မယားတောသူ အပိုင်း ( ၅ )

မယားတောသူ အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - Dr.Oo (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

အခန်း (၄၂) သင်းသင်းနွေး

အဲဒီညမှာပဲ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမ ကို အသေဆွဲပါတော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ သူ့ညီတော်မောင် က မိုးမ ကို သားအနေနဲ့ရိုးပလေး လုပ်ပြီး လိုးနေတာရယ်၊ မိုးမ ကရော ဘယ်လို တုန့်ပြန်တယ် ဆိုတာရယ် အဲဒါတွေ က သူ့အတွက် အရမ်းကို စိတ်တက်ကြွ ပြီး တင်းလာလို့ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ မိုးမ ပြီးတာ မပြီးတာတောင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ၊ မိုးမ ကို သူ့စိတ်ကြိုက် တက်လိုးပြီး သူ့ဘာသာ ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိတ်ကို ရယူလိုက်ပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ပြီးသွားတော့ မိုးမ ကပင် သူ့ကို နောက်ပြီး သတိပေးလာပါသည်။

“ ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလည်း ကိုကို။ ရိုးပလေးတောင် ကစားဖို့ စိတ်မကူးတော့ဘူးလား၊ ချစ်လေးကို တောင် ပြီးအောင် မစောင့်တော့ဘူးလား။ ကိုကို က ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ကျေနပ်မှုရအောင် ပြီးသွားတာ ဟိုးနှစ်တုန်းကလိုပဲ၊ အဲဒီအချိန်တုန်းက ပြီးတယ်ဆိုတာ ချစ်လေး ဘာမှန်းတောင် မသိခဲ့ဘူး ဆိုတာ မှတ်မိသေးလား ခိခိ”

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်လိုက်ရင်း၊

“ အော် ခုတော့ ချစ်လေးက အတွေ့အကြုံ များနေပြီပေါ့လေ၊ ဟုတ်လား”

ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို စကားနှာ ထိုးမလို့ စဉ်းစားလိုက်ရင်းမှ တော်ကြာ သူရိပ်မိသွားရင် မကောင်းဘူး။ ဒီတိုင်းလေး မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာကမှ မိုးမ လုပ်သမျှကို သူလိုက်ချောင်းလို့ ရမည်ဟု တွေးကာ စကားစကို ဖြတ်လိုက်လေသည်။

မိုးမ ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် တင်းနေပြီး ခနလေးနဲ့ ပြီးသွားရသလဲ ဆိုတာ ကို တွေးနေမိသည်။ ခါတိုင်းဆို ပုံမှန် ရိုးပလေးကစား တခုခု ပြောဆိုပြီးမှ စိတ်တက်ကြွလာပြီးကာမ ဆက်ဆံလေ့ရှိသူက အခု လို ဆိုတော့ တမျိုးကြီးဖြစ်နေမိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် အကြောင်းသိနေသူပီပီ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် သူ့ကိုယ်သူ တခြားလူတယောက်ဟု ဂိမ်းကစားကာ လုပ်မှပင် ဆန္ဒပြည့်ဝတတ်သည့်သူက အခုတော့ သူ့ဘာသာ ဘာမပြောညာမပြောနှင့် လုပ်ကာ ပြီးသွားတာ ထူးဆန်းသည်ဟုပဲ တွေးမိပြီး အိပ်မောကျသွားပါတော့သည်။

နောက်နေ့ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ကိုမောင်ငယ် ဟု အသွင်ဆောင်အသံဖျက်ကာ မိုးမ ကို ခေါ်သေးသည်၊ မိုးမ များစိတ်ဝင်တစားပြန်ပြောမလားဟု တွေးကာစမ်းကြည့်ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် မိုးမက မပြောဘဲ ဖုံးချလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင် က မိုးမ ဘာလို့ စိတ်မဝင်စားတော့တာလဲဟု စိတ်ထဲထူးဆန်းနေသည်။ သူ့မှာ အခုတော့ ယောက်ျားတွေ အများကြီးနဲ့ ဆက်ဆံနေရလို့ လား၊ ဒါကြောင့်မို့ လူအသစ် ထပ်မတိုးချင်တော့လို့များလား။ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် လက်လျှော့လိုက်သည်။ နောက်တခါကျမှ ပဲ ထပ်စမ်းတော့မည်လေ။

ဒီအတောအတွင်းမှာ ဖြစ်ပျက်နေသော သူတို့ အပတ်မန့် ထဲမှ အဖြစ်အပျက်တခုကို မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်ကို ပြောမပြဘဲ ချန်ထားတာ တခု ရှိလေသည်။ ထိုအရာက တော့ သူတို့ နှင့် သုံးခန်းကျော်လောက်တွင် နေသော ကောလိပ်ကျောင်းသူ ကောင်မလေး သင်းသင်းနွေး အကြောင်းပင် ဖြစ်တော့သည်။ ထိုကောင်မလေးမှာ ထိုကောင်မလေးအဖေ၏ သူငယ်ချင်းနှင့် ဖြစ်နေသည်ကို သူတို့ ကော်ရစ်ဒါမှာ ဆုံလိုက်ပြီးသည့်တနေ့ မိုးမ က ရိပ်မိသွားပြီး၊ သူတို့ အရိပ်အကဲကို စောင့်ကြည့်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။

ယခုပို့စ်မှာတော့ သင်းသင်းနွေး နှင့် သူ့အဖေ့သူငယ်ချင်းရယ်။ မိုးမ က ဘာဖြစ်လို့ အဲဒီ အရှုတ်ထဲ ဝင်ပါလာရပြီး ဘာလို့ ကိုရင်ဦးမောင်ကို ဖွင့်မပြောပြပဲ ထားတယ်ဆိုတာရယ် က တဖြည်းဖြည်း ရေးရင်းမှ ပေါ်လာမည်ဖြစ်သည်။

သင်းသင်းနွေးမှာ ကောလိပ်ကျောင်းသူ ခပ်ဟော့ဟော့လေး ဖြစ်ပြီး ခေတ်မှီပြီး ဆက်ဆီကျကျလေး နေထိုင်တတ်သူ ဖြစ်သည်။ သူ့အဖေက လည်း အလွန်၊ အလုပ်များသော စီးပွားရေးသမား တဦးဖြစ်ပြီး သူ့မိခင်ကတော့ အစိုးရအလုပ်မှာ အရာရှိတဦးဖြစ်ကာ အိမ်သို့ အမြဲတန်း ခြောက်နာရီ ခုနစ်နာရီ လောက်မှ ပြန်ရောက်တတ်လေသည်။ သင်းသင်းနွေး မှာ သူတို့၏ တဦးတည်းသော သမီးလေး ဖြစ်လေသည်။

သင်းသင်းနွေး အဖေ၏ မိတ်ဆွေများ က သူတို့ အိမ်သို့ အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ညဘက်များတွင် လာလေ့ရှိတတ်သည်။ ထိုမိတ်ဆွေများထဲတွင်၊ ဦးနိုင်ဝင်း ဆိုသည့် အသက် ၅၀ ခန့် လူကြီး တယောက်က အရေးကြီး အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ညဘက်ကို ခနခန လာလေ့ရှိလေသည်။ ထိုညတွေထဲ မှာ တခါတလေ အိမ်နေရင်း ဂါဝန် ကလေး ဝတ်ပြီး ကျောင်းစာ လုပ်နေတတ်သည့် သင်းသင်းနွေး လေးကို လှမ်းကြည့်တတ်သလို၊ သင်းသင်းနွေးကလည်း ပြန်လည် ပြုံးပြတတ်သည်။ 

ထိုအချိန်တွေမှာတော့ သင်းသင်းနွေးလေး အမေမှာ အလုပ်ပင်ပန်းလာသဖြင့် အိပ်မောကျနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ သင်းသင်းနွေး အဖေနှင့် ဦးနိုင်ဝင်း တို့ကတော့ ထိုအချိန်တွင် ဝီစကီလေးကို စုပ်ကြရင်းက သူတို့ အလုပ်အကြောင်းကို ငြင်းခုန်နေကြသည်။ သင်းသင်းနွေးလေးကတော့ ဧည့်ခန်းထောင့်လေး တနေရာက စာကြည့်စားပွဲမှာ စာလုပ်နေလေသည်။ သူ့အဖေတို့ စကားပြောနေသည့်နေရာနှင့် သင်းသင်းနွေး စာကြည့်နေသည့်နေရာလေးကို ခန်းဆီး ပါးပါးလေး တခု ကာထားလေသည်။

ထိုအခန်းစီးလေး က လေတိုက်လို့ လွင့်သွားတိုင်း သင်းသင်းနွေးလေး ရဲ့ ဂါဝန်အောက် က ပေါင်တန်၊ ခြေသလုံးလေး များကို တချက်တချက် ဦးနိုင်ဝင်း မျက်လုံးတွေကတွေ့နေရလေ့ရှိသည်။ ယမကာ အခိုးရိုက်နေသည့် ဦးနိုင်ဝင်း မျက်လုံးတွေက သူငယ်ချင်းသမီး ကောလိပ်ကျောင်းသူလေး ဆိုသည့် စည်းတွေကို ဂရု မစိုက်တော့၊ မျက်လုံးတွေက ဆက်ဆီ ဖြစ်သည့် ခြေထောက်ကလေး တွေဆီကိုသာ ရောက်ရောက်နေတော့သည်။

ထို ကောင်မလေးကို ဘယ်လို ဖြားယောင်းရမလဲဆိုတာ စတွေးစပြုလာတော့သည်။ ဦးနိုင်ဝင်း ၏ စူးစူးရဲရဲ အကြည့်တွေကိုလည်း သင်းသင်းနွေးလေးက သတိထားမိသည်။ အပြုံးလေး ဖြင့် ပင် တုံ့ပြန်လိုက်သေးသည်။ တခါတလေ အမှုမဲ့ လိုဖြင့် ခန်းစီးကို တမင်ဖယ်လိုက်ပြီး ဦးနိုင်ဝင်း မျက်လုံးတွေကို အစာကျွေးလိုက်သေးသည်။

အဲလိုနဲ့ တနေ့ ဦးနိုင်ဝင်းတယောက် လက်ထဲကိုင်ထားသည့် ဝီစကီဖန်ခွက်ကို ပါးစပ်မှာ တေ့စုပ်လိုက်ရင်းက သင်းသင်းနွေး အဖေ့ရှေ့မှာပင် သင်းသင်းနွေး အနား သို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။

“ ကျောင်းက အိမ်စာတွေကို လုပ်နေတာလား ကောင်မလေး၊ ဘယ်လို အခြေအနေရှိလည်း၊ မင်း တော်တော် ကြိုးးစားတာပဲနော် ” 

သင်းသင်းနွေးက သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားရင်းက ပြုံးလိုက်ရင်း၊

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦး  ” 

ဟု ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ တဆက်ထည်းမှာပင် သူ့အဖေ များ ဘာပြောမလဲ ဟု တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ့အဖေ က ဧည့်ခန်းထဲက ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်လျှက် သူ့အလုပ်သူလုပ်နေပြီး ဦးနိုင်ဝင်းနှင့် သူစကားပြောသည်ကို ရိုးရိုးသားသား သာ သဘောထားပြီး ဂရုမထားပဲ နေနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ 

သင်းသင်းနွေး အဖေက သူ့ရှေ့က စာရွက်တထပ်ကြီးကို လှန်လှောကာ ကြည့်နေရင်း သူ့အရက်ဖန်ခွက်ကို လည်း တချက်တချက် စုပ်သောက်ကာ ဦးနိုင်ဝင်း လှမ်းစကားပြောနေလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း ကတော့ သင်းသင်းနွေး အနားမှာ ကပ်ရပ်နေရင်းက ဘယ်လို အိမ်စာ များကို လုပ်နေသလဲဟု ငုံ့ကာ စပ်စု နေသည်။

နောက် တော့ သင်းသင်းနွေး အဖေက သူ့ကို လှမ်းကြည့်နေမနေ အကဲခပ် လိုက်ရင်းမှ ကြည့်မနေမှန်းသေခြာသည်နှင့် သင်းသင်းနွေး လက်မောင်းလေးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် အသာ ပွတ်သတ်လိုက်သည်။ သင်းသင်းနွေး လက်မောင်းတွေ က တစိမ်း ယောက်ျားကြီး တယောက်၏ အထိအတွေ့ကြောင့် ကြက်သ်ီးထသွားသဖြင့် ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးကာ သူ့အဖေဘက်သို့ လှမ်း ကြည့်လိုက်မိသည်။ 

ဦးနိုင်ဝင်းက သင်းသင်းနွေး၏ ရင်သား မြှောင်း လေးကို ငုံ့ကာငေးကြည့်လိုက်သည်။ သင်းသင်းနွေး မှာ စာပွဲပေါ်သို့ ကိုယ်လေးကို ကိုင်းကာ စာလုပ်နေသဖြင့် သူဝတ်ထားသည့် ဘရာဇီယာပျော့ပျော့လေး က ထိန်းထားသော ရင်သား မို့မို့ လေးမှာ အင်္ကျီလည်ဟိုက် မှ လှမ်းမြင်နေရလေသည်။

~~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၄၃) သင်းသင်းနွေး အဆက်။

သင်းသင်းနွေး အဖေက လှမ်းပြောလိုက်သည်။

“ ဟေ့ကောင်း နိုင်ဝင်း၊ သူ့ဘာသာ စာလုပ်နေပါစေကွာ၊ လာဒီမှာ ဒီဟာတွေ လာဖတ်ကြည့်အုံး”

ဦးနိုင်ဝင်းက နှောက်သလို ပြောင်သလို ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ သူငယ်ချင်း၊ သူ့ကို ကြည့်ရင်းက ငါတို့ ကောလိပ်တုန်းက အကြောင်းတွေ ပြန်သတိရမိတယ်၊ ငါလည်း အိမ်စာကို ဘယ်လို လုပ်ခဲ့ရသလဲ ဆိုတာ၊ ကြည့် သူ ဖောင်တိန်ကိုင် တဲ့ ပုံနဲ့ ရေးတဲ့ပုံက ရီစရာကြီး”

တကယ်တော့ ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့သူငယ်ချင်း သမီးကို မကောင်းအကြံဖြင့် ချဉ်းကပ်ချင်သဖြင့် တမင် ရမယ်ရှာနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ သင်းသင်းနွေးက၊

“ သမီး ဖောင်တိန်ကိုင် တဲ့ပုံက ဘာရီစရာကောင်းလို့လဲ”

ဟု မေးလိုက်ရာ ဦးနိုင်ဝင်းက အခွင့်အရေးကို ချက်ချင်း အသုံးချလိုက်လေသည်။ သင်းသင်းနွေး အဖေ သူတို့ ဖက် ကြည့်နေ မကြည့်နေ အကဲခတ်လိုက်ပြီး သင်းသင်းနွေး ဆီမှ ဖောင်တိန်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ နောက်သူ့ လက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် သင်းသင်းနွေးကိုယ်ကို သိုင်းကာ တဖက်မှ ဖန်ခွက်ကို စားပွဲလှမ်းတင်လိုက်ပြီး တခြားတဖက်က ဖောင်တိန်ကိုင်ကာ ဘယ်လိုရေးသလဲ ဆိုတာကို ပြလေသည်။ 

ထိုအချိန်မှာ ထို ဖန်ခွက်ကိုင်ခဲ့သောလက်က သင်းသင်းနွေး လက်မောင်းလေး တဖက်ကို ကိုင်ထားပြီး သူ့ရင်ဘတ်က သင်းသင်းနွေး ပုခုံးလေးကို ကပ်လျှက် ရှိနေလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း ဖောင်တိန်ကိုင်ပြီး စာအုပ်ပေါ်မှာ ဘယ်လိုရေးရမယ် ဆိုတာကို သင်းသင်းနွေးကို နမူနာ ပြနေစဉ်မှာတော့ ဦးနိုင်ဝင်းရဲ့ ဘောင်းဘီအောက်က ထောင်မတ်နေသည့် လီးကြီးက သင်းသင်းနွေး ပေါင်ကို ထိုးထောက်ကာ ပွတ်ပေးနေတော့သည်။ 

သင်းသင်းနွေး လေး မှာ ထိုအချိန်က ပေါင်တလုံးပေါ် နောက်ပေါင်တလုံး တင်ပြီး ခြေချင်းချိန်ထိုင်နေခြင်း ဖြစ်လေရာ၊ သူ့ဂါဝန်လေးက တိုနေသဖြင့်၊ ပေါင်လည်လောက်ရောက်နေပြီး ပေါင်သား အပေါ်သို့ ဦးနိုင်ဝင်း လီးကြီး ထောက်ပွတ်ခြင်းခံနေရသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း က သင်းသင်းနွေး အဖေ လှမ်းကြည့်၍ မမြင်ရအောင် ခန်းစီးကို အသာတွန်းလိုက်ပြီး သင်းသင်းနွေး ပေါင်ထောက်နေသော သူ့လီးကြီးကို ပွတ်နေလိုက်သည်။ 

သင်းသင်းနွေးမှာ မျက်နှာလေး နီနေပြီး သူ့အဖေ ကြည့်နေ မနေ ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သင်းသင်းနွေး မှာ သူ့ပေါင်ပေါ်ထောက်နေသော ဦးနိုင်ဝင်း လီးကြီးကို ကောင်းကောင်း သတိထားမိသလို၊ ဦးနိုင်ဝင်း တယောက် နည်းနည်း မူးနေမှန်းလည်းသိသည်။ 

သူ့အဖေ ဖိုင်တွဲတွေကို ငုံ့ကြည့်နေသည့် အချိန်တွင် ဦးနိုင်ဝင်း က သူ့ပုခုံးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည်။ သင်းသင်းနွေး အသက်ရှုမှာ မြန်လာပြီး ရင်တွေလည်း ခုန်လာသဖြင့် ဦးနိုင်ဝင်းကို တွန်းပြစ်ဖို့ ကြံလိုက်သည့် အချိန်တွင် ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့နားနားသို့ ကပ်တိုးလေး ပြောလာပြန်သည်။

“ မင်းက သိပ်လှတာပဲကွာ၊ ငါတောင် မင်းလို မျိုး သမီးချောလေး တယောက်လောက် လိုချင်လိုက်တာ၊ ကံဆိုးချင်တော့ ငါ့မှာ သား တွေပဲ ရတယ်။ မင်းအဖေ က တော်တော်ကံကောင်းလို့ မင်းလို သမီးချောကလေးရတာကွယ့်”

သင်းသင်းနွေး က ဦးနိုင်ဝင်း အဲလိုလေး မြှောက်ပြောလိုက်တာကို သဘောကျသလို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တွန်းပြစ်တော့မလို လုပ်ပြီးမှ အသာငြိမ်ခံနေလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း အနည်းငယ်ရှက်သဖြင့် စာပွဲခုံပေါ်မှ စာအုပ်တွေ ကြည့်သလိုဖြင့် ခေါင်းလေးကို ငုံ့ထားလိုက်သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့လက်ဖဝါးကြီးကို သင်းသင်းနွေး လက်မောင်းလေးကို ပွတ်ပေးရင်းက ပုခုံးစွန်းပေါ်ရောက်နေသည့် ဘရာဇီယာကြိုးလေးကို ပါ ကိုင်ရင်း ကြိုးအောက်ကို လက်လေးတချောင်းထိုးသွင်းကာ မလိုက်ရင်း၊

“ ဒီဟာ လေး က ဘယ်ဆိုဒ် လဲကွယ့်”

သင်းသင်းနွေးမှာ ရှက်သဖြင့် ထိုမေးခွန်းကို မဖြေနိုင်။ မျက်နှာလေး နီမြန်းလျှက်က၊

“ မသိဘူး၊ ဖေဖေ မြင်သွားတော့မယ်။ သွားပါတော့”

ဟု တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်လေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက ကောင်မလေး တော့ စိတ်ပါချင်ချင် ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသဖြင့် သူ့ကိုယ်ကို ပြန်မတ်လိုက်ကာ ဝီစကီ ဖန်ခွက်ကို ပြန်ယူလိုက်ရင်း အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့်၊

“ ဟေ့ကောင်ရာ မင်းက ဒီလို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သမီးလေး ရထားတာ ကံကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ငါလည်း ဒီလို သမီးလေး တယောက်လောက် လိုချင်လိုက်တာကွာ၊ ငါ့ကံမကောင်းတာပေါ့”

သင်းသင်းနွေး အဖေက သူ့စကားကို ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ။

“ ဟေ့ကောင် လာစမ်းပါကွာ ဒီဖိုင်ကို လက်စသတ်လိုက်ရအောင်။ ကလေး စာကြည့်နေတာ သွားမရှုတ်နေစမ်းပါနဲ့  ” 

သင်းသင်းနွေး မှာ တကယ်တော့ အထီးကျန်နေရသော ကောင်မလေး တယောက်သာ ဖြစ်လေသည်။ သူ့အဖေ အမေ တို့မှာ သူ့အတွက် အချိန်မပေးနိုင်လောက်အောင် အလုပ်များနေကြသူများ ဖြစ်လေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက ထိုသို့ ဂရုတစိုက် ပြုလုပ်ပေးသော အခါ၊ သူ့ကို ဂရုစိုက်သည့်သူ ရှားရှားပါးပါး မို့ သဘောကျမိလေသည်။ 

ဦးနိုင်ဝင်း ရှိရာဘက်သို့ မကြာခန လှမ်းလှမ်းကြည့်နေမိသလို၊ သူ့ကို မျက်ခြေမပြတ်ကြည့်နေသော ဦးနိုင်ဝင်းကလည်း သူ့လှမ်းကြည့်လိုက်တိုင်း သင်းသင်းနွေး အဖေ မမြင်အောင် မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြခြင်း၊ သူ့လက်ကို ပါးစပ်နားတေ့၍ နမ်းပြခြင်း၊ စသည်တို့ လုပ်ပြလေသည်။ သင်းသင်းနွေးက တော့ သူ့ကို ပြုံး၍ သာ ကြည့်မိလေသည်။

ထိုည သင်းသင်းနွေး အိပ်ယာဝင်တော့ ၊ အိပ်မက်ထဲတွင် ဦးနိုင်ဝင်းနှင့် တွေ့ရလေသည်။ အထီးကျန် သလိုဖြစ်ပြီး ဂရုစိုက်ခံချင်နေသူ သင်းသင်းနွေး အဖို့ သူ့ဘဝထဲ ဦးနိုင်ဝင်း ရောက်လာချိန်က ကွက်တိလို ဖြစ်နေတော့သည်။

ထိုသို့ဖြင့် ညတိုင်းလိုလို ဦးနိုင်ဝင်း ကလာတိုင်း သင်းသင်းနွေးနား အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာလာ၊ ကပ်သည်၊ ပွတ်သည်၊ ထောက်သည်၊ နောက်တော့ အခွင့်အရေးရရင် ရသလို နို့လေးကို ကို အင်္ကျီအပေါ်ကနေထိသသည်။ နောက်တော့ ပေါင်လေးကို ကိုင်သည်။ အချိန်ကြာလာတော့ ဂါဝန်အောက်က လက်လျိုပြီး ပင်တီနားထိ လက်က ရောက်လာသည်။ သင်းသင်းနွေး ဆီက ဘာမှ ငြင်းဆိုသံ မကြားရတော့ သူ့လက်ကို အင်္ကျီရင်ဟိုက်မှ ပင်ထိုးသွင်းပြီး ဘရာဇီယာအောက် ရအောင်သွင်းကာ နို့လေးကို ကိုင်တွယ်တော့သည်။

တညတွင် သင်းသင်းနွေး အဖေ အိမ်သာ ထသွားသည့်အချိန် ဦးနိုင်ဝင်းက သင်းသင်းနွေးရှိရာ သို့ အမြန်ချည်းကပ်သွားကာ၊ ယောက်ျားတယောက် နှင့် နမ်းဘူးလားဟု မေးလိုက်သည်။ သင်းသင်းနွေးက တခါမှ မနမ်းဘူးကြောင်းဖြေလေရာ ဦးနိုင်ဝင်းက သူသင်ပေးမည်ဟု ပြောလေသည်။ 

အခု သူ့အဖေ ပြန်မလာခင်အချိန်လေး အတွင်း မြန်မြန် သင်ပေးမည်ဟု ဆိုလိုက်သည်။ သင်းသင်းနွေးမှာ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှား နေမိသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက သင်းသင်းနွေးကို မတ်တပ်ရပ်ပြီး၊ လက်တွေက သူ့ကိုယ်ကို သိုင်းဖက်ထားဖို့ ပြောလေသည်။ သင်းသင်းနွေးက မတ်တတ်ရပ်ပြီး ဦးနိုင်ဝင်း ပုခုံးကို သိုင်းဖက်လိုက်လေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း အရပ်ကို မှီဖို့ တော့ သူ့ခြေဖျားလေးများကို ထောက်ထားရလေသည်။ 

ဦးနိုင်ဝင်းက သင်းသင်းနွေးလေးကို တင်းတင်းလေး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်ရင်းကောင်မလေး နူတ်ခမ်းအစုံဟခိုင်းလိုက်သည်။ သင်းသင်းနွေးက သူ့အဖေ ပြန်လာမည့် အိမ်သာဖက်သို့ လှမ်းကြည့်နေရင်းက နူတ်ခမ်းလေးကို ဟ ပေးလိုက်သည်။

ဦးနိုင်ဝင်းက ကောင်မလေး မျက်နှာကို အသာထိန်းကိုင်ကာ သူ့လျှာကြီးကို ကောင်မလေး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ရင်း စုပ်ပေးဖို့ ပြောလိုက်သည်။ သင်းသင်းနွေးက လည်း ဦးနိုင်ဝင်းပြောသည့်အတိုင်း လုပ်လေရာ၊ ခနအတွင်း သူတို့ နှစ်ယောက် လျှာချင်း နပန်းလုံးနေကြလေပြီ။ ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေ ဖြင့် သင်းသင်းနွေး ဖင်လုံးလေးကို ဖျစ်ညှစ်ရင်း သူ့လီးကြီးဖြင့် ပေါင်ခွဆုံနားကို ဖိထိုးထားလေသည်။ သင်းသင်းနွေး ကိုယ်လုံး ကျစ်ကျစ်လေးမှာ ဦးနိုင်ဝင်း ရင်ခွင်ထဲမှာ နစ်မြုပ်နေသည်မှာ ဘီလူးကြီးက ခလေးလေးကို ပွေ့ပိုက်သယ်ယူထားသလိုပင်ဖြစ်နေလေသည်။ 

ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့လက်တွေကို သင်းသင်းနွေး ဂါဝန်အောက်မှလျိုဝင်ပြီး ဖင်သားလေးများကို ပင်တီအောက်မှ ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ထိုအချိန်မှာတော့ ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးက သင်းသင်းနွေး ပိပိလေးကို ဂါဝန်အသားပေါ်မှ ထိုးထောက်လျှက်ရှိလေသည်။ 

သင်းသင်းနွေး ကတော့ အထိအတွေ့ အာရုံမှာ နှစ်မျောနေပြီး ဦးနိုင်ဝင်း လုပ်သမျှကို ခံစားနေတော့သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက သင်းသင်းနွေး ပါးလေးကို ရက်လိုက်ပြီး သင်းသင်းနွေး လည်တိုင်လေး မှ တဆင့် နို့လုံးလေးများဆီသို့ သူ့ ပါးစပ်ကို ရွှေ့သွားလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အိမ်သာထဲ မှ ရေဆွဲချသံကြားလိုက်ရသဖြင့် ကမန်းကတမ်း လူချင်းခွဲလိုက်ကြရလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက တိုးတိုးလေး၊

“ အဲဒါ ကလေးရဲ့ ဘဝမှာ ပထမဆုံး အနမ်းပဲ ဆိုတော့ အမြဲတမ်း အမှတ်ရနေနော်”

ဟုပြောလိုက်လေသည်။ သင်းသင်းနွေးက သူ့နူတ်ခမ်းကို လက်ဖမိုးလေး ဖြင့် သုတ်လိုက်ရင်းက မချိုမချဉ် အပြုံးလေး ပြုံးပြကာ လျှှာတစ်လစ်ထုတ်ပြကာ ကုလားထိုင်မှာ ပြန်ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်မှာ အိမ်သာမှ ထွက်လာသော သူ့အဖေဆီသို့ လှမ်းကြည့်နေလိုက်သည်။

ထိုအချိန်မှ စပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးမှာ ပိုမိုနီးကပ်လာကြပြီး နောက်ပိုင်းတွင် သင်းသင်းနွေး ကျောင်းမှ ပြန်ရောက်စ အချိန် ညနေ သုံးနာရီခွဲလောက်တွင် ဦးနိုင်ဝင်းကလည်း သင်းသင်းနွေး အိမ်သို့ ရောက်လာလေတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင် သင်းသင်းနွေး မိဘများမှာ အလုပ်မှာပဲ ရှိနေကြသည့်အချိန်ဖြစ် လေသည်။ ပထမဆုံး ဦးနိုင်ဝင်း ထိုအချိန်ရောက်လာသည့်နေ့ မှာ ထီပေါက်သည့်ကိန်းဆိုက်ရလေသည်။

သင်းသင်းနွေးမှာ သူ့ကောလိပ်မှ ပြန်ရောက်ကာစ ယူနီဖောင်းပင် မလဲရသေးချိန်၊ ဦးနိုင်ဝင်း တံခါးခေါက်လိုက်ချိန်ဖြစ်သည်။ သင်းသင်းနွေးက တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်နှင့် ဦးနိုင်ဝင်းက အတင်းပွေ့ဖက်ကာ နမ်းရှုံ့တော့သည်။ 

နောက်တော့ ကောင်မလေးကို ပွေ့ချီကာ ကောင်မလေး အခန်းသို့ သယ်ယူသွားတော့သည်။ ကောလိပ်ကျောင်းသူအရွယ် ကောင်မလေး တယောက်ကို ကောလိပ်ကျောင်းသူ အဝတ်အစားဖြင့် ကောင်မလေး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြင့် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းမှာ အသက်ငါးဆယ်ကျော် ယောက်ျားကြီး အနေဖြင့် အရမ်းကို စိတ်ထကြွ ၊ စိတ်လှုပ်ရှားစေသည့်မြင်ကွင်းဖြစ်သည်မှာ ဘယ်သူမှ မငြင်းနိုင်ပေ။

ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့လက်ကို စကဒ်အောက်မှ ထိုးထည့်ပြီး ပွတ်သတ်ကိုင်ရင်းမှ နှုတ်ခမ်းချင်းလည်း နမ်းစုပ်ပေးလိုက်သည်။

“ မင်းရဲ့ ပထွေး က မင်းကို အဲလို အချစ်မျိုးတွေ ပေးဘူးရဲ့လား ကလေးရယ်၊ သူက မင်းကို အဲလိုရော ကိုင်ဘူးလား၊ တကယ်လို့ မင်းသာ ငါ့ရဲ့ မယားပါ သမီးလေးသာ ဆိုရင် တော့ ငါက နေ့တိုင်း အဲလို အချစ်တွေ ပေးနေမိမှာပဲကွာ၊ အင်းးးးးးးးးးး မွမွးးးးးးးးးးးးးးးး”

သင်းသင်းနွေးတယောက် ရင်တွေ ခုန်ပြီး အသက်ရှုမဝ ဖြစ်နေချိန်မှာ တော့ ဦးနိုင်ဝင်းတယောက်က သင်းသင်းနွေးကလေးကို နမ်းတုံး ရက်နေတုံး ဖြစ်လေသည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၄၄) သင်းသင်းနွေး နှင့် ဦးနိုင်ဝင်းတို့ မိုးမ ကို နူတ်ပိတ်ဖို့ ကြိုးစားခြင်း။

ဦးနိုင်ဝင်းတယောက်ကတော့ အခုလို ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကောင်မလေးတယောက်ကို အိပ်ယာပေါ်သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားခွင့်ရတာက အတော့်ကို ပျော်စရာကောင်းနေလေပြီ။ သူ့ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက် က အကောင်အထည်ပေါ်လာခဲ့ရပြီ မဟုတ်လား။ သူ့ရဲ့ ကံကိုက အသက်ငါးဆယ်ကျော်ကာမှ ကောလိပ်ကျောင်းသူလေး တယောက်ကို ကျောင်းဝတ်စုံလေးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ခုလို ဖက်ခွင့်ရတာ ကို ပီတိဖြစ်နေမိသည်။

ဦးနိုင်ဝင်း က သင်းသင်းနွေးလေးကို ဖက်နမ်းရှုံ့နေရင်း သူ့လက်တွေက သင်းသင်းနွေး ပေါင်ပေါ်မှာ ပွတ်သပ်နေရင်းက ပင်တီနားအထိ ရွေ့လာခဲ့သည်။ သင်းသင်းနွေးက နည်းနည်းတော့ ရုန်းကန်သလို လုပ်သေးသော်လည်း နောက်တော့ ဦးနိုင်ဝင်းလုပ်သမျှကို ငြိမ်ခံနေလိုက်တော့သည်။ 

သင်းသင်းနွေး အရွယ်ကလည်း လိင်ကိစ္စကို စိတ်ဝင်စားပြီး သိချင်နေသည့်အရွယ်၊ ကိုယ်ခန္ဓာကလည်း သွေးသားတောင်းတနေသည့်အရွယ်၊ ကောျင်းမှာလည်း သူငယ်ချင်းများနှင့် လိင်ကိစ္စ အကြောင်း ပြောဆိုနေကြသည့်အရွယ်၊ ဆိုတော့ စမ်းသပ်ချင်နေသည့် အရွယ် ဖြစ်လေသည်မဟုတ်လား။ ထို့ကြောင့်မို့လည်း အခွင့်ရတုန်း စမ်းသပ်ချင်နေမိသည်။ ဒါကြောင့်လည်း ဦးနိုင်ဝင်း လုပ်နေသမျှကို စူးစမ်းစိတ်ဖြင့် လွတ်ပေးထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ 

နောက်ပြီး ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၊ ယောက်ျား တယောက် ရဲ့ ပစ္စည်း၊ တိတိကျကျပြောရရင်ဖြင့် လီး ကို ကိုင်စမ်းကြည့်ချင်နေမိသည်။ တကယ်က သင်းသင်းနွေး မှာ ယောက်ျားကြီးတယောက် လီးကို သေခြာပင်မမြင်ဘူးသေးပေ။ ထို့ကြောင့် ကြည့်ချင် ကိုင်ချင်၊ စမ်းသပ်ချင်နေမိသည်။ ထိုဆန္ဒအခြေအနေနှင့် အချိန်အခါက ပေးလာတော့ သူ့အနားရှိနေသည့် ယောက်ျားသားမှာ သူ့အဖေသူငယ်ချင်း ဖြစ်နေသသည် ဆိုတော့လည်း ရှိလာသည့်သူဖြင့်သာ စမ်းသပ်ရပေတော့မည်မဟုတ်လား။

သင်းသင်းနွေး နှင့် ဦးနိုင်ဝင်းတို့ ၏ အဖြစ်အပျက်အကြောင်းအရာတို့ ကို စာရေးသူအနေဖြင့် အသေးစိတ်မရေးပြ တော့ပါ။ မိုးမ နှင့် ဘယ်လို ပတ်သက်သည်ကိုသာ ရေးဖို့ အစပျိုးလာခြင်း သာဖြစ်လေသည်။ ထိုဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးဖြစ်သွားသည်ဟုပဲ အကြမ်းဖျဉ်း ပြောကြပါစို့။ ထိုအခါမှ စ၍ ဦးနိုင်ဝင်း တယောက် သင်းသင်းနွေး ကျောင်းမှ ပြန်ရောက်ချိန်တိုင်း သင်းသင်းနွေး ဆီသို့ နေ့တိုင်းလိုလို လာနေတော့သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းတယောက် သင်းသင်းနွေး ကို အမြဲ လာလိုးနေသည်လို့ပဲ ဆိုကြပါစို့။

တနေ့တွင် မိုးမ က အပြင်က ပြန်လာသော အချိန် သူတို့ နှစ်ယောက်နှင့် ဓါတ်လှေခါးထဲတွင် ဆုံမိကြလေသည်။ မိုးမ မှာ အပေါ်မှ ဘလော့စ်အင်္ကျီလက်ပြတ်နှင့် ဘေးဘက်တွင် ပေါင်လည်လောက်ထိခွဲထားသော စကဒ်ထမိန် အသားပျော့ပျော့ အပြာနုနု အရောင်လေးကို ဝတ်ထားသည်။ 

စကဒ်ထမိန်က ပျော့သောကြောင့် မိုးမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနားသား တွေက ဖွံ့ထားလှသော မိုးမ တင်သား ပေါ်မှာ ထင်းနေအောင် မြင်နေရလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း မှာ မိုးမ ကို ခိုးပြီး ကြည့်နေသည်ကို မိုးမ က သတိထားမိသည်။ မိုးမ က မသိချင်ဟန်ဆောင်ပြီး တဖက်သို့ မျက်နှာကို လှည့်ထားလိုက်တော့ သူ့ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။

ဓါတ်လှေခါးက ထွက်တာနှင့် မိုးမက သူတို့ ရှေ့မှာ အမြန်လျှောက်သွားလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း က မိုးမ ကို ဘယ်အခန်းက ဖြစ်မလဲဟု သိချင်တာနှင့် ခြေလှမ်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလှမ်းကာ အချိန်ဆွဲ လျှောက်လေသည်။ မိုးမ က သူ့အခန်းဝ ရောက်တော့ တံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဝင်ကာနီး တချက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေသည့် ဦးနိုင်ဝင်းကို မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်ရလေသည်။ 

မိုးမ ဘလော့စ်အင်္ကျီကလည်း ဖစ်တင်လေးမို့ ဖောင်းမို့နေသော ရင်သား၊ လက်ပြတ်မို့ ဖွေးနုနေသော မိုးမ လက်မောင်းသားများနှင့် မိုးမ ၏ အနောက်သို့ ကောက်ထွက်နေသည့် တင်သား ဆိုင်၊ ပေါင်လည်လောက်ခွဲထားသည့် စကဒ်ထမိန်ကြောင့် ဝင်းမွတ်နေသော မိုးမ ပေါင်တစိတ်တပိုင်း တို့ကို မြင်လိုက်ရသည့် ဘယ် ပူရိဿမဆို မျက်လုံးကို လွဲဖယ်ပြစ်ဖို့ရာ တော်တော်ကို ခဲယဉ်းမည်ဖြစ်ကြောင်း မိုးမ သိလေသည်။ 

သင်းသင်းနွေး ကလည်း ဦးနိုင်ဝင်း တယာက် မိုးမ ဆီမှ မျက်လုံးမခွာနိုင် ဖြစ်နေရသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ သူကလည်း သူ့ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကို မိုးမ ကဲသို့ ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားကြီး ဖြစ်ချင်မိလေသည်။. သင်းသင်းနွေးမှာ အခုမှ အပျိုပေါက်စ သေးသေးသွယ်သွယ်လေး ဖြစ်သဖြင့် မိုးမ လို ငှားငှားစွင့်စွင့် ဖြစ်ဖို့က အတော်လိုပါသေးသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းတယောက် မိုးမ သူတို့ အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်အထိ ကြည့်လို့ မဝအောင် ဖြစ်နေရလေသည်။

ထိုနေ့ က အိမ်ထဲ ရောက်သည်နှင့် သင်းသင်းနွေး ကို အတင်း ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်ကာ လိုးသည့်အခါဦးနိုင်ဝင်း စိတ်ထဲမှာ မိုးမကို မြင်ယောင်ပြီး မိုးမ ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးကာ အတင်းဆောင့်လိုးနေမိတော့သည်။ မိုးမ အကြောင်းကိုလည်း သင်းသင်းနွေး ဆီမှ ရနိုင်သလောက် စုံစမ်းကြည့်လေသည်။ သင်းသင်းနွေး ဆီမှ သိရသလောက်ဆိုလျှင် မိုးမ မှာ အိမ်ရှင်မ တယောက် ဖြစ်ပြီး အလုပ်မလုပ်၊ သူ့ယောက်ျား အလုပ်သွားနေချိန်တွင် သူတို့ အခန်း၌ တနေ့လုံး ကျန်နေခဲ့သည်ဖြစ်ကြောင်းသိရလေသည်။

မိုးမ အနေနှင့်ကလည်း အိမ်ထဲ ရောက်သည်အထိ၊ ထိုလူကြီးက ဘယ်သူလဲ ဟု တွေးနေမိလေသည်။ ထိုသူကို သူတခါမှ မမြင်ဖူးဘူးခြေ။ မိုးမက သင်းသင်းနွေး အဖေကိုလည်း သိလေသည်။ ထို့ကြောင့် သင်းသင်းနွေး လေး အိမ်မှာ တယောက်ထည်းရှိသည့် အချိန် ထိုလူကြီးဘာလာလုပ်တာလဲဟု တွေးနေမိသည်။ မိုးမ ထင်တာကတော့ ထိုသူသည် သင်းသင်းနွေးရဲ့ ဦးလေး၊ အဖေ့ညီ ဖြစ်ဖြစ်၊ အမေ အကို သို့မဟုတ်ညီ အဲဒါမျိုး ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်မိခဲ့သည်။

ထိုနေ့ မှ စ၍ ထိုလူကြီးကို သူသေခြာ စောင့်ကြည့်မိတော့ ၊ သင်းသင်းနွေးလေး ကျောင်းပြန်လာတိုင်း လိုက်လိုက်လာနေသည်ကို သတိပြုမိလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက လည်း မိုးမ ကို တွေ့လေမလားဟု အမြဲတန်း စောင့်ကြည့်နေမိသည်။ တခါတလေ မိုးမ အခန်းရှေ့မှ ဖြတ်လျှောက်သွားရင်း ချောင်းဟန့်သံပင် ပေးတတ်လေသည်။ 

မိုးမ က သင်းသင်းနွေး ကျောင်းပြန်ချိန် ဝရံတာ မှ ထွက်ပြီး ကြည့်တိုင်း ဦးနိုင်ဝင်း ပါပါလာသည်ကို တွေ့နေရသည်။ သင်းသင်းနွေးကလည်း မိုးမ တယောက် သူတို့ ဝင်းထဲ ဝင်လာတိုင်း ဝရံတာမှာ ရှိနေပြီး သူတို့ကို စောင့်ကြည့်နေသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။ တနေ့တော့ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဦးနိုင်ဝင်းနျှင့် သင်းသင်းနွေးတို့ မိုးမ အကြောင်းကို ပြောဆိုမိဖြစ်လေသည်။ သင်းသင်းနွေးက၊

“ ဟို ဘက်အခန်းက မမကြီး ကနော် သမီးတို့ ပြန်လာတာကို နေ့တိုင်းလိုလို စောင့်ကြည့်နေသလိုပဲ၊ ဖေဖေ့ကို များ တိုင်ပြောမလားမသိဘူး ၊ သမီးတောင် စိုးရိမ်လာပြီ”

“ အင်း ဦး သူ့ကို သွားပြီး စနည်းနာကြည့်ရင်ကောင်းမလား သမီး ဘယ်လိုထင်လဲ”

“ မသိဘူးလေ၊ အဲဒါဆို သူက ပိုပြီး သံသယ မဝင်လာနိုင်ဘူးလား”

“ ဦးထင်တာကတော့ သူက သိပြီးတော့ နားလည်မှုလည်း ရှိမဲ့ ပုံပါပဲ၊ သူက ဦးဟာ သမီးရဲ့ ဘဲကြီးဆိုတာ ကို သူသဘောပေါက်မှာပါ၊ သူလည်း အိမ်ထောင်ရှင်တယောက်ပဲဟာ၊ ဦးသာ သူ့ကို သေခြာသွားပြောလိုက်ပြီး ကိုယ်တို့ အကြောင်းကို နူတ်လုံပေးဖို့ ပြောကြည့်ရင် လက်ခံလောက်မယ်ထင်တာပဲ၊ ဦးတို့ သွားပြောကြည့်ရအောင် ဘယ်လိုလဲ”

“ အို သမီးတော့ မသွားချင်ပါဘူး၊ ဦးပဲသွား၊ သူ့ကို ပြောပြပေးပေါ့ သမီးနာမည်မဖျက်ပါနဲ့လို့၊ နောက်ပြီး သမီးတို့ကိုလည်း ဒုက္ခရောက်အောင်မလုပ်ပါနဲ့လို့ တောင်းပန်ထားလိုက်ပေါ့”

“ အဲဒါ ဆိုလည်း သမီးဘာမှ မစိုးရိမ်နဲ့၊ ဦး ကြည့်ရှင်းလိုက်မယ်၊ ဦးသွားပြီး သူ့ကို ပြောမယ်၊ နောက်ပြီးတော့ သူဘာပြန်ပြောလဲ ဆိုတာ သမီးကို ဦးပြန်လာပြောမယ်၊ ဦးအထင်တော့ သူ့ကြည့်ရတာ အဲလို ပါးစပ်ဖွာမဲ့ အမျိုးသမီးမျိုး မဟုတ်လောက်ပါဘူး”

နောက်တော့ ဦးနိုင်ဝင်း မိုးမ အခန်းတံခါးကို သွားခေါက်လေသည်။ မိုးမ မှာ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ရင်း ဦးနိုင်ဝင်းကို တွေ့လိုက်ရတော့ အံအားသင့်သွားမိသည်။ သူက အိမ်နေရင်း ဘလော့စ်နှင့် စကဒ် ကို ဝတ်ထားလေသည်။ စကဒ်မှာ ပေါင်လည်လောက်သာရောက်သည့် တိုတိုလေး ဖြစ်လေသည်။ 

ဦးနိုင်ဝင်းကို တံခါးဝမှာ တွေ့လိုက်ရတော့ မိုးမ ရင်တွေ ခုံသွားမိသည်။ တကယ်တော့ မိုးမ တယောက် အခုလေးတင် သင်းသင်းနွေနှင့် ထိုလူကြီးအကြောင်းကို တွေးနေမိသေးသည်၊ အခု တံခါးခေါက်လို့ ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ထိုလူကြီး ဖြစ်နေသဖြင့် ရုတ်တရက် ထိတ်ကနဲကို ဖြစ်သွားရလေသည်။ သူ့အကြောင်းကို တွေးနေတုံးတံခါးလာခေါက်တာပဲဟုတော့ မိုးမ ဖွင့်ပြောလို့မဖြစ်ပါ။ ပါးစပ်က အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့်၊

“ ဟုတ်ကဲ့ ဘာအကြောင်းရှိပါလို့လဲရှင်”

ဟု မေးလိုက်ရာ ဦးနိုင်ဝင်းက အရမ်းအရေးကြီးသည့်ကိစ္စတခုကို ဆွေးနွေးချင်လို့ အခန်းထဲ ကို ဝင်ခွင့်ပေးလို့ရမလားဟု မေးလိုက်လေသည်။ သူ့ကို သင်းသင်းနွေးက လွတ်လိုက်ကြောင်းလည်း ပြောပြလေသည်။ သင်းသင်းနွေး နာမည်ကို သုံးလိုက်သဖြင့် မိုးမ က သူ့ကို အိမ်ထဲ ဝင်ဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်လေသည်။ 

သင်းသင်းနွေးများ လိုက်လာမှာလားဟု ကော်ရစ်ဒါဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သေးသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက သင်းသင်းနွေး မှာ မျက်နှာပူသဖြင့် လိုက်လာမှာမဟုတ်ကြောင်း၊ ထို့ကြောင့် သူတယောက်ထည်းသာလာရခြင်းဖြစ်ကြောင်း နောက်မှ လိုက်လာလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်းပြောပြလေသည်။

သို့နှင့် သူတို့ ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာမှာ ထိုင်ဖြစ်ကြလေသည်။ မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်လိုက်သည်။ သူဝတ်ထားသည့် စကဒ်က နဂိုထဲက အတိုဖြစ်သဖြင့် ထိုင်လိုက်တော့ ပေါင်ရင်းနားသို့ပင်ရောက်သွားခဲ့ရပြီး သူ၏လှပ ချောမွတ်နေသော ပေါင်လုံးကြီးများကို ဦးနိုင်ဝင်း မျက်လုံးများက တန်းရောက်သွားတော့သည်။ ဦးနိုင်ဝင်း လီးကြီးမှာ ဘောင်းဘီအောက်မှ ထောင်ထလာသဖြင့် မသိမသာ လက်ဖြင့် ဖိကာ နေရာ ချထားလိုက်ရသည်ကို မြင်ရသဖြင့် မိုးမ တယောက် မရီမိအောင် သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို အသာကိုက်ထားမိလေသည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၄၅) မိုးမ အိမ်ခန်းသို့ရောက်နေတဲ့ ဦးနိုင်ဝင်း

မိုးမ နှင့် ဦးနိုင်ဝင်းတို့ နှစ်ယောက် ခနငြိမ်သက်သွားကြသည်။ တယောက်မှ စကားမပြောကြတော့ပဲ အခန်းတခုလုံးမှာ တိတ်ဆိတ်နေလေသည်။ တကယ်တော့ မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့ကို တခုခု ပြောရအောင်လာတာဆိုတော့ သူဘာများပြောမလဲ ဆိုတာကို စောင့်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

ဦးနိုင်ဝင်းက တော့ မိုးမ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်လိုက်တော့မြင်နေရသည့် ပေါင်လုံးကြီးများကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တအားထလာသဖြင့် ပြောမည့်စကားကို ခနမေ့သလိုဖြစ်သွားပြီး ဘယ်က စကားစရမည်မသိဖြစ်နေသည်။မိုးမကလည်း သူ့ပေါင်လုံးတွေကို ဦးနိုင်ဝင်း သွားရည်တမြှားမြှားနှင့် ငမ်းနေတာကို သိသည်။ သူစကဒ်ကို ဆွဲဆန့်ဖုံးလို့ ရသော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လွတ်ထားလိုက်သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းဆီက ဘာစကားမှ ထွက်မလာတော့ မှ မိုးမ က မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ရင်း၊

“ ကဲ ရှင်ပြောတော့ သင်းသင်းနွေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီးပြောစရာရှိတယ်ဆို”

ဟု မေးခွန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါမှ ဦးနိုင်ဝင်းက တဟင်းဟင်း ဖြင့် လည်ချောင်းကို ရှင်းလိုက်ပြီး။

“ အင်း ဘယ်ကနေစပြောရမလဲ”

“ ဟင် ကျမ က ဘယ်လိုသိမှာလည်း ဘယ်ကနေစရမယ်ဆိုတာ”

“ အော် ဟုတ်ပါဘူး ကျနော့်ဘာသာ စဉ်းစားပြီး အသံထွက်သွားတာပါ ဘယ်ကနေစပြောရမလဲဆိုတာကို”

မိုးမ က တချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ဦးနိုင်ဝင်းမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း၊

“ ရှင့်ကြည့်ရတာ သင်းသင်းနွေး အကြောင်းပြောစရာမရှိပါဘူး ၊ ရှင့်အကြောင်းပဲ ပြောမှာထင်ပါတယ်၊ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား”

ဦးနိုင်ဝင်းမှာ မိုးမ မေးခွန်းကြောင့် စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး သူ့အတွေက် အခွင့်အရေး လမ်းကြောင်းကိုလည်း ချက်ချင်း မြင်လိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် အခွင့်အရေးကို အပြည့်အဝအသုံးချရန် စကားကို စလိုက်သည်။

“ မင်းက သိပ်ကို လှတဲ့ မိန်းလေးတယောက်ပဲ မိုးမ”

မိုးမ က ရှက်ပြုံးကလေးပြုံးလိုက်ရင်းက ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ ကျေးဇူးပါဘဲ၊ရှင်ကျမ ကို အဲဒါပြောဖို့လာတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်”

“ တကယ်တော့ မမိုးမ ကို ကျနော် ဓါတ်လှေခါးထဲမှာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် စတွေ့က ကထဲက လှလိုက်တာလို့ စိတ်ထဲ ချီးမွန်းနေမိတာ၊ အဲဒီမှာထဲက မိုးမ နဲ့ စကားပြောချင်နေခဲ့တာ၊ တကယ်လို့သာ သင်းသင်းနွေးသာ ကိုယ်နဲ့ အတူရှိမနေဘူး ဆိုရင် မိုးမ ကို ကိုယ်လှမ်းစကားပြောမိမှာပဲ။ ကျနော်စိတ်ထဲမှာ အဲဒီနေ့က ဓါတ်လှေခါးထဲမှာ မိုးမ နဲ့ ကျနော်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်လိုက်ရင်ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးနေမိတယ်”

ဦးနိုင်ဝင်းမှာ သူ့ကိုယ်သူ ကိုယ်ဖြစ်လိုက် ကျနော်ဖြစ်လိုက်၊ မိုးမ ကိုလည်း မမိုးမ ခေါ်လိုက် မိုးမ ခေါ်လိုက်နှင့် အသားမကျထောင့်တောင့်တောင့်ဖြစ်နေလေသည်။ မိုးမ က ပြုံးနေရာမှ တခစ်ခစ်ပင် ရီမောလိုက်ရင်း ဆိုဖာပေါ်မှာ ပြန်ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ တကယ်၊ အဟီး၊ ရှင် ကျမကို နောက်နေတာမဟုတ်လား ခစ်ခစ်”

