ဒေါ်ဝါနုနုလွင် အပိုင်း ( ၄ )

ဒေါ်ဝါနုနုလွင် အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - ကနောင်မင်းသားကြီး

(15)

" မောင်ငယ်ရေ ...သား…ဒီနေ့ရော မနက်ဖြန်ရော .. စက်ထဲသွားပေးဦးနော်…ရပ်ကွက် ကိစ္စပြီးရင်တော့ ..ပြီးပါပြီ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ.. ဖေဖေ"

" ဖေဖေက..အသက်လည်းကြီးပြီ…ငါ့သားလည်း  ကျောင်းပြီးပြီ…အလုပ်တွေကို..အာရုံစိုက်တော့ကွာ မင်းပဲ.. ဆက်လုပ်ရတော့မှာ"

" ကျမ သားက..အလုပ်မလုပ်ပဲ..ဒီတိုင်း..ထိုင်နေလို့လား"

" ရှင်မရယ် ..ဖအေဖြစ်သူက ပြောနေတာကို ဘာလို့ ဝင်ပြောရတာလဲ.. ခက်လိုက်တာ…လိမ္မာပြီးသား ပိုလိမ္မာလာအောင်လို့…ဒီမှာကလည်း ခက်လိုက်ကြတာ ..သားသမီးကို ဖအေဖြစ်သူက ပြောဆိုဆုံးမနေရင် ..မအေလုပ်သူက ကာချင်ရတာနဲ့ အဘွားရှိရင် အဘွားဖြစ်သူက ရှေ့က ပိတ်ရတာနဲ့ ဟင်း……"

" တော်က! တစ်ခြားတိုင်းပြည်တွေမှာ လူဖြစ်ခဲ့ရမှာ……"

" အဲကျလည်း ဒီက ရှင်မနဲ့ ဘယ်ဖူးစာဆုံတော့မလဲ…မလုပ်ပါနဲ့... ရှင်မရယ်"

သံဒိုင် သူ့အဖေ...တော်ကီလေးတွေကို သဘော ကျလို့ ပြုံးမိလိုက်သည်။

" မကြီးမငယ်နဲ့ ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ… သားရေ ..ဈေးကိုသွား ... အိုဗာတင်းဘူး သွားဝယ် ပေးပါဦး …ဈေးကပြန်မှ စက်ထဲသွားတော့…"

" ဟုတ်…မေမေ"

သံဒိုင် ဈေးကို ထွက်လာ ခဲ့လိုက်တော့သည်။ ဖေဖေက ရပ်ကွက်ရေး ကိစ္စနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေလို့ မနေ့ကတည်းက သံဒိုင်  စက်ထဲသွားနေခဲ့ရသည် ။ညနေ ပြန်လာမှ အန်တီနုလွင်ဆီ ခဏဝင်တွေ့ခဲ့ရသည်။နောက်နှစ်ရက်လောက် အိမ်ကို အေးဆေး မလာနိုင်သေးတဲ့ အကြောင်းပြောခဲ့ ရသည်။ 

" တစ်ရက်လုံး မတွေ့ရတာ ကျနော်ကို မလွမ်းဘူးလား.." 

သံဒိုင် မေးတော့ အန်တီနုလွင် က… 

" လွမ်းလို့ မလွမ်းရအောင်  ဆေးသောက် ထားတယ်တဲ့…ဘာဆေးလဲ  မေးတော့.. " ဒေါက်တာသံဒိုင်ရဲ့ အလွမ်းပျောက်ဆေး"  တဲ့။

သံဒိုင် ဈေးကို ရောက်တော့ သူ့မေမေ မှာတဲ့ အိုဗာတင်းဘူး ဝယ်ပြီး လှည့်အထွက်၊ ရုတ်တရက် မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့လိုက်ရတာ မြသန္တာ၊ သန္တာကလည်း သံဒိုင့်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ အံ့သြသွားရပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခု ပွင့်သွားသေးတယ်။

သူ့နှုတ်ခမ်းဖျားက "မောင်" လို့ ထွက်လာလိုက်တာလား၊ သံဒိုင် တစ်ချက် ထင်လိုက်မိပေမဲ့ မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့သာ သံဒိုင် ကြိတ်ဆုတောင်းလိုက်မိသည်။ သန္တာက ပြုံး ပြနှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး အရင် လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။ သံဒိုင်လည်း ခေါင်းညိတ်ပြုံးပြလိုက်ရတာပေါ့ ။

" အရိုးသားဆုံးနဲ့ အဖြူစင်ဆုံးတော့ ချစ်ခဲ့မိပါ သည် သန္တာ"

သံဒိုင်နဲ့ မြသန္တာ တစ်မြို့တည်းနေကျပေမဲ့ ခုလိုမျ က်နှာချင်းဆိုင် မတွေ့တာ ကြာခဲ့ပါပြီကော၊ မြသန္တာကလည်း သူ့အိမ်ဆိုင်မှာပဲ ထိုင်တဲ့သူ ကိစ္စပေါ်မှ ဈေးဘက်ကို လာဖြစ်တယ်နဲ့ တူပါသည်။ သံဒိုင်ကလည်း မြသန္တာဘက် အပိုင်းကို သိပ်မသွားဖြစ်တော့ သိပ်မတွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြ ။

သံဒိုင့်ဘဝမှာ မိန်းမနှစ်ယောက်ပဲ ဆုံခဲ့ရပေမဲ့ နှစ်ယောက်လုံးက သူ့အပေါ် သိပ်ချစ်ကြတဲ့ သူတွေဆိုတာ သိပါသည်။ ကိုယ်တိုင်ကလည်း နှစ်ဖက်ခွ နင်းတတ်တဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက် မဟုတ်လို့  ဇာတ်လမ်းကိုအပြတ်ကပြစ်ခဲ့သည် ကိုယ့်လုပ်ရပ်ကို မှန်တယ်လို့ မဆုံးဖြတ်ရဲသော်လည်း တစ်ဘဝလုံးစာ လိပ်ပြာလုံချင်သူ…။

အိမ်ကို အရင်သွားပြီးပဲ မေမေ ဝယ်ခိုင်းတဲ့ အိုဗာတင်းဘူး အရင်ဝင်ပေးပြီးမှ စက်ထဲထွက် ခဲ့လိုက်သည်။စက်ထဲ ရောက်ကာနီးမှ အပေါက်ဝက  သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ခိုင်ထွန်းက ရပ်စောင့် နေတာလည်း တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီနေ့ ဘာနေ့ပါလိမ့်လို့တောင် သံဒိုင် တွေးမိသွားရသည်။

" ခိုင်ထွန်းကြီး  ..ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ.."

" ပြောစရာမရှိပါဘူး မေးစရာရှိလို့ပါ"

" ငါ့ဆီ သပ်သပ်ကြီး..လာမေးရအောင်တောင်  ကိစ္စက အရေးကြီးလို့လား"

" အရေးကြီးတယ်လည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ…  သိချင်ယုံ သက်သက်ပါ.. မောင်ငယ်"

" အင်း ..မေးပါဦး"

" မင်းနဲ့ မင်းဇင် အမေ ..ဒေါ်ဝါနုနုလွင်နဲ့ ဖြစ်နေ ကြတယ် ကြားလို့ ..အဲ့ဒါ ဟုတ်လား "

သံဒိုင် ခိုင်ထွန်း မေးခွန်းကို မအံ့သြပါ။ လူ့ပတ်ဝန်းကျင်က ဒီလို ကိစ္စမျိုးတွေကို ပိုစိတ်ဝင်စားကြသလို ကာယကံရှင် နှစ်ဦးက လျို့ဝှက် လုပ်ဆောင်ကြရင်တောင် သတင်းက ပေါက်ပြီးသား အခြေအနေတွေ…။ မိမိက လူမသိအောင် ဒိုင်လျို့နဲ့ လုပ်ခြင်းမျိုးလည်း အလျင်းမရှိ…။

" ဟုတ်တယ်..ခိုင်ထွန်း ငါတို့နှစ်ယောက်သား ချစ်နေကြတယ် ..ဖြစ်နေကြတယ်"

" မင်းကွာချ ...စ်စရာ..ဖြစ်စရာ..ဒီလောက်ရှားသလား သားကြီးရာ"

" ချစ်မိသွားတာတော့ ငါ့လည်း တာဆီးလို့..မရသလို မင်းလည်း..ပိတ်ပင်လို့..မရဘူးလေကွာ"

" ကျောင်းပြီးကာနီးကတည်းက သားကြီးပါးစပ်က နှလုံးသားတွေ စိတ်ခံစားချက်တွေကို… ဒါကြောင့် တဖွဖွပြောနေတာကိုး… ဘဝက စိတ်ခံစားချက်မှုတွေ ဦးစားပေးပြီး ဖြတ်သန်းသွားလာလို့..မရတာ မင်းလည်းသိ ပြီးသားပါ…ထားပါတော့ကွာ…ဘေးကနေ ငါကြားခဲ့လို့ သေချာအောင် သားကြီးဆီ …လာမေးတာ…အန်တီဝါကလည်း ဘာကြောင့် များ……"

ခိုင်ထွန်းက စကားဆုံးအောင် မပြောတော့။ အန်တီ နုလွင်ကိုလည်း ဝေဖန်ချင်ပုံ ရပါသည်။ သံဒိုင်က ဘာမှဆက်မပြောပဲ ခိုင်ထွန်းကိုသာ ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဘေးက စကားကြားရရုံ နဲ့ မယုံသေးဘူး။ သေချာအောင် သူငယ်ချင်း ဆီကိုပဲ  လာမေးတဲ့ အတွက်တော့ သံဒိုင် ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ သူငယ်ချင်းသံယောဇဉ် တွေ ။

" ငါသွားမယ် မောင်ငယ်…မင်းက အမှန်အကန်  ဝန်ခံလိုက်တော့  ငါစိတ်တွေထဲလည်း… တစ်မျိုးကြီးပဲ…ပြီးတော့ ..အန်တီဝါက မင်းတို့  ငါ့တို့ထက် ပိုတွေးတတ်တဲ့..သူဆိုတာလည်း  မေ့ထားလို့ ..မရဘူးနော်…နောက်တစ်ခုက…"

" တော်ပါတော့ သားကြီးရာ…သွားမှာဆို..သွားပါတော့ကွာ"

" အေးပါကွာ"

ခိုင်ထွန်း ဒါပဲ ပြောပြီး ထွက်သွားလိုက်တော့သည်။ သံဒိုင် အန်တီနုလွင်နဲ့ ပတ်သက်ရင် သွေးဆူလွယ်သူမို့ ခိုင်ထွန်း စကားကို ရပ်ခိုင်းလိုက်တာပါ…။ စကားလုံးတွေက မှန်နေရင်တောင် ရင်ထဲမှာ နာကျင်ရလိမ့်မည်။ စကားလုံးတွေက မမှန်ပဲ ခိုင်ထွန်းက သူထင်ရာ စွတ်ပြောတာမျိုးဆိုလည်း သံဒိုင်က တစ်ခုခုလုပ်မိသွားတော့မည် ။

သံဒိုင် လေးပင်သော ခြေလှမ်းတွေနဲ့ပဲ စက်ထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ အန်တီနုလွင်ရေ…အသက် အရွယ် ကွာခြားမှု လူပျိုနဲ့ မုဆိုးမ ချစ်တဲ့သူငယ်ချင်း အရင်းရဲ့အမေ၊ ဒါတွေက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို ဇာတ်လမ်း မဖြစ်စေတာတဲ့လား…။ သံဒိုင် ခေါင်းကို ဘယ်ညာခါရမ်းပြစ်လိုက်သည်။ ကိုယ့်သမိုင်းကိုယ်ပဲဆက်ရေးမည်။

~~~~~~~~~~~~

ဒီနေ့တော့ သံဒိုင်  အန်တီနုလွင်ဆီကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ လွမ်းလည်း သိပ်လွမ်းနေပြီ။ စိတ်တွေထဲက လွမ်းသလို ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး သွေးလည်ပတ်မှုရှိတဲ့ အရာအားလုံးက လွမ်းသည်။ အေးဆေးမတွေ့ရတာလည်း သုံးရက်ရှိသွားပြီလေ။ ဒီနေ့တော့ စက်ထဲလည်း သွားစရာ မလိုတော့ မနက်ပိုင်းကတည်းက လာဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ ခြံတံခါးလည်း ဖွင့်ပြီးသားမို့ အိမ်ထိဝင်လာလိုက်တော့  အိမ်တံခါးက ပိတ်ထားသည်။

အန်တီ ဘယ်များ သွားနေပါလိမ့်လို့ စဉ်းစားရင်း ဆိုင်ကယ် ဟွန်းကို တီးလိုက်တော့ တံခါးဖွင့်လာပြီး အန်တီနုလွင်ရဲ့ မျ က်နှာလေးပဲ ပေါ်လာကာ……

" ဂွတ် မောနင်း!……"

လို့ အန်တီက E လို နှုတ်ဆက်လိုက်တော့ သံဒိုင် အံ့သြသွားမိသည်။ အန်တီက သံဒိုင်နဲ့ မင်းဇင်ကို အင်္ဂလိပ်စာ သင်ပေးတုန်းကတော့ E လို ပြောပေးသော်လည်း နောက်ပိုင်း မပြောဖြစ်။ မင်းဇင်နဲ့ သားအမိနှစ် ယောက်တည်းဆိုရင်တော့ မင်းဇင်အတွက် အလေ့အကျင့် ဖြစ်အောင် ပြောပေးတယ်လို့ သိရသည်။ သံဒိုင့်ကိုတော့ မပြောဖူးခဲ့…။ သံဒိုင်လည်း……

" မောနင်း အန်တီ" လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့…

" ဒူယူနိုး တူဒေး?" တဲ့။

" ရက်စ်…မတ်ချ်နိုင်တင်း  ဆန်းဒေး" လို့ သံဒိုင်  ဖြေပေးလိုက်သည်။ ဒီလောက်တော့ သိသေးတယ်ပေါ့လေ။ အန်တီက တစ်ချ က်ရယ်ပြီး

" နိုး အိုင်မီး………×××××××××××××××××××  ×××××××××××××××××××××××××××× ×××××××××××××××××××××××××××××  နိုး ကလို့စ် ဒေး အော့  ဝါ နု နု လွင်×××××× ဆိုး××××××××××တိတ် ဘက် အုမ်း××××× × ××××××ယူစေး××××××××××××××××××× ××××××××××××××××××××××××ဟီး××××"

သံဒိုင် အဲလို အများကြီးနဲ့ ကြာကြာ ပြောလိုက်တော့  နားမလည်တော့ ။ သေချာနားမလည်ပေမဲ့ သူ့မျှော်လင့်တဲ့ရက် စောင့်စားခဲ့ရတဲ့ရက် ရောက်ပြီဆိုတာရယ်…။ အိမ်ခဏ ပြန်ခိုင်းပြီးပြန် လာဖို့ ပြောတယ် ဆိုတာရယ်တော့ သဘော ပေါက်မိပါသည်။ ဒါပေမဲ့ သေချာသွားအောင်…

" ကျေးဇူးပြုပြီး ဘားမိစ်စ်စ်စ်စ်လိုလေး ပြောပေး ပါဦး အန်တီ"…

သံဒိုင် ပြောင်ချော်ချော်နဲ့ မြန်မာလို ပြန်ခိုင်းရတော့သည်။

" ဘာသာစကား နှစ်မျိုးလောက်တတ်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေက  အစပိုင်း.. ရှက်နေတာမျိုးဆိုရင် မိခင်ဘာသာ..စကားကို မပြောပဲ တစ်ခြားဘာသာစကားနဲ့ အစပျိုးလေ့ရှိသတဲ့…ရှင်နဲ့ကျမှပဲ..ကျမတော့ အရှက်ကုန်ပါပြီရှင်…ဒီနေ့ ဘာနေ့ဆိုတာတော့ သိလောက်ပါတယ်.."

" ဟုတ်…သိတယ် ..အန်တီ ဟီး ဟီး"

" အိမ်ကို..ပြန် လူကြီးတွေ ပြောခဲ့ အန်တီနဲ့ မြို့ကြီးကို သွားမလို့..မနက်ဖြန်မှ ပြန်လာမယ်… ကိစ္စတွေရှိလို့ တစ်ညအိပ်..နေရမှာလို့  ..ပြီးရင် ဒီကို ပြန်လာခဲ့ ခြံတံခါးကို တစ်ခါတည်း..ပိတ်ခဲ့ လိုက်တော့…ရော့  ဒီမှာသော့"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ"

အန်တီက တံခါးပေါက်ကနေ သော့လှမ်းပေးတော့လည်း လက်တစ်ဖက်ပဲ ထွက်လာသည်။ လူကတော့  ဆင်းမလာတာမို့ သံဒိုင်ပဲ ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းပြီး သွားယူလိုက်ရသည်။ သံဒိုင် သော့ ယူရင်းနဲ့ အန်တီ့လက်မောင်းအိုးကြီးကို ပွတ်လိုက်ပြီး ဂျိုင်းကိုပါ ဖမ်းကလိလိုက်သည်။ 

" ဟိတ် မလုပ်နဲ့ စည်းကမ်း..မပျက်နဲ့"

လို့ အန်တီက အော်ပြီး လက်ကို ပြန်ရုတ်သွားလိုက်သည်။ သံဒိုင် အတွင်းထဲကို ကြည့်မလို့ လုပ်လိုက်တော့ အန်တီနုလွင်က တံခါးပိတ်လိုက်ပြီးမှ…

" မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့နော်.. သား"

လို့ အတွင်းထဲကနေ လှမ်းပြောလိုက်တာ ကြားလိုက်ရတော့သည်။ အန်တီနုလွင်က အခုကတည်းက အဝတ်အစားဆိုလို့ တစ်ခုမှ ဝတ်မထားတာမျိုးလားပေါ့။ ဖြစ်နိုင်သည်။ မျက်နှာလေးပဲ ထွက်စကားပြောသည်။

သော့ပေးတော့လည်း လက်လေးပဲ ထုတ်ပေးသည်။ လက်မောင်းရင်းထိ အင်္ကျီမပါတော့ ဝါး သေချာနေပြီသံဒိုင် ရင်ခုန်သံတွေ သိပ်မြန်ခဲ့ရပြီလေ…။ မိမိကလည်း သိပ်လိုလားတောင်းတနေခဲ့ရပြီ မဟုတ်လား။ အန်တီနုလွင် ပြောတဲ့ သိမ်းထား အောင့်ထားပြီးမှ ဖွင့်ချရတဲ့ အရသာဆိုတာ……။

~~~~~~~~~~~~

သံဒိုင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အန်တီနုလွင်ကို လိုက်ပို့ပေးရမှာ ဘာညာပြော မနက်ဖြန်မှ ပြန်ရောက်မယ် ဆိုတာပြောပြီး ပြန်အထွက်… စက်ထဲက အကို သူ့မိန်းမရော ကလေးရောနဲ့

" ဟာ မောင်ငယ် အတော်ပဲကွာ…ကလေး နေမကောင်းနေလို့ ဆေးခန်း လိုက်ပြပေးလိုက်ပါ…စက်ထဲမှာက အလုပ်တွေများနေလို့ ..ဆေးခန်းပြပြီး သူ့တို့ကို..အိမ်ကိုသာ..တစ်ခါတည်း..လိုက်ပို့ပေးခဲ့လိုက်တော့ကွာ…"

" ဟိုလေ အကို…ဟုတ် ဟုတ်ပါပြီဗျာ…စက်ထဲသာ ပြန်ပါတော့"

သံဒိုင် ဘာများတတ်နိုင်ဦးမှာလဲ…။ မိမိတို့ အလုပ်က အရေးကြီးနေတာမို့ သူ့ကလေး နေမကောင်းတာတောင် သံဒိုင့်ကိုပဲ အကူအညီတောင်းပြီး သူက အလုပ်ပဲ ပြန်လုပ်ပေးချင်သူ။ ငြင်းပယ်ခြင်းငှာ မစွမ်းသာ ဘူးလေ..။

သံဒိုင် ကလေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ သာမန်ဖျားတယ်ပဲ ထင်ပါသည်။ ဆေးရုံတွေ ဘာတွေ တက်ရတာမျိုး မဖြစ်ပါနဲ့လို့သာ…။ သူ့တို့အတွက်ရော ကိုယ့်အတွက်ပါ ဆုတောင်းရတော့သည်။

" အမ တက်…ဖြေးဖြေးတက်..အမ"

" အေး.."

သံဒိုင် မြန်မြန် မောင်းချင်ပေမဲ့ မမောင်းနိုင်ဘူး…။ သံဒိုင်တို့ ဆေးခန်းရောက်တော့ ဆရာဝန်က ဆေးရုံသွားပြီမို့ တစ်ခါ ဆေးရုံကိုသာ လိုက်ရတော့သည်။ ဆေးရုံရောက်တော့ ဆရာဝန်က ကလေးကို ချက်ခြင်းကြည့်မပေးနိုင်သေးဘူး။ စောင့်ပေးနေရသေးသည်။

သံဒိုင် အစက စိတ်တိုသလို ရှိသော်လည်း နည်းနည်းကြာလာတော့ အန်တီနဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကို တွေးပြီး ရယ်ချင်လာမိသည်။ တစ်ခါတစ်လေ ကိစ္စအဝဝဆိုတာ ကိုယ်စီစဉ်ထားသလို ဖြစ်ချ င်မှဖြစ်တာမျိုး ။ သေသေချာချာ ပြုလုပ်တာမျိုးတောင် လွဲနေတတ်တာမျိုးလေ ။

ဆရာဝန်က ကလေးကိုကြည့် ၊ လိုအပ်တဲ့ ဆေးတွေပေးတော့ ယူ ၊ သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက်ကို  အိမ်ထိ ပို့ပေးခဲ့ပြီး အန်တီနုလွင်ဆီ ပြန်ရောက် တော့ ၁၀ နာရီ ထိုးတော့မည်။ တံခါးခေါက်ပြီး 

" အန်တီ ကျနော်..ရောက်ပြီ"

ပြောလိုက်တော့မှ အန်တီနုလွင်က တံခါးဖွင့်ပေးရင်း…… 

" ကြာလိုက်တာ သားရယ်.."တဲ့။

" ကိစ္စလေး ပေါ်လာလို့ အန်တီရေ  ဟာ!!!!" 

သံဒိုင် ဖွင့်ထားတဲ့ တံခါးကနေ ဝင်လာလိုက်တော့ အန်တီနုလွင်ကို တွေ့လိုက်ရတာက အဝတ်အစားဆိုလို့ တစ်ထွာတစ်မိုက်စာလေးတောင် ကပ်မနေတော့တဲ့  အန်တီနုလွင်ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ်ကြီး။

သိပ်ဖွံ့ထွားဖြိုးမောက်ပါတယ်ဆိုတဲ့ ရွှေရင်ဆိုင်ကြီး ထုနဲ့ထည်နဲ့ ဘေးကားနောက်ကောက်နေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်လိုက်ရတော့ သံဒိုင် ခဏတော့ မှင်သက်မိသွားရပြန်သည်။ ဒါတွေကို မိမိ ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်ပြီးပါပြီ……။ 

ခန္ဓာကိုယ်ချင်းလဲ အရင်းနှီးဆုံး ကျွမ်းဝင်ပတ် သက်ပြီးပါပြီ။ ဒါမဲ့ဒီနေ့လိုမျိုး ပုံစံနဲ့တော့ မဟုတ်ခဲ့ဘူးပေါ့…။ဒီလို အိမ်တစ်လုံးထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်  ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ချစ်ရမဲ့ အနေအထား၊ တွေးရင်းတောင် ပြီးချင် လာမိတော့သည်။ 

" တကယ်လှ တကယ်တော်တဲ့ မိန်းမတွေ နားလည်မှုရှိရှိနဲ့ ဝန်ဆောင်မှု..ကောင်းကောင်းပေးရင်..ငါ့တို့လိုလူတွေ..ရူးတောင် ဖြစ်တယ် ငါ့တပြည့်ရေ.." 

ဆိုတဲ့ ဆရာတစ်ယောက် ပြောခဲ့တာ အမှန်ပါပဲလား။

" ဒီလိုပဲ ကြည့်နေတော့မှာလား သား… ဝါနုနုလွင်ရဲ့ အလှအပတွေက သားအတွက် ငေးကြည့်ရုံ  ကြည့်ရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ… လက်တွေ့ စိတ်ကြိုက်လုပ်ခွင့်ပြုထားတာလေ.. အားရစရာကောင်းတဲ့ လိင်တန်အကြီးကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီပဲ .. ဒီက နုလွင်ကို ရွက်ကုန်လွှင့်ပြီး ချစ်ပြစ်လိုက်စမ်းပါကွယ်.."

သံဒိုင် အန်တီနုလွင် မျက်လုံးတွေကို ကြည့်လိုက်တော့ ရမ္မက်ခိုးဝေနေတဲ့ မျက်လုံးတွေ……။

" ပြန်သွားတာလဲ ..ကြာလိုက်တာ သားရယ်… သားတာ ပြန်မလာရင် ..ဒီကနုလွင် ရူးလောက် ပါတယ် …ကြည့်မနေပါနဲ့တော့ကွယ်.. အဝတ်အစားတွေ မြန်မြန်ချွ တ်လိုက်ပါတော့… ဒီနေ့ တစ်နေကုန် .. တစ်ညလုံး အဝတ်အစား မဝတ်ရဘူးနော်…… နှစ်ယောက်တည်းပဲ ..ကမ္ဘာဦး လူအစဆီ ပြန်သွားမယ်…သားဟာကြီးကို  နုလွင်ဟာထဲ မချွတ်တမ်းသာ စိမ်ထားချင်တော့တာ.."

" ဟား!!!!!!ယား!  ဖူးးးး" 

သံဒိုင် အန်တီနုလွင် စကားတွေ နားထောင်လိုက်ပြီး ဒူးတွေတောင် ပျော့သွားလို့ ကြမ်းပြင်ပေါ်သာ လှဲချ လိုက်ရင်း လေပူတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်ပြစ်လိုက်ရသည်။ အငယ်ကောင်တို့ ထောင်မတ်နေပုံတော့ ပြောဖွယ်ရာ မရှိတော့…။

" အန်တီပဲ ကျနော့်..အဝတ်အစားတွေ..လာချွတ် ပေးပါတော့ဗျာ"

အန်တီက လှဲအိပ်နေတဲ့ သံဒိုင့်နားကို လာပြီး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပေးရင်းမှ……

" ခြံတံခါး သေချာ ပိတ်ခဲ့ရဲ့လား သား"

" သော့နှစ်လုံး တွေ့တာနဲ ..နှစ်ခုလုံး ခတ်ခဲ့လိုက် တယ်"

" နုလွင်တို့ တစ်နေကုန်..တစ်ညလုံး စိတ်ရှိလက် ရှိ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ကြမှာမလို့လေ…"

" ဒီလို စိတ်ကူးကို ဘယ်ကရတာလဲ အန်တီ"

" ဒီလိုပါပဲ  .. ဘာလဲ ..သားက ကော်ပီထင်လို့လား ..သားရဲ့.. မိုးရွာထဲမှာ..လုပ်ချင်တာကမှ ကော်ပီချည်း…နုလွင် ဟိုးအရင် နိုင်ငံခြား ရုပ်ရှင် ကြည့်ဖူးကတည်းက မိုးရွာနေတဲ့ သစ်တောထဲမှာ ချစ်တဲ့သူနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း..ကိုယ်တုံးလုံး..လမ်းလျောက်ချင် ခဲ့တာ…စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တာပေါ့…ဒီဆန္ဒလေးကို အကောင် အထည်..ဖော်ပေးတဲ့ သားကို..သိပ်ချစ်တယ်…စိတ်ကူးခဲ့တဲ့ တောအုပ်ထဲ..မဟုတ်ပေမဲ့..ကျေနပ်တယ်..သားကိုလည်း..တစ်ရက်လောက်..ကျေနပ်အောင် ပြုစုပေးချ င်တာရော……အန်တီကိုယ်တိုင်..ခံစားချ င်တာရောကြောင့် ဒီစိတ်ကူးလေး..ရပြီး  ဒီနေ့မှ   အကောင်အထည်  ဖော်ဖြစ်သွား ရတာလေ…"

" တောအုပ်ထဲမှာ လမ်းလျောက်ချင်တာပဲလား"

" ရှင်က ဘယ်လို..ထင်လိုလဲ  လမ်းလျောက်လို့  မောရင်တော့…"

အန်တီ နုလွင်က စကားဆုံးအောင် မပြောတော့ပဲ ချွတ်ပြီးစ ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေတဲ့ သံဒိုင့်ကောင်ကြီးကို "စွတ် စွတ်" မြည်အောင် ကိုး ချက် ဆယ်ချက်လောက် စုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ အသက်အောင့်ပြီး စုပ်လိုက်လို့လားတော့ မသိ။ စုပ်ပေးပြီးတော့ ဟူးကနဲ အော်ပြီး သံဒိုင်ဘေးကိုပဲ လှဲချလာတော့သည်။

သံဒိုင်ကလည်း ဘေးကို လှဲချလာတဲ့ အန်တီ့ ကိုယ်ပေါ်ကို လူကို စောင်းပြီး ခြေထောက် ဖမ်းတင်လိုက်တော့ အငယ်ကောင်က အန်တီ့ခါးကို ဒုတ်ကနဲ သွားထောက်တော့သည်။ အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်ဘက်လှည့်ကာ ပြုံးကြည့်ပြီး…

" နုလွင် သားကို သိပ်ချစ်တယ်…စိတ်ထဲမှာ မျော်လင့်ခဲ့ရတဲ့ ပုံရိပ်တွေနဲ့ အခုသားမှာ  ဖြစ်နေတဲ့ ပုံရိပ်တွေနဲ့ တစ်ထပ်ထဲပဲ..ဘဝတွေမှာ မျော်လင့်ခဲ့ရသလို ဖြစ်မလာတာ တွေများကြပေမဲ့ နုလွင်အတွက် ..ဒီတစ်ခု  ထပ်တူပြု ချစ်ရတာကိုတော့ သိပ်ကျေနပ်ပါတယ် .. နုလွင်က..လောကကြီးကို..အရင်..ရောက်ခဲ့တာတော့ မတတ်နိုင်ဘူး သားရယ်.."

" ဝါနုနုလွင် ဆိုတဲ့ မိန်းကလေးက ကျနော်နဲ့ ရွယ်တူဖြစ်တာ ..ဒါမှမဟုတ် ..ကျနော်အောက်.. ငယ်ခဲ့တာဆိုရင်တောင် ကျနော်အခု အန်တီ့ကို ချစ်သလောက်ချစ်မှာ မဟုတ်လောက်ဘူး ...လောကကြီးထဲကို အန်တီက အရင်ရောက်ခဲ့လို့ကို ပိုချစ်တာ… "ငယ်သံဒိုင်" က "ဒေါ် ဝါနုနုလွင်" ကိုပဲ သိပ်ချစ်တာဗျ "

" အဟင်း ဟောဒီ..တစ်ယောက်က စကားတွေ  သိပ်ပြောတတ်တာ.."

အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့် မျက်နှာနား တိုးလာပြီး ရွှတ်ကနဲ့ ရွှတ်ကနဲ့ မြည်အောင် ထပ်ကာထပ်ကာ နမ်းနေတော့သည်။

" အဟင့် ဟင်း သိပ်ချ စ်တယ် သားရယ်…  ရွှတ်!  ချစ်တာ ချစ်တာ သားရဲ့ ရွှတ်!..ဘာဖြစ်လို့ ဒီလောက်တောင်..ချစ်မိပါလိမ့်နော်"

အန်တီနုလွင်  ပါးစပ်က ချစ်တယ် ချစ်တယ် တဖွဖွ ပြောရင်း သံဒိုင့်မျက်နှာ အနှံ နမ်းပေးနေတာ အကြိမ်တွေ မရေတွက်နိုင်တော့ ။

" နှစ်ယောက်တည်း သေတစ်ပန် သက်တစ်ဆုံး  နေသွားရရင် သိပ်ကောင်းမယ် အန်တီနုလွင်.."  လို့ သံဒိုင်က ပြောလိုက်တော့…"ရှုူး"ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ အန်တီနုလွင်က  မျက်လုံးလေးပြူး သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညှိုးလေးတင်ပြီး လုပ်ပြသည်။ ပြီးမှကုန်းထလာပြီး  သံဒိုင့်ခါးပေါ် ခွထိုင်လိုက်ကာ……

" အတိတ်တွေက အရေးမပါတော့ဘူး..အနာဂတ် ကိုလည်း မစဉ်းစားနဲ့ဦး.. ဒီနေ့ ခုလက်ရှိ ပစ္စုပ္ပန် မှာပဲ  စိတ်တွေ နှစ်ထားစမ်းပါသားရယ်…အတိတ်ကြောင့်..စိတ်ညစ်နေရတာတွေ  အနာဂါတ်ကို..လှမ်းတွေပြီး ..ရှုးနေရတာတွေက စိတ်ပျက်ဖို့..ကောင်းပါတယ်……။

လက်ရှိလေးမှာပဲ  သာယာကြရအောင် သား… ခု သားရဲ့ ဗိုက်ပေါ်မှာရှိတဲ့  နုလွင် ပစ္စည်းနဲ့ ဒီလို ဒီလို ပွတ်လိုက်တော့ သား ဘယ်လို ခံစားရလဲ …အန်တီနုလွင်က  သံဒိုင့်ဗိုက်ပေါ်ကနေပြီး ခါးကို ရှေ့နောက် ပွတ်ဆွဲပြရင်း မေးလိုက်တော့……

" မပြောတတ်ဘူး အန်တီ. .တစ်မျိုးလေးပဲ"

" ဒီလို လက်နှစ်ဖက် မြှောက်လိုက်တော့ရော  နုလွင်ရဲ့  ရင်သားတွေက  ပိုကြီးလာတယ် ... မထင်ဘူးလား……"

အန်တီနုလွင်က လက်နှစ်ဖက်လုံး မြှောက်ကာ ခေါင်းနောက်မှာ ထားလိုက်ပြီး  ခေါင်းကိုပါ အပေါ် မော့ပြီး မေးလာလိုက်တော့ သံဒိုင် ဘာမှ မပြောတော့ လက်ထောက်ပြီး ထလိုက်ကာ အန်တီရဲ့ ရင်သား တစ်လုံးကို ဆွဲစို့ ပြစ်လိုက်တော့သည်။ အနာဂတ်ကို လှမ်းတွေးနေသော သံဒိုင်ကို  အန်တီနုလွင်က ပစ္စုပ္ပန်ဆီကို ပြန် ခေါ်သွားနိုင်ခဲ့ပြီ။ ဒါမဲ့ အန်တီက သံဒိုင့်ကို အချိန်ကြာကြာ စို့ခွင့်မပေးသေးဘူး……။

အသာလေး အောက်ကို ပက်လက်လှန်စေလိုက်ပြီး……

" သိပ်ချစ်တတ်တဲ့ ယောင်္ကျားတွေက သူတို့ ချစ်တဲ့ မိန်းမတွေကို ဘာတွေ..လုပ်ပေးတတ်လဲ  သား သိတယ်ဟုတ်.." လို့ မေးလားတော့ သံဒိုင်က အောက်ကနေ လျှာလေး ထုတ်ပြီး ကစားပြလိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်က ဒူးထောက်ရက်ပဲ ရှေ့ကိုတိုးလာပြီး……

" စာသိပ်တတ်တဲ့ကလေး… သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်း တယ်.."  တဲ့ ။

အန်တီနုလွင်က သူ့ပစ္စည်းကြီးကို သံဒိုင့် မျက်နှာပေါ် တင်ပေးထားပြီး ဒူးကို ညိမ်နေအောင်ထား ခါးကို ကြွပေး လိုက်တော့ သံဒိုင့်အတွက် မျော်လင့်တဲ့ပန်းက တုံးခုလှမ်းစရာမလိုတော့…။  နှုတ်ခမ်းတွေက နှုတ်ခမ်းသားခြင်း ပြန်စုတ်…။ ဇာတ်တူသား ဟုတ်ပေမဲ့  ပြုတ်သွားလောက်တဲ့ အနေအထား မဟုတ်တဲ့အပြင် အပေါ် အောက် နေရာတစ်လျောက် လွဲနေရသူတွေမို့  ဆုံတွေ့နိုင်ဖို့ မလွယ်ကူခဲ့ပေ ။ အခု ဆုံတွေ့တဲ့အခိုက်မှာ သံဒိုင့် အနေနဲ့ အကြိုက်တော့ လိုက်တတ်ရတာပေါ့……။

သံဒိုင့်ရဲ့ စုပ်ချက် ယှက်ချက်တွေကြောင့် အန်တီနုလွင် ဒူးကအောက်ကို ညွှန့်ညွှန့်လာတော့ အလျားရှည်တဲ့ အန်တီ့ ပစ္စည်းကြီးက သံဒိုင့် မျက်ခုံးမွှေးရဲ့ အောက်ပိုင်းတစ်ပြင်လုံးကို ဖိအားပေး စိုးမိုးခြယ်လှယ်ထားတော့သည်။ သံဒိုင် နည်းနည်း မွန်းလာတော့ စကားပြောလို့ လည်းမရတာနဲ့ အန်တီ့ ဖင်သားကြီး ကိုင်ပြီး နည်းနည်း ကြွစေလိုက်တော့သည်။

" အန်တီ..နုလွင် နည်း..ဟတ်ချိုး! ..ဟတ်ချိုး!"

