဆီက ပိုက်ဆံတောင်းသွား”

မလတ်က မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ဘော်လီကြားက ငွေငါးရာ ထုတ်ပေးသည်။

“ တောတစ်ပိုင်းလောက် ဦးဌေး”

ဦးဌေးက ငထက်ကို တစ်ချက် အကဲခတ်သည်။

“ ဟ ဟိုကောင်ငမြင့်က အလုပ်မသွားဘဲ နေ့ခင်းကြီးတောင် သောက်နေပြီလား လျော့သောက်စမ်းလို့ ပြောလိုက် ငါက”

ငထက်က ခေါင်းသာ ညိမ့်ပြသည်။ သူ့မထွေးငမြင့်အား ပြန်တော့ မပြောသည်မှာ သေချာပါသည်။ တစ်ခေါက်ကလည်း မှာလို့သာ ပြောရသည်။ အရိုက်ခံတော့ သူပဲ အရိုက်ခံရသည်။ အမ်းငွေ (၁၅၀) မရခဲ့ပါ။ အရင်တစ်ခေါက် အကြွေးဖြင့် နှိမ်ခဲ့ရသည်။

“ ကိုမြင့် ငထက်လေး ပြန်လာတော့မှာ ညမှ လုပ်ပါလား.. နော်.. ညနေ အကြော်ကြော်ဖို့ ပဲမှုန့်နယ်ရဦးမှာ”

ငထက် ရင်တွေခုန်လာသည်။ ပါဆယ်ဆွဲလာသော အရက်တစ်ပိုင်းကို ကိုင်လျက် ကပ်ကြားထဲက ချောင်းကြည့်မိသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက အကိုကြီးတွေ ပြောပြောနေသည့် လိုးတယ်ဆိုတာ ဖြစ်ရမည်။

“ အဲကောင် လာရင် အရက်ငဲ့ခိုင်းပြီးကို လိုးမှာ”

မလတ်မှာ မျက်ရည်လေးဝဲနေသည်။

“ ရှင် မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းမပြောနဲ့ လိုးစရာရှိတာ မြန်မြန်လိုး သားမလာခင်”

ငထက် ရင်တွေတုန်နေပြီဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ညတွင် ထိုအသံများ ကြားရသော်လည်း ထမကြည့်ရဲခဲ့။ ယခု မိခင်ကိုလိုးနေသည်ကို ကိုယ်တိုင်ချောင်းနေမိပြီဖြစ်သည်။

ဘေးအိမ်က မမြင့်တို့ လင်မယားလိုးတုန်းကလည်း ဘာရယ်မဟုတ် ချောင်းတော့ ချောင်းဖူးသည်။ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရခဲ့။ နောက်ပြီး သိပ်လည်း နားမလည်။ ဘာ အရသာရှိသနည်းလည်း ငထက် မသိနိုင်။ ကိုလှကြီးက “မင်း ဂွင်းထုတတ်တဲ့အရွယ်မှ သိမှာ” ဟု ဆိုသည်။ ထိုဂွင်းထုသည်ကိုပင် ငထက်မသိခဲ့ရှာ။

မလတ်၏နို့ဖြူဖြူလေးက တစ်ခြမ်းသာ ပေါ်နေသည်။ ငမြင့်က နောက်ကနေ ကိုလှကြီးပြောဖူးသည့် ခွေးလိုးလိုးနေသည်။ မလတ်က မငြီး။ ပါးစပ်ကိုသာ ပိတ်ထားရှာသည်။ ဖင်ဗူးထောင်ကာ ကုံးနေရင်း ကြိတ်မှိတ်ခံနေရှာသည်။ ငထက် ဒေါသထွတ်လာသည်။ “ဒါအမေ့ကို နှိပ်စက်နေတာပဲ” ဟု အတွေးဝင်လာသည်။ ငထက်က သူ့သာ ရိုက်တာခံနိုင်သည်။ မိခင်ထိရင်တော့ မခံနိုင်။ ကလေးပေမယ့် မိခင်ကို ချစ်စိတ်က ကြီးသည်။

“ တော တစ်ပိုင်းရပြီ အဖေ…”

ငထက်က မလတ်အား နှိပ်စက်နေသည်ကို ရပ်သွားစေရန် အော်ဝင်လာသည်။ သို့သော် မလတ်တို့ လိုးနေသည်က ပျက်မသွားပေ။

“ အေး.. တိုင်ပေါ်က သံမှာ ချိတ်ထားလိုက်စမ်းလေ ဘာလို့ ကျုံးအော်နေတာလည်း”

မလတ်က ငထက်ကို မကြည့်ပေ။ ပေါ်နေသည့် ဖြူဝင်းနေသည့်ဖင်အား ထမီဖြင့် ဖုံးလိုက်သည်။ ငမြင့်မှာ လိုးနေဆဲပင် ဖြစ်သည်။

“ အမေတို့ အဲဒါ ဘာလုပ်နေတာလဲ”

မလတ်က လက်ညှိုးကို နှုတ်ခမ်းနား ကပ်လျက် တိုးတိုးနေရန် သတိပေးသည်။ ငမြင့်က ပြုံးနေသည်။

“ လာ အနားထိုင်နေစမ်း… မင်းအမေကွာ ငါ့ကို ပိုက်ဆံထုတ်မပေးလို့ နည်းနည်းဆုံးမနေတာ။ မင်းမေမှာ လေးငါးခြောက်ထောင်လောက်တော့ ရှိပါတယ်ကွ အကြော်ရောင်းကောင်းနေတာကို”

ငထက်က ငမြင့်ထိုင်ခိုင်းတော့လည်း ထိုင်ရသည်။

“ ရှင်.. သားကို လျောက်ပြောမနေနဲ့။ ကျမ သေသာသေလိုက်ချင်တယ် အဲပိုက်ဆံတွေက ကလေးကို သုံးတန်းတတ်ရင် ကျူရှင်စရိတ်စုထားတာ။ ရှင်.. ဟိုနေ့ကလည်း ငါးထောင်ယူသွားတာပဲ”

ငမြင့်က မဲ့ရွဲ့သွားသည်။

“ ဘာ.. စောက်မိန်းမကွာ။ ငါနင့်ယောကျ်ားပါ ငါ့ကိုပြန် ဆရာလုပ်နေတာလား ဟင် ဟင်”

ငမြင့်က ပြောရင်းနှင့် လေးဖက်ကုံးထားသော မလတ်အား ဆောင့်ဆောင့်တွန်းသည်။ မလတ်က ပါးစပ်ကို ပိတ်ပြီး ငိုနေရှာသည်။

“ ဟေ့ကောင် ကြည့်စမ်း။ ဒါကြည့်ထား… မင်းအမေ အချိုးမပြေလို့ ဆုံးမနေတယ်ခေါ်တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းအမေက သိပ်ဆုံးမတာ ခံချင်တာ”

မလတ်က ငိုနေရင်း တုန်ယင်သောအသံဖြင့်

“ ကလေးကို လျောက်မပြောပါနဲ့တော် ကျမတောင်းပန်ပါတယ် မြန်မြန်ပြီးအောင်သာ လုပ်ပါ။ ကျမ ရှစ်ကြီးခိုးပါတယ် ကိုမြင့်ရယ်”

ငထက်ကလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ငိုသည်။ အသံတော့ မထွတ်ရဲ။ မလတ်၏ လက်ကို ကိုင်ရင် တရှုံ့ရှုံ့ငိုသည်။ မလတ်ကလည်း ငိုသည်။

“ ဒီမိန်းမကတော့ မသိရင် ငါက ရိုက်နှက်နေတာလိုလိုနဲ့ကွာ။ မပလီနဲ့ နင် သိပ်ကောင်းနေတယ်မလား ဟင် ဟင် ”

တိုးတိုး ကပ်ပြောရင်း နို့ကို လန်ကုတ်နေပြန်သည်။ ငထက်က နားမလည်ရှာဘဲ ငိုရင်း ငမြင့်၏လက်အား မိခင် နို့များပေါ်မှာ ဖယ်ချနေသည်။ ငမြင့်က တဟီးဟီးနှင့် ရီနေသည်။ နောက်ကနေ အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေရင်း “အတော် ရီရတဲ့ဟာတွေ” ဟု ဆိုသေးသည်။

“ ပြီးတော့မယ် ထွက်တော့မယ်”

ငမြင့်က တုန်တုန်ယင်ယင်နှင့် ပြောတော့ ငထက်က မေ့ကြည့်သည်။ ငမြင့်က မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားသည်။ ထို့နောက် ထမီကို အပေါ်သို့ လှန်ပစ်လိုက်သည်။ ဖြူဝင်းလှသော မလတ်၏ဖင်တုံးထွားထွားနှစ်ခု တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည်။ ငထက်က နားမလည်စွာ ကြည့်နေမိသည်။ မလတ်က “အ အား” ဟု တိုးတိုးလေး ငြီးငြူနေသည်။ မလတ်၏ဖင်တုံးကြီးက မြင့်သတတ်မြင့်လာသည်။ ငမြင့်က ထိုဖင်နှစ်မြွှာကို ကပ်နာနာ ညှစ်ရင်း ဆောင့်ဆောင့်ပစ်သည်။ ငထက်စိတ်ထဲတွင် မိခင်မှာ သဘောကျနေဟန် ရှိသည်ဟု ထင်လာသည်။

“ ဟား ဟား နင့်သားလီးကြည့်စမ်း ဟဲ့ကောင်မ ကလေးပေမယ့် နားလည်သလားမသိဘူး တောင်နေပြီ”

မလတ်က အလန့်တကြား ငထက်၏ဘောင်းလီကြားထဲမှာ လီးငယ်လေးကို ကြည့်မိသည်။ ထို့နောက် ငိုပြန်သည်။

“ ရှင့် စောက်ပါးစပ်ကြီး ပိတ်ပါတော့ ကိုမြင့်ရယ်။ ပြီးတော့မှာမလား အားစိုက်လုပ်စမ်းပါ”

ငမြင့်က ဒူးနှစ်ချောင်းကို ပြင်လိုက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ ငထက်က မျက်လုံးအပြူးသားလေးနဲ့ ကြည့်နေရှာသည်။

“ အား ဟင်း ဟင်း”