မိုးမ ရဲ့ လေသံက ဦးနိုင်ဝင်းရဲ့ ကျူတူတူစကားကို သဘောကျသလိုလို၊ သူ့စကားကိုအလေးအနက်ထားသလိုလို မျိုး ဖြစ်နေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းဘာဆက်ပြောမလဲ ဆိုတာကိုလည်း စိတ်ဝင်တစား နားစွင့်နေလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းကတော့ မိုးမ တယောက် သူ၏ကျူတူတူစကားကို စိတ်မဆိုးပဲနှင့် စိတ်ဝင်တစား နားထောင်တာကို တွေ့လိုက်ရတော့ အတော်ပျော်သွားမိသည်။ ထိုကြောင့်လည်း မိုးမ ကို ကျူဖို့စကားစပြန်လေသည်။ 

မိုးမ အဖို့ကလည်း လူကဲခပ်မညံ့သူဖြစ်လေရာ ဓါတ်လှေခါးထဲ ဆုံပြီး သူ့အခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာနီးအထိ သူ့ကို လိုက်ကြည့်နေသော ဦးနိုင်ဝင်း မျက်လုံးများ နှင့် ယခု တံခါးဖွင့်တာနှင့် မြင်လိုက်ရသော ဦးနိုင်ဝင်းတို့ကြောင့် သူ့ကို ကျူတော့မည်ဆိုတာကို သိနေပေရာ သိပ်ကြီးတော့ မအံ့သြမိခြေ။ ဦးနိုင်ဝင်းက ကြောင်တောင်တောင် ပြုံးလိုက်ရင်း၊

“ ဟုတ်ဘူး တကယ်၊ မင်းဟာလေ ဘယ်လိုမှ သတိမထားမိပဲ နေလို့မရအောင် သိပ်ကို လှလွန်းတာပါကွာ၊ အဲဒီဓါတ်လှေခါးထဲမှာ တွေ့ကထဲက မင်းရဲ့ အလှ၊ မင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ငါ့စိတ်ထဲမှာ စွဲလမ်းသွားခဲ့တာ။ အဲဒီတုန်းက ငါမင်းကို ဆွဲဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားချင်ခဲ့တာ၊ အခု ငါဖက်လို့ရမလားဟင်၊ ဟင့်အင်းလို့ မပြောပါနဲ့ကွာနော်”

ဦးနိုင်ဝင်းက ပြောပြောဆိုဆို သူ့နေရာမှ ထရပ်ကာ မိုးမ ထိုင်နေသော ဆိုဖာဆီသို့ လျှောက်လာပြီး မိုးမ အနားကို ကပ်ထိုင်လိုက်လေသည်။ မိုးမ ကလည်း ဦးနိုင်ဝင်း ထိုင်ချလိုက်သည်နှင့် ကမန်းကတန်းထရပ်လိုက်လေသည်။ မျက်နှာမှာလည်း ရှက်သွေးဖြန်းပြီး ရုတ်တရက် အံ့အားလည်းသင့်သွားပုံပေါက်နေလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း ၏ အတင့်ရဲမှုကို မိုးမ ပင် အံ့အားသင့်သွားရလေသည်။ ခုပဲ တွေ့သည်ခုပဲ ခြေလှမ်းစသည်မဟုတ်ပါလား။

မိုးမ ၏ ရုတ်တရက် စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်သွားတာကို မြင်လိုက်ရလို့ ဦးနိုင်ဝင်းက ကမန်းကတမ်း သူ့နေရာသို့ သူပြန်သွားထိုင်လိုက်သည်။ မိုးမ ကတော့ ပြန်မထိုင်သေးပဲ အခန်းနံရံကို အသာမှီထားပြီး သူ့နားရွက်ရှေ့မှ ပါးပြင်ပေါ်ကျနေတဲ့ ဆံပင်စ ခွေလိပ်လိပ်ကလေးတွေကို လက်နှင့် ဆွဲကာ လိပ်နေရင်း ဦးနိုင်ဝင်းကို သာ စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်။ 

သူ့ခြေတဖက်ကိုလည်း ကြွလိုက်ပြီး အခန်းနံရံကို ခြေဖဝါးဖြင့် ကပ်ထားလိုက်သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းတယောက် မိုးမ ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် စကဒ်အကွဲကြောင်းဟသွားလို့ မြင်လိုက်ရသည့် ပေါင်တွင်းသား ဖွေးဖွေးများကို အငမ်းမရ လိုက်ကြည့်နေသည်ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း၏ မျက်နှာဖြစ်ပျက်နေပုံမှာ ယခုချက်ချင်းပင် မိုးမ ရှေ့ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မိုးမ ပေါင်တွေကို ကုံးရက်မည့်ပုံပေါက်နေလေသည်။ မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်းကို မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

“ ရှင်က သင်းသင်းနွေးနဲ့ ဘာတော်လည်း”

ဦးနိုင်ဝင်း ပြန်မဖြေသေးခင်မှာပဲ မိုးမ က မေးခွန်းထပ်ဆင့်လိုက်သည်။

“ ရှင်က သင်းသင်းနွေးရဲ့ ဦးလေးလား ၊ ဘကြီးလား  ” 

“ အင်း ဟုတ်တယ်”

“ အဲဒီ ဓါတ်လှေခါးထဲမှာ မတွေ့ခင်ကအထိ၊ ရှင့်ကို တခါမှ မမြင်ဖူးပါဘူး၊ ထားပါတော့ ဒါဆိုလည်း ရှင်က ဘာလို့ သင်းသင်းနွေး ကျောင်းက ပြန်လာတဲ့အချိန်မှာပဲ နေ့တိုင်းလာနေရတာလဲ ” 

မိန်းမ တွေရဲ့ စပ်စုလိုစိတ်က အဲဒါကိုပဲ ကြည့်တော့၊ သူတို့က သိချင်တဲ့အရာကို နူတ်မနှေး၊ တန်းမေးတော့သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက ဖြေဖို့ရာ သိပ်တော့ စိတ်မပါလှခြေ သို့သော်လည်း မိုးမ က စကားစ လာပြီမို့ သူအဖို့ အခြားလမ်း မရှိတော့ပေ။

“ အင်း တကယ်ကတော့ ငါက သူ့အဖေရဲ့ သူငယ်ချင်းပါ။ သူနဲ့ အမျိုးမတော်ပါဘူး၊ မင်းကို ငါဘယ်လိုပြောရမလဲ ဆိုတော့၊ ထားပါတော့ သင်းသင်းနွေးလေးက တကယ်တော့ သူ့ကို ဂရုစိုက်မယ့်သူမဲ့နေတယ်ပဲ ပြောရမှာပေါ့၊ ငါက သူ့အဖေဆီကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ လာလာ နေရင်းက …”

ဦးနိုင်ဝင်း ပြောနေသည့်စကားမဆုံးသေးခင်၊ သူပြောနေသည်ကို သေခြာကြည့်နေသည့် မိုးမ က စကားဖြတ်ကာ မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

“ ကောင်မလေးက ရှင့်အတွက် သိပ်မငယ်လွန်းဘူးလား”

ဦးနိုင်ဝင်း မှာ မိုးမ ရုတ်တရက်မေးလိုက်သော မေးခွန်းကြောင့် ရုတ်တရက် လန့်သွားခဲ့ရသည်။ မိုးမ မျက်နှာကိုလည်း ငထုံငအ မျက်နှာပေးမျိုးဖြင့် လှမ်းကြည့်နေမိသည်။ မိုးမ ကလည်း အခုနတုံးက ရပ်နေသလိုပင် ခြေတဖက် နံရံကို ကန်လျှက်ရှိနေသေးသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက မိုမ ပေါင်သားများကို ခိုးကြည့်လိုက်ရင်း က တွေးမိသည်မှာ၊ အင်း ဒီကောင်မ က စကားကို တဲ့တိုးကြီး ပြောလာ မေးလာသည်ဆိုတော့ မတတ်နိုင်တော့ သူလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောမှ ရတော့မည်။

“ အင်း မင်းက လည်းမေးလာပြီ ဆိုတော့ ငါလာရတဲ့ အကြောင်းကို ပြောရတော့မှာပေါ့။ သင်းသင်းနွေးနဲ့ ငါနဲ့ တော်တော်လေးကို ရင်းနှီးတယ်ပဲ ဆိုပါတော့။ သင်းသင်းနွေးက မင်း သူ့အဖေကို ပြန်တိုင်မှာ ကြောက်နေတယ်။ ငါကတော့ မင်းလို ထက်မြက်ပြီး ညဏ်ကောင်းတဲ့ မိန်းခလေးမျိုးကတော့ ဒါမျိုးလုပ်မှာမဟုတ်ဘူးလို့ထင်ပါတယ်။  ဒါပေမဲ့ သင်းသင်းနွေး စိတ်ချမ်းသာရအောင် သူ့ကိုယ်စား ငါကပဲ လာပြီး မင်းကို တောင်းပန်တာပါ။ ငါတို့ရဲ့ လျို့ဝှက်ချက်ကို ပါးစပ်လုံပေးပါလို့။ ကောင်မလေးက တအားငယ်နေသေးတော့ ငါနဲ့ သူရဲ့ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ပေါက်ကြားသွားရင် သူ့ရဲ့ နာမည်က ဘယ်လိုမှ အဖတ်ဆယ်လို့ ရမှာ မဟုတ်တော့ဘူးလေ။ အဲဒါကြောင့် ငါတို့ အကြောင်းကို ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောပါနဲ့လို့ တောင်းပန်ပါရစေ။”

မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်းပြောသမျှကို သေခြာနားထောင်ပြီးမှ မေးခွန်းပြန်မေးလိုက်သည်။

“ ရှင်က ရှင်ပြောတာကို ကျမ က နားထောင်သင့်တယ်လို့ ထင်သလား”

“ မင်း က ကောလိပ်ကျောင်းသူ ကောင်မလေးတယောက်ရဲ့ သိက္ခာကျဆင်းသွားအောင်တော့ အပုတ်မချလောက်ပါဘူး၊ ဟုတ်တယ်မလား”

ဦးနိုင်ဝင်းက တဆက်ထဲပင် မိုးမကို၊

“ ဟေး မင်းက ဘာလို့ အဲဒီအဝေးကြီးမှာ သွားရပ်နေရတာလဲ၊ ငါတို့ အခု ကိစ္စကို အေးအေး ဆေးဆေး သေခြာဆွေးနွေးရအောင်ပါ။ လာပါ ဒီမှာ လာထိုင်ပါအုံး”

မိုးမ က သူ နဂိုထိုင်ခဲ့သည့်နေရာသို့ ပြန်လျှောက်လာပြီး ဆိုဖါပေါ်မျာ ထိုင်လိုက်ကာ ဦးနိုင်ဝင်းကို မေးခွန်းထုတ်ပြန်လေသည်။

“ ကောင်းပြီ ကျမလာပြီ။ ပြောစမ်းပါအုံး ကျမမေးထားတာကို၊ သင်းသင်းနွေးက ရှင့်အတွက် မငယ်လွန်းဘူးလား၊ ရှင့်ကြည့်ရတာ၊ အိမ်ထောင်သည် တယောက်နဲ့တူတယ်။ ရှင့်မှာ သမီးရှိရင်တောင် ရှင့်သမီးနဲ့ ရွယ်တူလောက်ပဲ ဖြစ်မှာပဲ၊ ကျမပြောတာ မမှန်ဘူးလား၊ သင်းသင်းနွေး လေးက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရှင့်ကို အကပ်ခံလိုက်တာလဲ၊ သူ့ကြည့်ရတာ ရိုးရိုး အအလေး ရှင်က အဲဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး လုပ်ချလိုက်တာပေါ့လေ ဟုတ်လား၊ ရှင့်အသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ”

“ ငါ့နာမည်က နိုင်ဝင်း တဲ့၊ ဦးနိုင် လို့ခေါ်လို့ရပါတယ်။”

ဦးနိုင်ဝင်း က မတ်တတ်ထရပ်ပြီး မိုးမ ထိုင်နေသည့်ဆိုဖာနားသို့ ကပ်သွားလိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ မိုးမ မလှုပ်မရှားပဲ ဆက်ထိုင်နေလေသည်။ မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်းဆီမှ အဖြေကို စောင့်နေလေသည်။ ထိုအချိန်မှာ မိုးမရဲ့ ဒူးခေါင်းပေါင်သား၊ များသာမက မိုးမ ရဲ့ လည်ဟိုက်က မိုးမ ရင်သားမြှောင်းကိုပါ ဦးနိုင်ဝင်းတယောက် မြင်နေရလေသည်။ ထိုအရာများက ဦးနိုင်ဝင်းကို ဖမ်းစားထားလိုက်သဖြင့် မိုးမ သူ့ကို ဘာပြောနေမှန်းပင် ဦးနိုင်ဝင်းတယောက် သတိမထားမိခြေ၊ ဦးနိုင်ဝင်း မိုးမ ဘေးမှာ ကပ်ရက်ထိုင်လိုက်ပြီး စကားကို ဆက်လိုက်သည်။

“ ငါအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီထင်လဲ၊ မှန်းကြည့်လေ”

ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့အသက်ကို မပြောပေ၊ သူ့ပုံကို ကြည့်လျှင်ဖြင့် သုံးဆယ်ကျော် လေးဆယ်နားနီး အရွယ်ဟု ထင်ရလေသည်။ အမြဲတမ်း စမတ်ကျကျ ဝတ်စားပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ဂရုစိုက်သဖြင့် အရွယ်လည်းတင်လေသည်။ မိုးမ က ဖြေလိုက်သည်။

“ မပြောတတ်ဘူး၊ ရှင့်က ကြည့်ရတာတော့ သုံးဆယ့်ကိုး၊ လေးဆယ်၊ လေးဆယ်နှစ်လောက် ဖြစ်မယ်ထင်တာပဲ”

ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ ဒူးခေါင်းပေါ်သို့ သူ့လက်တဖက်ကို ခပ်ဖွဖွလေးတင်လိုက်ရင်းက၊

“ ငါ က ငါးဆယ်ကျော်နေပြီကွ၊ ဒါပေမဲ့ ငါ ကို အဲလောက်ဘယ်သူမှ မထင်ကြဘူး ဆိုတာငါသိတယ်”

မိုမ မှာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် အံအားသင့်သွားသည်။

“ အိုး အမလေးတော်။ အဲဒါကြောင့်လည်း သင်းသင်းနွေး တယောက် မှားမိတာနေမယ်။ ရှင်က ငါးဆယ်ကျော်ပြီး နဲ့ ကောင်မလေးကို လှိမ့်ချတာပေါ့လေ”

“ ဟာ အဲလို မဟုတ်ပါဘူး၊ မင်းကလည်း၊ တကယ်တော့ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တနေရာမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆုံကြရင်၊ သဘာဝတရားက ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်သွားတတ်ကြတာပဲလေ”

ဦးနိုင်ဝင်းက စကားပြောရင်း သူ့လက်ကို မသိမသာ မိုးမ ဒူးခေါင်းမှ ပေါင်သို့ တဖြည်းဖြည်းချင်းတက်ဖို့ ကျိုးစားလေသည်။ မိုးမ ကလည်း သိပါသည်၊ ဦးနိုင်ဝင်းလက်ပေါ်ကို သူ့လက်ဖြင့် အုပ်ကာ ကိုင်လိုက်ရင်းက၊

“ ဒီမှာ လက်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထားစမ်းပါရှင်၊ ရှင်က ဒါဟာ ကျမ နေရာကိုလာ၊ ကျမနဲ့ပထမဆုံးစကားပြောဖူး သေးတာ အဲလို လုပ်ဖို့ စိတ်မကူးနဲ့လေ၊ ကျမ က သင်းသင်းနွေး မဟုတ်ဘူး”

ဦးနိုင်ဝင်းက သူ၏တခြားလက်တဖက်ဖြင့် မိုးမ ကိုယ်လုံးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး မိုးမ နူတ်ခမ်းအစုံကို နမ်းစုပ်ဖို့ ကျိုးစားရာ မိုးမ ကလည်း ဦးနိုင်ဝင်းကို အတင်းတွန်းပြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း သန်မာလှသည့် ဦးနိုင်ဝင်းလက် တွေက မိုးမ ကို မရုံးနိုင်အောင် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားလိုက်ရာ မိုးမ ရင်သားအစုံကပင် ဦးနိုင်ဝင်း ရင်ဘတ်တွင် ဖိကပ်နေရတော့သည်။ မိုးမ ပေါင်ပေါ်က ဦးနိုင်ဝင်း၏ လက်ကလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် မိုးမ စကဒ်အောက်မှ ပေါင်ရင်းတို့ တိုးတက်လာလေတော့သည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၄၆) ဦးနိုင်ဝင်း မိုးမ ကို ဖြားယောင်းခြင်း။

တကယ်တော့ ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမကို အခု လိုးဖို့ မဟုတ်ပါ။ သူအခုလေးတင်ပဲ သင်းသင်းနွေးကိုလိုးလာခဲ့ပြီမို့ မိုးမကို ထပ်မလိုးနိုင်သေးသော်လည်း သူက မိုးမ ကို သူတကယ်ကြံရင် ရနိုင်မလားဟု

စမ်းကြည့်နေခြင်း သာ ဖြစ်သည်။ မိုးမ ရဲ့ ညှတုတု ပုံစံ၊ မိုးမ ရဲ့ ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်၊ တို့က သူ့ကို အလွန် ဆွဲဆောင်ထားလေသည်။ မိုးမ ရဲ့ အသံ မိုးမ ရဲ့ ပြောပုံဆိုပုံ နှင့် အဝတ်အစား အဆင်အပြင်က စတွေ့ကထည်းက ဦးနိုင်ဝင်း ကို ညို့ယူဖမ်းစားထားခဲ့သည်။ယခုတော့ မိုးမ နှင့် သူ နှစ်ယောက်ထဲ အခွင့်အရေးကြုံတုံး ဖြစ်နိုင်ခြေရှိမရှိ စမ်းသပ်ချင်နေသည်။ သူ့အနေနှင့် အခု အချိန်မှာ မိုးမကို ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့ ကိုင်တွယ်ခွင့် ရတယ်ဆိုရင်တောင် သူ့အတွက်တော့ လမ်းစပွင့်သွားပြီ၊ နောက်တခါဆိုရင် လိုးလို့ ရနိုင်မည်ဆိုတာကို တွက်ချက်ထားမိသည်။

အခုလည်း မိုးမ က သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေပြီ မဟုတ်လား၊ မိုးမ ဘယ်လိုရုန်းသလဲ ကို သူစမ်းသပ်ကြည့်နေသည်။ အတင်းရုန်းတာလား၊ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ရုန်းတာလား ဆိုတာကိုစမ်းနေသည်။သူ့အနေနှင့် အဆိုးဆုံးတွက်ထားတာက သူ့ကို ပါးရိုက်ရင်ရိုက်၊ အော်ဟစ်ပြီး နှင်ထုတ်ရင် နှင်ထုတ်မည်။ အဲဒါဆိုရင် သူအေးအေးဆေးဆေး လက်လျှော့ပြီး ထွက်သွားလိုက်မည်။ 

သို့ပေမဲ့ အခု မိုးမ လုပ်နေတဲ့ပုံက အရမ်းကြီး စိတ်ဆိုး မာန်ဆိုး ရုန်းကန်နေတာမဟုတ်။ သူ့ပုံက နည်းနည်းရွတတ။ မကြိုက်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော်လည်း သူ့ကို ဖက်တာ နမ်းတာကို သဘောကျမည့်ပုံ။ သို့သော်လည်း မကြိုက်ချင်ဟန်ဆောင်နေသည်မှာ သိသာလှသည်ဟု ဦးနိုင်ဝင်းက အကဲခတ်မိသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း ဦးနိုင်ဝင်းလက်က မိုးမ စကဒ်အောက်မှ ချောမွတ်လှပ ဆက်ဆီ ဖြစ်လှသည့် ပေါင်လုံးတွေပေါ် ပွတ်သတ်ပေးနေရင်း ပါးစပ်ကလည်း မိုးမ နူတ်ခမ်းကို ဖိကပ်ကာ မိုးမ လျှာကလေးကို ရအောင် စုပ်ယူလိုက်သည်။ အံ့အားသင့်စရာကောင်းလှအောင် မိုးမ လျှာလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲရောက်လာခဲ့သည်။ မိုးမ သာ မကြည်ဖြူဘူးဆိုလျှင် မိုးမ ပါးစပ်ကို အတင်းစေ့ထားလို့ရသည်မဟုတ်လား။ 

ဒါပေမဲ့ အဲဒါက ခနတာသာ ဖြစ်သည်။ မိုးမ က သူ့လျှာလေးကို ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်းလေး စိလိုက်သည်။ နောက် သူ့လက်ကလေးဖြင့် ဦးနိုင်ဝင်းကို လက်တွေ သူ့စကဒ်အောက်မှာ လှုပ်ရှားနေသည်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ မိန်းမ တွေက ပုံမုန်အားဖြင့်တော့ ပထမဦးဆုံး အကြိမ် ဆုံတွေ့ရသည့် ယောက်ျားကို အဲလောက် လိုက်လျှောတာတောင် လွန်လှပြီမို့ ဦးနိုင်ဝင်းက အဲဒါကို အပြစ်တော့မမြင်ပါ။သူ့လက်တွေကို ဆော့နေရာမှ ရပ်ပေးလိုက်သည်။ အတင်းမလုပ်တော့။

မိုးမ က သူ့စကဒ်အောက်မှာ ပေါင်တွေကို ကိုင်ထားစဲဖြစ်သော ဦးနိုင်ဝင်း လက်တွေကို ဖမ်းဆုပ်ထားရင်းက ကြမ်းပြင်ကို ငုံကြည့်ကာ အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလေသည်။

“ ရှင် ကျမကို သင်းသင်းနွေး အကြောင်းလည်း မပြောသေးဘူး။ ရှင်က အဲဒီကိစ္စနဲ့လာတာဆို၊ ဒါမှ မဟုတ် သင်းသင်းနွေး အကြောင်းပြ ပြီး ကျမကို တွေ့ချင်လို့ လာတာလား”

မိုးမ မေးတာကို ကြားလိုက်ရတော့ ဦးနိုင်ဝင်းက ငါက မင်းအတွက်လာတာဆိုပြီး ပြောလိုက်မလို့ပြင်ပြီးမှ သင်းသင်းနွေး ကိုလည်း သူပြန်ပြောရမည့်အကြောင်းတွေးမိသည်။ သူ့အတွက်က မိုးမ က သင်းသင်းနွေးထက် ပိုပြီးဟော့ ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်း၊ လိုးချင်စရာကောင်းနေတာကို တွေ့နေရလေသည်။ သင်းသင်းနွေးလေးမှာ အတွေ့အကြုံမရှိသေး၍ အပေး လည်း အဲလောက်မကောင်းသေးပေ။ 

လင်ရှိမိန်းမ တယောက်ကို သူ့ယောက်ျား အိမ်မှာ မရှိတုံး လိုးရသည်က ပိုပြီး ပျော်စရာကောင်းမည်ဟုလည်း သူက တွေးနေမိသည်။ သင်းသင်းနွေးလေးကို သူက ကာမ ပညာကို သင်ပေးနေရသည်။ မိုးမ နဲ့ ဆိုပါက သူက ပြန်လည်သင်ယူရမည်ဟု ထင်သည်။ ထို့ကြောင့် သူက၊

“ အင်း ငါဘယ်ပြောရမလဲ၊ ဘယ်ကနေ စရမလဲ ငါမသိတော့ဘူး”

ဦးနိုင်ဝင်း စကားမဆက်နိုင်မှီ မိုးမ က ဖြတ်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

“ ရှင်က ကျမနဲ့ ပထမဦးဆုံး ဆုံတဲ့ အချိန်မှာတောင် ဒီလိုသောင်းကျန်းသေးရင် သူ့အဖေမရှိပဲ အဲဒီကောင်မလေး တယောက်ထဲ သူ့အိမ်မှာ ရှိတုန်း ဆို ဘယ်လောက်တောင်ကဲလိုက်မလဲမသိဘူး၊ ရှင်ကောင်မလေးကို လိုးပြီးပြီ မဟုတ်လား။ ကောင်မလေးကို ပါကင်ဖွင့်လိုက်တာပေါ့လေဟုတ်လား၊ အဲလောက်ငယ်ငယ်လေးကိုရှင်၊ ရှင်ဖျက်ဆီးလိုက်တာပဲ၊ ဟုတ်တယ်မလား၊ ကျမပြောတာတွေ အကုန်မှန်တယ်မလား ပြောစမ်းပါ”

မိုးမ မှာ ရုတ်တရက် ကိုယ်နှင့် အရမ်းရင်းနှီးနေသူတယောက်နှင့်ပြောဆိုနေသလို ခံစားရလေသည်။ ကိုအောင်နိုင်နှင့် စကား ပြောနေရသလိုပင်ခံစားနေရသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက လည်း တကယ့်ကို စကားပြောလို့ကောင်းသည့်သူငယ်ချင်းတဦးလို ဖြစ်နေရသည်ဟု မိုးမ စိတ်ထဲခံစားမိလေသည်။ 

ဦးနိုင်ဝင်း ရဲ့လက်တွေက မိုးမ စကဒ်အောက်မှာ ပေါင်လုံးတွေကို ကိုင်ထားစဲ၊ သူ့လက်တွေကို ရှေ့ထပ်မတိုးအောင်လည်း မိုးမက သူ့လက်တွေနှင့် ဆုပ်ကိုင်ထားစဲ။ သို့သော်လည်းထိုသို့ စကားတွေ ဆက်ပြောနေသည့်အချိန်မှာ ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဆန့်ထုတ်ကာ မိုးမ ပင်တီကို ထိအောင် ကြိုးစားနေသည်။ အခုနလေးတင်က မှ သင်းသင်းနွေးကို လိုးလာခဲ့တာတောင်မှ ဦးနိုင်ဝင်း လီးကြီးက မာတောင်ထနေသည်။ 

မိုးမ စကားဆက်ပြောနေစဉ် ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ လည်တိုင်ကို သူ့လျှာကြီးဖြင့် ရက်ဖို့ ကြိုးစား လိုက်သေးသည်။ သို့သော်လည်း မိုးမ က ခေါင်းကို နောက်ဆုတ်ရှောင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့၊

