ဖိုးဒင်တို့ရွာ အပိုင်း (၁)

 ဖိုးဒင်တို့ရွာ အပိုင်း (၁)

ရေးသားသူ - သိုးငယ်

ဟိုမိုဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

(01)

' ဆရာလေး တော့ ပူနေပြီထင်တယ်´

' ရပါတယ်ဗျ...ကျွန်တော် ခံနိုင်ရည်ရှိပါတယ်´ 

အညာရဲ့ပူချက်ကတော့ ကမ်းကုန်သည်။ တကယ်တမ်း ကျွန်တော်ဒီရွာလေးကို မလာချင်ပါ။ စေတနာအဖြစ် ဆရာလုပ်ရန် သုံးလတာခရီးကို ခွဲတမ်းချတဲ့အထဲမှာ ကျွန်တော်က ဒီရွာလေးကိုကျသည်။ စလင်းမြို့ကနေ တစ်နာရီ လောက်ကား စီးရသည်။ ကားပေါ်က ဆင်းလျှင်ရွာကိုရောက်ဖို့ နွားလှည်းဖြင့်ထပ်သွားရသည်။ အသားအရည်က ကြေးနီရောင်ထ နေသော ဦးကြီးက အသက် ၄၀ ကျော်သာရှိဦးမည်။ ရာသီဥတုရဲ့ ဒဏ်တွေကြောင့်သာ အသက်ပို  ကြီးသည် ဟုထင်ရသည်။ 

ဒီလောက်နေပူထဲမှာ ဦးကြီးဝတ်ထားတဲ့ စွပ်ကျယ်က စုတ်ပြဲနေသည်။ စွပ်ကျယ်အောက်က မာကျောကျစ်လစ်ပြီး အဖုဖုတွေထနေသော ဦးကြီးရဲ့ ကြွက်သား တွေမှာ ကာယဗလမောင်တွေ လိုကြည့်ကောင်းသည်။ ကျွန်တော်လို့ မြို့ကလာတဲ့သူနဲ့ တခြားစီ။ နွားလှည်းမောင်းတဲ့ သူကိုလည်းကြည့်အုံး။ အသက်က ကျွန်တော်နဲ့ ငယ်ချင်တောင် ငယ်အုံးမှာ။ နွားနှစ်ကောင်ကြားတွင် ထိုင်နေတဲ့ သူ့ပုံစံမှာ အတော့်ကို ကြည့်ကောင်းသည်။ ရှပ်အင်္ကျီ ကခပ်နွမ်းနွမ်းရယ်။ ဦးကြီး လောက်တော့ ကြွက်သားတွေနဲ့ မတောင့်တင်းပေမယ့် အရပ်က ရုပ်ရှင်မင်းသား လွင်မိုးလောက်ရှိသည်။ ဆံပင်က ဝေဠုကျော် လိုထောင်ထောင်လေးညှပ်ထားသည်။

' ဆရာလေး အသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီတုန်း´

' ၂၃ နှစ်ရှိပါပြီ´

' ဦးရဲ့ သမီးနဲ့တူတူပဲကိုး ... သမီးက စာအရမ်းတတ်ချင်တာ ...ဦးတို့လို ဆင်းရဲပြီး ပူအိုက်တဲ့ရွာမှာ ဘယ်ဆရာမှ ကြာကြာ မနေနိုင်ပါဘူးကွယ် ... ဆရာလေးကော ...ဘယ်လောက်ကြာမှာတုန်း´ ၃လပဲကြာမှာလို့ ကျွန်တော် ပြောလို့မထွက်တော့ဘူး။ တကယ်တမ်းက အနည်း ဆုံးသုံးလ၊ နေရတာအဆင်ပြေရင် ၁နှစ်အထိနေခွင့်ရှိသည်။ ဒီလို စေတနာဆရာအလုပ်ကို လုပ်ရတာကလည်း နိုင်ငံခြား (ထိုင်း၊ မလေးရှား...)တို့လို နိုင်ငံမျိုးမှာ အင်္ဂလိပ်စာ ဆရာလုပ်ရန် ထောက်ခံချက်ရဖို့အတွက် ခေါင်းညိတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

' ကျွန်တော်ကို ပြန်ခေါ်ရင်တော့ ပြန်ရမှာပေ့ါဗျာ´ မတင်မကျ အဖြေမျိုး ကိုသာပေးလိုက်သည်။

' ဦးညို... ရောက်ခါနီးပြီ´

' အေး.. .ဆရာလေး ..ရောက်ခါနီးပြီ...´

' ဟုတ်ကဲ့´ 

ရွာဝင်ခါနီးမို့လားမသိ။ လမ်းမှာလို ထန်းပင်မြင့်မြင့် ချည်းတွေပဲ မဟုတ်တော့ဘဲ မန်းကျည်းပင်တွေက အုပ်အုပ်ဆိုင်း ဆိုင်း။ လေက တချက်တချက် တိုက်တော့ ခုနလောက်ကထက် အေးလာသလိုပဲ။ ဓနိမိုးထားတဲ့ အိမ်လေးတွေက သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရယ်။ ခြံနဲ့ဝင်းနဲ့တော့ မရှိပေမယ့် အိမ်ပတ်လည်မှာ စိုက်ထားကြတဲ့ အပင်ငယ်လေးတွေက ခြံစည်းရိုးထက်တောင် လှနေသေးသည်။ လမ်းမှာ တွေ့ရတဲ့ အိမ်တွေထက် ပိုပြီးကြီးတဲ့ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့

' ဒါ ဦးတို့အိမ်ပဲ...´

' အေးမြ.... အေးမြ... ငါတို့ရောက်ပြီ...´ 

နွားလှည်းမောင်းတဲ့ လူငယ်က အော်ခေါ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် နှင့်ရွယ်သူဆိုပေမယ့် ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည်ထွားထွား မိန်းကလေး ဆင်းလာသည်။ မျက်လုံးမျက်ဖန်ကကောင်းကောင်း ၊ နှာတံပေါ်ပေါ်၊ မျက်နှာ သွယ်သွယ်တို့ရဲ့အလှကို ကျစ် ဆံမြီးကျစ်ထားသော ဆံပင်တို့က အေးမြကို ပိုပြီး ရုပ်လုံးကြွစေသည်။

' သမီး... ဒါ.. အဘတို့ရွာကို စာလာသင်ပေးမယ့် ဆရာလေး...´ အေးမြက ပါးချိုင့်လေးပေါ်အောင်ပြုံးပြသည်။

' ဟုတ်..တွေ့ရတာ ၀မ်းသာပါတယ်' လို့တော့ အေးမြမပြော။ ခေါင်းလေး တချက် သာပုဝင်သွားသည်။

' ကျွန်တော့်နာမည် လင်းသွေးသစ် ပါ....´

' နာမည်ကို က ..လူနာမည်နဲ့မတူဘူး´ 

နွားလှည်းမောင်းတဲ့ လူငယ်က ဘုတောလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်နာမည်ကို မိတ်ဆက်ပေးတိုင်း ကဗျာဆန်တယ်တို့၊ နာမည်က လန်ထွက်နေတာပဲတို့ သာ ကျွန်တော် ကြားတာများနေသည်။ အခုဟာက..

' ဟဲ့... ဖိုးဒင်... ဆရာ့ကို အဲ့လိုပဲပြောရလား´ အေးမြက လေသံမာမာနဲ့ပြောလိုက်မှ ဖိုးဒင် က

' မသိဘူးကွာ ...ငါက ငါသိသလိုပဲပြောတာ ...ဟန်မဆောင်တတ်ဘူး´ ရွာသား (တောသား) တွေက ရိုးတယ်ဆိုတာ ဒါကိုပြောတာလားတော့ ကျွန်တော်မသိပါ။

' လာ... ဆရာလေး... အိမ်ပေါ်သွားရအောင်... ဖိုးဒင်... အထုပ်တွေ ၀ိုင်းသယ် ပေးလိုက်အုံး..´

' ရပါတယ်... ကျွန်တော် နိုင်ပါတယ်´ 

ဖိုးဒင်က ကျွန်တော့်လက်ထဲက အထုပ်တွေ လုယူလိုက်သည်။ ဒီလိုဆိုတော့လည်း တောရွာ စရိုက်လေးက ချစ်ဖို့ကောင်းသား။ အိမ်က ကျယ်ကျယ် ၀န်းဝန်းရှိသည်။ အပြင်မှာပူသလောက် အိမ်ထဲမှာတော့ အေးပြီး နေလို့ကောင်းသည်။ ပြတင်းထရံ ပေါက်က တ၀ှီးဝှီးနှင့် လေနုအေးတွေက၀င်လာသည်။ အခန်းဟု ယူဆရဖွယ်ရှိတဲ့ ထရံကာလေးထဲက အသက် ၄၀ ၀န်းကျင်ခန့် အမျိုးသမီးကြီး ထွက်လာသည်။

ဦးကြီးက

' ဒါ... အေးမြ အမေပေါ့...´

' ဟုတ်ကဲ့..´

' အမေကြီး... ဒါ.. တို့အိမ်မှာ တည်းမယ့် ရန်ကုန်က ကျောင်းဆရာလေး လေ...´

' ငါ့ သားက လူချောပဲ...အဟွတ် .... ဟွတ်..´  

အေးမြ အမေက ကျန်းမာရေး ကောင်းပုံမပေါ်။ မြို့မှာ အသက် ၄၀ ကျော်အမျိုးသမီးတွေ ဆိုလျှင် ကျော့နေအောင် ပြင်တတ် ဆင်တတ်ကြသည်။

' အမေ က ကျန်းမာရေးမကောင်းဘူး၊ အခုလိုပဲ ချောင်း တဟွတ်ဟွတ်နဲ့...´

' ဖြစ်တာကြာပြီလား´

' အေးကွယ်... လေး ငါး နှစ်လောက်တော့ ရှိပြီထင်တာပဲ´

လက်ဖက်ရည် ကြမ်းပန်းကန်လုံးနဲ့ ရေနွေးကြမ်းအိုးကို အေးမြ လာချပေးသည်။ ဖိုးဒင် က အေးမြကို ငေးနေသည်။

' ဆရာလေး သောက်လိုက်ပါအုံး...´

' ဟုတ်ကဲ့..´ ဖိုးဒင်က

' ဆရာလေး... ဒီမှာ နေရတာအဆင်မပြေရင် ဖိုးဒင်နဲ့လာနေ...၊ ဖိုးဒင်က အဖေ တခု သားတခုရယ် ...ယောကျာ်းလေချည်းပဲ ..လွတ်လပ်တာပေါ့´ 

ပြောပြီးတာနဲ့ အေးမြကို တချက် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ကြည့်ရတာ ဖိုးဒင်က အေးမြကို ကြိုက်နေပုံရသည်။ ကျွန်တော် ဒီအိမ်မှာတည်းမှာ ဆိုတာကို သ၀န်တိုပုံရသည်။

' မင်းတို့အိမ်မှာ ကျဉ်းကျဉ်းလေးရယ် ...ထမင်းဟင်း ချက်မယ့်သူက လည်းမရှိ... ဆရာလေး စားရေးသောက်ရေး အဆင်မပြေပါဘူး ကွယ်..´ ဖိုးဒင်မျက်နှာတချက်ပျက်သွားသည်။

' ဦးညို ကလည်း...  ကြီးဒေါ်က နေမှမကောင်းတာ ...နောက်ပြီး အေးမြက မိန်းကလေး...´

' အေးမြ ကမိန်းကလေး ဟုတ်တော့ဘာဖြစ်တုန်း...´ ဖိုးဒင်က ခေါင်းတချက်ကုတ်လိုက်သည်။

' ဟာ... ဦးညိုကလည်း ...  အဖေလုပ်ပြီး...´ 

ကျွန်တော့်ကို ပေါ်တင်ပြောနေကြတာ။ ဦးညိုက မသိတာလား။ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာလား။ ဒါမှမဟုတ် ...သူ့သမီးနဲ့ နီးစပ်ချင်တာလား၊ ကျွန်တော်ကပဲ...

