တို့ရိုးရာ အရက်ဆိုင်

တို့ရိုးရာ အရက်ဆိုင် (စ/ဆုံး)

မောင်ခြိမ့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ )

ရန်ကုန်တိုင်း အုတ်ဖို့မြို့လေးမှာ ကုန်းလမ်း ရေလမ်း ပေါက်ရောက်သဖြင့် စည်ကားလျက်ရှိသည်။ အုတ်ဖို မြို့စွန် ရပ်ကွက်လေးထဲ ! ဒို့ရိုးရာ … အရက်ဆိုင် ! လေးမှာ အနီးနား ရပ်ကွက်တွေက အစ အကုန်သိနေကြ၏။ အရက်ဆိုင်အား ဦးစီး လုပ်ကိုင်သူမှာ အသက် ၃၄ နှစ်ခန့် သဲအိခိုင် ဆိုသော မိန်းမချောတယောက် ဖြစ်သည်။ အရက်ဖြူဆိုင် ဆိုပေမယ့်  ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုပ် ကြော်လှော်ထားသော အမြည်းစုံလင်စွာဖြင့် ဘီယာနှင့် ရွှမ်ပါ တွဲဖက်ရောင်းချ ပေး၏။

သဲအိခိုင်မှာ အိမ်ထောင်သည် တဦး ဖြစ်ပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး ပါးနပ်သဖြင့် အရက်ဆိုင်လေးမှာ နေည မပြတ် အမြဲ စည်ကားနေတော့သည်။ အထူးသဖြင့် သဲအိခိုင်၏ လှိုင်းထနေသော နို့အုံများနှင့် လမ်းလျှောက် လိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးများက ပုရိသ အပေါင်းအား ဖမ်းစားထားနိုင်၏။

" မသဲ … ဘီအီး ၁ လုံးနဲ့ အချိုရည် တစ်လုံး ထပ်ပေးဗျာ "

" အေးအေး … မောင်တိုး … အချိုရည်ကတော့ လိမ္မော်ပဲ ရမယ်နော် "

" မိသဲရေ … ငါတို့ မြင်းခွာရွတ် သုပ် တပွဲ … ပေးဦးဟေ့ "

" မြင်းခွာရွက်က … ဒီနေ့မရတာ ကိုမောင်တင့်ရေ … မုန်လာချဉ်သုပ်လေး … အားပေးလေ … ရှယ် သုပ်ပေးမှာပေါ့ "

" အေးပါဟာ … မရှိတော့လည်း ရှိတာသာ သုပ် … ငရုပ်သီး စပ်စပ်လေးနော် "

" အွန်းပါ … ကိုမောင်တင့်ရဲ့ … ဒီဘက်က ကိုသိန်းတို့ရော … အသုပ် မှာဦးမလား လက်စနဲ့ … တခါတည်း သုပ်မလို့ "

သဲအိခိုင် တယောက် ဆိုင်လေးထဲ လှည့်ပတ်သွားကာ ဖေါက်သည်များအား လိုက်မေးနေတော့သည်။ စားပွဲထိုး ငှားပြန်လျင် သားလောက် အရွယ်လေးများနှင့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးမှ သဝန်တိုကာ မူးရမ်းတတ်သဖြင့် ထပ်မခေါ်တော့ပေ။ ဆိုင်၏ အနောက်ဖက် ပိုက်ဆံရှင်းသော စားပွဲခုံလေးဘေးတွင် အကြော်အလှော်များနှင့် အသီးအရွတ်များ သုပ်ရန် ပြုလုပ်ထားသော ပန်းကန်စင်လေးပေါ် မှာထားသော အသုပ်များအား ဆက်တိုက်သုပ်ကာ ဆိုင်ထဲ သွားချပေးလိုက်ပြန်သည်။

ဆိုင်ထဲ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း သူမ နောက်ပိုင်းအလှအား ခိုးကြည့်ကာ မျက်စိအရသာ ခံရင်း စိတ်ကူးဖြင့် ပစ်မှားနေကြသူများ အများကြီးရှိကြ၏။သဲအိခိုင်အား နောက်မှကြည့်လျင် အပျို အရှုံးပေးရအောင်ပင် ခန္ဓာကိုယ်က ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိသည်။ ထိုသူများထဲတွင် တရပ်ကွက်ကျော်မှ ဦးလှမောင်မှာ အဆိုးဆုံး ဖြစ်၏။ ဦးလှမောင်မှာ အသားမဲမဲ ဆံပင်တိုတိုကောက်ကောက် လက်ပြင်ကိုင်းကိုင်းဖြင့် ငွေတိုးပေးစားသော လူတယောက် ဖြစ်သည်။

" သဲသဲ … အောင်ကြီးရော "

" မနက်ကတည်းက တနေကုန် သောက်ပြီး … အခန်းထဲ သေနေပြီလေ "

" ညကြ … အခြေနေရော "

" ဟင် … ဒီနေ့ည ဖဲဝိုင်း သွားမယ်ဆိုပြီး … သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ … ပြောသံတော့ ကြားထားတယ် … အိုးးး … လူတွေနဲ့ … မလုပ်နဲ့လေ … ကျွတ် "

ဦးလှမောင် မှာ နောက်ဖေး အိမ်သာဘက် သေးသွားပေါက်ပြီး ဆိုင်ထဲ ပြန်အလာ ခုံပေါ်ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် အိကားနေသော သဲအိခိုင် ဖင်သားကြီးအား ပွတ်သပ်နေ၏။ မို့မောက်သော နို့အုံကြီးမှာ စားပွဲခုံပေါ် လက်ကွေးထောက်ထားသဖြင့် လက်မောင်းသား နှစ်ဖက်ပေါ်တင်နေကာ စွင့်ကား နေသော ဖင်သားကြီးမှာ ထိုင်ခုံပေါ် အိကားထွက်နေရသည်။

" ခု … ငါ တအား ထနေပြီဟာ … ကြည့်ပါလား … နင့် လင် … ညပိုင်း ဖဲဝိုင်းသွားရင် … ကောင်းမှာပဲ "

ဦးလှမောင်မှာ တကယ်ပင် ရမ္မက်စိတ် ထကြွကာ ပုဆိုးပြင်ဝတ်သလိုနှင့် ခါးပုံစ ဖြည်ကာ ပုဆိုး ရှေ့ခြမ်းအား ပေါင်လယ် လျှောကာ ပြလိုက်ပြန်၏။

" အမလေး … ဦးတုတ်ကြီး ဟာကလည်း … ခိခိ … မနက်ကမှ … သဲသဲ … ဂွင်းထုပေးထားတာကို … ပုဆိုး ပြန်ဝတ်ပါဦး … ဆိုင်ထဲ လူတွေနဲ့လေ "

ပထမ တကြိမ် အလိုးခံပြီးကတည်းက စံချိန်မှီ လီးပိုင်ရှင် ဦးလှမောင်အား သဲအိခိုင်မှ နှစ်ဦးထဲရှိချိန် ဦးတုတ်ကြီးဟုသာ ခေါ်တော့သည်။ ငွေသိမ်း စားပွဲခုံလေးမှာ ဆိုင်အနောက်ဖက်ခြမ်းတွင် ရှိကာ ရုတ်တရက် ဆိုင်ထဲမှ ကြည့်လျင် စားပွဲအောက်ပိုင်းအား ဆေးလိပ်ကြေငြာ ဗင်ဒိုင်းများဖြင့် ကာထားသဖြင့် ခါးတဝက်လောက်ထိ မမြင်ရပေ။ ထို့ကြောင့် ဦးလှမောင်မှာ အတင့်ရဲနေတော့သည်။ မနက်ပိုင်း အမြည်း ချက်ပြုတ်ရန် အကူငှားထားသော မာမာဆိုသည့် ကောင်မလေး ပြန်သွားသည်နှင့် သဲအိချိုမှာ ရေချိုးပြီးချိန် ဦးလှမောင် တခေါက် ရောက်လာသေး၏။

မာမာ မှာလည်း အရက်ဆိုင်တွင် မနေပေ အမြည်းများ ကူညီချက်ပြုတ်ပြီးသည်နှင့် နေ့တွက်ယူကား သူ့အိမ်သူ ပြန်လေ့ရှိသည်။ ဦးလှမောင် ရောက်လာစဉ် လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးမှာ မူးအိပ်နေသဖြင့် နောက်ဖေး ရေဘုံပိုင်နှင့် ရေချိုးနေသော သဲအိခိုင်အား လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် ထိုင်ကြည့်နေ၏။ ဦးလှမောင် ထိုင်ကြည့်နေသည်ကို မပြောသာသည့် အကြောင်းတရားကလည်း ရှိနေပြန်သည်။ သဲအိခိုင်မှာ အရက်ဆိုင်ဝင်ငွေနှင့် လင်မယား ၂ ယောက် မပူမပင် စားနိုင်သော်လည်း ချမ်းသာချင်စိတ် များကာ ဖြတ်လမ်းမှ လိုက်တော့သည်။ ၂လုံး ၃လုံး လောင်းကစားလုပ်ရာ တဖြည်းဖြည်း အကြွေးတင်လာ၏။

ကြွေးပူများ များလာရာ အရက်ထဲ လှည့်ပတ်ချေးကာ ပေးရင်း မနိုင်းမနင်း ဖြစ်လာတော့သည်။ နောက်ပိုင်း ဦးလှမောင်ဆီ ချေးရာ အလွတ်ချေးမရခဲ့ပေ။ လိုအပ်နေသော ငွေ၁၂သိန်းအား ယစ်မျိုးလိုင်စင်အား အပေါင်ထားကာ ၁၅ ကျပ်တိုးဖြင့် ချေးယူလိုက်၏။ ၅ လ ထိ အတိုး မသတ်နိုင်ပဲ အတိုးအရင်းပေါင်းကာ သိန်း၂၀ ကျော်လာစဉ် ဦးလှမောင် ဘက်မှ လိုင်စင်အား အပြီးသိမ်းရန်ထိ အသံထွက်လာ တော့သည်။ သဲအိခိုင် တယောက် ကျင်းထဲကြပ်ထဲ ရောက်ကာ နောက်ပိုင်း ဦးလှမောင် အလိုကျ လိုက်လျောခဲ့ရ၏။

ပထမဆုံး အကြိမ်မှာပင် မျော့နေအောင် ခံခဲ့ရာ လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်ပြီး ဂေါ်လီ၃လုံးပါသော လီးမဲကြီးအောက် သတိလစ်မတတ် ငယ်သံပါအောင် အော်ကာ အလိုးခံလိုက်ရ၏။ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားများ ကွဲကာ ၃ရက်ခန့် ကွတ ကွတဖြင့် ကျိန်းစပ်နေသည်။ ခုလည်း သူမ နောက်ကျောဘက်မှ ထိုင်ကြည့်နေသော ဦးလှမောင်ကြောင့် ရေအမြန်ချိုးကာ ရေလဲထမိန်လေး လဲလိုက်တော့၏။

ထမိန်ရင်လျားနှင့် သဲအိခိုင် နောက်မှ ကပ်လိုက်သွားရာ အိပ်ခန်းထဲတွင် တခူးခူးဖြင့် ဟောက်သံများ ထွက်ကာ အိပ်မော ကျနေသော အောင်ကြီးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော် ဦးလှမောင် တယောက် ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသဖြင့် အိပ်ခန်းပေါက်မှ သဲအိခိုင် ခန္ဓာကိုယ်အား ကြည့်ကာ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးက ထောင်မတ်နေ၏။

" ကောင်တာနားက စောင့်လေ … ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ … ကိုအောင်ကြီး အိပ်နေတာ ဟိုမှာ "

သဲအိခိုင်မှာ လင်တော်မောင် အိပ်နေသည်ကို ခပ်တိုးတိုး ပြောပြကာ နဖူးမှ ရေစက်လေးများ တဘက်အဟောင်းဖြင့် သုတ်ရင်း လှမ်းပြောနေသည်။ သဲအိခိုင် ဆံနွယ်များက နောက်ကျောဘက် ဖြည်ချလိုက်သဖြင့် ခါးလာက်ထိ စင်းကျနေသည်။ မျက်နှာနှင့် ရင်ညွှန့်မှ ရေစက်လေးများ တဘက်ဖြင့် အရင်သုတ်ပစ်လိုက်၏။ အစိမ်းရောင် အင်္ကျီလက်ပြတ်လေး ဝတ်နေစဉ် လက်မောင်းအိုး ဖွေးဖွေးလေးကြားမှ လက်နှစ်ဖက် တိုးထွက်လာကာ နို့အုံများအား ညှစ်ချေခံလိုက်ရသည်။

" အိုး  … ဟာကွာ … အဲလောက်တောင် မစောင့်နိုင်ရင် … လာလာ … ကောင်တာနား သွားစို့ "

သဲအိခိုင်မှာ လင်ဖြစ်သူ နိုးလာလျင် မိုးမီလောင်မှာ စိုးသဖြင့် ဦးလှမောင် ကျေနပ်စေရန် ဂွင်းထု ပေးလိုက်ရတော့သည်။

.......................................................................................................

" ဝေါ   ဝေါ  …  ဝုန်းးးး    ဂျိန်းးးးး   ဒလိန်းးးး  ဝေါ    ဝုန်းးးးး   ဂျိန်းးးး  ……  ဝုန်းးးးး   အုံးးးး   ဒလိန်းးးး ……အမလေး "

သဲအိခိုင် တယောက် ဆိုင်တံခါး ပိတ်ရင်း စူးစူးဝါးဝါးအော်ဟစ်ကာ အခန်းလေးထဲ  ပြေးဝင်လိုက်သည်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးမှာ ညနေကတည်းက ပိုက်ဆံ ၂သောင်း မရမက တောင်းကာ ဖဲဝိုင်း ထွက်သွားတော့၏။ သို့သော် ကုတင်ပေါ်တွင် ပေါင်ကားထိုင်ကာ ပုဆိုးအား ပေါင်လယ်ထိလျှောချရင်း လီးကြီးအား ပွတ်သပ်နေသော ဦးလှမောင် ရောက်ရှိနေသည်။ မနက်ပိုင်းမှ ဂွင်းထုခိုင်းကာ အာသာမပြေသဖြင့် ညပိုင်း လိုးရန် ရောက်ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။

" မိုးကြိုးတွေ ပစ်နေတာ … အရမ်းကြောက်တာပဲ ဦးတုတ်ကြီးရယ် "

" မကြောက်ပါနဲ့ … သဲသဲရာ … ဦးလေး ရှိနေတာကို … လာထိုင် "

စကားဆုံးသည်နှင့် ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ရင်း ဦးလှမောင် ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ကာ ပေါင်ကြားမှာ လီးကြီးအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ နီညိုရောင်သန်းနေပြီး တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းလွန်၏။ ထိပ်ဖျားမှ ဒစ်ကြီးကော့နေကာ ဒစ်ဖူး နောက်ဖက်နှင့် ဘေးတဖက် တချက်စီတွင် လီးအရည်ပြားအောက် ဖုထစ်နေသော အလုံးလေးများ မြင်နေရသည်။ သဲအိခိုင်တယောက် လီးကြီးအား ငုံ့ကြည့်ရင်း တင်ပလွဲထိုင်နေရာမှ ခြေနှစ်ဖက်လုံး ကုတင်ပေါ်တင်ကာ ဦးလှမောင် ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်လိုက်ပြန်၏။

ဦးလှမောင် မှာ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာသော သဲအိခိုင် ကိုယ်လုံး ထွားထွားအား ပွေ့ဖက်ကာ မျက်နှာလေး ဆွဲမော့လိုက်သည်။ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း ပါးဖေါင်းဖေါင်း လေးနင့် မျက်နှာဝိုင်းလေး ပေါ်မှ မျက်ဝန်းနက်ကြီးက တစုံတခုအား တောင်းဆိုနေသည်ကို တွေ့မြင်ရ၏။ ပါးပြင်လေးအား နမ်းရာ သဲအိခိုင်မှာ ဦးလှမောင် ကျောပြင်အား တင်းကျပ်စွာ ပြန်လည်ဖက်တွယ်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ ထမိန်ပေါ်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ပေးရင်း ကုတင်ပေါ် အသာလှဲချပစ်၏။ ကိုယ်လုံးချင်း ထပ်ကာ အနမ်းမပျက်ပဲ သဲအိခိုင် အင်္ကျီကြယ်သီးများအား တလုံးချင်း ဆွဲဖြုတ်နေသည်။

" အင်းဟင်း … ပြွတ် … ပလပ်  ပလပ် "

အင်္ကျီချွတ်ပြီးသည်နှင့် ပုခုံးသား ဖွေးဖွေးအောက် မို့မောက် ထွက်ကာ နို့အုံကြီးအား မနိုင်တနိုင် ထိန်းထားသော အသားရောင် ဘော်လီကိုပါ ထပ်မန်ချွတ်ပစ်လိုက်၏။အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံကြီးထိပ်မှ နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေး ၂ ခုက ခေါင်းထောင်နေသည်။

" အားပါး … လှလိုက်တာ … သဲသဲရာ … ပြွတ် ပြွတ် "

ဦးလှမောင်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးစို့ရင်း လက်တဖက်က ဗိုက်သားလေးပွတ်ကာ ထမိန်အား ဖြည်ချပြီး ခြေရင်းဘက် တွန်းချွတ်ရာ သဲအိခိုင်မှာ တင်းကော့နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား တခြမ်းဆီ ကြွပေးလိုက်၏။  ဖြူဝင်းသော ဗိုက်သားလေးအောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးလေးကြားမှ စောက်မွှေးလေးများ ထိုးထွက်နေကာ အထဲမှ စောက်ဖုတ်အုံမှာ ဖေါင်းကြွနေသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ထပ်ချွတ်ရာ  အမွှေးပါးပါးလေးနှင့် အခေါင်းပေါက်အထက်နား နီညိုရောင် အဖတ်လေး ၂ဖတ် လန်နေပြီး အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း အပေါ်၌ စောက်စိထိပ် အဆံလေးမှာ ပြူးထွက်နေ၏။

ဦးလှမောင် ညာလက်က စောက်ပတ်အုံအား လက်ဖဝါးနှင့် အုပ်ကိုင်ကာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ခလယ်ကွေးပြီး ပွတ်ဆွဲကာ ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိအား ဖိကုတ်လိုက်ပြန်သည်။

" အ    ……  အဟင့်   ရှီးးးး းးးး "

နို့သီးခေါင်းလေး စို့လိုက် စောက်ဖုတ်ကလိလိုက်နှင့်  သဲအိခိုင် တယောက် ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေချိန်မို့  ဘေးနား ကိုယ်တစောင်း လှဲနေသော ဦးလှမောင် လီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ဦးလှမောင်မှာ နို့စို့ရင်း ကွမ်းစားထားသော ပါးစပ်မှာ အောက်ဘက် တဖြည်းဖြည်း ရွေ့သွားနေ၏။ဗိုက်သားလေးအား လျှာအပြားလိုက်ယက်ကာ ချက်ပေါက်လေးထဲ လျှာထိပ်ထိုးသွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ပြန်သည်။

" ဟူးးးး  ရှီးးးး …… ဦးတုတ်ကြီးရာ … အင်းဟင်း "

ချက်ပေါက်လေးအား ဘေးမှ ကန်လန့်ဖျက် ထိုးစွပေးရင်း သဲအိခိုင် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားထဲ ဒူးထောင်နေရာယူကာ ပေါင်ခြံအား ဆွဲဖြဲပစ်၏။ ပေါင်ဂွတည့်တည့် ဆီးခုံးမှာစ၍ ဖင်ကြားထိ အမွှေးများ ထိစပ်နေသော စောက်ပတ်အုံကြီးအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်တော့သည်။

" အို့ …  အာ  …… ဟာ …  ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ … ဦးတုတ်ကြီးရယ် … အီးးးး   အ   အ …… ငရဲတွေ ကြီးကုန်တော့မှာပဲ … အဟင့်  … မလုပ်ပါနဲ့လို့ဆို … ဟာ့ ရှီးးးးးးးး  … အို့      အ    အားးးး "

အဖုတ်တပြင်လုံး ပင့်ယက်ရင်း ပြူးထွက်နေသော စောက်စိအား လျှာထိပ်ဖြင့် ကလော်လိုက်ရာ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီး ကော့တက်သွားရ၏။ တနေကုန် အရက်ရောင်းနေသည်မို့ ဆိုင်းသိမ်းချိန် မိုးရွာလာသဖြင့် ရေမချိုးရသေးပေ။ ဦးလှမောင်မှာ သဲအိခိုင် ပေါင်ကြားမှ ချွေးနံ့ သေးနံ့များအား မက်မက်မောမော ရှုကာ အဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်ပေးနေသည်။ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီးကော့ကာ လူးလိမ့်နေရင်း အိပ်ယာခင်းများ ဆွဲလိုက် နို့အုံ့အား ညှစ်လိုက် နှင့် အသံထွက် ညည်းနေတော့၏။

ခဏအကြာ အဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာကာ ဖင်ကြီး မြောက်တက်နေပြီးမှ အောက်ကို ပြန်ကျလာသည်။ အသက်းမျှင်းရှုကာ ထထိုင်ပြီး ဦးလှမောင် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားပြန်၏။

" ဟင့် ဟင့် … ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ … အရမ်းချစ်တယ်ကွာ … ရှီးးးး  းးးး … အရမ်းချစ်တယ် "

တတွတ်တွတ်ပြောရင်း ဒူးထောက်ထိုင်နေသော ဦးလှမောင် ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် လေးဖက်ကုန်း၍ လီးကြီးအား ကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဂေါ်လီ ၃လုံးနှင့် လီးအရည်ပြား တလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော လီးကြီးမှာ သဲအိခိုင်ပါးစပ်ထဲ တဆက်ဆက် တုန်နေရှာ၏။ သဲအိခိုင်မှာ ခေါင်းငုံ့ရင်း ဒစ်ဖူး အောက်ဖက် မေးသိုင်းကြိုး နေရာလေးအား လျှာဖြင့် ထိုးကလိကာ လီးထိပ်အား သွားဖြင့် မနာတနာလေး ကိုက်ပေးလိုက်သည်။

" အားဟား … တော်ပြီ တော်ပြီ … သဲသဲရယ် … ရှီးးးး   ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် … ထုတ်တော့ … အီးးးးးး  အင်းဟင်း "

ဦးလှမောင်မှာ လေးဖက်ထောက် လီးစုပ်ပေးနေသော သဲအိခိုင် ပုခုံးအား ဆွဲထူပြီး  ကိုယ်တပတ် လှည့်ကာ ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ကုန်းခိုင်း ပြန်၏။လေးဖက်ထောက် အနေထားနှင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်၂ခြမ်းအား ဖြဲလိုက်ရာ ဖင်ဝ နီညိုလေးက စူပွစူပွလေး ဖြစ်နေရှာသည်။ ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေးထွေးချကာ လက်မနှင့် ဖိထိုးလိုက်ပြန်၏။

" အ  … အဟင့်  …  ဘာလုပ်နေတာလဲလို့ …  သိပ်အဆန်းထွင်တာပဲကွာ … ရှီးးးးး းးးးး အင်းဟင်းးးးး "

ဖင်ပေါက်ထဲ လက်မဖိသွင်းရင်း စောက်ခေါင်းဝထဲ ဒစ်ဖူး တေ့သွင်းရာ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီး မြှောက်တက်လာ တော့သည်။

" အမလေးးးး ……  ဖြည်းဖြည်း …  နာတယ် … အ ကျွတ်ကျွတ် "

စောက်ရည်စိမ့်နေလို့ တရစ်ချင်း ဝင်သွားပေမယ့် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲ ကြပ်နေတော့၏။လီးအရင်းထိ သွင်းကာ ခဏရပ်ပြီး ဖင်ဝလေးအား ညာဘက် လက်မလေးမြုတ်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အို့ …… အ  …  အားဟား … အ ဟင့် … ရှီးးးးး "

ညည်းသံလေးများ ပေးလာသဖြင့် လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်လိုက်ရာ အဖုတ်အတွင်းသားများ လိပ်ပါလာ၏။သဲအိခိုင် ခါးလေး ခွက်ကာ စုပ်သပ်နေပြန်သည်။ တချက်းချင်း လိုးကာ ဖင်ပေါက်လေးအား ထိုးစွရင်း လီးအရင်းထိ ဇပ်ကနဲ့ ဆောင့်ပစ်လိုက်စဉ် လီးအရည်ပြားအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များက ခပ်စီးစီး ညှစ်ပေးနေ၏။ တချက်တချက် နာတယ် ပြောနေပေမယ့် ဦးလှမောင်မှာ မရပ်တော့ပေ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

လေသံမိုးသံနှင့် အတူ အခန်းလေးထဲ လီးဝင်လီးထွက် သံများ ညည်းသံများ ဆူညံနေတော့၏။ မနားတမ်းလိုးရင်း ဦးလှမောင် လီးကြီးမှာ စောင်ခေါင်းထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးလာရသည်။ သဲအိခိုင်မှာလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီးမှ ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များက အလိုလျောက် ညှစ်ပေးနေမိသည်။ဦးလှမောင်မှာ ဖင်ဝထဲ ထည့်ထားသော လက်မလေးအား ထုတ်ကာ သဲအိခိုင် ခါးလေးအား လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံကိုင်ရင်း အားရှိသလောက် ဆွဲလိုးလိုက်၏။

" အမလေးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးတုတ်ကြီးရယ် … ဟုတ်တယ် …… လိုးလိုး … အဟင့် ဟင့် … မညှာနဲ့ … သဲသဲ … ပြီးတော့မှာ … အို့    အ    အားးးး … အဟင့်  … ထွက်   ထွက်    …  ထွက်ကုန်ပါပြီ  …… အားးးး  အားးးးး "

သဲအိခိုင် တယောက် အသံပေါင်းစုံ ညည်းရင်း ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ဦးလှမောင် လီးအား စောက်ပတ်လေးဖြင့် ညှစ်ထားလိုက်သည်။ လီးအရည်ပြား ညှစ်ခံရသဖြင့် ဦးလှမောင် မှာလည်း အချက်၂၀ခန့် တရစပ် ဆွဲလိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ကာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတော့၏။ နောက်ဆုံးတချက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးကာ စောက်ပတ်အုံနှင့် ဆီးခုံး ကပ်ထားရင်း သဲအိခိုင် ကျောပေါ်  မှောက်ချ ပစ်လိုက်သည်။ သဲအိခိုင်မှာလည်း လေးဖက်ကုန်းနေရာမှ ဝမ်းလျားမှောက်ကာ တအီးအီး ညည်းရင်း အနားယူနေတော့၏။

ထို့နောက့် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အဝတ်ဟောင်း တခုနှင့် ဦးလှမောင် လီးကြီးအား သန့်ရှင်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ထမိန်နှင့် သူမပေါင်ခြံအား သုတ်ကာ  အခန်းပြင်သို့ ထွက်ရင်း သေးသွားပေါက်ကာ ခဏအကြာမှ ပြန်ဝင်လာ၏။ ဦးလှမောင်လည်း နောက်ဖေး အိမ်သာဖက် သေးသွားပေါက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာရာ သဲအိခိုင်မှာ ကုတင်ပေါ် မှေးနေတော့သည်။နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်း ဦးလှမောင်မှာ နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွား၏။ ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားသည် မသိလိုက်ပဲ မနက်လင်းသည်နှင့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီး အိမ်ပြန်လာကာ သူမ ဘေးနား အိပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အိပ်ယာထရာ နို့အုံများ ကျိန်းနေတော့၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာလည်း ဦးလှမောင် လီးဒဏ်ကြောင့် နာကျင်နေသေးသည်။ အိပ်ခန်း ကြိုးတန်းပေါ်မှ ဘော်လီတထည် လှမ်းယူပြီး မဝတ်တော့ပဲ အင်္ကျီအပွတထည်အား ဝတ်ကာ မျက်နှာသစ်ရန် ထွက်ခဲ့လိုက်၏။ ရေဘုံပိုင် နား အရောက် မနေ့က နောက်ကျောမှာ ကြည့်နေသည့် ဦးလှမောင် အကြောင်း ပြန်သတိရကာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားမိလိုက်ပြန်သည်။ မျက်နှာသစ်ပြီး နာရီကြည့်တော့ ဈေးဝယ်ရန် စောနေသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာ လင်ဖြစ်သူ ဘေးနား ခဏပြန်လှဲလိုက်၏။ ခဏအကြာ အကူခေါ်ထားသော မာမာဆိုသည့် ကောင်မလေး လာမှ ဈေးဝယ် ထွက်ခဲ့တော့သည်။

ဈေးသို့ အသွား နောက်ကျောဘက်မှ ကြည့်နေသလို ခံစားရသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ လင်ဖြစ်သူ၏ ထော်လာဂျီ ကားအုံနာအား တွေ့လိုက်ရ၏။

" အောင်ကြီးရော … သဲသဲ "

" အိပ်တုန်း ဦးစံ … သမီးက ဈေးလာဝယ်တာ "

သဲအိခိုင် လှည့်ကြည့်သည်နှင့် အောင်ကြီး ဆရာ ဦးအိုက်စံမှာ ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်နေရာမှ အကြည့်ရွေ့ကာ စကားပြန်ပြောနေသည်။

" အေးအေး … ကုန်ပို့ရမှာ ၂ညအိပ် ၃ရက် ကြာမယ် … အောင်ကြီး ဂေါက်ကြေးတွေ လာထုတ်ရင်း …  အိမ်လာခဲ့ဦး … ဒီနေ့နော် "

" ဟုတ် … ဆရာ "

ဦးအိုက်ဆံအား နူတ်ဆက်ကာ ဈေးဝယ်ပြီး ဈေးက ပြန်လာတော့ လင်တော်မောင် အောင်ကြီးအား ထွေလာဂျီ ကုန်ရကြောင်း ပြောပြလိုက်၏။ အောင်းကြီးမှာ မယားဖြစ်သူ စကားဆုံးသည်နှင့် ရေမိုးချိုးကာ ထော်လာဂျီ မောင်းရန် ထွက်သွားတော့သည်။ မာမာနှင့် အမြည်းအတွက် ချက်ပြုတ် ပြီးစီးကာ ရေချိုးဖို့ စဉ်းစားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ်တပိုင်း မှန်ချပ်ထဲ သူမကိုယ်သူမ ကြည်ရင်း ခ်ခ်ကနဲ့ ရယ်မိတော့၏။ မနက်က ဈေးဝယ်ရာ ဘော်လီ မပါသဖြင့့်အင်္ကျ ီချွတ်လိုက်သည်နှင့် နို့သီးခေါင်းလေးမှာ ကျိန်းနေပြီး အရင်ထက် မို့မောက်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။ ထမိန်ရင်လျားရင် အောက်ငုံ့ကြည့်ရာ စောက်မွှေးအုံအား မြင်သည်နှင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်ပေါ်လာရ၏။

မနေ့က ၅ကြိမ်မြှောက် အလိုးခံခဲ့ရာ ဦးလှမောင်မှာ နို့အုံ နှစ်ဖက်အား ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ညှစ်ချေကာ ဆောင့် လိုးသဖြင့် ခုထိ ဆီးစပ်လေး အောင့်နေတုန်းပင်။ ရေချိုး ပြီးသည်နှင့် အသားရောင် ဘော်လီလေး ဝတ်ရာ စူထွက်နေသော နို့အုံအား အကုန် မဖုံးနိုင်ပေ။ ဗီဒို အောက်ထပ်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ပြီးသည်နှင့် ထမိန် အနက်ရောင် ဗြောင်လေးနှင့် အင်္ကျ ီ ကိုယ်ကြပ် အဝါရောင် လက်ပြတ်လေး တွဲဝတ်လိုက်သည်။ 

ဆံနွယ်များ ခေါင်းစည်းကြိုးလေးနှင့် စုချည်ကာ နောက်ကျောဘက် ပို့ထားလိုက်ပြန်၏။ ဆိုင်မဖွင့်သေးပဲ အိမ်ရှေ့ တံခါးဖွင့်ကာ လင်ဖြစ်သူ ဆရာ ဦးအိုက်စံ နေအိမ်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ လမ်းမပေါ်မှ မသွားပဲ လမ်းကြိုလမ်းကြားမှ လျှောက်ရင်း ဦးအိုက်စံ၏ ခြံရှေ့ ရောက်လာခဲ့၏။ လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ကာ ခြံတံခါးဖွင့် ဝင်လာလိုက်သည်။

" ဟော … သဲသဲ … အောင်ကြီး ပိုက်ဆံ လာထုတ်တာ ထင်တယ် … နောင်ဖေးခန်းမှာ ဆရာအိုက်စံ ရှိတယ် … ဝင်သွားလိုက် "

" ဟုတ် … ဦးလေးမြိုင် … ကားထွက်ပြီပေါ့ "

" အေးလေ … အောင်ကြီးတို့ အုပ်စုက … သွားတာ ၁နာရီလောက်ရှိပြီ … ငါက ဘရိတ်လေး ပြင်နေလို့ဟေ့ "

တခြံလုံး တိတ်ဆိတ်နေကာ အင်ဂျင်ချထားသော ထော်လာဂျီ ၂စီးသား ကျန်တော့၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဦးမြိုင်အား နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်မကြီးထဲ မဝင်ပဲ ဘေးမှ ကပ်လျှောက်လာကာ နောက်ဖေး အခန်းလေးရှေ့ အရောက် တံခါးကစေ့ထားတာသဖြင့် တွန်းဝင်ပြီး တံခါးဂျက်ထိုးလိုက်သည်။ အထဲရောက်တော့ ဦးအိုက်စံမှာစားပွဲခုံ ဘေးမှ ခုံတလုံးပေါ် ထိုင်ရင်း ဘီယာသောက်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရ၏။

သဲအိခိုင် ဝင်လာသည်နှင့် ဦးအိုက်စံမှာ ထလာပြီး ခါးသေးကျဉ်လေးအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ပါးပြင်နှစ်ဖက်အား တရွှတ်ရွှတ် နမ်းရှိုက်လိုက်၏။

" စောင့်နေရတာကြာပြီ … သဲသဲရယ် "

" ဟင် … ဆိုင်အတွက် အမြည်းတွေ ချက်ပြုပ်နေရသေးတာလေ … ဦးစံကလည်း … ပြီးတာနဲ့ ရေမိုးချိုး ထွက်လာခဲ့တာ "

စကားပြောပြီး ဦးအိုက်စံ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

" တရက်ပြီးတရက် ပိုလှလာပြီး … ဖင်ကြီးက ကော့ထွက်နေတာ … အောင်ကြီးက မလိုးနိုင်ဘူး ထင်တယ် "