“ ရှင် ကျမ မေးတာကို ဖြေစမ်းပါ၊ ကလေးကလားလို လာလုပ်မနေစမ်းပါနဲ့၊ ရှင့်လက်တွေလဲ ကျမစကဒ်အောက်က နေဖယ်တော့”

ဦးနိုင်ဝင်းက ပြောင်စပ်စပ်အပြုံးနှင့် မိုးမ ပြောတာတွေကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး။

“ ဟင် ငါ့လက်တွေကို ဘယ်ကနေဖယ်ပေးရမှာလဲ၊ ပြောစမ်းပါအုံး၊ ခနလောက် လွတ်ပေးလိုက်ပါအုံး ငါဟိုအထဲထိ စမ်းကြည့်ချင်လို့၊ လုပ်ပါကွာ၊ နောက်ပြီး တခါလောက်ပေးနမ်းပါအုံး ခုနတုံးက မင်းရဲ့ လျှာလေးက ချိုလိုက်တာကွာ အရသာရှိလွန်းလို့ပါ”

ဦးနိုင်ဝင်းက ဖြည်းဖြည်းချင်း သူ၏ ကျူတာကို အရှိန်မြင့်တင်လာခဲ့သည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ခုလို အခြေအနေကို ရိုးပလေးအနေဖြင့် ဘယ်လိုများ အသုံးချမလဲ တွေးလိုက်မိသည်။ ရိုးပလေး ဟု တွေးလိုက်တာနှင့် မိုးမ ကျောရိုး မှ စကာ စိမ့်တက်သွားပြီး စိတ်တွေ ကြွလာတော့သည်။ အဲဒါက မိုးမ ရဲ့ အားနည်းချက် ပင်ဖြစ်တော့သည်။ မိုးမ က အချစ်ခံဖို့နှင့် စိတ်ကြွဖို့ ရိုးပလေးက တကယ့်ကို စိုးမိုးနေလေပြီ။

သို့ရာတွင် မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်းကို၊

“ ဟင့်အင်း၊ ပထမဆုံးက ရှင် ကျမကို ရှင်နဲ့ သင်းသင်းနွေးအကြောင်းပြောပြရမယ်၊ ကျမ အဲဒါကို အရမ်းသိချင်နေတယ်။ အဲဒါ ဆိုရင် ရှင်လိုချင်တာကို ကျမ စဉ်းစားပေးမယ်”

ဦးနိုင်ဝင်းတယောက် မိုးမ ပြောသည့် ရှင်ပြောပြရင် ကျမ စဉ်းစားပေးမယ်ဆိုတာကို သဘောကျသွားသည်။ ငါက သင်းသင်းနွေးနဲ့ အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်ရင် သူက ငါလိုချင်တာကို ပေးမယ်ဆိုတဲ့သဘောလား။ ထို့ကြောင့် သူနှင့် သင်းသင်းနွေး အကြောင်းကို ပြောပြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ ကောင်းပြီလေ၊ ငါနဲ့ သင်းသင်းနွေး တို့က ဟိုအဆင့်ထိရောက်နေကြပြီ”

မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်း ပုခုံးကိုလက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် လှမ်းထုလိုက်ရင်းက၊

“ သိသားပဲ ၊ သိသားပဲ၊ ဟွန့်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက် ငယ်ငယ်လေးဟာကို ရှင်ဘာတွေလုပ်လဲ၊ ကောင်မလေးကို ဘယ်ကနေစစည်းရုံးတာလဲ၊ သူက ရော မငြင်းဘူးလား၊ သူက ရှင့်ကို ဘာလို့ပေးလုပ်တာလဲ၊ ဘယ်ကနေစဖြစ်တာလည်း ကျမကို ပြောပြစမ်းပါ။ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်တာက ဘယ်တုန်းကလဲ၊ ရှင်တို့ နမ်းတာကနေစဖြစ်တာလား၊ ရှင်က ကောင်မလေးကို ဖြားယောင်းတာလား၊ ကောင်မလေးကပဲ ရှင့်ကို ဖြားယောင်းတာလား၊ အဲဒီအချိန်မှာ ကောင်မလေးအဖေက ဘယ်ရောက်နေလဲ ၊အကုန်ပြောပြ ကျမသိချင်လို့၊”

ဦးနိုင်ဝင်း တွေးမိသည်က မိုးမ တယောက် စိတ်တွေ ကြွလာပြီး တကယ်လို့ သူကသာ သင်းသင်းနွေးနဲ့ အကြောင်း အသေးစိတ်ပြောပြလိုက်ရင် သူလည်း မိုးမ ကို ကိုင်လို့ရမည်မဟုတ်လား။ မိုးမ အနေနဲ့ကလည်း အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားပြီး သိချင်နေမိသည်။ ဒီလူကြီးက ဒီလောက်ငယ်တဲ့ ကောင်မလေးတယောက်ကို ဘယ်လိုချည်းကပ်ပြီး လှုပ်ရှားသွားလဲ။ 

မိုးမ အတွင်းစိတ်မှာလည်း တကယ်လို့ ဦးနိုင်ဝင်းကသာ သင်းသင်းနွေးနှင့် အကြောင်းအသေးစိတ်ပြောပါက သူလည်း ဖီးတက်ပြီး အလိုးခံချင်စိတ်ပေါ်လာမည် ဆိုတာကို သူဘာသာသူသိသည်။ သူ့ဘာသာသူလည်း လူစိမ်းတယောက်က ယောက်ျားမရှိတုန်းအိမ်လာပြီး လိုးတာကို အတွေ့အကြုံရချင်တဲ့စိတ်ကလည်း ရှိနေပြီးသား၊ နောက်တခါ ထိုသူကလည်း ကောင်မလေးငယ်ငယ်လေးနှင့် သူ့ရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ပြောပြတာ ကြားရမည်ဆိုတော့ ပိုပြီး စိတ်တွေ ထလာရသည်။ မိုးမ မှာ အရမ်းကို တဏှာစိတ်တွေ ထနေပြီး ဦးနိုင်ဝင်း က သူ့ဇာတ်ကြောင်းပြန်မစခင်ပင် မိုးမ စောက်ဖုတ်လေးမှာတောင် အရေတွေ စိုနေပြီ ဖြစ်လေသည်။

မိုးမမှာ သူ့ကိုယ်သူ သင်းသင်းနွေး အဖြစ် စိတ်ကူးယဉ်နေလိုက်ပြီး ဦးနိုင်ဝင်း က ကောင်မလေးကို ဘယ်လို သွေးဆောင်ဖြားယောင်းတယ် ဆိုတာ ပြောနေတာကိုနားထောင်နေမိသည်။ သင်းသင်းနွေး ကိုယ်စားဝင်ပြီး ခံစားနေလိုက်သည်။ မိုးမ မှာ သူ့ကိုယ်သူပင် နားမလည်နိုင်လောက်အောင် သင်းသင်းနွေးကို မနာလို ဖြစ်နေမိသည်။ သူ့ကိုယ်သူ သင်းသင်းနွေး နေရာမှာ ခံစားနေပြီး ဦးနိုင်ဝင်းက တကယ့်သင်းသင်းနွေး အစား သူ့ကို ဖြားယောင်းသွေး ဆောင်နေတာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့ဟုပင်တွေးနေမိသည်။ 

ဘာလို့ မိုးမ အဲလို တွေးနေရတာလဲ။ သူ့မှာရော အတိတ်က အကြောင်းအရာတွေ ရှိနေခဲ့လို့လား။ မိုးမ လည်း ငယ်ငယ်တုန်းက အဲလို ခံခဲ့ရဘူးလို့လား။ သူလည်း ငယ်ငယ်တုန်းက သင်းသင်းနွေး လိုပဲ အဖေအရွယ် လူကြီးက ဖြားယောင်းသွေးဆောင် ခဲ့တာကို ခံခဲ့ရလို့လား။ 

ဒါမှ မဟုတ် သူ့ဘဝနှင့် တခုခု ဆက်စပ်နေလို့လား။ မိုးမ တယောက် ဘာကြောင့် အဲဒီလောက် သင်းသင်းနွေး ရဲ့ ကိစ္စကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားပြီး ဦးနိုင်ဝင်းက ဘယ်လို ဖြားယောင်းသွေးဆောင်တယ်ဆိုတာကို ဘာလို့ အဲလောက်သိချင်နေရတာလဲ။ ဦးနိုင်ဝင်း ပင် စပြီး မိုးမ အပေါ်သံသယ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ 

ဦးနိုင်ဝင်း စိတ်ထဲ တွေးမိတာက၊ ကြည့်ရတာ မိုးမ လည်း သင်းသင်းနွေး အရွယ် ငယ်ငယ်တုန်းက အဲလို အတွေ့အကြုံမျိုး နဲ့ကြုံခဲ့ရလို့ထင်တယ်။ ဒါကြောင့်လည်း သူ့ကြည့်ရတာ အရမ်းကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ပုံပဲ။ ဘယ်သူသိနိုင်မလဲ သူလည်း သင်းသင်းနွေး အရွယ်တုန်းက အဲလို ကြုံခဲ့ရလား မကြုံခဲ့ရဘူးလား ဆိုတာ၊ အဲတော့ ငါနဲ့ သင်းသင်းနွေး အဖြစ်အပျက်ကို အပိုဆာဒါးလေး ဖြူးပြီး သူ့ကို ပြောပြရမှာပဲ။

~~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၄၇) ဦးနိုင်ဝင်း နှင့် မိုးမ။

မိုးမ မှာ သူ့စကဒ်အောက်မှ ပြန်မထုတ်သေးသည့် ဦးနိုင်ဝင်းလက်ကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် ဖိကိုင်ထားရင်းက ဦးနိုင်ဝင်း ပြန်ပြောပြမည့် ဇာတ်လမ်းကို နားစွင့်နေလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းကလည်း ငပါး၊ မိုးမက သူ့ကို အတင်းတွန်းပြစ်တာ၊ စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံမပြတာတို့ကြောင့် သူ နှင့် သင်းသင်းနွေး ဇာတ်လမ်းကို ပြောမလိုလို ဖြင့် လက်ကို စကဒ်အောက်က ပြန်မထုတ်သေးပဲ ဆက်ပြီး ပေါင်လုံးတွေကို ကိုင်ထားသည်။ မိုးမ က ထပ်ပြောပြန်သည်။

“ ကဲ ဘယ်လိုလဲ၊ ကောင်မလေးနဲ့ အကြောင်းပြောမယ်ဆိုတာကို စောင့်နေတယ်လေ”

ဦးနိုင်ဝင်းက သင်းသင်းနွေးနှင့် သူ့အကြောင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စပြောနေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့လက်တွေကတော့ မိုးမ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို မလွတ်သေး။

“ သင်းသင်းနွေးက ငါ့သူငယ်ချင်းရဲ့ သမီးလေ။ သူ့အဖေနဲ့ငါနဲ့က စီးပွားရေး စပ်တူလုပ်ကြတာလေ။ ငါတို့ က ညနေဘက်ကျတော့ သူ့အိမ်မှာ လုပ်ငန်းအကြောင်းဆွေးနွေးကြရင်း ဝီစကီလေး ဘာလေး နည်းနည်း သောက်ဖြစ်ကြတယ်လေ။ ငါတို့ အဲလို ဆွေးနွေးကြတဲ့ အချိန်က အမြဲတမ်းလိုလို ညနေစာ စားပြီးချိန်လောက်လေ။ အဲဒီအချိန်ဆို ကောင်မလေးက ကျောင်းစာတွေကို လုပ်နေတတ်တယ်။ တည တော့ ငါထိုင်နေတဲ့နေရာကနေ သူ့ပေါင်လုံးလေး တွေကို သူ့စာကြည့်စားပွဲအောက်ကနေ လှမ်းမြင်နေရတယ်”

မိုးမ က သူ့စကဒ်အောက်မှ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ရင်းထိ တွားတွားတက်ဖို့ လှုပ်ရှားနေသည့် ဦးနိုင်ဝင်း လက်တွေကို တွန်းဖယ်ပြစ်ဖို့ ကြိုးစားရင်းက၊

“ ရှင့်ကြည့်ရတာ မိန်းခလေး ပေါင်တွေကို တော်တော်သဘောကျပုံရတယ်၊ ဘာလို့ ခုထိ ကျမပေါင်တွေကို မလွတ်သေးတာလဲ ဟွန့်”

ဦးနိုင်ဝင်း က ပြုံးပြပြီး မိုးမ လည်ပင်းကို ရက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ မိုးမက နောက်သို့ ကိုင်းဆုတ်လိုက်ရာ၊ ဦးနိုင်ဝင်း မျက်နှာက အတင်းလိုက်ကပ်လေရာ မိုးမ တယောက် ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လဲကျမလိုပင်ဖြစ်သွားရလေသည်။ ထို့ကြောင့် မိုးမ က သူ့လက်တွေကို ဦးနိုင်ဝင်းလက်တွေပေါ် ဖမ်းကိုင်ထားရာက လွတ်လိုက်ရပြီး ဆိုဖာပေါ်လဲမကျအောင် ဦးနိုင်ဝင်းကို ပြန်တွန်းထုတ်ရလေသည်။ 

ထိုအချက်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့လက်များကို အလျှင်အမြန် စကဒ်အောက်မှ မိုးမ ပေါင်ခွဆုံသို့တိုးပြီး ပိတ်သား ပါးပါး ပင်တီ အောက်မှ မိုးမ ၏ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။ သူ့လျက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို စမ်းပွတ်ပြီး၊ စောက်ဖုတ် အတွင်းသို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအပေါ်မှ ဝင်သလောက်ထိုးထည့်လေရာ မိုးမက ဦးနိုင်ဝင်းလက်များကို အတင်းဆွဲဖယ်လေသည်။

ထိုသို့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်လုပ်လိုက်မှုကြောင့် မိုးမ တတောင်ဆစ်မှာ ဦးနိုင်ဝင်း ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို သွားထိမိလေသည်။ ထိုသို့ တယောက်နှင့် တယောက် တွန်းထိုး ရုန်းကန်လိုက်ရသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရူမြန်လာပြီး အနည်းငယ်ပင် မောသလို ဖြစ်သွားကြရသည်။ မိုးမက ဦးနိုင်ဝင်းကို ညှတုတု အမူအရာဖြင့် လက်ညိုးလေးထိုးကာ၊

“ ရှင် ရှင့်ဇာတ်လမ်းကို ဆက်မှာလား ကျမ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး နေလိုက်ရတော့မှာလား”

အိပ်ခန်းဆိုတဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ ဦးနိုင်ဝင်းက နောက်တောက်တောက် အသံဖြင့်၊

“ အိပ်ခန်း ဟုတ်လား အို ပိုကောင်းတာပေါ့၊ တကယ်က ငါတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အခု သွားဖို့သင့်နေတဲ့ နေရာပဲ မဟုတ်လား။ ကဲလာ သွားကြရအောင် အချစ်ရယ်”

မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်းကို မျက်လုံးပြူးကြည့်ရင်းက၊

“ တော်တော့၊ ရှင် ရှောက်ပြောမနေနဲ့ သင်းသင်းနွေးနဲ့ အကြောင်းပဲ ဆက်ပြော၊ ရှင်သူ့ကို ဘယ်လိုစ ဖန်သလဲ အဲဒါက နေစပြော”

သူတို့ နှစ်ယောက် တွန်းထိုး လုံးထွေးမှုကြောင့် မိုးမ စကဒ် က ပေါင်ရင်းနားအထိ လှန်တက်နေပေရာ ဖြူဖွေးနေသော ပေါင်သားကြီးများက ဦးနိုင်ဝင်း မျက်စေ့ရှေ့မှာ သွားရည်ကျစရာတွေ့နေရလေသည်။ မိုးမက ပြန်ဖုံးချဖို့ပင် မကြိုးစာချေ။ 

မိုးမ က သူပြန်ဖုံးလည်း ဦးနိုင်ဝင်းက လာလှန်အုံးမှာမို့ မထူးဘူးပဲတွေးနေတာလား၊ သို့မဟုတ် သင်းသင်းနွေးကို ဦးနိုင်ဝင်းစတွေ့သည့်အချိန်က ပေါင်ကို မြင်ရသည်ဆိုတာ အဲလိုမျိုးလား၊ သင်းသင်းနွေးနေရာက သူဝင်ခံစားပြီးတော့၊ ကောလိပ်ကျောင်းသူလေး တယောက်က သူ့အဖေ သူငယ်ချင်းကို ဖြားယောင်းမြူဆွယ်သည့်ခံစားမှုမျိုးကို ကိုယ်စားခံစားနေလေသည်။ 

မိုးမ က ရိုးပလေးတခုကို လုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေခြင်းလည်း းဖြစ်နိုင်လေသည်။ ယခုအချိန် မိုးမ စိတ်ထဲ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ၊ သူဘာလို့ သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ လှန်နေတဲ့ စကဒ်ကို ပြန်မဖုံးတာလဲ ဆိုတာကိုတော့ မိုးမ ကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ သိနိုင်မည်မဟုတ်ခြေ။ဦးနိုင်ဝင်းကလည်း သူ့လက်ဖဝါးကြီးကို မိုးမပေါင်ပေါ်တင်ပြီးတော့ လေ့လာနေလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း ရဲ့ မျက်လုံးတွေက မိုးမ ပေါင်ကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း က အငွေ့တွေ ထနေရလေသည်။ 

မိုးမ က သူ့လက်တွေကို ဦးနိုင်ဝင်း လက်တွေပေါ် ပြန်အုပ်ကိုင်ထားပြီး ရှေ့ဆက်မတိုးနိုင်အောင် ဖိထားလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ဦးနိုင်ဝင်းကို မျက်လုံးချင်းစေ့စေ့ဆိုင်ကာကြည့်ရင်း အမူအရာဖြင့် ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ပြောရန် အချက်ပြလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက လည်း သူ့ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ပြောနေရင်းက လက်ကလည်း မိုးမပေါင်ပေါ်ရသလောက်ပွတ်သတ်လှုပ်ရှားလိုက်။ 

ပါးလေးဘာလေးကို ရသလောက်လှမ်းနမ်းလိုက်၊ တခါတလေ သူ့လျှာကြီးဖြင့် မိုးမ လည်တိုင်၊ နားဖြား စသည်တို့ကို လှမ်းရက်လိုက် ဖြင့် လုပ်လေသည်။ ပြောနေတုန်းလည်း မာတောင် တောင့်တင်းနေသော သူ့လီးကြီးက ဘောင်းဘီအောက်မှ ထိုးထောင်ထနေလေရာ၊ မိုးမ ကလှမ်းကြည့်ရင်း တခစ်ခစ် ရီမောလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း စိတ်ကလည်း သင်းသင်းနွေးလေး ကို သူဘယ်လိုလုပ်ခဲ့သည့်ဆိုတာကို စိတ်ထဲပြန်တွေးကာ ပြောနေရတာကတကြောင်း၊ မိုးမ ကိုလည်း ပေါင်ကြီးတွေကိုင်ပွတ်ရင်း မိုးမ ကိုယ်လုံးနှင့် အနီးကပ် ထိတွေ့နေရသည်က တကြောင်းကြောင့်၊ လီးကြီးမှာ ပြန်မပျော့နိုင်လောက်အောင်ကို တောင်မတ်နေရလေသည်။

“ ငါ အဲဒီနေ့ ကစပြီး ကောင်မလေးကို ခိုးခိုးကြည့်နေတာ၊ သူကလည်း ရိပ်မိတယ်လေ။ တနေ့တော့ သူက သူ့ဂါဝန်လေးကို မသိမသာ မပြီး လှန်ထားတယ်။ သူ့အဖေနဲ့ငါနဲ့ စကားပြောနေတုန်း ငါ့မျက်လုံးတွေက သူ့ဆီ ရောက်နေတာကို သူသိတယ်လေ၊ ငါက သူ့ပေါင်လေးတွေကို ကြည့်ချင်မှန်းလည်းသူသိတယ်။ အဲဒါကြောင့်သူက ငါ့ကို လှောင်သလိုလိုနဲ့ ဂါဝန်လေးကို ဖုံးမလို လှန်မလို လုပ်လုပ်ပြရင်း ကျိတ်ရီနေတတ်တယ်။ 

တညကျတော့ ငါက သူ့ကို လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ ဂါဝန်ကို လှန်ပြဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူက ငါ့ကို မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး စိတ်ဆိုးသလိုနဲ့ကြည့်တယ်။ငါကလည်းသူ့ကို သူ့အဖေမမြင်အောင် လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ထပ်ပြလိုက်တယ်။ အဲလို ခနခန လုပ်တော့ သူက သူ့ဂါဝန်လေးကို နည်းနည်းချင်း မပြီး ပြတယ်။ ငါက နည်းနည်းလေး ပိုပြီး မြှောက်ပြဖို့ လက်ဟန်နဲ့ ပြတော့ သူက နည်းနည်းလေး ပိုမြှောက်ပြတယ်။ အဲလိုနဲ့ သူ့ပေါင်တန်လေးကို တော်တော်လေး မြင်လာရတယ်။ သူကလည်း တခါတလေကျရင် နောက်တီးနောက်တောက်နဲ့ ငါ့ကို တောင်းတောင်းပန်ပန်ပြခိုင်းရအောင် လုပ်တယ်။ 

ငါကလည်း သူ့အဖေအိမ်သာ သွားတဲ့ အချိန်မျိုးကို စောင့်တယ်။ အဲလို အချိန်ရတာနဲ့ သူ့ဆီကို ပြေးသွားပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပွေ့ဖက်နမ်းပြစ်လိုက်တာပဲ။ ကောင်မလေး က ငါအဲလောက် ရဲမယ်မထင်တော့ ရုတ်တရက်လန့်သွားတယ် ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ သူလည်း စိတ်ပါလာပါတယ်။ နောက်တော့ သူငါ့ကို ပြောတယ် အဲဒါ သူ့ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် ယောက်ျားတယောက်နဲ့ နမ်းဖူးတာပဲတဲ့။ သူ့အဖေပြန်မလာခင် ငါက သူ့ကုလားထိုင်ဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး သူ့ပေါင်လေးတွေငါ့ကို ခနလောက်ပြပေးဖို့ တောင်းပန်လိုက်တယ်။ နောက်ငါ သူ့ပေါင်လေးတွေကို နမ်းတယ် လျှာနဲ့ရက်တယ်၊ နောက် သူ့အဖေခြေသံကြားတာနဲ့ ဆိုဖာကို အမြန်ပြေးလာထိုင်လိုက်တယ်။”

မိုးမ ကဦးနိုင်ဝင်းပြောတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို နားထောင်ရင်းက သူ့ကျောရိုးတလျှောက်ကတောင် စိမ့်နေအောင်ခံစားနေရပြီး အသက်ကို လည်း ပြင်းပြင်းရူလို့ ဇာတ်လမ်းဆက်ဖို့ ထပ်ပြောလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်မှာတော့ မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်းလက်တွေ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေတာကိုတောင် ခွင့်ပေးလိုက်တော့တယ်။ 

ဦးနိုင်ဝင်းလက်တွေကလည်း မိုးမ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးမှာ စိုရွဲနေတာကို စမ်းမိနေတော့ သူပြောနေတဲ့ ဇာတ်လမ်းက မိုးမ ကို အရမ်းစိတ်ထစေတယ်ဆိုတာကို ကောင်းကောင်းကြီးရိပ်မိလိုက်သည်။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူက ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ပြောပြန်ပါသည်။

~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၄၈) မိုးမ ၏ဦးနိုင်ဝင်း နှင့် အတွေ့အကြုံ။

ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ စောက်ဖုတ်အိဖောင်းဖောင်းကြီးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှ ပင် သူ့လက်ချောင်းတွေဖြင့် ပွတ်ကစားပေးနေရင်းက သူ့ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ပြောလေသည်။

“ အဲလိုနဲ့ ညတိုင်းညတိုင်း သင်းသင်းနွေး နဲ့ ငါတို့ နှစ်ယောက်ထဲသာသိတဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေက ဖြစ်နေတာပေါ့ကွာ၊ နောက်ပိုင်း သူ့အဖေနဲ့ ငါနဲ့က အလုပ်ကိစ္စ ပြောစရာမရှိတော့တာတောင်မှ ကောင်မလေးကို တွေ့ချင်တာနဲ့ပဲ အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ ပြီး သူတို့အိမ်ကို ရောက်လာတော့တာပေါ့။ နောက်ပိုင်းတော့ သူ့အဖေနဲ့ ငါနဲ့ ဆုံတာက အရက်သောက်ပြီး အလာပသလာပ ပြောဖို့လောက်ပဲဖြစ်လာတော့တယ်။ 

အဲဒါလည်း အကျင့်ပါသွားတော့ ငါက သူတို့ အိမ်နေ့တိုင်းလိုလို ရောက်လာရော။ ငါက ကောင်မလေးကို သူ့အဖေရှေ့မျာပဲ စကားစမြီပြော ကျောင်းအကြောင်းဘာအကြောင်းလေး မေးလုပ်တယ်။ သူ့အဖေ အိမ်သာ သွားတာမျိုးနဲ့ ကြုံတာနဲ့ ကောင်မလေးကို နမ်းတယ် ဟိုကိုင်ဒီကိုင်လုပ်တယ်ကွာ။ သူကလည်း အဲလိုကစ်ဆင်းပေးရတာကို ကြိုက်တယ်။ ငါလည်း ကောင်မလေး ရဲလာတာနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း အတွင်းပစ္စည်းလေး တွေထိကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်တော့တာပေါ့။ 

သူကလည်း နောက်တော့ စောက်ဖုတ်ကလေးကို ပွတ်ပေးတာ သဘောကျထာတယ်။ ငါကလည်း ငါ့လီးကို ကိုင်ခိုင်းတယ်။ သူက ယောက်ျားလီးကို ပထမဆုံးကိုင်ဖူးတာပဲ။ ငါ့လီးကြီးကို သူစကိုင်မိတဲ့အချိန်က သူအရမ်းကို စိတ်လုှုပ်ရှားတာပေါ့။ သူကတောင်ငါ့ကို မေးသေးတယ် ဘာလို့ အဲဒါကြီးက အရမ်းရှည်ပြီး အရမ်းတုတ်ရတာလဲတဲ့။ ငါက ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ပြီး လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ခိုင်းကြည့်တယ်။ 