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ကို အပေါ်နည်းနည်း ကြွခိုင်းဖို့ စကားပြောလိုက်ပေမဲ့  ကော့ညွှတ်လိမ်ရှည်တဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ အမွှေးတွေက သံဒိုင့်နှာခေါင်းကို ယားအောင် ကလိပေးသလို ဖြစ်သွားတော့ နှာချေပါတော့သည်။အန်တီရဲ့ မျက်နှာလေးက အလိုမကျဟန်လေးနဲ့ ဒူးနဲ့ခါးကို သံဒိုင့်မျက်နှာနဲ့ လွတ်သွားအောင် အပေါ်မြှောက်လိုက်ပြီး

" သား ကြိုက်ပါတယ်ဆိုတဲ့ အမွှေးတွေက…သားကို  ကလူ၏သို့ မြူ၏သို့ လုပ်ပြီမလား…ဗဂျိုင်းနာအော်ရယ် က  အမွှေးမပါမှ ယောင်္ကျားတွေအတွက်  ပိုအဆင်ပြေစေတာ  သားရဲ့..."

" လက်နဲ့ ဖယ်လုပ်ရင် အဆင်ပြေပါတယ်…အန်တီကကို..အတင်းဖိကပ်လို့..အဆင်မပြေတာ"

အန်တီနုလွင်က သံဒိုင်ပြောလိုက်တော့မှ ပြုံးရယ်လာပြီး ဒူးကို နောက်ပြန်ဆုတ် ခါးပေါ်မှာ့ ပြန်ထိုင်လိုက်ကာ…

" အောက်က ပါးစပ်ကြီးက အတင်း..စုပ်နေတော့..အပေါ်ကလူက...ဖိရမှာပေါ့ ချိုလား နံလား ပြော"

" ငန်တယ်  မနံဘူး"

" ဆားလို ငန်လား"

" ဆားလောက်တော့ မငန်ပါဘူး"

" အန်တီ ဟာကို ကြိုက်လား  သား"

သံဒိုင်က ပက်လက် အိပ်နေရသူမို့  ခေါင်းညိတ်တယ် ပြောရမလား မေးဆတ်တယ် ပြောရမလား မသိပေမဲ့ သူကြိုက်ကြောင်းတော့ အန်တီ သိအောင် အမှုအရာနဲ့ ပြလိုက်ရင်း……

"  အန်တီနုလွင်က မျက်နှာပဲ လှတာ..မဟုတ်ဘူး  အင်္ဂါတ်ဇာတ်ပါ လှတဲ့သူ"

" ဟင်!..ဘယ်လို"

" မျက်နှာကလဲ..လှသလို..အန်တီ့..ဟာကြီးက လည်းသိပ်လှတော့  ကြိုက်တယ်..တအားပဲလို့ ပြောတာ"

သံဒိုင် ပြောလိုက်တာကို အန်တီနုလွင် သိပ်သဘောကျပုံ ရသည် ။ "ခိုးခိုး ခစ်ခစ်"ရယ်သံတွေပါ ထွက်လာတော့သည်။ ပြီးမှ………

" ဘာကြောင့်  သားက လိင်အင်္ဂါ တွေကို  အမွှေးပါမှ ကြိုက်တာလဲ"

" ကြည့်ရတာ  မျက်စိပသာဒ ဖြစ်ပြီး လိင်စိတ်ကို ပိုထကြွစေလို့ အမွှေးရိတ်ထားတွေ ကြည့်ရရင်  ကတုံးကြီးနဲ့ ကိုယ့်ကို နောက်ပြောင်နေ  သလိုခံစားရတယ်…ကြည့်ရတာလည်း မခန့်ဘူးလေ  ဟီး!  ကျနော့်..စိတ်ခံစားချက်ပါ… တစ်ခါသားက  ကျနော့်ကောင်ကြီးကို အမွှေး ရိတ်ဘူးတယ်…ရိတ်ပြီးမှ ကြည့်လိုက်တော့  ဟာ..  နဂိုကသိပ်လှတဲ့..ကောင်ကြီး..  ကတုံးကြီးနဲ့  တအား ရုပ်ဆိုးသွားတယ်… အဲဒီနောက်  ကျနော် မရိတ်ဖြစ်တော့ဘူး…  အန်တီနုလွင်ကရော  ရိတ်ဘူးလား…"

" ကျောင်းတက်တုန်းကတော့  ရိတ်ဖူးပါတယ် .. အန်တီက အမွှေးအပေါ် သားလောက်..လိင်စိတ် သိပ်မဖြစ်ဘူး"

" ဟုတ် ..လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေကိုး...ဒါမဲ့အခု  အမွှေးတွေပါတဲ့ ကျနော်ကောင်ကြီးကတော့  ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့..နေရာဒေသဆီ သွားချင်လို့တဲ့  ပို့ပေးလိုက်ပါဦး ..အန်တီနုလွင်"

" ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့..နေရာက နှစ်နေရာရှိတာမို့  နုလွင်က ဘယ်ကို..အရင်ပို့ပေးလိုက်ရမလဲ"

" ဘယ်ကိုပဲ..ပို့ပို့ သူက ကျေနပ်နေမဲ့သူ ပါ"

အန်တီနုလွင်က ခွထိုင်ထားရာမှ ထလိုက်ပြီး ရှေ့နောက် လှည့်လိုက်လေတော့သည်။ သံဒိုင့် မျက်နှာနဲ့  အန်တီ့ ပစ္စည်း အန်တီ့မျက်နှာနဲ့  သံဒိုင့်ဟာ  ခန္ဓာနှစ်ခု ပြောင်းပြန်အနေအထားက တိုက်ရိုက်အချိုးကျနေတော့သည်။

အန်တီနုလွင် ဖင်ကုန်းပေးထားတော့မှ စူတူတူ ဖင်စအိုဝကို တွေ့မြင်လိုက်ရလေတော့ ဒီနေ့တော့ အငယ်ကောင်ကို အရောက်ပို့ပေးမယ်လို့ သံဒိုင် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ အန်တီကလည်း သူ့အတွေးကို သိနေတယ်နဲ့ တူသည်။  စုပ်နေတာ ရပ်လိုက်ပြီးမှ……

" ဖင်ကိုပါ  လုပ်ချင်နေပြီမလား…ဒီက ပေးလုပ် မှာလားလည်း မေးဦးနော်"

" ဟာ! အန်တီက ဘယ်လိုသိလဲ…ကျနော့်စိတ် ထဲမှာပဲ တွေးလိုက်တာကို……"

" ဆက်စပ်ခြင်း သီအိုရီကို  နားလည်ရင် ဒါတွေ က ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး  သားရယ်"

" ဟုတ်…အန်တီက  ဖင်ကို ပေးမလုပ်ချင်ဘူးလား"

" မေးကြည့်ပေါ့  သူ့ကိုပဲ"

" ခု…မေးနေတာပဲလေ  အန်တီ့ကို"

" အန်တီ..ခံရမှာ..မဟုတ်ဘူးလေ ဖင်က ခံရမှာကို"

" သူကတော့ ကျနော့..သဘောပဲတဲ့"

" ပြီးရော"

" အခန်းထဲ သွားအောင် အန်တီနုလွင်"

သံဒိုင် ပြောလိုက်တော့ အန်တီက ထလိုက်ပြီး 

" ဒီတိုင်းချည်း  မသွားချင်ဘူးကွယ်"

" ဘယ်လို သွားချင်တာလဲ"

" နောက်ကနေ တွန်းပြီး လိုက်ပို့"

ဒီလို ကိစ္စမျိုးတွေမှာ 

" အရိပ်ပြလျှင် အကောင်မြင်"

" ချက်ဆို နားခွက်ကမီးတောက်"

စကားပုံတွေနဲ့ အညီ သံဒိုင်တို့က နားလည်လွန်းနေတော့ သံဒိုင်က မတ်တတ်ရပ်နေတဲ့ အန်တီနုလွင်နောက်ကို နေရာယူလိုက်သည် ။ အန်တီကလည်း ခါးကို ရှေ့ကုန်းလိုက်ကာ ဒူးကို နည်းနည်းကွေးလိုက်တော့ နောက်က သံဒိုင်သာ မဟုတ်။ ဘေးက ပွဲကြည့်ပရိသတ်ရှိလျှင်ပဲ ဒီပိုဇေရှင်ကို တော်တော်လေးသဘောကျ ပေလိမ့်မည်ဟု သံဒိုင်ထင်သည်။

ရင်ထွားတင်ကားတဲ့ အမျိုးသမီးကြီး တစ်ဦး၏  ငံ့လင့်နေတဲ့ အနေအထားလေ။ သံဒိုင် တံထွေး ကူစရာမလိုပဲ အန်တီ့ ပစ္စည်းထဲကို အငယ်ကောင်ကို တည့်ထည့်ပေးလိုက်ရင်း တစ်ဝက်လောက် အရောက်မှ  မိမိခါးကို ဆက်ကော့ပေးလိုက်သလို အန်တီနုလွင် တင်ပါးကိုလည်း ဆွဲယူပြီး ခပ်ဆက်ဆက်လေ းဆောင့်သွင်းပြစ်လိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်ဆီက  "အင့်!" ဆိုတဲ့ တစ်လုံးတည်း အသံထွက်ပြီးမှ……

" ဖြေးဖြေးသွင်းလည်း  ဝင်ပါတယ် သားရယ် ..ဘာကြောင့်များ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီး.ဆောင့်ထိုး ချင်ရတာလဲ..နုလွင်ကို..နာစေချင်တာလားဟင်.. "

" နာကျင်စေလိုရယ်ကြောင့်တော့ မဟုတ်ပါဘူး ..ညီတော်မောင်က သူဝင်ရောက်လာပြီဆိုတာ သူ့သခင်မသိစေဖို့  အပြေးလေး သတင်းပို့တဲ့ သဘောပါ……ဟီး"

" ဖြေးဖြေးပို့လည်း ..သိပါတယ်ကွယ်…ရှေ့က ကုန်းပြီး.ခံပေးနေရတာကို ..အားနာဦးပေါ့……"

" အရမ်း..နာသွားလို့လား"

" မနာပါဘူး..လန့်သွားရတာ…သူ့ဟာကြီးက ရှည် လည်းရှည် ...အလုံးက..တုတ်သေးတယ်"

" စကားမများနဲ့တော့  အန်တီ…သွားမှာဆို  သွားပါတော့"

သံဒိုင်  အန်တီနုလွင်ကို ရှေ့တွန်းပေးကာ နောက်ကနေ ညှောင့်လုပ်လေး လုပ်ပြီးသွားခိုင်း လိုက်တော့သည်။ ဆောင့်လုပ်လေး တစ်ချက်နဲ့ လိင်စိတ်ကို ထပ်ပြီး လန့်နိုးပေးလိုက်တာပါ။ အန်တီ နုလွင်ရယ် စိတ်ဆိုးတော် မမှုလိုက်ပါနဲ့ ။ ဒီနည်းက လိင်တန်သေးပြီး တိုတဲ့သူများမှာတော့ အလုပ်ဖြစ်မည် မဟုတ်ပါ…။

သံဝါသပြုရင်း ခရီးဆက်ရတာမို့ ဧည့်ခန်းနဲ့ အန်တီနုလွင် အခန်းဆီကို အချိန်ကြာကြာ သွားလိုက်ရသည်။အခန်းထဲ ရောက်တော့ သံဒိုင်က တပ်ထားလျှက်ကို မချွတ်စေပဲ အန်တီနုလွင်ကို မွေ့ယာပေါ် ဖင်ထောင်ကုန်း ခိုင်းပြီး  ရှယ်သမလေတော့သည်။ 

ကာမအလုပ်မှုဟူသည်က ရှေးက ဆရာကြီးများပြောခဲ့သလို တစ်ခါတစ်ရံ ညက်ညောခြင်းနဲ့ စီးမျောလုပ်ဆောင်ရပြီး  တစ်ခါတစ်ရံ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဖိထောင်း အဆုံးသတ်လိုက်ခြင်းက ထူးကဲသော အရသာများကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ရစေပါသည်။ ပုံသေနည်း တစ်ခုလိုတော့ မသတ်မှတ်စေလို။ ပိုက်ဆံပြည့်စုံနေရင်တောင် ကျန်းမာရေး ကောင်းနေမှ လှုပ်ရှားလို့ရတဲ့ ကာမအမှု့ကို လိုမှအသုံးချကာ ဘဝရသကို နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် သံဒိုင် ခံစားလိုပါသည်။

သံဒိုင် အန်တီ နုလွင်ကြီးကို အားရပါးရ လုပ်ဆော်နေရတော့ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာပြီမို့ လုပ်ချက်တွေ ခဏရပ်ပြစ်လိုက်ပြီး လိင်တန်ကို ဆွဲနှုတ်ကာ မွေ့ယာပေါ်တက်လိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်ကို အပေါ်ကနေ ပေးမလုပ်သေးပဲ  ဒီတစ်ချီတော့ မိမိစိတ်ကြိုက် သွားမယ်လို့ သံဒိုင် ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။ 

မွေ့ယာပေါ်ပဲ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းကာ နောက်ကနေ လုပ်လိုက်သေးသည်။ အပေါ်က ဖိထောင်းခဲ့တာ  ညောင်းခဲ့တာမို့ အေးဆေးလေး လုပ်မယ်လို့ တစ်ခါ စဉ်းစားမိပြီး လေးဖက်ကုန်းနေတဲ့ အန်တီနုလွင်ကိုထောက်ထားတဲ့ လက်နဲ့ ဒူးကိုဖြုတ်ပြီး မှောက်အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။ မိန်းမ အင်္ဂါဇာတ်ဆိုတာ ပေါင်ခွကြားမှာ ရှိနေလို့ပဲလားတော့ မသိ။  

ရှေ့ကလုပ်လည်းရသည်။ နောက်ကနေ လုပ်လည်း ရသည်။ မထူးပေမဲ့ ဆန်းတော့ ဆန်းတယ်ဟု သံဒိုင် သိလိုက်ရသလို  ကိုယ့်အတွေးကို ပြန်ရယ်ချင်မိလိုက်သေးသည်။ မှောက်ခုံး ခံပေးနေတဲ့ အန်တီ့အပေါ်ကနေ လူချင်းထပ် လုပ်လိုက်  ထိုင်ရက်လုပ်လိုက်နဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့်ညောင်းညောင်းပဲ သွားနေလိုက်ပြန် သည်။ 

ဒီအနေအထားမှာ အန်တီက ဖင်သားကြီးတဲ့ သူမို့ အဆုံးထိ မဝင်ပေပဲ လုပ်လို့တော့ ကောင်းလှသည်။ သံဒိုင်က အချိန်ဆွဲပြီး လုပ်နေလိုက်သည်။ လူချင်းထပ်လုပ်တဲ့ အခါ ခါးကိုလှုပ် မြန်မြန်ဆောင့်လုပ်ပြီး ပြီးချင်လာရင် ထပ်နေရာမှ ခွာလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ ကုန်းကာ ဝင်ရုံလေး လုပ်ပြီး အချိန်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ 

နှစ်ကြိမ်လောက် လုပ်လိုက်နားလိုက် သံဒိုင်လုပ်နေတဲ့ အထာကို အန်တီနုလွင် သိသွားပုံရသည်။ သုံးကြိမ်မြောက် လူချင်းထပ်လုပ်နေရာမှ ခွာလိုက်ပြီး ကုန်းပြီး နားလိုက်ချိန်မှာ အန်တီနုလွင်က သံဒိုင်ရဲ့ ကွေးထားတဲ့ ဒူးကို လက်သည်းနဲ့ ယားအောင် ပွတ်ကုတ်လိုက်ပြီး နောက်ကို တွန်းပေးလိုက်တော့ သံဒိုင်မှာ အန်တီနုလွင်ပေါ် ပြန်မှောက်လိုက်ရတော့သည်။

ပြန်မှောက်လိုက်ရတော့  လိင်တန်က အန်တီနုလွင် ပစ္စည်းထဲ ပြန်ဝင်သွားရပြီး ထိန်းထားတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ဒလဟော ထွက်လာရတော့သည်။ သံဒိုင် ပြီးမှန်း သုတ်ထွက်မှန်းသိ လိုက်တော့ ခါးကိုသာ အသာညှောင့်ပြီး ဇိမ်ယူရလိုက်ပါတော့သည်။ အတွေ့အကြုံ သမ္ဘာကိုတော့ သံဒိုင် ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ကို မယှဉ်နိုင်ပါ။

သံဒိုင် ကိုယ့်စိတ်ကြိုက် မပြီးလိုက်ရတော့ စိတ်နည်းနည်း တိုသွားခဲ့ရသည်။

" အန်တီနုလွင် . ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲဗျာ ..ကျ နော်မှာ ပြီးမှာစိုးလို့  ထိန်းလုပ်နေရတာ"

" အန်တီ့မှာက နှစ်ကြိမ်လောက် ကောင်းပြီးသွား ပြီမို့  သားကိုလည်း နားစေချ င်လို့ပါကွယ်… ပညာတွေ စုံနေပြီး သိပ်ကို ထိန်းပြီးလုပ်တတ် နေတာပေါ့ ..ဟလား…"

" ပြီးသွားပေမဲ့  အားရပါးရ စိတ်ကျေနပ်မှု မရလိုက်လို့ ထွက်သွားတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို သမြောနေတာ..အန်တီ လုံးဝမမိုက်ဘူး…ကျနော့ကို ပညာပြတယ်ပေါ့"

" တစ်နေ့ကုန် တစ်ညလုံး နုလွင်ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို သားစိတ်ကြိုက် လုပ်ခွင့်ပေးတာပဲကွယ် ..ဘာလို့ လောဘတွေ..ကြီးနေရတာလဲ"

" ပြီးတာပဲ ဖင်ကြီးကို  ကျနော်လုပ်မှ မငိုနဲ့"

" မခံနိုင်ရင်တော့  ထွက်ပြေးမှာပဲကွယ်"

" ပြေးလို့ ရမယ်..ထင်လို့လား…ဝင်သွားပြီးပြီဆိုမှတော့ လက်လွှတ်လိုက်ရင်တောင် ထစ်ပြီး  ကြပ်နေလို့ အန်တီ နုလွင် ပြေးလို့ရမှာ.. မဟုတ်တော့ဘူး"

" အဟင်း ဟင်း…သားကလေ ပေါက်ကရတွေး  ပြီးတော့ကို  ပြောတတ်တယ်…"

" တကယ်ပြောတာ  အန်တီ"

" အင်းပါလေ..ခုက ဘီယာတွေရော ရှိတယ်  ..သား  ဝီစကီလည်းရှိတယ်  ..ဘာသောက်မလဲ .. နုလွင် သွားယူပေးမယ်လေ"

သံဒိုင်  စိတ်ကျေနပ်မှု့များစွာ ဖြစ်သွားရပါတော့သည်။ အလိုက် သိပ်သိတတ်လွန်းတဲ့ အန်တီရယ်ပါ။

" ကျနော်က ဘီယာသမားရယ်…အန်တီက ဘယ်ချိန်..သွားဝယ်ထားတာလဲ…ဒီနေ့က ဝန်ဆောင်မှုတွေ သိပ်ကောင်းနေပါလားဗျာ.."

" အော်!..သားကို ပြု စုချင်တာပါလို့ ပြောပြီးပြီပဲ.. ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကို ဧည့်ခံချင်ရင်.ကာမနဲ့ ယမကာကတော့ မပါမဖြစ်လေကွယ်.."

" အန်တီရော သောက်မှလား" လို့ သံဒိုင်က မေးလိုက်တော့ အန်တီက ခေါင်းကို ရမ်းပြပြီး…

" မကြိုက်ဘူးသား…မှုးယစ်ရီဝေတဲ့ ရသကို နုလွင်က မကြိုက်ဘူး"

" တစ်ချို့..အမျိုးးသမီးတွေ သောက်ကြပါတယ်"

" သူကြိုက်လို့ သူသောက်တာလေ ဘာဖြစ်လဲ သောက်ပေါ့…နုလွင်က  မကြိုက်လို့ မသောက် တာလေ…"

" မီးဖိုခန်းထဲပဲ သွားသောက်မယ်.. အန်တီ… ဘီယာသောက်မယ်.. အန်တီကို.. အပေါ်မှာထားပြီး  အငယ်ကောင်ကို ကျင်းစိမ်မယ်"

" အယ်မယ် အစီအစဉ်တွေ သိပ်ကောင်းနေပါ လား"

" အန်တီပဲ ကျနော် ကောင်းအောင် စီစဉ်ပေးတာဆို…ခု ငယ်သံဒိုင်တို့က..အတိတ်ကြောင့်လည်း  မဆွေးဘူး…  အနာဂတ်ကိုလည်း မတွေးဘူး…  လုံးဝ လက်ရှိမှာ  သာသာယာယာပဲလေ"

" အင်း…စည်းစိမ် လောကစည်းစိမ်ဆိုတာ…လူသာမန်တွေအဖို့..သိပ်တက်မက်စရာ ကောင်းကြတယ်လေ..အကြိမ်များများနဲ့ ခံစားမဲ့အစား နည်းနည်းနဲ့ ကောင်းကောင်းခံစားပြစ်စမ်းပါ … သိပ်အရသာရှိတာ……နေ့တိုင်းမလုပ်ဖြစ်တော့ တစ်မျိုးလည်း..ကောင်းတာပေါ့…သားကြိုက် မယ်ထင်လို့ ဒီလိုလေး..စီစဉ်ပေးတာပါရှင်… သားကကြိုက်တယ် သာယာတယ်ဆိုတော့ နုလွင် ပျော်ရတာပေါ့ရှင်"

အန်တီက ပြောပြီးတာနဲ့ အရင် ထသွားလိုက်တော့သည်။ သံဒိုင် အိပ်ယာပေါ်ကနေပဲ အသာ ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ထလမ်းလျောက်သွားတဲ့ အန်တီ့ကို မြင်လိုက်ရတော့  အငယ်ကောင်က သံဒိုင် မီးဖိုခန်းထဲရောက်တော့ စားပွဲပေါ်မှာ ဘီယာဗူးရော  ဝီစကီပုလင်းရော အဆင်သင့် အာလူးခြောက်ကြော်လေးက ပန်းကန်နဲ့ ထည့်ထားလိုက်သေးသည်။ အန်တီက ဘာတွေကြော်နေတာလဲ မသိလို့……

" ဘာတွေ ကြော်နေတာလည်း အန်တီ"

" ဂုဏ်သရေရည်ရှိ လူကြီးမင်းတစ်ယောက်  အတွက် ဘီယာနဲ့ မြည်းဖို့ ကြက်အူချောင်း  ကြော်နေတာပါရှင်"

" ဒီလိုပဲ  တစ်သက်လုံး ကြော်ပေးနိုင်မှာလား အန်တီနုလွင်" လို့ သံဒိုင် လှမ်းမေးလိုက်တော့ အန်တီက သံဒိုင် ထိုင်တဲ့နေရာကို ပြန်ကြည့်ပြီး " ကြော်ပေးမှာပေါ့…အန်တီ..မကြော်ပေးနိုင်တော့ဘူးဆိုရင်လည်း..ကြော်ပေးနိုင်တဲ့သူ ရှာပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား ..သား.."

" မလိုပါဘူး အန်တီရယ်…အန်တီ..မကြော်နိုင်တော့ရင်လည်း ကျနော် ကြော်မှာပေါ့"

" ဟုတ်ပါပြီကွယ် ..ခဏလေး ဒီက ရတော့မှာ"

အန်တီနုလွင်က ကြက်အူချောင်းကြော် ပန်းကန်လေးနဲ့ သံဒိုင်နား ရောက်လာပြီး မထိုင်သေးပဲ သံဒိုင်ကိုသာ ပြုံးပြီး ကြည့်နေသေးသည်။ ပြီးမှပန်းကန်ကို စားပွဲတင်ပေးလိုက်ပြီး တစ်ရှုးနည်းနည်း ယူလိုက်ကာ  သံဒိုင့် အောက်ကို ထိုင်လိုက်တော့လေသည်။

" ဟာ!..အန်တီနုလွင်က ထိုင်ခုံပေါ် မထိုင်ဘူး  လား"

အန်တီက စကားပြန်မပြောပဲ ခေါင်းသာ ရမ်းပြပြီး သံဒိုင်ခြေထောက်ကြားကို ဝင်ကာ အငယ်ကောင်ကို အရင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးသည်။

ပြီးမှ တစ်ဖြည်းဖြည်း စုပ်ပေးနေတော့သည်။ သံဒိုင့်မှာက  ဒီနေ့အဖို့ရာတော့ သူက အပေါ်မှာ ဘီယာစုပ် အန်တီက အောက်မှာ စုပ် ဘဝရဲ့ တစ်ချို့နေရက်တွေက ကျေနပ်စရာ သိပ်ကောင်းလွန်းတယ်လေ ။