' ဖိုးဒင်ပြောတာမှန်ပါတယ် ...ကျွန်တော်က  ဘယ်မှာနေနေရပါတယ်...ဒေါ်ဒေါ်ကိုလည်း အေးမြက ပြုစုရအုံးမယ်...ကျွန်တော်ကြောင့် အလုပ်ပိုပါတယ်ဗျာ..´ 

ဦးညိုက

' ဟာ...ဆရာလေးကလည်း...ဒီအိမ်မှာပဲတည်းပါ...ဖိုးဒင် အဖေက ထန်းရည် သောက်လာရင် ကမူးကရှုးနဲ့ ...ဆရာလေး နေတတ်မှာမဟုတ်ပါဘူး၊´ 

အေးမြကတော့ သူမ အမေကို ဇတ်ကြောနှိပ်ပေးနေသည်။ ဘာဆိုဘာတခုမှ ၀င်မပြော၊

' ဟာ... ဦးညိုကလည်း အဖေ ကတခါတလေမှသောက်တာပါ ...ဆရာလေးက ယောကျာ်းလေးပဲ ...ဘာမှမဖြစ်နိုင်ပါဘူး´

' ဆရာလေး ကိုလည်းမေးကြပါအုံး ...အဖေတို့ကပဲ ပြောနေတယ်...´ 

အေးမြ၀င်ပြောမှ ဖိုးဒင် နဲ့ ဦးညိုက ခေါင်းညိတ်ကြသည်။

' ကျွန်တော်... ဖိုးဒင်နဲ့ လိုက်နေပါ့မယ်...´ ဦးညိုကြီးက ရေနွေးခွက်ကို တကြိုက်မော့သောက်လိုက်သည်။ သောက်ပြီးမှ

' ကဲလေ... ဆရာလေး သဘောပါ ...ထမင်းစားတာကြတော့ ဦးတို့ဆီမှာလာစားပေါ ...ဖိုးဒင်.. မင်း ဆရာလေး လိုတာမှန်သမျှလုပ်ပေးလိုက်. ဆရာလေးတခုခု ဖြစ်ရင ..မင်းမလွယ်ဘူး´ 

ဖိုးဒင် အခုမှ ပြုံးနိုင်တော့သည်။ သူ့ခမျာလည်း အေးမြ ကျွန်တော့်ဆီပါသွားမှာကို ကြောက်နေမှာပေါ့။ ဖြူဖြူချောချော၊ ပညာတတ်၊ မြို့သားတစ်ယောက်ကို သူချစ်သူ အိမ်မှာ ဘယ်ထားရက်ပါ့မလဲ၊

' ကဲ... ထမင်းစားပြီးမှ သွားကြ... သမီး... ထမင်းသွားပြင်ချည်..´

' ဟုတ်...´

' အေးမြ... ငါဘာလုပ်ပေးရမလဲ´

' ထမင်းပန်းကန်တွေ လာချပေး...´ 

အေးမြ နောက်ကနေ ဖိုးဒင်လိုက်သွားသည်။ တောရွာဓလေ့က ပွင့်လင်းသည်။ ရိုးသားသည်။ ဟန်ဆောင်မှု တွေမပါသလို လိမ်ညာမှုတွေလည်းမပါ။ သူတို့တွေရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားက မျက်နှာပေါ်တွင် ထင်ဟပ်ပြသနေသည်။ ဦးညိုကြီးထက် ဒေါ်ဒေါ်ကပို အိုစာသည်။ ဦးညိုကြီးရဲ့ သန်စွမ်းမှုတွေကို ကျွန်တော်ကြည့်ပြီး အားကျသည်။ နှုတ်ခမ်းမွေးစစနှင့်..။

' ကဲ...ရပြီ.. လာစားကြတော့´ အေးမြ ခေါ်သံက ကျွန်တော့် အတွေးတွေကို ဖြတ်ပစ်လိုက်သည်။

```````````````````````````````````````````````````````````

(02)

' အဖေ... ဒါမြို့ကလာတဲ့ ကျောင်းဆရာ... ငါတို့အိမ်မှာနေမှာ´

' အေး.. .မြို့ကလာလို့ လားမသိဘူးဟေ ...ဖြူဖွေးပြီး နုဖတ်နေတယ် ... ချောလည်းချောတယ်...´

' ကျေးဇူးပါ..ဦး´ 

ဖိုးဒင်အဖေက ဖိုးဒင်လောက်အရပ်မရှည်ဘူး။ ကျွန်တော့်အရပ်အမောင်းနဲ့ မတိမ်းမရိန်းရှိသည်။ ကွမ်းတွေစားထားလို့ သွားတွေက ကျိုးတိုးကျဲတဲ။ အသက်က တော့ ဦးညိုကြီးနဲ့သိပ်မကွာ။ နဖူးက ဆံပင်တွေက သိပ်မရှိတော့ဘူး။ အသားက ကြေးနီရောင်ထက်စာရင် မည်း တယ်လို့ပြောရင်ရသည်။ ဦးညိုကြီးလောက်တော့ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်မရှိပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ခပ်တုတ်တုတ်ရယ်။ လက်ဖျံကြီးတွေဆိုနည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ အခုလည်း ရွာနောက်ပိုင်းက ထန်းတောထဲက ပြန်လာပုံပဲ။ မျက်ထောင့်ကြီးတွေနီလို့။

' ဘာကျေးဇူးလည်း ....တို့ရွာမှာ ကျေးဇူးဆိုတာမရှိဘူးကွ ...မောင်ရင့်နာမည်က ဘယ်လိုခေါ်တုန်း´ 

အိမ်ရှေ့ရဲ့ကွပ်ပစ်လေးမှာ ဒူးတစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီးထိုင်နေပြီး ထန်းလက် ယက်တောင်လေးက တဖျပ်ဖျပ်။ လေက တချက်ဝှေ့ တိုက်လိုက်တော့ အဲ့ဒီ့ ဦးကြီးရဲ့ ချွေးနံ့ခပ်ပြင်းပြင်း ကိုရလိုက်သည်။

' လင်းသွေးသစ် ပါ..´

' ဟေ...ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲကွ...´

' ကျွန်တော့် မိဘပေးထားတာပါ ...နာမည်လှအောင် ရွေးထားတယ် ထင်တာပဲ´

' ကြံကြံဖန်ဖန်ကွာ ..တို့ရွာမှာ ဆိုနာမည်က လူကိုကြည့်ပြီး ပေးတာများတယ်. ..ငါ့ကိုပဲကြည့် ...မိဘတွေပေးတာက လှမောင်..၊ ဘယ်သူမှ လှမောင် လို့မခေါ်ဘူး။ တုတ်ကြီး တဲ့ကွ။ ဟား... ဟား .. လူပျိုတုန်းက ဟိုကောင်တွေ စခေါ်တာ...ငါ့ဟာကြီးကတုတ်လို့တဲ့..အဲ့ဒါကို တရွာလုံးက လိုက်ခေါ်တာ ... အခုတော့ ဦးတုတ်ပေါ့ကွ ...ဟား....´ 

ထန်းရည်ရှိန်ကြောင့်လားတော့ မသိ။ ဦးတုတ်ကြီးက တဟားဟားနဲ့ကို လေကြောဖြောင့်နေသည်။ တကယ်ပဲ ဦးတုတ်ကြီး ဟာကြီးက တုတ်လားမသိဘူး။ ကျွန်တော် စိတ်ဝင်စားလာသည်။

ပုဆိုးတိုတို ၀တ်ထားပြီး ဒူးထောင်ထားလို့ လေတချက်တိုက်တိုင်း ပေါင်အတွင်းသားကို တော့လှစ် ခနဲ့မြင်ရသည်။ အသားကမည်းလို့လားမသိ။ ဘာမှသိပ်မမြင်ရ။ ကြားဖူးနားဝအတိုင်း ဦးတုတ်ကြီးရဲ့ ခြေမကိုကြည့်မိသည်။ ညာဖက်ခြေမက ကျွန်တော်တို့သာမန် လူနဲ့ဆိုရင်တော့ တုတ်သည်။ တော့်တော့် ကိုတုတ်သည်။ ဟူး... ဒီအိမ်မှာလာနေ တာကျွန်တော် မှန်သွားပြီလားမပြောတတ်။

' ဟို...ဆရာလေး ...အထုပ်တွေထား ပြီးသွားပြီ..။ တော်ကြာရေချိုးပြီး ရွာဦးက ဘုန်းကြီး ကျောင်းသွားကြတာပေါ့ ...ဆရာလေး စာသင်ရမယ့် နေရာလေ´ 

ဖိုးဒင်က အင်္ကျီတောင် ကိုယ်မှာမရှိတော့။ ပုဆိုးခါးပုံစကို ယူပြီးချွေးသုတ်နေသည်။ လေက တိုက်လိုက်တော့ ပုဆိုးနဲ့ ကိုယ်နဲ့ကပ်သွားသည်။ ပေါင်ကြားထဲမှာ ဖိုးဒင်ရဲ့ ညီငယ်က အမြောင်းလိုက်ထနေသည်။ နဲနဲနောနောကြီးမဟုတ်။

' ဖိုးဒင်... ငါ့ကို ဆရာလေးလို့ မခေါ်ပါနဲ့လား ...မင်းကြိုက်တာ ခေါ်လို့ရတယ် ...ဆရာလေး ဆိုတော့ မယ်သီလရှင်ကို ခေါ်နေသလိုပဲ

' ဟား....  ဆရာလေး လို့မခေါ်လို့ ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ´

' ကြိုက်ရာခေါ်ပေါ့...´

' အင်း.... .ဟာ.... မခေါ်တတ်ပါဘူးဗျာ´

' အစ်ကိုလို့ပဲခေါ်ပေါ ...ဟုတ်ပလား´ ဦးတုတ်ကြီးက ခေါင်းကို တဖျင်းဖျင်းကုတ်ရင်း

' အေးလေကွာ... မင်းအစ်ကို အရွယ်လောက်ရှိတာပဲ...အစ်ကိုလို့ပဲခေါ်ပေ့ါ´ 

ဖိုးဒင်က ချွေးသုတ်လို့ ၀သွားသည်။ ပုဆိုးကို တိုတိုတုတ်တုတ်ဝတ်ပြီး ကျွန်တော့် ဘေးနားတွင် လာထိုင်သည်။

' ကောင်းပြီလေ ...အစ်ကို...´

' ကျေးဇူးပဲ...ဖိုးဒင်´

' ကဲ... တအောင့်နေရင် ရေချိုးကြတော့...´  ဖိုးဒင်က

' ကျွန်တော်ကတော့ နေစောင်းမှချိုးတော့မယ်´

' ဒါဆိုလည်း .... မင်းအစ်ကို ချိုးဖို့ ..ရေသွားငင်လိုက်အုံး...´

' အဆင်သင့်... ခပ်ပြီးပြီ. .သွားချိုးရုံပဲ...´ 

ကျွန်တော်ဒီရွာလေးကိုရောက်တာ တနေ့ တောင်မကူးသေပေမယ့်  ...ရွာလေးကို ကျွန်တော်ချစ် မိသွားသည်။  ရိုးသားဖြူစင်တဲ့ ဖိုးဒင်လို. ..ပြုစုကူညီတတ်တဲ့ ညီတစ်ယောက် လောက်တော့ရချင်သား။ ကျွန်တော် သူ့အိမ်မှာ လိုက်နေလို့  ပျော်နေပုံရသည်။ အေးမြအိမ်မှာ နေမယ်လို့ပြောလို့ကတော့ ရိုက်သတ် မလားတောင်မသိဘူး။ ဖိုးဒင် လိုက်ပြတဲ့ အိမ်နောက်ဖေးမှာ စဉ့်အိုးလေးတစ်လုံးရှိသည်။။ အထဲမှာတော့ရေအပြည့်။

အိမ်နောက်ဖေးရဲ့ ကိုက် ၂၀ လောက်မှာ ရေတွင်းတစ်တွင်းရှိသည်။

' ဖိုးဒင်.. .တခါတည်းရေမချိုးသွားဘူးလား´

' ငါက နေစောင်းမှရေချိုးတာ ...အခုချိုးလည်း အိုက်စပ်စပ်နဲ့..´

' အေးလေ... ရေခပ်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပဲ´

' ဟာဗျာ.. မလိုပါဘူး..  ဆရာလေး ...အဲ..အစ်ကို့ကို လုပ်ပေးရမယ့် တာဝန်ငါတို့မှာရှိတယ်´ 

ကျွန်တော် ရေချိုးဖို့အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည်။ဖိုးဒင်က မထွက်သွားပဲ နောက်ဖေးက အုတ်ခုံလေးပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေသည်။ အိမ်မှာက ကိုယ်တုံးလုံး ချိုးနေကျ။ အခုဟာက ...ရေလဲပုဆိုးနဲ့ ချိုးရအုံးမည်။ရေလဲပုဆိုးကို ယူဝတ်လိုက်ပြီး အတွင်ခံကို ချွတ်လိုက်တော့.

' အစ်ကိုက ...ကောင်မလေးတွေလို အဲ့ဒီလိုမျိုးဘောင်းဘီဝတ်သလား´

' ဟာ.... မဟုတ်တာ.. အဲ့ဒါယောကျာ်းလေး ၀တ်တဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ´

' စိတ်ရှုပ်စရာကြီး... ငါဆိုကြည့်... ဘာဘောင်းဘီမှမ၀တ်ဘူး ...အခုလို ပုဆိုးကို ခါလိုက်ရင် လေတောင်ရသေး´ 

ပြောရင်းဆိုရင်း အုတ်ခုံပေါ် တွင်ခြေချထိုင်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ကျွန်တော့်ဖက်လှည့်ကာ အားရပါးရခါလိုက်သည်။ ဖျက်ခနဲဆိုပေမယ့် အိတွဲပြီးမည်းနက်နေသော ဂွေးဥကြီးကိုမြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရသေးသည်။

' ဒါဆို... ဖိုးဒင် ပုဆိုးကျွတ်ကျရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...´

' မကျွတ်ပါဘူး... .ဖိုးဒင်တို့က... အမွေးမပေါက်ခင်တည်းက ပုဆိုးဝတ်တာ...´ 

ရွာသားတွေရဲ့ စကားပြောပွင့်လင်း ပုံကတမျိုးကြီးရယ်။ စဉ့်အိုး ထဲက ရေက အေးစိမ့်နေသည်။ ဖုန်နံ့တွေ ချွေးနံ့တွေနဲ့နံစော်နေသော ကိုယ်ကို အားရပါးရချိုးပစ်လိုက်သည်။ ခေါင်းလျော်ပြီးတော့ ပျော့ဆေးဗူးကို လက်ထဲညစ် ထည့်လိုက်သည်။ တနေကုန်ဖုန်တွေနဲ့မို့ ကျွန်တော့် ဆံပင်ရှည်ရှည် တွေကြမ်းရှနေသည်။

' အစ်ကို. .အဲ့ဒီ့ဘူးထဲက ဘာအရည်တွေလည်း...´

' ဆံပင်ပျော့ဆေး လေကွာ´

' မသိပါဘူးဗျာ ....ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေဆိုတော့. ..ဟို... လရည်တွေကျနေတာပဲ...´ 

ဖိုးဒင်က မလွယ်ပါလား။ ဒီနေရာကနေကို မလွတ်တော့ဘူး။

' ဖိုးဒင် နေ့တိုင်းထုတ်နေကျမလား´ ကျွန်တော် ညစ်တစ်တစ် ပြန်မေးလိုက်တော့

' ကျွန်တော်... တစ်နေ့ မလုပ်ရရင်မနေနိုင်ဘူး...´

' အေးမြနဲ့ကော...´

' ဟာ.... အခုထိ ငါ့ကိုပြန်တောင်မကြိုက်သေးဘူး ...သူ့ကို မှန်းပြီး လက်သရမ်းနေရတာ´

' ဟုတ်လား.... ဒါဆို..ဖိုးဒင်...မိန်းမကိုမလုပ်ဖူးဘူးပေါ့´ ကျွန်တော် မေးခွန်းတွေကို ဆက်မေးပြီး ဖိုးဒင်နဲ့ရင်းနှီးမှုယူလိုက်သည်။

' မလုပ်ဖူးပါဘူး...´

' ဖိုးဒင်လုပ်ချင်လား...´

' ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ ...လုပ်ချင်တာပေ့ါဗျာ...´

' ဒါဆိုရင် ...ကြိုးစား ...အေးမြကိုရအောင်ယူ´

' အစ်ကိုကူညီပေးလေ´

' အင်း...´ 

ကျွန်တော် ကိုယ်သုတ်ပြီး အိမ်ခန်းထဲဝင်သွားတော့ ဖိုးဒင်ကနောက် ကနေလိုက်လာသည်။

' အစ်ကို လုပ်ဖူးလား´

' အေးကွ.. .မြို့မှာက အများကြီး ...ဒါပေမယ့် ပိုက်ဆံပေးရတာကွ´ 

ဖိုးဒင် မျက်လုံးပြူးပြီး နှာခေါင်းကြီးပွလာသည်။ (တကယ်ပြူးပြီး တကယ်ပွ မလာပါ...)။ ဒီကောင်လေး ဒါမျိုးတေ တော်တော စိတ်ဝင်စားပုံရသည်။

' အစ်ကို...ငါ့ကို ပြောပြပါလား´

' ညမှပြောပြမယ်... အခု... ဘုန်းကြီးကျောင်း သွားမှာမလား ....အင်္ကျီသွားဝတ်..´

' အကုန်ပြောပြရမယ်..´

' အေးပါကွ.. တော်ကြာ နေ၀င်သွားအုံးမယ်´ 

ဖိုးဒင်က လူကောင်ကသာ ထွားနေတာ ကလေးစိတ်။ ဖိုးဒင်ကို ကျွန်တော် စိတ်ဝင်စားသည်။ မြို့ကကောင်လေးတွေလို ပျော့တိပျော့ညံ့မဟုတ်။ ညိုမှောင်း နေတဲ့အသားရောင်ရယ် ..ယောကျာ်းပီသတဲ့ ကိုယ်အနံ့ရယ်..။ ပွင့်လင်းမှုရယ် ဖြူစင်မှုရယ်..။ ကျွန်တော် ဒီရွာလေးကို အမှန်ပင်ချစ်မိသွားသည်။