ငမြင့်၏ ဆောင့်ချက်များ လေးကျသွားသည်။ ငထက်မြင်ရသည် မိခင်၏ခွဆုံကြား မဲမဲအမွှေးများကြားမှာ အဖြူရည်များ စီးကျလာသည်။ ငမြင့်က ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ဘေးတွင် အမောဖြေနေသည်။ မလတ်က ထမီကို အမြန်ပြန်ဝတ်ပြီး ငထက်ကို ဘေးအခန်းထဲခေါ်သွားသည်။

“ သားလေး အမေတို့ဒီလိုလုပ်တာ သူငယ်ချင်းတွေရော ဘေးက လူကြီးတွေရော ဘယ်သူ့မှာ ပြန်မပြောရဘူးနော်သား”

ငထက်က ငေးကြောင်နေသည်။ မလတ်က ငထက်၏လက်မောင်းလေးများအား လှုပ်ရမ်းလိုက်သည်။

“ အမေပြောတာ ကြားလားလို့သား”

ငထက်က ခေါင်းလေးကို ခပ်ဆတ်ဆတ် ညိမ့်ပြလိုက်သည်။ မလတ်က မျက်ရည်များ စီးကျရင်း ငထက်၏ နဖူးလေးအား နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။

“ သားလေးရယ် အမေတို့မှာ ဘယ်ဘဝက ဝဋ်တွေပါလိမ့်”

ဟု ပြောရင်း ငထက်လေးအား ဖက်ရင်းပြောသည်။ ငထက်ကလည်း ဘာမှန်းမသိ လိုက်ငိုသည်။

“ ရော့ ဒီပိုက်ဆံတွေယူသွား။ အမေတော့ ရှက်လို့မဝယ်ချင်တော့ဘူး။ လမ်းထိပ်က ဆေးဆိုင်သွားပြီး ဒီစာလေးပေးပြီး ဝယ်နေကျဟာ ဝယ်ခဲ့”

ငထက်ပြေးထွက်ခဲ့သည်။ ပိုက်ဆံများကလည်း လက်ထဲကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ စာရွက်ထဲတွင် စာလုံးပေါင်းမဖတ်တတ်သေးတော့ ဘာရေးထားမှန်းမသိ။ ဆေးဆိုင်က ဦးလေးကြီးတော့ ပြုံးကြည့်နေသည်။

“ မင်းကို ဘယ်သူဝယ်ခိုင်းသလဲ”

ဟု ရယ်ရင်းမေသည်။

“ ဝယ်ခိုင်းတဲ့လူက မပြောနဲ့လို့ မှာထားတာ” ဟု ငထက်ဖြေပြီး အိမ်သို့ ပြေးထွတ်လာမိသည်။ အောက်ငုံကြည့်တော့ သေးတွေစိုနေသည်။

နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တို့သည် ငထက်အတွက် ပျော်စရာကောင်းခဲ့ပါသည်။ ကလေးပီပီ ဆော့ကစားရသည်။ သူများတွေတတ်သည့် ကျူရှင်ဆိုတာကို သူမတတ်ရသေးပါ။ သို့သော် သူတို့အိမ်၏ စီးပွားရေးသည် တစ်နေ့တခြား အဆင်မပြေလာတာကို သူသိလာသည်။ ပထွေးငမြင့်မှာ သစ်ခွဲစက်ရုံ၏ငွေများကို အလွဲသုံးစားလုပ်ပြီး အလုပ်ပြုတ်သွားပြီဟုလည်း သိရသည်။ နောက်ထပ်အလုပ်လည်း မရှာတော့။ အိမ်မှာသာ တစ်နေကုန်သောက်နေတော့သည်။

“ မင်းအကြော်က ရောင်းကောင်းသားပဲဟ ငါ ဘာလို့အလုပ်လုပ်နေတော့မလဲ” ဟု ပြောပြီးနောက်ပိုင်း မလတ်ကလည်း ဘာမှမပြောတော့။ အရက်ဖိုးသာ မှန်မှန်ပေးခဲ့သည်။

ငထက်သိသည်မှာ နေ့ခင်းတိုင်း လိုးသည်ဟုခေါ်သည့် အလုပ်ကို ပထွေးငမြင့်က နှစ်ရက်ခြာဖြစ်စေ ၊ တစ်ခါတလေ နေ့တိုင်းလုပ်သည်။ တစ်ညနေဆို ငထက်ကစားပြီး အိမ်အပြန်တွင် ပထွေးငမြင့်၏ သေးပေါက်သည့်အတံကြီးအား မိခင်က စုပ်ပေးနေရသည်ကိုလည်း တွေ့ရသည်။ နောက်တော့ ငထက်အတွက်သည် မဆန်းမဟုတ်တော့။ “မင်းမေစပတ်လား ၊ ငါလိုးမသား လီးစုတ်ကွာ” ဟု ဆဲသံများ ကြားလျှင် ငထက်ကလေးသည် မိခင်ကို ပြေးပြေးသာ မြင်တော့သည်။ မိခင်၏ မဲနက်သော အမွှေးများရှိသည့်နေရာသည် ရပ်ကွက်ထဲ ဆဲဆဲနေသည့်

“ မင်းမေစပတ်” ဖြစ်သည်။

“ ငါလိုးမသား” ဟု ဆဲသံကြားလျှင် ပထွေးဖြစ်သည့်ငမြင့်ကို ပြေးမြင်သည်။ သူက အမေ့ကို ခဏခဏလိုးသည်။ နောက် သူက ငမြင့်၏သားဖြစ်သည်။

“ လီးစုတ်ကွာ” ဟုဆိုလျှင်တော့ မိခင်ရေခဲချောင်းလို စုပ်စုပ်ပေးနေသည့် ကိုမြင့်လီးနှင့် မိခင်ပါးစပ်သာ ပြေးမြင်ရတော့လေသတည်း။

~~~~~~~~~~~~~~~~~

မလတ်၏ဘဝသည် ခက်ခဲကြမ်းတမ်းရှာလှသည်။ မနက်နှင့်ညနေတွင် အကြော်ကြော်ရောင်းရရှာသည်။ ညတွင် အကြော်အတွက် မန်ကျည်းသီးအရည်ညှစ်ကာ အချဉ်လုပ်ရသည်။ နေ့ခင်း ပဲမှုန့်နယ်ရသည်။ ကြားထဲ ငမြင့်က လီးစုပ်ခိုင်းရင် ဂရုတစိုက် မှုတ်ပေးရသေးသည်။ ယခုနောက်ပိုင်းတွင် မလတ်မှာ ဆေးသိပ်မသောက်ရတော့။ ငမြင့်က အပျင်းထူလာသည်။ မလိုးတော့။ ကာမအရသာကို လီးအစုပ်ခံခြင်းဖြင့်သာ ခံစားတော့သည်။ အပင်ပန်းခံ လိုးနေစရာမလို။ အရက်ကလေးသောက်ပြီး မလတ်ကို လီးစုပ်ခိုင်းရင်း သာယာနေသည်။

ငထက်ကလေးမှာ တဖြေးဖြေးအရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ၆ တန်းကျောင်းသားဖြစ်လာပြီ။ ကျောင်းတွင် ကျောင်းစိမ်းဘောင်းဘီမဟုတ်တော့။ ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကလေး စမ်းပြီး ဝတ်တတ်လာပြီ။ လောကအကြောင်းကိုလည်း တဖြေးဖြေးနားလည်လာပြီ။ ကျောင်းတွင်သူငယ်ချင်းများ စုပြီး စောက်ဖုတ်လိုးကြောင်းများ ပြောခြင်း ၊ လီးတောင်ရင် အကြီးပြိုင်ခြင်းများကို သိပ်စိတ်မဝင်စားတော့ပါ။ သူ့တွင် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ လိုးတာကိုလည်း မြင်ဖူး၏။ မိခင်၏ ပထွေးအား လီးစုပ်ပေးခြင်းကိုလည်း မကြည့်ချင်မှအဆုံး မြင်နေရ၏။ တစ်ခါတစ်ရံ အတော်ပင်ဆိုးသည်။

“ ဟိုကောင် မယားပါသား မြင်လား မင်းအမေ ငါ့လီးစုပ်နေတာ” ဟု မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ဆဲသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်အပေါ်တွင် ငထက်က အနည်းငယ် ရှက်တတ်လာပြီ။ သူငယ်ချင်းများလည်း သိပ်မရှိတော့။ ကလေးငယ်များ အရွယ်ရောက်လာကြသူများပီပီ ဖိုမ သဘာဝလိုးခြင်းအကြောင်းများပြောကြလျှင် သူက အလိုလို မျက်နှာပူသည်။ သူ့ကို အမေတို့အကြောင်း တစ်ခုခုမေးလိုက်မှာ စိုးရိမ်လာသည်။ mp4 ဖြင့် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ဖူးကားများ ကြည့်နေစဉ်တွင် သူရှက်ကြောက်စိတ်များဖြစ်ပေါ်လာတတ်သည်။ သို့နှင့် ငထက်သည် ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် စိမ်းမှန်းမသိ စိမ်းလာခဲ့သည်။

“ သားလေး… မင်းကျူရှင်တတ်ရမယ်။ အမေ စုထားတယ် ပိုက်ဆံကို နင့်အဖေမသိစေနဲ့။ သိရင် ယူပြီးဖဲသွားရိုက်မှာ ဒီတော့ ကျူရှင်ကို ခိုးတတ်ရမယ် သားလေး”

ဟု အမေက ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။ ငမြင့်ကား မူးအိပ်နေပြီ။ သူ့နားတွင် ငထက်က မတတ်သာသည့်အချိန်မှသာ ကပ်သည်။ ချဉ်စော်အရမ်းနံသည်။ အမေများ ဒီလောက်နံတဲ့ လီးကို အမြဲစုပ်ပေးနေတာ ငထက်အံ့သြမဆုံးရှိသည်။

“ ပိုက်ဆံကို ဆရာမဆီ ကြိုသွင်းပေးထားမယ် သုံးလစာ။ ခဏနေရင် နင့်ဖေနိုးလာတော့မှာ မှုတ်ခိုင်းရင် မှုတ်ပေးရဦးမယ်။ အမေ..ပိုက်ဆံကို သားပေးထားတယ်။ ဆရာမဆီသွားပြီး သေချာပြော.. ပြီးတော့ ကျူရှင်ချိန်တွေကို ခိုးတတ်ရကြောင်း ရှင်းပြထား။ အမေပြောတာ နားလည်လား”

အမေ့မျက်ဝန်းထဲတွင် မျက်ရည်လေးများ ဝဲနေရှာသည်။ တစ်ထောင်တန်များ အလုံးလိုက်လေး ဘော်လီထဲက ထုတ်ပေးရှာသေးသည်။

“ ဟဲ့ မိန်းမ ဘယ်ရောက်နေသတုန်းဟ ကိုယ့်သားကိုယ်များ လိုးနေသလား”

ကြားမကောင်းသော ဆဲသံများက အဆက်မပြက် ထွတ်နေသည်။ မလတ်၏မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။ ငထက်ကို ဖက်ထားသည်။

“ အမေတို့ဘဝများ ဘယ်တော့ဝဋ်ကျွတ်မလဲ သားရယ်”

ထို့နောက် ငထက်ငယ်ငယ်က စို့ခဲ့ဖူးသည့် နို့အုံဖြူဖြူ ၊ အသီးနီနီကလေးများကို အပြင်ထုတ်လိုက်သည်။ မလတ်မှာ သားလေးရှေ့ မိမိကိုယ်ခန္ဓာကို ပြရသည်ကို မရှက်တတ်တော့ပါ။ နှစ်နဲ့ချီပြီး အရိုးစွဲအောင် သားလေးရှေ့ သူ့ကို ကိုမြင့်လိုးခဲ့ဖူးပြီ။ မျက်ရည်များကတော့ ကျနေဆဲ။

 “ လာပြီ လာပြီ”

မျက်ရည်များကို ကပြာကယာ သုတ်၏။ ထို့နောက် အခန်းထဲ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ပြေးယူရကာ ဘေးတွင် ငမြင့်အား အိပ်နယ်ပေးနေသည်။ ငထက်မှာ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ ပထွေးငမြင့်ကို သတ်ပစ်ချင်စိတ်များ ပေါ်နေသည်။ ကလေးပီပီ ကြောက်စိတ်ကလည်းရှိသည်။ သို့သော် စဉ်းစားချင့်ချိန်နိုင်သည့် အရွယ်ဖြစ်နေပြီ။ ကြောက်၍သာ ပထွေးငမြင့်ကို မလုပ်ရဲ။ သူတစ်နေ့ အရွယ်ရောက်လာပြီး ခွန်အားများရှိလာလျှင် ငမြင့်ကို နေ့စဉ်နှိပ်စက် အနိုင်ကျင့်မည်ဟု သူစဉ်းစားထားပါသည်။