သံဒိုင် ဘီယာသောက်ရင်း အောက်က အန်တီ့ကို တစ်ချ က်ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီနုလွင်က " လူကိုဘာလို့ လာကြည့်နေတာလဲ…ကိုယ်ပါသာ သောက်စရာရှိတာ..သောက်လေ" တဲ့ ။

~~~~~~~~~~~~~

(16)

" အန်တီ အားမရသေးဘူးလား"

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ကို မေးလိုက်တော့……

" ဒါမျိုးးက အားရတယ်…ဝသွားတယ်ရယ်လို့မှ မရှိတာပဲ သားရယ်"

လို့ အန်တီက သူ့နှာခေါင်း ချွန်ချွန်ကြီးကို ရှုံ့ပြီး ပြောလာတော့ သံဒိုင်အသည်း ယားသွားသည်။ ယောကျ်ားတွေမှာ မိန်းမ တစ်ယောက်ရဲ့ အမှုအရာ တစ်ချက်ရယ်ကြောင့် "ဖြောင်းကနဲ" ထထောင် သွားတာမျိုးရှိသည်။ သိပ်ပါးနပ်တဲ့ မိန်းမတွေက သူ့အမှုအရာများမှ ဘယ်အမှုအရာက ယောကျ်းတွေကို ကြုံးသွင်းလို့ ရနိုင်သည်ဆိုတာ သိကြသည်။

ဒါကြောင့် ကိုယ်ပိုင်အမှုအရာ မရှိတာတောင် စွဲဆောင်မှု့ အမှုအရာဖြစ်အောင် တစ်ချို့သော မိန်းမတွေ  ကြိုးစား လုပ်ယူကြသည်လို့တော့ သံဒိုင်  ကြားသိဖူးသည်။ အခု အန်တီ နုလွင်က ကြိုးစား လုပ်ယူထားခြင်းမျိုးမဟုတ်၊ သူ့ပင်ကို သဘာဝကိုက စွဲဆောင်မှု့ ရှိပြီး မြင်တာနဲ့ လုပ်ချင်စရာကြီး ဖြစ်နေတာမျိုးး။

" တော်ပြီလေ အန်တီနုလွင်…ကျ နော် အပေါ်  လာထိုင်တော့လေ"

အန်တီက လိင်တန်ကို လက်နဲ့ ကစားပေးနေရင်း 

" မထိုင်ချင်ဘူးကွယ်…ထိုင်ရတာ ခိုးလိုးခုလု ဖြစ်နေမှာပေါ့"

" မဖြစ်အောင် အဆင်ပြေတဲ့ အပေါက် တစ်ခုခု ထဲ ထည့်ထားပေးမယ်လေ"

" ဟို အပေါက်ကို ထည့်မှာ မဟုတ်လား စမ်းကြည့်ချင်ပေမဲ့  ကြောက်တော့..ကြောက် သားကွယ်…အန်တီ့ သူငယ်ချင်းတော့..လိပ်ခေါင်းဖြစ်သွားတယ်  သားရဲ့"

" အကြိမ်ရေ များလို့လား အန်တီ"

" မသိဘူးလေကွယ် ..ကိုယ့်မျက်စိ့ရှေ့တင် လုပ်ကြတာမျိုးမှ မဟုတ်တာ…ဒါမဲ့ သူကလည်း  နောက်ပေါက်ကို..ပိုအရသာ...တွေ့နေသတဲ့လေ"

" လုပ်ကြရအောင် အန်တီရယ်နော်"

" ဆီတော့ ကူဦးမယ်ကွယ်"

အန်တီနုလွင်က ပြောပြီးတာနဲ့ ထိုင်ရာကထ လိုက်တော့ အမွှေးမဲမဲတွေနဲ့ အန်တီနုလွင် အင်္ဂါဇာတ်ကြီးက သံဒိုင့် မျက်စိ့ရှေ့ရောက်လာ တာမို့…သံဒိုင်လည်း လက်ထဲက ဘီယာဗူးကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ပြီး  ထိုင်နေတာမှ ဆင်းကာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး  " အလှနတ်ဖုရားမကြီး"ကို ခစားလိုက်မိသည်။

အန်တီနုလွင်က ဘာမှ မသောက်ထားပဲနဲ့ ယစ်မှုးရီဝေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ သံဒိုင့်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း  ခြေစုံ ညီညီလေး ရပ်နေရာမှ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကို နည်းနည်း ခွဲရပ်ပြီး ဖနောင့် ထောင်ပေးလာတော့ ပန်းမဲကြီးက ပွင့်အာလာတော့သည်။

မျက်နှာ မော်ကြည့်လိုက် ခြေထောက်လှုပ်ရှားမှု့တွေ ကြည့်လိုက် လုပ်နေတဲ့ သံဒိုင်က ကိုယ်နေဟန် အချိုးအစားပြောင်းသွားတာ ဘာလုပ်ပေးတော့မယ်ဆိုတာ သိနေလို့ အန်တီကိုယ်တိုင်ပြင်လိုက်ခြင်းမျိုးလား…သဘာဝခန္ဓာဗေဒကကို အလိုက်သိခြင်းမျိုးလား မစဉ်းစားနိုင်။ ပန်းပွင့်မဲကြီးကတော့ သူ့ ဝတ်ရည်စုပ်မဲ့သူကိုကြို လင့်နေခဲ့ပြီ။ သံဒိုင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးစိုက်စုပ်ယူပြစ်လိုက်သည်။

အန်တီ လက်တွေကလည်း သံဒိုင့်ဆံပင်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိမ်ကျစ်နေတော့သည်။ သူကြမ်းလျှင်ကိုယ်ကြမ်း သူချောလျှင် ကိုယ်ချောတတ်တဲ့ လိင်စိတ်ရဲ့ လိုက်လျောညီထွေခြင်း အချိုးတွေမို့ထင်…။

သံဒိုင်က နှာခေါင်း နှုတ်ခမ်း သွား လျှာ ဤအရာလေးခုကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု အသုံးချလာလိုက်တော့ အန်တီနုလွင်ဆီက…

" အား! သား..ဟင်း ဟင်း ဟင်း  သားရယ်"

ဆိုတဲ့ ခံစားမှု့ရသကို အဓိပ္ပါယ်ပေါ်လွင်အောင် စကားလုံးလေးတွေနဲ့  ရွတ်ဆိုပြသည် ။ သံဒိုင်က သူ့သွားတွေနဲ့ "ဇတ်! ဇတ်!"နဲ့ ကိုက်ပေးလိုက်ပြီး  ပါးစပ်နဲ့ အပြည့် အစေ့ပါမကျန် စုပ်ပေးလိုက်ရင် "အား!သား"ဆိုပြီး မြည်သံကျယ်ပေမဲ့ လျှာနဲ့ပဲ " ပသ် ပလပ်  ပလပ်"ယှက်ပေးလိုက်ချိန်ကျ တိုးညှင်းညှင်းငြီးသံလေးက 

" ဟင်း ဟင်း ဟင်း……သား ရယ်" တဲ့ လေ။

လုပ်ပေးသူက စေတနာ အပြည့်နဲ့ လုပ်ပေးရင် ခံစားတဲ့သူက အမှန်အကန် ခံစားတတ်ပါမှ ခံစားချင်သူက ခံစားနေချင်ဦးတောင် လုပ်ပေးသူက အမှန်အကန် လုပ်ပေးတတ်ဦးမှ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အကျိုးများမဲ့ ကိစ္စဖြစ်လေတော့ သံဒိုင် နဲ့ အန်တီနုလွင်က  အပေးနဲ့ အယူ အယူ နဲ့ အပေး  သဟာဇာတ ဖြစ်ကြသည်။

ခဏအကြာမှာတော့ အန်တီနုလွင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လာပြီး သံဒိုင့် ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်လုံးနဲ့ ဖိကိုင်ပြီး  မျက်နှာကို ပန်းမဲပွင့်နဲ့ နေရာအနှံ ဖိပွတ်ဆွဲ  ဇောင်းတိုက်နေတော့သည်။ ပွတ်သတ်ဇောင်းတိုက်နေရင်းမှာပဲ  အန်တီနုလွင်ဆီက…

" အိုး! ဟင်းးး ဟင်းးးးးး နုလွင် ..ရူးရပါလိမ့်မယ်   သားရယ်… ရူးရပါလိမ့်မယ်…အာာာ အာ.. အီး" 

ဆိုပြီး တုန်နေရာမှ ပြန်ငြိမ်သွားပေတော့သည်။ သံဒိုင့် မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးလည်း ပန်းမဲပွင့်က အရည်တွေ။ အန်တီနုလွင်က မျက်နှာကို တစ်ရှုူးတွေနဲ့ သုတ်ပေးပြီးမှ ……

" ချစ်လိုက်တာ သားရယ်"

ပြောရင်း "ရွှတ်ကနဲ" နမ်းလိုက်သေးသည်။

" နုလွင် ဆီ သွားယူလိုက်ဦးမယ်နော်"

လို့ ပြောပြီး သံဒိုင် အနီးမှ ၁၆ နှစ် သမီးလေးလို ဖင်ပြောင် ကြီးနဲ့ ပြေးထွက်သွားလေသည်။ သံဒိုင်လည်း ထိုင်ခုံပေါ် ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး ဘီယာလေး တစ်ကျိုက် ပြန်ကြိတ်လိုက်သည်။ ယောင်္ကျားတွေကို မိန်းမတွေ စိတ်ဆိုးရင်… 

" စောက်ပတ် နဲ့ တက်ပွတ်ပြစ်မယ် ဟင်း"

လို့ ဆဲရေးတိုင်းထွာခြင်းသည် တကယ်သာ အလုပ်ခံရလျှင် အတော်ဆိုးမည်ဆိုတာ ကိုယ်တွေ့နဲ့ သံဒိုင်  နားလည်လိုက်ရသည်။

အန်တီ နုလွင်လို အင်္ဂါဇာတ်သန့်ပြီး မိမိကလဲ ချစ်မိနေသူမို့သာ တော်တော့သည်။ သူ့တို့ ပြီးကာနီး  အင်္ဂါဇာတ်နဲ့ မျက်နှာဖိကပ်ထားတာ ကြီးက အမော ဖောက်တတ်တဲ့လူ အသက် ကြာကြ ာမအောင့်နိုင်တဲ့သူဆို သေလို့ရသည်လေ။

သံဒိုင်အနေနဲ့  မိမိချစ်တဲ့ အန်တီနုလွင်ရယ်မို့ ချစ်သူ ကျေနပ်စေခြင်းငှာ လုပ်ပေးရတာ ကျေနပ်မိပါသည်။မိမိကလည်း အကြင်မိန်းမကို မနှစ်သက်၊ ဒင်းကလည်း ဇွတ်ထန်ပြီး မျက်နှာပေါ် အတင်းတက် ဆွဲဖိပွတ် ပစ္စည်းကျလည်း ရေချိုးရင်းနဲ့မှ တာဝန်ကျေရုံ ရေဆေးထားတတ်တာမျိုး၊  နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခြမ်းက ခပ်ထူထူပိန်းပိန်းနဲ့ မလွှတ်တမ်း ပေါင်ခွကြား ရောက်ရတဲ့ ယောကျ်ားတို့ အဖို့မှာ သေဖို့ရာသာ ရှိတော့သည်လို့ သံဒိုင် စဉ်းစားမိလိုက်ပြီး ဘီယာဗူးက ငုံခါစ ပါးစပ်ထဲ ရောက်ပြီးသား ဘီယာကို "ထွီ"ကနဲ အောက်က အမှိုက်ပုံးထဲ ထွေးထုတ် ပြစ်လိုက်သည်။ 

နေ့စဉ် ကျားရော မရော လိင်အင်္ဂါသန့်ရှင်းရေးတော့ ဂရုစိုက်သင့်သည် မဟုတ်ပါလော၊ အောက်သိုးသိုး အနံ့ရမှ လိင်စိတ်ကြွတတ်တဲ့ ပြင်သစ်ဗိုလ်ချုပ် နပိုလီယံ ဘိုနာဘတ် လိုဆို ရင်တော့  သံဒိုင်လည်း  မပြောတတ်။

အန်တီနုလွင်က ဆီပုလင်းလေး ကိုင်ကာ သံဒိုင်အနား ပြန်ရောက်လာပြီး ……

" သား မတ်တတ်ရ ပ်လိုက်ပါ" 

ပြောလာလို့ သံဒိုင် မတ်တတ် ရပ်ပေးလိုက်တော့ ထိုင်ခဲ့တဲ့ခုံကို ဖယ်လိုက်ပြီး အန်တီနုလွင်က သံဒိုင်ရပ်နေတဲ့ နောက်ကနေ ဝင်ရပ်လာသည်။ ဆီပုလင်းအဖုံး ဖွင့်တဲ့အသံကို ကြားလိုက်တော့ လက်ထဲကို ဆီထည့်တော့မှာလို့ သံဒိုင်သိလိုက်ပါသည်။

လက်ထဲကို ဆီရောက်သွားပြီးလို့ထင်။ အန်တီ သံဒိုင်နောက်ကျောပြင်နား တိုးကပ်လာပြီး သူမရင်သားကြီးနှစ်လုံးနဲ့ နောက်ကျောပြင်ကို ထိကပ်လာသည်။ အိထွေး ညက်ညောတဲ့ အတွေ့တစ်ခု နောက်ကျောပြင်က ရလိုက်တော့သည်။

အန်တီနုလွင်က နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လာပြီးမှ သံဒိုင့်လိင်တန်ကို လက်ထဲက ဆီတွေနဲ့ ပွတ်ပေးနေတော့သည်။ သံဒိုင့်နားရွက်ကိုလည်း ပါးစပ်နဲ့ လှမ်းကိုက်လိုက်ပြီး……

" ည ရောက်မှ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆီလိမ်းပြီး နှိပ်  ပေးဦးမယ်  သား" 

လို့ ပြောလာတော့……

" ဟုတ်…အန်တီက နှိပ်တတ်လို့လား……"

" နိုင်ငံကျော် အကြောကိုင် ဆရာမ ဒေါ်ဝါနုနုလွင်  ဆိုတာ ကျမ ပေါ့ရှင်……"

" ဟာ! ဟုတ်လား"

" အမှန်ပါပဲရှင်..ဒါပေမဲ့  ကျမ ဝါနုနုလွင်က တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ  နှိပ်တတ်တယ်… တစ်ခုတည်းကိုပဲ  နှိပ်တတ်တယ်…ကျ န်တဲ့ ဘယ်ယောကျ်ားကိုမှ နှိပ်မပေးဘူး ..ကျန်တဲ့ ဘယ်နေရာမှလည်း  နှိပ်မပေးဘူ..း"

" တစ်ယောက်တည်း နှိပ်ပေးပြီး ဆရာမက ဘယ်လိုဖြစ်လို့.. နိုင်ငံကျော်ရတာလဲ"

" တစ်ချို့ လူတွေတောင် လန်ဒန်ပြန် ဒေါက်တာ ဖြစ်သေးတာပဲ..ကျမက နိုင်ငံကျော်တာ မဆန်းပါဘူးရှင်..အ  ဟင်း ဟင်း"

" ဟား ဟား ဟုတ်ပါပြီဗျာ…တစ်ခုတည်းပဲ  နှိပ်တတ်တယ်..ဆိုတာကရော ဘယ်နားလဲဗျ "

" ဒီမှာလေ…ဒီအကြောချောင်းကြီးပဲ…ဒီလို နှိပ်တတ်တာ" 

အန်တီက ပြောလည်းပြောရင်း သံဒိုင့်ကောင်ကို  မြန်မြန်ကြီး  ဂွင်းထုပေးလာတော့…

" အား!..အန်တီနုလွင်  ရှီးးးးး ရှီး ဟား…ဖြေးဖြေး  အန်တီ ပြီးသွားလိမ့်မယ်" 

သံဒိုင် တားယူရတော့သည်။ သုတ်ရည်တွေ ဒီအတိုင်း  အထွက်မခံနိုင်သေး………။

" ဒီ အကြောချောင်းကြီးက  ကိုင်လို့လည်း  ကောင်းတယ်  စုပ်လို့လည်း..ကောင်းတယ်"

" လုပ်လို့တော့ မကောင်းဘူးလား အန်တီ"

" ပြောဖွယ်မရှိပေါ့  သားရယ်"

" ကျနော် ဟာကြီးကို  အန်တီနုလွင် ကြိုက်မှ  ကြိုက်ပါ့မလားလို့  အစက စိတ်ပူနေခဲ့တာ"

" ကိုယ်ချစ်တဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့  လိင်တန်ကို မကြိုက်ဘူး..ဆိုတဲ့ မိန်းမ  မရှိ သလောက်ရှားပါတယ်ကွယ်"

" မိန်းမက လိင်တန်ထွားထွားကို..နှစ်သက်တဲ့သူ  ရတဲ့ ယောကျ်ားက ပိစိ့သေးသေးလေးဆို ဘယ်လို လုပ်မလဲ  အန်တီ"

" အဲလို အတွဲမျိုးအပြင်မှာ သား..တွေ့ဖူးမြင်ဖူး  ပါသလား…"

" သေချာတော့  မမြင်ဖူးပါဘူး…ဒါမဲ့ မရှိဖူးလို့တော့  အန်တီမပြောနဲ့နော်.."

" မပြောပါဖူးကွယ်…ရှိတော့ ရှိမှာပဲလေ…ဒါပေမဲ့ အရမ်းရှားပါလိမ့်မယ်…စိတ်ကူးယဉ် အတွေး မေးခွန်းတွေ အန်တီကို လာမမေးပါနဲ့ သားရယ်… ကျားရော မရော မွေးရာပါ သဘာဝအသိနဲ့ မိမိနှစ်သက်တဲ့ လူကို ရွှေးချယ်တတ်ပြီးသားပါ ..အကြောင်းမပါလို့  မိမိနှစ်သက်တဲ့..လူနဲ့ မရခဲ့ ဘူးဆိုရင်တောင်…အတူနေရမဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖော်နဲ့ အဆင်ပြေအောင် နေတတ်ကြပါတယ်..သားပြောတဲ့ လိင်တန်ထွားထွားကို ကြိုက်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေကလည်း  လိင်တန်သေးမယ် လို့ ထင်ရတဲ့..ယောကျ်ားမျိုးကို.လှည့်ကိုမကြည့် တာ…သူ့ရဲ့ဖွဲ့စည်းပုံ..ခန္ဓာဗေဒရဲ့..ပင်ကိုသဘာဝ အသိကကို ငြင်းပယ်နေတော့တာ…ဒါဆို စိတ်ကသိတာပေါ့…သိလို့ ငြင်းပယ်လိုက် တာလားလို့တော့ မမေးနဲ့နော် သား ....မိန်းမတစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်ပန်လိုက်လို့… အဲဒီမိန်းမက နိုးလို့ ပြောခံရတဲ့ ယောင်္ကျားတိုင်း လိင်တန်သေးနေလို့လား… အဲလိုလည်း  မဟုတ်သေးဘူးနော်… ပြောမယ်ဆိုရင် အများကြီးပဲ သားရယ်…တစ်ချက်ခြင်း ချရေးပြီး..ရှင်းရလောက်တယ်"

အန်တီနုလွင်က စကားပြောနေပေမဲ့ လက်က လှုပ်ရှားပေးမှု့တွေက ရပ်မသွားဘူး။ လက်တစ်ဖက်က ဂွေးဥတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက် တစ်ဖက်က လိင်တန်ချောင်းကို ပွတ်လိုက် လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းကြား  ဆေးလိပ်ညှပ်သလို လုပ်ပြီး အထက်အောက် စုန်ဆန်ပေးလိုက်…လိင်တန်အရင်းကို လက်ညှိုးလက်မနဲ့ဖိကပ်ပြီး လိင်တန်ကြီး ငေါ့ထွက်လာအောင် လုပ်ပေးလိုက်နဲ့  ရပ်မသွားပေ……။

မိမိလိင်တန်ကို ချော့မြူ ပွတ်သတ်ပေးနေရင်း စကားပြောရတဲ့ အရသာကို ခံစားစံစားဖူးတဲ့ ယောင်္ကျားခြင်းသာ ဟုတ်မှန်ကြောင်း နားလည်မှု့ရှိရှိ ထောက်ခံလိမ့်မယ်လို့ သံဒိုင်ထင်မိသည်။

" အန်တီ ဆိုလိုချင်တာကို နားလည်ပါတယ်…မွေးရာပါအသိတွေက သင်ပေးစရာ မလိုအောင် တတ်သိနေတာမျိုး မဟုတ်လား…"

" လိင်တန် အကြီးကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားရတော့… လိင်တန် သေးသေးလေးတွေနဲ့ ခံစားနေရတဲ့  အချို့သောမိန်းမတွေကို လိုက်ဖြည့်ဆည်းပေး  ချင်နေတာလား"

" မဟုတ်ပါဘူး အန်တီရယ်…အန်တီနုလွင်တို့ မိန်းမတွေချစ်တဲ့ သူနဲ့မှ လိင်ဆက်ဆံချင်သလို ကျနော်တို့လို ယောင်္ကျားတွေမှာလည်း ကိုယ် တကယ် စိတ်လာတဲ့ မိန်းမမျိုးးမှ အားရပါးရ လုပ်ချင်တာပါ…"

" စိတ်လာတဲ့ မိန်းမက များတယ်မလား… စိတ်မလာတာ ခပ်ရှားရှား မဟုတ်လား"

" အပြစ် မတင်သင့်တဲ့ ကျားစိတ်ပါ အန်တီ…  အခုတောင် အန်တီကြီး တစ်ယောက်က ကျနော့်ကို ပြောနေတယ်…ပါးစပ်ကတော့  မပြောဖူးပေါ့"

အန်တီနုလွင် စကားဆက်မပြောပဲ သံဒိုင်ပြောတာကို စဉ်းစားနေပုံရသည်။ လက်ကတော့ လှုပ်မြဲ လှုပ်လျှက်။ သံဒိုင်လည်း အသာပဲ ညိမ်နေပေးလိုက်သည်။ အန်တီနုလွင် စဉ်းစားပါစေဦးပေါ့……။

" ဘယ်သူ ဘယ်အန်တီက ဘယ်လိုပြောတာလဲ ဘယ်လို အမှုအရာပြတာလဲ"

" အန်တီနုလွင် သူ့ကို သိပါတယ်…ကျနော့်ကို  လုပ်စေချင်နေတဲ့ တစ်ယောက်လေ…"

" ဘယ်သူလဲကွယ် အန်တီ မသိပါဘူး… သားပြောပြမှ သိမှာပေါ့ .. သူ့ကို သားကကျ  မလုပ်ချင်တာလား"

" လုပ်ချင်တာပေါ့ အန်တီကလည်း… အဲ အန်တီကြီးက သူ့ဖင်ကို ကျနော့်ကောင်နဲ့ လုပ်စေချင်နေတာ အန်တီရဲ့…"

အန်တီနုလွင် သဘောပေါက်သွားပုံရသည်။ လက်နဲ့ လှုပ်ရှားပေးမှု့ပါ  ရပ်လိုက်ပြီး……

" အဲ အန်တီကြီးက လုပ်စေချင်ပေမဲ့ သားက မလုပ်ပေးခဲ့တာမလား…ကောင်းတာပေါ့ သား! အန်တီကြီးမှာ သက်သာရှာမှာပေါ့……"

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ဖက် ပြန်လှည့်လိုက်ပြီး " အဲ အန်တီကြီးက ရှေ့မှာရောက်နေလို့ ဒီနေ့တော့ လုပ်ပေးရတော့မှာဗျ "

သံဒိုင် ပြောပြီးတာနဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ ရင်သားနှစ်လုံးကို ကိုင်ညှစ်လိုက်ပြီး အန်တီရဲ့ နှာခေါင်းချွန်ကြီးကို  သွားနဲ့ အသာလေး ကိုက်ပြစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အန်တီ့ကို စားပွဲပေါ်ဆွဲလှည့် မှောက်ခိုင်းလိုက်သည်။

ကုန်းနေတဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲလိုက်တော့  ဆီတွေ ။ အန်တီလည်း ဖင်ကြားကို  ဆီတွေကြို သုတ်ထားနှင့်ပြီ…။ သံဒိုင် အန်တီ့ဖင်ပေါက်ဝကို အငယ်ကောင်နဲ့ ဖမ်းထောက် တေ့လိုက်တော့မှ……

" ဖြည်းဖြည်းနော် သား" လို့ မှောက်ခုံးကြီးနေပေးရှာတဲ့  အန်တီနုလွင်က သတိပေးသေးသည်။

ဒါမျိုးကို သံဒိုင်က ရီပလိုင်း လုပ်လေ့လုပ်ထမရှိ။ တေ့ထားတဲ့ အငယ်ကောင်ကို အားနည်းနည်းစိုက်ပြီး ဖိတွန်းလိုက်တော့ အန်တီဆီက…"အား" ဆို အော်ပြီး ကုန်းနေရာမှ ပြန်ထလာသည်။

" ဘယ်လို..ဖြစ်တာလဲ အန်တီရယ် ဒီကောင့်ကို မတွေ့ဖူး မမြင်ဖူးတာလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့" 

သံဒိုင် ပြောပြောဆိုဆို အန်တီ့လက်ကို ဆွဲပြီး အငယ်ကောင်ပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။

" နာတယ် သားရဲ့"

အန်တီနဲ့ အပြောလေးနဲ့ မျက်နှာအမှုအရာလေးကြောင့် သံဒိုင် ဖြစ်ကာစ ဒေါသတောင် ဘယ်ပျောက်လို့ ပျောက်သွားမှန်းမသိ ဖြစ်ရသည်။ အန်တီနုလွင်ကို စ ချင်တာနဲ့……

" အသက်ကြီးမှ လီး ကြောက်နေတာ မရှက်ဘူး လားဗျာ"

" သားနော်  နုလွင်ကို အဲလိုကြီး မပြောနဲ့…နုလွင် ဝင်အောင် ခံပြမှာပါ…ထိပ်ကြီးဝင်လာ ပြီးရင် သူကဖြင့် အတင်းဆောင့်ထိုးမှာ သိလို့  ဒီက အရင်ရှောင်လိုက်တာ"

" ဖင်ဆိုရင်တော့ တစ်ရစ်ခြင်း..သွားမှာပါ ကျ နော် အဲလောက် မရက်စက်တတ်ပါဘူး……"

အန်တီ နုလွင်ခမျာ သက်ပြင်းလေး ဖြေးဖြေးချပြီး……

" သားထိုင်နေပါကွယ် အန်တီ..အပေါ်ကနေ တစ်ဖြေးဖြေး..ဝင်အောင် သွင်းပြီး လုပ်ပေးပါ့ မယ်…သားကို အန်တီ လွှတ်မပေးရဲဘူးကွယ်"

သံဒိုင် ရယ်ချင်မိပေမဲ့ မရယ်မိအောင် ထိန်းပြီး ထိုင်ခုံယူ ထိုင်ပေးလိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်ကို ကျောပေးပြီး သံဒိုင့်လိင်တန်ကို နောက်ပြန်ကိုင်ကာ ဆွပေးနေသေးသည်။ ဒီလောက် ထောင်နေတာကို ဆွပေးချင်တာမျိုးက တစ်ချို့မိန်းမတွေ့ရဲ့ လက်အလေ့အကျင့်ပဲလားတော့ မသိဘူး။ ဟုတ်တယ်လေ ဝင်လာမှကျ နာမှာကြောက်ပြီး မသွင်းခင်ကျ  ထောထောထထောင် အောင်ဆွပေးချင်သေးသတဲ့ ။

အန်တီနုလွင်က ခဏဆွပေးပြီးမှ…ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ လိင်တန်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ နောက်ပြန်ကိုင်ပြီး သူမ ဖင်စအိုဝကို တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းလေး ဖိချလာသည်။ "အ"လို့ အော်ပြီး တစ်ခါ ပြန်ကြွသွားပြန်သည်။

သံဒိုင်က ဘာမှ မလုပ်သေး ။ အန်တီ့ ဖင်သားတွေပဲ ပွတ်ပေးနေရင်း…

" ကြိုးစားလိုက်စမ်းပါ အန်တီနုလွင်ရယ်...ကျနော် ညီလေးက သိပ်ရောက်ဖူးချင်နေပြီ"

" ဟင်း ဒါမျိုးးကျ အားပေးကြမ်းလှချ ည်လား…ကိုငယ်သံဒိုင်ရယ်" 

လို့ အန်တီနုလွင် ပြန်ပြော လာတော့ သံဒိုင် ဘာမှ ဆက်မပြောဖြစ်တော့ အန်တီနုလွင် ဒုတိယအကြိမ်ကြိုးစားပြန်သည် ။ ဆီတွေရဲ့ အကူအညီနဲ့ သာသာယာယာ ဝင်ပေမဲ့ အစမို့ ကြောက်နေတဲ့ သဘောရှိသည်လို့ သံဒိုင် သိပါသည်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာ ထိပ်ဖူးလုံးလုံး ဝင်သွားပြီးလို့ အနည်းငယ်ကျော်ပြီးကာမှ အန်တီနုလွင် ပြန် ထသွားပြန်သည်။

သံဒိုင် စိတ်မရှည်ချင်တော့ စားပွဲပေါ်က ဘီယာကလည်း လက်လှမ်းမှီတာမို့ ဆွဲယူ သောက်လိုက်ရင်း အန်တီ့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှု့ကို အသာ ကြည့်နေလိုက်သေးသည်။ အန်တီနုလွင် တတိယအကြိမ် ကြိုးစားမှု့ အစမှာ ဘီယာဗူး အသာပြန်ချ ပြီး ဖင်ကို ပွတ်ပေးနေလိုက်ပြီး ထိုင်တဲ့ အနေအထားကို မသိမသာလေး ပြောင်းထားလိုက်သည်။

" ဝင်တာ ထိပ်ဖျားကျော်သွားပြီ အန်တီ… ဖြေးဖြေးလေးပဲ..အောက်ထိုင်ချ ..နာသွားလိမ့်မယ်.. သိပ်မကြောက်နဲ့…အား!အန်တီရယ် ..သိပ်ကောင်းတယ် ..ပြန်မထလိုက်နဲ့နော်… အန်တီရော ကောင်းလား"

သံဒိုင် စကားတွေပြောရင်း ဖင်ကြီးတွေကိုပွတ် ပေးနေရာမှ အန်တီ့ခါးကို ပြောင်းကိုင်လိုက်သည်။

" အန်တီ.. အန်တီနုလွင်"

" ဟင် သား"

" ကောင်းသလားလို့ ..မေးနေတယ်လေ"

" ဟင်း…မသိ အ!"

သံဒိုင်က ခါးကိုကိုင်ပြီး နည်းနည်းလေး ဆွဲဖိချ လိုက်တော့ အန်တီနုလွင်က စကားဆုံးအောင် မပြောနိုင်ပဲ "အ"ကနဲ အော်ပြီးပြန်ထဖို့ ကြိုးစားသေးသည်။ ဒါပေမဲ့ မရတော့ဘူး။ အချိန်မမှီတော့ဘူး ဖြစ်သွားသည်။ 

ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံဆွဲကိုင်ထားတဲ့ သံဒိုင်က အတင်းဆွဲဖိချသလို ထိုင်ရာမှ ဆက်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ လိင်တန်အချောင်းလိုက် အဆုံးထိအောင် ဝင်သွားပါတော့သည်။ အန်တီနုလွင်က 

" အား အား အီး အီး အစ်" 

ဆိုပြီး အော်ကာ  အတင်းရုန်းပြီး ထဖို့ ကြိုးစားသေးပေမဲ့ သံဒိုင်က  လုံးဝမလွှတ်တော့……

" လွှတ်ပါ သားရဲ့  နုလွင် ..အနေရ ခက်တယ် ..အန်တီ အနေရခက်လို့ပါကွယ်..."

သံဒိုင်က ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ညှောင့်လုပ် လုပ်နေလိုက်သည်။ အားနဲ့ အတင်း ဆောင့်လုပ်လို့ မရသေးတာမို့ အငြိမ် တစ်လိုင်းနဲ့ပဲ ကစားပေးလိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်ကတော့ ရုန်းနေဆဲ 

" ရက်စက်တယ် သားရယ်…အား အီ"

" မရုန်းနဲ့လေ အန်တီ ..ရုန်းရင် ပိုနာမှာပေါ့  ..ဒါတောင်..ဆီတွေပါလို့ ဟာ ကို…ခဏနေ  ကောင်းလာမှာလေ  ကျနော်တော့ အရမ်း  ကောင်းနေပြီ…အင်း အင်း"

သံဒိုင် ပြောပြောဆိုဆိုလေး လှုပ်ရှားမှု မြန်ပေး လိုက်သည်။ ဆီ အကူအညီတွေနဲ့ အဝင်အထွက်မှန် အရှိန်မြန်လာတော့  ကာမဆက်ဆံခြင်းရဲ့ ရသနောက်တစ်မျိုး တိုးလို့ ခံစားရတော့သည်။

" အာ!အာ! အီ…ဟင်း အရမ်းကြီး မနာဘူး ..ဒါမဲ့  အနေရခက်တယ် ..ဘယ်လိုချည်းလဲ မသိဘူး .. အင်း ဟင့် ဟင့် သားရယ်..လုပ်လိုက်တာကွယ်..."

သံဒိုင် ဆွဲချုပ်လုပ်တာကို ဖြေလျော့ပေးလိုက်တော့သည်။ ပြီး ဖင်ကို ကိုင်ပြီးပဲ ဖိကြိတ်ပွတ်တဲ့ အနေအထားနဲ့ ပွတ်ဆွဲ နေလိုက်တော့သည်။ ပွတ်ဆွဲလုပ်နေတာ နည်းနည်းကြာလာတော့မှ သံဒိုင် လက်ကို လွှတ်ကြည့်လိုက်တာ အန်တီနုလွင်က သူ့ခါးကို လှုပ်နဲ့ပေးရင်း ပိုဝင်အောင် သွင်းနေလေတော့သည်။ မိန်းမသဘောထား ဆန်းကြယ်သားလား အပြစ်တင်ပြောဆိုလို့ မရတဲ့ သဘာဝဖြစ်ရပ် တစ်ခုပဲလေ……။

" ခဏရပ်ပါဦး အန်တီရယ်  အငယ်ကောင်ကို ကျင်းစိမ်ပြီး  ဘီယာလေး  သောက်ပါရစေ… အဟင်း ဟင်း  ဟတ် ဟတ်"

" အော ဒီက အဘွားကြီးက ရယ်စရာ ကောင်း  နေပြီပေါ့ ဟလား သား!

အန်တီနုလွင်က လုပ်နေတာကို ရပ်ပြီး သမင် လည်ပြန်လေး လှည့်ကြည့်မေးလာသည်။ သူ့ဟာသူ ရှက်ပြီး လည်း"တ ခစ် ခစ်" ရယ်နေသေးသည်။

" မောင်ငယ်  သားကလေ.. လူဆိုးလေး သိလား  တကယ့် လူဆိုးလေး"

သံဒိုင် ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ဘီယာကိုသာ တဂွတ်ဂွတ်  သောက်နေလိုက်တော့သည်။ ပြီးမှ……

~~~~~~~~~~~~~~~~

" သား ခြံတံခါးကြီး ပြန်ပိတ်သွားလိုက်နော်…  အန်တီ အိမ်ပေါ်က  မဆင်းတော့ဘူးကွယ်.."

" ဟုတ် အန်တီ"

သံဒိုင် အိမ်တံခါးရွက်လေးကိုင်ပြီး မတ်တတ်ရပ်နေတဲ့ အန်တီနုလွင်ကို ကြည့်ပြီး သနားမိရပြန်သည်။ သူ့ကိုနှုတ်ဆက်ရင်း ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးကြည့်နေတဲ့ အန်တီနုလွင်။ မနေ့က နေ့ရောညရော နှစ်ယောက်လုံးလွတ်လွတ် လပ်လပ်စိတ်ကြိုက် သောင်းကျန်းပြစ်လိုက်မိသည်။ အခု ၉ နာရီကျော်မှ အိပ်ယာထနိုင်တော့သည်။ အန်တီကတော့ ပုံမှန်အစောကြီး ထခဲ့ပုံရသည်။ သံဒိုင်လည်း ဒူးတွေမခိုင်ချင်တော့။ ဒူးခေါင်းချောင်တဲ့ အဖြစ်……။

နှစ်ယောက်သား ရေချိုးရင်းလည်း လုပ်ဖြစ်သည်။ အန်တီ နုလွင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အနှံ သံဒိုင့် ကောင်နဲ့ မထိဖူးတဲ့နေရာ မရှိ…။ မျက်နှာပေါ် အရည်ပန်းချင်တာလည်း အန်တီက ခွင့်ပြုတာမို့ လုပ်ခဲ့သည်။ လျှာနဲ့လည်း ခန္ဓာကိုယ်မှာ နေရာလွတ် အကြိုအကြားပါမကျန် သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်လှည့်  ယှက်ပေးခဲ့ကြသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး မုန်ညင်းဆီတွေ လိမ်းပြီးလည်း တစ်ယောက်တစ်လှည့် နှိပ်နယ်ပေးပြီး လုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြသေးသည်။ ပုံစံအမျိုးမျိုးကို နေရာမရွှေးစိတ်ထင်တိုင်းချစ်ချင်သလို ချစ်ခဲ့ကြလိုက်သည်။ အန်တီနုလွင် စရင်  သံဒိုင် ထ သလို…သံဒိုင်စရင် အန်တီကြွသည်။

အသက်ကြီးတဲ့ အမျိုးသမီးတွေ ဓမ္မတာမလာခြင်း ချော်ဆီမထွက်ခြင်းကိစ္စ သံဒိုင် သိထားလို့ အန်တီ့မှကျဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ မေးကြည့်မိတော့……

" ဆေးတစ်ခုက လူတစ်ယောက်ရဲ့ ရောဂါဝေဒနာ ကိုကျ လျှော့ပါးသက်သာစေပြီး နောက်လူကျတော့ ပုံစံတူဝေဒနာ ဖြစ်ရက်နဲ့ မသက်သာတာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်ဖွဲ့စည်းပုံ မတူလိုပေါ့  သား ရဲ့.."

လို့ ဖြေပေးတယ်။

သံဒိုင် အိပ်ယာထတော့ အန်တီနုလွင်က "ဖင်တွေ သိပ်နာနေတယ် သားရယ်"တဲ့။  သံဒိုင် အံ့သြသွားရပြီး…

" ဖင်အိုးကြီးတော့ မနာလောက်ဘူး မှတ်နေတာ အန်တီရဲ့" လို့ ပြောတော့…

" ဘာဆိုင်လဲကွယ်…ဖင်အိုးကြီးတိုင်း ဖင်ပေါက်..ကျယ်ရမှာလား"

" တိုက်ရိုက် အချိုးကျတယ် ထင်လို့ပါ ဟီး!"