" အိုးးး … ဦးစံနော် … တွေ့လိုက်ရင် လူကို လိုးဖို့ပဲ စဉ်းစားနေတာ … ဟွန့် … ဆိုင်ပြန်ဖွင့်ရ ဦးမှာနော် … အချိန်မရဘူး … ကိုအောင်ကြီး ခေါက်ကြေးတွေ အကုန်ထုတ်ပြီး အကြွေးတွေ ဆပ်ရဦးမှာ "

" အင်းပါ … အောင်ကြီး ခေါက်ကြေး … ၁သိန်း၂သောင်းရယ် … ဟောဒီက သဲသဲဖို့ ၅ သောင်းရယ် … အားလုံး ၁ သိန်း ၇ သောင်း ထုတ်ထားပြီးသားပါ … ခုံပေါ်မှာလေ … လာလာ "

စကားပြောရင်း ဦးအိုက်စံမှာ ဘီယာသောက်နေသော စားပွဲခုံနား ခေါ်လာလိုက်၏။ စားပွဲခုံပေါ်တွင် ၁ထောင်တန် အထပ်လိုက်လေးအား သရေပင်နှင့် စီးထားသည်ကို မြင်နေရသည်။ ပိုက်ဆံထုတ်အား မြင်သည်နှင့် သဲအိခိုင် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာတော့၏။

" အာ့မို့ … ဦးစံကို ချစ်နေရတာ … သိလား ခိခိ … လုပ်မှာဖြင့် လုပ် … သဲသဲ တကယ်အချိန် မရလို့ "

" ဘာလုပ်ရမှာလည်း … သဲသဲရယ် "

" အာ … လိုးဖို့   … လိုးဖို့ပြောတာလေ … ဦးစံရဲ့ … သိသားနဲ့ … ဟွန့် "

သဲအိခိုင်မှာ စကားပြောရင်း စားပွဲခုံ နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း အခန်းဒေါင့်ရှိ ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။။ကိုယ်ကျပ် အင်္ကျီလေးချွတ်ကာ အသားရောင် ဘော်လီချိတ်အား လက်နောက်ပြန် ဖြုတ်ချလိုက်ပြန်၏။ ထမိန် အထက်ဆင်အား ဖြည်ချရင်း ပက်လက်လှန် လှဲရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအောက် ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အုံမှာ ပေါင်ဂွလေးထဲ ပြူးထွက်နေသည်။ ဦးအိုက်စံမှာ စားပွဲခုံပေါ်မှ သောက်လက်စ ဘီယာခွက်အား အကုန်မော့ချကာ ကုတင်နား တိုးကပ်လာရင်း သဲအိခိုင်၏ ကိုယ်လုံးအလှအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

" ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲ … ဟင့် … ဦးစံလည်း ချွတ်လေ "

" အားပါး … တကယ်ကို လှတယ် … သဲသဲရယ် "

ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးအိုက်စံမှာ ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ရာ လီးကြီး ပေါင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် ရမ်းခါနေကာ လဥ၂လုံးက တွဲလောင်းကျနေတော့သည်။ အမွှေးမျှင်ထူသူမို့ ချက်အောက်နားမှ ဆီးခုံးပေါ်ထိ အမွှေးများ ထိစပ်နေရာ လမွှေးများမှာ လဥများဘေးနာထိ ပေါက်ရောက်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။ ဦးအိုက်စံ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်သည်နှင့် သဲအိခိုင်မှာ ကုတင်အောက် ဆင်းပြီး ပေါင်ကြားရှေ့ တည့်တည့် ဒူထောက်နေရာယူလိုက်ပြန်သည်။ လီးကြီးအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဟကာ ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။

ဦးအိုက်စံ လီးကြီးမှာ သဲအိခိုင် ပါးစပ်ထဲ ခဏလေးနှင့် မာထင်လာတော့သည်။ ဦးအိုက်စံ လီးကြီးကလည်း လင်ဖြစ်သူ အောင်ကြီးလီးနှင့် ဘာမှမဆိုင်ပေ။ ဦးလှမောင် လီးလောက် မတုတ်ပေမယ့် အရှည်မှာ ၈ လက်မ ကျော်ကျော်လောက် ရှိ၏။ ရသလောက် ပါးစပ်ထဲ မျိုကာ လျှာဖျားလေးဖြင့် ယက်လိုက် ဆွလိုက် လုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အမလေး … ကောင်းလိုက်တာ သဲသဲရာ … အီစိမ့်နေပြီ … ခဏထုတ်ဦး … သဲသဲ စောက်ပတ်လေး ယက်မလို့ "

ဦးအိုက်စံနှင့် သဲအိခိုင်မှာလည်း ၅ ခါ လောက် လိုးဖူးထားသဖြင့် တယောက်အကြိုက် တယောက် သိနေကြ၏။ ညစ်တီးညစ်ပတ် တစ်တစ်ခွခွ  ပြောဆိုလိုးခြင်းကို သဲအိခိုင် နှစ်ခြိုက်လှသည်။ ဦးလှမောင်နှင့် ဦးအိုက်စံ မတူသည့်အချက်ပင် ဖြစ်သည်။

" အင်း … စောက်ပတ်ကြီးက … ဖေါင်းကားနေတာ … ဘယ်လာက်တောင် အလိုးခံချင်နေလဲ … သဲသဲရယ် … ဦးစံ ယက်ပြီးတာနဲ့ … လိုးပေးမှာပါ "

ဦးအိုက်စံမှာ လီးမကြီးပဲ လီးတန်အရှည်နှင့် ရမ္မက်သွေး ကြွစေသော စကားလုံးများဖြင့်  အချိန်ကြာကြာ ဆွဲလိုးနိုင်သည်မို့ သဲအိခိုင် စွဲနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ငွေကြေး ပေးကမ်းသည့်အပြင် အလိုးသန်သူမို့ လင်မသိအောင် ခံနေမိ၏။ ဦးအိုက်စံကလည်း အပျို အအို မရွေးပဲ ငွေနှင့် မျှားကာ သူလီးအား စွဲလမ်းသွားအောင် လိုးပေးတတ်သည်။ အထူးသဖြင့် လင်ရှိမယားများအား အများဆုံး ခေါ်လိုးတတ်၏။ သဲအိခိုင်အား အောင်ကြီး မလိုးနိုင်မှန်း သိ၍ ပိုက်ဆံလာထုတ်တိုင်း လီးအား မမြင် မြင်အောင် ပြကာ လမ်းကြောင်းခင်းထားပြီး လူချင်းရင်းနှီးလာမှ အပိုင် ချုပ်လိုးတော့သည်။

ဦးအိုက်စံ အားသာချက်မှာ သူ၏ ထော်လာဂျီ ယဉ်မောင်း သမားများအား အရက်ဖိုးမှ လွဲ၍ ပိုက်ဆံထုတ်မပေးချေ။ ယဉ်မောင်းသမားများ၏ မယားများကို အိမ်ခေါ်ပိုက်ဆံရှင်း ပေးကာ အခွင့်ရေး ရသည်နှင့် တက်လိုးပစ်၏။ ယဉ်မောင်းသမား အများစုမှာလည်း လမ်းတွင် အချိန်ကုန်ကာ မယားဖြစ်သူများ၏ အိမ်ထောင်ရေး သုခအား ရက်ခြားသာ ပေးနိုင်သည်။ လစ်လပ်နေသော ရက်များအား ဦးအိုက်စံထံ လာကုန်းနေကြရ၏။

ခုလည်း လင်မရှိချိန် လီးစုပ်ပေးနေသော သဲအိခိုင်အား ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ကာ ပက်လက်အနေထားနှင့် ပေါင်နှစ်ခြမ်းဖြဲကာ စောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက်တော့သည်။ သဲအိခိုင် စောက်ပတ်မှာ နှုတ်ခမ်းသားများ ဖေါင်းကြွနေပြီး ရေချိုးပြီးကာစ အနံ့သက်ကင်းနေသည်မို့ ဦးအိုက်စံ တယောက် တပြတ်ပြတ်နှင့် အားရပါးရ ယက်ပေးနေ၏။ စောက်ရည်များ ရွှဲလာသည်နှင့် တအုံလုံး လျှာအပြားလိုက် သိမ်းယက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိပ်လေးအား စုချွန်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

လျှာဖြင့်  ထိုးမွှေလိုက် စောက်စိအား ဆွဲစုက်လိုက်မို့ သဲအိခိုင်ဖင်ကြီး လေထဲ မြှောက်တက်လာကာ ပေါင်တန်များ တဇပ်ဇပ် တုန်ခါလာရ၏။ စောက်စိထိပ်လေးအား ဖိကိုက်ကာ စောက်ခေါင်းလေးထဲ လက်ခလယ်သွင်းပြီး အရည်များ ထွက်ကျလာသည်အထိ လက်နှင့် လိုးပေးနေပြန်သည်။

" အားးး … အဟင့် ဟင့် …  မခံနိုင်တော့ဘူး … ဦးစံရယ် … အမလေးးးး   ရှီးးးးး းးးး …… ကျွတ် …… အ   အားးးး   အဟင့် "

" ဘယ်လိုနေလဲ သဲသဲရယ် … ကောင်းလားဟင် "

စောက်စိလေးအား ဖိကိုက်ထားရာမှ လွတ်ကာ ကော့ပျံနေသော သဲအိခိုင်အား မေးနေတော့၏။

" အင်း  အင်း …  ကောင်းတယ် … ကောင်းလွန်းလို့ … တက်လိုးပေးပါတော့ … ဦးစံရဲ့ … ဟင့်  ဟင့် "

" လိုးပေးမှာပေါ့ … သဲသဲရယ် … စောက်ပတ်က ယွနေပြီလား "

" လိုးပါတော့ဆို … ဦးစံရယ် … အ   အမလေး … ဟုတ်တယ် … စောက်ဖုတ်က ယားနေပါပြီ … လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးပါတော့ နော်နော် … အင်းဟင်း … ဟင့် ဟင့် "

သဲအိခိုင် ငိုသံပါလေးဖြင့် တောင်းဆိုမှ ပေါင်ကြားထဲ စောက်ရည်များ ရွှဲကာ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးထိပ် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

" ဗျစ် …… ဗွပ် … အားးးး  …… အဟင့်  … စွပ် ဘွတ်ဘွတ် … ကောင်းလိုက်တာ ဦးစံရယ် … ကျွတ် … လိုးလိုး "

" စောက်ပတ်ကို ဖြဲထား သဲသဲ … ဦးစံ ပေါင်ထမ်းပြီး လိုးမယ် "

ဦးအိုက်စံ စကားဆုံးသည်နှင့် သဲအိခိုင်မှာ ပေါင်နှစ်ချောင်း မြှောက်ကာ ပုခုံးပေါ် ချိတ်တင်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အား ဖြဲပေးလိုက်၏။ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင်ပေါင်နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ ဆောင့်လိုးပစ်သည်။ စောက်ခေါင်းလေးထဲ အရှိန်ဖြင့် ဝင်လာရာ လီးကရှည်သဖြင့် ဒစ်ဖူးမှာ သားအိမ်ဝ ဆောင့်မိတော့၏။ လီးအရင်းထိ ပစ်လိုးတိုင်း သားအိမ်ကွဲမတတ် ခံစားရသဖြင့် သဲအိခိုင်တယောက် ခေါင်းလေးမော့ကာ အံကြိတ်ခံနေရသည်။ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်မှာ ဦးအိုက်စံ ဆောင့်လိုးတိုင်း လှုပ်ခါယမ်းကာ ကုတင်ပေါ် အိကားသွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်ဖူးက ချိတ်ဆွဲနေရာ သဲအိခိုင်တယောက် လီးအရသာ တွေ့လာတော့၏။

" ဆောင့် ဆောင့် … အင်း  ဟုတ်တယ် …… အ   အားးးးး   ရှီးးးးး …  မြန်မြန် လိုး …… အမလေးးးး  အင်းဟင်း …… လိုးစမ်းပါ ဦးစံရဲ့ …… အဟင့်  ဟင့်် … သဲသဲ ပြီးချင်နေပါပြီဆို … အားးးး  ရှီးးးးး "

" သဲသဲ ယာက်ျားလိုးတာနဲ့ တူလား … အင့်   …… ဘွတ်ဘွတ် … ဦးစံလိုးပေးတာ ကောင်းလား "

" ဟင့်အင် … ဘယ်တူမှာလဲ … ဦးစံလီးက ရှည်ပြီး အလိုးလည်း သန်တယ် … ကောင်း … ကောင်း တယ် … ကြိုက်တယ် … ဦးစံရဲ့ လိုးစမ်းပါ … အမလေးးး  … ထွက်  ထွက်  …… အ   အားးး …… ထွက်ပြီရှင့် … အီးဟီး  ကောင်းလိုက်တာ  …… အင့်   အင့်  … အားးး  အားးးး "

ဦးအိုက်စံမှာ  စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေသော သဲအိခိုင်အား ကုတင်ပေါ်တွင် ဆွဲမှောက် လိုက်ပြန်သည်။ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား ဆွဲဖြဲကာ ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေး တချက်ထွေးချကာ လီးထိအား ဖိထည့်ပစ်၏။

" အို့ … အမေ့ …… ဗြိ … ဗျစ်    … အ   အ "

မှောက်ယက်ဖြစ်သွားသော သဲအိခိုင်၏ နောက်ကျောပေါ် ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချကာ ပုခုံးသားလေးအား နမ်းရင်း လီးအရင်းထိ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ လီးအရည်ပြား တလျှောက် စောက်ရည်များ ရွှဲနေသဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲ ဗျစ်ကနဲ့ တိုးဝင်သွားတော့၏။ အိကားကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား တဘတ်ဘတ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးရာ သဲအိခိုင်တယောက် တအားအား ညည်းကာ ကုတင်ကြမ်းပြင်အား လက်နှစ်ဖက်က တဘုံးဘုံး ထုရိုက်နေပြန်သည်။

" အမလေးးးး …… အ    အ  … သေပြီ သေပြီ … ဖြည်းဖြည်းနော် …… အားးး းးးး  းးးး "

ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင် မခံနိုင်ပဲ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေသည်ကို အရသာခံကြည့်ကာ မနားတမ်း ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်၏။ ကျေနပ် အားရသည်အထိ လိုးပြီးမှ လီးအား ဖင်ထဲမှ ထုတ်ကာ သဲအိခိုင်အား ပက်လက်ပြန်လှန် လိုက်တော့သည်။ မျက်ရည်ဝဲနေသော သဲအိခိုင် မျက်နှာလေးအား ကြည့်ကာ မျက်စိတဖက် မိတ်ပြနေ၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဘာလုပ်ရမလဲ ရိပ်မိလိုက်သည်။ဦးအိုက်စံ မျက်နှာပေါ် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် တက်ခွရင်း စောက်ပတ်နှင့် မျက်နာ ကပ်ပေးလိုက်၏။

ဦးအိုက်စံ စောက်ပတ်အုံအား ယက်ပေးနေစဉ် မျက်နှာရှေ့ထောင်မတ်နေသော လီးအား ညာလက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ လီးတန်ပတ်ပတ်လည်း လျှာအပြားလိုက် ယက်ကာ ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။ခပ်ကြာကြာလေး စိမ်လိုးနိုင်သည့် လီးကြီးမို့ မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေမိ၏။ ခဏအကြာ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင်အား လေးဖက်ကုန်းခိုင်းကာ ဖင်တလှည့် အဖုတ်တလှည့်  ခုတင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ခါလာအောင် မီးပွင့်မတတ် နောက်မှ ဆွဲလိုးတော့သည်။ သဲအိခိုင် တယောက် မြန်သလောက် အားပါသော လိုးချက်များအား တအားအား ညည်းရင်း လီးအရသာ ခံနေလိုက်၏။

ဖင်ပေါက်ထဲ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးစဉ် ဒုတိယ အကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရပြန်သည်။ ဦးအိုက်စံမှာ စောက်ရည် ပန်းထွက်နေသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ  ပြောင်းလိုးရာ ထိထိမိမိနှင့် တရစပ် လိုးနေသဖြင့် သဲအိခိုင် တယောက် ကော့ပျံရင်း အံအောနေတော့၏။ အချက် ၅၀ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပြီးမှ အံကြိတ်သံနှင်အတူ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လရည်များပန်းထည့်၍ ဦးအိုက်စံ တယောက် အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားရသည်။

..........................................................................................

၅ ရက်ခန့် အကြာ တဖျောက်ဖျောက်နှင့် မိုးဖွဲလေး ရွာနေစဉ် သဲအိချို တယောက် လင်ဖြစ်သူ ကားထွက်သွားရာ ပြန်မလာသဖြင့် ညပိုင်း ဆိုင်သိမ်းလျင် ဦးအိုက်စံ ဆီ သွားမေးရန် စဉ်းစားနေသည်။

"  ရွှမ်တစ်လုံးနဲ့  … လက်ဖက်သုပ် … ချဉ်ငံစပ်လေး တစ်ပွဲ … ဟေ့ "

သဲအိခိုင် တယောက် ဆိုင်ထဲက အော်သံကြောင့် အတွေးစလေး ပျက်ကာ ငွေးသိမ်း စားပွဲခုံနား ထိုင်နေရမှ လက်ဖက်သုပ်ရန် ထရပ်လိုက်၏။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် မလာစဖူး အလာထူးနေသူမှာ ဦးအိုက်စံ ဖြစ်နေတော့သည်။ တယောက်ထဲတော့ မဟုတ် အသက် ၅၀ခန့် ရုပ်ရည် သန့်သန့် တောင့်တောင့်တင်းတင်း လူတယောက် အဖေါ်ပါလာခဲ့၏။  လက်ဖက်သုပ် တစ်ပွဲနှင့် အရက်တစ်လုံး ချပေးရင်း လင်ဖြစ်သူ သတင်း မေးကြည့်လိုက်သည်။

" ဦးစံ လာတာနဲ့ … အတော်ပဲ … ညပိုင်း လာမေးမလို့ဟာ … ကိုအောင်ကြီးတို့ ပြန်မလာ ကြသေးဘူးလား "

" နောက် ၃ရက်လောက်မှ ရောက်မယ် ထင်တယ် … ကုန်တွေပို့ပြီး အပြန် … မိုး တအားရွာလို့ … ကားလမ်းတွေ ပြက်နေတာဟ "

အရက်ပုလင်းနှင် အမြည်း ရောက်တာနဲ့ ဦးအိုက်စံနှင့် ပါလာသူမှာ ဖန်ခွက်ထဲ အရက် ငှဲ့ကာ တရှိန်ထိုး မော့ချပစ်၏။

" အော် … ဟုတ် ဟုတ် … ဒါနဲ့ … ဦးစံဖို့ … ဘီယာ ချပေးရမလား "

" ငါ မသောက်ပါဘူး ဟာ … ငါ့ မိတ်ဆွေကို … လိုက်ပြုစု ပေးတာ … နင်နဲ့လည်း … မိတ်ဆက်ပေးမလို့ … သူက ရန်ကုန်က ဟ … ကာစီနို့ရုံ ဖွင့်မလို့  … ငါတို့ မြို့မှာ … နေရာ ရှာတော့ … ဒီရပ်ကွက် လေးကို သဘောကျတယ် ပြောလို့ "

" သဲသဲ … နေရာ ရှာပေးရမလား … ပွဲခတော့ … များများလေး ပေးရမှာနော် … ခ်ခ်  ခ်ခ် "

" သူနာမည်က … လောဟုန်တဲ့ … လောင်းကစားပဲ လုပ်တတ်တာ … ဒီမြို့မှာ လူခံ မရှိဘူး … နင်က လောင်းကစား ဝါသနာပါတော့ … မိတ်ဆက်ပေးတာ … နင်လည်း အကျိုးမယုတ်စေရပါဘူးဟာ "

" အံမယ် … အာမခံရဲနေလိုက်တာ … ဦးစံနဲ့ … အမျိုးလား "

" ညီအကိုတွေ လိုပါပဲ … တူမကြီးရယ် … ဦးကို ကူညီနိုင်မယ် မဟုတ်လား "

ဦးအိုက်စံနှင့် သဲအိခိုင် စကားပြောနေစဉ် ဦးလောဟုန်က ဝင်ပြောလိုက်၏။ ဘောစိမှန်း သိသည်နှင့် သဲအိခိုင် တယောက် အမူယာ ပြောင်းသွားရသည်။ ဒါမျိုးက ခြွေတတ်ရင် သေချာပေါက် ကြွေမှန်း အတွေ့ကြုံရ သိရှိနေ၏။

" ဆိုင်က လူပါးတယ်နော် … ရပ်ကွက်က လူစည်ရဲ့လား "

" အိုရ် … ဦးကလည်း … နေ့ခင်း ဘက်မို့ပါ … ညနေစောင်းတာနဲ့ … လာကြည့်လိုက် … ခ်ခ် ခ်ခ် "

သဲအိခိုင် မှာ မျက်ဝန်းရွဲကြီးများနှင့် ကြာပစ်ကာ ကြည့်ရင်း ဟန်လုပ် ရယ်နေတော့သည်။  အင်္ကျ ီအပါးလေးထဲမှ နို့အုံကြီး တုန်ခါလာအောင် ပုခုံးကစားကာ လုပ်ပြလိုက်၏။ ခုံပုလေးပေါ် ပေါင်ကား ထိုင်နေသော ဦးလောဟုန် ပုဆိုး ထဲမှ တွဲကျနေသော လီးကြီးအား အနီးကပ် မြင်နေရာ သဲအိခိုင်မှာ ဦးလှမောင်ကလည်း ဒီရက် အလာကျဲနေသည်မို့ ၅ရက်ခန့် အလိုးမခံရသဖြင့်  သွေးသားဆန္ဒတို့ တောင့်တနေပြန်သည်။ စကားပြောရင်း ဦးလောဟုန် လီးအား ခိုးကြည့်ကာ ကာမစိတ်များ သိသိသာသာကြီး ထကြွနေရ၏။

မနက်ပိုင်းက ဈေးဝယ်ဖို့ မာမာ ရောက်လာတော့ ပိုဆိုးသွားသည်။ ဆိုင်အတွက် အမြည်းဟင်းလျာများ ကြော်လှော်ရင်း နှစ်ယောက်သား လင်ကြောင်း သားကြောင်း ပြောမိကြ၏။ မာမာကလည်း လူကြည့်တော့ အေးတိအေးစက်နဲ့ လင်ကြောင်းသားကြောင်း ပြောပြီဟေ့ဆို တစ်တစ်ခွခွ ပြောပြတတ်သည်။ ဝက်အူချောင်းများ ကြော်ပြီးသည်နှင့်  အိပ်ခန်းဘက် မျက်လုံး ကစားကာ သဲအိခိုင်အား အောင်ကြီး မမြင်ကြောင်း စမေးလိုက်တော့၏။

" မမသဲ … ကိုအောင်ကြီးရော … မမြင်ပါလား "

" အေးဟာ … ၂ ညအိပ် ဆိုပြီး … ၅ ရက် ရှိပြီ "

" ဒါဆို … မမသဲ … ဆာနေရောပေါ့ … ခိခိ "

မာမာ တယောက်  ပြုံးစစမျက်နှာလေးဖြင့် သဲအိခိုင် ပေါင်ကြားထဲ ကြည့်ကာ ပြောဆိုနေသည်။

" အမလေး ငါ့ကိုများ … နင့်လို မှတ်နေလား … နင်သာ …  စမ်းနိုင် ရှိနေလျက်နဲ့ … မျိုးကြီး ကုန်းနေလို့ … မနှစ်က လင်မယား ကွဲမလို ဖြစ်တာ … ငါရှင်း ပေးလို့ ကောင်မ … ဟွန့် "

" ကိုမျိုးကြီး လီးက ကြီးတဲ့ အပြင် … မာမာ့ ဖင်ရော အဖုတ်ရော ယက်ပေးပြီးမှ လိုးတော့ … စွဲတာပေါ့ … ခိခိ … မမသဲ လူ … စမ်းနိုင်က အရက်စွဲသွားတော့ … လိုးရင်း အီးတပေါက်ပဲ … အားကို မရတာ "

မာမာကလည်း မဲ့ကာရွဲ့ကာဖြင့် သဲအိခိုင်အား ပြန်ပြောနေ၏။ အမှန်တကယ်လည်း မာမာ တယောက် လေထိုးကျွတ်ဖါ လုပ်သော မျိုးကြီး အိမ်သို့ လစ်ရင် လစ်သလို သွားသွား ကုန်းရာ လင်တော်မောင် စမ်းနိုင် မှာ သတင်းရသည်နှင့် မူးရမ်းကာ လင်မယား ကွဲဖို့ထိ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုချိန် သဲအိခိုင်မှာ စမ်းနိုင် ကြားသည့် သတင်းများမှာ မဟုတ်ကြောင်း အတင်း အာမခံကာ မာမာကိုလည်း မျိုးကြီးနှင့် ထပ်မပက်သက်ဖို့ ကူညီပြောဆို ပေးခဲ့၏။

" အံမယ် … ခုလည်း … စမ်းနိုင် ကားထွက်ရင် … နင် ဘယ်သွား ကုန်းနေလည်း ဆိုတာ ငါမသိဘူး မထင်နဲ့နော် "

" ဘယ်မှသွားမကုန်းပါဘူးဟ … မမသဲကလည်း "

" ဟင် … အဲတာဆို … ညည်းစောက်ပတ် …  လီးငတ်နေမှာပေါ့ … ခိခိ "

" လင်တော်မောင် ခရီးထွက်ရင် … ဗိုက်က ထမင်းသာ ငတ်ချင်ငတ်မယ် … စောက်ဖုတ်တော့ လီးအငတ် မခံဘူး … လာထား အာဘွားပေါ့ … ခ်ခ် "

" အံမယ် … နင် ခုလည်း … ကုန်းနေတာပေါ့ … တော်ပါအေ … ဆိုင်တောင် မဖွင့်သေးဘူး … ကျက်သရေ ယုတ်တယ် "

သဲအိခိုင် ဟန်လုပ်ပြောနေသော်လည်း စိတ်ထဲက ကြည်နုူးနေမိတော့၏။ ဒီလို လီးနှင့် ဝေးနေသော  အချိန်မျိုးတွင် လီးကြောင်း အဖုတ်ကြောင်း မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ပြောတာမျိုး အကြားချင်ဆုံးပင်ဖြစ်သည်။

" ဟာ … ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ … သဲသဲရ ……ငါ မေးနေတာကို … ပြန်မဖြေဘူး "

" ဟမ် … ဘာကိုလဲ … ဦးစံရဲ့ "

သဲအိခိုင်တယောက် မနက်က မာမာနှင့် ပြောစကားများ ပြန်တွေးနေရင်း ဦးအိုက်စံမှ သူမပေါင်တန်ကြီးအား ညှစ်ကာ မေးလိုက်မှ သတိပြန်ကပ်လာ၏။

" ဆိုင် ခဏ ပိတ်လိုက်ဟာ … ကိုလောဟုန်က …ခဏ အနားယူချင်လို့တဲ့ … ပြီးတော့ လူစီတဲ့ နေရာ ခြံဝင်း ကျယ်တာမျိုး ရှာပေးထားတဲ့ … ရော့ ၁သိန်း ဒါက … မုန့်ဖိုး သူပေးထားတာ "

" အို့ … ဦးစံက … သဲသဲကို အထင်သေးတာလား … ငွေမျက်နာ တခုတည်းနဲ့တော့ … မခံဘူးနော် "

" ဟာ … သဲသဲကလည်း … အထင်သေးရင် သူပါသာ … တခြား သွားလည်း ရသားပဲ … ၁သိန်းဆို ငယ်ငယ်ချောချော လေးတွေ … အများကြီးပဲ "

ဦးအိုက်စံ၏ ထိထိမိမိ စကားလုံးများ ကြောင့် သဲအိခိုင် တယောက် ငြိမ်ကျသွားရသည်။

" ခု … အဲဒီ လူကြီးကရော "

" နောက်ဖေး သေးသွားပေါက်တယ် … ဆိုင်ပိတ်လိုက်ဟာ … ငါလည်း ဘေးက ရှိနေမှာပါ … နင် ကြောက်နေ မဆိုးလို့ "

သဲအိခိုင် တယောက် ဦးအိုက်စံ စကားနှင့် ရမ္မက်ဆန္ဒ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲက ယားသလိုလို ရွသလိုလို ဖြစ်လာကာ ရှက်ပြုံးပြုံး လိုက်တော့၏။ ဆိုင်တခါး ပိတ်ကာ အိမ်ရှေ့ တံခါးပါ သော့ခတ်ပစ်သည်။

သဲအိခိုင် တယောက် လက်တွေ့တွင် အတော် ကြိုးစားနေရရှာ၏။ ဦးလောဟုန် ဘယ်လိုလူမျိုးလဲ  သိချင်တာမို့ ဦးအိုက်စံ ဘက်ကို မျက်နှာလှည့်ပြီး ဦးလောဟုန်ဘက် ဖင်သားကြီး  ကော့ပြလိုက်သည်။ ဦးလောဟုန်မှာ ရွှမ်ပုလင်း ထဲမှ လက်ကျန် အရက်များအား ဖန်ခွက်ထဲ  လက်၂ဆစ်ခန့် ငှဲ့သောက်ကာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် ကြည့်နေပြန်သည်။ သဲအိခိုင် တယောက် စိတ်ထဲ ဒေါသလေးထွက်ကာ ဦးအိုက်စံ ပေါင်တန်ပေါ် ခွထိုင်ရင်း  ဖင်ကြီး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ပွတ်ပြလိုက်၏။

ဦးအိုက်စံမှာ သူ့ညာဘက် ပေါင်ပေါ် ခွထိုင်ပွတ်နေသော သဲအိခိုင် အင်္ကျ ီ အောက်နားစလေးမှ လက်ထိုးသွင်းကာ ဘော်လီပေါ်မှ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေနေသည်။ ဦးလောဟုန်မှာ လိုက်ကြည့်နေစဉ် ဦးအိုက်စံ လက်မှာ အင်္ကျ ီအောက်နားစမှ ပြန်ထွက်လာကာ သဲအိခိုင် ပေါင်တန် တုတ်တုတ်အားပွတ်သတ်ပေးနေပြန်၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဘယ်လက်ဖြင့် ဦးအိုက်စံ ပေါင်ကြားထဲ ဦးလောဟုန် မြင်ရန် ပွတ်သပ်ပေးပြလိုက်သည်။ ထိုစဉ် ခုံပုလေးပေါ် ထိုင်နေသော ဦးလောဟုန် ပုဆိုးကြားမှ ဆက်ကနဲ့ လီးကြီး ထောင်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့၏။

သဲအိခိုင်မှာ ခုလို လုပ်နေမိတာ မိန်းမပျက်တယောက်လို့ ဖြစ်နေပြီလား တွေးရင်း ရပ်လိုက်ရ ကောင်းမလား တွေးမိနေသည်။ ဆန္ဒတွေကလည်း ယောင်္ကျားနှစ်ယောက်နှင့် တပြိုင်ထဲ အလိုးခံချင်သည့် စိတ်က ထက်သန် နေပြန်၏။ အလကားတော့ မဖြစ်ချေ ခု သူစိမ်း ယောင်္ကျား ၂ယောက်လုံးမှာ သူမအတွက် ငွေတွင်းတေမို့ စောက်ဖုတ်အား အရင်းနှီး သဖွယ် သဘောထားလိုက်တော့သည်။ အဓိက မှာ ဦးလှမောင် ထံ ပေါင်ထားသော ယစ်မျိုးလိုင်စင်အား ပြန်ရွေးယူရန် ဖြစ်၏။

မာထင်နေသည့် ဦးအိုက်စံ လီးအား ကိုင်ရင်း ပေါင်တန်ပေါ် ထိုင်ပွတ်ရသည် အရသာမှာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေးနှင့် ဘေးမှာ ထိုင်ကြည့် နေသော ဦးလောဟုန် ဘာများ ထလုပ်လိုက်မလဲဟု မျှော်လင့်ချက်က စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းနေပြန်သည်။

ဦးအိုက်စံ လက်တဖက် ထမိန်အောက်နားစလေး မကာ ပေါင်ဂွထဲ ရောက်လာစဉ် ဖမ်းတားပြီး အိပ်ခန်းထဲ သွားရန် ခပ်တိုးတိုး ပြောပြလိုက်၏။

" ဆိုင်ထဲလိုးလို့ … လူမိကုန်မှာ …  ဟွန့် "

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သဲအိခိုင်တယောက် ဆံပင်များအား ခေါင်းစည်းကြိုး တကြိုးဖြင့် စုချည်လိုက်၏။ ထမိန် ချွတ်ချလိုက်သည်နှင့် ဘော်လီ အသားရောင်ဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော နို့အုံများနှင့် ဖင်သားစိုင်ကြီးအား မနိုင်တနိုင် ထိန်းထားသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ပေါ်လာတော့သည်။

ဦးအိုက်စံရော ဦးလောဟုန်ပါ ၂ယောက်သား ငေးကြည့်နေကြ၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဖင်ကြီးလှုပ်ကာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ဘော်လီချိတ် ဖြုတ်ရာ အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံကြီး ဘွားကနဲ့ ထွက်ကျလာသည်။ အတွင်းခံမချွတ်ခင် ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင်ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရာ လီးကြီးအား ညာလက်ဖြင့် ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်၏။ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင် နူတ်ခမ်းအား တေ့နမ်းကာ နို့အုံနှစ်ဖက်အား လက်နှင့် အုပ်ပြီး ညှစ်ပေးနေသည်။ သဲအိခိုင် တယောက် ဘေးတိုက်အနေထားနှင့် ဦးအိုက်စံအား လွတ်နေသော ဘယ်လက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်နမ်းနေ၏။

ထိုစဉ် သဲအိခိုင် ဘယ်ဘက်ခြမ်းအား ဦးလောဟုန် ဝင်ထိုင်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်လာပြန်သည်။ လက်ချောင်းလေးများက ပေါင်အတွင်းသားလေးအား ပွတ်သပ်နေရင်း စောက်ဖုတ်ပေါ် ရောက်လာတော့၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်မှ အဆွခံရကာ စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်လာရသည်။ ဦးအိုက်စံမှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပေးနေရာမှ သဲအိခိုင်အား ပက်လက်လေး လှန်ချပစ်၏။ သဲအိခိုင် ပက်လက်လေး ဖြစ်သည်နှင့် အဖုတ်နိုက်နေသော ဦးလောဟုန်မှ အတွင်းခံအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး နှစ်ဖက်ကြား စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်လဲ့နေ၏။