ပထမတော့ သူက ဒစ်ဖျားလေးကိုပဲ ပါးစပ်မှာ ငုံထားတယ်။ ငါက သူ့ကို စုပ်ပေးဖို့နဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ရတယ်ဆိုတာကို သူ့လက်ချောင်းလေး ငါ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး စုပ်ပြလိုက်တယ်။ အဲဒါ လီးကို ဘယို စုပ်ရတာပေါ့လို့ ပြတော့လည်း ကောင်မလေးက လိုက်လုပ်ပေးပါတယ်။ သူပထမဆုံး ငါ့လီးကို စုပ်ပေးတဲ့ညက ငါဘယ်လိုမှ မမေ့နိုင်ပါဘူးကွာ၊ တကယ့်အရိုင်းလေး၊ ကောင်မလေးတယောက်က ငါ့လီးကြီးကို သူ့အဖေ အိမ်သာသွားနေတုံး စုပ်ပေးနေတာ၊ မင်းပဲ စဉ်းစားကြည့်၊”

ဦးနိုင်ဝင်း ပြောသမျှကို နားထောင်ရင်းက မိုးမ တယောက် စိတ်တွေက ဇာတ်လမ်းထဲ လွင့်မျှောနေလေသည်။ ထိုအချက်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဘေးသို့ဖယ်ကာ သူ့လက်ချောင်းကို မိုးမ၏ အရည်စိုရွဲကာ ချောမွေ့နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ထိုးထည့်နေလေတော့သည်။ မိုးမ ကတော့ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းလို့ ဇာတ်လမ်းထဲမှာ ခံစားနေသည်။ 

မိုးမ က သင်းသင်းနွေး နေရာမှာ သူ့ကိုယ်တိုင် ဝင်ခံစားနေပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလျှက် ဦးနိုင်ဝင်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်တွယ်ကာ လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးထည့်ကစားနေသည်ကိုခံလေနေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက ပထမထင်ထားသည်က သင်းသင်းနွေးကိုလုပ်လာပြီးသည်မို့ သူ မိုးမကို လုပ်နိုင်မည်မဟုတ်ဟု ထင်ထားခဲ့သော်လည်း ယခုတော့ သူ့ကိုယ်သူ မသေခြာတော့။ မိုးမ မှာ တအားကို ဟော့ကာ ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလှသဖြင့် ပန်းသေနေသော အဖိုးကြီးကိုပင် တောင်လာနိုင်စေမည်ဟု သူထင်မိလေသည်။

မိုးမ ကဦးနိုင်ဝင်း လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့နို့အုံတွေပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်ပြီး ဖိကပ်ပေးလိုက်သည်။ ဆုပ်နှယ်ပေးဖို့ကိုလည်း ရီဝေဝေ မျက်လုံးအစုံဖြင့် ပြောသည်။ နောက်တော့ တိုးတိုးလေး၊

“ ဆက်ပါအုံး ရှင်၊ ပြီးတော့ ကျမကိုလည်း ရှင် သင်းသင်းနွေးကို လုပ်သလို လုပ်ပေးရင်းနဲ့ ဇာတ်လမ်းကို လည်း ပြောပေးပါရှင်”

ယခုတော့ မိုးမ တယောက် ဦးနိုင်ဝင်းကို ကြိုက်တာလုပ်ဖို့ကို တောင်းပန်နေရပြီ မဟုတ်လား။ ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ လက်တဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်သူ့ရဲ့ လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ ဇာတ်လမ်းထဲက သူနှင့် သင်းသင်းနွေး အဖြစ်အပျက်ထဲကလိုပင် သူ့လီးကြီးကလည်း မာကျောနေလေပြီ။ 

သူ့လီးကြီးပေါ်မှာ မိုးမ လက်ကို တင်ထားစေပြီးမှ သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို အမြန်ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးမာတုတ်တုတ်ကြီးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီလျှောချပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ မိုးမ ကလည်း လက်မနှေးပါ။ လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဂွင်းတိုက်သလို စပြီး လှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့ခါးအောက်ပိုင်းကို မိုးမ ပုခုံးနားတိုးလိုက်ပြီး သူက မိုးမ အောက်ပိုင်း သို့ သူ့ခေါင်းကို ကိုင်းငုံ့လိုက်သည်။ 

အတိုချုံ့ပြောရရင်ဖြင့် ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံကို ရအောင် ပြောင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း လီးကြီးက မိုးမ မျက်နှာနားကို ကပ်သွားသည်နှင့် မိုးမ ကလည်း ပြောစရာမလိုပဲ သူ့ပါးစပ်ကို ဟပြီး ဦးနိုင်ဝင်းလီးကြီးကို လှမ်းငုံလိုက်ပြီး အတင်းစုပ်လေတော့သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက လည်း သူ့လီးကြီးကို ကော့ထိုးလေရာ လီးထိပ်ဖျားက မိုးမ လည်ချောင်းနားအထိ ရောက်သွားလေသည်။ 

တချိန်ထည်းမှာလည်း မိုးမ ပင်တီကို ရအောင်ချွတ်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်လွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းခေါင်းက မိုးမ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာတော့ မိုးမ ကပင် ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်လေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက ထိုအခါမှာ သူ့မျက်နှာရှေ့ရောက်လာသော မိုးမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခွေးတကောင်ထန်းလျှက်ရက်သလို တပြတ်ပြတ် နှင့် ရက်လေတော့သည်။

မိုးမ ကတော့ အခု အချိန်မှာအပဝင်စီးခံရသလိုပင်၊ ငြီးငြူ နေရာ မိုးမ ၏ နဂိုအသံပင်ပျောက်ပြီး ဖီးသံလေး ဖြင့် အီးအီးအားအား ဖြစ်နေရှာတော့သည်။ မိုးမ တယောက် အခုတော့ အရမ်းကို အလိုးခံချင်နေလေပြီ။ ဦးနိုင်ဝင်းက သူ့လျှာကြီးကို နွေးထွေးနုညံ့လှသော မိုးမ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ မိုးမ ၏ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်များကို အရသာခံနေလေသည်။ 

မိုးမ စောက်ရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်စီးကျလာသလောက်ကို ဦးနိုင်ဝင်းက ရက်ပြစ်နေတော့သည်။ မိုးမ ကလည်း ဦးနိုင်ဝင်းကို သူတခါမှ မကြုံဖူးသေးသည့် လီးစုပ်ပညာကို ပြလျှက်ရှိလေသည်။ မိုးမ ၏ လီးစုပ်ကျွမ်းကျင်မှုမှာ တက္ကသိုလ်ဘွဲ့အနေနှင့် ဆိုလျှင် မာစကာပင် ပေးသင့်သည်ဟု ဦးနိုင်ဝင်း က ထင်မိလေသည်။ မိုးမ လီးစုပ်ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် ဦးနိုင်ဝင်း လီးကြီးမှာ တအားကို မာကျောတောင့်တင်းနေပြီး မိုးမ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ။

မိုးမက အံကလေးပင်ကြိတ်ကာ၊

“ ဒီကောင်ကြီးကို ကျမ အထဲကို မြန်မြန်သာ ထည့်ပေးပါတော့ရှင်။ ကျမ အရမ်းကို ယားနေပြီ။ ကျမဟာ ရှင့်ရဲ့ သင်းသင်းနွေးလေး ပါပဲ အဘရယ်။ အဘကျမကို လိုးပေးပါတော့ရှင် အား ”

ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ တယောက် အရမ်းကို တင်းနေပြီး သူ့ကိုယ်သူ သင်းသင်းနွေးနေရာမှ ဝင်ခံစားကာ အလိုးခံချင်နေပြီ ဆိုတာကို သိလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း ၏ သင်းသင်းနွေး နှင့် ပတ်သက်၍ပြောပြ သမျှ ဇာတ်လမ်းများကြောင့် မိုးမ မှာ သင်းသင်းနွေး နေရာမှ ရိုးပလေး ခံစားနေရင်း ဖီးတွေ အရမ်းတက်လာရခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကို ရိုးပလေး နှင့်ပတ်သက်ပြီး အကျင့်ရအောင် ဖန်တီးပေးခဲ့တာကလည်း အရေးပါသော အချက်ဖြစ်လေသည်။ အဲဒီ ခံစားမှုကတော့ မိုးမ နေနှင့် ကောင်းကောင်းအလိုးခံရပြီး ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ရောက်မှသာ ပြေတော့မည်ဖြစ်လေသည်။

ထိုကြောင့် ဦးနိုင်ဝင်းက ပုံစံပြောင်းလိုက်ပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ကာ မိုးမ အပေါ်တက်ခွလိုက်လေသည်။ မိုးမ က မျက်လုံးလေး မှေးကာ သူ့ပေါင်တွေကို ကားပေးလိုက်ရင်း ဦးနိုင်ဝင်း လီးကြီးကို စောင့်မျှော်နေလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ ဖောင်းမို့ လှပသော နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ရက်ကာ စို့နေလိုက်သေးသည်။ မိုးမ ကတော့ လီးကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ထည့်ဖို့သာ စိတ်ဝင်စားတော့သည်။ အသက်ရှုပင်မမှန်တော့၊ သူ့တကိုယ်လုံးလည်း တုန်ခါလှုပ်ရှားနေလေပြီ၊ မိုးမ ကတောင်းတောင်းပန်ပန်ပြောလိုက်သည်။

“ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ ရှင့်လီးကြီးကို အရင်ထည့်လိုက်ပါတော့ရှင် နို့တွေ နောက်မှ စို့ပါ။ အခု ကျမ အဖုတ်ထဲမှာ အရမ်းယားနေပြီ။ အခု ချက်ချင်းထည့်ပေးစမ်းပါရှင်၊ အိုး ခပ်မြန်မြန်လေး၊ လုပ်ပေးပါလို့လိုးပါတော့ရှင်”

မိုးမ မနေနိုင်တော့ ထအော်မိတော့သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းကလည်း မိုးမ အရမ်းလိုနေမှန်းသိသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လေတော့သည်။ မိုးမ စောက်ဖုတ်မှာ အရေတွေ ဖြင့် စိုရွဲနေပြီး ရွစိစိ ဖြစ်နေသဖြင့် အိကနဲ တိုးဝင်သွားတော့သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်များဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့လီးကြီးကို မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆက်မပြတ်ဆောင့်သွင်းနေပြီး မီးတက်နေသည့် မိုးမ မျက်နှာကို ကြည့်နေမိသည်။

မိုးမ မှာ ဆောင့်ချက်တိုင်းကို အသံထွက်ကာ ငြီးငြူရင်းဖြင့် သူ့လက်ချောင်းတွေကလည်း ဦးနိုင်ဝင်း ကျောပြင်ကို ဖက်ကာ လက်သည်းများဖြင့် ကုတ်ခြစ်မိနေတော့သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းမှာ သူ့ကျောမှ နာကျင်တာကို ခံစားရသော်လည်း မိုးမ ကတော့ သူဦးနိုင်ဝင်း ကျော်ပြင်ကို ကုတ်ခြစ်နေမိမှန်းပင် သတိမထားမိတော့ခြေ။မိုးမ အတွက် အခု အရေးကြီးဆုံးက ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ရောက်ဖို့ ပင်ဖြစ်တော့သည်.။ 

မိုးမ စောက်ဖုတ်၊ စောက်စေ့၊ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား၊ ဂျီစပေါ့တို့မှာ အထိမခံနိုင်လောက်အောင်ပင် ထိလိုက်တို့လိုက်တိုင်း အရသာ တွေ့နေရလေသည်။ မိုးမ ၏ ဖီးအပြည့်ခံစားရင်း အလိုးခံနေသည်ကို ကြည့်ရင်းနှင့် ဦးနိုင်ဝင်းတယောက် မိုးမ အလှအပကို ချီးကျူးမိလေသည်။ 

သူ့လီးကြီးကလည်း မိုးမ စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရသာ အပြည့်အဝခံစားနေရလေသည်။ မိုးမကို ဓါတ်လှေခါးထဲ ပထမဆုံးအကြိမ် တွေ့ကတဲက လိုးချင်နေမိသော ဦးနိုင်ဝင်းအဖို့ အခု မိုးမကို သူ့အိမ်ရှေ့ခန်းထဲတွင် အလိုတူအလိုပါ လိုးနေခွင့်ရပြီး သူ့ကို လိုးဖို့ ဆောင့်ဖို့ပင် တောင်းပန်နေသေးသည်ဆိုတော့ သူ့အတွက်လည်း အရမ်းကို အရသာတွေ့နေရလေသည်။

မိုးမ မှာ ကိုယ်လုံးလေး တုံခါရင်း၊ တွန့်လိမ်ရင်း ငြီးတွားရင်းဖြင့်၊

“ အင်းအင်းးးးးးးး ကျမ ပြီးးးးးးး ပြီးးးးးးး တော့မယ်………..အုးးးးးးးးးး အားးးးး ကောင်းးလိုက်တာ အိုးးးးးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်းးးးးးးးး”

အော်ဟစ်ရင်းက ဦးနိုင်ဝင်း ပုခုံးကိုဖက်ကာ ဦးနိုင်ဝင်းလုပ်ကုတ်ကို သွားရာ ကျန်ခဲ့သည်အထိ ကိုက်ခဲမိတော့သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းလည်း ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကာ သူ့လီးကြီးမှ သုတ်ရည်များ မိုးမ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဖြစ်ဖြစ် စပန်းထုတ်လေတော့သည်။ မိုးမလည်းကာမဆန္ဒအထွတ်အထပ်ကို ရောက်သွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် ချက်ချင်းအသိစိတ်ဝင်လာကာ၊

“ နိုး နိုးးးး အပြင်မှာ ထုတ်ပါ အပြင်ကို ဆွဲထုတ်လိုက် ကျမအထဲမှာ မပြီးနဲ့၊ ကျမ ဆေးမစားထားဘူး”

ဦးနိုင်ဝင်းလည်း အချိန်ရသလောက် ထိန်းပြီး အပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ မိုးမ ဗိုက်ပေါ် သို့ ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်။ လီးကြီးမှာ တုံခါရမ်းနေသဖြင့် လရေများမှာ မိုးမ ဗိုက်ပေါ်သာ မက နို့များ နှင့် လည်ပင်းနားအထိ စင်ကျကုန်တော့သည်။

လရေတွေ ကုန်သွားသည်အထိ ပန်းထုတ်ပြီးမှ မိုးမ ပေါ်သို့ မှောက်ရက် ဖိကပ်လှဲလိုက်ကာ၊

“ အားးးးးးးး အိုးးးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ မင်းကို လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ အချစ်လေးရယ်၊”

ဦးနိုင်ဝင်း မိုးမ အပေါ်မှာ ထပ်ရက် ခနအမောဖြေနေမိလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်း ရင်ဘတ်များက မိုးမ နို့ကြီးများကို ပိပြားနေအောင် ဖိကပ်ထားပြီး မိုးမ ကလည်း ဦးနိုင်ဝင်းကို ပြန်ဖက်ထားကာ ဦးနိုင်ဝင်း လည်တိုင် ပါးပြင်တို့ကို သူ့လျှာကလေးဖြင့် ရက်ပေးရင်း ဦးနိုင်ဝင်း မျက်နှာကိုလည်း တယုတယ အနမ်းလေးများပေးနေလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးဖက်ကာ အနားယူနေကြရင်းမှ ဦးနိုင်ဝင်းနားနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး၊