" တိုက်ရိုက် မဟုတ်သလို  ပြောင်းပြန်လဲ  မဟုတ်ဘူးကွာ…လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း  ဘာမှ အကောင်းမကျန်တော့ဘူး… ဝါနုနုလွင် တို့ ကိုယ်မွှေးတဲ့မီး ကိုယ့်တိုင် ငြိမ်းသတ်ရမှာပဲ"

" ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရဦးမလဲ အန်တီ"

" ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ ကိုယ်ပဲ ရှိပါစေတော့ကွယ်.."တဲ့ ။

အန်တီနုလွင် အဲလို ပြောတတ်တာလေးတွေကြောင့်လည်း သံဒိုင့်မှာ ပိုပြီး ကြင်နာသနားရ သလို ချစ်စိတ်တွေလည်း ပိုခဲ့ရပြန်ပါသည်။

လောကမှာ ထာဝရ တည်မြဲခြင်းဆိုတာ မရှိပေမဲ့ အချိန်ကြာသည့်တိုင်အောင် ဒါမှမဟုတ်သေသည့်တိုင်အောင်ထိတော့ ဆက်ချစ်နေဦးမှာပါ  အန်တီ ဝါနုနုလွင်…။

ခုတစ်လော သံဒိုင် သူ့အဖေ နေမကောင်း ဖြစ်နေလို့  အန်တီနုလွင်နဲ့တောင် သိပ်မတွေ့ဖြစ်။ မတွေ့ဖြစ် ဆိုတာက အေးအေးဆေးဆေး မနေရတာပါ…နေ့တိုင်းကတော့  အန်တီ့အိမ်ကို ဆိုင်ကယ်နဲ့ ပြေးသွားလိုက်မိသည်။ချ စ်သူ့မျ က်နှာ တစ်နေ့မတွေ့ရရင် မနေနိုင်တဲ့အခြေအနေ……

တစ်ခါတစ်လေ ဆိုင်ကယ်ပေါ်က မဆင်းနိုင်ဘူး "တီ…တီ" နှိပ်ပြီး  "တာ့တာ"  ပြခဲ့ရတာ…

" သားရယ်  အလုပ်များနေရင်လည်း  မလာခဲ့ပါနဲ့ …အန်တီ ဘယ်ကိုမှ ထွက်မပြေးပါဘူး"

လို့ အန်တီနုလွင် ပြောလာတော့…

" အန်တီနုလွင်ကို  ကျနော် လွမ်းနေသလို အန်တီနုလွင်လည်း  ကျ နော့်ကို လွမ်းနေမယ် ဆိုတာ သိလို့ မျက်နှာလာပြတာ" လို့ သံဒိုင် ပြန်ပြောလိုက်တော့…အန်တီနုလွင်က

" ကျေးဇူးပါတော်"  တဲ့လေ…။

စက်ထဲလည်း ပြေးရသလို  အိမ်ကိုလည်း မေမေ့ဆီ ပြန်လာကူညီ လုပ်ပေးရသေးသည်။ မိမိက အရမ်းတော်ပြီး  ထူးချွန်ထက်မြက်တဲ့ သားယောင်္ကျားလေး မဖြစ်ပေမဲ့ တတ်နိုင်သလောက် မိဘနှစ်ပါးအပေါ် အလိုက်သိချင်ပါသေးသည်လို့  သံဒိုင် ဆုံးဖြတ်ထားမိသည်။ မိဘ ဖြစ်စေချင်သလို ဖြစ်အောင် ကြိုးစားနိုင်စွမ်းရှိကြသော  မိမိထက်ကြီးသူ  ငယ်သူရွယ်တူများကို  သံဒိုင် လေးစားမိပါသည်။

သံဒိုင် အနေနဲ့တော့ ဘာဖြစ်ချင်လို့ပါဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချ က်  မရှိခဲ့သလို ကျေးဇူးရှင်မိဘ နှစ်ပါးကလည်း  ဘာဖြစ်အောင် လုပ်ပါလို့လည်း  မတောင်းဆိုခဲ့လေတော့  ရိုးရိုးသာမာန် ဘဝနဲ့သာ ဖြတ်သန်း သွားလာမိခဲ့သည်။ မျော်လင့်ချက် ကြီးကြီးထားသူများအဖို့တော့ သံဒိုင်လို နေချင်သလိုနေလို့ ရမည်မဟုတ်။ နေ့စဉ် ကြိုးစားမှု့များနဲ့ ရုန်းကန်ပေးရမည်။

လူတိုင်း ကိုယ်မျော်လင့်ချက် ကိုယ့်ယုံကြည်ချက်တွေနဲ့ လျှောက်လှမ်းနေကြရတာ မဟုတ်လား။ ယုံကြည်တဲ့ မျှော်လင့်ချက်မရှိတဲ့ တစ်နေ့  အဲဒီလူဟာ အသက်ရှင်လျှ က်ဘဝသေသူ ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။ ဒါဆိုငယ်သံဒိုင် ရဲ့ ယုံကြည်မျှော်လင့်ချက်ကဘာလဲ ဘယ်လဲ သံဒိုင်မှာ မရှိဘူး မဟုတ်ဘူးရှိတယ်…။ 