````````````````````````````````````````````````````````````````

(03)

ဘုန်းကြီးကျောင်းမှ အပြန် အေးမြ အိမ်ဝင်ပြီး ထမင်းစားကြသည်။ အစပ်အဟပ် တည့်လှသော အေးမြလက်ရာက တကယ့်ကို ထမင်းမြိန်စေသည်။ ထမင်းစားပြီး ဖိုးဒင်နဲ့အတူ ပြန်လာသည်။ တလမ်းလုံးမည်းမှောင်လို့။ လက်နှိပ်ဓာတ်မီး ကျွန်တော်သယ်လာခဲ့တာမှန်သွားသည်။ ဒီရွာလေးက တကယ့်ကို အေးချမ်းသည်။ ညရောက်လာလို့လားမသိ...နေ့ဘက်လောက်တော့ မပူတော့တာအမှန်။ လေနုအေးတွေက တချက်တချက်တိုက်သေးသည်။

ဖိုးဒင် ကအပြန် ကျွန်တော့်ပုခုံးကို ဖက်ထားသည်။

' အစ်ကို့မှာ ရည်းစားရှိလား´

' ရှိတာပေါ့ကွ... ´

' တော်သေးတာပေ့ါ´ 

ဖိုးဒင်ဘာကိုပြောမှန်းကျွန်တော်သိလို့မမေးတော့ဘူး။ ဖိုးဒင်က

' အစ်ကို့ ရည်းစားက ...အေးမြလိုချောလား..´

' အင်း...ချောတယ်´

' ဟို... အစ်ကို.. .ကိုင်ဖူးလား...´ ဖိုးဒင်က မလွယ်ရေးချ မလွယ်။

' အင်း.. ကိုင်ဖူးတယ်. ..နို့တွေကိုကိုင်ဖူးတယ်...´ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားတ့  လက်တွေကိုဖြုတ်ချလိုက်သည်။ မာန်ပါလာပုံရသည်။

' ဘယ်လိုမျိုးလည်း ...ကိုင်ရတာ ဘယ်လိုနေလဲ´

' သိပ်မထူးခြားပါဘူးကွာ ...ဖင်တွေကို ကိုင်ရတာနဲ့သိပ်မကွာဘူး....´

' ဟုတ်လား... ငါ လည်း အေးမြ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ကြည့်ချင်လိုက်တာ...´

ဖိုးဒင်မကိုင်တတ်ဘဲကိုင်ရင်...သူတို့တွေကထအော်မှာ ...အရင်လေ့ကျင့်ပြီးမှ ကိုင်ရတယ်´  

ဖိုးဒင်တို့အိမ်နဲ့ အေးမြတို့အိမ်က အဝေးကြီးမဟုတ်ဘူး။ မန်းအခေါ်အဝေါ် ရှေ့တပြဆိုရောက်သည်။

' ငါ့ကို သင်ပေးပါလား´

' ဘယ်လိုသင်မှာလည်း ...အစ်ကိုက ...ရုပ်ရှင်ကြည့်ပြီး လိုက်လုပ်တာ ...ဒီရွာမှာ လျှပ်စစ်မီးတောင်မရှိဘူး´

' ဟုတ်သားပဲ...  စလင်းမှာတော့ ဗီဒီယိုရုံတွေရှိတယ်... ညဆို ဟို. ..အပြာကားဆိုတာတွေ ပြတယ်ပြောတာပဲ.. ငါတော့တခါမ မကြည့်ဖူးဘူး...´ ဖိုးဒင်က  သူ့ပေါင်ကြားထဲကို ကုတ်လိုက်သည်။

' အစ်ကိုကတော့ ကြည့်ဖူးတယ်´

' ဟေ... .ပြန်လာကြပြီလား ´

စကားကောင်းနေတာ ဘယ်တုန်းက ဖိုးဒင်တို့ အိမ်ကိုရောက်နေမှန်းမသိဘူး။ ဦးတုတ်ကြီးက ထန်းရည်ခွက်ကို တကြိုက်မော့ချလိုက်သည်။

' အဖေ ကတော့ အချိန်မှန်ပဲ အစ်ကိုရေ... ထမင်းစားပြီး သောက်နေကျ´

' မောင်ရင်... သောက်ပါအုံး´

' ကျွန်တော် မသောက်တတ်ဘူးဦး´ 

ထန်းရည်ရဲ့ ချဉ်စုပ်စုပ်အနံ့ ကစူးနေသည်။ ကျွန်တော်တို့သွားကတည်းက ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကရင် ထသွားသေးပုံမပေါ်။ ဒီလိုသာလုပ်နေရင် သက်ဆိုးမရှည်။ ဖိုးဒင်က အိမ်ထဲဝင်သွားသည်။

' သောက်ကြည့်ပါကွ... သောက်ကြည့်မှကောင်းမှန်းသိသွားမယ်´

' နေပါစေ... ဦး... ကျွန်တော် သောက်ဖူးပါတယ်.. မကြိုက်လို့ပါ´ ဦးတုတ်က ထမင်းကောစားရဲ့ လားတောင်မသိ။