“ ရှင် အဲလို နည်းနဲ့ ကောင်မလေးကို လိုးပြစ်လိုက်တာပေါ့လေ ဟုတ်လား၊ ပြောစမ်းပါအုံး ဘယ်သူက ပိုကောင်းလဲ ၊ ကောင်းမလေးလား ကျမလား”

~~~~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၄၉) ကိုရင်ဦးမောင် ထံမှ ဖုံးလာခြင်း။

ဦးနိုင်ဝင်းမှာ မိုးမ ကို အောင်မြင်စွား လိုးလိုက်ရတာမို့ အရမ်းကို ကျေနပ် သွားလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ဆိုဖာပေါ်လှဲလျှောင်း အနားယူနေကြစဉ် မိုးမ ဖုံးအသံမြည်လာလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက ပက်လက်လှဲနေပြီး မိုးမ က ကိုယ်တစောင်းဖြင့် သူ့ကိုယ်ပေါ် လှဲနေရာ မိုးမ နို့တွေက ဦးနိုင်ဝင်း ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ဖိကပ်လျက် ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ ကျောပြင်ကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ပေးနေသည်။ မိုးမ က ဖုံးမြည်သံကြားသဖြင့် ဖုံးကိုင်ရန်ထရာတွင် သူ့အင်္ကျီကို ကောက်ယူကာ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့နို့များပေါ်တင်ကာ ကာလိုက်သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက၊

“ အမလေး အခု မှ ဘာလို့ ပြန်ဖုံးနေရတာတုန်းကွာ၊ ငါက မြင်ပြီးရုံတင်မကဘူး ကိုင်ပြီး စို့ပြီး ရက်တောင်ပြီးနေမင့်ဟာကို”

မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်းကို လှမ်းကြည့်ကာ သူ့လက်ညိုးကို နူတ်ခမ်းပေါ်ဒေါင်လိုက်ထောင်ပြရင်းလေသံဖြင့်၊

“ ရုူးး စကားမပြောနဲ့ ကျမယောက်ျား ဆီက ဖုံး”

မိုးမ က ဖုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်နေပြီး မိုးမ မျက်နှာ အရိပ်အခြေကိုလည်း အကဲခတ်နေလေသည်။ မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်း နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာ သွားထိုင်လိုက်သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ဖုံးပြောမည့်ဟန်ပြင်ဆင်နေသော မိုးမ ကို လိုက်ကြည့်နေလေသည်။ မိုးမက တဖက်က ဖုံးကိုင်ရင်း တဖက်က သူ့စကဒ် နှင့် ဘလော့အင်္ကျီတို့ကို ဝတ်ဖို့ လှမ်းဆွဲနေစဉ် ကိုရင်ဦးမောင်က တဖက် မှ စ စကားပြောတော့သည်။

“ ဟေး မိန်းမ ဘာလုပ်နေလဲ”

မိုးမ က ဖုံးကိုင်ရင်းမှ အင်္ကျီကို ပြန်ဝတ်ဖို့ ကျိုးစားနေရင်း ရှက်ပြုံးလေးဖြင့် ပြန်ပြောလေသည်။

“ ကိုကို ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီးခေါ်ရတာလဲ”

“ ကိုကို ဘာလို့ခေါ်လဲ..ဟုတ်လား.. ကိုကို ချစ်လေးကို အမြဲခေါ်နေကြပဲ မဟုတ်ဘူးလားလို့၊ ကိုကိုက ဒီနေ့ညနေနောက်ကျမယ်လို့၊ ကိုကို့ အရေးကြီးတဲ့ အလုပ်ပေါ်လာလို့ ည ကိုးနာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ် ဆိုတာ ပြောမလို့ခေါ်တာ”

မိုးမ ဖုံးထဲ စကားပြောနေစဉ်၊ ဦးနိုင်ဝင်းမှာ သူ့ဆိုဖာမှ ထလာပြီး မိုးမ ပြန်ဝတ်ဖို့ ကြိုးစားနေသည့်စကဒ်ကို လှမ်းဆွဲယူလိုက်သည်။ သူက မိုးမကို အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်ခွင့်မပေးပါ၊ မိုးမ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြင့် သူ့ယောက်ျားကို ဖုံးပြောနေတာကို သူက ကြည့်ချင်မိသည်။ မိုးမ ရင်သားအစုံက လုံးလုံး ကျစ်ကျစ်လေး ဖြင့် ကြည့်ကောင်းလှပြီး မာတောင်ထနေသော နို့သီးခေါင်းလေး များကလည်း လာစို့လှဲ့ပါတော့လို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပင်။ ဦးနိုင်ဝင်း သူ့လက်ထဲက စကဒ်ကို ဆွဲယူလိုက်တာကို မိုးမ တယောက် ဘာသံမှ မပြုရဲ ဖုံးထဲမှ ကိုရင်ဦးမောင် ကြားသွားမှာ စိုး၍ဖြစ်သည်။ 

မိုးမ သူ့ယောက်ျား နှင့် စကားပြောနေမှန်းသိသဖြင့် ဦးနိုင်ဝင်းမှာ ပိုပြီး တော့ ကဲလာလေသည်။ ဦးနိုင်ဝင်းက မိုးမ ဆိုဖာအနားက ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကို မိုးမ ပေါင်ပေါ်အပ်ကာ သူ့လျှာကြီးဖြင့် မိုးမ ပေါင်တွင်းသားလေး များကို ရက်လေသည်။ မိုးမ မှာ ဦးနိုင်ဝင်း တယောက် ကဲနေသည်ကို တားဆီးချင်နေသော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် ကြားသွားမည်စိုးသဖြင့် ဘာမှ မလုပ်ရဲခြေ။ 

တကယ်တော့ ထိုအခြင်းအရာက အတော်ပင် ထူးဆန်းကာ ကြည့်ကောင်းလှသော မြင်ကွင်းဖြစ်လေသည်။ အိမ်ထောင်သည်မိန်းမချောတယောက်က လူစိမ်းတယောက်ရှေ့တွင် ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ထိုင်ကာ သူ့ယောက်ျားဖြင့် ဖုံးပြောနေချိန်တွင် ထိုသူစိမ်းက မိန်းကလေး အသံမထွက်ရဲမှန်းသိသဖြင့် အခွင့်ကောင်းကို အသုံးချနေပုံမှာ စိတ်ဝင်စားဘွယ်ရာကောင်းလှပေသည်။

ဦးဝင်းနိုင်က လည်း ထိုသို့ ကလိရသည်ကို အလွန်ပင် ပျော်နေလေသည်။ သူ့ယောက်ျား နှင့် ဖုံးပြောနေသော မိုးမကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ် နမ်းစုပ်ရက်ပေးနေရသည်မှာ သူ့အဖို့ အောင်မြင်မှုတခုကို ရနေသလိုလို ခံစားနေရကာ စိတ်ကလည်း အလွန်ကြွနေရလေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က ထုံးစံအတိုင်း မိုးမ ကို နှာကြွစေမည့်စကားများစပြောလေသည်။

“ ကဲ ဆိုပါအုံး ငါ့ရဲ့ ဟော့ဆက်ဆီ မိန်းမ ကလေး အခုဘာအဝတ်အစားတွေ ဝတ်ထားသလဲ၊ ကိုကို မနက် က အလုပ်မသွားခင်တုံးက အတိုင်းပဲလား၊ အဝတ်အစားလဲသေးလား”

ထိုမေးခွန်းကို ကြားလိုက်ရတာနှင့် မိုးမ တယောက် စချင် နောက်ချင်ကဲချင်စိတ်ကလေး ဝင်လာပြီး၊

“ ကိုကို … အခု ချစ်လေးက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာကိုကိုရဲ့”

မိုးမ ဖုံးထဲကို အခုလို ပြောတာကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ဦးဝင်းနိုင်တယောက် လန့်သွားကာ ထခုန်လိုက်မိသည်။ မိုးမ က ဦးဝင်းနိုင် လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ခုနအတိုင်း ပြန်ထိုင်ရန်လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က တော့ မိုးမ တယောက် ဒီည သူတို့ နှစ်ယောက် ချစ်ပွဲဝင် တဲ့အချိန် စိတ်လှုပ်ရှားစေဖို့ ရိုးပလေးတခု စလုပ်နေပြီဟု ထင်လိုက်သည်။ မိုးမ ကဆက်ပြီး၊

“ အင်း ချစ်လေးက ဆိုဖာပေါ်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ နေတာ တယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူး ကိုကို၊ ချစ်လေးနားမှာ အဲဒီတယောက်က ချစ်လေးကို လာပြိး အမျိုးမျိုး အနှောက်အယှက်ပေးနေတယ်၊ ဟင်းးး”

မိုးမ က သူ့လက်ညိုးကို နူတ်ခမ်းပေါ်ဒေါင်လိုက် ထောင်ပြပြီး ဦးနိုင်ဝင်းကို တိတ်တိတ် နေဖို့ ပြောလိုက်ပြီး ဦးနိုင်ဝင်းခေါင်းကို သူ့ပေါင်ပေါ် ဆွဲယူလိုက်သည်။ ဒီအချိန်မှာတော့ မိုးမ က ဦးဆောင်သူ ဖြစ်နေလေပြီ။ မိုးမ က ဦးနိုင်ဝင်းကို ခိုင်းစေနေပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ကို နားထောင်ခိုင်းနေလေသည်။ 

မိုးမ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ကို တပြိုင်နက်ထဲ ဖျော်ဖြေပေးနေလေသည်။ သို့သော်လည်း ဦးနိုင်ဝင်း ကတော့ လန့်နေလေသည်။ မိုးမ ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာကို သူနားမလည်၊ မိုးမ သာ ငါလိုးနေတာ သူ့ယောက်ျားကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရင်တော့ သေပြီပဲဟု တွေးနေမိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ၏ ရိုးပလေး စိတ်ကူးယဉ်မှု က သူတို့ လင်မယား၏ လိင်ကိစ္စတွင် ပိုပြီး စိတ်ကြွ စေကြသည်ကို တော့ ဦးနိုင်ဝင်းက မသိပါခြေ။

ကိုရင်ဦးမောင်က တော့ မိုးမ ဆီမှ ထိုသို့ ပြောသံကြားလိုက်ရတော့ တော်တော်ကို တဏှာစိတ်ကြွသွားရသည်၊ မိုးမ တကယ်ပဲ ဘဲတဗွေနှင့် အတူရှိနေသလားဆိုတာကိုလည်း သံသယဖြစ်မိသည်။ အခုကတော့ မိုးမ တခြားတယောက်နှင့် အတူရှိနေသလားဆိုတာကို ဥက္ကာကတဆင့် သူသိနိုင်နေပြီ မဟုတ်လား၊ သို့သော်လည်း သူက မိုးမ ကို ဆက်ပြီး ပြောခိုင်းလိုက်သည်။ တကယ်တော့ မိုးမ အခန်းထဲမှာ ဦးနိုင်ဝင်း ရောက်နေသည်ကို ဥက္ကာတယောက် မသိပါ၊ တကယ်တော့ ဦးနိုင်ဝင်းက သင်းသင်းနွေး ဖြင့် အတူလာခဲ့ခြင်းမဟုတ်လား။

မိုးမ တယောက် ညှတုတု အသံလေးဖြင့် သူ့ယောက်ျားအားဖုံးပြောနေသည်ကို ဦးနိုင်ဝင်းတယောက် နားစွင့်ထားရင်းက မိုးမ မျက်နှာလေးကို စူးစမ်းအကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။

“ ခု ချစ်လေး အနားမှာ ရှိနေတဲ့လူက ချစ်လေးကို တအားလိုးထားလို့ ချစ်လေးတောင် ပြိုင်းနေပြီ ကိုကို ၊ ကိုကို သာ ရှိနေရင်တော့ သိပ်ကောင်းမှာပဲ၊ ကိုကို ရဲ့ မာတောင်နေမယ့်ကောင်ကြီးကို ချစ်လေး ပါးစပ်ထဲ ငုံပြီး စုပ်ချင်နေတယ်။ မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့ကွာ”

မိုးမ ရဲ့ အသံ နဲ့ ဇာတ်လမ်းအကြောင်းအရာက ကိုရင်ဦးမောင်ကို စိတ်တက်ကြွလာစေသဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို ဆက်ပြောရန်ပြောလိုက်သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းတယောက်ကတော့ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ နားမလည်နိုင်သေး၊ မိုးမ အခန်းက လစ်ဖို့ ပြင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ 

မိုးမ ကို လက်ဝေ့ရန်းပြရင်း အိမ်တံခါးဝဘက်သို့ သွားဖို့ပြင်လိုက်သည်။ မိုးမ က လှမ်းကြည့်ပြီးသူ့ကို ပြန်လာရန် လက်ပြန်ပြလိုက်သည်။ ဦးနိုင်ဝင်းထင်တာကတော့ သူနှင့်ဖြစ်သွားတာကို သူ့ယောက်ျားလှမ်းပြောနေသဖြင့် သူ့ယောက်ျား ပြန်လာပြီး သူ့ကို လက်ပူးလက်ကြပ်မိသွားမှာကို မလိုလားသဖြင့် ပြေးဖို့ ပြင်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က သူအလုပ်က ပြန်လာတာ နောက်ကျမယ်ဟု ပြောနေတာတောင်မှ မိုးမ က ပြန်လာခဲ့ဖို့ ညှတုတု ဖြင့် ပြောနေပြန်သည်။ တကယ်က ကိုရင်ဦးမောင် က ဒီနေ့ ညနေ ဥက္ကာကို မိုးမ နှင့် လွှတ်ပေးဖို့ ကြံနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် မိုးမ ကို တခြားလူတယောက် လိုးနေတာကို ကြည့်ချင်နေခဲ့ သည်မှာ ကြာမြင့်လှပြီ ဖြစ်ပြီး မိုးမက အခုတော့ သူ့ကွယ်ရာမှာ ဖေါက်ပြန်နေတာကိုလည်း သူသိပြီးနေလေပြီ၊ အ ခုတော့ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ တခါမှ အလိုးမခံဘူးသေးသော သူနှင့် ပထမဆုံးအကြိမ်လိုးကြတာကို ချောင်းကြည့်ဖို့ အခွင့်အရေးပေါ်လေပြီ။ 

မိုးမ တယောက် ထိုသူနှင့် ဘယ်လို များ လိုးကြမလဲ၊ တဆင့်ချင်း ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ၊ တယောက် ယောက်ျား သူစိမ်းတယောက်ရဲ့ လီးကြီးကို ဘယ်လိုများ သူကိုင်တွယ်မလဲ၊ သူတခါမှ အလိုးမခံဘူးသေးတဲ့ ယောက်ျားတယောက်ရဲ့ လီးကို သူဘယ်လို ရင်ဆိုင်မလဲ၊ သူသိချင်လှပြီ။ ကိုအောင်နိုင် နှင့် မိုးမ လိုးတာကိုလည်း သူကြည့်ချင်သေးသည်။ သို့သော်လည်း ကိုအောင်နိုင် နှင့် ပတ်သက်လို့က မိုးမ ကို သူက ပင် ရိုးပလေးဂိမ်းစပေးခဲ့ပြီး သူက လမ်းကြောင်းပေးခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ 

ကိုအောင်နိုင်လည်း တနေ့တော့ မိုးမကို အောင်အောင်မြင်မြင် လိုးနိုင် ဆော်နိုင်အောင် သူဖန်တီးပေးနိုင်မည် ဆိုတာ သူသိသည်။ ယခု သူ စီစဉ်ထားသလို ဥက္ကာနှင့်သာ အဆင်ပြေသွားပါက ကိုအောင်နီုင်နှင့်ကတော့ ပြောစရာပင်မလိုပြီ မဟုတ်ပါလား။

ကိုရင်ဦးမောင်က ဖုံးထဲမှာပြောတာတောင် အသံတိုးတိုးလေး လုပ်ကာ မိုးမကို၊

“ ချစ်လေး အဲဒီဟာက ဒီညရိုးပလေး ဂိမ်းအတွက်မဟုတ်ဘူးလား၊ ဘာဖြစ်လို့ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးမှာ ကိုကို့ကို ပြောနေရတာလည်း၊ ကိုကို ဒီမှာ လီးတောင်နေပြီ”

မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင် ပြောတာကို ကြားတော့ တခစ်ခစ်ရီလိုက်ရင်းက၊

“ မဟုတ်ဘူး ကိုကိုရဲ့ ချစ်လေးက အခု တကယ့်ကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့၊ ဘဲတဗွေက အခုလေးတင် ချစ်လေးကို လိုးပြီးသွားပြီ၊ ဘာလဲ ကိုကိုက ချစ်လေး ပြောတာ မယုံဘူးလား၊ တကယ်ပြောနေတာကို”

ကိုရင်ဦးမောင်ကတော့ မိုးမ သူ့ကို တမင်ပြောနေတယ်လို့ပဲ ထင်သဖြင့် အလိုက်သင့်ပြောလေသည်။

“ အင်းပါ အင်းပါ၊ ထားပါတော့ ချစ်လေးက အခု ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ဘေးမှာက ကိုကို့သူငယ်ချင်းတယောက် ရှိနေပြီး သူက ချစ်လေး ပိပိလေးကို ရက်ပေးနေတယ်မလား၊ အဲဒါ ဒီည ကစားမဲ့ဂိမ်းလား”

မိုးမ က တခစ်ခစ် ရီပြီး သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို ကို သူကိုက်ထားမိသည်။

“ ကဲ ထားပါတော့ ကိုကို က ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာလဲ၊ ကိုးနာရီ အတိလား၊ ဒီထက်နောက်ကျမှာလား၊ ကိုကို့ သူငယ်ချင်း ဦးအောင်နိုင်ကရော ကိုကိုနဲ့ အတူ အိုဗာတိုင် လုပ်နေမှာလား”

မိုးမ ရဲ့ မေးခွန်းက ကိုရင်ဦးမောင်ကို နည်းနည်း ထိပ်လန့်သွားစေခဲ့သည်။ သူကလည်း တကယ်အိုဗာတိုင်လုပ်မှာ မဟုတ်ပဲ၊ ကိုအောင်နိုင်လည်း အိုဗာတိုင်လုပ်မှာ မဟုတ်သည်ကို သူသိသည်။ တကယ်လို့ သူမရှိဘူး ဆိုပြီး ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ကို သွားတွေ့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ မိုးမက ကိုအောင်နိုင့်ကို သူ့ယောက်ျား ကိုးနာရီအထိ ပြန်လာမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုပြီးခေါ်လိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် သူ့အစီအစဉ်အတွက် စိတ်ရှုတ်သွားမိသည်။ 

သို့သော်လည်း ကိုအောင်နိုင် နှင့် မိုးမ အဆက်အသွယ်ရှိတာကို သူမသိခြေ။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်က သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နှင့် တယောက် အဆက်အသွယ်လုပ်ကာ သူမရှိဘူး ဆိုပြီး လှုပ်ရှားနိုင်မည်မဟုတ်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ သူ့အစီအစဉ်က မိုးမ ကို ဥက္ကာနှင့် ချိတ်ပေးပြီး သူကချောင်းကြည့်ရန်ဖြစ်လေသည်။

~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၅၀) ဥက္ကာ မိုးမ ဆီသို့ သွားခြင်း။

ကိုရင်ဦးမောင် က ပုံမှန်ရုံးဆင်းချိန်မှာပင် ရုံးမှ ပြန်လာခဲ့ပြီး နေ့ဂျူတီမှ ထွက်လာသော ဥက္ကာနှင့် စားသောက်ဆိုင် တခုမှာ ဆုံကြပြီး သောက်စားရင်းဖြင့် ညဖက် အစီအစဉ်ကို ဆွေးနွေး တိုင်ပင်ကြလေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က သူတို့ ဝရံတာဘက်မှ တခါးကို အတွင်းမှ ဖွင့်ထားခဲ့သည်။ ညနေဖက် ဥက္ကာကို မိုးမအခန်း တံခါးသွားခေါက်ကာ မိုးမ ကို အလိုတူတူ မတူတူ အတင်း ဆွဲလုပ်ဖို့ နှင့် သူက ဝရံတာဘက်မှ ပတ်ကာ သူတို့ အပတ်မန့် ခန်းသို့ ဝင်ကာ တနေရာ၌ပုန်းကာ ချောင်းမည်ဖြစ်လေသည်။ မိုးမ က လည်း ဥက္ကာသူ့ကို လိုချင်နေမှန်းသိပြီး အထာလည်းပေးနေသည်မို့ သိပ်ကြီးတော့ ငြင်းဆန်လိမ့်မည်ဟု သူမထင်ခြေ။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ အစီအစဉ်ကို ပြောနေစဉ်အတွင်း ဥက္ကာကတော့ စိုးရိမ်နေလေသည်။

“ ဆရာ တကယ်လို့ မမကြီးက ကျနော့်ကို လက်မခံပဲ တွန်းလွတ်ရင်ရော၊ ဘာဖြစ်လို့ သူက ကျနော် လုပ်တာကို လက်သင့်ခံမယ်လို့ ထင်ရတာလဲ၊ ကျနော်တော့ နည်းနည်းလန့်တယ်၊ မအောင်မြင်ခဲ့ရင် ကျနော်လည်း အဖမ်းခံ၊ အလုပ်လည်းပြုတ် မှာနော်”

“ မင်းကလည်းကွာ ၊ ငါ့မိန်းမ အကြောင်း ငါကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မသိဘူး၊ ငါ့မိန်းမ အကြောင်းကတော့ ငါ့ကိုယ်ငါသိသလိုကို ငါက သိတာ။ သူက မင်းက ပထမပိုင်းတော့ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ရုန်းလိမ့်မယ်၊ အဲဒါက တော့ သေခြာတယ် မိန်းမမာယာဆိုတာ သိတယ်မလား၊ ဒါပေမဲ့ မင်း နည်းနည်းလေး စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ကြိုးစား လိုက်တာနဲ့သူက မင်းကို ကုံးမှာ သေခြာတယ်၊ ငါပြောသလိုသာလုပ်၊ ငါပြောခိုင်းတဲ့ စကားလုံးတွေသာ မင်းသုံး၊ နောက် သူ့ ကိုယ်လုံးတို့ မျက်နှာတို့က ဘယ်လောက်ကြည့်ကောင်းတယ် ချောတယ်ဆိုတာကို မြှောက်ပြော၊ မင်းတခါပြောဖူးတယ်မလား မင်း သူ့ပေါင်တွေကို လုံခြုံရေးတဲထဲကနေ မင်းကြည့်နေတာ သိရဲ့သားနဲ့ တမင်ပြတယ်ဆိုတာလေ။ မင်း သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုတောင် မြင်ရတယ်မလား၊ ကဲ အခု မင်း အဲဒီပင်တီကို လက်နဲ့တောင် ကိုင်ဖို့ အခွင့်ရပြီလေ။ အခု မင်း ငါ့မိန်းမကို အနံခံ၊ အရသာခံဖို့ အချိန်ကျလာပြီပေါ့။ မင်း အဲဒါကို ပဲ စိတ်ကူးယဉ်နေတာမဟုတ်လား၊ ချစမ်းပါကွာ၊ ရဲရဲသာ လုပ်စမ်းပါ”

ဥက္ကာတယောက် နည်းနည်းလည်း မူးလာတော့ မိုးမ ကို အရင်တုန်းက သူမှန်းပြီး ထုခဲ့တာတွေ၊ မိုးမ သူ့နားလာပြီး ငြုတုတု လုပ်ခဲ့တာတွေ၊ သူဖုံးနဲ့ ပြောလို့ သူ့အလိုလိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်ပေါင်တန်တွေ ကိုဝရံတာပေါ်ကနေ ပြခဲ့တာတွေ ပြန်မြင်ယောင်လာမိသည်။ မိုးမ ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ နို့လုံးကြီးတွေ၊ ခါးကျင်ကျင်လေး အောက်က စွံ့ကားဖွံ့ထွားလှတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ၊ ချောမောလှပလွန်းလှတဲ့ မျက်နှာ၊ အနားကပ်နေရင် သူခိုးပြီး ရူမိနေတဲ့ အနံ့လေး။ မိုးမ တကိုယ်လုံးမှာ ဥက္ကာ မကြိုက်တာ တနေရာမှ မရှိတာတွေးရင်း အဲဒီ တကိုယ်လုံးကို သူပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတော့မယ်ဆိုတာကို သူ့ကိုယ်သူ မယုံနိုင်အောင်ကို ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

ညနေ ခုနှစ်နာရီခွဲလောက် သူတို့ နှစ်ယောက် အပတ်မန့်နားကို ရောက်တော့ ဥက္ကာက ဂိတ်နားကို သွားကာ မိုးမ ဝရံတာမှာ ရှိမရှိကြည့်ပြီး မတွေ့ရတာနှင့် ကိုရင်ဦးမောင်ကားကို အောက်ထပ်ကားပတ်ကင်ထဲ ဝင်ဖို့ အချက်ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် က သူတို့ အဆောက်အဦး မှ မြေအောက်ထပ်ကားပတ်ကင်ထဲ ဝင်ကာ ကားကို သွားရပ်နေချိန်မှာ ဥက္ကာက သူ့သူငယ်ချင်း လုံခြုံရေးတာဝန်ကျနေသူကို သူဒီည ကောင်မ ခပ်တောင့်တောင့် တယောက်ကို သွားလိုးမည်ဖြစ်ကြောင်းကြွားနေလေသည်။ 

သူ့သူငယ်ချင်းကလည်း ဥက္ကာ အားရပါးရပြောနေတာကို နားထောင်ရင်း သွားရည်ကျကာ ဘယ်ကောင်မလဲ ဟု အတင်းမေးနေလေသည်။ သို့သော်လည်း ဥက္ကာက လုံးဝ မပြော တောဇီးကွက် ဖြစ်ကြောင်း သို့သော်လည်း နောက်ပိုင်း အခွင့်အရေးရလျှင်ဖြင့် သူလည်း ထိုဆော်ကြီးနှင့် ကြုံရင် ကြုံရမည်ဖြစ်ကြောင်း အားပေးလိုက်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင် ရှိနေသော မြေအောက် ကားပတ်ကင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ မူလ အစီအစဉ်အတိုင်း ကော်ရစ်ဒါမှ အတူတူတက်လာကြပြီး ကိုရင်ဦးမောင်က ဝရံတာကို ဝင်လို့ရသည့်ဘက်သို့ ဆက်လျှောက်သွားပြီး ဥက္ကာ အခန်းတံခါးခေါက်သည်ကို သာ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

ဥက္ကာ တံခါးခေါက်သည့် သုံးကြိမ်မြောက်တွင်တော့ မိုးမ က တံခါးလာဖွင့်လေသည်။ မိုးမ မှာ ဥက္ကာကို မမျှော်လင့်ပဲ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အံ့အားသင့်သွားလေသည်။ မိုးမ မှာ အမဲရောင်ဇာသား ကြိုးတချောင်းအင်္ကျီကို ဝတ်ထားလေသည်။ အင်္ဂျီမှာ ပေါင်လည်လောက်သာ ရောက်သဖြင့် ဖြူဖွေး ဝင်းမွှတ်နေသော ပေါင်တန်များကို မြင်နေရလေသည်။ အပေါ်ပိုင်းမှာလည်း ဝင်းမွတ်သော ရင်သားမြှောင်းကို လည်း မြင်နေရလေသည်။ မိုးမ မှာ သူတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ဥက္ကာတယောက် စကားမပြောနိုင်ပဲ သူ့နို့တွေကိုသာ ပြူးတူးပြဲတဲ ကြည့်နေသဖြင့် စိတ်မရှည်တော့ပဲ။

“ နင် ဒီအချိန်ကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ၊ သွားသွား ဘာမှ လဲ မပြောမဆိုနဲ့”

မိုးမ က တံခါးကို ပြန်ပိတ်တော့မလို ဟန်ပြင်လိုက်မှ၊ ဥက္ကာတယောက် သတိပြန်လည်လာပြီး ကမန်းကတန်း အတင်းတိုးဝင်လိုက်ရာ အခန်းထဲ ရောက်သွားလေသည်။ မိုးမ က ဝင်ခွင့်မပေးလည်း အတင်းသာ တိုးဝင် ဟု ကိုရင်ဦးမောင်ကလည်း သူ့ကို မှာထားသည်မဟုတ်လား။ ဥက္ကာက အိမ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ဧည့်ခန်း ဆီသို့ လျှောက်သွားနေပြီ ဖြစ်ရာ၊ မိုးမ က အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ဥက္ကာနောက်မှ လိုက်သွားလိုက်၏။ ဥက္ကာ က ဆိုဖာပေါ်မှာ ခတ်တည်တည်ပင် ထိုင်နေလေပြီ။

မိုးမ က ဥက္ကာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် မှာထိုင်လိုက်ပြီး ဥက္ကာမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်းက။

“ နက် အရက်မူးလာတယ်မလား၊ အနံ့ကို ဟောင်နေတာပဲ၊ ကဲ ပြောစမ်းပါအုံး၊ ဒီအချိန်ကြီးမှာ အရက်မူးပြီး နင်ဘာလို့လာရတာလဲ၊ ရူးနေသလား၊ ငါ့ယောက်ျားက အချိန်မရွေး ပြန်လာတော့မှာမသိဘူးလား”

ဥက္ကာက မချိုမချဉ် အပြုံးဖြင့် ပြုံးပြလိုက်ပြီး၊

“ သူဒီညရှိမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိလို့လေ။ ကျနော် ဒီထက်ပိုပြီး မစောင့်နိုင်တော့ဘူး မမမိုးရယ်”

မိုးမ က သူ့အောက်နူတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်ပြီး မျက်နှာကို ခတ်တည်တည်ထားကာ၊

“ ငါ့ယောက်ျား မရှိဘူး ဆိုတာ နင်ဘယ်လိုသိလဲ မှန်မှန်ဖြေစမ်း”

“ အို ရှင်းရှင်းလေးပဲဟာ၊ သူ့ကားက ကားပါကင်ထဲမှာ မရှိဘူးလေ။ ကျနော်က ဒီပေါ်တက်မလာခင်ကထဲက သေခြာကြည့်ပြီးမှ လာတာ။ မမမိုး က အရမ်းလှတာပဲဗျာ၊ အခု ဒီဇိုင်းနဲ့က လည်း အရမ်းဟော့တာပဲ၊ ကျနော် ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျာ။”

ဥက္ကာက မိုးမ ပြန်အပြောကိုတောင် မစောင့်တော့ပဲ၊

“ လာဗျာ မမမိုး အချိန်မရှိဘူး၊ အိပ်ခန်းထဲ သွားကြရအောင်”

ဟုပြောကာ အိပ်ခန်းဘက်သို့ ထထွက်သွားလေသည်။ မိုးမ က တခစ်ခစ် ရီရင်း ဥက္ကာနောက်မှ လိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဥက္ကာက အိပ်ခန်းထဲ ရောက်ပြီး ဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေစဉ် မိုးမ က ကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်ရင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ချိတ်ထိုင်ကာ ဥက္ကာကို ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က အပြင်ဝရံတာမှ နေ၍ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို မြင်နေရလေပြီ။

မိုးမ ၏ ခပ်ထေ့ထေ့ ပုံနှင့် ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေလိုက်သော အနေအထားက သူ့ပေါင်တန်ကြီးများကို ဖေါ်ပြနေသလို ဖြစ်နေရာ၊ အခန်းတွင်းမှ ရော အခန်းပြင်မှ ချောင်းနေသော ယောက်ျားသား နှစ်ဦးစလုံးကို ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာစေတော့သည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၅၁) အိပ်ခန်းထဲမှ မိုးမ နှင့် ဥက္ကာ တို့အား ကိုရင်ဦးမောင် ချောင်းကြည့်နေခြင်း။

ဝရံတာအပြင်မှ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်နေရင်း ရင်တွေ ခုံလာခဲ့ရသည်။သူစိတ်ကူးယဉ်ထားခဲ့တာတွေ အကောင်အထည်ပေါ်တော့မည် မဟုတ်လား။ မိုးမ ကို ဥက္ကာ လိုးနေတာကို သူအစအဆုံးမြင်ရပေတော့မည်။ သူတကယ်မြင်ချင်တာကတော့ မိုမ ရဲ့ မျက်နှာအနေအထား၊ ဥက္ကာက သူ့ကို ကိုင်တွယ်ထိတွေ့လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မိုးမ ဘယ်လို တုံ့ပြန်မလဲ။ သူသိချင်တာက မိုးမ တယောက် တစိမ်းယောက်ျားလေး တယောက်နဲ့ ထိတွေ့ပွတ်သပ်တာခံရတဲ့အခါ။ အလိုးခံရတဲ့အခါ၊ ဘယ်လိုတုံ့ပြန်မှာလဲ၊ သူနဲ့တုံးက လိုပဲ တုံ့ပြန်မှာလား။ ပိုပြီး တော့ စိတ်တက်ကြွ ပြီး သူနဲ့တုံးကထက် ပိုပြီး တက်ကြွ လှုပ်ရှားမှာလား။

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ရဲ့ ညို့ယူဆွဲငင်တဲ့ အပြုံးတွေ။ မိုးမ လိုလာရင် သူ့ကို ဘယ်လို ချဉ်းကပ်တတ်တယ် ဆိုတာတွေ။ မိုးမ အလိုခံချင်လာရင် ရအောင် ဘယ်လို စည်းရုံးတတ်သည်။ မိုးမ က ယောက်ျားလေး တွေရဲ့ ဘယ်ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းကို ပိုကြိုက်တတ်သလဲ ဆိုတာသူသိသည်။ မိုမ တခြား တစိမ်းယောက်ျား တွေနဲ့ ဆိုရင်ရော၊ သူနဲ့တုန်းက လိုပဲ နေမှာလား။ ဒါမှ မဟုတ် တမျိုးစီ ကျင့်ကြံမှာလား။ 

ကိုအောင်နိုင်နှင့်တုန်းက သူ တပိုင်းတစသာ မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ သူထင်ထားသလို တော့ ဖြစ်မလာခဲ့။ အခု ကိစ္စမှာတော့ သူက စီစဉ်ခဲ့တာ။ သူ့ကိုယ်သူ ရုပ်ရှင် ဒါရိုက်တာ တယောက်လိုပင် ခံစားနေမိရသည်။ ဥက္ကာကို ဘယ်လို ပြောဘယ်လို လုပ် ဆိုတာကို သူသေသေခြာခြာ ညွှန်ကြားပေးထားခဲ့သည်မို့ ဘယ်လို ဖြစ်လာမလဲ ဆိုတာကို စိတ်အားထက်သန်စွာ စောင့်ကြည့်နေမိတော့သည်။

မိုးမ ကတခစ်ခစ်ရီမောကာ ဥက္ကာကို ကြည့်နေရင်းမှ စသလို နောက်သလိုဖြင့် မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

“ ကဲ ပြောစမ်းပါအုံး နင်က ငါ့ဆီကို မလာခင်ဘာလို့ အရက်တွေ သောက်လာရတာလဲ၊ နောက် အခု ညဘက်စောင့်တာဝန်ကျနေတဲ့ နင့်သူငယ်ချင်းကိုရော ဘာတွေ ပြောလာခဲ့သလဲ၊ နင်ငါ့နာမည်ကိုသာ ပြောခဲ့တယ် ဆိုရင်တော့ ငါနင့်ကို သတ်မယ်သိလား”

ဥက္ကာမှ ခုထိ အခန်းအလယ်မှာ ရပ်နေတုံး၊ မိုးမ က အခုကန ပေါင်ချိန်ထိုင်နေရာက ပုံစမ်ပြောင်းပြီး ဘေးစောင်းလေး အိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်သည်။ ဥက္ကာအတွက်က မိုးမ အတွင်းပစ္စည်းတွေကို ပိုပြီး ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရပြန်သည်။ တကယ်တော့ မိုးမက ဥက္ကာကို တမင်သက်သက် ရှိုးနေခြင်း မဟုတ်သော်လည်း သူဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစားကိုက သိပ်ပြီး လုံလုံခြုံခြုံဖုံးမထား နိုင်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ 