ဒါပေမဲ့ မေမေက သားအိမ်ထောင်ပြု ချင်ပြု တော့လေစကား စလာတော့ ရင်ဘတ်ကြီး တစ်ခုလုံးအတွင်းကြေ ဒဏ်ရာပြန်ထသလို စူးနစ်နစ်အောင့်သက်သက်ကြီး သံဒိုင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။       ။

~~~~~~~~~~~~~~

အိမ်ကို အန်တီနုလွင် လူမမာလာမေးရင်းနဲ့မှ~

" သား မနက်ဖြန်ညနေ အချိန်ရမလား"

" ရပါတယ် အန်တီ…ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" အန်တီ ရန်ကုန် သွားစရာရှိလို့…ကားဂိတ်ကို  လိုက်ပို့ပေးပါဦး"

သံဒိုင် အံ့သြသွားရသလို  မင်းဇင်များ ပြန်လာ လို့ ခဏ သွားတွေ့ရတာမျိုးထင်ပြီး ပျော်သွား ပြန်သည်။

" မင်းဇင်  ပြန်လာတာလား အန်တီနုလွင်"

" မဟုတ်ဘူးသား  အန်တီသူငယ်ချင်း သြဇီက  ခဏ အလည်ပြန်လာမှာ ရန်ကုန်ကို လာခဲ့ပါ  ဦးဆိုလို့ သူ့မှာလည်းအချိန်ကသိပ်မရဘူးတဲ့  ဒီကိုလည်း မလာနိုင်လို့  အန်တီ့ကို ရန်ကုန်  အတင်းခေါ်နေတာလေ……"

" အော် ဟုတ်ကဲ့…မင်းဇင် တစ်ခေါက် ဆင်းလာပြီလားလို့  ကျနော်ထင်သွားတာ"

" မဟုတ်လို့ပေါ့ကွယ် သူပြန်ရောက်လာရင်…အမေကို တွေ့ချင်တာထက် သူ့အချစ်ဆုံး  သူငယ်ချင်းကြီးကို တွေ့ချင်လို့  အမြန်ဆုံး  ပြန်လာပါလိမ့်မယ်တော်..."

သံဒိုင် ခေါင်းညိတ်ပြီးပဲ ထောက်ခံပေးလိုက်ရသည်။ မင်းဇင် အကြောင်းတွေးမိရင်လည်း ရင်ထဲမှာ မပျော်ဘူး…။

" အကိုနဲ့ အမဆီ  အန်တီ စကားသွားပြောလိုက် ဦးမယ်  သား!"

" ဟုတ်"

နောက်နေ့ရောက်တော့ အန်တီနုလွင်ကို ခေါ်ပြီး သံဒိုင် ရန်ကုန် ကားဂိတ်ရောက်လာတော့ ကားက ထွက်မလို့ ခရီးသည်တွေ ပစ္စည်းကို တင်ပေးနေတုန်းလေ။ သံဒိုင်  အန်တီနုလွင် ထိုင်ရမဲ့ ခုံနားမှာ အန်တီ့ရဲ့ခရီးဆောင်အိတ်ကို နေရာချပြီးကာမှ အောက်ကို ပြန်ဆင်းလာပြီး  နှစ်ယောက်သား ကားနဲ့ မနီးမဝေးက သစ်ပင်အောက်မှာ စကားပြောနေရတာပေါ့……။

" မြန်မြန် ပြန်လာခဲ့နော်  အန်တီနုလွင် ကျနော် နေ့တိုင်းမျှော်နေမှာ ပြီးရင်  ဦးလတ်အမ မင်းဇင်ရဲ့ ကြီးကြီးအိမ်ကို သွားခဲ့  ပါဦးနော်…မင်းဇင်က သွားပြီးကတည်းက အိမ်ဖုန်းကို တစ်ခါမှ မဆက်သေးဘူး…"

" မြန်မြန်လည်း ပြန်လာမယ်  ရှင်သွားခိုင်းတဲ့  အိမ်လည်း သွားခဲ့ပါ့မယ့်တော်"

" ကျနော့်ကို လွမ်းရော လွမ်းပေးဦး"

" ဒီတစ်ခုတော့  မှာစရာမလိုဘူးလေ သားရယ်  ပုံမှန်အတိုင်းဆို သားကိုလည်း ခေါ်ဖို့ပါကွယ်  သားက လိုက်လို့ မရနေလို့ပါ…အန်တီ့  သူငယ်ချင်းကလည်း  သား ကို မြင်ဖူးချင်နေတာတဲ့လေ"

" လိုက်ချ င်တာပေါ့ အန်တီနုလွင်ရယ်……"

သံဒိုင် အန်တီ မသွားရသေးဘူး ။ တကယ်ကို လွမ်းမိနေတော့သည်။ အန်တီလည်း သံဒိုင့်ကို ကြည့်နေရင်း……

" မြန်မြန် ပြန်လာခဲ့မှာပါ သားရယ်"

" အရင်ရက်တွေက ခဏတွေ့ရပေမဲ့  မြို့မှာပဲ  အန်တီနုလွင် ရှိသေးတာမို့ တော်သေးတယ်  အခုကျ  အဝေးကြီးသွားမှာဆိုတော့  လွမ်းတယ်  အန်တီနုလွင်ရယ်"

" ဟုတ်ပါပြီ ရှင်…ဟာ! lucky ပဲကွယ်"

အန်တီနုလွင် လက်ပေါ်ကို သစ်ပင်ပေါ်က ငှက်တစ်ကောင် ငှက်ချေးပါချ လိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်က  ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ တစ်ရှုူး လေးထုတ်ပြီး သုတ်လိုက်ရင်း………

" နှစ်ယောက် အတူတူ ရပ်နေကြတာကိုကွယ် ကိုယ့်အပေါ်မှ ရွှေးပါရသလား ငှက်ကလေးရယ် ” သစ်ပင်ပေါ်ကို  မော့ကြည့်ပြီးပြောလာတော့…

 "ဟုတ်ပကွာ ဒီ ငှက်ကလေးကတော့  ငယ်သံဒိုင်ရဲ့  "အလှနတ်ဖုရားမ"အပေါ်မှ  ပါချရသလားကွ ငါ့ အပေါ်ပါချပါ့လား…တွေ့ရင် မင့်ကို ရိုက်ဦးမယ်…အ ဟား  ဟား"

" လက်ဆေးချင်တယ်  သားရယ်…ဂိတ်မှာ  ရေရှိလောက်ပါတယ် နော်"

" ရှိမှာပါ အန်တီရဲ့  ဂိတ်မှုးမေးကြည့်တာပေါ့  သွားမယ်လေ  အန်တီ"

ကားဂိတ်မှုးနား ရောက်တော့ အန်တီနုလွင်ကပဲ " ဂိတ်မှုးကြီး နောက်ဘက်မှ ရေရှိလားရှင့်… လက်ဆေးချင်လို့ပါ"

" ရှိပါတယ် အမကြီး ဒီနောက်တိုင် ဝင်သွားလိုက်ပါ ညာဖက်မှာပါ ဆပ်ပြာရော ရှိပါတယ်"

" ဟုတ်…သား ခဏစောင့်ဦးနော်"

အန်တီနုလွင် အနောက်ကို ထွက်သွားတော့ ဂိတ်မှုးဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ အသားမဲမဲ ဗိုက်ရွှဲရွှဲနဲ့ လူက  ဂိတ်မှုးကို……

" ဂိတ်မှုးကလည်းဗျာ…လက်ဆေးချင်လို့  ရေရှိလားမေးတာ ဟုတ်ကဲ့ ရှိပါတယ် လက်တင် ဆေးလို့ရတာ မဟုတ်ဘူး ဝါသနာပါရင်  ဖင်ပါ ဆေးလို့ရတယ်လို့ ပြော လိုက်ရမှာဗျ  ဟား ဟား ဟား ဟီး"

ဟာ! သံဒိုင် တင်းသွားသည်။ ဘာလဲဟ ဒီလူက ဘေးမှာ သံဒိုင်ပါတာလဲ မြင်ခဲ့ရဲ့သားနဲ့ အခု သူရှေ့မှာ သံဒိုင်တစ်ယောက်လုံး မတ်တတ် ရပ်နေတာတွေ့နေတာကို  မခန့်တာလား။ ဂိတ်မှုးက သံဒိုင့်ကိုလည်း သိနေတာမို့ ဘာမှမပြောပဲ သံဒိုင့်ကိုသာ အားနာတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေတော့သည်။ သံဒိုင် ပြောတဲ့ သူကို မိုက်ကြည့် ကြည့်နေလိုက်တော့…ပြောခဲ့တဲ့သူက သံဒိုင်ကြည့်တာ သိသွားပြီး……

" ဘာကြည့်တာလဲ  ကိုယ့်ညီက…အကြည့်တွေက မိုက်လှပါလားကွ"  နဲ့ ထိုင်ရာက မထ ဆို လာတော့……

" ခင်ဗျား သောက်ပါးစပ်က စည်းကမ်းမရှိလို့  ကြည့်နေတာ…"

" ဟာ! ကိုယ့်ညီက ရင့်လှချည်လားကွ.. ဟေ့ကောင်…မကြောက်တတ်လို့  မြန်မာတစ် ပြည်လုံး ကားပတ်မောင်းနေတာကွ  နားလည်လား"

သံဒိုင်  ထိုင်နေတဲ့သူဆီ ပြေးဝင် ထိုးလိုက်သည် ။"ဂွပ်ကနဲ" အသံနဲ့ အတူ ထိုင်နေတဲ့သူ နောက်သို့  ခုံရောလူပါ လန်ကျသွားတော့သည်။ နောက်တစ်ချက်အတွက် ရှေ့ကို ကုန်းလိုက်တော့……

" မောင်ငယ်! မလုပ်ပါနဲ့ကွ"ဆိုပြီး ဂိတ်မှုးက ထ ဆွဲလာတော့သည်။ လူအချို့လည်း ပြေးလာ ကြည့်ပြီး  ရန်ပွဲကို ထိန်းသိမ်းနေကြသည်။ အန်တီနုလွင် စီးမဲ့ ရန်ကုန်ကားကို မောင်းတဲ့ သံဒိုင်တို့မြို့က ကားဆရာလည်းရောက်လာပြီး ဂိတ်မှုးကို အကျိုးအကြောင်းမေးရင်း… သူ့မိတ်ဆွေ အသားမဲမဲ ကားဆရာကို ထိန်းထား တော့သည်။

အကြောင်းဆုံ သိသွားတော့… 

" ကျော်ထွန်းကွာ မင်းနဲ့တော့ ငါ့တို့ ကားဆရာတွေ နာမည်ပျက်တော့မယ်"  

မတ်တတ် ရပ်လာပြီဖြစ်တဲ့ ကျော်ထွန်းဆိုသူက သံဒိုင့်ကို မဲ့ပြုံး ပြုံးပြီး ပြန်ကြည့်နေပြန်တော့ သံဒိုင် ဂိတ်မှုးလက်ကနေ ရုန်းထွက်ပြီး ရွှဲနေတဲ့ ဗိုက်ကို ပြေးကန်ပြစ်လိုက်သည်။  "အင့်ကနဲ" ဖြစ်သွားပြီး ခေါင်းက နိမ့်ကျလာမှ  မျက်နှာကို ဒူးနဲ့ ထပ်ကျွေးလိုက်မိပြန်သည်။  နောက်ထပ် လက်သီးတစ်လုံး ပစ်ပေးဖို့ရာမှ

" သား!"

ဆိုတဲ့ အန်တီနုလွင် ခေါ်သံကြီး ကြားလိုက်ရသလို လူတွေက နှစ်ယောက်လုံးကို ဝိုင်းချုပ်လိုက်ကြသည်။ သံဒိုင့်ကိုပဲ ချုပ်ထား မယ်ဆိုရင်လည်း  ဟိုလူက ထလာပြီး လုပ်နိုင် သေးတာမို့ နှစ်ယောက်လုံးကို ချုပ်ထားကြ တော့သည်။ လူတော်တော်များလည်း ရောက်လာကျပြီးမို့ ရန်ပွဲက လုံးဝပြီးသွားတော့သည်။

" မောင်ငယ်ရာ…ငါကပဲ ကြားထဲကနေ  တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ ကျော်ထွန်းလည်း  ငါ့လူပါပဲ…ဒီကောင်က ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ပါးစပ်က ပြောင်ချင် နောက်ချင်တာပါ"

" ပြောင်ချင်  နောက်ချင်ရင်  ပြောင်လို့နောက် လို့ ရမဲ့ နေရာသွားလိုက်…ဒီမှာတော့ လာမလုပ် နဲ့ " သံဒိုင် အသားမဲလူကို သေချာကြည့်ပြီး

" ခင်ဗျား မကျေနပ်သေးရင် ကြိုက်တဲ့နေရာ ချိန်းလိုက်ဦး..လာခဲ့ပေးမယ်.. ဒီမြို့က ကိုယ့်မြို့မလို့  အနိုင်ကျင့်တယ်ထင်မှာ စိုးလို့…ခင်ဗျးဘာသာ မြန်မာတစ်ပြည်လုံး မဟုတ်ဘူး  ကမ္ဘာပတ်ခဲ့လည်း စိတ်မဝင်စား ဘူး…ရှင်းလား!"

" သား  တော်ပြီလေကွယ်…အန်တီ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့် ခရီးသွားပါရစေကွယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ…"

သံဒိုင် ဟုတ်ကဲ့ပါ ပြောလိုက်ရပေမဲ့ စိတ်ထဲက မကျေနပ်နိုင်သေး…ရင်းနှီးတဲ့ ကားဆရာတွေကို အားနာမိသော်လည်း ပါးစပ် စည်းကမ်းမရှိတဲ့ လူကို ထပ်ဆုံးမချင်သေးတော့သည်။ ဒီလူ ဒီအပြောတွေနဲ့ တစ်နေရာမဟုတ် တစ်နေရာ အကြီးကြီး  ဒုက္ခတွေ့လိမ့်ဦးမည်။        ။

ကားကြီးထွက်သွားမှပဲ သံဒိုင် အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ မိမိကလည်း  အန်တီနုလွင်နဲ့ ပတ်သက်ရင် သွေးဆူလွယ်သူ။ ဟိုလူကလည်း ကိုယ့်ရှေ့တောင်မရှောင် အပြောင်အပျက် စကားဆိုလာတော့  နည်းနည်းမှ သည်းမခံနိုင်။ သံဒိုင် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးမှ ကားဂိတ်ကို ထပ်သွားလိုက်သေးသည်။

ကားဂိတ်ရောက်တော့ ဟိုလူလည်း မရှိတော့ ဂိတ်မှုးကပဲ…

" စိတ်လျော့ပါ မောင်ငယ်ရာ ကျော်ထွန်းလည်း သူဖက်က စ မှားမှန်းသိပါတယ်…ဒီကောင် အရင်လည်း ဒီလိုပဲ ပြဿနာ တက်ဖူးတယ်…ဘေးက ပါတဲ့လူကို ဂရုမစိုက်တဲ့ အကွက်နဲ့  ပြောင်ချင်နောက်ချ င်တာ…"

" သေတောင် သွားဦးမယ် ဂိတ်မှုးရေ.. ငယ်သံဒိုင်တို့ရှေ့  ဒါမျိုးလာလုပ်လို့ကတော့"

" ပါးစပ်ပေါ့ကွာ ပါးစပ်က ဘရိတ်မပါတော့ မဖြစ်သင့်တာတွေ ဖြစ်တာပေါ့…မောင်ငယ်လည်း  စိတ်တွေလျှော့ဦး…ခုမှ  အသက်က အငယ်လေး ရှိသေးတယ်နော်"

" ရန်ပွဲ လိုက်ရှာပြီး  ဖြစ်နေတာမှ မဟုတ်ပဲဗျာ  သူ့ဖက်ကလည်း စ မှားသေးတယ် ကိုယ် ကိုကျ  ဆရာ ကြီးအထာနဲ့  ဟောက်ချင်သေးတယ်…ဒါမျိုးဆို  ဆုံးမ လိုက်ရမှဗျ "

" အေးပါကွာ  ကိုင်း!"

" သွားဦးမယ်ဗျာ…ရန်ဖြစ်ရတာလည်း ကျနော် ရှက်ပါတယ် မဖြစ်ချင်ပါဘူး ဒါမဲ့ တအား စော်ကားခံရရင်လဲ  စိတ်က ထိန်းမရလို့ပါ… ဂိတ်တန်းက လူတွေအားလုံး  ကျနော့်ကြောင့် စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်ရတာတဲ့ အတွက် အားလုံးကို တောင်းပန်ပါတယ် ခင်ဗျာ…"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(17)

" အန်တီနုလွင် ကျနော် ဒီမှာ"

" အေး! သား  အန်တီ ကားပေါ်ကတည်းက သားကို မြင်တယ်"

" ဟုတ်"

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရတော့ သိပ်ကို ပျော်မိသည်။ အန်တီနုလွင်က ဗေဒါရောင် ခေါ်မလားမသိတဲ့  ဝတ်စုံနဲ့ အင်္ကျီရော ထမီရော အရောင်တူနဲ့လေ။ မနက်ပိုင်းကတည်းက လိမ်းလာခဲ့တဲ့ သနပ်ခါး က ညပိုင်းရောက်ပြီမို့ ပျက်ပြီထင်ပါတယ် ။

ရန်ကုန်နဲ့ သံဒိုင့်တို့ မြို့က ညကား စီးသွားရင် နောက်နေ့ မနက်ပိုင်း  ရန်ကုန် ရောက်ပြီး မနက်ပိုင်း ကားစီးလာရင် ဒီကို  ညဘက်မှ ရောက်သည်။ အန်တီနုလွင် ဖုန်းဆက်လာတော့ မနက်ပိုင်းကားနဲ့ပဲ  ပြန်လာဖို့ပြောလိုက်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ။ မနက်ပိုင်းက ပြန်လာတော့ ဒီနေ့ည တွေ့ခွင့်ရပြီပေါ့။ ပါးပြင်ပေါ်က သနပ်ခါးလေးတွေ မရှိတော့ပေမဲ့ အန်တီနုလွင်က လှနေစဲ ဆံပင်လေးတွေက  ဖရိုဖရဲ…။

လှတဲ့သူ ဆိုတာမျိုးက ဘယ်လိုနေနေ ဘာပဲ ဝတ်ထာဝတ်ထား လှနေတတ်တာမျိုးလေ။ တစ်ချို့မိန်းကလေးတွေကျ ငယ်ငယ်ကလှပေမဲ့ ကြီးလာတော့  ပုံပျက်ပန်းပျက်ဖြစ်အောင် ဝ လာပြီး  အလှပျက်သွားတာမျိုးတွေ ရှိသည်။ အဲ့တစ်ချို့ မိန်းကလေးတွေကျလည်း ငယ်ငယ်က ခါးကုန်းကုန်း အပိန်မလေးတွေက ကြီးလာမှ ဝလာပြီး စိုစိုပြေပြေနဲ့ အကိတ်စာရင်း ဝင်နေပြီး  လန်းနေတဲ့ မမ တွေကိုလည်း သံဒိုင် တွေ့ဖူးမြင်ဖူးပါသည်။

သံဒိုင်ရဲ့ အန်တီနုလွင်ကတော့ ဟိုးအရွယ်ငယ် တုန်းကလည်း ဓါတ်ပုံတွေမှာ မြင်ရသလောက် လှသည်။ ခု အသက် ကြီးလာတော့လည်း ရင့်ကျက်တဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ဦးအသွင်နဲ့ လှမြဲလှနေစဲ ။

အန်တီ နုလွင် သံဒိုင့်ဆိုင်ကယ်ကြီးနား အရောက် လက်ထဲက ပိုက်ဆံအိတ် လွတ်ကျသွားလို့ ကုန်းအကောက် သံဒိုင့် ရင်ထဲမှာလည်း "အုံးကနဲ" ဗုံး  အပေါက် ဖြစ်ရပြီလေ…။

ဖုထစ် အယ်ထွက် တင်းမာ ပြောင်လက်တဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့  တင်ပါးကြီး။ သံဒိုင် ယောင်ရမ်းပြီး လက်လှမ်းမိမှလို့ ဖြစ်သွား သေးသည်။

ဒေါ်ဝါနုနုလွင် ရဲ့ အဝတ်မပါတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးနဲ့ အတူ နေ့ပြီးကတည်းက တစ်ခါမှ မတစ်ခါ ရသေးလေတော့ ပုရိသဆန္ဒ  အလုံးစုံ  ကြွနေရပြီကော……

" ထမင်းဆိုင်ကို  အရင်သွားကွယ် သား…အန်တီ ဆာနေပြီ"

" ကျနော်လည်း ဆာနေတာ  အန်တီရဲ့…ဒါမဲ့  ထမင်းတော့ မဟုတ်ဘူး"

" ဘာဆာနေတာလဲ…အယ်! သားနော်…ဒီမှာ ခရီးပန်းလာတာကို  မသနားတော့ဘူးလား"

" အန်တီနုလွင် သဘောပါဗျာ…ကျနော်က အတင်းကြီး လုပ်မယူပါဘူး..ကျနော်ဆန္ဒကို  ပြောပြတာ  ဟီး!"

" ဒီက သူနဲ့  ထမင်း အတူတူစားအောင်လို့  လမ်းမှာ နေ့ခင်းစာကို  မစားခဲ့တာ…"

" ဟုတ်"

" ဖြေးဖြေး မောင်းပါ သားရဲ့"

" ဖြေးဖြေးပါပဲ အန်တီရဲ့..သူလည်း အန်တီနုလွင်  သူ့အပေါ် ပါလာတော့ ဇွတ်ပြေးပြချင်နေတာ  နေမှာပါ"

သံဒိုင့် ဆိုင်ကယ် စီးခဲ့ရသလောက် အန်တီနုလွင်ကို တင်စီးရတာလောက် အရသာရှိတာမျိုး မတွေ့ဘူးသေး…။ မန်းလေးက မမ လေးသင်ပေးလို့  သံဒိုင်ကားလည်း မောင်းတတ်ပေမဲ့ ကားမောင်းရတဲ့ အရသာနဲ့ ဆိုင်ကယ်ဘီးကြီး စီးရတာနဲ့ အရသာခြင်းမတူပေ။ တစ်မျိုးစီ ပေးစွမ်းသည်။

ဝါသနာမပါတဲ့ သူတွေအဖို့ သာမန် ကိစ္စ ဖြစ်သော်လည်း သံဒိုင်တို့ ဆိုင်ကယ်ဘီး ကြီးသမားတွေအဖို့  မိမိချစ်မြတ်နိုးတဲ့ သူကို နောက်မှာတင်ပြီး  ဝှေ့ကာ ဝှိုက်ကာ ဝေါကနဲ စီးရတဲ့  ဖီးလ်က ဘာနဲ့မှ မတူပေ။ အန်တီနုလွင်ကို ဘောင်းဘီဝတ်ခိုင်းပြီး နောက်က လိုက်စေလိုသော်လည်း အန်တီက ဒီတစ်ခုတော့ မလုပ်ပါရစေနဲ့ တောင်းပန်လို့ မလုပ်ဖြစ် ။ ဒါပေမဲ့ သံဒိုင်တို့ ကျောင်းတတ်ရတဲ့ မြို့ကို နှစ်ယောက် အတူတူသွားပြီး ညဘက်မှပြန် လာဖြစ်တော့ အန်တီနုလွင်က……

" သား  အန်တီက ဘောင်းဘီတော့ မဝတ်တော့ဘူး…ဒါပေမဲ့ သား ဆိုင်ကယ်ကို နိုင်မှန်းလည်း  သိတယ်…ရှေ့ဘီးတော့ မထောင်နဲ့  ကြိုက်သလိုစီး…အန်တီက လိုက်ရဲတယ်.. သားကိုလည်း ယုံတယ်…အားရသလို စီးကြည့် ကွယ်" 

လို့ ခွင့်ပေးခဲ့တော့ သံဒိုင့် အာသီသ တစ်ချို့တော့ ပြေခဲ့ရလေသည်။ 

[ဒီဘက်ခောတ် ကောင်မလေးတွေက သူတို့ ချစ်သူနောက်ကို ဘောင်းဘီဝတ်ပြီး လိုက်ရတာ မဆန်းတော့ပေမဲ့…သံဒိုင်တို့ ခေတ်က အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦး  လုံချည်နဲ့ပဲ ဘေးစောင်း ထိုင်လိုက်ပြီး ဘီးကြီးကို  စီးချင်သလို စီးခိုင်းရဲတာ ချစ်ရုံချစ်တာ မဟုတ်ပဲ ယုံကြည်မှု့နဲ့အတူ စွန့်စားခြင်းပါ  ခွင့်ပြုပေးထားတာမျိုးပါ။]

အန်တီနုလွင်က လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သံဒိုင် ခါးကို ဖက်ပြီး သံဒိုင် ဘယ်ဘက် ပခုံးစွန်းပေါ် မျက်နှာလေး တင်ပြီး လိုက်လာပေးသည်။ သံဒိုင် အန်တီနုလွင် ပြောသလို ရှေ့ဘီးတော့ မထောင်ခဲ့ပါ။ လူအသွားအလာ နည်းသွားတဲ့ ဟိုင်းဝေးလမ်းမ အရှိန်နဲ့ပြေးနေတဲ့ဘီး  လေကတဟူးဟူးနဲ့ ချစ်သူနှစ်ယောက် သာယာခဲ့ဖူးသည်လေ…။

" သားက ဘာနဲ့ စားမှာလဲ"

" အန်တီနုလွင်  အဆင်ပြေတာ မှာလိုက်ပါ…ဘာနဲ့ပဲ  စားရစားရ ဖြစ်ပါတယ်…မစားရလဲ  ဘာမှ မဖြစ်ဘူး"

" ဟုတ်ပါပြီ ရှင်"

သံဒိုင်တို့နှစ်ယောက် ထမင်းစားနေတော့လည်း အန်တီနုလွင်က သံဒိုင် ပန်းကန်ထဲကိုပဲ ဟင်း တွေထည့်ပေးသည်။ အသားဖတ်လေးတွေကို အရိုးအသား  ဖဲ့ပြီးကျွေးသည်။ သံဒိုင်ကလည်း အန်တီနုလွင် စားမဲ့ ငါးကို အရိုးလေးတွေ သေချာ နွံ့ပေးလိုက်တော့……

" သားနဲ့ ရမဲ့ မိန်းကလေးတော့ ကံကောင်းမှာပါ  သားက သိပ် ကြင်နာတတ်တာလေ"

" ဒါဆို ကျနော် မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက် ယူရမလဲ အန်တီ"

" အံမယ်! တစ်ယောက်ပဲ  ယူရမှာပေါ့…သူ့ကိုယ်သူ  ရှေးခောတ်က ရှင်ဘုရင် မှတ်နေလား မသိဘူး…"

" တမင် မေးတာလေ…အန်တီက ကျနော့်ကို တစ်ခြား မိန်းမတွေနဲ့ ဇွတ်ပေးစားနေတော့တယ်…"  လို့  သံဒိုင် ပြောလိုက်မိသည်။

သံဒိုင် စကားလည်း  အန်တီနုလွင် ကြားလိုက်တော့ ပြုံးနေပြီး  ဖြူဝင်းဝါလှတဲ့ မျက်နှာလေး တစ်ချက် ညိုသွားတာ သံဒိုင် သတိထားမိလိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်က သံဒိုင် သတိထားကြည့်နေမှန်း သိတော့  ချက်ခြင်းထမင်း ငုံ့စားလိုက်ပြီး  ဘာစကားမှ ဆက်မပြောပဲ ထမင်းပဲ စားနေ တော့သည်။ ထမင်းလေး နည်းနည်းထပ်စားပြီးမှ

" သားကို ကြင်နာတတ်တဲ့ယောကျ်ားလို့အမှတ် လည်း ပေးရသေးတယ်…မျ က်နှာကြီးက ဘာ ဖြစ်သွားတာတဲ့လဲ"

" အန်တီက ကျနော့်ကိုဆို တစ်ခြားမိန်းကလေးတွေ့နဲ့  သိပ်ပေးစားလို့ပါ…တစ်ကယ်ချစ်တဲ့ မိန်းမတွေက  သူ့တိုချစ်တဲ့ ယောင်္ကျားကိုဆို  သိပ် အူတိုတတ်တာ တဲ့"

" အော်! သားရယ် ဒီအရွယ်ကြီးရောက်မှ ကျမက လိုက်ပြီး အူတို ပြနေရဦးမှာလား…ကဲပါကွယ် .. ထမင်းပဲစားပါ…"

ခဏနေ အန်တီနုလွင်က ဘေးဘီဝဲယာကို ကြည့်လိုက် ပြီးမှ  သံဒိုင့်ကို သေချာကြည့်ပြီး…

" ခဏနေ  နုလွင်ရဲ့ မင်းသားလေး  ပွဲမကနိုင်ပဲ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်"

အန်တီနုလွင်က အဲလိုပြောလာတော့လည်း သံဒိုင် ထမင်းကို ဖိစားရပြီပေါ့…။

" အန်တီလည်း သားကို သိပ်လွမ်းနေတာပါ  သားရယ်…အန်တီ သူငယ်ချင်းမက တစ်ပတ်ပဲ နေရမယ်လို့ဟာ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တယ်  မသိဘူး  .. နောက်တစ်ပတ် ထပ်ရလို့ နေပါဦးလည်းတားနေလို့  နေပေးခဲ့ရတာ…သူကမှ  အန်တီနဲ့ တွေ့ချင်လို့ပိုက်ဆံတွေ အကုန်ခံပြီး  သက်သက် လာခဲ့တာဆိုတော့ နေပေးရတာ  ပေါ့ကွယ်"

" ကျနော်က  ဒေါ်ဝါနုနုလွင် ဘဝမှာ အရေးမှ  မပါတာကို  အရေးမကြီးပါဘူးဗျာ"

" သားရယ် အဲ့လိုတော့  မပြောပါနဲ့ကွယ်..အိမ်မှာနေရင် အဝေးရောက်တဲ့ သားရင်းကို လွမ်းရတယ်…ခု ရန်ကုန်သွားတော့ နှစ်ယောက်လုံးကို လွမ်းရတယ်ဆိုတာ သိပါကွယ်.. ယောင်္ကျားလေးလည်း ဖြစ်တယ်ကလေးလည်း မဟုတ်တော့ပဲနဲ့ စကားကို အဲလိုမပြောချင်ပါနဲ့ "

" အန်တီနုလွင်က ကျနော် သေလောက်အောင်  လွမ်းနေရတာကို သိမှမသိပဲဗျ "

သံဒိုင် အသံက ပြောရင်းနဲ့ တိုးဝင်သွားတော့ အန်တီက ပြူးပြူးလေး ကြည့်နေပြီး……

" သားရယ်…အန်တီလဲ ဘာထူးမှာလဲ  အတူတူပဲပေါ့" 

ဆိုပြီး သူမလည်းခံစားမှု့လေးနဲ့  နှစ်သိမ့်ရှာတော့သည်။

" ဟုတ်…အန်တီနုလွင်"

သံဒိုင် ထမင်း ဆက်စားနေရင်းမှပဲ  မင်းဇင်ကို သတိရလာလို့……

" မင်းဇင် ကရော အန်တီ အဆက်အသွယ် ရခဲ့လား…အဆင်ပြေလား"

" အင်း ပြေပါတယ် တဲ့…ခုက ဘရာဇီးဆိပ်ကမ်းမှာ ရောက်နေတာတဲ့..သားအတွက်..သူ့ဦးလေး ပြန်တာ သိတော့ လက်ဆောင်ထုပ်လေးပေး  ခိုင်းလိုက်သတဲ့…သူတို့ တူဝရီးကလည်း  လမ်းကြောင်းခြင်း မတူတော့ သူ့ဦလေးဖြစ်သူမှာ သက်သက် သွားယူခဲ့ရသတဲ့လေ"

မျက်နှာနဲ့ မျက်လုံးကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေကို ဖတ်လေ့ဖတ်ထ ရှိတဲ့ သံဒိုင်က အန်တီနုလွင် မင်းဇင်အကြောင်း ပြောတာကို သိပ်အားမရဘူး လို့ ခံစားသိနဲ့ သိလိုက်သည်။

" မင်းဇင် အဆင် ပြေပါတယ်နော် အန်တီနုလွင်"

သံဒိုင်  ထမင်းစားတာ ရပ်ပြီး   အန်တီနုလွင် မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီး ထပ်မေးလိုက်သည်။

" ပြေပါတယ် သားရယ်…အန်တီ့ အတွက်လည်း ပိုက်ဆံတွေ အများကြီး ပို့ထားပါတယ်…ဒါမဲ့ သူမျော်မှန်းထားသလို ဖြစ်ဖို့တော့ မလွယ်သေး ဘူးသိရတယ်…"

" ကျန်းမာရေးကရော"

" ကောင်းတယ်လို့ ဖုန်းပြောရင်းနဲ့တော့ ပြောရှာပါတယ် သားရယ်…ပိုက်ဆံတွေကတော့  အများကြီးကွယ်... ပို့ထားတာ…အန်တီလည်း  တစ်ဝက်ပဲ ယူခဲ့ပြီး တစ်ဝက်တော့ သူ့ကြီးကြီးဆီပဲ  ဘဏ်သာ သူ့နာမည်နဲ့ အပ်ခိုင်းထား  လိုက်တယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ  အဆင်ပြေရင် ပြီးတာပါပဲ"

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်က ဒီလိုပြောလာတော့လည်း စိတ်အေးရပါသည်။ အန်တီက နောက်ပြောင်ပြောဆိုပြီး လီဆယ်စကားတွေ ဆိုတတ်တဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်မှ မဟုတ်တာ…

" ဦးလတ်ရဲ့ အမက ရန်ကုန်မှာ နေဖို့ ခေါ်သေးလား အန်တီနုလွင်"

" ခေါ်သေးတယ်…မလာနိုင်ဘူး ပြောခဲ့တယ်"

" ဟုတ်! အန်တီက ဘယ်လို ပြောခဲ့လိုက်တာလဲ"

အန်တီနုလွင် သံဒိုင်ကို တစ်ချက် ကြည့်လာပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။ ကိုင်ထားတဲ့ ဇွန်းနဲ့ခရင်းကို ချလိုက်ကာ တစ်ရှုူး လေးခေါက်ပြီး ပါးစပ်ကို သုတ်လိုက်သေးသည်။ ဖန်ခွက်ထဲက ရေကို သောက်လိုက်ပြီးမှ……

" တရားခံစစ် စစ်နေရအောင်  ကျမက ရှင့်တရားခံ မဟုတ်ဘူး…တကယ်ထဲ လူကို  အပေါက်စေ့ လိုက်မေးနေတော့တယ်"

" သိချင်လိုပါ  ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ရယ်"

" ဘယ်လို ပြောခဲ့တာလဲ သိချင်နေတာ ဟုတ်"

" ဟုတ်ကဲ့"

" ကျမ မလာနိုင်တော့ဘူးလို့ ယောကျ်ားလည်း  ရနေပြီလို့ ပြောခဲ့လိုက်တယ်…အဲယောကျ်ား  ကလည်း သား မင်းဇင်ရဲ့ သူငယ်ချင်းလို့…သူ့နာမည်က  "ကိုငယ်သံဒိုင်" လို့ ပြောခဲ့  လိုက်တယ်…ကဲ ကျေနပ်ပြီလား"

" တကယ် ပြောခဲ့ရင်  ကောင်းတာပေါ့  ဟီး!"

ပါးစပ်က မဆဲတတ်တဲ့  အန်တီနုလွင်က အောက်နှုတ်ခမ်းကို အပေါ်သွားနဲ့ ကိုက်ပြီး နှုတ်ခေါင်းရှုံ့ပြတယ်လေ…။ အဲလို အမှုအရာ မြင်လိုက်ရရင် သံဒိုင်ကမရ ။ ချက်ခြင်း ထကြွလေတော့ စားပွဲအောက်က အန်တီနုလွင် ခြေထောက်ကို သူ့ ခြေထောက်နဲ့ပဲ  လှမ်းပွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ 

လိင်စိတ်တို့ မည်သည် သူ့ထလာချင်ပြီဆိုရင် ရုတ်တရက် ထတောက်တဲ့ မီးလို တဟုန်းဟုန်း ထတောက်တတ်သည်။ မီးကလောင်စရာမရှိရင် ပြန်ငြိမ်းသွားပေမဲ့ သံဒိုင့်မှာတော့ ကိစ္စမပြီးမချင်း ပြန်ငြိမ်းဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။ ထမင်းဖိုး ပိုက်ဆံ ဇွတ်ရှင်းလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ဇွတ်ထပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားလို့ ပြောရပေမဲ့  သံဒိုင်ကသာ ဇွတ်လောနေတာပါ ။ အန်တီနုလွင်က ပုံမှန်။ ဆိုင်ကယ်စီးလာရင်းမှ သံဒိုင်က……

" အန်တီနုလွင် ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ကိုင်  ထားပေးပါ…ဒီကောင် သိပ်ထောင်နေပြီ"

အန်တီ နုလွင်ကလည်း အလိုက်သိပါသည်။ ခါး ဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုဖြုတ်ပြီး ပုဆိုးပေါ်ကနေ အငယ်ကောင်ကို ပွတ်ကိုင်ပေးရှာသည်။ ဆိုင်ကယ်ကို  အရှိန်မြန်မြန် စီးချင်တဲ့ သံဒိုင်တို့ ဒီလို အခြေအနေမျိုးမှာကျ  လီဗာ လျှော့ပြီး ဘီးလှိမ့်ရုံသာ မောင်းနှင်နေမိတော့သည်။ အိမ်ကို မြန်မြန်ပြန်ရောက်ရင် မြန်မြန် လုပ်ရမည် ဖြစ်သော်လည်း  အခုအချိန်က လက်တွေ့ မဟုတ်ပါလား…။

အန်တီနုလွင်တို့ အိမ်မရောက်ခင် လူပြတ်တဲ့ လမ်းကြားက သစ်ပင်အောက်အရောက် သံဒိုင် ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်ပြစ်လိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်ကို  အရင် ဆင်းခိုင်းလိုက်ပြီး သံဒိုင်က  နောက်မှ လိုက်ဆင်းကာ  သစ်ပင် ပင်စည် အကွယ်ထိ အန်တီ့ကို ဆွဲခေါ်သွားလိုက်သည်။

ပင်စည်အကွယ် ရောက်လိုက်ကာမှ ဝေးကွာနေရတဲ့  အန်တီ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က  ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ် ကနေပဲ ဖိဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်တစ်ဖက်က အန်တီနုလွင်ရဲ့  ပစ္စည်းကြီးရှိရှာဆီသို့ ထမီအောက်က အောက်ခံ တစ်ထပ် ပါမှန်းတော့ စမ်းမိလိုက်သေးသည်။ အမွှေးတွေကို ခပ်ကြမ်း ကြမ်း  ဆွဲယူပြစ်သလို အကွဲကြောင်းနေရာကို လည်း ပွတ်ဆွဲပြစ်မိသည်။

အသက်အောင့်ပြီး နှုတ်ခမ်း စုပ်နေသော သံဒိုင်အသက်ရှုဖို့ အန်တီနုလွင် နှုတ်ခမ်းက ခွာလိုက်မှ အန်တီနုလွင်က……

" သားရယ် အိမ်ရောက်မှ လုပ်ကြရအောင်ကွယ်" လို့ ပြောပြီး သံဒိုင့် လက်တွေကို အသာအယာလေး ဖယ်ချ လိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်က သူ့လက်တွေကို အသာလေးဖယ်ချ လိုက်တာကို သံဒိုင်ဒေါသ တစ်ချက်လေးဖြစ်သွားသည်။ မိမိလုပ်ချ င်နေတာကို အငြင်းခံလိုက်ရရင် ဖြစ်နေကျ  ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ ဒေါသ။

" အန်တီလည်း သိပ်လိုချင်နေတာပါ သားရယ်  တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားရင် မကောင်း ဘူးလေ"

" အဲဒီတော့"

" အိမ်ရောက်မှပဲ  သားစိတ်ကြိုက်ကွယ်"

" သိပ်လုပ်ချင်နေတာဗျ  နော်   ဟင်းးးး"

သံဒိုင် မိမိအသံက  ဒေါသသံလေး စွက်ပြီး…ကာမရမ္မက်နဲ့အတူ  နှာမှုတ်သံကြီး ပြင်းသွား ကြောင်းလည်း  သိပါသည်။

" ဒါဆိုလည်း  မြန်မြန်လာဗျာ"

သံဒိုင် အန်တီနုလွင် လက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲပြီး ဆိုင်ကယ်ဆီ ပြန်သွားလိုက်တော့သည်။ အန်တီနုလွင် ကလည်း ရှောရှောရှုရှု အမြန်လေး လှမ်းပြီး လိုက်လာပေးသည်။ ဒီနေရာမျိုးမှာ မိမိလူက ဘာကို အရေးတကြီး လိုအပ်နေတာကို အလိုက်မသိပဲ ဂျစ်ကန်ကန်ပေကပ်ကပ်နဲ့  ကလေးလိုလို ခွေးလိုလို  ဆိုးချင်တဲ့ မိန်းကလေးမျိုး ဆိုလျှင် သံဒိုင်  ဒေါသဖြစ်ဖြစ်နဲ့  ကြိုးတုပ်ပြီး လိမ့်ရိုက် မိပေလိမ့်မည်။

ချစ်တာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဆိုးနွဲ့ချင်တဲ့  မိန်းကလေးများအဖို့ နေရာတိုင်း တော့  မကောင်းလှပေ။ လမ်းဘေးမှာ မလုပ်သင့်ဖူးဆိုတာ သံဒိုင် သတိ တစ်ချက်နဲ့ သိလိုက်သော်လည်း မိမိလက်ကို ဖယ်ခွာပြစ်တာကို  စိတ်တိုင်းမကျလှ။ အန်တီနုလွင် ခြံတံခါးဖွင့်နေတာ ကြာလိုက်တာလို့ ထင်ရအောင်  သံဒိုင့်စိတ်တွေလောနေမိရသည်။ ခြံတံခါးဖွင့်သွားတော့ ရပ်သွားတဲ့စက်ကို ပြန်မနိုးတော့ပဲ  ဒီအတိုင်း တွန်းလိုက်ပြီး ခြံဝန်းထဲဝင်လိုက်သည်။ ခြံတံခါး ပြန်ပိတ်နေတဲ့ အန်တီနုလွင်ကို……

" အဲဒီ တံခါးနားကပဲ  စောင့်"

လို့ သံဒိုင် အမိန့် ပေးသလို အန်တီ့ကို ပြောပြစ်လိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်လည်း  သံဒိုင့် အခြေအနေကို ရိပ်မိသလားတော့  မသိဘူး…အနောက်အပြောင် စကားသံ မဟုတ်ပဲဖြင့်……

" ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်" လို့ ရိုရိုသေသေပြန်ပြောရှာ ပါသည်။

သံဒိုင် ဆိုင်ကယ်ကို အိမ်ရှေ့ထိသွားထားလိုက်ပြီး အန်တီနုလွင်ရှိရာ ခြံတံခါးဆီပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်က ခြံသော့လေး ကိုင်ပြီး မတ်မတ်ရပ်လို့ စောင့်နေရှာသည်။ အနီးနား ရောက်လာတဲ့ သံဒိုင်က အန်တီ့ မျက်နှာကို ဆွဲယူနမ်းလိုက်ပြီး  အန်တီနုလွင်ရဲ့ နှာခေါင်း ချွန်ချွန်ကြီးကို  သွားနဲ့ကိုက်လိုက်သေးသည်။

" အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားလား"

" ဘောင်းဘီ မပါဘူး စကဒ်ပဲ ပါတယ် သား"

သံဒိုင် ထမီရော အတွင်းခံ စကဒ်ရောကိုအောက် ကနေမပြီး အန်တီ့ဖင်ကြီးပေါ်ကို လှန်တင်ပြစ် လိုက်သည်။

" အိမ်ထဲထိ သွားအောင်ပါ သားရယ်… ပတ်ဝန်းကျင် အိမ်တွေက မြင်ကုန်ရင် မကောင်းဘူးလေ…"

" ဘယ်သူမှ မမြင်ဘူး…နှစ်ဖက်လုံး အဘိုးကြီး  အဘွားကြီးတွေပဲ ရှိတာ  အိပ်ယာဝင်ကုန်ပြီ  အဲ မြင်လည်းဂရုမစိုက်ဘူး…ကိုယ်အိမ်ဝန်းထဲ  ကိုယ်လုပ်တာ…ကျနော် ကျမ လုပ်ပါရစေ  ဆိုပြီး  သူတို့ကို တင်ပြနေရဦးမှာလားဗျ "

သံဒိုင် စကားပြောရင်း နောက်ကျောကနေ အန်တီ့ အတွင်းခံ အင်္ကျီချိတ်တွေ ဖြုတ်နေလိုက်သည်။

" ခက်ပါလား  သားရယ်"

ချိတ်တွေ ဖြုတ်ပြီးသွားတဲ့ သံဒိုင်က လက်နဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးကို… "ဖြန်းကနဲ" မြည်အောင် ရိုက်ချ လိုက်တော့ အန်တီခမျာ  "အာ" လို့  အော်ရှာသည်။

" စကားမများနဲ့ဗျာ  များရင် ထပ်ရိုက်မယ်"

လို့ သံဒိုင် ကြိမ်းမောင်းလိုက်ရင်း အန်တီနုလွင် ပစ္စည်းကြီးကို ဆိုးဆိုးဇက်ဇက် ဇွတ် နှိုက်လိုက်တော့သည်။ အန်တီနုလွင်က နောက်ကနေ လူချင်းကပ်ပြီး နှိုက်ပေးနေတဲ့ သံဒိုင်ကို  လက်နောက်ပြန် လှမ်းပြီး  သံဒိုင်ရဲ့ မာကျောကျစ်လစ်တဲ့ ဖင်ကို ပြန်ဖိနှိပ်ကုတ်ဆွဲနေတော့သည်။ 

အိမ် အလုပ်လုပ်ရတဲ့  အိမ်ရှင်မကောင်းတစ် ယောက်မို့  အန်တီနုလွင်မှာ လက်သည်းရှည် မထားနိုင်လို့သာ လက်သည်းရှည်ရှိလျှင် လက်သည်းတွေနဲ့ သံဒိုင့်ဖင်ကို ကုတ်ခြစ်ဆွဲမှာ သေချာသည်။ အရိုင်း အကြမ်းဆန်တဲ့ လိင်စိတ် တစ်မျိုးရဲ့  အစမဟုတ်ပါလား။

" ရှေ့ကို  ကုန်းလိုက်" 

လို့ သံဒိုင် ပြောပြီးတော့ အန်တီနုလွင် ကုန်းပေးလေးတော့ သံဒိုင် သူ့ကောင်ကို တံတွေးပင် မစွတ်တော့ပဲ အန်တီ့ ပစ္စည်းကြီးထဲ ဇွတ်တေ့ထည့်လိုက်သည် ။ ဇိကနဲ လိင်တန်ကြီးဝင်လာပြီး သံဒိုင်က ဇွတ် ဆောင့်လိုက်တဲ့ အချိန် ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ကြီး အော်လိုက်တာက……

" အားးးးးးး" တဲ့…။

" ဖြန်း  ဖြန်း"

သံဒိုင်  အန်တီနုလွင် ဖင်ကို နှစ်ချက်ဆက်ရိုက်ပြီး…"မအော်နဲ့"လို့  ဟောက်လိုက်ရင်း "သွား"လို့ အမိန့်ပေး စေခိုင်းလိုက်သည်။ အန်တီနုလွင် ရှေ့ကနေ ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနဲ့ ဖြေးဖြေးခြင်း သွားနေတော့  သံဒိုင်က နောက်ကနေ ဝင်ပြီးသွားတဲ့ လိင်တန် ကျွတ်မထွက်အောင် အန်တီ့ဖင်ကြီးကို အသာထိန်းကိုင်ရင်း လိုက်ရသည်။

" နည်းနည်းလေး  မြန်မြန်သွားဗျာ"

" ဟိုထဲမှာ  လိင်တံကြီး  ထည့်ထားတာကို  နုလွင်က ဘယ်လို မြန်မြန်သွားလို့ရမှာလဲ"

" သွားတတ်သလိုသွား"

" ဖြန်း…"

" ဖြန်း…"

" ဖြန်း…"

" ဖြန်း…"

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ရဲ့ တင်ပါးကြီးကို လိမ့်ရိုက် ပြစ်လိုက်သည်။ ဘယ်လောက်ပဲ ဝေးဝေး သွားပါများ ခရီးရ  ဆိုတာလို  "လိပ်" ကလေးလို တစ်ရွှေ့ရွှေ့ လာခဲ့ကျတဲ့  နှစ်ယောက်သား အိမ်တံခါးဝရှေ့ထိတော့ ရောက်လာကြပါပြီ။ ခြံသော့နဲ့အိမ်သော့ တွဲထားခဲ့တဲ့ အန်တီ ကိုင်နေကျသော့လေးနဲ့ အန်တီ ဖွင့်နေတုန်းမှာလဲ သံဒိုင် နောက်ကနေ လုပ်သည်။

တံခါးလည်း ပွင့်သွားတော့  အန်တီနုလွင်ခမျာ ရှေ့ဆက် မသွားနိုင်တော့ပဲ အောက်ကို တစ်ဖြည်းဖြည်း နှိမ့်ပြီး  လေးဘက် ကုန်းပေးရှာတော့သည်။ သံဒိုင်လည်း ဒီအနေအထား ရောက်မှ အားရပါးရ ကိုင်ဆွဲ လုပ်တော့သည်။ လုပ်နေရင်းမှအရှိန်ခဏ လျှော့ချိန်မှာ  အန်တီ့ဖင်ကြီးကို ရိုက်ပြစ်သေးသည်။

" နုလွင်ကို မရိုက်ပါနဲ့တော့ သားရယ်"

" ရိုက်မယ် ဒီထက် နာအောင်ရိုက်မယ်"

" ကောင်းပေမဲ့  နာတယ် သားရဲ့"

" နောက်တစ်ခါဆို အဖုတ်ကိုပါ တုတ်နဲ့ရိုက်မယ်"

" နုလွင်က အဲလောက် အကြမ်းကြီး မခံစားချင် ဘူး…မလုပ်ပါနဲ့  သားရယ်"

" လုပ်ချင်နေတာကို  ငြင်းဦးမှာလား  ကဲကွာ"

" ဖြန်း!   ဖြန်း!"

" အာ! သားရယ်…နေရာသင့်ရင် ဘယ်နှစ်ခါများ  ငြင်းဖူးလို့လဲကွယ်"

" ပြီးရော့…အင်း  အင်း အင်း  အင်း…တောက်!  ဘာလို့  ဒီလောက်တောင် လုပ်လို့ ကောင်းနေ  ရတာလဲ" သံဒိုင်လုပ်သည်…လုပ်သည်…လုပ်မိသည်… ဆက်ကာဆက်ကာ  လုပ်မိသည်လုပ်နေသည်။

" ဘာလို့  ဒီလောက် ကောင်းနေတာလဲ မေးနေ  တာဖြေလေဗျ "

" နုလွင်ဟာကြီးနဲ့ သားရဲ့လိင်တံကြီး လိုက်ဖက် လို့တဲ့လေ…ကောင်းရင် နုလွင်ကို မညှာပဲ  လုပ်ပြစ်ပေါ့လို့"

" လုပ်နေတာပဲ လုပ်နေတာကို အားမရတာလား"

သံဒိုင် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့  ကြမ်းသတဲ့ကြမ်းပြီး ဆောင့်လုပ်ပြစ်မိသည်။

" အင်းးးးးး အင်းးးးးးးးအင်းးးးးးးး  အင်းးးးးးး"

" အီးးးးးးအီးး  အားးးးးးးး  အားးးးးးး"

" လုပ်ပေးနေတာ အားမရဘူးလား" နားရင်း  လုပ်ချက်နှေးပြီး မေးလိုက်တော့…

" သားရဲ့ လိင်တံကြီးနဲ့ လုပ်ပေးတာမှ မကြိုက်  နုလွင်   မိန်းမမိုက် ဖြစ်သွားမှာပေါ့  နုလွင်က မိန်းမမိုက်တစ်ယောက် မဟုတ်ဘူး  လေကွယ်.."

အန်တီ နုလွင် သူ့ကိုယ်တိုင်ကပဲ ထန်နေလို့လား သံဒိုင်ပိုကောင်းပြီး မြန်မြန်ပြီးအောင်ပဲ နှာစကား ပြောပေးနေတာလား မျ က်နှာမမြင်ရတော့ သံဒိုင် သေချာမခန့်မှန်းနိုင်ပေမဲ့ လေသံနား ထောင်ကြည့်ရသလောက်တော့ အန်တီနုလွင် လည်း  ထန်ပြီး ကောင်းနေပြီ။ သံဒိုင် လုပ်ချက်တွေ အရှိန်ပြန်တင်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်ပူပူတွေ  အန်တီနုလွင် ပစ္စည်းထဲ ပန်းထည့်  ပွဲသိမ်းလိုက်တော့သည်။

" ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် သားရယ်"

" ဟုတ်…ဒါမဲ့ ရေမချိုးခင်လေး"

" ဟင်! ထောင်လည်း ထောင်နိုင်တဲ့ ကိုဖိုးထောင်

သံဒိုင်တို့  အန်တီနုလွင် အခန်းထဲရောက်ပြီးလို့ အိပ်ယာပေါ် နားပြီး ခဏအကြာမှ အန်တီက ရေချိုးတော့မလို ဆိုပြီး အိပ်ယာပေါ်က ထလိုက် တော့သည်။ သံဒိုင့်အငယ်ကောင်က ပြန်မတ်နေပြန်ပြီလေ ။

ဒီကောင်ကြီးကလည်း အဝစားပြီးရင် ထပ်မစား ချင်ပေမဲ့ တစ်ခါလောက်နဲ့တော့ ရောင့်ရဲ့ တင်းတိမ်တယ်လို့ မရှိဘူး…။ စိတ်ကျေနပ်မှု့အပြည့်နဲ့  သုတ်ထွက်လိုက်ရမှ ကျေနပ်တင်းတိမ်နိုင်တယ် ဆိုတာမျိုး။ အန်တီနုလွင် အဝတ်အစားတွေ အားလုံးချွတ်ပြီး ထမီလေး  ရင်လျားလိုက်ပြီးမှ…သံဒိုင်နား လာပြီး ……

" နုလွင်ကို  ဘယ်လို လုပ်ချင်သေးတာလဲ"

" မျိုးစုံကို ဆွဲလုပ်ပြစ်ချ င်တာ…ခုတော့ ပြီးအောင် စုပ်ပေးဦး…တစ်ချောင်းလုံး အပြည့်စုပ်ပေး… ဒီနေ့ ဘာဖြစ်နေလဲ မသိဘူး…အန်တီ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီးပဲ  လုပ်ပြစ်ချ င်နေတာ"

" လိင်စိတ်က ဖြစ်တတ်ပါတယ် သား…အမျိုးမျိုး ပေါ့…"

" အန်တီက  သိနေတယ်ပေါ့"

" သိတာပေါ့ ကိုယ်ဟာထဲကို  ဒီလောက်ကြီး  လုပ်နေတာချည်းကို"

အန်တီက လက်နဲ့ သံဒိုင့် လိင်တန်ကို လှမ်းကိုင် ပွတ်တော့သည်။ သံဒိုင် အိပ်ယာပေါ်မှ အောက်ကို ခြေချ ထိုင်လိုက်ပြီး…အန်တီနုလွင်နဲ့ ပထမဆုံး ဆုံတွေ့တုန်းကလို့ အနေအထားဖြစ်အောင် ပုံစံချလိုက်သည်။ သံဒိုင် လိုချင်တဲ့ အနေအထားရောက်မှ အိပ်ယာပေါ် လက်ပြန်ထောက်ပြီး ခါးကို ကော့ပေးကာ အန်တီနုလွင်ကို စုပ်ခိုင်း လိုက်တော့သည်။ အန်တီနုလွင် စုပ်သည်။

ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို စုပ်ပေးသည်။ ငုံထားရင်း သွားတွေနဲ့တောင် ကိုက်လိုက်သေးသည်။ သံဒိုင် လိင်တန်ကိုက်ခံရတာ နာသည်။ ဒါမဲ့ ကြို က်သည်။ အန်တီနုလွင်က ဂွေးဥတစ်လုံးကို  ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး စွတ်စုပ် လိုက်လို့…သံဒိုင်

" အောင်မလေးဗျ …" လို့  အော်ယူရသည်အထိ အန်တီကလည်း ကြမ်းသည်။

ထောက်ထားတဲ့ လက်ကိုဖြုတ်ပြီး အိပ်ယာကို ပက်လက် အိပ်လိုက်ရင်း အန်တီနုလွင်ရဲ့ အစုပ်ပညာခန်း  အစွမ်းကို ကောင်းကောင်း ကြီးခံစားပေးနေလိုက်သည်။ သံဒိုင် ပက်လက် အိပ်လိုက်ပြန်တော့  အန်တီနုလွင်က မကြမ်း ပေးတော့ သာသာယာယာပြု စုပေးရှာသည်။ 

သံဒိုင်က တစ်ခါ လက်ထောက် ထပြီး အန်တီနုလွင် စုပ်ပေးနေတာကို ကြည့်လိုက်ပြန်တော့…ခပ်ကြမ်းမြန်မြန်စုပ်ပေးရှာပြန်သည် ။ တံတွေးတွေ စိုနေတဲ့ အရာကို  အားရပါးရကြီး စုပ်လိုက်လေတော့ အစိုဓါတ်နဲ့ လေစုပ်သံတို့ ပေါင်းပြီး…  "ရှာယွီးးး  ရှာယွီးးး" မြည်သံက တစ်ခန်းလုံး  ညံ့နေရော့…။

သံဒိုင် လွဲအိပ် ခံစားပြန်တော့ အန်တီနုလွင်က စုပ်ချက်အခန်း တစ်ပြန်ရပ်ပြီး လျှာအစွမ်းကို ပြန်ပြပြန်တော့သည်။ လျှာနဲ့က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ယှက်လည်း နာကျင်စေတာမျိုး မှ မဟုတ်တာ။ အန်တီနုလွင် စုပ်ပေးလုပ်ပေးနေတာမျိုးက သံဒိုင်ကြည့်ဖူးခဲ့တဲ့ အပြာကားတစ်ချို့က သရုပ်ဆောင် ခပ်ညံ့ညံ့နဲ့ ပိုက်ဆံရရုံဇာတ်ကား ရိုက်တဲ့ pornstar ကောင်မလို မဟုတ်ဘူး… ။

မိမိလုပ်ကိုင်နေတဲ့ အလုပ်ကို ပရှော်ဖက်ရှင်နယ် ပီသစွာ စိတ်ပါလက်ပါ သရုပ်ဆောင်တတ်တဲ့ pro pornstar တစ်ယောက်လို။ အန်တီနုလွင်က သရုပ်ဆောင်ပြနေတာလည်း မဟုတ်တော့ သံဒိုင်မှာပိုပြီးအရသာရှိလှသည်။

အန်တီနုလွင်ရဲ့ လျှာအစွမ်းတွေနဲ့  သံဒိုင်ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာတော့ ထထိုင်လိုက်တော့သည်။ အန်တီနုလွင်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဘေးတွေမှာ ကပိုကရို ဝဲကျ နေတဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိမ်းပေးပြီး ခေါင်းနောက်ကို စုကိုင်ပြစ်သည်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုကိုင်ထားတဲ့ ဆံပင်တွေကို ဘက်ဖက်လက် တစ်ခုတည်းနဲ့ ပြောင်းကိုင်လိုက်ပြီး  ညာဖက်လက်က လိင်တန်အရင်းကို ဖိပြီး  လိင်တန် ပိုရှည်ထွက်လာအောင် လုပ်ပြီးအန်တီနုလွင်ကို  စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။

" စုပ် အန်တီ  ကြမ်းကြမ်းစုပ်ပေး"

အန်တီနုလွင်က  ပါးစပ်ထဲကနေ မချွတ်တမ်း စုပ်ပေးနေလိုက်တော့…သံဒိုင် " တအားအား"အော်ပြီး ကောင်းနေရပြီကော…

ထည့်သည်။ သံဒိုင် သူ့လိင်တန်ကို အန်တီ့ ပါးစပ်ထဲကို အဆုံးထိထည့်သည်။ ငုံ့သည်။ အန်တီ ကလည်း သံဒိုင့်လိင်တန်ကို အဆုံးထိ ငုံ့သည်။ သိသည်။ သံဒိုင် သူ့လိင်တန်ကို အဆုံးထိငုံ့ပေးလို့ အန်တီ ပျို့အန်ချ င်မှန်းသိသည်။ ထိန်းသည်။ ပျို့အန်ချ င်ပေမဲ့ အန်တီ ထိန်းသည်။

သံဒိုင်လုံးဝကို ပြီးချင်လာတော့ ညာဖက်လက် နဲ့ အန်တီနုလွင် ခေါင်းကို ဖိနိပ်လိုက်ပြီး အဆုံးတကာ့ အဆုံးထိဖိသွင်းလိုက်ရင်း… သုတ်ရည်ထုတ်ပြီး  ပြီးပြစ်လိုက်တော့သည်။ 

" အာ အား  အား  အန်တီနုလွင်ရေ  အား!" 

နောက်ဆုံးလက်ကျန် ကုန်အောင်ထိ သံဒိုင်ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ရင်း  အန်တီ့ခေါင်းကို ဆီးစပ်အရင်းက ခွာပြီး  အန်တီနုလွင်မျက်နှာ ကို ကြည့်လိုက်တော့…

မျက်ရည်ဝိုင်းနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့…အန်တီနုလွင် သံဒိုင့်ကို ပြန်ကြည့်ရှာသည်။ လှုပ်လှုပ်သွားတဲ့ လည်ချောင်းကို ကြည့်ပြီး အန်တီနုလွင် သူ့သုတ်ရည်တွေကို  ဖြည်းဖြည်းခြင်း မြို့ချ နေမှန်းသိသည်။

သုတ်ရည် ထွက်များခဲ့တယ်နဲ့ တူသည် ။ ဒီလောက် မြို့ချနေတာကို ပါးစပ်မှတဆင့် အာခေါင်ထိပ် ဆီကနေ သုတ်ရည်တွေက အန်တီနုလွင်ရဲ့ နှာခေါင်းချွန်ချွန် အပေါက်ကနေ အပြင်သို့  ပြန်ထွက်လာနေသည်။ ပြန်ထွက်လာတဲ့ နှာခေါင်းပေါက်နားက အရည်တွေကို အန်တီက သူ့လက်နဲ့ပဲ သုတ်မလို့လုပ်တော့  သံဒိုင် အန်တီ့ လက်ကို တားပြီး ခေါင်းရမ်းပြလိုက်သည်။ 

ပြီးမှ သံဒိုင်က သူ့လက်နဲ့ပဲ သာသာယာယာလေး သေချာ သုတ်ပေးလိုက်မိသည်။ အရည်တွေက များနေလို့ သံဒိုင် သူ့ပုဆိုးကို လှမ်းဆွဲယူပြီး  ထပ်သုတ်ပေးရသေးသည်။ သုတ်ပေးပြီးမှ  သံဒိုင် အန်တီနုလွင် ကို မြတ်နိုး တန်ဖိုးထားခြင်းများစွာနဲ့ အနမ်းတစ်ပွင့် ခြွေပေးမိတော့သည်။

" သား အိပ်ချင် အိပ်နှင့်တော့လေ နော်"

" ဟုတ် ခုနက ပျို့ပြီးမအန်ချ င်ဘူးလား"

" သားဟာကြီးက အာခံတွင်းထဲထိ ရောက်တယ်  ပျို့ပျို့ပြီး  အန်ချင်တာပေါ့…ဒါမဲ့ ဆွဲထုတ်  လိုက်ရင်  သား  ခံစားနေရတဲ့ အရသာလေး  ပျက်သွားမှာစိုးလို့  ထိန်းထားရတာပေါ့. မျက်ရည်တောင် လည်သွားတယ်"

ပြောပြပြီး  အန်တီက မျက်ရည်လက်ကျန် လေးတွေ သုတ်လိုက်သေးသည်။

" ဘာဖြစ်လို့  အန်တီက ဒီလောက်ကြီး သိပြီး  လုပ်ပေးရတာတဲ့လဲ"

" သားကို  အန်တီ သိပ်ချစ်လို့ပေါ့ သားရယ်"

" ဟုတ် ကျ နော်လည်း သိပ်ချစ်တယ်"

" အရည်တွေကလည်း  ထွက်လိုက်တာကွယ်  မြို့ချလို့ကို မနိုင်ဘူး..နှာခေါင်းပေါက်ကနေ  တောင် ပြန်ထွက်ရတယ်လို့…သိပ်သုတ်သန်တာပဲနော်  သား က"

" အန်တီ သွားကတည်းက  မာစတာဘိ မလုပ်ပဲ  ဥ ထားတာလေ  ဟီး!"

" အန်တီ လုပ်ပေးတာ ကောင်းလား"

" ကောင်းတယ် အနက်ရှိုူ င်းဆုံးထိကောင်းတယ်..”

" ကျေနပ်လား"

" အဆုံးစွန့်ထိ  ကျေနပ်တယ်"

" ဒါဆို အိပ်တော့ ..အန်တီ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် .. ရန်ကုန်မှ သက်သက်သာသာ နေခဲ့ရတဲ့  ဝါနုနုလွင်တို့  မင်းသားလေးကို လုပ်ကျွေးပြုစု  ရဦးမှာပေါ့တော်"

" ဒီကလူကလည်း  " အလှနတ်ဖုရားမ" ကို  ကျေးဇူးတော် တင်ကြောင်းပါ ဗျာ"

အန်တီနုလွင် အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့မှ သံဒိုင် ကြည်နှုးဝမ်းမြောက် ပင်ပန်းခြင်းနဲ့ အတူ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တော့သည်။

" ချက်  ချက် ချ က်"

ဆိုတဲ့  နာရီလက်တံမြည် သံနဲ့ အတူ သံဒိုင် တစ်ရေးနိုးလာခဲ့သည်။ ဘယ်ဘက်မှာ အိပ်နေတဲ့  အန်တီနုလွင်ဆီက သက်ပြင်းချတဲ့ အသံတွေ ကြားနေရသလို့ အန်တီလက်က ပျော့ခွေနေတဲ့ သံဒိုင်လိင်တန် ကို လာလာဆွနေသည်။ သံဒိုင် ခေါင်းရင်းက  မီးခလုတ်ကို လက်နဲ့စမ်း ဖွင့်လိုက်သည်။

" ဒေါက်ကနဲ" 

မီးခလုတ်ဖွင့်သံ နဲ့ အတူ မှောင်နေရာ လင်းလာတော့ သံဒိုင် မျက်စိ့ ပြန်မှိတ်လိုက်ရသေးသည်။ မျက်လုံး ပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး အန်တီနုလွင်ဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့  အန်တီက သူ့ကို ကြည့်နေ ရှာသည်။

" တစ်ရေးနိုးပြီလား  သား"

" ဟုတ်…အန်တီ မအိပ်ရသေးဘူးလား"

" အိပ်မပျော်နေတာ သား…နုလွင် သိပ်လိုချင် နေတာ သားရဲ့ သားလည်း ပင်ပန်းပြီး အိပ် သွားတာ နှိုးရမှာ  သနားလို့ "

အန်တီနုလွင်က ပြောပြီး အသံမထွက်ပဲ ရယ်နေ သေးသည်။ လူကြီးရှက်ရင် ရယ်တတ်တာပဲလေ..။

" နှိုးလိုက် ပြီးနေတာပဲကို အန်တီရယ်"

" သားကို  သနားလို့ဆို"

" လုပ်ပေးမယ်"

" ဟိုဒင်းက ပျော့နေပြီ  တော်ရဲ့!"

" မခက်ပါဘူး တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး လက်မြှောက် လမ်းလျောက်ပြ"

" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"

ဝါး! အန်တီနုလွင်တို့  အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် သွက်လက် မြန်ဆန်နေပါပြီကော။ ဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်ကို ကောက်မ ချွတ်လိုက်တာများ…လျင်ပါတယ်ဆိုတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်  မိန်းကလေးတောင် အရှုံး ပေးရလိမ့်မည်။

အန်တီ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ မော်ဒယ်လ်တစ်ယောက်လို လမ်းလျောက်ပြသည်။ သံဒိုင် ကြည့်နေရင်း နှစ်ကြောင်းပြေးခဲ့တဲ့  အငယ်ကောင်တို့ ခေါင်း ထောင်ခဲ့ရပြန်ပြီလေ။ အန်တီက လက်နှစ်ဖက်လုံး မြှောက်ပြီး ပို့စ် အမျိုးမျိုးပေးရင်း အငယ်ကောင် ထောင်မှန်းသိ တော့  သံဒိုင့်နား ပြန်ကပ်လာသည်။

ထောင်နေတဲ့  အငယ်ကောင်ကို  ကိုင်ရင်း 

" သား  ဟာကြီးက လက်မြှေ ာက်ပြမှ ပိုထောင်  လာတယ်နော်… ဓါတ်ပုံဆရာတွေက  မော်ဒယ်လ်တွေကိုဒါတွေ ကြောင့် လက်မြှောက်ခိုင်းတာလား မသိဘူး"

" နည်းနည်းတော့ ပါမှာပေါ့…ဒါမဲ့ သူ့ရိုက်လိုက်တာကို ပိုလှပြီး ပိုစွဲဆောင်မှု့ရှိအောင်လို့  မြှောက်ခိုင်းတာ နေမှာပါ…ရိုက်ချက်တိုင်း  ကောင်းဖို့  ဓါတ်ပုံဆရာ အားလုံး  ကြိုးစားနေ  တာပဲလေ"

" အမယ်လေး နုလွင် သားက အကုန်သိနေပါ့ပဲ"

" လေ့လာထားရတာ…ဖေဖေတို့ ခေတ်ကဆို  ယောကျ်ားလေးမှန်ရင် ကားမောင်းတတ်ရမယ်  ဓါတ်ပုံရိုက်တတ်ရမယ် ဆိုပြီး ကြိုးစားခဲ့  ရတာတဲ့"

" အင်း!"

ဒီတစ်ခါတော့  အန်တီနုလွင်က  သိပ်တောင် စကားပြောချင်ပုံမရတော့ဘူး။ အင်း တစ်လုံးနဲ့ဖြတ်ပြီး  သံဒိုင့်အပေါ်  ဇွတ်တက်ခွတော့သည်။ သံဒိုင် အောက်ကနေပဲ ကော့ပင့်ပေးပြီး အန်တီနုလွင်ဆန္ဒ အလုံးစုံ ပြည့်ဝဖို့ လိုသလို လုပ်ပေးနေမိလိုက်သည်။

အချိန် ကြာပြီးနောက်မှာမှ  အန်တီနုလွင်လေး သံဒိုင့် အပေါ် မှောက်ကုန်းလာပြီး အသက်ရှုသံ မြန်မြန်နဲ့ …… 

" သား ဟာကြီးက မာနေသေးတယ်… လုပ်ပေးရဦးမလား  ဟင်း  ဟင်း ဟင်းးး"  လို့ မေးလာသေးသည်။

" ဒီကိစ္စ မနက်ဖြန်မှ ထပ်ရှင်းမယ်…အန်တီနုလွင် အိပ်ပါတော့" လို့  သံဒိုင်ပြောလိုက်တော့ အန်တီနုလွင် သံဒိုင့် အပေါ်ကဆင်းပြီး  သံဒိုင့်လက်မောင်းပဲ ခေါင်းအုံးပြီး  အိပ်သွားရှာတော့သည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း ( ၁၈ )

" သား  ထတော့လေ  မနက် ၈ နာရီတောင်   ကျော်နေပြီ……"

" အန်တီနုလွင် အနမ်းနဲ့ နှိုးမှ ထနိုင်မယ်"

" အန်တီ အိပ်ယာထတော့…နမ်းတာကျဘာဖြစ်  လို့  မနိုးလဲကွယ်"

အန်တီနုလွင်  အိပ်ယာထဲက သံဒိုင်ရဲ့ နဖူး လေးကို  အရင်နမ်းပေးလိုက်ပြီးမှ ပါးလေးတွေ ကို နမ်းပြီး…… 

" ထပါတော့ကွယ်"

လို့ ပြောလာတော့  သံဒိုင်က လက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ် မြှောက်လိုက်ပြီး  ဘာမှရှိမနေပေမဲ့ အပေါ်က တွဲလောင်းကြနေတဲ့ ကြိုးတစ်ခုကိုဆွဲပြီး ထသလိုလေးလုပ်ပြီး  အိပ်ယာ ထလိုက်တော့သည်။ အန်တီနုလွင်ကသံဒိုင့်ကို သေချ ာကြည့်နေရင်း

" ချစ်နေရတဲ့ သူတွေ့အဖို့မှာ  ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ  က ဘာလေးတွေ ဘယ်လိုလုပ်လုပ် ဘာစကား တွေ ပြောပြော ချစ်နေမိတော့တာပါလား…သားရယ်…ဒါနဲ့ အိမ်ပြန်ဦးမှာလား  သား"

" ဟုတ် ခဏ ပြန်လိုက်ဦးမယ်…အေးဆေးပါ ဖေဖေလည်း နေကောင်းပြီလေ ..ပြီးမှ ပြန်လာ ခဲ့မယ်"

" ဈေးလည်း ဝယ်ရဦးမှာဆိုတော့ သားနဲ့ လိုက် ခဲ့မယ်…သားတို့အိမ်ပဲ အရင်သွားတာပေါ့…သားဖေဖေနဲ့မေမေ အတွက် ပေးစရာတွေ ပါသေးလို့"

" ဟုတ်…"

" သား ဒီရက်တွေမှာ  အန်တီနဲ့ပဲ ထမင်းလာစားကွယ်  အကိုနဲ့အမကိုလည်း  အန်တီပြောထား လိုက်မယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ  ဘာဖြစ်လို့လဲ "

" မမေးနဲ့လေကွယ်…  လူကြီးက လာစားဆို  လာစားပေါ့"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ"