~~~~~~~~~~~~~~

“ ဒီပိုက်ဆံတွေ ထက်နိုင် ဘယ်လိုရလာသလဲ”

ဆရာမက မယုံသင်္ကာသော အကြည့်ဖြင့် သူမ၏မျက်မှန်ဝိုင်းကြီးကို ချွတ်ရင်းမေးသည်။ ငထက် ရှက်သည်။ အလွန်ရှက်သည်။ အကြောင်းမှာ အတန်းထဲတွင် သူကြိတ်ကြိုက်နေသာ ကောင်မလေး စာလာပြနေချိန်တွင် မေးလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

“ အမေက အဖေမသိစေချင်လို့ အသာခိုးပေးလိုက်တာ” ဟု စိတ်က ပြောကြည့်သည်။ အသံက မထွက်နိုင်။ ဝမ်းနည်းလာသည်။ မိခင်အား ပထွေးက အားရပါးရလိုးနေသည်များကို ပြန်မြင်လာသည်။

“ အမေ့ပိုက်ဆံတွေပါ”

ဆရာမက ဆက်မမေးတော့။ နားလည်သည်ထင်သည်။ ပထွေးနဲ့နေရသည်ကိုလည်း သိသည်။ ပထွေးက မိန်းမအပေါ်နိုင်ပြီး သိပ်နိုင်ပြီး အရက်သမား ယစ်ထုပ်ကြီးဖြစ်သည်ကိုလည်း သူမသိပြီးသား။ ဒါကြောင့် ဆရာမက ဘာမျှဆက်မပြောတော့။

“ မောင်ထက်နိုင်ကို ရှေ့ဆုံးအတန်းမှာ ထားမယ်”

ငထက် ကြိတ်ကြိုက်နေသည့် ကောင်မလေးက မျက်စောင်းထိုးသည်။ သူမက အတန်းထဲ စာအတော်ဆုံးဖြစ်သည်။ ကျောင်းကြီးတွင် မိန်းကလေးတစ်ဖက် ယောက်ျားလေးတစ်ဖက် ခွဲထားသော်လည်း ကျူရှင်တွင်မူ ယောက်ျားလေးနှင့် မိန်းကလေးက တစ်တန်းထဲ တတ်ရသည်။ မိန်းကလေးများက ရှေ့တန်းတွင် ထိုင်ရသည်။ နောက်တန်းများမှ ယောကျ်ားလေးများ ထိုင်ရခြင်းဖြစ်ရာ ငထက်ကို ရှေ့ဆုံးအတန်းထားရာတွင် အားလုံးက ထူးဆန်းသလို ကြည့်နေကြသည်။

သို့နှင့် ငထက်မှာ သူကြိတ်ကြိုက်နေသာ ကောင်မလေးနှင့် အတူတူထိုင်ခွင့်ရသည်။ သူမ၏နာမည်မှာ မထက်ထက်လွင်ဟု ခေါ်သည်။ နောက်တော့ ခင်သွားကြပါသည်။ ကောင်မလေးကလည်း “စာတော်တယ် မာနကြီးတယ်” လို့ ဆိုကြပေမယ့် တကယ်ကျ စိတ်ထားလေးက ကောင်းရှာသည်။ ကျောင်းသွားခါနီးတွင် ငထက်ကိုလာခေါ်သည်။ ကျူရှင်ချိန်ဆို ခိုးခေါ်ရှာသည်။ သူတို့အတူတူဆော့ကစားကြသည်။ သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးများ ဖြစ်သွားကြသည်။

ငထက်၏ပျော်စရာအိမ်မက်ကလေးသည် ကြာရှည်လိုက်ခြင်း မရှိရရှာ။ တစ်နေ့ ကောင်မလေးက ငထက်အား ကျူရှင်ချိန်မို့ အသာခိုးခေါ်ရန် အိမ်တွင်းသို့ ချောင်းကြည့်ချိန်တွင် ငထက်က ပထွေးငမြင့်ကို နှိပ်ပေးနေရသည်။ ထို့နောက် မလတ်က ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ငမြင့်လီးကို စုပ်ပေးနေသည်။ ကောင်မလေးက ထိုမြင်ကွင်း မြင်မိသည့်အချိန်မှစ၍ ငထက်ကို စကားမပြောတော့။ ဆရာမက “သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ရန်ဖြစ်ထားသလား” ဟု ပြုံး၍ မေးရာတွင် ထက်ထက်က “မဟုတ်ပါဘူးဆရာမ ငထက်နဲ့မပေါင်းချင်တော့လို့”ဟု ဖြေပြီး သူတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်၏ဇာတ်လမ်း တစ်ခန်း ရပ်သွားရသည်။

ထက်ထက်လွင်သည် ငထက်ကိုတော့ “နင်နဲ့ သူငယ်ချင်းမဖြစ်ချင်တော့ဘူး” ဆိုသည်။ ငထက်မှာ ဘာကြောင့်မှန်း မသိခဲ့ရဘဲ နေခဲ့ရရှာသည်။

ငထက်သည် ထိုသို့ ကံဆိုးခဲ့ရှာသည်။ ငမြင့်အတွက် “ စားရတဲ့လူ ပိုငတ်တတ်သည်” ဟု ဆိုရမည်။ တစ်ခါတစ်လေကျ အရက်သိပ်မသောက်။ တစ်ပတ်လောက် အရက်ဖြတ်ပြီး မလတ်ကို လိုးသည်။ အရက်မှ ရသော ဇိမ်ထက် မိန်းမကို လိုးရသော ဇိမ်က ပိုကောင်းသောကြောင့်ဟု ငထက်တွက်မိသည်။ ငထက်သည် ၈ တန်းကျောင်းသား အမွှေးပေါက်အရွယ်ဟု အရပ်ထဲခေါ်ကြသည်။ အသံကလည်း ပြောင်းစပြုနေပြီ။ အရွယ်လည်းရောက်ပြီ။ ငထက်ဂွင်းစထု တတ်နေပြီ။

“ ထက်ထက်ရယ် ထက်ထက်ရယ်…”ဟု ထက်ထက်လွင်၏ဓါတ်ပုံဟောင်းလေးကို ကြည့်ရင် နှုတ်က ရွတ်ရင်း ဂွင်းထုရတာ သိပ်အရသာ ရှိသည်။ တစ်ခါတရံ မိခင်နှင့် ပထွေးငမြင့်တို့ လိုးတာကို ပေါ်တင်ကြည့်သည်။ ငမြင့်က သိပ်မကြိုက်တော့။

“ ငါမလိုးသား ၊ မအေလိုးလေး လီးလို့လာကြည့်နေတာလား ။ ပါးကို အရိုက်ခံချင်နေတာလား” ဟု ဆဲဆဲလွှတ်သည်။ ငမြင့်အသက်သည် ၃၅နှစ်ကျော်ပြီ။ အရွယ်က ကျနေပြီဖြစ်သည်။ ငထက်က သိပ်မကြောက်တော့။ ငထက်က တစ်ခါတလေ ရန်ဖြစ်တတ်သောကြောင့် အထိုးအကြိတ်ကို နားလည်နေပြီ။ သို့သော် နည်းနည်းတော့ ကြောက်သည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ။ ယှဉ်ထိုးလျှင် နိုင်မည်ကိုသိသော်လည်း ပထွေးငမြင့်ကို ကြောက်နေသည်။ ငယ်ကြောက်ဆိုတာ တစ်သက်လုံးကြောက်တယ်ဆိုသော စကားသည်မှန်သည်ဟုဆိုရမည်။ အဆဲခံရလျှင် အခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီး ဂွင်းသာ ထုပစ်သည်။

မလတ်မှာ နုပျိုပြီး ပိုပိုလှလာသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ အလှကို သတိတရပြင်တတ်သည်။ “မလတ် လှလာတယ်” ဟု အရပ်ထဲပြောကြလျှင် မလတ်က ရှက်ပြုံး ပြုံးနေတတ်သည်။ ငမြင့်က ဒါကိုစောက်မြင်ကပ်သည်။ “ဖာသည်မ လင်ငယ်နေရင်တော့ နင့်ဓါးနဲ့ ထိုးသတ်ပစ်မယ်” ဟု တစ်ခါတလေ ချိန်းခြောက်တတ်သည်။ ထို့နောက် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ငမြင့် အလွန်အကြူး ပြန်သောက်လာသည်။