" အင်း … စောက်ပတ်က ဖေါင်းကားနေတာ ယက် ပစ်ချင်စရာကြီး "

ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပေါင်ခွကြားက အဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ပြောနေလိုက်၏။ သဲအိခိုင်မှာ ဦးလောဟန် စကားကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှား လာရ၏။ ခုမှ မြင်ဖူးသော သူစိမ်းယောင်္ကျားမှာ သူမ အဖုတ်အား ယက်ပေးချင်သည်ဟု ပြောနေသည်ကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် အားရကျေနပ် နေပြန်သည်။ ဦးအိုက်စံမှာ သဲအိခိုင် နို့နှစ်လုံးအား လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်နယ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်စုပ်နေ၏။ ခဏအကြာ သဲအိခိုင် နို့သီးခေါင်းလေး တဖက်အား စုပ်စဉ် ဦးလောဟုန် မှာလည်း အဖုတ်အား ငုံ့ယက်တော့သည်။

သဲအိခိုင်တယောက် သူစိမ်းယောင်္ကျား ၂ ယောက်မှ နို့အုံနှင့် အဖုတ်အား ပြိုင်တူ စုပ်ယက်ပေးနေရာ ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်မတတ် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ သွားတော့သည်။ တခါမှ မရဘူးသော ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူရင်း ခဏအကြာတွင် မထိန်းနိုင်ပဲ စောက်ရည်များ ကော့ပန်းလိုက်၏။ 

ကာမအရသာလေး အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားသဖြင့် မျက်လုံးလေး မိတ် ခဏ အနားယူကာ မျက်လုံး ပြန်ပွင့်သည်နှင့် ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပေါင်နှစ်ဖက် ဆွဲမြှောက်ကာ ဒူးထောက် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ ဦးလောဟုန် ဆောင့်ချက်များအား ခါးကော့ထိုးကာ ပြန်ဆောင့်ရင်း တအားအား ညည်းနေရပြန်၏။

ဦးလောဟုန်မှာ မနားတမ်း  ဆောင့်လိုးရင်း စောက်ခေါင်းထဲက လီးအား ထုတ်ကာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် သဲအိခိုင် မျက်နှာဘေးနားမှ လီးထိပ်အား ပါးစပ်ပေါ် တင်ပေးလိုက်၏။ သဲအိခိုင် မှာ ဦးအိုက်စံ လီးထက် တုတ်သော ဦးလောဟုန် လီးအား နူတ်ခမ်းဟကာ ဆွဲစုပ်လိုက်တော့သည်။ ပက်လက်အနေထားဖြင့် စုပ်နေရာမှ လေးဖက်ထောက်စုပ်ပေးပြန်၏။

ဦးလောဟုန် လီးအား လေးဖက်ထောက်  ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်၍ စုပ်လိုက်သည်နှင့် ဖင်ကြီးများမှာ ဦးအိုက်စံ ရှေ့ ကော့ထွက်နေတော့၏။ ဦးအိုက်စံမှာ ကြည့်နေရင်း သဲအိခိုင် နောက်မှ နေရာယူကာ တချက်ထည်းဖြင့် လီးအဆုံးထိ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

အားပါပါဖြင့် ပစ်လိုးသဖြင့် သဲအိခိုင် တယောက် လေးဘက်ထောက် အနေထားနှင့် ရှေ့ကပ်သွားရာ စုပ်နေသော ဦးလောဟုန်လီးက သူမပါးစပ်ထဲ အရင်းထိ ဝင်သွားတော့၏။ ဦးလောဟုန်မှာ လီးအရည်ပြား တလျှောက် လည်ပင်း ကြွက်သားများနှင့် ပွတ်တိုက်ကာ ထူးကဲသော အရသာလေး ရရှိလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးအရင်ထိ ဝင်လာသဖြင့် အခံရခက်သော်လည်း  အဖုတ်ရော ပါးစပ်ပါ တပြိုင်ထဲ အလိုးခံနေရသဖြင့် သဲအိခိုင်မှာ အရသာ ၂မျိုး ဒွန်တွဲ ခံစားနေရ၏။ ပါးစပ်ထဲ တင်းပြောင်နေသော လီးကြီးမှာလည်း စချိန်မှီလှသည်။ သဲအိခိုင် လျှာဖျားလေးနှင့် ဒစ်ဖူးအား ကလိကာ  လီးအား ပါးစပ်ဟပြီး မက်မက် မောမော စုပ်ပေးနေသည်။

" အာဟား … ကောင်းလိုက်တာ သဲသဲရယ် "

သဲအိခိုင်မှာ ပါးစပ်ထဲရှိ လီးထပ်အား  လျှာလေးဖြင့်မနားတမ်း ကလိပေးရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ကာ စုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ဦးလောဟုန်မှာ တရှီးရှီး စုပ်သပ်ရင်း သဲအိခိုင် နောက်စိလေးကို ကိုင်ကာ လီးအား ပါးစပ်ထဲ ဖိသွင်းပစ်၏။ သဲအိခိုင် တချက်ပျို့တက် လာသဖြင့် ဦးလောဟုန်မှာ လီးကြီးအား ပါးစပ်မှ ဆွဲထုတ်ကာ လီးတန်နှင့် ပါးပြင်လေးအား တဘတ်ဘတ် ရိုက်ပေးနေသည်။

ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်း ကြားမှ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လဲ့နေသော စောက်ဖုတ်အား ဦးအိုက်စံ  အဖုတ် အကွဲကြောင်း လေးအတိုင်း လီးထိပ်ဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲ ပြီးမှ ဗျစ်ကနဲ့ ဆွဲလိုးပစ်သည်။ သဲအိခိုင်မှာ ရှေ့မှ ဦးလောဟုန် လီးကြီးအား မျက်နှာ အနှံ့ အပွတ်ခံရင်း ဖင်ကြီးကော့ကာ ဦးအိုက်စံ လီးကြီးအား အလိုးခံနေတော့၏။

" ဗျစ် ဗျစ် … အ    အမေ့ …… ဘွတ်  … အု  ဝု … ဖူး   ဖလူး … ဝူး "

သဲအိခိုင် တယောက် ပါးစပ်ရော အဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံရသဖြင့် ညည်းရာ အသံမထွက်နိုင်ပဲ တဝုဝု တဝူးဝူးနှင့် ပါးစပ်လေးဖောင်းသွားပြီး အသက်မှန်အောင် ရှုနေရသည်။။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဦးအိုက်စံ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေရာ ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပါးစပ်အား လိုးရင်း နို့သီးခေါင်းများအား ချေပေးနေလိုက်၏။

ဖင်ကြီး ရမ်းကာ ဦးအိုက်စံ လီးအား စောက်ပတ် အတွင်းသားဖြင့် ညှစ်ကာ ခါးလေး ကော့ပေးလိုက်ပြန်၏။ ဦးလောဟုန်မှာ တဟွတ်ဟွတ် သီးနေသော သဲအိခိုင်၏ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ခဏ အနားပေးထား၏။ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် သဲအိခိုင်မှာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားရင်း မနားတမ်း လိုးနေသော ဦးအိုက်စံ၏ လီးအရသာအား ခံစားနေတော့သည်။ ခဏအကြာ ဖင်ကြီး ထောင်တက်လာရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာ၏။

" ထွက် ထွက် … ထွက်ပြန်ပြီ … ဟင့် ဟင့် "

ဦးအိုက်စံမှာ  လီးကြီးအား ဆွဲထုတ်သလို ဦးလောဟုန်အား မျက်စပစ် အချက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ဦးလောဟုန်မှာ သဲအိခိုင် ပြီးသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးအား ပွတ်သပ်နေရာမှ ဦးအိုက်စံနေရာအား ဝင်ယူကာ ဖင်ဝလေး လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ထားလိုက်၏။

" ဟင် … ဖင်ကို လိုးမလို့လား "

" မဟုတ်ပါဘူး သဲသဲရဲ့ … စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လိုးမှာပါ "

စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးအိုက်စံ ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော သဲအိခိုင် ဖင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်အား ဆောင့်လိုးတော့သည်။

" ဗျစ် …  ဘွတ် ဘွတ် … ဇွိ ဇွိ   … ဖွပ်  ဘွတ် …… အ  အားးးး "

စောက်ရည်ထွက်ပြီးကာစ မနားပဲ ထပ်လိုးခံရသဖြင့် သဲအိခိုင် စောက်ဖုတ်မှာ လီးဝင်သွားတိုင်း တဇွိဇွိဖြင့် မြည်နေပြန်၏။ သဲအိခိုင် ဖင်ကြီးအား လမွှေးအုံ ဖိကပ်ပွတ်တိုက်ရင်း တွဲကျနေသော ဦးလောဟုန် လဥနှစ်လုံးက စောက်ဖုတ်အား ဆောင့်လိုးတိုင်း ရိုက်မိသဖြင့် အရသာ ထူးကဲစွာ ခံစားနေရသည်။

" ရှီးးးးး  အ   အားးးး …ကောင်းလာပြန်ပြီ … အိုး ဒုက္ခပဲ … ထပ် ထွက် တော့မယ် "

တအားအား ညည်းရင်း နောက်ပြန် ဆောင့်နေလိုက်ရာ ဦးလောဟုန် လီးမှာလည်း စောက်ခေါင်းထဲ လီးအရည်ပြား ယားယံလာပြီး  သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်၏။ သဲအိခိုင် မှာလည်း ဒုတိယအကြိမ်  စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့သည်။

" ရှီးးးးးး အားဟား … ကောင်းလိုက်တာ သဲသဲရယ် "

ဦးလောဟုန်မှာ လီးအား မချွတ်ပဲ သဲအိခိုင် ဂုတ်သားလေးအား ကုန်းနမ်းရင်း တွဲကျနေသော နို့အုံအား အောက်မှနှိုက်ကာ သုံးလေးချက် ဆွဲဆောင့်ပစ်ရာ ဖင်သားစိုင် ကြီးများ တုန်ခါ သွား၏။ သဲအိခိုင်မှာလည်း နုံးချိပျော့ခွေရင်း ဟင်းကနဲ့ သက်ပြင်းချကာ မျက်တောင်လေးများ စင်းကျသွားတော့သည်။

မောင်ခြိမ့်

စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူး တင်ရှိပါသည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ဒီအနေအထားကို ကျေနပ်ပါတယ် "BFF" (စ/ဆုံး)

ဒီအနေအထားကို ကျေနပ်ပါတယ် "BFF" (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Steven Job

" ဟလို မင်းမင်း"

" အေး ဘာလဲ ဂျမ်းဘုံ"

" မသာ ငါရန်ကုန် လာမလို့"

" ဘာ လာလုပ်မှာလဲ"

" အလုပ် လုပ်မလို့ပေါ့ဟဲ့"

" အော်..အေးအေး"

" အေးအေး...လုပ်မနေနဲ့ မနက်ဖြန်မနက် လာကြိုပေး"

" ဘယ်ကို လာကြိုရမလဲ"

" အောင်မင်္ဂလာကိုပေါ့"

" အေးပါ လာကြိုမယ်"

" နောက်မကျစေနဲ့"

" အေးပါ"

မင်းမင်းမှာ သူ့သူငယ်ချင်း သက်ထား ရန်ကုန်လာမယ်ဆိုလို့ ပျော်တဝက် စိတ်ညစ်တဝက် ဖြစ်သွားရတယ်။ သက်ထားက သူ့ကိုဆို အမြဲအနိုင်ကျင့်နေကျမို့ ညစ်တာပါ။ မင်းမင်းက ဆောက်လုပ်ရေးဆိုဒ် တစ်ခုမှာ တာဝန်ခံဖြစ်နေပြီး လခ လေးသိန်းခွဲကျော် ရနေပါပြီ။ နေစရာ တိုက်ခန်း အလွတ်တစ်ခုကို ကုမ္ပဏီကပေးထားတဲ့ အတွက် အိမ်လခမကုန်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အိမ်ကို နှစ်သိန်းထောက်ပံ့ ပေးနေရတော့ အပိုအလျှံသိပ်မရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အလုပ်ရှင်က ကိုယ့်အပေါ်လူယုံလို သဘောထားပြီး သင်ကြားပြသပေးတဲ့အခါ ပျော်နေပါတယ်။

သက်ထား ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်းကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ခင်မင်နေကြတဲ့ သူငယ်ချင်းပါ။ အနိုင်ကတော့ ကျင့်သလား မမေးနဲ့။ နယ်မှာနေပြီး ဖုန်းဘေကအစ မှာတတ်တယ်။ နောက်တနေ့ သက်ထားကို စောစောသွားကြိုရတယ်။ ကားရောက်တာနှင့် ကားတံခါး ပေါက်နားအထိ သွားရတယ်။ တော်ကြာ ဂျမ်းဘုံမစိတ်ကောက်နေမှာ စိုးလို့ပါ။ ဂျမ်းဘုံမသက်ထား ကားပေါ်က ဆင်း လာပါပြီ။

" သက်ထား ငါဒီမှာ"

" အေး မင်းမင်း"

အထုတ်အပိုးများကို မနိုင်မနင်း သယ်လာရင်း သက်ထားက ပြောတယ်။

" ငါ့ အထုတ်တွေ ရွေးရအုံးမယ် မင်းမင်း"

" အေးပါ...ဘယ်မှာလဲနင့်ရဲ့ကဒ်တွေ"

" ဒီမှာ ရော့"

အထုတ်ရွေးရမယ့် ကဒ်ပြားများကို လှမ်းယူရင်း ကားသမားဆီ ပြကာ အထုတ် ရွေးလိုက်ရတယ်။

" နင် Taxi ငှားမထားဘူးလား"

" မငှားရသေးဘူးလေ"

" သွားငှားလေ"

" အေးပါ"

" ဒါနဲ့...နင် ဘယ်ကို သွားမှာလဲ..အဲဒါပြောမှစျေးစကားပြောလို့ရမယ်"

" တောင်ဒဂုံ စက်မှူ့ဇုံနားပဲ"

" အော် အေးးပါ"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Taxi ကို စျေးစကားပြောကာ ငှားလိုက်ပြီး တောင်ဒဂုံကို သွားလိုက်ရသည်။ တောင်ဒဂုံ သူပြောတဲ့ လိပ်စာကအဆောင်ဖြစ်ပြီး အခန်းကျဉ်းမှာ နှစ်ယောက်သုံးယောက် စုငှားတဲ့ နေရာမျိုးဖြစ်နေတယ်။ အထုပ်ကို အခန်းထဲအထိ ပို့ပေးပြီးနောက်..

" ငါပြန်မယ် ဂျမ်းဘုံ"

" ဟဲ့ဒီမှာ အဲနာမည်မခေါ်နဲ့ဟ"

" အေးပါ"

" နင်ကလဲ..အစောကြီးရှိသေးတယ် ပြန်မလို့လား"

" အေးပြန်မှ၊အလုပ်ထဲသွားရအုံးမယ်"

" အေးပါ..အာ့ဆိုလဲပြန်"

မင်းမင်းလဲ အလုပ်ကို ထို Taxi နဲ့ ပဲ သွားလိုက်ရတယ်။ ညနေရောက်တော့ သက်ထားဆီက ဖုန်းလာတယ်။

" မင်းမင်း"

" ဟေ ဘာလဲ"

" နင် ဘာလုပ်နေလဲ"

" ထမင်းချက်မလို့ဟ"

" နင်က ထမင်းချက်စားတာလား"

" အေး ထမင်းကတော့ ချက်တယ်.ဟင်းတော့ ဝယ်စားတယ်"

" အော်အေး ပါ၊ နင့်အလုပ်က ဘယ်နေ့ပိတ်လဲ"

" တနင်္ဂနွေနေ့တော့ ပိတ်ပေးတယ်"

" ဟုတ်လား အဲနေ့ ငါဘုရားသွားချင်လို့ လိုက်ပို့ပေး"

" အေးအေး"

သက်ထား အလုပ် ဝင်နေပြီ။ သူအလုပ်~ လုပ်နေလို့ ဖုန်းမဆက်ဘူးလို့ မထင်ပါနဲ့။ ထမင်းစားချိန် ဆက်တယ်။ ည ဆက်တယ်။ ဖုန်းဆက်တယ် ဆိုပြီး သူက Miss Call ပဲခေါ်တာ။ ကျနော်က ပြန်ဆက်ရတယ်။ ပြန်မဆက်ရင် စိတ်ကကောက်သေးတယ်။ သူက အားရင် ဆက်နေတာ။ သူပြောတဲ့ ပိတ်ရက်ရောက်တော့ ရွှေတိဂုံကို သွားရန်သူ့ကို ခေါ်ပြီး သွားရတယ်။

" အလုပ်ကအဆင်ပြေလား"

" အဆင်ပြေပါတယ်..အလုပ်သင်ဆိုတော့ သိတဲ့ အတိုင်းပဲ၊ လစာ နည်းတယ်"

" အေးပေါ့...တတ်သွားရင် ပိုရမှာပေါ့"

" အင်းပါ"

ရွှေတိဂုံက ဆင်းတော့

" နင်...ဘာစားမလဲ သက်ထား"

" ထမင်းပေါင်း စားမယ်"

" အေး..စားလေ"

ထမင်းပေါင်း စားကြပြီးနောက်

" မင်းမင်း ငါယုဇန ပလာဇာ သွားချင်တယ်၊ လိုက်ပို့ပေး"

" ဘာဝယ်စရာရှိလို့လဲ"

" အိမ်နေရင်းဝတ်မယ့်..ဘောင်းဘီ"

" အေးပါ..လိုက်ပို့မယ်"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ယုဇနပလာဇာ ရောက်တော့ သူက အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ ဘောင်းဘီတွေ ဝယ်တယ်။ ပြီးတော့ ဟိုလျောက်ကြည့် ဒီလျောက်ကြည့်နဲ့၊ ကျတော်ကတော့ တော်တော် ညောင်းတယ်။ ဆိုင်တစ်ဆိုင် ရောက်တော့ အင်္ကျီတစ်ထည်ကိုကြည့်ပြီး

" လှတယ်နှော် မင်းမင်း"

" အင်း...လှတယ်"

" လကုန်ရင် ဝယ်နိုင်ပါ့မလား မသိဘူး"

" အခု ဝယ်သွားပေါ့"

" ပိုက်ဆံကုန်ပြီ"

" လကုန်လို့..နင်ပိုက်ဆံ ရလဲ ဒီအင်္ကျီကရှိချင်မှရှိတော့မှာ"

" အင်း"

သူတော်တော် ကြိုက်နေပုံရပါတယ်။ စဉ်းစားနေပုံပဲ

" တော်ပါပြီဟာ၊စျေးလဲကြီးတယ်"

" ကဲပါ..ငါဝယ်ပေးမယ်"

" တကယ်လား"

" အင်းလေ"

သူအရမ်းကြိုက်နေတဲ့ အင်္ကျီရတော့ သူ အရမ်းပျော်နေတယ်။ သူ့ကို လိုက်ပို့ပြီး အိမ်ပြန်ရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူနေမကောင်းရင် စားစရာတွေ ပို့ရတယ်၊ ဆေးခန်းပြပေးရတယ်။ သူလိုချင်တာလေးတွေ နည်းနည်းစီဝယ်ပေးရတယ်။ ပိတ်ရက်တိုင်း သူကအပြင်ကို ထွက်ချင်တယ်။ ကျနော်က လိုက်ပို့ရတယ်။ ကျနော်က ကျွေးတယ်။ လမ်းစရိတ် အကုန်ခံတယ်။

တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျနော်က အသုံးစရိတ် ချွေတာလာရတယ်။ အဝတ်အစားတောင် ပုံမှန် မဝယ်နိုင်တော့ဘူး။ဖုန်းလေးက စုတ်လာပြီ ဆိုတော့ ဖုန်းအသစ်လဲဖို့တော့ စုဆောင်းရသေးတယ်။ အိမ်ကိုတော့ ပုံမှန်ပို့ပါတယ်။ လေးလလောက်ကြာတော့ ကျနော် သူက ကျနော်နေတဲ့ အခန်းကို လိုက်မယ်ဆိုတော့ ကျနော် ခေါ်ခဲ့တယ်။အိမ်ရောက်တော့

" နင့်အခန်းက အကျယ်ကြီးပဲနှော်"

" မကျယ်ပါဘူး...အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းပဲ ပါတယ်"

" မဆိုးပါဘူးဟ၊ ငါတို့ဆို အိပ်ခန်းမှာ သုံးယောက်ပေါင်း နေရတာ"

" နင်တို့က ခွက်ကျတာကိုး"

" အဲဒါ တလတစ်သိန်း နှစ်သောင်းဟ တစ်ယောက် လေးသောင်းကျတယ်"

" အော်..အေးပါ"

" နေ့လည် နေ့ခင်းဆိုလဲ ဆူညံ့နေတာ အိပ်လို့မရဘူး၊ အဲဒါကြောင့် ပိတ်ရက်တိုင်း နင်နဲ့ အပြင်မှာလျောက်လည်ရတာ"

" ကောင်းရော ငါက နေ့လည် အိပ်မရဘူးပေါ့၊ ပြီးတော့ ငါလဲတရက်ပဲ ပိတ်တာ..အလုပ်နောက်ကျတဲ့ နေ့ဆိုအဝတ်အစားတွေ..မလျှော်နိုင်ဘူး၊ ပိတ်ရက်ကျမှစုလျှော်ရတာ"

" နင်ကလဲ ဒီလောက်တော့ လုပ်ပေါ့"

" အေးပါ...မယ်မင်းကြီးမရယ်"

" ဒီနေ့..ငါလျှော်ပေးမယ်၊ ညနေကျရင် ငါ့ကို မာလာရှင်းကောကျွေး"

" နေပါဟာ ငါ့ဟာငါ လျှော်ပါ့မယ်"

" နင် ငါ့ကို မကျွေးချင်လို့လား"

" မဟုတ်ရပါဘူး ဂျမ်းဘုံမရယ်"

" အဲဒါဆိုလဲ..ပြီးရော"

" နင်ဘာစားမှာလဲ"

" ဘာရှိလို့လဲ"

" နင်စားချင်တာ သွားဝယ်မလို့"

" ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်ရတယ်၊ လက်ဖက်ရှိလား"

" ရှိတယ်"

" လဖက်နဲ့ကြ က်ဥကြော်ဆို ရတယ်"

" အေးပါ၊ ငါကြက်ဥကုန်နေလို့ သွားဝယ်လိုက်မယ်"

" အေး..ငါ..ပျင်းလို့ နင့်လက်တော့ ဖွင့်ပေးခဲ့"

" အေးအေး၊ ငါပြတာပဲ ကြည့်နှော်"

ကျနော် လက်တော့ကို ဖွင့်ပြပြီးကြက်ဥ သွားဝယ်ရတယ်။ မပြောခဲ့လို့ မဖြစ်ဘူး၊ ကျနော့်လက်တော့ထဲမှာ Movies file ဆိုပြီး ဇာတ်ကားအားလုံး ထည့်ထားတာ၊ အပြာကားတွေလဲ ပါတယ်၊ သက်ထားက ကျနော် ပြတဲ့ ဇာတ်ကားကို ကြည့်ကျန်ခဲ့တယ်၊ ကြက်ဥဝယ်ပြီးပြန်လာတော့

" မသာကောင် ဟိုဇာတ်ကားတွေ အများကြီး ဘာလို့ထည့်ထားလဲ"

" ယောက်ျားလေးပဲ..ရှိတာပေါ့ဟ"

" တကယ်နှာဘူးကျတယ်"

" အေးလေ ဗူးရင်ဗူး၊ မဗူးရင်ဒူးတာပဲ ငါက ဂန်ဒူးမှမဟုတ်တာ"

" အေးပါ နှာဗူးရယ်"

" ငါ့ အဝတ်လျော်လိုက်ဦးမယ်၊ နင့်ဘာသာ ကြည်တော့"

" အေးပါ"

ကျနော် ထမင်းအိုး တည်လိုက်ပြီး အဝတ်တွေလျှော်တယ်။ အဝတ်လျှော်ပြီး လက်ဖက် သုတ်တယ်။ ပြီးတော့ ကြက်ဥကြော်မယ် လုပ်ပြီးမှ

" သက်ထားကြ က်ဥကို ဘယ်လို ကြော်ပေးရမလဲ"

" မွှေကြော်ခရမ်းချဉ်သီးနဲ့"

" အော်..အေးပါ"

ခရမ်းချဉ်သီး ပါးပါးလှီးပြီး၊ ကြက်သွန်ဥနီ တစ်လုံး ပါးပါးလှီးလိုက်တယ်။ ငရုတ်သီး သုံးတောင့်ကို ပါပါးပါးလှီးကာ ကြက်ဥနဲ့မွှေပြီး ဒယ်အိုးထဲ ထည့်လိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ ပုဇွန်ခြောက် နည်းနည်း ဖြူးပေးလိုက်တယ်၊ ကျက်သွားတော့ မီးပိတ်လိုက်ကာ၊ ထမင်းခူးပြီး

" ထမင်းစားလို့ ရပြီ သက်ထား"

" အေး လာပြီ"

အိပ်ရာပေါ်မှာ ဇာတ်ကား ကြည့်နေတဲ့ သက်ထား ထလာကာ ထမင်းထစားတယ်။

" ကြက်ဥ ကြော်လေးက ကောင်းသားပဲ မင်းမင်း"

" နင်ကြိုက်ဖို့ လိုတယ်"

" ဟီးကြိုက်တယ်"

ထမင်းစားပြီး နောက်တော့

" ငါခန အိပ်အုံးမယ် မင်းမင်း"

" ငါလဲ အိပ်ချင်တာ"

" အေး..အိပ်လေ"

သူက ကျနော့် အိပ်ရာပေါ် အခန့်သား အိပ်နေတော့ ကျနော့်မှာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိပါဘူး။

" လာအိပ်လေ မင်းမင်း"

" အေး နင် ဟိုဘက်ရွှေ့ပေး"

" အေးပါ"

ခနတော့ မှေးလိုက်ရသေးတယ်။

" မင်းမင်း"

" အေးပြော"

" ထတော့ဟာ"

" ဘာလို့လဲ"

" မာလာရှမ်းကောကျွေးမယ်ဆို"

" အင်းလေ"

" သွားရအောင်"

" အေးပါ"

ကျနော် အိပ်ရာကထပြီး ရေထချိုးလိုက်တယ်၊ သူက မိတ်ကပ်ပြင်နေပြီး

" မပြီးသေးဘူးလားဟ"

" ပြီးပါပြီဟာ"

သဘက်ပတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ကထွက်လာကာ ရေသုတ်လိုက်ပြီး အဝတ်အစားရွေးပြီး ဝတ်လိုက်တယ်။နောက်တော့ Shopping Mall တစ်ခုကို သွားပြီး မာလာရှင်းကောလိုက် ကျွေးရတယ်။ သက်ထားက ဆိုင်တွေကိုငမ်းနေပြီး..

" ဟေ့ မင်းမင်း ဟိုစကဒ်လေး ငါနဲ့လိုက်မယ်နှော်"

" ကြိုက်ပြန်ပီလား"

" အင်း"

" ကြိုက်ရင်ဝယ်"

" တကယ်နှော်"