' ဦး.. ကျွန်တော် အင်္ကျီသွားလဲလိုက်အုံးမယ်..´

' ဟေ့...အေး...´

အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ ဖိုးဒင်က နောက်ဖေးမှာ ရေချိုးနေပြီ။ အိမ်ထဲက ရေနံဆီမီးအိမ်လေးက တော်တော့်ကိုလင်းသား။ အိမ်နေရင်း အင်္ကျီနဲ့ပုဆိုးပါးပါးကို ထုတ်ဝတ်လိုက်ပြီး အနောက်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဆီမီးခွက်လေးရဲ့ အလင်းရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ ဖိုးဒင် ရေချိုးနေသည်။ ဖိုးဒင်နားကို ကျွန်တော်သွာလိုက်ပြီး

' ဖိုးဒင်... အစ်ကို အပေါ့သွားချင်တယ်´ 

သေချာကြည့်လိုက်တော့ ဖိုးဒင်ရဲ့ အသားအရေက ရေစိုစိုနဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ ပြောင်လက် နေသည်။ ခါးပေါ်မှာ ပုဆိုးမဟုတ်ပဲ ...ပုဆိုးကို ကန့်လန့် ဖြတ်ပိုင်းထားတဲ့ ပုဆိုးပိုင်းလေး ပဲဝတ်ထားသည်။ ကျွန်တော်တို့ရေလဲပုဆိုးဆိုတာက တထည်လုံးကို လုပ်ထားတာ။ ရေစိုနေတဲ့ပုဆိုးပိုင်းလေးအောက်မှာ ဖိုးဒင် ရဲ့ ညီငယ်လေးက အမြောင်းလိုက် ထနေသည်။ ခုနက ကျွန်တော်ပြောထားတဲ့စကားတွေကြောင့် တ၀က်တပြတ် ခေါင်းထောင်နေပုံရသည်။

' ဟိုဘက်နားမှာရှိတယ်...´ အိမ်နောက်ဖေး ကနေသိပ်မဝေပေမယ့် မှောင်မည်းနေတာပဲ။

' အေး...´

' နေအုံး...ငါလိုက်ပို့ပေးမယ်´

' ရတယ်... ဖိုးဒင် ကိုယ့်ဖာသာချိုး´

' ငါ့နောက်ကလိုက်ခဲ့...´ 

ဆီမီးခွက်လေးကို ကိုင်ပြီး ဖိုးဒင်ကအရှေ့ကလျှောက်သွားသည်။ မီးခွက်ရဲ့အလင်းရောင်ကြောင့် ဖိုးဒင်က ရောမခေတ်က ပန်းပုရုပ်ထုတွေလိုပဲ။ ကြွက်သားတွေ သိပ်မရှိပေမယ့် သူ့ဟာနဲ့သူတော့ ကြည့်လို့ ကောင်းသည်။ လျော့ရဲရဲ့ဖိုးဒင်ရဲ့ ရေလဲပိုင်းပုဆိုးအောက် က ဖင်ကြီးများကလည်း ဘယ်ညာရိမ်းနေသည်။

' ကဲ...ငါ.. အပြင်ကစောင့်နေမယ်´

' အင်း...´ 

ကျွန်တော် တံခါးမပိတ်ဘူး။ သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဖိုးဒင်က ကျွန်တော့် အောက်ပိုးကိုကြည့်နေသည်။

' ကျေးဇူးပဲ.. .ဖိုးဒင်လည်း ရေမြန်မြန်သွားချိုးတော့.. တော်ကြာ အအေးပတ်အုံးမယ်´

' ရပါတယ်... ငါတို့က အကျင့်ဖြစ်နေပြီ ..အစ်ကိုအရှေ့ကသွား ...ငါမီးပြပေးမယ်´

' အေး...´ 

အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ ဖိုးဒင်ရေချိုးတာကို မစောင့်တော့ဘဲ အိမ်ထဲက ဖျာကြမ်းလေးပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးဝကလေ တဖြူးဖြူးတိုက်နေသည်။ ဦးတုတ်ကြီးကတော့ အိမ်ထဲမ၀င်သေး။ မီးရောင်အောက်မှာ နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ၈နာရီတောင်ကျော်နေပြီ။

' အစ်ကို ပျင်းနေပြီလား´

' မပျင်းပါဘူး´ 

ဖိုးဒင်က ရေလဲပိုင်းအသစ်တစ်ထည်နဲ့ခါးမှာပတ်ထားသည်။ ရုပ်ရှင်ထဲတွေကလို မျက်နှာသုတ်ပုဝါဖြူဖြူကြီးကြီးနဲ့  တော့မဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ စက္ကူပုံးလေးထဲက လက်မောင်းကို ဖြတ်ထားတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကိုယူဝတ်လိုက်သည်။

' ရေချိုးပြီးမှနေလို့ကောင်းသွားတယ်´

' ညရောက်လာလို့ လားမသိဘူးကွ.... နည်းနည်းအေးလာတယ်´

' အဖေ အိပ်ပျော်နေပြီလားမသိဘူး´ 

ကျွန်တော်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ခြေထောက်ကိုဆင်းထားပြီး ထိုင်နေသည်ကို လရောင်အောက်တွင်မြင်ရသည်။ အခုမှ ကျွန်တော်လရောင်ဆိုတာကို ကောင်းကောင်းကြီးသတိထားမိသည်။

' သွားခေါ်လိုက်အုံး... တော်ကြာ လေတိုက်လို့အအေးမိနေအုံးမယ်´

' အဖေကဒီလိုပဲနေနေကျ... သွားခေါ်လိုက်ပါ့မယ်´

' အေး´ ဖိုးဒင်ထသွားတော့ ကျွန်တော်အနောက်ကနေလိုက်သွားလိုက်သည်။ ဦးတုတ်ရဲ့ ပုဆိုးကပုံစက ပြေလျော့နေသည်။

' အဖေ... အိမ်ထဲသွားအိပ်ရအောင်´

' ဟေ့... အေး...´ 

ဦးတုတ်က ရုတ်တရက်ထလိုက်တော့ ပုဆိုးက ကျွတ်ကျသွားသည်။ ဦးတုတ်က ပုဆိုးကို ကိုင်ထားပေမယ့် အနားစွန်း တစ်ဖက်ကိုသာကိုင်ထားသည်။ တစ်ဝက်တစ်ပျက် ကျွတ်ကျသွားသော ဦးတုတ်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲမှာ ဦးတုတ်ရဲ့ ပျော့နေတဲ့လီးကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မျော့မည်းကြီး တစ်ကောင်လို တိုတို တုတ်တုတ်နှင့်။ အရှေ့ကအရေပြားက ဒစ်ခေါင်းရဲ့ တစ်ဝက်ပေါ်ကို လိပ်တင်နေသည်။ ဦးတုတ်ပြောတဲ့အတိုင်း ပျော့နေသည့်အချိန်မှာတောင် လက်ညှိုးနဲ့လက်မထိရုံတုတ်သည်။ ကျွန်တော် တံတွေးတွေကို မျိုချပစ်ရသည်။

' အဖေ... ကတော့ဒီလိုပဲအစ်ကို...´ ကျွန်တော် တစ်ဖက်ကသွားပြီးဝိုင်းထူတော့

' အစ်ကို.. .ခွက်တွေပဲသိမ်းခဲ့ပေးပါ.. .ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်းနိုင်တယ်´

' အေး..အေး..´ 

စားသောက် ထားတဲ့ခွက်တွေကို သိမ်းလိုက်သည်။ အိမ်ထဲပြန်ရောက်တော့ ဦးတုတ်ကြီးက ခေါင်းရင်းမှာ ပက်လပ်လှန်ပြီး လှဲနေသည်။လက်တွေကလည်း ပေါင်ကြားထဲကို တဖျင်းဖျင်းနှင့်ကုတ်နေသည်။

' အစ်ကို... ကျွန်တော့်ကိုပေး..´

' အေး...´  

ဖိုးဒင်က ကျွန်တော့်လက်ထဲက ခွက်တွေကိုယူသွားပြီး နောက်ဖေးဝင်သွားသည်။ ဒီအိမ်မှာ အခန်းလိုဖွဲ့ထားတာမရှိပုံပေါက်တော ကျွန်တော် သူတို့သားအဖနှင့် ဖျာတစ်ချပ်ပေါ် မှာတူတူအိပ်ရဖွယ် ရှိသည်။

' အစ်ကို...အိပ်ချင်ပြီလား´

' မအိပ်ချင်သေးပါဘူး... အစ်ကိုအိမ်မှာဆို မိုးချုပ်မှအိပ်နေကျ´

' ဒါဆို... ကျွန်တော့်ကို သင်ပေးမယ်ဆို. .အခုသင်ပေးလေ´ 

ဖိုးဒင်က ကျွန်တော့်ဘေးနားမှာ လာထိုင်သည်။ ဘုန်းကြီးကျောင်း အပြန်တုန်းက ပြောထားတဲ့ နို့ကိုင်နည်းတွေ...မိန်းမကို လုပ်နည်းတွေကိုသင်ခိုင်းနေသည်။ လက်နဲ့တောင်မထိဖူးတဲ့  ကျွန်တော် ...အရင်ကကြည့်ဖူးတဲ့ခွေတွေထဲကအတိုင်းပြောပြလိုက်သည်။

' အေး...´

' အစ်ကို...နို့ကနေစပြော..´

' အေး... နို့တွေက ပျော့စိစိ. .နောက်ကိုယ်ငွေ့ ကြောင့်ပူနွေးနွေးလေး...´ မီးအိမ်ရဲ့ အလင်းရောင် အောက်မှာဖိုးဒင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက အရောင် တောက်လာသည်။

' အစ်ကို ဘယ်လိုကိုင်လဲ´

' သိချင်ရင်ဒီဘက်မှာလာထိုင်´

' ဘာလို့လဲ´ 

ဖိုးဒင်က အသံခပ်တိုးတိုးပဲပြောသည်။ သူ့အဖေနိုးလာမှာ ကြောက်ပုံရသည်။ အဖေက ထန်းရည်သောက်ပေမယ့် မိဘကိုတော့ ရိုသေပုံရသည်။ ပြောပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော့် ညာဖက်ခြမ်းမှာလာထိုင်သည်။

' ကဲ...ဒီမှာကြည့်...´ ကျွန်တော့်ရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး စူနေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးနှင့်လက်မညှပ်ကာ အသာလှိမ့်ပြလိုက်သည်။

' အဲ့ဒီလို အသာလှိမ့်လိုက် ..ပြီးရင် ဟောဒီလို လက်မနဲ့လက်ခလယ်က နို့သီးခေါင်းလေးကို ကိုင်ပြီး လက်ညှိုးလေးနဲ့အသာကလိပေး´ ဖိုးဒင်က မျက်တောင်မခတ်လဲကြည့်နေသည်။

' အေးမြက ကျွန်တော်သွားကိုင်ရင်ပေးကိုင်ပါ့မလား´

' ဒါက မင်းပေါ်မှာမူတည်တယ်...ဖိုးဒင် အကိုင်အတွယ်ကောင်းရင် ပေးကိုင်တာပေါ့.. .အမြဲတမ်းတောင် ကိုင်ခိုင်းနေအုံးမှာ´

' ဟုတ်လား.. .ဒါဆို.. ကျွန်တော်လုပ်ကြည့်မယ်..´ ဖိုးဒင်လက်တွေကကျွန်တော့် နို့သီးခေါင်းဆီကို လှမ်းလာသည်။