~~~~~~~~~~~~

သံဒိုင် မင်းဇင် ပေးလိုက်တယ်ဆိုတဲ့ အထုတ်ကို ဖောက်ကြည့်လိုက်တော့  အင်္ကျီနှစ်ထည်ပဲ တွေ့ရသည်။ အင်္ကျီနှစ်ထည်လုံး ဖြန့်ကြည့်လိုက်တော့မှ  စာရွက်ခေါက်လေးတစ်ခု ထွက်ကျ လာသည်။ စာရွက်ခေါက်လေးကို ဖြန့်ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့………

" သားကြီး ..ကိစ္စအားလုံးအတွက်   ကျေးဇူးတင်တယ်…လောကကြီးမှာ  ကိုယ်ဖြစ်ချင်သလို  ဖြစ်မလာခဲ့ရင်  လည်း…အဆင်ပြေသလိုလေးတော့ နေထိုင်တတ်ရတာပေါ့……"

မင်းဇင်စာက ဒါလေးပဲ…ဘာမှ မထူးခြား မတွေ့တာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးကို ပြောချင်တာက  ဒါပဲလားကွာလို့  သံဒိုင် တွေးမိရတော့သည်။

မင်းဇင်စာကို ဖတ်ပြီး မင်းဇင် စီးခဲ့တဲ့ ဆိုင်ကယ်ကို  သံဒိုင် ကြည့်မိလိုက်သေးသည်။ အန်တီနုလွင်ကလည်း မရောင်းနဲ့တော့ ဒီအတိုင်း ထားလိုက်ဆိုတော့ ဆိုင်ကယ်ကြီးကို မရောင်းဖြစ်ခဲ့ဘူး။ အန်တီနုလွင်နဲ့ ဖြစ်နေကြပြီ ဆိုတာ သိလို့ အရင်လို စကားမပြောချ င်……။

သူငယ်ချင်း မတော်ချင် တော့တာမျိုးလား…ဟင့် အင်!…မင်းဇင်လတ်ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်းက အဲလို လူတစ်ယောက် မဟုတ်သလို မိမိကလည်း  အချောင်သမား လူတန်စား… မဟုတ်ဘူး… ။ သံဒိုင် မင်းဇင်ရေးပေးလိုက်တဲ့ စာရွက်လေးကို ဒုတိယတစ်ခါ ပြန်ဖတ်ရန်ကြည့်လိုက်တော့မှ ရင်တွေ "ဒိန်းကနဲ"  ခုန်ပြီး လက်တွေ တုန်သွားသည်။

မင်းဇင် ဘယ်လက်နဲ့ ရေးပေးလိုက်တာ…အစ ဖတ်ဖတ်ခြင်းတုန်းက အကြောင်းအရာပဲ စိတ်ဝင်စားပြီး…ဘာတွေ ရေးပေးလိုက်ပါလိမ့် ဆိုတဲ့ သိချင်စိတ်ကြောင့်  သတိမထားမိခဲ့…။ လက်ရေးကို သေချာကြည့်လိုက်တော့မှ…ဗျည်းအက္ခရာတွေ ရေးပုံဝိုင်းပုံတွေက ညာလက်ရေးတာနဲ့ ဆင်တူသော်လည်း မောက်ချ ၊ဝစ္စပေါက်… အောက်ကမျှင့် သဝေထိုး  တစ်ချောင်းငင် ရေးပုံတွေက လုံးဝမတူတော့……။

မင်းဇင်တို့ ပြောင်းလာတဲ့နှစ် ၉ တန်းနှစ် နှစ်ဆုံးကာနီးလောက် ကျောင်းသွားဖို့ မင်းဇင်ကို သံဒိုင်ဝင်ခေါ်တော့ မောင်မင်းဇင် တစ်ယောက်  အိပ်ယာပေါ်မှာ ဘောလုံးကန်ရင်း  ခုန်ပြီးပြုတ်အကျ  ညာဖက်ခြမ်းနဲ့ ကျ လို့ နာနေတာတဲ့လေ… ။ ဖျားရောဖျားနေလို့  ကျောင်းမလိုက်နိုင်တော့ အတန်းပိုင်ဆရာမဆီ ခွင့်စာရေးပေးတော့ ညာဖက်နာနေတာဆိုတော့  ဘယ်လက်နဲ့…။

" ဘာဖြစ်လို့ ဘယ်လက်နဲ့ ရေးပေးတာလဲ  သားကြီး" လို့ မင်းဇင်ကို သိသိနဲ့ မေးမိတော့…

" ညာလက် နာနေလို့ပေါ့ကွ ယီးတဲ့" လို့ ရေးရင်း ဆဲသည်။ပြီးမှ…

" ငါ အားသန်တဲ့ ညာနဲ့ပဲ ရေးချင်တာပေါ့ကွ  မဖြစ်လို့ပေါ့"

" အေးပါ! သားကြီးက  ငါသိပ်ကြိုက်တဲ့…စာအုပ်ထဲက ပါတဲ့ ဇာတ်ကောင်အတိုင်းပဲ  မိုက်တယ်ကွာ"

" ရွှေဖိနပ်မှာ…ကြက်ခြေခတ်နဲ့ စာအုပ် လား  သားကြီး"

" အေးလေ"

" စာအုပ်ထဲက  ဇာတ်ကောင်လောက်တော့  ငါ့က  မတော်ပါဘူးကွ! ဟီး  ဟီး"

" မင့်ကိုလည်း တော်တယ်လို့ ဘယ်သူက ပြော နေလို့လဲ"

" မင်းပဲ ခုနက ပြောတာလေ"

" ငါက  မိုက်တယ်လို့ ပြောတာကွ ဟား  ဟား"

" ပီးရော! ဒီနေ့  ဆရာလတ်ကျောင်း မလိုက်နိုင် ဘူး ..အဲတော့  မောင်ငယ်သံဒိုင်  ကျောင်းမှာ  လိမ်လိမ်မာမာနေ  ရန်မဖြစ်နဲ့..ကျောင်းဆင်းရင် အိမ်ကိုတန်းပြန် …ပြီးမှ  ဆရာလတ်ဆီ လာခဲ့လိုက်  ကြားလား!"

" ကြားတယ်! ဒေါက်တာသံဒိုင်လည်း  လူနာရဲ့ ဘေးမှာ  စောင့်မနေပေးနိုင်ဘူး…လူနာ့အသက်ကဒေါက်တာသံဒိုင် လက်ထဲမှာဆိုတာ သတိရဦး အခုက ဒေါက်တာ အလုပ်တွေ သိပ်များတယ်… အဲဒီတော့ပေးထားတဲ့ ဆေးတွေမှန်မှန်သောက် အိပ်ရေးပျက်မခံနဲ့  ကြားလား!"

" ကြားတယ်!"

သံဒိုင် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ပြောခဲ့တာတွေကို သတိရမိသွားပြီး…မင်းဇင်ပြောခဲ့ဖူးတဲ့ "ငါ အားသန်တဲ့ ညာနဲ့ပဲ ရေးချင်တာပေါ့ကွ မဖြစ်လို့ပေါ့" ဆိုတဲ့ စကားသာ ထပ်တလဲလဲ  ပြန်ကြားနေမိတော့သည်။ လူအားလုံးပဲ  ဘယ်ပဲသန်သန် ညာပဲသန်သန်  ရုတ်တရက်ဖြစ်လာတဲ့ ကိစ္စတွေ အရေးအကြောင်းကြုံ လာရင် မိမိသန်တဲ့ ဘက်ပဲ အသုံးပြုကြတာမဟုတ် ပါလား……။

မင်းဇင် တစ်ခုခု ဖြစ်ထားပြီဆိုတာတော့…သံဒိုင်သိလိုက်ပါသည်။ ဒါကြောင့်လည်း မင်းဇင် အကြာင်း တွေးမိလိုက်ရင်  စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီး ခံစားနေခဲ့ရတာ ဖြစ်လိမ့်မည်။ အန်တီနုလွင်ကလဲ ဘာမှသေခြာပြောမပြဘူး။

အန်တီနုလွင်  မင်းဇင်  ……

သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံးကို စဉ်းစားမိရင်…ဟုတ်တယ်…။ သံဒိုင် ရင်ထဲမှာ လွမ်းသလိုကြီး ဖြစ်ဖြစ်နေတာ မင်းဇင် ထွက်သွားပြီးကတည်းက သူငယ်ချင်းမင်းဇင်ရာ  ငါတို့နှစ်ယောက်ပြန်မှ တွေ့ရဦးမလား…။တော်သေးသည်။ အန်တီနုလွင်မြို့မှာ ရှိနေပေးလို့… သံဒိုင် တွေးနေတုန်းမှာပဲ  အန်တီနုလွင်က အိမ်ရှေ့ထွက်လာပြီး……

" သားရေ…ပူစူးမတို့ အိမ်ရယ်…တစ်ခြား အိမ်နီး နားခြင်းအိမ်တွေဆီကို ရန်ကုန်ပြန် လက်ဆောင် မုန့်တွေ သွားပေး ပေးပါဦး…ပြီးရင် ထမင်းစားမယ်လေ"

" ဟုတ် အန်တီ!"

" ညနေကြရင် မြေတိုင်းစာရေး "ကိုကျော်လေး" ကို သားသိတယ်မလား…သူ့ကို သွားခေါ်ပေး ဦးနော်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ…"အလှနတ်ဖုရားမ"အလိုကျ  "ငယ်ကျွ န်တော်  ငသံဒိုင်" ပြု မှု့ကိစ္စ အဝဝကို ဆောင်ရွက်တော်မှုပ့ါမယ်ဖျာ့"

" ပြီးရင် သူ့ရဲ့ အလှနတ်ဖုရားမကြီးဆိုတဲ့  မိန်းမကြီးကို  လုပ်ချင်သလိုလုပ် နှယ်ချ င်သလို  နှယ်မှာ မဟုတ်လား"

" ကောင်းစေချင်လို့ပါဖျာ့"

" သွားတော့ကွယ် ပြီးရင် ထမင်းစားကြမယ်"

 သံဒိုင် မုန့်တွေယူပြီး ပူစူးမတို့ အိမ်ကို အရင် ဝင်ပေးလိုက်ပြီးမှ…

~~~~~~~~~~

ဒီလိုနဲ့ သံဒိုင်   နေလာလိုက်တာ ၂ လကျော်ကျော် ကြာသွားခဲ့ရသည်။ အလုပ်ကိစ္စတွေကို သံဒိုင်ပဲ  ဦးစီးဦးဆောင်လုပ်ပြီး  သူ့အဖေကို ပင်စင်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။ အိမ်ထောင်စု တစ်ခုအတွက်  ပိုက်ဆံရှာခြင်းကို သံဒိုင် လုံးဝတာဝန်ယူလိုက်ပါတော့သည်။ ကိုယ့်အဖေ ဖောက်ခဲ့တဲ့ လမ်းကို ဆက်လျှောက်ရတာမို့ သံဒိုင့်မှာ အခက်အခဲရယ်လိုတော့ သိပ်မတွေ့ခဲ့ရဘူး။ အန်တီနုလွင်ဆီကိုတော့  တစ်ချို့ရက်တွေမှာ ညသွားပြီး အိပ်သည်။

ဘဝတွေက အဆင်မပြေတဲ့ရက်တွေမှာ ပျ င်းရိငြီးငွေ့ဖို့ကောင်းသလောက်  ကိုယ့်လိုဘပြည့်တဲ့ရက်တွေမှာကျလည်း…သာယာလွန်းလှပါပြီကော ။ ကြားကာလမှာ အန်တီနုလွင် ရန်ကုန်ကို တစ်ခေါက် သွားဖြစ်ခဲ့သေးသည်။

တစ်နေ့  သံဒိုင်စက်ထဲက ပြန်လာပြီး အိမ်ကိုရောက်တော့ ဖေဖေနဲ့မေမေမျ က်နှာ မကောင်းဖြစ်နေတာတွေ့သည်။ မေးလည်း မမေးချင်တာမို့ ဖေဖေ အပြောပဲ  သံဒိုင်စောင့်နေခဲ့လိုက်သည်။ ဖေဖေ သက်ပြင်းတစ်ခု ချ ပြီးမှ……

" သား   မောင်ငယ်"

" ဗျာ……ဖေဖေ"

" ရော့  ဒီမှာ မဝါတို့အိမ်ခြံသော့  မဝါ လာသွား  သေးတယ်ကွ! မနက်ဖြန်  ညနေပိုင်း သား  အလုပ်ပြီးကာမှ  သူ့အခန်းထဲမှာ ပစ္စည်းလေးတစ်ခု မနိုင်လို့ထားခဲ့တယ်တဲ့…အဲဒါလေး  ယူပြီး  မြို့ကိုလိုက်ခဲ့ပါတဲ့…သူကတော့  အရေးကြီးလို့ ဒီနေ့ကတည်းက  သွားနှင့်ပြီ"

သံဒိုင် စဉ်းစားသွားရပြီ။ မနေ့က အန်တီနုလွင် နဲ့တွေ့တော့ ဘာမှလည်းမပြောပါဘူး။ ပုံမှန်အတိုင်းပါပဲ… ဘာတွေ ထပ်မှာသွားသေးလဲ မေးမလို့ ဖေဖေကို ကြည့်လိုက်တော့ ဖေဖေကထိုင်ရာက ထသွား သလို  မေမေလည်း အနားမှာ ရှိမနေတော့ဘူး။

ဖေဖေကလည်း သူနဲ့ အန်တီနုလွင် ကိစ္စကို သိတော့ သိပုံရပါသည်။ တားဆီးခြင်း မြှောက်ပေးခြင်း  အပေါင်း အနှုတ် လက္ခဏာ ဘာမှတော့မပြ။ တစ်နေ့သားကတော့  သားအဖနှစ်ယောက် အလုပ်ကြောင်းပြောရင်းနဲ့တော့……

" ငါ့သား ရေ  ဖေဖေက မင့်အပေါ်  အဖေတစ်  ယောက်ရဲ့ တာဝန် လုံးဝကျေ မွန်ပါတယ်လို့တော့  မကျူးရင့်ပါဘူးကွာ…ဒါပေမဲ့ ဖေဖေနဲ့ မင့်အမေလည်း မွေးထားတဲ့ သားတစ် ယောက်ကို စွမ်းသလောက်တော့ ကြိုးစား ပေးခဲ့ပါတယ်ကွာ…အခု ငါ့သားလည်း အရွယ်ရောက်လာပြီမို့   ကလေးတစ်ယောက်လို  လိုက်ပြီး  မဆုံးမချ င်တော့ပါဘူး…အကောင်းအဆိုး အကြောင်းအကျိုးကို ကိုယ်တိုင်သိပေါ့ကွာ…ဒီဘဝမှာတော့ သားအဖရယ် တော်စပ်ကြလို့  လုပ်နိုင်သလောက် ကူညီပေးနိုင်ခဲ့ကြတယ်..

အဲ့  သံသရာခရီး အတွက်ကျရင်တော့…ဖေဖေလည်း သားကို အပြည့်အဝ မကူညီနိုင် သလို  သားလည်း  ဖေဖေကို  ကူညီပေးနိုင် မှာ မဟုတ်ဘူး…ကိုယ်လမ်းကြောင်းကို  ကိုယ်ရိက္ခာနဲ့ကိုယ်  သွားရမှာမဟုတ်လား… အဲဒီတော့ ဖေဖေနဲ့မေမေက ရိက္ခာကောင်းလေးတွေ စုဆောင်းနေပြီ…သားရဲ့ အရေးကို မိဘဖြစ်သူက စိတ်မဝင်စားတာ မဟုတ်ပေမဲ့ ဘာမှ ဝင်မပြောချင်ဘူးတော့ဘူးကွာ နော…ငါ့သားကိုယ်တိုင်ပဲ  အကောင်းဆုံး စဉ်းစား လုပ်ဆောင်ပါ…"

လို့  ဖေဖေက ဆုံးမ ပြောပြဖူးသည်။ ဖေဖေ ပြောဆိုချက်က စကားတောင် ကုန်နေပါပြီ။ သေပြီးနောက်ထိ အောင် ပြောထားခဲ့လေတော့ နောက်နေ့ ညနေပိုင်း သံဒိုင် အန်တီတို့ အိမ်ကို သော့ဖွင့်ဝင်ရင်း  အန်တီနုလွင်ရဲ့အခန်းထဲဝင်ပြီး  ဘာများထားခဲ့လို့ ယူခိုင်းတာလဲရှာကြည့်လိုက်တော့ စားပွဲပေါ်မှာ စာလေးတစ်ဆောင် တစ်ရှုူးဘောက်နဲ့ ဖိထားသည်။

သား…

(----ဟိုတယ်) ကို လာခဲ့နော် သား ဖေနဲ့မေကို မပြောချင်လို့ ပစ္စည်းတစ်ခု အခန်းထဲက ဝင်ယူခဲ့ပါလို့  မှာခဲ့လိုက်တာပါ။

ဟိုတယ် ကနေ စောင့်နေမယ်။

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်စာကို ဖတ်ပြီးပြုံးလိုက်သည် ။ သူ့ကို ဟိုကိစ္စအတွက် ဘယ်လို အသစ်အဆန်း ခံစားမှု့တွေ ပေးဦးမှာလဲ မသိဘူးလို့…။

တွေးရင်းတောင် အငယ်ကောင်က ခေါင်းထောင် ကြည့်လာသည်။ မနေ့က တစ်ရက် လွတ်ခဲ့ရတော့ ဒီနေ့အတွက် အဆင်သင့်။

အန်တီနုလွင် ရေးခဲ့တဲ့ ဟိုတယ်ကို သံဒိုင်သိသည်။ သံဒိုင်တို့ ကျောင်းတက်ရတဲ့မြို့ရဲ့ အကောင်းဆုံး ဟိုတယ်။ သံဒိုင်တို့ကတော့  ဒီနယ်သားဖြစ်လို့  တစ်ခါမှ မတည်းဖူးခဲ့ဘူး။ တည်းခိုဖို့လည်း တစ်ခါမှတောင်စိတ်ကူးမယဉ်ခဲ့ဘူးလေ…။ လိုမှမလိုအပ်ခဲ့တာ…။ 

အန်တီနုလွင်ကမှ ဘာစိတ်ကူးတွေနဲ့ အစီအစဉ် ဆွဲမှန်း မသိဘူး။ သံဒိုင် အိမ်ထဲကနေ မြန်မြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ သော့ပိတ်ပြီးမှ မေမေ မှာလိုက်တာလေးတွေ ဝယ်ထည့်ရမှာမို့ ယူလာတဲ့ ကျေ ာပိုးအိတ် မေ့နေလို့ တစ်ခါ ပြန်ဖွင့်ယူရသေးသည်။ ဒါမျိုးဆို ဝိရိယကောင်းကောင်းနဲ့ မြန်မြန်ရောက်အောင်သွားပြစ်လိုက်ချ င်တာမျိုး……။

" ကြိုလင့်တော့ အန်တီ ဝါနုနုလွင်ရေ… ငယ်သံဒိုင် လာပြီလေ…?

သံဒိုင် ဆိုင်ကယ်ကို အမြန်ဆုံး မောင်းခဲ့လိုက်မိ သည်။ လမ်းချိုးကွေ့ တစ်ခုအရောက်မှာ ဟိုဘက်က အရှိန်နဲ့မောင်းလာတဲ့ ကားနဲ့…ချိတ်မိမလိုတောင် ဖြစ်သွားလိုက်သည်။ သံဒိုင်ရဲ့ လျင်မြန်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ အရှောင် ကောင်းလိုက်လို့သာ တော်သေးသည်။ အချို့အကွေ့မျက်ကွယ်  ဖြစ်တာမို့  အမြန်စီး လာတဲ့ သံဒိုင်တောင် speed လျေှာ့လာတာပဲ မှန်သွားသည်။

ကားက မျက်ကွယ်ကိုတောင် အရှိန်မလျှော့ခဲ့တာ ။ အကွေ့ရှိမှန်းမသိ။ လမ်းဘေးက သတိပေးဆိုင်းဘုတ်လည်း ကြည့်ပုံမရပေ။ ကား ဘက်မှန်ထဲက မြင်ပြီးရပ်လို့ ရပ်ငြားသံဒိုင် ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး  လက်ခလယ်ထောင်ပြလိုက် သည်။ ကားကမရပ် ဆက်မောင်းသွားမြဲ…ကိုယ့်ကိစ္စနဲ့ကိုယ် ဖြစ်နေလို့ပြန်မလိုက်ဖြစ်တော့။

ဟိုတယ်ရောက်တော့ ပါကင်နေရာမှာ ဆိုင်ကယ်ထားခဲ့ကာ ကျောပိုး အိတ်လေး ပြင်လွယ်ပြီး လမ်းလျောက်လာခဲ့တော့…နောက်က

" အာ ဝမ်းအိုဖိုက် က အန်တီလှလှကြီး… check-out လုပ်သွားပြီလား"

" မသွားသေးလောက်ပါဘူး"

" တော်တော်လှတဲ့  အန်တီကြီးကွာ…ဒီမှာ  လာတည်းတဲ့  ဧည့်သည်တွေထဲမှာတော့  အဲဒီအန်တီကြီး  အလှဆုံးပဲ…အသက်ကြီးနေတာတောင်  အလှကမပျက်  သေးဘူး"

" မနေ့က တစ်ယောက်တည်း လာတဲ့ အန်တီကြီး ပြောတာလား"

" အေးလေ"

" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် တော်တော်လှတယ်"

သံဒိုင် နောက်က ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းနှစ်ယောက် ပြောနေတာ  နာမည်မပါပေမဲ့  သူရဲ့အန်တီ့ကို ပြောမှန်း စိတ်ထဲက အလိုလို သိလိုက်ပါသည်။ သိတာ မှန်ကန်ကြောင်းလည်း ရီဇက်ရှင်ရောက် မှ အတည်ပြု ရသည်လေ…။

" အကိုက  ကိုငယ်သံဒိုင်နော်"

" ဟုတ်ပါတယ်"

" မှတ်ပုံတင် ပါလား မသိဘူးရှင့်"

" ဟုတ် ပါ  ပါတယ်"

သံဒိုင် ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက သွားလေရာ ယူသွား တဲ့ မှတ်ပုံတင် ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ခဏလေးပါနော် ..ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ဆီ ကို  အကို ရောက်နေကြောင်း ပြောလိုက်ပါဦး မယ်ရှင့်"

အဲမှာ သံဒိုင်တို့ထက်ကြီးတဲ့   အမကြီးတစ် ယောက်က……

" မပြောနဲ့တော့ ညီမလေးသူဧည့်သည်ရောက်  လာရင် တစ်ခါတည်း အခန်းဆီ လိုက်ပို့ဖို့ မှာထားပြီးသား  တစ်ယောက်တည်း လာပြီး double room ယူတာ မဟုတ်လား…သူ့ဧည့်သည်လာဦးမှာဆိုပြီးလေ ဝမ်းအိုဖိုက်က"

" ဟုတ်တယ် မမ"

" ရပြီ ညီမလေး  အမကို ပြောထားပြီသား  မောင်လေးရေ……" ဆိုပြီး  အမကြီးက bellboy တစ်ယောက်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး

" ဒီက ဧည့်သည်ကို  အာ ဝမ်းအိုဖိုက်ကို လိုက်  ပို့ပေးလိုက်ပါကွယ်"

သံဒိုင်  အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်းနံပါတ် က (105) လို့ တွေ့ရသည်။ ဘာကြောင့်များ ဟိုတယ်တွေက  ဇီးရိုးကို အို လို့ပြောတယ် မသိဘူးလို့ စဉ်းစားမိသေးသည်။

အခန်းထဲရောက်တော့မှ သိပ်တွေ့ချ င်လွန်းပြီ ဖြစ်တဲ့  အန်တီနုလွင်နဲ့ တွေ့ရပါပြီလေ……။

" အန်တီနုလွင် ဘာစိတ်ကူးတွေနဲ့ ဒီကိုလာဖြစ်  တာလဲ"

" သားနဲ့ ဒီလိုလေး နေချ င်လို့ပေါ့"

" အိမ်မှာ တွေ့လည်းရနေတာကို"

အန်တီနုလွင်က ဘာမှပြန်ပြောမနေပဲ…သံဒိုင့်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ထိုင်ရာမှထလာသည်။ သံဒိုင့်ကို အတင်းကြုံးဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အငမ်းမရ မျ က်နှာတစ်ပြင်လုံး နမ်းသည်။ မတွေ့ရတာ တစ်ရက်ပဲ ရှိသေးတာကို …နှစ်ရှည်လများ ဝေးကွာခဲ့တဲ့သူကို  အခုမှပြန်တွေ့ ရသလို ဇွတ်အတင်း အဆတ်မပြတ်နမ်းနေသည်။ နမ်းနေရင်း သံဒိုင့်ကျောပိုးအိတ်ကိုဖြုတ်သည်။ ခါးပတ်ကိုချွတ်ပေးပြီးမှ သူထိုင်ခဲ့တဲ့ ဆိုဖာထိုင်ခုံ ပေါ်ကို တွန်းထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး…သံဒိုင့် ငယ်ပါကို  ဘောင်းဘီဇစ်အတင်းဖြုတ်ပြီး  စုပ်သည်။

အန်တီနုလွင်  သိပ်ဆာလှောင်တောင်းတနေ တာကြောင့်လား။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ သံဒိုင် မသိဘူး။ စုပ်ပေးတဲ့သူ ပိုအဆင်ပြေအောင်ရော မိမိလည်း သက်တောင့် သက်သာရှိအောင်လို့ ခါးမှာ မဖြုတ်ရသေးတဲ့ တစ်လုံးတည်းသော ဘောင်းဘီကြယ်သီးကိုဖြုတ်ပေးလိုက်ပြီး အန်တီကို ခဏဖယ်လိုက်ကာ  ဘောင်းဘီကို ဒူးအောက်ထိ ရောက်အောင် ချွတ်ပေးလိုက်၏။

အန်တီနုလွင်က နေရှာပြန်ယူ ခဏထပ်စုပ်ပေး ပြီးမှ သူ့ထမီကို အောက်ကနေမပြီး သံဒိုင့်အပေါ် တက်ခွတော့သည်။ အန်တီနုလွင် အပေါ်ရောက်ပြီးလို့ သူပစ္စည်းထဲ သံဒိုင့် ငယ်ပါ ရောက်သွားပြီးကတည်းက ဆောင့်တာ ဆောင့်တာဆိုတာ ရပ်နားခြင်းမရှိ။

သံဒိုင့် အန်တီနုလွင် ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ် ကနေ ပွတ်ကိုင်ပေးပြီး  အန်တီနုလွင် သွားလို့ရာ လမ်းကို တစ်ဖက် တစ်လမ်းကနေပဲ အရောက်ပို့ပေးနေမိတော့သည်။ အန်တီနုလွင်က မျက်လုံးနှစ်လုံး စုံမှိတ်အရသာ ခံပြီး ဆောင့်နေရှာရာ…မု ကောင်းလွန်းတဲ့ အန်တီမျက်နှာကို  အနီးကပ် မြင်နေရတော့ သံဒိုင့်"ဟစ်ကနဲ" တစ်ချက်ရယ်မိလိုက်သည်။ ရယ်သံ ကြားလိုက်တော့ အန်တီနုလွင်က ဆောင့်နေတာကို  ရပ်လိုက်ပြီး  မျက်လုံးဖွင့် ကာ ……

" ဘာရယ်တာလဲကွယ်"

" ဘာမှ မဟုတ်ဘူး အူယားသွားလို့ပါ  အဟစ်!"

" သားကတော့လေ  ဟင်း"

လို့ ပြောပြီး သံဒိုင် အန်တီနုလွင် နှာခေါင်းကို ညှပ်ဆွဲနေကြအတိုင်း လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလယ်ကို ကွေးပြီး… သံဒိုင် နှာခေါင်းကို  ညှစ်ဆွဲနေရင်းမှ……

" ဒီမှာ သိပ်ကောင်းနေတာကိုကွယ်"

" ကောင်းတာကြီးက  ထွက်ပြေးသွားတာလား ကျနော်ပြန်ခေါ်ပေးမယ် အပေါ်ကို ထပ်တက်ခဲ့"

လို့ သံဒိုင် ပြောလိုက်တော့  အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်လိင်တန် သူမပစ္စည်းထဲက  ကျွတ်ထွက် သွားအောင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး

" အင်း! သား အန်တီ့ ဟာကြီးကို ယှက်ပေး" လို့ ဝမ်းဟာတာလိုလို  တစ်ခုခု လိုအပ်နေတာလိုလို အသံ  ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ အသံကြီးနဲ့…တောင်းတောင်းတတ ပြောလာရှာသည်။

" ဝတ်ထားတဲ့ လုံချည်ကြီး ချွတ်လိုက်ဦး  အန်တီနုလွင် ကျနော် အသက်ရှုမရလို့ မွန်းပြီး  သေသွားရင် လူကြားမကောင်းဖြစ်နေဦးမယ်"

" ဖြစ်စရာလား  သားရယ်"

သံဒိုင် ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေရာမှ နောက်ကို နည်း နည်းဆုတ်ထိုင်လိုက်ပြီး  ဆိုဖာနောက်မှီပေါ် ခေါင်းတင် မော့လိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်မျ က်နှာပေါ် သူမပစ္စည်းကြီး တင်ပေးလိုက်ပြီး ဆိုဖာနောက် က နံရံ့ကို လက်လှမ်းထောက်ကိုင်ကာ ဒူးလေး နည်းနည်းကွေးပေးလိုက်တော့ ရေကန်အသင့် ကြာအသင့် ဆိုတာလို  ကွက်တိဖစ်…။

သံဒိုင်က ယောကျားတစ်ယောက်ရဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်အပေါ် အကောင်းဆုံး ဝန်ဆောင်မှု့ စာရင်းဝင်တဲ့  လျှာနဲ့ ယှက်ပေးခြင်းဖြင့် အန်တီနုလွင်ကို အထူးဝန်ဆောင်မှု ပေးနေလိုက်တော့သည်။

" အ အာ အာ သားရယ်…တော်ပြီကွယ်  ဟင်းးး အန်တီ့ဟာထဲ သားဟာကြီး ထည့်ပြီးပဲ ပြီးချင် တယ်ကွယ်  ဟင်းးးးး  ဟင်းးးးး"

အန်တီနုလွင် တစ်ခါ ပြန်ထိုင်ပြီး မီးကုန်ရမ်းကုန် တက်ပြီး သောင်းကြမ်းပြန်တော့သည်။ သံဒိုင် အလိုက် သင့်လေး  ဖမ်းထိန်းထားရင်း အန်တီနုလွင်ကိုသာ  ဦးစားပေးနေလိုက်သည်။

လုပ်လျှက်နေသာ  လုပ်နေခြင်းက

           နောက်ဆုံး၌တွင်  ပြီးဆုံးခြင်းသာ

                                      ရှိသည်တကား

ဆိုတာလို  အန်တီနုလွင်တစ်ယောက်…"တအီအီ" "တစ်အားအား"  ငြီးတွားသံတွေနဲ့ အတူ သံဒိုင့်အပေါ်မှောက်ကျ ငြိမ်သွားပါတော့သည်။

သံဒိုင်တို့ နှစ်ယောက်သား အပြင်ထွက်ပြီး ညစာစားလိုက်သည်။ တက်ခဲ့ရသော တက္ကသိုလ်နားပဲ  အန်တီနုလွင်ကို  လိုက်ပြရင်း စားဖြစ်သွားသည်။ ဟိုတယ် အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ည ၈:၃၀ ရှိသွားခဲ့ရပြီ။ 

" အန်တီနုလွင် ကို ကျနော် မေးစရာရှိလို့"

" ဘာများလဲ သားရယ်"

" ဒီနေ့ အန်တီနုလွင် မျက်လုံးတွေ ကြည့်ရတာ တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်လို့  ခံစားသိနဲ့  ကျ နော်  သိတယ်…ကျ နော်နဲ့ သွားနေရလို့…… ပျော်နေတာတစ်ဝက်  ကျန်တဲ့တစ်ဝက်က  ဘာမှန်းတော့ မသိဘူး…ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးကွယ်…လူကို စေ့စေ့ကြည့်  ပြီးရင် စစ်စစ်ပေါက်ပေါက် သိပ်မေးချင်တဲ့  တစ်ယောက်ပါလား…အိပ်တော့မှာနော်  အပြင်မှာ တစ်ယောက်တည်း နေမှာလား"

အန်တီနုလွင်က ပြောပြီးတာနဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်တော့သည်။ သံဒိုင်က ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာခုံမှာပဲ ဘာရယ် မဟုတ်ပဲ  ထိုင်ဖြစ်သွားရသည်။ သူတို့အခေါ် double room ဆိုတဲ့အတိုင်း  ဧည့်ခန်းက တစ်ခန်း  အိပ်ခန်းက တစ်ခန်း နှစ်ခန်းလုပ်ထား သည်။ အတော်လေးလည်း ကျယ်ဝန်းသပ်ရပ်တာမို့  လာပြီးတည်းခို အနားယူတဲ့ သူများအဖို့ ဒီ ဟိုတယ်ကို စိတ်ကျေနပ် ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်မိသည်။ 

နယ်မြို့ဖြစ်လို့ပဲ နေရာဒီလောက် ကျယ်ကျယ်ပေးနိုင်တာ ဖြစ်လောက်သည်။  မြို့ကြီးပြကြီးဆိုရင်တော့ ဒီလိုမပေးနိုင်လောက် ပေးနိုင်ရင်လည်း တည်းခိုခက ဈေးကြီးပေလိမ့်မည်။

သံဒိုင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တော့ အန်တီနုလွင်က  အဝါရောင် ဘော်ဒီတာဝါကြီး ပတ်ထားလို့  ဟိုတယ်ကပေးတဲ့  တာဝါကို သုံးချင်ပုံ မရပေ……။

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ကို  ပြုံးကြည့်လိုက်မိပြီး ကျောပိုးအိတ်ထဲက  အရာတစ်ခုကို ထုတ် လိုက်ပြီး…။

" အန်တီနုလွင် ဒီမှာကြည့်ပါဦး  မှတ်မိလား"

အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်လက်ထဲက အရာလေး သေချာလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံ းပြီးခေါင်းညိတ် ပြသည်။

" ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ယူလာတာလဲ သား"

" ဒီကို ထွက်လာခါနီး  အဝတ်အစားလဲရင်း  ဘီရိုထဲက သူ့ကိုမြင်လိုက်မိပြီး ဘာရယ်မဟုတ် ..ကောက်ထည့်လာတာ အန်တ့ီကို ဒါလဲဝတ်ပြ  ခိုင်းအောင်လို့…အဟီး! အန်တီနုလွင် ဒါလေး  ဝတ်တာမြင်ပြီး  ကျနော်ရင်မှာ ဗလောင်ဆူခဲ့  ရတာလေ…"

" ဟုတ်ပ  အဲဒီနေ့က သားက မျက်လုံးကြီးပြူး  ပြီးအန်တီ့ကို ကြည့်တာ ကြည့်တာဆိုတာလေ”

" အန်တီက  သိတယ်ပေါ့"

" သိတာပေါ့ သားရယ် နှာခေါင်းကြီးပွပြီး ကိုယ့်ကို ဒီလောက်ကြည့်နေတာကို ဘယ်အမျိုးသမီး က  မသိပဲနေမှာလဲ"

" အန်တီနုလွင် လဲ ပြီးသွားကတည်းက ကျနော်  မသုံးတော့ဘူး.. နေပူပြန်လှမ်းပြီး  ပြန်ခေါက် သိမ်းထားခဲ့တာ"

" သားရယ်"

အန်တီနုလွင်  သံဒိုင့်ကို စိုက်ကြည့်နေပြန်သည်။ သံဒိုင်  အဝတ်အစားလဲရင်း  ကျောပိုးအိတ် ထုတ်ရင်းမှ ဒီရေလဲ ပုဆိုးဟောင်းလေး တွေ့ပြီး အန်တီ့ကို ဝတ်ပြခိုင်းဦးမယ် စိတ်ကူးရပြီး ကောက်ထည့် လာခဲ့မိရသည်။

" အန်တီလည်းလေ သားက ရင်ထဲမှာရောက် နေပေမဲ့  အဲလိုဝတ်ပြီး စွဲဆောင်လိုက်မယ်လို့ စိတ်ကူး မရှိခဲ့ပါဘူးကွယ်..တိုက်ဆိုင်သွားလိုက် တာတွေများ  အဟင်း ဟင်း……"

အန်တီနုလွင် သံဒိုင့်လက်ထဲက ရေလဲပုဆိုး ဟောင်းလေး  လာယူလိုက်ပြီး…… 

" ပေး သား  အန်တီ့ ပြန်ဝတ်ပြမယ်" 

ရေလဲ ပုဆိုးဟောင်းကို ယူသွားပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်တော့သည်။ သံဒိုင်နှစ်ယောက်အိပ် မွေ့ယာကြီးပေါ်တက်လဲှ လိုက်ပြီး  အန်တီနုလွင် ထွက်အလာကို စောင့်နေလိုက်သည်။

ရေချိုးခန်းတံခါးလေး ဖွင့်ပြီးထွက်လာတဲ့ အန်တီနုလွင်ကို သံဒိုင် မြင်လိုက်ရတော့…"ဟိုက်!အား ပါး  ပါး"ဆိုပြီး  အန်တီနုလွင်ကို  ဒီပုံစံနဲ့  စပြီးမြင်တွေ့ခဲ့ရတဲ့ အတိုင်း ပါးစပ်က  ထွက်ခဲ့ရပြန်ပြီကော…အန်တီနုလွင်က  ရေတောင်အကွက်အကွက် လေးတွေပေါ်အောင် ဖြန်းစွတ်ပေးလာလိုက်သေးသည်။ အန်တီနုလွင်က ……

" ဘယ်လိုလဲသား"  ဆိုတော့

" ဒီ အနီးကို မြန်မြန်လာပါ အန်တီနုလွင်ရယ်  အား  အား"

သံဒိုင် စိတ်သိပ်ကြွကာ လိင်တန်မတရား ထလေတော့ အား အား အော်မြည်မိရတော့သည်။