" အင်းပါဟာ"

~~~~~~~~~~~~~

ဒီလိုနဲ့ ခြောက်လအထိ သူနဲ့ကျနော် သွားလိုက် လာလိုက် လုပ်နေတာ သူ့အတွက် တစ်လတကြိမ်အဝတ်အစား၊ နှုတ်ခမ်းနီ အစရှိသဖြင့် တစ်လတမျိုး ဝယ်ပေးရတယ်။ ဖုန်းဘေလ် က တလတစ်သောင်းအနည်းဆုံးပေါ့ဗျာ။ ကျနော့်မှာသာ ဖုန်းအသစ် မလဲနိုင်သေးဘူး။ ဒါပေမယ့် အပြစ်မမြင်ဘူးဗျ။ ဒီလိုနဲ့ တရက်မှာတော့

" မင်းမင်း"

" ဟေ"

" ငါ..နင့်ကို တစ်ယောက်နဲ့..မိတ်ဆက်ပေးမယ်"

" ဘယ်သူနဲ့လဲ"

" ငါ့..ကောင်လေးနဲ့"

" အော်အေး မိတ်ဆက်ပေးလေ"

" အဲ့ ဝိုင်းနင်ရှင်းနှော်"

" အေးပါ"

ကျနော် ဝမ်းသာသွားတယ်ဗျ၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူ့ရဲ့လို အပ်ချက်တွေကို ဖြည့်ပေးမယ့်သူ ရောက်လာရင်ကျနော် သက်သာသွားမှာပေါ့၊ ဒီလိုနဲ့ ပိတ်ရက်ရောက်တော့ သူချိန်းတယ်။သူကြိုက်တဲ့ မာလာရှင်းကောဆိုင်မှာ။

" လာလေ မင်းမင်း"

" ကိုကို သူက သက်ထား သူငယ်ချင်း မင်းမင်းခန့်တဲ့၊ သက်ထားတို့ ရွာကပဲ"

" ဟုတ်ကဲ့"

ကောင်လေးက ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။

" မင်းမင်း သူက ကိုခန့်နိုင်တဲ့ တဲ့"

" ဟုတ်ကဲ့ ကိုခန့်နိုင်၊ ကျနော်ကို မင်းမင်းလို့ ခေါ်နိုင်ပါတယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်းမင်း"

ကိုခန့်နိုင် မျက်လုံးက ကျနော်နဲ့ သက်ထားကို သိပ်မင်္ကာသလို ကြည့်နေမှန်း ကျနော် သတိထားမိတယ်။ အဲဒီနေ့က စားသောက်သမျှ ကျနော်ရှင်းပါတယ်။ သက်ထား ရည်းစားရသွားတော့ ကျနော် သက်သာသွားမလားမှတ်တယ်။ မသက်သာပါဘူး။

ကျနော့်ကိုတော့ အပြင်သွားဖို့ မခေါ်တော့ပေမယ့် သူ့ဘဲနဲ့သူ သွားရင်သုံးမယ့် ပိုက်ဆံချေးတယ်ဗျ။ ကျနော်ကပေးပါတယ်။ သူ့ဘဲနဲ့သူ သွားပြီး သူမျက်နှာငယ်ရမှာ စိုးလို့ပါ။ ပြီးတော့ ခုမှဖုန်းဘေလ်က သူ့အတွက်ပိုကုန်လာတယ်။ သူ့ဘဲနဲ့ပြောတာကြောင့်လေ။တနေ့တော့ သူဖုန်းဆက်တယ်ဗျ။သူများဖုန်းနဲ့ပါ။

" မင်းမင်း"

" ဘာလဲဂျမ်းဘုံ"

" ငါဖုန်းလေ မှန်ကွဲသွားလို့၊"

" ဟင်...ဘာလို့မှန်ကွဲသွားရတာလဲ"

" ငါ့..ဘဲနဲ့ စိတ်ဆိုးပြီး ငါကိုင်ပေါက်လိုက်တာ"

" ဟာ နင်ကလဲ စိတ်ဆိုးရင် ပါးစပ်နဲ့ ပြောပေါ့ဟဲ့၊ ဘာလို့ ဖုန်းကိုင်ပေါက်ရတာလဲ"

" အဲဒါ..နင့်ကြောင့်သိလား"

" ဟင် ငါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ"

" သူကနင်နဲ့သဝန်တိုပြီးပြောနေလို့"

" အော်ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ"

" အခုငါ့မှာ ဖုန်းဆက်စရာ မရှိတော့ဘူး၊နင်ဝယ်ပေး"

" ဟင်"

" ဘာလဲ..နင်က သူငယ်ချင်း ဒီလို ဖြစ်နေတာတောင်မှ ဘာမှ လုပ်မပေးချင်တာလား"

" အေးပါဟယ်၊ ငါဖုန်းဝယ်ဖို့ စုထားတာ ရှိတယ်၊ နင်ယူလိုက်ပါ"

" ဟေး ဒါမှ ငါ့သူငယ်ချင်း"

သူက ပျော်ပေမယ့် ကျနော့်မှာတော့ ကျနော့် ဖုန်းစုတ်လေးကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်ရတော့တယ်။ သူ့ကို Oppo ဖုန်းတစ်လံုး ဝယ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ဖုန်းရတော့ မှိုရတဲ့ မျက်နှာနဲ့ပေါ့ဗျာ။ သူ့ဘဲနဲ့သူ အဆင်ပြေတော့လဲ ဖုန်းမဆက်ပြန်ဘူး၊ တစ်ခုခုလိုချင်ရင် ဆက်တယ်။ ကျနော် ကံကောင်းပါတယ်။ ဖုန်းအသစ်မဝယ်နိုင်ပေမယ့် သူဌေးက သူ့ဖုန်းပြောင်းကိုင်တော့ သူ့ i phone အဟောင်းကို ကျနော့်ကို ပေးတယ်။ သူကိုင်ထားတာလဲ ခြောက်လလောက်ပဲ ရှိသေးတော့ အသစ်လိုပါပဲ။ သဌေးက ပြောတယ်။

" မင်း ဖုန်းစုတ်နေတာ ငါသတိထားမိတယ်တဲ့၊ ငါဖုန်းယူလိုက်၊ မင်းက ငါ့အလုပ်ကို တာဝန်သိသိနဲ့ လုပ်ပေးလို့၊ ငါ့ဖုန်းက ခြောက်လလောက်ပဲ ကိုင်ထားတာ"

ကျနော် အိုင်ဖုန်းကိုင်ဖူးသွားတာပေါ့ဗျာ။ ဒီလိုနဲ့ တစ်လလောက်ကြာတော့ သက်ထားနဲ့ တွေ့တယ်။

" ဟယ် မင်းမင်း နင်က အိုင်ဖုန်းကြီးနဲ့ပါလား"

" အေး..ငါ့သူဌေးပေးတာ"

" ငါကိုင်ကြည့်မယ်ဟာ"

" ရော့ ကိုင်ကြည့်"

သက်ထား ဖုန်းကို ကိုင်ကြည့်ပြီး

" ဒီဖုန်းနဲ့ ငါ့ဖုန်းနဲ့ လဲပါလားဟယ်"

ကျနော် ဝယ်ပေးထားခဲ့တဲ့ ဖုန်းနဲ့ လဲဖို့ပြောတာပါ။

" အာ..မလုပ်နဲ့ဟ၊ သူဌေးပေးထားတဲ့ ဖုန်းမို့ လဲလို့မဖြစ်ဘူး"

" နင်ကလဲ ငါကိုင်ဖူးချင်လို့ပါဟယ်"

" ငါ့မှာ ပိုက်ဆံရှိရင် ဝယ်ပေးပါတယ်ဟာ၊ ဒီဖုန်းတော့ မဖြစ်လို့ပါဟာ"

" မင်းမင်း နင်က ငါ့ကို မခင်ဘူးနှော်၊ နင်ဒီဖုန်းလဲ ကိုင်လဲရတာပဲ"

" သူဌေးမြင်ရင် စိတ်မကောင်း ဖြစ်မှာပေါ့ဟ"

" သူဌေး လာရင်ဝှက်ထားပေါ့ဟ"

" သူမေးရင် ငါဘယ်လို ဖြေရမလဲ"

" ကျကွဲသွားလို့ ဖြေပေါ့ဟာ"

" နင်ကလဲ..ငါမလိမ်ချင်ပါဘူး သက်ထား ငါ့အပေါ် သူက အဲလောက်ကောင်းတာကို"

" မင်းမင်း သူဌေးဆိုတာလေ၊ နင်ဆန်ပေးလို့ ဆီပေးတာ၊ ဘာကို အဲလောက် ဂရုစိုက်နေရမှာလဲ"

" နင် ဘယ်က အသိတွေ သိလာတာလဲ သက်ထား၊ နင့်ကို ငါအံ့ဩတယ်"

" မဟုတ်လို့လား"

" ငါသူ့ အပေါ်ကောင်းမှ သူက ပြန်ကောင်းတာ ဟုတ်တယ်၊ ငါ့အလုပ်ကို ငါတာဝန်ကျေအောင် လုပ်လို့ သူက ငါ့ကိုလခပေးပြီးပြီ၊ သူက တန်ဘိုးထားပြီး ငါ့ကို ဆက်ဆံတယ်၊ ငါ့အပေါ်ကောင်းတယ်၊ သူ့ကျေးဇူးကို ငါကန်းလို့မရဘူး"

" နင့်ကို ကျေးဇူးကန်းခိုင်းတာမှ မဟုတ်တာ"

" သက်ထား နင်ကလေ ငါ့ရဲ့စိတ်ကို လဲနားမလည်ဘူး၊ ငါ့စေတနာကိုလဲ ဂရုမစိုက်ဘူး၊ တော်ပီဟာ ငါနင်နဲ့စကားမပြောချင်တော့ဘူး"

" နင်က အဲလိုလားရတယ် မင်းမင်း၊ နင်မခေါ်လဲငါကဘာမှမဖြစ်ဘူး"

" အေး နင်ငါမခေါ်လို့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်.. သက်ထား၊ နင်အဆင်ပြေလာပြီ မဟုတ်လား၊ ငါနင် အဆင်ပြေအောင်လေ၊ ငါအကုန် လုပ်ပေးခဲ့တယ်။ နင်က အခုတော့ ဒီလိုပြောပြီပဲ၊ နင်အဆင်ပြေအောင်ငါ့မှာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တောင် မထိုင်နိုင်ဘူး၊ ဘီယာဆိုင်မပြောနဲ့၊ နင့်ကိုတလတမျိုး အဝတ်တွေ ဝယ်ပေးခဲ့တယ်..."

" ငါ့မှာ မဝယ်နိုင်ဘူး၊ နင်စားချင်တာ ကျွေးနိုင်အောင် ငါလေ ကြက်ဥခေါက်ဆွဲခြောက်နဲ့ နေ့တိုင်း စားခဲ့ရတာတွေက နေ့တိုင်းပဲ၊ နင့်ဘဲနဲ့ နင်ဖုန်းဆက်နိုင်အောင် ငါဖုန်းဘေတွေ ပို့ပေးရတာလဲ နင်တွေးကြည့်စမ်း၊ နင့်ဖုန်းကို နင်ရိုက်ခွဲခဲ့လို့ ငါ့မှာဖုန်းဝယ်ဖို့ စုထားတဲ့ ငွေတွေနဲ့ နင့်ကို ဖုန်းဝယ်ပေးခဲ့လို့ ငါဖုန်းစုတ် ကိုင်ခဲ့ရတာ၊ ငါ့သူဌေးက မမြင်နိုင်လို့ ပေးတဲ့ဖုန်းတောင် နင်မရလို့ ပြဿနာရှာတာ ငါနင့်ကို စကားပြောချင်စိတ်ကုန်သွားပြီ၊ နင်သွားတော့ဟာ"

သက်ထား ဒီတစ်ခါမှာတော့ ကျနော့်မျက်နှာကို သေချာစိုက်ကြည့်ပြီး တွေတွေကြီးရပ်နေတယ်။ သူထွက်မသွားတာကြောင့် ကျနော်လဲ စားသောက်ထားတဲ့ ကုန်ကျစရိတ်ကို ကြည့်ပြီး ပိုက်ဆံချထားခဲ့ကာ ထွက်လို့လာလိုက်တယ်၊ လုံးဝ စိတ်မကောင်းပါဘူးဗျာ။

ညရောက်တော့ သက်ထား ဖုန်းဆက်တယ်။ ကျနော် မကိုင်ပါဘူး၊ ဖြစ်နိုင်ရင် ဖုန်းနံပါတ်ပါ ပြောင်းပစ်ချင်တယ်။ အလုပ် လုပ်နေတဲ့ ဖုန်းမို့သာ မပြောင်းဖြစ်တာပါ။ ဒီလိုနဲ့ တပတ်ကြာသွားတယ်။ စနေနေ့ညနေ အိမ်ကိုရောက်တော့ သက်ထားကို အိမ်ရှေ့မှာ တွေ့လိုက်ရပြီး..

" နင်ဘာလာလုပ်တာလဲ"

" ငါတောင်းပန်မလို့ပါဟာ"

" မလိုပါဘူး သက်ထား၊ နင်ပြန်တော့"

" ငါစကား ပြောပါရစေဦး"

" ဟင့်အင်း ..နင့်ဘဲနင့်ကို စိတ်ဆိုးလိမ့်မယ် နင်ပြန်တော့"

" နင်ငါ့အတွက် ဒီလောက်တောင် စဉ်းစားရလားဟာ"

" နင်က ငါ့သူငယ်ချင်းလေ၊ ငါစဉ်းစားပေးရမှာပေါ့"

" မင်းမင်းရယ်၊ ငါလေ အသိတရား မရှိခဲ့ဘူး၊ ငါတောင်းပန်ပါတယ်"

" ရပါတယ်ဟာ ပြန်ပါတော့"

" ဒီနေ့ ငါမပြန်ဘူး မင်းမင်း၊ နင်ပြောခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားမိတယ်၊ နယ်မှာ ရှိစဉ်ကတည်းက နင်က ငါ့ရဲ့တကယ့် သူငယ်ချင်းကောင်းပါ၊ ငါက နင်အလို လိုက်လွန်းလို့ ငါစိတ်တွေ ပျက်စီးသွားတာ၊ ငါတောင်းပန်ပါတယ်"

" နင်ပြန်ပါ၊ နင်မပြန်ရင် နင့်ဘဲ စိတ်ပူလိမ့်မယ်။

" သူက နင့်လောက် ငါ့အပေါ် စိတ်မပူဘူး မင်းမင်း"

" ဟုတ်ရဲ့လား ဟာ"

" ဟုတ်တယ်၊ ငါဖုန်းရိုက်ခွဲတဲ့ ကိစ္စက သူက ငါ့ဆီတောင်းတာကို ငါမပေးခဲ့တာကို သူကနင်နဲ့ ဖြစ်ထားလို့ ထင်တာ။ အဲဒါကို ငါစိတ်ဆိုးပြီး ဖုန်းရိုက်ခွဲခဲ့တာ"

" အခုနင့်ဘဲနဲ့ နင်အဆင်ပြေသွားတာ နင်ပေးလိုက်လို့လား"

" မပေးပါဘူး၊လက်ထပ်ပြီးမှ ရမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်"

" သူက ယုံလို့လား"

" ယုံတယ်"

" ဘယ်လိုကြောင့် ယုံသွားတာလဲ"

" ဒါတော့ တော့စီးကရက်လေ""

" နင်ငါ့ကို မှ မပြောရင်ဘယ်သူ့ကို ပြောပြမှာလဲ"

" အင်း နင်က ငါ့ရဲ့ BFF မို့ပြောပြမယ်..ငါသူ့ကို ပြလိုက်တယ်။ သူကြည့်ပြီး ယုံသွားတာ"

" အဲဒီ အဆင့် ဆိုရင်ငါတော့ နင့်ဘဲနဲ့နင် မဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုတာ မယုံတော့ဘူး"

" နင်နှော်"

" တကယ် ပြောတာ၊ နင်ဘယ်လိုပြောပြော ငါမယုံဘူး"

" နင်ကလဲ အဲဒီအဆင့် မရောက်ပေမယ့် ကျန်တာတော့ လုပ်ဖြစ်ပါတယ်"

" ဘာတွေလုပ်ဖြစ်လဲ ပြောပြ"

" နင်က ဘာလုပ်မလို့လဲ"

" နင်အလှည့်ကျတော့ တွန့်တိုနေတာလား"

" မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ သမီးရည်းစားဘဝ ဘာညာတော့ လုပ်ပေးပါတယ်"

" ငါမယုံပါဘူး"

" တကယ်ပြောတာ"

" ဘာနဲ့သက်သေပြမလဲ"

" ဟင် နင်လူလည်မလုပ်နဲ့"

" မလုပ်ပါဘူး..သိချင်တာပါ"

" ဟင်းနှော်  နင်ငါ့ကိုတော့ ဒီမှာအိပ်မယ်ဆိုပြီး မလုပ်ရင်ပြမယ်"

" အင်း နင့်ဘဲကို နင်ခွင့်ပြုသလောက်တော့ ခွင့်ပြုပေးလေဟာ"

" ဟယ် မသာလူလည်မကျနဲ့"

" အင်းပါ"

" ဒီမှာကြည့်"

သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်ချပြီးပြတယ်။

" ဟုတ်လား မဟုတ်လား ငါအနီးကပ်ကြည့်မယ် သက်ထား"

" အင်းကြည့်"

သက်ထား အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။ ကျနော်က သူ့ပိပိလေးကို သေချာကြည့်လိုက်ပြီး

" အရမ်းလှတယ် သက်ထား"

" ငါ့ဘဲလဲ ပြောတာပဲ"

တကယ် လှပါတယ်။ အမွေးစုစုလေးတွေနဲ့ ဖောင်းအိနေတဲ့ သူ့အဖုတ်က ဆွဲဆောင်မှု့ ကောင်းလွန်းနေတယ်။ သူ့ အဖုတ်လေးကို အသာအယာလေး ကိုင်လိုက်တော့ သက်ထား တွန့်သွားတယ်၊ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ပိပိနှုတ်ခမ်းသားကို ကိုင်တွယ်ဖြဲလိုက်တော့ အတွင်းသားလေးက နီရဲလို့နေတယ်။

စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ လျှာဖျားသွင်းကာ ယက်လိုက်တယ်။

" အိုး  ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ"

" ငါ ငါမနေနိုင်လို့ယက်မိတာခွင့်ပြုပေးပါဟာ"

" အင်းပါ"

ကျနော်လည်း စိတ် အရမ်းထန်ကာ သူ့ပိပိကို မျိုးစုံယက်လိုက်တယ်။ သူ့ဖင်ကို ထောင်ပြီး ဖင်ပါယက်တော့ သူ့ ညည်းသံက တော်တော်ကျယ်လာတယ်၊ ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးထည့်ပြီး လက်ညိုုးထည့်ကာ ပိပိကိုယက်ပေးလိုက်တယ်။ အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပိပိထဲက အရည်တွေ ထွက်လာလေ ပိုယက်ကောင်းလေ။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ယက်ပေးနေတော့ သူ့လက်က ပိပိ အပေါ်ရောက်လာကာ ပွတ်ပေးပြီး

" အားး ငါအရမ်းကောင်းနေပြီ မင်းမင်း"

ကျနော်လဲ လက်ညိုးကို အသွင်းအထုတ် လုပ်ရင်း သူ့အဖုတ်အတွင်း လျှာထိုးသွင်း ပေးလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ သူကတရှီးရှီး အသံထွက်ကာ ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။

" နင်ပြီးသွားတာလား သက်ထား"

" အင်း"

" ငါ..နို့စို့ချင်တယ်"

" အဝှာကိုသာ မလုပ်နဲ့..ကျန်တာ နင်လုပ်လို့ရတယ်"

" အင်း"

ကျနော် သူ့နို့ကို တပြွတ်ပြွတ် စို့လိုက်တယ်။ အရသာ အရမ်းရှိတယ်၊ နို့မထွက်ပေမယ့် ဖီလ်းက အရမ်းကိုရှိတယ်။ သက်ထားက ကျနော့်လီးကို လာကိုင်ပြီ းကွင်းထုပေးတယ်။ နို့စိုတာ စိတ်ကျေနပ်သွားတော့ ကျနော်က သူ့ပါးစပ်နားကို လီးတေ့ပေးပြီး သူ့အပေါ်က 69 ပုံစံ လုပ်ပြီး သူ့ပိပိကို နမ်းတယ်။

သက်ထားကလဲ ကျနော့်လီးကို ပြန်စုပ်တယ်။ အရမ်းကောင်းတဲ့ အထိအတွေ့ပါပဲ။ လီးက အရမ်းကို တောင်လာတယ်၊ ကျနော်က သက်ထားကို ဖက်ပြီး သူ့ကို အပေါ်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့တင်သားကို ဖြဲပြီးယက်ပေးလိုက်တယ်။ ငါးမိနစ်လောက် လုပ်ပြီးတော့ ရပ်လိုက်တယ်။

" သက်ထား ငါမရတော့ဘူးဟာ၊ ပိပိကို မလုပ်ရရင် ဖင်တော့ လုပ်ခွင့်ပေး"

" လုပ်လေ"

" နင့်ဘဲက ဖင်လုပ်သေးလား"

" အင်း"

ကျနော် သက်ထားကို ပက်လက်ထားပြီး ဖင်ကို မြှောက်ကာ ဖင်ဝနဲ့ လီးကို တံတွေးဆွတ်ပြီး တဖြေးဖြေးသွင်းလိုက်တယ်။

" ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်"

လီးက တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ မြည်ကာ ဝင်သွားတယ်ဗျ၊ နောက်တော့ နို့ကို ကုန်းစို့ပေးလိုက်ပြီး

" သက်ထား ငါ လုပ်တော့မယ်"

" အင်း"

သက်ထား နို့ကိုစို့ရင်း လီးကို ဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန် အသွင်းအထုတ် လုပ်တယ်။ ဖင်ဆိုတာ အဖုတ်လို မဟုတ်ပေ။ အဖုတ်ကသာ အရည်ထွက်ပြီး ချောချောမောမော လုပ်နိုင်သော်လည်း ဖင်က စေးကျပ်လို့လာတယ်၊တံတွေးထပ်ဆွတ်ပြီး လုပ်တယ်။

" သက်ထား ခံနိုင်ရင် ငါဆောင့်မယ်"

" အင်း"

သက်ထား ခံနိုင်ပါတယ်။ ကျနော်လဲ ဆောင့်လိုးလိုးလိုက်တယ်၊

" ဗျစ် ဖွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းး"

" အာ့! အင်းး ဟင်းးဟင်းးး"

" ဗျစ် ဘွတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်းးး"

ရှစ်မိနစ်လောက် လိုးလိုက်တော့ သုတ်တွေ ပန်းထွက်သွားတယ်။ သက်ထား ဖင်ထဲမှာ လီးကို အဆုံးထိ ထည့်ထားလိုက်တယ်။ သုတ်မထွက်တော့ပဲ ပျော့ခွေသွားမှ လီးက ပြန်ထွက်လာတော့တယ်။

" ဟူး.....ကောင်းလိုက်တာ သက်ထားရာ"

" ကဲ ကျေနေပ်ပြီလား ကိုယ်တော်ချော"

" နင်မချော့လဲ ငါက နင့် အတွက်ဆို ကျေနပ်ပြီးသား"

" အင်း ငါလဲကျေနပ်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ခနခနမတောင်းနဲ့"

" အေးပါဟာ"

" နင်နဲ့ငါနဲ့ နောက်လဲ  သူငယ်ချင်းပဲနှော် မင်းမင်း"

" အင်းပေါ့  Bff တွေပဲ"

" အင်း "

သက်ထား တနင်္ဂတွေနေ့ တရက်လုံး ကျနော်နဲ့ နေသွားတယ်။ ကျနော်လဲ သူ့ဆီက ရသမျှ တောင်းပြီး လုပ်တယ်။ လေးကြိမ်လုပ်ပြီး လူလဲ ပျိုင်းသွားတော့ သူပြန်သွားတော့တယ်။ သက်ထားနဲ့ ကျနော် ခုထိ တွဲနေတုန်းပါပဲ။ သက်ထားက အလုပ်တွေ အဆင်ပြေနေပါပြီ။ သိပ်မပူဆာပေမယ့် အနိုင်တော့ ကျင့်တုန်းပါ၊သက်ထား လင်ယူသွားရင်တော့ ကျနော်လုပ်လို့ မရတော့ဘူးပေါ့ဗျာ။ ခုလဲ အချိန်တိုင်း မရပါဘူး၊ လုပ်ခွင်ပေးလဲ သူ့အဖုတ်ကို ထိခွင့်မပြုဘူး၊ ရရအောင်လဲ ကျနော်မကြိုးစားပါဘူး။

အဲဒီဟာက သူယောက်ျားယူမှ သူ့ယောက်ျားအတွက် ဖြစ်မှာပါ။ ကျနော်က သူရည်းစား မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ Bff ပါပဲ။ သို့သော်လဲ ဒီအနေအထားကို ကျေနပ်ပါတယ်။

The End

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

မြစ်တစ်စင်း၏ ပဉ္စလက် အပိုင်း ( ၅ )

မြစ်တစ်စင်း၏ ပဉ္စလက် အပိုင်း ( ၅ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - Silver Moon

“ ဝင့် လုပ်ပေးရမှာလေ.. ကျနော် အားရှိအောင်.. ဟုတ်ဘူးလား..”

“ ဒါပေါ့.. တို့က နာနာလေးနဲ့ နက်နက်လေးမှ ကြိုက်တာ ဆိုတော့..”

တကယ်တမ်း သူ့ဟာကြီးက ဘာမှ မလုပ်ရသေးခင်မှာတင် ဝင့် လက်သီးဆုပ် နှစ်ပြန်စာလောက် ရှိနေပြီ။ တကယ်က အားအင် ပြည့်သွားလို့ကတော့ နက်ရုံမက သားအိမ်ပါ ပေါက်ထွက်သွားမလား မသိ။ ဝင့် တစ်ယောက် ကိုယ့်အတွေးကိုယ် ကြက်သီးထမိရင်း လီးညိုကြီးကို ငုံလိုက်သည်။ ငံမြမြ အရသာလေးနှင့် အီမွေးသော ရနံ့တစ်မျိုးက နှာခေါင်းဝမှသည် လည်ချောင်း တလျှောက် တိုးဝင်လာပြီး အဖုတ်ထဲမှ အရည်တောက်တောက်ကျအောင် မီးမြှိုက်လေတော့သည်။ 

ခင်ပွန်း ဖြစ်သူကိုလည်း တစ်ချက်မျှပင် လှည့်မကြည့်မိတော့။ မင်းထိုက် ပေါင်ရင်းနှစ်ဘက်ကို အသေအချာကိုင်ပြီး လီးကြီးကို ပါးစပ်နှင့် အပြည့် ငုံလိုက်ကာ ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်၍ အားပါးတရ စုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။

တကယ့်ပွဲ ခုမှ စ ပြီပဲ။ ဇနီးဖြစ်သူနှင့် ချာတိတ်လေး၏ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ကိုသန့်စင် ရင်ထဲတွင် တရုတ်နဂါးပွဲမှ ဗုံသံများလို ဆူညံနေတော့သည်။ ကိုယ်တစ်ကိုယ်တည်းမှာပင် စိတ်ခံစားချက်က နားလည်ရ ခက်လောက်အောင်ကိုပဲ ကမ္ဘာနှစ်ခု၏ အစွန်းတစ်ဘက်စီ၌ ပြေးလွှားရင်း ယောက်ယက် တ်လျက်။ သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ယောက်၏ လီးကို မိမိ ချစ်ဇနီးလေးက စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေးနေသည်။ 

ငါ့ မိန်းမ.. ငါ့ မယား.. ငါ့သားနဲ့ ငါ့သမီးရဲ့ အမေ.. အိုးး.. တကယ်ကြီးပါလား.. သူများ လီးကို စုပ်ပေးနေလိုက်တာများ အငမ်းမရ.. လီး တစ်ချောင်းလုံး မြိုချတော့မယ့် အတိုင်းကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ကြီးပါလား.. ….. ဟူးး.. အတွေးက မွန်းကြပ် သလိုလို ပင်ပန်း လာသလိုလို။ သို့သော် လက်များကတော့ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချပြီး ငယ်ပါကို ကိုင်ဆုပ်မိတော့သည်။ ဝင့် ရယ်.. လှ လိုက်တာ.. 

သူများ လီးကို စုပ်ပေးနေတဲ့ ငါ့မိန်းမ မျက်နှာလေးက ပန်းရောင် သန်း လို့.. ဟိုကောင့် လီးကြီးကလည်း ကြီးလွန်းနေသလား.. ငါ့ မိန်းမလေး မချိမဆန့် ဖြစ်နေရှာမလား.. လည်ချောင်းထဲ အထိများ ထိုးမိနေမလား မသိပါဘူး.. …….. … အိုးး.. ငါ့ လီး.. အင်းး.. ။ ကိုသန့်စင် တစ်ယောက် စိတ်ထဲလည်း ဂယောက်ဂယက်၊ ထောင်ထလာသည့် ညီတော်မောင် ကလည်း မိုးမျှော်လုမတတ်.. ။

“ အီးး.. ရပြီ.. တော်ပြီ ဝင့်.. ကောင်းလွန်းတယ်ဗျာ.. လီး စုပ်တဲ့နေရာမှာတော့ တကယ့် ဆရာပဲ.. ကြည့်ရအောင်လေ.. ကျနော် လိုးတာ ခံရရင်ရော ဝင့် ဘယ်လောက် ဆရာကျဦးမလဲ..” 

ချာတိတ်က ပြောပြီး ဝင့်ကို ဆွဲထူသည်။ တစ်ချက် ယိုင်သွားသော ဝင့် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ရင်း ထိန်းလိုက်၏။ ပြီးတော့ လီး စုပ်ထားသည့် နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို နမ်းသည်။ 

လက်များက ဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီ။ နောက်ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ရင်း ရင်ချင်း အပ်ကာ အနမ်းမိုး ရွာနေကြ၏။ စူဖြိုးတင်းရင်းဆဲ ဖြစ်သော ဝင့် နို့အုံ လှလှလေးတွေကို သူ့ ရင်အုပ် ကြွက်သားကြီးများနှင် ပွတ်ဆွဲပေးနေသည်။ ဝင့် ခြေချောင်းနှစ်ခုကြားထဲ သူ့ ခြေထောက် တစ်ဘက် ထိုးသွင်းလိုက်၏။ခြေနှစ်ဘက်ကို ဘေးသို့ နှင့် ဆွဲ ကား လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ဝင့် စီးထားသည့် ဒေါက်မြင့် ဖိနပ်၏ ကျေးဇူးကြောင့် ချစ်ရည်တို့ ရွဲအိုင်နေသည့် ပင်တီ ဂွကြားလေးက သူ့လီး ငေါက်တောက်ကြီးနှင့် တည့်တည့်။

ပင်တီကို မချွတ်သေးဘဲ အဖုတ်လေး တည့်တည့် လီး ထိုးသွင်းထားပြီး တစ်ချက်ချင်း ညှောင့်ရင်း နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းနေသည်။နောက်ကျောကို ပွတ်နေသည့် လက်တစ်ဘက်က နို့အုံတွေပေါ် ရောက်လာပြီ။ ကျန်တစ်ဘက်က တင်စိုင် ထွားထွားကို ညှစ်နယ် လျက်။ ခဏ ကြာတော့ သူ ဝင့်ကို ဖက်ထားသည့် လက်များ ဖယ်လိုက်သည်။ လူချင်း အသာ ခွာလိုက်ပြီး လက်တစ်ဘက်နှင့် လီးကြီးကို ကိုင်ကာ ဝင့်အား ချိန်ဆ ပြရင်း ပြောသည်။ 

“ ဝင့်.. ခံနိုင်မယ် ထင်လား ကျနော့် ကောင်ကြီးကို..” 

ဝင့်လည်း ခေါင်းလေး မော့ခါလျက် ခပ်တိုးတိုးရယ်ရင်း 

“ မပြောတတ်သေးဘူးလေ..” ဟု ပြောလိုက်၏။

“ ကျနော်ကတော့ သိချင်နေပြီ.. ဝင့် စောက်ဖုတ်လေး ဘယ်လောက် စီးပိုင်နေမလဲ.. စောက်ရည်တွေတော့ ရွှဲအိုင်နေပြီ သိတယ်..” 

ပြောရင်း ဝင့်ကို ကုတင်ပေါ် အသာ လှဲချပေးလိုက်၏။ ဝင့်လည်း သူ့မျက်နှာကို ငေးရင်း ဟင်းလင်းပွင့်နေသည့် ရင်စိုင်ထက်ဆီမှ နို့သီးလေးများကို လက်တစ်ဘက်နှင့် ဘာသာ ညှစ်ချေနေမိသည်။ မိမိပေါ် အသာ ခွ မိုးပြီး နေရာယူလိုက်သည့် အချိန်၊ ထိပ်ဖူးကားကားနှင့် လီးကြီးက လေးလံလှစွာ ယိမ်းထိုးနေသယောင်။ 

ဝင့် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲထောင်ကားလိုက်ပြီး အဖုတ်လေးကို ပင်တီပေါ်မှနေ၍ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ စိုရွှဲနေသော ဇာပင်တီလေးအောက်မှ အဖုတ်လေးက ဟစိစိနှင့် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့အောင် ယားလာသည်။ ဝင့် စိတ်ထဲတွင် အဖုတ်တွင်းမှ အရည်များ စီးကျလာသည့် အသံကိုပင် ကြားနေရယောင် ထင်မှတ်မှားလာမိသည်။

အိုးး.. ငါ့ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်နေပြီ.. ဟူးး.. ငါ့ မိန်းမလေး.. အရမ်း ခံချင်နေရှာရောပေါ့.. ကိုသန့်စင် မျက်တောင်ခတ်ဘို့ပင် မေ့နေမိသည်။ကြည့်နေတုန်းပဲ မင်းထိုက်လက်က ပင်တီ ဂွကြားထဲ တိုးဝင်သွားကာ ဇာပင်တီလှလှလေးကို ဆောင့်ဆွဲ ဖြဲချလိုက်တော့၏။ 

ဝင့် ထံမှ အို့.. ဟူသော အသံလေး သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရပြီး အံ့သြသွားဟန်ဖြင့် လက်ကလေး တစ်ဘက်ကို ကိုက်လိုက်သည်။မင်းထိုက်က ကုတင်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းလာပြီး ကိုသန့်စင်ဆီ လျှောက်လာသည်။ လက်ထဲတွင် စိုရွှဲ နွမ်းဖတ်နေသော ဇာပင်တီ အပြဲလေး။ ထိုပင်တီလေးကို ကိုသန့်စင် မျက်နှာရှေ့ အသေအချာ လာပြရင်း မင်းထိုက် ပြောလိုက်သည်။

“ ဝင့်က အကို့ မိန်းမပါ.. ဒါပေမယ့် ဒီညအဘို့တော့ သူက my woman.. ဒီည ဝင့်ကို ကျနော် ပိုင်တယ်..” 

ပြုံးပြုံးလေး ပြောလိုက်သည့် မင်းထိုက် မျက်နှာပေးက ကိုသန့်စင်ကို ရင်းနှီးမှု အပြည့်ပါနေသလို သူ သုံးဆောင် ရတော့မည့် အစားကောင်းလေးအတွက် ကျေနပ်အားရစွာ ကျေးဇူးတင်နေပုံလည်း ပေါက်သည်။ ကိုသန့်စင်လည်း အီလည်လည် မျက်နှာကြီးနှင့် ရယ်ကျဲကျဲ လုပ်ရင်း

“ အေး.. အေး ပါ ကွာ..” 

ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ကိုသန့်စင် စကားဆုံးတော့ မင်းထိုက်က ခါးညွှတ်လျက် အလေးပြုသလို နှုတ်ဆက်ရင်း

“ အွမ့်.. အကို့အတွက်..” 

ဟုဆိုကာ သူ ဆွဲဖြဲလိုက်သော ဝင့်ပင်တီလေးကို ဇစ်ပွင့်နေသည့် ကိုသန့်စင် ဂွကြားပေါ်တည့်တည့် တင်ပေး လိုက်သည်။ အော်.. အေး.. ဒါလေး.. ဒါလေးကတော့ ငါ့ အတွက်ပေါ့.. အဟီးး.. ကိုသန့်စင် တွေးမိသော်လည်း နှုတ်ကတော့ မပြောဖြစ်လိုက်။ ပြောရန်လည်း အချိန် မရလိုက်။ ချာတိတ်က ဝင့် ရှိရာ ကုတင်ဆီ ပြန်ရောက်သွားပြီ။

ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် ဘာစကားမှ ပြောမနေတော့ပဲ ဝင့် ခြေနှစ်ချောင်းကြားတွင် အကျအန နေရာယူကာ အဖုတ်လေးကို ကိုင်ဖြဲပြီး သူ့ လီးကြီးကို ခေါင်းတည်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ဦး ရမ္မက်ခိုးဝေသော အကြည့်များ ဖလှယ်ကြရင်း၊ အပြန်အလှန် စိန်ခေါ်နေသလို ပြုံးမိကြသည်။ တေ့ထားသော လီးကို တစ်ချက်တည်းနှင့် တဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်၏။ 

ဝင့် တစ်ယောက် အားးး… ဟု အသံရှည်အော်ညည်းကာ ထွန့်ထွန့် လူးသွားသည်။ လီး တုတ်တုတ် အရှည်ကြီးနှင့် တစ်ချက်တည်း တဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်ခြင်းမို့ မျက်စိတွေ ပြာဝေသွားပြီး နာလည်း နာသွားသည်။ မျက်ရည်ကြည်လေးများပင် ဝေ့တက်လာပြီး လူတစ်ကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလိုလို အကြောဆွဲ သလိုလိုနှင့် ဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ လီးကြီးက အဖုတ်လေးထဲတွင် တနင့်တပိုး ပြည့်နေပြီး တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ဖြစ်နေ၏။ ဒါကိုကပဲ ဝင့်အတွက် အရသာကောင်း ဖြစ်နေ၏။

မင်းထိုက်ကလည်း လီးကို ပြန်ဆွဲမထုတ်ဘဲ ဆီးခုံနှစ်ခုကို အားကုန် ဖိကပ်ပြီး ထိုးနှစ် ပေးထားလိုက်သည်။ အဖုတ်စီးစီးလေးက နာပင်နာသွားပုံ ရသော်လည်း မိမိ အတံကြီးကို တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် အငမ်းမရ ညှစ်နေဆဲ။ 

တုန်ရီ မူးမိုက်သွားသော ဝင့်အား အလန့်ပြေသွားအောင် ခေတ္တ အချိန်ပေးသည့် အနေဖြင့် နို့လေးများကို ခပ်ဖွဖွ စို့ပေး နေလိုက်သည်။ ဝင့် အသက်ရှုသံ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားတော့မှ လှုပ်ရှားမှုကို ပြန် စ သည်။ တိတ်ဆိတ်နေသော အခန်းထဲတွင် အရည်တွေ ရွဲနေသည့် စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးဝင်ထွက်သံများ၊ မင်းထိုက်၏ အားယူသံများနှင့် ဝင့် ထံမှ တအင့်အင့် ညည်းရှိုက်သံများ စီးချက်ကျစွာ ထွက်ပေါ်နေပြီ။ မြင်ကွင်းကို မျက်တောင် မခတ်စတမ်း ငေးကြည့်နေသည့် ကိုသန့်စင် တစ်ယောက်လည်း ဝင့် ပင်တီလေးကို နှာခေါင်းဝတွင် ကပ် ရှုရင်း လက်က လီးကို ကိုင်ကာ ခပ်ဆဆ ဂွင်းတိုက်တော့သည်။ 

တကယ်ပဲ ငါ့ ကို ရှေ့ထားပြီး ငါ့ မိန်းမကို သူများ တက် လိုးနေပြီ…. ငါ့ မိန်းမလေး ကြည့်ရတာလည်း အရမ်း ကောင်းနေပုံပဲ.. ။ တကယ်တော့ ဒီမြင်ကွင်းက မိမိ အမြင်ချင်ဆုံးအရာ.. အဖြစ်ချင်ဆုံး ဆန္ဒ..။ ဝင့် ရယ်.. မောင့် မယားလေး ချစ်ဘို့ ကောင်းလိုက်တာ..။

“ မေမေ့..”

“ အွမ်းး..”

“ ဒါလေး သားကို ပေးပါလား..”

“ မရဘူး..”

“ အာ့ဆို ဒါရော..”

“ နေစမ်းပါဦး.. အဲ့ဒါတွေ တောင်းပြီး သားက ဘာလုပ်မလို့တုန်း..”

အိမ်ရှိ iPad တွေ iPhone တစ်ခုပြီးတစ်ခု ကိုင်ပြီး အမေ့ထံ လာ ပူဆာနေသည့် သားတော်မောင်ကို ခပ်ဆတ်ဆတ် မေးလိုက်သည်။ သားက နှုတ်ခမ်းလေး စူ သွားပြီး

“ သူများတွေ ကိုင်နေတော့ သားလည်း ကိုင်ချင်တာပေါ့..” 

ဟု ပြန်ပြော၏။ ဝင့်လည်း သားနှင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်သည်။ ပုခုံးလေး နှစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး 

“ ဘယ်သူတွေက ကိုင်နေလို့တုန်း ပြောပါဦး..” 

မချိုလွန်း မတင်းလွန်းသော မျက်နှာနှင့် သားကို မေးသည်။ သားငယ်လေးက

“ သား သူငယ်ချင်းတွေလေ.. ဘိုဘိုတို့ ဖိုးဇော်တို့ပေါ့..”

ဟု ပြန်ပြောသည်။ ကိုသန့်စင်က သားအမိနှစ်ယောက် စကားပြောနေသည်ကို လှမ်းကြည့်နေ၏။ ဝင့်က သားနှင့်သမီးကို ဆုံးမရာတွင် လက် ပါခဲသည်။ ကလေး နားဝင်အောင်၊ လက်ခံ နိုင်အောင် အရိုးရှင်းဆုံး စကားလုံးများဖြင့်သာ ရွေးပြောတတ်၏။ 

ဘယ်လောက် အလုပ်များနေချိန်ဖြစ်ပါစေ သားနဲ့သမီးအတွက် ဆိုလျင် ဝင့် စိတ်ရှည်သည်။ အလုပ်ရှုပ်နေတုန်းမို့ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုး အော်ငေါက်လိုက်သည် ဆိုတာပင် မရှိဖူးခဲ့။ ခုလည်း အိမ်ရှင်းလက်စ အလုပ်ကို ခဏထားပြီး သားနှင့် ဆွေးနွေးရန် ပြင်သည်။