' ဟေ့..မင်းဟာ မင်းကိုင်ပေါ့´

' ဟာ... အစ်ကိုကလည်း ..အစ်ကို့ကိုအေးမြလို သဘောထားပြီး ကိုင်ကြည့်မယ်လေ´

' ပြီးရော... .ဖြည်းဖြည်းကိုင်.. .´ 

ဖိုးဒင်လက်တွေက ကြမ်းရှနေသည်။ ကျွန်တော်ပြောတဲ့ အတိုင်းဖြေးဖြေး ချင်းကိုင်သည်။ တချက် လက်ညှိုး နှင့်လက်မ ပွတ်ခြေလိုက်ရာ ကျွန်တော့် တကိုယ်လုံး ရှိအကြောတွေ ဓာတ်လိုက်သလို ကျင်တတ်သွားသည်။ ဦးတုတ်ကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့ ပက်လက်လှန် အိပ်ပေမယ့် ခေါင်းက ကျွန်တော်တို့ဘက်ကိုစောင်းနေသည်။ ဦးတုတ်မအိပ်သေးဘဲ ခိုးကြည့်နေရင်ဒုက္ခ။ လူကြီးဆိုတော့ ကျွန်တော်ဘာခြေလှမ်းကိုဘယ်လို လှမ်းမလဲဆိုတာသိနိုင်သည်။

' ဟေး... ယားတယ်ကွ ..တော်ပြီ..´

' ဟာ..အစ်ကိုကလည်း သေချာတောင်မကိုင်ရသေးဘူး´

' နောက်ထပ်သင်ပေးအုံးမယ်လေ....´

' ကောင်းပြီ...´ ဖိုးဒင်လက်တွေဖယ်လိုက်ပေမယ့် ကျွန်တော်ရင်တွေခုန်နေသည်။ ဖိုးဒင်ရဲ့ကိုယ်နံ့ဟာ ရေချိုးပြီးစမို့ သန့်ရှင်းလတ်ဆတ်နေသည်။

' ဒီတစ်ခါ... ပါးစပ်နဲ့လုပ်တဲ့နည်းပြမယ်...´

' ဘယ်လိုလုပ်ပြမှာလဲ´

' ဖိုးဒင်အင်္ကျီချွတ်လိုက်....´

' အော်...သိပြီ...´ 

ဖိုးဒင် အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ခပ်မြန်မြန်ချွတ်လိုက်သည်။ ဘယ်လောက်တောင် သင်ချင်နေမှန်းမသိ။

' အခုဟာက လျှာဖျားလေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို သုံးပြီး နို့တွေကိုစို့ပြမှာ ...သေချာကြည့်´ 

မီးအိမ်ရဲ့အလင်းရောင်က တခန်းလုံးကို ဖြန့်ကျက်ပြီးလင်းနေသည်။ ဖိုးဒင်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးမှာ အညိုရင့်ရောင်ဖြစ်သည်။ နို့ဘေးနားမှာ မွေးညင်းနုလေးတွေ ကျိုးတိုးကျဲတဲ ပေါက်နေသေးသည်။ ညာဖက်နို့လေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့လျှက်လိုက်သည်။

' အား... ယားတယ်.. အစ်ကို...´ ကျွန်တော်ခေါင်ကိုပြန်ထောင်လိုက်ပြီး

' တွေ့လား...ဖိုးဒင်လို ယောကျာ်းလေး တောင်ယားရင် အေးမြဆို နေနိုင်မှာ တောင်မဟုတ်ဘူး´

' ဟုတ်ပြီ...အစ်ကို...ငါ့ကို ဆက်လုပ်ပြ´ 

ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူ့နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆွဲကပ်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါ ဘယ်ဘက်နို့လေးကို  ဂေးလ် porn movie တွေထဲက ပါးစပ်နဲ့စုပ်သလို အသာအယာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ညာဘက်နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း ရေဒီယိုချိန်ညှိသလို လုပ်ပေးလိုက်သည်။ဖိုးဒင်က ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး သေချာကိုကြည့်နေပုံရသည်။ တချက်တချက် တရှီးရှီးနှင့်ဖီးဝင်နေသေးသည်။

' ကဲ...လုပ်တတ်ပြီလား´

' အင်း...စမ်းကြည့်အုံးမယ်´ 

ဖိုးဒင်ရဲ့ခေါင်းက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲ အတင်းတိုးဝင်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းကို လျှာဖျားနှင့် မထိတထိတို့သည်။ ပူနွေးစိုစွတ်ပြီး နူးညံ့နေသည်။ ဖိုးဒင်က ကွမ်းစားတတ်ပုံမပေါ်။ ဒါကြောင့်လျှာဖျားတွေက မကြမ်း။ ဖိုးဒင်အဖေ ဦးတုတ်ကြီးကျတော့ ကွမ်းတွေစားထားတာ သွားတွေအားလုံး ညိုညစ်ပြီးမဲနေသည်။ လျှာတွေဆိုဘယ်လောက် တောင်ကြမ်းရှလိုက်မှန်းမသိ။ ဖိုးဒင်က ခဏလောက်သာလျှာဖျားနဲ့ကလိပြီး

' ခေါင်းကြီး ငုံ့ရတာ ညောင်းတယ်... အစ်ကို.. အိပ်ချလိုက်ပါလား´ အတိုင်းထက် အလွန်လို့ပြောလိုက်ချင်သည်။

' အေး...´ ကျွန်တော် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်သည်။ ဖိုးဒင်က ဘေးနားကနေလှဲမအိပ်ဘဲ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်သည်။

' ဖိုးဒင်... ဘာလို့ကိုယ်ပေါ်တတ်တာလဲ ...ဘေးကနေလှဲပြီးလုပ်လေ´ ဖိုးဒင်ရဲ့ကိုယ်က အလေးကြီး။ ပျော့ပြီးနွေးတေးတေးဖြစ်နေတဲ့ ဖိုးဒင်ညီငယ်က ကျွန်တော့်ပေါင်ကြား ကိုလာ ထောက်ထားသည်။

' ဒါမှ... တကယ်တူမှာပေါ့... ခဏလေးပဲဟာ...´

' ပြီးရော... မြန်မြန်လုပ်... တော်ကြာ.. .ဦးတုတ်နိုးသွားအုံးမယ်´

' အဖေက... မိုးကြိုးပစ်တာတောင် မနိုးဘူး´ 

ပြောပြီးတာနဲ့ ခေါင်းငုံပြီး ကျွန်တော့်နို့တွေကို လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်တော့တာပဲ။ ပါးစပ်ထဲကို ငုံထားလိုက်။လျှာဖျားကလေးနဲ့ ကလိလိုက်။ ဘယ်ညာပြောင်းလိုက် အလုပ်ကိုရှုပ်နေသည်။ ဖိုးဒင်ရဲ့ထိုးထိုး ထောင်ထောင် ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့အသာထိုးဖွမိသည်။ ဖိုးဒင်ညီငယ်နဲ့ထိနေတဲ့ပေါင်ကို မသိမသာပွတ်ပေးလိုက်သည်။

' အစ်ကို.... ဘယ်လိုနေလဲ... ငါလုပ်တာကောင်းလား´

' အင်း... သွားနဲ့ခပ်ဖော့ဖော့ကိုက်ပေး.. .ပြီးမှ လျှာဖျားလေးနဲ့ နို့သီးခေါင်းပတ် လည်ဝှိက်ပြီးလျှက်ပေး´ ကျွန်တော်ပြောတဲ့ အတိုင်းဖိုးဒင်လုပ်သည်။

ဖိုးဒင်ရဲ့ လီးကြီးကလည်း တစတစ ကြီးလာပြီး ကျွန်တော့်ပေါင်ကို အချောင်းလိုက်ပွတ်နေသည်။

' ဖိုးဒင်... မဆင်းသေးဘူးလား.. .မင်းညီလေးတောင်နိုးနေပြီ´

' ဘာညီလေးလဲ...´ ကျွန်တော်ပြောတာကို ဖိုးဒင်နားမလည်ဘူး။

' မင်းရဲ့ လီးကိုပြောတာ. ..တောင်နေပြီ...´

' အော်... ဒါလား.. .အေးမြနို့ တွေဆိုပြီး စိတ်ကူးပြီး လုပ်လို့ ..ထလာတာ...´ 

ဖိုးဒင်ကိုယ်ပေါ် ကဆင်းသွားတော့ တော့်တော့်ကိုပေါ့သွားသည်။ ဖိုးဒင်က ကျွန်တော့်ဘေးနားမှာပဲ လှဲအိပ်နေသည်။ ညာဘက်က ဦးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို တဗျိဗျိနဲ့ကုတ်နေသည်။ ပွေးတွေဝဲတွေများရှိလားမသိ။

' အခုမှပဲပေါ့သွားတော့တယ်´

' အစ်ကို အိပ်တော့မလို့လား´ ဖိုးဒင်ရဲ့လက်တွေက သူ့ရဲ့လီးကြီးကိုကိုင်ထားသည်။

' မအိပ်သေးပါဘူး´

' ဒါဆိုဆက်သင်ပေးအုံးလေ´

' ဘာသင်ချင်သေးလို့လဲ´ ဖိုးဒင်က ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်လိုက်သည်။

' မသိဘူး.. .အစ်ကိုတတ် တာတွေအကုန်သင်ပေး...´

' အင်း...ဒါဆို နို့တွေကို ညစ်တဲ့ပုံစံလုပ်ပြမယ်... ဟိုဖက်လှည့်အိပ်´ 

ဒီတစ်ခါ ဘာလို့လဲဆိုတာကို ဖိုးဒင်မမေးတော့ဘူး။ ကျွန်တော့်ကိုကျောပေးပြီး အိပ်သည်။ ဖိုးဒင်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေက ထင်ထားသလိုပျော့အိမနေဘဲမာကျစ်နေသည်။ ဒူးအထက်သာရှိတဲ့ရေလဲပိုင်းလေးရဲ့ အောက်ကနေလက်ကိုလျိုသွင်းလိုက်သည်။

' ဟာ...အစ်ကို...အပြင်ကပဲကိုင်လေ..´

' အပြင်ကကိုင်ရင် မင်းဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ... ဖင်တွေကို နို့ဆိုပြီးသဘောထားပြီးလုပ်ပြမယ်..ဟောဒီလို...´ 

ဂျုံနယ်သလို ဖိုးဒင်ရဲ့ ဖင်နှစ်မွာကိုအားရပါးရနယ်လိုက်သည်။ ဖင်နှစ်မွာကြားက အကြောင်းလေးထဲလက်ခလယ်ကို ထိုးထည့်ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။

' ဟိုး....ရပြီ..အစ်ကို..ရပြီ..´ 

ဖိုးဒင်က ကျွန်တော့်ဘက်ကို ဗြုန်းဆို လှည့်လိုက်သည်။ ခါးမှာပတ်ထားတဲ့ ရေလဲပိုင်းလေးက ပြေလျော့သွားသည်။ မားမားမတ်မတ်ကြီးကို ထောင်နေတဲ့ ဖိုးဒင်ရဲ့လီးကြီးက ကျွန်တော့်ဘက်ကို ညွန်ပြနေသည်။ အင်္ဂလိပ်တွေ အတိုင်းနဲနဲနောနောကြီးမဟုတ်။ ဖိုးဒင်က ပုဆိုးစကို ကပျာကယာ ဆွဲပတ်လိုက်သည်။

' ဖိုးဒင် လီးကြီးကနည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး´

' ဟုတ်လို့လားဗျ...ငါက သေးနေတယ် တောင်ထင်တာ´ ဒီစံချိန်မှီလီးကြီးကို သေးတယ်လို့ထင်နေသေးသည်။

' ဘယ်ကသာ...အကြီးကြီးပဲ´

' အစ်ကိုက ကျွန်တော့်ထက်ကြီးမှာပဲ´

' ဖိုးဒင်ထက် သေးတယ်.. အများကြီးသေးတယ်´ 

ကျွန်တော့်ပစ္စည်းက ပုံမှန်ပါပဲ၊ ဖိုးဒင်ရဲ့လီးကြီးနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် သာမန်ဆိုတဲ့အရွယ်ဟာ သေးသွားမှာအမှန်ပဲဖြစ်သည်။