ဥက္ကာတယောက်ကတော့ သူ့မျက်စေ့အောက်မှာ မြင်နေရသည့် မိုးမ ပေါင်လုံးကြီးများ နို့လုံးကြီးများ က အနက်ရောင် ပိတ်စ အောက်မှာ ဝင်းလက်ကာ တအားကို သွားရည်ယိုစရာဖြစ်နေရလေသည်။ ဥက္ကာက မိုးမရဲ့ ဆက်ဆီ ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲယူကိုက်ပြစ်ချင်စိတ်ပင်ပေါက်လာရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် မှာထားသည့်အတိုင်းဆိုက ထိုသို့ လုပ်၍ မဖြစ်သေး၊ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကို ဘယ်လို ဘယ်နည်းဖြင့် တဆင့်ခြင်း ချဉ်းကပ်ရမည်ဆိုတာကို သင်ထားသေးသည်မဟုတ်လား။

“ မမမိုး ၊ ကျနော် မ လို့ပဲ ခေါ်တော့မယ်နော် ရတယ်မလား အဲဒါလေး က ခေါ်လို့ပိုကောင်းတယ်၊ မ ဝရံတာပေါ်ကနေ မရဲ့ ယောက်ျား ရုံးက ပြန်အလာကို မျှော်မျှော်နေတာကို ကျနော် ပထမဆုံး အကြိမ် တွေ့လိုက်တာကို မှတ်မိနေသေးတယ်။ မ ကို တခါက ကျနော် မ ရဲ့ ပေါင်တန်လေးတွေ ကြည့်ချင်လို့ ခြေထောက်လေး မြှောက်ပြ ပေးပါလို့ ပြောခဲ့ဘူးတာ မှတ်မိတယ်မလား၊ အဲဒီကထဲက မ ဆီကို မယောက်ျား မရှိတဲ့အချိန် ကျနော်တက်လာခဲ့ချင်နေတာ ၊ အခွင့်အရေးမပေးသေးလို့ စောင့်နေခဲ့ရတယ်”

“ အိုး တကယ်လား၊ ဒါနဲ့ ငါဘက်ကရော နင့်အလိုကို လိုက်လျှောလိမ့်မယ်လို့ နင်က ဘာလို့ထင်ရတာလဲ”

“ မ ကလည်းကွာ၊ တကယ်လို့သာ မ ဘက်က စိတ်မပါဘူး ဆိုရင် ကျနော်ပြောခဲ့တုံးက မက မပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ကျနော်ကြည့်လို့ရအောင် ဘာလို့ ခြေထောက်ကို မြှောက်ပြပေးခဲ့မှာလဲလို့၊ နောက်ပိုင်းလည်း မ အခွင့်အရးရသလို ကျနော့်ကို ပြနေခဲ့တာပဲ။ အခုလည်း မ ကိုယ်လုံးအလှကို ကျနော့်ရှေ့မှာ ရှိုးနေတာ ကျနော့်ကို ကစားမနေပါနဲ့တော့ လုပ်ငန်းစလိုက်ရအောင်ပါ”

မိုးမ က ဥက္ကာကို ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် ကြည့်ရင်း၊

“ ဘာလုပ်ငန်းစရမှာလဲ၊ မင်းနဲ့ငါနဲ့ ဘာလုပ်ငန်းမှ မရှိပဲဟာ”

ထိုအချိန်တွင် ဥက္ကာက ကုတင်ပေါ်တွင် မိုးမ အနားသို့ ကပ်ကာ ထိုင်လိုက်ပြီ ဖြစ်ရာ သူလက်တွေက မိုးမ ပေါင်တွေကို ကိုင်တော့ မလို လုပ်လာသည်မို့ မိုးမက ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်ကို ကိုယ်ကို အသာလျှောကာ တက်လိုက်သည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က လည်း ဝရံတာမှ အိမ်တွင်းသို့ တဆင့်ခြင်း အခွင့်ရသည်နှင့် ဝင်လာခဲ့လေသည်။ မိုးမ က အိပ်ခန်းတံခါးကို ဘယ်တော့မှ ပိတ်လေ့မရှိတာကို သူသိထားတာမို့ အခန်းဝနားက ပန်းအိုးကြီး အနောက်ဘက်မှာ နေရာယူလိုက်လေသည်။ 

ထိုနေရာမှ ဆိုလျှင် အိပ်ခန်းထဲကို အကုန်မြင်ရရုံမက သူတို့ ပြောဆိုနေသံများကို ပင် အတိုင်းသား ကြားနေရလေသည်။ သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးက လည်း အန်နာချီ ချွေတာသူများမို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သည်နှင့် မီးဖိုချောင်တို့ ဧည့်ခန်း လျှောက်လမ်း စသည့်နေရာမှ မီးများကို အမြဲပိတ်သွားလေ့ရှိရာ သူ့နေရာသို့ အိပ်ခန်းတွင်းမှ ဘယ်လိုမှ မမြင်နိုင်ခြေ။

ဥက္ကာတယောက်က တော့ ကိုရင်ဦးမောင်သင်ပေးထားသည့်အတိုင်း မိုးမ ကို အိပ်ယာပေါ်တွင် အချီးအမြှောက်ကလေးများဖြင့် ကျူးနေလေပြီ။

“ ကျနော် က မိန်းခလေး တယောက်နဲ့ မှ အတွေ့အကြုံမရှိဘူသေးဘူး မ၊ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရရင် ကျနော် က တကယ်တော့ လူမျို စစ်စစ်ပါ မ၊ မကသာ ကျနော့်ကို ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံပေးမဲ့သူပါ”

မိုးမ က ဥက္ကာ မျက်နှာကို တအံ့တသြဖြင့် ကြည့်လိုက်ရင်းက၊

“ ဟယ် တကယ်ကြီးလား၊ နင် ဘယ်မိန်းခလေး နဲ့မှ အတွေ့အကြုံမရှိဖူးဘူး၊ လာနောက်နေတာလား၊ ငါက နင့်ကြည့်ရတာ စော်ကြည့်မဲ့ ကောင်လေးလို့ ထင်နေတာ”

“ မဟုတ်တာ မရယ်၊ ကျနော် က မိန်းခလေးနဲ့ ပတ်သက်လို့ အဲလောက် ကံမကောင်းခဲ့ပါဘူး၊ နည်းနည်းလေး ကြိုက်လို့ ကြိုးစားမယ်တွေးလိုက်တိုင်း ကျန်ခဲ့တာချည်းပဲ၊ ကိုယ်ကကြံလိုက် လင်နောက်လိုက်လို့တောင် ပြောရမလိုကို ဖြစ်နေတာ၊ မ ကျနော့်ကို တော့ အဲလို မထားသွားပါဘူးလို့ ကျနော်ထင်တာပဲ ၊ ဟုတ်တယ်မလားမ”

နောက် ဥက္ကာက ကိုရင်ဦးမောင် သင်ထားသည့်အတိုင်း ဝမ်းနည်းကျေကွဲနေသည့် မျက်လုံးများ ဖြင့် မိုးမ ကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ မိုးမ မှာ ဥက္ကာကို တကယ်ပင် သနားသွားပြီး အလိုလိုက်ချင်စိတ်ပေါ်လာခဲ့သော်လည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ နည်းနည်းတော့ ဖင့်လေးနေမိသည်။

“ အင်း ထားပါတော့၊ ဒါနဲ့ မင်းက မိန်းမအကြောင်းမသိတဲ့ လူမျိုစစ်စစ် ဆိုပြီး ဘာလို့ ငါ့ကို ကျတော့ အတင်းလိုက်ရတာလဲ”

“ အဲဒါက တော့ မ က ကျနော့်လို ကောင်လေး မျိုးကို သနားကြင်နာလိမ့်မယ်လို့ အလိုလို စိတ်ထဲ ပေါ်လာလို့ပါ”

“ ဟွန့်၊ ဒါနဲ့ မင်း ဂွေတော်တော်လှိမ့်သလား”

မဟုတ်တာလုပ်မိသည်ကို စာသင်ခန်းထဲ ဆရာမိသွားသော ကလေးလေး တယောက်လို ဥက္ကာတယောက် ရှက်သွားသည့်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်သည်။ မိုးမ ကလည်း အပေါ်စီးက ရပြီ ဆိုသည့် အသွင်ဖြင့်၊

ဆက်ကာ မေးခွန်းထုတ်လိုက်ပြန်သည်။

“ မင်းဂွေလှိမ့်တော့ ဘယ်သူတွေကို မှန်းလဲ၊ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေလား၊ မင်း ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်တွေက ဘာတွေလဲ ပြောပြစမ်းပါအုံး”

မိုးမ မှာ ကြက်သည်းလေးပင်ထလာသဖြင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို စိပြီး အသာလိမ်ကျစ်ထားလိုက်ရသည်။ ဥက္ကာက မိုးမ ပေါင်လုံးတဖက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်ရင်းက အသံတိုးတိုးလေးဖြင့်၊

“ ကျနော်ငယ်ငယ်တုံးက တော့ ရုပ်ရှင် မင်းသမီးတွေ ကို မှန်းခဲ့တာပါ၊ ဒါပေမဲ့ မကို တွေ့ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်းတော့ ကျနော့် အတွေးထဲမှာ မတယောက်ပဲ မိန်းမလို့ထင်ပါတော့တယ်”

ဥက္ကရဲ့ အပြောကြောင့် မိုးမ ပင် နည်းနည်းလေး ရှက်သွေးဖြန်းသွားရသည်။ သို့သော်လည်း ခပ်တည်တည်ဖြင့်၊

“ မင်းက ငါ့ကို လာမြှောက်နေတာပဲ၊ ငါကတော့ ဘယ်သူတွေက ငါ့ကို သူတို့ စိတ်ကူးထဲမှာ လိုးနေကြမလဲ ဆိုတာကို တခါမှ မတွေးမိပါဘူး၊ မင်းတကယ် ငါ့ကို မှန်းနေတယ်၊ ဟုတ်လား ၊ ပြောစမ်းပါအုံး မင်း ပထမဆုံးအကြိမ် ငါ့ကို မှန်းတုံးက ဘယ်လို များ တွေးပြီးထုတာလဲ အသေးစိတ်ပြောပြစမ်းပါအုံး”

မိုးမ က သူ့ကို အဲလို ပြောလာလိမ့်မယ်လို့ ကိုရင်ဦးမောင် သင်ပေးထားတဲ့ အထဲ မပါတာမို့ ဥက္ကာ နည်းနည်းဦးနှောက်စားသွားရသည်။ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် က သူသင်ပေးလိုက်တဲ့ထဲမပါတဲ့ မေးခွန်းတွေ မေးလာရင်လည်း ကြည့်ကျက်ဖြေဖို့ပြောထားသည်မဟုတ်လား၊

“ ကျနော် ပထမဆုံး ဂွေလှိမ့်ရင်းမှန်းဖို့ အတွေးဝင်လာတာက မ ပထမဆုံအကြိမ် ဒီအပတ်မန့်ကို ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာပါပဲ၊ အဲဒီအချိန်မ မ က မယောက်ျားနဲ့ ဒီအဆောက်အဦးနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို လေညလာဖို့ရောက်လာပြီး ကျနော့်ကို မေးခွန်းတွေ မေးခဲ့တယ်လေ၊ ဒီကလူတွေ ဘယ်လိုလဲ ဘာညာပေါ့၊ အဲဒီတုံးက မ က ထမိန်အဝါရောင်၊ အင်္ကျီကလည်း အဝါလေး၊ တကယ်က ပိတောက်ခြောက်ရောင်လေး၊ သင်္ကြန်နားနီးလို့ထင်တယ်၊ အရမ်းလှတာပဲ၊ မ ရဲ့ ခါးလေးအောက်က ကားပြီးကောက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ၊ ဇာအင်္ကျီအောက်က မို့ဖောင်း နေတဲ့ ရင်သားတွေ၊ အဲဒီအချိန်မှာ မက ကျနော့်ကို စကားပြောနေပေမဲ့ ကျနော်ကတော့ အဲဒါတွေကို ပဲ စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။

မ တို့ ပြန်သွားတာနဲ့ ကျနော်အိမ်သာထဲကို ပြေးပြီး မ ကို ရုံးခန်းထဲမှာပဲ ထမိန်လှန်းလိုးတယ်လို့ တွေးပြီး ဂွေလှိမ့်ပြစ်လိုက်မိတယ်၊ ပြီးတော့ မတို့ ဒီအပတ်မန့်ကို ပြောင်းလာပါစေလို့လည်း ဆုတောင်းနေမိတယ်၊ မတို့ တကယ်လည်း ပြောင်းလာရော၊ ကျနော်ဘယ်လောက်ပျော်နေသလဲ ဆိုတာ မ သာတွေးကြည့်ပါတော့၊ မ က ဒီအပတ်မန့်ထဲ နေကြတဲ့ မိန်းမတွေထဲမှာ ပထမဆုံး ကျနော့်လီးကို တောင်စေခဲ့တာပါပဲ၊ ဘယ်မိန်းမ ကမှ မ ကို ယှဉ်လို့ မရပါဘူး။

မကို အဲဒီကထဲက ကျနော်စောင့်ကြည့်နေခဲ့တာ၊ မ ကို ခြေထောက်လေး မြှောက်ပြဖို့ ကျနော်ပြောခဲ့တုံးက မ ပြလို့မြင်ခဲံရတဲ့ ပေါင်အတွင်းသားလေး တွေက ကျနော့်မျက်စေ့ထဲက ဘယ်တော့မှ ထွက်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး၊ အဲဒီနေ့က မြင်ခဲ့ရတဲ့ အတွင်းခံ အဖြူလေးကိုရောပေါ့၊ အဲဒီနေ့က တနေ့လုံး ပြန်တွေးလိုက် ထုလိုက် လုပ်နေမိခဲ့တာပါပဲ”

မိုးမ မှာ ဥက္ကာပြောသည်များကို အပြုံးစေ့စေ့လေးဖြင့် နားထောင်နေပြီး၊ အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ၊

“ ဟယ် ဒီလောက် အဝေးကြိးကတောင်မှ နင်ငါ့အတွင်းခံကို မြင်တယ်၊ ငါ အဲဒီနေ့က ငါ့ကိုယ်ငါတောင် ဘာအတွင်းခံ ဝတ်ထားမိမှန်းတောင်မမှတ်မိတော့ဘူး၊ ကဲ ထားပါတော့ ငါ့တကိုယ်လုံးမှာ မင်း အကြိုက်ဆုံး က ဘယ်နေရာလဲ ပြောစမ်းပါအုံး၊ ငါဆိုလိုတာက ငါ့တကိုယ်လုံးမှာ မင်း အမြင်ချင်ဆုံး နေရာက ဘယ်ဟာလဲလို့မေးတာ”

ဥက္ကာက မတုံ့မဆိုင်းပင် မိုးမ ပေါင်ပေါ်တင်ထားသော သူ့လက်ဖဝါးကို အသာလေး ညှစ်လိုက်ပြီး၊

“ ဒီဟာပဲလေ ကျနော့်အကြိုက်ဆုံးက ၊ ကျနော်က သေမလောက်ကြိုက်တာ၊ မ စကဒ်ဝတ်တဲ့ အချိန်တိုင်းမှာ ကျနော့်မျက်လုံးတွေက မပေါင်လုံးတွေက ခွာလို့ မရနိုင်ဘူးလေ၊ ကျနော်က ကုံးပြီးကို ရက်ချင်နေတာ၊ ဒါပေမဲ့ မတကိုယ်လုံးကလည်း အရမ်းကို လှပါတယ်ျ၊ မရဲ့ အပြုံး မရဲ့ အသံ၊ မရဲ့ စကားပြောတဲ့ ဟန်၊ စိတ်ထားကောင်းတာတွေ အဲဒါတွေ အားလုံးက အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်း လို့ ဆုံဖူးတဲ့ ယောက်ျားတိုင်းက မ ကို လိုးချင်မှာသေခြာတယ်”

ကိုရင်ဦးမောင် က ချောင်းရင်း နားထောင်နေရင်းက မာတောင်လာသော သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း့ အတွေးထဲတွင်၊ အင်း ဥက္ကာ ကတော့ ငါထင်ထားတာထက်တောင်မှ တော်နေသေးပါလား၊ ငါမသင်လိုက်တဲ့ ဟာတွေတောင် သူ့ဘာသာထည့်ပြီး အာသွားတာ တော်တော် လေး တော်ကီက တော့ အပီပဲ၊ ကြည့်ရတာ အရက်ရှိန်လေးလည်းပါတယ်ထင်တယ်၊ ဟီးဟိး။ ဟု တွေးနေမိလေသည်။

ထိုအချိန်မှာ ဥက္ကာက ဆက်မထိန်းထားနိုင်တော့သလိုဖြင့် မိုးမ ပေါင်ပေါ်တင်ထားသော သူ့လက်ဖဝါးကို ပွတ်ရင်း အပေါ်သို့တိုးပြီး မိုးမ ဒရက်စ်အောက်သို့တိုးဝင်သွားလိုက်သည်။ နောက် သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ကာ မိုးမ ပေါင်တန်တွေကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေဖြင့် ကပ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ မိုးမ က ဥက္ကာကို တွန်းမလွှတ်တော့ပဲနှင့် သူ့ကိုယ်ကို အိပ်ယာပေါ်ဆန့်ကာ ပက်လက်လှဲလိုက်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် တကိုယ်လုံးပင်တုံခါသွားကာ ထိုမြင်ကွင်းကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေလေသည်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၅၂) မိုးမ နှင့် ဥက္ကာ

ဥက္ကာက မိုးမ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ငေးကြည့်နေရင်းမှ ပုခုံးပေါ်မှ ဘရာဇီယာကြိုး၊ နောက် ရင်သားမြှောင်း၊ သူ့မျက်စေ့ရှေ့က အသားဝင်းဝင်းတွေကို မစားရဝခမန်းကြည့်နေမိသည်။ သူ့ကို အဆွဲဆောင်ဆုံးက မိုးမ ပေါင်လုံးတွေ၊ မိုးမက သူ့ရှေ့တည့်တည့်မှာ ဥက္ကာတယောက် မျက်လုံးကြီးပြူးကြည့်နေတာတောင်မှ ဂရုမစိုက်သော ကြည့်ချင်သလောက်ကြည့်ဆိုပြီး ပေါင်လုံးတွေကိုလည်း မစေ့သူနေချင်သလို နေနေသဖြင့် ဥက္ကာ မှာ မိုးမ အတွင်းခံ အဖြူလေးကိုပင် ခနခန မြင်နေရသည်။

မိုးမ အသားအရည်မှာလည်း ဝင်းမွတ်နေသဖြင့် မြင်ရသူတိုင်း ရက်ချင်၊ နမ်းချင်၊ အနီမှတ်ပေါ်အောင် ပင် ဆွဲစုပ်ချင်စိတ်ပေါ်လာရမည်ဖြစ်လေသည်။ ဝတ်ထားသည့် ညဝတ်အင်္ကျီကလည်း ပိုပြီးတော့ကို ဥက္ကာကို လုပ်လိုက်စမ်းပါဟု အားပေးနေသလိုပင်။ ဥက္ကာလက်တွေက မိုးမ ပေါင်ပေါ်မှာ ပွတ်နေရင်းက မိုးမ ပင်တီလေးပေါ်ရောက်သွားပြီး အောက်က စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ပင် စမ်းမိနေပြီ ဖြစ်သည်။ 

မိုးမ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းအိအိလေးကို သူ့လက်ချောင်းက စမ်းဖိမိနေတာကပင် ဥက္ကာကို သုတ်ရေ တွေပန်းထွက်သွားချင်လောက်အောင် အရသာရှိနေလေသည်။ မိုးမ က ပက်လက် လှဲနေလိုက်ရင်းက မျက်လုံးကို မှေးစင်းပြီး မျက်နှာကျက်ကို ငေးကြည့်နေပုံကို ကြည့်ရင်း ဥက္ကာ ဇလုပ်ကြီးတွေ ထောင်ထ သွားအောင်ကို သွားရည်များ မျိုချမိလေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က တော့ မိုးမ က ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မလဲ ဆိုတာကိုပဲ စိတ်ဝင်တစား စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ အခု မိုးမ တယောက် ဥက္ကာရှေ့မှာ ပေါင်နှစ်လုံးဖြဲကားပြီး ပက်လက်နေနေတာကိုက ကိုရင်ဦးမောင် ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေလေသည်။ မိုးမ တယောက် သူတို့ ညတိုင်း ကစားနေသည့် ရိုးပလေး ဂိမ်းကို အကောင်အထည်ဖေါ်နေပြီလားဟု တွေးနေသည်။

ဥက္ကာတယောက်ကတော့ သူ့အိပ်မက်တွေ တကယ်ဖြစ်လာသည့်အချိန်မှာတောင်မှ သူ့ကိုယ်သူ အိပ်မက်မက်နေသလားဟုဖြင့် ယောင်တောင်ပေါင်တောင်တွေးလိုက်မိသည်။ အခု မိုးမ ပေးထားသည့် ပုံစံက သူဂွေလှိမ့်တိုင်း မှန်းနေကြပုံစံ မျိုး မဟုတ်လား။

ဥက္ကာ လက်ချောင်းထိပ်တွေက ပင်တီပေါ်မှ မိုးမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်လိုက်မိသည့်အချိန် မိုးမ ကိုယ်လုံးလေး တချက်တုံသွားပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်က အောက်က အိပ်ယာခင်းကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိပြီး ဥက္ကာကိုလည်း ငြုတုတု အပြုံးဖြင့် ကြည့်ရင်း လျှာလေး တစ်လစ်ထုတ်ပြလိုက်သည်။ 

ဥက္ကာက မိုးမ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်းကမှ ခေါင်းကို ငုံကာ မိုးမ ပေါင်လုံးတွေကို သူ့လျှာဖြင့် ရက်လိုက်သည်။ မိုးမ က သူ့ဒူးတဖက်ကို ထောင်လိုက်သဖြင့် ညဝတ်အင်္ကျီက ပိုလှန်သွားသည်။ ဥက္ကာက မိုးမ သူ့ကို လှုပ်ရှားလို့ကောင်းအောင် ပုံစံပြောင်းပေးတာဟုထင်လိုက်ကာ မိုးမ ပေါင်ခွနားအထိ ပေါင်တွင်းသားများကို ရက်လာလေသည်။ မိုးမ မှာ ညီးတွားသံလေးဖြင့်၊

“ အင်းးးးးးးးးးးး ဥက္ကာ…..ကောင်းလိုက်တာကွယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို က စောပြန်ရောက်လာမှာ ကြောက်တယ်”

ဥက္ကာပါးစပ်က မိုးမ စောက်ဖုတ်နားသို့ရောက်နေလေပြီ၊ ဥက္ကာက ၊

“ စိတ်မပူပါနဲ့ သူပြန်လာမှာ မဟုတ်ပါဘူး ကျနော်တို့ အချိန်ရပါတယ် မမရယ်”

နောက်တော့ စိုတိုတိုလေး ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော မိုးမ ပင်တီကို ရက်လိုက်သည်။ ဟုတ်ပါသည်၊ မိုးမ က ဥက္ကာသူ့ပေါင်လုံးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် စထိကထဲက စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အရည်စို့နေခဲ့သည်မဟုတ်လား။

ကိုရင်ဦးမောင် လည်း သူ့မိန်းမ ပင်တီ စိုကွက်နေသည်ကို လှမ်းမြင်နေရသည်။ ဥက္ကာက သူ့ကို ကိုရင်ဦးမောင်က မှာထားသလို သူချောင်းနေသည့် နေရာမှ မိုးမ ကို သေခြာမြင်နေရအောင် လှုပ်ရှားပေးလေသည်။ သူနောက်ပြန်မသိမသာကြည့်သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်ကိုမမြင်ရပေ။ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်ချောင်းကြည့်နေမည်ဆိုတာကိုတော့ သူသေခြာပေါက်သိသည်။

ဥက္ကာ က မိုးမ ၏စိုတိုတို ပင်တီလေးကို စုပ်လိုက်ရာ မိုးမ မှာ အသံလေးထွက် ငြီးရှာသည်။ ဥက္ကာ ခေါင်းမှာ မိုးမ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြား ညှပ်သွားရှာသည်။ ဥက္ကာကသူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မိုးမ နို့ကြီးတွေ ကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင် ဆုပ်နှယ်ပေးနေသည်။ မိုးမ ငြီးသာတွေက ပိုကျယ်လာသည်။ 

ဥက္ကာက မိုးမ ပင်တီကို သူ့သွားဖြင့် ကိုက်ကာ အသာဆွဲချလာသည်။ မိုးမ က ဥက္ကာ အဆင်ပြေစေရန် သူ့ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်ပြီး သူဖင်ကြီး ကို ကြွ ပေးလိုက်သည်။ ပင်တီက မိုးမ ဒူးခေါင်းလောက်ပဲရောက်သေးသည်။ ဥက္ကာက မိုးမ စောက်ရည်များဖြင့် စိုရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီး နှင့် စောက်စေ့လေးကိုပါ အငမ်းမရ ရက်ပေးနေလေရာ မိုးမ ခမြာ အော်ရင်း ငြီးရင်း ကိုယ်လုံးလေး ပင် တုံရီလာရသည်။

မိုးမ ညဝတ် အင်္ကျီကလည်း ခါးထိလှန်တက်လေလေပြီ။ မိုးမ ဖင်ကြီးတွေ လည်း တယမ်းယမ်းဖြင့်၊ ဥက္ကာကတော့ မိုးမ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်ကာ ကြမ်းပြင်သို့ လွှတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ မိုးမက သူ့နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်နေသော ဥက္ကာလက်တဖက်ကို ဆွဲကာ သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ စုပ်ပေးလေသည်။ 

မိုးမ ပေါင်ခွဆုံမှာတော့ ဥက္ကာ သွားရည်များနှင့် မိုးမ စောက်ရည်များက ရွဲစိုနေပြီး ကော့တေးတခွက်စာလောက်ပင် ရလောက်နေလေပြီ။ မိုးမ နူတ်ခမ်းတဝိုက်တွင်လည်း ဥက္ကာ လက်ချောင်းကို စုပ်ရက်ပေးနေသဖြင့် သွားရည်များဖြင့် စိုနေလေပြီ။ မိုးမ တော်တော့်ကို ထန်နေပြီ ဆိုတာကိုတော့ ဥက္ကာသဘောပေါက်နေလေပြီ။ဥက္ကာကြောင့် မိုးမ ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ကြည့်ရင်း သူ့လီးကို သူကိုင်ကာ ပွတ်နေမိလေသည်။

ဥက္ကာတယောက် သူ့ ပါးစပ်ကို မိုးမ စောက်ဖုတ်ရက်နေရာမှ အပေါ်သို့ တဖြည်းဖြည်းတက်လာပြီး မိုးမ ချက်နှင့် ဗိုက်သားလေးများ ကို ရက်ရင်းနမ်းရင်း အနီမှတ်လေးများပင်ကျန်အောင်ပင် တချက်တချက် စုပ်လိုက်သေးသည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး ၏အဝတ်အစားတွေ ကြမ်းပေါ်ကျကုန်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ ရက်မက်ပြင်းပြစွာ ဖြင့် နမ်းရှုံ့နေကြလေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဗုံလုံတလှည့် ငါးဖျံတလှည့် ဆိုသလို မိုးမ က အပေါ်ရောက်လိုက် ဥက္ကာက အပေါ်ရောက်လိုက်ဖြင့် လုံးထွေးနေကြလေသည်။

မိုးမ က ဥက္ကာပေါ်ရောက်သည့်တလှည့် မိုးမ ဆံပင်ဖါးယားက ဥက္ကာမျက်နာပေါ်ကျလျှက်၊ ဖြစ်နေသည်ကို မိုးမက ခေါင်းအနောက်ဖက်တချက်ခါရမ်းကာ ဆံပင်တွေကိုဖယ်လိုက်ရင်း နူတ်ခမ်းကို ကိုက်လျှက် ဥက္ကာကို ပြုံးစေ့စေ့စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ အသက်ဝအောင်ရှုလိုက်ရင်းမှ၊

“ ကဲ ဂိတ်စောင့် ဥက္ကာ တယောက် နောက်ဆုံးတော့ ငါ့ကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ တွေ့နေရပြီ။ မင်း ကိုယ့်ကိုယ့်ကို ဘဝင်ကိုင်ပြီး ပျော်မနေဘူးလား”

ထိုအချိန်မိုးမ တကိုယ်လုံးမှာ ဥက္ကာပေါ်မိုးလျှက်၊ ဥက္ကာ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကလည်း မိုးမ အဖုတ်ကွဲကြောင်းပေါ်မှာ အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်လျှက်။ ဥက္ကာက လွှတိုက်ဖို့ ကျိုးစားလေသည်။ မိုးမက ဥက္ကာလည်ပင်းကို ဖက်ထားပြီး ဥက္ကာလက်တွေကလည်း မိုးမ ခါးကို သိုင်းဖက်ထားလေသည်။ မိုးမ ၏ ဖြူဖွေးသော အသားအရေနှင့် ဥက္ကာ၏ ညိုမောင်းသော အသားအရည်မှာ ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေလေသည်။ ဥက္ကာက ပျော်ရွှင်ဝမ်းမြောက်စွာဖြင့်၊

“ မမ ကို တနေ့မှာတော့ ကျနော်လိုးခွင့်ရမယ်ဆိုတာ ကျနော်သိနေတယ်။ မမ ကို စတွေ့ကာစကထဲက ကျနော့်ရဲ့ လူပျိုဘဝကို မမ ကိုပဲ စွန့်လွှတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တယ်”

ဥက္ကာတယောက် မောလှိုက်စွာဖြင့် ပြောနေရသည်။ မိုးမ ကိုယ်တိုင်လည်း ထိုအတိုင်းပင်၊

“ ဟုတ်လို့လားကွာ ကဲ မင်းရဲ့ လူပျိုလီးကို မမကြည့်စမ်းပါရစေ၊ လူပျို လီး ဘယ်လို အရသာလဲ ဆိုတာစမ်းကြည့်ရအောင်”

သူ့မိန်းမရဲ့ အပြောအဆိုတွေကို ကြားလိုက်ရတော့ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် တုန်လှုပ်သွားမိသည်။ သူနှင့် လိုးနေတုန်းမှာ သူ့မိန်းမ ထန်တာကို သူသိပေမဲ့ ခုလို တစိမ်း တဦးနှင့် ကျတော့လည်း အဲလောက် ရမက်ထန်လိမ့်မည်ဟု သူမထင်ထားမိခဲ့။

မိုးမ က ပက်လက်လှန်နေသော ဥက္ကာ ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ကိုင်တွယ် လိုက်တော့ ဥက္ကာတယောက် တကိုယ်လုံးကို စိမ့်နေအောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ မိုးမ က ဖြည်းဖြည်းချင်း သူ့လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေးနေတော့ ဥက္ကာ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ကာ နတ်ပြည်ရောက်နေလေသည်။ 

နောက်တော့ မိုးမ က သူ့လျှာကလေးဖြင့် လီးထိပ်ကို တို့လိုက်လာ ဥက္ကာမှာ မျက်စေ့မှိတ်လျှက်ပင် ယောင်ရမ်းကာ မိုးမ လက်တွေကို လှမ်းကိုင်လိုက်မိသည်။ မိုးမ က ဥက္ကာမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်စေ့ကို တင်းတင်းမှိတ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မိုးမ က ဥက္ကာလီးထိပ်အကွဲကြောင်းမှ စို့တက်နေသော လရေအကြည်လေးကို လျှာဖြင့် ရက်လိုက်သည်။ 

ဥက္ကာ၏ လက်တွေကို သူ့လက်တွေဖြင့် ပြန်ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်းမှ မိုးမက သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို ဟကာ ဥက္ကာလီးကြီးကို သူ့အာခံတွင်းသို့ ငုံထည့်လိုက်သည်။ မိုးမ အာခံတွင်း၏ ပူနွေးစိုစွတ်သော အထိအတွေ့ကြောင့် ဥက္ကာတယောက် ခြေဖြားလေးတွေပင်ကုတ်ကော့သွားကာ မိုးမ ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ မိုးမ က ဥက္ကာလီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစုပ်ပေးကာ ဥက္ကာ ကို ရနိုင်သမျှ အရသာ ရှိအောင် ပြုစုနေလေသည်။ 

မိုးမ က ဥက္ကာ၏ ပထမဆုံး လပျိုလီးကို စုပ်ခွင့်ရသဖြင့် လည်း အရမ်းကို ပျော်ရွှင်မိလေသည်။ ဥက္ကာ လီးကို တဆစ်ခြင်းတဆစ်ခြင်း ကို အရသာခံကာ စုပ်ပေးနေမိသည်။ နောက်လက်တဖက်ဖြင့်လည်း လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေရင်း နူတ်ခမ်းနှစ်ခုကိုလည်း စေ့ကာ စုပ်လျှက် မျက်နှာကို နိမ့်ကာ မြင့်ကာဖြင့် လုပ်ပေးနေလေသည်။ 

သူ့လက်တွေကလည်း ဥက္ကာဂွေးဥ နှစ်လုံးကို ဆော့ကစားပေးနေလေသည်။ တခါတခါတွင် လက်က လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေရင်းက ဥက္ကာဂွေးစိတဖက်စီကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ ဥက္ကာ မခံနိုင်တော့ အော်ဟစ်ပင် ငြီးယူရလေသည်။

“ အိုး မမ တော်ပြီထင်တယ်၊ ကျနော် ပြီးတော့မယ် လရေတွေ ထွက်ကုန်တော့မယ် အိုးးးးးးးး”

သို့သော်လည်း မိုးမ ကမရပ် ဥက္ကာ ဒစ်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်စေ့ထားရင်းက ဂွင်းဆက်ထုပေးနေလိုက်သည်။ ဥက္ကာမှာ မျက်လုံးပွင့်လာပြီး မိုးမ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူ့ကို မော့ကြည့်နေသဖြင့် မျက်လုံးချင်းဆုံ မိလေသည်။ မိုးမ မျက်နှာအမူအယာက သူ့ပါးစပ်ထဲမှာပင် ပြီးလိုက်တော့ဟု ပြောနေသလိုပင်။ ဥက္ကာ မထိန်းနိုင်တော့။ 

သူ့လရေတွေကို မိုးမ ပါးစပ်ထဲ သို့ တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်တော့သည်။ မိုးမက လည်း သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ လီးကို မထုတ်ပဲ လရေများကို မျိုချလေသည်။ ဥက္ကာမှာ အလွန်အားနာသည့်ပုံဖြင့်၊

“ အိုး ဆောရီး မမရယ် ကျနော့်ပထမဆုံးမို့ မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားတယ် တောင်းပန်ပါတယ်နော်။ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့လို့ပါ”

မိုးမ ကတော့ ဥက္ကာလရေ နောက်ဆုံးတစက်ကျန်သည်အထိ စုပ်ရက်လိုက်ပြီးမှ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ လရေများမှာ များလွန်းလှသဖြင့် သူ့မေးစေ့ကိုပင် တချို့ စီးကျသွားလေသည်။ နောက်တော့ တယောက်နှင့် တယောက် ရမက် ပြင်းပြစွာဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်ကြပြန်သည်။

နမ်းနေရာမှ ခနနားတော့ ဥက္ကာက၊

“ မမ ဘာမှ မစိုးရိမ်နဲ့ ခနနေရင် ကျနော် ပြန်မာလာမှာ မမ ကို လိုးမယ်၊ မမ ပြီးတာကိုလည်း ကျနော်ကြည့်ချင်တယ်”

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကတော့ သူ့မိန်းမ တခြား ယောက်ျား တယောက်ကို ပုလွေပေးပြီး ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးခိုင်းတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ သူတောင် ပြီးချင်ချင်ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ ငါ့ကိုကျတော့ တခါမှ သူ့ပါးစပ်ထဲ ပေးမပြီးဘူး၊ သူ ဟို သူရမောင်တို့ ဟို တခြားလူတွေ နဲ့ဆိုရင်ရော ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူးဟု တွေးနေမိသည်။

ဥက္ကာ က မိုးမ နို့တွေကို စို့နေပြန်သည်။ မိုးမက ၊

“ မင်း နောက်တခါလုပ်နိုင်အုံးမယ် ဆိုတာသေခြာလို့လားကွာ၊ အင် မင်း လီးကြီးက လရေတွေ ထွက်သွားတာတောင်မှ မာနေတုံးပါလား၊ ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ”

ဥက္ကာက မမ က သိပ်လှ သိပ်ဟော့ သိပ်ဆက်ဆီကျတာကိုး၊ ဒါမျိုးအခွင့်အရေးရဖို့ဆိုတာ ကျနော့်အတွက် လွယ်တာမှ မဟုတ်တာ၊ နောက်တချီလုပ်ဖို့တော့ နည်းနည်းစောင့်ချင်စောင့်ရမယ် ဒါပေမဲ့ ကျနော်သေခြာပေါက်လုပ်နိုင်မှာပါ၊ ဟုပြောရင်း မိုးမ နို့တွေကို ဆက်စုပ်နေလိုက်သည်။ မိုးမကလည်း မျက်လုံးလေးမှေးကာ ဖီးခံနေတော့သည်။