“ သား အသက်က ခုမှ ခြောက်နှစ်လေ.. ဖုန်းကိုင်ရမယ့် အရွယ် မဟုတ်သေးဘူး..”

“ ဖိုးဇော် ကျတော့ရော.. သူလည်း ခုနစ်နှစ်ပဲ ရှိသေးတာဟာ..”

“ အွမ်း.. သူက ခုနစ်နှစ်လေ.. သားက ခုနစ်နှစ်မှ မဟုတ်ဘဲ..”

“ အာ့ဆို သား ခုနစ်နှစ် ကျရင် ရမယ်လား..”

“ ခုနစ်နှစ်ကျရင် ဆိုတာထက် သားလေး ဘာအတွက် ဖုန်းကိုင်ချင်တာလဲ ဆိုတာ မေမေ့ကို ပြောနိုင်လာရင် ရမယ်..”

“ ဖုန်းပြောချင်လို့ပေါ့..”

“ သားမှာ ဖုန်းပြောလို့ရတဲ့ နာရီလေး ရှိသားပဲ..”

“ သူငယ်ချင်းတွေက ယူကျု ကြည့်ကြတယ်.. သားနာရီက ယူကျုမှ မရတာ..”

“ အိမ်မှာ မေမေနဲ့ ကြည့်လို့ ရနေသားပဲ..”

“ ဟွမ့်..”

“ မေမေ မေးပါဦးမယ်.. သားသူငယ်ချင်းတွေ ယူကျု ကြည့်တာ တီချယ် သိလား..”

“ တီချယ် မသိအောင် ခိုးကြည့်တာပေါ့..”

“ အွမ်း.. သားတို့ ခိုးကြည့်တာ တီချယ် သိသွားရင် ဘာလုပ်မယ် ထင်လဲ..”

“ ဖုန်း သိမ်းမှာ.. အိမ်ကိုလည်း တိုင်စာပို့တယ်..”

“ သား အဲ့လို အတိုင်ခံရမှာ မရှက်ဘူးလား..”

“ …..”

“ မေမေက ကျောင်းကို သားနဲ့သမီး ဆုယူတဲ့ ပွဲ အတွက်ပဲ လိုက်ချင်တာလေ.. တိုင်စာ ပို့ခံရလို့ ကျောင်း လိုက်လာရတဲ့ မေမေ မဖြစ်ချင်ဘူး.. ပြီးတော့ မေမေ့ သားလေးကိုလည်း အတိုင်ခံရတဲ့ ကလေး မဖြစ်စေချင်ဘူး.. သူတို့ ကိုင်တဲ့ iPad တွေ iPhone တွေ သားမှာလည်း ရှိသားပဲ.. ဒါပေမယ့် သားက သူတို့မှာ မရှိတဲ့ စည်းကမ်း ရှိတယ်.. အဲ့ဒါရော သိရဲ့လား..”

“ …..”

“ အိမ်မှာပဲ မေမေနဲ့ ကြည့်တဲ့အခါကျတော့ သားကို ဘယ်သူက ဆူ မလဲ.. ဘယ်တီချယ်ကရော လာ သိမ်းမလဲ.. သားလေး စဉ်းစားလေ.. မေမေနဲ့ ဖေဖေ့ရှေ့မှာ သားလုပ်ချင်တာ လုပ်ပြီး ပျော်ပျော် နေမလား.. ခိုးလုပ်ပြီး လူဆိုးလေး အဖြစ်ခံမလား.. တူတူပဲနော်.. မေမေနဲ့ ကြည့်ရတဲ့ ယူကျုနဲ့ သားတို့ သူငယ်ချင်းတွေ ခိုးကြည့်တဲ့ ယူကျု တူတူပဲ.. ကြည့်ရတာချင်းတူတူ မေမေနဲ့ကျတော့ အေးအေးဆေးဆေး ကြည့်ရတယ်.. ခိုးကြည့်ရင် ကျတော့ စည်းကမ်းမရှိတဲ့ လူဆိုး ဖြစ်ရမယ်.. သား ဘာရွေးမလဲ..”

“ ဟုတ်.. သား လူဆိုးတော့ မဖြစ်ချင်ဘူး..”

“ ဒါပေါ့ သားလေးရဲ့.. မေမေနဲ့တူတူကြည့်တော့ကျ သား လိုချင်တာလေးတွေ မေမေ ကူးပေးထားလို့တောင် ရသေးတယ်.. ဟုတ်တယ်မှတ်လား..”

“ ဟုတ်တယ် မေမေ.. ဟိုရက်ကလည်း ဖေဖေသားကို စကူဘီဒူးတွေ ကူးပေးသေးတယ်.. မမဘို့ မိုအားနား ကာတွန်းကား ရောပဲ..”

“ အွမ်းး.. အဲဒါပြောတာပေါ့.. ဖေဖေမေမေနဲ့ တူတူကြည့်တာ အကောင်းဆုံးပါလို့..”

သားဆံပင်လေးတွေ ထိုးဖွရင်း ပြောလိုက်သည့် ဝင့် မျက်နှာလေးက ကြည်လင်နေသည်။ ကိုသန့်စင်လည်း လက်ထဲက အားကစား ဂျာနယ်ကို ချလိုက်ပြီး 

“ မမ ကျူရှင် ကြိုချိန်ရောက်ပြီ သားရေ့.. ဖေ တို့ မု ကြမယ်.. ဘိုးဘိုးဆီလည်း ဝင်ရဦးမယ်.. ဘာပြောစရာရှိလဲ မသိဘူး.. ကလေးတွေခေါ်ပြီး လာခဲ့ဦး ဆိုလို့..” 

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဝင့်က သား၏ ပါးလေးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး ကိုသန့်စင်ကို လှမ်းပြောသည်။

“ အွမ်း.. မုန့်လေးဘာလေး ဝယ်သွားလိုက်ဦး ဘိုးဘိုးနဲ့ ဘွားဘွား စားဘို့.. အပြန်ကျရင်လည်း ဈေးဘက် ခဏဝင်ပြီး ဘုရားပန်းလေး ဝယ်ခဲ့ပေး..”

“ ဟမ်.. မောင် ဝယ်ရင် ကောင်းပါ့မလား ဝင့် ရဲ့..”

“ အမလေး သားနဲ့ သမီးကိုသာ ခေါ်သွား.. ဝယ်နေကျဆိုင် သူတို့ သိတယ်.. ပန်း လတ်မလတ်လည်း သူတို့ ကြည့်တတ်ပါ့.. သားလေး.. ဖေဖေက သိတာမဟုတ်ဘူးနော်.. သားနဲ့ မမ တိုင်ပင်ပြီး ကောင်းတာလေး ရွေးဝယ်ခဲ့.. ဘိုးဘိုးဘွားဘွား အတွက် မုန့်လည်း ဖေဖေ စဉ်းစားရခက်နေမယ်.. သားပဲ ရွေးပေးလိုက် ဟုတ်ပြီလား..”

“ ဟုတ် မေမေ.. သား ကြည့်လုပ်လိုက်မယ်.. ဘိုးဘိုးနဲ့ ဘွားဘွား ဘာကြိုက်လဲ သိနေတာပဲ.. ပန်းသည် ကြီးလည်း သားနဲ့ မမကို မှတ်မိနေတာ ဖေဖေရ.. စိတ်ချပါ.. ပန်းလည်း မေမေ့ စိတ်ကြိုက် ကောင်းကောင်းလေး ဝယ်ခဲ့မယ်..”

“ အွမ်းး.. မေ့သားလေး တော်တာ သိပြီးသား.. ကဲကဲ.. ရှူရှူးလေး သွားပေါက်ချေဦး.. ပြီးရင် အကျီ လဲရအောင်..”

“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ ”

ဆိုပြီး ပြေးဝင်သွားသည့် သားကို ကြည့်ရင်း ကိုသန့်စင် နှစ်ခြိုက်စွာ ပြုံးမိပြန်သည်။ မိခင်ဖြစ်သူက အားကိုးတကြီး နေရာ ပေးလိုက်လို့ သဘောတွေကျ နေသည့် သားငယ်။ခဏနေရင် သူ ဆရာလုပ်တာကို အဖေဖြစ်သည့် မိမိက ကောင်းလိုက်လေ တော်လိုက်လေဟု ချီးမွမ်း ပေးရဦးမည်။ သားလေး ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်သွားတော့မှ ဝင့်အား ဖက်နမ်းရင်း ပြောလိုက်၏။

“ စူပါစတား မေမေ..”

“ မယ်.. မြှောက်ပြန်ပြီ..”

“ တကယ် ဝင့်ရဲ့.. သေချာစဉ်းစားရင် မောင့် မိန်းမက အဘက်ဘက်က အဘိုးတန်..”

“ ခိခိ..”

သားလစ်တုန်း ခပ်သုတ်သုတ် ခိုးနမ်းရင်း ဝင့် တင်စိုင် ထွားထွားကြီးကို ဗျစ်ကနဲ ညှစ်လိုက်သေးသည်။ 

“ ကိုယ်တိုင် ဖြိုတာ မပြိုလို့ သူများ ခေါ် ဖြိုခိုင်းတာတောင် မပြိုနိုင်တဲ့ ငါ့ မိန်းမ ဖင်ကြီး..”

နားနား ကပ်ပြီး တိုးတိုး ပြောတော့ ဝင့်က ချစ်စနိုးလေး မျက်စောင်းထိုးရင်း တတောင်နှင့် တွတ်သည်။ သား ထွက်လာတော့ အဝတ်စားလဲပေးပြီး သားဖနှစ်ယောက် ဝင့်ကို တာ့တာပြကာ သမီး ကျူရှင် ကြိုရန် ထွက်ခဲ့ကြသည်။

“ ဝင့်ရေ.. အဖေက သားနဲ့သမီးကိုခေါ်ပြီး ခရီးထွက်မလို့တဲ့..”

“ အွမ်.. ဘယ်လို..”

“ သီတင်းကျွတ်ပိတ်ရက်ခရီးလေ.. တောင်ကြီးအင်းလေး ရှမ်းပြည်အနှံ့..”

“ ဖြစ်ပါ့မလားမောင်ရယ်.. သမီးက ထား.. သားငယ်လေးက အမေမပါဘဲ မရဘူးထင်တယ်နော်..”

“ ဖြစ်ပါတယ်ကွ.. သူ့ အဒေါ်အပျိုကြီး ပါနေတာပဲ.. ထိန်းလိမ့်မပေါ့.. တခါတလေ သွားပါစေ.. သားနဲ့သမီးက တက်ကြွနေတာ.. သန်ဘက်ခါမှ ခရီးသွားမှာကို ခုညကတည်းက ဒီမှာအိပ်မလို့တဲ့..”

“ အယ်.. ဒီကလေးတွေနဲ့တော့နော်..”

“ အခု သူတို့ အဝတ်အစားတွေ ထည့်ထားပေး.. မောင် ပြန်လာယူမလို့..”

“ အယ်..”

“ မအယ်နဲ့.. လုပ်လုပ်.. ဒါပဲနော်..”

ပြောပြီး ချက်ချင်း ဖုန်းချသွားသည့် လင်တော်မောင်။ ဝင့် မှာ ဟုတ်ကဲ့ လို့တောင် ပြန်မပြောလိုက်ရ။ ယောက္ခမကြီးတွေ မှာက မောင့်အပြင် သမီး တစ်ယောက်သာရှိသည်။ထို သမီးကလည်း အိမ်ထောင်ရေး စိတ်ဝင်စားသူ မဟုတ်။ ဒါကြောင့် ချစ်စရာ မြေး ဆိုလို့ သားနှင့်သမီး နှစ်ယောက်သာ ရှိသည်လေ။ ကိုယ်က အတူလည်း နေမပေးနိုင်တော့ ကလေးများကို အမြဲတွေ့ ချင်နေရှာသော ဘိုးဘွားတို့ကို အားတော့ အနာသား။ 

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မောင် ပြောသလို တခါတလေတော့လည်း သွားကြပါစေလေ ဟုသာ တွေးတော့သည်။ သားနဲ့သမီး အဝတ်အစား တွေနှင့် အသုံးအဆောင်တချို့ ခပ်မြန်မြန် ထုတ်ပိုး ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ ဘယ်နှရက် ကြာမှာပါလိမ့်.. မောင့်ထံ ဖုန်းပြန်ဆက်ကြည့်တော့ ဖုန်းက မအား။ ဒါနဲ့ပဲ ယောက္ခမကြီးဆီ လှမ်းဆက်ပြီး မေးလိုက်သည်။ ဝင့် ဖုန်းပြောနေတုန်း မောင် ပြန်ရောက်လာ၏။

“ ငါ့မိန်းမ ဘူ့ဆီ ဖုန်းဆက်..”

“ အမေ့ဆီပေါ့.. ဘယ်နှရက်ကြာမလဲ လှမ်းမေးတာလေ.. မောင့် ဖုန်းကို အရင် ခေါ်တာ အားမှ မအားဘဲ..”

“ အဟီးး.. အခွင့်ရတုန်း အရေးကြီးတာ လုပ်ရအောင် စီစဉ်နေတာ..”

“ ဟမ်..”

“ ဟီးဟီး.. တစ်ခါ မောင် ပြောဖူးတဲ့ မောင့် သူငယ်ချင်း မြန်မာပြည်ဘွား အမေရိကန် တစ်ယောက် ဆိုတာလေ..”

ဝင့်တစ်ယောက် ကြားကြားချင်း မျက်လုံးပင် ပြူးမိသွားသည်။ ပြီးမှ မောင့်ကို မျက်စောင်းထိုးရင်း 

“ အာ.. မောင် နော်.. ဟွမ်း..”

ဟု ပြောကာ သားနဲ့သမီး အတွက် အဝတ်အိတ်တွေ ကားပေါ် သွားတင်လိုက်၏။ မောင်က နောက်မှ လိုက်လာပြီး.. 

“ တကယ် ဝင့်ရ.. ဒီကောင်က လကုန်ရင် ဟို ပြန်တော့မှာ.. မောင့်ကို ပူဆာနေတာ ကြာပြီ.. မောင်က ဝင့်ကို မတိုင်ပင်ရသေးတော့ တောင်ပြော မြောက်ပြောနဲ့ အချိန်ဆွဲနေတာ.. အဲ့ဒါ အခု အခွင့်ရေး ရတုန်းလေး.. ဟီးဟီး..” ။ 

ဝင့် ဘာမှ ပြန်မပြောဖြစ်။ လွန်ခဲ့သော ခြောက်လခန့်က မင်းထိုက်နှင့် ဆုံပြီးသည့် နောက်ပိုင်း ဝင့်တို့ ဘာ အစီစဉ်မှ ထပ်မလုပ်ဖြစ်။ မောင့်ကြည့်ရတာ ဒီကိစ္စပဲ ခေါင်းထဲ တွေးနေလား မသိပါဘူး။ ခုလည်း ဝင့်ကို မရမက ပူဆာနေသည်။

“ ဟင်လို့ ဝင့်.. အဲ့ဒီကောင်က ကျန်းမာရေးရော ပါစင်နယ်ရော လုံး၀ စိတ်ချရတယ်.. ဟိုမှာလည်း သားနဲ့မယားနဲ့လေ.. မြန်မာပေမယ့် ဟိုမှာပဲ ကြီးလာတော့ လူက ဘို လုံးလုံးကွ.. အရပ်အမောင်း ဘော်ဒီ ဘာညာကအစ ဝင့် စိတ်ကြိုက်ပဲ..”

“ မောင် နော်..”

“ လုပ်ပါ ဝင့်ရ.. တခြားမသွားဘူးလေ.. အိမ်မှာပဲ.. မောင်တို့ မင်္ဂလာဦး ကုတင်ပေါ်မှာ.. ဝင့်နဲ့ နိုင်ငံခြားမင်းသား တစ်ယောက်နဲ့ပေါ့.. ဟီး.. နော် ဝင့် နော်..”

“ ခိခိ..”

“ လုပ်ပါကွာ မိန်းမ.. မောင့်ချစ်လေး.. နော် ချစ်..”

“ အဲ့လောက် ရွ နေလည်း လုပ် ဟယ်.. ချိန်းလိုက်..”

“ နောက် နှစ်နာရီလောက်နေရင် ရောက်မယ်တဲ့..”

“ ဗုဒ္ဓေါ..”

“ ဟီးး.. ခုဏက ဖုန်းဆက်နေတာ ဒီကောင့်ဆီ.. ငါ့အိမ် ထမင်းလာစား ဆိုပြီး.. ဝင့် သဘောမတူရင်တော့ ထမင်းစားပြီး ပြန်လွှတ်မှာပါ.. ခုတော့ ညပါ ပေးအိပ်လိုက်မယ်လေ နော်.. မောင် အမြန်ဆုံးပြန်ခဲ့မယ် မိန်းမ.. နော်..”

“ ကား ဂရုစိုက်မောင်းနော်.. စိတ်က အဲ့ပဲ ရောက်မနေနဲ့ တရားလွန်တယ် တကယ်..”

“ အင်းပါ.. ဟိုကောင် ရောက်လာရင်သာ ဝင့် ဧည့်ခံထားနှင့်.. ဟုတ်ပြီလား..”

ဝင့် မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး ကားတံခါး ပိတ်ပေးလိုက်၏။ ကားထွက်သွားပြီးမှ အိမ်ထဲဝင်ခဲ့၏။ သပ်ရပ်ပြီးသား ဧည့်ခန်းကို တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်ပြီး အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းရှိရာ တက်လာခဲ့သည်။ ခင်းထားသည့် အိပ်ရာခင်းကို ဖယ်ကာ ဗီဒိုထဲမှ တစ်စုံနှင့် လဲခင်းလိုက်၏။ ခေါင်းအုံးစွပ်များပါ လဲ လိုက်ပြီး အခန်းထဲ တို့လို့တွဲလောင်း ဖြစ်နေသည့် အဝတ်စဉ်ကို သပ်ရပ်အောင် ပြင်သည်။

မှန်တင်ခုံပေါ်မှ အလှပြင်ပစ္စည်းများကို နေရာ ပြန်ချသည်။ အဲကွန်း ခပ်ပါးပါး ဖွင့်ပြီး အခန်းတွင်း မွှေးနံ့ သင်းနေစေရန် စပရေး ဖြန်းလိုက်သည်။ အားလုံး ပြီးတော့ အဝတ်လဲရန် ပြင်လိုက်၏။ မှန်ဘီဒိုကြီး ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်မေးမိသည်။ ငါ ဘာတွေ လုပ်နေမိပါလိမ့်.. ဟု။ အဖြေက ချက်ချင်းပဲ ပေါ်လာပါသည်။ ကိုယ့် လင် အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး ဘေးထားပြီး သူများနဲ့ လိုးဦးမလို့လေ..။

အိမ်နေရင်း ဝတ်စုံများထဲမှ ပန်းနုရောင် ချည်သားပါးပါး ဂါဝန်လေး ရွေးလိုက်သည်။ အရှည်က ပေါင်လည် လောက်ပဲ ရှိသည်။ ပခုံးထက်တွင် ကြိုး တစ်လုံးတည်း။ အရမ်း ပါးပြီး တိုလွန်းသည်မို့ သားနှင့် သမီးရှေ့တွင် မဝတ်ဖြစ်သည့် ဂါဝန်လေး။ ဘရာနှင့် ပင်တီကတော့ ဝမ်းဆက် လှလှလေးတွေ အများကြီးမို့ ကြက်သွေးရောင်လေး တစ်စုံကို ရွေးလိုက်သည်။ ဆံပင်ကို ခပ်မြင့်မြင့် စုစည်းလိုက်၏။ ခုဏကတည်းက ရေချိုးပြီး သနပ်ခါးရေကျဲ လူးထားသည့် မျက်နှာက အထူး ချယ်သနေစရာ မလို။ ပြင်ဆင်မှု အားလုံးပြီးတော့ မိမိရုပ်သွင်ကို ပြန်ကြည့်ရင်း ပြုံးမိသည်။ 

မျက်လုံးထဲတွင် မောင်နှင့် ပထမဆုံး ဒိတ် လုပ်ခဲ့သည့်နေ့လေးကိုပင် ပြန်မြင်ယောင်မိ၏။ စိုစိစိ ဖြစ်လာသည့် အဖုတ်လေး.. တောင့်တင်းတင်းလေး ဖြစ်လာသည့် ရင်သားနှစ်မွှာ.. ဝင့် တစ်ယောက် ရှက်ပြုံးလေးနှင့် ရီေ၀ နေဆဲမှာပင် မောင့် ကားသံ ကြားလိုက်ရသည်။

“ လာ ဟျောင့်.. ဝင့်ရေ.. ဧည့်သည် ပါလာပြီ.. အရင်ရောက်နှင့်ရမှာ အားနာတယ် ဆိုလို့ သူ့အိမ် သွားဝင် ခေါ်လာပေးရတယ်..”

အိမ်ထဲ ရောက်လာသည့် လူစိမ်းကို ပြုံးပြ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ မောင် အမြဲ ပြောပြောနေတဲ့ မောင့် သူငယ်ချင်း။ မြန်မာပြည်တွင် မွေးပြီး အခါလည်သား အရွယ်မှာတင် မိဘများနှင့် ဟိုမှာ အခြေချဖြစ်သူ။

ကျန်ခဲ့သည့် ဘိုးဘွားများထံ အလည်သဘော လောက်သာ ပြန်ရောက်ခဲ့ပြီး ဟိုမှာပဲ ပညာသင်၊ ဟိုမှာပဲ အိမ်ထောင်ကျ၊ ယခုမှ လုပ်ငန်းကိစ္စနှင့် မြန်မာပြည် ပြန်ရောက်လာတော့ အလုပ်ကိစ္စ အပြင် နေရေးထိုင်ရေးမှအစ အကုန် ကူညီပေးသည့် မောင် နှင့် သူငယ်ချင်း ရင်းခြာ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ဒီလ ကုန်လျှင် မြန်မာပြည်တွင် သူ့ တာဝန်ကာလ ကုန်ဆုံးပြီ။ လူပုံစံက အရပ် ခြောက်ပေကျော်နှင့် အသားက ကပ္ပလီလို မည်းမည်းသည်းသည်း။

မျက်လုံးမျက်ဖန်နှင့် နှာတံ၊ နှုတ်ခမ်း စသည်တို့ကတော့ မြန်မာမှန်း သိသာပါသည်။ မြန်မာစကားပြောသည့် လေသံကတော့ အဆင်မချောလှ။ တကယ်ပဲ ဘို တစ်ယောက်က မြန်မာလို ကြိုးစားပန်းစား ပြောနေရသည်နှင့် တူနေ၏။ သူနှင့် ဝင့် အပြန်အလှန် နှုတ်ဆက် လိုက်ကြပြီး အိမ်ရှိသည့် စားစရာများနှင့် ဝယ်လာသည့် သောက်စရာများကို အတူ ပြင်ဆင် ကြသည်။ ပြီးတော့ ညနေစာ အတူစားရင်း စကားစမြည်ပြောကာ ရင်းနှီးသွားကြ၏။

“ သောက်ဝိုင်းကို အပေါ်ထပ်မှာ လုပ်မလား..” 

ထမင်းဝိုင်း ပြီးတော့ အလွန်တရာ တက်ကြွ နေသော မောင်က စကား တစ်ခါတည်း စ သည်။ လူစိမ်းက ထောက်ခံသလို အမူအရာ ပြ၏။ ဝင့် လည်း အထူးပြောမနေတော့။ 

ပြင်ဆင်ထားသော အိပ်ခန်းဆီ သုံးဦးသား ချီတက်လိုက်ကြသည်။ ဝင့်က သောက်စရာများ ပြင်ဆင်နေတုန်း မောင်က တီဗွီ ရှိရာဆီသွားသည်။ လူစိမ်းက ဆိုဖာတွင် ထိုင်လိုက်၏။ မောင် ဖွင့် လိုက်သည့် ဗွီဒီယိုက ဝင့် နဲ့ ကိုသီဟ ပြင်ဦးလွင် တုန်းက ပွဲ။ ဝင့် ရှက် သွားမိသည်။ မှတ်တမ်း သုံးခုအနက် မောင် အကြိုက်ဆုံးက ပြင်ဦးလွင် ပွဲ ဖြစ်နေသည်လေ။ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ရင်း လိုရာခရီးထိရောက်အောင် ချီတက်သွားသည့် ဝင့် အတွက် ဂုဏ်ယူလို့ ဆိုပဲ။ ဝင့် ကတော့ မောင့်ရှေ့တွင် နွှဲရသည့် ပွဲကိုပဲ ပျော်ပါသည်။

သူများ တက်လို့တာ ခံလို့ကောင်းတာချင်း တူတူ မောင် ရှိနေတော့ လုံခြုံသည်။ ခုလည်း မောင့် ဘေးတွင် ပွတ်သီးပွတ်သပ် ထိုင်ရင်း ယမကာ အရသာနှင့် ကာမသွေးကို ရဲဆေး တင်နေလိုက်သည်။ ရှန်ပိန် အရသာနှင့် တီဗွီ မှန်သားပြင်မှ ရမ္မက် ကပွဲက သုံးဦးသား၏ စိတ်ကို သွေးထိုးလှုံ့ဆော်နေသည်။ အထူးသဖြင့် ကိုလူစိမ်း၏ စိတ်။ 

အပေးကောင်းသော ဝင့်ကို လိုးရတော့မည်မို့ ဘောင်းဘီအောက်က လီးမဲကြီးက မိုးပေါင်ထောင်ပစ်တော့မည့် အမြှောက်ကြီးလို ယမ်းငွေ့ တလူူလူထ နေသည်။

“ ငါ့မိန်းမ.. မိုက်တယ်နော် ဟျောင့်.. မင်း နိုင်မယ် ထင်လား..”

“ စမ်းကြည့်မယ်လေ..”

“ ဝင့် လုပ် ကွာ.. ဒီကောင် မျော့ သွားအောင် ပြုစားပစ်လိုက်..”

မောင့်စကားဆုံးတော့ လူစိမ်းက ဝင့်ရှေ့ ရောက်လာသည်။

“ May I..” 

ဝင့် အား ခွင့်တောင်းသလို ဆိုသည်။ ဝင့် ဘာမှ ပြန်မပြောရသေးမီ သူကပဲ ဆက် ၍

“ Fuck you?..” 

မောင်က ဝင့် ပခုံးကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်ပြီး သွားလေ ဟူသည့်သဘော မျက်ရိပ်ပြသည်။ ဝင့်လည်း မောင့် နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထ ရပ်လိုက်သည်။ 

အနက်ရောင် လယ်သာ ဆိုဖာကြီးထက်တွင် ဝင့် အဖုတ်လေးမှ စိမ့်ကျနေသည့် အရည်ကွက်လေး ခပ်ထင်းထင်း စို ကျန်ရစ်ခဲ့၏။အိပ်ခန်းမီး အလင်းရောင် အတိုင်းပဲ ဝင့်တို့ ကဲ ဖြစ်ကြသည်။ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာ ဆိုသော စိတ်လား.. လေးကြိမ်မြောက် အတွေ့အကြုံမို့ပဲလား ဝင့် အတွက် ထူးပြီး ထိတ်လန့်မနေတော့။ မောင်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဗွီဒီယို ကင်မရာကို နေရာ ချနေသည်။ 

လူစိမ်းနှင့် ဝင့် စကားခွန်းတုန့် မဆိုဖြစ်။ အလျင်လိုနေပုံရသော အမဲရောင် လူစိမ်းက အဝတ်အစားများကို ချွတ်နေသည်။ မဲမှောင်တုတ်ခိုင်သည့် ကိုယ်လုံးကြီးက လူဝံကြီး တစ်ကောင်နှင့်ပင် တူနေသေးသည်။ ဘောင်းဘီ ချွတ်ချလိုက်သည့် ခဏ ဝင့် တစ်ယောက် ကိုယ့်မျက်စိကိုယ်ပင် မယုံချင်။ 

ငေါက်တောက်ကြီး ယိမ်းထိုးနေသည့် ငယ်ပါကြီးက မြင်ဖူးသမျှ လီး အားလုံးထက် နှစ်ဆလောက် သာမည် ထင်ရသည်။ လီး အခြေမှ အမွေးအုံ မည်းမည်းထူထူကြီးကလည်း ဝင့်ကို ကြက်သီးအပိန်းပိန်း ထစေတော့၏။ပါးစပ်လေး အဟောင်းသားနှင့် ငေးနေမိသည့် ဝင့်.. တကိုယ်လုံးရှိ ရေဓာတ်များ တနေရာတည်းသို့ စု ကုန်တော့သည်။ ကြက်သီးလေးထကာ ဆတ်ကနဲ တွန့်မိတော့ အခေါင်းထဲမှ ရေနွေးစီးကြောင်းက အဖုတ် နှုတ်ခမ်းဝတွင် ပူစီဖောင်း ထ သလို ပွက်ကနဲ။

သူ့လက်ကြမ်းကြီးများက ဝင့် ပခုံးပေါ် ရောက်လာသည်။ ကိုယ်အနှံ့ ဂါဝန်လေးပေါ်မှ ပွတ်သပ်ရင်း ဝင့် နှုတ်ခမ်း များကို နမ်းရန် ကြိုးစားသည်။ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းကြီးနှင့် နှာခေါင်းမှ ထွက်လာသည့် လေပူများက ဝင့် ပါးပြင်ကို ကြက်သီးဖြာစေပြန်သည်။ တကယ့် လူ့ဘီလူးကြီးပဲ..။ 

ဂါဝန်လေးကို ခပ်မြန်မြန်ပင့်တင်လိုက်ရင်း ဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်သည်။ ကြိုးပျောက် ဘရာလေးမို့ ချိတ် ပြုတ်သည်နှင့် လျှောကနဲ ကျွတ်ကျသွား၏။ သူ့လက်တွေ ဝင့် နို့အုံပေါ် ရောက်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်မထိပ်လေးနှင့် ဖိချေပြီး ဖွဖွ ညှစ်၏။ ပြီးတော့ ပင်တီခါးကြားသို့ လက် လျှိုသွင်းလိုက်သည်။ ဝင့် ဝတ်ဆင်ထားတာက ဇာသားနှင့် ချုပ်ထားသည့် သွန်း လှလှလေး။ 

ဂွကြားမှ ကြိုးလုံးလေးကို သူ ကိုင်ဆုပ်လိုက်သည်။ သူ ဘာလုပ်တော့မယ် ဆိုတာ ဝင့် သိလိုက်ပြီ။ ဖျတ်ကနဲ အသံနှင့်အတူ သွန်းမှ ဇာကြိုးလေး ပြုတ်ထွက်သွားပြီ။ ထိုကြိုးလေးနေရာတွင် အစားဝင်လာသည်က သူ့ လက်ချောင်းများ။ ဝင့် အဖုတ်လေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးမွှေကစားတော့သည်။

“ ဒီတိုင်းဆို ဝင့် ပြီးသွားလိမ့်မယ်..” 

သူ့ကို ပြောမိတော့ လက် ဖယ်ထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပွေ့ချီသွားသည်။ ပြီးနောက် ချက်ချင်းပဲ နေရာ ယူတော့၏။ နီရဲ ပြဲကွဲနေသည့် အဖုတ်လေးက လက်ဖြင့် ထိုးမွှေထားသောကြောင့် နွမ်းဖတ်နေသည်။

သူ့ လီးမဲမဲကြီးကို အဖုတ်ဝတေ့ ပြီး ခေါင်းတည် ထားလိုက်၏။ တဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့ သွင်းသည်။ ဝင့်တစ်ယောက် အံတင်းတင်းကျိတ်ရင်း လက်ကလေးတွေ အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိ၏။ တကယ်တမ်းမိမိက အပျိုစင်လေးမဟုတ်၊ ပြောရရင် အလိုးခံဖူးတာလည်း ကိုယ့်လင် တစ်ယောက်တည်းမက။ သို့သော် ဒီလူမည်းကြီး၏ လီးဧရာမကြီးက ဝင့်အတွက် မချိမဆန့်နိုင်လွန်းသည်။

တစ်ဝက်လောက် ဝင်သည်အထိ ဝင့် အသက်ရဲရဲ မရှုဝံ့။ ကိုသန့်စင်က ထိုင်နေရာမှ ထလာပြီး ဝင့်ကို နမ်းသည်။ နှဖူးတွင် စို့လာသည့် ချွေးလေးများကို တယုတယ သုတ်ပေး၏။ လူမည်းကြီးလည်း ဝင့် အဖုတ်ထဲ လီး စိမ်ထားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်သည်။ ဝင့် အဖုတ်လေးက အရည်များ ဒလဟော ထွက်နေသည့်တိုင် အလွန်အမင်း ကြပ်နေ၏။

ဝင့် နို့သီးလေးများကို မောင် လာ နမ်းသည်။ လက်တစ်ဘက်က အစိမာတောင်တောင်လေးကို ဖွဖွ လာချေပေး၏။ ယောင်္ကျား နှစ်ယောက် တပြိုင်တည်း ပြုစုနေသည်ကို ခံစားရင်း ဝင့် သွေးသွားတွေ ဒီရေ တက်လာသည်။ သူတို့နှစ်ဦး ပေါင်းပြီး ဝင့် ရှိသမျှ ကာမခလုတ်အားလုံးကို ဖွင့်နေကြသည်။ 

“ ခံနိုင်လာပြီ ဆိုရင် အပေါ်က နေကြည့်ပါလား ဝင့်.. ဝင့် စိတ်ကြိုက် ပို ဖြစ်တာပေါ့..” 

ကိုလူစိမ်း စကားဆိုသည်။ သူ့ လက်နက်က ကြီးလွန်းသောကြောင့် ဝင့် မခံနိုင်မှာ စိုးပုံရသည်။ ဝင့်လည်း ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်၏။ အဖုတ်ထဲ လီးစိုက်ထားလျက်ပဲ ကိုယ်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ ဝင့် သူ့အပေါ် ခွလျက်သားလေး ရောက်သွားသည်။ ခါးဆန့် ထိုင်ကြည့်ရန် ကြိုးစားတော့ ဧရာမ လီးကြီးကို တဆုံးထိုင်ချနိုင်ဘို့ သိပ်အဆင်မပြေပြန်။ သူ့ ရင်အုပ်ကြီးပေါ် ကားရားလေး မှောက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာ ခံနေလိုက်သည်။

ထိုအချိန် မောင်က ဘေးမှနေ၍ ဝင့် ဖင်ပေါက်လေးကို လာ ကလိသည်။ ဝင့် အသည်းတွေ ယားသွား၏။ မောင် တောင်းဆို၍ အနောက်ပေါက်လေး ခွင့်ပြုဖူးတာ နှစ်ခါ သုံးခါတော့ ရှိမည်။ ခုနေ အောက်က လူမည်းကြီးကို ခွလျက်သားအတိုင်း မောင်က ဝင့် ဖင်လေးကို လိုးမည် ဆိုပါလျင်..။ အတွေး မဆုံးမီ နှုတ်က စကားထွက်သွားသည်။

“ မောင်.. ထည့်ကြည့်ချင်လို့လားဟင်..”

“ ဖြစ်မယ် ဆိုရင်ပေါ့.. ဝင့် ခုလို နေနေတုန်းလေး..”

“ မောင့် သူငယ်ချင်း အဆင်ပြေပါ့မလား..”

“ ရတယ် ဝင့်.. စမ်းကြည့်ပါ သိပ်ကောင်းတယ်..”

မောင်က မှန်တင်ခုံရှိရာဆီ သွားပြီး ဘေဘီဝိုင်း ဗူးလေး ယူလိုက်သည်။ ဝင့် ဖင်ပေါက်လေးကို အသာ ဖြဲဟပြီး ဆီ အနည်းငယ်လောင်းလိုက်၏။ ဝင့် ခံစားလိုက်ရသည်က ယားကျိကျိနှင့် အေးစက်စက် အရသာ။ 

အင်း ကနဲ ညည်းရင်း ခါးလေးကော့လိုက်တော့ အောက်က လူက သူ့လီးကို ပင့် ပေးသည်။ အိုးးး ကောင်းလိုက်တာ။ ဖင်ပေါက်လေးမှ စီးကျလာသည့် ဆီမွှေးလေးက အဖုတ်ထဲ စိုက်ထားသည့် လီးမဲကြီးဆီပါ ရောက်လာသည်။ အဝင်အထွက်ပို ချော သွားတာ သတိထားမိလိုက်၏။ 

မောင်က ဝင့် ခရေပွင့်လေးကို လက်နှင့်အရင် ထိုးနှိုက်ကာ ဆော့ နေသည်။ ဝင့် ယားလို့ တွန့် သွားတိုင်း အောက်က လူက လီးကို နှဲ့ပြီး ပင့်ပေး၏။ ပြီးပြည့်စုံသော ကာမ စည်းစိမ် ဆိုတာ ဒါမျိုးများလား။ ကြမ်းတမ်းသော လှုပ်ရှားမှုများ တစ်ချက်မှ မပါဘဲ ခံစားလို့ကောင်းလွန်းသည်။

“ လိုး တော့မယ်နော် ဝင့်.. ဝင့် ဖင်လေးကို မောင် လိုးတော့မယ်..”

“ အင်း မောင်.. ဖြည်းဖြည်း နော်..”

ကိုသန့်စင်က သူ့ လီးကိုပါ ဆီ ဆွတ်လိုက်ပြီး ဝင့် ဖင်ပေါက်လေးထဲ တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထဲ့သည်။ ယားသလိုလို အောင့်မြက်မြက်လိုလို အရသာလေးနှင့် ဝင့် တွန့်လိုက်တိုင်း အောက်က လီး ကုန်းတံတားကြီး ကလည်း အယား ဖျောက်ပေးနေသည့်နှယ်။

“ အားးး.. ကောင်းလိုက်တာ ဝင့်ရယ်..” 

အဖုတ်ထဲ စိုက်ထားသည့် လီးက အတောင့်လိုက်ကြီး တစ်နေတော့ ဖင်ပေါက်လေးမှာ ကျဉ်းသထက် ကျဉ်းသယောင် ဖြစ်နေသည်လေ။ သုံးဦးသား ဟန်ချက်ညီညီ လိုး ကြ နှဲ့ကြရင်း အခန်းလေးထဲတွင်လည်း အံကျိတ်ညည်းညူသံများနှင့် သာယာနာပျော်ဘွယ် ဖြစ်နေတော့သည်။

“ ဝင့်.. ပြီးး.. ပြီးချင်ပြီ..”

“ မောင်ရောပဲ..”

“ me, too.”

“ အင်းး.. မောင်.. ဆွဲမထုတ်နဲ့နော်.. ဝင့် ဖင်ထဲ ပန်းထဲ့ပေး..”

“ အိုးး.. အားး.. ငါ မရတော့ဘူး သန့်စင်.. ငါ ထုတ်ချင်ပြီ..”

“ ဟင့်အင်း.. ယူ့ လရေတွေလည်း ဝင့် ထဲ ထဲ့လိုက်ပါ.. ကြိုက်တယ်..”

“ Really? သန့်စင် ငါ တကယ် မင်းမိန်းမ စောက်ခေါင်းထဲ..”

“ ရတယ် ဟျောင့်.. မေး မနေနဲ့.. အားး.. အ.. အ ဝင့်..”

“ အင်းး.. ကျစ် ကျစ်.. လုပ် လုပ်ပါ..”

“ အူးး ဟူး..”

သုံးဦးသား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ခရီး ဆုံးသွားကြပြီ။ အင်တိုက်အားတိုက်ကြီး မလှုပ်ရှားလိုက်ရပါပဲ ကောင်းလိုက်သည့် ပွဲ။ သုံးယောက် ထပ်လျက်ကြီး ငြိမ်ကျသွားရာမှ အရင်ဆုံး ထ လိုက်သည်က ကိုသန့်စင်။ ပြီးတော့မှ ဝင့်က ကိုယ်လေး အသာလှဲ့ကာ လှဲချလိုက်၏။ လီးနှစ်ချောင်းလုံး ကျွတ်ထွက်သွားပြီးနောက်မှာ ဝင့် ဖင်လေးရော အဖုတ်လေးမှာပဲ လရေနှင့် အဖုတ်ရည်များ ပေလူးပွထကာ ကျန်ခဲ့လေသည်။ သုံးဦးသား ခေတ္တမျှ လဲလျှောင်းနေကြရင်း ရေချိုးခန်း တလှည့်စီ ဝင်ကာ ဆေးကြော သန့်စင်လိုက်ကြသည်။ ထိုညက ဝင့်နှင့် ကိုသန့်စင်က ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်ပြီး ကိုလူစိမ်းက ဆိုဖာကြီးတွင် အိပ်သည်။ 

မနက်မိုးလင်းတော့ ကိုလူစိမ်း လိုက်လံတည်ခင်းသော မနက်ကလေးစာကို (……….) ဟိုတယ်တွင် သွားစားကြ၏။ ပြီးတော့ သူ့ကို အရင်ပြန်ပို့ကာ အိမ်ပြန်လာကြသည်။ အိမ်ရောက်တော့ အိပ်ခန်းထဲတွင် အဝတ်စား လဲ လှယ်ကြရင်း..

“ ညက မိုက်တယ်နော် ဝင့်.. 2 in 1..”

“ ခိခိ..”

“ ကောင်းတယ် မှတ်လား..”

“ မဆိုးပါဘူး.. သိပ် မမောလိုက်ရပဲ ကောင်းတာ..”

“ ရှေ့လျှောက် အမြဲ အဲ့လိုဆို ကောင်းမယ် မိန်းမရ..”

“ ဟမ်..”

“ ဟုတ်တယ်ယေ.. အသက်တွေက ကြီးလာပြီ.. ခုလို သိပ် မဝုန်းရပဲ ညက်ညက်လေးနဲ့ အပြည့်အ၀ ဖီးလ်ရတာမျိုး.. မတန်ဘူးလား ကဲ..”

“ တတ်တယ်.. တော်တော်.. အသက်ကြီးလာပြီ လျှော့မယ်တော့ မရှိဘူး..”

“ လျှော့စရာလား.. ကြာလေကောင်းလေ ဖြစ်နေတာဟာကို..”

“ ခိခိ..”

“ ဝင့်..”

“ အွမ်းးး..”

“ သားနဲ့သမီးက ဘယ်နှရက် ကြာမှာတဲ့လဲ.. အဟီးး..”

“ ဟမ်..”

“ အော်.. ရဲရင့်.. သီဟ.. မင်းထိုက်.. သုံးယောက်နဲ့ တလှည့်စီ အိမ်ဖိတ်ပြီး.. မောင်နဲ့ ဝင့်နဲ့ ညကလို.. ဟီဟိ..”

“ ဘာာာ..”

“ ဘာလဲ.. မကြိုက်ဘူးလား..”

“ တလှည့်စီဆို မကြိုက်ဘူး.. ခေါ်ခြင်းခေါ် ညက လူပါ အပါ လေးယောက်လုံး တပြိုင်တည်း ခေါ်..”

“ ဟားဟားဟား.. ငါ့ မိန်းမကတော့လေ.. လေးယောက်လုံးဆို မောင့် အလှည့် ရောက်ပါ့မလား ဝင့်ရဲ့..”

“ အလှည့် မရောက်တော့ ချောင်လေးမှာ ထိုင်ပြီး ကိုယ့်လီးကိုယ် ထုနေပေါ့တော့်.. ရှင်က အိမ်ရှင်ပဲ.. အိမ်ရှင်ဆိုတာ ဧည့်သည်ကို ဦးစားပေးရတယ်.. ခိခိခိ..”

“ ဟားဟားဟား.. ငါ လိုးးး မ မိန်းမ.. လင်ကို ချောင်ထိုးချင်နေပြီ ဟုတ်လား..ဒီမှာ လီးတောင်လာပြီ.. လာခဲ့.. လိုးးးမယ်..”

“ အိုးးးး.. တကယ်ပဲ.. ခိ ခိ ခိ.. ဖြည်းဖြည်း မောင်ရဲ့..”

မြစ်တစ်စင်း၏ အရိုင်းဆန်သော ပဉ္စလက်များ ဤနေရာတွင်...

THE END

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

မြစ်တစ်စင်း၏ ပဉ္စလက် အပိုင်း ( ၄ )

မြစ်တစ်စင်း၏ ပဉ္စလက် အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - Silver Moon

ဝင့် တစ်ယောက် ထမင်းစားခန်းထဲမှ မထဖြစ်သေး။ မောင် ရှိရာ အိပ်ခန်းဆီသို့ လိုက်သွားရန်လည်း မရဲ။ ခုလောက်ဆို သူစိမ်း ယောင်္ကျား တစ်ယောက်နှင့် ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုး နေသော မိမိ ပုံရိပ်တွေ မောင် ကြည့်နေပြီ။ ဒါ သူဖန်တီးတဲ့ကိစ္စ၊ သူပေးတဲ့ လက်ဆောင် ဆိုပေမယ့် ဒီကိစ္စ ပြီးနောက်မှာ အမှန်ကို ဖွက်ထားမိသည်က မိမိ။ ဒီ့နောက်မှာ မှားပြီးရင်း ထပ်မှားခဲ့သေးသည်။ 

နောင်တ တရားတို့နှင့် တုန်လှုပ်နေသော စိတ်အစဉ်။ မိမိ အဖြစ်က မောင့် ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို နာခံရန်အပြင် အခြား မရှိတော့ပြီ မဟုတ်ပါလား။