' ဟုတ်လို့လား... အစ်ကိုက ကျွန်တော့်ထက်အသက်ကြီးတယ်´

' အသက်ကြီးတိုင်း လီးကြီးရမယ် ဆိုရင်ကောင်းတာပေါ့ကွ. ..လူရဲ့မျိုးရိုးရယ်... ခန္ဓာကိုယ်အချိုး အစားရယ်နဲ့ဆိုင်တာ´

' အစ်ကို... ဟိုဖက်လှည့်အိပ်လေ... ကျွန်တော် စမ်းကြည့်ရအုံးမယ်´ ကျွန်တော်ကိုယ်ကို စောင်းပြီး အိပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖိုးဒင်က

 ' အစ်ကို... ပုဆိုးချွတ်ပေးလေ...´ ဒီကောင်လေးက ကျွန်တော်လုပ်တဲ့ အတိုင်းတပုံစံအတိုင်း လိုက်လုပ်နေသည်။

' အေး...´ 

ပုဆိုးကို မလှန်ပေးဘဲ အပေါ်ကနေ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဖိုးဒင်က မကိုင်သေးဘဲ ငြိမ်နေသည်။ ကျွန်တော် နောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဖိုးဒင်က ကျွန်တော့် ဖင်တွေကိုငေးနေသည်။

' ဟေး... ဘာငေးနေတာလဲ´

' အစ်ကို့ဖင်တွေက ဖြူဖွေးပြီးလုံးနေတာပဲ´ 

မြို့သားဆိုတော့ တောသားတွေ ထက်ယှဉ်လျှင် အသားဖြူတာ တော့အမှန်။ gym မှာကစားတုန်းက သင်တန်းနည်းပြရဲ့ အလေးမပြီး ထိုင်ထလုပ်ခိုင်း တဲ့အကျိုးတွေကြောင့် ဖင်တွေက လုံးနေခြင်းဖြစ်မည်။ ဖိုးဒင်က ကျွန်တော် သူ့ကိုကိုင်ပြတဲ့ အတိုင်း ညစ်ညစ်ပြီးကိုင်သည်။ ဦးတုတ်ကြီးကတော့ ပါးစပ်ကိုဖွင့်ပြီး ဟောက်တောင်နေပြီ။ ပုဆိုးက ကျွတ်ပြီးအောက်ကို လျောကျနေသည်။ ချက်အောက်က အမွေးမည်းကြီးတွေက ကောက်ကွေးနေသည်။

လမွေးအုံကြီး အောက်တွင် တပိုင်းတစ ဦးတုတ်ရဲ့လီးကြီးကိုတွေ့ရသည်။ ကျွန်တော်အာခေါင်တွေခြောက်ကပ်လာသည်။ ဖိုးဒင်က အခုထိကိုင်လို့ဝပုံမ၀သေး။

' ဖိုးဒင်... ရပြီလား´

' အင်း...ဒါပေမယ့်...အစ်ကို့ဖင်တွေကို အေးမြနို့တွေလို့ သဘောထားလို့မရဘူး ...ပျော့အိအိနဲ့ ...အေးမြဖင်ကြီး တွေကျနေတာပဲ. ..ကျွန်တော်တော့ အေးမြ ဖင်ကြီးတွေ ကိုပဲမြင်ယောင်နေတယ်´ 

ဖိုးဒင်က ကျွန်တော် ထင်ထားတာထက် စိတ်သန်ပုံရသည်။

' ဖိုးဒင်က အေးမြဖင်ကြီးနဲ့ တူတယ်ဆိုပြီး..ဘာလုပ်မလို့လဲ´            

' ဟာ...အစ်ကိုကလည်း...အေးမြဖင်နဲ့တူပဲတူတာ...ဘာလုပ်လို့ရမှာလဲ....ဟို...အဖုတ်မှမရှိတာ´

' အဖုတ်မရှိပေမယ့် အပေါက်ရှိတယ်လေ...´ 

ကျွန်တော်ဖိုးဒင်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ ခါးပေါ်က ပုဆိုးကိုလည်းဆွဲတင်လိုက်သည်။ ဖိုးဒင်က

' ဖင်ပေါက်ကို ပြောတာလား...´

' ဟုတ်တယ်လေ...´

' လုပ်လို့ရလို့လား...´

' ရတာပေါ့ကွ´

' ချီးပါလို့ ၀မ်းချုပ်ရင်တောင် ညစ်ရတာနာတာ ..အဲ့ဒါကြီးသွင်းရင် နာမှာပေါ့...´ ဖိုးဒင်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲက ညီငယ်က အစွမ်းကုန် ခေါင်းထောင်နေသည်။

' လုပ်တတ်ရင်မနာပါဘူး....´

' အစ်ကို့ဖင်ထဲထည့်ခံဖူးလို့လား´ 

ဖိုးဒင်က ဂေးလ် ဆိုတဲ့ဟာကိုတကယ်မသိတလား။ မသိချင် ယောင်ဆောင် နေတာလား။ သူ့ပုံစံကြည့်တာကတော့ တကယ့်ကို အဖြူသက်သက် လေးပါပဲ။

' ဆယ်တန်းတက်တုန်းက အဆောင်မှာ တခါလုပ်ဖူးတယ် ... တယောက်တလှည့်စီ´ 

ဖိုးဒင်ကို မလိမ်ဘဲ ကျွန်တော်အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ပြောမိသည်။

' ဟာ...ငါကတော့ လုပ်ပဲလုပ်မှာ ...အထဲတော့ မထည့်ခံချင်ပါဘူး´

`````````````````````````````````````````````````````````````

(04)

' ပထမပဲနာတာပါကွ... နောက်ဆိုမနာတော့ဘူး၊...´ 

' ဒါဆို... အစ်ကို...မိန်းမကိုကောလုပ်ဖူးလား´

' ဟို...ပိုက်ဆံပေးပြီးလုပ်ရတဲ့ ပြည့်တန်ဆာတွေကိုတော့လုပ်ဖူးတယ် ´ 

ဖိုးဒင်လက်တွေက သူ့ညီငယ်ကိုကိုင်ထားသည်။ ရေနံဆီမီးအိမ်ရဲ့ မီးရောင်က အနည်းငယ်ဖျော့တော့သွားသည်။

' ဒါဆို... အစ်ကိုပြောတဲ့ ယောကျာ်း ဖင်ပေါက်လုပ်တာနဲ့ မိန်းမ အဖုတ်လုပ်တာ တူတူပဲလား´

' အင်း...တူတာတော့တူတယ်...ဒါပေမယ့်...ယောကျာ်းဖင်ပေါက်လုပ်တာ ပိုကောင်းတယ်...´

' ဘယ်လိုပိုကောင်းတာလဲ...´

' ပိုကျပ်တယ်... ပြည့်တန်ဆာတွေက ယောက်ျားပေါင်းစုံနဲ့လုပ်ရတာဆိုတော့ ချောင်တယ်..´ 

ဖိုးဒင်က ကျွန်တော့်နားကပ်လာသည်။

' အစ်ကို...ငါ ...စမ်းကြည့်လို့ရမလား´

' ဘာကိုစမ်းမှာလည်း..´

' လောလောဆယ်...အစ်ကို့...ထဲကိုထည့်ကြည့်လို့ရလား...ငါ..အရမ်းလုပ်ချင်တာပဲ´

' ဟာ...အေးမြကိုရအောင်လုပ်စမ်းပါ´ 

ကျွန်တော်မူတာတော့မဟုတ်ဘူး။ ဖိုးဒင်ရဲ့လီးကြီးကိုမြင်ပြီးကတည်းက လန့်နေသည်။ နောက်ပြီး...ဒီကောင်လေးကယုံလို့ရပါ့မလား။ တော်ကြာ တရွာလုံးသိသွားမှဖြင့် နာမည်ကျော်နေအုံးမည်။ ပထမဆုံးနေ့မှာ မြို့ကလာတဲ့ ဆရာ (ဆရာလေး)က ဖင်ခံသည် လို့ဆိုရင် မလွယ်။

' အေးမြကိုမရခင် အရင်စမ်းလုပ်ကြည့်မလို့... အစ်ကိုကလုပ်ဖူးတာပဲ...တခါတည်းပါ´

' ဒါဆိုလည်း...နောက်မှစမ်းတော့...အစ်ကို အိပ်ချင်နေပြီ´ ရေနံဆီမီးအိမ်လေးက ရေနံဆီကုန်သွားလို့ မီးငြိမ်းသွားသည်။ တံခါးက ၀င်လာတဲ့ လရောင်ပြပြကလွဲရင် တအိမ်လုံးမှောင်အတိမည်းနေသည်။ ည ရဲ့ လေချိုအေးလေးတွေက ကသောကမြောတိုက်နေသည်။ ကျွန်တော်က

' ဟော... မီးလည်းမရှိတော့ဘူး...ဖိုးဒင်လည်းအိပ်တော့...´

' နောက်နေ့တကယ်ပေးစမ်းရမှာ...´

' အေးပါကွာ...အိပ်တော့´

' ငါ မအိပ်သေးဘူး...လီးကတောင်နေတာကိုပြန်ကျအောင်လုပ်လိုက်အုံးမယ်´ 

ဖိုးဒင်ရဲ့က ပုဆိုးပိုင်းကို အကုန်ဖြေချလိုက်ပုံရသည်။ တယောက်နဲ့ တယောက်မမြင်ရပေမယ့် လှုပ်ရှားမှုကိုတော့ သိသည်။   

' အစ်ကိုကော လီးမတောင်ဘူးလား´ 

ဒီကောင်လေးရဲ့ လိင်စိတ်ထန်ချက်ကတော့ ကျွန်တော်တောင်အရှုံးပေးရသည်။ အခုမှတွေ့ဖူတဲ့လူကို ငယ်ပေါင်းပမာပြောရဲဆိုရဲသည်။

' အဲ...အခုမတောင်တော့ဘူး...´

' ငါဟာကြီးကတော့ မာတောင့်နေတာပဲ...လရည်ထွက်ပြီးတောင် ကျချင်မှကျတာ´ 

ငယ်ရွယ်ပြီးသွေးစူတတ်တဲ့အရွယ်ပေမယ့် ကျွန်တော် သူ့အသက်လောက်ကအဲ့ဒီလောက်မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ တခေါက်ပြီးရင် ကျသွားတာပဲ။

' ဟုတ်လား´

' ဟုတ်တယ်...အစ်ကို ကိုင်ကြည့်မလား´

' အေး...´ 

နဂိုကတည်းက ကိုင်ကြည့်ချင်နေတဲ့လူကို ကိုင်ကြည့်မလားဆိုတော့...တခါတည်းလက်က ဖိုးဒင်ဗိုက်သားပေါ်ကနေ ပေါင်ကြားထဲကိုရောက်သွားတော့သည်။ အသားချောင်းပူပူနွေးနွေးကို ကိုင်လိုက်ရသလိုပါပဲ။ တကယ်တမ်းကိုင်ကြည့်တော့ ကျွန်တော့်အထင် ၆ လက်မခွဲလောက်ပဲရှိမယ်ထင်တာပဲ။ တုတ်တာတော့ အဖေတူသားမို့တုတ်တယ်။

' မာတယ်မလား´

' အေး...မာတောင်နေတာပဲ...´ 

ကျွန်တော့်လက်တွေကိုပြန်မလွတ်ပေးတော့ဘူး။ ကျွန်တော့်လက်တွေက အပေါ်တက်အောက်ဆင်းနဲ့။ ပူနွေးနေတဲ့ ဖိုးဒင်ရဲ့ လီးကြီးကြောင့် ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံး အားတွေမရှိတော့သလိုပဲ။ အကြောတွေထဲကတုန်ယင်လာသလိုမျိုး။ အာခေါင်တွေလည်းခြောက်ကပ်လာသည်။

' အား....အစ်ကို...ကောင်းတယ်...အခုလိုမျိုး ကျွန်တော့်ကို ဘယ်သူမှမလုပ်ပေးဖူးဘူး....အား...မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးပါလား..´ 

ကျွန်တော့်လက်တွေက ဒီ့ထက်စည်းချက်ညီညီ မြန်နှုန်းကိုမြင့်လိုက်သည်။ အိပ်လျက်နဲကလုပ်တာမို့ လက်ကပြောင်းပြန်ကြီး။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော် ထထိုင်လိုက်ပြီး ဖိုးဒင်ရဲ့ လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေမိသည်။

' ကောင်းလား..ဖိုးဒင်´

' အင်း...ကိုယ်တိုင်လုပ်တာထက်ပိုကောင်းတယ်...´ 

ဖိုးဒင်၏ လီးကြီးရဲ့ အကြောတွေက တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ခုန်နေသည်။ ပူနွေးနေသော လီးကြီးကြောင့် ကျွန်တော့်ညီငယ်မှာလည်းခေါင်းထောင်လာသည်။

' အား...ထွက်တော့မယ်...မရပ်လိုက်နဲ့...အား......အား..............´ 

ပူနွေးနေသော သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်များပန်းထွက်လာသည်။ ကျွန်တော့်လက်တွေကိုမရပ်သေးဘဲဆက်ထုပေးနေလိုက်သည်။ သုတ်ရည်နဲ့ ဒစ်ထိပ်က အရေပြားနဲ့ပွတ်တိုက်သံကြောင့် ပလွတ်ပလွတ်နှင့်အသံများထွက်လာသည်။ ဖိုးဒင် ငပဲကြီးကလည်း သုတ်ရည်တွေထွက်ပြီးတောင် မာနေသေးသည်။

' အိုး...ထွက်သွားတာမနည်းဘူး...´

' ကောင်းလိုက်တာအစ်ကိုရာ...နက်ဖြန်ဒီ့ထက်ကောင်းအောင်လုပ်ပေးဗျာ´ 

ကျွန်တော့်ညာဖက်လက်တခုလုံး ဖိုးဒင်သုတ်ရည်တွေနဲ့ စေးကပ်နေသည်။

' မီးခွက်ထွန်းလို့ရလား..အစ်ကိုလက်သွားဆေးလိုက်အုံးမယ်´

' ရော့...ငါ့ပုဆိုးနဲ့ပဲသုတ်လိုက်တော့..´ 

ဖိုးဒင်က ထထိုင်လိုက်ပြီးသူ့ရဲ့ပုဆိုးကိုပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း မထူးတော့တာမို့ ပုဆိုးနဲ့သုတ်ပစ်လိုက်ရသည်။

' ကဲ...အိပ်တော့...´ 

ကျွန်တော် ဦးတုတ်ကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ လရောင်အောက်တွင် ဦးတုတ်ရဲ့ လီးကြီးမှာ ဒီတစ်ခါ ပုဆိုးနဲ့လွတ်ရာကျွတ်ရာရောက်နေသည်။ ဖိုးဒင်ဘက်ကိုကျောပေးပြီး ကျွန်တော် လှဲချလိုက်သည်။ ဖိုးဒင်က ထသွားပြီး ပုဆိုးအသစ်သွားထုတ်ဝတ်ပုံရသည်။ လရောက်ပြပြဖြင့် မြင်ရသော ဦးတုတ်ရဲ့လီးကြီးမှာ မျော့မည်းမည်းကြီးလို တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်နှင့်။ ဒစ်ဖျားပေါ်မှာ အနည်းငယ်လိပ်တင်နေသော ထူထူထဲထဲအရည်ပြားကြီးကလည်း ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်။ 

ဟူး....

ကျွန်တော် ဒီသားအဖနဲ့ ၃လတာအချိန်ကိုဘယ်လိုဖြတ်ကျော်ရပါလိမ့်။

' အစ်ကို အိပ်ပြီလား´

' အေး...အိပ်ချင်လာပြီ´

' အစ်ကို...ငါ့ကို လုပ်ပေးတာကို အဖေ့ကို မပြောပြရဘူးနော်...ကတိပေးတယ်မလား´ 

ဖိုးဒင် က ကျွန်တော့်နား နားကို ကပ်ပြီးပြောသည်။

' အေးပါကွ...အိပ်တော့..´

' အင်း...´ 

ဖိုးဒင် က ကျွန်တော့်နဲ့ကျောချင်းကပ်အိပ်ပုံရသည်။ ဖိုးဒင်ရဲ့ ဖင်က ကျွန်တော့်ဖင်ကိုလာထိသည်။ ဦးတုတ်ရဲ့ ဆွဲဆောင်အားကောင်းသော လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်သည်။ အခုမှ ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားထဲက ငပဲ က အစွမ်းကုန်ခေါင်းထောင်နေသည်။ ငပဲကို ပေါင်ကြားထဲကို ထည့်ရင်း မျက်လုံးကို အတင်းမှိတ်ကာ ဖိုးဒင်တို့ နေတဲ့ရွာမှာ ပထမဦးဆုံးညကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရသည်။