~~~~~~~~~~~~~~

သံဒိုင် အိပ်နေရာမှ  မိမိနဖူးဆီကို လေလေးတစ်ချ က် တစ်ချက် ရိုက်ခပ်လာတာ သိရတော့ အိပ်နေရာမှ လုံးဝ နိုးသွားရသည်။ မျက်လုံး ဖွင့်ပြီးကြည့်လိုက်တော့  ပြာလဲ့လဲ့ အရောင်လေးထွက်နေတဲ့ ညအိပ်မီးသီးအလင်းရောင်ကြောင့် အန်တီနုလွင်  သူ့နဖူးဆီကို  လေမှုတ်နေတာ တေ့ွလိုက်ရသည်။ သံဒိုင် လှုပ်လာတော့…နိုးလာပြီမှ  အန်တီနုလွင်သိတော့……

" သား နိုးပြီလား  မီးသီး အကြီးဖွင့်လိုက်တော့  မယ်နော် မျက်လုံး ခဏ ပြန်မှိတ်ထားလိုက်ဦး"

" ဟုတ်"

မီးလင်းလာမှ သံဒိုင် ထထိုင်လိုက်တော့သည်။ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက်ထ ၄ နာရီ ကျော်ကျော်…။အန်တီနုလွင်ကို သံဒိုင်မြင်ရတော့ အန်တီက အဝတ်အစားတွေ လဲဝတ်ပြီးလို့ မိတ်ကပ်ပါးပါး လေးတောင် လိမ်းပြီးနေပြီ။ အန်တီနုလွင်က လည်း အိပ်ယာပေါ်က  သံဒိုင့်ကို ဘာစကားမှ မဆိုသေးပဲ ကြည့်နေသည်။

သံဒိုင် အိပ်ယာပေါ်က ထပြီး ရေချိုးးခန်းထဲဝင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့မှ…

" ရော့သား " 

ဆိုပြီး အန်တီနုလွင်က ပလတ်စတစ်အကြည်သားနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ စာချုပ်တစ်ခုကို ပေးလာတော့သည်။ သံဒိုင် စာချုပ်ကိုကိုင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်ပဲ ပြန်ထိုင်လိုက် မိသည်။

အန်တီနုလွင်ကလည်း  သံဒိုင်နဲ့ မနီးမဝေးက ထိုင်ခုံပေါ်မှာ  မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်သည်။ သံဒိုင် အရာရာကို နားမလည် နိုင်နေတဲ့  ကလေးတစ်ယောက်ပမာ။ စာချုပ်ကို  ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီနုလွင် တို့အိမ်ဝိုင်းစာချုပ်ကြီး။ ဘာများပါလိမ့် အန်တီရယ် သံဒိုင် တွေးရင်း တွေးရင်း ရင်မောလာသည်။

" ဒါ အန်တီနုလွင်တို့ရဲ့  အိမ်ဝိုင်းစာချုပ်ပဲ"

" ဟုတ်တယ်လေ သား"

" ----------"

" သားကို  အန်တီပြောပြမယ်…ချစ်တတ်တဲ့သူ ဆိုတာ ပျော်စရာတွေဆိုရင်သာ ကိုယ့်ချစ်သူကို အရင်ဆုံးပေးသိချင်ပြီး  စိတ်ညစ်စိတ်ရှုူပ် ရမဲ့ ကိစ္စဆိုရင် မပြောမဖြစ်ရင်တောင် နောက်ဆုံးမှ ပေးသိတာကို  သားကြားဖူးတယ်နော်"

" ဟုတ် အန်တီနုလွင်"