ငထက်တို့ စီးပွားရေးလေးသည် ငမြင့်ပြန်သောက်ရင် ပြန်ချောင်လည်တတ်သည်။ သိပ်မသောက်ပါက ငမြင့်က မိန်းမလိုး ၊ ဖဲရိုက် ၊ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင် ဒါမျိုးများ လုပ်သည်။ ပြန်သောက်ရင် ဒါတွေ သိပ်မလုပ်တော့။ မူးပြီး အိပ်နေတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ မှိန်းနေတတ်သည်။

“ သားလေ ၊ ကိုးတန်းကို အဆောင်နေမလား”

မလတ်၏ အကြော်ဖိုသည် ရပ်ကွက်ထဲ ရောင်းကောင်းလှသည်။ ဆင်းရဲသားရပ်ကွက်ဖြစ်သောကြောင့် ညနေထမင်းစားချိန်တွင် အလုပ်ပြန်နောက်ကျတတ်သောကြောင့် အကြော်နဲ့သာ ထမင်းစားကြရသည်မှာ လူအများစုဖြစ်နေသည်။ မလတ်၏အကြော်က လတ်သည်။ ရွသည်။ ဆီသန့်သည်ဆိုသော ဂုဏ်ပုဒ်များဖြင့် ရောင်းကောင်းလှသည်။ ငမြင့်ပြန်ပြီး အရက်ဆိုအရက်ချည်း သောက်နေလျှင် စီးပွားရေးက ပြန်အဆင်ပြေသည်။ စုမိဆောင်းမိရှိသည်။

“ မနေချင်ပါဘူး။ အမေနှင့် ဒီကောင်နဲ့ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲထားခဲ့လို့ မဖြစ်ဘူး”

မလတ်က ငထက်ပါးစပ်ကို ပိတ်သည်။

“ တိုးတိုးလုပ်ဟဲ့ ကိုမြင့်ကြားသွားလိမ့်မယ်။ ဘာမှမဟုတ်ဘဲ ဟိုတစ်ခေါက်ကလို ရန်ဖြစ်ကြပါဦးမယ်။ အမေ့ကို သနားပါကွယ် သားရယ်”

ဟု ဆိုရင်း မျက်ရည်လေးက လည်လာပြန်သည်။

“ အမေ ဒီလို စိတ်က ပျော့လို့ ။ ဟိုက လိုးချင်တိုင်းလိုး နိုင်ချင်တိုင်းနိုင်နေတာ”

မလတ် ရှက်သွေးဖြာသွားသည်။ သားက ဒီလိုပြောတော့ အလွန်ရှက်သည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ထားမိသည်။

“ အမေက အလိုးခံနေရင်.. တစ်စက်မှ မရှက်ဘူး ။ သားပြောတော့ ရှက်တယ်လုပ်ပြီး ပလီမနေနဲ့”

မလတ်က ဖြန်းကနဲနေအောင် ငထက်၏ုပါးကို ရိုက်သည်။

“ ငါ အပင်ပန်းခံပြီး ၊ နင့်ကို ကျောင်းထား ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ခဲ့တာ ငါ့ကို ကျေးဇူးကန်းဖို့လား” ဟု ပြောရင်း ငိုသည်။ ပါးအရိုက်ခံရသည်ကို နာပြီး ဒေါသထွက်သော်လည်း ငထက် စိတ်လျော့လိုက်သည်။ သူ မိခင်ကို ချစ်သည်။ မိခင်သည် သနားဖွယ်သတ္တဝါလေးဟုလည်း သိသည်။ ဒေါသကတော့ ထွက်သည်က ထွက်သည်ပင်။

“ အဲကောင်ကိုသာ ကာကွယ်နေ။ အမေ ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ်” ဟု ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောရင်း အိမ်ပေါ်က ပြေးဆင်းခဲ့သည်။ ညနေတွင် မင်းထက်တို့ အိမ်သွားလည်လိုက်မည်။ သူတို့အိမ်က ထက်ထက်တို့နှင့်လည်း နီးသည်။ မင်းထက်နဲ့ကလည်း အတော်ခင်သည်။ အခန့်မသင့်ရင် အိမ်ပြန်မလာဘဲ တီဗွီဂိမ်းဆိုင်တွင် အိပ်နေလိုက်မည်ဟု တွက်သည်။ မလတ်ကတော့ တအင့်အင့်နှင့် ရှိုက်ရင်း ငိုကျန်နေရစ်ခဲ့သည်။ စိတ်ထဲတော့ မကောင်းလှ။

ညရောက်တော့ အိမ်တော့ ပြန်ချင်သည်။ ဂိမ်းဆိုင်ကလည်း ၉ နာရီပိတ်မယ်တဲ့။ ဂိမ်းဆိုင်ပိုင်ရှင်ကြီးက ဒီမှာ မအိပ်နဲ့ဟု ဆိုသည်။ အကြောင်းမှာ သူက ယနေ့ည ဂိမ်းဆိုင်တွင် မအိပ်ဘဲ အိမ်ပြန်အိပ်မည်ဖြစ်သောကြောင့် ထင်သည်။ ထို့ကြောင့် ငိုက်စိုက် ငိုက်စိုက်နှင့် အိမ်သာပြန်လာရသည်။ အိမ်တံခါးဝရောက်တော့ သော့က ခပ်ထားသည်။ ဒေါသကထွက်သည်။ “ကိုယ့်သားကို ပြန်မလာစေချင်ဘူးဟ” ဟု စိတ်ထဲကျိန်းသည်။ ဘေးက ခြံစည်းရိုး ခုန်ကျော်သည်။ အိမ်ထဲကို ခြေသံဖော့ဝင်သည်။ အမေတို့အခန်းထဲတွင် မီးဖွင့်ထားသည်။

မြင်ကွင်းက ကောင်းနေ၏။ အမေက ပထွေးငမြင့်ပေါ်တွင် တတ်စောင့်နေသည်။ ငထက် လီးတောင်ချေပြီ။ ရင်လည်းခုန်သွားသည်။ ခါတိုင်းတွင် အမေ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘောလီ သို့မဟုတ် အင်္ကျီပါတတ်သည်။ အမေက တစ်ခါတစ်လေမှ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်လိုးသည်။ ယခုတွင် အမေ့နို့သီးနှစ်လုံးက တအိအိနှင့် ခုန်မြောက်နေသည်။ ရေအိုးစင်က ရေကို အသာလေး ခပ်သောက်ပြီး ထိုင်ကြည့်နေမိသည်။ အမေက သူ့ကို သတိမထားမိသေး။ ဖူးကားတွေထဲကလို ဖီးလ်နေသည်ဟု ဆိုရမည်။

“ ဟင်”

ငထက်အံ့သြသွားသည်။ ပထွေးငမြင့်မှာ မူးပြီး အိပ်လိုက်နိုးလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် လီးကလည်း တောင်တစ်ချက် ၊ ညှိုးတစ်ချက်ရှိလှသည်။ အမေကသာ လီးကို စုပ်လိုက် ၊ အပေါ်ကစောင့်လိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။

“ စောက်ဖာသည်မ ထန်နေပြီ အာရုံနောက်တာကွာ”

ဟု ငမြင့်က မလတ်ကို တွန်းထုတ်သည်။ မလတ်က ဘေးသို့ လွင့်ကျသွားသည်။ ထို့နောက် ဘေးက တိုင်နှင့် စောင့်မိပြီး ပျော့လဲသွားရှာသည်။ ငထက် မခံစားနိုင်တော့။ ဒေါသက အလိပ်လိုက်ထွက်လာသည်။

“ ခင်ဗျား အတော်စောင့်ကျင့်ယုတ်တဲ့လူပဲ ။ အခုကျ အမေ့ကို မလိုးချင်တော့ဘူးပေါ့လေ” ဟု အော်မိသည်။ အော်ရင်းနှင့် ငမြင့်အား ထိုးကြိတ်ရန် ပြေးလာသည်။ မလတ်က ငထက်ကို ဆီးတားရှာသည်။ ထုံးစံအတိုင်း မျက်ရည်များက ရွဲနေပြန်သည်။

“ သား တိုးတိုးလုပ်ပါကွယ် ။ ညကြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကြားသွားရင် ရှက်စရာကြီး”

ငမြင့်ကာ ခေါင်းကိုသာ ဖိကုပ်နေသည်။

“ အတော်ကို စောက်အာရုံနောက်တဲ့ ဟာတွေကွာ မူးနေတာ အေးဆေးမနေရဘူးလား” ဟု အော်သည်။ မလတ်က ငထက်ကိုသာ အတင်းဖက်ထားသည်။

သူမက ကိုမြင့်အနေဖြင့် ငထက်ကို ပြန်မထိုးကြိတ်နိုင်ခြင်းကို သိသည်။ ထို့ကြောင့် ငထက်ကိုသာ ဆွဲပြီး ဖက်ထားသည်။ သို့သော် မလတ်ခဗျာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေတော့ အခြေအနေက ခက်ချေပြီ။ ငထက် စိတ်လျော့လိုက်သည်။ မိခင်၏နို့ရင်နှစ်မြွှာက သူ့ကို တို့ထိရုန်းကန်နေကြတော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ငြိမ်နေမိလိုက်သည်။ မလတ်သည် သူ့သား ငြိမ်သွားမှာ အောက်ကို ဒူးတုပ်ကာ ငိုသည်။ ဝင်းနုလှသော ကိုယ်လေးက တသိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။ ငထက်က လူကြီးစိတ်ဝင်လာ၏။ ထို့နောက် မိခင်ကို အသာလေး ပွေ့ထားလိုက်သည်။

“ ဟုတ်တယ်။ အမေပြောတာမှန်တယ်”

ဟု ပြောတော့ မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးဖြင့် မလတ်က သားကို မေ့ကြည့်သည်။

“ ဒီကောင် မသေသေးသရွေ့တော့ အမေ ဒီဝဋ်က မကျွတ်ဘူးရယ်”