`````````````````````````````````````````````````````````

(05)

ရွာဦးကျောင်းမှာ မနက်ပိုင်း စာသွားသင်ပေးရသည်။ အေးမြ လာတက်သည်။ ဖိုးဒင်တို့အရွယ်ကောင်လေး သုံး လေးယောက်လောက်လာတတ်သည်။

ဖိုးဒင်က တော့ မနက်စောစောကတည်းက နံနက်စာစားပြီး ယာထဲကို ဦးတုတ်ကြီးနဲ့အတူသွားသည်။ ဖိုးဒင်တို့ သားအဖပိုင်တဲ့လယ်ကွက်လေးမှာ ပဲစိုက်သည်။

အင်္ဂလိပ်စာကို လာတတ်တဲ့ ရွာသူရွာသားတွေက တော်တော့်ကို စိတ်ဝင်စားကြသည်။ အဲ့ဒီ့အထဲတွင် အေးမြ က စိတ်ဝင်စားဆုံး။ နေ့လည်စာကိုတော့ အေးမြက ခေါ်လို့အေးမြအိမ်ကိုလိုက်သွားရသည်။ အေးမြ အဖေ ဦးညိုကြီးက အင်္ကျီဗလာနှင့် အိမ်ရှေ့က ကွပ်ပျစ်တွင်ထိုင်နေသည်။ သစ်ပင်အရိပ်က ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်ကို ကျနေတော့ ထိုင်လိုက်လျှင် သိသိသာသာ အေးနေသည်။

' အဖေ....ဆရာလေးပါလာတယ်...´ 

အေးမြက ဦးညိုကြီးကိုပြောပြီးတာနဲ့ အိမ်ပေါ်ကိုတန်းတက်သွားသည်။

' ဆရာလေး...လာ...အကြမ်းသောက်အုံး...´

' ဟုတ်ကဲ့...´ ရေနွေးပန်းကန်ထဲကို ထည့်ပေးပြီး ကျွန်တော့်ကို လှမ်းပေးသည်။

' ဖိုးဒင်တို့အိမ်မှာ အိပ်တာ အဆင်ပြေလား... မပြေရင် ဦးတို့အိမ်မှာလာအိပ်...´

' ဟုတ်ကဲ့...အဆင်ပြေပါတယ်...´ 

ဦးညိုကြီးလက်ဖျံက အကြောတွေက အဖြိုင်းဖြိုင်းထနေသည်။ ခြေထောက်ကို ခွေထိုင်ထားကာ ခြေသလုံးမှာလည်းဘာအရုပ်မှန်းမသိအောင် ဆေးမှင်ကြောင်ထိုးထားသည်။ နဂါးကိုယ်ထည်လိုလို..၊ ငါးအကြေးခွံတွေလိုလိုနဲ့...ကျွန်တော်ငေးနေမိသည်။

' ဆရာလေးက ဘာတွေငေးနေတာလဲ´

' ဟို...ဦးညိုရဲ့ ခြေသလုံးက ဆေးမှင်ကြောင်အရုပ်က ဘာအရုပ်လဲ...´

' အော်...ဒါလား...ခြေသလုံးက နဂါးအမြီး...ခေါင်းက ပေါင်ရင်းမှာ...´

' ဒါဆို...အရုပ်ကအကြီးကြီးပဲ...ဦးညိုကြီးထိုးတုန်းက မနာဘူးလား´

' သိပ်မနာပါဘူးကွ...ဒီဘက်ပေါင်မှာလည်း သိမ်းငှက်ရှိသေးတယ်...ဆရာလေး ကြည့်မလား´ 

ဆေးမှင်ကြောင်အရုပ်က မလှတာတော့သေချာသည်။ဆေးမှင်ကြောင်အရုပ်ထက် ဦးညိုကြီးရဲ့ ပေါင်တွင်းသားတွေကိုကြည့်ချင်နေသည်။

' ဟုတ်...ကျွန်တော်ကြည့်ချင်တယ်...´

' ပေါင်ရင်းအထိဆိုတော့...အိမ်ထဲသွားရအောင်...အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ပုဆိုးလှန်ပြလို့မကောင်းဘူး´

' ဟုတ်ကဲ့..´ 

ဦးညိုကြီးက အိမ်ထဲကို ဦးဆောင်ပြီးတက်သွားသည်။ လှေခါးပေါ်တက်သွားတဲ့ ဦးညိုရဲ့ တင်ပါးများမှာ ကျစ်လစ်နေသည်။ အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ အေးမြက အိမ်နောက်ဖေးမှာ ဟင်းနောက်တမျိုးထပ်ချက်နေပုံရသည်။

' ဦးညို...ကြီးဒေါ်ကော...´

' အမေကြီးက အိပ်နေတယ်...´

' အော်..´

' ကဲ...လာ...´ 

ဦးညိုက ထံရံကာလေးထဲဝင်သွားလို့ အနောက်ကနေကျွန်တော်လိုက်ဝင်သွားသည်။ အိမ်နောက်ထံရံကာ က တိုက်ခန်းတွေအခန်းဖွဲ့သလိုဖွဲ့ထားသည်။ သည် ထရံကာလေးမှာ ဦးညိုကြီးအိပ်ပုံရသည်။ ကျွန်တော်က မစပ်စုချင်ပေမယ့် စကားအဖြစ်မေးလိုက်မိသည်။

' ဦးညိုက ဒီမှာအိပ်တာလား´

' အေး...လာထိုင်...´

' ကြီးဒေါ်နဲ့ တူတူမအိပ်ဖူးလား´ ဦးညိုက ထိုင်ဖို့ဖျာကို ခင်းပေးသည်။

' အေးမြ အမေ နေမကောင်းတည်းက ဆိုပါတော့ကွာ၊ ရွာက ဗေဒင်ဆရာက ခွဲအိပ်ရမယ်ပြောတာနဲ့..ဦးတို့လည်းအခုလိုခွဲအိပ်နေတာ´ 

ဗေဒင်တွေယုံ မနေပါနဲ့ဗျာလို့ ကျွန်တော်ပြောချင်ပေမယ့် မပြောဖြစ်တော့ဘူး။

' ကြီးဒေါ်..နေမကောင်းတာတော်တော်ကြာပြီလား...´

' အေး...ကြာလှရောပေါ့...´

ဦးညိုက မိန်းမနဲ့ဝေးနေတာကြာပြီပဲ။ ဦးညိုရဲ့ မျက်ဝန်းတွေက သူ့အသက်အရွယ်ထက်စာရင် တောက်ပလွန်းသည်။ ကျွန်တော်ဘာကိုမှမမေးတော့ဘဲနေလိုက်မှ ဦးညိုက