~~~~~~~~

“ အဟမ်း ဟမ်း..” 

ချောင်းဟန့်သံ ခပ်တိုးတိုး ပြုရင်း ကိုသန့်စင် ပြန်ဝင်လာသည်။ ဝင့် ထိုင်နေရာ ထမင်းစားပွဲ၏ တစ်ဘက်တွင် အသာ ဝင်ထိုင်၏။ နီမြန်းမြန်း ဖြစ်နေသော မောင့် မျက်နှာကို ဝင့် ငေးကြည့်မိသည်။ မိမိ ပါးပြင်မှ မျက်ရည်တို့လည်း သွေ့ခြောက်စပြုပြီ။ 

မောင့်ထံမှ စိတ်ဆိုးဒေါသနှင့် ပေါက်ကွဲမှု မှန်သမျှကို ခံယူရန် အသင့် အနေအထားဖြင့် 

“ ဘာ ဆက်လုပ်ကြမလဲ မောင်..” ။

နှစ်ဦးသားကြားမှ တိတ်ဆိတ်ခြင်းကို တိုးသက်သော အမေးစကားလေးဖြင့် စတင် ဖြိုခွဲလိုက်သူက ဝင့်ထည်ဝါ။ မောင့် တုန့်ပြန်မှုက ဝင့် မျှော်လင့်ထားမိသည်နှင့် မတူဘဲ တည်ငြိမ်လျှက်။ စားပွဲပေါ်မှ ဓာတ်ဗူးကို အသာလှမ်းယူပြီး အသင့်ဖျော်ထားသည့် ကော်ဖီကိုပင် ခွက်နှစ်လုံးထဲ ငှဲ့ ထည့် လိုက်သေးသည်။ မိမိအား လာမကြိုမှီ မောင် ကော်ဖီ ဖျော်ခဲ့သေးသည်ပဲ။ 

မောင်ရယ်.. ဝင့် အမှားကြီး မှားမိပြီလား.. ရင်ထဲ နက်ရှိုင်းစွာ ခံစားရင်း မျက်လွှာချမိစဉ် မောင် ပြောလိုက်သော စကားလေးက တိုးသက်သက် ညင်သာစွာ…….

“ ဘာ ဆက်လုပ်ရမှာလဲ ဝင့် ရဲ့.. မောင့် မိန်းမကို မောင် မခွဲနိုင်ပါဘူး..”

“ ဟင့်.. အင့်..”

ဝင့်တစ်ယောက် မငိုရန် ထိန်းထားသည့်ကြားမှ တစ်ချက် ထပ်ရှိုက်မိပြန်၏။ မောင်က ဝင့် လက်ကလေးကို အသာ ကိုင်ပြီး…

“ ငိုပါနဲ့ ဝင့်ရယ်.. မောင့်မိန်းမက မောင့်တွက် အရာရာ ပြီးပြည့်စုံစေတဲ့ မယား.. သားနဲ့သမီးအတွက် အကောင်းဆုံး မေမေ.. မောင် ဝင့်ကို အရမ်း ချစ်တာ.. မောင့် ဝင့်လေး မှားတယ်လို့ကို မောင် မမြင်ဘူး.. ဟုတ်ပြီလား..”

“ ဝင့်.. ဝင့် မောင့်ကို ညာခဲ့တယ်လေ.. မောင့်ကို ဖုံးကွယ်ခဲ့တယ်.. မောင့် အပေါ် မရိုးသားခဲ့ဘူး.. မောင် ဒီလောက် ကောင်းပေး ခဲ့တဲ့ကြားက မောင့်အပေါ် သစ္စာ ဖောက်ခဲ့တာ.. ဝင့် အရမ်း ဆိုးခဲ့တယ်.. 

အရမ်း လွန်ကျူးခဲ့တယ် မောင်.. ဟင့်.. တကယ်.. တကယ် စိတ်မကောင်းဘူး.. ဝင့်.. တောင်းပန်.. တကယ်က.. တောင်းပန်ဘို့တောင်..”

“ ထားလိုက်စမ်းပါ ဝင့်ရယ်..” 

ဝင့်ခေါင်းလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆံပင်များ သပ် ပေးရင်း မောင် ပြောသည်။

“ မောင့်ကို သစ္စာ ဖောက်တယ် ဆိုရအောင်.. အဲ့ဒီလူတွေကို ဝင့် ချစ် သွားလို့လား.. မောင့်နေရာမှာ တသက်လုံး အစားထိုးချင်တာမျိုး ဖြစ်သွားလား.. မောင့်ကို စိတ်ကုန်သွားလား.. ပြောကြည့်..”

“ ဟင့်အင်း မောင်.. အဲ့ဒါတော့ ဝင့် ကျိန်ပြောရဲတယ်.. ဝင့် မောင့်ကို ချစ်တယ်.. ဘယ်တုန်းကမှ စိတ်မကုန်ခဲ့ဘူး.. နောင်လည်း ဘယ်တော့မှ စိတ်မကုန်ဘူး.. ပြီး ပြီးတော့ ဝင့် မိသားစုလေးကို ဘာကြောင့်မှ ထိခိုက် မခံနိုင်ဘူး.. အဲ့ဒါ တကယ်ပါ..”

“ ဒါပဲလေ.. မောင်လိုချင်တာ ဒါပဲ.. sex နဲ့ love မတူဘူးလေ ဝင့်ရဲ့.. အမှန်ပြောရရင် မောင်ကိုယ်တိုင်က ဝင့်ကို အဲ့လို ဖြစ်စေချင်တာ.. ဝင့် စိတ်ထဲ ထူးဆန်းနေလား.. မောင့်အတွက်တော့ မောင့်မိန်းမ မောင့်ကို cheat လုပ်သွားတာလေးကို သဘောကျ နေတာ.. ချစ်တယ်.. ငါ့မိန်းမလေးက တကယ့် အာဂလေး..”

“ အင်.. ဝင့် မောင့်ကို ညာခဲ့တာကိုလေ.. မောင် ပေးတဲ့ အခွင့်ရေးကို အပြည့်ဝသုံးပြီးမှ မောင့်ကို ညာခဲ့တယ်.. နောက်ထပ် ခြေတလှမ်းတိုးပြီးတောင် စည်းဖောက်ခဲ့တာလေ မောင်..”

“ ဝင့်လေး အဲ့လို လုပ်မိသွားအောင် လမ်းပြ ပေးတာ မောင် ကိုယ်တိုင်လေ.. ကိုယ့်မိန်းမကို ဟိုတယ် ပို့ပြီး သူစိမ်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ အလိုး ခံခိုင်းတာ မောင် ကိုယ်တိုင်လေ.. 

လက်မခံနိုင်တဲ့ မိန်းမဆို ဒါ တကယ့် အပြစ်ကြီး.. မောင့် လုပ်ရပ်က အခန့်မသင့်ရင် လင်မယား ကွဲပြီ.. ခု မောင့်မိန်းမလေးက မောင်ဖြစ်စေချင်တဲ့ လမ်းအတိုင်း ကွက်တိကို ရောက်သွားပေးတာ ကဲ..”

“ ဟင်…”

“ မဟင် နဲ့.. ခု မောင် ဘာ ဖြစ်နေလဲ သိလား ဝင့်..”

“ ဟင့်အင်း.. မမှန်းတတ်တော့ဘူး..”

“ လိုးချင်နေတယ်.. မောင့် မယားလေးကို..”

“ အိုးး..”

“ ဟုတ်တယ်.. တကယ်..”

“ ဝင့်.. ဝင့်ကို ခွင့်လွှတ်တယ်ပေါ့..”

“ အရမ်းကို ကျေနပ် နေတာပါဆို..”

“ ဟယ်.. မောင်ရယ်..”

“ မောင် ကြားချင်တယ် ကွာ..ဝင့် ဖြစ်ခဲ့တာတွေ..ခံစားခဲ့တာတွေ..အသေးစိတ် အသေးစိတ်.. မောင် အရမ်း ကြားချင်နေတယ် ဝင့်ရာ..”

“ တကယ်..”

“ တကယ်ပေါ့.. ဝင့်လေးရော နားလည်ပေးနိုင်လား.. မောင့်စိတ်က အာ့လို ဖြစ်နေတာ ဝင့် ခွင့်လွှတ်နိုင်လား..”

“ ခွင့်လွှတ်နိုင်လား ဆိုတာက မောင် မေးရမယ့် စကားကို မဟုတ်တာ..”

“ ဒါဖြင့် ပြောပြ ကွာ..”

“ ဟို.. ဟိုဒင်း.. အဲ.. အဲ ဒါ က.. ဘယ်က ဘယ်လို စ ပြောပြရမှာလဲ မောင်..”

“ မောင်ပေးမယ့် လက်ဆောင်က ဘာ လို့ ထင်ခဲ့လဲ..ဒီလိုကွာ..ဟိုတယ်ကို ရောက်ရင် ဘာဖြစ်မယ်လို့ ထင်လဲ.. ဘာမှန်း သိသွားတော့ ဝင့် စိတ်ထဲ ဘယ်လို ဖြစ်သွားလဲ.. အဲ့ဒါကနေ စလိုက်ကြရအောင်လေ.. နော်..”

“ ဘာများ ဖြစ်နေမလဲ ဆိုတာကလွဲပြီး မစဉ်းစားတတ်အောင်ကိုပဲ စိတ်လှုပ်ရှားတယ် မောင်ရယ်.. ဒါက မသိခင် တပိုင်း.. သိသွားတော့ ဝင့် စိတ်နဲနဲ ဆိုးခဲ့တယ် ထင်တယ်.. မဟုတ်ဘူး.. စိတ်ဆိုးတာ မဟုတ်ဘူး.. စိတ်ရှုပ်သွားတာ.. ဒါကြီးက တကယ်လားပေါ့.. မောင် တကယ်ပဲ ဝင့်ကို တခြား တစ်ယောက်နဲ့ တကယ် ဟိုလိုမျိုး နေစေချင်တာလား..”

“ ဘယ်လိုမျိုး နေစေချင်တာတုန်း..”

“ ဟိုလေ မောင်ရဲ့..”

“ အွမ်း.. ပြော ကွာ.. တည့်တည့်.. ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်လေး ပြော..”

“ ဟီးးး..”

“ မောင် တကယ် ကြားချင်နေတာ ဝင့်ရ.. လုပ်ပါ..”

“ အွမ်း.. ဝင့် စိတ်ရှုပ်သွားတာပေါ့.. အံ့လည်းသြတယ်.. တကယ်ပဲ ငါ့ယောင်္ကျားက ငါ့ကို သူများလိုးတာ ကြည့်ချင်နေလား ဆိုပြီး..”

“ ဟားးးး.. အဲ့လို ကြားချင်တာကွာ.. ဆက်ပြော..”

“ အိပ်မက် မက်သလိုကြီးလည်း ဖြစ်တယ်.. နေရာ.. အဝတ်အစား.. မဟန်နီဆီကနေ ကြားသမျှစကားတွေ.. အကုန်အကုန်ပေါ့ မောင်ရယ်.. မြင်နေလျက်နဲ့ မယုံနိုင်စရာ ဆိုတာမျိုးလေ.. အဲ့လို အဲ့လို..”

“ မောင်တို့ချင်း ရိုးလ် ပလေး နေကျလေကွာ.. ချစ်ကလည်း..”

“ ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်.. ဒါမယ့် မတူဘူးလေ မောင်ရဲ့.. ဒီ့အရင် ဝင့်တို့ လုပ်ခဲ့သမျှက fantasy.. ခုက reality.. fantasy နဲ့ reality တခြားစီကြီး မောင်ရဲ့..”

“ အွမ်း.. မောင့် မိန်းမလေး အရမ်း တုန် နေမှာပဲနော်..”

“ အွမ်းပေါ့.. ကိုယ်တွေချင်းချင်း အပျော် ကစားတဲ့ အဆင့်မှ မဟုတ်တာ.. တကယ်ပဲ တခြားလူက ကိုယ့်ကို လုပ်တော့မှာ.. ဒါကို စီစဉ်တာက ကိုယ့်လင် အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး.. ဝင့် တွေးတာပေါ့.. ဝင့် စောက်ဖုတ်ထဲ သူများလီး ထိုးထည့်လိုးမှာ မောင် တကယ် မြင်ချင်နေတာလား ဆိုပြီး.. စိတ်က ဇဝေဇဝါလေ..”

“ ဟားးး.. မိုက်တယ်.. ပြီးတော့ရော ဝင့်..”

“ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်ပေမယ့် ဝင့် လုပ်မိတယ်မောင်.. အဝတ်စားတွေ ချွတ်လဲ.. ရှန်ပိန်တောင် သောက်မိ သေးတယ်..”

“ ဟဟ.. မောင့် မယားလေး.. ရဲဆေး တင်တာ ဖြစ်မှာပေါ့..”

“ ဟွင့်.. ရဲဆေးတင်တာလား.. အယောင်ယောင်အမှားမှား ဖြစ်ကုန်တာလား မသိပါဘူးမောင်ရယ်.. ဝင့် ဇွတ်တိုး မိတယ် တကယ်.. ပြီးတော့ အဲ့ဒီတစ်ယောက်က ဝင်လာရော..”

“ ဘယ် တစ်ယောက်တုန်း..”

“ ရဲရင့် လေ..”

“ ရဲရင့် ဆိုတာ က..”

“ မောင် စီစဉ်ထားတဲ့ လူလေ ကွာ..”

“ အွမ်းလေ.. ဘာလုပ်မယ့်လူလဲ လို့.. မိန်းမကလည်း လုပ်စမ်းပါ..”

“ ဝင့်ကို လိုးမယ့်သူ မောင် ရေ့.. မောင့် မယားကို လိုးမယ့်သူ.. သိပြီလား..”

“ ဟားးး.. သိပြီ.. ဆက်ပြော..”

“ သူ့ကို မြင်လိုက်တော့ ဝင့် စိတ်က ပို ရှေ့တိုးမိသွားတယ်မောင်.. ဝန်ခံတာပါ.. နောက်ဆုတ်ဘို့ အတွေး.. ရပ်လိုက်ဘို့ အတွေး တကယ် မရှိတော့ဘူး..”

“ အာ.. ရပ်စရာလား မိန်းမရဲ့.. အနည်းဆုံးတော့ မောင့်မျက်နှာ ထောက်ပြီး ဖြစ်ဖြစ်.. မောင့်လက်ဆောင်လေး ကောင်းကောင်း သုံးသင့်တာလေ..”

“ အွမ်းး.. အာ့လိုလည်း ဖြစ်မလား မသိပါဘူး မောင်ရယ်.. ဒါက အခု မောင်ပြောလို့သာ လျှောချတာပါ.. အမှန်က သူ့ကို မြင်လိုက်တဲ့ အချိန် ဝင့် ကိုယ်တိုင်လည်း.. ……. ………. ဟိုဒင်း ပေါ့..”

“ ချာတိတ် ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ချစ်ချင်သွားတယ်ပေါ့..”

“ ဟမ်.. ဘာလို့ ချစ်ချင်ရမှာတုန်း.. အလိုးခံချင်သွားတာပါ..”

“ ဟေးးး.. ဒါမှ မောင့် မိန်းမကွ.. ဆက်.. ဆက်ပြော ဝင့်ရာ..”

“ ဝင့်စိတ်ထဲ ခံစားမိတာလေ.. သူရောက်လာတာ ငါ့ကို လိုးဘို့.. နောက်ပြီး မောင် လွှတ်လိုက်လို့.. အခြေအနေ အားလုံးက စိတ်ချရတဲ့ အနေအထားမို့လည်း ဖြစ်မယ်.. မောင့် ဆန္ဒ ဆိုတာကို အကာကွယ် ယူမိတာလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်.. သေချာတာ ဝင့် သူနဲ့ အလိုး ခံပစ်လိုက်ချင်လာတယ် မောင်ရယ်.. စောက်ဖုတ်တွေလည်း စိုတာမှ ရွှဲအိုင်လို့..”

“ အဟားးး.. အွမ်းး.. ဆက်.. ဆက်ပြော..”

“ ဗွီဒီယို ရိုက်နေတယ် ဆိုတဲ့အသိကလည်းလေ သိလား..”

“ အွမ်းး..”

“ အဲ့တာကိုက ခံစားလို့ ကောင်းနေတာ.. မောင် ကြည့်နေတယ် ဆိုတဲ့ အသိလေး သွင်းပြီးလေ.. စိတ်ထဲ တထိတ်ထိတ်လေးကွာ.. ကောင်လေးကလည်း လူရည်သန့်.. ဗလတောင့်တောင့်နဲ့ အလိုး ကောင်းမယ့်ပုံ..”

“ ဆွေမေ့ မျို

“ အဲ့လိုတော့ မဟုတ်ဘူး မောင်ရဲ့.. ဝင့်စိတ်က မောင် ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားချက် သွင်းထားတာလေ.. သူလိုးတာ ခံလို့ ကောင်းလေလေ.. မောင့်မျက်နှာကို မြင်မိလေလေ.. မောင့်ကို ပြောပြချင်လာလေလေပေါ့ အဲ့လို..”

“ အွမ်.. ဒါဆိုဘာလို့ ဗွီဒီယိုဖိုင်ကို ဖွက်ထားတုန်း..ဘာလို့ ပြင်ဦးလွင်ကို.. အဲ.. မောင် ဆူတာ မဟုတ်ဘူးနော် ဝင့်လေး..”

“ ဆူလည်း ခံရမှာပါ မောင်ရယ်.. ဝင့် ရူး သွားတာ.. တကယ် ရူးသွားမိတာမောင်.. ရဲရင့်နဲ့ ကိစ္စ အပြီးမှာ ငါ တခြားလူနဲ့ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် အလိုးခံမိပါရောလား ဆိုတဲ့စိတ်က ဝင်လာရော.. ရှက်ရမယ့်အစား.. နောင်တ ရရမယ့် အစား.. နောက်တစ်လှမ်းပါ တိုးမိသွားတယ် မောင်ရယ်..”

“ ကဲပါ.. စကားက နောက်ပြန်လည်တော့မယ်..”

“ နောက်ပြန် လည်တယ်တော့ ဟုတ်ပါဘူး.. လုပ်မိတာတွေ ဝန်ခံတာပဲဟာ.. စိတ်ကို ဇွတ်ကြီး တွန်းပို့သလို တွေးယူ မိတယ်လေ.. ဒါ ဖျော်ဖြေမှု သက်သက်.. အပန်းဖြေနည်း တမျိုး ဆိုပြီးပေါ့.. ကိုယ့်ဘက်ကိုယ် ယက် တဲ့ အတွေးကြီးပါ မောင်ရယ်.. ဒါပေမယ့် ဝင့် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီးသား.. ပြန်ရောက်ရင် မောင့်ကို အကုန် ပြောပြဘို့.. အဲ့ဒါတော့ တကယ်ပါ.. ဖြစ်ချင်တော့ မောင်က ဟို ကဒ်ကို အရင်တွေ့နှင့် သွားတာ..”

“ ပို မကောင်းဘူးလား.. ဝင့်လေး စကား စ ရ မခက်တော့ဘူးလေ..”

“ ဒါပေမယ့် မောင့် အတွက်တော့ ဘယ်ကောင်းမလဲ.. ဒါကြီးတွေ့ပြီးမှ ဝင့်ကို ဘာမှ မေးမရ ဖြစ်ခဲ့တယ် ဟုတ်..”

“ အွမ်းး.. အဲ့လိုတော့ ဖြစ်ခဲ့တယ် ဆိုပါတော့.. ဒါပေမယ့် အဲ့ ကဒ်ကို မောင် တကယ် ဖွင့်မကြည့်ရသေးတာ ဝင့်ရဲ့.. ဘာ ဆိုတာတော့ သိပြီပေါ့ကွာ.. ဝင့်ကိုမေးဘို့တော့ စကားစရ ခက်ခဲ့တာ အမှန်ပဲ..”

“ စိတ်ရော မဆိုးမိဘူးလား..”

“ စိတ်ဆိုးဘို့ ဆိုတာကျ.. ဟီးးး.. အဲ့ဒါကိုပဲ မောင်လည်း မရှင်းတာ.. ဝင့်ကို စိတ်မဆိုးတဲ့ အပြင် လီး တောင် လာပါတယ်ဆို.. လူကတော့ ရှုးရှုးရှားရှားနဲ့ကွာ.. ထူထူပူပူ ဖြစ်လာတယ်.. ဒါပေမယ့် လီးက တောင်လာတာ တကယ်.. ဟီးဟီး..”

“ ခိခိ.. အံ့ရော..”

“ အွမ်းး.. မောင် မြင်ချင်နေတာလေ.. မောင့်မိန်းမကို တခြားလူက ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုးပေးနေတာ.. မောင့် မိန်းမလေး သူများ အလိုးခံပြီး အရမ်း ကောင်းနေတဲ့ မျက်နှာလေး.. မောင် အဖြစ်ချင်ဆုံး ဆန္ဒ ဝင့်ရာ.. ဒါကို ဝင့်လေးက ဖြစ်ပေးပြီးသွားပြီ.. ဒါပေမယ့် ဝင့်က မောင့်ကို ချန်ထားတယ် ဆိုတော့.. အမှန်ပြောရရင် စိတ်ထဲ ခိုးလိုးခုလုလေး ဖြစ်တော့ဖြစ်တယ်.. ဒါမယ့် ဝင့်လေး ဖွင့် မပြောလည်း မောင် ဗွေမယူရက်ပါဘူး.. ခု ပြောပြလိုက်တော့..”

“ ဘယ်လို ခံစားလိုက်ရလဲ မောင်.. အရမ်း နာကျင်သွားလားဟင်..”

“ ထီ ပေါက်သလိုပဲ..”

“ ဟမ်..”

“ ခုမှ ဘက်ညီ သွားတာလေ..”

“ မောင်ရယ်..”

“ မောင် တစ်ခုပဲ မေးမယ် ဝင့်ရာ.. ရင်ထဲ ရှိတဲ့တိုင်း ဖြေ..”

“ ဟုတ်..”

“ ဝင့်လေး မောင့်ကို ရိုးအီသွားပြီလား.. အိမ်ရှင်မ ဘဝကို ငြီးငွေ့လား.. စိတ်ကုန်နေလား..”

“ ဟင့်အင်း မောင်.. မောင့်ကိုရော.. သားနဲ့သမီးကိုရော.. ပြီးတော့ ဝင့် အလုပ်.. ဝင့် လက်တွေ့ဘဝ.. အားလုံးကို ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်အောင် တန်ဘိုးထားတယ်.. ခုကိစ္စက ဝင့် အတွက် အပန်းဖြေနည်း သက်သက်ပဲ.. အရမ်း အန္တရာယ်များတဲ့ နည်းနဲ့မှ အပန်းဖြေမိတယ် မောင်ရယ်.. စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိတာ အဲ့ဒါ တစ်ခုပါပဲ..”

“ အန္တရာယ် မများချင်ရင်က ရတယ်လေ ကွာ..”

“ ဟမ်..”

“ မောင်နဲ့ တူတူဆို ဘယ် အန္တရာယ် များမလဲ..ဝင့်လေးလည်း စိတ်ကြိုက် အပန်းဖြေ.. မောင့် ဆန္ဒလည်း ၁၀၀% ပြည့်.. ဟုတ်ဘူးလား..”

“ ဟွမ့်.. မောင် နော်..”