ဟု လက်သီးကို ဆုပ်ရင်းပြောတေ့ာ မလတ်က သားရင်ခွင်ထဲ ငိုပြန်သည်။ ခေါင်းကိုလည်း ရမ်းခါနေသည်။

“ သားလေးကို ဒုက္ခအရောက်မခံနိုင်ဘူး။ ငါ့သားကိုတော့  ဘယ်တော့မှ ထောင်ထဲမရောက်စေရဘူး”

ဟု ငိုရင်း ပြောနေသည်။ ငထက်စိတ်ထဲ ဘာမှန်းမသိသော စိတ်က ဝင်လာသည်။ ထိုမှာ စိတ်ရိုင်းဖြစ်သည်။ မိခင်ကို ဒေါသစိတ်တွေလည်း ဖြစ်နေသည်။ လက်မောင်းတွေကိုလည်း ညှစ်ရင်း ဆုတ်ကိုင်ထားမိသည်။ ဒေါသကထွက်သည်။ ဘာမှန်းမသိ ရင်ထဲက တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။

သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် မလတ်လူးလွင့်နေသည်။ သူက အမိုးက ထုပ်တန်းအသားတွေကို ကြည့်နေသည်။ မလတ်က အပေါ်ရောက်သွားပြန်သည်။ သူက ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ မလတ်၏နို့နှစ်မြွှာကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ မလတ်ကလည်း ဘာတွေပြောနေမှန်းသူမသိ။

“ သားလေး ၊ အမေ့ကို .. ”

“ လိုးတာ မရပ်ချင်ဘူး ဒါ…”

ဘာတွေ ပြောနေမှန်းမသိ။ သူက ရင်တွေခုန်နေသည်က လွဲမှသိပ်မသိ။ သူဂွင်းထုနေကြလိုမဟုတ်။ သူ့မှန်းထုတဲ့အထဲတွင် ထက်ထက်က ဒုတိယဖြစ်သည်။ သူအမြဲမြင်တွေ့နေရသည့် သူ့မိခင်က ပထမဖြစ်နေခဲ့သည်။ စိတ်ကူးထဲတွင် ဘေးက ပထွေးဖြစ်သူငမြင့်က ငိုရင်းသူတို့ကို ကြည့်နေသည်။ ထိုစိတ်ကူးဖြင့် ထုဖူးတာ တစ်ပတ်လောက် ကြာဖူးသည်။

ထို့နောက် အိမ်ရှေ့ဘေးအိမ်က မမြင့်တို့လင်မယားက အံ့သြစွာ ကြည့်နေရင်း မိခင်ကိုလိုးနေရသည်ဟု ဂွင်းစိတ်ကူးကား မကြာခဏ ရှိသည်။ ယခု သူ့စိတ်ကူးတွေက တမျိုးကြီးဖြစ်သည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်တာ ဘာမှသိပ်အရသာမရှိဟု သူသိရသည်။ တစ်ခုပဲကောင်းသည်။ အမေ့၏ရင်သားတွေသည် အင်မတန် နူးညံ့သည်။ ကိုင်လို့ကောင်းသည်။ သူ့လီးက အရမ်းတောင်နေသည်။ ကျတောင်မကျ။ ထို့နောက်သူ နောင်တရသလိုလို ခံစားရသည်။ ငရဲကြီးမယ်ဆိုတာကိုလည်း သူတွေးမိသည်။ သို့သော် သူ့လီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက မထုတ်ချင်။

ထိုညသည် သူ့အတွက် နောင်တလိုလို။ စိတ်ဝေဒနာလိုလိုကြီး ဖြစ်ခဲ့သည်။ တော်တော်နှင့်လည်း အိပ်မပျော်။ ဘေးတွင် မလတ်က သူ့ကို ဖက်အိပ်နေသည်။ သူတို့ လေးချီတိတိ ချခဲ့သည်။ ငမြင့်မှာ သေနေပြီလားတောင် မသိရ။ အိပ်နေရာတွင်း ခူခေါခေါနှင့် ဟောက်ပင်နေသည်။ အမေ့မျက်နှာသည် ယခုအခါ ထက်ထက်၏မျက်နှာထက်ပင် လှနေသည်။ သူက ခနခန နမ်းမိသည်။ လီးကပြန်တောင်၏။ သို့သော် သူဆက်မလိုးတော့။ သူမ အရမ်းပင်ပန်းနေပြီဆိုတာ သူသိသည်။ သူ့ရဲ့ ကျန်နေသေးတဲ့ ဆန္ဒတွေကို ချိုးနှိမ်လိုက်သည်။ 

အိမ်မက်ထဲတွင် ငရဲဆီပူထဲတွင် အကြော်ခံနေရသည်။ ငရဲက ဒယ်အိုးသည် အမေ့၏အကြော်ဒယ်ကြီးဖြစ်နေသည်။ ငရဲသားအကြီးကြီးတစ်ယောက်က သူ့ရဲ့ ရင်ဘက်ကို လှံလိုလို ခရင်းခွကြီးလိုလိုဖြင့် ထိုးနေသည်။ ငရဲသားကြီးကြီးက ပထွေးငမြင့်နှင့်တူလှသည်။ သူ အိပ်နေရင်း မျက်ရည်တွေကျနေသည်။ ရင်ထဲပူလောင်လှသည်။ သူ သူ့အမေကို လိုးခဲ့မိချေပြီ။ သူ့နားထဲတွင် အကြိမ်ကြိမ်ကြားနေသည်မှာ “ကိုယ်မေကိုယ်လိုးကောင်” ဟု၍ သူငယ်ချင်းများ ဆဲနေကြခြင်းကိုသာ ဖြစ်လေတည်း။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

သူမရင်ထဲ တွေဝေလေးလံနေလေသည်။ သူမ နောင်တကို ခံစားမိသည်။ ဘေးတွင် သားငယ်က နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေရှာသည်။ သားကို ခေါင်းလေးညင်သာစွာ ပွတ်ပေးနေသေးသည်။ သူမ သားငယ်ကို ချစ်သည်။ ချစ်သည်ဟု ဆိုရာတွင် အမျိုးမျိုးသော အချစ်နှင့်ချစ်သည်။ သားငယ်ကိုလည်း လိုချင်တယ်။ တစ်ဘဝလုံးပိုင်ဆိုင်လိုသည်။ ဒါကြောင့် ကိုမြင့်နဲ့လိုးတိုင်း သူမက သန္ဓတားဆေးတွေ သောက်သည်။ နောက်ထပ် သားလေးအတွက် အနှောက်အယှက်တွေ မပေးချင်ခဲ့။ ကိုမြင့်က အချိန်တန်ရင် လောကကြီးမှာ အစောကြီး သေရမယ်ဆိုတာ သူမက သိသည်။ 

ဒါကြောင့် လောကကြီးထဲ သူ့ဘဝအတွက် ကျန်ရစ်သူဆိုလို့ သားလေးသာ ရှိသည်။ သားလေးကတော့ သူမကို သစ္စာဖောက်မည်မဟုတ်ဘူး သူမ အလိုလိုသိနေသည်။ ဒါကြောင့် သားလေးကို ချစ်သည်။ သားလေးရဲ့အလိုဆန္ဒမှန်သမျှ ဖြည့်စီးပေးမည်။ သူမက သားဖြစ်သူ ငထက်ကို သားတစ်ယောက်လိုရော ယောကျ်ားတစ်ယောက်လိုရော ချစ်လေသည်။

ငထက်၏လီးက တောင်နေသည်။ သူမက ငထက်ကို နမ်းရှုံ့နေသည်။ ငထက်တောင်နေခြင်းသည် နံနက်ခင်း သေးပေါက်ချင်လို့ တောင်နေခြင်းမျိုးဖြစ်သည်။ မလတ်ပြုံးနေမိသည်။ ဒီလီးကပဲ သူမရဲ့ မနေ့ညက ဆန္ဒတွေကို ပြေပျောက်စေခဲ့သည်ကို သတိရသည်။ သူမ ဝမ်းတော့နည်းမိပါသည်။ သူမသာ အလွန်ဆာလောင်မနေခဲ့လျှင် သူမ သူ့သားလေးနှင့် လိုးမိလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ သားလေးကို ငရဲကြီးအောင် သူမလုပ်မိသည်။ သားလေးကတော့ မအေကိုချစ်လို့ လုပ်သည်ထင်သည်။ သို့သော် တစ်ခါတရံ သားလေးဂွင်းထုတာကို မြင်ရသည်မှာ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ သားလေးကိုလည်း အပြစ်မဆိုသာ။ ကိုမြင့်ကြောင့် အားလုံးဖြစ်ရသည်ဟုသာ မလတ် ပုံချပစ်သည်။

“ သားလေး သား…”

မလတ်က ဖွဖွလေး ငထက်ကို လှုပ်နှိုး၏။ ငထက်က ရုတ်တရက်လန့်နိုးပြီး သူ့လီးကို ရှက်ပြီး လက်ဖြင့်ကာသည်။

“ အမေ.. သား မှား”

မလတ်က ခေါင်းကို ခါသည်။ “သားမမှားဘူး အမေတို့ဘဝမှာ ဘယ်သူမှ မကောင်းခဲ့ဘူး။ အမေတို့ဘဝမှာ အမေတို့နှစ်ယောက်ပဲ ရှိတော့တာ သားလေကို အမေချစ်တယ်” ဟု မျက်ရည်လေး ဝေ့ဆိုသည်။

ငထက်မှာ မိခင်ကို ဖက်ထားမိသည်။ နွေးထွေးသော ရင်အုံက နို့နှစ်လုံးကိုလည်း တပ်မက်စွာ စို့စုပ်နေမိသည်။ ထို့နောက် “အမေ့ဆန္ဒတွေ သားအကုန်ဖြည့်ပေးမယ်” ဟု ပြောသည်။

မလတ်က “သားရယ်” ဟုသာ ပြောပြီး မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ နို့ကို ရင်ဖိုစွာ အစို့ခံနေရှာသည်။

“ သား သေးသွားပေါက်ချေဦး ဆီးအောင့်နေမယ်”

ငထက်က ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ ထို့နောက် မလတ်က “နောက်ပြီး အဝတ်တွေဝတ်ပြီး သွားတိုက် ၊ မျက်နှာသစ်ခဲ့ အမေထမင်းကြော်ထားလိုက်မယ်” ဟု မှာလိုက်သေးသည်။