အန်တီနုလွင်က စကားဆက်မပြောသေး။ သံဒိုင် နားမလည်နိုင်။ ဒီစာချုပ်ကို အန်တီက ဒီကို လာတာ ဘာလို့ ယူလာခဲ့တာတဲ့လဲ။ မေးမှ တိတိကျကျသိရမှာမို့  သံဒိုင်…အန်တီနုလွင်ကို  မေးလိုက်တော့မည်………။

~~~~~~~~~~

အခန်း (၁၉ )

(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

" ဒီ  အိမ်ဝိုင်းစာချုပ်တွေက  ဘာလုပ်ဖို့လဲ  အန်တီနုလွင်"

" သားနဲ့ သမီးလေးသန္တာ အတွက် အန်တီ့တို့  မိသားစုရဲ့ မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့ပါသား"  

မေးလိုက်တော့လည်း အန်တီနုလွင်က မဆိုင်းမတွ ဖြေချလာသည်။

" ဗျ ာ..မနောက်ပါနဲ့  အန်တီရယ်"

သံဒိုင် ပြောသာ ပြောလိုက်ရပေမဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ ပူလောင်ခြင်းအချို့  စတင်ခံစားလိုက်မိသည်။ မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့တဲ့ ဘယ်လိုများပါလိမ့်။ အန်တီနုလွင်က ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ နောက်တတ်တဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်လည်း မဟုတ်ခဲ့ဘူး…။

" မနောက်ပါဘူး သားရယ်…ဒါ နောက်ပြောစရာ မှ မဟုတ်တာလေ"

အန်တီနုလွင်ရဲ့ အသံတွေ ဘာကြောင့်နစ်ဝင်သွားတဲ့ အသံမျိုးဖြစ်နေရတာတဲ့လဲ့။ သံဒိုင် နားမလည်နိုင်။မနေ့ကတည်းက အန်တီ ပုံမှန်တော့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သတိထားမိတယ် ။ ဘာတွေများ တွေးနေလို့ပါလိမ့်။ နားမလည်နိုင်တာတွေလည်း များရပြီ။

" သန္တာနဲ့ ကျ နော် လက်ထပ်တော့မယ်လို့…အန်တီ့ကို ဘယ်သူ ပြောလို့လဲ..လူခြင်းတောင် မတွေ့ဖြစ်ကျတဲ့ နှစ်ယောက်ကို ဘယ်သူက လက်ထပ်ပေးမှာတဲ့လဲ…လက်ထပ်ပေးတဲ့သူ ရှိဦးတောင် ကျနော်နဲ့သန္တာက  လက်ခံမှဖြစ်တာလေ……"

" အန်တီနဲ့ သမီးလေး တွေ့ပြီး စကားတွေအများကြီး ပြောပြီးပြီသား…သားကို အန်တီဒီနေ့မှပဲ အသိပေးမယ် ဆိုပြီး  မပြောပြဖြစ်သေးတာ… သန္တာလေးက သိပ်တော်ပြီး နားလည်မှု့ရှိတဲ့ ကလေးမလေးပါကွယ်..ပြီးတော့..သားကိုလည်း သိပ်ချစ်ရှာတာ…အန်တီတို့က မိန်းမခြင်း ပိုသိတာပေါ့ သားရယ်…ဒါကြောင့် ..အန်တီက သားကို သမီးနဲ့ သဘောတူတာ……"

" အန်တီနုလွင် ဘာတွေပြောနေတာလဲ…ဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလဲ သေချာပြောပြပါဦး…အန်တီဆုံးဖြတ်ချင်သလို ဆုံးဖြတ်ပြီး…လုပ်ချင်သလိုတွေ မလုပ်ရဘူးနော်…ခု ဘာရယ်လို့ သေချာမသိသေးပေမဲ့  ကျနော့်ရင်ထဲမှ ာနာကျင်သလို ခံစားနေရလို့ သိတော့သိနေတယ်.. ရှင်းအောင် သေချာပြောပြပါလား အန်တီ"

" ပြောပြမှာပေါ့ သားရယ်…ပြောပြချင်လို့ပဲ ဒီကို ခေါ်လိုက်တာပဲလေ… သား! အန်တီလေ"

အန်တီနုလွင် စကားဆက်မပြောနိုင်ပဲ မျက်နှာကို အောက်ကို ငုံ့လိုက်တော့သည်။ သံဒိုင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြောနေတဲ့ အနေအထားကနေ မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီးပဲ အန်တီပြောလာမှာကို အာရုံစိုက်နေလိုက်သည်။

" အန်တီလေ…အန်တီ သားရှိတဲ့မြို့ကနေ ထွက်သွားတော့မလို့ပါကွယ်……ဟင့်" 

ပြောပြီးတာနဲ့ အန်တီနုလွင်က မျက်နှာကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ချလိုက်တော့သည်။ သံဒိုင်ဆီက ဘာစကားမှထွက်မလာနိုင်တော့ အလိုလိုထွက်ကျလာတာကတော့ မျက်လုံးအိမ်က မျက်ရည်တွေ။ မျက်မှောင်ကျုပ်ထားတာကို မျက်ရည်က…သူ့ အလိုလိုပါးပြင်ပေါ်ကို စီးကျလာရသည်။ သံဒိုင် တစ်ခုခုကို ပူလောင်ပြင်းပြစွာ ခံစားရတော့မယ်ဆိုတာ  သိနေခဲ့ပါတယ်…။ ဒါမဲ့ ဒီလိုအနေအထားတော့   မဟုတ်လောက်ပါဘူး။ ထင်ထားခဲ့တာ………။

" အန်တီနုလွင်က ကျနော့်ကိုထားခဲ့ပြီး ဘယ်ကို သွားမှာလဲ…အစကပြောတော့ ရန်ကုန်မှာ မနေဘူးဆို…ကျ နော်တို့ မြို့မှာပဲ ကျနော်လည်းရှိနေလို့ နေမှာဆို……"

သံဒိုင် စိတ်ကို ပြန်ထိန်းချုပ်လိုက်ပြီး စကားကို အတည်ငြိမ်ဆုံးဖြစ်အောင် ထိန်းပြောလိုက်သည်။ လူကတော့ ထိုင်ရာကမထ…။ ထလို့လည်း မရဘူး။ သံဒိုင့်ခြေထောက်တွေမှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ဖို့ကို ခွန်အားတွေ ရှိမနေသလို။ အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်ရဲ့ အမေးစကား ကြားလိုက်တော့မှ…ပါးပြင်ပေါ်ကမျက်ရည်စ တစ်ချို့ကို သုတ်လိုက်ပြီး……

" ရန်ကုန်မှာ မနေဖြစ်ပါဘူးကွယ်…ဒါမဲ့ ခုတော့  ရန်ကုန်ကို အရင်သွားမှာပါ"

" ဘယ်ကို ဆက်သွားမှာလဲ…ဘယ်မှာနေမှာလဲ"

" အန်တီလည်း သေချာမသိသေးလို့ သားကို မပြောပြနိုင်တာ နားလည်ပေးပါကွယ်… ဘဝမှာ ဝါနုနုလွင်က လုပ်ချင်တာတွေ လုပ်ပြီး သွားပြီ…ကျန်တဲ့ အချ န်လေးတွေမှာ လုပ်သင့် တာတွေလုပ်ရဦးမှာ အန်တီ အသက်ကြီး လာပြီလေ သားရဲ့……"

" ကျနော် လိုက်ခဲ့မယ်လေ……ကျနော့်ကို ခေါ်  မသွားနိုင်ဘူးလား  အန်တီနုလွင်"

" ခေါ် သွားနိုင်တာပေါ့ကွယ်…သားမှ လိုက်ချင်ရင်  အန်တီက ဘာဖြစ်လို့ မခေါ်နိုင်ရမှာလဲ"

အန်တီနုလွင် ဒီစကားကိုတော့ ပုံမှန်ပြောနေကျ  အတိုင်း ပြုံးပြီးပြောလိုက်တော့… သံဒိုင် တစ်ချက် ပျော်သွားပြန်ပြီလေ…။ အန်တီနုလွင်ရဲ့ အရင်ပုံစံလေး ပြန်ရသွားပြီပေါ့။

" ဒါဆိုလည်း ကျနော်လိုက်မယ်ဗျာ.. မိုးအနံှ့မြေအဆုံး အန်တီနုလွင် ကြိုက်တဲ့နေရာ သွား လိုက်ပြီးသားပဲ"

" သမီးလေး သန္တာရော ခေါ်ခဲ့ဦးမလား သား"

" အန်တီနုလွင် သဘောပဲလေ…ကျနော်က  ဘာများ ပြောလို့ရမှာလဲ"

" ဟုတ်ပါပြီကွယ်…သားရဲ့  ဖေဖေနဲ့မေမေကိုရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ  ထားခဲ့မလား ခေါ်ခဲ့ မလား…"

သံဒိုင် ဒီမေးခွန်းကိုတော့ ချက်ခြင်း မဖြေနိုင်… အန်တီနုလွင်ကို စကားမဆိုပဲ ကြည့်နေလိုက်ရသည်။ အန်တီ နုလွင်ကပဲ ဆက်ပြောတာက

" အန်တီကတော့  မခေါ်နိုင်ဘူးကွယ်… အန်တီလည်း  အသက်ကြီးနေပြီ သားရဲ့  ဒါမဲ့ သားဖေဖေနဲ့ မေမေက အန်တီထက်တောင် အသက်ကြီးနေပြီလေ…အဲ့တော့ခေါ်ခဲ့လို့တော့ အဆင်ပြေမှာ မဟုတ်ဘူး…လူဆိုတာ အိုရင် မစွမ်းတော့တဲ့  အိုမင်းမစွမ်း ဖြစ်တော့မှာ လေ…ပြီးတော့………"

" တော်ပါတော့!    တော်ပါတော့ အန်တီရယ်   ဆက်မပြောပါနဲ့တော့ဗျာ"   

သံဒိုင် သဘောပေါက်သွားပြန်ပြီလေ။ စိတ်တို့မည်သည် ခပ်ပြင်းပြင်းခံစားချက်တွေ  ခံစားရတိုင်း  ဗလောင်းဗလဲ ဂယောက်ချောက်ချက်…နိုင်လှသည်။

" ပြောပါရစေဦး သားရယ်…မိဘနဲ့ သားသမီးတဲ့  တော်တော်များများ   မိဘတွေကတော့  သူတို့ရင်ထဲက ခံစားချက်နဲ့…သားသမီးကိစ္စယှဉ်လာရင်  သားသမီးကို ဦးစားပေးကြတာတဲ့…သားသမီး  တွေကတော့ ခံစားချက်တွေ ပြည့်လာရင်… မိဘကို မေ့သွားတတ်သတဲ့…တစ်ချို့လိမ္မာတဲ့  အကောင်းအဆိုးသိတဲ့သားသမီးတွေကတော့  လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာကိုပဲ ရွှေးချယ်သွားကြသတဲ့လေ……

ဒါတွေကို သား  သိပြီးသား တွေဖြစ်မှာပါ…သားရဲ့အကျင့်က သိပြီးသားတွေ ပြောပြရင် နားမထောင်ချင်ဘူး…… အချိန်မပေးချင်ဘူးဆိုတာ အန်တီသိပါတယ် .. ဒါပေမဲ့ တစ်ခါတစ်လေကျရင် သိပြီးသားတွေ  ကို မေ့တတ်တယ် ...သားရဲ့… ဒါကြောင့် အန်တီက...ပြန်ပြောပြတာနော်…… 

ရှေ့လျှောက် အိုမင်းမစွမ်းတော့မဲ့ မိအိုဖအို နှစ်ယောက်ခမျှာ သူတို့ ကျွေးမွေးပြု စုခဲ့တဲ့ သားဆီကနေ ဂရုစိုက်မှု့လေးတွေ ပြန်လိုချင်ရှာ မှာပဲလေ...သူတို့ကလုပ်နိုင်ကိုင်နိုင် စွမ်းဆောင် နိုင်ရင် ဘာမှ မျှော်လင့်မှာ မဟုတ်ပေမဲ့……မစွမ်းတော့ရင်တော့  မျှော်ရှာမှာပေါ့ကွယ်… ဝါနုနုလွင်ရဲ့ ဝမ်းမနာသား… ဝါနုနုလွင်ရဲ့ ခဏတာ ယောက်ကျား… ကို အလိုက်မသိတဲ့ သားဆိုးတစ်ယောက်လိုတော့ မဖြစ်စေချင်ဘူး"

သံဒိုင် "ဟတ်ကနဲ"တစ်ချက်ရယ်ပြီး……

" အဟတ်…အကွက်တွေ လှတယ်အန်တီ… စကားလုံးတွေလည်း ရွှေးပြီးပြောတတ်တယ်"

" သားရယ်…အဲလို လှောင်ရီ  ရယ်ပြီး…  စကားနာမထိုးပါနဲ့ကွယ်…အန်တီလေအားလုံး  ကောင်းဖို့ စဉ်းစားပြီး လုပ်တာပါ"

ခုကျ တစ်ခါ…  သံဒိုင်ထိုင်မနေနိုင်တော့ အန်တီနုလွင်ထိုင်တဲ့  နေရာနားသွားပြီး………။

" ဘယ်ကိုမှ ထွက်သွားစရာမလိုဘူး အန်တီ..  ကျနော်နဲ့ပဲ အတူတူနေပါ…ဘယ်သူ့မှလည်း  ကျနော် ဂရုမစိုက်တတ်ပါဘူး…မိဘနှစ်ပါးကို  လည်း ပြုစုလုပ်ကျွေးခွင့်ရအောင်……အန်တီနဲ့လည်း အတူနေခွင့်ရအောင်ပေါ့…ဘယ်သူ့အတွက်ကြောင့် ဘယ်ကိုထွက်သွား  ချင်တာလဲ…သန္တာက ပြောလို့လား"

" အို! မဟုတ်ပါဘူး သားရယ်…သမီးလေးက ဘာမှ မပြောပါဘူး…သမီးလေးကတောင်  သူ့အတွက်ဆိုရင်တော့ အန်တီထွက်မသွားပါ  နဲ့လို့ တားရှာပါတယ်"

" အန်တီနုလွင်က  သန္တာနဲ့  ထွက်သွားဖို့ ကိစ္စ  တွေတောင် ပြောခဲ့ကြပြီပဲ"

" ပြောဖြစ်တယ် သား…သမီးလေးကို အန်တီက  သိပ်ချစ်တယ်…သူက သိပ်ချ စ်ဖို့ကောင်းတယ် ..အသက်ငယ်သလောက် သိတတ်လိုက်တာ...လိမ္မာလိုက်တာကွယ်…  အခု အန်တီထွက်  သွားတော့မယ်ဆိုတာက…  သမီးလေးအတွက်လည်း မဟုတ်ဘူး…အန်တီ အတွက်လည်း မဟုတ်ဘူး… သားတစ်ယောက်တည်းအတွက်လည်းမဟုတ်... သုံးယောက်လုံးအတွက်လေသား… စဉ်းစားတတ်တဲ့..လူတိုင်း သိပါတယ် သားရယ်"

" သန္တာနဲ့လည်း  ပြောပြီးလို့ နားလည်မှု့ရှိခဲ့ပြီ ဆိုရင်လည်း အန်တီနုလွင် ဘယ်မှသွားစရာ မလိုတော့ဘူးလေဗျာ…ဖြစ်ချင်တာမဖြစ်တဲ့ ဘဝမှာ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာတော့ ဖြစ်အောင်လုပ်ယူရမှာပဲ အန်တီနုလွင်"

" ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်အောင်လုပ်တဲ့ နေရာမှာ ဖြစ်သင့်ရဲ့လား ဆိုတာ တွေးဖို့ မမေ့နဲ့  သား… လူတိုင်း လူတိုင်းမှာတော့ ကိုယ့်ဆန္ဒနဲ့ ကိုယ်အသီးသီးရှိကြတာချည်းပဲ…ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ ကိုယ်လုပ်ကြပါ…ဥပဒေ လည်း မရှိပါဘူးလို့ လွှတ်ပေးကြည့်လိုက်လေ…တစ်လောကလုံး ဘယ်လောက်တောင် ဗြောင်းဆန်သွားလိုက် မလဲ မသိဘူးကွယ်……ဘာမဟုတ်တာလေးနဲ့ ခဏ စိတ်ဆိုးတာကို ထသတ်ပြစ်လိုက်မယ်…လမ်းမှာသွားနေတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို သဘောကျလို့  ဆွဲလုပ်ပြစ်လိုက်မယ်…အို!အမျိုးမျိုးတွေပေါ့……"

" ဘယ်သူ့မှ မထိခိုက်အောင် ကိုယ့်ကြိုက်တာတော့ ကိုယ်လုပ်ခွင့်ရှိပါတယ် အန်တီရယ်"

" မှန်ပါတယ် သားရယ်…ဒါမဲ့ တစ်ချို့ကိစ္စတွေမှာလည်း မရသေးဘူးလေကွယ်…ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးက သူ့သား အရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်နေတာ တဲ့လေ…အဲ့ကောင်လေး အိမ်လာရင် …အမြဲတမ်း ထမီချွတ်ပြီး ကုန်းပေးနေတာလို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ ပြောမှာပဲ ..သား…အန်တီက  ဂရုမစိုက်ပါဘူး…အန်တီစိတ်ပါလို့ တစ်ကိုယ်လုံ းချွတ်ပေးပြီး ကုန်းတယ်…… သားလည်း စိတ်ပါလို့ နှစ်ယောက်သား အတူ တူလုပ်ကြတယ်…ဘာဖြစ်လဲကွယ် ...ကိုယ့်ပစ္စည်းနဲ့ကိုယ် လုပ်ကြတာပဲ… ဒါမဲ့  ဟိုတစ်ခါလို ကိုယ်တုံးလုံးချွ တ်ပြီး နှစ်ယောက်သား  လမ်းလယ်ခေါင် လူမြင်ကွင်းမှာ ကိုယ့်ပစ္စည်းနဲ့ကိုယ်ဆိုပေမဲ့ သွားလုပ်လို့ဖြစ်မှ မဖြစ်တာလေ……

ဘောလုံးကန်နေကြတဲ့ ဘောလုံးကွင်းဘေးမှာ သွားရပ်လို့ ဘောလုံးမှန် ခံရတာမျိုးကို အပြစ် မပြောလိုပေမဲ့…ဘောလုံးကွင်း ရှားပါးလို့ လူအများသွားလာနေကြတဲ့ လမ်းရဲ့ ဘေးတစ်နေရာမျိုးမှာ ကန်ပြီး ဖြတ်သွားဖြတ်လာ လူတစ် ယောက်ယောက်ကို ထိခိုက်မိသွားရင်တော့ ကိုယ်ဝါသနာပါလို့ ကစားတာဖြစ်ပေမဲ့… မကောင်းဘူးပေါ့ကွယ်……… 

တစ်ချို့ သိတတ်တဲ့ ကစားသမားက အားနာလို့ တောင်းပန်စကား ဆိုတတ်ကြပေမဲ့…တစ်ချို့လူကျလည်း တော်တော် ရိုင်းလိုက်တာ ကွယ်…သူ့ကြောင့် မဟုတ်သလို သူနဲ့မဆိုင်သလိုပဲ………

သားက ဆိုင်ကယ်..ကစားချ င်တယ်…လူရှင်းတဲ့ ကွင်းပြင်မှာ မိမိစိတ်ကြိုက်..သွားကစားလေကွယ်……လူအများသွားလာတဲ့ နေရာမှာ မလုပ်သင့်ဘူးလေ … ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပိုင်ပါတယ်..ယုံကြည်ပါတယ်ဆိုတဲ့   လူတွေ..ကိုယ်တိုင်ပဲ..မတော်တဆ ဆိုတာမျိုး ဖြစ်နေကြသေးတာ မဟုတ်လား…ကိုယ်စိတ်ကြိုက် လုပ်ပြစ်လိုက်မယ်..တစ်ခြားသူ မထိခိုက်ဘူးဆိုပေမဲ့…တစ်ချို့အရာတွေမှာ နောက်ဆက်တွဲ..ဆိုတာမျိုးက စဉ်းစားရမှာလေ သားရဲ့……တစ်ခါတစ်ရံမှာ ဖြစ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ...သိပ်များနေရင်လည်း...အတွေးတွေချော်တတ်ပါတယ်ကွယ်…… 

အန်တီကလေ သားအတွက် အကောင်းဆုံး ဆိုတာတွေ လုပ်မပေးနိုင်ရင်တောင်မှ.. အဆင်ပြေဆုံးဖြစ်အောင်တော့ တတ်နိုင်သလောက်ကြိုးစားပေးချ င်သူပါ… သားရယ်……ဒါတွေက ချစ်မိတဲ့ အချစ်စိတ်တွေကြောင့်ရယ်ဆိုတာ ထက် ပိုပါတယ်ကွယ်……တကယ့်ကိုဖြူဖြူ စင်စင်နဲ့ စေတနာမေတ္တာတွေရယ်ပါ..."

" သိပါတယ်..အန်တီနုလွင်ရယ်…ဒီလိုတွေသိနေလို့လည်း ခွဲမသွားစေချင်တာပါ…အန်တီနုလွင်.. အသက်ကြီးသွားတဲ့ အထိ… ကျနော့်ဘက်ကလည်း လုပ်ကျွေးပြုစုချင်တာ ပါ…လိင်ကိစ္စ တစ်ခုတည်းကို သိပ်တက်မက် လွန်းနေလို့ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ…… 

ဒေါ် ဝါနုနုလွင် ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ရဲ့ ထင်းထင်းကြီးလှတဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေ မြင်ပြီး တက်မက်စိတ်နဲ့ စွဲလန်းမှု့စခဲ့တယ်ဆို ပေမဲ့…နောက်ပိုင်းမှာ ယောင်္ကျားတစ်ယောက် ရဲ့ တာဝန်ယူမှု့တွေနဲ့ ပေးဆပ်ချင်တာပါ…အန်တီကြီး တစ်ယောက်ကို အချောင်ရပြီ ဆိုပြီးလုပ်ချ င်သလို တက်လုပ်တာမျိုး မဟုတ်ပါဘူး"

" သိပါတယ် သားရယ်…သိခဲ့ပြီးပါပြီ… နှစ်ယောက်လုံးကို ပြိုင်တူမထားချင်လို့ .. တစ်ယောက်ကို ဖြတ်လိုက်တယ်ဆိုတာလည်း သိနေခဲ့ပြီလေ  သားရယ်…"

အန်တီနုလွင်က စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီမို့ ဘယ်လိုမှ တားလို့ မရမှာ သိသွားတဲ့ သံဒိုင့်မှာ နောက်ဆုံး ကောက်ရိုးလေးတစ်မျှ င်တော့ဆွဲကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ရယ်ကြောင့်……

" အန်တီက တစ်ယောက်တည်းသမား  မဟုတ်ဘူးနော်…ကျနော့် သူငယ်ချင်း မင်းဇင်..ရှိသေးတယ်လေ ..သူက အန်တီနုလွင်အတွက်ပဲ  ပိုက်ဆံသွားရှာ နေတာနော်…သူပြန်လာလို့ အိမ်ထောင်တွေ ကျပြီဆိုလည်း…ရလာမဲ့ အန်တီ့မြေးလေးတွေ နဲ့ ဒီမှာပဲ နေပေါ့ ...အန်တီကလည်း……  ကျနော်လည်း သန္တာနဲ့ လက်ထပ်ပါ့မယ်… ကျနော်တို့...သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ရဲ့ မိသားစု တွေမှာ အန်တီနုလွင်လည်း..ရှိနေရင် ပိုကောင်း တာပေါ့ အန်တီရယ်"

" အ ဟင်း ဟင်း ဝါနုနုလွင်ရဲ့ ဟောဒီသားလေး ကမှ သူစိတ်လိုလက်ရရှိပြီဆိုရင် သိပ်စကား ပြောတတ်တာအချ က်အလက်တွေကလည်း ရှာတတ်လိုက်တာ…အန်တီ ပြောပြမယ် သား မင်းဇင်လေးကို   အန်တီ့အတွက်ဆိုရင် မသွားခိုင်းခဲ့ပါဘူး သားရယ်…… သူက ပြောလို့မရတာတွေရော သူ့လုပ်ချင်ရာကို အမေတစ်ယောက်အနေနဲ့ မတားရက်လို့ပါ.. စကားအကုန်ပြောပြီး တားမယ်ဆိုတားလို့ရပေမဲ့……အန်တီ မတားခဲ့ပါဘူး……

ပိုက်ဆံကို အန်တီ့အတွက် သိပ်မလိုအပ်ပါဘူး ..သူငယ်ငယ်က  အန်တီ့ကို..ပြောဖူးတယ်သားရဲ့ ..ကြီးလာရင် လေယဉ်တို့ သင်္ဘောတို့ မောင်းဖူး ချင်သတဲ့လေ…သူ့အဖေကလည်း အပြင်အသိုင်းအဝိုင်းကနေပဲ မောင်းနိုင်အောင် ကြိုးစားကွာလို့..  ဆုံးမထားတော့… အန်တီ့အတွက်လဲ ..ပိုက်ဆံရှာပေးချင်တာရော သူဖြစ်ချင်တာလည်းဖြစ်အောင်...ကြိုးစားချ င် တာရောနဲ့ သွားချင်တာမို့ သိပ်မတားခဲ့တာပါ ...

သားသူငယ်ချ င်းက ဘဝကို ဖြတ်သန်းတဲ့အခါ မှာ ပေါ့ပါးတယ်…အလေးအနက်မထားတတ် တာမျိုးတော့လည်းမဟုတ်ဘူး…ကိုယ့်မွေးထားတဲ့...သားပဲကွယ်…အတူတူနေချင်တာပေါ့… အန်တီ တစ်ခါတစ်လေမှာ စဉ်းစားမိတယ်… ဝါနုနုလွင်နဲ့ ပတ်သက်လာတဲ့..သူတွေက… ဝါနုနုလွင်ကိုလွမ်းပြီး..ကျန်ရစ်စေချ င်ခဲ့တာလား မသိဘူး"

လို့… ဖေဖေနဲ့မေမေက..သူတို့သမီးကို..အရင်ထားသွားတယ်...အခင်မင်ရဆုံး သူငယ်ချင်းက နိုင်ငံခြား ကိုထွက်သွားတယ်...မွေးထားတဲ့..သားကလည်း ကြီးလာတော့ ထပ်ထွက်သွားခဲ့တယ်… အိမ်ထောင်ရှင် ခင်ပွန်းဖြစ်သူကလည်း…… နေခဲ့ပေဦးတော့လို့ ပြောချင်တဲ့ မျက်လုံး…အကြည့်တွေကြည့်ပြီး...ထားသွားခဲ့တယ်……။

ထားသွားခံရတာတွေများလို့ ဒီက ငယ်သံဒိုင် ကိုကျမှ  အန်တီနုလွင် ထားသွားခဲ့ချင်တာ မဟုတ်လား…ရပါတယ် အန်တီနုလွင်ရယ် ..အလွမ်းတွေနဲ့ အဆုံးသတ်ရမဲ့ ပြဇာတ်မှန်းသိခဲ့ရင် ဘယ်သူကရော  ကပြချင်မှာတဲ့လဲ… ရင်ထဲမှာ မီးလိုပူတယ် အန်တီနုလွင်… အခု ရှေ့မှာ မြင်တွေ့နေရတဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ မျက်နှာကို  နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်မမြင်တွေ့ရ တော့ဘူးဆိုတာလည်း သိနေတော့……သိပ်ခံစားရတယ်…

သံဒိုင်  အန်တီနုလွင်ရဲ့ စကားတွေ နားထောင် နေရင်းမှ ရင်ထဲမှာ အလိုလို ပူလောင်မှု့ဝေဒနာ တွေ ခံစားနေရရင်း တွေးမိတွေးရာ တွေးနေမိ တော့သည်။ အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း…နဖူးလေးကိုပဲ မြတ်နိုးကြင်နာစွာ နမ်းပေးလိုက်ပြီးမှ………

" ဒီတစ်ယောက်ကလည်း  ဝါနုနုလွင်ကို လွမ်း စေမှာပါပဲကွယ်……ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာတွေက  ကိုယ်တိုင်ရိတ်သိမ်းရမှာပဲပေါ့…"

" ဒီတစ်ခါတော့ အန်တီနုလွင်က ကျနော့်ကို ထားခဲ့ပြီမို့ ကျနော်ပဲ လွမ်းရတော့မှာပေါ့ဗျာ"

" သားရယ် လွမ်းတယ်ဆိုတဲ့ ဝေဒနာက…  ကျန်ရစ်သူပဲ လွမ်းတာမျိုးမှ မဟုတ်တာ"

" ကျန်ရစ်သူကတော့ ပိုလွမ်းရတာပေါ့ဗျာ… အန်တီနုလွင် ကိုယ်တိုင် အရင်ခံစားပြီးခဲ့ပြီပဲ မဟုတ်လား"

" ဖြစ်ရပ်နဲ့ အချိန်အခါတော့ ကွာပါတယ် သား!  အန်တီ့မှာတော့ ဘာမှမခံစားရတော့ဘူးလို့  သားထင်နေတာလား…သားက..အဲလိုထင်နေတာလား ဟင်…ပြောပါဦး သားရဲ့……  ပြောစမ်းပါဦး……"

အန်တီနုလွင် သံဒိုင့်ကို မေးနေရင်းနဲ့ ငိုနေပြီ…မျက်ရည်တွေ…အိုး အများကြီးပါလား…အန်တီနုလွင်ရဲ့ လှပတဲ့ မျက်ဝန်းအိမ်လို့ သံဒိုင်သိထားတဲ့မျ က်ဝန်းထဲကမျ က်ရည်တွေမျက်ရည်တွေက တလိမ့်ချင်းကျ လာတာမျိုးမဟုတ်ဘူး…မျက်ဝန်းကနေ ပါးပြင်ပေါ်ကိုတသွင်သွင် စီးကျလာတာမျိုး… ပါးပြင်ပေါ်က ကျော်ပြီး သံဒိုင့်လက်ပေါ်ကို ပထမဆုံး ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တစ်ပေါက်ကို သံဒိုင်ကြည့်မိလိုက်တော့…မျက်ရည်ပေါက်က သိပ်ကြီးတယ်… ။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

" မျက်ရည်ပေါက် ကြီးငယ်"

ဆိုတဲ့အတိုင်း မျ က် ရည်ပေါက် အရွယ်အစားက အကြီး အငယ် နှစ်မျိုးရှိရာ…အန်တီနုလွင် ကျတဲ့ မျ က်ရည် ပေါက်က သိပ်ကြီးနေတော့……ကျ ယ်ဝန်းတဲ့ မျက်ဝန်းအိမ်ကြောင့်လား……ရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းမှု့တွေ သိပ်ပြီးများနေတော့လား… အန်တီနုလွင်ရယ်…………

" တစ်ပါးသူအတွက်လည်း ခံစားရမယ်……  ကိုယ်တိုင်လည်း နင့်နေအောင် ခံစားရမဲ့  လမ်းမျိုးကို  အန်တီ ဘာကြောင့်ရွှေးချ ယ်ရ  တာတဲ့လဲ"

" အားလုံးအတွက်ပေါ့လို့ပြောပြီးပြီပဲ သားရယ်"

အန်တီနုလွင် ဆက်ကာဆက်ကာ ရှိုက်ရှိုက်ငို လာတော့ သံဒိုင် အန်တီ လက်ကလေးတွေကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။အန်တီနုလွင်ကသံဒိုင့်ကို ကြည့်ပြီးမှ……

" ကိုယ်ချ စ်တဲ့လူနဲ့ ဘယ်သူကရော အတူမနေ  ချ င်ဘူးရယ်လို့ ရှိမှာတဲ့လဲ့ သားရယ်…  ဝါနုနုလွင် ရင်ထဲ မြင်အောင်ကြည့်စမ်းပါဦး  တော့ကွယ်…  ကိုယ့်သားအရွယ်ကောင်လေးကို လင်တော်  ချင်တဲ့ မိန်းမလို့ ကဲ့ရဲ့မဲ့စကားကို နည်းနည်းမှ  ခေါင်းထဲမရှိပါဘူး…ဒါမဲ့ အန်တီချစ်တဲ့  သူကို  ဖြစ်သင့်ဖြစ်ထိုက်တာဖြစ်အောင် အန်တီလုပ်  ပေးနိုင်ပါသေးတယ်  သားရဲ့"

အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်လက်ကို ယူပြီးပဲ… သူ့မျက်ရည်လေးတွေကို  သုတ်လိုက်ပြီး…

" အန်တီ မငိုတော့ပါဘူး…သားရယ်  သားစဉ်းစားကြည့်ပါဦးလား……  နှစ်ယောက်သား ဒီလောက်ဆုံတွေ့ခွင့်ရတာပဲ  ကျေ နပ်ဖို့ သင့်ပါပြီလေ…"

" ဝေးကွာချိန် မတန်သေးပါဘူးဗျာ…… တစ်နေ့မှာတော့အားလုံးခွဲခွာခြင်းနဲ့အဆုံးသတ် မှာ မှန်ပေမဲ့…အခုကအချိန်မကျ သေးဘူးလေ ဒီတစ်ခါ ဝေးကွာသွားတာကြီးက နောင်ဘယ် တော့မှ ပြန်မတွေ့နိုင်တော့ဘူးဆိုတာ…… ကျ နော် သိနေတယ် အန်တီနုလွင်"

" ကြီးတဲ့သူကငယ်တဲ့သူကို သနားရမှာဆိုပေမဲ့  အန်တီကတော့ သားကို လေးစားချ င်သေး  တယ်သားရယ်…အန်တီလေးစားနိုင်အောင်  သားဘဝကို ဖြတ်သန်းပြပါဦး……"

" ကျ နော်ထင်တာ အမှန်မဟုတ်လား……  စကားကို မရှောင်လွှဲပါနဲ့ဗျာ……  အန်တီနုလွင်ကို ကျ နော် နောက်ထပ်ပြန်တွေ့  ရဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးမလား……  အန်တီနုလွင်က…  စိတ်ထင်ရာ စိတ်ကူးပေါက်ရာ လုပ်ချ င်သလို  လုပ်မဲ့ ခပ်ငယ်ငယ်အရွှယ် ကောင်မလေးမှ  မဟုတ်တော့တာ……  အစီအစဉ်တွေဆွဲပြီးသားဆိုတာ မပြောပေမဲ့  ကျ နော် နားလည်မိပါတယ်……ဒါပေမဲ့  တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက် ဆိုတာများ………"

" အန်တီ လုပ်သင့်တာတွေ လုပ်ရဦးမှာလေ သားရယ်…… သားကြောင့်စိတ်မလွတ်လပ်စေချင်တာလား"

သံဒိုင်ဘာစကားမှ ပြောလို့ မထွက်တော့…… အန်တီနုလွင်ရဲ့ မျ က်နှာလေးကိုပဲ စိုက်ကြည့် နေမိတော့သည်။အန်တီနုလွင်ကလည်း…… သံဒိုင့်ကို ကြိုးစားပြုံးပြီးပြန်ကြည့်နေရင်း…… သူမရင်ခွင်ထဲ သံဒိုင့်ကို ဆွဲပွေ့ဖက်လိုက်ပြီးမှ

" သား ၅ နာရီထိုးပြီးသွားပြီ… ကားဂိတ်က  တစ်ယောက်ကိုလာခေါ်ခိုင်းထားတာ ခဏနေ  လာခေါ်တော့မယ်…သား အရင်ပြန်နှင့်နော်....

သားတို့ကို မင်္ဂလာဆောင်ပေးပြီးမှ သွားမလို့  တွေးခဲ့ပါသေးတယ်…ဒါပေမဲ့ ဟိုဘက်က  သမီးလေးမှာလည်း နောက်ကွယ်က အသိုင်း  အဝိုင်းတွေ ရှိသေးတာမို့  အခုလို စောစော  ထွက်သွားဖြစ်ခဲ့တာပါ သားရယ်……

အိမ်ထောင်ပြု တဲ့အခါမှာ  တစ်ချို့ဆိုရင်  ကိုယ်ချ စ်ကိုမရှာပဲ  သူချ စ်ကိုပဲ ရှာကြတာတဲ့  လေ…အခု သားနဲ့ သမီးဆိုရင် သမီးလေးက  ပိုချစ်တယ် ဖြစ်ရပေမဲ့……သားကလည်း  လုံးဝ စိတ်မဝင်စားတာမျိုးမဟုတ်ဘူးဆိုတာ  အန်တီ သိပါတယ်……သားရင်ဘတ်ရဲ့ တစ်ထောင့်တစ်နေရာမှာ  သမီးလေး နားခိုဖူး  တယ်လေ……အဆင်ပြေမှာပါ  သားရယ်…  အန်တီက  အားလုံးသောကိစ္စရပ်တွေကို  တွက်ချက်နိုင်စွမ်း  သိနိုင်စွမ်းမရှိပေမဲ့……  တစ်ခူ ိ့ကိစ္စလေးတွေကိုတော့သိနှင့်နေတယ်  လေ……

အသက်ကြီးကြီး မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ အသက်ငယ်ငယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်း ဒီမှာပဲ  တစ်ခန်းရပ်ဖို့ သင့်ပြီမို့… သား အရင်ထွက်သွားလိုက်တော့နော်…… သူတို့တွေအားလုံးကတော့  အန်တီ့ကိုထား သွားခဲ့ကြပြီး…… 

အန်တီ့ရင်ထဲက နင့်နေအောင် ချ စ်တဲ့ သားအလှည့်ကျ မှ အန်တီက ထားသွားရတာ  မူ ိးမို့ စိတ်မကောင်းဘူးကွယ်……ဒါကြောင့်  ကားဂိတ်ကို သားကိုလိုက်မပို့စေချ င်တာလေ  ဒီအခန်းထဲကနေ သားအရင်ထွက်သွားပြီးပဲ  အန်တီ့ ကို ထားခဲ့ပါတော့ကွယ်"

သံဒိုင် စိတ်တွေကို လှုပ်ရှားမှု့ မပေးတော့ပဲ အန်တီနုလွင်ကိုအချိန်ကြာကြာကြည့်နေလိုက်မိသည်။ပြီးမှ စစ်မှန်တဲ့ အပြုံးတစ်ခုနဲ့ ပြုံးပြပြီး

" အရာအားလုံးအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်  အန်တီနုလွင်…  အန်တီနုလွင်ကို ကျနော် သိပ်ချ စ်ပါတယ်…  ကျ နော့် ဆန္ဒတစ်ခုကို ပြောပြပါရစေဦး…  အန်တီတို့ မိသားစု သုံးယောက်နေသွားခဲ့တဲ့  အိမ်လေးကနေ အန်တီပဲ ပြန်လာလာ  မင်းဇင်ပဲ ပြန်လာလာ ကျ နော့် အသက်  မသေဆုံးသ၍  စောင့်နေပါ့မယ်……  တစ်ခါတစ်လေများ တိုက်ဆိုင်မှု့ရှိလို့ သတိရ  မိတာမျိုးရှိရင်  ကျ နော်နဲ့ ကျ နော်တို့မြို့လေး  ကို ပြန်လာလည်စေချ င်ပါတယ်"

" အဆင်ပြေရင်ပေါ့သားရယ်……ဒါနဲ့  သားတစ်ယောက်ထဲလား"

" ကျ နော်ရော  ကျ နော့်အမျိုးသမီးရော  ကျ နော့် ကလေးတွေ ရောပေါ့"

အန်တီနုလွင်က ပြုံးပြုံးလေးနဲ့သံဒိုင့်ကို ကြည့်နေရင်းမှ……

" သိပ်ပြောတတ်တဲ့ကလေး"

လို့ပြောလိုက်တော့ သံဒိုင်က… 

" အသက် ၂၀ ကျော်မှ ဒေါ်ဝါနုနုလွင် သင်ပေး ခဲ့လို့  တတ်တာပါခင်ဗျာ" 

လို့ ပြောပြန်တော့ နှစ်ယောက်သား ပြို င်တူ ရယ်မောလိုက်တော့ သည်။

" ဇာတ်သိမ်း မပေါင်းရပေမဲ့အကောင်းဆုံးတော့  လမ်းခွဲရမှာပဲ သားရေ"

လို့ ပြောကာ  အန်တီနုလွင်က  ထိုင်ရာမှ  ထလာပြီး သူ့အဝတ်အစားအိတ်ကို  ထုတ်ထားလေးတွေ ပြန်ထည့်နေရင်း…

" သား  သမီးလေးနဲ့ရပြီးသွားရင်လည်းသမီးကို  ဂရုစိုက်ဦးနော်"

" ဟုတ်"

" ဘဝတွေက ဒီလိုပါပဲကွယ်"

" ဟုတ်"

" သားက လိမ္မာပြီးသားပါ"

" ဟုတ်"

" ဟုတ်ဆိုတာပဲပြောနေတယ်လူကြီးကိုနောက်  နေတာလား ဟင်"

" ……"

" သား"

" ……"

သံဒိုင်ဘက်က အသံမကြားလို့ အန်တီနုလွင် သံဒိုင့်ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့မှ…ကျောပိုးအိတ်ကိုကျောမှာပိုးထားကာလက်က ဆိုင်ကယ်သော့ကို ကိုင်ပြီး ခြေထောက်ကို သိုင်းသမားတစ်ယောက်လို ခွဲရပ်ထားတဲ့ သံဒိုင်…… မျက်နှာပေါ်မှာဝမ်းနည်းချ င်းသင်္ကေတ… မျက်ရည်တွေက အပြည့်နဲ့  သံဒိုင်… သံဒိုင် မျ က်ရည်တွေကို လက်နဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုတ်ပြစ်လိုက်ပြီး……

" သွားတော့မယ် အန်တီနုလွင်"

ပြောကာ အခန်းထဲက အမြန်ဆုံးပြေးထွက်ခဲ့လိုက်တော့ သည်။ 

" သွားတော့မယ်"

လို့ပြောတာနှုတ်ဆက် ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးနော် အန်တီနုလွင်…… အခန်းထဲက ထွက်သွားတဲ့ အကြောင်း အသိ ပေးလိုက်တာပါ…… "ငယ်သံဒိုင်"ဆိုတဲ့ကောင် ကသိစိတ်နဲ့ ခန္ဓာ မြဲနေသ၍  "ဒေါ်ဝါနုနုလွင်" ကို ဘယ်တော့မှ နှုတ်မဆက်ဘူး……။

.......................................................................................................-

ရှေ့မှာ မြင်နေရတာက ခရီးသည်တွေကို… တင်ဆောင်သွားတဲ့ ဟိုင်းဝေးကားကြီး… အဲဒီကားပေါ်မှာ သံဒိုင် သိပ်ချ စ်ခဲ့တဲ့… ဒေါ်ဝါနုနုလွင် ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ပါသည်…သံဒိုင် လိုက်နေဦးမှာပဲလေ… မြို့ပြင်ကနေ အန်တီနုလွင် စီးလာမဲ့ ရန်ကုန် ကားကို သံံဒိုင်  စောင့်နေခဲ့လိုက်သည်။ 

ကားကြီးထွက်လာတော့ နောက်ကနေပဲ အသာမှေးလိုက်နေရင်း …မြို့ပြနဲ့ နည်းနည်း ဝေးလာတော့ အဝေးပြေးကားတို့ထုံးစံအတိုင်း အရှိန်မြှင့်မောင်းတော့လည်းသံဒိုင်လိုက်သည်။ ဘယ်လောက်အကွာအဝေးရောက်ပြီလို့… သံဒိုင် မမှတ်မိချိန်မှာပဲ ဆိုင်ကယ်က ဆီကုန် လို့ ထိုးရပ်သွားတော့သည်။

ဆိုင်ကယ်ပေါ်က သံဒိုင် အမြန်ဆုံးဆင်းလိုက်ပြီး ကားနောက်ကို အပြေးကလေး လိုက်မိနေသေးသည်…… ရွှေ့မြဲ ရွှေ့ချ င်တာက အီနားရှားသဘောတဲ့ လား………။

...................................................................

အမှတ်တရ သရက်ပင်လေးက သရက်ဖူးတွေ အများကြီးပါလား…ဒါဆိုရင်တော့ ဒီနှစ်ဒီအပင် လေးကသရက်သီးတွေအများကြီးသီးလောက် သည်လို့ သံဒိုင် တွေးမိနေတုန်း……

" မောင် ပြန်ရအောင်လေ…အိမ်ဆောက်နေတဲ့ လက်သမားနဲ့ပန်းရံသမားတွေတောင် ပြန်ကုန် ပြီ"

" ဟုတ်လား ဒါဆိုလည်း ပြန်မယ်လေ သန္တာ"

သံဒိုင်သူ့ဖေဖေနဲ့မေမေ ထားခဲ့တဲ့အိမ်မှာလည်း မနေတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး…… အန်တီနုလွင်တို့ မိသားစု နေခဲ့တဲ့ အိမ်လေးရဲ့ ဘေးမှာပဲ တိုက်အိမ်ခပ်ကြီးကြီး တစ်လုံးထပ်ဆောက်လိုက်တော့သည်။ သန္တာနဲ့  မင်္ဂလာ ဆောင်ပြီးတုန်းကတော့ နှစ်ယောက်တည်းမို့ ဒီအိမ်လေးမှာ လာနေဖြစ် သေးသည်။

နောက်မှ ကလေးတွေ ရလာတာရောမိဘနှစ်ပါးကလည်းအနီးကပ်စောင့်ရှောက်ရမှာရောကြောင့် ဖေနဲ့မေ အိမ်ပဲပြန်ပြောင်းနေ ခဲ့ရသည်။နှစ်ဖက်မိဘနှစ်ပါး ကွယ်လွန်သွားပြီး နောက်မှာမှ ဒီမှာပဲ အိမ်တစ်လုံးဆောက်နေဖို့ စိတ်ကူးရှိသော်လည်း  အိမ်အသစ်ဆောက်ဖို့ ဆိုတာက  တော်ရုံငွေကြေးနဲ့ မလွယ်ကူတာမို့ ချ က်ခြင်း အကောင်အထည် မဖော်နိုင်ခဲ့… စီးပွားရှာနေရသေးသည်။

" အင်ဂျ င်နီယာဆွဲပေးတဲ့ ပုံစံနဲ့  အန်တီဝါတို့ နေခဲ့တဲ့ အိမ်လေး မဖျက်ရပဲ လွတ်သွားတာ တော်သေးတယ်နော်  မောင်…… မောင်က ဆောက်ချ င်တာက အိမ်အကြီးကြီး အန်တီဝါတို့အိမ်ကျ လည်း မဖျ က်ချ င်နဲ့ ခက်ကုန်တော့မှာ"

" မောင်လိုချင်တဲ့ပုံစံဖြစ်ချ င်တဲ့ဆန္ဒကို သူ့ကို ပြောပြထားတာပဲ…အဆင်မပြေရင်လည်း နောက်တစ်မျိုး စဉ်းစားမှာပေါ့ သန္တာရဲ့…… အိမ်အကြီးကြီးကလည်းခင်ဗျားလေးပဲကလေး အများကြီး ထပ်မွေးဦးမှာဆိုလို့ပါဗျာ…… ကျ နော်က ဘယ်လိုနေရနေရ ဖြစ်ပါတယ်"

" မွေးမှာပဲ  မောင်တို့က ရင်မရှိ ဖင်မရှိရင် သိပ် နှာခေါင်းရှုံ့ချ င်ကြတယ်……ဖင်သား ရင်သား  မကြီးပေမဲ့ သားကောင်းမိခင်တစ်ယောက်ဖြစ်  အောင်တော့မိန်းမသဘာဝစွမ်းကြောင်း သက်  သေပြရမှာပဲ"

" မင်္ဂလာဦးညကတည်းကလည်းကြုံးဝါးပြီးပါပြီ  ကွာ…ခုလည်း သုံးယောက် ထုတ်လုပ်ပြီးသွား ပြီ နောက်ထပ် ဘယ်လောက်ထုတ်လုပ်ဦးမှာ  လဲ"

" မောင် စွမ်းသလောက်…သန္တာကကြိုးစားပေး  မှာပါ"

" ဒီကလေး အမေကတော့မနိုင်ဘူး…ခုလှုပ်ရှား မှု့ စတင်လိုက်ရမလား"

" မောင်နော် သဘောတရားတွေ ဆွေးနွေးနေ  တာ လက်တွေ့ မပါနဲ့"

" ကလေးပဲသုံးယောက်ရနေပါပြီကွယ်ရှက်မနေ ပါနဲ့တော့…"

" မရှက်ပါဘူး ဇွတ်လုပ်ချ င်တာကြီးကိုကြောက်  တာ…အန်တီဝါ လို မဟုတ်ဘူးမောင်ရေ…  ဒီမှာ  အံ့ကြိတ်ခံရတာမျိုးရှင့်"

" မနာတော့ပဲနဲ့ သန္တာရယ်…"

" မနာပေမဲ့ တစ်မျိုးကြီးမောင်ရဲ့ တင်ပါးကြီး တဲ့ အမျိုးသမီးတွေက  တင်ပါးကိုခုပြီး … သက်သာအောင် ရှောင်လို့ ရဦးမယ်…… သန္တာတို့ကျ  အလူးအလဲပေါ့"

" တက်ကွာ မြန်မြန်ပြန်ရအောင်"

သံဒိုင်  ကိုယ့်အကြံအစည်နဲ့ကို  သန္တာကို ကားပေါ် မြန်မြန်တက်ခိုင်းလိုက်သည်။ သန္တာက  ကားပေါ် ရောက်မှ ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ပြီး စကားတစ်ခွန်းပြောလာလိုက် တော့ တက်ကြွသွားတဲ့  ဟိုစိတ်လေးတောင် ပျောက်သွားပြီး……ခပ်ဆွေးဆွေးခံစားချ က် လေးကသာ ရင်မှာတိုးဝင်လာခဲ့တော့သည်။

" ည မိုးတွေသည်းဦးမယ်ထင်တယ်……  မောင်တစ်ယောက်တော့ အန်တီဝါကို သတိ ရမှာ  ကြိုမြင်မိသေးတော့"  

တဲ့လေ……။

မိုးသည်းတဲ့ညတွေမှာ သံဒိုင်တစ်ယောက် အန်တီ ဝါနုနုလွင်ကို သိပ်သတိရမိသည်။ ဟိုးတစ်ခါတုန်းကလို  မိုးရွာချ နေတဲ့ အသံ တွေနဲ့ အတူ သံဒိုင့်အသံကို အန်တီနုလွင်ကအိပ်မက်လိုလိုတကယ်လိုလိုကြားလိုက်ရတော့အိပ်ယာထဲက ထလာပြီး သေချ ာအောင် ထွက် ကြည့်ခဲ့တာလို့  ပြောပြဖူးတော့…… အခုလည်းအန်တီနုလွင်တစ်ယောက်ကြားမျ ား ကြားမိလေမလားဆိုတဲ့ စိတ်စွဲလန်းမှု့တွေနဲ့ အတူ…မိုးသည်းတဲ့ ည တွေမှာ…

"……အန်တီ ဝါနုနုလွင်ရေ……"

လို့ မိုးရေခေါင်ထဲထွက်ပြီးအော်ခေါ်နေမိသည်။

တစ်ခါက ညများဆို သန္တာပြန်လာခေါ်ယူရတဲ့ အထိ သံဒိုင် သတိလက်လွတ်ဖြစ်ခဲ့ရဖူးသည်။

" မောင်ရယ်  အန်တီဝါကို သန္တာလည်း သတိရ မိပါတယ်…ဒါမဲ့ မောင်တို့ သန္တာတို့က ကိုယ့်  လုပ်ချင်တာကိုလုပ်လို့မှမရတော့တာမောင်ရဲ့  ထပါ မောင်ရယ်……အိမ်ထဲပြန်ဝင်မယ်နော်…"

...................................................................

" မရောင်းဘူးဆိုလည်းပြီးတာပါပဲ ဦးသံဒိုင်ရယ်  စိတ်လည်း မရှိပါနဲ့ ကူ ပ်သားတွေကလည်း  ဦးသံဒိုင်အိမ်က နှစ်စီးကို ဝယ်ပေးပါလို့ ပြော  နေလို့ လာမေးရတာပါ"

" ရပါတယ်ဗျာ …အိမ်က သားတော်မောင်တွေ လည်း စီးချင်ပါတယ် လုပ်နေလို့……ငါသေပြီး သွားရင်တော့ မင်းတို့လက်ထက်မှာ ကြိုက်သ လို လုပ်ကျ ကွာလို့ ပြောထားရတယ်ဗျို့……  ကျုပ် သူငယ်ချင်း…အဲ့!ကျုပ်မိတ်ဆွေနဲ့  အတူတူစီးခဲ့ကြတာရယ်…အမှတ်ရစရာဆိုလို့  ဒါလေးပဲ ရှိတော့တာမို့ပါဗျာ"

" ဦးသံဒိုင် ခင်ဗျားအတော့်ကို အစွဲအလန်းကြီး  တဲ့ လူမျိုးပါလားဗျ …အသက်တွေလည်းကြီး  နေပြီ အစွဲတွေတော့ တတ်နိုင်သလောက်  လျေှာ့တော့ဗျို့……"

" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ…ကျုပ်ကလည်း စွဲမိစွဲရာ   စွဲတတ်သူဗျ ……  သတိ နဲ့ ထိန်းတဲ့ကြားက  ပုထုဇဉ်ဆိုတော့ကာ…သိတဲ့ အတိုင်းပေါ့… "ပုထုဇနော ဥမ္မာတကော"လို့တောင်  မိန့်ကြားတော်မှုခဲ့တာ မဟုတ်လားဗျာ"

" ဟုတ်ပါ့ဗျာနောက်များမှအေးအေးဆေးဆေး  စကားပြောကျ တာပေါ့  ပြန်လိုက်ဦးမယ်ဗျို့"

" ဟုတ်ကဲ့ဗျ  ဟုတ်ကဲ့"

ဦးသံဒိုင် ဧည့်သည်ပြန်ပြီးလို့ထိုင်ရာကအထ နောက်က ဒေါ်သန္တာက… 

" အဖေကြီး ဆိုင်ကယ်ရောင်းမလားလို့လာမေး  ပြန်တာလား"

" ဟုတ်ပကွာ တစ်မြို့လုံးသိအောင် မောင်းခတ် ရမလို ဖြစ်နေပြီ"

" အရူးချ စ်ကောင်းရှိသေးရင်လည်း သင်ပေးပြီး အော်ခိုင်းလို့ ရဦးမယ် အဖေကြီးရဲ့"

" ဟုတ်ပါ့…ဒါနဲ့ ချစ်ကောင်းကြီး ဘယ်တောင်  ရောက်နေပြီလဲ  မသိဘူး…"

" မသိပါဘူးတော်…မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ နေ့က တော့ တွေ့လိုက်လို့ ဒံပေါက်နဲ့ပိုက်ဆံ ပေးခိုင်း လိုက်သေးတယ်…နောက်များတော့ မတွေ့မိ တော့ဘူးနှစ်တွေလည်းမနည်းတော့ဘူးလေ"

ဦးသံဒိုင် အရူးချစ်ကောင်းကြောင်းပြောတော့ အန်တီ ဝါနုနုလွင်ကို သတိရမိပြန်သည်။ ဒေါ် ဝါနုနုလွင် နဲ့ ငယ်သံဒိုင် ဇာတ်လမ်းကို အရူးချစ်ကောင်း  စတင်ဖန်တီးပေးခဲ့တာလို့ ပြောမယ်ဆို ပြောလို့ရသည်လေ…… ဦးသံဒိုင် အတွေးမဆုံးခင်မှာပဲ… အငယ်ဆုံးသမီးလေး "စစ်ရတီ သန္တာ"က "ဖေ နဲ့ မေ ထမင်းစားလို့ရပါပြီရှင်……ကိုကြီး  တွေရော…မမရော ထမင်းစားမယ်နော်"

" စားမယ်ဟေ့ လာခဲ့တော့ညီတို့ရေ"

" လာပြီလေ ကိုကြီး"

" စားမယ် ဝါးမယ်"

တစ်အိမ်လုံးမှာ ဆူဆူညံညံနဲ့ ထမင်းစားဖို့ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာကြတော့သည်။ခရီးသွားရ တာမျိုးတွေသားသမီးတွေကျောင်းကိစ္စ အပြင် ကိစ္စတွေ မရှိကြဘူးဆိုရင်  မိသားစု ၈ယောက် လုံး ထမင်းအတူတူစားစေတာကတော့… ဒေါ်မြသန္တာရဲ့  အစီအစဉ်ပါ…သူကိုယ်တိုင်က မိသားစုဝင် နည်းခဲ့ရသူမို့ ဒီလို သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်း စားရတာမျိုးကိုသိပ်သဘောကျ ပုံရသည်။ 

ထမင်းစားနေကြရင်း…ညီအကိုတွေထဲမှာ အငယ်ဆုံး…မောင်နှမတွေထဲမှာ ငါးယောက် မြောက်ဖြစ်တဲ့  "ဖိုက်မင်းသံဒိုင်"က…… ပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ကိုကြည့်ပြီး ဒီဘက် ပြန်လှည့်လာကာ……

" ဒီညတော့ မိုးရွာဦးမယ်ထင်တယ် ဖေဖေရေ" လို့ သူ့ကို ကြည့်ပြီးပြောလာတော့…… ဦးသံဒိုင် စားလက်စ ထမင်းလုတ် ဘုတ်ကနဲ ပန်းကန်ထဲ ပြုတ်ကျ သွားခဲ့ပါပြီကော……

ညဦးပိုင်းမှာစခဲ့တဲ့မိုးက သန်းခေါင်ယံကျော်မှ ပိုသည်းလာသည်………   မိုးသည်းတဲ့ညတွေတိုင်း လွမ်းနေဦးမှာပါ "အန်တီ ဝါနုနုလွင်" ရေ……

 ....................................................................

ရူပဗေဒပညာရှင် အချို့ရဲ့လေ့လာတွေ့ရှိချ က် ပြောစကားအရ  လူတွေရဲ့ ပါးစပ်က ထွက်တဲ့ စကားသံတွေဟာ လုံးဝပျ က်စီးပျောက်ကွယ် သွားခြင်းမရှိပဲ  စကြာဝဠာကြီးထဲမှာ ပြေးလွှား ရှင်သန်ပျံ့နံနေစဲတဲ့…… ဒီယူဆမှု့နဲ့လေ့လာတွေ့ရှိချ က်အမှန်ဆိုလျှ င် မိုးသည်းတဲ့ ညတွေမှာ "ငယ်သံဒိုင်" အဖြစ်မှ "ဦးသံဒိုင်"အရွယ်ထိအောင် အော်ဟစ်ခေါ်နေ  ခဲ့တဲ့……

" အန်တီ ဝါနုနုလွင်ရေ"

ဆိုတဲ့ စကားသံတွေဟာလည်း လောကကြီးရဲ့ လေထုနဲ့ အတူ အသံလှိုင်းတွေ ရှိနေဦးမည်။ ဘယ်ဆီဘယ်ဝယ် ရောက်နေပြီမှန်းမသိတဲ့ "ဒေါ် ဝါနုနုလွင်" တစ်ယောက်  သူမ အမည် ခေါ်သံတွေကို  တစ်နေရာရာမှ ကြားနိုင်ပါစေလေ……။

ဒီလိုနဲ့ပဲ နှစ်တွေ ကြာလွန်ခဲ့ပြီးတဲ့ နောက်မှာ လည်း မိုးသည်းတဲ့ ညတွေမှာ… " အန်တီ ဝါနုနုလွင်ရေ"ဆိုတဲ့ အသံက မိုးရွာချ လိုက်တဲ့အသံနဲ့ အတူ ရောပြီး ပါလာပြီဆိုရင် နှောင်းလူတို့ အဖို့ ဒါဟာ  "ဘိုးသံဒိုင်" ကြီးရဲ့ လွမ်းလွမ်းဆွေးဆွေးနဲ့ အော်ခေါ်သံ  ဆိုတာ တစ်မြို့လုံး သိပြီးပါပြီ။

 စောင့်စားအားပေးဖတ်ရှု့ကြသော မိတ်ဆွေများအားလုံး ကျေးဇူးတင် ရှိခြင်းများစွာဖြင့်

                                    ကိုယ်တော်ကြီး

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။