~~~~~~~~~~

အခန်း (၅၃) မိုးမ နှင့် ဥက္ကာ တို့ အချစ်ခန်းဆက်

ဥက္ကာ တယောက် မိုးမ နို့ကြီးတွေကို ကလေငယ်တယောက်လို မက်မက်မောမော ရက်နေစုပ်နေတော့ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်မရောက်ရသေးတဲ့ မိုးမ အတွက်က တော့ တဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်း အရသာတက်နေရလေသည်။ ဥက္ကာ ရဲ့ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ မိုးမ ပေါင်ကြားထဲမှာ ဆော့ကစားနေသေးသည်။ ဥက္ကာ ရဲ့ ပါးစပ်က မိုးမ နို့တွေတင်မက မိုးမရဲ့ ဗိုက်သားလေးတွေ ချက်၊ ပေါင်ရင်း ကနေပြီး မိုးမ စောက်မွှေးလေးတွေထိပါရောက် လာပါသည်။ မိုးမ ရဲ့ စောက်မွှေးလေးတွေက မကြာသေးခင်က မှ ရိတ်ထားတာမို့ တိုတိုလေး တွေ ဖြစ်နေတော့ ဥက္ကာလျှာမှာ စူးစူးလေး ခံစားနေရပါသည်။

ဥက္ကာပါးစပ်က မိုးမ စောက်ဖုတ်ပေါ်ရောကနေတဲ့ အချိန်မှာ မိုးမ က ဥက္ကာ ခေါင်းက ဆံပင်တွေထဲကို သူ့လက်ချောင်းလေးတွေ နဲ့ ထိုးဖွ ဆော့ကစားပေးနေပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ကတော့ သူ့မိန်းမ ရဲ့ အပြူအမူ တွေ အပေါ်မှာ စိတ်ဝင်တသားကြည့်ရင်းနဲ့ တဖြည်းဖြည်း ပြန်ပျော့သွားပြီ ဖြစ်တဲ့သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ထားမိနေဆဲဖြစ်သည်။ သူက ဥက္ကာနှင့် သူ့မိန်းမ တို့ရဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို ခုလို မျက်ဝါးထင်ထင် ကြည့်ခွင့်ရလိုက်တာကို အတော်ဝမ်းသာနေမိပါသည်။ 

မိုးမ ဟာ အခုအချိန်မှာ သူ့ယောက်ျား ဖြစ်သူကို သတိမရတော့ပဲ သူဟာသူ အရသာ ခံစားနေတယ်ဆိုတာကိုကိုရင်ဦးမောင် သတိထားမိပါသည်။ခု အချိန် မိုးမ အတွေးထဲ ရိုးပလေးဆိုတာ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူခံစားမိသည်။ တကယ်ပဲ မိုးမ ဟာ တစိမ်းယောက်ျားတယောက် နဲ့ လိုးချင် ခံချင် အရသာခံ ချင်တယ်ဆိုတာ သူလက်တွေ့သိခဲ့ရပြီ မဟုတ်လား။

ခုဆိုရင် ဥက္ကာ ရဲ့ လူပျိုရည်ကို သူဖျက်လိုက်ရသည်ဟု ဆိုကာ ပိုပြီး ဂရုစိုက်လိမ့်မည်ဟု သူတွက်ထားသည်။ မိုးမ က ဥက္ကာ ခေါင်းက ဆံပင်များ ကို ထိုးဖွ ဆော့ကစားနေရာမှ ဥက္ကာကျောပြင်ကို ပွတ်သတ်ပေးလာပြီး နောက် ဥက္ကာ လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တော့ ဥက္ကာ လီးကြီးက ပြန်ပြီး မာလာခဲ့ရသည်။ မိုးမ ရဲ့ နူးညံ့ပျော့ပြောင်း သော လက်ဖဝါးလေးတွေက ဥက္ကာကို အလွန်မှ အရသာ တွေ့စေလေသည်။ ဥက္ကာ က မိုးမ စောက်ဖုတ် ကြီးကို စိတ်ပါလက်ပါ စရက်သည့်အခါတွင်တော့ မိုးမ တယောက် အိပ်ယာပေါ်မှာ လူးလှိမ့်ကာ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင်း ဥက္ကာ ပါးစပ်ကို သူ့အဖုတ်နှင့် ပွတ်ပေးနေလေသည်။ 

နောက်တော့ အသာထထိုင်ကာ ဥက္ကာ လီးကြီးဆီသို့ ကိုယ်ကို ကိုင်းညွှတ်ကာ သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်း မိုးမ ထအထိုင်တွင် ဥက္ကာကလည်း မိုးမ ပေါ်တက်ခွပြီး မိုးမ နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ မိုးမ လျှာကို သူ့ပါးစပ်ထဲ သို့ စုပ်ယူလေသည်။

မိုးမက ကလည်း ဥက္ကာ မျက်နှာကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်း ကိုင်ကာ ရမက် ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေ ဖြင့် တုံ့ပြန်လေသည်။ မိုးမ နို့ကြီးများမှာလည်း ဥက္ကာ ရင်ဘတ်ကို ဖိကပ်လျှက် ရှိနေလေသည်။ မိုးမ မှာ ဥက္ကာကို ကလေးတယောက်လို ဦးဆောင်ပြီး ကာမပန်းတိုင်သို့ လှမ်းဖို့ လုပ်နေလေသည်။ ဥက္ကာ ပါးပြင်ကို လှမ်းရက် ကာ လက်ကလည်း ဥက္ကာ လီးကြီးကို ကိုင်တွယ်ရင်း ဥက္ကာနား အနားသို့ တိုးတိုးလေး၊

“ နင် တခါမှ ကောင်မလေးစောက်ဖုတ်ထဲ ကို ဒီလီးကြီး မထိုးထည့်ဖူးဘူးလားကွာ၊ အခု ဒီကောင်ကြီးကို ပထမဆုံး စောက်ပတ်ထဲ ထိုးတော့မလို့လား ပြောစမ်းပါအုံး”

“ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ မမ အခု ပထမဆုံး အဖြစ် ကျွန်တော် ထိုးထည့်တော့မယ်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော် အရမ်းကို လိုးချင်နေပြီ အခု ထည့်လိုက်ရတော့မလား မမကြီး”

မိုးမ က ပြုံးပြုံးလေးဖြင့်၊

“ အေးလေ ငါက စောင့်နေတာ ကြာလှပေါ့၊ ကဲ ထည့်လိုက်တော့လေ”

ဟုဆိုကာ၊ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်ကာ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်လေသည်။ ထို အရာကို မြင်လိုက်ရသည့် ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် လီးချက်ချင်းပြန်မာလာရပြန်သည်။ ဥက္ကာကလည်း အချိန်မဖြုံးပါ၊ မိုးမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကိုင်လျှက် မိုးမ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်လေသည်။ မိုးမ မှာ ထိုအချိန်တွင်း ဥက္ကာ မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေလေသည်။ 

ဥက္ကာတယောက် သူ့လီးကို မိန်းမတယောက်စောက်ဖုတ်ထဲ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ထိုးထည့်သည့်အခါမှာ မည်သို့ ခံစားရမည်ဆိုသည့် အမူအယာကို သူကြည့်ချင်နေမိသည်။ ဥက္ကာ အဲဒီ အချိန်မှာ ဘာတွေ တွေးနေမလဲဆိုတာကိုလည်း သူတွေးကြည့်နေမိရင်း ဥက္ကာ ကိုယ်လုံးကို သူ့လက်ဖဝါးလေးများဖြင့် ချစ်စနိုးပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။

ဥက္ကာက သူ့ဒစ်ကြီးကို မိုးမ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းဝမှာ တေ့ပြီး မထိုးထည့်ခင် ခနရပ်လိုက်ကာ မိုးမ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မိုးမ မှာ ဥက္ကာတယောက် ပထမဦးဆုံးမို့ တွေဝေနေသည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့် ဥက္ကာ လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်လေသည်။ ထိုအခါကျမှ ဥက္ကာလီးကြီးမှာ မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တအိအိ ဝင်သွားလေတော့သည်။ 

မိုးမ စောက်ဖုတ်တခုလုံးမှာ စောက်ရည်များ ဖြင့် ရွဲရွဲစိုနေသဖြင့် အခက်အခဲမရှီ တစိစိဖြင့် ဝင်သွားသည်။ ဥက္ကာမှာ သူ့လီးချောင်းကြီးနှင့် မိုးမ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတို့ ပွတ်သတ်သွားသည့် အရသာကို အီစိမ့်နေအောင် ခံစားရလေသည်။ 

ဥက္ကာလီးချောင်းကြီး မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲ တထစ်ချင်းဝင်သွားသည်နှင့် မိုးမ က ဥက္ကာ ခါးကို လှမ်းဖက်ကာ သူ့ကိုယ်နှင့် ဆွဲကပ်လိုက်ကာ လီးကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် သူ့ဖင်ကိုလည်း ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဥကာမှာ အရသာ အရမ်းတွေ့နေပြီး မိုးမ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ မိုးမကလည်း သူ့ကို သေခြာကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ မိုးမ ကို ဥက္ကာက ငြီးတွားသလို ပြောလိုက်ရာ မိုးမက ဘာလဲဟု ပြန်မေးလိုက်သည်။ ဥက္ကာက၊

“ အထဲမှာ နွေးနေတာပဲ၊ မမကြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အဲလိုပဲ အမြဲနွေးနေတာလား”

မိုးမ က ခစ်ခစ်ရီလိုက်ရင်းက

“ အင်းပေါ့၊ အရူးလေး အမြဲတမ်းနွေးနေတာပေါ့၊ အဲဒါက ငါ့ရဲ့ ကိုယ်အတွင်းထဲလေ။ ဖီးယူပြီး လိုးပေတော့ မင်းရဲ့ ပထမဆုံး စောက်ဖုတ်ကို”

မိုးမက ရီမောရင်း ဥက္ကာကို ဆွဲဖက်ထားလေသည်၊ နောက် ဥက္ကာမျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းရှုံ့ ရက်ပေးရင်းဖြင့် ဥက္ကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လာသည်ကို ခံစားနေလေတော့သည်။

ဥက္ကာမှာ ပထမတော့ အရသာခံကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက် ထိုးသွင်းလိုက်လုပ်နေသော်လည်း မကြာခင်မှာပင် အရှိန်ရလာကာ ပုံမှန်လေး ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ သူ့ပါးစပ်ကလည်း မိုးမ မျက်နှာ ကိုယ်လုံးနေရာအနှံ့ စုပ်နမ်းပေးနေလေသည်။ မိုးမ မှာလည်း အရမ်းကို ကောင်းလာပြီး ဥက္ကာ ဆံပင်များကို ဆုပ်ဆွဲလာတော့သည်။ 

ဥက္ကာတယောက် မိုးမ ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ရင်း တခြားယောက်ျားတွေ လိုးနေကြမည်ကို မနာလိုနေသည်မှာ ရက်အတော်ကြာပြီ ဖြစ်ရာ အခုတော့ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် အခွင့်အရေးရနေပြီမို့ တအားကုန် ဆောင့်လိုးနေမိတော့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ချွေးတွေသံတွေ ထွက်ကာ မိုးမ နို့တွေက ဥက္ကာ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သတ်နေတော့သည်။ ဒီတခါတော့ မိုးမ တယောက် အရင်ပြီးတော့ မည့်ပုံဖြစ်နေလေသည်။ မိုးမ မှာ အသံထွက်အောင်ပင် ငြီးတွားလေသည်။

“ အိုးးးးးး အီးးးးး ရက်စ်ရက်စ်၊ လိုးစမ်း နာနာလေး ဆောင့်ပြစ်စမ်းကွာငါ ပြီးတော့မယ်၊ အားးးးးးးးးးးးးးးအီးးးးးး၊ ကောင်းလိုက်တာ အိုးးးးးးး”

မိုးမ မှာ ဥက္ကာကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ရင်း ဥက္ကာ ပုခုံးကို ပင် ကိုက်ဆွဲ လိုက်မိလေသည်။ ဥက္ကာမှာ သူ့ပုခုံးပေါ်သွားဖြင့် ကိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် နာကျင်သွားလေသည်။

“ အား မမကြီး နာတယ် အား”

မိုးမ က ထိုအခါမှာ ကိုက်တာကို လွတ်လိုက်ပြီး လျှာလေးဖြင့် ရက်ပေးလိုက်လေသည်။ ဥက္ကာမှာ လည်း လိုးကောင်းကောင်းဖြင့် မိုးမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အရှိန်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုး နေပြီး မကြာခင်၊

“ အား မမကြီး ကျနော် လည်းပြီးတော့မယ် လရေတွေ ထွက်တော့မယ် အိုး အထဲမှာ ပြီးရမှာလား မမကြီး မြန်မြန်ပြော မြန်မြန်”

မိုးမ က သူ့ဖင်ကြီးကို အနောက်ကော့ကာ ဥက္ကာ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လျှက် စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ သူ့လျှာဖြားကလေးဖြင့် လီးထိပ်ကို တို့ပေးလိုက်ရင်း ဥက္ကာလီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးလိုက်သည်။ ဥက္ကာ လီးကြီးထဲမှ လရေများမှာ မိုးမ လည်တိုင် နို့ကြီးများ အပေါ်သို့ တဖြတ်ဖြတ်ပန်းထွက်ကျကုန်တော့သည်။ ဥက္ကာတယောက် အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားပြီး စိတ်ကျေနပ်သွားရသည့်ကြားမှ ပင် မိုးမ ယောက်ျား ကိုရင်ဦးမောင်ကို အထူးကျေးဇူးတင် မိလေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင် ကလည်း ချောင်းရင်း ဂွင်းထုနေရာ မှ မိုးမ တယောက် တစိမ်းယောက်ျား တယောက်အလိုးခံရတာကို အလွန်သဘောကျကြောင်းကို လက်ခံလာရတော့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် အရင်တုံးက မိုးမ တယောက် ရိုးပလေး မဟုတ်ပဲ တစိမ်းယောက်ျားတယောက် နှင့် တကယ်လိုးချင်စိတ်ရှိမရှိကို တွေးနေခဲ့ဘူးသည်။ အခုတော့ မိုးမ က တစိမ်းယောက်ျား တွေနှင့် အလိုးခံရတာကို ကြိုက်နှစ်သက်သည်ဆိုတာကို ချွင်းချက်မရှိ သူလက်ခံရလေတော့သည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ တို့ လိုးပွဲပြီးသွားတော့ ဘာတွေ ဆက်ပြောကြမလဲဆိုတာလည်း နားထောင်ချင်သေးဖြင့် တံခါးပေါက်နား တိုးကပ်ကာ နားစွင့်နေလိုက်သည်။

မိုးမ မှာ အိပ်ယာပေါ်တွင် ဥက္ကာကို ဖက်ထားပြီး နှစ်ယောက်စလုံး၏ကိုယ်လုံးများမှာလည်း ချွေးတွေက ရေချိုးထားသလို ရွဲစိုနေလေသည်။ မိုးမ အသက်ရှုလိုက်တိုင်း မို့မောက်တက်လာသော နို့ကြီးများဖြင့် ဥက္ကာ မျက်နှာကို ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ မိုးမ က အသက်ကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ပြန်ရှုရင်းက ရီရီမောမောဖြင့်၊

“ ကဲ အပေါက်စောင့် ကောင်လေးတယောက်တော့ ဒီည လူပျိုရည်ပျက်သွားရရှာပြီ”

ဟု ပြောလိုက်ရာ ဥက္ကာကလည်း ပြုံးကာ အခန်းပြင်သို့ လှမ်းကာ မသိမသာကြည့်လိုက်မိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တော့ တနေရာရာ မှာပုန်းပြီး ချောင်းကြည့်နေမည်ဆိုတာကိုတော့ သူသိလေသည်။ ဥက္ကာက သူ့ပုခုံးပေါ်မှာ မိုးမ ကိုက်လိုက်သော နေရာလေးကို လက်ဖြင့် စမ်းရင်း၊

“ အား မမကြီး ကိုက်လိုက်တာ သွေးတောင်ထွက်သွားပလားမသိဘူး၊ နာလိုက်တာ စပ်နေတယ်။ မမကြီးက ဗိုင်ပါးရား ကျနေတာပဲ တခါထဲကို”

မိုးမ က တောင်းပန်လိုက်ပြီး ဥက္ကာကို အနမ်းတွေဖြင့် ချော့လိုက်သည်၊ ပြီးမှ ကုတင်ဘေးအံဆွဲထဲမှ လိုးရှင်းလေးတခုထုတ်ပြီး လိမ်းပေးလိုက်လေသည်။ ကုတင်ဘေးမှ အံဆွဲဆီသို့ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ထသွားသော မိုးမ ကို အနောက်မှ လှမ်းကြည့်ရင်း ဥက္ကာ စိတ်ထဲမှာတော့ နတ်သမီးလေး လမ်းလျှောက်သွားသည်ဟု တွေးနေမိလေသည်။ ထို ဥက္ကာ တပ်မက်သော အကြည့်ကို ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် သတိထားလိုက်မိလေသည်။

မိုးမက ကုတင်နားရောက်တော့ ဥက္ကာ စုပ်ရက်ထားသဖြင့် အနီမှတ်များ ဖြစ်နေသော သူ့ပေါင်တွင်းသား များကို ဥက္ကာအား ပြန်ပြလျှက် သူ့နို့ပေါ်နှင့် ဂျိုင်းများတွင်ပါ ဥက္ကာ စုပ်ထားသော လပ်ဗ ဘိုက် အမှတ်များကို ပါ သတိထားမိသွားလေသည်။ ထိုအခါမှ မိုးမ တယောက်အထိပ်တလန့်ဖြင့်၊

“ အိုး နင် သွားဖို့ သင့်ပြီ ကိုကို မကြာခင် ပြန်လာတော့မယ် အခု ဆယ်နာရီတောင်ထိုးတော့မယ်”ဟု အော်ပြောလိုက်မိသည်။

~~~~

အပိုင်း (၆) ဆက်ရန် >>>>