ငထက် ကမန်းကတမ်း ထပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ သေးထပေါက်ရသည်။ သို့သော် လီးက အတောင်မရပ်သေး။ မလတ်က ဒယ်အိုးထဲဆီထည့်ထားပြီး မီးကိုမွှေးနေသည်။ သူမက အဝတ်မပါသေးချေ။ ငထက် သွားကိုတိုက်ပြီး ရင်တွေခုန်လွန်းသောကြောင့် မလတ်ဆီရှိရာ မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ဝင်သွားမိသည်။ ထို့နောက် မလတ်အား နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ လီးက မလတ်၏ ခါးကို ထောက်နေ၏။

“ သား.. သေးပေါက်ပြီးပီလား”

“ အင် .. အင်း”

ငထက်အသံများက တုန်ယင်နေသည်။ မလတ်က နောက်သို့လှည့်ပြီး ငထက်ကို နမ်းသည်။ လည်ပင်းတွေကိုနမ်းသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့လိုက်နမ်းသည်။ ငထက်မှာ လူပျိုပီပီ အထိအတွေ့အရသာကို မသိရှာသေးသဖြင့် “တဟင်း ဟင်း” ဖြင့်သာ ငြီးနေမိသည်။

မလတ်က ငထက်၏လီးအပေါ်က ဒစ်လေးကို အသာလေး လှန်လိုက်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဖြင့် ဂွင်းကို ငြင်သာစွာ ထုနေပေးနေသည်။ လီးကို ကစားနေရင်းက ငထက်၏လျှာကို စုပ်နေသေးသည်။ ငထက်မှာ နတ်ပြည်ရောက်နေသည့်အလား ရင်တွေကလည်းခုန် အသားများပင် တုန်နေလေတော့သည်။

“ ကဲ.. အမေ ထမင်းကြော်မလို့ဟဲ့။ မီးက ကောင်းလှပြီ ရေသွားချိုးချေကွယ်”

ဟု ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပြီး ပြောတော့ ငထက် အာရုံနောက်သွားသည်။

“ ဟာ.. အမေကလည်း ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေမှ” ဟု ငြီးငြူသည်။

မလတ်က တခစ်ခစ်ရယ်လျက် “ခနနေလို့ သား ထမင်းကြော်စားပြီးတော့ အမေ့ကို တဝကြီးလိုးပေါ့ကွယ် ဟုတ်ပြီလား” ဟု ဖင်လေးကို ပုတ်ပြောသည်။ ငထက်မှာ အပျော်လွန်လျက် ခေါင်းကိုသာ အကြိမ်ကြိမ် ညိမ့်ပြရတော့သည်။ ငမြင့်မှာ သေနေသည့်အလား အိပ်နေသည်။ သေချာပါသည်။ ၁၂ ကျော်မှ နိုးမည်ဖြစ်သည်။

စင်စစ်တွင် မလတ်က ငထက်၏အလိုးကို ခံချင်လှပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် သားလေးအစာမရှိဘဲ ကျုံးလိုးလိုက်ရင် ခေါင်းမူးပြီး ကျောင်းကျ စာသင်ရခက်နေမည်စိုးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက အလိုးခံချင်လှတဲ့စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ပြီး လုပ်သင့်သည်များကို ပြင်ဆင်နေရတော့သည်။ ပြီးမှာ သား၏အလိုးကို တဝကြီးခံပစ်မည်။ သား၏လီးကို လောကကြီးမေ့သွားအောင် စုပ်ပေးမည်ဟု စိတ်မှတေးထားလိုက်သည်။

ဒီနေ့သည် တနင်္လာနေ့ဖြစ်၏။ ငထက်မှာ ကျောင်းကို ၉ နာရီသွားရမည်။ အခုကို ၇ နာရီခွဲနေပြီ။ လိုးချိန်က နည်းနေပြီဖြစ်သည်။ ကြက်သွန်ဖြူကို ဆီမြန်မြန်သတ်ပြီး ထမင်းကြော်ကို ခပ်သွက်သွက် ထိုးမွှေနေမိသည်။ ငထက်က ရေချိုးပြီးချေပြီ။ ထမင်းစားပွဲတွင် ငထက်က ကိုယ်တုံးလုံး ထိုင်နေသည်။ ထမင်းကြော်အနံ့ကြောင့် သားလေး ဗိုက်ဆာနေတာဖြစ်မည်ဟု တွက်သည်။ ထို့ကြောင့် ခပ်မြန်မြန်ပြင်ဆင်ပြီး ငထက်ကို စားစေသည်။ ငထက်စားနေတုန်း မလတ်က ရေးချိုးရတော့သည်။

ရေချိုးအပြီးတွင် မလတ်က မှန်တင်ခုံပေါ်တွင် ဖင်ကိုကော့လျက် မိတ်ကပ်ကို ပါးပါးလူးလိုက်သည်။ လှသော နှုတ်ခမ်းတွင် နှုတ်ခမ်းနီကို မရဲတရဲလေး ဆိုးလိုက်မိသည်။ ထို့နောက် သနပ်ခါးကို ညီနေအောင် လူးသည်။ ကိုယ်တွင် သစ်ခွနံ့ရှိသော ရေမွှေးကို ဆွတ်ဖြန်းပစ်သည်။ မွှေးထုံနေမှ ထမင်းကြော်ဝင်စားသည်။ ငထက်မှာ မလတ်ကို မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ငေးနေမိသည်။ မလတ်အလွန်လှနေသည်။ အရင်က အမေအလှပြင်နေတာ သူ့အတွက်များလားဟု ရင်ထဲအတွေးဝင်မိသည်နှင့် စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ လူပျိုပီပီ စိတ်လှုပ်ရှားလာလျှင် လီးက ထတောင်သည်။

“ အမေ ထမင်းစားဦးမယ်နော်.. ရင်တွေက ခုန်နေပြီလား” ဟု မလတ်က ပြုံးပြုံးလေးနှင့် မေးသည်။ ငထက်က ရှက်ပြီး ခေါင်းကို ညိမ့်ရသည်။

မလတ်အများကြီး မစားပါ။ အဆာပြောရုံသာ စားသည်။ ခနနေပါက လိုးတော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် ဗိုက်ပြည့်နေပါက မအိမသာဖြစ်မည်စိုးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သားလေးကတော့ အတွေ့အကြုံမရှိသေးသောကြောင့် ထမင်းကြော်ကို ကျုံးစားနေရှာသည်။ သို့သော် မလတ် မတားရက်ပေ။ သားလေး ဒီလိုခံတွင်းတွေ့သည်ကို သူမက ပျော်နေသည်။ ထမင်းကြော်စားအပြီးခါနီးတွင် မလတ်က ငထက်လီးကို ခုံအောက်ဝင်ကာ စုပ်ပေးနေသည်။ ငထက်မှာ ထမင်းတောင် အစားရပ်သွားရသည်။ ထို့နောက် မလတ်က ထမင်းပန်းကန်ကို ဘေးသို့ ဖယ်လိုက်ပြီး ခုံပေါ်တတ်ကာ လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။

“ အမေ့ကို မတ်တပ်ရပ် လိုးစမ်းကွယ်”

ဟု ခပ်မာမာ ပြောပစ်လိုက်သည်။

ငထက်က မလတ်၏စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကို ဖြေးဖြေးလေး ထည့်လိုက်သည်။ ငထက် သတိပင် မေ့လုလုဖြစ်သွားရတော့သည်။ မနေ့ညက အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးဝင်တာ သိပ်မရသာမရှိခဲ့။ ယခုမူ အလွန်ကို ပြောရခက်လောက်အောင် ကောင်းနေသည်။ လီး၏ဘေးအသားများ အကြောများက တစ်ဆက်ဆက်တုန်အောင်ကို ကောင်းလွန်းလှသည်။ ငထက်မှာ မနေ့ညက လိုးခဲ့တဲ့ စောက်ဖုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လားဟု စဉ်းစားနေမိသေးသည်။ သို့နှင့် မလတ်၏ဖင်ကို ဆုတ်နယ်လျက် ဆောင့်ဆောင့်တွန်းနေမိတော့သည်။ မလတ်၏ တင်ပဆုံသားများ သူ့ဆီးခုံကို လာလာရိုက်သော အရသာကို သူသဘောတွေ့နေမိသည်။

“ အ..ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ အမေရယ်”

မလတ်ကတော့ ခပ်တိုးတိုးလေးသာ ငြီးနေရှာသည်။ ငထက်မှာ ငမြင့်ကျုံးလိုးနေရတဲ့ အကြောင်းကို ရှာတွေ့သွားပြီ။ ငထက်အမေ၏စောက်ဖုတ်သည် မှော်ဆန်လှသည်။ နောက်..ငထက်က အောက်က ဖြစ်သွားပြန်သည်။ မလတ်က အပေါ်က ဆောင့်နေသည်။ ငထက်ခမျာ သူ့လီးမှာ မလတ်၏စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိဝင်သွားတဲ့ အရသာကို တအံ့တသြနှင့် ငေးကြည့်နေမိသည်။ မလတ်၏ဆီးခုံအောက်ခြေနှင့် ထိရခြင်းကို မျက်စိမှိတ်ရင်း ငြိမ်နေမိတော့သည်။ “ဆောင့်နိုင်သလောက် ဆောင့်တော့ အမေရေ”ဟု တိုးတိုးလေး ငြီးနေမိသေးသည်။

ထို့နောက် ငထက်က နောက်အချီများတွင် အပေါ်က ဖိဖိစီးစီး လိုးရပြန်သည်။ အပေးအယူ တည့်လှသည်။ အချစ်စိတ်တွေက လိုးရင်နှင့်ပင် ရင်မှတဖွားဖွားပေါ်နေကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းကို တပ်မက်စွာ နမ်းရှိုက်ကြသည်။ လျှာများကို သူတစ်ပြန် ကိုယ်တစ်ပြန် စုပ်ကြသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးက စည်းချက်ကျကျ ဝင်ထွက်သွားလာ၏။ သူတို့ လောကကြီးကို မေ့သွားကြလေပြီ။

“ ဟင်.. သား .. ကိုးနာရီမတ်တင်းပြီ ဒီတစ်ချီပြီးရင် ကျောင်းသွားတော့”

ငထက်က အပေါ်က လိုးနေရင်း ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ “အမေ့ကို ဒုက္ခတွေအကုန်မေ့အောင် လိုးပေးမယ်” ဟု တွက်ထားရင် လိုးနေသောကြောင့်သာ အမှန်တွင် သူ့ထိပ်ခေါင်းက ကျင်တောင်နေပြီဖြစ်သည်။