“ ဟီးး.. ဒါနဲ့ စကားမစပ်..”

“ အွမ်းး..”

“ လိုး ချင်တယ် မိန်းမရာ..”

“ အိုးး..”

“ တကယ် ကွ.. ဒီမှာ လီးက ပေါက်ထွက်တော့မယ်.. ဝင့်ရော.. စို မနေဘူးလား..”

“ ရွှဲ လို့.. အိုင်လို့ .. ခိခိခိ..”

စကား၏ အဆုံးတွင် နှစ်ဦးသား မတ်တပ် ထ ရပ်ပြီး လက်ချင်းတွဲကာ ခြေလှမ်းများက အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်း ရှိရာဆီ……….

ချောမွတ် ပြောင်ဝင်း နေသည့် ဝင့် ကိုယ်လုံးလေးက ကိုသန့်စင်၏ အနမ်းကြမ်းများကြောင့် ကြက်သီး အဖုဖုနှင့်။ ပြွတ်ကနဲ ဆွဲစုပ်နမ်းလိုက်သည့် နေရာတိုင်းတွင် ပန်းဆီရောင် အကွက်လိုက်လေးများ ထင်ကျန်နေသည်။ ကိုသန့်စင် တစ်ယောက် ဇနီးဖြစ်သူ၏ ကိုယ်အနှံ့ကို ပွတ်သပ်ရင်း အတွေးထဲတွင် မြင်ယောင်လာသည့် ပုံရိပ်တို့က ကြည်နူး မဆုံးနိုင်။ 

အမို့အမောက်၊ ရှိုက်ဖို ကြီးငယ်တို့နှင့် ဝင့် ကိုယ်လုံးလေးက ဘယ်နေရာ ကိုင်လိုက် ကိုင်လိုက် အိစက် တင်းရင်းနေသည်။ ငါ့မိန်းမကို လိုး သွားတဲ့ ငနဲတွေ.. ဘယ်လောက်များ ကြိုက်လိုက်မလဲ ဆိုသည့် အတွေးဖြင့် ဝင့် တကိုယ်လုံးကို စုပ်လိုက်နမ်းလိုက် လုပ်နေမိ၏။ နို့သီးခေါင်းလေးများကို သွားနှင့်ခဲထားရင်း….

“ မောင် အရမ်း လွမ်းနေတာ မိန်းမရာ.. ပြီးခဲတဲ့ တစ်ရက်နှစ်ရက်လေးက အကြာကြီးလိုပဲ..” ဟု ပြောလိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား ဖဲမွေ့ယာထက်တွင် အငမ်းမရ လူးလိမ့် နမ်းရှိုက်ကြရည်။ 

ခဏကြာတော့ ကိုသန့်စင်က ဝင့် ပေါင်တံ နှစ်ဘက်အောက် လက်လျှိုသွင်းလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ဘက် ထောင်စေကာ အကျအန နေရာချလိုက်သည်။ လီး အဝင် မျှော်နေသည့် အဖုတ်လေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အရည်ကြည်တို့ စိမ့်စိုလျက်။ လက်နှင့် အသာ ဖြဲဟပြီး စေ့စေ့ ကြည့်မိသည်။ ငါ့ မယား စောက်ဖုတ်လေး.. ဟိုကောင်တွေ လိုး သွားပြီးပြီ.. အတွေး မဆုံးမှီ စောက်ဖုတ်ဆီ မျက်နှာအပ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲစုပ်လိုက်တော့၏။ 

တပြွတ်ပြွတ် တပြပ်ပြပ်နှင့် အငမ်းမရ စုပ်ချက်များကြောင့် ဝင့် လည်း ကော့လန် နေတော့သည်။ စိတ်ကြိုက် စုပ်လို့ လျှက်လို့ အားရတော့မှ ပြောင်တင်း ထိုးထောင်နေသော လီး ကို အဖုတ်၀ တေ့လိုက်တော့၏။ စုပ်ချက်ပြင်းပြင်းများကြောင့် နီရဲ ထူပူနေသည့် အဖုတ်လေးမှာ တေ့ရုံလေး စိုက်ထားသော လီး ကြောင့် အတွင်းသားများ အူလှိုက်အသည်းလှိုက် ယား လာရသည်။

“ သူများ အလိုး ခံရတာ ကောင်းလား ဝင့်လေး..” 

မာဆတ်ဆတ် အစိ လေးနှင့် ပျော့တွဲ ပြဲ နေသည့် စောက်ဖုတ် အတွင်းနှုတ်ခမ်းဝကို လီးထိပ်နှင့် စုန်ဆန် ပွတ်ရင်း မေးလိုက်၏။ ဝင့်က အသက်ပြင်းပြင်း ရှုရင်း ခါးလေး ကော့ကာ အင်းးး ဟု ဖြေရှာသည်။

“ ဒီ စောက်ခေါင်းထဲကိုလေ.. မောင် မဟုတ်တဲ့ တခြားတစ်ယောက်က.. သူ့ လီးနဲ့ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ထိုးမွှေပြီး လိုး တာ..” 

အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို ဆွဲ ဖြဲပြီး လီးနှင့် တဖတ်ဖတ် ရိုက်ရင်း ပြောပြန်သည်။ 

“ အင်းး.. မောင်ရယ်.. ဟုတ်တယ်.. ကျစ် ကျစ်..” 

အံကျိတ်ညည်းညူရင်း ပြန်ဖြေသည့် ဝင့် အသံလေးက ရမ္မက်လှိုင်း အပြည့်။

“ မျက် လုံး မှိတ် ထား..” 

ဝင့် မျက်ဝန်းလေးများကို လက်နှင့် သပ်ပြီး မှိတ်ချပေးလိုက်ရင်း ပြောသည်။ ဝင့်လည်း ကိုသန့်စင် ပြောသည့်အတိုင်း မျက်စေ့ စုံမှိတ်ထားလိုက်၏။ “ မောင်တို့ ပလေးရင်း လိုးရအောင်.. ဝင့် ဟိုချာတိတ်နဲ့ အလိုးခံခဲ့တာ ပြန်ပြောရင်းလေ.. အခု ဝင့်ကို တက်လိုးနေတာ မောင် မဟုတ်ဘူး.. နော် ဝင့် နော်..” ။

မောင့်စကားအဆုံးတွင် ဝင့် စောက်ခေါင်းထဲမှ ကျင်ကနဲ ယားတက်သွားသည်။ မိမိတို့ လင်မယား အဘို့က ဒါမျိုး ပလေးရင်း လိုးကြတာ အဆန်းမဟုတ်။ သို့သော် ခုက အရင်နဲ့ မတူ။ ဝင့် မျက်ဝန်းထဲတွင် မောင် မဟုတ်သည့် အခြားတစ်ယောက် ဆိုသည့် နေရာ၌ ပီပီပြင်ပြင် ပြန်မြင်ယောင်နိုင်သည့် ပုံရိပ်တစ်ခု ရှိနေပြီ မဟုတ်ပါလား။ 

အင်းး.. ဟု ပြောလိုက်ပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ စိတ်ကို လျှော့ချလိုက်၏။ အာရုံထဲတွင် ဟိုတယ် အခန်းတစ်ခု ပြန်ပေါ်လာသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအားလုံး ဖျော့ချထားသော်လည်း စောက်ခေါင်းလေးထဲတွင် မည်မျှ တင်းကြပ် နေပြီမှန်း မိမိ ကိုယ်ကိုယ် သိနေရသည်။ လိုချင် လှပြီ.. စောက်ခေါင်းထဲ တလကြမ်း ထိုးဆောင့် လိုးမည့် လီး တစ်ချောင်းကို လိုချင်လှပြီလေ..။

ကိုသန့်စင်က ခါးကို မွေ့ယမ်းရင်း မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ဝင့် အဖုတ်ထဲ တရစ်ချင်း ထိုးသွင်းသည်။ စီးပိုင်ပြည့်ကြပ်နေသည့် စောက်ခေါင်းလေးက ချွဲကျိကျိ အရည်တို့နှင့် အိစက် နွေးထွေး နေ၏။ 

တချက်ချင်း ခပ်ညက်ညက် ထိုးထည့် လိုး ရင်း ဝင့် မျက်နှာလေးကို ကြည့်မိသည်။ မျက်လုံးကလေး မှိတ်ထားသည့် ပန်းနုရောင် မျက်နှာလှလှလေး။ မှေးမှိတ်ထားသော မျက်ဝန်းများ၏ နောက်တွင် သူမ မြင်နေသည်က ရဲရင့် ဖြစ်လိမ့်မည်။ မိမိ ကိုယ်တိုင်လည်း ဒါကို ဖြစ်စေချင်သည်။ 

ပါးပြင်ထက်တွင် ယှက်သန်းနေသည့် နီစွေးစွေး သွေးရောင်က ရမ္မက်၏ အရသာ.. ကိုယ့်လင်သား မဟုတ်သည့် ယောင်္ကျား တစ်ယောက်နှင့် စပ်ယှက် ရခြင်းကြောင့် ရှက်ရွံ့ခြင်း စိုးထိတ်ခြင်း တည်းဟူသော ရင်ခုန်စိတ်ကလေး စွက်ထားသည့် ရမ္မက်၏ အရသာ။ တကယ်ပဲ ဟိုချာတိတ်နဲ့ လိုး ခဲ့တုန်းက ဝင့် မျက်နှာလေး ရှက်သွေးနဲ့ ရမ္မက်သွေး ရောနေခဲ့မှာပဲ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့ လိုးရင်း ကိုသန့်စင် စိတ်က နောက်ထပ် အရသာ တစ်ခုကို ထပ် အလိုရှိလာပြန်သည်။

“ မောင့်ကို ကြည့်ပါဦး ဝင့်လေးရဲ့..” 

ပွင့်လာသော မျက်ဝန်းလှလှလေးထဲတွင် ခါတိုင်းနှင့် မတူသည့် အရိပ်တစ်ခု ပျော်ဝင်နေတာ မိမိ သိလိုက်သည်။ 

“ ကောင်းလားး.. သူများ လိုးတာ ခံရတာလေ..”

နို့သီးလေးများကို ပွတ်ချေပြီး ခပ်တိုးတိုးမေး၏။ ညည်းသဲ့သဲ့ အသံလေးနှင့် ဝင့် ပြန်ဖြေရှာသည်။

“ ကောင်းတယ် မောင်ရယ်.. အရမ်းပဲ..”

“ ကြိုက်လား.. ချာတိတ်လေး လီးကို..”

“ အွမ်း.. အရမ်းကြိုက်..”

“ ပြောပြ ကွာ.. အသေးစိတ်.. ဝင့် ဘယ်လိုခံချင်လဲ.. ဘယ်လိုတွေ ခံဖြစ်ခဲ့လဲ..”

“ အွမ်းး..”

“ မောင့်ကိုရော.. ကြည့်စေချင်လား.. ဝင့် သူများနဲ့ အလိုးခံနေတာလေးလေ.. မောင် ဘေးက ထိုင်ကြည့် ချင်တယ်..”

“ အွမ်းး.. ကြည့်စေချင်တယ် မောင်.. သိလား.. အခု မောင့်မိန်းမ တခြားလူနဲ့ လိုး နေတာ..”

“ အွမ်းး.. ပြော ပြ.. မောင့်ကို..”

“ မောင် ပေးတဲ့ ဝမ်းဆက်လေး ဝတ်ပြီးလေ.. ဝင့် သူ့ကို စောင့်နေခဲ့တာ..”

“ အွမ်းး.. .. ”

“ သူရောက်လာတယ်.. ဝင့်ကို လိုး ဘို့ တဲ့.. အဲ့လို ပြောပြီး သူ ရောက်လာတယ် မောင်..”

“ ဟားးး.. ပြီးတော့ ရော..”

“ ဝင့် ပင်တီကို သူ ဆွဲ ဖြဲ တာ.. သိလား.. ဝင့်တို့ နမ်းကြသေးတယ်..”

“ ဒီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုရောလား..”

“ တကိုယ်လုံးပေါ့ မောင်ရယ်.. နို့တွေကိုလည်း ညှစ်လိုက် စို့လိုက်ပေါ့..”

“ အဟားးး.. အွမ်းး.. ဆက်ပြော..”

“ ဝင့် သူ့ကို လီး စုပ်ပေးခဲ့သေးတယ်..”

“ ဝိုးးး..”

“ ဟုတ်တယ်မောင်.. ဝင့်ကို လိုးမယ့် သူ့လီးကြီးလေ.. သိလား..”

“ ကောင်းလား လီးကြီး စုပ် ရတာ..”

“ အရမ်းကောင်းတယ် မောင်ရယ်.. သူ့ လီးက တကယ့် သံချောင်းကြီးလိုပဲ.. အကြီးကြီးနဲ့ မာမာ ကြီး..”

“ အားး.. ဝင့်လေးကို အရမ်း လိုး သွားသေးတာပေါ့..”

“ အင်းပေါ့ မောင်ရယ်.. ဟုတ်တယ်.. အဲ့လိုလေ.. ဆောင့် မောင်.. ဆောင့် ပေးပါ.. လိုးပါ မောင်ရဲ့.. နာနာလေး.. အင်းး.. ဟင့်.. ဟုတ် တယ်.. အဲ့လို.. ကျစ်ကျစ်..”

ကြုံခဲ့သော အဖြစ်အပျက်များကို ပြဇာတ်တစ်ခုလို ပြန်ပြောရင်း နှစ်ဦးသား အာရုံထဲတွင် ပုံရိပ် အသီးသီးကို မြင်ယောင် လာတော့သည်။ ဝင့် စောက်ခေါင်း လေးကလည်း ကိုသန့်စင် လီးကို ဆွဲလိမ် ညှစ်ထားသလိုပင် ထင်ရအောင် တင်းကြပ်လာ၏။ 

ကိုသန့်စင် ဆောင့်ချက်များ ကြမ်းလာသလို ဝင့်လည်း စောက်ဖုတ်ကို ပြဲ ကားနေအောင် ဖြဲလန်ပြီး ခါးကို အစွမ်းကုန် ကော့ ရင်း အလိုးခံနေမိ၏။ လက်များကလည်း နို့အုံနှစ်ဘက်ကို ထူပူရဲတွတ် လာသည်အထိ ဘာသာ ကိုင်ဆုပ်ညှစ်နေမိသည်။ ဝင့် အဘို့ မောင်နှင့် လိုး ခဲ့သမျှ အခုလောက် ကောင်းတာ မရှိ။ ကိုသန့်စင် အဘို့လည်း ထူးခြားပြီး အားတွေ သန်နေလိုက်သည်မှာ ဒီထက်ကောင်းတာပင် ဒီလောက် ကောင်းမည် မထင်။

“ လုပ် လုပ်.. နက်နက်လေး ဆောင့်.. ဆောင့်ပါ နာနာလေး..” 

နှစ်ဦးသား ခရီး ဆုံးခါနီးပြီ။ သုတ်ရည်များ ပေါက် ထွက်တော့မည့် လီးကြီးက မာသထက် မာတောင်လာသလို စောက်ခေါင်းလေး၏ ညှစ်အားကလည်း အမြင့်ဆုံးသို့ အရောက်..။

“ သူ့ လရေတွေ လိုချင်လား ဝင့်.. ဝင့် စောက်ခေါင်းထဲကိုလေ.. သူ့ လီးထဲက လရေတွေ.. လရေတွေ ပန်းထည့်တာ လိုချင်လား..”

“ အင်းး လိုချင်တယ်..”

“ အာ့ဆို ပြောလိုက်လေ.. ပြောလိုက်လေ ဝင့်..”

“ အွမ်းး.. လုပ်ပါ.. အတင်း ဆောင့်ထိုးပီးလေ.. ပန်းထည့်ပေး.. ဝင့် စောက်ဖုတ်လေးထဲလေ.. လရေတွေ ပန်းထည့်.. တစ်စက်မကျန်..”

“ အွမ့်.. အားး .. အ ..”

“ အင်းး.. ကျစ် ကျစ်..”

ဆီးခုံ နှစ်ခုကို အတင်း ဖိကပ်ပြီး လီး တဆုံးနှင့် အားကုန် ထိုးကျိတ်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည့် နောက်တွင် ဝင့် စောက်ခေါင်းလေး တစ်ခုလုံး ကိုသန့်စင် လီး မှ ခါတိုင်းထက် ၂ ဆလောက်များသော လရေများ ဒလဟော တိုးဝင်သွားတော့သည်။

နှစ်ဦးသား ဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေသော်လည်း လီးနှင့် အဖုတ်ကိုတော့ အတင်း ဖိကပ် စိုက်ထားဆဲ။ သုတ်ရည်ပူများနှင့် ပြည့်နှက်သွားသည့် စောက်ခေါင်းလေးကလည်း နှစ်စိမ်ထားသည့် လီးကြီးကို အတင်းဆွဲညှစ်ကာ တချက်ချင်း စုပ် နေဆဲ။

.................................................................................................................................

နှစ်ဦးသား ခေတ္တ ငြိမ်သက်ရင်း ဇိမ်ခံ အပြီးတွင် အာသီသအားလုံး ပြည့်မြောက်သွားခဲ့ပြီ။ ဗလာကျင်းသော ကိုယ်နှစ်ခု ပူးကပ်ကာ ပွတ်သပ် နမ်းရှိုက်ကြရင်း..

“ ကောင်းလိုက်တာ ဝင့် ရာ.. မောင့်မိန်းမ စောက်ဖုတ်က လိုးလို့ ကောင်းတာ အရမ်း..”

“ အွမ်းး.. ဝင့်လည်း ကောင်းတယ် မောင်.. မောင် လိုးတာ ခါတိုင်းထက် ကောင်းတယ် သိလား..”

“ ဟုတ်တယ်.. မောင့်ကိုယ်မောင်လည်း သိတယ်..”

“ ဝင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ကြပ်နေတုန်း မောင့် လီးက..”

“ အွမ်းး.. မောင်တို့ လမ်းစ ရပြီပဲ ဝင့်ရာ.. ရှေ့ဆက် သွားကြည့်ကြရအောင်လား..”

“ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ မောင်..”

“ မောင့်မိန်းမကို လိုးပေးမယ့်သူ ထပ်ရှာမယ်.. မောင့် ရှေ့ လိုးခိုင်းမယ်.. နော် ကွာ ဝင့်..”

“ နောက် နေတာလား..”

“ တကယ်ဆို လက်ခံမှာလား ပြော..”

“ …….”

ကိုသန့်စင်တစ်ယောက် မိမိ စကားအဆုံးတွင် မယုံနိုင်သလို မျက်လုံးပြူးလေးနှင့် ဆွံ့အ သွားသော ဇနီးဖြစ်သူ၏ ပါးကို တစ်ချက် နမ်းလိုက်ရင်း..

“ ဘာ ပြူး ကြည့်တာတုန်း.. တကယ်ကြုံရတော့မယ် ဆိုမှ လန့်သွားတယ်လား..”

“ ရင်ခုန် သွားတာပါနော်.. ခိခိခိ..”

“ ဟားဟားဟား..” 

“ ခိခိခိ..”

ချိုမြိန်သောအနမ်းများနှင့် ကြည်မြသောရယ်သံတို့က နှစ်ကိုယ်တူ ချစ်ခရီးသစ် အတွက် အဖွင့် တေးသွားများ ဖြစ်နေပါတော့သည်။

“ ဟိ.. စားသောက်ဆိုင် လာပြီး ယောင်္ကျား လီးတွေ ရွေးရလိမ့်မယ်လို့ ထင်ကိုမထားဘူး.. ခိခိ..”

“ ရှုးးး.. တိုးတိုး လုပ်စမ်းပါ.. မိသွင်မ.. နင်ဟာလေ.. ပြောလိုက်ရင် အတုံးလိုက် အတစ်လိုက်.. တကယ်ပဲ..”

အံကျိတ်သံဖြင့် ပြောလိုက်သည့် ဝင့်စကား ဆုံးတော့ အသွင်က ဇက်ကလေး အသာ ပု ပြီး လျှာထုတ်ပြသည်။ ဝင့်လည်း သွင့်ကို မျက်စောင်း တစ်ချက် ထိုးရင်း သူမလက်ထဲ ကိုင်ထားသည့် iPad ကို ခပ်မြန်မြန် လှမ်းဆွဲလိုက်၏။

“ မျက်နှာလောက်ပဲ ကြည့်ပါ ဟ.. လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ.. N S F W..”

“ ဟမ်.. ဘာတုန်း N S F W..”

“ N S F W .. Not safe for work..”

သွင့် အူကြောင်ကြောင် အမေးကို ကြားဖြတ် ဝင် ဖြေပေးလိုက်သူက မဟန်နီ။ ဝင့် နှင့် ကိုသန့်စင် နှစ်ဦး သဘောတူ နွှဲမည့် ပွဲသစ်အတွက် ပါဝင်အားဖြည့်မည့်သူ ရွေးချယ်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ လူအများ နားလည်ရန် မလွယ်သည့် လိင်မှုကိစ္စတစ်ခုက ခြေလှမ်း စနှင့်ပြီးကြသော သူမတို့အတွက်တော့ ထူးခြားခက်ခဲဟန်မပေါ်။

ခိုးခိုးခိခိ ရယ်သံလေးများဖြင့် ပုခုံးချင်းတိုက်ကာ ရယ်မောရင်း ချစ်သူရွေးနေပုံက သစ်ရွက်လှုပ်လျှင်ပင် ရယ်တတ်ပါသည် ဆိုသော ဆယ်ကျော်သက် မိန်းကလေးများနှင့်ပင် တူနေ သေးတော့သည်။ ကာယကံရှင် ဖြစ်သော ဝင့်ထည်ဝါ တစ်ယောက်လည်း ရှက်သွေး သွမ်းသော ပန်းနုရောင် မျက်နှာလေးဖြင့် ပျိုမြစ်နုနယ်နေ၏။

“ သေချာကြည့်ရွေး ကောင်မ.. မျက်နှာသွင်ပြင်က မချောရင်တောင် ကြည့်ကောင်းရမယ်.. ခပ်ကြမ်းကြမ်း ချစ်နိုင်မယ့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မျိုး ဖြစ်ရမယ်.. အဓိက.. ဟီ ဟိ.. လီး ဆိုဒ် ကြီးရမယ်.. ခိခိ.. စကား ဘာညာ ပြောကြည့်ဘို့တော့ မလိုဘူးမှတ်လား မဟန်နီ..”

ကာယကံရှင်ထက်ပင် တက်ကြွဟန်ရှိနေသော သွင့် အမေးကို မဟန်နီက 

“ အွမ်းး..” 

ဟု သံရှည်ပေးရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ သောက်လက်စ အချိုရည်ကို တစ်ကျိုက် စုပ် လိုက်ပြီးမှ ..

“ Bull တစ်ယောက်အတွက် တကယ်လိုအပ်တဲ့ အရည်ချင်းတွေတော့ အများကြီးပေါ့.. လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ စွမ်းဆောင်ရည် ကောင်းပြီ ဆိုယုံနဲ့တော့ မရဘူး.. ကျန်းမာရေးလည်း ကောင်းရမယ်.. လိုးနေတုန်း သက်လုံ ကောင်းတာကို မဆိုလိုဘူးနော်.. ရောဂါဘယ ကင်းရမယ် ပြောတာ.. ပြီးတော့ စိတ်ဓာတ်ရေးရာ..”

“ ဟုတ်တယ်နော် အမ.. သူ့ပါဆင်နယ်.. ကိုယ့်ပါဆင်နယ်.. စည်းမရှိတဲ့သူဆို သွားပြီ..”

“ အွမ်း.. အမတို့ ဒီအတွက် သီးသန့်လူတွေ ထားထားတာ ဒါကြောင့်ပဲ သွင်ရဲ့.. စိတ်ချရတဲ့သူ မဟုတ်ရင် ဒီစာရင်းထဲ ရောက်မနေပါဘူး.. နောက်ပြီးတော့ ငါ အလကားရတာပဲ ဆိုတဲ့ စိတ်ထားနဲ့ လုပ်တဲ့သူမျိုး မဖြစ်ရဘူး.. အမှန်တော့ သူတို့လည်း ပါဆင်နယ်ဒေတာ လူသိခံရမှာ ကြောက်ကြတဲ့သူတွေပဲ.. ကြေးစားတွေ မဟုတ်ဘူးလေ..”

“ ရဲရင့် ကရော မဟန်နီ..”

“ သူက လူတစ်မျိုး ဝင့်ရဲ့.. အခကြေးငွေနဲ့ အလုပ်လုပ်တာပေမယ့်.. ဟိုကွာ.. ဘယ်လို ပြောရမလဲ..”

“ ပိုက်ဆံထက် ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကို တန်ဘိုးထားတဲ့သူ..”

“ အမယ်.. မိသွင်မ.. သိရပြန်ပြီ..”

“ အွမ်း.. သိ ဆို သူလည်း ရဲရင့်နဲ့ ရင်းနှီးခဲ့တာကိုး ဝင့် ရဲ့..”

“ ဟီးး.. ခိခိ.. ဒါနဲ့ နင့် ဒုတိယ ဘဲကြီးကရော ဘယ်လို လူတုန်း မိဝင့်.. ဘော်ဒီ အမိုက်စားကြီးနဲ့လေ..”

“ ဟိ.. သူက အထူးပုဂ္ဂိုလ်.. ဟုတ်တယ်နော် အမ..”

“ အွမ်း.. အဟင်းဟင်း..”

“ အမယ်.. ဘာတွေတုန်း နှစ်ယောက်သား တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပါနော်..”

“ သိချင်လား ကိုသီဟ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ..”

“ နေမလားဟဲ့ ကောင်မစုတ်.. ရစ်ကို ရှည်..”

“ မဟန်နီ့ ယောင်္ကျားလေ..”

“ ငင်..”

“ ခိ ခိခိ..” 

“ အဟင်းဟင်း.. ခစ်ခစ်”

“ အယ်တော့်.. တကယ်.. တကယ်ကြီးလား အမရယ်..”

“ တကယ်ပေါ့ သွင်ရဲ့.. အကြောင်းမတိုက်ဆိုင်လို့ ညီမကို မပြောဖြစ်သေးတာပါ..”

“ အယ်.. အံ့ရော.. ဟီးး.. သွင် သိချင်တာတွေ မေးရင် စိတ်ဆိုးမှာလားဟင် အမ..”

“ ဆိုးပါဘူးကွယ်.. တကယ်က အမ ခုလို ဖန်တစီ သမားတွေအတွက် ပွဲတွေ စီစဉ်.. ဝန်ဆောင်မှုတွေ ပေးနဲ့ လုပ်ဖြစ်လာတာ သူ့ကြောင့်ဆို မမှားဘူး..”

“ ဟိုလေ.. အမ ကိုယ်တိုင်ရော.. အဲ့လိုမျိုးပေါ့.. ဟိုဒင်း.. ဘယ်လို ပြောရမလဲ ဆိုတော့..”

“ Swing လုပ်ဖူးလားလို့ မေးချင်တာလား.. ဒါမှ မဟုတ် အမကရော Hot wife ပဲလားလို့ မေးချင် တာလား..”

“ ဟီးး.. နှစ်ခုလုံးပဲ.. အမ ပြောပြလို့ ဖြစ်တယ် ဆိုမှပါ..”

“ အမက Cuckqueen.. Swing တစ်ခါလုပ်ဖူးတယ်.. မကြိုက်ဘူး.. Hot wife ဖြစ်ဘို့ဆို ပိုဝေးတာပေါ့..”

“ Cuck queen.. ဟုတ်လားဟင် အမ..”

“ ကိုသန့်စင်လို လူမျိုးလေ.. မိန်းမနဲ့ယောင်္ကျားပဲ ကွာတယ်..”

“ ထူးဆန်းတယ်နော် အိုက်စိတ်က.. ကိုယ်လုပ်ရလို့ သာယာတာ သဘာဝကျသေးတယ်.. ခုက ကိုယ့်ဟိုဒင်းက သူများကို လုပ်နေတာ ကြည့်ပြီး သာယာတယ်ဆိုတော့.. အဟီး.. စိတ်ဆိုးနဲ့နော် အမ.. သွင့် အကျင့်က နဲနဲ ဒဲ့ပြောတတ်လို့..”

“ မဆိုးပါဘူး ညီမရဲ့.. ဒါ ဖြစ်တတ်တဲ့ သဘာဝပေမယ့် လူတိုင်း လက်ခံတဲ့ သဘာ၀ မဟုတ်ဘူးဆိုတာတော့ အမတို့လည်း သိတယ်လေ.. သိလို့သာ ကိုယ်နဲ့ ဝါသနာတူတဲ့သူတွေချင်း စုမိတာပေါ့..”

“ အွမ်းနော်.. ဒါကြောင့်လည်း ခု အမတို့လို လှို့ဝှက် အဖွဲ့လေး ဖြစ်လာတာနေမယ်..”

“ ဟုတ်တယ် သွင်.. အမတို့ အသိုင်းဝိုင်းက အများနဲ့မတူတဲ့သူတွေ စုစည်းထားတာပေမယ့် အားလုံးက ဂုဏ်သရေရှိ အသိုင်းအဝိုင်းက လူတွေပါ.. ဒီ ဖန်တစီမျိုးက တကယ်နားမလည်ဘဲ လက်တည့် စမ်းရင်လည်း ပြသနာလေ..”

“ ကိုသီဟကြီး တခြားမိန်းမနဲ့ နေ နေတာ အမ ထိုင်ကြည့်ဖူးတယ်ပေါ့..”

“ ဒါပေါ့.. ဝင့်နဲ့တုန်းကလည်း သူတို့နားမှာ အမ ရှိနေတာပဲဟာ..”

“ နဲနဲလေးတောင် မနာလိုအူတို မဖြစ်မိဘူးလား..”

“ နိုးပါ..”

“ အဆန်း နော်..”

“ မနာလိုရအောင် ကိုယ့်ယောင်္ကျား ပါ သွားတာမှ မဟုတ်ဘဲ သွင်ရဲ့….”

“ ဟီးး..”

“ တကယ်.. သူ သာယာနေတာ မြင်ရတာကိုက အရသာ.. နောက်ပြီး သူ့ စွမ်းဆောင်ရည်က မိန်းမ တစ်ယောက်ကို ပြီးပြည့်စုံစေတာ.. အဲ့ဒါ မြင်နေရတာကိုက အမအတွက် အရသာ.. တစ်ရက်တော့ ငါ့ညီမတွေကို ပြောပြပါဦးမယ်.. အမနဲ့ ကိုသီဟရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေး အစအဆုံး.. အသေးစိတ်ပေါ့..”

“ ဟုတ်.. အရမ်း စိတ်ဝင်စားတယ် အမ.. သွင် နောက်နေတာ ဟုတ်ဘူးနော် သိလား.. အထူးသဖြင့် မြင်နေရတာကိုက အရသာ ဆိုတာ.. အဲ့ဒါက သွင့်တွက် ထူးဆန်းနေလို့လေ.. ကိုသန့်စင်လည်း အဲ့လို နေမှာပေါ့နော်..”

“ ဒါပေါ့.. ဝင့် ဟော့ နေလေ သူ ပီတိဖြစ်လေ.. တဘက်လူက သူ့ထက်ပို စွမ်းမယ်.. ဝင့်ကလည်း ဒီလူနဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိ သာယာပစ်လိုက်.. ဒီအတွက် သူ့ဘက်က ထိုင်ကြည့်နေရင်းကကို ပြီးပြည့်စုံတာ..”

“ ဝင်နွှဲချင်တာမျိုးရော ဖြစ်မလာဘူးလား အမ..”

“ တချို့လည်း ရှိကြတယ်.. Bull နဲ့ ပြီးသွားတဲ့နောက်မှာ ဝင်ပါတာမျိုး.. တချို့လည်း တူတူ တပြိုင်တည်း ဝင်ပါတာ.. ဒါမယ့် ရှားပါတယ်.. ကပ်ကိုး အစစ်က ထိုင်ကြည့်ရတဲ့ အရသာကိုပဲ ကြိုက်တာ.. တချို့လည်း ကြည့်ရင်း မာစတာ ဘိတ်တာပေါ့.. မိန်းမ မလွတ်လပ်မှာစိုးလို့ ကင်မရာက တဆင့်ကြည့်တာတွေ.. ချောင်းကြည့်တာတွေလည်း ရှိတတ်တယ်.. ဒါမယ့် တကယ်တမ်း သူတို့ ဆန္ဒကို ပြောပါဆိုရင် တခန်းတည်း အတူရှိနေပြီး ထိုင်ကြည့်ချင်တာ.. ကိုယ့်မိန်းမ ဟိုဟာထဲ ဟိုလူ့ ပစ္စည်း ဘယ်လို ဝင်ထွက်တယ် ဆိုတာကနေ မိန်းမရဲ့ မျက်နှာ အမူအရာထိ အသေးစိတ်ကွာ.. သူတို့ ခံစားချက်ယူတာ အဲ့လို.. အမ ဆိုလည်း အဲ့ချိန်မှာ ကိုသီဟကို မြင်ရတာ ကိုယ်နဲ့ လုပ်နေတာထက်ကိုပဲ ပို handsome ဖြစ်တယ်လို့ ခံစားမိတယ်.. ကြည့်လေ ချစ်လာလေပဲ သူ့ကို..”

“ ဒါဆို မောင် ပြောတာ အမှန်ပေါ့နော် အမ.. ဝင့်ကို ပို ချစ်လာတယ် ဆိုတာ..”

“ သေချာတာပေါ့ ဝင့်ရယ်.. အမ ပြောပါ့ရော.. ဝင့် ဟော့ နေလေ သူ ကြည်နူးလေပါ လို့..”

“ လိုက်လည်းလိုက်တဲ့ လင်မယား..”

“ အွမ်းး.. တကယ်လည်း ဒီဝါသနာမျိုးက စုံတွဲတိုင်း မရှိဘူး.. ရှိပြန်ရင်လည်း လင်ကသော်လည်းကောင်း မယားကသော်လည်းကောင်း တစ်ဘက်သတ် ဖြစ်နေရင် ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေနိုင်ဘူး.. ခု ဝင့်တို့ အတွဲက သွင် ပြောသလိုပဲ.. လိုက်ဘက်ညီတဲ့ လင်မယား အစစ်..”

“ ဒါဆိုရင်တော့ အားမနာတော့ဘူး.. ခိခိ..”

“ ဘာကိုတုန်း..”

“ မောင့်ရှေ့မှာ တခြားလူနဲ့ ဖာ့ခ် ဘို့လေ.. ဟီဟိ..”

“ မသာမ.. ရွချက်က တကယ်..”