' ဆရာလေးကြည့်ချင်တာ ဒီမှာ...နေအုံး...သေချာမြင်ရအောင်...ဦး ပုဆိုးချွတ်ပြမယ်...´

' ဟာ...ရပါတယ်...ဒီတိုင်းလှန်ပြီးကြည့်လို့ရပါတယ်..´

 ' မရှက်ပါနဲ့...ဦးတို့ရွာက ယောကျာ်းတွေက ဆရာလေးတို့ မြို့သားတွေလို အရှက်အကြောက်မကြီးပါဘူး...အားလုံးတူတူရှိတာပဲ..ဘာရှက်စရာ ရှိတုန်း´ 

ဦးညိုပြောတော့လည်း ဟုတ်နေသေးသည်။ ကျွန်တော်တို့တွေမှာ ဒီပစ္စည်းက လူတိုင်းမှာရှိနေပေမယ့်...တခြားသူရဲ့ပစ္စည်းကိုမှကြည့်ချင်နေကြသည်။

ဦးညိုကပြောရင်းဆိုရင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီးပုဆိုး ကပုံစကို ဖြေချလိုက်သည်။ ပထမဆုံး ကျွန်တော်ကြည့်မိတာက ဦးညိုပေါင်ကြားထဲက ဦးညိုရဲ့လီးကြီးပင်။

ဖိုးဒင်အဖေ ဦးတုတ်လောက်မတုတ်ပေမယ့် သာမန်အနေအထားနှင့်ပင် ၃ လက်မခွဲလောက်ရှိသည်။ ညိုမှောင်းနေတဲ့အရည်ပြားအောက်မှာ နီညိုရောင် ဒစ်ကြီးကလည်း ခေါင်းပြူထွက်နေသည်။ ဦးညိုကြီးရဲ့ ဆေးမှင်ကြောင်တွေက ကျွန်တော်တွေ့ဖူးတဲ့လက်ရာတွေလောက်မကောင်းပေမယ့် နဂါးရုပ်က ရုပ်လုံးပေါ်သည်။ အသားညိုညိုပေါ်ထွင်ထိုးထားသောကြောင့် သိပ်မထင်ရှား။

' အကြီးကြီးပဲ...´ ကျွန်တော်က ဦးညိုရဲ့လီးကြီးကို ကြည့်ပြောလိုက်ပေမယ့် ဦးညိုက ...

' ဒါတောင် အဲ့တုန်းက ခြေထောက်တစ်ချောင်းလုံးထိုးချင်တာ...ပိုက်ဆံမလောက်တော့လို့´ 

ရွာတွေမှာက ဆေးမှင်စုတ်ထိုးဆိုလျှင်ပွဲဈေးတွေမှာထိုးလို့ရသည်မဟုတ်လား။

' ရပြီ ဦး...ကျေးဇူးပဲ´

' ရပါတယ်ကွ...ဦးက လူတိုင်းကိုပြချင်နေတာ...´ 

ဦးညို လီးကြီးက ထ လာရင်မလွယ်။ ဘယ်ဖက်ပေါင်ပေါ်က သိမ်းငှက်ရုပ်ကြီးရဲ့မျက်လုံးတွေက စူးစူးရှရှ။ ဦးကြီးက ပုဆိုးပြန်မ၀တ်သေးဘဲ သူ့အရုပ်တွေကို ပွတ်နေသည်။ လက်ရဲ့ပွတ်သပ်မှုကြောင့် လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းခေါင်းထောင်လာသည်။ ဒါကိုသိလို့လား မသိ။ ဦးညိုက ပုဆိုးကို ကောက်ယူဝတ်လိုက်သည်။

' ဦးညိုက သတ္တိရှိတယ်...ကျွန်တော်ဆို မထိုးရဲဘူးဗျ...အသားနာမှာကြောက်တယ်...´ 

ဦးညိုက ပုဆိုးကို ခပ်တိုတိုပြင်ဝတ်ပေမယ့် ပုဆိုးပါးပါးကို အောက်က ထိုးထွက်နေတဲ့လီးကြီးက အမြောင်းလိုက်မြင်ရသည်။

' ပထမတော့ နာတာပေါ့...ယောက်ျားပဲ...ခံနိုင်ရည်ရှိရမှာပေါ့....´ 

ဦးညိုပြောတဲ့ ယောကျာ်းတွေရဲ့ ခံနိုင်ရည်ဆိုတာ...ဟား...ရီရသည်။ ကျွန်တော့်အတွေးတွေက ဒီဘူတာကိုပဲဆိုက်နေတော့သည်။

' ဟုတ်ကဲ့...´ 

ထိုင်ပြီးစကားပြောနေတုန်း အေးမြ က နောက်ဖေးကနေလှမ်းခေါ်သည်။ ကျွန်တော် တို့နှင့်အတူ ကြီးဒေါ်ရော အေးမြပါ ထမင်းတခါတည်းဝင်စားသည်။ အေးမြ ချက်ထားတဲ့ ငါးပတ်မြွေအစပ်မှာ အရမ်းကို စားကောင်းသည်။ ငါးပိရည်နဲ့ ရွာဓလေ့ရဲ့တို့စရာအစုံကလည်း ထမင်းမြိန်စေသည်။ ဦးညိုကြီးက ကျွန်တော့်ကို ထမင်းအလကားခေါ်ကျွေးထားသည်။ မြို့တွေ့မှာဆိုရင် ဒီလိုလူမျိုးက ရှိမည်တောင်မထင်။

' အေးမြ ချက်တာအရမ်းစားကောင်းတယ်...´ 

ခရမ်းကျွတ်သီးကို တို့စရာပန်းကန်ထဲလက်နှိုက်နေသော အေးမြ လက်တွန့်သွားသည်။ သူမ လက်ရာကို ကောင်းကြောင်း ဘယ်သူမှမပြောကြဘူးလားတော့မသိ။

' ဒါ...အမေ နေကောင်းတုန်းက သင်ပေးထားတာပါ...အမေချက်တာ ဒီ့ထက်တောင်ကောင်းသေးတာ...´ ကြီးဒေါ်က ဟင်းခါးကို ခပ်သောက်လိုက်သည်။

စကားပြောဖို့လည်ချောင်းရှင်းပုံပေါ်သည်။

' အမေ နေကောင်းရင် သားကို အမေကိုယ်တိုင်ချက်ကျွေးချင်ပါတယ်... အမေက အခုလို အိပ်ရာထဲမှာလည်းအကြာကြီးမနေချင်ဘူးလေ..´ 

ဦးညိုကြီးရဲ့ထမင်းပန်းကန်ထဲမှာ ဘာမှကိုမရှိတော့။ ပြောင်စလင်းခပ်နေပြီ။

' ဒေါ်ဒေါ် နေကောင်းသွားမှာပါ...ဒါမှ ကျွန်တော်လည်းဒေါ်ဒေါ်လက်ရာကို စားရတာပေါ့...´

' ဆရာလေးက...ငါ့မိန်းမကို သွားမြှောက်နေပြန်ပြီ... နဂိုကမှ အမြှောက်ကြိုက်တာ...´ 

ကျွန်တော်က ထမင်းကို ကုန်အောင် မြန်မြန်စားလိုက်သည်။ဧည့်သည်က ထမင်းကို နောက်ဆုံးမှကုန်ရင်မကောင်း။

' မမြှောက်ပါဘူးဗျာ... အေးမြ တောင် ဒီလောက်ဟင်းချက်ကောင်းနေရင်...ဒေါ်ဒေါ် ချက်တာဆိုပိုကောင်းမှာပေ့ါ..´ ကြီးဒေါ်က ဦးညိုကို တံဒေါင်နဲ့တွတ်လိုက်ပြီး..

' တွေ့လား...ဆရာလေးက အမှန်ကို သိတယ်...´

' ဟား...ဟား....´ 

ဦးညိုက သွားတွေပေါ်အောင်ရီလိုက်သည်။ ညိုမှောင်းတဲ့အသားအရောင်အောက်မှာ သွားတွေက ဖြူဖွေးနေသည်။ ဦးတုတ်ကြီးနဲ့တော့တခြားစီ။

' သား...ဟိုမှာ ထန်းလျက်နဲ့ အကြမ်းသွားသောက်ချည်...´

' ဟုတ်ကဲ့..ဒေါ်ဒေါ်...အော်...ဒါနဲ့..အေးမြ...မနက်ကသင်တဲ့စာတွေနားမလည်ရင် မေးလို့ရတယ်...အစ်ကိုက တစ်နေ့လည်လုံးအားနေတာ´ အေးမြက ထမင်းပန်းကန်တွေကို သိမ်းဆည်းရင်း ကျွန်တော့်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

' ဟုတ်ကဲ့...´

' လာ...ဆရာလေး...ထန်းလျက်လာစား...ဒီရွာရဲ့ အကောင်းဆုံးထွက်ကုန်ပေါ့..´

' ဒီရွာက ထန်းတောပေါတယ်...´ 

ဦးညိုက ထန်းလျက်ခဲလေးကိုမြုံရင်း အကြမ်းပန်းကန်လုံးကို ကိုင်ထားသည်။ ကြီးဒေါ်က အေးမြ နဲ့အတူနောက်ဖေးဝင်သွားသည်။ ဦးညို ဘာတွေစဉ်းစားနေလဲမသိ။ ရွာအခေါ် ကွမ်းတညက်ခန့်ကြာပြီးနောက်...

' ဦးညို..ကျွန်တော် ပြန်လိုက်ပါအုံးမယ်...´

' ဟေ...ပြန်တော့မလို့လားကွ...ညနေစောင်းမှပြန်ပါလား...ဒီမှာပဲအေးအေးဆေးဆေးနေပေ့ါ..အိမ်မှာလည်း ဆရာလေးတယောက်တည်းပဲ...´

အမှန်တော့ ကျွန်တော် ခဏတဖြုတ်ကျောခင်းချင်သည်။

' ရပါတယ်... ဦး...အိမ်ပြန်ပြီးလုပ်စရာရှိတာလုပ်မလို့ပါ...´

' အေး...ဦးလိုက်ပို့ပေးမယ်...ဆရာလေးပြန်တတ်လို့လား´

' ပြန်တတ်ပါတယ်... ကျွန်တော် မှတ်မိပါတယ်....´

' အေးကွယ်...ညလည်းထမင်းလာစားချည်...´

' မစားတော့ပါဘူးဦး...ဖိုးဒင်ည ထမင်းချက်မယ်လို့ပြောတယ်...ဦးတို့ဆီမှာ မနက်ပိုင်းပဲစားပါတော့မယ်...´ 

မနက်ကောညပါ အလကားစားရမှာတော့ ကျွန်တော်မစားချင်။ ဖိုးဒင်က ဟင်းချက်ကောင်းချင်မှကောင်းမည်။

' ဆရာလေး သဘောပါပဲ...ဦးတို့အိမ်မှာက ထမင်းဟင်းအမြဲပိုပါတယ်...ဆရာလေးလာစားချင်တဲ့အချိန်စားပါ...´

' ဟုတ်ကဲ့ဦး...ကျွန်တော်ပြန်လိုက်ပါအုံးမယ်...´

' အေး....´ 

ဦးညိုက ရေနွေးကို တငုံငုံလိုက်ပြီး ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်ကပဲ အေးမြနဲ့ ကြီးဒေါ်ကို အော်ပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

ဦးညိုကြီး ဘာတွေများဒီလောက်တောင် စဉ်းစားနေပါလိမ့်။ သူ့ခမျာလည်း မိန်းမကနေထိုင်မကောင်း။ အရွယ်ကရှိတုန်းပဲဆိုတော့...။ ကျွန်တော်က ရဲတွေလိုဦးညိုကြီးကိုပြောလိုက်ချင်ပါသည်။ ကူညီပါရစေ..ကူညီပါရစေဗျ။ 

(စာရေးသူ နည်းနည်းပေါနေပါသည်..ငှဲ..ငှဲ..ငှဲ...)

`````````````````````````````````

အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>>>