မလတ်က ငထက်၏ပခုံးများကို ဖက်ထားသည်။ ခါးများကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်သည်။ ၁၀ မိနစ်လောက် ဆောင့်ပြီးချိန်တွင် မလတ်၏စောက်ဖုတ် နွေးကနဲဖြစ်သွား၏။ “သားလေး ပြီးသွားပြီ”ဟု စိတ်က ရေရွက်လိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် စောက်ဖုတ်ကို ညှစ်ထားလိုက်မိသည်။ သားလေး၏သုတ်များကို သူက အပြင်သိပ်မထွက်စေလို။ ထိုသို့ မလတ်က ချစ်သည်။

ငထက် ကျောင်းနောက်ကျသည်။ လမ်းတွင် ဒူးများက တုန်နေသည်။ ဒါပေသည့် သူက ပျော်နေသည်။ ဒူများတုန်ပြီး အားနည်းနေသလို ခံစားရခြင်းကို နှစ်သက်နေမိသည်။ ကျောင်းတွင်လည်း ပထမအချိန်အတန်းပိုင်ဆရာမ ဘာတွေသင်သွားမှန်းမသိ။ မိခင်ရင်နှစ်မြွှာကိုသာ မြင်နေမိသည်။ ညမှာ ဘယ်လိုလိုးရကောင်းမလဲဆိုသည်သာ စဉ်းစားနေသည်။

“ ဒီမယ်ကြည့်စမ်း ဖူးကားအသစ်ကွ”

ဟု မင်းထက် ပခုံးကို ပုတ်ပြောသောကြောင့် အတွေးများ ပျက်သွားသည်။ မင်းထက်၏MP4 လေးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် “အေး အေး” လို့သာ ဖြေသည်။ စိတ်ဝင်စားပုံမပြ။ မင်းထက်က အံ့သြသွားသည်။

“ မင်းကြည့်ပြီးသားလား”

“ မကြည့်ရသေးဘူး မကြည့်ချင်လို့” ဟု ခပ်ပြတ်ပြတ်ဖြေမိသော် မင်းထက်က အံ့သြသည့်အကြည့်ဖြင့် အကဲခတ်နေသည်။ နောက်မှ တစ်ခုခုသတိရပြီး ပြုံးကာ “မင်း ကျောင်းကို ဂွင်းထုလာတာမလား” ဟု ရီရင်း ပြောသည်။ ငထက်က ရီသာနေသည်။ ဘာမှတော့မဖြေတော့။ မင်းထက်လည်း ဆက်မပြောတော့။ ဆရာမလာသေးချိန်ဖြစ်သောကြောင့် နောက်ဆုံအတန်းထောင့်တွင် နားကြပ်ဖြင့် ထိုဖူးကားအသစ်ကို သွားမြည်းနေလေသည်။ ငထက်အတွေးများ ပြန်လွှင့်ပြန်နေတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင် ရှေ့ဆုံးအတန်းက မျက်ဝန်းတစ်စုံက ငထက်ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်ကို ငထက်သတိမပြုမိခဲ့။ ထိုမျက်ဝန်းအစုံတို့မှာ ထက်ထက်၏မျက်ဝန်းဝိုင်းကလေးများ ဖြစ်နေတော့သည်။

ညနေကျောင်းဆင်းချိန်တွင် ငထက် ရင်ခုန်ခြင်းများစွာဖြင့် အိမ်သို့ အပြေးတစ်ပိုင်းပြန်လာသည်။ အမေ့၏စောက်ဖုတ်က စောက်စိလေးကို ချေချင်စိတ်အာသီသ ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် အင်မတန် ကျက်သရေတုံးသော မြင်ကွင်းက ဆီးကြိုနေသည်။ သူက ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းဘဲ ပထွေးငမြင့်၏လီးကို အမေက စုပ်ပေးနေသည် မြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါသများထွက်လွန်းသောကြောင့် အသားများပင် တဆက်ဆက်တုန်နေ၏။

“ ခင်ဗျားတို့ စောက်ရှက်မရှိဘူးလား အားယားနေရင် ကျုံးလိုးနေကြတာ”

ဟု ဒေါသသံဖြင့် ပြောတော့ ငမြင့်က မလတ်ကို တွန်းထုတ်ပြီး “ဟ လင်မယားပါဆို အားနေ မလိုးလို့ ဘာလုပ်နေရမတုန်းဟ ငါလိုးမသားရ” ဟု ဆဲသည်။ ငထက် ဘာမှတော့ ပြန်မပြော။ ပြန်ပြောလိုက်လို့ ငမြင့်က ထပ်ဆဲရင် သူသည်းခံနိုင်မည်မဟုတ်။ လူသတ်မိလိမ့်မည်ကို သူသိသည်။

“ မအေလိုးလေး မကြည့်ချင် အခန်းထဲဝင်အိပ်နေပေါ့ဟ”

ဟု ဆဲတော့ ငထက် သည်းမခံနိုင်တော့။ တစ်ခုခုပြန်ပြောတော့မည့်ဟန်အပြင်တွင် မလတ်က “သား ကျူရှင်သွားရမယ်မလား” ဟု ရှေ့ကပိတ်သည်။ အမှန်တွင် ငထက်က အရက်သွားဝယ်ပြီး ငမြင့်ကို အမူးတိုက်ပြီး မလတ်ကို လိုးရန် ကြံစည်လာသည်။ ကျူရှင်ရော ညကျောင်းပါ ဒီကနေ့ မသွားတော့။ ညထိ လိုးမည်ဟု ကြံရွယ်ထားသည်။ ယခု အာရုံနောက်စရာများက ဖြစ်ချေပြီ။

“ အခုသွားမှာ ကျူရှင်ကို”

ငမြင့်က “ဒါများ ကျူရှင်တန်းမသွားဘဲ လီးလို့ အိမ်ပြန်လာနေသေးလား” ဟု ထပ်ဆဲတော့ ငထက်အနေဖြင့် ဘာမှ ပြန်ဖြေစရာမရှိတော့။ ထမင်းစားသည်။ ထို့နောက် ကျူရှင်ကို သွားသည်။ စာအုပ်များပင် မလဲလိုက်ရ။ စိတ်မဝင်စားနိုင် ဒေါသက ထွက်လှပြီ။ နောက် ညကျောင်းက ဆက်သွားရသည်။ ည ဆယ်နာရီထိုးမှာ အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့ရသည်။

ငမြင့်က ထုံးစံအတိုင်း အသေကောင်လို အိပ်နေပြီ။ ဟောက်သံကလည်း နားငြီးလှသည်။ အခန်းထဲကို တန်းဝင်ပစ်သည်။ နောက်က မလတ်ပါလာသည်ကို သူသိသည်။ သို့သော် သူမကြည့်။ “အမေ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား” ဟု ခပ်တိုးတိုးအသံကို ကြားရသည်။ ငထက်က ခေါင်းကို ရမ်းသည်။

“ ကိုယ့်ယောက်ျားလီးကိုယ်စုပ်တာ သားက စိတ်ဆိုးစရာလား” ဟု ခပ်နာနာ ပြောပစ်လိုက်သည်။ ထိုသို့ပြောတော့ မလတ်က ငထက်၏ပခုံးကို ဆွဲလှည့်ပစ်လိုက်သည်။ “သား.. အမေ့ကို။ အမေက သားကိုပဲ ချစ်တာ။ ဒါပေမယ့် ကိုမြင့်က အမေ့ယောက်ျားလေ။ အမေက သူ့ကိုပြုစုဖို့ တာဝန်ရှိတယ်” ဟု ဆိုတော့ ငထက်က မဲ့ရွ့ဲပစ်လိုက်သည်။

“ ဒါဆိုလည်း သူ့လီးပဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်သာနေတော့” ဟု ပြောတော့ မလတ်က သက်ပြင်းချသည်။ “အမေ့ကို စိတ်ဆိုးပြေအောင် သားကို ချော့မယ်လေ” ဟု ပြောရင်း ငထက်လီးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ငထက် မငြင်းဆန်နိုင်။ ရင်တွေသာ ပြန်ခုန်နေရတော့သည်။

“ ကိုမြင့်က စုပ်ပဲစုပ်ခိုင်းတာပဲ။ အမေ့ကို မလိုးတော့ဘူး သားရဲ့။ အမေ့စောက်ဖုတ်က သားအတွက်ပါ” ဟု ပြောရင်း ငထက်ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကို ချွတ်ပြီး ဒစ်ကို စငုံတော့ ငထက် စိတ်ကိုလျော့လိုက်တော့သည်။ အမေ့၏အပြုစုကို သူမဘယ်လိုမှ မလွန်ဆန်နိုင်ပါ။ အမေက လီးထိပ်ကလေးကို လျှာကလေးနှင့် ကလိတတ်သည်။ ဥလေးတွေကို ငြင်ငြင်သာ ပွတ်ပေးတတ်သည်။ ထိုညက အမေ့ကို အရူးအမူး လိုးနေမိခဲ့သည်။

ငထက် ကိုးတန်းရောက်လုပြီဖြစ်သည်။ ရှစ်တန်းကဖြေပြီးလေပြီ။ သို့သော် ကံကြမ္မာက အပြောင်းလဲဖြစ်လာသည်။ ငမြင့်က ဖဲရိုက်ရာတွင် သာမာန်မရှုံးတော့။ အချီကြီးရှုံးသည်။ အကြွေးများက ၁၀ သိန်းလောက် တင်ခဲ့သည်။ မလတ်က ဆပ်ရသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သိသိသာသာ စီးပွားရေးက အဆင်မပြေတော့။ ဟိုကို ချီးလိုက် ဒီကို ငှားလိုက်နှင့် အတော်ကြပ်တည်းတော့ ငထက်ကျောင်းကို ဆက်မတတ်တော့။ မလတ်က ငိုပြီး သားလေးကို တတွတ်တွတ်နဲ့ စကားတွေပြောနေရုံကတပါး ဘာမှမတတ်နိုင်ခဲ့။