“ ခိခိ.. ဝင့် ရွ လေ ကိုသန့်စင် ပျော်လေပေါ့ သွင်ရဲ့.. အဲ့နေ့ကျ စိတ်ကို ထိန်းထားမနေနဲ့.. ရွေးလိုက်တဲ့ လူ အတွက်လည်း စိတ်မပူနဲ့.. ကျန်းမာရေး လှုမှုရေး ဘာ အရှုပ်အရှင်းမှ မရှိစေရဘူး အမ တာဝန်ယူတယ်..”

သုံးယောက်သား သောက်လက်စ အအေးဖန်ခွက်များဆီ လက်လှမ်းလိုက်ကြသည်။ ကိုလာ အချိုရည်၏ စူးရှရှ အရသာက ဝင့် လည်ချောင်းတလျှောက် စီးဆင်းသွား၏။မိန်းမသားတို့ အတွင်းစိတ်ကို မြစ်တစ်စင်းနှင့် ပမာ ပြုကြသည်။ မိန်းမ ဟူသည် အကွေ့အကောက် များစွာ မာယာ ပဉ္စလက်တို့နှင့် အသိခက်သော မြစ်တစ်စင်း။ 

တကယ်လည်း ဝင့် တစ်ယောက် ကိုသန့်စင်ကို ကွေ့ကာ ပတ်ကာ လှည့်စားခဲ့မိသည် မဟုတ်ပါလား။ သည်တစ်ကြိမ် တော့ဖြင့် မောင့် အတွက် ဖြစ်စေလိုပါသည်။ ဝင့်ထည်ဝါ၏ ရမ္မက် စီးချက်တို့သည် မောင့် အလိုကျ ဖြစ်စေမည့် ပဉ္စလက်.. မောင်နှင့်အတူ ခံစားမည့် ပဉ္စလက်.. မောင့် အတွက် အသုံးတော်ခံမည့် ပဉ္စလက်..။ iPad ထဲမှ ပုံများအနက် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ရွေးချယ် လိုက်ပြီး မဟန်နီအား ပြောလိုက်သည်။

“ ဒီ တစ်ယောက် နော် အမ.. နက်ဖြန်ည.. (….) ဟိုတယ်..”

မဟန်နီက ဝင့် အေးစက်နေသော ဝင့် လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။ ပခုံးတစ်ဘက်ကို လာတိုက်ရင်း ပြောင်စပ်စပ် လုပ်ပြနေသည့် သူငယ်ချင်း ရွှေရုပ်သွင်ကို ဇက်ကလေး ပု ပြလိုက်သည်။ 

မကြာမီ တွေ့ရတော့မည့် တတိယမြောက် အတွေ့ကြုံသစ်၏ လှုံ့ဆော်မှုက ဝင့် အသွေးအသားများကို ရိသဲ့သဲ့ ကလိချေပြီ။ လန်းဆန်း နုသစ်သော ရင်ခုန်ခြင်းတို့နှင့်အတူ ကိုယ်တွင်း တစ်နေရာက ရှိန်းမြ စွတ်စိုစွာ ငွေ့ရည် ဖွဲ့လျက်..။ဝင့်ထည်ဝါ တစ်ယောက် (….) ဟိုတယ် မှန်ပြတင်းကြီးတွင်ရပ်ရင်း ညရှုခင်းကို ခံစားနေမိသည်။ ရောင်စုံမီးတို့၏ အဆင်အသွေးက ညဦး ကောင်းကင်ကို ခရမ်းသွေးရောင် သန်းနေစေ၏။

တည်ငြိမ် ရင့်ကျက်သော မိန်းမသား တစ်ဦး၏ စူးလက် တောက်ပသော အလှမှာ ရန်ကုန်ည၏ ထည်ဝါသော ရှုခင်းနှင့် အပြိုင် ဖြစ်လို့နေသည်။ လင်တော်မောင် ကိုသန့်စင်ကတော့ အိပ်ခန်းကျယ်ကြီး၏ ထောင့် တစ်နေရာ၌ ဗွီဒီယို ကင်မရာ တစ်လုံးကို သုံးချောင်းထောက် တစ်ခုတွင် အကျအန တပ်ဆင်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေ၏။

ဒီညအဘို့ မိမိတို့ လင်မယားနှင့် ဆန်းသစ်သော ချစ်ခရီးကို အတူ သွားမည့်သူက မင်းထိုက်။ ဘွဲ့ရပြီးကာစ လူငယ်လေး မင်းထိုက်က ဝင့်ထက် ဆယ်နှစ်ခန့် ငယ်သည်။ အရပ် ၆ ပေနီးပါးနှင့် ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအစားကလည်း ဝင့် စိတ်ကြိုက် ကြွက်သားအပြိုင်းပြိုင်းနှင့်။ လိင်ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ပြီး သူ့စိတ် သူ့ရာဇဝင်ကို စပ်စုကြည့်တော့ လူပင်ငယ်သော်ငြား သဘာက မငယ်သူ။ အထူးသဖြင့် သူ့အကြိုက်က ဝင့် တို့လို သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးများ။ 

တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှပြီးသား မမကြီးတွေနဲ့ ချစ်ရတာမှ အရသာရှိတယ် ထင်သူ။ ဂျစ်ကန်ကန် မျက်နှာပေး ကလည်း ရဲရင့်ထက် နှစ်ဆလောက် သာသည်။ ခင်ပွန်း ဖြစ်သူရှေ့တွင် ကောင်ချောလေးက ဝင့်ကို ဘယ်လိုများ တပ်မက်ဖွယ် အမှတ်တရတွေ ပေးဦးမလဲ။ ဝင့် ရင်တွေ ခုန်လွန်းလှသည်။ အထူးသဖြင့် မောင့် ရှေ့တွင် မိမိ ဖန်တီးပြရမည့် ချစ်ခြင်း၏ ပဉ္စလက်တွေ.. … ။

“ အဆင်သင့်ပဲလား ဆရာကြီး..”

ခေါင်းလေး စောင်းငဲ့ကာ ပြုံးရင်း ခင်ပွန်း ဖြစ်သူကို လှမ်းမေးလိုက်သည်။ ကိုသန့်စင် တစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော အသံကြီးနှင့် 

“ အွမ်.. အင်း.. ထင်တာပဲ.. အဟီး..” ။

ဝင့်ကို ခြေဆုံးခေါင်းဖျား စိုက်ကြည့်ရင်း စကား ဆက်သည်။

“ ငါ့မိန်းမပုံစံက တကယ့် ဆရာမကြီးပဲ..”

ကိုသန့်စင် စကားဆုံးတော့ ဝင့် မျက်နှာလေးတွင် ပန်းနုရောင် ရှက်သွေးများ ဖြာဝေသွားသည်။ နုမြစ် သစ်လွင်စွာ ပြုံးရင်း မှန်ပြတင်း ကန့်လန့်ကာစကို ဆွဲပိတ်လိုက်၏။ မောင့် မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်ကာ အနားသို့ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဖက်ရှင်မယ် တစ်ဦးလို လျှောက်လှမ်းလာသည့် ဝင့် ခြေလှမ်းလေးများက စတိုင်ကျ လှပ ပြီး ဆွဲဆောင်မှု အပြည့် ပါနေသည်။

ကိုသန့်စင် မျက်နှာကြီးလည်း ပီတိပြုံး အပြည့်နှင့် ဝင်းလက် နေလိုက်သည်မှာ တိမ်ကင်းစင်သော လပြည့်ဝန်းပမာ.. ။နှစ်ဦးသား မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်လိုက်၏။ ဖြူသွယ်သော ဝင့် လက်ချောင်းလေးများ ကိုသန့်စင် ရင်အုပ်ပေါ် ရောက်လာသည်။ ရှပ်အကျီ ကြယ်သီးလေးများကို လက်ချောင်းထိပ်နှင့် တို့ထိ ကစားရင်း.. 

“ ဆိုစမ်းပါဦး.. မောင့် မိန်းမက ဘယ်အပိုင်းမှာ ဆရာမကြီး တာ တုန်း..” ။

ဝင့် အမေးကို ကိုသန့်စင် မဖြေ။ ဝင့်ကပဲ သူ့ ရင်အုပ်နှင့် လည်တိုင်အခြေကို ဖွဖွ ပွတ်သပ်ရင်း မထိတထိ မျက်နှာပေးဖြင့် ဆက်ပြောသည်။

“ သူစိမ်း တစ်ယောက်နဲ့ လိုး ရဲတဲ့နေရာမှာ ဆရာမကြီးလား.. ခိ.. ဟုတ်လား မောင်..”

“ ကျစ်.. ဝင့် ကွာ..” 

ကိုသန့်စင် အပြုံးကြီးက အီလည်လည်။ သို့သော်လည်း ငယ်ပါက တင်း တက်လာတာ ဖျဉ်းကနဲ စိမ့်ကနဲ။

“ ခိခိခိ.. မကြောက်ပါနဲ့ မောင်ကလည်း.. ခဏနေရင် ဝင့်က မောင့်ထက် အများကြီး ငယ်တဲ့ ချာတိတ်လေးနဲ့ လိုးတော့မှာ..”

“ ရှီးး.. အင်း..”

မချိုမချဉ် မျက်နှာပေးနှင့် မိမိကို ကလိ နေသည့် ဝင့် အမူအရာကြောင့်လား.. ဘောင်းဘီ ဂွကြားကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည့် သူမ လက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးများကြောင့်လား.. ကိုသန့်စင် သွေးသားထဲမှ ရာဂမီးတွေ တောက်လာသည်။ ဝင့်ပါးပြင်ကို ဖွဖွ ပွတ်သပ်ရင်း..

“ တကယ်က မောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘူး ဝင့်ရ.. သိလား..”

“ မြင်ချင်လှပြီ ပေါ့လေ.. ပူပါနဲ့ နောက်ဆယ်မိနစ်လောက်ဆို ပွဲက လှ ပြီ.. အားကောင်း မောင်းသန် ချာတိတ်လေးက ဝင့်ကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုး.. သူ့ လီး တုတ်တုတ်ကြီးက ဝင့် အဖုတ်ထဲ တဇွပ်ဇွပ်နဲ့ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေမှာ.. ဝင့်လည်း ကော့လန်နေမှာပဲ.. မောင်က အဲ့ချိန် ဟိုးဒေါင့်လေးမှာထိုင်ပြီး အသဲအသန် ဂွင်းထု… …”

စကားဆုံးတော့ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ပြီး မျက်စ ပစ်ပြသည်။ ဘယ်လိုလဲ ဆရာကြီး ဟူသည့် သဘော။ ကိုသန့်စင် အာခေါင်တွေ ခြောက်လာ၏။ ဇနီးဖြစ်သူ၏ ကလိတိတိ အမူအရာများက မိမိအတွက် ပြီးပြည့်စုံသော စွဲဆောင်ခြင်းကို ပေးနေသည်။ ဘောင်းဘီ အောက်မှ ညီတော်မောင်လည်း မွန်းကြပ် ပူလောင်လှပြီ။

“ မောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘူး ဝင့်ရာ..” 

စကားအဆုံးတွင် နှစ်ဦးသား တိတ်ဆိတ်သွား၏။ ဝင့် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းလိုက်ပြီး ကိုသန့်စင် နှုတ်ခမ်းများကို ဖွဖွ ငုံ လိုက်သည်။ ရမ္မက်၏ လှိုင်းကြပ်ခွပ်လေးများ တလွင့်လွင့် မြူးလာ၏။ နူးညံ့သော အနမ်းတို့ တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာသည်။ စိုစွတ်အိထွေးနေသည့် နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံတို့၏ ချိုမြိန်ခြင်းက ယခင်နှင့် မတူ။

ခဏ ကြာတော့ ဝင့်က အရင် လူခြင်း ခွာလိုက်သည်။ ကိုသန့်စင်တစ်ယောက် ချစ်ဇနီးကို နမ်းလို့ မဝသေး။ ဒုတိယမြောက် အနမ်းခရီး စတင်ရန် ပြင်စဉ် ဝင့် လက်ညှိုး လှလှလေးက ကိုသန့်စင် နှုတ်ခမ်းဆီ ဖိကပ်လိုက်၏။ ရင်အုံတစ်ဘက်ကို လက်ကလေးနှင့် တွန်းကာဆီးရင်း 

“ ရတော့ဘူး မောင်.. ဒီညအဘို့ ဝင့် တကိုယ်လုံးက တခြားလူအတွက် ဖြစ်သွားပြီ.. မောင် ဒီထက်ပို ထိလို့ ရတော့ဘူး..” 

ရယ်သွေးသွမ်းရင်း ပြောသည့်စကားက ကိုသန့်စင် ရင်ကို ဖျပ်ကနဲ လှုပ်ခတ်စေပြန်သည်။ ဝင့်ထည်ဝါ တစ်ယောက် အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ လင်သားအပေါ် သူကချည့် ဦးဆောင်နေ၏။ ကိုသန့်စင်လည်း သဘောတွေ အကျကြီးကျကာ ပြုံးပြီးရင်း ပြုံးလို့နေတော့သည်။ ဘောင်းဘီ အောက်က ညီတော်မောင်ကတော့ ချော်ရည်ပူများနှင့် ပြည့်နေသည့် မီးတောင် တစ်ခုလို ပေါက်ကွဲရန် အသင့်။

ဝင့်က အနားရှိ မှန်တင်ခုံလေး ရှိရာဆီ လျှောက်သွားပြန်သည်။ မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်ကာ လက်ကိုင်အိတ် ထဲမှ အလှပြင် ပစ္စည်း အနည်းငယ်ကို ထုတ်လိုက်၏။ နှုတ်ခမ်းနီ ပြန်ဆိုးသည်။ လှပြီးသား မျက်ဝန်း တစ်ဝိုက်ကို ဆေးရောင် တင်သည်။ ဆံပင်တို့ကို သပ်ရပ်အောင် ပြန် ဖြီးသည်။ ရှိရင်းစွဲ အလှကို စိတ်ကြိုက် ခြယ်မှုန်းပြီးမှ ကိုသန့်စင်ဘက် လှည့်ကြည့်ကာ.

“ ဒါတွေက မောင်နဲ့ ဆိုင်ဘူးနော်.. ဒီညအဘို့ ဝင့် အလှကို ခံစားမယ့်သူက တခြား တစ်ယောက်..” ။

စကားဆုံးတော့ ထ ရပ်လိုက်ပြီး ဝတ်ထားသည့် ဂါဝန်ရှည်၏ နောက်ကျောဇစ်ကို အသာ ဆွဲချလိုက်သည်။ ပိုးသားပျော့ပျော့လေးနှင့် ချုပ်ထားသည့် ဂါဝန်လေး ဝင့် ခြေရင်းမှာ ပုံကျသွားပြီ။ ဇနီးဖြစ်သူ၏ လှုပ်ရှားမှုအားလုံးကို မျက်တောင်မခတ် ငေးရင်း ကိုသန့်စင် စိတ်ထဲက ရေရွတ်မိ၏။ 

“ အော်.. ငါ့ မိန်းမ ငါ့ရှေ့မှာ သူများ အလိုးခံဘို့ အမှန်အကန် ပြင်ဆင်နေပြီပဲ..”

ဘရာနှင့် ပင်တီလေးသာ ကျန်သည့် ဝင့် အလှက တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်ပြီး အရိုင်းဆန်နေသည်။ ကုတင်ရှိရာဆီ တစ်လှမ်းခြင်းလှမ်းသွားပြီး အသာ လှဲချလိုက်၏။ ကိုသန့်စင်လည်း ကုတင်ပေါ် လိုက်လာသည်။ ပက်လက်ကလေး လှဲနေသည့် ဇနီးဖြစ်သူကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးလိုက်ပြီး..

“ အဆင်သင့်ပဲ ဆိုပါတော့လေ..” ။

ပြုံးပြီး မေးလိုက်သည့် သူ့စကားကို ဝင့်က နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းထားရင်း “ အင်း..” ဟု အသံထွက်ရုံ အမူအရာလေးဖြင့် ပြန်ဖြေသည်။ နှစ်ဦးသား အကြည့်ခြင်း အားပြိုင်မိကြပြန်၏။ စကားတစ်စုံတစ်ရာ မဆိုမိတော့ပဲ ပြိုင်တူ ပြုံးမိကြသည်။ 

“ တွိုင်းလက် ခဏ ဝင်ဦးမယ်..”

ပြောရင်း ဝင့် ထ သွား၏။ ကိုသန့်စင် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ချိန် ရင်ခုန်စွာ ကြားလိုက်ရသည်က အခန်း၀ ဆီမှ တံခါးခေါက်သံ.. ။ထ သွားပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်၏။ အရပ်မြင့်မြင့် ဗလကောင်းကောင်းနှင့် လူငယ်တစ်ဦး အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။ သူကား မင်းထိုက်။

“ မင်းထိုက်.. ဟုတ်တယ်နော် ညီ..” 

ကိုသန့်စင်က ဦးစွာ နှုတ်ဆက်လိုက်၏။ ချာတိတ်က ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း.. 

“ အကိုက ကိုသန့်စင် ဟုတ်..” 

နှစ်ဦးသားလက်ဆွဲ နှုတ်ဆက်လိုက်ကြ၏။ ကိုသန့်စင် တစ်ယောက် ရင်ခုန်လှုပ်ရှား နေသော်လည်း အတွေ့ကြုံ များခဲ့ပြီးပုံ ရသည့် မင်းထိုက်ကတော့ ခပ်အေးအေးပင်။

“ သောက်ဦး ညီလေး..”

ရှန်ပိန်တစ်ခွက် ငှဲ့ပြီး ကမ်းပေးလိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ 

“ ကျေးဇူးပဲ အကို..” 

ချာတိတ်က ရှန်ပိန်ခွက်ကို လှမ်းယူပြီး တစ်ကျိုက် ငုံလိုက်၏။ ပြီးမှ စကား ဆက်သည်။ 

“ အကိုတို့ လင်မယား အကြောင်း မဟန်နီ ဆီက အတန်အသင့် သိရပြီးပါပြီ.. ပုံထဲ မြင်ဖူးသလောက် မှန်းကြည့်တာတော့ အကို့ အမျိုးသမီးက တကယ့် Hotwife ပဲ..” 

စကား ခေတ္တရပ်သွားချိန် နှစ်ဦးသား ခပ်တိုးတိုး ရယ်မိကြ၏။

“ ကျနော့်ကို တစ်ခုခု ပြောချင်သေးလား.. Special requests သဘောပေါ့.. လုပ်ပေးစေချင်တာ တစ်ခုခု..” 

မေးလိုက်သော မေးခွန်းနှင့် သူ့ အမူအရာက ကြိုတင်စိတ်ကူး မထားမိသူ ကိုသန့်စင် အတွက် အလုပ်သဘော ဆန်နေ၏။ ရုတ်တရက် ဘာ ပြောရမှန်း မသိ။ စက္ကန့် အနည်းငယ် စဉ်းစားပြီးမှ ပြောဖြစ်လိုက်သည်။

“ အထွေအထူးတော့ မရှိပါဘူး ညီ.. တစ်ခုပဲ.. ဝင့်ကို ရာခိုင်နှုန်းပြည့် သာယာမှု ရစေချင်တယ်.. အဲ့ဒါ အဓိကပေါ့ကွာ.. နောက်တစ်ချက်က.. ဖြစ်နိုင်မယ် ဆိုရင်ပေါ့.. မင်း သူ့ကို လိုး ရင်.. သူဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီကို ဆွဲ ဖြဲ ပစ်ပေး..”

“ OK, consider it done..” ပြန်ပြောလိုက်သည့် မင်းထိုက် မျက်နှာက ပိုင်နိုင်သေချာလွန်းသည်။

ထိုစဉ် ဝင့်လည်း တွိုင်းလက် ထဲမှ မှန်ချပ်ကြီး ရှေ့တွင် ရပ်ကာ မိမိကိုယ်ကို အပြီးသတ် စစ်ဆေးနေသည်။ ဇာပွင့်လှလှလေးတွေဖြင့် ချုပ်ထားသည့် အနက်ရောင် အတွင်းခံ ဝမ်းဆက်လေးက ဝင့် ကိုယ်လုံးအလှကို sexy model တစ်ဦးလို ဖြစ်နေအောင် ပံ့ပိုးပေးနေ၏။ တင်းရင်း မို့မောက်သော တင်စိုင်တို့က စွင့်စွင့်ကားကား။ လုံးကျစ် ညီညာနေသည့် ရင်သားနှစ်ဘက်ကလည်း သားသည်မိခင်တစ်ဦးလို့ မထင်ရအောင်ပင် လှပနေဆဲ။ 

သေးကျဉ်သော ခါး၊ ပြည့်ဖြိုးသည့် ပေါင်တံ၊ ညီညာလှပသည့် ခြေသလုံးသား နှစ်ဘက်နှင့် အပြစ်ဆိုဖွယ်မရှိသော အလှ။ မှန်ကြီးရှေ့တွင် ကိုယ်ကိုယ် စိတ်ကြိုက် လှည့်ပတ်ရှုစားရင်း ပီတိဖြာနေမိသည်။ ပုရိသတိုင်း မက်လောက်သော ပြီးပြည့်စုံသည့် အလှမျိုး မိမိမှာ ရှိနေသည်ပဲ။

သည်လိုနှင့် Bathroom ထဲမှ ထွက်လိုက်၏။ အပြင်ရှိ မြင်ကွင်းကြောင့် ဝင့် ပါးပြင်နွေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ အာခေါင်တွေ ရုတ်ချဉ်း ခြောက်ကပ်ကပ် ဖြစ်လာသည်။ သူ ရောက်နေပြီပဲ။

မင်းထိုက်၏ မျက်ဝန်း စူးစူးများတွင် မင်သက် ငေးငိုင်သွားသော အရိပ်လေး တစ်ခု ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ ကိုသန့်စင် နှစ်ခြိုက်စွာ ပြုံးမိ၏။ နှုတ်ခမ်းလေး စုချွန်ပြီး ခေါင်းလေး မသိမသာ မော့ကာ လျှောက်လာသည့် ဝင့် ပုံစံက တည်ငြိမ်ခြင်း၊ ရဲရင့်ခြင်းနှင့် ရင်ခုန် လှုပ်ရှားခြင်းတို့ ဆတူ ရောယှက်လျက်။

မိမိအား ငေးစိုက်ကြည့်နေသည့် အမျိုးသားနှစ်ဦး၏ မျက်ဝန်းများကို ဘာသာပြန်ကြည့်မိသည်။ ခင်ပွန်း ဖြစ်သူက ဇနီးသည်၏ ထည်ဝါသော အလှအတွက် ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားနေ၏။ ဟိုချာတိတ်က အပျိုရှုံးသည့် အလှပိုင်ရှင် မမကြီးကို ရင်သပ်ရှုမောနေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးထံ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာသည့် ဝင့် ခြေလှမ်းများက တည်ငြိမ် ပိုင်နိုင်လွန်းလှသည်။ 

“ Wow.. အမက ပုံထဲကထက် အများကြီး ပိုမိုက်တာပဲ..” 

ပခုံးနှစ်ဘက်ကို ဟန်ပါပါ တွန့်ရင်း ပြောလိုက်သည့် သူ့ စကားကြောင့် ဝင့် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်သွားသည်။ အရွယ်သုံးပါး မိန်းမသားအားလုံး မိမိကို လှတယ်ပြောလျင် ကျေနပ်ကြသည်သာလေ။ 

ကိုသန့်စင် တစ်ယောက်လည်း အလှူ့ရှင်ပီပီ မိန့်မိန့်ကြီး ပြုံးလျက်။ မိမိ ဇနီးဖြစ်သူ၏ အလှအပကို သူစိမ်းအမျိုးသား တစ်ယောက်ရှေ့တွင် ကြွားပြရတာ ရင်ခုန်စရာ။ ခဏ နေရင် သည်ထက် ရင်ခုန်စရာ ကောင်းတော့မည်။ကောင်လေး ကိုယ်နေဟန်က ဝင့် စိတ်ကြိုက်။ အားကစားသမားတစ်ဦးလို တောင့်တင်း ကျစ်လစ်သော ကိုယ်လုံးနှင့် အရပ်အမောင်း ကလည်း ကောင်းလှသူမို့ အပြစ်ဆိုဖွယ် မရှိ။ 

အနားရောက်သွားတော့ ဝင့်ထံ လက်ကမ်း ပေးသည်။ ဝင့်လည်း တည်ငြိမ်စွာပင် လက်ဆွဲ နှုတ်ဆက်လိုက်၏။ မိမိလက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည့် သူ့ လက်ချောင်း များက မြဲမြံလှသည်။ ဝင့် ကိုယ်အနှံ့ကို ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်တော့မည့် လက်များ။ သူစိမ်း ယောင်္ကျားလေး တစ်ယောက်၏ လက်ကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်ခြင်းက ဝင့် အတွက် ဒါ တတိယအကြိမ်မြောက်။ 

မကြာမီအချိန်အတွင်း ဒီလက်များက ဝင့်ကိုယ်ပေါ်မှ ပင်တီနှင့်ဘရာလေးကို ချွတ်ပစ်လိမ့်မည်။ ဝင်းမွတ်သော ရင်စိုင်တို့ကို ညှစ်နယ် လိမ့်မည်။ ရမ္မက်တွန်းအားကြောင့် ခေါင်းမော့ထောင်နေသည့် နို့သီးလုံးလေးများကို ချေပေးလိမ့်မည်။ ချစ်သကာရည် တို့ စိုလူးနေသည့် အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်မည်။ အကွဲကြောင်း တလျှောက် မြောင်းတူးရင်း လှိုဏ်ခေါင်း တွင်းမှ ဝတ်ရည်ချိုတို့ကို ထိုးမွှေနှိုက်ယူ သုံးဆောင်မည်။ 

အိုးးး.. ဒါတွေ အားလုံးက မောင့် ရှေ့မှာ.. ဝင့်ရဲ့ ပိုင်ရှင် လင်သား ရှေ့မှာ..။ အတွေးနှင့် မောင့် ကို ခိုးကြည့်မိတော့ မောင်က ပြုံးစိစိ။ 

ဝင့် ရင်ထဲ ရဲသလိုလို.. ရှက်သလိုလို.. မောင့်ကိုပဲ အားနာမိသလိုလို နှင့် ရှိန်းမြမြ ခံစားချက်လေးက ပြောပြရန် ခက်လှသည်။ သေချာတာ တစ်ခုကတော့ မောင် မသိအောင် ခိုး လုပ်ရတုန်းကလို သိမ်ငယ် စိုးရွံ့စိတ် ရှိမနေ။မင်းထိုက်က လက်ထဲမှ ရှန်ပိန်ခွက်ကို ကိုသန့်စင်ထံ လှမ်းပေးလိုက်၏။ ပြီးနောက် ဝင့်နှင့် ရင်ချင်း အပ်လုနီးပါး မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်ကာ နေရာယူလိုက်သည်။ 

သည်အချိန် သည်အရေး အတွက် နိဒါန်းလည်း ပျိုးရန် မလို၊ စကား အထွေအထူး ဆိုနေရန်လည်း မရှိ။ ဝင့်က မောင့်ရှေ့တွင် သူများလိုးတာ ခံဘို့ စောင့်နေသည်။ မင်းထိုက်က မိန်းမတစ်ယောက်ကို သူ့ ခင်ပွန်းရှေ့တွင် လိုး ရန် လာခဲ့သည်။ အချစ်နှင့် ဘာမှ မဆိုင်သည့် သည်ပွဲအတွက် တစ်ခုတည်းသော လိုအပ်ချက်က စိတ်ရှင်းရှင်းနှင့် ဆက်ဆံကြဘို့ တစ်ခုတည်း။

မင်းထိုက်က ဖြူသွယ်သော ဝင့်လက်ကလေးကို ဆွဲကိုင်ကာ သူ့ ရင်အုပ်ပေါ် တင်ပေး လိုက်သည်။ ဝင့်လည်း ကမောက်ကမ ဖြစ်လုလု ရင်ခုန်သံတို့ကို အတတ်နိုင်ဆုံး တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းရင်း သူ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို ဖွဖွ ပွတ်သပ် နေလိုက်သည်။ ရဲတင်းပိုင်နိုင်သော မျက်နှာပေးနှင့် သန်စွမ်း တောင့်တင်းသည့် ခန္ဓာကိုယ်က ဝင့် ကာမစိတ်တွေကို တဖြည်းဖြည်းချင်း နှိုးဆော်လို့နေသည်။ 

မာကျော ကျစ်လစ် နေသည့် ကြွက်သားများကို သုံးသပ်ရင်း အဖုတ်လေး အတွင်းမှလည်း အချစ်ရည်တွေ စီးကျလာပြီ။တီရှပ် အကျီကို အသာ ဆွဲမ ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ ဗလတောင့်တောင့် လူငယ်လေး၏ ညိုလွင်သော ရင်အုပ်ကျယ်ကြီး စွဲမက်ဖွယ် ပေါ်လာသည်။ 

ဝင့် တစ်ယောက် ထူပူလာသော နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို လျှာနှင့် တစ်ချက် သပ် မိသည်။ သည် ရင်အုပ်ကြီးနှင့် အပြိုင်းပြိုင်းသော ကြွက်သားစိုင်များကို နမ်းစုပ်လိုက်ချင်သည်။ လျှာဖျားလေးနှင့် ဖွဖွ သပ်ပြီး စုပ်လိုက် လျှက်လိုက်နှင့် မထိတထိ ဆော့ကစားချင်လာသည်။

“ မောင့်.. နေရာ ယူတော့လေ.. ဝင့် သူနဲ့ …” 

ပြုံး ကြည့်နေသော မောင့်ကို ပြောလိုက်သည်။ ဝင့် ပုံစံက ကျင့်သားရနေသော စစ်သူကြီးတစ်ယောက်လိုပင် တည်ငြိမ်ရဲတင်းနေ၏။ 

မောင် ကိုယ်တိုင် သဘောတူညီ ပေးထားသည့် အပြင် အနားမှာ အတူ ရှိနေပေးသည် မဟုတ်ပါလား။ ဒါကိုကပဲ ဝင့် အတွက် ဂုဏ်ယူစရာ လုံခြုံမှု တစ်ရပ် ဖြစ်နေလား မသိ။ကိုသန့်စင်လည်း အလိုက်သိစွာပင် ဗွီဒီယို ကင်မရာရှိရာ အခန်းထောင့်ဆီ သွားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းမီးကို အလင်း လျှော့ချလိုက်၏။ 

ကင်မရာ ဖွင့်လိုက်ပြီး ဝင့်တို့ အတွဲကို စတင် ရိုက်ကူးတော့သည်။ မိမိ ထိုင်မည့် ဆိုဖာဆက်တီ နဘေးရှိ စားပွဲပေါ်မှ မီးအုပ်ဆောင်းလေးကို ပိတ်လိုက်၏။မှိန်ပြပြ အလင်းရောင် အောက်တွင် ချစ်ရည်လူးမည့် စုံတွဲတစ်တွဲနှင့် ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ် တစ်ဦး။ ကိုသန့်စင် နှလုံးသားတို့ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသလို ဘောင်းဘီအောက်မှ ညီတော်မောင်ကလည်း သွေးတဖျဉ်းဖျဉ်း တိုးနေတော့၏။

ဝင့်လက်များက မင်းထိုက် ရင်အုပ်ကြီးနှင့် လက်မောင်းသားများပေါ် တဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်သပ်လို့နေသည်။ မင်းထိုက် တစ်ယောက် ဝင့် မျက်နှာလှလှလေးကို လက်ဝါးနှစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ရင်း ဆွဲမော့စေလိုက်သည်။ ကိုသန့်စင်ပါ ကြားနိုင်လောက်သည့် အသံ ဖြင့်.. 

“ ကျနော်ကတော့ ဝင့်လို့ပဲ ခေါ်ချင်တာ.. အမ ခေါ်ရမှာ အားနာရ လောက်အောင် နုပျိုနေလို့..” ။

သူ့စကားဆုံးတော့ ဝင့် ပြုံးရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဒီအချိန်မှာ အခေါ်အဝေါ်တွေ ညှိနှိုင်းနေစရာ ဘာလိုလဲ.. အဓိက က အဓိက ပဲလေ။

“ အိုခေ.. အဆင်သင့်ပဲလား ဝင့်.. ကျနော့် အတွက်.. ကျနော် လိုးတာ ခံဘို့အတွက်.. ရယ်ဒီပဲလား..”

“ ဒါပေါ့.. တို့ လိုချင်နေပြီလေ..”

“ အရင်းဆုံး ဝင့် ယောင်္ကျားကို ပြရမယ်.. သူ့မိန်းမက တခြားယောင်္ကျား တစ်ယောက်ရဲ့ လီးကို ဘယ်လို စုပ်ပေးလဲ ဆိုတာ..”

သူ့စကားဆုံးတော့ ဝင့် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ပြုံးမိသည်။ မောင့်ကို ခိုးကြည့်လိုက်မိ၏။ မှောင်ရိပ်ထဲ ရောက်နေသော်လည်း မောင့်မျက်နှာတွင် ရမ္မက်သွေးရောင်တောက်နေမှန်း ဝင့် မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သည်။ မင်းထိုက် ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို ဝင့် ကိုယ်တိုင်ပဲ ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဇစ်ကို ဆွဲချ။ ဘောင်းဘီ ကျွတ်ကျသွားတော့ boxer shorts လေးပဲ ကျန်ခဲ့သည်။ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်ပေး လိုက်၏။ 

အရှည်လည်း မနည်းလှသော လီး တုတ်တုတ်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထလာသည်။ ဝင့် မျက်လုံးလေး ဝိုင်းစက်သွားပြီး နားထင်လေးတွေပင် ထူပူလာ၏။ ဘာမှ နှုးဆွမှုမလုပ်ရသေးဘဲ ငေါက်တောက် ထနေတာ နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူးပဲ။ ခဏနေ ငါ ဆွ လိုက်လို့များ အပြည့်အ၀ တောင်လာရင် ဘယ်လောက်ကြီးတောင် ရှိနေမလဲ။ အတွေးနဲ့တင် ဖြုံသွားမိသည်။ 

“ ဒီ ဆိုဒ်လောက်နဲ့တော့ မင်း တို့ကို အီစိမ့်သွားအောင် မလုပ်နိုင်သေးဘူးနော် ကောင်လေး..”

ပခုံးလေး တွန့်ရင်း သူ့ကို စ လိုက်တော့ ချာတိတ် သဘောကျပြီး ရယ်သည်။ သူ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်မှု အပြည့်ရှိထားသော လူငယ်လေး၊ ဝင့် သူ့ကို နောက်လိုက်မှန်းတော့ သူ ကောင်းကောင်း သိသားပဲ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>