ငထက်က ဒီအခြေအနေကို ခန့်မှန်းပြီးသားဖြစ်သည်။ အလုပ်ထွက်လုပ်သည်။ ကြက်ဥဆိုင်တွင် ကြက်ဥသေတ္တာရိုက်ရသော အလုပ်ကို ဝင်လုပ်သည်။ မလတ်က အကြော်ကိုသာ ဆက်ရောင်းသည်။ ငမြင့်က ဖဲမရိုက်တော့။ ရိုက်လည်းမရတော့။ ဖဲဝိုင်းများက သူ့ကိုလက်မခံတော့။ ရိုက်လွတ်မည်ကို ငမြင့်ကသိသောကြောင့် ဖဲရိုက်ခြင်းကို စွန့်လွှတ်လိုက်တော့သည်။ အရက်ကိုသာ ကျုံးဖိသောက်သည်။ တခါတလေ ချောင်းဆိုရာ သွေးများ အန်တတ်သည်။ ဆေးခန်းပြရာ အနည်းငယ် သက်သာခဲ့သော်လည်း ပြန်ပြီးသောက်ပြန်သည်။

ငထက်က မိခင်ကို လိုးလိုက် ၊ အလုပ်ကလေး လုပ်လိုက်နှင့် အကြွေးကို ပုံမှန်ဆပ်နိုင်လာခဲ့သည်။ တစ်ညတွင် ငထက်နှင့်မလတ်တို့ လိုးနေတာကို ငမြင့်က မူးမူးနှင့် မြင်သွားသည်။ လူမှန်းသူမှန်မသိအောင် မူးသောကြောင့် ကြာကြာမဆဲနိုင်။ သူဆဲသည်ကလည်း အားမရှိ။ “ဖာသည်မ ကိုယ့်သားကိုယ်ပြန်လိုးတဲ့ ဖာသည်မ” နှင့် “ငါလိုးမသား ကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်လိုးတာ မြေမြိုမယ့်ကောင်” ဟုသာ နာအောင် ခပ်ငြီးငြီးဆဲနိုင်ပြီး လဲကျသွားသည်။

နောက်နေ့မနက်တွင် ငမြင့်သေသည်။ အားလုံးက အရက်သမား အသက်တိုမည်ကို သိနှင့်ထားပြီးသာကြောင့် ဘယ်သူမှ မအံ့သြကြပါ။ ညက အသောက်များပြီး လေဖြတ်သေသည်ဟုသာ ထင်ကြသည်။ အမှန်တွင် မလတ်က အိပ်နေတုန်း ခေါင်းအုံးဖြင့် ဖိသတ်ခဲ့သည်ကို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်။ ငထက်သာ သိနိုင်ခဲ့သည်။ သူတို့က အလောင်းဘေးတွင်ကို လိုးခဲ့ကြသည်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး ပျော်ရွှင်နေခဲ့ကြသည်။ 

သူတို့အတွက် အကြီးမားဆုံးသော အောင်ပွဲကြီးကို ခံခဲ့ကြသည်။ မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲက ငထက်မှာ လီးကို စိမ်ထားသကဲ့သို့ လိုးခဲ့ကြသည်။ ငထက်က ထိုညက အမေ့ကိုလိုးခဲ့သည်မှာ ၁၁ ချီရှိခဲ့သည်ဟု မှတ်ထားခဲ့သည်။ အများဆုံးအကြိမ်အရေအတွက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ လူကို မူးနောက်ကာ ညောင်းညာကိုက်ခဲနေအောင် လိုးခဲ့ရသည်။ မလတ်က သူမလည်း ညောင်းသော်လည်း ငထက်ကလေးကို နှိပ်နယ်ပေးခဲ့သည်။ သူတို့ ထိုမျှချစ်ခဲ့ကြသည်။

ငါးလခြောက်လလောက်ကြာတော့ သူတို့ ပြန်အဆင်ပြေလာသည်။ ငထက်က အလုပ်ကြိုးစားသည်။ သူများက ကြက်ဥသေတ္တာ ငါးလုံးလောက်သာ ရိုက်နိုင်လျှင် သူက ရှစ်လုံးလောက်ရိုက်နိုင်သည်။ ပိုက်ဆံကလည်းပိုရသည်။ မလတ်ကလည်း အကြော်ရောင်းကောင်းသည်။ ငွေတိုးများကို ပေးချေနိုင်ရုံသာမက စုမိဆောင်းမိရှိသည်။ အဆင်ပြောလာတော့ မနက်ခင်းလိုးလိုက် ၊ ညမှာ လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်နှင့် သူတို့သာယာနေခဲ့ရာတွင် မလတ်တွင် ကိုယ်ဝန်ကလည်း ၄ လ ရှိနေခဲ့ပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင်က ငမြင့်၏လက်ကျန်ဟု သိသော်လည်း ကလေး၏အဖေသည် ငထက်ဖြစ်သည်ကို မလတ်က အတိကျသိသည်။

မလတ်က ဒါကို ကြိုတင်စီစဉ်ခဲ့သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ငမြင့်နှင့် လိုးခဲ့သမျှကို သန္ဓတားဆေးဖြင့် ထိန်းထားခဲ့သည်။ ပုံမှန်ဆိုပါက ငမြင့်ထိုမျှ လိုးနေရာတွင် ဗိုက်မကြီးစရာအကြောင်းမရှိ။ ငမြင့်မှာလည်း ထိုအချက်ကို စိတ်မဝင်စားခဲ့။ လိုးမယ် ၊ ဖဲရိုက်မယ် ၊ အရက်သောက်မယ်သာ သိခဲ့သည်။ မလတ်က ကလေးမယူခဲ့သည့်အကြောင်းအရင်းကို သူမသာ အသိဆုံးဖြစ်သည်။ ငထက်ကို နှောက်ယှက်မည့် ကလေးတစ်ယောက် သူမ လုံးဝမလိုချင်ခဲ့။ သူမက သူမကိုသိပ်ချစ်သည့် သူ့သားလေးကသာ သူမဘဝကို စိုပြေအောင် ထားနိုင်လိမ့်မည်ကို သူမသိနှင့်ခဲ့သည်။

ငထက်ကလည်း သူ့ကလေးမှန်းသိသည်။ ဆေးများကို သူဝယ်ပေးခဲ့ရသောကြောင့် သူက သိသည်။ မလတ်သည် သူနဲ့လိုးပြီးတိုင်း ကလေးယူမယ်လို့လဲ ခနခနပြောသည်။ ငထက်က ပျော်သည်။ သူ့ကလေးသည် သူ့အမေဗိုက်ထဲက မွေးမည်ဖြစ်သောကြောင့် ပိုပျော်သည်။ လောကကြီးသည် ထိုသို့ သာယာလှပလာသည်။ အလုပ်ကြိုစားရတာ အဓိပ္ပါယ်ပိုရှိလာသည်။ မလတ်ကလည်း တစ်နေ့တခြား လှလှလာသည်။ အသက်ရွယ် လူလတ်ပိုင်းရောက်တာတော့ ပိုပြီး တည်ငြိမ်က ပိုပြီးကျက်သရေရှိ လှလာသည်။

ကလေးကို မွေးတော့ ဆေးရုံကြီးတွင် ငထက်တစ်ယောက် အပျော်ဆုံးဖြစ်ခဲ့သည်။ မိန်းကလေးမွေးသည်။ အမည်ကို မပွင့်သွယ်ဟု မှည့်သည်။ မလတ်က ပျော်လွန်းလို့မျက်ရည်များပင် ကျခဲ့သည်။ မိန်းကလေးဖြစ်ပါစေဟု သူမက အကြိမ်ကြိမ်ဆုတောင်းခဲ့သည်။ မိန်းမလေးဖြစ်ရင် သားကြောဖြတ်ပြီး ငထက်ကိုပဲ တစ်သက်လုံး လိုးပေးတော့မယ်လို့လဲ သူမက သံဓိဌာန်ချထားခြင်းကြေင့်ဖြစ်သည်။ ကလေးပြသနာတွေ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှုပ်စရာမလိုတော့။ ပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ ငထက်က စိတ်ထားကောင်းသူဖြစ်သောကြောင့် ငမြင့်ကလေးကို ညီမလေးသဖွယ် သိပ်ချစ်သည်ဟု ထင်ကြပါလိမ့်မည်။ ရည်းစားမထားဘဲ အမေကိုသာ ကြိုးစားပမ်းစား လုပ်ကျွေးသူလို့လဲ ချီးမွမ်းထောပနာ ပြုကြသည်။

သူတို့က ပိုက်ဆံကို ပိုပိုစုခဲ့သည်။ နှစ်နှစ်လောက်ကြာတော့သူတို့ အိမ်ကောင်းကောင်းတစ်အိမ်ပင် ဆောက်နိုင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ကြီးတွင် အခန်းများပါဝင်ပြီး အသံကလည်း လုံနေအောင် ပြုပြင်ထားသည်။ ပွင့်သွယ်ကလေး သုံးနှစ်သမီးရောက်ချိန်တွင် မပွင့်သွယ်လေးရှေ့ပင် သူတို့ စတင်လိုးကြပြီဖြစ်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးကို သူတို့သာ ပိုင်သည်ဟု သူတို့သတ်မှတ်သည်။ ဘယ်သူမှ မပိုင်။ မပွင့်သွယ်ကလေး၏စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ငထက်သာ လိုးရမည်ဟု မလတ်က ကြံရွယ်ထားခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် မပွင့်သွယ်လေးကို ကလေးကတည်းက ကိုကို့ကိုသာ ချစ်ရမည် ဖြစ်ကြောင်း ၊ ကိုကို့လိုအင်ဟူသမျှ ဖြည့်စီးပေးရမည်ဖြစ်ကြောင်းများကို သင်ကြားပေးခဲ့သည်။ မပွင့်သွယ်ကလေး ခြောက်နှစ်သမီးရောက်ချိန်မှ စကာ မလတ်က လီးအစုပ်ကို သေချာသင်ပေးခဲ့သည်။ လိုးမရသေးသောကြောင့် လီးအစုပ်သာ ကျွမ်းကျင်နေအောင် သင်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မလတ်တို့ကတော့ တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးနိုင်အောင် လိုးခဲ့ကြတော့သည်။ သူတို့၏ချစ်ခြင်းကြောင့် လိုးခြင်းသည် ရိုးသွားလိမ့်မည်လည်း မဟုတ်တော့။ နောက်တွင် ငထက်မှာ ”နှမလိုး” ဖြစ်လာတော့မှာ မုချပင် ဖြစ်လေတော့သတည်း။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အပိုင်း (၂ ) ဆက်ရန် >>>>>>